ΕΚΤΑΚΤΗΕΚΔΟΣΗ

Ιούνιος 2011

Μαχητική εφημερίδα για τη χειραφέτηση του κόσμου της εργασίας efimeridadrasi@gmail.com

ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ

ΙΣΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Τα κοινά αγαθά στα χέρια της κοινωνίας

ΕΞΩ ΑΠΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑ

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΑΝΤΟΥ

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ• Ούτε ιδιωτικοποίηση-ούτε κρατικοποίηση/εθνικοποίηση: Όλα τα δημόσια κοινά αγαθά στα χέρια της κοινωνίας. Δημιουργία τους με ελεύθερο, συνεργατικό τρόπο. Ελεύθερη, δωρεάν ισότιμη πρόσβαση σε αυτά από όλους. Κάλυψη όλων των κοινωνικών αναγκών, με μη κρατικούς, μη καπιταλιστικούς όρους.

• Κατάληψη των ιδιωτικοποιημένων και υπό ιδιωτικοποίηση «δημόσιων» οργανισμών και επιχειρήσεων από τους εργαζόμενους και την κοινωνία και λειτουργία τους έξω από την αγορά για τις κοινωνικές ανάγκες.

• Μαζική ανυπακοή-άρνηση πληρωμών παντού. Έτσι δε θα πληρώσουμε το χρέος, δεν περιμένουμε την αναδιαπραγμάτευση ή τη διαγραφή του από καμιά κυβέρνηση, δεν διαλέγουμε με ποιο νόμισμα (ευρώ ή δραχμή) θα πληρώνουμε και θα μας εκμεταλλεύονται.

• Κατάληψη και αυτοδιαχείριση επιχειρήσεων που κλείνουν, απολύουν μαζικά ή δεν πληρώνουν, και δημιουργία δικτύου αυτοδιαχειριζόμενων επιχειρήσεων σε σύνδεση με τις τοπικές κοινότητες και με τις ανάγκες τους, καθώς και με δημιουργία ανεξάρτητου από την αγορά δικτύου ανταλλαγών και διάθεσης προϊόντων.

• Απεργίες οργανωμένες από τα κάτω, με γενικές συνελεύσεις, ανεξάρτητα από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, με μπλοκάρισμα της παραγωγής, των υπηρεσιών, και καταλήψεις νευραλγικών κρατικών οργανισμών, υποδομών και τομέων παραγωγής-διανομής-κατανάλωσης.

• Καλούμε όλα τα πρωτοβάθμια σωματεία που κινούνται σε ανεξάρτητη κατεύθυνση να εντείνουν τη ρήξη τους με τον κρατικό και καθεστωτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και των μεγάλων Ομοσπονδιών τους, να πάρουν μαχητικές πρωτοβουλίες και να συμβάλλουν σε έναν ανεξάρτητο-αντικυριαρχικό οριζόντιο συντονισμό των γενικών συνελεύσεων και των επιτροπών αγώνα στους χώρους δουλειάς.

• Δημιουργία αγροτικών συνεργατικών κοινοτήτων για παραγωγή που θα σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο, χωρίς τους σπόρους και τα χημικά των πολυεθνικών, με οριζόντιο δίκτυο διάθεσης των προϊόντων εκτός αγοράς και εκτός των νορμών (και των επιδοτήσεων) της Ε.Ε. Δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων αστικών αγρών σε δημόσιους χώρους (π.χ. Ελληνικό) για την επίλυση με τα δικά μας μέσα του επισιτιστικού προβλήματος.

• Ελεύθερες δωρεάν μετακινήσεις για όλους. Αυτοδιαχείριση των ΜΜΜ από τους εργαζόμενους.

• Κατάληψη και αυτοδιαχείριση δημόσιων και εκκλησιαστικών κτιρίων και κλειστών σπιτιών για τη στέγαση όλων των αστέγων.

• Δημιουργία δομών απελευθερωτικής λαϊκής εκπαίδευσης, της ολόπλευρης γνώσης, της χειραφέτησης, της κριτικής σκέψης, της χαράς και της δημιουργίας, πέρα από το κρατικό και ιδιωτικό εκπαιδευτικό σύστημα, με καθορισμό του τι και πώς μαθαίνουμε από την ίδια την κοινωνία.

• Δημιουργία δομών λαϊκής υγείας, με καταλήψεις ανάλογων χώρων, που θα λειτουργούν έξω από το κύκλωμα του φαρμάκου και την κλίκα των μεγαλογιατρών.

• Δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων χώρων φροντίδας παιδιών, παιδότοπων χαράς και δημιουργίας.

• Συλλογικές κουζίνες και χώροι χαρίσματος και ανταλλαγών, σε σύνδεση με τα δίκτυα των αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών παντοπωλείων και των αγροτικών κοινοτήτων.

• Όποτε κι αν γίνουν εκλογές, η θέση μας είναι στις πλατείες και τις λαϊκές συνελεύσεις. Δεν εκχωρούμε σε κανέναν το δικαίωμα να μας «εκπροσωπεί», να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς.

Με τους δικούς μας εργατικούς και κοινωνικούς αντιθεσμούς

...

Η εφημερίδα «ΔΡΑΣΗ » είναι μια

διμηνιαία μαχητική εφημερίδα λόγου

και δράσης, που διανέμεται δωρεάν

σε εργασιακούς και κοινωνικούς

χώρους και απευθύνεται σε όλο τον

κόσμο της εργασίας. Η βάση της

λειτουργίας της είναι οι ανοιχτές

αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις, όπου καθένας

-μιά ενδιαφερόμενος- η καλείται να συμμετάσχει και να

συνεισφέρει σ’ αυτό το εγχείρημα.

Ο στόχος της είναι να συμβάλει στην ανάπτυξη ενός

πολύμορφου μαζικού χειραφετημένου κινήματος του

κόσμου της εργασίας, αποτελώντας παράλληλα φωνή

αντιπληροφόρησης από τους χώρους εργασίας, άμεσης

έκφρασης των εμπειριών και επικοινωνίας όλων των

αόρατων από τους καθεστωτικούς πολιτικούς και

συνδικαλιστικούς θεσμούς και φορείς, ενότητας των

εργαζομένων-ανέργων-νεολαίων-αγροτών-μεταναστών

και μαχητικής παρέμβασής τους σε κάθε πρόβλημα της

καθημερινότητας σε κάθε χώρο εργασίας. Αλλά και ανοιχτό

βήμα έμπρακτων μορφών αλληλεγγύης και συσπείρωσης,

ώστε ο κόσμος της εργασίας να πάρει την υπόθεσή του και

τους αγώνες στα χέρια του για ν’ αλλάξει τη ζωή του.

Θέλει να συμβάλει στην ανάπτυξη ενός πραγματικού

αντίπαλου δέους του κόσμου της εργασίας στην επίθεση

του κεφαλαίου και του κράτους, στους «ειδικούς»,

στους επαγγελματίες «σωτήρες», σε όλο το φάσμα του

καθεστωτικού συνδικαλισμού (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΕΣΑΣΕ, κ.λπ.) ή

τύπου ΠΑΜΕ και ΠΑΣΥ. Ενός μαχητικού και ακηδεμόνευτου

κινήματος βάσης, ανεξάρτητου από κράτος, αφεντικά,

καθεστωτικό συνδικαλισμό, χωρίς κοινοβουλευτικές

αυταπάτες, που θα αφορά την εργαζόμενη κοινωνική

πλειοψηφία για τη χειραφέτηση του κόσμου της εργασίας,

την αδιαπραγμάτευτη διεκδίκηση των αναγκών και των

επιθυμιών μας και την ανάπτυξη αμεσοδημοκρατικών -μη

κρατικών, μη καπιταλιστικών- μορφών εργατικής και

κοινωνικής συσπείρωσης, αλληλεγγύης, αντίστασης, αγώνα

και δράσης.

Η εφημερίδα «ΔΡΑΣΗ» αναδεικνύει και ενισχύει

κινηματικές παρεμβάσεις και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, που

απαλλαγμένες από φοβίες, κλισέ και δόγματα, θα προβάλλουν

σήμερα ένα απελευθερωτικό αξιακό πρόταγμα, επιθετικό

προς το κυρίαρχο, στους δρόμους της επαναστατικής

ανατροπής και της ελευθερίας. Ώστε οι αγώνες του κόσμου

της εργασίας να βάλουν φραγμό στην εξατομίκευση, στην

ηττοπάθεια, στον κατακερματισμό, στην αλλοτρίωση, στο

συντεχνιασμό και στην υποταγή.

Σήμερα ο κόσμος της εργασίας δέχεται έναν ολομέτωπο

πόλεμο από κράτος και κεφάλαιο με ανεργία, καταστολή,

επισφαλή εργασία, εργασιακές σχέσεις λάστιχο, εργοδοτική

τρομοκρατία, εκμετάλλευση και καταπίεση. Στο βαθμό

που της αναλογεί, η εφημερίδα «ΔΡΑΣΗ» ενώνει τη φωνή

της με τα πραγματικά συμφέροντα όλου του κόσμου της

εργασίας, με τις συλλογικότητες και τα κοινωνικά κινήματα

που αντιτάσσουν το δικό τους πόλεμο για την αυτοοργάνωση,

την αλληλεγγύη, την άμεση δημοκρατία, τις εργατικές και

κοινωνικές συνελεύσεις βάσης και την άμεση συλλογική

αντίσταση και δράση. Για την καθολική απελευθέρωση

και χειραφέτηση του κόσμου της εργασίας. Για τη ριζική

επαναστατική κοινωνική αλλαγή.

Για επικοινωνία, άρθρα, καταγγελίες, ανταποκρίσεις:τηλ.: 6957 147310

email: efimeridadrasi@gmail.com, http://efimeridadrasi.blogspot.com

Συναντώντας τη

Δεν υπάρχουν αδιάβατοι δρόμοι.

Οι δρόμοι γίνονται περπατώντας...

Δύο απουσίεςΣτις πλατείες της χώρας, σημειώνονται απουσίες. Μεταξύ τους, ορισμένων που δε μπορούν!... Να, σαν τον Γιάννη Καυκά, παρά τόσο δα δολοφονημένο, και τον Φώτη Δήμου, ακόμα προφυλακισμένο μετά το μακελειό των ΜΑΤ στην ειρηνικότατη εργατική διαδήλωση της 11ης Μάη.Όχι ότι αν οι διαδηλωτές ήταν «φορτσάτοι» θα «άξιζαν» το μπατσο-κρεματόριο της Πανεπιστημίου. Ο Γιάννης αναρρώνει σταδιακά. Τους χασάπηδές του, τους κρύβουν οι συνάδελφοί τους, «αξιόπιστοι» μάρτυρες κατηγορίας του Φώτη («δωράκι από μας» αποκάλεσαν το αδέσποτο σακκίδιο με μπουκάλια και λοιπά, που του φόρτωσαν) και των άλλων 11 συλληφθέντων. Θ.Γ.Κ.

Το αντιφατικό, το ηλίθιοκαι το επικίνδυνοΣαν κάθε μεγάλο και καινούριο, η σημερινή διαμαρτυρόμενη χώρα ζει χάη και αντιφάσεις. Παρόντα νέα, αλλά και αγκυλωμένα ρεύματα, η ελπίδα και ο ανορθολογισμός, η διαταξικότητα, και η ταξική πάλη. Στον ηλίθιο, που επιμένει, σε μπλογκς ή «πάνω πλατείες» να σου η συνωμοσιολογία: «Στο κατάντημα μας έφτασαν οι Εβραιοσιωνιστομασώνοι...», ίσως και οι Νεφελίμ...ποιος ξέρει;.. Ο ελληνορθόδοξος ρατσισμός «απάντηση» πασπαρτού!.. Παράλληλα, θύματα πιο προσωποποιημένου, στοχευμένου ρατσισμού, κράτους και «πολιτών», ξαναγίνονται οι Τσιγγάνοι!.. Σε αθηναϊκές γειτονιές, στο Μεσολόγγι, στην Ηλεία...Η σκληρή ειρωνεία; «Ύμνο» γκάγκαρων νεοναζιστικών ομάδων αποτελεί χρόνια πια το υπέροχο έργο του Παλαμά... «ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»!... Θ.Γ.Κ.

Για τη ζωή και την ελευθερία...Ένα μήνα τώρα, η ζωή επιστρέφει στις πλατείες. Τα όνειρα, οι προσδοκίες και οι αγωνίες χιλιάδων ανθρώπων ξεχύθηκαν στους δημόσιους χώρους. Άνθρωποι μέχρι πρότινος βουβοί, απελπισμένοι και χαμένοι στη μοναξιά της καταναλωτικής ψευδαίσθησης και των ψεύτικων υποσχέσεων των κάθε λογής πολιτικάντηδων, τώρα κοινωνικοποιούνται και ανακαλύπτουν τη μαγεία της συνεύρεσης, της αλληλεγγύης και της αναζήτησης, μακριά και έξω από το βόρβορο της συστημικής σαπίλας.Είναι απίστευτη η αίσθηση αν περιδιαβεί κάποιος ανάμεσα στις παρέες στο Σύνταγμα. Έξαλλοι πρώην ψηφοφόροι, ταλαιπωρημένοι συνταξιούχοι, εξοργισμένοι απολυμένοι, επικοινωνούν -για πρώτη ίσως φορά στη ζωή τους- με τον διπλανό τους και γράφουν τη δική τους ιστορία αναζητώντας ανάσα κόντρα στην ασφυξία που δεν προκαλούν μόνο τα αέρια των μισθοφόρων της εξουσίας, αλλά η καθημερινή μιζέρια.Μέσα από το πρόταγμα για άμεση δημοκρατία, γεννιέται το καινούργιο αύριο, για τη ζωή και την ελευθερία.

Μ.Γ.

Κέρδη απ’ το θάνατοΑκόμη και την στιγμή που παραπαίει μέσα στην ανυποληψία του, το σύστημα εξουσίας εξακολουθεί να σκοτώνει. Τέσσερις νεκροί εργαζόμενοι και πέντε τραυματίες στους χώρους δουλείας από τις αρχές Ιουνίου. Η αιτία πάντα η ίδια. Απουσία μέτρων προστασίας, εντατικοποίηση, απειλές απόλυσης.Ο 28χρονος μετανάστης Tushi Arben, άφησε την τελευταία του πνοή εκτελώντας γεωργικές εργασίες στην Εύβοια. Στα 58 του χρόνια, ξεψύχησε μετά από 14 μέρες νοσηλείας ο ηλεκτροσυγκολητής που τραυματίστηκε βαριά επισκευάζοντας ελληνόκτητο δεξαμενόπλοιο στην επισκευαστική ζώνη στο Κερατσίνι.Νεκρός για ένα μεροκάματο και 52χρονος οικοδόμος που εργαζόταν σε έργο κατασκευής του δρόμου Ακτίου - Βόνιτσας. Στα 31 του δολοφονήθηκε εργάτης της ΔΕΗ στο Ηράκλειο Κρήτης.Τέσσερις από μας, δεν μπορούν πια να μοιραστούν το κοινό όνειρο. Δολοφονήθηκαν κυνικά από τα λαμόγια και τους ημέτερους που κερδίζουν και απ’ το θάνατο... Μ.Γ.

Κάτω από το βάρος της διαρκούς εξαθλίωσης και καταπίεσης του εκμεταλλευτικού καθεστώτος και των δομών της διαμεσολάβησης και της εκπρο-

σώπησης που το συντηρούν και το αναπαράγουν, χιλιάδες εργαζομένων, απόκληρων και νέων δίχως αύριο και προοπτική αρνούνται να συνεχίσουν να ζουν όπως πρώτα, προτάσσοντας τη διαρκή ρήξη και αντιπαράθεση, μέχρι τη νίκη.Η πλημμυρίδα της οργής και αγανάκτησης για τους κλέφτες και τους απαλλοτριωτές της ζωής και των ονείρων, ανταμώνει με την αυτεξούσια θέληση στη συμμετοχή και τη δράση των συνελεύσεων στις πλατείες και τις γειτονιές, το πρόταγμα της άμεσης δημοκρα-τίας γίνεται προϋπόθεση για τα απελευθερωτικά χειρα-φετημένα χρόνια του μέλλοντός μας.Το πάθος, η εμμονή και η θέληση για αλλαγή των πάντων ρηγματώνουν τις στέρεες βάσεις για την αναπαραγωγή της κυρίαρχης συνείδησης, κάνουν ανενεργά τα «ανατρεπτικά» σχέδια επί χάρτου, αρ-νούνται τον σωτηριολογικό μεσσιανισμό της ιδεολο-γικής αυθεντίας, ακυρώνουν τους ειδικούς και την ανάθεση, αναδεικνύουν την καθολική ανθρώπινη ουσία ως συλλογική πρωτοπορία για το σπάσιμο της εκμεταλλευτικής αλυσίδας.Οι ελεεινοί εκπρόσωποι των συμφερόντων τους, γρα-φειοκράτες αντιπρόσωποι της εργαζόμενης πλειο-ψηφίας, διαισθανόμενοι την αρχή του τέλους που

Η σημερινή δυαδική πρωτόλεια κατά-σταση που ζούμε, ήδη από την κοι-νωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του

2008, σπάζει τα στεγανά στη λήψη των αποφάσεων, δημιουργεί και επεκτείνει τις ζώνες άσκησης της ελευθερίας, απομυ-θοποιώντας σε μαζική κλίμακα την κοινο-βουλευτική δημοκρατία.Αναμφίβολα οι διεργασίες που συντελού-νται στο Σύνταγμα και στις Λαϊκές Συνε-λεύσεις δεν αποτελούν ουδέτερες ή εξι-σωτικές διαδικασίες που αποκρύπτουν την ταξική και ιεραρχική διαίρεση της κοινωνίας, απεναντίας η πραγματική διάστασή τους αναδεικνύεται από τα βαθιά καταπιεσμένα, εκμεταλλευόμενα και διευθυνόμενα λαϊκά και νεολαιίστικα στρώματα που δεν έχουν καμιά φωνή και δεν οριοθετούν την πολιτική τους στάση σε κανένα ιδεολογικό δογματικό πολιτικό μανιφέστο και σε καμιά πολιτική «πρωτοπορία», γιατί δεν ελπίζουν σε τίποτα και σε κανέναν.Για την εξουσία αυτή η κίνηση του «χύμα λαού» διαβάζεται σαν εκτροπή από τον κανόνα της κρατικής, κοινοβουλευτικής κυριαρχίας και εξουσίας: ανομία, από-κλιση, περιθώριο, ένα υπόλοιπο σχεδόν ασήμαντο, ενώ είναι πλειοψηφικό.Ενώ για τα καθεστωτικά κόμματα και όλες τις αποχρώσεις της αριστεράς εμ-φανίζεται ως κάτι απολιτικό που μπο-ρεί να είναι παραγωγικό μόνο αν εί-

ναι ελέγξιμο, πιστεύοντας ότι με τον καιρό θα το πολιτικοποιήσουν, θα το ορθολογικοποιήσουν, θα το φέρουν στα μέτρα τους εξετάζοντάς το μηχανιστικά και χρησιμοποιώντας το εργαλειακά ως μέρος του εκάστοτε εξουσιαστικού πολι-τικού τους σχεδίου. Όμως η πολιτική ταυτότητα του «χύμα λαού» των πλατειών είναι το καθημερινό, είναι η έκφραση της λαϊκής θέλησης, η συζήτηση που διαρκώς διακόπτεται και επαναλαμβάνεται μεταξύ των μελών της κοινωνίας, που προσπαθούν να βρουν κοινούς τρόπους επικοινωνίας, συναπό-φασης και δράσης. Είναι η νέα ταυτότητα των πολλών, έννοια χειραφετημένης δράσης, αυτοοργάνωσης των ατομικών και κοινωνικών εμπειριών και βιωμάτων, ζωντανή συνεργατική κοινότητα ενάντια στο σύστημα, τοπική και περιφερειακή συγκρότηση ενάντια στο κέντρο, παρέ-λαση μάχης πάνω στα κουφάρια των κυβερνώντων, των «ειδικών» της πολι-τικής -εν δυνάμει νέων τυράννων- που θέλουν να το μπολιάσουν με τον ιό της υποταγής, των πάσης φύσεως σωτήρων, των «παπάδων» της πολιτικής θεολογίας, των επιστημολόγων παραχαρακτών της κοινωνικής ιστορίας. Είναι αυτός ο «χύμα λαός» που, χωρίς τις περιχαρακώσεις του παρελθόντος, καταλύει στην πράξη τη διαμεσολάβηση, την αντιπροσώπευση, εισβάλλει βίαια

στο προσκήνιο απειλώντας την κοινο-βουλευτική δημοκρατία με την άμεση δημοκρατία των Λαϊκών Συνελεύσεων και έχει τη δυνατότητα να αντιπαρέρχεται στην καταστολή με μορφές συλλογικής αυτοάμυνας και αντεπίθεσης. Κυρίως αναπτύσσεται αντικαθιστώντας το πρό-βλημα με πρόβλημα και σε σχέση με την προσφορά καθεστωτικών θεσμικών λύσεων αποδεικνύεται κατά μοναδικό τρόπο ανυπάκουος και απείθαρχος, επι-καλούμενος την πολιτική τώρα και πάντοτε σε πρώτο πρόσωπο, στο ΕΜΕΙΣ.Με τρόπους και μέσα μιας κοινωνικής πολιτικής των όλων και των ίσων, αντι-εξουσιαστικής μορφής, που μπορούν να δρουν στο μητροπολιτικό πεδίο απο-κτώντας συνείδηση ότι η εξουσία δεν είναι ανυπέρβλητη, που αποκτούν φωνή με τα δικά τους ανεξάρτητα και αυτόνομα μέσα κοινωνικού μετασχηματισμού και τις αμεσοδημοκρατικές, αντιϊεραρχικές διαδικασίες και δοκιμάζουν στην πράξη το χτίσιμο του αντίπαλου δέους των από κάτω, απέναντι στον ολοκληρωτισμό της κρατούσας κατάστασης. Είναι προφανές ότι ο κόσμος των πλατειών δεν εγκαταλείπει την πολιτική, επειδή θέλει θετικά να την καταστρέψει, επειδή η μόνη πολιτική που του ταιριάζει αληθινά είναι η πολιτική της καταστροφής των εξουσιαστικών θεσμών. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η άμεση δημοκρατία των

τους περιμένει, ματαιοπονούν και ελπίζουν για μια αναβάθμιση στη συνείδηση του κόσμου της εργασίας που τους λοιδορεί και αντιμάχεται, ανακοινώνοντας «αγωνιστικά» πλάνα που δεν μπορούν και ούτε θέλουν να υλοποιήσουν. Το «να φύγουν όλοι», ως συνολική απαίτηση των ανυπότακτων όλης της κοινωνίας τούς αναλογεί αποκλειστικά στο βαθμό που στήριξαν και διαιώνισαν το καθεστώς της υποδούλωσης των εργαζομένων στις ορέξεις της ταξικής κυριαρχίας.Είναι επίκαιρο τώρα πια όσο ποτέ άλλοτε η απαίτηση αυτή να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής ρήξης με το σύστημα της κάθετης και ιεραρχικής οργάνωσης

του συνδικαλιστικού κινήματος, αμφισβητώντας το ριζικά. Ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε το αντίπαλο δέος της οριζόντιας δομής των συνελεύσεων, επιχει-ρησιακών-κλαδικών σωματείων, επιτροπών ανέργων και επισφαλών εργαζομένων, με τους αιρετούς-κλη-ρωτούς και περιοδικά ανακλητούς από το σύνολο των συμμετεχόντων εκπροσώπους. Ως αρχή της τελικής πράξης αποχώρησης από τον προηγούμενο σχηματισμό να ορισθούν οι αποφάσεις των συνελεύσεων ανά χώρο και κλάδο που θα άρει το δικαίωμα της εκπροσώπησης από τα όργανα των γραφειοκρατών, μαζί με τη συγκέντρωση υπογραφών και άλλων μέσων που θα αναδεικνύουν τη «χαμένη τους τιμή» και την «απώλεια» της εμπιστοσύνης εκ μέρους μας.Ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής και η ιδιο-ποίηση από τα αφεντικά και το κράτος του αποτελέσμα-τος της, κάνουν επίκαιρη την ανάγκη για δημιουργία αυτοοργανομένων και αυτοδιαχειριζόμενων δομών σε βασικούς τομείς όπως: υγεία, παιδεία, κατοικία, μαζικές μεταφορές, καθώς και την κατάκτηση του ελέγχου των επιχειρήσεων που χρεοκοπούν και στις οποίες εκβιάζουν με απολύσεις οι εργοδότες, προτάσσοντας παράλληλα τη ριζική μείωση του χρόνου εργασίας ως προϋπόθεση επανάκτησης της χαμένης μας ζωής. Τότε θα φύγουν όπως πρέπει...

Βασίλης Διαμάντης

Η Άμεση Δημοκρατία ως απειλή και κίνηση εξόδου από τον κοινοβουλευτισμό

λαϊκών συνελεύσεων και ο συντονισμός τους σε τοπικό, περιφερειακό, πανελλα-δικό επίπεδο είναι η ικανότητα παραγωγής της συνείδησης της κοινωνικής δράσης, πέρα κι έξω από τις αξίες του καθε-στώτος. Μακροπρόθεσμα είναι το όλον, η κοινωνικοποίηση της δράσης, το γκρέμι-σμα όλων των εξουσιαστικών θεσμών, η ριζική κοινωνική αλλαγή. Βραχυπρόθε-σμα είναι το μέρος, η απάντηση και η λύση στα καθημερινά προβλήματα, η απαίτηση για μια καλύτερη ζωή, η αυτο-νόμηση από τις αξίες και λογικές του καθεστώτος. Της συνειδητοποίησης ότι μπορούν να πραγματώσουν τις επιθυμίες τους, να συνεργαστούν, διεκδικώντας να πάρουν πίσω την κλεμμένη τους ζωή, της δυνατότητας ότι τα πράγματα μπορεί κι αλλάζουν από σήμερα και όχι σε ένα μακρινό αβέβαιο μέλλον.

Θοδωρής Θεοδωρόπουλος

Εργατικοί αντιθεσμοί των συνελεύσεων

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ - Ιούνιος 2011

Μπορούμε χωρίς αφεντικά και διαμεσολαβητές

Οποιος βρεθεί στην πλατεία νοιώθει την αποφα-σιστικότητα του κόσμου ο οποίος θέλει να συμ-βάλλει στην δημιουργία εκείνων των περιστάσεων

που θα διευκολύνουν την επίτευξη των στόχων: ελ-ευθερία, ευτυχία, ισότητα. Στο υπάρχον σύστημα ενα-ντιώθηκε η πλειοψηφία των "αγανακτισμένων" της πλα-τείας Συντάγματος και όχι μόνο, αναζητώντας μια και-νούρια κοινωνικοπολιτική μορφή, ικανή να δώσει ζωή σε μια δράση, σε μια εξέλιξη που θέλει να συγκρουσθεί με τα προβλήματα της καθημερινότητας και ταυτόχρονα να ενεργοποιήσει την επαναστατική ώθηση. Μια καινούρια πολιτική που πρέπει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα στην καθημερινότητα αποτυπώνοντας τη διαφορά.Το μέσον είναι η άμεσο-δημοκρατία που στοχεύει στην καταστροφή της πολιτικής ή οικονομικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Προτάσσονται αντιθεσμίσεις που είναι ενάντια στην αποξένωση κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου. Εξού και η άρνηση των κομμάτων με τις σημαίες και τα σύμβολά τους, τα οποία θέλουν να επιβάλλουν τη δική τους αλήθεια με τις έτοιμες θεωρίες και την αποδοχή πρακτικών που είναι προϊόντα της εξουσιαστικής ιδεολογίας όπως η αντιπροσώπευση ή η

ύπαρξη σωματείων που είναι προστατευμένα από τους θεσμούς του κράτους για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας για μας, χωρίς εμάς.Οι αποφάσεις των δράσεων παίρνονται αμεσοδημοκρατι-κά, οριζόντια, αδιαμεσολάβητα και οι δράσεις είναι άμεσες και υλοποιούνται συλλογικά ή ατομικά. Με αυτόν τον τρόπο κερδίζεται η συνειδητή συνεργασία και η αλληλεγγύη που θα χαρακτηρίσουν την απελευθέρωση όλων μας από τα δεσμά κάθε μορφής εξουσίας και θα οδηγήσουν στην ανατροπή αυτού του απάνθρωπου σύστηματος. Οι αυθεντίες, οι οικονομολόγοι και οι ρή-τορες, αποπέμπονται γιατί μόνο εμείς γνωρίζουμε τις ανάγκες μας και μπορούμε να δώσουμε τις λύσεις στα προβλήματά μας, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Είμαστε ικανοί να διευθετήσουμε μόνοι μας τα συμ-φέροντά μας και καθετί που προκαλεί μίσος στην κατα-πίεση, ενισχύει την αλληλεγγύη και μας φέρνει πιο

κοντά στο σκοπό μας: μπορούμε και χωρίς αφεντικά και διαμεσολαβητές.Απέναντι στην καταναγκαστική εργασία εμείς απαντάμε με την αυτοδιαχείριση. Παίρνουμε τα μέσα παραγωγής στα χέρια μας, δημιουργούμε κολλεκτίβες, συμμετέχουμε σύμφωνα με τις ανάγκες μας, για τις ανάγκες μας.Επιδιώκουμε το αυτεξούσιο που σημαίνει ότι αποφα-σίζουμε για μας χωρίς την επέμβαση άλλων οργάνων. Απέναντι στους θεσμούς των εξουσιαστικών, πολιτικών δομών, προτάσσουμε την αυτοοργάνωση που στηρίζεται στην εκούσια ομαδική συγκρότηση αυτόνομων ατόμων, στην αμοιβαία βοήθεια, στην κατανόηση και στην αλ-ληλεγγύη. Αλλάζουμε νοοτροπία, καθημερινότητα. Παύουμε να είμαστε παθητικοί και αδιάφοροι θεατές αλλά συμβάλ-λουμε με όλες τις δυνάμεις μας ώστε να δημιουργήσου-με εκείνες τις περιστάσεις που θα μας διευκολύνουν να κατακτήσουμε το στόχο μας. Προβαίνουμε σε καταλήψεις δημοσίων κτιρίων στα οποία θα στεγαστούν οι άστεγοι. Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να κοιμάται στους δρόμους. Η υγεία, η παιδεία είναι δημόσια αγαθά και πρέπει να τα διαχειριζόμαστε εμείς. Να πάψουμε να είμαστε πελάτες κρατικών ή ιδιωτικών φορέων.Δημιουργούμε χώρους όπου κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει ζεστασιά, αγάπη, θαλπωρή.Το εγχείρημα της πλατείας Συντάγματος με τις αμεσο-δημοκρατικές αποφάσεις, την αυτοδιαχείριση και την αυτοοργάνωση πρέπει να επεκταθεί στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στα νοσοκομεία, στην εκπαίδευση, στα σπίτια μας, στα σωματεία.Είναι ανάγκη να κάνουμε μικρά βήματα για να εξασκη-θούμε για την επίτευξη του μεγάλου βήματος.

Έφη Πανοτοπούλου

Οι εξεγέρσεις γίνονται αυθόρμητα. Αυτό συνέβη στην πλατεία Συντάγματος όταν κατακλύστηκε από χιλιάδες κόσμο διεκδικώντας το τέλος κάθε λογής εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Αυτό που συνέβη στις 15 Ιούνη με τη μαζική και ηρωική υπεράσπιση της πλατείας Συντάγματος από τις

κατασταλτικές ορδές της «δημοκρατίας» έδειξε ξεκάθαρα τι δύναμη μπορεί να πυροδοτήσει η υπεράσπιση των «κοινών». Γιατί, βέβαια, αυτή η αξιοθαύμαστη αντο-χή, αλληλεγγύη και επιμονή των ίδιων των αγωνιζόμενων (που ξεπερνάει και την τολμηρότερη φαντασία των ποικι-λώνυμων "πρωτοποριών") έγινε δυνατή ακριβώς γιατί νιώθαμε ότι έχουμε να υπερασπίσουμε κάτι πραγματικό δικό μας (και όχι απλώς κάποιες κομματικές εντολές ή γενικώς μια "πολιτική γραμμή"): αυτό που από κοινού δημιουργήσαμε όλες αυτές τις μέρες, επαναοικειοποιούμενοι το δημόσιο χώρο για τις κοινωνικές ανάγκες έκφρασης, διαμαρτυρίας, συ-ζήτησης και αγώνα, ξηλώνοντας τις «περιφράξεις» του κράτους, της αγοράς και του πολιτικού συστήματος.Η δύναμη δημιουργίας και υπεράσπισης των «κοινών» είναι το κομβικό, νέο ποιοτικό στοιχείο της εξέγερσης των πλατειών, που τις εισάγει σε ένα δια-φορετικό πεδίο πολιτικής και δράσης από αυτό που μας έχουν συνηθίσει (και εξακολουθούν να μας καλούν) οι κομματικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις της ανώδυνης διαμαρτυρίας και της εκλογικής πελατείας. Είναι η εισβολή του

«εμείς», πάνω από τις διαιρέσεις και τους ρόλους που μας επιβάλλει καθημερινά η εξουσία και η καπιταλιστική παραγωγή (εργαζόμενος-άνεργος, παραγωγός-κατα-ναλωτής, ντόπιος-μετανάστης, ειδικοί-αδαείς, διευθυντές-διευθυνόμενοι, καθο-δηγητές-εκτελεστές, κ.λπ.), με τον αδιαμε-σολάβητο τρόπο της άμεσης δημοκρατίας. Αλλά είναι και η καθημερινή αναμέτρηση αυτού του «εμείς» με το τι μπορούμε να δημιουργήσουμε μόνοι μας, αυτόνομα, ανεξάρτητα, με τα δικά μας μέσα της αλληλεγγύης, της ισότητας και της συν-εργασίας, χωρίς την αλλότρια κρατική και κομματική κηδεμονία, και χωρίς το «αόρατο» χέρι της αγοράς και της εκμε-τάλλευσης που εξευτελίζει την ανθρώπινη

ύπαρξη. Γι' αυτό, αυτή η εξέγερση δεν μπορεί να χωρέσει σε κανένα, από τα έτοιμα από τα κομματικά γραφεία, αιτηματολόγιο, των δήθεν προοδευτικών και αριστερών λύσεων που το μόνο που ζητάνε είναι η επιστροφή σε μια πιο βιώσιμη καπιταλιστική ομαλότητα. Ο ορίζοντάς της θέτει ήδη το ερώτημα της αναδιάρθρωσης ολόκληρης της ζωής μας, της δημιουργίας των κοινών βάσεων μιας νέας ζωής έξω από εξουσιαστικές και εκμεταλλευτικές δομές. Και το ερώτημα αυτό δεν απαντιέται με «επαναστατικά προγράμματα» και «μεταβατικά σχέδια», όπου με την ...έγκριση των πρωτοποριών το «αυθόρμητο» γίνεται «συνειδητό» μέσα από διαδοχικούς προδιαγεγραμμένους σταθμούς (σήμερα η πτώση της κυβέρνη-σης, αύριο η πτώση της νέας κυβέρνησης και των νέων μέτρων, κ.οκ., μέχρι να φτάσουμε στη μαγική νύχτα της «εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα» και την εγκατάσταση μιας νέας «λαϊκής» ή «εργατικής» εξουσίας). Το ερώτημα αυτό απαντιέται μονάχα με την άσκηση της ελευθερίας. Την καθημερινή, διαρκή προσπάθεια να αποδείξουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε ελεύθερα, ότι δημιουργούμε τα μέσα και τους όρους για να είμαστε ελεύθεροι.Αυτή η άσκηση της ελευθερίας, με βα-σικές διαστάσεις την άμεση δημοκρατία

έξω από κάθε πολιτική και ιδεολογική αλλοτρίωση και τη δημιουργία των «κοι-νών» έξω από το κράτος και την αγορά, είναι η μόνη «ανατροπή» που ανοίγει εδώ και τώρα το δρόμο της κοινωνικής αλλαγής, δημιουργώντας το πεδίο της αυτοεκπαίδευσης όλων μας στην ελευθερία και στον συλλογικό πειραματισμό της υπέρβασης της εργασίας-δουλείας, των αλυσίδων του χρήματος, της κυριαρχίας των εμπορευμάτων πάνω στους ανθρώ-πους.Η ελεύθερη συνεργατική δημιουργία των «κοινών» είναι όρος για την ελεύθερη και ισότιμη πρόσβαση του καθενός σε αυτά. Το παρόν και το μέλλον, επομένως, της σύγχρονης χειραφετικής προσπάθειας βρίσκεται στο να ξαναπάρουμε στα χέρια μας και να αναδημιουργήσουμε με τους δικούς μας όρους όλους τους πόρους και τις ποιότητες της ζωής που μας έχουν υπεξαιρέσει. Με κοινότητες άμεσης δη-μοκρατίας, αλληλεγγύης, αγώνα και ελεύ-θερης δημιουργίας, να επεκτείνουμε και να αναπτύξουμε το πνεύμα της πλατείας Συντάγματος σε κάθε πεδίο, στην παρα-γωγή, στη στέγαση, στα τρόφιμα, στη γνώση, στην υγεία, στον πολιτισμό. Έτσι θα ξαναγίνουμε πρόσωπα, δραπετεύοντας από τα απρόσωπα ποσοστά των γκάλοπ τους, τους ρόλους και τις ιεραρχίες τους, επανασυγκροτώντας την πολιτική και τη συνεργασία πρόσωπο με πρόσωπο όπως στις πλατείες, δημιουργώντας και υπερασπιζόμενοι τα «κοινά». Η δημι-ουργία ενός άλλου κόσμου έχει ήδη ξεκινήσει...

Κώστας Χαριτάκης

Η ΑΝΤΙ-ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Τα «κοινά» στα χέρια της κοινωνίας

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ - Ιούνιος 2011