ΒΑΛΙΝΑ ΙΩΣΗΦΙΔΟΥ

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΠΩ

Λένε πως τα λόγια που δεν καταφέραμε να πούμε, πάντα βρίσκουν τον τρόπο να βγουν, να ειπωθούν, να ταξιδέψουν, να ακουστούν. Έτσι κι αυτό το βιβλίο αποτελεί μια συλλογή από 21 επιστολές, που ποτέ δεν μπήκαν στον φάκελό τους. Ποτέ δεν έφτασαν στα σωστά χέρια. Οι παραλήπτες τους δεν έμαθαν ποτέ ότι υπήρξαν.

Δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους άλλοτε από φόβο, από θυμό, άλλοτε από απογοήτευση… ακόμα και από αγάπη.

Θέλει κουράγιο για να ξεδιπλώσεις όλα σου τα συναισθήματα πάνω στο χαρτί, θέλει θάρρος να βρεις τις σωστές λέξεις.

Μα η λύτρωση που νιώθεις μετά… Η λύτρωση όταν καταφέρνεις να αδειάσεις τα συρτάρια της ψυχής σου… Να την ακούτε την ψυχή σας. Μόνο εκείνη ξέρει…

“Πιο δυνατή η ψυχή από την ανάγκη, και δε συχωρνάει!” Καζαντζάκης 

Καλή ανάγνωση!

Βαλίνα

ii

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΠΩ

Αγαπημένε μου,

Ξύπνησα νωρίς σήμερα. Έβρεχε όλη τη νύχτα. Στο παράθυρο είχε αμέτρητες σταγόνες. Έμοιαζε με το πρόσωπο μου όταν κλαίω, όταν μου λείπεις. Και εχθές το βράδυ έκλαιγα. Και εχθές το βράδυ μου έλειπες. Πάλι. Σκεφτόμουν να μην στο πω αλλά τελικά νιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ. Δεν υπάρχει μέρα που να μην κλάψω. Δεν υπάρχει νύχτα που να μην θρηνήσω. Γιατί μου λείπεις. Μου λείπουν τα μάτια σου, η φωνή σου, το άγγιγμά σου, το χαμόγελό σου, τα δάχτυλά σου. Μου λείπει η ζωή μου απ’ τη ζωή σου.

Νιώθω ότι το μόνο νόημα της ζωής μου, η μόνη τιμή που μπορώ να δώσω για αυτή τη σχέση, είναι ο θρήνος.

Έφτιαξα καφέ. Έβαλα λίγη ζάχαρη όπως κάνεις και εσύ. Κάθισα, άναψα ένα τσιγάρο και άρχισα να σκέφτομαι. Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να είχε αλλάξει. Μια φωνή μέσα μου φωνάζει δυνατά, τα πάντα! Είναι τόσο δυνατή αυτή η φωνή που ηχεί ακόμα και στην ψυχή μου. Τη νιώθω να μου διαπερνά το κορμί και να μου καταβάλει κάθε μου κύτταρο.

Ρουφάω το τσιγάρο, μυρίζω τον καφέ. Όλα, τα πάντα είναι συνδυασμένα με εσένα. Έτσι τα έχω στο μυαλό μου, έτσι και στην ψυχή μου.

3

“Δεν υπάρχει νύχτα που να μην θρηνήσω. Γιατί μου λείπεις. Μου λείπουν τα μάτια σου, η φωνή σου, το άγγιγμά σου, το χαμόγελό σου, τα δάχτυλά σου. Μου λείπει η ζωή μου απ’ τη ζωή σου.”

Βαλίνα Ιωσηφίδου Τα λόγια που δεν μπόρεσα να πω

Θέλω να σε πάρω τηλέφωνο. Παλεύω με το κινητό μου, το παίρνω στα χέρια μου, το αφήνω και ξανά τα ίδια. Θέλω να το πετάξω μακριά να σπάσει να γίνει κομμάτια. Την ίδια στιγμή θέλω να το προσέχω σαν φυλαχτό, μήπως με πάρεις. Μπορεί να με πάρεις. Κάποια στιγμή, θα πάρεις, έτσι δεν είναι;

Περιμένοντας να ζήσω,Άννα

4

Βαλίνα ΙωσηφίδουΤα λόγια που δεν μπόρεσα να πω

Ψυχή μου,

Μου λείπεις. Δεν ξέρω πώς να βρω τα σωστά λόγια να στο πω. Μου λείπεις!

Εδώ είναι τα πάντα μονότονα, βαρετά. Νιώθω σαν να πηγαίνω βήματα προς τα πίσω. Νιώθω σαν να χάνω ζωή. Και μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα, να ζω με την απουσία σου;

Όχι αγάπη μου, δεν θα μείνω για πολύ εδώ. Δεν αξίζει. Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από εμένα και εσένα σε αυτή τη ζωή. Από εμένα και εσένα μαζί, ένα. Και αυτό δεν το ρισκάρω για κανένα λόγο.

Αύριο κιόλας θα παραιτηθώ από τα καθήκοντά μου. Θα πάρει λίγες μέρες μέχρι να επιστρέψω. Λίγο κουράγιο ακόμη.

Να είσαι δυνατή, να χαμογελάς και να ονειρεύεσαι.

Σε αγαπάω ψυχή μου, έρχομαι,Μιχάλης

5

“Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από εμένα και εσένα σε αυτή τη ζωή. Από εμένα και εσένα μαζί, ένα.”

Βαλίνα Ιωσηφίδου Τα λόγια που δεν μπόρεσα να πω

Συγνώμη.

Έτσι θα ξεκινήσω αυτό το γράμμα. Τώρα που το διαβάζεις δεν είμαι δίπλα σου. Δεν είμαι ζωντανή. Ποιός ξέρει άραγε πως θα είναι το μετά; Δεν φοβάμαι. Κουράστηκα πια να ζω έτσι. Ταλαιπωρήθηκα καιρό και ταλαιπώρησα και εσένα μαζί. Και εσύ δεν έφταιξες σε τίποτα.

Συγνώμη που ήμουν εγώ η επιλαχούσα απ’ την παλιο-αρρώστια.

Συγνώμη που τα τελευταία δύο χρόνια μπαινοβγαίναμε στα νοσοκομεία.

Συγνώμη για το άγχος που περνούσες κάθε φορά που περιμέναμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων.

Συγνώμη για τις ατελείωτες ώρες αναμονής έξω από κάθε χειρουργείο.

Συγνώμη για τα μελανά σημάδια στο κορμί μου.

Συγνώμη που έπεσαν τα μαλλιά μου, που χλόμιασα, που γέρασα, που κουράστηκα, που ασχήμυνα.

Συγνώμη που αρρώστησα.

6

“Γιατί ενώ ξέρω ότι πρέπει, δεν θέλω να σου πω να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, να ξανα-ερωτευτείς, να ξανα-παντρευτείς.”

Βαλίνα Ιωσηφίδου Τα λόγια που δεν μπόρεσα να πω

Συγνώμη που στην αρχή φοβήθηκα τόσο και παραιτήθηκα. Να ξέρεις ότι εσύ μου έδωσες δύναμη να συνεχίσω, να προσπαθήσω. Και να που πέρασε ο καιρός και φάνηκε πόσο αδύναμη ήμουν. Με νίκησε τελικά.

Και ξέρεις; έχω θυμό. Μεγάλο θυμό. Γιατί δεν χόρτασα τα μάτια σου, την αγκαλιά σου, τα χέρια σου επάνω στο κορμί μου. Γιατί δεν σε πήρα να φύγουμε από όλη αυτή την τρέλα. Γιατί παρακάτσαμε. Γιατί δεν γέννησα τα παιδιά σου. Γιατί εκείνο το σπίτι στη θάλασσα έμεινε όνειρο τελικά. Γιατί δεν πρόλαβα να σου φτιάξω όλα αυτά τα φαγητά που σου είχα υποσχεθεί. Γιατί δεν προλάβαμε να γυρίσουμε τον κόσμο. Γιατί κάποιες φορές σε στεναχώρησα.

Γιατί ενώ ξέρω ότι πρέπει, δεν θέλω να σου πω να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, να ξανα-ερωτευτείς, να ξανα-παντρευτείς.

Γιατί δεν ξέρω αν βρήκα τις σωστές λέξεις, τους σωστούς τρόπους να σου πω ότι εσύ, εσύ ήσουν ο μοναδικός λόγος. Για όλα. Γιατί μόνο μαζί σου είχε νόημα.

Δεν ξέρω τι έχει για εμένα μετά.

Να μην στεναχωριέσαι, να είσαι δυνατός. Να σε προσέχεις, θα σε προσέχω…

7

Βαλίνα ΙωσηφίδουΤα λόγια που δεν μπόρεσα να πω

η συνέχεια στο...

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/199