ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

•

Ο κόσμος, η ύπαρξή μας, η φύση, η ηθική μας υπόσταση, η ζωή ολόκληρη περικλείεται σε δίπολα: Μέρα-νύχτα, μαύρο-άσπρο, πάνω-κάτω, αριστερά-δεξιά, ζεστό-κρύο, ζενίθ-ναδίρ, ηθικό-ανήθικο, καλός-κακός, αλήθεια-ψέμα, παράδεισος-κόλαση, ζωή-θάνατος, διαφάνεια-αδιαφάνεια, αισιοδοξία-απαισιοδοξία, φως-σκοτάδι κ.ά. Είμαστε γεννημένοι για το φως, τον ήλιο, τη ζωή, τη δράση… Γι’ αυτό και γιορτάζουμε ιδιαίτερα την επιστροφή του φωτός στη γη, το μεγάλωμα της μέρας με πανηγυρισμούς, το χαμόγελο της φύσης ,την αρχή της Άνοιξης. Ο αέναος χορός της γης γύρω από τον εαυτό της και τον ήλιο δημιουργεί αυτό το φαινόμενο, ίση μέρα και νύχτα. Αυτή η μέρα( η εαρινή ισημερία), η 21η Μαρτίου έχει ορισθεί σαν παγκόσμια ημέρα ποίησης, μετά από πρόταση της Ελλάδας στην OUNESKO τo 1999, η οποία υπερψηφίστηκε.Ο ποιητής ,μελετώντας το κάθε σκοτάδι, που μας περιβάλλει στη ζωή, δεν έχει άλλο μέτρο από το φως, γι’ αυτό γράφει. Για να δείχνει κι άλλους δρόμους φωτεινούς. Σαν το δρόμο της αγάπης. Μας ωθεί να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από την καρδιά μας και όταν γίνεται αυτό αναδύεται μια άλλη πιο ανιδιοτελής σύνδεση με τους ανθρώπους ,το περιβάλλον, τον κόσμο και τη φύση.

Στη σχολή μας τιμούμε ιδιαίτερα τη μέρα της ποίησης. Εφέτος διαβάσαμε ποιήματα για την αγάπη και τον έρωτα από αγαπημένους Έλληνες αλλά και Γάλλους ποιητές.

«)Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλωδε θα τη βρεις ούτε στις Άλπεις, γιατί αυτός ο αγέραςστριφογυρνά ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται.Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.Το τέλειο θαύμα θα το βρεις μοναχά μες στον άνθρωπο:λευκές εκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινάστο σύμπαν και υπερέχουν. Το πιο καθαρόπράγμα λοιπόν της δημιουργίας δεν είναι το λυκόφως,ούτε ο ουρανός που καθρεφτίζεται μες στο ποτάμι, ούτεο ήλιος πάνω στης μηλιάς τ’ άνθη. Είναι η αγάπη». (Νικηφόρος Βρεττάκος

ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 2013 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑΑΠΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ

Στα μονοπάτια του Ουρανού… Στη σιωπή του ουρανού γεννήθηκε η ΑΓΑΠΗ Κι έγινε όνειρο, Παιδί της νύχτας… που αντανακλά στο φως του ήλιου το χαμόγελο της ζωής…. και την χαμένη της αθωότητα στο βλέμμα ενός παιδιού… Στα μονοπάτια του ουρανού γέρνει και ξαποσταίνει………

Θα'θελα να φωνάξω τ'όνομά σου, Αγάπη, με 'όλη μου την δύναμη.Να τ'ακούσουν οι χτίστες από τις σκαλωσιές και να φιλιούνται με τον Ήλιονα το μάθουν στα καράβια οι θερμαστές και ν'ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλανα τ'ακούσει η άνοιξη και να'ρχεται πιό γρήγορα

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω- αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη , για τα μάτια όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου, ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου, οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου, ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν εις όποιο θέμα κι’ αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω………..

Έτσι μιλώ για “σένα και για “μένα..Επειδή σ” αγαπάω και στην αγάπηξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνοςαπό παντού, για “σέναμέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη……….

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σουμια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,μόνο γι” αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτοκι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου……

Ο έρωταςόνομα ουσιαστικόνπολύ ουσιαστικόν,ενικού αριθμού,γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,γένους ανυπεράσπιστου.Πληθυντικός αριθμόςοι ανυπεράσπιστοι έρωτες……

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω.Σου δέομαι: Κρύψου, γίνε αόρατη για όλους, ορατή μόνο σ' εμένα.Καλυμένη απ' τα μαλλιά ως τα νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλοδιάστικτο απ' τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών…….

Λες κι είχα αναστηθεί γυμνή σε μια παρμένη θύμησησαν ήρθες γνώριμος και ξένος, ακριβέ μουνα μου χαρίσεις γέρνοντας την απέραντη λύτρωσηπου γύρευα από τα γοργά σείστρα του ανέμου…….

…….Γέλα στη νύχτα,στη μέρα στο φεγγάρι,γέλα στις στριφτέςστράτες του νησιού,γέλα σ’ αυτό το άγαρμποαγόρι που σ’ αγαπά,μα όταν ανοίγω τα μάτια και τα κλείνω,όταν τα βήματά μου φεύγουν,όταν γυρνούν τα βήματά μου,αρνήσου με το ψωμί, τον αγέρα,το φως, την άνοιξη,μα ποτέ το γέλιο σουγιατί θα πεθάνω.

……Θα γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιώνείμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσαείναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψειΤα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμαΤις πιο όμορφες μέρες μαςδεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πωτο πιο όμορφο απ' όλα,δε στο 'χω πει ακόμα.

Έπεσε το πούσι αποβραδίςτο καραβοφάναρο χαμένοκι έφτασες χωρίς να σε προσμένωμες στην τιμονιέρα να με δεις.

Κάτασπρα φοράς κι έχεις βραχεί ,πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου.Κάτω στα νερά του Port Pegassuβρέχει πάντα τέτοιαν εποχή………………………………………….

Εικόνα αχειροποίητη, που στην καρδιά μου σ' είχα κι είχα για μόνο φυλαχτό μια της κορφής σου τρίχα,

Να σε χαρεί κι η Άνοιξη μαζί με τα λουλούδια, οπού 'ναι σαν αμέτρητα ζωγραφιστά τραγούδια.

Τη χάρη σου τη σπλαχνική μη μ' αρνηστείς, αρνί μου... Αγάπη μου αιώνια, αγάπη μου στερνή μου.