∆ ώ δ ε κ αΜικροδιηγήσεις

Ενδυµίων

Αθανάσιος Κούρτης

Αθανάσιος Κούρτης∆ ώ δ ε κ α Μικροδιηγήσεις

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΩΤΟ∆ΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΑΝΣΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΗ ΣΕΛΙ∆Α

ΤΗΣ ΤΕΘΛΑΣΜΕΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣBIBLIOTHEQUE

http://bibliotheque.gr/?p=21551

Αθανάσιος Κούρτης

∆ ώ δ ε κ αΜικροδιηγήσεις

Ενδυµίων

ΕΡΑΣΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Έβγαινε απογυµνωµένος στο ξέφωτο του σώµατός της,ζύγιζε τα µικρά της στήθη στις χούφτες του και µ’ όλοτο µήκος των χεριών του στο σκοτάδι, έτρεχε τις γραµ-µές του κορµιού της µε αργές, επαναλαµβανόµενες κι-νήσεις που την έκαναν να ανατριχιάζει˙ σαν νά ’παιρνεσχολαστικά τα µέτρα µιας άδειας αγκαλιάς.

[7]

ΜΙΑ ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ

Πάλευε να βγει από εκείνο το σπίτι και δεν έβρισκεκαµία διέξοδο. Αφού σιγουρεύτηκε πως οι κεντρικέςπόρτες και παράθυρα ήταν όλα σφραγισµένα, άρχισε νατριγυρνά στα δαιδαλώδη δωµάτια µε τις ατέλειωτες εσω-τερικές πόρτες γυρεύοντας κάποια µυστική κρύπτη πουσε πάει αλλού, µετακινώντας τα έπιπλα, ξηλώνοντας ταπλακάκια, σπάζοντας τις σωληνώσεις. Ξαφνικά το µάτιτου έπεσε στο ρολόι. Βούτηξε µέσα του και βρέθηκεπάλι πίσω, στη ζωή του. Το σπίτι ήταν ακόµη στα µπετά.Κι εκείνος ακόµη πολύ µικρός για να πηγαίνει ο νουςτου σε καβάντζες.

[8]

Ο ΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΕΤΣΙ

Η τρυφερότητα σου µαθαίνει σώµα µε τον ίδιο τρόποπου η µοναξιά σε διδάσκει σιωπή και ενίοτε κακία, έλεγεκαι καθήµενος οκλαδόν πίσω της, δάγκωνε απαλά τηνλευκή της πλάτη αποσπώντας µεγάλα κοµµάτια σάρκας.Εκείνη δεν αντιδρούσε καθόλου, τιµωρώντας τον µε τηναίσθηση της αβεβαιότητας.

[9]

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΕΣ

Ο ποιητής δεν θέλει να σου πει. Θέλει να πει. Μα κατάβάθος δεν θέλει να πει. Να σου πει θέλει.

[10]

ΑΦΙΞΕΙΣ-ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ

Μετά από κάθε σηµαίνουσα περίοδο της ζωής σου, επι-στρέφεις και πάλι στο χρόνο, σκέφτηκε ο γερό-γιατρόςµε την έφεση στις µικρούλες, καθώς άλλη µία από αυτέςτου γύρναγε την πλάτη και ξανάσπριζαν βήµα βήµα ταµαλλιά του.

[11]

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Ο λόγος της αυτοκτονίας του ήταν αυτό που λέµε «ερω-τική απογοήτευση». Πάνοπλοι και µε δεµένα τα µάτια οιαστυνοµικοί περνούσαν τις χαρακτηριστικές πορτοκαλίκορδέλες γύρω απ’ το σώµα της.

[12]

ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗ

Έφυγε τόσο φουρτουνιασµένος απ’ το σπίτι του πουβρόντηξε πίσω του την πόρτα σαν νά ’θελε να την σπά-σει. Ακούγονταν ακόµη οι γκρίνιες της γυναίκας του, οιάναρθρες στριγγλιές των παιδιών του. Όλα τα καλυµµέναυπαρξιακά του ήρθαν σαν ένα µικρό σµήνος από µέλισ-σες και στριφογύριζαν κυκλικά πάνω απ’ το κεφάλι του.Ο σωστός δρόµος, ο λάθος δρόµος, όλοι οι δρόµοι, οκαθόλου δρόµος. Προσπαθούσε να θυµηθεί που πήγαινεπριν. Έστριψε αλαφιασµένος σε µια γωνιά και βρέθηκεµε δύο µπουκάλια µπύρας σε µια έρηµη παραλία πουφυσούσε σαν χάδι. Σιγά σιγά ηρέµησε, σκέφτηκε όληεκείνη την παλαιά τρυφερότητα που, δε µπορεί, κάπουθά έχει κρυφτεί˙ σταδιακά συµβιβάστηκε και πάλι µε τηνισχύουσα κατάσταση. Τότε εκεί, στη µέση της άδειαςπαραλίας σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς κάποια αό-ρατη τουαλέτα, τον είχανε πρήξει οι µπύρες, βύθισε τοτσιγάρο του στην άµµο, έκανε να ανοίξει την πόρτα,κλειδωµένη…«Γύρισες; Είµαι στο µπάνιο, δεν θ’ αρ-γήσω πολύ…» ακούστηκε η φωνή της γυναίκας του˙ πα-ραπάτησε, έριξε ένα βάζο, κοίταξε τη θάλασσα καιφυσούσε ακόµη σαν χάδι.

[13]

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ

Αναµφίβολα θα γινόταν µια µεγάλη ποιήτρια. Είχε αυτόπου λένε άστρο: µια έµφυτη βαθιά κατανόηση, µια γλυ-κιά, ροµαντική αντίληψη επί των πραγµάτων και δυοτσακµακιές δίψα µέσα στο κέντρο των µατιών˙ ήταν επί-σης ιδιαιτέρως διαβασµένη και αρκούντως καταρτισµένηγύρω από το παρελθόν και το παρόν της ποίησης˙ κιακόµα ακόµα, αν ίσως το καλύτερο, είχε έναν υπέροχοκώλο σαν σύντοµη κλειστή παρένθεση.Αναµφίβολα θα γινόταν µια µεγάλη ποιήτρια. Μόνο πουσιχαινόταν να πατάει σκατά.

[14]

ΕΠΙΚΙΝ∆ΥΝΑ ΠΑΙΧΝΙ∆ΙΑ

Μέσα στα µάτια του βάδιζε αργά µια πεινασµένη αρά-χνη. Όταν άνοιξε το πλάνο, είδα το βλέµµα του πια-σµένο στο διχτυωτό καλσόν της κυρίας. Η παγίδα πάνταουδέτερη.

[15]

ΑΝΕΠΙ∆ΟΤΑ

Άνοιξε τα φρέσκα, καλοσιδερωµένα σεντόνια και µπήκεµέσα προσέχοντας να µη χαλάσει τις γωνίες και τις τσα-κίσεις τους. Τά έκλεισε σχολαστικά σαν φάκελο µε τηνίδια µέσα. Εκείνος πάλι, µόλις χθες σκεφτόταν πως έχεικαιρό να του γράψει.

[16]

ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ήταν τόσο ερωτευµένοι που αποφάσισαν σε ώρα αιχµήςκαι µε το φανάρι υπέρ των αυτοκινήτων, να διασχίσουντην κεντρική λεωφόρο της µεγαλούπολης πιασµένοι χέριχέρι. Ευτυχώς καταγράφησαν µόνο υλικές ζηµιές κι έτσι,έναντι λίγης µαγείας, αφέθηκαν ελεύθεροι να ερωτευτούν,να ζήσουν και να πεθάνουν µε άλλους στο πλάι τους.Περνώντας πάντα στο πράσινο.

[17]

[18]

ΕΙΣ ΑΝΑΜΟΝΗΝ

∆εν ήταν και καµιά τροµερή ιστορία. Απλά είχε τόσηκαι τέτοια σιωπή που έλεγες από ώρα σε ώρα κάτι θαγίνει. Μ’ αυτό τον τρόπο, µ’ αυτό τον φόβο έζησαν.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΡΑΣΤΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.....................................................7ΜΙΑ ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ..........................................................................8Ο ΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΕΤΣΙ........................................................................9ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΕΣ..............................................10ΑΦΙΞΕΙΣ-ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ.........................................................11Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ..............................................12ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗ.................................................................................13ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ..................................................................................14ΕΠΙΚΙΝ∆ΥΝΑ ΠΑΙΧΝΙ∆ΙΑ.........................................................15ΑΝΕΠΙ∆ΟΤΑ...................................................................................16ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.........................................................17ΕΙΣ ΑΝΑΜΟΝΗΝ..........................................................................18

[21]

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥΑθανάσιου Κούρτη ∆ώδεκα ΜικροδιηγήσειςΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΨΗΦΙΑΚΑ

ΦΙΛΙΑΣ ΧΑΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΛΑΛΙΩΤΗΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ

ΤΟΥ 2013

f