ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΗΜΙΤΗ Ο Κύριος Σημίτης, είναι Πρωθυπουργός, η μάνα του δεν του 'πε,πως είναι Χριστιανός; Ο κύριος Σημίτης, που ναι καλό παιδί, μα οι γονείς δεν του δωσαν χριστιανική αγωγή; Πήγε στην Βουλγαρία και άναψε κερί, σταυρό όμως δεν έκανε. Κανείς δεν του χε πει; Δεν έδειξε να έχει στο ράσο σεβασμό χέρι παπά δεν φίλησε. Το έχει σε κακό; Στο αίμα που εχύσανε δεν έδωσε αξία; οι Άγιοι και οι Μάρτυρες για την Ορθοδοξία;’ Δεν εξομολογήθηκε να πει τα κρίματά του; συγχώρεση να πάρει,Θεού και του παπά του; Δεν διάβασε τον Παύλο; Ούτε και για Χριστό; Πατέρες, Ευαγγέλια, και για χριστιανισμό; Μήπως διάβασε Μαρξ; Και για Κομμουνισμό; Διάβασε Λένιν, Τρότσκι, τους έχει για Θεό; Εψήφισε μοιχεία, και φόνο στα παιδιά, όταν αυτά ευρίσκονται,ακόμα στην κοιλιά. Δεν ήθελε να γεννηθούν; Μην γίνουν πατριώτες; Και μήπως γίνουν Χριστιανοί, πάνε και στρατιώτες; Τώρα; Παιδιά δεν έχουμε.,σύνορα να φυλάξουν, κακούργοι μπαινοβγαίνουν, σκοτώνουν και ρημάζουν. Και ο Ηρώδης τ’ άφησε να γίνουν δυο χρονώ, και ύστερα διέταξε να γίνει το κακό. Ετούτοι δεν τ’ αφήνουνε,ούτε να γεννηθούνε, κι ελπίζουνε απ' το Θεό,πως θα συγχωρεθούνε; Τώρα δεν το κατάλαβε πως έκανε κακό, στην ίδια την πατρίδα και το Χριστιανισμό; Εψήφισα Σημίτη, το γράφω στο δεφτέρι, μα αν το ξανακάνω, να μου κοπεί το χέρι. Κι αν θέλει να μας δείξει,ότι μας αγαπάει, τότε ας κάνει το καλό. στο σπίτι του να πάει. Γιατί όταν περάσουνε την ψήφο να ζητήσουν, το δρόμο θα τους δείξουμε να μην ξαναγυρίσουν. Ο συγγραφέας Και ποιητής , Ιεροψάλτης Ο Κυριαζής.

ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ –ΕΠΙΚΑΙΡΟ Ετούτη η κυβέρνηση, με τ' ασφαλιστικό, μπορεί να έχει δίκιο — δεν φταίω 'γω γι’ αυτό. Εγώ όλα τα πλήρωνα σ’ όλη μου τη ζωή. Τώρα όμως που γέρασα θέλω τη θαλπωρή. Θέλω τη σύνταξή μου, και πρέπει να την πάρω, να ζήσω λίγα χρόνια, πριν φύγω για το Χάρο. Λένε ότι δεν έχουνε δραχμή εις το ταμείο, και η Ελλάδα έγινε ένα γηροκομείο. Μα έτσι θα γινότανε — μ’ ελεύθερη μοιχεία, ελεύθερη την άμβλωση και τη δολοφονία. Ου μοιχεύσεις - ου φονεύσεις δεν διαβάσανε ποτές; Τι μαθαίναν στα σχολεία τόσα χρόνια οι βολευτές; Και όσοι παντρευτήκανε, αργότερα χωρίσαν, είν' ευχαριστημένοι, και τη ζωή γλεντήσαν: Έτσι λοιπόν λιγότερα παιδάκια θα γεννιούνται, και την Ελλάδα έρημη θα βλέπουν, θα λυπούνται. Θα έρθουνε οι γείτονες και θα την καταλάβουν. Δεν ξέρω αν οι βολευτές τότε θα καταλάβουν. Μα κι αν το καταλάβουνε, θα είναι πια αργά, αυτοί θα ναι στα σπίτια τους, με σύνταξη παχιά. Και βέβαια την παίρνουνε εις τα πενήντα πέντε, ενώ οι άλλοι γέροντες — εις τα εξήντα πέντε. Και αν δεν την προλάβουν, θα πάνε στο Θεό, να πούνε το παράπονο με δάκρυο πικρό. Κι αν έχεις ένα σπίτι, και παίρνεις εκατό, σου κόβουνε τη σύνταξη, και άντε στο καλό. Γιατί εσύ αγωνίστηκες ολόκληρη ζωή μαζεύοντας τα ένσημα - κανείς δεν θα σ’ το πει. Έτσι όπως τα λένε, δεν θα χουμε να φάμε, γι’ αυτό θα 'ναι καλύτερα στα σπίτια τους να πάνε. Γιατι όταν περάσουνε την ψήφο να ζητήσουν, το δρόμο θα τους δείξουμε - και μην ξαναγυρίσουν. 30/4/2001 Ο συγγραφέας και ποιητής ιεροψάλτης ο Κυριαζής

Η Βουλή, ναός της Δημοκρατίας Οι Βολευτές μας πνίξανε, στα χρέη τα πολλά μας, Και έτσι θα πληρώνουμε, εγγόνια και παιδιά μας. Οι έξυπνοι τα πιάσανε, και κάνανε σακούλα, Τώρα δεν ξέρουν τίποτα, φορέσανε κουκούλα. Δεν θέλουν να τους βλέπουμε; Να βλέπουνε κανένα; Φοβούνται μην τους πούνε, πως τα’ χουνε κλεμμένα; Που είσαι Παππαδόπουλε; Καλή σου ώρα τώρα, Να τους μαζέψεις όλους, σε μια σαπιοβαπόρα. Και να τους αρμενίσεις, εκεί κατά την Πάτμο, και μ’ ένα αεράκι, να παν’ όλοι στον πάτο. Με νόμους πονηρούς, δέσανε την Ελλάδα, τους Έλληνες νομίσανε, πως είναι μια γελάδα; Τη δέσανε στον πάσσαλο, χωρίς φαί να ζήσει, Κι έτσι θα την αρμέγουνε, ως ότου να ψοφήσει; Ξύπνα λαέ και πάλεψε, αν θέλεις να σωθείς, κι εγώ πάντα θα γράφω, πως έγραφε ο Γιώργος ο Σουρρής. Πως έγραφε κι ο άλλος, ο Αντώνης Κυριαζής, και μακρινός μου συγγενής, εκείνος ο ωραίος, που είχε το ψευδώνυμο ο Ρήγας ο Φεραίος. Κι αν με πάνε φυλακή, βρέξε Θεέ και βρόντα, τώρα ο Γιάννης Κυριαζής πέρασε τα ογδόντα. Ως ψάλτης μουσικός καλός, στην εκκλησία ψάλλει, μα ήρθε τώρα ο καιρός, σ’ αυτούς να τους τα ψάλλει. Η καλή η ψαλτική, είναι δόξα θεϊκή, Δε με νοιάζει κι αν πεθάνω στ’ αναλόγιο επάνω. Να βάλουνε λίγο μυαλό, να δούνε την Ελλάδα, Τους Έλληνες περήφανους, κι όχι σαν αγελάδα. Ο Συγγραφέας και ποιητής, ιεροψάλτης, ο Κυριαζής Ο Βουλευτής Βουλευτές εις τη Βουλή, οι πιο πολλοί “είναι νομικοί. Το μισθό τους ανεβάζουν, του λαού τον κατεβάζουν, Πόσα παίρνει ο Βολευτής; Δεν μας το 'πε αυτό κανείς,

Παίρνουν απ' τη μια, παίρνουν απ' την"άλλη, γεμάτες ειν' οι τσέπες τους, γεμάτο το τσουβάλι. Τέσσερα χρονάκια, αν μπούνε στη Βουλή, τα "κονομάνε τόσα, για όλη τη ζωή. Τα παίρνουν όλα καθαρά, χωρίς φορολογία, πως τάχα υπηρέτησαν, λαό και την πατρίδα. Παλιά τα καταφέρνανε, με κουμπαριές, χατίρια, τρώγανε, πίνανε μαζί, γίνονταν πανηγύρια. Μα τώρα ξύπνησε ο λαός, το βλέπει καθαρά πόσο τον κορο'ι'δέψανε, του παίρνουν τον παρά. Φτωχότεροι γίνονται οι φτωχοί, οι υπουργοί πλουτίζουν, οι Βολευτές δεν σπέρνουνε, μα ξέρουν να θερίζουν. Οι δικηγόροι Βολευτές, μάθανε νομική, πως να αρμέγουν το λαό, δεν πάνε φυλακή. Νόμους γράφουν και ψηφίζουν, μα την τσέπη τους γεμίζουν. Αν αγοράζεις σπίτι, και πριν να υπογράψεις, δυο δικηγόροι κάθονται και σου 'ρχεται να κλάψεις. Στέκονται 'κει σαν τους α'ι'τούς, και σε κοιτούν στα χέρια, αμέσως θα σ' αρπάξουνε, όπως τα περιστέρια. Κάνουνε το μεσίτη, χωρίς να μεσιτέψουν, χωρίς να 'ναι κουρείς, εσένα θα κουρέψουν. Κι αν πεις στο συμβολαιογράφο: Τι θέλουνε αυτοί; Σου λέει: Τι να κάνουν; Νόμους έχουνε κι αυτοί. Αυτοί ψήφισαν το νόμο, και τον φόρτωσαν στο δικό μας ώμο, για να γεμίζουν όλοι, το δικό τους πορτοφόλι. Όταν ξαναπεράσουνε, την ψήφο να ζητήσουν, το δρόμο θα τους δείξουμε, να μην ξαναγυρΐσουν! Ο συγγραφέας και ποιητής, ο ιεροψάλτης, ο Κυριαζης 20-02-2010 Οι τριακόσοι Τι τους θέλουμε τρακόσιους Σπαρτιάτες στη Βουλή; Μα δεν κάνουν τίποτ’ άλλο, χειροκρότημα πολύ! Όταν πει μια κουταμάρα ο δικός τους αρχηγός, οι φίλοι τον χειροκροτάνε, γίνεται μέγας αχός. Κι όταν πάρ’ ο άλλος το λόγο και τα πει αυτός αλλιώς, οι φίλοι του χειροκροτάνε, κι έτσι γίνεται χαμός.

Δεν τους είδα να τραβάνε το σπαθί και τις ασπίδες, και παράδειγμα να δώσουν εκείνων εις ταις Θερμοπύλες. Γι’ αυτό να μείνουν τριάντα, και να ειν’ παληκαράδες. Και να παίρνουνε μισθό το πολύ μια-δυο χιλιάδες. Να ψηφίσουν ένα νόμο, και για τούτα κι όλα τ’ άλλα, το πολύ σε τρεις ημέρες, να τους πάνε στην κρεμάλα! Με το φόβο την κρεμάλα, όλα θα ναι μέλι γάλα. Πως έκανε ο Θανάσης, Κλάρας ο Στυλιδιώτης, που είχε το ψευδώνυμο, Αρης ο Βελουχιώτης. Αυτός δεν είχε φυλακές, ούτε και δικηγόρους. Δεν είχε ούτε εισαγγελείς ούτε αβανταδόρους. Κλεψιές, ληστείες, βιασμοί, προδότες, κι όλα τ’ άλλα, ένας ήταν ο νόμος. Στον πλάτανο κρεμάλα. Έτσι ζήσαμε τότε, κι ήμασταν ευτυχισμένοι, και την Ελλάδα είδαμε, απελευθερωμένη. Τώρα αυτοί μας σκλάβωσαν, μα όχι με κανόνια, με χρέη και πανοτόκια, για ενενήντα χρόνια! Ο συγγραφέας και ποιητής, ιεροψάλτης, ο Κυριαζής. 25/08/2013