Πως να επιβιώσεις στην κατασκήνωση (Απόσπασμα)

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: HOW TO SURVIVE SUMMER CAMP

Από τις Εκδόσεις Oxford University Press, Λονδίνο 1985TÉÔËÏÓ ÂÉÂËÉÏÕ: Πώς να επιβιώσεις στην κατασκήνωση

ÓÕÃÃÑÁÖÅÁÓ: Jacqueline WilsonΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Μαίρη Γραµµένου

ÅÐÉÌÅËÅÉÁ – ÄÉÏÑÈÙÓÇ ÊÅÉÌÅÍÏÕ: Ευδοξία ΜπινοπούλουΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Nick Sharratt

ΣΥΝΘΕΣΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Γιώργος ΠαζάλοςÇËÅÊÔÑÏÍÉÊÇ ÓÅËÉÄÏÐÏÉÇÓÇ: Μερσίνα Λαδοπούλου

EÊÔÕÐÙÓÇ: Άγγελος Ελεύθερος & ΣΙΑ Ο.Ε.

ΒΙΒΛΙΟ∆ΕΣΙΑ: Κωνσταντίνα Παναγιώτου & ΣΙΑ Ο.Ε.

© Jacqueline Wilson, 1985© Εικονογράφησης: Nick Sharratt, 2010

© EÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ×ÏÃÉÏÓ Á.Å., ÁèÞíá 2012

Ðñþôç Ýêäïóç: Ιούνιος 2012, 2.000 αντίτυπα

ÉSBN 978-960-496-545-8

Τυπώθηκε σε 100% ανακυκλωµένο χαρτί.

Το παρόν έργο πνευµατικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόµου (Ν. 2121/1993όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήµερα) και τις διεθνείς συµβάσεις περί πνευµατικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύε-ται απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του εκδότη κατά οποιονδήποτε τρόπο ή µέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση καιεν γένει αναπαραγωγή, διανοµή, εκµίσθωση ή δανεισµός, µετάφραση, διασκευή, αναµετάδοση, παρουσίαση στοκοινό σε οποιαδήποτε µορφή (ηλεκτρονική, µηχανική ή άλλη) και η εν γένει εκµετάλλευση του συνόλου ή µέρουςτου έργου.

ÅÊÄÏÓÅÉÓ ØÕ×ÏÃÉÏÓ Á.Å. PSICHOGIOS PUBLICATIONS S.A.¸äñá: ÔáôïÀïõ 121 Head office: 121, Tatoiou Str.144 52 Ìåôáìüñöùóç 144 52 Metamorfossi, GreeceÂéâëéïðùëåßï: Ìáõñïìé÷Üëç 1 Bookstore: 1, Mavromichali Str.106 79 ÁèÞíá 106 79 Áthens, GreeceÔçë.: 2102804800 Tel.: 2102804800Telefax: 2102819550 Telefax: 2102819550www.psichogios.gr www.psichogios.gre-mail: [email protected] e-mail: [email protected]

© Jacqueline Wilson, 1985 / ΕκδοσΕισ Ψυχογιοσ, 2012

ΠΡΩΤΗ ΕΚ∆ΟΣΗ

Μετάφραση:Μαίρη Γραµµένου


Η ΤΤΖΖΑΑΚΚΛΛΙΙΝΝ ΟΟΥΥΙΙΛΛΣΣΟΟΝΝ γεννήθηκε στο Μπαθ το1945. Εργάστηκε σε εκδοτικό οίκο και κατόπινδούλεψε ως δηµοσιογράφος, προτού ασχοληθείεπαγγελµατικά µε τη συγγραφή. Έχει γράψει πολ- λά βιβλία για παιδιά, αστυνοµικά µυθιστορήµατακαι αρκετά θεατρικά έργα. Εδώ και πολλά χρόνια,συστηµατικά επισκέπτεται σχολεία και βιβλιοθή-κες. Τα παιδιά την αγαπούν πολύ, ίσως γιατί ξέρεινα συζητάει µαζί τους χωρίς να τα κατευθύνει.Λαµβάνει από τους αναγνώστες της πάνω απόδιακόσια γράµµατα την εβδοµάδα, στα οποία µά-λιστα απαντάει η ίδια. Τα βιβλία της έχουν πουλή-σει περισσότερα από 20 εκατοµµύρια αντίτυπαστην Αγγλία, έχουν τιµηθεί µε τα πιο σηµαντικάβραβεία παιδικής λογοτεχνίας και έχουν µετα-φραστεί σε 30 γλώσσες. Η Τζάκλιν Ουίλσον λα-τρεύει το διάβασµα και η προσωπική της βιβλιο-θήκη περιλαµβάνει περισσότερα από 15.000 βι-βλία! Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούνάλλα 23 βιβλία της συγγραφέως, ενώ ετοιµάζονταικαι άλλα.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τηνιστοσελίδα www.jacquelinewilson.co.uk


Στις Ρεµπέκα και Χάνα Πάρτος


ΠΠώώςς νναα εεππιιββιιώώσσεειιςς σσττηηνν κκαατταασσκκήήννωωσσηηΑναρωτιέµαι αν εσείς έχετε περάσει κάποιο καλο-καίρι σε κατασκήνωση. Τα περισσότερα παιδιά εν-θουσιάζονται στην ιδέα να πάνε κάπου, όπου θα εί-ναι τέλεια και θα καταπιαστούν µε ένα σωρό φαντα-στικές δραστηριότητες. Όµως µπορεί να είναι λίγοπερίεργα στην αρχή, προπαντός αν δεν ξέρεις κάποιονάλλο στην κατασκήνωση. Στην ιστορία µου η Στέλ-λα δε θέλει καθόλου να πάει κατασκήνωση. Ίσως δι-

καιολογηµένα έχει τις αντιρρήσεις της. Η κατασκήνωση «∆ιακοπές στην Περι-πετειούπολη» σίγουρα βρίσκεται στον πάτο της λίστας µε τις καλές κατασκηνώ-σεις – αλλά ακόµα κι έτσι, η Στέλλα καταφέρνει να περάσει καταπληκτικά εκεί.Κάνει µερικούς πολύ καλούς φίλους (συν ένα δυο θανάσιµους εχθρούς), µαθαί-νει καινούριες δραστηριότητες, ξεκινάει µάλιστα και το δικό της περιοδικό.

Συχνά µε ρωτούν τα παιδιά αν η Στέλλα έχει στοιχεία δικά µου. Πιστεύωότι είναι πιο δυναµική από µένα – εγώ ήµουν ήσυχη βιβλιοφάγος, περίπουόπως η Μάρζιπαν. Κι εµένα µου άρεσε να σκαρφίζοµαι ιστορίες όπως η Στέλ-λα και φύλαγα σαν θησαυρό τη συλλογή παραµυθιών µου µε την όµορφη ει-κονογράφηση. Ωστόσο είµαστε το εντελώς αντίθετο όσον αφορά την κολύµ-βηση. Ποτέ δεν ήµουν αθλητικός τύπος, αλλά λάτρευα το κολύµπι και διέ-πρεπα σε αυτό. Ακόµα και τώρα µου αρέσει η κολύµβηση και διανύω µισό µί-λι σε είκοσι λεπτά. Πάντως καταλαβαίνω πόσο απαίσιο είναι αν πραγµατικάφοβάσαι το κολύµπι. Νοµίζω ότι ο Ταξίαρχος καταφέρνει µε τον καλύτεροτρόπο να βοηθήσει τη Στέλλα να ξεπεράσει τους φόβους της.


Πρέπει οπωσδήποτε να πάρετε το αγαπηµένο σας λούτρινο παιχνίδι µαζίσας στην κατασκήνωση. Η Στέλλα έχει ένα µικρό ποντικάκι, τον Τυροτσιρί-χτρα. Η κόρη µου η Έµα είχε ένα παρόµοιο λούτρινο ποντικάκι όταν ήταν µι-κρή. Επίσης είχε έναν χοροπηδηχτό γαϊδαράκο, που ευτυχώς δεν έπεσε ποτέστις σβουνιές, όπως το γαϊδουράκι της Ρόζµαρι στην ιστορία.

Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να συµπεριληφθεί µια αληθινή συντα-γή στο βιβλίο. Η µαγειρική είναι διασκεδαστική, όµως οι συνταγές ίσως να φαί-νονται λίγο δυσνόητες στην αρχή, επειδή συνήθως δεν εξηγούν τα πάντα όπωςπρέπει. Ανέθεσα στον Τζέιµς να γράψει µια συνταγή για µπισκότα-αστεράκιαγια αρχαρίους. Τη δοκίµασα µόνη µου και πιάνει, σας δίνω το λόγο µου. Αυτόπου µου αρέσει περισσότερο είναι να πασπαλίζω τα µπισκότα µε άχνη ζάχα-ρη. Όχι όχι, τώρα που το ξανασκέφτοµαι, αυτό που µου αρέσει πιο πολύ είναινα τρώω τα µπισκότα!

Ελπίζω να απολαύσετε αυτή την επετειακή έκδοση του Πώς να επιβιώ-σεις στην κατασκήνωση. Υπάρχουν τόσο πολλές έξτρα δραστηριότητες, που θααισθανθείτε ότι και οι ίδιοι βρίσκεστε σε διακοπές καθώς διαβάζετε. Κάθισα κιέλυσα όλα τα κουίζ, κι ύστερα χρωµάτισα τις καινούριες έξοχες εικόνες τουΝικ Σάρατ. Τούτη είναι η εικοστή πέµπτη επέτειος του βιβλίου µου, και όµωςµου φαίνεται σαν να το έγραψα µόλις χθες!

Τζάκλιν Ουίλσον


11

Καθόµουν στην πίσω θέση του αυτοκινήτου φορώ-ντας το καινούριο µπλουζάκι µου και το σκληρό

καινούριο τζιν µου και τα άθικτα αθλητικά παπούτσιαµου. Άφησα ένα βαθύ αναστεναγµό και βάλθηκα ναπασπατεύω το νέο κούρεµά µου. Ήταν ελεεινό. Όλοιθα µε περιγελούσαν. Σκέφτηκα όλα τα άγνωστα παιδιάστην κατασκήνωση. Περιεργάστηκα τα µαύρα γράµ-µατα στο σµαραγδί µπλουζάκι µου. Έγραφε ΛΑΤΡΕΥΩΤΙΣ ∆ΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΟΥΠΟΛΗ. Η καινού-ρια µπλούζα µου έλεγε ψέµατα.

«Είσαι εντάξει, Στέλλα;» ρώτησε ανήσυχη η µαµά, γυ-ρίζοντας πίσω. «Ανακατεύεσαι; Έχεις πρασινίσει λίγο».

«Για να ταιριάζω µε την απαίσια µπλούζα µου», µουρ-µούρισα τραβώντας την.

«Εγώ βρίσκω ότι είσαι πολύ γλύκα µε τα καινούριασου ρούχα», είπε ο θείος Μπιλ.

∆εν απάντησα. Αρκέστηκα να κάνω µια γκριµάτσαστην πλάτη του. ∆εν άντεχα το θείο Μπιλ. Άσ’ τα να πάνεδηλαδή, γιατί είχε παντρευτεί τη µαµά µου το ίδιο πρωί.

Εγώ ήµουν παρανυφάκι. Η µαµά µού είχε αγοράσειένα πανάκριβο γαλάζιο φόρεµα µε φουσκωτά µανίκια

9


και µια µακριά φούστα µε φραµπαλά. Η φούστα συνο-δευόταν από λευκή δαντελένια ποδιά, και µε τις κοτσί-δες µου λυτές και χτενισµένες η µαµά είπε ότι θα έµοια-ζα µε την Αλίκη στη Χώρα των Θαυµάτων.

Μόνο που τελικά στο γάµο µόνο µε την Αλίκη δενέµοιαζα. Περισσότερο έφερνα στον Κοντορεβιθούλη,αφού ήµουν καραφλή σαν βρασµένο αυγό.

Ήταν όλα ένα φρικτό, φρικτό λάθος. Η µαµά πρό-τεινε να πάω σε ένα σικ κοµµωτήριο για να κάνω έναόµορφο κούρεµα και χτένισµα µια εβδοµάδα πριν απότο γάµο. Εκείνη ήθελε να έρθει µαζί µου αλλά είχεδουλειά. Είπα ότι µπορούσα να πάω µόνη µου, δενήµουν δα και µωρό.

Έτσι πήγα µετά το σχολείο και µίλησα µε εκείνο τονάντρα που λεγόταν Κέβιν και που έµοιαζε µε ροκ σταρ.Με ρώτησε πώς ήθελα κοµµένα τα µαλλιά µου. Απο-φάσισα ότι δεν τα ήθελα υπερβολικά κοντά. Έδειξαένα µικρό µήκος µε τον αντίχειρα και το δείκτη µου. ΟΚέβιν έγνεψε καταφατικά και το ψαλίδι του άστραψε.Καθώς αυτό έκλεισε, άφησα µια κραυγή. Ο κοµµωτήςδεν είχε καταλάβει. Προτού του ξεφύγω είχε κόψει τηµια µεριά του κεφαλιού µου καρφάκια. Θεώρησε ότι σεαυτό το µήκος ήθελα τα µαλλιά µου!

∆εν µπορούσε να τα αφήσει έτσι, µισά καρφάκια µι-σά κυµατιστά χρυσαφένια σαν το στάχυ, οπότε κούρε-ψε και τα υπόλοιπα. Η µαµά έκλαψε όταν µε είδε. Οθείος Μπιλ είπε ότι µε έβρισκε χαριτωµένη, αλλά απλώςέπαιζε θέατρο.

10


Έδειχνα χαζή µέσα στο όµορφο γαλάζιο φόρεµαπαράνυφου στο γάµο. Κι έδειχνα ακόµα πιο ηλίθια ντυ-µένη µε τα ρούχα της κατασκήνωσης. Ήµουν αποφα-σισµένη να µην κάνω σαν νιάνιαρο και βάλω τα κλά-µατα, αλλά παρ’ όλα αυτά ήµουν έτοιµη να κλάψω.

«Έλα, για να ανέβει λίγο η οµάδα!» επιχείρησε ναµε εµψυχώσει η µαµά, γυρίζοντας πίσω να µε κοιτάξει.

«Για ποιο λόγο;» τραύλισα. «∆εν είναι δίκαιο. Εσύ πη-γαίνεις εξωτερικό στις σούπερ διακοπές σου και εµέναµε αφήνεις στην απαίσια κατασκήνωση. Στοιχηµατίζωότι θα είναι ακόµα χειρότερα και από το σχολείο. Ξέ-ρω ότι θα τη σιχαθώ».

«∆εν είναι οι διακοπές µου, είναι ο µήνας του µέλι-τος», µε διόρθωσε η µαµά. Αλλά ύστερα κοίταξε το θείοΜπιλ και ψιθύρισε: «Αλήθεια πιστεύεις ότι η Στέλλα θαείναι εντάξει;»

Εγώ κούνησα το κεφάλι µου µε µανία.«Ναι», αποκρίθηκε ο θείος Μπιλ. «Ναι, φυσικά και

θα είναι. Οι περισσότεροι φίλοι µου στέλνουν τα παιδιάτους κατασκήνωση και όλα περνούν φανταστικά. ∆ια-σκεδάζουν µε την ψυχή τους».

«Εγώ δεν πρόκειται», δήλωσα.∆ε µου έδωσαν σηµασία.«Πραγµατικά εύχοµαι να µην ήταν πλήρεις από κό-

σµο όλες οι υπόλοιπες κατασκηνώσεις», συνέχισε ηµαµά. «∆εν ξέρω, η Περιπετειούπολη µου ακούγεται κά-πως… κάπως…» Αναζητούσε τη σωστή λέξη.

Την πρόσφερα ευχαρίστως. «Αχούρι».

12


«Έλα, µη γίνεσαι αναιδής», µε αποπήρε η µαµά, αλ-λά δεν ακούστηκε θυµωµένη, ακούστηκε ανήσυχη.

«Εγώ θα έλεγα ότι φαίνεται καταπληκτικό µέρος»,συµπλήρωσε ο θείος Μπιλ. «Ουσιαστικά είναι ένα αρ-χοντικό και διαθέτει τεράστιες εκτάσεις και µια υπέρο-χη πισίνα και…»

«Σσσς!» είπε η µαµά, αλλά ήταν πολύ αργά.«∆εν πάω!» φώναξα. «∆ε γίνεται να πάω εκεί, αφού

έχει πισίνα!»«Σου υπόσχοµαι ότι δε θα κολυµπήσεις», δήλωσε η

µαµά µε τον εµπιστευτικό τόνο που φυλάει για εξαιρε-τικές περιπτώσεις.

Αλλά δεν µπορούσα να εµπιστευτώ τη µαµά γιατίδεν ήταν στα καλά της αφού πήγε και παντρεύτηκε τοθείο Μπιλ.

«Θα µε αναγκάσουν. Θα µε πετάξουν µέσα», κλα-ψούρισα και άρχισα να κλαίω σαν µωρό.

Παλιότερα, όταν η µαµά ήταν ακόµη παντρεµένη µετον µπαµπά, αυτός µε είχε πάει για µπάνιο. Εγώ ήµουνπολύ µικρή και φοβήθηκα. Ο µπαµπάς ήθελε να πη-δήξω µέσα και να πλατσουρίζω και να φωνάζω όπωςόλα τα άλλα παιδάκια. Εγώ δεν ήθελα. Στεκόµουν σεµια µεριά της πισίνας τρέµοντας ολόκληρη. Ο µπαµπάςήταν καλός στην αρχή, αλλά µετά θύµωσε. Τότε θύµω-σα κι εγώ κι έτσι αυτός νευρίασε για τα καλά και µε πέ-ταξε µέσα. Ήταν η ρηχή µεριά της πισίνας, όµως σταµάτια µου φάνταζε σαν το Λοχ Νες. Ο µπαµπάς µε τρά-βηξε έξω µονοµιάς και γέλασε και προσπάθησε να το

13


γυρίσει στο αστείο, αλλά εγώ ζάρωσα σαν να είχε µε-ταµορφωθεί ο ίδιος στο τέρας του Λοχ Νες.

Ακόµη είχα εφιάλτες µε πισίνες. Έκτοτε, ποτέ µουδεν πήγα για µπάνιο.

«Και δε θα χρειαστεί να κολυµπήσεις τώρα», µε κα-θησύχασε η µαµά, σκύβοντας και σκουπίζοντάς µε µεχαρτοµάντιλο. «Έγραψα σε αυτό τον Ταξίαρχο που τουανήκει η Περιπετειούπολη. Του τα εξήγησα. Κανείς δενπρόκειται να σε αναγκάσει να βουτήξεις, ειλικρινά. Ού-τως ή άλλως, δε θα µπορείς να κολυµπήσεις γιατί δενέφερες µαζί το µαγιό σου, έτσι δεν είναι;»

«Μπορεί να µε αναγκάσουν να κολυµπήσω µε ταεσώρουχα», ψέλλισα µέσα στα αναφιλητά µου.

Σκεφτόµουν την πισίνα στην κατασκήνωση. Τη φα-νταζόµουν πολύ µεγάλη, πολύ γαλάζια, πολύ κρύα.Έπειτα φαντάστηκα κάποιο φρικαλέο στρατιώτη να µεαρπάζει και να µε πετάει µέσα στο νερό.

«Σε παρακαλώ, µη µε πηγαίνεις εκεί!»«Μη γίνεσαι δύσκολη, αγάπη µου. Πρέπει να πας και

τέρµα η συζήτηση», δήλωσε η µαµά.∆εν έβλεπα το λόγο. ∆εν καταλάβαινα γιατί δεν µπο-

ρούσα να πάω στην Ευρώπη µαζί τους. Η µαµά επανα-λάµβανε ότι θα το έβρισκα βαρετό γιατί απλώς θα έµε-ναν σε πόλεις και θα επισκέπτονταν πολλές εκκλησίεςκαι πινακοθήκες και µουσεία, και τέλος πάντων, ήτανο δικός τους µήνας του µέλιτος. Εγώ πίστευα ότι ήτανπάρα πολύ µεγάλοι για να κάνουν µήνα του µέλιτος.

«Πάψε να κλαις τώρα, Στέλλα. ∆ε θέλεις όλα τα άλ-

14


λα παιδιά να σε δουν µε κόκκινα µάτια, έτσι δεν είναι;»είπε η µαµά.

Κατανάλωσα τρία χαρτοµάντιλα φυσώντας και σκου-πίζοντας.

«Φαίνεται σαν να έκλαιγα;» ρώτησα µε αγωνία. «Καθόλου», είπε ψέµατα η µαµά. «Έι, Μπιλ, βλέ-

πεις εκείνη τη µεγάλη πύλη στα δεξιά; Θαρρώ πωςφτάσαµε».

Βούλιαξα στο πίσω κάθισµα καθώς ο θείος Μπιλέστριψε στη µεγάλη πύλη και διέσχισε το µακρύ χαλι-κόστρωτο µονοπάτι, πλαισιωµένο µε πυκνά έλατα.

«Όλα δείχνουν πολύ µεγαλόπρεπα, δε νοµίζετε;» εί-πε εκείνος πρόσχαρα. «Στέλλα, κοίταξε όλα τα χρι-στουγεννιάτικα δέντρα. Γιατί δεν κάθεσαι κανονικά καινα προσπαθήσεις να δεις το σπίτι;»

Ζάρωσα περισσότερο ώσπου το τζιν µου έφτασε στοσαγόνι µου.

Στρίψαµε σε µια γωνία, τα έλατα αραίωσαν, και φτά-σαµε στην Περιπετειούπολη. Την ατενίζαµε σιωπηλοί.Ήταν ένα µεγάλο, γκρίζο, µελαγχολικό σπίτι µε ένανψηλό πύργο στη µια άκρη του.

«Μοιάζει µε… µε… κάστρο παραµυθιού», τραύλισεη µαµά στην προσπάθειά της να σώσει την κατάσταση.

«Όχι, δε µοιάζει», δήλωσα. «Μοιάζει µε φυλακή. Καιδε µου αρέσει εκείνος ο πύργος. Βάζω στοίχηµα ότιεκεί θα κλειδώνουν τα άτακτα παιδιά. Μαµά, σε παρα-καλώ! Μην τους αφήσεις να µε κλειδώσουν σε τούτο τοφρικτό µέρος».

15


«Μη λες χαζοµάρες, Στέλλα», µε αποπήρε η µαµά,αλλά κοίταξε το θείο Μπιλ όλο ανησυχία.

Ένας µεγαλόσωµος άντρας ήρθε τρεχάτος στρίβο-ντας στη γωνία του σπιτιού, µε µια σφυρίχτρα να χορο-πηδά στο φαρδύ στέρνο του.

«Αυτός θα µας πει πού να πάµε», υπέθεσε ο θείοςΜπιλ, και βγήκε γοργά έξω από το αυτοκίνητο και τονφώναξε.

Ο µεγαλόσωµος άντρας διέσχισε χοροπηδώντας τοµονοπάτι προς το µέρος µας. «Γεια σας! Καλώς ήρθα-τε στην Περιπετειούπολη», είπε ξεφυσώντας. Σφυριγ-µατάκια έβγαιναν από τα βυσσινιά ρουθούνια του.

«Τι κάνετε;» είπε ο θείος Μπιλ. «Μήπως εσείς είστεο Ταξίαρχος;»

Ο µεγαλόσωµος άντρας κούνησε το κεφάλι του χα-µογελώντας. «Εγώ είµαι ο οργανωτής δραστηριοτήτων»,εξήγησε. Με εντόπισε να έχω ζαρώσει στο πίσω κάθι-σµα. «Μπορείς να µε φωνάζεις θείο Ρον».

Είχα σιχαθεί όλους αυτούς τους θείους. Ο θείοςΜπιλ µε ανάγκασε να βγω από το αυτοκίνητο για ναχαιρετήσω. Ο θείος Ρον µε χτύπησε ελαφρά στο τσου-ροµαδηµένο κεφάλι µου.

«Καλώς ήρθες στην Περιπετειούπολη, πιτσιρίκο», µεχαιρέτησε.

Πιτσιρίκο! Παραλίγο να µείνω στον τόπο. Με πέρα-σε για αγόρι.

«Κορίτσι είµαι», ξεφύσησα µανιασµένα.Ο θείος Ρον µε κοίταξε προσεκτικά και µετά έσκασε

16


στα γέλια. Η ανοιχτόχρωµη γκρίζα φόρµα του ήταν σκού-ρα κάτω από τα µπράτσα του και µύριζε. «Συγγνώµη,Υψηλοτάτη», σχολίασε. «Πώς σε λένε λοιπόν;»

«Στέλλα Στέµπινγκς».«Α, ναι. Η Στέλλα. Τέλεια! Θέλεις να έρθεις µαζί µου

στο δάσος για να γνωρίσεις τα υπόλοιπα παιδιά; Κά-νουν πικ νικ δίπλα στη λίµνη».

«Όχι, ευχαριστώ», είπα οπισθοχωρώντας.«Θα θέλαµε να δούµε τον Ταξίαρχο πρώτα», δήλω-

σε η µαµά βγαίνοντας από το αµάξι και φυσώντας τηµύτη της δυνατά.

«Φαντάζοµαι πως θα είναι απασχοληµένος τώρα»,είπε ο θείος Ρον. «Αλλά µπορείτε να δείτε την κόρητου, τη δεσποινίδα Χάµερ-Κότον».

Ακούστηκε ένας µακρινός ήχος από παιδιά που φώ-ναζαν.

«Με καλεί το καθήκον», ανήγγειλε ο θείος Ρον καιέφυγε µε γρήγορο τζόγκινγκ.

Ο θείος Μπιλ έβγαλε τη βαλίτσα µου από το πορτ-µπαγκάζ. Η µαµά ανέβηκε τα σκαλιά µέχρι την εξώ-πορτα και χτύπησε το ρόπτρο µε το κεφάλι λιονταριού.Μου έκανε νεύµα αλλά εγώ έµεινα παραπίσω, στο χα-λικόστρωτο µονοπάτι. Γύρισα τη ράχη µου και άρχισανα γράφω στο χαλίκι µε το παπούτσι µου: ΜΙΣΩ ΤΗΝΠΕΡΙΠΕΤΕΙΟΥΠ… Η πόρτα άνοιξε όταν σχεδίαζα το Ο.Έσπευσα να το σβήσω προτού το δει κάποιος. Τώραείχα ένα πολύ καθαρό λευκό αθλητικό παπούτσι καιένα πολύ γκρίζο και φθαρµένο.

18


«Γεια σας. Άλλη µια αργοπορηµένη καινούρια άφιξη!»είπε µια ηλικιωµένη κυρία µε µια πορτοκαλιά ποδιά. Στρά-φηκε σ’ εµένα κουνώντας το κεφάλι της. «Έχεις µείνει πί-σω σαν την ουρά του γα³δάρου. Έχασες το πικ νικ σου».

«Μπορούµε να µιλήσουµε στον Ταξίαρχο, παρακα-λώ;» την έκοψε λίγο απότοµα η µαµά.

«Με την κυρία Χάµερ-Κότον θα συνεννοηθείτε. Εκεί-νη είναι υπεύθυνη για τις αφίξεις. Περάστε από εδώ,παρακαλώ».

Η ηλικιωµένη γυναίκα µάς οδήγησε στο διάδροµοµε το βερνικωµένο παρκέ. Τα αθλητικά παπούτσια µουέτριξαν και άφησα ίχνη από σκονισµένες πατηµασιές.Η Πορτοκαλιά Ποδιά γύρισε πίσω της και έβγαλε έναµικρό επιφώνηµα δυσαρέσκειας, αλλά δεν είπε κου-βέντα επειδή είχα τη µαµά µαζί µου. Αποφάσισα ότι δεντη συµπαθούσα.

Ούτε η κυρία Χάµερ-Κότον µού γέµισε το µάτι. Είχεπολύ φροντισµένα σγουρά µαλλιά σαν σειρές από πλέ-ξη και φορούσε θαλασσιά φόρµα. Το στιλ της φόρµαςήταν άνετο, αλλά στο ύψος του πισινού ήταν τελείως τσι-τωµένη. Ένας γατούλης Σιάµ κούρνιαζε στον ώµο τηςγυναίκας και µε κοίταζε καχύποπτα. Άπλωσα το χέρι µουνα τον χα³δέψω, αλλά αυτός µου έδειξε τα δόντια του, µι-κρά και κοφτερά. Αποφάσισα πως δεν ήθελα πια να γί-νω φίλη µαζί του. Και η κυρία Χάµερ-Κότον είχε αιχµη-ρά δοντάκια. Φάνηκαν για τα καλά όταν χαµογέλασε.

«Καλώς ορίσατε στην Περιπετειούπολη», χαιρέτησεανταλλάσσοντας χειραψία µε τη µαµά και το θείο Μπιλ.

19


Εµένα µου κούνησε τα δάχτυλά της και έπειτα πασπά-τεψε τη φόρµα της απολογητικά. «Συγχωρήστε µε γιατην αθλητική περιβολή µου. Οργανώνω αγώνες οµά-δων. Μας αρέσει πάντα να κάνουµε πολλά παιχνίδιανωρίς το απόγευµα και µετά ένα µεγάλο πικ νικ µε τσάι».

Χάρηκα που γλίτωσα το περίφηµο πικ νικ. ∆εν πεί-ναγα καθόλου ύστερα από όσα είχα φάει στη δεξίωσητου γάµου. Η µαµά είπε ότι µπορούσα να φάω ό,τι µαό,τι ήθελα κι έτσι έκανα. Έφαγα τσίζκε³κ κεράσι, µπλακφόρεστ, νουγκατίνα, µους σοκολάτας και λεµονόπιτα.Ποτέ µου δεν είχα φάει πέντε τεράστιες πουτίγκες µετη µία στο παρελθόν. Μόλις έφτασα στη µους σοκολά-τας ένιωθα λίγο περίεργα και έπαιξα µόνο µε τη λεµο-νόπιτα αφήνοντας όλη τη βάση, αλλά και πάλι αναγνω-ρίζω ότι ήταν για µένα µεγάλο κατόρθωµα.

Η µαµά ζήτησε να δει τον Ταξίαρχο και η κυρία Χά-µερ-Κότον εξήγησε ότι ήταν πολύ απασχοληµένος εκεί-νη τη στιγµή και ρώτησε αν είχαµε κάποιο πρόβληµα τοοποίο θα θέλαµε να συζητήσουµε. Έτσι η µαµά ξεκίνη-σε να αναλύει την κολυµποφοβία της Στέλλας και εγώκοκκίνισα και έπαιζα νευρικά µε τα δάχτυλά µου νιώθο-ντας εντελώς ηλίθια. Η κυρία Πορτοκαλιά Ποδιά έφερεένα µεγάλο δίσκο µε τσάι και µπισκότα. Το τσάι ήτανσχεδόν τόσο πορτοκαλί όσο και η ποδιά της. Το γάλα εί-χε κόψει σε άσπρους σβόλους που επέπλεαν στην ανοι-χτόχρωµη επιφάνεια. Ρίσκαρα µια γουλιά όλο κι όλο.

Ο γάτος Σιάµ είχε το δικό του ξεχωριστό µπολάκι µεγάλα.

20


«Για να µη νιώθει παραµεληµένος», εξήγησε η κυ-ρία Χάµερ-Κότον. «Είναι ο αγαπηµένος µου ψιψίνος,έτσι δεν είναι, Μπεζούλη;»

Εγώ ρουθούνισα περιφρονητικά και η µαµά µε αγριο-κοίταξε. Ρώτησε αν µπορούσε να γνωρίσει το υπόλοιποπροσωπικό της κατασκήνωσης, αλλά όλοι βρίσκοντανστο δάσος µαζί µε τα παιδιά που έκαναν πικ νικ. Μουφάνηκαν σαν εκείνους τους λούτρινους αρκούδους.

«Μπορούµε τότε να ρίξουµε µια µατιά στο σπίτι;» ρώ-τησε η µαµά.

Έτσι πήγαµε να δούµε την Αίθουσα Τηλεόρασης. Πε-ριείχε µια τηλεόραση. Ούτε και η Αίθουσα Παιχνιδιώνήταν ιδιαίτερα δελεαστική. ∆υο τραπέζια πινγκ πονγκκαταλάµβαναν τον περισσότερο χώρο. Υπήρχαν λίγεςκαρέκλες σχολείου και ένα τραπεζάκι καλυµµένο µεφθαρµένα κόµικς που φαίνονταν παµπάλαια, καθώςκαι µια στοίβα επιτραπέζιων παιχνιδιών και µερικοίσβόλοι από πολύ παλιά γκρίζα πλαστελίνη εξαιτίας τηςοποίας όλο το δωµάτιο βροµούσε.

«Φυσικά τα παιδιά χρησιµοποιούν την Αίθουσα Παι-χνιδιών µονάχα όταν έχει πολύ κακό καιρό», διευκρί-νισε η κυρία Χάµερ-Κότον. «Φροντίζουµε ώστε να βρί-σκονται έξω όσο γίνεται περισσότερο. Πού να δείτεπώς θα είναι η Στέλλα όταν έρθετε να την πάρετε. Θα έχειγίνει µαυροτσούκαλο!»

«Εγώ δε µαυρίζω, κοκκινίζω και καίγοµαι», δήλωσα.«Μπορούµε να δούµε το υπνοδωµάτιο της Στέλλας;»

ρώτησε γρήγορα η µαµά.

21


«Βάζουµε όλα τα παιδιά σε µικρούς, συµπαθητικούςκοιτώνες», αποκρίθηκε η κυρία Χάµερ-Κότον. «Έχειπολύ περισσότερη πλάκα. Σε έχουµε βάλει στο Σµα-ραγδένιο Κοιτώνα, Στέλλα».

∆ε θα χαρακτήριζα το Σµαραγδένιο Κοιτώνα συµπα-θητικό. Περιλάµβανε έξι µικρά σιδερένια κρεβάτια, βγαλ-µένα θαρρείς από ιστορία σε βικτοριανό ορφανοτρο-φείο, έξι µικρές σιφονιέρες και ένα πράσινο χαλάκι στοπλαστικοποιηµένο πάτωµα.

«Μας αρέσει η απλότητα», τόνισε η κυρία Χάµερ-Κότον. «Λοιπόν, αν αποχαιρετήσετε τη Στέλλα τώρα,προλαβαίνει να ξεπακετάρει τα πράγµατά της προτούεπιστρέψουν τα παιδιά από το πικ νικ τους».

Ο θείος Μπιλ έσκυψε εµπρός. Φοβήθηκα ότι θα µεφιλήσει, γι’ αυτό αποτραβήχτηκα. Αυτός κατέληξε ναφιλάει τον αέρα δίπλα στο µάγουλό µου.

«Καλά να περάσεις, Στέλλα. Μην ανησυχείς καθόλου.Θα τακτοποιηθείς στο πι και φι. Θα φροντίσω εγώ τη µα-µά για σένα και θα σου στείλουµε πολλές καρτ ποστάλ».

Η µαµά δεν είπε λέξη. Με αγκάλιασε πολύ σφιχτά,µου έδωσε ένα µεγάλο φιλί κι έπειτα βγήκε γοργά απότο δωµάτιο. Ο θείος Μπιλ την ακολούθησε.

Η κυρία Χάµερ-Κότον στράφηκε προς το µέρος µου:«Αυτό είναι το κρεβάτι και η σιφονιέρα σου, Στέλλα.Εντάξει; Θα τα πούµε αργότερα». Και βγήκε κι εκείνηµε τη σειρά της.

Απέµεινα ολοµόναχη, εγκαταλειµµένη στην Περι-πετειούπολη.

22


22

Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού µου και επιθεώρη-σα µε το βλέµµα το άσχηµο δωµατιάκι. Αναρωτή-

θηκα πώς θα ήταν τα άλλα κορίτσια. Θα είχαν πιάσειφιλίες µέχρι τώρα. Η καρδιά µου σφίχτηκε όταν ανα-ρωτήθηκα τι στο καλό θα τους έλεγα. Το καινούριο τζινµου µε πίεζε, έτσι άνοιξα το κουµπί. Ήλπιζα η µαµά ναείχε πακετάρει όλα τα παλιά, άνετα τζιν µου. Άνοιξα τηβαλίτσα µου και ανακάτεψα λίγο τα ρούχα µου. Γεµά-τη δυσπιστία έψαξα για µαγιό, αλλά όντως δεν υπήρχε.Βρήκα τα παλιά µου τζιν, τα σορτσάκια και τις βερµού-δες µου, τις µπλούζες και το φούτερ στα χρώµατα τουουράνιου τόξου, κι ένα χαριτωµένο καλοκαιρινό φου-στάνι σε περίπτωση που έπρεπε να ντυθούµε καλά γιακάτι. Μόνο που τώρα θα έδειχνα τελείως ηλίθια µε αυ-τό, σαν αγόρι µε κοριτσίστικα ρούχα. Άκου «πιτσιρίκο»!

Έβγαλα τα πράγµατά µου από τη βαλίτσα φουρκι-σµένη, απλώνοντάς τα στο σκληρό κρεβατάκι. Φύλαξατα ρούχα µου στα δυο πάνω συρτάρια της σιφονιέραςκαι έπειτα κάθισα ανακούρκουδα για να τακτοποιήσωτους θησαυρούς µου. Παρά το ανοιχτό κουµπί, το και-νούριο τζιν µου εξακολουθούσε να µε ενοχλεί στην κοι-

23

O ταν η μητέρα της Στέλ-λας, φεύγοντας για μή-

να του μέλιτος, την αφήνει στην καλοκαιρινή κατασκή-νωση της Περιπετειούπο-λης, η Στέλλα ξέρει ότι θα μισήσει κάθε λεπτό που θα ζήσει εκεί. Δε φτάνει που την περνούν για αγόρι, επι-πλέον αναγκάζεται να μεί-νει στο ίδιο δωμάτιο με την ψωροφαντασμένη Λουίζ και την κακιασμένη Κά-ρεν… Απ’ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, το καλοκαίρι της Στέλλας θα είναι σκέ-τος εφιάλτης. Πώς είναι δυ-νατόν να επιβιώσει;

Ένα διασκεδαστικό βιβλίο με συμβουλές επιβίωσης, απίθανα κουίζ, πεντανόστιμες συνταγές και πρωτότυπες δραστηριότητες, για να δημιουργήσετε τη δική σας κατασκήνωση…

Τυπώ

θηκε

σε

100%

ανα

κυκλ

ωμέ

νο χ

αρτί

.

45

λαν κτησστημέου τα ν

ας, φλαν η μητέτO

κήασατινή κινή κατραιοκλιεναφήν της, οιτλμέ-για μήας τνντοεύγας, φ-λτέα της Σραν η μητέ

.τί

ψωρο ίδτι σεν

ν ανοέλππλνρν πετη

ι εκεσζήι κήσεμισ

τέλης, η Ση της Πεσνω

λαν κτησστη

ζασμένη Λουίνωμάτιο με τηιο δο ίδ-ία μεαι νετζάαγκν αν-ιπ, ειρόούν για αγν

υ οι πενάτε φ. Δίει εκου θαό πτπεθε λάι κτι θα ι όερέα ξλλτέ

-οιούππετειρη της Πε-κήασατινή κινή κατραιοκλ

τίραο

χκυ

κλω

μέν

αε

σε 1

00%

αν

Τυπώ

θηκ

νανότναάιφς εοτλέτς Σητ

μαγάρππ Αν…ερ

νη τιακανφοψωρ

;εισώιβπι ε να-υι δαίνς εώ. Πςητλλτ-έκι σαίνα ες θαλλιρίακολαο κ, τατ

α ν τυονχίει δτ,,τό’π-ά Κηνέμσαικα κζασμένη Λουίταν

Τυπώ

θηκ

κήσατταακκα

γρουιμηδρηττησραδτωρ π πριακκασόναττανεππε

α κναθίίθππίαουβμυε σμ

σκαα δινΈΈν

…σηωννωκή

ςαή σή σακκή σε τη διττε τη διεσσεήγγήα νια γ,ςς,ητεττητειόρ

ςεππεότυττότυςέγγέτανυ σςς σεμιττισ

,ίζίζ,ουα κα κου,ςς,ησσηωίίωβιππις εέλουουλοίίολββλιό βκκό βτισαεδσκσκεδ

Πως να επιβιώσεις στην κατασκήνωση (Απόσπασμα)

Documents

Transcript of Πως να επιβιώσεις στην κατασκήνωση (Απόσπασμα)