Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους - Αριθμός Φύλλου 10 -...

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΤΩΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

Γραφεία: Γερανίου 41 Αθήνα, Τ.Κ. 10431 • Τηλ./fax: 210-6420024 • Περίοδος Γ’ • Αριθμός φύλλου 10 • Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2012

Ο Σύλλογός μας θυμάται και τιμά

Αντίλαλοι απ’ τους Σκάρους

ΙΛΙΟΥ

110

Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας αρχικά σκόπευε για την καλοκαιρινή

εκδήλωση - αφιέρωμα “προς τιμή των παλιών Αλεξαντριτών

τραγουδιστών και οργανοπαιχτών” που πραγματοποίησε

την παραμονή της Παναγίας, να εκδώσει ειδικό φυλλάδιο και DVD

και να τα διαθέσει σ’ όλους τους Αλεξαντρίτες. Όμως τα οικονομικά

μας (σε καιρούς που ζούμε) δεν μας επέτρεψαν μια τέτοια έκδοση.

Θεωρήσαμε λοιπόν σκόπιμο να την παρουσιάσουμε μέσα απ’

τις στήλες της εφημερίδας μας, για να μείνει παρακαταθήκη στις

επόμενες γενιές.

Χωρίς να υπερβάλουμε και καθ’ ομολογία όσων παραβρέθηκαν

(και ήταν πάρα πολλοί) ήταν απ’ τις πλέον επιτυχημένες εκδηλώσεις

του Συλλόγου μας στα 36 χρόνια ύπαρξής του.

Θα θέλαμε, μέσα απ’ τις στήλες της εφημερίδας λοιπόν, να ευ-

χαριστήσουμε όλους τους χωριανούς που βοήθησαν με κάθε πρό-

σφορο τρόπο για να πραγματοποιηθεί. Δεν αναφερόμαστε ονομα-

στικά γιατί υπάρχει φόβος να μας διαφύγει κάποιος και να τον αδι-

κήσουμε.

Επιτρέψτε μας μόνο να κάνουμε ειδική αναφορά στο Σύλλογο

“ΦΗΓΟΣ” για την υλικοτεχνική υποδομή που μας προσέφερε όπως

και στο Μουσικοχορευτικό Όμιλο του “Απόλλωνα” Καρυάς.

Κυρίως όμως στους φοιτητές του χωριού μας και συγκεκριμένα

στον Πανταζή Παν. Σούνδια (Τζάρα), στο Λάμπρο Αμπουμόγλη

(γιο της Γιάννας του Λαμπράκη) και το Τζίμη Ζώη Μανωλίτση

(Τζαβούλια) για την προσφορά τους που δείχνει (παρά τις γκρίνιες

μας) ότι μπορούμε να ελπίζουμε και στη σημερινή νέα γενιά για

ένα καλύτερο αύριο και στον τόπο μας.

Πληροφορούμε ότι μέσω των site των χωριανών μας Νίκου

Καββαδά (δισέγγονος του Άρμπα) Mylefkada και Φίλιππα Κολυβά

(Τσιρογιάννη) Kolivasde μπορούν να τη δουν μαγνητοσκοπημένη

και με πλούσιο ρεπορτάζ και πλήθος φωτογραφιών τόσο την εκδή-

λωση-αφιέρωμα όσο και από την έκθεση φωτογραφίας που λει-

τουργούσε.

Μετά απ’ όλα αυτά λοιπόν είναι φυσικό να παραλειφθούν και

κάποιες μόνιμες ή περιοδικές στήλες απ’ τους «Αντίλαλους» σ’

αυτό το φύλλο.

Κωδικός: 015988

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας νιώθει την ανάγκη να εκφράσει

Δημόσια, μέσω της εφημερίδας μας, τις θερμές ευχαριστίες

στους:

― Βασίλη Μανωλίτση του Σπύρου (Δία) εκλεκτό και ενεργό

μέλος του Συλλόγου μας για την πληρωμή της δαπάνης έκδοσης

του προηγούμενου φύλλου των “Αντίλαλων απ’ τους Σκάρους”.

― Πόλυ Βρεττού, σύζυγο Ποσειδώνα Σούνδια (Παναούτα),

εκλεκτή χωριανή μας, για τη δωρεά στο Σύλλογό μας μιας πλή-

ρους Λευκαδίτικης φορεσιάς σε χρώμα πράσινο.

Πιστεύουμε κι ελπίζουμε ότι το παράδειγμά τους θα ’χει μι-

μητές!!!

Από τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις των Συλλόγων μας

Από την εκδήλωση του Συλλόγου μας στις 14-8-2012

Από τις εκδηλώσεις του Συλλόγου

“ΦΗΓΟΣ”

Από τις εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Νικιάνας

2 ΣΕΛΙΔΑ Αντίλαλοι απ’ τους Σκάρους Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2012

Μανωλίτσης Κώστας (Καψάλης) ......50€Σούνδιας Γιώργος (Βασίλας) ............20€Δουβίτσας Δημήτριος του Ζώη..........40€Κολυβά Β. Μαντώ (Μαυρογιάννη) ....10€Βρεττός Δημ. Κώστας (Μαντζούφας)50€Κούρτη Κων/νου Ελένη......................10€Κτενάς Γεωργ. Θεόδωρος (Kinissis) ..40€Κολυβάς Μαρίνου Αλέκος ................50€Μανωλίτσης Νικ. Ευστάθιος(Μπέρες) ............................................30€Δουβίτσας Φώντας ............................10€Σούνδιας Γ. Θεοδόσης ......................10€Μανωλίτσης Αθ. Φίλιππος (Βρακάς) ..20€Μανωλίτσης Β. Ζώης (Τζαβούλιας) ..20€Σάντας Χαρ. Θοδωρής (Καμπάς) ......20€Μανωλίτσης Σ. Βελισσάρης (Τζαβούλιας) ......................................10€Μανωλίτσης Επ. Φίλιππας (Τζαβούλιας) ......................................30€Μανωλίτσης Επ. Νίκος (Τζαβούλιας) 50€Γράψας Νίκος (Αρίδιας) ....................50€Δουβίτσα Λεων. Ελευθερία (Πριονά)100€Βρεττός Τιμόθεος (Πλιάτσικας) ........50€Βρεττός Παν. Ζώης ............................50€Μανωλίτσης Ευστ. Νίκος (Καψάλης) 20€Σούνδιας Ευστ. Νίκος (Κασταβήρας) 50€Μανωλίτση Θεοδ. Ιφιγένεια (Βγενιά) 20€Μανωλίτσης Θεοδ. Νίκος ..................20€Μανωλίτσης Σπ. Ευαγγελία (Καραπιπέρη) ......................................50€Μανωλίτσης Σπ. Θεοδόσης (Καραπιπέρης) ....................................50€Βλάχος Αθ. Ευγένιος (Καρανάσου) ..50€Μανωλίτσης Δημ. Οδυσσέας ............20€

Συνδρομές για το Σύλλογο

Αντίλαλοι

απ’ τους ΣκάρουςΙδιοκτησία: Σύλλογος

Αλεξανδριτών Λευκάδας

Διεύθυνση:Γερανίου 41 Τ.Κ. 10431 Αθήνα

Εκδότης-Διευθυντής:Ο Πρόεδρος του Συλλόγου

Ευγένιος Μανωλίτσης

τηλ.: 210-6420024

Επιμέλεια - διορθώσεις:Σούνδιας Τιμόθεος

Μανωλίτσης Δημήτριος

Συνεργάτες:Ζηνέλης Δημήτριος, Αγάπη Κόκλα

Ηλεκτρονική σελιδοποίηση - Εκτύπωση:Εκδόσεις - Γραφικές Τέχνες

Καρπούζη Αριστέα & Υιοί Ο.Ε.

Θεοδοσίου 23 Ίλιον

Τηλ.-fax: 210-2619003

e-mail: [email protected]

Τα ενυπόγραφα κείμεναδεν εκφράζουν απαραίτητα

την άποψη του Συλλόγου μας.

Κοινωνικά

Πρόεδρος: Ευγένιος Μανωλίτσηςτηλ. 210-6420024 & 6977011305Αντιπρόεδρος: Ξενοφών Δαμιανήςτηλ. 210-9960086 & 6936233257Γεν. Γραμματέας: Τιμόθεος Σούνδιαςτηλ. 210-6611978 & 6947183626Ταμίας: Δημήτριος Μανωλίτσηςτηλ. 210-8025620 & 6936791486Ειδ. Γραμματέας: Γιώργος Ζηνέληςτηλ.: 210-5019145 & 6939252577Μέλος: Παναγιώτης Σέρβοςτηλ. 210-6199939 & 6936002554Μέλος: Γιάννα Κόκλα 210-5562401

Το Δ.Σ. του Συλλόγου

Επιτυχίες σε ΑΕΙ-ΤΕΙ― Η Γεωργία Σούνδια του Χριστόδουλου

(Πλακατζόρνου) και της Χρυσούλας στο Τμήμα

Λογιστικής ΤΕΙ Πάτρας.

― Η Ουρανία Δουβίτσα του Δημητρίου (Κον-

τσελή) και της Κατερίνας στο Τμήμα Φυτικής

Παραγωγής ΤΕΙ Καλαμάτας.

― Η Δήμητρα Μανωλίτση του Νίκου (Πα-

τσούλια) και της Βάσως στο Τμήμα Διοίκησης

Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας ΤΕΙ Καλαμάτας.

― Η Μαρία-Σοφία Περικλή Γεωργάκη (εγγονή

της Σοφίας Μέτωρα) στο Τμήμα Πληροφορικής

και Τηλεπικοινωνιών του Καποδιστριακού Πα-

νεπιστημίου Αθηνών.

Τους ευχόμαστε συγχαρητήρια και καλή φοί-

τηση.

Πήραν πτυχίο― Η Μαρία Ιωάννη Σούνδια (Κασταβήρα)

πήρε το πτυχίο Νοσηλευτικής του Καποδιστρια-

κού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συγχαρητήρια και καλή τύχη για επαγγελ-

ματική αποκατάσταση.

Γάμοι― Ο Σπύρος Στεφάνου Κηρομίτης (γιος της

Βάσως του Τσιροπούλη) και η Μαριάννα Κου-

τσαύτη παντρεύτηκαν στην Αγία Μαύρα Κάστρου

Λευκάδας. Η δεξίωση έγινε στο ΙΟΝΙΟΝ BLUE

στη Νικιάνα.

― Ο Θεοφάνης Αραπογιάννης και η Παρα-

σκευή Γιάννη Κτενά (εγγονή της Ανθούλας του

Κουφού) παντρεύτηκαν στην Αγία Μαύρα Κά-

στρου Λευκάδας. Η δεξίωση έγινε στο Κεραμιδάκι


― Ο Φώτης Γεωργίου Βρεττός (Μπαρούτας)

και η Ραμίνα Ραμίχεζ παντρεύτηκαν στη Νικιάνα.

― Η Ηρώ Σπύρου Παπαδοπούλου (κόρη της

Ντίνας του Σταθιά) παντρεύτηκε με τον Κων/νο

Οικονομίδη στην Αθήνα.

Τους ευχόμαστε να ζήσουν και με καλούς

απογόνους.

Γεννήσεις― Η Ευαγγελία Κων/νου Βρεττού (Μαν-

τζούφα) και ο σύζυγός της Απόστολος Ντίνος

απέκτησαν κοριτσάκι.

Ευχόμαστε να τους ζήσει.

Βαπτίσεις― Η Μαριάννα - Αργυρή Κων/νου Δαμιανή

και ο σύζυγός της Γεώργιος Σκλαβενίτης βά-

πτισαν το αγοράκι και κοριτσάκι τους και τους

έδωσαν τα ονόματα Νίκος και Άννα.

― Η Ελπίδα Λογοθέτη του Γιάννη (Μάγειρα)

και της Σοφίας Δουβίτσα και ο σύζυγός της Θο-

δωρής Τσούτσης βάπτισαν το αγοράκι τους και

του έδωσαν το όνομα Χαράλαμπος.

Ευχόμαστε να τους ζήσουν.

Θάνατοι― Ο Χρήστος Γεωργίου Κατσαρός (Καρα-

γιάννης) πέθανε στο Νοσοκομείο του Αγρινίου

και κηδεύτηκε στη Νικιάνα.

― Ο Γιώργος Μανωλίτσης (Τζαβανέλης) πέ-

θανε στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων και κηδεύτηκε


Στους οικείους τους εκφράζουμε τα βαθιά

μας συλλυπητήρια.

Σημείωση:ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ κυρίως τους Αλεξανδρίτες

της Αττικής αλλά και τους όπου γης, να μας

ενημερώνουν τηλεφωνικά ή με αλληλογραφία

για κάθε ευχάριστο ή δυσάρεστο γεγονός. (Την

ενημέρωση απ’ τη Λευκάδα την έχουμε).

Φωτογραφίες του χθες. . .Του Δημήτρη Μανωλίτση (Κασσάνδρη)

Μέσ’ απ’ αυτή την στήλη της εφημερίδας θα προσπαθήσουμε να φέρουμε στη μνήμη μας

εικόνες και γεγονότα περασμένων δεκαετιών που έσωσαν και αποτύπωσαν σε ασπρόμαυρο φόντο

παλιότεροι συγχωριανοί μας. Φωτογραφίες που αγγίζουν το χθες του καθενός μας και μας

φέρνουν πίσω στα δύσκολα αλλά και ωραία εκείνα χρόνια που όλοι μας νοσταλγικά θυμόμαστε.

Νομίζω ότι κάθε τέτοια στιγμή ίσως είναι κληρονομιά

όλων και η δημοσίευσή της αποτελεί υποχρέωση αλλά

και δικαίωμά μας να την μοιραζόμαστε.

Πλατεία Κολυβάτων 1968. Αιμίλιος

Κολυβάς και Στράτος Δαμιανής. Οι μικροί

που διακρίνονται αριστερά είναι ο Φίλιππος

Κολυβάς και ο Θεοδόσης Βρεττός.

Ιούνιος 1949. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από την είσοδο του Ναού των Αγίων Πατέρων.

Διακρίνονται στην πρώτη σειρά, στο κέντρο ο Παπά-Θοδωρής, δεύτερος από αριστερά ο Σπύρος

Σέρβος (Γαβρίλης) και δεύτερος από δεξιά ο Ηλίας Βρεττός. Ο μικρός αριστερά που κάθεται στο

πεζούλι είναι ο Ανδρέας Μανωλίτσης του Χρήστου (Κασσάνδρης), ενώ ο μικρός που είναι δεξιά –

δεξιά όρθιος είναι ο Χριστόφορος Βρεττός του Ηλία.

Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2012 Αντίλαλοι απ’ τους Σκάρους ΣΕΛΙΔΑ 3


ΗΈνωση των εν Αττική Αλε-ξανδριτών Λευκάδας πραγ-ματοποίησε την Τρίτη 14

Αυγούστου 2012 και ώρα 20:30 εκ-δήλωση - αφιέρωμα στους παλιούςοργανοπαίχτες και τραγουδιστέςτου χωριού μας.

Η εκδήλωση άρχισε με σύντομοχαιρετισμό, εκ μέρους του Δ.Σ.,από τον Αντιπρόεδρό μας Ξενο-φώντα Δαμιανή.

Αγαπητοί προσκεκλημένοι, πα-ρευρισκόμενοι συγγενείς των τι-μωμένων μας, ξενιτεμένοι Αλεξαν-τρίτες.

Φίλοι χωριανοί, όλοι όσοι είστεαπόψε εδώ.

Εκ μέρους του Δ.Σ. της Ένωσηςτων εν Αττική Αλεξανδριτών Λευ-κάδος «Οι Σκάροι» σας καλωσορί-ζουμε στην εκδήλωση - αφιέρωμαπρος τιμή των Αλεξαντριτών πα-λαιών οργανοπαιχτών και τραγου-διστών. Σας ευχαριστούμε για τηνπαρουσία σας. Σας ευχόμαστε χρό-νια πολλά για την αυριανή μέρα κιελπίζουμε ότι θα σας δώσουμε τηδυνατότητα να περάσετε καλά.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμεδε όλους όσους βοήθησαν να πραγ-ματοποιηθεί η αποψινή μας εκδή-λωση, είτε με προσωπική δουλειάείτε προσφέροντας υλικοτεχνικήυποδομή.

Ακολούθησε τοποθέτηση - ομι-λία της Γιάννας Κόκλα, μέλους τουΔ.Σ. με θέμα «Παράδοση & Δημο-τικό Τραγούδι» που έχει ως εξής:

Η φωνή του ελληνικού λαούμελωδεί τα πάθη και τα κλέη απ’τα βάθη των αιώνων ως το σήμερα,αναλλοίωτα και διαχρονικά με τοδημοτικό τραγούδι.

Ο λαός, πιστός στην παράδοσήτου, εξακολουθεί να τραγουδάει,να χορεύει, να σατυρίζει, να ψυ-χαγωγείται και να αποκαθαίρεται,κυρίως μέσα απ’ τα δρώμενα τουΠανηγυριού, της ομαδικής διαχρο-νικής «Παννυχίδος».

Την ποίηση των δημοτικών τρα-γουδιών η συλλογική συνείδησητην αποδίδει στον ανώνυμο ποιητή,τον ελληνικό λαό, μιας και η δη-μώδης ποίηση θεωρείται όχι μόνονκτήμα του λαού, αλλά και δημι-ούργημά του.

Έτσι εξηγείται γιατί στο άκου-σμα των δημοτικών τραγουδιών ηκαρδιά μας πάλλεται και φτερου-γίζει δίνοντας συγχρόνως ρυθμόκαι κίνηση στα πόδια…

Το δημοτικό τραγούδι αποτελείκαι θα αποτελεί ένα απ’ τα λαμπεράορόσημα αντίστασης της εθνικήςμας πορείας, παρ’ όλη την αλλοί-ωση, την κατασυκοφάντηση καιτην απαξίωση που δέχεται στουςαπνευμάτιστους καιρούς που δια-νύουμε, του παγκοσμιοποιημένουφασισμού, ή του «πολυπολιτισμού»,όπως εντέχνως σερβίρεται, προ-βάλλεται και υιοθετείται...

Μέσα στο δημοτικό τραγούδιζει και θα ζει ακέραια η πολιτισμικήγλωσσική και μουσική πορεία τουέθνους μας. Η κάθε του ξεχωριστήιστορική στιγμή στον χωροχρόνο,ντύνεται την ολόδροση ροή τουδημοτικού τραγουδιού που κυλάειαβίαστα, με πηγαία και ολοζώντανητην ομορφιά και την χάρη των πα-

νανθρώπινων αξιών των Μουσών…Γέννημα και θρέμμα του ελλη-

νικού λαού, αμάραντο άνθος χι-λιετιών, ποτισμένο μέσα απ’ τα δά-κρυα της χαράς, του πόνου και τηςαψάδας απ’ αλμύρα του ιδρώτα καιτου αίματός του.

Χάρις δε στην εκάστοτε αυ-θεντική του πλαστικότητα τούτοτο ξεχωριστό χτυποκάρδι του ελ-ληνικού λαού γίνεται διαχρονικό

σύμβολο, ξεφεύγοντας απ’ το πρό-σκαιρο και το περαστικό, γίνεταιπολιτισμός και παράδοση.

Λέγοντας λαϊκό δημοτικό τρα-γούδι εννοούμε το ποίημα αντα-μωμένο με την μελωδική του έκ-φραση, όπου το «παίρνουν» και τοτραγουδάνε χιλιάδες στόματα, γιανα ευφρανθούν οι ψυχές, μήπωςκαι γαληνέψει και μερώσει το φουρ-τούνιασμα του ανεκπλήρωτου έρω-τα της αγάπης, ο «νόστος» τηςξενιτειάς, το σαράκι της θλίψηςκαι του πόνου. Αυτό το κοινωνικόκαθαρτήριο νάμα, όπως και οι λαϊκοίάνθρωποι που το γέννησαν, πολλέςφορές «ξενιτεύεται» σε καινούρ-γιους τόπους, πάντοτε όμως αρ-μονικά συνταιριασμένο με την υπό-κρουση της ίδιας πανάρχαιας λύ-ρας, του βιολιού, του αυλού, τωνζουρνάδων…

Όχι τυχαία «Βιολιτζήδες» τουςαποκαλεί πάνσοφα ο λαός μας,τους κλαριτζήδες, τους λαουτιέ-ρηδες, τους κιθαρωδούς των λαϊ-κών πανηγυριών…

Έτσι το δημοτικό τραγούδι γέν-νημα και βλάστημα κατ’ ευθείαναπό τα δρώμενα της αρχαίας ελ-ληνικής τραγωδίας, απομεινάρι τωνμουσικοποιητικών Διονυσιακών Δι-θυράμβων, κατά πως και η ετυμο-λογία του μας φανερώνει, πλάθεταικαι ξαναπλάθεται από τόπο σετόπο, από χρόνο σε χρόνο κι ανά-λογα «πλαταίνει» ή «λιγοστεύει»,δημιουργώντας τις εκάστοτε «πα-ραλλαγές» του, μα πάντοτε όμωςεξακολουθεί να παραμένει η ολο-ζώντανη μητρική φλέβα ξεδιψα-σμού της Ελληνικής Παράδοσηςκαι του Ελληνικού Πολιτισμού.

«Έθος ομότροπον», συνήθειαομοιότροπη και πολύχρονη, πουκατά τον σεπτόν Πλούταρχον, γί-νεται ο άγραφος νόμος του ήθους,γιατί «το ήθος, έθος εστί πολυ-χρόνιον».

Οι ρυθμικοί ανασασμοί των συλ-λαβισμών των στίχων των δημοτι-

κών τραγουδιών, προσαρμόζονταικαι δένουν θαυμάσια με την ιδιαι-τερότητα της ντοπιολαλιάς και τουψυχισμού των κατοίκων μιας κοι-νωνίας, ενός χωριού ή μιας ολό-κληρης περιφέρειας. Το αυτό συμ-βαίνει με την «Μηλίτσα» ή «Μηλιά»π.χ., το κατ’ εξοχήν Λευκαδίτικοδημοτικό τραγούδι, όπως αρεσκό-μαστε εμείς οι Λευκάδιοι να λέμε,το οποίο όμως παραλλαγμένο τρα-

γουδιέται και χορεύεται σε πολλάμέρη της νησιωτικής και της ηπει-ρωτικής Ελλάδος.

Υπήρχαν και υπάρχουν πολλέςκατηγορίες δημοτικών τραγουδιών.Ο Αθήναιος πριν δύο χιλιετίες μαςαναφέρει τα «ηρωϊκά», τα «επικά»ιστορικά τραγούδια του κλέους καιτης δόξας, της δουλειάς, της πόν-τισης και του ανασυρμού της άγ-κυρας, της κωπηλασίας, όπως καικάθε ομαδικής δραστηριότητας.Τραγούδια του χορού, του «γερά-νου» που χορεύεται ακόμη και σή-μερα, του «συρτού» που πιάνοντανκαι πιάνονται χέρι με χέρι όπωςκαι στην Ομηρική εποχή, κατά τηνοποία λέγονταν «όρμος». Τραγού-δια της γιορτής και της χαράς, σαντον «υμέναιο» και τα «επιθαλάμια»,της λύπης και του πένθους, τα μοι-ρολόγια των αοιδών του «ολοφυρ-μού», που τόσο παραστατικά μαςαναφέρει ο Όμηρος, ιστορώνταςτον θάνατο του Έκτορα. Χαρμόσυνατραγούδια του «αγυρμού» και τουκαλωσορίσματος, τα «χελιδονίσμα-τα», η «ειρεσιώνη», οι «νουμηνίες»τα γνωστά μας κάλαντα. Αργότεραστην Βυζαντινή περίοδο γίνονται«ακριτικά», «βουκολικά» στον Με-σαίωνα, «κλέφτικα» στην Τουρκο-κρατία, «Δημοτικά» και γιατί όχι«κλαρίνα» στις μέρες μας.

Είκοσι και πλέον χιλιάδες δη-μοτικά τραγούδια έχουν ήδη κα-ταγραφεί, αφάνταστος εθνικόςπλούτος δημιουργικής πνοής, μέσααπ’ την ανεξάντλητη πηγή της πάλ-λουσας αισθαντικής ψυχής τουλαού μας, που δεν είναι παρά «τασα εκ των σων» των προγόνωνμας προς τις μέλλουσες γενιές.

Δίκαια ο μεγάλος μας λαογρά-φος Ν. Πολίτης, μας λέγει ότι «Ηδημοτική ποίησις είναι η σφαλε-στάτη αφετηρία και το στερεώτατονθεμέλιον πάσης δημιουργίας τηςελληνικής τέχνης».

Κατ’ εξοχήν στο δημοτικό τρα-γούδι υμνούνται η λεβεντιά και το

θάρρος, η ρώμη και το κάλλος, οαβάσταχτος πόνος και το δάκρυ,μέσα απ’ τους ρυθμικούς μελωδι-κούς ανασασμούς του μέτρου καιτης αρμονίας της ελληνίδος φωνής,κυρίως του ζωτικού δεκαπεντασύλ-λαβου.

Σε άμετρο θαυμασμό και απορίαβρίσκεται ο καθένας, για το τι ναπρωτοπεί για τα δημοτικά μας τρα-γούδια, την ψυχή του λαού μας,πώς να τα πρωτοπαινέψει και πώςνα κάνει τον άλλον να τα αισθανθεί,να τα «νιώσει»…

Μα όποιος τα «νιώθει», τα «νιώ-θει» και δε φελάει να τα εξηγήσεις,είναι σαν την ζεστασιά της θαλ-πωρής του ήλιου, σαν την αρμύρατης θάλασσας, σαν την καλοκαιρινήδροσιά του απομεσήμερου, σαν τοκρώξιμο του γερακιού στις κορφέςτων Σκάρων…

Είναι ποιήματα της αγνής ψυχήςτου λαού μας, και της φύσης γύ-ρωθε που και εμείς ασυνείδητα ταφέρουμε αθέλητα κρυμμένα στιςφυλλωσιές και της δικής μας καρ-διάς. Είναι το «λάλον ύδωρ» τωνΔελφών, η «ετυμόθροος» ανασεμιάτης Δωδωναίας Δρυός, το άπλετοελληνικό φως, δροσιά σ’ αποστα-μούς του νού και της καρδιάς….

Και νάρθουμε και λίγο στα πιοδικά μας.

Όταν γυναίκες και άνδρες, Λευ-καδίτισσες και Λευκαδίτες, Αλε-ξανδρίτισσες και Αλεξανδρίτες, οιπαππούδες, οι θειάδες, οι μανάδεςμας, αγράμματοι κι αγράμματεςκατά τα άλλα, γνώριζαν και γνωρί-ζουν να απαγγέλουν και να τρα-γουδούν από μνήμης ολόκληραποιήματα και τραγούδια δημοτικάκαι μη, όπως τον «Φωτεινό» τουΑρ. Βαλαωρίτη, τον «Γέρο Δήμο»,τον «Κύρ Βοριά», τον «Διγενή Ακρί-τα», το «Τραγούδι του νεκρού αδελ-φού», της «τάβλας», των «καλορί-ζικων», εύκολα συμπεραίνεται πωςτούτες οι αγρότισσες, οι αυθεντικέςελληνίδες μάνες της φύσης καιτου γένους, μαζί με το γάλα τουςμας πότιζαν με τα ιερά νάματα τηςπολιτισμικής μας κληρονομιάς, τηναισθαντικότητα της παράδοσης καιτο αξεπέραστο μεγαλείο και τοναναντικατάστατο θησαυρό της ελ-ληνικής ποίησης και της μουσι-κής…

Και το χωριό μας αριθμεί, αριθ-μούσε καλύτερα, γιατί μας στέρε-ψαν αυτές οι πανώριες μάνες, πολ-λές και πολλούς αυθεντικούς λαϊ-κούς ποιητές και ποιήτριες, αγράμ-ματους μεν, μορφωμένους και πε-παιδευμένους δε, στιχοπλόκους ρι-μαδόρους, βιολιτζήδες τραγουδι-στές και οργανοπαίχτες.

Σ’ όλους αυτούς λοιπόν τουςαφανείς και άγνωστους διαβάτεςτου επίγειου βίου της ζωής, συγ-γενείς και χωριανούς μας, προπά-τορες και προμήτορές μας, ας είναιαφιερωμένη η αποψινή βραδιά στονΑλέξανδρο.

Στον Αλέξανδρο που λέμεστους όψιμους κατοίκους του, ότιζει και θα ζει στις καρδιές τωνόπου γης Αλεξανδριτών, και δενέχουν παρά να τους γνωρίσουνγια να νιώσουν κι αυτοί Αλεξαν-δρίτες…

Γιάννα Κόκλα, Ξενοφώντας Δαμιανής Αντιπρόεδρος και Ευγένιος Μανωλίτσης Πρόεδρος του Συλλόγου


Στη συνέχεια ο Πρόεδρος τουΣυλλόγου Ευγένιος Μανωλίτσηςπέρασε στην παρουσίαση του αφιε-ρώματος των τιμωμένων.

Τελευταία φορά που έπαιξεΑλεξαντρίτικη ζυγιά, σ’ αυτή τηνπλατεία, ήταν το 1983 ανήμερατης Παναγίας σ’ εκδήλωση τουΣυλλόγου μας με κλαρίνο τον Κώ-στα Κακλαμάνη (Ρίπα), λαούτο-τραγούδι το Χρήστο Βρεττό (Βε-ρεστώντα) και το Σπύρο Δουβίτσα(Τσιροπούλη) κιθάρα, λαούτο - τρα-γούδι ενώ τραγούδησαν ακόμη οι

χωριανοί μας η Ντίνα του Άγγελου,ο Νίκος ο Πατσούλιας, ο Νταντής,η Τασούλα και ο αείμνηστος Νιόνιοςπου ήταν και Πρόεδρος τότε τουΣυλλόγου μας.

Κόντρα λοιπόν στην κορσάνικηρίμα που θέλει τους Αλεξαντρίτεςμόνο χορευταράδες (απ’ το Αλέ-ξανδρος - Πλατύστομα είναι χο-ρευταράδες και στης Καρυάς τονπλάτανο βαράνε οι ζουρνάδες...)αλλά και στη σατυρική διάθεση τουλαϊκού μας ποιητή Γιώργου Φρε-μεντίτη (Μελιτζούρα) που αντα-παντώντας, στη ρίμα - πρόσκληση,του Πλαστομύτη λαϊκού ποιητή Νί-κου Καλύβα, στους Αλεξαντρίτεςοργανοπαίκτες να παίξουν στογάμο συγχωριανού του, ότι οι Αλε-ξαντρίτες διαθέτουν μόνο όργανακι όχι οργανοπαίχτες, οι Αλεξαν-τρίτες έχουν παράδοση όχι μόνοστο χορό και στο τραγούδι αλλάήταν κι ονομαστοί οργανοπαίχτες.

Οι Αλεξαντρίτικες ζυγιές καικομπανίες όπως λεγόντανε παλιό-τερα οι μουσικές ορχήστρες, βα-ρούσαν σ’ όλες τις κοινωνικές εκ-δηλώσεις, στ’ αποκριάτικα δρώμε-να, στους γάμους, στις γιορτές καιτα πανηγύρια όχι μόνο στην Περι-φέρεια Αλέξανδρου και στα γύρωχωριά αλλά σ’ όλη τη Λευκάδα καιακόμη στην Ήπειρο και το Ξηρό-μερο.

Το αδρύ του χαρακτήρα τουΑλεξαντρίτη συνδυάζονταν άρρη-κτα με τη μουσική του ευαισθησία.

Έτσι στο τραγούδι:

Ο Γεράσιμος Δουβίτσας (Σορ-κοντάς), ο Χρήστος Βρεττός (Βρυώ-νης), ο Γιώργος Βρεττός, ο ΧρήστοςΒρεττός (Βερεστώντας), ο ΣπύροςΔουβίτσας (Κακοσούλης), ο Λαμ-πράκης Σούνδιας του Παναγή, οΔημήτρης Σούνδιας, η Κατερίνατου Φωτάκια, η Χαρίτω του Αν-δριανού, η Βαγγέλω του Ματζούφα,η Μαριώ και η Γεωργία, αδελφέςτου Καρανάσου, ο πολυτάλαντοςΝιόνιος Δουβίτσας (Πριονάς), όπωςκαι οι Κουφαίοι Άγγελος, Σπύρος(Δίας) και Βαγγέλης (που ακού-γονταν σε προζύμια και γάμους

κυρίως) έχουν όλοι βάλει την ιδι-αίτερη σφραγίδα τους.

Την παράδοση συνεχίζουν σή-μερα επαγγελματικά ή ημιεπαγ-γελματικά ο Πάνος Χρήστου Βρετ-τός (Βρυονέλλος), ο Ηρακλής Βλά-χος του Ανδρέα (Βλαχάκιας), οΠάνος Χρήστου Βρεττός (Βερε-στώντας) κι ο Ζώης Δημ. Σούνδιας(Μέτωρας). Οι δύο τελευταίοι στηνΑυστραλία. Τον Πάνο το Βερε-στώντα έχουμε τη χαρά να τονέχουμε εδώ απόψε.

Στο χορό:Όλοι οι Αλεξαντρίτες ήταν ονο-

μαστοί στην ευρύτερη περιοχή. Εν-δεικτικά αναφέρουμε: το Γιωργάκητον Κόκλα, το Ξενοφώντα το Βρετ-τό, τον Κώστα Μανωλίτση (Τσανό),το Στάθη το Σούνδια (Παπαβασίλη),το Σπύρο Δουβίτσα, τον Μπάμπητον Γαδή, το Νάσο το Μανωλίτση(Βρακάς), το Λαμπράκη το Σέρβο,το Βελισσάρη το Τζαβούλια κ.λ.π.

Πηγαίνοντας στην επόμενη γε-νιά στους Νίκο Βρεττό (Μπακατώ-ρο), το Μήτσο Φρεμεντίτη (Μελι-τζούρα), το Λευτέρη το Σούνδια(Λευτεράκια) τον Κώστα το Σέρβο(Νταντή), το Νιόνιο και στους πιοκοντινούς Πανταζή Δουβίτσα (τουΜανώλη), το Νίκο και ΠαναγιώτηΜανωλίτση (Τζαβούλια).

Πολύ καλά χορεύουν και τασημερινά Αλεξαντριτόπουλα καιελπίζουμε να μην μας διαψεύσουναπόψε.

Μη νομίζετε όμως ότι και οιΑλεξανδρίτισσες υστερούσαν ή

υστερούν με το δωρικό τους στυλ,την απλότητα στις κινήσεις, στοσωστό βηματισμό και χρόνο εκ-πέμπουν μια μεγαλοπρέπεια στηνεκτέλεση του χορού.

Στα μουσικά όργανα:Πέρα απ’ τους καταξιωμένους

οργανοπαίχτες (γι’ αυτούς πουμπορέσαμε να βρούμε στοιχείααπό συγγενείς ή μετά από δικήμας έρευνα και για τους οποίουςθα μιλήσουμε αναλυτικότερα πα-ρακάτω) επιγραμματικά αναφέρου-με: το βιολιτζή Σωτήρη Κακλαμάνη,το Νικολάκη το Σούνδια (Μέτωρα)στο ίδιο όργανο, το Νίκο Βρεττό(Βρυώνη) στο κλαρίνο ο οποίοςλέγεται ότι έγραφε και δικά τουτραγούδια. Στο λαούτο το Λαμ-πράκη το Σούνδια και απ’ την επό-μενη γενιά στο βιολί, το Γιώργο τοΦούρο (Χριστογιαννάκιας), το ΝίκοΘειακό (του Μσακού), στην κιθάρα- λαούτο τον Πάνο το Βρυονέλλοκαι τον Πάνο τον Βερεστώντα και

στο κλαρίνο το δισέγγονο του Στα-θιά, Γιάννη Σπύρου Σούνδια.

Θα θέλαμε εδώ να ζητήσουμεσυγγνώμη για τυχόν παραλείψειςχωριανών μας που διακρίθηκαν καιδεν αναφέρθηκαν.

Αλλά χωρίς υπερβολή θάλεγαότι όλοι οι Αλεξαντρίτες κυρίωςστις παλιότερες γενιές είχαν τημουσική, το γλέντι, το χορό στοαίμα τους κι άλλος λίγο ή πολύάφησε το χνάρι του στην Αλεξαν-τρίτικη παράδοση στο όργανο, στοτραγούδι και στο χορό.

Αρχίζουμε λοιπόν την παρου-σίαση των τιμωμένων.

Ξεκινώντας με τη φωτογραφίατης αφίσας και της πρόσκλησηςπου είναι τραβηγμένη στα 1918όχι στο χώρο της σημερινής πλα-τείας αλλά πιο πάνω μπροστά στουΜπέρε το σπίτι όπως βλέπουμεαριστερά με τα γένια αυτός πουκρατά το λαούτο είναι:

― Ο Ανδριανός Φρεμεντίτης,πατέρας του Αριστοτέλη και τηςΧαρίτως του Τζαβούλια. Καλός λα-ουτιέρης και τραγουδιστής, γερο-

δεμένος άντρας που πέθανε δυ-στυχώς νέος από δάγκωμα φιδιούαφού δε δέχτηκε να του κόψουντο χέρι και να γλιτώσει, ίσως γιατίδεν θα μπορούσε να παίξει το αγα-πημένο του όργανο.

Στην ίδια φωτογραφία ο πιτσι-ρικάς με την τραγιάσκα είναι ο Θα-νάσης Βλάχος (Καρανάσος) γιατον οποίο θα αναφερθούμε παρα-κάτω. Πιο πέρα στην ίδια φωτο-γραφία αυτός με τα γένεια πουπαίζει ζουρνά:

― Ο Σωκράτης Βλάχος, πατέ-ρας του Θανάση, κλαριτζής αυτο-δίδακτος ξεκίνησε με φλογέρα,ζουρνά, κλαρίνο, έπαιζε με τουςντόπιους οργανοπαίχτες σ’ όλεςτις κοινωνικές εκδηλώσεις. Είχεαποκτήσει παιδιά το Βασίλη πουπέθανε στην Αμερική, τον Αριστή,τη Βαγγέλω του Μαντζούφα, τηΓεωργία και τη Μαριώ οι οποίεςτραγουδούσαν πολύ καλά και φυ-σικά το Θανάση (Καρανάσο).

― Ευστάθιος Σούνδιας τουΑναστασίου (Σταθιάς-Μέτωρας).Γεννήθηκε στον Αλέξανδρο το 1882και πέθανε στις 6 Γενάρη του 1948.Παραδοσιακός κλαριτζής με καλάπαιξίματα ξεκίνησε από φλογέρα.

Ονομαστός στην εποχή τουστην περιοχή μας αλλά και το Ξη-ρόμερο.

Παντρεύτηκε την Αγγέλω τουΒάλτρα απ’ την Βαυκερή και απέ-κτησε ένα γιο το Γιάννη και τέσ-σερις κόρες την Ακριβούλα τουΚασταβήρα, τη Γιωργίτσα του Κώ-

Συνέχεια απ’ την 3η σελ.

Συνέχεια στην 5η σελ.


Πανηγύρι στον Αλέξανδρο το 1918 με ζουρνάδες. Διακρίνονται δεύτερος από δεξιά με το λαούτο ο Ανδριανός Φρεμεντίτης,

ο πιτσιρικάς Θανάσης Βλάχος (Καρανάσος), με το ζουρνά απ’ τ’ αριστερά ο Σωκράτης Βλάχος.

Διακρίνονται: Σπύρος Δουβίτσας (Τσιροπούλης), Τασούλα συζ. Νιόνιου Πριονά, Κώστας Κακλαμάνης (Ρίπας),

Χρήστος Βρεττός (Βερεστώντας)


τσου, την Κατερίνα του Βελισσάρητου Τζαβούλια και την Ευρύκλειαπου πήρε τον Πάνο τον Τομαράαπ’ τη Βαυκερή.

Την εποχή που η Αλεξαντρίτικηζυγιά πήγαινε στο Ξηρόμερο γιανα παίξει συνέβαιναν και κάποιααπρόοπτα όπως μαρτυρούνται απ’τους παλιότερους. Εδώ θ’ αναφέ-ρουμε δύο:

Μια φορά πήγαιναν με τα πόδιαγια κάποιο γάμο και τους έπιασεκαταιγίδα. Βρέθηκαν κοντά σε μιακαλύβα. Πάνε να σπλώσουν πουλέμε, αλλά μέσα ήταν ένας λύκος.Λέει τότε ο Σταθιάς: «Παιδιά βα-ράτε τα όργανα». Παίζοντας λοιπόνπετάχτηκε έξω ο λύκος απ’ τηνκαλύβα και μπήκαν αυτοί!!!

Άλλη μια φορά πάλι σ’ ένανγάμο έπρεπε να παίξουν το τρα-γούδι όταν ξυρίζανε το γαμπρόαλλά δεν τόξεραν. Οι Ξηρομερίτεςλοιπόν απορούσαν που δεν τόξερανκαι τους ρώτησαν: «Καλά τουςλένε δε πήγατε σ’ άλλο γάμο δεντο παίξατε;» Οπότε ετοιμόλογοςο αδελφός του Σταθιά ο Παναήςλέει πως είχαμε πάει αλλά ο γαμ-πρός ήταν σπανός κι έτσι δεν παί-ξαμε το τραγούδι!!!

― Παναής Αναστασίου Σούν-διας (Μέτωρας). Γεννήθηκε το 1878και πέθανε το 1967. Παντρεύτηκετη Δημήτρω του Κουκογιάννη σταΚολυβάτα όπου έμενε μέχρι το θά-νατό του.

Απέκτησε παιδιά τη Φροσύνητου Μπερδεμπέ το Νιόνιο και τοΛάκη όπως και το Λαμπράκη πουέπαιζε λαούτο και τραγουδούσεκαι δυστυχώς πέθανε σε νεαρήηλικία.

Βιολιστής παθιασμένος μέχριτα γεράματά του συμμετείχε σεντόπιες ζυγιές μαζί με τον αδελφότου Σταθιά. Στιχουργούσε με σκαμ-πρόζικη διάθεση και αυτοσαρκα-ζόταν όπως στο παρακάτω οχτά-στιχο:

Δε με λογάριαζε παιδιάούτε και σα χελώναμ’ έβαζε και κοιμόμουνακάτω στον αχεριώνα.

Τώρα είμαι λεύτερο πουλίστον ουρανό πετάωπαίζοντας το βιολάκι μουτην ώρα μου περνάω.Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι

όταν δεν είχε χορδές χρησιμοποι-ούσε πολλές φορές αλογοουρό-τριχες στο βιολί.

― Θανάσης Βλάχος (Καρανά-σος). Γεννήθηκε το 1900. Ακολου-θώντας τα μουσικά βήματα του πα-τέρα του Σωκράτη από τον οποίοπήρε και τα πρώτα μαθήματα ενώγια ένα διάστημα θήτευσε κοντάστον σπουδαίο Αγιοπετρίτη; Νικο-λιώτη κλαρινίτσα Μαργέλη. Εξε-λίχθηκε σε δεξιοτέχνη με φήμη σ’όλη τη Λευκάδα αλλά και στηνΉπειρο και Αιτωλοακαρνανία.

Με αναγνώριση μεγάλη απ’

τους συναδέλφους του όπως ανέ-φερε και ο Λάμπρος Λιάβας σε εκ-πομπή του στην ΕΡ παλιότερα. Θε-ωρείται από πολλούς όπως ανα-φέρει και ο Σπύρος Βρεττός στοβιβλίο του «Οι λαϊκοί ποιητές τηςΛευκάδος (1900-1985)» ως κοινω-νικό φαινόμενο, ο καλύτερος κλα-ρινίστας που έχει βγάλει η Λευκά-δα. Παντρεύτηκε τρεις φορές. Ηπρώτη του γυναίκα ήταν Λευκαδί-τισσα, απέκτησε δύο παιδιά, τοΒασίλη που ζει στον Αστακό καιτη Λάμπρω Κορφιάτη.

Με τη δεύτερη Αναστασία απότον Αλέξανδρο απέκτησε το Σω-κράτη που ζει στον Καναδά.

Ενώ η τρίτη ήταν η Λεμονιά(Νίτσα) απ’ το Μπαμπαλουτσαίικοκαι απέκτησε τη Ζωή, το Θωμά καιτον Ευγένιο που ζει στον Καναδά.

Έγραφε και ο ίδιος τραγούδιαενώ γι’ αυτόν είχε γράψει κι ο πα-τέρας του Σωκράτης αλλά και οΒερεστώντας το οποίο θ’ ακού-σουμε αργότερα. Πέθανε το 1959.

― Γιώργος Μανωλίτσης (Κουβαλιάς) Γεννήθηκε στον Αλέξανδρο το

1904, παιδί του Αναστάση (Κασ-σανδρή) και της Κατερίνας Κονι-δάρη από το Κομηλιό. Τελειώνον-τας το Σχολαρχείο έμαθε να παίζει

λαούτο που ήταν όχι μόνο το μου-σικό του πάθος αλλά και η επαγ-γελματική του ασχολία παραμε-λώντας τη γεωργική δραστηριότη-τα. Το 1936 παντρεύτηκε τη ΒασίλωΣούνδια (Τζάραινα) και απέκτησεέξι παιδιά, το Νίκο, τον Αναστάση,την Κατερίνα, την Αγγελική, τοΧαρίλαο και το Λεωνίδα απ’ ταοποία ζουν ο Νίκος, ο Αναστάσηςκι ο Λεωνίδας.

Το 1946 με την κατάσταση με-τακομίζει στη Λευκάδα κι ανοίγει

παντοπωλείο. Το παντοπωλείο -παντοπωλείο αλλά και το λαούτο -λαούτο σε γάμους, πανηγύρια καισ’ οποιαδήποτε μουσική εκδήλωσημε την κομπανία ή ζυγιά, σ’ όλο τονησί της Λευκάδας αλλά και απέ-ναντι στο Παναιτώλιο.

Συνεργάστηκε με τους περισ-σότερους χωριανούς μας της γε-νιάς του σε κομπανίες αλλά και μεάλλους Λευκαδίτες μουσικούς τηςεποχής του όπως με το ΒαγγέληΘερμό (Καμπύλαυκο) σαντούρι -λαούτο, το Σπύρο τον Κατωπόδηαπ’ την Οδηγήτρια κλαρίνο, τονΚώστα τον Κακλαμάνη (Μίγαρης)κλαρίνο, τον Τσιρούφλη απ’ τοΦτερνό, το Σπύρο τον Καπώνηακορντεόν, το Λευτέρη τον Κα-κλαμάνη (Μπουμπούλια) βιολί.

Το αποκορύφωμα όμως του ορ-γανοπαίχτη όπως χαριτολογώνταςο ίδιος έλεγε ήταν ο μπάρμπα Κώ-στας ο Ταμπατούρλας απ’ τη Λυγιά.Το κεφάλι (επειδή έτρεμε) τουμπάρμπα-Κώστα έπαιζε βιολί κι όχιτο όργανο. Ενώ συνεργάστηκε καιμε Ξηρομερίτες, όπως το Γιάννητο Βαρδή απ’ το Μύτικα που έπαιζεσαντούρι, το Βελισσάρη το Νταήπου έπαιζε βιολί και άλλους.

Μετά τους σεισμούς στη Λευ-κάδα το 1951 φέρνει την οικογένειάτου στην Αθήνα όπου συνεργά-στηκε με τα μπαλέτα της ΔόραςΣτράτου μαζί με τον Κώστα Ζα-κυνθινό (Χουχουμάνη) όπου έπαιζεστην μπάντα της Σχολής Χωροφυ-λακής σαξόφωνο και κλαρίνο.

Επίσης συνεργάστηκε και μετα μπαλέτα Κασσιάδη στους μου-σικοχορευτικούς ομίλους τουριστι-κού ενδιαφέροντος.

Ενώ ήταν μέλος της ορχήστραςπου έπαιξε στην κινηματογραφικήταινία το “Χαμίνι”.

Πέθανε στις 7-2-1972 και τακόκκαλά του είναι θαμμένα στονΆγιο Δημήτριο στον Αλέξανδρο.Το μόνο περιουσιακό του απόκτημαπου του έμεινε απ’ τη σεβαστή τουπατέρα του περιουσία.

― Χρήστος Ν. Βρεττός (Βερε-στώντας). Γεννήθηκε το 1906 σταΚολυβάτα Αλέξανδρου. Πατέραςτου ο Νικόλαος, αυτοδίδακτος λα-ουτιέρης απ’ τον οποίο άρχισε ναμαθαίνει το όργανο.

Γεωργός το επάγγελμα, μετάτα 20 χρόνια του όμως άρχισε ν’ασχολείται και επαγγελματικά μετο λαούτο και το τραγούδι. Ονο-

μαστός σ’ όλη την Λευκάδα αλλάκαι το Ξηρόμερο συμμετείχε σεκομπανίες ντόπιων μουσικών σεγάμους και πανηγύρια όπως καισε ορχήστρες μουσικοχορευτικώνομίλων, κυρίως του Ορφέα Λευκά-δος με εμφανίσεις σε πολλά μέρητης Ελλάδας και το εξωτερικό.

Απ’ τα παιδιά του τον Αγησίλαο,τη Ναυσικά, τον Πάνο και το Νώντα,ο Πάνος συνεχίζει τη μουσική πα-ράδοση του πατέρα του, παίζει κι-θάρα και τραγουδάει.

Έγραψε τραγούδι για τον Κα-ρανάσο όταν ο τελευταίος ψυχο-μαχούσε όπως ο ίδιος αφηγείταισε ηχογράφησή του που θ’ ακού-σουμε παρακάτω, ενώ είχαν έρθειαπ’ την Άρτα να τους πάρουν γιαγάμο.

Πέθανε στις 31-1-1987 στη Νι-κιάνα.

― Χρήστος Βρεττός (Βρυώ-νης). Γεννήθηκε στα Κολυβάτα,λαουτιέρης καλός και τραγουδι-στής.

Παντρεύτηκε τη Σοφία απ’ τοΜεγανήσι και απέκτησε δύο παιδιά,τη Λία του Φαοτάλαρου και τονΠάνο (Βρυονέλο ή Παιδονόμο) πουσυνεχίζει επάξια τη μουσική πα-ράδοση του πατέρα του επαγγελ-ματικά στο λαούτο - κιθάρα καιτραγούδι στην Πάτρα.

Πέθανε και κηδεύτηκε στηνΑθήνα στο Γ’ Νεκροταφείο το 1947σε ηλικία περίπου 55 χρόνων.

― Σπύρος Δουβίτσας (Κοκα-σούλης), γνωστός και σαν Τσιρο-πούλης. Γεννήθηκε στον Αλέξαν-δρο το 1920. Συνεχίζοντας τηνμουσική παράδοση του παππούλητου (απ’ τη μεριά της μάνας τουΓιαννούλας) Σωτήρη Κακλαμάνηβιολιτζή αλλά και στο τραγούδι

του πατέρα του Μήτσου πήρε ταπρώτα μαθήματα στο λαούτο μαζίμε τον Πάνο Βρεττό (Βρυονέλο)απ’ το Βερεστώντα.

Έπαιξε και τραγούδησε με ντό-πιες κομπανίες σε γάμους και πα-νηγύρια της περιοχής μας και σεπολλά μέρη της Λευκάδας.

Γεωργός κατά βάση, ενώ σταμεγάλα του έγινε και ναυτικός. Γυ-ναίκα του ήταν η Θοδώρα Γράψα(Μπατσιάλου) με την οποία απέ-κτησε τέσσερα κορίτσια, τη Βαγ-


Συνέχεια στην 6η σελ.



γελιώ, τη Βάσω, την Αναστασίακαι την Αλέκα, την οποία δυστυχώςέχασε σε αυτοκινητιστικό δυστύ-χημα. Πέθανε στη Νικιάνα το 2002.

― Κώστας Κακλαμάνης (Ρίπας) Γεννήθηκε το 1922, γιος του

Θωμά και της Ασπασίας. Αυτοδί-δακτος κατά κύριο λόγο στο κλα-ρίνο, έπαιξε στην ευρύτερη περιοχήμας σε γάμους και πανηγύρια μεάλλους χωριανούς μας οργανο-

παίχτες. Παντρεύτηκε το 1955 τηΣταμάτα Βρεττού (Γερασιμάκη) καιαπέκτησε δύο παιδιά, το Θωμά καιτη Δήμητρα.

Κύριο επάγγελμά του ήταν ηγεωργία ενώ για κάποιο διάστημαπήγε και μετανάστης στη Γερμανία.Πέθανε το 2010 στη Νικιάνα.

― Ξενοφών Βρεττός Βασιλεί-ου. Γεννήθηκε το 1903 στον οικισμόΚολυβάτα της Κοινότητας Αλεξάν-δρου όπου και πέθανε το 1972μετά από μακροχρόνια αρρώστια.

Ήταν άριστος χορευτής παρα-δοσιακών χορών, τραγουδιστής καιπολύ καλός ψάλτης.

Δίδαξε τους παραδοσιακούςΛευκαδίτικους χορούς (Μηλιά -Θιακό κ.λπ.) σε νεώτερους καθώςκαι στα μπαλέτα της Δόρας Στρά-του τη 10ετία του ’60.

Ήταν παντρεμένος με την Αμα-λία Ξ. Δουβίτσα σε δεύτερο γάμοκαι δεν απέκτησε παιδιά, ούτε κιαπ’ τον πρώτο του γάμο.

Διετέλεσε Πρόεδρος στην Κοι-νότητά μας και Κοινοτικός Σύμ-βουλος, συμμετείχε στην ΕθνικήΑντίσταση ενεργά και γενικά ήτανάνθρωπος πολύξερος για την εποχήτου που πάντα ξεχώριζε.

― Φώτης Κατσαρός (Καραγιάν-νης). Γιος του εκτελεσμένου ήρωατης Εθνικής Αντίστασης απ’ τουςΓερμανούς Γιώργου και της Ωραίας.

Γεννήθηκε το 1933. Ασχολήθη-κε με το κλαρίνο θητεύοντας δίπλαστον Καρανάσο παίζοντας σε κοι-νωνικές εκδηλώσεις και πανηγύρια.Παντρεύτηκε τη Βαγγελή, κόρητου λαϊκού Πλαστομύτη ποιητή Νί-κου Καλύβα με την οποία απέκτησε

τρία παιδιά, την Ελένη, τη Ρήνακαι τον Νίκο που ζουν στα Πλατύ-στομα. Πέθανε δυστυχώς νέος το1981.

― Παναγιώτης Μανωλίτσης(Ράφτης). Γεννήθηκε το 1931, γιοςτου Κώστα και της Σοφίας.

Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά μετο κλαρίνο. Παντρεύτηκε με τη Θε-οδώρα (Λούλα) απ’ το Ευηνοχώριόπου και εγκαταστάθηκε ασχολού-μενος για ένα διάστημα ημιεπαγ-γελματικά με το όργανο παράλληλαμε τη δουλειά του γυρολόγου-εμ-πόρου. Απέκτησε δύο παιδιά, τονΚώστα και τη Σοφία. Πέθανε νέοςδυστυχώς, το 1987.

Εν συνεχεία ακούστηκαν:Δύο τραγούδια απ’ τον Ξενο-

φώντα το Βρεττό που λεγότανόταν η νύφη άφηνε το πατρικό τηςκαι το μπαρμπουνάκι, παραδοσιακόΛευκαδίτικο με ορχήστρα.

― Δύο τραγούδια απ’ τον Βε-ρεστώντα. Αυτό που έγραψε γιατον Καρανάσο και το Δημοτικό«ένα κορμί και μια ψυχή έχω ναπαραδώσω...» με ορχήστρα.

― Ακούστηκαν ηχογραφημέναστιγμιότυπα απ’ τη ζυγιά Ρίπας -Βερεστώντας, λαούτο και στο τρα-γούδι ο Τσιροπούλης απ’ την εκ-δήλωση του Συλλόγου μας το 1983.

Σ.Σ. Την έρευνα και την επιμέ-λεια για το αφιέρωμα έκανε ο Πρό-εδρός μας Ευγ. Μανωλίτσης.

Ο Ταμίας μας Δημήτρης Μα-νωλίτσης (Κασσάνδρης) επιμελή-θηκε το οπτικοακουστικό μέροςτης εκδήλωσης και την ΈκθεσηΦωτογραφίας και τράβηξε την πε-ρισσότερη δουλειά. Την επιλογήτων τραγουδιών για το γλέντι έκανεο Ζώης Μανωλίτσης Τζαβούλιας

στα μικροφωνικά και τον ήχο ήτανένας απ’ τους νέους χωριανούςμας ο Gary.

Βιβλιογραφία:― «Άγγελος Βρεττός», του χω-

ριανού μας Σπ. Σούνδια (Τζάρα), ― «Οι λαϊκοί ποιητές της Λευ-

κάδος 1900-1985 ως κοινωνικό φαι-νόμενο», Σπ. Βρεττού.



Από την Έκθεση Φωτογραφίας

Από το γλέντι μετά την εκδήλωση

Η φωτογραφία είναι στην πλατεία στον Αλέξανδρο από παλιό γλέντι


Η σελίδα των τοπικών Συλλόγων

Σύλλογος Φίλων Αλεξάνδρου “Φηγός’’

Έγιναν και οι φετινές εκδηλώ-σεις του Ιουλίου στον Αλέ-ξανδρο, η Γ΄συνάντηση Αλε-

ξάνδρου, με κυρίαρχο στοιχείο τησυμμετοχή, τη συμπαράσταση και τηνανταπόκριση του κόσμου. Η ανταπό-κριση αυτή, στην προετοιμασία τωνεκδηλώσεων, στην καθαριότητα τωνχώρων, στην προσφορά των φαγητών,στην ποιοτική εκτέλεση του προγράμ-ματος ήταν πραγματικά συγκινητική.Ιδιαίτερα συγκινητική επίσης και ηανιδιοτελής προσφορά των μουσικών,του νεαρού ταλαντούχου πιανίσταΔημήτρη Φαρμάκη και της ΑναστασίαςΖακυνθινού με το συγκρότημά τηςπου έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτόκαι χάρισαν στιγμές ανάτασης, συγ-κίνησης και ομορφιάς στο διψασμένογια ποιότητα κοινό των εκδηλώσεων.

Οι φετινές εκδηλώσεις είχαν ιδι-αίτερο ενδιαφέρον για τους Αλεξαν-δρίτες για δύο λόγους: α) γιατί ανά-μεσα στους ομιλητές ήταν δύο Αλε-ξανδρίτες, ο Γιώργος Θερμός και οΓιάννης Κολυβάς και ένας μόνιμοςκάτοικος του Αλέξανδρου, ο ΆρηςΚοκοτσής και β) γιατί τα θέματα πουαναπτύχθηκαν είχαν άμεση σχέση μ’αυτούς.

Ο Γιώργος Θερμός ταξίδεψε τοκοινό με τη γλαφυρή αφήγησή τουστον Αλέξανδρο μιάς άλλης εποχήςκαι κατ’ επέκτασιν στις κοινωνίες πουαναπτύχθηκαν, προ του τουρισμού,στις ορεινές κοινότητες της Λευκάδας,φθάνοντας μέχρι τις σημερινές ημέρεςτης κρίσης δίνοντας τις δικές του ερ-μηνείες.

Ο Γιάννης Κολυβάς μετέφερε τηνπλούσια και πολύτιμη εμπειρία τουπροτείνοντας προγράμματα που μπο-ρούν να εφαρμοσθούν και ν’ αποδώ-σουν στην αγροτική οικονομία τηςορεινής Λευκάδας.

Ο Άρης Κοκοτσής αναφέρθηκεμε τον μεστό και ευαίσθητο λόγο τουστις παρενέργειες του φαινομένουτου μαζικού τουρισμού και τις δυνα-τότητες ανάπτυξης μορφών εναλλα-κτικού τουρισμού με πολιτισμική καιπεριβαλλοντική ταυτότητα στην ορεινήΛευκάδα.

Η Πόπη Κουγιανού ανέπτυξε τηνενδιαφέρουσα μελέτη της για τη δη-μιουργία ανοικτού μουσείου αγροτικήςιστορίας και λαϊκής αρχιτεκτονικήςστον ορεινό οικισμό Λούχα της Ζα-κύνθου.

Τέλος συγκίνησε ιδιαίτερα η ται-νία-ντοκυμαντέρ του Βασίλη Πανα-γιωτακόπουλου «το παλατάκι τωνΑορίων» όπου χάρις στην εθελοντικήεργασία, την αλληλεγγύη και την αυ-τοοργάνωση της τοπικής κοινότητας

έγινε πραγματική νεκρανάσταση τουεγκαταλειμένου οικισμού Εθιά σταΑστερούσια Όρη της Κρήτης.

Σε προηγούμενα φύλλα της εφη-μερίδας έχουμε αναφερθεί στην ιδι-αιτερότητα και διαφορετικότητα τωνεκδηλώσεων του συλλόγου «Φηγός».Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που αυτό απο-τελεί πλέον κοινή διαπίστωση και χαι-ρόμαστε ακόμη περισσότερο για τηναποδοχή και τη στήριξη τόσο από

όλους αυτούς που μας παρακολου-θούν, που γίνονται όλο και περισσό-τεροι, όσο και από τον τοπικό τύποτον οποίο ιδιαίτερα ευχαριστούμε.Παραθέτουμε στη συνέχεια μερικάαποσπάσματα από τον τοπικό ηλε-κτρονικό τύπο, όχι φυσικά για λόγουςεντυπωσιασμού, αλλά γιατί πιστεύου-με πως έχει σημασία ν’ αναφερθούνκαθώς α) τιμούν αυτούς που τα έγρα-ψαν και β) δείχνουν μία διαφορετικήκατεύθυνση προς τα μπρός, πράγμαδυστυχώς σπάνιο στις μέρες μας.Η Ειρήνη Βονιτσάνου γράφει στο“my lefkada”: Ο σύλλογος φίλων Αλε-ξάνδρου «Φηγός» έχει τη δική τουμοναδική ταυτότητα. Τρία συνεχόμενακαλοκαίρια παρουσιάζει τις πιο ξε-χωριστές εκδηλώσεις στο νησί τηςΛευκάδας. Η πλατεία του Αλεξάνδρουγέμισε ασφυκτικά με φίλους του συλ-λόγου που έχουν εικόνα προηγούμε-νων εκδηλώσεων, αγαπούν την εναλ-λακτική πρόταση και λατρεύουν αυτήτην καλοκαιρινή -και καθιερωμένη πια-συνάντηση. Φέτος το κοινό μεγάλωσεκαι πολλοί ήταν εκείνοι που παρακο-λούθησαν πρώτη φορά εκδήλωση τουσυλλόγου. Το αποτέλεσμα ήταν ο

σύλλογος να αποκτήσει νέους φίλους,ανθρώπους που εκτίμησαν αυτή τηδιαφορετική πρόταση, προβληματί-στηκαν, συζήτησαν, είχαν δυο ιδιαί-τερες βραδιές.

Προσωπικά, όπως πέρυσι περίμεναπότε θα ξαναβρεθώ στον Αλέξανδρο,έτσι και φέτος ανυπομονώ για το επό-μενο ραντεβού. Ίσως να είμαι και λι-γάκι τυχερή τα δειλινά που περνάωαπό κει, να τους συναντήσω ξανά σε

προβολή ταινίας. Νιώθω ότι οι εκδη-λώσεις στον Αλέξανδρο είναι το κρυ-φό μυστικό που ξέρουμε μόνο όσοιέχουμε παραβρεθεί, έστω και για μιαφορά εκεί. Σαν τις παραλίες που ξέ-ρουμε λίγοι και τις μοιραζόμαστε μεφίλους...

...Ο Νίκος Θερμός στο “lefkadaslow guide”:. για τρίτη συνεχή χρονιάη παρέα του Αλέξανδρου ο «Φηγός»μας χάρισε δυο μέρες ανάτασης στομέσο του καλοκαιρινού μπάχαλου τηςΛευκάδας. Θεωρώ ότι η φετινή διορ-γάνωση ήταν η πιο πετυχημένη καιαυτό όχι γιατί υπήρχαν καλύτερες ει-σηγήσεις -μάλλον υποδεέστερες θαέλεγα- αλλά γιατί η συμμετοχή τουκόσμου ήταν μεγαλύτερη και πιο ου-σιαστική. Μέσα στη γενικότερη κα-τάθλιψη που μας έχει βυθίσει τα τε-λευταία χρόνια η οικτρή πολιτικοοι-κονομική κατάσταση της χώρας, οιεκδηλώσεις αυτές έχουν μια «καθαρ-τική» σημασία. Ένα κάποιο λαμπύρισμαελπίδας. Τα φωτεινά και χαμογελαστάπρόσωπα που έβλεπες γύρω σου μι-λούσαν για τη λαχτάρα αναβίωσηςτης κοινότητας. Έστω για λίγο.

Ο Φίλιππος Κολυβάς στα Λευκα-

δίτικα Νέα γράφει:Ο Αλέξανδρος ζει και θα ζει όσο

θα υπάρχει ακόμη, η γενιά των πατε-ράδων μας, όσοι έχουν ακόμη απο-μείνει, όσο θα υπάρχει ακόμη η γενιάη δικιά μας, η τελευταία μάλλον γενιάπου έζησε, πέρασε την εφηβεία της,αντρώθηκε στους άβολους και κακο-τράχαλους μαχαλάδες των οικισμώντου. Όσο υπάρχει ακόμη η γενιά όλωνεκείνων των Αλεξανδριτών που έχουνάμεσα ή και έμμεσα ακόμη βιώματακαι μνήμες από τους οικισμούς τηςπεριοχής. Που έπαιξαν, μάτωσαν σταστενά κι όλο πέτρες καλντερίμια τους,όπου το κάθε σπίτι, η κάθε πέτρα,είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με ανα-μνήσεις των παιδικών και εφηβικώντους χρόνων. Όλων εκείνων των Αλε-ξανδριτών που είδαν τους πατεράδεςτους και τους παππούδες τους ναμοχθούν, να αντέχουν στις κακουχίεςκαι τη σκληρή ζωή, να παράγουν όμωςέναν αυθεντικό λαϊκό πολιτισμό, πουέχει αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη του,παρόλο το πέρασμα του χρόνου...

...Ο Αλέξανδρος ζει και θα ζει,όσο θα υπάρχουν ακόμη άνθρωποι,ημεδαποί και αλλοδαποί, όλοι εκείνοιοι «παλαβοί», οι λίγοι όμως με σώαςτας φρένας, που θα τον επιλέγουνσυνειδητά, παραιτούμενοι από το μον-τέρνο τρόπο ζωής των μεγαλουπό-λεων και τις στρεβλωμένες κατανα-λωτικές ανάγκες και αρνούμενοι τονπαραλογισμό του σημερινού μας πο-λιτισμού, ως μόνιμο ή προσωρινό τόποκατοικίας τους.

Ο Αλέξανδρος ζει και θα ζει, αυτόσυμπεράναμε για μια ακόμη φορά,με την ευκαιρία του διημέρου. Η σκυ-τάλη έχει παραδοθεί σε καλά χέρια,το νήμα μπορεί να ζορίστηκε σε δύ-σκολους καιρούς, άντεξε όμως τελικάστη φθορά του χρόνου και κατ’ επέ-κταση ο Αλέξανδρος στη λήθη. Τοσυμπεθέριασμα των νεο-Αλεξανδριτώνμε τους λιγοστούς αυτόχθονες κά-τοικους του χωριού, ταίριαξε τελικά,έδεσε, αποδίδει καρπούς, παρόλα όσαμπορεί, με υπερβολικά συναισθηματικήφόρτιση, να έχουμε κατά καιρούςγράψει στο παρελθόν…..

Kλείνοντας θα ήθελα να πω πωςφυσικά και ο «Φηγός» έχει την αγκαλιάτου ανοικτή σε όλους αυτούς πουεπιθυμούν να έλθουν κοντά μας, ιδι-αίτερα στους νέους ανθρώπους πουέχουν τη διάθεση να προσφέρουν.Με την ευκαιρία καλούμε όσους νέουςΛευκαδίτες έχουν κάνει διπλωματικήή οποιαδήποτε άλλη εργασία για θέ-ματα της Λευκάδας να έλθουν σεεπαφή μαζί μας.

Νίκος Σπ. Κονδυλάτος

Ο Σύλλογός μας συνδιοργανώνει με την ARTηρία στις 2 Νοέμβρη

2012, ημέρα Παρασκευή και ώρα 8:30 μ.μ. εκδήλωση παρουσίασης

του βιβλίου - λευκώματος του γλύπτη Θόδωρου με τίτλο «Στίγματα

πορείας», απόψεις για την τέχνη και την παιδεία, έκδοση Πανεπι-

στημιακών Εκδόσεων Ε.Μ.Π.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται στην ARTηρία.

Γ΄ συνάντηση Αλεξάνδρου - Οι εκδηλώσεις του Ιουλίου στον Αλέξανδρο

Στο πάνελ διακρίνονται οι χωριανοί μας Γιώργος Θερμός, εισηγητής,Χρήστος Πήττας που παρουσίασε την εκδήλωση,

Γιάννης Κολυβάς (Τσιρογιάννης), εισηγητής και Φίλιππος Σούνδιας, Πρόεδρος “Φηγός”

Ε ι δ ή σ ε ι ς - Π ρ ο β λ η μ α τ ι σ μ ο ί - Σ χ ό λ ι α


3 Επιμένουμε για το καμ-

παναριό του Αγίου Σπυρίδωνα πριν

θρηνήσουμε θύματα, κάτι πρέπει να

γίνει από κοινού Τοπικό Συμβούλιο

- “Φηγός” - Εκκλησιαστική Επιτροπή

- Ιερά Μητρόπολη και δεν ξέρω και

ποιοι άλλοι αρμόδιοι ή αναρμόδιοι!

3 Μάθαμε ότι έγινε καθαρισμός

και κόψιμο στις μάζες στο δρόμο

το Κολυβέικο από το Δήμο κι ότι

κάτι άρχισε να γίνεται και στον

τομέα της καθαριότητας στη Νικιάνα.

Καλό! Ας ελπίσουμε ότι θα συνεχι-

στούν κι άλλα μικροέργα από πλευ-

ράς Τοπικού Κοινοτικού Συμβουλίου

και Δήμου για την βελτίωση της κα-

θημερινότητας των κατοίκων και

την προστασία του περιβάλλοντος.

3 Πάρα πολύ καλές οι πρωτοβουλίες και οι δράσεις (κυρίως στον

τομέα της καθαριότητας), από τον υπό σύσταση “Σύλλογο Επαγγελματιών

και Προστασίας Περιβάλλοντος Νικιάνας” την τουριστική περίοδο.

Ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι το πρώτο Δ.Σ. που θα εκλεγεί να

συνεχίσει και να διευρύνει τις δράσεις του Συλλόγου.

3 Μάθαμε ότι ολοκληρώθηκε η μελέτη απ’ την Περιφέρεια για το

δάσος των Σκάρων, προστασία - ανάδειξη και ήπια αειφορική χρήση

δάσους Σκάρων Λευκάδας. Αναλυτικότερα θα επανέλθουμε. Το μείζον

είναι να χρηματοδοτηθεί η υλοποίησή της γι’ αυτό περιμένουμε και τις

προσπάθειες του Αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας κ. Θοδωρή Βερύκιου ο

οποίος ήταν και ο εισηγητής της όλης προσπάθειας.

3 Στη στροφή στο δρόμο προς Αλέξανδρο πάνω απ’ του Παύλου, η

λακκούβα απ’ το νεροφάγωμα χάσκει. Πολλοί δε που έκαναν ή κάνουν

αυτή τη διαδρομή θα παρατήρησαν σπασμένα φανάρια απ’ τους άτυχους

που έπεσαν μέσα. Αλήθεια δε συγκινείται το Τοπικό Κοινοτικό Συμβούλιο

για την αποκατάσταση; Πρέπει να συμβούν χειρότερα; Δεν μπορούμε να

τα περιμένουμε όλα απ’ το Νίκα!!!

3 Έφεξε ο τόπος όπως πολύ εύστοχα έγραψε και ο Φί-

λιππος Κολυβάς στο site του Kolivasde απ’ το οποίο η φωτογραφία.

“Ο ΦΗΓΟΣ”, πέρα από τις πολύ καλές καθιερωμένες ετήσιες εκδη-

λώσεις που πραγματοποιεί κάθε χρόνο στον Αλέξανδρο ξεκινάει

προσπάθεια για την ανακαίνιση του Δημ. Σχολείου και την αποκα-

τάσταση του περιβάλλοντος χώρου.

Καθήκον όλων των Αλεξανδριτών όπου γης είναι να βοηθήσουν

με οποιοδήποτε τρόπο, οικονομικά όσοι μπορούν ή με προσωπική

εργασία για την ολοκλήρωση του εγχειρήματος.

Στην τοποθέτηση που είχε κάνει κι ο Ζώης σε μια συγκέντρωση

που έγινε τον Αύγουστο στην πλατεία με πρωτοβουλία του

Συλλόγου “ΦΗΓΟΣ” πρότεινε ότι καλό θα ’ναι ν’ αρχίσουν οι Φίλοι

του Αλέξανδρου και οι ντόπιοι Αλεξανδρίτες να περάσουν και σε

άλλες πρακτικές δράσεις όπως π.χ. διανοίξεις μονοπατιών, ανάδειξη

κοινόχρηστων χώρων, αποκατάσταση και συντήρηση του παλαιού

Κοινοτικού Γραφείου και διάσωση του απομείναντος αρχείου κ.λ.π.

Φαίνεται πως έγινε το ξεκίνημα με το Σχολείο, μακάρι να έχουμε

και συνέχεια. Όποιος θέλει να βοηθήσει λοιπόν σ’ αυτή την προ-

σπάθεια να επικοινωνεί με το τηλέφωνο 6976928476 (Για το

Σχολείο).

3 Θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι οι κάρτες επαγγελματιών

επιστημόνων χωριανών μας και μελών του Συλλόγου μας που βά-

ζουμε στους «Αντίλαλους» γίνεται δωρεάν από την πλευρά μας

και με σκοπό στις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες που περνάμε

όλοι μας να προτιμούνται απ’ τους Αλεξαντρίτες για τις αντίστοιχες

ανάγκες τους οι χωριανοί μας. Επί τη ευκαιρία, όπως γράψαμε στο

προηγούμενο φύλλο σκοπεύουμε να εκδώσουμε ένα κατάλογο

για τα μέλη μας και τους Αλεξαντρίτες της Αττικής με τις επαγ-

γελματικές και επιστημονικές δραστηριότητές τους. Για να πραγ-

ματοποιηθεί λοιπόν αυτό επικοινωνήστε με τα μέλη του Δ.Σ. για

την παροχή στοιχείων και πληροφοριών.

-

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νικιάνας “Οι Σκάροι” θέλοντας να γίνουν ευρέως γνωστά

τα ιστορικά γεγονότα του 1807, με αφορμή την πανελλαδική αντίσταση καταλήψεως

της Λευκάδας από τις δυνάμεις του Αλή Πασά, διοργάνωσε εκδηλώσεις στη Νικιάνα

στη θέση Μαγεμένου, όπου κατατέθηκε στεφάνι τιμώντας τη συγκέντρωση των οπλαρ-

χηγών στη Λευκάδα, το δε βράδυ στο Λιμάνι της Νικιάνας ο Αναστάσιος Στάμου,

Δ/ντής του ΕΠΑΜ Λευκάδας με λεπτομερές κείμενο και με εικόνες που προβλήθηκαν

και αναλύθηκαν στο κοινό εξήρε τον ρόλο της συγκέντρωσης των οπλαρχηγών στην

θέση Μαγεμένου το 1807 καθώς και τον ρόλο του Ιωάννη Καποδίστρια.

Πολιτιστικός Σύλλογος Νικιάνας “Οι Σκάροι”ΕΟΡΤΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ - ΝΙΚΙΑΝΑ 2012

Καταθέτετε τη βοήθειά σας προς το Σύλλογο και την εφημερίδα στην ΑΤΕ ΒΑΝΚ Αριθ. Λογ/σμού 00701019180007

ΙΒΑΝ 9804320280000070101918007 Εξωτερικό

Παίρνετε τηλ. στο 210-6420024 για την έκδοση απόδειξης και δημοσίευση του ονόματός σας στην εφημερίδα.

Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους - Αριθμός Φύλλου 10 -...

Documents

Transcript of Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους - Αριθμός Φύλλου 10 -...