ΛΙΛΑ ΛΑΚΡΙΜΑΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ

mountzoures@gmail.comlilalakrima.blogspot.gr

νοέμβρης 2014

το εξώφυλλο του jnor (NDA crew)

περιεχόμενα

εισαγωγήεδώπρωτο καμπανάκιεκείδεύτερο καμπανάκιτρίτο καμπανάκι (διάλειμμα)επίμετρολίγα λόγια για τον τίτλο

And report anything suspicious to a member of staff.

And report anything suspicious to a member of staff.

Υπόγειος σιδηρόδρομος _εισαγωγή

And report anything suspicious to a member of staff.

For your safety and security CCTV is operating throughout all London Underground.

Please stand back from the platform edge.Please stand back from the platform edge.

Please stand back from the platform edge.Please stand back from the platform edge.Please stand back from the platform edge.

Please stand back from the platform edge.Please stand back from the platform edge.Please stand back from the platform edge.Please stand back from the platform edge.

CCTV is operating

For your safety and securityFor your safety and security

For your safety and securityCCTV is operating

CCTV is operatingCCTV is operatingCCTV is operating

LondonLondonLondonLondonLondonLondon

The next train arriving on Platform 2 is a victoria line train calling at all stations to walthamstow central.

Διάολε, πήχτρα είναι, που στο διάλο πάνε όλοι οι βρωμοτουρίστες, να φύγουν, να κατέβουν, γεμίζουν το τρένο για να χαζέψουν μια πόλη που τους ρουφάει ενέργεια και χρήμα. Σκατά σε σας, βρωμόπαιδα, σκάστε, μη μιλάτε, μάζεψε τα ψώνια σου ζώον από τη μέση, Please mind the gap between the train and platform.

Ωπ, χώθηκα, σπρώχτηκα να χωρέσω να “make use of all available space” όπως λένε τα μεγάφωνα και οι ταμπέλες στους τοίχους.πφφ, που θα σταθώ, εδώ είναι ένας συμπαθητικός, ίσως ανταλλάξω κανένα βλέμα μέχρι χάιμπουρι, δίπλα σε κουστουμάτους κάποιας ηλικίας να νιώθω πιο ασφαλής ότι θα με σώσουν αν λιποθυμήσω. βρώμα και ζέστη και 9 λεπτά για σπίτι.Stand clear of the closing doors. Stand clear of the closing doors.Ποιος ηλίθιος φρακάρει την πόρτα; Δεν τον έχουν διδάξει οι ταμπέλες και οι ανακοινώσεις; Άλλη μία.Stand clear of the closing doors.Κλείνουν οι πόρτες και νιώθω να ασφυκτυώ. Τουλάχιστον έχω ξεπεράσει σχεδόν τον φόβο του ξαφνικού, απρόσμενου θανάτου σε χώρους εκτός σπιτιού. Κοιτάζω την ταμπέλα με την alice.On a hot train alice felt so low, faint and shaky from head to toe. she thought next time i ought to, bring along a bottle of water. Remember to Stay hydrated. Οι άρρωστοι προκαλούν καθυστερήσεις και όλα τα σχετικά. There is a small delay on the piccadilly line due to a person taken ill earlier. Κάνε το καλό για όλο το λονδίνο και πιές ένα γαμημένο νερό πριν μπεις στο κωλοτρένο, φέρε μαζί και το μπουκάλι σου αν ειναι να γκρινιάζεις, γιατί αλήθεια, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο για τις μικρές σου αδιαθεσίες.A&E won’t kiss it better.A&E is for accidents and emergencies.

A&E won’t kiss it better.

Κάθε φορά που διασταυρώνεται το τρένο μου με έναν άλλο συρμό μέσα στο τούνελ σκέφτομαι το ποιημα του εζρα πάουντ “The appa-rition of these faces in the crowd; Petals on a wet, black bough.” για το μετρό του παρισιού. Έτσι όπως κοιτάω έξω από το παράθυρο του βαγονιού μέσα στο τούνελ και βλέπω μόνο μαύρο, όταν βγαίνει σε φαρδύ τούνελ που έχει δυο ράγες δίπλα δίπλα περνάει καμιά φορά κάποιο άλλο τρένο. είναι κι αυτό σαν ένα μαύρο κούτσουρο. πάνω του φαίνονται τα παράθυρα και επειδή είναι όλα σκοτεινά και μαύρα, τα παράθυρα φαίνονται τόσο εκτυφλωτικά χρωματιστά, ένα χρώμα κίτρινο-ροζ σαν πινελιές. Κοιτάζω τα πρόσωπα, κουρασμένα κοιτάνε κάτω, μπροστά, στις διαφημίσεις, στις οθόνες, στους γύρω. Είναι πέταλα χρωματιστών λουλουδιών κολλημένα πάνω σε ένα υγρό κούτσουρο. Τα χρώματα χορεύουν στο σκοτάδι για ένα δευτερόλεπτο και μετά χάνονται, και μετά μαύρο, τοίχος, σταθμός.

Η φίλη μου η αγκάτα η πολωνή έχει το συνήθειο να κάνει παρομοιώσεις. Το μετρό, μου είχε πει, της θυμίζει μια τεράστεια τουαλέτα. Έχει δίκιο, σε κάποιον βαθμό. Το μετρό, εδώ, είναι επενδυμένο με πλακάκια. μικρά, γυαλιστερά πλακάκια. Συνήθως άσπρα, που σπάνε με κάποιο χρώμα παλ, πλακάκια τουαλέτας. Σαν τον σταθμό της βικτώριας ή της ομόνοιας του ηλεκτρικού. σε μεγαλύτερη κλίμακα, μόνο. γιατί πλακάκια υπάρχουν παντού, σε όλες τις αποβάθρες, τους διαδρόμους, τους τοίχους. ήθελα να της πω, μην κοιτάς εμάς που είμαστε του ανατολικού μπλοκ και τα μετρό μας είναι, αν είναι, καινούρια. παλιά όλα τα στρώναν με πλακάκι. δεν της είπα τίποτα όμως. δεν ξέρω αν θα καταλάβαινε. δυσκολεύεται ακόμα και να καταλάβει το καλοκαίρι. την είχα πάρει μαζί μου να δούμε μαγιό και της έλεγα για το πως ανυπομονώ να πάω στην παραλία. με κοίταζε με απορία. της είπα “εσύ δηλαδή τί κάνεις το καλοκαίρι;”. μου απάντησε “ποδήλατο”.

There was a smell of Time in the air tonight. He smiled and turned the fancy in his mind. There was a thought. What did time smell like? Like dust and clocks and people. And if you wondered what Time sounded like it sounded like water running in a dark cave and voices crying and dirt dropping down upon hollow box-lids, and rain. And, going further, what did Time look like? Time looked like snow dropping silently into a black room or it looked like a silent film in an ancient theater, 100 billion faces falling like those New Year balloons, down and down into nothing. That was how Time smelled and looked and sounded. And tonight - Tomas shoved a hand into the wind outside the truck - tonight you could almost touch time.

απο το κεφάλαιο “night meeting” στο martian chronicles του ray bradbury

ΕδώΘανατος

H γάτα ήτανε νεκρή. Η γάτα ήτανε νεκρή γαμώ την παναγία και τον χριστό σου.Η θέα ήταν μεγάλη, έβλεπες όλη την αθήνα, γαμώ σίγουρα, πέρα μέχρι άλιμο και η θάλασσα πράγματι φαινόταν πολύ πιο κοντά από όσο τη σκεφτόμουν το πρωί όταν περπάταγα την πατησίων. Φαινόταν απλώς ένα βήμα παραπέρα από κει πάνω. Φαινόταν και ο υμηττός απέναντι. Το αιγάλεω και η πάρνηθα στα δεξιά με τον ήλιο από πάνω και σύννεφα και όλο το σκηνικό του ρομάντζου. Είχε τρομερή κίνηση μέχρι να φτάσω, είναι η ώρα που γυρνάνε όλοι, έχει τελειώσει το 9-5 ή το 10-6, είχε κολλήσει κι ένα λεωφορείο στην πεντέλης και είχε και τρομερές ανωμαλίες στον χωματόδρομο μετά την ταμπέλα «προς παρατηρητήριο, σπηλιά νταβέλη, κορυφή» που είχα ταλαιπωρηθεί να φτάσω. Δεν έχω και κανένα ψηλό αμάξι. Αφού μετά από λίγο που περάσανε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων σε ένα παλιό χαμηλό μικρό μπλε πεζώ απόρησα προς στιγμήν, αλλά μετά σκέφτηκα ότι αξίζει ένα μικρό ρίσκο για το σασί αν είναι να γλιτώσεις την περιφεριακή υμηττού τέτοια ώρα, και ως γνωστόν η σπηλιά του νταβέλη σε βγάζει άνω καλαμάκι ή κάπου κει. Κι αν δουλεύουνε και κάπου προς γέρακα που έχει πολλές εταιρίες τώρα τελευταία, όλο και χτίζουν γιατί ήταν νο μανς λαντ και ήτανε φθηνα, κουτί θα τους κάθεται κάθε απόγευμα. Τέλοσπάντων, σκέφτηκα να βγω έξω, βγήκα, φυσούσε, ξαναμπήκα. Προσπάθησα να σκεφτώ πόσα μποφόρ είχε, δεν έβγαλα άκρη, και άρχισα να σκέφτομαι πόσα μποφόρ θα ήθελα να είχε, μιας και είμαι λάτρης των υπερβολών. Από πίσω μου περάσανε διάφοροι, το πιο περίεργο ήταν ένα αγοράκι με σορτς και κοντομάνικο που έκανε τζόκιν και ανέβαινε προς τα πάνω, ξέρεις, στη σπηλιά. Ανάρμοστη συμπεριφορά στην ηλικία του.Σε λίγους μήνες, όπως τα υπολόγιζα, θα έφευγα από εδώ. στο μυαλό μου μια καταστροφή ο απογαλακτισμός, και είχα αποφασίσει να του δώσω όσο περισσότερο βάρος γίνεται. Κάπου τότε νομίζω σκέφτηκα, τώρα που τα κοιτάω από απόσταση, ότι έπρεπε να αρχίσω να ακρωτηριάζω έναν έναν τους συνδέσμους, μπας κι ελαττωθεί το βάρος του φευγιού. Δεν έχει σημασία που πήγαινα ακριβώς και για πόσο. Στο