Πρόσωπα & Γυμνά

ΠΡΟΣΩΠΑ & ΓΥΜΝΑΜΕΡΙΚΑ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ

ΓΙΑ... “ΑΝΩΡΙΜΟΥΣ”

Π Ρ Ο Σ Ω Π Α Κ Α Ι Γ Υ Μ Ν Α

Γρήγορα σχεδιάσματα γυμνά (μερικά “κρυμμένα και

απαγορευμένα”) και πρόσωπα ζωγραφισμένα από τον

P.S.Mavro / Stavriotis (2012-13) με ακριλικό χρώμα και λαδοπαστέλ επάνω σε

χαρτόκουτες και απλό χαρτί του μέτρου.

Τώρα, σε αυτά τα δύσκολα χρόνια,

η “σχεδιαστική τρέλα του 1981” φαίνεται ότι επανέρχεται”.

Σχέδια, σχέδια, σχέδια...

Π Α Ν Α Γ Ι Ω Τ Η Σ Μ Α Υ Ρ Ο Π Ο Υ Λ Ο ΣΖ Ω Γ Ρ Α Φ Ι Κ Α Σ Χ Ε Δ Ι Α 2 0 1 2 - 1 3

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ.. . ΠΟΥ ΟΛΟ ΓΡΑΦΕ ΤΑΙ, Κ ΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ζωγραφικά και Κείμενα!Ποιές ΕΙΝΑΙ αληθινές ζωές και ποιές όχι; Πιά τα ανύπαρκτα πρόσωπα και ποιές οι υπαρκτές ιστορίες τους;

Πρόσωπα επίπλαστα, ανύπαρκτα και υποθετικά. Πρόσωπα με ψευδεπίγραφη παρουσία μέσα στην ιστορία. Πρόσωπα που θα μπορούσαν να υπάρξουν και όμως δεν υπήρξαν ποτέ. Πρόσωπα που από την αφάνεια μιας ανυπαρξίας... αναδυθήκαν στην επιφάνεια ενός εφήμερου σήμερα. Ιστορίες που θα μπορούσαν να μη διατυπωθούν και όμως διατυπώνονται. Πράξεις προσώπων, που θα παρέμεναν στο σκοτάδι και όμως τώρα γνωστοποιούνται. Λόγια που ειπώθηκαν αλλά που δε θα έπρεπε να έχουν ειπωθεί ποτέ.

Ζωές χαμένες μα διόλου ξεχασμένες.

Αποσπάσματα από ένα μυθιστόρημα που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν! P.S.Mavro/Stavriotis

Ένα προσφιλές θέμα που έρχεται και επανέρχεται στη δουλειά του P.S.Mavro. Πρόσωπα αρχαίτυπα, τοτεμικά, μυθικά, δαιμονικά και αγγελικά.

Πρόσωπα ρεαλιστικά, μπρουτάλ, ακόμα και γκροτέσκο. Πρόσωπα, μυστηριακά και μεγαλοπρεπεί. Πρόσωπα αντικριστά. Πρόσωπα σε διαρκή αντιπαράθεση, ή σε ατέρμονη συνομιλία...

Φυσικά και είναι παστέλ λαδιού σε χαρτόκουτα!

ΠΡΌΣΩΠΑ ΣΕ “ΧΑΡΤΌΚΌΥΤΑ”

Ο “Άρχοντα Άλντε-πατε-χα”

“...Ο “Άρχοντα Άλντε-πατε-χα”, με τη βοήθεια της “Κυρίας της Τι-χουα-κούλπα”, ανέβηκε στο θρόνο

των Ίνκας και κυβέρνησε κάτω από τη σκιά της. Aπέκτησε μαζί της δύο θυγατέρες... αλλά κανέναν γιό.

Το μεγάλο λάθος του ήταν ότι επιχείρησε να παντρευτεί μια από αυτές, για να αποκτήσει αρσενικό παιδί από το αίμα του.

Παραμέρισε λοιπόν, την “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα”... αλλά αυτή, με δόλο τον ξεγέλασε, τον παρέσυρε στο κρεβάτι της και τον

ευνούχισε. Με τη σύμπραξη του κουνιάδου και εραστή της, η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα”, τον εκθρόνισε και τον φυλάκισε

(για πάντα) μέσα σε ένα υγρό σκοτεινό υπόγειο κελί. Η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα” ανέβασε στο θρόνο των Ίνκας,

τον κουνιάδο και εραστή της, απέκτισε μαζί του 5 γιούς και κυβέρνησε (μέσω αυτού) ως τα βαθιά γεράματα της,

την Αυτοκρατορία...”

Απόσπασμα από ένα διήγημα που δεν θα γραφτεί ποτέ.Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

Η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα”

“...Η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα”... πάντα βρίσκονταν πίσω από τις αποφάσεις του “Άρχοντα Άλντε-πατε-χα” και ποτέ δε θέλησε να πάρει τα πρωτεία... Όταν όμως, ο “Άρχοντας Άλντε-πατε-χα”, θέλησε να τη χωρίσει και να παντρευτεί μία από τις δύο κόρες τους (προκειμένου να αποκτήσει αρσενικό παιδί από το αίμα του) δεν δίστασε καθόλου να δράσει. Δηλητηρίασε τις θυγατέρες της, ευνούχισε τον “Άρχοντα Άλντε-πατε-χα”... και με τη σύμπραξη του κουνιάδου και εραστή της, τον εκθρόνισε και τον φυλάκισε (για πάντα) μέσα σε ένα υγρό σκοτεινό υπόγειο κελί. Η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα” ανέβασε στο θρόνο των Ίνκας, τον κουνιάδο και εραστή της... και κυβέρνησε (μέσω αυτού) ως τα βαθιά γεράματά της, την Αυτοκρατορία...”


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΣΕ

“ΧΑ

ΡΤΟ

ΚΟΥ

ΤΑ”

Βενεντίνος ...ο “Κιτρινογένης”!

“...Ο Βενεντίνος (ως γενικός Προβλεπτής) έκανε πολλά και θαυμαστά για το νησί..! Δυστυχώς όμως, έμεινε στην ιστορία για τα ξανθά γένια του, ως ο “Κιτρινογένης”... Τί άδικο γι'αυτόν...”

Η “Κυρία των Υψηλών Τόπων”

“...Η επ'ονομαζόμενη “Κυρία των Υψηλών Τόπων”,

τέσσερις γιους θυσίασε, στην Mεγάλη πυραμίδα του Mεξικό, προκειμένου

ο μικρότερος (και αγαπημένος της...) να γίνει τελικά Ίνκας...”


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΣΕ

“ΧΑ

ΡΤΟ

ΚΟΥ

ΤΑ”

Άγγελος του έρωτα, με κόκκινα χείλι

“...Ποτέ δεν συμπάθησε τους “ανοικτόχρωμους” ανθρώπους... Τους θεωρούσε “άτονους” και “ξεπλυμένους”. Όμως ο άγγελος του έρωτα, γι’ αυτόν - αυτή τη φορά - ήταν ένας “ξανθός” νέος, με κατά κόκκινα χείλι!...”

Άγγελος θανάτου, με φράουλες

“...H φράουλα ασκούσε επάνω της, πάντα μια τρομερή έλξη!

Αν ήθελες να της πουλήσεις κάτι... θα έπρεπε να έχει επάνω του...

(τυπωμένη - ζωγραφισμένη - κεντημένη) μία φράουλα! Ακόμα

και ο “άγγελος του θανάτου”, προκειμένου να την “κερδίσει”, φόρεσε (γι’αυτήν) ένα όμορφα

κεντημένο με φράουλες φόρεμα!...” Απόσπασμα από ένα διήγημα που δεν θα γραφτεί ποτέ.Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΣΕ

“ΧΑ

ΡΤΟ

ΚΟΥ

ΤΑ”

O Θωμάς της τα έδωσε όλα...

“...Mία ζωή μικρό - υπάλληλος ο Θωμάς, με τον κάθε ανόητο να τον διατάζει και να τον επιπλήτει. Σηκωνόταν το πρωί, πήγαινε στο γραφείο, δούλευε μέχρι αργά το απόγευμα... και μετά γυρνούσε στο σπίτι πτώμα. Ύπνο και την άλλη ημέρα και πάλι δουλειά. Ζωή βαρετή χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Μα όταν γνώρισε την Θάλεια όλα άλλαξαν! Επιτέλους εμφανίστηκε στη ζωή του κάποια που τον εκτιμούσε τον θαύμαζε και τον ποθούσε ερωτικά! Την ερωτεύτηκε τρελά και της τα έδωσε όλα. Την έκανε συν δικαιούχο στο βιβλιάριο τράπεζας του, της χάρισε τα κοσμήματα της μάνας του, της έβγαλε (στο όνομά του φυσικά...) πιστωτικές κάρτες και της έγραψε και το μικρό διαμέρισμα που έμενε! Της τα έδωσε (στην κυριολεξία) ΟΛΑ δηλαδή...”

Απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα... που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα... και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν!

Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΣΕ

“ΧΑ

ΡΤΟ

ΚΟΥ

ΤΑ”

Η Θάλεια δεν είχε παράπονο...

“...Η Θάλεια ήταν ευχαριστημένη. Επιτέλους βρήκε κάποιον που την αγάπησε και που ήταν

διατεθειμένος να την παντρευτεί. Τίποτα το σπουδαίο δηλαδή, αλλά ένα μισθό (ο Θωμάς) τον είχε. ...και τα δωράκια της... και τα χρυσαφικά της... και τις

πιστωτικές της κάρτες... και διαμέρισμα στο όνομά της! Μια χαρά ήταν με το Θωμά!

Έτσι και αλλιώς τους είδε και τους άλλους τους προκομμένους. Έδινε ότι της ζητούσαν και στο τέλος έμενε πάντα άδεια. Όλα καλά, μέχρι να τη ρίξουν στο κρεβάτι...

και μόλις σοβάρευε το πράγμα “την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια”. Όχι, όχι, μια χαρά ήταν με το Θωμά!

Όσο για το κρεβάτι, η Θάλεια δεν είχε παράπονο. Tαύρος ο Θωμάς! Του παραδόθηκε λοιπόν, ολοκληρωτικά.

Ψυχή και σώμα που λένε! Δεν άφησε τίποτα (από αυτά που της ζήτησε) που να μην

του το δώσει... και με το παραπάνω μάλιστα! ...”

Απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα... που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα... και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν!

Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΣΕ

“ΧΑ

ΡΤΟ

ΚΟΥ

ΤΑ”

Mάρτυρες και “άγιοι της εποχής τους”

“...Προπάτορες, παππούδες, γονείς, θείοι και συγγενείς... όλοι από καιρό πεθαμένοι - αποθανατισμένοι και εκτεθειμένοι σε παλιές κορνίζες. Πρόσωπα αχνά ξεθωριασμένα, τυλιγμένα στο σάβανο της λησμονιάς. Ο Πάππος ο Σπύρος, η Nόνα η Θοδώρα, η αδερφή του πατέρα που έφτιαχνε νόστιμες συκόπιτες... η άτυχη δύστυχη θεία Μαρία που κρεμάστηκε στο δέντρο... ο Θείος Ανέστης που γύρισε όλο τον κόσμο σαν ναυτικός, ο γιός του ο Λάμπης που έφυγε στην Αμερική και δεν γύρισε ποτέ, η Ελενίτσα που πέθανε στην Αθήνα από φυματίωση, ο εξαφανισμένος ξάδερφος της μάνας που “βγήκε στο βουνό” και χάθηκε... Η θεία η Μαρίκα που κάποτε ήταν φημισμένη λαϊκή τραγουδίστρια... η θεία η Ευτέρπη και ο άντρας της, ο κ. Kωσταντής, που ήρθε σαν χωροφύλακας από τη Kεφαλληνία στον τόπο μας, αγάπησε την Ευτέρπη, την παντρεύτηκε και έμεινε για πάντα εδώ! Το κάθε πρόσωπο και μια ιστορία. Όλοι τους είναι εδώ (ως μάρτυρες και άγιοι) και είναι σαν να μην έφυγαν ποτέ από το σπίτι. Οι ψυχές τους μοιάζουν να κατοίκισαν μόνιμα σε αυτά τα σαρακοφαγωμένα κάδρα, που εγώ αρνούμαι πεισματικά να πετάξω... και που οι άλλοι... όλο με μαλώνουν γι’ αυτή την παραξενιά μου...”

Απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα... που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα... και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν! Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΣΕ

“ΧΑ

ΡΤΟ

ΚΟΥ

ΤΑ”

Γρήγορα σχεδιάσματα και πρόσωπα ζωγραφισμένα

απο τον P.S.Mavro / Stavriotis (2012-13) τα πιο πολλά με

ξυλοχρώμα ανιλίνης (από αυτό που βάφουν τα δοκάρια και τα ξύλα οροφής)

...ή με λίγο ακριλικό χρώμα επάνω σε απλό χαρτί του μέτρου.

ΠΡΌΣΩΠΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΣΕ “ΧΑΡΤΙ ΤΌΥ ΜΕΤΡΌΥ”

Ο γέρο ζωγράφος και τα περιστέρια

“...Ο γέρο ζωγράφος τον τελευταίο καιρό δεν ήταν και στα καλύτερά του. Ζούσε μόνος και ξεχασμένος. Κανείς έμπορος τέχνης δεν τον αναζητούσε,

οι φιλότεχνοι κρυφογελούσαν βλέποντας τα έργα του... και οι πρώην φίλοι και μαθητές του τον απέφευγαν “όπως ο διάβολος το λιβάνι”.

Ο ίδιος πίστευε όμως, πως δεν ήταν τελείως μόνος. Το Τρίτο Πρόσωπο (;) της Τριαδικότητας... (έλεγε...) τον επισκέπτονταν συχνά,

“πολυδιασπασμένο” σε λευκά περιστέρια που τσιμπολογούσαν χρώματα από την παλέτα του! (Όντως, πολλοί τον είχα δει να ζωγραφίζει

περιβαλλόμενος από λευκά περιστέρια) Η αλήθεια πάντως, είναι άλλη. O γέρο ζωγράφος ζούσε πράγματι ανάμεσα στα πουλιά (τίγκα στο ψειριασμένο

πούπουλο και την κουτσουλιά) γιατί, μια οικογένεια περιστεριών είχε κάνει τη φωλιά της πάνω στα ξεχαρβαλωμένα κεραμίδια της σκεπής του...

Bρομούσε ο τόπος! Eυτυχώς γι’ αυτόν και τη γειτονιά, αυτή η άσκημη κατάσταση δεν κράτησε πολύ. Μέσα σε μια κρίση παραφροσύνης, ανέβηκε μία ημέρα και αυτός στη σκεπή του σπιτιού του... κάθισε εκεί, μαζί με τα αγαπημένα του περιστέρια, και

όταν αυτά κάποια στιγμή, πέταξαν μακριά του, θέλησε να τα ακολουθήσει...”

Απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα... που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα... και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν! P.S.Mavro/Stavriotis.

ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ” Μασάζ κατ΄ οίκον...

“...Η Ζαχαρούλα, όλα τα είχε κάνει και τίποτα δεν είχε αφήσει που να μη το δοκιμάσει!

Και τα ταξίδια στην Ινδία... και το διαλογισμό... και το Φενγκ Σούι... και τις αναδρομές της, στην

προηγούμενη ζωή... και τα τατού της είχε χτυπήσει σε φανερά και απόκρυφα σημεία του σώματός της...

και μαθήματά για “χορό της κοιλιάς” είχε πάρει... όλα! Όλα τα ανατολίτικα, της ήταν οικεία και γνωστά!

Όμως, πάρ’ όλη την πνευματική διαύγεια, τη έκταση των αισθήσεων και την έκσταση που της προσέφεραν

οι άσκησης Γιόγκα Τάντρα που έκανε... ένα σωστό ΑΝΤΡΑ δεν κατάφερνε να σταυρώσει.

Και δε μιλάμε για κρεβάτι (δύο - δύο τους έπαιρνε η αφιλότιμη) για παντρειά μιλάμε!

Τα χρόνια περνούσαν και η Ζαχαρούλα δεν είχε βρει ακόμα, αυτόν που θα ήθελε... κάποιον που να της

εξασφαλίσει βρε παιδί μου μια πλούσια ζωή, με ένα καλό αυτοκίνητο, με εξοχικό, με ένα σίγουρο

εισόδημα... Κάποιον που να είναι δυνατός και όμορφος, να την κάνει να αναστενάζει στο κρεβάτι...

να την εμπιστεύεται τυφλά και να την αγαπά απεριόριστα!

Ε, δεν ζητούσε και πολλά! Τίποτα περισσότερο, από ότι θα ήθελε η κάθε γυναίκα, δηλαδή.

Όμως, φαίνεται πως δεν το κατείχε το άθλημα. Το Κάρμα της δεν περιλάμβανε γάμο με χρήμα γι΄ αυτή τη ζωή. Έτσι και αυτή, το πήρε απόφαση, στράφηκε στο “επάγγελμα” και αφοσιώθηκε στην καριέρα της. Αυροθεραπεία... Μασάζ κατ΄ οίκον, δηλαδή (!) με όλα τα σχετικά και τα επ’ακόλουθα... Ότι θελήσει ο πελάτης!...”


Η τελευταία ερωτική κατάκτηση της Αντριάννας...

“...Η Αντριάννα είχε κάτι το παράξενο επάνω της. Δε θα μπορούσες να την πεις άσχημη... αλλά πάντως “κουκλίτσα μου”

δε θα την αποκαλούσες με τίποτα! Διέθετε όμως, μια «ζωώδη θηλυκότητα»!

Kάθε μήνα (ανάλογα με το φεγγάρι) οι ορμόνες της “κτυπούσαν” κόκκινο! Μύριζε η γυναίκα από μακριά! Άντρας δεν της ξέφευγε!

“Θύματά” της... λεπτεπίλεπτοι καλλιτέχνες, νταυραντισμένοι διανοούμενοι, μπρουτάλ αθλητές, τριχωτοί εργάτες, άβγαλτοι φοιτητές, σχολιαρόπαιδα...

Ότι “κατουρούσε όρθιο” το καμάκωνε, το έριχνε στο κρεβάτι της και δεν το άφηνε αν δεν το λιάνιζε για τα καλά!

Η τελευταία ερωτική κατάκτησή της Αντριάννας όμως, διέφερε από όλες τις άλλες.

Μέρες τώρα, στο κρεβάτι και στην αγκαλιά της, κούρνιαζε (κρυφά) μια τροφαντή παντρεμένη - ερωτευμένη - γειτόνισσα της!

Θύμα και αυτή της ακαταμάχητης θηλυκότητας της!...”


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

Αχ, βρε Μαρίκα...

“...Μέσα σε αυτά τα τρία τελευταία χρόνια, η Μαρίκα είχε γίνει η σκιά του εαυτού της. Τίποτα επάνω της δε θύμιζε την ψηλή χαριτωμένη γαλανομάτα (με το πλούσιο μπούστο) που την θαυμάζαμε και την ποθούσαμε όλοι μας. Το δηλητήριο που έβαζε στις φλέβες της, τα φαρμάκια που φουμάριζε και τα ξύδια που έπινε την είχαν καταστρέψει. Τα βράδια (στα μπαρ που σύχναζε) κυλούσαν όλο και πιο αργά... όλο και πιο βασανιστικά... Eλάχιστα αρσενικά πια, έπεφταν θύματα της επιτηδευμένης και υπερβολικά παρφουμαρισμένης “γοητείας” της. Όσο για το ερωτικό κρεβάτι της... αυτό και αν ήταν πιο άδειο και από την ψυχή της... Την ώρα που την “αποχαιρετούσαμε” άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού. Σκατά καιρός. Μουλιάσαμε, βουλιάξαμε στη λάσπη... Ούτε να τη θάψουμε (όπως έπρεπε) δε μας άφησε, ο κερατάς...Αχ, βρε Μαρίκα...”


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

Να έχει και μια αγκαλιά να κουρνιάσει...

“...Η Βαγγελίτσα, ήταν ήδη 10 χρόνια μέσα... και ήξερε ότι δύσκολα θα έβγαινε από εκεί... (βλέπεις, το έφερε η “κακή” ώρα και τον έσφαξε τον κερατά...) Τώρα, το μόνο που επιθυμούσε ήταν να της φέρουν καμία “καινούργια” στο κελί της, να έχει και αυτή έναν άνθρωπο να πει μια κουβέντα, κάποιο να αγαπά και στις στενοχώριες της... να έχει και μια αγκαλιά να κουρνιάσει...”


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

...Oμολογώ ότι αρχικά σοκαρίστηκα!

Ποτέ δεν είχα υποψιαστεί τί θα συμβεί αν η Βασούλα

έβγαζε το στηθόδεσμο και το στενό της μπλου-τζιν... Βλέπετε αγνοούσα μέχρι τότε

τις επιπτώσεις του “νόμου της βαρύτητας” όπως αυτές εκδηλώνονται

σε ένα γυναικείο κορμί! Σύντομα όμως ξεπέρασα

τις όποιες αναστολές μου, χώθηκα στην αγκαλιά της,

την γεύτηκα... και λάτρεψα την ζεστή

ερωτική σάρκα της!

Επιπτώσεις του “νόμου της βαρύτητας”...


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

Οι δύο ερωτευμένες φίλες...

“...και οι δύο τους είχαν μια ταυτόσημη άσχημη ιστορία.

Ορφάνια, φτώχια και πείνα. Και μετά ένας γάμος με πολύ

κακομεταχείριση... με προσβολές, βρισιές, ξύλο,

με απόρριψη και εγκατάλειψη. Bέβαια και οι δυό τους είχαν παιδιά,

που τα μεγάλωσαν τελικά, πολύ δύσκολα και ολομόναχες...

λίγη όμως ήταν η χαρά τους. Μόλις μεγάλωσαν, έφυγαν και αυτά,

ρίχνοντας “μαύρη πέτρα” πίσω τους...Τώρα όμως μαζί, ένιωθαν κάπως καλά.

Είχαν η μια - την άλλη... Υπήρχε μια ζεστή αγκαλιά,

ένα τρυφερό χάδι... Είχαν να μοιραστούν τον πόνο τους,

να κλάψουν, να γελάσουν, να αγαπήσουν... Για πρώτη φορά στη ζωή τους

(οι δύο φίλες) μπορούσαν ελεύθερα να εκμυστηρευτούν (η μια στην άλλη)

τους κρυφούς πόθους τους, να εκφράσουν τις “απαγορευμένες” επιθυμίες τους

και να πραγματοποιήσουν τις ερωτικές φαντασιώσεις τους.

ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

Οι δύο ερωτευμένες φίλες, επιτέλους, ένιωθαν τα κορμιά τους θηλυκά, καυτά και ερωτικά! Ένιωθαν, βρε παιδί μου (η μια στην αγκαλιά της άλλης) ελεύθερες γυναίκες, με κάθε δικαίωμα στην αγάπη, την ευτυχία και την ηδονή. Πραγματικοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ δηλαδή!...”


H θεία Bασιλικούλα...

“...H θεία Bασιλικούλα (παρά τον πάντα μετρημένο τρόπο ζωής της) δεν μπορούσε ποτέ

τα βράδια να κοιμηθεί ήσυχη. Με το που ξάπλωνε στο κρεβάτι και έκλεινε τα μάτια της έβγαιναν από μέσα της τα διαβόλια

της και την πιλάτευαν. Τί τριξίματα κρεβατιού, τί καυτοί αναστεναγμοί, τί ηδονικά βογκητά..! Για ώρες οι «πειρασμοί» βασάνιζαν το θεσπέσιο

(αλλά ακόμα) παρθενικό κορμί της... Και όταν πια, κουραζόνταν ο “έξω από εδώ”

να την καβαλά... (και αποσύρονταν εξουθενωμένος στην κόλασή του) ...την άφηνε

πάντα ανικανοποίητη και ξαναμμένη, να βασανίζετε από μόνη της, για πολλές ώρες ακόμα... μέχρι να καταφέρει τελικά να αφεθεί

(χωρίς πνοή) στην αγκαλιά του Μορφέα.Κάθε επόμενο πρωινό, η θεία Bασιλικούλα

πάντα εμφανιζόνταν με πυρωμένα (ακόμα) από τη βραδινή έξαψη μάγουλα, με δαγκωμένα τα

χείλη, αναμαλλιασμένη και με θολή ματιά... Αργούσε πολύ να συνέρθει. Έκανε τέσσερα

πέντε απανωτά τσιγάρα, έπινε μια κούπα καφέ και αφού στανιάριζε... σηκωνόνταν τελικά και

έμπαινε στην καθημερινότητα της.

ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

...ότι κάνει μια συνηθισμένη γυναίκα δηλαδή. Αλλά εγώ καταλάβαινα ότι (η θεία Bασιλικούλα) πάντα περίμενε με αγωνία να έρθει το βράδυ για να πάει να ξαπλώσει και πάλι στο αμαρτωλό αλλά πάντα παρθενικό κρεβάτι της...”


Η 57η “γενέθλια ημέρα” του κύριου Παράξενου

“...Tην 57η “γενέθλια ημέρα” του, ο κύριος Παράξενος, δεν είχε καμία επίσκεψη φίλου...

το τηλέφωνο του δεν κτύπησε ούτε μια φορά... και μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του,

δεν έλαβε ούτε ένα ευχητήριο μήνυμα. Αν έπινε, αυτή την ημέρα, θα γίνονταν “κουνουπίδι”

... αν κάπνιζε, θα το “ντουμάνιαζε” για τα καλά... όμως, τώρα...

- Χέστα όλα, μεγάλε. Xέστα και κάνε την με ελαφρά πήδηματάκια!

Έτσι και αλλιώς κανείς δε θα πάρει είδηση την αναχώρησή σου...”


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

Τον τύλιξαν στο “κουκούλι” του...

“...Πάει καιρός που τον τύλιξαν στο “κουκούλι” του. Οι γιατροί έλεγαν πως αυτό είναι αναγκαίο προκειμένου να μεταμορφωθεί σε χρυσαλίδα! Περίμενε, έκανε υπομονή και έπινε με σχολαστικότητα τα χάπια που του έδιναν... μα τίποτα δε γινόνταν, τα πεταλουδένια φτερά δεν φύτρωναν. Το πήρε απόφαση λοιπόν, πως δε θα γινόνταν ποτέ αυτή η μετάλλαξη. Με την πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε σάλταρε σε ένα φωταγωγό... και ωωω... τι θαύμα! Δεν έπεσε προς τα κάτω... πέταξε προς τα επάνω! Τώρα στην πλάτη του είχε δύο ολόλευκες φτερούγες αγγέλου, άσπρες - κάτασπρες, σαν το λευκό το χρώμα που είχε το τείχος του κελιού του...”


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

Κοπέλα ξανθιά, σε πόζα

“...Aτέλειωτο ζωγραφικό σχεδίασμα που δε βλέπω να το ολοκληρώνω.

Βλέπετε είναι και αυτό το στραπατσαρισμένο δάκτυλο (ο δείκτης του δεξιού χεριού...) που δε λέει να στρώσει, ...αν στρώσει ποτέ και δε μου αφήσει κανένα κουσούρι.

Γλίστρησα την παραμονή των Χριστουγέννων, το στραμπούλιξα άσχημα και αναγκάστηκα

να του κάνω “ανάταξη” μόνος μου (μια και είμαι αδέκαρος, άνεργος και ανασφάλιστος)

Ακόμα με πονά και δεν κλείνει με τίποτα. Που όρεξη για ζωγραφική.

Άστο ατελείωτο... Καλό είναι και έτσι..”.


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

Αδιόρατος σπερματικός λεκές...

“...Προτού “ζαρώσουμε” θα χοντρύνουμε, θα σαπίσουμε, θα κακοφορμίσουμε... θα αρχίσουν να μας τρώνε τα σκουλήκια

ζωντανούς... ως που κάποια στιγμή θα πνιγούμε μέσα στα νεκρικά υγρά μας... προτού καλά καλά προλάβουμε

να σηκωθούμε από τον καναπέ μας... Όσο για “αυτό” που λες ότι θα παραμείνει ίδιο...

θα μας έχει εγκαταλείψει (και αυτό) από καιρό... Όταν το συνειδητοποιήσουμε πως τελικά έχουμε μείνει

ολομόναχοι... τότε θα αρχίσουμε πραγματικά να ζαρώνουμε... να ζαρώνουμε... να ζαρώνουμε... ως που να γίνουμε ένας

μικροσκοπικός αδιόρατος σπερματικός λεκές... κατάλληλος μόνο για συλλογή γεννετικού υλικού. Aποδεικτικό υλικό της τρισάθλιας ύπαρξής μας...

που και αυτή ακόμα, θα θεωρηθεί από τους κοσμικούς ασφαλίτες... επιβαρυντικό στοιχείο για το όποιο πιθανό Καρμικό μας μέλλων...”


ΠΡΟ

ΣΩ

ΠΑ

ΖΩ

ΓΡΑ

ΦΙΣ

ΜΕΝ

Α Σ

Ε “Χ

ΑΡΤ

Ι ΤΟ

Υ Μ

ΕΤΡΟ

Υ”

Ο Θάνατος είναι άσχημος

“...Ο ζωγράφος προβληματιζόνταν (το τελευταίο καιρό) πολύ πάνω σε αυτό! Σκεφτόνταν ότι ο θάνατος είναι άσχημος... ή μάλλον... η ΠΡΟΘΑΝΑΤΙΑ κατάσταση είναι άσχημη. Η ΠΡΟΘΑΝΑΤΙΑ κατάσταση έλεγε, όχι μόνο καταπονεί και εξαντλεί το μελλοθάνατο αλλά εξευτελίζει το σώμα και το πνεύμα του ανθρώπου. Το να πεθάνεις απλά και ανώδυνα είναι ευτύχημα... αλλά σε πόσους συμβαίνει αυτό; Σε ελάχιστους τυχερούς! Όλοι οι άλλοι στηρίζονται στο στενό συγγενικό τους περιβάλλον, προκειμένου να έχουν ένα αξιοπρεπή θάνατο... (κατέληγε). Aλλίμονο, όμως (σκεφτόνταν) αυτός ήταν μόνος στη ζωή!...”


Γρήγορα σχεδιάσματα, “κρυμμένα, απαγορευμένα και μερικά ακατάλληλα”

για “ανώριμους» ηλικιακά και καλλιτεχνικά”.

Σχέδια ζωγραφισμένα από το P.S.Mavro/Stavriotis τα πιο πολλά

με ξυλόχρωμα ανιλίνης... ή με λίγο ακριλικό χρώμα,

επάνω σε απλό χαρτί του μέτρου.

Πολλά από αυτά σχεδιάστηκαν και μοιράσθηκαν στους φιλότεχνους,

στα πλαίσια έκθεσης ζωγραφικής,

στην Kερκυραϊκή Πινακοθήκη (Corfu 10/2012)

Τώρα, σε αυτά τα δύσκολα χρόνια, η “σχεδιαστική τρέλα του 1981”

φαίνεται ότι επανέρχεται.

ΓΥΜΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΠΌ ΤΑ “ΚΡΥΜΕΝΑ” ΚΑΙ ΤΑ “ ΑΠΑΓΌΡΕΥΜΕΝΑ”

ΓΥΜ

ΝΑ

ΣΧ

ΕΔΙΑ

ΑΠ

Ο Τ

Α “Κ

ΡΥΜ

ΕΝΑ

” ΚΑ

Ι ΤΑ

“ Α

ΠΑ

ΓΟΡΕ

ΥΜ

ΕΝΑ

”

ΓΥΜ

ΝΑ

ΣΧ

ΕΔΙΑ

ΑΠ

Ο Τ

Α “Κ

ΡΥΜ

ΕΝΑ

” ΚΑ

Ι ΤΑ

“ Α

ΠΑ

ΓΟΡΕ

ΥΜ

ΕΝΑ

”

“Λατρεύω τη μορφή σου καθώς αυτή προβάλει

στον Ανατολικό ορίζοντα.”

Απόσπασμα από ένα Αιγυπτιακό ύμνο προς τον ηλιακό δίσκο Άντον.

ΓΥΜ

ΝΑ

ΣΧ

ΕΔΙΑ

ΑΠ

Ο Τ

Α “Κ

ΡΥΜ

ΕΝΑ

” ΚΑ

Ι ΤΑ

“ Α

ΠΑ

ΓΟΡΕ

ΥΜ

ΕΝΑ

”

Μαυρόασπρα σχέδια, μικρών διαστάσεων, απομεινάρια από την “σχεδιαστική τρέλα του 81”.

Σινική μελάνη με πινελάκι, μαρκαδόρο ή ραπιδογράφο.

ΓΥΜ

ΝΑ

ΣΧ

ΕΔΙΑ

ΑΠ

Ο Τ

Α “Κ

ΡΥΜ

ΕΝΑ

” ΚΑ

Ι ΤΑ

“ Α

ΠΑ

ΓΟΡΕ

ΥΜ

ΕΝΑ

”

ΓΥΜ

ΝΑ

ΣΧ

ΕΔΙΑ

ΑΠ

Ο Τ

Α “Κ

ΡΥΜ

ΕΝΑ

” ΚΑ

Ι ΤΑ

“ Α

ΠΑ

ΓΟΡΕ

ΥΜ

ΕΝΑ

”

Πως ένα πέος μεταμορφώνεται σε αιδείο.

Και πως ένα αιδείο μεταμορφώνεται σε Ηλιακό Δίσκο.

ΓΥΜ

ΝΑ

ΣΧ

ΕΔΙΑ

ΑΠ

Ο Τ

Α “Κ

ΡΥΜ

ΕΝΑ

” ΚΑ

Ι ΤΑ

“ Α

ΠΑ

ΓΟΡΕ

ΥΜ

ΕΝΑ

”

Ζ Ω Γ Ρ Α Φ Ι Κ Α Σ Χ Ε Δ Ι Α 2 0 1 2 - 1 3

σε αίθουσες Eταιρειών, σε παλαιά Αρχοντικά... αλλά και σε πλατείες...

ακόμα και σε γήπεδα!

Κείμενα, παρουσιάσεις, συνεντεύξεις, αναφορές σχετικές με το έργο

του καλλιτέχνη έχουν παρουσιαστεί σε περιοδικά Τέχνης, Λόγου, ποικίλης ύλης,

Eφημερίδες, P. Σταθμούς... αλλά και στο διαδίκτυο.

Για τη ζωγραφική του Π.M. έχουν γράψει (μεταξύ άλλων άξιων)

οι Ζωγράφοι κ.κ. Γιώργος Φωκάς, Σ. Kουκουλομάτης και ο γλύπτης Γιώργος

Μέγκουλας, η δημοσιογράφος (σχολιαστής Τέχνης) κ. Kίτσα Mπότζου, ο

δημοσιογράφος σχολιαστής - κριτικός Τέχνης και γκαλερίστας κ. Nίκος Σταθούλης,

οι κριτικοί Τέχνης κ.κ. Αθηνά Σχηνά και Nτόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν...

και ο Δρ Θάνος Ασκητής

Zωγραφικά έργα του καλλιτέχνη, βρίσκονται... στο «Mουσείο Σύγχρονης Tέχνης»

του I. Bορρέ / στη «Δημοτική Πινακοθήκη» Aθηνών / στο «Σκιρώνιο Μουσείο» /

στη «Kερκυραϊκή Πινακοθήκη»... και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Eλλάδα και

το εξωτερικό.

Σήμερα ο καλλιτέχνης (2011) ζει, σε ένα μικρό απομονωμένο χωριό της Κέρκυρας.

Ζωγραφίζει μόνο για τον εαυτό του, την οικογένεια του και για τους καλούς του

φίλους. Συμμετέχει όμως και σε κάποια «καλλιτεχνικά δρώμενα», περιδιαβαίνοντας

στα χωριά και την πόλη της Κέρκυρας... και όταν του δίνεται η ευκαιρία εκθέτει

κάποια έργα του.

P. S . M A V R O / S t a v r i o t i sΟ P.S. Mavro / Stavriotis γεννήθηκε στην Κέρκυρα αλλά έζησε

και εργάσθηκε στην Αθήνα για πάνω από 50 χρόνια.

Είναι απόφοιτος της παλιάς καλής καλλιτεχνικής σχολής «Δοξιάδη»

(με δασκάλους τους: Aγρανιώτη, Σπέντζα, Kατσουλίδη, Γεωργιάδη,

Παρμακέλη, Zουμπουλάκη, Στέλιο Λυδάκη κ.λπ.)

Ο καλλιτέχνης εργάστηκε στο εργαστήρι σκηνογραφίας του Eθνικού

Θεάτρου... σπούδασε την Βυζαντινή Aγιογραφία στη σχολή της ΧΑΝ,

συναναστράφηκε λαϊκούς ανώνυμους ζωγράφους - αγιογράφους

(που γνώρισε στις γειτονιές της Αθήνας)... είχε δε, την τύχη να εργαστεί

και να διδαχτεί δίπλα στον παλιό καλό - πρωτοπόρο στην τέχνη του -

αλλά άγνωστο στους πολλούς, καλλιτέχνη - γραφίστα Φρίξο Ποταμιάνο.

Aπό όλους ο καλλιτέχνης «πείρε κάτι».

Ο καλλιτέχνης έχει στο ενεργητικό του πολλές «ΑΤΟΜΙΚΕΣ»

(1983 : Aίθουσα Τέχνης Πειραιά / 1984 : Aίθουσα Τέχνης «Aντήνωρ» /

1985 : Calerie «Dada» / 1986 : Aίθουσα Τέχνης Πειραιά / 1988 : Aίθουσα

Τέχνης «Eπίπεδα» / 2010 : «Kερκυραϊκή Πινακοθήκη» / 2011 : Aίθουσα

Τέχνης «ΤΕΝΕΔΟΣ» / 2012 : «Kερκυραϊκή Πινακοθήκη» )

Kατά καιρούς έχει λάβει μέρος επίσης, σε πολλές «ΟΜΑΔΙΚΕΣ»

και έχει συν εκθέσει, με πολλούς σύγχρονους του, άξιους καλλιτέχνες, σε

αξιόλογες «Αίθουσες Τέχνης», σε «Πνευματικά Κέντρα» Δήμων,

Π Ρ Ο Σ Ω Π Α Κ Α Ι Γ Υ Μ Ν Α

Τα ΚΕΙΜΕΝΑ και τα ΖΩΓΡΑΦΙΚΑ ανήκουν στην κυριότητα του

Π.Σ.Μ. (PSMavro) ο οποίος επιφυλάσσετε για κάθε νόμιμο

δικαίωμα του (απέναντι σε τρίτους) έναντι των πνευματικών

δικαιωμάτων του.

Επιτρέπετε σε κάθε ενδιαφερόμενο να χρησιμοποιήσει

στοιχεία του Ιστιοτόπου αρκεί ΝΑ ΜΗΝ ΓINETAI EMΠOPIKH

EKMETAΛΛEYΣH με οποιοδήποτε τρόπο... και φυσικά

ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ εμφανώς του συγγραφέα

ζωγράφου Π.Σ.Μ. (PSMavro).

Σε περίπτωση παράληψης αναφοράς των παρά πάνω

στοιχείων ισχύει η απαγόρευση χρήσης

με όλες τις επιφυλάξεις για κάθε νόμιμο δικαίωμα

του κύριου ιδιοκτήτη.

Στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε πληροφορία:

PSMavro, Συγγραφέας - Ζωγράφος

e-mail: [email protected]

Σ χ ε δ ι α σ μ ό ς π α ρ ο υ σ ί α σ η ς :

Ν I K Ο Σ Α Μ Π Λ Ι Α Ν Ι Τ Η Σ Visual Designer

Αγίου Πολυκάρπου 19, 17124 Νέα Σμύρνη

Τηλ.: 2109346391, 6973686570

e-mail: [email protected]

Περισότερα στη διεύθυνση:

http://ablianitis.jimdo.com/

http://www.flickr.com/photos/46716472@N00/

O PSMavro σε blogspothttp://artpm.blogspot.com/http://pittouresseskatoula.blogspot.com/http://psmavro.blogspot.com/

Ποιητικές συλλογές / P.S.Mavro/Stavriotis Μέχρι τώρα, ο P.S.Mavro/Stavriotis έχει κοινοποιήσει, μέσο διαδικτύου, τρις (ιδιότυπες) Ποιητικές συλλογές, που σχετίζονται με την Αρχαία Ελλάδα. Τις συλλογές μπορείτε να διαβάσετε εδώ... http://ancientgreece-psmavro.blogspot.com/http://dourios-ippos.blogspot.com/

Τον τελευταίο καιρό, ο P.S.Mavro/Stavriotis, «καταπονείτε ποιητικά», συγγράφοντας «Νέους Μεσοποτάμιους Μύθους»! Δείγμα αυτής της δουλειάς του μπορείτε να διαβάσετε εδώ... http://www.facebook.com/note.php?note_id=208716682563529 http://eposgilgamesh.blogspot.gr/

O PSMavro σε facebookhttp://www.facebook.com/profile.php?id=100002755951701http://www.facebook.com/media/set/?set=a.123902314378300.16935.100002755951701&type=3http://www.facebook.com/media/set/?set=a.207785099323354.35067.100002755951701&type=3http://www.facebook.com/media/set/?set=a.192467014188496.31862.100002755951701&type=3http://www.facebook.com/media/set/?set=a.205349696233561.34505.100002755951701&type=3http://www.facebook.com/note.php?note_id=208716682563529

Πρόσωπα & Γυμνά

Documents

Transcript of Πρόσωπα & Γυμνά