ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ

ΓΙΩ

ΡΓΟ

Σ Ι.

ΠΥ

ΡΟΒΟ

ΛΟ

Υ

Άγρι

α κ

υκλά

µινα

Άγρια κυκλάµινα

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣοσελότος

H Σοφή κατέβηκε τα σκαλιά και πριν προχωρήσει πιο μέσα γύρισε προς το Δημήτρη, που είχε σταθεί στην κορυφή της σκάλας ακίνητος. Κούνησε ελαφρά το χέρι της, προφέροντας σχεδόν ψιθυριστά: «Αύριο!». Ο Δημήτρης ανταπέδωσε το χαι-ρετισμό με το χέρι, αμίλητος.

Η Σοφή έφυγε, χωρίς να αντιληφθεί έναν κόμπο στο λαιμό του Δημήτρη, μια υποψία υγρασίας στα μάτια του, μια ανα-πνοή που ’λεγες θα σταματήσει, μια καρδιά που πήγαινε να σπάσει. Γιατί για εκείνον αυτός ο αποχαιρετισμός, ήταν ένας αποχαιρετισμός σ’ ολόκληρη τη μέχρι τότε ζωή του.

Στη μνήμη χαραγμένο ένα αθώο παιδικό χαμόγελο, τα χεί-λη καίνε ακόμη από το φιλί της Σοφή. Το χαμόγελο είναι μια ελπίδα, το φιλί είναι μια υπόσχεση. Η υπόσχεση είναι ζωή! Η ελπίδα είναι ζωή! Το πιστόλι στην τσέπη της καμπαρντίνας εί-ναι θάνατος! Η εκδίκηση είναι θάνατος! Το φιλί, το χαμόγελο, το πιστόλι στην τσέπη της καμπαρντίνας ...

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ 3Χρονικό για τα 16 χρόνια

στα σχολεία της[1993]

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

Ποιήματα[1994]

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΚΟΣΜΟΘέατρο[1998]

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ;Μετάφραση από τα γαλλικά

του θεατρικού έργου« Le vrai monde? »

του Michel Tremblay[2000]

ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ... ΑΠΟ ΜΕΣΑ[2003]

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ[2005]

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗΠοιήματα

[2005]

ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΜΟΥ[2008]

ISBN 978-960-9499-12-5

ΤιΤλος: Άγρια κυκλάμιναςυγγραφεας: Γιώργος Ι. Πυροβόλου

Copyright© 2010 Γιώργος Ι. ΠυροβόλουΠρώτη έκδοση: Αθήνα, 2010ISBN 978-960-9499-12-5.Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος

Βατάτζη 55, 114 73 ΑθήναΤηλ.: 210 6431108e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com • www. ocelotos. gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νο-μοθεσίας (Ν. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ’ οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονι-κό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ

Άγρια κυκλάμινα

ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

Περιεχόμενα

ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ 9

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 45

ΕΦΘΑΣΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ 57

Ο ΠΕΤΡΟΣ 65

Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ 75

ΣΤΟΝ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ 83

ΠΑΡΙΣΙ – ΑΘΗΝΑ 106

ΣΤΗ DEFENSE 113

ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΕΤΟ ΑΓΡΙΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ 121

Κυκλάμινο, κυκλάμινο,στου βράχου τη σχισμάδα,

πού βρήκες χρώματα κι ανθείς,πού μίσχο και σαλεύεις;

Μέσα στο βράχο σύναξατο γαίμα στάλα στάλα,μαντίλι ρόδινο έπλεξακι ήλιο μαζεύω τώρα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Βράδυ Χριστουγέννων στο Παρίσι. Στη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων, τα δέντρα είναι στολισμέ-

να με χιλιάδες λαμπιόνια, η κίνηση των αυτοκινήτων μεγάλη και τα φαρδιά πεζοδρόμια γεμάτα κόσμο. Τουρίστες οι περισσότεροι, απ’ όλες τις φυλές της γης, δε χάνουν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν χα-μογελαστοί, με φόντο τις φωτισμένες δεντροστοιχίες και την αψίδα του θριάμβου.

Ο Δημήτρης βαδίζει σιωπηλός, με ύφος σκυθρω-πό, σε χτυπητή αντίθεση με την εύθυμη ατμόσφαιρα της πολύβουης λεωφόρου. Ανάμεσα σε τόσο πλήθος, νιώθει εντελώς μόνος. Έχει αφήσει τη μικρή βαλίτσα του στο ξενοδοχείο, έχει βγει στη λεωφόρο από μια πάροδο, όχι μακριά από την Αψίδα του Θριάμβου, και κατηφορίζει προς την Concorde. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να του τραβήξουν την προσοχή, όμως αυτός περνάει δίπλα τους σχεδόν αδι-άφορος. Δεν προσέχει ούτε τα φωτισμένα εντυπωσι-ακά κτίρια, ούτε το πασίγνωστο Lido, στην απέναντι πλευρά, ούτε τα φημισμένα Grand και Petit Palais, και μόνο όταν φθάνει στην πλατεία της Concorde και βλέπει τον Οβελίσκο, θεωρεί ότι προχώρησε αρκετά, κάνει μεταβολή και συνεχίζει το μοναχικό περίπατό του, προς την αψίδα του θριάμβου αυτή τη φορά.

10 ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ

Είναι φανερό ότι δεν έχει έλθει στο Παρίσι για τουρισμό. Όχι δεν ήλθε να περάσει τα Χριστούγεννα στο Παρίσι. Η επίσκεψή του εδώ δεν έχει καμιά σχέση με διασκέδαση. Ήλθε γιατί κάποιος άλλος έχει έλθει να περάσει τα Χριστούγεννα στο Παρίσι, αλλά ο Δη-μήτρης, όχι, δεν ενδιαφέρεται για τις γιορτές, μα για εκείνον τον άλλο. Είναι αλήθεια δεν τον πολυξέρει. Ξέρει όμως ότι εκείνος ο άλλος, που έχει έλθει για να γιορτάσει τα Χριστούγεννα και τον καινούριο χρό-νο στη Γαλλία, εκείνος ο άλλος, ο σχεδόν άγνωστός του, είναι ο σκοπός του ταξιδιού του, είναι ο στόχος του! Λέγεται Πέτρος και είναι γιος του Θανάση. Θα μπορούσε αυτά τα ονόματα να του είναι εντελώς αδι-άφορα, όμως δεν είναι, γιατί βλέπετε η ζωή φέρνει τα πράγματα όπως θέλει. Έτσι ο Θανάσης βρίσκεται στη φυλακή για το φόνο του Αχιλλέα. Και ο Αχιλλέας ήταν ο αδελφός του Δημήτρη...

Έχει περάσει κάτι περισσότερο από ένας χρόνος, όμως για το Δημήτρη ο πόνος είναι ο ίδιος με τον πόνο της πρώτης μέρας και ζητάει επίμονα δικαίωση. Βέβαια έγινε δίκη και ο Θανάσης είναι στη φυλακή, όμως για πόσο; Σε λίγα χρόνια λόγω «καλής διαγω-γής» θα είναι έξω, σκέφτεται ο Δημήτρης, και θα χαί-ρεται την ελευθερία του ανάμεσα στους δικούς του, ενώ ο Αχιλλέας δε θα ξαναδεί το φως της μέρας. Έφυ-γε αυτός επάνω στην άνθισή του, στα 28 του χρόνια.

Δεν είχε κάνει ανώτατες σπουδές ο Αχιλλέας, είχε τελειώσει το Λύκειο και μια επαγγελματική σχολή λο-

11Άγρια κυκλάμινα

γιστών, αλλά μένοντας με τον πατέρα του στο κρε-οπωλείο, είχε επιδείξει μια ξεχωριστή ικανότητα και είχε συμβάλει πολύ στην ανάπτυξη της επιχείρησης, που δεν ήταν πλέον ένα απλό συνοικιακό κρεοπω-λείο. Είχε γίνει μια αξιόλογη μονάδα που τροφοδο-τούσε την αθηναϊκή αγορά. Όλοι οι γνωστοί τον παί-νευαν και ο πατέρας του τον καμάρωνε. Με το Δημή-τρη δεν ήταν μόνο αδελφοί, ήταν και φίλοι. Τέσσερα χρόνια μικρότερος ο Αχιλλέας, αλλά έβγαλε πρώτος λεφτά, και όταν κατέβαινε στην Αθήνα, αυτός κέρ-ναγε, όσο ο Δημήτρης ήταν φοιτητής, όταν έβγαιναν να διασκεδάσουν. Μετά ο Δημήτρης πήγε φαντάρος, αφού τέλειωσε πολιτικός μηχανικός στο Μετσόβειο, και μόλις απολύθηκε κατατάχτηκε κι ο Αχιλλέας. Έτσι για μερικά χρόνια τ’ αδέλφια δε βλεπόντουσαν συχνά. Ήταν και λίγο δύσκολα για τους φαντάρους εκείνα τα χρόνια. Ο Δημήτρης είχε πάει για αξιωμα-τικός στο Μηχανικό, αλλά τον πρόλαβε η δικτατο-ρία του ’67 και τον έδιωξαν απ’ τη Σχολή, λόγω του αριστερού παρελθόντος του πατέρα του. Ο Αχιλλέας κατατάχθηκε μετά την επιβολή της δικτατορίας και φυσικά έμεινε απλός φαντάρος. Μετά το στρατιωτι-κό δέθηκαν πιο πολύ. Ο Δημήτρης, σε μια εποχή που οι πολιτικοί μηχανικοί ήταν περιζήτητοι, δε θέλησε να κάνει ελεύθερο επάγγελμα και πήγε στο Υπουρ-γείο Δημοσίων Έργων. Βέβαια μπορούσε να διαλέξει όποια επαρχιακή πρωτεύουσα ήθελε, αφού εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλές κενές θέσεις, και διάλεξε την

12 ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΠΥΡΟΒΟΛΟΥ

ΓΙΩ

ΡΓΟ

Σ Ι.

ΠΥ

ΡΟΒΟ

ΛΟ

Υ

Άγρι

α κ

υκλά

µινα

Άγρια κυκλάµινα

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣοσελότος

H Σοφή κατέβηκε τα σκαλιά και πριν προχωρήσει πιο μέσα γύρισε προς το Δημήτρη, που είχε σταθεί στην κορυφή της σκάλας ακίνητος. Κούνησε ελαφρά το χέρι της, προφέροντας σχεδόν ψιθυριστά: «Αύριο!». Ο Δημήτρης ανταπέδωσε το χαι-ρετισμό με το χέρι, αμίλητος.

Η Σοφή έφυγε, χωρίς να αντιληφθεί έναν κόμπο στο λαιμό του Δημήτρη, μια υποψία υγρασίας στα μάτια του, μια ανα-πνοή που ’λεγες θα σταματήσει, μια καρδιά που πήγαινε να σπάσει. Γιατί για εκείνον αυτός ο αποχαιρετισμός, ήταν ένας αποχαιρετισμός σ’ ολόκληρη τη μέχρι τότε ζωή του.

Στη μνήμη χαραγμένο ένα αθώο παιδικό χαμόγελο, τα χεί-λη καίνε ακόμη από το φιλί της Σοφή. Το χαμόγελο είναι μια ελπίδα, το φιλί είναι μια υπόσχεση. Η υπόσχεση είναι ζωή! Η ελπίδα είναι ζωή! Το πιστόλι στην τσέπη της καμπαρντίνας εί-ναι θάνατος! Η εκδίκηση είναι θάνατος! Το φιλί, το χαμόγελο, το πιστόλι στην τσέπη της καμπαρντίνας ...

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ 3Χρονικό για τα 16 χρόνια

στα σχολεία της[1993]

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

Ποιήματα[1994]

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΚΟΣΜΟΘέατρο[1998]

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ;Μετάφραση από τα γαλλικά

του θεατρικού έργου« Le vrai monde? »

του Michel Tremblay[2000]

ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ... ΑΠΟ ΜΕΣΑ[2003]

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ[2005]

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗΠοιήματα

[2005]

ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΜΟΥ[2008]

ISBN 978-960-9499-12-5

13Άγρια κυκλάμινα

Ποταμιά, όπου έμενε η οικογένειά του. Με τον Αχιλ-λέα ήταν πλέον αχώριστοι.

Ιούλιο του 1974 η δικτατορία πέφτει. Στην Ελλάδα επικρατεί ενθουσιασμός. Ποτέ ίσως οι Έλληνες δεν ήταν τόσο αισιόδοξοι. Ο Δημήτρης, έχοντας συμπλη-ρώσει πέντε χρόνια στην επαρχία, παίρνει μετάθεση για την Αθήνα, κι ο Αχιλλέας γνωρίζει την Αγγελική. Έρωτας κεραυνοβόλος, που όμως δεν εμποδίζει τον Αχιλλέα να κατεβαίνει κάθε τόσο στην Αθήνα, με την Αγγελική βέβαια μαζί, και να συναντιόνται με το Δη-μήτρη. Ο Αχιλλέας τραγουδούσε ωραία. Η φωνή του ήταν ισάξια με τη φωνή γνωστών τραγουδιστών, τόσο που πολλοί τον παρότρυναν να γίνει επαγγελματίας. Ο ίδιος όμως απαντούσε ότι αυτός δεν μπορούσε να τραγουδάει κατά παραγγελία. Αυτός τραγουδού-σε μόνο όταν το ήθελε η ψυχή του. Έτσι, τώρα που ήταν κι ερωτευμένος, με την πρώτη ευκαιρία άρχιζε το τραγούδι. Όμορφη που ήταν εκείνη η εποχή. Δεν κράτησε όμως για πολύ. Ήρθε η ξαφνική αρρώστια της μητέρας και πολύ γρήγορα το οδυνηρό τέλος της. Και σαν να μην έφθανε αυτό, μα σίγουρα με αιτία τον αναπάντεχο αυτό θάνατο, ήρθε το βαρύ εγκεφαλικό του πατέρα. Αυτός ο τόσο δυνατός άντρας, που με το παρουσιαστικό και την έντονη προσωπικότητά του ενέπνεε στους γύρω του το σεβασμό, έγινε απ’ τη μια στιγμή στην άλλη η σκιά του παλιού του εαυτού. Ο Γιάννης, αυτός ο γίγαντας, που φαινόταν τόσο νέος στα εξήντα πέντε του, ώστε περνούσε για αδελφός