ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

98
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ TOPlKH ΜΟΝΟΓΡΑΦΙ

description

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Transcript of ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Page 1: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

TOPlKH ΜΟΝΟΓΡΑΦΙ

Page 2: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΦΩΣ

Page 3: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ

«ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ»ISBN: 978-960-6785-01-6

ΕΚΔΟΣΕΙΣ«ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΦΩΣ»Τηλ.: 6939/39.87.82

Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος, άνευ γραπτής αδείας του εκδότη.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΕΚΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ................................................................................................... 3

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ......................................................................................................................... 5

0 ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ APXAIA ΕΛΛΑΔΑ....................................................... 6

ΠΩΣ ΤΕΛΟΥΝΤΑΝ H ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ Π Ρ Α ΞΗ ..............................................................10

ΜΕΣΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΠΡΟΣ TON ΛΑΟ. . 15

H ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ..........................................33

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ............................................ 41

01 ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ TOY ΕΘΝΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΥ.....................................................54

ΕΘΝΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ KAI ΑΝΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΡΑΜ ΠΟΥΚΙΣΜ ΟΣ..............65

2

Page 4: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜ ΕΙΩ ΜΑ

Επεκτείνοντας την σειρά ιδεολογικών έργων, οι Εκδόσεις «Απολλώνειο Φως», προβαίνουν στην έκδοση ενός ιδιαίτερα σημαντικού και συνάμα λιτού βιβλίου, ενός έργου το οποίο συμπεριλαμβάνει την εργασία του δόκτο- ρος της Φιλοσοφίας Βασιλείου Τσιρίμπα υπό τον τίτλο «Οι Πρωτοπόροι της Εθνοκοινωνικής Αγωγής», στο

πλαίσιο της αναζητήσεως των ριζών, των αρχέγονων καταβολών της πεμπτουσίας των ιδεών μας.H Εθνική και Κοινωνική Αγωγή υπήρξε ανέκαθεν βασική μέριμνα των Ελλήνων, ήδη από την Αρχαιότητα. Κάθε

πόλη-κράτος, στα πλαίσια του Ελληνικού Κόσμου, μετέχοντας στις κοινές αξίες που προσδιόριζαν τον Ελληνικό Τρό­πο Ζωής, όπως αυτός καθοριζόταν από το Όμαιμο, το Ομότροπο, το Ομόγλωσσο και το Ομόθρησκο στοιχείο, θωρά­κιζε τη νεολαία της με πατριωτικά ιδανικά. Εμπνέοντάς της παράλληλα το πνεύμα της κοινωνικής συμμετοχής, της συμβολής δηλαδή στην προαγωγή του κοινού έργου, χαλύβδωνε κατ' αυτό τον τρόπο την πίστη των άλκιμων πολι- τών-στρατιωτών στα ιδανικά της Κοινότητας και προωθούσε ταυτόχρονα την προσήλωση στα κοινωνικά ιδεώδη.

Κατά τα αρχαία χρόνια Πατριωτισμός και Πολιτική όφειλαν να είναι έννοιες υπηρετικές του ιδίου σκοπού. H καλλιέργεια του πατριωτισμού απέβλεπε στην σφυρηλάτηση μίας ακατάβλητης αγάπης προς την Πατρίδα, ιδεώδες το οποίο είχε ως θεματοφύλακά του την Πολιτεία, με ό,τι αυτή περιέκλειε (Γη, Παράδοση, Πολιτισμό, συνεκτικούς δεσμούς Κοινότητας). Την επιδίωξη αυτή εμπράκτως υλοποιούσε η άσκηση μίας Εθνικής Πολιτικής, η οποία ήταν συνυφασμένη με την επίδειξη έργων και την καταβολή φροντίδας απαραίτητης για την πραγμάτωση του Κοινού Καλού και την διασφάλιση των ύψιστων συμφερόντων της Πατρίδας. Για τον σκοπό αυτό, η Πολιτεία απέδιδε βαρύ- νουσα σημασία στην παροχή προς την νεολαία μίας αγωγής με περιεχόμενο βαθειά Εθνικό, όσο και Κοινωνικό.

0 Πατριωτισμός αφ’ εαυτού, ως έννοια ιδεαλιστική, αποκομμένος από την κοινωνική προοπτική ενός αρραγούς συνόλου, δεν έχει νόημα. Διότι η υπηρέτηση της Πατρίδας και κατ' επέκταση η υποστήριξη των στοιχείων που τη συνθέτουν, όχι πλέον στην μεταφυσική της διάσταση αλλά στο πεδίο της απτής πραγματικότητας (Γη, Λαός, Παρά­δοση και Πολιτισμός), προϋποθέτει απαραίτητα την καλλιέργεια και την εμπέδωση της εθνικής σύμπνοιας, στόχος ο οποίος επιτυγχάνεται μόνο με την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής. Προκειμένου να γίνει αυτό κατανοητό, πρέπει να τονιστεί ότι τα πάντα είναι συνυφασμένα και άρα αλληλένδετα, και ειδικότερα η Εθνική Ενότητα διέρχεται μέσα από την Κοινωνική Αρμονία και συνεργασία.

Σε μία κοινωνία όπου τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις του ατόμου προεξάρχουν των σκοπών και των επιδιώξεων του συνόλου, δεν υφίσταται πλέον εθνική ενότητα. Σε μία κοινωνία όπου η λειτουργία της Πολιτείας συντελείται με γνώμονα όχι την υπηρέτηση των εθνικών στόχων και την προάσπιση των συμφερόντων του κοινωνικού συνόλου, όπως συμβαίνει έκδηλα στην περίπτωση των φιλελευθεροκαπιταλιστικών και μαρξιστογενών καθεστώτων, αλλά με βάση την υπηρέτηση ομάδων συμφερόντων, όπως χαρακτηριστικά συμβαίνει επί των ημερών μας, δεν είναι δυνατόν να δομηθεί η εθνική συνοχή.

Σε μία κοινωνία τέλος η οποία μαστίζεται από τα νοσηρά εθνοδιχαστικά σύνδρομα που εκτρέφει η δήθεν «πάλη των τάξεων» του μαρξισμού και η επικράτηση του ατομοκεντρικού ωφελιμισμού κατά τις υπαγορεύσεις του φιλε­λευθερισμού, σε μία κοινωνία η οποία δεν αναγνωρίζει την ιεραρχική διαστρωμάτωση με κριτήριο την αξία και την ικανότητα ενός εκάστου, αλλά προωθεί την ρήξη των επαγγελματικών κατηγοριών με βάση οικονομικά και μόνο κριτήρια, αναφύονται κοινωνικά προβλήματα και διενέξεις τέτοιας μορφής και εκτάσεως, ώστε η σύγκρουση κοινωνι­κών ομάδων με το κράτος αφ' ενός, θεωρώντας την πολιτική που ασκεί ως πηγή της κοινωνικής αδικίας, αφ' ετέρου η ενδοκοινωνική σύγκρουση φορέων, σωματείων, οργανώσεων, πολιτών, να δυναμιτίζει την εθνική συνεργασία και ομόνοια.

Τα Εθνικά και Κοινωνικά ζητήματα λοιπόν είναι αλληλένδετα και υπό το πρίσμα αυτό τα εξετάζει και ο Εθνοκοινω- νισμός. Αποδίδοντας μία Αγωγή Εθνοκοινωνικής Αντιλήψεως, με διάσταση δηλαδή Εθνική, Κοινωνική και Φυλετική, στην νεολαία, την ελπίδα και το μέλλον του Έθνους, επιτελείται κατά τον πλέον άριστο τρόπο η διαπαιδαγώγηση, η διαμόρφωση των εύπλαστων νεανικών ψυχών, με γνώμονα τον σεβασμό προς την Πατρίδα και την Κοινότητα, με πίστη στα ιδανικά της Φυλετικής Κοινότητας και τις αρχέγονες καταβολές του γένους.

01 μηρυκάζοντες ξένα πρότυπα και οι ξενολάτρες, σπεύδουν να αποδώσουν την προέλευση του Εθνοκοινωνι- σμού στην Γερμανίατης περιόδου 1933-1945. Διαπίστωση άκρως εσφαλμένη, διότιτα θεμέλιατου Εθνοκοινωνισμού ανευρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα. H Ηρωολατρεία και η Πατριδολατρεία σε όλη της την μεγαλοπρέπεια, η Αρι­στοκρατική αντίληψη της διακυβερνήσεως της Πολιτείας, με γνώμονα την διαπίστωση του Πλάτωνος ότι δεν υφίστα- ται χειροτέρα μορφή τυραννίας από την Δημοκρατία, η Ευγονία και η βούληση για την διατήρηση της Φυλετικής Αγνότητος, η Ξενηλασία και η Κοινωνική συνοχή, η αντίληψη ότι ο υπέρμετρος πλούτος και η υπερβολική πενία δια- φθείρουν μία Πολιτεία, αντιλήψεις οι οποίες αποτελούν συστατικά στοιχείατου Εθνοκοινωνισμού, είναι καθ' ολοκλη­ρίαν Ελληνικές, ανευρίσκονται στα έργα του Λυκούργου, του Ξενοφώντα, του Πυθαγόρα, κ.α. επιφανών Ελλήνων.

Επ' αυτού, η συμβολή του Αδόλφου Χίτλερ και του Κινήματος που αντιπροσώπευε, έγκειται στο γεγονός ότι προέβη στην υϊοθέτηση, ανάδειξη και αναζωογόνηση λησμονημένων αρχών και αξιών, οι οποίες είχαν απεμποληθεί και περιπέσει σε αφάνεια από τους εγχώριους επιλήσμονες της Ελληνικότητος. Ιδού ακριβώς έγκειται η αξία και η συνεισφορά της προσφοράς του, σε κοσμοθεωρητικό επίπεδο. Αυτή ακριβώς την αντίληψη εξέφραζε ο Χίτλερ στο βιβλίο του «O Αγών μου», στο καίριο εκείνο σημείο που αναφέρει τα ακόλουθα: «O παθιασμένος αγώνας μας πρέπει

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 5: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

να έχει πλατειά αντικείμενα. Ένας ολόκληρος πολιτισμός αγωνίζεται για την ύπαρξή του και αυτός ο πολιτισμός θα διαρκέσει χιλιάδες χρόνια, γιατί θα ενώσει και θα συνταιριάσει τον Ελληνισμό με τον Γερμανισμό».

O Λεωνίδας και ο Κόδρος, οι Αθηναίοι έφηβοι που ορκίζονταν πίστη στην Πατρίδα στο σπήλαιο της Αγραύλου επί της Ακροπόλεως και υπόσχονταν ότι δεν θα ντροπιάσουν τα Ό πλα τα Ιερά, οι λακεδαιμόνιοι νέοι που συγκροτούσαν τις ίλες και τις αγέλες στην Σπάρτη δίδοντας την υπόσχεση προς τους πρεσβύτερους «Άμες δε γεσσόθεμα πολλώ κάρρονες», οι τιμημένοι Ιερολοχίτες και τόσα άλλα παραδείγματα που αποπνέουν ανδρεία και υπερηφάνεια για τους ενδόξους προγόνους μας, αποτελούν κορυφαία πρότυπα εθνικής και κοινωνικής αγωγής. Με τους πολεμικούς παιά­νες και τους διθυράμβους, με τις ωδές προς τις Μούσες και την γνωστική εμβάθυνση την οποία αποκτούσαν δίπλα στον παιδοτρίβη, οι Έλληνες νέοι ακόνιζαν το ξίφος και το πνεύμα, γύμναζαν το σώμα αλλά και την διάνοιά τους στα Γυμνάσια και οτις παλαίστρες, στις φιλοσοφικές σχολές και στα πεδία της μάχης, αντιλαμβανόμενοι την μεγάλη διαπίστωση ότι η Ζωή είναι μία διαρκής Σχολή Πολέμου. Και κυριαρχούν επί αυτής, μόνο όσοι έχουν το σθένος και την ακατάβλητη βούληση να προβούν σε δυναμική αντιμετώπιση των δυσχερειών και των αντιξοοτήτων που αναφύο­νται. Και αυτοί είναι μόνο εκείνοι οι θαρραλέοι, οι εκπαιδευμένοι, οι ακολουθούντες τα προαιώνια ελληνικά πρότυπα του Αγώνα, αλλά και της συνειδητής θυσίας.

Εκείνοι οι οποίοι πραγμάτωσαν την Ηρακλείτιο ρήση «Εις εμοί μύριοι εστί εάν άριστος η», δικαιώνοντας την σωκρατική διαπίστωση «Ουκ εν τω πολλώ το Eu», αυτοί οι οποίοι προέταξαν τα στήθη τους στις επιδρομές των βαρβάρων, εμπνεόμενοι από τις ηρωϊκές προσταγές ενός Τυρταίου, εκείνοι που αρνήθηκαν να τουρκέψουν και να αλλαξοπιστήσουν κρατώντας αναμμένο τον πυρσό της Ελληνικότητος, όλοι αυτοί οι επώνυμοι και ανώνυμοι θεματοφύλακες των αρχών και των αξιών του Ελληνισμού, αποτελούν τους πρωτοπόρους της Εθνοκοινωνικής (Εθνικοσοσιαλιστικής, επί το ευρωπαϊκότερο) Αγωγής.

Κατά τον αιώνα που μόλις διανύσαμε, η Ελληνική Νεολαία είχε και πάλι την τύχη να οδηγηθεί από συνειδητο­ποιημένους πατριώτες στον δρόμο του Καθήκοντος και της Τιμής. Συγκροτώντας τις φάλαγγες της Εθνικής Οργα- νώσεως Νεολαίας, η ελληνική νεότητα γνώρισε την επιλογή της συνειδητής πειθαρχίας, της οργανώσεως και της ανυψώσεως του εθνικού φρονήματος, παράγοντες οι οποίοι συνετέλεσαν καθοριστικά στην διαμόρφωση της επο- ποίΐαςτου 1940.

Πνευματικές μορφές όπως ο Αρίστος Καμπάνης και ο Ιωάννης Συκουτρής, ο Σ. Μελάς και ο Δ. Βεζανής, ο Δ. Στε- φανίδης, η κορυφαία Σ. Καραϊσκάκη και ο Ευάγγελος Κυριάκης καιτόσοι άλλοι, μετέδωσαν στην Ελληνική Νεότητα τη φλόγα της πατριωτικής ανατάσεως και της φυλετικής συνειδητοποιήσεως κατά τρόπο καθοριστικό.

H άλκιμη νιότη της Σπάρτης, που μαζί με 700 Θεσπιείς και την εμπνευσμένη ηγεσία του Λεωνίδα και του Δημόφι- λου κράτησε ορθό το λάβαρο του πατριωτισμού και της τιμής, πέφτοντας μέχρις ενός, τα αμούστακα ακόμη παιδιά- μέλη της Hitlerjugend που ηρω'ίκά προάσπισαν το Βερολίνο το 1945, τις Θερμοπύλες της Ευρώπης του 20ου αιώνα, ενάντια στον μαρξιστικό-φΛελεύθερο ιουδαϊσμό, τα ανδρειωμέναπαλληκάριατης EOKA και οι αιματοβαμμένοι μαχη­τές της ΕΛΔΥΚ που πιστοί στην επιταγή «ΘΝΗΣΚΕΙΝ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» αγωνίστηκαν έως εσχάτων υπερ βωμών και εστιών, αποτελούν αιώνια πρότυπα στα οποία η ανδρεία και ο πατριωτισμός βρίσκουν το αληθινό περιεχόμενό τους. Μόνο ωστόσο υπό τη σκέπη ενός αυθεντικά ολοκληρωτικού εθνοκοινωνικού καθεστώτος, είναι εφικτή η πραγμάτω­ση της αγωγής αυτής. Όταν αναλάβει την ηγεσία του Ελληνισμού στα στιβαρά της χέρια η φυλετική αριστοκρατία, η τάξη των εκλεκτών, μακράν και πέρα από ευτελείς επιδιώξεις και ιδιοτελή συμφέροντα, μόνο τότε τα κάστρα, οι λόγγοι και τα βουνά, θα ζωντανέψουν και πάλι, για να γίνουν εκπαιδευτήρια-στρατώνες και ορμητήρια του νέου ανα- γεννώμενου Ελληνισμού.

O συγγραφέας του παρόντος έργου, του άκρως διαφωτιστικού περί των καταβολών του Εθνοκοινωνισμού, είχε την τύχη να βιώσει αυτή την περίοδο των καίριων μεταβολών της ελληνικής κοινωνίας. Και υπό το πρίσμα ακριβώς αυτού του πνεύματος, προβαίνει στην ιστορική αλλά και βιωματική καταγραφή της Αλήθειας περί του τόσο σπου­δαίου αυτού θέματος.

Σήμερα που ο Ελληνισμός και κατ' επέκταση η Λευκή Φυλή βάλλεται ανηλεώς από τους δυνάστες της ανθρωπό- τητος σιωνιστές, τώρα που η παγκοσμιοποίηση απειλεί όσο ποτέ άλλοτε την εξάλειψη των εθνικών και πολιτιστικών οντοτήτων με ότι αυτές περικλείουν, οι διδαχές και οι αρχές του Εθνοκοινωνισμού, του μόνου ικανού παράγοντα να διατηρήσει άσβηστη και αναλλοίωτη την υπόστασή μας, είναι ζωτικά αναγκαίες.

Με όπλο μας τις αιώνιες αυτές αλήθειες, όσοι παραμένουμε Έλληνες, όσοι εμμένουμε να είμαστε ζωντανοί, ας εγκολπωθούμε αυτές τις Παραδόσεις και ας τις κάνουμε σημαία στην ζωή μας. Είναι η μόνη ελπίδα για να διατη­ρήσουμε την Τιμή μας, για να προασπίσουμε τον Πολιτισμό και την Ιστορία μας, για να παραμείνουμε Άνδρες και Έλληνες...

Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος

4

Page 6: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ζούμε στη δεύτερη δεκαετία, αφ ’ ότου στη Δυτική Ευρώπη, ιδίως στη Γερμανία, ως νέο πολιτικό ιδεώδες εκηρύ- χθη ο εθνικοσοσιαλισμός. Κατά το ιδεώδες αυτό πρέπει τα άτομα κατά πρώτον να διαπαιδαγωγηθούν, ώστε να μπορούν όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό να απολαύσουν εξ’ ίσου το αγαθό της κοινωνικής ζωής, κατά δεύτερον

δε να προπαρασκευασθούν σωματικά και ιδίως ψυχικά, ώστε να έχουν τη δύναμη να προσφέρουν τον εαυτό τους για την εξυπηρέτηση του συνόλου και για την τιμή της πατρίδας τους.

To ιδεώδες αυτό το οποίο επικράτησε μάλλον με ευχέρεια, έγινε και παιδαγωγικό ιδεώδες και θεσπίσθηκε με νόμους σε μερικά μεγάλα κράτη. Ελήφθησαν διάφορα μέτρα γι’ αυτό, άλλα μεν σε σχολεία, άλλα δε στην κοινωνία των ενηλίκων, πάντα όμως οδηγούμενα σε μια ίδια κατεύθυνση.

Επειδή δε από σήμερα και από εμάς, από της μεταβολής της εθνοσωτηρίου 4ης Αυγούστου 1936, άρχισε ευτυ­χώς αυτή η κίνηση προς την εθνικοσοσιαλιστική αγωγή των Ελλήνων, νομίσαμε ότι έχουμε επιστημονικό και επαγγελ­ματικό καθήκον να αποδείξουμε, ότι η πολιτική αυτή δεν είναι ξένο προϊόν, αλλά γνήσιο ελληνικό. Πρωτοπόροι αυτής της αγωγής υπήρξαν οι ένδοξοι προγονοί μας, ιδιαίτερα δε οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες. Αυτών, αλλά και όλης της αρχαίας Ελλάδος, την εκπαιδευτική πολιτική προς την εθνικοσοσιαλιστική διαπαιδαγώγηση του λαού θέλουμε εδώ να καταγράψουμε μέσα σε αυτές τις κύριες γραμμές, διότι η λεπτομερής αυτή περιγραφή και ανάλυση θ’ απαιτούσε πολύ χρόνο και χρήμα, αλλά και πολλές κοινωνιολογικές γνώσεις, τις οποίες εμείς ομολογούμε, ότι στερούμαστε. Θα μπορούσε όμως το θέμα αυτό να αποτελέσει μια αξιότερη και εκτενέστερη ευγενή απασχόληση.

Στο τέλος δε, θέλουμε να παραθέσουμε και διάγραμμα σε μερικές μόνο αδρές γραμμές της ακολουθούμενης Γερμανικής εκπαιδευτικής πολιτικής προς την εθνοσοσιαλιστική αγωγή, για να μπορέσει μόνος του ο αναγνώστης να κάνει σχετική σύγκριση και να πεισθεί, ότι ο εθνικοσοσιαλισμός κοιτίδα έχει την αγαπητή πατρίδα μας, Ελλάδα.

Αθήνα 25 Οκτωβρίου 1937 ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ A. ΤΣΙΡΙΜΠΑΣ

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ (ΣΕΛ. 5-40) ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΟΎ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΙΡΙΜΠΑ

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 7: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

O Ε Θ Ν ΙΚ Ο ΣΟ ΣΙΑ ΛΙΣΜ Ο Σ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Ό

Αηόδοση τιμών και κατάθεση στεφάνου

στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου,

στις 25 Μαρτίου του 1943, από τα Γερμανικά

στρατεύματα.

πως κάθε επιστήμη, τέχνη και φιλο-I σοφική θεωρία, έτσι και ο εθνικοσο­σιαλισμός, σα θεωρία και πράξη,

έχει την αρχή του στους αρχαίους μας προ­γόνους. Oi προπάτορες μας ήταν αναμφίβο­λα οι πρώτοι εθνικοσοσιαλιστές. Αυτό κατα­φαίνεται από τα γραπτά μνημεία της δικής μας φιλολογίας. Av ψάξουμε αυτά θα δούμε ότι από την Ομηρική εποχή μέχρι τον χρυσό αιώνα του Περικλή, ο Έλληνας κατεχόταν από δυο μεγάλες αρετές, της αγάπης προς τους συνανθρώπους και της αγάπης προς την πατρίδα, με την οποία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη και η θρησκεία. Oi δύο αυτές θείες αρετές στον Έλληνα κατευθύνονταν προς την ανιούσα κλίμακα διαμορφώσεώς τους: άρχιζαν από μια πρωτόγονη μορφή φιλανθρωπίας και φιλοπατρίας και βαθμη­δόν μέσω της προηγμένης πνευματικής εξελίξεώς του έφτασαν αυτές, κατά την εποχή του Πλάτωνα, στο τελειότατο είδος του εθνικοσοσιαλισμού.

Έτσι κατά την Ομηρική περίοδο, κατά την οποία η ύπαρξη ενός λαού βρίσκο­νταν στην αιχμή του ξίφους, η δε αξία του ατόμου εμετράτο κατά το μέγεθος των πολεμικών του κατορθωμάτων, το κατ’ εξο­χήν γνώρισμα του Έλληνα ήταν αφ’ ενός μεν η φρόνηση, η προερχόμενη από την πολυπειρία και εκδηλουμένη μέσα από την δύναμη του λόγου, αφ’ ετέρου δε η πολεμι­κή δραστηριότητα: «Αμφότερον βασιλεύς, τ’ αγαθός κρατερός τ’ αιχμητής» είναι ο χαρακτηρισμός, τον οποίο έκανε η Ελένη για τον βασιλέα των ανδρών Αγαμέμνονα. O Φοίνικας συνέστησε το ίδιο προς τον μαθη­

τή του Αχιλλέα: «Μύθων τε ρητήρ έμεναι πρηκτήρα τε έργων».

Καθένας ο οποίος την εποχή αυτή «ούτε ποτ εν πολέμω εναρίθμιος ούτ ενί βουλή» ήταν, περιφρονούνταν ως άχρηστος, όπως ο κυφός Θερσίτης. Oi ευγενείς του Ομήρου έπρεπε να είναι σώφρονες, έχοντας μεγάλη πείρα από τη ζωή, όπως ο Νέστορας και ο Οδυσσέας, και να μάχονται και αγωνίζονται για το βραβείο της αρετής. H αρετή αυτή δεν ήταν καμμία άλλη από εκείνη την οποία ο Πηλέας συμβούλευε τον υϊό του, ο οποί­ος είναι ο αντιπροσωπευτικότερος τύπος του Έλληνα της Ομηρικής Ελλάδας: «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων».Oi ομηρικοί Έλληνες ατένιζαν τη δόξα και ποθούσαν την υστεροφημία. Γι’ αυτό νικώ­ντας και νικούμενοι στη μάχη εύχονταν να πέσουν με δόξα, για να αφήσουν μια καλή ανάμνηση στους επερχομένους.

«Μη μαν ασποδί γε και ακλειώς απολοί- μην, αλλά μέγα ρέξας τι και εσσόμενοι πυθέ- σθαι», εύχεται ο Έκτορας.

Πρέπει όμως εδώ να παρατηρήσουμε ότι η πολεμική αυτή δραστηριότητα, το πολεμικό αυτό μένος ήταν μάλλον ένα είδος ατομικής παλικαριάς, η οποία δεν είχε καμμία σχέση προς τη συνειδητή και ηθελη­μένη αυτοθυσία για το σύνολο.

Αλλά, το αυτοσυναίσθημα αυτό της παλι- καριάς ήταν πάντοτε συνδεδεμένο και με μια γλυκύτητα ήθους, με μία πραότητα και μεγαλοκαρδία απέναντι των φίλων συναν­θρώπων. Ένας ωραίος ιπποτισμός διέκρινε τους ομηρικούς ευγενείς μας. Αιδώς, για αυτούς που έφεραν την πρώτη θέση στην πόλη (Πόλις=Κράτος), αιδώς προ εκάστου αδυνάτου ανθρώπου, προ των γυναικών, υπηρετών, φίλων. H φιλία και πιστή τήρη­ση των όρκων αποτελούν αδιαφιλονίκητα τεκμήρια του υπάρξαντος ιπποτικού Ελλη­νισμού.

Όχι πολύ αργότερα, ο ασκραίος ποι­ητής Ησίοδος, θέλοντας να μετριάσει το ομηρικό πολεμικό αυτό μένος, ύμνησε την αξία της εργασίας και της δικαιοσύνης, για να ιδρύσει ασφαλέστερα θεμέλια της φιλανθρωπίας και της πραγματικής κοινωνι­κής ευτυχίας. Δίδαξε, ότι άνευ δικαιοσύνης είναι αδύνατο να υπάρξει κοινωνία. Oi σχέ­σεις προς τους συνανθρώπους θα πρέπει να διέπονται απαραίτητα από αυτήν. H διδα­σκαλία δε αυτή του Ησιόδου περί εργασίας και δικαιοσύνης καθορίζει με λεπτομέρεια_______

Page 8: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

τις αγαθές κοινωνικές σχέσεις των ατόμων μιας ευνομούμενης πολιτείας.

Πολύ αργότερα δε κατά την εποχή του Τυρταίου, του βάρδου αυτού του σπαρτιατι­κού λαού, υμνήθηκε πάλι το ομηρικό ιδεώ­δες, αλλά τώρα πλέον σε μια πιο τέλεια μορ­φή. Συνδέθηκε δε συνειδητά πια ο ηρωϊκός ιπποτισμός με το συμφέρον της ολότητας και τέθηκε στην εξυπηρέτηση της ιδέας της πατρίδος.

«Ξυνόν δ ’ εσθλόν τούτο ποληί τε παντί τε δήμω όστις ανήρ διαβάς εν προμάχοισι μένη».

Με το επιγραμματικό αυτό δίστιχο καθο­ρίζεται, όπως λέει ο W. Jager, το κριτήριο, μέσω του οποίου πρέπει να δοκιμάζεται κάθε αληθινή αρετή. Και αυτό το κριτήριο είναι μόνο το κοινό καλό του Κράτους.Σύμφωνα με το ιδεώδες αυτό πρέπει κάθε πολίτης να ζει, να εργάζεται, αγωνίζεται και να πέφτει για την ολότητα, για το συμ­φέρον της πατρίδος. Ατομικά συμφέροντα και ατομικοί υπολογισμοί δεν πρέπει να υπάρχουν στο άτομο, όπως επίσης στο κάθε βήμα του και σε κάθε ενέργειά του θα πρέπει να οραματίζεται την πατρίδα του. H νεολαία οφείλει να διαπαιδαγωγείται σύμ­φωνα με αυτό, για να καταστεί δυνατό να αποτελείται το κράτος μόνο από εθνικούς ήρωες. Ευτυχής ήταν κατά τον Τυρταίο ο άνθρωπος εκείνος, τον οποίο «αριστεύοντα μένοντά τε μαρνάμενόν τε γης πέρι και παί- δων» ήθελε να πάρει στους κόλπους του ο Θεός του πολέμου, διότι το περικλεές όνο­μά του θα μείνει αλησμόνητο και ο, πίπτων «υπό γης περ εών γίγνεται αθάνατος». Αυτό ήταν καθαρά εθνικιστικό ιδεώδες, μέσω του οποίου διαπαιδαγωγήθηκαν οι Σπαρτιάτες, και έγιναν πραγματικοί εθνικοί ήρωες, άξιοι παντός θαυμασμού.

Και ο Πίνδαρος αργότερα εξήρε το αγωνιστικό ιδεώδες υπό τη μορφή του αθλήματος σε συνδυασμό με την πνευματι­κή μόρφωση, για να μπορεί αφ’ ενός μεν ο άνθρωπος να ανταποκρίνεται προς τις ανά­γκες της κοινωνικής ζωής, αφ’ ετέρου για να είναι σωματικά σε θέση να υπερασπιστεί και την ατομική, αλλά και της πατρίδος του την τιμή.

Και οι τραγικοί ποιητές μας εξύμνησαν ομοίως τη μόρφωση του ατόμου σε τέλειο πολίτη. H τελειότητα δε αυτή συνίστατο στη απόκτηση των πέντε θεμελιωδών αρετών της ζωής, της σοφίας, ανδρείας, σωφροσύ­νης, δικαιοσύνης και ευσέβειας.

O πολίτης ο οποίος κοσμείται από αυτές τις αρετές, δύναται να εκτελέσει τα καθήκο- ντάτου απέναντι στους Θεούς, στο κράτος,

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

O ταγματάρχης του Γερμανικού στρατού Σεβαστιανός Φουλίδης. Εμπνεόμενος από εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη, ανελάμβανε πάντοτε τις πιό δύσκολες αποστολές. Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ειδικής επιχειρήσεως στη Ρωσία.

στους συνανθρώπους και στον εαυτό του.O πολίτης αυτός είναι κατά τους αθάνα­τους τραγικούς μας ψυχικά, πνευματικά και σωματικά τέλειος και σε κάθε δεδομένη περίσταση ο μόνος ικανός να βοηθήσει μεν τους συνανθρώπους του, να υπερασπίσει δε με κάθε τιμή τον ανδρισμό του και την τιμή της πατρίδος του. O άνθρωπος πρέπει συνειδητά πλέον να μετέχει της ολότητας, να προσβλέπει στο συμφέρον της πατρίδος και να προπαρασκευάζεται για την προάσπι­σή της.

Αυτό είναι το ιδεώδες στο οποίο κατέλη-

O αρχηγός των Γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών, ελληνικής καταγωγής, ναύαρχος Βίλχεμ Φσν Κανάρης. Δισέγγονο του θρυλικού μπουρλοτιέρη, επιχείρησε να θέσει τέρμα στον ελληνο- ιταλικό πόλεμο με εντολή του Χίτλερ δύο τουλάχιστον φορές...

Page 9: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Παράσταση κυνηγιού από λακωνικό πιάτο.

ξε η κατά ανιούσα κλίμακα από την ομηρική εποχή μέχρι τη διαμόρφωση των περί της ζωής φιλοσοφικών αντιλήψεων του Περι­κλή. Και αυτό είναι το υπόδειγμα, το οποίο ο Πλάτων παρέλαβε στην Πολιτεία του και ως ιδεώδες αγωγής σε αυτή κατά τις επι­κρατούσες φιλοσοφικές αντιλήψεις την επο­χή εκείνη, το οποίο ανέπτυξε και καθόρισε. Έτσι η ίδρυση της πόλεως, της ανθρώπινης κοινωνίας, μέσα σε αυτό το περισπούδαστο έργο, την Πολιτεία, διαπνέεται πραγματικά από την αρχή μέχρι το τέλος από εθνικές και σοσιαλιστικές αρχές.

Oi δικοί μας πρόγονοι κατά την κλασσι­

κή εποχή της Ελληνικής αρχαιότητας, ώρι­μοι πλέον πνευματικά, είχαν την αντίληψη ότι τα άτομα τα οποία αποτελούν την κοι­νωνία συνδέονται στενότατα μεταξύ τους, διότι συμβοηθούν το ένα το άλλο οτον σκληρό αγώνα της ζωής, η οποία θα ήταν πολύ δύσκολη ή μάλλον αδύνατη χωρίς την αμοιβαία συνδρομή και βοήθεια. Κανείς δεν δύναται με τις δικές του δυνάμεις να θερα­πεύσει τις ανάγκες του. O καθένας οφείλει να καταθέτει τη δική του προσφορά, είτε σαν προϊόν εργασίας, είτε σαν σωματική δύναμη, είτε σαν πνευματικό προϊόν, προς κοινή χρήση των μελών της κοινωνίας.

To άτομο πρέπει να εργάζεται για την ολότητα, αλλά και να απολαμβάνει τα αγα­θά τα οποία προέρχονται από την συνερ­γασία του κοινωνικού συνόλου. «Τι δη ouv; ένα έκαστον τούτων (εν των μετόχων της κοινωνίας) δει το εαυτού έργον άπασι κοι- νόν κατατιθέναι, οιον τον γεωργόν ένα όντα παρασκευάζεις σιτία τέταρσι και τετραπλά­σιον χρόνον τε και πόνον αναλίσκειν επι σίτου παρασκευή, και άλλοις κοινωνείν» και «0 γαρ γεωργός, ως έοικεν, ουκ ατός ποιή- σεται εαυτώ το άροτρον, ει μέλλει καλόν είναι, ουδέ σμινύην ουδέ τάλλα όργανα όσα περί γεωργίαν ουδ’ αυ ο οικοδόμος. Πολ­λών δε και τούτω δει. Ωσαύτως δ’ ο υφά- ντης τε και ο σκυτοτόμος». Σε αυτούς δε οι σχέσεις των συνανθρώπων μεταξύ τους στην κοινωνική ζωή της ολότητας πρέπει να διέπονται από ορισμένες αρχές, όπως της σοφίας, ανδρείας, δικαιοσύνης, σωφρο­σύνης, και ευσέβειας, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να νοηθεί και υπάρξει κοινωνία ανθρώπων.

Oi σοφοί πρόγονοί μας είχαν γι' αυτό

Παράσταση μάχης από λακωνικό αγγείο.

Page 10: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

τον λόγο οδηγηθεί οτην αντίληψη, ότι τα άτομα γεννώνται για το κράτος, ότι ανήκουν σε αυτό και επομένως πρέπει σύμφωνα με τις ανάγκες αυτού να διαπαιδαγωγούνται, να ζουν και να τερματίζουν τον βίο τους. Αλλά και αντίστροφα, ότι το κράτος δεν είναι κάτι το ξένο προς τα επί μέρους άτο­μα, αλλά ότι κύριο μέλημα έχει την ευτυχία των πολιτών, ότι με μια λέξη, το κράτος είναι για τους πολίτες!

O φανταστικός διάλογος του Σωκράτη με τους Νόμους της πατρίδας του κατά τις τελευταίες του στιγμές, κατά τις οποί­ες ο εταίρος του Κρίτων παρότρυνε τον ζώντα μέσα στην αλήθεια της αρετής και καθ' όλο τον βίο επιμελόμενο διδάσκαλο να δεχθεί να αποδράσει του δεσμωτηρίου, είναι μία αδιάσειστη απόδειξη των αντιλήψε­ων αυτών. Oi Νόμοι, η πατρίδα, ήταν κατά την αντίληψη των προγόνων μας οι τοκείς, οι τροφείς, οι παιδαγωγοί και οι δοτήρες όλων των καλών σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες. Αλλά, και οι πολίτες ουδέποτε και σε καμμία περίπτωση έπρεπε να λησμο­νούν «ότι μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων απάντων εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερο και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις vouv έχουσι».

Αυτές δε οι φιλοσοφικές αντιλήψεις εισήλθαν και οτην αγωγή, κατέκτησαν και κατηύθυναν αυτή. H αγωγή των αρχαίων Ελλήνων κατά τον χρυσό αιώνα, εξεταζόμε­νη συνολικά διαπνεόταν από τέτοιες εθνικο- σιαλιστικές αρχές. Άρρενες και θήλεις έπρεπε να προπαρασκευάζονται από μικρή

ηλικία, ώστε να γίνουν άξιοι πολίτες, ικανοί εν καιρώ ειρήνης να λαμβάνουν μέρος στα πράγματα της πόλεως, να σέβονται αυτή και να εκτελούν τυφλά κάθε τι το οποίο προ- στάζονταν σε αυτούς, εν καιρώ δε πολέμου να είναι πρόθυμοι να θυσιάζουν τα πάντα, περιουσία και ζωή υπέρ της ολότητας.

«Και σέβεσθαι δει και μάλλον υπεικείν και θωπεύειν πατρίδα χαλεπαίνουσα ή πατέ­ρα, και ή πείθειν ή ποιείν ά αν κελεύει, και πάσχειν, εάν τι προστάττη παθείν, ησυχίαν άγοντα, εάν τε τύπτεσθαι, εάν τε δείσθαι, εάν τε εις πόλεμον άγη τρωθησόμενον ή αποθανούμενον, ποιητέον ταύτα, και το δίκαιον ούτως έχει, και ουχί υπεικτέον ουδέ αναχωρητέον, ουδέ λειπτόν την τάξιν, αλλά και εν πολέμω και εν δικαστηρίω και παντα- χού αυτήν ή το δίκαιον πέφυκε, βιάζεσθαι δ ’ ουχ όσιον ούτε μητέρα ούτε πατέρα, πολύ δε τούτων έτι ήττον την πατρίδα».

Οπότε, η απάθεια, ολιγάρκεια, αφοβία, ευτολμία, απόλυτη υπακοή συνοδευόμενη από τον εσωτερικό και εξωτερικό σεβασμό προς τους νόμους, άρχοντες, και ηλικία, και ο ισχυρός εθνικός εγωϊσμός για το ένδοξο παρελθόν της φυλής, ήταν οι κυριότερες αρετές, οι οποίες επιδιώκονταν με την αγω­γή των προγόνων μας.

Μετά από όλα αυτά και για όσα θέλου­με να πούμε αμέσως παρακάτω, γίνεται φανερό, ότι η αγωγή των αρχαίων προγό­νων μας διαπνεόταν από αμιγείς εθνικές και σοσιαλιστικές αρχές, διότι αυτή απέβλεπε μεν στην θεραπεία των συνανθρώπων ως ατόμων, από την άλλη δε, στην ιδέα της πατρίδος επί του συνόλου.

Εικαστική σύνθεση η οποία έχει ως θέμα της την νικηφόρα μάχη τou Μαραθώνα.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 11: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΠΩΣ TEAOYNTAN H ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Άγαλμα διαπνεόμενο αηό τις αρχές της

ηρωϊκής ηθικής, έργο του Γιόζεφ Τόρακ.

Η αγωγή των αρχαίων Ελλήνων, κατά την κλασσική εποχή και μετά, διότι τότε διαμορφώθηκε αυτή σε ένα

περισσότερο συγκροτημένο και ενιαίο παι­δαγωγικό σύστημα, παρουσιάζει στην πρά­ξη δύο μορφές, την σχολική καιτην εξωσχο­λική ή κοινωνική. H αγωγή δηλαδή, αφορά αφ’ ενός μεν τα παιδιά και τους εφήβους που φοιτούν στα σχολεία, αφ’ ετέρου δε τους ενήλικες μέσα στην κοινωνία. Τώρα θα εξετάσουμε σε κύριες γραμμές τη σχολική αγωγή.

A' Σχολική ΑγωγήΚατά πρώτον οφείλουμε να πούμε ότι

η εκπαίδευση ήταν υποχρεωτική για όλους τους ενήλικους πολίτες και τους ανήλικους. O Πλάτων στους Νόμους του, τονίζει με έμφαση, ότι δεν έχει δικαίωμα ο πατέρας άλλον υιό να τον στέλνει σε σχολείο και άλλον όχι, «αλλά το λεγόμενον παντ’ άνδρα και παίδα κατά το δυνατόν... παιδευτέον εξ ανάγκης». Ομοίως και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης στα περί Θουρίων, αναφέρει: «ενομοθέτησε (εννοείται ο Χαρώνδας) των πολιτών τους υϊούς άπαντας μανθάνειν γράμματα, χορηγούσης της πόλεως τους μισθούς τοις διδασκάλοις». Και μία επιγρα­φή η οποία ευρέθη στην Τέω, πιστοποιεί αυτό «Ίνα δε πάντες οι ελεύθεροι παίδες

παιδεύονται...».Τελούσε δε αυτή υπό την άμεση επο-

πτεία του Κράτους και ρυθμίζονταν από τους Νόμους του, όπως μας διδάσκει μια αττική επιγραφή. To βάρος δε της κρατι­κής εποπτείας έπιπτε, σύμφωνα με την ανωτέρω επιγραφή, κυρίως στην αγωγή των εφήβων. «0 Δήμος την πλείστην σπου­δήν ποιείται της των εφήβων αγωγής και ευταξίας βουλόμενος τους εκ των παίδων μεταβαίνοντας εις τους άνδρας αγαθούς γίνεσθαι της πατρίδος διαδόχους». O λόγος δε αυτού είναι ευνόητος. Μόνο οτους έφη­βους λόγω της σωματικής και ψυχικής τους διαπλάσεως η οποία απορρέει από την ηλι­κία τους ήταν δυνατόν να βρει οπωσδήποτε πλήρη εφαρμογή η κρατική εκπαιδευτική πολιτική.

H μόρφωση δε στα σχολεία ήταν πνευ­ματική, σωματική και βουλητική.

1. H πνευματική αγωγή συνίστατο στην ανάγνωση, γραφή, αριθμητική, φωνητι­κή μουσική (ωδική) καθώς και την ενόργανη (κιθάριση). Για τα πρώτα τρία μαθήματα είχαν τους γραμματοδιδασκάλους αντί ετή­σιου μισθού αναλόγως της τάξεως στην οποία δίδασκαν, όπως μας αναφέρει η παραπάνω επιγραφή, η οποία βρέθηκε στη Τέω. Για τα δύο δε τελευταία είχαν τον κιθα­ριστή ή ψάλτη, ο οποίος ελάμβανε τον μεγα­λύτερο ετήσιο μισθό απ’ όλο το διδακτικό προσωπικό. To αξιοπερίεργο αυτό σε εμάς εξηγείται, εάν λάβουμε υπ’ όψη ότι η μουσι­κή θεωρούνταν πρωτεύον μάθημα, μαζί με αυτό ήταν συνδεδεμένο και το μάθημα των θρησκευτικών. O μουσικοδιδάσκαλος δίδα­σκε και τους θρησκευτικούς ύμνους για τις δημόσιες εορτές, στις οποίες ελάμβαναν μέρος και οι νέοι οι οποίοι συμμετείχαν στους χορούς. Ήταν δε υψίστης σημασίας για τη ζωή των αρχαίων εξ’ ολοκλήρου, οι διάφορες αυτές θρησκευτικές και εθνικές εορτές. O Πολύβιος (IV, 21, 9) αναφέρει ότι οι παίδες των Αρκάδων, οι οποίοι είχαν εξαιρετική επίδοση στη μουσική, από πολύ νωρίς μάθαιναν τους ύμνους και τους παιά­νες προς τιμή των Θεών και των ηρώων και κάθε έτος υφίσταντο εξετάσεις στο θέατρο κατά τις εορτές των Διονυσίων, όπου «οι μεν παίδες τους παιδικούς αγώνας οι δε νεανίσκοι τους των ανδρών λεγομένους χορεύουσι».

Γεννάται τώρα το ερώτημα: Ti επιδιώ­κονταν με τη διδασκαλία των μαθημάτων αυτών; Διατης μουσικής, μετη στενή σημα­σία, με την οποία ως εκ φύσεως συνδέονταν

1 0

Page 12: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

και τα ποιήματα των εθνικών μας ποιητών, ιδίως του Ομήρου, Σόλωνος και Τυρταίου, σφυρηλατούνταν με τον πιο θαυμάσιο τρό­πο το εθνικό φρόνημα της μαθητιώσας νεο­λαίας. Oi υπέροχες ιδέες των ποιημάτων σε συνδυασμό με το μέλος έκρουαν τις λεπτό­τερες χορδές της καρδιάς των τρυφερών Ελληνοπαίδων και δημιουργούσαν εθνικές ψυχές. Αλλά και οι μελοποιημένοι ύμνοι προς τους Θεούς δεν συνέβαλλαν λιγότερο στην καλλιέργεια της εθνικής συνειδήσεως, διότι όπως είναι γνωστό, οι βωμοί και οι εστί­ες ήταν για τους προγόνους μας έννοιες αδελφές ή για να πούμε καλλίτερα, η ίδια και η αυτή έννοια, η ιερότερη και τιμιότε­ρη και οσιότερη απ’ όλες τις άλλες. Αλλά και μέσω της αναγνώσεως, της οποίας το περιεχόμενο αποτελούσαν κυρίως εθνικά ποιήματα και εθνικές ιστορίες, καλλιεργού­νταν και κρατούνταν η εθνική συνείδηση του αθάνατου ελληνικού λαού.

Μιλώντας γενικά, η πνευματική αγωγή είχε σαν σκοπό, αφ’ ενός μεν να εφοδιά­σει την νεολαία με τις απαραίτητες για την πρακτική ζωή γνώσεις και ικανότητες ανα- γνώσεως, γραφής αριθμητικής, μουσικής,

Σύμπλεγμα σβάστικας και ξίφους, εν μέσω στεφάνου δρυός, έμβλημα του αθληπκού τμήματος των Ταγμάτων Εφόδου, εμφανώς αρχαιοπρεπές.

αφ' ετέρου δε να γαλβανίσει τους νέους σε Έλληνες πατριώτες, των οποίων η ψυχή να πάλλει παντού και πάντοτε από εθνικούς παλμούς. Αυτό απαιτούσαν οι τότε περιστά­σεις και αυτό γίνονταν με πολύ επιτυχία με την αγωγή. O λόγιος τότε Ερμής εύρι- σκε μικρή θέση στο σχολείο, στο οποίο εν

συγκρίσει με τα δικά μας χαρακτηρίστηκε η πνευματική αγωγή των προγόνων μας περιο­ρισμένη. Αυτό κατάτην άποψή μου δεν αλη­θεύει και πολύ, διότι μια σύγκριση προς την σύγχρονη πνευματική αγωγή είναι άστοχη, λόγω αλλαγής συνθηκών ζωής, αλλά και τα ποιήματα των αθανάτων ποιητών μας,

Απεικόνιση αγκυλωτών σταυρών στο δάπεδο της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινουπόλεως.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 13: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Αρχαιοπρεπής τα οποία αποτελούν την κύρια πνευματι-τελετή της Χιτλερικής κή τρ0φή της Ελληνικής νεολαίας, ήταν

Νεολαιας, ενωπιον , , , „ „ „ ,ομοιώματος του και ειναι ^ la πλουσιοτατη βιβλιοθηκη και

Παρθενώνος. ακένωτη πηγή φιλοσοφικών, θρησκευτικών, ιστορικών, αστρονομικών και γεωπονικών γνώσεων. O πνευματικός οπότε ορίζοντας για τους προγόνους μας δεν ήταν στενός, αλλά αρκετός και μάλιστα για τις τότε ανά­γκες και περιστάσεις.

2. H σωματική και βουλητική αγωγή στο σχολείο αποτελούσε αναμφισβήτητα το κέντρο της αγωγής των αρχαίων μας προ­γόνων. Δεν είχε διαφύγει από τους σοφούς μας προγόνους η σκληρή πραγματικότητα, δηλαδή, ότι για να ζήσει κανείς και να αντέ- ξει στη σκληρή πάλη της ζωής, χρειάζεται προ παντός υγιές και ρωμαλέο σώμα αφ’ ενός και σιδηρά βούληση αφ’ ετέρου. H σοφία μόνη, χωρίς να συνοδεύεται από ισχυρούς μυς και ισχυρότερη βούληση δεν εξασφαλίζει την επιτυχία στη ζωή. Γι’ αυτό η Αθηνά για τους ένδοξους προγόνους μας δεν συμβόλιζε μόνο τη σοφία, αλλά και το πολεμικό μένος, το οποίο αυτοί όφειλαν να έχουν αγωνιζόμενοι υπέρ βωμών και εστιών. Έτσι αυτή έφερε από δεξιά το δόρυ και αριστερά την ασπίδα.

O υψιβρεμέτης ολύμπιος Ζευς ήθελε τα βουλεύματα της κεφαλής του να είναι σοφά και πολεμικά. O Έλληνας όφειλε να είναι σοφός και πολεμικός. Γι’ αυτό οι προγονοί μας είχαν την άσκηση της μαθητιώσας νεο­λαίας για τα πολεμικά όπλα και τις λοιπές σωματικές ασκήσεις σε μεγάλη εκτίμηση, μέσω των οποίων ασκούνταν το σώμα, αλλά και κυρίως η βούληση. Αναμφίβολα συντε- λούνταν ποικίλες σωματικές ασκήσεις και σκληραγωγίες στο ψύχος, θάλπος, πείνα, κ.λπ. για την εκγύμναση του σώματος και της βουλήσεως.

H συνέχεια δε αυτών των ασκήσεων περί των πολεμικών όπλων ήταν να ισχυ­ροποιήσει τη βούληση και να γεμίσει την καρδιά του ανδρικού φρονήματος. Γi' αυτό τον λόγο η άσκηση στα πολεμικά όπλα είχε εισαχθεί από νωρίς στα σχολεία. O Πλάτων καθορίζει στους Νόμους του ένα σχολικό πρόγραμμα, στο οποίο υποστηρίζει με μεγά­λη δύναμη τη διδασκαλία των πολεμικών όπλων, όσο και της μουσικής με την ανω­τέρω ευρύτερη σημασία της: «διδάσκειν τε πάντα όσα προς τον πόλεμον εστι μαθήμα­τα τους φοιτώντας όσα τε προς μουσική...». Έτσι οι ασκήσεις του πνεύματος, της ψυχής

Page 14: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

και του σώματος συμβάδιζαν στον ίδιο δρό­μο, πιασμένες από το χέρι και αδελφωμένες προς την ίδια κατεύθυνση, προς την επιτυ- χίατου ενός καιτου ίδιου σκοπού, της χαλυ- βδώσεως του σώματος και της ψυχής μέσα σε ένα λαμπρό εθνικό πλαίσιο. To αρχαίο σχολείο ήταν πραγματικά εθνικό σχολείο.

Ήταν δε εθνικό χαλκουργείο, σε μία γωνιά του οποίου σφυρηλατούνταν οι εθνι­κές ψυχές των Ελληνοπαίδων, στην άλλη δε γαλβανίζονταν τα σώματά τους. Έπρεπε να γίνουν αυτά ατσαλένια για να μπορούν να βαστάζουν τόσο γενναίες καρδιές. Θείος συνδυασμός!

Θα πρέπει όμως εδώ να αναφέρουμε, ότι με τις σωματικές αυτές ασκήσεις εξε- λέγονταν κατόπιν αυστηρών δοκιμασιών, όπως μαρτυρούν και οι άνωθεν επιγρα­φές, οι κατάλληλοι ειδικοί διδάσκαλοι. Έτσι για τις σωματικές ασκήσεις ειδικοί ήταν ο γυμναστής και ο παιδοτρίβης.

Σε κάθε γυμνάσιο υπήρχαν δύο γυμνα­στές. Αυτοί ήσαν μάλλον οι θεωρητικοί διδά­σκαλοι της γυμναστικής, οι οποίοι ανέπτυσ­σαν στους γυμναζόμενους τον σκοπό και τη λειτουργία κάθε γυμναστικής ασκήσεως. O παιδοτρίβης ήταν το εκτελεστικό όργανο του Γυμναστή. Αυτός εκτελούσε δηλαδή τις γυμναστικές ασκήσεις υποδειγματικά για τους γυμναζομένους, προπονούσε τους ειδικούς αθλητές και δίδασκε και την υγιει­νή του σώματος, όπως ο ιατρός κατάτον 2o αιώνα π.Χ. H σχέση μεταξύ του γυμναστή και του παιδοτρίβη ήταν κατά τον Γαλη­νό ίδια ή σχέση που υπήρχε μεταξύ του ιατρού και του μάγειρα. Εκτός των απλών σωματικών ασκήσεων ασκούνταν και στα αθλήματα, ιδιαίτερα δε στην κολύμβηση και την ιππασία.

Για την ειδική δε περί τα πολεμικά όπλα άσκηση είχαν επίσης ειδικούς διδα­σκάλους, τον τοξότη και τον οπλομάχο (=ξιφομάχο). Αυτοί προπονούσαν στα όπλα τους εφήβους και από τα παιδιά αυτούς που είχαν περατώσει τις μουσικές σπουδές τους, όπως μας αναφέρει και η ευρεθείσα επιγραφή στην Τέω. O ξιφομάχος δίδασκε την ξιφομαχία σε κάθε γυμνάσιο δύο μόνο μήνες τον χρόνο, διότι όπως φαίνεται, αυτοί ήταν σπάνιοι και όφειλαν να μεταβαίνουν και σε άλλα γυμνάσια για διδασκαλία. Γι’ αυτόν τον λόγο πληρώνονταν ετησίως αντί των δραχμών 300, ενώ ο τοξότης αντί των 250 δραχμών.

Ολόκληρη δε την παιδονομική αγωγή είχε αναλάβει σε κάθε γυμνάσιο ο γυμνα­σιάρχης. Αυτός ήταν ο αρχηγός των εφή­βων του γυμνασίου και ασκούσε τη γενική

Παράσταση Λάκωνα Οπλίτη. Πολίτης στην Εθνοκοινωνική πολιτεία, είναι μόνο ο οπλίτης.

ηθική εποπτεία και διοίκηση σε όλους τους μαθητές του γυμνασίου. Βοηθός του κατά κάποιον τρόπο ήταν ο παιδονόμος, ο οποί­ος ήταν αρχηγός των παίδων και ασκούσε και ηθική εποπτεία. Την ανώτερη δε ηθική επίβλεψη σε όλους τους έφηβους όλων των γυμνασίων κάθε πόλεως είχε ο κοσμητής.

Αυτή ήταν σε λίγες γραμμές η σχολική αγωγή, η οποία απέβλεπε κυρίως στη μόρ­φωση αληθινών Ελλήνωνπατριωτών, οι οποί­οι παντού και πάντοτε να σκέπτονται και να πράττουν για το μεγαλείο της πατρίδας τους. Διακρίνονταν δε αυτή κατά τις άνω μνημονευθείσες επιγραφές και την Πολιτεία του Αριστοτέλη (κεφ. XLII), γ ιατην αυστηρά πειθαρχία και άοκνη εποπτεία, ιδιαίτερα δε για το ενιαίο της κατευθύνσεως όλων των κρατικών ενεργειών για την επιτυχία του σκοπού αυτής της παιδαγωγικής μεθόδου.

O αετός κατανικά το φίδι, ή αλλέως οι

ουράνιες - ηλιακές δυνάμεις επικρατούν επί

των υποχθονίων.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 15: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Ελλάς, η πατρίς του β ' ΕξωΟΧΟλίΚή ή KOIVWVIKHφωτος καί του καλλους,η κοιτίδα του ξίφους καί ΑγΟΟγΠ

του πνεύματος.To άξιο θαυμασμού στο εκπαιδευτικό

σύστημα των σοφών προγόνων μας έγκει­ται στην αντίληψη ότι η αγωγή δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στο σχολείο. Ήταν της γνώμης, ότι η διαπαιδαγώγηση της νεολαίας στα σχολεία δεν επαρκεί, για να εφοδιάσει με τις κατάλληλες δυνάμεις τους νέους, για να αντέξουν στην κοινωνική ζωή. H παιδική και εφηβική ηλικία είναι τέτοια ώστε η σωματική και η ψυχική κατάσταση εκείνων που διέρχονται από αυτήν να μην επιτρέπει κατά την χρονική αυτή περίοδο την τελειοποίηση του ατόμου.

To συναίσθημα, το οποίο κυρίως χαρα­κτηρίζει τον έφηβο, δεν είναι αρκετό να συντελέσει στη συνειδητή διαμόρφωση σ ’ αυτόν αρχών και αξιωμάτων της ζωής. ΓΥ αυτό χρειάζεται κατ’ εξοχήν η κρίση, ο ορθός λόγος, η πλήρης συνείδηση, τα οποία εμφανίζονται αργότερα στον άνθρω­πο. O έφηβος, ο οποίος αποφοιτά από το σχολείο, δεν έπρεπε να παύσει να διαπαι- δαγωγείται και μάλιστα, σε μια ηλικία όπου ήταν πολύ επιδεκτικός στην αγωγή, και μάλι­στα κατά τα πρώτα βήματα της εισόδου του στην κοινωνία, όπου ήταν άλλωστε ευκολό­τερο να παρασυρθεί σε ανεπιθύμητες εν

γένει κατευθύνσεις.Υπήρχε δε έντονα το ενδεχόμενο να μην

είχε η σχολική αγωγή καμμία απόδοση για την κοινωνική και ατομική ζωή του ατόμου, αν αυτή δεν εύρισκε συνέχεια και έξω από το σχολείο, στην κοινωνία.

H αγωγή τότε θα έφερε αγλαούς καρ­πούς, όταν συνεχίζονταν και στην κοινωνία των ενηλίκων και επεδίωκε πρακτική εφαρ­μογή των αρχών της μέσα σε αυτή την τρέ- χουσα ζωή των ανθρώπων.

Av σήμερα πολλοί ναυαγούμε και ταλαι- πωρούμεθα στη βιοπάλη, αν σήμερα μας έχει καταλάβει μία μελαγχολία και απαισιο­δοξία για τη ζωή, αν σήμερα υποφέρουμε ηθικά και υλικά, αυτό οφείλεται κυρίως στην έλλειψη κοινωνικής αγωγής. Av επίσης σήμερα πολλοί τρέπονται προς αντιπατριω- τικές και αισχρές σκέψεις κι ενέργειες, αιτία τούτων είναι κυρίως η αντίθεση, η οποία παρατηρείται μεταξύ των αξιωμάτων της αγωγής και αυτών της κοινωνικής ζωής.

Σήμερα, μπορεί να πει κανείς ότι η κοι­νωνική ζωή δεν αποτελεί συνέχεια αυτής της σχολικής, διότι στην κοινωνία ισχύουν μερικές άλλες αρχές και αξίες, πολύ διαφο­ρετικές από εκείνες τις οποίες διδάσκεται κανείς στα σχολεία. Από εκεί πηγάζει η σύγκρουση και το ναυάγιο των πολλών στη σημερινή κοινωνία.

Έχοντας όλα αυτά υπ’ όψη οι πρόγονοί μας συνέχιζαν την αγωγή και εκτός σχο­λείου, και μάλιστα με το ίδιο όπως και στο σχολείο πνεύμα.

Τελούνταν δηλαδή η αγωγή των ενηλί­κων στην κοινωνία μέσα σε αυστηρό εθνικό και σοσιαλιστικό πλαίσιο. Oi εθνικοσοσιαλι- στικές αρχές, κάτω από τις οποίες διαπνέ­ονταν το όλο εκπαιδευτικό σύστημα των αρχαίων μας προγόνων, εύρισκαν εφαρμο­γή στην κοινωνική ζωή των ήδη ενηλίκων και ενηλικιουμένων, όπου αυτοί ήσαν ώριμοι πλέον γ ι’ αυτό ψυχικά.

O εθνικοσοσιαλισμός σαν ιδέα εύρισκε πλέον συνειδητή εφαρμογή και σε αυτό έγκειται κυρίως η μεγάλη αξία της αγω­γής των αρχαίων Ελλήνων. Αυτοί διαπαιδα- γωγούνταν σε φανατικούς εθνικιστές και ανθρωπιστές, όπως μας παρουσιάζει η ιστο­ρία. Πατρίδα, θρησκεία, φιλανθρωπία και δίκαιη συμμετοχή και απόλαυση των αγα­θών της παρούσας ζωής αποτελούσαν το κέντρο της διαπαιδαγωγήσεως του λαού στη κοινωνία. H καλλιέργεια κυρίως της εθνικής συνειδήσεως στον λαό ήταν η συνι- σταμένη όλων των κρατικών ενεργειών.

Εξετάσαμε ήδη τα μέσα με τα οποία επι­τυγχάνονταν αυτό.

Page 16: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΜΕΣΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΕΘ Ν ΙΚ Ο ΣΟ ΣΙΑ ΛΙΣΤ Ι- ΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΠΡΟΣ TON ΛΑΟ

Από αυτά τα σπουδαιότερα είναι τα εξής:

1. H noinonH δια της ποιήσεως καλλιέργεια του

εθνικού φρονήματος του λαού είναι πολύ παλαιά, όσο δε και οι πρώτες πηγές της ελληνικής φιλολογίας. O Όμηρος αναφέρει στην Οδύσσειά του ότι οι ποιητές βρίσκο­νταν από τους Έλληνες σε μέγιστη τιμή, ότι περνούσαν από τις αυλές των αρχόντων και ηγεμόνων και έψαλλαν δόξες ανδρών. Έκα­στος ευγενής θεωρούσε μέγιστη τιμή να έχει στην αυλή του ποιητή. O Περίανδρος

στην Κόρινθο, οι Αλευάδες στη Λάρισα, οι Σκοπάδες στο Κρανώνι της Θεσσαλίας, ο Αρχέλαος στη Μακεδονία καλούσαν κοντά τους ποιητές και τους τιμούσαν ποικιλοτρό- πως. O Ίππαρχος κάλεσε στην αυλή του τον Σιμωνίδη και έδωσε σε αυτόν τιμές και δίδα­κτρα, ώστε να διαπαιδαγωγήσει τους Αθη­ναίους, διότι όπως έλεγε, ήθελε να άρχει λαού μορφωμένου. ΚαιτονΑνακρέοντατον Τήϊο κάλεσε κοντά του αφού του έστειλε μάλιστα και πεντηκόντορο. Και ο Ιέρων και ο Θήρων κάλεσαν κοντά τους μεγάλους ποιητές Σιμωνίδη, Αισχύλο και Πίνδαρο. H εξαιρετική δε αυτή προς τους ποιητές τιμή οφείλεται κυρίως στην αντίληψη που επι-

H αρχαία ψυχή, ζει μέσα μας αθέλητα κρυμμένη...

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 17: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Βαθμοφόρος της E.O.N. κρατούσε τότε για τους ποιητές. Νόμιζανκαταθέτει στεφανι δηλαδή, ότι ο ποιητής είναι ο εκλεκτός του

στο Μνημειο του _ , , , n ,Αγνώστου Στρατιώτου Θεου· OTL αυτ°ζ βρισκεται σε διαρκη σχεση

και ακολούθως αποδίδει προς τον Θεό, ο οποίος μιλούσε μέσα από τον Ελληνικό-δωρικό αυτόν προς τους ανθρώπους για να διηγεί-

χαιρετισμο. ταί τ0 παρελ0όν και μερικές φορές να απο­

καλύπτει το μέλλον.Έτσι, ότι έλεγε ο ποιητής ήταν ωραίο

και καλό, διότι ήταν θείας προελεύσεως.O ποιητής είχε δικό του κόσμο και γ ι’ αυτό οι οφθαλμοί γ ι’ αυτόν ήσαν περιττοί, διότι αυτός έβλεπε με την ψυχή του. Από εκεί ερμηνεύεται γιατί οι προγονοί μας φαντάζο­νταν τον Όμηρο τυφλό. Στην υπερεκτίμηση αυτή του ποιητή συνετέλεσε δε κυρίως και αυτό το περιεχόμενο των ποιημάτων. H ποίηση από το ομηρικό έπος μέχρι της τραγωδίας παρείχε πραγματικά και παρέ­χει μια άπειρη πνευματική τροφή παντός είδους, δηλαδή, φιλοσοφικές, μυθολογικές, θρησκευτικές, γεωγραφικές γνώσεις, όπως και συμβουλές για τον πρακτικό βίο και για ακροατές κάθε ηλικίας. H Ελληνική ποίηση ήταν ακόμη η κατ’ εξοχήν δημιουργός της Ελληνικής θρησκείας, ο κήρυκαςτων διαφό­ρων κατά περιόδους φιλοσοφικών ιδεωδών του ανθρώπου, ο διδάσκαλος των θείων αρετών του ανθρώπου στις σχέσεις του με τους Θεούς και τους συνανθρώπους του και η από στόματος πλούσια βιβλιοθήκη ποι­κίλων γνώσεων. Λόγω αυτού ασκεί η ποίηση μεγίστη επίδραση επάνω στη μόρφωση του ατόμου και την ανάπτυξη ολόκληρου του πολιτισμού. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο εισήχθη αυτή από πολύ νωρίς στα σχολεία και τα ποιήματα απετέλεσαν την κύρια πνευματική τροφή των Ελλήνων. Κατά πρώτον, για τη μόρφωση των Ελλήνων ήταν πρώτα τα ποιήματα του Ομήρου. Από αυτά μάθαιναν οι Έλληνες να μιλούν και να σκέ­

πτονται σωστά. Από αυτά μάθαιναν οι Ελλη- νόπαιδες τους εθνικούς Θεούς και τους εθνικούς ήρωες. Διδάσκονταν σε αυτά τη μυθολογία των προγόνων τους. Αντλούσαν από αυτά γνώσεις και σχημάτιζαν τη θεωρία περί κόσμου. Από αυτά δε παρακινούνταν να μιμηθούν τους ένδοξους προγόνους τους. Ομοίως διαδάσκονταν όλες τις ευγενι­κές αρετές και τις σχέσεις τους προς τους γονείς, αδελφούς και φίλους, και προς την πατρίδα. Γι’ αυτό τα ομηρικά έπη δεν διδά­σκονταν μόνο στα σχολεία, αλλά και σε διά­φορες εθνικές εορτές και πανηγύρεις και απαγγέλλονταν από ραψωδούς. Πρώτος ο Ίππαρχος κατά μαρτυρία του ψευδο-Πλου- τάρχου εισήγαγε αυτά στα Παναθήναια και όρισε να απαγγέλλονται «εξ υπολήψεως» προς διαπαιδαγώγηση του λαού. Έτσι, ο Όμβρος έγινε εθνικός ποιητής, αλλά και ο παιδαγωγός όλωντων Ελλήνων όπως ο Πλά­των μαρτυρεί στην Πολιτεία του: «ως την Ελλάδα πεπαίδευκεν ούτος ο ποιητής». Από τον 6o π.Χ. αιώνα, όταν διαδόθηκε η γραφή, αναγιγνώσκονταν παντού τα αθάνατα αυτά έπη και σε τόση υπόληψη ήταν από τους Έλληνες, όσο και η Αγία Γ ραφή στους Γερ­μανούς κατά τον μεσαίωνα. Θεωρήθηκαν η βάση κάθε αγωγής, όπως μαρτυρεί ο Νική- ρατος, πολύ χαρακτηριστικά: «ο πατήρ επι­μελούμενος όπως ανήρ αγαθός γενοίμην, ηνάγασέ με πάντα τα Ομηρικά έπει μαθείν και νυν δυναίμην αν Ιλιάδα όλην και Οδύσ­σειαν από στόματος ειπει'ν». Τόσο μεγάλος ήταν ο ενθουσιασμός από τα ομηρικά έπη, ώστε κάθε τέχνη και φιλοσοφία αντλούνταν από την αστείρευτη αυτή ομηρική Κασταλία θέματα και επεξεργάζονταν σαν ιδιαίτερο περιεχόμενο. H ομολογία του Αισχύλου, ο οποίος τις τραγωδίες του «τεμάχη των ομήρων μεγάλων δείπνων» καλούσε, είναι η άριστη γ ι’ αυτό απόδειξη.

Όπως τα ποιήματα του Ομήρου, έτσι και του Ησιόδου, εισήχθησαν στα σχολεία και στην κοινωνία και άσκησαν μια τεράστια επίδραση κατ’ εξοχήν επί της ηθικής και κοινωνικής ζωής των Ελλήνων. Ομοίως, τα ποιήματα του Σόλωνος διδάσκονταν στα σχολεία για την καλλιέργεια του εθνικού φρονήματος, αλλά και στα δικαστήρια και στις λαϊκές συνελεύσεις αναφέρονταν αυτά σε κάθε παρουσιαζόμενη ευκαιρία για παι­δαγώγηση του λαού. Ομοίως, τα ποιήματα του Τυρταίου, τα οποία άδονταν και στα συμπόσια με πλαγίαυλο, του Θεόγνιδος, Φωκυλίδου, Επιχάρμου, Σιμωνίδου και Πιν­δάρου διδάσκονταν στα ελληνικά σχολεία, διότι θέρμαιναν την καρδιά προς κάθε ηθι­κό, ιπποτικό και γενναίο.

16

Page 18: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Αλλά και οι αθάνατες τραγωδίες δεν παραμελούνταν οτα σχολεία. Ιδιαίτερα δε αυτές εύρισκαν θέση στην κοινωνία για την διαπαιδαγώγηση των ενηλίκων. To θέα­τρο γίνονταν το μέγιστο σχολείο για τους ενήλικες και το δράμα το ηθικοπλαστικό- τατο μάθημα γ ι’ αυτούς. O Αισχύλος και ο Σοφοκλής θεωρούνταν ως παιδαγωγοί του λαού, διότι με τα δράματά του αναπτέρωνε το εθνικό φρόνημα και καλλιεργούσε την εθνική συνείδηση. Γι αυτό τον λόγο η πόλη παρουσίαζε τα δράματα αυτών από το πρωί μέχρι το βράδυ και μάλιστα παραχωρούσε δωρεάν τα εισιτήρια στους απόρους, για να μη μείνει κανείς άγευτος των θείων αυτών διδασκαλιών. Έτσι, εξηγείται ο ενθουσια­σμός και η λατρεία, μπορεί να πει κανείς, την οποία αισθάνονταν οι πρόγονοί μας για τους ποιητές τους.

O Αριστοφάνης, όταν οι πρόγονοί μας λίγο αργότερα από την ένδοξη κλασσι­κή εποχή εγκατέλειψαν τις εθνικές παρα­δόσεις, η δε ποίηση δε δίδασκε πλέον τα γενναία, όπως πρώτα, παριστά στους Βατράχους του τον Θεό του Άδη Πλούτωνα να απολύει τον ήδη νεκρό Αισχύλο, να τον στέλνει στη γη και να λέει σε αυτόν: «Αγει δη χαίρων, Αισχύλε, χώρει και σώζε πόλιν την υμετέραν γνώμαις αγαθαίς, και παίδευ- σον τους ανοήτους- πολλοί δ ’ εισίν».

Και ο Μεγαλοπολίτης Κερκιδάς, μελιαμ- βικός ποιητής του 3ou αιώνα π.Χ., πνέων

τα λοίσθια, έλεγε προς τους δικούς του, ότι ευχαρίστως εγκαταλείπει την επίγεια αυτή ζωή, διότι ελπίζει ότι στον κάτω κόσμο θα συναντήσει πολλούς επισήμους. Από τους ποιητές δε, τον Όμηρο.

Έτσι, η εθνική διαπαιδαγώγηση, τόσο των ανηλίκων, όσο και των ενηλίκων επιδιώ­κονταν από τους αρχαίους μας προγόνους πρώτα μέσω της ποιήσεως, διότι, όπως ανα­φέρει ο Στράβων (1, 2, 3, σ. 15) δεν παρείχε αυτή μάταια διασκέδαση, ούτε γινόταν για να διασκεδάσει την αριστοκρατία και τους μορφωμένους, ούτε τους έχοντες καταλη­φθεί από ανία, αλλά μόρφωνε προς την αρετή και παρείχε ευκαιρία προς διαπαιδα­γώγηση ολόκληρης της κοινωνίας.

2. Oi Εθνικοί ΛόγοιΚαι δια των εθνικών λόγων καλλιεργού­

νταν πολύ επιτήδεια η εθνική συνείδηση. Oi λόγοι αυτοί εκφωνούνταν δημόσια σε μεγά­λες συγκεντρώσεις, όπως κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων και άλλους εθνι­κούς αγώνες και κατά τις διάφορες πανη- γύρεις και εορτές. Oi εθνικές αυτές ομιλίες γίνονταν από διάφορους ρήτορες. Αυτές ή απαγγέλλονταν ή πολλές φορές δημοσιεύ­ονταν και κυκλοφορούσαν σε φυλλάδια. Oi ρήτορες με τις ομιλίες τους αυτές ενώπιον των Πανελλήνων, αφ’ ενός μεν υμνούν το ^ ες ge γεσσόμεθα ένδοξο Ελληνικό παρελθόν και θέρμαιναν πολλώ κάρρονες...

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

17

Page 19: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ

Επιτύμβιος στήλη με απεικόνιση οπλίτη, από

τον Μαραθώνα.

τις καρδιές προς μίμηση, αφ’ ετέρου δε διαφώτιζαν τους πολίτες για διάφορα πολι­τικά ζητήματα, όπως περί των μορφών του πολιτεύματος, των κομματικών ερίδων, των συνεπειών αυτών, κ.λ.π. ομοίως, καθιστού­σαν γνωστές διάφορες κρατικές ενέργειες, όπως την ίδρυση νέων αποικιών, εξωτερι­κές σχέσεις, διπλωματικές ενέργειες, κλπ.

Έτσι βλέπουμε τον σοφιστή Γοργία κατά το δεύτερο ήμισυ του E' αιώνα π.Χ., να μετα­βαίνει στην Ήλιδα και να απαγγέλλει τον περί Ομονοίας λόγο του, για να κεντρίσει τον εθνικό εγωϊσμό των Ελλήνων και να προ- τρέψει αυτούς σε ομόνοια και ένωση κατά του κοινού εχθρού. Και μέσα στον περίφη­μο επιτάφιό του λαμβάνοντας αφορμή τον Πελοποννησιακό πόλεμο τόνισε προς τους Πανέλληνες «ότι τα μεν κατά βαρβάρων τρόπαια ύμνους απαίτει, τα δε κατά των Ελλήνων θρήνους». Και στα Πύθια εκφώνι- σε παρόμοιο λόγο. Και ο συνάδελφός του Αντιφών έγραψε δύο λόγια με το ίδιο πνεύ­μα, τον περί Ομονοίας και τον Πολιτικό. Επίσης ο σοφιστής Ιππίας παρουσιάσθηκε με όλη τη μεγαλοπρέπεια στην Ολυμπία και στους Λακεδαίμονες, όπου μίλησε γύρω από πολλά και διάφορα θέματα, ιστορι­κού, αρχαιολογικού και πολιτικού περιε­χομένου, όπως και για αποικίες και άλλες κρατικές επιχειρήσεις. Ομοίως, ο ρήτορας Ισοκράτης με τον περίφημο Πανηγυρικό του έπλεξε το εγκώμιο του θαυματουργή- σαντος Ελληνικού πνεύματος, αλλά και δια των περισσοτέρων από τους σωζόμενους λόγους του και επιστολών προς διάφορους εστεμμένους, όπως προς τον Φίλιππο, Αρχί- δαμο, Ευαγόρα, Νικοκλή, κλπ. ύμνησε το Ελληνικό μεγαλείο και συμβούλευσε πολιτι­κή ομόνοια, σεβασμό προς την παράδοση και τη συνέχιση αυτής. Και πολλοί άλλοι ρήτορες, όπως ο Λυκούργος, Δημοσθένης, κλπ., παρόμοια μέσα στους λόγους τους έκαιαν άφθονο λιβανωτό για το ελληνικό παρελθόν και προέτρεπαν προς μίμηση.

Αλλά εκτός των εθνικών αυτών λόγων αναγιγνώσκονταν ενώπιον των Πανελλήνων κατά τις διάφορες εορταστικές συγκεντρώ­σεις και διάφορα έργα ιστορικού και φιλο­σοφικού περιεχομένου, δια των οποίων καλ­λιεργούνταν θαυμάσια η εθνική συνείδηση και ενδυνάμωνε η πίστη στη ζωτικότητα της φυλής.

Αλλά και τα εθνικά ποιήματα και άσμα­τα, τα οποία απαγγέλλονταν από τους ποιη­τές ενώπιον του ελληνικού λαού ή άδονταν, δεν ήσαν τίποτ’ άλλο παρά εθνικοί λόγοι και μάλιστα άριστοι και πλέον δραστικοί, διότι καθώς ικανοποιούσαν το συναίσθημα,

18

Page 20: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

έκρουαν κατ’ ευθείαν την καρδιά.Με αυτόν τον τρόπο κατόρθωναν οι

ένδοξοι πρόγονοί μας να εμπνέονται προς κάθε τι γενναίο και να αισθάνονται δίκαιη εθνική υπερηφάνεια όχι μόνο για το ένδο­ξο παρελθόν της φυλής, αλλά και για το παρόν. Έτσι, μετις ομιλίες αυτές διαφωτίζο­νταν για κάθε πολιτικό ζήτημα και γίνονταν ενήμεροι όλων των ενεργειών του Κράτους, όπως και για την αιτία και τη σκοπιμότητα όλων αυτών.

Αυτό δε συντελούσε κατά τα μέγιστα στη δημιουργία στενής και συνειδητής πλέ­ον σχέσεως ατόμου-κράτους. Από αυτή δε τη σχέση ξεπηδούσε, το οποίο είναι και το σπουδαιότερο, η συνειδητή όσο και η αδιά­σειστη αγάπη και λατρεία των πολιτών προς την πατρίδα τους.

3. Oi Εθνικές ΕορτέςΑναρίθμητες εθνικές εορτές και πανη-

γύρεις διοργανώνονταν σε πολλά μέρη της Ελλάδας, πανελλήνιες ή τοπικές και καθ’ όλες τις εποχές του έτους. Τα Παναθήναια, τα Απατούρια, οι Διονυσιακές εορτές, οι Ολυμπιακοί αγώνες και άλλοι αγώνες σε διάφορους ιερούς τόπους, τα Μαντεία, οι Αμφικτιονίες, όπως και διάφορες τοπικές πανηγύρεις και εορτές, δεν απέβλεπαν σε τίποτ’ άλλο παρά να διατηρούν ζωηρή την επαφή για το ένδοξο παρελθόν της φυλής μας, να θερμαίνουν την καρδιά προς κάθε τι ευγενές, ηρωϊκό και ιπποτικό, να διατη­ρούν αγνή και αλώβητη την θρησκευτική πίστη και τέλος να καλλιεργούν την ενιαία εθνική συνείδηση. Στις πομπές δε των δια­φόρων αυτών εορτών λάμβαναν μέρος όλοι

οι πολίτες. Άνδρες και γυναίκες αποτελού- σαν διάφορα τμήματα της πομπής, σαν οπλίτες, σαν ιππείς, σαν αρματηλάτες, σαν τιμητική συνοδεία του περιφερόμενου ξόα­νου, σαν κανηφόροι, κλπ., όπως μαρτυρούν αυτό τα διαζώματα και άλλα ανάγλυφα των διαφόρων αρχαίων ναών. Και όχι μόνο οι ενήλικοι, αλλά και οι έφηβοι μετείχαν στις εορτές αυτές με λαμπρή ένοπλη στρατιω­τική στολή και αυστηρή στρατιωτική τάξη υπό την καθοδήγηση των κοσμητών τους. Αλλά, και οι παίδες ακόμη ελάμβαναν ενερ­γό μέρος στις εορτές αυτές. H γενική αυτή σχεδόν του λαού συμμετοχή συνέβαλλε τα μέγιστα στην καλλιέργεια και εξύψωση του εθνικού και θρησκευτικού φρονήματος, διό­τι έκαστος μετείχε ενεργά της τελούμενης εορτής και κατά κάποιον τρόπο ήρετο από τη φαντασία του παρελθόντος και βίωνε το εορταζόμενο γεγονός.

Γi' αυτό κατά τις εορτές αυτές παρέχο­νταν η ευκαιρία να εκφωνούνται διάφοροι λόγοι ή να διαβάζονται έργα ιστορικά ή να απαγγέλλονται ποιήματα όπως είπαμε πιο πάνω. Έτσι μπορούσε ο λαός να γνωρίσει εκείνους τους οποίους έρχονταν πρώτοι στα γράμματα και τις τέχνες και να απο­δώσει σε αυτούς τις οφειλόμενες τιμές. Ομοίως, δίνονταν η ευκαιρία στον λαό να δει από κοντά και τους άρχοντές του, τους οτρατιωτικούς και ναυτικούς αρχηγούς του, να θαυμάσει και να αγαπήσει αυτούς. Αυτό δε είναι εξαιρετικής σημασίας για την ανά­πτυξη και παγίωση της εμπιστοσύνης του λαού προς τους επίσημους εκπροσώπους του κράτους. Επιπλέον, κατά τις δημόσιες αυτές εορτές λάμβαναν χώρα διάφορες λειτουργίες, ως χορηγίες, Γυμνασιαρχίες,

Oi τελετουργικές εκδηλώσεις, ήταν αναπόσπαστο στοιχείο της φυσιογνωμίας του Γ Ράίχ.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 21: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Λαμπαδηδρομίες, κλπ. και έτσι στον εθνικό χαρακτήρα των εορτών αυτών προσετίθετο και ο καλλιτεχνικός, όπου συντελούσε στην πνευματική προαγωγή της χώρας με την ενθάρρυνση των τεχνών, ιδίως της δραμα­τικής.

Αλλά, εκτός από αυτά οι εορτές και οι πανηγύρεις αυτές είχαν, και ακόμη έχουν, και την άλλη τους πλευρά: απέβλεπαν δηλα­

δή και στο να σκορπίσουν την ευθυμία και τη χαρά στο λαό, σαν αντίρροπο κατά της μελαγχολίας καιτου καμάτου της καθημερι­νής ζωής. Tou Δημόκριτου «βίος ανέορτος, μακρά οδός απανδόχευτος» εύρισκε από τους προγόνους μας πλήρη εφαρμογή. Γνώ- ριζαν αυτοί να απολαύσουν τη ζωή απ’ όλες της τις πλευρές. Εργασία και διασκέδαση, σοβαρότητα και ευθυμία ήταν γ ι’ αυτούς αλληλένδετα. To ένα χωρίς το άλλο καθι­στούσε, και ακόμη καθιστά, τη ζωή βάρος ανυπόφορο. Και τους μαθητές ακόμη τους άφηναν μια φορά τον μήνα ελεύθερους για διασκέδαση, όπως αναφέρει η επιγραφή η οποία αναφέρθηκε ανωτέρω στη Μίλητο, η οποία αφορούσε τη δωρεά του Ευδήμου (στιχ.77-80) «αφείσθαι δε και τους παίδας από των μαθημάτων καθ’ έκαστον μήνα τη πέμπτη ισταμένου και τους παιδονόμους

Στιγμιότυπο από την αναγράφειν και ταύτην εν ταις παιδιαίς

δΙπΑαστη^αΑανόλευκη, ^ετά ™ ν άλλων ημερών εν τω παιδονομικώ επί της ΑκροπόΚεως. ν°μω συντέτακται».

Και η εύθυμη αυτή πλευρά της ζωής δεν συνέβαλλε και λίγο στη γένεση του εθνικού ενθουσιασμού και της αγάπης προς την πατρίδα. Oi άνθρωποι στην ευθυμία τους γίνονταν αισιόδοξοι για τη ζωή, έβλε­παν αυτή διαυγέστερα, υπό το πρίσμα της χαράς για τη ζωή και όχι υπό το απαίσιο βάρος της μελαγχολίας. Δεν άφηναν τον εαυτό τους να σκύψει κάτω από το απεχθές

βάρος της σκληρής ζωής της πραγματικότη­τας, την οποία, υπό την μορφή αυτή ήταν προτιμότερο να αγνοούν. Σε τέτοια ψυχο­λογική κατάσταση ευρισκόμενοι ως επί το πλείστον είχαν πάντοτε όρεξη για εργασία, ήταν πλήρεις ενθουσιασμού και εσωτερι­κής γαλήνης και ήταν πρόθυμοι για κάθε τι γενναίο και υψηλό και για την πρόοδο της ολότητας και της ευημερίας.

4. Oi Εθνικές ΠαραδόσειςH τήρηση των εθνικών παραδόσεων

αποσκοπούσε στην αμόλυντη διατήρηση της εθνικής συνειδήσεως. Όφειλαν πάντες, μικροί και μεγάλοι, να σέβονται και δια­τηρούν σαν ιερά παρακαταθήκη κάθε τι γνήσιο Ελληνικό και να φυλάττουν αυτό αλώβητο από κάθε ξενισμό. Oi Σπαρτιάτες τιμωρούσαν αυστηρότατα κάθε νεωτερισμό και απαγόρευαντην παραμονή στη Λακεδαί- μονα σε κάθε ξένο πέρα από ένα ορισμένο

Page 22: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

χρονικό όριο. Αλλά και κατά τον χρόνο της παραμονής παρακολουθούνταν ο ξένος αυστηρά.

Για να συνηθίσει δε το κράτος τους πολί­τες στην τυφλή υπακοή των νόμων του και στον σεβασμό των Ελληνικών παραδόσεων, ιστορικών, θρησκευτικών, ηθών και εθίμων, είχε ορίσει κάποιες δημόσιες αρχές, οι οποίες άγρυπνες ασκούσαν επίβλεψη επί της διαγωγής όλων των πολιτών. Την επι­βολή αυτή στην Αθήνα μεν είχε αναλάβει η ανωτάτη δικαστική αρχή, ο Άρειος Πάγος, στη δε Σπάρτη οι πέντε έφοροι, αλλού δε άλλοι. Τα δικαστήρια επέβαλλαν αυστηρό­τατες τιμωρίες σε εκείνους που τολμούσαν την ασέβεια προς τα πατροπαράδοτα ή εισηγούνταν νέα ήθη και έθιμα ή και νέες φιλοσοφικές θεωρίες. H αποστροφή των Ελλήνων και ιδίως των Αθηναίων προς την Ιωνική φιλοσοφία, η καταδίκη του Αναξαγό­ρα το 430 π.Χ., ως κάποιου που εισήγαγε νέες φιλοσοφικές θεωρίες, ομοίως, του υϊού του Σωφρονίσκου και των δέκα νικη­τών ναυμάχων στρατηγών των Αργινουσών, μπορεί να θεωρηθεί σαν απόδειξη αυτού.Oi αρχαίοι μας πρόγονοι, όπως βλέπουμε, ασκούσαν παράλληλα με την παρεχόμενη στους πολίτες ελευθερία και την ωμή βού­ληση, την πειθανάγκη, κάθε δηλαδή πολί­της όφειλε να υποταχθεί και συμμορφωθεί, σύμφωνα με τα πάτρια. Με τον τρόπο αυτό επιβάλλονταν και με τον χρόνο γεννιόταν και στις διεστραμμένες εκείνες φύσεις, οι οποίες από την πλάνη ή από κακή συνείδη­ση περιφρονούσαν τις εθνικές παραδόσεις, ο σεβασμός!

Έτσι αποφεύγονταν η είσοδος και η εξά- πλωση στην Ελλάδα ξένων ηθών και εθίμων και ξένων αντιλήψεων ζωής και φιλοσοφι­κών θεωριών, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζο­νταν η διατήρηση αλώβητη της γνησιότη­τας των ευγενών Ελληνικών Παραδόσεων,

έχοντας ως αναγκαίο σκοπό την αγνή διαφύ­λαξη της Ελληνικής συνειδήσεως.

5. Oi Νόμοι και n Ορθή Απο­νομή του Δικαίου

Είναι αναμφισβήτητο ότι η δικαιοσύνη ανέκαθεν από τους Έλληνες θεωρούνταν ως ο απαραίτητος όρος υπάρξεως της κοινωνί­ας. O Όμηρος πρώτος, αλλά, εντονότερα ο Ησίοδος αργότερα, εξήρε τη σπουδαιότητα της δικαιοσύνης. Κατ’ αυτόν χωρίς αυτήν ήταν αδύνατη η ύπαρξη κόσμου. Γι’ αυτό ο Ζευς μόνο τον άνθρωπο εφοδίαζε μέσω της αρετής αυτής, «ή πολλόν αρίστη γίγνεται» ενώ στέρησε απ' όλα αυτά τα άλλα ζώα. O ποιητής Ασκραίος ήταν πεπεισμένος ότι η δικαιοσύνη δεσπόζει όλου του κόσμου. O άνθρωπος πρέπει να σέβεται αυτή όχι μόνο για την ατομική του ηθική, αλλά κυρίως και για την κοινωνική, για την ηθική της πόλεως του κράτους.

H δικαιοσύνη θεωρούνταν ως η πηγή όλων των αγαθών για το κράτος και το άτο­μο, διότι με αυτή ήταν άρρηκτα συνδεδεμέ- νες η ευνομία και η ειρήνη. O Ζευς τιμωρεί αυστηρά όχι μόνο εκείνους τους οποίους την προσβάλλουν, αλλά και το γένος τους και το κράτος τους ολόκληρο.

Και ο Σόλων λίγο αργότερα διακήρυξε επίσης ότι κατ’ αναλογία προς το νόμο της αιτιότητας, ο οποίος καθορίζει την αρμονία στη φύση, υπάρχει έτσι ώστε να διέπει ως ηθικός νόμοςτην καλά οργανωμένη κοινωνι­κή ζωή. O νόμος αυτός είναι η ευνομία, της οποίας αγαθές συνέπειες είναι η τάξη και η ομόνοια των πολιτών.

O Σόλων δίδαξε ότι η καταστροφή των ατόμων όσο και ολόκληρων των κρατών οφείλεται στον άδικο αυτό νόμο των ηγεμό­νων του δήμου, οι οποίοι δεν σέβονται τα σεμνά της δίκης θεμέλια.

H θυσία για την πατρίδα, διασφαλίζει την υστεροφημία στο διηνεκές του χρόνου.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

21

Page 23: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

O Αχιλλέας μαχόμενος με τον Κένταυρο.

Γλυπτικό σύμπλεγμα του Ιταλού γλύπτη Κανόβα.

Ομοίως ο Θέογνις, ο Πίνδαρος, οι μεγά­λοι τραγικοί ποιητές μας και ο Πλάτων, δίδαξαν και κήρυξαν την μεγίστη για την ευημερία και πρόοδο των ατόμων και των κρατών σημασία της ευνομίας.

Λόγω λοιπόν των αντιλήψεων αυτών περί δικαίου θεσπίζονταν και τέτοιοι νόμοι, ώστε να είναι αυτοί όχι αποκλειστικά οι τιμω- ροί του κακού, αλλά κυρίως οι διδάσκαλοι του ορθού. Ήσαν αυτοί κατά τον θείο Πλά­τωνα οι παιδαγωγοί του λαού, διότι κατά τον ρήτορα Λυκούργο «επιτάττουσι ά δει ποιείν». Oi νόμοι είχαν την ίδια παιδαγωγική δύναμη, την οποία είχαν και τα ποιήματα, οι δε ποιητές ετύγχαναντης ίδιας υπολήψε- ως, της οποίας ετύγχαναν και οι νομοθέτες, κατά την ομολογία του ίδιου του ρήτορα Λυκούργου. O Σόλων, ο Θεμιστοκλής και ο Περικλής με τη νομοθετική τους αυτή ιδιό­τητα αναδείχθηκαν μεγάλοι παιδαγωγοί του αθηνάίκού λαού, ο Λυκούργος του σπαρ­τιατικού, ο Περίανδρος του κορινθιακού και άλλοι άλλων. Αυτά τα οποία νομοθετού­νταν από αυτούς ήταν πολύ διδακτικά του σωστού, δίκαια για όλους τους πολίτες, και είχαν ισχύ για όλους ανεξαιρέτως, απέβλε­

παν στο συμφέρον της ολότητας και συνε­πώς ικανοποιούσαν το γενικό περί δικαίου αίσθημα του λαού. Μεροληψίες, ελαστικό­τητες, υπονοούμενα, ρουσφετολογία κλπ., ήσαν ξένα και άγνωστα στους νόμους των μεγάλων νομοθετών της αρχαίας Ελλάδας.

Ήταν αυτοί ακόμη ακοίμητοι φρουροί της τάξεως και της πειθαρχίας. Αμείλικτοι δε κατέπιπταν σε οποιονδήποτε, ο οποίος τολμούσε να τους προσβάλει. Δεν άφηναν κανένα ατιμώρητο και δεν έκριναν κανένα επιεικώς. Επίσης ουδέποτε θήρευαν ελα- φρυντικά.

Δεν γινόταν καμμία διάκριση κατά την απονομή του δικαίου. Άρχοντες και αρχό- μενοι, αριστοκράτες και μη, πλούσιοι και πένητες ήταν πραγματικά ίσοι απέναντι των νόμων. H καταδίκη του Μιλτιάδη, του Κίμω- να και του Θεμιστοκλή, οι οποίοι έσωσαν τη Πατρίδα, η καταγγελία κατά του Μεγάλου Περικλή και του θαυμαστού Φειδία όπως και όμοια κατά της Ασπασίας, της συζύγου του μεγάλου ανδρός, πιστοποιούν αυτό. To δίκαιο απονεμόταν με θρησκευτική ευλά- βεια. Oi δικαστές ήταν αδέκαστοι και πιστοί εκτελεστές των νόμων, τα όργανα της αστυ­νομικής ασφάλειας και όλοι οι υπόλοιποι ήταν ακοίμητοι φρουροί των νόμων της πατρίδας. Αλλά, και οποιοσδήποτε πολίτης, ανεξάρτητα αν κατείχε δημόσιο υπούργημα ή όχι, δεν επέτρεπε προσβολή των νόμων απ’ αλλού, έστω και αν η παρανομία δεν έθιγε προσωπικά αυτόν. Είχε τόσο ριζωθεί στην ψυχή τους η ιδέα του απόλυτου δικαί­ου, ώστε αισθάνονταν ηθική υποχρέωση να οδηγούν προ του δικαστηρίου οποιονδήπο- τε παραβάτη του νόμου.

Αυτοί λοιπόν οι νόμοι και η εφαρμογή τους συντελούσε πάνω απ’ όλα στη γένεση από τον λαό του αισθήματος του δικαίου, της ασφάλειας, εμπιστοσύνης και πειθαρ­χίας προς το κράτος. To αίσθημα δε αυτό μαζί με τη θρησκευτική πίστη αποτελούσε το αρραγές θεμέλιο του κράτους για τους Έλληνες. H ψυχοσύνθεση του Έλληνα ανέ­καθεν ποθούσε και ποθεί δικαιοσύνη. Όταν δε σε αυτό ικανοποιηθεί ο Έλληνας γίνεται ο νομοταγέστερος και ο πειθαρχικώτερος άνθρωπος του κόσμου, ο οποίος θυσιάζει τα πάντα χάριν της πατρίδας του, κι αυτό μαρτυρεί η αρχαία μας ιστορία κατά τη διάρκεια αλλά και πριν από την περίοδο του μεγάλου Περικλέους, κατά την οποία η αρχαία Ελλάδα διήλθε τον χρυσό αιώνα της. Με αυτούς τους νόμους παιδαγωγού- νταν ο Ελληνικός λαός, ο οποίος με θαυμα­στή πλέον προθυμία βοηθούσε και οδηγού­σε το κρατικό σκάφος σε λιμάνια ευτυχίας.

Page 24: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

6. H Εκμάθηση τω ν Νόμων του Κράτους

Οτιδήποτε καλούμε εμείς σήμερα στα σχολεία μας αγωγή του πολίτη, αυτό είχαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι προ τριών σχεδόν χιλιάδων ετών εισαγάγει στην εκπαίδευσή τους, αλλά με πρακτικότερο και αποτελε­σματικότερο τρόπο. Δεν αρκεί ούτε θα ωφελήσει μόνο η σύνταξη τέλειων νόμων. Έπρεπε προς όλους αυτούς και ακόμη σε αυτή τη μικρή τους ηλικία να μάθουν πρώ­τα-πρώτα τους νόμους της πατρίδας τους. Θα ήταν μονόπλευρη και ατελής η αγωγή, αν και η νεολαία και οι ενήλικοι γνώριζαν μόνο τους ύμνους προς τους Θεούς και τα ποιήματα που υμνούσαν τη δύναμη των προ­γόνων, αγνοούσαν όμως το παρόν.

Αυτό είναι πολύ ευνόητο, διότι από μεν το παρελθόν αντλεί κανείς διδάγματα, αλλά με το παρόν ζει. Έπρεπε οπότε να γνωρί­ζουν όλοι τους ισχύοντες νόμους, για να ρυθμίζουν πλέον συνειδητά και ανάλογα τα του βίου τους. Έτσι αποφεύγονταν πλήθος από παρανομίες, εκ των οποίων άλλες μεν έθιγαν συμφέροντα ατόμων, άλλες δε συμ­φέροντα της ολότητας και άλλες αυτή την ίδια την υπόσταση της πατρίδας. Αυτή δε η

συνειδητή και κατά τους κείμενους νόμους βίωση συνέβαλλε τα μέγιστα στην αρμονική συμβίωση των πολιτών και στην εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία του κράτους.

Για να απομνημονεύσουν δε ευκολότε­ρα τους νόμους, μάθαιναν αυτούς σε άσμα­τα, όπως αναφέρει ο Αιλιανός. «Κρήτες δε τους παίδας τους ελεύθερους μανθάνειν εκέλευον τους νόμους μετά τινός μελωδί­ας». Και οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες ομοί­ως μάθαιναν από την παιδική τους ηλικία τους νόμους της πατρίδας τους, για να γνωρίζουν τα δικαιώματα και τα καθήκοντα αυτών. Έτσι εισερχόμενοι οι νέοι στην κοι­νωνία δεν βρίσκονταν προ αγνώστου κατα- στάσεως, αλλά γνώριζαν και τη νέα ζωή εκ των προτέρων και συνειδητά πλέον ως

άτομα και ως πολίτες ζούσαν πλέον μέσα σ’ αυτήν.

7. H Δίκαια Κατανομή Δικαιω­μάτων και Καθηκόντων ηρος

το ΚράτοςOi προς το κράτος υποχρεώσεις και τα

επ’ αυτού δικαιώματα των πολιτών ήταν ρυθμισμένα ανάλογα με την κοινωνική και

Έκθεση αρχαιοπρεπών έργων του γλύπτη Άρνο Μπρέκερ.

Page 25: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

H επίστεψη της Νίκης. Αέτωμα, έργο του Γιόζεφ Τόρακ, που δέσποζε στην ΕθνικοσοσιαΚιστική Νυρεμβέργη.

οικονομική τους κατάοταση. Κατά πρώτον δεν είχαν όλοι το δικαίωμα της συμμετοχής στη διοίκηση του κράτους, ούτε το δικαίω­μα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Τα υψηλά αυτά δικαιώματα του πολίτη ήταν αυστηρά καθορισμένα με νόμους, όπου δεν είναι του παρόντος για να αναπτύξουμε. Ανώτεροι υπάλληλοι, βουλευτές, ταμίες, στρατηγοί, εκλέγονταν μόνο από τους αριστοκράτες

του αίματος, του πνεύματος και του χρή­ματος, αλλά και πάλι από αυτούς κατόπιν αυστηρών δοκιμασιών περί χαρακτήρος και της συνολικής των συμπεριφοράς. Ομοίως, η συμμετοχή στα δικαστήρια καιτις εκκλησί­ες του δήμου ήταν κανονισμένη με νόμο.

Αλλά και οι υποχρεώσεις προς το κρά­τος ήταν ανάλογες της οικονομικής κατα- στάσεως του καθενός. Κατά πρώτον η φορολογία ήταν ανάλογη της περιουσίας εκάστου. Επομένως οιπλουσιότεροιπλήρω- ναν περισσότερα των πτωχότερων. Εκτός όμως από αυτή τη νόμιμη και τακτική φορο­λογία δεν ήταν σπάνιο να επιβάλλονται σε

εκείνους οι οποίοι ήταν αποδειγμένα πλού­σιοι και έκτακτες κρατικές δαπάνες, για τις οποίες το δημόσιο ταμείο βρισκόταν σε αδυναμία να ανταποκριθεί. Oi πλούσιοι, οι οποίοι σε καιρό πολέμου επιστρατεύονταν ως ιππείς, όπου ήταν στρατιωτικό σώμα περισσότερο ασφαλές από οποιοδήποτε άλλο, έπρεπε ως αντιστάθμισμα αυτού να προσφέρουν μέρος του πλούτου τους για τις εθνικές ανάγκες.

Tov εξοπλισμό και τη συντήρηση των πολεμικώνπλοίων, όπως και άλλων στρατιω­τικών δυνάμεων αναλάμβαναν οι πλουσιό­τεροι της πόλεως, είτε κατ’ άτομο, είτε και καθ’ ομάδες, ανάλογα του πλούτου τους. Αυτοί ήσαν οι τριήραρχοι και οι συμμορίτες. Ομοίως, άλλοι κεφαλαιοκράτες αναλάμβα­ναν τις δαπάνες διαφόρων εθνικών και θρη­σκευτικών εορτών, όπως και τις δαπάνες καταρτισμού των χορών των θεατρικών παραστάσεων. Αυτοί ήσαν οι γυμνασιάρχες αλλά και οι χορηγοί.

Σε καιρό δε δύσκολων οικονομικών

Page 26: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

περιστάσεων, στις οποίες περιερχόταν το κράτος, καλούνταν οι πλούσιοι πολίτες να προσφέρουν μέρος των κεφαλαίων των προς διάσωση των πολλών, τα οποία ανα- κτούνταν και πάλι. Αυτές οι έκτακτες εισφο­ρές, οι οποίες είχαν τον τύπο εκτάκτου φορολογίας των κεφαλαίων και η οποία δεν έφτανε σπάνια το 1/5 της περιουσίας τους, ήταν πολύ συχνές. Από αυτές απαλλάσσο­νταν μόνο οι αποδεδειγμένα φτωχοί. Και όχι μόνο το κράτος, αλλά ενίσχυαν και τους φτωχούς οικονομικά οι πλούσιοι, όταν αυτοί στερούνταν τα απαραίτητα για τη δημιουρ­γία στρατιάς ή άλλης δημόσιας υπηρεσίας. Αντίθετα, οι φτωχοί παρείχαν στο κράτος τους βραχίονές τους. Από αυτούς προέρ­χονταν όλες σχεδόν οι πολεμικές δυνάμεις της χώρας, «οι κυβερνήτες και οι κελευστές και οι πεντηκόνταρχοι και οι πρωράτες και οι ναυπηγοί». Έτσι, οι μεν παρείχαντην ύλη, οι δε την δύναμη. Εδώ όμως πρέπει να τονί­σουμε, ότι όλοι όσοι για οποιονδήποτε λόγο λάμβαναν από το δημόσιο ταμείο, ήταν υπο­

χρεωμένοι να προσφέρουν και ανάλογες υπηρεσίες προς την πατρίδα.

Έτσι, οι αρχαίοι μας πρόγονοι με τη δίκαιη αυτή κατανομή των δικαιωμάτων και καθηκόντων των πολιτών απέναντι του κράτους, αλλά και μεταξύ τους, είχαν πετύ- χει να γεννηθεί εν πρώτοις στους φτωχούς μεν πολίτες η πεποίθηση ότι το κράτος ενδιαφέρεται γι’ αυτούς, πονά, συμμερί­ζεται τις ανάγκες τους και έρχεται προς αυτούς επίκουρο. Στους πλούσιους δε και αριστοκράτες, ομοίως η πεποίθηση, ότι το επίσημο κράτος δεν μισεί ούτε τον πλούτο ούτε το γένος των, αλλά τουναντίον εκτι­μά, σέβεται και ζητά τη συνδρομή τους σε δύσκολες στιγμές. Ομοίως ότι σε εκείνους που σκέφτονταν καλά, εμπιστεύονταν τον εαυτό του και τη διοίκησή του. Oi αντιλή­ψεις αυτές συντελούσαν στη γένεση σε όλους τους πολίτες του αμοιβαίου προς το κράτος συναισθήματος της στοργής και συμπάθειας.

Αλλά και μεταξύ τους γεννιόταν το ίδιο

Page 27: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Oi επιβλητικές παρελάσεις που

λάμβαναν χώρα στην Εθνοκοινωνική Γερμανία,

εξύψωναν την πολεμική αρετή του έθνους, αξία

προερχόμενη από την αρχαία Ελλάδα.

συναίσθημα, διότι οι φτωχοί έβλεπαν ότι οι πλούσιοι δεν χρησιμοποιούσαν τον πλούτο αποκλειστικά μόνο για δικό τους όφελος και δική τους απόλαυση. Ούτε ότι αυτοί μεν απολάμβαναν όλα τα αξιώματα και τιμές χωρίς να προσφέρουν κάτι, ενώ εκείνοι εκτελούσαν όλες τις βαριές εργασίες και υπηρεσίες προς όφελος των πρώτων και χωρίς καμμία ωφέλεια και αναγνώριση των υπηρεσιών τους.

Γi' αυτό, καθ’ όλες τις περιόδους όπου τα κράτη είχαν καλούς νόμους, δεν υπήρχε πάλη των τάξεων, ούτε μισήθηκε ο ιδιωτι­κός πλούτος.

Oi σχέσεις δε των πολιτών προς το κρά­τος και αντίστροφα, όπως και των πολιτών μεταξύ τους, συντελούσαν αναμφίβολα στη σύμπνοια όλων των πολιτών και στην πρό­θυμη συνδρομή τους προς το κράτος, ώστε αυτό απερίσπαστο πλέον από εσωτερικές ανωμαλίες να προχωρήσει στην εκπλήρωση του πεπρωμένου του.

8. H κατά το δυνατόν ε ξ ’ ίσου απόλαυση τω ν αγαθών

του ΠολιτισμούΌπως οι υποχρεώσεις προς την ολότη­

τα, έτσι και τα απορρέοντα από την κοινωνι­κή ζωή του συνόλου αγαθά, κατανέμονταν εξ ίσου κατά το δυνατόν προς όλα τα μέλη της ολότητας. Έτσι βλέπουμε τους πάντες να μετέχουν σε διάφορες θρησκευτικές εορτές και πανηγύρεις. To κράτος, για να

ευχαριστήσει ιδιαίτερα τον λαό του, παρα­σκεύαζε σε διάφορες εορτές και πλούσιες εστιάσεις, για τις οποίες δαπανώνταν ετη- σίως το λιγότερο 25-30 τάλαντα, ήτοι 180 χιλ. αρχαίων δραχμών, σε ευτυχέστερες δε εθνικές περιστάσεις δαπανώνταν για τον άνω σκοπό διπλάσια και τριπλάσια χρήματα από το δημόσιο ταμείο, όπου βεβαίως ανα­γράφονταν οι δαπάνες αυτές στον ετήσιο προϋπολογισμό του κράτους ως τακτικό έξοδο. Με τον τρόπο αυτό όλοι οι πολίτες αισθάνονταν τη σημασία της εορτής και μετείχαν όλοι στην χαρά για το εορταζόμε­νο γεγονός σαν μέλη μιας και της αυτής οικογένειας.

Και όχι μόνο το επίσημο κράτος, αλλά και οι πλούσιοι εκάστης φυλής υποχρεού- νταν κατά τις μεγάλες εορτές, όπως στα Παναθήναια και Διονύσια, να παραθέτουν κοινές εστιάσεις στα μέλη της φυλής τους.Oi εστιάσεις δε αυτές απέβλεπαν κυρίως μέσα από τις εορταστικές συγκεντρώσεις στην ανάπτυξη στενότερου δεσμού μετα­ξύ των μελών της φυλής, αλλά και στην «παροχή από καιρού εις καιρό εις τας πενε- στέρας τάξεις, καταδικασμένας εις άλφι­τα και όσπρια, τροφής ρωστικωτέρας και καλυτέρας», όπως γράφει ο αείμνηστος Ανδρεάδης Ανδρ., μέσα στο μνημονευθέν περισπούδαστο έργο του.

Προς αυτούς δε από την εποχή του Περικλέους χορηγούνταν στην Αθήνα δύο οβολοί σε έκαστο πολίτη άπορο, ώστε με αυτόν τον τρόπο να απολαύσουν οι πάντες των υπέροχων εκείνων εθνικών και διδα­κτικών θεατρικών παραστάσεων. Ουδείς έπρεπε να μείνει άγευστος των αθανάτων εκείνων τραγωδιών του Αισχύλου, Σοφο- κλέους, Ευριπίδου και των διδακτικοτάτων κωμωδιών του άφθαστου Αριστοφάνους. Τόσο δε είχαν γνωρίσει το θέατρο και τη μουσική οι πρόγονοί μας, ώστε και ο τελευ­ταίος αγρότης της Αττικής μπορούσε να κρί­νει τα παιζόμενα έργα. Έτσι, τα αγαθά του πολιτισμού, τα οποία απορρέουν από την κοινωνική ζωή των ατόμων, δεν ήσαν μόνο για τους αριστοκράτες του γένους, του χρήματος και του πνεύματος, αλλά και για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες. Έπρεπε όλοι να απολαύσουν των αγαθών της ζωής, πράγμα το οποίο είχε σπουδαία σημασία για την αρμονική συμβίωση και αδελφοποί­ηση των διάφορων κοινωνικών τάξεων και προαγωγή του κράτους.

Και όχι μόνο απολάμβαναν τα απορρέο­ντα αγαθά από την ειρήνη με όση το δυνα­τόν ανθρώπινη ισότητα, όλοι οι πολίτες, αλλά και εκείνα που προέρχονταν από τον

Page 28: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

πόλεμο. Των κάθε είδους λαφύρων δεν λάμ­βαναν μέρος μόνο οι Θεοί, οι αρχηγοί του στρατού, αλλά και αυτοί οι απλοί στρατιώ­τες. Και πολύ εύλογα, διότι αυτοί ήσαν οι πραγματικά αγωνιζόμενοι και νικώντες. Και οι γαίες οι οποίες καταλαμβάνονταν διανέ­μονταν προς όλους τους πολίτες και ιδίως οτους στρατιώτες, οι οποίοι ήσαν τυχόν ακτήμονες και είχαν ανάγκη αυτών.

Εκτός αυτού το κράτος λάμβανε και πολλά ευεργετικά κοινωνικά μέτρα για τους παθόντες υπέρ πατρίδος ή εργασθέντες υπέρ αυτού εξαιρέτως. Έτσι, π. χ., οι ανάπη­ροι πολέμου τρέφονταν από το δημόσιο. Τα τέκνα, όπως και οι συγγενείς εκείνων που έπεφταν στον πόλεμο, σιτίζονταν και εκπαι­δεύονταν μέχρι την εφηβική ηλικία δημοσία δαπάνη, όπως ο Περικλής λέει στον Επιτά­φιό του: «τα δε αυτών τους παίδας το από τουδε δημοσία η πόλις μέχρι ήβης θρέψει». Ομοίως και οι θυγατέρες οι οποίες υπολογί­ζονταν υπέρ της ζωής της πατρίδας, προικί­ζονταν από το δημόσιο ταμείο, όπως έγινε και με τις κόρες του δίκαιου Αριστείδη.

Και οι προσφέροντες σπουδαίες υπηρε­σίες στην πατρίδα, σιτίζονταν, ως γνωστό, μέσα στο Πρυτανείο. Αλλά, και οι άποροι και ανίκανοι προς πάσα εργασία δεν εγκατα- λείπονταν, αλλά τρέφονταν από το κράτος. To επίσημο οπότε κράτος δεν λησμονούσε εκείνους τους εργασθέντες υπέρ του μεγα­λείου και της δόξας αυτού και εργαζόμε­νους, ούτε εκείνους, τους ατυχήσαντες μέσα στη ζωή. Περιέθαλπε τους αναπήρους και τις οικογένειες των πεσόντων ανακού­φιζε με κάθε τρόπο, για να μη θεωρηθεί ο θάνατος υπέρ της πατρίδας ως τυχόν αστοργία του κράτους προς τους απορ- φανισθέντες, και θεωρηθεί βαριά τιμωρία μερικών οιστροπλήκτων πατριωτών. Οπότε από εκεί εξηγείται ο ακράτητος εκείνος ενθουσιασμός και η προθυμία, με την οποία έσπευδαν οι πάντες να λαμβάνουν μέρος στις εκστρατείες και τις υπόλοιπες κρατι­κές επιχειρήσεις, γεγονός που αναμφίβολα συντελεί κατά τα μέγιστα για τη νίκη και γενικά στην πρόοδο των εθνικών συμφερό­

ντων. Είχε γεννηθεί σε όλους τους πολίτες η πεποίθηση, ότι το επίσημο κράτος ουδέ­ποτε λησμονούσε τους πολίτες του, όπως σε καιρό ανάγκης καταφεύγει σε αυτούς και ζητά τους βραχίονες αυτών και το χρή­μα, έτσι, και σε καιρό ευτυχίας τους καλεί αυτούς συνδαιτυμόνες και ομοτράπεζους, στο κοινό τραπέζιτης ευτυχίας. Τούτο ήταν εκείνο το οποίο σήκωνε στα ύψη το κράτος ως Ιδέα, από τους προγόνους μας και τού­το είναι εκείνο, το οποίο ωθούσε αυτούς να

Των αρχαίων προγόνων μας δεν διέλαθε η αντίληψη, ότι ένα κράτος προοδεύει τότε μόνον, όταν οι πολίτες αυτού ευπορούν.

Αλλά επίσης, δεν διέλαθε αυτών, ότι η οικο­νομική ευημερία των πολιτών δεν αποκτάται ούτε εξασφαλίζεται δια λόγων και πλούσιων υποσχέσεων προς αυτούς, αλλά μόνο δια της εργασίας. Ανθρωποι θετικοί και πρακτι­κοί, όπως ήσαν, δεν παρασύρθηκαν από τις θεωρητικές πτήσεις του πνεύματος. Ύψω­ναν μεν την κεφαλή προς τον ουρανό, αλλά πατούσαν και τα πόδια στέρεα στη γη.

Από τις πρώτες πηγές της Ελληνικής γραμματολογίας διδασκόμαστε, ότι οι πρό-

E Θ NIΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣ ΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

θυσιάζουν ανά πάσα στιγμή τα πάντα χάριν Αρχαιοπρεπήςπομπή

της πατρίδος.

9. H Κρατική Μέριμνα για τη ν Οικονομική Ευημερία

του Λαού

με την προτομή της θεάς Αθηνάς, από τις εορτές της Γερμανικής Τέχνης, το 1937 στο Μόναχο.

Page 29: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Κατανυκτίκή λαμπαδηφορία, μία τελετή του γερμανικού στρατού, προς τιμήν των ηρώων του.

γονοί μας τόσο αγαπούσαν την εργασία υπό ποικίλες μορφές, ώστε είχαν θεοποιήσει και την ίδια. H θαυμαστή στη μεγαλοπρέπεια Ελληνική μυθολογία παρουσιάζει την Γη ως Θεά, σύζυγο του Ουρανού και μητέρα του παντός, την γεωργία, ως Θεά Δήμητρα, την αμπελουργία ως Θεό Διόνυσο, τη σιδηρουρ­γία ως Θεό Ήφαιστο, το πυρ, το για πάσα τέχνη απαραίτητο, το οποίο εκλάπη υπό του θεού Προμηθέα από τον ουρανό και το οποίο δόθηκε στους ανθρώπους προς εξα­σφάλιση της ζωής και της προόδου τους, τη ναυτιλία ως Θεό Ποσειδώνα, την μεταλ­λωρυχεία υπό τον μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας κλπ.

Πλήν όμως των μυθικών συμβολικών αυτών παραστάσεων, διαβάζουμε και στα ποιήματα και πεζά έργα πολύ επιφανών ποιητών και πεζογράφων μας θαυμάσια

εγκώμια και ύμνους προς την εργασία. Με αυτά οι σοφοί μας πρόγονοι δίδασκαν κατ’ ευθείαν τον Ελληνικό λαό περί της αξίας της εργασίας και της συμβολής αυτής στην καθολική ευημερία και του ατόμου και της ολότητας. Ομοίως, προσπαθούσαν, διατού- των, να εμβάλλουν και υποδαυλίζουν τον έρωτα προς την εργασία.

Πρώτος ο Όμηρος ύμνησε με έναν ιδιαί­τερο θαυμάσιο ύμνο την Γη, την οποία παριστά ως Θεά, σύζυγο του ουρανού, με αλληγορικό βεβαίως πνεύμα, ως μητέρα του παντός, ως πρεσβίστη των Θεών, ως έχουσα ισχυρά θεμέλια μέσα στον κόσμο του σύμπαντος και ως τρέφουσα κάθε τι το οποίο υπάρχει μέσα σε αυτόν. Ευτυ­χής, κατά τον θείο αοιδό της Ιωνίας είναι εκείνος, τον οποίο η Θεά αυτή Γη ήθελε τιμήσει εξαιρετικά, διότι σε αυτόν τα πάντα

Page 30: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

θα υπάρχουν εν αφθονία, πλούτη, κήποι καρποφόροι, κτήνη, αγροί και ο οίκος τους θα είναι πλήρης αγαθών. Τούτο δε κατά τον τυφλό ποιητή μας έχει ευεργετικότατη επίδραση επί της καθολικής προόδου και ευτυχίας του κράτους. Διότι η οικονομική αυτή ευεξία των πολιτών συντελεί κατά τον αθάνατο ποιητή μας στην ευνομία αυτού. Αναφερόμενος σε τούτο προς τη Γη, στο τέλος ξεσπά στον ύμνο με έναν ενθουσιώδη περικαλλή χαιρετισμό.

«Χαίρε, θεώνμήτηρ,’αλλοχ' ουρανού αστερόεντος,

πρόψρων δ ' αντ’ ωδής βίοτον θυμήρε ότταξε αυτάρ εγώ και σείο

καί άλλης μνήσομ’ αοιδής».Και όχι μόνο την γεωργία, αλλά και την

τέχνη ύμνησε ο ποιητής μας. Στον ύμνο του προς τον Ήφαιστο εξαίρει μόνο σε οκτώ στίχουςτην μέγιστη συμβολή της σιδηρουρ­γίας σε όλο τον εκπολιτισμό του ανθρώπου. Δ ιατηςτέχνης αυτής ο άνθρωπος, ο οποίος προηγουμένως κατοικούσε σε άντρα και επί των ορέων και μετά των ζώων, κατόρθωσε ήδη να διάγει εύκολα και τελεσφόρα την ζωή του σε ιδίους οίκους. Λόγω της υψί- στης αυτής για τον πολιτισμό σημασίας της σιδηρουργίας, παρακαλεί ο ποιητής μας την Τέχνη στη θεότητα του Ηφαίστου, όπως δίδει στους ανθρώπους ενεργητικότητα και ευλογία.

Και ο Ησίοδος λίγο αργότερα, επόμενος του Ομήρου, επιγραμματικά δίδαξε, ότι η εργασία δεν είναι όνειδος και ότι αντίστρο­φα, η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας. Εξαιρετικά δε ύμνησε με όλη τη δύναμη της λύρας του, την γεωργία. Ήταν η εποχή, κατά την οποία οι συμπατριώτες του στένα­ζαν υπό το βαρύ πλέγμα της πενίας και το βαρύτερο των πλουτοκρατών. O ποιητής μας εξ Άσκρας, ανήγαγε την καλλιέργεια της γης σε περιωπή, αντικατέστησε την αρε­τή του κρατερού αιχμηρού της ομηρικής εποχής δια της αρετής του ήσυχου γεωρ­γού. To δόρυ, κατά τον ποιητή μας, δεν ανοίγει πλέον μόνο την οδό της ευτυχίας,

αλλά και το υνίον.O ιδρώτας του γεωργού είναι εξ’ ίσου

τίμιος, όπως ο ιδρώτας του πολεμιστή. H γεωργική εργασία είναι ο σκληρότερος των αγώνων της ζωής, αλλά και ο αγιότερος, διότι οι Θεοί αγίασαν αυτόν, αφού «της αρετής ιδρώτα Θεοί προπάροιθεν έθηκαν αθάνατοι», όχι βεβαίως ως κατάρα, αλλά ως ευλογία, «επήν δ ’ εις άκρον ίκηαι / ρηιδίη δη έπειτα πέλει χαλεπή περ εούσα». O αγώνας αυτός της εργασίας προσπορίζει υγεία,

H επιβλητική αφίσα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936, εμφανώς αρχαιοπρεπής.

ευζωΐα και υπόληψη.O εργαζόμενος ουδέποτε θα πεινάσει,

ουδέποτε θα αναγκασθεί να επαιτήσει και ουδέποτε θα δοκιμάσει την πίκρα της αρνή- σεως παροχής ελεημοσύνης. Γι’ αυτό συμ­βουλεύει στο πρόσωπο του αδελφού του Πέρση, όλοντον κόσμο:

«εργάζευ, νήπιε Πέρση.Έργα, τα τε ανθρώποισι θεοί διεκτεμήρα- ντο, μήποτε συν τταίδεσσι γυναικί τε θυμόν αχεύων ζητεύης βίοτον κατά γείτονας, οι δ ’ αμελώσιν».

Τα άσματα αυτά του Ησιόδου, τα οποία ήσαν μόνο για γεωργούς και όχι για βασι­λείς, για να ηχούν σε καλύβες και όχι σε ηγεμονικές αυλές, διαδόθηκαν σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα και Ιωνία, όπου άσκη­σαν επίδραση επί του λαού.

Λίγο αργότερα ο Σόλων, εμφορούμενος από τις ησιόδειες αυτές περί εργασίας

ιδέες, τίμησε με τη νομοθεσία του την εργα­σία και συνέστησε, ότι δεν πρέπει να εργά­ζονται μόνον οι γονείς, αλλά και τα τέκνα τους να μάθουν κάποια εργασία, ειδάλλως δεν θα μπορούν να αξιώσουν από αυτούς τροφεία κατά τα γηρατειά τους.

O σοφός αυτός νομοθέτης, για να εξα­σφαλίσει σε όλους τους πολίτες σχετική ευημερία, δεν απάλλαξε μόνο τον πτωχό λαό από τα οφειλόμενα χρέη, αλλά και όρισε δια νόμου το ανώτατο όριο γης, την

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ 29KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 31: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Παγανισηκή τελετή αναβιώσεως της

προγονικής βόρειας θρησκείας.

οποία μπορούσε κάποιος να έχει υπό την κατοχή του. Επίσης δια νόμου απαγόρευσε την φθορά της πατρικής ή άλλης κληρονομι­κής περιουσίας. Ομοίως δια νόμου προστά- τευσε την ελαία, της οποίας απαγόρευσε την εκρίζωση. Πλην της γεωργίας, ο Σόλων συνέστησε και άλλες εργασίες προς κατα­πολέμηση της πενίας, όπως την γεωργία, ναυτιλία, σιδηρουργία, μαντική και ιατρική. Διδάσκει δε ο μέγας αυτός νομοθέτης, ότι μόνο η δια της τίμιας εργασίας απόκτηση πλούτου επισύρει την ευλογία του Οεού και μόνο αυτός ο πλούτος είναι έμπεδος.

Για να αναγκάσει δε τους πάντες προς εργασία, έδωσε το δικαίωμα σε κάθε πολί­τη να καταγγέλλει οιονδήποτε άεργο, στην βουλή δε του Αρείου Πάγου ανέθεσε την εποπτεία των αέργων και την εξακρίβωση των πόρων της ζωής τους.

Και ο Ξενοφών εξαίρει με μεγάλη δύνα­μη τη γεωργία, από την οποία «ουδ’ οι πάνυ μακάριοι δύνανται απέχεσθαι» και της οποίας η επιμέλεια «έοικε είναι άμα τε ηδυπάθειά τις και οίκου αύξησις και σωμά­των άσκησις εις το δύνασθαι όσα ανδρί ελευθέρω προσήκει». Τούτου αξιομίμητο παράδειγμα φέρει τον Κύρο, ο οποίος αν και ήταν ηγεμόνας και πολύ πλούσιος,

προσωπικά καλλιεργούσε τον κήπο του: «όμνυμί σοι (εν. ο Κύρος τω Λυσσάνδρω), τον Μίθρην, όταν περ υγιαίνω, μηπώποτε δειπνήσει πρίν ιδρώσαι ή των πολεμικών τι ή των γεωργικών έργων μελετών ή αεί έν γέ τι φιλοτιμούμενος». H γη εξαίρεται από τον Ξενοφώντα, ως φέρουσα τα πάντα από τα οποία ζουν οι άνθρωποι, εάν βέβαια καλ­λιεργείται επιστημονικά, η δε γεωργία απο- καλείται από αυτόν «μήτηρ και τροφός των άλλων τεχνών». Αλλά και το εμπόριο και τη ναυτιλία, την μεταλλωρυχεία, τη χαλκουρ­γία, και σιδηρουργία, ο Ξενοφών την επαίνε­σε με τον ίδιο τρόπο. Για να κινήσει δε τον ζήλο των συγχρόνων του προς τις τέχνες αυτές και γενικά προς την εργασία και για να πετύχει την επιστημονική εξέλιξη αυτών και επομένως τελειότερη και μεγαλύτερη απόδοση προς όφελος και του ατόμου και του κράτους, συνέστησε στους άρχοντες, όπως π.χ. στον Ιέρωνα, όπως δι' ιδιαιτέρων τιμών να τιμούν τους εμπόρους και ναυκλή- ρους και άθλους να προκυρήσουν για τους μετερχομένους το εμπόριο και τη γεωργία. Έτσι, οι αριστεύοντες τεχνίτες τιμούνταν με γεύμα μέσα στο Πρυτανείο, στο οποίο κατα­λάμβαναν την πρώτη θέση. Κακίζει δε ο Ξενοφών εκείνους, οι οποίοι μολονότι γνώρι-

Page 32: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ζαν τέχνες και επιστήμες, οι μεν πολεμικές, οι δε ειρηνικές, δεν εργάζονταν γ ι’ αυτές.

Αλλά η αγροτική ζωή υμνήθηκε ιδιαίτε­ρα κατά τον Δ ’ αιώνα, όταν ο ρεαλισμός γινόταν το κύριο κριτήριο της ζωής και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής αυτής. Έτσι, ο κωμικός Μένανδρος, εξήρε αυτή και την απεκάλεσε διδάσκαλο αρετής και βίου ελευθέρου για όλους τους ανθρώ­πους.

Και ο Φιλήμων ύμνησε αυτή ως δότειρα παντός αγαθού και θεμέλιο του βίου.

Και οι τέχνες εξ’ ίσου υμνήθηκαν και θεωρήθηκαν κατάτην ρεαλιστική αυτή περί­οδο ως εκείνες που όριζαν την τύχη του ανθρώπου. Όπως ο ναυαγός είναι αδύνα­τον να σωθεί, έτσι και ο άνθρωπος, ιδιαίτε­ρα δε εκείνος ο οποίος γεννήθηκε φτωχός, είναι αδύνατον να ζήσει με ασφάλεια τον βίο του, αν δε μάθει κάποια τέχνη, κατά τη διδασκαλία του Φιλήμονα.

H τέχνη είναι, κατ’ αυτόν, η άγκυρα της ασφαλούς ζωής: «καν μεν ορμισθή τις ημών εις λιμένα τον της τέχνης, εβάλετ’ άγκυραν καθάψας ασφαλείας είνεκα», διότι ούτε τα χρήματα, ούτε τα κτήματα, ούτε οι οικίες, ούτε η ελπιζόμενη βοήθεια των φίλων και συγγενών εξασφαλίζουν το γήρας, καθ’ όσον τα μεν πρώτα φεύγουν πολύ γρήγορα, τα δεύτερα είναι έρμαια των μεταβολών της τύχης, η οποία τον εύπορο τον κάνει φτωχό την επομένη, του δε τρίτου πρέπει να εύχε­ται κανείς να μη λάβει πείρα.

Και όχι μόνο οι άντρες, αλλά και οι γυναίκες έπρεπε κατά τους προγόνους μας απαραίτητα να γνωρίζουν κάποια τέχνη, για να αποβαίνουν πραγματικές σύζυγοι και συντελούν στην ευημερίατου οίκου. O Ξενο­φών συνιστά στον Οικονομικό του, όπως οι γυναίκες γνωρίζουν ότι οι τέχνες αφορούν την επεξεργασία των ερίων και κατασκευή ιματίων.

Υπό αυτές λοιπόν περί την εργασία και τις τέχνες ιδέες διαπνεόμενοι οι πρόγονοί μας δεν δίσταζαν ανεξάρτητα της οικονο­μικής και κοινωνικής τους καταστάσεως να ασχολούνται μ’ αυτές. Άρχοντες και αρχόμενοι, βασιλείς και υπήκοοι, πλούσιοι και φτωχοί, γνώριζαν ως επί το πλείστον κάποια τέχνη ή μπορούσαν να ασχοληθούν τουλάχιστον με κάποια βιοποριστική εργα­σία. Ev πρώτοις οι σύζυγοι και θυγατέρες των ομηρικών ευγενών, η Πηνελόπη του Οδυσσέως, η Ναυσικά του Αλκίνοου των Φαιάκων, η Ελένη του Μενελάου, η Ανδρο­μάχη του Έκτορα, εργάζονταν τον ιστό και την ηλακάτη. O ωραίος Πάρις ήταν βοσκός.O Ιάσων και οι συν αυτώ προς την Κολχίδα

πλεύσαντες, μετέρχονταν το εμπόριο. To χρυσόμαλλο δέρας δεν είναι τίποτε άλ?^ο παρά οι δερμάτινοι ασκοί, μέσα στους οποί­ους τοποθέτησαν τον κλαπέντα χρυσό από τα χρυσωρυχεία της Κολχίδας.

O ποιητής των Ημερών και έργων ήταν κτηνοτρόφος καιγεωργός. O μεγάλοςνομο- θέτης των Αθηνών Σόλων ασχολούνταν με το εμπόριο. O στρατηγός Φωκίων ανυπό­δητος αντλούσε από το φρέαρ νερό, ενώ η χρηστή σύζυγός του, μόνη της ζύμωνε, αν και είχε πολλές δούλες, κατά τη μαρτυρία του Πλούταρχου. Και ο μέγας διδάσκα­λος της αρετής Σωκράτης, είχε μάθει την ανδριαντοποιία και είχε εργασθεί αρκετά ευδόκιμα, και του οποίου οι τρεις χάριτες είχαν στηθεί επί του λόφου της Παλλάδας.O ίδιος δε διδάσκαλος συνέστησε ένθερμα την επιστημονική εκμάθηση των διαφόρων τεχνών, όπως φαίνεται μέσα από τα απο­μνημονεύματα του Ξενοφώντα, και ο ίδιος τιμούσε αυτές πάντοτε μέσα στις διάφορες ομιλίες του με εκείνους που ασχολούνταν με αυτές, σκυτείς, γναφείς, χαλκουργούς, σιδηρουργούς, κλπ., και τις μνημόνευε με ιδιαίτερη ευχαρίστηση.

Και ιδιαίτερες εορτές είχαν καθορίσει οι πρόγονοί μας, με τις οποίες τιμούσαν την γεωργία και την κτηνοτροφία. Τα Ανθε- στήρια δεν γίνονταν για τίποτε άλλο παρά προς τιμήν της βλαστήσεως, της οποίας τα πλούσια προϊόντα κατά την εορτή αυτή περιφέρονταν θριαμβευτικά επί καταστόλι- στων αμαξών.

Τόση δε μεγάλη προσοχή έδωσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι στην γεωργική και επαγγελματική εκπαίδευση, ώστε αναπτύ-

Διέλευση ιπποτών έφιππων, φέροντες σημαίες με σβάστικες, από τις εορτές της Γερμανικής Τέχνης, το 1937 στο Μόναχο.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 33: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Εγκάρδια χειραψία Χίτλερ και Στιύρου Λούη, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936, στο Βερολίνο.

χθηκε μια τεράστια για την τότε εποχή βιομηχανία στην Ελλάδα. Βιομηχανικά εργο­στάσια παντός είδους, χρυσοχοΐας, ασπιδο- ποίίΐας, μαχαιροποίΐας, λυροποίίΐας, αγγειο­πλαστικής, κεραμοποιίας, βυρσοδεψίας, ναυπηγίας, κλπ., ιδρύθηκαν στις μεγαλύτε­ρες πόλεις της Ελλάδας. Χιλιάδες εργατών, 500 χΛιάδες στην Αττική και 400 χιλιάδες στην Αίγινα, εύρισκαν σε αυτές εργασία.

H παραγωγή δε άφθονων βιομηχανι­κών προϊόντων δημιούργησε και ένα τερά­στιο εξαγωγικό εμπόριο όχι μόνο προς το εσωτερικό της ηπειρωτικής Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό, όπως στον Πόντο, Μ. Ασία, Αίγυπτο, Φοινίκη, Ιταλία, Ισπανία, και αλλού. Χρυσός άφθονος εισέρεε στην Ελλάδα και πληρούσε και τα ιδιωτικά και δημόσια ταμεία.

To εκ του εξαγωγικού δε τούτου εμπο­ρίου ελληνικών βιομηχανικών προϊόντων, όπως και ελαίου, βιβλίων, ειδών τουαλέτας και άλλων βιοτεχνικών αντικειμένων εισαγό- μενο χρήμα, αντιστάθμιζε τον εξαγόμενο χρυσό για την εισαγωγή στην Ελλάδα σίτου και πρώτων υλών βιομηχανίας.

Με το να ευπορούν λοιπόν οι πολίτες, μπορούσαν πλέον με ευχέρεια να εκπλη- ρούν τις προς τον εαυτό τους, τις προς τους συνανθρώπους τους και προς το κρά­τος υποχρεώσεις τους. Ήσαν δε πάντοτε πρόθυμοι να τρέχουν σε κάθε δύσκολη περί­σταση αρωγοί της πατρίδας τους, οι πλού­σιοι γυμνασιαρχίες, χορηγίες, τριηραρχίες,

οι έκτακτες εισφορές, οι και πολλές φορές αυθόρμητες, ήταν φυσικό επακόλουθο της οικονομικής ευεξίας των πολιτών. Απαλλαγ­μένοι από τον οικονομικό βραχνά ήταν πρό­θυμοι και προς διάφορα κοινωφελή έργα.

Oi άνω μνημονευθείσες επιγραφές της Μιλήτου και Τέω αναγράφουν πλούσιες δωρεές εύπορων πολιτών προς ίδρυση και καλή λειτουργία των σχολείων της πατρί­δος τους. Αλλά και μέσα στη σφαίρα του πνεύματος μπορούσαν οι πρόγονοί μας να ασχολούνται με ευχέρεια, απερίσπαστοι πλέον από το οικονομικό ζήτημα.

Γι’ αυτό άνθρωποι εργαζόμενοι και οικο- νομούντες τα προς το ζην δεν είχαν ούτε τον χρόνο ούτε και τη διάθεση να αφήνουν τον εαυτό τους να τρέπεται προς διάφορες αντεθνικές σκέψεις και ενέργειες, διότι, ως γνωστό, η ανεργία είναι μήτηρ πάσης κακίας.

Ανασκοπώντας οπότε τα ανωτέρω, παρα­τηρούμε ότι η αγωγή των αρχαίων είχε κυρίως εθνικοσοσιαλιστικό χαρακτήρα. Απέ­βλεπε δηλαδή αυτή αφ' ενός μεν στην πατρική προστασία και κατά το ανθρωπί- νως δυνατόν στην ευχάριστη διαβίωση των διαφόρων κοινωνικών τάξεων, αφ’ ετέρου δε στην δημιουργία και καλλιέργεια απ' όλους τους πολίτες εθνικού φρονήματος με λόγια και έργα. H αγωγή δε αυτή δεν περιορίζονταν στα έτη της μαθητικής ηλικί­ας, αλλά εκτεινόταν και στην μετέπειτα ζωή μέσα στην κοινωνία. Πάντα δε τα μέτρα της διαπαιδαγωγήσεως του λαού, ήσαν ως επί το πλείστον θετικά και ομοειδή και έτειναν προς μία και την ίδια κατεύθυνση, στην δημιουργία πολιτών οι οποίοι είχαν την ψυχι­κή δύναμη να θυσιάζουν εαυτούς υπέρ της ολότητας.

Από εδώ λοιπόν μπορούμε να συνά­γουμε γιατί η αρχαία Ελλάς γέννησε έναν Αχιλλέα και Αγαμέμνονα, έναν Νέστορα και Οδυσσέα, έναν Αίαντα και Διομήδη, έναν Σόλωνα, έναν Μιλτιάδη και Θεμιστοκλή, έναν Αριστείδη, έναν Περικλή, έναν Λεωνί­δα και Λύσσανδρο, έναν Επαμεινώνδα και Πελοπίδα και έναν Μέγα Αλέξανδρο και τόσους άλλους εθνικούς ήρωες, των οποί­ων τα ονόματα εμπνέουν, φρονηματίζουν και παρορμούν εσαεί προς μίμηση παντός γενναίου.

Υπό αυτές ακριβώς τις συνθήκες, μπο­ρούμε να εξηγήσουμε πού οφείλει τη γέννη­σή της και η Ελληνική ποίηση, η Ελληνική τέχνη, η Ελληνική φιλοσοφία, το ακατάλυτο γενικά δια μέσου των αιώνων Ελληνικό πνεύμα.

32

Page 34: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

H Εθνικοσοσιαλιστική Αγωγή στους Γερμανούς

Ε ξετάσαμε ήδη σε κύριες μόνο γραμ­μές την τελούμενη σήμερα στη χιτλε­ρική Γερμανία εκπαιδευτική πολιτι­

κή.Σκοπός της αγωγής στη χώρα αυτή

είναι να καταστεί ο Γερμανός σωματικώς, πνευματικώς και ψυχικώς ικανός, να μετέχει αφ’ ενός μεν των αγαθών του πολιτισμού

της ανθρωπότητας, αφ’ ετέρου δε να μάχε­ται και να θυσιάζει τα πάντα χάριν του μεγα­λείου της Γερμανίας. O Γερμανός πρέπει από της βρεφικής ηλικίας, εάν αυτό είναι δυνατό, να οραματίζεται την πατρίδα του και να εξοπλίζεται για την προάσπιση της τιμής αυτής.

Αφορά δε αυτή όχι μόνο τη μαθητιώσα νεολαία, αλλά και την κοινωνία των ενηλί­κων. Τα λαμβανόμενα δε μέτρα είναι τα ίδια και για τις δύο περιπτώσεις και τείνουν προς μία και την αυτή κατεύθυνση. Αυτή, όπως αντιληφθήκαμε εμείς, ιδίοις όμμασι, κατά τις τριετείς σπουδές μας στη Γερμα­νία, τελείται θεωρητικά και πρακτικά.

1. Μέσα σ ιο ΣχολείοH θεωρητική εθνική διαπαιδαγώγηση

μέσα στο σχολείο συνίσταται στην δια της διδασκαλίας των διαφόρων μαθημάτων σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος.

Άπαντα τα μαθήματα από αυτό ακόμη του δημοτικού σχολείου παρέχουν αφορμές ή αλλιώς εν ανάγκη δημιουργούνται τέτοιες από τον διδάσκαλο για την καλλιέργεια της εθνικής συνειδήσεως. Για να παραστή­σουμε σαφώς πως οι γερμανοί διδάσκαλοι δημιουργούντέτοιες αφορμές ή διηγούνται και πραγματικές τέτοιου είδους, ας μου επιτραπεί να αναφέρω μόνο μία τέτοια περί­πτωση, στην οποία παρέστην αυτόπτης μάρ­τυρας κατά τη διδασκαλία της γεωγραφίας οτην έκτη τάξη του πρότυπου δημοτικού σχολείου του προσαρτημένου στην Hans Schemm - Hochschule fur Lehrerbildung στο Pasing-Munchen. (Παιδαγωγική Ακαδη­μία του Μονάχου). O διδάσκαλος δίδασκε την επαρχία Korridor, η οποία αν και άλλοτε ήταν Γερμανική, ευρίσκεται ήδη μετά τον παγκόσμιο πόλεμο υπό την κατοχή της Πολωνίας. Για να παραοτήσει αυτός τους δεινοπαθούντες συμπατριώτες τους υπό τον Πολωνικό ζυγό, διηγήθηκε πρώτα, κατά την στιγμή την οποία μιλούσε περί ενός ποταμού του τμήματος αυτού τα εξής: «O ποταμός είναι αρκετά ορμητικός, ιδιαίτερα τον χειμώνα. Oi πολωνοί για να προφυλάσ- σουν τα κτήματά τους έχουν κατασκευάσει μεγάλα υδατοφράγματα στο μέρος όπου διαρρέει τα Πολωνικά κτήματα, ενώ εκεί όπου βρίσκονται οι Γερμανικοί αγροί έχουν

Πίστη καί ακλόνητη πειθαρχία - προσήλωση σε έναν ανώτερο σκοπό, η πεμπτουσία της Εθνοκοινωνικής αγωγής.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 35: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

H Εθνοκοινωνική αφήσει τον ποταμό ελεύθερο να πλημμυρί-αισθητικη ειναι ζει και να του„ καταστρέφει». Στο τέλος της

ελληνοπρεπης καί , , ,βαθειά ηρωϊκή. διδασκαλίας διηγηθηκε τα εξης: «Υπηρετού­

σα ως διδάσκαλος σε ένα χωριό κοντά στα σύνορα της επαρχίας αυτής. Ένας χωρικός Γερμανός είχε κτήματα εκεί, όπου ήταν ένα μέρος το οποίο βρισκόταν εκείθεν των συνό­ρων προς το Πολωνοκρατούμενο τμήμα της επαρχίας. Όταν αυτός κάποια ημέρα μετέβη μαζί με την αδελφή του προς εργασία άφη­σε το σακάκι του, στα θυλάκια του οποίου είχε το διαβατήριό του, επί του τμήματος του αγρού το οποίο ευρίσκονταν μέσα στο γερμανικό έδαφος. Έπειτα μετέβη στο αντί­περα των συνόρων τμήμα του αγρού του. Μετά όχι από πολύ, όρμησαν αιφνιδίως δύο Πολωνοί στρατιώτες φρουροί και τον συνέ- λαβαν. Αμέσως, ζήτησαν το διαβατήριό του, άνευ του οποίου δεν είχε δικαίωμα να πατή­σει επί του πολωνικού εδάφους. O χωρικός ανέφερε σε αυτούς, ότι το έχει αφήσει στο σακάκι του και αμέσως φώναξε την αδελφή του να το φέρει. Αλλά μάταια. Oi σκοποί στρατιώτες άρχισαν να δέρνουν ανηλεώς τον Γερμανό χωρικό μπροστά στα μάτια και τις απελπιστικές κραυγές της αδελφής του και τέλος έδεσαν αυτόν και τον οδήγησαν σε άγνωστο μέρος υπό τους θρήνους της αδελφής του, η οποία δεν τολμούσε να τρέ- ξει προς βοήθεια του αδελφού της».

H διήγηση αυτή αρκούσε ώστε οι μικροί γερμανόπαιδες να ταραχθούν και καταλη­φθούν από το αίσθημα εκδικήσεως. Ένας μάλιστα μαθητής, και αυτό μου έκανε κατά­πληξη, έσφιξε τη γροθιά του και κτύπησε

αυτή ζωηρά επάνω στο θρανίο, φωνάζο- ντας: «αχ! Oi τύραννοι Πολωνοί».

Εξαιρετικά δε χρησιμοποιείται η ιστορία προς εξύμνηση της γερμανικής φυλής καί καλλιέργεια της εθνικής συνειδήσεως.

Και έτσι δια των μαθημάτων μεν χαλ­κεύεται το αγέρωχο εθνικό φρόνημα των Γερμανών. Πληντούτου όμωςγίνονταιτακτι- κότερα διάφορες εθνικές διαλέξεις είτε από τους διδασκάλους και επιθεωρητές των σχολείων, είτε και υπό διάφορους άλλους επιστήμονες. Ιδιαίτερης δε σπουδαιότητας είναι οι εθνικές διαλέξεις, οι οποίες γίνο­νται στα τάγματα της νεολαίας (Jugend) υπό των αρχηγών των και άλλων επισήμων ανδρών. Συνέρχονται οι απαρτίζοντες αυτά παίδες ένστολοι (του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος) σε ορισμένες αίθουσες (μέσα στο πανεπιστήμιο κλπ.) όπου εκεί γαλβανί- ζεται δια των εθνικών αυτών μυσταγωγιών η γερμανική ψυχή! Διάφορες προβολές ιστορικών γεγονότων, επιδείξεις εφευρέσε­ων και όπλων, σφυρηλατούν την πίστη ιη ς γερμανικής νεολαίας επί της ζωτικότητας της φυλής τους και ενισχύουν την πεποίθη­σή τους, ότι ο γερμανικός λαός είναι από τη θεία Πρόνοια ταγμένος να εκπολιτίσει τον κόσμο και να άρχει αυτού.

H πρακτική δε εθνική διαπαιδαγώγηση μέσα στα σχολεία συνίσταται στην άσκηση του σώματος και της βουλήσεως και στην χρήση των πολεμικών όπλων. Oi μαθητές από το δημοτικό σχολείο μέχρι το πανεπι­στήμιο έχουν διαιρεθεί σε τάγματα (ομά­δες), με δικούς του αρχηγούς, ειδικά μέσα σε ειδικές σχολές προπονηθέντες. Oi προ­πονητές αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι μαθη­τές, ή φοιτητές, ή απόστρατοι αξιωματικοί ή διάφοροι άλλοι πολίτες. Πάντες φέρουν την ειδική στρατιωτική στολή του εθνικοσο- σιαλιστικού κόμματος, δίκοχο, χιτώνιο, η υποκάμισο, γκιλόττα, μπότες, γυλιό, παγού­ρι και ξιφίδιο, επάνω στο οποίο υπάρχει η επιγραφή (ΒΙυί-Εϊπβ=Αίμα-Τιμή). Oi μαθη­τές αυτοί παρουσιάζουν όψη στρατιωτών. Ασκούνται άπαξ τουλάχιστον της εβδομά­

δας σε σωμασκίες, πορείες, νυκτερινές κατασκηνώσεις, στο ψύχος, θάλπος, βροχή, χιόνι, κατασκευάζουν οδούς και οχυρωματι­κά έργα στα σύνορα του κράτους κλπ. Με πάθος ασκούνται στα αθλήματα, ιδιαίτερα δε στην κολύμβηση. Όχι μόνο η θάλασσα, όχι μόνο οι θαυμάσιες γερμανικές λίμνες, αλλά και οι πολυπληθείς και ωραίοι ποτα­μοί διασκευάστηκαν έτσι ώστε να δέχονται στα νερά τους καθημερινά χιλιάδες νέων και νεανίδων. Και τεχνητές λίμνες ακόμη μέσα στις μεγαλουπόλεις κατασκευάστη-

34

Page 36: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

καν προς άσκηση στο άθλημα αυτό, του οποίου η σπουδαιότητα και αναγκαιότητα για τη ζωή επιβεβαιώνεται καθημερινά από τα διάφορα θαλάσσια ατυχήματα.

Ομοίως ασκούνται στα πολεμικά όπλα.Oi μαθητές του γυμνασίου γνωρίζουν τη χρήση του πολυβόλου, οι δε φοιτητές πάντων των ειδών του πυροβόλου. Επίσης ασκούνται στην ξιφασκία, αφού άλλωστε επετράπη τελευταία και η μονομαχία μετα­ξύ των φοιτητών, αλλά υπό περιορισμένη μορφή. Δεν περνά ημέρα, κατά την οποία δεν βλέπει κάποιος φοιτητές με νωπές πληγές επί του προσώπου της μονομαχίας. Έτσι ασκείται με πολύ επιτυχία η βούληση και ο ανδρικός ιπποτισμός των Γερμανών.

Με μια λέξη άπαντες οι μαθητές και οι μαθήτριες είναι στρατιώτες. H γερμανική νεολαία είναι σήμερα σωματικά και ψυχικά επίστρατη, έτοιμη προς πόλεμο. Είναι δε όντως θαύμα και μένει κάποιος έκπληκτος όταν βλέπει παίδες και κορίτσια να διασχί­ζουν τις οδούς των πόλεων με στρατιωτική τάξη και με άσματα υπό την αρχηγία μόνο συμμαθητών τους. Διερωτάται κανείς αν είναι μικροί παίδες ή τέλειοι στρατιώτες που επιστρέφουν νικητές από το πεδίο της μάχης. Τόσος ενθουσιασμός και τόση εθνι­κή υπερηφάνεια πάλλει σήμερα τις καρδιές της γερμανικής νεολαίας!

2. Μέσα στην ΚοινωνίαΜε τον ίδιο τρόπο που διαπαιδαγωγείται

η μαθητιώσα νεολαία, κατά τον ίδιο ακρι­βώς τρόπο διαπαιδαγωγούνται ακόμα και οι ενήλικοι.

Εργάτες, γεωργοί, έμποροι, πάντες οι

ιδιωτικοί υπάλληλοι από τον κλητήρα μέχρι τον καθηγητή Πανεπιστημίου ανήκουν σε οργανώσεις. Αυτές, παρακολουθούν τακτι­κά διαλέξεις, μια φορά τουλάχιστον την εβδομάδα. To περιεχόμενο αυτών αφορά τον πολιτισμό της Γερμανίας, ήθη, έθιμα, την καθαρότητα της φυλής τους, την θέση της πατρίδας τους μέσα στην Ευρώπη ως πολιτιστικού παράγοντα, την στρατιωτική, ναυτική και αεροπορική δύναμή τους, την οχύρωση των συνόρων τους, κλπ. Ομοίως, πολύς λόγος γίνεται περί των αποικιών και της ζωτικής σημασίας αυτών για τη Γερμα­νία. To ίδιο περί των εξωτερικών σχέσεων προς τους γείτονες και των υπολοίπων.

Και οι γυναίκες ομοίως έχουν οργανω­θεί σε συλλόγους, και ακούν τακτικότατα διαλέξεις από έγκριτους επιστήμονες, ιδί­ως παιδαγωγούς, ιατρούς, και εκείνα που αφορούν την εθνική τους διαπαιδαγώγηση, τα μητρικά και γυναικεία αυτών καθήκοντα, αλλά και τις νοσοκομειακές στον πόλεμο υπηρεσίες.

Παράλληλα δε προς την θεωρητική αυτή μόρφωση, συντελείται και η πρακτική.Oi ομάδες αυτές των ανδρών μια φορά του­λάχιστον την εβδομάδα εκτελούν με πλήρη στρατιωτική στολή, όπως και οι μαθητές, ασκήσεις, δηλαδή βηματισμούς, πορείες, νυκτερινές κατασκηνώσεις, σκοποβολή με όπλα, πολυβόλα, πυροβόλα, κλπ. Ολοι οι πολίτες ανεξαιρέτως επαγγέλματος και κοι­νωνικής τάξεως μετέχουν των ασκήσεων αυτών σε ορισμένες ημέρες και ώρες και με ορισμένο πρόγραμμα. H κίνηση δε αυτή παρέχει την εικόνα της πραγματικής επι- στρατεύσεως. Εδώ, θα πρέπει να τονίσου­με, ότι όσοι δεν φέρονται εγγεγραμμένοι

Mia από τις δημόσιες εμφανίσεις του...

λαομίσητου Χίτλερ στην Γερμανία.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ 35KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 37: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Παρέλαση της Χιτλερικής Νεολαίας, τιαραστρατιωτικός οργανισμός, δομημένος κατά τα πρότυπα των ιλών και των αγελών της αρχαίας Σπάρτης.

στις οργανώσεις αυτές και επομένως δεν μετέχουν των ασκήσεων αυτών χαρακτη­ρίζονται ως εχθροί του καθεστώτος και συναντούν μεγάλες δυσκολίες, για να απο­λαύσουν κάποιους ευεργετικούς νόμους ή να τύχουν διορισμού σε δημόσιες θέσεις.

Εκτός των άνω, η εθνική διαπαιδαγώ­γηση τελείται και για διάφορες εθνικές εορτές. Αυτές γίνονται συστηματικά και σε καθορισμένο με μαθηματική ακρίβεια πρό­γραμμα. Δεν παρέρχεται εβδομάδα, για να μη πούμε ότι δεν παρέρχεται ημέρα, κατά την οποία δεν γίνεται στη Γερμανία και μια εθνική εορτή ή πανήγυρη. To κράτος δεν φείδεται χρημάτων προς διοργάνωση αυτών των εορτών, με τις οποίες αποσκο- πεί το μεν να αναπτερώσει το εκ του ευρω­παϊκού πολέμου υποστέν πλήγμα εθνικό

φρόνημα του λαού, το δε να σκορπίσει την ευθυμία και χαρά στον αόκνως εργαζόμενο λαό. Κατά τις εορτές αυτές γίνονται και στρατιωτικές παρελάσεις των, όπως είπαμε ανωτέρω, οργανωμένων πολιτών και επιδεί­ξεις νέων πολεμικών όπλων και μηχανών, μέσω των οποίων γεννάται στον λαό η

αυτοπεποίθηση για την πολεμική δύναμη και ανωτερότητα του Κράτους των. Προ­σέρχονται σε αυτές και οι επίσημοι αρχηγοί του Κράτους, οι οποίοι μιλούν και ενθουσιά­ζουν τα πλήθη. Υπάρχουν δε και εορτές και πανηγύρεις, οι οποίες διαρκούν εν συνεχεία 3-4 εβδομάδες προς διασκέδαση του λαού, όπως το Oktoberfest στο Μόναχο και άλλες αλλού. Αξίωμα της ζωής των Γερμανών είναι η εργασία και η διασκέδαση. Αλλά, και δια της μουσικής καλλιεργείται το εθνικό

36

Page 38: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

φρόνημα του λαού. Τρεις φορές καθημερι­νά, πρωί, μεσημέρι και απόγευμα, παιανίζει η μουσική θούριους και αλλά πατριωτικά άσματα σε ιστορικά μέρη της πόλεως ή εκεί όπου έχουν στηθεί ανδριάντες επιφα­νών ανδρών. Όμιλοι στρατιωτικής μουσικής διασχίζουν καθ’ εκάστη τις οδούς των πόλε­ων ενθουσιάζοντας τα πλήθη. Και σε αυτά ακόμη τα νυκτερινά κέντρα διασκεδάσεων εκτός των άλλων παίζονται υπό της μουσι­κής και συγχρόνως άδονται υπό πάντων των θαμώνων πατριωτικά δημώδη άσματα και ο εθνικός γερμανικός ύμνος.

Και ριζικά κοινωνικά μέτρα, τα οποία ελήφθησαν και καθημερινά λαμβάνονται από την γερμανική Κυβέρνηση, συντελούν στην ολοκλήρωση της προσπάθειας προς την εθνική αγωγή των Γερμανών. Δια των μέτρων αυτών ανακουφίζεται και εξασφα­λίζεται η ευχάριστη και αρμονική διαβίωση του λαού. Ev πρώτοις άπαντες οι πολίτες είναι αυστηρά ίσοι απέναντι των Νόμων.Oi νόμοι είναι αυστηροί και δεν δέχονται ελαφρυντικές περιπτώσεις. Oi γερμανοί δικαστές είναι τυφλοί, κωφοί και σκληροί κατά την ενάσκηση της δικαστικής εξουσί­ας. O Γερμανός χωροφύλακας είναι κάτι τι το αξιοθαύμαστο. Έχει επιβολή στρατάρ­χου και εξουσία εισαγγελέως. Αλλά και ο Γερμανός στρατιώτης είτε βρίσκεται στη γραμμή, είτε βαδίζει κατάμονος, παρέχει εικόνα μεσαιωνικού ιππότη. Στολή άψογη, καθαριότητα, πειθαρχία θαυμαστή, τέλεια εξάσκηση περί τα στρατιωτικά, σεβασμός προς την στρατιωτική ιδιότητα, συναίσθηση της θέσεώς του μέσα στο Κράτος και πρω­τοφανής ατομική αξιοπρέπεια καθιστούν τον στρατιώτη και τη στρατιωτική ζωή περι­πόθητη για τον γερμανικό λαό.

Αξιοθαύμαστος δε είναι και ο σεβασμός προς την τάξη. Ουδείς τολμά να παραγνωρί­σει την προτεραιότητα του άλλου, έστω και κατά την αγορά τροφίμων. O ένας τάσσεται όπισθεν του άλλου σε γραμμή ανεξάρτητα αν είναι σοφός, πλούσιος, ανώτατος δημό­σιος υπάλληλος κλπ. και αναμένει την σειρά του.

H φορολογία είναι κατά τέτοιον τρόπο καθορισμένη, ώστε και ο κεφαλαιοκράτης και ο πτωχός εργάτης μένουν ευχαριστημέ­νοι. O πλούσιος πληρώνει, για να διατηρεί σε ασφάλεια τα πολλά, τα οποία αποκτά.O εργάτης αντίθετα, εξασφαλίζεται για παν ενδεχόμενο δυσάρεστο, ήτοι ατύχημα, ασθένεια, θάνατο κλπ. Oi παντός είδους πτωχεύοντες φυσιολογικά δεν μένουν χωρίς κρατική μέριμνα, αλλά λαμβάνουν μηνιαία βοηθήματα, για τον λόγο ότι όταν καλώς

αυτοί είχαν, και καλοί πολίτες και καλοί πατριώτες ήσαν. Δεν είναι ημέρα κατά την οποία δεν διενεργείται έρανος, άλλοτε μεν γιατους φτωχούς, άλλοτε δεγιατηνπολεμι- κή αεροπορία ή άλλη εθνική ανάγκη.

Αλλά και των αγαθών του πολιτισμού απολαμβάνουν εξ’ ίσου κατά το ανθρώπινο δυνατό οι πολίτες, ανεξάρτητα της οικονο­μικής και κοινωνικής τους θέσεως. Ev πρώ- τοις, δεν υπάρχουν κέντρα αναψυχής ιδιαί­τερα για τις διάφορες τάξεις. Oi Γερμανοί εργάτες μετά την εργασία τους πλένονται και ενδύονται εξ ίσου κομψά και ευπρεπώς όπως και εκείνοι των ανωτέρων τάξεων. Στα κέντρα διασκεδάσεως δεν υπάρχει καμμία διάκριση. Απολαμβάνουν οι πάντες με αγα­θή σύμπνοια και θαυμαστή αξιοπρέπεια της μουσικής, του χορού κλπ.

Για τις εργατικές όμως τάξεις γίνεται και κάτι τι το ιδιαίτερο. Οργανώνονται γι’ αυτές εκδρομές προς επίσκεψη των αξιοθέατων μερών της πατρίδας τους με πολύ μεγάλες εκπτώσεις. Av το εισιτήριο π.χ. για άλλους εκδρομείς κοστίζει 10 μάρκα, για τον εργά­τη διατίθεται αντί 1 μάρκου. Έτσι παρέχεται η ευκολία στον πτωχό εργάτη να γνωρίσει από κοντά την πατρίδα του, να θαυμάσει και αγαπήσει αυτή, αλλά και για να απολαύ­σει τα θέλγητρα αυτής.

Ομοίως μεγάλες εκπτώσεις παρέχονται στους εργάτες και προς παρακολούθηση θεατρικών έργων και μουσικών συναυλιών. H δε θέση μέσα στο θέατρο κανονίζεται κατά τον πιο θαυμαστό τρόπο. Επάνω δηλα­δή σε ένα τραπέζι τοποθετούνται τα εισιτή­ρια όλων των θέσεων κλεισμένα μέσα σε φακέλους, σε κάποια βεβαίως αναλογία. O εργάτης λαμβάνει ένα. Είναι δε δυνατόν να τύχει σε αυτόν το εισιτήριο για την θέση και να κάθεται πλησίον του στρατηγού, διοικη­τή, αριστοκράτη, κλπ.

_ i.

ΓαΑανόλευκη και αβάστικα κυματίζουν

από κοινού στην Ακρόπολη.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI AP XA IA ΕΛΛΑΔΑ

Page 39: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Απόδοση τιμών στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Τόσο για τον Γερμανικό στρατό όσο και για τους αρχαίους προγόνους μας, προείχε το κλέος και η έννοια της τιμής.

H εθνικοσοσιαλιστική αυτή αγωγή του γερμανικού λαού πλαισιώνεται τέλος δια της γεωργικής και επαγγελματικής διαπαι- δαγωγήσεως αυτού. H γεωργία τιμάται τα μέγιστα και θεωρείται η τροφός του κράτους. Προς τιμή δε αυτής διοργανώνο- νται ειδικές εορτές σε καθορισμένη εποχή του έτους, κατά την οποία παρελαύνουν επί φορτηγών αμαξών λαμπρά διακοσμη­μένα τα διάφορα προϊόντα της μητέρας γης. Τελευταία δε για να καταπολεμηθεί η αστυφιλία και η εγκατάλειψη των αγρών ψηφίσθηκε αυστηρός νόμος, με τον οποίο απαγορεύεται η πώληση των αγρών. Αυτοί δέον να μεταβιβάζονται κληρονομικά στους υϊούς. O αγρότης δεν πρέπει να αποχωρι- σθεί της Γης.

Ως προς τις τέχνες δε καταβάλλεται μέγιστη προσοχή, όπως αυτή του δημοτι­κού σχολείου για να εφοδιαστούν οι γερμα- νόπαιδες με τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες, ώστε οι μη μέλλοντες να ακο­

λουθήσουν ανώτερες σπουδές να είναι σε θέση να παρακολουθήσουν κάποια τέχνη με ευχέρεια σε κάποια ειδική επαγγελμα­τική σχολή. Πρέπει δε να αναφέρουμε ότι κανείς Γερμανός δεν προσλαμβάνεται σε οποιαδήποτε εργασία, εάν δεν έχει τύχει σχετικού πτυχίου. To ίδιο δε συμβαίνει και ως προς την επαγγελματική και οικοκυρική μόρφωση των θηλέων.

Με αυτό το σύστημα σε αδρές γραμμές διαπαιδαγωγούνται σήμερα οι Γερμανοί,

οι οποίοι κατά κοινή ομολογία έχουν εντός πολύ μικρού από τον παγκόσμιο πόλεμο διαστήματος ανασυγκροτηθεί ή ορθότερα αναγεννηθεί προς γενική έκπληξη και θαυ­μασμό, αλλά και φόβο όλου του κόσμου.

Εάν ήδη αντιπαραβάλουμε το γερμανικό τούτο σύστημα προς εκείνο των αρχαίων μας προγόνων, θα πεισθούμε ευθύς αμέ­σως, ότι το πρώτο είναι ασφαλώς μίμη­ση του δεύτερου, αλλά προσαρμοσμένο προς τις ιδιαίτερες σύγχρονες ανάγκες

38

Page 40: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

της χώρας αυτής. Oi Γερμανοί είναι θετι­κά πνεύματα και ως τέτοια βρήκαν ψυχική συγγένεια προς τους ένδοξους προγόνους μας, τους οποίους και μιμήθηκαν. H μίμηση δε αυτή επεκτάθηκε σε όλο το κοινωνικό και διοικητικό σύστημα, όπως έγραψε τελευ­ταία κάποιος συγγραφέας Γερμανός σε ιδιαίτερο βιβλίο, με το οποίο αποδεικνύεται ότι οι αρχές της Πολιτείας του Πλάτωνος

βρήκαν εφαρμογή σε ολόκληρο το εθνι- κοσοσιαλιστικό σύστημα της Γερμανίας. Είναι αλήθεια, ότι οι Ευρωπαίοι και ιδίως οι Γερμανοί όχι μόνο μελετούν τον κλασσικό Ελληνικό πολιτισμό, αλλά και αντλούν από εκεί θετικά διδάγματα, τα οποία και εφαρ­μόζουν στη ζωή τους. Εμείς όμως, ας μου επιτραπεί, ούτε μελετούμε όπως πρέπει την πολυτιμότατη εθνική μας κληρονομιά, αλλά και μελετώντας την δεν λαμβάνουμε από εκεί κάτι προς χρήση, μολονότι είμαστε της ίδιας προς τους αρχαίους μας προγόνους ψυχοσυνθέσεως, αφού άλλωστε ακράδα­ντα πιστεύουμε ότι είμαστε πραγματικά γνήσιοι εκείνων απόγονοι προς πείσμα του Falmereyer. Αρκούμαστε όμως να ψιττα­κίζουμε, περί του θαυμάσιου κλασσικού πολιτισμού μας και της φιλοσοφίας του Πλάτωνος!

Είμαστε δε πολύ διστακτικοί να εφαρ­μόσουμε στην εκπαίδευσή μας, μέσα τα οποία είχαν προ τριών σχεδόν χιλιετηρίδων εφαρμόσει οι αθάνατοι πρόγονοί μας και τα οποία εφαρμόζουν σήμερα οι Γερμανοί και άλλοι λαοί, αλλά συγχρονισμένα, όπως είπαμε ανωτέρω.

Τα αίτια του δισταγμού αυτού είναι κατά τη γνώμη μας δύο:

1) H έλλειψη βαθιάς πίστεως επί του δυνατού της εφαρμογής από εμάς τέτοιων μέτρων όπως και της αποτελεσματικότητας αυτών, για το λόγο ότι ο «Έλληνας σήμερα δεν ανέχεται τέτοια πειθαρχία», και

2) O φόβος, μήπως δώσουμε λαβή προς μομφή για ξενομανία και αψυχολόγη­τη μεταφορά ξένων πραγμάτων ή μάλλον δαιμονίων στην Πατρίδα μας.

Και ως προς μεν το πρώτο αίτιο δύναται κάποιος με ακράδαντη πίστη να απαντήσει, ότι, όπως η μεταυγουστιανή Ελλάς απέδει­ξε, οι σημερινοί Έλληνες είμαστε περισσό­τερο από ποτέ άλλοτε, πρόθυμοι προς αυτή την αγωγή, διότι η ψυχοσύνθεσή μας έμεινε και μένει δια μέσου των αιώνων αλώβητη, αρκεί μόνο να έχουμε τους προς τούτο άξιους ηγέτες.

Ως προς δε το δεύτερο αίτιο νομίζω, ότι

η πολύ μικρή αυτή μελέτη μου είναι επαρ­κής να επιτρέψει να ενισχυθεί η πίστη στους μελετώντες τα πράγματα επιστημονικά και αμερόληπτα και μη προκατειλημμένους, ότι όχι οι ξένοι, αλλά εμείς οι Έλληνες είμαστε πράγματι οι πρωτοπόροι της Εθνικοσοσια- λιστικής αγωγής και έχουμε ως εκ τούτου περισσότερο από κάθε άλλον το δικαίωμα, αλλά και το εθνικό συμφέρον να επαναφέ­ρουμε, προσαρμοσμένα βέβαια προς τις σημερινές συνθήκες της ζωής μας, μερικά από τα άνω μνημονευθέντα μέσα, δια των οποίων οι πρόγονοί μας μεγαλούργησαν, άγγιξαν δια της δόξας τον ουρανό και έγρα­ψαν επί του στερεώματος αυτού παρά τον ήλιο ανεξίτηλα το όνομα «Ελλάς».

Δια τούτων δε δεν πρέπει να νομίσει κανείς ότι εισηγούμαστε επάνοδο προς το παρελθόν, διότι τούτο θα ήταν ικανό να καταλογίσει σε εμάς ανόητη προγονοπλη­ξία. O σημερινός πολιτισμός της ανθρω­πότητας και ιδιαίτερα ο νεοελληνικός μας πρέπει διαρκώς να αποτελεί το αντικείμενο των σκέψεων και ενεργειών μας, η δε περαι­τέρω ανέλιξη και πρόοδος αυτού πρέπει να είναι ο αντικειμενικός σκοπός της ζωής εμάς των νεοελλήνων. Από τον αρχαίο επο­μένως κόσμο δεν θα ζητήσουμε κανόνες,

Εικόνα του Χίτλερ nou αγγίζει τα όρια

της θρησκευτικής προσηλώσεως.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ 39KAI APX AIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 41: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Άνω: Μεταξάς και Γκαίμπελς στην Αθήνα.

Κάτω: Γερμανοί στρατιωτικοί φωτογραφίζονται στην ΑκρόποΚη.

διότι αυτό θα ήταν πολύ ανόητο, αλλά θα αντλήσουμε διδάγματα και δυνάμεις προς τόνωση του συγχρόνου νεοελληνικού πολι­τισμού, αφού πιστεύουμε, ότι αυτός είναι συνέχεια και εξέλιξη αυτού του αρχαίου.

Και οι δυνάμεις αυτές που αναγεννούν λαούς και πολιτισμούς, δεν είναι τίποτε άλλο από ότι ο Θετικισμός και ο γνήσιος Εθνικισμός, οι οποίες μόνες τους εξασφαλί­ζουν στα έθνη την ζωή και την πρόοδο.

40

Page 42: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ H ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ

«O παθιασμένος αγώνας μας πρέπει να έχει πλατειά αντικείμενα. Ένας ολόκληρος πολιτισμός αγωνίζεται για την ύπαρξή του κι αυτός ο πολιτισμός θα βαστάξει εκατομμύρια χρόνια, διότι θα ενώσει και θα συνταιριάσει

τον Ελληνισμό με τον Γερμανίσμό». Δι' αυτής και μόνο της φράσεως στον «Αγώνα», ο ηγέ­της του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού, Αδόλφος Χίτλερ, προβαίνει σε μία συνταρα­κτική αποκάλυψη: Παρουσιάζει σε όλο τους το μεγαλείο, με μία ξεχωριστή απλότητα και σαφήνεια, τις καταβολές, τις ρίζες και τις απαρχές του Εθνικοσοσιαλισμού ή Εθνο- κοινωνισμού, που ανάγονται στην Αρχαία Ελλάδα. Από την Πολιτεία του Ευρώτα και την πόλη της Παλλάδος Αθηνάς, γεννήθηκε και αναπτύχθηκε η κοσμοθεωρία της Πατρί­δας, της Τιμής και του Αίματος, μία δέσμη αξιών και αρχών που ανέδειξε την Αθήνα και την Σπάρτη σε αυτοκρατορίες της επο­χής τους, αποθεώνοντας τον πολιτισμό και δοξάζοντας τα ελληνικά όπλα ως τα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου.

Σήμερα, οι επικυρίαρχοι μηχανισμοί των M.M.E., της πλασματικής ενημερώσεως, τα κέντρα αποφάσεων και τα διάφορα οργα­νέτα τους, βάλλουν λυσσωδώς κατά του Εθνικοσοσιαλισμού, τον οποίο έχουν ολο­κληρωτικά δαιμονοποιήσει, έχουν ταυτίσει σκόπιμα αυτή την Κοσμοθεωρία με μία και μόνο έκφανσή της, χρονική και τοπική, (Γ Ράϊχ-Αδόλφος Χίτλερ), έχοντάς την στιγμα­τίσει τόσο ανεξίτηλα, ώστε να θεωρούν τον εθνικοσοσιαλισμό ως «το απόλυτο κακό». Σήμερα, 60 και πλέον έτη μετά την στρατιω­τική συντριβή του Γ Ράϊχ, το ενδιαφέρον φίλων και εχθρών για αυτό, όχι μόνο παρα­μένει αμείωτο, τουναντίον αλματωδώς αυξά­νεται. Βιβλία, εκδόσεις, ταινίες, αναφορές στο καθεστώς, στην πολεμική μηχανή του, στην ιδεολογία του, στις προσωπικότητες που το περιέβαλλαν, το πιστοποιούν. Έχετε αναρωτηθεί γιατί όλοι αυτοί, που σε τελευ­ταία ανάλυση είναι έμμισθοι υπηρέτες των σιωνιστών, βυσοδομούν κατά του Γ Ράίχ; Μήπως δεν κτυπούν απλά αυτό το καθε­στώς, αλλά βάλλουν μετά μανίας και μίσους κατά των αρχών που εξέφραζε, οι βάσεις και τα θεμέλια των οποίων βρίσκονται στην Αρχαία Ελλάδα. Οπότε δια της τεθλασμέ­νης δεν κτυπούν ουσιαστικά και μόνο το Γ Ράϊχ, αλλά τις ίδιες τις Ελληνικές Ιδέες, περιβάλλοντάς τις και ταυτίζοντάς τις με το μανδύα του Γ Ράϊχ;

Τόσο ο φιλελευθερισμός και ο καπιταλι­σμός, με την πολιτική τους έκφραση, την αστική δημοκρατία, όσο και ο κομμουνι­σμός με την κολεκτιβοποίηση της εργασί­ας και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου, αποτελούν παράγωγα του διεθνή σιωνισμού. Προ ολίγων ετών, ο πρώην Μέγας Διδάσκαλος της Εθνικής Μεγάλης Στοάς Στάθης Λιακόπουλος, είχε αποκαλύψει στο περιοδικό «Έρευνα» ότι οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες οι οποίες αποτελούν την πεμπτουσία της λειτουργί­ας του πολιτεύματος εκείνου που καλείται «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», προήλ­θαν από τις συνεδριάσεις των Τεκτόνων. H Δημοκρατία κατ' επέκταση εδράσθηκε στο μασονικής εμπνεύσεως τρίπτυχο «Ελευθε- ρία-Ισότητα-Αδελφότητα», λεκτική επινόη­ση των καρμπονάρων και των υποκινητών της Γαλλικής Επαναστάσεως του 1789, η οποία με τη σειρά της υπήρξε απότοκο των συνωμοτικών ενεργειών των «Πεφωτισμέ­νων» του εβραίου Αδάμ Βάϊσχαουπτ και συναφών μυστικών εταιρειών, υπό την αφα­νή καθοδήγηση του μηχανορράφου αυτού σιωνιστή που κινούσε τα νήματα εκ του παρασκηνίου. H Αμερικανική Δημοκρατία και το Σύνταγμα των ΗΠΑ, θεμελιώθηκαν από τέκτονες, στην βάση των σιωνομασονι- κών επιδιώξεων για την κατακρήμνιση κάθε παραδοσιακού θεσμού. Μάλιστα, οι ίδιοι οι τέκτονες υπερηφανεύονται ότι αν έλειπαν 2-3 άτομα, οι υπόλοιποι αντιπρόσωποι της

Γλυπτική παράσταση αγκυλωτών σταυρών

από τον ναό της Εφεσίας Αρτέμιδος.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 43: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Γερμανοί αξιωματικοί Ανεξαρτησίας, θα μπορούσαν να λειτουρ-φωτογραφιζονται στην γήσουν ως στεγασμένη στοά! Oi μυστικέςΑκρόπολη. , , _ , _

εταιρειες στηριξαν την πλουτοδημοκρατιααφάνταστα, όσο και τον αναρχομηδενισμό.Oi Μπακούνιν και Βάϊσχαουπτ, ηγετικές φυσιογνωμίες του τεκτονισμού, όπως άλλω­στε και ο Λένιν, ο Προυντόν κ.α., υπήρ­ξαν τέκτονες, καθόλου τυχαία ή σιωνιστές, όπως ο Κερένσκυ...

H συνακόλουθη ανάδειξη του καπιτα­λισμού από τον Αδάμ Σμιθ, θεοποιώντας τον Μαμωνά και τον χρυσό μόσχο, καθώς και του κομμουνισμού από τον εβραϊκής καταγωγής γιό ραββίνου, Μαρδοχάϊ Κεσι- λί ή Καρλ Μαρξ, σήμανε τον διχασμό της υφηλίου σε δύο αντίπαλα φαινομενικά στρα­τόπεδα, βασισμένη στην λογική του «διαί- ρει και βασίλευε». Σήμανε παράλληλα την εγκαθίδρυση και κυριαρχία στο πολιτικό προσκήνιο 2 απόλυτα υλιστικών, αντιφυσι- κών κοσμοαντιλήψεων, εδραζομένων επί σιωνιστικής εμπνεύσεως ιδεών, εκτοπίζο­ντας την Ελληνική, Ιδεαλιστική αντίληψη περί Οεών, Ανθρώπων και Κόσμου.

Σήμερα, τα αποτελέσματα αυτής της ανίερης καταστάσεως είναι απόλυτα εμφα­νή: Από τους οπαδούς του ιουδαιοχρι- στιανισμού, που λειτουργούν εν ονόματι της βίβλου, μέχρι τους εκπροσώπους του διεθνοποιημένου κεφαλαίου πούχουν ανα­γορεύσει σε δικούς τους «Οεούς» διάφο­ρους σιωνιστές βαθύπλουτους «Κροίσους» όπως ο Σόρος, Ροκφέλλερ, Ρότσιλντ κ.α., αναγνωρίζοντάς τους ως προπομπούς της παγκοσμιοποιήσεως καιτης χρηματολαγνεί- ας στην πλέον αποκρουστική της μορφή. Από τους μαρξιστές που ονειρεύονται, εν

ψευδαισθήσει τελούντες, τεχνητούς παρα­δείσους εναποθέτοντας τις ελπίδες τους μοιρολατρικά στους σιωνιστές ηγέτες του κομμουνισμού (όταν επικράτησε η Οκτω­βριανή Επανάσταση και συγκροτήθηκαν τα επαναστατικά συμβούλια-Σοβιέτ το 1917 στην Ρωσία, το 90% των μελών των Σοβιέτ ήταν σιωνιστές, υποκινώντας παράλληλα και καθοδηγώντας ηγετικά την επανάστα­ση), στα χνάρια του εβραίου θεωρητικού του μαρξισμού, αλλά καιτων ομοφύλωντου Λένιν, Τρότσκυ, Στάλιν, Χρουτσώφ κ.ο.κ. Αυτή η διαπίστωση, θα υποχρεώσει τον Μωρίς Μπεργκζόν, Πρόεδρο των εβραίων Γαλλίας και Αλγερίας στο Ισραήλ (Εφημερί­δα «Λε Μοντ», Μάϊος 1970), να ομολογήσει κυνικά τα ακόλουθα: «O Ιουδαϊσμός είναι μία Κοινότης με πεπρωμένα, nou χάρις στην θρησκευτική της παράδοση, την οικογενεια­κή συνοχή και την διεθνή της αλληλοβοή­θεια, διαιωνίσθηκε, παρά τους διωγμούς επί 4.000 χρόνια, αμόλαντη, γιατί θεωρεί τον εαυτό της φορέα μίας αποστολής. Είναι αυτή που του επέτρεψε να δημιουργήση και να εξαπλώση, κατά σειράν, τον Χριστια­νισμό, τον Μωαμεθανισμό, τον Σοσιαλισμό, τον Κομμουνισμό και την Νέα Αριστερά. Εάν μία απ' αυτές τις καταβολάδες του, είχε επιτύχει την πλήρη επικράτησή της στην Ανθρωπότητα, ο Ιουδαϊσμός θα μπορούσε να εξαψανισθή. Είναι αυτό που ονομάζουμε Ερχομό του Νέου Μεσσία, οπότε όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν ένας. Αλλά φαίνεται ότι η μήτρα θα βγάλει ακόμη κι άλλα...».

Καταφερόμενοι εναντίον του Εθνικοσο­σιαλισμού, ή Εθνοκοινωνισμού επίτο ελληνι- κότερον, κτυπούν στην ρίζα της την ίδια την αθάνατη Ελληνική Ιδέα, η οποία εκφράζει την ηρωϊκή ηθική, συμπυκνώνει την αυτοθυ­σία, την πρόταξη του κοινοτικού πνεύματος έναντι του ατομικού, την υπεράσπιση και ιεράρχηση των ιδεαλιστικών αξιών έναντι των υλικών στόχων, εμπερικλείει τις Αρε­τές, την ευθύτητα, την φυλετική επαγρύ­πνηση για την διατήρηση του ομαίμου, του ομογλώσσου, του ομοθρήσκου και του

ομοτρόπου, και γενικά ενσωματώνει κάθε

ανώτερο σκοπό και κάθε υψηλό ηθικό και πνευματικό ιδεώδες, αποτελώντας τον σπιν­θήρα για τον εξανθρωπισμό και τον εκπολι­τισμό της οικουμένης.

H Ξενηλασία και το θνήσκειν υπέρ πατρί- δος, ο αμιγώς φυλετικός χαρακτήρας των ιερών θεσμοθεσιών του Ελληνικού Κόσμου, είτε για τα πάνσεπτα μυστήρια και τα ιερά τελέσματα-εορτές των Πυθίων, Ολυμπίων, Νεμέων κ.α. επρόκειτο, είτε για τις Αμφι- κτυονίες σε επίπεδο πόλεων-κρατών, η ανα-

42

Page 44: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

γόρευση της αρχής «Πας μη Έλλην Βάρ­βαρος» σε αξίωμα (όπως αναφέρει και η Εγκυκλοπαίδεια του «Ηλίου» στο ανάλογο λήμμα, η ξενία ήταν θεσμός που επεκτεινό- ταν αποκλειστικά μεταξύ Ελλήνων και ουδέ­ποτε αφορούσε αλλοφύλους), το πρότυπο του ηγέτη φιλοσόφου-πολεμιστή (Συγκρίνα­τε τους Έλληνες Βασιλείς της αρχαιότητος, τους ήρωες και τους ένδοξους πολεμιστές,

με τον Αδόλφο Χίτλερ που ενσάρκωνε επί Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας το πρότυπο του ένστολου ηγέτη) και του στρατιώτη- λαμπαδηφόρου ζωτικών ιδανικών, η ιερο­ποίηση της Φύσεως και η απόδωση του δέοντος σεβασμού στην Εργασία, νοούμε­νη ως επιτέλεση δημιουργικού-εποικοδομη- τικού έργου και όχι ως απλή βιοποριστική ενασχόληση, η ανάδειξη της Ευγονίας και η ιεροποίηση του Αίματος και της Γης ως συστατικών στοιχείων της Ηρωολατεί- ας των προγόνων και των πεσόντων μαχη­τών της, υπήρξαν συστατικά στοιχεία της αρχαίας Σπάρτης και της Εθνοκοινωνικής Γερμανίας.

O Εθνοκοινωνισμός, ως μία κοσμοθεω­ρητική αντίληψη που εκπηγάζει από την ίδια την Φυσική Τάξη και εκφράζει την Κοσμική Νομοτέλεια, την Αρμονία αλλά και την ιερή- θε'ίκή υπόσταση του Γίγνεσθαι, δια μέσου ιη ς ανυψώσεως/αναγωγής του ανθρώπου- δημιουργού στο επίπεδο του Υπερανθρώ- που, υπερβαίνοντας τα πεπερασμένα όρια του κοινού θνητού, εδραζόμενος στους προαιώνιους νόμους του Λυκούργου, στον φιλοσοφικό λόγο του Πυθαγόρα και του Ηρακλείτου, στην διαυγή αντιδημοκρατι- κή σκέψη του Σωκράτη και του Πλάτωνα, στην πολιτική σύλληψη του Γ. Πλήθωνος- Γεμιστού, όλων των τιτάνων της ελληνικής φιλοσοφίας που διακήρυξαν την αξία της ποιότητος και την συντριπτική της υπεροχή έναντι της ποσότητος, προτρέποντας στην εγκαθίδρυση μίας φυλετικής αριστοκρατίας φιλοσόφων-πολεμιστών για να σφραγίσει την ιστορία των χιλιετιών με την στιβαρή και σοφή της ηγετική καθοδήγηση, αναζωπύρω­σε τα νάματα της αρχαίας κληρονομιάς.

Και ήλθε και πάλι στο προσκήνιο, ύστε­ρα από 20 περίπου αιώνες λήθης και κατα­φρόνιας, όντας αυθεντική έκφρασή της, επαναφέροντας στο βάθρο που της άρμο­ζε, την μακραίωνη παράδοση της φυλής, εγκολπωνόμενος ο Εθνοκοινωνισμός όλες τις ζωτικές αξίες που συνιστούν την Άρια Παράδοση και συνθέτουν το μεγαλείο της Ελληνικής Αρχαιότητος, ερχόμενος σε μαχόμενη αντιπαράθεση με τις κοσμοπολιτι- κές εκδηλώσεις που εξέτρεφε και εκτρέφει

η σιωνιστική συνωμοσία, αυτή η μακραίωνη λερναία ύδρα, μέχρι της τελικής κατισχύσε- ως των δυνάμεων του φωτός.

H κατάργηση της δουλείας των τόκων, η επαναφορά των ηρωϊκών προτύπων και αρχών, η στρατιωτική εκγύμναση και προ- παρασκευή της Νεολαίας, κατά τα πρότυπα των λακωνικών ιλών και αγελών της αρχαί­ας Σπάρτης, ο παραγκωνισμός του χρυσού και η αντικατάστασή του από την Εργασία ως ύψιστο αγαθό, αποτελώντας τον πραγ­ματικό πλούτο της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερ- μανίας, η αναγόρευση του πολίτη σε οπλίτη και η πρόταξη των υπέρτατων επιδιώξεων του Έθνους και της Λαϊκής Κοινότητος έναντι των εφημέρων ατομικών υπάρξεων, η αναζωογόνηση της Τέχνης και της Πνευ­ματικής αλλά και Μουσικής Δημιουργίας με έργα απαράμμιλης εμπνεύσεως που είχαν ως άξονά τους τα ελληνικά ιδεώδη, είτε στην γλυπτική δια του Apvo Μπρέκερ, του Τόρακ κ.α, είτε στην μουσική δια του Καρλ Όρφ, είτε στην ζωγραφική, είτε στις υπόλοι­πες εικαστικές τέχνες, η ευλαβική προσή­λωση στα μηνύματα της βαγκνερικής μου­σικής που με τα υψηλά τους νοήματα προ­ειδοποιούσε δια του «χρυσού του Ρήνου» για την εκφυλιστική-καταστρεπτική δύναμη της θεοποιήσεως του πολύτιμου μετάλλου, μία σαφής προειδοποίηση για τον συνε­παγόμενο κίνδυνο από την κυριαρχία των σιωνιστικών απαξιών, η ανάδειξη της Πολε­μικής Ανδρείας και της Μητρότητας κατά τα σπαρτιατικά πρότυπα, η αναγέννηση της Πατρώας Θρησκείας και των Παραδόσεων

O Γκαίμπελς αγορεύων.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

43

Page 45: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΕπιβλητικήΕθνικοσοσιαλιστική

τελετή.

που εξεπήγαζαν από την άρια ψυχή, δια των προσπαθειών του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, η απόρριψη της Παλαιάς Διαθήκης και όλων των επιρροών της σιωνιστικής αποβλακώσε- ως σε κάθε έκφανση του βίου, η καθιέρω­ση των Νόμων της Νυρεμβέργης, καταφα­νώς εμπνευσμένοι από τη νομοθεσία του Λυκούργου, όπως αποτυπώνονται από τον Ξενοφώντα, όλα αυτά και χιλιάδες άλλες παράμετροι, καταδεικνύουν την ελληνική θεμελίωση του Εθνοκοινωνισμού, ως προς τους τύπους, αλλά πρωτίστως ως προς την ουσία. O Χίτλερ, δεν έπραξε τίποτε άλλο, από το να αφυπνίσει λησμονημένες και απε- μπολημένες, από τους ελλαδίτες, αρχές και αξίες, θεμελιώνοντας στο Βερολίνο μία νέα Σπάρτη, προσαρμόζοντάς την βέβαια στις απαιτήσεις των καιρών και του λαού του.

To παγκόσμιο σιωνιστικό κατεστημένο, ευθύς εξ' αρχής, αντελήφθη και είδε στο πρόσωπο του Χίτλερ και στο εθνικοσοσιαλι-

στικό καθεστώς την αναγέννηση των Ελληνι­κών Αξιών. Είδε στις 30 Ιανουαρίου 1933, να ανέρχεται στην εξουσία ένα καθεστώς, το οποίο επανέφερε όλα όσα ο ιουδαιοχριστια- νικός Μεσαίωνας, η εντολή «'Ες έδαφος φέρειν», οι διωγμοί και οι απηνείς λεηλασί­ες, είχαν κατορθώσει να αφανίσουν. Είδε να αναβιώνουν οι αρχέγονες λατρευτικές παραδόσεις, και σύμβολα πανάρχαια ιερά, όπως ο αγκυλωτός σταυρός, οι ρούνοι, οι μαίανδροι, οι τελετές, οι φιλοσοφικές και

αισθητικές αντιλήψεις των προγόνων μας, οι ηρωϊκές ιδέες, να επανέρχονται λειτουρ­γικά και ενεργά στο προσκήνιο.

O διεθνής σιωνισμός αντελήφθη ότι κάθε μέρα που περνούσε υπό το εθνικο- σοσιαλιστικό καθεστώς, αποκαλυπτόταν ο καταχθόνιος ρόλος του, ενώ παράλληλα καθημερινά γινόταν ένα βήμα μεγαλύτερο προς την προσέγγιση και αναβίωση της παραδόσεως, που μεθοδικά επί σειρά αιώ­νων, εκείνος είχε βαλθεί να καταστρέψει. H θέση του ήταν επισφαλής, ο κόσμος ολό­κληρος πλέον γνώριζε ότι οι Επαναστάσεις που συνετάραξαν μέχρι τότε τον κόσμο, αλλάζοντας τον pou τον εξελίξεων και από τις οποίες ανεφύησαν οι κυρίαρχες ιδεολο­γίες, ήταν σιωνιστική επινόηση.

Από την Κομμούνα των Παρισίων, τα κινήματα των Ιακωβίνων και των Καρμπονά­ρων, από την Οκτωβριανή Επανάσταση, την Βιομηχανική Επανάσταση και την επικράτη­

ση του Καπιταλισμού, μέχρι την ιουδαιοχρι- στιανική θρησκευτική «επανάσταση», όλα αυτά ήταν παράγωγα του ιδίου κέντρου. Και τώρα, το 1933, είδε να χάνεται ξαφνικά, το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Δεν μπο­ρούσε να ανεχθεί, ούτε να επιτρέψει κάτι τέτοιο, ο θρόνος του έτρεμε συνεθέμελα, ο Εθνικοσοσιαλισμός, ούσα η αναβίωση της Παραδόσεως, ούσα η αναβίωση της Ελληνικής Ψυχής με γερμανικό ένδυμα αρχικά, με πανευρωπαϊκό στη συνέχεια,

Page 46: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

έπρεπε να ανακοπεί, έπρεπε να συντριβεί, προτού γίνει θύελλα που θα σάρωνε την σιωνισπκή επικυριαρχία. Τότε, ήδη από το 1933, το Παγκόσμιο σιωνιστικό Συμβούλιο, κηρύττει αρχικά τον πολιτικό-οικονομικό πόλεμο στην Γερμανία και αργότερα ωθεί τους αγγλογάλλους και οτην κήρυξη επίση­μα του αληθινού, στρατιωτικού, πολέμου ενάντια οτην Εθνικοσοσιαλιοτική Γερμανία. H μάχη αυτή, διήρκεσε 6 έτη και ήταν κατα­φανώς άνιση, παλεύοντας συμβολικά οι νέοι 300 ως αγέρωχοι σπαρτιάτες με τις μεγαλύτερες δυνάμεις της εποχής, που αν και φαινομενικά αντίθετες, εμπρός στον θανάσιμο κίνδυνο συντριβής του σιωνιστι- κού οικοδομήματος, ΗΠΑ, Αγγλία και ΕΣΣΔ, φιλελευθερισμός και κομμουνισμός, ενώθη­καν σε ενιαίο μέτωπο για την εκμηδένιση του Εθνοκοινωνισμού, για την φυσική εξό­ντωση των ηγετών του. Κάθε φορά nou ο σιωνισμός ή μια του παραφυάδα κινδύνευε, τα ιδεολογικά και πολιτικά του παράγωγα, έσπευδαν να τον στηρίξουν, όπως ακριβώς πράττουν και σήμερα, στηρίζοντας τα μείζο- να συμφέροντα του σιωνιστή αφέντη τους. Και μπορεί ο Εθνοκοινωνισμός να συνετρί- βη, όμως αυτό συνέβη μόνο στο στρατιωτι­κό επίπεδο, στο ιδεολογικό πεδίο ουδέποτε νικήθηκε, τουναντίον παραμένει άφθαρτος, γιατί εκφράζει την ίδια την φωνή της φύσε- ως, αποτελώντας εκδήλωση του φυσικού και βιολογικού νόμου. Μάλιστα, γνωστού

όντως ότι ο Χίτλερ είχε προφητικά δηλώ­σει, προ του επερχομένου τέλους, ότι «σε μία-δυό γενιές θάχω δικαιωθεί», σήμερα ο Εθνοκοινωνισμός είναι πολιτικά και ηθικά δικαιωμένος, ασχέτως του γεγονότος ότι τα ευρισκόμενα υπό σιωνιστικό έλεγχο MME δεν επιτρέπουν αυτή η δικαίωση να εκφα- σθεί στις αληθινές της διαστάσεις.

Απεύχονται οι υπηρέτες και εντολοδόχοι της Σιώντην επανεμφάνιση του Εθνοκοινωνι- σμού,της μόνηςγνήσιας καιπηγαίας Επανα- στάσεως που εδράσθηκε σε Ελληνικές Ρίζες, γιατί θίγονται ζωτικά τους συμφέροντα. Γi' αυτό ακριβώς σήμερα, στην εποχή της επι- κρατήσεως των υλιστικών απαξιών, στην εποχή που οι σύγχρονοι τραπεζίτες Σάύλοκ διαφεντεύουν τον κόσμο, σε Ανατολή και σε Δύση, υποδουλώνοντας οικονομικά και εξα­χρειώνοντας ηθικά τους λαούς, τώρα που όπως προφητικά υπογράμμιζε ο Βάγκνερ «οι πιστωτές των βασιλέων έχουν μεταβλη­θεί σε βασιλείς των ττίστεων», ο Εθνοκοινω- νισμός καθυβρίζεται, διώκεται, κατασυκοφα- ντείται, διαστρεβλώνεται από σκοπιμότητα από όλα τα αλλαλάζοντα κύμβαλα του σιω- νιστικού υποβολείου. Πέραν όμως των εντε­ταλμένων οργάνων του σιωνισμού, υπάρ­χουν και δρουν και οι διαποτισμένοι από τον σιωνιστικής εμπνεύσεως κοσμοπολιτισμό, που όλως τυχαίως, τυγχάνουν άπαντες θανάσιμοι εχθροί του Εθνικοσοσιαλισμού. Από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα

Παράταξη της A' Μεραρχίας Ες-Ες με τα

λάβαρά της.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APX AIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 47: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

δεξιά, από την εκκλησία και τους ραββί- νους ως τους γιαχωβάδες και τους άθεους, από τους μεγιστάνες του πλούτου έως την πλέμπα των Εξαρχείων, από τους «καθώς πρέπει» γιάπηδες και νεόπλουτους τεχνο- κράτες έως τους συντηρητικούς αστούς νοι- κοκυραίους, απότους ρομά καιτους ομοφυ­λόφιλους μέχρι τους κουλτουριάρηδες και τους απολίτικους καλοπερασάκηδες, όλες αυτές τις επιφανειακά, ετερόκλητες κοινω­νικές κατηγορίες, ομάδες κ.ο.κ., τις ενώνει μία κοινή στάση: To απύθμενο μίσος τους προς τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Εθνοκοινω- νισμό, υποκρύπτοντας και παραλλάσοντας έτσι το αληθινό αίτιο του μίσους τους, που δεν είναι άλλο από την ίδια την ελληνική προέλευσητων Εθνοκοινωνικών Ιδεών, Επει­δή πολλοί εξ' αυτών δεν τολμούν ή δεν επι­θυμούν, για να μην αποκαλυφθούν άμεσα οι σκοποί τους, να κατηγορήσουν ευθέτως τα ελληνικά ιδεώδη, εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι ο εθνικοσοσιαλισμός εδράσθη- κε σε αυτά ακριβώς τα ελληνικά ιδανικά και κτυπώντας τον εθνικοσοσιαλισμό, επαγωγι­κά επιτυγχάνουν το ποθούμενο, δηλαδή να

46

Φωτογραφίες άνω καί κάτω: Μέλη της E.O.N., κάθε παιδικής ηλικίας, στα βήματα της Εθνοκοινωνικής Αγωγής.

καλλιεργήσουν συνειρμικά και με περισσή επιτήδευση, ακόμη και υποσυνείδητα, το μίσος και την απέχθεια και για τους ιδεο­λογικούς στυλοβάχες, για τα θεμέλια που στήριξαν τον εθνικοσοσιαλισμό.

Σε ανύποπτο χρόνο, ο Αδόλφος Χίτλερ, είχε υϊοθετήσει πλήρως τις ελληνικές αντι­λήψεις τις οποίες και υπερηφάνως τις εξέ­φραζε στο βιβλίο του «0 Αγών μου», όπως επίσης η επίδραση του ατόφιου ελληνικού πνεύματος εμφαίνεται και σε άλλες ιδεολο­γικές διακηρύξεις και εθνικοσοσιαλιστικά κείμενα, είτε του λακωνιστή Βάλτερ Νταρ- ρέ, είτε του διαπρεπούς φιλοσόφου Όττο Ντήντριχ, είτε και άλλων μεγάλων εθνικοσο- σιαλιστών. «Αυτό nou έχει κάνει αθάνατο το ιδεατό της ομορφιάς όττως την πίστεψαν οι Έλληνες, είναι η υπέροχη συζυγία της mo λαμπρής φυσικής καλλονής με την ττνευμα- τική έκλαμψη και την αγνότητα της ψυχής», αποφαίνεται στον «Αγώνα» ο Αδόλφος Χίτλερ, εντοπίζοντας τα αίτια στα οποία ανάγεται το θαύμα του Ελληνικού Πολιτι­σμού. ΓΥ αυτές ακριβώς τις διαπιστώσεις, ο «Αγών» είναι βιβλίο επικίνδυνο εξαιρετικά για το σιωνόδουλο σύστημα, και κάνει τα αδύνατα-δυνατά να το απαγορεύσει...

H εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθεωρία, συνι- στά τρόπο ζωής, εμπεριέχοντας το στοιχείο της Ανωτερότητος, όντας αριστοκρατικών, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αρχών, υποστηρίζοντας την επικράτηση των αρίστων πνευματικά - φυλετικά. O Εθνικοσο­σιαλισμός, ενστερνίσθηκε την πυθαγόρειο αρχή «Τας λεωφόρους μη βαδίζειν» (μετα- φορικώς, να μην συντάσσεται με τα πλήθη), αναγνωρίζειτο αξίωματου Αρχηγού, εκφρα- ζόμενο δια της επικρατήσεως των Αρίστων (συμφώνως προς την ηρακλείτια-αριστοτελι- κή-πλατωνική αντίληψη «Άρχειντον Κρείττο- να», να κυβερνά ο καλύτερος).

O Αδόλφος Χίτλερ, έχοντας εντρυφήσει στην ουσία της ελληνικής κοσμοθεάσεως και έχοντας καταστήσει βιωματική του εμπει­ρία την ίδια την ηρωολατρεία και την πολε- μολογική αντίληψη της ζωής, με κάθε ευκαι­ρία, δημοσίως και επισήμως διακηρύσσει

την Ελληνική πρωτοκαθεδρεία στην γένεση και ανάπτυξη του Πολιτισμού. Αναζητώντας δε τους προγόνους των Γερμανών, ο ίδιος ο Χίτλερ, απευθυνόμενος προς τους στρα­τηγούς του και προς στενούς συνεργάτες του, όπως διασώζει την σχετική στιχομυθία η εφημερίδα «Απογευματινή», (20-5-1965) την αποδίδει ευθέως στους αρχαιοέλληνες. Συγκεκριμένα, ο Φύρερ δήλωσε επί λέξει: «Δεν ξέρουμε το τι ήταν οι άνθρωποι πριν από πολλούς αιώνες. Av όμως χρειασθεί να

Page 48: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

αναζητήσουμε εδώ στην Ευρώπη τους προ­γόνους μας, θα έλεγα αδίστακτα ότι ήταν οι Έλληνες». Γi' αυτόν άλλωστε τον λόγο, τόσο η φιλοσοφία του Εθνικοσοσιαλισμού, όσο και τα ίδια τα σύμβολα που χρησιμο­ποιεί το Γ' Ράϊχ, και πρωτίστως ο Αγκυλω­τός Σταυρός και ο Αετός, είναι αρχέγονα ελληνικά ιερά σύμβολα, ευρισκόμενα ως διακοσμητικά και συμβολικά στοιχεία σε πληθώρα ναών, αγαλμάτων, ιερών, ασπίδων και όχι μόνο.

O αγκυλωτός σταυρός, ως απολλώνειο σύμβολο, παριστά την κίνηση του ηλιακού τροχού, η οποία διαγράφεται στο ουράνιο στερέωμα και είναι σύμβολο που απαντά σε λαούς μη σημιτικούς, σύμβολο προκατακλυ­σμιαίων εποχών, πρωτίστως όμως ανευρί­σκεται στα ιερά των Ελλήνων. Αρχαιοπρεπή κτίρια, αγάλματα, στάδια αναγείρονται από τον 'Αλφρεντ Σπέερ, ταινίες με θέμα το ελληνικό ιδεώδες γυρίζονται από τον Λένι Ρίφενσταλ, επανακαθιερώνεται η αφή της Ολυμπιακής Φλόγας με όλο το μεγαλοπρε­πές τελετουργικό της, καθ' υπόδειξη του Γ. Γκαίμπελς και του Καρλ Ντιμ, ποιος μπορεί να αρνηθεί την άμεση ιδεολογική σχέση του Γ Ράίχ προς την Αρχαία Ελλάδα;

Τα όσα υπεστήριζε ο Χίτλερ για την άμε­ση φυλετική συγγένεια Ελλήνων και Γερμα- νών, δεν στερούνται βάσεως. O διαπρεπής σουηδός καθηγητής Μάρτιν Νίλσον στο έργο του «Ομηρικές Μυκήνες», αναγράφει ότι υπάρχει μεγάλη ομοιότητα ανάμεσα στην παλιά τευτονική και στην ομηρική βασιλεία, η οποία εξηγείται εν μέρει στην κοινή προέλευση ελληνικών και τευτονικών φυλών. Μήπως αυτός είναι ο λόγος πουOl Γερμανοί ανέκαθεν υπήρξαν ένθερμοι αρχαιολάτρες και ελληνολάτρες, διέσωσαν στην Λειψία πληθώρα ελληνικών συγγραμ­μάτων και ανέστησαν δια των ερευνών τους τον Ελληνικό Πολιτισμό; Μήπως γι' αυτό η Χιτλερική Νεολαία, τα Ές-'Ες, η οργάνωση Αίμα και Γη, το ίδιο το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, διοργάνωνε τελετές και συγκεντρώ­σεις σε άλση, σε αρχαία ιερά, σε κάστρα, αναβίωνε την άρια πνευματικότητα και θρη­σκευτικότητα, εόρταζε τις φυσικές εορτές των Ισημεριών και των Ηλιοστασίων όπως οι αρχαίοι πρόγονοί μας, διοργάνωναν τελε­τές στους Δελφούς, στην Δωδώνη, στην Ολυμπία, στην Δήλο; Μήπως γι' αυτόν τον λόγο αναβίωνε σε όλη του την επική μεγα­λοπρέπεια το κλασικό ιδεώδες στην Εθνι- κοσοσιαλιστική Γερμανία, καταγγέλοντας κάθε εκφυλιστική επίδραση στον Πολιτισμό και στην Τέχνη, δια της αφηρημένης τέχνης (κυβισμός, ντανταϊσμός, εξπρεσιονισμός,

υπερεαλισμός, τζαζ, έκφυλα αναγνώσματα βασισμένα στην κοσμοπολιτική αντίληψη). Μήπως γι' αυτό διαπρεπείς λόγιοι της επο- χήςτου μεσοπολέμου αλλά και μεταγενέστε­ρα, όπως ο Ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς, ο Ευάγγελος Κυριάκης, η Σίτσα Καράίσκάκη, ο Δ. Βεζανής, ο Αρίστος Καμπάνης, αλλά και ευρωπαίοι (Μπραζιγιάκ, Σελίν, Πάουντ, Χάμσουν, Κάραγιαν, Ορφ, Ρίχαρντ Στράους κ.α.), συντάχθηκαν με τον Εθνικοσοσιαλι­σμό, συνεπαρμένοι από τα ελληνικά ιδεώδη του;

Ποιό άλλο ήταν το πρότυπο του εθνι­κοσοσιαλισμού από αυτό του φιλοσόφου Σωκράτους, τον οποίο θανάτωσε η δημο­κρατία; ΦΛόσοφος λιτός, ηθικός, πατριώ­της, απαρέγκλιτος τηρητής των νόμων και θεματοφύλακας άγρυπνος του ωφέλους της Πολιτείας, θυσιάσθηκε για να διαφυ- λάξει το δέον και τις αρχές του. Ναι, αυτό είναι το πρότυπο του εθνικοσοσιαλιστή, ένθεος, χρηστοήθης, μαχητής, ανιδιοτελής, πατριώτης και πρότυπο αυτοθυσίας και ανυ­στερόβουλης προσφοράς, αρετές που αντι- καθρεφτίζονται στην μορφή του μεγάλου

Εξώφυλλο του περιοδικού της EON «H Νεολαία».

m . w m ' < z-.

ΣδΛ-TPi.' OY .··.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 49: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Αψίσα της EON. αδικοχαμένου φιλοσόφου, η μορφή και τοέργο του οποίου, θα σφραγίζει τις χιλιετίες, είτε αρέσει στον διεθνή σιωνισμό και στους πειθήνιους υποτακτικούς του, είτε όχι.

O Εθνοκοινωνισμός, δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον Χίτλερ. Προϋπήρξε αυτού και υπάρχει και μετά από αυτόν, ούτε είναι δυνατόν να δαιμονοποιείται μία ολόκληρη κοσμοθεωρία με γνώμονα τις πράξεις ενός ηγέτη. Av ο Εθνοκοινωνισμός κατηγορηθεί ως εγκληματικός γιατί ο Χίτλερ λ.χ. διέπραξε εκτελέσεις, τότε πρέπει να καταλογισθούν και τα εγκλήματα του Στάλιν στον Κουμμουνισμό, τα εγκλήματα των ΗΠΑ στον φιλελευθερισμό, κ.ο.κ.

Ανεξάρτητα όμως και πέραν όλων αυτών, αν δούμε το κοινωνικό και πολιτικό τοπίο, όπως διαμορφώνεται σήμερα, θα διαπιστώσουμε ότι από τον Αρχιεπίσκοπο μέχρι τον Αλαβάνο, από τον Καρατζαφέρη και τον Παπαθεμελή μέχρι την Παπαρήγα και τον Παπανδρέου, από τον Καραμαν­λή μέχρι επιφανείς παράγοντες της δημό­σιας ζωής, από τους δήθεν αρχαιοπρεπείς, κρυπτοαναρχικούς, άθεους και μαρξίζοντες

που παριστάνουν τους υμνητές δήθεν της Ελλάδος, μιας Ελλάδας όμως απόλυτα αλωμένης από τον διεθνισμό, άρα τυγ- χάνοντες θιασώτες της μη Ελλάδας, μέχρι τους οπαδούς της Ζωής και του Σωτήρα, μέχρι τον Ανδρουλάκη και τον Μεταλληνό, άπαντες έχουν έναν κοινό παρονομαστή, παρά τις φαινομενικές ιδεολογικές τους διαφορές, τους ενώνει κάτι κοινό, η δαιμο- νοποίηση του Εθνοκοινωνισμού.

Την ίδια ώρα κάποιοι εξ' αυτών, διαρ­ρηγνύουν τα ιμάτιά τους υπέρ των ομο­φυλοφίλων, υπέρ των αλλοφύλων, υπέρ πολλών και διαφόρων, πλην των Ελλήνων... (ουδέποτε είδαμε κάποια διακήρυξή τους υπέρ των αλύτρωτων πατρίδων και του υπόδουλου Ελληνισμού).

Εναντίοντου Εθνοκοινωνισμού, καταφέ- ρονται αμφότεροι οι φορείς των υλιστικών- διεθνιστικών ιδεολογικών νεφελωμάτων, τόσο του κομμουνισμού-αριστεράς, όσο και της πλουτοδημοκρατικής δεξιάς, συχνό­τατα μάλιστα συνεργάζονται οι δύο πόλοι, όταν κατανοήσουν ότι κινδυνεύει ο γεννή- τοράς τους σιωνισμός. Μην λησμονούμε ότι όταν το 1918 19 λιμοκτονούσε η κομ­μουνιστική ΕΣΣΔ και ο μαρξισμός οδηγείτο σε καθεστωτική κατάρρευση, ήταν αυτές οι καπιταλιστικές ΗΠΑ που τις απέστειλαν απρόσμενη δωρεάν βοήθεια, συντηρώντας το κομμουνιοτικό σύστημα.

H στήριξη επαναλήφθηκε, όταντο 1941 οι ΗΠΑ έστειλαν εκατομμύρια τόνους βοή­θεια και άπειρες νηοπομπές με εφόδια, στην κομμουνιστική Ρωσία, μόλις ο Χίτλερ διενήργησε την εκστρατεία κατά του μπολ- σεβικισμού, το 1941, συντηρώντας και πάλι το μαρξιστικό καθεστώς. Αντίστοιχα, το 1945, δεξιοί και αριστεροί, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, «μοίρασαν» από κοινού τον κόσμο στην Γιάλ- τα, αποδεικνύοντας ότι πέρα από το τεχνη­τό και φαινομενικό «διαίρει και βασίλευε», αποτελούν τις δύο διαφορετικές όψεις του ιδίου σιωνιστικού νομίσματος.

Σήμερα, καπιταλισμός και κομμουνισμός, εξακολουθούν από κοινού να εχθρεύονται και να πολεμούν τον Εθνικοσοσιαλισμό,

καθ' ότι αμφότερα τα συστήματα απεργάζο­νται την παγκοσμιοποίηση, με τη μόνη δια­φορά ότι οι μεν καπιταλιστές προσβλέπουν στην παγκοσμιοποιημένη ελεύθερη αγορά, ενώ οι μαρξιστές στην παγκοσμιοποίηση προλεταριακού τύπου. Αμφότεροι πάντως αντιστρατεύονται Πατρίδα, Παράδοση, Ιδανικά, Προαιώνιες αξίες, 'Εθνος και Φυλή και όντας παράγωγα της ιδίας σιωνιστικής μήτρας, πολεμούν λυσσαλέα ό,τι αξία σχετί­ζεται με αυτά τα υψηλά ιδεώδη.

48

Page 50: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ, O ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ TOY ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Σε αυτή την φοβερή ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση των δυνάμεων της Παραδόσεως που εκπροσωπεί

και ενσαρκώνει ο Εθνοκοινωνισμός, εναντί­ον των αποσταθεροποιητικών δυνάμεων του διεθνισμού και της παρακμής, που εκπροσωπεί ο σιωνογενής φιλελευθερομαρ- ξισμός, ρόλο δούρειου ίππου και «πέμπτης φάλλαγγος» διαδραματίζει η ακροδεξιά. H πατριδοκαπηλική ακροδεξιά που ενώ λεκτι­κά εμμένει στην υποστήριξη του τριπτύχου «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», τύποις τα ευνοεί, επί της ουσίας απεργάζεται τα ενάντια (τουλάχιστον η ηγεσία της, διότι οι οπαδοί της βαυκαλίζονται ότι πολεμούν για την Πατρίδα). H ακροδεξιά, που στην ιστορική της πορεία ταυτίσθηκε με τα συμ­φέροντα της Αγγλίας καί αργότερα της Αμερικής, ήταν εκείνη που προσέδεσε τη χώρα μας στο άρμα του αγγλικού αρχικά και αργότερα του αμερικανικού παράγο­ντα, ταυτιζόμενη με την ξενοκρατία. H αγγλοκρατία συνήπτε τα λεγόμενα δάνεια του Αγώνα, με εξοντωτικούς όρους από αγγλοεβραίους, υποθηκεύοντας τις εθνι­κές γαίες, φέρνοντας τοποτηρητές τους Κόχραν, Τσωρτς κ.ο.κ,, δολοφονώντας τον Καράίσκάκη, μεγάλη προοτάτιδα η Αγγλία. H αγγλοκρατία δια του αγγλόδουλου αντι­βασιλέα Αρμασμπεργκ φυλάκιζε την ψυχή της Επαναστάσεως, τον Θ. Κολοκοτρώνη, επαίνους στην Αγγλία. H αγγλοκρατία δολο­φονούσε τον Καποδίστρια γιατί ήθελε αδέ­σμευτο και ισχυρό ελεύθερο Ελληνικό Κρά­τος, ζήτω της Αγγλίας.

H αγγλοκρατία έδιωχνε τον Όθωνα, γιατί συνεπαρμένος από τα μεγαλοϊδεατικά οράματα ήθελε να δει μία μεγάλη, ανεξάρ­τητη Ελλάδα, μεγάλη σύμμαχος η Αγγλία. H αγγλοκρατία απέκλειε τον Πειραιά για τα Πατσιφικά, το 1853-4 επιβάλλοντας διετή κατοχή, τιμή στην Αγγλία. H αγγλοκρατία αποβίβαζε στρατό στην Ελλάδα και απέ­κλειε λιμάνια κατά τον A' Βαλκανικό Πόλε­μο, επιφέροντας τον εθνικό διχασμό, μεγά­λη σύμμαχος η Αγγλία.

H αγγλοκρατία ενίσχυε τον Κεμάλ για να θάψει το όραμα της Μεγάλης Ιδέας, πιστή φίλη η Αγγλία. H αγγλοκρατία μας ενέπλεκε στον B' Παγκόσμιο Πόλεμο, δολοφονώντας παράλληλα τον I. Μεταξά, που αποτελούσε και εγγύηση της γερμανικής ουδετερότη- τος, εύγε της Αγγλίας. H Αγγλία, ενίσχυε το ΕΑΜ-ΕΑΑΣ με όπλα και λίρες, για να αποδε- κατίσει το έθνος μεταπολεμικά, εν γνώσει

της, φθάνοντας στο σημείο να «βγάλει απ’ τη μέση» ακόμη καιτον Αμερικανό πράκτορα Πολκ, όταν ανακάλυψε ότι οι κομμουνιστές εξοπλίζονταν από τους Βρετανούς, ζήτω της Αγγλίας. H Αγγλία φυλάκιζε τους εθνι- κόφρονες αξιωματικούς μας στην Αφρική, ζήτω της Αγγλίας. H Αγγλία βομβάρδιζε τον Πειραιά, το 1944, με θύματα χιλιάδες αμάχους, συγχαρητήρια της Αγγλίας. H Αγγλία μας αφαιρούσε την Βόρειο Ήπειρο, δείχνοντας πόσο υποκριτικά θεωρούσε ότι «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», χαίρε Αγγλία. H Αγγλοκρατία έστηνε αγχόνες στην Κύπρο με τον φονιά Χάρτιγκ, αφού πρώτα είχε αιματοκυλίσει την Ελλάδα με τον τοποτηρητή της Σκόμπυ, ζήτω και πάλι της Αγγλίας. H Αγγλία μας ταπείνωνε διαρ- κώς, καθιστάμενη εγγυήτρια της ανεξαρτη­σίας της Κύπρου, μαχαιρώνοντας πισώπλα- τα τον αγώνα της EOKA που δόθηκε για ένωση της Κύπρου με τον εθνικό κορμό, αποθέωση της Αγγλίας. H Αγγλία πρόδιδε την Ελλάδα στην Κύπρο το 1974, από κοι­νού με τις ΗΠΑ, στο απυρόβλητο η Αγγλία.

Εξώφυλλο του ηεριοδίκού της EON «H

Νεολαία».

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 51: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Εξώφυλλο του περιοδικού της EON «H Νεολαία».Στο περιοδικό αυτό αρθρογράφησαν πολλοί που στη συνέχεια υποδύονταν τους δημοκράτες.

Αυτή την Αγγλοκρατία που διαδραμάτισε θανάσιμο ρόλο στα ελληνικά πράγματα, υπηρέτησε τυφλά και με δουλική προσήλω­ση, η ακροδεξιά.

H Αγγλία το 1947 παρέδιδε τη σκυτά­λη της αποικιοκρατίας όσον αφορά την Ελλάδα στις ΗΠΑ, και πάλι εύγε της πιστής συμμάχου Αγγλίας. Oi ΗΠΑ σκλάβωσαντον τόπο με τον ασφυκτικό έλεγχο ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού, αυτοί αναφωνού­σαν «Στρατηγέ Βαν Φλητ, ιδού ο Στρατός σας», εξευτελίζοντας κάθε έννοια υποτυπώ­δους αξιοπρέπειας. Αυτή είναι μία συνοπτι­κή πορεία της ακροδεξιάς, όσον αφορά την Ελλάδα, ως υποτακτικού των συμφερόντων των ΗΠΑ και της Αγγλίας, ως πιστού χειρο­κροτητή του ΝΑΤΟ, της 21ης Απριλίου, της βασιλείας, του ιουδαιοχριστιανισμού, του Ισραήλ.

H ακροδεξιά σήμερα υπεραμύνεται των ΗΠΑ, προφανώς εννοώντας την πρώτη πτυ­χή του ιστορικού της τριπτύχου, την αναφο­ρά στην Πατρίδα, ως φέουδο ή επαρχία των ΗΠΑ. Πατρίς μας λοιπόν η «μεγάλη μητέρα

Αμερική». Υπεραμύνεται του NATO και των ΗΠΑ, μη τολμώντας ούτε καν να ψελίσει ότι οι ΗΠΑ ενίσχυσαν τον UCK, έδωσαν «σάρκα και οστά» στο κρατικό έκτρωμα των Σκοπί- ων, αναιρούν πλήρως κάθε έννοια εθνικής μας αυθυπαρξίας, ελέγχουν απόλυτα τις ένοπλες δυνάμεις και τις μυστικές υπηρε­σίες της χώρας, και δι' αυτών και την πολι­τική ζωή, καθηλώνοντας κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια απεγκλωβισμού από το τέλμα της ξενοκρατίας, οι ΗΠΑ στηρίζουν την Τουρκία και της έδωσαν την δυνατότητα το 1974 να καταλάβει το 40% της Κύπρου, και άλλα πολλά. H ακροδεξιά υπεραμύνεται της βασιλείας, μιλώντας νοσταλγικά για τον Κωνσταντίνο, όταν ο τελευταίος ζει ως βαθύπλουτος Κροίσος στο Λονδίνο, όταν ο βασιλιάς Παύλος εγκαθίδρυσε με Β.Δ. την μασονία στην Ελλάδα, όταν ο Γεώργιος ο B' έπαιξε με αισχρό τρόπο το παιχνίδι των Άγγλων στην Ελλάδα, οδηγώντας την σε πολεμική και εθνική τραγωδία, όταν ο Κων­σταντίνος πάντρεψε τον γιο του, διάδοχο Παύλο με την εβραία τρισεκατομμυριούχο Μ. Σαντάλ, όταν η αδελφή του, βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας, είναι μέλος της σιω- νιστικής Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, όταν οι απανταχού της γης εστεμμένοι, υπηρετούν την μασονία και τον σιωνισμό. Είναι ψέμ- ματα όλα αυτά; Oi διάφοροι «ιστορικοί» βασιλόφρονες έχουν κάτι να αντιτείνουν σε όλα αυτά; Από τους βασιλείς-ηγέτες τύπου Κόδρου, Λεωνίδα, Κωνσταντίνου Παλαιολό- γου, ακόμη και Κωνσταντίνου Στρατηλάτη, οι σύγχρονοι «βασιλείς», θλιβερά απομει- νάρια των εξωτερικών τύπων και της επιφα­νειακής λάμψεως μίας άλλης νοσταλγικής εποχής, απέχουν παρασάγγες... Φυσικά, όλα αυτά, δεν τα είπαν αυτά στους αγνούς βασιλόφρονες που θεωρούν τον Κωνστα­ντίνο Ντεγκρέτσια, κάτι ανάμεσα σε Κων­σταντίνο Παλαιολόγο και Θεόδωρο Κολοκο- τρώνη, έλα όμως που εκείνος αντί να φορά την στολή του προγόνου του Κωνσταντίνου IB', ευρισκόμενος στο μέτωπο, προτιμά να κυκλοφορεί στους κοσμικούς κύκλους του Λονδίνου με τα πανάκριβα σμόκιν του...

H 21η Απριλίου, πέραν του ότι κατέστη- σετο Κεντρικό Ισραηλητικό Συμβούλιο Νομι­κό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, θεωρούσε το Ισραήλ ως το ισχυρό ανάχωμα του αντικομμουνισμού στην Ανατολή. Στήριξε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ενώ επέδειξε απροθυ­μία να καθαρίσει την χώρα από την κόπρο του Αυγείου, αντιθέτως «φυγάδευσε» τους εθνοπροδότες πολιτικούς στο εξωτερικό, ένιοι μάλιστα εκ των οποίων ελάμβαναν και επιδόματα (λ.χ. Καραμανλής στο Παρίσι).

50

Page 52: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Κατέρρευσε εν μέσω εσωτερικών τριβών και αποσταθεροποιήσεων, θεωρώντας τον Εθνοκοινωνισμό εχθρικό για τα συμφέρο­ντα του «δυτικού κόσμου». O ισχυρός παρά­γων του Κ.Ι.Σ. I. Λόβιγγερ, μπαινόβγαινε στα γραφεία των ισχυρών ανδρών του ακροδεξιού καθεστώτος, από τον Παπα- δόπουλο μέχρι όποιον επιθυμούσε, ενώ η μασονία μακροημέρευε επ' αγαθώ βεβαίως της αντικομμουνιστικής σταυροφορίας. 'Αλ­λωστε, στην λειτουργία και στην προσφορά της, είχε επενδύσει η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ, στέλνοντας γενναία οικονομική βοή­θεια για την ανέγερση του τεκτονικού μεγά­ρου και την ποδηγέτηση του τεκτονισμού οτην γραμμή των ΗΠΑ. H ακροδεξιά λοιπόν ταύτισε την έννοια της Πατρίδας με εκείνη του προτεκτοράτου αρχικά της Αγγλίας, και στη συνέχεια της Αμερικής και του Ισραήλ.

Στη συνέχεια, το τρίπτυχο της ακρο­δεξιάς, εμπεριείχε τον όρο «Θρησκεία».Ποιά θρησκεία όμως; Ελλάς-Ελλήνων-Χρι- στιανών, διεκήρυττε η 21η Απριλίου. Ελλάς- Ελλήνων όμως με προπάτορες Αβραάμ,Ισαάκ, με Αγίες Σιών, με Παλαιές Διαθήκες κ.ο.κ. δεν συμβιβάζεται. 'H Ελλάς Ελλήνων, ή μη-Ελλάς Χριστιανών. Θρησκεία της ακρο­δεξιάς λοιπόν ο Ιουδαιοχριστιανισμός, ενώ η πατρώα θρησκεία των προγόνων μας, αποτελούσε, σύμφωνα με τους ακροδε- ξιούς Καντιώτη κ.λπ., προϊόν σατανισμού και πλάνης! Συναγωγές και στοές από κοι­νού με εκκλησίες σε αγαστή λειτουργία, ενώ οι ναοί των προγόνων μας συντριμμένοι και ο Εθνοκοινωνισμός υπό διωγμόν, θαυμά­στε την Ελλάδα των «Ελλήνων Χριστιανών», ή μήπως είναι ψέματα; Τελικά, το καθεστώς αυτό ήταντόσο σάπιο, ώστε αυτοανετράπη, γεγονός πρωτοφανές για «επαναστατική κυβέρνηση» χωρίς να πέσει ούτε μία τουφε- κιά υπερασπίσεώς του! 'Οσο για τον τελευ­ταίο όρο «Οικογένεια», η αστική υποκρισία της συζύγου και ερωμένης, της παλλακίδας και της πόρνης πλάϊ στην νόμιμη σύζυγο, στην αποκορύφωσή της, ωστόσο την Κυρια­κή ευσέβεια και εκκλησία! Oi ελληνικέςταινί- ες της εποχής, όπως αυτή με τον Αυλωνίτη που εξέφραζε το «Πνεύμα και Ηθική» ή τον κ. Πρόεδρο «Φιλανθρωπικών Σωματείων», αποτυπώνουν πλήρως τα ήθη...

H ακροδεξιά αυτή, η ακροδεξιά του Χριστόδουλου που αποκηρύσσει τον Εθνι­κισμό και τον Εθνοφυλετισμό ως «Αίρεση», αλλά ποτέ τον σιωνισμό, η ακροδεξιά που τρέχει στις συναγωγές και στις τελετές των σιωνιστών, ενώ υβρίζει τον Αδόλφο Χίτλερ και τους μαχητές της Ευρωπαϊκής Ελευ­θερίας, η ακροδεξιά που σήμερα συντάσ­

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

σεται με τη ΝΔ, είναι ο αμείλικτος εχθρός του Εθνοκοινωνισμού! H πατριδοκαπηλική ακροδεξιά και δεξιά εν γένει, προσάπτει στον Εθνοκοινωνισμό, για να τον σπιλώσει, σκόπιμα, κάποιες πράξεις του Γερμανικού Στρατού του 1941-44, για να προϊδεάσει αρνητικά και να φορτίσει συναισθηματικά τους αγαθούς πατριώτες, ώστε να απορρί- ψουν τον Εθνοκοινωνισμό.

Μιλούν για γερμανούς εγκληματίες, με αφορμή κάποιες εκτελέσεις που πραγματο­ποίησε ο γερμανικός στρατός και που είχαν τον χαρακτήρα αντιποίνων, ενώ την ίδια στιγ­μή παραβλέπουν σκόπιμα, τα μακραίωνα και εκτεταμένα εγκλήματα που διέπραξαν οι Τούρκοι στην Ελλάδα. Πώς τα ξεχνούν; Ma στηρίζοντας φυσικά τη ΝΔ, όπως πράτ­τει ο Καρατζαφέρης σήμερα, ξεχνώντας ότι την ίδια στιγμή αυτοί οι πολιτικοί που στηρί­ζουν, κάνουντα αδύνατα-δυνατά με κουμπα­ριές, με υποχωρήσεις, με ταπεινώσεις και εξευτελισμούς, να εισάγουν την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση προκειμένου να καταστήσουν τους Τούρκους «αδελφούς» μας... Συνεργασία με τη ΝΔ δεν προαναγγέ- λει ο Καρατζαφέρης; Στήριξη στην Ντορού- λα και στους υποψηφίους της ΝΔ στους μεγάλους δήμους δεν παρείχε ο ΛΑΟΣ; Δεν τάσσονται υπέρ της «ελληνοτουρκικής φιλίας» όλοι αυτοί τους οποίους στήριξε ο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη; Δεν τους ενοχλεί λοιπόν η κάμηλος και τους ενοχλεί

O Μεταξάς αν και εμφανιζόταν ως ο

ισχυρός άνδρας του καθεστώτος της 4ης Auyoiiam υ, την

κατάσταση στην Ελλάδα, ουσιαστικά

την ήλεγχε ο άνθρωπος τωνΆγγλων, βασιλιάς

Γεώργιος B'.

Page 53: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

O X. Χίμμλερ με επιτελείς του, παρατηρούν πηγάδι στο Ερέχθειο με θαλάσσιο νερό, το οποίο κατέληγε στο Φάληρο. Κατά τη μυθολογική παράδοση, το πηγάδι αυτό ανοίχθηκε από χτύπημα της τρίαινας του Ποσειδώνα στον βράχο, κατά τη διεκδίκηση της Αθήνας από τη θεά της Σοφίας.

Βερολίνο, το μνημείο των πεσόντων αγωνιστών. Διακρίνεται η δωρική λιτότητά του.

o κώνωπας; Πώς στηρίζουν εκείνους που θέλουν να δώσουν συγχωροχάρτι στους εγκληματίες Τούρκους και να διαγράψουν την Ποντιακή Γενοκτονία, την Μικρασιατική Καταστροφή, την Κυπριακή Τραγωδία, το παιδομάζωμα και τις σφαγές 4 και πλέον αιώνων, που στοίχισαν στο έθνος μας εκα­τομμύρια νεκρούς, παρουσιάζοντας τους φονιάδες Τούρκους τώρα ως αδέλφια μας, και από την άλλη διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για 2-3 χιλιάδες εκτελεσθέντες από τους Γερμανούς; Oi ίδιοι δεν στηρίζουν τον Κάρολο Παπούλια που ως Υπουργός Εξωτε­ρικών το 1986 ήρε την εμπόλεμο κατάστα­ση με την Αλβανία;

Oi ίδιοι δεν στηρίζουν τη ΝΔ και δεν δίνουν άλλοθι στο κόμμα αυτό των «εθνικο- φρόνων» που έχει διαγράψει από την ιστο­ρία τα εγκλήματα των Τουρκαλβανών και

τις βλέψεις των Αλβανών κατά της χώρας μας, ανοίγοντας τις πύλες της στην αλβα­νική μαφία, όταν είναι γνωστό ότι ακόμη και σήμερα οι αλβανοί διεκδικούν Ήπειρο και Θεσπρωτία; Πώς κατηγορούν τους Γερ­μανούς για εγκλήματα, (που εάν και εφ' όσον διεπράχθησαν εν ψυχρώ και εμείς τα καταδικάζουμε), και από την άλλη πλευρά δίνουν άλλοθι, παράσημα, συντάξεις και ηρωϊκές-αγωνιστικές περγαμηνές στους εγκληματίες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που απεπειρά- θησαν να διχοτομήσουν την Ελλάδα, που με το παιδομάζωμα, τις εκτελέσεις, τους προ- πηλακισμούς, τα παιδομαζώματα ρήμαξαν την χώρα; Όσοι εκτελέσθηκαν από τους Γερμανούς την περίοδο 1941-44, δολοφό­νησε μόνο το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην Αθήνα, από αμάχους, κατά την περίοδο των Δεκεμ­βριανών. Και οι δολοφόνοι υποτίθεται ότι ήταν Έλληνες, αδέλφια μας, γεγονός που καθιστά τα εγκλήματά τους ακόμη πιο ειδε­χθή, οι Γερμανοί ήταν στρατός κατοχής, τα αδέλφια μας οι κομμουνιστές όμως... Καλοί λοιπόν οι Τούρκοι, καλοί οι Αλβανοί, καλοί οι κομμουνιστές, μόνοι οι Γερμανοί χιτλερο- φασίστες έσφαξαν... Ma και αυτοί ακόμη οι παράγοντες του Γ Ράϊχ, είτε επιστημονικοί, είτε στρατιωτικοί, οι οποίοι μεταπολεμικά δέχθηκαν ή εξαναγκάσθηκαν να εργασθούν για τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, μετεβλήθησαν σε «αγγέλους κυρίου», ενώ αν αρνούνταν, θα σάπιζαν στις φυλακές ή θα εκτελούνταν ως ειδεχθείς εγκληματίες. Ακόμη και στην Ελλά­δα, τα Τάγματα Ασφαλείας που διοίκούνταν από τα αστυνομικά Ές-Ές, μόλις άλλαξαν στρατόπεδο, ξαφνικά όλοι ξέχασαν τον ρόλο τους ως συνεργάτες των Γερμανών και αναβαπτίσθηκαν σε «μαχητές της Πατρί­δας». Έχετε αναρωτηθεί γιατί άραγε σκό­πιμα ταυτίζουν τον έχοντα ελληνικές ρίζες Εθνοκοινωνισμό, τοπικά και χρονικά με το Γ Ράϊχ, ενώ προϋπήρξε χιλιάδες χρόνων αυτού και υπάρχει και μετά από αυτό το καθεστώς; Αναλογικά, γιατί δεν ταυτίζουν τον κομμουνισμό με τον αιμοσταγή Στάλιν και τον φιλελευθερισμό με τον εγκληματία Ρούσβελτ;

O Στρατηγός των μαχίμων Ές-Ές Λεόν Ντεγκρέλλ, βιώνοντας κατά την διάρκεια του B' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και μετα­πολεμικά κυρίως, τον ρόλο της ακροδεξιάς, είχε προφητικά διακηρύξει; «Προσοχή στην Ακροδεξιά. H Ακροδεξιά είναι mo επικίνδυνη από την αριστερά, είναι ένας εχθρός που έχει το προσωπείο του φίλου, είναι ένας εχθρός ενάντια σε ό,τι πιστεύουμε». O δε I. Γκαίμπελς, αναφερόμενος στον ρόλο της ακροδεξιάς, όπως εκφραζόταν διατων ανω-

52

Page 54: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Tt*lei>m:* ('-toh;t'!i.V. J

AlU enl Uan 27 'N ov;- ib3r 1926

Antor .i l» ‘2 7 . · N »

t C'

2luiu*5rti<ui ?Ιιηι/ /V ^ C ^n*$. 2 8..WV.1836 ?

~»-3nt. ~T~Tki.''f l.SO

&CpCUuC ·e.U2_aos_2ZZU*-

/ t hCK*3^4e3ci,luss an Tel.v/

Γερμανικό έγγραφο, της προπολεμικής

περιόδου, αναφερόμενο στη σύναψη συμφωνίας περί αντικομμουνιστίκής

συνεργασίας ανάμεσα στην Ελληνική Ασφάλεια

και στην Γκεστάπο.Kfibe b i U t 3 I n h a l t P o s t c h i f f r e s yo* 2 8 .0 k to b o r

e r n s u t e i n c s h s n d ' e i t M in is te rp rB s ld e R t Metoxas

b s sp ro o h en . E r l s t ' d a i i t einverstOTid2n , d a s s

e i a C astapo s i t g r l e c h l s e h e a P o l i i e i s i n l s t e r

eehon j e t z t Verbindung on K a c h r i c h t 9nBustauceh

flb2r Abu=hr b o l s e h s a i s t i s c l i e r U s t r l e b e a u f n i t t t .

Die ff lr dsn l l . D e z s s b s r i n A u s s i c h t fier.or.car.e

Konforens b a t K i n i s t s r p r S s i d a n t ^ u / . -e inan ep&lere.

h o u t s noeh n i c h t f a s t z u s e t z e n d o n Z e i tp u n k t zu

v o r l s g e n ,d a g r i e c h i s c h a p o l i t i s c h s P o l i z s l e r s t

JL Aufbau b o e r i f f s n ' a e i . Eobald d i e s e r b ee r .de t ,

» ”r d 2 e r o u f Afieale0 s r .h e i t zurttcMtocKon.

Erbucb

Συγχαρητήριο τηλεγράφημα

Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών

Μακεδονίας-Θράκης για την εκλογική επιτυχία του

A. χίτλερ.

ll5QZOilM!ITIKON ΚΟΒΜί;tblK£AONI*i*®PAKHX

t,mON λΡΧΗΓΕΙβΝ &ΡΛΜΑΣ ^ v e irjj. ? 2 f a w B ^

Έ * &ράμ4 τ £ Λ 8 * M v * o e p i* b . l9 3 5 '^

'Βξ,βχώ^ΛΤβν J^>4&&p*v.» . j>i Γ ε ρ μ Λ ν ι χ ^ &T)uoxfei%tcK * * t *Α * χ η .γ · *Γ ε ρ

* Β ά £ * χ κ . 'Α δ ίλ φ ο ^ Χ ^ τ λ ε ρ -

■—Bmhi*i*^i^to&,jLv/.,K O M S * *PX H PK - / . 1 ^ 1 ¾ ^EKKHfftI (

'£ * * XV X t p ί φ * * ί -6«υμΛαχ5ςιΛχ6ροφάΐ*ο λ έ μ ϊρ β ς έχ λ ο γ ιχη ς

Μίχης &*·ΰ Γ ερ μ *ν ιχ · ΰ 2 *U p , χ£ * M c X ^ t x i v 'E 9 y ix J0 j * r t t f A t 0 x t x i v

χαμμ* Μ »χεδ«νί*ς-βρ< ίλ7κ.χτΚ ‘ Ελλάδος εφ χεχα ι ε / ς δμ2ς fc** χ· *

£νο·ς·ν fo x * p ix e v Γ ε ρ μ * * ιχ ό ν £4{νχοΰ_ 4χ· ί·υ ήγηοβε ί * « ς £ δ -

ν ισ χ*ς θ ε β ς δϋ»*μύσβ4 χ ρ * χ * ^ > ο ε ι .χ « { κ ρ Μ χ * χ * υ 9 ε ιά * & χβ ό ς έλω

χεέβ ντ fc<; έλ βε ινα υς έχβροός χΰν-^Ε6ρε©μ<ρξ®μ«7·νων τ ΰ ν έλ εη ν ΰ ν

touxw* δονβκΓΐων χηζ, τ ν λ ^ ϋ ο ρ 3 ^ 'ν η ς χρ ιο χ ίΜ Μ ίχης ' tvB $ > a x ix T i^

XC<>.-

τάτων αξιωματικών της Βέρμαχτ, είχε ολίγο προ του τέλους, το 1945, διακηρύξει: «Εάν το 1934 είχαμε εκκαθαρίσει αντί των ταγμά­των εφόδου, τους ανώτατους αξιωματικούς της Βέρμαχτ, τώρα ο πόλεμος θα ήταν νικη­φόρος».

H τραγική όσο και μεγαλειώδης αντίστα­ση των έσχατων υπερασπιστών του Βερο­λίνου και η απόφαση του Αδόλφου Χίτλερ να υποστεί το τίμημα της γενναίας επιλο­γής του, αναδεικνύουν το Βερολίνο του 1945, ως τις Θερμοπύλες του 20ού αιώνα, εκεί όπου η γενναιότητα και η παράδοση αναμετρήθηκαν με την υλική υπεροχή και την δολοφονική διάθεση του διεθνή σιωνι­σμού για παγκόσμια κυριαρχία, επισφραγί­ζει κατά τρόπο τραγικό αλλά απόλυτο τον Ελληνικό χαρακτήρα του Καθεστώτος και κυρίως των Ιδεών που διαχρονικά ο Εθνο- κοινωνισμός πρεσβεύει. Σήμερα, σε μία εποχή απόλυτης σχεδόν σιωνιστικής υλικής κυριαρχίας και πρωτοφανούς δουλοπρέ- πειας, ο Εθνοκοινωνισμός βρίσκεται υπό πρωτοφανή και ανηλεή διωγμό.

O σιωνισμός, γνωρίζει καλά γιατί τον διώκει, φοβάται την αναζωπύρωση, έχει επίγνωση του γεγονότος ότι η ιστορία είναι κυκλική και τα πάντα ρει. Τρέμει στην ιδέα ότι οι άφθαρτες Ιδέες του Εθνοκοινωνισμού θάρθει μέρα που θα καταλάβουν το βάθρο που τους αξίζει, και τότε, θα αναδυθεί μία αληθινά νέα τάξη πραγμάτων, στην οποία η παγκοσμιοποίηση, η διαφθορά και η αντιστροφή της φύσης και της παράδοσης, δεν θα έχουν πλέον καμία θέση...

I. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ Oi τοίχοι έπεσαν, οι ψυχές μας όμως όχι, (Βερολίνο 1945).

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAl APXAlA E A A A ii

Page 55: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Ol ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ TOY ΕΘΝΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΥ

Ol

ΚάθεΕθνικοσοσιαλιστική τελετή, αποτελούσε μια μορφή επικοινωνίας με την φυλετική ψυχή.

πως ο Βίνκελμαν ανακάλυπτε προ 12 αιώνων την ευγενή απλότητα και το ήρεμο μεγαλείο ως τους δύο

καθοριστικούς παράγοντες που συνέβαλαν στην ανωτερότητα της Ελληνικής Τέχνης, πανομοιότυπα, ο Μπρέκερ, ο Τόρακ και άλλοι εμπνευσμένοι εθνικοσοσιαλιστές καλ­λιτέχνες, αντλούσαν από την ανεξάντλητη ελληνική παράδοση στοιχεία, αναβιώνοντας τον κλασικισμό στην πλέον ηρωϊκή του εκδο­χή και προοπτική.

To 1829 ιδρύεται εν Αθήναις το Γερμανι- κό Αρχαιολογικό Ίδρυμα, το οποίο αναλαμ­βάνει να φέρει σε πέρας τις ανασκαφικές έρευνες στην Ολυμπία, στο ιερό αυτό τέμε­νος του Ελληνισμού, όπου πραγματώθηκε η επιταγή «νους υγιής εν σώματι υγιή», δηλα­δή η σμίλευση του σώματος, συναρτόμενη προς το ακόνισματου πνεύματος, ή αλλέως η σωματική ενδυνάμωση και υγεία ως προϋ­πόθεση και συνάρτηση για την πνευματική ισορροπία.

Μία αρχή η οποία θα έβρισκε, κατά τα πρότυπα της ελληνικής αρχαιότητας, την εκ νέου εφαρμογή της, στο Γ Ράίχ. Λίγες

δεκαετίες αργότερα, ο J. Jangbehn θα υπέβαλε το 1880 την αρχαιολογική του δια­τριβή στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, η οποία διανπνεόταν από την αναγκαιότητα δημιουργίας ενός Πολιτισμού εδραζόμενου στη σύζευξη του Γερμανισμού με τις ατό­φιες ελληνικές αξίες του Πολέμου και της Ηρωϊκής Τέχνης.

Tov ίδιο αιώνα, ο βαθειά ελληνολάτρης βασιλιάς Όθωνας, τον οποίο η ξενοκρατία- αγγλοκρατία εκθρόνισε και εξεδίωξε διότι μόλις ενηλικιώθηκε και απηλλάγη από την καταστρεπτική επίβλεψη του αγγλόδουλου αντιβασιλέα Άρμανσμπεργκ θέλησε να απο- τινάξει την δαμόκλειο σπάθη των δανείων που έπνιγαν την Ελλάδα και να υλοποιήσει το πνεύμα της Μεγάλης του Ελληνισμού Ιδέας, κατέβαλλε άοκνες προσπάθειες για την επανελλήνιση του τόπου και του λαού, επανασυνδέοντάς τον με το αρχαίο παρελ­θόν δια της εκμαθήσεως της αρχαιοελληνι­κής γλώσσης και της ιστορίας των ενδόξων εποχών. Είναι αυτός ο βασιλεύς που πέθανε στο Μόναχο, φορώντας την ελληνική φου­στανέλα, αρνούμενος να αποκηρύξειτα ιδε-

54

Page 56: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ώδη του Ελληνισμού, ακόμη και όταν ο ελλα- δικός όχλος, τόσο βαθειά τον πλήγωσε...

Διαπιστώνουμε λοιπόν, μεσούντος του 19ου αιώνος, να διαμορφώνονται δύο κυρί­αρχα ρεύματα: To ένα εκπροσωπείται από τους Γάλλους, βαθειά διαποτισμένο από τον σιωνιστικό διεθνισμό και το άλλο από τους Γερμανούς, άμεσα σχετιζόμενο προς τις Ελληνικές Αξίες και Ιδέες. O συνδετικός κρίκος της ελληνικής ηρωϊκής αρχαιότητας με την γερμανική πολεμική εποποϊία (τευ- τονισμός), θα χαλκευθεί από τον Ριχάρδο Βόγκνερ, τον ελληνολάτρη μουσουργό, τον αναβιωτή της αρχαίας τραγωδίας, που δια- πνεόμενος από έκδηλα αντιοχλοκρατικά και αντισιωνιστικά αισθήματα, συνέβαλε στην επάνοδο στις ελληνικές αισθητικές αξίες στον τομέα της μουσικής και ευρύτερα της τέχνης. Στην διάρκεια του ίδιου αιώ­να, ο Ερρίκος Σλήμαν, σύζυγος ελληνίδας, εμπνευσμένος από τις ομηρικές αφηγήσεις, έδινε υπόσταση στα έργα του μεγάλου επικού μας ποιητή, ανακαλύπτοντας τις Μυκήνες, την Τίρυνθα, την Τροία και όχι μόνο, εκτινάσσοντας τα χρονικά όρια του Ελληνικού Πολιτισμού, αρκετές χιλιετίες μακρύτερα...

To 1824 ο ιστορικός K. Μύλλερ, παρου­σιάζει στο Μπρεσλάου την μελέτη του «Οι Δωριείς», στην οποία υποστηρίζει την φυλε­τική συνάφεια Λακώνων και Μακεδόνων, δηλαδή των Δωριέων, προς τα γερμανικά φύλα. Επανανακαλύπτοντας την ιστορική πραγματικότητα, λαμβάνοντας ερεθίσματα από τις μελέτες και τα συγγράμματα των Ντρόϋσεν, Κούρτιους, κ.α. φθάνουμε στα­διακά στην Γερμανία του Μεσοπολέμου, όπου παρατηρείται η ανάπτυξη ενός ρεύμα­τος κοινωνιολόγων, ιστορικών, ανθρωπολό­γων, μεταξύ των οποίων διακρίνουμε τον X. Γκύντερ, τον Μπέρβε, τον Σασερβμέϊρ κ. α. οι οποίοι υπεραμύνονται μέσα από τα έργα τους, δια της καταφυγής σε τεκμήρια, της βιολογικής συνάφειας και ανωτερότητας της γερμανικής φυλής, όπως αυτή εκπη- γάζει από την φυλετική συγγένεια με το δωρικό φύλο.

Την ίδια περίοδο, ο διεθνισμός και ο μοντερνισμός, σε αγαστή σύμπνοια με τον σιωνισμό, καταλύουν το εθνικό και κοινω­νικό υπόβαθρο των λαών. Βασισμένοι στις ανθελληνικές διακηρύξεις του Μαρξ, (βλέ­πε Δ. Τσιμπουκίδης, «Οι Κλασικοίτου Μαρ­ξισμού», Αθήνα 1984), που επηρεασμένες από το σιωνιστικό δηλητήριο στρέφονται κατά της αιώνιας ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, μπολσεβίκοι και μηδενιστές διατείνονται ότι η επάνοδος στις αξίες του

H Εθνοκοινωνική γλυπτική, συνιστά το απόσταγμα της φυλετικής ψυχής.

αρχαίου Ελληνισμού αποτελεί «παρά φύση» ενέργεια, υποστηρίζοντας ότι η περίοδος εκείνη αποτελεί ένα «παιδικό στάδιο της ανθρωπότητας», στο οποίο δεν μπορεί να υπάρξει πισωγύρισμα. Και τι προτείνουν;Στη θέση των περικαλλών αγαλμάτων προ­τείνουν τα αισθητικά εκτρώματα του κυβι­σμού, του ντανταϊσμού, του υπερεαλισμού, της αφηρημένης τέχνης, της φυγής από την πραγματικότητα, την λατρευτική αποθέωση του νοσηρού, του διεστραμμένου, του αφύ­σικου, του αποκομμένου από την βιολογική

Χίτλερ και Χίμμλερ. παρακολουθούν στρστιωτυςή παρέλασ-

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAiA ΕΑΑΑΔΑ

Page 57: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

H λεωφόρος υπό τ ας Φιλύρας, την νύκτα.

και εθνική-ιοτορική πραγματικότητα. Συνο­δοιπόροι τους σε αυτό το ξεχαρβάλωμα των πάντων, οι φιλελεύθεροι διεθνιστές και ο σιωνιστής - ενορχηστρωτής του εκφυλι­σμού, τρίβει εκ του παρασκηνίου τα χέρια του για το ανέλπιστο αποτέλεσμα...

Στις αρχές του 1920 βλέπουν την δημο­σιότητα τα εμπνευσμένα έργα του O. Σπέ- γκλερ, μέσα από τα οποία προτείνεται η επιστροφή στις αξίες της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας, στην αριστοκρατική διάρθω- ση της κοινωνίας, στην οργανική αναβίω­ση της ελληνικής-κλασικής αισθητικής και στην φυλετική αφύπνιση για την έναρξη ενός νέου κύκλου ηρωϊκής ακμής. Μέσα σε αυτό το κλίμα και ενώ οι σπαρτακιστές που καθοδηγούνταν από την εβραία Λούξε- μπουργκ είχαν συντριβεί από την αφυπνιζό- μενη αντίδραση των εθνικιστικών Φράϊκορ- πς, γεννιέται το Εθνοκοινωνικό Κίνημα στην Γερμανία, αποφασισμένο να εκφράσει τις ελληνικές αξίες, ή μάλλον να επιδοθεί στην εκπλήρωση ενός μεγαλειώδους οράματος: Στην αναβίωση των Ελληνικών Αρχών, στον 20ο Αιώνα, στην Γέννηση της Νέας Σπάρ­της, crro Βερολίνο, αγκαλιάζοντας ολόκλη­ρη την Λευκή Φυλή, ως θεματοφύλακας του Αρίου Πολιτισμού.

«O 'Αριος είναι ο Προμηθέας της Ανθρω- πότητος. To θείο άστρο του πνεύματος φώτι­ζε πάντοτε το ξεκάθαρο μέτωπό του. Πάντα αυτός άναβε και διατηρούσε τη φωτιά του, που κάτω απ'τη μορφή της γνώσεως φώτιζε πάντοτε τη νύκτα κι αποκάλυπτε τα μυστή­ρια, που επίμονα ήθελαν να κρατήσουν τη

σιωπή τους, δείχνοντας έτσι στον άνθρωπο το δρόμο που έπρεπε να χαράξει για να καταστεί κυρίαρχος πάνω στ' άλλα ζωντανά πλάσματα τούτης της γης. Av εξάλειφαν απ' το πρόσωπο της γης τον 'Apio, ένα βαθύ σκό­τος θα απλωνόταν πάνω της. Για μερικούς αιώνες, ο πολιτισμός που αυτός δημιούργη­σε, θα αντανακλούσε ακόμη αλλά τελικά ο κόσμος θα μεταβαλλόταν σε μία απέραντη έρημο». Χίτλερ, «O Αγών μου».

Για τον ιουδαιοχριστιανισμό η Φύση και ο υπάρχων κόσμος, γνωστός και ως κτι­στός, είναι πεδίο αμαρτωλότητος-εκπεσμού του ανθρώπου από το άκτιστο βασίλειο των Ουρανών, έναν ουτοπικό παράδεισο, και ως εκτούτου είναι απορριπτέος. Ομοίως, απορ- ριπτέα και καταδικαστέα, εν είδει αμαρτω­λής κατάρας, είναι και η Εργασία, καθ' ότι ο Ιεχωβά καταράστηκε τον άνθρωπο, σύμφω­να με τις βιβλικές γραφές, να κερδίζει με ιδρώτα και μόχθο το ψωμίτου. Αντίθετα, για τον Εθνοκοινωνισμό, η Φύση είναι έμψυχη και ιερή, είναι πεδίο εκδηλώσεως των θεί­ων δυνάμεων και πηγή αέανης ζωής και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται, όντας πεδίο απόλυτου σεβασμού.

H δε Εργασία, για τον Εθνοκοινωνι- σμό όχι μόνο δεν αποτελεί «αμαρτία» ή «πάρεργο», αλλά έκφανση Δημιουργίας. O Εθνικοσοσιαλισμός, δεν κατηγοριοποιεί τις εργασίες σε χειρωνακτικές και μη, ούτε θεωρεί καμία υποδεέστερη, αλλά τις κρίνει σύμφωνα με την ποιότητα του επιτελού- μενου έργου και της συμβολής του στις ανάγκες της Λάίκής Κοινότητος. Για τον Εθνοκοινωνισμό, κάθε εργασία πρέπει να καθίσταται αντικείμενο σεβασμού, αντίθετα θα πρέπει να προκαλεί χλεύη και αποτροπια­σμό η αεργία και ο παρασιτισμός. Δηλαδή εναρμονίζεται και εδώ, ο Εθνοκοινωνισμός, με τις αρχαιοελληνικές αντιλήψεις, σύμφω­να με τις οποίες «εργασία ουδέν όνειδος, αεργία δε τ' όνειδος». H αρχή του Οδηγού- Ηγέτη που θεσπίζει ο Χίτλερ, είναι αμιγώς ελληνικής εμπνεύσεως, ανακαλώντας στη μνήμη μας τους ευγενείς-τυράννους που αγωνίζονταν υπέρ των συμφερόντων της Πολιτείας.

«H Πρόοδος και ο πολιτισμός της ανθρω­πότητας δεν είναι καρπός κι αποτέλεσμα της πλειοψηφίας, αλλά εξαρτώνται μοναδικά από το πνεύμα και την ενεργητικότητα της προσωπικότητας. Για να ξαναδώσουμε στο λαό μας τη μεγαλοσύνη και τη δύναμή του, πρέπει πρώτα να εξυψώσουμε την προσωπι­κότητα του αρχηγού και να του αποδώσου­με όλες τις εξουσίες και τα καθήκοντα. Απ’ αυτό το γεγονός και γι αυτόν τον λόγο, το

56

Page 58: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

κίνημά μας είναι αντικοινοβουλευτικό», δια­κηρύσσει ο Αδόλφος Χίτλερ στον «Αγώνα», περιγράφοντας τον Ηγέτη ως έναν δυνα­μικό Προμηθέα, έναν Οδυσσέα με ευφυία και ετοιμότητα, ιδιότητες που τις αναλώνει στον αγώνα υπέρ των ομοφύλων του για ανάταση και εξέλιξη.

Έπειτα ο Εθνικοσοσιαλισμός, σύμφωνα με τις διακηρύξεις των θεμελιωτών του, απο­δέχεται και επιβάλλει την αριοτοκρατική δομή της εξουσίας, όπου ο όρος «αριστο­κρατικός» σχετίζεται με τους άριστους δια- κριθέντες του ξίφους και του πνεύματος, της εργασίας και της ηθικής πειθαρχίας, των ευγενών αγώνων και των ηρωϊκών προ­σπαθειών για την ανάταση του συνόλου, για την προκοπή της Φυλής. Σε μία τέτοια ακριβώς υπηρέτηση των αρχών της Κοινό­τητας και της Πολιτείας, απέβλεπαν πανο­μοιότυπα, χιλιάδες χρόνια πριν, οι νόμοι του Λυκούργου στην Σπάρτη, εμπεδώνοντας τον αληθινό αξιοκρατικό φυλετικό σοσιαλι- σμό-Κοινωνισμό, την υπηρέτηση και προά­σπιση των συμφερόντων του συνόλου.

Στις 11 Δεκεμβρίου 1941, απευθυνόμε­νος στο Ράϊχοταγκ με αφορμή την αναπό­φευκτη πλέον κήρυξη του πολέμου κατά των ΗΠΑ, ο Αδόλφος Χίτλερ τόνιζε: «Διότι κύριοι βουλευτές, τι είναι η Ευρώπη; Δεν υπάρχει γεωγραφικός προσδιορισμός για την ήπειρό μας, υπάρχει μόνο εθνικός και πολιτιστικός προσδιορισμός. To σύνορό της δεν είναι τα Ουράλια, αλλά αυτή η γραμμή nou διαχωρίζει τον δυτικό από τον ανατολι­κό τρόπο ζωής. Υπήρξε κάποια εποχή όπου η Ευρώπη δεν ήταν παρά αυτή η ελληνική νησίδα, στην οποία είχαν προωθηθεί οι βόρειοι λαοί, για να ανάψουν για πρώτη φορά ένα φως, το οποίο από εκείνη τη στιγ­μή, άρχισε αργά αλλά σταθερά να φωτίζει τους ανθρώπους. Kai όταν οι Έλληνες κατόρ­θωσαν να συνθλίψουν την περσική εξάπλω- ση, δεν υπερασπίστηκαν την περιορισμένη στον χώρο ελληνική πατρίδα τους, αλλά έσωσαν αυτήν την αντίληψη nou σήμερα ονο­μάζεται Ευρώπη».

Στο σημείο ωστόσο αυτό, αναδύεται έντονο το καθοριστικό ερώτημα, για κάθε δύσπιστο ερευνητή: H σχέση του Εθνοκοι- νωνισμού, όπως αυτός μορφοποιήθηκε επί Γ Ράίχ, με την Αρχαία Ελλάδα, και ειδικότε­ρα με τα λακωνικά πρότυπα, ήταν ουσιαστι­κή ή επιφανειακού χαρακτήρα; Απάντηση σε αυτό το ερώτημα μας παρέχει ο Δ. Τσι- μπουκίδης στο σύγγραμμα «Αλέξανδρος ο Μακεδών», όπου επιγραμματικά υποστηρί­ζει τα ακόλουθα: «Κεντρική θέση στο σχήμα του Ξενοφώντα -του επιφανούς αυτού λακω-

νιστή συγγραφέα- καταλαμβάνει ο σοφός κυβερνήτης... ενώ η ιδανική προσωπικότητα αποτελεί την βάση της κοσμοθεωρίας αυτού του κλασικού συγγραφέα, ο οποίος ουδέ­ποτε απέκρυψε την αντιπάθειά του προς το δημοκρατικό σύστημα». O ίδιος ο Αριστοτέ­λης (Πολιτικά 1280 β), διεκήρυττε ότι προϋ­πόθεση για την συγκρότηση ευνομούμενης Πολιτείας είναι η συνένωση των συγγενών φυλετικά ομάδων, χάριν αυτάρκους βίου. Παράλληλα, διεκήρυττε (Πολιτικά, 6, 1, 1327 B) την φυλετική ανωτερότητα των Ελλήνων, στοιχείο που τους καθιστά αυτο­δικαίως ικανούς και δικαιωματικά κατάλλη­λους ώστε να άρχουν.

Σε αυτά τα προαιώνια ιχνηλατημένα λοι­πόν μονοπάτια από τους ένθεους σοφούς και ήρωες της φυλής μας πορεύθηκε και ο Εθνικοσοσιαλισμός, μετουσιώνοντας τις αρχές της παραδόσεως σε ζώσα προοπτι­κή. O Υπεράνθρωπος, όπως αυτός προβάλ­λεται τόσο στην εθνικοσοσιαλιστική κοσμο­

O Θωρ, θεός του πολέμου στη βόρεια μυθολογία, υπερνικά τις δυνάμεις του σκότους, ώστε να επικρατήσει το φως.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAJA E V A iA

Page 59: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

θεωρία όσο και στην προϋπάρχουσα αυτής νιτσεϊκή φιλοσοφία, αντλεί το υποστασιακό της έρεισμα από τις φιλοσοφικές διδαχές του Ηρακλείτου και του Εμπεδοκλέους, διεπόμενη από μία καταφανώς αριστοκρα- τική-επιλεκτική θεώρηση, όπως ακριβώς συμπυκνώθηκε στην διακήρυξη του Σωκρά- τους, «Ουκ εν τω πολλώ το ευ».

«Ήταν στην ελληνική γη που δόθηκε η πρώτη μεγάλη και αποφασιστικής σημασίας γιαι τις τύχες του κόσμου μάχη, μάχη μετα­ξύ των φυλετικών αξιών, η οποία τιμήθηκε με τη νίκη του βορείου ιδεώδους. Από τότε, ο άνθρωπος πρέπει να ζει με βάση το φως της ημέρας και της ίδιας της ζωής. Oi νόμοι του φωτός και του ουρανού είναι το πνεύμα και η ουσία του πατέρα και σ' αυτές οφείλε- ται η γέννηση αυτού που εννοούμε με τον όρο Ελληνικός Πολιτισμός και που είναι η πιο λαμπρή κληρονομιά που μας άφησε η αρχαιότητα» επισημαίνει στον «Μύθο του 20ου Αιώνος» ο Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ταυ­τίζοντας βόρειο ιδεώδες, ελληνικότητα και πολιτισμό.

H ελληνική αρχιτεκτονική εξαίρεται και αποτελεί το ιδεατό πρότυπο στο Γ Ράϊχ. O Χίτλερ, ενθυμούμενος την θέατου Αυστρια­

κού Κοινοβουλίου, θυμάται και καταγράφει στον Αγώνα τις εντυπώσεις που του προ- κάλεσε: «Και μόνο η αρχιτεκτονική, σου προκαλούσε θαυμασμό: Είχα μπροστά μου το υπέροχο ελληνικό στοιχείο, εδώ στην Γερμανική γη». Εξαίρετο δείγμα της Εθνικο- σοσιαλιοτικής τέχνης και συνάμα μία απτή απόδειξη της άμεσης εμπνεύσεώς της από την αρχαία ελληνική τέχνη, αποτελεί πέραν των αμέτρητων ελληνοπρεπών αγαλμάτων, το γλυπτικό σύμπλεγμα που σμίλεψε ο I. Τόρακ, για την επίστεψη του Πεδίου του Αρεως της Νυρεμβέργης, μία γλυπτική παράσταση την οποία ενεπνεύσθη εμφα- νώς από τις ηρωϊκού χαρακτήρα συνθέσεις που κοσμούσαν τα αετώματα των αρχαίων ελληνικών ναών.

«Μέσα σε μερικές δεκάδες χρόνια ολό­κληρη η Ασία θα μπορούσε να ονομάσει δικό της έναν πολιτισμό που η θεμελιακή του βάση έθεσε το ελληνικό πνεύμα και η γερμανική τεχνική» υποστηρίζει στον «Αγώ­να» ο Αδόλφος Χίτλερ. «Πρέπει να διαφυλά- ξουμε σε όλη του την ομορφιά, το ελληνικό ιδεώδες του Πολιτισμού». Πρόκειται για δηλώσεις, δίχως άλλο, από τις οποίες συνά­γεται η βαθειά επίδραση του ελληνικού

O Χίτλερ σε κάθε του δημόσια εμφάνιση γινόταν αντικείμενο έντονων λατρευτικών εκδηλώσεων από τα πλήθη.

Page 60: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

πολιτισμού στην κοσμοθεωρητική αντίλη­ψη του Εθνικοσοσιαλισμού, όπως ακριβώς εκφράζονται από τον ηγέτη του Γ Ράϊχ. H βαθειά αυτή σχέση Ελληνισμού-Εθνικοσο- σιαλισμού, αποτυπώνεται χαρακτηριστικά με συμβολικό τρόπο στο περιοδικό «Σύν­θημα» το 1944, μέσω μίας αφίσας η οποία απεικονίζει το γενεαλογικό δένδρο της Ευρώπης. Στην κορυφή της συνθέσεως, ίσταται η ευρωπάίκή οικογένεια που συμβο­λίζει την Άρια Φυλή, η οποία απειλείται από τον αμερικανικό σιωνοκαπιταλισμό από την Δύση και από τον σιωνομαρξιστικό κομμου­νισμό από την Ανατολή. H οικογένεια, έχει διέλθει, μέσω μίας ιστορικής πορείας διανύ- οντας την Γαλλική Επανάσταση, τον Διαφω­τισμό, την Αναγέννηση, την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους και την αντίστοιχη Βυζανπνή Αυτοκρατορία, οι δε ρίζες της οικογένειας βρίσκονται στον Παρθενώνα, εκατέρωθεν του οποίου βρί­σκεται ένα πλοίο και ένας άριος ποιμένας, συμβολίζοντας τα αρχέγονα σημεία αναφο­ράς της Φυλής.

To δωρικό στοιχείο του Παρθενώνος, υποδηλώνει καταφανώς την λιτότητα-απλό- τητα, την σοβαρότητα και πειθαρχία που διακρίνουν τον εθνικοσοσιαλισμό, συνάμα αντιπροσωπεύουν την ιδεαλιστική θεώρηση των πραγμάτων, αντιδιαστελόμενη προς την υλιστική αντίληψη των πάντων. Συμβολίζει ακόμη το σθένος και την αποφασιστικότητα όπως και την διαύγεια του προσανατολι­σμού του αγώνος ενάντια στον σιωνομαρξι- στικό διεθνισμό και στον σιωνοφιλελεύθερο καπιταλισμό που υπό την ενορχήστρωση του διεθνή σιωνισμού περισφίγγουν θανάσι­μα την Ευρώπη. H αφίσα αυτή, απηχεί πλή­ρως τον διμέτωπο αγώνα που διεξήγαγε ο Εθνικοσοσιαλισμός, ενάντια στην μαρξιστι­κή μέγγενη και στην καπιταλιστική λερναία ύδρα, αναδεικνύοντας τις ελληνικές ιδεαλι- στικές και ηρωϊκές αξίες σε όλη τους την μεγαλειώδη διάσταση.

Επιφανείς μορφές της γερμανικής λογοτεχνίας, όπως ο G. Benn, Πρόεδρος του Τμήματος Ποιήσεως της Γερμανικής Ακαδημίας, στο σύγγραμμά του «Δωρικός Κόσμος» που παρουσιάσθηκε το 1934, τονί­ζει την ταύτιση της εθνικοσοσιαλιστικής αγροτικής πολιτικής, η οποία σμιλεύτηκε μέσα από την εμβίωση της πραγματικότη- τος του Αίματος και της Γης, με το αρχαίο σπαρτιατικό πρότυπο. Για τον ελληνογε- νή εθνικοσοσιαλισμό, το Κοινοτικό πνεύμα όπως εκφράσθηκε στην Αρχαία Σπάρτη, συντηρεί μία φυλετική γενεαλογία η οποία εγκλείει εντός της και περιλαμβάνει και τις

ψυχές όσων αγωνιστών θυσιάσθηκαν για το ο Χίτλερ ως οδηγός μεγαλείο της φυλής και οι οποίες αόρατες του λαού του, μία αλλά αισθητές, συνεχίζουν να μάχονται στο παράσταση με έντονο πλευρό των Αρίων και να αγωνίζονται για το ™ υσίκό σ™Χε'°· την αναγέννηση της Φυλής.

Για τον λόγο αυτό, υποστηρίζει ο Άλφρε- vr Ρόζενμπεργκ, οι χώροι και τα μνημεία των πεσόντων πρέπει να μεταβληθούν σε ιερούς τόπους μίας Νέας Θρησκείας, όπου οι ψυχές των αγωνιστών θα ανανενεώνο- νται αδιάκοπα. Μέσα από την ανάδειξη των βαγκνερικών τραγωδιών, στο Μπάϋροϊτ, δραματουργικά έργα τα οποία ο Βάγκνερ συνέθεσε σύμφωνα με τα αρχαία ελληνικά πρότυπα, το θέατρο αυτό αναγορεύθηκε σε ένα τέμενος της Εθνικοσοσιαλιστικής θρησκείας, όπου ιεροποιήθηκαν, προσδίδο- ντάς τους αληθινά λατρευτικές διαστάσεις, οι βαγκνερικοί ήρωες του έπους των Νιμπε- λούγκεν, επιτυγχάνοντας την μέθεξη της λαϊκής ψυχής με τον μυστικισμό της γης και του αίματος, μέσα από την αφύπνιση του μύθου και των άριων δοξασιών. H θρησκεία αυτή του Αίματος, θα συνυφαίνεται προς την ιστορία του ίδιου του Πολιτισμού. Στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύεται η Εθνικοσοσια- λιστική Ηρωολατρεία ως βασική συνιστώσα της Εθνοκοινωνικής Θρησκείας, η οποία βιώνει τις πραγματικότητες του Αίματος και της Γης ως αξίες ιερές, εκπορευόμενες από το ίδιο το Κοινοτικό Πνεύμα.

Στην εθνικοσοσιαλιστική συμβολική, πέραν του αγκυλωτού σταυρού, ο οποίος όπως καταδείξαμε είναι σύμβολο άριο-ελλη- νικό, υποδηλώνοντας την αγνότητα και την

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 61: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

H εμφάνιση του Χίτλερ εν στολή, κατά τα πρότυπα των αρχαίων ηγετών, υποδήλωνε τον στρατιωτικό χαρακτήρα της Πολιτείας.

καθαρότητα του φωτός, κυριαρχεί επίσης ο πυρσός, το ξίφος και το στεφάνι της δόξης. To ξίφος, πανάρχαιο άριο σύμβολο με ιερή διάσταση και σημασία, αποτελούσε από το απώτατο παρελθόν σύμβολο ανδρείας και αποδώσεως δικαιοσύνης, ιδίως στην κελτι­κή και γερμανική παράδοση, καθώς σιδη­ρουργοί των λαών αυτών κατασκεύαζαν ονομαστά ξίφη και γενικά όπλα. Oi Κέλτες είχαν ως ιερό ξίφος το Εξκάλιμπερ, οι δε Σκανδιναυοί τα μαγικά ξίφη του σιδηρουρ­γού Βίλαντ. O δε πυρσός, συνδεόμενος με την εξαγνιστική και φωτοβόλα φωτιά, παρέ- πεμπε στα προμηθεϊκά πρότυπα, όπου δια του πυρός μεταλαμπαδευόταν το φυσικό και το γνωστικό φως της απολυτρώσεως από τα δεινά του ζόφου και του σκότους.

O ιθύνων του τομέως αγροτικής πολιτι­κής του Γ Ράίχ και εμπνευστής της οργα- νώσεως «Αίμα και Γη» Βάλτερ Νταρρέ, στο ιδεολογικό του έργο υπεραμύνεται της κοινής φυλετικής και πολιτισμικής κοιτίδας Ελλήνων, Γερμανών και Ρωμαίων, προασπί­ζοντας την άρια εθνοπολιτισμική ενότητα, θεωρία η οποία βρήκε την επιστημονική- ανθρωπολογική της υποστήριξη και τεκμη­ρίωση από τον διαπρεπή ανθρωπολόγο H. Gunther, πρεσβεύοντας την αντίληψη της πρωταρχικής ενότητας της αρίας φυλής. O Γκύντερ ορίζει την φυλή ως το σύνολο των ατόμων που υπόκεινται στα ίδια κληρονομι­κά, κοινοτικά, σωματικά, ψυχολογικά χαρα­κτηριστικά και ιδιότητες, γεγονός το οποίο θεμελιώνει την ταυτότητα των πολιτιστικών εκφάνσεων και κυρίως της ενιαίας στάσεως ζωής. Σύμφωνα με την αντίληψη του Γ κύ­

ντερ, η Φυλή διαθέτει σώμα το οποίο εκφρά­ζεται μέσω του φαινοτύπου του ανθρώπου, δηλαδή γίνεται αντιληπτό από τα εξωτερι­κά χαρακτηριστικά και εκδηλώσεις, καθώς και ιδιότυπο, που αντιστοιχεί στην ψυχή και καθίσταται αντιληπτός από τις ψυχικές εκδηλώσεις και τα κληρονομικά χαρακτηρι­στικά που διακρίνουν τα μέλη της φυλής.

Την άρια φυλετική ενότητα πρέσβευε και ο διαπρεπής καθηγητής αρχαιολογί­ας στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου G. Kossina, αλλά και ο K. Muller. Όταν τον Μάϊο του 1941 δια της καταλήψεως της Κρήτης έληξε η μάχη στην ελληνική επι­κράτεια των γερμανικών στρατευμάτων, στην Ακαδημία της Βιέννης, (28-5-1941) έλαβε χώρα μία βαρυσήμαντη διάλεξη με θέμα «H Ελληνική σύλληψη του Κόσμου», στο πλαίσιο της οποίας, ο J. Newaldt, τόνισε ότι συντελέσθηκε η κατάληψη του χώρου εκείνου ο οποίος «έγινε πολιτική και στρατιωτική ιδιοκτησία του γερμανικού λαού αυτό τιου αποτελούσε εδώ και αιώνες πνευ­ματική ιδιοκτησία του...». Επίσης τόνισε ότι «Σε αυτή τη Νέα Ευρώπη που οικοδομείται υπό την καθοδήγηση του Φύρερ, η Ελλάδα θα διαδραματίσει τον ίδιο ρόλο με εκείνο που έπαιξε κατά την εποχή όπου κατείχε τα φώτα του πολιτισμού». Παράλληλα, τόνιζε, ότι πέρα από την πολιτισμική σύγκλιση, πρέ­πει να συντελεσθεί και η φυλετική σύζευξη, διότι «Οι Έλληνες αποτελούν αίμα από το αίμα μας και πνεύμα από το πνεύμα μας. H επανεύρεση της απωλεσθείσης πλέον άριας ταυτότητος, έχει δρομολογηθεί».

To έτος 1943, κυκλοφορεί στην Γερμα­νία μία ογκώδης ιστορική συλλογική μελέ­τη, υπό τον τίτλο «Ρώμη και Καρχηδόνα», διαμέσω της οποίας εμφαίνεται η προσέγγι­ση πολλών επιφανών γερμανών ιστορικών όσον αφορά το κεφαλαιώδες ζήτημα της άριας ενότητας-ολότητας, καταγράφοντας τους πολέμους των Ελληνικών και ρωμα­ϊκών δυνάμεων κατά των σημιτο-χαμιτών Καρχηδονίων. O J. Vogt, ο Gr. Taeger, ο R. Herbig, εξήραν τους αγώνες των Ρωμαίων αλλά και των Ελλήνων της Σικελίας κατά του σημιτικού φύλου των Καρχηδονίων, ενώ ο διαπρεπής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, H. Berve, στο έργο «H Εικόνα της Αρχαιότητας», εκδοθέντο 1942, τονίζει ότι «το φυλετικό ένστικτο του λαού μας το οποίο είναι πλέον αφυπνισμένο, μας επιτρέ­πει να αναγνωρίσουμε ότι καθ' ένας από τους δύο λαούς της αρχαιότητας, Ρωμαίοι και Έλληνες, είναι με τον τρόπο του αίμα απ' το αίμα μας και μας κλείνει μαζί τους μέσα στον κύκλο της συγγένειας του είναι».

Page 62: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

0 Εθνικοσοσιαλισμός, προκειμένου να καταστήσει εμπράκτως αποδείξιμη την πολι­τισμική και φυλετική ενότητα των Δωριέ­ων, αναλαμβάνει τις αρχαιολογικές έρευνες στην Ολυμπία, όπου, όπως επιγραμματικά αναφέρει ο Αδόλφος Χίτλερ «με τον τρόπο αυτό, η Ελλάδα και η Γερμανία ξανασμί­γουν το κοινό παρελθόν τους με σκοπό την δημιουργία ενός νέου μέλλοντος».

To κύριο βάρος γιατην ιστορική-αρχαιο- λογική απόδειξη της σχέσεως Δωριέων-Ιτα- λών-Γερμανών και Σκανδιναυών, ανέλαβαν επί Γ Ράίχ ειδικές αρχαιολογικές αποστο­λές, επιφορτισμένες με την εξονυχιστική εξέταση της προϊστορικής-πρωτοϊστορικής περιόδου. Ev έτει 1940 ο F. Altheim θα προβεί στην παρουσίαση της εργασίας «H Δωρική Εισβολή εν Ιταλία», ενώ επιφανή μέλη της αρχαιολογικής υπηρεσίας που υπαγόταν στον Ρόζενμπεργκ, οι S. Lauffer και O. Vacano θα μεταβούν στην Σπάρτη και στην Χαλκίδα, αλλά και σε άλλες ελληνι­κές περιοχές, όπου θα επιδοθούν σε αρχαιο- λογικές-ανασκαφικές έρευνες. Την ίδια περί­οδο, επιφανείς καθηγητές της ιστορίας και της αρχαιολογίας, όπως οι Weber, Schas- chermeyer, Schleit, Langsdorff, Reinerth, Harder, διατείνονταν ότι η μελέτη της ελλη­νικής κληρονομιάς είναι αναγκαιότητα να τεθεί στην υπηρεσία του βορείου φυλετικού ιδεώδους προς άντληση γόνιμων συμπερα­σμάτων. Παράλληλα, σημαντική ήταν και η προσπάθεια η οποία κατεβλήθη από εξέχο- ντες πανεπιστημιακούς κύκλους της γερμα­νικής φιλολογίας, να ανευρεθούν μύθοι και θρησκευτικές παραδόσεις, δια των οποίων καταδεικνύεται η αρραγής φυλετική συγ­γένεια και συνέχεια μεταξύ των Δωριέων και των Γερμανών. Στην προσπάθεια αυτή πρωτοστατεί ο καθηγητής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, E. Bertman, όπως και ο H. Gunther, ο οποίος επιγραμμα­τικά υποστηρίζει στην μελέτη του «Τα φυλε­τικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ιστορίας» ότι «η ηρω'ίκή σάγγα των Ελλήνων είναι μία καθαρή αντανάκλαση της βόρειας ράτσας... H Αθηνά, η ξανθιά Θεά με τα μπλε μάτια, όπως την περιγράφει και ο Πίνδαρος, είναι οπλισμένη για συμπλοκή όπως οι γερμανικές Βαλκυρίες».

01 παραστάσεις της κεφαλής της γλαυ- κώπιδος Αθηνάς, κοσμούμενες από την προμηθεϊκή δάδα και τον επιβλητικό αε­τό, είναι γνωστές ως σύμβολα εκθέσεων πολιτιστικού ενδιαφέροντος στο Γ Ράϊχ, υποδηλώνοντας και την κατεύθυνση που ιδεολογικά προωθούσε το εθνικοσοσιαλιστι- κό καθεστώς ως σημείο αναφοράς του. H

πεμπτουσία της εθνικοσοσιαλιστικής πολι­τιστικής προσπάθειας, κατέτεινε ώστε να επανασυνδεθούν οι άριες παραδόσεις που η λήθη είχε επικαλύψει και οι συγκυρίες είχαν κατατμήσει ανά την μεγάλη ευρωπα­ϊκή πατρίδα των θρύλων και των επικών δοξασιών.

Προς αυτή την κατεύθυνση, ο διαπρεπέ­στερος ίσως ιστορικός και ερευνητής της Ελληνικής Θρησκείας, ο Σουηδός Μάρτιν Νίλσον, αποκαθιστά την άρια θρησκευτική ενότητα του ευρωπαϊκού κόσμου, ταυτί­ζοντας το Ολύμπιο με το Βορειοευρωπαϊ- κό πάνθεο, αποδίδοντάς του καταφανώς

Παράσταση η οποία καταδεικνύει την φυλετική συνέχεια των Ελλήνων μέσα από την αντιπαράσταση αρχαιοελληνικών και νεοελληνικών μορφών.

Εικόνα από αριοπαγανιστική τελετουργία, Μόναχο 1937.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAiA ΕΑΑΑΔΑ

Page 63: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Έκφραση της ηρωϊκής αισθητικής επί Γ Ράϊχ, με τη σμίλη του Apvo Μπρέκερ.

ουράνιο-ηλιακό χαρακτήρα. H απόρριψη της χθόνιας φύσεως των Θεών, ή έστω η

αναγωγή τους σε ενα κατωτερο ιεραρχικο επίπεδο, σε συνδυασμό με την έξαρση των αγροτικών εορτών και την ηρωολατρεία, η πρόσδωση ακόμη ιερότητος στην Γη και γενικότερα οτην Φύση, ως μήτρας της κοσμικής δημιουργίας και τροφού, εκ της οποίας εκπορεύεται κάθε φυσική έκφανση και υλική εκδήλωση, αλλά όχι μόνο, δομεί ένα θρησκευτικό πλαίσιο τελετών και εορ­τών συνυφασμένο με τα φυλετικά αρχέτυ­πα, τα οποία είναι κοινά σε Έλληνες, Σκαν- διναυούς και Γερμανούς, όπως υποστηρίζει και ο διαπρεπής εθνικοσοσιαλιστής Ελληνι­στής καθηγητής Βάλτερ Όττο.

Αποκορύφωση του θεολογικού αυτού συστήματος, όπως το περιγράφει ο Νίλσον στο βιβλίο του «H Ιστορία της Ελληνικής Θρησκείας», καθώς και έτεροι ιστορικοί και φιλόλογοι, διακείμενοι θετικά προς τον Εθνοκοινωνισμό, είναι η αναγόρευση του Διός στον ύψιστο Θεό και η συνειδητοποίη- ση της θρησκευτικής τάξεως υπό το απολ- λώνειο πρίσμα της διαύγειας, της φωτοβό­λου καθαρότητος και της πνευματικής και ψυχικής πληρότητος, στοιχεία τα οποία

Oi Εθνικο- σοσιαλιστικές

συγκεντρώσεις, ήταν συνάξεις

εκδ ηλώσεως της βουλήσεως

της φυλετικής ψυχής.

62

Page 64: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

διασφαλίζει και διαφυλάσσει ο Δελφικός Φοίβος, προς πραγμάτωση της κοσμικής αρμονίας.

Στο ίδιο μήκος φιλοσοφικής και θεολο- γικής ενατενίσεως των πραγμάτων, αναφο­ρικά με την φύση και το περιεχόμενο της Ελληνικής Θρησκείας και της ειδοποιού διαφοράς της από τα σημιτικά θρησκευτικά πρότυπα, επισημαίνει και ο Αλφρέδος Ρόζεν- μπεργκ, τονίζοντας ότι: «Ενώ οι Ελληνικοί Θεοί ήταν ήρωες του φωτός και του ουρα­νού, οι μη-άριοι θεοί της Μέσης Ανατολής είχαν όλοι χθόνια χαρακτηριστικά... Αυτές οι αγνές υπάρξεις της ελληνικής ψυχής, επι­βεβαιώνουν την αγνή ακόμη ζωή, εσωτερική καί ευθεία, του βορείου ιδεώδους».

O επιβλητικός Ζευς, όπως απεικονίζε­ται ένθρονος στον ναό του στην Ολυμπία, αποτελεί το πρότυπο των Ουρανίων Θεών, έμπλεος φωτεινότητος και κυριαρχίας, με τον αετό του στο ένα χέρι, σύμβολο άριας ανατάσεως και δυνάμεως και τον κεραυνό στο άλλο, σύμβολο ουράνιας και κοσμικής κυριαρχίας.

O μεγάλος ιστορικός Μάρτιν Νίλσον, ήδη από το 1923, προέβη στην δημοσίευ­ση του βαρυσήμαντου συγγράμματός του «H σημασία της φυλετικής επιμειξίας στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία», μέσα από τις σελί­δες του οποίου, με απόλυτα τεκμηριωμένα στοιχεία, αναλύει τα αίτια παρακμής της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αποδίδοντάς τα, ως ο τίτλος της διατριβής του δεικνύει, όχι σε παράγοντες πολιτιστικούς ή έστω πολιτι­κούς, αλλά αμιγώς σε βιολογικά αίτια, σχε- τιζόμενα με την αναγόρευση αλλοφύλων σε ρωμαίους πολίτες.

Σημαντική επίσης ως προς την διερεύνη- ση των αρχών της άριας θρησκευτικότητας και των απαρχών των παραδόσεων αυτών, διαμέσω της εμβαθύνσεως στις οποίες εμφαίνεται η ενότητα του αρίου πολιτισμού, είναι και η μελέτη καθώς και το έργο των θρησκειολόγων και ιστορικών Fr. Bommer και O. Huth, οι οποίοι κατέδειξαν την ενιαία αντίληψη της λατρείας της φωτιάς, μέσα από την ιεροποίηση της Ρωμαϊκής Βέστα, της Ελληνικής Εστίας και της Σκανδιναυϊ- κής Sul.

O διαπρεπής εθνικοσοσιαλιστής εθνο­λόγος Ζήγκλερ, στενός συνεργάτης του ιδεολογικού ιθύνοντος του Γ Ράϊχ 'Αλφρε- ντ Ρόζενμπεργκ, μέσα από τις στήλες των εθνοκοινωνικών εντύπων αλλά και από το βήμα πολλών διαλέξεων, επιχειρούσε να αφυπνίσει το ενδιαφέρον των Γερμανών για την λαϊκή παράδοση, τα ήθη, τα έθιμα και τα τελετουργικά δρώμενα των αρίων

θρησκευτικών τύπων, όλα εκείνα τα ηρωο- H Εθνοσυνέλευση, λατρικά και τα εθιμικά στοιχεία τα οποία, εξέφραζε τηνσύμφωνα με τις διακηρύξεις του «Ιδρύμα- εθνικσλαϊκήβούληση,

r^ r lr ^ 1 μακρυα anoτος της Ιστοριας της Νεας Γερμανιας», εθνοδιχαστικέςφωνές. επιχειρούν να καταστρέψουν οι σιωνομασο- νικές ιδέες από το 1789 έως και εντεύθεν, με αποκορύφωση την μπολσεβικική δικτα­τορία που επιχειρείται στο Μόναχο και την σιωνιστικής εμπνεύσεως επικράτηση των σπαρτακιστών.

Κυρίαρχη σύνδεση της τέχνης επί εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος με την μητρική Ελληνική, αποτελεί η εμπευσμέ- νη ιδεολογική και αισθητική παρέμβαση του R. Scheibe, καθηγητή γλυπτικής και

Έκφραση της ηρωϊκής αισθητικής επί Γ Ράϊχ, με τη σμίλη του Άρνο Μπρέκερ.H ελληνική γραμμή που διακρίνει αυτή την τέχνη, είναι ευκρινής.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAlA ΕΛΛΑΔΑ

Page 65: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Τελετή των Eq-Eq με έντονο το βόρειο θρησκευτικό στοιχείο.

διαπρεπούς εθνικοσοσιαλιοτή, ο οποίος εμβάλλει οτην γλυπτική και εν γένει στην καλλιτεχνική δημιουργία, την «μυθοποίηση» της τέχνης, καθιστά δηλαδή ζείδωρη πηγή εμπνεύσεως του καλλιτέχνη, την αστείρευ­τη μυθολογική παράδοση, η οποία εγκλείει εντός της, σε συμβολικό επίπεδο, και ιδίως σε συμπυκνωμένη μορφή, τις δοξασίες και τα ιστορικά δρώμενα της φυλής.

H εκπαιδευτική πολιτική στο Γ Ράϊχ ήταν δομημένη με πρότυπο την αρχαιοελληνική επιταγή «Νους υγιής εν σώματι υγιεί», η οποία προϋπέθεται σμίλευση του σώματος, ώστε να ενοικεί εντός αυτού μία θαρραλέα ψυχή και ένας νους ακμαίος και δημιουρ­γικός. «Αυτό nou έχει κάνει αθάνατο το ιδεατό της ομορφιάς όπως την πίστευαν οι Έλληνες, είναι η υπέροχη συζυγία της πιο λαμπρής φυσικής καλλονής με την πνευμα­τική έκλαμψη και την ευγένεια της ψυχής», διακηρύσσει ο Αδόλφος Χίτλερ.

O Χίτλερ οραματίζεται τη νέα αριστοκρα­τία του Πνεύματος και του Ξίφους, η οποία θα διαιωνίσει τον πυρσό του πολιτισμού και την παράδοση του κλέους, στο διηνεκές του χρόνου. Σημαίνοντα ρόλο διαδραμά­τιζε στην Αρχαία Σπάρτη, όπως άλλωστε και στην Εθνικοσοσιαλιστική Πολιτεία, η Ευγονία και Ευτεκνία. Επ' αυτού, ο Χάνς Γκύντερ, διακηρύσσει: «Κάθελακωνική οικο­γένεια κατείχε την αναπαλλοτρίωτη, εδαφι­κή κληρονομιά της, όπως και η γερμανική αριστοκρατία συνδέεται με μία έννοια εδαφι­κής κληρονομιάς.

H σπαρτιατική πολιτεία κατόρθωσε να διατηρεί την ύπαρξή της κυρίως χάρη στην αυστηρή και πραγματική βόρεια στρατιωτική πειθαρχία της κάτω από την οποία ζούσαν για όλη τους τη ζωή όλοι οι ελεύθεροι πολί­

τες της. Με τα ευγονικά τους μέτρα οι Σπαρ­τιάτες αποσκοπούσαν στη διατήρηση της πλήρους υγείας και δυνάμεως της Βόρειας κυρίαρχης ράτσας τους και ταυτόχρονα στην παρεμπόδιση της υπεργεννητικότητας των Ειλώτων, δια της «Κρυπτείας».

O Βρασίδας μάλιστα, πριν τη μάχη με τους Ιλλυριούς, τόνωσε το ηθικό του στρα­τεύματος του, λέγοντας προς τους άνδρες του ότι «τους πολλούς εξουσιάζουν οι λίγοι, οι οποίοι δεν έχουν αποκτήσει την εξουσία με άλλον τρόπο, παρά με την αγωνιστική τους υπεροχή».

To 1936, ο Πρόεδρος της Γερμανικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Κάρλ Ντιμ, θα κατα­βάλλει άοκνες προσπάθειες για την αναβί­ωση του αυθεντικού αρχαίου ολυμπιακού πνεύματος στο Βερολίνο, επαναφέροντας στη σύγχρονη εποχή, το τελετουργικό της αφής και πομπής της ολυμπιακής φλόγας από ομάδα ιερειών, σύμφωνα με τα αρχαιο­ελληνικά τελετουργικά πρότυπα.

Μάλιστα, με αφορμή την Ολυμπιάδα του Βερολίνου το 1936, ο Χίτλερ τόνισε τα ακόλουθα: «Ta φιλοσοφικά θεμέλια της παρουσιάσεως των αναγεννημένων Ολυμπια­κών Αγώνων στον κόσμο, εντοπίζονται στην απώτερη αρχαιότητα. Αυτές οι πνευματικές δυνάμεις προέρχονται από μία ιερή πόλη η οποία για περισσότερο από χίλια χρόνια ήταν η πόλη γιορτών που εξέφραζαν τα θρησκευτικά συναισθήματα και τις βασικές πεποιθήσεις του Ελληνικού Λαού. Ως ένα ανθεκτικό μνημείο για τον εορτασμό της 11ης Ολυμπιάδας στο Βερολίνο, αποφάσισα να ξαναρχίσω και να ολοκληρώσω τις ava- σκαφές της Ολυμπίας. H επιτυχία αυτών των προγραμμάτων είναι η δική μου και η δική μας ειλικρινέστερη ευχή».

H τελετή της αφής της ολύμπιας φλό­γας από την πρωθιέρεια και η μεταφο­ρά της από λαμπαδηφόρους αθλητές στο Βερολίνο, η προσφορά κλάδου ελαίας και η θερμή χειραψία την οποία αντήλλαξε ο φου­στανελοφόρος Σπύρος Λούης με τον Αδόλ- φο Χίτλερ στο Βερολίνο, η ανάδειξη της ελληνικής παραδόσεως μέσα από χιλιάδες χρόνια ιουδαιοχριστιανικών διωγμών και σπι- λώσεων, αποτελούν τα καλύτερα εχέγγυα της ελληνικής καταγωγής του Εθνικοσοσια­λισμού, της Κοσμοθεωρίας των Ηρώων, των Προγόνων, των Φιλοσόφων-Μαχητών, της βιοαντιλήψεως για την ανάταση της Φυλής και την ένωση του παρελθόντος και του μέλ­λοντος σε μία αδιάσπαστη ενότητα αγώνα και νίκης...

I. ΧΑΡΑΛΑΜΠOΠΟΥΛΟΣ

64

Page 66: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΕΘΝΟΚΟίΝΩΝΙΣΜΟΣ KAI ΑΝΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΣ * ^ = = — ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ = =

Για να είναι κάποιος Εθνοκοινωνιστής, θα πρέπει να έχει ενδιατρίψει στα ιδεο­λογικά έργα κορυφαίων εκπροσώπων

της κοσμοθεωρίας αυτής, προκειμένου να αποκτήσει σαφή επίγνωση των διαστάσεων της Εθνοκοινωνικής Βιοθεωρίας και Κοσμο- αντιλήψεως, ώστε να καταστεί ικανός να αρθρώσει έναν συγκροτημένο και εναργή λόγο. Όμως δεν αρκεί αυτό, δεν επαρκεί η πρόσληψη θεωρητικής γνώσεως, διότι η γνώση αφ' εαυτής συνιστά μεν ένα εφόδιο απαραίτητο, πλην όμως η γνώση αποτελεί εργαλείο χρήσεως, και η χρήση της κυμαίνε­ται πολυποίκιλα, και όχι την πεμπτουσία της αναζητήσεώς μας. Όπως η γνώση της αρχαί­ας ελληνικής γλώσσης δεν αποτελεί τεκμή­ριο κατατάξεως του ανθέλληνα Κίσσιγκερ ή του Λόρδου 'Ελγιν στην χορεία των αληθώς φιλελλήνων, αντιστοίχως η ενδελεχής μελέ­τη λ.χ. του «Αγώνος» του Χίτλερ, δεν αρκεί για την κατάταξη κάποιου άλλου στην ιδεο­λογική κατηγορία των Εθνοκοινωνιστών. H κατοχή ενός πτυχίου το οποίο πιστοποιεί την επάρκεια του κατόχου του στην μουσι­κή σύνθεση, δεν κατατάσσει αυτοδικαίως τον κάτοχό του οτους συνθέτες.

Απαιτείται η επίδειξη έμπρακτου έργου και εν προκειμένω, η πραγμάτωση μίας βιωματικής πορείας η οποία να εναρμονίζε­ται, λόγω και έργω, προς τα εθνοκοινωνικά πρότυπα. Ιδεολογική κατάρτιση, σωματική βελτίωση, ψυχική ανάταση και πνευματική ανύψωση, ευθύτητα, ηρωϊκή πνοή, τόλμη και αφοσίωση στις ιδέες, εμβίωση με άλλα λόγια της ζωής της τιμής, αυτή είναι η μόνη ατραπός που καθιερώνει και καταξιώνει κάποιον ως Εθνοκοινωνιστή. O Εθνοκοινω- νισμός είναι μία ανυπέρβλητη βιωματική εμπειρία, γιατί η έμπρακτη αποδοχή του συνεπάγεταιτην ευλαβική τήρηση και εφαρ­μογή των φυσικών και βιολογικών νόμων. Εθνοκοινωνιστής δεν γίνεται κάποιος συλ- λέγοντας απλά παράσημα και κράνη, ούτε κάνοντας δερματοστειξίες, ούτε φορώντας δακτυλίδια ή εμβλήματα με τον αγκυλωτό σταυρό. Ούτε υψώνοντας το χέρι σε δωρι­κό χαιρετισμό, ούτε εγγραφόμενος μέλος σε μία ναζιστική οργάνωση, ούτε βλέπο­ντας ταινίες με τον Χίτλερ. Όλα αυτά από μόνα τους, δεν αρκούν για να καθιερώσουν κάποιον ως Εθνοκοινωνιστή.

Βεβαίως και όλα αυτά, μπορούν να συμ­βάλλουν, να υποβοηθήσουν, όμως πρόκει­ται για εξωτερικά γνωρίσματα που όταν δεν

συνοδεύονται από προηγηθένταιδεολογικό γαλβανισμό στο καθαρτήριο πυρ των εθνο- κοινωνικών ιδεωδών, όταν δεν συνδυάζο­νται με ιδεολογική υποδομή και πειθαρχία στους υψηλούς σκοπούς του Εθνοκοινωνι- σμού, καταντούν ένας απλός φετιχισμός, μία επιφανειακή προσκόλληση εξ' αιτίας της αίγλης και της επιβλητικής δυνάμεως nou εκλύει ο Εθνοκοινωνισμός, μία αγωνιώδης προσπάθεια καλύψεως υπαρξιακών κενών και ψυχολογικών ανασφαλειών, υποδυόμε- νοι-φαντασιωνόμενοι κάποιοι ότι φορώντας ένα εθνικοσοσιαλιστικό έμβλημα, μετουσιώ-

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΖ 65KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 67: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

νονται σε σύγχρονους Ζίγκφριντ και Ές- Ες, όπως κάποιοι άλλοι αυθυποβάλλονται φορώντας απλά μία χλαμύδα, νομίζοντας ότι φθάνουν στο επίπεδο του Απολλωνείου του Τυανέα ή των αρχαίων Ιεροφαντών...

O Εθνοκοινωνισμός πρέπει να εκπρο­σωπείται από προσωπικότητες εύρωστες, από πάσης απόψεως και θαρραλέες, που να περιβάλλονται από αρετές και που να διακρίνονται από τη μάζα, χάρη σε αυτά τα υψηλά ποιοτικά τους γνωρίσματα. Απαι­τεί ιδεολογικά άτεγκτους, ανυποχώρητους και φλογερούς κήρυκες των ιδεών του, με θέσεις, επιχειρήματα, δυναμισμό αλλά συνά­μα και ευπρέπεια που προκαλεί δέος και παραδειγματίζει. Απαιτεί φορείς καθαρών

ιδεών που να έχουν το θάρρος και την τιμή να προασπίσουν δημόσια τα εθνοκοινωνικά ιδεώδη, αποδεικνύοντας ότι αξίζουντόσο οι ιδέες τους, όσο και οι ίδιοι ως επάξιοι εκπρό­σωποί τους. Δεν μπορεί ένας χούλιγκαν ταραχοποιός που τυγχάνει δέσμιος παθών για ομάδες-επιχειρήσεις πολυεθνικών συμ­φερόντων, να εμφανίζεται ως φορέας των εθνοκοινωνικών ιδεών. Δεν είναι δυνατόν ένας εξαρτημένος από τοξικές ουσίες ή αλκοόλ, να ταυτίζεται με τις ιδέες μας. Δεν μπορεί κάποιος με ξυρισμένο κεφάλι και με καρφιά, με πανκοειδές παρουσιαστικό, να δηλώνει εθνοκοινωνιστής, ούτε βέβαια ο νεαρός αδαής με τα σατανιστικά υποκατά­στατα των ήχων «μπλακ μέταλ» δικαιούται να παρουσιάζεται ως φορέας των ιδεών μας, γιατί απλά όλες αυτές οι περιπτώσεις, απέχουν παρασάγγες από τα πρότυπα των πνευματικά και σωματικά ηρακλέων, στην διάπλαση των οποίων αποσκοπεί ο εθνοκοι- νωνισμός, εντός πλαισίων τάξεων, ευπρέ­πειας και συνειδητής πειθαρχίας.

Όλες αυτές είναι τάσεις αντικοινωνικές και εν πολλοίς μηδενιστικές-εκτονωτικές και τίποτε άλλο. O διεθνής σιωνισμός, δια των υπηρετικών οργάνων του -MME και όχι μόνο- ανά τον κόσμο, όχι μόνο αρέσκεται, αλλά και επιδιώκει να παρουσιάζει τραμπου- κοχούλιγκαν περιθωριακούς ως ναζί, διότι έτσι του παρέχονται ζωντανά επιχειρήματα δυσφημίσεως του χθες μέσω του σήμερα και κηλιδώσεως εν τέλει των ιδεών μας, ενι- σχύοντας τα ψεύδη που επέβαλλε μετά τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο, περιθωριοποιώντας τον Εθνοκοινωνισμό δια της συνδέσεώς του με αρνητικές στερεοτυπικές συμπερι­φορές ακραίου αντικοινωνισμού και βίας. Όπως ο χούλιγκαν-ταχαροποιός δεν εκφρά­ζει το υγιές φίλαθλο πνεύμα, αναλόγως και

Χουλιγκανισμός και Εθνοκοινωνική

ιλογία, είναι δρόμοι ασυμβίβαστοι.

Page 68: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ο δήθεν ναζί ταραχοποιός των γηπέδων, O δ ίΚ Ο ζ |JQQ QYCOVQQδεν εκφράζει το υγιές και πραγματικό εθνο- κοινωνικό πνεύμα. Τα περιθωριακά αυτά φαινόμενα εκμεταλλεύονται λοιπόν οι σιω- νιστές και τα μίσθαρνα όργανά τους, υπο- δεικνύοντάς τα στις μάζες. Αυτοί είναι οι ναζί, λέγουν τα MME, δείχνοντας κάποιους συμπλεγματικούς ταραξίες με αποκρουστι- κό παρουσιαστικό.

Λάτρεις της βίας και μαχαιροβγάλτες οι ναζί, γράφουν οι εφημερίδες, με αφορμή τα κατορθώματα κάποιων θερμοκέφαλων στα γήπεδα, και όχι μόνο, ντοπαρισμένων παντοιοτρόπως. Εγκληματίας υπήρξε ο Χίτλερ, γι' αυτό τον αποδέχονται και τον λατρεύουν βίαιοι χαρακτήρες με ροπή προς την παρανομία, ωρύονται τα φερέφωνα του κατεστημένου, τροφοδοτώντας αρνητικούς συνειρμούς.

Προφανής η δυσφήμιση, η σπίλωση, ο διασυρμός του εθνοκοινωνισμού. Από κοσμοθεωρία του Αίματος και της Γης, από φιλοσοφία του Υπερανθρώπου ή θεϊ­κού ανθρώπου, από βιοθεωρία της τιμής και προασπίσεως της φυσικής τάξεως, να παρουσιάζεται ως πρακτική βίας, φόνων, αλητειών, εκπίπτοντας στο επίπεδο επιφα­νειακής αποδοχής και καπηλείας του από εγκληματικά, παρακρατικά, περιθωριακά και ανιδεολογικά-τυχοδιωκτικά στοιχεία, που μόνο ψόγο προσάπτουν στις κρυστάλ­λινες ιδέες μας και που κάποια στιγμή θα αποτελέσουν πρώτης τάξεως αφορμή για την δαιμονοποίηση και ποινικοποίηση των ιδεώντου Εθνοκοινωνισμού.

Εμφανίζοντας στοιχεία του κοινωνικού περιθωρίου ως εθνοκοινωνικά, οι σιωνιστές κατορθώνουν έτσι να στιγματίσουν την κοσμοθεωρία μας, ώστε να έλξει λίγους αντίστοιχους τύπους αλλά ταυτόχρονα να απωθήσει ευρύτερες κοινωνικές ομάδες που θα ήθελαν να έλθουν σε επαφή με τις θέσεις και να συμμεριστούν τις ιδέες μας, ενσταλλάζοντάς τους την αρνητικότητα και τον φόβο.

Έτσι, κατορθώνει να περιχαρακώσει τον εθνοκοινωνισμό σε έναν ασφυκτικά συμπα­γή μικρόκοσμο, μη διευρυνόμενο, επ' ωφε- λεία του συστήματος. Στη συνέχεια, ωθεί τον μικρόκοσμο αυτό, σε διαρκή σύγκρου­ση με τον αντίπαλο ιδεολογικό πόλο, τους αναρχοαριστερούς, ώστε τα λεγόμενα «ιδε­ολογικά άκρα», που ενώ το καθένα από αυτά επιθυμεί για τους δικούς του λόγους την κατάρρευση του συστήματος, να αλλη- λοεξοντώνονται ή έστω να αναλώνονται σε φθοροποιές αντεγκλήσεις, αφήνοντας το σύστημα αλώβητο...

Πολλοί είναι εκείνοι που κατά καιρούς θέτουν κατά το δοκούν, «ετικέτες» στην ιδεολογική-φιλοσοφική-ερευνητική προσπά­θεια που διεξάγουμε, με συνέπεια, 10 χρό­νια τώρα, είτε συσχετίζοντάς μας με κατα­στάσεις που ουδόλως μας εκπροσωπούν, είτε προσάπτοντάς μας ιδιότητες που δεν μας εκφράζουν. Προς αποφυγή ηθελημέ­νων ή αθέλητων συγχύσεων και παρερμη­νειών, οφείλουμε, για μία ακόμη φορά, να αποσαφηνίσουμε την πεμπτουσία της προ- σπάθειάς μας. To «Απολλώνειο Φως», στα­θερά και απαρέγκλιτα, πρεσβεύει τις αρχές του φυλετικού ανθρωπισμού, μαχόμενο, σε πνευματικό και ιδεολογικό μονάχα επίπεδο, με ευπρέπεια, ήθος, ερευνητική διάθεση και πάντοτε εντός πλαισίων νομίμων, καταδι­κάζοντας κάθε εκτροπή προς πράξεις βίας και διοχετεύσεως μίσους προς οιονδήποτε.

O δικός μας φυλετισμός προϋποθέτει

Ανδριάντας του ελληνολάτρη Όθωνα, πρώτου βασώιά της νεώτερης Ελλάδας, στο Ναύπλιο.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 69: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Παράσταση από αρχαισηρεηή

διοργάνωση καλλιτεχνική στην Εθνικοσοσιαλιστική

Γερμανία.

την επίδειξη σεβασμού προς κάθε λαό, φυλή και πολιτισμό, στα πλαίσια της αυτο­δύναμης παρουσίας, πορείας και αναπτύ- ξεως μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι. Επίδει­ξη έμπρακτου σεβασμού προς κάθε λαό, χωρίς υποτιμητικές διακρίσεις, υποβαθμί­σεις και ισοπεδώσεις, σημαίνει ταυτόχρονα και απαιτεί την διατήρηση/ανάδειξη των ιδιαίτερων στοιχείων που συνθέτουν την φυσιογνωμία του, τον κάνουν να ξεχωρίζει από κάθε άλλον, δημιουργώντας την ειδο­ποιό διαφοράτου, εκείνη ακριβώςτην κατά­σταση που τον καθιστά αυτοτελές έθνος, όπως ακριβώς όρισε την διαφορετικότητα η ίδια η Φύση.

Σεβασμός προς κάθε λαό και πολιτισμό, σημαίνει αναγνώριση της βιοψυχικής υπο- στάσεως ακριβώς του λαού αυτού, των ηθών, εθίμων, παραδόσεων, αξιών, νοο­τροπιών, της πολιτισμικής και φυλετικής ταυτότητας και ιδιαιτερότητας που τον καθι­στά Έθνος και σε καμία περίπτωση την ισοπέδωσή τους, όπως επιδιώκει σήμερα η παγκοσμιοποίηση, με τους φιλελεύθερους ή μαρξιστές εκφραστές της.

To τερατούργημα της πολυφυλετικής και πολυπολιτισμικής κοινωνίας, αποτελεί ένα έκτρωμα που θυματοποιεί και βιάζει απροκάλυπτα τόσο τους γηγενείς λαούς

και εν προκειμένω την Λευκή Φυλή, όσο και τους αλλοφύλους που τους διαμετακομί­ζει από ήπειρο σε ήπειρο, προκειμένου να θησαυρίζουν οι καπιταλιστές, χρησιμοποιώ­ντας τους ως υπηρετικό ή φθηνό εργατικό δυναμικό, ή και ακόμη χειρότερα, για να εκριζώσει κάθε ίχνος και στοιχείο αυθύπαρ­κτης εθνικής οντότητας, ώστε να διαχειρί­ζεται μία άμορφη μάζα ανθρώπων, χωρίς κανένα συνεκτικό δεσμό, πολύ ευκολότερα. Σεβασμός προς τον μαύρο, τον κίτρινο, τον ερυθρόδερμο, σημαίνει αποδοχή του τρό­που ζωής τους και του όποιου πολιτισμού τους, αποδοχή και αναγνώριση δηλαδή των στοιχείων εκείνων που συνθέτουν την ταυτό­τητά τους, σε συσχετισμό με την διατήρησή τους στον γενέθλιο τόπο τους, στο γεωγρα­φικό και πολιτισμικό δηλαδή περιβάλλον ακριβώς εκείνο που ως φυσική τους εστία τους πρέπει.

Δεν είναι ανθρωπιστές οι καπιταλιστές των πολυεθνικών κολοσσών που εκπατρί- ζουν τους τριτοκοσμικούς για να θησαυρί­ζουν, αποκόπτοντάς τους από το περιβάλ­λον τους, τον λαό και τους οργανικούς τους δεσμούς με την πατρίδα τους. Δεν είναι ανθρωπιστές οι χριστιανοί «ιεραπόστολοι» που επιδιώκουν να εκχριστιανίσουν τους μαύρους της Αφρικής ή τους κίτρινους της

Page 70: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Ασίας. Δεν είναι ανθρωπιστές οι φορείς της παγκοσμιοποιήσεως και οι πάσης φύσεως διεθνιστές που επιθυμούν να αλλοτριώσουν λαούς και πολιτισμούς.

Κάθε λαός έχει τον πολιτισμό, τα ήθη, τα έθιμα, την τέχνη, τον τρόπο εν γένει ζωής που προσιδιάζει στα φυλετικά του αρχέτυ­πα. Όποιος αποδέχεται το δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση, σέβεται έμπρακτα κάθε λαό και πολιτισμό, κάθε άλλη λεκτική επίκληση σεβασμού είναι εκ του πονηρού και αποσκοπεί στην διάλυση των εθνικών οντοτήτων.

Όταν κάθε λαός έχει τη δική του φυσιο­γνωμία η οποία αντανακλά τον δικό του πολιτισμό, κυριαρχεί αλληλοσεβασμός και αποτρέπονται έριδες και συγκρούσεις. Όταν ένα έθνος έχει την αυτοτέλειά του να αναπτυχθεί, τότε έχει την δυνατότητα να επεκτείνει την ευεργετική του δράση πέραν των συνόρων, βοηθώντας εμπράκτως και άλλα έθνη, τούτο είναι το αποτέλεσμα του Φυλετικού Ανθρωπισμού. Μίση, φυλετικές έριδες, υποθάλπει όχι ο Φυλετισμός, αλλά οι διώκτες αυτού και όσοι τον διαστρεβλώ­νουν, προκειμένου να οδηγούν τα πράγμα­τα στην αντιπέρα όχθη. Εμείς, δεν θέλουμε ούτε την Φιλιππινέζα για υπηρέτρια, ούτε την Ουκρανή για φτηνή πόρνη.

Όπως δεν επιθυμούμε κανένας λαθρο­μετανάστης να αποτελέσει φτηνό/ανασφά­λιστο εργατικό δυναμικό, εν είδει δουλοπά­ροικου, όπως έπραξαν οι μεγαλοεργολάβοι

και οι κατασκευαστικες εταιρειες που ανε- λαβαν την Ολυμπιάδα το 2004 και μεγάλα κατασκευαστικά έργα με δείκτη ατυχημά­των καλπάζοντα. Αυτοί, όπως οι σύγχρο­νοι χριστιανοί «Ιεραπόστολοι» ομοιάζουν προς τους παλαιούς αποικιοκράτες με νέο προσωπείο, που σε αγαστή σύμπνοια με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης του Δανιήλ Εσδρά, απεργάζονται την εθνολογι­κή αλλοίωση του πληθυσμού μας στο βωμό της κερδοσκοπίας-σκοπιμότητας.

Έχετε αναρωτηθεί πόσους αλλοδαπούς αναγνωρίζει ως πολίτες του το Ισραήλ; Κανέναν, επικαλούμενο λόγους εθνικής

ErτίστεψηΕθνικοσοσιαλιστικών σημαιών στη Νυρεμβέργη.

Στεφάνωμα και απόδοση τιμής στις ελληνικές σημαίες, επί του Ιερού Βράχου της Ακροπόλεως.

Page 71: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

O Εθνοκοινωνισμός τάσσεται, όπως και οι

αρχαίοι Λάκωνες, υπέρ της στρατικοποιήσεως

της νεολαίας από πολύ μικρή ήδη ηλικία.

Εδώ, εικονίζεται το νεότερο μέλος των Ταγμάτων Εφόδου.

Φωτ. άνω και κάτω: O Εθνοκοινωνισμός είναι συνδεδεμένος

με αρχαιοπρεπή τελετουργικά δρώμενα,

αποτελώντας τον πυρήνα του.

ασφαλείας. H Ελλάδα, με τόσους κινδύ­νους, δέχεται αλλοφύλους που αυτοπροσ- διορίζονται ως εθνικές μειονότητες, που με τις ευλογίες των ΗΠΑ και του Σιωνισμού, δρομολογούν εθνικά επιζήμιες έως θανάσι­μες καταστάσεις.

O ρόλος του βουλευτή Ιλχάν, που μιλά για τουρκική μειονότητα, η προώθηση της Καραχασάν στην Θράκη, έχοντας ως συνερ­γάτη τον μειονοτικό Ντεντέ, η ανθελληνική δράση αυτοαποκαλούμενων «Σλαυομακεδό- νων» και άλλων ύποπτων οργανώσεων, ας μας προβληματίσει για τους κινδύνους που αναφύονται από τις διάφορες μειονότητες. Ev τέλει η αντίθεσή μας προς αυτά τα φαινό­μενα, δεν απορρέει από κανένα μίσος προς τους ξένους, αλλά από αυξημένη ευαισθη­

σία για την διατήρηση και περιφρούρηση της εθνικής μας υποστάσεως. Τους ξένους όχι μόνον δεν τους μισούμε, αλλά αντίθετα, όπως είχε τονίσει ο εκφραστής της Νέας Τάξεως Πίνο Ράουτι, τους θεωρούμε ανα- ξιοπαθούντες, θύματα της παγκοσμιοποιή- σεως που εκμεταλλευόμενη τις κακουχίες που η ίδια δημιουργεί, τους καθιστά έρμαια και ακούσια όργανα της προπαγάνδας της και τους υποβάλλει στην οδυνηρή μετανά­στευση, χρησιμοποιώντας τους ως μοχλό αλώσεως των εθνικών κοινωνιών.

H «δημοκρατία», εδράζεται στην λαϊκή κυριαρχία την οποία τύποις υπηρετεί. O ελλαδικός λαός, έχει κατ' επανάληψη απο- φανθεί, μέσω δημοσκοπήσεων, σε ποσοστό τουλάχιστον 85%, ότι είναι επιφυλακτικός έως αρνητικός προς το κύμα των αλλο- τρίων που κατοικούν την χώρα μας. Όταν επιχειρείται βίαια, η επιβολή ομοιογένειας, παρά την θέληση του Λαού, τότε επέρχεται βιασμός του πολιτεύματος και της λαϊκής βουλήσεως, συνεπάγεται καταστροφή των ιδιαίτερων στοιχείων των λαών, εκτροπή και χειραγώγησή τους προς κατευθύνσεις που αναιρούν κάθε έννοια λαϊκής καί εθνικής κυριαρχίας. O Ηρόδοτος, αποφαίνεται ότι η Ελληνικότης εδράζεται στο Όμαιμο, Ομό­τροπο, Ομόθρησκο και Ομόγλωσσο στοι­χείο. Όποιος επιχειρεί να παραβιάσει αυτές τις αρχές, αντιστρατεύεται τις επιταγές των προγόνων μας επιχειρώντας τη διασάλευση του 'Εθνους.

70

Page 72: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΑΓΚΥΛΩΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ENA ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΡΧΕΓΟΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Αγκυλωτός Σταυρός, ένα πανάρχαιο σύμβολο που αγαπήθηκε, τιμήθηκε αλλά και μισήθηκε όσο ίσως κανένα

άλλο στον κόσμο, ένα σύμβολο-σημάδι της θεϊκής εύνοιας και παρουσίας ως δυνάμεων που επικουρούν την φυλή μας, αιώνες τώρα απετέλεσε σημείο αναφοράς των γνησίων Ελλήνων-Αρίων από τα βάθη του χρόνου. Προσπερνώντας τις υστερικές κραυγές των αναρχοδιεθνιστών και των φιλελεύθερων συνοδοιπόρων τους που επιδιώκουν να γρά­ψουν την ιστορία προσαρμοσμένη κατά προκρούστειο τρόπο στα εβράίκά μέτρα και σταθμά, ας επιχειρήσουμε την αποκω­δικοποίηση του αρχέγονου αυτού ηλιακού συμβόλου, του απολλώνειου αυτού γνωρί­σματος, εμβαθύνοντας στον ουσιαστικότε­ρο συμβολισμό που στην διαδρομή του ιστο­ρικού χρόνου, προσέλαβε στην παράδοση της φυλής μας.

Κάθε, σύμβολο περικλείει εντός του μία αρχετυπική δύναμη, η δε χρήση του επιδιώ­κει να εκφράσει στο επίπεδο της μορφής έννοιες, ιδέες, καταστάσεις, αποτυπωνό- μενο στο υποσυνείδητο του ανθρώπου. Γι’ αυτό τον λόγο, η δύναμη και η επίδραση των συμβόλων, είναι από το απώτατο παρελ­θόν τεράστια.

O αγκυλωτός σταυρός ή σβάστικα εντάσ­σεται στα αρχέγονα φυλετικά σύμβολα των Ελλήνων-Αρίων, κατέχοντας μία επικλητική δύναμη αρκετά ισχυρή. O όρος σβάστικα

(συντιθέμενος από τη σανσκριτική λέξη ευ=ευεξία. συνώνυμο του «Eu», 3εΙί=ας είναι (ευκτική) και την κατάληξη κα) υπο­δηλώνει την αίσια ευχή και επεκτατικά ο αγκυλωτός σταυρός απετέλεσε σύμβολο της καλής τύχης. Στη λατινική παράδοση η σβάστικα αποκαλείται crux gammata (σταυ­ρός αποτελούμενος από τέσσερα Γ), εξ ου και η ελληνική της ονομασία Γαμμάδιον.

Όπως πιστοποιούν οι αρχαιολογικές έρευνες, το σύμβολο του αγκυλωτού σταυ­ρού με την προαναφερόμενη σχηματική απεικόνιση και ιδεολογική-εννοιολογική διά­σταση, συναντάται στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, στην Ινδία και στην Προκολομβιανή Αμερι­κή. Αξιοσημείωτο τυγχάνει το γεγονός ότι η σβάστικα δεν έχει ανευρεθεί να χρησιμο­ποιείται από κανέναν σημιτικό λαό, γ ι’ αυτό και κατέστη σύμβολο της Λευκής Φυλής ήδη από την προκατακλυσμιαία εποχή.

O συμβολισμός του Αγκυλωτού Σταυρού εντοπίζεται πρώτιστα και κύρια σε αντικείμε­να και παραστάσεις που έχουν θρησκευτι- κό-λατρευτικό προορισμό και χαρακτήρα. Αγκυλωτούς Σταυρούς συναντούμε στο δάπεδο του Ασκληπιείου της Κω, στην μετώ­πη του Ναού του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, στην τελετουργική ασπίδα του Φιλίππου του B', πατέρατου Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία εξετίθετο στο αρχαιολογικό Μουσείο

Ψηφιδωτό με απεικόνιση αγκυλωτών σταυρών

Θεσσαλονίκης και σήμερα στην Βεργίνα, σε από βυζαντινό ναό.

ΕθΝΙΚΟΣΟΣίΑΛΙΣΜΟΣKAJ APXAlA ΕΛΛΑΔΑ

Page 73: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

κρατήρες και κύλικες καθώς και σε αγγεία που εκτίθενται οτο Αρχαιολογικό Μουσείο του Κεραμεικού, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο των Αθηνών, αναγόμενα κυρίως στη γεωμετρική περίοδο, σε ψηφιδωτά στην ιερή πόλη Δίον κ.α. Αγκυλωτοί ακόμη Σταυ­ροί κοσμούν βωμούς και ιερά της πατρώας θρησκείας, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στο αρχαιολογικό μουσείο Ακροπόλεως εκτίθε­νται κόρες, στις εσθήτες (χιτώνες) των οποί­ων απεικονίζεται ο αγκυλωτός σταυρός, ενώ στο βρετανικό αρχαιολογικό μουσείο εκτίθεται πήλινο αγγείο, προερχόμενο από τη Γερμανία, στο οποίο απεικονίζεται σειρά από σβάστικες. Εξ αυτών των ευρημάτων καθίσταται αντιληπτή η ιερότητατου συμβό­λου και η εξέχουσα σημασία που απέδιδαν σε αυτό οι πρόγονοί μας, ανάγοντας τη σβά- στικα σε ένα έμβλημα που περικλείει έναν υπέρτατο ηλιακό αρχέγονο συμβολισμό.

O Αγκυλωτός Σταυρός επίσης εμφανίζε­ται σε βραχογραφίες του Παγγαίου όρους, οι δε Θράκες απέδιδαν στο σύμβολο αυτό ιδιαίτερη σημασία, διαπίστωση η οποία προ­κύπτει από την ευρεία απεικόνισή του σε Θρακικά νομίσματα, όπως προκύπτει άλλω­στε και από την παρουσίαση την οποία έκα­νε ο διευθυντής του Νομισματικού Μουσεί­ου και ιστορικός Ιωάννης Σβορώνος.

Κατά τον αιώνα που διανύθηκε, το σύμ­βολο του Αγκυλωτού Σταυρού διακόσμη­σε τα εξωτερικά κιγκλιδώματα της οικίας Σλήμαν στην Αθήνα, η επωνομαζόμενη και Ιλίου Μέλαθρο και η οποία στεγάζει σήμερα το Νομισματικό Μουσείο, κατ’ απεικόνιση της σβάστικας που αντίκρυσε ο Ερρίκος Σλήμαν στα ερείπια της Τροίας, ενώ πολ­λά δημόσια κτίρια όπως η Ακαδημία και το Πανεπιστήμιο, διακοσμήθηκαν με μαιανδρο-

ειδείς σβάστικες. Επίσης, προ του B’ Παγκο­σμίου Πολέμου, η ποδοσφαιρική ομάδατου Απόλλωνος Αθηνών, είχε καθιερώσει ως επί­σημο έμβλημά της στις φανέλες των αθλη­τών, τον αγκυλωτό σταυρό. To σύμβολο της σβάστικας επίσης κοσμεί το δάπεδο της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και όχι μόνο...

Σε επίπεδο γραμμικής απεικονίσεως, οι βραχίονες του Αγκυλωτού Σταυρού είναι ισοσκελείς, ωστόσο τα άκρα είναι κεκαμ- μένα ώστε να σχηματίζουν γωνία, παριστώ- ντας την κίνηση του ηλιακού δίσκου/τροχού κατά την περιφορά του. Όπως έχει διαπι­στωθεί, η μορφή του αγκυλωτού σταυρού ανταποκρίνεται σε συμπαντικά δρώμενα και συγκεκριμένα σε σχηματικό επίπεδο έχει ως σημείο αναφοράς τον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Ειδικότερα ο αστερισμός αυτός, εάν παρατηρηθεί από το βορεινό ημι­σφαίριο, διαπιστώνεται η περιστροφή του πέριξ του πολικού αστέρα. Αποτυπωνόμενο το φαινόμενο αυτό σχηματικά, προκύπτει ο σχηματισμός της σβάστικας. Ακόμη εάν καταγράψουμε τον ετήσιο κύκλο περιφο­ράς της Μεγάλης και της Μικρής Άρκτου, σημειώνοντας τις θέσεις των άστρων κατά τιςτέσσερις εποχέςτου χρόνου, δημιουργεί- ται σε σχηματική παράσταση το σύμβολο του αγκυλωτού σταυρού. Υπ' αυτή την έννοια, θεωρήθηκε ότι ο αγκυλωτός σταυ­ρός, πέραν της τύχης που αντιπροσωπεύει, συνιστά και ένα πολικό σύμβολο.

Πολλές είναι επίσης οι ερμηνείες που αποδώθηκαν στην φορά ή στην μορφή που προσλαμβάνει η σβάοτικα, ως δεξιόστροφη ή αριστερόστροφη. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι θιβετιανοί χρησιμοποιούν στα τυπικά της λατρείας τους αλλά και στα τελετουργικά

72

Page 74: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

σκήπτρα τους την αριστερόστροφη σβάστι- κα, υϊοθετούν εκείνη δηλαδή τη μορφή της οποίας η περιφορά πραγματοποιείται αντί­θετα από την κίνηση του ρολογιού. Σύμφω­να με μία εκδοχή, η αριστερόστροφη σβά- στικα αναφέρεται στην πολική περιστροφή, ενώ η δεξιόστροφη υποδηλώνει την κυκλική κίνηση του Ηλίου. Σύμφωνα με τον εσωτερι- στή και εκφραστή της άριας παραδόσεως Μιγκέλ Σεράνο, η αριστερόστροφη σβάστι- κα υποδηλώνει την μετακίνηση των Αρίων από την εστία τους προς τον Βόρειο Πόλο, ενώ η δεξιόστροφη σβάστικα, η οποία είναι εκείνη που χρησιμοποιήθηκε από το Γ’ Ράϊχ, συμβολίζει το άριο πεπρωμένο περί της επανόδου των λευκών δημιουργών του πολιτισμού στο αρχέγονο λίκνο τους, στο Νότιο Πόλο.

Κάτω από αυτές τις ερμηνείες, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε προκατακλυσμιαί­ες περιόδους ο αγκυλωτός σταυρός συμβό­λιζε τη στοιχειακή ενέργεια και τη ζωτικότη­τα, αποτελούσε σύμβολο του Ηλίου και του Πυρός, ενώ σε κάποιες παραλλαγές του σχετιζόταν με θεϊκές καταστάσεις.

H ελληνική προέλευση του ηλιακού συμβόλου του αγκυλωτού σταυρού, προκύ­πτει και από τους πανάρχαιους ορφικούς ύμνους. Συγκεκριμένα στον Ύμνο προς τον Ήλιο αναφέρονται τα ακόλουθα: «Κράσιν έχων ωρών, τετραβάμοσι ποσσί χορεύειν», δηλαδή εμφανίζεται ο Ήλιος να χορεύει με τέσσερα πόδια κυκλικά. Πρόκειται για τα τέσσερα φτερωτά άλογα που εμφανίζονται στις ηλιακές παραστάσεις ή για τον αγκυ­λωτό σταυρό με τις τέσσερις κεκαμμένες άκρες του, δηλώνοντας περιστροφική κίνη­ση.

Γενικά ο σταυρός ως σύμβολο, με την ευρεία έννοια, αντιπροσωπεύει τον κόσμο στην ολότητά του. Εάν εγγράψουμε τον ισο­σκελή ελληνικό σταυρό εντός κύκλου, τα 4 τεταρτημόρια αυτού που σχηματίζονται από τις σταυροειδείς τομές, υποδηλώνουν τα 4 σημεία του ορίζοντα, τις 4 εποχές, τις 4 στοιχειακές δυνάμεις και τις ιδιότητες-ποιό-

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

τητές τους (θερμό-ξηρό, υγρό-ψυχρό). To κέντρο-σημείο τομής των γραμμών συμβολί­ζει την πεμπτουσία, το σημείο επικοινωνίας του θνητού με το θεϊκό κόσμο. H κατακόρυ- φη γραμμή συμβολίζει την άρρενα-πνευμα- τική αρχή, ενώ η οριζόντια συμβολίζει την υλική-θήλεια.

Σύμφωνα με μία ερμηνευτική προσέγγι­ση, ο σταυρός ταυτίζεται με το Δέντρο της Ζωής, εκτεινόμενο από τα υποχθόνια επίπε­δα της γης έως και τα ουράνια δώματα. O ίδιος ο Πλάτων στον «Τίμαιο» υποστηρίζει ότι η Ύπατη Αρχή συνένωσε την διαχωρι­σμένη συμπαντική Ψυχή με χιαστί σταυρό.

H χρήση του αγκυλωτού σταυρού ως πολικού συμβόλου ανάγεται σε πολλές χιλιε­τίες πριν την εποχή μας, γ ι’ αυτό και καλεί­ται και «σταυρός των πάγων», δεδομένου ότι εμφανίζεται περί το τέλος της περιόδου των παγετώνων.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι ο αγκυλωτός σταυρός πάντοτε συνυφαί- νεται προς ουράνιες-ηλιακές λατρείες και καταστάσεις. Σε αυτά τα θρησκευτικά δρώ­μενα, τα φυσικά φαινόμενα συμβολίζουν κοσμικά σύμβολα και εκπροσωπούν στο υλι­κό πεδίο πνευματικές δυνάμεις, γ ι’ αυτό και η φυσιολατρική διάσταση της θρησκείας τα αναβίβαζε σε ένα βάθρο υψηλής πνευματι­κότητας. H ηλιακή λατρεία που εκπροσωπεί το σύμβολο του Αγκυλωτού Σταυρού, ταυτί­ζεται με μία έκλαμπρη πνευματική δύναμη,

H αρχαιολογική σκαπάνη απέδειξε ότι οι πρόγονοί μας χρησιμοποιούσαν τον αγκυλωτό σταυρό ως σύμβολο του ηλίου.

Εθνικοσοσιαλιστική τελετή για την επέτειο του θερινού ηλιοστασίου.

Page 75: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Αριοθρησκευτική τελετή αυτό ακριβώς το στοιχείο που εκφράζειγυναικών. Κυριαρχει το OTq θεολογική παράδοση των Ελλήνων ο

σύμβολο του αγκυλωτού Λ ,n . - ,, , Λ ,,' - Φοιβος Απολλων, τοσο ο Δηλιος οσο και ο σταυρου. y ^ ’ 1 ^Υπερβόρειος.

H θρησκευτική-μυθολογική αντίληψη περί της ελεύσεως του Θεού του Φωτός από τον μακρινό βορρά, την Ανοιξη, η έλευση ως δώρων των μήλων των Εσπερί­δων και η απόθεσή τους στο Δήλιο ιερό, η ύπαρξη του Άβαρι-υπέρτατου ηλιακού ιερέα-λειτουργού του Απόλλωνα στον βορ­ρά, η ταύτιση του ΗλίουΆπόλλωνα με τον αγκυλωτό σταυρό, ως ηλιακού συμβόλου, υποδηλώνουν την φυλετική σχέση Ελλή- νων-Υπερβορείων αφ’ ενός, την σχέση της σβάστικας με υπερβόρειους-πολικούς συμ­βολισμούς αφ’ ετέρου.

O ηλιακός-ουράνιος χαρακτήρας της θρησκευτικής αυτής αντιλήψεως των Ελλή­νων αλλά και των υπερβορείων φυλετικών αδελφών τους, έρχεται σε καίρια αντίθεση

προς τον χθόνιο-υποχθόνιο δεισιδαιμονικό χαρακτήρα θρησκειών των λαών της σημι­τικής ανατολής. Και το σύμβολο του αγκυ­λωτού σταυρού, είναι ακριβώς φορτισμένο από αυτή την αντίθεση, εκφράζοντας την δυναμική υπεροχή του ανώτερου ηλιακού στοιχείου. Κάτω από αυτό το πρίσμα η σβά- στικα μπορεί να ειδωθεί και ως σύμβολο του καθαρτηρίου πυρός. Επ’ αυτού ο Ιούλιος Έβολα επισημαίνει ότι μεταξύ Ηλίου και θεϊκού πυρός υφίστατο πάντοτε μία αδιάρ- ρηκτη σχέση ανά τους αιώνες.

O Αδόλφος Χίτλερ και προγενέστερα αυτού η μυστικιστική Εταιρεία της Θούλης, γνωρίζοντας το εσώτερο νόημα του πανάρ- χαιου συμβόλου του αγκυλωτού σταυρού, τον υϊοθέτησαν ως έμβλημά τους, υποδη­λώνοντας την Ανωτερότητα των Αρίων, ως πραγματικά περιούσιας φυλής-γενήτορος του Πολιτισμού.

Μετά ωστόσο τη συντριβή των δυνάμε- ωντου Εθνικοσοσιαλισμού,το 1945, επήλθε η «δαιμονοποίηση» του ιερού αυτού συμβό­λου και ο συσχετισμός του προς αρνητικές καταστάσεις, είτε από αδαείς είτε περισσό­τερο από οργανωμένα κέντρα εκπορεύσε- ως της σιωνιστικής ραδιουργίας.

Αγκυλωτός Σταυρός, ένα σύμβολο που διατηρήθηκε αλώβητο δεκάδες χιλιετηρί­δες στην φυλετική μνήμη ως το σύμβολο του Φωτός και της Νίκης των Αρίων, ένα σύμβολο που η θέα του και μόνο προκαλεί την σύγχυση και τον πανικό στα στίφη των υπονομευτών και των εκμεταλλευτών της Φυλής. Ένα σύμβολο που ανταποκρίνεται και αντανακλά υπερκόσμιες καταστάσεις, οδηγώντας στην μέθεξη του Φιλοσόφου- Πολεμιστή με τον Ιερό Σκοπό, τον Εξαγνι­σμό και την Ανάταση της Λευκής Φυλής.

Ό ,τι αποτελεί για τους χριστιανούς ο ισο­σκελής σταυρός, συνιστά για τους Αριους- Έλληνες ο Αγκυλωτός. Από την Απώτατη Θούλη και τον μακρινό βορρά μέχρι την Ιερή Δήλο και την Έφεσσο, από τις στήλες του Γιβραλτάρ μέχρι τα Ουράλια, το πυρφό­ρο σύμβολο της Λευκής Φυλής, μας καλεί ενωτικά στην υπηρέτηση των προαιώνιων φυλετικών πεπρωμένων, σε φυλετική πολι­τική αφύπνιση, για την ενανέναρξη ενός κύκλου πολιτιστικής μεγαλοσύνης και ηρω- ϊκής ακμής.

74

Page 76: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

O ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΒΑΣΤΙΚΑΣ

Σ τις επιβλητικέςτελετέςτις οποίες διορ- γανώνει το Εθνικοσοσιαλιατικό Κόμμα οτη Γερμανία, αλλά και στις στρατιωτι­

κές και παραστρατιωτικές παρελάσεις που λαμβάνουν χώρα απ' άκρου εις άκρον της χώρας, είτε από τις τακτικές δυνάμεις της Βέρμαχτ, είτε από τα 'Ες-'Ες και τις άλλες κομματικές οργανώσεις, παντού κυριαρχεί ένα αρχαίο σύμβολο-γνώρισμα του Αρίου Πολιτισμού: H Σβάστικα. Oi μεγάλες, ανεπα­νάληπτες θα μπορούσαμε να πούμε, συγκε­ντρώσεις του Κόμματος στη Νυρεμβέργη επισφραγίζουν την άρρηκτη όσο και μεγα­λειώδη μυστικιστική ενότητα του κόμματος, του λαού καιτου ηγέτη του. Κορυφαία στιγ­μή στο στάδιο της Νυρεμβέργης αποτελεί η εμφάνιση 32.000 σημαιοφόρων, οι οποίοι ανεμίζουν ισάριθμες σημαίες με τον αγκυ­λωτό σταυρό, γεγονός το οποίο προκαλεί έκπληξη τόσο σε υπέρμαχους όσο και σε πολέμιους του καθεστώτος.

Μέσα από τις λαμπαδηφορίες, τις παρε­λάσεις, τις αριοπαγανιστικές τελετουργί­ες, την αφύπνιση της προγονικής κληρονο­μιάς, μία έξαρση μυστικισμού πλημμυρίζει τα ξεχωριστά εκείνα χρόνια του παρελθό­ντος αιώνα. Oi συνάξεις του Εθνικοσοσια- λιοτικού Κόμματος δεν θυμίζουν απλά μία κοινότυπη πολιτική εκδήλωση. Αποτελούν αντίθετα την έκφραση μίας μυσταγωγικής εκδηλώσεως άρρηκτα συνδεδεμένης με την φυλετική ψυχή, η οποία σε πολλά θυμίζει ιεροπρεπή λειτουργία εντός θρησκευτικού ναού. O Αγκυλωτός Σταυρός αναδεικνύεται σε κυρίαρχο σύμβολο στην Γερμανία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, ένα σύμβο­λο που αντιπροσωπεύει, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του Χίτλερ, την Αρία Φυλή σε όλη της την Δημιουργική Εκδήλωση και Καθαρότητα.

Ποιο όμως είναι το χρονικό της καθιερώ- σεως της σβάστικας ως επισήμου εμβλήμα­τος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος; H Σβάστικα υιοθετήθηκε από το Εθνικοσοσια- λιστικό Κόμμα κατά την δεκαετία του 1920, χωρίς ωστόσο να αποτελεί δική του έμπνευ­ση. Από τα τέλη ήδη του 19ου αιώνα η Σβά- στικα ήταν ευρέως διαδεδομένη ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς, αναδεικνυόμενη στο υπέρτατο σύμβολο μίας νέας ανερχόμε- νης δυνάμεως, η οποία διατηρούσε άρρη­κτους δεσμούς με το απώτατο παρελθόν και τα πεπρωμένα της φυλής. O αγκυλωτός σταυρός αντιπροσωπεύει την σύγκλιση με εσώτερα πεδία της υπάρξεως, με μυστικές ατραπούς, τα βάθη των οποίων ανάγονται

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

στην προκατακλυσμιαία εποχή. 0 Χίτλερ προβαίνει σεΔιάχυτη κατά τον περασμένο αιώνα ανά- συμβολικό καθαγιασμό

μεσα στους μυστικιστικούς κύκλους ήταν των εθνικοσοσιαλιατικώνη θεωρία ότι το Σύμπαν ενώ αποτελούσε σΓΙ^αίών’ ογγίζοντάς τες1 κ ^ με την αιματοβαμμένηάϋλο πνεύμα, υψηλής ποιότητας, κατέληξε σημαία του 1923.να αποτελεί χυδαία ύλη, σκότος και χάος.Ωστόσο αφού διέλθει μία σκοτεινή περίοδο παρακμής, θα ανορθωθεί πάλι στα ύψη της αυθεντικής πνευματικότητας. H γνώση για την διάνυση αυτής της ατραπού, επιτυγχά­νεται μέσω της μυήσεως στα μυστήρια των 7 εσωτερικών συμβόλων, με πιο ισχυρό εξ όλων τη σβάστικα, η οποία αποτελεί το σύμ­βολο του θεού Ήλιου, της φωτιάς, αλλά και εν γένει της δημιουργίας. Είτε στην δεξιό­στροφη είτε στην αριστερόστροφη μορφή της, συμβολίζει την καλή τύχη.

H φυλή εκείνη, σύμφωνα με την μυστι­κιστική παράδοση, η οποία θα αρχίσει την αναβίωση και την εκδήλωση από το σκο­τάδι στο φως, την ανθρώπινη δημιουργία, καταλαμβάνοντας προμηθεϊκό ρόλο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, είναι η Αρία Φυλή. Στην εσώτερη συμβολική, έμβλημα της Αρίας Φυλής είναι η σβάστικα. Όλες οι εθνικοσοσιαλιστικές συγκεντρώσεις με προεξάρχουσες εκείνες των Συνεδρίων στη

Page 77: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Νυρεμβέργη, ενέχουν μια μυστικιστική σύλ­ληψη, η οποία εδράζεται επί ενός υψηλού σκοπού, απηχώντας σε όλη του την μεγα­λειώδη διάσταση τον θρίαμβο της θελήσε- ως. Στην άρια αυτή μυσταγωγία, η σβάστικα καθίσταται αντικείμενο ιδιαιτέρων τιμών, καθ' ότι αποτελεί την πεμπτουσία της εθνικο- σοσιαλιστικής συμβολικής, με αρχετυπική σημασία και διάσταση, υποδηλώνοντας ότι η δυναμική έκφραση της ψυχής της φυλής, η οποία περικλείεται στο σύμβολο του αγκυ­λωτού σταυρού, θα κατανικήσει οριστικάτη δύναμη του σκότους και του χάους. Στην εθνικοσοσιαλιστική παράδοση και μεταφυσι­κή αντίληψη, η τάξη του φωτός ενσαρκώνε­ται δια της Αρίας Φυλής.

Στις αρχές του περασμένου αιώνα στην Αυστρία άρχισε να γεννιέται η επιθυμία για ένωση με τη Γερμανία. Στα πλαίσια αυτά, πάμπολλες Γερμανο-αυστριακές ομάδες συγκροτούνται και δραστηριοποιούνται με σκοπό την οργανική αναβίωση της αρχαίας Γερμανικής μυθολογίας. Ανάμεσα στην πλη­θώρα των διαφόρων κινήσεων, διακρίνεται μία λαογραφική ομοσπονδία αριθμώντας περίπου 100.000 μέλη, αποκαλείται Γερμα­νική Ομοσπονδία, οργανώνει γιορτές, εγκα­θιδρύει Γερμανικό ημερολόγιο, αναβιώνει αρχαίες τελετουργίες, αποσκοπώντας στην σφυρηλάτηση της εθνικής αφ' ενός ενότη­τας, αφ' ετέρου στην έξαρση του πνεύμα­τος της εθνικής κυριαρχίας.

H Γερμανική Ομοσπονδία είχε στηρίξει το θεωρητικό-ιδεολογικό της υπόβαθρο στα γραπτά ενός αυστριακού μυστικιστή, που άκουγε στο όνομα Γκουίντο Φον Λίστ. O Λιστ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1848. Ισχυρι­ζόταν ότι διέθετε την ικανότητα να διεισδύει σε πνευματικά οράματα του παρελθόντος, έχοντας μυηθεί στις εσώτερες διδασκαλίες των αρχαίων τευτονικών φυλών. Τα οράμα- τά του επικεντρώνονταν στην ανασύσταση και λειτουργική αποκατάσταση της αρχαίας

Γερμανικής θρησκείας, με προεξέρχουσα την λατρεία του θεού Βόταν. Όπως συνάγε­ται από τις παραδόσεις της βορείου μυθολο­γίας, ο θεός Βόταν, επικεφαλής των νεκρών ηρώων των Ηλυσίων Πεδίων των βορείων, της Βαλχάλα, ήταν κάτοχος ενός υποβά­θρου αστείρευτης εσωτερικής γνώσεως, στα οποία οι Ρούνοι κατείχαν πρωτεύουσα σημασία. Oi ρούνοι αποτελούσαν το αλφά­βητο μιας αρχαίας γραφής, προσλαμβάνο­ντας ωστόσο και την σημασία των μαγικο- θρησκευτικών συμβόλων, θεωρώντας ο Λιστ ότι αυτά είχαν ένα βαθύ εσωτερικό νόημα. Μόλις μία δεκαετία μετά τον θάνατό του, οι ρούνοι κατέστησαν σημείο αναφοράς του εθνικοσοσιαλιστικού νοηματικού συμ­βολισμού. To κεραυνοειδές ΣΙΓΚ, ο ρούνος της νίκης, υϊοθετήθηκε ως το σύμβολο της Χιτλερικής Νεολαίας. To διπλό ΣΙΓΚ, έγινε το έμβλημα των Ες-Ες. O ρούνος ΕΠΕΛ έγι- νε το σύμβολο του Υπουργείου Γεωργίας, γνωστός και ως ο ρούνος της κληρονομιάς, της πατρώας γης. O ρούνος MAN συμβο­λίζει τη μετάσταση και θα αντικαταστήσει το χριστιανικό σταυρό στα νεκροταφεία των Ες-Ες. Όλοι οι αξιωματικοί των Ες-Ες έπρεπε να γνωρίζουν τους ρούνους και την ακριβή σημασίατους. O Λίστ, όντας μύστης της άριας κληρονομιάς, αναγόρευσετη Σβά- στικα ως το τρισάγιο ύψιστο μυστικό της αενάου υπάρξεως. Στις μυθικές αφηγήσεις των βορείων λαών, η σβάστικα είναι η ίδια η φωτιά, η γενεσιουργός και καθαρτήριος πράξη της δημιουργίας. Είναι το σύμβολο της άριας τιμής και η υπόμνηση των φυλετι­κών δοξασιών.

Ήδη από το 1909 ο Γουίντο Φον Λίστ είχε γίνει ευρύτατα γνωστός στον γερμανι­κό κόσμο για τα εσωτερικά του οράματα. Για τον Λίστ, κάθε δάσος, λόφος, βουνό, λιβάδι και λίμνη στην Αυστρία, συνδεόταν με ένα γερμανικό θεό-πνεύμα, προέβαλε δηλαδή μία πανθεϊστική και πολυθεϊστική

76

Page 78: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

συνάμα αντίληψη, όπως ακριβώς προσιδί­αζε στους άριους λαούς. Μέσα από τους συμβολισμούς, τα ήθη, τα έθιμα και τις ενδότερες παραδόσεις, ο Λίστ διαπίστωνε ότι η Αυστρία ήταν αναπόσπαστο μέρος της Γερμανίας, ποτίζοντας με ζείδωρο ύδωρ το όραμα του Παγγερμανισμού.

Κατά τη διάρκεια του A' Παγκοσμίου Πολέμου, επικράτησε η συνήθεια, ιδίως στην πρώτη γραμμή, οι στρατιώτες να φορούν φυλακτό. Τα μετάλλια αλλά και τα φυλακτά με κεντρικό τους σύμβολο τη σβάστικα που φορούσαν οι στρατιώτες στα χαρακώματα, αποτελούσαν προϊόν των ερευνών του Λίστ, ο οποίος ανέδειξε και δημοσιοποίησε την αξία αυτού του συμβό­λου. Εξ' άλλου οτη Βιέννη είχε ιδρυθεί μια ισχυρή εταιρεία που είχε ενστερνιστεί τις θεωρίες του Λίστ και η οποία εφοδίαζε σχέ­δια στους κατασκευαστές φυλακτών με τη σβάστικα. To σύμβολο της σβάστικας, πολύ σύντομα κατέστη ιδιαίτερα διαδεδομένο στον Γερμανικό Στρατό, με αποτέλεσμα να γίνει άμεσα έμβλημα του ανερχόμενου γερμανικού εθνικισμού. O Χίτλερ, ήδη στο βιβλίο του «O Αγών μου» αποσαφηνίζει τη σημασία της. Στη σβάστικα βλέπουμε το χρέος να αγωνισθούμε για τη νίκη των Αρί­ων, τονίζει σχετικά. Λίγο νωρίτερα, το 1911, ο Λίστ είχε περιγράψει με λεπτομέρειες το όραμά του για το γερμανικό κράτος του μέλ­λοντος, δίνοντας το ακόλουθο στίγμα; «Θα υπάρχει μια αυστηρή ιεραρχία και οι αρχη­γοί θα υπακούουν χωρίς αντίρρηση. H δομή θα είναι πατριαρχική. Μόνο οι άρρενες θα ηγούνιαι των οικογενειών και μόνο άριοι θα δικαιούνται να είναι πολίτες του κράτους. Αυστηροί νόμοι θα διασφαλίζουν εμπρά- κτως την αγνότητα της φυλής. Κάθε οικογέ­νεια θα διατηρεί το γενεαλογικό δέντρο σαν απόδειξη της άριας καταγωγής της».

Ev τω μεταξύ ο A' Παγκόσμιος Πόλεμος λήγει αιφνιδίως με ήττα-εσωτερική υπονό­μευση της Γερμανίας, η αναρχία ξεσπά και οι κομμουνιστές καθιστούν κράτος εν κρά- τει. Κηρύσσεται αντεπανάσταση. Μια από τις εθνικιστικές ομάδες nou οργανώνουν την αντεπανάσταση, είναι η ισχυρή εται­ρεία της Θούλης, αποτελώντας τον κλάδο του Γερμανικού Τάγματος στο Μόναχο. To τάγμα έχει υϊοθετήσει σαν σύμβολό του μια πύρινη σφαίρα με τον ρούνο Topv, σύμβολο προστασίας που απεικονίζει το σφυρί του θεού Θωρ.

H Θούλη ιστορικά ήταν η χώρα των Υπερ- βορείων. Μια μυθική χώρα που όπως αναφέ­ρει η Ελληνική μυθολογία ήταν βορειότερα από τα Ριναία όρη, πιο ψηλά από τους

τόπους όπου σηκώνεται ο βοριάς. Oi Υπερ- Αρχαιοπρεπής τελετή με βόρειοι συνδέονταν ιδιαίτερα με το θεό περιφορά κεφαλής της

Απόλλωνα, τον Δελφικό μα και τον Δήλιο. H t^ T ^ T n c ^ n u n t i l^ c Τ ' εορτες της γερμανικήςΘούλη κτυπά δυναμικά την σιωνοκομμουνι- τέχνης, Μόναχο 1937. στική μηδενιστική επανάσταση, συγκεντρώ­νει όπλα και εκπαιδεύει εθελοντές. Στις 30 Απριλίου του 1919, 20.000 άντρες και αποσπάσματα ισχυρά εξοπλισμένα, καθοδη­γούμενα από τη Θούλη, καταλαμβάνουν το Μόναχο ύστερα από μια αιματηρή αντεπανά­σταση. Τα μέλη των «Ελευθέρων Σωμάτων» και των υπολοίπων παραστρατιωτικών ομά­δων, έχουν στα κράνη τους τη σβάστικα.

H επιτυχία της Θούλης όπως αυτή κατα- γράφηκε στην αντεπανάσταση του 1919, σημείωσε αλυσσιδωτές αντιδράσεις στη Γερμανίατου 1920. Μια μυστικιστική οργά­νωση επικεντρωμένη σε απόκρυφες τελε­τουργίες, θα συγκεντρώσει την υποστήριξη των υψηλότερων στρωμάτων της Γερμανι- κής κοινωνίας. To μυστικιστικό τάγμα της Θούλης ιδρύθηκε το 1914 και παρέμεινε φανατικά αντισημιτικό και αντιδημοκρατικό.Τα μέλη της Θούλης, στον εσώτερο κύκλο τους, προέρχονται από τις τάξεις τον βιομη- χάνων, γιατρών, δικηγόρων και δικαστών.To Φθινόπωρο του 1918, ο Σεμπόντεντορφ και η Θούλη, υποστηρίζουν μυστικά μια ομάδα εργατών. Τα μέλη της ομάδας αγνο­ούσαν ότι ο πρόεδρος τους, ο Κάρλ Χάρερ, ανήκε στη Θούλη. To ποιο δραστήριο μέλος της ομάδας ήταν ο Ντρέξλερ. Στο τέλος του 1918 ο Ντρέξλερ πρότεινε να μετασχηματι­στεί ο κύκλος των εργατών σε ένα νέο πολι­τικό κόμμα. O πρόεδρος της Θούλης συμ­φώνησε. Σε λίγες βδομάδες ο Χίτλερ γίνεται μέλος του κόμματος, τακτικός ομιλητής και μέλος της καθοδηγητικής επιτροπής. 'Υστε­ρα από 4 μήνες το κόμμα μετονομάζεται οριστικά σε Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών.

Τελικά στις 20 Μαΐου του 1920 η σβάστι- κα γίνεται επίσημα το σύμβολο του γερμα­νικού εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. 'Εως τότε τα στελέχη του κόμματος, χρησιμο­ποιούσαν τόσο δεξιόστροφες, όσο και αρι-

rnwrpron*AgMoiKAJ A P X A iA Ε Λ Λ Α Δ Α

Page 79: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Αρχαιοπρεπής τελετή με οτερόστροφες σβάστικες. Για το κόμμα οπεριφορά ομοιώματος χ(Τλερ επέλεξε τη δεξιόστροφη σβάστικα

αρχαίου ελληνικού , , , . . , , _ ,ναού,κατά τις εορτές ^ τ ^ ισε^ αΥΥυλες· Η καμπυλωτη σβαστικα

της γερμανικής τέχνης, της Θούλης παρέμεινε πάντοτε ως ζωντανήΜόναχο 1937.Η τελετή υπόμνηση στην συμβολική του κόμματος,

παρουσιάζει πολλές αχ \ά και μεχέπειτα ΧΟυ ίδιου του Γ Ράϊχ. ομοιοτητες προς αυτή των . , ,

Παναθηναίων. Δεσποζε στις πορπες των φαιοχιτωνωντων ταγμάτων εφόδου, κυριαρχούσε στα ξίφη των αξιωματικών της Λουφτβάφε. Πέραν αυτών, τα παράσημα για την αντι- παρτιζάνικη δράση στο ανατολικό μέτωπο φέρουν ξίφη της Θούλης και τη καμπυλωτή σβάστικα. Για την επιλογή του συγκεκριμέ­νου τύπου σβάστικας έχει εξιστορηθεί ένα συμβάν, όπου ο Χίτλερ εθεάθη να γευματί­ζει με καλεσμένους που συνέδεσαν την αρι­στερόστροφη με τη δεξιόστροφη σβάστικα δημιουργώντας το σταυρό του Λόεγκριν, από το ομώνυμο μελλόδραμα του Ριχάρδου Βάγκνερ.

H επιλογή της σβάστικας έγινε όταν ο εμπνευστής της, ένας οδοντίατρος, μέλος της Θούλης και του Γερμανικού Τάγματος, παρουσίασε το επιτυχημένο σχέδιο. O Δρ. Krohn έφτιαξε ένα σχέδιο που απετελείτο από μια αριστερόστροφη σβάστικα σε λευ­κό κύκλο πάνω σε μία κόκκινη επιφάνεια. H σβάστικα χρησιμοποιήθηκε για να συμβο­λίσει το καλό, την αρμονία με τη φύση και την ενότητα με αυτήν. O Χίτλερ ενέκρινε το σχέδιο αλλά υϊοθέτησε τη σβάστικα στη δεξιόστροφη μορφή της.

Στο μεταξύ η σβάστικα γνωρίζει ευρεία διάδοση. To 1930 μέλη των Δρυϊδικών μυστι­κιστικών ταγμάτων κοσμούν με σβάστικες τις τελετουργικές τους ενδυμασίες. H σβά- στικα αποτελεί μια μορφή του σταυρού που έχει ανακαλυφθεί από τους αρχαιολόγους σε βυζαντινές κατασκευές, σε κέλτικα χειρό­γραφα, σε ελληνικά νομίσματα, ακόμα και στα τοιχώματα των μεγάλων πυραμίδων της Αιγύπτου. Θα το ανακαλύψετε και στα δια­ζώματα του Καπιτωλίου στην Θυάσινγκτον.

To γεγονός ωστόσο εκείνο στο οποίο η σβάστικα γνωρίζει την λατρευτική της αποθέωση ως αρχετυπικό σύμβολο της Λευκής Φυλής, είναι στο Μόναχο, κατά τις Εορτές της Γερμανικής Τέχνης, το 1937. O εθνικοσοσιαλισμός γιορτάζει την ιστορία των Αρίων και έπεται η μέθεξη στο ιερό μυστήριο της σβάστικας. H επιβλητική τελε­τουργία έχει οργανωθεί από τον Άλ.Ρόζεν- μπεργκ, ιδεολογικό υπεύθυνο του κόμματος και μέλος της Θούλης, ο οποίος επισημαίνει και τα ακόλουθα: «Σήμερα, ένας νέος μύθος ανατέλλει. O μύθος του αίματος, η πίστη ότι η θεϊκή υπόσταση του ανθρώπου θα πρέ­πει να υπερασπιστεί μέσω του αίματος. H βόρεια φυλή αντιπροσωπεύει το μυστήριο που ανέστρεψε και αντικατέστησε το παλιό μυστήριο». Σε πολλές εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις, όπως στην ένωση Γερμανίδων Νεανίδων, οι θρησκευτικές τελετές των αρίων δοξασιών έρχονται στην επιφάνεια. H σβάστικα περιφέρεται εν πομπή, με τον αργαλειό της Ειμαρμένης, υποδηλώνοντας τον προορισμό σύμφωνα με το μήνυμα των βόρειων θρύλων, αρχίζοντας να υφαίνει άλ­λη μια φορά. Τελετουργίες εξυψώσεως της σβάστικας, όπως ο καθαγιασμός δια της αφής της ματωμένης σημαίας, προσδίδουν στο μυστήριο της σβάστικας μυσταγωγική διάσταση.

Στις 9 Νοεμβρίου 1923 το νεοσύστα­το εργατικό κόμμα, με αρχηγό το Χίτλερ, θα επιχειρήσει να ανατρέψει την κυβέρνη­ση της Βαυαρίας. Ακολουθούν αιματηρές συμπλοκές με τον στρατό και την αστυνομία και η σημαία με τη Σβάστικα που βρισκό­ταν στη πρώτη γραμμή πέφτει στο έδαφος και βάφεται στο αίμα. H ματωμένη σημαία παραλαμβάνεται προς φύλαξη από τα Ες- Ες, εν είδει τιμητικής φρουράς, και γίνεται το ιερότατο σύμβολο του κόμματος. Όλα τα λάβαρα πρέπει να καθαγιάζονται δια της επαφής μετην αιματοβαμμένη αυτή σημαία. «Δε θέλουμε άλλο θεό παρά μόνο τη Γερμα­νία» διακήρυττε ο Χίτλερ.

To 1939 η λέξη Χριστούγεννα έχει ατο- νίσει. Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Γ Ράϊχ, έκδηλη ήταν η προσπάθεια να επανέλθει η άρια θρησκευτικότητα, να μετα- τραπούν τα Χριστούγεννα σε γιορτή του φωτός. Στο εθνικοσοσιαλιστικό ημερολόγιο το θερινό ηλιοστάσιο γιορτάζεται επίση­μα σαν εθνική γιορτή. Γιορταστικές πυρές ανάβονται σε όλο το Ράϊχ. Σε βραδινές ιεροτελεστίες απαγγέλλονται στίχοι για τη δύναμη της φωτιάς. O Αγκυλωτός σταυρός συνδέθηκε αναπόσπαστα με τα πεπρωμένα της λευκής φυλής...

78

Page 80: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

H ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Τα Τάγματα Ασφαλείας αποτελούσαν στρατιωτικές δυνάμεις οι οποίες ιδρύ­θηκαν από την τέταρτη και τελευταία

κυβέρνηση της Ελληνικής Πολιτείας, εκεί­νη του Ιωάννη Ράλλη το 1943. Σκοπός της δημιουργίας τους, εκτός από την «εξοικονό­μηση γερμανικού αίματος», ήταν, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του τότε στρατιωτικού διοικητή της Ελλάδας, Αλεξάντερ Λέερ, «να χρησιμοποιηθεί πλήρως η αντικομμου- νιστική μερίδα του ελληνικού λαού, για να εκδηλωθεί φανερά και να εξαναγκαστεί σε απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμου­νιστικής μερίδας».

To κείμενο του όρκου αυτών που κατα­τάχθηκαν υποδηλώνει με σαφήνειατην διοι- κητική-ιεραρχική υπαγωγή τους στη Γερμα­νική Διοίκηση και έχει ως εξής: «Ορκίζομαι εις τον Θεόν, τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ.

Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθει- σόμενας μου υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς ότι δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμω­ρηθεί παρά των γερμανικών στρατιωτικών νόμων», ενώ η σύστασή τους χαιρετίσθηκε από προσωπικότητες της εποχής, μεταξύ δε άλλων και από τον αρχιεπίσκοπο Χρύ­σανθο, με την εξής δήλωση: «Τα Τάγματα Ασφαλείας αποτελούν την τελευταία εφε­δρεία του Ελληνικού Εθνους», υπονοώντας προφανώς ότι τα Τάγματα αποτελούσαν το έσχατο ανάχωμα αντιστάσεως, προ της

απολύτου επικρατήσεως των κομμουνιστι­κών ορδών, οι οποίες είχαν ήδη καταστήσει εμφανείς τις προθέσεις τους, από την επο­χή που επιδίδονταν στην εξόντωση άλλων αντάρτικων ομάδων, μη κομμουνιστικών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την εξάλειψη του 5/42 Τάγματος και την δολοφονία του Ψαρρού, αλλά όχι μόνον...

O Γεώργιος Ράλλης, γυιός του κατοχι­κού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη, πρωθυ­πουργός και ο ίδιος στην τελευταία προ του 1981 κυβέρνηση της «Νέας Δημοκρα­τίας», συνέγραψε μεταξύ άλλων και ένα βιβλίο το οποίο φέρει τον τίτλο «0 Ιωάννης Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου» (έκδ. 1947), όπου δικαιολόγησε πλήρως τις επιλογές του πατρός του. Φανατικός αντικομμουνι- στής και ο ίδιος, τιμήθηκε με μετάλλιο γιά την δράση του στον πόλεμο κατά των συμ­μοριτών.

Στο δημοψήφισματου Νοεμβρίου 1974

O συνταγματάρχης Γεώργιος Πούλος,

έφιππος με την αντικομμουνιστική

του δύναμη σε κάποιο χωριό της Μακεδονίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι στολές τόσο των

σαλπιγκτών όσο και πολλών εκ των ανδρών της δυνάμεως Πούλου,

φέρουν γερμανικό οπλισμό και στολές.

E8S ΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΐυΟΣ

Page 81: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Εγκώμιο του Χίτλερ προς τον συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα, πατέρα του γνωστού πολιτικού της Ν.Δ., δημοσιευθέν στην εφημερίδα «ΠΡΩΙΑ» του Πύργου, στις 13-8-1944, στο οποίο εκφράζεται η ευαρέσκεια του Φύρερ προς τον διοικητή Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου, για το τηλεγράφημα νομιμοφροσύνης που ο Παπαδόγκωνας του απέστειλε. O υιός Παπαδόγκωνας, πάντως, αισθάνεται υπερήφανος για τον πατέρα του.

τάχθηκε υπέρ της Βασιλευομένης Δημοκρα­τίας, ενώ σε τελευταίες δηλώσεις του υπε- ραμύνθηκε των μέτρων που εφαρμόσθηκαν κατά των κομμουνιστών μετά το 1944.

Ωστόσο, κάποιοι νεοδημοκράτες σήμε­ρα, κατέχοντες «δημοκρατικά εύσημα», δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να συναγελάζο­νται με τους πολιτικούς και βιολογικούς επιγόνους των Ράλληδων, υβρίζοντας εμάς, τους αληθινούς Ιδεολόγους, που καμμία συνεργασία, ιδίως καιροσκοπική, δεν είχαμε με τα στρατεύματα του Γ Ράϊχ, πρωτίστως για βιολογικούς λόγους, αφού την περίοδο εκείνη δεν ήμασταν καν εν ζωή!

H σύσταση των Ταγμάτων Ασφαλείας, υλοποιήθηκε με την συγκρότηση παραστρα- τιωτικών ομάδων σε δύο μορφές: Εννέα Ευζωνικά τάγματα οργανωμένα από την κυβέρνηση Ράλλη, συνολικής δυνάμεως 5.725 ανδρών. Είκοσι δύο εθελοντικά τάγ­ματα, αυτοτελώς συγκροτημένα, συνολικής δυνάμεως 16.625 ανδρών.

Γενικός προϊστάμενος όλων αυτών των

To έμβλημα της ελληνοκεντρικής οργανώσεως EEE, η οποία προπολεμικά πυρπόλησε τον εβραϊκό συνοικισμό Καμπέλ στην Θεσσαλονίκη.

MIIONAtE UND SOZIALISIISCHE

PARTE! G R IE C H E N L ftN D S

δυνάμεων, ήταν ο αντιστράτηγος των Μαχί­μων SS1 Βάλτερ Σιμάνα. O Σιμάνα, επιδόθη- κε στην αποτίμηση και στον απολογισμό της δράσεως των Ταγμάτων Ασφαλείας, λίγο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα.

Σε αναφορά του προς το Γ ενικό Επιτε­λείο των SS στις 2 Νοεμβρίου του 1944, διατύπωνε την εκτίμηση ότι τα μεν εθελο­ντικά τάγματα «ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργή καταπολέμηση των συμμοριών» από τη Βέρμαχτ, τα δε ευζωνι­κά τμήματα «πολέμησαν τον Κομμουνισμό και τις συμμορίες του ΕΛΑΣ με αξιοσημεί­ωτη επιτυχία». O αρχηγός των SS, Χάινριχ Χίμλερ, θα ασπασθεί τις διαπιστώσεις του Σιμάνα, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, σε υπηρεσιακό του έγγραφο, στις 10 Νοεμβρί­ου του 1944, με αποδέκτη τον μέχρι πρότι­νος προϊστάμενο των Ταγμάτων Ασφαλείας, τα ακόλουθα:

«Σας εκφράζω τα συγχαρητήριά μου, επειδή κατορθώσατε να οργανώσετε τα υγιή και νομοταγή στοιχεία του Ελληνικού λαού στα τμήματα των Ελλήνων εθελοντών καθώς και των Ευζώνων, και να τα οδηγήσε­τε -σε αγαστή συνεργασία με τα δικά μας γερμανικά τμήματα- στον αγώνα κατά των μπολσεβίκων συνωμοτών μέχρι την τελευ­ταία μέρα».

Μισό και πλέον αιώνα μετά από αυτά τα γεγονότα, η αντίληψη του κατεστημένου για τον ρόλο των Ταγμάτων Ασφαλείας, φαίνε­ται επίσημα να αλλάζει. Δεν είναι οι στιγμα-

80

Page 82: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

τισμένοι συνεργάτες των Γερμανών,αλλά οι μαχητές της εθνικής ελευθερίας. H Πανελ­λήνια Συνομοσπονδία Εθνικών Αντιστασια­κών Οργανώσεων (ΠΣΕΑΟ) εκπροσωπεί και εκφράζει «εθνικόφρονος» εκδοχής οργανώ­σεις αντιστασικής δράσεως, όπως ο ΕΔΕΣ ή η EKKA και άλλες με διφορούμενο ρόλο, όπως η ΠΑΟ ή η «X». Ψυχή της κινήσεως είναι ο αντικομμουνισμός.

To 2001, η Συνομοσπονδία προχώρη­σε στην έκδοση της δικής της ερμηνείας για την περίοδο 1941-45, με σκοπό την αντίκρουση της αριστερής «αλλόφρονος επιδρομής κατά της αλήθειας» και συνακό­λουθα την αποκατάσταση της εικόνας των φορέων της στην ελληνική κοινωνία. To βιβλίο αυτό προλογίζει ο επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του K. Μητσοτάκη Γιάννης Βούλτεψης, ενώ ο πρόεδρός της, αντιστρά­τηγος ε.α. Γεώργιος Καρούσος (γνωστός από την δράση του ως αρχηγός της EOKA B' μετά το θάνατο του Γρίβα) δημοσιοποί­ησε παλαιότερα μέσα από τις στήλες του «Ελεύθερου Τύπου» (5.10.03) τη συστράτευ- σή του στον προεκλογικό αγώνα της ΝΔ. H αναγνώριση εκ μέρους της Πανελληνίου Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιαστασιακών Οργανώσεων, συμπεριλαμβάνει και τα Τάγ­ματα Ασφαλείας, τους σχηματισμούς δηλα­δή εκείνους που έδρασαν στο πλευρό των SS και οι οποίοι χαρακτηρίζονται «Έλληνες που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί εύκολα ο πατριωτισμός τους».

Αυτά αλήθεια δεν τα έχουν υπ' όψη τους οι όψιμοι «αντιφασίστες» συνοδοιπό­ροι τους; Παράλληλα, στην έκδοση αυτή, υιοθετείται η εκτίμηση πως «το φαινόμενο των Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν περισσότε­ρο ζήτημα αυτοπροστασίας και όχι αντισυμ- μαχικού αγώνος». H ευθύνη γιατη σύσταση των Ταγμάτων Ασφαλείας καταλογίζεται αποκλειστικά στο EAM, με το επιχείρημα ότι σε περιοχές όπως η Πελοπόννησος «οι εκτελέσεις των αντιφρονούντων στον ΕΛΑΣ υπερέβαιναν κατά πολύ των εκτελέσεων των Γερμανών και στις πιο βάρβαρες και αποτρόπαιες εκδηλώσεις τους».

Ποιος όμως ήταν ο πυρήνας και η προ­έλευση των Ταγματασφαλιστών; Oi άντρες των Ταγμάτων Ασφαλείας αποτελούσαν ένα ετερογενές μωσαϊκό, προερχόμενο από τα πλέον αντικρουόμενα τμήματα της τότε Ελληνικής κοινωνίας.

Φανατικοί αντικομμουνιστές, στελέχη του Μεταξικού Καθεστώτος, αγωνιστές του Μακεδονικού αγώνα, αγνοί ιδεολόγοι και ευκαιριακοί τυχοδιώκτες, συγκρότησαν ομάδες εφόδου εφοδιασμένες με αμιγή

Γερμανικό οπλισμό, αποτελώντας αντίβαρο στην ΕΑΜική αντίσταση. Ένα τμήμα μάλι­στα του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε το δρόμο της πλήρους συνεργασίας με τους Γερμανούς, επικροτώντας την σύστα­ση των Ταγμάτων Ασφαλείας. Ήταν εκείνοι οι οποίοι συμμετείχαν στον σχηματισμό των κυβερνήσεων από τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ιωάννη Ράλλη. Με την ενίσχυση αυτών των κυβερνήσεων και των Γερμανών σχηματίστηκαν τα κινήματα υπό τις επωνυμίες Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση (ΕΣΠΟ) και Οργάνωση Εθνικών Δυνάμεων Ελλάδος (ΟΕΔΕ).

Ol ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

Είναι γνωστό ότι με το υπ' αριθμ. 147, τεύχος A', ΦΕΚ της 30ης Απριλίου 1941, δημοσιεύθηκε το Διάταγμα συγκροτήσεως της Κυβερνήσεως της «Ελληνικής Πολιτεί­ας» υπό την πρωθυπουργία του Γ. Τσολά- κογλου.

O Υπουργός Προνοίας K. Λογοθετόπου-

Φωτογραφία του ταγ­ματάρχη Κοντοστάνου Γεωργίσυ, διοικητή του

Ελληνικού Σώματος Εθελοντών Κορίνθου.

H στολή που φέρει είναι του ελληνικού

στρατού με τον αετό και τον αγκυλωτό

σταυρό ως επίρραμα άνωθεν της αριστερής

τσέπης και στο καπέλο του διακρίνεται το

αυτό σύμβολο και το έμβλημα της Ελληνικής

Πολιτείας.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAl APXAlA ΕΛΛΑΔΑ

Page 83: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Εκπαιδευτική βολή Ευζώνων των Ταγμάτων Ασφαλείας. Παρουσία αξιωματικών του Σώματος και Γερμανών βαθμοφόρων των Ες-Ες και της Βέρμαχτ. O σκυμένος παρακολουθών τη βολή μεταξύ των δύο πρώτων ευζώνων, φέρων πολιτική περιβολή, είναι ο Λοχαγός των Ες-Ες I. Φαρμακόπουλος.

λος, διόρισε Γενικό Γραμματέα του Υπουρ­γείου του τον Επαμεινώνδα Πετραλιά, πατέ­ρα της μετέπειτα βουλευτού της ΝΔ Φ. Π. Πετραλιά.

O Επ. Πετραλιάς συνεργαζόταν στενά μετονΓερμανό Ταγματάρχη Βέρεντ. Παράλ- ληλα,μεταξύ 6 και 7 Μαίου 1941, ο Πρωθυ­πουργός Γ. Τσοκάκογλου, κάλεσε στο πολι­τικό του γραφείο για συνομιλίες, πολιτικούς και παράγοντες του τόπου, μεταξύ δε άλλων καιτους Στρατηγό Πάγκαλο, Στυλ. Γονατά, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον Γ. Μερκούρη, τον Ξενο- φώντα Ζολώτα κ.α. Άπαντες, όπως ισχυρί- σθηκε ο Γ. Τσολάκογλου, χωρίς ουδέποτε ο οιοσδήποτε να τον διαψεύσει, επικρότησαν

Τμήμα των Σωμάτων Ασφαλείας αναπαύεται εν μέσω αντι- κομμουνιστικής εκκαθαριστικής επιχειρήσεως, διακρίνονται οι Γερμανοί αξιωματικοί - σύνδεσμοι με την μονάδα των Ευζώνων.

τον σχηματισμό Εθνικής Κυβερνήσεως και καταδίκασαν την κυβέρνηση των φυγάδων στην Κρήτη και τον βασιλιά. Βεβαίως, μετά το 1944, πλείστοι εξ' αυτών, κατηγορούσαν τον Τσολάκογλου, «ξεχνώντας» τα εγκώμιά τους για το τότε καθεστώς, φθάνοντας στο σημείο να καταδικάσουν τον Νικόλαο Πλαστήρα, ο οποίος με ξεκάθαρο τρόπο,

έχοντας κατά vou τα μείζονα συμφέροντα της Πατρίδος, ετάχθη κατά ενός πολέμου με την Γερμανία.

Και σήμερα ακόμη, παράγοντες της ΝΔ, επαίρονται για την δράση των πατέρων τους και συγγενών τους, στο πλευρό των Γερμα­νών. «Είμαι υπερήφανος για την δράση του πατρός μου κατά την περίοδο της Γερμα­νικής Κατοχής...». Με αυτές τις δηλώσεις τοποθετήθηκε ο γιος του Δ. Παπαδόγκωνα, Αλέξανδρος, πρώην Υφυπουργός Αμύνης της «Νέας Δημοκρατίας», πλέκοντας το εγκώμιο του πατρός του, ο οποίος διετέ- λεσε Διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου, σώματα υπαγόμεναδιοικητι- κά στην αρμοδιότητα των S.S., ως δυνάμεις αστυνομικού χαρακτήρα.

Μάλιστα, όταν εκδηλώθηκε η γνωστή απόπειρα δολοφονίας του Αδόλφου Χίτλερ με βόμβα που είχε τοποθετηθεί σε χώρο που χρησιμοποιείτο ως στρατηγείο-χώρος συσκέψεων, ο Συνταγματάρχης Δ. Παπαδό- γκωνας, έσπευσε να αποστείλει τηλεγράφη­μα υπέρ υγείας του Φύρερ, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό του για την δολοφονική απόπειρα. To τηλεγράφημα αυτό, το οποίο είδετο φωςτης δημοσιότητος, αποσπώντας μάλιστα και τις ευχαριστίες, εν είδει απαντή- σεως, τόσο του Αδόλφου Χίτλερ, όσο και του Χάϊνριχ Χίμμλερ, έχει ως ακολούθως:

«ΟΙ 5000 ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ KAI ΑΝΔΡΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΩΝ ΤΜΗ­ΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, ME TO ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ TOY ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΟΠΙΣΘΕΝ ΑΥΤΩΝ, ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ THN ΒΑΘΥΤΑΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗ- ΣΙΝ ΤΩΝ ΔΙΑ THN ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΑΣ ΑΠΟΠΕΙ­ΡΑΝ ΣΧΕΔΙΑΣΘΕΙΣΑΝ KAI ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙΣΑΝ ΥΠΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ, TA ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΗΘΕ- ΛΘΝ NA ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ THN ΑΝΑΓΚΑΙΟ­ΤΗΤΑ TOY ΑΓΩΝΟΣ KATA TOY ΚΟΜΜΟΥΝΙ­ΣΜΟΥ KAI ΤΩΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑ­ΤΩΝ ΤΟΥ. ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ THN XAPAN ΤΩΝ ΔΙΑ THN ΘΑΥΜΑΣΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΙΝ ΣΑΣ KAI ΚΛΙΝΟΥΝ ME ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ TO ΓΟΝΥ ΕΝΩΠΙΟΝ TOY ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΘΕΟΥ, ΟΣΤΙΣ ΗΠΛΩΣΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ XEIPA ΕΠΑΝΩ ΕΙΣ THN ΖΩΗΝ ΣΑΣ, ΔΙΑ NA ΣΑΣ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΙ ΕΙΣ TO ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΝ ΕΘΝΟΣ KAI ΕΙΣ THN EN ΑΓΩΝΙ KATA ΤΗΣ ΚΟΜ­ΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΝΩΛΗΣ ΗΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩ­ΠΗΝ. ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΘΕΛΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ H ΕΝΔΕΙΞΙΣ AYTH EINAI MIA ΠΑΡΟΡΜΗΣΙΣ, ΟΠΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΔΓ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ TON ΑΓΩΝΑ KATA ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΠΡΟΣ THN ΧΩΡΑ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ ΟΡΔΩΝ EN ΕΛΛΑΔΙ. ΑΠΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΓΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΠΑΡ-

82

Page 84: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΤΗΣ, EK ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΠΡΟΗΛΘΕΝ H ΔΡΑΞ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ TOY ΛΕΩΝΙΔΟΥ, H ΟΠΟΙΑ ΕΣΩΣΕΝ TON ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΝ, ΥΨΟΥΤΑΙ H ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ: KYPIE ΔΙΑΦΥ- ΛΑΣΣΕ TON ΦΥΡΕΡ!».

Αναλόγου αντικομμουνιστικού χαρακτή­ρα ήταν και η δράση του Ανεξαρτήτου Τάγματος «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑ­ΤΟΣ/ΤΑΓΜΑ «O ΛΕΩΝΙΔΑΣ», όπως αποδει- κνύεται και από το κατωτέρω έγγραφο που παραθέτουμε:

«Σπάρτη 23/11/43, Αριθ. Πρωτ. 13, Προς Την Γερμανικήν Διοίκησιν Σπάρτης, Ενταύ­θα. Κατόπιν προφορικής υμών διαταγής

λαμβάνομεν την τιμήν να επιστρέψωμεν υμίν συνημμένως την από 22/11/43 αίτησιν του κ. Δημητρίου Τζιβανοπούλου μεθ’ όλων των συνημμένων και αναφέρωμεν ότι ο μεν δύο αδελφοί Δημοσθένης και Ιωάννης είναι ένεργα μέλη του EAM, διαφωτισταί και ομι- ληταί του EAM, ανήκοντες εις μαχητικάς ομάδας, οι δ’ έτεροι δύο Σωκράτης και Παρασκευάς ανήκουν εις μαχητικήν ομάδα του ΕΑΜ-ΕΠΟΝ και ενήργησαν την επίθεσιν κατά της οικίας του αρχηγού Ε.Σ. κ. Λεωνί­δα Βρεττάκου ένθα εφονεύθη ο Γεώργιος Καργάκος συνάμα δε εκ της οικίας των εγένετο εξόρμησις της επιθέσεως. Κατό-

Page 85: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Πολιτικές και εκκλησιαστικές αρχές ελληνικής επαρχιακής πόλεως, παρακολουθούν παρέλαση της Βέρμαχτ, από κοινού με Γερμανούς αξιωματικούς και βαθμοφόρους των Ταγμάτων Ασφαλείας.

0 αντιστράτηγος των Ες- Ες Βάλτερ Σιμάνα, προ­ϊστάμενος των Ταγμάτων Ασφαλείας, κατά τη διάρκεια επισκέψεώς του σε κέντρο εκπαιδεύσεως των Ευζώνων.

πιν των ανωτερω απαντα τα εν τη αιτήσει του πατρός των Δημητρίου Τζιβανοπούλου είναι ψευδέστατα και οι τέσσεροι υιοί του όχι μόνον δεν πρέπει να απολυθούν εκ των φυλακών Τριπόλεως ένθα κρατούνται, απεναντίας δε απορούμεν πώς ούτοι μέχρι σήμερον δεν έχουσιν εκτελεσθεί.

O Διοικητής (unoyp.) Λεωνίδας Βρεττάκος».

Από όλα όσα έγγραφα και μαρτυρίες δια­σώζονται, προκύπτει ευκρινώς η σύνδεση όλων αυτών των μονάδων με τον Γερμανικό Στρατό, στις διατάξεις του οποίου άλλωστε

υπάγονταν και από την νομοθεσία του διεπό- ταν η λειτουργία τους. To κατωτέρω έγγρα­φο είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό:

«O αρχηγός του Ελληνικού Σώματος Εθελοντών Κορίνθου υποτάσσει τον εαυ­τόν του, τους αξιωματικούς υπ/ κους και οπλίτας τους οποίους έχει στρατολογήσει εις τον Γερμανικόν Στρατόν. To Ελληνικό Σώμα Εθελοντών δρα αποκλειστικώς προς καταπολέμησιν του κομμουνισμού και των εν Ελλάδι αναφυεισών οργανώσεων EAM- ΕΑΑΣ.

Oi υπαγόμενοι εις το Ελληνικόν Εθελο- ντικόν Σώμα υποχρεούνται με απόλυτον υπακοήν εις τους ανωτέρους των, οίτινες από ελευθέραν την θέλησιν υποχρεώθησαν να υπακούουν εις τας οδηγίας του Γερμανι­κού Στρατού. Υπόκεινται όσον αφορά τας σχέσεις υπακοής με τας διατάξεις αι οποίαι ισχύουν δια τον Γερμανικόν Στρατόν (...) ο Γερμανικός Στρατός υπερασπίζεται την ζωήν και την περιουσίαν των μελών του Ελληνικού Εθελοντικού Σώματος από απο- πείρας και επιβάλλει εκάστοτε παρά του ανωτάτου αρχηγού των ενόπλων Γερμανι­κών δυνάμεων διατάξεις περί αντιποίνων.» To ανωτέρω έγγραφο υπογράφουν ο ταγ­ματάρχης Κοντοστάνος Γεώργιος, ο λοχα­γός Τρίκας Γεώργιος, οι ανθυπολοχαγοί Καραχάλιος Αθανάσιος, Τσιπάς Αριστείδης, Χριστοδούλου Ιωάννης, Τσαντίλας Παναγιώ­της, Πέτρουλας Σταμάτιος, Δρακιώτης Ανα­στάσιος, οι έφεδροι ανθυπολοχαγοί Μαυρί- δης Δημήτριος, Μαγουλόπουλος Σπυρίδων, ενώ ακολουθούν άλλες 214 υπογραφές αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών.

Και για όσους διατηρούν αμφιβολίες περί του προσανατολισμού του Εθνικού Στρατού Ελλάδος που διοικούσε ο Διον. Παπαδόγκωνας, παραθέτουμε το κατωτέ­ρω έγγραφο, βάσει του οποίου προκύπτει η συνεργασία των ταγματασφαλιτών «μετά πλήρους συναδελφωσύνης μετά των στρα­τευμάτων κατοχής».

Τώρα πώς οι επίγονοι όλων αυτών που είχαν την τιμή να συνεργασθούν με το Γ Ράϊχ αποκηρύσσουν τους δεσμούς τους αυτούς και ομιλούν περί «δημοκρατίας», υβρίζοντας τον Εθνικοσοσιαλισμό ή συστε­γάζονται με αριστερούς, διεθνιστές στο ίδιο κόμμα, αυτό είναι έτερον εκάτερον... To έγγραφο που παραθέτουμε δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών:«Διοίκησις Τομέως Μεσ-σηνίας, Εμπιστευ- τικόν Πρωτόκολλον 005856, Καλαμάτα 20 Ιουλίου 1943.

O υπογεγραμμένος συν/χης διοικητής του ’64 συν/τος Πεζικού Doria Domenico

84

Page 86: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

και ο συν/χης Πεζικού στρατιωτικός διοι­κητής Παπαδόγκωνας Διονύσιος της διοι- κήσεως Καλαμών, έχοντες υπ’ όψιν τον εκ του κομμουνισμού κίνδυνον και δημιουργίαν επεισοδίων εις βάρος του στρατού κατοχής και του Εθνικού στοιχείου Καλαμών και δια την πρόληψιν οιασδήποτε ενεργείας εκ μέρους των αναρχικών στοιχείων, έχοντες εξουσιοδοτηθεί προς τούτο από ανωτέραν διοίκησιν.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΜΕΝΤην παροχήν οιασδήποτε βοηθείας εις

τον συν/χην Παπαδόγκωναν Διονυσίον, ήτις κατά αντίληψίν του θα ήτο αναγκαία υπ’ αυτού. Ούτως (ο Παπαγόγκωνας) δεσμεύε­ται με τον λόγον της τιμής του δια συνερ­γασίαν μετά του υπογεγραμμένου (Ιταλού Συν/χου) των εκ Μεσσηνία δρωσών οργα­νώσεων.

Επ’ ευκαιρία δε υπό την άμεσον ευθύ­νην, θα οργανώσει αποσπάσματα εθνικιστι­κά υπό την διοίκησιν του Συν/χου Γιαννα- κοπούλου Αθανασίου με τον αποκλειστικόν σκοπόν να διαλύσει τας κομμουνιστικάς οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κλπ. Συνεργαζόμε- νος μετά πλήρους συναδελφωσύνης μετά των στρατευμάτων κατοχής. Εγράφη εις διπλούν και εις έκαστον των συμβαλλομέ- νων εδόθη από ένα αντίτυπον δεόντως υπο- γεγραμμένον.

O Συν/χης διοικητής:O Συν/χης διοικητής του Εθνικού Στρατού Ελλάδος:

Ντόρια Ντομένικο Παπαδόγκωνας Διονύσιος».

Άνω: Φωτογραφία από φιλογερμανική

εκδήλωση στην Κρήτη. Πρωτοστατούν

οι δημόσιες και εκκλησιαστικές

αρχές, καθώς και βαθμοφόροι των

Ταγμάτων Ασφαλείας, αποδίδοντας τον

δωρικό χαιρετισμό, nou κάποιοι σήμερα

αποκαλούν «ναζιστικό». Μέση: Γερμανικό άρμα

διέρχεται ελληνικό ποταμό, τον Απρίλιο του

1941.

Φώογερμανική εκδήλωση του Μητροπολίτη

Αλεξανδρουπόλεως, ο οποίος υποδέχεται τα

γερμανικά στρατεύματα.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 87: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

i0R#T SttM AHRK2 « t o »

m*w m**

8 6

Page 88: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Απόλλων καί Δάφνη, έκφραση ελληνοπρεπούς Εθνοκοινωνίκής τέχνης.

Τελετή ορκωμοσίας.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

87

Page 89: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

88

Page 90: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAlA ΕΛΛΑΔΑ

ftV

Page 91: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ
Page 92: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

H εκπαίδευση των νέων ακολουθεί με συνέπεια τα λακωνικά πρότυπα.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ 91KAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

Page 93: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Υποδειγματική τάξη και πειθαρχία - προσήλωση σε έναν σκοπό, αυτή είναι η ατραπός του πολεμιστή nou διέκρινε τα ΕΣ-ΕΣ.

92

Page 94: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Αθηνά - πυρσός και αετός, τα σύμβολα της ΕΘ'νικοσοσιαλιστυ<ής πνευματυ<ότητας.

Απόδοση τίμών στον Χίτλερ από στρατιωτικό άγημα.

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAW ΕΛΛΑΔΑ

Page 95: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Ελληνοπρεπής Εθνίκοσοσιαλισπκή τέχνη, nou προάγει την συντροφικότητα.

Page 96: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣKAI APXAIA ΕΛΛΑΔΑ

95

Page 97: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

96

Χορευτικά δρώμενα στο στάδιο της Νυρεμβέργης. H ενεργοποίηση του χορού ανακαΚούσε αρχαία τελετικά πρότυπα και δρώμενα για την αφύπνιση σώματος και ψυχής, όπως πρεσβεύει ο Εθνοκοινωνισμός.

Page 98: ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ