Το 1921 ιδρύθηκε στην Ιταλία το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα του Μπενίτο Μουσολίνι, που προσπαθούσε με εθνικιστικά και αντικαπιταλιστικά συνθήματα να κερδίσει οπαδούς.

Παράλληλα ένοπλοι φασίστες με τη χρηματοδότηση βιομηχάνων και μεγάλων γαιοκτημόνων άρχισαν να δολοφονούν κομμουνιστές, σοσιαλιστές και συνδικαλιστές.

Επιδίωκε τον απόλυτο έλεγχο. Επικεφαλής ήταν ο Ντούτσε(ηγέτης). Το μόνο νόμιμο κόμμα ήταν το φασιστικό.

Όλοι οι πολιτικοί αντίπαλοι του Μουσολίνι δολοφονήθηκαν ή φυλακίστηκαν.

Προσπάθεια να υπάρχει απόλυτος έλεγχος της εκπαίδευσης και όλοι οι νέοι να εντάσσονται στη φασιστική νεολαία.

Το καθεστώς προπαγάνδιζε τα ιδεώδη του φασισμού μέσω του ραδιοφώνου, του τύπου και του αθλητισμού.

Στις 4 Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς εγκαθιδρύει δικτατορία με τη συγκατάθεση του βασιλιά Γεωργίου Β', ο οποίος διαλύει τη Βουλή χωρίς να προκηρύξει εκλογές και αναστέλλει πολλά άρθρα του Συντάγματος.

Η δικτατορία του Μεταξά ακολούθησε το φασιστικό πρότυπο, τόσο σε επίπεδο ιδεολογικής συγκρότησης όσο και σε επίπεδο πρακτικής, χωρίς ωστόσο να κατορθώσει να αποκτήσει τη συνέπεια και τη συνοχή που χαρακτήριζαν την Ιταλία του Μπενίτο Μουσολίνι

Ο Μεταξάς δημιούργησε και διέδωσε την ιδεολογία του «Γ΄ Ελληνικού Πολιτισμού», στην οποία στηρίχτηκε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Οι Μεταξικοί θεωρούσαν οτι είναι οι συνεχιστές του Αρχαίου (Α΄) και Βυζαντινού (Β΄) Πολιτισμού και οτι είχαν ως στόχο την φυλετική ενότητα του έθνους καθώς και την διατήρηση των παραδόσεων. Tο ιδανικό πολίτευμα κατα τον Μεταξά δεν ήταν η Αθηναϊκή Δημοκρατία αλλα η στρατοκρατική Σπάρτη.

Το ύψωμα του δεξιού χεριού λίγο πάνω από τον ώμο Η εθνοπατριωτική και εθνικιστική ρητορεία Ο αντικομμουνισμός και οι διώξεις σε αντιφρονούντες Η αστυνομοκρατία Η λογοκρισία και η απαγόρευση της ελεύθερης έκφρασης

γενικότερα Οι αδιαμφισβήτητα εμπνευσμένες από τον φασισμό τελετές

και παρελάσεις Ο απολυταρχικός χαρακτήρας Η αντιδημοκρατική ρητορεία Η οργάνωση της Νεολαίας

Τα κόμματα απαγορεύτηκαν, οι πολιτικοί εξορίστηκαν ή τέθηκαν σε κατ' οίκον περιορισμό, τα συνδικάτα διαλύθηκαν ενώ οι βασανισμοί ήταν καθημερινό φαινόμενο στα αστυνομικά τμήματα. Οι συνθήκες διαβίωσης των εξόριστων ήταν τόσο άσχημες που μερικοί πέθαιναν από αρρώστιες.

Το εκπαιδευτικό σύστημα υπέστη σημαντική οπισθοδρόμηση, καθώς κύριος προσανατολισμός της Μεταξικής εκπαιδευτικής πολιτικής ήταν η τόνωση της ΕΟΝ και ο εκτοπισμός των προοδευτικών εκπαιδευτικών. Τα παιδιά αναγκάζονταν να δίνουν όρκο ότι θα διαφύλασσαν την πίστη στον Θεό, στον Βασιλέα, στην Πατρίδα, στον διάδοχο, στον κυβερνήτη και στον Γενικό Επιθεωρητή. Ήταν μια οργάνωση ναζιστικού τύπου, στην οποία μάλιστα τα παιδιά χαιρετούσαν χιτλερικά.

Κάθε Τετάρτη οι μαθητές ήταν αναγκασμένοι με απόφαση της κυβέρνησης να πηγαίνουν στα γραφεία της ΕΟΝ και να πραγματοποιούν σχηματισμούς. Η κυβέρνηση έδινε ιδιαίτερη σημασία στην ορθόδοξη πίστη καθώς και στον θεσμό της οικογένειας, τον οποίο πίστευε ότι προωθούσε μέσα από την συγκεκριμένη οργάνωση. Είχε εφαρμοστεί χωρίς να κατονομάζεται το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια».

Το 1919 ιδρύεται στη Γερμανία το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα. Ένα από τα άσημα μέλη του ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ.

Στις εκλογές του 1932 οι Γερμανοί κεφαλαιούχοι στήριξαν το Χίτλερ, για να αντιμετωπίσουν τους κομμουνιστές και το 1933 ο Χίτλερ έγινε πρωθυπουργός της Γερμανίας.

Την ίδια χρονιά οι ναζί έκαψαν τη γερμανική βουλή και κατηγόρησαν τους κομμουνιστές ότι το έκαναν. Έτσι το κομμουνιστικό κόμμα τέθηκε εκτός νόμου και ο Χίτλερ έγινε απόλυτος ηγέτης και ονομάστηκε φύρερ.

Διέλυσαν όλα τα κόμματα, εκτός από το ναζιστικό.

Η νεολαία χειραγωγούνταν Οι ναζί οργάνωναν μεγάλες συγκεντρώσεις

για να φανατίσουν το λαό. Τα βιβλία που δεν ήταν αρεστά καίγονταν

δημόσια. Εφάρμοσαν ρατσιστική πολιτική απέναντι σε

όλους όσοι ήταν διαφορετικοί(πολιτικοί αντίπαλοι, τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι)

Ιδιαίτερα σκληρά αντιμετωπίστηκαν οι Εβραίοι.

"Oι νόμοι φυλετικής καθαρότητας των Nαζί επεκτάθηκαν και στους Tσιγγάνους Σίντι και Pόμα. Oι Tσιγγάνοι υφίσταντο διακρίσεις ήδη προ του 1933. Tο ναζιστικό καθεστώς τους κατέτασσε στα ακοινωνικά άτομα και το 1936 ιδρύθηκε ένα Kεντρικό Γραφείο του Pάιχ για την καταπολέμηση της ενόχλησης από τους Tσιγγάνους. Tον Σεπτέμβριο 1939 αποφασίστηκε η σύλληψη και ο εγκλεισμός 30.000 Σίντι και Pόμα της Γερμανίας σε γκέτο της κατεχόμενης Πολωνίας, ενώ τον Oκτώβριο του ίδιου χρόνου διατάχθηκε η μεταφορά τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. H απόφαση της "οριστικής λύσης" για τους δύο αυτούς λαούς λήφθηκε τον Δεκέμβριο του 1942. Πάνω από 20.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά βρήκαν το θάνατο στους θαλάμους αερίων του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Αουσβιτς. Στις κατεχόμενες χώρες της Aνατολικής Eυρώπης φονεύθηκαν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, άλλα 250.000 άτομα. Mόνο ένα μικρό ποσοστό του ευρωπαϊκού πληθυσμού των Σίντι και Pόμα επιβίωσε του πολέμου. Oι γερμανικές αρχές δεν αναγνώρισαν επίσημα ότι οι Tσιγγάνοι υπήρξαν θύματα γενοκτονίας, παρά μόνο το 1982.Iστορικός Ατλας του 20ου αιώνα, KAΘHMEPINH, AΘήνα 1999, σελ. 100.101

Eκτός από τους Eβραίους, τους Τσιγγάνους και τους "Mάρτυρες του Iεχωβά", θύματα της ναζιστικής θηριωδίας έπεσαν ακόμη οι ομοφυλόφιλοι, οι διανοητικά καθυστερημένοι, οι άνθρωποι με σοβαρές αναπηρίες και σωματικές δυσμορφίες. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της ναζιστικής διακυβέρνησης της Γερμανίας (1933-1935) ψηφίστηκαν νόμοι που επέβαλαν υποχρεωτική στείρωση και απαγόρευση γάμου στους ανάπηρους. Aυτή η ακραία εκδοχή του κοινωνικού δαρβινισμού διδασκόταν στα σχολεία και υποστηριζόταν δημόσια από τους επιστήμονες. Mε την έκρηξη του πολέμου τέθηκε σε εφαρμογή μια μυστική επιχείρηση κατά την οποία περίπου 70.000 πνευματικά καθυστερημένοι και ανάπηροι θανατώθηκαν με αέριο ή δηλητήριο σε επιλεγμένα ιδρύματα. W. Mickel B. Wiegand (επιμ.), Geschichte, Politik und Gesellschaft (Bd. 1: Von der Franzosischen Revolution bis zum Ende des 2. Weltkrieges), Bερολίνο 1998, σελ. 362-63.

Ηδη κατά τη θητεία τους στο "Σύνδεσμο Γερμανίδων Kορασίδων" (Bund deutscher Mäadel) τα κορίτσια 14-18 ετών προετοιμάζονταν για το μελλοντικό τους ρόλο ως σύζυγοι και μητέρες.

Tα κορίτσια του "Συνδέσμου Γερμανίδων Kορασίδων" ακολουθούσαν εντατικό πρόγραμμα γυμναστικής για να είναι κατόπιν σε θέση να γεννήσουν υγιή παιδιά. H "πρώτη εντολή για την υποχρέωση διατήρησης της σωματικής υγείας" από τα μέλη της Xιτλερικής Nεολαία και του Συνδέσμου Γερμανίδων Kορασίδων ήταν: "Tο σώμα σου ανήκει στο έθνος σου, γιατί σ' αυτό χρωστάς την ύπαρξή σου, συνεπώς είσαι υπεύθυνος-η απέναντι στο γερμανικό έθνος για το σώμα σου". Wien 1938, (Ausstellungskatalog), Bιέννη 1988, σελ. 355.

Οι Εβραίοι της Ευρώπης ήταν τα κυρίως θύματα του Ολοκαυτώματος, μέσω αυτού που οι Ναζί ονόμαζαν «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος». Το νούμερο που χρησιμοποιείται πιο συχνά για τον αριθμό των θυμάτων του εβραϊκού πληθυσμού είναι έξι εκατομμύρια, αν και οι τυπικές εκτιμήσεις από τους ιστορικούς για το εύρος των θυμάτων κυμαίνονται από πέντε εκατομμύρια ως και πάνω από έξι εκατομμύρια

Το 1904, ο Άλφρεντ Πλετς (Alfred Ploetz) ίδρυσε την Γερμανική Εταιρία Ευγονικής (Deutsche Gesellschaft für Rassenhygiene). Δεκάξι χρόνια αργότερα εκδόθηκε το έργο Άδεια Καταστροφής της Ζωής που Δεν Αξίζει να Ζει (Die Freigabe der Vernichtung lebensunwerten Lebens), το οποίο ζωογόνησε την ανάπτυξη του Γερμανικού κινήματος της ευγονικής . Με συγγραφέα τον Καρλ Μπίντινγκ (Karl Binding], έναν ευρέως αναγνωρισμένο δικαστή, και τον φημισμένο ψυχίατρο Άλφρεντ Χόχε (Alfred Hoche), το έργο αποτέλεσε το κλειδί για τη διαμόρφωση της Ναζιστικής ιδεολογίας, ρητορικής και πρακτικής:

...Υπερασπιζόταν τη θεωρία που υποστήριζε ότι η εξόντωση των "άχρηστων ανθρώπων" θα έπρεπε να νομιμοποιηθεί. Έτσι, οι έννοιες της "άχρηστης ζωής" ή "ζωής που δεν αξίζει να ζει" που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί προήλθαν από εκείνο το βιβλίο. Οι Μπίντινγκ και Χόχε μιλούν στο βιβλίο για "άχρηστους ανθρώπους". Ζητούν "την εξάλειψη εκείνων που δεν μπορούν να σωθούν... των οποίων ο θάνατος είναι επιτακτική ανάγκη"... για εκείνους που είναι υποδεέστεροι και από τα ζώα "χωρίς τη θέληση ούτε να ζήσουν ούτε να πεθάνουν". Σε αυτούς που είναι "διανοητικά νεκροί" και που αποτελούν "ξένο σώμα μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων".[2]

Όλοι οι Εβραίοι δημόσιοι υπάλληλοι σε κρατικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο διοίκησης το 1933 απολύθηκαν αμέσως. Ο "Νόμος για την Αποκατάσταση του Επαγγελματικού Δημόσιου Τομέα" ήταν ο πρώτος αντισημιτικός νόμος που ψηφίστηκε στη Γερμανία μετά την ένωσή της το 1871. Τον ακολούθησαν οι Νόμοι της Νυρεμβέργης του 1935 που απαγόρευσαν το γάμο ανάμεσα σε Εβραίους και μη Εβραίους, και αφαίρεσαν από όλους τους Εβραίους τη γερμανική τους υπηκοότητα (ο επίσημος τίτλος που τους αποδόθηκε ήταν "υποκείμενα του κράτους") και τα βασικά πολιτικά τους δικαιώματα, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα της ψήφου.

Το 1936 απαγορεύτηκε στους Εβραίους να ασκούν οποιοδήποτε εξειδικευμένο επάγγελμα, εμποδίζοντάς τους ουσιαστικά από το να ασκούν οποιαδήποτε επίδραση στην εκπαίδευση όλων των βαθμίδων, την πολιτική, την έρευνα και τη βιομηχανία. Στις 15 Νοέμβρη 1938, απαγορεύτηκε στα παιδιά των Εβραίων να πηγαίνουν στα κανονικά σχολεία. Μέχρι τον Απρίλιο του 1939, σχεδόν όλες οι Εβραϊκές εταιρίες είχαν είτε καταρρεύσει κάτω από το βάρος της οικονομικής πίεσης και των ελάχιστων κερδών ή είχαν αναγκαστεί να πουληθούν στη Ναζιστική κυβέρνηση, σύμφωνα με την πολιτική «Αρειοποίησης» που ξεκίνησε να εφαρμόζεται το 1937.

Περίπου 100 Εβραίοι δολοφονήθηκαν κι άλλες 30.000 στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ 7.000 καταστήματα που ανήκαν σε Εβραίους και 1.574 Συναγωγές (σχεδόν το σύνολο των Συναγωγών στη Γερμανία) καταστράφηκαν μερικά ή ολοσχερώς. Παρόμοια γεγονότα έγιναν ταυτόχρονα και στη Βιέννη.

Το Ολοκαύτωμα εφαρμόστηκε χωρίς κανένα έλεος ή εξαίρεση για τα παιδιά ή τα μωρά, και τα θύματα συχνά βασανίζονταν πριν τελικά δολοφονηθούν. Οι Ναζί διεξήγαγαν σαδιστικά και θανατηφόρα "ιατρικά" πειράματα χρησιμοποιώντας κρατούμενους, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών. Ο Γιόζεφ Μένγκελε, στρατιωτικός γιατρός στο Άουσβιτς και διευθυντής της ιατρικής υπηρεσίας στο Μπίρκεναου, ήταν γνωστός ως "ο Άγγελος του Θανάτου" για τα σαδιστικά και ανορθόδοξα πειράματά του. Πολλά από αυτά τα πειράματα είχαν σκοπό να παράξουν "φυλετικά αγνά" μωρά ή να διερευνήσουν τις αντοχές του ανθρώπινου σώματος στον πόνο, τον ακρωτηριασμό, την πίεση ή την θερμοκρασία (υπάρχουν, μεταξύ πολλών άλλων, μαρτυρίες για κρατούμενους που βυθίζονταν ζωντανοί σε καζάνια με βραστό ή παγωμένο νερό). Οι περισσότεροι από τους κρατούμενους που χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα αυτά δεν επέζησαν.

Το ίδιο σκληρή και βάναυση ήταν και η καθημερινή ζωή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, με τους ξυλοδαρμούς, τα βασανιστήρια και τις ομαδικές εκτελέσεις από τους Ναζί να είναι στην ημερήσια διάταξη.

Το Δεκέμβρη του 1941, οι Ναζί έθεσαν σε λειτουργία το στρατόπεδο του Κέλμνο, το πρώτο από αυτά που θα γίνονταν γνωστά ως στρατόπεδα εξόντωσης, των οποίων μοναδικός σκοπός ήταν οι δολοφονίες σε βιομηχανική κλίμακα, σε αντίθεση με τα στρατόπεδα εργασίας ή συγκέντρωσης. Πάνω από τρία εκατομμύρια Εβραίοι θα πέθαιναν σε αυτά τα στρατόπεδα εξόντωσης.

Οι δολοφονίες γίνονταν με δηλητηριώδες αέριο, συνήθως σε θαλάμους αερίων, αν και πολλοί κρατούμενοι δολοφονήθηκαν με μαζικές εκτελέσεις από πυροβόλα όπλα, απαγχονισμούς και άλλους, ιδιαίτερα βάρβαρους τρόπους. Τα πτώματα των δολοφονημένων καίγονταν σε κρεματόρια (εκτός από το Στρατόπεδο εξόντωσης Σομπιμπόρ, όπου καίγονταν σε υπαίθριες πυρές), και οι στάχτες θάβονταν ή σκορπίζονταν.

Κατά την άφιξή τους στα στρατόπεδα αυτά, η διαλογή των κρατουμένων γινόταν σε δυο ομάδες: Η πρώτη ομάδα περιελάμβανε εκείνους που ήταν πολύ αδύναμοι ή άρρωστοι για να εργασθούν. Αυτοί οδηγούνταν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων (συχνά καμουφλαρισμένους σαν ντους) και τα πτώματά τους καίγονταν. Στη δεύτερη ομάδα ανήκαν όσοι χρησιμοποιούνταν σαν σκλάβοι στο στρατόπεδο και στις βιομηχανίες ή στις επιχειρήσεις της περιοχής. Οι Ναζί ανάγκαζαν, επίσης, ορισμένους κρατούμενους να εργάζονται στη συλλογή και καταστροφή των πτωμάτων, και να τα ακρωτηριάζουν όποτε χρειαζόταν. Τα χρυσά δόντια αφαιρούνταν από τα πτώματα, όπως και τα γυαλιά όρασης αλλά και τα μαλλιά των γυναικών (που τους τα ξύριζαν πριν τις θανατώσουν) και χρησιμοποιούνταν για να κατασκευασθούν, μεταξύ άλλων, υφάσματα και κάλτσες.

5,1-6 εκατομμύρια Εβραίοι, συμπεριλαμβανομένων 3,0-3,5 εκατομμυρίων Πολωνών Εβραίων

1,8-1,9 εκατομμύρια μη-Εβραίοι Πολωνοί (αριθμός που περιλαμβάνει όλους εκείνους που δολοφονήθηκαν σε εκτελέσεις ή εκείνους που πέθαναν σε φυλακές, εξαναγκασμένη εργασία και στρατόπεδα συγκέντρωσης, καθώς και πολίτες που βρήκαν το θάνατο κατά τη γερμανική εισβολή του 1939 και την Εξέγερση της Βαρσοβίας του 1944

250.000 Τσιγγάνοι (Ρομά και Σίντι) 200.000 άτομα με ειδικές ανάγκες 100.000 Κομμουνιστές 80.000 Μασόνοι 15.000 ομοφυλόφιλοι 2.500-5.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά 330.000-1,2 εκατομμύρια Σέρβοι, που δολοφονήθηκαν από Κροάτες Ναζί