qwφιertyuiopasdfghjklzxερυυξnmηq

σwωψerβνtyuςiopasdρfgvbnmqwert

yuiopasdfghjklzxcvbnφγιmλιqπςπζα

wωeτrtνyuτioρνμpκaλsdfghςjklzxcvλ

οπbnαmqwertyuiopasdfghjklzxcvbn

mσγqwφertyuioσδφpγρaηsόρωυdfg

hjργklαzxcvbnβφδγωmζqwertλκοθξy

uiύασφdfghjklzxcvbnmqwertyuiopaβ

sdfghjklzxcεrυtγyεuνiιoαpasdfghjklzx

cηvbnασφδmqwertασδyuiopasdfασδ

φγθμκxcvυξσφbnmσφγqwθeξτσδφrt

yuφγςοιopaασδφsdfghjklzxcvασδφb

nγμ,mqwertyuiopasdfgασργκοϊτbnm

qwertyσδφγuiopasσδφγdfghjklzxσδδ

γσφγcvbnmqwertyuioβκσλπpasdfghj

klzxcvbnmqwertyuiopasdγαεορlzxcv

bnmqwertyuiopasdfghjkαεργαεργαγ

ρqwertyuiopasdfghjklzxασδφmοιηξη

«Σαν παλιό σινεμά…»

1ο ΓΕΛ Αιγάλεω

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α’ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟΥ 2012-2013 Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ζολινδάκη Σταυρούλα

Φιλόλογος

2

«Σαν παλιό σινεμά…»

Κοινά ερωτήματα: ιστορία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου

(δεκαετία 50-60)

Εισαγωγή: σελ. 3

ΟΜΑΔΑ 1: «Τσιριμπίμ-τσιριμπόμ», σελ. 4-12

1. Ποιες ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου άφησαν ιστορία και

γιατί;

2. Από πού αντλούσε τα θέματά του ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος;

3. Ποια διαχρονικά στοιχεία εντοπίζουμε;

ΟΜΑΔΑ 2 : «Τρία πουλάκια κάθονταν το ένα τραγουδούσε», σελ 13-21

1. Ποιοι συνθέτες κυριάρχησαν στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο;

2. Ποια τραγούδια έμειναν «στην ιστορία»;

3. Ποιοι οι πιο γνωστοί χορογράφοι; Ποιες ταινίες ξεχώρισαν για τα

μουσικοχορευτικά τους κομμάτια

4. Να κάνουμε συγκεκριμένες αναφορές σε ταινίες, σε σκηνές, σε

τραγούδια κλπ

ΟΜΑΔΑ 3: «Τα αστέρια» ή «ΓΚΛΜ2», σελ. 22-27

1. Ποιοι ήταν οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές;

2. Ποιοι οι πιο γνωστοί δευτεραγωνιστές που κέρδισαν όμως το ενδιαφέρον

και γιατί;

3. Ποιοι ήταν οι πιο γνωστοί ρόλοι τόσο των πρωταγωνιστών όσο και των

δευτεραγωνιστών;

4. Ποιοι ήταν οι πρώτοι ρόλοι των μεγάλων αστέρων;

5. Να μελετήσουμε τον αληθινό χαρακτήρα των αστέρων σε σχέση με τους

ρόλους τους οποίους υποδύθηκαν.

ΟΜΑΔΑ 4: «Ανώνυμοι»- «Οι χαρτοπαίκτες», σελ. 28-40

1. Πού οφείλεται το γέλιο στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο; Να

ερευνήσουμε ταινίες και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

2. Ποιοι ήταν οι πιο γνωστοί τίτλοι κωμικών ταινιών; Με λίγα λόγια το

περιεχόμενό τους.

3. Ποιοι ήταν οι ανθρώπινοι τύποι που ξεχωρίζουν μέσα από τους ρόλους;

4. Ποιες μορφές διασκέδασης προβάλλονται μέσα από τον παλιό ελληνικό

κινηματογράφο;

Επίλογος- βιβλιογραφία: σελ. 41-42

3

Εισαγωγή

Πόσοι από μας δεν έχουν γελάσει με τις περίφημες ατάκες

γνωστών Ελλήνων ηθοποιών από τις ασπρόμαυρες κινηματογραφικές

ταινίες! Οι πιο παλιοί σίγουρα θα θυμούνται την ελληνική τηλεόραση,

τότε που η διαφθορά δεν είχε φτάσει στο μεδούλι, να γεμίζει τα

σαββατόβραδα, με ελληνικές ταινίες γεμάτες χιούμορ, έξυπνους

διαλόγους, χωρίς ίχνος χυδαιότητας και σεξουαλικού περιεχομένου. Τότε,

που και τα μικρά παιδιά μπορούσαν να καθίσουν ξάγρυπνα για να

γελάσουν με τις ατάκες του Βέγγου και του Βουτσά, του Φωτόπουλου και

του Παπαγιανόπουλου. Αλλά ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στον

παλιό ελληνικό κινηματογράφο για να δούμε πότε και πως

πρωτοξεκίνησε η διαδρομή του στην Ελλάδα.

H πορεία του ελληνικού κινηματογράφου, θα μπορούσαμε να

πούμε, ότι διαγράφεται σε τρεις περιόδους. Αρχικά, την προπολεμική

περίοδο κατά την οποία γίνονται οι πρώτες απόπειρες για τη δημιουργία

ντόπιας κινηματογραφικής παραγωγής. Την μετακατοχική, η οποία

ξεκινάει ουσιαστικά στο τέλος της κατοχής και τέλος την

μεταπολιτευτική, που ξεκινάει με την απελευθέρωση των καλλιτεχνικών

δυνάμεων μετά την δικτατορία. Θα μπορούσαμε να μιλάμε και για μια

τρίτη περίοδο ήδη από το 1965-67 αλλά η δικτατορία με τον ερχομό της,

εμπόδισε πολλούς νέους δημιουργούς να εκφράσουν το ταλέντο τους.

Το 1939 ιδρύονται τα «Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο»

από τον Φιλοποίμην Φίνο και κάποιους συνεταίρους και ο πρώτος

γίνεται παραγωγός και σκηνοθέτης στη ταινία «Το τραγούδι του

χωρισμού». Το 1942 ο Φίνος, αν και κατά τη διάρκεια της κατοχής, ιδρύει

την γνωστή σε όλους μας εταιρία «Φίνος Φιλμ», η οποία διαδραμάτισε

σημαντικό ρόλο στα κινηματογραφικά δρώμενα

Η κανονική κινηματογραφική παραγωγή ξεκινάει τη δεκαετία

του 1950. Ο κινηματογράφος χαράζει μια σταθερά ανοδική πορεία και

τραβάει το ενδιαφέρον του κοινού που διψασμένο γεμίζει τις αίθουσες.

Την ίδια περίοδο η εταιρία του Φίνου αρχίζει να ξεχωρίζει και σταδιακά

να δημιουργεί το ελληνικό σταρ σύστεμ, γυρίζοντας ταινίες που «σπάνε»

τα ταμεία. Σταδιακά αρχίζουν να δημιουργούνται και άλλες εταιρίες

κινηματογραφικής παραγωγής πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των

ταινιών την περίοδο του 1960.

4

ΟΜΑΔΑ 1: «Τσιριμπίμ-τσιριμπόμ»

Βασιλική Αδαμοπούλου

Βάνα Αμανατίδη

Ευγενία Λυμπέρη

Αγγελική Βαρβέλη

1. Ποιες ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου άφησαν

ιστορία και γιατί;

2. Από πού αντλούσε τα θέματά του ο παλιός ελληνικός

κινηματογράφος;

3. Ποια διαχρονικά στοιχεία εντοπίζουμε;

Φέτος ενταχτήκαμε στο project ¨ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΣΙΝΕΜΑ¨

Η συγκεκριμένη διερευνητική εργασία μελετά τον παλιό ελληνικό

κινηματογράφο στη χρυσή εποχή του (50΄-70΄). Επιλέξαμε αυτό το θέμα διότι

είναι πιο ΄κοντά΄ στα ενδιαφέροντα μας και θεωρώντας ότι διαθέτουμε τις

δυνατότητες για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του.

Μπαίνοντας σε αυτό το project χωριστήκαμε σε υποομάδες . Στην ομάδα

μας είμαστε οι: Βασιλική Αδαμοπούλου, Βάνα Αμανατίδη , Αγγελική Βαρβέλη ,

Ευγενία Λυμπέρη . Λεγόμαστε ΄Τσιρι μπιμ – Τσιρι μπομ΄

Οι ΄τσιρι μπιμ- τσιρι μπομ, είχαμε ως αρχή τη συνεργασία .Ο καταμερισμός

των εργασιών ήταν εξίσου ίδιος .Κυρία πηγή πληροφοριών ήταν το διαδίκτυο.

Έπειτα αντλήσαμε πολλές πληροφορίες από την παρακολούθηση ταινιών.

Σαφώς χρησιμοποιήσαμε και προσωπικές μας γνώσεις περί του θέματος. Στην

εργασία μας έπαιξε πολύ μεγάλο ρολό και η βοήθεια που λάβαμε από την

υπεύθυνη καθηγήτρια : Κα Σταυρούλα Ζολινδάκη. Επιπροσθέτως με τις

υπόλοιπες ομάδες συντάξαμε ένα ερωτηματολόγιο, που μας φάνηκε αρκετά

χρήσιμο. Αναμφισβήτητα σημαντικός συντελεστής ήταν και η δημιουργία

διαδικτυακής ομάδας που μας επέτρεψε να συλλέγουμε πάρα πολλές

πληροφορίες, να ανακαλύπτουμε χρήσιμους συνδέσμους και να ανταλλάσουμε

απόψεις

Η ομάδα μας είχε ως βασικό θέμα τις ατάκες που άφησαν ιστορία και Τα

διαχρονικά στοιχειά στον Παλιό Ελληνικό Κινηματογράφο (Π.Ε.Κ.). Πρώτα

εξετάζουμε ποιες ατάκες του Π.Ε.Κ. άφησαν ιστορία και γιατί; Ακόμα

ασχοληθήκαμε με τους τομείς από τους οποίους άντλησε τα θέματα του .

5

Επίσης εντοπίσαμε διαχρονικά στοιχειά στις ταινίες του τα όποια και

αναλύσαμε. Η διατριβή μας ασχολείται περισσότερο με την κωμωδία αλλά

έχουμε και αναφορές σε δράματα .

Ας δούμε λοιπόν μερικές από τις καλύτερες ατάκες :

Δεν την χούφτωσες;!!! Θα το μετανιωωώσεις. Χούφτωσ’ την, χούφτωστ’ την!

Δ.Παπαγιαννόπουλος στο «Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια» (1967)

Αυτή μέχρι και μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις. Να μου το θυμηθείς. Αυτή αν

δεν σε κάνει φλώρο, εμένα να μην με λένε Μεμά!

Ο Γιάννης Βογιατζής στις «Θαλασσιές Χάντρες» (1967)

Ψηλός, όμορφος, βουτυράτος...Με μια αψηλή, τσιριμπίμ, τσιριμπόμ...

Αθηνόδωρος Προύσαλης στο «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη» (Τσιφόρος, 1968)

Ήταν πολλά τα λεφτά, Άρη.

Σπύρος Καλογήρου στον Νίκο Κούρκουλο στη «Λόλα» (1964)

Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι.

Γιώργος Φούντας στη «Στέλλα» (1955)

Η ανιψιά μου κι εγώ είμαστε πάρα πολύ στενοχωρημένες γι΄ αυτό που συνέβη,

κύριε. Είμαστε very very... πώς το λέτε εδώ στην Ελλάδα; Χολοσκασμένες!

Γεωργία Βασιλειάδου στη «Θεία από το Σικάγο» (1957)

Βεβαίως, βεβαίως. Του Θεμιστοκλέους, βεβαίως, βεβαίως.

Χρήστος Τσαγανέας στο «Το Ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο» (1959)

Λοιπόν δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία

ατμόσφαιρα, είμαστε!

Ντίνος Ηλιόπουλος στον «Ατσίδα» (1961)

Ήταν ψηλός, μετρίου αναστήματος, παχουλός πολύ... προς το αδύνατο, με μια

μουστακάρα... να έτσι δα, ένα μουστακάκι...

Νίνος Ηλιόπουλος στο «Ζητείται Ψεύτης» (1961)

Αμ πως; / Αμ πόις και

Α σουπή και

6

Τ΄ άκουσες πουλί μου/ Τ΄άκουσες πολί μου

Κώστας Χατζηχρήστος σε διάφορες ταινίες

Ου..ου... μύλος γίνεται στον οργανισμό: Ο κλέψας, του κλέψαντος, τω κλέψαντι,

ω παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταρέοι.

Ο Ντίνος Ηλιόπουλος στο «Φωνάζει ο Κλέφτης»

Τι θα το κάνουμε εδώ μέσα, Αμέρικαν μπαρ;

Δ. Παπαγιαννόπουλος στη «Βίλα των Οργίων» (1964)

Παιδί μου, η ποίηση είναι ποίηση, άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Άμα την

καταλαβαίνουν όλοι δεν είναι ποίηση, είναι τσιφτετέλι. Κατάλαβες;

Ντίνος Ηλιόπουλος στο «Δόλωμα» (1964)

Σας χαιρέτησα; Δε σας χαιρέτησα! Χαίρετε, τι κάνετε, καλά ευχαριστώ!

Ο Γιάννης Βογιατζής ως Μικές (καταρχήν, ραδιοφωνική ατάκα)

Σε μένα πούλησες ψεύτικη μάνα ρε;

Ο Νίκος Κούρκουλος, δέρνοντας τον Δ. Μούτσιο, στους «Αδίστακτους» 1965

Εγώ, παίρνω το καπελλάκι μου και φεύγω!

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου στο «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» του Γ.Τζαβέλλα

(1965)

Έχω και κότερο. Πάμε μια βόλτα;

Κώστας Βουτσάς στο «Κορίτσια για φίλημα» (1965)

Οι γυναίκες και οι πολιτικοί, Κωστάκη, πρέπει να προσέχουν πολύ τις

περιφέρειές τους!

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στο «Υπάρχει και φιλότιμο» (ως Μαυρογιαλούρος,

1965)

Όχι τόσο για μένα, για τη φουκαριάρα τη μάνα μου...

Ο Νίκος Ξανθόπουλος στον «Κατατρεγμένο» (1965)

Καλέ μου άνθρωπε... και Πελάαατες μου...

Ο Βέγγος σε διάφορες ταινίες του

Καατίνα, σαλαμάκι.

7

Ο Κώστας Βουτσάς στο «Ο Γόης» (1969)

Περιπεράστε παρακαλώ.

Η Δέσποινα Στυλιανοπούλου σε διάφορες ταινίες

Εδώ μέσα γίνονται Σόδομα και Γόμορρα!

Η Σαπφώ Νοταρά στο «Αχ αυτή η γυναίκα μου» (1967)

Ναι! Της είπα όσα με είπες, αλλά με είπε χαλβά και πολλά στενοχωρήθηκα...

Μαμά, άκου, να με κάνεις κιοφτέδες, πολλούς κιοφτέδες... και κομματάκι

χαλβά...

Ο Κώστας Βουτσάς στη «Νύχτα Γάμου» (1967)

Τι κάνετε μωρέ; Σταματήστε το κάρβουνο! Όχι άλλο κάρβουνο!

Ο Νίκος Κούρκουλος στο «Ορατότης Μηδέν» (1970)

Βαγγέλη!

Ο Χρόνης Εξαρχάκος στο «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι» (1971)

Γιατί άφησαν ιστορία οι ατάκες του Π.Ε.Κ ;

Όσο βλέπουμε (και ξαναβλέπουμε) τις αξέχαστες ταινίες που μας χάρισε

ο ελληνικός παλιός ελληνικός κινηματογράφος στη χρυσή εποχή του ,τόσο

περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τι λείπει από τον σημερινό, όχι μόνο

κινηματογράφο αλλά και κόσμο: η απλότητα το χιούμορ! Το αυθεντικό εκείνο

χαμόγελο που εμφανίζεται αυτόματα στα πρόσωπα μας όταν μια ¨καπάτσα¨

υπάλληλος με τη μορφή της Σαπφούς Νοταρά ¨κατακεραυνώνει ¨ το αφεντικό

της.Το πηγαίο γέλιο που μας χαρίζει με μια φράση ο Ντίνος Ηλιόπουλος . Η

λιτότητα των ¨χοντρών¨ αστείων του Θανάση Βέγγου. Ακόμα και οι πιο

δραματικές ατάκες έμειναν στα χείλη μας μέχρι σήμερα.

Από πού αντλούσε τα θέματα του ο Π.Ε.Κ ;

Το φαινόμενο της διαφθοράς και του παλαιοκομματισμού δεν μπορούσε

παρά να απασχολήσει και τη βιομηχανία του ελληνικού κινηματογράφου που

αντλούσε τα θέματά της από την πραγματική κοινωνική, οικονομική και

πολιτιστική ζωή. Επιπρόσθετα , ουκ ολίγες ήταν οι ταινίες που επηρεάστηκαν

από την πολιτική κατάσταση και που παρουσίασαν τους πολιτικούς με τρόπο

σατιρικό καυστικό. Ο έρωτας , πάντα επίκαιρος έδωσε έμπνευση για τη

δημιουργία ταινιών.Τέλος, ο κινηματογράφος έχει και πολεμικές ταινίες , στις

οποίες παρουσιάζεται ο αγώνας των Ελλήνων σε διαφορές περιόδους.

8

Διαχρονικά στοιχειά

Στις παλιές ελληνικές ταινίες συναντάμε μια πληθώρα διαχρονικών

στοιχείων . Πολλά από τα γεγονότα που προβάλλονται σε αυτές είναι όμοια με

τη σημερινά. Τα ιδεολογικά αυτά στοιχειά αφορούν του ερώτα , το γάμο και

την πολιτική.

Διαχρονικά ιδεολογικά στοιχειά πολίτικης φύσεως

Α) Γραφειοκρατία

Β) Αυλοκόλακες (κομματάρχες που προωθούν τα δικά τους συμφέροντα)

Γ) Υπερτιμολογήσεις έργων

Δ) Οικογενειοκρατία στην πολιτική

Ε) Ανεκπλήρωτες υποσχέσεις

Ζ) Προσωπικές εξυπηρετήσεις ( ρουσφέτια)

Η) Υπερπρονόμια των βουλευτών ( δεν πληρώνουν καμία κρατική εισφορά ,

λογαριασμός κλπ.)

Θ) Αδιαφορία για σημαντικά έργα και προώθηση δεύτερης σημασίας έργων για

προσωπικά συμφέροντα και φιλοδοξίες

Ι) Περιφρόνηση για την περιφέρεια

Κ) Ιδιοτέλεια συμφώνα με τις πολιτικές πεποιθήσεις

Λ) Άγνοια των προβλημάτων του λάου

Μ) Χρησιμοποίηση κρατικών πόρων και γενών για την προβολή τους

Δυσκολίες που συναντήσαμε

Γενικά , κατά την διάρκεια της εργασίας μας δεν συναντήσαμε πολλές

δυσκολίες. Η σημαντικότερη ήταν των θέμα των απουσιών . Όταν ένα μέλος της

ομάδας μας απουσίαζε, η δουλεία μας έμενε πίσω και ήταν δύσκολο να

ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας. Ένα αλλά εμπόδιο ήταν το γεγονός ότι δεν

μπορούσαμε να βρούμε πολλές δραματικές ταινίες ή ατάκες .

9

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Από τη διατριβή μας στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο μάθαμε

πολλά. Καταλάβαμε ότι η μεγάλη του αυτή ακμή οφείλεται στις κατάλληλες

συνθήκες που υπήρχαν .Οι χαρακτήρες που προβάλλονται μέσα από αυτόν

παρουσιάζονται με τρόπο ρεαλιστικό , με όλες τις αδυναμίες και τα

προτερήματα ενός ανθρώπου . Σημαντικό να αναφέρουμε την απλότητα στο

χιούμορ, που προκαλούσε το γέλιο και συνεχίζει να το προκαλεί μέχρι σήμερα.

Όλο αυτό το σκηνικό φαντάζει πιο οικείο στον άνθρωπο. Σε καμία ταινία δεν

υπήρχε το χυδαίο και η αθυροστομία Περισσότερο μας εντυπωσίασαν η

φυσικότητα, οι ΄μεγάλοι΄ ηθοποιοί όταν ερμήνευαν κάποιο ρολό , οι αντιδράσεις

τους το κέφι τους το μεράκι τους!!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ- ΠΗΓΕΣ

-Ερωτήσεις και συνεντεύξεις

-Βικιπαίδεια : παλιός ελληνικός κινηματογράφος

-Βικιπαίδεια : ατάκες ελληνικού κινηματογράφου

-Δημοσιεύσεις απ’ τη διαδικτυακή ομάδα ¨Σαν παλιό σινεμά ¨

-Παρακολούθηση κυρίως κωμικών αλλά και δραματικών ταινιών

-Αποτελέσματα ερωτηματολόγιου ομάδας

10

Α ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ!

ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ!

ΓΥΡΙΣΑΤΕΕΕ??

?

11

Και ήρεμος...σαν

τη

Λιμνοθάλασσα του

Μεσεγγολίου!!

Τώρα τι γίνεται; Μένω

ή

βγαίνω;

12

Βρε που το ρίξαμε κι οι δυο

Στις τσαχπινιές και πώς θα

βγάλουμ' άκρη....

Το νου

σας

ρεμάλια!!!

13

ΟΜΑΔΑ 2 : «Τρία πουλάκια κάθονται κι ένα κελαϊδούσε»

Μπάρμπα Λίλα

Νότσεβ Φρανκ

Χαϊτογλου Έφη

Σαρμηκάσογλου Αμαλία

1. Ποιοι συνθέτες κυριάρχησαν στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο;

2. Ποια τραγούδια έμειναν «στην ιστορία»;

3. Ποιοι οι πιο γνωστοί χορογράφοι; Ποιες ταινίες ξεχώρισαν για τα

μουσικοχορευτικά τους κομμάτια

4. Να κάνουμε συγκεκριμένες αναφορές σε ταινίες, σε σκηνές, σε

τραγούδια κλπ

ΜΟΥΣΙΚΗ-ΧΟΡΟΣ-ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ

Η μουσική επένδυση και τα χορευτικά «νούμερα» στης ελληνικές ταινίες είναι

δύο από τα μυστικά της επιτυχίας τους, το αλατοπίπερο θα λέγαμε που

νοστιμεύει και δημιουργεί την αίσθηση της μαγείας σε όποιον τις παρακολουθεί’

ΜΟΥΣΙΚΗ

Η μουσική επένδυση στην ταινία είναι βασικός παράγοντας για την

14

τελειότητα του έργου , για το οποίο πρέπει να είναι γραμμένη ειδικά, ώστε να

συμβαδίζει χρονομετρικά με το μήκος των σκηνών του και ηχητικά με το είδος

του. Στις περισσότερες ελληνικές ταινίες, ο παραγωγός ή ο σκηνοθέτης

χρησιμοποιούσαν συχνά παλαιούς ή νέους δίσκους ή φωτοταινίες με κλασικά ή

μοντέρνα κομμάτια. Αυτό όμως δεν είναι δημιουργική δουλεία έτσι για να

κάνουν τις ταινίες να φαίνονται ακόμα πιο φροντισμένες άρχισαν να αναθέτουν

το μέρος της μουσικής σε διάσημους συνθέτες.

Τέτοιοι συνθέτες που αναδείχτηκαν και μέσω της δουλειάς τους πάνω στη

μουσική επένδυση ταινιών ήταν οι εξής : Μάνος Χατζηδάκης, Χρήστος

Μουρημπάς, Σταύρος Ξαρχάκος, Αργύρης Κουνάδης, Γιάννης

Μακρόπουλος, Χρήστος Λεόνης, Γιώργος Κατσαρός, Μίμης Πλέσσας,

Βασίλης Τσιτσάνης, Τόνια Καραλή, Μίμης Ματαξάς, Αλέκος Σπάθης,

Γεράσιμος Λαβρανός, Ανδρέας Οικονόμου, Γιάννης Σακελλαρίσης,

Απόστολος Καλδάρας, Γιάννης ΠαπαΪωάνου, Γιώργος Θεοσιάσης, Τόλης

Βοσκόπουλος, Μάνος Λοΐζος κ.α.

Επίσης δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον βραβευμένο σε Ελλάδα και

εξωτερικό Μίκη Θεοδωράκη για την προσφορά του στη μουσική παιδεία και για

τις μελωδίες του που κόσμησαν αξέχαστες ταινίες.

15

Τραγούδια από ταινίες (1950-1970)

Πες μου μια λέξη.

Επτά τραγούδια θα σου πω.

Θέλω τα όπα μου.

Καροτσέρη.

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου.

Κρίμα το μπόι σου.

Ποιος είναι αυτός;!

Ο άντρας που θα παντρευτώ.

Ο γλάρος.

Ο πιο καλός ο μαθητής.

Σου το’πα μια και δυο και τρεις.

Οι θαλασσιές οι χάντρες.

Τόσα καλοκαίρια.

Του αγοριού απέναντι.

Fsst Boing.

16

Το κορίτσι του Μάη.

Το σχολείο.

Ο τρόπος.

Σα να με κοιτάς.

Τρελοκόριτσο.

Grazy Girl.

Δημήτρη μου.

Αλητάκι Μπατιράκι.

Αγόρι μου.

Είναι το στρώμα μου μονό.

Λευτέρη.

Χτυποκάρδια στο θρανίο.

Η Γατούλα.

Έχω ένα μυστικό.

Θάλασσα πλατιά.

Τράβα μπρος.

Κέρκυρα-Κέρκυρα.

Υπομονή.

Η αγάπη θέλει δύο

ΜΟΥ αρέσουν τα αγόρια.

Ρίκοκο.

Ο πενηντάρης.

Άνοιξε πέτρα.

Τι σου΄ κανα και πίνεις;

Το άγαλμα.

Σταμάτησαν του ρολογιού οι δείχτες.

Πριν χαθεί το όνειρο μας.

Καμαρούλα μια σταλιά

Θα κλείσω τα μάτια.

17

Μη του μιλάτε του παιδιού.

Σε βλέπω στο ποτήρι μου.

Τώρα κλαις.

Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου.

Χάλυ Γκάλυ.

http://www.youtube.com/watch?v=KPEhIDrDrPQ

http://www.youtube.com/watch?v=fV0faRwPBUg

http://www.youtube.com/watch?v=4Jq0S8LDE54

http://www.youtube.com/watch?v=0w0HeIIzSmg

Συνθέτες και είδη τραγουδιών.

Δεκαετία του ‘50.

Οι συνθέτες Μωράκης, Μουζάκης, Καπνίσης, Λαυράνος έχουν ήδη αρχίσει

από τη δεκαετία του ‘50 να γράφουν ένα νέο είδος τραγουδιού που ακουμπά το

Ρεμπέτικο όμως είναι ανάλαφρο με στοιχεία Latin (Αρχοντορεμπέτικο).

Τα Ερωτικά του ‘50 κυριάρχησαν και αγαπήθηκαν από αυτούς που δεν είχαν

μεγάλη αδυναμία στα λαϊκά τραγούδια.

Είδος: καθαρό λαϊκό τραγούδι.

Συνθέτες: Τσιτσάνης, Καλδάρας, Δερβενιώτης, Ατταλίδης, Ατρούδης,

Καραμπεσίνης, Χιώτης, Ζαμπέτας, Μητσάκης.

Είδος: ελαφρύ δημοτικό τραγούδι.

Συνθέτες: Τσιτσάνης, Καλδάρας, Μανήσαλης ( επηρεασμένοι από τις

ινδικές παραγωγές, «BollyWood»).

Δεκαετία του ‘60

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 πρωτοεμφανίζεται δισκογραφικά ο Μάνος

Χατζηδάκης αλλά και ο Μίκης Θεοδωράκης.

Είδος: ελαφρύ τραγούδι.

Συνθέτες: Μεντής, Πλέσσας, Κατσαρός, Μουζάκης, Μωράκης.

18

Πιο αναλυτικά...

1963-1966.

Γράφει μουσική ο Κώστας Καπνίσης (κλείσαν οι δρόμοι με βροχή),

Σταύρος Ξαρχάκος (χάθηκε το φεγγάρι, άπονη ζωή), ο Γιάννης Σπανός, ο Μάνος

Λοΐζος (όποιος δει το παλικάρι να του πει να μην αργεί).

Τελευταία χρόνια δεκαετίας του ‘60.

Συνθέτες: Ξαρχάκος, Κουγιουμτζής, Λοΐζος, Μούτσης, Λεόντης.

Χορός.

Η σχέση του χορού με τον κινηματογράφο είναι πολύπλευρη, γόνιμη και

ουσιαστικά δημιουργική, έχοντας μια δυναμική ανάπτυξη ανάλογη της

ανάπτυξης της τεχνολογίας η οποία ανοίγει νέες προοπτικές και δυνατότητες.

Όσον αφορά το χορό σε σχέση με τον ελληνικό κινηματογράφο, θα ήταν

απίθανο να μην ήταν έντονα συνδεδεμένα, καθώς μια χώρα γεμάτη κέφι και

πάντα με όρεξη για γλέντι και γιορτές δε θα μπορούσε να μην περάσει αυτήν

της την ιδιαιτερότητα και στις ταινίες του κινηματογράφου της.

Ο χορός στον ελληνικό κινηματογράφο στις δεκαετίες που μελετάμε είναι

μέσω έκφρασης συνήθως της χαράς, καθώς λίγες είναι οι ταινίες που οι τίτλοι

τέλους τους πέφτουν χωρίς να προηγηθεί κάποια σκηνή ομαδικού χορευτικού

που θα μας προϊδεάζει για το ευτυχές τέλος της ιστορίας. Ενώ άλλες φορές

γίνεται μέσω για να παρουσιάσει ένα πρόσωπο τον πόνο, την απογοήτευση και

κάθε συναίσθημα που συνήθως είχε σχέση με τον έρωτα.

Δεν ήταν απλά χορός. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ,οι σκηνές

19

που περιλάμβαναν χορευτικά κομμάτια, ήταν κάτι παραπάνω από απλή

χορευτική παρουσίαση. Τα πλάνα κολάκευαν τους χορευτές, ενώ τα κοστούμια

και η εκφραστικότητα των ηθοποιών συνέβαλαν στη μαγεία της εικόνας και

εντυπωσίαζαν το κοινό.

«Γιάννης Φλερύ»

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=2AtVfcYUCOs

20

«Γιάννης Δαλιανίδης»

..το όνομα του συνδέθηκε άρρηκτα με τη *χρυσή εποχή* του ελληνικού

κινηματογράφου.

«Ελένη Προκοπίου»

..ηθοποιός, χορεύτρια και χορογράφος η οποία έκανε ντεμπούτο στον

κινηματογράφο με το έργο «Το ραντεβού της Κυριακής».

Μιούζικαλ.

Αν κάθε έργο που έχει λίγα ή πολλά τραγούδια ήταν μιούζικαλ, τότε ο

ελληνικός κινηματογράφος θα ήταν ολόκληρος ένα μιούζικαλ.

Σενάριο: Γιάννης Δαλιανίδης.

Μουσική: Μίμης Πλέσσας.

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος.

Ερμηνεία: Μαρινέλλα, Γιάννης Πουλόπουλος, Τόλης Βοσκόπουλος, Τζένη

Βάνου.

Χορογραφίες: Μανώλης Καστρινός, Γιάννης Φλερύ, Απόλλων

Γαβριηλίδης, Βαγγέλης Σειλινός

Όλες οι ταινίες οι οποίες είχαν προοπτικές μιούζικαλ είχαν χαραχτήρα κωμικό.

Υπάρχει μόνο μία εξαίρεση *Δραματικού Μιούζικαλ*, το οποίο είναι το «Γυμνοί

21

στον δρόμο» του Γιάννη Δαλιανίδη, με τον Νίκο Κούρκουλο και τη Ζωή

Λάσκαρη.

Οι ταινίες του Γιάννη Δαλιανίδη ήταν οι μόνες που μπορούσαν να

«απειλήσουν» την εισπρακτική δυναστεία της Αλίκης Βουγιουκλάκης.

Γενικότερα..

Το μιούζικαλ ξεκίνησε αρχικά από την παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων

που περιλάμβαναν τραγούδια, διαλόγους (πρόζα) και χορό. Είναι τρόπος να πεις

μια ιστορία και να εκφράσεις το συναισθηματικό περιεχόμενο της, το χιούμορ,

τον έρωτα, το θυμό και πολλά άλλα μέσα από το κείμενο, τη μουσική, την

κίνηση καθώς και τις τεχνικές πτυχές της ψυχαγωγίας, όπως τα οπτικά εφέ για

παράδειγμα. Παρόλο που το μιούζικαλ καλύπτεται από άλλες θεατρικές μορφές

όπως η όπερα, αυτή του η ιδιαιτερότητα, να έχει ίση αντιμετώπιση και να δίνει

την ίδια σοβαρότητα σε όλες τις τέχνες που το αποτελούν, δίνει στο είδος έναν

άλλο χαρακτήρα, έναν χαρακτήρα που αναγνωρίζεται ως το μουσικό θέατρο.

Καθώς η εξέλιξη της τεχνολογίας έδωσε την ευκαιρία για τη δημιουργία

κινηματογραφικού υλικού, η τεχνική του μιούζικαλ πέρασε και στις ταινίες

οι οποίες έγιναν αμέσως πολύ δημοφιλείς στο ευρύτερο κοινό.

22

ΟΜΑΔΑ 3: «Τα αστέρια» ή «ΓΚΛΜ2»

Μυρίτη Κατερίνα

Μανώλικα Λίτσα

Μπίτρι Μαρίνα

Λέζι Γιώτα

Μαγουλά Μαργαρίτα

1. Ποιοι ήταν οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές;

2. Ποιοι οι πιο γνωστοί δευτεραγωνιστές που κέρδισαν όμως το ενδιαφέρον

και γιατί;

3. Ποιοι ήταν οι πιο γνωστοί ρόλοι τόσο των πρωταγωνιστών όσο και των

δευτεραγωνιστών;

4. Ποιοι ήταν οι πρώτοι ρόλοι των μεγάλων αστέρων;

5. Να μελετήσουμε τον αληθινό χαρακτήρα των αστέρων σε σχέση με τους

ρόλους τους οποίους υποδύθηκαν.

6. Να κάνουμε συγκεκριμένες αναφορές σε ταινίες και ρόλους

Η ομάδα μας λέγεται «Τα αστέρια» επειδή ασχολούμαστε με τους

μεγάλους αστέρες του ελληνικού κινηματογράφου. Αλλά έχουμε και ένα

δεύτερο όνομα το ΓΚΛΜ2, το οποίο έχει γίνει ο χαιρετισμός μας και αποτελείται

από τα αρχικά των ονομάτων μας. Γνωριστήκαμε φέτος γιατί ήμαστε από

διαφορετικά γυμνάσια και κολλήσαμε αμέσως, έχουμε πολύ καλή χημεία και

πλέον έχουμε γίνει πολύ καλές φίλες!

Μετά από πολύ έρευνα καταφέραμε να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα

στοιχεία ώστε να απαντήσουμε στα ερωτήματά μας και να βγάλουμε

συμπερασμό. Η συγκέντρωση πληροφοριών πολλές φορές ήταν δύσκολη αλλά

πιστεύουμε ότι τα πήγαμε αρκετά καλά. Για να δούμε…

Ποιοι ήταν οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές του παλιού ελληνικού

κινηματογράφου;

Ονόματα και φυσιογνωμίες που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στον

παλιό ελληνικό κινηματογράφο με το ταλέντο τους και το πάθος τους. Ποιος

ακούει αυτά τα ονόματα και δε σκέφτεται αμέσως εκείνη τη χρυσή εποχή;

Αλίκη Βουγιουκλάκη:

Το σκέρτσο, το καπρίτσιο, το χαμόγελο και τα ξανθά μαλλιά της

αγαπήθηκαν όσο τίποτε άλλο. Μπορεί πολλοί να πιστεύουν ότι δεν ήταν η

23

καλύτερη ηθοποιός, έμεινε όμως στην ιστορία! Πολλές είναι και σήμερα εκείνες

που θα ήθελαν να της μοιάσουν.

Τζένη Καρέζη:

Το όνειρό της από μικρό κορίτσι ήταν να γίνει ηθοποιός. Είχε το ταλέντο

να παίξει σε κωμωδίες αλλά και δράματα, το ίδιο καλά. Όλοι θυμόμαστε το

όμορφο της χαμόγελο και τα μεγάλα λαμπερά της μάτια που τα τόνιζε

ιδιαίτερα.

Ζωή Λάσκαρη:

Μία από τις διασημότερες σταρ και εξίσου εμπορική. Θεωρούνταν μία

από τις μεγαλύτερες ντίβες την εποχής. Μέσα από τις ταινίες της έδινε την

εικόνα της δυναμικής και μοιραίας γυναίκας και αποτελούσε το «απωθημένο»

πολλών αντρών.

Ρένα Βλαχοπούλου:

Η εικόνα της έχει συνδεθεί με το νησί της Κέρκυρας από το οποίο και

καταγόταν. Τη διέκρινε ο τρομερός τσαμπουκάς και το πηγαίο και αστείρευτο

χιούμορ. Σε όλους τους ρόλους της μας έκανε να ξεκαρδιζόμαστε από τα γέλια.

Μάρω Κοντού:

Δυναμική και πανέμορφη, στο πλευρό του Λάμπρου Κωνσταντάρα αλλά

και στο πλευρό «του Αντωνάκη» στην ταινία «η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα»

Μάρθα Καραγιάννη:

Έκανε το ντεμπούτο της σε ηλικία 16 ετών. Μία από τις πιο σέξι και

δημοφιλείς σταρ. Άφησε ιστορία παίζοντας κυρίως κωμικούς ρόλους και

συμμετέχοντας σε πολλά μιούζικαλ της Φίνος Φιλμ.

Νίκος Ρίζος:

Γεννήθηκε το 1924 και ήθελε από μικρός να βγει στο θέατρο. Αναδείχθηκε

σχετικά γρήγορα και εκτός από το ταλέντο του ο τρόπος που αυτοσαρκαζόταν

για το μικρό του ύψος έκανε τους πάντες να ξεκαρδίζονται, αφού πολλα έργα

του βασίζονται σε αυτό το χαρακτηριστικό του.

Κώστας Χατζηχρήστος:

Έπαιξε σε κωμωδίες, δράματα και επιθεωρήσεις και κανείς ποτέ δεν θα ξεχάσει

το ρόλο του ως «Μπακαλόγατος». Έγινε ένας μύθος του ελληνικού

κινηματογράφου. Μπορεί να μην ήταν από τους ομορφότερους ηθοποιούς αλλά

είχε δίπλα του τις πιο ωραίες και κομψές παρουσίες.

Λάμπρος Κωνσταντάρας:

Υπήρξε κωμικός ηθοποιός του θεάτρου. Κατατάχθηκε στη σχολή

Υπαξιωματικών στην Κέρκυρα χωρίς τη θέλησή του γι’ αυτό και εγκατέλειψε,

πήγε αργότερα στο Παρίσι για να σπουδάσει χρυσοχόος αλλά τελικά τον κέρδισε

η ηθοποιία. Σπουδαίος ηθοποιός με πολύ μεγάλο ταλέντο και χάρισμα. Ένα

θέατρο στο Αιγάλεω έχει πάρει το όνομά του.

Κώστας Βουτσάς:

24

Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη απ’ όπου και κατάγεται και ξεκίνησε την καριέρα

τους. Πέρασε πολύ δύσκολα χρόνια και χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές

για να τα βγάλει πέρα. Μπήκε στο θέατρο εντελώς τυχαία όταν έπαιξε σε μια

παράσταση στην κατασκήνωση.

Δημήτρης Παπαμιχαήλ: ξεχώρισε από πολύ νωρίς για το ταλέντο του και μόλις

τελείωσε τις σπουδές του αξιοποιήθηκε αμέσως από το Εθνικό Θέατρο. Για δέκα

χρόνια ήταν ζευγάρι τόσο στη ζωή όσο και στη η οθόνη και το θέατρο με την

Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Διονύσης Παπαγιανόπουλος: σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού

Θεάτρου και για 46 χρόνια έπαιξε στους μεγαλύτερους θιάσους της εποχής του.

Συνολικά έπαιξε σε 136 ταινίες- ανάμεσα σε αυτές υπήρχαν και κωμικές και

δραματικές ταινίες.

Ποιοι ήταν οι πιο γνωστοί δευτεραγωνιστές με «πρωταγωνιστικό ρόλο» στις

ταινίες και στην καρδιά μας (Φώτο παράρτημα1)

Μπορεί όλοι να θυμόμαστε περισσότερο τους μεγάλους αστέρες του

ελληνικού κινηματογράφου αλλά υπάρχουν και ηθοποιοί που άφησαν ιστορία

παίζοντας δεύτερους ρόλους.

Ορέστης Μακρής: συμμετείχε σε περίπου 40 ταινίες παίζοντας

χαρακτηριστικούς ρόλους όπως του μεθύστακα, ανάποδου αλλά και του

στοργικού πατέρα

Σαπφώ Νοταρά: αξέχαστη θα μείνει η επιβλητική φωνή της και οι ατάκες της

«εδώ μέσα γίνονται σόδομα και γόμορα» και «μπουρλότο»

Παντελής Ζερβός: διακρίθηκε σε κλασικούς ρόλους και σε νεοελληνικούς

αντρικούς ρόλους. Ο δραματικός εκφραστικός «γίγαντα». Αποτελεί σύμβολο

ωριμότητας και εκφραστικής δύναμης.

Τάσσω Καββαδία: χαρακτηρίστηκε ως η «κακιά» καθώς το «βλοσυρό»

παρουσιαστικό της και ερμήνευσε αυστηρούς ρόλους όπως της κακιάς πεθεράς,

μάνας, αδερφής.

Νίκος Φέρμας: ο πιο αυθεντικός, ο κλασικότερος μάγκας του ελληνικού

κινηματογράφου.

Σταύρος Καλογήρου: κακός, σκληρός και ενίοτε θρασύδειλος, το μεγαλύτερο

«μαχαίρι» της Τρούμπαςς στην ταινία «Λόλα» το 1964.

Λαυρέντης Διανέλλος: έπαιξε κυρίως τον καλοκάγαθο και περήφανο γέροντα

Μαίρη Μεταξά: ήταν η Κωνσταντινοπολίτισσα και υπερπροστατευτική μητέρα

του Κώστα Βουτσά.

Αλέκος Τζανετάκος: το γλυκό παιδί της σφαλιάρας διέπρεψε στην κωμωδία. Το

ύφος και το στυλ του ταύτισαν το όνομά του με το καλοκάγαθο και

κακομαθημένο παιδί εκείνης της εποχής.

25

Βασίλης Αυλωνίτης: από τους μεγαλύτερους Έλληνες κωμικούς ηθοποιούς. Με

το χιούμορ και το πηγαίο ταλέντο του έκανε τους θεατές «να πεθαίνουν στα

γέλια».

26

Ποιοι ήταν οι πρώτοι μεγάλοι ρόλοι των πρωταγωνιστών του παλιού ελληνικού

κινηματογράφου;

Μάρθα Καραγιάννη: «Η άγνωστος», Φίνος Φιλμ, 1955

Μάρω Κοντού: «Ρομανσέρο», Θέατρο, Δημήτρης Χορν, 1959

Ρένα Βλαχοπούλου: «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες, 1956

Ζωή Λάσκαρη: «Ο κατήφορος», 1961

Τζένη Καρέζη: «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, θέατρο, 1951

Αλίκη Βουγιουκλάκη: «Το ποντικάκι», 1954

Κώστας Χατζηχρήστος: «Ο πύργος των ιπποτών», 1952

Νίκος Ρίζος: «Άνθρωποι, άνθρωποι», 1948, θέατρο

Λάμπρος Κωνσταντάρας: «Το τραγούδι του χωρισμού», 1939

Κώστας Βουτσάς: «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται», 1953

Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: «Παιδιά της Αθήνας», 1947

Δημήτρης Παπαμιχαήλ: «Ο γλάρος», 1957

27

Μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για τον πραγματικό χαρακτήρα

των αστέρων;

Είναι πολύ δύσκολο. .. Αλλά απ’ ότι μπορέσαμε να «ψαρέψουμε»…

Χατζηχρήστος: ξόδευε πολλά χρήματα και ήταν γενναιόδωρος. Του άρεσε να

φέρεται και να ζει σαν «άρχοντας»

Καρέζη: ήταν τολμηρή, ευπρεπής, με απίστευτο ήθος και φινέτσα. Ήταν πολύ

καλή οικοδέσποινα, ακολουθούσε πάντα το ένστικτό της και ήταν γυναίκα χωρίς

«τουπέ».

Βουγιουκλάκη: ήταν η προσωποποίηση της ζωντάνιας και της χαράς. Ήταν

τσαχπίνα και της άρεσε να τραβά τα βλέμματα πάνω της. Υποβίβαζε τον εαυτό

της για να μη νιώθουν άσχημα απέναντί της.

Κωνσταντάρας: συναρπαστικό άτομο και πολύ κομψός. Ήταν λαμπερός, πολύ

όμορφος και είχε αριστοκρατική φινέτσα.

Παπαγιαννόπουλος: βοηθούσε πολλούς συνανθρώπους του, χωρίς όμως να

κάνει γνωστές τις πράξεις του. Έζησε και πέθανε μόνος του χωρίς οικογένεια.

Παπαμιχαήλ: ήταν πολύ σχολαστικός ενώ οι γυναίκες με τις οποίες είχε

παντρευτεί έχουν δηλώσει ότι ήταν και πολύ ζηλιάρης, μίζερος και ιδιότροπος.

Βλαχοπούλου: ήταν πολύ «σφικτή» στα οικονομικά της αλλά ήταν πολύ ηθική

γυναίκα και είχε πηγαίο χιούμορ.

Τα συμπεράσματα δικά σας…

Συμπέρασμα:

Μετά από πολλή δουλειά και έρευνα καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι

όσα χρόνια και να περάσουν ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος δε θα

ξεχαστεί και θα περάσει στις επόμενες γενιές. Αυτό προκύπτει και από μας τους

ίδιους που ακόμα κι αν η ηλικία μας απέχει πολύ , γνωρίζουμε πολλά και τον

αγαπάμε πραγματικά. Επίσης συμπεράναμε ότι οι πρωταγωνιστές μπορεί να

είχαν όλη την προσοχή στραμμένη πάνω τους αλλά και οι δευτεραγωνιστές

έκλεβαν με τις καταπληκτικές ερμηνείες και την εκφραστικότητά τους τις

εντυπώσεις και το θαυμασμό. Επιπλέον διακρίνουμε ότι πολλοί ηθοποιοί της

τότε εποχής στιγματίστηκαν από ρόλους που υποκάηκαν. Επιπρόσθετα, μέσα

από ρόλους και ταινίες καταλαβαίνουμε τις απόψεις , τη νοοτροπία και τις

αντιλήψεις εκείνης της εποχής ακόμα και τον τρόπο ζωής.

28

ΟΜΑΔΑ 4: «Ανώνυμοι»- «Οι χαρτοπαίκτες»

Γιώργος Τζανής Κώστας Μπαλανός

Γιώργος Μπαρμπαθανάσης Βελουδίου Στεφανία

Πέτρου Μάριος Ανδρέας Σαβράμης Στινάκη Κατερίνα

1. Πού οφείλεται το γέλιο στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο; Να

ερευνήσουμε ταινίες και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

2. Ποιοι ήταν οι πιο γνωστοί τίτλοι κωμικών ταινιών; Με λίγα λόγια το

περιεχόμενό τους.

3. Ποιοι ήταν οι ανθρώπινοι τύποι που ξεχωρίζουν μέσα από τους ρόλους;

4. Ποιες μορφές διασκέδασης προβάλλονται μέσα από τον παλιό ελληνικό

κινηματογράφο;

Η διασκέδαση είναι μια πολύ σημαντική διαδικασία στη ζωή του

ανθρώπου που τον χαλαρώνει και του χαρίζει λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς μακριά

από τα προβλήματα της καθημερινότητας παρέχοντας απόλαυση και γέλιο,

ξεκουράζοντάς τον ψυχικά και πνευματικά.

Οι περισσότερες μορφές ψυχαγωγίας εξακολουθούν να υφίστανται

κατά την διάρκεια πολλών αιώνων και εξελίσσονται ως αποτέλεσμα των

πολιτισμικών αλλαγών, της τεχνολογίας και της μόδας.

Για την διασκέδαση των ανθρώπων των προηγούμενων δεκαετιών

παίρνουμε πολλές πληροφορίες από τον ελληνικό κινηματογράφο.

Στις παλιές ελληνικές ταινίες βλέπουμε πολλούς τύπους ανθρώπων

που ψυχαγωγούνται με διάφορους τρόπους όπου μερικές φορές γίνονται

επιζήμιοι για το οικογενειακό και το φιλικό τους περιβάλλον.

29

Πολλές φορές οι νέοι έβγαζαν τα καλλιτεχνικά τους ένστικτα

δημιουργώντας συγκροτήματα μουσικής.

Ιδίωμα της εποχής ήταν να χορεύουν και να τραγουδούν σε

ανύποπτες στιγμές χαρίζοντας στους εαυτούς τους στιγμές ευτυχίας.

30

Οι νέοι πήγαιναν σε διάφορα κέντρα για να ακούσουν τους

αγαπημένους τους τραγουδιστές να τραγουδούν επιτυχίες της εποχής

και να χορεύουν ξεχνώντας τα προβλήματα της καθημερινότητας.

31

Άλλη μορφή διασκέδασης ήταν τα club της εποχής.

Πολλές φορές διοργάνωναν πάρτι σε σπίτια

Μια άλλη συνήθεια των μεγαλύτερων και εύπορων

ανθρώπων ήταν να μαζεύονται στα σπίτια και να παίζουν χαρτιά…

32

Οι ανθρώπινοι τύποι στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο…

Οι ηθοποιοί στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο ερμήνευαν

χαρακτήρες της καθημερινότητας.

Καθηγητές και μαθήτριες

Διευθυντές και εργαζόμενοι

33

Ο χαρτοπαίχτης χαρτοκλέφτης και η κοπέλα δόλωμα για την

επίτευξη του στόχου

Ο Γιατρός που θέλει να εξοβελίσει την παραδοσιακή μαμή

34

Ο πολιτικός της εποχής

«Απατεώνες», που παρίσταναν άτομα που δεν ήταν

35

Η καφετζού και η χαρτορίχτρα

Οι λούστροι, τα εργαζόμενα παιδιά

36

Ο παντοπώλης και ο μπακαλόγατος

Ο κουρέας της γειτονιάς

37

Λατερνατζήδες

Ζηλιάρες γυναίκες

Ανθρώπους με πάθη όπως το ποτό και τα χαρτιά

38

Αστυνομικοί επιθεωρητές

Ο δάσκαλος της σχολής οδηγών

39

Ο δεσμοφύλακας και η τρόφιμος των γυναικείων φυλακών

Ο γυναικοκατακτητής

40

Ήρωες της εθνικής αντίστασης

Ο καταδότης των Γερμανών

Εθνικοί ήρωες

41

Επίλογος…

Ταλέντο, φοβερές ατάκες και η εποχή της αθωότητας…

Μία καλή παλιά ελληνική κωμωδία, από αυτές πια που θεωρούνται

κλασικές, είναι το καλύτερο φάρμακο για την μελαγχολία, τη θλίψη

και τα προβλήματα της μέρας, ακόμη και εάν μερικές από αυτές είναι

γλυκόπικρες και συγκινητικές (όπως για παράδειγμα το

αριστουργηματικό “ένας ήρωας με παντούφλες”). Δύο λόγοι είναι οι

πιο σημαντικοί.

Το πρώτο φυσικά είναι οι συντελεστές. Η δεκαετία του 50 και του 60

ήταν οι πιο δημιουργικές και οι πιο επαναστατικές για την χώρα. Δεν

ήταν μόνο ότι παγκόσμια συνέβησαν εκπληκτικά πράγματα στην

πολιτική και στον πολιτισμό, ήταν και το γεγονός ότι εκδηλώθηκαν στην

Ελλάδα πάμπολλα ταλέντα από όλους τους χώρους και έδωσαν μικρά

αριστουργήματα, χωρίς οικονομικά κίνητρα, τεχνολογικά μέσα και άλλα

βοηθήματα. Ένα ρόλο σ αυτό πρέπει να έπαιξε και η απόλυτη

καταστροφή που προηγήθηκε. Εκτός από τους σεναριογράφους , το

ανεπανάληπτο ήταν οι ηθοποιοί, οι οποίοι μάλιστα στις περισσότερες

περιπτώσεις ήταν και αυτοδίδακτοι.

Ξεχειλίζει το φυσικό ταλέντο στην οθόνη. Όταν ο Αυλωνίτης κάνει

τον λατερνατζή, δεν υποκρίνεται, δεν τον υποδύεται, ΕΙΝΑΙ λατερνατζής.

Το εκπληκτικό είναι ότι ακόμη και οι δεύτεροι ρόλοι έχουν το ίδιο ταλέντο

σ αυτό. Δεν υπάρχει για παράδειγμα πιο πειστικός ιδιοκτήτης μπαρ της

Τρούμπας από τον Φέρμα στο “Καλώς ήρθε το δολλάριο” ή πιο

εκπληκτικά δυνατή σκηνή από εκείνη του Γκιωνάκη στα ¨Κίτρινα γάντια”

που τότε πρωτοέβγαινε στον κινηματογράφο.

Το δεύτερο και πολύ σημαντικό, είναι η αντανάκλαση των αξιών

της ελληνικής κοινωνίας μέσα από τα σενάρια. Μας γοητεύει ότι κάποτε

υπήρχε ο πτωχός πλην τίμιος έλληνας, ο συνταρακτικός έρωτας, η θυσία

για ό,τι πιστεύαμε σωστό, η αλληλεγγύη ανάμεσα σε φίλους,

συναδέλφους και συγγενείς, ο αγώνας του φτωχοδιάβολου που

προσπαθεί να πιάσει την καλή και είναι καλός μέχρι αηδίας, η ευγένεια

42

που υπήρχε ακόμη και μέσα στην χειρότερη φτώχεια και άλλα πολλά που

θέλουμε πολλές σελίδες για να αναφέρουμε.

Βλέπουμε και ξαναβλέπουμε τις ταινίες αυτές, όπως κάποιος

βλέπει με έντονη νοσταλγία έναν χαμένο παράδεισο. Ναι, φυσικά, ήταν

μια κοινωνία καταπιεσμένη, πάμφτωχη και εκατό χρόνια πίσω

τεχνολογικά, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο ήταν και μια κοινωνία

συνεκτική, της παρέας, της φιλίας, του αλτρουισμού και της αλληλεγγύης.

Χαμένα σήμερα επαγγέλματα, αθωότητα, αφέλεια, σεβασμός…όλα

περισσεύουν σε αυτές τις ταινίες και μας γεμίζουν το σημερινό κενό σε

μια εποχή που όλα αυτά έχουν πια προ πολλού πεθάνει.

Η εποχή της αθωότητας και ένα ξέχειλο φυσικό ταλέντο, αυτός

είναι ο φοβερός συνδυασμός που κρατά αυτές τις ταινίες ουσιαστικά σαν

ένα ιστορικό μουσείο της πάλαι ποτέ ελληνικής κοινωνίας. Και όπως

νοσταλγούμε οι περισσότεροι τα παιδικά μας χρόνια, αλλά ξέρουμε ότι

δεν θα επιστρέψουν ποτέ, έτσι βλέπουμε κι αυτές τις ταινίες…

Πηγές:

Διαδίκτυο

Παρακολούθηση ταινιών

Youtube

Μελέτη ολοκληρωμένης έρευνας γνωστής εφημερίδας.

Συνεντεύξεις

Προσωπικές εμπειρίες….

Ανταλλαγή υλικού και απόψεων μέσα από διαδικτυακή ομάδα που

δημιουργήσαμε γι’ αυτό το σκοπό