-Τι φοβούνται οι Σιωνιστές;*

[Μια ψυχοϊστορική ανάλυση της εβραϊκής ψυχανωμαλίας. Μέρος Α΄: Το πρόσφατο και το διαχρονικό, γεωπολιτικό, τσιφούτ-πατιρντί], υπό +Αποστόλου Κ. Γάτσια, ψυχοϊστορικού αναλυτή και γεωπολιτικού μελετητή, ΔΣ Ενώσεως Συγγραφέων Ευρώπης

*Σύμφωνα με τα τελευταία νέα σχετικά με την

γενοκτόνηση του παλαιστινού λαού που μεθόδευσε το σιωνιστικό μόρφωμα, ‘μέχρι στιγμής ο απολογισμός των νεκρών Παλαιστινίων στη Γάζα μετά την έναρξη των ισραηλινών επιχειρήσεων στις 8 Ιουλίου φτάνει τους 1.654 νεκρούς, ενώ οι τραυματίες ξεπερνούν τους 8.000. Το υπουργείο Υγείας της Γάζας επεσήμανε ότι η πλειονότητα των νεκρών είναι άμαχοι, ενώ εκατοντάδες είναι οι γυναίκες και τα παιδιά...’, (δες: ΜΜΕ, 2/8/2014).

Λογικά, δεν φαίνεται να φοβούνται λοιπόν ‘κάτι’ οι σιωνιστές. Σκοτώνουν όσους θέλουν και δεν θέλουν, κι όποτε θέλουν με τις ευλογίες και την ανοχή, όλων των βρώμικων ‘διεθνών’ οργανισμών που ελέγχουν και εργάζονται σχεδόν αποκλειστικά για τα συμφέροντα των Τραπεζιτών εβραίων, των λεγόμενων μπάνγκστερς*1, οι οποίοι βρίσκονται πίσω από όλα αυτά.

*1 Η ετυμολογία της λέξεως ‘μπάνγκστερ’, (bankster), ανάγεται στον συνδυασμό δύο άλλων λέξεων, της λέξεως μπάνγκερ (banker, τραπεζίτης) και της λέξεως γκάνγκστερ (gangster, πιστολάς). Ο όρος, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Léon Degrelle, τον Βέλγο φασιστή πολιτικό και δημοσιογράφο, το 1937, ως υποτιμητικός όρος για τους βρωμερούς διεθνείς εβραίους τοκογλύφους που πίνουν το αίμα των λαών, οι οποίοι τα έχουν κάνει πλακάκια με τους εξίσου σάπιους και μασσώνους πωλητικούς. Η λέξη αυτή ήδη έχει καταγραφεί στην αγγλική γλώσσα, δές βικυπαίδεια, ως bankster (πληθυντικός banksters)

Κι όμως οι σιωνιστές τρέμουν. Φοβούνται και δικαίως φοβούνται ότι έφτασε το

τέλος της εγκληματικής παρουσίας τους σ’ αυτόν τον πλανήτη και ήδη σοβαροί αναλυτές των γεγονότων*2 αποφαίνονται ότι αυτός είναι ο λόγος που συμπεριφέρονται έτσι! Στο κάτω κάτω κάθε ένοχος και εγκληματίας φοβάται, από αρχής κόσμου τη Νέμεση. Ότι θα υπάρξη ανταπόδωση σε κάθε κακουργία: ‘…κάθε

παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν ανταπόδοσιν’, δές ΚΔ, επιστολή Παύλου Προς Εβραίους, Β΄-3.

*2 Ενώ έχουν φάει τόσο αθώο κοσμάκη οι μπάσταρδοι σιωνιστές, τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευοίωνα γι’ αυτούς με βάση τις αναλύσεις των πιο σπουδαίων κέντρων του κόσμου, όπως το Stratfor που αναφαίρεται πλέον σέ ‘Αδιέξοδο του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας’.

Το ‘στρατηγικό αδιέξοδο του Ισραήλ’, στα πρόσφατα κακουργήματά του, είναι κοινός τόπος όλων των αναλυτών. Βρήκα ωστόσο ένα άρθρο στις 31 Ιουλ. 2014 του Θέμη Τζήμα που δείχνει καθαρά ότι μπορεί να δολοφόνησαν τόσο κόσμο οι αλήτες, αλλά την έχουν πατήσει! Στο τι την έχουν πατήσει το άρθρο δείχνει καθαρά, γι’ αυτό, το συνάπτω ενταύθα.

22 μέρες μετά την έναρξη των επιχειρήσεών του στη Γάζα και δευτερευόντως στη Δ. Όχθη, το Ισραήλ έχει περιέλθει σε στρατηγικό και τακτικό αδιέξοδο. Ξεκίνησε από την ανάγκη σύλληψης των απαγωγέων των τριών νεαρών Ισραηλινών, πέρασε στην επιδίωξη καταστροφής των δυνατοτήτων της Χαμάς να εκτοξεύει ρουκέτες, έπειτα στην καταστροφή των τούνελ και τώρα μίλησε για αποστρατιωτικοποίηση της Λωρίδας της Γάζας.

Όταν αλλάζεις τέσσερις φορές επιχειρησιακό στόχο σε 22 μέρες κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την τακτική σου και με τη στρατηγική σου. Επιπρόσθετα, το Ισραήλ έχει να αντιμετωπίσει μια διογκούμενη αντίδραση της διεθνούς κοινής γνώμης που δεν περνάει απαρατήρητη, εξαιτίας των πρωτοφανών εγκλημάτων που διαπράττει.

Ακόμα χειρότερα όμως τα θύματα στις τάξεις του στρατού του αυξάνονται με ρυθμό που δεν τον περίμενε, ενώ η παλαιστινιακή αντίσταση επιδεικνύει απρόσμενες επιχειρησιακές ικανότητες. Για πρώτη ίσως φορά μετά τα γεγονότα που ανέδειξαν τη Φατάχ σε κύρια δύναμη πριν από δεκαετίες, το Ισραήλ κινδυνεύει με καθαρή μη- νίκη, ίσως και ήττα σε στρατιωτικό επίπεδο από την παλαιστινιακή αντίσταση.

Στην πραγματικότητα, το Ισραήλ όπως συστηματικά πράττει τα τελευταία- ιδίως- 10 χρόνια περίπου, παγιδευμένο ανάμεσα σε εξτρεμιστικές δυνάμεις στο εσωτερικό του και στην έπαρση ως προς τις στρατιωτικές του δυνατότητες ερμηνεύει λανθασμένα την περιφερειακή του θέση και οδηγείται σε αποτυχημένες εκστρατείες, μεταπίπτοντας από μη νίκες στον κίνδυνο ήττας.

Δείχνει να μην κατανοεί πως δεν κινείται πια σε ψυχροπολεμικό περιβάλλον και απέναντι σε τακτικούς στρατούς. Καλείται να δράσει μέσα σε ένα πολυκεντρικό διεθνές περιβάλλον, σχετικοποίησης της ισχύος των ΗΠΑ, οξυνόμενων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ενδυνάμωσης του ρόλου τόσο μη κρατικών δρώντων που μπορούν να το κάνουν να αιμοραγήσει, όσο και άλλων κρατών στην περιοχή του- βλ.

Ιράν- η αντιπαράθεση με τα οποία όσο περνάει ο καιρός δείχνει ολοένα πιο καταστροφική και για το ίδιο το Ισραήλ επιλογή.

Την ώρα που η Μ. Ανατολή φλέγεται και σκορπίζει ρίγη με τη βαρβαρότητα που η Δύση- μαζί με την Τουρκία και εν μέρει το Ισραήλ- εξέθρεψαν, η κυβέρνηση Νετανιάχου από τη μια επιτίθεται στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας της Παλαιστίνης και από την άλλη- θα έπρεπε να- εύχεται να διασωθεί η κυβέρνηση αυτή.

Εν κατακλείδι, το Ισραήλ σήμερα υποχωρεί σε όλα τα επίπεδα: ως στρατιωτικό φόβητρο. Ως προς τη διεθνή του φήμη. Ως προς τη θέση του στην περιοχή. Ως προς τις κατεξοχήν συμμαχίες του- βλ. ΗΠΑ- που απελπίζονται βλέποντας το στρατιωτικό και πολιτικό αδιέξοδο του στενότερου συμμάχου τους στη Μ. Ανατολή.

Τις επόμενες ημέρες το Ισραήλ θα αναζητήσει οδό διαφυγής από τη σύγκρουση αλλά με τρόπο που να μην καταρρακώνει το κύρος του. Σε αυτό το πλαίσιο από τη μια θα εντείνει τη στρατιωτική του εκστρατεία και από την άλλη θα επιδιώξει ανεπίσημα διαμεσολαβητικές πρωτοβουλίες. Η αντοχή του παλαιστινιακού λαού και οι δυνατότητες της αντίστασης θα κρίνουν αν το Ισραήλ θα ηττηθεί ή αν θα δείξει ότι ξεφεύγει από την παγίδα στην οποία έχει πέσει με σχετικά διαχειρίσιμο επικοινωνιακά και πολιτικά τρόπο. Σε κάθε περίπτωση αυτή η εκστρατεία δεν είναι ίδια με τις προηγούμενες. Ούτε το Ισραήλ θα είναι ίδιο μετά το τέλος της.

Θυμάμαι, σε ένα διεθνές σιωνιστικό συνέδρειο που ήταν παρών και η αφεντιά μου, μετά την γλοιώδη ομιλία του γερμανού πρέσβεως, που ακολούθησε στα κυβερνητικά σάλια, των τοπικών κυβερνητικών εκπροσώπων, συνηθισμένων να γλύφουν εμετικά τους σιωνιστές, σε κάθε ευκαιρία, άρπαξα το μικρόφωνο κι αφού είπα ό,τι είπα, (κάτι σχετικό με τον Καραμανλή, τον Μάξ Μέρτεν, την Δοξούλα, τον Τάκο Μακρή, τον Θέμελη, τον αρχιραββίνο Κόρετς και άλλα καθήκια που έφαγαν τους ρωμανιώτες και σεφαρδίτες εβραίους…)*3, στην αντίδραση της Προέδρου που διατυπώθηκε έντονα, έκανα το κλού λέγοντας: -Φοβάστε ρε!; Τι φοβάστε; Γιατί φτύνεται στα κόκκαλα των νεκρών σας και καλύπτετε τους αληθινούς δωσιλόγους και συνεργάτες των δολοφόνων του λαού σας;

*3 [δές σχετικά στο τέλος του άρθρου μου, ‘Υπόθεση Μέρτεν και Κωνσταντίνος Καραμανλής’] αναφορά, από το attikanet.blogspot.gr κ.ά.

Πανδαιμόνιο! Στον φοβιτσιάρη δεν είναι να του πής ότι ‘φοβάται’! ξεβρακώνεται. Και σήμερα οι σιωνιστές, όχι μονάχα φοβούνται, αλλά τρέμουν. Την δίκαιη οργή και αγανάκτηση όλων των λαών του πλανήτη που μακέλεψαν και πρωτίστως του δικού τους λαού!

Είναι αυτοί που είδαν τους δυστυχισμένους εβραίους ως ‘τροφή για τα κανόνια’, εκείνοι που έπαιξαν πρόστυχα παιγνίδια στις πλάτες του ίδιου του λαού τους. Για να χρυσώση το σκατό στον βρωμερό κώλο των ρότσιλντς και μερικών από τους δαιμονισμένους συνεργάτες τους που δουλεύουν γι’ αυτούς σκληρά, κάνοντας την βρώμικη δουλειά, σε πεδεία μαχών, σε στοές σκοτεινές μασσώνων και γιάφκες αναρχικών και λημέργια σατανιστών.

Τελευταία πολλοί Εβραίοι συγγραφείς λοιπόν, άρχισαν να αποκαλύπτουν δημοσίως ότι «οι σιωνιστές Εβραίοι διέπραξαν το Ολοκαύτωμα»!

Τούτο βεβαίως συνέβαινε σποραδικά και παλαιότερα, από τα χρόνια ακόμα που το Ολοκαύτωμα ήταν σε εξέλιξη, ίσως και πρίν γίνη, δεκαετίες ολόκληρες, υπήρξαν θαραλαίοι και έντιμοι εβραίοι που έβγαλαν στην φόρα τα κρυφά σχέδια των ‘μασκιλείμ’, δηλαδή των σατανιστών, αθέων και μασσώνων εβραίων οι οποίοι είχαν στο στόχαστρό τους πρωτίστως τον παραδοσιακό, θρησκευόμενο ιουδαϊσμό. Όμως, αυτό που γίνεται τώρα είναι ένας ορυμαγδός αποκαλύψεων, πραγματικός.

Οι σιωνιστές, φρανκιστές, άθεοι και σατανιστές μασσωνοεβραίοι προσπάθησαν έντονα στο παρελθόν, αλλά και σήμερα να πνίξουν τις αποκαλύψεις αυτές, αλλά δεν φαίνεται να τα καταφέρνουν, ιδιαίτερα τώρα, καθότι είναι ζήτημα πλέον ζωής και θανάτου για τον

θρησκευόμενο ιουδαϊσμό, όπως και για την υπόλοιπη ανθρωπότητα, η αντίσταση στους διεθνείς αυτούς αλήτες της παγκόσμιας τραπεζοκρατίας.

Άς ρίξουμε μια ματιά με προσοχή, σε κάποιες περιπτώσεις από την τρέχουσα επικαιρότητα.

Ο καναδογεννημένος μισάραψ σιωνιστής συγγραφεύς και blogger, Barry Chamish, σε ένα πρόσφατο άρθρο του, ισχυρίστηκε ότι ο σιωνισμός δημιουργήθηκε από τους φρανκιστές Εβραίους για να καταστρέψη τους Εβραίους που ακολουθούν τον Μωσαϊκό Νόμο (εβραϊστί: Τορά), αντί του εβραϊκού Ταλμούδ. 

Ο Chamish ζούσε στο Ισραήλ για πολλά χρόνια. Ωστόσο, το 1998 έφυγε από το Ισραήλ για τις Ηνωμένες Πολιτείες ως αποτέλεσμα των θανάσιμων απειλών που δέχθηκε για την ζωή του, από την εσωτερική υπηρεσία ασφαλείας του Ισραήλ, επειδή κατηγόρησε τό Shin Bet για την δολοφονία του πρωθυπουργού στη χώρα του, Γιτζάκ Ράμπιν, στο βιβλίο του: «Ποιος δολοφόνησε τον Γιτζάκ Ράμπιν» ‘Who Murdered Yitzhak Rabin’.

"Το 1933 λιγότερο από το 1% των Γερμανοεβραίων υπεστήριζαν τον Σιωνισμό. Πολλοί προσπάθησαν να ξεφύγουν από τον ναζισμό διά θαλάσσης, με πλοία πρός λιμένας είτε τη Λατινικής είτε της Βόρειας Αμερικής, αλλά η διεθνής διπλωματική εντολή ήταν να γυρίζωνται πίσω. Κάθε Γερμανοεβραίος που απέρριπτε την Παλαιστίνη ως ‘καταφύγιό’ του στέλνονταν πίσω για να πεθάνη», λέει ο Chamish.

«Μέχρι το 1934, η πλειονότητα των Γερμανοεβραίων ‘πήρε το μήνυμα’ και σούφρωσε στη μόνη εβραϊκή οργάνωση που επετράπη να λειτουργή εν Γερμανία, από τους Ναζί, δηλαδή τους ‘εργατικούς

Σιωνιστές’ [the Labour Zionists]. Για την επιβεβαίωση της συνωμοσίας μεταξύ αυτών και των κακοποιών του Χίτλερ, διαβάστε την ‘Συμφωνία μεταφοράς’ [Transfer Agreement] από τον Edwin Black, την ‘Προδοσία’ [Perfidy] από τον Ben Hecht ή την μελέτη ‘Φοβισμένοι και καταδικασμένοι’ [The Scared And The Doomed ] από τον Jacob Nurenberger. 

Η σιωνοναζιστική συμφωνία προέβλεπε ‘πράγματα’ σαν αυτό: ότι οι παραδοσιακοί, θρησκευόμενοι και αντισιωνιστές Γερμανοεβραίοι θα πρέπει πρώτα να κατηχηθούν στον μπολσεβικισμό σε ελεγχόμενα ‘στρατόπεδα εργασίας’ από τους Σιωνιστές και στην συνέχεια, με βρετανική έγκριση, να μεταφερθούν στην Παλαιστίνη. Οι περισσότεροι μάλιστα ήταν εκεί κατά τη στιγμή που οι Βρετανοί εξέδωσαν την Λευκή Βίβλο [the White Paper], που επέβαλε την απαγόρευση περαιτέρω εβραϊκής μετανάστευσης. 

Οι Σιωνιστές «πήραν λοιπόν τους Εβραίους ‘που ήθελαν’, και αφήσαν τα εκατομμύρια των θρησκευόμενων Εβραίων και άλλων μη φρανκιστών, να χαθούν στην Ευρώπη, χωρίς να κάνουν κανέναν αγώνα για την επιβίωσή τους», προσθέτει ο Chamish.

Ο Ραβίνος Μάρβιν Antelman το 1974 στο βιβλίο του, «Για την εξάλειψη των οπιούχων», [‘To Eliminate The Opiate’], ισχυρίστηκε ότι οι κρυπτοεβραίοι οπαδοί του Shabbetai Tzvi και του Jacob Frank, που είναι γνωστοί ως «φρανκιστές Εβραίοι» [‘Frankist Jews’], ήταν υπεύθυνοι για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το Ολοκαύτωμα. 

Ο Antelman κατήγγειλε επίσης ότι η πιο ισχυρή ομάδα της Αμερικής, δηλαδή το φιλο-ισραηλινό λόμπι, (the America’s most powerful pro-Israel lobby group), που ελέγχει απόλυτα το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων

(CFR, Council on Foreign Relations), χειραγωγείται από φρανκιστές Εβραίους.

Ο Ραβίνος Antelman, ο οποίος ήταν σύν τοις άλλοις και Πρόεδρος του Ανωτάτου ραββινικού Δικαστηρίου της Αμερικής, απεκάλυψε επίσης ότι ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ένας φρανκιστής Εβραίος. Το δικαστήριο υπό την προεδρία του, αφόρισε τον Henry Kissinger, τον Σιμόν Πέρες και τον Γιτζάκ Ράμπιν επειδή κατά την ετυμηγορία του, ήσαν φρανκιστές εβραίοι, εγκληματίες πολέμου, (for being Frankist Jewish war criminals).

Ο Ραβίνος Wolf Gunther Plaut (1912-2012), ο πρώην πρόεδρος του καναδοεβραϊκού Κογκρέσου (CJC, Canadian Jewish Congress ) και αρχιραβίνος (Chief Rabbi) στο Τορόντο (Toronto’s Holy Blossom Temple), στο βιβλίο του που εξεδόθη το 1990, «The Man Who Would Be Messiah» (Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να ήνε παραλίγο …Μεσσίας)!, κατηγορεί επίσης τους φρανκιστές Εβραίους για τη διάπραξη του Ολοκαυτώματος.

Το γνωστό Εβραϊκό περιοδικό ‘Η Αποκατάσταση του Ισραήλ’, (Tikkun Magazine, στο τεύχος Μαΐου / Ιουνίου 2010), δημοσίευσε άρθρο του Tony Klug που λέει ότι ‘το μίσος προς τους Εβραίους, (ο αντισημιτισμός), διατηρείται ζωντανό σε παγκόσμιο επίπεδο, ως αποτέλεσμα των ισραηλινών ενεργειών’.

«Οι Εβραίοι έχουν εκεί κάτω, στο Ισραήλ, την εντύπωση ότι ο σιωνισμός είναι εκεί για να τους προστατεύση από τον αντισημιτισμό. Στην πραγματικότητα, ο σιωνισμός είναι εκεί για να δημιουργήση τον αντισημιτισμό, προκειμένου να αναγκάση τους Εβραίους να πραγματοποιήσουν την ατζέντα (το σχέδιο) των Πεφωτισμένων, [ιλλουμινάτων, Illuminati], δηλαδή μιας κεντρικής Παγκόσμιας

Κυβέρνησης τραπεζιτών με έδρα την Ιερουσαλήμ, [central banker world government based in Jerusalem]. 

Το ίδιο το κράτος του Ισραήλ είναι ιδιωτικό φέουδο του Ρότσιλντ, [Rothschild’s private fiefdom], με τον ιδιωτικό στρατό τους, τις μυστικές υπηρεσίες και πυρηνικό οπλοστάσιο. Όλα αυτά χρησιμοποιούνται για την προώθηση του σχεδίου της παγκόσμιας κυβέρνησης σύμφωνα με την προσωπική ατζέντα του Rothschild. Οι Σιωνιστές Εβραίοι λοιπόν, θα έχουν πολλές «εξηγήσεις», να δώσουν, έγραψε ο Δρ Henry Makow (Ph.D, ένας Καναδοεβραίος ακαδημαϊκός και blogger) στις 4 Μαΐου 2010.

Το 2012, ο Barry Chamish έγραψε ότι οι   σιωνιστές (Frankist) φρανκιστές Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι για την επίθεση στους δίδυμους πύργους στις 9/11: "Ο Ισραηλινός πρόεδρος Σιμόν Πέρες οργάνωσε τις δολοφονίες του Ραμπίν, του Sharon, του Eitan, του Zeevi, όλων δηλαδή των πολιτικών της Δεξιάς, που βρισκόταν εμπόδιο στο δρόμο του για «ειρήνη». 

Επίκεντρο αυτής της «ειρήνης» του, με πρωτεύουσα θέση στην σειρά από τις μπίζνες του [as its first order of business], στην δεκαετία του '90, ήταν η χρηματοδότηση για τη νανοτεχνολογία. Ο Barak κατσικώθηκε στην Ουάσιγκτον για να επιβλέπη την δολοφονία του John F. Kennedy, Jr, -ο εκδότης εκθέτει την πραγματική δολοφονία του Ράμπιν, στην Αμερική. Και ο Ολμέρτ ο συν-Ταμίας του Λικούντ στα τέλη της δεκαετίας του '80, Menachem Atzmon, ήταν πολύ κοντά στις 9-11 με κάθε άνεση. Αυτός προφανώς ανταμείφθηκε για το κάζο του Ολμέρτ, [for taking the rap for Olmert].

Ο Ισραηλινός Εβραίος συγγραφεύς, Barry Rubin (πέθανε το 2014), στο τελευταίο του βιβλίο, ‘Οι Ναζοί, οι ισλαμιστές, και η κατασκευή της μοντέρνας Μέσης

Ανατολής’, [Nazis, Islamists, and the Making of the Modern Middle East], κατηγόρησε επίσης τον Σιωνισμό για το Ολοκαύτωμα.

Όσα συμβαίνουν σήμερα (Αύγουστος 2014), στην πράξη, το κύκνειο άσμα του σιωνισμού, συνεπώς το κράχ του εβραιοκαπιταλισμού, έρχεται αμέσως μετά, απ’ αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηρισθή ως κατάρρευση του διεθνιστικού εβραιοκομμουνιστικού μετώπου, μια μπίζνα πάνω από 70 χρόνια, (1917-1989).

Ως γνωστόν η εβραιομαρξιστική μαλακία με εκατοντάδες εκατομμύρια θύματα, ήταν ένα κόλπο των ίδιων μπάσταρδων (τραπεζιτών) που απέτυχε να τους δώση την κοσμοκρατορία. Να δούμε λίγα πράγματα, γι’ αυτή την foedor Judaicus (εβραϊκή δυσωδία), για να μην ξεχνιώμαστε, μιάς και καταβάλεται εκ μέρους των σιχαμένων αυτών, προσπάθεια, τα εγκλήματά τους να ξεχαστούν.

Το ολοκαύτωμα λοιπόν, από τους μπολσεβίκους στην ΕΣΣΔ, η ιουδαϊκή κομμουνιστική εποχή των μαζικών δολοφονιών και γενοκτονιών έχει εξαφανιστεί από την ιστορία ως δια μαγείας. Και όμως, είχε καταγγελθεί από ισχυρές προσωπικότητες του περασμένου αιώνα.

Ο Winston Churchill είχε πεί: «Δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε τον ρόλο που έπαιξαν στην δημιουργία του μπολσεβικισμού και στην επικράτησή του στην ρωσική επανάσταση οι διεθνείς και ως επί το πλείστον άθεοι Ιουδαίοι» (8 Φεβρουαρίου 1920, εφημερίδα Illustrated Sunday Herald).

Η ανάλυση του Churchill για την φύση του σοβιετικού κομμουνισμού παραμένει και σήμερα επίκαιρη αφού ... εξέφρασε με διορατικότητα ότι τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους κομμουνιστές

κατά του ρωσικού λαού καθοδηγήθηκαν από ιουδαίους κομισάριους. Αναφέρει ο Churchill στα απομνημονεύματά του: «Στην σοβιετική διοίκηση η επικράτηση των Ιουδαίων είναι ακόμη πιο εκπληκτική. Το πλέον επιφανές, ίσως το κυριότερο μέρος του συστήματος της τρομοκρατίας που εφαρμόζεται από τις έκτακτες επιτροπές καταπολέμησης των αντεπαναστατών έχει καταληφθεί από Ιουδαίους, σε πολλές περιπτώσεις από Ιουδαίες».

Συνεχίζει ο Churchill: «Η ίδια διαβολική συμμετοχή από Ιουδαίους υπήρξε στην σύντομη περίοδο τρομοκρατίας του Bela Kun στην Ουγγαρία».

Ο Λένιν, του οποίου ο παππούς Israel Blank ήταν Ιουδαίος, έχει δηλώσει ότι οι Ιουδαίοι είναι οι καλύτεροι επαναστάτες: «Ο έξυπνος ρώσος είναι σχεδόν πάντα ένας Ιουδαίος ή έχει ιουδαϊκό αίμα».

Ο Λένιν ήταν και τα δύο και προφανώς αναφερόταν στον εαυτό του.

Ο ερευνητής του Harvard University Wayne Mc Guire έγραψε: «Ο Λένιν ήταν Ιουδαίος σύμφωνα με τους σημερινούς νόμους του Ισραήλ. Είχε παππού Ιουδαίο και όχι μόνο αυτό, ήταν ένας Ιουδαίος ρατσιστής και σωβινιστής, αν και κρατούσε αυτές τις ιδέες του στο υπόβαθρο επειδή ήταν τελείως αντίθετες με τον μαρξιστικό διεθνισμό. Ο Λένιν ήταν ένας Ιουδαίος ρατσιστής ο οποίος επί τούτοις παραχώρησε στους Ιουδαίους κομμουνιστές τις πλέον απαιτητικές πνευματικά εργασίες. Απαίτησε δε το 50% της κομμουνιστικής τρομοκρατικής εμπροσθοφυλακής στην νότια και δυτική Ρωσία να αποτελείται από Ιουδαίους».

Ο Λένιν είχε δηλώσει ότι: «Εξοντώνουμε τους αστούς ως κοινωνική τάξη», ο δε σύντροφός του στο έγκλημα Apfelbaum (Zinoviev, επίσης Ιουδαίος) είχε

πει: «Το συμφέρον της επανάστασης απαιτεί την φυσική εξόντωση της αστικής τάξης».

Ποια ήταν αυτή η αστική τάξη; Φυσικά όχι οι Ιουδαίοι. Ο πρώτος νόμος που ψηφίστηκε μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων στην Ρωσία καθιέρωνε τον αντισημιτισμό ως έγκλημα τιμωρούμενο με την ποινή του θανάτου (Izvestia, 7 Ιουλίου 1918).

Ο ιουδαίος κομμουνιστής αξιωματούχος Zinoviev (Apfelbaum) δήλωνε τον Σεπτέμβριο του 1918: «Χωρίς έλεος, χωρίς φειδώ θα σκοτώσουμε όλους τους αντιπάλους μας κατά εκατοντάδες, κατά χιλιάδες. Αφήστε τους να πνιγούν στο αίμα τους. Θέλουμε περισσότερο αίμα, όσο το δυνατόν περισσότερο» (Krasnaya Gazeta).

Οι Ιουδαίοι μπολσεβίκοι θεωρούσαν την πολιτική ως μέθοδο ελέγχου των αντιφρονούντων, ήτοι των χριστιανών ρώσων, ιδιαίτερα των χωρικών «αστών» που ήταν ο κύριος εχθρός τους.

Η συστηματική εξολόθρευση από τον Λένιν των βαθιά θρησκευόμενων χριστιανών χωρικών της Ρωσίας που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1918 αγνοείται ηθελημένα από την ιστορία της Δύσης. Περίπου 200.000 χριστιανοί κληρικοί εκτελέστηκαν, σταυρώθηκαν, βασανίστηκαν μέχρι θανάτου κατά την διάρκεια 60 ετών κομμουνιστικής εξουσίας στην Ρωσία και 40.000 εκκλησίες καταστράφηκαν μεταξύ της περιόδου 1922-1980.

Επίσης αγνοείται ηθελημένα από τους περισσότερους ιστορικούς η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία της ανθρωπότητας που έγινε με υπαιτιότητα και υποκίνηση πολιτικού κινήματος, ήτοι του κινήματος των μπολσεβίκων κομμουνιστών. Η κομμουνιστική εξουσία δημιούργησε τα μεγαλύτερα

στρατόπεδα συγκέντρωσης και το πλέον φρικιαστικό σύστημα καταναγκαστικής εργασίας του 20ου αιώνα, όπου εκατομμύρια άνθρωποι, χριστιανοί και άθεοι πλην Ιουδαίων, ουσιαστικά σφαγιάστηκαν. Κανένα από αυτά τα στρατόπεδα δεν διατηρήθηκε ως παράδειγμα προς αποφυγή για τους μεταγενέστερους και όλα ή σχεδόν όλα έχουν καταστραφεί και εξαφανιστεί.

Το πολιτικό κίνημα των μπολσεβίκων ήταν στελεχωμένο στα ανώτατα κλιμάκιά του από Ιουδαίους κομμουνιστές και όμως ο κόσμος, η κοινή γνώμη, είναι συγκριτικά απαθής και σιωπηλός για το ολοκαύτωμα και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχτηκαν από αυτό το πολιτικό σύστημα και για τα άτομα που ήταν αρχιτέκτονες αυτού του συστήματος.

Ποιος γνωρίζει το Kolyma, το Magadan και τα νησιά Solovetsky ή και τα άλλα καταχθόνια σοβιετικά κέντρα ανθρώπινης καταστροφής, σφαγεία στην κυριολεξία, της ανατολικής Σιβηρίας; Ποιος έχει δει κινηματογραφικά έργα ή έχει διαβάσει για τα εκατομμύρια ρώσων αστών, μικροαστών και χωρικών που πέθαναν από το ψύχος ή ξεψύχησαν λόγω πείνας στα καταναγκαστικά έργα της κατασκευής της διώρυγας της Βαλτικής, όπου δέσποζε το κολοσσιαίο άγαλμα του Ιουδαίου κομμουνιστή και μαζικού δολοφόνου Genrikh Yagoda;

Η ιουδαϊκή κομμουνιστική εποχή των μαζικών δολοφονιών και γενοκτονιών έχει εξαφανιστεί από την ιστορία ως δια μαγείας. Ουδείς αναφέρεται στο ολοκαύτωμα των ρώσων στα χρόνια της οκτωβριανής επανάστασης και μετέπειτα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με υπαιτίους και αρχιτέκτονες ιουδαίους κομμουνιστές.

Το ολοκαύτωμα των μπολσεβίκων δεν περιορίστηκε μόνο στην εξόντωση ρώσων αντιφρονούντων. Οι εξορίες και οι εκτοπίσεις με εντολή ιουδαίων κομισάριων 800.000 Τσετσένων μουσουλμάνων είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο καθ’ οδόν προς το Καζακστάν 500.000 εξ αυτών. Το 12% του πληθυσμού των Βαλτικών χωρών εκτοπίστηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Σιβηρία με εντολή της ιουδαϊκής σοβιετικής μυστικής αστυνομίας με αρχηγό τον Genrikh Yagoda. Ποιος το γνωρίζει; Ποιος νοιάζεται;

Κατά την διάρκεια της μπολσεβίκικης κομμουνιστικής εποχής το 52% των μελών του κομμουνιστικού κόμματος της ΕΣΣΔ ήταν Ιουδαίοι αν και το ποσοστό των Ιουδαίων στο σύνολο του πληθυσμού της Σοβιετικής Ένωσης ήταν μόλις 1,8%.

Ακολουθάει, ένας κατάλογος από Ιουδαίους κομμουνιστές εγκληματίες, κομισάριους, κατάσκοπους, μαζικούς δολοφόνους, υπευθύνους του ολοκαυτώματος και προπαγανδιστές. Ο κατάλογος δεν είναι περιεκτικός. Ο πλήρης κατάλογος θα απαιτούσε εκατοντάδες σελίδες.

ΙΟΥΔΑΙΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΥΠΕΎΘΥΝΟΙ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ

Λένιν, ανώτατος δικτάτορας. Leon Bronstein (Τρότσκι), ανώτατος αρχηγός του

σοβιετικού κόκκινου στρατού. Grigory Apfelbaum (Zinoviev), εκτελεστικός

αρχηγός της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας. Maxim Wallach (Litvinov), σοβιετικός υπουργός

εξωτερικών. Yuri Andropov, αρχηγός της KGB και αργότερα

πρόεδρος της ΕΣΣΔ.

Jacob Sverdlov, πρώτος πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης και αυτός που διέταξε την σφαγή της τσαρικής οικογένειας.

Jacob Yurovsky, αρχηγός της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας.

Lazar Moiseyevich Kaganovich, υπεύθυνος μαζικών δολοφονιών και εξόντωσης εκατομμυρίων ρώσων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης επί εποχής Στάλιν.

Mikhail Kaganovich, κομισάριος της βαρειάς βιομηχανίας και υπεύθυνος για τα καταναγκαστικά έργα, αδελφός του Lazar.

Rosa Kaganovich, ερωμένη του Στάλιν, αδελφή του Lazar.

Paulina Zhemchuzina, μέλος της κεντρικής επιτροπής και σύζυγος του υπουργού εξωτερικών Molotov.

Olga Bronstein, αξιωματικός της μυστικής αστυνομίας (Cheka), αδελφή του Τρότσκι και σύζυγος του Kamenev.

Genrikh Yagoda, αρχηγός της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας και μαζικός δολοφόνος.

Matvei Berman και Naftaly Frenkel, εμπνευστές των στρατοπέδων θανάτου Gulag.

Lev Inzhir, κομισάριος των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Boris Berman, εκτελεστικός αξιωματούχος της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας, αδελφός του Matvei.

K.V. Pauker, εκτελεστικός αρχηγός της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας.

Firin, Rappaport, Kogan, Zhuk, κομισάριοι των στρατοπέδων θανάτου και των καταναγκαστικών έργων,

επιβλέποντες των μαζικών δολοφονιών εργατών στην κατασκευή της διώρυγας της Βαλτικής.

Slutsky, Spiegelglas, Gay, αρχηγοί της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας.

Babel, αξιωματούχος της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας.

Leiba Lazarevitch Feldbein (Aleksandr Orlov), αξιωματικός του κόκκινου στρατού και της μυστικής αστυνομίας, αξιωματικός της σοβιετικής ασφάλειας στον ισπανικό εμφύλιο, επέβλεψε την δολοφονία καθολικών ιερέων και χωρικών στον ίδιο πόλεμο.

Sergei Eisenstein, υπεύθυνος για τον κινηματογράφο προπαγάνδας όπου χριστιανοί χωρικοί (κουλάκοι) εμφανίζονται ως χυδαία παράσιτα (κινηματογραφικό έργο Bezhin Meadow). Να υπενθυμίσουμε ότι οι κουλάκοι σφαγιάστηκαν συστηματικά από τους μπολσεβίκους.

Ilya Ehrenburg, υπουργός προπαγάνδας, εξωθούσε με την προπαγανδιστική του μηχανή τους σοβιετικούς στρατιώτες να βιάζουν και να δολοφονούν γερμανίδες κατά την διάρκεια του πολέμου.

Solomon Mikhaels, Mark Donsky, Leonid Lukov, Yuli Reisman, Vasily Grosman, Yevgeny Gabrilovich, Boris Volchok, Lillian Hellman, όλοι προπαγανδιστές της μπολσεβίκικης υπεροχής.

Nikolai Bukharin, θεωρητικός του μαρξισμού και στενός συνεργάτης του Λένιν.

Samuel Agursky, κομισάριος. Karl Radek, μέλος της κεντρικής επιτροπής. Mikhail Gruzenberg (Borodin), κομισάριος. A.A. Yoffe, κομισάριος. David Ryazanov, σύμβουλος του Λένιν.

Lev Grigorevich Levin, ιατρός και αυτός που δηλητηρίαζε τους εχθρούς του Στάλιν.

Lev Rosenfeld (Kamenev), μέλος της κεντρικής επιτροπής.

Itzik Solomonovich Feffer, κομισάριος της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας.

Lev Leopold Trepper, ανώτατος αξιωματούχος της κατασκοπίας.

Zakharovich Mekhlis, εκτελεστής-δολοφόνος του Στάλιν.

Οι αναφερόμενοι αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου του σοβιετικού κομμουνισμού και ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατο άνω των 30 εκατομμυρίων ανθρώπων. Εάν τα στοιχεία για τους Ιουδαίους κομμουνιστές, που ήταν αρχιτέκτονες της γενοκτονίας των Ρώσων αλλά και άλλων λαών της Ανατολικής Ευρώπης και του Καυκάσου γίνονταν ευρέως γνωστά, τότε σίγουρα κάποιοι θα έπρεπε να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους περί ολοκαυτωμάτων και άλλων συναφών εγκλημάτων πολέμου.

Για κύττα όμως που οι αρχαιοέλληνες σοφοί, τα είχαν πιάσει αυτά! Ξέραν τους ανθρωποφάγους εβραίους τοκογλύφους και τους μπράβους τους καλλίτερα απ’ ό,τι οι ίδιοι αυτοί τους εαυτούς τους: «Για να λαοπλανεύσεις τα πλήθη, δεν πρέπει να ‘σαι μορφωμένος και τίμιος, αλλά αμαθής και παλιάνθρωπος», δές, Αριστοφάνης «Ιππείς», 191 επ., που τα είπε γύρω στο 424 π.Χ.

Αλλά να πούμε κάτι και για τα δικά μας. Είχα γράψει αρκετές μελέτες στο παρελθόν, άς πάρω μια στην τύχη: ‘Δωσίλογοι & δωσίκωλοι’, από τις * Μελέτες +Απ. Γάτσια, Τόμος 63 / ΝΜ 2013*

Πρόλογος. Στο πορνοκράτος της Μεγίστης Ξεφτίλας όπου είναι Τιμή η Προδοσία και Θεσπέσιον Γεύμα ο Εμετός, όπου χρειάζεται υπεράνθρωπον θάρρος για να μην αυτοκτονήση κανείς, διακρίνομεν ευθέως δύο τάξεις πολιτών, ήτοι: αυτής των Πωλητικών και αυτής των Αλητών. Άλλαις λέξεσιν αναρχοκρατούντων και αναρχοκρατουμένων, κυβερνοτρομοκρατών (δειμοκρατών) και τρομοκρατουμένων ή καρπαζοεισπρακτόρων.

Ημείς, ως συγγραφεύς, ανήκομεν εις τρίτην τινά Τάξιν, μεταξύ των δύο τούτων συμπληγάδων, ουχί διότι τυγχάνομεν αμερόληπτοι, αλλά ως Ιερείς του Θεού του Υψίστου, πόρρω απέχομεν της εμπλοκής με τα πίττουρα, ως είθισται, ίνα μη υπό των ορνίθων καταβροχθισθώμεν.

Τίνες δε αι όρνιθαι εισίν; Εάν μη αυτός ούτος ο ορυμαγδός των πάσης φύσεως Προστατών του πορνοκοτετσίου, ως ‘Μεγάλαι Δυνάμεις’ το πάλαι, υπό ηλιθίων, προσφωνουμένας; Εν τη ακριβεία δε, ούκ εισίν μόνον ενταύθα Δωσίλογοι και Δωσίκωλοι, ήτοι:

άρχοντες και αρχόμενοι. Ήδη ως προείπα έχομεν και ημάς τους Επιλέκτους ή Εκλεκτούς ή Κληρικούς που χαζεύομεν το Πράμμα (κι ενίοτε, όταν μας την βιδώση εμπλεκόμεθα με τα Εγκόσμια) και φυσικά τους Κατασκευαστάς του Πορνοκρατιδίου Μασσώνους μετά των οποίων τις σχέσεις των υπολοίπων δεν θα εχαρακτήριζα ασχέτους.

Πώς μπορεί άραγε να υπάρχουν σχέσεις άσχετες; Καθό δωσίλογοι και δωσίκωλοι κάτι ‘δίνουν’. Ο Λόγος κι ο Κώλος εν Ελλάδι, απολύτως συγχρονιζόμενοι, έν και το αυτό αποδίδουν καλώς: σκατά.

Στην ουσία μικρή διαφορά υπάρχει, ακόμα και στο θέμα της Αρχής. Τούτο πιστοποιεί μια ντουζίνα ‘Συντάγματα’ των πονηροκρατών που τα κατασκεύασαν απλώς για να καταπατούνται και να μην ισχύουν παρά μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που τους δόλιους πονηροκράτες συμφέρει. Και ποιοι είναι οι πονηροκράτες;

Πονηροκράτες είναι τόσο οι αρχόμενοι (ο λαός) όσο και οι ‘δοκούντες άρχειν’, αυτοί που το παίζουν ‘Κυβέρνηση’. Θα μου πής, ποιοι είναι αυτοί, αφού

ακόμα και στο θεσμικό επίπεδο, σε τούτο τον τόπο δεν υπάρχει συνήθως μια αλλά δυό και τρείς σαχλαμάρες που το παίζουν ‘κυβέρνηση’. Έτσι για παράδειγμα το 1917 υπήρχαν στα φανερά δυό κυβερνήσεις, μια στην Αθήνα, διορισμένη από τον Βασιλιά κι άλλη μια στην Θεσσαλονίκη που την είχαν οι Σενεγαλοεβραίοι με όργανό τους τον λακκέ Βενιζέλο, για να ξεχαρμανιάζουν.

Και το 1944 επίσης είχαμε ΤΡΕΙΣ ‘κυβερνήσεις’ …τουλάχιστον. Μια που την διώρησαν οι γερμανοί στην

Αθήνα, άλλη μια που την διώρησαν οι Εγγλέζοι στο Κάϊρο κι άλλη μια που την διώρησαν οι Ρώσσοι (ίσως) στο Βουνό. Σε ποιο βουνό δεν θυμάμαι ακριβώς και δεν ήταν λέει μόνο σε ένα ακριβώς, αφού κάθε καπετάνιος, ανάλογα, του Έδες, του Εάμ, των Παοτζήδων κτλ, έκανε του κεφαλιού του και πολιτεύονταν ανάλογα με τ’ ασκέρι των αλητών που έσερνε στο φονικό πέρασμά του.

Αλλά άς πούμε επισήμως ότι ήταν αυτές οι τρείς κυβερνήσεις, σύν τους κατακτητές φυσικά που κατά

καιρούς εναλλάσσονταν επίσης κ’ ήταν 3-4 από δαύτους στον ελληνικό χώρο. Αλλού οι ιταλοί, αλλού οι γερμανοί κι αλλού οι βούλγαροι κ’ οι αλβανοί κι αναλόγως, κάποιοι δικοί μας αλληλοσυγκρουόμενοι που κάνανε κουμμάντο για μικροδιαστήματα, μπουραντάδες, χήτες και ταγματασφαλήτες. Κι ας πούμε ήσουνα εσύ ένας απλός πολίτης. Σε ποιόν αληταρά ώφειλες υπακοή και γιατί;

Ώφειλες άς πούμε υπακοή στο Κατακτητή τον γερμανοϊταλοβούλγαρο (αναλόγως); Ώφειλες υπακοή

στην διορισμένη από τους Γερμανούς ελληνική κυβέρνηση των εν Αθήναις Τσολάκογλους – Λογοθετόπουλου –Ράλλη; Μήπως έπρεπε να υπακούσης στα θεσμικά όργανα της προηγούμενης 4ης

Αυγούστου που την κοπάνησαν προς Αίγυπτο και Λονδίνα; Σε Τσουδερούς, Βασιλιάδες, Παπανδρέηδες κι άλλα πιόνια των αγγλοαμερκανών;

Μπάς κ’ ήταν καλλίτερα να υπακούσης στις προσταγές του Βελουχιώτη, του Σαμαρινιώτη και

Σαράφη πού’ ταν ‘…οι μάννες του Λαϊκού Στρατού’; Κι αν είχε αντίρρηση ο Ζέρβας; Ο Ψαρρός ή ο Μπουραντάς; Μόνο εσύ δεν έπρεπε να έχης αντίρρηση. Όλοι οι τσόγλανοι ήταν ευκαιρία να το παίξουν καπετάνιοι σου. Πάνω στα Βουνά ή στα Λονδίνα και τα Κάϊρα διατρέφονταν καλά από τις σάρκες σου και το αίμα σου έτρεφε επίσης τους Μαυραγορίτες στα σοκάκια της Αθήνας.

Ποια ήταν η Κυβέρνηση του Έθνους που αν την υπάκουγες δεν θα’βρισκες τον μπελλά σου από τις άλλες εθνικές πουτανιές;

Λέγεται ότι ένας φουκαράς που λοξοπερπάταγε τότε για να βρή λίγες φούχτες σταράκι να ταίση τα λιμασμένα παιδιά του, ανταλλάσσοντας μ’ αυτό τα χρυσαφικά της κυράς του, έπεσε σ’ ένα τσούρμο μ’ αρματωμένους αλήτες. -΄Αλτ! Τις εί; Νόμισε ο φουκαράς ότι ήταν τα πουστράκια του Άρη. ‘–Μαστοτραβάς Πολύβιος! Απ’ την Κολοπετινίτσα. Τιμή και Δόξα στο τιμημένο ΕΑΜ’ φώναξε. Έλα ντέ που το αρματωμένο τσούρμο ήταν σκυλομαζώματα του Τσιαούς Αντών, μπαφραλήτες. Του’ριξαν τόσο ξύλο που τον πέρασαν για πεθαμένο και είπαν να μην χαραμίσουν σφαίρες γι’ αυτόν… Μάζεψε τις δυνάμεις του ο φουκαράς, νεκραναστήθηκε στην σκέψη των παιδιών του που πεινούσαν και δίχως πιά τα χρυσαφικά της γυναίκας του, συνέχισε τρεκλίζοντας τον δρόμο της αποτυχημένης επιστροφής.

Μετά από λίγο, ‘-Άλτ! Τις εί;’, ξανακούστηκε μέσα στην νύχτα. Εμ, δεν την ξαναπαθαίνω, σκέφτεται ο φουκαράς. ‘-Ου Πουλύβιους απού Κουλουπιτινίτσα, Ζήτω ο Βασιλιάς!...’. –Τι λιές ουρέ ζαγάρ’! Ένας αγριεμένος διάολος πετάχτηκε μπροστά του γεμίζοντας ψείρες την ατμόσφαιρα σε μήκος δύο χιλιομέτρων. ‘Μαύρους φασίστας, ά;’ Πάρε και τούτη πάρε κι εκείνη, ξανά τον άφησαν του αλατιού, νεκρανάστασις ξανά, η Επιστροφή του Πολυβίου, συνεχίζεται.

Ώσπου και τρίτο ‘-Τις εί, ρέ;’. Απάντηση: -Ου Πουλύβιους, μένου ιδώ παρακάτ. ‘-Είσι μι μας ή μι τσι άλλοι;’, ‘-Μι σας πιδιά, μι σας!’.

Μπάμ, μπάμ. Δυό σφαίρες σχεδόν εξ επαφής τον ξάπλωσαν τον ανθρωπάκο. Πρίν ξεψυχήση, πρόλαβε ν’ ακούση: ‘-Ρα χαμένι, τι τουν σκότουσις τουν ανθρουπάκο; Σ’ είπι, είνι μι μας!’. Απάντηση: ‘-Ναί ήταν μι μας, αλλά ημείς είμιστι οι άλλοι!...’.

Γι’ αυτό ακριβώς το χάλι μιλάμε. Εμείς να είμαστε οι άλλοι και οι άλλοι να είμαστε εμείς. Όποια ταυτότητα γούσταρε έπαιρνε ο καθείς. Κι ο λαουτζίκος μετρούσε θύματα, μετρούσε πληγές ή μάλλον δεν πρόφταινε να μετρήση τίποτα. Αν δεν τον εκτελούσαν οι γερμανοϊταλοί και οι ύαινες που τους συνόδευαν βούλγαροι κι αλβανοί, θα’πεφτε σε ελληνικές συμμορίες πολύ πιο φονικές από κείνες των κατακτητών.

Όλοι τους είχαν κουμπούργια κι έρριχναν στο ψαχνό. Κι άμα τους τέλειωναν οι σφαίρες, κάναν χρήσι σουγιάδες και κονσερβοκούτια από κονσέρβες-ξύγκια,

αναλόγως, είτε της Βέρμαχτ, (προνόμιο των Συνεργατών ή των Σαλταδώρων), είτε από κείνες που έρριχναν εξ ουρανού οι εγγλέζοι μαζί με ντενεκέδια λίρες και πολεμοφόδια για τους αριστερούς …μισθοφόρους τους, βασικά.

Οι συμμορίες αυτές δεν ήταν κάτι το καινούριο. Διαδέχθηκαν τις παλιές, εκείνες των επίστρατων βασιλικών και των αλητών βενιζελικών της Εθνικής Αμύνης, τσογλάνια του κερατά, σαδιστικά και ειδεχθή αποβράσματα που με την σειρά τους είχαν διαδεχθεί τους πλέον μπάσταρδους Κλέφτες και Αρματωλούς (πές αμαρτωλούς και μουρλούς) της τουρκοκρατίας.

Αυτό ακριβώς ήταν η ένδοξος Ελλάς που σκαλούπωσαν οι μασσώνοι με την παράδοξη σύμπραξη αγγλογαλλορώσσων για να φάνε στο κατόπιν ολόκληρο το βιλαέτι του πολυχρονεμένου μαλάκα στην Πόλη. Ένα έθνος μπάσταρδων και δολοφόνων, δίχως καμμιά απολύτως πίστη πέρα από την Ιδιοτέλειά του. Οι πάντες λακκέδες και μισθοφόροι: Κλέφτες και Αρματωλοί,

Επίστρατοι και Βενιζελικοί, Εαμήτες και Ταγματαλήτες, από ανέκαθεν μέχρι σήμερα, ο ένας τους τρισχειρότερος από τον άλλον. Σύμμαχοι και Εχθροί, μια απ’ τα ίδια!

Και οι ημέτεροι τσόγλανοι; Καθάρματα κι αποβράσματα που όταν δεν έσφαζαν τον απλό κοσμάκη, σφάζονταν αενάως μεταξύ των και τελειωμό δεν είχαν… ΑΣ ΤΟΥΣ ΞΕΒΡΑΚΩΣΟΥΜΕ λοιπόν! Στην συνέχεια των μελετών μας. Προλόγου τέρμα, +Απ. Γ.

Έλληνες; Γιατί; Απόγονοι καθαρμάτων; Όλοι; Μερικοί; Κάποιοι; Ποιοι; Δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω και ίσως γενικά αυτό να μην ενδιαφέρει, εφόσον ο πεπτωκώς άνθρωπος από ημερών Αδάμ και Εύας, από την εποχή της Πτώσης, έχει βαλτώσει σ’ αυτόν τον σκατότοπο που λέγεται γή και το μόνο που παράγει επ’ αυτής είναι σκατά και τίποτε άλλο. Όταν τελειώση να παράγη σκατά η κοπρομηχανή – άνθρωπος, τότε η ίδια η μηχανή κοπριάς, γίνεται σκωλήκων βρώμα και δυσωδεία, είτε είναι καλός είτε είναι κακός, αρσενικός ή θυληκός ή τρίτου φύλου ή χαντούμης, ή βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός.

Θα μπορούσα να επιχειρήσω κατά προσέγγιση τα τρισεκατομμύρια τόνων σκατού που παρήγαγε η ανθρωποκοπρομηχανή επί του πλανήτου και κάτι τέτοιο έκανα σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά σε περιορισμένη κλίμακα, για συγκεκριμμένες χρονικές περιόδους και κατά κράτη, οπότε δεν ήταν τόσο δύσκολο.

Ειδικά υπολόγησα με αρκετά καλή προσέγγιση πόσους τόνους σκατού παράγεται στην Ελλάδα και στο Ισραήλ κατ’ έτος, είτε από τους πολίτες των πολυσυλλεκτικών αυτών μορφωμάτων, είτε υπό αλητών και τουριστών που τα επισκέπτονται κι αφήνουν κι αυτοί το προϊόν τους στους σκατότοπους Ελλάς και Ισραήλ.

Η μελέτη εκείνη απετέλη μια αληθινή τομή στην σκατοέρευνα, εφόσον διέκρινα τα παράγωγα σε γατοκέφαλα, τσίρλα κ.ο.κ. επιμέρους σκατοδιακρίσεις που δεν βλέπω τον λόγο κι εδώ να επαναλάβω, εφόσον λέω να εντρυφήσω σε πνευματικά σκατά που έχει μέσα στο σκατοκέφαλό του ο κάθε κακομοίρης ή σκατιάρης που του έλαχε να ζή σ’ αυτόν τον τόπο, όχι πολύ χειρότερον ίσως από τους άλλους βοθρότοπους του πλανήτη μας.

Είναι σκατά στον εγκέφαλο π.χ. να νομίζουν κάποιοι ότι οι κακουργίες του πρόσφατου παρελθόντος μας, άς πούμε στους τελευταίους δυό αιώνες, οφείλονται στους μεν κι όχι στους δεν. Ότι υπάρχουν κάποιοι ‘ήρωες’ και κάποιοι ‘κακοί’. Σκατιάρηδες ήσαν όλοι τους και τίποτε άλλο. Όποιος νομίζει και σήμερα ότι ΚΑΝΕΙ καλά κι όχι κακά, άς το πή, σε δικές του έρευνες να τις μελετήσω κι εγώ με ιδιαίτερη προσοχή και να τροποποιήσω τα συμπεράσματά μου.

Μιλώ κι ερευνώ με δεδομένο έναν Πεπτωκότα Κόσμο. Με δεδομένο ένα ξεφτιλισμένο έθνος, αντιπαραγωγικό σε ο,τιδήποτε άλλο πλήν σκατού σ’ αυτούς τους δυό σκάρτους αιώνες της γιαλαντζή λευτεριάς του, όπου το μόνο που έχει να επιδείξη πλήν της βρώμας των κοπράνων του είναι οι κακουργίες του.

Κάθε σοβαρός άνθρωπος που προσπάθησε με υπευθυνότητα να νουθετήση, να καθοδηγήση, να συμβουλέψη, να διαπαιδαγωγήση, όπως θέλετε πείτε το, αυτόν τον σκατολαό, σχεδόν το μόνο του πρόταγμα, στην τιτάνια όντως προσπάθειά του, ήταν να δή τι θα γίνη με τα σκατά και τα κατουρλιά του, ως φαίνεται καθαρά από την Διαταγή που ακολουθεί ενός τέτοιου υπεράνθρωπου ήρωος που απλώς διετύπωσε το Αυτονόητον.

Βεβαίως, τα σκατά γενικώς, είναι σε στερρεά μορφή (χοντροκούραδα), υγρή μορφή (τσίρλα, κατουρλιό, σάλια, ιδρώτες, εμετοί) και αέρια μορφή, (πορδές, μπόχα, ρεψίματα κτλ κτλ). Τούτο το διευκρινίζω, διότι ο καλός άνθρωπος που αναφέρομαι, προσπάθησε μέσα στις αδυναμίες του, τα παντοειδή παράγωγα του λαού υπ’ ευθύνη του να τακτοποιήση.

Ακόμα και το πνευματικό σκατό προσπάθησε που κατ’ εμέ εστιάζεται σ’ αυτή ταύτη την ιδιοτελή

συμπεριφορά του φαταούλα λαού, λές και μόνο μερικών είναι προνόμιο το χεσιό –γι’ αυτό και θέλουν να τα φάνε όλα για να παράγουν τουρλουμπούκια τα οποία πολλές φορές είναι και σφιχτά και δεν βγαίνουν, οπότε αναγκάζονται να χορεύουν και να κάνουν άλλα γυμνάσματα ώστε να μην τους ξελιγώσουν στο βγάλσιμο.

Τι πάη να πή αυτό; Θα το δήτε στην πρώτη παρατήρηση που κάνει στην επιστολή του και την βάζω έτσι όπως έχει με την σχετική ανορθογραφία διότι όπως εξηγεί κι ο ίδιος, το μορφωτικό του επίπεδο δεν ήταν το καλλίτερο: «Προς απάσας τας αρχάς που διηκούν το χωρίον Ματαράγκα Καρδίτσης: Δήμαρχο, ιερέα του χωριού, Δάσκαλο και άπαντας τους προύχοντας του χωριού.

*Ήλθα εις Ματαράγκαν κατόπιν διαταγής του

Διοικητού μου μετά ενός χωροφύλακος πρός επιβολήν της τάξεως από άκρου είς άκρον του χωριού, άνευ χρονοτριβής και άμεσα.

Διότι προχθές στο σιργιάνη μετά την θίαν και Ιεράν λιτουργίαν εν τω Ναό όταν έπεζαν τα κλαρίνα και τα όργανα ο Κώστας (ας μη αναφέρο το ονομά του) χόρευε σινέχια μπροστά χορίς να αφίνη και τους άλους να χορέψουν μπροστά, με κατά σινέπια παραξιγιθίκανε και πλακοθίκανε στο ξίλο με τα παλούκια και τα μαχέρια και κατά σινέπια να τραβματιστούν πολλοί άνθροποι.

Πάραφτα να εφαρμόσετε απάσας τας εξίς διαταγάς μου.

1) Αν ξανασιμβή τιάφτη πράξης εν τω χωρίο να γνορίζετε ότι θα σας συλλάβω και άνεφ χρονοτριβής άμεσος θα σας κλείσο στη φυλακή. Όταν πέζουν τα κλαρίνα και τα μουσικά όργανα στο σιργιάνη στο

πανιγίρη και στο γάμο πρέπη να χορέβουν μπροστά άπαντες που επιθιμούν να χορέψουν και όχι μόνο ο ίδιος άνθροπος. Αφτό είνε γαηδουριά.

2) Μου αναφέρθικε ότι ο γάηδαρος του χαντζόπουλου τον Σεπτέμριο μπίκε στο καλαμπόκ του Βάϊου (ας μην αναγράψο το επίθετο) και ο Βάϊος εκνεβρίστικε και κάρφοσε τον γάηδαρο με τιν αξάλη στο ένα καπούλη. Καταλαβένετε ο γάηδαρος δεν είναι o όνος αλά ο Βάϊος. Άνεφ πολόν σκέψεον καταλαβένη κανής ότι το κεφάλη δεν έχη μιαλό αλά κολοκιθόσπορο. Απαγορεύετε να ξαναγίνη εκ νέου τέτιο απαράδεκτο η παράμιο πράγμα.

3) Πήγα στο μαγαζη για κάφε και από έξο βρομούσε κατρουλιό. Απαγερεύετε να κατουράτε, έξω στον τίχο του μαγαζιού·

4) Απαγορεύετε το βρισίδιν το φονασκίν και εντός του καφενίου το ανεμίζιν διότι είναι χιμόνας, και εσθάνετε τις αποφορά από τι βρόμα. Όστις επιθιμή να ανεμιστή να εξέρχετε έξοθεν του καφενίου.

5) Ίδα πολές γυνέκες να πιάνουν τη σιγγούνα μετά του υποκαμίσου να το τραβούν πρότα έμπροσθεν να ανίγουν τα πόδια και να ουρούν ορθίος. Το τιούτον είναι απαράδεκτο και πρέπη άνεφ χρονοτριβίς να τις βρακόσετε άπαξ και διαπαντός.

6) Όταν λίαν προΐαν πάτε τα γελάδια στο γελαδάρη και γιρίζοντας πρέπη ανιπερθέτος να μαζέβετε τις βονιές των ζώον από το δρόμο, το ίδιο να κάνετε και το βράδη διότι δεν έχη που να πατίση όστις βαδίζη εις τας οδούς του χωρίου. Και έκτος του τιούτου σας χριάζοντε αι βονιές να ζεστένεστε στο μπουχαρί το χιμόνα με τα κρία.

7) Σε κάθε πανιγίρι αποκριές Πάσχα και γάμους που βαδίζη καλοντιμένος ο κόσμος και πάι στην Εκλισία και

μετά χορέβη στο σιργιάνια και στους γάμους πρέπη άπαντα τα σκυλιά να είναι δεμένα δια χονδρόν αλισίδεον και σχινίον προς αποφιγίν ατιχιμάτων εκ τον σκιλοδακομάτων.

8) Να μίν πίνετε πολί ινοπνευματόδη ποτά τσίπουρα και ίνους και μετά ξερνοβολάτε και κάνετε χαζαμάρες.

9) Να τιρίσετε άνεφ αντιρίσεος και χρονοτριβής την άνοθεν τάφτην διαταγήν μου άνθροπη σκύλη και γινέκες διότι όπιος συληφθή παραβάτις θα τον σιλάβο θα τον κλίσο στο σχολίο και αλίμονο του θα τον ταράξο και θα τον μαβρίσο στο ξίλο

Να με σινχορίτε αν έκανα κάπιο σιντακτικό λάθος καθότι τελίοσα και εγώ την τρίτη του Δημοτικού σχολίου διότι δεν με έστιλε ο πατέρας μου από το χωρίον στιv Λάρισσαν για να μάθο περισότερα γράματα Σαν γκαραγκούνις που είμε και εγώ καταλαβένετε άπαντες τας γραφάς μου τας οπίας θέλετε δεν θέλετε θα τας τίρισετε ανιπερθέτος.

Εν Ματαράγκα τη 8η Δεκεμβρίου 1907Ο Διοικητής του ΧωρίουΝικόλαος ΠαπάκωνσταντινουΥπονωμοταρχης

* Ακριβές αντίγραφον του ευρισκομένου πρωτοτύπου εις χείρας του Λαρισσαίου Κων/νου Παπαθανασίου

*

Άς καταπιαστούμε λίγο και με τους λεγόμενους ‘δωσίλογους’ που τυπικά ήσαν οι τρείς πρωθυπουργοί της Κατοχής και επιλεκτικά κάποιοι από τους συνεργάτες τους. Καταδικάστηκαν. Όχι οι δωσίλογοι των άγγλων, των γάλλων και των πορτογάλλων. Μόνο εκείνοι των γερμανών. Με ποιο δίκαιο; Οι νεοδωσίλογοι των μνημονίων, θα καταδικαστούν άραγε; Ίσως με έναν ίδιο κάλπικο νόμο που καταδικάστηκαν οι παλιοί; Ιδού: Η νομικά αστήρικτη καταδίκη των Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη.

Μετά τα δεκεμβριανά και την συμφωνία της Βάρκιζας ένα απ’τα πρώτα μελήματα του μεταπολεμικού κράτους ήταν να τιμωρήσει τους αποκαλούμενους δοσίλογους.

Στις 21 Φεβρουαρίου 1945 λοιπόν ξεκίνησε η περιβόητη δίκη των δοσίλογων με κατηγορούμενους όλους όσους διετέλεσαν υπουργοί και πρωθυπουργοί επί Κατοχής.

Ήταν συνολικά 33 άτομα. Οι τρεις κατοχικοί πρωθυπουργοί (Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλος, Ράλλης) και 30 διατελέσαντες υπουργοί και υφυπουργοί των κυβερνήσεών τους.

Το κατηγορητήριο ήταν πολύ βαρύ, και μία απ' τις κύριες κατηγορίες για τους τρεις κατοχικούς πρωθυπουργούς ήταν ότι "ανέλαβον τον σχηματισμό κυβερνήσεως με την συγκατάθεση του εχθρού".

Η περίπτωση αυτή όμως παρουσιάζει κάποια πολύ σοβαρά νομικά κενά.

Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου δημοσίευσε στις 06/11/1944 λίγο μετά την Απελευθέρωση) στην τότε εφημερίδα της κυβερνήσεως την Συντακτική Πράξη 1/1944 "Περί επιβολής κυρώσεων κατά των συνεργασθέντων μετά του εχθρού" .

Αργότερα, τον Ιανουάριο του 1945 ο υπουργός δικαιοσύνης Νικ. Καλύβας της κυβέρνησης Πλαστήρα τροποποιεί την παραπάνω Σ.Π επί το αυστηρότερον με την δημοσιοποίηση της Συντακτικής Πράξης υπ.αριθμόν 6 / 1945 που θεωρούσε ως αδίκημα την ανάληψη πρωθυπουργίας.

Οι κατηγορούμενοι δικάζονταν με συντακτική πράξη αναδρομικής ισχύος και θεσπιζόταν ως αδίκημα μία πράξη (η ανάληψη κυβερνητικών θέσεων σε περίοδο ξένης κατοχής) η οποία δεν ήταν αδίκημα την στιγμή της τέλεσής της.

Επίσης, ο αρμόδιος υπουργός Νικ.Καλύβας στην εισηγητική του έκθεση της Σ.Π. 6 / 1945 λέει ότι "χαρακτήρισα αδίκημα την ανάληψη επί Κατοχής του αξιώματος του Πρωθυπουργού χωρίς να υπάρχει δόλος, διότι εάν το τελευταίο γινόταν δεκτό, θα διατρέχαμε τον κίνδυνο να απαλλαγούν πάσης ευθύνης οι κατοχικές κυβερνήσεις για τον μόνο λόγο ότι δεν αποδεικνύεται δόλος προς προδοσία της Πατρίδας".

Ουσιαστικά δηλαδή ο Καλύβας έλεγε ότι "τροποποίησα την αρχική συντακτική πράξη, διότι βάσει αυτής οι 3 κατοχικοί πρωθυπουργοί θα αθωώνονταν αφού από πουθενά δεν προέκυπτε δόλος στις πράξεις τους, ενώ αυτοί έπρεπε οπωσδήποτε να καταδικαστούν".

Από κάθε άποψη, αυτή είναι απαράδεκτη στάση για έναν υπουργό δικαιοσύνης.

Παράλληλα υπήρχε ένα αντίστοιχο παράδειγμα με τα βρετανικά νησιά της Μάγχης Τζέρσει και Γκέρνσει τα οποία είχαν καταλάβει οι Γερμανοί κατά τον Β'Π.Π. Σε αυτά τα κατεχόμενα νησιά οι Γερμανοί εγκατέστησαν πολιτική διοίκηση από Άγγλους (όπως ακριβώς έκαναν και στην κατεχόμενη Ελλάδα), και αυτό ήταν εξαιρετικά

ωφέλιμο για τον ντόπιο πληθυσμό όπως αναγνώρισε στην Βουλή των Κοινοτήτων στις 18/08/1945 ο άγγλος υπουργός εσωτερικών (του κόμματος των Εργατικών) Ήντ. Οι Άγγλοι ουδέποτε δίκασαν και καταδίκασαν ως δοσίλογους τους πολιτικούς διοικητές των κατεχομένων νησιών της Μάγχης. Αντιθέτως, αναγνώρισαν το έργο τους.

Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι η καταδίκη των 3 κατοχικών πρωθυπουργών και των υπουργών τους όσον αφορά την ανάληψη αξιωμάτων επί Κατοχής, ήταν ξεκάθαρα μία πολιτική πράξη που εξυπηρετούσε συγκεκριμένες σκοπιμότητες και μικρή σχέση είχε με την αμερόληπτη απόδοση δικαιοσύνης.

Το λογικό συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι οι συγκεκριμένες διώξεις έγιναν είτε κατόπιν πιέσεων εκ μέρους των αριστερών (παρά την στρατιωτική τους ήττα στα δεκεμβριανά, η πολιτική τους επιρροή δεν ήταν διόλου αμελητέα), είτε για μικροπολιτικούς λόγους.

Πηγές: 1. "Απομνημονεύματα" του Γεωργίου Τσολάκογλου, σελ.245-6 και 249, 2. "Ο Ιωάννης Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου" του Γεωργίου Ράλλη, σελ.75 και σελ.81, 3. "Ιδού η αλήθεια" του Κωνταντίνου Λογοθετόπουλου, σελ.19-32.

*

Υπόθεση Μέρτεν και Κωνσταντίνος Καραμανλής

Ο Ναζί  Μαξ Μέρτεν , ο επονομαζόμενος "χασάπης της Θεσσαλονίκης", υπεύθυνος για την εξολόθρευση 56.000 Εβραίων, συνελήφθη τυχαία το 1957 στην Αθήνα χάρη στην επιμονή και στον πατριωτισμό του Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου του αείμνηστου Ανδρέα Τούση, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου. Ο Μέρτεν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 25 ετών, αλλά  η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το νόμο 4016/1959, τροποποίησε το ν.δ. 3933/1959  με αποτέλεσμα να «αναστέλλεται αυτοδικαίως πάσα δίωξις Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης. Αντίγραφα των δικογραφιών αποστέλλονται εις τας γερμανικάς αρχάς»!

Ο Μέρτεν τη στιγμή της σύλληψής του

Με βάση τη διάταξη αυτή, ο Μαξ Μέρτεν αποφυλακίστηκε το Νοέμβριο του 1959 και απελάθηκε στη Γερμανία, για να εκτίσει εκεί την ποινή του. Όμως, τα γερμανικά δικαστήρια τον απάλλαξαν και ο  «δήμιος της Θεσσαλονίκης» αποδόθηκε λευκός στην κοινωνία....

Οι φοβερές αποκαλύψεις  του Μέρτεν

Ο Μαξ Μέρτεν προκάλεσε τεράστιο σάλο λίγο αργότερα,  το 1960, όταν έκανε δηλώσεις στο Spiegel και στην εφημερίδα "Ηχώ του Αμβούργου", σύμφωνα με τις οποίες, μεταξύ των   σ υ ν ε ρ γ α τ ώ ν   τ ο υ   κ α τ ά    τ η ν     Κ α τ ο χ ή,   περιλαμβάνονται:

Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος  Καραμανλής, 

Ο Υπουργός Εσωτερικών Τάκος Μακρής 

Η γυναίκα του Μακρή,  Δοξούλα

Ο υφυπουργός Αμύνης  Γ. Θεμελής 

 

Μακρής, Καραμανλής, Μέρτεν

Ανέφερε για τον Καραμανλή και το Δημήτριο (Τάκο) Μακρή, ότι  ήσαν έμμισθοι πληροφοριοδότες των αρχών κατοχής και πήραν αμοιβή από τις κατασχεμένες εβραϊκές περιουσίες για τις πληροφορίες που έδωσαν.

Ότι  η Δοξούλα Μακρή το γένος Λεοντίδου, που ήταν γραμματέας του στην Κατοχή, ήταν επίσης πληροφοριοδότης του και μάλιστα του είχε  χαρίσει τα Χριστούγεννα του 1942 ενυπόγραφο λεύκωμα με αναμνηστικές φωτογραφίες και αφιέρωση.

Ότι ο  Γ. Θεμελής ήταν επί κατοχής νομάρχης Πέλλης (το παραδέχθηκε και ο ίδιος), με αρμοδιότητα να συγκεντρώνει ομήρους!  

Επίσης γράφτηκε στον γερμανικό τύπο χωρίς να διαψευσθεί, ότι ο Μέρτεν διέθετε φωτογραφίες - ντοκουμέντα και ανάμεσά τους  μία με τον Καραμανλή στην Αθήνα μπροστά σε μια Λάντσια στην οδό Κοραή...

 

Ο Μέρτεν με το δικηγόρο του στη δίκη

Ο Καραμανλής αρνήθηκε να μηνύσει το  Μέρτεν, παρά μόνο  ο  Θέμελης με τον   Μακρή έκαναν μήνυση. Όχι όμως στη Γερμανία, όπως έπρεπε και το αξίωνε σθεναρά η αντιπολίτευση, αλλά στα ελληνικά δικαστήρια, ενώ ήταν βέβαιο ότι με τον πανίσχυρο τότε Καραμανλή στην εξουσία ο Μέρτεν δε θα ξαναρχόταν και η έκβαση της δίκης ήταν αναμενόμενη, δηλαδή θα καταδικαζόταν, όπως και συνέβη φυσικά!

Με τη σύζυγό του το ΄59 ελεύθερος

Η εκκρεμότητα με τα πειστήρια του Μέρτεν 

Το 1962, ο Θωμάς Υψηλάντης, πρέσβυς τον καιρό του σκανδάλου Μέρτεν στη Βόννη, αποκάλυψε δραματικές πτυχές κοινής ελληνογερμανικής διακυβερνητικής  επιχείρησης για την απόσπαση των πολύτιμων πειστηρίων από τα χέρια του Μέρτεν. Τελικά ο Ναζί παρέδωσε το φωτογραφικό του οπλοστάσιο περί τα μέσα Νοεμβρίου 1960... Στην Αθήνα η κυβέρνηση ανάσανε. 

Πλέον,  με φόντο τη μυστική διπλωματία και τον Ψυχρό Πόλεμο,  πολλοί πρώην συνεργάτες των Γερμανών παρέμειναν στυλοβάτες του κρατικού μηχανισμού και  δεσπόζουν στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας μέχρι σήμερα, αδιατάρακτα...

Τα πρόσωπα που κάποτε βρέθηκαν στη δίνη της υπόθεσης Μέρτεν, μετά την καταδίκη του από ελληνικό δικαστήριο, συνέχισαν άσπιλα και αμόλυντα πλέον, τη δημόσια ζωή τους. Μερικά μάλιστα τα βλέπουμε τα αμέσως επόμενα χρόνια στο επίκεντρο της κοσμικής ζωής στην Αθήνα, όπως π.χ. το υπουργικό ζεύγος ζεύγος Τάκου και Δοξούλας Μακρή:

Η σκοτεινή περίοδος της Κατοχής ...

Πηχτό σκοτάδι καλύπτει πάντως το βίο και την πολιτεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατά την Κατοχή. Η περίοδος αυτή, από τους επίσημους βιογράφους του, εξαντλείται σε δυο γραμμές.  Συγκεκριμένα αναφέρεται, ότι ασκούσε δικηγορία (τελείως αναπόδεικτο) και λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί, προσπάθησε να καταφύγει στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν τα κατάφερε.

Είναι γνωστό,  πως όταν φάνηκε ότι οι Ναζί έχαναν πλέον τον πόλεμο, πάρα πολλοί δωσίλογοι προσπάθησαν να φύγουν για τη Μέση Ανατολή, φοβούμενοι τις συνέπειες και προκειμένου να εξαγνιστούν. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και ο δωσίλογος κατοχικός Νομάρχης και μετέπειτα υφυπουργός του Καραμανλή Γ. Θέμελης, (αυτός που κατηγόρησε ο Μέρτεν), αλλά η Κυβέρνηση του Καΐρου εξέδωσε την υπ' αριθ. 31/54/1944 διαταγή, να απαγορευθεί η αποβίβασή του στην Αίγυπτο.

Για την απόπειρα του "Εθνάρχη" να αποφασίσει ακριβώς λίγο πριν την Απελευθέρωση να κατευθυνθεί προς τη Μέση Ανατολή, γνωρίζουμε μόνο, ότι πρώτα έφτασε στην Τήνο, όπου οι αντάρτες ( προερχόμενοι από τον ΕΛΑΣ  Άνδρου)  τον φυλάκισαν 45 μέρες. Μετά κατάφερε να φτάσει στο Χαλέπι της Συρίας, όπου πάλι κρατήθηκε 35 μέρες από τους Βρεττανούς, ενώ η εξόριστη κυβέρνηση ήδη είχε επιστρέψει. 

Ο λόγος της κράτησής του από τις δυνάμεις της Αντίστασης, δεν αναφέρεται. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει να εξαχθούν συμπεράσματα....  

Πέρασε νόμο για μη δίωξη εγκληματιών πολέμου και πολτοποίησε Αρχεία!          

Όπως αναφέρθηκε, εξαιτίας της δύσοσμης υπόθεσης Μέρτεν, με το νομοθετικό διάταγμα 4016/1959, ο  Καραμανλής - μετά από έντονες πιέσεις του καγκελλαρίου Αντενάουερ - πέρασε τον περιβόητο νόμο με τον οποίο η Ελλάδα παραιτήθηκε από την περαιτέρω δίωξη των εγκληματιών πολέμου, μεταθέτοντας την ευθύνη στην Ομοσπονδιακή Γερμανία.

Το  1975 όμως συνέβη κάτι ανήκουστο: Ο υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Καραμανλή Κ. Στεφανάκης, προέβη σε μιά απίστευτη πράξη, που ούτε η χούντα ετόλμησε να κάνει.  Με υπουργική απόφαση  πολτοποιήθηκε το τεράστιο αρχείο του Εθνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου το οποίο είχε ιδρυθεί το 1945, σε πλήρη περιφρόνηση της εθνικής  μνήμης και της ιστορικής αλήθειας !

Το "έγκλημα" αυτό έμεινε κρυφό τριάντα ολόκληρα χρόνια και έγινε αντιληπτό το  2005, όταν ιστορικοί αναζήτησαν τα αρχεία για την έρευνά τους.    

HYPERLINK "http://4.bp.blogspot.com/_AMBR3zJKK3c/S9YCAVeafhI/AAAAAAA

AAI4/U0JuXlMOYDA/s1600/karamanlis-makris-pipinelis.jpg" INCLUDEPICTURE

"http://4.bp.blogspot.com/_AMBR3zJKK3c/S9YCAVeafhI/AAAAAAAAAI4/U0JuXlMOYDA/s400/karamanlis-makris-pipinelis.jpg" \*

MERGEFORMAT Εξ αριστερών του "Εθνάρχου" το "alter ego"  του, ο Τάκος Μακρής

Τα αναπάντητα ερωτηματικά και οι συμπτώσεις

Ο Καραμανλής στιγματίστικε πάντως και παρά τα σφοδρά πυρά  από την  αντιπολίτευση στη Βουλή που ζητούσε να χυθεί άπλετο φως, εξηγήσεις δε δόθηκαν και πολλά σημεία παρέμειναν σκοτεινά με πολλές  "περίεργες" συμπτώσεις. 

Συγκεκριμένα:

Ιδιαίτερα προκλητική και "δυσεξήγητη" η στάση του Καραμανλή,  που  ενώ δήλωνε αθώος, συνέχισε να έχει στην κυβέρνησή του, ως υφυπουργό Αμύνης το Γ. Θέμελη, δωσίλογο Νομάρχη της Κατοχής.

Ο επίσης κατηγορηθείς υπουργός του επί των Εσωτερικών Τάκος Μακρής,  σύζυγος της γραμματέας του Μέρτεν Δοξούλας  Λεοντίδου, υπήρξε κυριολεκτικά το alter ego του "Εθνάρχη"  και μόνιμος συνεργάτης σε όλες τις κυβερνήσεις του.

Η Δοξούλα Μακρή είχε καταθέσει στη δίκη, ως μάρτυρας υπεράσπισης του Μέρτεν!

Εντελώς "συμπτωματικά" το 1963 στη δίκη των δολοφόνων του Γρηγόρη  Λαμπράκη, ο ένας εκ των κατηγορουμένων, ο γνωστός κατοχικός δωσίλογος Ξενοφών Γιοσμάς, είχε  δικηγόρο υπεράσπισης τον Τάκο Μακρή...

Ο ηρωϊκός  Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου  Α ν δ ρ έ α ς   Τ ο ύ σ η ς, εξαιτίας της σύλληψης του Μέρτεν,  δεν προήχθη από την Κυβέρνηση Καραμανλή στη θέση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όπως αναμενόταν, αλλά τοποθετήθηκε στη θέση του ο Κων/νος Κόλλιας,  ο μετέπειτα πρωθυπουργός της χούντας...

Ο Τούσης στην έδρα του Αρείου Πάγου     

Σάλος στον ελληνικό και παγκόσμιο τύπο

Το θέμα έλαβε διαστάσεις  στον παγκόσμιο τύπο. «Η Ελλάδα αμνηστεύει τους σφαγείς της» έγραψαν οι Τάιμς του Λονδίνου και φυσικά πήρε τεράστια έκταση στις ελληνικές εφημερίδες της εποχής.

Τα θαρραλέα σκίτσα του Μπόστ

Για την υπόθεση Μέρτεν, ο Μποστ έκανε μερικά αριστουργηματικά σκίτσα και είχε και το θάρρος να τιτλοφορήσει «Το λέφκομά μου», το άλμπουμ γελοιογραφιών που έβγαλε στο τέλος του 1960 (έχει επανεκδοθεί) βάζοντας στο εξώφυλλο (αναφερόμενος στη φωτογραφία -ντοκουμέντο του Μέρτεν), μια Λάντσια στην οδό Κοραή, με τον τίτλο «Λάντσια μετά Κωστή» - εννοώντας, υποτίθεται, το εστιατόριο Costi και όχι τον Καραμανλή, προκειμένου να αποφύγει δίωξη. Ένα από αυτά τα σκίτσα:

Ο Μέρτεν στην κούνια είναι το «φονάζων πεδί» που φωνάζει «φωτολαφία!». Η μαμά-Καραμανλής προσπαθεί να το νανουρίσει και να το σκεπάσει με «κουβέρτεν» για να το κάνει να σωπάσει, ενώ ο μπαμπάς (ο υφυπουργός Γ. Θέμελης) ζητάει να έρθει το μπιμπερόν, που το φέρνει η νταντά-Κανελλόπουλος, ενώ η γνωστή φιγούρα του Μποστ ο Πειναλέων, σχολιάζει.

Η μια κουβέρτα είναι οι “κηβερνητικέ δηλόσεις”, η άλλη ο “κηβερνιτικός τύπος”. Το μπιμπερόν με το χυμένο γάλα, γράφει “γάλα ελλ. δικαστηρίων”, ενώ το άλλο που φέρνει η νταντά είναι η “ελληνική μήνυσις”. Η πετσέτα της νταντάς γράφει “Διάψεφσης”.

Το κείμενο της μπορντούρας λέει: Το πεδάκι μας ο Μέρτεν κάνει νάνι με κουβέρτεν κλπ!!

Σκίτσο του σπουδαίου Φωκίωνα Δημητριάδη, με θέμα πάλι τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του Μέρτεν:

Επίμετρο

Τελευταίως έχει ξεκινήσει ένα ενδιαφέρον ιστορικό και όχι μόνο,  για τη σκοτεινή περίοδο της γερμανικής κατοχής. Άλλωστε, όλο και περισσότερο εδραιώνεται η άποψη, ότι η  πολιτική και η οικονομική άρχουσα τάξη στη χώρα μας προέρχεται κατά βάσιν από την οικονομία της Κατοχής.*

Εκτός από την οικονομική ευρωστία που της προσέφερε η συνεργασία με τον κατακτητή, στηρίχτηκε για αρκετά χρόνια, στο σαθρό ιδεολογικό υπόβαθρο των νικητών του εμφυλίου, στήνοντας  ανεξέλεγκτα τους δικούς της μηχανισμούς εξουσίας.

Η σημερινή αναμφισβήτητη κατάρρευση του μεταπολεμικού μας κράτους έχει τις αιτίες της....

*Εξαιρετικές υπηρεσίες  προσέφερε στην έρευνα για την οικονομία της κατοχής, το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα,  "Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή" , εκδόσεις "Ερωδιός",  όπου φιγουράρει ένας μεγάλος κατάλογος επιχειρήσεων που θέριεψαν τότε και δεσπόζουν μέχρι σήμερα. Το βιβλίο έγινε μεν best seller, αλλά φυσικά αγνοήθηκε επιμελώς από τα ΜΜΕ.

Πηγές:

http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-43067060.html

http://www.sansimera.gr/articles/407

http://stavrochoros.pblogs.gr/2009/09/ypothesh-karamanlh-merten-1959-.html

https://sarantakos.wordpress.com/2010/02/27/pedi/

http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:mI9wrvZIWJ0J:www.tanea.gr/vivliodromio/%3Faid%3D4600627+&cd=2&hl=el&ct=clnk&client=ubuntu

http://underinformation.wordpress.com/2008/06/02/ethnarxis/ 

el.wikipedia.org/.../Συζήτηση:Κωνσταντίνος Καραμανλής

http://www.livepedia.gr/index.php

http://www.ebay.com/itm/1959-Press-Photo-Berlin-solicitor-Dr-Max-Merten-and-his-wife-/280978660561

Ντ. Κρίτσα "Ω! Τί ζωή!", εκδόσεις Φερενίκη

taneaonline

Γιάννη Κάτρη:  "Η άνοδος του νεοφασισμού στην Ελλάδα", εκδόσεις Παπαζήση

Το υλικό από την εξαιρετική έρευνα της τηλεοπτικής εκπομπής "Το κουτί της Πανδώρας" του Κώστα Βαξεβάνη, με τίτλο, "Υπόθεση Μέρτεν" εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=EvkChekH-Gk