Ο μικρός ήλιος

� �� ποίηση��

Σάκης Αθανασιάδης

ο μικρός ήλιοςκι άλλα όνειρα του δρόμου

ποιητική συλλογή

ISBN: 978-618-81493-1-1 © Σάκης Αθανασιάδης

β΄ έκδοση 2014

Σάκης Αθανασιάδηςο μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου

ISBN: 978-618-81493-1-1© Σάκης Αθανασιάδηςα΄ έκδοση: 2009β΄ έκδοση: 2014 (συμπληρωμένη)

e-mail: [email protected]: http://athanasiadissakis.blogspot.gr/

εκδοτική επιμέλεια,επιμέλεια εξωφύλλου & σχεδίων:

Δήμος Χλωπτσιούδηςe-mail: [email protected]

_____________________________________Η ποιητική συλλογή “ο μικρός ήλιος κι άλλα όνειρατου δρόμου” διανέμεται ελεύθερα στο διαδίκτυο. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή σε ηλεκτρονικά μέσαμέρος ή ολόκληρου του έργου για μη κερδοσκο-πικούς λόγους με υποχρεωτική την αναφορά τουονόματος του δημιουργού.Τα σχέδια είναι χαρακτικά και σκίτσα του PabloPicasso.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ένα μικρό πρωινό οι πέτρινοι κήποι

με τα μαύρα ρούχα των ποιητώνεσύ κι εγώ

Παιονίαπρόσφυγας

μέρες βαμένες πράσινοτο ταξίδι της αγάπης

η συμμορία του απογεύματοςτο φόρεμα του ονείρου

άγιες νύχτες στον Άγιο Πέτροένα βράδυ σε μπαρ

στη νύχτασαν να κοιμότανε το φως

επιθυμίεςμε τα μάτια αγγέλου

στη γιαγιά Μαρίκαστην Έφη

ταξιδιώτεςνέα ζωή

στο μικρό μου αγόριατέλειωτες ανατολές

στο μικρό μου φεγγαράκι σαν θεατές

κοντά στο κόμμα

789

10111213141516171819202122232425262728293031

είναι καλύτερα να κερδίζειςλίγες σταγόνες άνοιξηβιοτεχνία ονείρωνη βάπτισηπρος γυναίκα με λευκό δέρμαγυμνή περιοχήκαι με χαμόγελο σχολικής εκδρομήςσυλλογέςπερίπατοςναυαγοίτο αίμα της δημοκρατίαςεγώ δεν είμαι τίποτα Ευρωπαίων η πόλιςτο καλάθι με τα ψέματαο μικρός Παναγιώτης ΙΙήρθε η άνοιξηνέα θρησκείαεκτός κυκλοφορίαςόταν δύει ο ήλιοςδικαίωμα άρνησηςο δρομέαςκόκκινο σαν ζωήο μικρός ήλιος

3233345536373839404243444546484950515253545657

ένα μικρό πρωινό

Τώρα που δεν απαγορεύεται ο ήλιοςΘα βγω στον δρόμοΠετώντας τη θλίψηΣε κάδους απορριμμάτωνΠερνώντας μικρούς ή μεγάλους ίσκιουςΠαρατημένες φωνές, σώματαΘα σπάσω με τα δόντια τη σιωπήΔιαβάζοντας ξανά και ξανάΌλα μου τα ποιήματαΠου έχω σκορπίσει στο δρόμο


7

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

οι πέτρινοι κήποι

Κοιτάζω απ’ το λόφοΤις ρυτίδες της πόληςΜυρίζω την αναπνοήΤης ανάγκηςΚατηφορίζωΣτενοί δρόμοιΒραδιάζειΜπλε φώταΚλειστά παράθυραΕρημιάΣταματάω στην άκρη του δρόμουΜαζεύω βιαστικά λέξειςΚαι συνεχίζω την περιπλάνηση

8

με τα μαύρα ρούχα των ποιητών

Ας μου έκρυψανΤα μαύρα ρούχα την ψυχήΔεν τρόμαξα το δρόμοΤη στάση φοβήθηκαΕσέναΠου έπιασες στα χέρια σουΤα όνειρα και κοιμήθηκεςΣτα μαύρα μου ρούχαΛευκή ψυχή περπατάειΚαινούρια φώτα με πλησιάζουνΠάντα αγαπούσαΤα άσπρα χρώματα, τα άστρα


9

10

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

εσύ κι εγώ

Μια ζεστή ΚυριακήΜοναξιά θα πλημμυρίσειΤην πόληΣιωπή χιλιάδων ψυχώνΘα ’ναι παιδιά βρεγμέναΣτα νερά της απόλυσηςΑγκαλιασμένα με δώραΤων κατασκευαστών τουςΚαι πολύ χειμώνα στις τσέπεςΕσύ θα μαζεύεις ονόματαΕγώ χαλασμένα μάτιαΤο φθηνότερο υλικόΤου «πολιτισμού» Εσύ κι εγώΣε γλώσσες άγνωστεςΣε πόλεις κόκκινεςΣτα όνειρα

Παιονία

Απ’ τη σιωπή με λίγες λέξειςΘα σκαρφαλώσω στο λόφο άνοιξηΠίνοντας με το βλέμμα πράσινοΑτέλειωτο φωςΘα μαζέψω λίγο κόκκινο χώμαΤο αίμα της ιστορίαςΚαι άνεμοΑπ’ τα μυστικά του ΑξιούΣτην πλάτη ενός κορμούΘα φτάσω στη θάλασσαΜες στο Αιγαίο να σκορπίζωΤις μυρωδιές της πατρίδας μου


11

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

πρόσφυγας

Δρόμος στρωμένος με ζωέςΗ ελευθερίαΚαι η ιστορία κόκκινη στους αιώνεςΣτη γη μουΣτην ησυχία του βουνούΠιάνουν κουβέντα για το χθεςΠλατάνια και βελανιδιέςΣε χαϊδεύει ο ουρανόςΤο δέρμα βάφεται πράσινοΑπό εκεί έρχομαιΕδώ ανάμεσά σαςΜε λίγο βαρδάρη στα μάτιαΜε ποιήματα

12

μέρες βαμένες πράσινο

Έβαλα λίγο πράσινο στη μνήμηΚαι βάδισα στο δρόμοΟι μέρες μου όλεςΑκολουθούν βήματαΜα εσύ τρέχειςΣε κρύβει η πόλη στο κορμί τηςΓεμίζω τις σελίδες μουΕλπίδα, οργή, λουλούδιαΚι άλλα σύνεργα των ποιητώνΣε ψάχνωΣαν μάναΣαν ερωμένηΣαν…


13

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

το ταξίδι της αγάπης

Κυνηγούσες πολύ πρωί στην ΠεδιάδαΠουλιά και ήλιοΚαι αντί για προσευχήΈπινες τσίπουροΠαίρνοντας δύναμηΑπ’ τα μάτια του μαύρου σέτερΠου έλεγες πως τα βράδια σου μιλούσεΤης ΊρμαςΟι άνθρωποι τελειώνουνΚαι τα τσιγάρα μουρμούριζεςΤους χειμώνεςΓι’ αυτό πλούσιος δεν έγινες ποτέΔεν μάζεψες τον ιδρώτα σουΣε πιθάριαΟύτε τις αϋπνίες σου επένδυσεςΣε μετοχέςΞαφνικά τυλίχτηκες στη σιωπήΣεντόνι ο χρόνος σε σκέπασεΚαλό το ταξίδι στον μεγάλο δρόμοΠατέρα;

14

η συμμορία του απογεύματος

ΦωτογραφίεςΠέτρες που διώχνουν το φόβοΦωνάζουν τα παιδιάΝα γεμίσουν το δωμάτιοΣε συμμορίες του απογεύματοςΘα πάω πάλιΠαγίδες στο δρόμο για να στήσωΠαγίδες στα παντελόνια της μοναξιάς σαςΤα ατσαλάκωτα


15

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

το φόρεμα του ονείρου

Άδεια σκηνήΧάρτινοι έρωτεςΧειμώνας που μένειΤου ονείρου το φόρεμαΑπό ένα ποίημα ας βγαίνειΜε την πλάτη στον τοίχοΤον καιρό κυνηγάωΜε τα χέρια στις τσέπεςΚαι φωνή δίχως ήχοΜια βραδιά θα κλειστώ σ’ έναν στίχοΠότε φτάνω σχεδόν να τελειώσωΠότε λέω βουβά: προσεχώςΠότε παίρνω το φόρεμα πίσωΚαι ζητάω δυο μάτια με φως

16

άγιες νύχτες στον Άγιο Πέτρο

Έρχομαι να μαζέψω χρώματα στη γη μουΚομμάτια έρωτεςΧώμαΤα δέντρα της γειτονιάς μουΤα έκαψε ο χειμώνας των ανθρώπωνΟ φόβος τους πια μουτζουρώνειΤο μικρό άσπρο σπίτι του πατέραΒράχηκαν οι φωνές των φίλωνΑπότομα μεγαλώνωΜαζεύω σκόρπιο εαυτόΚαι ταξιδεύω ξανά στη σιωπή της πόλης


17

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

ένα βράδυ σε μπαρ

Ο καπνός σαν πρωινή ομίχληΤα τσιγάρα με τα κόκκινα μάτια τουςΧαϊδεύουν το κορμί του σκοταδιούΚουρσάροι στο καράβι της μοναξιάςΖητάς σαν μετανάστης μια ταυτότηταΚι όλο προσεύχεσαι να κρυφτείΗ μακριά νύχτα

18

στη νύχτα

Αστεράκια που ξεκόλλησανΑπ’ τον ουρανόΛάμπουν στα μάτια σουΗ σβησμένη φωνή μου σε ακολουθείΤη διώχνεις κλείνοντας τα βλέφαραΤα χείλη σουΈνα πηγάδι υποσχέσειςΘέλω να τραβήξω όνειραΝα πλυθώΣτο τέλος της συναυλίαςΜόνο η μεγάλη νύχτα χόρευεΚαι η ψυχή μουΚαθώς με κυνηγούνΤα φώτα των αυτοκινήτωνΚρύβομαι στο σκοτάδι


19

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

σαν να κοιμότανε το φως

Το μπλε κολυμπούσε στα μάτιαΤον αγκάλιαζε σαν μητέραΚαθώς άκουγε τις φωνές των γλάρωνΠου μιλούσαν για ταξίδιαΈπινε με τα μάτια θάλασσαΜε το σώμα ήλιοΚι έψαχνε χρώματα στην αμμουδιάΝα ντύσει την πατρίδαΌταν κοιμήθηκε το φωςΆναψε ένα σπίρτοΛιώνοντας το σκοτάδιΟ άνεμος άρχιζε να μυρίζειΕλευθερίαΚαθώς κοίταζε τα φώτα ενός φάρουΝα παίζουν με τα αστέρια

20

επιθυμίες

Νοσταλγώ έναν ήλιοΤο ποτάμιΕσέναΛαχταρώ ένα σύννεφο να στύψωΝα αρχίσω πάλιΒλέπω κόκκινο να γεμίζει τις σελίδεςΛέξεις που γέννησε η σιωπήΤις έντυσε σαν ποιήματαΜα δε φοβάμαιΓιατί ακόμη λαχταρώΜε γυμνά πόδιαΝα χορέψω στη βροχή


21

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

με τα μάτια αγγέλου

Ανοίγω όλες τις πόρτεςΦυσάει αλμυρός άνεμοςΆδεια αγκαλιά-κακή εποχήΈνα τρένο φεύγειΠαίρνει μαζί του όλες τις ήττεςΜουτζουρώνει ο καπνός τις σελίδες μουΚαθώς ο θόρυβος της μηχανής σβήνειΣκέφτομαι τα φώτα που έχειςΣτο πρόσωπό σουΑυτά που οι άνθρωποι ονομάζουν μάτιαΜερικές φορές αναρωτιέμαιΓιατί οι άγγελοι έμειναν στη γηΠοιος ξέρει;Ίσως για να βυζαίνουνΕλευθερία οι ποιητέςΚι ακούραστοι να σκορπίζουν όνειραΈτσι δεν φύτρωσαν οι επαναστάσεις;

22

στη γιαγιά Μαρίκα

Θυμάμαι τα κόκκινα μάγουλαΤα μαύρα ρούχα πόνουΤα λαθραία τσιγάρα που κάπνιζεςΔιώχνοντας τη μνήμη μακριάΜε τις χαμένες πατρίδεςΚοιμήθηκες αγκαλιάΜε αυτές που κι εγώ μεγάλωσαΈχοντας πάντα στραμμένα τα μάτιαΣτην ανατολήΘα καπνίσω ως αργά τις ώρεςΚαι θα πιω όλες τις αναμνήσειςΣε μια νύχταΣε βλέπω ήδη καθώς ξημερώνειΠάλι προσφυγάκιΝα ψάχνεις γόνιμο έδαφοςΣτα χωράφια του θεού


23

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

στην Έφη

Καθώς περπατάω με τα χείλη μουΣτο κορμί σουΤα στήθη μου γεμίζουνΧρώματα, μυρωδιές, ταξίδιαΜεταμορφώνομαι σε παιδίΗ ομορφιά σουΈχει το χαμόγελο των λουλουδιώνΣτα πράσινά σου μάτιαΠερπατούν οι ώρεςΝτυμένες γιορτήΜέσα στην αγκαλιά σουΘέλω να πέφτωΚι αν δεν πνιγώΘα βαπτιστώ ποιητήςΑπ’ το μακρύ ταξίδι

24

ταξιδιώτες

Να περπατήσουμε στον χρόνοΜε μάτια ζεστάΚορμί και ψυχή να μυρίζουν έρωταΕίναι ατέλειωτο το ταξίδι της αγάπηςΌπως λένε…Διαβάζω τις φωνές του ανέμουΤο χαμόγελο του ήλιουΤις γραμμές των ασημένιων αεροπλάνωνΠου χαράζουν στον ουρανόΤο όνομά σουΤότε είναι που η ψυχή μουΚολυμπάει σε μια θάλασσαΠου τη λούζουν χρυσά φώταΕίναι ατέλειωτο το ταξίδι της αγάπηςΌπως λένε…


25

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

νέα ζωή

Απλώνω τις ρίζες μουΒαθιά στη γηΓίνομαι δέντροΟι άνεμοι των ευκαιριώνΝα μη με ρίξουνΛευκό περιστέρι, αγόρι μουΤα χέρια μου κλαδιά μοιάζουνΓεμάτα φύλλαΌλα γύρω μου μιλούνΓια τον ζεστό ήλιο που γεννιέταιΓια την γλυκιά μητέραΠου σε νανουρίζει

26

στο μικρό μου αγόρι

Τα μάτια μου γέμισαν χρώματαΣτη φωτιά της αγάπης καθώς βγήκαΚαι ταξιδεύωΠοιος ήλιος σε γέννησε δεν ξέρωΉ από ποιο παλάτι θεών ξέφυγεςΔυνατά φώτα που λιώνουν το σκοτάδιΤα μάτια σουΘάλασσα, ουρανόςΟι καλημέρες μου


27

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

ατέλειωτες ανατολές

Λίγο πράσινο θα κλέβωΜε τα μάτιαΣτο ποτάμι θα ψαρεύω μνήμεςΑρώματα απ’ το Πάικο θα μαζεύωΘα ’χω στα χέρια μουΈνα βοριά ελευθερίαςΜε τον κούρο του ΕυρωπούΓια σημαία-λαθραίαΘα απλώνω χρώματα στο δρόμοΤα κρυμμένα στο φωςΚι όταν σε πόλεις έρημεςΘα φτάσωΛίγα αρώματα απ’ τη γη μουΘα μοιράσω και ιστορία

28

στο μικρό μου φεγγαράκι

Στις μικρές νύχτες που εσύ κοιμάσαιΤα μάτια μας στάζουν προσευχέςΣε αυτό το ταξίδι της αγάπηςΝα είσαι εσύ το λουλούδι της ανατολής μαςΚαθώς κοιμάσαι στη ζεστή αγκαλιάΚι ακούς τους ψιθύρους μαςΘα ’θελα να ’ξερες πως σου ετοιμάζωΛίγο ήλιο για να παίζειςΆνοιξαν οι πόρτες τις καρδιάςΘα περπατήσουμε τον δρόμοΜε τις πεταλούδες;


29

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

σαν θεατές

Η κάπνα σκέπαζε τα πάνταΤις κραυγές, το σώμαΌλη την πόληΣε κάθε φιλί της η νύχταΈβριζε τον έρωταΑτάραχοι σαν θεατές Πελάτες πορνείουΚλειδωμένοι σε καθίσματαΠεριμένουμε το τελευταίοΌνειρο να έρθειΤρέξε να φύγεις η φωτιά έσβησεΚι ο φόβος σε έκανε παιδί τουΟ Όργουελ το είχε προβλέψειΓυάλινα μάτια θα σε ακολουθούν Σπάσε με πέτρες το τείχος του «πρέπει»Ψάξε σε άλλους δρόμουςπροσπάθησε

30

κοντά στο κόμμα

Το σκοτάδι έτρεχε να κρυφτείμα και η τελευταία αφίσα ήταν στον τοίχο κολλημένηΤα δάκρυα της νύχταςλεκέδες στο παντελόνι και οι πατούσες στα πόδια καυτέςδαρμένες απ' την οργάνωσηΤο κόμμα έλεγαν πως είναιμια νέα θρησκείακι έτσι θα μέναμε νέοι για πάντα


31

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

είναι καλύτερα να κερδίζεις

Στο χαμόγελο της νύχταςΌλα είναι χθεςΣτις όχθες του ποταμούΚαινούριες μυρωδιέςΘα φέρει στη ράχη του ο άνεμοςΣκάβεις την ψιλή άμμο με τα χέριαΘάβεις τις ήττεςΌσες μπορείςΆλλες, τις πνίγεις στον ΑξιόΜουρμουρίζοντας κάθε τόσοΓια να το πιστέψεις:«Είναι καλύτερα να κερδίζεις»Φωνές έρχονται και σε βρίσκουνΓυναίκες, κάνουν παρέλασηΜπροστά σουΠριν βαπτιστούν απόλυσηΣτα ορμητικά νερά

32


33

λίγες σταγόνες άνοιξη

Πέταξα μνήμες στο πάτωμαΦωνάζοντας κάθε τόσο:«Πάρε ελπίδα και πιεςπιες το σώμα μουκι αν ακόμη διψάςβρέξε τα χείλη σουμε τη φωνή μου»Κι ο θεός σουΟ θεός τουςΟ δικός μου θεόςΜου έπλυνε την ψυχήΜου δώρισε αρώματαΚαι μια εντολή: «Μοίρασέ τα»Παρατημένος μπροστά σουΕλεύθεροςΆνοιγα τα δώραΜα εσύ δε τα έβλεπεςΚι έτσι τα κράτησα δικά μουΝα τα μοιράσω αλλούΣε μια ψυχή που κρυώνειΜετά τον χειμώνα λένεΠως έρχεται πάντα η άνοιξη

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

βιοτεχνία ονείρων

Κατασκευάζω τους έρωτεςΌταν δεν έρχεται αγάπηΛαχταρώ τη φωνή της να αρπάξωΑγία η δύναμη της αγάπηςΣτο μυστικό μου εργαστήριΜαζεύω στάλα στάλα τις λέξειςΜικραίνω τον ΘεόΚαι φτιάχνω ποιήματα


35

η βάπτιση

Οι Κυριακές της μοναξιάςΣτις όχθες της νιότης σουΣε οδηγούνΤαξιδεύεις με τα μάτια στον ορίζονταΜιλάς στα ψαροπούλιαΠου ελεύθερα τον έρωτα υμνούνΚαι πάλι βρέχεσαιΣτα ορμητικά νερά του ΑξιούΚαι πάλι έρχεσαιΣε μια ανθρώπων θάλασσαΚαι βουτάςΣαν προσευχήΣηκώνεις τα μάτια ψηλάΤαξιδεύειςΚαι απ’ τη διαδρομή στο χθεςΒγαίνεις νέοςΞυπνάς με γλυκόλογα το ποίημαΠου κοιμάται στο κρύο νερόΤου ΑξιούΖητάς χρώματα να μιλήσεις

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

προς γυναίκα με λευκό δέρμα

Μέσα από νύχτες, ήχους, χρώματαΘα περάσω στο σώμα σουΒράδια που θα ζητάς απόλυσηΚόκκινα τα λευκά σου όνειραΘα κολλήσω σύμφωνα και φωνήενταΣτο μυαλό σουΛέξεις νεκρές στα χείλη σουΠαλιές στα μάτια σου αγάπεςΜε την σημαία του έρωτα στο χέριΞανά στο δρόμο με τις μαργαρίτεςΘα σε στείλωΝα βρεις τον εαυτό σουΚι εμένα, τον ποιητή

36

γυμνή περιοχή

Τον έρωτα θα πληρώνειςΣτις νύχτες τουςΘα μιλάς σιγάΤα μάτια θα κλείνειςΘα φωνάζεις απώνΚλειστά παράθυραΘα κλέβουν τα μεσημέριαΣε μια οθόνη θα μιλάςΣτον εαυτό σουΦιλιά από σένα σε σέναΉσυχες μέρεςΣε πόλεις που έχουν αστυνόμουςΓια τον έρωτα και τη μοναξιάΣε πόλεις βαμμένες σαν εταίρεςΠόσες ανάσες σου ’χουν μείνει;


37

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

και με χαμόγελο σχολικής εκδρομής

Γλιστρούσαν ποιήματαΑπ’ τα μάτια στο πάτωμαΖεστά μάτιαΠου κρύβοντανΠάντα θα υπάρχει ένας δρόμοςΝα ταξιδεύειςΝα προσπερνάς τη θλίψηΜε ήλιο, με γαλάζιο ουρανόΝα λες έφτασα εδώΝα βαπτιστώ δρόμοςΣτην καινούρια θάλασσαΝα γίνω καράβιΚλείνοντας τις πληγές μουΜε ήλιο, αλάτι, έρωτα

38

συλλογές

Θα βάλω την εικόνα σουΣτο καλάθι με τα σπάνια ευρήματαΝα σε παρατηρώΌταν κλείνω τα μάτιαΑνάμεσα σε πολεμίστρες κι ασφοδέλουςΝα φωνάζεις κοντά τον έρωταΈτσι ίσως σε αναγνωρίσωΌταν θα χαστουκίζεις τον θάνατοΉ όταν τινάζοντας μακριάΤην σκόνη των δογμάτωνΘα σκίζεις τα μαύρα ρούχα της διαφοράς


39

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

περίπατος

Η γυναίκα:Λέξεις που αστόχησανΠληγές στο δέρμαΣκουπίζω τη σκόνη του έρωταΝαυαγώΜορφές χάσκουν ειρωνικάΧορεύουν στο σκοτάδιΑνοίγω το φωςΔιώχνω τα πνεύματαΗ σάρκα καίειΕίμαι γυναίκα φωνάζωΑπ’ το ανοιχτό παράθυροΟ άνεμος φέρνει ένα χέριΣτα μαλλιά μου, το χάδι σουΣβήνω το φως κι ονειρεύομαιΟ άντρας:Σε είδα ριγμένη στην ανάγκηΟι πτώσειςΠότισαν φόβο τα μάτια μουΓινόμουν παιδί για να σε συναντήσωΈβρεχα τις λέξειςΤρύπωνα μέσα σε δέσμες φωτός40

Και γλιστρούσα στο σώμα σουΜα εσύ δεν το ήξερεςΉ δεν το έμαθες ποτέ


41

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

ναυαγοί

Κοιτάζω το ξύλινο πάτωμαΈνα τσαμπί μάτιαΓέρνει γυμνό στη νύχταΤα πρόσωπα έχουν την ηλικίαΚαμένων τσιγάρωνΣτους τοίχους βλέπω τον χρόνοΝα πεθαίνει κίτρινοςΚαμιά μουσική δεν θα φέρειΤον έρωταΕίπα να φωνάξωΦάτε ποιήματαΑκούστε τη μουσική των ματιώνΠλυθείτε με γέλιαΕίπα…

42

το αίμα της δημοκρατίας

Τώρα που κοιμήθηκαν οι φωνέςΘα βγω απ’ τη φυλακή των λέξεωνΜε γραμμένα συνθήματα στο σώμα Ντυμένος στις εκπτώσεις των Μ.Μ.Ε. επανάστασηΚουρασμένος απ’ τις νύχτες του καιρούΘα βοηθήσω τους παρατημένουςΣτη σκόνη της ανάγκης αστυνόμουςΝα καθαρίσουν την πλατείαΑπ’ το αίμα της ΔημοκρατίαςΣτο πλήθος θα χαθώΑκολουθώντας βιαστικά βήματαΣτον κίτρινο αέρα των δακρυγόνωνΤώρα... που η πόλη ντυμένη στα κόκκιναΠαρατημένη εταίρα στην χώρα του ΠερικλήΞυπνά απ' τη λήθη τους ποιητέςΖητιανεύει όνειραΝα κολλήσει στα άδεια μάτια των παιδιώνΤώρα... που ακούγονται καθαρά οι κραυγέςΘα βγω απ’ τη φυλακή των λέξεωνΓλιστρώντας στο ζεστό κόκκινο αίμα της Δημοκρατίας...


43

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

εγώ δεν είμαι τίποτα

Εγώ δεν είμαι τίποταΤίποτα ακούς;Ούτε ένας βρεγμένος στίχοςΤίποταΤα μάτια μου καίνε απ’ την επανάληψηΜεγάλωσα περιμένοντας όνειραΤα βράδια κοιμάμαι πάντα γυμνόςΣκεπάζομαι με λέξεις, δεν κρυώνωΑπ’ τον δρόμο τρέχω στον έρωταΚι απ’ τον πόνο θα με βρειςΝα σκάβω της σιωπής το χωράφι Διακοπές στο χωριό τίποταΜε τις αμερικάνικες φωτοτυπίεςΤης γενιάς σουΕγώ δεν είμαι τίποταΤίποτα ακούς;

44

Ευρωπαίων η πόλις

Όταν σταμάτησαν πάνω Από το λόφο που κοιμάταιΗ αρχαία πόληΤα κόκκινα σύννεφαΕίχαν στο σώμα τους άνεμο και θυμόΚατόπιν ένας μικρός θεόςΤα έδιωξε από τη φωλιά τουΑφήνοντας μόνο γαλάζιο και πράσινοΤην άνοιξη στην αυλήΤα καλοκαίρια που πυρώνειΟ ήλιος το σκληρό χώμαΗ ανάσα της ιστορίας ακούγεταιΣτον άπειρο ουρανόΣτο βαμμένο με κόκκινο χώμαΣτον Αξιό ποταμόΠου στο ορμητικό του ρεύμαΣκορπάει την σκόνη των αιώνωνΛίγα σπασμένα κεραμίδιαΧιλιάδες αναπνοέςΣαν του καπνού μηνύματα Ένα μυστικό φως στα βήματα Του χρόνουΤίποτε δεν πεθαίνει στην αρχαία πόλη


45

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

το καλάθι με τα ψέματα

Σε μια αργία του μυαλούΆνοιξα το καλάθι με τα ψέματαΚι άκουσα τις πόρτες να μιλάνεΚόκκινες έβλεπα τις σημαίεςΚόκκινα τα φύλλα στα δέντραΚόκκινα όλαΣε μια αργία του μυαλούΆκουσα το γέλιο των τοίχωνΆγγιξα χιλιάδες φωνέςΣτην υγρασία των ματιών Φώναζαν οι μουσικές στους δρόμουςΟ πόνος των βημάτων φώναζεΠέθαιναν οι Έλληνες Και πέθαιναν για πάντα Όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοιΣε μια αργία του μυαλούΆνοιξα το καλάθι με τα ψέματαΤη φωτιά βρήκα Κι έκαψα όλες τις πόρτεςΤυλιγμένος με λίγο ουρανόΛαχτάρισα των πουλιών το τραγούδιΜα είχε σβήσει ο ήλιος46

Γιατί πέθαιναν οι ΈλληνεςΚαι πέθαιναν για πάντα Όπως πεθαίνουν για πάντα οι φοβισμένοι


47

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

ο μικρός Παναγιώτης ΙΙ

Τα μάτια μου γέμισαν χρώματαΣτη φωτιά της αγάπης καθώς βγήκαΚαι ταξιδεύωΠοιος ήλιος σε γέννησε δεν ξέρωΉ από ποιο παλάτι θεών ξέφυγεςΔυνατά φώτα που λιώνουν το σκοτάδιΤα μάτια σουΘάλασσα, ουρανόςΟι καλημέρες μουΆνοιξαν οι πόρτες τις καρδιάςΘα περπατήσουμε τον δρόμοΜε τις πεταλούδες;Στις μικρές νύχτες που εσύ κοιμάσαιΤα μάτια στάζουν προσευχέςΣε αυτό το ταξίδι της αγάπηςΝα είσαι εσύ το λουλούδι της ανατολήςΚαθώς κοιμάσαι στη ζεστή αγκαλιάΚι ακούς τους ψιθύρους Θα ’θελα να ’ξερες πως σου ετοιμάζωΛίγο ήλιο για να παίζεις

48

ήρθε η άνοιξη

Ξυπνήστε με τις καλημέρες μου Βάλτε λίγο χρώμα στα παράθυρα Αγάπες μουΜυστικές διαδρομές των ματιώνΈξω ο δρόμος μουρμουρίζει ονόματαΈνα αεροπλάνο δίπλα στον ήλιοΨάχνει κάποιο θεόΑκούστε τα ερωτευμένα πουλιάΉρθε η ΆνοιξηΣηκωθείτε Ο άνεμος σφυρίζει ζωήΉρθαν οι μέρες που οι χειμώνες πενθούνΉρθε η Άνοιξη


49

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

νέα θρησκεία

Έρχονται οι επίσημοι απόψεΓέροι άνθρωποιΦέρνουν νέα θρησκεία.Η σιωπή γλυκιά μου πατρίδαΠείτε μου πού να πάωΖητάω ήλιοΚλειστές οι πόρτες των ονείρωνΠερνάω σαν σκιά Αφήνοντας πίσω μου πόλειςΒρίζοντας τον θεό που κοιμάταιΤις απουσίες

50

εκτός κυκλοφορίας

Στον θρήνο των τσιγάρων πνίγομαικάτι με τρομάζει απόψεκαι οι φωνές τις μοναξιάς μου σβήνουνμένω εκτός κυκλοφορίαςπίσω απ' τη σκηνή στη σιωπήμε μόνη άμυνα τούτους τους στίχουςβάζω στα όνειρά μου βαριές αλυσίδεςμη δραπετεύσουνκι όλα τα χρώματα γίνουν αίμα


51

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

όταν δύει ο ήλιος

Την ώρα που ο ήλιοςΚρύβεται πίσω απ’ τους λόφουςΣαν κυνηγημένο πουλίΤα κόκκινα νερά της ελευθερίαςΤαξιδεύουν και ταξιδεύουνΚι ο δρόμος γίνεται πάλι δρόμοςΑκούραστη διαδρομή που δεν τελειώνειΌπως δεν τελειώνουν τα όνειρα

52

δικαίωμα άρνησης

Φλυαρώντας με την ταραχήΣτο μισοσκότεινο δωμάτιοΠεριμένω μια συνάντησηΟι ψίθυροι της πόλης μονότονοιΡαγίζουν τη σιωπήΚαθώς η πόλη αργοπεθαίνειΑπό καπνό κι αστούςΤους μελλοντικούς αρχηγούς σουΔεν έχω ξεχάσει τη συνάντησηΜα όλα εδώ πυροβολούν την ελπίδαΕνώ περιμένω στη μέση της λεωφόρουΚι αυτή δεν έρχεταιΝτύνομαι ποιητήςΚαι ταξιδεύω σε γραμμένη σελίδα


53

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

ο δρομέας

Στο πλοίο της φυγήςΈρχεται ο χρόνοςΦορτωμένος φωνέςΒγαίνει πόνοςΑπ’ τη συνάντησηΣτα κύματα ψάχνεις αρχήΚαι στον γαλάζιο ουρανόΤην καλημέρα ενός γλάρουΚι όλο προσεύχεσαιΤο καράβι σου να βρειΛιμάνι χωρίς πειρατέςΣτην οδό του ανθρώπουΝα περπατήσειςΤα όνειρά σου να κοιμίζειςΣε άσπρα σεντόνιαΑνάμεσα στο χάος και το αιώνιο φωςΝα αιωρούνταιΚαι η φωνή μου να κρέμεται Στο μπαλκόνι σουΤα λόγια μου στεγνάΘα τα φέρνει στη ράχη του ο βαρδάρης54

Να αγκαλιάσουν τον φόβο σουΜες τις κραυγές σου οδύνης και ηδονήςΠου θα προδώσουν την ένωση


55

Ο μ

ικρό

ς ήλ

ιος

κόκκινο σαν ζωή

Μ’ ένα κρασί ξυνόμαυροΘα ανάψω τη σάρκαΕλεύθερη από μνήμεςΘα πετάς μακριάΘα λιώνεις το θάνατοΜε τα πόδιαΣτο βαθύ κόκκινο χρώμαΘα βουτάνε τα μάτιαΓεμίζοντας το ποτήρι μουΕλπίδαΝα την πίνω γουλιά γουλιάΤαξιδεύοντας στον χρόνοΣαν διψασμένος κυνηγόςΝα ψάχνω τον Θεό, την αγάπη

56

ο μικρός ήλιος

Όταν στα χέρια σου κρατάςΈναν μικρό ήλιοΝα μη φοβάσαι τα μικρά σύννεφαΜάζεψε χούφτες φωςΜοίρασέ το σε καρδιές που δεν άνθισανΠλήρωσε τις άδειες μέρες με σιωπήΣτείλε ξανά και ξανάΜια προσευχή στον ουρανόΌταν στα χέρια σου κρατάςΈναν μικρό ήλιοΤίποτα δεν υπάρχει πιο μεγάλο


57

έργα του ιδίου:ΠΟΙΗΣΗ-Σαν θεατές (Αθήνα, 1988) -Δικαίωμα Άρνησης (Σικυώνιος, 1990) -Σε ηλικία παραίτησης (Άποψη, 1993)-Ο μικρός ήλιος (Άποψη, α΄ έκδοση 2009)-Τα παπούτσια του μάγου (Άποψη,

α΄ έκδοση 2013, β΄ έκδοση 2014 )-Ανάσες εραστών (τοβιβλίο, 2014)

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ-Υπακοή εις τους ανωτέρους (νουβέλα, Ταχυδρομική, 1989)-Η λεωφόρος των αθώων (διηγήματα, Απόπειρα, 1998)-Η συμμορία του απογεύματος (διηγήματα, Ιωλκός 1999)-Το φιλί της Δευτέρας (μυθιστόρημα, Ιωλκός 2001)

Ο Σάκης Αθανασιάδης γεννήθηκετο 1965 στον Άγιο Πέτροτου Κιλκίς.Ποιήματά του βρίσκονταισε πολλές ανθολογίεςκαι το έργο του έχει αποσπάσειτιμητικές διακρίσεις.Υπήρξε ιδρυτικό μέλοςλογοτεχνικών ομάδων και κινήσεων για ένα διαφορετικό βλέμμα.Είναι μέλος της ΑΕΠΙκαι μέλος σε κάθε προοδευτική καλλιτεχνική κίνηση.

Οι ArpeggiosMp το 2012 είναι οι πρώτοι πουμελοποίησαν στίχους του σε μορφή demo & video,ενώ η πρώτη του δισκογραφική παρουσία γίνεταιστο τέλος του 2012 στο CD άλμπουμ“Απ’ το Μηδέν”, του Γιώργου Δημητριάδη.

Σάκης Αθανασιάδηςο μικρός ήλιος κι άλλα όνειρα του δρόμου

ISBN: 978-618-81493-1-1© Σάκης Αθανασιάδηςα΄ έκδοση: 2009β΄ έκδοση: 2014 (συμπληρωμένη)

e-mail: [email protected]: http://athanasiadissakis.blogspot.gr/

εκδοτική επιμέλεια,επιμέλεια εξωφύλλου & σχεδίων:

Δήμος Χλωπτσιούδηςe-mail: [email protected]

_____________________________________Η ποιητική συλλογή “ο μικρός ήλιος κι άλλα όνειρατου δρόμου” διανέμεται ελεύθερα στο διαδίκτυο. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή σε ηλεκτρονικά μέσαμέρος ή ολόκληρου του έργου για μη κερδοσκο-πικούς λόγους με υποχρεωτική την αναφορά τουονόματος του δημιουργού.Τα σχέδια είναι χαρακτικά και σκίτσα του PabloPicasso.

Ο μικρός ήλιος

Documents

Transcript of Ο μικρός ήλιος