Τόλκιν - Τα Παιδιά του Χούριν

7/18/2019 Τόλκιν - Τα Παιδιά του Χούριν

http://slidepdf.com/reader/full/-55cf9a30550346d033a0c961 1/292

ΤΟΥΧΡΙΝ



ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αναμφίολα υπάχουν πάα πολλοί αναγνώσες ου να ων Δα λών που δεν γνωίζουν ίποα γα ους θλουςων Παλαών Ημεών (πως έχουν δμοσευθεί σε δάφοεςμοφές σο Σλμαρίλλον σς λεωες ορίες α σνορία ης Μης-γης ή που ους γνωίζουν μνο ε φήμςως είμενα παάξενα α απσα σ μοφή α δομήους Γ αυν ο λγο πίσευα εδώ α πολν α υ-πάχουν σμανοί λγο να παουσάσω ο θλο ων Πα-δών ου Χον πλή, ως ένα ανεξάο έγο με δ ουεξώφυλλο, με ς ελάχσες δυναές συναές παεμάσεςα υίως ως μα συνεχή αφήγσ χωίς ενά α δαοπές,αν αυ μποοσε να γίνε χωίς δασελώσες ή επνοήσεςπαά ν μελή αάσασ σν οποία άφσε ο παέαςμου μεά μήμαα ου θλου

Πίσευα , αν σοία ς μοίας ου ον α ς Νίε-νο, ων παδών ου Χον α ς Μγουεν μποοσε ναπαουσασεί με αυ ον πο θα άνογε ένα «παάθυ σε

μα σνή α σ' ένα σνολο σοών μας άγνωσς Μέσς γςο οποίες είνα γεμάες ζωνάνα α αμεσα, αν α σ σλλψή ους εμφανίζονα να ποέχονα απ μανές εποχέςου παελθνος: σοίες γα ς πλμμυσμένες δυές εάσες πέα απ α Γαλάζα Βουνά, που ζοσε ο ενογένςσα νάα ου, α γα ζωή ου Τον Τουάμπα σο Νο

11



Π! ΟΥ XOYf'lN

λν ο Ναθ, ο Νάγοθον α ο άσο ου θσ αυ ο λο αυθνα υω σ νου ου

αναγνώσ ου Ά ω Δαχλ ώ ου ο να θυο-να ο δα αάχν Σλο ήαν σο σλ ου«δν οοσ να ο δαάσ ανθώνο λο α α ανήαν α ασάλ σφυλανο α Ξω ή Νάνο α αα αν ο αοσ ο χ ου Μν ή ου ον, ή

ο Έλον λώνα σον Φνο σο Ρνλ xααKή� ονον «ναν α ου ααο Φλου ων Ξωών αλά χή» αλλά δν ήξαν οα σο γ αυν

αν ο αα ου ήαν νο, α χνα ου Α Παγο-σου ολου α ολ ν υάξουν σω α α ώασαα ων σοών ου θα αολοσαν ο Χμή ον

ρχοα ω Δαχλώ άχσ να γάφ α συλλογή ααφγήσ ου ονασ Το Βλο ω Χαμω ΙρώΑυ ήαν ο ώο γο φανασή λογοχνα ου -γαψ α ήαν γο σαν, γα αν α αν -λ, λάαν δασσ ολολων σοΣο Βλίο ω Χαμω Ιρ ώ φανσαν γα ώ φο-ά ο Θο ή Βάλα, α Ξωά α ο Άνθωο ω Παδάου λοαα (ου ουγο), ο ΜλοΜγοθ ο

γάλο Εχθ

Μάλογ α ο Ο αθώ α ο χώ σοο υλσσοναν ο Ισο, ο Βάλνο, « ων Θών» α α ο δυ ωαν, α ο «γλ Εάσ(ου αγα ονοάσαν «σγ , ανάσ σ θάλασσ αναολή α δσ)

σα σ Χαμες Ιορίες υήχαν ολ γαλ ασ α λα, α λ αφοοαν ουΑνθώου α α Ξωά Η ώ, γαν α ον α

2



ΟΛΟΟΣ

τέα μου το 97, ενα Η τορία τη Τνούελ ου εμφαν-ζετα σε συντετμμέν μοφή στον ρχοντα ων Δαχυλώνως στοία του Μέεν α τς Λοθεν τν οοα αφγή-θε ο Άαγον στα χμτ στο Γουέδετο. Η δετε ε-να Τοράμαρ κα ο Φ οαλ κε (< ον ουάμα α οάος», ου σγουα υήχε το 99 σως α νωτεα)Κα ττ ήταν Η Πτώη η Γκονλν (967) ο 95

τα χνα ν α τν έδοσ τς Συνροφά ου Δαχυλ ού ο ατέας μου έγαψε μα μαοσελή εστολή ουεγάφε το έγο του Σε ένα σμεο, στο οοο αναφέοντα συχνά ο σχολαστές μλά γα τν αχή του φλοδοξα:«Μα φοά έναν α (α ττε έχουν εοστε ο λέ-ψες μου) ήθελα να δμουγήσω ένα σώμα α λγοολ αλλλένδετους θλους ου να υμανοντα α το εεδο τωνμεγάλων α οσμογονών μθων μέχ το εεδο των ομα-

ντών ααμυθών με τους μεγαλτεους να είνα θεμελω-μένο στους μτεους α ο μτεο να αντλον τ λαμττά τους α το αχανές φντο των μεγαλτεων Θα'δνα μεές α τς μεγλες στοες σε λή ανάτυξ αθα άφνα ολλές να ενα αλώς τοοθετμένες σαν σα-γαφήματα μέσα στο ευτεο σχήμα

Ενα φανε α αυτή τν αναδομή τ α ολ αλά αχή σλλψ του ατέα μου γα το έγο ου αγτεα

ονομάστε Το Σλμαρλλ ον ήταν να δώσε μεές α τς«Ιστοες του σε ολ λέστε μοφή Κα αγματάστν δα εεν εστολή του 9 ξεχωζε τά τς τες στοες ου οανέφεα λέγοντας τ ενα μαάν ο μεγα-λτεες στο Βλίο των αμνων ορών Αναφέε τ -στοία του Μέεν α τς Λοθεν είνα « α α τς -στοες του Σιλμ ρίλλιον α γάφε γ αυτήν: στοα ε-να νομζω ένα εξαετ α δυνατ) ωομαντ α



Π ΤΟ ΟΥ Ν

αμθ που μποεί να σταθεί από μόν ς με μα πολ γε-νή μόνο γνώσ του ευεου σοο. Είνα όμως επίσςένας θεμελώδς ίος του λου που χάνε το πλήες νό-μά του όαν αποσπάα από θέσ που έχε μέσα σ αυόν».«Υπάχουν άλλες σοίες με σχεδόν εξίσου πλή ανάπυ-ξ » συνεχίtε «α εξσου ανεξάτες που συνδέονα ωσό-σο με τ γενή σ ία Αυτές είνα Τα Παά το Χού ρ να Η Πτώη τη ΓKόλ ν.

σ με άσ τα ίδα τα λόγα ου παέα μου, μάλλον είνααναμφσήτο ότ, αν μποοσε να φάσε σε μα ελή α ο

λολωμέν αφήγσ στν λμαα που επθυμοσε θα θεω-οσε τς ες «Μεγάλες Ιστ ίες» των Παλαών ΗμεώνMρ κα Λ oύ Τα Παά το Χούρ ν α Η Πτώη ηκοντόλ ν ) έγα με αθμό πλότας αετά μεγάλο ώστε ναμν απατον γνώσ ου ευεου πλασίου ων θλων που εί-

να γνωσό ως Το Σλμαρ λ ον. Από ν άλλ μεά όπως πα-ατεί ο πατέας μου σν ίδα επστολή, σοία ων Παδών ου Χον αποελεί αναπόσπασο μέος ς σοίας ωνΞωών α των Ανθώπων των Παλαών Ημεών α έτσ ανα-γασά υπάχουν πολλές αναφοές σε γεγονόα α πεστά-σες αυής ς ευες σοίας

Θα ήαν ενελώς ανίθετο σ σλλψ αυτο του λίουνα επαυνθεί ανάγνωσή του από ένα πλήθος υποσμεώσε-

ων με πλοφοες γα πόσωπα α γεγονότα τα οποα σε ά-θε πείπωσ σπάνα έχουν παγματή σμασί γα ν άμε-σ αφήγσ Μποεί όμως να είνα χήσμ κάποα οήθεαπο α πο α γ αυό σν Εσαγωγή έχω δώσε μα πολ σ-ντομ σαγάφσ ου Μπελέαν α των λαών ου πος οέλος ων Παλαών Ημεών όαν γεννήθαν ο ον α Νίενο Έχω συμπελάε επίσς, πέα από ένα χά τουΜπελέαν α των εκάσεων πος Βοά έναν αάλογο με



ΠΟΛΟΟΣ

λα α ονατα που εφαν�oντα σο είενο ε συνοπέςσεώσες α α απλοποέν γενεαλογα γα το αένα

Σο τέλος του λίου υπάχε ένα Παάα ε δο έ: το πώτο αφοά τς ποσπάεες ου πατέα ου να φτάσε σε α ελή οφή τς τες στοίες α ο δεεο σνεσ του εένου σ' αυτ το λο που δαφέε αππολλές απες απ εείνο των Αέλεωω Ιστορώ

Εα εξαεά ευγνώων σο γο ου Άνα λν πουου πσφεε πολ οήεα στ δάαξ α παουσαστου υλο τς Εσαγωγής α του Πααήατος α α-αα εσήγαγε το λίο σον οατ (γα ένα) σο τςλετονής επονωνας



Ε Ι Α Γ Ω Γ Η

Η Μέσηγη τς Παλαιές Ημέρες

Ο χαακήας ου ον εχε μεγάλ σμασα γα ον πααμου σ με ναν δάλογο γεμάο ευθα κα αμεσόα -δωσε να �ωνανό ποο ων παδκών ου χόνων, ουσασκό σοχεο ς όλς σοας σκαγαφώνας ν αυσόακα ν λλεψ ευθυμας, ν ασθσ δκαοσνς που εχε κα

ο συμπονεκό ου χαακήα πεγάφε επσς με ν δα�ωνάνα ον Χον εσοφο εθυμο κα ασόδοξο καθώς κα

Μόγουεν, μα ου συγκαμν, γενναα κα πεή-φαν κα ν οικογενεακή �ωή σν κα χώα ου Νολόμν

α χόνα πν από γννσ ου ον, χόνα που ήαν ήδγεμάα φόο μεά ο σπάσμο ς Πολοκας ς Άνγκμπαν α-πό ον Μόγκοθ.

Όλα αυά όμως, έγναν ς Παλαές Ημέες ην Πώη Επο -

χή ου κόσμου μα εποχή αφάνασα μακνή α άθ ου χό-νου σα οποα επσφε αυή σοα αποδδονα με χαα-

κσκό όπο σε να εδάφο ου Ά ο α Δα λ ώ Σο μεγάλο συμολο σο Ρενελ ο λον μλσε γα νελευαα Συμμαχα ων Ξωκών κα ων Ανθώπων κα ν ή-α ου Σάου σο λος ς εες Εποχής, πάνω από εςχλάδες χόνα ν:

Τόε Έρτ σώπσε γ ίγ νστένξε

7



Δ ΡΝ

«Θυμάμα καλά τα μεγαλόπρεπα λάοαρά τους» ίπε Μυθύμισαν η λαμπρόητα ων Παλαών Ημερών α ις στρατές υ

Μπελέραν όαν εχαν συγεντρωθεί τόσ πλλί μεγάλι πρί

γιπες αι ηγεμόνες Κα όμως όχ όσ πλλί ύε όσ μεγαλό

πρεπ όσ όαν γκρεμστηκαν α Θανγρόνριμ α πσεψαν α

Ξωά ό αό είχε πάρει έλς γα πάντα άι π δεν συνέ

βαινε» .

«Θυμάσαι; είπε Φρόν εκφράζνας μεγαλόφωνα η σέ

ψη υ γεμάτς έκπληξη. Μα νόμιζα» τραύλσε αθώς Έλρovτγρσε αι ν ξε νόμα ό η πτώση τυ Γλ-γΧλαν συ

νέβη πρν από πλν καιρ»

«'Οντως, απάντησε σαρός Έλρν Αλλά η σέψη μυ

πάει πίσω σ παρελθόν μέχρι κα τς Παλαές Ημέρες Πατέρας

μυ ήαν Εαρένλ πυ γεννθηε στην κόλιν πρν από την

πτώση ης Και μηέρα μυ αν η Έλγυνγ όρη τυ Ντίρ

γυ της Λύθεν υ Ντόραθ Έχω γνωρίσε τρεις επχές σα Δυ

ιά τυ όσμυ α πλλές ες α πλλές άκαρπες νίκες,

Κάου έξ χλάδες εναόσα χόνα ν γνε υο-λο ου λον σο Ρενελ γεννήθε ο Τον σο Νολό-ν, ο χεώνα ενς ς χ νάς, όως ααγάφεα σαΧροικά ου Mπραv, ε οωνος θλψς

Αλλά αγωδα ς �ωής ου δεν οε όνο έσα αόν αεόνσ ου χααήα ου Πάγα, ο Τον εχε α

αδασε να �ε υό ο άος ας αάας ε εάσα α υσώδ δνα, ν αάα ου σους ου έξε ο Μόγοθσον Χον, Μόγουεν α α αδά ους, εεδή ο Χονον αψήφσε α ανήθε να υοαχθε σ θέλσή ου Κα οΜόγοθ, ο Μαος Εχθός, όως αέλξε να oνoά�εα, ήαναχά, όως δήλωσε ο δος σον Χοιν όαν ον έφαν αχάλωο οσά ου, Μλο ο ώος α ααόεος -



ΕΣΩΗ

ου Βάλα, ου υήχε ν α ν σμο» Τώα ήαν μ-νμα ενσαωμένο σε μα μοφή γγάνα α μεγαλε αλ-λά ομεή βασλά σ βοεοδυή Μέσγ α ζοσε σΚολάσε ου δήου σο εάσο φοο ΆνγμανΚα ο μαε αναθυμάσε ου αναδίνναν α ουφέων Θανγονμ ων βουνών ου σοίβαξε άνω α νΆνγμαν α μαά φαίνοναν να λδώνουν ο βεο ου-

αν α Χρονκά του Mρ αναφέεα «ο λε ουΜγοθ δεν αείχαν αά εαν ενήνα λεγε α γέ-φυα ου Μένεγοθ μαά α μω ολ ονά» Αυά αλγα αναφέονα σ γέφυα ου οδγοσε σν αοία ουβασλά ων Ξωών Θίνγολ ο οοίο ήε ν Τον θε ουγο Η αοία ου ήαν ο Μένεγοθ α Χίλα ήλαα σε με-γάλ ασασ να α αναολά ου Νολμν.

μω ο ενσαωμένο Μγοθ φοβαν αέα μου έ-γαψε γ αυν: Καθώ αία ου μεγάλωνε α εξέεμε α μέσα ου ο α ου δμουγοσε με ψέμαα α φαλαλάσμαα δναμή ου ενοσε σ' αυά α δασοζανα ο ίδο δεναν αμ εσσεο με γ α δεν ήθελε ναβγαίνε α α σοενά οχυά ου». Έσ, αν ο Φνγλφν

Ύαο Βασλά ων Ξωών Νλνο ήγε μνο σν Άνγμαν γα να οαλέσε ον Μγοθ σε μάχ φώναξε σν

λ: Βγε έξω, δελέ βασλά να ολεμήσε με α ίδα σου αχέα Τωγλοδ αφέν δολων ψε α ουλε, εχθέΘεών α Ξωών έλα αί θέλω να δω ο άνανδο σωσ υ» ε (λέγεα) Μγοθ ήθε αί δεν μοοσε ναανθεί μα έοα λσ ενώον ων αχγών ου» Πολέ-μσε με ο μεγάλο σφυί Γον ου με άθε χμα άφνε έ-να μεγάλο λάο, α χσε ον Φνγλφν α ν ξάλωσεσ γ. Αλλά αυ, αθώ έθανε άφωσε ο μεγάλο δ

9



ΤΑ ΠΑΙΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΝ

ού Μγο στο δαφο «α το μαύο αμα ανάλυσ α γ-μσ του λάου του Γοντ Απ τ ο Μγο μν ου-σ σ πσ ταν ο Μπν α Λούν χοντα πά- τ μοφή λύου α νυχτδα σχώσαν σ αύαουσα τ Άνγμπαντ που αταν ο Μγο στο νοτου Λούν του 'αν να μαγ ξ: α «Επσ ξαφνάσαν λφο που ατολσαν α γμστ σαν αυν απ ο νο του πσ μπούμυα στο πάτωμα τ λασ.Κα σδνα ονα αντχώνα ύλσ απ το φάλ του

Η αάα ν ττοου νο που μποούσ να σχυστ τ « σά ου σοπού μου απλώντα πάνω στν Άνα [ Γ]α λα σα υπάχουν πάνω σ' αυτήν υπούπουν αγά α α-ναππτα στ λσή μ υ δν μοάζ μ αά ή τουαναματσμού νων μ πολύ μ δύναμ Ο Μγοδν «παλα α ή συμφο σ άο του Χούν α

των παδών του δν αλ

άποα ανώ δύναμ να τ-λσ ο λμά του ατ αυτ «Κύο ων ππωμνων Άνα πω αποάλσ τον αυτ ου σον Χούν σοπύνα πφ τν αταστοφή του χού ου μ τ δναμ τδή ου ττάνα λσ α μνο. Κατ αυτν ον πο«σχδάζ» ο μλλον νων που μσ α σ λ στον Xo�ν: «λου νου που αγαπά η σκέψη μ ου α ου αανσαν να σεφο Συμφος α α του υσ σο σοάδ α

τν απγνωσ Το ματύο που πνσ γα τον Χούν ήαν να τον άν«να λπ μ τα μάα του Μγ Ο πατα μου δωσναν οσμ γα το τ σμαν αυ αν άποο αναγαζταν ναοτάξ μσα σα μάα ου Μγο α «λπ α δχ-ταν μσα σο νου ου απ ο νου του Μγο) μα ααταν-τα πστή να των γγοντων πααμοφωμν απ ναπύμν αα ου Μγο. Κα αμ α αν μποούσ να

20



ΕΙΣΩ

ανσαθ άοος σν νολή ου γοθ, ο Χον δν ααάφ Αυ χ ο αέας μου έγν ν μέ δή αγά ου γ ους δος ου α αγωνα ου γ αυος ονέαν να θέλ να ξέ λ σα μοο Jσ γα ζωή ους οα αν ήαν γή α ν μέ α φάνα, δή -συ χ νήσ ον γοθ σ λή ους δαμάχ α μοοσ να ανσαθ σο λέμμα ου ή ουλάχσον να

δαήσ ν ή ου σέψ α να δαν ανάμσα σναλήθα α ν ααΑυή ήαν μοα ου Χον αθ λ δάα ς ζωής

ου ον μά ν αναχώσή ου α ο Νολμν α ςαδλφής ου Ννο ου δν γνώσ οέ ον αέα ς: ναθα ανος ψλά σα Θανγονμ υθσμένος σ ολο-ένα α μγαλ α μνυσμέν α ο ασανσή ου

Σν σοα ου ον ου αυοαολήθ ουάμα

«Κος ς ας αάα ου γοθ μοάζ να ναμα δναμ ου αναζώνας α θμαά ς έχ ξαολυθγα να φέ ο α σ ο δος ο έωος Βάλα λέγα φοαν ως ο ον «θα αοοσ σο μγάλ δναμου αάα ου χ ξ άνω ου θα αυωναν α ο -δος θα ξέφυγ α ν ααδ ου οοζαν γ αυνσλ. 7 Κα αγα, σο Νάγοθον ο ον έυ οαγμα ου νομα α αν ο Γουνο ο αοάλυψ -

ξογσ μαζ ου ου σφς αή υσα φλ μου να οδώσς οαλθν μου νομα α α ξς έσ άνω μου ν ααδ ουμ ααδώ α α ν οοα ήθλα να υφώ Ο Γουνο ήαν ίνος ου μλσ σον ον γα φήμ ου χαλωθ σν Άνγμαν ου ήαν φυλασμένος ο δος, ογοθ χ ααασ ον Χον α λους ους συγγνςου ώα μως αάνσ σν ογή ου ον λέγονας

2



ΤΑ ΑΔΑ ΤΟ ΧΟΡΝ

«Η κααδίκ ίκα α ου όχ ο όνοά υΑυή πολπλοκ λλψ ίνα όο ουακή γα ν -

ία, που ο παας ου ίχ ποίν κα ναν ναλλακκόίλο γ' αυή Ναρ εΡαχ Μόργκο Η οία ς Καάαςου Μόγκ θ Κα άποψή ου γ αυήν φανα από αυά αλόγα «Έ λω οία ου Τον ου δοου ουχόου απ' όλα α γα ου Μόγκοθ ανάα ους Αν-θώπους ου αχαίου κό υ

αν ο Δνογνς ππαο ο δάος ου Φάνγκονκουαλώνας ον Μ κα ον Πίπν α χα ου ους α-γουδο γα που ίχ γνω ακνς ποχς κα γαα δνα που γάλωναν κί

Στα λι άδι α του Τασάρια με ς τιές ά διζα τη Άοι ξηΑ η έα και το άρωμα ης Πηγής στο Nαvτασάρι oΚι έλεγα ι ήτα καλά .Πιπλ αιόμ ου το Καλοκαίρι στα δάση του Oσίρια με

τις φτελιέςΑ το φως και η μ ουσι κή το Καλοκαίρι δίπλα σους Επ

Πομ ος του Ο σίρΚαι έλεγα ότι ή ακόμη κρα.Στις oξι �ς του Nέλτoρε πήγαι α το ΦιόπωροΑ τορυσό και το κόκκι ο και οι στεαγμ οί τω φλλω

το Φι όπωρο στο Tάoυα-NέλoρΉτα πιο π κι απ σο επι υμ οσαΣτα πεκα σα υψίπδα του Ντορόι ο αέαι α

Χειμώα.Α ο ά εος και το λυκ και τα μ αρα αδιά T Χεμώα

στο Oρ-α-ΘoΗ φωή μου υψωό και αγουδοσε σ ουραό.

2 2



εΣΑΓΩΗ

Και ώρα όλα αυά τα μρη κείοαι κά ω από κύμαΚαι 6αδίζω σο Αμπαρόα στο Ταουρεμόρα σο Αλαλόμεη δι κ μουγ στη χ(ρα του ΦάκορΌπυ οι ρζες είαι 6αιΚαι α χρόι α απλώοαι πιο πυVά και από φύλλαΣο Ταουρεμοραλόμε

Η μνήμ του εντογέν, ου Εν του γεωγέννου αχαίουσαν τα υνά ήαν νως μεγάλ Θυμταν αχαία δάσ στμεγάλ γ ου Μελέαντ ου ααστάφαν σς ταέςς Μεγάλς Μάχς ο έλος των Παλαών Ημεών Η Μεγάλ Θάλασσα ξεχε α λμμσε λες ς εάσες δυτάων Γαλάζων Βουνών ου ονομάζονταν Έεντ Λον α ΈενΛίντον: έτσ ο χάς ο συνοδεε ο ιλμαριλιο τελεώνετα ανατολά με αυή ν οοσεά ενώ ο χάς ου συνο

δεε ον Ά ρ χο ω Δαχυλδιώ τελεώνε σ δσ με ν ίδαοοσεά Κα ο ααλαές εοχές έα α α ουνά ουονομάζοντα σο χά Φλντον α Χάλντον (Βεο Λίνονα Ντο Λίντον) ήταν τ είχε αομείνε στν Τίτ Εοχή αότ χώα ου ονομαζταν Οσίαντ, ων Ετά Ποταμών α εσς Λντον μέσα σα δάσ τς οοίας άδζε ο εντογένς

Βάδζε είσς ανάμεσα σα μεγάλα εα α υψίεδα ουΝοόνον (Γ των Πεων ) ου μετά ονομάσε Τάου

νουΦον ο άσος τς Νχτας , όταν ο Μόγο ο μεέτεψε σε μα εοχή τμου α σοτενής μαγείας ελάνσς α αγνωσς εο δάσος ου Να ασίλεο του Θίνγο

Η τομεή μοία του ον ετυλίχε στο Μελέαν ασς εες εοχές Πάγματ α το Νονον α ο Νό α όου εατοσε ο ενογένς, έαξαν σμο λο σζωή του Γεννήε έναν όσμο ολέμου αν α ήαν αμ

2



Α ΑΙΙΑ Τ ΙΝ

αδί αν δθκ λυαία κα μγαλύ μάχ σους -λέμους ου Μλέαν Μα ολύ σύνομ σαγάφσ ωνγγονων ου οδήγσαν σους ολέμους θα αανήσουν σα -ωήμαα ου ανακύουν κα θα ξγήσουν ς αναφοές ουγίνονα σν οία ς αφήγσς

Σο οά α σύνοα ου Μλέαν μά�oυν να έχουν σχμασί α α ν Γουέθν α ς Σκάς έα αα οοα αλώνα γ ου Χούν, ο Νολμν, ένα μέος

ου Χίθλουμ νώ ος α αναολκά ο Μλέαν κίναμέχ ους οδς ων Γαλά�ων Βουνών Πο αναολκά υ

άχουν οχές ου μφαν�να λάχστα σν σοία ωνΠαλαών Ημών μως ο λαοί ου δαμφωσαν αυή ν -σοία ήθαν α ν αναολή μέσ α α άσμαα ων Γα-λάtων Βουνών

Τα Ξωκά μφανίσκαν σ γ σ μακνή αναολή δίλασ μα λμν ου λγαν Κουένν, Ν ς Αφύνσς Α

κ κλήθκαν α ους Βάλα ν αφήσουν Μέσγ κα -νώνας Μγάλ Θάλασσα να έθουν σο «Ευλογμένο Βασίλ ου Άμαν σα δυκά ου κσμου σ γ ων ΘώνΕκίνο ου αναοκίθκαν σο κάλσμα μ οδγ ον Βάλαομ, ον Κυνγ ξκίνσαν α ν Κουένν κα έσχσανσ μα μγάλ οία Μέσγ κα ονομάσκαν λνα, αΞωκά ου Μγάλου αξού α Υψλά Ξωκά ανδασολή ος κνα ου, ανούμνα ο κάλσμα, έλξαν Μέ-

σγ γα χώα κα ωμένο ους. Αυοί ήαν α καώαΞωκά» ου ονομάσκαν Αά ο Αθυμο

μως ο λνα, αν κα έασαν α Γαλά�α Βουνά, ν έ-φυγαν λο γα Μγάλ Θάλασσα Κ κίνο ου αέμναν σο Μλέαν ονομάσκαν να α Γκίtα Ξωκά Ο

Ύαος Βασλάς ους ήαν ο Θίνγκολ (ου σμαίν Φα χί-ων») κα ασίλυ ζώνας σο Μένγκοθ α Χίλα Σήλαα

2



ΕΣΑΓΩΓ

στο Ντα Κα α το λντα ου δέσχσαν τ ΜεγάλΘάλασσα, δεν έμεναν λο στ χώα των Βάλα. ατί μα ατς μεγάλες φυλές τους ο Νλντο ο «Κο τς Γνώσς»),εέστεψαν στ Μέσγ κα ονομάστκαν Εξστο Ο κοςυοκντής τς εξέγεσής τους κατά των Βάλα ήταν ο Φέανο«το Πνεμα τς Φωτάς» Ήταν ο μεγαλτεος γος του Φίν-γουε ου είχε οδγήσε τ στατά των Νλντο α τν Κου-ένεν κα τώα ήταν νεκς. Αυτ το σμαντ γεγονς στν στοα των ωτκών εγάφκε συνοτκά ως εξής α τον α-τέα μου στο Παάτμα Α του Ά ρ χοα Δαχλ ώ:

Ο Φαρ ήα σπυδαόρς από υς Έ αρ σς χς

κα ώσ αά πσς κα π πρήφας κα π σχυρ

ώ Αυός καασκύασ α Τρα ράδα α Σλμαρί. κα

α σ ακβα Δύ Δρ υ Τρ κα

υ Λαυρ πυ δα φς σ Βάαρ Ο όρκ χρός πφαύσ αυά α ράδα α κψ κα αφύ

κασρψ α Δρα α πή σ σ κα α φρυρύσ

σ ά χυρό υ σα Θακρόρ rα βυά πά από

Άκπα] Ο Φαρ άα σ σ Βάαρ απαρή

κ Ευ Βασ κα αυξρσκ σ σ

χας α υ α ά ρς υ αύ υ α σα σ

πρφάα υ σκόπυ α ξααπάρ α ράδα από όρ

κ δά ς βας α ακύσ αδς πός αρ κα ά καά Θακρόρ όπυ κά

πρώ ήκα κρκά

Ο Φέανο σοτώκε στ μάχ λίγο μετά τν εστοφή των

Νλντο στ Μέσγ κα ο εφτά γο του κυένσαν μεγάλεςεκτάσες ανατολκά του Μελέαντ ανάμεσα στο Ντονον(ΤάουνουΦον) κα τ Γαλά�α Βουνά Αλλά δναμή τους

ατατοώε στν τομεή Μάχ των Αναμτων ακ

2



Π ΟΥ ΟΥΝ

ων που πεγάφεα σα Παδά του Χορ α σο εξήςο Γο ου Φέανο πεπλανοναν σαν φλλα σον άνε-μ » σ 56)

Ο δεεος γος ο Φίνγουε ήαν ο Φνγλφν εεοθαλήςαδελφς ου Φέανο), που υενοσε λο ο λνο Αυςμε ο γο ου Φίνγον υενοσαν ο Χίθλουμ, εα α δυ-ά ης μεγάλης οοσεάς εν Γουέθν, ων Βουνών ης

Σάς Ο Φνγλφν ζοσε σο Μίθμ, δίπλα ση μεγάλη ομώ-νυμη λμνη ενώ ο Φίνγον είχε ο ολμν σα να ου Χί-θλουμ Το ο οχυ ους ήαν ο Μπάαν Έθελ ο Πγοςου Πηγαδο) σο Έθελ ίον Πηγή ου Σίον), απ που αναλζε ο ποαμς ίον σην αναολή πλευά ων Βουνώνης άς Ο Σάνο ο γέος ανάπηος υπηέης ου Χονα ης Μγουεν είχε υπηεήσε σαν σαώης εεί γα πολ-λά χνα, πως είπε σον Τον σσ 41-2). Μεά ο θάναο ου

Φνγλφν αά η μονομαχία με ον Μγοθ ο Φίνγον έγνεΎπαος Βασλάς ου λνο παίνονας η θέση ου. Ο Τον ον είδε μα φοά αν αυτς α πολλοί απ ους άχονέςου δέσχσαν ο ολμν α πέασαν η γέφυα ου ενΛάλθ, ασάφονας σα ασημά α α λευά σσ 390)

Ο δεεος γος ο Φνγλφν ήαν ο Τογον ην α,μεά ην επσοφή ων λνο, ζοσε σον οο που ονομάζεα Βνυάμα, δπλα ση θάλασσα σην πεοχή ου εασ

δυά ου ολμν Αλλά έχσε μυσά ην υφή πληης Γλν, πάνω σ ένα λφο ση μέση ης πεδάδας που ο

νομάζεα Τουμλάνεν α πεάλλεα απ α Κυλωά Βου-νά, αναολά ου ποαμο Σίον αν, μεά απ πολλά χ-να χίσηε η Γονλν, ο Τογον έφυγε απ ο Βνυάμαα πήγε να ζήσε με ο λα ου, α ους λνο α ους ί-να σην Γονλν Κα γα αώνες αυ ο οχυ ων Ξωών,έγο μεγάλης ομοφάς συνέχσε να υπάχε σε πλήη μυσ

26



ΕΙΣΑΓ ΩΓ Η

ητα Η μοναδκή του εσοδος ήταν αδύναο να ανακαλ θε κα

εχε πάνα μεγάλη φουά γα να μην μποε ποέ κάποος ξέ-

νος να μπε μέσα. Κα ο Μόγκοθ δεν μποούσε να μάθε πού

βρίσκεαι Μόνο στη Μάχη ων Αναρίθμηων Δακρύων, αφού εί-

χαν περάσει πάνω από ριακόσια πενήντα χρόνια αφόου έφυγε

ο Τούγκον από ο Βνυάμα βγήκε από την Γκονόλν με ον

μεγάλο σρατό ου.

Ο ρίτος γιος ού Φίνγουε αδελφός του Φινγκόλφιν και ετε-ροθαλής αδελφός του Φέανορ ήαν ο Φινάρφιν Αυτός δεν επέ-

σρεψε ση Μέσηγη, ήρθαν όμως οι γιοι του και η κόρη του με

το σραό ου Φινγκόλφιν και ων γιων του. Ο μεγαλύτερος γιος

ου Φινάρφιν ήταν ο Φίνρον ο οποίος εμπνευσμένος καθώς ή-

αν από ο μεγαλείο και την ομορφιά του Μένεγκροθ στο Νό-

ριαθ ίδρυσε την υπόγεια πόλη οχυρό του Νάργκοθρον και γι'

αυό ονομάσηκε Φέλαγκουντ, που σημαίνει «Κύριος των πη-

λ ίων» ή «πηλαιολαξευής» ση γλ "σσα ων Νάνων. Οι πύ-

λες ου Νάργκοθροντ άνοιγαν στο φαράγγι ου ποταμού Νά-

ρογκ σο υικό Μπελέριαντ όπου αυός ο ποταμός περνούσε

μέσα από ους ψηλούς λόφους που oνoμά�oναι άουρενΦά-

ροθ, ή Υψηλό Φάροθ. Όμως το βασίλειο του Φίνρον απλωνόταν

σε μεγάλη έκταση, ανατολικά μέχρι ον ποαμό Σίριον και δυι-

κά μέχρι τον ποαμό Νέννινγκ που έφανε ση θάλασσα στο λι

μάνι ου Έγκλαρεσ Όμως ο Φίνρον έχασε η �ωή του μέσα

σα μπουντρούμια του Σάουρον ου μεγαλύτερου υπηρέτη ου

Μόργκοθ και ο Ορόνρεθ ο δεύτερος γιος ου Φινάρφιν πήρε

ο στέμμα ου Νάργκοθρον. Αυό έγινε ένα χρόνο μεά η γέν-

νηση του Τούριν στο Νορλόμιν.Ο άλλο γο του Φνάφν ο Άνγκον κα ο Αέγκνο υπο

τελες του αδελφο τους Φνον �σαν σο οόνον πουέλεπε πος οά ον αχανή κάμπο ου Ανγκάλεν Η Γκα-

λάνελ αδελφή ου Φνοντ �σε γα πολν καό σο ό

2



Π ΟΥ ΟΥ Ν

ριαθ ε τ Μέλια τ ασλισσα Η Μέλια α Μάια έαπεύα εγάλς δύας πο εχε πάρει αθρώπι ορφ και�oύσε σα δάσ το Μπελέρια ε το βασιλιά Θγκολ α έρα ς Λούθιε και πρόγοος ο Έλροτ Λγο ετά επιστροφ ω Νόλτορ από το α όα εγάλες στραιές ςΆγκπατ κατέβκα όια και πκα στο Μπελέρια Μέ-λια (όπως ααφέρεται σο Σλμ αρλλον ) χρσιοποσε δύ-

α τς και απέκλεισε όλ εκε τ περιοχ [τα δάσ οΝέλορεθ κα ο Ρέγκιο] ε έα αόραο εχος σκιάς και σύγ-χσς Ζώ τς Μέλια πο στο εξς καες δε πορούσεα περάσει παρά θέλσ ς παρά τ θέλσ ο βασιλιά Θγκολ εκτός α α κάποιος ε δύα εγαλύερ α-πό εκε ς Μέλια ς Μάι Σο εξς περιοχ οοαζότα Ντόριαθ Περιφραγέ Γ>

ο εξκοσό έος εά επιστροφ τω Νόλορ ια ε-

γάλ σρατιά από ρκ καέβκε από Άγκπα βάζοαςέλος σε ια πολετ ειρ ι ρκ θκα και κααστράφκα ολοκλρωικά από τος Νόλτορ Αό οοάσκε Νά Υ Υκλαρ Έδοξ Μάχ Όως οι γεόες τω Ξωτι-κώ το θεώρσα ατό προειδοποσ και άρχισα Πολιορ-κα τς Άγκπατ οποα διρκεσε σχεδό ερακόσια χρόια

Λέγεαι όι οι θρωποι (τος οποος α Ξωτικά οόαζα

άν οι Δεύερ ι και Χίλνορ οι παδο) εφασκαακριά σα ααολικά ς Μέσςγς προς το έλος ω Πα-λαιώ Ηερώ Όως οι Άθρωποι πο εισλθα σο Μπελέριατ ις έρες τς Μεγάλς Ειρς ότα γκπατ πο-λιορκούα και οι πύλες ς τα σφραγισέες δε θα ιλού-σα ποτέ για τις πρώτες έρες τς ισορας ος γές α-ώ ω πρώω Αθρώπω πο πέρασα α Γαλάζια οάοοαζόα Μπέορ ο Παλαιός Μιλώτας σο ρο έλα

28



ΙΑ

γου, βασιλιά ου Νάργοθρο, ο οποος ους συάσεπρώος, ο Μπέορ δλωσε

Εα σοάδι εεαι πσω μας Και ου γυρσαμε πλά μας αι δε επιθυμούμε α επισρέψουμε εε ούε α με σέψ ι αρδιές μας σράφα δυιά αι πισεύουμε ι εε θα βρούμε ο ως»

Σάορ, ο παλις υπρές ου Χύρι, μλσε με ο διο

ρπο σο ούρι α βρισα σε παιδι λια (σελ 40Αργερα μως ειπώθε πως α ο Μργοθ έμαθε για εμφάισ ω Αθρώπω, άφσε Άγμπα για ελευαα φο-ρά αι πγε σ Ααολ Και ειπώθε επσς ι οι πρώοιΆθρωποι που εισλθα σο Μπελέρια <εασα αι επαασάσα αά ς Σοεις Δύαμς αι υπέσσα σλ-ρούς διωγμούς απ εους που λάρευα αι απ ους υπρέες ς

Αυο οι Άθρωποι αα σε ρεις ους που ooμά�oαος ου Μπέορ, ος ου Χάορ αι ος ου Χάλεθ παέρας ού Χούρι ο άλορ ο Υψλς αε σο ο ουΧάορ αφού α γις ου διου ου Χάορ Η μέρα ου μως αε σο ο ου Χάλεθ, εώ Μργουε γυακα ου,αε σο ο ου Μπέορ αι α συγγες ου Μπέρε

ι Άθρωποι ω ριώ ω α οι Eά ν (οι A σγλώσσα Σαρι) αι ooμά�oα λοι ω Ξωιώ Χάορ

�oύσε σο Χθλουμ αι ου εχε δοθε εξουσα ου Νορλμιαπ ο βασιλιά ιγλφι λας ου Μπέρ εγαασθεσο Νορθιο αι ο λας ου Χάλεθ αυ επ �oύσε σοΔάσος ου Μπρέθιλ Μεά ο έλος ς Πολιορας ς Ά-γμπα εμφασα απ α βουά Άθρωποι ες πολύ διαφορειού εδους Συθως ους oμα�α Ααολες αι μερι-ο απ αυούς έπαιξα σμαι ρλο σ ισορα ου ούρι

Η Πολιορα ς Άγμπα 395 χρια αφού εχε αρχσει,

29



Δ ΡΝ

ελείωσε ια ύχτα στα έσα του χειώα έα ροερό καιξαφικό ρόπο (που πρετoια�όα ωσόσο για πολύ καιρό) Μόργκοθ εξαπέλυσε ποαούς φωιάς που κύλσα από ταΘαγκορότρι και ο εγάλος κααπράσιος κάπος του Αρτ-γκάλε που απλωόα σα βόρεια τω υψιπέδω του Ντορθό-ιο εαορφώθκε σε ια ξερή και άυδρ έρο που σο εξής έειε γωστή ε ο όοα νουΥ Πιγερή κό

Αυτή καταστροφική επίθεσ οοάσκε Νκορ - Υκοαχ, Μάχ ς Ξαφικής λόγας Γκλάουρουγκ, ο Πα-τέρας ω Δράκω, ααδύθκε από Άγπα για πρώτφορά σε όλ του ισχύ Απέραες στρατιές από ρκ ξεχύ-θκα προς ότο ι γεόες τω ωτικώ ου Ντορθόι σκο-ώθκα και έα εγάλο έρος από ους πολεισές του λαούου Μπέορ βασιλιάς ιγκόλφι και ο γιος ου ίγκο απω-θήθκα αt ε ους πολειστές του Χίθλου ως ο οχυρό του

Έιθελ ριο στ ααολική πλευρά ω ουώ ς κιάς καικατά τ υπεράσπισή ου σκοώθκε ο Χρυσοάλλς ΧάτορΤόε ο Γκάλτορ πατέρας του Χούρι έγιε κύριος του Νορλό-ι ατί οι χείαρροι τς φωτιάς σαάσα από α Όρ τςκιάς και το Χθλου και ο Νορλόι παρέεια ελεύθερα

Έα χρόο εά τ Μπράγκολλαχ ο ιγκόλφι σε ια κρσ απόγωσς, πήγε σ Άγκπατ και προκάλεσε ο Μόρ-γκοθ Δύο χρόια αργότερα ο Χούρι και ο Χούορ πήγα σ

κοόλι Μετά από τέσσερα χρόα ακό σε ια έα επίθεσκατά του Χίθλου ο παέρας του Χούρι ο Γκάλορ, σκοώθ-κε σο οχυρό του Έιθελ ίριο άτορ ήα εκεί όπως είπεσο Τούρι (σ 42), και είδε το Χούρι (τότε έο είκοσι εός ε-τώ) α παίρει ο τίτλο ου και α ααλαβάει τ αρχγία

Όλα αυτά τα γεγοόα ήα ωπά στ ή ω καοίκωου Ντορλόι το καιρό που γεήθκε ο ούρι ειά χρόιαετά τ Μάχ ς Ξαφικής λόγας



ΝΑΡΝ Ι ΧΙΝ ΧΟΥΡΙΝ

Η Ιστορία των Παδών του Χούρν



ΚΕΦΛΙ 1

ΤΑ Π Α Ι Δ Ι ΚΑ ΧΡΝΑ ΤΥ ΤΥΡΙΝ

Χνορ ο Χρσολλς αν ρχονας των Εντιν και πολαγαπτς σος Έλναρ Σ διάρκεια ς �ως ο κβερνού-σε π τν γεονία το ινγκλφιν ο οποος το είχε παραχωρσει εγάλες εκάσεις σν περιοχ ο Χίθλο το επονο-α�ενo Νορλιν Η κρ ο Γκλρεδε πανρεύτκε

ον Χάλνιρ γο ο Χάλιρ ο άρχονα των Ανθρώπων τοΜπρέθι Και στν δια γιορ ο γιος ο, ο Γκάλνορ ο Υψλς,πανρεύτκε Χάρεθ ν κρ ο Χάλιρ

κάλνορ και Χάρεθ απέκτσαν δύο γιος ον Χούριν καιον Χούορ Χούριν αν ρία χρνια εγαλύτερος σν λικααλλά ικρερος σο ανάσα απ ος άλλος άνρες τς φλς το α είχε οιάσε σο λα τς τέρας ο αλλά σελα ' άλλα αν σαν ον Χντορ ον παππού το δνατς σο



Τ ΠΔ ΤΟΥ ΧΟΥΡ

σώα κα ε φλογερό χαρακρα Η φωιά έκαιγε έσα ου άσβσ κα σαθερ κα είχε εγάλ αοχ και θέλσ Αό ό-λους ους Αθρώους ου ορρά αυός γώρι�ε ερισσόερο σοφία ω Νόλορ Χούορ ο αδελφός ου α ψλός ο ψ-λόερος α' όλους ους Εά εκός αό ο γο ου ο Τούορκα αχύς δροέας Α όως ο αγώας δρόου α ακρύς καιδύσκολος, ο Χούρ α αυός ου θα έφαε ρώος γαί έ-

ρεχε εξίσου γργορα σο έλος ου αγώα όσο κα σ αρχΥρχε εγάλ αγά αάεσα σα αδέλφα, και σα εακάους χρόα σάα xωρί�oα ο έας αό ο άλλο

Χούρ αρεύκε Μόργουε κόρ ου Μάρα-γκου γου ου Μρέγκολας, αό ο ίκο ου Μέορ κι έσι Μόργουε α σε συγγες ε ο Μέρε ο Μοόχει-ρα Ήα ελαχρ κα ψλ, και για ο φωεό ς βλέα και οορφά ου ροσώου ς αοκαλούσα Έλεδγουε,

όορφ σα ωκό» Αλλά α κάως αυσρ σ δάθεσκα ερφα Τα δειά ου ίκου ου Μέορ έθλβα καρ-δά ς γαί είχε έρθει σο Νορλόι εξόρισ αό ο Νορ-θόο εά καασροφ ς Μράγκολλαχ

ούρ λεγόα ο ρώο αιδί ου Χούρ και ς Μόργου-ε και γεθκε χροά ου ο Μέρε έφασε σο Νόριαθκαι βρκε Λούθε ούβελ κόρ ου Θίγκολ Η Μόρ-γουε έκαε σο Χούρι και ια κόρ ου οόασα ύρ

γουε, αλλά όλοι όσο γώρσα σ σύο �ω ς φ -α Λάλαϊθ ου σαε έλιο

Χούορ αρεύκε Ρία εξαδέλφ ς Μόργουε, κόρ ου Μέλεγκου, γου ου Μρέγκολας Ήα σκλρ οί-ρα ου όρσε α γεθεί Ρία σε έοες εοχές γιαί είχε ρυ-φερ καρδιά και δε αγαούσε ούε ο κυγι ούε ο όλοΈδε αγά ς ο ολύ σα δέρα κα α λουλούδα ωαγρώ και ραγουδούσε κ έγραφε ραγούδια Ήα αρεέ

34



Α ΠΑΙΔΚΑ ΟΑ ΤΟΥ ΟΥ

ε το Χούορ δύο ες όο ότα ατός γε ε τ αδελφό τοστ Νραε Αροέτιατ αι αό τότε δε το ξαάδε

Αλλά ας γρίσοε στο Χούρι αι το Χούορ τις έρες τςιότς τος Λέε ότι για έα διάστα οι γιοι το άλτορ �oύσα στο Μρέιλ ως ετο γιοι το Χάλτιρ το εο τος Πγαια σχά στ άχ ε τος Αρώος το Μρέιλ εάτια στος ρ ο τώρα λελατούσα τα βόρεια σύορα τς

χώρας τος ατί ο Χούρι α αι όο δεαεφτά χροώ ταδατός αι ο Χούορ ο ιρότερος τα ιόλας εξίσο ψλός σο οι ερισσότεροι άτρες ατού το λαού

Μια έρα ο Χούρι αι ο Χούορ βγα ε ια οάδα αιχετώ αλλά έεσα σε εέδρα τω ρ αι σόρισα αι τααδέλφια αταδιώχα έχρι το έρασα το Μρίιαχ Εεα τος έιαα α τος σότωα α δε τα αό ισχρ δύα το ύλο στα ερά το Σριο Λέε ότι ια ο

χλ σώε αό το οταό αι τος έρψε αό τος εχρούς τος ι έτσι ξέφγα ερώτας αό το Μριαχ στοΝτίαρ Εε έσα στος λόφος άτω αό τις αότοες λαγιές τω Κρισσαέγρι εριλαα ε εγάλες αοχίεςέχρι ο έχασα το ροσαατολισό τος αό τις αγδες εες τς εριοχς αι δε ξερα ώς α σεχίσο ώς αειστρέψο Τότε τος ατιλφε ο Θορότορ αι έστειλεδύο αό τος Αετούς το α τος βοσο ι Αετο τος σ

ωσα στο αέρα αι τος ετέφερα έρα αό τα Κλωτιάοά στ στι οιλάδα το Τολάτε αι τ ρφ όλ τς οτόλι ο δε εχε δει ως τότε Άρωος

Εε ο βασιλιάς Τούργο τος αλοδέχτε όλις έαε ταταγωγ τος αφού ο Χάτορ τα λος τω ωτώ αι ε λέο ο ύλο εχε σβολέψει το ούργο α φερε αλά στα τέα ατού το ο ο οοος οροσε α το βοσει σε αάγ Χούρι αι ο Χούορ φιλοξεα στο αά



ΤΑ ΠΑΙΑ Τ ΧΡΙ

κορο σχεδ έα χρο Κα λέγεαι ι σ αυ ο διrσα οΧούρι που εχε εύσροφο και πρθυο υαλ κέρδισε πολλά απ γώσ ω ωικώ και έαθε επσς κάι απ ις σκέψειςκαι ους σκοπούς ου βασιλιά α ο Τούργκ συπθσε πο-λύ ους γιους ου κάλορ και ιλούσε πολύ αζ ους και θε-λε α ους κρασει σ κολι απ αγάπ και χι εξαιαςου ου ου που έλεγε ι ποιος ξέος βρει ο δρο

για ο

κρυέο βασλειο δει πλ εε α ωικ εε θρωπος δε θα 'φευγε ποέ απ κει έχρι α άρει ο βασιλιάς α-παγρευσ και α βγει απ κρυέ πλ ο λας

Αλλά ο Χούρι και ο Χούορ θελα α επισρέψου σους δι-κούς ους και α οιρασού ους πολέους και α δειά πουώρα ους άσιζα Και ο Χούρι επε σο Τούργκο:

«Κύριέ ου δε εασε παρά θο θρωποι διαφορει-

κο απ ους Έλαρ Ο Έλαρ πορού α περιέου πολλά χρια για α πολεσου ε ους εχθρούς ους κάποια έ-ρα ακρι α ας ως ο χρος εαι σύοος και ελπδακαι δύα ας γργορα αραζώου Επ πλέο δε βρκα-ε ο δρο για Γκολι και δε γωρζουε πού βρσκεαιαυ πλ α εαφερθκαε εδώ απ ο αέρα έροοικαι έκθαβοι και ευυχώς α άια ας α σκεπασέα Τε ο Τούργκο ικαοποσε επιθυα ου και επε

«Με ο διο ρπο που ρθαε ε ο διο θα φύγεε α θέ-λει ο Θορορ Θλβοαι ε αυ ααχώρσ Όως σε λ-γο καιρ πως ερού οι Έλαρ πορε α συαθούε πάλι»

Ο Μαέγκλι ως ο γιος ς αδελφς ου βασιλιά, που διέ-θεε ισχύ έσα σ Γκολι δε λυπθκε καθλου ε α-αχώρσ ους Το εοχλούσε εύοια που ους έδειχε ο βα-σιλιάς για Ω διος δε εχε καιά αγάπ γα ους ΑθρώπουςΚαι επε σο Χούρι

6



ΊΑ ΑΙΔΚΛ ΧΟΑ ΟΥ ΟΥΙ

ο έλεος ο βασιλιά εαι εγάλο όσο δε ορες α φα-ασες αι εριο ορε α ααρωθού για ααιρεαι οασρός όος για δο αχρεα αιδιά Αθρώω Θα α ρο-ιόερο α εχα άλλ ειλογ αι α εο εδώ ρέ-ε ας έχρι ο έλος �ως ος»

«ο έλεος ο βασιλιά εαι όως εγάλο αάσε ο Χού-ρι «αλλά α ο λόγος ας δε αρε όε θα δώσοε όρ »Και α αδέλφια ορσα α αοαλύψο οέ α -σιά ο ούργο αι α ρασο ρφά όλα όσα εχα δεισο βασλειό ο Μεά έφγα αι οι Αεο ος ρα ύ-χα αι ος άφσα σο Νορλόι ρι αό α χαράαα ισγγεες ος αγαλλασα όα ος εδα για οι αγγελιαφόροι αό ο Μρέθιλ εχα φέρει εδσ όι α αδέλφια εχαχαθε Αλλά αά δε αολψα ούε αι σο αέρα ος

αό ού α ο όο ο εία α όι ος έσωσα αό έρο οι Αεο αι ος έφερα σω σο σι ος Αλλάο Γάλορ ος εε

Ζούσαε λοιό έα χρόο σ έρο Ή σας φιλοξέσα οι Αεο σις φωλιές ος αρ όλα α βραε ροφαι αλά εδαα αι εισρέφεε σα εαρο ργιες όχισα εριλαώεοι ς ερο»

Αρέσο αέρα εε ο Χούρι, ο όι εισρέψαε

α αό ειράε όο χάρ σε όρο σιως Και αός οόρος ας δεσεύει αό όε ο Γάλορ δε ος έαεάλλες ερωσεις αλλά ι αός αι ολλο άλλοι αλαβα αλθεια α αι ο όρος σιως αι οι Αεο έδειχα οούργο σέφα όλοι

Έσι οι έρες ερούσα αι σιά ο φόβο ο Μόργοθεγάλωε Όως ο εραοσιοσό εξοσό έαο έος εά

εισροφ ω Νόλορ σ Μέσγ ααεώθα οι ελ-δες Ξωιώ αι Αθρώω, αθώς αάεσά ο αλθε

7



Α ΑΑ ΤΟΥ ΧΟΙ

φμ για α αορθώμαα ο Μέρε αι ς Λούθιε αι οεξεελισμός ο Μόργοθ άω σο διο ο ο θρόο σΆγμα αι μερο έλεγα όι ο Μέρε αι Λούθιε ζοαόμ όι έχο εισρέψει αό ος Νερούς Εε χριά εσς α σχέδια ο Μαέδρος εχα σχεδό ολολρωθεαι με ααβωσ ς δύαμς ω Έλαρ αι ω Εάι ροέλασ ο Μόργοθ ααχαισε αι οι ρ αωθθασω σο Μελέρια όε μεριο άρχισα α μιλού για ις -ες ο θα ρθο αι για μια εαόρθωσ ς ας σ Μάχ ς Μράγολλαχ όα ο Μαέδρος διοιώας ις εωμέεςσραιές θα ααγάσει ο Μόργοθ α ρφε σα έγαας γς αι θα σφραγσει ις Πύλες ς Άγμα

ι ιο σεο όμως α αόμ ασχοι φοβούα όι οΜαέδρος εχε αοαλύψει ρόωρα αξαόμε δύαμ ο

αι ό ο Μόργοθ θα εχε έσι ο χρόο α άε σχέδια εα-ο ο «Κάοιο αιούργιο αό θα εολάεαι άασ Άγμα αό ο δε μορο α ο φαασού αΞωιά αι οι Άθρωοι, έλεγα Και ο φθόωρο εες ςχροιάς για α εαλθεού α λόγια ος έεσε άεμος α ός άω αό έα μολβ οραό ο οόμασα Μοχθρ Αά-σα για α θααφόρος αι ολλο αρρώσσα αι έθα-α ο φθιόωρο ες ς χροιάς σις βόρεες εάσεις ο

σορεύο με ο Αφάογλιθ αι α θύμαα α σο μεγα-λύερο μέρος ος α αιδιά οι έοι ω οω ω Αθρώω

Εε χροιά σ αρχ ς άοιξς ο ούρι ο γιος οΧούρι, α μόο έε εώ αι ύργοε αδελφ οριώ α μαλλιά ς α σα α ρια ρα ς χλός όαέρεχε σα χωράφια αι ο γέλιο ς σα ο εύθμο ελάρσμαο οαμού ο αέβαιε ραγοδώας αό ος λόφος αιερούσε δλα αό α εχ ο οο ο αέρα ς ο ο-άμι ο έλεγα Νε Λάλα θ αι αό αό όλοι μέσα σο σι

38



ΤΑ ΠΑΔΚΛ Α Τ Τ

αποκαλούσαν το παδί Λάλ κα καδά τους ταν χαού-μεν ταν τν είχαν κοντά τους

ον ούν μως τον αγαπούσαν λγτεο Ήταν μελαχνςσαν τ μτέα του κα έδεχνε τ α γίνε σαν κ αυτν κα στδεσ γατ δεν ταν ευμος κα μλοσε λfγ αν κα μαενα μλά νωίς κα έδεχνε πάντα μεγαλύτεος απ τα χνα

του Ο ούν δεν ξεχνούσε εύκολα τν αδκία το χλευασμΕίχε επίσς μέσα του τ φωτά του πατέα του κα μποούσε ναγίνε απτομος κα άγος αλλά λυπταν εύκολα κα τα δενά λίψ των πλασμάτων μποεί να του έφεναν δάκυα Ήτανκα σ' αυτ σαν τον πατέα του γατί Μγουεν ταν αυστ- με τους άλλους σο κα με τον εαυτ τς Ο ούν αγαπούσε τ μτέα του, γατί του φεταν ντμπα κα ξεκάαα τονπατέα του μως τον έβλεπε ελάχστα, γατί ο Χούν έλεπε συ-

χνά γα πολύν κα με το στατ του Φίνγκ που φουούσετα ανατολκά σύνοα του Χίλουμ κα, ταν γύ�ε γογ ο

μλία του γεμάτ παάξενες λέξες αστεία κα υπονοούμενα,σστζε τον ον κα του 'φενε ανσυχα εν τν εποχ λ ζεστασά τς καδάς του ταν γα τ Λάλ τν αδελφτου Αλλά σπάνα έπαζε μα�ί τ ποτμούσε να τ φουείκυμμένος κα να τν παακολουεί να τέχε στο γασίδ κάτω απ τα δέντα ταγουδώντ

αςτα ταγούδα που τα παδά

των Εντάν είχαν φτάξε πν απ πολν κα ττε που γλώσσα των Ξωτκών ταν ακμ πσφατ στα χείλ τους

«Όμοφ σαν Ξωτκ παδί είνα Λάλ» , έλεγε ο Χούνστ Μγουεν «Αλλά πο σύντομ, δυστυχώς Κα γ αυτ ακμ πο μοφ ίσως πο αγαπτ» Κα ο ούν ακούγονταςαυτά τα λγα τα σκεφτταν αλλά δεν μποούσε να τα καταλά-βε γατί δεν είχε δε ποτέ παδί Ξωτκών Εκείν τν εποχ δεν

ζούσε κανένας Έλντα στ γ του πατέα του κ Ξωτκά είχε μνο μα φο, ταν ο σλς Φνγκον κα πολλο απ τους

39



ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΟΥΙ

άρχοτές ο δέσχσα ο ορλόμ κα έρασα τ γέφραο ε Λλθ ασράφτοτας σα ασμά κα λκά

Μα ρ αλλάξε ο χρόος βγκα αλθά τα λόγα ο αέρα ο Η Μοχθρ Αάσα έφτασε στο ορλόμ κα ο ούρ αρρώσσε κα έμεε σο κρεβά γα ολύ καρό με ρετό κα σκοεά όερα Κα όα έγε καλά γαί ατ α

μοίρα το κα δύαμ τς ζως μέσα ο ρώτσε γα Λάλθ Αλλά αραμάα το ού αάτσε Μ ξααμλσες γα τ Λάλ θ γε το Χούρ Κ α θέ

λες έα τς αδελφς σο ς Ούργοε ρέε α ρωσες μέρα σο \

Ότα ρθε α ο δε Μόργοε ο ούρ ς είε:«Δε είμα άρρωστος κα θέλω α δω τ Ούργοε

Αλλά γατ δε ρέε α ω Λάλθ οτέ ξαc;

«ατ Ούργοε έθαε κα γέλο σγασε μέσα σ' αόο στ» , το αάσε μέρα το Εσύ ζες όμως γε τςΜόργοε Όως ζε κα ο Εχθρός ο μας το έκαε αό»

Δε ροσάθσε α ο αργορσε, όως δε είχε ροσαθσε α αργορσε κα το εαό ς ομέοτας ο

έθος ς σωλά κα με αγερ καρδά Όμως ο Χούρ έθσε αοχτά κα ρε τ άρα ο γα α γράψε έα θροαλλά δε μορούσε κ έσασε άρα κα βγαοας έξω σκωσε ο χέρ το ρος ο ορρά φωάζοας

«Μάσγα ς Μέσςγς μακάρ α σ έβλεα ρόσωο με ρόσωο κα α σ άφα αρο όως έκαε ο άρχοάς μοο γκόλφ»

ύχα μόος ο ούρ έκλαγε κρά α κα δε αάφερε οέ ξαά το όομα ς αδελφς ο σ Μόργοε Μόο σ' έα φλο σράφκε εκε τ εοχ κα σ ατό μίλσε γα τ

θλψ ο κα ο είε όσο άδεο τα τώρα ο σ Ήα έας ρέτς σ ρεσία ο Χούρ ο λεγόα τορ

40



Τ ιΚ Ο ΤΟ Ο

οσός ι σήμνς Πλιά ήν ξλοόπος λλά πό οχί ή ό χειρισμό ο σεοριού έοψε ο δεξί ο πόδι ιο ομμένο ο άρο σρρινώθε ούριν ον έλεγε Λά-μπνλ πο σμίνει Πδχοπόδς ι ο όνομ ό δενδσρεσούσε ον Σάνορ γιί ο είχε δοθεί με εσπλχνίι όχ χλεσιά Σάνορ δούλεε σ εξωεριά ίρι έ-φιχνε ή διόρθωνε πράγμ μιρής ξίς πο ήν πρ-

σο σπίι γιί είχε άποι επιδεξιό σν επεξεργσίο ξύλο Κι ο ούριν ο έφερνε όι ο 'λειπε γι ν μνoρ�ει με ο νάπρο πόδι ο ι μεριές φορές ο πή-γινε ρφά άποιο εργλείο ή άποιο ομμάι ξύλο πο έβρι-σε πρπεμένο ν πίσεε όι μπορεί ν φνεί χρήσιμο σοφίλο ο όε ο Σάνορ χμογελούσε, λλά ον πρλούσεν επισρέψει δώρ ) εεί πο βρήε Δίνε γεννιό-δωρ, λλά δίνε μόνο πράγμ διr σ », ο έλεγε Ανάμειβε όπως μπορούσε ν λοσύν ο πιδιού σKλί�oνάς οφιγούρες νθρώπων ι �ων Αλλά εείνο πο άρεσε περισσό-ερο σον ούριν ήν οι φγήσεις ο ί ο άνορ ήν νέος ν εποχή ς Μπράγολλχ ι ο άρεσε ώρ ν μιλά γιείνο ο σύνομο διάσμ ς νιός ο πριν πό ον ρω-ρισμό ο

«Ην μεγάλ μάχ λένε, γιε ο Χούριν Εείν χρονιά

με άλεσν σο σρό πό δολειά μο σο δάσος Αλλάδεν πήρ μέρος σν Μπράγολλχ, λλιώς μπορεί ν ρμι�όμoν πιο ιμμέν ί φάσμε πολύ ργά ι ο μόνοπο φέρμε ήν ν πάρομε πίσω σορό ο πλιού άρ-χον, ο Χάνορ πο έπεσε φρορώνς ο βσιλιά ινγόλ-φιν Μεά έγιν σριώς ι ήμον πολλά χρόνι σο Έιθελίριον, ο μεγάλο οχρό ων βσιλιάδων ων ωιών Ή μπορείώρ ν μο φίνει όι ήν πολλά χρόνι γιί ήν β-

ρεά ι πολύ λίγ πράγμ έγινν πο ν ξεχωρίζον Όν



Α ΑΔΑ ΟΥ ΟΝ

έκανε επθεσ ο Μαύρος ασιλιάς, ήμουν στο Έιθελ Σριον καιο Γκάλντορ ο πατέρας του πατέρα σου ήταν αρχγός εκε στθέσ του βασιλιά Σκοτώθκε σ εκεν τν επθεσ Και εδα τονπατέρα σου να παρνει τον ττλο του και να αναλαμβάνει τν αρ-χγα αν και ήταν πολύ νέος Μέσα του υπήρχε μια φωτιά πουέκανε το ξφος να καει στο χέρι του έλεγαν Πσω του απωθή-σαμε τους ρκ και από τότε δεν έχουν τολμήσει να πλσιάσουν

τα τεχ Αλμονο όμως, αγάπ μου για τ μάχ κορέστκεγατ εχα δει πολύ χυμένο αμα και πολλά τραύματα και κατά-φερα να φύγω για να επιστρέψω στα δάσ που λαχταρούσα Καιεκε τραυματστκα ατ ένας άνθρωπος που τρέχοντας φεύγειμακριά απ το φόβο του μπορε να ανακαλύψει ότι απλώς συ-ντόμεψε το δρόμο για να τον συναντήσει

Έτσι μιλούσε ο Σάντορ στον Τούριν, καθώς εκενος μεγάλωνεΚαι ο Τούριν άρχισε να κάνει πολλές ερωτήσεις που ο Σάντορ

δυσκολευόταν να απαντήσει Σκεφτόταν ότι άλλοι πιο κοντινοσυγγενες του Τούριν, θα πρεπε να τον διδάξουν γι αυτά ταπράγματα Μια μέρα ο Τούριν του επε

<Eμoια�ε πραγματικά Λάλθ με παιδ των ωτικών όπωςέλεγε ο πατέρας μου Και τι εννοούσε όταν επε ότι ήταν πιο σύ-ντομ

«Έμoια�ε πολύ», απάντσε ο Σάντορ, «γιατ στα πρώτα χρό-

νια τους τα παιδιά των Ανθρώπων και των Ξωτικών μoιά�oυνΑλλά τα παιδιά των Ανθρώπων μεγαλώνουν πιο γρήγορα και νιότ τους περνάει γοργά Αυτή εναι μορα μας

Τότε ο Τούριν τον ρώτσε«Τι εναι μορα « α τ μορα των Ανθρώπων επε ο Σάντορ «πρέπει να

ρωτήσεις εκενους που εναι πιο σοφο από τον ΛάμπανταλΌμως, εναι φανερό σε όλους ότι φθειρόμαστε γρήγορ και πε-

θανουμε Και πολλο πεθανουν ακόμ πιο γρήγορα από κακο

2



Α ΠΑΔΚΑ ΟΑ ΤΟ ΤΟ

υχα. Τα Ξωκά όμως δεν φθερονα κα δεν πεθανουν παράμόνο από μεγάλο ραύμα Από α ραύμαα κα α δενά πουσαK�oυν ους Ανθρώπους α Ξωκά θεραπεύονα Κα ακό-μη κα όαν καασρέφεα ο σώμα ους, επσρέφουν ξανά, λέ-νε μερκο Μ' εμάς δεν ενα έσ».

«Δηλαδή η Λάλθ δεν θα ξαναγυρσε; επε ο Τούρν.«Πού πήγε;»

«Δεν θα ξαναγυρσε απάνησε ο άνορ. Αλλά ο πούπήγε δεν ο ξέρε κανες. Ή ουλάχσον δεν ο ξέρω εγώ.

«Εσ ήαν πάνα Ή μήπως υποφέρουμε από κάποα καά-ρα ου φαύλου Βασλά σαν η Μοχθηρή Ανάσα »

«Δεν ξέρω Υπάρχε ένα σκοάδ πσω μας από ο οποο έχουν δασωθε ελάχσες αφηγήσες Ο παέρες ων παέρωνμας μπορε να εχαν πράγμα να πουν αλλά δεν α επαν. Ακό

μη κα α ονόμαά ους έχουν ξεχασε.Τα Βουνά

σέκουν ανά-μεσα σ εμάς κα η ζωή πυ άφησαν πσω ους ο πρόγονο μαςφεύγονας γα να σωθούν ποος ξέρε από ».

«Φ β ύναν ρώησε ο Τούρν.«Μπορε επε ο Σάνορ. «Μπορε να φύγαμε από φόβο γα

ο κοάδ, γα να ο βρούμε πάλ εδώ μπροσά μας κα να μηνέχουμε πα πουθενά να δαφύγουμε πέρα από η Θάλασσα

«Δεν φοβόμασε πα» επε ο Τούρν. «Δεν φοβόμασε όλο.

Ο παέρας μου δεν φοβάα κα δεν θα φοβάμα κ εγώ. Ή ου-λάχσον θα φοβάμα κα δεν θα ο δεχνω, όπως η μηέρα μου

δε όε ο Σάνορ ό α μάα ου Τούρν δεν ήαν μάαπαδού κα σκέφηκε: 'Ή θλψη ακονε ο σκληρό μυαλό"Αλλά μεγαλόφωνα επε:

«ε ου Χούρν κα ης Μόργουεν, ο πώς θα ενα η καρδάσου δεν μπορε να ο μανέψε ο Λάμπαναλ. Αλλά σπάνα κασε ελάχσους θα δεχνες πώς νώθες μέσα σου »

Τόε ο Τούρν επε

43



Α ΑΔΑ Ο ΟΙ

σως ίνα καλύρα να μη λς ι θέλις αν δν μπρίς να έχις. Αλλά θα ήθλα Λάμπαναλ να ήμυν ένας απ υςΈλναρ Τ η Λάλθ μπρί να αναύρ� κ ώ θα �oύσα α-κμη έσω κ αν έλιπ α πλύν καιρ Θα πάω κ ώ σρα-ιώης μ κάπ βασιλιά ων Ξωκών μλς θα μπρώ πως έ-κανς κ σύ, Λάμπαναλ

«Μπρίς να μάθις πλλά απ αυύς ίπ άνρ κα

ανασένα. Είναι μρφα κα υπέρχα πλάσμαα και ασκύνμα παράνη πρρή σην καρδά ων Ανθρώπων Και μωςμρκές φρές σκέφμαι μπρί να ήαν καλύρα να μην

υς νωρί�αμ πέ και να �oύσαμ μ υς δκύς μας απλύσρυς ρπυς. αί αυί έχυν ήδη αρχαία νώση και ίναπρήφαν και μ μάλη ανχή Μπρσά σ δκ υς φωςμίς θωρά�oυμ ή καίμ μ μια φλα πλύ ρήρη κα βάρς ης κααδίκης μας ίνα πι μάλ

«Μα παέρας μυ υς ααπά ίπ Τύρν, «και δν ί-να υχαρισημένς χωρίς αυύς. Λέ έχυμ μάθ απ' αυ-ύς σχδν λα σα έρυμ κ έχυμ ίν καλύρ χάρη σαυύς Και λέι ι άνθρωπ πυ έρχνα λυαία απ αΒυνά ίνα λάχσα καλύρ απ υς Ορκ.

«Αυ να αλήθα απάνησ Σάνρ «Αλήθα υ-λάχσν ια μρκύς απ μας Αλλά η ανάβαση ίναι δυνηρήκα απ ψηλά ίνα ύκλ να πέσς χαμηλά

Εκίνη ην πχή Τύριν ήαν σχδν χώ χρν&ν μήναυ Γκυάρν μ η μέρηση ων Ενάιν ης χρνιάς πυ δνμπρί να χασί Ήδη υπήρχαν φήμς ανάμσα συς νήλι-κς α μάλη συκένρωση κα πσράυση α ην πία Τύρν δν ίχ ακύσ ίπα Πρσ μως παέρας υν κύσ συχνά μ' ένα πίμν βλέμμα πως κιάι κά-

πς κάι ααπη πυ πρέπ να απχωρσί

44



Α ΑΑ ΡΟΝΑ Ο ΟΡΝ

Ο ούρν νρίζονς ο κουράο κ συρένλώσσ ς Μόρουν ς λούσ συχνά σχέδ ν -σλάδν ν Ξκών ο ορί ν συί ν όλ ά-ν κλά ή άσχ Η κρδ ου ήν ά λίδ κ δν ί-χ νέν όο ν έκσ ς άχς. ί ίσυ ό -ά δύν σ Μέσ δν ορ ν νρέψ ν σχύ κ λρό ν λνρ. «χουν δ ο Φς σ Δύσ έ-

λ «κ λκά ο Σκοάδ δν ορ ρά ν ρ σ υ-ή ροσά ους . Η Μόρουν δν ον νέρου όνλούσς ον ούρν ο σόδοξο έοζ άν ο θνό.Αλλά ο ένος ς ίχ υό νώσ ν Ξών κ όνς σόν Κ ός δν άσν ο ς κ δν ν ώ-ρ οκλσένο ό υό Μορί ο Κύρο ς Δύσς νους έδξν ό σέψ ους. Κ ώς ίν δυνόν έσ ν ίν Πρσύρ Πδά ν νήσουν κάο ό ς

Δυνάς Κά έο λ δν νόν ν σκάζ σκέψου ούρν Θάλον Ός έν ρ ν άνοξ ίνς ς χρονάς ξύνσ ρύς σν ό νήσυχο ύνο έν σύννοσοίνζ λάψ ου ν έρ Κ ο ράδυ ξνκά

Ον λθώ Μόρουν λδουν θ ήσ σ ύλξσου ον λρονόο ο Οίου ν άνορ Η ζή ν Ανθρ-

ν ίν ρή κ υάρχουν ολλές κκουχίς κό σκρό ρήνς,

«Πάν ήν έσ» ου άνσ Μόρουν «Αλλά κρύ σ ό λό σου

«Σύνσ, σίουρ ο ούρν. Μ έδχν ρολσένος Κάοος ός ου κοάζ ροσά ρέ ν δ ού-ο ό CL δν θ ρίνουν ός ήν Αυή σύκρουσ θ ίν άλ κ λυρά νσά θ έ

4



ΤΑ ΠΑΙΑ Ν

σε πο μηλ πό ε πο εν ρ Αν πέσον ο σλεςων ων όε πργμ θ πνε σημ γ οςΕνν Κ εμες �oύμε πο ον π όλος σον Εθρό Αή ηγη θ περσε σην ρρ ο μως ν πργμ π-νε σημ εν θ σο πω Μη φοάα!, γ φοσ πο πρέπε μόνο εν σε ρtε ο φόος. ο λέωόμως Μην πμνες! Θ επσρέψω ον σς όπως μπορ

λλ μην περμένες! Φύγεε γ ο νόο όσο πο γρήγορ μπ-ρεε ν �ω θ σς ολοθήσω θ σς ρω έσω νρεσε ν ψξω όλο ο Μπελέρν.

«ο Μπελέρν εν μεγλο φλόξενο γ εξόρσοςεπε η Μόργοεν. «Πού πρέπε ν πω, με λγος ή με πολλούς;

Τόε ο Χούρν σέφηε γ λγο σωπηλός«Υπρε ο γένος ης μηέρς μο σο Μπρέθλ» επε.

«Εν πο ρν λεύγες όπως πεε ο εός .«Αν όνως έρθε η ρ η , οήθε μπορούν ν -

σον ο Άνθρωπο; επε η Μόργοεν « ος ο Μπέορ έπεσε Αν πέσε ο μεγλος ος ο Χνορ, σε ποες ρύπες θσρθε ο Λός ο Χλεθ

«ε όποες ρε πνησε ο Χούρν. Μην μφλλεςγ η γεννόη ος έσω ν εν λγο μόρφωο.Πού λλού πρε ελπ; »

«Δεν μλς γ ην Γ νόλν» επε η Μόργοεν« γ ό ο όνομ εν έε γε ποέ πό ο σόμ

μο επε ο Χούρν. «μως, εν λήθε ό πο έες -ούσε. Έω πε εε Αλλ σο λω σ λήθε, ό πο ενέω πε ούε θ πω ποέ σε νένν λλο: Δεν ξέρω πού ρσε.

«Μνεύες όμως πέφες ον, νoμ�ω ο επε ηΜόργοεν

46



Δ ΧΟΝ ΟΥ ΟΝ

«Μπορεί να είναι έτσι, απάντησε ο Χούριν. «Αλλά αν δεν

με αποδεσμεύσει από τον όρκο μου ο ίδιος ο Τούργκον, δεν μπο

ρώ να πω αυτή την εκασία οJτε καν σ' εσένα. Και επομένως η

έρευνά σου θ ήτν άτη Κ κόη κ ν ιλούσ, προ ε-

γάλη ου ντροπή στην κλύτερη περίπτση θ έφτνε προ-

στά σε μια κλειστή πύλη Γατί αν δεν βγει ο Τούργκον για πό-

λεμο (και δεν έχε ακουστεί τίποτα τέτοιο ούτε υπάρχουν εί-

δες να γίνε), κανείς δεν θα μπει ποτέ εκεί». «Τόε αν ο συγγενείς σου δεν έχουν

είδες κα οι φίλοι σου

σε αρν ύνται , είπε η Μόργουεν πρέπει ν ποφσίσ όνη

ου Κι τώρ ου έρχετι στη σκέψη ου το Ντόριαθ .

«Στοχεύες πάντα ψηλά» είπε ο Χούρν

"Υπερβολκά ψηλά θα μπορούσες να π ις; » ρώτησε η Μόρ

γουεν. «'Οω νοζω ότι από όλα τα οχυρά, εκενο που θα πέ-

σει τελευταίο θα είναι η Ζώνη της Μέλιαν Και ο Οίκος του Μπέ-

ορ δεν είναι αντπαθής στο Ντόριαθ Δεν είμαι τώρα συγγενής

του βασλιά; ιατί ο Μπέρεν ο γιος του Μπαραχίρ ήταν εγγο

νός του Μπρέγκορ όπως ήταν κα ο πατέρας μου

«Η καρδιά μου δεν κλίνει προς τον Θίνγκολ» , είπε ο Χούρν.

«Δεν θα δώσει καμά βοήθεια στο βασλά Φίνγκον. Και δεν ξέ

ρω ποα σκιά σκοτενιάζει το πνεύμα μου όταν ακούγεται το ό-

νο ου Νόρθ».

«Και η δκή μου καρδιά σκοτεινάζει με το όνομα του

ρ

θιλ , επε η Μόργουεν.Τότε ο Χούριν ξαφνκά γέλασε και είπε:

«Καθόμαστε εδώ και μλάμε για πράγματα πέρα από τ δ

νάει κι γ σκέ που βγίνουν πό όνειρ Τ πράγ-

τ δεν θ πάνε τόσο άσχη. Αν πάνε ό, τότε όλ κρέοντ

από το θάρρος και τη σύνεσή σου Τότε κάνε ότ σου πει η καρ

δά σου. Αλλά κάν' το γρήγορα. Και αν πετύχουμε το σκοπό μας

τότε ο βασλιάδες των Ξωτικών είναι αποφασισμένο να αποκα

47



Π Ο

ταστήσουν τα φέουδα του οίκου του Μπέορ στον δάδοχο του οίκου του Κα αυτός είσα εσ Μόργουεν κόρ του Μπάρα-γκουντ. ότε θα αποκτήσουμε μεγάλες εκτάσες κα ο γος μαςθα έχε μεγάλ κλρονομά. Χωρίς τν κακία του Βορρά θα α-ποκτήσε μεγάλα πλοτ κα θα είνα βασλάς ανάμεσα στουςΑνθρώπους

«Χορν Θάλ ν είπε Μόργουεν «αυτό κρίνω πο σωστό

κ αυτό λέω: ότ εσ Koτά�ες λά, αλλά εγώ φοβάμα μήπωςπέσω χαμλά«Αυτό δεν xρεά�ετα να το φοβάσα οτε στ χερότερ πε-

ρίπτωσ, είπε ο ΧορνΕκείν τ νχτα ο ορν μσοξπνσε κα του φάνκε ότ ο

πατέρας του κα μτέρα του στέκονταν δίπλα στο κρεβάτ τουκα τον Koίτα�αν στο φως των κερών που κρατοσαν Αλλά δενμποροσε να δε τα πρόσωπά τους

Το πρωί των γενεθλίων του Τορν ο Χορν έδωσε στο γοτου γα δώρο ένα μαχαίρ φταγμένο από Ξωτκά με λαβή καθήκ ασμά κα μαρ Κα του είπε

«Δάδοχε του Οίκου του Χάντορ να ένα δώρο γα τ σμερ-νή μέρα Αλλά να προσέχες! Έχε λεπίδα κοφτερή κα το ατσάλ υπρετεί μόνο εκείνους που ξέρουν να το χερστον Θακό το χέρ σου εξίσου πρόθυμα όπως κα οτδήποτε άλλ

Κα βά�oντας τον ορν πάνω στο τραπέ� τον φίλσε κα τουείπε «Με ξεπέρασες κόλας στο ος γε τς Μόργουεν ρή-γορα θα είσα το ίδο λός πατώντας στ γ Εκείν τ μέραπολλοί θα φοβοντα το σπαθ σου

ότε ο ορν βγήκε τρέχοντας από το δωμάτο κ έφυγε μόνος μακρά κα καρδά του ήταν πλμμυρσμέν από μα �ε-στασά σαν τ �εστασά του ήλου που πέφτε πάνω στν κρα

γ κα �ωντανεε τ βλάστσ Επαναλάμβανε μόνος του τα λό

8



Λ Κ Ρ Ν Ο Ο Γ

γ ο έρ ο: Δάδοε ο Οίο ο Χάνορ λλά ο

έρονν άλλ λγ σο νο: "Δίνε γεννδρ λλά μ-

νο δά σο ήγε σον Σάνορ φώνξε

«Λάμνλ είν γενέθλά μο γενέθλ ο δδο

ο Οίο ο Χάνορ! σο έφερ έν δώρο γ ν θμάσ

μέρ Έν μίρ ρβώ σν ο xρεάεσ Μο-

ρεί ν ψε Ι θέλε μ ν είν λε σν ρίχο »

Τε ο Σάνορ ροβλμίσε γί ήξερε λά ο Τούρν ήν ο είε άρε δώρο ο μίρ εείν μέρ

λλά ο θερούσν ν ρνθεί νεί έν δώρο οο

ν ήν ο έρ ο ο έδνε Έσ ο μίλσε σοβρά εί-

σμ«άγεσ γεννδρ γενά Τούρν γε ο Χούρν.

Δεν έ άνε ίο γ ν ξίζ ο δώρο σο δεν μορώ

ν ελί θ φέρ ίο λύερο μέρε ο μο

ομένον λλά Ι μορώ ν άν θ ο κάνω ν ο

Σάνορ ράβξε ο μίρ θή είε: « είν

ν μεγάλο δώρο Λείδ σάλ ν Ξών Πολύν -

ρ εί ν νώσ ή ν ίσθσ σο έρ μο>

Ο Χούρν γρήγορ ρσεξε ο Τούρν δεν φορούσε ο μ-

ίρ ον ρώσε ν ροεδοοίσή ο ον ένε ν ο φ

βθεί. ε ο Τούρν άνσε

«·Ο λλά έδσ ο μίρ σον Σάνορ ον ξλορ

«Περφρονεί λον ο δώρο ο έρ σο; » εί ρ

γοενΚα άλ ο ούρν α(Ίνησε:

«·Ο λλά γά ον Σάνορ ον λυπάμα » .

ότε ο Χούρν επε

« ρί δώρ ήν δά σο μορούσε ν δώ

σε ν γά ον οίο ελείο λ ο μαχαίρ »

« Ομως μφβάλλ ν ο Σάνορ ξίζε» είε Μργο

49



ΤΑ ΠΑΙΑ ΤΟ ΧΟ

ε «Ακρωηράσηκε μός υ αό δκή υ αδεξόηα κααργε α κάε ς δυλεές υ γα σααλά λύ χρό γαασήμαα ράγμαα υ καείς δε υ α χε ζηήσε

«είξε υ ίκ αρ όλα αυά είε Χύρ «Έα ίμχέρ κα μα σή καρδά μρε α κάυ έ λάθς Αλλάμρεί α εα δύσκλ α υμείες έα έ ραύμα α-ό ό, α σ έχε ρκαλέσε εχθρός

«ρα όμως ρέε α ερμέες γα α ακήσες άλλαχαίρ είε η Μόργυε «Έσ δρ θα εα αληθό δ-ρ κα με δκό συ κόσς

Παρ όλα αυά ύρ ρόσεξε ό σ εξής άρ είχεκαλύερη μεαχερση Κα άρχσε α φάχε έα μεγάλ κάθσμα γα α κάθεα άρχας ση αίθυσα

Έσ έα λαμρό ρω μήα υ Λόθρ ύρ ξύη-

σε ξαφκά αό σάγγες κα ρέχας σς όρες εδε σηαυλή έα μεγάλ λήθς αό εζύς κα έφυς, όλυς λσμέυς γα όλεμ Ήα εκε κα Χύρ κα μλύσε συςάρες κ έδε δααγές Κα ύρ έμαθε ό ξεκύσα ε-κείη η μέρα γα Μάρα Έθελ Αυ ήα φρυρί υΧύρ κα άρες υ ίκυ υ αλλά είχα κληθεί κα όλ άλλ άρες ης γης υ Μερκ εχα ήδη φύγε με Χύρ αδελφό υ αέρα υ Κα λλί άλλ θα ακ-

λυθύσα Κύρ υ Νρλόμ σ δρόμ κα θα συ-άσσα κάω αό η σημαα υ σ μεγάλ ρσκληήρυ βασλά

όε η Μόργυε αχαρέησε Χύρ χωρίς δάκρυαΚα υ εε

«Θα φρυρ ό αφήες ση φύλαξή μυ κα αυ υ υ-άρχυ κα αυά υ θα έρθυ

Κα Χύρ ης αάησε

50



ΠΚ Ο Ο Ο

«Έχε γεια, Κυρά του Ντορλόμιν Φεύγουμε τώρα με μεγα-

λύτερες είδες απ' όσες είχαμε ποτέ. Ας έχουμε στη σκέψη μας

ότι αυτό το μεσοχείμωνο η γιορτή θα είναι πιο χαρούμενη από

κάθε άλλη φορά όλα τα χρόνια ως τώρα κα ότι θα την ακολου-

θήσει μια άνοιξη χωρίς φόβ ! » Μετά σήκωσε τον Τούριν στους

ώμους του και φώναξε στους άντρες του: «Δείξτε στον διάδοχο

του Οίκου του Χάντορ το φως από τα ξίφη σας!» Και ο ήλιος ά

στραψε στις πενήντα λεπίδες που υψώθηκαν στον αέρα και στην αυλή αντήχησε η πολεμική ιαχή των Εντάιν του Βορρά:

Λάχ Kάλα! κ μρ! Φλόγς Φως Φύγε Νύχ

Τότε ο Χούριν πήδησε πάνω στη σέλα του και το χρυσό του

λάβαρο ξεδιπλώθηκε και οι σάιγγες ήχησαν ξανά μέσα στο

πρωί. Και έτσι ο Χούριν Θάλιον ξεκίνησε για τη Νίρναεθ Αρνο-

ένν Η Μόργουεν ο ούρν σέονν νηο δλ σς όρ-ες, μέχρ ου 6ουσν ό μρ ο μυδρό λεσμ ό έν μονδό έρς σον έρ ο Χούρν εχε ερσε η ρ-χη οου λόφου ο σ ου δεν φνόν

51



ΚΦΛ !

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΙΘΜΗΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ

Πολλά αγούα α ολλές ος έχουν ωθ αό αωά γα Νναθ Ανοέναν άχ ων Αναθ-ων αύων ν οοα έ ο Φνγον α αcθ ολουλού ων λνα Αν ήαν να α ού όλα ώα ν θαέφαν α ζωή γα να α αού άνθωος. ώ θα αφ-γθού όνο ς άξς ου έχουν χέ οα ου Οου ου Χάνο α ων αών ού Χούν ού ΣαθούΑφού συγκέντρωνε για πολύν καιρό όσες δυνάμεις μπο-

ρούσε, ο Μαέδρος όρισε μια μέρα, το πρωί του Θερνού Ηλο-στασίου. Κα εκείνη η μέρα οι σάλπιγγες ων Έλ ναρ υποδέ-χτηκαν την ανατολή του Ήλιου και στην αναολή υψώθηκε ο λάβαρο ων γιων ου Φέανορ και στη δύση ο λάβαρο ου Φίν-

γον αλά ων Νόλ νο

52



Η ΜΧΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΩ ΔΑΚΡΥΩ

Τότε ο Φίνγκον κοίταξε από τα τείχη του Έθελ Σίριον κα

η στρατιά του βρισκόταν απλωμένη' στς κοιλάδες και τα δά-

ση στα ανατολικά των Έρεντ Γουέθριν, κρυμμένη από τα μά-

τια του Εχθρού Αλλά ήξερε ότ ήταν πολύ μεγάλη. Γιατί εί

χαν συγκεντρωθεί εκεί όλο οι Νόλντορ του Χίθλουμ και μαζί

υς είχα συγκεωθεί πλλά Ξωικά υ Φάλας και υ

Νάργκοθροντ Κα υπήρχε κα μεγάλη δύναμη από Ανθρώ

πυς Σα δεξά ήα πθεημέη η σαιά υ Νλό-

μι και όλη η δύαμη υ Χύι κα υ Χύ υ αδελφύ

υ κα σ αυύς είχε πσεθεί Χάλ υ Μπέθλ

συγγεής υς, με πλλύς άδες από α δάση

Μεά Φίγκ κίαξε ααλικά κα η ξωική υ όαση

διέκιε μακά μα σκόη και η λάμψη υ ασαλιύ σα ά

σα μέσα σε μίχλη Καάλαβε ό Μαέδς είχε ξεκιήσε

κα ααγάλλασε Μεά κίαξε πς α Θαγκόιμ και έα σκεό σύεφ υπήχε γύω υς κα έας μαύς κα-

πός υψωόα ψηλά Και καάλαβε όι η γή υ Μόγκθ

είχε εξαφθεί και ό η πόκλησή υς θα 'βσκε ααπόκι-

ση κα μα σκά αμφιβλίας απλώθηκε ση καδά υ Αλλά

εείη η σιγμή αύσηε μα ιαχή υ η έφεε 6εμς

από α όα από κιλάδα σε κλάδα και Ξωκά και Ά θω-

π ύψωσα η φωή υς με καάπληξη κα χαά Γαί

Τύγκ α και καείς δε κάλεσε κα καείς δε πε-ίμεε είχε αίξε ς πύλες υ χυύ ης Γκόλι και εί-

χε έθε με σαό υ, δέκα χλάδες άες με λαμπές α-

λυσιδωές παπλίες και μακιά ξίφη κα λόγχες σα δάσς.

Όα Φίγκ άκυσε από μακιά η μεγάλη σάλπγγα υ

Τύγ η σά διαλύθηε αι η αδιά υ ααεώθηε

και φώαξε δυαά: «Ο υ ύλ ιεΎ ά ο υ ρε! ΙΥ ι α Eλvτάλ ιε α ρ

Ατ α α ά ρ ν. υ ύλ ιεΎ ά ο υ ρε! Η μέα έφασε! Ιδύ λαέ ω

Ελα και Παέες ω Αθώπω η μέα έφτασ ! » Και

53



Ο

όλο εείο πο άοσα η δαή ή ο α αηχείσο λόο απάησα άζοα ουτα ι λό! Η ύ-χα εύγε!»

Η μάχη δε άργησε α αρχίσε αί ο Μόργοθ γώρζεπολλά από αά πο έαα α σχεδίαζα ο εχθροί ο αεχε αασρώσε α σχέδά ο με βάση η ώρα η επίθε-σή ο. Ήδη μα μεγάλη δύαμη από η γμπα πλη-

σίαζε ο Χίθλομ εώ μα άλλη α μεγαλύερη πήγαε ασαήσε ο Μαέδρο γα α εμποδσε η έση δάμε βασλέ. Κα εείο πο θα χπούσα ο Φί-γο ήα μέο με σούρα αεά ρούχα α δε ρα-ούσα γμό ασάλ α έσ όα έγε αληπή η παρο-σία ο είχα όλα προχρήσε βαθά μέσα σ 6μμοο Αάογλθ.

όε ο αρδέ Νόλορ ούσα α ο αρχηγοίο ήθελα α επεθού σο εχθρό σ πεδέ ε6σε.Αλλά ο Φίγο δαώησε.

Προσέξε ο δόλο ο Μόργοθ, 6ρχ ε είπε «Πά-α η δύαμή ο εα μεγαλύερη από αή πο αίεαα ο σοπό ο 6λλο από αό πο αποαλύπε Μη α-ερώσεε η δή σα δύαμη αλλά αήσε ο εχθρό α ε-πεθε ααλώοα πρώε ο δάμε π6 σο λό-

ο αί ο βασλεί είχα σχεδ6σε α προελ6σε ο Μα-έδρο αοχά από ο Αάογλθ με όλε ο δάμεαπό ά α Αθρώπο α Νάο Κα όα όπ ήλ-πζε, θα είχε προαλέσε εαίο ο ύρε δάμε οΜόργοθ, όε θα ερχόα ο Φίγο από α δά α οσραό ο Μόργοθ θα βρσόα σα αάμεσα σε σρία αμό α θα ααερμαζόα Κα σα σάλο γ αόθα άαβα έα μεγάλο πρσό σο Νορθόο.

Αλλά ο Αρχηγό δάμε ο Μόργοθ σα δά



Η ΜΑΧ ΤΩΝ ΑΝΑΡΙΘΜΩΝ ΔΑΚΥΩΝ

είχε ενολή να κάνε ον Φίνκον να βε αό ους λόφους με

όοον ρόο μορούσε Έσ συνέχσε να ροελαύνε μέχρ

ου εμροσθοφυλακή ου έφασε μροσά σον οαμό

ου ίρον, αό α είχ ου Μάραν Έθελ μέχρ ο Βάλο

ου έρεχ Κα α ροχωρμένα φυλάκα ου Φίνκον έβλε-

αν α μάα ων εχθρών ους. Αλλά δεν αάνσαν σ

ρόκλσή ους κα ο χλευασμοί ων Ορκ έαψαν μροCl

σα σωλά είχ κα ν κρυφή αελή ων λόφων Τόε ο Αρχός ου Μόρκοθ έσελε είς με σμαε

συνομλίας κα έφασαν μροσά σα ίδα α εξωερκrΊ εχ

ου Μάραν Έθελ Mα�ί ους είχαν φέρε ον Γκέλμρ ο

ο ου Γκουίλν ενός άρχονα ου Νάρκοθρον ον οοίο

είχαν αχμαλωίσε σν Μράκολλαχ κα ον είχαν υφλώ-

σε Κα ο αελαφόρ ους ον έδεξαν κα φώναξαν

Εχουμε κ άλλους ολλούς έοους, αλλά ρέε να βα-

σείε αν θέλεε να ους βρείε αί θα ους κανονίσουμε ό-

λους όαν υρίσουμε, έσ Κα έκοψαν α χέρα κα α ό-

δα ου Γκέλμρ κα ον άφσαν

Καά κακή ύχ σ' εκείνο ο σμείο ων εχών βρσκόαν

κα ο Γκουίνορ, ο ος ου Γκουίλν, μαί με ολλούς άνδρες

ου Νάρκοθρον ου είχε έρθε σον όλεμο με όσες δυνά-

μες μόρεσε να συκενρώσε λόω ς θλίψς ου α

αχμαλωσία ου αδελφού ου Κα ορή ου ξέσασε σα φλόα κα ο ίδος ήδσε σ σέλα με ολλούς είς μαί ου

κα κυνήσαν ους αελαφόρους ς Άνκμαν κα ους

σκόωσαν Κα όλο ο άνδρες ου Νάρκοθρον ους ακο-

λούθσαν κα όρμσαν βαθά μέσα σς ραμμές ς Άν-

κμαν Βλέονάς ο αυό σραά ων Νόλνορ ήρε

φωά κα ο Φίνκον φόρεε ο λευκό ου κράνος κα είε να

χήσουν ο σάλες κ όλ σραά ου όρμσε αό ους

λόφους σε αφνδασκή είθεσ

5



Α ΑΙΙΑ ΤΟΥ ΧΟΡΙΝ

λμψη αό α ραβημνα ξφη ν όλνορ ήταν σανφτιΊ ου καει χράφι με καλαμις Και τόσο ρια και ρή-ορη ήαν η εθεσή ους ου α σχδια του Μόρκοθ κόντε-ψαν να αναραον Ο σραός ου εχε σελει δυικά σανδόλμα σαρθηκε και καασράφηκε ριν ρολάει να σελει ενισχσεις και οι σημαες ου Φνκον ρασαν το Ανφάουκλιθ και υψθηκαν μρστ σα τεχη της Άνκμαντ

Ο κουνορ και οι νδρες ου άρκοθροντ συνχιζαν ναβρσκονται σην αιχμή της εθσης και ακόμη και τρα ήτανασυκράτηοι ρμησαν στις εξτερικς λες και τις ρα-σαν και σκόσαν ους φρουρος μσα σην δια τους την αυ-λή της Άνκμαν Και ο Μόρκοθ ρεμε άν στ θρόνοου καθς τους άκουε να χτυον τις όρτες ου Aλλ οκουντορ αιδετηκε εκε και ιάστηκε ζνανός και οι άνδρες του εξονθηκαν ια ο Φ νκον δεν μοροσε να ρ-

θει σε βοήθειά ου Αό ολλς μυσικς όρες ν Θαν-κορόντριμ ο Μόρκοθ στειλε ις κριες δυνμεις ου κραοσε σε εφεδρεα και ο Φνκον αναχαισηκε αό τα τεχητης Άνκμαν με μεάλες αλειες

Τόε ην ταρτη μρα ου ολμου στην εδιάδα τουΑνφάουκλιθ άρχισε η ρναεθ Αρνοντιαντ ου δεν μορενα χρσει καμιά αφήηση όλη η θλψη της α όλα όσα -ιναν σην αναολική μάχη ια ην ήττα του Γκλάουρουνκ

του Δράκοντα αό ους άνους ου Μλεκοσ ια ηνροδοσα ν Αναολιτν και την εξολόθρευση ης στραιάςτου Μαδρος και ια τη φυή ν ιν του Φανορ δεν θαομε τοε άλλο εδ Σα δυτικά η στραι του Φνκον υ-οχρησε στην άμμο και εκε εσε ο Χάλνιρ ο ιος ουΧάλμιρ, και οι ερισσότεροι Άνθροι ου Μρθιλ Αλλάτην μη μρα, καθς εσε η νχτα και βρσκονταν ακό-μη μακριά αό τα Έρεντ ουθριν, οι στραις ης Άνκμαντ

56



Η Μ Λ Χ Τ Ω Ν Α Ν Α Ρ Ι Θ Μ ΗΤ Ω Δ Α Κ Υ Ω

ερκύκα τ τρατ τυ Φίl και εύα έρυ έε έρα καθώς τυς ίεζα κα ι ύ Τ ρίαατερώθκα ι είες τυς ατί ακύτκα α ύ άες τυ Τύρκ υ ρέαυε ε τ κύρ τρατ6 τς κτι ιατί Τύρκ είε τθετθεί τ ιαα φρυρεί τα ερ6ατα τυ ίρ κα είε υκρατήει

τυς εριτερυς άρες τυ α αείκετ είθεΤώρα έευε ε ήθεια τυ αεφύ τυ Και ι τρτς κτι ήτα υατί κα τάξες τυς άτραφτα αέα τά α ατά τ ή ατί τ ξίφ κα εξάρτυ τ ετώ τυ ύρκ ξιζα ερτερ κα αύτρα αά α6εα τυς Αθρώυς

Η φάαα τς φρυρ6ς τυ αά έαε τς τάξεςτ Ορκ κα Τύρκ 6ιξε ρ έρ υ ρέθκε ί-

α τ αεφ τυ Και έε τ υτ τυ Τύρκε τ Χύρι έτας ία τ Φίκ ήτα α τα αράςτ έ τς άς ια έα άτα ττε τρατιώτες τςΆκατ αθήθκα και Φίκ εέτρεφε τ ρτήρ τυ Αά Μρκθ έτας κατατρώε τ Μα-έρς τα αατικ6 έθετε τώρα εάες υάες καρ ράυ Φίκ και Τύρκ α φτάυ τκαταφύ

τ φ τυς ειτέθκε έα κύα εθρώ υ

ήτα τριά α ες τς υάες υ τυς εία αείε Ο κθκ αρς τς Άκατ έφταε α ακτεή φήα υ καρφώθκε αάεα τς τρατές τΞτικώ ερκυκώτας τ αά Φίκ κα αθώ-τας τ Τύρκ κα τ Χύρ ρς τ Βάτ τυ έρεΜετά τράφκε ρς τ Φίκ Ήτα α αυώτ -κρυ Τεκ6 Φίκ ρέθκε α τέκε ς ε τυς

φρυρύς τυ εκρύς ύρ τυ κα α αεί ε τκθκ έρ υ έας Μάρκ ήρθε α ί κα τυ

57



Ο ΧΟΡ

έριξ γρ ου σχοινί μικό Τό ο Γκόθμογκ ον χ-σ μ ο μρο έκυ κ μι υκή φόγ ξήδσ ό οκράνο ου Φίνγκον κθώ άνοιγ σ δο Έσι έσ ο β-σιιά ν Νόνορ Κ ον χσν σο χώμ μ ου κ-φοθρσ ου κι οδοάσν σμί ου γάζικι σμόχρμ μέσ σ άσ ου ίχ σχμισί ό

ο ίμ ουΗ μάχ ίχ χθί μ ο Χοριν κ ο Χοορ ι όσοι ί-χν ομίνι ό ον Οίκο ου Χάνορ σέκονν κόμ -κόνο μ ον οργκον Γκονόν Κ οι σριέ ουΜόργκοθ δν μοροσν κόμ ν ήσουν ι διβάσιου ίριον Τό ο Χοριν μίσ σον Τοργκον έγον:

«Φγ ώρ κρέ μου όσο υάρχι κιρό ί ίσι ουίο ό ον Οίκο ου Φίνγκον κι μέσ σου ζι -

υί ίδ ν Ένρ Όσο υάρχι Γκονόιν ο Μόρ-γκοθ θ έχι κόμ φόβο σν κρδιά ο>« Γκονόιν δν θ μορέσι ν ρμίν κρυμμέν γι

ο ώρ κ ν νκυφθί νγκσκά θ έσι ί ο Τοργκον

«Όμ ν συνχίσ ν σέκι γ ίγο κόμ ί ο Χο-ορ «ό ό ον οίκο σου θ ροέθ ίδ γι Ξικά κ ου Ανθρώου Σου ο έ υό κρέ μου μ

μά ου θνάου Αν κι θ χρισομ δώ γι άν κιδν θ ξνδώ ι υκέ σου ίθουσ ό σέν κ ό μέ-ν θ νίι έν νέο άσρο ο κό

Ο Μέγκν ο γιο δφή ου Τοργκον ου σκόν κί δί άκουσ υά όγ κ δν ξέχσ

Τό ο Τοργκον κοοθσ συμβουή ου Χορν κου Χοορ κ έδσ δγή σρά ου ν υοχρήσιρο δβάσι ου ίρον Κι οι σργοί ου Εέιονκι Γκορφίν φρουροσν ό δξιά κ ρισρά ώσ ν

58



τη

Μ Η Ν Ν Ρ Μ Τ Ν Κ Ρ Ν

μν ους οσεσε ο εχθς φού ο μονδς δμος σ'εεν ν εοχή ήν σενς ενούσε δλ δυή χθ ου ομού Σον. Όμως ο Άνθωο ου Νο-λμν εχν ν οσθοφυλή ως εθυμούσν ο Χούν ο Χούο γ βθ μέσ ους δεν ήθελν ν φύγουν δέες ς εες εοχές Κ φού δεν μοούσν ν

γυσουν σ σ ους νές, θ νσέονν εε

μέ-χ ο έλος σ ο ούγον οχώσε ολεμώνς οςνο μέχ ου βέθε ω ν οσσ ου Χούν ου Χούο, έσε ον ον δέφυγε. ε χθεμέσ σ βουν ου ον έυψν μ ου Μγοθ δέλφ μως συγένωσν γύω ους σους ουςσχυούς νδες ου Οου ου Χνο εχν ομενε -χσν ν υοχωούν σγσγ μέχ ου βέθν σω ο

λο ου Σέεχ έχονς μοσ ους ον ομ Ρβλ εσμσν δεν υοχώσν λλο

ε λες ο σές ς Άνγμν έεσν νω ους σεσφ γεφύωσν ο ομ με ους νεούς ους ε-ύλωσν υολεμμ ου Χθλουμ σν λο ουυψώνε γύω βχο ε θώς ο Ήλος έβνε σδυ ο σές ων Έεν ουέθν σKεν�ν ο Χού-ο έεσε υμένος σο μ έν δλσμένο βέ

λος λο ο γεννο νδες ου Χνο σοώθν γύωου σωδν Κ ο Ο ους έοψν με ους ελέες ε-φλ σοβξν σ' ένν χυσχωμο σω μέσ σολοβσλεμ

ελευος λους μενε ν σέε μνος ο Χούνε έξε ν σδ ου ξε ον έλευ ενς λο-χγού ων Ο χσε ν ολεμ ώνς ον με

δυο χέ Κ γ "δ λένε ο έλευς xν�ε ομύο μ ων ολ ου θμογ μέχ ου σγσε

59



Ο Ο

θ φοά ου ο Χο όω φώαζ: «Άκουρε εού ουαΗ έα θα 'θ λ! Εβοα φοέ φώαξ αυ ηαχ αλλά λά ο έαα ζωαό ά αό ολ ουΜόγοθ ου θλ έ α ου ά όο ό αόο α ο θααώ Έ ο Ο αζα ο Χο α χέα ου, ου αέα γαωέα άω ου αόη α αφοου α έοβ α όου α όω έχοα άλλο έ-

χ ου έ ο ο α θάφη αό άω ου ό οΓόθογ ο έ α ο έυ χλυαά η γα

έληξ η Ναθ οέα ο λο α βα-λ έα αό η Θάλαα Η χα αλώθη ο θλουα αό α υά έα υαό άο α θλλα φηξ

Μγάλο α ο θαβο ου Μόγοθ χ όω ο-λοληώ αόη ου

αο

οο

ου Μα έη ο

ααχολο α ααω η η ου έοα ο γοχ ξφγ αό ο χυ ου α όλου ου χθο ου -ο ου θλ όο α αχαλω α ξολο-θ α ο ογο ου γάλου Οου ου Φγόλφα ώα αωαά βαλά ω Νόλο α Μό-γοθ φοβόα α ο ο Οο ου Φγόλφ, γα οχλαζα ο Βάλο α χα η φλα ου Ολο ου χθο

ου Κα ξαα ω αυάω ου ου οάλ ο Φγο η άχη άω α όλου φοβόα ο ογο γααό αλά ο Βάλο ο βλέα ου α αέο αυ-ό α άθ φοά ου ο ληαζ α ο ά α-λωόα η έη ου οοωζοά ου ό άηλοχόο ο έλλο ο ογο θα ο ααέ

60



ΦΛΙ

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟ ΧΟΡΙ Ν Κ Α Ι ΤΟ ΜΟΡΓΚΟΘ

Με εντολή του Μόργκοθ. οι Ορκ μά�εψν με μεγάλο μόχθο όλ

τ κουφάρι των εχθρών τους κ όλες τις νολίες κ τ ό-

λ τους κι τ τοίβξν ' ν ωρό τη μη της εδάδς

του Ανάουγκλιθ ν μεγάλο λόο ου ινότν ό μκρά,

κ οι Έλντρ τον ονόμν ΧάουδενΝίρνεθ Αλλά χορτάρτρων κι μεγάλων ψηλά κι ράιν άνω ' εκείνον το

λόφο μόνο ό όλη την ρημο. Κι κννς υηρτης του Μόρ-

γκοθ δεν άτηε ξνά το χώμ όου κοριν κ θρυμμτί

τηκν θμμν τ ξίη των Έλντρ κ των Εντάιν. Το βί

λεο του Φίνγκον δεν υήρχε ι κ οι Γο του Φνορ ερι-

λνιοντν ν λλ τον άνεμο. Σο Χίθλουμ δεν ετρε-

ψε κανες από τους άνδ

ρες του Οίκου του Χάντορ, ούτε έφτα-

σαν νέα για τη μάχη και τη μοίρα των αρχόντων τους. Αλλά ο

6



ΤΑ ΠΑΙΑ ΤΟ ΧΟΡΙΝ

Μόργκοθ έσελε εκεί Ανθρώους ου είχε υό ην εξουσί ουους μελος Ανολίες Κι ους έκλεσε σ εκείνη η χώρκ ους γόρευε ν βγουν Το μόνο ου ους έδωσε ό ςλοσες νμοβές ου ους είχε υοσχεθεί γ ην ροδοσίους σε βρος ου Μέδρος ήν ν λεηλον κ ν βσνίtuv δι κ ις γυνίκες ου λο ου Χνορ Τ ο-μεινρ ό ους Έλνρ ου Χίθλουμ, όλοι όσοι δεν διέφυγν

σις ερημές κι βουν ους ήγε σην Άνγκμν κιους έβλε ν δουλεουν σν δολο σ ορυχεί Αλλ οι Ορκκινονν ελεθερ σε όλο ο Βορρ κ κέβινν όλο κι ιονόι μίνονς σο Μελέρν Εκεί όμενν κόμη οόριθ κ ο Νργκοθρον Όμως ο Μόργκοθ δεν ους έδινεσημσί, είε γιί ήξερε ελχισ ργμ γι υ μέρηείε γί δεν είχε έρθε κόμη η ώρ ους σ σχέδ ης κ-

κίς ου Αυός ουοχολοσε συνεχώς

η σκέη ου ήν οΤοργκον.Οδηγήθηκε λοόν ο Χοριν μροσ σον Μόργκοθ, γιί ο

Μόργκοθ ήξερε χρη σις όκρυφες έχνες ου κ ους κ-σκόους ου όι ο Χοριν είχε η φιλί ου βσλ κ ήθελεν ον φοβίσει με μ ου. Αλλ ο Χοριν δεν έδεχνε φό-βο κι ηφοσε ον Μόργκοθ. Έσι ο Μόργκοθ ον λυσόδε-σε κ ον υέβλε σε ργ βσνσήρ Με ό λίγο όμως

εμφνίσηκε ν ου ροσφέρει ην ελευθερί ν ει όου θέ-λει ή ν ου δίνε ην εξουσί κι ην υηλόερη ιερρχκή θέ-σ ό ους ρχηγος ου ν ου οκλυε ο ρσκόνο οχυρό ου Τοργκον κι ό λλο γvώριtε γι σχέδι ουβσιλ. Αλλ ο Χορν ο Σθερός ον χλεσε λέγς

«Τυφλός είσ Μόργκοθ Μογκλρ κι υφλός θ μείνειςν βλέονς μόνο ο σκοδ εν γνωρί�ες ι κυερν ςκρδές ων Ανθρώων κι κόμη κι ν ο γνώριtες δεν θ

μοροσες ν ο δώσες Όοος οδέχει ις ροσεις ου

62



Τ Λ Χ Κ Τ ΜΡΚ

Μροθ ενα ανητος. Θα πάρες πρώτα ατ πο ζητάς μαδεν θα δώσες ατ πο ποσχέθηες. Κα αν σο έλεα ατπο μο ζητάς η μοναδή μο ανταμοβή θα ήταν ο θάνατ ς».

Ττε ο Μροθ έλασε α επεΣε λο μπορε να ελπαρες να σο άνω δώρο το θάνα-

τ » . Μετά πήε τον Χούρν στο ΧάοδενΝρναεθ α, αθώς

ήταν πρσφατα φταμένο το τύλε η δσωδα το θανάτοΚα ο Μροθ οδήησε τον Χούρν στην ορφή το α το ε-πε να οτάε δτά προς το Χθλομ α να σεφτε τηναα το α το ο το α τος πλοπος σενες το.

ατ τώρα ζον στο βασλε μ επε ο Μροθ αενα στο έλες μ ».

Δεν έχες έλε ς», απάντησε ο Χούρν. Αλλά δεν θ α φτά-σες στ Τούρον μέσα απ ατούς ατ δεν νωρζον τα μ-

στά το.Ττε ορή πλημμύρσε τον Μροθ α το επε:Μπορώ μως να φτάσω σ εσένα α σ λο τον αταραμέ-

νο οο σο. Κα θα σπάσες α θα πούψες στη θέλησή μο,έστω αν εστε λο φταμένο απ ατσάλ . Κα πήρε ένα μα-ρύ σπαθ πο ετταν εε α το έσπασε μπροστά στα μάτατο Χούρν α ένα θραύσμα τραμάτσε το πρσωπ το Αλλάο Χούρν δεν τρμαε. Ττε ο Μροθ άπλωσε το μαρύ τοχέρ προς το τορλμν α αταράστηε τον Χούρν α τηΜροεν α τα παδά τος λέοντας

δού! Η σά της σέψης μο θα απλώνετα πάνω τος όπο αν πάνε α το μσος μο θα τος αταδώε ως τα πέ-ρατα το σμο .

Αλλά ο Χούρν επε:Μλάς μάταα. ατ δεν μπορες να τος δες ούτε να τος

βερνήσες απ μαρά. Δεν μπορες σο έχες ατήν τη μορφήα επθμες αμη να εσα βασλάς ορατς πάνω στη η.

63



ΤΟ ΟΡ

ό ο Μόργκοθ γύρσ σον Χούρν κα :«Ανόη μκρέ μταξύ ων Ανθρώων ων ο ασήμαντων

α οτδήοτ κφέρ λόγο Έχς δ τους Βάλαρ έχς μρή-σ η δύναμη ου Μάνγου κα της Βάρνα νωρζς μέχρ ούμορ να φτάσ η σκέη τους Ή νομζς σως ό η σκέη τουςσ ροσταύ κα μορ να σ θωρακσ αό μαK; »

«Δν ξέρω αάνησ ο Χούρν Aλλ μορ να να καέσ αν ο θέλουν Γα ο Αρχαος Βασλάς δν θα κθρονσόσο ανέχ η Άρντα»

<<ο ς ο Μόργκοθ ο Αρχαος Βασλάς μαΕγώ Ο Μέλκορ ρώος κα σχυρότρους αό όλους ους Βά-λαρ αυός ου υήρξ ρν αό τον κόσμο κα ον δημούργησ Η σκά του σκοού μου αλώνα στην Άρνα κα όλα όσαυρoυν υοκύτουν αργά κα σγουρα ση θέλησή μου Αλλά

όλους όσους αγαάς η σκέη μου θα ους βαραν σαν ένα σύννφο Κααδκης κα θα τους βυθσ σο σκοάδ κα ην αόγνωση Όου κ αν άν θα μφανζα ο κακό άθ φοράου μλούν, α λόγα ους θα φέρνουν κακές συμβουλές Ό καν κάνουν θα στρέφτα ναντον ους Θα θάνουν χωρς λδα κα θα κααρούνα κα η ζωή κα ο θάναο

Αλλά ο Χούρν αάντησ«Ξχνάς σ οον μλάς Αυά α έλγς ρν αό ολύν κα-

ρό σους αέρς μας Αλλά ξφύγαμ αό η σκά σου α τώρα δαθέουμ γνώση γα σένα γα δαμ α ρόσωα ου έχουν δ ο Φως κα ακούσαμ τς φωνές ου έχουν μλήσ μτον Μάνγου Πρν αό την Άρνα υήρχς να αλλά υήρχανκ άλλο σης Κα δν η δημούργησς σύ Ού σα σύ οο σχυρός α ανάλωσς η δύναμή σου γα τον αυτό σουκα τη σαάλησς γα ο κνό σου ώρα δν σα οτ α-ραάνω αό έναν υόδουλο των Βάλαρ ου ξέφυγ κα η αλυ-

σδα ους σ ρμέν ακόμη»

64



Α O lA ΟΥ Ο ΥΡΙ ΑΙ ΤΟ ΜΟΓΚΟΘ

«μαθς α μαθήμαα δασκ σου α ξ, ί οΜόργκοθ «Αλλ6 αυς ο αδσκς αραδόσς δ θα σοθήσου ώρα ου ο χου σκσ όλο

«α λυαίο ργμα θα σου ό, δούλ Μόργκ θ, ο Χούρ, «κα δ ρορχα αό ς αραδόσς

λαρ, αλλ αό καρδ6 μου ώρα οn Δ ίσα οΚύρος Αθρώ κα δ θα γς ο, ακόμ κα α όλ

Άρα κα ο Μλ ρλθου σ ξουσα σου Δ μορςα κααδώξς κίους ου σ αρούα ρα αό ους Κκλους ου Κόσμου

«Δ θα ους Kααδξ ρα αό ους Κύκλους ου Κό-σμ υ , ί ο Μόργκοθ α ρα αό ους Κύκλους ου Κό-σμου υρχ ο οα Μσα σους Κύκλους όμς δ θα μουξφύγου μχρ α σλθυ σο ίοα»

ς ψμαα» ο Χούρ.

«Θα δς κα θα ομολογήσς ό δ λ ψμαα» οΜόργκοθ Κα αίροας τ Χούρ σ σ Άγκμ οαλ σ κθσμα αό ρα σ α ψλό μρος Θαγκο-ρόρμ, α' όου λ μακρ σ Δύσ γ ου Χίθλουμσα δυκ κα ς κσς ου Μλρα σα όα Εκ -μ δσμος ς δύαμς ου Μόργκοθ Κα ο Μόργκοθ σ-θκ δίλα ου κα ο κααρσκ λ κα καύθ δύαμή ου ου ώσ α μ μορ α κθ αό κο ομρος, ού α θ μχρ α ο λυθρώσ

«Κσ ώρα κ , ο Μόργκοθ, «κα κοαζ ς κ-σς όου ο κακό κα αόγσ θα κυρψου κους ουμου αρ δσς αί όλμσς α μ χλυσς κα αμφσή-σς δύαμ ου Μλκορ, ου Κυρου ς μορας ς Άρα. αυό θα λς μ α μα μου κα θ' ακούς μ α αυμου κα ίοα δ θα σου α κρυφό»



ΚΦ ν

ΑΝΑΧΩΡΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΝ

Τε μο άε καάφεα α υίσου ελκά πίσω σοΜπθλ ακολουθώα ο ΤάουουΦού α άσχημο δ-μο Κα α η Γκλεδελ η κη ου Χάο, μαθε α ηπώση ου Χάλ πθησε κα πθαε

Τα α δε φασα σο Νολμ. υακα ου Χούο

Ρα καφυε σ εημ απελπσμη Αλλά η βοθησαα ί�α ωκά ου Μθμ κα, α εθηκε ο παδη, ο Τούο ο υοθησα. Ρα μω, πε σο Χάουδ-εΝαεθ κα ξάπλωσε εκεί κα πθαε

Μουε Έλεδουε παμεε σο Χίθλουμ σωπηλαπ η θλψη Ο ο η Τού α μλ σα εά κ αυ πεμεε πάλ παδ Ο με η α δύσκολε Ο Αα-ολε φασα ση χώα σε μεάλα πλθη κα φοα

66



Η ΑΑΡΗΣΗ ΡΙ

αάθρωα σο λα ου Χάορ α ους άραξα εχαα ους υοδούλωσα Όλους ους αοους ης αρδαςου Χούρ ου μορούσα α δουλέψου α εξυηρε-σου οοοδοε σο ούς ρα αμη α μρά ορ-σα α αγρα α ους γέρους ους σωσα ους έδω-ξα γα α εθάου α εα Αλλά δε ολμούσα αμηα αλώσου χέρ ση υρά υ Νορλμ α η δώξου

α ο σ ης α υλοφορούσε αάμεσά ους η φμη εα εδυη μα μάγσσα ου εχε δοσοληψες με ουςλευούς δαμοε έσ oμα�α α Ξωά εεδ α μσού-σα αλλά ολύ ερσσερο, εεδ α φοβούα αυο λγο φοβοα εσης α αέφευγα α βουά, ου ε-χα ααφύγε ολλο α ους Έλαρ δαερα σα αης χώρας α μεά η ληλασα α η αασροφ ο Αα-ολες ράβηξα άλ ρος βορρά α ο σ ου Χούρβρσα σα οααολά ου Νορλμ α α βουά -α οά Πραγμαά, Νε Λάλαθ αέβαε α μα η-γ ση σά ου Άμο Νάρθρ άω α η ράχη ου οο-ου υρχε έα αομο έρασμα Α ε οος άεχε μο-ροσε α εράσε α Έρε ουέθρ α α αεβε α αηγάδα ου λθου σ Μελέρα Όμως αυ δε ο γώ-ρ�α ο Ααολες ούε α ο Μργοθ αμη α λη

εεη η εροχ, σο υρχε αμη ο Οος ου Φγλφ,α ασφαλσμέη α αυ α αες α ους υηρέεςου δε εχε ααφέρε α φάσε οέ ως εε Πσευε αΈρε Γουέθρ α έα αυέρβληο εμδο σο ση δα-φυγ α ο βορρά σο α ση εθεση α ο ο αραγμαά, γα σους δε εχα φερά δε υρχε άλλο έρασμα ου α εώε ο έρεχ με η μαρ δύση ου οΝορλμ εωα με ο Νερασ

Έσ μεά ς ρώες εσβολές άφησα η Μργουε αε

67



Π Ο ΧΟΝ

νχηη, αν κα τα ύρω δάη καραδοκούαν άντρς κα ήταν κνδυνο να αομακρυνθ κανς ού Εκ κάτω ατο άυο της Μρουν αρέμναν ο ντορ ο ξυουρς καμρκο έρο κα ρές καθώς κα ο ούρν, ου τον κραού- υνέχα κοντά ης Μα το μρτκ ου ούρν ρήοραάρχ να καατρέφα κα αρο ου η Μρουν δού-υ κηρά αρέμν φτωχή κα θα χ νά χωρς ηβοήθα ου της έτν κρυφά η ρν υνής του ού-ρν ου κάοος Μρντα ένας α ους Αναοτς ην χ κάν δά ης βας υνακα ου Η ημούνη ήταν κρήα τη Μρουν αά δχταν αυήν τη βοήθα α χάρητου ον κα ου αέννηου αδού ης κα δή ς έ- ρορχαν α α δκά ης Γα αυτς ο Μρνα άρ-αξ τους ανθρώους τα ααθά κα α ζώα ου ούρν κα τα

ή το δκ ου Ήταν ομηρς άνθρωος, αά α-ήμανος ανάμα ους δκούς ου ρν καταφθουν οθουμ Κα έ, δώκονας τον ούο ήαν δαθ-μένος να άρ κάς ου άο ου ναφού ου δν ήθαν Τη Μρουν ην χ δ μα φορά αν έδραμο τκ ης αά τον χ κυρέψ μάος ρμος -τυ χ ανκρ α οέθρα μάα νς υκού δαμονα κα ον χ καταάβ θανάμος φβος τ θα τον έ-

βρκ κάοο κακ Κα δν ηάη ο τ ης ούτ ανακάυψ τον ον αώς η ζωή του δαδχου ου ρα-ματκού κυρου της ροχής θα ήταν τομη

Ο Μρνα υοδοJω ους Αχυροκέφαους, ως ονμαζ ους καοκους ου άντορ κα ους έβα να του φά-ξουν ένα ξύνο την ροχή βρα α το ουούρν Κα αζ τους κάβους ου, αν άδα μέα έ-ναν τάβο ου δν ον φρουροαν μως καά Υήρχν καμρκο ανάμά τους ου δν χαν δά κα ήταν έομο

68



Η ΧΩΗ

α βοθσου υα ου Νολόμ αόμ α μ οσ-ό ους δυο α αό αυος μθα Μόγου υφα έα ς οχς α α ς έδα λχσς λδς όσαμθα Όμς ο Μόα χ γ γυααου α όχ γα σλβα αφού λχσς γυας υχα α-μσα σους δούς ου α αμ ου α συγα μ ς ός Ε α λ α φξ φέουδο σ αυ χώ-

α α α αοσ έα δδοχο γα α ου ο αφσΗ Μόγου οα δ έλγ σο ού γα όσα χα

συμβ α όσα μοούσα α συμβού σο μέλλο αυόςφοβόα α σσ σ ς μ σς Όα θαγα ώ φο ο αολς σο Νολόμ σ μ-έα ου

Πό θα γυσ ο αέας μου α δώξ αυούς ους -σχμους λέφς α δ έχα»

Η Μόγου ασΔ ξέ Μο α έχ σοθ μο α ο α

ού αχμλο Ή λ μο α ααγσ α αομα-υθ α α μ μο α γυσ αόμ ώας μέσααό ους χθούς ου μας βλλου .

ό ομ ό α ός» ο ού α μοσσ μέα ου συγσ α δυ ου α ας δ

θα μοοσ α ο μοδσ α γυσ ο μας α ααός» Δ ομ ό α αλθ αυ ου ς γ μου Ο

ο ώο ού ο δύ , Μόγου

Όσο ούσ ο αός αδ ς Μόγου σοα-ζ γα ο γο ς ο ού ο δδοχο ου Νολόμ αου Λος α δ μοούσ α λζ γ αυό ο

σσόο αό ο α γ σλβος αολώ σ

69



ΠΑΑ Ρ

θυήθηκε τη συοιλ της ε ο Χούι κι η σψη ης γύ-ισε άλι στο ιθ Κι οφάσισε στελει εκε οΤούι κυφά οούσε ι λσει ο σιλιάΘγολ ου οσφει άσυλο Κι σο σεφτ ώςοε γει υ άκουσε θά σ ης η φωή ουΧούι ης λει: Φύγ γργορ α Μη πιμις γι α ναΑλλά η γηση του ιιού ης λησε ι ο ος ή-

τ ύσκολος κι εικυος Όσο εισσεοι φευγ -σο ικεη η ελ ης ιάσωσης Κι ξεγελούσε τ σης ε ελες ου ε τις εχ οιχά Η ιο ε-υχη σψη ης της λεγε ι ο Χούι ε ει εκς ι -φουγκ ' κούσει ήά του στις άγυες ώεςτης ύχς ή ξυούσε οος ι εχε κούσει στη υ-λή το χλιισ του Άοχ του λγου ου Ε 1λο κι οεχ εγλώσει ο γιος της στ ιεστάοιου άλλου ως ή το θιο εκεης ης εοχής ε ή-θελε η τειώσει τη εηφάι της ι το στε-λει φιλοξεούεο ελεηοσύη ούε φιλοξεούεοες σιλιά Έσι ι τη φωή ου Χούι ή τη ά-ηση ης φωής ου κι σι υφάθηκε το ώο ή ηςος του Τούι

Εχε ει το φθιωο της Χοιάς του Θήου τ ηΜγουε ήε η φσή ης κι λις η ήε ι- τη εελσει η ιάκει γι το ξι ή ι-κή λλά εε ε η σκψη ι θ ιάσου ο Τούι εεε λο ο χειώ Οι Αολτες ιγι γύω - ο στι ι τη σευ Αφης λοι εε σοΤούι:«ο ς σου ε χει υ ει φύγεις,

κι γήγο Αυτ θ 'θελε κι εκε ς

70



ΧΩΡ Ο Ο

«Να φύγουμε φώναξε ο ούρν «Πού θα άμε Πρα αα Βουνά

«Να εε η Μόργουεν «ρα α α βουνά μακρά σονόο Νόα εκε μορε να υάρχε ακόμη κάοα ελδαΑλλά δεν εα να φύγουμ γε μου Εύ ρε να φύγε κεγώ να μενω

«Δεν μορώ να άω μόνος μ υ εε ο ούρν «Δεν θα

σ αφήσω α να μη φύγουμε μα «Εγώ δεν μορώ να ρθω ου αάνησε η Μόργουεν

«Αλλά δεν θα σα μόνος α ελω ον κθρον μα σουσω κα ον κρθνρ

«Δεν θα σελες ον Λάμαναλ ρώηε ο ούρν«Όχ γα ο Σάνορ ενα κουό , εε η Μόργουεν,

«κα ο δρόμος θα ενα δύσκολος Κα εεδή εσα γος μουκα ο μρε ενα κληρ δεν θα ου κρύ

ψω ηναλήθεα

μορε να εθάνες αυόν ο δρόμο ο φθνόωρο χεροχωρήσε Αν μενες όμω θα χε χερόερο λο θα γνε δούλος Αν θλες να γνες άνρα όαν ενηλκωθες θακάνες αυό ου σου λω γενναα

«Μα θα αφήω μόνη με ον Σάνορ κα ον λό Ράγκνρ κα ς γρ εε ο ούρν «Δεν εε ο αρας μουό εμα ο δάδοχος ου Χάνορ Ο δάδοχο ρε να μενε

σον οκο ων Χάνορ κα να ον υερασσε ώρα θα θελα να εχα ακόμη ο μαχαρ μ υ!« δάδοχο θα ρεε να μενε αλλά δεν μ ρε , αά

νηε η Μόργουεν «Μορε όμω μα μρα να γυρε ώρακάνε κουράγο Αν χεροερψουν α ράγμαα θα σε ακολου-θήσω Αν μ ρώ

«Μα ώς θα με βρε χαμνο σ ερημ εε ο ούρνΚα ξαφνκά η καρδά ου ον ρόδωσε κ κλαψε φανερά

«Αν κλας, θα ε ρολάβουν άλλα εε η Μόργουεν



Α ΠΑΑ Τ ΧΡ

Ξρω όως ού θα ας κα αν φσες κα ενες εκε εκεθα σε βρω αν ορώ α θα σε σελω σο βασλ Θνγκολσο Νόραθ Δεν ρος να εσα φλοξενούενος ενός βα-σλ αρ δούλος

Δεν ξρω , εε ο ούρν Δεν ξρω ενα δούλος ε δώχνω γα να η χρεασε να θες» α6νησε η

Μόργουεν Με βαλε ον ούρν ροσ ης κα ον κο-

αξε σα α σαν να ροσαθJσε να δαβσε κ6οο γρ-φο να δύσκολο ούρν γε ου», εε ελκ Οχ δύ-σκολο γα σνα όνο Ενα βαρύ κα γα να σε οες δύ-σκολες ρες να κρνω ενα καλύερο να γνε Αλλ κνωαυό ου νοζω σωσό Αλλώς γα να αοχωρσ ό οαγαηό ου χε α ενε

Δεν ξαναλησαν γ αυό κα ο ούρν αόενε θλνοςκα σασσνος ο ρω ήγε να βρε ον νορ ου κο-βε ξύλα γα η φω ξύλα ου ήαν λγοσ αφού δεν ολ-ούσαν να νε σο δσος Ο Σνορ ακοησε σο δεκαν-κ ου κα κοαξε ο εγλο κθσα ου ούρν ου εχε αο-ενε σοελεωνο σε α γων Πρε να ο δαλύσω» εε γα όνο βασκς ανγκες ορούν να εξυηρεηθούνούες ς ρες»

Μην ο σσες ακόη> εε ο ούρν Μορε να γυ

ρσε σω κα όε θα χαρε ου θα δε ου φαξες όσοέλειπε».

Ο ψεύκες εδες ενα ο εκνδυνες αό ους φόβ υς» εε ο νορ, κα ούε θα ας ζεσνουν ο χεώνΆγγξε α σκαλσαα ου καθσαος κα ανασναξε αλησα ο χρόνο ο εε αν κα ο ώρες ερνούσαν ευχ-ρσα Όως όλα αυ ενα εφήερα Κα η χαρ ης δηουργας ενα ο οναδκός ραγακός σκοός ου χρόνου φαν-

ζοα Κα ώρα καλ θα κνω να σου δώσω σω ο δώρο σο>

72



Η Λ Α Ω Η Σ Η Ο Ρ Ν

Ο Τύρν άωσε χέρ υ αά τράβηξε αμέσω.Ένα άνρα δεν αίρνε ίσω α δώρα του είε.Αν μω είνα δκ υ δεν μρώ να δώσω υ έ-

ω είε Σάνρ.Να αντησε Τύρν σε νδήε ά εκτ

α μένα Μα ατί έε να δώσεΔεν υχε είδα να χρησμήσω α σημαντκύ

σκύ είε Σνρ Τ μέρε υ α •ρυν δεν αυάρχε δυεά α ν Λάμανα αρά μν η δυεά υσκάβυ .

Τ είνα σκάβ εε ΤύρνΈνα άνρω υ ενα άνρω αά ν μεαχερί-

ζντα σαν ζώ> αάνησε Τύρν. ν ίυν μν σχρεάtεα α να μένε ζωναν ν κρατύν ζωναν μν

α να δυεύε τν βάζυν να δυεύε μν με τ φβ υνυ ή υ ανάυ Κ αυί ηστέ μρεί να τν κά-νυν να νωρίσε είτε ν ν είε τ άνα μν κα μνα δασκέδασή τυ κυσα τ δαέυν μερκύ ρ-δαρυ τυ αμάνε κα ύστερα υ κυνηάνε με κυνησκυα. Μααίνυν α υ Ορκ ρήρα α τ μα-αίναμε εμεί α α ωτκά .

Τώρα κατααβαίνω καύερα α ράμα είε Τύρν.

Είνα κρίμα υ ρέε να κααάβε τέα ράματατσ ρήρ> είε Σάντρ. Κα μετά βέντα ην α-ράξενη έκφραση στ ρσω υ Τύρν: Τ κατααβανετώρα; »

α με σένε μακρά η μηέρα μ είε ύρν καα μάα τυ έμσαν δάκρυα.

Α εε Σάνρ αά σανμυρμύρσε μν τυαί μω σ καυστερημένα Μετά υρίζντα στν

ύρν τυ εε Αυ εμένα δεν μυ φαίνετα νέ α δά

7



ΠΔ Ο ΟΡ

ρυα εν ρε μως να μλάς γα α χδα ης μηραςου ον άμαναλ οε α ε ανναν άλλο ο οίχοα ο φράχες αμη χουν αυά οες ς μρες αυά ουδεν φυρώνουν ε ξανθά εφάλα

«Μα ρε να μλώ με ά ν! είε ο ορν «Πάναου 'λεγα α ράγμαα εν θλω να αφω, άμαναλ εν θλω ν' αφω οο ο ί οε η μηρα μ υ»

«Αν δεν ους αφες μως», είε ο Σάνορ, «θα εξαφα-νεί γργορα ο Οίος ου Χάνορ γα άνα ως ώραρε να ααλαβανες Ο άμαναλ δεν θλε να φγεςΑλλά ο Σάνορ υηρης ου Χορν θα είνα ο ευχαρ-ημνος αν ο γος ου Χορν θα φγε μαρά α ουςΑναολίες εν γίνεα λον αλλώς ρε να αοχαρεομε α ώρα θα άρες ο μαχαίρ μου αν αοχαρε-

ρο δώρο; »«Όχ! είε ο ορν «Θα άω α ωά ο βαλάου ραθ λε η μηρα μου Εεί θα χω άλλα αν αυ Αλλά δε θα μορώ να ου είλω δώρα, άμαναλ Θαείμα ολ μαρά α ελείως μν ς ε ο ορν λαψε.Αλλά ο άνορ ου είε

«λα ώρα! Πο είνα ο γος ου Χορν; αί, χ ρν αολν αρ ον άουα να λε Θα πάω να γίνω ατώη '

έναν αιλιά των Ξωκών μόλ μπορέσω» .ε ο ορν αψε να λαίε α είε«Πολ αλά Αν αυά αν α λγα ου γου ου Χορν

ρε να α ηρε α να άε Αλλά άθε φορά ου λω θα άνω οο εείνο, ο βλω ολ δαφορε ανρθε η ώρα να γίνε ώρα δεν θλω Πρε να ροχω ναμην ξαναώ οα ράγμαα

«Αυ θα αν νως ο αλερ είε ο Σάνο «Οερερο δδάουν α αυοί ου μαθαίνουν ενα ελάχ

74



Η ΑΑΩΡΗΗ ΡΝ

στι Άσε τις άδηλες ες τσι όπως είναι σήεα είναιπααπάνω από αετό»

Έτσι ιν ετιάστηε για τ ταξίδι τυ αι απχαιτησε τη ητα τυ και ξεκίνησε κυφά ε τυς δυ συντό-φυς τυ Αλλά όταν αυτί είπαν στν ύιν να γυίσει καινα κιτάξει τ σπίτι τυ πατα τυ για τελευταία φά η α-γωνία τυ απχωισύ τν χτύπησε σαν ξίφς αι φώναξε

«Μόγυεν Μόγυεν πότε θα σε ξαναδώ »Και η Μόγυεν πυ στεόταν στ ατώφλι άυσε την η-

χώ της αυγής τυ από τυς δασωνυς λόφυς και σφιξετην πότα τόσ δυνατά πυ σκστηαν τα δάχτυλά της Αυτήήταν η πώτη από τις δύνες τυ ύιν

την αχή της χνιάς ετά την αναχώηση τυ ύιν η

Μόγυεν γννησε και νόασε την όη της Νίεν. πυ ση-ανει Πνθς Αλλά ύιν ήταν ήδη ακιά όταν γεννήθηκε η αδελφή τυ Μακύς αι δύσλς ήταν δός τυγιατί η δύναη τυ Μόγκθ φτανε παντύ Αλλά είχε για δηγύς τν θν αι τν κίθνι πυ ήταν νι την επ-χή τυ Χάντ αι παόλ πυ τώα είχαν γεάσει ήταν γεν-ναίι άντες αι γνώι�αν καλά την πειχή γιατί παλιότεαταξίδευαν συχνά στ Μπελιαντ Έτσι. χάη στη ία και

τ θάς τυς, πασαν τα Σιεά Βυνά και κατεβαννταςστην Κιλάδα τυ ίιν πήαν στ Δάσς τυ ΜπθιλΚαι επιτλυς εξυθενωνι αι καταβεβληνι φτασανστα σύνα τυ Ντόιαθ Εεί όως σάστισαν και παγιδεύτη-καν σα στυς λαβύινθυς της βασίλισσας και πειπλανιύ-νταν χανι ανάεσα στα δντα χωίς να βίσυν πυθενά νπάτια χι πυ τυς τλειωσαν τα τόφια Εείπλησίασαν στ θάνατ γιατί χειώνας ήθε παγεός από τ

Βά Δεν ήταν όως τόσ εύκλη η ία τυ ύιν Κα

7

Ι



ΠΙΔ Ο ΟΡΙ

θώς εονν εε πελπσμνο, άουσν ν ρς Ο Μπ-λεγ ο οξόης υνηγούσε σ εενη ην περοή, ργυρνώ-νς πάν ονά σ σύνορ ου Νόρθ ήν ο μεγ-λύερος οξόης ης εποής εενης Άουσε ς φωνς ους

ους βρήε , όν ους ωσε ν φάνε ν πουν, -μθε ονόμά ους πό πού ρον ον πλημμύ-ρσε οος πορ Κ οξε ον ούρν με συμπάθε,

γ εε ην ομορφά ης μηρς ου μά ου π-ρ ου ήν γεροεμνος υνός« ώρο θ ώσες σο βσλά Θνγολ » επε ο Μπλεγ

σο π«Θ εμ νς πό ους ππόες ου γ ν πολεμήσω ον

Μόργοθ ν εηθώ ον πρ μου» επε ο ούρν«Αυό μπορε άλλσ ν γνε όν πληθύνουν ρόν

σου» επε ο Μπλεγ « ν εσ μρός ες προ-

σόν ν γνες γεννος άνρς, άξος γος ου Χούρν ουθερού ν υό εν εφό» Γ σε όλες ς ώρες ωνωών μούσν ο όνομ ου Χούρν σ ευρσως οΜπλεγ γνε οηγός ων περπλνώμενων ους οήγησεσ ν υνηγεό σπ όπου �ύσε ενο ο άσημ μ� μεάλλους υνηγούς εε ους φλοξνησν όσο νς γγελ-φόρος πήγνε σο Μνεγροθ Κ όν ήρθε η πάνηση ό- ο Θνγολ η Μλν θ εούν ο γο ου Χούρν ους φρουρούς ου ο Μπλεγ ους οήγησε πό ρόμουςμυσούς σο Κρυμμνο Βσλεο

Έσ ο ούρν φσε ση μεγάλη γφυρ πάνω πό ονΕσγάλνουν πρσε ς πύλες μπνονς σ νάο-ρ ου Θνγολ Κ σν π K�ε θύμ ου Μ-νεγροθ που νες θνηός Άνθρωπος εν εε ξνε εόςπό ον Μπρεν όε ο Γθρον ωσε ο μήνυμ ης Μόρ-

γουεν σον Θνγολ η Μλν Κ ο Θνγολ ους



-

Η Α Ω ΗΗ ΤΟ ΤΟΝ

χτηκε εγενκά κα έβαε το ού άω στα γόνατά τοος τιμν το Χούν, το σχότεο των Ανθώων καιτο Μέεν το σγγεν το α εκενοι ο το εδαν ατόθαύμασα γατ ταν σημάδ ως ο Θνγκο δεχόταν τον ού σαν θετό το γο κ ατό δε γότα εκεη τη εοχ α-ό βασιάδες ούτε εχε ξααγει αό βασιιά των ωτικώνσε Άνθωο ότε ο Θγκο το εε

«Εδώ γε το Χού θα εναι το στ σο αι σ όη σοτη �ω θα θεωεσαι γος μο, έστω κι α εσαι Άθωος Θασο δοθε σοφα άνω αό τα μέτα τω θνητών Αθώωνκα θα χες στα χέια σο τα όα τω Ξωτικών Μοε αέθε η ώα ο θα ξαναάες τις εκτάσεις το ατέα σοστο Χθομ Αά τώα �σε εδώ με αγάη.

τσι άχσε η ααμο το ούιν στο τόιαθ. Mα� τοέμειαν για γο ο Γκέθο και ο Γκθ οι φοο το ανκαι αχταούσα να εστέψο άι στην κα τος στοτοόμιν. ότε τα γηατεά κα η αώστα κατέβααν τοΓθν κα αόμεινε κοντά στον ούιν ώσο έθανεΑά ο κέθον έφγε κα ο Θνγκο έστειε μα� το μια σ-νοδεα να το οδηγε κα να τον φοε καθώς κα να μεταφέει ένα μνμα αό το Θνγκο στη Μόγοεν. φτασα

ετέος στο στι το Χούν και ότα η Μόγοεν έμαθεότι ο ούιν χε γνει δεκτός με τμές στα αάκτοα το Θν-γκο η θψη της αάφωσε α τα ωτκά έφεαν εσηςούσα δώα αό τη Μέαν και ένα μνμα ο την αα-καούσε να άει μα� με τη σνοδεα το Θγκο στο τόαθ.ατ η Μέαν ταν σοφ και έβεε το μέον κα π�ε έτσ να αοτέψε το κακό ο ταν οσχεδιασμένο στη σκέ-ψη το Μόγκοθ Αά η Μόγοεν δεν θεε αφσε το

στι της γατ η καδ της αέμενε δα και η εηφάα

7



ΠΑΑ Ρ

της μεάλη Ε λον, η Νενορ αν αδ ης ααλάς.τσ ξεροβόδσε τα ωά ου Ντόραθ με τς ευχαρσεςτης α τους ωσε α ώρα α ελευταα χρυσά μροαν-εμενα ου της είχαν αομενε α να ρψε η φτώχα ης.Κα τους ζησε να άνε σον Θνολ ο Κράνος του Χάνορ Ο Τορν άλ αραολουθοσε συνχεα ότε θα εστρψουν ο αελαφόρο του Θνολ. Κα όαν ους είδε να

υρνον μόνο ους ρεξε σο άσος α λαψε α ξε-ρε α την ρόσληση της Μλαν α λζε ότ η Μόρουενθα ερχόαν μαζ τους. υτ ταν η δετερη ονη ου Τορν.Όταν ο αελαφόρο αναονωσαν την αάντηση ης Μόρ-ουεν η Μλαν υνθηε α αντλφθηε ς σψεςτης. Κα ατάλαβε ότ η μορα ου είχε ροβλψε α τηΜόρουεν δεν θα μοροσε εολα να αοτραε

Ο αελαφόρο αρδωσαν ο Κράνος του Χάντορ σα

χρα του Θνολ υτό το ράνος αν φταμνο αό ρ-ζο ατσάλ στολσμνο με χρυσό α άνω ου ταν σαλσμνο ρονο νίης. Υρχε μα δναμη σ αυτό ου ροφλαεόοον ο φοροσε αό ραματα α θάναο α το σαθου το χυοσε σαζε α το βλος ου το βρσε εξοστραζόταν. Το είχε φτάξε ο Τλχαρ ο σδηρουρός ου Νόρον, ου α ρα του ταν φημσμνα. Εχε μα ροσωδα σαν αυτς ου χρησ

μοο

οσαν ο Νάνο

σα αμίνα

τους α να ροφυλάσσουν τα μάα ους α ο ρόσωο ε-ενου ου ο φοροσε ροαλοσε φόβο σ όσους ο αντί-ρζαν αλλά ροφυλασσόταν α το δο αό βλη α φωάο λοφο του εχε ρολητά να εχρυσο ομοωμα ουδράου λάουρουν. ατί το ράνος εχε φταχτε λο με-ά την εμφάνση ου ράου σς λες ου Μόροθ Ο Χάντορ ο φοροσε συχνά στον όλεμο α μεά αό αυόν ο

Γάλντορ Κα ο αρδς των ολεμσών του Χθλουμ ανα

78



Ρ Ο Ο

τερώοτα ότα το λεα α ώετα ηλά μσα στη μάχη κα φώα�α: Πο μεάλη αξα χε ο Δράκος το Ντορ-λόμ αό το χρσό σκολήκ της Άκματ Αλλά ο Χού-ρ δε φορούσε το κράος το Δράκοτα με εχαρστηση καδε το χρησμοοούσε λοτας: Προτμώ α Koτά�ω τοςεχθρούς μο με το ραματκό μο ρόσωο» Παρ' όλα α-τά θεωρούσε το κράος α αό τα μεαλύτερα κεμήλα το

Οκο τοΟ Θκολ εχε στο Μεκροθ μεάλα ολοστάσα εμά-

τα με όλα: φολδωτς αολες αό μταλλο κατερασμ-ο ο άλ�α σα φεάρ στο ερό σαθά κα τσεκούρακα ασδες κα κράη φταμα αό το δο το Τλχαρ ήαό το δάσκαλό το το κάμλ Ζρακ το ηραό ή αό ξωτκοτεχτες ακόμη ο εδξος ατ μερκά όλα ο τοεχα δωρσε ρορχοτα αό το Βάλορ, φταμα αότο Φαορ με όλη τη τχη ο δθετε κα αό το οοοδε ήρχε μεαλύτερος τεχτης σε όλες τς μρες το κό-σμο Ο Θκολ όμως ήρε το Κράος το Χάτορ λες κα τοολοστάσό το ήτα φτωχκό κα μλησε μ' εεκά λόα:

Περήφαα ήτα τα κεφάλα ο φορούσα ατό το κράος ο ρόοο το Χ ύρ

Τότε το ήρθε μα σκη κα κάλεσε το Τούρ κα το ε-

ε ότ η Μόροε εχε στελε στο ο της α μεάλο δώροτο κεμήλο τω ατρω τοΠάρε τώρα το Δρακοκφαλο το Β ρράεε κα ό-

τα ρθε η ώρα α το φοράς καλά Αλλά ο Τούρ ήταολύ μκρός ακόμη κα α α σηκώσε το κράος κα δε -δωσε σημασα λόω της θλης της καρδάς το.

79



Ο ΟΥΡΙ ΣΤΟ ΟΡΙΑΘ

Ο ούρν έ�ησε α παδικά ου χρόνια στο βασλεο ου τόριαυπ ην επβλεψη της λιαν, αν και ην έβλεπε σπάνια Υπήρ-χε όμως μα κόρη που λεγόταν έλλας και �oύσε στα δάση καμε ενολή της έλιαν ακολουούσε τον ούρν όταν περιπλα-νόαν στο δάσος και συχνά ον συνανούσε εκεί σαν να ον εί-

χε βρει υχαα Τόε έπαι�αν μα� ή περπαούσαν πιασμένοι α-πό ο χέρ α ο ούρν μεγάλωνε γρήγορα, ενώ η έλλας έμoα�ε να είνα μα κοπέλα της δικής ου ηλικίας και έσι ήαν κα στην καρδιά παρ' όλα τα ξωτικά ης χρόνια. Από η Νέλλας

ο ούρν έμαε πολλά για α δάση κα τα �ωντανά πλάσμαα ουόρια· ον έμαε να μλά κα τη γλώσσα Σναρν όπως τη μ-λούσαν στο αρχαο βασλεο, πιο παλιά κα πο ευγενκά κα ε-πσης πιο πλούσια σε ωραες λέξεις. σι γα ένα δάσημα ηδιάεσή ου αλάφρυνε, μεά όμως τον σκέπασε πάλι η σκιά κι

8



Ο Ο Ο ΟΘ

αυτ η φιλα διάβηκ και έασ σα αοιξ ιάτικο ιό ατη Νέλλας δ γαι στο Μέγκοθ και δ θλ οτέ αατά κάτ αό έτις στέγς Έτσι καθς έασα τααιδικ{ χόια του οι και η σκέη του στάφηκ στα κα-τοθματα τ αθ τη έβλ όλο και λιγότο και τ-λικά έα α τη ααητά Αλλά κη συέχισ α το αακολουθ κυμμέη

Ειά χόια έησ ο οι στο αχοτικό του Μέγκοθ Ηκαδιά του και η σκέη του γιζα άτα στους δικος του καιμικές φοές αηγοιότα αό τα έα ου έαι ατ ο Θ-γκολ έστλ αγγλιαφόους στη Μόγου όσο συχά μοοσ κι κη έστλ μηματα στο γιο της τσι ο οι έμαθότι τα διά της Μόγου χα ααλι και ότι η ομοφιά τηςαδς του της Νο μγάλ έα λουλοδι στο γo

Βοά Και ο οι μγάλ στο αάστημα μέχι ου έγι η-λός αάμσα στους Αθους και ξέασ στο ος τα Ξτι-κά του Ντόιαθ και η δαμη και η ατ του έγια ξακουστάσ όλο το βασλιο του Θγκολ Εκα τα χόια αόκτησ ολ-λές σις ακογοτας όθυμα τις ιστος για τις αχας -οχές και για τα μγάλα κατοθματα του αλθότος κι έγιστοχαστικός και λιγομλητος υχά ο Μέλγκ ο οξότης χό-τα στο Μέγκοθ για α το βι και το γαι μακιά κι

του δδασκ ξυλουγικ και τοξοβολα και ξιφομαχα κάτι ουτου άσ ισσότο) Αλλά στις τέχς τις κατασκυαστικέςτα λιγότο δέξιος γιατ δ χ μάθι ακόμη τη δαμηου διέθτ και συχά κατέστφ αυτό ου έφτιαχ μ κάοιοαότομο χτημα Και σ άλλα θέματα η τχη έμoια α αι -χθικ μα του έτσι υ συχά αυτό ου σxδα αατότακι αυτό ου ιθυμοσ δ το αοκτοσ Οτ και Kέδι -κολα τη φιλα τ άλλ γιατ δ τα θυμος και γλοσ

σάια και μια σκιά δηλητηα τα ιάτα του Πα όλα αυτά

81

Ι



ΤΑ ΠΑΙΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΙΝ

εχε ν απ α ν εμσ εενων πο ον ώ�αν αλα απολμανε μών ω θεό ο ο ασλ.

Υπήχε όμω ένα σο Νόαθ πο ενοχλούναν αό αενοχλούναν όλο α πεσσόεο όσο μελωνε ο Τούν α νόαν να. Λεόαν εο Ήαν πεήφανο α φεόανπεοπ σε όσο θεωούσε ό έχον αώε θέσ α α-ξα από ον δο νε φλο ο Νεον ο οαδούο

α α ο δο επδδόαν σο αούδ α δεν έεφε αμαπ α ο Ανθώπο, α δαεα α ο σενε οΜπέεν ο Μονόχεα.

«Δεν ενα παξενο έλεε πο δέχε αή αλλ μα φο ένα αόμ πλσμα αή KαKo�K φ-λή; Δεν έλαψε αε ο λλο ο Νόαθ; » σ έλεπε μεμσό μ ον Τούν α ό έπαε α ον αολοούσε μεθε όπο. Αλλ α λόα ο ήαν πον α αα ο σ-αλμμέν. Αν σνανούσε ον Τούν μόνο ο, ο μλούσεπεοπ α ο έδεχνε αθα ν πεφόνσή ο α οΤούν οσε απ αό αλλ α πολύν αό απανούσεσα σχμα λόα με σωπή α ο εο ήαν σποδαο μέ-σα σο λαό ο Νόαθ α δαελούσε σύμολο ο ασλ.Όμω όσο σωπή ο Τούν όσο α α λόα ο δσαεσούσαν ον Σεο ο δο.

Τ χον πο ο Τούν ένε δεαεφ χονών θλψ οξανθε, α έπαψε να έχε εδήσε από ο σπ ο. Η δύναμ ο Μόοθ μελωνε χόνο με ο χόνο α ώα όλο ο θλομ ήαν ω από σ ο. Αναμφολα ήξεε πολλ από α έα ο λαού α ων σενών ο ούν α ο φσε ήσχο α λο ώσε να επλωθούν α σχέδ ο. Τώαόμω, αόν ο σοπό έαλε πνέ φοέ σε όλα α πε

σμαα ων εών Βονών ώσε ανε να μν μποε να μπε

8 2



Ο ΟΥΙΝ ΤΟ ΝΤΟΑΘ

να βγε απ ο Χίθλουμ πα μνο με μεγλο ίνδυνο, α ο-δς ν Ο PyPta γ απ ς πηγς ου Νογ α ουγλν, αθώς α ς ν χθες ου ίον Έ μα φο οαγγελαφο δεν επεψαν α απ ε ο Θίνγολ δεν ελε λλους εν φηνε πο ανναν να βγαίνε ξ απ α νοα κα είχε δείξε ην καλεη ου θληη απναν ον Χον κα ους υγγενείς ου με ο να λνε υπηους ου ε ε-πκίνδυνους δμους γα να βουν η γουεν ο Νολμν.

Έ ο ον είχε βα καδ αθώς δεν ξεε ποο νο κα- ποεομtεα α επεδ φοβαν μοία κα είχε βεη γουεν κα η Νίενο Κα γα πολλς μες καθαν -πηλς α υλλογtαν μελαγχολ ην πώη ου Οίου ουΧνο κα ν Ανθώπν ου Βο Κ εα πγε να ανα-tηε ον Θίνγολ. Κα ον βκε να θεα με η λαν -

απ ο Χίλον η μεγλη οξ ου νεγοθΟ Θίνγολ καθαν α οίαtε ον ον με αποία, βλπονας ξαφν μπο ου, η θη ου θεο ου γου, -ναν Άνθπο να ον οtε, ναν γνο ψηλ μελαχν μεππο λευ, αυη α πεφανο κα με βαθ βλμμα.Αλλ ο ον δεν μίληε

επθυμείς, θε γε; » είπε ο Θίνγολ α ααλβανε αυ που θα ου tηοε δεν θα αν μ

Πανοπλία παθί α απίδα που αμtουν η θη μου μ υ απνηε ο ον. Επίης με ην δε ου θαtη ώα ο Δαοκνος ν παν μ υ

Θα α χες είπε ο Θίνγολ Αλλ ποα ανγη α-νε να θλες ο μεγλα πλα;

ανγη ενς να» είπε ο ον Κα ενς γου πουχε υγγενείς να θυμα Κα χεtομα επίης υνφους

γενναίους μααΘα ου δώ μα θη ανμεα ους ππες ν πα

83



ΠΔ

θών, για ο αθ θα να άνα ο λο ο, ο Θν-γο Μ αούς μορς να δοιμάις ον λμο α ύνο-ρα, αν αή να η ιθμα ο

Πέρα α α ύνορα ο ραθ μ αραν η αρδιάμο ο Τούρν Μάλλον θη νάνια ον χθρ μαςναι α ο λαχαρώ αρά άμν

Τ ρέ να ας μνος ο ο Θνγο Το ρλο

ο θα αξ ο λας μο ον λμο μ ην Άνγμαν ονανονζω γώ ύμφωνα μ ην ρη μο Τούρν, γ ο Χούρν.Δν θα λω αμά ένολη δύναμη ο ριαθ έξω α αύνορα ούον ον αιρ ύ α ανέναν άλλο αρ ωςμορώ ώρα να ρ βλέ»

Εαι μως λύθρος να ας ο θέλς γ ης Μργον», η Μέλιαν. Η Ζώνη ης Μέλαν δν μοδζ νος

ο έρααν μέα ο βαλιο μ ην άδά μας»Ες αν οφή μβολή γραή» ο Θνγο

Ποια να η μβολή ο ύριέ μ ;» ο Τούρν

Φανα άνρας ο αράημα α αι ράγμα ψηλρος α ολλούς άλλ ς» , αάνη ο Θνγο Παρ' λααά δν αι αμη ο άνρας ο θα γνις. Μέχρ ρέ να α ομονς, δοιμάζονας α ξακώνας η δύναμή ο Τ ως, θα μορς να έφα ος γγνς

ο μως λάχς λδς άρχον να ααφέρ ένας Άν-θρωος μνος ο να άνι ά ριρο νανον ο Σο-ινού Άρχα έρα α ο να βοηθή ος Άρχονς ωνωών ην άμνά ος για ο μορ να ραήι αή

Τ ο Τούρν

Μέρν, ο γγνής μο έαν ριρ Μέρν α η Λούθιν ης η Μέλιαν. λλά

αι ολύ ολμηρς για να μλάς έι ον αέρα ης ΛούθνΔν ναι ο ψηλ ο ρωμένο ο η γνώμη μο Τούριν

84



'Ρ Τ Α Θ

γιε ης Μόγοε α και πάχει αλείο έσα σο και η οί-α σο είαι δεέη εκεη ω Ξωικώ σο καλό ή σο κα-κό όσεχε, λοιπό η σπειφοά σο ήπως σο βγει σε κακό» Μεά από έα διάλεια σιωπής, η Μέλια ίλησε πάλι λέ-γοας ήγαιε ώα θεέ γιε Και ακολούθησε η σβολήο βασιλιά Θα εαι πάα πιο σεή από η δική σο σκέψηΔε οζω όι θα είεις αζ ας σο όιαθ για πολύ αφούγίεις άας Α σις έες πο θα θο θάσαι α λόγιαης Μέλια θα εαι για ο καλό σο: α φοβάσαι και η φλόγακαι ο πάγο ης καδιάς σο και α επιδιώκεις η ποοήόσο π ες»

όε ο ούι ποκλθηκε ποσά ος και έφγε Και λγοαγόεα φόεσε ο Δακοκάος και πήε όπλα και πήγε σαβόεια σύοα αζ ε ος πολεισές ω Ξωικώ πο πολε-

ούσα ασαηα ε ος Οκ και όλος ος πηέες καια πλάσαα ο Μόγκοθ Έσι, α και όλις είχε αφήσει πί-σω ο α παιδικά ο χόια, δοκιάσηκα και η δύαη καιο κοάγιο ο Και ε η θύηση ω αδικιώ πο εχα πο-σεί οι δικο ο, ήα ακόη πιο θααλέος σ όσα έκαε καιδέχηκε πολλά αύαα από λόγχες και βέλη και από α κα-πλωά σπαθιά ω Οκ

Όως η οία ο ο έσωζε από ο θάαο Και διαδόθηκε

σε όλα α δάση και αθεύηκε πολύ πέα από ο όιαθ όιείχε εφαισεί πάλι ο Δακοκάος ο ολόι όε πολ-λο ααωιούα λέγοας:

Μποε ο πεύα εός αθώπο α ξεφύγει από ο θάαο; Ή ήπως ο διος ο Χούι ο Χθλο ξγε σ αλή-

θεια από α έγκαα ης Κόλασης »Εκείη η εποχή όο έας αάεσα σος φύλακες ο Θί-

γκολ ήα ισχόεος σα όπλα από ο ούι και αός ήαο Μπέλεγκ ο οξόης Και ο Μπέλεγκ και ο ούι ήα σύ

85



Π

ντοο σ κάθ κίνυνο κα ολμούσαν μα�ί στα άγα άση

Έτσ έασαν τία χόνα κα όλο αυτό το άστημα ο Τούνχόταν σάνα στο ανάκτοο του Θίνγκολ Κα ν τον ένα�α η μάνσή του κα η νυμασία του αλλά τα μαλλά του ήταν αόντστα κα η ανολία του σκασμένη μ έναν γKί�μανύα λκασμένο αό την ολυκαία. Αλλά το τίτο καλ-καί μτά την αναχώηση του Τούν, όταν ο ος ήταν ίκοσχονών ή έτυχ να θέλ να ξκουαστί κα xα�όταν σ-ηουγό γα να οθώσ τα όλα του, ήθ στο Μένγκοθ αοοοίητα κα ένα βάυ μήκ στην αίθουσα ΟΘίνγκολ ν ήταν κί ίχ ά στο άσνο άσος μ τη Μέ-λαν, όως του άσ να κάν μκές οές τα καλοκαία. ΟΤούν ή ένα κάθσμα χωίς να ώσ σημασία, γατ ήταν κα-

τάκοος αό το ταξί κα γμάτος σκές. Κα αό κακή τουτύχη κάθσ σ ένα ταέ� ανάμσα στους ανώτατους άχοντςτου βασλίου κα στη θέση όου καθόταν συνήθως ο Σάος ΟΣάος, ου ήθ αγά ξογίστηκ στύοντας ότ ο Τούντο έκαν αυτό αό ηάνα κα ή ήθλ να τον οσβά-λ Κα η ογή του ν λγόσ όταν ί ότ ο άλλο στο τα- ν έληξαν τον Τούν, αλλά τον καλωσόσαν σαν να ή-ταν άξος να κάθτα ανάμσά τους

Έτσ γα λίγο ο Σάος οσοήθηκ κ αυτός ότ έχ αό-μοα γνώμη κα κάθσ σ άλλο σημίο στο ταέ�, αέναντ αό τον Τούν

«Σάνα μας τμά ο ύλακας των συνων μ τη συντοάτο, ί Κα υχαίστως ααχωώ τη συνηθσμένη μου θέ-ση οκμένου να μλήσω μα�ί τ υ. Αλλά ο Τούν ου μ-λούσ μ τον Μάμλουνγκ τον Κυνηγό ν σηκώθηκ κα ίμόνο ένα κοτό, «Σ υχαστώ».

Ο Σάος τότ άχσ να του κάν ωτήσς γα τα νέα

8 6



ΡΝ Τ ΝΡΘ

ό σύνορ ορθώμά ου σ δάση Αλλά ν λόγ ου ούγονν σωσά ο λευσμός ση φων ου -ν φνερός όε ο ούρν έγνε εφυλός οξε γύ-ρω ου ένωσε ην ρ ου εξόρσου Πρ όλο ο φως γέλ ου νόρου ων Ξωών ο μυλό ου γε σονΜέλεγ η �ω ους σο δάσος ό ε έρεξε μράση Μόργουεν σο Νορλόμν σο σ ου έρ ου Κου ρθε οεφά ό υές ς σοενές σέψες δεν -άνησε σον άερος όε ο άερος, σεύονς ό ο ούρνν συνοφρυωμένος εξς ου, δεν συγράησε άλλο ην ορ-γ ου βγλε μ ρυσ έν ην έξε άνω σο ρ-έ� μροσά σον ούρν φωνά�νς

Ανμφβολ Άνθρωε ου Χθλουμ, ρθες βσά σ υ-ό ο ρέ� μορούμε ν σου συγωρέσουμε ο βρόμο

μνδύ σου, λλά δεν υάρε λόγος ν φνες ο εφάλ σουφρόνσο σν θάμνο με βόμουρ Κ σως ν δεν ν σεσμέν υά σου, θ άουγες λύερ σου λένε

Ο ούρν δεν μλησε λλά σράφηε σον άερος μλάμψη υρε μέσ ση σοενά ων μών ου Μ ο άε-ρος ψφησε υ ην ροεδοοηση ου νόδωσε οβλέμμ με λευσμό, λέγονς δυνά γ ν ούσουν όλο

Αν ο Άνρες ου Χθλουμ εν όσο άγρο φρόν-

σο, ώς θ εν άργε ο γυνες υς ης ώρς; Μωςρέουν σν ελάφ νυμένες μόνο με μλλά ους;

όε ο ούρν ρε έν ύελλο ο έξε σο ρόσωοου άερος ου έεσε σω βρά υημένος Κ ο ούρνράβηξε ο σθ ου θ ου εε εεθε ν δεν ον συγρούσε ο Μάμλουνγ όε ο άερος σηώθηε έφυσε -μ άνω σο ρέ� μλησε όσο λύερ μορούσε με

σσμένο σόμ Πόσον ρό θ φλοξενούμε υόν ον δσόβο γροο; Ο

87

l!ιΙ§



Α ΑΑ Τ ΡΝ

όμος ου βλά εί υρός μ εκείους που ρυμίζουους {χοές ου μέ ο άκορο Κ γ όους ρβοπί εδώ μέ ο κρυχο πράομο εί μκρόερμρί ξ πό ίου ου πή δόβε »

Ό όμς ο Τορ είδε ο ίμ πά ο ρπέζ κρδάου έγε πγερή. Με έ ίγμ ελευερώκε πό ο Μά-μπλουγκ κ έφυγε πό ίου χρίς πε λέξ

Τόε ο Μάμπλουγκ είπε ο Σάερος:«Τ έπες πόψε; οο ο κκό ερώ εέ υπευ

ο. Κ μπορεί ο όμος ου βλά κρίε ό έ πμέοόμ εί δίκ μρί γ ους χλευμος υ»

«Α ο κουάβ έχε πράπο, ς υποβάλε κρίου βλά», πάε ο Σάερος Ομς ο ρβήξε π-ί εδώ μέ δε δκολογεί γ κέ έοο ίο. Α ο δ-

όβος ρβήξε πί είο μου έξ πό ίου ο κοώ.«Μπορεί κάλλ γίε κ ο ίε , είπε ο Μά

μπλουγκ «Αλλά όποος πό ους δο κ κοεί εί- κκό κά που ράζε περόερο Άγκμπ π-ρ ο Νόρ κ κολουήε κ άλο κκό μεά π' υ-ό. Πργμκά ώ ό κάπο κά ου Βορρά πλώκε κμς άγγξε πόψε Πρόεχε, Σάερος, μήπς πργμώες ο

έλμ ου Μόργκο με λζοεί ου κ υμήου ό εί Έλρ»

«Δε ο ξεχώ πάε ο Σάερος Αλλά δε υγκράε οργή ου κ όλ εκεί χ, όο περποό ο ρ-μ ου κκί ου μεγάλε

Το πρί έε εέδρ ο Τορ, κώς εκείος ξεκίερίς πό ο Μέεγκρο γ επρέψε ους βάλους. Οορ είχε πομκρυεί ελάχ ό ο Σάερος έρεξε γ ου επεεί πό πί με ρβγμέο ο πί κ πίδ ο

88



Υ

χέ Α ο οι εξασκηέος α τις εηιές α εαι τασε ειακή το εδε ε τη κη το ατιού το και ηδώταςστο ι τηξε το σαθί και στηκε ος το εχθ το

«Μοε! ώαξε «τώα ο χεαστής σο θα ηώσειια τη χεύη το Κι έσκισε τη ασίδα το εος στα δύο καετ χισα α ξιοαχού ε ήοα χτήατα Α ο

ούι είχε θητεύσει ια ού σε σκη σχοει και είχε ειεκίητος σο και τα Ξωτικ α και ιο δατς Γήοα ε-ικτησε και ταατί�oτας το εος στο χέι ο κα-τούσε το ξίος το είχε στο έες το τε τησε το ξίοςο είχε έσει α το χέι το εχθού το

«εος είε «σε ειέει εος δος και τα ούχαθα σε εoδ�o έει α ακεστες ο στα αι Καιξαικ το έιξε κτω και το έδσε και ο Σεος αισθθη-

κε τη εη δύαη το ούι και οήθηκε Α ο ούιτο ησε α σηκωθεί κα ετ ώαξε «έχα τέχα χεα-στή τω αικώ! έχα! Και α δε τέχεις ήοα σα τα εια θα σε Kετί�ω α σω . Κι έε τη η το ξίοςστο οτ το εος Ατς χισε α τέχει στο δσος ω-�oτας δατ «οήθεα έσα στο το το Α ο ούι εχτα σω το σα κησκο και ως κι α έτεχε ήέστιε ο εος ήτα τα σω το και το έσωχε κετζοτς το ε το ξίος

Οι ωές το εος έεα κα οούς ος σε ατήτη καταδωξη Ακοοθούσα α ο οι ιο ήοοι κα-τεα α σκοται κοτ στος δύο δοείς Ο Μ-οκ σκαταετα εταξύ τω ώτω και ήτα οηατισέος, ιατί α και ο χεασς το Σεος το είχεαεί ααδεκτος η κακα ο ξ το ωί είαι η εθ-

ία το Μκοθ τη ύχτα. Και εί έο ήτα αύ α το-ισε καείς έα ωτικ ε δική το ααση χωίς α κιθε

89

Ιι

1Ιtιι



Ο XOPIN

ο θέ Κνες δεν ήξερε ε ο άερος εχε εεθε ρώ-ος σον Τορν ε σο ν ον σοώσε

ά, Τορν σά» φώνξε υά εν φερσ- ων Ορ σ δάση»

Τ φερσ ων Ορ σ δάση συνέβησν ρν λγοΤο δω εν χνδ ων Ορ» φώνξε ο Τορν.

Πρν λήσε ο Μάλουνγ ο Τορν ήν έοος ν φή-σε ον άερος ώρ ως ε ρυγή ρησε άλ σω ουΚ ο άερος, βλέονς ελσένος δεν θ ον βοηθο-σε νες σες ο θάνς ου λησε, συνέχσεν ρέχε ένροος έχρ ου ξφνά έφσε σ έν σηεο -ου ένς ρος ου Εσγάλνουν υλοσε σο βάθος ενς χάσος νάεσ σε ψηλος βράχους. Κ η σση ή-ν ρεά ρή γ ν ην ηδήσε ελάφ Μέσ σον ρο

ου ο άερος ροσάθησε ν ηδήσε λλά γλσρησε σην -ένν χθη έεσε σω ε ρυγή σσηε άνωσ έν εγάλο βράχο σο νερ Έσ έλεωσε η ωή ου σο Ν-ρθ. Κ ο Μάνος θ ον ροσε ολ

Ο Τορν οξε άω ο ώ ου άερος ου ενέσ σο οά σέφηε Δυσυχσένε νηε! Εδώ θον άφην ν γυρσε σω σο Μένεγροθ Τώρ ου φρωσε ενοχή ου δεν ου ξε" Κ γρσε οξε συθρω-

ς ον Μάλουνγ ους συνρφους ου ου λησσν σάθην δλ ου σο χελος ου χάσος Μεά σωή, ο Μάλουνγ εε βρά

λο Γρν ώρ ς, Τορν, γ ο βσλάςρέε ν ρνε υές ς ράξες» λλά ο Τορν εε:

ν ο βσλάς ήν δος, θ ' έρνε θώο Μ οοςεδώ ήν ένς ους συβολους ου ένς δος β-

σλάς ν ελέξε οχθηρή ρδά γ φλο ου; οη-ρσσω ο νο ου ην ρση υ»

90



Ρ ΝΘ

«Τ λό σο εν όλο έπρση ο επε ο Μμπλονκν κ ον λπόν «Φέρσο λοκ Δεν θ νες φς. ο�ηώ ν επσρέψες μ� μο σν φλος. Κ πρχον κ λλομρρες. Όν ο βσλς μθε ην λήθε μπορες ν ελ-π�ες ό θ σε σχωρέσε».

Αλλ ο Τούρν εχε βρεθε νκορ ων Ξωκών κφοβόν μήπως ον κρήσον χμλωο. Κ επε σον Μ-μπλονκ

«Αρνούμ ο ημ σο. Δεν θ �ηήσω η σχώρεση οβσλ Θνκολ πο. Κ θ πω εκε όπο η κδκηο δεν θ μπορε ν με βρε. χεε μόνο δύο επλοές ή ν μεφήσεε ν φύω ελεύθερος ή ν με σκοώσεε ν ό θ ρ�ε με ο νόμο σς. εσε πολύ λο ν με πσεε�ωννό».

Από η φλό σ μ ο εδν ό έλεε λήθε κ ονφησν ν περσε.«Ενς θνος εν ρκεός επε ο Μμπλονκ.«Δεν ον θέλησ λλ δεν θ θρηνήσω» επε ο Τούρν. «Ε-

θε ο Μνος ν ον κρνε δκ. Κ ν επσρέψε ποέ σηη ων �ωννών εθε ν εν πο σνεός. Έχε ε!

«Κ εσύ έχε ελεθερ» πνησε ο Μμπλονκ. «ή εν η επθμ σο. Ν σο εχηθώ ν εσ κά θ ή-ν μο ν κολοθήσες όν ο δρόμο. Μ σκ πλώνε- πνω σο. Όν σννηθούμε ξν, εθε ν μην εν ποσκοενή».

Ο Τούρν δεν πνησε λλ ος φησε κ έφε ρήορμόνος κ κνες δεν ήξερε πού πε.

Λένε πως κθώς ο Τούρν δεν φνόν σ βόρε σύνορ

ο Νόρθ κ δεν πήρχε κμ εδηση ' όν ο Μπέλεκο Τοξόης ήρθε ο δος σο Μένεκροθ ν ον βρε. Κ με

91



Π Υ Υ

αά καά άκουσε τα νέα γα τς πάξες ου ούν κα ηφυγή του Λγο αγόεα ο Θνγκο κα η Μέαν επέστεψανστο ανάκοό ους γατ το καοκα πησαζε σο έος ουα όαν ο ασάς άκουσε εε συμε, επε

Αυτό ενα σοαό ζήτημα κα πέπε να ο αευκάνωπήως Αν κα ο Σάεος ο σύμουός μου, σκοτώθηκε κα οούν ο θεός μου γος έφυγε αύο θα καθσω σην έα τηςκσης κα θα α εευνήσω όα πά με η σεά ους πν εκ-φέω ην κση μου

ην επόμενη μέα ο ασάς κάθσε σο θόνο σην αυήτου κα γύω ου μαζεύτηκαν όο ο ηγεμόνες κα ο πεσύεο ου Νόαθ Ακούστηκαν ποο μάτυες κα ο Μά-μπουνγκ μησε πο πού κα πο ξεκάθαα απ όους ακαθώς μούσε γα ο απηκτσμό σο απέζ ο ασάς -

ασθάνθηκε ό η καά ου Μάμπουνγκ έκνε πος ονούν«Μάς ως φος ου ον ου γου του Χ {>ν επε ο

Θνγκο Ημ υν φος του αά αγαπώ ην αήθεα πεσσότε

απάνησε ο Μάμπουνγκ «Άκουσέ με ως ο έος κύέ μου »Όαν α αφηγήθηκε όα, ακόμη κα α αποαετστήα ό-

γα ου ούν ο Θνγκο αναστέναξε οαξε εκενους που κά-

θοναν γύω ου κα επε«Αμονο Βέπω μα σκά σα πόσωπά σας Πώς καάφε

ε να εσωήσε σο ασεό μου; Εώ υπήξε κακόουη ά-θεση ον Σεος ον θεωούσα πσό κα σοφό α αν ζούσεθα ασθανόταν το θυμό μου γατ ο ευασμός ου έενε κα-κα κα ον θεωώ υπεύθυνο γα όσα έγναν μέσα στην αθουσαΜέ εώ ο ούν έε η συγώεσή μου Αά εν μποώ να

πααέψω ς επόμενες πάξες του, τόε που η ογή θα έ-πεπε να κοπάσε Ο εξευεσμός του Σάεος κα ο κυνηγητό

92



Ο ΤΟΥΝ ΤΟ ΝΤΟΛΘ

μέχρ ο άαό ο ήα αδκες μεγαλερες από η προσβο-λή. Δεχο μα καρδά σκληρή κα περήφαη

όε ο Θγκολ έμεε γα λγο σκεφκός κα ελκά μλησεμε λη.

εός γος εα αγώμω κα άρωπος πολ επηρμέοςγα η έση ο Πώς μπορώ α σεχσω α φλοξεώ κάποο

πο περφρο

ε

εμέα κα ος όμος μο ή α σγχωρήσω κάποο πο δε μεαοε; Η απόφασή μο πρέπε α εα αήα εξορσω ο ορ από ο όρα. Α επδώξε α μπε αμεαφερε εδώ γα α κρε εώπό μο Κα α πρώα δε ζη-ήσε σγχώρεσή μπροσά σα πόδα μο δε α εα πα γοςμο. Α πάρχε καες εδώ πο α ο εωρε αό άδκο ας πά-ρε ο λόγο

όε σωπή απλώηκε ση αοσα κα ο Θγκολ σήκωσε ο

χέρ ο γα α εκφέρε η κρση ο. Αλλά εκεη η σγμήμπήκε βασκά ο Μπέλεγκ κα φώαξε:

Κρέ μο μπορώ α μλήσω έσω κα ώραρχεσα αργά επε ο Θγκολ. Δε κλήηκες μαζ με

τους άλλους;

Όως κλήηκα κρέ μο απάησε ο Μπέλεγκ αλλάκασέρησα. Ααζηοσα κάποο πο γωρζω. ώρα φέρ-ω επέλος έα μάρρα πο πρέπε α ακοσε πρ γε ηαπόφασή σ .

Κλήηκα όλο όσο εχα κά α π επε ο βασλάς. μπορε α μο πε αός πο α έχε μεγαλερο βροςαπό αά πο άκοσα ήδη; »

Θα ο κρες αφο ακ σες επε ο Μπέλεγκ Κάε μοαή η χάρη α ποέ πήρξα άξος ης χάρης σο».

Ας γε αό πο ζηάς , επε ο Θγκολ. όε ο Μπέλεγκ

βγήκε έξω κα έφερε μέσα από ο χέρ η κόρη Νέλλας ποζοσε σα δάση κα δε πλησαζε ποέ σο Μέεγκρο κα φο

93

Ιι



ΠΔ Ρ Ν

βόαν όσο η μελη αοσα με ς αψδες α ην ένη ο

όσο α α ολλ μα ο ην ααολοούσαν Καόαν ο Θνολ ης εε να μλσε α εε

«Κύε αόμον σ ένα δέν » Με όμως σσσε αόδέος α ο βασλ α δεν μοούσε να ε οε λλο

όε ο βασλς χαμοέλασε α εε«Κ λλο ο έχον νε αό, αλλ δεν ασνηαν ην α

νη να μο ο ν«Κ λλο όνω εε η Νέλλας ανονας οο αό

ο χαμόελό ο «Αόμη α η Λούεν! Κα αν σεφόμονεενο ο ω α ον Μέεν ον Άνω

ε αό ο Θνολ δεν εε οα έαψε να χαμοελ αλλ εμενε να μλσε λ η Νέλλας

«α ο ούν μο ύμ�ε ον Μέεν εε α ελ

«Ενα σενες οσα, α μεο μοούν να δανοναν η σένεα Εενο ο Ko�oν με οσοχ » όε ο Θνολ χσε να χνε ην ομον ο«Μ ε εε «Αλλ ο ούν ο ος ο Χούν, έφε

εφονώνας με έσ δεν α ον ξαναδες α να δανεςη σένε ο α ώα α εφέω ην ση μ

«Κύε α βασλ μ !» φώναξε όε η Νέλλας «Άοσέμε α φησέ με να μλσω ώα Καόμον σ ένα δένο α

να δω ον ούν αώς έφεε Κα εδα ον νο να βανεαό ο δσος με σα α ασδα α να ομ εννα σονούν α εδ ηΤα

όε αούσηαν μομοη σην αοσα Κα ο βασλςσωσε ο χέ ο λέονας

«Φένες σ' α μο νέα όσο σοβα ο μo�oν αανα Πόσεχε αλ όσα λες α βσεσα σε δασο α-

αδης»«Αό μο εε ο Μέλε ανησε η Νέλλας α μό

94



---�---

Ν Θ

ν γι αυτό τόλσα να έθω εδώ για να ν κιθε άδικα ύ-ιν. Είναι γενναίς αλλά και ευπλαχνικός Μνάχσαν κύέυ αυί ι δύ έχι πυ ύν πέαξε από α χέια τύΣάες και τν ασπίδα κα σπαθί Αλλά δεν τν σκόωσε. 'αυό δεν πιστεύω ότι θελε τ θάναό τυ Αν άες ντπιάστκε ταν νπ πυ τυ άξι�ε».

Η κίσ είναι δικ υ είπε Θίνγκλ. Αλλά αυτά πυείπες θα ν καθοίσουν». Μετά έκανε λεπτεείς εωτσειςστ Νέλλας κα τελικά στάκε στν Μάπλυνγκ λέγνας

Μυ αίνεται παάξεν πυ ύιν δεν συ είπε τίπαγι αυτό»_

Και όως δεν είπε», απάντσε Μάπλυνγκ, αλλιώς θατ είχα αναέει. Και θα τυ είχα ιλσει διαετικά όαν χω-ί�αε».

Και διαετκ θα είναι και απόασ υ τώα» , είπε Θίνγκλ. Ακύστε ε! Όπια ενχ πεί να πσαθεί στνύιν συγχωώ, θεωώντας όι Σάες ν αδίκσε και νπκάλεσε. Και αύ ταν όντως όπως είπε ίδις ένας απόυς συβύλυς υ πυ ν κακεαχειίστκε έτσι, δεν θα�τσει αυτν τ συγχώεσ, αλλά θα τυ σείλω εγώ, όπυκι αν βίσκεαι. Και θα τν καλέσω ε τιές στ ανάκό

Μα όαν ακύσκε απόασ Νέλλας έκλαψε ξανικά.

Πύ πεί να βίσκεαι » είπε. υγε από τ χώα αςκαι κόσς είνα εγάλς».

Θα ν ανα�τσυε» είπε Θίνγκλ. Και σκώθκε, ενώ Μπέλεγκ πε Νέλλας και τν δγσε έξω από Μένεγκθ. Και τς επε

Μν κλαις. αί αν ύιν �ει πεπατά ακό σε άλλχώα, εγώ θα τν βω έσω και αν όλι ι άλλ αποτύχουν» .

ν επόεν έα Μπέλεγκ εανίστκε πστά σΘίνγκλ και τ Μέλιαν και βασιλιάς τυ είπε

95



Π Ο ΟΡ

«Συμβούλψέ μ, Μπέλγκ ί σ έγνν μ θλίβουν έχη ο γο ου ούρν σν δκ μου γο κ έσ θ πρμίνκς ν ο ίδος ο ον πσρέψ π ς σκές γ ν ονδκδήσ ν θέλω ν π κνίς ο Τούρν δώχθηκ άδκ σς ρημές κ υχρίσως θ ον λωσρ� πίσω ον γποσ π λύ»

ώσ μου ην άδά σου κύρέ μο> ίπ ο Μπέλγκ

γ λογρσμ σου θ πνορθώσω υ ο κ ν μπορώί έο νροσύνη σν υήν που έχ δίξ δν πρέπν χθί σς ρημές Το Νρθ ον χρά� κ υή η νάγκη θ μγλών Κ γώ ον γπώ πσης»

Τ ο Θίνγκολ ίπ σον Μπέλγ:Τώρ έχω λπίδς σην ν�ήηση Πήγν μ ην λή μου

θέληση ν ον βρς, προφύλξέ ον κ κθοδήγησέ ον πως μπορίς Μπέλγκ Κουθάλον π κρ ήσουν ο σημνρος π ους υπρσπσές ου Νρθ κ γ πολλέςπράξς νδρίς κ σοφίς έχς κρδίσ ς υχρσίς μουΜγλύρη π λς θ θωρήσω ο ν βρς ον Τούρν Σ ον ποχρσμ μς ζή ποο δώρο θέλς κ δν θσου ο ρνηθώ »

Ζηώ έν σπθί μ ξί ίπ ο Μπέλγκ ί οΟρκ έρχον ώρ σ άξς πολύ πυκνές κ οννές γ έν

ξο μνο ο ξίφος που έχω δν μπορί ν δπράσ ηνπνοπλ υςάλξ π λ σ έχω», ίπ ο Θίνγκολ, «ς π ο

Αρνρούθ ο δκ μο>Τ ο Μπέλγ δάλξ ο Ανγκλάχλ Κ ήν υ σπ

θί μγάλης φήμης κ ίχ ονομσί έσ πδή ήν φγμένο σίδηρο που έπσ π ον ουρν σν δάονς σέρς Έκοβ άθ γήνο σίδρο κ υπήρχ μνο έν άλλο μο

ου ση Mέσηγη Κίνο κ ο σπθί δν μφνίζ σ ούη

96



ΣΤ

την τορα, αν κα ήταν φταγνο α το ο ταλλο κα ατον ο ολουργ Κ αυτ ο ολουργ ήταν ο ο ΤΟ κοτεν Ξωτκ, ου ήρε γα γυνακα την Άραε την αελφή τουούργκον. Ο Έολ εχε ώε το νγκλάχελ τον Θνγκολ ε ή καρά ω ανττο γα να του ετραε να ήε το ΝανΈλοθ. Όω το άλλο αθ, το νγκουρε το ταρ του το

κράτηε, χρ ου του το κλεε ο Μαγκλν ο γο τουΌω καθώ ο Θνγκολ γύρε τη λαβή του νγκλάχελ ροτον Μλεγκ, η Μλαν κοταξε τη λεα. Κα εε

«Υάρχε οχθηρα αυτ το αθ Η καρά του ολουρ-γού ε ακη α του κα αυτή η καρά ήταν κοτενή. Δεν θααγαήε το χρ ου υηρετε. Ούτε κα θα ενε α ου γα λύ .

</Ετω κ τ θα το κρατήω γα ο θα ρώ εε ο

Μλεγκ. Κα ευχαρτώντα το βαλά ήρε το αθ κα -φυγε. Μάταα αναήτηε τν ούρν ε λο το Μελραντ ερνώντα ολλού κνύνου Κα ραε εκενο ο χεώνα καη άνοη ετά α αυτν.

97



Κ Φ

Ο Ο Υ Ρ Ι Α Α Μ Ε Σ Α Σ Ο Υ Σ Α Ρ Α Ο Μ Ο Υ Σ

ώρ η σορί μ υρά άλ σο ούρ Αυ σεύο εί ράομο θ ο δώξε ο βσλά δε ε-σρεψε σο Μλε σ βρε σύορ ου ρθ λλά φυε δυά , βίο ρυφά ο Φυλμο Βσίλεο

με σ δάση ου λ Εεί, ρ η ίρεθζούσ ολλο άθρο σε δάσρ ροεμάχ Ο ερσσερο ο λ ου Χάλεθ λλά δε είχ άρχο ζούσ με ο υ η ερί συηρώ χοίρου σουδρυμώε λλερώ ερφρμ ξφ σ δάσηώρ ο ερσσερο είχ εξολοθρευεί είχ φύε σοΜρθλ σ λη εείη η εροχ είχε λθεί ο φβο

Ορ ρμ ί εείη η εοχ ου ολθρου, ά-σεο εσμο άδρε φευ ση ρομί ά

98



Ο Ο ΜΕ ΣΟΣ ΠΟΜΟ

θωο ου έtησαν αό η μχη και ην ήα και αό ιωμέν κσι και μικο ήαν ση νθωοι ου χαν κααφύγι σα ση ξαια ων κακών ου ξων Κυνηγούσαν ή μtυαν όσα όφιμα μοούσαν ολλο όμω σέφο-ναν σι λησ και γνοναν ανθωοι όαν η να ή λλη ανγκη ου t ιο ολύ ου φοβούναν ο χμώνα, σαν

ου λύκου Και ου όμαtαν καουγουέθ λυκνθωου,όσο υασtοναν ακόμη α σα ου ύω σου ξήνααό αυού χαν κνι συμμοα και ιλανούναν σα σηέα αό ου υικού βλου ου όιαθ Και ου μισούσαν όσο και ου Οκ για ανμσ ου υήχαν αόβληο μσκληή κα ου μισούσαν ο ο ου ο ο

Ο σκληόο α όλου σην κα λγόαν VόγK κυνηγημένο αό ο ολόμιν ή σκόωσ μα γυνακα Και

λλοι ση ήαν αό κνη ην οχή ο γοΆλγκουν ομγαλύο η συνοφι, ου χ ξφύγι αό η ναθκα ο Φόγουγκ όω αυοαοκαλούναν ένα να μ ξανθ μαλλ και ακνηα γυαλσ μια αν μγαλόσωμοκα ολμηό αλλ χ αομακυνθ ολύ αό η tωή ωνΕνιν ου Χνο Όμω μικέ φοέ γινόαν συνό καιγνναιόωο και ήαν ο αχηγό η συνοφι Τώα χαν

μιωθ σου νήνα ου αό θανου κακουχ ή συμλοκέ Και χαν γν ιφυλακκο και οοθούσαν αν-χνυέ ή φουού γύω ου κινούναν όχι Έσιανιλήφθηκαν ον Τούν μόλ μήκ σην ιοχή ου Άχ-σαν να ον αακολουθούν και έκαναν κλοιό γύω ου κι έσιμόλι μήκ σ' ένα ξέφωο λα σ ένα ομι βέθηκ ξαφ-νικ κυκλωμένο αό ν μ όξα κα σαθι

Τό ο Τούιν σαμησ αλλ ν έξ φόβο

«οιοι σ «όμζα όι μόνο οι Οκ σήνουν νέ-α σ ανθώου Αλλ βλέω όι κνω λθ

99



Π ΧΡΝ

«Μπεί μεώσε γ λθ συ» είπε Φόγυεγ «γτ υτ ε λημέ μ τε μυ δε -φυ έ υλφεί εδώ Τυ φύμε τη ω γτμωί εό δώσυ λύτ

όε Τύ γέλσε συθωπ:«ε θ πετε λύτ πό μέ έ πόβλη π-

μ Μπεε με ψξεε εό, λλ μπε σ σ-χίσε β τ πδεξετε λέω λθε Πώτ θ πε-θυ πλλί πό σ

Π όλ υ θτό τυ έμε ε , γτίπλλ βέλη τ έτμ σ χδέ, πεμέτ τη ετλυ χηγύ πόλ πυ Τύ φύσε ππλί Ξωτύ τω πό γί χώ τ μδύ υ, π θέβσ τ θσμ σόχ υ Κε πό τυ εχθύ υ

δε τ όσ πυ μπεί τυ επεθε με γυμόσπθ Μ ξφ Τύ έσυψε βλέπτ μεέ πέτεστη η υ πμύ μπστ σ πόδ τυ Τη δ στγ-μ έ πμ θυμωμέ πό πεφ λόγ τυ εόξευσε έ βέλ σημδεύτ σ πόσωπ Τ βέλόμω πέσε πό πω υ Τύ πετχτηε πω σχδ τόξυ πυ ελευθεώε έτξε μ πέτ ε

τυ πλύ δυ ευθύβλ Κ πμ σωσηετω με σπσμέ τ ί«Μπεί σ είμ π χσμ ωτό, στη θέση υ

ύ υ υχου» , είπε ύ Κ γυί σ Φόγυεγείπε: «Α είσ χηγό, δε πέπε φε τυ εσυ ίχυ χωί τη ετλ σου

«ε τυ φω πτησε Φόγυεγ «Αλλ βεη μω τυ μέσω Θ σε πω ση θέση υ, με υπ-

ύ λύτε π' υτό«Θ σε υπούω , επε Τύ «όσ εσ χηγό σε

0



Ο Ο Μ Ο ΡΝΟΜΟ

λα σα αφορο έα αρχηγ Αλλ η ελογή ες αορ-γου μέλους γα μα συρά δε εία μο του αρχηγο, ο-μίtω ρέε α αουστο λες ο φωές Υάρχε αείς εδώου δε του είμα ευρσδεος »

τε δο α ους αράομους μίλησα εατίο του Κα οέας ήα φίλος του ερο ο ομά του ήτα Ολρατ

«αράξεος τρος α μες σε μα συροφά», είε «σο-ώοας έα α ους αλτερους άτρες μας» Οχ χωρίς λγο», αάησε ο ορ «Ελάε ε Θα σας

ατμετωίσω α τους δο μαtί με λα ή μο με τη δαμηΤε θα δείε α είμα αάλληλος γα ααασήσω έα α ους αλερο άρες σας Αλλά α γίε με ξα η δομασία ρέε α έχω εγώ έα» Κα ήγε ρος το μέρος τους,αλλά ο Ολρα υοχώρησε α δε ήθελε α μοομαχήσε Ο άλ

λος έταξε άτω το τξο του α λησίασε α ροϋατήσε τοΤορ Αυς ήα ο Ατργ α το Ντορλμ τάθηεμροστά στο ορ α ο οίαξε α άω μρ άω

OXl, είε ελά ουώας ο εφάλ ου «Δε είμα δελς ά ου λο ξέρου Αλλά δε μορώ α τα βγάλω έραμαtί σου Καείς εδώ δε μορεί ομίtω Μορείς α μες σησυτροφά μας, γα μέα Αλλά υάρχε έα αράξεο φως στα

μάα σου Είσα είδυος άθρωος ώς σε λέε »Νέθα ο Αδημέος" οομάtω το εαυ μ υ» είε οΤορ α Νέθα ο αοαλοσα σο εξής ο αράομοΑλλά α α σχυρtτα τ το είχα αδήσε (α με μεγάληροθυμία άουγε οο σχυρtα ο ίδο γα ο εαυ ου)δε ήθελε α αοαλψε τίοτα γα τη tωή του ή το σίτ τουΔέρα μως είχε εέσε α υψηλή θέση α αρ-λο ου δε είχε τίοτα έρα α τα λα του, τα λα αυτά ή-

τα φταγμέα α ωτά Γρήγορα έρδσε τους εαίουςτους, γατί ήτα δυατς α γεαίος α ήτα ο εδέξ ος μες

01



Δ

σα δση α αού α ο είχαν εμσοσύνη γαί δεν ήανλησο α σεφόαν ελχσα ον εαό ο λλ ον φο-βούναν όλα γα ο ξαφνού θμού ο ο σναο αανοούσαν.

ο Νόαθ ο Τούν δεν μοούσε να εσέψε, ή δεν ή-θελε, αό εηφνα Σο Νγοθον δεν γνόαν ανεί δε-

ό με ην ώση ο Φέλαγον Σον αώεο λαό οΧλεθ, σο Μέθλ, δεν ααδεχόαν να ε α σο Νολό-μν δεν ολμούσε, γαί βσόαν σε σενή ολοία α ένανα μόνο ο δεν μοούσε να ελίζε εείνη ην εοχή όθα ααφέε να δαβεί α εσμαα ν Βονών η ΣΈσ ο Τούν έμενε σο ανομο αφού οοαδήοε σ-νοφ ανθών βοηθ να ομένε ανεί ο εύολα α-οχίε η εημ. Κα εεδή ήθελε να ζήσε α δεν μοού

σε να βίσεα σε σνεχή σύγοση μαζί ο ο φηνε ναον α φαύλα έγα ο Έσ γήγοα σληαγγήθηεσε μα φχή α σχν ανθη ζή. Όμ μεέ φοέξνούσαν μέσα ο ο οίο α η αγανηση α όε γνόανείνδνο μέσα σο θμό ο. Με αό ον ααίσο α ε-ίνδνο όο εξαία η ανγη α η είνα ο χεμώναέζησε ο Τούν α έλη εείνη η χον μέχ ο ήθεμα όμοφη νοξη

Σα δση ο Τέγλν ό είαμε ήχαν αόμη μεέαγοίε νθών ο ήαν σληαγγημένο α εφλα-οί αν α ώα λίγο σον αθμό Παόλο ο δεν αγαού-σαν αθόλο ο Γαογοέθ α ο λούναν ελχσασο δύσολο χεμώνε φηναν όοα όφμα μοούσαν σεμέη όο εείνο θα α έβσαν, ελίζονα έσ να αοφύ-γον μα σνονσμένη είθεση ν ενασμένν λλ λγόε-

η εγνμοσύνη έδζαν αό ο ανομο α εσσόε-η αό α ζώα α α ην εείνο ο ο έζε ήαν α

02



ΥΡΝ ΝΜ Μ

σκυλιά και οι φράχτς τους ατ κάθ σπτι χ μγάλους φράχτς γύρω από τη γη του και ολόγυρα από τα σπτια υπήρχ όρυγμα και τχος από πασσάλους Από σπτι σ σπτι υπήρχανμονοπάτια και οι κάτοικοι μπορούσαν να καλσουν σ βοήθιασαζοντας μ κρας

Όταν όμως ήρθ η άνοιξη ήταν πικνδυνο για τους Γκαουρ

γουιθ να παραμνουν τόσο κοντά στα σπτια των Ανθρπωντου Δάσους, που μπορ να μαζύονταν και να τους κυνηγούσαντσι ο Τούριν αναρωτιόταν μήπως ο Φόργουγκ τους οδηγήσι σκάποια άλλη πριοχή. Στον νότο όπου δν χαν απομνι άλ-λοι Άνθρωποι υπήρχ πρισσότρη τροφή και κυνήγι και λιγό-τροι κνδυνοι. Τότ μια μρα ο Τούριν δν βρισκ τον Φόργου-γκ και πσης τον Αντρόγκ το φλο του. Και ρτησ πού βρ-σκονται αλλά οι σύντροφο του βαλαν τα γλια

Εχουν πάι για δικς τους δουλις, φαντάζ μαι» π οΟύλραντ Δν θα αργήσουν να γυρσουν και τότ θα φύγουμ.Βιαστικά σως Γιατ θα μαστ τυχρο αν δν ρθουν πσω τουςκαι οι μλισσς της κυψλης

Ο ήλιος λαμπ και τα φύλλα ήταν καταπράσινα και ο Τού-ριν ήταν κνυρισμνος από το άθλιο στρατόπδο των παρανό-μων και απομακρύνθηκ μόνος του μακριά στο δάσος Άθλά

του θυμήθηκ το Κρυμμνο Βασλιο και του φάνηκ ότι άκου-γ τα ονόματα των λουλουδιν του Ντόριαθ σαν απόηχους απόμια παλιά γλσσα σχδόν ξχασμνη. Μα ξαφνικά άκουσ φωνς και μια να γυνακα πτχτηκ μσα από να θάμνο. Τα ρού-χα της ήταν σκισμνα από αγκάθια και, καθς τρχ πολύ φο-βισμνη σκόντα κι πσ κάτω αγκομαχντας Τότ ο Τούρινόρμησ μ τραβηγμνο σπαθ και χτύπησ ναν άντρα που πτάχτηκ από τους θάμνους κυνηγντας την Και μόνο τη στιγμή

του χτυπήματος αντιλήφθηκ ότι ο άντρας ήταν ο Φόργουγκ.Αλλά καθς στκόταν και κοταζ κατάπληκτος το αμα στα

103



ΙΙ ΡΙ

χρα, πεάχηκε απ ους θάμνους κα ο Ανργκ κα αμά-ηε κ αυς άναυδος

«Κακ αυ που έκανες Νέθαν! φώναξε και ράηξε οπαθί ου Αλλά ο Τούρν ψύχραμος είπε ον Ανργκ

«Πού είνα οι Ορκ λοπν ους ξεπεράαε ο ρέξμο γανα η ηθεε

«Ορκ είπε ο Ανργκ «Ανηε! Και θεωρείς ον εαυ ουπαράνομο Ο παράνομοι δεν γνωρίζουν άλλο νμο πέρα απ ιςδκές ους ανάγκες Κοία λοιπν ς δκές ου ανάγκες, Νέ-θαν και άφηέ μας εμάς να κοιάζουμε ς δικές μας>

«Αυ θα κάνω είπε ο ούριν «Αλλά μερα οι δρμομας διααυρώθηκαν Ή θα αφες η γυναίκα ' εμένα θαακολουθεις ον Φργουεγκ»

Ο Ανργκ γέλαε

«Αν έ έχουν α πράγμαα ας γίνει ο δκ υ είπε«Δεν ιχυρίζομαι μπορώ να α γάλω πέρα μαζ ου μνοςΑλλά ο ύνροφοί μας μπορεί να μην πάρουν καλά αυν οκοωμ

Τε η γυναίκα ηκώθηκε κα ακούμπηε ο χέρ ης ομπράο ου Τούριν Κοίαξε ο αίμα κα κοίαξε ον Τούρν καια μάα ης άραψαν απ χαρά

«Σκωέ ον κύρέ μ υ! είπε «Σκωέ ον κ αυν! Καιμεά έλα μαζί μου Αν φέρες α κεφάλια ους, ο Λάρναχ, ο πα-έρας μου, δεν θα δυαρεηθεί α δύο λυκοκέφαλα" έχει α-ναμείψε καλά άλλους ο παρελθν»

Αλλά ο ούρν είπε ον Ανργκ:«Είναι μακριά μέχρ ο πί ης «Δύο χιλιμερα περίπου» ου απάνηε αυς «' ένα

πί με φράχη προς α εκε Αυ είχε γει έξω

«Πγανε γργορα ε», είπε ο ούρν γυρίζονας η γυναίκα «ες ον παέρα ου να ε προέχε καλύερα Αλλά δεν

104



ΤΝ ΝΜΕ Τ ΠΝΜ

θα κόψ α κεφάλια ν συνόφν μου για να αγοάσ ν εύνοιά σου ή οιδήοε άλλ » Και σήκσε ο σαθί ου Έλα!»είε σον Αντόγκ Θα γυίσουμε ίσ Αλλά αν θέλεις να θά-ψεις ον αχγό σου, έει να ο κάνεις μόνος σου Βιάσου μο-εί να σμάνουν συναγεμό Και φέε α όλα ου!»

Η γυναίκα αομακύνθκε μέσα σο δάσος και κοίαξε ίσολλές φοές ιν ν κύψουν α δένα όε ο ούιν συνέ

χισε ο δόμο ου χίς άλλα λόγια και ο Ανόγκ ον κοίαζεκαθώς αομακυνόαν με ν έκφασ ανθώου ου αναλογί-ζεαι έναν γίφο

Όν ο ούιν γύισε ίσ στο σαόεδο ν αανόμνους βήκε γεμάους ένασ και ανσυχία αί είχαν μείνει ή-δ ολύ σο ίδιο μέος κονά σε σίια ου φουούναν κα-

λά και μουμούιζαν σχόλια καά ου ΦόγουεγκΡισκάει σε βάος μας» έλεγαν Και μοεί να λώ-σουν άλλοι για ις δικές ου α λαύσεις»

όε διαλέξε νέο αχγό!» είε ο ούιν και σάθκεμοσά ους. Φόγουεγκ δεν μοεί να σας διοικεί ιααί είναι νεκός» .

Πώς ο ξέεις αυό είε ο Ούλαν. Μής έψαξες κιεσύ για μέλι σν ίδια κυψέλ Μής ον σίμσαν οι μέ-

λισσες »Όχι», είε ο ούιν Ένα σίμμα ήαν ακεό ον σκό-

σα εγώ Αλλά χάισα ζή σον Ανόγκ και γήγοα θα ε-ισέψει αυός Μεά ους είε όλα όσα έγιναν, ειλήο-νας όσους κάνουν έοιες άξεις Και όσο μιλούσε ακόμ έ-φασε ο Ανόγκ κουβαλώνας α όλα ου Φόγουκ

Βλέεις Νέιθαν!» ου φώναξε. Δεν σήμαναν συναγεμόΜοεί κοέλα να είζει όι θα σε ξαναβεί»

Αν με κ ϊδεύεις» είε ο ούιν, θα μεανιώσ ου δεν

05



ΤΑ ΠΑΙΔΑ ΟΥ ΧΟΡΝ

ης έδωσα ο εφάλ σου Τώρα πες η σορία σου α α είσασύ μ ς»

Τε ο ργ είπε με ελρίεα σα είχα συμβεί«Τ δουλεά είχε ο Νέθα εεί ααρωέμα ώρ είπε

Οχ δουλεά σα η δή μας, πως φαίεα αί α έφασα εε εχε ήδη σοώσε ο Φργουεγ υ άρεσε πολύ σηγυαία α ο άλεσε α πάε μαζί ης ζηώας α εφάλα

μας σα υφ έπαθλο λλά ο Νέθα δε η ήθελε α ηέδωε Έσ συέβη με ο αρχηγ δε μπορώ α ο φαασώ Κα άφησε ο εφάλ μου ση θέση ου, ά γα ο οποοου είμα ευγώμω α α πολύ απορημέος επίσης»

«Τε δε πσεύω ο σχυρσμ σου αάγεσα απ οΛα ου Χάορ», είπε ο Τούρ «Σο Ούλορ ο Κααραμέο αήες μάλλο α θα πρεπε α ζηήσες α μπες ση υπηρεσία ης Άγμπα Όμως αούσε με ώρα! φώαε σελους «υές ς επλογές σας δίω Ή α με δεχείε γα αρχηγ σας ση θέση ου Φργουεγ ή α με αφήσεε α φύγω Ήθα δοώ εγώ αυή η συροφά ώρα ή θα η αφήσω λλάα θέλεε α με σοώσεε, εμπρς! Θα χυπηθώ με λους σαςμέχρ α πεθάω εγώ ή α πεθάεε εσείς»

ε πολλοί έπασα α πλα ους αλλά ο ργ φώαε«Όχ! ο εφάλ που δε έοψε δε εία αηο χυπη

θούμε, πολλοί θα πεθάου χωρίς λγο μέχρ σοώσουμε οαλύερο αάμεσά μας Μεά γέλασε «Όπως έγε α μπήε σ συροφά, έσ γίεα α ώρα Σοώε γα α άεχώρο αποδείχηε αλ πρ μπορεί α αποδεχεί α πάλ Κα μπορεί α μας οδηγήσε σε αλύερη μοίρα απ ο ασαλίζουμε α σουπίδα άλλω Κα ο γεροΆλγουείπε:

« αλύερος αάμεσά μας Κάποα εποχή θα άαμε ε-μείς ο δο α ολμούσαμε Έχουμε εχάσε πολλά μως Μπο

ρεί α μας φέρε σα σπία μας σο έλος

106



Ο ΟΡΙ ΜΕ Ο ΟΜΟ

ούρν, όαν άκουσε υά α λόα έκανε σκέψ ό α-πό αυήν μκρή συμμορία θα μπορούσε να δμουρήσε έναελεύθερο δκό ου φέουδο Αλλά κοίαξε ον Άλκουν κα ονΑνρόκ κα είπε

α σπία σας λά κα κρύα α Βουνά ς Σκάς ορθώ-νονα ενδμεσα Πσω ους ενα ο λας ου λνορ κα ρωου ο σραές ς Άνκμπαν Κα αν αυά δεν σας ποούν ε

φά φορές εφά άνρες, όε μπορεί να σας οδήσω σπίασας Αλλά πόσο μακρά θα φάσουμε πρν πεθάνουμε »

Όλο έμεναν σωπλοί όε ο Τούρν μίλσε πάλΜε δέχεσε α αρχό σας Τόε θα σας οδήσω πρώα έ

ξω σν ερμά μακρά από α σπία ων Ανθρώπων Εκεί μπο-ρεί να ρούμε καλύερ μοίρα μπορεί κα όχ Αλλά ουλάχ-σον θα προκαλούμε λόερο μίσος α ο είδος μας

όε όλο όσο ήαν από ο Λαό ου Χάνορ συκενρώθκαν

ύρω ου κα ον αποδέχκαν α αρχό ους Συμφώνσαν καο άλλο λόερο πρόθυμο Κα αμέσως ους οδήσε μακρά από κείν ν περοχή

Πολλούς αελαφόρους είχε σείλε ο Θίνκολ α να ρουνον ούρν μέσα σο Νόραθ κα σς χώρες κονά σα σύνοράου Αλλά μάαα ον αναtούσαν χρονά ς φυής ου α-

ί κανείς δεν ήξερε ούε μπορούσε να μανέψε ό ήαν με ουςπαράνομους κα ους εχθρούς ων Ανθρώπων Όαν ήρθε ο χε-μώνας επέσρεψαν όλο σο αλά εκός μόνο από ον Μπέ-λεκ Όλο ο άλλο είχαν φύε αλλά αυός συνέχtε μόνος ου

Όμως σο Νίμπαρ κα σα όρεα σύνορα ου Νόραθ απράμαα δεν είχαν πάε καλά Το ρακοκράνος δεν εμφανtό-αν πα εκεί σ μάχ κα ο οξός έλεπε κ αυός Κα ο υπρέες ου Μόρκοθ αναθρρσαν κα αυξάνοναν συνέχεα

σε αρθμό κα όλμ Χεμώνας ήρθε κα πέρασε κα με ν

107



Δ ΟΥ XOYPIN

νοξη η ίθή ου ννώθη ο τίμ τλη ο νθωο του Μέθλ φοβονν ί ο ό ίχ υ-λώ τώ όλ νο του τό ό τ νό

Είχ χδόν έν χόνο ό τη φυή του ον ο Μέλ υνέχζ ν ον νζητ ν ο λίδ ου λό-υν υνέχ Στ λνή του έ βό τβ ου έλν ί οον τ' χημ νέ

μ νέ δομή Ο ό το ουνουΦον ίω έυχ ν ό ί ων Ανθώων του ου λίο μτ την νχώηη ου ον ό την οχή Εί ου- μ ξνη τοί ου υλοφοο νμ ου

ν ψηλό χοντό νθωο ή οο ολμτήτων ωών έλν μοί, μφνίτη ο δο ότω ένν ό του ουουέθ έω την όη ου Λ-νχ ου την υνηον

Πολ ήφνο ήτν ί η όη του Λνχ τονΜέλ μ λμ μτ ου χδόν δν τδέχην νμ οξουν Όμω ολ του Λυνθωου υνό-φου του δν ήθλ ν οτώ ένν λλο ου ήν ήξ ο όνομ του έθν τον λ

Μοί ν ξηή υτόν το ίφ ; ώτη ο Λνχο Ξωτό.

Μοώ δυυχώ ί ο Μέλ νθωο ον οοίο μλτ ίν υό ου νζητώ ν ί τίο λλο του Ανθώου του ου τον ον λλ του ο-δοοίη το ό ου υντωνόν βό ήοο Ο θ ομήουν νμένο υτήν η χώ όοολλοί ου δν θ μοίτ ν ντθί ί Αυήν τηχον θ ντίτ ν νηθί ή την λυθί ήη ζωή Πηίντ το Μέθλ όο ίν όμη ό

ότ ο Μέλ υνέχ το δόμο ου μ ήοο υθμό - -'

08



ΥΡ ΑΝΑΜΣΑ Σ ΥΣ ΑΑΜ Σ

ότι πέρα από το Δρόμο βρκόταν η Τάλαθ Ντρνεν η Φυλαγ-μένη Πεδάδα, την οποα παρακολουθούσαν συνχώς οι ανιχνευ-τές κα ο κατάσκοπο του Νάργκοθροντ Κα επειδή φοβούνταντον κίνδυνο, ήταν πιφυλακτκοί και ίχαν ανιχνυτές που προ-

χωρούσαν αθόρυβα ανάμεσα στα δέντρα δεξιά κα αριστρά α- πό τις γραμμς τους καθώς μετακινούνταν Έτσι αποκαλύφθη-καν ο Τούρν κα ο Όρλγκ γιατί εκεί που ήταν κρυμμένο έπ-

σαν πάνω τους τρες ανχνευτές Και παρόλο που σκότωσαν τουςδύο ο τρίτος ξέφυγε φων�oντας καθώς έτρεχε Γκόγκ! Γκό- ΟυΥΚ τσι αποκαλούσαν τους Νόλντορ ο Ορκ Αμέσως το δά-σος γέμισε Ορκ, που σκορπίστηκαν αθόρυβα και άρχισαν να τουςκυνηγούν σε μεγάλη έκταση Τότε ο Τούρν, βλέποντας ότ υ- πάρχουν ελάχιστς ελπδς να ξεφύγουν σκφτηκε τουλάχστον να τους ξεγελάσε κα να τους οδηγήσι μακρά από το μρος ό που ήταν κρυμμένο οι άντρες του Κα καταλαβαίνοντας απότην κραυγή Γκόουγκ! ότι ο Ορκ φοβούνταν τους κατασκόπουςτου Νάργκοθροντ, στράφηκ με τον Όρλεγκ στα δυτικά Οι δώ-κτες τους τους ακολούθησαν γοργά και μτά από στροφές και -λιγμούς υποχρώθηκαν να βγουν από το δάσος Κα τότε τους - ντόπσαν οι Ορκ κα καθώς πήγαιναν να περάσουν το Δρόμο,σκότωσαν τον Όρλγκ με πολλά βέλη Ο Τούριν όμως σώθηκε

χάρη στην πανοπλία των Ξωτικών και ξέφυγ μόνος του στις -

ρημές πρα από το δρόμο. Με την ταχύτητα κα την τέχνη τουκατάφερε να αποφύγι τους εχθρούς μπαίνοντας σ περιοχές που του ήταν άγνωστες. Τότε ο Ορκ φοβούμενοι ότ μπορεί νατους αντιληφθούν τα ωτκά του Νάργκοθροντ σκότωσαν τουςαιχμαλώτους τους κα έσπευσαν να φύγουν προς Βορρά

Αφού πέρασαν τρς μέρες και ο Τούρν κα ο Όρλγκ δεν εί- χαν γυρσε ακόμη μρκοί από τους παράνομους θέλησαν να

φύγουν από τη σπηλιά όπου ήταν κρυμμνο Αλλ ο Αντρόγκ



ΠΙΔΙ ΧΡΙ

δαφώνησε. α ενόσω ο παράνομο ρσκονταν στ αποκορύ-φωμα ης δαμάχης ους εμφανσηκε ξαφνκά μπροσά τουςμα γKρ�α μορφή Επτέλους ο πέλεγκ τους ε χε ρε. Πλη-σασε χωρς όπλα στα χέρα ου με απλωμένες ς παλάμες προςο μέρος τους Αυτο όμως πετάχτηκαν πάνω τρομαγμένο κα οΑντρόγκ πλησασε από πσω κα ου έρξε μα ηλά κα την έσφξε γα να του ακνηοποήσε τα χέρα.

«Αν δεν έλετε επσκέπτες α 'πρεπε να φυλάε καλύερησκοπά επε ο πέλεγκ. «Γατ με υποδέχεσε έσ; Έρχομασαν φλος κα ανα�ητώ έναν φλο. Νέαν έμαα ό ον λέτε»

«Δεν ενα εδώ, επε ο Ούλραν. Αλλά αν δεν μας κατα-σκοπεύες καρό τώρα πώς ξέρες αυτό το όνομ

«ας καασκοπεύε κ ρό», επε ο Αντρόγκ. «Αυή ήταν ησκά που μας ακολουούσε ώρα σως μάουμε τον πραγμακό σκοπό ου. α τους επε να δέσουν τον πέλεγκ σ' ένα δέ- ντρο δπλα στη σπηλά. α αφού ον έδεσαν γερά χεροπόδα-ρα, ον ανέκρναν. Αλλά σε όλες τς ερωτήσες ους ο πέλεγκέδνε μόνο μα απάντηση

Ημουν φλος με αυτόν ον Νέαν από τότε που ον συνά- νησα γα πρώτη φορά σο δάσος κα δεν ήαν τότε παρά ένα παδ ον ανα�ηώ από αγάπη κα μόνο κα γα να του φέρω κα-λές εδήσες»

«Ας τον σκοτώσουμε να απαλλαχτούμε κα από ην καα-σκοπεα ου», επε ο Αντρόγκ εξοργσμένος α κοαξε ο με-γάλο όξο του πέλεγκ έλονας να το κάνε δκό ου, γατ ή-αν οξότης Αλλά μερκο με καλύτερη καρδά δαφώνησαν καο Άλγκουν ου επε:

« αρχηγός μπορε να γυρσε. α όε α ο μετανώσες,αν μάε ό ου σέρησες ταυόχρονα έναν φλο κα ς καλέςεδήσες που έφερνε».

«εν πσεύω αυτά που λέε το Ξωτκό επε ο Αντρόγκ



Τ Ρ ΣΤ ΠΡ Σ

«νι κτάκοος ο βσιλιά το Νριθ Αλλά ν χει - ντως ειδήσεις θ ις ει σ' εμάς Κι εμες θ κρνομε ν ενιλγος ν ον ήσομε ν ζ ήσει»

Θ εριμένω ον ρχηγ σας, εε ο έλεγκ«Θ μενεις έτσι μέχρι ν μιλήσεις εε ο ΑνργκΤτε με ρκνηση ο Ανργκ άησν τον έλεγκ δε-

μένο στο δένρο χωρς τροή κι νερ κι οι διοι κάθισν εκε

κοντά ρώγονς κι νοντς Ατς μως δεν τος εε τοτε άλλο Αού έρσν δο μέρες κι δο νύχες με ονρο οι άνδρες θύμωσν κι άρχισν ν οβούντι κι νυ

ομονούσν ν ύγον ι ερισστεροι τώρ ήν ρθμοι νκοτώσον ο ωικ Κθώς έεε η νύχτ σγκενρώθηκνλοι γύρω ο κι ο ύλρν έερε έν δλ η μικρή ω-ιά ο ήν νμμένη στο άνοιγμ ης σηλιάς μως εκενηη στιγμή εέσρεψε ο Τούριν τά νονς θρβ ως σνή-θιζε άθηκε στη σκιά σω τον κλοι ων νδρών κι εδετο κτβεβλημένο ρσωο το έλεγκ σο ως ο δλού

Ττε ένιωσε σν ν ον χύησε βέλος κι ν 'λιωσε ξνικάη γωνιά μέσ ο κι τ μάι ο γέμισν δάκρ οσγκρτούσε κιρ Πετάχηκε άνω κι έτρεξε σο δένρο

έλεγκ! έλεγκ!» ώνξε Πώς βρέθηκες εδώ Κιγι εσι δεμένος Έκοψε μέσως τ δεσμά ο λο ο κι

ο έλεγκ έ εσε στ χέρι ο.τν ο Τούριν άκοσε λ σ το εν οι άντρες, θύμωσεκι λήθηκε Αλλά ρώ σχολήθηκε με τον έλεγκ σοτον εριοιν με ις οιες uνηες εχε σκετν τη ζωήο στ δάση κι ο θμς το σράηκε ενά ντι σον ε ο σχνά σκτωνν γνώσος ο ος έινν κοντά σλημέρι ος ή σις ενέδρες ος, κι εκενος δεν ο εμδιζε Κισχνά ο διος μιλούσε άσχημ γι ο βσιλιά Θνγκολ κι τ

κρζ ωικά κι έσι έιγε κι τς ν οι άνρες ο εχν

3



ΠΔΙ Τ Ρ

εταχερστεί το πέλεγκ σα εχθρ τε γρσε ε πκραστους άτρες

«Φαήκατε σκλρο» επε «κα χωρς λγο Ποτέ έχρ τώ-ρα δε έ χουε βασαίσε αχάλωτο Όως σε αυτή τ κατά-στασ ας έερε �ωή που �ύε, α εραστε σα Ορκ Ά ο-ες κα άκαρπες ήα λες ο πράξες ας υπρετούσα οτο εαυτ ας κα έτρεα το ίσος στ καρδά ς»

λλά ο τργκ είπε:«Κα ποο θα πρεπε α υπρετούε α χ το εαυτ αςΠοο θα πρεπε α αγαπάε τα λο άς σού»

« α δκά ου χέρα τουλάχστο δε θα στραού εά τα σεΞωτκά ή θρώπους» είπε ο ούρ «Η Ά γκπατ έχε αρ-κετούς υπρέτες ο άλλο δε θέλου α δώσου αυτ το ρκο α�ί ου θα συεχίσω ος»

τε ο πέλεγκ ά οξε τα άτα του κα σήκωσε το κεάλτου.

«Όχ ος!» είπε « ώρα επτέλους πορώ α σου πω τα έα ου Δε είσα παράοος κα το οα Νέθα δε σου τα-ρά�ε Όποο σάλα καταλογστκε στ συπερορά σου έχεσυγχωρεθεί Εδώ κα έα χρο σε αα�τύ γα α σε καλέσου πσω ε τές στ υπρεσία του βασλά Πολύ καρ τώρα λεί- πε το Δρακοκράος

λλά ο ούρ δε έδεξε χαρά ε αυτ το έο κα καθτα γα πολλή ώρα σωπλς ατ ε τα λγα του πέλεγκ ασκά είχε πέσε πάλ πά ω του

«ς περάσε αυτή ύχ » είπε τελκά «ετά θα δαλέξωΌ,τ κ α γί ε πρέπε α ύγουε απ αυτ το κρσύγετο αύ-ρο Γατί δε θέλου το καλ ας λο σο ας tτού

«Καες απ' σους ας αα�τ είπε ο τργκ κα έρ-ξε α άγρα ατά στο πέλεγκ

ο πρωί ο πέλεγκ έχοτας ήδ

θεραπευτεί απ τους π&



Ρ ΕΣ ΣΣ ΠΡ Σ

νο το με ον τρόπο των παλών Ξωτών μλησε σον Τούρν παράμερα

«ερμενα να αρε με α να πο σο 'φερ » επε «Σ-γορα θα γρσε τώρα σο Ντόραθ» α παραάλεσε τονΤούρν να το άνε αό με όλο το δνατού ρόπο Αλλάόσο πο πολύ ον παρανούσε τόσο περσσόερο ανστεότανο Τούρν αρ όλα ατά ανε λεπομερε ερωτήσε στον

πλεγ σεά με ην ρση ο Θνγολ Τόε ο πλεγο επε όλα όσα γνώρ�ε α τελά ο Τούρν επε«Δηλαδή ο άμπλονγ αποδετηε φλο μο όπω φα-

νόαν άποτε;»«άλλον φλο τη λήθε » επε ο πλεγ «α αό

ήαν το αλύτερο ελιά Αν α η απόφαση θα ήαν λγόεροδαη αν δεν πήρε η μαρτρα τη Νλλα ατ Τούρν γα- δεν μλησε γα την επθεση ο Σάερο στον άμπλονγ;

Τόε μπορε να εξελσσονταν ελεω δαφορεά α πράγματαΚ πρόσθεσε Koτά�oνα ο άνρε πο ήταν ξαπλωμνοονά σο στόμο τη σπηλά μπορε να ρατούσε αόμη τοράνο σο ψηλά α να μην εε ξεπσε σε αή την αά-σαση

πορε να θεωρε ό ξπεσ επε ο Τούρν «πορεΑλλά τσ γνε α μο όπηε η λαλά Υπήρε μομφή στα

μάταο

ωρ να με ρωτήσε ποτα γα μα πράξη πο δενεα άνε εγώ Η Ανθρώπνη αρδά μο ήαν περήφανη όπωεπε ο βασλά α σ ενα αόμη πλεγ οθάλον Δενθα ανετε αόμη να επστρψω στο νεγροθ α να πομε- νω βλμματα οο α σγώρεση σαν παραστραημ νο αμεανοημνο παδ Θα πρεπε να δώσω σγώρεση ό να λά-βω α δεν εμα πια παδ εμα άνρα σύμφωνα με το εδομο α ω σληρύνε από η μορα μο

Τότε ο πλεγ λπήθηε



ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Τ XOYPIN

«Τ θα άνες ότε;» ρώτησε«Θα αραμείνω ελεθερος» είε ο Τορν «Αυτή ην ευχή

μου έδωσε ο Μάμλουνγ όταν χωρίσαμε. Η χάρη ου Θίνγολδεν θα δοθεί α στους συντρόφους της τώσης μου έτσ νομ-tw Αλλά δεν θα χωρστώ τώρα α αυτος αν δεν θέλουν αυτοί να χωρσον αό μένα Τους αγαώ με τον ρόο μου, αό-μη α τον χερότερο α' αυτος λίγο Είνα αό τη δή μου φυ-

λή α άοο αλό υάρχε στον αθένα ου μορεί να αλ-λεργηθεί Νομίtω ότ θα σταθον δίλα μου»«Βλέες με μάτα δαφορετά αό α δά μου» είε ο

Μέλεγ «Αν ροσαθήσες να τους αοόψες αό το αό,θα σε αογοηεσουν Αμφβάλλω γ αυος α ερσσότεροα όλους γα έναν.

«Πώς μορεί ένα ωτό να ρίνε Ανθρώους;» είε ο Τορν

«Όως ρίνε όλες τς ράξες, αό αυό ου συμβ ίνε α άντησε ο Μέλεγ, αλλά δεν είε τίοε άλλο οτε α μλη-σε γα την αία του Ανρόγ σον οοίο υρίως οφελόταν ηαομεταχείρσή του ατί βλέοντας τς δαθέσες ου Τορνφοβόταν μήως δεν τον σέψε α ληγώσε έσ την αλάους φλία γεγονός ου θα ον οδηγοσε άλ στην ροηγομεν κακή t ωή του.

«Θα μείνες ελεθερος, λες, Τορν φίλε μου» είε «Τ εν

νοείς με υτό; «Θέλω να είμα ε εφαλής ων διών μου ανδρών α να ά-

νω όλεμο με ον δό μου τρόο αάνησε ο Τορν «Όμωςσ αυτό τουλάχστον έχε αλλάξε η αρδά μου Μετανώνω γαόλα μου τα χτυήματα ετός αό είνα ου σρέφοναν ενάνταστον Εχθρό των Ανθρώων α των Ξωών α άνω α' όλαθα ήθελα να σ έχω δλα μου Μενε μαtί μου

«Αν μείν μαtί σου θα το άνω εεδή

με οδηγεί η αγάη α



Τ Υ ΕΣ ΣΤ ΠΡΥ Σ

χ η ύνεη είε Μέλεγκ «Η καρά υ ε ρεεί ρέε να ερέψυε Νραθ υ αλλύ αλώ- νεα κά ρά ας

«Παρ' λα αυά εγώ εν θα ά εκε είε Τρν«Αλίν! είε Μέλεγκ. «ς αν αέρας υ αγα-

ά γ υ κα κανε ς εθυες υ αρλ υ βλ- ε ς κακές υνέεες υχρώ η θέληή υ Αν υ �η

ήες να είν θα είν».«Αυ είνα λύ κ λ!» είε Τύρν Μεά αενε ξαφ- νκά αίλης καθώς κα ίς ανλήφθηκε η κά κα άλευεε ην ερηφάνα υ η ία εν ν άφηνε να γυρίε ίΚαθαν έ γα λλή ώρα κα κεφαν α χρνα υ είχεαφήε ί υ

Βγαίννας ξαφνκά α ς κέψες υ ράφηκε νΜέλεγκ κα εί ε

«Η κέλα υ ανέφερες αν κα εν η θυάα ώρα, ης χρώ λλά γα η αρυρία ης Δεν ρώ να η φέρ υαλ υ αί ε ρ κλυθύε Τε Μέλεγκ νκαξε αράξενα

«αί είε «Τύρν �oύες άνα ε ην καρά υ κα υαλ υ ακρά αν ήυν κρς υνήθ�ες να εραάς ε η Νέλλας άς

«Αυ ρέε να ήαν ρν α λύν καρ είε Τύρν«Ή έ υ φαίνεα ώρα η ακή υ ηλκία κα α ίχληη Kεά�ε εκς α ην ανάνηη υ ύ υ αέραυ Νρλν αί υνήθζα να εραώ ε α ξκήκέλα άς»

Ις γα να άθες αυά υ ρύε να υ άξε ε ε Μέλεγκ «έ κα αν ήαν αλώς ερκές λέξες α' ηγλώα ν Ξκών ναα ν λυλυών υ άυς Τυ-

λά χν εν έχες ξεχάε α ναά υς Αλίν αί ν

7



ΤΑ ΠΑΙΔΑ Ο ΟΡΙΝ

νθρών Υάρον κι άλλ δενά τ Μέγ έρ τδκά ο κθώς κ λγές ο δεν έον γίνε κνέν - λο Πργμτκά ρί� ν κέφτομι τ τ τικά κ οιΆνθροι δεν ρέει ν νντιοντ ή ν �oν μ�ί

Ο Τορν δεν είε τίοτ, λλά Koίτ�ε γι ολλή ώρ τονΜέλεγκ ν ν θελε ν διβάε ο ρ το το γρφοτν λγν το Η Νέλλς το Ντριθ δεν τον ξνείδε οτέ

κι κιά το έρε τήν Τώρ ο Μέλεγκ κ ο Το-ρν τράφκν ε άλλ θέμτ κι άριν ν �τoν ο ρέε ν άνε

«ς γρίομε το Ντίμρ, τ βρει νορ, ο ο-λεμομε κάοτε μ� εε ο Μέλεγκ με ενθομΜς ρεά�oντι εκεί τί τελετί οι Ορκ έον βρε έννδρμο κι κτεβίνον το ΤάορνοΦοιν ερνώντς - το Πέρμ το Άν>

«Δεν το θμάμι είε ο ΤορινΟ δεν ομκρνθήκμε οτέ το ολ τ νο-

ρ, εε ο Μέλεγκ «Όμς έες δει τς κορφές τν ρι-έγκρμ το βάθος κ τ ντολκά τος τς κοτενές λγές το κργκοροθ νάμεά τος βρίκετι το Άν ά ν - τις ψλές γές το Μίντεμ Είν δρμος δκολος κι ε- κίνδνος μς ολλο τώρ τον ερνον κ το Ντμρ ο λιά �oε ερνκά οφέρει κάτ το Σκοτειν έρ

κι ο Άνθρο το Μρέθλ είνι ροβλμτμένο το Ντί-μρ ε κλώ

«Όι δεν θ ά ί τ �ή μο είε ο Τοριν «Οτεμορώ ν έρθ εκολ το Ντίμρ τώρ νάμε κλά ο Σί-ριον, ρς γέφρες κι ρς εάμτ κάτ το Μρί-θ μέρ μκριά τ βρε Είν εκίνδνο ν τον εράες ρά μνο το Ντρθ Όμς δεν θ μ το Ντριθεικλομενος τν άδει κι τ γώρε το Θίνγκολ.

11



Τ ΕΣ Σ Σ Π Σ

ε ότι έχει νει σκλρό Τούριν Κι ενι λήθει νμε υό εννοούσε εροκέφλο Τώρ ενι δική μου σειράΘ φύω με ν άδειά σου όσο ιο ρήορ μορώ κι θ σεοχιρεήσω Αν θέλει ρμτικά ν έχει τον Τοό δ λσου ν�ήτσέ με σο Ντμρ Κι ο Τούριν δεν εε τοεάλλο.

Τν εόμεν μέρ εκνσε ο Μέλεκ κι ο Τούριν ροχώ-ρσε μ� ου όσ όσσ φάνει έν βέλο λλά ρέμενεμλτο

Αοχιρειόμστε λοιόν ιε ου Χούριν;» εε ο Μέ-λεγκ.

Αν θέλει ρμικ ν κρήσει ο λόο σου κι ν με- νει δλ μου άνσε ο Τούριν «όε ν�ήτσέ με σοΆμον Ρουδ» Έτσι μλσε ειόλι κι χωρ ν έχει ενω-σ τον εριμένει Αλλιώ υτό ενι ο ελευο μ ο- χιρεισμό

Ισω υό ενι το κλύτερ εε ο Μέλεκ κι ήρε οδρόμο ου

Λένε όι ο Μέλεκ ύρισε σω στο Μένεκροθ κι εμφν-σκε σον Θνκολ κι Μέλιν κι ου εε όλ όσ ε χν

συμβε εκό μόνο ό ν κκομεχερισ ου εχε ό ουσυνρόφου ου Τούριν. Τότε ο Θνκολ νστένε κι εε:Ανέλβ ν εμι έρ ου ιου του Χούριν κι υό δεν

μορώ ν το θεήσω εε ό ά εε ό μσο εκτό νυρνούσε ο διο ο Χούριν ο εννο. Τι ερισσόερο θ ήθελε

ν κάνωΑλλά Μέλιν εεΘ λάβει ώρ έν δώρο ό μέν Κουθάλιον ι τ

βοήθειά σου κι ν τιμή σου ιτ δεν έχω ο ιο ολύ

1

ι

Ι



Α ΠΑΔΑ Ο ΟΡΙ

μ δώ» υ έδε έ πόθεμ λέμπας, ψμί Ξκώ υλγμέ ε φύλλ πό ήμ ήμ πυ έδε ή φργμέ υς κόμπυς με φρ-γίδ ς βίλς έ δκ πό λευκό βυλκέρ με ήμ εός μδκύ λυλυδύ Τελπέρ Γί ύμφ με έθμ λάλε δήρ κ πρφρά υήςς ρφής γό μό πό βίλ Αυό ψ μί

Μ πέλεγκ». εί πε «θα σε βοηθήσει στις ερημιές και το χειμώ να και θα βοηθήσει κι εκείνους πο θα ε πιλέξεις. Γατί το δί νω ώ-

ρ σ' εσέ ν ν μιράσεις ό πς θέλεις νί γι μέ ν» Σε ί-

π δε έδεξε έλ μεγλύερ εύ Τύρ πόό με υό δώρ Γί Έλ ρ δε εί επρέψε π-έ ς όε υς Αθρώπυς φάε υό ψ μί κ πά- υς επέρεψ έκε

Τ ότε ο Μ πέλεγκ έφυγε α πό το Μένεγκροθ κι γύρισε στ βό-

ρε ύρ όπυ είε πί υ κ πλλύς φίλυς Αλλάό ήρθε εμώς κ πόλεμς κόπε ξφκά ύ- ρφί υ έ κ πέλεγκ δε ξγύρε πέκο ντά τους.

20



ΚΗΦΑΛΟ Υ

Γ ΙΑ Τ ΟΝ ΝΑΝΟ ΜΙΜ

Τ ώρα η Ιστορία στρέφεται στο ν Μιμ το ν Μ ΚΡO(l νο. Οι Μικρο

νά νοι έ χου ν ξε χαστεί προ πολλού γιατί ο Μιμ υ πήρξε ο τελευ

ταίος της φυλής του Ελά χιστα πράγματα ήτα ν γ νωστά γι' αυτούς

ακόμη και τη ν παλιά ε πο χή. Τ α Ξωτικά του Μ πελέρια ντ πρι ν α-

πό πολλούς καιρούς τους ο νόμαζ α ν Νίμ πι ννόγκριμ αλλά δε ν τους αγα πούσα ν Κ αι οι Μικρο νά νοι δε ν αγα πούσα ν κα νέ να ν ε-

κτός α πό το ν εαυτό τους. Α ν μισούσα ν και φοβού ντα ν τους Ορκ

μισούσα ν ε πίσης τους Έλ νταρ και περισσότερο α π' όλους τους

Εξόριστους. Γ ατί οι Νόλ ντορ έλεγα ν εί χα ν κλέψ ει τη γη τους και

τα σ πίτια τους. Τ ο Νάργκοθρο ντ α νακαλύφθηκε για πρώτη φορά

α πό τους Μικρο νά νους, που άρ χισα ν και τη ν εκσκαφή του πολύ

πρι ν περάσει τη Θάλασσα ο Φί νρο ντ Φέλαγκου ντ.

Κ ατάγο ντα ν, έλεγα ν μερικοί α πό Νά νους που εί χα ν εξοριστεί

121



Α ΑΙΔ Α Ο ΟΡΙ Ν

αό τ ανυόε η ανατή η αρχαα εχή. Πύ ρναό ην εσρή υ όρκθ εχαν ερανηθε ρ ταδυκά εδή δεν εχαν αρχηό κα ήαν άρθμ δυσκ-εύναν να βρυν μεαεύμαα κα η μεταυρκή υ ε- δεξόηα κα α αθέματα των όων υ μεώθηκαν τσάρχσαν να �oυν με αθραυ ρόυ κα έναν καά μ-κρόερ στ ανάσημα αό υ συενε υ στα ανακά,βαδ�oνα με σκυύ ώμυ κα ρήρα κετά βήμααΠαρ' όα αυά, ήαν κ αυ, όω κα ό άν ύ δυνα αό όσ έδεχνε ανάστημά υ κα μρύσαν να ε

βώσυν αρά μεάε κακυχε Όμω ώρα α εχαν ε-ξαανστε αό τη έσηη ό εκό αό ν μ κα υδυ υ τυ. Κα μ ήαν έρ ακόμη κα με τα μέτρα ωνάνων έρ κα ξεχασμέν

ετά την αναχώρηση υ έεκ (κα αυό ένε δεύε-ρ κκαρ μετά τη υή τυ Τύρν αό τ τόραθ) τα

ράμαα ήαν άσχημα α υ αρανόμυ εσαν βρχέεκό εχή κα Ορκ ερσόερ αό κάθε άη ρά, καέ-βηκαν αό τ Βρρά ακυθώνα ν αό ό Δρόμ α ό ν Τέκν κα έναν μάστα α όα δάση στα δυκάσύνρα υ όραθ. νωθαν εάχσα ασαε κα συχνά

ήαν κυνηημέν αρά κυνη.να βράδυ, καθώ ήαν κρυμμέν σ σκάδ χωρ ωά Τύρν ανασηκε η �ωή τυ κα θεώρησε ότ θα μρύσε να καυτερέψε. "Πρέε να βρω κά ασαέ κααύσκέτηκε "κα να ρνήσω α τ χεμώνα κα ην ενα.Αά δεν ήξερε ρ α ύ να σραε

Την εόμενη μέρα δήησε υ άντρε υ νότα μα-κρά αό όε υ εχαν έρθε αό ν Τέκν κα τα σύνρα

υ όραθ Κα μεά αό ρε μέρε αξδ σταμάτησαν στ

]22



Γ Ο ΑΟ Μ

δκές παφές δάσς ης λάδας Σν. Εκεί η γηήαν π ή κα γμνή καθώς άχtε να ανηφίtε πς αεκόπα

Λίγ αγόα έ χε καθώς έσβην γκίt φς μας β χεής μέας Τύν κα άνες να έχν κααφύγε σμα σσάδα από λόπνς πέα απλνόαν μα έκαση χί

ςδένα όπ πήχαν πλλά μεγάλα βά χα, σασμένα

μαtί Όλα ήαν ήσχα μόν π ακγόαν ήαν η βχή πέσαtε από α φύλλα.

Ξαφνκά φώναε ένας φό πεάχηκαν πάν κα είδανες μφές μ κκύλες γκtφμένες να πνύν μελάθς κνήσς ανάμεσα από ς πέες αθεμά καύσ έ- ναν μγάλ σάκ αλλά πα όλα αά κνύναν γήγα ΟΤύν ς φώναε να σαμαήσν κα άνες όμησαν πά

ν ς σαν κνηγόσκλα Αλλά άγνσ σνέχσαν δό-μ ς κα, παόλ π Ανόγκ έε μ ό δύεαφανίσηκαν μέσα σ σύπ ο ίς έμενε π πίσ ή-αν π αγός ή π βαά φμένς κα γήγα ν άπααν κα ν έαν κά κα ν ακνηπίησαν πλλά δνα6 χέα, παόλ π {lλε κα δ6γκνε σαν tώ. Αλλ6 Τύν πλησίασε κα πέπληε ς 6νς.

«Τ γίνα; είπε «αί είσ όσ 6γ Ό κ αν είνα

είνα γέκ κα μκόσμ πλ6σμα ώς μπεί να σας βλάψ»«Δ γκώνε» ίπε Ανόγκ καώνας μαμέν χέ

«Είνα Οκ ή κά π σγγενεύ με Οκ Σκώσε !»«Τ αίε αφύ εγέλασ ς ελπίδες μ ς» ίπε ένας 6λλς

π εχ πάε σάκ «εν π6χ πα εδώ μόν tεςκα μκές πέε>

Οχ» επε Τύν «ε γνε6δα Είνα απλώς ένας Ν6 νς φαν6�oμα Αφήσε ν να σηκθεί κα να μλήσ».

3



ΑΙΔ Α Ο Ο Ρ Ν

Κα έ μ έκαν ην μφάνή υ ην Ιρα ν α-ών υ Χρν. α πάχηκ γναό μπρά α πόαυ ρν κα ν κέψ γα η ή υ

«Εμα γέρ π «κα φχό. Απώ ένα Νάν όπίπ όχ Ορκ μ να όνμά μυ. ην υ αφή να μκώυν αφένη χρ αα όπ α έκαναν Ορκ

ό ρν ν υπήηκ όψυχα αά ίπ«Φαίνα φχό μ αν κα αυό ακγα παράξν γα

έναν Νάν. Εμί, έαα ίμα φχόρ νρπ χρίπί κα χρί φίυ. Αν υ έγα ό ν χαρυμ έ μό- ν από κ γαί ρκόμα μγάη ανάγκη α πρό-φρ γα ρα»

«Δν γνρ πυμί κρ> ίπ πφυακκά μ«Αυήν η γμή π ίγ !» ίπ ρν κάνα γ-

ρ υ μ πκρία κα ργμένα μάα Εν αφαέ μέρ νακμημ ανί γα υγρό ά Σγυρα α έχ έα έγα ν αυό υ».

Εχ» ίπ μ «αά ν μπρώ να ώ γα ραΕμα π γέρ γα να ή κά από ν υρ νό»

«Δν χράα να γρά ά» ίπ Ανρόγκ κα πη-ία μ ένα μαχαίρ γρό υ χέρ. «πρώ να απα-λάξω εώ».

«Κρ φώναξ μ μ μγά φό κα αρπάχηκ απόα γόναα υ ρν «Α ν χά η ή μυ χάν κ κααφγ πυ έ γαί χρί ν μ ν α ρί Δνμπρώ να ώ μα α μραώ. Υπάρχ πρόρ χώρ από παά έχυν φγ γα πάνα ό πί ίπ κάρχ να καί

«Έ η ή υ μ» π ρν.«υάχν μέχρ να φάυμ η φά > π

Ανρόγκ

24



Γ Ο Ο Μ

Αά ο Τούρ γύρσε κα ου είπε:«Α ο Μμ μας πάε σο σπί ου ωρίς δόο κα ο σπί ου

εία καό, όε έε εξαγοράσε η ζωή ου Κα δε θα ο σκο-ώσε καείς απ όσους με ακοουθού Παίρω όρκο

Τόε ο Μμ φίησε α γόαα ου Τούρ κα είπε« Μμ θα εία φίος σου, κύρε Ση αρή όμσα πως

είσα ωκό από η ομία σου κα η φωή συ Αά εί-σα Ά θρωπος κ αυό εα καύερο Ο Μμ δε συμπαθεία Ξωκά.

«Πού εία αυό ο σπί σου;» εί πε ο Αρόγκ «Πρέπε αεία πού καό γα α κααδεώ α ο μορασώ μ' έα Νά- ο Γαί ο Αρόγκ δε συμπαθεί ους Νάους Εάσες κα-ές σορες γ αυή η φυή έε φέρε ο α ου από ηΑ οή»

«Άφησα πίσω ους ερόερες σορίες γα ο εαυό ουςείπε ο Μμ «Κρίε ο σπί μου όα ο δες Αά θα ρεα-σείε φως γα ο δρόμο σας είσε Άθρωπο κα σκουουφλάτε. Θα γυρίσω γρήγορα και θα σας δηγήσω». Και τότε ση-

κώθηκε κα πήρε ο σάκο ου.Ο ό! είπε ο Αρόγκ «Σίγουρα δε θα ο επρέψες

αυό αρηγέ Δε θα ο ξααδες ποέ ο γερο-μ σκ ρά«Σκοεάζε είπε ο Τούρ «Ας μας αφήσε κάποο εέγ-

γυο. Να κραήσουμε ο σάκο σου με ο φορίο ου Μμ;»Μα όε ο Νάος έπεσε πά σα γόαα πού αραγμέος.«Α ο Μμ δε έε σκοπό α επσρέψε δε θα επσρέψε

γα έα παό σάκο με ρζες» επε. Θα γυρίσω. Αφήσε με αφύγω!

«Ό» απάησε ο Τούρ. «Α δε θέες α αποωρσείςο σάκο σου πρέπε α μείες εδώ μαζ ί ου Ίσως μα ύα κά-ω από α φυώμαα θα σε κάε κ εσέα

α μας υπηθείς μεη σερά σου» Αά πρόσεξε όπως πρόσεξα κα ο άο, ό

2



ΤΑ ΠΑ ΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΙΝ

ο έδνε εγαλύτερ αξα στο σάκο κα το φορτο του α σο έδενε να αξ�ε

Οδήγσαν το γεροΝάνο στο άθλο στρατεδ τους κ αυ-τς, καθώς ροωρούσε υρύρ�ε σε α αράξεν γλώσσα ου ακουγταν σκλρή α βαθύ σος Αλλά ταν του έδεσαντα δα εκενος ξαφνκά σώασε. α αυτο ου φύλαγαν σκο-

ά τον έβλεαν να κάθετα λ τ νύτα σωλς κα ακν-τος σαν έτρα, εκτς α τα άγρυνα άτα του ου γυάλ�ανκαθώς στρφγύρ�αν έσα στο σκοτάδ

Η βροή σταάτσε ρν α το ρω κα ένας άνεος άρ-σε να φυσά ανάεσα στα δέντρα ο άραα ήταν ο φωτενα ολλές ρογούενες έρες κα ένα ανάλαφρο αεράκ ατο Ντο άνοξε τ ουραν, λω κα καθαρ γύρω α τον ή-

λο ου ανέτελλε. Ο καθταν ακντος κα έδενε εθαένος ατ τώρα τα βαρά του βλέφαρα ήταν κλετά κα το ρων φως τον έδενε ρυτδωένο κα �αρωέν α τα γρα-τεά Ο ούρν στάθκε ροστά του κα τον κοταξε

«Υάρε αρκετ φως τώρ εετε ο άνοξε τα άτα του κ έδεξε τα δεσά του α

ταν τον έλυσαν, λσε άγρα«άθετε αυτ ου θα σας ω, ντο! εε. «Ποτέ δέ-

νετε έναν Νάνο Δεν θα σας το συγωρέσε Δεν θέλω να εθά- νω, αλλά γ αυτ ου κάνατε καρδά ου έε φουντώσε. Ανα-καλώ τν υσεσή ου.

«Εγώ ως » εε ο ούρν «Θα ε οδγήσες στο στσου έρ ττε δεν θα λήσουε γα θάνατο Αυτή ενα - κή μ θέλσ οταξε σταθερά στα άτα το Νάνο κα ο δεν άντεξε Πραγατκά, ελάστο ορούσαν να αψφήσουν τοβλέα του ούρν ταν ήθελε κάτ ή ήταν οργσένος ρήγοραγύρσε το κεφάλ του αλλού κα σκώθκε

126



Ο ΑΟ ΜΜ

«Αολούθσέ με ύρε!» είπε«Ωρ ί είπε ο Τούρι Τώρα όμ θα προσθέσ αι τού-

ο Κααλαβα τ περφάα σου. πορε α πεθάει αλ-λά δε θα σου ααβάλουμε δεσμά.

«Δε θα πεθά είπε ο «Ελάτε όμ ώρα! Κατου οδήγσε πίσ σο μέρο όπου το είχα πιάσει αι ου έ-δεε δυτιά Εεί εί αι ο σπί μου! είπε «Το έχετε δε πολ-λέ φορέ φαά�oμαι γιαί είαι ψλό. άρμπχου ο λέγαμε

πρ έρθου τα Ξά α αλλάου όλα α οόμ Τ . Τότε εί-δα ότ έδειχε το Άμο Ρουδ το Φαλαρό Λόφο που το γυ-μό κεφάλι του αόπτευε πολλέ λεύγε ερμά.

«ο έχουμε δει αλλά ποτέ από οτά είπε ο Ατρόγ.«αί ποιο ασφαλέ ρσφύγεο μπορεί α βρίσετα εεί ή ε-ρό ή οιδήποτε άλλο xρεαόμασε Το φατάσα ό ήτα ά

ποο όλπο. πορεί α ρυφεί σ ορυφή εό λόφου«Το α βλέ πει μαριά μπορε α σε προσταεύει αλύερααπό ο α ρύβεσ είπε ο Τούρι. «Το Άμο Ρουδ βλέπει μα-ρά αι πατού Λοιπό θα έρθ αι θα δ έ χε α μαδείει όσο θα πάρει σ εμά ου Αθρώπου που σου- τουφλάε α φτάσουμε εεί

«Όλ μέρα μέχρ ο σούρουπο α ειήσουμε τώρ , α- πάσε ο

ρήγορα ομάδα ίσε προ τα δυτιά α ο Τούρ προχ-ρούσε μπροσά με δίπλα του ερπαούσα προσετι-ά όα βγήα από ο δάσο α αι όλ περιοχή έδειχε άδεα α ήσυχ. έρασα τα πεσμέα βράχια αι άρχσα α α- εβαίου. Γαί ο Άμο Ρουδ βρισότα στ αατολή άραπό α ψλά ρειοό πα αάμεσα σ οιλάδε του ριο αου Νάρογ, α πά από ο περώδ χερσότοπο ορυφή

του λόφου υψόα ραόσα μέρα α παραπά.

27



Α ΠΑ Δ Α ΟΥ ΟΥ Ν

τολή πλευρά μ τση με ομμτσμ βράχ βε ργά μχρ τς ψηλς ράχες άμεσ σε μπερδεμες συ-στάδες πό σημδες σόρβους ρχ γθόδετρ ρ-�μ πά στη πτρ. Πο πρ στους τυρφώες στς χμηλότερες πλγς του Άμο Ρουδ, φτρ συστάδες πόάκ λος. Όμς το γρζο εφάλ του γ ότ πότομ γυμό μεμόο το ό ο σέρκον τε τη πτρ.

Κθώς φευγε το πόγευμ ο πράομο πλησ� στ ρ-�ά του λόφου. Έρχοτ τώρ πό τ βόρε, γτ τσ τους ε- χε οδηγήσε ο Μμ το φς του ήλου που δυε πεφτε στηορυφή του Άμο Ρουδ το έρκο ήτ ολάθστο.

Κοτάξτε! πάρχε μ στη ορυφή του λόφου» επε οΑτρόγ.

Όχ αόμη πάτησε ο Τορ .

Ο ήλος χμήλε το φς λγόστευε στ ολώμτ. Ολόφος υψότ τώρ μπροστά τους πό πά τυς, ρτήθη γτ χου άγη πό οδηγό γ τόσο φ- ερό προορσμό. Αλλά θώς συχσε τους οδηγε ο Μμ άρχσ εβου τς τελευτες πότομες πλγς, τλήφθη ότ υτός ολουθοσε άποο μοοπάτ που του τοδεχ μυστά σημάδ ή άπο πλά συήθε. Τώρ η πορε τους ε συχε ελγμος εδώ εε Koτ�δπλ τους βλεπ στς δυο μερς σοτε ος λόγγους φράγγ χάσου ή τη γη τεβε σε γυμς βρχώδες ετάσες, με γρεμος τρπες γεμάτες βάτ γά-θ. ρς οδηγό μπορε πάλευ σρφάλ επμρες μχρ βρου δρόμο.

Τελά φτσ σε πο πότομο λλά πο ομλό δφος. Π

ρσ άτ πό σς ρχ σόρβ βγή σε περά-σμτ με μροπόδρ αέΥκλος: μ σοτε ά γεμάτη γλυά

128



Ο Ο ΜΜ

μ φικά ίκρι μπρά υς χώμ εόςβράχυ, επίπεδ κι πόμ ίς δεκπε μρ ψλά λλά ύρυπ κεί ζε υρό κι δύκλ υπλίυ

«Αυ εί ι πόρ υ πιύ υ; είπε ύρ Λ- ε ό Νά ι πύ πρ Πλίε περιόερ Μιμ μπς κι λφεί κάπι χ

μά υ ελευί

ιμΟχ πόρ υ πιιύ λλά πύλ ς υλς πά

ε Μμ Κόπ ρε δεξά μπρά πό ρίζ υκρεμύ κι μεά πό είκ βμ ξφκά μάε ι ύρι είδε ό πό ρ χεριώ υ κιρύ υπρχε μι χμμε χμ πυ κ δυ πλευρς υ χώμς λλ-λκεπάζ κι άμεά υς υπρχε ά ιμ πυ ε

χρύε πρς ριερά Η είδός υ κεπμ μεμκρά ρρχικά φυά πυ είχ ις ρζες υς ε ρμς - πό πά λλά μ ά μ δκριό πόμ περώδες μπά πυ φόριζε μ κάδι Πά υάλζε ερό κ είχε υρί

Πρ μ ς ς κ βκ κρυφ μ- πάι ρβε δεξά κ ό πάλι κι φύ πρ μ υ-άδ με κύς άμυς φ ε πράι πλά-μ π όπυ μπάι υ χιζε κι χό μ ς κιςΕίχ φάει πί υ Μιμ, ΜπρεΝίμπιόεκ, πυμό ρχίες ρίες Νόρ κι Νάρκρ υ-μύ κ κείς Ά ρπς δε είχε δει π Έπεφε όμς ύ χ κι λικά είχ βε ρι κι δε μπρύκόμ δυ χμ υύ υ πράξευ μρυς

Τ Άμ υδ εφμ με μι μεάλ μάζ -

άλ κράς πό πρ με υμ επίπεδ κρυφ βρι- πλευρά υ υό είμ επίπεδ κι χεδό ε

29



=-�

Α Π Α ΟΥ XOYPIN

ράωνο που δεν φανόαν από κάτω. Γατί πίσω ου υωνόαν κορυφή ου όφου σαν είο κα στα δυτκά κα α ανατοκά έπεφαν απόομο κρεμοί από το είο ου. Μόνο από τοβορρά, όπω είαν έρθε μπορούσε να φτάσε κανεί εύκοα ανήξερε το δρόμο Από τν «πύ» ξεκνούσε ένα μονοπάτ κα πο κάω έμπανε σε μα μκρή συσάδα καεκτκέ σμύδε που

φύτρωναν ύρω από μα καθαρή μν πάνω σο βράο. Τ νροφοδοούσε μα πή σ ρίζε του βράου από πίσω, κα μέσω ενό ρυακού υνόταν σαν ευκό νήμα από το δυτκό εοτου βράου. Πίσω από το ώρσμα των δένρων, κονά σν π-ή ανάμεσα σε δυο ά αντερείσμαα από βράο δακρνόανμα σπά Έδενε ρή με μα αμή σπασμέν αίδαμπροσά. Αά πο μέσα κάτω από ο όφο ν είαν βαθύνεκα δευρύνε α αρά έρα ων Μκρονάνων στα ποά ρόνα

που ζούσαν εκεί ανενότο από τα κρίζα Ξωκά ου δάσου.

Προωρώντα μέσα στο βαθύ σούρουπο με τ Μ μπροστά πέρασαν δπα απ ίμν όπου τώρα καθρεφτίζοναν αμυδρά' ασέρα ανάμεσα σ σκέ από α καδά ων σμύδων Στοσόμο σπά ο Μ ύρσε κα υποκθκε στον Τούρν

«Πέρνα, κύρε!» είπε. «Το ΜπαρενΝτάνουεδ ο Σπίτων Λύτρων. Γα έτσ θα ονομάζεα ώρ ».

«Μπορεί», είπε ο Τούρν. «Αά θα το δω πρώΤ ». Μεάμπήκε μέσα με ον Μ κα ο άο βέπονα ό δεν φοβά-α, ακοούθσαν από πίσω ακόμ κα ο Αντρόκ που ήαν ο

πο καύποπο με τον Νάνο ρήορα βρέθκαν μέσα σε πόσκοτάδ Αά ο Μ τύπσε α έρα του κα ένα μκρό φωεμφανίσκε σε μα ωνά. Από ένα πέρασμα στο πίσω μέρο εξωτερκή σπά φάνκε ένα άο Νάνο που κρατού-σε έ

ναν μκρόδαυό.

«α Ασόσα, όπω φοβόμουν» είπε ο Ανρόκ Αά ο

\30



ΙΑ Ο Ο Μ ΙΜ

μ μίλησε γρήγρα με τν άλλ Νάν στη δκή τυς τραχάγλώσσα κα δίχννας αραγμένς ή υμωμένς απ αυά πυ άκυσε έρξ σ δάδρμ κα ξαφανίσηκ Τώρα Αντργκ ήελε να ρμήσυν.

«Να επεμε πρώ» φώναξε. «πρί να υπάρχε

λκληρη σφηκφωλά απ δατυς. Αλλά ίνα μκρί»

«Τρς μν φαντάoμα» είπ Τρν Κα πρχώρησ πρώς ενώ πίσω υ πρπασαν παράνμ ψηλαφώναςα ραχά χώμαα υ δαδρμυ Πλλές φρές έσρψανσυναντώντας απτμες γωνίες. Αλλά επτέλυς ένα αδναμφως φάνηκε μπρσά κα έφασαν σε μα μκρή αλλά ψηλή αί-υσα αμυδρά φωτσμένη με λάμπς πυ κρέμναν απ ησκά της ρφής με λεπτές αλυσίδες. Ο μ δεν ήταν εκεί αλλά ακυγαν η φωνή υ κα Τρν δηγημένς απ αυήν

έφτασ σην πρτα νς αλάμυ στ πίσω μέρς τυ τίχυoτάoντας μέσα, είδε τν μ γατσμέν στ έδαφς ίπλαυ σκαν σωπηλς Νάνς μ δαυλ Κα πάνω σ ένα πέρν κρεβά σ βάς καν ένας άλλς. «Κμ ΚμΚμ» ρηνσε γερΝάνς ξρώνoντας τη γενεάδα τ.

«ν ασχησαν λς συ βλές ίπ Τρν στνΑντργκ «Αυτή μως πυ πέτυχ τ στχ της μπρεί να απ-

δεχί κακυχη Εξαπλες α βέλη συ πλ αβασάνσα.Αλλά μπρεί να μη ήσς αρκά γα να απκήσς σνσηΑφήνντας τυς άλλυς Τρν μπήκε ανάλαφρα κα στά-

ηκε πίσω απ τν μ κα τυ μίλησε«Τ συμβαίνε άρχντα;» είπε «νωρίω μερκές εραπευτ-

κές έχνς πρώ να σ βηήσωΟ μ γρσε τ κεφάλ τυ κα τα μάτα τυ ίχαν ένα κκ-

κν φως.

«Ό χ κτς αν μπρίς να γυρίσς πίσω τ χρν κα να κ-ψς α άσπλαχνα χέρα ων ανρών σ απάνησ «Αυς

31



Α ΠΑ Ι Α Ο XPJN

είνα γ μ. Δέτηκε ένα βέλ στ στήθ Τρα είνα πέ-ρα από κάθε τένη. Πέθανε τη δύση. Τα δεσμά σα δεν με άφη-σαν να έρθω γα να τ ν θερ πεύσω

α πάλ ίκτ π είε πετρσε από καρό ανάβλσε μέ-σα στην καρδά τ Τ ύρν σαν νερό από βρά

Αλίμν» εί πε. Αν μπρύσα θα γρνύσα πίσω ατό τ

βέλ. Τρα MπαρενNτνγoεδ Οκ των Λύτρων θα ν-μr�ετα εδ στ αλήθεα Γατί είτε μείνμε εδ είτε ό θεωρτ ν εατό μ πρεωμέν απέναντί σ. α αν απκτήσω π-τέ πλύτη, θα σε πληρσω ένα vάoυεδ βαρύ ρσό γα τ γσ ω ένδεξη θλίη έστω κα αν ατό δεν θα δσε αράστην καρδά σ

Τότε μ σηκθηκε κα κίταξε γα ρα τ ν Τ ύρνΣε ακύω είπε λά σαν τ άρ ντε νά ν τ

παλύ καρύ. α εξατία ατύ νθω θαμασμό Τρα ηKαρδr μ έασε την ργή τη έστω κα αν δεν είνα αρύμε- νη. ' ατό θα πληρσω τα δKr μ λύτρα μπρείτε να μείνε-τε εδ αν θέλετε. Αλλά θα πρσθέσω κα τύτ εκεν π εξαπέλσε τ βέλ θα σπάσε τ τόξ τ κα τα βέλη τ καθα τα βάλε στα πόδα τ γ μ. α δεν θα ξαναπrσε π-τέ ύτε βέλ ύτε τόξ Αν πάσε θα πεθάνε απ ατό Ατή

την κατάρα τ δνω».Ο Αντρόγκ φβήθηκε όταν άκσε γα την κατάρα. α πα-ρόλ π τ έκανε με μεγάλ θμό, έσπασε τ τόξ τ κα ταβέλη τ κα τα έβαλε στα πόδα τ νεκρύ Νάν. Όμω κα-θ έβγανε από τ θάλαμ κίταξε με κακία τν Μμ κα μρμύρσε

Η κατάρα νάν δεν πεθαίνε πτέ λένε. πρεί να βγεόμω κα η κατάρα ανθρπ. Είθε να πεθάνε από βέλ στ

λαμό τ»

32



Α Ο ΝΑΟ Μ ΙΜ

Εκεη τη ύχτα έε α στη αθοσα της σπηλάς κα κο-ήθηκα αήσχα από τος θρήος το Μ κα το Ίπο ο άλλο γο το Πότε σταάτησα ο θρήο ε κατάλαβααλλά ότα ξύπησα επτέλος ο Νά ο ε ήτα εκε κα ο θά-λαος ήτα κλεστός ε α πέτρα Η έρα ήτα καλή πάλ καέσα στη πρω ή λακάα ο παράοο πλύθηκα στη λ η

α έφταξα ότ βρήκα γα φαγητό Κα καθώς έτρωγα ήρθεο Μ Υποκλθηκε στο Τούρ «φγε κα όλα τέλεωσ επε «Εα ε τος προγόος

το Τώρα θα στραφούε στη όποα �ωή άς έχε αποεε ακα ο έρες πο ας έο πορε α ε α λγοστές Σε καο- ποε το σπτ το Μ; Πληρώθηκα τα λύτρα κα έγ α απο-εκτά»

«Να, επε ο Τούρ.«Τότε εα κό σο γα α κατοκες εώ όπο θέλες εκτός

από το θάλαο πο εα κλεστό καες ε θα το αογεεκτός από έ >

«Σε ακούε» επε ο Τούρ . «Αλλά όσο γα τη �ωή ας εώεαστε ασφαλες ή έτσ φαετα τολάχστο Όως xρεα�όαστε τρόφα κα άφορα άλλα πράγατα Πώς θα βγαοεέξω κα ακόη πο σηατκό πώς θα επστρέφοε»

Άκοσα αήσχο το Μ α γελά«Φοβάστε ήπως ακολοθήσατε τη αράχη στη καράτο στού της» επε χ ο Μ ε τρώε αθρώπος Κα ηαράχη ύσκολα θα τα έβγα�ε πέρα ε τράτα σφήκες α�Βλέπετε εσες εστε οπλσέο κ εγώ εα εώ άοπλος. Όχ πρέπε α οραστούε εσες κ εγώ σπτ τρόφα κα φωτάκα σως άλλα κέρη Το σπτ φατά�oα θα το φρορετε καθα το κρατάτε στκό γα κό σας καλό, ακόη κα ότα άθε-

τε τς εσόος κα τς εξός. α τς άθετε ε το καρόΑλλά στο εταξύ θα πρέπε α σας οηγε ο Μ, ή ο Ίπο ο



Π Ο Ο Ν

γς τυ τ βγί ετε έξω Κ υτς θ ηγίε υ ηγί- ετε κ θ εστρέφε τ εστρέφετε θ σς ερμέ εσε κά σημεί υ θ γωρίζετε κ θ μρείτε τ βρεί-τε χωρίς δηγ Όλ κ κτά θ εί υτ τ σημεί φ

τάζμ»Ο ύρ υμφώησε σε υτ κ ευχρίστηε τ Μμ κ

ερσστερ ά τρες τυ χάρηκ Γτί κάτω τ ρωλ εώ τ κλκίρ τ κμη στ ζείθ τυ έδεχ ε ωρίμέρς γ ζσες Μ Ατργκ τ δυσρεστημέ ς

«Όσ γργρ κίζυμε μ μς τς κσες μςτσ τ καλύτερ είε «Δε έχυμε ξάρε τέ ως τώρμζ ί στς εχερσες μς έ χμάλωτ υ μς μσεί

Εκείη τη μέρ ξεκυράστηκ κ κθάρσ τ λ τυςκ εδρθωσ τ ράγμτά τυς τί είχ τρφμ γμδυ μέρες κμη κ Μμ ρσθεε κ άλλ ε υτά υείχ υς δά εσε τρες μεγάλες χύτρες κ ξύλ γ τη φωτ Κ έβγλε έξω έ σάκ

«ΣκυίδΙα είε «Δε ξίζε τ κ τ κλέψες κέτες άγρες ρίζες

Αλλά τ λύθηκ ρίζες έγ λευκές κ σρκώδες με

τς φλύδες τυς κ τ τς έβρσ τ κλ φγητ έ-μζ λίγ με ψωμ Κ ρά μ χάρηκ γτί τυς έ-λεε λύ κρ τ ψωμί είχ μ τ κτάφερ τκλέψυ

«Τ α Άγρα Ξωτκά δε ν τς ξέρου ν, Τ α Γ κρίζ α Ξωτικά δε ν τς

έχυ βρε Ο ερφ έρ τη Θάλσσ εί λύ ε-ρφ γ σκαλίσυ είε Μμ

«Πώς λέγτα ρώτησε ύρ

Ο Μιμ το ν κοίταξε λοξά,«Δε έχυ μ ρά μ στη γλώσσ τω Νά ω κ δε

134



Α Ν ΑΟ

λμ αι δ μααυμ συ Α ρώυ α ιβρσκυ γιατ ι Ά ρωι αι άληστι και σάαλι και δα σαμασυ μ χρι α ξώσυ όλα α φυά. Εώ ώρα τι ρσρύ καώ ριγυρζυ σα βλάκ μσα στι ρημιΔ α μάι άλλ αό μ α ρ όμω α άριι δικ μυ φά ι α μιλά δκαια και α μη κατασκύι

ύ α κλβι ά γλασ άλι Έχυ μγάλη ξ - Πι λύ κι αό χρυσάφι ιασμ χιμώα για μ-ρ α τι αηκύσι όω σκυρ α καρύδια και χα-μ αρχσι α συγκτρώυμ τ αόμά μα αό ό υ ω-ρμασα Αλλά σ αόηι α μζα όι δ α ααριόμυ α μικρό φρτ και μάλισα για α σώσω η ζω μυ

Ακύω ι λ» Ούλρατ υ χ κιτάξι μσα σσάκ όα ιασα ιμ Ομω δ λ α τ ααρη-

και α λόγια συ μ κά υ α αρώ ακόμη ι λύ.Ο ιμ γύρισ και καξ σκιάΕσ ι α αό τυ αόητυ υ δ α τυ ρηύσ η

ά ιξη α χά α χιμώ α», υ Εχ δώσ τ λόγμυ κι σι ρ α ιστρψω τ τ λα τ όχι μσάκ χωρ ώσ α μη σκφτ ό,ι λι α ά μ καιάιστ ά ρω Αλλά δ μυ αρσι α μ χωρζι α' ό

αιδ

ικό μυ η βα ω φαύλω σω κι αδ

αι ττ α-ραάω αό α λυρ αυσιώ αλά δ υμάμαι ω τα

χρια συ τα αάμσα σ κ α υ μ δσα και σι μ -μόδισα α ξααμιλσω μ τ γι μυ; Ότα α μιράζω ψω-μ η γη αό αόμά μυ σα δ α σ μτρσω καια τ φα α τ φα αό γαιδωρα τω συρόφω συ,όχι δικ μυ

αι ιμ φυγ Αλλά Ούλρα, υ χ ρμάξι μ

υμό τυ σω α τη λάτη τυ:Πρφαα λόγια Παρ' όλα αυτά, γρμασκαρά χ άλ

35



Α Α Δ Α Υ Χ Υ

λ πράγ άκ υ ε πρό χή λλά π κλ-ρά κ βρά Μπρεί ν υπάρχυν κ άλλ πράγ ερέ εκό πό ψωί γ πυ δεν βρήκν Ξω-κά κ δεν πρέπε ν ξέρυν Άνθρωπ!

Μπρεί ν είν έ είπε Τρν ω Νcν είπεν λήθε έν εί υλάχν όν ε πκάλεε -

νό ί πρέπε ν εφρά�ε κέψε υ Αν κλάλόγ κλνυν λό υ ωπή θ εξυπρεε υκπ όλων κλερ

Η έρ πέρε ήυχ κ κνεί πό υ πρνόυ δενήθελε ν κεβεί πό λόφ Τρν περπάε πλ ν πρ ν χλό πό άκρ υ γείυ ω ν άλλ κ κίξε γρω νλκ δυκά κ βόρε, κ θε πυ έ

βλεπε ό κρά ν κθρή όφρ βόρε ε πράξεν κννή φνενκά πό δέκρνε δά υΜπρέθλ ν νεβίνε κπράν γ ρω πό Άν πελΈβλεπε πω ά υ ρέφνν π υχνά π ό θ ή-θελε πρ κε ν κ δεν ήξερε γ π λόγ γί κρ-δά υ ρεφόν άλλν πρ βρεδυκά όπυ πλλέλεγε κρά πρυφέ υ υρν υ φνόν ό δ-κρίνε ρ κά κ νρ πρίδ υ ω βράδυ Τρν oί�ε δυκά λβίλε κθ ή-λ χήλωνε κόκκν έ ν ίχλ πάνω πό κρνέκέ κ νάε πλωνόν λάδ υ Νάργκ βυλγέν κέ

άρχε πρνή υ Τρν γυ υ Χρν νκκί υ Μ ΜπρνάνΝάνγυεδ πί ωνΛύτρω ν.

έν εγάλ δά �ωή ων πρνόων κυλε έ

3



ΓΑ ΑΝΟ Μ Μ

ως θελν Η δεν υς λεε κ είχν κλό κτφύ- εσό κι στενό κ χώρς φνε κ ερίσσευε. ί - νκάλυψν ότ σηλς θ ρύσν ν σεάσυν εκό κ ράνω ά ν xρεόν Υρχε άλλη κρόερηίθυσ βθιά ρς σ Στη λευρά είχε ν τtάκιε κνδόχ υ νβνε ερνώνς σ ό βράχ σ - ν άν κλά κρυν σ σε ρω ση λλάΥρχν είσης λλί άλλ θάλ υ ξεκνύσν ό τςκύρες ίθυσες ό ρσ νάεσά τυς ερκί διν κ άλλ ερσρι θκες. Ο Μ ξερε ηνχνη της θκευσης κλύερ υτύς κ είχε λλά δ- χε κι κβώτ ό τρ κ ξλ υ δεχνν λύ λάΌως ερσσότερ θάλ ν ώρ άδε στ λσά-σ κρνν τσεκύρ κ άλλ όλ σκυρσν κι σκ

νσν τ ράφ κ ι σκευθκες τν άδε κι τ κίνσβηστά κός ό ν κρό δωά δίλ σην εσωτερικ ίθυσ ε ν τtάκ υ βνε στ ίδ {ν ε tάκ τηςίθυσς κεί Μ δύλευε ερκς φρς, λλά δεν άφηνεάλλυς ν υν. δεν τυς είε υστκό ις κρυφς σκά-λς υ δηύσε ό σί τυ σην είεδη κρυφ τυςΆν Ρυδ Αυτ ην νκάλυψε Αντρόκ ότν ψχνε εν-σνς ς θκες ίων τυ Μ κ χάθηκε σ στς

σηλς Αλλά κράησε την νκάλυψη τν ευό τυΌλη ην υόλη χρνά δεν κνν άλλες ειδρς κ ν

κτβνν ό τ λόφ κυνι ν ψυν ρόφτ κνν συνθως σε ικρς άδες Όως ρκεό κρότύς ν δύσκλ ν βρυν τ δρό ης εσς κι, ε-κός ό τν Τ ύρν δεν τν ά νω ό ξ άνρες τυ υν θν ε συρά Πρ όλ υά βλντς ό όσι -

τν εδξ ρύσν ν φτάσυν σ κρησφύεό υς χω-ρίς η βθε τυ Μι, είχν νν φρυρό ρ κι νύχ κ

37



Δ ΟΥ ΟΥ Ν

ντά τ ργμή του ρεου τοχώματος. Α το ντο δεν ερί-μεναν εχθρούς ούτε υήρχε φος να αναρρχθεί κανείς τοΆμον Ρουδ α αυτή τν κατεύθυν. Αλλά τ μέρα είχαν τς ερτερες φορές τν κορυφή του λφου έναν φρουρ ουμορούε να δε γύρ ρος λες τς κατευθύνες. ο ατομες κ αν ήταν ο λοφολαγές, ήταν δυνατ να ανεεί κανείςτν κορυφή γατί τα ανατολικά α το τμο τς λάς υ- ήρχαν ελεκμένα καλοάτα μέχρ τς λαγές α ουμορούε να φτάε χρίς οήθεα

τ ροχρούε χρονά χρίς δενά ή ανυχίες. μς κα-θώς ερνούαν ο μέρες κα λίμν γνταν γκρίζα κα κρύα καο μύδες γυμνές κα ξαναγύραν ο μεγάλες ροχές, ήταν α- ναγκαμένο να ερνούν ο ολ χρ νο μέα τν λά. Τ -τε κουράτκαν γρήγορα α το κοτάδ κάτ α το λφο ή α

το αμυδρ μφτο τς αίθουες Κα ο ερτερο ί-τευαν τ ζή θα ήταν καλύτερ αν δεν τ μοράζονταν με τονμ. Πολύ υχνά ο Νάνος εμφανζ ταν α κάοα κοτενήγνά ή α κάοα ρτα ενώ νμζαν τ ρίκετα αλλού. Καο ήταν κοντά τους ο μ, τους έανε μα ανυχία Άρχαν να μλούν μεταξύ τους θυρτά.

μς κ αυτ τους φανταν αράξεν , με τον ούρν γ- νταν το αντίθετο Ήταν λο κα ο φλκς με το γερο Νάνο

κα άκουγε λο κα ο ολύ τς υμουλές του ο χεμώνα ουακολούθε καθταν ολλές ώρες με τον μ κα άκουγε τςγνώες του κα τς τορίες τς ζής του Κα ο Τούρν δεν τονεέλττε αν μλούε άχμα γα τους λνταρ Ο μ έδεχνεκανοομένος κα ε αντάλλαγμα έδεχνε μεγάλ εύνοα τονούρν. νο αυτ ν άφνε να με το θάαμο του δρουρ-γείου κ εκεί κάθονταν κα μλούαν γανά.

Αλλά ταν έραε το φθν ρο ο χεμ νας τους ίεε

38



ΓΑ Ο ΑΟ ΜΜ

σκληρά. ριν από χιμινό ηλιστάσι τ χιόνι κατέβηκ α- πό τ Βρρά βαρτρ από όσ τ χαν ζ ήσι σις κιλάδς των πταμών. Εκνη ην πχή και όλ και πρισσόρ όσ μγά-λων η δναμη της Άνγκμπαντ, ι χιμώνς χέρυαν σΜπλέριαντ. Άμν Ρυδ σκπάσηκ από παχ στρώμα χι- νι και μόν ι πι ανκικ τλμσαν να καβν από λόφ. Μρικ αρρώσησαν και όλι υπέφραν από την πνα.

Μια μέρα μέσα στ σρυπ ση μέση υ χιμώνα μφα- νστηκ ξαφνικά ανάμσά υς ένας Άνρωπς όπως φαινόαν ψηλός και γκώδης ντυμένς μ λυκό μανδα και κυ-κλα. Εχ ξφγι από τυς φρυρς υς και ήρ πρπα-τώνας ως η φωιά υς αμλητς. τάχηκαν όλι πάνω κιαυτός γέλασ κι έριξ πσω την κυκλα και δαν όι ήταν Μπέλγκ ξότης. Κάω από φαρδ μανδα τυ χ ένα

μγάλ σακδι μ πλλά πράγματα για η βήια ων αν-ρώπων.Έτσι Μπέλγκ γρισ κνά σν ριν υπακντας σην

αγάπη υ αν για η σνσή τυ Ο ριν χάρηκ πραγματι-κά για χ μανιώσι για τ πσμα τυ. Και ώρα χ πραγ-ματπιη η πιυμα ης καρδιάς τυ χωρς να χριασ νααπινω ή να υπχωρήσι Α λά αν Τριν χάρηκ δν έγι- ν τ δι μ τν Ανρόγκ και μ μρικς άλλυς της συμμ

ρας. Αυ πστυαν ότι χ υπάρξι πρσυνννόηση ανάμσαστν Μπέλγκ και ν αρχηγό τυς πυ την χ κραήσι κρυ-φή. Και Αντρόγκ υς παρακλυσ μ ζ ήλια καώς κά-νταν ξέχωρα και μιλσαν ι δυ υς.

Ο Μπέλγκ χ φέρι μαζ υ τ Κράνς τυ άνρ, για πστυ ότι μπρ να καν πάλι η σκέψη υ Τριν ν' αψη-φήσι αυήν η ζ ωή πυ έκαν στις ρημιές σαν αρχηγός μιας ασήμαντης συμμρας.

«Αυτό πυ συ φέρνω πσω ναι δικό συ» π σν ριν

39



ΤΑ Α Α Ο Ο Ν

βγάζνας ράνς «Τ άφηες η φλαξ ς βόρεις βάλς αλλά δεν ξ χαες ελπζ ω»

«Σχεδόν» απάνηε Τριν Δεν θα ξαναγνει όως αό» Και απόεινε ιωπηλός ιάζνας αριά ε α άια ηςψης , χρι π ξαφνιά εδε να γαλζει άι άλλ α

χρια Μπλεγ Ήαν δώρ ης Μλιαν Αλλά α αηνα φλλα δεχναν όνα φως ης φωιά αι όαν

Τριν εδε η φραγδα α άια ενααν«Τι χες εε επε«Τ εγαλερ δώρ π πρε να δώει άπα π ' α

γαπά πλ, απάνηε Μπλεγ «Αό ενα έμα ιΈδ, ψω ων Έλ ναρ π ανες άνθρωπς δεν χει γεε ωςώρ

«Τ ράνς ων παρων παρνω ε αλ διάθεηαφ φλ ξες, επε Τριν «Αλλά δεν θα δεχώ δώρααπό Νόρι θ

«Τόε ελε πω παθ αι α όπλα επε Mπλεγ «Σελε πω επης η διδααλα α ην αναρφ ης νιόης Και άφηε ς άνρες π όπως λες αν πι, να πεθάνν ην ερηά για να ιανπηθε πεα ως αό ψω ων Έλναρ αν δώρ όχι ' ενααλλά ενα αι πρώ να άνω όι θλω Μην φας αν

αλώνε ν λαιό , άλλι όως πρε να εναι πι πεινανι αι λιγόερ περφανι»Τα άια Τριν άραψαν αλλά όλς αξε ν Mπ

λεγ ααπρόωπ η φωιά ς βηε αι γιναν γρζα αι ε φων π όλις αγόαν επε:

«Απρώ φλε πώς ααδ χεαι να γρζεις πω ' ναν ό άξε Από να θα πάρω ό αν δώες αόη αι επ πληξη Σ εξς θα ε βλεες ε όλα εός από δρό

για Νόριαθ»

4



ΚΕΦΑΛΑΙΟ νι]

Η ΓΗ ΟΥ ΤΟΞΟΥ ΚΑΙ ΟΥ ΚΡΑΝΟΥΣ

Τις μέρες που ακολούθησαν ο Μπέλεγκ έκανε πολλά για το κα-λό της Ομάδας. Φρόντισε εκείνους που ήταν τραυματισμένοι ήάρρωστοι και θεραπεύτηκαν γρήγορα. ατ εκείνες τις μέρες ταΓκρtα Ξωτικά ήταν ακόμη ένας ανώτερος λαός που διέθετε με-γάλη δύναμη σοφός σε ότι εχε σχέση με τη tωή και όλα τα tw

ντανά πλάσματα. Και παρόλο που ήταν κατώτεροι στις τέχνεςκαι τη γνώση από τους Εξόριστους του Βάλινορ κατείχαν πολ-λές τέχνες πέρα από τη σφαρα των Ανθρώπων. Επ πλέον οΜπέλεγκ ο Τοξότης ήταν σπουδαίος ανάμεσα στο λαό του Ντόριαθ Ήταν δυνατός και ανθεκτικός και έβλεπε μακριά όχι μόνομε τα μάτια αλλά και με τη σκέψη και, αν xρεια�όταν ήταν γεν-ναος στη μάχη, χρησιμοποιώντας όχι μόνο τα γοργά βέλη και το

μακρύ του τόξο αλλά και το μεγάλο σπαθ του το Ανγκλάχελ.

141



Α ΠΑΔ Α ΤΟ ΧΟ Ν

Κα ο μσος ση καρδά ο Μιμ όλο και μεγάλωε μσοσε όλα α Ξωκά, όπως έχομε πει και έβλεπε με φθόο η αγάπηπο εχε ο ορι για ο Μπέλεγκ

Όα πέρασε ο χειμώας και ήρθε ο ξπημα ης φσης καιη άοιξη οι παράομο γρήγορα εχα πο σκληρή δολειά α κά-ο Η ισς ο Μόργκοθ ξαπλωόα και σα α μακρά δάχλα εός χεριο πο ψαχολεε οι προπομπο ο σραο

ο δερεοσα ις εισόδος σο ΜπελέριαΠοος γωρζε α σχέδια ο Μόργκοθ Όποος μπορε αμερήσει η απλωσά ης σκέψης εκεο πο ήα ο Μέλκορ,ο ισχρο αάμεσα σος Άορ ο Μεγάλο Τραγοδιοπο ώρα σκοειός άρχοας καθόα πάω σο σκοεό οθρόο σο Βορρά ζγιάζοας με η μοχθηρα ο όλες ις ειδήσες πο ο έρχοα εε από καάσκοπο εε από προδό-η βλέποας με α μάια ο ο ο και κααλαβαοας για

ς πράξεις κα ος σκοπος ω εχθρώ ο πιο πολλά από ό-σα φοβοα ακόμη και οι πιο σεο με εξαρεση η Μέλαη βασλσσα Σ' αή απλώοα σχά ο σκέψες ο μα εκε απογχαα σο σκοπό ος

κεη η χροιά λοιπό έσρεψε η κακα ο σις περο-χές δικά ο Σρι όπο πήρχα ακόμη δάμεις πο ο ε-αώοα Η κοόλι έσεκε ακόμη αλλά ήα κρμμέη

α ο Νόριαθ γώριζε αλλά δε μποροσε α εσβάλει ακόμηεκε Πιο μακριά ακόμη βρισκόα ο Νάργκοθρο για ο οποοκαες από ος πηρέες ο δε εχε βρει ακόμη ο δρόμο έ-α όομα πο ος προκαλοσε φόβο κε ζοσε ο λαός οΦρο με κρμμέες δάμες Και μακρά από ο Νόο πέρααπό α λεκά δάση με σημδες ο Νμπρεθιλ από α παράλαο Αρβέρε και ς εκβολές ο Σριο φήμες έρχοα για αΛιμάια ω Πλοω Δε μποροσε α φάσε εκε α δε έπε

φα πρώα όλα α άλλα

42



Η Ο Υ Ο ΞΟ Υ Ο Υ Κ Ο

Έσι ώρα, ολοέα και περισσόεροι Ορκ καέβαια από οΒορρά Έρχοα μέσα από ο Άαχ πήρα ο Νμπαρ και λυ-μαοα όλα α βόρεια σορα ου Νόριαθ Καέβαια απόο αρχαο δρόμο μέσα από η μακριά σεωπό ου Σριο περοσα ο ησ όπου κάποε σεκόα η Μας Τριθ ου Φ-ο και από κει διέσχιζα η γη αάμεσα σο Μάλουι καιο ριο και, περώας από ο δάσος ου Μπρέθιλ, έφαα

σις Διαβάσεις ου Τέιγκλι Από κει ο παλιός δρόμος έμπαιεση Φυλαγμέη Πεδιάδα και καόπι περώας δπλα απόους πρόποδες ω υιπέδω που καόπευα ο Άμο Ρουδ,καέβαιε ση κοιλάδα ου Νάρογκ και έφαε ελικά σο Νάρ-γκοθρο Όμως οι Ορκ ακόμη δε εχα προχωρήσει πολ σεαυό ο δρόμο α ώρα σις ερημιές υπήρχε έας ρόμοςκρυφός και πάω σο κόκκιο λόφο υπήρχα μάια που έβλε-πα α πάα και που ποα δε ους προειδοποιοσε γι' αυά

Εκεη η άοιξη ο ορι φόρεσε πάλι ο Κράος ου άορ και ο Μπέλεγκ ήα χαρομεος Ση αρχή η ομάδα ουςεχε λιγόερους από πεήα άρες, αλλά η έχη ου Μπέ-λεγκ και η αδρεα ου Τορι έκαα ους εχθρος ους α ο-μζου όι πρόκειαι για ολόκληρο σραό Κυηγοσα ουςαιχευές ω Ορκ, καασκόπευα α σραόπεδά ους και, ασυγκερώοα για α περάσου με μεγάλες δυάμεις από

κάποια σεά πεαγόα πσω από ους βράχους ή από η σκιάω δέρω ο Δρακοκράος και οι άρες ου, ηλο καιάγριοι Γρήγορα οι αρχηγο ω Ορκ έρεμα και μόο που άκουγα ο κέρας ου σους λόφους και ρέποα σε φυγή πριακόμη σφυρξει βέλος ή ραβηχε σπαθ

Όπως ειπώθηκε, όα ο Μιμ παρέδωσε η μυσική καοικαου σο Άμο Ρουδ σο ορι και η ομάδα ου, απαησε ε

κεος ο οποος εξαπέλυσε ο βέλος που σκόωσε ο γιο ου α

43



ΊΆ ΑΔΑ Τ Ν

σπάσει όξ και α βέλη και α α βάλει σα πόδια Κιμ. Και αός άθρωπς ήα Αρόκ. Τόε Αρόκ μεμεάλ θμό έκαε αό π ζήησε Μιμ π πλέ ιμδήλωσε όι Αρόκ δε πρέπει α ξααπιάσει όξ και βέλςκαι κααράσηκε α πιάσει α πεθάει με αό ρόπ

Τη άιξη εκεης ης χριάς Αρόκ αψήφησε η κα-άρα Μιμ και πήρε πάλι όξ σε μια επιδρμή από

παρεΝάεδ. Και σε αή η επιδρμή χύπησε έ-α δηληηριασμέ βέλς ω Ορκ και έφερα πσω ειμθάα και με δαύς πός Αλλά Μπέλεκ θερeπεσε ραύμα Και ώρα μσς π έρεφε Μιμ ια Μπέλεκ μεάλωσε ακόμη περισσόερ ια με αό ρό-π καθισύσε αεκπλήρωη η καάρα . Όμως «θα δα-κώσει πeλι» επε

Εκεη η Oιe σε όλα α μήκη και α πλάη Μπελέρια απλώθηκε η φήμη κάω από δέρα και πάω από ρά-κια και μέσα από α περeσμαα ω λόφω όι Τόξ και ρeoς π εχα πέσει σ Νμπαρ όπως πσεα εμφα-σηκα ξαά παρά ις όπιες ελπδες. Τόε πλλ και Ξωικάκαι Άθρωπι π ήα χωρς αρχηό διωμέι αλλά απόη-ι απμειάρια από μeχες και ήες και εKσεις καεσραμ-

μέες ααθάρρησα πάλι και ήρθα και ααζήησα ς ΔύΑρχηύς α και καες δε ήξερε ακόμη πύ βρσκεαι χ-ρό ς. Ο Τύρι δεχόα εχαρσως όσς έρχα αλλάακλθώας η σμβλή Μπέλεκ δε πήαιε καέ-α εφερμέ σ κααφύιό πeω σ Άμ Ρδ (πώρα εχε μασε χα ι Σέρ Σραόπεδ ω Πισώ).Ο δρόμς ήα ωσός μό ση αλιά Ομάδα και καες eλ-λς δε ιόα δεκός Όμως έφιαξα άλλα σραόπεδα και -

χρά ριύρω σ δάσς ααλικά ή σα ψπεδα ή σις όιες

44



Η Ο Ο ΟΥ Κ Ο ΚΡΟΣ

φέρες από ο Μέθενεγκλαν <ο Τέλος ο Δάσος») νόια ων Δαβάσεων ο Τέγκλν μέχρι ο Μπαρέριμπ μερικέςλεγες νόια ο Άμον Ροδ σην κάποε εφορη γη ανrμεσασον Νάρογκ κα ος Βάλος ο Σρov Από όλα αά α μέ-ρη οι άνρες έβλεπαν ην κορφή ο Άμον Ροδ και με σήμα-α λάβαναν ειδήσεις και ενολές

Με αό ον ρόπο πριν περάσε ο καλοκαίρι ο Τορν εί-

χε αποκήσει πολλος άνδρες κα ο δνάμεις ης Άνγκμπαν α-ναχαίσηκαν Αό μαθεηε ακόμη κα σο Νάργκοθρονκαι άρχσαν εκεί πολλοί α ανπομονον λέγονας ό αν έναςπαράνομος μπορεί να βλάψει όσο πολ ον χθρό θα μπο-ροσε να κάνει ο Κριος ο Νάρογκ. Αλλά ο Ορόνρεθ βασ-λάς ο Νάργκοθρον δεν άλλα�ε α σχέδιά ο Ακολοθο-σε σε όλα ον Θίνγκο με ον οποίο ανάλλασσε αγγελαφόροςμσικά Κα ήαν σνεός άρχονας σμφωνα με η σοφία ε-

κείνων πο πoλoγί�oν πρώα ο λαό ος και ο πόσο μποροννα δαηρήσον η �ω1 ους και α πλοη ος ενάνα σηναπλησα ο Βορρά Έσ δεν άφηνε ανέναν από ος πηκόος ο να πάνε σον Τοριν και έσελε αγγελαφόρος να οπον πως ό κι αν κάνε ή επινοήσει σο δκό ο πόλεμο δενπρέπει να παήσε ο πόδ ο ση γη ο Νάργκοθρον οε ναοδηγήσει εκεί ος Ορκ Όμως πρόσφερε άλλη βοήθε εκόςης πολεμικής σος Δο Αρχηγος αν ην xρεά�oναν κα σ'αό πισεεα ό ακολοθοσε η σμβολή ο Θίνγκολ καης Μέλαν

Τόε ο Μόργκοθ σγκράησε ις δνάμεις ο αν και επιχει-ροσε σχνά προσποιηές επιθέσεις ώσε με ς εκολες νίκεςη σγοριά ων επανασαών να γίνε περφίαλη Κα όνως έσέγινε αί ο Τορν έδωσε ώρα ο όνομα ΝορΚοαρθολ σε όλη ην περοχή ανάμεσα σον Τέιγκλιν κα ο δκό βάλο ο

Νόραθ κα παίρνονας ην κριαρχία ης, έδωσε νέο όνομα

4



Τ ΙΔΙ Ο ΧΟΡΙ

σον εαό ο, κόρθολ ο Κράνο ο ρόμο Κα η καρδάο έγνε αλα�νKή Κα ο Μέλεγκ σκεφόαν ό ο Κράνοεχε δαφορεκή είδραση σον ορν αό κείνη ο ανέμενε.Κα αναλγ�όμεν μέρε ο έρχοναν, ρβλημα�όαν.

Μα μέρα καθώ αργοερνοσε ο καλοκαρ καθόαν μα�ίμε ον ορν σο Έχαν κα ξεKρά�ναν μεά αό μα λωρη σμλοκή κα ορεία. Ο ορν είε σον Μέλεγκ

αί είσα θλμμένο κα σκεφκό Δεν ηγαίνον όλα κα-λά αό όε ο γρσε κά μο Δεν αοδείχηκε καλό οσκοό μο»

Ολ άνε καλά ώρ εε ο Μέλεγκ Ο εχθροί μα εί-να ακόμη αφνδασμένο κα φοβσμένο Κα ο μέρε μροσάμα θα είνα καλέ γα λίγο ακόμη

Κα μεά είε ο ορνΜεά χεμών , αάνησε ο Μέλεγκ. Κα μεά άλλη

μα χρονά γα όσο �ήσν να η δον» Κα μεά»Η οργή η Άνγκμαν Κάψαμε α ακροδάχλα ο Μα-

ρο ερο ίοα αραάνω Δεν θα κάνε σωΌμω η οργή η Άνγκμαν δεν είνα ακρβώ ο σκοό

κα η χαρά μ » είε ο Τορν άλλο θα ελε να κάνω»Ξέρε ολ κ λά», αάνησε ο Μέλεγκ Αλλά γ' α-

όν ο δρόμο μο έχε ααγορεσε να μλώ. Άκοσέ με ώρα

όμω Ο βασλά ή αρχηγό μα μεγάλη σραά έχε ολλέανάγκε Πρέε να έχε ένα ασφαλέ κααφγο Κα ρέε ναέχε λοο κα ολλο ο η δολεά ο να μην είνα ο ό-λεμο Με ο ολάρθμο έρχεα κα η ανάγκη γα ρόφ-μα ερσσόερα αό όσα μορεί να δώσε η γη σο κνηγοΚα έσ χάνεα η μσκόηα ο Άμον Ροδ είνα καλό μέρογα λγο έχε μάα κα αά Αλλά είνα ξεμοναχασμένο καφαίνεα ό μακρά. Κα δεν xρεά�εα μεγάλη δναμη γα να



ΓΗ Ο ΟΞΟ Ο ΚΟ

περικκλωθε εκός α ο περασπ�εαι ας σραός πολύμεγαλύερος απ' αό πο διαθομε ώρα ή κι από όσο μπρούμε α διαθσομε πο

Παρ' όλα αά θλω α εμαι αρχηγός ο δικού μο σρα-ού» επε ο ούρι Και α πσω όε θα πσω Εδώ βρσκ-μαι σο δρόμο ο Μόργκοθ και όσο εμαι εδώ δε μπορε αχρησιμοποιήσει ο δρόμο προς Νόο>>

Η εδηση για ο Δρακοκράος ση γη δικά ο Σριο -φασε γρήγορα σα αιά ο Μόργκοθ και γλασε για ώραο ούρι ο εχε αποκαλφθε πάλι αφού για όσο καιρό οεχε χάσει μσα σις σκις και κάω από α ππλα ης ΜλιαΆρχισε όμως α φοβάαι όι ο ούρι θα αποκούσε όσο μεγά-λη δύαμη πο η καάρ πο εχε ρξει πάω ο θα ακρωόα και ο διος θα ξφεγε από η κααδκη πο εχε σχεδιάσει

γι ατό ή αλλιώς όι θα επσρεφε σο Νόριαθ και θα χαε πάλι Έσι ώρα ήθελε α σλλάβει ο ούρι και α οβασασει όπως ο παρα ο α ο κάει α ποφρει καια ο ποδολώσει

Ο Μπλεγκ εχε δκιο όα επε σο ούρι όι απλώς εχακάψει α δάχλα ο Μαύρο εριού και όι εκεο δε θα -ποχωρούσε Όμως ο Μόργκοθ κρψε α σχδιά ο κι για αδιάσημα αρκσηκε α σλει ος πιο ικαούς αιχες

ο Και πρι περάσει πολύς καιρός ο Άμο Ροδ ήα περικκλωμο από καασκόπος πο καραδοκούσα απαραήρηοιση περιοχή και δε καα καμιά κηση εάια σις ομάδεςω αθρώπω πο μπαια και βγαια

Αλλά ο Μιμ εχε αιληφθε η παροσα Ορκ σις περιοχςγύρω από ο Άμο Ροδ και ο μσος πο εχε για ο Μπλεγκοδήγησε ώρα η σκοειιασμη καρδιά ο σε μια μοχθηρή α-

πόφαση Μια μρα προς από ο λος ης χροιάς επε

147



ΤΑ ΑΔΑ ΤΟΥ ΟΥΡΝ

στος άντρες στο ΜαρενΝτάνοεδ ότ ηαίνε ε το οτο τον Ίον να ψάξε α ρίες α το χεωνάτκο αόθεάτος. Αλλά ο ραατκός σκοός το ήταν να αναητήσε τοςηρέτες το Μόρκοθ κα να τος οδηήσε στο κρησφετοτο ορν.*

Παρ όλα ατά ροσάθησε να θέσε κάοος όρος στοςΟρκ ο έλασαν αί το αλλά ο Μ τος είε ότ δεν ξέρον

τίοτα αν στεον ότ θα ορέσον να άθον κάτ βασανί-οντας έναν Μκρονάνο. ότε τον ρώτησαν οο ορεί να είναατοί ο όρο κα ο Μ κατέθεσε τς αατήσες το: να τον ληρώσον το βάρος κάθε άντρα ο θα άσον ή θα σκοτώσονσε σδηρο το δε βάρος το ορν κα το Μέλεκ σε χρσόο σίτ το όταν θα ααλλαχτεί αό τον ορν κα την οάδατο να το αφήσον στον ίδο χωρίς να το εράξον Να αφή-σον τον Μέλεκ εκεί δεένο α να ασχοληθεί αί το ο Μ

Κα να αφήσον ελεθερο τον ορνΟ αεσταλένο το Μόρκοθ σφώνησαν αέσως ε α-τος τος όρος χωρίς να έχον σκοό να εκληρώσον οτετον ρώτο οτε τον δετερο Ο αρχηός των Ορκ σκέφτηκε ότορεί κάλλστα ν αφήσε τη οίρα το Μέλεκ στα χέρα τοΜ αλλά να ην αφήσε ελεθερο τον ορν. Ζωντανό στηνΆνκαντ ήταν ο δαταές το φώνησε στος όρος αλ-λά εέενε να κρατήσον τον ον όηρο. Κα τότε ο Μ

άρχσε να φοβάτα κα ροσάθησε να αναχωρήσε αό το ε-χείρηά το δαφορετκά να δαφε. Αλλά ο Ορκ είχαν το οτο κ έτσ ο Μ οχρεώθηκε να τος οδηήσε στο Μαρεν-Ντάνοεδ. Έτσ ροδόθηκε το ίτ των τρων.

*Λέγετα όμως και μια άλλη εδοχή, ότ ο Μμ δεν υνάντησε τους Ορκπμα. ύλληψη του ου του κα η αελ ους να τον βασανίσουν ή-ταν ου οδήη τον Μμ ην ροδοα του

8



Η Ο ΟΞ Ο ΚΑ ΟΥ ΝΟΣ

Έχε ααφερθεί ότ πέτρς όκς ση κρυφή τυ ΆΡυδ ήα υός κα επίπεδς από πάω αλλά α κα πλα-ές ήα απότες πρσε καείς α φτάσε ση κρυφή α-εβαίας από σκαλπάα πελεκηέα στ βράχ πυ ξεκ-σα από είσωα πρστά ση είσδ τυ σπ υΜ τη κρυφή υπήρχα φλακες κα πρεδπίησα αη πρσέση υ εχθρ Ο Ορκ όως δηηέ από

Μ έφασα στ εππεδ εσωα πρσά στη πόρα κα ρ κα Μπέλεκ απωθήθηκα στη είσδ τυ Μπαρε-Ντάυεδ Μερκ από υς άτρες πυ πρσπάθησα α α-εβ α σκαλπάτα στ βράχ σκτώθηκα από κάω από βέ-λη των Ορκ.

Ο ρ κα Μπέλεκ υπχώρησα έσα στη σπηλά κακλησα έα εάλ βράχ σ άα Σ' αυτή η δσκληκαάσταση Ατρόκ υς απκάλυψε τη κρυφή σκάλα πυ

δησε ση επίπεδη κρυφή υ Ά Ρυδ τη πία είχε α-ακαλψε ότα χάθηκε έσα σς σπηλές όπως έχυε ααφέ-ρε Τόε ρ κα Μπέλεκ ε πλλς από υς άτρεςτυς αέβηκα από αυή τη σκάλα κα βήκα στη κρήαφδά�oτας υς λίυς Ορκ πυ είχα αεβεί ήδη εκεί απόη εξωτερκή σκάλα κα πετώτας υς στ κεό α λί κα-τάφερα α απωθήσυ υς Ορκ πυ αέβαα στ βράχ αλ-λά δε είχα κααφ πάω ση υή κρυφή κα πλλ σκ-

τώθηκα από κάτω Π εαίς απ όλυς ήτα Αρόκ πυέπεσε θαάσα ραυασές από έα βέλς ση κρυφήτης εξωτερκής σκάλας

όε ρ κα Μπέλεκ ε υς δέκα άδρες πυ τυςείχα απείε υπχώρησα στ κέτρ της κρυφής όπυ υ-πήρχε α όρθα πέτρα κα κάτας έα δακτλ ρω ηςσυέχσα α αα έχρ πυ σκτώθηκα όλ εκτός απότ

Μπέλεκ κα

ρσ

υς πίυς Ορκ έρξα δί

9



ΤΑ ΠΑΙΔΑ Ο ΧΟΡΝ

χυα Το Τορι ο έδεσα και ο πήρα μαtί ους Το Μπέ-λεγκ που ήα ραυμαισμέος ο έδεσα κι αυό αλλά οάφησα εκεί με ους καρπος και ους ασραγάλους δεμέουςσε σιδερέιους πίρους καρφωμέους ση πέρα

Οι Ορκ βρήκα ο άοιγμα ης μυσικής σκάλας και καε-βαίοας από η κορυφή μπήκα σο ΜπαρεΝάγουεδ καιο βεβήλωσα και ο λεηλάησα Δε βρήκα ο Μιμ που πα

ρέμεε κρυμμέος μέσα σις σπηλιές ου και όα έφυγα απόο Άμο Ρουδ, ο Μιμ εμφαίσηκε ση κορυφή και πηγαίο-ας εκεί όπου κειόα ο Μπέλεγκ ακιηοποιημέος ο κοί-αξε χαιρέκακα εώ ακόιtε έα μαχαρι

Αλλά ο Μιμ και ο Μπέλεγκ δε ήα οι μόοι tωαοί πάωσο πέριο ψωμα Ο Αρόγκ α και θαάσιμα ραυμαισμέ-ος, πλησίασε έρποας αάμεσα σα πώμαα και αρπάtοαςέα σπαθί προσπάθησε α καρφώσει ο Νάο Ο Μιμ, σρι-

γκλίtοας από φόβο έρεξε ση άκρη ου γκρεμο και εξα-φαίσηκε καεβαίοας έα απόομο και δσβαο μοοπάιπου ήξερε Ο Αρόγκ επισραεοας ις ελευαίες ου δυ-άμεις, έκοψε α λουριά και ις αλυσίδες που έδεα Μπέ-λεγκ και ο ελευθέρωσε Και πεθαίοας είπε

Τα ραμαά μου είαι πολ βαριά ακόμη και για α δικάσου γι ροσόφι

50



ΚΕΦΑΛΑΙΟ Χ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΟΥ ΜΠΕΛΕΓΚ

Ο Μπέλεγκ γύρεψε τον Τούριν ανάμεσα σους νεκρούς για να

το θάψει. Αλλά δε μποροσε α βρει ο πτώμα ου. ότε

κατάλαβε ότι ο γιος του Χούρν ήαν ακόμη ζωνανός κα ότι

τον μεέφεραν σην Άνγκμπαντ. Αυτός όμως, παρέμενε α

ναγκασκά σο ΜπαρενΝάνγουεδ μέχρ να επουλωθον τα

ραύματά ου. ότε ξεκίνησε με ελχισες ελπίδες να βρει α

ίχνη των Ορκ και τα εντόπισε κοντά στς Δαβάσες του Τέ-

γκλν. κε χωρζονταν' μερκά περνούσαν από τς παρυφές

ου Δάσους του Μπρέθλ και πήγαναν προς ο Πέρασμα ου

Μπρίθιαχ, ενώ άλλα έσριβαν δυκά. Και ήαν ολοφάνερο στον

Μπέλεγκ ότι έπρεπε να ακολουθήσει εκείνα που πήγαναν α-

πευθείας και με μεγαλερη αχύηα σην Άνγκμπαν τρα

βώντας προς ο Πέρασμα ου Άναχ Έσ διέσχσε ο Νμπαρ

15



Δ ΟΥ ΧΟ Υ

αι ανέβηε σο Πέρασμα ου Άναχ αι μπήε σα ΈρενΓόργοροθ α Βουνά ου ρόμου αι από ε σα υπεδαάουρνουΦοιν σο Δάσος ης Νχας μια περιοχή ρό-μου αι σοεινής μαγεας περιπλάνησης αι απόγνωσης

Ο Μπέλεγ νυχωμένος σε αυήν η φριή περιοχή απόχη διέρινε ένα μιρό φως ανάμεσα σα δένρα αι πλησιά-ζονας βρήε ένα Ξωιό να οιμαι άω από έν μεγάλο

ξερό δένρο δπλα σο εφάλι ου ήαν μια λυχνα από ηνοποα εχε γλισρήσει ο άλυμμα όε ο Μπέλεγ ξπνησεο Ξωιό αι ου έδωσε αι ο ρώησε ποα μορα οεχε φέρει σ αυό ο ρομερό μέρος Και ο Ξωιό ου επεόι ενα ο Γουνορ ιος ου Γουλν

Ο Μπέλεγ ον οαξε με θλη για ο Γουνορ δεν ή-αν παρά μια συφή α δειλή σά ης προηγομενης μορ-φής αι ης ανδρεας ου, όαν ση Μάχη ων ΑναρθμηωνΔαρων ο ριος ου Νάργοθρον έφασε ως ις διες ιςπλες ης Άνγμπαν αι εε αιχμαλωσηε ια ο Μόργοθ σόωσε ελάχισους από ους Νόλνορ που αιχμαλώισελόγω ης δεξιοσνης ους σην εξόρυξη μεάλλων αι πολι-μων λθων Και ον Γουνορ δεν ον σόωσε αλλά ον έβαλε να δουλεει σα ορυχεα ου Βορρά Οι Νόλνορ εχαν πολλές από ις φεανοριανές λυχνες, άι ρσαλλους ρεμα-

σμένους σε ένα λεπό αλυσιδωό δχυ που ανοβολοσανπάνα ένα εσωεριό γαλάζο φως εξαιρειό για να βρσεςο δρόμο σου σο σοάδ ης νχας ή μέσα σε σήραγγες ομυσιό αυών ων λυχνιών δεν ο γνώριζαν οε αι οι διοσι πολλά από α Ξωιά ξέφυγαν από ο σοάδι ων ορυχεων γα αάφεραν να ανοξουν ονελ Ο Γουνορ όμωςπήρε ένα μρό σπαθ από άποιον σα αμνια αι ενώ δο-λευε μαζ με άλλους σπάζονας πέρες επιέθηε ξαφνιά

σους φρουρος Ξέφυγε αλλά με ο ένα χέρι ομμένο Και

5



Α Α Τ Υ Μ Ε ΛΕ Κ

τώρα κετότα εξατληές κάτω από τα εγλα πεύκα τάρΦύ.

Από τ Γκτρ Μπέλεγκ έαθε ότ η κρή άδα τωΟρκ π πρπρεότα κα από τη πα εχε κρφτε κα δς δε εχε αχαλώτς κα ταξδεε λταχώς. Μα επρ-σθφλακή σως π έφερε τη εδηση στη Άγκπατ. ΟΜπέλεγκ απελπστηκε ε ατό τ έ γατ κατάλαβε ότ α-

τύς π εχε δε α στρβ πρς τα δτκά ετά τς Δαβά-σες τ Τέγκλ αήκα σε εγαλύτερ στρατό π κατά τησήθεα τω Ορκ άρχσε α λεηλατε τη περχή ααζητώτας τρφή κα λάφρα κα τώρα πρε α γύρζε στη Ά-γκπατ από τη Στεή Γη τη στεόακρη λωρδα τ Σρπλύ π ακρά πρς τα δτκά Α ήτα έτσ τα πράγαταη αδκή τ ελπδα ήτα α επστρέψε στ Πέρασα τ

Μπρθαχ κα ετά α πρχωρήσε βόρεα πρς τ Τλ Σρ.Όως σχεδό δε εχε πρλάβε α τα σκεφτε όλ' ατά όταακύστηκε θόρβς εός εγάλ στρατύ π ερχότα απ'τα ότα έσα απ τ δάσς. Κα κρέ στα κλαδά εός δέτρ εδα τς πηρέτες τ Μόργκθ α περύ πρχωρώντας αργά. φρτωέν ε λClφρα κα αχαλώτς κα πε-ρκκλωέ από λύκς. Κα εδα τ Τ αλσδεέα τ αστγώ γα α πρχωρε

Τότε Μπέλεγκ τ επε γα τ λόγ π βρσκότα δςστ ΤάρΦύ. Κα Γκτρ πρσπάθησε α τ α-πτρέψε από ατό εγχερηα, λέγτας ότ τ ό π θακατάφερε ήτα α βρεθε δπλα στ Τύρ στα αρτύραπ τ περεα. Αλλά Μπέλεγκ δε ήθελε α εγκατα-λεψε τ ύρ κα εώ δς ήτα σε απελπσα, ξύπησεστη καρδά τ Γκτρ η ελπδα Κα αζ σέχσα ακ-λθώτας τς Ορκ έχρ π βγήκα από τ δάσς στς ψη-

λές πλαγές π κατέβαα στς γύς αόλφς τ

3



Α ΠΑ ΙΔΑ ΤΟΥ ΟΥ Ρ

Αφάγκλιθ κεί, σε σημεί απ' όπ φαία ι κρφέςω Θαγκρόριμ σε μια γμή κιλάδα, σραπέδεσα ιΟρκ και έβαλα λκς α φρρ λόγρα σραόπεδ Μεά άρχισα α γλε και α απλαμβά α λά-φρά ς Και αφ διασκέδασα ραώας ς αιχμα-λώς έπεσα για π μεθσμέι Σ μεαξ η μέρα έ-φεγε και έπεσε βαθ σκάδι. Μια μεγάλη κααιγδα πλη-

σίασε από α δικά και βρές ακγα από μακριά καθώς Μπέλεγκ και Γκρ πρχωρσα σιγάσιγά πρς σραόπεδ

Όα είχα πια απκιμηθεί όλι Μπέλεγκ έβγαλε όξ και μέσα σ σκάδι σκόωσε έσσερις από ς λκς φρρς ση όια πλερά έαέα και αθόρβαΜεά με μεγάλ κίδ, εισχώρησα σ σραόπεδ και

βρήκα Τρι αλσδεμέ χειρπόδαρα σε έα δέρΠα γρω σ κρμό ήα καρφωμέα μαχαίρια π είχα πεάξει ι Ορκ αλλά δε ήα ραμαισμές. Καιείχε χαμέες ις αισθήσεις βθισμές σ' έα αρκωμέλήθαργ ή σ' έα π λκληρωικής εξθέωσης Τόε Μπέλεγκ και Γκίρ έκψα α δεσμά σ δέρκαι μεέφερα Τρι έξω από σραόπεδ Αλλά ήαπλ βαρς για α πάε μακριά και δε μπόρεσα α πρ-

χωρήσ περισσόερ από μια σσάδα αγκαθόδερα ψηλάσις πλαγιές πάω από σραόπεδ κεί ξάπλωσα κάω. Και ώρα η κααιγδα πλησαζε και σα Θαγκρόριμάρχισα α πέφ ασραπές Ο Μπέλεγκ ράβηξε σπα-θ , Αγκλάχελ, και έκψε α δεσμά Τρι Αλλάη μίρα εκείη η μέρα ήα πι δαή γιαί σπαθ Έλ Σκει Ξωικ, γλίσρησε από χέρι καικέρισε Τρι σ πόδι

Τόε Τρι ξπησε ξαφικά γεμάς ργή και φόβ και

54



Ο Θ ΑΑ ΟΣ Ο Π Ε

βλοας μια μορφή α σκβει αό άω ου μσα σο σκο-άδι με α υμό σαθ σο χρι, εάχηκε άω με μια δυ-αή κραυή ισεοας όι εχα ρθει άλι οι Ορκ ια αο βασασου Και αλεοας μαζ ου μσα σο σκοάδιάραξε ο Ακλάχελ και σκόωσε ο Μλεκ Κουθάλιοομζοας όι ήα εχθρός ου

Μα όως σεκόα εκε, αιλαμβαόμεος ως εαι ελε-θερος και οιμος α ουλήσει ακριβά η ζωή ου εάια σεφαασικος εχθρος μια μεάλη ασραή φισε αό ά-ω ους και με ο φως ης δικριε ο ρόσωο ου Μλεκόε ο ορι μειε ακηος σα ρα και σιωηλός αικρζοας αυό ο ρομερό θάαο και ξροας ι εχε κάειΚαι όσο φοβερό ήα ο ρόσωό ου σι όως φωιζόααό ις ασρας ου εφα αο ριρω ου ο κου-

ορ ζάρωσε κάω σο δαφος και δε ολμοσε α υψώσει οβλμμα ου

Όμως σο σραόεδο οι Ορκ ξησα και αό η κα-αιδα και αό η κραυή ου ορι και αακάλυψα όι οορι ους εχε ξεφει Δε ροσάθησα όμως α οβρου ια ήα εμάοι ρόμο αό ους κεραυος ου ε-φα αό α δυικά, ισεοας όι ους σελα εαοους οι μεάλοι Εχθρο ρα αό η Θάλασσα όε άεμοςσηκώθηκε και εσα μεάλες βροχς και άοιξα οι κααρράχες ου ουραο αό α ψη ου άουρουΦοι Καιαρόλο ου ο Γκουορ φώαζε σο ορι και ο ροει-δοοιοσε ια ο ρομερό κδυο ου διρεχα αυός δεααοσε αλλά καθόα ακηος και αδάκρυος δλα σοσώμα ου Μλεκ Κουθάλιο ου κειόα σο σκοειό δά-σος σκοωμος αό ο χρι ου η σιμή ου εκεος ου -

κοβε α δεσμά ης δουλεας και ο ελευθρωεΌα ήρθε ο ρω η κααιδα αομακρθηκε ρος ' αα

155



Π ΑΔ ΙΑ Ο Ο Ρ]

τολικά περώτας πάω από το Λόθλα και ο φθιοπωριάτικοςλιος ψώθηκε καυτός και λαμπερός. Αλλά οι Ορκ πο μισο-σα το φως σχεδό όσο και τους κεραυος πιστεοτας ότ οΤορι θα το έχει σκάσει μακριά από κείο το μέρος και όλα ταίχη της φυγς το θα έχου ξεπλθεί από τη βροχ έφυγα βια-στικά απομοώτας α φτάσο στη Άγκμπατ Από μα

κριά ο Γκοίτορ τος είδε α προχωρο βόρεια πάω από τηαχιστ άμμο του Αφάογκλιθ Έτσι είχα τα πράγματα και οιΟρκ γριζα τώρα στο Μόργκοθ με άδεια χέρια και άφησα πίσω τους το γιο το Χορι που καθότα τρελός και μαρμαρω-μέος στις πλαγιές του ΤάουροΦοι κουβαλώτας έα φορ-τίο πιο βαρ και από τα δεσμά τος

Τότε ο Γκοίτορ ξεσκωσε το Τορι α το βοηθσει

στη ταφ του Μπέλεγκ κι αυτός σηκώθηκε σα κάποιος πουπερπατά μέσα στο πο του Και μαζί έβαλα το Μπέλεγκσ έα ρηχό τάφο και έβαλα δίπλα το το Μπελθρότιγκ, τομεγάλο τόξο το που τα φτιαγμέο από μαρο τάξο Αλλάτο τρομερό σπαθί, το Αγκλάχελ το πρε ο Γκοίτορ λέγοτας ότι τα προτιμότερο α πάρε εκδκηση από τος υπη-ρέτες του Μόργκοθ παρά α κείτεται άχρηστο μέσα στη γη.Και επσης πήρε το της Μέλιαν για να τους δνει δ-

αμη μέσα στις ερημιέςΑτό τα το τέλος το Μπέλεγκ του Τοξότη το πιστό-

τερου τω φίλω του πιο επιδέξιο απ όλους όσοι ζοσαστα δάση του Μπελέριατ τις Παλαιές Ημέρες κι τα έατέλος από το χέρι εκείο πο αγαποσε πιο πολ. Και τοτηη θλίψη χαράχτηκε στο πρόσωπο το Τορι και δε ξεθώρια-σε ποτέ

Όμως το Ξωτικό του Νάργκοθροτ ξααβρκε κουράγιο και

6



ΑΝΑΤΣ ΠΕ

δύναμη και φεύγονας από ο Τάουρ-νου-Φούιν οδήγησε και

ον Τοριν μακριά Όσο διάβαιναν μαζί μακριος και δσκο-

λους δρόμους οε μια φορά δεν μίλησε ο Τοριν και περι-

πλανιόαν σαν άνθρωπος χωρίς επιθυμία και σκοπό καθώς

προχωροσε η χρονιά και πλησίαζε ο χειμώνας σις βόρειες

χώρες Αλλά ο κουίνορ ήαν πάνα δίπλα ου να ον φρου-

ρεί και να ον οδηγεί Και έσι πέρασαν ον Σίριον προς α δυ-

ικά και έφασαν ελικά σην Όμορφη Λίμνη και ο Έιθελ

Ίβριν, ις πηγές απ' όπου αναβλζει ο Νάρογκ κάω από α

Όρη ης Σκιάς Εκεί ο Γκουίνορ μίλησε σον Τούριν και είπε:

«Ξύπνα Τούριν γιε ου Χούριν! Ση λίμνη Ίβριν υπάρχει

ασείρευο γέλιο Τρέφεαι από κρυσάλλινες πηγές ανεξά-

νληες και η φρουρεί από η βεβήλωση ο Ολμο ο Κριος

ων Υδάων που δημιοργησε ην ομορφιά ης ις αρχαίες

ημέρ ς» . Τόε ο Τούριν γονάισε αι ήπιε από ο νερό. Και ξαφνικά

έπεσε κάω και α δάκρυ ου λύθηκαν επιέλους και θερα-

πεύηκε από ην ρέλα ου

Εκεί έφιαξε ένα ραγοδι για ον Μπέλεγκ και ο ονόμα

σε Λά Κο υ Μπ έλε. ο Τραγούδι ου Μεγάλου Τόξου, και

ο ραγουδούσε δυναά αδιαφορώνας για ον κίνδυνο Και ο

Γκουίνορ ου 'δωσε σα χέρια ο σπαθί Ανγκλάχελ και ο Το-

ριν αισθάνθηκε όι ήαν βαρύ και δυναό και είχε μεγάλη ισχύ

Αλλά η λεπίδα ου ήαν μαρη και θαμπή και οι κόψεις ου

στομωμένες. Τότε ο Γκουίντορ είπε:

«Αυό είναι παράξενο σπαθί αλλιώικο από κάθε άλλο

που έχω δει ση Μέσηγη Θρηνεί για ον Μπέλεγκ όπως κι ε-

σύ Αλλά παρηγορήσου ιαί επισρέφω σο Νάργκοθρον ου

Οίκου ου Φινάρφιν. εκεί όπου γεννήθηκα και ζοσα πριν από

η θλίψη μου Θα έρθεις μαζί μου και θα θεραπευείς και θα ααεωθείς»

157



Α Π ΑΔ ΙΑ ΟΥ Χ ΟΥ

«Πς είσ είε ύρΈα ερλαώμε Ξωτκό έας σκλάβς δέφγε

σάτησε κα βήθησε Μέλεγκ αάησε Γκίτρ Ομως κάτε ήμ Γκίρ γς τ Γκίλ, άρχτας Νάργκθρτ, μέχρ ήγα στη ΝίραεθΑρέτατ κα δλώθηκα στη Άγκμ

ότε μήως είδες ύρ γ Γκάλτρ λεμστή τ Νρλόμ » είε ύρ

Δε είδα» είε Γκίτρ Αλλά στη Άγκματκκλφρε η φήμη ό ακόμη αψηφά Μόργκθ Κα Μόργκθ καταράσηκε κ ατό κα όλη η κγέε »

Αό τ σεύω , είε ύρΚα ότε σηκώθηκα κα φεύγτας αό τ Έθελ Ίβρ τα

ξίδεψα ότα ακλθώτας ς όχθες Νάργκ μέχρ

ς έασα αχετές τω Ξωτκώ κα ς έφερα αχμάλωτς στ κρφό χρόΈτσ έφασε ύρ σ Νάργκθρτ

158



Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Ο Χ

Ο ΤΟΥΡΙΝ ΤΟ ΝΑΡΓΚΟΘΡΟΝΤ

Στην αρχή ο ίδιος ο λαός του δεν αναγνώριζε τον Γκουνορ, που

έφγε νέος κα δνατός κα επστρέφοντας έμοαζε μ' έναν από ος ηλκωμέος τω θη Αθρπω από τα μαρύρακα την εξάντληση Κα τώρα ήταν κα σακαεμένος Αλλά η Φ-

ντούλας η κόρη το Ορόντρεθ ο βασλά τον γνρσε κα τον καλωσόρσε γαί το είχε αγαπήσε κα όως ήτα αρραβωασμένο πρν από η Νίρναεθ κα όσο πολύ αγαπούσε ο Γκουί-

νορ την ομορφά ης, πο την είχε ονομάσε Φαελίβρν πο σημαίνει τη λάμψη του ήλου πάνω στς λίμνες του Ίβρν,

Έτσι ο Γκουίντορ γύρισε στο σπίι ου και για χάρη του ο Τού-

ρν έγνε δεκτός μαζί του, ατί ο Γκουίντορ τους είπε ότ ήαν

γενναίος άνρας, αγαπημένος φίλος του Μπέλεγκ Κουθάλιον

ο Νόραθ

159



ΤΑ Π Α Ι Ι Α Ο Υ Ο Υ Ρ

Όα όως ο κοίτορ πήγε α πε ο όοά ο ο Τορτο σαάτησε λέγοτας

«ία ο Αγκάργαε γος ο Οαρθ (πο σηαε Ααοβαέος γος το Κακορζκο) κηγός σα δάση

Όως α Ξωκά α κα κατάλαβα ότ πήρε ατά α οόα-τα λόγω ης εξότωσης ο φλο ο (η γωρζοας άλλοςλόγος) δε ο έκαα άλλες ερωτήσες

Το σπαθ Αγκλάχελ ξααφάχτηκε γ ατό από ος επ-δέξος σδηροργος ο Νάργκοθρο κα, παρόλο πο ήαπάτα αρο ο κόψες ο γάλζα ε α χλωή φλόγα Τότεο Τορ έγε γωστός σο Νάργκοθρο ως Μόρεγκ τοΜαρο παθί λόγω ης φήης τω καορθωάτω ο αόο όπλο. Ο δος όως οόαζε το ξφος κορθαγκ ίδερο οΘαάτο.

Λόγω της δαης κα της επδεξόηάς ο στο πόλεο ετος Ορκ ο Τορ είχε η εοα ο Ορόρεθ κα έγε δεκτός στο σβολό ο Όως ο Τορ δε σπαθοσε ορόπο πο πολεοσα α Ξωκά ο Νάργκοθρο ε εέδρεςκα λαθραες κήσες κα κρφά βέλη κα παρακοσε α εγκαταλείψο κα α χρησοποήσο τη δαή ος γα αεπτεθο στος πηρέες τος Εχθρο σε αοχτή άχη κα καταδίωξη

Αλλά ο κοίορ ήα πάτα ατθεος σο Τορ γ ατό ο θέα στο σβολο το βασλά λέγοτας ότ είχε ζήσεστη Άγκπατ κα είχε δε τη δαη ο Μόργκοθ κα είχεκάποα δέα γα τ σχέδά το.

Ο ασήαες ίκες θα αποδεχθο αώφελες σο τέλος» επε αί έσ αθαε ο Μόργκοθ πο βρσκοα ο πο ολ-ηροί εχθροί το κα σγκετρώε αρκετές δάες γα α οςεξοτώσε Ολόκληρη η σχς ω Ξωτκώ κα ω Ετά ο ό-

ο πο κατάφερε ήτα α το περορίσε κα α κερδσε η ε

160



Ο Ο Ρ ΣΟ ΑΡΓΟΘΡΟ

ρήη μιας ολιορκίας Μακροχρόιας ολιορκίας αι ου κρά-τησε όμως μόο όσο χρειάστηκε ο Μόργκοθ για α τσακίσει τουςολιορκητές Και οτέ δε μορεί α ξααγίει τέτοια έωσηΜόο στη μυστικότητα υάρχει η είδα της ειβίωσης Μέχρια έρθου οι Βάλαρ»

«Οι Βάλ ρ είε ο ορι «Εσάς σας έχου ξεχάσει καιτους Αθρώους τους εριφροο ι ωφελεί α κοιτάζουμε δυ

τικά έρα αό τη αέρατη Θάλασσα έα ηλιοβασίλεμα ουσβήει στη Δση μείς μόο έα Βάλα έχουμε ατιμετωί-ζουμε κι αυτός εαι ο Μόργκοθ Και α στο τέλος δε καταφέ-ρουμε α το ικήσουμε τουλάχιστο μορομε α το χτυή-σουμε και α το αρεμοδίσουμε ατί η ίκη είαι ίκη όσο μικρή κι α είαι και δε έχει αξία μόο ό,τι μορεί α ροκψεια αυτή ίσης είαι ο ιο συετός δρόμος Η μυστικότητα

δε είαι τελικά δυατή τα όλα είαι το μοαδικό τείχος ουμορεί α συγκρατήσει το Μόργκοθ Α δε κάετε τίοτα γιαα το σταατήσετε η σκιά του θα αλωθεί σε όλο το Μελέ-ριατ ρι εράσου ολλά χρόια και τότε έαέα θα σας α-ακαλψει και θα σας βγάλει αό τα κρησφγετά σας Και τι θαγίει τόε Κάοια αξιολητα αομειάρια θα ξεφγου ότιακαι δυτικά για α λουφάξυ στις ακτές της Θάλασσας αγι-δευμέα αάμεσα στο Μόργκοθ και το Όσσε Καλτερα λοι-

ό α κερδίσεις έα διάστημα δόξας, έστω και στομο γιαττο τέλος δε θα είαι χειρότερο Μιλάτε για μυστικότητα και λέ-τε ότι αυτή είαι η μοαδική είδα Όμως ακόμη και α μο-ροσατε α στήσετε εέδρες και α ιάσετε όλους τους αι-χευτές και τους κατασκόους του Μόργκοθ αό το ρώτο μέ-χρι το τελευταίο ώστε α μη γυρίσει καείς με ειδήσεις στηΆγκματ αό αυτό και μόο θα μάθαιε ότι ζείτε και θα μά-τευε ο είστε Και αυτό είσης έχω α ω α και οι θητοί ά-θρωοι έχου μκρή ζωή σε σγκριση με τη ζωή τω Ξωτικώ θα

6J



ΤΑ ΑΙΔΙΑ Ο ΧΟΡΙ

ροιμοσα α η εράσο ολεμώας αρά α ραο σεφγή ή α οκψο Η αείθεια ο ορι Θάλιο ήα με-γάλο καόρθωμα Και ακόμη και α ο Μόργκοθ σκοώσει αόο έκαε ο καόρθωμα δε μορεί α ο αλλάξει σα α μηέχει σμβεί Ακόμη και οι Κριοι ης Δσης θα ο ιμήσο Δεείαι γραμμέο ση ισορία ης Άρα ο οε ο Μόργκοθοε ο Μάγοε δε μορο α η ξεγράψο

«Μιλάς για ψηλά ράγμ » αάησε ο Γκοίορ «καιείαι φαερό όι έχεις �ήσει αάμεσα σος Έλvαρ Αλλά άρ-χει σκοάδι μέσα σο α βάtεις ο Μόργκοθ και ο Μάγοεμα�ί, ή α μιλάς για ος Βάλαρ σα α είαι οι εχθροί ω Ξωι-κώ και ω Αθρώω αί οι Βάλαρ δε εριφροο ίοακαι λιγόερο α όλα α Παιδιά ο Ιλοβααρ Οε και ωρί-�εις όλες ις ελίδες ω Έλαρ Υάρχει μια ροφηεία αά-μεσά μας όι μια μέρα έας αγγελιαφόρος αό η Μέσηγη θα ε-ράσει μέσα αό ις σκιές ο Βάλιορ και ο Μάγοε θα ακοσεικαι ο Μάος θα μαλακώσει Δε θα ροσαθήσομε λοιό, αδιαηρήσομε ο σέρμα ω Νόλορ και ω άι για α

άρχο ότα έρθει αή η σιγμή Και ο Κίρα �ει ώρα σοΝόο και εκεί φιάχο λοία Τι ωρί�εις για α λοία για ηΘάλασσα Σκέφεσαι ο εαό σο και η δκή σο δόξα και κα-λείς κι εμάς α κάομε ο ίδιο Αλλά ρέει α σκεφομε και

ος άλλος έρα αό ο εαό μας γιαί δε μορο όλοι αολεμήσο και α έσο και ατος ρέει α ος ροσα-έψομε αό ο όλεμο και η καασροφή όσο μορομε»

«Τόε σείλε ος σα λοία σας όσο άρχει ακόμη και-ρός» , είε ο Τορι

«Δε θα δεχο α μας οχωρισο» είε ο Γκοίορ«ακόμη και α μοροσε α ος θρέψει ο Κίρα Πρέεια μείομε μα�ί όσο καιρό μορομε και όχι α ροκαλο

με ο θάαο

6



Ο Ο Ρ Σ Ο ΑΡΟΘΡΟ

« όλ ατά χω δσ η αάτησή μο ί ο ορι «αία άμα σα σορα και σκληρά χήματα όοσκραι ο χθρός Μ αή η τακκή θα χτ ις μαλρς ίδς α αραμί μα�ί Κα ατοί α ος οοί- μλάς αο άρα όσος καραδοκο στα δάση και κη-ο ξμοαχασμος Ορκ σα τος λκος καλρα αό κί-

ο ο φορά ο κράος ο και η �ωραφσμη ασίδα τοκαι δχ το θρό ακόμη και α ία ολ μαλρος αόόλο το σρατό το Ο αίκς ω τάι τολάχιστο όχ Δμόδσα ος άρς α ά στη Νίραθ Αρο »

Αλλά φρα μαλρα δά αό ότ α ατή η μάχηδ ίχ ίι» ί ο κοίορ

Αλλά ο ορ αοκοσ λο και ρισσόρο τη οα

το Ορόρθ κα ο κριος σμβολος το βασλά ο οίος �ητσ η σμβολή το σ όλα κίη τη οχή τα Ξωκά το Νάρκοθρο κατλψα τη μσκότητά ος καιδημιορησα μάλα αοθματα όλω Και μ ς σμβολςτο ορ οι Νόλορ φτιαξα μα μάλη φρα άω αόο Νάροκ στς Πλς το Φλακο α α ρά ο ρή-ορα ο σρατός ος αφο ο λμος ρα ήα κρίως ααολκά το Νάροκ ση Φλαμη Πδιάδα ο Νάρκοθρο ί-χ ρα ια βόρο σορό ο τη «Αμφισβητήσμη Γη ρωαό ις ης ο κίκλθ Νάροκ κα τς αρφς οΔάσος ο Νοαθ η ριοχή αάμσα σο Νκ μχρο Νάροκ δ μαια Ορκ Κα αατολκά ο Νάροκ οβασίλιο φα ως ο ικλ και τα σορα ω Βάλω τοΝίμόκ

Ο κοίτορ σ σ δσμα αί δ ήτα α ικαός

στα όλα και η δαμή το ήα μκρή Κα ο όος σο ακρω-ηρασμο αρστρό ο χρ το κρί σά Αλλά ο ο

163



ΤΑ ΑΔΑ ΤΥ XON

ρ τα έος κα μόο τώρα εχε φτάσε στη ωρμόητα της αρκς ηλκας Κα τα πραγματκά γος της Μόργοε Έλεδ-γοε ότα ο ατκρζες ψηλός κα μελαχρός με λεκό δέρμα κα γκρζα μάτα κα με πρόσωπο πο όμορφο από κάθε άλ-λο θηο αθρώπο τω Παλαώ Ημερώ χε η ομλα καο παράστημα το αρχαο βασλεο το Ντόραθ κα ακόμηκα α Ξωκά στη αρχ

όμζα ό ακε σε κάποο από ος

μεγάλος οκος τω Νόλτορ Τόσο γεαος τα ο Τορ κατόσο εξαρετκά επδέξος σα όπλα δαερα σο σπαθ κα τηασπδα πο τα Ξωτκά έλεγα ότ εα αδατο α σκοτωθεπαρά μόο από κακοτχα από κακό βέλος μακρό ατόο έδωσα αλσδω παοπλα τω Νάω γα α το προφλάσσε Κα κάποα φορά πο ο Τορ α με σκοτε δάθε-ση βρκε στα οπλοσάσα μα μάσκα Νάω επχρσωμέη κα

τη φοροσε πρ από τη μάχη κα ο εχθρο το τρέποτα σε φγ μόλς το ατκρζαΤώρα πο εχε γε ατό πο θελε κα όλα πγαα καλά

κα εχε καθκοτα πο το άρεσα κα απολάμβαε τμές ταεγεκός με όλος κα λγότερο σκθρωπός από παλά κα έτσεχε κερδσε σχεδό όλω ς καρδές Κα πολλο το αποκα-λοσα Αταέδελ ο Ξωτκάθρωπος Όμως περσσότερο απ ό-λος η Φτολας η κόρη το Ορότεθ έωθε η καρδά της

α πάλλετα ότα ο Τορ πλησαζε α σο αρχοτκό Ήταχρσομάλλα όπως τα όσο ακα σο οκο το Φάρφ καο Τορ άρχσε α ώθε εχαρστηση ση θέα της κα με τη σ-ροφά ης ατ το θμζε τος σγγεες ο κα τς γα-κες το Νορλόμ στο σπτ το πατέρα ο

τη αρχ τη σατοσε μόο ότα α μπροσά ο κο-τορ Μετά από λγο όμως η Φτολας άρχσε α το ααζητάη δα κα έτσ σαοτα μερκές φορές μόο α κα αόέδεχε α εα χαο Τότε εκεη ο έκαε ερωσες γα τος

]64



Ο Ο Ο ΟΘΡΟ

τά από τος οποος εχε δε ελάχστος κα σπάα κα γατη χώρα το κα ο σγγεες ο.

Τόε ο Τορ της μλοσε αοχά γα όλ' ατά α κα δε έ-λεγε το όομα της πατρδας το οτε καεός από ος σγγε-ες το. Κα μα φορά της επε

χα μα αδελφή η Λάλθ ή έτσ τολάχστ τη οόμα-�α εγώ Κα ατή μο θμ�ες. Όμως η Λάλθ ήα έα παδέα χρσό άθος ση πράση χλόη της άοξης Κα α �oσεμπορε τώρα η λάμη της α εχε θαμπώσε από τη θλη. Αλλάεσ εσα βασλκή κα μoά�ες με χρσαφέο δέτρο Θα ήθε-λα α εχα μα αδελφή τόσο όμορφη»

Μα κ εσ εσα βασλκός» το απάησε ατή ακόμηκα σα ος άρχοτες ο λαο ο Φγκόλφ. Θα ήθελα κ ε-γώ α εχα έα αδελφό όσο γεαο Κα δε oμ�ω ότ ο ό

ομά σο εα Αγκάργαε οε κα ταά�ε σ εσέα Αταέδελ. Θα σε λέω Θορ ο Μστκός» .Τότε ο Τορ ξαφάστηκε μα επεΔε εα ατό τ όομά μο. Κα δε εμα βασλάς γα

τ ο βασλάδες μας αήκο στος Έλ ταρ κ εγώ δε εμαΈλντ ρ» .

Ο Τορ πρόσεξε ότ η φλα ο Γκοτορ απέατ το ε-

χε αρχσε α χραετα. Κα αποροσε επσης γα εώ στηαρχή έδεχε α φεγο από πάω το α δεά κα η φρκη τηςΆγκμπατ τώρα έδεχε α πέφτε ξαά σε έγοες κα θλη.Κα σκέφτηκε μπορε α ο θλβε το γεγοός ότ εατώομαστς σμβολές το κα ότ επκράτησα Μακάρ α μη ήτα έ-τσ. ατ αγαποσε το Γκοτορ ως οδηγό κα θεραπετή τοκα πλημμρ�ε από οκτο γ' ατό Όμως εκεες τς μέρες ηλάμη της Φτολας θάμπωσε κ αή τα βήματά ης ήτα αρ-γά κα ο πρόσωπό ης σοβαρό κα έγε χλωμή κα αδατη.

165



ΤΑ ΠΑ Δ Α ΤΟ Υ ΟΥ Ρ

Κα ο ορ βλέοάς ο αό, σμέραε ό α λόα οΓκοίορ είχα εσαλάξε ο φόβο ση καρδά ης α ο μορε α φέρε ο μέλλο

Ση ραμακόηα η Φολας ήα δχασμέη αί μοσε ο κοίορ κα ο λόα κα δε ήθελε α ροσθέ-σε οε έα δάκρ ακόμη σα δεά ο Αλλά εάα ση θέ-λησή ης η αάη ης α ο Τορ μεάλωε μέρα με η μέρα κα σκεφόα ο Μέρε κα η Λοθε Όμως ο Τορδε ήα σα ο Μέρε Δε η ερφροοσε κα χαρόαμε η σροφά ης αλλά η Φολας ήξερε ό δε έχε μέ-σα ο η αάη ο ήθελε αή Ο ος ο κα η καρδά οήα αλλο, σε οάμα κα αοξάκες μέρες σο μακρόαρελθό

Τόε ο Τορ μίλησε ση Φολας κα είε:

«Μη αφήες α λόα ο Γκοίορ α σε ρομάζο Υέφερε σο σκοάδ ης Άκμα Κα εία δσολο α κά-οο όσο εαίο α εία έσ αάηρος κα αρός αακα-σκά ρεάζεα κάθε αρηορά κα χρόο α α θερα-εεί»

«Το ωρίζω κ λά ο αάησε Ομως θα ο εξασφαλσομε αό ο χρόο» εε ο ο-

ρ ο Νάρκοθρο θα σεχίσε α σέκε Ο Μόρκοθ ο

Φαλος δε μορεί α ξααβεί οέ αό η Άκμα κα εί-α οχρεωμέος α σηρίζεα σος ηρέες ο Έσ λέεη Μέλα ο Νόραθ Αοί αοελο α δάχλα ω χερώο Κα θα α χάμε κα θα α κόβομε μέχρ α ραβήξε μέ-σα α χα ο ο Νάρκοθρο θα σεχίσε α σέκε όρθο»

«Ίσως είε αή «Θα σεχίσε α σέκεα α μορέ-σες α ο εχες αό Αλλά ρόσεχε Θορ καρδά μοεία βαρά όα ηαίες ση μάχη μήως οραέε οΝ άρκοθρο

166



Ο ΟΡΙ Ο ΝΑΡΚΟΘΡΟ

Μεά ο Τορν αναζήτησε ον Γκουίνορ κα του είπε«Γκουίνορ αγαπημένε φίλε πέφτες πάλ στη θλίη Μην

το κάνες αυτό ατί η γαρεά σου θα φωτίζε α σπία ωνσυγγενών σου κα ην ομορφά της Φντολας»

Τότε ο κουίντορ κοίταξε ον Τορν αλλά δεν έλεγε τίποακα ο πρόσωπό ου ήταν συννεφασμένο

«ατί με κοάζες έτσ » είπε ο Τορν «Συχνά τα μάα σουμε κοτάζουν παράξενα τελευαία Με ποον ρόπο σου προκάλεσα θλίη Ενανώθηκα σς συμβουλές σου Όμως ένας ά-νρας πρέπε να λέε αυό που θεωρεί σωσό, όχ να κρβε τηναλήθεα που πστεε γα οποονδήποτε προσωπκό λόγο Θαπρομοσα να συμφωνοσαμε ατί σου οφείλω μεγάλο χρέοςκα δεν θα το ξεχάσω».

«Δεν θα το ξεχάσες » είπε ο Γκουίνορ. «Παρ όλα αυτά ο

πράξες σου κα ο συμβουλές σου άλλαξαν ο σπίτ μου κα τουςδκος μου Η σκά σου έχε απλωθεί πάνω τους. ατί να είμαχαρομενος εγώ που τα έχασα όλα από σέν »

Ο Τορν δεν καάλαβε αυ α λόγα κα υπέθεσε μόνο ότο κουίνρ είχε ενοχληθεί από η θέση που είχε πάρε ο ίδοςστην καρδά κα α σχέδα ου βασλά.

Αλλά όταν έφυγε ο Τορν ο κουίντορ έμενε μόνος μέσα

σε σκοτενές σκέες κα κααράστηκε ον Μόργκοθ που μπ-ροσε να κααδώκε ους εχθρος του με τέτοα δενά όπουκ αν πάνε. «Κα ώρα επέλους» είπε «πσεω τη φήμη τηςΆνγκμπαντ ότ ο Μόργκοθ κααράσηκε τον ορν κα όλουςτους συγγενείς ου». Κα πήγε κα βρήκε τη Φνολας κα τηςείπε

«Θλίη κα αμφβολία υπάρχουν πάνω σου Κα πολ συχνάώρα σε χάνω κα αρχίζω να βλέπω ό με αποφεγες Αφο δενμου λες ην αία πρέπε να τη μανέω. Κόρη του οίκου του

167



ΤΑ ΠΑΔΑ ΤΟ ΧΟΡ

Φάρφ η αφήε καά θλίψη α πε αάεσά α ατία κα Μόργκθ κατέστρεψε τη ζωή σ' αγαπώ ακόη Πή-γαε όω όπ σε δηγεί η αγάπη αί εγώ τώρα εία αίκα α σε παρετώ Κα τε η δαή τε σβλέ δε ouv καά αξία πα

ότε η Φλα έκλαψεΜη κλα ακόη είπε Γκίρ Αλλά πρόσεξε ή-

πω πάρξε αία γα κλάα Δε εία ταραστό γα α Πρεσβερα έκα λβααρ α παρετα α ΝεόεραΟτε εία σετό γαί Άθρωπ εία βραχβ κα χάα γρήγρα γα α α αφήσ σε χηρεία όσ θα δαρκεί κόσ Οτε η ίρα τ πέε παρά ό α σβεί ία ήδ φρέ γα κάπ αώερ λόγ πεπρωέ π εείδε πρε ατληφθε

»ω ατό άθρωπ δε εία Μπέρε έστω κα αεία εξίσ όρφ κα εξίσ γεαί Μα καάρα εία α-πλωέη πάω τ α σκτεή κααδίκη Μη πε κ εσ σ'ατή Κα α τ κάε η αγάπη σ θα σε πρδώσε κα θα σεδηγήσε σε πίκρε κα σ θάατ αί άκσέ ε Α κα εί-α ότω αΥκάΡΥα γ ούμαρ τ πραγατκό ό-α εία ρ γ τ ρ εκεί π Μόργκθ κραάση Άγκπατ κα έχε καταρασεί όλ σγγεεί τ

Μη αφσβητεί η δαη Μόργκθ Μπαγκλρ Δε τβλέπε αό γραέ πάω ;

όε η Φλα σηκώθηκε κα ότω είχε βασλκή εφά-νιση.

α άτα σ εία θαπωέα κίρ είπε «Δε βλέ-πε ε καταλαβαίε τ έχε σβεί εδώ Πρέπε ώρα α

πσώ δπλή ρπή γα α σ απκαλψω η αλήθεα ατίαγαπώ εσέα κίρ κα ρέπα π δε σ' αγαπώ ππλ αλλά έχω κρετεί από α αγάπη ακόη εγαλτερη

1



Ο TO )ΊΌ ΝΑΡΚΟΡΟΤ

από η οποία δε μπορώ α ξεφω Δε η επεδίωξα και πο-λ καιρό ώρα η παραμερί�ω Αλλά α εώ έχω μέσα μουοίκο ια α δικά σου ραμαα έχε κι εσ ια α δικά μου ΟΤορι δε με ααπά οε θα με ααπήσει

«Το λες υό» είπε ο Γκουίορ «ια α διώξεις ο φαίξι-μο από κείο που ααπάς αί, όε, σε αα�ηά και κάθεαιόσο πολ μα�ί σου και πάα είαι χαρομεος όα φεει »

«αί κι αυός xρειά�εαι π ρηοριά» , είπε η Φιοιλας,«και είαι ορφαεμέος από ους δικος ου Και οι δυο σας έ-χεε ις αάκες σας Αλλά ι ίεαι με η Φιοιλας Δε είαι αρκεό που υποχρεώομαι α σου ομολοήσω και α σου α-ποκαλω όι δε με ααπά πρέπει α πεις όι α λέω αυά ιαα σε ξεελάσω »

«Οχι, μια υαίκα δε ξεελιέαι εκολα σε μια έοια περί-

πωση είπε ο κουίορ «Οε και θα βρεις πολλος αρ-οαι όι ους ααπο, α κάι έοιο ληθεει»«Α κάποιος από ους ρεις μας είαι άπισος αυή είμαι

εώ Όχι όμως με η θέλησή μου Τι είαι αυά που λες όμως ιαη καάρα και ις φήμες ης Άκμπα; Τι είαι αυά που λεςια θάαο και καασροφή; Ο Ααέδελ είαι κρααιός μέσαση ισορία ου Κόσμου και ο αάσημά ου θα φάσει ακόμηκαι ο Μόρκοθ κάποια μακριή μέρα που θα ρθει»

«ίαι περήφ ος , είπε ο Γκουίορ«Αλλά είαι επίσης φιλεσπλ χος» είπε η Φιοιλας «Το

έλεος δε έχει ξυπήσει ακόμη αλλά μπορεί πάα α διαπε-ράσει η καρδιά ου και ποέ δε θα ο αρηθεί Μπορεί οέλεος α παραμέει πάα η μοαδική δίοδος Αλλά δε έχειέλεος ια μέα Με βλέπει με δέος σα α ήμου μηέρα ου καιβασίλισσ

Μπορεί η Φιοιλας α μίλησε σωσά βλέποας με α διαπερασικά μάια ω Έλαρ Και ώρα ο Τορι, μη ξέροας

169



ΤΑ ΠΑΙΔΑ Ο ΧΟΥΝ

τι είχε συμβεί ανάμεσα σον Γκουίντορ και η Φινούιλας ήανακόμη πιο ευγενικός μα�ί ης γιαί εκείνη έειχνε ακόμη πιοθλιμμένη. Αλλά μια φορά η Φιντούιλας ου είπε

«Θούριν Ανανέελ, γιατί κρύβεις ο όνομά σου από μέναΑν ήξερα ποιος είσαι εν θα σε ιμούσα λιγότερο αλλά θα είχακαταλάβει καλύερα η θλίψη σου»

«Τι εννοείς» είπε ο Τούριν «Ποιος λες όι είμαι;

« ούριν, γιος του Χούριν Θάλιον αρχηγού ου Βορρά

Όταν ο ούριν έμαθε από τη Φινούιλας τι συνέβη εξοργίστηκε και είπε στον Γκουίνορ

«Με αγάπη σε βλέπω γιατί μ έσωσες και με προσCεψεςΑλλά τώρα μου πρόσφερες κακή υπηρεσία, φίλε μου να προ-ώσεις ο αληθινό μου όνομα και να ρίξεις έσι πνω μου την κα

τάρα που με καταιώκει και από ην οποία ήθελα να κρυφτώ .Αλλά ο Γκουίντορ απάντησε« καταίκη βρίσκεαι μέσα σου όχι σ' όνομά σου»

κείνο ον καιρό της ανάπαυλας και της ελπίας όαν χάρηστα κατορθώμαα του Μόρμεγκιλ η ύναμη του Μόργκοθ ανα-χαιίσηκε υτικά του ίριον και σ όλα τα άση υπήρχε ειρήνηη Μόργουεν εγκατέλειψε επιέλους ο Ντορλόμιν με η Νίενορ

ην κόρη της και αποπειράθηκε το μακρ αξίι μέχρι α ανάκτορα ου Θίνγκολ κεί ην περίμενε νέα θλίψη γιαί ανακάλυψε όι ο Τούριν είχε φύγει και στο Ντόριαθ εν είχαν έρθει ειήσεις από όε που το Δρακοκράνος εξαφανίστηκε από ις περιοχές υτικά του ίριον Όμως η Μόργουεν παρέμεινε στο Νό-ριαθ με η Νίενορ φιλοξενούμενες ου Θίνγκολ και ης Μέλιανπου ους φέρονταν με ιμές.

70



ΚΕΦΛ Χ Ι

ΠΤΩ ΤΟ ΝΑΡΚΟΘΡΟΝΤ

Πέρααν πένε χρόνα αόου έαε ο Τούρν ο Νάργκοθρον κα ν άνοξ εκείνς ς χρονάς ήρθαν υο ωκάαπό ο λαό ου Φνάρν που επαν πως oνoμά�oνα κέλμρκα Άρμνας. Κα είπαν ό εχαν ένα μήνυμα γα ον Κύροου Νάργκοθρον. Ο Τούρν οκούε ρα όλες ς υνάμες

ου Νάργκοθρον κα ήαν επκεαλής όλα α �ήμααου πολέμου. Πραγμακά εχε γίνε αυρός κα περήανοςκα έαε α πάνα όπως ήθελε ή θεωρούε καλό. Οήγ-αν α Ξωκά ον Τούρν αλλά ο κέλμρ επε

ον Ορόνρεθ γο ου Φνάρν θέλουμε να μλήουμε.Κα όαν ήρθε ο Ορόνρεθ, ο Γκέλμρ ου είπεΆρχονα, ανήκαμε ο λαό ου Άνγκρον κα έχουμε πε

ρπλανθε πολύ μεά Νίρναεθ. Τελευαα όμως �oύμε ανά

171



Α ΠΑΔΑ ΟΥ Ο Ρ

μεσ στους κόλουθους του Κίρ στις κβολές ου ίριο.Κι μι μέρ μς κάλεσε κι μς �ήτσε έρθουμε σ εσέ-. τί του εμφίστκε ο ίιος ο Ούλμο ο Κύριος ω Υά-ω, κι το ροειοοίσε γι μεγάλο κίυο ου λσιά�εισο Νάργκοθρο .

μως ο Ορόρεθ το άκουσε ειφυλκτικά κι άτσε:τί τότε φτάσε εώ ό το Βορρά Ή είχε κι άλλες

οσολές »Τόε ο Άρμις είεΜάλισ, Κύριε. Μετά Νίρεθ �τώ το κρυφό β

σίλειο του Τούργκο κι ε το βρίσκω. Κι φοβούμι ώρ ό-τι κθυσέρσ τ οσολή μς εώ ερισσότερο όσοέρεε. ί ο Κίρτ μς έστειλε κά μήκος ς κής μελοίο γι μυσικόττ κι τχύτ, κι οβιβστήκμεστο Νρέγκισ. μως άμεσ σους κοίκους ω ρ

λίω υήρχ μερικοί ου ήρθ όι τελευί χρόισ γγελιφόροι ό το Τούργκο κι μου φάκε ό τειφυλκική ομιλί ους ότι ίσως ο Τούργκο βρίσκει κόμ σο Βορρά κι όχι στο Νόο όως ισεύου οι ιο ολ-λοί. μως ε βρήκμε ούε σμάι ούε φήμ ό υό ουαα�oύσαμε .

τί �άς ο Τούργκο είε ο Ορότρεθ.

ί λέε ότι ο ικό ου βσίλειο θ ισθεί ιο ολύκιρό στο Μόργκοθ» άτσε ο Άρμις. Κι υτά λόγιφάκ στο Ορόρεθ υσοίω κι το υσρέστσ.

Τότε μ κθυστερείτε στο Νάργκοθροτ είε τίεώ ε θ βρείτε έ ου Τούργκο. Κι ε xρειά�oμι κέ γι μου μάθει ότι το Ν άργκοθροτ κιυεύει

Μ θυμώεις Κύρι>, είε ο Γκέλμιρ τάμε στις ερωτήσεις σου με λήθει Κι οι ρεκλίσεις μς ό ευ

θεί οό ως εώ ε ή άκρες γιί φάσμε ιο έρ κι

172



Η ΤΗ ΤΟΥ ΑΘΡΟΝΤ

από τους πο ακρνούς ανχνευτές σου Δασχσαε ο Ντορλό-ν κα όλες τς περοχές κάω από τς κορυφές ων ρεντ Γου-έθρν κα εξερευνσαε το έρασα του ρον καακοπεύοντας τους ρόους του Εχθρού Υπάρχε α εάλ σύναξ Ορκκα οχθρών πλασάτων σ αυές τς περοχές κα α ρατάσυκεντρώνετα ύρω από το Νσ του Σάουρον» .

«ο ξέρω, επε ο ούρν Τα νέα ας ενα παάκα.ο νυα ου Κρνταν έπρεπε να έρθε νωρτερα α να ναχρσο»

Τουλάχον, Κύρε θα ακούσες το νυα τώρ , επεο Γκέλρ σον Ορόντρεθ «Άκου λοπόν, τα λόα ου Κυρ-ου ων Υάτων! Έ λσε σον Κρνταν "ο Κακό τουΒορρά ανε ς πές του ρον κα ύνα ου αποτραβέα από α άχτυλα των κνούενων υάτων Όως κάχερότερο ακό θα συβε. Γ' αυτό πετε ον Κύρο του

Νάρκοθροντ: Κλεστε τς πόρες του οχυρού κα βανε-τε έξω. Ρξτε ς πέτρες ς περφάνας σας έσα το βρο-ντερό ποτά α να ν πορέσε το κακό που έρπε να βρεν πύλ .

Αυτά α λόα φάνκαν κοτενά κα ακαανόα σονΟρόντρεθ κα στράφκε όπως υνθ�ε ον ούρν να ονυβουλευε Αλλά ο ούρν εν εχε επσοσύν στους α-ελαφόρους κα επε περφροντκά:

« ξέρε ο Κρνταν α ους κούς ας πολέους αυτόςπου άε ον βο του πλον ου Εχθρού Ας φρoντ�ε οναυτκός τα πλοα ου Αλλά αν σ αλθεα επθυε ο Κύ-ρος των Υάτων να ας ελε υβουλές ας λσε πο καθαρά. Αλλώς α κάποον που ενα εκπαευένος στον πό-λεο θα φανε κα πάλ καλύτερο να υκεντρώουε ς υνάες ας κα να πάε να συναντσουε ε τόλ τους ε-χθρούς ας α να ν ους αφήσουε να πλάσουν πολύ» .

173



ΤΑ Α Α ΟΥ Χ ΟΥ Ρ

τε Γκρ υπκίθηκε στν Ορντρεθ κα είπε:ίπα τ υ �ητήθηKε κύρε κα γύρσε να φύγε

Αά Άρνας είπε στν ύρν: ίσα ντως απ τν Οίκ τυ Χάντρ πως άκυσα να

νε Εώ oνoά�oα Αγκάργαεν, τ Μαύρ παθί τυ Νάρ-

γκθρντ» , απάντησε ύρν Μάς πάντα τσ συγκρα-τηνα φε Άρνας υτυχώς πυ τ υστκ τυ ύργκνείνα κρυν απ σνα αώς γρήγρα θα αθευταν στηνΆνγκπαντ να κάπυ είνα ν κ τυ κα αν γς τυ Χύρν άθε τ τν πρωσες ενώ θα πρτύσε ναπαραείνε κρυνς ττε είθε να σε πάρε Μργκθ κανα συ κάψε τη γώσσα»

Ο Άρνας ταράχτηκε απ τη αύρη ργή τυ ύρν.Αά Γκρ είπε

Δεν θα πρθεί απ ας Αγκάργαεν Βρσκαστε σεσυβύ πίσω απ κεστς πρτες πυ πρύε να -άε ξεκάθαρα. Κα Άρνας πστεύω σε ρώτησε γατί εί-να γνωστ σε υς σ �oυν κντά στη Θάασσα τ Ού χε εγάη αγάπη γα τν Οίκ τυ Χάντρ κα ερκί νε τ Χύρν κα Χύρ αεφς τυ πήκαν κάπτεστ Κρυν Β σίε» .

Αν είνα τσ ττε εν θα ύσε γ αυτ σε κανναν

ύτε σε εγάυς ύτε σε κρύς κα γτερ απ υς στγ τυ πυ ήταν π » απάντησε ύρν. Επνως ενπστεύω τ Άρνας τ ρώτησε αυτ γα να άθε κάτ γατν ύργκν Δεν χω επστσύνη σε ττυς αγγεαφ-ρυς της χν ς» .

Κράτ την καχυπψία συ» είπε ργσνς Άρνας Γκρ κάνε άθς Ρώτησα γατί αφβαα γ αυτπυ φανετα να πστεύυν εώ ατί εάχστα oά�ες ε τα

174



Η ΠΩΗ Ο ΑΡΚΟΘΡΟ

μέλη ου Οίκου ου Χάνορ, όποο κ αν ενα ο όνομά σοΚα ξέρε εσύ γ αυού είπε ο ΤούρνΤον Χούρν ον έχω ε, απάνησε ο Άρμνα, κα ου

προγόνου ου πρν απ αυόν. Κα σ ερημέ ου Νορλό-μν συνάνησα ον Τούορ γο ου Χούορ, αελφό ου Χούρν.Κα αυό μoάε με ου προγόνου ου ενώ εσύ όχ» .

Μπορεί να είνα έσ, είπε ο Τούρν αν κα εν έχω εί-

ηση ω ώρα από ον Τούορ. Αλλά αν ο κεφάλ μου είνασκούρο κα όχ ξανθό εν νρέπομα γ αυό. αί εν είμα οπρώο γο που μoάε ση μηέρα ου Κα καάγομα απόη Μόργουεν Έλεγουεν ου Οίκου ου Μπέορ κα συγγένσσαου Μπέρεν Κάμλοσ» .

Δεν μλώ γα η αφορά ανάμεσα σε μαύρο κα ξανθό,είπε ο Άρμνα. Όμω άλλο από ον Οίκο ου Χάνορ φέρονα αφορεκά, ανάμεσά ου κα ο Τούορ. Γαί είνα ευ-

γενκοί κα ακούνε καλέ συμβουλέ κα έχουν έο γαου Κυρίου η Δύση. σύ όμω, φαίνεα συμβουλεύεσαη κ σου σοφία μόνο ο σπαθί σου. Κα μλά αγέρωχαΚα σου λέω, Αγκάργαεν Μόρμεγκλ, ό αν πράε έσ άλ-λη θα είνα η μοίρα σου απ αυν που μπορεί να περίμενεκάποο από ου Οίκου ου Χάνορ κα ου Μπέορ»

Πάνα άλλη αν απάνησε ο Τούρν. Κα αν, όπωφαίνε

α,πρέπε να υποσώ ο μίσο ου Μόργκοθ λόγω η

ανρεα ου παέρα μου πρέπε να υποσώ κα η χλεύη καα κακά προμηνύμαα ενό φυγάα από ον πόλεμο έσω κααν σxυρίεα συγγένεα με βασλάε Γύρνα πίσω σ σί-γουρε ακέ η Θάλ σσ

Τόε ο κέλμρ κα ο Άρμνα έφυγαν κα γύρσαν πίσω σοΝόο. Όμω παρά ου χλευασμού ου Τούρν θα είχαν μεί-νε γα να πολεμσουν ίπλα σου κού ου κα έφυγαν

μόνο επε ο Κίρναν με ενολ ου Ούλμο ου είχε η

75



ΠΙΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΙΝ

σε να ου φέρουν εήσες από ο Νάργκοθρον κα ην ύηης αποσολής ους εκεί. Κα ο Ορόνρεθ είε προλημα-σεί πολύ από α λόγα ων αγγελαφόρων. Μα η άθεση ουούρν έγνε ακόμη πο ρομερή κα εν άκουγε με κανέναρόπο ς συμουλές ους κα κυρίως εν άφηνε να γκρεμίσουν η μεγάλη γέφυρα. α αυά ουλάσον α λόγα ουΟύλμο α είαν ερμηνεύσε σωσά.

Λίγο μεά ην αναώρηση ων αγγελαφόρων ο Χάνρ οΚύρος ου Μπρέθλ σκοώθηκε. α ο Ορκ εσέαλαν σηγη ου θέλονας να εξασφαλίσουν ς Δαάσες ου έγκλν γα να συνείσουν ην προέλασή ους. Ο Χάνρ πολέμησε αλλά ο Άνθρωπο ου Μπρέθλ ηήθηκαν κα α-πωθήθηκαν σα άση ους. Ο Ορκ εν ους κυνήγησαν γαίπρος ο παρόν είαν πεύε ο σκοπό ους Κα συνέσαν

να συγκενρώνουν ς υνάμες ους σο Πέρασμα ου ίρονο φθνόπωρο εκείνης ης ρονάς ρίσκονας ην καάλ-ληλη ευκαρα, ο Μόργκοθ εξαπέλυσε καά ου λαού ου Νά-ρογκ η μεγάλη σραά που εoίμα�ε από καρό. Κα ο κλάουρουνγκ ο Παέρας ων Δρακόνων, πέρασε ο Ανφάουγκλθκα από κε μπήκε σς όρεες κολάες ου ίρον κα προκά-λεσε μεγάλη καασροφή. Κάω από ς σκές ων ρεν ουέθρν επκεφαλής ένος μεγάλου σραού από Ορκ μανε ο

θελ Ίρν κα από κε πέρασε σο ασίλεο ου Νάργκοθρον καίγονας ο άλαθ Νίρνεν η Φυλαγμένη Πεάαανάμεσα σον Νάρογκ κα ον έγκλν

όε ο πολεμσές ου Νάργκοθρον γήκαν γα μάη κεκείνη η μέρα ψηλός κα ρομερός ήαν ο ούρν κα ο φρό-νημα ου σραού αναπερώθηκε λέπονάς ον εξί έρ ουΟρόνρεθ. Αλλά μεγαλύερη πολύ ήαν η σραά ου Μόρ-γκοθ από όο εαν πε ο αννευές κα κανείς εκός από ον

176



Η ΠΩΣΗ ΟΥ ΑΡΓΟΘΡΟ

Τούρν με τν ροταα τς μάκας των Νάνων εν μορούε να αντξε τν ρογγ το Γκλάορονγκ

Τα ωτκά αωήκαν κα νκήκαν τα εα το Τομχάλαντ Κ εκε λο το καύχμα κα ο τρατς το Νάργκοροντ χάκε ρντρε, ο βαλάς κοτώκε το μτωο τς μάχς κα ο Γκοντορ ο γος το Γκολν τραματτκε ανάμα Αλλά ο Τούρν ήρε ε βοήεά το κα

λο τράκαν ε γή μροτά το. Κα μετερε τον Γκοντορ ξω α τ μάχ κα ξεεύγοντας να άος τον ξάλωε τ χλ

Ττε ο Γκοντορ εε τον ΤούρνΑς λρωε μεταορά με μεταορά! Αλλά κακτχ ή

ταν κή μο κα μάτα κή ο ατ το ώμα μο χελαβωε κα εν χε γατρεά κα ρε να εγκαταλεψω τΜγ Κα αρλο ο ε αγαώ γε το Χούρν ωτο

ρνώ τ μρα ο ε ήρα α τος ρκ. Αν εν ήταν κή ο ύναμ κα εράνα α εχα ακμ αγά κα �ωήκα το Νάργκοροντ α τεκταν λγο ακμ. Τώρα αν με αγαάς ά με εύε το Νάργκοροντ κα ώε τ Φντούλας. Κα ο λω ατ το τελεταο ατή μνο τκε ανάμεα ' ενα κα τν κατάρα ο ε καταώκε. Αν εύαοτύχες μα� τς κατάρα ο εν α αοτύχε να ε βρε

Έχε γεαΤτε ο Τούρν εε να ετρψε το Νάργκοροντγκεντρώνοντας οα τμήματα το νκμνο τρατού βρκε το ρμο το. Κα τα ύλλα εταν α τα ντρα α νατ άνεμο καώς ατο ερνούαν γατ το νωρογνταν βαρύς χεμώνας. Αλλά ο Γκλάορονγκ κα ο τρατςτων ρκ τααν εκε ρν α τον ο, ο κατρε εξατας τς άως το Γκοντορ κα ετκαν ξανκά

ρν εκενο ο εχαν αομενε γα ρορο μάον τ εχε

177



Α ΠΑ Δ Α Ο ΧΟ

συβε ση άχη του Τουχάλαντ. ενη η ρα η γφυραπου τους εχε πεσε ο Τούρν να χσουν πάνω απ τον Νά-ρογ αποεχτηε ααστροφή. α ήταν εγάλη α γεράφταγνη α εν πορούσε να ααστραφε γρήγορα τσο εχρς πρασε εύολα το βαύ ποτά α ο Γλάουρουνγρησε ε λη ου τη φωτά στς Πύλες του Φλαγουν ατς γρσε α πρασε σα.

Κα ενώ φτανε ο Τούρν η φρή λεηλασα του Νάργορον εχε σχεν ολοληρωε Ο Ορ εχαν σοώσε ή α-πωήσε σους πολεστς απεναν α εενη τη στγή ε-χαν ορήσε στς εγάλες αουσες α ους αλάους λεη-λαώντας α αασρφονας. Όως σες απ ς γυναεςα ς οπλες εν άηαν ή εν σοώηαν τς εχαν οη-γήσε σο προαύλο προστά σς πύλες γα να τς πάνε στηνΆνγπαν γα σλάβες. Σε αυτή ην ααστροφή α τη συ-

φορά φασε ο Τούρν α ανες εν πορούσε να του αντσταε ή εν ήελε να του αντσαε αν α εξνωνε σουςβρσε προσά ου α πρασε τη γφυρα α προχωρούσεπολεώντας προς το σηεο ων αχαλώτων.

Κα τε βρηε να ανστεα νος γατ ο λγο πουον εχαν αολουήσε εχαν τραπε σε φυγή γα να ρυφτούν.ως εενη τη σγή ο ολρος Γλάουρουνγ πρβαλε α-π τς γρεσνες Πύλες του Φλαγουν α στάηε α-νάεσα σον Τούρν α η γφυρα. Κα ξαφνά λησε ε τοοχηρ πνεύα που υπήρχε σα ου λγοντας:

αρε γε ου ούρν Καλή συνάνησηΤτε ο Τούρν ρησε ενανον ου α φωτά υπήρχε σα

άτα ου α ο ψες του Γούρανγ άσραφταν σαν φλ-γες. Αλλά ο Γλάουρουνγ άνεξε ην επεση α άνοξε αεγάλα ερπεσα άτα ου α οαξε ον Τούρν ωρς φ-

βο ο Τούρν οαξε σα σ εενα τα άα αώς σήωνε το

]78



Η ΤΗ ΤΟΥ ΝΑΡΓΚΘΡΟΝΤ

παθί το κα αμέως έπ σ μαγία ο δράκοτα κα ασα α έγ πέτρα τέκοα ακίο κα σωπλοί γαπολλ ώρα μπροτά ς μγάλς Πύλς το Φέλαγκοτ Καμά ο Γκλάορογκ μίλ πάλ χλάζοτας ο Τούρ

Κακά α όλα α έργα ο, γ το ούρ ίπ Αχάρτος θτός γος παράομος, φοάς το φίλο ο κλέφτςο έρωα φρτς ο Νάργκοθροτ αότος αρχγός

κα άκαρδος μ τος γγίς ο πόδολς ζο μέρα ο κα αδλφ ο σο Ντορλόμ σ δστχία κα αέχα Εσύ ίσα τμέος α πρίγκπας, αές όμως γρίζο μ κορέλα α έα λαχαρού, αλλά σέα δ οάζ Θα χαρί ο παέρας σο α μάθ ότ έχ έα έοο γοκα θα ο μάθ» Κα ο Τούρ ότας κάτω από τ μαγα οΓκλάορογκ, άκοσ τα λόγα το κα ίδ το ατό ο α καθρέφ παραμορφωμέο από μοχθρία κα αποτράφκ

αό πο δΚα όο το κρατούα ακόμ τα μάτα ο Γκλάορογκ

το μαρύρο ω κέω κα δ μπορούσ α κθί, ο Ορκμ έα σμα ο Δράκοα πρα τος αχμαλώος κα πέραα κοά από ο Τούρ κα τος οδγσα γέφραΚα αάμά ος τα Φτούλας κα άπλω α χέρα ςτο Τούρ κα φώαξ το όομά το Αλλά μόο ότα οκραγές κα ο θρο τω αχμαλώτω χάθκα (Τ βόροδρόμο λθέρω ο Γκλάορογκ το Τούρ κα ατός δμπορούσ α δώξ από τα ατά το κί φω πο θαο βαάζ το ξς

Τό ξαφκά ο Γκλάορογκ απέσρ το βλέμμα το καπρίμ Κα ο Τούρ κθκ αργά σα άθρωπος πο ξπά από φρκό όρο Κα ξααβρκ ο ατό ο κα μμα δα κραγ όρμ σο Δράκοτα Αλλά ο Γκλάο

ρογκ γέλα κα ίπ

179



ΤΑ ΠΑ Α ΤΟ ΧΟΡ

«Αν θλις να σκοωθίς, θα σ σκοώσω υχαρίσως Αλλάαυό ν θα οθήσι Μόργουν κα ίνορ Δν ωσς σμασία σις κραυγς ς ωικογυναίκας Θα αρνθίςκαι ους σμούς ου αίμαός σου»

Αλλά Τούριν ράξ πίσω ο σπαθί ου και προσπάθσ να ον καρφώσ σα μάια Κα ο Γκλάουρουνγκ μαζύκ πίσω γρήγορα και υψώθκ από πάνω ου κα ίπ

«Όχι! ουλάχισον ίσαι γνναίος Πρισσόρο από όλουςόσους χω συνανήσ Κα λν ψμαα κίνοι που ισχυρίζοναι όι μίς ν ιμούμ γνναιόα ων χθρών α λοπόν! Σου προσφρω ν λυθρία σου Πήγαιν σους συγγνίς σου αν μπορίς Φύγ! Και αν ωικό ή Άνθρωπος απομίνι για να πι ν ισορία ων μρών ούων, σίγουρα μπρφρόνσ θα σ καονομάσι αν απορρίψις αυό ο ώρο»

Τό ο Τούριν, όνας ακόμ συγχυσμνος από ο λμμα

ου ράκονα σαν να ίχ να κάνι μ χθρό που γνωρίζ ιθα πι λος πίσψ α λόγια ου Γκλάουρουνγκ κα γυρίζονας πρασ ρχονας γφυρα Αλλά καθώς φυγ οΓκλάουρουνγκ μίλσ πίσω ου λγονας μ ολθρα φωνή

«ρχα ώρα γι ου Χούριν, σο ορλόμιν! Μπορί γάλλ μια φορά οι Ορκ να φάσουν πριν από σνα Και αν καθυσρήσς κα ν σώσς Φινούιλας, ό ν θα ξαναίς Μόργουν και ίνορ Και αυς θα σ κ ρ σούν

Αλλά ο Τούριν πρασ σο όρο ρόμο κα ο Γκλάουρουνγκ γλασ άλλ μα φορά, γιαί ίχ πύχι αυό που ήθλ ο Αφνς ου Κα μά σράφκ σ κή ου απόλαυσ και ξαπλυσ φωιά ου και καψ α πάνα γύρω ουΚα όλους ους Ορκ που λλαούσαν ν πόλ ούς ρψ σφυγή και ους ιωξ και ους αρνήθκ α λάφυρά ους ακόμ και μχρι ο λγόρο πολύιμο πράγμα ά σπασ γφυρα και ν ριξ μσα σον αφρό ου ρογκ Κ όνας

180



Η ΠΤΩΣΗ ΟΥ ΝΑΡΓΚΟΘΡΟΝΤ

έτσ ασαλής, μά�εψε λος τος θσαρος κα α λοο έλαγκοντ κα α έκανε σωρ κα ξάλωσε άνω τος μέσα στν εσωτερκή αθοσα κα ανααθκε γα λγο

Κα ο Τορν έσεε ρος Βορρά ερνώντας μέσα αεροχές καεστραμμένες τώρα ανάμεσα στον Νάρογκ κατον Τέγκλν, κα ο Ολέθρος Χεμώνας ήρθε να τον σνανή-σε ατ εκεν χρονά έεσε χν ρν γε το θνω

ρο κα άνοξ ήρθε αργά κα ήταν ψχρή Καθώς ταξεετο ανταν σνέχεα τ ακοε τς κραγές ς ντολαςνα ωνάν ο νομά το σε άσ κα λος κα μεγάλ ή-αν αγωνα το. Όμως καρά ο ήαν οντωμέν ατα ψέμαα το Γκλάορονγκ κα βλέοντας σνεχώς σο νοο τος Ορκ να κανε ο σ το Χορν ή να βασαν�ντ Μργοεν κα τ Νενορ, σνέx�ε ο ρμο ο χωρς οέ να αλλά�ε καεθνσ

18

Ι



Κ Φ Α Λ Α Ο Χ l

Η Ε Π Ι ΣΤΡΟΦΗ Τ Ο Υ ΤΟΥΡΙΝ ΣΤΟ ΝΤΟΡΛΟΜ ΙΝ

Εέλος, ο Τούρν εξοθενωένος αό η βαύνη κα ο α-κρύ ταξί (γατί είχε ανύε αράντα κα αραάνω λεύγεςχωρίς ανάπαυση) έφασε με τους πρώτους πάγους ου χειμώνα τς λίνες το Ίβρν όο είχε θεραεεί ρν Τώρα ό-μως υπήρχε μόνο ένας παγωμένος βούρκος και δεν μπορού-

σε να πιει πάλι από τα νερά ους. Από κει έφτασε στα περάσματα και μπήκε στο Ντορ-λόμιν,

και το χόνι έφτασε βαρύ από το Βορρά και οι δρόμοι ήταν ε-κίννο κα κρύο Αν κα είχαν εράε είκο κα τρία χρόνια από την ελευαία φορά που περπάτησε σ' αυτό ο μονο-πάτι ετούο παρέμενε χαραγμένο σην καρδιά ου, γιατί μεγάλ ταν θλίψ το ε κάθε βα ο ον χώρζε αό Μόρ-γοεν Έτ ετέλος εέρεψε τ γ των ακών ο χρό

182



ΕΠΙΣΦ ΤΥ Σ ΝΡ-ΛΜ

νων. Ήαν πος ζοφερς κα γυμνς κα ο άνθρωπο εκεί ήανλίγο κα άξεσο κα μλούσαν ην ραχιά γλώσσα ων Αναο-

λών κα η παλά γλώσσα είχε γίνε η γλώσσα ων ούλων καων εχθρών. Έσ ο Τούρν βάζε με προσοχή σκεπάζονας οπρσωπ ου με ην κουκούλα κα μένονας σωπηλς κ έ-φασε επέλους σο σπ που αναζηούσε. Ήαν άεο κασκοεν κα κανείς εν υπήρχε γύρω ου αί η Μργουεν εί-

χε φύγε κα ο Μπρνα ο Ξένος (αυς που πήρε με η βία ηνΆεριν. τη συγγένισσα του Χούριν για γυναίκα του) είχε λεηλα-ήσε ο σπί ης κα είχε πάρε ης είχε απομείνε απ αγαθά ή υπηρέες. Το σπί ου Μπρνα ήαν πο κονά σοπαλ σπί ου ούρν κα εκεί πήγε ο ούρν σακσμένος α-π ην περπλάνηση κα η θλίψη, κα ζήησε κααφύγο. ουο έωσαν γαί μερκές ευγενκές συνήθεες ης παλάς επο-χής αηρούναν ακμη εκεί απ ην Άερν. Τον έβαλαν να κα-θίσε ίπλα ση φωά με ους υπηρέες κα μερκούς περπλανώμενους εξίσου σκυθρωπούς κα εξανλημένους με ον ίοΚα ο Τούρν ρώησε α νέα ης περοχής

Τε λο σώπασαν κα μερκο ραβήχηκαν μακρά κο-άζονας άναυο ον άγνωσο Αλλά ένας γέρος με εκανίκείπε:

«Αν πρέπε να μλάς ην παλά γλώσσα αφένη μίλα ην

πο σγά κα μη ρωάς γα εήσες. Θέλες να σε πάρουν γα κα-κοπο κα να σε ξυλοκοπήσουν ή γα καάσκοπο κα να σε κρεμάσουν αί μπορεί να είσα κάλλσα κα α ύο με αυή ηνεμφάνση. Που σημαίνε, συνέχσε πλησάζονας κα μλώναςσγά σο αυί ου ούρν « μοάζες με ους ευγενείς ης πα-λάς εποχής που είχαν έρθε με ον άνορ ς χρυσές μέρες,πρν α κεφάλα αποκήσουν λυκίσα μαλλά. Μερκοί εώ είναου ίου είους αν κα ώρα ους έχυν κάνε ζηάνους κα

σκλάβους, κα αν εν ήαν η Λαίη Άερν εν θα είχες ούε

83



Α ΠΔΑ ΧΥ

αυτή η φωτ ούτε αυή τη ούα Α ο είσα κα τ έαθέλες α μθες;

«Υήχε μα γυαίκα ου τη έλεγα Μγουε ατηε ο Τού, κα α κα �oύσε ο σί ης Εκεί με-τ α μακύ ταξί, ήγα γα α �ητήσω καλωσσμα, αλλε υχε τα ούτε φωτ ούτε θωο

Εα χο τα κα ααω ε υχου ατηε

ο γέος Αλλ λγοτοί ήα σε αυτ το σίτ κα ο θωοκα η φωτ μετ το ολέθο λεμο. ατί η Μγουε ήταα τους αλούς ως θα ξέες ααμφίβολα, χήα του -χοτ μας του Χού γου του Γκλτο Δε τλμηα α ηεξου, μως, γατί τη φοβούτα Πεήφαη κα μοφηα βαίλσσα η τσακίε η θλίψη Μγα τη αο-καλούσα κα τη αέφευγα Μγα αυ αλς ημαίεφίλη ω Ξωτκ τη καούγα γλα Όμως τη λήτε-

ψα Συχ αυτή κα η κη της θα εούα, α ε υήχεη Λαίη Άε Αυτή τς βοηθούσε κυφ, λέε κα συχ ηέεε γ αυτ ο ξεστος Μα εξ αγκης ας ης

«Κα αυτ ο έα χο κα ω; είε ο ού Εία εκές ή τς έκαα κλβες; Ή τους ετέθηκα οΟκ;

«Δε εία γωστ με σγου είε ο γέος Αλλ έφυγεμε τη κη της Κα τε αυτς ο Μα λεηληε το ί-

τ κα αξε τ αμεε Τα ε έχε μείε ούτε έα κυ-λί κα ους λίγους αθους ου είχε τους έκαα σκλβους.Εκς α μεκούς ου έγα �ητo, ως εγ η υηεούα ολλ χα κα ο μεγλο κύο α αυτή -το ο Μοοαος έα κατααμέο τεκού το ος α ολύ κα, αλλς θα ήμου στο Μεγλο ωΘυμμα καλ τη μέα ου έτελα μακ ο γο ου Χούκα ς έκλαγε Κα ς έκλαγε κ αυτή τα έφυγε ο αί

84



ΠΟΦ ΟΥ ΤΟΥ ΣΟ ΝΟΟΜ

Λένε ότ πήγε στο Κρυμμένο ασίλεο». ότε ο γέρος σταμά-τσε να μλά κα κοίταξε με αμφβολία τον ούρν. ίμα γέροςκα φλυαρώ αφέντ», είπε. Μ μου νες σμασα Όμως, ανκα είνα ευχάρστο να μλώ τν παλά γλώσσα με κάποον πουτ μλά τόσο καλά όσο εκείν τν εποχή ο μέρες είνα κακέςκα πρέπε να είνα κανείς προσεκτκός. Δεν είνα καλοί στνκαρά όλο όσο μλούν τν καλή γλώσσ

Αυτό είνα αλήθεα» είπε ο ούρν καρά μου είναβαρά. Αλλά αν φοβάσα ότ είμα κατάσκοπος του ορρά ήτς Ανατολής τότε εν έχες αποκτήσε μεγαλύτερ σοφία απόκείν που είχες πρν από πολύν καρό άντορ Λάμπανταλ».

Ο γέρος τον κοίταξε με ανοχτό το στόμα Κα μετά τρέμοντας μίλσε.

λα έξω ίνα πο κρύο αλλά κα λγότερο επκίνυνο.σύ μλάς πολύ υνατά κ εγώ πο πολύ απ όσο πρέπε γα τοσπίτ ενός Ανατολτ»

Μόλς βγήκαν στν αυλ άρπαξε απ το μανύα τον ούρν.ρν από πολύν καρό �oύσες σ εκείνο το σπίτ λες. Άρχο-

ντα ούρν, γατί γύρσες πίσω; Άνοξαν τα μάτα μου κα τα αυτά μου επτέλους έχες τ φωνή του πατέρα σου Αλλά μόνο ομκρός ούρν μου νε αυτό το όνομα Λάμπαντα Δεν ήταν από κακία ήμαστε καλοί φίλο κείνες τς μέρες. �τάε τώρα ε

ώ λάχστο από μας έχουμε απομείνε κα είμαστε γέρο καάοπλο. ο ευτυχσμένο είνα εκείνο στον Μεγάλο Σωρό.Δεν ήρθα εώ με μαλά πολέμου», είπε ο ούρν, αν κα

τα λόγα σου με κέντρσαν τώρα Λάμπανταλ Όμως αυτό αςπερμένε. Ήρθα ανα�τώντας τ Λαί Μόργουεν κα τ Νίε-νορ Μπορείς να μου πες κα γρήγορ ;

λάχστα πράγματα άρχοντ επε ο άντορ φυγανκρυφά Ψθρ�όταν ανάμεσά μας ότ τους κάλεσε ο άρχοντας

ούρν. ατί εν αμφβάλλαμε ότ είχε γίνε σπουαίος με τα

185



ΤΑ ΠΑΙΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΙΝ

χρόνα βασλάς ή άρχνας σ κάπα νόα χώρα λλά φαίνα ό ν ίνα σ» .

Δν ίν » απάνησ ρν. Ήμυν άρχνας σ μανόα χώρα αλλά ώρα ίμα νας πρπλανώμνς. Κα ν ςκάλσα γώ

ό ν ρω να συ πω ίπ άνρ. λλά η Λαίη Άρν θα γνωρί ν αμφβάλλω νώρ όλα α σχα

ης μηρας συ.Πώς μπρώ να η βρω υό ν ρω. Θα ης πρκαλσ μγάλ μπλά αν

ην παναν να ψθυρί σ κάπα πόρα μ' ναν πρπλανώ-μν από υς κααυνασυμνυς ακόμη κα αν κάπ μή-νυμα μπρσ να ην κάν να βγ. Κα νας ηάνoς όπωςίσα ώρα σ ν μπρί να πρπαήσ πλ σ ανάκρπρς ην υψηλή ράπα θα ν αρπάυν ναλίς καθα ν υλκπήσυν ή κα χρόρ »

ό ργσμνς ρν φώναΔν μπρώ να πρπαήσω μσα σ ανάκρ υ Μπρ

να γαί θα μ υλκπήσυν λα κα ς!»Κα μπήκ πάλ σ ανάκρ κ ρ πίσω ην κυκλα υ

κα παραμρίoνας όπν βρσκόαν μπρσά υ πρχώρησπρς ραπ όπυ καθόαν κρς υ σπ κα η γυ

ναίκα υ μαί μ άλλυς ναλίς άρχνς. ό κάπσηκώθηκαν κ μάσηκαν να ν αρπάυν αλλ υς πα- κάω κα φώνα

Δν κυβρνά κανίς αυό σπί ή ίνα άνρ ων ΟρκΠ ίνα κρς υ σπ

ό Μπρόνα σηκώθηκ ργσμνς.Εγώ κυβρνώ αυό σπί» , ίπ.λλά πρν πρλάβ να π ήπ ρν υ ίπ:

ό ν μαθς υς υγνίς ρόπυς πυ υπήρχαν σ

86



ΣΟ Ο ΟΥΝ Ο Ο-ΟΜΝ

αυτν τη χώρα πριν από σνα. ώρα συνηθζυν άνθρωπι νααφνυν λακες να κακμεταχειρζνται τυς συενες τηςυνακας τυς τις εμαι κι χω μα ερώτηση α τη ΛαηΆεριν Να ρθω ελεύθερα να ρθω όπως θλω;»

«λ>, επε Μπρόντα βλσυρός Αλλά η Άεριν εχε χλω-μιάσε.

ότε ύρν πε στην υψηλ τράπεζα κα στάθηκε μπρ-στά της κα υπκλθηκε.

«Με συχωρες Λαη Άερν» επε, «πυ σε ενχλώ τσιΑλλά η υλεά μυ εναι επευσα και μ φερε από μακρά.Αναζητώ τη Μόρυεν Κυρα τυ Ντρλόμιν κα τη Νενρτην κόρη της. Αλλά τ σπτ της ενα άει κα λεηλατημνι μπρες να μυ πεις;

«πτ> επε η Άεριν με μεάλ φόβ ιατ Μπρόντα

την παρακλυθύσε με στενεμνα μάτια.«Αυτό εν τ πιστεύω επε ύριν.ότε Μπρόντα πετάχτηκε μπρστά κα ταν κατακόκκινς

από μθη κα ρ«Αρκετά! φώναξε «Θα αφσω ναν ζητιάν πυ μλά τη

λώσσα των ύλων να αντικρύει τη υνακα μυ μπρστάμυ Δεν υπάρχει Κυρα τυ Ντρλόμιν. Όσ ια τη Μόρυ-εν ταν από τυς ύλυς κα τ σκασε όπως κάνυν ύ

λι Κάνε κ εσύ τ ι και ρρα αλλώς θα βάλω να σεκρεμάσυν σε ντρ!»ότε ύρν όρμησε πάνω τυ και τράβηξε τ μαύρ τυ

σπαθ κα άρπαξε τν Μπρόντα από τα μαλλιά κα τυ τράβη-ξε πσω τ κεφάλι.

«Μην κυνηθε κανες» επε, «αλλιώς τ κεφάλ τυ θα φύ-ε από τυς ώμυς τυ! Λαη Άεριν θα συ ζητύσα να μεσυχωρσεις κα πάλ καθ' ότι πιστεύω ότ αυτός άξεστς εν

συ χε κάνει πτ τπτε άλλ εκτός από κακό Μλα όμως

187



Α ΑΑ Ο ΧΡΝ

τώρα και μη μου αριέα Είμα ή ε είμαι ορι ο Κριοςου Νορλόμι; Πρέει α ε ι τξω;

Διταξέ μ> είε η ΆεριΠοος λεηλτηε το ίτ ης Μόρουε Μρό του αηεΠότε έφυε η Μόρουε και ο ήε; Έχει ερει έας χρόος κα τρεις μήες είε η Άερι

αφέτης Μρόα και λλοι αό τους έους ης Αατο-λής εώ ρω τη Kαταίε�α βαρι Αό καιρό τη είχα κα-λέε το Κρυμμέο Βαλειο Και ξεκίηε εέλους ια κειατί οι χώρες ειμεα είχα αελευθερωθεί ια λίο αό τοκακό χρη η ικαόητα ου Μαρου Σαθιο της ότιας χώρας λέε ώρα όμως αυό τελείωε Περίμεε α βρε το ιοης α η ερμέει εκε Αλλ α αυτός είαι ε ότε φ-βμαι ότι όλα ήα τραβ

όε ο ορι έλαε ικρΣτραβ τρ β; φώαξε Να τα τραβ: τραβ

α ο Μόρκοθ Κα ξαφικ το ιαέραε μια μαρη ορ-ή αί τα μτια του οξα και λθηκα α τελευταία ήμαα της μαείας ου Γκλουρουκ κα κατλαβε τα ψέματα μετα οοία το είχε ξεελε Με εξατηα ια α έρθω καα εθω εώ ατμαμέος, εώ θα μοροα τουλχιτο α

τελεώω εαία τη �ωή μου μρο τς Πλες ου Νρκο-θρο; Κα ολόυρα μέα τη χα του φηκε ότι κουετις κραυές ης Φιτολας

Δε θα εθω ρώτος εώ! φώαξε Και ραξε οΜρότα και με η αμη ου ου ιε η μελη αωία καιη ορή ου το ήκωε ψηλ και το ρταξε α α ήτα κυ-λί Μόρουε ήτα αό τους ολους είες; Ω ε ειλώκλέφτη κλβε κλβω Και ότε έταξε ο Μρότα

ω αό ο ίιο ου το ραέ�ι με το κεφλι μρο τα μο

188



Η ΠΣΤΡΦΗ Υ ΥΡΝ Ν-ΛΜΝ

τρα ενς Ανατολτη που σηκωνταν γα να επτεθε. ε αυτήτην πτώση ο λαμς του Μπρντα έσπασε. Κα ο Τούρν ρμη-σε κα σκτωσε τρες ακμη που λoύφα�αν τρομοκρατημένογατ εχαν βρεθε άοπλο Δημουργήθηκε αναταραχή στο μέγαρο. Ο Ανατολτες που παραβρσκονταν θα ορμούσαν στονΤούρν αλλά ήταν εκε συγκεντρωμένο κα πολλο άλλο απτους αλούς κατοκους του Ντορλμν: γα πολύν καρ ήταν

πεθήνο υπηρέτες τώρα μως ξεσηκώθηκαν με κραυγές επα-ναστατκές Γρήγορα ξέσπασε μεγάλη μάχη κα παρλο που οσκλάβο εχαν μνο μαχαρα του κρέατος κα ,τ μπορούσαννα αρπάξουν γα να αντμετωπσουν στλέτα κα σπαθά πολ-λο σκοτώθηκαν γρήγορα κα απ τς ύο πλευρές πρν ορμήσεο Τούριν ανάμεσά τους κα σκοτώσε τους τελευταους Ανατο-λτες που παρέμεναν στο ανάκτορο.

Μετά ξεκουράστηκε ακουμπώντας σ έναν κονα κα η φω-τά της οργής του εχε γν τώρα σαν στάχτη. Όμως ο γεροάντορ πλησασε έρποντας κα τον έπασε απ τα γνατα γατ ήταν θανάσμα τραυματσμένος.

Τρες φορές εφτά χρνα κα παραπάνω ήταν μεγάλη ανα-μονή γα την ώρα τούτη» επε «Τώρα μως φύγε, φύγε κύρεΦύγε κα μην ξανάρθες παρά μνο με μεγαλύτερη ύναμη. Θαξεσηκώσουν λο τον τπο εναντον σου ολλο το έσκασαν

απ τ ανάκτορο. Φύγε αλλώς θα χες τέλος εώ. χε γε !»Κα μετά γλστρησε κάτω κα πέθανε.Μλησε με την αλήθεα του θανάτο επε η Άερν. «μα

θες αυτά που ήθελες Τώα φύγε γρήγορα Αλλά πήγανε πρώτα στη Μργουεν κα παρηγρησέ την, γατ αλλώς ύσκολαθα σου συγχωρήσω λη αυτή την καταστροφή που έφερες εώ.ατ σο κακή κ αν ήταν η �ωή μου, εσύ έφερες θάνατο με τηβα σου. Ο ένο θα εκκηθούν γ αυτήν τη νύχτα λους σο

βρσκονταν εώ Απερσκεπτες ενα ο πράξες σου, γε του

89



Π ΟΥ ΧΟΥΡΝ

Χύρι, σα α μη ίσαι ακόμη παρά τ παιί πυ ήξρ » .Και λιπόψυχη ίαι η ική συ καριά Άρι κόρη τυ

Ιτρ, όπς ήα ό πυ σ όμαtα ία και ακόμη και αάγρι σκυλί σ ρόμ t, ίπ Τύρι. ίσαι φτιαγμη γιαα πι καλσυάτ κόσμ. Αλλά λα! Θα σ πά στη Μόρ-γυ»

Τ χιόι σκπάtι όλη η χώρα κα πι πλύ κφάλιμυ» , τυ απάησ Θα παια σις ρημις μα�ί συ όσγρήγρα α πά και μ τυς βάαυσυς Αατλίς Δμπρίς α ιρώσις αυό πυ κας. Φύγ! Α μίις αα κάις όλα χιρόρα και α στρήσις τη Μόργυ απόα γι χρς καα σκπό. ήγαι σ ικτύ!

Τό Τύρι υπκλίηκ βαιά μπρστά ης και γύρισ κιφυγ από ' αάκρα υ Μπρόα. Όμς όσι σασιαστς

ίχα τη ύαμη ακλύησα. Τ σκασα πρς τα βυάγιατί μρικί αάμσά υς ήξρα καλά υς ρόμς σις ρημις και υλγύσα τ χιόι πυ πφτ πίσ τυς και σκπα-� α ίχη υς Έσι, α και γρήγρα άρχισ τ αρπκυη-γητό μ πλλύς άτρς και σκυλιά και χλιμιτρίσματα αλόγ,ξφυγα ότια μσα συς λόφυς Μτά Koιά�oτας πίσ ί-α α κόκκι φς μακριά σ μρς πυ ίχα αφήσι

Έβαλα φιά στ σπίτι, ίπ Τύρι α πι σκπό

καα αυτό »Έβαλα φτιά Όχι, άρχα. Δ βαλα η φτιά ι Αα-λίτς, η βαλ η Λαίη Άρι φ τά�oμ ι ίπ ας,Άσγκ όμά υ λλί άρς όπλ παρρμη-ύυ η υπμή και τη ηρμία. Λαίη κα πλύ καλόσ πλλύς από μας μ μγάλ κόστς. Δ ίαι λιπόψυχη αλ-λά η υπμή σπάι κι αυή στ τλς».

Μρικί από τυς πι σκληραγγημυς πυ μπρύσα

α αξυ χιμώα μια μ τ Τύρι και ήγη

190



Η ΕΠΣΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡ ΣΤΟ ΝΤΟ-ΛΟΜΙ

α από παράξεος δρόμος ' α κααφύιο α βοά εμα πηλά ω ε παράομος κα περιπλαώμεος Καια κρμμα εκεί κάποα αποθμαα ροφίμω Εκεί περίμεα μχρι πο παψε ο χιόι κα ο δωα ροφ και ο πα α πραμα πο πάια ο χρηιμοποιούα κα οδηούε όα η Κοιλάδα ο ίριο όπο δε είχε φάει οχιόνι ο καηφορκό μονοπάι χώραν

«Έχε εια ώρα Κύρε ο Νορλόμν» είπε ο Άκον Όμως μη μας ξεχάεις. Θα είμαε κηημοι ώρα Και οικάθρωποι θα ίο πιο κληροί εξαιίας ο ερχομού ο αό φύε κα μη ρίεις εκός α ρθες με μεάλη δύαμη α να μας λρώες Έχε εα!»

> ;

. J1 � >:ι'-, 191



Ε Φ Α Λ Α Ι Χ Ι ! !

Ο ΕΧΟΜΟΣ ΟΥ ΟΥΙΝ Ο ΜΠΘΙΛ

Ο ορν καβκε ρος ον Σρον κα αν χασνος σς σκ-ες ου αί έβλεε ό ενώ ρν είχε ύο κρές ελοές ώ-ρα υήρχαν ρες κα ο κααεσένος λαός ου ον καλούσε α-φού εκείνος είχε αυξήσε ακό ερσσόερο α ενά ου Μόνοα αρορά είχε ό έρα αό κάθε αφβολία Μόρουενκα Νίενορ είχαν φάσε εώ κα ολύν καρ σο Νόραθ καόνο χάρ σν κανόα ου Μαύρου Σαθού ου Νάρκο-θρον είχε ίνε ο ρόος ους ασφαλής Κα έλεε ε ο υαλόου: "Σε οο άλλο καλύερο έρος θα ορούσα να ς είχαάε, ακό κα αν είχα έρθε νωρίερα; Αν Ζών ς Μέλανσάσε, όε όλα έχουν ελεώσε Όχ είνα καλύερα έσ όωςείνα α ράαα. αί ορή ου κα ο αερίσκεες ρά-

ξες ου ρίχνουν α σκά όου κ αν βρίσκοα Α ς φυλάε

92



ΧΜΣ Υ Υ Σ ΜΠΘ

η Μλαν! Κ εγώ θα ς αφήσω γα λίγο σε ανφελη ερήνη»Όμως αν α ολύ αργά ώρα ο Τούρν άρχσε να ανα�ηά

η Φνούλας ερλανώμενος σα άση άω αό ους ρό-οες ων ρεν Γουθρν άγρος α εφυλαός σαν �ώoΚα ψαξε όλους ους ρόμους ου οηγούσαν βόρεα σο Π-ρασμα ου Σίρον Πολύ αργά αί όλα α ίχνη είχαν χαθεί αός βροχς α α χόνα σ όμως συνβη α ο Τούρν αθώςερνούσε ον Τγλν συνάνησε μερούς αό ο Λαό ου Χά-λεθ σο Δάσος ου Μρθλ Τώρα είχαν μείνε λγοσοί εξαίαςου ολμου, νας μρός λαός α ο ερσσόερο �oύσαν ρυ-φά μσα σ να ασσαλόφραο οχυρό σο λόφο Άμον Όμελβαθά μσα σο άσος φελ Μράνρ λεγόαν εείνο ο μ-ρος αί ο Μράνρ ο γος ου Χάνρ ήαν ώρα ο ύρόςους μεά ο θάναο ου αρα ου Κα ο Μράνρ εν ήαν

άνθρωος ου ολμου, αφού ούσανε σο να ό αό μααουχία σα αά ου χρόνα Κα εί λον ήαν ήοςση άθεση αγαούσε ο ξύλο όχ ο μαλλο α η γνώσηων λασμάων ου μεγαλώνουν ση γη ερσσόερο αό οοαήοε άλλη γνώση

Όμως μεροί αό ους αοίους ου άσους υνηγούσαν α-όμη Ορ σα σύνορά ους Κα σ, αθώς φασε εεί ο Τούρν υχε να αούσε ο θόρυβο συμλοής σευσε ρος α

ε α λησά�oνας με ροσοχή μσα αό α νρα είε μαμρή ομα ανθρώων ερυλωμνη αό Ορ Αμύνοναν αεγνωσμνα χονας ίσω ους μα υνή συσάα νρωνου φύρωναν ση μση ενός ξφωου Όμως ο Ορ ήαν ολ-λοί α ο Άνθρωο είχαν ελάχσες είες να σωθούν αν ενερχόαν βοήθεα σ ο Τούρν ρυμμνος μσα σους θάμνους άρχσε να άνε μεγάλο θόρυβο οοβοληά α χυή-μαα α μεά φώναξε με υναή φωνή σαν να ήαν αρχηγόςολλών ανρών:

93



Δ Ο ΟΥΝ

Χα Τους βρήκαμε! Ακολουήστε με λο! Ορμάτε τώρα κασφάξτε τους!

Ττε ο Ορκ κοταξαν πσω τους τρομαγμένο κα ο Τούρν ρ-μησε στο ξέφωτο κουνώντας το χέρ σαν να καλούσε τους άντρεςτου απ πσω κα η λεπα του κούρανγκ άστραφτε σαν φω-τά στο χέρ του. Πολύ καλά γνωστ ήταν αυτ το σπα στουςΟρκ κα πρν ακμη ξεχυε ανάμεσά τους πολλο σκρπσανκα το έβαλαν στα πα Ττε ο άνρωπο του άσους έτρεξανκα ενώηκαν μα� του κα κυνήγησαν λο τους εχρούς τουςμέχρ μέσα στο ποτάμ Ελάχστο πέρασαν απέναντ Επτέλουςσταμάτησαν στην χη κα ο Ντρλας ο αρχηγς των ανρώπωντου άσους επε

Εσα γρήγορος στο κυνήγ άρχτα Αλλά ο άντρες σουαργούν να σε κολουήσουν .

Δεν ργούν» επε ο Τούρν. ατ τρέχουμε λο μα� σανένας άνρωπος κα εν xωρ�μαστε ποτέ .Ττε ο άνρωπο του Μπρέλ γέλασαν κα επανΛοπν ένας τέτοος αξ�ε πολλούς. Κα σου οφελουμε με

γάλες ευχαρστες Όμως ποος εσα κα τ κάνες εώ»Απλώς ακολουώ την τέχνη μου, που ενα η σφαγή των

Ορκ επε ο Τούρν. Κα �ω που με οηγε η τέχνη μου. Εμαο Αγράνρωπος των Δ σών»

Ττε έλα να �ήσες μα� μας» επαν αυτο ατ εμες �oύμε στα άση κα έχουμε ανάγκη απ τέτοους τεχντες. Θα ήσουνευπρσεκτος! »

Ττε ο ούρν τους κοταξε παράξενα κα επε:Υπάρχουν λοπν, ακμη άνρωπο που α με αφήσουν να

ρχνω τη σκά μου στς πρτες τους Όμως, φλο έχω ακμη μαλβερή αποστολή να βρω τη Φντούλας, κρη του Ορντρετου Νάργκοροντ ή τουλάχστον να μάω νέα της Αλμονο!Πολλές βομάες έχουν περάσε αφτου την πήραν απ το

194



ΧΜΣ ΤΥ Υ ΠΡΘ

Νάργκορον λλά εγώ ρέε ν νεχί ν τν αναtτώ» Ττε ον κοίξν με οίκτο κ ο Ντρλ είεΜορεί ν τμτήε τν νtήή ο. ί μ

τρά τν Ορκ έφε το Νάργκοροντ γίνοντ ρο Δβάε ο Τέγκλν κ είχμε κρ ροεοοείγ ον ερχομ τ ροχρον ολ ργά, γτί είχν ολλοχμλώτο. Ττε κεφτήκμε ν νεφέρομε κ εμεί τονλεμο με το μκρ μ λήγμ τήν ενέρ ο Ορκ μελο ο τοξτε ο μορέμε ν μtέψομε κ είμεν ώομε μερκο ο χμλώτο. λίμονο μμέ μλ έτκν τν είε ο χρείο Ορκ έφξνρώ τ γνίκε νάμε ο χμλώτο. Κ τν κρτο Ορντρε τν κάρφν έν ένρο με λγχ .

Ο Τορν εκτν ν άνρο νάμ χμένο

Πώ το ξέρε τ είε.τί μο μίλε ρν εάνε» άντε ο ΝτρλΜ κοίτξε ν ν νζτοε κάοον ο ερίμενε κ είεΜρμεγκ Πείτε ον Μρμεγκλ Φντολ είν εώ.Δεν είε τίοτε άλλο. Όμ εεή κομε τά τ τελείλγ , τ άψμε εκεί ο ένε Είν ένν τμβο ίλτον Τέγκλν. Ν τ έγνε ρν έν μήν τώρα.

Πγίνετέ με εκεί είε ο Τορν. Κ τον ήγν ένν λ

φίκο ίλ τί Δβάε ο Τέγκλν. Εκεί ράτκε κάτκ έν κοά έεε άν το έτ ο νμν είχε ε-άνε λλά ο Ντρλ ον κοίτξε εκεί ο κεττν κ μεάτράφκε το άντρε το κ εε

Πολ ργά τή είν λβερή γκρί Δείτε μ εώκείτετ ο ίο ο Μρμεγκλ, ο μεγάλο ρχγ το Νάργκο-ρον ο ί το έρεε ν τον γνρί, ον γνώρν ο Ορκ» . ί φήμ το Μρο ο το Ντο εί

χε λεί ντο κ είχε μέχρ τ βά το άο.

1



Τ ΤΟΥ ΟΡΝ

Έτσι τώρα ο σήκωσα ε σεβασό και ο εέφερα στοΈφελ Μράτιρ και ο Μράτιρ ου ήρθε α ους ροϋα-ήσει αόρησε ε ο εκροκρέβατο ου κουβαλούσα. Και ρα-βώτας το σκέασα κοίταξε το ρόσωο ου Τούρι του γιουου Χούρι. Και ια σκοειή σκιά έεσε στη καριά ου.

«Ω σκληροί Άθρωοι ου Χάλεθ» φώαξε. «αί εοίσατε το θάαο α άρει αυτό το άθρωο; Με εγάλο κόοφέρατε εώ τη τελευαία συφορά του λαού ς.

Αλλά οι άθρωοι ου άσους εία:«χι αυός είαι ο Μόρεγκιλ ου Νάργκοθροτ ο κραται-

ός εξολοθρευτής τω Ορκ, και θα ας ροσφέρει εγάλη βοή-θεια α �ήσει. Και ακόη και α ε είαι έσι έρεε α αφή-σουε έα άθρωο τσακισέο αό τα ειά α κείεαι σαψοφίι στο ρόο

«Δε έρεε ότως» είε ο Μράτιρ. «Η καάρα θέλησεέσι. Και ήρε το ούρι στο σίτι του και ο εριοιήθηκεε φροτία.

Αλλά όα ο ούρι αοτίαξε ειτέλους ο σκοτάι η άοι-ξη ξααγύρι�ε. Και ξύησε και είε το ήλιο σα ράσια ου-ούκια. όε ο κουράγιο του Οίκου ου Χάτορ ξύησε άλιέσα του και σηκώθηκε και είε έσα στα βάθη της καριάς ου«λες οι ράξεις και οι ερασέες έρες ου ήτα σκοειές

και γεάτες κακό. ως ια έα έρα έχει έρθει Εώ θα είωειρηικά και θα ααρηθώ όοα και καταγωγή κι έτσι θ αφή-σω η σκιά ου ίσω ου ή ουλάχιστο ε θα η αφήω ' α-λώεται άω σ' εκείους ου γ ώ.

σι ήρε έο όοα και οόασε το εαυτό ου ουράαρου στη γλώσσα ω Υψηλώ ωτικώ σηαίει Κύριος ης Μοίρα και έ�ησε ε τους αθρώους ου άσους και ήα αγαη-τός αάεσά τους και τους �ήτησε α ξεχάσου ο αλιό του όοα και α ο θεωρού γεηέο στο Μρέθι ως ε το

96



Ο ΡΟΜΟΣ ΤΟ ΤΟ ΣΤΟ Μ Ρ Θ Λ

ν' λλάξι ο όνομ ν μορούσ ν λλάξι κι ο χρκή-ρ ου ού ν ξχάσι ο λιό ου μίσος νάνι σους υη-ρς ου Μόργκοθ κι ήγιν ν κυνηγήσι Ορκ μ ους λίγους ης ίις νοοροίς ν κι υό υσρσούσ ονΜράνιρ ί ήλι� όι θ ροσι ο λό ου ρισ-σόρο μ η σιωή κι η μυσικόη

Μόρμγκιλ ν υάρχι ι ί λλά ρόσχ μή-

ως η νρί υ Τουράμρ φρι ρόμοι κίκηση σοΜρθιλ!»

Έσι ο ουράμρ άφησ ο μύρο σθί ου κι ν ο -ιρν ι ση μάχη κι κρούσ ιο ολύ όξο κι λόγχη.Αλλά ν νχόν ν ρνούν οι Ορκ ό ις Διάσις ουιγκλιν ού ν λησιά�oυν σον ύμο όου ήν θμμνη ηΦινούιλς Χάουνλλθ ονομάσηκ ο ύμ ης ωικοκόρης κι γρήγορ οι Ορκ μθν ν ρμουν υό ο μρος κιν ο οφύγουν Κι ο Νόρλς ί σον ουράμρ

Αρνήθηκς ο όνομ λλά ίσι κόμη ο Μύρο θί Κι οι φήμς λν ως ο Μύρο θί ήν ο γιος ου Χού-ριν ου Νορλόμιν, Κύριος ου Οίκου ου Χάνορ σι ίναι »

Κι ο Τουράμρ άνησσι χω κούσι. Αλλά μην ο ιίις, σ ρκλώ

γιί ίσι φίλος μου»

17



ΚΑΛΑΙΟ χ ι ν

ΑΙΔΙ Η ΜΥ

ΚΑΙ Η ΝΙΝ ΝΑΚΘΝ

Ότν έρσε ο λέθρος Χεμώνς νέες εδσες ό το Νάρ-κοθροντ έφτσν στο Ντόρθ τ μερκο ο δέφν ότη λεηλσ κ εέ�ησν ό το χεμών mς ερημές έφτσνετέλος �ητώντς κτφύο ό τον Θνκο κ ο φροροτων σνόρων τούς έφερν στο βσλά. Κ μερκο εν ότ ό

λος ο στρτός το εχθρού εχε οσρθε βόρε κ άλλο ότ οκλάορονκ ζούσε κόμη μέσ στς θοσες το Φέλκοντκ μερκο εν ότ ο Μόρμεκλ εχε σκοτωθε κ άλλο ότ οΔράκοντς τ μάεε κ ότ βρσκετ κόμη εκε σν ολ-θωμένος Όμως όλο δλωνν ότ τν νωστό στο Νάρκοθροντρν ό το τέλος ότ το Μύρο Σθ δεν τν άλλος ό τονούρν, το ο το Χούρν το Ντορλόμν

ότε μεάλος φόβος κ θλη κρεσν τη Μόροεν κ τηΝενορ κ η Μόροεν εε:

18



Ο Ξ ΤΗΣ ΟΟΥΝ Κ ΤΗ ΝΝΟ ΣΤΟ ΝΑΡΚΟΟΝΤ

«τοα αγνία είνα γο του ίου του Μόγκοθ Δεν γίνετανα μάθουμε την αλήθεα κα να ξουμε με σγουά ακόμη κατο χεότεο ου ε να υομείνουμε»

Κα ο ίος ο Θίνγκολ ήθελε ολύ να μάθε εσσότεα γατη μοία του Νάγκοθοντ, κα ήη είχε κατά νου να στείλε κάοους ου θα μοούσαν να λησάσουν με οσοχή εκεί αλλάίστευε ότ ο ούν ήταν όντς νεκός κ αν εν ήταν ότ η ά

σσή του θα ήταν αύνατη κα εν ήθελε να ε την ώα ου ηΜόγουεν θα το μάθανε αυτό καθαά τσ της είε

«Αυτό ενα εκνυνο θμα Κυα του Ντολόμν κα ε να σταθμστεί Ττοα αγνία μοεί αληθνά να είνα γοτου Μόγκοθ γα να μας αασύε σε κάοα αεσκεψία»

Όμς η Μόγουεν, όντας τααγμνη φώναξε:«Αεσκεψία κύε Αν ο γ μου ελαντα στα άση

ενασμνος αν είνα σμος αν το τώμα του κείτετα άταφοτότε εγώ θα ήμουν η αείσκετη Δεν θα χάσ στγμή αλλά θαά να τον ανα9τήσ»

«Κυία του Ντο-λόμν , είε ο Θίνγκολ «αυτό σίγουα ογος του Χούν εν θα το εθυμούσε Θα θεούσε ότ εώ είστε ο ασφαλείς αό κάθε άλλη χώα ου χε αομείνε υότην οστασία της Μλαν α χάη του Χούν κα του Τούνεν θα ήθελα να ελανηθείς μακά μσα στο σκοτενό κίνυ

νο αυτών τν ημεών»«Δεν κάτησες τον ούν μακά αό τον κίνυνο, εμνα όμς θλες να με κατήσες μακά αό το γο μο φώναξε ηΜόγουεν «ό την οστασία της Μλαν Να φυλακσμνητης Ζώνης Δίστα�α ν την εάσ κα τώα το μετ νών

Οχ Αν μλάς τσ Κυία του Ντολόμν» είε ο Θίνγκολ«μάθε αυτό: η ώνη είνα ανοχτή λεύθεα ήθες εώ ελεύθε-α κα θα μείνες ή θα φύγες

ότε η Μλαν ου είχε ααμείνε σηλή μίλησε:

199



ΠΔ ΡΝ

«Μ φύγι από Μόργον Έναν αλθνό λόγο π α-ή αγνα ενα το Μόργκοθ Αν φύγε θα κλέσι ο θέ-λμά ο»

« φόβο ο Μόργκοθ ν θα μ κρατήσει μακριά από οκάλεσμα ν ικν μο» απάντσε Μόργον «Αλλά αν φ-βάσαι για μένα κύριε τότε σε μο μρικού άνρε σο.

«Δν w εξοσα πάν σο για να σε ι άξ» π ο Θν-

γκολ. «Διαά� όμ ο άνρε μο. Και θα ο στλ όανεγ το θερ σσό.

Τόε Μόργον ν π πο άλλο κα άρχισ να θρνκαι άφσ ο βασιλιά. Ο Θνγκολ εχ βαριά καριά για τοφανόαν όι ιάθεσ τ Μόργον ήαν παράξν και σον και ρτσε τ Μέλιαν αν θα μπορούσε να τ σγκραήσεεκεν μ ύναμή .

«νάντια στον ερχομό ο κακού μπορ να κάν πολλά» α-πάνσε αή «Αλλά ενάντια σν έξοο κνν πο θέλον ναφύγον τποα. Αό ναι ο κό σο ρόλο. Αν ναι να μενει πρέπι να ν κρατήσε με τ ύναμή σο Όμ έσι μπ-ρ να σαλέψει ο νο τ».

Τόε Μόργοεν πήγ στ Ννορ και επε Εχε για κόρ το Χούριν Πγαν να ανα�ήσ ο γιο

μο ή να μάθ τν αλήθεα γι αόν αφού καν ε ν κά-ν τποτα παρά μόνο καθσρούν μέχρι να ενα πολύ αργά. Πρμενέ με αν κααφέρ να πιστρέψ Τότ Ννορ γμά ρόμο και ταραχή θέλσε να ν απορέψι μα Μόργο\-εν εν απαντούσ ποα και πήγε στο μάτό τ και όαν ήρθ ο πρ πήρε ένα άλογο και έφγε.

Τρα ο Θνγκολ χε σι ντολή κανε να μν ν μπο-σε ούτε να φανε όι ν παρακολοθε. Αλλά μόλι Μόργο-

ν ξκνσε σγκέντρσε μα ομάα από ο πιο σκλραγγ

200



ΤΟ ΤΑΞ ΗΣ ΜΟΡΓΟΥΕ ΚΛΙ ΗΣ ΕΟΡ ΣΟ ΑΡΓΚΟΘΟΤ

μένου κα κανού φύλακ ων συνρων κα έβαλ ον Μά-μπλουνγκ πκφαλή

«Ακολούθησέ ην ώρα γρήγορ » π αλλά μην ην αφή-σ να σα ανληφθ Αν μω φάσ σ ρημέ κα ην α-πλήσ κνυνο να μφανσ κα αν ν θέλ να πσρέ προσαέ ην πω μπορ Όμω μρκο α-π σα θα ήθλα να συνχσ σο πο μακρά γνα κα να μά

θ σα πρισσρα μπορ Κα πω έγνα α πράγμαα ο Θνγκολ έσλ μγαλύρηομάα απ αυήν που σκπυ αρχκά κα ανάμσά ου υπήρ-χαν έκα ππ μ φρκά άλογα Ακολούθησαν η Μργουνκα αυή πήγ να ασx�oνα ο έγκον κα έσ έφασ σχθ ου Σρον πάνω απ Λμν ου Λυκφωο κα κσαμάησ γα ο Σρov ήαν πλαύ κα ορμηκ κ κνην ήξρ ο ρμο σ ώρα ο φύλακ έπρπ αναγκασκά

να αποκαλυφθούν κα η Μργουν π«Θα μ σαμαήσ ο Θνγκολ Ή μου σέλν καθυσρημένα η βοήθα που μου αρνήθηκ

«Κα α ύο» π ο Μάμπλουνγκ «Δν θα πσρέ «Όχ» π η Μργουν« πρέπ να σ βοηθήσω» π ο Μάμπλουνγκ «αν κα

να νάνα ση θέλησή μου Πλαύ κα βαθ να ώ ο Σ-ρον κα πκνυνο να ον κολυμπήσ άνθρωπο ή �ώo»

« πέρασέ μ απέναν μ ον ρπο που πρνούν α ωκά» π η Μργουν Αλλώ θα οκμάσω ο κολύμπ»

σ ο Μάμπλουνγκ ην οήγησ σ Λμν ου Λυκόφωοκ ανάμσα σ ρυάκα κα καλάμα σην αναολκή χθη υ

πήρχαν κρυμμένα φρουρούμνα πορθμα γα μ αυ ον ρ-πο πρνούσαν απ η μα χθη σην άλλη ο αγγλαφρο ουΘνγκολ κα ων συγγνών ου σο Νάργκοθρον ώρα πρμναν μέχρ να προχωρήσ η ασροφώση νύχα κα πέρασαν

20



Α ΠΑΔΑ ΟΥ ΟΡΝ

απναν μσα σ ευκή ομίχ πρν απ α χαραα Κα μό-ς ο ήος σκώθκε κόκκνος πρα από α αάζα Βουνά κανας δυναός πρωνός άνεμος φσξε κα σκόρπσε ν ομίχ,ο φρουροί βγήκαν σ δυκή όχθ κα άφσαν Ζών ς Μαν Ήαν ψά ωκά ου Νόραθ, γκρζοφορεμνα κα μεμανδες πάνω από ς αυσδως πανοπίες ους Μόργουενους παρακοουθοσε από ο πορθμείο καθώς περνοσαν αθό-

ρυβα κα ξαφνκά βγαε μα κραυγή κα δεξε ον εευαίο ςομάδας που περνοσε.

Από πο ήρθε υός είπε. ρες φορς δκα ήρθαε σεμνα. ρες φορς δκα κα νας βγαίνεε σ σερά

όε ο άο γρσαν κα είδαν ό ο ήος άσραφε πάνω σνα χρυσαφνο κεφά ήαν Νίενορ κουκοα ς είχε π-σε από ον άνεμο Έσ αποκαφθκε ό είχε ακοουθήσε νομάδα κα είχε μπε ανάμεσά ους σα σκοενά πρν περάσουν

ο ποάμ αράχκαν κα κανείς πο πο από Μόργουενρνα πίσω ρνα πίσω! Σε δ άζω! φώναξε.Αν γυναίκα ου ορν μπορεί να αψφήσε κάθε συμβου

ή γα ν αναποκρθεί σο κάεσμα ου αίμαος είπε Νίενορόε ο ίδο μπορεί να κάνε κα κόρ ου ορν νθς μεονόμασες αά δεν θα πενθήσω μόν γα παρα, αδεφό καμάνα. Μα απ όους εσνα μόνο χω γνωρίσε κα εσνα αγαπώ.

Κα δεν υπάρχε ίποαπου να μν

ο φοβάσα εσ κα να οφο

βάμα εγώΚα αθνά, καννας φόβος δεν φανόαν σ πρόσωπο κα

σο παράσμά ς Ψή κα δυναή ήα γαί είχαν ψό α-νάσμα όσο καάγοναν από ον οίκο ου άνορ κα σ νυ-μν με ξωκά ενδμαα αίραζε καά με ους φρουρος κα-θώς ήαν πο μκρόσωμ μόνο από ον πο μεγαόσωμο.

θες να κάνες » είπε Μόργουεν

Θα πάω όπου πας κ εσ , είπε Νίενορ. Δάεξε Να με



το TAΞIl Τ ΟΡΓΟΥΝ Κ ΤΗΣ ΕΟΡ Ο ΡΚΟΘΟ

ας σω κα α με αραώσες με ασφλεα στ φλαξ τςΜλα γατ ε εα συετό α αρεσα τ συμβουλή τς Ήα ξρες ότ θα βρεθώ σε κυο α βρεθες κ εσ ατ στραγματκόττα Νεορ εχε ρθε κυρως με τ εα ότ αό φόβο κα αγ γ αυτή μτρα τς θα γρ�ε σω καργματ Μόργουε ήτα ότως χασμ

«Άλλο ργμα εα α αρεσα συμβουλς» εε «κα λ-λο α αρεσα τ αταγή τς μτέρας σου Τώρα γρα σω»

«Όχ» εε Νεορ «nEl ολς καρός αφότου ήμου α Έχω θλσ κή μου κα σα α κα μχρ τώρα ε έχω εατωθε στ κή σου Θα ' ρθω μαζ σου Προτμώ το Ντόραθαό σεβασμό γα κεους ου το κυβερο α όχ όμως τότε υτκ Πραγματκ α θα ρεε α συεχσε μα αό μας, αυτήεμα μλλο εγώ ου εμα στ ακμή τς αμής μου

ότε Μόργουε εε στα γκρζα μτα τς Νεορ τ αο

φασστκόττα του Χορ Κα ταλαετκε, αλλ ε μοροσε α ξεερσε τ ερφα τς κα ε ήθελε αρ τα ωραα λόγα α φαε τσ ότ κόρ τς τ ογε σω σα λκωμ κα αότ

«Συεχ�ω, όως ήτα ο σκοός μου εε «Ελα κ εσ αλλf εfτα στ θλσή μου

«Ας γε τσ εε Νεορότε ο Μμλουγκ εε στ ομfα του

«Αλθ, αό λλεψ σεσς κα όχ θρρους εα ου τογος του Χορ φρε ε στους λλους! ο ο κα με τΤορ όμως ε ήτα τσ ο ρόγο του ώρα εα όλο ασετο κα αυτό ε μου αρσε Τρμω αυτή τ αοσολή του Βασλ ο ολ κα αό κυήγ του Λκου Τ ρε α γε;

Αλλ Μόργουε ου εχε βγε στ όχθ κα τώρα λσασε κοτ, κουσε τα τελευταα του λόγα

«Κε ότ σε ταξε ο βασλς εε «Aα�ήτσε εήσες

3



Α ΠΑΔΙΑ ΥΝ

γα Νάργκθρν κα γα ν Τύρν ' αυν κ -χυμε ενωθεί

ρμς ενα ακμ μακρς κα εκίνυνς είε Μά-μυνγκ «Αν ρχωρήεε κ ά θα άρεε κα ύ ά-γα κα θα είε ανάμεα υς κααάρες κα εν θα αμα-κρύνεε θαμή α κνά υς»

Έ με ξμρωμα γήκαν αργά κα ρεχκά α ν ερχή με α καάμα κα ς χαμς ς κ φααν γρί�oάς υ κάυε να μεγά μρς υ νυ κάμυ ρν α- Νάργκθρν Ό μρα αξίευαν υκά κα εαν μν κααρφή χωρίς ν ακύνε ία γαί γ ήαν ωήκα Μάμυνγκ νωθε νας αρας φς ήαν αωμνς γύρω υς. Τν ί εκείν ρμ ν είχε ράε Μ-ρεν ρν α χρνα κα ε άς ήαν γεμά με α κρυμ-

μνα μάα ων κυνγώ ώρα μως κάκ υ Νάργκ ενυήρχαν α κα Ορκ φαίνεα εν είχαν αρχίε ακμ νααμακρύννα ερανώμεν ρς ν κείν νύχακαακήνωαν μα γρ�o άς χωρς φω ή φως

ς εμενες ύ μρες υνχαν κα ράυ ς ρίς μ-ρας α ν ίρν χαν ν κάμ κα ίααν ς ανα-κς χθες υ Νάργκ ε αε ν Μάμυνγκ α-νυχία υ αρακάεε Μργυεν να μν ρχωρήε ά-

Αά αυή γαε κα είεΘα χες γρήγρα χαρά να μας ξεφρωθείς ως φαίνε-

α Αά ρε να μας ανεχθείς ίγ ακμ Έχυμε φάε -ύ κνά ώρα γα να γυρίυμε ίω α φ

Τε Μάμυνγκ φώναξε«Ανεες εε κα ύ κα αράμες Δεν θάε α-

ά εμoί�εε υγκνρω εήεων Ακύε με! Έχω ε-νή να μ μείνω κά ας με υς υς άνρες Έχω είς

4



Ο ΞΔ ΗΣ ΜΟΟΥε Η Ο Ο ΟΘΟ

εντολή να σα προσταεω όπ μπορώ Σε αυό το λημμα έ-να μόνο μπορώ να κνω. α θα σα προσταεσω Αρο θα σαοηγήσω στο Άμον θρ το ο ων ατασκόπων που ενακοντ κα εκε θα μενετε με φρουρ κα εν θα προχωρήσετελλο όσο οκώ εγώ. Το μον θρ ήταν ένα ψωμα μεγλοσαν λο, που πρν από πολν καρό ο Φέλαγκουν εχε βλενα το φτξουν με πολ μόχθο σον κμπο μπροστ στ Πλεου, μα λεγα αναολκ ου Νρογκ. Ήταν κατφυτο εκό α-

πό ην κορυφή απ όπου έβλεπε κανεί όλου του ρόμο πουοηγοσαν στη μεγλη γέφυρα ου Νργκοθροντ κα τργρωπεροχέ. ε αυτόν το λο έφτασαν αργ το πρω κα ον ανέ-βηκαν από α ανατολκ Μετ Koτα προ ο Υψηλό Φ-ροθ, κασανό κα γυμνό πέρα από ο πομ, ο Μμπλουνγκ έκρνε με ην όραση ων ωκών τ στέγε του Νργκοθρονσην απότομη υκή όχθη κα, σαν μα μικρή μαρη τρπα στοτοχωμα ου λου τ ανοχτέ Πλε του Φέλαγκουντ. Όμω

εν κουγε ον παραμκρό ήχο κα εν έβλεπε κανένα σημ ε-χθρο οε καμ ένεξη τη παρουσία του Δρκοντα πέρα α-πό ο κψμο γρω από τ Π λε που εχε κνε η μέρα η λε-ηλασα Όλα ήταν ήσυχα κτω από έναν ήλο χλωμό.

τσ ώρα ο Μμπλουνγκ, όπω εχε πε, έταξε ου έκαππε του να κρατήσουν η Μόργουεν κα τη Νενορ σην κορυφή του ου κα να μην κουνηθον από κε μέχρ να επσρέψε,εκό αν εμφανόταν κποο μεγλο κνυνο: κα αν συνέβα-νε κ τέοο, ο καβαλρηε έπρεπε να βλουν η Μόργουενκα η Nεvoρ ανμεσ ου κα να φγουν όσο πο γρήγορα μπ-ροσαν προ τα αναολκ κα το Νόραθ στέλνοντα ένανμπροστ γα να μεταφέρε νέα κα να ηήσε βοήθεα.

Με ο Μμπλουνγκ πήρε του λλου εκοσ τη ομαου κα κατέβηκαν όλο αθόρυβα από το λο κα αφο πέρασαν στα χωρφα προ α υτκ, όπου τα έντρα ήαν λγα



Α ΠΑΔΙΑ ΟΥ ΧΟΥΝ

σόπισν ι άβηξν ο θνς μόνος ου με τόλμη, υφάι θόυβ, πος τις όχθες του άογ. Ο Μάμπλουνγ πήεο μεσίο όμο πος τη γφυ ι σι φσε σην άη τηςι είε ότι ήτν όλη γεμισμνη ι ο ποτάμι μσ στη βθιάχά, υλώνς μιά στ βόει γιεμνο μετά πό βο-χς άφιζε ι μούγιζε νάμεσ στις πεσμνες πτες

λά ο Γλάουουνγ ήν εεί υμμνος ση σιά ης με-γάλης ιόου που οηγούσε πό ις γεμισμνες Πύλες πος το

εσωτειό ης πόλης ι είχε ντιληφθεί πό πολλή ώ ουςσόπους, ν ι ελάχισ μάτι στη Μσηγη θ μποούσνν τους ινουν Όμως η όση ων ολθιων μτιών ου ή-τν οξύεη ι πό των εών ι φτνε πιο μιά ι πό τηνόση των ωτιών ι ήξεε ι ότι μειο είχν πμείνειπίσω ι βίσοντν στη γυμνή ουφή ου Άμον Έθι.

Έτσι θώς ο Μάμπλουνγ ποχωούσε ποντς νάμεσστους βάχους, θλονς ν ει ν θ μποούσε ν πεάσει το

γιεμνο ποτάμι πτώντς πάνω σις πεσμνες πες της γφυς ξεπόβλε ξφνιά ο Γλάουουνγ ξενώντς φωιάι τβηε μσ σο ποτάμι. Αμσως ότε ούστηε ν ομεό σφύιγμ ι πυνοί μοί υψθηKν ι ο Μάμπλουνγι οι άνες του που ήν υμμνοι εεί οντά υλίχτην -πό μι ομχλη που τους ύφλωσε ι πό φή υσωί ι οιπεισσότεοι τάπην σε φυγή πος ο Λόφο των Κτσόπωνποσπθώντς όσο μποούσν ν μντψουν πού βισότν.

Αλλά θώς ο Γλάουουνγ πενούσε πάνω πό ον άογ,ο Μάμπλουνγ πμισε ι ύφηε άω πό ν βάχοι μεινε εεί γιί θεώησε ότι χει μι όμη ποσολή. Ήξεεώ ότι ο Γλάουουνγ οιε σο άγοθον λλά εχεεπίσης ενολή ν μάθει ην λήθει γ το γιο ου Χούιν νμποούσε ι σι, με τη γεννιοψυχί που τον ιινε σόπευεν πεάσει το ποάμι μόλις φευγε ο Γλάουουνγ ι ν

2 0



Ο ΞΔ Τ ΟΟΝ Κ ΗΣ ΝΟ Ο Ν ΚΟΘΟ

ξε σς θουσες ου Φλγουν πσευε ό ουν γνε ό-λ όσ μπορούσν ν γίνουν γ ν προσσ ς Μόργουεν ς ενορ ο φρουρο θ νλμβάνονν ν προυσου λάουρουνγ όμ ώρ ο βλάρες θ ρεχν προς ο όρθ

Έσ ο λάουρουνγ μ εράσ μορφ μσ σν ομχλπροσπρσε ον Μάμπλουνγ νόν γοργά γ ν υ-νό λλά ευνο ουλ Τόε ο Μάμπλουνγ πό πίσ

ου πρσε ον άρογ με μεγάλο νυν όμς ο φρουρο πά-ν σο Άμ Έθρ εν ο Δράον ράχν πν -μσς σ Μόργουεν ενορ ν βλψουν άλογχρς νρρσες εομάσν ν ρξουν νολά όπςεχν πάρε γ Όμς ν ώρ που βνν πό ο λόφο σον άμπο, νς ός άνεμος φύσξε ους πυνούς μούςπου ους σπζν φρνονς μ υσ που νν άλοεν ν άνεχε όε άλογ, υφλμν πό ν ομχλ υρευμν πό ρελό ρόμο λόγ ς υσοσμς ου ρά,γργορ γνν νεξλεγ άρχσν ν ρουν ξφρεν πό πό ε Κ ο φρουρο σόρπσν άλογ οπξν πάν σε νρ άλλο ρυμσν σοβρά άλλο νζούσν μά ο νς ον άλλο ο χλμίνρσμ νλόγν ο φνς ν βλάρν φσν σ υά ουλάουρουνγ υός νοποθε πολύ.

Ένς πό ους βλάρες ν Ξών, πλεύονς με οάλογό ου μσ σν ομίχλ, είετ Λ Μόργουεν ν περνάν γρζο σοχεό πάν σ ν ρελό άλογο λλά μεά χάθεμσ σν χνά φνάζς εν ν ξνεν

Όμς όν πλώθε ο υφλός ρόμος σου βλάρεςο άλογο ς ενορ θώς ρεχε συγρά σόνε ν πξε ά εν πεσε μλά σε χλό εν ρυμσε, λλά όν σώθε ν μόν χμν μσ σν ομί

207



Τ ΠΔΙ ΤΟ XYIN

χλ χωρίς άλογο ή ύνροφο. Δεν έχαε ο θάρρος ς όμως κακέφκε. Κα ς φάνκε ό ήαν μάαο να άε ρος αυή ήεκείν ν κραυγή, γαί ακούγοναν φωνές ανού γύρω ς, γ-νοναν, όμως όλο κα ο αμυρές. Καλύερο ς φάνκε ε αυ-ή ν καάα να αναήε άλ ο λόφο ίγουρα ο Μά-μλουνγκ εώ θα ερχόαν ρν φύγε έω κα μόνο γα να εαωθεί ό κανείς αό ν ομάα ου εν είχε αομείνε.

Έ εραώνας ρος α κε ο υέθεε ό ενα ο λόφος

ον ρήκε μροά ς λόγω ς ανφοράς ου εάφους γαίήαν όνως κονά. Κα γάγά ανέκε ο μονοά ου ο-γούε αό α αναολκά ν κορυφή. Κα όο ανέανε όοαλυόαν ομίχλ μέχρ ου γήκε εέλους ο φως ου ή-λου άνω γυμνή κορυφή. Τόε ροχώρε κα κοίαξε αυκά. Κα εκεί ακρώς ρκόαν ο μεγάλο κεφάλ ου Γκλάουρουνγκ, ου ο μεαξύ είχε λάε αό ν άλλ λευράκα ρν ο κααλάε α μάα ς εχαν κοάξε μέα ο ολέθρο νεύμα ων μαών ου κα ήαν ρομερά αφού ήαν γε-μάα με ο μοχθρό νεύμα ου Μόργκοθ ου αφέν ου.

Δυναή ήαν θέλ κα καρά ς Νίενορ κα ανί-κε ενάνα ον Γκλάουρουνγκ αλλά αυός έαλε ύναμή ουενανον ς.

Τ άς εώ; ς είε.Κα υοχρεωμέν να αανήε Νίενορ είε

Αλώς ώ κάοον Τούρν ου ούε εώ γα λγο. Αλλάρέε να είνα νεκρός .Δεν ξέρω, εε Γκλάουρουνγκ. «Τον είχαν αφήε εώ γα

να υεραεί ς γυναίκες κα ους αύναμου αλλά μόλςήρθα ους εγκαέλεψε κα ο έκαε. Καυχάρς αλλά ε-λς, φαίνεα. αί αναάς κάοον αν υόν

ες ψέμ , είε Νίενορ. «Τα αά ου Χούρν ουλά-χ εν ενα ελά. Δεν ε φοόμαε.

208



Φ Χ

Ο ΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΓΚΑΟΥΡΟΥΝΓΚ

Σο μεαξύ δύναμ κα κακα ου Γκλάουρουνγκ μεγάλνεγοργά. Κα άχυνε κα μά�εψεΟρκ γύρ ου κα κυβερνούσε σανδρακοβασλά κα ο άλα ο βασλεο ου Νάργκοθρον ή-αν υ ό ν κυραρχα ου Κα ρν ελεώσε χρονά εού ρ δαμονή ου Τουράμ αρ ανάμεσα σου ανθρώ ουου δάσου ο Γκλάουρουνγκ άρχσε να ε

θεα σ γ ου

ου γα να δάσμα εχε ερήν. α όν ήαν γνσό σονΓκλάουρουνγκ κα σον Κύρό ου ό σο Μ ρέθλ �oύσε ακόμένα υόλεμμα ελεύθερν ανθρών ο ελευαο α ό ουρε Οκου ου αψφούσαν δύναμ ου Βορρά. Κα αυόδεν θα ο ανέχοναν. α ο σκοό ου Μόργκοθ ήαν να υ ο-άξε όλο ο Μ ελραν κα να ψάξε κάθε γνά ου ώσε ναμ �ε κανε σε κά οα ρύ α ή κρσφύγεο ου να μν ενα υ

οδουλμνο σε αυόν Έσ ο καά όσον ο Γκλάουρουνγκ

22



Α ΑΙΔΑ ΧΙΝ

μάνεψε πού ήαν κυμμνο ο Τούν ή όπ λεγαν μεκο ανείχε καταφέρει ο Τούριν να ξεφύγει για λίγο από το μάτι του Κα-κού που τον καταδίωκε δεν έχει σημασία. Γατί στο τέλος τα σχέ-δα ου Μπάν θα αποδεχνοναν μάαα κα ελκά δύο επ-λογ μόνο μποούσαν να υπάξουν γα ον ουάμπα ή να κά-θεα άπαγο μχ να ον βουν κα να ον κααδώξουν σανπονκ ή να ξεκνήσε γήγοα γα μάχ κα να αποκαλυφθε

Όταν όμως ήρθαν για πρώτη φορά ειδήσεις γα τον ερχομό των Ορκ στο Έφελ Μπράντιρ, ο Τουράμπαρ δεν βγήκε για μάχη καιυποχώσε σ κεσε Ννελ. α εκεν ου επε

Τα σπα μα δεν χουν χυπθε ακόμ όπ εχε πε Λ-νε ό ο Οκ ενα πολλο Κα ο Νόλα μου επε ό πν -θε εδώ οε συμπλοκ δεν ήαν σπάνε κα ο άνθποτου δάσους τους σταματούσαν».

Όμως οι άνθρωποι του δάσους ηήθηκαν, γιατί αυτοί οι Ορκανήκαν σε ολθα φυλή όνα άγο κα δόλο Κα παγμα-κά είχαν έρθει με σκοπό να εισβάλουν στο Δάσος του Μπρέθιλκαι όχι. όπως πριν να περνούν στς παρυφές του για άλλες αποσολ ή να κυνγούν σε μκ ομάδε Έσ ο Νόλα κα οάντρες του αποκρούστηκαν με απώλειες και οι Ορκ πέρασαν τον Τέιγκλιν και προχώρησαν βαθιά στο δάσος. Και ο Ντόρλας ήρθε σον Τουάμπα κα ου δεξε α αύμαά ου κα επε

«Βλπε άχονα ώα φασε ώα ανάγκ μα με-ά από μα κβδηλη εήνη, ακβώ όπ φοβόμουν. Δεν εχε \ήσε να σε θεούμε δό μα κ όχ ξνο εν ενα αυό οκίνδυνος και δικός σου επίσης; Γατί τα σπίτια μας δεν θα παρα-

μείνουν κρυφά αν οιΟρκ μπουν πιο βαθιά στη γη μας».

Έσ ο Τουάμπα σκώθκε κα πήε πάλ ο σπαθ ου οΓκούθανγκ κα πήγε ση μάχη. Κα όαν ο μαθαν αυό ο άν-θρωποι του δάσους. αναθάρρησαν πολύ και συγκεντρώθηκαν γύ-

ρω του μέχρι που σχημάτισε μια δύναμη από πολλές εκαττά-

222



ΧΜ Υ ΚΛΑΥΝΚ

δε όε άρχσαν να κυνγούν μέσα σο δάσο κα σκόσαν όλου ου Ορκ που εχαν εσχρήσε εκε κα ου κρέμασαν σαδένρα κονά σ αβάσε ου έγκλν Κα όαν ήρθε ενανον ου νέο σραό ον παγδεψαν κα αφνδασμένο απόον αρθμό ν ανθρώπν ου δάσου κα από ον ρόμο ουΜαύρου Σπαθού που εχε επσρέψε ο Ορκ κααροπώθκανκα σφαγάσκαν πάρα πολλο απ' αυού όε ο άνθρπο

ου δάσου έφαξαν μεγάλε πυρέ κα έκαψαν α πώμαα νστραών ου Μόργκοθ σε σρού κα ο καπνό εκδκσήου υψώθκε μαύρο σον ουρανό κα ο άνεμο ον πήγε δυκά Αλλά μερκο που επέ�σαν γύρσαν πσ σο Νάργκοθρονμε αυτέ εδήσε

όε ο Γκλάουρουνγκ εξοργσκε Όμ γα ένα δάσμαδεν έκανε καμά κνσ κα αναλoγ�όαν αυά που εχε πλροφορθε Έσ ο χεμώνα πέρασε ερνκά κα ο άνρε έλεγαν:

Μεγάλο ενα ο Μαύρο Σπαθ ου Μπρέθλ γα όλο ο εχθρο μα νκήθκ ν

Κα Ννελ παργορόαν κα χαρόαν με φήμ ου ουράμπαρ Αυό όμ καθόαν σκεφκό κα έλεγε μέσα σα βάθ καρδά ου Ο κύβο ερρφθ ώρα έρχεα δοκμασα όπου θα αποδεχε σσό ο κομπασμ μου ή θα γκρεμσε ολοκλρκά εν θα ο σκάσ πάλ Θα γν όν ου

ράμπαρ κα με ν δα μου θέλσ κα ν κανόα θα υ-περνκήσ μορα μου ή θα νκθώ Όμ εε νκθώ εε χ ον Γκλάουρουνγκ ουλάχσον θα ον σκοώσ

αρ όλα αυά ήαν ανήσυχο κα έσελνε μακρά άνδρεολμρού γα ανχνευέ α πραγμακά αν κα δεν εχε επθε λέξ ώρα δέα�ε όπ ήθελε σαν να ήαν κύρο ουΜπρέθλ κα κανε δεν άκουγε ον Μπράνρ άνοξ ήρθε με ελπδα κα ο άνρε ραγουδούσαν σ δου

λεά ου Όμ εκεν ν άνοξ Ννελ συνέλαβε κα έγνε

3



Α ΑΔΑ

χλμή κα ασε κή κα όλ ευυχα σκοε ασε. Κα μεάα ό λγο έφασα αράξε ε εδήσε α ό ά ρε ου εχα ρο-χρήσε έρα α ό ο Τέγκλ ό υ άρχε μα μεγάλ υρκαγά μακρά σα δάσ ου κάμ ου ρο ο Νάργκορο κα α

αρού α μ ορε α ε α.Όμ ρ εράσε ολύ καρό καούργα έα έφασα ό-

ο φέ ροχρούσα συ έχεα ρο βορρά κα ό ά α-

βε ο δο ο Γκλάουρου γκ. α εχε φύγε α ό ο Ν άργκορο κα γα κά οο σκο ό εχε βγε άλ έξ. Τόε ο ο α-

όο ή ο ο ασόδοξο ε α σραό ου καασράφκε κα ώρα ε έλου συ ε-

σκε κα γυρ�ε σ α ό κε ου ήρε» Κα άλλο ε α Α ελ σουμε ό α μα ροσ εράσε». Αλλά ο Τουράμ αρ

δε εχε έοε ελ δε κα ήξερε ό ο Γκλάουρου γκ έρχεα

Έσ α κα έκρυβε σκέψε ου εξαα Ν ελ σκεφό-α συ εχώ έ ρε ε α κά ε κα ά οξ έγε καλοκαρ.Μα μέρα δυο ά ρε γύρσα σο Έφελ Μ ρά ρ έ ρομο

γα εχα δε ο δο ο Μεγάλο Σκουλήκ.Σ' αλήεα κύρε» ε α ώρα φά ε κο ά σο Τέ-

γκλ κα δε λέε α σαμαήσε. Βρσκόα σ μέσ μα με-γάλ υρκαγά κα α δέ ρα κά ζα γύρ ου Τ δυσδαου δύσκολο α α έξε Κα ολλέ λεύγε μέχρ σ σο

Νάργκορο εκε εα ρυ αρή ου δαδρομή σεύουμε σεμα ορεα ου δε σρβε αλλά έρχεα σα σ' εμά. Τ μ ο-ρούμε α κάουμε; »

γα ράγμαα» ε ε ο Τουράμ αρ αλλά αυά α λγα αέχ ήδ σκεφε Ο εδήσε ου φέρ εε μου δ ου μάλλο ελ- δα αρά ρόμο α α ό γα ε σα ό λέε καδε σρβε όε έχ έ α σχέδο γα γε αε ψυχέ

Ο ά ρε α όρσα γα εκε σγμή δε ε ε οε άλ

λο. λλά α αάρρσα α ό ο άφοβο φέρσμό ου.

22



Ο ΡΧΟΜΣ Ο ΚΛΟΡΟΝΓΚ

Ο οαμό Τγκλν κυλούσε ω εξή Καβανε α ό αΈρεν Γουθρν γοργό σαν ον Νάρογκ αλλά ενώ σν αρχή εχε χαμλ όχθε μχρ κα μεά αβάσε καό ν ενσχυ-μνο με άλλου αρα 6αμου άνογε δρόμο μσα α ό ου ρό οδε ων υψ δων άνω σα ο οα α λων6αν ο δάσοου Μ ρθλ Α ό κε ρεχε μσα σε βαθ χαράδρε ου οψλ λευρ ου ήαν σαν εχ α ό βράχο με α νερά σα

βάθ ου να κυλούν με μεγάλ δύναμ κα αχ6 Κα σο δρόμοου Γκλάουρουνγκ υ ήρχε ώρα να α ό αυά α φαράγγα όχο βαθύερο αλλά σγουρα ο σενόερο βόρεα α ό συμβολή ου Κελμ ρο. Έσ ο Τουράμ αρ σελε ρε γενναου ά-νρε να αρακολουθούν α ό ν άκρ ου γκρεμού κνήσεου ράκονα Ο δο 6μω θα ήγανε σον ψλό κααρράχου Νεν Γκρθ ό ου α να μ ορούσαν να ον βρουν γρήγορακα α ό ου ο δο μ ορούσε να βλ ε μακρά

ρώα όμω συγκνρωσε ου ανθρώου ου δάσου στοΈφελ Μ ράνρ κα ου μλσε λγονα:

«Άνθρω ο ου Μρθλ να θανάσμο κνδυνο μα α ε-λε ου μόνο μεγάλ ανδρεα θα ον αραμερσε Σ αυή νερ ωσ ο μεγάλο αρθμο ελάχσα θα ωφελήσουν. ρ ε ναχρσμοοήσουμε ονρά κα να εoυμε σν καλή ύχ Ανγαναμε να ανμεω σουμε ράκονα με όλ μα δύ-ναμ σαν να εχαμε να κάνουμε με σραό α 6 Ορκ α λώ θα

οδεύαμε σο θάναό μα κα θα αφήναμε γυνακε κα ουδκού μα ανυ εράσσου αυό λω ό ρ ε να μενεεεδώ κα να ροεομασεε γα φυγή α αν ο Γκλάουρουνγκρθε όε ρ ε να εγκααλεψεε αυό ο μρο κα να σκορ σεε ανού μακρά Κα σ μ ορε μερκο να ξεφύγουν κανα tήσουν α σγουρα αν μ ορε θα ο καασρψε κ αυόκα όλα όσα θα βλ ε Αλλά μεά δεν θα μενε εδώ. Όλο ο θ-σαυρό ου βρσκεα σο Νάργκοθρον κα εκε ενα ο βαθ

22



Τ ΙΔΙ ΧΙΝ

αίουσες έσα στις οποίες πορεί α κείτεται ασφαλής και α εγ λώει».

ότε οι άτρες ορυβήηκα και απόεια σκυρωποί γιατίείχα επιστοσύη στο ουράπαρ και περίεα πιο αισιόοαλόγια Αλλά αυτός είπε:

«Αυτό είαι το χειρότερο. Και ε α συβεί α το σχέιό ουκαι η τύχη ου πάε καλά ατί ε πιστεύω ότι αυτός ο Δράκο

τας είαι ακαταίκητος α και εγαλώει η ύαη και η κακίατου ε τα χρόια έρω ερικά πράγατα γι' αυτό ισχύς τουείαι άλλο στο κακό πεύα που κατοκεί έσα του παρά στηύαη του σώατός του όσο εγάλη κι α είαι αυτή ατί ακούστε τώρα αυτή τη ιστορία που ου είπα κάποιοι που πολέησα τη χροιά της Νίραε ότα εγώ και οι περισσότεροι πουε ακούε ήτα παιιά Σ εκείη τη άχη οι Νάοι άτεα σηεπίεσή του και ο Αζαγκάλ του Μπέλεγκοστ του προκάλεσε τό

σο βαύ χτύπηα που τράπηκε σε φυγή και γύρισε πίσω στηγκπατ. Όως εώ βρίσκεται κάτι πιο υτερό και πιο ακρύαπό το αχαίρι του Αζ γκάλ .

Και ο ουράπαρ τράβηε το Γκούραγκ από τη ήκη τουκαι κάρφωσε το σπαί ψηλά πάω από το κεφάλι του και φάηκε σ' εκείους που κοιτούσα ότ ια φλόγα επήησε από το χέρι του ουράπαρ πολλά έτρα στο αέρα ότε έβγαλα όλοιμια δυνατή κραυγή:

ο Μαύρο Αγκάι του Μπρέιλ«ο Μαύρο Αγκάι του Μπρέιλ είπε ο ουράπαρ «Και

καλά α κάει α το φοβάται ατί άετε και τούτο η καταίκη αυτού του Δράκοτα (και όλης της γειάς του λέε είαι ότιόσο σκληρή κι α είαι η κεράτιη παοπλία του σκληρότερη καιαπό σίερο από κάτω σέρεται ε τη κοιλιά εός φιιού τσιρωποι του Μπρέιλ πηγαίω τώρα α ααζητήσω τη κοιλιάτου Γκλάουρουγκ ε όποιο τρόπο πορέσω Ποιος α έρει α

6



ΕΜ Υ ΚΛΑΥΝ

�ί ου Xρειά�oαι λίγους α ε υατά χέρια και ακόη πιο υατές ψυχές

ότε ο Ντόρλας βΨκε προστά και είπεΘα έρθω α�ί σου άρχοτα γιατί πάτα προτιώ τη επίθε

ση παρά α περιέω τ εχθρόΑλλά καείς άλλος ε απάτησε τόσο γρήγορα στο κάλεσα

γιατί τους είχε κυριέψει ο τρόος του κλάουρουγκ και η αφή

γηση τω αιχευτώ που το εία είχε ιαοθεί και είχε εγαλώσει από στόα σε στόα Τότε ο Ντόρλας φώαεΑκούστε θρωποι του Μπρέθιλ φαίεται τώρα καθαράό

τι σε ια εποχή τόσο κακή σα τη ική ας οι συβουλές τουΜπράτιρ απέβησα άταιες Δε γλιτώου αυτοί που κρύβοται Δε θα πάρει καείς σας τη θέση του γιου του Χάτιρ γιαα η τροπιαστεί ο κος του Χάλεθ» Με αυτό το τρόποχλευάστηκε ο Μπράτιρ α και καθότα ότως στη υψηλή θέ

ση του επικεφαλής της συγκέτρωσης παρόλο που το αγοούσα και πικρία γέισε τη καριά του γιατί ο Τουράπαρ ε επέπληε το Ντόρλας. Αλλά κάποιος Χούθορ συγγεής τουΜπράτιρ σηκώθηκε και είπε:

Κάεις άσχηα Ντόρλας α ιλάς έτσι και α τρoπιά�ειςτο άρχοτά σου που τα έλη του από κακή τύχη ε πορούα κάου αυτό που θα 'θελε η καριά του. Πρόσεχε ήπως φαεί το ατίθετο σ εσέα σε κάποια περίσταση Και πώς πορεί

α πει καείς ότι οι συβουλές του ήτα άταιες αφού ε εφαρόστηκα ποτέ Εύ υπήκοός του πάτα τις θεωρούσες κεές περιεχοέου Σου λέω λοιπό ότι ο κλάουρουγκ έρχεταιτώρα σ' εάς όπως πήγε πρι στο Νάργκοθροτ επειή ας πρόωσα τα κατορθώατά ας όπως το φοβότα ο άρχοτάς αςΌως αφού αυτή η συφορά ήρθε τώρα ε τη άειά σου γιετου Χάτιρ θ πάω εγώ για λγαριασό του οίκου του Χάλεθ

ότε ο Τουράπαρ είπε

2



ΤΑ ΠΑΙΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΝ

Τρεις είι ρκεοί! Εσάς ους ύο θ πάρω Όως άρχο ε σε περιφρο ρίσε! Πρέπει φύγουε γρήγορ κιη ποσολή ς θ χρεισεί υούς Πισεύω όι η θέση σουείι ε ο λό σου ί είσι σοφός κι είσι κι θερπευήςΚι πρι περάσει πολύς κιρός πορεί χρεισεί κι η σοφίσου κι κάποι θερπε σου» Όως υά λόγι κι σωσά ο όο που κάφερ ή πικράου κόη περισσό

ερο ο Μπράιρ κι είπε σο Χούθορ Πήγιε όε λλά όχι ε η άειά ου ί ι σκιά είι πλωέη πάω σ υό ο άθρωπο κι θ σε οηγήσεισο κκό

Τρ ο Τουράπρ βιό φύγει Αλλά ό πήγε σηΝίιελ η ποχιρεήσει υή ρπάχηκε πό πάω ουκλίγος σπρχικά

Μη φύγεις Τουράπρ σε ικεεύω είπε Μη προκλέ

σεις η σκιά πό η οποί είχες σωθεί ε η φυγή Όχι όχι φύγε πάλι κι πάρε ε ί σου ακριά!»

Νίιελ γπηέη ης πάησε ε πορούε οσκάσουε πάλι γι κάπου πιο κριά εσύ κι εγ ίσε κλεισέοι σε υή η χρ Κι κόη κι έφευγ εγκλείπος ους θρπους που ς βοήθησ ε θ πορούσπρά σε πάρω ί ου σε ι άσεγη ερηιά που θ σήιε ο θάό σου κι ο θάο ου πιιού ς Εκό λεύγες

πλοι άεσ σ εάς κι ις λγες χρες που βρσκοικόη έω πό η εβέλει ης κιάς Όως κάε κουράγιο Νίιελ. ί σου λέω υό: ούε εσύ ούε εγ ε θ σκοωθούεπό υό ο Δράκο ούε πό κέ πό ους εχθρούς ουΒορρά» Τόε η Νίιελ έπψε κλίει κι πόειε σιωπηλή λλά ο φιλί ης ή κρύο ό χρισ

Τόε ο Τουράπρ ε ο Νόρλς κι ο Χούθορ έφυγε εγάλη βιση γι ο Ν ε κίριθ κι ό έφσ εκεί ο

228



Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟ ΚΑΟΥΟΥΓΚ

ήλος έυε α οι σιές εχα αρύε Κα ο ύο ελευαοι απόους αιχευές ούς περεα εε.

«Ηρθες π σ ώρα ύρε» επα «ατ ο Δροαςέχε πλσσει α ή όα φύγαε εχε φσε στο χελος ουέιγλ α Kτα�ε γρα πέρα από ο ερό Κιεται πα τύχα ι έτσι πορε α περέουε ποιο χτπα πρι απόα αυρα χαρα.

ουρπαρ οταε π από ους αταρρχτες του Κελέπρος α εε το ήλο α ατεβαει στ ύσ του α αύρεςστήλες απού α υψώοται πλα στς όχθες ου ποαού

«Δε έχουε χρόο γα χσιο» επε. «Ός αυτές ο ειήσες εα αλές. α ο φόβος ου ήα ό θα έψαχε σ περοχή. Κα α περούσε βόρεα αι έφαε σις Δαβσεις α από ει σο παλό ρόο στο πο τότε ε θα υπήρχε ελπα ώρα ός ποο έος περφιας α αας το σπρώ

χε α προχρε θεος» . ώρα που ιλούσε ααριότα αι ααλγι�ότα έσα του "Ή ήπς έα πλσα τόσο χθρό α ολέθριο αποφεύγε τις Διαβσεις όπς α οι ρ οΧουεΕλλεθ; Μήπς Φιούιλας στέει αό αεσα σ 'εέα αι το χαό ου

όε γύρισε σους συρόφους του αι επε«Αυτό ο έργο έχουε τώρα προστ ας Πρέπει α περιέ

ουε λγο αό για το πολ γρήγορα σε αυή τ περπτσεαι εσου αό ε ο πολύ αργ Ότα πέσει το σούρουποπρέπει α αεβούε αθόρυβα α ε θε υστότα έχρι ο έγλ Αλλ προσέτε ατ α αυτι του λουρουγ εαι εσου γερ ε α ια ου α θασα. Α φτσουε στο ποτ χρς α ας ατιλφθε πρέπε ότε α αεβούε έσα σ χαρρα αι α περσουε το ποτι έσι αβρεθούε σο ρόο που θα πρει ότα ετ ιθε»

«Μα πώς πορε α προχρήσει έτσι; επε ο Ντόρλας.

22



ΤΑ ΠΑΔΙΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΙ

«Μπορεί α εία ευκίος αλλά εία έας εγάλος Δράκος καπώς θα καεβεί ο έα γκρεό κα θα αεβεί ο άλλο όα οπροσό ου έρος πρέπε α αρχίσε πάλ α αεβαίε πρ οπίσω έρος ου α έχε καεβεί Κα α πορεί α ο κάε αυόσε θα ας βοθήσε α είασε κάω σο αγρεέο ερό;»

Ίσως πορεί α ο κάε» απάσε ο ουράπαρ «καπραγακά α πορεί θα εία άσχα γα ας Αλλά έχω

εία από όσα αθαίουε γ αυό κα από ο έρος που βρίσκεα ώρα ό ο σκοπός ου εία άλλος χε φάσε σο χείλος ου Κάπεερας απ' όπου όπως λέε έα ελάφ πήσε κάποε γα α γλώσε από ους κυγούς ου Χάλεθ όσο εγάλος εία ώρα που οίζω ό θα επχερήσε α πασείαπό απέα πλευρά. Αυή εία ό ας εία κα πορούε α επσευό σε»

Η καρά ου Νόρλας σφίχκε ' αυά α λόγα. αί ήε

ρε καλύερα απ όλους ολόκλρ γ ου Μπρέθλ κα ο Κάπεερας ήα όως έρος ζφερό Από ααολκήπλευρά υπήρχε έας απόοος γκρεός εκαπέε έρα περίπου γυός ε εαίρεσ α έρα που φύρωα σο χείλοςου Από άλλ πλευρά υπήρχε α όχθ κάπως απόο καλγόερο ψλή καλυέ ε ααρρχκά κα θάους αλλά αάεσα σα υο οχώαα ο ερό έρεχε ορκά σους βράχους κα παρόλο που έας άρας ολρός κα ε σίγουρο βήα θα πορούσε α ο περάσε έρα ύχα ήα επκίυο α ο ολήσε Όως αυό ήα ο σχέο ου Τοράπαρ καήα αώφελο α ου φέρε καείς αίρρσ.

σ εκίσα ο σούρουπο κα ε προχώρσα καευθείασο Δράκοα αλλά πρώα πήρα ο οοπά προς ς Δαβάσες Μεά πρ αποακρυθού πολύ έσρψα όα από έασεό ρόο κα πήκα σο λυκόφως ου άσους πάω από ο

έγκλ. Κα καθώς πλσίαζα σο άπεvερας προχωρώ

230



Ο Ε ΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΛΑΟΥΡΟΥΝΓΚ

τας βήαβήα κα σααώτας συχά γα α αφουγκραστούους ήρθε η οσή της πυρκαγάς κα α υσα που το αρρώσησε Αλλά πατού απλόα α θααερή ακησα καε φυσούσε η παρακρή ποή αέου. Τα πρώα άσρα εχααρχσε α λάπου προσά ους ση αατολή κα αυρέςσήλες καπού υψώοτα σες κα αταλάευτες έσα σο ε-λευταο φς στη ύση

Σο εαύ όλς έφυγε ο Τουράπαρ η Νελ απόεε α-λητη σα πέτρα. Αλλά ο Μπράρ ήρθε κα ης επε

Νελ η φοβάσα έχρ τέλους το χερότερο. Δε σε συ-βούλεψα α περέες »

Το έκαες» του απάτησε. Ός πώς θα ε φελούσε αυ-ό ώρα; α η αγάπη πορε α υπάρχε κα α υποφέρε ακό-η κα χρς γάο».

Αυτό το έρ» επε ο Μπράτρ «Ός ο γάος ε εαγα το ποα».

Όχ επε η Νε «ατ τώρα εα ύο ηώ έγκυος σοπα του. Ός ε ου φαεα ότ ο φόβος ου γα η απώ-λεα εα πο βαρύς. Δε σε κ τ λ β »

ύτε κ εγώ το εαυτό ου» ης επε «α ός φοβά ».Τ καλά που π ρηγορες! φώαε η Νε Μα Μπρά-

τρ φλε πατρεέη ή αύπατρη ηέρα ή κόρη ο ρόοςου εα αβάσταχος ύρος της Μορας έφυγε γα α προκαλέσε η ορα του κάπου ακρά κ εγώ πώς θα ε εώ καθα περέ το αργό ερχοό εήσε καλώ ή κακώ Αυ-ή η ύχτα πορε α συαηθε ε ο Δράκοα κ εγώ πώςθα στέκ ή θα κάθοα πώς θα περώ ς ροερές ώρες »

Δε έρ , απάησε αυτός «αλλά ε κάποο τρόπο ο ώ-ρες πρέπε α περάσου γ σέα κα γα ς γυακες εκε που

πήγα αζ του.

231



Α ΠΑΔΑ ΧΡΙΝ

υές ς κάου όι ους λέι κριά ους φώ Νίι γώ όως θ πω θ σθού χιλιόρ άσ σ έ κι ο κίυο ου κυρίου ου Θ πάω προϋπήσω ις ιήσις»

Τό ο ρόος ου Μπράιρ έγι ος πό λόγι ςκι φώ:

υό θ ο κάις πορώ ο ποίσω ί έσιθ βάλις σ κίυο κάθ σύσ Τ χιλιόρ που σολβού πορί ώσου χρόο γι ιφυγή γίι ο κκό

συβί ο κκό θ θέλω φύγω ου ίπ Κιώρ σοφί σου ίι άι κι θ ποίσις Κιβγήκ προσf σ όσους ή κό ζέοι σο οιχό χώρο ου φλ κι φώ ρς ου Μπρέθιλ θ πριέω ώ. ο κύριός ου πούχι ό κάθ ί έχι χ

θί. Η γ σς κι άσ σς θ κού ολοκλρωικά κι όλ σπίι σς θ γίου σάχ κι κίς κίς θ φύγι. ποέως γιί κθυσρώ ώ ώρ πάω προϋπήσω ις ιήσις κι ό πορί σίλι οίρ Όσοι ίις ίις γώς ς έρθου ζί ου»

Τό πολλοί προθυοποιήθκ πά ζί ς οι γυίκςου Νόρλς κι ου Χούθορ πιή κίοι που γπούσ ίχ φύγι ο Τουράπρ άλλοι πό οίκο γι Νίιλ κι

πιθυί ς συπρσθού κι πολλοί πρισσόροι κό που λάσκ πό ις ίις ις φής γι ο ράκοοζος έσ σ ρ ους ή οσί ους φούγώριζ πολύ λίγο ο κκό όι θ ου πρ κι έοκορθώ ί πργικά όσο υό θωρούσ έσους ο Μύρο Σπθί που λάχισοι πορούσ πισέψουόι κό κι ο κλάουρουγκ θ πορούσ ικήσι σικίσ γρήγορ βισύ ι γάλ οά προς έ

κίυο που κοούσ Κι προχωρώς λάχισ



Ο ΟΜΟΣ ΤΟ ΓΟΟ

νάπυσ λίγο πριν πό τ εσάνυχτ έφτσν κουρσένοιεπιτέλους στο Νεν Γκίριθ λλά ο ουράπρ είχε φύγει πρινπό λίγο. Μ νύχτ είνι κρύος σύβουλος κι πολλοί τώρπορούσν ε τν περισκεί τους. Κι ότν άκουσν πό τουςνιχνευτές που είχν ποείνει εεί πόσο οντ είχε φτάσει οΓκλάουρουνγκ κι τον πελπισένο σοπό του ουράπρ ριά τους πάγωσε κι εν τόλσν ν προχωρήσουν άλλο.

Μερικοί ίτ�ν προς το Κάπεντενρς ε νήσυχ άτιλλά τίποτ εν έβλεπν κι τίποτ εν άουγν πέρ πό τνπγερή φωνή του κτρράχτ. Κι Νίνιελ κάθισε χώρι ι εγάλο ρίγος τν κυρίεε.

Ότν έφυγν Νίνιελ κι όσοι πήγν �ί τς ο Μπράντιρ, " ειπε σ εκεινους που εεινν:

Δείτε πώς ε περιφρονούν κι πώς χλευά�ι όλες οι συ

βουλές ου Διλέτε άποιον άλλο γι ρχγό σς: γιτί εώ ποποιούι τν κυριρχί ου κι το λό ου. Ας γίνει ο ουράπρ άρχοντάς σς κι κτ όνο φού ή έχει πάρει όλου τν εουσί. Ας ε νζτήσει νά κνείς είτε γι συβουλές είτε γι γιατρειά» Κι έσπσε το ρβί του. Κι έστου σκέφτκε: ώρ εν ου ποένει τίποτ πρά όνο γάπ ου γι τ Νίνιελ εποένως όπου πγίνει υτή πό σύνεσ ή πό νοσί πρέπει ν πγίνω κι εγώ Αυτήν τ σκοτει

ν ώρ τίποτ εν πορεί ν προβλεφθεί. Μπορεί όως κάλλιστ κό κι εγώ ν πορέσω ν ποτρέω κάποιο κκό πριν τχτυπήσει ν είι κοντά τς.

Φόρεσε έτσι στ έσ του έν κοντό σπθί όπως σπάνι τοέκνε έχρι τότε κι πήρε το πστούνι του κι ε τ ικρή τχύττ που πορούσε ν περπτά βγήκε πό τν πύλ του φελκι κολούθσε κουτσίνοντς τους άλλους στο κρύ ονοπά

τι προς τ υτικά σύνορ του Μπρέθιλ.

233



χνιι

Ο ΘΑ ΝΑ ΤΟΣ ΤΟΥ ΓΚΛΑ ΟΥ ΡΟΥ ΝΚ

Επιτέλους, ενώ η σκοτεινή νύχτα ήταν απλωμένη ακόμη πάνωστη γη ο Τουράμπαρ και οι σύντροφοί του έφτασαν στο Κά-πεντενΆρας και χρηκαν από τον εγλο αχό του νερού για-τί, αν και προήνυε τον κίνδυνο που διέτρεχαν από κτω, σκέ

παζε κάθε άλλο θόρυβο. Τότε ο Ντόρλας τους πήγε λίγο πιο κά-τω προς τα νότια και κατέβηκαν από μια ρωγμή στις ρίζες του γκρεού. Όως εκεί η καρι του είλιασε γιατί υπήρχαν πολ-λές πέτρες και μεγάλα βράχια στο ποτάμι κα το νερό έτρεχε άγριο γύρω τους, τρίζοντας τα δόντια του.

«Α υτός είναι σίγουρος δρόμος προς το θάνατο», είπε ο Ντόρλας

«Είναι ο ονακός ρόος είτε προς το θνατο είτε προς τη

23



Ο ΘΑΑΟΣ ΟΥ ΚΑΟΥΡΟΥΝΓΚ

ζωή είπε ο Τουράμπαρ. «Κα η καθυσέρηση ε θα ο κάεα φαεί πο ελποφόρος αυό ακολουθήσε με» Κα εκίησε πρώος κα χάρη ση καόηα κα η αρεία ου ή εαίας ης μοίρας πέρασε απέα κα μέσα σο βαθύ σκοά γύρσε γα α ε αυούς που ο ακολουθούσα Μα σκοεή μορφή σεκόα ίπλα ου

«Νόρλ ς; είπε

«Όχ Εγώ είμα είπε ο Χούθορ. « Νόρλας σαμάησεσο πέρασμα ομίζω. α έας άρας μπορε αγαπά ο πόλεμο αλλά μπορεί α ρέμε πολλά άλλα. Φαάζομα πως κάθεα ρέμοας ση όχθη Ας ο βρε ροπή γα α λόγα πουεπε σο συγγεή μου».

ουράμπαρ κα ο Χούθορ ααπαύηκα λίγο αλλά γρήγορα η ύχα ους πάγωσε καθώς κα ο ύο ήα μουσκεμέο απο ερό κα άρχσα ααζηού κάποο ρόμο καά μήκος ηςκοίης προς βορρά όπου ήα ο κλάουρουγκ. Εκεί ο χάσμαγόα πο σκοεό κα σεό κα καθώς προχωρούσα ψηλαφηά έβλεπα έα φως α ρεμοπαίζε από πάω σα φωά πουσγοκαίε κα άκουγα ο γρύλσμα ου Μεγάλου Σκουληκούσο άγρυπο ύπο ου. Μεά άρχσα α ααζηού έα ρόπογα α αεβού σο απόομο οίχωμα κα α φάσου κάω απόο χείλος αί αυή ήα όλη ους η ελπα α πλησάσου ο

εχθρό ους κάω από η κεράη παοπλία ου Όμως όσο αφόρηη ήα ώρα η υσωία που είχα ζαλσεί κα γλσρούσακαθώς σκαρφάλωα κα αρπάζοα από κλαά έρω καααγούλαζα εχώας μέσα σο μαρύρό ους κάθε φόβομπροσά σο ρόμο μη πέσου σα όα ου Τέγκλ.

Τόε ο Τουράμπαρ είπε σο Χούθορ:«Ααλώουμε ς λγοσές μας υμες χωρίς όφελος αί

α ε είμασε σίγουρο από πού θα περάσε ο Δράκοας εία

μάαο α ρρχηθούμε

23



ΤΑ ΠΑΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΙΝ

Ομως όαν θα ο γνωρ�oυμε επε ο ούνθορ «όε δενθα υπάρχε χρόνος γα να αναζησουμε δρόμο να ανεβούμεαπό ο χάσμ

«Αυό ενα αλθεα επε ο Τουράμπαρ «Αλλά όαν όλασηρζονα σην ύχη όε ην ύχη πρέπε να εμπσευόμασε.Έσ σαμάησαν α περμεναν α μέσα από ο σοενό φα-ράγγ παραολουθούσαν ένα λευό ασέρ μαρά πάνω ους να

προχωρε αργάαργά σην αμυδρ λωρδα ου ουρανού. Κα σ-γάσγά ο Τουράμπαρ βυθσηε σ ένα όνερο σο οποο όλη ουη θέληση αν σραμμένη σην προσπάθεα να μενε γραπωμέ-νος από ε, παρόλο που μα μαύρη παλρροα ρουφούσε α ρο-άνζε α μέλη ου

Ξαφνά αούσηε μεγάλος θόρυβος α α οχώμαα ουχάσμαος ρανάχηαν α ανχησαν. Ο Τουράμπαρ ξύπνησεα επε σον Χούνθορ:

«ηώνεα Ήρθε η ώρα ύπα βαθά γα ώρα πρέπενα χυπσουν δύο αν γα ρες»

Κα όε ο Γλάουρουνγ άρχσε ην επθεσ ου αά ουΜπρέθλ Κα όλα έγναν όπως εχε ελπσε ο Τουράμπαρ. αώρα ο Δράονας σύρθηε αργός α βαρύς σην άρη ουγρεμού α δεν γύρσε να σρψε αλλά εομάσηε να απλώ

σε πάνω από ο χάσμα α μεγάλα μπροσνά ου πόδα α με

Ι ά να ραβξε ον όγο ου πσω ου. Τρόμο έφερε μαζ ουα δεν πγε να περάσε αρβώς από πάνω αλλ λγο προςα βόρε, α αυο που παραολουθούσαν από άω έβλεπανώρα ην πελώρα σά ου εφαλού ου να ρύβε α άσραΚα α σαγόνα ου έχασαν α εχε εφά γλώσσες από φωάΤόε εξαπέλυσε μα πύρη πνο α όλο ο φαράγ γέμσε μεόνο φως α μαύρες σές πεάχηαν ανάμεσα σους βρά-χους Τα δένρα μπροσά ου μαράθηαν α χάθηαν υλγμέ-

να σον από α βράχ έπεσαν μέσα ο ποάμ. Κα μεά όρ

236



Ο ΘΑΤΟΣ ΟΥ ΚΑΟΥΡΟΥΝΚ

μησε μπροσά α άρπαξε τον απέναντι γρεμό με τα πανίσχυ-ρα νύχια του αι άρχσε να τραβά ο σώμα του πίσω του.

Τώρα ο Τουράμπαρ αι ο Χούνθορ έπρεπε να φανούν τολμη-ροί α γργορο γιατί αν αι είχαν ξεφύγει από την πύρνη πνοτου Γλάουρουνγ αφού δεν ταν αριβώς σο δρόμο του έπρεπε ωσόσο να φτάσουν ονά του πριν περάσε απέναντι, αλ-λώς έχαναν άθε είδα. Έτσι αδιαφορώνας για τον ίνδυνο

ξείνησε ο Τουράμπαρ να προχωρά ατ μος του γρεμού γανα βρεθεί από άω του. Όμως ταν όσο αβάσταχτη η �έστη αιη δυσωδα που λονστηε αι θα εχε πέσει αν ο Χούνθορ πουαολουθούσε γενναία από πίσω, δεν ον άρπα�ε από το χέρ γανα τον στηρξε.

Μεγάλη ρδιά!» είπε ο Τουράμπαρ «Ευτυχς ταν η επι-λογ που σ έφερα για βοηθό! Όμως ην ώρα που μιλούσε ένας μεγάλος βράχος έπεσε από πάνω αι χτύπησε τον Χούνθορ

στο εφάλ αυός έπεσε στο νερό αι έτσι σοτώθηε α δεναν ο λιγότερο γενναίος από τον Οίο ου Χάλεθ Τότε ο Του-ράμπαρ φώναξε

«Αλίμονο! Είναι αό να βαδί�ει ανείς στη σά μου! ατί�τησα βοθεια; Τώρα είσαι μόνος Ω Κύριε της Μοίρας, όπωςέπρεπε να το ξέρεις εξαρχς ότι πρέπει να γίνει. Κα τώρα ναμόνος σου!

Τότε συγέντρωσε όλη του τη θέληση α όλο του το μσος γιατον Δράονα αι τον Κύριό του αι του φάνηε όι ξαφνάβρε δύναμη ψυχς α σώματος που δεν είχε γνωρίσει ως ότε. Κα ανέβηε τον γρεμό από πέτρα σε πέτρα αι από ρί�ασε ρί�α μέχρι που τελιά αρπάχτηε από ένα λεπτό δέντρο πουφύτρωνε λίγο άτω από ο χείλος του χάσματος αι παρόλο πουη ορυφ του είχε αεί αυό συγρατιόαν αόμη γερά στς ρί-ζες του. Κα αθώς σηρόταν σε μα διχάλα στα λαδιά του ομεσαίο μέρος του Δράοντα ρθε από πάνω ου α χαμλωσε

237



ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΥ ΧΟΥΡΙΝ

από το βάρος του σχεδόν μέχρ το εφάλ του Τουράμπαρ πρναρχίσε πάλ να το ανασηώνε Χλωμ α ρυτδωμένη ταν ηολά του α υγρ από μα γρίtα γλίτσα, όπου ταν ολλημένες άθε είδους βρομές Κα ανάδνε μα βρόμα θανάτου Τότεο Τουράμπαρ τράβηξε το Μαύρο παθί του Μπέλεγ α τοάρφωσε προς τα πάνω με όλη τη δύναμη του χερού του α τουμίσους του α η θανάσμη λεπίδα μαρά α άπληστη χώθη-

ε μέσα στην ολά μέχρ τη λαβ τηςΤότε ο Γλάουρουνγ νώθοντας το θανάσμο χτύπημα έ

βγαλε ένα ουρλαχτό α σείστηαν όλα τα δάση α ο φύλαεςστο Νεν Γίρθ που το άουσαν έμεναν άναυδο Ο Τουράμπαρζαλίστηε σαν να εχε δεχτε χτύπημα α γλστρησε α το σπα-θί ξέφυγε από το χέρ του έμενε αρφωμένο στην ολά τουΔράοντα ατί ο Γλάουρουνγ μ έναν μεγάλο σπασμό μάtεψε όλο τον τρεμάμενο όγο του α πετάχτηε πάνω από το φα-

ράγγ εεί στην απέναντ όχθη άρχσε να σφαδάζε να ουρ-λάtε να χτυπέτα α να ουλουράtετα μέσα στην αγωνίατου μέχρ που σοπέδωσε μα μεγάλη έταση γύρω του από-μενε επτέλους να είτετα εεί μέσα σε απνούς α ερείπααούνητος

το μεταξύ ο Τουράμπαρ ταν πασμένος από τς ρίtες τουδέντρου tαλσμένος α σχεδόν λπόθυμος Αλλά πάλεψε να συ

νέλθε α συνέχσε α πότε γλστρώντας α πότε βαδίtονταςατέβηε άτω στο ποτάμ α αποτόλμησε πάλ το είνδυνοπέρασμα προχωρώντας τώρα στα τέσσερα με χέρα α με πό-δα, σφίγγοντας τους βράχους τυφλωμένος από τα νερά μέχρπου πέρασε επτέλους α ανέβηε εξαντλημένος από τη ρωγμαπό την οποία είχαν ατεβεί Έτσ έφτασε τελά στο μέρος που ετόταν ο ετομοθάνατος Δράοντας α οίταξε τον πε-σμένο εχθρό του α χάρηε

Ο Γλάουρουνγ ετόταν τώρα εεί με τα σαγόνα ανοχτά

238



Ο ΘΑΑΟΣ Ο ΓΑΟΡΟ

αλλά όλες οι φωτιές του είχαν σβσει αι τα μοχθηρά μάτια τουταν λειστά ιτόταν φαρδύςπλατ στο ένα πλευρό αι ηλαβ του Γούρθανγ ξεπρόβαλλε αόμη από την οιλιά τουΤότε η αρδιά του Τουράμπαρ ανυψώθηε από περηφάνια αιμολονότι ο Δράοντας ανέπνεε αόμη θελε να πάρει το σπαθίτου, που αν πρώτα το θεωρούσε πολύτιμο τώρα άξιζε γι' αυτόνόλους τους θησαυρούς του Νάργοθροντ Αληθινά αποδείχτη

αν τα λόγια που είχαν ειπωθεί ατά το σφυρηλάτημά του: ότιτίποτα μεγάλο μιρό δεν θα ζούσε αν το άρφωνεΈτσι πηγαίνοντας οντά στον εχθρό του έβαλε το πόδι πάνω

στην οιλιά του αι πιάνοντας τη λαβ του Γούρθανγ έβαλετη δύναμ του για να το τραβξει Και φώναξε χλευάζοντας ταλόγια που του είχε πει ο Γλάουρουνγ στο Νάργοθροντ:

Χαίρε Σουλι του Μόργοθ! Καλ συνάντηση ξανά! Πέ-θανε τώρα αι ας σε πάρει το σοτάδι Έτσι παίρνει εδίηση ο

Τούριν ο γιος του Χούριν» Τότε τράβηξε το σπαθί αι μόλις βγε η λεπίδα, ένας πδα

ας από μαύρο αίμα την αολούθησε ι έπεσε πάνω στο χέρι τουαι η σάρα του άηε από το δηλητριο αι ο ίδιος ούρλια-ξε από τν πόνο Τότε ο Γλάουρουνγ αναδεύτηε ι άνοιξε ταολέθρια μάτια του αι τον οίταξε με τέτοια αία, που ο Τουράμπαρ αισθάνθηε σαν να τον χτύπησε βέλος Και απ αυτό τοβλέμμα αι από τον πόνο του χεριού του έπεσε λιπόθυμος αι

ειτόταν σαν νερός δίπλα στον Δράοντα αι το σπαθί ειτό-ταν ι αυτό από άτω του

Στο μεταξύ τα ουρλιαχτά του Γλάουρουνγ έφτασαν σ ε-είνους που είχαν πάει στο Νεν Γίριθ αι τους γέμισαν τρόμοΚαι όταν οι φρουρο είδαν από μαριά τη μάλη αταστροφαι την πυραγιά που προάλεσε ο Δράοντας στην επιθανάτιααγωνα του πίστεψαν ότι ποδοπατούσε αι ατέστρεφε εείνουςπου του είχαν επιτεθεί Ττε πραγματιά ευχθηαν να ταν μα

239



ΤΑ ΑΙΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΝ

ρτερα τα χιλιόμερα που τους xώρι�αν. Όμως δεν τολμοσανν αφσουν το ψηλό σημεο που εχαν συενρωθε ια θυ-μονταν τα λόια ου Τουράμπαρ: ότι αν νιοσε ο λάου-ρουν θα παινε πρώτα στο Έφελ Μπράντιρ. Έσι παραολουθοσαν με φόβο ια άθε σημάδι της νησς του αλλά α-νες δεν ταν όσο ενναος ώσε να ατεβε αι να μάθει νέαστο μέρος ης μάχης. Και η Ννιελ ταν αθισμένη αι δεν ι

νιόαν παρά μόνο έτρεμε μην μπορώντας να ρατσε τα μέλητης ανηα. α όταν άουσε τη φων ου Γλάουρουν ηαρδιά ης πέθανε μέσα ης αι αισθάνθηε το σοτάδι να τηνπλησιά�ει πάλι.

Έσι τη βρε ο Μπράντιρ. ατ έφτασε επιτέλους ση έ-φυρα του Κελέμπρος αρά αι ουρασμένα Εχε περπατσει ό-λον το μαρ δρόμο ουτσανοντας με το μπαστονι του πένελεες τουλάχιστον από το σπτι ου. Ο φόβος ια τη Ννιελ τον

έανε να προχωρε αι τώρα οι ειδσεις που έμαθε δεν ταν χει-ρότερες από αυτές που έρεμε. Δράονας πέρασε ο ποτάμι του επαν οι άνρες αι

ο Μαρο παθ έχει σουρα πεθάνει αι όσοι παν μα� του.Τότε ο Μπράντιρ σάθηε δπλα στη Ννιελ αι ατάλαβε τη δυ-συχα ης αι λαχταροσε ι αυτν. Αλλά σέφτηε παρ όλααυτά: Το Μαρο παθ πέθανε αι η Ννιελ �ει. Και ρησεια ξαφνιά έμoια�ε να άνει ρο δπλα σα νερά του Ν εν

Γρθ ι έριξε τον μανδα του πάνω ση Ννιελ. Αλλά δεν βρ-ε λόια να ης πει οτε ι αυ μιλοσε.

Πέρασε ώρα αι ο Μπράνιρ στεόταν αόμη σιωπηλός δ-πλα της Koτα�ε μέσα στη νχτα αι αφoυKρα�όταν Αλλά δενέβλεπε τποτα αι δεν άουε ανένα χο παρά μόνο την πτώσητων νερών του Νεν Γριθ αι σέφηε "Τώρα σουρα ο Γλά-ουρουν έχει προχωρσει αι έχει μπει μέσα σο ΜπρέθιλΌμως δεν λυπόταν πια ο λαό του ους ανόητους που περι

240

Ιι

ιι

ι



Ο ΘΑΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΟΥΡΟΚ

φρόνησαν τς συμβουλές του α ον χλεύασαν Ας πάε ο Δράος σο Άμον Όμπελ α θα υπάρχε τόε χρόνος να ξεφύγω ανα πάρω η Νίνελ μαρά Πού δεν ξερε γαί δεν είχε αξ-δέψε ποέ έξω από το Μπρέθ

Τελά έσυψε α άγγξε τη Νίνελ σο χέρ α της είπε: χρόνος περνά Ννελ Έλα Ενα ώρα να φύγουμε Αν με

αφσες θα σε οδηγσω Τότε αυτ σηώθηε σωπηλά α π-

ρε το χέρ ου α πέρασαν η γέφυρα α ατέβηαν το μονο-πά προς τς Δαβάσες ου Τέγλν Αλλά όσο τους είδαν νανούντα σαν σές μέσα στο σοτάδ δεν ξεραν ποο ενα αδεν τους ένοαζε Κα όταν είχαν προχωρσε λίγο μέσα στα σω-πηλά δέντρα βγε το φεγγάρ πέρα από το Άμον Όμπελ ατα ξέφωα του δάσους γέμσαν μ ένα γρίζο φως Τότε η Νίνελσταμάτησε α είπε σον Μπράντρ:

Αυ είνα ο δρόμος

Κ αυτός απάντησε:Ποος δρόμος Παρ όλες ς εδες μας ο Μπρέθλ έχεελεώσε Δεν έχουμε άλλο δρόμο πέρα από το να σωθούμε α-πό τον Δράοντα α να φύγουμε μαρά του όσο υπάρχε αό-μη ρός»

Η Νίνελ τον οίταξε με απορα α επε:Δεν προσφέρθηες να με οδηγσες σ αυόν Ή θελες να

με ξεγελάσες; Το Μαύρο παθί ταν ο αγαπημένος μου α ο

άντρας μου α μόνο γα να βρω αυτόν ξείνησα Τ άλλο θαμπορούσες να πσέψες Τώρα εσύ άνε όπως θέλες αλλά εγώπρέπε να β σώ

Κα αθώς ο Μπράνρ απόμενε γα μα σγμ ατάπλητοςαυ απομαρύνθηε γοργά α αυός φώναξε πίσω ης:

Περίμενε Νίνελ! Μην πας μόνη! Δεν ξέρες τ θα βρες Θαέρθω μαζ σου» Αλλά εενη δεν ου έδωσε σημασία α προχωρούσε τώρα λες α το αίμα έβραζε μέσα της εεί που πρν

2



ΤΑ ΑΙΔΑ ΟΥ ΧΟΥΡΝ

αν παγωμένο Και, παρόλο που ο Μπράνιρ ην αολουθοσεόπως μπορούσε, γργορα ην έχασε από α μάια ου Τόε εείνος ααράσηε η μοίρα ου αι ην αδυναμία ου μα δενέλεγε να σαμασει

Σο μεαξ ο φεγγάρι υψώθηε λευό σον ουρανό σχεδόνγεμάο, αι αθώς η Νίνιελ αέβαινε από ο υψπεδο προς ηνπεριοχ ονά σο ποάμι, ης φάνηε όι θυμθηε ο μέρος

αι φοβθηε αί είχε φάσει σις Διαβάσεις ου Τέιγλιν αιο ΧάουδενΕλλεθ υψωνόαν εεί μπροσά ης χλωμό μέσα σοφεγγαρόφωο με μια μαρη σιά διαγώνια πάνω ου Και μέσααπό ον μβο έβγαινε ένας μεγάλος ρόμος

Τόε γρισε με μια ραυγ αι έρεξε νόια δπλα σο ποάμι αι πέαξε ο μανδα ης αθώς έρεχε, σαν να πεοσε ένασοάδι που αν ολλημένο πάνω ης Και από άω αν νυ-μένη όλη σα λευά αι άσραφε μέσα σο φεγγαρόφωο ρέ

χονας ανάμεσα σα δένρα Έσι ην είδε ο Μπράνιρ πάνωση λοφοπλαγιά ι έσριψε για να βρεθε μπροσά ης αν α αάφερνε Και βρίσονας από χη ο σενό μονοπάι που είχεχρησιμοποισει ο Τουράμπαρ, που έφευγε από ον πιο πολυσ-χνασο δρόμο αι αέβαινε απόομα νόια ως ο ποάμι έφασε επιέλους ονά, πίσω πάλι Αλλά αν αι η φώναξε, εενηδεν έδωσε σημασία δεν άουσε αι γργορα απομαρνθηεπάλι μπροσά απ αυόν Και έσι πλησίασαν σο δάσος δίπλα

σο ΚάμπενενΆρας αι ο μέρος ης αγωνίας ου Γλάου-ρουνγ

Το φεγγάρι έφεγγε σο νόο ασυννέφιασο αι ο φως ου αν ψυχρό αι αθαρό Φάνονας σις παρυφές ης αασρο-φς που είχε προαλέσει ο Γλάουρουνγ, η Νίνιελ είδε ο σώμα ου να είεαι εεί αι ην οιλιά ου γρί�α ση λάμψη ηςσελνης Αλλά δίπλα ου ειόαν ένας άνρας Τόε ξεχνώναςο φόβο ης έρεξε μέσα ση φωιά που σιγόαιγε ι έφασε

22



Ο ΘΑ ΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΚΑΟΥΟΥΝΓΚ

στον Τουράμπαρ. Ηταν πεσμένος στο πλά αι το σπαθ ταν α-πό άτω του αλλά το πρόσωπό του ταν χλωμό σαν το θάνατομέσα στο λευό φως. Τότε Ννελ έπεσε πάνω του θρνώνταςαι τον φλσε Και τς φάνε ότ ανέπνεε αμυδρά μα νόμισεότι τν εγελοσαν ψετες εδες γιατ ταν ρος αι δεν ι-νόταν οτε τς απαντοσε Κα αθώς τον χάιδευε εδε ότ τοχέρ του ταν μαυρσμένο σαν να εχε αε α το έπλυνε με τα

δάρυά τς αι σ�oντας μια λωρδα από το ροχο τς το έδε-σε. Αλλά αυτός αόμ δεν ινόταν από το άγγιγμά τς ι εε-ν πάλι τον φλσε αι φώναε δυνατά

Τουράμπαρ Τουράμπαρ γρνα πσω! Άουσέ με! Ξπνα!Γιατ εμαι Ννιελ Ο Δράος εναι νερός νερός αι μόνοεγώ εμαι εδώ δπλα σου Όμως ο Τουράμπαρ δεν απαντοσε.Άουσε ο Μπράντιρ τν ραυγ τς γατ εχε φτάσε στς παρυφές τς αταστροφς Όμως τ στιγμ που προχωροσε προς

τ Ννελ σταμάτσε ι έμεινε αντος. ατ με τν ραυγ τςΝνελ ο Γλάουρουνγ αναδετε για τελευταα φορά ι έναργος διαπέρασε όλο του το σώμα Κι άνοε τα ολέθρα μάτιατου σε μα σχσμ αι το φεγγάρι γυάλισε μέσα τους αθώς μ-λσε αγομαχώντας

«Χαρε Νενορ όρ του Χορν. υναντιόμαστε πάλι πριντελειώσουμε ου δνω τ χαρά να αναβρες τον αδελφό σου ε-πτέλους Και τώρα θα τον γνωρσες πουλα μαχαιρώνε στοσοτάδι προδοτιός γα τους εχθρος άπιστος τους φλουςμα ατάρα γα το γένος του ο Τοριν ο γιος του Χοριν Αλλάτο χειρότερο απ όλα του τα έργα θα το νιώσες μέσα σου» .

Τότε Νενορ έμεινε άναυδ μα ο Γλάουρουνγ πέθανε.Και με το θάνατό του το πέπλο τς αας του έφυγε από πά-νω τς αι όλ τς μνμ αναδθε μπροστά τς από μέρασε μέρα αι οτε έχασε τποτα απ όσα τς εχαν συμβε από

τ μέρα που βρέθε να ετετα στο Xάoυδενλλεθ Και όλο

23



Α ΑΔΑ ΧΝ

της το σώμα άρχισε να τρέμει από φρη α αγωνα Και οΜπράντιρ που τα εχε αούσει όλα έμενε εμβρόντητος α α-ούμπησε σ ένα δέντρο

Τότε ξαφνιά η Νενορ πετάχτηε όρθα α στάθηε χλωμσαν φάντασμα μέσα στο φεγγάρ αι οταξε άτω τον Τούρναι φώναξε:

«Έχε γεα ω διπλά αγαπημένε Α Τούρν Τουράμπαρ τουρούν

αμπαρ ν ύριε της μορας από τη μορα υποταγμένε Ω ευ-τυχισμένε που εσαι νερός Μετά ταραγμένη από τη συμφο-ρά αι τη φρη που την εχε υριέψε, έφυγε τρέχοντας αλλ&φρονη από ενο το μέρος Και ο Μπράντιρ έτρεξε στάφτο-ντας πσω της αι φωνάζοντας

«Περμενε Περμενε Ννιελα μια στιγμ αυτ σταμάτησε αι οταξε πσω επμονα«Να περιμένω; φώναξε «Να περμένω; Αυτ ταν πάντα

η συμβουλ σου Μαάρ να την εχα αούσει Αλλά τώρα εναιπολύ αργά Και τώρα δεν θα περιμένω άλλο πάνω τη Μέση-γη. Και έφυγε από μπροστά του τρέχοντας

Γργορα έφτασε στο χελος του ΚάμπεντενΆρας αι εεστάθηε αι οταξε το βροντερό νερό φωνάζοντας:

«Νερό νερό Πάρε τώρα τη Ννιελ Νενορ όρη του Χούριντο Πένθος το Πένθος την όρη της Μόργουεν Πάρε με αι π-γαινέ με στη άλασσα

Και μ αυτά τα λόγα ρχτηε στο ενό μια λάμψη λευούπου το ατάπιε το σοτενό χάσμα μια ραυγ χαμέη μέσα στοβρυχηθμό του ποταμού.

Τα νερά του Τέιγλν συνέχισαν να υλούν μα το Κάμπεντ-ενΆρας δεν υπρχε πια Κάμπεντ Ναεράμαρθ το Πδημα τηςΤρομερς Μορας το ονόμαζαν στο εξς ο άνθρωποι ατ ανένα ελάφι δεν ξαναπδησε ποτέ εε αι όλα τα ωτανά πλά

24



Ο ΘΑΑΤΟΣ ΟΥ ΚΑΟΥΡΟΥΚ

σμαα ο απόφευγαν ανένας άνθρωπος δεν βάδ�ε σςόχθες ου Ο ελευαος ων ανθρώπων που οαξε άω μέσασο σοάδ ου ήαν ο Μπράνρ γος ου Χάνρ α απέσρεψε ο πρόσωπό ου με φρ γα αρδά ου δελασεα παρόλο που μσούσε ώρα �ωή ου δεν μπορούσε να αολουθήσε εε ο θάναο που επθυμούσε Τόε σέψ ουγύρσε σον Τούρν Τουράμπαρ α φώναξε:

Σε μσώ ή σε λυπάμα Μα εσα νερός Δεν σου χρωσώευχαρσες σ εσένα που πήρες όλα όσα εχα ή ήθελα να έχω.Αλλά ο λαός μου σου οφελε ένα χρέος. Ενα αρασό να μά-θουν γ αυό από μέν

Κα έσ ουσανονας πήρε ο δρόμο ς επσροφής γα οΝεν Γρθ αποφεύγονας ο μέρος ου Δράονα μ' ένα ργος.Κα αθώς ανέβανε πάλ 'ί απόομο μονοπά συνάνσε ένανάνρα που KρυφOKoα�ε μέσα από α δένρα α βλέπονάς

ον ραβήχε πίσω. Αλλά ο Μπράνρ είχε δαρίνε ο πρό-σωπό ου μέσα σ λάμψ ου φεγγαρού που χαμήλωνε.

Α Νόρλας» φώναξε. Τ νέα έχες να μου πες; Πώς βγήες �ωνανός; Κα απέγνε ο συγγενής μου;

Δεν ξέρω» απάνσε συθρωπά ο Νόρλας.Τόε αυό ενα π ράξενο επε ο Μπράνρ.ν θέλες να μάθες επε ο Νόρλας ο Μαύρο Σπαθ

ήθελε να περάσουμε α ορμά ρεύμαα ου Τέγλν μέσασο σοάδ. Ενα παράξενο που δεν μπορούσα; Είμα αλύε-ρος σο σεούρ από μρούς αλλά δεν έχω ασσα πα.

Έσ συνέχσαν χωρς εσένα γα να φάσουν σο Δράον ; επε ο Μπράνρ. Μα έανες όαν πέρασε αυός; Του-λάχσ θα μενες ονά α θα εδες συνέβ.

Αλλά ο Νόρλας δεν πάνσε α Koία�ε μόνο ον Μπρά-νρ με μσος σα μάα ου Τόε ξαφνά ο Μπράνρ αά

λαβε ό αυός ο άνθρωπος εχε εγααλεψε ους συνρόφους

245



Α Α Δ Α Ν

του αι μετά τσαισμένος από ντροπ ρύφτε στο δάσος.Ντροπ σου Ντόρλας» επε. σύ εσαι ο δμιουργός των

συμφορών μας παραινούσες το Μαύρο Σπαθ, έφερες τονΔράοντα εναντον μας τους έανες να με περιφρονούν, παρέ-συρες τον Χούνθορ στο θάνατό του αι μετά το βά�εις στα πό-δια αι ρύβεσαι μέσα στο δάσος» Και αθώς μιλούσε, μια άλ-λ σέψ πέρασε από το νου του αι επε με μεγάλο θυμό: α-

τ δεν έφερες νέα Ήταν μιρότερ εξιλέω που θα μπορούσες να προσφέρεις. Αν το έανες αυτό, Λαδ Ννιελ δεν θαxρεια�όταν να τα αναζτσει μόν τς. Δεν θα λεπε ποτέ τονΔράτα. Μπορε να εχε �σει. Ντόρλας σε μισώ

Κράτα το μσος σου» επε ο Ντόρλας ναι εξσου αδύναμο όπως αι όλες οι συμβουλές σου. Αν δεν μουν εγώ θα εχαν έρθει οι ρ αι θα σε εχαν ρεμάσει σαν σιάχτρο στον πο σου Δεν ρύβομαι εγώ, εσύ ρύβεσ Και μ αυτά τα λό-

για όντας λόγω τς ντροπς του πιο οντά στν οργ σωσετ μεγάλ γροθιά του για να χτυπσει τον Μπράντιρ αι έτσι τέ-λειωσε ζω του πριν αόμ φύγει από τα μάτια του το βλέμματς ατάπλξς: γιατ ο Μπράντιρ τράβξε το σπαθ του ατου ατάφερε πλγμα θανάσιμο. Μετά, για μια στιγμ στάθετρέμοντας αδιασμένος από το αμα αι πετώντας το σπαθτου γύρισε αι συνέχισε το δρόμο του συφτός πάνω στο μπαστούνι του.

Καθώς ο Μπράντιρ έφτανε στο Νεν Γριθ, το χλωμό φεγγά-ρι εχε χαθε αι νύχτα έσβνε στν ανατολ άνοιγε το χάρα-μα. ενοι που ταν αόμ ζαρωμένοι δπλα στ γέφυρα τον ε-δαν να έρχεται σαν μια γρζα σιά μέσα στν αυγ αι μεριοτου φώναξαν απορώντας: ού σουν Τν εδες; ατ ΛαδΝνιελ χάθε

Ν ι επε ο Μπράντιρ χάθε. Χάθε χάθε αι δεν

θα ξαναγυρσει ποτέ Αλλά ρθα για να σας φέρω νέα. Αούστε

26



Ο ΘΑΑΟΣ ΤΟΥ ΚΑΟΥΟΚ

ώρα, λαέ του Μπρέθλ, α πετε α υπρξε ποτέ έτοα σο-ρα σα αυ που σας φέρω! Ο Δράοτας εα ερός αλλάερός επσς εα ο Τουράμπαρ δπλα του Κα αυτές εα αλές εδσες α, εα αλές α ο δύο»

Τότε ο όσμος μουρμούρσε απορώτας με τα λόγα ου αμερο επα ότ α τρελό αλλά ο Μπράρ φώαξε

«Αούστε με ως ο τέλος! Η Νελ εα αυτ ερ, Ν-

ελ ωραα που τ αγαπούσατε α πο πολύ απ όλους ταγαπούσα εγώ δσε σο εό στο δμα του Ελαφού ατ πρα α δόα του Τέγλ Χάθε μσώτας το φως τςμέρας ατ α τ έμαθε πρ πδσε παδά ου Χούρ αα ο δύο αδελφός α αδελφ Μόρμεγλ το έλεγα Τουράμπαρ αυτοοομάστε ρύβοας το παρελθό ου α α οΤούρ, ο γος του Χούρ Νελ τ οομάσαμε μ ξέροταςτο παρελθό ς Νερ α όρ ου Χούρ ο Μπρέ

θλ ους έφερε σά ς σοες ους μορας δώ βρατ αταδ τους α από τ θλψ αυτ γ δε θα ελευθερωθε ποτέ ξαά Μ τ λέτε Μπρέθλ ούτε γ του Χάλεθρμαλλά Σαρχ νία Χν Χούριν Τάφο ω αδώ ου Χούρ»

Τότε α α δε αταλάβαα αόμ πώς εχε γε αυτό οαό, όσο ο άουσα {χσα α λαε α μερο επα

«Τάφος έγε ο Τέγλ γα τ Νελ τ αγαπμέ τάφοςπρέπε α βρεθε α γα το Τουράμπαρ, ο γεαότερο τω

αθρώπω Ο λυτρως μας δε θα μεε α ετεα άτω απόο ουραό άμε οτά ου»

7



Φ ν

Ο ΘΑΝΑΤΟ ΤΟ ΤΟΡΙΝ

Καθώς τώρα η Νιελ έρεχε μαρά ο Τορι ααδετηε αιου φάηε ό μέσα σο βαθ σοάδ του η άουσε α τοφωάζε από μαριά Αλλά μόλις πέθαε ο Γλάουρουγ ημαρη λιποθυμία το άφησε αι αάσαε πάλι βαθιά αι αα-στέαξε α βυθίσηε σε πο από μεγάλη εξάτληση Όμως

πρ από τα χαράματα έβαλε ρο βαρ α στο πο ουσρφογρσε αι η λαβ του Γορθαγ χώθηε στο πλευρόου αι ξαφά ξπησε χτα έφευγε αι υπρχε μα α-άσα πρωο στο αέρα Κα πετάχηε όρθιος α θυμθηε τη ίη του αι το αυτό δηλητριο σο χέρι ου Το σωσε α το οίαξε ι απόρησε Γιατί α δεμέο με μια λωρί-δα λευό φασμα αλλά υγρό αι δε το ποοσε. Κα είπεσο εαυτό του: "Γιαί α με περποιηθε άποος έσ αι

8



Ο ΘΑΑΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΝ

στερα α με αφσε εδώ σωρασμέο στο ρο μέσα στη αταστροφ α τη δυσωδα του Δράοτα Τ παράξεα πράγ-ματα έγ

Τότε φώαξε δυατά αλλά απάτηση δε πρε Όλα ταμαρα α �oφερά γρω του α υπρχε η δυσωδα του θαά-του Έσυψε α σωσε το σπαθ του α τα αέραο ατο φως στς όψες του ασαστο

«Αδηφάγο τα το δηλητρο του Γλουρουγ επε«αλλά εσ εσα πο δυατός από μέα Γορθαγ Πεςάθε αμα Δ σου εα η η Έλα όμως Πρέπε α πάωα �ητσω βοθεα ατ το ορμ μου εα ατάοπο α έχωπαγώσε ως το ό λο

Τότε γρσε τη πλάτη του στο Γλάουρουγ α το ά-φησε α σαπσε Αλλά αθώς έφευγε από εο το μέρος ά-

θε βμα έμoα�ε πο βαρ α σέφτηε "το Νε Γρθμπορε α βρω άποο από τους αχευτές α με περμέεAλλ μαάρ α γρ�α γργορα στο σπτ μου α α έωθατα απαλά χέρα της ελ α τη επδεξότητα του Μπρά-τρ Κα έτσ επτέλους περπατώτας ουρασμέα αου-μπώτας στο Γορθαγ έφτασε μέσα στο γρζο φως τηςαυγς στο Νε Γρθ α αθώς ο όσμος ετομαζότα απάε α ααζητσε το ερό του σώμα αυτός εμφαστηε

μπροστά τουςΤότε έτρομο υποχώρησα πστεοτας ότ τα το πε-μα του α ο γυαες στργλσα α σέπασα τα μάταΑλλc αυτός επε:

«χ μη λατε αλλά α χαρεστε Δετε Δε εμα ζω-ταός Κα δε σότωσα το Δράοτα που φοβόσ στε »

Τότε γρσα στο Μπράτρ α φώαξα:«Αόητε με τς ψεες στορες σου, α λες ότ εα ε

ρός Δε το επαμε ότ εσα τρελός Τότε ο Μπράτρ έμε

2



Α ΠΑΙΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΙΝ

ε άαυδος αι oία�ε ο Τορι με φόβο σα μάια ου αιδε μποροσε α αρθρώσει λέξη.

Αλλά ο Τορι ου είπε«Εσ λοιπό, ρθες εεί αι φρόισες ο χέρι μου Σ' ευ-

χαρισώ. Αλλά η δεξιοση σου δε σε βοηθά α δε μπορείςα ξεχωρίσεις η ααισθησία από ο θά ο Τόε γρισεσο όσμο: «Μη ου μιλάε έσι, αόηοι όλοι σας. Ποιος από

σας θα α αάφερε αλερα Τουλάχισο είχε ο θάρροςα αεβεί σο μέρος ης μάχης, εώ εσείς αθόσασε εδώθρηώας!

μως ώρα, γιε ου Χάιρ, έλα! πάρχου ι άλλα πουθέλω α μάθω. αί είσαι εδώ ι εσ αι όλος αυός ο όσμοςπου άφησα σο Έφελ Α πηγαίω σο ίδυο ου θαάουγια σας δε μπορείε α με υπαοσεε όσο λείπω Και πο

είαι η Νίιελ Τουλάχισο ελπί�ω α μη η φέραε εδώ αλλά α η αφσαε εεί όπου ης όρισα, σο σπίι μου, με γε-αίους άδρες α ο φρουρο Και όα αείς δε ου απάησε «Εμπρός, πείε, πο είαι η Νίιελ φώαξε. «αί αυ θέλω πρώα α δω. Και πρώα σ αυ θα πω η σορίαω αορθωμάω ης χ ς .

Αλλά αυοί απέσρεψα ο πρόσωπό ους αι ο Μπράιρελιά είπε:

«Η Νίιελ δε είαι εδώ.«Αυό όε είαι λό είπε ο Τορι. «α πάω σο σπίι μου. πάρχει άλογο α με μεαφέρει; έα ερορέβα-ο θα α αλερα. Σχεδό λιποθυμώ από ο όπο.

«Όχι, όχι! είπε ο Μπράιρ με αγωία ση αρδιά. «Τοσπίι σου είαι άδειο. Η Νίιελ δε είαι εεί. Είαι ερή.

Αλλά μία από ις γυαίες η γυαία ου Νόρλας, πουαθόλου δε συμπαθοσε ο Μπράιρ φώαξε σριγά:

«Μη ου δίεις σημασία, άρχοα! αί είαι ρελός. Ήρθε

250



Ο ΘΑΝΑΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΙ

λέγντας ότι είσαι νεκρός και είπε ότι αυό είναι καλό νέ. λλάεσύ �εις. ατ, λιπόν να πισέψυε ότι η ισρία υ για ηΝίνιελ πως είναι VEKpi και άλλα χειρόερα είναι αληθιν»

Τότε Τύριν πγε ε εγάλες δρασκελιές στν Μπράντιρ:«Ωστε θάναός υ iταν καλό νέ φώναε. «Ναι πά-

να την iθελες για σένα έρω. ώρα είναι VEKp λες. αιάλλα ακόη χειρότερα ι ψέαα γέννησες έσα στην κακία

συ, Στραβπόδη Θέλεις, λιπόν να ας σκτώσεις ε φαύλα λόγια αφύ δεν καταφέρνεις να έχεις άλλ όπλ

Τότε θυός έδιωε ν ίκ από την καρδιά τυ Μπράντιρ και φώναε

«Τρελός Όχι, ρελός είσαι εσύ Μαύρ Σπαθί της αύρηςκατάρας αι όλς αυός εωραένς λαός Δεν λέω ψέ-ατα Η Νίνιελ είναι VEpi νεκρ νεκρi να�ησέ ην έ-σα στν Τέιγκλιν»

Τόε ύριν έεινε ακίνητς και παγερός.«Πώς έρεις είπε ιγά. «Πώς ηχανεύηκες κάτι έτι« έρω γιαί την είδα να πηδάει , απάντησε Μπρά

νιρ. «λλά εκείνς π τ καάφερε είσαι εσύ. Τ έσκασε απόσένα ύριν, γιε τυ Χύριν κι έπεσε σ άπενενΆραςγια να ην σε αναδεί πτέ Νίνιελ Νίνιελ Όχι Νίνιελ αλλάΝίενρ κόρη υ Χύριν

Τόε ύριν τν άρπαε και ν τράναε γιατί εκεί-να τα λόγια άκυσε τα βήαα της κατάρας τυ να τν �υγώ-νυν, αλλά από φρίκη και ργή η καρδιά υ δεν τα δεχόαν,σαν ένα αγρίι θανάσια πληγωέν, πυ πριν πεθάνει θέλεινα πληγώσει όλα όσα βρίσκναι δίπλα υ.

«Ναι είαι Τύριν γις τυ Χύριν φώναε. «Τ εί-χες ανέψει αυτό από καιρό. λλά τίπα δεν έρεις για ηΝίενρ ην αδελφή υ. Τίπα Ζει στ ρυέν Βασίλει

και είναι ασφαλiς. ίναι ψέα πυ τ έβγαλες από τ δικό συ

2



ΤΑ ΑΙΔΑ ΤΟΥ X O Y PJ N

άλιο μυλό γι ν οδηγήσεις σην ρέλ η γυνκ μου κιώρ κι εμέν. όλιε κουσέ έλς ν μς σπρώεις κι ουςδυο σο άνο

λλά ο Μπράνιρ πονε ο άγγιγμά ου.Μη με αγγ�εις» επε ι κρά ο μένος σου υή που

oνoμά�εις γυνκ σου ήρε κι σε περιποιήηκε κι δεν πά-νησες σο κάλεσμά ης λλά πάνησε κάποιος άλλος γι

σέν. Ο Γκλάουρουνγκ ο ράκονς που πισεω όι σς μά-γεψε κι ους δο γι ν σς οδηγήσει σην κσροφή. υάεπε πριν πεάνει Νενορ κόρη ου Χοριν ν ο δελφόςσου προδοικός γι ους εχρος άπισος σους φλους μικάρ γι ο γένος ου ο οριν γιος ου Χοριν όε φνικά έν ρελό γέλιο κυρεψε ον Μπράνιρ. Λένε όι οι εοι-μοάνοι άνρωποι λένε αλήεια επε γελώνς κόμηκι οι ράκοι ο διο κάνουν φνει. οριν γιε ου Χοριν

κάρ σο γένος σου κι σ όλους όσοι σε φιλοενον όε ο οριν άρπε ο Γκορνγκ κι έν ολέριο φως

υπήρχε σ μάι ου.ι ι ν πει κνες γι σέν Σρβοπόδη» επε ργά.

Ποιος ης επε κρυφά πσω πό ην πλάη μου ο πργμικόμου όνομ Ποιος ην έφερε σην κκ ου ράκον Ποιοςσάηκε άπργος κι ην άφησε ν πεάνει Ποιος ήρε εδώ

γι ν διυμπνσει υήν η φρκη όσο πιο γρήγορ μποροσε Ποιος χρει ώρ γι ο κκό μου Λένε οι άνρωποι ηνλήει προ ου νάου όε πες ην ώρ γρήγο

όε ο Μπράνιρ βλέπονς ο άνό ου σο πρόσωποου οριν πόμεινε κνηος κι δεν δελισε ν κι δεν ε-χε όπλο εκός πό ο μπσονι ου. ι επε:

Όλες οι συγκυρες που συνέβησν ποελον μεγάλη ισQ-ρ γι ν ην πω κι σ έχω βρεε Όμως με συκοφνες γιε

ου Χοριν Σε συκοφάνησε ο Γκλάουρουνγκ ν με σκοώσεις,

252



Ο ΘΑΑΟΣ ΤΟ ΟΡ

τότε όλι θα δν όι εε ην αλήθεια. Ός δεν φβάαι ναεθάν γιατ όε θα ά να αναζητήσ η Ννιελ την α-γαύσα και ρε να η βρ άλι έρα αό τη Θάλασσα

«Να βρεις τη Ννιελ! φώναε Τύριν. «Όχι ν Γκλά-ρνγκ θα βρεις και θα γεννάε ψέαα αζ. Θα κιηθεςε Σκλήκι τν σύνρφ της ψχής σ και θα σασε-τε σ δι σκτάδι όε σήκσε Γκύρθανγκ και χτύη

σε τν Μράνιρ και ν σκότσε. λλά κόσς αέσρε-ψε τ ρόσό τ αό ην ράη και, καθώς Τύριν έκα-νε σρφή και έφγε αό Νεν κριθ σκόρισαν αόρς τ ένρι

Ύστερα Τύριν ήγε αλλόφρν έσα στ άγρι δάσς καιόε κααριόταν η Μέσηγη και όλη η ζή ν νθρώνκαι όε φώναζε τη Ννιλ. λλά όταν ειέλς ν άφησεη ρέλα ης θλψης , κάθισε για λγ και αναλγσηκε ό-

λες τις ράεις και άκσε ν εατό να φνάζει:«Ζει στ ρέν Βασλει και εναι σώα και αβλαβής »

αι σκέφτηκε όι τώρα αν και όλη τ η ζή ήταν κατε-σραένη ρέει να ει κι αός εκε για όλα α ψέα-α Γκλάρνγκ ν εχαν αραλανήσει. Έσι σηκώθη-κε και ήγε στις ιαβάσεις Τέιγκλιν και καθώς ερνύσεδλα αό Χάδ-ενΈλλεθ φώναε

«Πλήρσα ικρά, Φινύιλας έδσα στη στνράκντα. ώρα θέλ τη σβλή σλλά τη στιγή φώναζε εδε δώδεκα κνηγύς καλά

λισένς ερνύσαν τις ιαβάσεις και ήταν τικά.αι καθώς λησασαν γνώρισε ν ένα ήταν Μάλνγκ, αρχικνηγός τ Θνγκλ αι Μλνγκ τν χαιρέη-σε φνάζνας

«Τύριν ιέλς σε σναντώ ε ψάχν και χαραι

σε βλέ ζντανό αν και τα χρόνια κύλησαν βαριά άν σ>.

23



ΤΑ ΠΑΙΔΑ ΟΥ ΧΟΥΡΝ

«Β ριά» εε ο ούριν. «Ναι όως α όδια ου Μόρ-γκοθ. λλά αν χαρεσαι ου ε βλέεις tωνανό όε θα ε-σαι ο ελευαος σ Μέσγ. Γα αυό»

«α σε ιούσαε άνα όλοι ς » αάνσε ο Μά-λουνγκ. «αι αρόλο ου διέφυγες αό ολλούς κινδύ-νους φοβόουν για σένα σο έλος δα ν έοδο ου Γκλά-ουρουνγκ και νόισα όι εχε εκλρώσει ο δόλιο σκοό ου

και εέσρεφε σον φέν ου λλά έσριψε ρος ο Μρέ-θιλ και αυόχρονα έαθα αό εριλανώενους όι ο Μαύ-ρο Σαθ ου Ν άργκοθρον εχε εφανισε άλι εκε και οιρκ αέφευγαν α σύνορά ου σαν ο θάναο. όε ε γέι-σε ρόος και εα: "λονο Γκλάουρουνγκ γανει εκεόου οι ρκ ου δεν ολούν να άνε για να αναtήσει ονούριν. Έσι ήρθα εδώ όσο ιο γρήγορα γινόαν για να σεροειδοοιήσω και να σου ροσφέρω βοήθεά ου

«Γρήγορα ήρθες, αλλά όχι όσο όσο χρει tό ν» , εε οούριν. « Γκλάουρουνγκ εναι νεκρός».

όε α Ξωικά ον κοααν ε δέος και εαν:«Σκόωσες ο Μεγάλο Σκουλήκι οασένο θα εναι για

άνα ο όνοά σου ανάεσα σε Ξωικά και νθρώους »«εν ε νoιά�ει» , εε ο ούριν «Γα καρδιά ου εναι

κι αυή νεκρή. Όως, αφού έρχεσαι αό ο Νόριαθ ες ου

α νέα αό ους δικούς ου. α ου εαν σο Νορλόινόι εχαν κααφύγει σο ρυένο Β σλειο» α Ξωικά δεν αάνσαν αλλά ελικά ο Μάλουνγκ -

λσε«υό έκαναν όνως χρονιά ριν α ον ερχοό ου

ράκονα. λλά αλονο ώρα δεν εναι ια εκε» Τόε καρδιά ου ούριν άγωσε ακούγονας α βήαα ς καάρας ου να ον κααδιώκουν έχρι έλους.

«Συνέχισε» φώναε. «αι λα γρήγορ

24



Ο ΘΝΟΣ ΟΥ ΟΥΡΝ

Βγήαν στις ερμιές να σε αναζήσουν» είπε ο Μάμπλουνγ ο έαναν αψφώντας κάθε συμβουλή. Αλλά ήθελαν να πάνε στο Νάργοθροντ όταν έγινε γνωσό όι εσύήσουν το Μαύρο Σπαθί και όε επρόβαλε ο Γλάουρουνγκαι όλ φρουρά τους σόρπισε. Τ Μόργουεν κανείς δεν τνανάδε από κείν τν μέρα. Η Νίενορ όμως ήταν μαγεμέναι άλαλ αι το σασε βόρεια μέσα στα δάσ τρέχοντας σαν

άγριο ελάφι και χάθε . Τότε τα Ξωικά απόρσαν καθώς οΤούριν γέλασε δυναά και σριγά.

Δεν είναι αστείο αυτό » φώναε. Ω όμορφ Νίενορ!Ώστε έτρεε από ο Νόριαθ στον Δράκο αι απ' τον Δράκοσ εμένα. ι γλυιά χάρ τς μοίρας! Μελαψή σαν βαόμουρο ήταν αστανά ήταν τα μαλλιά τ μικρόσωμ αι λεπτήσαν παιδί των Ξωτιών κανείς δεν θα μπορούσε να μν τν

αναγνωρίσει!»Τότε ο Μάμπλουνγκ έκπλτος είπε:Μα άποιο λάθος έχ γίνει εδώ Δεν ήαν έσι αδελφή

σου ταν ψλή και α μάια τς γαλάζια το μαλλιά τς λε-πτό χρυσάφι, ίδια σν όψ με τον Χούριν τον πατέρα σου σεγυναικεία μορφή. Δεν είναι δυνατόν να τν έχεις δει!»

Δεν είναι δεν είναι Μάμπλουνγκ » φώναε ο ούρινΜα γιατί δεν είναι ατί βλέπεις είμαι υφλός! Δεν το ήε

ρες; Τυφλός αι παραπαίω από παιδί μέσα στ σοτεινή ομίχλ του Μόργκοθ! ι αυό αφήστε με! Φύγετε φύγετε! Γυρίσε πίσω σο Ντόριαθ αι είθε ο χειμώνας να ο μαράνει! Καάρα σο Μένεγροθ! Και ατάρα σν αποσολή σας! Μόνοαυό έλειπε ως ώρα. ώρα έρχεται νύχτ !

Ύστερα έφυγε από κονά ους σαν ον άνεμο αι τα ωτικά γέμισαν απορία και φόβο. Αλλά ο Μάμπλουνγ είπε

Κάι παράενο και ρομερό έχει συμβεί που δεν ο γνω-

ρίζουμε. Ας τον αολουθήσουμε και ας τον βοθήσουμε αν

2



ΤΑ Π Α ΙΔ ΙΑ ΟΥ ΧΟΥΡΙ

μπορούμ γιαί ώρα ίνα ασάθμο ς αι άμυ λος» ούριν όμως ώρα έρχ μπροσά αι έφασ σο Κά

μπννΆρας έμιν αίνο α άουσ ο βρυχθμό ουνρού α ίδ ό όλα α δένρα ονινά α μαρινά αν μαραμένα αι α αψαλισμένα φύλλα ους έπφαν πένθιμα σαννα ίχ έρθι ο χιμώνας ς πρώς μέρς ου αλοαιριύ

«ΚάμπννΆρας Κάμπν Ν ράμ ρθ!» φώνα «Δν

θα ββλώσω α νρά σου που ύλιαν Νίνιλ Γιαί όλςο πράς μου αν αές μ χιρόρ ν λυαί> όράβ ο σπαθί ου αι ίπ «Χαίρ Γούρθανγ σίδροου θανάου μόνο σύ απομένις ώρα! Όμως ποον ύρο αφοσίωσ γνωρί�ς πέρα από ο χέρ που σ ραά Κανένααίμα δν αποφύγς Θα πάρς ον ούριν ουράμπαρ Θαμ σοώσς γοργά»

Κα από ο σπαθί ανχσ ν απανά μα παγρ φων Ναι, θα πιω ο αίμα σου γα να χάσω ο αίμα ου Μπέ

λγ ου υρίου μου αι ο αίμα ου Μπράνρ που σοώθ άδα Θα σ σοώσω γοργά»

ό ο ούρν έσσ λαβ σο χώμα έπσ πάνω σμύ ου Γούρθανγ αι ο μαύρο σπαθί πρ �ω ου

Μα ο Μάμπλουνγ ρθ αι αένσ φρι μορφ ουΓλάουρουνγ που όαν νρός ύσρα οία ον

ούρν μ μγάλ θλίψ α σέψ ου πγ σον Χούρν όπως ον ίχ δ σ Νίρναθ Αρνοέναν αι ν ρομρ μοίρα ς γνάς ου Καθώς α ωιά σέοναν ί αέβανάνρς από ο Νν Γίρθ γα να δουν ον ράονα α όανίδαν πώς έλωσ �ω ού ούρν ουράμπαρ θρνσαν Καα Ξωιά μαθαίνονας πέλους ν αιία ων όσων ους ίπο ούριν φριίασαν ό ο Μάμπλουνγ ίπ C

«Αναμίχθα ι γώ σν αάρα ων Παδών ου Χούριν

ι έσι μ λόγα σόωσα άποιον που γ ποJσ »

26



Ο ΘΑΝΤΟ ΟΥ ΟΥΝ

Τότε σήσαν τον Τούρν α εδαν ότ ο σπαθ εχε γνεομμάτα Έσ αφανσταν όλα όσα εχε

Με μόχθο πολλών χερών μαζεύαν ύλα α σοβάχτ-αν ψλά α μα μεγάλ φτά άναψε α αέστρεψε οπώμα ου ράοντα μέχρ που έμενε μόνο μαύρ σάχτ ατα όαλά του συνρφαν α έγναν σόν α ο μέρος ε-

ενς τς πυράς απόμενε στο εής πάνα γυμνό α άγονοΌμς τον Τούρν τον έθαψαν σ' έναν ψλό τύμβο εε όπουεχε πέσε α τα ομμάα ου ούρθανγ α βαλαν δπλαου. Κα όαν όλα τέλεσαν α ο ροβαδούρο τν Ξώνα τν Ανθρώπν θρήνσαν ν ανδρεα ου Τουράμπαρ ατν ομορφά ς Ννελ έφεραν μα μεγάλ γρα πέρα αν έστσαν πάν σον τύμβο α πάν α τά σάλσανμε τους Ρούνους ου Ντόραθ

ΤΟΥΡΙΝ ΟΥΡΑΜΠΑΡ ΝΑΓΚΝΡ ΓΛΑΟΥΡΟΥΓΚΑ

Κα από άτ έγραψαν

ΝΕΝΟΡ ΝΙΕΛ

Εεν όμς δεν ήαν εε

ούε α ποέ έγνε γνστό πούτν εχαν πάε τα ρύα νερά του Τέγλν

Εδώ λεώε η ορία ω αδώ ου Χούρη μεγαλύερη από όλες ς μπαλάες ου Mπελέρα

Μεά ο θάνατο ου Τούρν α τς Ννελ ο Μόργοθ ελευθέρσε τον Χούρν από τ δουλεα γα να προθήσε ο μοχθρό

σοπό του ερπλανώμενος ο Χούρν έφασε στο άσος του

27



ΙΙ ΤΥ ΧΟΙ

Μπρέθλ α ένα βράδυ ανέβ από τς αβάσς του Τέ-γλν στο σμίο τς αύσς του Γλάουρουνγ α στ μγά-λ πέτρα που υωνόταν στο χίλος του Κάμπντ αράμαρθα όσα έγναν ί μλούν τα παραάτω

Χούρν δν οίτα τν πέτρα γατί ρ τ ταν γραμ-μένο ί α τα μάτα του ίχαν δ ότ δν ταν μόνος Στ

σά τς πέτρας βρσόταν μα γούρα γονατσμέν Κάποοςπρπλανώμνος άστγος τσασμένος από τα γρατά όπωςαίντα πολύ ουρασμένος γα να δώσ σμασία στον ρχο-μό του Όμως τα ουρέλα που ορούσ ταν τα υπολίμμα-τα γυναίων νδυμάτων Τλά αθώς ο Χούρν στότανί σωπλός, γυναία έρ πίσω τν ουρλασμέν ου-ούλα τς α σωσ αργά το πρόσωπό τς, τσασμένο απνασμένο σαν του λύου που τον υνγούν αρό Τα μαλλά τς ταν γρί�α μ μύτ γαμ α σπασμένα δόντα αμ αποσλτωμένο χέρ έσ το μανδύα στο στθος τςΑλλά ανά τα μάτα τς οίτααν μέσα στα δά του ατότ ο Χούρν τ γνώρσ γατί αν α ταν αγρμένα τώραα γμάτο όβο άστρατ αόμ μέσα τους ένα ως δύσο-λο να το αντές το ως των Ξωτών που πρν από πολύναρό τς ίχ δώσ το όνομά τς Έλδγουν πο πρ

αν από τς θντές γυναίς των παλαών μρών«Ελδγουν Έλδγουν! «ώνα ο Χούρ αυτ σ-ώθ α προχώρσ σοντάτοντας α τν έπασ στναγαλά του

«Ηρθς πτέλους» , του ίπ «Πρίμνα πολύν ρό«ταν σοτνός ο δρόμος ρθα όπως μπορούσ » , απά

ντσ«Άργσς όμως του ίπ «α ίνα πολύ αργά Χάθ ν»

«Το έρω» τς ίπ «σύ όμως όχ»

28



Ο ΘΑΑΟΣ ΟΥ ΟΥ

Κντύω ι γώ τυ απάντησ μυι μνι ναντή Θα φύγω μαζ μ τν ήλι νι άθη ν σφιτ μανδύα τυ. Λγ ρόν μένι , π. Αν έρ πμυ Πώ τν βρή νη

Αλλά ο Χούριν δεν απάντησε και κάθισε δίπλα στην πέτρα

μ τη Μόργυν στην αγαλιά τυ Και δν αναμλησαν ήλι έδυσ αι η Μόργυν αναστένα ι έσφι τ έρι τυ

ι ύστρα έμιν αύνητη. Και Χύριν ατάλαβ πω πθάνι.

259



!ού[ι&ν ΤίνοιΒε, κόΡn τουθίvκο»

!t

= !έp&ν ifηΟVr !daKovr

ο Μοόχ&"ς Ι Ντίορ

Pν ΧΟύριν όργου&ν ΧΟύριν'f&SlOV& του ΝΟΡ-ό(,

7vrpιf = Τύορκόρη του

ΤΙργκον

του

Τύριν ργου&ν Νίνορ

'OVlK Ιapivrιf

'povrτου RG&T Ο Οίκος του Τ&Op



ς

�

,

ι

:ς � �

1 1

.;

" < . <

' ; C>

; ; �

�

�

s

ς

Ί � S

\



ω

Η ΛΙΗ ΜΕΓΑΛΩΝ Ι ΣΤΟΡΙΩΝ

Αυέ ο αλλλένδ αλλά ανάρτ σορί xώρ�αναπό παλά έσα στ γάλ κα πολύπλοκ σορα των Βάλαρ των Ξωτκών κα ων Ανθρώπων σο Βάλνορ κα σΜγάλ ροχέ. Κα στα χρόνα που ακολούθσαν ν -γκατάλψ των Χαμένων Ιοριών πρν από ν ολοκλήρωσήτου ο πατέρα ου άφσ τον π�ό λόγο κα άρχσ να δου-λύ ένα γάλο ποία ττλο Ο Τούριν γιος του Χούρνκα ο κλόΡOυ ο Δράκος που αργόρα σ α αναθωρέν έκδοσ έγν Τα αιδιά ου Χούρν Αυτό έγν σ αρχέ τ δκαία του 1920 όταν δδασκ στο ανπσήοτου Λντ. αυτό ο ποα χρσοποίσ ο αρχαίο αγ

γλκό παρχκό έτρο ( σχουργκή ορφή ου Μπέογουλφ κα άλλων αγγλοσαονκών ποάτων) πβάλλοντασ σύγχρον αγγλκή τα απαττκά πρόυπα τονσού καόοα αρχή που τρούνα στα παλαά ποήατα Σ αυτού του ίδου α ποήαα πέδ γάλ κανότα κα σπολύ δαφορτκέ ορφέ από ο δραακό δάλογο ου έρ-γου ου αλννόηη ου Μπέορχνο έχρ ν λγίαγα του πσόν στ άχ των δων του έλνορ. ο πα

ρχτκό Τα αδά ου Χούρν ήταν ακράν ο γαλύτρο

269



ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΥ ΧΟΡΝ

από α ποιήμαά ο σ αό ο μέρο επερνώνα καά πολύ ο δύο χιλιάδε σχο Όμ ο εχε σλλάει σε μιαόσο μεάλ κλμακα πο όαν ο εκαέλειε εχε φάσειμόλι μέχρι ν αφήσ επεσ ο Δράκονα καάο Νάρκορον. Αφού α ακολοούσε ένα μεάλο μέροαπό ι Χαμένες Ιορες ράφονα σε όσο εκεαμένμορφή α χρειαtόαν πολλέ χιλιάδε σχο ακόμ α

δεύερ εκδοχή πο εκααλεφκε σε ακόμ πιο πρώιμοσμεο αφήσ έχει περπο ο διπλάσιο μέεο απόν πρώ εκδοχή μέχρι ο διο σμεο.

Σ εκενο ο μέρο ο ρύλο ν Παιδιών ο Χούριν ποαποδόκε από ον παέρα μο σο παρχικό πομα παλιά ισορα σο Βλο ων Χαμένων ορών επεκενεαικαι αναπύσσεαι πιο λεπομερειακά Ενα αιοσμεο όιεδώ εμφανσκε μεάλ πόεια οχρή πόλ ο Νάρκο-ρον και κριαρχα σε μεάλε εκάσει ένα κενρικόσοιχεο όχι μόνο σο ρύλο ο ούριν και Νενορ αλλάκαι σν ισορα ν Παλαιών Ημερών έσ) μεμια περιραφή ν αροικών εκάσεν ν Ξικών οΝάρκορον πο αποελε σπάνια αναφορά σι έχνε ειρήν» σον αρχαο κόσμο αφού έοιε νύει εμφαν-toVTal μόνο αραιά και πού. Καεανονα νόια καά μήκο

ο ποαμού Νάροκ ο Τούριν και ο σύνροφό ο ο κο-νορ σο κεμενο αού εδώ ο ιλο) ρήκαν ι περιοχέκονά σν εσοδο ο Νάρκορον φαινομενικά εκααλειμ-μένε:

. ε χώρα έφτααν μορφα φρονμένηαπ ανμένες εκολές κ ωραες εκτάεςπέρααν κ άδεα απ' αγρες ρκανε

κάμπου λάδα κα αγρούς εκε ον Νάρογκ

270



ΠΑΡΑΡΗΜΑ

με α οργωμένα χώμαα ζωμένα από α δένραανάμεα ε λόφους και ποάμι. Εδαν απιάμες ους αγρούς αδιάφορα ριγμένα και κάλεςκεοναν α χόρα α ψηλά α πλούια πριόλιαόλα α δέντρα γύριζαν με κεφαλ κλαδόπλεηκρυφά να ους κοιάξουν κι όλα ' αυιά αφουγκράζονανων χοραριών που γνέφαν κι λιος μεημειάικος

έλαμπε πάνω ε γη και φύλλα κι όμως εκενοι ένιωανα μέλη παγωμένα.

Κα έτσι οι δυο ταξδώτ έτασαν στ πύλ του Νάργο-θροντ στο αράγγ του Νάρογ:

απόομοι έκαν και γεο ων λόφωνοι ώμοι γέρνονας πάν απ ο γοργό νρόκι εκε αμδα απόομη κρυμμένη μες α δένρααν πλαιά και φιδωτ απ η φορά λιωμένημέα ην όψη ης καηφοριάς.ύλες εδαν εκε γιγάντιες και κοεινέςμες ην πλαγιά χωμένε α ξύλα ους ράιακαι πέτρα αν αριά ανώφλια κι ορaοάες.

Τα Ξτά έπασαν του ταξδώτ του μτέραν μέσαστην πόλ α ο πύλ έλισαν πίσ του

Έιξε και ρόνηξε πάνω ε όφιγγες αριέςγιγάνια η πόρα και κάνονας αχό αρύχύπηε κλενονας αν κεραυνός

και ομρο απόηχοι ε άδειους διαδρόμους

271



Α ΠΑΔΑ ΧΙΝ

απλώηκα κα ούξα κάτ απ' αρατες στέγεκ έσησε το φως α πρoχωρώvτας πέρασααπ μεγάλους φδωτούς κα σκοτεΥούς δαδρμουςμε τους φρουρούς α οδηγού τα αέαα ήματά τουςώσπου μα λάμψη αμυδρή απ τω δαυλώ τη φλγαμπροστά τους άσαψε κα μακρά μουρμουρητάσα απ πάμπολλες φωές σε δώμα συαγμέες

άκουσα καώς έσπευδα. ηλή πολύ η οροφήε μα γωία ξαφΥκά εσίψαε μπροστά τουςκ άαυδο είδαε σOύλO σοαρεαOάδες άτομα ουά σε απέραO λυκφωςκάτω απ ούλους μαΡΥούς κα σκοτεές καμάρεςαυτούς α πέΥου

Όμως στο κεμενο των αδώ του Χούρ που δίνεται σ αυ-τό το ββλο δαβάtουμε μόνο αυτό (σε 158)

Κα όε σηώηα αι εύοας αό ο ιελ Ίρι αξ-δεα όα αολουώας ις όχες ου Ν άρο, έχρι πουους έασα αχευές ω Ξωώ αι ους έερα αχάλωους σο ρυό οχυρό

σι έασε ο Τούρ σο Νάρορο.

Πώς έγινε αυό; Παρακάω θα προσπαθήσω να δώσω απά-ντσ σε αυτό το ερώμα

Φανεται σχεδόν βέβαιο ότ όλο το πομα για τον Τούρινγράφτκε από τον πατέρα μου στο Λιντς και ότι το εγκατέ-λειψε στα τέλ του 19 ή στις αρχές του 195 ατ το έκα-νε αυτό θα παραμενει άγνωστο Δεν υπάρχει όμως κανένα μυ-

στήριο ως προς το θέμα που στράφκε στ συνέχεια το κα

272

j



ΠΑΑΡΤΗΜΑ

λοκαίρι ου 192 άρχισ να νο ποίημα σ λίως διαφορε-ικό μρο, οκασύλλαβα δίσιχα μ ομοιοκααληξία και μίλο Μπαλάα ου έιια (Απελυρωση από ην Δου-λί>) Έσι άρχισε άλλη μια από ις ισορίες ια ις οποίςχρόνια αρόρα ο 191, όπως ήδη χω σημιώσι, είπ όι ί-ναι πλήρις σε ανάπυξη ανξάρης αλλά και συνδδμνς μ «η νική ισορία» αί ο μα ης Μπαλάας ου

έιια ίναι ο ρύλος ου Μπρεν και ην Λούιεν. Δούλυο δύρο μάλο ποίημά ου ξι χρόνια και ο καλιψκι αυό ο Σεπμβριο ου 1931 χονας ράψι πάνω από000 σίχους Αυό ο ποίημα, όπως και ο παρηχηικό αιδιά ου Χούρι ο οποίο διαδχηκε και ανικασησ ανιπροσωπεύι μια σημανική πρόοδο σην ξλιξη ου ρύλουαπό ην αρχική Χαμέη ορία ου Μπρεν και ης Λούιν

ο 192, ενώ αλάτα ου έιια βρισκόαν σε ξλι-

ξη, ο παρας μου ραψ μια «Σκιαράφηση ης Μυολο-ίας» ια ον Ρ Ρινολνς που ήαν καηηής ου σο σχο-λίο Κινκ Ένουαρνς σο Μπρμιχαμ, με σκοπό «να ξη-ήσω ο ισορικό ης ποιηικής κδοχής ου ούριν και ουΔράκον Αυό ο σύνομο χιρόραφο που α φανσς ίκοσι περίπου δακυλοραφημνς σελίδες ράφηκρηά ως μία σύνοψη σ παρόνα χρόνο και με λακωνικό συλΑπολεσ όμως ην αφηρία ων μεανσερων εκδοχών

ου ιλμαρίλλο (αν και ο ίλος αυός δεν ίχε δοεί ακό-μη) Παρόλο που ο ίμενο αυό διν ολόκληρη η μυο-λοική σύλληψη ήαν φανρό όι η ισορία ου ούριν είχπερίοπη ση και πραμαικά, ο ίλος ου χειροράφουείναι «Σκιαράφηση ης μυολοας μ ιδική αναφορά σαΠαιδιά ου Χ ύριν" ίλος που συμφων με ο σκοπό ιαον οποίο ράφηκ

ο 1930 ακολούησ να πολύ πιο ουσιασικό ρο η Ko

273

Ι



Δ Υ ΧΥΡΙ

να Νολνορίνουα η Ιστορία τω Νόλτορ ιαί η ιστορίατω ωικώ Νόλτορ εία το κετρικό θέμα ου λμαρίλλιον). Αυτό προερχόα άμεσα από τη «κιαράφηση» καιπαρόλο που μεέθυε σηματκά το προεέστερο κείμεο καιήα ραμμέο με έα πολύ πιο επεξερασμέο ρόπο ο παέρα μου εξακολουθούσε α βλέπει τη Κουντα σε μεάλο

βαθμό ω έα έρο σύνοψης, μια επιτομή πολύ πο πλούσω �

αφηημαικώ συλλήψεω κάτι που φαετα καθαρά από το 1υπότιλο που του έδωσε και σο οποίο δήλωε ότι ήα μια Ισύνομη σορία [τω Νόλτορ] που ατλήθηκε από ο Βιβλο iτω Χαμέω Ιστ ριώ.

Πρέπει α έχουμε υπόψη μα ότι εκείη τη εποχή η Κου i

να αιπροσώπευε (α και με κάπω σοιχειώδη δομή) όλη !τη έκταση ου «φατασικού κόσμ υ ου παέρα μου. Δε Ξ

ήα η ιστορία τη Πρώη Εποχή όπω έε αρότερα ια Ιτί δε υπήρχε ακόμη Δεύτερη Εποχή ούε ρίτη Εποχή' δε υ

Ιπήρχε το Νούμεορ ούε τα χόμπι και φυσικά ούτε ο Δα-χτυλίδ. Η ιστορία τελείωε με τη Μεάλη Μάχη όπο ο Μόρκοθ ικιέται τελικά από ου άλλου Θεού του Βάλαρ) οιοποίοι «το εκτόξευσα μέσα από τη Πύλη η Άχροη Νύ-χτα στο Κεό έξω από τα Τεχη του Κόσμ υ και ο πατέραμου έραψε σο τέλο τη Koυ: «Αυτό είαι ο λος ωνσοριών τω ημερώ προ τω ημερώ σι Βόρεε περιοχέ

του Δυτκού κόσμοτσι θα φαεί πραμακά παράξεο το εοό τι η Kou-

ντα του 30 ήτα παρ όλα αυτά ο μοαδικό αποπερατω-μέο κείμεο του λμαρίλλον που έραψε ποτέ μετά τη«Σκιαράφηση» ) Όμω όπω συέβαιε τόσο συχά οι εξωερικέ πιέσει υπαόρευσα η εξέλξη ου έρου ου. Με-τά η Κουνα αρόερα ση δεκαετα του 30 ακολούθη-σε μια έα εκδοχή σ έα θαυμάσιο χειρόραφο που εχε επι

27

�



ΠΑΑΗΜΑ

έλους ον ίλο ουνα Σλαρίλλον τορία των Σιλα-ρίλ Αυή είχε ή ροοριζόαν να έχει, ολ μεγαλερη έ-καση αό ην ροηγομενη ουντα Νολντορνουα αλλ ησλληψη ου έργου ς μιας ύνοψης ουσιασικ, μθν καιθρλν ου αό μόνοι ους είχαν ενελώς διαφορεική φσηκαι ερος σην λήρη ους ανυξη) δεν έχει χαθεί με κανέ-ναν ρόο και ορίζεαι λι σον ίλο: «Η ουνα Σιλα

ρι7λιον. υό είναι ένα ντοο ιορκ ου ανλείαι αόολλές αλαιόερες ισορίε γιαί όλα α θέμαα ου ε-ριέχει εριγρφοναν αλι και εριγρφοναι ακόμη ανμε-σα σους λναρ ης Δσης σε ληρέσερη μορφή σε λλεςισορίες και ραγοδια»

σ και ιθανόν αυή η ανίληψη ου αέρα μου για ΤοΣλαρίλλον ροέκυψε όνς αό ο γεγονός όι η φση ουέργου ου ου θα μοροσε να ονομασεί «φση Κουέντ »

ση δεκαεία ου 930 ρχισε με μια συμυκνμένη σνοψηου εξυηρεοσε έναν συγκεκριμένο σκοό, αλλ καόινυέση διερυνση κα εεξεργασία σε διαδοχικ σδια μέχριου έχασε η μορφή ης σνοψης διαηρνας όμς λόγης ροέλευσής ης μια χαρακηρισική « μ ι μ ρφία ό-νου Έχ γρψει αλλο όι «η μορφή και ο φος ου Σλα-ρίλλον ου είναι συνοική ή εριληική με ην υόνοια αι-

ώνν οίησης και "αραδόσεν ίσ ης, ροκαλεί μια έ-νονη αίσθηση "ανεξισόρην αφηγήσεν ακόμη και καην εξισόρησή ου η "αόσαση δεν χνεαι οέ Δεν υ-ρχει αφηγημαική ειακικόηα η ίεση και ο φόβος ουμεσου και γνσου συμβνος Δεν βλέουμε ουσιασικα Σίλμαριλ ός βλέουμε ο Δαχυλίδι

Όμς η ουντα Σλαρλιον σε αυήν η μορφή έφασεσε ένα αόομο και, ός αοδείχηκε ορισικό έλος ο

1937 Το Χπτ εκδόθηκε αό ην Gerg Alln and Unwin

27



Α ΑΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡΙΝ

σς Σεπεμβρίου εείης της ροάς α πρ περάσε πο-λύς αρός μεά από αίτημα ου εδότη ο παέρας μου έ-σελε μα σερά από α ερόγραφά του τα οποα παραδό-θηα σο Λοδίο στς 15 Νοεμβρίου 937 άμεσά τους ή-τα η Κουα ιλμαρίλλlOν μέρ το σημείο που είε προω-ρήσε α ο οποίο έλεωε στη μέση μας πρόασης σο άω μέρος μας σελίδας. Όμως όσο έλεπε ο ερόγραφο ο

πατέρας μου συέσε η αφήγηση υπό μορφή προσεδουφάοας μέρ η φυγή ου Τούρ από το Ντόραθ α ηαρή της �ωής του ως παραόμου

ερώτας τα σύορα ου βασλείου συκέτρωσε ύρω τουμα ομάδα αό άστεους κα αελπσμέους από εκεουςου έβρσκες εκεες ς κακές μέρες α καραδοκού στς ε-ρημιές κα τα όπλα τους στράηκα εάτα σε όλους όσουςέβρσκα στο δρόμο τους αεξάρτηα α ήτα ωτκά Ά-ρωπο ή Ορκ

υό αποτελεί το προπομπό ου εδαφίου που βρίσουμεστη σελίδα 98 αυτού ου ββλίου ση αρή του εφαλαίου «ούρ άμεσα σους Παραόμους .

πατέρας μου είε φτάσε σ αυό ο σημείο όα ου ε-

πσράφηα η Κουα Σλμαρίλλο α α άλλα ερόγραφα α ρες μέρες αργόερα, σς 19 εεμβρίου 193 έγραψε ση Aen and Unwin: «Έω γράψε ο πρώο εφάλαομας έας σορίας γα Χόμπ Μα από μαρού ααμεό-μεη γ ρτή.

Σε αυτό ο σημείο η συεόμεη α εελσσόμεη παρά-δοση ου Σλμαρίλλο με η συοπή μορφή ης Κουα έ-φτασε σο έλος ης εώ βρσόα σε πλήρη εέλη με η

ααώρηση του ούρ από ο όραθ. α ρόα που αο

76



ΠΡΤΗΜ

ούησαν η σορία από αυό ο σημείο κα μεά παρέμενεσην απ συνοπκ κα μη ανεπυγμένη μορφ ης ουέ-ντα ης εκαείας ου 930 παγμένη α έγαμε ενώ ο εκεαμένος σός ης Δεύερης κα ρίης ποχς πρε σάρκακα οσά ση συγγραφ ου ρχοντα των Δαχτυλών Όμςαυ η καοπν εξσόρηση είχε καορσκ σημασία γαους αρχαους ρύους γαί ο κααηκκές σορίες (που

προέρχοναν από ο αρχκό Βλο των Χαμένων Ιστορών αφηγούναν ον όερο ου Χούρν, παέρα ου ούρν αφού ονεευέρσε ο Μόργκο κα γα ον αφανσμό ν βασείνν κών σο Νάργκορον ο Νόρα κα ην Γκονόνγα ην οποία έενε ο Γκίμ σα ορυχεία ης Μόρα ποέςχάες χρόνα αργόερα

Ο κσμο ήταν μορφο κα τα ουνά ψηλάΠρν απ' την πώση τα Χρνα τα ΠαλάΝάΡκοaροντ Γκοντλν ασλά κραταοΠου τώρα έχουν αε τη Θάλασσα τη Δυκή . ,

Αυ α αποεούσε ην κορνία κα ην οοκρση η καασροφ ν κών ου Νόνορ σο μεγάο αγώνα ουςενάνα ση ύναμη ου Μόργκο κα ο ρόος που έπαξαν ο

Χούρν κα ο ούρν σε αυό ο σορκό εεώνονας με ηνσορία ου αρέν που ξέφυγε από α φεγόμενα ερεπαης κονόν

Όαν ποά χρόνα αργόερα σς αρχές ης εκαείαςου 1950 Ο Άρχονα των Δαχτυλών έεσε ο παέραςμου σράφηκε με ορμ κα σγουρά σο «Θέμα ν ΠααώνΗμερών» που ώρα είχαν γίνε η Πρώη Επ χ' κα σα

χρόνα που ακοούησαν ανέσυρε ποά παά χερόγραφα

277



ΤΑ ΠΑΔΑ ΤΟΥ ΧΟΥΡ

αφημα για πολύ καιρ Aρx�ας απ ο ιλμαίλλιονκάλυψε αυή η φορά ο θαυμάσιο χειργραφο ης Κουέναλμαίλλον με διορθσεις και επεκάσει μως αυή η επα-εξαση σαμάησε ο 151 πρι φάσει ση ισορα ουΤούρι, ο σημεο που εχε εγκααλειφθε η Κουέντα ιλμαίλλον ο 137 με η εμφάιση ης «ας ισορας για αΧμπι

Ο παρας μου ξεησε μια ααθερηση ης Μπαλάναςου έαν (ο ομοιοκααληκικ ποημα με η ισορα ουΜπρε και ης Λούθιε που εγααλεφθηκε ο 31) πουγρήγορα γιε α σχεδ ο ποημα πολύ μεγαλύερης αξα μως κι αυ σαμάησε σαδιακά και ελικά εγκαα-λεφθηκε Καπι άρχισε α γράφει α μεγάλο πε� πος

για ο Μπρε και η Λούθιε που θα βασι�α ση αα-θεωρημη μορφή ης Μπαλάας αλλά ο εγκαλειψε ιαυ Έσι η επιθυμα ου που ήα εμφαής σε αυς ιςδιαδοχικς προσπάθειες α αποδσει η πρη απ ις«μεγάλες ισ ρες» ση κλμακα που ήθελε δε εκπληρθη-κε πο

Εεη η εποχή σράφηε πάλι επιλους ση «μεγάληισ ρα ης Πσης ης Γκολι, που υπήρχε ήδη σις Χα-

μένες σοίες γραμμη πρι απ ριάα πε περπουχρια και σις λγες σελδες που ης εχε αφιερσει σηΚουένα NoλντoίOυα ου 130 Με αυ ο ρπο θα πα-ρυσα�ε, σε μια εποχή που βρισκα σο �εθ ω ικαοήω ου σε λεπομερειαή αφήγηση και σ λες ις πυχςης η εκπληιή ισορα που εχε διαβάσει σο ΣύλλογοΔοιμω ου ολεγου ου ση Οξφρδη ο 0 αι που παρμειε σε λη ου η �ωή α �ωK σοιχεο ης φαασια

ής απεικισης ω Παλαι μερ Η συσχιση με η

28



ΠΑΑΡΤΗΜΑ

σορα ο Τούρν έγκεα σα δύο αδέλφα ον ούρν, παέ-ρα ο ούρν κα ον ούορ, παέρα ο Τούορ. Ο ούρν καο ούορ σα νεανικ ο χρόνα μπήκαν σν πόλ ων Ξω-κών, ν κονόλν πο ήαν κρμμέν μέσα σ έναν κύκλο απόψλ βον όπω περγρφεα σα Παά του Χο σ 35)κα αργόερα, σ Μχ ων ναρθμων Δακρύων ξανασνανήθκαν με ούργκον, ο βασλ κονόλν κα α

ό ο επε σ 58) «Η Γκονόλν δεν θα μπορέσε να παρα-μενε κρφή γα πολύ ώρα κα αν ανακαλφθε, αναγκασκθα πέσε α ο ούορ απνσε «Όμω αν σνεχσε να σέ-κε γα λγο ακόμ, όε από ον οκο σο θα προέλθε ελπδαγα α Ξωκ κα ο νθρώπο Σο ο λέω αό, κύρέ μομε α μα ο θανο ν κα θα χωρσούμε εδώ γα πνακα δεν θα ξαναδώ λεκέ σο αθοσε από σένα κ από μέ-να θα αναελε ένα νέο σρο Σο καλό!

ή προφεα εκπλρώθκε όαν ο ούορ πρώο ε-ξδελφο ο Τούρν, έφασε σν κονόλν κα πανρεύ-κε ν Ίνρλ κόρ ο Τούργκον γα ο γο ο ήαν ο α-ρένλ ο «νέο σρο, «ελπδα γα α Ξωκ κα ο νθρώπ , πο δέφγε από ν κονόλν Σο πεζό έπο Πώση η κοvτόλv πο θα γραφόαν αργόερα κα πομλλον ρχσε ο 9 ο παέρα μο αφγήθκε ο αξδο ούορ κα ο Ξωκού σνρόφο ο, ο ορόνγοε,πο ον καθοδγούσε κα σο δρόμο μόνο σν ερμ -κοσαν μα κραγή μέσα σο δσο

Και αώς περεναν, βήε άποιος έσα από α δένρα αιείδαν ότι ήαν ένας ψηλός Άνθρωπος, οπλισμένος, νυμένος

σα αύρα ένα αρύ σπαί ξεηαρωένο αι αναρω-ήηαν ιαί η λεπδα υ σπαού αν αή αύρ, αλ-λά οι όψες άσρααν λαπερές α ψυχρές

79



Α ΠΑΙΑ ΤΟΥ ΧΟΥΙΝ

Αός ήν ο Τούριν πο έφεγε πό ο Νάργκοθρον μεά εσ ο Όμως ο Τούορ κι ο Βορόνγοε δεν ομίσν κθώς περνούσε κι δεν ήξερν όι ο Ν άργκοθρονείχε πέσει κι όι ός ήν ο Τούριν ο γιος ο Χούριν, οΜύρο Σπθί Έσι μόνο γι μι σιγμή, κι ποέ ξνά σομέον, πσσν οι δρόμοι ων δύο σγγενών ο Τούρινκι ο Τ ύ ρ

ν κινούργι ισορί ς κονόιν ο πέρς μο φέρνει ον Τούορ σ έν ψό σμείο σ Κκωικά Βονά πόπο ο μάι ο μπορούσε ν δισχίσει ον κάμπο μέχρι νΚρμμέν Πό κι εκε δσχώς σμά ο γράψιμο κιδεν ο προχωρά άο Έσι σν Πώση ης Γκονλν πρόμοι δεν πέχε ο σκοπό ο κι δεν βέπομε μεγενέσερ εκδοχή ο είε γι ο Νάργκοθρον εε γι ν Γκο-νόιν.

Έχω πει ού όι <<με ν οοκήρωσ ς μεγάς "εισβοής ο να ων Δαχυλών κι ο έος ς, φί-νει όι ο πέρ μο σράφκε σις Πιές Ημέρες μεν επιθμ ν επνέθει σν πού μεγύερ κίμκ μεν οποί εχε ρχίσει πριν πό πούν κιρό, σο Βλο ωνΧαμένων Ιστορών. Η ολοκλήρωση της Κουέντα ΣιλμαριΜιον

πρέμεινε ο σόχος ο' ά οι μεγάες ισορίες, σε ε-ράσιο βθμό νεπγμένες σε σχέσ με ν ρχική ος μορ-φή απ ς οποες πεπε να πολουν α λευαα ης κεάλαα, δεν γράφκν π έ Αά σχόι σχύον κιγια τη «μεγάλη ιστ ρία» των Παιδιών του ΧούριΥ' όμως σ' αυ-

ή ν περίπωσ ο πέρς μο πέχε πού περισσόερν κι δεν μπόρεσε ποέ ν δώσει ορισική κι εική μορφήσ έν σμνικό μέρος ς δεύερς κ εξιρεικά διερ-μένς εκδοχής ς.

Τόχρον με σροφή ο σν Μπαλάν ου Λαν

280



ΠΑΑΗΜΑ

α τη Πώση ης OVλιν ξεησε η έα του εδοχή γατα Παιιά ο Χούριν, όχ με τη αδή ηλα ου οραλλά με το μετέεα τμήμα της στορας τη ορφση της α-αστροφής ου ορεας μεά τη τση ου ΝάργοθροτΠρετα γα ο εμεο ου αρουσάζετα σ αυό το λοαό η πισοφή το οριν σο Νορλμιν (σελ 182) μέχρο θάαό του Γα οο λόγο ο ατέρας μο ροχρησε μεαυτό ο τρόο ου ήτα όσο δαφορεός αό τη συηθσμέη του ρατή α ξεά άλ αό τη αρχή δε μορα ο εξηγήσ Όμς σε αυτή η ερτση άφησε αάμεσαστα χαρτά ου α άοα μεταγεέστερα αλλά μη χροολο-γημέα εμεα ου αφορο τη στορα αό τη γέηση τουορ μέχρ η λεηλασα ου Νάργοθροτ με λετομερήεεξεργασα τ αλα εδοχ ροσθέτοτας αφηγήσες

άγστες ς τόεο μεγαλτερο μέρο αυο του έργου α όχ όλο αήεστη εροδο μεά τη έδοση ου Aρχovα ων ΔαχλιιώνΕεα τα χρόα Τα Παιιά ο Χούριν έγα γ αυτό η υ-ραρχη στορα του έλους Παλα Ημερ α γα ο-λ αρό της αφέρσε όλη ου τη σέψη Όμς τρα ου ή-α δσολο α δσε μα σαθερή αφηγηματή δομή αθςη στορα γότα ολλοη ς ρος τους χαρατήρες α α

γεγοόα' α ραγματά έα μεγάλο μήμα ης στορας αοτελε συρραφή ασδετ ροσχεδ α εργραμμάτης λοής

Όμς Τα Παιιά ο Χούριν ση τελευταα ους μορφή εα ο ρος αφηγημαός μθος της Μέσηςγης μετά τη ο-λολήρση ου Aρχovα ων Δαχλιιώ α η ζή α ο θά-ατος του Τορ αεοζοα με τόση εστή δαμη ααμεσότηα ου δσολα μορομε α βρομε σε άλλα ση-

μεα αμεσα σους λαος της Μέσηςγης αυτό το λόγο

281



ΤΑ ΑΑ ΤΥ ΧΥΙ

προπάθηα αό ο λο, ά από αρά λέη ωνχιροράφων, να νθέω ένα κίνο πο να παρέχ ια -νχή αφήηη από την αρχή ως ο έλος χωρς ην ιαωήοιχων πο να ην ναι αθνκά η ύλληή ος

282



Η ΥΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΝΟΥ

Σ Αέιωτ Ισορί πο δαν πρν απ ίο πέ-ν α παραπάνω ρνα παροίαα ένα πμέρο ίμ-νο αμέν έδο αή ορία, πο ήαγνωή ω Ναρν, απ ον ίλο γλώα ων ΞωώνΝαρν ι Χιν Χούριν « Ιορία ων Παδών ο Χ ύρν Όμωα απολού μέρο ν μγάλο ββλίο μ πολποίλοπρμνο α ο ίμνο ήαν ξαρά λλπέ λγω ογνού οπού α ύ ο ββλίο Σν οία παρέλψα έναν αρμ απ μανά δάα α ένα απ αάπολύ νέ) α οποία ο ίμνο Ναρν έμoα� πολύ μ -ίνο πολύ πο ύνομ δοή ο ιμαριον ή -πο ωρούα δν πήρ «νέ ίμνο πο να ο

δαρν αήναΈ μορή Ναρν δώ δαέρ απ ίν ων ιωτων Ισοριών. Μρέ απ αέ δαορέ οίλοναν πολύ πο δξοδή μλέ ων αμέρων μπρδμένωνρογράων, αού ί δοί α ο ββλίο Α μ οδή-γ δαορά μπράμαα γα έ α δαδοή μρών απ α ίμνα ρίω ν ξαράμπρδμέν ξέλξ ο ρύλο αά ν πρίοδο ο «Τού-

ρν ανάμα ο Παρανμο Αολοί μα πργραή

23



Α ΠΑΙΔΙΑ Ο ΧΟΡΙΝ

κα εξσ σθεσ αυο ου έου κεμέου ι-ιών του Χούριν.

Έα σμακό σοχείο σε όλα αυ εία ασυθσ κασασ ου ιλμρίλλιον που είχε δ εκδοθεί' αί όπ α-έφεα σο πώο μέο αυο ου ααμαο ο παέα μου όα χσε α φε ο Άροντ των Δτυλιιών

ο 1937 εκαέλεψε Κουντ ιλμρίλλlOν σο σμείο πουείχε φσε (εκεί που ο ο ίεα παομο με φυ- ου από ο όαθ) α λόου αφμακόα έκααχσ σε μελ έκασ ων Χρονικών του Μπλριντ (πουαχκ είχα ίλο «Ισοία Εώ) αλλ που σε δαδο-χκέ εκδοχέ εξελίχθκε κα δευθκε σε έα αφμα-κό χοκό παλλλο με α δαδοχκ χεόαφα ου ιλμρίλλOν κα που έφαε απελευθέσ ου Χο α-

πό ο Μόκοθ με ο θαο ου ο κα ΝίεοΈσ ο πώο εδφο που παέλεψα από εκδοχ ου

Νρν ι Χιν Χούριν σ λιωτ σορί εία πεαφ δαμο ου Χο κα ου Χοο σ κοόλ σαεακ ου χόα α ο έκαα αυό απλ επεδ σο-ία αυ υπχε σο ΣιλμριOν. Όμ ο παέα μου σπαμακόα έαψε δο εκδοχέ: μα απ αυέ ποοόα α αχ Νρν αλλ σζόα πολσε σε έα μέο Χρονιών του Μπλριντ κα ουσα-σκ δέφεε ελχσα σο μεαλεο μέο . Σο ιλμρίλλOν χσμοποίσα κα α δο κείμεα αλλ εδώ ακο-λοθσα εκδοχ Νρν.

Το δεεο εδφο που παέλεψα από Νρν σ λιω σορί εία πεαφ Μχ Ααίθμ- Δακ μα παλεψ που έε α ο ίδο λόο' κα

εδώ πλ ο παέα μου έαψε δο εκδοχέ μία α α Χρο

28



ΠΑΑΗΜΑ

ιά α μια δεύτερη ολύ μεταεέστερη αλλ με το είμε-ο τω Χροιώ μροστ το το οοίο κα αολούθησε στενά στο μεγαλύτερο μέρος του, Αυτή η δεύτερη αφήγηση της

μεγάλης μάχης πρooρ�όταν ρητά κα πάλι να αποτελέσει συ-στατικ στοιχείο της Ναρ (το κείμεο έχει ειεφαλίδα Ναρ, δηλαδ δεύτερο τμμα της Ναρ), και δηλώει α τηαρχ στο κείμεο ατού το λίο «Εδώ θα καταραφού

εκείνα μόνο τα συμάντα που έχουν σχέση με τη μοίρα του Οί-κο το τορ κα τω αιδιώ το ούρι το ταθερού»Γ' ατ το λο ο ατέρας μο διατρησε α τη αφησητω Χροιώ μο τη εριραφ της «δτικς μχης» κατην καταστροφή της στρατιάς του ΦίνγΚΥ" αι με αυτή την

απλοποίηση κα τη συντόμευση της αφήγησης άλλαξε την πο

ρεία της μάχης όπως αυτή περιγράφεται στα Χρονικά. Στο

ιλμαρλλιο φσικ ακολούθησα τα Χροιά α και με μερι

κά στοιχεία παρμένα από την εδοχή της Ναργ όμως σε αυ-τ το λίο ακολούθησα το είμεο ο ο ατέρας μο θεω-ρούσε κατλληλο ια τη Ναρ στο σύολ της

Το νέο κείμενο του κεφαλαίου « Τούριν στο Ντόρι θ» εί-

ναι σημαντιά αλλαγμένο σε σχέση με εκείνο των Αέλειωτων

σοριώ Εδώ ρχει έα σύολο κειμέω, ολλ σε ολύακατέραστη μορφ ο αφορού τα δια αφηηματκ στοι-χεία σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης αι σε μια τέτοια περίτωση ροφαώς μορεί α ιοθετσει αείς δαφορετιέςαπόψεις για το πώς έπρεπε να γίνε ο χειρισμός του αρχιού λιού Έχω αταλξει ως τα σέθεσα το κείμεο τωΑέλειωτων Ιστοριών. επέτρεψα στον εαυτό μου μεγαλύτερη ε-λεθερία α εκείη ο χρεια�τα ε ατ το λίο εα-νεξέτασα τα πρωτότυπα χειρόγραφα και ανασυνέθεσα το κεί-μεο κα σε ολλ (σθως ολύ δετερεύοτα) σημεία α

οατέστησα τις αρχές λέξεις εααροσθέτοτας ροτ

28



Α ΠΑΙΑ ΤΟΥ ΧΟΥΝ

σ ή στομ δάφ πο δ έπρπ έχο πρλφθ,δορθο μρκά λάθη κ κάοτ δφορκέ πλο-γέ άμσ στ δφορτκέ ρχκέ ποδσ η στο-ρ

Σ σχέση μ η δμή τη φήγηση σ ή η προδοτη �ή το Τορ π η φγή ο π το Νρθ κ ηκτάληξή ο στο κρησφγτο τ πρμ στο Άμο Ροδ,

ο πέρ μο χ κτά ο ορσμέ φηγημκά <στοχ : η δκη ο Τορ πο το Θγκολ τ δρ τοΘγκολ κ η Μέλ στο Μπέλγκ τη κκομτχρσηο Μπέλγκ π το πρμο σο έλπ ο Τορ στήσ ο Τορ κ το Μπέλγκ. Μκοσ ά «στ χ το έ σ σχέση μ ο άλλο κ τοποθοστμήμ το δλγο σ δφορτκά πλσ' λλά ο ή- δσκολο τ σθέσ σ μ τλκή «πλ κή « -

κλψ τ πργμτκά σέ6η. Τρ μ μο έχ πο-σφησθ, μτά π πολλή ππρσθτη μλέτη ο π-τέρ μο χ τ πχ μ κοποητκή δομή κ σ-ρά γ ο μέρο η στορ πρ η γκλψ' κπση η φήγηση σ πολ στομμέη μορφή πο σ-έθσ γ η έκδοση ο Σλμαίλλο σμφ μ ή ηδομή μ μ μο δφορά

Στ Αέλειωτες Ισίες πάρχ έ τρτο φηγημκκ σ σσ. 1404 [λλη έκδοση: η σορ στμά στοσημο πο ο Μπέλγκ έχο 6ρ πέλο το Το -άμσ στο πρμο δ μπορ το πσ π-σρέψ σο Ντρθ (σσ. 59 σο έο κμο, κ δ ρ-x� πάλ πρά μο φο ο πράομο σο το Μκροάο. Εδ έρξ πάλ σο Σλμαίλλο γ κλ-ψ το κ, προσέχο τ κ κολοθ στη σορ ο -

ποχρσμ το Μπέλγκ στο Τορ κ η πσροφή το

86



ΠΑΑΤΜΑ

στο Μεγκροθ όου λαβε το σαθί Αγκλάχελ αό τοίγκολ κα λμας αό τ Μλα» . Όμω μορεί α τεκμ-ρωθεί ότ ο ατρα μου στ ραγματκόττα είχε αορρίψεαυτή τ εκδοχή' γατί αυτό ου ραγματκά συβ> ήταότ ο ίγκολ δωσε το Αγκλάχελ στο Μλεγκ μετά τ δί-κ του Τούρ, ότα ο Μλεγκ ξεκίσε γα ρτ ορά ατο βρε Έτσ στο αρό κείμεο το δρο του σαθού το-

οθετείτα σ εκείο το σμείο (σελ. 9) κα δε υάρχε κα-μά ααορά εκεί γα το δρο του λμας Κα αργότερα ό-τα ο Μλεγκ εστρεψε στο Μεγκροθ μετά τ εύρεστου Τούρ δε υάρχε υσκά καμά ααορά στο Αγκλά-χελ στο ο κεμεο αλλά μόο στο δρο τ Μλα

Εδ εία κατάλλλ στγμή α ααρω ω χω αρα-λείψε αό το κείμεο δύο εδάα ου συμερλαβα στ Α-λιως Ισορς αλλά ου ήτα αρεθετκά γα τ αήγ-σ το α εία στορία ου αγείτα κατλξε τοΔρακοκράο στα χρα του Χούρ του τορλόμ κα τοδεύτερο ρολευσ του άερο Παρεμτότω αίεταββαο αό μα βαθύτερ καταόσ του συσχετσμού τωχερογράω ότ ο ατρα μου αρρψε το όομα Σάοςκα το ατκατστσε με το όομα Όρκολ το οοίο κατάγλωσσκή ατυχία» συμίτε με τ αρχαία αγγλκή λξ ρ-

κολ, ρκλ εράα». Όμω θερσα ότ εία ολύ αρ-γά τρα γα α αλλάξω το όομα Σάος

Το κύρο χάσμα στ αήγσ όω δίετα στ ΑλιωςΙσορίς συμλρετα στο ο κείμεο με τ σελίδε 4 -ω 8 αό το τλο του κεαλαίου α το άο Μμ» δλαδή με τα κεάλαα Η Γ το Τόξου κα του Κράου» άατο του Μλεγκ» κα Η Πτσ του άργκοθρο.

Υάρχε μα ολύλοκ σχσ σε αυτό το μρο του ου

7



Α ΑΔΑ Υ ΧΥΙ

ου Τ ύρ» αάμσα στα πρτότυπα χρόραφα τ στοραόπς παρoυσά�α σο ΣιλμαρΟλιον α ασύδτα δάφα πουα συκρμέα σο παράρτμα τς αρν στς ΑλιωςΙορίες κα στο έο κμο αυτού του ββλου άα θρού-σα ότ κή πρόθσ του πατέρα μου ήα, αφού χ δμ-ουρήσ τ «μάλ στορα του Τούρ σ μορφή που α οκαοπο μ ο πλήρμα ου χρόου α παραά από αυτήμα πολύ πο σύτομ κδοχή τς που θα μπορούσαμ α ο-ομάσουμ «μορφή Σιλμ ρίλιον , Όμς αυτό φυσκά δ έ- α έτσ αέλαβα τώρα πά από τράτα χρόα αρόραο παράξο έρο α προσπαθήσ α προσομοώσ αυό πουδ έκα ο ράμο μας κδοχής Σλμαρίλλον μ βάσ λυταα μορφή ς σορας οποα όμς α ατλήσ από ατροή υλκά τς «κτούς κδ χής» ς αρν Αυτό α

το φάλαο 1 σο ΣιλμαρίλλιονΈτσ το κμο αυτού του ββλου που συμπλρώ ο μ-άλο κό τς πλοκής στς Αλιωες Ιορίες αλτα απότο δο πρτότυπο υλκό μ το ασοχο κομμά ου Σιλμα-ρίλλιον αλλά αυά α δύο χρσμοποούτα α δαφορτκόσκοπό σ κάθ πρπσ κα σο έο κμο υπάρχ μακαλύρ κααόσ ου λαβύρθου τ προσχδ κα σ-μώσ κα τς σράς που έχου Έα μάλο μέρος τ

πρόυπ χροράφ που παραλφθκα ή συομύθκα σο Σιλμαρίλλιον παραμέ δαθέσμο Όμς όπου δυπήρχ ποα α προστθ στ κδοχή του Σιλμαρίλλιον ό-πς στ αφήσ του θαάτου του Μπέλκ, που προέρχ-τα από α Χρονικ ου Μπελριαν), αυτή κδοχή απλώςσυμπρλαμβάτα αυτούσα

έλ παρόλο που υποχρώθκα α προσθέσ δάμ-σα δάφα δώ κ κ α α συδέσ α δαφορτκά προ-σχέδα δ υπάρχ καέα σοχο ξούς «πόσς»

288



ΑΑΡΤΗΜΑ

οποασδήποτε μοφής έστω κα τς πο ασήματς, στο ε-κτεέστεο κείμεο πο παοσάζετα εδώ Το κείμεο παόα ατά, εία τεχτό Παγματκά, δε α μποούσε αμ εία, δαίτεα αφού ατό το μεγάο σώμα χεογάφωατποσωπεύε μα σεχή εξέξ τς ίδας τς στοίας Ταποσχέδα πο εα απότα απααττα γα το σχματσμόμας σεχούς αφήγσς μποεί στ παγματκόττα α αή

κο σε πογεέστεο στάδο Έτσ, γα α δώσω έα παάδεγμα πεί πογεέστεο σμείο το κύο κείμεο πο αφγείτα τ άφξ τς ομάδας το Τού στο όφο το ΆμοΡοδ, το χώο πο βήκα πάω στο όφο τ ζωή τος εκεί κατ εφήμε επτχία το ΝτοΚούαο έχε γαφτεί ππάξε οποαδήποτε πόοα γα Μκοάος Κα παγμα-τκά, μα πής πεγαφή το σπτού το Μμ κάτω από τκοφή εμφαίζετα π από το ίδο το Μμ

τ πόοπ στοία από τ επστοφή το Τού στοΝτοόμ μέχ το τέος, στ οποία ο πατέας μο έδωσεμα οστκή μοφή πήχα φσκά πού γες δαφοές μετο κείμεο στς Αλως Ισορίς Όμως πάχο δύο επτομέεες στ πεγαφή τς επίεσς κατά το κάο-ογκ στο ΚάμπετεΆας όπο δόωσα τς αχκές έ-ξες κα ο οποίες χεάζοτα εξήγσ

πώτ αφοά τ γεωγαφία Ααφέετα (σσ 301) πωςότα ο Τού κα ο σύτοφοί το ξεκίσα από το Νε κίτο μοαίο βάδ, δε πήγα απεείας πος το μέος το δά-κο πο βσκότα στ απέατ πεά το φααγγού αάπήα πώτα έα μοοπάτ πος τς Δαβάσες το έγκ κα«μετά π απομακού πού, έστψα ότα από έα στεό δόμ κα δέσχσα το δάσος πάω από το ποτάμ πος το

ΚάμπετεΆας Καώς πσίαζα σύμφωα με το πωτότ

289



ΤΑ ΠΑΔΑ Ο Ο

πο κμνο του δαφου «τα πρώτα άστρα χαν αρχσ να λά-μπουν στην ανατολή πσ του

Όταν πξργα�όμoυν το κμνο γα τ Αέλωες σοίες, δν πσήμανα ότ αυτό δν μπορ να να σστό αφούσγουρα δν κνούνταν προ τα δυτκά αλλά προ τα ανατολ-κά ή τα νοτοανατολκά μακρά από τ Δαβάσ κα τα πρώ-τα άστρα στην ανατολή πρέπ να ήταν μπροστά του όχ π-

σ του Όταν το πραγματύτηκα αυτό στον λμο ω εαιών 994) παραδχόμουν ότ ο «στνό δρόμο» που πη-γαν νότα στρβ πάλ δυτκά γα να φτάσ στον έγκλνΌμ τώρα αυτό μου φαντα απθανο γατ δν θα χ νόημακα σκοπό στην αφήγηση κα μα πολ πο απλή λύση ήταννα δορθώσ το «πσ του» σ «μπροστά του» πράγμα πουέκανα σ αυτό το κμνο

Ο χάρτη που έφταξα στ Αέλειωτες σοες γα να δ-

ξ τη δάταξη τη γη δν να πολύ καλά προσανατολσμέ-νο Όπ φαντα από το χάρτη του Μπλέραντ του πα-τέρα μου κα αναπαράγτα στο δκό μου χάρτη γα το ιλμαλλιο, το Άμον Όμπλ ήταν σχδόν ανατολκά τν Δαβά-σν του έγκλν (βγήκ το φγγάρ πέρα από το Άμον Ό-μπλ» κα ο έγκλν κυλούσ νοτανατολκά ή νότανοτα-νατολκά στα φαράγγα ώρα έχ ξανασχδάσ το χάρτη καέχ σημώσ πση κατά προσέγγσν τη θέση του άμπντ-νΆρα. (Αναφέρτα στο κμνο σλ 22] ότ «α στοδρόμο του κλάουρουνγκ υπήρχ τώρα ένα από αυτά τα φα-ράγγα όχ το βαθύτρο αλλά σγουρα το στνότρο βόρααπό τη συμβολή του λέμπρο».

ο δύτρο σημο αφορά την αφήγηση τη ξόντση τουκλάουρουνγκ τη στγμή που πρνούσ το φαράγγ δώ υπάρχ ένα προσχέδο κα μα τλκή μορφή Στο προσχέδο ο

ούρν κα ο σύντροφο του αναρρχήθηκαν στην απέναντ

29



ΑΑΤΗΜΑ

προς. 1ν

Opf

t

1

πευρά ου φαραγγιού μέχρ που έφααν ίγο κάω από οχείος Έμειναν εκεί καά δάρκεα ς νύχας κα ο Τού-ριν «πάευε με κοεινά όνερα ρόμου α οποία ό ου θέ αν δομέν ν προπάθεα να κραθεί» Όανρθε μέρα ο Γκάουρουνγκ εομάκε να περάε ο φα-ράγγ ε ένα μείο «ποά μαα προς ο ορρά» και έ-ι ο Τούριν υποχρεώθκε να καεεί ν κοί ου ποαμού

και μεά να ανεεί πάι ον γκρεμό γα να ρε θεί κάω απόν κοά ου Δράκονα

Σν εκ έκδο (ε 235) ο Τούρν κα ο Χούνθορ εί-χαν ανεί ε μικρό ύψος από ν απένανι πευρά όαν οΤούρν είπε όι πααούν ς δυνάμες ους ανεαίνονας ώ-ρα αφού δεν ξεραν ακόμ από πού θα περάε ο κάου-ρουνγκ «Έ αμάαν κα περίμεναν» Δεν αναφέρεαιό καέκαν από ο

μείο που αν όαν αμά

αν ν

2



Α ΠΑΔΑ Ο ΟΥΙΝ

αναρρίηση κα η φράση γα ο όνιρο ου ούρν σο οποίοόη ου η θηση ήαν σραμμνη σην προσπάθα να μίνιγραπωμν » πανμφανίζα από κίμνο ου προσδί-ου μω σο αναθωρημνο κίμνο δν υπάρι ανάγκη ναμίνουν γραπωμνοι από πουθνά θα μπορούσαν να κα-βούν σον πυθμνα ου φαραγγού κα να πρμνουν κίραγμακά αυό καναν: αναφραι σο ικό κίμνο ων

Αλεωω Ισριώ ό ο σημίο όπου βρίσκοναν δν ήανσο δρόμο ου Γκάουρουνγκ κα ό ο ούρν «προρησκαά μήκο ου ποαμού γα να ρθι από κάω υ» Φαίνα οπόν, ό η ική ισορία μπρι να πρό σο-ίο από ο προηγούμνο προσδιο Για να η δσω συνοάαξα (σ 23) η φράση αφού δν σκοναν ακρβ σοδρόμο ου Γκά υρ υνγκ» σ αφού δν ήαν ακβ σοδρόμο ου Γκάουρουνγκ και ο «άρισ να προωρί καάμήκο ου νρού σ «άρσ να προωρί καά μήκο ουγκρμ ύ

Αυά α θμαα ίνα δυρύουσα σημασία από μόναου αά αποσαφηνίζουν μα σιρά από σκην που ουνην πιο ζωηρή ίσω οπκή πργραφή μσα σου θρύουων ααν Ημρν κα που ανπροσωπύουν να από ασπουδαόρα γγονόα

29



Τα οόμαα ο εμαίoαι σο χάρη ο Μελέρια σημειώ-

οα με ασερίσκο

Αγ"άργαεν Aawa]: μα βαμμέ ς όομα ο ήρε οΤούρι σο Νάρκοθρο

Αγριάνθρωπος των Δασών Wildman o h Wood: Όομα οήρε ο Τούρι όα σάησε ια ρώη ορά ος θρώοςο Μρέθ

Άερν Ain] εής ο ούρι σο Νορλόμι ο η ή-ρε ια ακα ο ο Μρόα ο αολίης

A�αγ"άλ [AzahJ]: Άρχας ο Νάω σο ΜέλεκοσΆινουρ Ain] Οι Ιερο» α ρώα όα ο δημιορήθηκα

αό ο Ιλούβααρ αι ήρχα ρ α' ο Κόσμο Ήα οιΒλαρ και ο Μαρ (εμαα ης διας ξης με ος Βλαραλλά μικρόερο βαθμού»

Άλγ"ον [Aud Άθρωος αό ο Νορλόμ μέλος ηςσμμορίας ω αραόμω στη οοία μήκε ο Τούρι

ΆμονΈθιρ [Amo Ehi Λόος ω Καασκόω» έας μεά

λος λόος ο οοο ύωσε ο ίρο έλακο μία λεύα α-αολκά ο ΝάρκοθροΆμον Νάρθρ* Amon Dahi] Κορή ση οροσειρά ρε

οέθρ όα ο ΝορλόμιΆμον Όμπελ* Amon Ol Λόος ση μέση ο Δάσος ο

Μρέθιλ άω σο οοο ήα χισμέο ο ελ ΜράιρΆμον Ρουδ* Amo Rdh] αλακρός Λόος» έα αομο-

ωμέο ύωμα ση εροχή όια ο Μρέθλ καοκία οΜμ

29



ΤΑ ΑΔΑ ΤΟΥ ΧΟ

Ααρθμητα Δάκρυα Uumbd Tas άχ αε Ανoέα

Αατολίτε Easigs λές ρώω ο ακολούατος τά το Μελέρατ

Άαχ Aach έραα ο οδε αό το Τάοροού τοδτκό άκρο τω Έρετ κόρκορο.

Αγκλάχελ Agach Το α το Μλεκ δώρο το -κολ. ού ρλατήκε άλ α το Τούρ, οοάτκε

οανΆγκμπα Agbad Το εάλο οχρό το Μόρκο τα βο-ρεοδτκά τς Μέςς.

Αγκουρελ Agi Το α το Έολ.Άγκροτ Agod Τρτος ος το άρ κοτώκε τ

Ντάκορ ΜράκολλαχΆθρωπο του Δάσου [Woodm Άρωο ο ούα τα

δά ότα το Τέκλ κα τος λελατούα ο καοροέ.Ααέδελ Adadh «Ξωτκάρωος» όοα ο δόκε

το Τούρ το ΝάρκοροτΑτγκ dόg Άρωος το Ντορλό αρχός τς -

ορας αραόω τ οοα ήκε ο Τούρ.Αφάουγκλθ Aagh ερή Σκό, ο εάλος κάος

βόρεα το Τάοροού, ο κάοτε ήτα χλοερός κα οοαζότα Αάν, αλλά εταορώκε ε έρο αό τοΜόρκο τ Μάχ τς Ξακής λόας

Αραρούθ Aah «Βαλκή Ορή», το α το κολ.Αρβέρε Avi Τα αράλα το Μελέρατ δτκά τω

εκβολώ το ρο αέροτα το τραούδ το Μλοτο Ρβετελ

Αρέδελ Adh δελή το Τούρκο ακα το ΈολΆρμα Amias: Ξωτκό Νόλτορ ο ήρε ε το κέλρ το

Νάρκοροτ α α ροεδοοήο το Ορότρε α το κδο ο τος αελούε.

Άρτα Ada: Άρροχ Aoch Το άλοο το Χούρ

296



ΚΑΤΑΛΓΣ ΜΑΤΩ

Άσγο Asgon: Άνθπος ου Νολόμιν που οήθσε ον Τούιν να διαφύγει μεά ν εόνσ ου Μπόνα.

Αχυροφαλοι [Stawas]: Όνομα που δόθκε σο Λαό ουΧάνο από ους Αναολίες σο Χίλουμ.

Βάλαρ Vala]: Ο Δυνάμεις α μεγάλα πνεύμαα που μπήκανσον Κόσμο σν αχή ου χόνου

Βάλιορ [Valino]: γ ν Βάλα σα Δυικά πέα από Με-γάλ Θάλασσα.Βάρα [Vad]: μεγαλύε από ις Βασίλσσες ν Βάλα

γυνακα ου Μάνγουε.Βουά ης Σιάς [Saowy Mountains]: Βλ ε ουέσι

Γαλά�ια Βουά Bu Mountains]: μεγάλ οοσειά ΕεΛούν κα Έρετ Λίντον) ανάμεσα σο Μπελέιαν και ο Εία-

νο σις αλαιές μέεςΓιοι ου Φαορ Sons of no]: Βλ. Φέαο Ο εφά γοι ουκυενούσαν εκάσεις σο αναολικό Μπελέαν.

Γάλορ ο Υψηλός [Gdo t al ος ου Χάνο ου Χυ-σομάλλ αέας ου Χούν και ου Χούο Σκοώθκε σοΈελ Σίον.

Γάμλ Ζίρα [mi Zik]: Νάνος σδουγός δάσκαλος ουΤέλχα ου Νόγκον.

Γαουργουιθ [Gauwai «Λυκάνθπο συμμοία ν πα-

ανόμν σα δάσ πέαν ν δυικών συνόν ου Νόαθσν οποία εισήλθε ο ούν

Γρο ton]: Ένας από ους συνόφους ου Τούν σοαίδι ου σο Νόιαθ.

Γλμρ 1 Glmi: Ξικό ου Νάγκοθον αδελφός ου κουί-νο.

Γλμιρ (2) lmi ικό Νόλνο που ήθε μα�ί με ον Άμι-νας σο Νάγκοθον για ν ποεδοποήσουν ον Οόνεθ για

ον κίνδυνο που ους απελούσε

97



ΠΙΔΙ ΟΥ ΧΟΥ

Γκνγκ* Ginglit οταμός που χύντα στον Νάογκ πάν α-πό το Νάγκοοντ.

Γκάουρουνγκ Gauung « ατέας τν Δάκν ο πώτος α-πό τους Δάκους του Μόγκο.

Γκου Gitui οταμός που κατβαν από τα Έντ Γουέ-ν κα νώντα μ τον Τέγκν βόα της συμβοής του Μά-ντουν

Γκόρεδε [Gόee] : Κόη του Χάντο, αδφή του Γκά ντο

του πατέα του Χούν. Γυναίκα του Χάντ του πέ.Γκορφντε Glofnel: Άχοντας τν Ξτκών στην κοντόν.Γκόμογκ Gotmog Αχηγός τν Μπάογκ Σκότσ το βασ

ά Φνγκον.Γκοντόν* Gonoln: κυμμένη πόη του βασά ΤούγκονΓκόργκορο* Gogoot]: Β Έρ ΓκόΡΥοροσ.Γκόρο Goo]: Το Κάνος του Φόβ υ, όνομα που πή ο

Τούν στην ποχή του Ντο Κούαο.

Γκουάερον Gwaeon]: Ο ανμοδαμένος μήνας, ο ΜάτοςΓκουν Guiin: Ξτκό του Νάγκοοντ πατέας του Γκουί-ντο κα του Γκέμ.

Γκουντορ [Gwno]: Ξτκό του Νάγκοοντ αστής της Φ-ντούας σύντοφος του Τούν.

Γκούρανγκ Gutang]: δο του Θανάτου , το όνομα που έ-δσ ο Τούν στο Ανγκάχ αφού το ανασφυηάτησαν στοΝάγκοθοντ

ΓKρ�α Ξωτκά Geyelves: Ο ντα όνομα που δόθηκ στους

Έντα που παέμναν στο Μπέαντ κα δν πέασαν τηΜγάη Θάασσα γα τη Δύση.

Γκρνρ Gtn]: Ένας από τους συντόφους του Τούν στοταίδ του στο Ντόα, όπου κα πέαν.

Δα6άσε του Τέγκν* [Cossings of egl] άσματα στοσημο όπου ο παός Νότος Δόμος πος το Νάγκοοντ πνούσ τον ποταμό Τέγκν.

Δυνάμε Powes] Ο Βάα

28



ΑΑΛΓΣ ΜΑΤΩ

υνατό όξο [Songbow Όνομα ου Μπέλεγκ. Β Κουσάλιο

θελ Ί6ρν EeJ Ivn γή ου Ί6ν» πγή ου ποα-μού Νάογκ κά από α Έεν Γουέθιν

θελ ίρον Ee! Son]: γή ου ι ν» σν αναολκήπλευά ν Έεν ουέιν. Το οχυό ν Νόλνο σε αυό οσμεο που ονομάεαι επσς ΜπάραΈισελ

Εέλον EteJon] Άχονας ν ικών σν κονόλιν

λεδουεν [Eewen]: Όνομα ς Μόγουεν Λάμψ ν -κών

Ελντάλε EJa]: Τα κά συνώνυμο ν Έλαρλναρ [Ea: Τα κ ου Μεγάλου Ταιδιού από ν Ανα

ολή σο ΜπελέιανΕνάν [an] (ενκός Άα Ο άνθπο ν Τών Οκν ν

Φλν ν ικών.Εξόρστο [Exe Ο Νόλνο που επανασάσαν καά ν Βά-

λα κα επέσεαν σ Μέσγολ Ε] Ονομάεαι και <<ο κοεινό ικό ένας μεγάλος σι-δουγός που ούσε σο Ναν Έλμοθ Καασκεύασε ο σπαθΑνγκλάχε αέας ου Μαέγκλν

ρεντ Γόροροθ* [e Gogoot Β υνά ου Τόμ υ» οπανύλο γκεμο από ους οποους άχιε ο ΤάουνουΦούνκα εκεινόαν πος νόο Ονομάεα επσς ΓκόΡΥοροσ

ρεντ Γουέθρν [Ee Wen] κιεά Βουνά Βουνά ςκάς», μεγάλο οοσεά που αποελε ο σύνοο ου Χθλουμ

σα αναολκά και α όιαΕσάλντουν [Egaun Ο ποαμός ου Νόιαθ, που χει

α δάσ ου Νέλνοε και ου Ρέγκιον και χύνεα σον ονφελ Μπράντρ Epe Ban]: « Η εφα ου Μπά-

νι » , πειφαγμέν πεοχή όπου καοκούσαν οι Άνθποου Μπέθλ σο Άμον Όμπε Ονομάεαι επσς Έφελ

χαντ έντρυν [Eca Seyn]: (επσς Κααυλσμόςν σών όνομα που δόθκε σο σπι ου Μιμ πάν σοΆμον Ρουδ

299



Α ΠΑΔΑ ΟΥ ΧΟΥΙΝ

Εχθρός [Enemy]: Ο Μόγκοθ

Ζώη της Μλα Girdle of Melian]: Β Μέλιαν

Θαγκορότρμ Thangorodrim]: Βουνά ς Τυαννας» υψώ-θκαν από ον Μόγκοθ πάν από ν Άνγκμπαν.

Θίγκολ Thinol]: Φαι χν» βασιιάς ου Νόιαθ, κύιοςν κζν ικών (Σνα). Πανύκ Μέιαν Μάια.

Παέας ς ΛούθινΘορότορ Thorondo]: Βασιιάς ν Αών» (πβ. σν Επ

οφή ου Βλι V4: << γαιός Θοόνο που έφιαξ ιςαοφές ου σις απόσις κουφές ν Κυκικών Βου-νών όαν Μέσγ ήαν νέα).

Θρ Thurn]: ο Κυφός» , όνομα που δόθκ σον Τούιν από Φινούιας.

Ί6ρ Ivrn] Λμν και κααάχς πέα από α Έν ουέθιναπ όπου πγάζι ο ποαμός ΝάογκΙλού6αταρ Ilvatar ο Παέας ν Πάνν»

Ίμπου Ibun] Ένας από ους γιους ου Μιμ ου ΜικονάνουΊτορ Indor] Άνθπος ου Νοόμιν, παέας ς Άιν

Κάμπετ-ε-Άρας Cabed-en-ras] <Το Πήδμα ου Εαφι ύ» ,ένα βαθύ φαάγγι σον ποαμό Τέιγκν όπου ο Τούιν σκόσ ον κάουουνγκ.

Κάμπετ Ναεράμαρθ Cabed Naeramath] <<Το Πήδμα ςΤομής Μ ας», όνομα που δόθκ ο ΚάμπννΆας αν πήδσ Ννο από ον γκμό ου

Κελμπρος [Celebros] Ποαμός ου Μπέθι που χύναι σονΤέιγκιν κονά σα Πάσμαα

Κμ [hm] Ένας από ους γιους ου Μιμ ου Μικονάνου πουσκοώθκ από ο βέος ου Ανόγκ

Κίρα Crdan]: Ονομάζαι και Ναυπγός». Αχγός νΦάας Κα6 ν καασοφή ν Λιμανιών μά Νναθ

300



ΚΤΛΟΓΟ ΟΟΜΤΩ

Ανοναν καφυγε σο Νησ ου Μπάλα σο Νόο.Κοθάο Ctalon] «Δυναό όξ όνομα ου Μπλεγκ.Κρσσαέγμ Cssagm Ο βουνοκοφς νόα ης Γκονό-

λν όπου ήαν ο αεοφλς ου ΘοόνοΚρμμέο Βασο [Hdden Kngdom: ο Νόαθ κα η Γκο-

νόλνΚκωτκά Βοά [Enccng Mouas] α βουνά που πε

βάλλουν ο ουμλάνεν ον κάμπο ης κονόλν.Κρα το Ντορμ Lady of Dοόmn ΜόγουενΚρο της Δσης Lods of e Wes Ο ΒάλαΚρος τω Υδάτω Lod of Was] Ο Βάλα Ούλμο

Λάαϊθ Lala]: «Γλ » όνομα που δόθηκε σην ΟύγουενΛάμαα abadal ο όνομα που εχε δώσε ο ούν σον Σά-

νοΛάτρος Lados] εοχς σα βοεοαναολκά ου Νοθόνον

που πααχήθηκαν από ους βασλάδες ν Ν όλνο σουςΑνθώπους ου Οίκου υ ΜποΛάραχ anac Ένας από ους Ανθώπους ου Δάσους σς

πεοχς νόα ου Τγκλν.Λμες το Λκφωτος [wlt Mees]: εοχή με βάλους κα

λμνες όπου ο Άος χύνεα σον Σον.Λθα Lolan] Μα μεγάλη πεδάδα αναολκά ου Νοθό-

νον (Τάουρ-ο>Φού)Λθρο Loton] Ο πμπος μήνας

Λοθ [Ln Κόη ου Θνγκολ κα ης Μλαν που μεά οθάναο ου Μπεν επλεε να γνε θνηή κα να μοασε ημοα ου νoμά�εα επσης ούελ, «κόη ου λυκόφ ς»,αηδόν

Λφος τω Κατασκπω [Spyll]: Β ΆμοΈσΛκάθρωο Wolfmn] Β αουΡουέσ

Μαέγκ [Maeg1]: ος ου Έο ου «κού ης Σκοενάς ,κα ης Αδε αδελφής ου ούγκον. όδσε ην Γκονόλν

30



Α ΠΑΙΑ Ο Ο

Μαδρος [Maedos Ο μγαλύτρος γος του Φέαορ που κυ-βρούσ τς κτάσς στα αατολκά, πέρ από το Ντορόο.

Μάλντουν [Malduin] αραπόταμος του ΤέγκλΜάμπλουνγκ Maung Ξτκό του Ντόραθ πρτος αματ

κός του Θγκολ φλος του Τούρ. Eπooμά�τα ο Κυγός.Μάνγοε Manw] Ο πκφαλής τ Βάλαρ Eπoμά�τα ο

Αρχας ΒλάςΜάντος Mandos Έας από τους Βάλα: ο Κρτής κα ο Φύλακας

τ Οκ τ Νκρ στο ΒάλορΜαύρο Σα [Blak Swod Το όομα του Νάργκοθροτ στο

Νάργκοθροτ. Επσς το δο το σπαθ. Β ΜόρεΥΙλΜαύρος Βασλάς [Blak King]: Ο ΜόργκοθΜάχη των Αναρμητων Δακρύων Batle of nnumbeed Teas]

Β Νραεσ AρoιαΜεγάλο Τραγούδ Geat Song] Η Μουσκή τ Άουρ μ τ

οποα άρχσ ο ΚόσμοςΜεγάλος Τύμβος [Geat Mound] Β ΧάουερεσΜεντενγκλαντ [Meedengad]: έλος του δάσ υς» έα

οχυρό του Ντορ Κούαρθολ στς παρυφές του δάσους ότα τουΤέγκλ.

Μλαν [Melan Μα Μάα β ουρ Βασλσσα του βασλάΘγκολ στο Ντόραθ γύρ από το οποο δμούργσ έα αό-ρατο φράγμα προστασας τ Ζ τς Μέλα Μτέρα τςΛούθ.

Μλκορ [Melko]: Το όομα του Μόργκοθ στ Κουέυα

Μνεγκρο Menego] Τα Χλα ΣπήλαΙα» τα δατα τουΘγκολ κα τς Μέλα στο ποταμό Εσγκάλτου στο Ντό-ραθ

Μνελ Menel Ο ουραός, ο χρος τ άστρΜίρμ [Mtm: οτοαατολκή προχή του Χθλουμ που

χρζτα από το Ντορλόμ μ τα Όρ του Μθρμ.Μκρονάνο Peydwaves: Μα φυλή Νά στ Μέσγ τ-

λυταο π�τς τς οποας ήτα ο Μμ κα ο δυο γο του.Μμ [Mm Ο Μκροάος που ζούσ στο Άμο Ρουδ.

32



ΚΑΑΛΟΓΟΣ ΟΝΟΜΑΩ

Μνς ρθ Ma Ti] ύγος ς Φ υάς , καασκυά-σκ από ο Φο Φέλαγκου σο Τολ Σο

Μντεμπ Mdeb] ααπόαος ου Σιο, αάσα σο Ν-πα και ο Δάσος ου Νέλοθ

Μόργοθ Mogoh Ο γάλος παασάς Βάλα, αχκά ι-σχυό από ς Δυάς Εποοάα ο Εχaρός ο Σοιός Άρχorας ο Μαρος Βαιλιάς ΜπαοΥλιρ

Μόργουεν Mowen] Κό ου Μπάαγκου από ο Οκο ου

Μπέο Γυακα ου Χούι και έα ου Τού και ς Ν-ο Eπooά�αι ΈλεδΥοε Λάψ κώ και Κρα το Nτo�λόμι

Μόρμεγ Momegl Μαύο παθ όοα που δόθκ σοΤούι σο Νάγκοθο

Μπούγρ Bagi ο Εααγκασής όοα που δόθκ σοΜόγκοθ

Μπάργοντ Baagnd] αέας ς Μόγου άδλφοςου Μπέ

ΜπάρντΈθε Baad Eel Ο ύγ ς ου γαδού, ο οχυό Νόλο σο Έθλ Σιο

Μπρχρ Baai] αέας ου Μπέ, αδλφός ου Μπέ-γκολας

ΜπρενΝμπννόεγ BaenNbinoeg] πι Μκο-ά σο Άο Ρουδ

Μπρ-ενΝτάνγουεδ Baen-Dawedh <Το Σπ Λύόοα που δόθκ απ Μ σο σπι ου

Μπρ Έρμπ Ba Eb] Οχυό ου ΝοΚούαθολ όα ουΆο Ρουδ

Μπέεγ Beeg κό ου Νόαθ, γάλος οός φλοςκαι σύοφος ου Τού oά�αι Κοaάλιο Δυαό Τό->

Μπέεγοστ Belego] Μγάλο Οχυό, α από ς δύο πόλς Νά σα Γαλάια Βουά

Μπέεγουντ Belegd αέας ς Ρα αδλφός ου Μπά-αγκου

303



Α ΠΑΙΙΑ Ο ΟΙ

Μπλέραντ Beleiad Ο περιοχές υτκά των Γαλά�ων Βουνώντις Παλαές Ημέρες.

Μπλθρόντινγκ Beltrodg Το τόξο του Μπέλεκ.Μπέορ Bor] Αρχηός των πρώτων Ανθρώπων που μπήκαν στο

Μπελέριαντ Προπάτορας του Οίκου του Μπέορ ενός από τουςτρες Οίκους των Εντάιν

Μπέρν [Bere] Άνθρωπος από τον Οίκο του Μπέορ εραστήςτης Λούθεν που έκοψε ένα ίλμαριλ από το στέμμα του Μόρ-

κοθ Oνμάεται επίσης «Μ νόχειρας και άμλο «Αειο-χέρης».Μπράγκολλαχ Bragolac Βλ ΝάΥΟΡ ΜπράΥκολλαχΜπράντιρ [Brdir Αρχηός του Λαού του Χάλεθ στο Μπρέθλ

όταν έφτασε εκεί ο ούριν. Γιος του Χάντρ.Μπρέγκολας Bregoas Πατέρας του Μπάρακουντ παππούς της

ΜόρουενΜπρέγκορ [Bregor Πατέρας του Μπαραχίρ και του ΜπρέκολαςΜπρέθιλ* Bre] Δάσος ανάμεσα στους ποταμούς έικλιν κα

Σίριον νσρωΠΟI ο Μπρσλ ο Λαός του ΧάλεθΜπρθιαχ* Bria] Πέρασμα του ριον βόρεια του Δάσους

του ΜπρέθιλΜπρόντα Bodda Ανατολτης που ήρθε στο Χθλουμ μετά τη

Νίρναεθ Αρνοέντιαντ

Νανλμοθ a Emo Δάσος στο Ανατολικό Μπελέριαντ ό-που κατοκούσε ο Έολ

Νάργκοθροντ [rgorod «Το μεάλο υπόειο φρούρο στονποταμό Νάρ κ. Δημιουρήθηκε από τον Φίνροντ Φέλακουντκαταστράφηκε από τον κλάουρουνκ. Επίσης το βασίλειο τουΝ άρκοθροντ που εκτείνετα ανατολικά και υτκά του ποταμού

Νάρογκ Narog Ο κύρος ποταμός του υτικού Μπελέραντ.Πηά�ε από την βρν και χύνεται στον ίρον κοντά στις εκβολές του. α ο ΝάΡΥ τα Ξωτκά του άρκοθροντ

Νέιθαν [e] « Ακημέν ς όνομα που έωσε ο ούρινστον εαυτό του όταν ήταν ανάμεσα στους παρανόμους

0



ΚΑΤΑΟΟΣ ΟΝΟΑ

Νέλλς Nlas Ξωτιό του Ντόριθ, φη του Τούριν στ ιι-ά του ρόνι.

Νεν Γκρθ Ne Gr Το Νρό του Ρ υ , όνομ ου όθη- στο Ντμροστ του τρράτ του Κμρο στο ρθι

Νεν Λάλ'θ Ne Lalai: Ποτάμι ου ηάζι άτω ό το ΆμονΝτάρθιρ μι ορυφή των Έρντ Γουθριν ι ρνά 'το στι του Χούριν στο Ντορόμιν

Νένννκ Nig: Ποτμό στο Δυτιό ριντ ου ύ-

ντι στη άσσ στο ιμάνι του ΈρστΝεότερ Πδά Yougr Clr Οι Άνθρωο Β δά ου

λύρΝερστ Nvras Πριοή υτιά του Ντορόμιν, ρ ό τ

Βουνά τη Ηού* \ε μΝησ του Σάουρον Saros s Το Το ριονΝενορ Nor: Πνθ . όρη του Χούριν ι τη όρουν,

φή του Τούριν Β Νελ

Νμπν-νόεκ, Νμπν-νόκρμ Nibiog, Nbogri ι-ρονάνοιΝμπρεθλ Nibrei Δάση ό σημύ στο Αρβρνιν. Αν-

φροντι στο τρούι του μο στο ΡβντΝνελ Νil: «Κόρη των Δρύων», όνομ ου ωσ ο ούριν

στη Ννορ στο ρθιΝρνεθ Αρνοέντντ Nrae Aroea Η άη των Αν-

ρθμητων Δρύων» ση ΝίρνσΝόκροντ Nogro: ό τι ύο όι των Νάνων στ Γ-

άζι ΒουνάΝόλντορ Nolor: Η ύτρη ομά των Έντρ ου νν το

άο Τξι στο ριντ. Ονομάζοντι ση Βθιάωτιά» ι Κύριοι τη Γνώση».

Νόος Δρόμος Sou Roa Ο ρο ρόμο ου ήιν ότο Το Σριον στο Νάροθροντ, ρνώντ ό τι Διβάσιτου Τιιν

Νοθ Δάσος του Νa Woos o Δάσο ου τντι υ-τιά ό το άνω τμήμ του Νάρο.

05



Α ΠΑΙΔΙΑ Ο ΟΡ

Ντάγκορ Μπράγκολλα Dagor Bragollh επίης ΜπράΥκολλαχ Η Μάχη της αής Φόας η οποία ο Μόροθ έδωε έος τη Ποορία ης Άμπατ

Ντάερο Do Ραωδός του τόραθΝτίμπαρ Dmbar Η περοχή αάμεα τους ποταμος ίρο

α ΜτεμπΝτίμροστ Dmr05t «Η άα της Βρ χής» ο αταρράχτες ου

Κεέμπρος το Δάος ου Μπρέθ που μεά οομάτηα Νε

κίρισΝτορόο* Dorhoo «Γη τω Πεω» μεάα δαωμέα

υίπεδα α βόρεα ορα του Μπεέρατ που μεά οομά-τηα ΤάοvοuΦούι

Ντόρα Dorah] Το βαίεο του ίο α της Μέα αδάη ου έτορεθ α ου έο που το υβεροα απότο Μέεροθ τ ποταμό Εάτου

Ντορ Κούαρθολ Dor arho «η του Τόξου α ου Κρά υς»

όομα που δόθηε η περοχ που υπεραπί�oτα ο Τορα ο Μπέε από το ρηετό τους ο Άμο ουδΝτόρλας Dora Άθρωπος με ημαή θέη μέα ο αό

του Χάεθ το Δάος ου ΜπρέθΝτορ-λόμ* Dοrόm] Περοχή τα ότα ου Χίθουμ που δό

θηε από ο βαά Φό ως έουδο το Οίο του Χάτορ Η παρίδα του Χορ α ης Μόρουε

Ντργστ* Deg5t Έα μαρ όρδ που δαπεροε ταΈρετ όμ τα Βουά της Ηχος

Όμορφος Λαός F olk] Ο ΈαρΌρη της Σάς oua5 of Shadow Β ρετ οέσρΌρλεγκ Oreg] Μέος της υμμορίας ω παραόμω ου ΤορΟρότρε Orodeth] Χρίθηε βαάς ου άροθρο με

τά το θάαο ου αδεο ου Φίροτ Φέαουτ Πατέραςτης Φτοας

Όσσε 55 Έας Μάα (β ιουρ Υποεής του Ομο ουΚυρίου τω Υδάτω

36



ΚΤΟΟ ΟΟΜΤΝ

Ούλμο Ulmo νας από ους μεάλους Βάλαρ «Κύρος ων -άων

Ούλτορ ο Καταραμέος Uldo e Aued Αρχός ωνΑναολών που κοώθκε άχ ων Αναρθμων Δακρύων

Ούλρατ Uld] έλος ς υμμορας ων παρανόμων ν ο-ποα μπκ ο ούρν

Ούμαρ [mt] «Kαoρ�Ιoς» φανακό όνομα που έωεο ούρν ον παέρα ου

Ούργουε Uwen Κόρ ου Χούρν κα ς όρουν που πέ-θανε α πακά ς χρόνα Eπoνoμαόμν Jάλ'i «Γέλο»

Παδά του Ιλούβαταρ Clden o Ilvt]: α ωκ" κα οΆνθρωπο

Πήδημα του Ελαφού [Dee Lep Β ΚάμννΆΠρεσβύτερα Παδά Elde Clden] α Ξωκ" Β δά

lλύ

Ράγκρ [Rn: νας υφλός υπρές ο π ου Χούρνο ορλόμν

Ρέγκο [Reon ο νόο "ος ου όραθΡα Rn Εξαέλφ ς όρουεν υνακα ου Χούορ ου α-

ελφού ου Χούρν έρα ου ούορΡβλ [Rivl οαμός που καέβαν από ο ορθόνον α να

ενωθε μ ον Σρον ους Β"λους ου έρεχ

Σάερος eo]: ωκό ου όραθ ύμβουλος ου νκο ε-χθρκός προς ον ούρν

Σάτορ do υλουρός υπρές ου Χούρν ο ορλόμνκα φλος ου ούρν α πακ" ου χρόνα ούρν ον χεονομ"ε άμ

Σάρμπχτ [bnd ο όνομα ων "νων α ο Άμον ΡουΣέρεχ ee] μάλο β"λος βόρεα ς Δάβας ου Σ

ρον όπου φάν ο ποαμός Ρβλ από ο ορθόνον

7



Τ ΑΔΙ ΤΟΥ ΧΟΝ

Σίνταρν [Siari]: Η λώα ων ίων ωιών ο πελέ-ιαν Βλ ρζα Ξωιά

Σρον* [Sirio]: Ο μεάλος ποαμός ο πελέιαν πο πάειαπό ν ιθελ ίιον

Σοτενό Άρχοντα Dark Lor]: Ο όοθ

Τάλα τρνεν* Talath Dire] « Η Φλαμέν Πειάα» αβόεια το άοθον

Τάορ-νο-Φούν* Tauru-Fui]: Δάος ς ύχτας μεταε-νέεο όνομα το οθόνιον.

Τιγλν* Teigi] Πααπόαμος το ίιον πο πάει από ταΒονά τς Σιάς αι ιαχίει ο Δάος ο πέθιλ Βλ Διαάις ου Τιγλιν

Τλχαρ Telchar] Φμιμένος ιοός ο όονΤελπρον Telperio]: ο Λεό Δέντο ο αχαιόεο από α

Δύο Δένα πο έιναν φως το Βάλινο.

Τολ Σριον* [ Sro]: μέα τον ποαμό Διάβα οίιον πάνω ο οποίο ο Φίνον έχτιε ον πύο ς ίναςίιθ. Αόεα ααλήφθε από ον Σάοον

Τομχάλαντ* Tumhala] Κοιλάα το Διό πελέιαντ ανάμεα τος ποταμούς ίνλιθ αι άο όπο τήθε αιά το άοθον

Τομλάντεν Tumlae] Η φή οιλάα μέα τα ΚλωτιάΒονά, όπο ήταν χιμέν οντόλιν

Τούορ Tuor]: ιος το Χούο αι ς Ρίαν. Εξάελφος ο ούιν

αι παέας ο ΕαένιλΤοράμπαρ Turamar]: Κύι ς ς ίας , όνομα πο πήε

ο ούιν ανάμεα τος Ανθπος ο πέθιλΤούργον Turgo] Δεύτεος ιος το βαιλιά Φινόλφιν αι α-

ελφός ο Φίνον τής αι βαιλιάς ς ΓονόλινΤούρν Tri]: ος το Χούιν αι ς όοεν, πωαωνιής

ς μπαλάντας πο ονομάεαι Ναρν ι Χν Χούριν α α άλλαονόματά ο βλ. Νιαν Γόρολ, AγKάργα Θούριν ΑανδελΜόρμγιλ Μαύρο Σπα Αγριάνρωπος ων Δα Τουράμπαρ

08



ΚΤΛΟΟΣ ΟΝΟΜΤΩΝ

Τρεις Οκοι (ω νάιν) Tee Hoe of e Edai)] Ο Οίκοι υ Μέορ, ου άλ και ου Χάορ

Υηλό Φάροθ Hig Fao]: ψίδα δυκά ου οαμο Ν ά-ρο άω αό ο Νάρορο. Ooμάoαι ση Φάροσ

Φαελβριν Faeivi]: Όομα ου έδωσ ο Γκουορ ση Φιο-λα

Φάλας Fa Τα δυκά αράλια ου Μλέρα.Φέανορ Fo]: Ο μαλρο ο ου Φου, ο ρο ηέ

η ω Νόλορ. ροαλή αδλό ου Φιόλι καα-συασή ω Σίλμαρι Αρχηό ω Ν όλο ση ξέρσήου αά ω άλαρ σοη ση μάχη λο μά η ι-σροή ου ση Μέσηη. Γιοι ου Φαορ

Φέλαγκουν Felgd] «Λαξυή σηλαίω, όομα ου δό-ηκ σο βασλά Φίρο μά η δρυση η Νάρορο

υχά ο χρησιμοοοσα μόο ουΦινάρφιν Fiafi]: Το ο ου Φου αδλό ου Φικόλι και ροαλή αδλό ου Φέαορ. Παέρα ου Φί-ρο Φέλακου αι η καλάρι Ο Φιάρ δ έ-σρψ ση Μέσηη

Φινγόλφιν Figolfi] Δρο ιο ου Φου ο ρο η-έη ω Νόλορ Ύαο ασιλιά ου Νόλορ, ου ζοσσο Χίλουμ. Παέρα ου Φίκο α ου Τορο

Φνγκον Figo] Μαλρο ιο ου βασλά Φικόλ αι

Ύαο ασιλιά ω Νόλορ μά ο άαό ουΦίνρον Fod: ο ου Φιάρ. Ιδρυή κα βασλιά ου

Νάρκορο αδλό υ Ορόρ κα η Γαλάρ Συ-χά οομάζαι ΦλαΥου

Φινοιλας Fidlas]: Κόρη ου Ορόρ δρου βασλάου Νάρκορο

Φόργουεγκ Foweg] Άρωο ου Νορλόμι αρχηό ησυμμορα αραόμω ση οοα μή ο Τορι

Φυλαγμένη Πειάα Gaded Plai] Τάλασ Νρε

309



ΠΑ Δ Ι Α Ο Ρ

Φυλαγμνο Βασίλεο Guardd Ral]: Το Ντόρθ

Χάλε! Halh]: Η Κυρί του Χάλ θ που πό ρς η π-λς του Δύτρου Οου τ Ετά, τ Χλεσρμ Λαούου Χλεσ που �oύσ στο Δάσος του Μπρθ

Χάλμρ Halir] Άρχοτς τ Αθρώπ του ΜπρθΧάλντρ Haldir Γος του Χάλμρ του Μπρ Πτρύτη τη

Γλόρ όρη του Χάτορ του Ντορλόμ

Χάντρ του Μπρέ!λ Handir o Brhil : ος του Χάλ τρ της Γλόρ Πτρς του Μπράτρ

Χάντορ ο Χρυσομάλλης Hador Goldnhad]: Φλος τ τώ,ύρος ου Ντορλόμ υποτλς του βσλά Φόλ Πτ-ρς του Γάλτορ του πτρ του Χούρ του Χούορ Σο-τώθη στο Έλ Σίρο στη Ντάορ Μπράολλχ π-λς ου ου ου Χ ορ ός πό τους Οίους τ Ετά

Χάουδ-ενΕλλεθ HaudhnElh]: " Τύμβος της Ξτ όρης Χάουδ-εν-Νίρναε! Haudhnirnah] Τύμβος τ Δ-

ρύ στη ρημο του Αάουλθρε! Hareh] Κόρη του Χάλμρ του Μπρθ υ του άλ-

τορ του Ντορλόμ Μητρ του ΧούρΧθλουμ* Hhlu]: Χώρ της Ομχλης βόρ προχ μ όρο

τ Όρη της ΣάςΧίρλορν Hirilorn] Μ μάλη οά στο Δάσος του Νλτορθ

μ τρς ορμούςΧούν!ορ Hunthor: Άθρπος του Ντορλόμ σύτροος του

Τούρ στη πίθση τά του ΓλάουρουΧούορ Huor Αλός του Χούρ Πτρς του Τούορ, του π-

τρ του Ερτ Σοτώθη ση Μάχη τ Αρμητ Δ-ρύ

Χούρν Ηrn]: Κύρος του Ντορλόμ, άρς της Μόρου πτρς του Τούρ της Νορ Ooμ�ότ Θλο, οΣτθρός

Χρονά του Θρήνου Yar of ntaon]: Η χροά της ΝίρναεσΑρνοένια

30



-

Τόλκιν - Τα Παιδιά του Χούριν

Documents

Transcript of Τόλκιν - Τα Παιδιά του Χούριν