Ο Ασημένιος Καθρέφτης της Μοίρας

Γεννήθηκα στην Αθήνα την δεκαετία του ‘70 και γαλουχήθηκα με Ροκ μουσική και ιστορίες ηρωικής φαντασίας από συγγρα-φείς όπως ο J.R.Tolkien, ο M. Moorcock και o R.Howard για να αναφέρω μερικούς.

Δεν ξέρω αν έφταιγε αυτή η «ιδιαιτερό-τητα» για την εποχή εκείνη, που με έκανε εσωστρεφή και απρόσιτο, ταυτόχρονα όμως ενεργοποίησε τις ευαισθησίες μου. Αφού εκ-πλήρωσα τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις ως έφεδρος αξιωματικός, ξεκίνησα να ψά-χνω τον εαυτό μου, την ταυτότητά μου.

Συνειδητοποίησα πως αυτό που πραγ-ματικά δίνει αξία στη ζωή, είναι το να αφι-ερώνεις όσο περισσότερο χρόνο μπορείς σε αυτά που αγαπάς. Έτσι άρχισα μαθήμα-τα μπάσου και παράλληλα έγραφα στίχους, τραγούδια και κάποια πεζά.

Αρκετά χρόνια μετά δημιούργησα τον «Ασημένιο Καθρέφτη Της Μοίρας» που είναι το τρίτο μου μυθιστόρημα και το πρώτο που αποφάσισα να εκδοσω, μετά από παρότρυν-ση πολλών φίλων.

Η ιδέα πίσω από όλο αυτό είναι πως όταν κάποιος νιώθει την ανάγκη να «βγάλει» την ψυχή του σε μια κόλλα χαρτί, οφείλει αυτο-μάτως να την μοιραστεί με άγνωστους συνο-δοιπόρους που είναι ανήσυχα πνεύματα και τους αρέσει να περιπλανώνται σε νέους, μα-γικούς και μυστηριώδεις μικρόκοσμους…

Ήταν παιδί από φτωχογειτονιά και μ’ ένα όνειρο ζω-γραφισμένο στην αγνή καρδιά του.Έφηβος πλέον αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον τό-

πο του, έχοντας ως εφόδια την ελπίδα πως θα ξανασμίξει μια μέρα με τον πρώτο του έρωτα και την παρηγοριά που βγάζουν οι χορδές της φτηνιάρικης κιθάρας του.

Αρκετά χρόνια αργότερα πλούσιος και διάσημος Ροκ Σταρ πια, πληρώνει βαρύ τίμημα καθώς ένα μαύρο «Σύννε-φο» κρύβει τον «Ήλιο» του αφήνοντάς τον να ζει απομονω-μένος στη σκιά του.

Μέχρι την ημέρα που θα μπει τυχαία σε ένα μαγαζί με αντίκες και θα μαγευτεί από ένα εντυπωσιακό αντικείμε-νο, που κουβαλάει έναν συναρπαστικό αλλά και επικίνδυνο θρύλο: Τον «Ασημένιο Καθρέφτη της Μοίρας».

Η ζωή του αλλάζει δραματικά και καθώς πλέον βρίσκε-ται μετέωρος μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίωσης, εμφανίζεται εμπρός του το σημαντικότερο δίλημμα της ζω-ής του…

Η «Πύλη» έχει ανοίξει… Θα θυσιάσει τα πάντα για να ζή-σει το παιδικό του όνειρο;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΚΗΣ – ΦΑΝΑΡΙΣΟΣ

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗλ. : 210 6431108

[email protected]. ocelotos. gr


ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότοςχρη

στοσ τσακη

σ – φαν

αρισοσ ο

ασημ

ένιο

σ καθρέφ

τησ τη

σ μο

ιρασ

ISBN 978-960-564-070-5

140 × 210 SPINE: 8.1 FLAPS: 80

0_cover_tsakis.indd 1 6/24/2013 10:43:55 AM

ΤιΤλος Ο Ασημένιος Kαθρέφτης της Μοίρας ςυγγραφέας Χρήστος Τσάκης – Φαναρίσος ςέιρα Λογοτεχνία [1358]0613/15 Copyright© 2013 Χρήστος Τσάκης – Φαναρίσος ΠρώΤη έκδοςη Αθήνα, Ιούνιος 2013

ISBN 978-960-564-070-5

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108e-mail: [email protected]

www. ocelotos. gr

Ε Κ ΔΟ Σ Ε Ι Σοσελότος

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτο-ανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορ-φή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγ-γραφέα.

0_soma_tsakis_lena use this.indd 2 6/20/2013 12:59:33 PM


Ο Ασημένιος Καθρέφτης

της Μοίρας

Χρήστος Τσάκης – Φαναρίσος


5

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Πόσες φορές κοίταξες κατάματα τον εαυτό σου στον καθρέφτη, προσπαθώντας να ανακαλύψεις τα μυ-

στικά του; Πόσες φορές αναρωτήθηκες ποιος πραγματικά είναι αυτός ο άνθρωπος;

Τι θέλει από τη ζωή του;Γιατί επαναλαμβάνει τα σφάλματά του;Γιατί ακολουθεί τον ίδιο δύσβατο δρόμο, γνωρίζοντας

πως τον οδηγεί σε αδιέξοδο; Τι είναι αυτό που θα τον κάνει ευτυχισμένο;Γιατί οι τύψεις τον κατατρέχουν, αν και έχει συγχωρέσει

τον εαυτό του;Πόσες φορές προσπάθησες να δεις πέρα από αυτά τα

μάτια που σε κοιτούν τόσο επίμονα, μα μοιάζουν με κλει-στές πύλες;

Είναι φορές που παρατήρησες μονάχα τα ανεξίτηλα σημάδια του αδυσώπητου χρόνου επάνω του.

Είναι φορές που τον βλέπεις φωτεινό κι όμορφο και άλλοτε σκοτεινό κι άσχημο…

Έχεις ευχηθεί ποτέ το πρόσωπο στον καθρέφτη, με κά-ποιον μαγικό τρόπο, να ήταν δυνατό να σου μιλούσε;

Να σου έλεγε τη γνώμη του για σένα και να σε συμβού-λευε, για να απέφευγες τυχόν λάθη;

Να σε επικροτούσε για τις επιτυχίες σου, να σε παρηγο-ρούσε τις στιγμές της σιωπηλής θλίψης σου;


6


Ίσως αυτό να συμβαίνει μονάχα στα μοναχικά άτομα. Ίσως και όχι…

Αν σου δινόταν η ευκαιρία να κάνεις ένα επικό ταξίδι και να περάσεις στην απέναντι πλευρά του καθρέφτη, θα το επιχειρούσες;

Θα τολμούσες ποτέ να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό;

Θα τολμούσες να κάνεις μια βουτιά στις πιο σκοτεινές πτυχές της ψυχής σου;

Θα είχες το θάρρος να ζήσεις το πιο τρελό όνειρό σου;Θα απαρνιόσουν τα πάντα για να το δεις να παίρνει

σάρκα και οστά;Γίνε ένα με τον ήρωα – και η αλήθεια θα σου αποκα-

λυφθεί…


7

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Κυριακή 14:14, τέλη ΝοέμβρηΟ άντρας άνοιξε με δυσκολία τα μάτια. Έπιασε το

κεφάλι του βγάζοντας ένα βογκητό. Έκανε ακούσια μια γκριμάτσα πόνου. Το λαρύγγι του ήταν στεγνό σαν την έρημο. Γύρισε το κεφάλι στο πλάι και κοίταξε το ρολόι που ήταν κρεμασμένο στον τοίχο.

Ήταν μεσημέρι. «Δεν ξαναπίνω τόσο πολύ άλλη φορά» είπε μέσα από

τα δόντια του και έκανε μια προσπάθεια να σηκωθεί από το κρεβάτι. Έκατσε στο πλάι και, αφού έβαλε τους αγκώ-νες στα γόνατα, έφερε τις παλάμες στο πρόσωπο. Ένιωσε την παγωνιά. Δεν θυμόταν τίποτα από το προηγούμενο βράδυ.

Πού είχε πάει, με ποιον, τι είχαν συζητήσει, τι είχαν πιει, πώς είχε επιστρέψει στο σπίτι, πώς είχε καταφέρει να ξε-ντυθεί… όλα έμοιαζαν με ανεξιχνίαστα μυστήρια εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του. Έβαλε στη χούφτα δύο παυσί-πονα και τα κατέβασε πίνοντας από ένα μπουκάλι με με-ταλλικό νερό. Προχώρησε προς το μπάνιο. Τράβηξε την πλαστική διάφανη κουρτίνα και άνοιξε τον ρουμπινέ με το ζεστό νερό. Ήθελε να ξεπλύνει το αλκοόλ, τα αρώματα, το μυαλό του. Ένιωσε το καυτό νερό να επιδρά λυτρωτικά πάνω στο κορμί του…

Φόρεσε ένα σκούρο μπλε μπουρνούζι και πήρε βαθιά


8


ανάσα. Έβαλε τα χέρια στο νιπτήρα και σήκωσε τα μάτια προς τον καθρέφτη. Έμεινε να κοιτάζει το πρόσωπό του διερευνητικά, λες και το έβλεπε για πρώτη φορά.

«Ποιος είσαι; Τι πραγματικά θες; Γιατί τα κάνεις όλα αυτά;» ψιθύρισε.

Το είδωλο στον καθρέφτη κουνούσε τα χείλη, σχημα-τίζοντας τις ίδιες ακριβώς λέξεις, λες και τον κορόιδευε… Χάιδεψε ελαφρά τα μάγουλα και το πηγούνι.

«Χρειάζεσαι ξύρισμα, φιλαράκο» είπε και χαμογέλασε βεβιασμένα.

Κατέβηκε από την εσωτερική σκάλα, φτιαγμένη από πλεξιγκλάς, στο ισόγειο. Εκεί βρίσκονταν η κουζίνα, η τραπεζαρία και το σαλόνι – ένα αρκετά μεγάλο ενιαίο δωμάτιο, διακοσμημένο με περίτεχνα αντικείμενα κοινής θεματολογίας.

Πίνακες ζωγραφικής με κάστρα, ιππότες και πριγκίπισ-σες. Οικόσημα και ασπίδες. Ρεπλίκες σπαθιών που κρά-δαιναν στο ένδοξο παρελθόν φανταστικά και μη πρόσω-πα. Ο Αρθούρος, ο Καρλομάγνος, ο Κόναν ο Κιμμέριος, ο Άραγκορν, ο πρίγκιπας Έλρικ του Μελνιμπονέ. Είχε συλ-λεκτική μανία με τέτοιου είδους αντικείμενα. Παθιαζόταν με οτιδήποτε είχε σχέση με εκείνες τις εποχές.

Ζέστανε ένα φλιτζάνι καφέ φίλτρου και κάθισε στο σα-λόνι που είχε θέα το πέλαγος. Τον ηρεμούσε αφάνταστα η γαληνεμένη θάλασσα. Αυτός ήταν και ο λόγος που τον είχε οδηγήσει στην αγορά ετούτου του σπιτιού. Ίσως και το ότι ήταν απομονωμένο να έπαιξε κάποιο ρόλο.

Άναψε ένα τσιγάρο. Ήδη είχε αρχίσει να νιώθει καλύτερα. Τίποτα απολύ-

τως δεν φάνταζε ικανό εκείνη τη στιγμή να διαταράξει την ησυχία του. Τίποτα, εκτός από τις φωνές στο κεφάλι του.

Αποφάσισε να τις κάνει να σιωπήσουν.


9

Ο ΑσημενιΟσ κΑθρεφτησ τησ μΟιρΑσ

Κατευθύνθηκε προς το cd-player. Είχε φτιάξει προ-σφάτως μια συλλογή με τις αγαπημένες του μπαλάντες. Λατρεμένα κομμάτια που του άγγιζαν την ψυχή, που τον μελαγχολούσαν, που του έφερναν δάκρυα στα μάτια όταν τα σιγοτραγουδούσε. Τραγούδια άμεσα συνδεδεμένα με διάφορες στιγμές της ζωής του.

Του άρεσε να πέφτει, να βυθίζεται αργά. Η μελαγχολία αποτελούσε πηγή έμπνευσης γι’ αυτόν.

Εκτός αυτού, όπως συνήθιζε ο ίδιος να λέει, «πρέπει μερι-κές φορές να πιάνεις πάτο για να δεις αν έχεις τη δύναμη να ξανασηκωθείς…», και το έπραττε συχνά. Δεν μπορού-σε να διανοηθεί τη ζωή του χωρίς μουσική. Θεωρούσε πως ο θάνατος ήταν λύτρωση για τον Μπετόβεν αφότου είχε χάσει την ακοή του.

Η μουσική είχε τη μαγική ιδιότητα να εκφράζει κάθε συναίσθημα: χαρά, θλίψη, πόνο, οργή, ακόμη και αγάπη… Ξυπνούσε, έτρωγε, έπινε, σκεφτόταν, διάβαζε, ονειροπο-λούσε, μεθούσε, δάκρυζε, ξεσπούσε, έκανε έρωτα – όλα με συνοδεία μουσικής…

Αφού τελείωσε τον καφέ του, αποφάσισε να κάνει έναν περίπατο στην ερημική ακρογιαλιά. Φόρεσε αθλητι-κά παπούτσια, το αγαπημένο του μπλουτζίν, ένα πουλό-βερ –περσινό δώρο γενεθλίων του αδελφού του– και το μαύρο του μακρύ παλτό. Ένιωσε τον παγωμένο αγέρα στο πρόσωπό του καθώς άνοιγε την εξώπορτα.

Λάτρευε το χειμώνα, τη νύχτα, το φεγγάρι – και μισού-σε το καλοκαίρι, την ημέρα και τον ήλιο. Έτσι έλεγε, του-λάχιστον.

Τα πόδια του βούλιαζαν στη λευκή άμμο. Περπατούσε σκυφτός, με τα χέρια στις βαθιές τσέπες του παλτού. Λες και κάτι βάραινε το κεφάλι, τα πόδια, την ψυχή του.

Αν υπήρχε κάτι που δεν άντεχε με τίποτα, αυτό ήταν


10


η πίεση. Η πίεση του χρόνου. Η πίεση των άλλων. Η πίε-ση να δημιουργήσει γρήγορα γιατί τελείωνε η προθεσμία. Ένας καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι. Δημιουργεί όταν έχει έμπνευση, όταν του μιλάει η καρδιά του. Όταν η ψυχή του οδηγεί το χέρι. Όταν νιώθει πως έχει πράγματα μέσα του και θέλει να τα βγάλει και να τα μοιραστεί, τότε δημιουργεί.

Στην περίπτωση, όμως, που είσαι ένας καταξιωμένος τραγουδοποιός και έχεις συμβόλαιο που λήγει σε έναν μήνα, τότε τα πράγματα είναι σκούρα. Και γίνονται ακό-μη πιο χειρότερα όταν δεν έχεις γράψει μια νότα εδώ και μερικούς μήνες, όταν δεν σου αρέσει κανένας στίχος που σου έρχεται στο μυαλό.

Μόλις είχε αγγίξει τα 35 και θεωρούνταν από τους πιο ικανούς σύνθετες - στιχουργούς της μικρής χώρας του. Τα τελευταία 5 χρόνια, μάλιστα, ερμήνευε ο ίδιος τα τραγού-δια του, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Αυτό του είχε επιφέρει χρήματα και δόξα. Αν και τίποτα από τα δύο δεν ήταν ικανό να γεμίσει το κενό που ένιωθε μέσα του. Τίπο-τα από τα δύο δεν τον βοηθούσε στη μάχη που έδινε κάθε στιγμή με τους δαίμονές του. Ακόμη και το αλκοόλ, που φάνταζε σύμμαχος - πηγή έμπνευσης, του είχε γυρίσει την πλάτη.

Σταμάτησε για λίγο. Σήκωσε το κεφάλι και ατένισε τον αδύναμο ήλιο. «Πώς να βγάλεις κάτι, αν δεν υπάρχει μέσα σου;» φώ-

ναξε με όλη του τη δύναμη. Η δισκογραφική του εταιρεία, ο ατζέντης του, οι μου-

σικοί παραγωγοί, το κοινό του, όλοι περίμεναν τα νέα τραγούδια του. Όλοι καρτερούσαν για ν’ αρπάξουν ένα κομμάτι από την ψυχή του. Να το κάνουν δικό τους, να το πουλήσουν, να διασκεδάσουν μ’ αυτό, να ταξιδέψουν.


11

Ο ΑσημενιΟσ κΑθρεφτησ τησ μΟιρΑσ

Και ποιο θα ήταν το δικαιότερο αντίτιμο; Αναγνώριση, χρήματα, δόξα… Καθόλου άσχημα για

κάποιον που διψάει γι’ αυτά. Ανούσια και μηδαμινά για κάποιον που τα έχει μπουχτίσει. Με τα χρήματα που είχε μαζέψει θα μπορούσε να ζήσει σαν βασιλιάς για το υπόλοι-πο της ζωής του. Θα μπορούσε να αποσυρθεί. Να γυρίσει όλο τον κόσμο. Να αποκτήσει σχεδόν κάθε υλικό αγαθό. Να γευτεί κάθε είδους ηδονή. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγ-μή, όμως. Πίστευε πως είχε να προσφέρει ακόμη. Μερικά τραγούδια, μερικούς δίσκους… και μετά απλώς θα εξαφα-νιζόταν. Για την ώρα, όμως, βρισκόταν εκεί, στην έρημη ακρογιαλιά, πολύ μακριά από το όνειρό του.

Το παιδικό του όνειρο. Να βρει την πριγκίπισσα και να ζήσουν ευτυχισμένοι σε

ένα κάστρο, πάνω από τα σύννεφα. Μακριά από τη βρο-μιά και την ασχήμια αυτού του κόσμου. Μακριά από την κακία, το ψέμα, την υποκρισία, τη διαφθορά, το συμφέρον, την εκμετάλλευση. Μακριά από τη βία, το μολυσμένο πε-ριβάλλον, την πείνα, τις αρρώστιες και τους πολέμους… Δεν είχε βρει την πριγκίπισσα των ονείρων του, μα ούτε και το περίλαμπρο κάστρο. Είχε αρχίσει να αποδέχεται την ήττα του. Ίσως τα όνειρα να είναι όμορφα γιατί πάντα θα παραμένουν άπιαστα, ανέγγιχτα, αμόλυντα…

Είχε πια σουρουπώσει. Ο άντρας, ο ροκ σταρ, γνωστός μόνο με το ψευδώνυμο

Ιππότης του Χάους, καθόταν στην ακτή και πετούσε βο-τσαλάκια στη θάλασσα. Δίπλα του καθόταν ένα εξάχρονο αγόρι, ξυπόλητο, που φορούσε ένα καφέ κοντό παντελο-νάκι και ένα λευκό αμάνικο φανελάκι.

«Όταν μεγαλώσω», είπε το αγόρι, «θα γίνω ιππότης. Θα έχω ένα μεγάλο περήφανο μαύρο άλογο. Μ’ αυτό θα


12


γυρίσω όλο τον κόσμο. Θα πολεμώ τους κακούς. Θα μένω σε ένα κάστρο τόσο ψηλό, που θα τρυπάει τα σύννεφα. Θα παντρευτώ το κορίτσι με τα μακριά μαύρα μαλλιά που μένει απέναντί μας, γιατί είναι το πιο όμορφο του κόσμου. Αυτή θα είναι η πριγκίπισσά μου».

Ο άντρας χαμογέλασε. Γύρισε προς το μέρος του αγοριού, μα κανείς δεν βρι-

σκόταν εκεί. Κανείς άλλος σε ολόκληρη την παραλία εκτός απ’ αυτόν.

Σηκώθηκε και, αφού τίναξε το παλτό του από την άμμο και τις αναμνήσεις, ανηφόρισε δακρυσμένος προς το σπί-τι.


13

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Το δωμάτιο ήταν βυθισμένο στο ημίφως. Στο βάθος βρισκόταν ένα βαρύ γραφείο από μαόνι με ένα μι-

σοκοιμισμένο notebook επάνω. Ακριβώς δίπλα υπήρχαν κάποιες ασπρόμαυρες φωτογραφίες από ανέμελες, χαρού-μενες στιγμές.

Στην αριστερή πλευρά υπήρχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη από ξύλο κερασιάς, πνιγμένη από σοφία, φαντασία, λυρι-σμό. Αρχαία μεταφρασμένα συγγράμματα, ποίηση, ιστο-ρία, ηρωική λογοτεχνία – όλα ήταν στοιβαγμένα εκεί.

Στη δεξιά πλευρά υπήρχε μια μικρότερη, πλημμυρισμέ-νη από cds με μουσική κάθε είδους.

Ακριβώς από πάνω ο τοίχος ήταν στολισμένος με πλα-τινένιους και χρυσούς δικούς του δίσκους.

Μια σκοτεινή φιγούρα ήταν καθισμένη στο κρεβάτι, γρατζουνώντας μια κιθάρα. Ακριβώς δίπλα, στο κομοδίνο, βρισκόταν ένα μισοάδειο μπουκάλι ουίσκι κι ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα και στάχτες. Το φεγγαρόφωτο που έμπαινε στο δωμάτιο από ένα μεγάλο παράθυρο έκανε τα τάστα να λάμπουν. Μάταια, όμως, προσπαθούσε να μαγέ-ψει τις χορδές.

Ο αέρας ήταν βαρύς, αποπνικτικός. Ο καπνός χόρευε χωρίς ρυθμό καθώς προσπαθούσε να αγγίξει το λευκό τα-βάνι. Το μυαλό του άντρα ταξίδευε στο παρελθόν, ενόσω έπαιζε ασυναίσθητα έναν παλιό σκοπό. Τριγυρνούσε στη


Γεννήθηκα στην Αθήνα την δεκαετία του ‘70 και γαλουχήθηκα με Ροκ μουσική και ιστορίες ηρωικής φαντασίας από συγγρα-φείς όπως ο J.R.Tolkien, ο M. Moorcock και o R.Howard για να αναφέρω μερικούς.

Δεν ξέρω αν έφταιγε αυτή η «ιδιαιτερό-τητα» για την εποχή εκείνη, που με έκανε εσωστρεφή και απρόσιτο, ταυτόχρονα όμως ενεργοποίησε τις ευαισθησίες μου. Αφού εκ-πλήρωσα τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις ως έφεδρος αξιωματικός, ξεκίνησα να ψά-χνω τον εαυτό μου, την ταυτότητά μου.

Συνειδητοποίησα πως αυτό που πραγ-ματικά δίνει αξία στη ζωή, είναι το να αφι-ερώνεις όσο περισσότερο χρόνο μπορείς σε αυτά που αγαπάς. Έτσι άρχισα μαθήμα-τα μπάσου και παράλληλα έγραφα στίχους, τραγούδια και κάποια πεζά.

Αρκετά χρόνια μετά δημιούργησα τον «Ασημένιο Καθρέφτη Της Μοίρας» που είναι το τρίτο μου μυθιστόρημα και το πρώτο που αποφάσισα να εκδοσω, μετά από παρότρυν-ση πολλών φίλων.

Η ιδέα πίσω από όλο αυτό είναι πως όταν κάποιος νιώθει την ανάγκη να «βγάλει» την ψυχή του σε μια κόλλα χαρτί, οφείλει αυτο-μάτως να την μοιραστεί με άγνωστους συνο-δοιπόρους που είναι ανήσυχα πνεύματα και τους αρέσει να περιπλανώνται σε νέους, μα-γικούς και μυστηριώδεις μικρόκοσμους…

Ήταν παιδί από φτωχογειτονιά και μ’ ένα όνειρο ζω-γραφισμένο στην αγνή καρδιά του.Έφηβος πλέον αναγκάζεται να εγκαταλείψει τον τό-

πο του, έχοντας ως εφόδια την ελπίδα πως θα ξανασμίξει μια μέρα με τον πρώτο του έρωτα και την παρηγοριά που βγάζουν οι χορδές της φτηνιάρικης κιθάρας του.

Αρκετά χρόνια αργότερα πλούσιος και διάσημος Ροκ Σταρ πια, πληρώνει βαρύ τίμημα καθώς ένα μαύρο «Σύννε-φο» κρύβει τον «Ήλιο» του αφήνοντάς τον να ζει απομονω-μένος στη σκιά του.

Μέχρι την ημέρα που θα μπει τυχαία σε ένα μαγαζί με αντίκες και θα μαγευτεί από ένα εντυπωσιακό αντικείμε-νο, που κουβαλάει έναν συναρπαστικό αλλά και επικίνδυνο θρύλο: Τον «Ασημένιο Καθρέφτη της Μοίρας».

Η ζωή του αλλάζει δραματικά και καθώς πλέον βρίσκε-ται μετέωρος μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίωσης, εμφανίζεται εμπρός του το σημαντικότερο δίλημμα της ζω-ής του…

Η «Πύλη» έχει ανοίξει… Θα θυσιάσει τα πάντα για να ζή-σει το παιδικό του όνειρο;

ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΚΗΣ – ΦΑΝΑΡΙΣΟΣ


ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗλ. : 210 6431108

[email protected]. ocelotos. gr


ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότοςχρη

στοσ τσακη

σ – φαν

αρισοσ ο

ασημ

ένιο

σ καθρέφ

τησ τη

σ μο

ιρασ

ISBN 978-960-564-070-5

140 × 210 SPINE: 8.1 FLAPS: 80

0_cover_tsakis.indd 1 6/24/2013 10:43:55 AM

Ο Ασημένιος Καθρέφτης της Μοίρας

Documents

Transcript of Ο Ασημένιος Καθρέφτης της Μοίρας