Είναι, γιατί φοβάσαι τον κεραυνό

ISBN 978-960-564-223-5

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108

[email protected]. ocelotos. gr

Ο Αιμίλιος παρουσιάστηκε φορώντας το κάτω μέρος της πυτζάμας του. Το στήθος ήταν ακάλυπτο. Ο μικρός σταυρός γυάλιζε πάνω στο ηλιοκαμένο δέρμα του. Σήκωσε το βλέμμα

του αργά πάνω μου. Η φωνή του βγήκε λίγο τρεμουλιαστή, βραχνή. «Είσαι υπέροχη. Σίγουρα οι άνδρες θα τρέχουν πίσω σου με κομμένη την ανάσα». Ο θαυμασμός του ήταν ειλικρινής, τον καταλάβαινα απόλυτα. Μου άρεσε. Εκείνος άπλωσε το χέρι και δυνάμωσε τη μουσική. Άφησε το μισοτελειωμένο του ουίσκι πάνω στο τραπέζι και με πλησίασε. Ένιωσα την ανάσα του. Με αγκάλιασε απαλά, παρασέρνοντας τα βήματά μου ρυθμικά μέσα στα δικά του, ακολουθώντας τους μουσικούς τόνους του αμερικάνικου μπλουζ. Θεέ μου, όλη η αναζήτηση, όλα τα συναισθήματά μου ενώθηκαν εκείνη τη μαγική ώρα. Ερωτεύτηκα βαθιά τον Αιμίλιο. Μέθυσα πίνοντας από το στιβαρό χέρι του το γλυκό, αρωματισμένο κρασί του Διονύσου, της θεότητας που είχα ξεχασμένη, παραγκωνισμένη στο περιθώριο πάρα πολλά χρόνια. Χωρίς να αντιδράσω τον άφησα να μου βγάλει τη μπλούζα, σχεδόν χωρίς να το καταλάβω. Ένιωθα το κορμί του ζεστό και σκληρό πάνω μου. Ο χορός μας συνεχιζόταν.

Η Μιμίκα Μακρυγιάννη γεννήθηκε στη Νέα Τύρινθα κοντά στο ιστορικό Ναύπλιο. Από ηλικίας 7 ετών ζει στην Αθήνα. Στο χώρο της ελληνικής πεζογραφίας μπήκε με το εφηβικό μυθιστόρημα «Ενα Γράμμα για Σένα, Μητέρα» που βραβεύθηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά με αθλοθέτη τον εκδοτικό οίκο Εστία. Ακολούθησε το δεύτερο μυθιστόρημα «Μίρκα» από τις εκδόσεις Δελφίνι.Το τρίτο της βιβλίο, το αυτοβιογραφικό «Ταξίδι της Σιωπής» εκδόθηκε στην Ελλάδα από την Αστάρτη και μεταφράσθηκε στα ρωσικά από τον εκδοτικό οίκο Alithea της Αγίας Πετρούπολις για να κυκλοφορήσει στη Ρωσία, έχοντας ήδη εξαντλήσει τα πρώτα του 11.000 αντίτυπα. Το επόμενο βιβλίο της «Σ’ Αγαπώ Παππού, Τώρα Ξέρεις Πόσο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Επτάλοφος”.Ακολουθεί η ανά χείρας μυθοπλασία «Είναι, Γιατί Φοβάσαι τον Κεραυνό» από τις εκδόσεις Οσελότος.

Είναι, γιατί φοβάσαι τον κεραυνόΜ

ΙΜΙΚ

Α Μ

ΑΚ

ΡΥ

ΓΙΑ

ΝΝ

ΗΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

140 × 210 SPINE: 24.2 FLAPS: 80

0_cover_mimika.indd 1 23/12/2014 10:38:40 πμ

ΤιΤλος Είναι, γιατί φοβάσαι τον κεραυνό ςυγγραφέας Μιμίκα Μακρυγιάννη ςέιρα Ελληνική λογοτεχνία [1358]1214/17 Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου έκΤυπωςη Δεκάλογος ΕΠΕ ΒιΒλιοδέςια Μπετσώρη Βασ. & Ζαχ. Ο.Ε. Copyright© 2014 Μιμίκα Μακρυγιάννη πρωΤη έκδοςη Αθήνα, Δεκέμβριος 2014 ISBN 978-960-564-223-5

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευ-ματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντι-γραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε ο-ποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκ-δόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 ΑθήναΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: [email protected]. ocelotos. gr

Είναι, γιατί φοβάσαι τον κεραυνό

ΜΙΜΙΚΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Όπου ζει ο πόνος ο τόπος είναι ιερός. Κάποτε θα νιώσουν οι άνθρωποι τι σημαί-νει αυτό. Πριν το μάθουν, δεν θα ξέρουν

τίποτα από τη ζωή.

Oσκαρ Ουαιλντ

9 •

ΕΙΝΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟΝ ΚΕΡΑΥΝΟ

Περασμένα μεσάνυχτα. Ο πονοκέφαλος δεν έλεγε να μου περάσει. Δοκίμασα

όλα τα γιατροσόφια. Το έκανα συχνά. Κα-μιά φορά πετύχαινε αυτή η συνταγή. Έβα-λα το κεφάλι κάτω απ’ τη βρύση και άφησα το νερό να τρέξει άφθονο. Έκλεισα τη βρύ-ση και προχώρησα στο καθιστικό αφήνοντας τα νερά να τρέχουν στους ώμους, στην πλά-τη, στο στήθος, να στάζουν κάτω στα πλακά-κια. Ο πονοκέφαλος ολοένα και μεγάλωνε. Πήρα ένα παυσίπονο και έδεσα με ένα μα-ντήλι σφιχτά το πονεμένο μου κεφάλι. Έτσι όπως λέγανε οι παλιοί ότι ελαττώνεται ο πό-νος. Αυτό εξακολουθούσε να πονάει. Τα αυ-τιά μου βούιζαν, θαρρείς και είχα κάποιο μικρό τρενάκι που έκανε κύκλους μες το κε-φάλι μου σφυρίζοντας. Ήταν καλοκαίρι.


10 •

Βγήκα στη βεράντα, προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου να χαλαρώσει, παίρ-νοντας βαθιές ρυθμικές αναπνοές. Τα αστέ-ρια λαμπύριζαν στον ουρανό. Τα πεύκα τρι-γύρω έμοιαζαν παραδομένα στο θολό φως του φεγγαριού. Τα τζιτζίκια σε πλήρη αρμο-νία με τα κουκουνάρια που έσκαγαν δεξιά αριστερά. Μια διαμαρτυρία, στην ανυπόφο-ρη ζέστη εκείνης της βραδιάς.

Ξάπλωσα στην πολυθρόνα και έμεινα εκεί, περιμένοντας να ξημερώσει και να μου χαμογελάσει το πρωινό φως της αυγής και μιας καινούριας μέρας. Μιας μέρας τόσο ξε-χωριστής για μένα. Θα μιλούσα στο γιο μου και θα του έλεγα για τη μεγάλη απόφαση που επιτέλους μπόρεσα να πάρω. Ξάφνιασα πολύ τον εαυτό μου για όλα όσα έζησα και ολόκληρη η ζωή μου απλώθηκε μπροστά μου, σαν μια αυτοπαρατήρηση.

Σκεπτόμουν το γιο μου. Τον σκεπτόμουν πολύ. Ο νους μου γυρίζει νοσταλγικά στα χρόνια που ζήσαμε μαζί.

Τους γονείς μου δεν τους γνώρισα. Τους έχασα όταν ήμουν δύο χρόνων. Δεν άφησαν καμιά ανάμνηση να ζωγραφίσει τη ζωή μου.

11 •


Η ψυχή μου γαλήνεψε και ημέρεψε όταν γνώρισα τον Παντελή. Τρία χρόνια μοναδι-κής ευτυχίας. Και ας λένε πως η ευτυχία εί-ναι κάποιες στιγμές. Η τύχη εμένα μου την έδωσε μαζεμένη μαζί με το γιο μου, έτσι για να με μπουκώσει μην τυχόν και της ζητήσω περισσότερη.

Είχε αποφασίσει: Ως εδώ θα πάρεις καλή μου κυρία. Ως εδώ! Δεν έχει άλλο για σένα. Περιμένουν κι άλλοι στην ουρά. Κρατούσε την κουτάλα και την κοιτούσε προσέχοντας μην της πέσει καμιά στάλα παραπάνω, σαν το συσσίτιο που μοίραζαν στους πεινασμέ-νους. Και πράγματι, δεν είχε άλλο για μένα. Και έμεινα χρεωμένη. Και ύστερα δεν μου έμεινε παρά πώς να την ξεπληρώσω.

Πήρα το γιο μου απ’ το χέρι, ψάχνοντας για μονοπάτια που θα μας οδηγούσαν σε ένα δρόμο, σε μια διέξοδο.

Όταν έφυγε ο Παντελής, ο γιος μου ήταν για μένα ΟΛΑ. Θυμάμαι το κλάμα του τις νύχτες. Τον άρπαζα στην αγκαλιά μου σαν τρελή, γιατί πολλές φορές του κοβόταν η αναπνοή, κι εγώ χωρίς να ξέρω τον φυσούσα στο πρόσωπο, γιατί νόμιζα πως έτσι θα συ-


12 •

νερχόταν. Κι όταν ηρεμούσε, τον ακουμπού-σα στο κρεβάτι του, σαν κάτι εύθραυστο, σαν κάτι πολύτιμο, γιατί είναι για μένα ό,τι πιο πολύτιμο, ό,τι πιο σπουδαίο μου έχει συμβεί.

Δεν άργησε να μου χαμογελάσει. Ήταν μόνο λίγων ημερών. Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει τόση ευτυχία; Ήταν η πρώτη γνω-ριμία μας. Με κοίταζε και μου χαμογελούσε. Τα μικρά του ματάκια λαμπύριζαν ευτυχι-σμένα. Όταν ήταν ακόμα μέσα μου, λίγο πριν χωριστούμε, στριφογύριζε ανήσυχο. Γεννήθη-κε πριν απ’ τη φυσιολογική του ώρα. Ήταν από τότε βιαστικό και ήθελε να βγει, να φύ-γει από κοντά μου, να γίνει άνδρας.

Ο πατέρας του γυρνούσε πάντα χαρού-μενος στο σπίτι, φέρνοντας κάθε λογής παι-χνίδια. Πολλές φορές τα κρεμούσε πάνω απ’ το κρεβάτι του. «Πρέπει να του κινούν το εν-διαφέρον, Λουΐζα», μου έλεγε, «να μπει σιγά σιγά στη ζωή χωρίς να τρομάξει».

Όταν έκανε τα πρώτα του βήματα, έτρε-ξε χαρούμενο στην αγκαλιά του. Το προσω-πάκι του έλαμψε σαν άστρο σ’ αυτή του την προσπάθεια.

Ήρθαν τα πρώτα του γενέθλια. Τον θυ-

13 •


μάμαι, με το κοντό λευκό παντελονάκι, το λευκό γιλέκο και το θαλασσί πουκαμισάκι, με τη δαντελίτσα στο γιακά. Ο πατέρας του είχε τρελαθεί απ’ τη χαρά του. Τον έβγα-ζε συνεχώς φωτογραφίες. Σε κάποια στιγμή άπλωσε τα χέρια του, να πιάσει κι αυτό τη μηχανή. Κι αυτός του την έδωσε χαρούμενος, προσπαθώντας να του δείξει πώς θα βγάζει φωτογραφίες όταν μεγαλώσει. Κι αυτό γε-λούσε, γελούσε ικανοποιημένο.

Δεν βαριόταν ο πατέρας του να ασχολεί-ται μαζί του.

Πολλές φορές μου έλεγε, πως άμα με-γαλώσει δεν θα τον άφηνε να γίνει γιατρός. «Είναι δύσκολο το επάγγελμα του γιατρού, Λουΐζα, αγάπη μου», μου έλεγε, «και γίνεται δυσκολότερο όταν ένας άνθρωπος είναι ευ-αίσθητος. Γίνεται δυστυχισμένος ζώντας συ-νέχεια τον ανθρώπινο πόνο».

«Θα ήθελα να γίνει καλλιτέχνης, ζωγρά-φος, μουσικός. Ξέρεις τι σκέπτομαι; Θα τον αρχίσουμε από νωρίς μαθήματα μουσικής και ζωγραφικής. Θα τον μάθω από μικρό να αγαπήσει την τέχνη. Κι αν είναι ευαίσθητος κάτι τέτοιο θα διαλέξει. Ναι, Λουΐζα, αγάπη

ISBN 978-960-564-223-5

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108

[email protected]. ocelotos. gr

Ο Αιμίλιος παρουσιάστηκε φορώντας το κάτω μέρος της πυτζάμας του. Το στήθος ήταν ακάλυπτο. Ο μικρός σταυρός γυάλιζε πάνω στο ηλιοκαμένο δέρμα του. Σήκωσε το βλέμμα

του αργά πάνω μου. Η φωνή του βγήκε λίγο τρεμουλιαστή, βραχνή. «Είσαι υπέροχη. Σίγουρα οι άνδρες θα τρέχουν πίσω σου με κομμένη την ανάσα». Ο θαυμασμός του ήταν ειλικρινής, τον καταλάβαινα απόλυτα. Μου άρεσε. Εκείνος άπλωσε το χέρι και δυνάμωσε τη μουσική. Άφησε το μισοτελειωμένο του ουίσκι πάνω στο τραπέζι και με πλησίασε. Ένιωσα την ανάσα του. Με αγκάλιασε απαλά, παρασέρνοντας τα βήματά μου ρυθμικά μέσα στα δικά του, ακολουθώντας τους μουσικούς τόνους του αμερικάνικου μπλουζ. Θεέ μου, όλη η αναζήτηση, όλα τα συναισθήματά μου ενώθηκαν εκείνη τη μαγική ώρα. Ερωτεύτηκα βαθιά τον Αιμίλιο. Μέθυσα πίνοντας από το στιβαρό χέρι του το γλυκό, αρωματισμένο κρασί του Διονύσου, της θεότητας που είχα ξεχασμένη, παραγκωνισμένη στο περιθώριο πάρα πολλά χρόνια. Χωρίς να αντιδράσω τον άφησα να μου βγάλει τη μπλούζα, σχεδόν χωρίς να το καταλάβω. Ένιωθα το κορμί του ζεστό και σκληρό πάνω μου. Ο χορός μας συνεχιζόταν.

Η Μιμίκα Μακρυγιάννη γεννήθηκε στη Νέα Τύρινθα κοντά στο ιστορικό Ναύπλιο. Από ηλικίας 7 ετών ζει στην Αθήνα. Στο χώρο της ελληνικής πεζογραφίας μπήκε με το εφηβικό μυθιστόρημα «Ενα Γράμμα για Σένα, Μητέρα» που βραβεύθηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά με αθλοθέτη τον εκδοτικό οίκο Εστία. Ακολούθησε το δεύτερο μυθιστόρημα «Μίρκα» από τις εκδόσεις Δελφίνι.Το τρίτο της βιβλίο, το αυτοβιογραφικό «Ταξίδι της Σιωπής» εκδόθηκε στην Ελλάδα από την Αστάρτη και μεταφράσθηκε στα ρωσικά από τον εκδοτικό οίκο Alithea της Αγίας Πετρούπολις για να κυκλοφορήσει στη Ρωσία, έχοντας ήδη εξαντλήσει τα πρώτα του 11.000 αντίτυπα. Το επόμενο βιβλίο της «Σ’ Αγαπώ Παππού, Τώρα Ξέρεις Πόσο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Επτάλοφος”.Ακολουθεί η ανά χείρας μυθοπλασία «Είναι, Γιατί Φοβάσαι τον Κεραυνό» από τις εκδόσεις Οσελότος.

Είναι, γιατί φοβάσαι τον κεραυνόΜ

ΙΜΙΚ

Α Μ

ΑΚ

ΡΥ

ΓΙΑ

ΝΝ

Η

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

140 × 210 SPINE: 24.2 FLAPS: 80

0_cover_mimika.indd 1 23/12/2014 10:38:40 πμ

Είναι, γιατί φοβάσαι τον κεραυνό

Documents

Transcript of Είναι, γιατί φοβάσαι τον κεραυνό