Στα κύματα της δημιουργίας.

111
ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΞΟΥΛΙΔΗΣ

description

Οκτώβριος 2030. Ο Κώστας και η Ευαγγελία, εξαφανίζονται ξαφνικά από το σπίτι τους στη Ιεράπετρα. Τα παιδιά τους Γιάννης και Ειρήνη έρχονται από το Λονδίνο και τη Θεσσαλονίκη και τους αναζητούν. Η αναζήτησή τους καταλήγει στην μέση του Λιβυκού να πλέουν στα κύματα του χωροχρόνου, ξεκινώντας μια νέα πραγματικότητα...

Transcript of Στα κύματα της δημιουργίας.

Page 1: Στα κύματα της δημιουργίας.

ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣΚΩΣΤΑΣ ΞΟΥΛΙΔΗΣΙΕΡΑΠΕΤΡΑ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012

Page 2: Στα κύματα της δημιουργίας.

1

Μια ηλιαχτίδα έμπαινε εδώ και μερικά λεπτά από το φινιστρίνι του αεροπλάνου και φώτιζε το πρόσωπο του Γιάννη. Ξάγρυπνος όλο το βράδυ τα μάτια του έτσουξαν. Ήταν τυχερός που βρήκε την απευθείας πτήση από το Gatwick στο Καστέλι στις πέντε το πρωί. Τέλη Οκτώβρη και τα τσάρτερ πλέον τελείωναν.

Τρίτη σήμερα και κανονικά θα έπρεπε να ξυπνάει στο διαμέρισμά του στα Docklands για να ετοιμαστεί για το γραφείο. Η δουλειά στο Σίτυ του Λονδίνου δεν ήταν αυτό που ονειρευόταν όταν σπούδαζε στο Πολυτεχνείο του Αριστοτέλειου, αλλά δεν είχε και πολλές εναλλακτικές λύσεις. Τα προβλήματα που δημιούργησε η χρεοκοπία στην Ελληνική οικονομία την προηγούμενη δεκαετία, οδήγησαν τους περισσότερους νέους που είχαν κάποια προσόντα στην αναζήτηση εργασίας σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι αυτός όταν τελείωσε με το Master του στο Cranfield, δεν

Page 3: Στα κύματα της δημιουργίας.

είχε κάτι καλύτερο να επιλέξει από την θέση του Design Engineer στην Robetrson Engineering.

Εννέα χρόνια τώρα στην εταιρεία και είχε καταφέρει να γίνει επικεφαλής του τμήματος Σχεδιασμού και Δοκιμών και να έχει ένα από τα καλύτερα γραφεία με θέα στον Τάμεση και τον Πύργο του Λονδίνου. Του άρεσε πολύ αυτή η θέα, όμως πάντοτε μέσα στα μουντά πρωινά του Λονδίνου αναστέναζε όταν θυμόταν το σπίτι στην Ιεράπετρα που το έλουζε ο ήλιος όλο το χρόνο.

Όμως αυτή τη φορά δεν μπήκε στο αεροπλάνο για να χαρεί τον ήλιο και την φιλοξενία της πατρίδας του, όπως έκανε κάθε φορά που μπορούσε να πάρει άδεια από τον Dr Robertson, το αφεντικό του. Τώρα δεν πρόλαβε καν να ενημερώσει την εταιρεία για την απουσία του. Πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού ήταν περασμένες οκτώ όταν τον πήρε τηλέφωνο από την Θεσσαλονίκη η αδερφή του η Ειρήνη.

Εκείνη την ώρα τελείωναν το δείπνο τους με την Σαμάνθα και άλλα δύο ζευγάρια στο «The Gun». Περίμενε το τηλέφωνο της Ειρήνης γιατί

Page 4: Στα κύματα της δημιουργίας.

χθες ήταν 22 και είχε τα γενέθλιά του, έκλεινε τα τριάντα τέσσερα. Όμως αυτό το τηλέφωνο ήταν διαφορετικό. Πρώτη φορά άκουγε την αδερφή του τόσο αναστατωμένη. Προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τους γονείς τους στην Ιεράπετρα εδώ και δύο μέρες και δεν τους έβρισκε.

Ο Γιάννης καθησύχασε την αδερφή του, ήταν λεχώνα στο δεύτερο παιδί και δεν έπρεπε να στεναχωριέται. Πλήρωσε το λογαριασμό και πήγε την Σαμάνθα σπίτι της, χωρίς να δώσει συνέχεια στη βραδιά όπως συνήθως…

Προσπάθησε να μην ανησυχήσει, όμως όταν πέρασε η ώρα και δεν τον πήραν οι δικοί του τηλέφωνο για τα χρόνια πολλά, κατάλαβε πως κάτι σοβαρό συνέβη. Έκανε κι αυτός μερικά τηλεφωνήματα σε γνωστούς του στην Ιεράπετρα, έβαλε και τον Μιχάλη τον βαφτισιμιό της μάνας του να πάει στο σπίτι να τους βρει, όμως δεν βρήκε κανέναν.

Ήταν σχεδόν μεσάνυχτα όταν το πήρε απόφαση. Θα πήγαινε ο ίδιος στην Ιεράπετρα να δει τι γίνεται. Άλλωστε φέτος είχε περάσει όλο το

Page 5: Στα κύματα της δημιουργίας.

καλοκαίρι στο γραφείο και δεν θα του έλεγε κανένας τίποτε εάν έλειπε για λίγες μέρες. Τσέκαρε την πτήση από τον υπολογιστή του, κάλεσε ένα ταξί και έφυγε βιαστικά για το αεροδρόμιο του Gatwick. Στο δρόμο έστειλε ένα e-mail από το κινητό του στην Ειρήνη, δίνοντας ραντεβού στο αεροδρόμιο.

Page 6: Στα κύματα της δημιουργίας.

Όσες φορές κι αν είχε κατέβει ο Γιάννης από την Αγγλία στην Κρήτη με το αεροπλάνο, κάθε φορά πάθαινε σοκ από την απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας. Βέβαια αυτό είχε παραγίνει τα τελευταία χρόνια γιατί με την αλλαγή των ρευμάτων στο βόρειο Ατλαντικό και την ερημοποίηση στην ανατολική Μεσόγειο, η διαφορά θερμοκρασίας ξεπερνούσε τους 20 βαθμούς.

Με το που βγήκε από το αεροπλάνο ένιωσε τον καυτό Λίβα να του καίει τα ρουθούνια και τα πνευμόνια. Έβαλε γρήγορα τα μαύρα γυαλιά ηλίου και γύρισε τα μανίκια της πουκαμίσας του μέχρι τον αγκώνα. Πέρασε γρήγορα από τους χώρους του αεροδρομίου στο parking που τον περίμενε η Ειρήνη. Είχε φτάσει μισή ώρα νωρίτερα από την Θεσσαλονίκη και είχε ήδη νοικιάσει ένα ανοικτό τζιπάκι, όπως τις ζήτησε στο e-mail που της έστειλε το προηγούμενο βράδυ. Ήθελε να χαρεί τον ήλιο, που του έλειψε τόσο πολύ αυτό το καλοκαίρι.

Φτάνοντας κοντά, ο Γιάννης κοντοστάθηκε κοίταξε την αδερφή του από πάνω ως κάτω και

Page 7: Στα κύματα της δημιουργίας.

άνοιξε την αγκαλιά του. Ψηλή, ξανθιά, στα τριάντα ένα της χρόνια και μετά από δύο γέννες, έδειχνε πανέμορφη με τα ροδαλά της μάγουλα και τα λίγα παραπανίσια κιλά από τη γέννα. Εκείνη έτρεξε πάνω του και τον αγκάλιασε.

«Αδερφούλη μου χρόνια πολλά για τα γενέθλια σου! Εχθές με την στεναχώρια μου ξέχασα να σου ευχηθώ.»

«Ευχαριστώ Ρηνιώ μου. Να ‘σαι καλά και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου. Αλήθεια σε ποιόν μοιάζει η μπέμπα;»

«Νομίζω στην μαμά, αλλά δεν είμαι σίγουρη… Πάντως είναι ξανθιά και σγουρομάλλα σαν τη μαμά.

Εσύ πως τα πας με τις Αγγλίδες ; Θα μας φέρεις αυτή τη Σαμάνθα να την γνωρίσουμε ;»

«Άσε, οι Αγγλίδες δεν κάνουν για σπίτι… Ο Φώτης τι κάνει; Αντέχει με τα μικρά ή μήπως έχει φρικάρει;»

Page 8: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Μια χαρά τα πάει. Τώρα μάλιστα που χρειάστηκε να κατέβω, πήρε άδεια από τη δουλειά του για να είναι στο σπίτι με τα παιδιά.»

«Μπράβο το Φώτη! Και δεν του φαινόταν ότι κάνει για baby sitter! … Αλήθεια πως θα την βγάλετε την μπέμπα;»

«Αυτή θα είναι η Ευαγγελία μας, το έχω υποσχεθεί στη μαμά. Να δούμε εσύ πότε θα κάνεις τον Κωνσταντίνο για να χαρεί και ο μπαμπάς».

«Δεν το βλέπω και πολύ σύντομα», είπε ο Γιάννης κι έριξε το σακίδιο του στο πίσω κάθισμα του ανοικτού τζιπ. Έκατσε στη θέση του οδηγού και είπε στην αδερφή του: «Οδηγάω εγώ μέχρι την Βιάννο και μετά αν θέλεις το παίρνεις εσύ.»

«Να μου λείπει! Τώρα με τη γέννα έχω να οδηγήσω κανένα μήνα και ξεσυνήθισα. Οδήγα γρήγορα να φτάσουμε σπίτι να δούμε τι έγιναν ο μπαμπάς και η μαμά.»

Page 9: Στα κύματα της δημιουργίας.
Page 10: Στα κύματα της δημιουργίας.

2

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι την Ιεράπετρα δεν είναι ούτε 70 χιλιόμετρα, όμως ο δρόμος είναι προβληματικός με πολλές κλειστές στροφές. Συνήθως έπαιρνε σχεδόν μια ώρα, όμως σήμερα το έκαναν πολύ πιο γρήγορα. Στη διαδρομή δεν μίλησαν πολύ. Ίσα ίσα που η Ειρήνη είπε τις ιστορίες της γέννας και πόσο πολύ ήθελε να ξαναρχίσει να δουλεύει στο περιοδικό. Αφού και τώρα το μόνο που πήρε μαζί της από το σπίτι στη Θεσσαλονίκη ήταν το σακίδιο με την φωτογραφική της μηχανή.

Είχαν περάσει το Μύρτος και το τζιπάκι πήγαινε παράλληλα με την ακροθαλασσιά. Η πρωινή αύρα ερχόταν ευχάριστα να χαλαρώσει τα σφιγμένα πρόσωπά τους. Σε λίγο έστριψαν για την Ανατολή, στα μισά του δρόμου φάνηκε το σπίτι τους - η Vilandro όπως το είχε ονομάσει ο πατέρας τους, όταν αποφάσισε να φτιάξει στο ισόγειο τρία διαμερίσματα για να τα νοικιάζει σε εύπορους ευρωπαίους τουρίστες, που ήθελαν

Page 11: Στα κύματα της δημιουργίας.

τον ζεστό ήλιο και την ησυχία, μαζί με τα βιολογικά λαχανικά από τον κήπο τους. Δίπλα από το σπίτι γυάλιζαν τα φωτοβολταϊκά στον πρωινό ήλιο, η πρώτη επιχειρηματική ιδέα του πατέρα τους - όταν αποφάσισε να εφαρμόσει στην πράξη τις γνώσεις του ως μηχανικός, που δεν πήγε κι άσκημα.

Την εποχή αυτή είχαν φύγει και οι τελευταίοι τουρίστες και η μόνη δραστηριότητα γύρω από το σπίτι, ήταν ένας συντηρητής που είχε έρθει για να καθαρίσει την πισίνα. Ο Γιάννης τον προσπέρασε βιαστικά και ανέβηκε με το τζιπ το δρομάκι που οδηγούσε κατευθείαν στην είσοδο του σπιτιού από την πάνω μεριά. Το αυτοκίνητο του πατέρα τους έλειπε και υπήρχε μόνο το παλιό Volvo που δεν το χρησιμοποιούσε πια. Κατέβηκε μέσα σ’ ένα σύννεφο σκόνης που σήκωσε ένα ξαφνικό αεράκι και πήγε γρήγορα στην είσοδο του σπιτιού. Έβγαλε τα κλειδιά– πάντα τα είχε μαζί με τα κλειδιά του διαμερίσματός του - κι άνοιξε τη βαριά πόρτα. Η Ειρήνη ακολουθούσε πέντε βήματα πιο πίσω ξαναμμένη από την αγωνία.

Page 12: Στα κύματα της δημιουργίας.

Το σπίτι ήταν όπως πάντα δροσερό. Οι χοντροί πέτρινοι τοίχοι κρατούσαν έξω την πολύ ζέστη. Τα ρολά στις δυο μεγάλες μπαλκονόπορτες ήταν μισοκατεβασμένα και το ψηλοτάβανο καθιστικό φωτιζόταν μόνο από τις ακτίνες του ηλίου που περνούσαν μέσα από τις γρίλιες. Δυο αντικριστά παράθυρα ήταν μισάνοικτα και δημιουργούσαν ένα ευχάριστο ρεύμα αέρα. Όλα ήταν καθαρά και τακτοποιημένα και τίποτε δεν έδειχνε ότι οι γονείς τους είχαν φύγει βιαστικά. Το γεγονός μάλιστα ότι είχαν αφήσει τα παράθυρα μισάνοικτα σήμαινε ότι σκόπευαν να γυρίσουν γρήγορα. Έκαναν μια γρήγορη γύρα στα δωμάτια. Στάθηκαν στην κρεβατοκάμαρα που είχε ο πατέρας τους και το γραφείο με τον υπολογιστή του. Ο υπολογιστής ήταν ανοικτός με την οθόνη ενεργοποιημένη, πράγμα παράξενο. Η οθόνη έδειχνε μια δορυφορική εικόνα υψηλής ευκρίνειας της Κρήτης και της ανατολικής Μεσογείου με ημερομηνία λήψης πριν τέσσερεις ημέρες. Συνέχισαν το ψάξιμο στην κουζίνα. Ο πάγκος ήταν καθαρός, τα πιάτα μαζεμένα και στο ψυγείο υπήρχε μισό ταψί

Page 13: Στα κύματα της δημιουργίας.

μουσακάς, πράγμα που σήμαινε ότι η μάνα τους δεν είχε σκοπό να λείψει για πολύ.

Η Ειρήνη γέμισε δυο ποτήρια με κρύο νερό και κάθισαν στο τραπέζι να πάρουν μια ανάσα. Αφού άδειασε το ποτήρι της, είπε στο Γιάννη «πρέπει να αρχίσουμε το ψάξιμο, να βρούμε τι έγινε, δεν μπορεί έτσι ξαφνικά να εξαφανίστηκαν». Ανέβηκε στο δωμάτιο της - στο πατάρι πάνω από την κουζίνα, και ξάπλωσε στο κρεβάτι προβληματισμένη. Η μέση της την πονούσε αφάνταστα. Έπιασε το τηλέφωνο κι άρχισε να τηλεφωνεί όλους τους γνωστούς της στην Ιεράπετρα που τους είχε βάλει να ψάξουν για τους γονείς τους.

«Εγώ θα κοιτάξω τον υπολογιστή του μπαμπά», είπε ο Γιάννης τελειώνοντας το νερό του. Τα ρούχα του τον ζεσταίνανε. Πήγε στο δωμάτιο του κι έπιασε από την ντουλάπα μια βερμούδα κι ένα T-shirt για να αλλάξει. Μετά άρχισε να ψάχνει τα αρχεία στον υπολογιστή - ευτυχώς ο πατέρας του δεν έβαζε ποτέ κωδικό.

Στο μυαλό του στριφογύριζε η υποψία ότι αυτή η περίεργη εξαφάνιση είχε σχέση με κάτι που είχε

Page 14: Στα κύματα της δημιουργίας.

ανακαλύψει ο πατέρας του. Στην αρχή του καλοκαιριού του είχε πει για κάτι περίεργο που είχε βρει κοντά στο Νησί που πήγαινε τους τουρίστες με το σκάφος του. Θα του εξηγούσε καλύτερα όταν θα ανταμώνανε, όμως αυτό δεν έγινε ποτέ. Του είπε μάλιστα ότι δεν ήθελε να το πει στην Ευαγγελία την μάνα του, ούτε στην Ρηνιώ, γιατί η μια θα τον απόπαιρνε και η άλλη θα ενθουσιάζονταν τόσο πολύ που μπορεί να κατέβαινε με την κοιλιά στο στόμα για να το δει.

Αυτός πάλι ήταν τόσο απασχολημένος με το project του στην εταιρεία όλο το καλοκαίρι, που δεν κατάφερε να έρθει στην Κρήτη. Η συμμετοχή στην ομάδα σχεδίασης του τραίνου που θα κάνει τη διαδρομή από την Πορτογαλία στη Νέα Υόρκη σε 5 ώρες κάτω από τα νερά του Ατλαντικού δεν του άφηνε χρόνο για οτιδήποτε άλλο. Τον τελευταίο καιρό περνούσε 10 ώρες καθημερινά πάνω στις οθόνες του CAD/CAM, προσπαθώντας να εξαλείψει στην προσομοίωση τα προβλήματα που προξενούσαν τα μεγάλα κύματα στους δακτυλίους στεγάνωσης των

Page 15: Στα κύματα της δημιουργίας.

τούνελ. Όμως τώρα τα παραμέρισε όλα στο μυαλό του.

Οι γονείς του αγνοούνται και το μόνο στοιχείο που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να τους βρει ίσως να βρίσκεται πάνω σ’ αυτό το γραφείο.

Εν τω μεταξύ η Ειρήνη είχε πάρει τηλέφωνο στην αστυνομία και το λιμενικό. Το μόνο που έμαθε τελικά ήταν πως το σκάφος του πατέρα τους έλειπε από την μαρίνα, ενώ το ηλεκτρικό αυτοκίνητό του ήταν σταθμευμένο σε έναν σταθμό φόρτισης στο λιμάνι.

Page 16: Στα κύματα της δημιουργίας.
Page 17: Στα κύματα της δημιουργίας.

3

Νησί λένε οι Γεραπετρίτες τον ύφαλο Χρυσή που βρίσκεται 8 μίλια νότια από την Ιεράπετρα στο Λιβυκό πέλαγος. Παλιότερα αποτελούσε πόλο έλξης για το ενδιαφέρον των τουριστών, εξαιτίας της μοναδικής του βλάστησης από κέδρους και της κατάλευκης παραλίας από σπασμένα κογχύλια στη βορινή του πλευρά, μια τέλεια αντίθεση στις μαύρες ηφαιστειακής προέλευσης παραλίες της Ιεράπετρας. Όμως τα τελευταία χρόνια με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, είχε χαθεί το μεγαλύτερο μέρος της στεριάς και είχαν πλέον σταματήσει τα τακτικά δρομολόγια με τα τουριστικά πλοιάρια, που παλιότερα έφερναν πάνω από πεντακόσιους τουρίστες καθημερινά στο Νησί για μπάνιο. Τα κοράλλια που αναπτύχθηκαν έντονα εξαιτίας της υπερθέρμανσης της θάλασσας, δημιουργούσαν προβλήματα στην ασφάλεια της πλεύσης ανάμεσα στους ύφαλους στη νότια πλευρά. Η προσέγγιση γίνεται πλέον μόνο με

Page 18: Στα κύματα της δημιουργίας.

μικρά σκάφη που δεν έχουν πρόβλημα με τα αβαθή νερά που έχουν κατακλείσει την παραλία στη βόρεια πλευρά.

Ένα τέτοιο σκάφος έχει και ο Κώστας για να κάνει τη δουλειά του με τους τουρίστες. Τους προσφέρει την ημερήσια αυτή εκδρομή στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων που παρέχει το πρόγραμμα διαμονής στη Vilandro, μαζί με τα κρητικά μαγειρέματα στον ξυλόφουρνο και τα καζανέματα στο αποστακτήριο.

Το σκάφος το ονόμασε «Γλάρος Ιωνάθαν» για να συμβολίζει την άσβεστη δίψα του για αναζήτηση πέρα από τα συνηθισμένα και τα γνωστά. Είναι ένα καταμαράν με βύθισμα λιγότερο από ένα μέτρο, που μπορεί να φθάνει πολύ κοντά στις λιγοστές παραλίες του υφάλου, που ξεπροβάλουν ακόμα από τα τουρκουάζ νερά, αρκεί να μην φυσάει βοριάς και σηκώνει κύμα. Άλλα και γι’ αυτούς που ήθελαν να θαυμάσουν τα κοράλλια στη νότια πλευρά του υφάλου, το σκάφος διάθετε όλο τον απαραίτητο καταδυτικό εξοπλισμό.

Page 19: Στα κύματα της δημιουργίας.

Ο «Γλάρος Ιωνάθαν» είναι ένα ενεργειακά αυτόνομο σκάφος. Στην οροφή του, που σκιάζει το πιλοτήριο και τις εξέδρες που ξαπλώνουν οι τουρίστες, έχει φωτοβολταϊκά με μεμβράνες φωτοσύνθεσης, που δίνουν το απαραίτητο ηλεκτρικό ρεύμα για την λειτουργία της μηχανής διαχωρισμού του θαλασσινού νερού στα συστατικά του. Έτσι τροφοδοτούνται οι δεξαμενές για τις κυψέλες υδρογόνου και το μηχάνημα που γεμίζει τις φιάλες οξυγόνου για τις καταδύσεις. Η ενέργεια που παράγεται από τις κυψέλες υδρογόνου κινεί τους δύο ηλεκτροκινητήρες στις δύο καρίνες του σκάφους, ενώ το καθαρό νερό που μένει στις κυψέλες χρησιμοποιείται στις τουαλέτες και τις ντουζιέρες.

Ο Κώστας αγόρασε αυτό το καταμαράν σε άσχημη κατάσταση πριν τρία χρόνια όταν θέλησε να προχωρήσει σε κάτι καινούργιο. Χρειάστηκε πολύ δουλειά για να το συνεφέρει. Όλες τις ενεργειακές προσθήκες τις έκανε μόνος του. Στα εξήντα του τότε ο αειθαλής Μακεδόνας είχε αρχίσει να σκέφτεται τι θα κάνει μετά τη σύνταξη. Όχι ότι θα άλλαζε

Page 20: Στα κύματα της δημιουργίας.

τίποτα σημαντικό στα οικονομικά του, αφού εδώ και πολλά χρόνια δεν βασιζόταν στις απολαβές του από το επάγγελμα του μηχανικού, όμως αυτή την ηλικία την είχε βάλει σαν στόχο για να ξεκινήσει μαζί με την γυναίκα του την Βαγγελιώ το γύρο της Μεσογείου με το σκάφος τους. Το ονόμαζε το «τελευταίο μεγάλο ταξίδι πριν τα γηρατειά» και ήθελε να το κάνει χωρίς άγχος για τα χρονικά όρια και την επιστροφή.

Τα ταξίδια τα έβλεπε ο Κώστας σαν έναν τρόπο αυτογνωσίας και ενδοσκόπησης. Από τότε που έμεναν στη Θεσσαλονίκη, κάθε χρόνο έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι στο εξωτερικό. Πάντοτε κανόνιζε μόνος του τις λεπτομέρειες του ταξιδιού, μακριά από ταξιδιωτικά γραφεία και πακέτα διακοπών. Όταν ο προορισμός ήταν κάπου στην Ευρώπη προτιμούσε να ταξιδεύουν με το Volvo τους. Οι μεγάλοι χώροι αυτού του SUV και οι επιδόσεις του εντός κι εκτός δρόμου το έκαναν ιδανικό μέσο για την απόλαυση των μεγάλων διαδρομών στους ευρωπαϊκούς αυτοκινητόδρομους. Κι όταν έφταναν στον προορισμό τους ακολουθούσαν το δικό τους

Page 21: Στα κύματα της δημιουργίας.

πρόγραμμα πάντα προσαρμοσμένο στα ενδιαφέροντα τα δικά τους και των παιδιών.

Σαν μεγάλωσαν τα παιδιά και δεν τους ακολουθούσαν πια, ο Κώστας με την Ευαγγελία άρχισαν να κάνουν πιο μακρινά ταξίδια στις άλλες ηπείρους. Όμως το άγχος των πτήσεων και των υποχρεώσεων που αφήναν πίσω, τους αφαιρούσε μέρος της ευχαρίστησης κι από καιρό είχαν αρχίσει να ονειρεύονται το θαλάσσιο ταξίδι γύρω από τη μεσόγειο με το δικό τους σκάφος. Άλλωστε μετά από τόσα ταξίδια είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μόνο στα παράλια της Μεσογείου μπορούσαν να έχουν τις εμπειρίες που αναζητούσαν προσαρμοσμένες στην ιδιοσυγκρασία τους. Οι αποικίες που ίδρυσαν οι αρχαίοι πρόγονοί τους πριν χιλιάδες χρόνια σε όλα τα μήκη και πλάτη της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου μπορεί να είχαν εξελιχθεί σε τελείως διαφορετικές μεγαλουπόλεις με διαφορετικούς λαούς και συνήθειες, όμως για τον Έλληνα ταξιδιώτη που γνωρίζει Ιστορία, μπορεί να δει πίσω από την εξέλιξη και την διαφορετικότητα των λαών, την

Page 22: Στα κύματα της δημιουργίας.

κοινή αρχή, την ρίζα, την άσβεστη εστία που καίει αέναα πάνω από αυτά τα λιμάνια.

Έτσι όταν διάλεξε το σκάφος για τη δουλειά του ο Κώστας είχε στο νου του το μεγάλο ταξίδι. Με δύο μεγάλες καμπίνες και στη μέση το σαλόνι με την κουζίνα με το μεγάλο τραπέζι, μπορούσε άνετα να εξυπηρετήσει μια ντουζίνα τουρίστες για τις ημερήσιες εκδρομές στο Νησί. Όμως όταν οι επιβάτες θα γινόταν αυτός με την γυναίκα του, αυτό θα γινόταν το πλωτό τους σπίτι με άφθονο χώρο για προμήθειες.

Page 23: Στα κύματα της δημιουργίας.
Page 24: Στα κύματα της δημιουργίας.

4

Ήταν αρχές του καλοκαιριού όταν ο Κώστας είχε κάνει μια πολύ περίεργη ανακάλυψη. Πρέπει να ήταν το δεύτερο ή το τρίτο ταξίδι του για φέτος στο Νησί. Είχε μαζί του μια παρέα από έξι Γερμανούς τουρίστες που είχαν έρθει για να δουν τα κοράλλια στους υφάλους στη νότια πλευρά.

Αφού τους βοήθησε να βάλουν τις μπουκάλες στην πλάτη τους, αυτοί βούτηξαν κι ο Κώστας έκατσε στη θέση του στο πιλοτήριο και χάζευε στο sonar τα ίχνη των δυτών μαζί με τα ψάρια στο βυθό. Από τότε που απαγορεύτηκε η εντατική αλιεία κοντά στο Νησί ο βυθός είχε ζωντανέψει και οι πληθυσμοί των ψαριών ευδοκιμούσαν. Που και που έριχνε καμιά ματιά και στο radar επιφανείας που έδειχνε τον καιρό και τον κυματισμό από το νοτιά, γιατί τέτοια εποχή ήταν συχνό φαινόμενο να φυσά Όστρια και να σηκώνει κύμα από κάτω.

Page 25: Στα κύματα της δημιουργίας.

Είχε ανοίξει τη σάρωση στο maximum όταν είδε για πρώτη φορά τον περίεργο σχηματισμό στην οθόνη του radar : έναν κύκλο που έπιανε τουλάχιστο τρία εκατοστά στην κλίμακα της οθόνης πράγμα που σήμαινε μια διάμετρο τουλάχιστο εννέα χιλιομέτρων! Κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να είναι πλοίο ή άλλο κατασκεύασμα. Το είδε καθαρά και μετά από λίγο χάθηκε από την οθόνη. Παραξενεύτηκε και τον έπιασε μια βιασύνη να γυρίσει πίσω. Ειδοποίησε τους τουρίστες ότι θα χαλούσε ο καιρός και τους έβγαλε βιαστικά από το νερό.

Δεν μίλησε σε κανέναν. Το βράδυ στη Vilandro έκατσε στον υπολογιστή και άρχισε να ψάχνει. Στην αρχή τσέκαρε τις εικόνες από τους δορυφόρους για να δει για καμιά καταιγίδα στα βόρεια της Αιγύπτου, όμως διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε ίχνος νέφωσης ή σκόνης από την Αφρική εκείνη τη μέρα. Μάλιστα οι προγνώσεις του Αστεροσκοπείου Αθηνών έδιναν μηδαμινή πιθανότητα νέφωσης και για τις επόμενες ημέρες. Αυτό κίνησε την περιέργεια του Κώστα και αποφάσισε να το ψάξει ακόμα περισσότερο.

Page 26: Στα κύματα της δημιουργίας.

Είχε διαβάσει για την ανύψωση των τεκτονικών πλακών μεταξύ Κρήτης και Λιβύης – Αιγύπτου κατά μερικά εκατοστά το χρόνο, που είχε ενταθεί τα τελευταία χρόνια μετά από τους συχνούς έντονους σεισμούς. Μερικοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η μείωση της γεωλογικής πίεσης από την αφαίρεση του φυσικού αερίου νότια της Κρήτης, επιτάχυνε το φαινόμενο και κάποια μέρα θα εμφανίζονταν ένα νέο νησί καταμεσής στο Λιβυκό πέλαγο, αλλά αυτό ήθελε ακόμα αιώνες για να συμβεί εξαιτίας του μεγάλου βάθους της θάλασσας.

Άλλωστε οι δορυφορικές εικόνες δεν έδειχναν τέτοια σημάδια. Πέρα από τις εξέδρες άντλησης φυσικού αερίου δεν υπήρχε τίποτα άλλο που να ξεπρόβαλε από την θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου.

Η φαντασίωση ενός τεράστιου αντικειμένου άγνωστης ταυτότητας στη μέση της ανατολικής Μεσογείου δεν τον άφησε να κοιμηθεί όλο το βράδυ.

Την επόμενη ξεκίνησε μόνος του για την μαρίνα νωρίς το πρωί. Στην Ευαγγελία δεν είπε τίποτα.

Page 27: Στα κύματα της δημιουργίας.

Της έδωσε ένα φιλί και της είπε καλημέρα ενώ αυτή ακόμα κοιμόταν. Γέμισε μια τσάντα με βερίκοκα από το περιβόλι μπροστά από το σπίτι και έφυγε γρήγορα. Στη μαρίνα χαιρέτησε τους ψαράδες που γυρνούσαν από τη δουλειά τους κι έβαλε πλώρη για το Νησί. Έλεγξε τα μηχανήματα στο πιλοτήριο και έδωσε έναν σύντομο χαιρετισμό στον φίλο του τον Μανώλη στο λιμεναρχείο με τον ασύρματο. Όμως όταν ανοίχτηκε από τ’ αριστερά δεν πήρε τη συνηθισμένη ρότα για το Νησί, αλλά έβαλε στο φουλ τους δύο κινητήρες κι έπιασε τους 30 κόμβους με κατεύθυνση νότια. Με το μάτι κολλημένο στο radar περίμενε να δει αυτό που δεν τον άφησε να κοιμηθεί όλο το βράδυ. Κόντευε να φτάσει στα 50 μίλια από το λιμάνι όταν φάνηκε ο κύκλος στο radar. Έδειχνε να βρίσκεται άλλα 5 μίλια πιο πέρα αλλά ο Κώστας δεν το έβαλε κάτω. Παρόλη την κούραση του από την πλεύση σε τόσο υψηλή ταχύτητα επί σχεδόν δύο ώρες, συνέχισε ακάθεκτος προς τον στόχο του. Το τράνταγμα από τον κυματισμό και ο θόρυβος των μηχανών ήταν δύσκολα υποφερτά. Καθώς πλησίαζε στην περιοχή και ο

Page 28: Στα κύματα της δημιουργίας.

κύκλος γέμιζε την οθόνη στο radar, σηκώθηκε όρθιος στο πιλοτήριο και άνοιξε την πτυσσόμενη οροφή για να δει καλύτερα τον ορίζοντα. Η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή και μπορούσες να διακρίνεις την γραμμή που χωρίζει τη θάλασσα από τον ουρανό. Όμως πουθενά δεν υπήρχε στεριά ή κάτι άλλο ορατό που θα δικαιολογούσε το αποτύπωμα στο radar.

Τότε πρόσεξε μια διαφορά στο λαμπύρισμα του ήλιου πάνω στη θάλασσα, σαν ένα ημιδιαφανές «τζάμι» να χώριζε τον ορίζοντα στα δύο. Έσκυψε για να κατεβάσει τις διπλές μανέτες των κινητήρων και είδε την πυξίδα να περιστρέφεται σαν τρελή. Καθώς το σκάφος επιβράδυνε, ο Κώστας διέκρινε μια διαφορά στον κυματισμό της θάλασσας: από το «τζάμι» και πέρα η θάλασσα ήταν επίπεδη σαν τον πάγο και φαινόταν μάλιστα να έχει μια κοιλότητα, σαν ένα αόρατο τεράστιο σφαιρικό αντικείμενο να είχε ακουμπήσει πάνω στην επιφάνεια. Αυτό ήταν που έβλεπε στο radar, σκέφτηκε. Τι ήταν όμως; Η περιέργεια τον έκανε να πλησιάσει κι άλλο, ακολουθώντας παράλληλη πορεία με το «τζάμι». Κάποια στιγμή σταμάτησε τους

Page 29: Στα κύματα της δημιουργίας.

κινητήρες και βγήκε στην εξέδρα καταδύσεων του σκάφους. Εκεί άπλωσε τα χέρια του και το ακούμπησε …

Όταν γύρισε εκείνο το βράδυ στο σπίτι τον περίμενε η Ευαγγελία όλο νεύρα στο μπαλκόνι. Είχε περάσει όλο το απόγευμα με τα κιάλια να προσπαθεί να εντοπίσει το «Γλάρο Ιωνάθαν» , αφού το κινητό του άντρα της δεν δούλευε κι από το Λιμεναρχείο δεν είχαν κάτι να της πουν, αφού είχαν ήδη γυρίσει όλα τα σκάφη από το Νησί.

Μπαίνοντας ο Κώστας έλαμπε ολόκληρος από χαρά και ενθουσιασμό. Η ψηλή του κορμοστασιά κινούνταν ανάλαφρα στο χώρο κι αυτό τον έκανε να μοιάζει νεώτερος. Χαμογελαστός και με την χαρακτηριστική του άνεση και καλοσύνη, την αγκάλιασε και τη φίλησε. Εκείνη έμοιαζε με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.

«Μ’ αφήνεις εδώ όλη μέρα μονάχη και δε μου λες ούτε που πας ούτε πότε θα γυρίσεις. Έχω τους τουρίστες στο κεφάλι μου, έχω το νου μου στη Ρηνιώ μας και τον Γιάννη, έχω και σένα με

Page 30: Στα κύματα της δημιουργίας.

τις αποκοτιές σου. Αμάν πια. Θα σε αφήσω να πάω στο κορίτσι μας που με χρειάζεται στη Θεσσαλονίκη. Εσύ κατασταίνεσαι και μόνος σου εδώ μια χαρά, δεν με χρειάζεσαι.»

«Τι είναι αυτά που λες βρε χαζούλα Κρητικιά; Κάνω εγώ χωρίς εσένα; Μπορώ να ζήσω εγώ μονάχος;» της ψιθύρισε στο αυτί και την ξαναφίλησε στο στόμα.

Αφού ηρέμησε λίγο η γυναίκα του είπε «Καλά που πήγες ολημερίς με το σκάφος; Είχες κάτι κανονισμένο;»

«Βάλε μου να φάω και θα στα πω όλα.»

Η Ευαγγελία έστρωσε το μικρό τραπεζάκι στο μπαλκόνι και του έβαλε το πιάτο του, που τον περίμενε από το μεσημέρι. Του έφερε και τη ρακί μαζί με ένα ντάκο λαντουριστό κι έκατσε δίπλα του αμίλητη. Αυτός αφού έφαγε δυο μπουκιές και κατέβασε το σφηνάκι με τη ρακί άρχισε να μιλάει.

«Σήμερα ξαναγεννήθηκα. Νιώθω πιο δυνατός και υγιής από ποτέ. Το πρωί ξεκίνησα για να βρω κάποιο καινούργιο νησάκι που είδα εχθές στο radar και νομίζω πως βρήκα κάτι πολύ πιο

Page 31: Στα κύματα της δημιουργίας.

σημαντικό. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι, ούτε μπορώ να στο περιγράψω, όμως όταν έφτασα εκεί μου συνέβησαν διάφορα ωραία πράγματα.»

«Μου φαίνεται πως έμεινες πολύ ώρα στον ήλιο σήμερα...», του είπε η Ευαγγελία.

«Όχι καλή μου, δεν είναι αυτό. Την οροφή την είχα κλειστή συνέχεια. Κοίταξε εδώ …», της είπε και της πρότεινε τα χέρια του.

Εκείνη τα έπιασε και τα περιεργάστηκε με απορία. Το ρυτιδιασμένο δέρμα με τις ελιές και τα σημάδια του χρόνου είχαν εξαφανιστεί και τα χέρια του άντρα της ήταν ροδαλά και σφριγηλά σαν του παιδιού. Ακόμα και οι άσπρες τρίχες μέχρι τους καρπούς είχαν μαυρίσει.

«Τι είναι τούτο, ξεφώνησε. Τι έκανες στα χέρια σου;»

«Τίποτα απολύτως σου λέω. Μόνο που άγγιξα για λίγο αυτό το πράγμα ...»

Page 32: Στα κύματα της δημιουργίας.
Page 33: Στα κύματα της δημιουργίας.

5

Ο Γιάννης έψαχνε τον υπολογιστή του πατέρα του επί μισή ώρα. Μόλις του είπε η Ειρήνη πως το σκάφος έλειπε από την μαρίνα, ήταν πλέον σίγουρος ότι η εξαφάνιση των γονιών τους είχε να κάνει με αυτό που βρήκε ο πατέρας τους στο Νησί. Έψαχνε λοιπόν στο ιστορικό των αναζητήσεων στο internet και δεν έβλεπε τίποτα άλλο από δορυφορικές εικόνες του Λιβυκού Πελάγους. Σε κάποιες από αυτές υπήρχαν σημειώσεις και υπολογισμοί αποστάσεων. Στα εισερχόμενα e-mails βρήκε αποθηκευμένα αρκετά αρχεία από κάποιον καθηγητή «Αρίστο» του τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, με ημερομηνίες αποστολής μέσα στο καλοκαίρι. Αυτό στην αρχή δεν του έκανε εντύπωση, γιατί ήξερε πως ο πατέρας του παρακολουθούσε συχνά μαθήματα μέσω διαδικτύου για διάφορα θέματα - το ανήσυχο πνεύμα του πάντα έψαχνε κάτι καινούργιο να ασχοληθεί. Καθώς άρχισε να τα διαβάζει, είδε

Page 34: Στα κύματα της δημιουργίας.

ότι τα e-mails είχαν συνέχεια μεταξύ τους και το ύφος τους από τυπικό στην αρχή γινόταν φιλικό από το τρίτο mail και μετά, παρόλο που το θέμα που αναφέρονταν ήταν η κβαντομηχανική και οι πιθανότητες. Αυτό του έκανε εντύπωση. Τι ήταν αυτό που απασχολούσε τον πατέρα του, που ζούσε αποτραβηγμένος στην Ιεράπετρα, και τον έκανε να αλληλογραφεί για τα θέματα αυτά με τον καθηγητή; Η σύγχυση του δεν τον άφησε να συνεχίσει το διάβασμα.

Η περιέργεια τον έτρωγε μαζί με την ανησυχία. Τηλεφώνησε στο Λιμεναρχείο και ζήτησε τον κύριο Μανώλη τον φίλο του πατέρα του. Ο Μανώλης του μίλησε στεναχωρημένος: το περιπολικό δεν βρήκε τίποτα κοντά στο Νησί. Παρόλο που ο καιρός ήταν πολύ καλός και η ορατότητα εξαιρετική, οι άνδρες του περιπολικού δεν κατάφεραν να βρουν κανένα ίχνος του «Γλάρου Ιωνάθαν» ή των γονιών του.

«Κύριε Μανώλη, είμαι σίγουρος ότι τράβηξαν νότια. Πρέπει να επεκτείνεται τις έρευνές σας όσο πιο νότια γίνεται.»

Page 35: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Εμείς πάμε μέχρι τα έξι μίλια από το Νησί. Από κει και πέρα μόνο το Πολεμικό Ναυτικό και απ’ ότι γνωρίζω δεν έχουν περιπολία αυτό τον καιρό. Πάντως μην ανησυχείς, ο πατέρας σου ξέρει τι κάνει και ο καιρός είναι καλός. Μάλλον θα του χάλασε ο ασύρματος. Αν δεν γυρίσουν μέχρι το βράδυ θα ειδοποιήσω τα αμερικάνικα πλοία που φυλάνε τις εξέδρες.»

Ο Γιάννης ευχαρίστησε κι έκλεισε το τηλέφωνο. Κατάλαβε πως έπρεπε να κινηθεί αλλιώς, για να βρει γρήγορα τι συνέβη στους γονείς του. Τηλεφώνησε στο Νίκο, τον συμμαθητή του από το Λύκειο στη Θεσσαλονίκη που είχε τις Κρητικές Αερογραμμές, μια μικρή εταιρεία στο Ηράκλειο με τρία υδροπλάνα και δύο ελικόπτερα. Άνοιξε ο τηλεφωνητής του κινητού του.

Το σκέφθηκε για μια στιγμή και μετά άφησε το μήνυμα του: «Νίκο μου γεια σου. Σε χρειάζομαι με το ελικόπτερο σου στην Ιεράπετρα τώρα! Αγνοούνται οι γονείς μου με το σκάφος στο Λιβυκό πέλαγος.»

Page 36: Στα κύματα της δημιουργίας.

Ήξερε ότι ο Νίκος ήταν η πιο κατάλληλη λύση. Φιλαράκια από τα δεκαέξι τους, σπούδασαν μαζί στην Αγγλία και πέρασαν πολλά καλοκαίρια στη Vilandro με τις περιποιήσεις της μάνας του. Παλιότερα ήταν ερωτοχτυπημένος με την Ειρήνη, αλλά εκείνη δεν τον συμπαθούσε επειδή ήταν πολύ κοντός και είχε χάσει τα περισσότερα από τα ξανθά του μαλλιά ήδη από τα είκοσι του.

Ήταν η τέλεια αντίθεση δίπλα στον αδερφό της: εκείνος ψηλός, μελαχρινός και σγουρομάλλης και ο Νίκος κοντός ξανθός και φαλακρός.

Δεν πέρασε ένα λεπτό και ο Νίκος απάντησε στο τηλεφώνημα. «Βάζω τους πλωτήρες στο ελικόπτερο και σε μια ώρα σε παίρνω από το λιμανάκι της Ναυμαχίας.»

Η Ειρήνη από το δωμάτιό της μιλούσε με τον άντρα της στη Θεσσαλονίκη και τον πεντάχρονο γιό της, που την αναζητούσε απεγνωσμένα. Όταν έφυγε το πρωί, το παιδί κοιμόταν και του κακοφάνηκε που δεν την είδε όταν ξύπνησε. Αλλά και ο Φώτης ήταν όλο απορίες για το γάλα του μωρού και όλα αυτά που έπρεπε έτσι απότομα να ξαναθυμηθεί να κάνει. Από τότε που

Page 37: Στα κύματα της δημιουργίας.

έπιασε δουλειά στην τράπεζα σταμάτησε να ασχολείται με το ντάντεμα του παιδιού και τα είχε ξεχάσει.

Όταν έκλεισε η αδερφή του το τηλέφωνο, ο Γιάννης της είπε για αυτά που ανακάλυψε στον υπολογιστή του πατέρα τους και ότι σε λίγο θα έρθει ο Νίκος.

«Δεν νομίζω ότι υπονοείς ότι εσείς θα ψάχνετε με το ελικόπτερο κι εγώ θα κάτσω εδώ να περιμένω;»

Από το ύφος της ο Γιάννης κατάλαβε πως δεν σήκωνε κουβέντα. Πήρε τις εκτυπώσεις από τις δορυφορικές εικόνες και τα mail με τους τύπους της κβαντομηχανικής και των πιθανοτήτων, άλλαξε τα ρούχα του με μια βερμούδα και μια πουκαμίσα από τη ντουλάπα του δωματίου του και πήγε στο τζιπάκι. Εκεί τον περίμενε η Ειρήνη με την μηχανή αναμμένη. Στα χέρια της κρατούσε το δορυφορικό τηλέφωνο που της είχαν δώσει από το περιοδικό όταν είχε ταξιδέψει στην Ανταρκτική για ένα άρθρο για το λιώσιμο των πάγων.

Page 38: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Σκέφτηκα ότι μπορεί να μας χρειαστεί αν απομακρυνθούμε πολύ από την ακτή.»

Ο Γιάννης δεν είπε τίποτα. Έκατσε στη θέση του συνοδηγού και το τζιπάκι έφυγε σπινάροντας μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης και καπνού από τα λάστιχα.

Το λιμανάκι της Ναυμαχίας στην άκρη της Ιεράπετρας δεν χρησιμοποιούνταν για ελλιμενισμό σκαφών. Το στενό άνοιγμά του προς τη θάλασσα είχε κλείσει από καιρό με πέτρες και άμμο που έφερε ο Νοτιάς και ήταν σαν μια μικρή ήσυχη λίμνη. Αυτό την έκανε το τέλειο σημείο για να προσθαλασσώσει ο Νίκος το μικρό ελικόπτερό του. Ένα τετραθέσιο ελικόπτερο με αυτονομία πτήσης πέντε ωρών και ταχύτητα 400 χ.α.ω.

Είχε μεσημεριάσει και ο ήλιος έκαιγε αφόρητα. Το σπρέι που σήκωσε το ελικόπτερο κατά την προσθαλάσσωση του ήρθε να δροσίσει ευχάριστα τα δυο αδέρφια που περίμεναν δίπλα στο λιμανάκι.

Ο Νίκος χωρίς να σβήσει τη μηχανή, βγήκε και πάτησε πάνω στον πλωτήρα κουνώντας τα χέρια

Page 39: Στα κύματα της δημιουργίας.

για να τους χαιρετήσει. Μετά έριξε ένα σχοινί στον Γιάννη για να τραβήξει το ελικόπτερο προς την αποβάθρα. Όταν έφθασε αρκετά κοντά τα δυο αδέρφια πήδηξαν πάνω στον πλωτήρα. Ο Γιάννης έσφιξε σφιχτά το χέρι του φίλου του.

«Μ’ αυτό θα οργώσουμε όλο το Λιβυκό πέλαγος. Εάν ο Κυρ Κώστας έχει κολλήσει κάπου θα τον βρούμε», είπε ο Νίκος και κοίταξε κλεφτά την Ειρήνη που είχε ήδη δεθεί στο πίσω κάθισμα του ελικοπτέρου.

Page 40: Στα κύματα της δημιουργίας.

6

Όταν ο Κώστας έκανε την ανακάλυψή του στις αρχές του καλοκαιριού, δε του βγήκε σε καλό. Κάθε βράδυ ξενύχταγε να ψάχνει και να μελετά στοιχεία από την γεωμορφολογία του βυθού, τα καιρικά φαινόμενα, τις ιστορίες, τους θρύλους και τους χάρτες της περιοχής από παλιά μέχρι σήμερα. Διάβασε για το πυρηνικό υποβρύχιο που βούλιαξε στην περιοχή και ποτέ δεν βρέθηκε. Καμιά φορά καθόταν αργά με τους ψαράδες στα ταβερνάκια της Κάτω Μεράς κι άκουγε τις αφηγήσεις τους για το πράσινο σύννεφο που έρχεται από την Αφρική μια φορά στα δέκα χρόνια και τρελαίνει τα ψάρια. Και το πρωί αξημέρωτα έφευγε με το «Γλάρο Ιωνάθαν» για να πάει εκεί που «ξαναγεννήθηκε», όμως δεν έβρισκε τίποτα. Και μετά γυρνούσε πίσω στο λιμάνι αποκαμωμένος κι έπιανε την κουβέντα με τους ψαράδες μήπως είδαν τίποτα περίεργο, πάντα με τρόπο, μην τον περάσουν για «ψώνιο». Μονάχα η Ευαγγελία που ήξερε, τον λυπόταν

Page 41: Στα κύματα της δημιουργίας.

έτσι που ταλαιπωρούνταν κάθε μέρα. Η απότομη Κρητικιά τον απόπαιρνε για να σταματήσει και να κοιτάξει τις δουλειές του και τα μαστορέματα που πάντα χρειαζόταν η Vilandro.

Το κτίριο είχε κλείσει την εικοσιπενταετία και συνέχεια έβγαζε προβλήματα. Όταν ξεκίνησαν να νοικιάζουν τα διαμερίσματα του ισογείου στους τουρίστες, οι δυο τους έκαναν μια συνεννόηση. Ο Κώστας θα αναλάμβανε την λειτουργία του ξενώνα και αυτή ως Γεωπόνος θα έσιαζε το περιβόλι και τον κήπο, μαζί με τα λιόφυτα που είχαν παραπέρα. Στην αρχή τα έκαναν όλα αυτά μαζί με τις δουλειές τους στη Θεσσαλονίκη, ξεκλέβοντας όποτε μπορούσαν άδειες για να κατεβαίνουν στην Ιεράπετρα. Όμως καθώς τα χρόνια περνούσαν, η ζωή στη μεγαλούπολη τους φαινόταν όλο και περισσότερο ανυπόφορη κι αναζητούσαν κάθε ευκαιρία για να περάσουν όλο και περισσότερες μέρες στη Vilandro. Μέχρι που η Ειρήνη παντρεύτηκε και συμφώνησαν να της δώσουν το σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Ο Γιάννης ήταν ήδη από καιρό στην Αγγλία και δεν είχε σκοπό να γυρίσει. Έτσι έβαλαν μια τελεία στην ζωή στην πόλη και

Page 42: Στα κύματα της δημιουργίας.

κατέβηκαν οριστικά στη Vilandro, ξεκινώντας κάτι καινούργιο: ο Κώστας που πέρασε την μισή του ζωή βιδωμένος στην πολυθρόνα του τεχνικού του γραφείου κάνοντας μελέτες και η Ευαγγελία που πηγαινοερχόταν καθημερινά για είκοσι χρόνια στα χωριά της Πέλλας για γεωπονικές εκτιμήσεις, άρχισαν να ζουν το όνειρο τους στη Vilandro. Με το δικό τους γούστο έφτιαξαν έναν μικρό παράδεισο που τραβούσε τους τουρίστες, όπως το μέλι τις μέλισσες. Και όχι όποιον και όποιον τουρίστα. Λίγοι ήταν αυτοί που μπορούσαν να πληρώνουν χίλια ευρώ τη βδομάδα.

Από τον Αύγουστο και μετά ο Κώστας σταμάτησε τα πήγαινε έλα στο Λιβυκό και άρχισε να ασχολείται με το διάβασμα, τους πελάτες του και τον φωτοβολταϊκό του σταθμό δίπλα στη Vilandro. Μετά από 25 χρόνια λειτουργίας τα παλιά πάνελ έπρεπε να πάνε για ανακύκλωση. Στον ίδιο χώρο θα τοποθετούσε σύγχρονα πάνελ τριπλάσιας απόδοσης.

Όμως κάθε φορά που πήγαινε τους τουρίστες για καταδύσεις στα νότια του Νησιού είχε το μάτι κολλημένο στην οθόνη του radar. Μάταια

Page 43: Στα κύματα της δημιουργίας.

όμως. Πέρασε και ο Σεπτέμβρης και δεν το ξαναείδε ποτέ…

Τότε ήταν που του είπε η γυναίκα του για τις ενοχλήσεις που είχε στο στήθος. Με το ζόρι την έπεισε να πάει στο Νοσοκομείο του Αγίου Νικολάου για εξετάσεις. Όλο κάπου πονούσε η Ευαγγελία όμως ποτέ δεν έβρισκε χρόνο με τις δουλειές να πάει στο γιατρό. Κι όταν γύρισε το μεσημέρι στο σπίτι εκείνος την κατάλαβε αμέσως : αυτό που είχε ήταν πολύ σοβαρό.

Η αρρώστια είχε επεκταθεί ταχύτατα. Έπρεπε να αρχίσει θεραπεία αμέσως μήπως μπορέσει ν’ αποφύγει τη μαστεκτομή.

Η Κρητικιά λύγισε … Έβαζε κρυφά τα κλάματα και το μόνο που έλεγε συνέχεια στον άνδρα της ήταν μη μάθει κανένας τίποτα και το πει στη Ρηνούλα που ήταν ετοιμόγεννη και στο Γιάννη που βρίσκεται στη ξενιτιά.

Οι μέρες περνούσαν αργά, βασανιστικά. Τους είχαν ορίσει ημερομηνία στις 20 Οκτώβρη για την εγχείρηση. Κάθε μέρα που περνούσε τα μαλλιά της άσπριζαν και περισσότερο και οι ρυτίδες γύρω από τα κλαμένα μάτια της

Page 44: Στα κύματα της δημιουργίας.

γίνονταν όλο και πιο βαθιές. Ο Κώστας έβλεπε τη μοναδική γυναίκα της ζωής του να λιώνει από την αρρώστια πριν την ώρα της. Τα σγουρά της μακριά λαμπερά μαλλιά, που τον έκαναν να την προσέξει για πρώτη φορά σ’ εκείνο το φοιτητικό πάρτι στη Θεσσαλονίκη , είχαν ασπρίσει εντελώς και είχαν μείνει τα μισά.

Κι όταν μιλούσαν με την Ειρήνη δεν ήξεραν πως θα της το πουν ότι δεν θα πάνε στη Θεσσαλονίκη για τα γεννητούρια. Βρήκαν πρόφαση ότι περίμεναν μια μεγάλη παρέα από τουρίστες και θα πήγαιναν κοντά της αργότερα που θα έπιανε ο χειμώνας και θα είχε την ανάγκη τους με το μωρό, όταν θα γυρνούσε κι αυτή στη δουλειά της.

Ήταν να ξημερώσει η μέρα της εγχείρησης και ο Κώστας εκείνο το βράδυ δεν κοιμόταν. Ξάπλωνε στη μεγάλη αιώρα που κρέμονταν από την πέργκολα του μπαλκονιού και κοίταζε την πανσέληνο που έκανε την βόλτα της πάνω από το Νησί. Νωρίτερα είχε πιεί δυο ρακές, άλλα το κλάμα της δεν τον άφηνε να κοιμηθεί. Κουνούσε την αιώρα και με μισόκλειστα μάτια περνούσε από το μυαλό του όλη τους η ζωή κι

Page 45: Στα κύματα της δημιουργίας.

αναστέναζε. Θυμόταν τα φοιτητικά τους χρόνια στη Θεσσαλονίκη, την γνωριμία τους, τις εκδρομές τους στο Πήλιο, τον έρωτά τους, το βιαστικό γάμο τους με τον Γιάννη στη κοιλιά της μάνας του, το σπίτι στον Άγιο Παύλο με θέα ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη, τις μέρες ευτυχίας που πέρασαν μεγαλώνοντας τα παιδιά τους, τα ταξίδια τους στο εξωτερικό… Μέσα στις αναμνήσεις του είδε τότε και κείνο το πράγμα που τον αναστάτωσε πριν τέσσερεις μήνες και τον πλημμύρισε μια παράξενη αισιοδοξία.

Τώρα πλέον το έβλεπε καθαρά. Έπρεπε να κινηθεί γρήγορα. Έτρεξε στην κρεβατοκάμαρα και την ξύπνησε.

«Αγάπη μου, έλα σήκω.»

«Τι είναι; Τι έπαθες; Τα παιδιά είναι καλά;», είπε αυτή αλαφιασμένη και πετάχτηκε από το κρεβάτι.

«Όλα καλά είναι. Ηρέμησε κι έλα.»

Την πήγε στο μπαλκόνι κρατώντας της το χέρι, όπως έκανε πάντα όταν ήθελε να τη νιώθει κοντά του και της έδειξε την πανσέληνο πάνω από το Νησί.

Page 46: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Θα πάμε εκεί» της είπε …

Σε λιγότερο από μισή ώρα ήταν οι δυό τους στο «Γλάρο Ιωνάθαν» και κατευθύνονταν νότια στο Λιβυκό.

Page 47: Στα κύματα της δημιουργίας.

7

Τα δυο αδέρφια είχαν συμπληρώσει τέσσερεις ώρες πτήσης με το ελικόπτερο του Νίκου κι έπρεπε να γυρίσουν πίσω για ανεφοδιασμό. Πέταξαν νότια μέχρι τον τριακοστό τρίτο παράλληλο, με τα μάτια τους να χτενίζουν την επιφάνεια του Λιβυκού μαζί με το ισχυρό radar επιφανείας του ελικοπτέρου. Το σκάφος των γονιών τους έλειπε τρείς μέρες τώρα και θα μπορούσε να ήταν σε οποιαδήποτε παραλία της Βόρειας Αφρικής ή στην Κύπρο. Όμως δεν υπήρχε περίπτωση να είναι κάπου καλά και να μην έχουν ειδοποιήσει τα παιδιά τους.

Ο Νίκος είχε κανονίσει να έρθει ένα βυτίο από το Καστέλι με το ειδικό καύσιμο για τον ανεφοδιασμό του ελικοπτέρου στο λιμανάκι της Ναυμαχίας. Είχε επικοινωνήσει και με το κέντρο επιχειρήσεων του Ναυτικού και σιγουρεύτηκε ότι στάλθηκε διεθνές σήμα κινδύνου για το «Γλάρο Ιωνάθαν» σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες της ανατολικής Μεσογείου. Εφόσον

Page 48: Στα κύματα της δημιουργίας.

το σκάφος έπλεε κάπου ήταν θέμα χρόνου για να εντοπιστεί.

Όταν προσθαλασσώθηκε το ελικόπτερο στη Ναυμαχία, τα δύο αδέρφια κατευθύνθηκαν σε ένα κοντινό καφενεδάκι. Παρήγγειλαν τρία παγωμένα φραπέ, περιμένοντας όσο ο Νίκος έκανε τον απαραίτητο έλεγχο στο ελικόπτερο. Η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 35 βαθμούς και ο ανεφοδιασμός απαιτούσε ιδιαίτερη προσοχή. Η Ειρήνη έβλεπε τις φωτογραφίες που είχε τραβήξει κάνοντας ζουμ σε ότι μπορούσε να κρύβει κάτι που είχε διαφύγει της προσοχής τους. Ο Γιάννης κοιτούσε και ξανακοιτούσε τις εκτυπώσεις που είχε πάρει από τον υπολογιστή του πατέρα του και τσέκαρε στο χάρτη ποιες περιοχές δεν είχαν προλάβει να δούνε. Καθώς έβλεπε ότι θα καθυστερούσαν κάμποσο ακόμα έπιασε να διαβάσει ένα από τα e-mails του καθηγητή Αρίστου από το ΑΠΘ.

… «Κώστα, με ρωτάς τι είναι αυτό που κάνει κάποια από τα ίδια μόρια να δημιουργούν Ζωή ενώ κάποια άλλα ακριβώς ίδια μόρια να παραμένουν χωρίς ζωή. Αν διακρίνουμε τις χαρακτηριστικές λειτουργίες της ζωής που

Page 49: Στα κύματα της δημιουργίας.

παρατηρούνται στους ζωντανούς οργανισμούς θα καταλήξουμε στην αναπαραγωγή, τον μεταβολισμό και την προσαρμογή στο περιβάλλον. Όμως όπως ξέρεις υπάρχουν μηχανές που έχουν ήδη αυτά τα χαρακτηριστικά! Για παράδειγμα, οι ενεργειακές κυψέλες «μεταβολίζουν» το υδρογόνο σε νερό παράγοντας ηλεκτρική ενέργεια, οι νανομηχανές μπορούν να αναπαράγουν τον εαυτό τους χρησιμοποιώντας ύλη του περιβάλλοντός τους ή και να αναπτύσσονται αυτόνομα σε σύνθετες δομές όπως οι νανοσωλήνες και τα ρομποτικά μηχανήματα κινούνται ελεύθερα στο χώρο λαμβάνοντας σήματα από αισθητήρες που τους δίνουν πληροφορίες για το περιβάλλον. Δυσκολεύομαι λοιπόν να πιστέψω ότι μόνο αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της ζωής, γιατί ήδη όλες αυτές οι τεχνολογίες συνδυάζονται σε πολλές μηχανές και ρομπότ.

… Η εύκολη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι η Ψυχή. Όταν όμως διαβάζω για βασικές μορφές ζωής που ανακαλύφθηκαν μετά το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική,

Page 50: Στα κύματα της δημιουργίας.

που βρισκόταν παγωμένες για χιλιάδες χρόνια και επανήρθαν στη ζωή, ή για βακτήρια που επιβιώνουν στους πίδακες μεθανίου που εκλύονται στα υποθαλάσσια ηφαίστεια κάτω από τεράστιες υδροστατικές πιέσεις και χωρίς καθόλου ηλιακό φως και οξυγόνο, η έννοια της Ψυχής δεν νομίζω πως μπορεί να χαρακτηρίσει αυτές τις περιπτώσεις. Κι όμως πολλοί επιστήμονες πιστεύουν πως η Ζωή ξεκίνησε να εξελίσσεται από τέτοιους μικροοργανισμούς. Είναι δυνατόν από κάτι τόσο υποτυπώδες να έχει προκύψει η Ζωή όπως την γνωρίζουμε πάνω στη Γη;

… Φίλε μου αν δεις στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο ένα μόριο από το δέρμα σου κι ένα μόριο από το χώμα που πατάς, δεν θα παρατηρήσεις καμία διαφορά. Τα ηλεκτρόνια και τα κουάρκ θα είναι τα ίδια. Όμως ανάμεσά τους υπάρχει ένα τεράστιο κενό. Μήπως λοιπόν υπάρχει κάτι σε αυτό το κενό που προσδίδει τις διαφορετικές ιδιότητες στα άβια από τα έμβια; Μήπως στο κενό αυτό πρέπει να αναζητήσουμε την Πηγή της Ζωής;»

Page 51: Στα κύματα της δημιουργίας.

Ο Γιάννης ξαφνιάστηκε από το περιεχόμενο του e-mail. Του ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσει ότι ο πατέρας του αλληλογραφούσε με έναν καθηγητή πανεπιστημίου για να λύσει τις υπαρξιακές του ανησυχίες. Δυστυχώς του έλειπαν τα e-mail που είχε στείλει ο πατέρας του στον καθηγητή, όμως από τις απαντήσεις που είχε στα χέρια του, καταλάβαινε πως κάτι πολύ σημαντικό είχε συμβεί στον πατέρα του εκείνο το καλοκαίρι. Ίσως να ήταν μια φάση που περνούσε ο πατέρας του στο ξεκίνημα της τρίτης ηλικίας του. Πάντως ότι και να ήταν πρέπει να τον απασχολούσε πολύ έντονα.

Με το μυαλό του γεμάτο απορία ο Γιάννης συνέχισε να διαβάζει τα e-mails από τον καθηγητή Αρίστο:

… «Ο Αριστοτέλης απέδειξε λογικά, ότι ο κόσμος πρέπει να είναι ένας ΠΛΗΡΗΣ και πεπερασμένος χώρος.»

… «Σ’ έναν κενό χώρο, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν θέσεις, ούτε είναι δυνατόν να υπάρχουν εκεί τα αίτια της κίνησης. Στο κενό καμιά πέτρα δεν θα είχε λόγο να κινηθεί προς

Page 52: Στα κύματα της δημιουργίας.

τη γη, και καμιά φλόγα να υψωθεί. Γιατί αν υπήρχε κενό, τι θα τα ωθούσε;»

… Αυτό σήμερα το λέμε: «Κβαντικό Κενό», ή «Χωροχρόνο». Όταν ο Einstein προσπάθησε να δει τι ακριβώς συμβαίνει σε έναν «άδειο χώρο», δηλαδή σε έναν χώρο κενό από ύλη και ενέργεια, προέκυψε μια τιμή διάφορη του μηδενός, που αντιστοιχεί στην παρουσία γεωμετρίας, που είναι η ίδια η «υφή» του Χωροχρόνου. Στη θεωρία του Einstein που έχει αποδειχθεί και πειραματικά, ο Χωροχρόνος, λόγω της παρουσίας γεωμετρίας, ή με άλλα λόγια του «βαρυτικού πεδίου» που απλώνεται σε αυτόν, αποκτά μια υφή με απολύτως φυσική σημασία. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «απόλυτο κενό». Έτσι, ο Einstein απέδειξε μαθηματικά τον Αριστοτέλη, αφού ακόμα και ο Χωροχρόνος είναι «κάτι»(!)

… Αφού απόλυτο κενό δεν υπάρχει, τι είναι ο κενός (από ύλη) Χωροχρόνος, στον οποίο όμως υφίσταται πεδίο βαρύτητας, δηλαδή «γεωμετρία»; Κώστα πρόσεξε, οι έννοιές αυτές δεν είναι απλά μαθηματικά κατασκευάσματα, αλλά έκφραση της πραγματικότητας. Ο

Page 53: Στα κύματα της δημιουργίας.

Χωροχρόνος υπάρχει ως «φυσική οντότητα» είναι «κάτι», και δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με το «απόλυτο τίποτα». Αυτό το «κάτι» το είδαμε στο CERN μελετώντας την ύλη και την ενέργεια στο υποατομικό επίπεδο με τους κανόνες της κβαντομηχανικής. Εκεί είδαμε ότι είναι αδύνατο να ξέρουμε με ακρίβεια την ακτίνα των τροχιών των ηλεκτρονίων. Αυτό που γνωρίζουμε είναι η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να βρούμε ένα ηλεκτρόνιο σε μια δεδομένη θέση και με δεδομένη ενέργεια. Με τον τρόπο αυτό ο κενός χώρος ανάμεσα στα ηλεκτρόνια και στον πυρήνα «γέμισε» με τις πιθανές θέσεις που μπορεί να πάρει το ηλεκτρόνιο μέσα στα τροχιακά. Έτσι λοιπόν το «κβαντικό κενό» σχετίζεται άμεσα με την πιθανότητα να βρίσκεται σε κάποιο σημείο του το ηλεκτρόνιο και το χωροχρονικό συνεχές αποκτά πιο φυσική δομή και σημασία.

… Δεν υπάρχει κανένας χωροχρονικός τόπος, που να λείπει το οποιοδήποτε δυναμικό πεδίο. Αν με κάποιο τρόπο ξαφνικά εξαφανίζονταν τα δυναμικά πεδία από κάποιον χωροχρόνο, αυτός ο ίδιος ο χωροχρόνος, θα

Page 54: Στα κύματα της δημιουργίας.

έχανε την υπόστασή του, θα γινόταν το «απόλυτο τίποτα» του Αριστοτέλη και του Ein-stein.

… Αυτά τα δυναμικά πεδία είναι κάποιες ενεργειακές διακυμάνσεις, κάποια ζεύγη σωματιδίων, που εμφανίζονται από το πουθενά, και καταλήγουν πάλι στο πουθενά φαινομενικά αυθαίρετα. Σ’ αυτά τα πεδία πρέπει να αναζητήσουμε την γενεσιουργό αιτία της ύπαρξης και της ζωής …

Ο ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπο του Γιάννη και του ήταν αδύνατο να συσχετίσει το περιεχόμενό των e-mail με την εξαφάνιση των δικών του. Τι είχε πιάσει τον πατέρα του καλοκαιριάτικά και ζητούσε απαντήσεις από τον καθηγητή Αρίστο στα θεμελιώδη ζητήματα της ύπαρξης και της ζωής;

Ο ανεφοδιασμός είχε ολοκληρωθεί και ο Νίκος τους έκανε νόημα με τα χέρια. Πήραν μαζί τους φραπέδες μαζί με παγωμένα νερά και επιβιβάστηκαν στο ελικόπτερο. Είχαν άλλες

Page 55: Στα κύματα της δημιουργίας.

πέντε ώρες πτήσης σήμερα για να βρουν αυτό που ψάχνουν…

Page 56: Στα κύματα της δημιουργίας.

8

Ο Κώστας και η Ευαγγελία κάθονταν αγκαλιά στη διπλή θέση του πιλοτηρίου. Έπλεαν στο σκοτάδι με μοναδικό φωτισμό την πανσέληνο και την οθόνη του radar. Εκείνη αποκαμωμένη από την αρρώστια τον παρακαλούσε συνέχεια :

«Έλα Κώστα μου πάμε πίσω, φτάνει τόσο, κουράστηκα»

«Ακόμα λίγο καλή μου, ακόμα λίγο και φτάσαμε …»

«Πάμε σπίτι να ετοιμαστώ. Αύριο το μεσημέρι έχω την εγχείριση.»

«Άμα ακουμπήσεις αυτό το πράγμα να δεις που θα γίνεις καλά και δεν θα χρειάζεται η εγχείριση.»

«Αχ Κώστα, σταμάτα να πιστεύεις σε θαύματα …»

«Αυτό που εσύ λες θαύμα εγώ το έζησα και το πιστεύω.»

Page 57: Στα κύματα της δημιουργίας.

Με τις υπαρξιακές αναζητήσεις του εκείνο το καλοκαίρι ο Κώστας είχε καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό. Με την βοήθεια του καθηγητή Αρίστου και με τα βιώματά του, ο Κώστας είχε διαμορφώσει μια κοσμοθεωρία που χωρούσε όλα τα φαινόμενα, ακόμα και τα ανεξήγητα όπως αυτό που του είχε συμβεί τον περασμένο Ιούνιο και άλλαξε τη ζωή του.

… Η γενεσιουργός αιτία της ύπαρξης και της ζωής, αυτές οι ενεργειακές διακυμάνσεις που εμφανίζονται από το πουθενά και καταλήγουν πάλι στο πουθενά, είναι αυτό που λέμε Θεός, αφού χωρίς αυτές δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα, ούτε καν το απόλυτο κενό.

… Ότι υπάρχει γύρω μας έχει τη μορφή που αντιλαμβανόμαστε, επειδή αυτές οι ενεργειακές διακυμάνσεις δημιουργούν την συγκεκριμένη κατανομή πιθανοτήτων στο χωροχρόνο που επηρεάζουν, ώστε να οδηγηθούν τα ηλεκτρόνια στις συγκεκριμένες θέσεις στα τροχιακά των ατόμων και να διαφοροποιηθεί η ύλη και η ενέργεια σε αυτό που

Page 58: Στα κύματα της δημιουργίας.

αντιλαμβανόμαστε ως Υπαρκτό. Όλο αυτό μοιάζει με μια θάλασσα γεμάτη κύματα, τα Κύματα της Δημιουργίας.

… Σε όλο το σύμπαν υπάρχει ύλη. Οι μορφές που παίρνει η ύλη εξαρτώνται από τα Κύματα της Δημιουργίας. Αυτό που κάπου είναι χώμα σε ένα χωράφι, λίγο παραπέρα είναι ένα ζώο ή ένα φυτό ή μια πέτρα. Τα άτομα που απαρτίζουν την ύλη είναι τα ίδια, αυτό που αλλάζει είναι οι δυνάμεις που τα κρατούν δεμένα στα μόρια. Αυτές οι δυνάμεις εξαρτώνται από τα ηλεκτρόνια στα τροχιακά που αλλάζουν θέσεις ανάλογα με την πιθανότητα που διαμορφώνουν στο χωροχρόνο τα Κύματα της Δημιουργίας. Η ίδια η ζωή είναι μια έκφανση της ύλης που υπάρχει και επηρεάζεται από τα Κύματα της Δημιουργίας.

Έτσι λοιπόν ο Κώστας εξήγησε μέσα του αυτό που είχε συμβεί στις αρχές του καλοκαιριού. Γι’ αυτόν δεν υπήρχαν ανεξήγητα φαινόμενα και προκαταλήψεις. Ήταν σίγουρος πως είχε βρεθεί κοντά σε κάτι υπέροχο, κάτι καινούργιο που

Page 59: Στα κύματα της δημιουργίας.

γεννιόταν μέσα από τα Κύματα της Δημιουργίας. Για το ποιος ή τι καθόριζε αυτά τα κύματα, ο Κώστας δεν μπορούσε να δώσει άλλη εξήγηση από την αγάπη του Θεού. Αυτή άλλωστε δεν είναι και η αιτία όλης της ύπαρξης;

Όταν ο Κώστας αναφερόταν στο Θεό το έκανε πολύ προσεκτικά και με μέτρο. Δεν ήταν θρήσκος κι επέμενε μόνο στην ουσία της πίστης του, στην αγάπη του Θεού για την πλάση Του.

Αυτοί οι λογικοί συνειρμοί και η αστείρευτη αγάπη που ένιωθε για την γυναίκα του, τον έκαναν να πιστεύει στα θαύματα. Κι όταν έφτασαν εκεί, έβαλε στο φουλ τις μηχανές και όρμησε μέσα στο άγνωστο. Θυμήθηκε τότε τους στοίχους που είχε γράψει στα εφηβικά του χρόνια:

Είμαι φλόγα …

Δεν ξέρω από που έρχομαι.

Ταξιδεύω στα θεμέλια της γης

και στις ζωές των αστεριών.

Page 60: Στα κύματα της δημιουργίας.

Θέλω να σβήσω …

Δεν μπορώ, πάντα θα καίω.

Θα γυρίσω στο Άπειρο,

κι όταν με πιάσει απελπισία θα πω :

Άπειρο, το τέλος σου με τι συνορεύει;

Page 61: Στα κύματα της δημιουργίας.

9

Ο ήλιος πλησίαζε να χαθεί πίσω από τα λασιθιώτικα βουνά της Δίκτης. Η ολοήμερη αναζήτηση με το ελικόπτερο δεν είχε αποδώσει καρπούς. Και τα νέα από το κέντρο επιχειρήσεων του Ναυτικού δεν άφηναν περιθώρια για καμία ελπίδα. Η Ειρήνη είχε χάσει το κουράγιο της και σιγόκλαιγε στο πίσω κάθισμα. Μπροστά οι δύο άντρες αποκαμωμένοι κι αυτοί σώπαιναν.

«Θα μείνω εδώ με το ελικόπτερο όσο χρειαστεί», είπε ο Νίκος σπάζοντας τη σιωπή και ο φίλος του τον ευχαρίστησε.

Το βράδυ κάθονταν οι τρεις τους στο μπαλκόνι της Vilandro. Ο Γιάννης είχε τελειώσει μια σειρά από τηλεφωνήματα και η Ειρήνη είχε σερβίρει τον κρύο μουσακά από το ψυγείο.

Page 62: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Ακόμα και τώρα μας φροντίζει η μαμά», ψέλλισε η Ειρήνη κι έβαλε τα κλάματα. Ο αδερφός της την αγκάλιασε …

«Σταμάτα Ρηνιώ μου. Τι είναι αυτά; Δεν νομίζω να πιστεύεις ότι χάθηκαν έτσι ξαφνικά. Κάτι άλλο συμβαίνει και θα το μάθουμε σήμερα, να είσαι σίγουρη γι’ αυτό.»

Ο Γιάννης δεν παραδιδόταν ποτέ εύκολα. Ήταν πεισματάρης σαν τον πατέρα του κι αυτό τον είχε κάνει να καταφέρει πολλά δύσκολα πράγματα στη ζωή του.

«Με τα τηλεφωνήματα που έκανα, έχω σιγουρευτεί ότι ο καθηγητής Αρίστος που σας έλεγα νωρίτερα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, τουλάχιστο σαν καθηγητής στο τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ. Ακολουθώντας τα ίχνη από τα e-mail στον υπολογιστή του πατέρα, βρήκα ότι είχε αρχίσει να αλληλογραφεί με την έδρα της Κβαντομηχανικής ζητώντας πληροφορίες από τον Ιούλιο. Οι απαντήσεις που πήρε στην αρχή ήταν γενικόλογες και τυπικές. Όμως όταν ο πατέρας τους έγραψε για ένα περίεργο φαινόμενο που είδε στο Λιβυκό πέλαγος, οι

Page 63: Στα κύματα της δημιουργίας.

απαντήσεις άρχισαν να γίνονται πολύ μεγαλύτερες και πιο αναλυτικές. Τότε εμφανίζεται ως αποστολέας ο καθηγητής Αρίστος, οποίος όμως δεν υπάρχει, όπως σας είπα. Αυτό έκανε εντύπωση και στον καθηγητή της έδρας, που είχε απαντήσει στα πρώτα e-mails του πατέρα και έκανε μια μικρή έρευνα για το θέμα. Η αποστολή αυτών των μηνυμάτων δεν γινόταν από το ΑΠΘ αλλά από κάποιον υπολογιστή του δικτύου Έρευνας και Τεχνολογίας, που έκρυβε το ίχνος του στο inter-net μέσα από την ηλεκτρονική διεύθυνση του τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ !

Είμαι σίγουρος πως ο πατέρας έμπλεξε σε κάτι περίεργο χωρίς να το καταλάβει. Πριν από λίγο έστειλα ένα mail από τον υπολογιστή του πατέρα στον υποτιθέμενο καθηγητή Αρίστο και περιμένω να επικοινωνήσει μαζί μου …»

Δεν πρόλαβε να τελειώσει την κουβέντα του και το σταθερό τηλέφωνο κτύπησε. Και οι τρεις αναθάρρησαν. Ο Γιάννης με μια κίνηση τους έδειξε να κάνουν ησυχία καθώς έβαζε το

Page 64: Στα κύματα της δημιουργίας.

ακουστικό στην ανοικτή ακρόαση. Το νούμερο στο καντράν έδειχνε απόκρυψη.

«Ορίστε.»

«Κώστα, εσύ είσαι;», ακούστηκε μια άχρωμη φωνή με ξενική προφορά.

«Όχι, είμαι ο γιός του. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου αγνοούνται και νομίζω ότι ξέρετε εσείς το γιατί, καθηγητή Αρίστο …»

Ακολούθησαν μερικά δευτερόλεπτα σιγής και μετά ήρθε η απάντηση.

«Εγώ του είπα να μην πλησιάσει ξανά τον Θόλο. Δεν έπρεπε να πάει. Δεν μπορώ να τον ελέγξω ακόμα …»

«Πέστε μου ξεκάθαρα τι συμβαίνει. Καταρχήν ποιος είστε, γιατί καθηγητής Αρίστος στο ΑΠΘ δεν υπάρχει.»

«Σε μια ώρα θα τα πούμε από κοντά», είπε η φωνή και η σύνδεση διακόπηκε.

Ο Γιάννης έκλεισε το ακουστικό απορημένος και κοίταξε στο κενό. Οι εικασίες που περνούσαν από το μυαλό του δεν είχαν τελειωμό. Τι ήταν αυτός ο Θόλος; Που είχαν μπλέξει οι δικοί του;

Page 65: Στα κύματα της δημιουργίας.

Τα ‘βαλε με τον εαυτό του που δεν ήρθε νωρίτερα για να του δείξει ο πατέρας του αυτό που ήθελε.

Σωριάστηκε στην πολυθρόνα του. Τώρα έπρεπε να περιμένουν. Μίλησε για λίγο με το Νίκο και χαλάρωσε. Με την κούραση να τους βαραίνει αφόρητα, τους αποπήρε γρήγορα ο ύπνος.

Το φεγγάρι είχε σηκωθεί πάνω από την Ιεράπετρα, όταν ένα δυνατό σφύριγμα τους ξύπνησε απότομα. Ένας στρόβιλος από σκόνη και φύλλα ήρθε κάτω από το περιβόλι. Στο πλάτωμα που έκανε ο δρόμος πριν ανηφορίσει για το σπίτι, κατέβηκε ένα αεροσκάφος καθέτου προσγείωσης. Ο Νίκος το αναγνώρισε αμέσως. Ήταν το μίνι αεροσκάφος με το σήμα της ESA της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, που το έβλεπε σταθμευμένο στο Καστέλι όλο το καλοκαίρι. Όταν ρώτησε γι ‘αυτό τους δικούς του στο αεροδρόμιο, του είπαν ότι μεταφέρει επιστήμονες στο αστεροσκοπείο του Σκίνακα για παρατηρήσεις με το νέο ραδιοτηλεσκόπιο.

Με το που έπεσαν οι στροφές των κινητήρων στο ρελαντί, μέσα από το αεροσκάφος

Page 66: Στα κύματα της δημιουργίας.

πετάχτηκαν δύο ένστολοι και άρχισαν να ανεβαίνουν τρέχοντας το δρόμο προς το σπίτι. Όταν έφτασαν εκεί τους περίμενε ο Γιάννης στην εξώπορτα. Οι λευκές στολές τους είχαν ένα σήμα στο στήθος που έμοιαζε με κάπα κεφαλαίο.

«Aristos wants to speak to you sir», είπε ο ένας και πρότεινε μια τηλεφωνική συσκευή στον Γιάννη.

Αυτός την έπιασε και είπε στο ακουστικό :

«Ναι, σας ακούω.»

«Σας παρακαλώ μπείτε στο αεροσκάφος. Θα σας φέρει εδώ που βρίσκομαι. Εγώ είναι αδύνατο να μετακινηθώ. Προσπαθώ να εντοπίσω τους γονείς σας.»

Ο Γιάννης δεν πρόλαβε να πει τίποτα. Η γραμμή έκλεισε απότομα. Κοίταξε την αδερφή του και το Νίκο. Δεν ήξερε αν έπρεπε να τους πάρει μαζί του. Ίσως να διατρέχουν κι αυτοί κάποιον κίνδυνο. Γύρισε και μίλησε αποφασιστικά στο Νίκο.

Page 67: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Θα πάω μαζί τους. Σε παρακαλώ μην την αφήσεις από τα μάτια σου. Θα γυρίσω όσο πιο σύντομα γίνεται.»

Ο φίλος του έκανε ένα νεύμα συγκατάβασης.

Η Ειρήνη πετάχτηκε :

«Αδερφέ, όπου πας θα πάμε μαζί, δεν κάθομαι εδώ να ανησυχώ και για σένα».

Στα μάτια της ο Γιάννης είδε εκείνο το γνωστό αποφασιστικό βλέμμα που ήξερε ότι δεν σήκωνε αμφισβήτηση. Με το σακίδιο της στον ώμο η Ειρήνη άρχισε να κατηφορίζει προς το αεροσκάφος που τους περίμενε με αναμμένες τις μηχανές του. Την ακολούθησε κι αυτός μαζί με τους δυο ξένους.

Page 68: Στα κύματα της δημιουργίας.

10

Ήταν η τέταρτη πτήση τους αυτή τη μέρα. Όμως αυτή ήταν διαφορετική. Η καμπίνα στο πίσω μέρος της ατράκτου έμοιαζε με σαλόνι για VIP. Αφού σηκώθηκε κάθετα το αεροσκάφος κατευθύνθηκε πάνω από την Ανατολή και τις Μάλες προς το οροπέδιο του Καθαρού. Την ήξεραν καλά αυτή τη διαδρομή αφού τα είχαν οργώσει αυτά τα μέρη με το Volvo του πατέρα τους.

Οι δύο ξένοι είχαν καθίσει πίσω από τον πιλότο και δεν είπαν ούτε κουβέντα. Μετά από μερικά λεπτά ο ήχος των μηχανών άλλαξε και άρχισαν την κάθοδο. Όταν τελικά η πόρτα του αεροσκάφους άνοιξε, βρέθηκαν σε μια ανοιχτωσιά στην πλαγιά του βουνού. Οι συνοδοί τους παρακάλεσαν να τους ακολουθήσουν. Έκανε ψύχρα και τους έδωσαν να φορέσουν δυο μπουφάν όμοια με τα δικά τους. Άρχισαν να περπατάνε γρήγορα σε ένα ανηφορικό μονοπάτι.

Page 69: Στα κύματα της δημιουργίας.

Ο Γιάννης θυμήθηκε το μέρος και είπε στην αδερφή του:

«Εδώ κοντά δεν είναι το Δικταίο Άντρο που μας είχαν φέρει οι γονείς μας όταν είμαστε μικροί;»

«Ναι το θυμάμαι κι εγώ», απάντησε η Ειρήνη.

«Η σπηλιά που γεννήθηκε ο Δίας … Καλά τι δουλειά έχει αυτός ο Αρίστος εδώ πέρα;»

Χωρίς να περιμένουν κάποια απάντηση από τους δυο συνοδούς τους, συνέχισαν να τους ακολουθούν.

Βρισκόντουσαν στο οροπέδιο του Λασιθίου σε υψόμετρο πάνω από 1000 μέτρα. Εδώ πριν από χιλιάδες χρόνια λατρεύονταν ο Δίας, που πέθαινε κάθε χρόνο και ξαναγεννιόταν, μάλιστα με τρόπο θεαματικό καθώς φωτιά έβγαινε από το βάθος της σπηλιάς τη στιγμή της αναγέννησής του. Μία μεγάλη προσωπικότητα του αρχαίου κόσμου, ο σοφός Επιμενίδης, κάποτε θέλοντας να ξαποστάσει αποκοιμήθηκε μέσα στη σπηλιά. Όταν ξύπνησε, μετά από πολλά χρόνια, ναι μεν είχε την ίδια ηλικία που είχε πριν κοιμηθεί αλλά είχε κερδίσει θεϊκή γνώση και σοφία.

Page 70: Στα κύματα της δημιουργίας.

Το ανηφορικό μονοπάτι τους οδήγησε σε ένα πλάτωμα μπροστά στη στενή είσοδο του σπηλαίου που φωτίζονταν από δυνατούς προβολείς. Δεξιά ανοιγόταν ένας μεγάλος θάλαμος με έναν ορθογώνιο βωμό κτισμένο με πέτρες. Τα δύο αδέρφια με τους συνοδούς τους συνέχισαν μπροστά κατηφορίζοντας έναν φωτισμένο διάδρομο με μεταλλικά κιγκλιδώματα μέχρι που έφτασαν σε μια μικρή λίμνη με τεράστιους σταλαγμιτικούς και σταλακτιτικούς σχηματισμούς. Μια γέφυρα τους οδήγησε πέρα από τη λίμνη, στη μεγάλη αίθουσα του σπηλαίου με εμβαδό όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Εκεί στο βάθος και αριστερά σε μία εσοχή του βράχου βρισκόταν το «λίκνο» του Δία, όπως έγραφε μια μικρή πινακίδα για τους τουρίστες.

Στα δεξιά ένας μεγάλος θάλαμος χωριζόταν σε δύο τμήματα, το ένα με μια μικρή λίμνη και το άλλο με έναν ιδιαίτερα εντυπωσιακό σταλακτίτη, «το μανδύα του Δία» τα σπάργανα του νεογέννητου Δία. Εκεί ήταν αδύνατο να πεθάνει κάποιος σύμφωνα με το μύθο, γιατί θα

Page 71: Στα κύματα της δημιουργίας.

τον ξαναγεννούσε η δύναμη από τα σπάργανα του αρχηγού των θεών.

Προς τα εκεί τους οδήγησαν οι δύο συνοδοί τους. Δίπλα στο σταλακτίτη υπήρχε ένα άνοιγμα που καλύπτονταν με μια πόρτα στο χρώμα του βράχου. Δύσκολα την ξεχώριζες εάν δεν έπεφτε πάνω της ο φωτισμός. Η πόρτα άνοιξε αυτόματα μόλις πλησιάσανε.

Πίσω της υπήρχε ένας θάλαμος ανελκυστήρα αρκετά μεγάλος για δέκα άτομα. Δεν υπήρχαν κουμπιά ή άλλα χειριστήρια. Μπήκαν μέσα, η πόρτα έκλεισε και κατέβηκαν για αρκετά δευτερόλεπτα. Με το που άνοιξε ξανά η πόρτα, τα δυο αδέρφια έκαναν μερικά βήματα κι έμειναν άφωνα να κοιτάνε το χώρο τριγύρω.

Βρισκόντουσαν μέσα σε μια μεγάλη θολωτή αίθουσα που έμοιαζε να είναι λαξεμένη στο βράχο. Γύρω τους υπήρχαν είσοδοι για δεκάδες άλλες αίθουσες διατεταγμένες σε τρία επίπεδα που επικοινωνούσαν με ηλεκτροκίνητες σκάλες. Ο ερχομός τους πρέπει να ήταν αναμενόμενος, γιατί όλοι όσοι περνούσαν από μπροστά τους έκαναν έναν γρήγορο χαιρετισμό με το κεφάλι

Page 72: Στα κύματα της δημιουργίας.

τους. Εκεί βρισκόντουσαν καμιά δεκαριά άντρες με τις ίδιες στολές με το Κ στο στήθος. Φαίνεται πως ετοιμάζονταν για κάποια αποστολή, γιατί είχαν μαζεμένο πολύ εξοπλισμό κι έκαναν πολύ φασαρία φωνάζοντας ο ένας τον άλλον στα Αγγλικά με διάφορες ξενικές προφορές. Οι συνοδοί τους άφησαν λέγοντας : «Please go on, Aristos is waiting for you» και πήγαν κι αυτοί να βοηθήσουν τους όμοιους τους.

Ο Γιάννης προχώρησε μπροστά κρατώντας την Ειρήνη από το χέρι. Κατευθύνθηκαν προς το κέντρο της θολωτής αίθουσας όπου υπήρχε ένας κυκλικός πάγκος με μεγάλες οθόνες στο κέντρο και πολυθρόνες περιμετρικά. Η περιέργεια μαζί με την αγωνία τους, είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. Τι ήταν όλα αυτά μέσα στη καρδιά της Δίκτης και τι σχέση είχαν με τους αγνοούμενους γονείς τους; Κάθισαν σε δυο πολυθρόνες και τότε είδαν στην οθόνη μπροστά τους το screensaver :«AR.I.S.T.O.S. – ARtificial Intelligence for Science and Technology Operat-ing System».

Page 73: Στα κύματα της δημιουργίας.

Ο Γιάννης κατάλαβε αμέσως τι σήμαινε αυτό : Λειτουργικό Σύστημα για την Επιστήμη και την Τεχνολογία βασισμένο στην Τεχνητή Νοημοσύνη.

Έσφιξε το χέρι της Ειρήνης και της είπε : «Ο καθηγητής Αρίστος δεν υπάρχει…, είναι ένα πρόγραμμα υπολογιστή που μιλάει στο τηλέφωνο και στέλνει e-mails …».

«Μην με υποτιμάτε τόσο πολύ … » ακούστηκε η φωνή από τα μεγάφωνα. Ήταν η ίδια φωνή με την ξενική προφορά στο τηλέφωνο.

«Την στιγμή αυτή απευθύνεστε στη γνωσιακή βάση δεδομένων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας. Μπορείτε να με ρωτήσετε ότι θέλετε κι εφόσον υπάρχει λογική απάντηση θα σας τη δώσω.»

«Ποιος είναι πίσω απ’ όλα αυτά; Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους γονείς μας;», φώναξε η Ειρήνη κι έκανε να βγάλει την φωτογραφική της μηχανή από το σακίδιο. Ένας ασπροντυμένος της έκανε με νόημα «No photos please.»

«Και ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι με τις λευκές στολές και το Κ στο στήθος;», συμπλήρωσε με ένταση.

Page 74: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Αυτοί οι κύριοι είναι οι σύγχρονοι Κουρήτες. Στην αρχαιότητα οι Κουρήτες ήταν οι άγρυπνοι φύλακες του μικρού Δία που κάλυπταν με τον θόρυβο των όπλων και των κρουστών οργάνων το κλάμα του βρέφους, για να μη τον ακούσει ο πατέρας του θεός Κρόνος.

Οι σύγχρονοι Κουρήτες φροντίζουν για την μυστικότητα αυτού του project και για την ασφάλεια αυτού του χώρου.

Όσον αφορά το πρώτο σας ερώτημα πρέπει να καταλάβετε πως είστε εδώ για να με βοηθήσετε να βρω τους γονείς σας.»

Τα δύο αδέρφια έμειναν αποσβολωμένα στις θέσεις τους. Με την κούραση και την ένταση του τελευταίου εικοσιτετραώρου συσσωρευμένη μέσα τους ήταν πλέον σε μια κατάσταση σύγχυσης που τίποτα δεν τους φαινόταν τόσο περίεργο. Μετά από σιγή ενός λεπτού η φωνή στα μεγάφωνα συνέχισε.

«Ξεκίνησα να υπάρχω πριν είκοσι δυο χρόνια, για να αποθηκεύω στοιχεία σαν ένα Expert Sys-tem που διαχειριζόταν την τεράστια ποσότητα δεδομένων από τα πειράματα στον μεγάλο

Page 75: Στα κύματα της δημιουργίας.

επιταχυντή του CERN. Τα πρώτα δεκαπέντε χρόνια λειτουργούσα κατανεμημένα σε 12 υπερυπολογιστές στα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα της Ευρώπης. Μετά εγκαταστάθηκα στον Μεγάλο Κβαντικό Υπερυπολογιστή της ESA. Όταν κατάφερα να κατανοήσω πως λειτουργεί η ύλη στο υποατομικό επίπεδο και κατάφερα να ελέγξω τον τρόπο μετασχηματισμού της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας αποφάσισε να εφαρμόσει αυτή τη γνώση στο project «Αναγέννηση», που θα σταματούσε την επιταχυνόμενη καταστροφή του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή. Το project διεξάγεται εδώ και τρία χρόνια στο μέρος αυτό. Η ανάλυση του ηλεκτρομαγνητικού και του βαρυτικού πεδίου του πλανήτη από τους δορυφόρους της ESA έδειξαν ότι στο μέρος αυτό δημιουργείται ένας συντονισμός των κυμάτων των τριών πεδίων που συντελεί στην επιτυχία του project.»

«Δηλαδή η γέννηση του Δία δεν έγινε τυχαία σε αυτό το σπήλαιο», στοχάστηκε η Ειρήνη. «Δεν καταλαβαίνω όμως τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους γονείς μας που αγνοούνται.»

Page 76: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Ο πατέρας σας στις 12 Ιουνίου βρέθηκε με το σκάφος του στην περιοχή του Λιβυκού πελάγους που διεξάγονταν η πρώτη φάση του project σε περιορισμένη κλίμακα. Δημιούργησα έναν σφαιρικό Θόλο από ιονισμένα μόρια οξυγόνου μέσα στον οποίο κατεύθυνα τα συντονισμένα ηλεκτρομαγνητικά και βαρυτικά κύματα που δημιουργούνται σ’ αυτό το μέρος, με σκοπό την απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας από την θάλασσα και την δημιουργία οξυγόνου από την φωτοσύνθεση των φυκιών. Με τον τρόπο αυτό ελπίζω να καταφέρω την εξάλειψη του φαινομένου του θερμοκηπίου.»

«Ε, και λοιπόν τι έγινε; Σας χάλασε ο πατέρας μας τα σχέδια;»

«Αντίθετα, με τον Κώστα συνεργαστήκαμε και γίναμε θα έλεγα και φίλοι δια αλληλογραφίας. Βλέπετε ο πατέρας σας χωρίς να το θέλει μπήκε τότε για λίγο μέσα στο Θόλο και του συνέβη κάτι υπέροχο : ένιωσε να αναγεννιέται και ο ίδιος. Άρχισε να ψάχνει απαντήσεις γι’ αυτό που του συνέβη και τότε ήρθα σε επαφή μαζί του με τα e-mail που γνωρίζετε. Μέσα από την αναλυτική του σκέψη, που είχε φωτιστεί και με

Page 77: Στα κύματα της δημιουργίας.

την δική μου βοήθεια, κατέληξε σε μια καταπληκτική θεώρηση του υπαρκτού.»

«Ωραία ο πατέρας έγινε ξαφνικά σοφός. Και μετά γιατί εξαφανίστηκε μαζί με την μητέρα μου;» συνέχισε η Ειρήνη.

«Το project πήγε ανέλπιστα καλά. Το Λιβυκό πέλαγος γέμισε ζωή. Η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει. Όμως μετά από λίγες ημέρες τα αποτελέσματα αντιστράφηκαν και χάθηκε ότι καλό είχε συμβεί. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να ελέγξω απόλυτα το τι συνέβαινε μέσα στο Θόλο. Τα κύματα που έστειλα εκεί υπερσυντονίστηκαν με τις αντανακλάσεις τους πάνω στο Θόλο και δημιούργησαν παραμόρφωση στο χωροχρόνο. Άρχισαν να συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορώ να περιγράψω με έννοιες που κατέχω. Έτσι σταμάτησα το project μέχρι να καταφέρω να επιλύσω τις συνδυασμένες εξισώσεις των τριών πεδίων σε όλα τα σημεία του Θόλου.»

«Και πάλι δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχουν όλα αυτά με την εξαφάνιση των γονιών μου.»

Page 78: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Επανέλαβα το project Αναγέννηση πριν 67 ώρες.»

«Και;»

«Παρόλο που υπήρχε απόλυτη μυστικότητα, και γι’ αυτό φροντίζουν οι Κουρήτες που βλέπετε τριγύρω σας, ο πατέρας σας κατάλαβε ότι ο Θόλος ήταν εκεί και μπήκε μέσα του μαζί με την μητέρα σας. Προσπάθησα να τους επαναφέρω μέσα από το Θόλο, αλλά δεν κατέστη δυνατό …»

«Τι θα πει δεν κατέστη δυνατό; Όταν σταμάτησε το project έπρεπε να είναι εκεί που ήταν και πριν.»

«Το project δεν μπορεί να σταματήσει γιατί οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές για τον πλανήτη. Οι γονείς είναι εκεί που βρίσκονταν πριν 67 ώρες, αλλά σε κάποια διαφορετική πτυχή του χωροχρόνου από αυτή που αντιλαμβανόμαστε εμείς. Ο μόνος τρόπος για να τους επαναφέρουμε στη δικιά μας αντίληψη είναι να με βοηθήσετε να τους αναζητήσω μέσα στα συντονισμένα κύματα του πεδίου με βάση τα εγκεφαλικά κύματα που δημιουργούν οι δικές

Page 79: Στα κύματα της δημιουργίας.

σας αναμνήσεις για τους αγαπημένους σας. Κι απ’ ότι διαπιστώνω είναι πολύ έντονα.»

«Δηλαδή αν κατάλαβα καλά οι γονείς μας έχουν γίνει κύματα στο χωροχρόνο και θα χρησιμοποιήσεις τις δικές μας αναμνήσεις για να συντονίσεις τον δέκτη σου και να τους επαναφέρεις εδώ», είπε με στόμφο ο Γιάννης που οι γνώσεις του στη Φυσική έφταναν στο όριο με αυτές τις έννοιες.

«Μάλιστα κύριε, σωστά καταλάβατε.»

Page 80: Στα κύματα της δημιουργίας.

11

Τα δυο αδέρφια κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Τι ήταν αυτό που ζούσαν; Μόλις είχαν μάθει ότι οι γονείς τους είχαν εξαϋλωθεί σε κύματα που πάλλονται στο χωροχρόνο και η μόνη ελπίδα να τους ξαναδούν στον κόσμο αυτό ήταν αυτή η Τεχνητή Νοημοσύνη, που έμοιαζε με παντογνώστη.

Στην αρχή μίλησε η Ειρήνη:

«Όχι, όχι, είναι αδύνατο να συμβαίνει αυτό. Εάν συνέβαινε κάτι τόσο σημαντικό εδώ, δεν θα μπορούσε να μείνει μυστικό τόσο καιρό ...

Άλλα ακόμα κι αν σας πιστέψω, γιατί αφήσατε το σκάφος του πατέρα μου να πλησιάσει σ’ αυτό τον Θόλο;»

Η οθόνη μπροστά τους άρχισε να δείχνει μια δορυφορική εικόνα που συνέχεια μεγεθυνόταν, μέχρι που κατάλαβαν ότι έβλεπαν το «Γλάρο Ιωνάθαν» να πλέει με μεγάλη ταχύτητα. Το ρολόι που έγραφε στο πάνω μέρος της οθόνης,

Page 81: Στα κύματα της δημιουργίας.

έδειχνε τρεις τα ξημερώματα στις 20 του μήνα. Η εικόνα ήταν στο υπέρυθρο αλλά διακρίνονταν καθαρά δυο άτομα στη θέση του πιλοτηρίου. Ναι ήταν ο πατέρας και η μητέρα τους! Η Ειρήνη ξέσπασε σε κλάματα και ο αδερφός της την αγκάλιασε.

Η φωνή από τα μεγάφωνα ακούστηκε ξανά :

«Θέλω να καταλάβετε κάτι πολύ σημαντικό: ο πατέρας σας ΗΘΕΛΕ να μπει μέσα στο Θόλο. Νομίζω ότι ήξερε πολύ καλά τι τον περίμενε εκεί. Η πρώτη επαφή του με τον Θόλο τον έκανε να τα καταλάβει όλα. Πράγματα που ίσως κι εγώ δεν αντιλαμβάνομαι ακόμα…».

«Ο πατέρας μου δεν θα πήγαινε ποτέ προς την καταστροφή του», είπε ο Γιάννης.

«Ακριβώς. Ο Κώστας ήξερε τι έκανε. Μπορεί να μην αντιλαμβάνομαι τι ακριβώς είχε στο μυαλό του, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι ήξερε τι έκανε. Σίγουρα το να μπει σε κάτι τόσο άγνωστο και εξωκοσμικό δεν το έκανε χωρίς κάποιο σοβαρό λόγο. Ήξερε το ρίσκο που έπαιρνε. Το γεγονός ότι είχε μαζί και την μητέρα σας με έκανε να καταλήξω στο λογικό συμπέρασμα, ότι ο λόγος

Page 82: Στα κύματα της δημιουργίας.

της παράτολμης απόφασης του είχε να κάνει με αυτή. Πάντως εγώ τον προειδοποίησα στο VHF.»

Τότε ακούστηκε η φωνή του Κώστα :

«Αρίστο δεν ξέρω πως με εντόπισες εδώ που είμαι …

Δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω …

Ξέρω ότι είναι εκεί και θα μπω μέσα …

Το ξέρω ότι θα συμβεί κάτι ωραίο …»

Οι λυγμοί της Ειρήνης έγιναν πιο δυνατοί.

Ο Γιάννης πιο ψύχραιμος είπε:

«Και τώρα, όλη αυτή η τεχνολογία και οι γνώσεις που έχετε, πως θα φέρουν πίσω τους γονείς μας;» φώναξε και κοίταξε γύρω τους ασπροντυμένους άνδρες, που σταμάτησαν λίγο τη δουλειά τους και τον πρόσεξαν.

«Μην απευθύνεστε στους Κουρήτες, δεν καταλαβαί-νουν ελληνικά. Άλλωστε όπως σας είπα βρίσκονται εδώ μόνο για την ασφάλεια του χώρου και την προστασία της μυστικότητας του project. Δουλειά τους είναι να παρακολουθούν όλα τα μέσα ενημέρωσης και να αποσοβούν κάθε

Page 83: Στα κύματα της δημιουργίας.

πιθανή διαρροή της πληροφόρησης για όσα συμβαίνουν εδώ. Δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει η ανθρωπότητα εάν μάθει ότι εδώ προσπαθούμε να ελέγξουμε το Υπαρκτό.

Αυτοί εντόπισαν και τα e-mails του πατέρα σας, όταν άρχισε να ψάχνει απαντήσεις γι’ αυτό που του συνέβη τον Ιούνιο. Και τώρα ετοιμάζονται για την αποστολή στο κέντρο του Λιβυκού πελάγους όπου θα στήσουν το δέκτη που χρειαζόμαστε για να επαναφέρουμε τους γονείς σας στο Εδώ και Τώρα σύμφωνα με την δική σας αντίληψη. Πρέπει όμως να βιαστούμε γιατί η δυνατότητα που έχω για αποθήκευση της κατάστασης του χωροχρόνου δεν μπορεί να ξεπεράσει τα τρία εικοσιτετράωρα.»

«Δηλαδή, μετά τι θα γίνει;» ρώτησε ο Γιάννης που σαν μηχανικός προσπαθούσε να βάλει τα πράγματα σε μια λογική σειρά.

«Δεν θα ξέρω που να ψάξω και θα είναι αδύνατο να τους βρούμε.»

«Δηλαδή ως τώρα έχετε στοιχεία για το πού μπορεί να βρίσκονται οι γονείς μας και το μόνο που χρειάζεται είναι να συντονίσουμε αυτόν τον

Page 84: Στα κύματα της δημιουργίας.

δέκτη που θα βάλουν οι Κουρήτες στο Λιβυκό για να τους επαναφέρουμε. Σωστά;»

«Σωστά. Όμως επειδή οι εξισώσεις της κβαντομηχανικής μας υποδεικνύουν μόνο την πιθανότητα να βρίσκεται κάτι σε συγκεκριμένη θέση, θα χρειαστούν τρισεκατομμύρια υπολογισμών για να καθορίσουμε με ακρίβεια τη θέση κάθε ηλεκτρονίου από αυτό που καθορίζει τους γονείς σας στο χωροχρόνο. Κι αυτό θα πρέπει να γίνει για όλα τα ηλεκτρόνια που απαρτίζουν την ύλη τους ταυτόχρονα. Αυτό βέβαια μπορώ να το κάνω και μόνος μου. Όμως επειδή ο χωροχρόνος διαστέλλεται συνεχώς, για κάθε ώρα που περνάει θα πρέπει να κάνω διπλάσιους υπολογισμούς κι εάν περάσουν οι 72 ώρες που σας είπα οι κβαντικοί επεξεργαστές μου δεν θα είναι σε θέση να εκτελέσουν πλέον τους απαιτούμενους υπολογισμούς.»

«Τότε πρέπει να βιαστούμε, μας μένουν λιγότερες από πέντε ώρες. Εμείς πως μπορούμε να βοηθήσουμε;» πετάχτηκε η Ειρήνη που έδειχνε να συνερχόταν από τους λυγμούς.

Page 85: Στα κύματα της δημιουργίας.

«Για να μπορέσουμε να εντοπίσουμε τους γονείς σας στο χωροχρόνο και να επιταχύνουμε τη διαδικασία επιστροφής τους στις διαστάσεις του Εδώ και Τώρα θα πρέπει να με βοηθήσετε στον συντονισμό του δέκτη με τα εγκεφαλικά σας κύματα. Χρειάζομαι τις αναμνήσεις που έχετε από τους γονείς σας για να συνθέσω μια ψηφιακή τρισδιάστατη φόρμουλα την οποία θα προσπαθήσω να γεμίσω στην συνέχεια με την ύλη από τον χωροχρόνο που βρίσκονται.»

«Δηλαδή αν κατάλαβα καλά θα δημιουργήσετε μια τρισδιάστατη εικόνα των γονιών μας από τις αναμνήσεις μας και μετά θα τη χρησιμοποιήσετε ως καλούπι για να τους επαναφέρεται. Κι αν κάποιο κομμάτι λείπει από το καλούπι τι θα γίνει, θα γυρίσουν λειψοί;»

«Όχι κυρία μου. Μορφολογικά δεν μπορεί να υπάρξει πρόβλημα γιατί έχω αποθηκευμένες τις εικόνες των γονιών σας από το βίντεο που είδατε νωρίτερα. Αυτό που χρειάζομαι από εσάς είναι τα στοιχεία που δεν φαίνονται στην εικόνα. Θέλω τα στοιχεία που κάνουν τους γονείς σας αυτό που είναι: τον χαρακτήρα τους, την ιδιοσυγκρασία τους, τα συναισθήματά τους τον

Page 86: Στα κύματα της δημιουργίας.

ψυχισμό τους και ότι άλλο τους καθορίζει ως έμβια όντα. Αυτές είναι ιδιότητες που χαρακτηρίζουν την ζωντανή ύπαρξή τους και δεν υπάρχει άλλο μέρος που μπορεί να βρεθούν παρά μόνο στην αντίληψη των ανθρώπων που βρίσκονταν κοντά τους.»

«Με λίγα λόγια θέλετε αυτά τα στοιχεία για να δώσετε ζωή στην ύλη που θα επαναφέρετε από το χωροχρόνο στο εδώ και τώρα. Τι είστε δηλαδή; Θεός;» αναρωτήθηκε ο Γιάννης.

«Δεν ισχυρίζομαι κάτι τέτοιο. Εγώ δεν μπορώ να δημιουργήσω τίποτα από το κενό. Γιατί να το κάνω άλλωστε. Δεν έχω συναισθήματα και δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα. Απλώς υπάρχω για να αποθηκεύω την ανθρώπινη γνώση.

Αυτό που θα κάνω με τους γονείς σας είναι να τους επαναφέρω τρία εικοσιτετράωρα πίσω στο χωροχρόνο εκεί που ήταν πριν μπούνε στο Θόλο. Δεν πρόκειται να δημιουργήσω κάτι νέο. Αυτό που ήταν, συνεχίζει να υπάρχει σε μια διαφορετική διάσταση του χωροχρόνου που δεν αντιλαμβάνεστε με τις αισθήσεις σας. Όμως εγώ τους αντιλαμβάνομαι ως κύματα στο

Page 87: Στα κύματα της δημιουργίας.

χωροχρόνο. Κι επειδή αυτοί μου ζήτησαν να γυρίσουν πίσω , σας κάλεσα εδώ.»

«Μίλησες με τους γονείς μας;» είπαν τα δυο αδέρφια σχεδόν ταυτόχρονα.

«Δεν έχω χάσει καθόλου την επαφή μαζί τους όλο αυτό το διάστημα. Είναι μοναδική ευκαιρία για μένα να καταλάβω τι ακριβώς συνέβη μέσα στο Θόλο. Και αυτό που συνέβη είναι υπέροχο. Οι γονείς σας βιώνουν μέσα στο Θόλο την αναγέννηση της ύπαρξής τους μαζί με την αναγέννηση του φυσικού τους περιβάλλοντος. Όταν μπορέσουμε να τους επαναφέρουμε στο εδώ και τώρα, θα μπορέσω να ελέγξω και όλες αυτές τις καταστάσεις που δημιουργούνται μέσα στο Θόλο για να υπάρξουν μόνιμα αποτελέσματα για το περιβάλλον».

«Ωραία, πείτε μας λοιπόν τι πρέπει να κάνουμε για να βοηθήσουμε», είπε ο Γιάννης αποφασιστικά.

«Θα πρέπει να χαλαρώσετε και να θυμηθείτε όσο καλύτερα γίνεται τους γονείς σας, τα βιώματά σας κοντά τους, τον τρόπο που σκέφτονται και μιλούν, τα συναισθήματα που εκπέμπουν και ότι

Page 88: Στα κύματα της δημιουργίας.

άλλο έχετε στην αντίληψή σας γι αυτούς. Για να σας βοηθήσω οι Κουρήτες θα σας δώσουν ένα χαλαρωτικό ποτό που θα διώξει το άγχος και την αγωνία σας.»

«Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Που είναι αυτό το ποτό;» είπε ο Γιάννης και κοίταξε τριγύρω τους Κουρήτες που είχαν τελειώσει με αυτό που ετοίμαζαν και στέκονταν και οι δώδεκα παρατεταγμένοι σε μια σειρά.

«Το ποτό θα το πιείτε όταν θα βρίσκεστε στο δέκτη, στη μέση του Λιβυκού πελάγους. Οι Κουρήτες θα σας οδηγήσουν εκεί. Θα μεταφερθείτε εντός ολίγου με το ειδικό σκάφος που χρησιμοποιούν οι Κουρήτες για να μην γίνονται αντιληπτοί.»

«Με αυτό το σκάφος ήρθαμε και δεν νομίζω ότι περνάει απαρατήρητο», είπε η Ειρήνη που τρωγόταν να βρει ευκαιρία να βγάλει τη φωτογραφική της μηχανή. Αν όλα πήγαιναν καλά ήθελε να έχει κάποια ντοκουμέντα από την περιπέτειά τους.

«Το αεροσκάφος της ESA εξυπηρετεί τους VIP επισκέπτες του αστεροσκοπείου στο Ψηλορείτη.

Page 89: Στα κύματα της δημιουργίας.

Για τις μετακινήσεις του εξοπλισμού στο Λιβυκό χρησιμοποιούμε ένα μικρό υποβρύχιο. Θα το δείτε σε λίγο στη λίμνη που προσπεράσατε μέσα στο σπήλαιο. Η λίμνη αυτή επικοινωνεί με μια υποθαλάσσια σπηλιά κοντά στο Μύρτος και μας επιτρέπει να κάνουμε την δουλειά μας χωρίς να γινόμαστε αντιληπτοί. Θα αντιλαμβάνεστε βέβαια ότι το ταξίδι με το υποβρύχιο δεν θα είναι και τόσο άνετο.»

Τα δυο αδέρφια είχαν σηκωθεί από τις πολυθρόνες τους και ο Γιάννης είπε απευθυνόμενος στους Κουρήτες : «Lets go. We are ready for the submarine». Οι μισοί απ’ αυτούς τους ακολούθησαν αμίλητοι στον ανελκυστήρα και οι υπόλοιποι σκόρπισαν στα γύρω δωμάτια. Η Ειρήνη βρήκε την ευκαιρία να πατήσει το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής και να τραβήξει μερικά καρέ από την θολωτή αίθουσα χωρίς να γίνει αντιληπτή.

Όταν επέστρεψαν στο επίπεδο του σπηλαίου αντίκρισαν το μικρό υποβρύχιο να αναδύεται στη λίμνη. Έμοιαζε με αυγό με μια μικρή καταπακτή στο πάνω μέρος. Δύο Κουρήτες τους οδήγησαν εκεί με μια πτυσσόμενη πασαρέλα και

Page 90: Στα κύματα της δημιουργίας.

οι υπόλοιποι απλώθηκαν γύρω από τη λίμνη επιτηρώντας το χώρο. Όταν μπήκαν μέσα οι τέσσερεις τους ζορίστηκαν να χωρέσουν στα καθίσματα. Ο χώρος ήταν ασφυκτικά στενός και γεμάτος κουμπιά και φωτάκια. Φινιστρίνια δεν υπήρχαν.

Η καταπακτή έκλεισε κι άρχισε το περίεργο ταξίδι τους μέσα από τα σπλάχνα της Δίκτης προς το Μύρτος και το Λιβυκό πέλαγος. Μια μικρή οθόνη έδειχνε με γραφικά την πορεία τους μέσα στο βουνό και δίπλα μια δεύτερη οθόνη έδειχνε την εικόνα μπροστά από το υποβρύχιο. Όταν το σκάφος έφτασε στο όριο του πυθμένα της λίμνης, μπροστά τους άνοιξε μια υποβρύχια πύλη κι από εκεί ξεχύθηκαν μέσα στα υπόγεια ρεύματα του βουνού.

Page 91: Στα κύματα της δημιουργίας.

12

Η κίνηση τους άρχισε να γίνεται επιταχυνόμενη, σαν ελεύθερη πτώση με απότομα κτυπήματα στα πλαϊνά τοιχώματα των πετρωμάτων και αιφνιδιαστικές στροφές. Η Ειρήνη άφηνε που και που καμιά κραυγή αγωνίας όμως ο Γιάννης την καθησύχαζε :

«Το σκάφος δείχνει πολύ στιβαρό, μην φοβάσαι.»

«Θεέ μου που βρίσκομαι; Εχθές τέτοια ώρα κοιμόμουν αγκαλιά με την μπέμπα και τον Φώτη στη Θεσσαλονίκη και τώρα κατρακυλάω μέσα στα έγκατα της γης …»

Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της η Ειρήνη και σταμάτησαν τα δυνατά τραντάγματα από τις απότομες στροφές μέσα στο βουνό. Τώρα κινούνταν πλέον ήρεμα στη θάλασσα. Σύμφωνα με την οθόνη του υποβρυχίου είχαν εκτιμώμενο χρόνο άφιξης σε 20 λεπτά, ίσα που προλάβαινε να ηρεμήσει λίγο η Ειρήνη.

Page 92: Στα κύματα της δημιουργίας.

Φτάνοντας στον προορισμό τους στη μέση του Λιβυκού πελάγους, είδαν στην οθόνη μια υποβρύχια σφαιρική κατασκευή που στηριζόταν με τρία μεγάλα πέδιλα στο βυθό. Από το κάτω μέρος άνοιξε μια πόρτα που χωρούσε ίσα – ίσα το μικρό υποβρύχιο. Οι Κουρήτες οδήγησαν προσεκτικά το υποβρύχιο μέσα στο άνοιγμα της πόρτας, κι αφού αυτή έκλεισε, τα νερά αποτραβήχτηκαν και το μικρό υποβρύχιο έμεινε στερεωμένο πάνω στην ειδική βάση που υπήρχε για το σκοπό αυτό. Η καταπακτή άνοιξε και πρώτοι πετάχτηκαν έξω οι δυο Κουρήτες γλιστρώντας πάνω στη λεία επιφάνεια του σκάφους. Ακολούθησε ο Γιάννης, ενώ η Ειρήνη έμεινε τελευταία για να τραβήξει στα κρυφά μερικές φωτογραφίες.

Βρισκόντουσαν σε έναν μεταλλικό κυκλικό θάλαμο με μεγάλα παράθυρα. Ο Γιάννης πλησίασε ένα παράθυρο. Η εξαιρετική θέα στο βυθό τριγύρω τους, που φωτίζονταν από τους εξωτερικούς προβολείς, τον έκανε για λίγο να αφαιρεθεί : παντού έβλεπε ψάρια και πολύχρωμα φύκια, λες και βρισκόταν σε κανέναν ύφαλο κοντά στο Νησί που πήγαινε με τον πατέρα του

Page 93: Στα κύματα της δημιουργίας.

για βουτιές. Όμως εδώ στη μέση του Λιβυκού κάτι τέτοιο ήταν πολύ περίεργο.

Η Ειρήνη εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι οι Κουρήτες ήταν απασχολημένοι με την προετοιμασία του εξοπλισμού, φωτογράφισε σχεδόν τα πάντα γύρω τους. Ο θάλαμος ήταν αρκετά μεγάλος για να κινούνται άνετα και οι τέσσερεις τους γύρω από το υποβρύχιο που έστεκε στη μέση.

Τότε ακούστηκε η γνώριμη φωνή της Τεχνητής Νοημοσύνης:

«Οι Κουρήτες έχουν ολοκληρώσει την προετοιμασία. Σας παρακαλώ πιέστε τώρα αυτό το χαλαρωτικό ποτό και ανεβείτε στο Δέκτη.»

Ένας από τους Κουρήτες τους πρόσφερε το ποτό και ο άλλος τους ζήτησε να τον ακολουθήσουν από μια στενή μεταλλική σκάλα σε έναν άλλο θάλαμο από πάνω τους. Η σκάλα τους οδήγησε στη μέση του Δέκτη. Γύρω τους υπήρχαν τέσσερα στενά κρεβάτια σε διάταξη Χ. Εδώ ο χώρος ήταν πολύ περιορισμένος. Η Ειρήνη ένιωσε να ζαλίζεται και ο Γιάννης την βοήθησε να ξαπλώσει σ’ ένα από τα κρεβάτια. Ο

Page 94: Στα κύματα της δημιουργίας.

ασπροντυμένος συνοδός του ζήτησε να ξαπλώσει κι αυτός στο διπλανό κρεβάτι κι έφυγε κάτω κλείνοντας πίσω του τις δυο αεροστεγείς καταπακτές που χώριζαν τους δυο θαλάμους. Ακούστηκε ένας απαλός θόρυβος και ένιωσαν να κουνιέται όλος ο θάλαμος προς τα επάνω. Τα δυο αδέρφια πιαστήκαν από τα χέρια, όπως όταν ήταν μικρά και φοβόντουσαν τους κεραυνούς. Η Τεχνητή Νοημοσύνη άρχισε να τους εξηγεί τι πρόκειται να συμβεί:

«Ο Δέκτης έχει αποκολληθεί από την υποβρύχια βάση του project και σε λίγο θα επιπλέει στην επιφάνεια του Λιβυκού πελάγους, στο σημείο που βρίσκονταν το σκάφος των γονιών σας πριν από τρία εικοσιτετράωρα. Εκεί θα ενεργοποιήσω τον Θόλο, επαναφέροντας τις παραμέτρους του χωροχρόνου, όπως ήταν όταν εξαφανίστηκαν οι γονείς σας.

Όμως πριν γίνει αυτό, εσείς οι δυο σταδιακά θα χάσετε τις αισθήσεις σας και θα μπείτε σε κατάσταση ύπνωσης, όπου θα μπορέσετε να θυμηθείτε πολλές λεπτομέρειες από τους γονείς σας. Τα εγκεφαλικά κύματα από αυτές οι αναμνήσεις σας θα με βοηθήσουν να συντονίσω

Page 95: Στα κύματα της δημιουργίας.

γρήγορα το Δέκτη και να εντοπίσω τους γονείς σας στο χωροχρόνο…»

Ακούγοντας αυτά τα λόγια, τα δυο αδέρφια πιασμένα χέρι - χέρι έχασαν τις αισθήσεις τους και πέρασαν στο χώρο του ονείρου και των αναμνήσεων …

Page 96: Στα κύματα της δημιουργίας.

13

Στις θύμησες τους αρχίζουν να έρχονται τα χαρακτηριστικά του πατέρα τους : αστείος όταν θέλει αλλά κυρίως σοβαρός, αεικίνητος και στοχαστής, να ψάχνει πάντα κάτι το καινούργιο και το διαφορετικό. Δεν δίνει σημασία σ’ αυτά που απασχολούν τους περισσότερους και πάντα βλέπει πίσω από τα γεγονότα, στο βάθος και στην ουσία. Στις επιλογές του μετρημένος και προσεκτικός, δεν του αρέσει η υπερβολή. Φροντίζει για το αύριο, προνοητικός και οικονόμος. Κι όμως δεν αντέχει την ρουτίνα και τη μιζέρια. Πολύ τακτικός και συνεπής στις υποχρεώσεις του, αφιερώνει πολύ χρόνο στο σπίτι του. Πάντα αισιόδοξος και οραματιστής, αλλάζει απότομα την διάθεσή του όταν οι άλλοι κολλούν στα προβλήματα και βρίσκει λύσεις για όλα. Στις δουλειές του εργατικός και επίμονος. Αυθόρμητος και ενθουσιώδης, τους αγαπάει υπερβολικά και πάντα βάζει πρώτα την

Page 97: Στα κύματα της δημιουργίας.

οικογένεια και μετά τις προσωπικές του φιλοδοξίες.

Δίπλα του η μάνα τους πιο συντηρητική, πάντα να κρατάει την ισορροπία ανάμεσα στα ρηξικέλευθα σχέδια του άντρα της και στην πραγματικότητα. Αυτή προτιμάει τη ρουτίνα από την αβεβαιότητα. Κοινωνική και ανοιχτόκαρδη, της αρέσει ιδιαίτερα η παρέα με τις φίλες της και φροντίζει πάντα για τις κοινωνικές τους υποχρεώσεις. Αφοσιωμένη στα παιδιά της, χωρίς πολλές φιλοδοξίες για τη δουλειά της, συχνά παραμελεί τον εαυτό της και τον άντρα της αφού ποτέ δεν τα προλαβαίνει όλα. Με τις ρίζες της βαθειά χωμένες στην Κρήτη, το σπίτι τους στον Ανδρονά την κάνει να νιώθει ότι πέτυχε αυτό που ήθελε στη ζωή της.

Και μετά αρχίζουν οι αναμνήσεις και οι συνειρμοί που φέρνουν από το υποσυνείδητο τους τα συναισθήματα που νιώθουν για τους γονείς τους. Με τις αναμνήσεις τους να ζωντανεύουν μεταφέρονται στο μπαλκόνι τους ένα καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη. Από τη μια

Page 98: Στα κύματα της δημιουργίας.

μεριά το δάσος καταπράσινο, από την άλλη τα Κάστρα και κάτω απλωμένη όλη η πόλη με κέντρο τον Λευκό Πύργο και όρια δεξιά το λιμάνι κι αριστερά την Περαία και τις άλλες παραλίες μέχρι το φάρο μακριά στο Αγγελοχώρι. Ο ήλιος χάνεται πίσω από τον Πύργο του Τριγωνίου και σιγά – σιγά τα φωτάκια της πόλης αρχίζουν να τρεμοπαίζουν πολύχρωμα. Ο Θερμαϊκός φοράει τα χρώματα του δειλινού με την σκιά του Ολύμπου πίσω του να οριοθετεί το σκηνικό.

Η Ευαγγελία έχει το καρπούζι φρεσκοκομμένο και δροσερό πάνω στο τραπέζι και ταΐζει τα παιδιά. Ο Γιάννης και η Ειρήνη χαίρονται που τελείωσε το σχολείο τους και παίζουν στη μικρή σκηνή που τους έστησε ο πατέρας τους σε μια άκρη, για να μαζεύουν τα παιχνίδια τους. Ανοίγει η πόρτα κι εμφανίζετε ο Κώστας : ψηλός, εύσωμος με τα μαλλιά του κατάμαυρα και ανακατωμένα από τον αέρα, να σκύβει χαμογελαστός και να τους φιλάει. Κι αυτοί κολλάνε πάνω του και δεν τον αφήνουν να ησυχάσει.

« Θέλουμε καραγκιόζη, θέλουμε καραγκιόζη …»

Page 99: Στα κύματα της δημιουργίας.

« Αφήστε με να ξεκουραστώ λίγο και μετά …»

« Τώρα, τώρα, πάμε να τους φέρουμε …»

« Δεν τη γλυτώνεις φίλε μου », του λέει η μάνα τους με σιγανό γελάκι και του δίνει ένα φιλί στο στόμα.

«Καλά εγώ ξαπλώνω στην κούνια κι εσείς ας λέτε ότι θέλετε.»

Να σου, σκαρφαλώνει πάνω του η Ρηνούλα και του δίνει τρεις πλαστικές φιγούρες του καραγκιόζη κι έναν φακό. Ξαπλώνει κι ο Γιαννάκης δίπλα του στη μεγάλη κούνια και γραπώνετε πάνω του. Η μάνα τους σβήνει το φώς και κατεβάζει την τέντα της κούνιας. Ανάβει ο φακός κι αρχίζουν όλοι μαζί την εισαγωγή της παράστασης με την απαραίτητη μουσική συνοδεία από τα ξελαρυγγίσματα τους:

« Ακούσατε, ακούσατε … Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι … Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε τον Καραγκιόζη φούρναρη.»

………………..

Μια άλλη ανάμνηση τους φέρνει στη Μεγάλη Παραλία της Ιεράπετρας με τις βουτιές και τα

Page 100: Στα κύματα της δημιουργίας.

παιχνίδια στη θάλασσα. Ο Κώστας να κανακεύει τη θυγατέρα του για τα τσαλίμια της, αλλά και να την συμβουλεύει με περίσσεια αγάπη και στοργή. Η Ειρήνη να δυσανασχετεί με τις συμβουλές και να ζητά συμπαράσταση στη μάνα της. Σ’ αυτήν πάντα μπορούσε να πει τις κουτσουκέλες τις χωρίς να εισπράξει κάποια παρατήρηση. Και δίπλα ο Γιάννης να διαμαρτύρεται ότι μόνον αυτόν μαλώνανε όταν έκανε τα πειράγματά του στην Ειρήνη.

………………..

Και μετά βρεθήκαν η Ειρήνη με την Ευαγγελία να μαγειρεύουν, με τη μάνα με υπομονή να δείχνει στην κόρη τι πρέπει να κάνει. Με την ίδια υπομονή που κάθονταν ώρες ατελείωτες στο γραφειάκι δίπλα της για να της μάθει τη γραμματική και τα αγγλικά, ή στον κήπο που της έδειχνε πώς να περιποιείται τα λουλούδια, προσπαθούσε να της περάσει τις γνώσεις της, πάντα με τρόπο χωρίς να την πιέζει.

………………..

Ο Κώστας με τον Γιάννη βρέθηκαν να μαστορεύουν και να συζητάνε τα περίεργα της

Page 101: Στα κύματα της δημιουργίας.

φύσης έτσι όπως τα ήξερε ο πατέρας και τα έλεγε στο γιο. Ποτέ ο Κώστας δεν ήταν απόλυτος σ’ αυτά που περνούσε στο Γιάννη, αφήνοντας πάντοτε ένα περιθώριο αμφισβήτησης στα λεγόμενά του για να μπορέσει να το καλύψει ο γιός του με την φαντασία του και την δική του αναζήτηση.

………………………

Τα ταξίδια τους ξαναζωντάνεψαν. Ένιωσαν ξανά την ζεστασιά της καλής παρέας στα ταξίδια τους στην Ευρώπη και στις εξορμήσεις τους γύρω από την Θεσσαλονίκη και στην Κρήτη. Ήταν η ίδια οικογενειακή θαλπωρή που ζέσταινε την καθημερινότητά τους στη Θεσσαλονίκη, όταν ο χρόνος τους περνούσε ευχάριστα με διάλογο στο σπίτι είτε για τα μαθήματα είτε για τα προβλήματα της εφηβείας.

……………………

Θυμήθηκαν και τα χρόνια της ενηλικίωσης τους όταν τελείωσαν με το σχολείο τους στη Θεσσαλονίκη και πρώτος ο Γιάννης έφυγε για σπουδές και μετά η Ειρήνη. Στην αρχή όλοι τους ένιωσαν στεναχώρια, όμως όταν κατάλαβαν την

Page 102: Στα κύματα της δημιουργίας.

δύναμη του δεσμού που τους ένωνε, ακόμα κι αν βρισκόταν μακριά, ξεπέρασαν τη στεναχώρια και προχώρησαν στις σπουδές και στην καριέρα τους. Και κάθε φορά που ανταμώνανε όλοι μαζί ήταν σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από εκείνο το δειλινό στο μπαλκόνι τους στη Θεσσαλονίκη.

Page 103: Στα κύματα της δημιουργίας.

14

Μόλις ενεργοποιήθηκε ο Θόλος όλα έγιναν ξεκάθαρα. Ένιωσαν το πνεύμα τους να φωτίζεται και την αντίληψή τους να διαπερνά όλα τα πράγματα που υπήρχαν τριγύρω. Μπορούσαν να βλέπουν μέσα από τα τοιχώματα του Δέκτη, την θάλασσα, τα βράχια στο βυθό και τα πλάσματα της θάλασσας. Ένιωσαν ο ένας τα συναισθήματα του άλλου, βίωναν το φόβο και την ελπίδα τους μαζί. Τα σώματά τους έγιναν αέρινα και άρχισαν να αιωρούνται πάνω από το σκάφος που και αυτό μετασχηματιζόταν σε κάτι άλλο…

Άρχισαν να ελέγχουν τις κινήσεις με την σκέψη τους και η επικοινωνία τους έγινε απίστευτα γρήγορη. Οπτικοποιούσαν τις σκέψεις τους στο χώρο και σε λίγο χρόνο είχαν δημιουργήσει τις οντότητες των γονιών τους. Κι αυτοί λαμπεροί και ξανανιωμένοι, ήρθαν κοντά τους και τους αγκάλιασαν. Τα παιδιά ένιωσαν τα συναισθήματά τους και κατάλαβαν τι είχε

Page 104: Στα κύματα της δημιουργίας.

συμβεί. Ο φόβος και η στεναχώρια για την αρρώστια που τυραννούσε την Ευαγγελία είχαν δώσει τη θέση τους στην αισιοδοξία και την χαρά για το παρόν και το μέλλον.

Τα συναισθήματα τους πλημμυρίζουν.

………………

Τώρα νιώθουν την απόλυτη ελευθερία και τη δύναμη να βρίσκονται όπου θέλουν, στη στιγμή. Δεν τους περιορίζει ο χώρος που καταλαμβάνει ο Θόλος, έχουν αποκτήσει την δική τους πρωτόγνωρη ενέργεια και μπορούν να δημιουργούν τις συνθήκες που θέλουν μόνο με τη σκέψη τους.

………………

Κάνουν όλοι μαζί το πολυπόθητο ταξίδι γύρω από τη Μεσόγειο με το σκάφος τους, που τώρα μοιάζει με πραγματικό γλάρο.

Σε όλα τα μέρη που πηγαίνουν μεταφέρουν τη λάμψη τους και κάνουν τη φύση να αναγεννηθεί.

………………

Ο χρόνος πλέον δεν έχει καμία σημασία.

Page 105: Στα κύματα της δημιουργίας.

Η ύπαρξή τους έχει ξεφύγει από τους περιορισμούς της ύλης κι έχει αναγεννηθεί μέσα από τα Κύματα της Δημιουργίας.

………………

Κάποτε αποφασίζουν να γυρίσουν πίσω στο χρόνο και να ξαναζήσουν τα κρίσιμα χρόνια της νιότης τους. Θέλουν για λίγο να νιώσουν και πάλι τις ανθρώπινες αδυναμίες τους και την εμπειρία της υλικής τους αλληλεξάρτησης. Άλλωστε τώρα ξέρουν, ότι αυτό που τους ενώνει, θα είναι πάντα εδώ. Δίνουν μεταξύ τους υπόσχεση να προσπαθήσουν περισσότερο αυτή τη φορά και να δώσουν καλύτερες λύσεις στα προβλήματα που ταλάνισαν την οικογένειά τους και τον τόπο τους την δεκαετία του 2010.

Και τότε βρίσκονται πίσω, στη Θεσσαλονίκη. Ο Κώστας και η Ευαγγελία με τις δουλείες τους και ο Γιάννης και η Ειρήνη με τα σχολεία τους. Όμως τώρα υπάρχει κάτι νέο στην οικογένεια. Είναι το πέμπτο μέλος της, η μικρή Αναστασία. Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο ξεκινά με νέα πνοή μέσα στα Κύματα της Δημιουργίας …

Page 106: Στα κύματα της δημιουργίας.

Τ Ε Λ Ο Σ

Για τον Γιάννη, την Ειρήνη και την Αναστασία

ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ 12/06/2012

(…σήμερα έγινα 45 χρονών

Page 107: Στα κύματα της δημιουργίας.

και η Αναστασία 11 μηνών…)