ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ

Μια φορά κι έναν καιρό στην Πέραμο της Μικράς Ασίας υπήρχαν δύο αδέρφια, ο Αχιλλέας και η Ελένη. Τα δύο αδέρφια δεν είχαν φύγει ποτέ από την πόλη τους επειδή δεν τα άφηναν οι γονείς τους. Εκείνα όμως ήθελαν να εξερευνήσουν τον κόσμο. Έτσι αποφάσισαν να το σκάσουν. Μια νύχτα που οι γονείς τους κοιμόνταν, πήραν λίγο ψωμί, νερό και έφυγαν για την Τένεδο. Ο Αχιλλέας πρότεινε να πάνε κολυμπώντας. Σύντομα όμως εγκατέλειψαν αυτή την ιδέα και πήραν τη βάρκα του θείου τους. Αν και δεν είχαν οδηγήσει ξανά βάρκα, υπέθεσαν ότι δε θα ήταν δύσκολο. Άρχισαν να κωπηλατούν.

Το ταξίδι ήταν κουραστικό. Έτσι το ξημέρωμα τα βρήκε να κοιμούνται εξαντλημένα. Η βάρκα ακυβέρνητη καθώς ήταν, παρασύρθηκε από τα ορμητικά κύματα σε ένα ερημονήσι. Όταν ξύπνησαν, κοιτώντας απορημένα γύρω τους ένιωσαν το φόβο να τα κυριεύει. Είχαν χαθεί, τους είχαν τελειώσει οι προμήθειες και οι γονείς τους βρίσκονταν μακριά. Τότε άκουσαν έναν παράξενο θόρυβο πίσω από τους θάμνους που βρίσκονταν εκεί κοντά. Φοβισμένοι πλησίασαν. Μια ευχάριστη έκπληξη τους περίμενε. Ένας όμορφος σκύλος εμφανίστηκε μπροστά τους. Ο Αχιλλέας αμέσως πήγε κοντά του και άρχισε να τον παρατηρεί με προσοχή. Η Ελένη αναρωτήθηκε πώς επιβίωνε μόνος του στο νησί αφού δε φαινόταν πουθενά ο ιδιοκτήτης του.

Ο απρόσμενος επισκέπτης κέρδισε την συμπάθειά τους και αποφάσισαν να τον υιοθετήσουν δίνοντάς του το όνομα Αζώρ. Μάλιστα τους οδήγησε σε μια περιοχή του νησιού όπου με θαυμασμό αντίκρισαν δέντρα γεμάτα με ευωδιαστούς και ζουμερούς καρπούς. Με αυτό τον τρόπο έλυσαν το πρόβλημα της τροφής.

Ο καιρός κυλούσε και παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν τα παιδιά, έβρισκαν ευκαιρίες να διασκεδάσουν. Είχε περάσει περίπου ένας μήνας από τότε που ξεκίνησαν το ταξίδι τους και γνώριζαν ότι δε θα άντεχαν για πολύ ακόμη να ζουν έτσι. Αν δεν έκαναν κάτι άμεσα, πιθανόν να μην ξανάβλεπαν τους δικούς τους. Αυτό ήταν… Την επόμενη μέρα θα έφευγαν. Τα σχέδιά τους ματαιώθηκαν, αφού την παραμονή του ταξιδιού τους άρχισε να βρέχει. Ήταν νύχτα, η θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη και τεράστια κύματα έπεφταν με ορμή πάνω στα βράχια. Η λύση ήταν μία…θα περίμεναν την αυγή με την ελπίδα να σταματήσει η καταιγίδα. Κατά το ξημέρωμα ξύπνησαν πανικόβλητα στο άκουσμα ενός εκκωφαντικού ήχου. Ήταν ο ήχος της κόρνας ενός πλοίου…

- Η μαμά… ο μπαμπάς, φώναξαν με ένα στόμα.

Με χαρά έτρεξαν στην παραλία. Όμως μια δυσάρεστη έκπληξη τους περίμενε. Ένα επιβλητικό σχεδόν τρομαχτικό πλοίο είχε καταφτάσει! Τα παιδιά έμειναν άφωνα να

το παρατηρούν περιμένοντας να δουν ποιος θα αποβιβαζόταν.

Αλυσίδες έτριξαν και η πόρτα του καταστρώματος άνοιξε. Ένας στρατός από πειρατές εμφανίστηκε. Μάλιστα ένας απ’αυτούς κρατούσε έναν χάρτη. Τα παιδιά πανικοβλήθηκαν και έτρεξαν με όλες τους

τις δυνάμεις να κρυφτούν σε μια σπηλιά, που είχαν βρει στην άλλη άκρη του νησιού. Φτάνοντας εκεί, μπήκαν στο εσωτερικό της. Ήταν πλέον ασφαλείς…έτσι νόμιζαν. Δεν ήξεραν όμως ότι η ανεξερεύνητη σπηλιά έκρυβε ένα μεγάλο μυστικό που ήταν και η αιτία της άφιξης των πειρατών στο νησί. Μετά από λίγα λεπτά άκουσαν βήματα να πλησιάζουν.- Δεν είναι δυνατόν! Είναι οι πειρατές!

Φώναξε έντρομη η Ελένη.- Τι θέλουν εδώ; αναρωτήθηκε ο Αχιλλέας. - Πού είναι ο θησαυρός; Πού τον έχετε

κρύψει; Απαιτούμε να μάθουμε!ρώτησε με θυμό ο πρώτος πειρατής εισβάλλοντας στην σπηλιά.

Τα παιδιά ανυποψίαστα, αποκρίθηκαν πως δε γνώριζαν τίποτα. Τότε εξαγριωμένοι οι πειρατές άρχισαν να τα κυνηγούν νομίζοντας ότι τους έλεγαν ψέματα. Το κυνηγητό συνεχίστηκε για ώρες μέσα στο νησί. Τα δύο αδέρφια τρομαγμένα καθώς ήταν, είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους και σκέφτηκαν να σκαρφαλώσουν σε ένα ψηλό δέντρο για να σωθούν.

Για κακή τους τύχη οι πειρατές τα αντιλήφθηκαν σχεδόν αμέσως καταφέρνοντας να τα περικυκλώσουν. Δεν είχε νόημα πια να αντισταθούν. Έτσι παραδόθηκαν. Οι πειρατές βλέποντας τον τρόμο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα των παιδιών πείστηκαν για την αθωότητά τους και τους πρότειναν να συνεργαστούν.

Μετά από πολύωρη αναζήτηση, τα παιδιά τελικά ανακάλυψαν το κρυμμένο θησαυρό σε ένα σεντούκι στο βάθος της σπηλιάς με τη βοήθεια του χάρτη που είχαν μαζί του ς οι πειρατές. Έτσι εκείνοι χαρούμενοι τα ευχαρίστησαν για την πολύτιμη βοήθεια τους χαρίζοντάς τους ένα μέρος του θησαυρού. Ο Αχιλλέας και η Ελένη είχαν ακούσει από τους γονείς τους για έναν τόπο μαγικό που τον λένε Ελλάδα. Έτσι παρακάλεσαν τους πειρατές να τους βοηθήσουν να φτάσουν εκεί. Πράγματι, την επόμενη μέρα σαλπάρισαν παίρνοντας μαζί τους και το νέο τους φίλο, τον Αζώρ. Φτάνοντας στον προορισμό τους, αντίκρισαν ένα πολύ όμορφο τοπίο που έμοιαζε πολύ με την πατρίδα τους. Έφτιαξαν ένα ωραίο και ευρύχωρο σπίτι και έστειλαν ένα γράμμα στους γονείς τους που τους προσκαλούσε να έρθουν. Μόλις οι γονείς έλαβαν το μήνυμα και πληροφορήθηκαν ότι τα παιδιά τους ήταν σώα και αβλαβή, έσπευσαν αμέσως στην περιοχή. Φτάνοντας τα αγκάλιασαν χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι από τη φυσική ομορφιά του τοπίου αποφάσισαν να

μείνουν μαζί τους. Μάλιστα προσκάλεσαν με γράμματα συγγενείς και φίλους που ζούσαν στη Μικρά Ασία. Όσοι τους επισκέφτηκαν στη νέα τους πατρίδα, παρέμειναν σ’αυτή φτιάχνοντας μικρές κατοικίες. Οι νέοι κάτοικοι ασχολούνταν με την αλιεία και το εμπόριο. Ο μαγικός αυτός τόπος ονομάστηκε Νέα Πέραμος σε ανάμνηση της παλιάς τους πατρίδας που δεν ξέχασαν ποτέ.

ΤΕΛΟΣ