1

Ένα κίτρινο καπάκι μια φορά….

1ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Παλαιοκάστρου

Σχολικό έτος: 2014-2015

2

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε στα πλαίσια του

περιβαλλοντικού προγράμματος

«ΑΝΑΚΥΚΛΩ- ΠΑΙΖΟΥΜΕ,

ΑΝΑΚΥΚΛΩ- ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ»

που εκπονήθηκε από το

1ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Παλαιοκάστρου

τη σχολική χρονιά

2014-2015.

Συγγραφέας του βιβλίου η κ. Ιωάννα Κοτρωνίδου

επιμελήθηκε η κ. Λίνα Σαρμή

και εικονογράφοι τα παιδιά του

1ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου Παλαιοκάστρου.

3

Ένα κίτρινο καπάκι φτιαγμένο από πλαστικό,

βρέθηκε μέσα σε ένα μεγάλο και σκοτεινό

σκουπιδοτενεκέ. Κάθε λίγο ο σκουπιδοτενεκές

άνοιγε και γέμιζε με νέα σκουπίδια.

4

-Ουφ! Ασφυξία θα πάθουμε φώναξε ένα κουτάκι.

Ελάτε να πούμε κανένα αστείο να περάσει η ώρα

μας ευχάριστα, τα προέτρεψε κι άρχισαν όλα μαζί

τα πειράγματα και τα γέλια.

Μονάχα το μικρό κίτρινο καπάκι καθόταν σε μια

ακρίτσα λυπημένο και σκεφτικό. Αναπολούσε τις

μέρες που έκλεινε ένα όμορφο μπουκάλι λεμονάδας

και καμάρωνε στα ψηλά ράφια του σούπερ μάρκετ.

Ποτέ δε φανταζόταν ότι …

5

Μία μπανανόφλουδα το πλησίασε και του έπιασε

κουβέντα.

-Έλα κι εσύ στην παρέα μας. Θα μιλήσουμε, θα

πούμε τα αστεία μας και θα ξεχάσουμε για λίγο τι

μας περιμένει. Έλα σου λέω δεν έχουμε και πολλή

ώρα. Σε λίγο θα τελειώσουν όλα.

-Τι εννοείς; Τη ρώτησε ανήσυχο το κίτρινο καπάκι.

Τι μας περιμένει; Πώς θα τελειώσουν όλα δηλαδή;

-Μα καλά, τίποτα δεν ξέρεις εσύ; Από πού μας

ήρθες; Ρώτησε η μπανανόφλουδα.

-Από το ράφι του σούπερ μάρκετ είπε

παραπονιάρικα το καπάκι.

6

-Καλά, όλοι σε κάποιο ράφι ήμασταν πριν, αλλά

τώρα βρισκόμαστε εδώ και περιμένουμε το

απορριμματοφόρο να μας μεταφέρει στη χωματερή.

-Στη χωματερή; Τι είναι αυτή η χωματερή που μου

λες; Ρώτησε ανήσυχο το καπάκι.

-Η χωματερή καπάκι μου είπε με ύφος

περισπούδαστο η μπανανόφλουδα, είναι ένας

μεγάλος λάκκος ανοιγμένος στο έδαφος στον οποίο

οι άνθρωποι μεταφέρουν τα απορρίμματα και εκεί

στη συνέχεια τα συμπιέζουν και τα θάβουν. Εκεί

λοιπόν θα καταλήξουμε όλα. Γι αυτό σου λέω, έλα

να γελάσουμε λιγάκι.

7

Το μικρό καπάκι μόνο να γελάσει δεν ήθελε. Άρχισε

να στριφογυρνά ακόμη πιο ανήσυχο και να

σκέφτεται φωναχτά. «Ε, όχι δε μπορεί να

τελειώσουν όλα εκεί για μένα. Κάτι άλλο θα

υπάρχει…»

Η μπανανόφλουδα θυμωμένη του είπε: «Τι

περίμενες δηλαδή; Ένα πλαστικό καπάκι είναι η

αφεντιά σου. Τι άλλο θα μπορούσες να γίνεις; Οι

άνθρωποι σε χρησιμοποιούν και μετά προσπαθούν

να σε ξεφορτωθούν, να σε εξαφανίσουν γιατί τους

είσαι άχρηστο όπως όλα τα σκουπίδια».

8

Το τρίξιμο από τον σκουπιδοτενεκέ που άνοιγε για

μια ακόμη φορά έκανε τη συζήτηση να πάρει τέλος.

Το κίτρινο καπάκι βρήκε την ευκαιρία και με ένα

σάλτο βρέθηκε έξω στο δρόμο κι άρχισε να τρέχει,

να τρέχει με όση δύναμη είχε.

Ξεμάκρυνε αρκετά και σταμάτησε να πάρει μια

ανάσα. Ένιωθε πολύ ωραία κι ας έβρεχε με το

τουλούμι, λες κι άνοιξαν οι ουρανοί.

«Ωραίο πράγμα η ελευθερία» σκεφτόταν και του

ερχόταν να κλάψει από χαρά.

9

Άρχισε να χορεύει στους ρυθμούς της βροχής,

να σερφάρει στα ρυάκια του νερού,

να ανεβοκατεβαίνει στο πεζοδρόμιο, να τραγουδά.

Οι περαστικοί σταματούσαν και το χάζευαν. Πρώτη

φορά έβλεπαν ένα κίτρινο πλαστικό καπάκι να κάνει

τόσες τρέλες!

10

Κάποτε σταμάτησε. «Ωραία, όλα αυτά, αλλά τι

μπορώ να γίνω;» Άρχισε να σκέφτεται και να

φέρνει στο μυαλό του όλα όσα του είχε πει η

μπανανόφλουδα. Κοιτάζοντας μια όμορφη λεμονιά

στο απέναντι πάρκο φορτωμένη με λεμόνια, του

ήρθε η ιδέα να γίνει λεμόνι. Μα αμέσως άλλαξε

γνώμη, γιατί θυμήθηκε πόσες στυμμένες

λεμονόκουπες συνάντησε μέσα στον κάδο των

σκουπιδιών.

11

Ξεκίνησε πάλι να περπατά και να κάνει σχέδια. Η

ματιά του έπεσε σ’ ένα παράθυρο. Ένα αγόρι κοντά

στα πέντε στεκόταν λυπημένο πίσω από το κλειστό

παράθυρο κοιτάζοντας τη βροχή. Με το δάχτυλό

του ζωγράφιζε ήλιους στο αχνισμένο από το χνώτο

του τζάμι.

12

Το κίτρινο καπάκι πλησίασε και το παιδί άρχισε να

κουνά χαρούμενο τα χέρια του. «Μπορείς να γίνεις

ήλιος σε παρακαλώ. Μέρες τώρα βρέχει κι είμαι

κλεισμένος μέσα στο σπίτι. Έλα γίνε ο ήλιος μου να

βγω στην αυλή να παίξουμε».

Ω! τι ωραία ιδέα! Το μικρό κίτρινο καπάκι

υψώθηκε στον ουρανό κι έγινε ήλιος λαμπερός. Το

παιδί, έπαιξε, έπαιξε πολύ….

13

….ώσπου κουράστηκε. «Μη φύγεις καλό μου καπάκι.

Μπορείς να γίνεις φεγγάρι να φωτίζεις τον

σκοτεινό ουρανό;» είπε το παιδί και κοίταξε ψηλά.

Ένα ολόγιομο φεγγάρι του έκλεισε το μάτι και του

χαμογέλασε. Το παιδί κατάλαβε. Το κίτρινο καπάκι

έμεινε εκεί και νανούρισε γλυκά το παιδί.

14

Η μέρα που ξημέρωσε βρήκε το κίτρινο καπάκι να

περπατάει πάλι και να σκέφτεται…

Περνώντας έξω από ένα νηπιαγωγείο,

κοντοστάθηκε κι άκουσε χαρούμενες φωνές και

γέλια. Σκαρφάλωσε στα κάγκελα της αυλής και

κοίταξε προσεκτικά.

Είδε….. Πω! Πω! Πόσα όμορφα πράγματα είδε να

κάνουν αυτά τα παιδιά. Έπαιρναν τα άδεια κουτιά

και τα μετέτρεπαν σε ρομπότ, σε αυτοσχέδια

15

μουσικά όργανα. Τα καλαμάκια και τα κουμπιά

γίνονταν από τα χεράκια τους πανέμορφα

λουλούδια. Με ρολά από χαρτί υγείας και πάτους

από μπουκάλια έφτιαχναν έργα τέχνης μοναδικά.

Παρασκεύαζαν το δικό χαρτί από παλιές

εφημερίδες και πόσα ακόμη! Δεν ήξερε τι να

πρωτοθαυμάσει!

-Χμ! Καλημέρα σας, είπε και συστήθηκε. «Είμαι το

κίτρινο καπάκι. Σας παρακολουθώ τόση ώρα και

σας θαυμάζω. Φαίνεστε πολύ χαρούμενα και δε

σταματάτε να δουλεύετε. Μπορείτε να μου

εξηγήσετε γιατί τα κάνετε όλα αυτά;»

Τα παιδιά το χαιρέτησαν κι άρχισαν να του εξηγούν

πως παίρνουν τα άχρηστα αντικείμενα και τα

επαναχρησιμοποιούν με δημιουργικό τρόπο.

-Όλα αυτά τα αντικείμενα που βλέπεις θα

κατέληγαν στη χωματερή. Εμείς όμως με τη

φαντασία μας τα δίνουμε νέα προοπτική και τα

μετατρέπουμε σε γλυπτά, σε πίνακες και

16

17

διακοσμητικά. Αυτό που κάνουμε λέγεται trash art,

δηλαδή παράγουμε τέχνη από τα σκουπίδια. Μας

ρωτά γιατί το κάνουμε; Μμμ…! Για πολλούς λόγους.

Γιατί μας αρέσει, εκφραζόμαστε, δημιουργούμε και

περνάμε ωραία. Επειδή πιστεύουμε πως τίποτα δεν

πρέπει να πηγαίνει χαμένο και το πιο σημαντικό

απ΄όλα είναι ότι, έτσι μαθαίνουμε να αγαπάμε και

να προστατεύουμε το περιβάλλον μας από τα

σκουπίδια. Μπορεί να είμαστε μικροί μα έχουμε

αναπτύξει μεγάλη οικολογική συνείδηση!

-Μα εσείς είστε αξιέπαινοι! Μπράβο σας παιδιά! Με

εμένα μπορείτε να κάνετε κάτι; Θα καταφέρετε να

με επαναχρησιμοποιήσετε;

Τα παιδιά γέλασαν και πήραν το κίτρινο καπάκι στα

χεράκια τους. Ω! Πόσες ωραίες ιδέες! Σε λίγο το

μετέτρεψαν σε μαργαρίτα, σε ρόδα αυτοκινήτου, σε

ώριμο καρπό πάνω στο δέντρο.

Και το καπάκι…. πόσο μα πόσο ωραία αισθανόταν!

Του άρεσε που τα παιδιά το κρατούσαν στα χέρια

τους, το χάιδευαν, του μιλούσαν και το

επαναχρησιμοποιούσαν με χίλιους τρόπους!

18

19

Όμως, να. Μετά από ώρες άρχισε και πάλι να

σκέφτεται.

-Τι έπαθες τώρα; Ρώτησαν τα παιδιά.

-Δε ξέρω… μη με παρεξηγείτε. Μα μέρες τώρα

ψάχνω να βρω τον προορισμό μου. Θέλω να γίνω

κάτι χρήσιμο που θα δώσει χαρά σ΄εμένα αλλά και

στους γύρω μου.

-Ε λοιπόν, ξέρουμε τι χρειάζεσαι. Ανακύκλωση.

20

-Πώς είπατε; Ανακύκλωση; Και τι είναι αυτό; Είναι

κάτι καλό, κάτι χρήσιμο; Ρώτησε το καπάκι με

απορία.

-Έλα μαζί μας. Θα πάμε μια μικρή βόλτα και καθώς

περπατάμε θα σου εξηγήσουμε ό,τι δεν

καταλαβαίνεις.

Ξεκίνησαν όλα μαζί για το μεγάλο σχολείο όπου οι

μαθητές μάζευαν καπάκια και τα έδιναν να

ανακυκλωθούν. Το μικρό κίτρινο καπάκι έμαθε από

τα παιδιά πως η ανακύκλωση είναι πολύ σημαντική

γιατί τα απορρίμματα όπως το γυαλί, το αλουμίνιο,

το χαρτί και το πλαστικό μετατρέπονται σε υλικά

που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και πάλι.

Το εργοστάσιο ανακύκλωσης μετατρέπει για

παράδειγμα τα πλαστικά καπάκια σε σωλήνες

αποχέτευσης, σε καρεκλάκια, τραπεζάκια και πολλά

ακόμη αντικείμενα.

Έτσι η φύση προστατεύεται, γιατί μειώνεται η

περιβαλλοντική μόλυνση και ο όγκος των

σκουπιδιών.

21

ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ

ΧΑΡΤΙ

22

-Φτάσαμε! Το μικρό κίτρινο καπάκι άνοιξε διάπλατα

τα μάτια του. Πρώτη φορά αντίκριζε τόσα πολλά

καπάκια. Καπάκια μεγάλα, καπάκια μικρά. Καπάκια

από αναψυκτικά, από απορρυπαντικά, από

μπουκάλια του λαδιού, της φυτίνης…

23

Περιμένουν υπομονετικά στη σειρά να τα

τοποθετήσουν οι μαθητές στον τεράστιο κάδο κι

είναι όλοι χαρούμενοι.

- Μα το πιο σημαντικό δε σου το είπαμε ακόμη.

-Πείτε μου, πείτε μου σας παρακαλώ είπε το

καπάκι γεμάτο αγωνία.

-Εμείς τα παιδιά συγκεντρώνουμε καπάκια και για

ένα ακόμη λόγο, ανθρωπιστικό. Προσπαθούμε να

συμπαρασταθούμε και να δώσουμε χαρά στους

συμπολίτες μας με κινητικά προβλήματα. Κι αυτό

γιατί ένας τόνος πλαστικά καπάκια ισοδυναμεί με

ένα αναπηρικό αμαξίδιο!

24

Βέβαια χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να

συγκεντρώσουμε αυτή την ποσότητα, μα όλοι μαζί

μπορούμε και θα τα καταφέρουμε!

Το μικρό κίτρινο καπάκι άκουγε εκστασιασμένο. Η

καρδιά του χτυπούσε δυνατά. Τώρα ξέρει ποιος

είναι ο προορισμός του. Δε θέλει να ακούσει

τίποτ΄άλλο. Δεν περιμένει ούτε ένα λεπτό.

Πόσο, μα πόσο σημαντικό είναι ένα μικρό πλαστικό

καπάκι να μπορεί να μοιράζει χαμόγελα κι

αισιοδοξία!

25