Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

25
Βάιο Νικιώτη Εναρόνια Εναρόνια Ενδυίων

description

 

Transcript of Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Page 1: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Βάιος Νικιώτης

ΕναρμόνιαΕναρμόνια

Ενδυμίων

Page 2: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Βάιος Νικιώτης

Εναρμόνια

Ενδυμίων

Page 3: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια
Page 4: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Ο πλύντης δίσκων φαγητού λέγεται και dj.Μεγάλη ελευθερία.Λάμπει από τη νύχτα ακόματο φως κι αυτό θα τ' απαρνιόμουνστο ξημέρωμα αφού στεγνώνειτη γη απ' τη χτεσινή βροχή.Μεγάλη ελευθερίακαι η κλίμακα πρωτοφανή,φορτωμένη χοντρόρωγα κι αγίνωτα σταφύλια.Στο Άρτον η υπηρεσία δεμάτων με τη θεά Αθηνά.Στην άγρια φύση του Άρτον θρηνούν θανάτους,τσίφτες στολισμένα φτερά, κουρούνες ερωτικής αγωνίαςμε επιτόκιο χαμηλά.Ω, η φθορά!....χαρούπια και Dante τη χώρα των Μυκηναίων.

[7]

Page 5: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Ο άνεμος έκανε ήσυχα ποδήλατο στη παραλία με ζωντανέςπαρτιτούρες στο αυτί. Κάποτε φυσούσε μήνυμα θυσίας.Ο ψαλμός βούτηξε στη θάλασσα μόλις πέρασε κι έπεσαναπ' τα κλαδιά τα φύλλα.Οι υπόλοιποι καλεσμένοι έλεγαν για κλέφτες και αρματω-λούς.Έπιναν κάτι κόκκινο και κοίταζαν δεξιά να κρύβουν σταφλας το δεξιό προφίλ.Μεθυσμένοι πυροβολούσαν ο ένας τον άλλον μετά κι ο φω-τογράφος αυτοκτόνησε. Δεν έμεινε κανείς.Μόνο ένα παιδί, γυμνό από έλεος, που 'βλεπε τους καλε-σμένους στις φωτογραφίες και πλέον άκουγε καθαρά τησιωπή αφού κι ο άνεμος, δεν επέστρεψε ποτέ.

[8]

Page 6: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Το είδαμε το παιδί.Έστεκε ορθό,στο τελώνειο άνοιγμαστυλωμένο, μ' ένα τραγούδιορκισμένο στο ψωμίπου βάρυνε το ξένο -το παιδί,τί του καταλογίζαμε;...κι ακούστηκε μια φωνή,ακόμα πιο αυστηρή: η φωνή τού εγγονού.

[9]

Page 7: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Ο γιατρός αποφαίνεται επί των ακτινογραφιών αυτών.«Εξάρθρωση από προσώπου αμανές».Σπρώχνουν πείνα με πείνα οιμωγές από το στόμα κι έναςμαύρος μίνιμαλ ιστός στο αττικό φως καρφωμένος.Στη 70' Φτερόλακα πολύχρωμοι με γκλίτσες κατεβαίνουνσλάλομ από σημαιάκια εντός πίστας.Της κατεβασιάς καταφερτζίδες, κερδισμένοι σε καθίσματα απόζεστά άχυρα απόλαυσης μ' ένα κιλό ζαχαρίνη φενάκης.

[10]

Page 8: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Από εκλάμψεις η επιθυμίαμε χέρι που ψευδίζειελεημοσύνες ύψους αφίσας.Μόδα από πειρασμό παλιά,που σπρώχνει σε καλή τιμήμια ολοένακαι πιο ριζική στέρησηπαράφωνα εαυτήκαι γίνεσαι τόσο εύκολακτήνος, όσο εύκολα κάνειςτην αθώα περιστερά.Να, έκανε ρίμα το ποίημακαι θίχτηκε η ρίμα,όπως κάθε τι άσκησηςμες στον πυρετόπου χάνει το βήμα και μένειςμε την άσκηση στο χέρικαι γεννιέται μια φιγούραχωρικής μεταφοράςπου σε κοιτάειμε τα δικά σου μάτιακαι ζεις, εν τέλει,με μάτια εξακρίβωσης στοιχείων.

[11]

Page 9: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

La pietàΈνα ρόδο κάνει περιπάτουςανάμεσα, εκεί που στέφει ο θάνατος το έλεος.

Ο καιρός περνά στης αναμονήςτην αίθουσα και χαιρετιόμαστεακόμα άκοποι του ψαλμού -κι όπως συχνά συμβαίνει στο ξεδίπλωματης χρονοπιέτας,ο καθείς και τα όπλα τουστου μεσαγρού το συνανθρώπινο ήχο.

[12]

Page 10: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

σε μοτίβο Ταρκόφσκι

Από το δάσος των γεγονότωνσηκώνονται τα μάτια σε μαύρα πανιάκαι διασχίζουν κρεμαστάριαμε σφαχτά και χάνονται στα χρόνια,φτάνουν στους γυρολόγουςτης ιστορίας για να ψωνίσουναπό τον πάγκο φυλλάδιαγια χαλάκι ΄΄ ΄΄ αυτής της πόλης -μυριάδες μορφές, οικοδεσπότεςμε τέχνη ενός πείσματος αφαίρεσηςτου πραγματικού αψηφώνταςτο κασκόλ τού βασάνου του.

Απ' το μελανό σημείοτου ουρανού βρέχει μέλλονστη τελευταία χούφτα τής γηςκαι τρέχει ένα σκυλί, κινείται γύρω της,κάθεται στο πλάικαι με τη μουσούδα σε σκουντά αλεξικέραυνο...

[13]

Page 11: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Γυρίζει, στρέφεται,τούτο το χώμα τρέφεταιπου στάθηκε, ήπιε μια ρακή,στίχους και ακόρντα πελαγίσια.Περίμενε...

κι ακόμα περιμένειεπιπλέον μ' ένα κλάσμα πείραςπου 'φτιαξε και θάνατο οδυνηρόστο ίδιο του κρανίο,

ένα σύμπτωμααπό φύσηγμα,

το φύσηγμα αυτόστο σκουριασμένο ακόντιον' αλλάξει το σβέρκο στα βουνάνα σημαδέψουν μέλλον -...κι ένας περνάει και χτυπάειβαρύ ταμπούρλο μ' ένα αλλήθωρο μάτι.

[14]

Page 12: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Με κεντούν με τα μάτιακάτι ανθρώπινα στοιχείαπάνω σε βιβλία μεταμορφωμένασε νούφαρα να ποζάρουναποφθέγματα ως αλήθειεςχωρίς να συναντιούνται ποτέ.Αλήθειες μεγαλωμένες χωρίς αλήθειαείναι όπως οι ψίθυροιαυτοί μέσα από τα δόντια.Ή φωνές φωνές ν' αλυχτάτο φωναχτό ή σιωπές σιωπέςρίγος απ' το σιωπηλό.Τα ψίθυρα βιάζουν τον αέρα,αντιβουίζουν κάτι στοιχειωμένοκαι διαβάλλουν την ατμόσφαιρααπό μπαλωμένα καραβόπανα.Κανένα πλοίο δε φαινόταν.

[15]

Page 13: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Με αργές βελονιέςπερνούν οι μέρεςστο γόνατό μου.Με ενοχλεί το πόδι -ωστόσο,δεν είμαι κουτσός.

[16]

Page 14: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Το ημερολόγιο είναι γεμάτο ορατότητα.Ένα νυχτερινό ξεφύλλισμακαι τα παπούτσια βρίσκονταισε θαμπομπλέ προκυμαία.Φυσάει νέα τοπόσημαστην αλμυρή αφριάκαι του γήινου πόνουτ' ανομολόγητα καίγονταιόπως το πολυπαιγμένο φιλμαπό το φως...Ένιωσα τα παπούτσια, ξαφνικά,ότι μπορούν να σκέφτονται.

[17]

Page 15: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

φως του πρωινού

Ούτε που σαλεύωκρεμασμένος απ' τα έγχορδαπου παίζουν ό,τι κονιορτοποιείτου βέλους τη σκοπευτική γραμμή.Πολυχορικό με άρπισμακαι κιθάρες, εικονογραφείτο άχθος τοπίων που δηλώνειτο κράτημα από τα δέντρα,καντέντσα το βιολοντσέλοαπ' άλλο ύψος επί της αρμονίαςσπρώχνει το κοράκιτου νικημένου σώματοςστο κοινό τσουκάλι.Πόσα ξέρεις, φως του πρωινού...

[18]

Page 16: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Είδα στα μάτια μουκι έσκαψα με το πατητόκαι σήκωσα από 'κει μέσαδάκρυα που βυθίστηκαναπό κοντάκι διευθύνσεων.

Τα έκανα παράτα να ξεπλένωτου χρονικού τη σκόνη.Πιο πέρα, να 'ναι ορατέςμορφές...Ω, πως αναπηδούνσε μια κλωστή καπνού!

Μια φωνή μιλάει.Μιλάει απ' ένα νυχτέρι μέθηςκαρφωμένη στου χρυσόξυλουτο απροσδόκητοκι όλα όσα βλέπει, βαδίζουν, γιατίδεν θυμούνται τι είναι οι πόνοι -το στέρνο όμως...

[19]

Page 17: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Βάδισα εικόνες και καλωσήρθεςαπό τόπο σε τόπο. Όλες μου τις ενέργειες,πότε χτισμένα κόκαλα πότε θερισμούς.

Όλα, μ' ένα χορδιστό χαμόγελοσπαταλήθηκαν κάθε που μια σκέψη άφηνανα στέκει στο πλατύσκαλο -προστασία στο αντίστροφο του χρόνου.

Όσο κι αν σε μαζέψω,όσο κι αν κεντηθείς σταυρωτάστεκούμενα νερά μη σε ματιάσουν,όσο καθαρά, αλφαβητικά,χωρίς μουντζούρες θε να σε στήσω,ξανά και πάλι ανανεώνεσαιγαμημένο ευρετήριο -έτσι σπαταλήθηκα κι έτσι συνεχίζω...

[20]

Page 18: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

το σονέτο του σπασμού

Ποτισμένη η κάθε μου πληγή,με ρίζες που διψούνκι ανασταίνουν φύλλα,να τα χορταίνει αέραςστο πιο ψηλό κλαδί.

Φορές πολλέςμε τύλιξε η πειθώ...ο ήχος της,που φανερώνει τραγούδιαυτό που τραγουδάόταν ο σπασμός στεριώνεικαι σελίδες αποκάλυψης γυρνά.

... και τραγουδούσε,μέσα της ξανάκαι πάλι και πως αλλιώς να κάνει,εκείνος!... ο σπασμός,που 'ξερε και τις πληγέςνα τις χορταίνει ζάλη.

[21]

Page 19: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

τα σκάγια

Λίγο να κάνει κοπάνααπ' τα σύννεφα το φωςκαι δίνει σ' όλαμια πλαστική αξίαμε την τελειότερη,σπιθοβόλα εκγύμναση.Στο αττικό φως,που σ' απορροφάολόκληρο,δεν μετακινείσαι απλώς -μες απ' τα βιτρό του πλήθους,τον πυρετό του θλιμμένουκαι τα ερωτηματικάτης μοναξιάς,ευκίνητο κορμίαπό θερμούς τόνουςσε πάει ο ελιγμός.

[22]

Page 20: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Σκοτεινά κατάβαθα ό,τιδεν προσέχει τη ζωήαλλά τη δράση της,σφυράει απ' το στήθοςτ' όνειρο,το μόνο που απαντάστις ερωτήσεις μου.

[23]

Page 21: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Ντύθηκα στην πένα και είπα να γράψω κάτι για το χρόνο.σκέφτηκα, μ' ένα κουλούρι στο 'να χέρι κι espresso

του πικρού στο άλλο.Σταύρωσα κι ένα κατράκειο γέλιο στο παράθυρο.- Τί τα θες;

[24]

Page 22: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

Η βενζίνη αρκετή για να πω ότι ποντάρωστον προορισμό. Μάζεψα φόρακαι βλέπω το κοντέρ της μοτοσυκλέταςπου υψώνει τη φωνή τού αέρακαι κουβεντιάζουμε και στέλνει δάκρυα στα μάτια...Τίποτ' άλλο δεν ακούγεται, τίποτ' άλλοδε με δακρύζει από έλλειψη.

[25]

Page 23: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια
Page 24: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ο πλύντης δίσκων φαγητού λέγεται και ..............................7Ο άνεμος έκανε ήσυχα ποδήλατο στη παραλία..........................8Το είδαμε το παιδί............................................................9Ο γιατρός αποφαίνεται επί των ακτινογραφιών αυτών..............10Από εκλάμψεις η επιθυμία.................................................11La pietà.......................................................................12σε μοτίβο Ταρκόφσκι.......................................................13Γυρίζει, στρέφεται,..........................................................14Με κεντούν με τα μάτια....................................................15Με αργές βελονιές...........................................................16Το ημερολόγιο είναι γεμάτο ορατότητα................................17φως του πρωινού.............................................................18Είδα στα μάτια μου.........................................................19Βάδισα εικόνες και καλωσήρθες...........................................20το σονέτο του σπασμού.....................................................21τα σκάγια.....................................................................22Σκοτεινά κατάβαθα ό,τι....................................................23Ντύθηκα στην πένα και είπα να γράψω κάτι για το χρόνο..........24Η βενζίνη αρκετή για να πω ότι ποντάρω..............................25

[27]

Page 25: Βάιος Νικιώτης, Εναρμόνια

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΝΑΡΜΟΝΙΑτου Βάιου Νικιώτη

ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΨΗΦΙΑΚΑΑΠΟ ΤΟ ΒΑΣΙΛΗ ΛΑΛΙΩΤΗ

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΤΟΥ 2013

f