βρέχει σιωπέςαπόψε

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ

βρέχει σιωπέςαπόψεΠΟΙΗΣΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Στέλιος Καλαθάς

µην ασχολείσαι µε οτιδήποτε αξίζει λιγότερο από δύο στιγµές...

Ο Στέλιος Καλαθάς είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης

και εμψυχωτής των ομάδων «Συναισθηματικής

Διαλεκτικής» που ο ίδιος εμπνεύστηκε και

δημιούργησε.

Η Λία Κτιστάκη είναι ζωγράφος και σύμβουλος

ψυχικής υγείας.

Ο Αναστάσιος γεννήθηκε στα

Χανιά. Σπούδασε Ψυχολογία στο

Πανεπιστήμιο Κρήτης, μετεκπαιδεύτηκε στην

Κλινική Ψυχοπαθολογία και την Ψυχαναλυτική

Ψυχοθεραπεία.

Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται ως

ψυχολόγος στα Χανιά.

µνήµη µικρή,

καλότυχη τούτ

η

η µνήµη

Ο χρόνος κυλά

αλέθοντας τις σιωπές

κείνης της νιότης

ώσπου οι λέξεις να αποκτήσουν το βάρος της οντότητας

Λαµόγια, κρεατοφάγοι του χρήµατος, σας αφιερώνω την παγκόσµια ηµέρα της αποταµίευσηςστα καλά π

αιδιά που

βράζουν απ

ό σαδισµό

Η ζωή είναι χτισµένη στη

φαντασιακή πρέζα της

ανοµίας…

µα η ονείρωξη επιµένει τη δική της αλήθεια

µικροκαυ

γάδες

κοµµατικο

ί

εξηντάρη

δων

ετεροχρο

νισµένω

ν

η ιστορία, καλή µο

υ,

έχει µια αδιαµφισβήτητη

συνέχεια

Στις σιωπές ακούς τους

ήχους που ο λόγος

καταδυναστεύει...

Τα συµπεράσµατα σας ανήκουν

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com

www. ocelotos. gr

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

ISBN 978-960-564-034-7

ΒΡ

ΕΧ

ΕΙ Σ

ΙΩΠ

ΕΣ

ΑΠ

ΟΨ

Ε • Α

ΝΑ

ΣΤ

ΑΣ

ΙΟ

Σ Χ

ΑΡ

ΑΛ

ΑΜ

ΠΑ

ΚΗ

Σ

143 × 210 SPINE: 2.9 FLAPS: 80

0_cover_brexei siopes.indd 1 2/25/2013 11:23:14 AM

ΤιΤλος Βρέχει σιωπές απόψε ςυγγραφέας Αναστάσιος Χαραλαμπάκης ςκίΤςο εξωφύλλου Λία Κτιστάκη ςειρα Ποίηση [2358]0213/2 Copyright© 2013 Αναστάσιος Χαραλαμπάκης ΠρώΤη εκδοςη Αθήνα, Φεβρουράριος 2013

ISBN 978-960-564-034-7

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com

www. ocelotos. gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτο-ανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορ-φή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγ-γραφέα.

ΕΚΔΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΑΝΑσΤάσιοσ ΧΑρΑλΑμπάκησ

βρέχει σιωπέςαπόψε

ποιηση

Προλογικό Σημείωμα

Ο Αναστάσης μου τηλεφωνεί νύχτα· άλλωστε νύχτα γρά-φονται τα ποιήματα. Με ενθουσιασμό μικρού παιδιού

ζητάει να προλογίσω τις «οργισμένες λέξεις» του. Λέω ένα «ναι» αβίαστα και μετά συνειδητοποιώ την ευθύ-

νη και το βάρος της ποίησης. Γιατί να το προτείνει σε μένα; Σκέψεις παράλληλες «χτυπούν» την πόρτα του νου μου.

Ίσως τα σεμινάρια της «Συναισθηματικής Διαλεκτικής», το όμορφο μπλέξιμο της τέχνης με την ψυχολογία · ίσως η φιλίας μας· ίσως… τι;

Δεν έχει πάντα απαντήσεις ο λογισμός. Έτσι είναι αυτός ο Κρητικός φίλος, απρόβλεπτος κι αυθεντικός, όπως η ποίησή του.

Άρχισα να διαβάζω τα ποιήματά του μια νύχτα που δεν έβρεχε «σιωπές», αλλά μια ρέουσα, ζωντανή βροχή. Κι από-μεινα εκεί στον ήχο αυτής της βροχής, στις αναγνώσεις μιας άλλης σκέψης ώσπου το ξημέρωμα να σημάνει το ξεκίνημα μιας νέας μέρας, πιο ποιητικής ή με πιότερους προβληματι-σμούς και κοινωνικές αναζητήσεις;

Όπως και να’ χει ο λόγος της ποίησής του είναι ένα αμάλ-γαμα ρομαντισμού και ακραίου ρεαλισμού, με τρόπο μαγικό παίζει με τη θερμή επικοινωνία των λέξεων και δημιουργεί κόσμους έντεχνους και ταξίδια ψυχής. Άλλοτε ένιωσα σαν να ταξιδεύω σ’ έναν πίνακα εκστατικής ομορφιάς, κι άλλοτε απρόσμενα και σχεδόν βίαια προσγειωνόμουν σε μια πεζή, μα τόσο αληθινά δοσμένη πραγματικότητα.

Με λόγο σκληρό ενίοτε καθρεφτίζει τις διάφορες κοινω-νικές και πολιτικές διαστάσεις του σήμερα, ενώ με ένα βά-θος ψυχαναλυτικό δίνει «φωνή» στα διάφορα ψυχολογικά φαινόμενα που ταλανίζουν το σύγχρονο άνθρωπο.

Με βαθιές επιρροές από την αξέχαστη Κατερίνα Γώγου, παίζει με τις λέξεις ώσπου να αποδώσουν εκείνο που θέλει να περάσει στον αναγνώστη ως «αλήθεια».

Ο καθένας σ’ αυτό το έργο νιώθω πως θα ανταμώσει μια δική του αλήθεια, ένα δικό του κομμάτι, μια δική του εκδο-χή, ίσως και μια άλλη πτυχή της ύπαρξής του.

Σίγουρα πάντως αυτό το εγχείρημα έχει ένα θάρρος έκ-φρασης και μια δυναμική που ξεπερνάει το μέρος και αγγίζει το όλον.

Δεν έχω παρά να ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο και να βρει μια αγκαλιά στις ψυχές όλων όσων το διαβάσουν.

Με εκτίμηση,Στέλιος Καλαθάς

Ηθοποιός-ΣκηνοθέτηςΑθήνα, 5/02/2013

Μπορεί αυτό το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας να ονομάστηκε ποιητική συλλογή, αλλά σεβόμε-

νος την ποίηση, θα ξεπεράσω τους εννοιολογικούς προσδι-ορισμούς και θα αποδώσω την ουσία του πράγματος. Θα το ονομάσω «Λέξεις Οργισμένες» ή όπως αλλιώς εσείς θέλετε. Η πρόθεσή μου άλλωστε δεν είναι να γίνω ποιητής, ένας συλλέκτης εμπειριών είμαι, και το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι να γίνω καλύτερος άνθρωπος.

Καταρρίπτοντας τους καθωσπρεπισμούς και τα λογοτε-χνικά κλισέ επέμεινα σ’ ένα λόγο οξύ, ίσως ακραίο για κά-ποιους, αλλά αυτή είναι η αλήθεια μου όπως την άκουσα, όπως την ένιωσα, όπως τη βίωσα τόσο ως συνοδοιπόρος της ζωής των θεραπευομένων μου, όσο και ως ταξιδιώτης της δικής μου ζωής.

Με εκτίμηση,Αναστάσιος

Χανιά, 26/01/2013

9ΒρεΧει σιωπεσ Αποψε

«Μνήμη»

Ψιθυρίζει η νύχτα λόγια της φύσης, συνθηματικά.Αγναντεύοντας τη σιωπή της σε κύκλους ομόκεντρους,

γαλήνη μοναχική.Είναι τα ανείπωτα, παράδεισοι μακρινοί, που ο λόγος

μέθυσος, δεν τα αφήνει σε ησυχία.Μια άλλη Ιθάκη, ξεχασμένη στο χρόνο, αποδιοπομπαίος

τράγος της πρόσκαιρης ευτυχίας.Κι ύστερα έρχονται τα αφρόψαρα να ατενίσουν τον

σκουρόχρωμο ορίζοντα, μνήμη μικρή, καλότυχη τούτη η μνήμη.

Κι εγώ ασάλευτος στη σιωπή, στο λόγο, τον άφωνο.Παρατρεχάμενος στα παραμύθια εκείνου του άλλου, του

παράλληλου σύμπαντος.Δεν είναι η νύχτα, είναι η μνήμη.Δεν είμαι εγώ…Είναι εκείνος ο ξεχασμένος στα συρτάρια λόγος, που η

φωνή δεινοπαθεί να γεννήσει σε λέξεις την εμπειρία.

10 ΑΝΑσΤΑσιοσ ΧΑρΑλΑμπΑκησ

«Νοσταλγία»

Το θρόισμα των φύλλων ακούγεται βουβά, σχεδόν υφέρπει…

Μια ξεχασμένη στο χρόνο μουριά ανασκαλεύει στη μνήμη της τα χρόνια που έκαμε ίσκιο στην ομήγυρη.

Η δίψα της νοσταλγίας σου με ξεπερνά.

Ένα μπλουζάκι μακό κίτρινο…Ό,τι απέμεινε…

Ο χρόνος κυλά αλέθοντας τις σιωπές κείνης της νιότης.

Φευγαλέα κοιτάγματα στ’ αστέρια, μήπως προβλέψουν το αύριο…

Απέραντη τούτη η νύχτα…

Μα, πιο απέραντη η επιθυμία μου να θυμηθώ το άγγιγμά σου!

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ

βρέχει σιωπέςαπόψεΠΟΙΗΣΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Στέλιος Καλαθάς

µην ασχολείσαι µε οτιδήποτε αξίζει λιγότερο από δύο στιγµές...

Ο Στέλιος Καλαθάς είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης

και εμψυχωτής των ομάδων «Συναισθηματικής

Διαλεκτικής» που ο ίδιος εμπνεύστηκε και

δημιούργησε.

Η Λία Κτιστάκη είναι ζωγράφος και σύμβουλος

ψυχικής υγείας.

Ο Αναστάσιος γεννήθηκε στα

Χανιά. Σπούδασε Ψυχολογία στο

Πανεπιστήμιο Κρήτης, μετεκπαιδεύτηκε στην

Κλινική Ψυχοπαθολογία και την Ψυχαναλυτική

Ψυχοθεραπεία.

Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται ως

ψυχολόγος στα Χανιά.

µνήµη µικρή,

καλότυχη τούτ

η

η µνήµη

Ο χρόνος κυλά

αλέθοντας τις σιωπές

κείνης της νιότης

ώσπου οι λέξεις να αποκτήσουν το βάρος της οντότητας

Λαµόγια, κρεατοφάγοι του χρήµατος, σας αφιερώνω την παγκόσµια ηµέρα της αποταµίευσηςστα καλά π

αιδιά που

βράζουν απ

ό σαδισµό

Η ζωή είναι χτισµένη στη

φαντασιακή πρέζα της

ανοµίας…

µα η ονείρωξη επιµένει τη δική της αλήθεια

µικροκαυ

γάδες

κοµµατικο

ί

εξηντάρη

δων

ετεροχρο

νισµένω

ν

η ιστορία, καλή µο

υ,

έχει µια αδιαµφισβήτητη

συνέχεια

Στις σιωπές ακούς τους

ήχους που ο λόγος

καταδυναστεύει...

Τα συµπεράσµατα σας ανήκουν

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com

www. ocelotos. gr

ΕΚ∆ΟΣΕ ΙΣοσελότος

ISBN 978-960-564-034-7

ΒΡ

ΕΧ

ΕΙ Σ

ΙΩΠ

ΕΣ

ΑΠ

ΟΨ

Ε • Α

ΝΑ

ΣΤ

ΑΣ

ΙΟ

Σ Χ

ΑΡ

ΑΛ

ΑΜ

ΠΑ

ΚΗ

Σ

143 × 210 SPINE: 2.9 FLAPS: 80

0_cover_brexei siopes.indd 1 2/25/2013 11:23:14 AM

11ΒρεΧει σιωπεσ Αποψε

«Σε θέλω»

Ωφέλιμο τούτο το φορτίο του «σε θέλω»…Απόμερα στέκεται ολοζώντανο ένα άλλο όνειρο, λιγότερο

λυρικό.Σκιές ομίχλης χαράζουν τον ορίζοντα, χαμένες στο χρόνο

λέξεις ξεφυτρώνουν σαν μικρά αγριόχορτα.«Σε θέλω», λες, μα ακούω τον αντίλαλο ήχο.Κι ύστερα; Αυτό το χρονικό επίρρημα, το αναπάντητο.Δεν είναι μόνο οι φόβοι, είναι και η Πυθία της απώτερης

σκέψης να ορίζει τα μελλούμενα.«Σε θέλω», λες, μα τα λόγια χάνονται τούτη τη νύχτα που

τα τριζόνια υμνούν τη φθινοπωρινή έκσταση.Ο χρόνος έχει ακόμα πορεία ως το ξημέρωμα…φόρεσε κάτι ανώδυνο και ελαφρύ ώσπου οι λέξεις να

αποκτήσουν το βάρος της οντότητας.