ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΝΤΠΝΙΟΥ Φ ΙΛΙΠ Π Ο Υ ΧΑ ΛΑΗ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΥ

ή Η ΚΑΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝίύΣΕωΣ α ) Ο ΦΟΒΕΡΟΣ Κ’ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΤΦΝ ΑΝΤΙΘΕΤωΝ ΝΟΜΟΣ

ΕΠΑΝω ΤΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ Ο ΘΟΛΟΣ ή ΤΟ ΜΗΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ

¡3') Τό παρόν σύγγραμμα:

Γ Κ Ο Υ Ρ Τ Ζ Ι Ε Φ[ Γ Ε Ω ρ Π Ο Σ ΙΩ Α Ν Ν Ο ν Γ Ε Ω Γ ΙΑ Δ Ε ΙΣ ]

Ή μεγίστη Πνευματική Δόξα τή; Νεωτέρας 'Ελλάδος καί τής Άνθρωπότητος Παγκοσμίως γνωστός, αγνοείται άπό τήν σύγχρονον 'Ελλάδα, ένω τά συγ- γράμματά του καί τό σύστημά του προεκάλεσαν, προκαλοϋν καί θά προ- καλέσουν ριζικήν μεταστροφήν αντιλήψεων έφ’ ολοκλήρου τοΰ Επιστητού, καί ύπόσχονται ν’ άναγεννήσουν έκ βάθρων τήν ’Επιστήμην, Παιδείαν,

Κοινωνίαν καί Ιατρικήν.«Πάταξον, Κύριε, εκείνον όστις, αμαθέστατος ό ίδιος, τολμά νά διδάξη τούς

άλλους τήν όδόν, τήν άγουσαν είς τάς Πύλας του Βασιλείου Σου ! ».ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

Πώλησις: I. Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΣ 6, Σία Α.Ε. — Ό δ ό ς Σταδίου 38 — Ά δήνα

ΑΓΙΟΣ Α ΙΟ Η Υ Ζ ΙΟ Ι Ο ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ

Ή ανωτέρω Είκών παριστά τό έπιτελεσθέν θαϋμα κατά τήν άποκεφάλισίν του εν Παρισίοις, κατά διαταγήν του Ρωμαίου αύτο κράτορος Διοκλητιανοΰ. ΕϋΘύς ώς άπεκόπη ή κεφαλή του, ό κατα- πληκτικώτατος των Θαυματουργών παρέλαβεν αυτήν εις τάς χείράς του, καί με αΐμάσσοντα τόν λαιμόν του, προυχώρησεν μέχρις ένός μιλ- λίου καί παρέδωσεν αυτήν καί τό σώμά του εις Θεοσεβή γυναίκα, ένω οί δήμιοί του, κατάπληκτοι, έτράπησαν εις φυγήν. Έν τή άκο- λουθία, οΐ Βασιλείς τής Γαλλίας έκτισαν τό Μοναστήριον τοΰ 'Αγίου Διονυσίου i L ’ Abbaye <1 Saint Denis·, έκτοτε δ’ ουτοι έθάπτοντο παρά τό πλευράν του Μνήματος τού 'Αγίου. 'Η έπίδρασις Διονυσίου τοΰ ’Αρεοπαγίτου ύπήοξε καταπληκτική είς τήν Γαλλίαν. Ή Είκών του Μαρτυρίου του εύρίσκεται είς τό Πάνθεον τοΰ (Quartier Latin των Παοισίων, είς τήν κυκλικήν αίθουσαν, τήν παριστώσαν τήν έξί λιξιν τού Γαλλικού, Πολιτισμού διά μέσου των αίώνων άποτελεί δ’ ύ Πίναξ αύτός—ό φιλοτεχνηθείς ύπό του διασήμου ζωγράφου Pierre Bonard (1867—1947)—τήν έπιβλητικωτάτην όλων των έκεί είκόνων Θεωρείται ό Πάτρων τής Γαλλίας· ό πολιούχος "Αγιος των Παρισίων καί των ’Αθηνών. Τήν μνήμην του διαιωνίζουν: τό Βουλεβάρτον Α γ ίο υ Διονυσίου 'Boulevard Saint-Denis) καί ή όδός: ΙύιιιΙιοιιι μSaint Denis τών Παρισίων. Είναι ό μέγιστος τών Πατέρων τής καθ' ήμάς άγιωτάτης ’Εκκλησίας. Τά συγγράμματά του άποπνέουν άρχαγ γελικήν σοφίαν καί παραδείσιον άρωμα.

Ό γράφων τό παρόν έσχε τό καταπληκτικόν καί drrlo ι»υ ιον προνόμιον να δεχθή έν όράματι τήν έπίσκεψιν τοΰ μινίοτου cu'/mll Πατρός κατά τήν έν Λονδίνω παραμονήν μου (τώ Ι'Ι',Μ) Ό Αγιο·, μοί άπεκάλυψεν, ότι έφ’ όσον ήμην βυθισμένος είς ιόν |Vjpllupuv ι η·, αμαρτίας· έφ’ όσον παρέμενεν είς τήν Ψυχήν μου ή Κ«> ιι|·■ ", mil Αύγείου καί έξηκολούθουν έναγκαλιζόμι νος ιήν έν έμοΙ Λ|<■’·>·n ιυ·n<Πυθώ ματαίως προσεπάθουν νά κατανοήσω τά Om'ni venu ι·· έμ> " I’Ακολούθως δέ έν τή άπείρω του φιλανθρωπΙ',ι, Ι'"Ι ιι**·.'·Λ>ι>|·· ι·> συνολικόν περιεχόμενον τών Οι ίων του έργων, imù pumli.v, lui In καετίαν μελετών αύτά, προσεπάθουν νά τά καιανοήΐ'ηΐΙ

Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ή ΒΑΚΧΟΣ

Ό Θεός τών Έλευσινίων Μυστηρίων, ό συμβολίζων τόν Ύ πέρδεον Νουν, τόν Αίτιον του Κόσμου καί τής τάξεως πάσης, ό διαρκώς είς τά βάθη τής ψυχής μας μαθητεύων τάς 12 Δυνάμεις αυτής, έκαστη τών οποίων άντι- στοιχεΐ καί ιτρός μίαν τών 12 οπών του σώματος, καί προσπαθών νά καθαρίση τήν έν ήμΐν Κάπρον του Αϋγείου καί νά φονεύση τήν Δράκαιναν Πυθώ, τό έν ήμΐν άποφώλιον τέρας τής Άνοίας καί τής ’Αφροσύνης.

ΤΙ Θ Α Π Ε Ρ Ι Λ Α Β ΗΗ ΣΕΙΡΑ Β Ι Β Λ ί ω Ν Υ Π Ο Τ Ο Ν Γ Ε Ν Ι Κ Ο Ν Τ Ι Τ Λ Ο Ν

Η Π ΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΑΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΥ Ί Η ΚΑΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΟΣΕΟΣ

»Δέν θά μπορέσης τής ψυχής νά φτάσης σ τ’ άκρογιάλια είς τά μαργαριτάρια της, τά ιτλούτη, τά κοράλλια δλες τις κατευθύνσεις της αύτής κι’ αν άρμενίσης καί τή ζωή Σου όλόκληρη άκομ’ άν δαπανήσης’ βαθειά είναι ή ούσία της, άπέραντ’ ή θωριά της :Νοϋς, Λόγος ζοϋν πάντα μ’ αύΐήν, καί σώμα ε ίν ’ ή

φωλιά της».

Ψυχής πείρατα ούκ άν έξεύροιο, πάσαν έπιπορευόμενος όδόν: οϋτω βαθύν λόγον έχει.

(Ηράκλειτος ό Έφέσιος, ό Σκοτεινός Φιλόσοφος)

Ή απίστευτος, καταπληκτική καί απροσδόκητος αιτία της συγ­γραφής τοΟ παρόντος συγγράμματος, ώς καί σειράς άλλων υπό τόν αυτόν θεμελιώδη τίτλον, έδημιουργήθη τά χαράγματα τής 14ης ’Απριλίου τοΟ 1949, ώς έν τή συνεχεία λεπτομερώς αναφέρω καί συγκεκριμένως είς τό κεφάλαιον όπό τόν τίτλον: «Αιτία, τής συγ­γραφής το0 παρόντος». Άλλά τήν συγγραφήν τής άνά χεϊρας πραγματείας, ώς καί (έφ’ δσόν τό θειον ήθελεν ευδοκήσει) τών μελλοντικών υπό τόν αυτόν γενικόν τίτλον έργων, ήρχισα άπό τοΰ 1958 έκτοτε δέ μέχρι σήμερον εύρίσκομαι υπό συνεχή εμπνευσιν, ή όποία έλαβε τήν μάλλον άποκαλυπτικήν μορφήν, δταν περί τό τέλος του ’Ιουνίου του i960, είς όμογενης, έκ Κρήτης, ζήσας έπί έτει είς τάς 'Ηνωμένας Πολιτείας τής Αμερικής, ό κ. Στέ­φανος Τζωρτζάκης, άγνωστός μοι μέχρι τής στιγμής έκείνης, είχε τήν καλωσύνην νά μέ έπισκεφθή καί μου ένεχείρισε 5 βιβλία, συγγραφέντα υπό του Αμερικανού σοφοΰ τής Καλιφορνίας Δόκτο- ρος A. S. Raleigh καί τά οποία χύνουν καταπληκτικόν φώς έπ’ αύτής ταύτης τής Πλατωνικής καί Άριστοτελείου Φιλοσο­φίας. ’Εκείνο δέ τό όποιον ένέχει δλως ιδιαιτέραν σημασίαν είναι τό γεγονός δτι ό κ. Τζωρτζάκης μοί τά παρέδωσεν κατόπιν έντο- λής τήν όποιαν έλαβεν, όπό συνθήκας παραδόξους, τών όποιων τόν χαρακτήρα δέν έκρινα ευπρεπές νά ζητήσω νά διερευνήσω, καί ούτε έφαντάσθην ποτέ τοιαύτην καταπληκτικωτάτην συγκυρίαν καί τύχην !

Τά συγγράμματα ταϋτα παρέλαβα μαζύ μου άπερχόμενος μετά τής συζύγου μου πρός παραθερισμόν είς τό Μπατσί τής "Ανδρου, τήν γενέτειράν μου, καί τά έμελέτησα κατά μήνα ’Ιού­λιον του 1960. "Εμεινα κατάπληκτος διά τό περιεχόμενόν των, τό όποιον δέν ήτο άλλο παρά τά σχόλια τοΰ μνησθέντος συγγρα-

φέως έπί τής Διδασκαλίας καί τών σωζομένων Ιρχων είς τήν Ε λ ­ληνικήν Έρμού τού Τρισμεγίστου ! "Οπως ό Γερμανός σοφάς Herm ann Diels καί πρδ αυτού ό Firmin Didot συνέλεξαν δλα τά σωζόμενα έργα ή μάλλον άποσπάσματα τών Προσωκρατικών -καί προσέφεραν οΰτω πολυτιμοτάτην ύπηρεσίαν είς τούς μελετητάς του Πλάτωνος, διότι οί Προσωκρατικοί υπήρξαν αί πηγαί καί τό ύπόβαθρον τόσον τού Πλάτωνος δσον καί τοΟ Άριστοτέλους, καί διά τής έργασίας έκείνης διευκολύνεται τά. μέγιστα ή κατανόησις τών συγγραμμάτων τών 2 αυτών γιγάντων φιλοσόφων' τοιουτο­τρόπως, καί είς άπείρως μεγαλυτέραν κλίμακα, τά Ιργα Έρμου του Τρισμεγίστου άποτελοΰν τήν κρυσταλλίνην καί αδαμαντίνην Πηγήν τής Ελληνικής φιλοσοφίας ! Αυτήν τήν θεμελιώδη ’Αλή­θειαν μου άπεκάλυψαν τά 5 αυτά συγγράμματα καί έπέχυσαν μάγον φώς έπί τοΟ συνολικού άμητοΰ, πού είχα άντληση καί περι- συλλέξη άπό τήν νυχθημερόν μελέτην τού Πλάτωνος, του Ά ρ ι­στοτέλους καί τών Νεοπλατωνικών !

Κατά τό δίμηνον διάστημα τής τελευταίας μου παραμονής είς Μπατσΐ τής ’Άνδρου, κατόπιν τής μελέτης του ’Αμερικανού σοφού, μέ κατέλαβε μία καταπληκτική ένόρασις, πού μου έπέτρεψε ν’ ά- νακαλύψω σειράν όλόκληρόν συνταρακτικών ’Αληθειών καί Νό­μων, σχέσιν έχόντων μέ τήν συνολικήν λειτουργίαν τής ψυχής καί τού Λόγου καί μέ τήν ουσίαν αυτών καί τού Νοΰ. Καί ή έμ- πνευσις αύτή καί ένόρασις έξακολουθεί μέχρι σήμερον.

Ό αυτός πάλιν κ. Στ. Τζωρτζάκης είχε τήν καλωσύνην τήν 28. 9. 1960 νά μέ έπισκεφθή είς τήν έπί τής όδού ’Ασκληπιού, άριθ. 18 βήτα Άθήναι οικίαν μου, συνοδευόμενος ύπό τού κ. Π. Βακαλοπούλου δστις καί αυτός Ιζησεν είς τάς Ηνωμένας Πολι­τείας. Συνεζητήσαμεν έπί δύο ώρας, όπότε κατά τήν άναχώρη- σιν των 6 κ. Βακαλόπουλος μοί παρέδωσεν τόν πρώτον τόμον έ· νός συγγράμματος ύπό τόν τίτλον :

Awaken the World within by Kenyon Klamonti

published b y : Natural Science Society, P. O. Box 160, Maitland, Florida. («Ξύπνα είς τήν έπίγνωσιν τοΰ έσωτερικοΰ Σου κόσμου». 'Γπό Kenyon Klamonti Εκδόσεις: Εταιρία Φυσικών έπιστημών, Maitland, Florida). Άνέγνωσα τά καταπλη­κτικόν αυτό βιβλίον :καί, δπως είς τά άνωτέρω άναφερθέντα βιβλία τού Αμερικανού Dr. A. S. Raleigh, εύρον έπιβεβαιούμενα κατά τρόπον άδιάσειστον τά συμπεράσματα είς τά όποια είχα καταλήξει κατά τάς τελευταίας δύο δεκαετηρίδας σχετικώς μέ τήν’ΑρχαίανΈλ- ληνικήν Φιλοσοφίαν’ τό ώς άνω σύντομον βιβλίον έδικαίωσεν δλα τά ι συμπεράσματα, πού είχα έξαγάγει έκ της παραβολής, συγκρίσεως καί συσχετίσεως τών 4 Ευαγγελίων, μέ τάς Έπιστολάς τού ’Α­ποστόλου Παύλου καί τής Άποκαλύψεως. Άλλά παραλλήλως πρός τήν έπιβεβαιωσιν αυτήν, ό ’Αμερικανός συγγραφεύς κ. Kenyon Klamonti μέ έβοήθησε νά κατανοήσω τόν καταπληκτικόν καί

•πρωτοφανή είς τήν συνολικήν 'Ιστορίαν τής Άνθρωπότητος, βό­λον καί άποστολήν πού Ιπαιξεν δ Πυθαγόρειος ’Απολλώνιος δ Τυανεύς : τό σύγγραμμα αυτό τοΰ ’Αμερικανού σοφοϋ, παρουσιά­ζει υπό τελείως νέον φως δλόκληρον τήν Καινήν Διαθήκην καί τόν Χριστιανισμόν καί κανείς Χριστιανός, καί είς κατά πολύ άνώτε- ρον βαθμόν, κανείς θεολόγος δέν δύναται νά τό άγνοήση άν θέλη νά εύρη τήν έπί τοΰ προκειμένου ’Αλήθειαν καί νά....άναβλέψη, δπως καί εγώ άνέβλεψα!!!

Μέχρι σήμερον ή συνεχής αύτή Ινόρασις καί άνάβλεψις καί ή άκατάπαυστος Ιμπνευσις, συνετέλεσαν ώστε νά συγγράφω 600 δακτυλογραφημένας σελίδας σχήματος έμπορικοΰ. Καί ή Ινόρασις καί συγγραφή...έξακολουθεΐ. Κατόπιν δέ τής έμφανίσεως είς τό προσκήνιον τής καθ’ δλου ιστορίας τοΰ Χριστιανισμού, τής Προ- σωπικότητος καί τοΰ συγγραφικοΰ Ιργου Άπολλωνίου τοΰ Τυανέ- ως, ή συγγραφή μου θά ύπερβή ώρισμένως τάς 1.200 σελίδας θεοΰ θέλοντος. Ή Ικδοσις τόσον δγκώδους Ιργου ύπερβαίνει κατ’ άνάγκην τά πτωχά οικονομικά μέσα, πού διαθέτω.

Οί έπιθυμοΰντες έπομένως νά ϊδουν έκτυπούμενον τά δλον ερ- γον, είς χωριστούς αύτοτελεϊς τόμους, άνάγκη νά έγγραφοΰν συν- δρομηταί είς τήν σειράν τών Ιργων μου: έάν δέ τό άνά χεΐρας πρώτόν μου Ιργον δέν ικανοποίηση τάς προσδοκίας των, καί τά ύπισχνούμενα, είναι έλεύθεροι καί άποδεσμεύονται πάσης ύπο- χρεώσεως άγορας τής συνεχείας. "Οσοι δμως έμφοροΰνται υπό τής εύγενοΰς ίδέας, δπως μέ ένισχύσουν είς τήν άποπεράτωσιν τοΰ δλου Ιργου, $ς Ιλθουν άρωγοί, έγγράφοντες δσον τό δυνατόν πε­ρισσοτέρους συνδρομητάς, καί άγοράζοντες-άποτεινόμενοι είς έμε- τά ήδη έκδοθέντα Ιργα μου. Τοΰτο δέ πράττοντες άς είναι 100ο)ο βέβαιοι δτι βοηθούν ταύτοχρόνως καί έμέ καί τόν Ιαυτόν των, διότι θά γίνουν κάτοχοι Δυνάμεων καί ’Αληθειών, τάς όποίας ού­τε κατ’ δναρ έφαντάζετο ό γράφων, δτι θά τοΰ άπεκαλύπτοντο καί θά άπέκτα.

Καί άποδεικνύεται καί πάλιν, δτι ή Σωκρατική Διαλεκτική, ή συνισταμένη είς τήν άλάνθαστον λειτουργίαν τής Ψυχής ν’ ά- νευρίσκη τήν ’Αλήθειαν διά τής παραβολής, συγκρίσεως καί συ- σχετίσεως τής αύτής κατηγορίας καί είδους φαινομένων, γεγονό­των, πραγμάτων, άποτελεϊ μίαν τών μεγίστων ύπηρεσιών, πού προσέφερεν ή ’Αρχαία Ελλάς είς τήν Ισαεί 'Ανθρωπότητα : καί, τήν μέθοδον ταύτην μεταχειριζόμεθα άπ’ άκρου είς άκρον του συγγραφικού μας Ιργου.

Έν Άθήναις, τή 1η 'Οκτωβρίου 1960.'Αντώνιος Φιλίππου Χαλάς.

Είς προσοχήν τής Πνευματικής καί Πολιτικής 'Ηγεσίας ’Α ­νατολής καί άύσεως καί τοϋ ’Οργανισμού 'Η νω μ. Έϋ'νών.

Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ Τ Ο Υ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ NOY 1 Η ΚΑΕΙΣ ΤΗΣ ΙΝ&ΣΕΟΣ

111 10 MimiION ΕΙΚΑΗΜΑ Til ΙΟΙ ΙΠΙΙΟΙΟΗΙΙΙϋΟΣ TH¡δια τήν άνάβλεψιν καί έκ νεκρών άνάστασιν του έκ γενε­τής τυφλού. κωφοϋ καί δαιμονιζομένου, δηλ. παντός άν- εξαιρέτως άνθρώπου !

Είναι άπίστευτον, άλλ’ άληθέστατον! Τόσον ή Πνευματική καί Πολιτική 'Ηγεσία ’Ανατολής καί Δύσεως, όσον καί τοΰ Όρ γανισμοΰ τών Ηνωμένων ’Εθνών, όιατελεί είς πνευματικήν νάρ­κην, είς άσέληνον πολικήν νύκταν καί είς έπιμενείόιον Οπνον θανά­του: Καί τοΰτο διότι, ένω διαθέτει τό άκατανίκητον καί ανυπέρ­βλητον είς' δυναμικότητα Πνευματικόν Όπλοστάσιον τής Παντο­δυναμίας τοΰ Λόγου καί Νοΰ, που τόσον άφθονον καί άκαταμάχη- τον του προσφέρει τόσον ή Έλληνο - Χριστιανική Πνευματική Κληρονομιά, δσον καί ή Ινδική, 'Αραβική καί Μωαμεθανική, ποσώς μέχρι σήμερον (άκόμη καί μετά τήν έκσφενδόνισιν είς τάςκοσμικάς έκτάσεις του 1ου, 2ου, 3ου σπούτνικ" ή τεχνητώνδορυφόρων, ύπό τών Ρώσσων πρώτον, καί ακολούθως ύπό τών Ενω ­μένων Πολιτειών) δέν ηύδόκησε νά τό χρησιμοποιήση διά τήν ά­νάβλεψιν καί έκ νεκρών άνάστασιν τοΰ έκ γενετής τυφλοΰ, κωφοϋ καί δαιμονιζομένου, δηλαδή παντός άνεξαιρέτως άνθρώπου, κατοι- κοΰντος έπί τοΰ Πλανήτου -αύτοΰ τών δακρύων καί τής κατάρας !

’Εάν έχρησιμοποιεΐτο έγκαίρως, ή άνθρωπότής δέν θά εύρί- σκετο σήμερον είς τό τραγικόν άδιέξοδον καί τήν παταγώδη απο­τυχίαν τής Συνδιασκέψεως Κορυφής τών Ιίαρισίων' είς τά άφάν- ταστα κακουργήματα, τά διαπραχθέντα είς βάρος τών Λευκών είς τό Κόγκον καί μεταξύ τών γηγενών είς τάς μονομερείς ένεργείας της Σοβιετικής Ρωσσίας είς τήν ταλαιπωρουμένην αυτήν χώραν' καί είς τήν κατάστασιν, πού παρουσιάζει ή άπό τοΰ τελευταίου δεκαημέρου τοΰ Σεπτεμβρίου 1960 συνεδριάζουσα Γενική Συνέ- λευσις τοΰ Όργανισμοΰ τών Ηνωμένων ’Εθνών, μέ τάς άπροκα- λύπτους έπιθέσεις της Σοβιετικής Ρωσσίας κατά τοΰ Γενικοΰ Γραμ- ματέως τοΰ Διεθνοΰς αύτοΰ Άρείου Πάγου καί κατ’ αύτοΰ τούτου τοΰ ’Οργανισμού, καί μέ τά έκδηλον άνεπιθύμητον τής παρουσίας του Πρωθυπουργού τής Ρωσσίας κ. Νικήτα Σεργκέεβιτς Χρουσ- τσώφ καί Πρωθυποβργοΰ τής Κούβας κ. Φιντέλ Κάστρο είς τήν Νέαν Τόρκην, έκ μέρους του πληθυσμοΰ τών 'Ηνωμένων Πολι­τειών!

Τό δπλον έκείνο, πρό του όποιου ώχριοΰν—λόγψ τής μεγαλειτέ- ρας δυναμικότητός του—καί τά μάλλον θανατηφόρα τηλεκατευ­θυνόμενα υπερπόντια καί διηπειρωτικά βλήματα, πύραυλοι καί βόμβαι άτομικαί καί ύδρογόνου—είναι ή Πυρίνη Ρομφαία τοΟ Πνεύματος, ή Ύπέρμαχος Στρατηγός, είς τήν όποιαν πάντοτε όφείλονται τά Νικητήρια! Είναι άφαντάστως άφυπνιστική καί άποτελεσματική ή Παντοδυναμία του Λόγου καί ΝοΟ ή V e r b i. Καί ή Ρομφαία αυτή είναι δίστομος : διότι τήν χρησιμοποιεί τό­σον ό Προφήτης, δσον καί ό Ψευδοπροφήτης. “Οταν δμως ό πρώ­τος άναλαμβάνει τόν άγώνα, ό δεύτερος αύτομάτως καί κατ' ά- νάγκην τρέπεται είς έπαίσχυντον, άτακτον καί άνανδρον φυγήν ! Διότι ό Προφητικός Λόγος, δπως θ’ άποδείξη άδιασείστως κάθε σελίς τής παρούσης πραγματείας, ό ένυπάρχων είς τάς Έλληνο- Χριστιανικάς μας Παραδόσεις καί Πνευματικήν ’Εθνικήν μας Κληρονομιάν (καθώς καί είς τάς Βέδδας, Ούπανισάδας, Μαχαβαρά- ταν καί Μαλαβαράταν καί Κοράνιον), είναι άκαταμάχητος, ένέ- χων αυτήν ταύτην τήν Παντοδυναμίαν τοΟ ΔημιουργοΟ.

Διά τής Ψευδοπροφητείας κατώρθωσεν ό κομμουνισμός καί μηδενισμός νά έγκατασταθή είς τήν Μόσχαν καί τό Πεκίνον, Δι- κτάτωρ τών Τυχών τής Άνθρωπότητος, προτάσσων ώς θεούς τήν Μηχανήν, τόν Κάρλ Μάρξ, τόν Φρειδερίκον Έγκελς, τόν Λιένιν καί τόν Στάλιν καί ώς Ευαγγέλιον τά «Κομμουνιστικόν Μανιφέ- στον». Καμμίαν δμως έπαξίαν προσπάθειαν δέν κατέβαλεν ή Πνευ­ματική καί Πολιτική 'Ηγεσία τόσον τής Δύσεως, δσον καί τών ’Ινδιών καί Μουσουλμανικών Χωρών, τής ’Ιαπωνίας καί τοΟ ’Ορ­γανισμού τών Ενωμένων ’Εθνών διά τήν διαφώτισιν τόσον τών Ρώσσωνκαί Κινέζων Κομμουνιστών, δσον καί τών ιδίων πολιτών των, δσον άφορα τήν ’Αλήθειαν καί τά άρχικά, μέσα καί τελικά πε­πρωμένα κάθε άνεξαιρέτως άνθρώπου (άσχέτως πρός τάς καθεστω- τικάς αυτοΰ πεποιθήσεις) καί τήν κατευθυντήριον γραμμήν, πού ή Παιδεία κάθε Χώρας, είτε Κομμουνιστικής είτε Κεφαλαιοκρα­τικής ή Σοσιαλιστικής μορφής, όφείλει ν’ άκολουθήση, αυμφώνως πρός τήν φύσιν τής ’Ανθρώπινης ψυχής: καί τοΰτο διότι ή Πνευμα­τική καί Πολιτική Ηγεσία τής Άνθρωπότητος Ιχει χάση τήν ,,Κλείδα τής Γνώσεως“ καί άγνοεί τήν Λειτουργίαν τής Παντο­δυναμίας του Αόγου καί Νοΰ.

Τήν έγκληματικήν ταύτην παράλειψιν έρχεται νά παραμερίση καί άνορθώση τό άνά χείρας βιβλίον, προσφέρον είς πάντας άνε- ξαιρέτως τήν μέγιστην δυνατήν δπηρεσίαν!

Άθήναι 28η Σεπτεμβρίου 1960

Τ Α 2 4 Μ Α Γ Ι Κ Α Κ Λ Ε Ι Δ Ι Α Τ Ο Υ Κ Ω Σ Τ Α Κ Η Κ Α Ι Ο Θ Α Υ Μ Α Τ Ο Υ Ρ Γ Ο Σ Κ Ο Υ Μ Π Α Ρ Α Σ Τ Ο Υ«Τό Αδέλφι τον» « Ό Ζ Α Ν Ο Ν Ι» τον Τ,οπΐ ΒιιΚνετ Ι,γίίοη, «που ίπέσιτααε τήν προσοχή τών Σοφών τον Κόσμον.»

Τά «Ψυχικά Νέα» τής Λευκωσίας τής Κύπρου έδημοσίευσαν τήν άκόλουθον κριτικήν έπί του ώς άνω βιβλίου τοΰ Εκδότου αυτών κ. Άντρέα Ρολάνδη, πού τιμά τήν Πνευματικήν Ζωήν καί Διανόησιν τής Κύπρου, τής 'Ελλάδος μας καί τήν Διεθνή τοιαύτην, καί δστις κατέχει δσον όλίγοι τά Μεταφυσικά καί Με­ταψυχικά Ζητήματα:

»Μέ τό τελευταίο ταχυδρομείο πήραμε τό νέο έργο μέ τόν άνω τίτλο, τοΰ τακτικοΰ μας συνεργάτου κ. ’Αντωνίου Φ. Χαλά.

Είπαμε νά τοΰ ρίξουμε μιά ματιά καί νά τό βάλουμε κατά μέρος, ώσότου μάς έπιτρέψουν οί πολλές άσχολίες μας νά τό δια­βάσουμε ήρεμα στίς μεγάλες μέρες τοΰ καλοκαιριού. Δέν μπορέ­σαμε."Εύθύς άπότίς πρώτες σελίδες του, μάς τράβηξε σαν μαγνή­της. ’Αφήσαμε κατά μέρος δλες τις άλλες δουλειές μας, καί σέ δύο μέρες τό διαβάσαμε δλο 1

180 σελίδες ύπέροχου μορφωτικού ύλικοΰ, πού περιλαμβάνει καί περικλείει δλη τή σοφία τών άρχαίων καί νεωτέρων χρόνων, Μέ ύφος άπλό, καί σέ γλώσσα νοητή άπό δλους - σέ ρέουσα δη­μοτική · ό κ. Χαλάς παίρνει άπό τό χέρι τόν άναγνώστη καί τοΰ δείχνει δλους τούς πνευματικούς θησαυρούς τής φυλής μας, πού είναι καί οί πνευματικοί θησαυροί τής άνθρωπότητης δλης.

Άπό δ,τι γνωρίζουμε, κανένας δικός μας ή ξένος συγγραφέας δέν κινήθηκε μέ τόση ευκολία καί μέ τόση εύφράδεια άνάμεσα στά ύπέρλαμπρα πνευματικά οικοδομήματα τών αιώνων Οί απέ­ραντες γνώσεις τοΰ κ. Χαλά ένισχύονται καί λαμπρύνονται άπό τό γεγονός, δτι είναι κάτοχος τής γλώσσης τών προγόνων μας, βαθύς μύστης τής σοφίας των, καί δικός των πλόκαμος πού ζή καί άναπνέει κάτω άπό τούς ίδιους ουρανούς καί μέσα στό ίδιο φυσικό περιβάλλο δπου οί ίδιοι Ιζησαν καί έδίδαξαν.

Πρόκειται περί παιδικοΰ μυθιστορήματος, δπως ό ίδιος λέει. Μυθιστορήματος πλαισιωμένου άπό τά σύνορα δλης τής γήινης γνώσης - λέμε έμεΐς - καί μέ τό όποιο κανένα άλλο διήγημα δέν μπορεί ν’ άντιπαραβληθή έκτός άπό τόΖανόνι τοΰ Λόρδου Λύττον, πού είναι άδέλφι του καί πού Ιχει τραβήξει δλων τών σοφών τόν θαυμασμό.

Οί ή’ρωες τοΰ μυθιστορήματος είναι απλά παιδάκια, έτσι σάν έκεϊνα πού αγάπησε ό Χριστός, έτσι σάν πρέπει νά είναι οί ιδανικοί μελετητές τών κόσμων, οί άγνοί κυνηγητές τής ’Αλή­θειας. Καί ή διήγησι τοΰ βιβλίου είναι απλή, καί πλέκεται στό χωριό τοΰ συγγραφέα, τό Μπατσί, τοΰξακουστοΰ νησιοΰ τής "Αν­δρου. Άπλό τό Οφος -κλασικά άπλό -κατάλληλο γιά μικρούς καί μεγάλους, καί γιά Καθηγητές Πανεπιστημίων.

Πραγματικός Κουμπαράς είναι τό έργο γιομάτο άπό διαμάντι« καί κλειδιά ουρανίων μυστικών.

Είμαστε βέβαιοι πώς κανείς δέν θά μείνη πού νά μη διαβάση τό μεγαλόπνοο αύτό έργο, πού για τόν άμύητο μένει μια δροσερή καί συναρπαστική ιστορία, γιομάτη άπό λαμπερό Χριστιανικό φώς, ένφ στόν μυημένο δίνει τά κλειδιά τής εισόδου σέ νέες αίθουσες τών μυστηριακών κόσμων.

Τά βιβλίο αύτό, πού είναι άπαύγαστα τής απέραντης γνώσης πού ό συγγραφέας συνεκέντρωσε στά τόσα χρόνια τής πλούσιας ζωής του, μείνχη κλασσικό καί δικαιώνει πλήρως τήν μεγάληέκτίμησι τοΰ διανοουμένου κόσμου τής 'Ελλάδος πρός τόν κ. Χαλά.

Τόν συγχαίρουμε έγκαρδίωςΆντρέας Ρολάνδης».

ΚΑΙΡΟΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ Κ Λ Η Ρ Ο Ν Ο Μ Ι Α Σ

'Η ’Αρχαία 'Ελλάς έν τφ προσώπψ τοΰ τοξοφόρου καί ροπαλοφόρου 'Ηρακλέους, τοΰ έκατηβελέτου ’Απόλλωνος καί τής ϊοχέαιρας Άρτέμιδος, ώς καί τοΰ τοξότου τοΰ Ζω­δίου, έθεοποίησε τήν ΤΟΞΙΚΗΝ ή ΚΑΘΑΡΤΙΚΗΝ τής Ψυχής άπό τήν Δράκαιναν Πυθώ ή Κόπρον του Αύγείου ή ΑΝΟΙΑΝ, ώς τοΰ μόνου άσφαλόΰς καί άλανθάστου μέσου έξυγιάνσεως τοΰ άτόμου, καί κατά συνέπειαν καί τής Πολι­τείας.

Τήν αύτήν θεμελιώδη ’Αλήθειαν διακηρύσσει καί ό Χρι­στιανισμός διά τοΰ Σταυροΰ, τοΰ συμβολίζοντος τήν Νέ- κρωσιν τής Σαρκός καί τήν άνάβλεψιν καί έκ νεκρών άνά- στασιν τοΰ έκ γενετής τυφλοΰ, κωφοΰ καί δαιμονιζομένου.

Ό σημερινός Πολιτισμός έθεοποίησε τήν ΜΗΧΑΝΗΝ ή τόν Γκόλεμ (τόν κατασυντρίβοντα καί φονεύοντα καί τόν έαυτόν του καί τόν δημιουργόν του) ώς μέσον σωτηρίας καί βελτιώσεως τών κακώς έχόντων ! Οί τεχνητοί δορυφόροι ή σποΰτνικ, αί βόμβαι του άτόμου καί οί πύραυλοι μίαν ά- σφαλή ύπόσχεσιν ύπισχοΰνται είς τήν ’Ανθρωπότητα: τήν ' μετατροπήν τής Τής είς άπέραντον Νεκροταφείον, άνευ ιερέων καί νεκροθαπτών !

Ό καϋ'ηγητής τον Πανεπιστημίου τοΰ Λονδίνου κ. George Logio έτίμησε τόν γράφοντα διά τών άκολονϋ·ων έπιστο- λών του :’Α γαπητέ μου κ. Χαλα, 1)6)59

’Οφείλω νά σας ευχαριστήσω διά τήν άποστολήν τής «’Αποκαλύψεως τού Ίωάννου». Τό βιβλίον αύτό πρέπει νά τό κρατή κανείς πρόχειρον, διότι περιέχει πλούτον πλη­

ροφοριών πολυτιμοτάτων, παρουσιαζομένων μέ διαύγειαν καί σαφήνειαν. Μού φαίνεται, δτι είναι ένα άπό τά κάλ- λιστά σας συγγράμματα, αν καί τά άρθρα σας, τά περι­λαμβανόμενα είς τόν Α' τόμον τής «’Επιστημονικής ’Ε γ­κυκλοπαίδειας» «’Απόκρυφοι Έπιστήμαι» (που μου άπε- στείλατε πρό τίνος) είναι έξ ίσου πολύτιμα διά τούς Ά - ναζητητάς τής Ά ληθείας . ’Ελπίζω, δτι έτύχον τής υποδο­χής, πού τούς άξίζουν υπό τής Δημοσίας'Ελληνικής Γνώ­μης, τουλάχιστον άπό τούς σοβαρούς διανοουμένους.

θ α υ μ ά ζω τήν έπιμονήν σας είς τήν άναζήτησιν τής ’Αλήθειας. 'Αλλά οί πολλοί άδιαφοροΟν διά τ ή ν ’Αλήθειαν καί διά τήν προσπάθειάν σας διαφωτίσεως αυτών, πού έχετε άναλάβει. Πρόκειται περί «άδαμάντων ριπτομένων ένώπιον χοίρων». Οί πολλοί ένδιαφέρονται διά τό σπ'όρ, τό ποδόσφαιρον, τάς ιπποδρομίας, τούς δρόμους καί ιστι­οπλοΐας. Αί πνευματικοί ένασχολήσεις θεωρούνται ύπό τών πολλών ώς «κατηραμέναι» καί «άπηγορευμέναι» καί τούς καταγινομένους μέ αΰτάς ώς άξιολυπήτους καί άξι­ους καταφρονήσεως ! Ή άκόλουθος παρατήρησις, πού άνέγνωσα τελευταίως είς μίαν έφημερίδα, είναι εύστοχω- τάτη έπί τού προκειμένου :

»Πώς συμβαίνει ένα θηλυκό, τοΰ όποιου ή μόνη συν­δρομή είς τήν Τέχνην συνίσταται είς τήν άπλήν προβολήν τών κάπως άσυνήθως ύπερμέτρων στηθών ή βυζιών της νά πληρώνεται περισσότερον άπό τήν έργασίαν ένός έ­τους μιας τελείως έξησκημένης καί προσηλωμένης είς τό καθήκόν της νοσοκόμου;» Καί τίθεται τό έρώτημα : »'Αξί­ζει πράγματι νά κουράζεται κανείς τόσον, δσον τό κάμε­τε, γιά ένα τέτοιο κοινόν ; ΜοΟ φαίνεται δτι ό de Vigny είχε δίκαιο, δταν άνεφώνησεν : écrire pour un tel public- quelle dérision,quelle pitié, quel métier». ‘)’Α γαπητέ μου κ. Χαλά,

Ά ν έγν ω σ α τό βιβλίον τού συγγραφέως James Μ. Pryse έπί τής «Ά ποκαλόψεω ς τού Ίωάννου», άλλά ομολογώ, δτι δέν μέ ένεθουσίασεν. "Ηντλησα άπείρως μεγαλείτερον όφελος, μελετών τ ό έ ρ γ ο ν σ α ς : « Ή Άποκάλυψις τού Ί ω ­άννου»,άπό τό τόσον περίπλοκον έργον τού Pryse. Ώρισμέ- νως κατωρθώσατε να προσδώσητε είς ένα σκοτεινόν θέ­μα πολύ περισσότερον ένδιαφέρον άπό τόν άνωτέρω μνη- μονευθέντα συγγραφέα. Τούτο σας τό λέγω όχι διά νά σ ά ς κολακεύσω. Ά ν έγν ω σ α τρεις φοράς τό εργον σας· καί τόσον ένδιεφέρθην μέ δσα λέγετε σχετικώς πρός τόν Ή σ(οδονι ώστε έπρομηθεύθην άγγλικήν μετάφρασιν τών

1) «Τό νά γράφη κανείς γιά Μνα τέτοιο κοινόν, είναι άξιον χλευασμού, οίκτου, είναι άγνωμονέστατον έπάγγελμα».

«’Έ ργω ν καί ‘Ημερών» αύχου καί άνέγνωσα τό εργον τοΟτο, πράγμα που ουδέποτε θά έκαμα, αν δέν άνεγίγνω- σκα τό βιβλίον σας. Ά ν έγν ω σ α πλείστας άλλας διερμη­νεύσεις τής Άποκαλύψεως, αί όποΐαι διέψευσαν τάς προσδοκίας μου».

Είς στιγμήν κατά τήν όποιαν κανείς άπό τους κ. κ. Καθηγητάς τών Πανεπιστημίων μας ’Αθηνών καί Θεσ­σαλονίκης καί τών κ. κ. ’Ακαδημαϊκών μας δέν συνεκινή- θη ουτε διά τά «24 Μαγικά Κλειδιά του Κωστάκη καί ό θα υμα τουργός Κουμπαράς του», ουτε διά τήν «Ά ποκά- λυψιν τοΰ Ίωάννου» (είς στιγμήν μάλιστα, πού έφρόντισα νά τά καταθέσω είς τήν Γραμματείαν τής Άκαδημείας, Α θη νώ ν καί νά έκδώσω καί 24σέλιδον βιβλιάριον έκθέ- των τά κατ’ α ύ τ ά κ α ίν ’ άποστείλω συστηματικώς είς τούς Πνευματικούς καί Πολίτικους μας Ή γέτα ς) , είναι παρή- γορον, πού οί Ξένοι προσέχουν τό ταπεινόν μου εργον καί δή πρόσωπα τής περιωπής τοΟ καθηγητοΰ του Πανε­πιστημίου Λονδίνου κ. George Clement Logio καί τών Καθηγητών τού Πανεπιστημίου Παρισίων, πού είσήγαγον είς τό Πανεπιστήμιον αύτό ώς διδακτικόν βιβλίον: «Τά Σατιρικά Γυμνάσια τού Κωστή Παλαμά καί ή Σωκρατική Παράδοσις», καί ό πασίγνωστος συγγραφεύς τού τελειο- τάτου τών μέχρι σήμερον έργων έπί τών Έλευσινίων Μυ­στηρίων καθηγητής τού Πανεπιστημίου τής Τουλούζης άείμνηστος Victor Magnien άνεγνώρισεν, δτι διά τής ά- νακαλύψεώς μου δτι όπισθεν τού ‘Απόλλωνος ύποκρό- πτεται ό ύπέρθεος ΓΊούς, ό Αίτιος τού Κόσμου καί τήςτά- ξεως πάσης, έπετελέσθη εργον, τό όποϊον ενας...προφήτης ■ΰ·ά ήδύνατο νά έπιτελέοη.

Ό σοφός Καθηγητής καί Γυμνασιάρχης τού Νικηφο- ρείου Γυμνασίου ’Αρρένων Καλύμνου, βαθύς μελετητής τών Γραφών καί διακεκριμένος Επιστήμω ν, εύηρεστήθη νά έκφράση τάς άκολοΰθους κρίσεις έπί τού έργου καί τής άποστολής τού σ υ γγ ρ α φ έω ς:

»Φίλε κ. Χαλά,Εύχομαι είς τόν Αιώνιον Γονέα, τόν μόνον Κραταιόν,

νά σάς δίδη ύγιείαν καί μακροημέρευσιν, πρός χαράν, ψυχικήν, πνευματικήν καί διανοητικήν ωφέλειαν πολλών —καί δχι όλιγώτερον έμού-, δστις πιστεύει άδιασείστως δτι ή έμπνεομένη άπό τήν Ούρανίαν ‘Ιεραρχίαν σοφή Δι­δασκαλία σας άνοίγει τά μάτια καί τά ώτα τής Ψυχής άλλά καί τό Λογικόν, τού «συνιέναι τάς Γραφάς.» Χω­ρίς νά παραλείπη νά διδάσκη τήν ύπομονήν, τήν έγκαρτέ- ρησιν, τήν ταπείνωσιν, τήν άκάματον καί σταθεράν προ- σήλωσιν πρός τόν Πατέρα τών "Ολων καί «τήν Πορείαν

’Άνω». Αί βαθυστόχαστοι καί έμπνευσμέναι μελέται σας κατευθύνουν τόν μελετητήν των πρός τήν όδόν τής π ρ α γ ­ματικής ’Επιστήμης, τής όποιας ή "Εστία δέν εύρίσκεται εις τήν όδόν Πανεπιστημίου, άλλά κάπου είς τήν όδόν Α σ κ λη π ιού ,1) τού θεού τού θεραπεύοντος τήν Ψυχήν άπό τήν Λύμην καί τήν Λήθην καί άπαλλάσσαντος αυτήν άπό τήν «Δράκαιναν Πυθώ, τήν ζατρεφέα, τέρας άγριον, ή κακά πολλά έρδεσκεν άνθρώποις έπί χθονί.»

Ό ύπό του Α γ ίο υ Πνεύματος καθοδηγούμενος Μ α­καριότατος Α ρχιεπ ίσκοπος Κύπρου Μακάριος, «τοϋ καί άπό γλώσσης μέλιτος γλυκίων ρέει αύδή», ηύδόκησε ν ’ά- ποστείλη τήν άκόλουθον έπιστολήν : ♦

Έν ’Αρχιεπισκοπή Κύπρου τή 28ή Σεπτεμβρίου 1954Τώ άξιοτίμψ κ. ’Αντωνίψ Φιλίππου Χαλά, χάριν καί εύλο-

γίαν παρά θεοϋ.

«Έλάβομεν τήν άπό 1 1 μηνός παρελθόντος Αύγούστου έπι- »στολήν ύμών μετά τών συναποσταλέντων άντιτύπων τών δύο τε­λευταίων ύμών συγγραμμάτων ύπό τούς τίτλους : « Η ΑΙ10ΚΑ- »ΛΓΨΙΣ ΤΟΓ ΙΩΑΝΝΟΓ» καί δ ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΙΙΟΛΙΤΙ- »ΚΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ καί τό θειότατον τής Σπο- »ράς Μυστήριον, βλααφημούμενον διά μέσου τών αίώνων».

θερμώς ευχαριστοΰμεν διά τά πρός ήμάς αισθήματα καί τάς εύχάς καί τήν άποστολήν τών βιβλίων. Διεξελθόντες ταΰτα μετά πολλου του ένδιαφέροντος, συγχαίρομεν ύμΐν εύχόμενοι πλήρη I- πιτυχίαν είς τήν εύγενή ύμών προσπάθειαν.

"Η θεία χάρις είη ύμίν είς άντίληψιν καί ένίσχυσιν.Ευχέτης πρός Κύριον Κύπρου Μακάριος »

Ό Α ρ χ η γό ς τοΟ Πολιτικού γραφείου τής Α.Μ, τού Βασιλέως πρέσβυς κ. I. Κ. Κουτσαλέξης εύηρεστήθη ν’ ά- ποστείλη τήν άκόλουθον έπιστολήν άπό 13 7.1953:

Ή Α.Μ . ό Βασιλεύς μ’ έπεφόρτισε νά σας διαβιβά­σω τάς θερμός Του ευχαριστίας διά τήν εύγενή καλωσύ- νην ήν είχατε, νά Τώ άποστείλητε τήν έκδοσιν τοΰ νέου έργου σας Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, δπερ θέ­λει άναγνώσει μετά πολλοΰ ένδιαφέροντος.

1) Υ π α ιν ίσ σ ετα ι 6 κ. Γυμνασιάρχης τήν κατοικίαν τοΰ συγ- γραφέω ς .

H A N W T A T H Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Η Ο Ι Ο Υ Ρ Α Ν Ι Ο Ι X A R T A I

Οί Ούράνιοι Χάρται άποχελοΰν τον πολυτιμότατον θησαυρόν της Άνθρωπότητος διά μέσου τών αιώνων. Έφευρέθησαν καί ύιατεσκευάσθησαν ύπό Πανσόφων καί θείων άνδρών τής καταπον- τισθείαης Άτλαντίδος. Ήσαν γνωστοί είς τόν "Ομηρον, ώς άδια- ψεύστως άποδεικνύει τούτο τόσον ή Ίλιάς, δσον καί ή ’Οδύσσεια καί οί'Ομηρικοί "Γμνοι. Λεπτομερώς έκ τών άρχαίων Ελλήνων συγ­γραφέων τούς περιγράφει ό Άρκτος (ό ζήσας τόν Γ ' π. X. αιώ­να), ό ποιητής καί άστρονόμος, είς τό ποίημά του «Φαινόμενα»,, τό όποιον μετέφρασε πρώτος είς τήν Λατινικήν ό Κικέρων, καί έσχολίασεν ό μέγας μαθηματικός καί άστρονόμος "Ιππαρχος.

Οί Ούράνιοι χάρται παρέμειναν έπί χιλιετηρίδας άγνωστοι. Τούς έδωσε καί πάλιν είς τήν ’Ανθρωπότητα ό Κόμης του 'Αγίου Γερμανού (L,e Comte de Saint Germain), ό γνωστός είς τήν 'Ιστορίαν, ώς «ό άνθρωπος πού δέν πεθαίνει» κατά τάς άρχάς του παρελθόντος αίώνος. Τούς έξέδωσε δέ ό "Αγγλος Alexander Jamieson τφ 1822, έν Λονδίνψ.

Έ π ί τών Ούρανίων Χαρτών στηρίζεται τόσον ή Παλαιά, δσον καί ή Καινή Διαθήκη καθώς καί έλόκληρος ή ‘Αρχαία Ελληνι­κή Μυθολογία καί ή Προϊστορία καί 'Ιστορία τής Άνθρωπότητος καί τού Σύμπαντος, ώς καί ή Άνωτάτη Επιστήμη, ή άποκαλου- μένη ύπό τού Πλάτωνος : «μετεωρολογία» καί «άδολεσχία : (Ίδέ «Φαιδρόν του».

Τφ 1874 ό Αύστραλιανός Henry Melville όχι μόνον άνεδη- μοσίευσε τούς μυστηριώδεις αυτούς Ούρανίους Χάρτας, άλλά καί προσέφερεν είς την Ανθρωπότητα τάς ΚΛΕΙΔΑΣ τής κατανοή- σεως αυτών, είς τό περισπούδασιον σύγγραμμά του, τό έπιγραφό- μενον : Veritas : Revelation of all Mysteries Biblical, H isto­rical and Social by means of the Median and Persian Laws .1 Επειδή δέ ή Βίβλος (τήν όποίαν οί Νόμοι τών Μήδων καί ΓΙερ- σών έξηγούν άπ’ άκρου είς άκρον) άποτελεϊ τά "Αγιον Σύγγραμ­μα έπί τοΰ όποιου έρκίζονται οί Τέκτονες καί περί τό όποιον πε­ριστρέφονται δλα τά Τεκτονικά Μυστήρια τού Σκωτικοϋ Δόγμα­τος, άπετάνθη ό συγγραφεύς τού άποκαλυπτικωτάτου αύτοΰ βιβλίου είς τήν Μεγάλην ’Ανατολήν τής Αγγλίας, δπως αϋτη τό υίοθε- τήση καί τό έκδώση. Μάτάιαι δμως άπέβησαν αί προσπάθειαί του. Ό ένδοξότατος μέγας Διδάσκαλος, είς δν άπετάνθη, ήτο α­νίκανος νά κατανόηση τάς συνταρακτικωτάτας άνακαλύψεις τοΰ

1) ’ Α λ ή θ ε ι α : Ά π ο κ ά λ υ ψ ις δλων των Μυστηρίων : Βιβλικών, Ισ τορ ικ ώ ν καί Κοινωνικών, μέσω τών Νόμων τών Μήδων καί Περσών.

σοφωτάτου αλήστου μνήμης Henry Melville. Δυνάμεθα δέ νά ίσχυρισθώμεν, δτι έπί τών δακτύλων μετρώνται οί δυνηθέντες νά κατανοήσουν τό άφθαστου σοφίας αύτό σύγγραμμα. Ό γράφων τό παρόν διέθεσε δέκα έτη τής ζωή του διά νά τό κατανοήση. "Αν δέ κατώρθωσα νά χρησιμοποιήσω τάς Κλείδας του, τοΰτο δ- φείλεται διότι ήμην μεμυημένος είς τήν άρχαίαν Ελληνικήν μυ­θολογίαν !

Είμαι δ’ ευτυχής διότι είς έμέ καί πάλιν έπεσεν ό ευτυχής κλήρος νά επαναφέρω είς τό πάτριον έδαφος τούς Ούρανίους αύ- τούς χάρτας, τούς στρεφομένους περί τήν «Σφαίραν» καί τήν Α ρμονίαν τών ουρανίων σφαιρών, μέ τήν όποιαν άρχίζει αύ- τή αΰτη ή Φιλοσοφία τών Ελλήνων : ιδού πράγματι τί αποκα­λύπτει ό Διογένης Λαέρτιος είς τό προοίμιόν του τοΰ περισπού­δαστου συγγράμματος του : «Βίοι καί Γνώμαι τών εν φιλοσοφία εύδοκιμησάντων»:- «Λανθάνουσι δ' αυτούς τά τών Ελλήνων κα­τορθώματα, άφ’ ών μή δτι γε φιλοσοφία, άλλά καί γένος άνθρώ- πων ήρξε, βαρβάροις προσάπτοντες. Ιδού γοΰν παρά μέν’Αθηναίοις γέγονε Μουσαίος, παρά δέ θηβαίοις Λίνος. Καί τόν μέν Εύμόλπου παΐδά φησιν, ποιήσαι δέ θεογονίαν καί σφαίραν πρώτον. Τόν δέ Λίνον παιδα είναι Έρμοΰ καί Μούσης Ούρανίας, ποιήσαι δέ κο­σμογονίαν, "Ηλιου καί Σελήνης πορείαν, καί ζώων καί καρπών γενέσεις.» *)

Μέ άλλους λόγους.... ή Ελλάς έμφανίζεται είς τόν διεθνή πο­λιτισμόν μέ τήν Μετεωρολογίαν καί 'Αδολεσχίαν (περί τής ό­ποιας όμιλεί ό ΙΙλάτων είς τόν Φαιδρόν του) δηλαδή μέ τήν Ου­ράνιον σφαίραν καί Μουσικήν 'Αρμονίαν τών Ούρανίων σφαιρών. Περί δέ τών «Νόμων τών Μηδών καί Περαών» όμιλεί ή Βί­βλος κατ’ έπανάληψιν* π. χ. είς τά κεφ. α \ 19 τής Έσθήρ ρη- τώς άναφέρεται : «Εί ούν δοκεί τω Βασιλεί προσταξάτω βα­σιλικόν, καί γραφήτω κατά τούς Νόμους τών Μήδων καί ΙΙερσών». Άλλοίμονον δ’ είς τόν πνευματικόν καί πολιτικόν μας 'Ηγέτην καί δή τούς έκπαιδευτικούς Λειτουργούς τούς μή κατανοήσαντας τήν πρωταρχικήν διά τήν κατανόησιν τής έν τφ Παντί ’Αλήθειας καί πής ’Αποστολής των άδιάσειστον Άλήΰ·ε ιαν ταύτην !

1) Δ ιαφεύγουν δέ τής π ροσοχής των τά κατορθώ ματα τών Ε λ ­λήνων, άπό τούς όποιους άρχ ίζε ι δχ ι μόνον ή φιλοσοφία άλλά καί τό άνθρώπινον γένος , άποδ ίδοντες τήν σοφίαν είς τούς βα ρ­βάρους. Ή άλήθεια δμω ς είνα ι δτι π α ρ ά μέν το ίς Ά θη να ίο ις έ- γεννήθη ό Μουσαίος, π α ρ ά δέ το ίς θ η β α ίο ις ό Λίνος Καί περί μέν τοΰ Μουσαίου λέγουν δτι υπήρξε π α ϊς τοΰ Εύμόλπου (τοΰ Ιδρυτοΰ τών Μυστηρίων) καί δτι έποίησε ποίημα τιτλοφορούμε- νον «θεογον ία» καί «Σφαίρα» πρώτος. Ό δέ Λίνος υπήρξε πα ϊς τοΰ "Ερμοΰ καί τής Μούσης Ούρανίας, «έποίησε δέ «Κ οσμογο­νίαν» «Ήλίου καί Σελήνης πορείαν» καί «Ζώων καί καρπών γε- -νέσεις».

Γ Ν Ω Μ Α Ι Κ Α Ι Κ Ρ Ι Σ Ε Ι Σ Ε Π Ι Τ Ω Ν Ε Ρ Γ Ω Ν Τ Ο Υ Σ Υ Γ Γ Ρ Α Φ Ε Ω Σ Α Ν Τ Ω Ν Ι Ο Υ Φ . Χ Α Λ Α

f Ό Μακαριώτατος 3Αρχιεπίσκοπος Άϋ·ηνώ ν Αείμνηστος Χρυσόστομος. 1 5 ] 8 ] 1 9 3 2 .

Λίαν ευ χαρ ίσ τω ς έλαβον καί μετά ζω ηρότατου ένδιαφέρον- τος διεξήλθον τά ς ϋμετέρας περ ισ πούδ α σ τους π ρ α γμ α τε ία ς , δΓ ών ζητε ίτε νά ένισχύσητε τάς προσ πά θ ε ια ς πρός διαμόρφωσιν καί άνάπτυξιν τού νέου 'Ελληνικού Πολιτισμού έπί τη βάσει τού αρχα ίου καί άθανάτου. Σ υγχα ίρω ν ύμάς, εύχομαι, όπως έπιτύ- χητε του έπιδιωκομένου μ εγά λου καί ιερού σκοπού, δ ιαδ ίδοντες τά δημοσιεύματα ύμών μεταξύ τής ‘Ελληνικής Νεολαίας.

Ύ μέτερος Ευχέτης t Ό ’Αθηνών Χρυσόστομος

*0 ’Εθνικός μας Ποιητής Κ «ατή? Π α λ α μ ά ? , «οδ δόξα παμ- φανόωσα οόρανόν ήκει», ε ίνα ι ό πρώτος, δστις έχαρακτήρισε τό "Εργον τού ώς άνω σ υ γγρ α φ έω ς «ώς Καλχικόν:>, δπω ς έμφαίνε- ται έκ τής άψιερώσεώς του, έπί τής φ ω τογραφ ίας του δημοσι- ευομένης είς τό ’Έ ρ γ ο ν : «Ή ’Α λληλογραφ ία μου μέ τόν Ποιη­τή μας Κωστή Παλαμά» : «Ά ντωνίω Φ. Χαλά, τώ Κ α λ χ ικ ώ Δια· ν ο η τ ή μ ετ ’ ά γάπης καί θαυμασμού. ‘Αθήναι, 25 Νοεμβρίου 1933. Κωστής Παλαμδς».

Ό καθηγητής του Πανεπιστημίου τών Π αρισίων καί π ρ ε ­σβευτής τής 'Ε λ λά δος έν Παρισίοις άε ίμνηστος Ν ικόλαος Π ο λ ί­τη? 20)7]1938:

« Σ άς ευχαριστώ θερμώς διά τήν εδγενή άποστολήν τών 2 τελευτα ίω ν σας έργων, τών όποιων ή άνάγνω σ ις έκίνησε μεγά- λω ς τό ένδιαφέρον μου. Έ π ιθυμώ ν νά ένισχύσω τήν άξ ιέπα ινον πνευματικήν σας καί έθνικήν σας δράσιν , πολυ ευ χα ρ ίσ τω ς έγ- γράφομαι συνδρομητής είς τήν σειράν τών έργω ν σας».

Ό διάσημος 'Ελληνιστής, θ ε ο λ ό γ ο ς καί Σ υγγραφεύς , κ. V ic­tor M agnien, καθηγητής τού Π ανεπιστημίου, τής Toulouse, ό με- ταψ ράσας τήν Ίλ ιά δ α , καί σ υ γγρά ψ α ς τά ύπέροχα έργα : «Théo­logie Grecque» (θ ε ο λ ο γ ία 'Ελληνική) καί «Les Mystères d ’ E leu ­sis» (Τά Μυστήρια τής Έλευσΐνος), έπί τοΟ έργου τού ’Αντ. Φ. Χαλά «Τά Σατ ιρ ικά Γυμνάσματα τού Κωστή Π αλαμά καί ή Σ ω ­κρατική ΓΙαράδοσις» γρά φ ε ι :

«’Α γα π η τέ Κύριε καί Φίλε. Μιά φορά άκόμη δ ιέτρεξα τό ώ ρα ΐόν σ ας βιβλίον. Δεχθήτε τά έγκάρδ ιά μου συγχαρητήρια διά τ ή ν θα υ μ α σ τή ν μ α ν τ ικ ή ν προσπάθειαν, πού έπετελέσατε . Τό Σ υμπέρασ μα τών σελίδων 233 καί έξής μου φ α ίνετα ι δτι άν- τ ιπροσω πεύει , τήν 'Ελληνικήν σοφίαν έν δλω της τώ κάλλει. Φαίνεται δτι ό ’Α πόλλων είναι ό ίδ ιος μέ τόν Δ ιόνυσον: ό Δ ιό ­νυσος ε ίν α ι : Νους δ ιάχυτος . Ό ’Α π ό λ λ ω ν : Νους ενοποιημένος καί όδηγών πρός τήν "Ενωσιν. 'Ο ’Απόλλων σ υνταυτ ίζετα ι μέ τόν Δία».

'Ο γνω στός Σ υ γγρ α φ ε ύ ς καί Δ ρ α μ α το υ ρ γό ς κ. Πέτρο? Σερ- ράοξ : «Μάς θυμίζεις, φίλε Χ α λ ά ,—μέ τήν πραγματική έθνική σ υ γ ­γραφική εργα σ ία σου τό προγονικό μ ε γα λ ε ίο καί χ ε ιρο π ια σ τά μάς δε ίχνεις στά τόσο σύντομα καί ά π έρ ιττα μά τόσο βαθυστό­χ α σ τα καί μ εγα λόπνοα βιβλία σου, πώ? δ η μ ιβ υ ρ γ ο ΰ ν τα ι οί α λ η ­θινοί Π ολιτισμοί!».

Ό γνω στός Λ ογοτέχνης καί καθηγητής τής Νεο - 'Ελληνικής Φ ιλολογίας είς τό έν Ά γ κ υ ρ α ΓΙανεπιστήμιον κ. Α β ρ α ά μ Πα­π ά ζο γλ ο υ :

«Διάβασα μ’ έξα ιρετ ικόν ένδιαφέρον κι εύχαρίστησι τά κα ι­νούργια σ ας έρ γα καί περιμένω μ’ άνυπομονησία καί τή συνέ­

χ ε ια των τόσο πολυτίμων κι’ ένδιαφερουσών μελετών σας. "Αν έγώ , γνωρίζω στούς Τούρκους ένα κομμάτι τής Ε λ λ ά δ ο ς , σείς γνω ρ ίζετε στούς “Ελληνες τήν ίδ ια τήν Ε λ λ ά δ α , τό μ εγαλε ΐό της καί τό άθάνατό της πνεύμα. “Ε λαβα καί τήν περί «Β υ ζα ν­τ ι ν ο ύ Πολιτισμού» π ρ α γ μ α τ ε ία σας. Ό φ ε ίλ ω νά σ άς όμολογή- σω — καί νά σ ας σ υ γχα ρ ώ συνάμα — κ ατάλ αβα πόσο λ ίγο γ ν ώ ­ριζα τό Βυζάντιο. Καί δμω ς πίστευα, δτι τό γνώ ριζα , τό ένοιω­θα. Χρόνια π ο λλ ά σ πα τά λη σ α γ ιά τή μελέτη καί τό πνεΰμα τοϋ Βυζαντινού Πολιτισμού, καί δμως έφθασε ή μελέτη του δικοΟ σας έργου γ ιά νά νοιώσω πόσο λανθασμένος ήμουν καί πόσο δ ιαφορετ ικά άπό τήν πρα γμ α τ ικ ότη τα μάς δείχνουν τό Βυζάν­τιο οί Diehl, Schlumberger, H am m er, Milingen κ.ά.».

'Ο σ υ γγρα φ εύ ς κ. Α θ α ν ά σ ιο ς Ά θ α ν α σ ο ύ λ η ς , γρ ά φ ε ι:«'Η Σ ε ιρ ά σου—Ε λ λ η ν ι κ ά ! Π α ρ α δ ό σ ε ις -Έ λ λ η ν ικ ό ς Π ο λ ι­

τισμός θά εχη μεγίστην έθνικήν έπίδρασιν. "Ολαι αί πληροφο- ρίαι, πού δίδεις είναι έξαιρετμτώς πολύτιμοι. Ή έννοια τής λέ- ξ εω ς Α λ ή θ ε ι α (=ή άνευ λήθης κ α τά σ τα σ ις τής ψυχής) άποτε- λε ΐ πραγματικήν κλείδα πρός κατανόησιν τών μεγίστω ν προβλη­μάτων τοΰ ’Ατόμου».

Τό ’Αθηναϊκόν «’Εμπρός» τής 18] 1 ] 1919, άφ ιερο ΐ τό κύριόν του άρθρον είς τό εργον «Le Centre de I’ Equilibre M ondial»: «Τόβιβλίον τοΰ κ. Χαλά έχε ι μίαν άξίαν άπερ ιόρ ιστον , δχι μόνον μεταφραζόμενον είς τάς - έ ν α ς Γλώσσας, άλλ ά καί είς τήν ίδι- κήν μας, τη πρωτοβουλία τ ή ς 'Ε λ λ η ν ικ ή ς Κυβερνήσεως, καί με- ταδιδόμενον είς δλα τά μέρη, δπου φλοισβίζει ή έθνική μας δ ιά ­λεκτος. Ε ίνα ι άνάγκη νά γνω ρίσω μεν δλοι μέ π ο ία ς λέξε ις καί μέ πο ίαν πίστιν καί μέ ποιαν έλπ ίδα όφείλομεν νά έκφράζωμεν τά α ίσθήματά μας, τά κοινά μας Ε λ λ η ν ικ ά αισθήματα ' κα ί θά εϋρωμεν ολοι ανεξαιρέτως είς τάς σελίδας του κ. Χ α λ ά , τό ν κ ά λ λ ισ τ ο ν ύ μ ν ο ν τής ψυχής μας, τό δ υ ν α τ ώ τ α τ ο ν έμβατη- ριον τώ ν εθ ν ικ ώ ν μας όνείρων».

«Τά Σ α τ ιρ ικ ά Γ υ μ ν ά σ μ α τ α τοΰ Κωστή Π α λ α μ ά κ α ί ή Σ ω ­κ ρ α τ ικ ή Παράδοαις».

’Ιδού πώ ς χα ρακτηρ ίζε ι τό ώς άνω έργον τοΰ ’Α. Φ. Χαλά δ μ έγ ισ το ς τών Ποιητών τής Ν εω τέρας ’Ε λλάδος άείμνηστος Κωστής Π αλαμδς, είς τήν άπό 21/7]1933 έπιστολήν του πρός τόν σ υγγραφ έα . «Δέν μπορώ μέ άνάλογη λ επτομ έρε ια νά σάς τονί­σω τήν συγκίνηση, που μοΰ έγέννησε ή άνάγνωση τών 240 σελί­δων του ιστορικού σας χε ιρογράφ ου. Τό ποίημα πού προτάσσετε «Π ασίχαρος καί υ πέρτα τος θ ε ό ς μας είναι ό ’Απόλλων», π α ρ ’ δλη μου τή μετριοφροσύνη καί ταπε ινότητα , δέν δ ιστάζω νά σάς πώ πώς μοΰ κτύπησε τά μάτ ια «ώς τη λ α υ γές μέτω πον τοΰ ολου σας έκ λεύ κ ο υ α ν α κ το ρ ικ ο ύ Ο ικοδομήματος» . «Καί λοιπόν ή προωρισμένο γ ιά τή δημοσιότητα ή καμωμένο γ ιά μένα —έσκέ- φθηκα τρ ε λ λ ά — μυστικός θησαυρός μέσα στά χέρ ια μου' τί ευ ­τυχία.. . . . .

(Σημ. Τό ώς άνω εργον έξεδόθη καί έν τή συνεχεία είσήχθη καί δ ιδάσκετα ι είς τό Πανεπιστήμιον τών Παρισίων).

Σημείωσις συγγραφέως.

Έ θ ε ώ ρ η σ α σκόπιμόν νά παραθέσω , μεταξύ τόσων άλλων, τάς άνωτέρω γνώ μας καί κρίσεις έπί τών έργων μου σημαινόν­των προσώπων, δχ ι πρός έξαρσιν τής ταπεινής καί άσημάντου προσωπικότητάς μου, ά λ λ ά διά νά κ τταδείξω τόν κύριον χ α ρ α ­κτήρα τοΰ συνολικοΰ μου έρ γ ο υ : τόν Δ ιαλεκτικόν, δηλ. Μαντι­κόν, Καλχικόν καί Προφητικόν. Διότι ή μεγίστη τών ΰπηρεσιών, πού προεθέσαμεν ώς σκοπόν τής ζωής μας νά προσφέρωμεν είς

-τήν 'Ε λ λ ά δ α καί τήν ’Ανθρωπότητα, είναι νά άναστήσωμεν καί πά λ ιν έκ τής Λήθης καί ζωοποιήσωμεν τήν Διαλεκτικήν τής ’Α­καδημίας, τήν ύπό τοΰ Σω κράτους συσταθε ΐσ αν (έλ εγχο ς ’ μα ιευ­τική' έρωτική) καί ύπό του Π λάτωνος έφαρμοσθεΐσαν καί διαδο- θεΐσαν διά τών σ υ γγρα μ μ ά τω ν του, ή όπο ια καί έδημιούργησε τήν λεγομένην «Χρυσήν Ά λ υ σ ιν» , τήν διαδοχήν, δηλαδή, Γ ιγάν ­των Διαλεκτικών, έχόντων άφετηρίαν τόν Σωκράτη, π ρ ω τα π ο ­στόλους τόν Πλάτωνα καί Ξενοφώ ντα καί τελευτα ίους ’Αντιπρο­σώπους τόν Συριανόν, Πρόκλον, Ό λυμ π ιόδω ρον καί Δαμάσκιον. Ούδέποτε έπεδ ιώ ξαμεν θέσεις, α ξ ιώ μ ατα , άναγνωρίσεις , όπό τής Π ολιτε ίας πα ρεχομ ένα ς : Μδς αρκεί μόνον ή σ υμπαράστασ ις εις τό έργον καί τήν άποσ τολήν μας τών εϋγενών έκείνων ’Αναγνω­στών, είς τήν αγνήν Ψυχήν τών όποιων ευρίσκει άπήχησιν καί ένθουσιασμόν τό κήρυγμά μας, διότι περί κηρύγματος π ρ ό κ ε ιτ α ι Καλώς δέ πρέπει ν ά νοηδή , ότι ο λ ό κ λ η ρ ο ν τό σ υγγρ α φ ικ ό ν καί π ο ιη τ ικ ό ν μας έρ γ ο ν βασίζετα ι, ά π ο κ α λ ΰ π τε ι κ α ί δ ιδάσκει τ ή ν Δ ια λ εκ τ ικ ή ν -____________________________________________________

Ό άπόφοιτος Γυμνασίου κ. Γ. Π. Λαϊνάς, είς τήν άπό 23.8.53. έπιστολήν του πρός τόν κ. Α. Φ. Χαλάν, γράφει μεταξύ άλλων τά έξής χαρακτηριστικά :

Έ δ ιάβασ α μόλις πρό όλίγου τό βιβλίον σας: Η ΑΠΟ- ΚΑΛΥΨ1Σ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ καί όμολογώ, δτι έμεινα κα­τάπληκτος. Δέν περίμενα ποτέ τέτοιο περιεχόμενο. Προ­τού διαβάσω τό βιβλίον σας δέν πίστευα πώς θά ήτο δυ­νατόν “Ελληνες νά γράφουν τόσο ώραΐα, έπιστημονικά καί συνάμα τόσον συναρπαστικά. Διά τοϋτο προτιμούσα τούς ξένους συγγραφείς καί πρό πάντων τόν Ούγκώ, τόν Γκόρκυ, τόν Ζολά Τώρα δμως άλλαξα γνώμην. Προτίθε­μαι ν" άγοράσω δλα τά έργα σας ώς καί δσα υποδεικνύ­ετε. Έ δ ιά βα σ α κάπου στό βιβλίο σας (πού τό πήρα μετά τούς σεισμούς τής Έπτανήσου), δτι ό θ εό ς διά τόν θεο­μηνιών του προσπαθεί ν ’ άφυπνίζη τούς άνθρώπους. Λοι­πόν καί έγώ άφυπνίσθην καί ζητώ τήν συμπαράστασίν σας πνευματικώς διά νά βαδίσω τήν άληθή όδόν, τήν ό- δόν τής σωτηρίας. Τό χωριό μου, δηλ. τά Λεχαινά, (είναι ή πατρίς τοΰ Ά νδρ . Καρκαβίτσα) είναι πολύ πλησίον τής Κυλλήνης καί ύπέστημεν καί μείς τά έπακόλουθα τών σεισμών.» __________________’Ωσαύτως ό κ. George Cl. Logio μας εγραψεν :

Σ α ς ευχαριστώ διά τήν έπ ιστολήν σ α ς Της τρέχοντος καί διά τά «24 Μ αγικά Κλειδιά του Κωστάκη καί ό θ α υ μ α το υ ρ γ ό ς Κουμ­π α ρ ά ς του», πού μου άπεσ τε ίλ α τε . Μέ κατεγοήτευσε. Μοϋ έκαμε νά τό παραλληλ ίσω , μέ τό δημοφίλέστατον βιβλίον τών Ά γ γ λ ο - φώνων «Alice in W onderland» (Ή ’Αλίκη είς τήν Χώραν τών θ α υ ­μάτων). Δ ια β ά ζοντά ς το ευρίσκει κανείς άνάπαυσ ιν καί άνάκτη- σιν δυνάμεων. Σ υνετέλεσ εν μ ά λ ισ τα νά γέννηση είς τήν Ψυχήν μου τήν έπιθυμίαν νά έπισκεφθώ τήν "Ανδρον.

Ά ν έ γ ν ω σ α καί πάλιν τήν « Αποκάλυψίν » σας καί δσον π ε ­ρισσότερον τήν αναγιγνώσκω, τόσον περ ισσότερον μανθάνω νά τήν έκτιμώ. Έ άν ημην 'Υπουργός τής Παιδείας καί τών θρη­σκευμάτων, θά συνίστών καί έπέμενα , δπω ς κάθε Δημοσία Βι­βλιοθήκη προμηθευθή ένα ή δύο άντίτυπα.

Β Ι Β Λ Ι Ο Θ Η Κ Η Α Ν Τ ί ύ Ν Ι Ο Υ Φ Ι Λ Ι Π Π Ο Υ Χ Α Λ Α’Επιστήμη Φ ιλοσοφία-Ψ υχολογία-θρησκεία -Κ οινω νιολογία

Παιδεία-Λογοτεχνία-Ρητορική Α πόκρυφ ο ι έπιστήμαι Ο ίκονομολογία-Ξέναι γλώσσαι-Κ αλλιτεχν ία .

Τά κάτωθι έργα εύρίσκονται π α ρ ά τφ σ υ γγρ ά φ ε ι Ά . Φ. Χαλά 18, βήτα, όδός ’Ασκληπιού, Ά θήνα ι (τηλέφωνον 612.552), ώς καί εις τό β ιβλιοπωλεΐον 1. Δ. Κολλάρου & Σ ία , Α. Ε.38, όδός Τσώρ- τσιλ, Άθήναι, ώ σαότως καί εις τό Τ υπογραφ εΐον Σ. Φωτιάδου

έπ! τής όδοΟ Σόλω νος άριθ. 99 - Ά θήνα ι , τηλ. 620—638.1) Α ρχα ίος 'Ελληνικός Π ο λ ιτ ισ μ ό ς .......................................Δρχ.52) Τά Μορφωτικά μέσα τής Ά ρ χ α ία ο 'Ε λ λ ά δ ο ς ................ 53) Τά Ε υ α γγέ λ ια τ ή ς ’Α ρχα ίας Ε λ λ ά δ ο ς .......................... 54) Τά Μέσα π ρ α γμ α το π ο ιή σ εω ς Πολιτισμού άνταξίου τοΰ

’Α ρχα ίου .................................................................................................. 55) Λυκούργος, ό μυστηριώδης τής Σ π ά ρ τη ς Νομοθέτης . . 56) Ό μ έγ ισ τος των Πατέρων, Διονύσιος ό ’Α ρεοπα γ ίτη ς . 57) ’Αριστοφάνης καί Κ ο μ μ ο υ ν ισ μ ό ς ......................................... 58) ’Αθηναϊκός Π ο λ ι τ ισ μ ό ς ............................................................. 59) Βυζαντινός Π ο λ ιτ ισ μ ό ς ............................................................. 5

10) Τά Χρυσά ”Επη των Π υ θ α γ ο ρ ε ίω ν .................................... 511) ’Αποκρυφισμός καί ’Α ρχα ία Ε λ λ ά ς .................................... 512) "Ερω ς και ’Αφροδίτη (πτώσις καί ά νά σ τα σ ις ) ...................1013) Τό Μυστικόν τής Μ ε γ α λ ο υ ρ γ ί α ς ......................................... 514) ’Από τούς Γ ίγαντας τής διανοήσεως : Γεννάδιος ό Σχο-

λ ά ρ ι ο ς .................................................................. _ ........................... 515) Ό μ έ γ ισ το ς των Ε λ λ ή ν ω ν κατακτητών τής Δύσεως (’Α­

ρ ιστοτέλης) ....................................................................................... 516) Ό μ έγ ισ τος των πολιτικών τής Ν εω τέρας Ε λ λ ά δ ο ς . . 1017) Τό μυστήριον τοΰ Έ λλην ικοΰ ’Α λ φ α β ή τ ο υ ........................4018) Περί φυλακής των 5 αισθήσεων Νικοδήμου Ά γε ιορ ίτου . 3022) Τά Σ ατ ιρ ικά Γυμνάσματα τοΰ Κωστή Π α λα μ δ καί ή

Σωκρατική Π α ρ ά δ ο σ ι ς ........................................................... 10023) Ή άλλ η λογρα φ ία μου μέ τόν ποιητή μας Κωστή Παλα-

μα . - .............................................................................................. 10024) Τό βιβλίον των π α ρ α δ ό ξ ω ν ......................................................3025) Τά μυστικά των Φ α κ ιρ ώ ν ........................................................... 2526) Οί Νεώτεροι " Ε λ λ η ν ε ς ................................................................ 3028) Ό άόρατος Κόσμος .............................................................. 2030) Ή κλείς τής Γ ν ώ σ ε ω ς ......................... 532) Οί ’Απόκρυφοι Σκηνοθέται τής έπερχομένης Κρίσεως . 2033) ’Α γγλικός π ο λ ι τ ι σ μ ό ς .................................................................4034) Τό κλειδί τής θ ε ο σ ο φ ί α ς ........................................................... 2036) Ά ποκάλυψ ις άποκρΰφου δ ιατάξεω ς Ε λλ η ν ικ ο ύ άλφαβή-

........................................................................................................... 537) Ή ούσία τής Φ ιλ ο σ ο φ ία ς ........................................................ 538) Πώς γεννατα ι ό κεραυνοβόλος " Ε ρ ω ς ..................................3039) Τό κλειδί τής ’Α γγλικής (κείμενον, μετάφρασις , προφοοά) 25 41) Τά 24 Μαγικά Κλειδιά του Κωστάκη καί ό θαυματουρ­

γ ό ς Κουμπαράς τ ο υ .............................. 4043) Τό μήνυμα τοΰ Βυζαντίου πρός τήν ’Ανθρωπότητα. . . 2044) Ή Ά π ο κ ά λ υψ ις του Ί ω ά ν ν ο υ .................................... . · 2545) Ό μέγιστος τών πολιτικών τής Α ρ χ α ία ς Ε λ λ ά δ ο ς καί

τό μυστήριον τής Σ π ο ρ ά ς βλασφημοΰμενον διά μέσου τών αιώνων .........................................................................................25

46) Α πόκρυφ ο ι Έ π ισ τή μ α ι (’Επιστημονικής ’Εγκυκλοπαίδειας). 3047) Ό φοβερός καί υ π έρ τα το ς τών αντιθέτω ν νόμος. Ή κρυ-

φΐόμυστος σιγή Ό θείος Γνόφος. Ό ύπνος τών θεών. . 2548) Γκουρτζιέφ ή Μεγίστη Πνευματική Δ όξα τής Νεοιτέρας

Ε λ λ ά δ ο ς καί τής Ά ν θ ρ ω π ό τ η τ ο ς .....................................50Διά τά ς έπ α ρ χ ία ς α ί ώς άνω τιμαί προσαυξάνοντα ι κατά 10 ο)ο

ΠΙΝΑΞ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

Σελίς

‘Ο άνώτατος ύμνος πρός τήν ’Α λ ή θ ε ια ν ............................» 3Ή ’Αλήθεια . . . · ..................................................................... » 4Ά φ ιέ ρ ω σ ις ..........................................................................................» 7Κρίσεις Ξένων έπί Ελληνικού Πολιτισμού 8Ποια ή ’Ανωτάτη Επιστήμη. Ποιος τήν διδάσκει . . . . » 10Ή Συνδρομή τού Γκουρτζιέφ είς τήν κατανόησίν της . . . » 11Ό Νόμος τ ώ ν ‘Α ν τ ιθ έ τω ν .......................................................... » 13Σημείωσις Πρωταρχικής σ η μ α σ ία ς ............................................. » 17Έκατωρθώθη τό ά κ α τ ό ρ θ ω το ν .................................................... » 18Σύστασις πρός τόν ’Α ν α γ ν ώ σ τ η ν ............................................. » 19Ή Παντοδυναμία τού Νού. Ή Κλείς τής Γνώσεως . . . . » 20Διόνυσος καί 12 ’Ολύμπιοι θ ε ο ί ............................................. »‘Η Κρυφιόμυστος Σιγή. Ό " Υ π ν ο ς ............................................. » 26'Η έπιστροφή τού ’Ασώτου Υ ι ο ύ ............................................. » 28Ε ισ α γω γή : Λειτουργία Λογικού. Κέντρον ΠαγκοσμίαςΙσορροπίας. Ά νώ τα το ς Νόμος Σ τρ ατηγ ική ς » 30Κλείς τής Γ νώ σ εω ς » 37Ή Προϊστορία Ά νθρω πότητος είς 2 σ ε λ ίδ α ς ..................... » 44Ή Μεγίστη 'Υπηρεσία πρός τήν Α ν θ ρ ω π ό τ η τ α ..................... » 49Ά π ό σ τ α σ ις καί Β α ρύτη ς.............................................................. » 53*Η γέννησις ένός θ ε ο ύ .............................................................. » 60Πύθιος καί Δήλιος Φοίβος Α π ό λ λ ω ν » 61*Η Κατευθυντήριος Γραμμή τού Π ο λ ιτ ισ μ ο ύ .........................» 69Λόρδος Βύρων καί Παντοδυναμία Λ ό γ ο υ ............................... » 73Έ π α νά π α υ σ ις καί Κέντρον Παγκοσμίου ’Ισορροπίας . . » 75'Η Ά νω τά τη Στρατηγ ική ..............................................................» 80Μουσική καί Α ρ μ ον ία Ούσία Έ λλην . Πολιτισμού . . , . » 82Γκουρτζιέφ » 92'Η Πολική καί Α σέληνος Ν ύ ξ ....................................................» 93Έ ν α ς πάνσοφος "Ελλην άπασχολεΐ τό Σύμπαν . . . . » 96Μία Κοσμοϊστορική Σ υ ν ά ν τ η σ ι ς » 99All and Everything (Πάν τ ό ’Επιστητόν) » 102Σύμμετρα ύψώσου Πύργε τής Ζ ω ή ς » 106

ΣελίςΣύμμετρος ’Α ν ά π τ υ ξ ι ς ..............................................................» 1 0 8Ποία ή Παγκόσμιος Γ λώ σ σ α ................................................ » 1 1 3Ή "Αμαξα καί τ ό ’Ό χ η μ α ...........................................................» 113“Ενα άττό τά μέγιστα α ινίγματα τής 'Ισ τορ ία ς ..................... » 1 2 3Η άναβίωσις του Πυθαγορικοϋ Σ υσ τήμα τος..................... » 1 2 7

Γκουρτζιέφ καί Παγκόσμιος Π ό λ ε μ ο ς ...................................» 1 3 2Γκουρτζιέφ καί θεραπεία του Καρκίνου............................... » 1 3 6Ή θεραπεία τοΟ Καρκίνου καί ό Γκουρτζιέφ................. » 1 4 1Γκουρτζιέφ καί Ά τ λ α ν τ ί ς .............................................................. » 1 4 6Ό Μυστηριώδης Δερβίσης τής Μ π ο υ χ ά ρ α ς .........................» 1 5 0Γκουρτζιέφ καί θεραπεία του Καρκίνου......................... » 155Π α ρ α γ ω γ ή καί έξαφ άνισ ις κακοήθων ό γ κ ω ν ....................... » 159Γεώργιος Γκουρτζιέφ καί Π υ θ α γ ό ρ α ς ............................... » 163Ευχαριστήριον πρός 'Υπουργεΐον Παιδείας καί θρησκευ­μάτων ............................................................................................. » 1 6 6

ΕΠ ΙΣΤΗΜ Η - Φ ΙΛ Ο ΣΟ Φ ΙΑ - Ψ ΥΧΟ ΛΟΓΙΑ - Θ ΡΗ ΣΚΕΙΑ - ΚΟ ΙΝΩΝΙΟΑΟΓΙΑ - Π ΑΙΔΕΙΑ - ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΡΗ ΤΟΡΙΚΗ - ΑΠ Ο ΚΡΥΦ Ο Ι ΕΠ ΙΣΤΗ Μ Α Ι - ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΙΑ - ΞΕΝ ΑΙ ΓΛ Ω ΣΣΑ Ι · ΚΑΛΛΙΤΕΧΝ ΙΑ

ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ91

ηΓεώργιος Ίυάννου ΓεωργιάδηςΗ ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΝΕΥΜ ΑΤΙΚΗ Δ Ο Ξ Α ΤΗΣ Ν ΕΩΤΕΡΑΣ ΕΛ Λ Α Δ Ο Σ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΟΡΩΠΟΤΗΤΟΣ

Λ 8 7 8 - Λ ε · 4 9Παγκοσμίως γνω στός, ά γ ν ο εϊτα ι από τήν σύγχρονον ’Ελλάδα, ενώ τά συγγράμματα του καί τό σύστημά του προύκάλεσαν, προ- καλοΰν καί 8ά προκαλέσουν ριζικήν μεταστροφήν άντιλήψ εω ν έφ ’ ολοκλήρου τοΰ ’Επιστητού, καί υπόσχονται ν ' ά ναγεννήσ ο υ ν έκ βάδρων τήν ’Επιστήμην, Π αιδείαν, Κοινω νίαν καί ’Ιατρικήν.

«T u e , Seigneur, celui qui, ne sachant rien lui - même, ose enseigner aux autres la v o le qui mène aux Portes de Ton R oyaum e».

«Π ά τ α ξ ο ν , Κύριε, έ κ ε ϊν ο ν δστις, ά μ α δ έσ τα το ς ό ίδ ιο ς , το λμ ά ν όδιδάξη το ύ ς ά λλο υ ς τή ν ό δ ό ν , τή ν ά γο υ σ α ν είς τό ς Πύλας τοΟΒ α σιλείου Ιο υ ! γ ε ω ρ γ ιο χ γ ε ω ρ γ ι α λ η χ

Η ΚΛΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ:Ο ΦΟΙΒΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ

Ή θειοτάτη, άνωτάτη κα ι έκψαντορικωτάτη Ίερογλυφ ία τής “Αρχα ίας Ε λ λ ά δ ο ς

Διεύδυνσις συγγραφ έω ς : Α Ν Τ Ω Ν ΙΟ Σ Φ ΙΛ ΙΠ Π Ο Υ Χ Α Λ Α Σ 18, β ή τα , οδός ’Α σ κ λη π ιο ύ — Τηλέφ . ¿12.552

α θ η ΝΑι

Ο ΑΝΩΤΑΤΟΣ ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ

«Καί μοι δοκεΐ Μ εγίατην Θεόν τοΐς ανθρώποιςή Φύσις άπο- δεΐξαι τήν "Αλή&ειαν, καί μεγίατην αυτή προσΰ'εΖναι δύνα-μ ι ν : Πάντων γούν αυτήν καταγωνιζομένων, ενίοτε δέ καί πα­σών τών πιθανοτήτων μετά τοΰ ψεύδους ταττομένων, ούκ οίδ’ δπως αυτή δΓ αυτής εις τάς ψυχάς είσδύεται τών ανθρώπων" καί ποτέ μέν παραχρήμα δείκνυσι τήν αυτής δύναμιν ποτέ δέ πολύν χρόνον έπισκοτισθεϊσα, τέλος αυτή δΓ εαυτής επικρατεί καί καταγωνίζεται τό ψεύδος·».

(Πολύβιος, ΙΓ', 5)

Καί μού φαίνεται, ότι ή Φύσις δΓ αποδείξεων έχει καταστήσει γνωστόν εις τούς ανθρώπους, δτι ή ’Αλήθεια είναι μεγίστη Θεά, καί δτι έχει προικίσει αυτήν μέ μεγίατην δύναμιν. Διότι, άν καί πάντες τήν καταγωνίζωνται καί καταπολεμούν, ενίοτε μάλιστα αν καί πάσαι αί πιθανότητες συντάσσωνται κατ’ αυτής μετά τού ψεύδους, δέν γνω­ρίζω καί εγώ πώς κατωρθώνει αΰτη νά εισδύη αυτή δΓ εαυτής (=διά μόνων τών ίδικών της μέσων) είς τάς ψυχάς τών ανθρώπων" καί άλ­λοτε μέν ευθύς αμέσως δεικνύει τήν δύναμιν της- άλλοτε δέ, αφού επί μακρότατον χρόνον παραμείνη συσκοτισμένη, είς τό τέλος αυτή ή ιδία, μέ τάς ιδίας της δυνάμεις, επικρατεί καί κατανικά τό Ψεύδος!»

Η ΑΦΥΓΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΝΟΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

«Μάρθα, Μάρθα! Μεριμνάς καί τυρβάζη περί πολλά, ενός δ’ έστιν χρεία!»

Ό πρωταρχικός στόχος τής Θρησκείας, Παιδείας, Κοινω- νιολογίας, Ψυχολογίας, Στρατηγικής, Φιλοσοφίας, Επιστήμης καί Π ολιτε ίας είναι ή άνάβλεψις καί έκ νεκρών άνάστασις τοΰ από τής Πτώσεως άπό γενετής τυφλοϋ, κωφόν καϊ δαιμο- νιζομένου, δηλαδή παντός ανεξαιρέτως άνθράιπου. Άλλοίμονον δ" είς τον Πνευματικόν καί Πολιτικόν εκείνον Ηγέτην, δστις δέν κατηνόησε τήν θεμελιώδη ταύτην ’Αλήθειαν! Καί μάλιστα κατά τάς πονηράς αύτάς ημέρας, τής γενικής παραφροσύνης!

Η ΑΛΗ Θ ΕΙΑ

«It is strange but true: for Truth is alwasy strange».

Είναι πάντα παράδοξη κι έκπληκτική ή ’Α λήθεια : πολύ παραδοξότερη κι άπό τά παραμύθια !

Ή ’Αλήθεια είναι ύπέρτερη άπό κάθε δοξασία κι άπό κάθε Ό ρ γά ν ω σ ι κι άπό κάθε θρησκεία καί άπό κάθε σύστημα, θεσμό, φιλοσοφία:

Φιλοσοφίες, δόγματα , συστήματα, θρησκείες καί παραδόσεις καί Γραφές, θεσμοί καί θεωρίες — άν έχουν μέσα τους Έ σ έ , μπορούν νά ευδοκιμήσουν, νά προκαλέσουν σεβασμό κι αιώνια νά ζήσουν.

Χωρίς Ε σ ένα , τίποτε στά πόδια του δέν στέκει: τοΟ Ψεύδους τό θανάσιμο είσαι τ’ άστροπελέκι.Σύ μόνη δίνεις είς αυτά τή Δάφνη καί τήν Νίκη :*Η Δόξα ή ύιτέρτατη σέ Σένα μόνη άνήκει!»

’Α λήθε ια ! Πούλια άσάλευτη στό χάος καί στό σκότος : Βορράς, Δύσις, ’Ανατολή Σέ προσκυνούν κι ό Νότος' Μπρός στή φωνή Σου είναι μηδέν τών κεραυνών ό κρότος.

Τά Σπούτνικ καί οί πύραυλοι, τής τέχνης δορυφόροι, άπάτης, ψεύδους ’Ωκεανοί, πλάνης κι άγνο ιας δρη, μπροστά σέ Σέ ύ π ο χω ρ ο ΰ ν : τού Σύμπαντος οί Χώροι Έ σ έ μονάχα καρτερούν τρανή Βασίλισσά τους κι αιώνια σέ προσκυνούν ‘Υπέρτατη θ ε ά τους, μέ δλα τά άστέρια τους, μεγαλοπρέπειά τους, μ’ δλη τή λάμψι, δόξα τους κ’ ύπερηφάνειά τους.

Σύ είσαι ή δίψα τών σοφών, τού Σύμπαντος κι ’Ωκεανών.Έ σύ τό Παν στηρίζεις,Ζωή σ’ αύτό χαρίζεις.

Χωρίς Έ σέ, τό Παν νεκρόν, άπατηλόν, μηδαμινόν.Ε ίδω λα καί φαντάσματα χωρίς Έ σ έ τά πράγματα.

Τών Ουρανίων τών Σφαιρών Σύ είσαι ή 'Αρμονία Μπροστά σέ Σένα του Παντός τελείται ή Λειτουργία :Τά Σεραφείμ καί Χερουβείμ ’Εσέ πάντα ύμνοΟνε'"Αγγελοι καί ’Αρχάγγελοι Έ σ έ δοξολογούνε.

Τά άνθη χύνουνε γιά Σέ τό θειον άρωμά τους “Ηλιοι κι άστέρια αίώνια τό φεγγοβόλημά τους" καί τά πουλιά όλοημερίς γιά Σένα τραγουδούνε.Καί τό Είκονοστάσιο τού Σύμπαντος Σύ είσαι.Τής ’Αλήθειας τό Ναό, "Ανθρωπε, καί Σύ κτίσε" μέσα στά βάθη τής καρδιάς τό ά γα λμ ά της στήσε! καί θερμοπροσκυνώντας την μέ θάρρος πάντα ζήσε!

Αύτή είναι ή μόνη όδός, πού φέρνει στή Γαλήνη : κανείς ας μή Σέ άπατά , μ’ αύτήν θά βρής Ειρήνη : άλλοιώς θά βρής τόν πόλεμο, τήν πλάνη, τήν ¿ντάρα" θά συναντάς έκτρώματα, δαιμόνια, κατάρα.Αύτό δηλοΐ τό μάθημα τής θείας ΌδυσσεΙαςκαί τού Χριστού τής “Αγιας κι 'Υπέρτατης θρησκείας.

Σύ είσαι ό 'Υπέρτατος του Κόσμου Δημιουργός,Σύ είσαι ό Διόνυσος, ό ’Απόλλων, ό Χριστός,'Η Κρυφιόμυστη Σιγή, ό Λόγος κΓ ό θ εό ς !Σύ είσαι ό Παράκλητος, τό “Αγιόν μας Πνεύμα : δλα σέ Σέ ύποτάσσονται μέ ëv Σου μόνον νεύμα :Σύ τής Ζωής παντοτεινά κρατείς τό θ ε ιο ν Ρεύμα :

Σύ εΤσαι ή ’Αναπνοή, τού Σύμπαντος Σύ ή Ζωή, τού «πάντα ρεΐ» Σύ ή Ρ οή ’

Καί τής Τριάδος είσαι Σύ ή Σύνθεσι κι Ούσία γιατί αύτή, είναι άχώριστη, δπως καί Σύ ’σαι μία.

Σύ τού ’Ανθρώπου ό τελικός είσαι πάντοτε στόχος" τού Σύμπαντος ό ύπέρτατος Σύ είσαι ό Ξενοδόχος : τοΰ Ούρανίου μας Πατρός Σύ είσαι ή ’Αγκάλη ή τελική άνάπαυσι, τ’ άνέκφραστά της κάλλη : ή ά πα λλαγή άπό στεναγμούς, προσπάθειες καί πάλη. Μακάριος ό "Ανθρωπος, πού Πούλια τής Ζωής του Έ σέ, ’Αλήθεια, εβαλε : τού “Υμνου τοΰ ’Ακαθίστου1

I Ό Ακάθιστος "Ύμνος υμνεί τήν Παρθενοποιηθεΐσαν Ψυχήν, ήτις Nul μόνον τότε γεννφ τόν πάντων Ά γ ιω ν Άγιώτατον Λόγον.

αυτός ηυρε τό νόημα καί τής ύπάρξεώς τ ο υ : γιατί αύτός ένόησε ποιός είναι ό θ ε ό ς του! του Βίου αύτός ήνόησε ποιός ήτο ό σκοπός του!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ό ’Αναπόφευκτος Σταυρός—Μαστίγωσις καί Ραβδισμός.

’Αλήθεια ! Υπέρτατη θ ε ά ! Πάντα συνδεδεμένη μέ τό μαρτύριο είσαι Σύ, πάντα συνηνωμένη μέ τό Σταυρό, μέ τήν πυρά, κώνειο καί θυσία, μέ μαστιγώσεις, ραβδισμούς, διωγμούς καί έξορία. Σωκράτης, Διονύσιος ό ’Αρεοπαγίτης,Πέτρος καί Παύλος καί Χριστός, Θεόφιλος Καΐρης — άπό τήν Ιστορ ία μας δποια σελίδα αν σύρης— τής ’Αλήθειας μάρτυρες θά βρής κ’ ή Πολιτεία ό θύτης!

Εύλαβικά γονατιστός, τούς πόδας Σου άσπάζομαι καί δοϋλός Σου παντοτεινός μέσα στούς άλλους τάσσομαι Τά τόσα Σου τά ά γα θά στόν ΝοΟν σάν άντικρύζω, πού άφθονα μοϋ πρόσφερες, εύγνωμονών δακρύζω.

Πρός Σέ, ’Αλήθεια, μέ Ψυχή καταπλημμυρισμένη άπό τά τόσα Σου άγαθά , καί κατασκλαβωμένη, τό φτωχικό μου ποίημα αύτό, ταπεινά Σου προσφέρω καί νοερά τά χείλη μου στ’ άγιο Σου χέρι φέρω.

Είθε καί τά μελλοντικά τά χρόνια, πού θά ζήσω, τήν ίδ ια συναντίληψι άπό Σένα ν’ άπαντήσω' τήν τελευταία μου πνοή ώσότου θά άφήσω νά αίσθάνωμαι παντοτεινά τήν Παντοδυναμία Σου καί άφθονη, δπως πάντοτε, τή θεία Εύλογία Σου.Κι’ άν στόν Βωμό Σου πρόκειται τό α ίμά μου νά χύσω ουτε γιά μιά έστω στιγμή νά μή λιποψυχήσω !

'Αντώνιος Φιλίππου Χαλάς Ά θ ή να ι 1η Μαρτίου 1959

ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ

Προς τον διά ιιέσου τών αιώνων υπερασπιστήν τών Ελληνο­χριστιανικών μας Παραδόσεων γενναΐον καί άήττητον Ε λ λ η ν ικ ό ν Στρατόν, Ναυτικόν, ’Αεροπορίαν καί τήν Ε λ λ η ν ικ ή ν Ν εολαίανπού θ ’ άναλάβη αυριον εις τάς τιμίας καί ευέλπιδας χεΐράς της τήν Πνευματικήν, Πολιτικήν, Στρατηγικήν, Επιστημονικήν, ’Αστυνομι­κήν, ’Εκπαιδευτικήν, Διοικητικήν, 'Υπαλληλικήν, Καλλιτεχνικήν καί Τεχνικήν Ηγεσίαν τής Χώρας, άφιεροΰται τό κάτωθι ποίημα καί απευθύνεται κυρίως τό παρόν σύγγραμμα : Συνέταξα δέ τό ποίημά μου σέ ήρωϊκό δακτυλικό εξάμετρο, γιατί τέτοιο μέτρο ταιριάζει στή Νεολαία τής αθανάτου 'Ελλάδος!

'Ελληνική Νεολαία! ’Ελπίδα Πατρίδος, καμάρι!πού άνοιξιάτικη γύρω Σου χύνεις ζωντάνια καί χ ά ρ ι !τήν προσοχή Σου όλόκληρη στρέψε στή μεγαλουργία,πού όλοζώντανη βρίσκεται μέσ’ στις ούράνιες σελίδεςτής Ιστορίας μας' καί τις διαβάζει ό Κόσμος, καί βλέπει,μέσα τους, σά σέ καθρέφτη κρυστάλλινο καί μαγεμένο,τά πιό πολύτιμα καί μεγαλόπρεπα δπλα καί δώρα,πού νά στολίζουν τή γύμνια μπορούν τής Ψ υχής τού ’Ανθρώπου !

Κι έχοντας πάντα στό Νοΰ Σου τούς “Ηρωας τούς Τρισμεγίστους, τής τρισμεγάλης Πατρίδος μας, ποδναι τού Κόσμου τό θαύμα, κοίταξε πώ ς θά προσθέσης καί Σύ στις σελίδες έκεΐνες λόγους καί σκέψεις καί έργα άντάξια τέτοιων Προγόνων, τόν θαυμασμό, πού γεννούν στήν καρδιά, καί τό θάμπος στά

μάτιαάπό τήν τόση τους λάμψι καί κάλλος, δικών μας καί ξένων!

Δέξου βαθιά στήν καρδιά Σου αύτό τό φτωχό μου τραγούδι, πουχω γ ιά Σένα συνθέσει, γεμάτη άπό έλπίδα Νεότης, γιά νά Σοΰ δείξη τό δρόμο, πού φτάνει στή Μ εγαλουργία, στούς ζηλευτούς, μάγους κόσμους τής Δόξας, τής ’Αθανασίας!

Δέξου το τό ταπεινό καί φτωχό καί πεζό μου τραγούδι, πού ά π ’ τής ψυχής μου τά τρίσβαθα βγαίνει μέ άφθαστη άγάπη, μήτε τό πρώτο γιά Σένανε, μήτε καί τό τελευταίο !

ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΜΑΙ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΕΙΙΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

«Wie die Erde die Blumen und den Himmel die Sterne ziehren, so zieret Athen Hellas und Hellas die Welt» (Herders Ueberse- tsung).

« Ό π ω ς , τήν "Ανοιξι, τή Γή στολίζουν τά λουλούδιακαι τών πουλιών δίνουν ζωή, καί χάρι τά τραγούδια 'δπως κοσμούν τόν Ούρανό τ ’ άμέτρητα άστέριαπού τρεμοσβύνουν μαγικά στά υψη τά αιθέρια'ή ’Αθήνα τήν Ε λ λ ά δ α της ετσι κΡ αύτή στολίζει,κι’ ή Ε λ λ ά δ α , στόν Πλανήτη μας, τήν λάμψι της σκορπίζεικαί μέ τό Φώς καί Πνευμά της τόν Κόσμ’ δλο φωτίζει.»

«We are all Greeks : our Religion, our laws, our arts have their root in Greece» (Shelley).

«Είμαστε δλοι “Ελληνες : Νόμοι μας καί θρησκεία, γράμματα καί πολιτισμός, τέχνες, φιλοσοφία τις ρίζες τους έχουν βαθειά σιήν Πόλι τής Παλλάδας καί είναι τέκνα φωτεινά τής ένδοξης Ε λλά δο ς .»

«Man studiere die Zeitgenossen. Man studiere Molière; Shakes­peare, Lord Byron. Aber vor allen, die alten Griechen und immer die alten Griechen (Goethe).

«"Οποιος είλικρινά ποθεΐ τήν γνώσιν τήν σοφία καί στήν ’Αλήθεια τοϋ Παντός νά μπή τήν σημασία, δέν πρέπει ά π ’ τούς συγγραφείς τούς τόσους, στούς σ υγ­

χρόνουςνά στρέψη άποκλειστικά τήν προσοχή του, μόνους, δσο κι’ αν είναι άξιοι μελέτης καί λατρείας καί θαυμασμού, ουστάσεως, ίσως κΡ άθανασίας 'Μολιέρον, Σαίξπηρ, Βύρωνα πρέπει νά μελετήση, καί δσα αύτοί διδάσκουνε νά μήν παραμελήση.Μά πρό παντός... ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ πρέπει νά άναγνώση, άν θέλη τήν πραγματική νά άποκτήση γνώσι :Τούς "Ελληνας τούς Συγραφεΐς παντοτεινά μπροστά του νά έχη Διδασκάλους του, κι’ αιώνια συντροφιά του !» (Γκαίτε).

K al κάΰ·ε άνβρώπου Άς όδηγοϋν τάς πράξεις καί τά βήματατούς λόγους καί ένδόμυχες σκέψεις, διανοήματατοϋ Ίη α οϋ Χριατοϋ τά υπέρτατα μέσα στόν Κόσμο Ρήματα

«Ή ακόλουθος περικοπή τής «Κολάσεως» τής Θείας Κωμωδίας του θεόπνευστου Dante Alighieri συνετέλεσεν, ώστε νά έπιτελεσθή ή ’Αναγέννησις, διά τής μελέτης καί πάλιν τών ’Αρχαίων Ελλήνων καί Λατίνων αθανάτων συγγραφέων, τών κατασυκοφαντηθέντων προπυλακισθέντοον καί διασυρθέντων υπό αναξίων δήθεν «Πατέρων» καί κατ’ όνομα μόνον «Χριστιανών» :

«Poi che ¡nnalzai un poco piú le ciglia vidi ¡I Maestro di color che sanno seder tra filosófica famiglia.Tutti lo miran, tutti onor gli fanno :Quivi v id ’ io Socrate e Platone che innanzi agli altri piú presso gli stanno' Democrito che il mondo a caso pone, Diogenés, Anassagora e Tale,Empedoclés, Eraclito e Zenone ; e vidi ¡I buono accoglitor del quale, Dioscoride dico: e vidi Orfeo,Tullio e Lino e Seneca morale ;Euclide geómetra e Tolomeo,Ipocrate, Avicenna e Galieno,Averois, che il gran comento feo.»

'Υψώνοντας τά μάτια μου διέκρινα τόν άπαράμιλλο Διδάσκαλο όλονών (Α) έκείνων, πού σπουδάζουν γιά νά γίνουνε σοφοί1 δλοι τόν έκοιτάζανε μέ σεβασμό ά π ερ ίγρ α π το ! Ε ίδα καί τόν Σωκράτη καί τόν Π λ ά τω ν α : ή δόξα τους δέν ήτανε μικρότερη ’’Ή ταν έκεΐ καί ό Δημόκριτος, πού πίστευε τόν Κόσμο δημιούργημα της Τύχης1 καί ό Θαλής κι ό ’Εμπεδοκλής κι ό ’Α να ξα γόρ α ς1 καί ό Διοσκουρίδης ήτανε έκεΐνος ό μεγάλος, πού τής ποιότητος τών ουσιών, ό παρατηρητής ήταν ό έξοχος.Μέσ’ στή σοφή αυτή παρέα ήτανεκι ό Τούλλιος, ό Λίνος κι ό Σενέκαςπού ή ήθική του τόν ώδήγησεν εις τήν αυτοκτονία1

ί1) 'Ο ’Αριστοτέλης.

Μέσα σέ κείνους εύρισκόντε κι’ ό Ό ρφεύς, ό Γεωμέτρης ό Ευκλείδηςκι 6 Πτολεμαίος, πού άσχολήθηκε μέ τήν Ουράνιο τή ΣφαίραΉ σ α ν έκεΐ κι οί ια τρ ο ί : ό 'Ιπποκράτηςό Ά β ικέννας 6 "Αραψ καί ό Γαληνός,καθώς κι ό Άβερρόης,τοΟ Ά ριστοτέλους ό βαθύς έρμηνευτής.

ΙΙΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜ Η ΚΑΙ ΓΙΟΙΟΣ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΕΙ

'Η άνωτάτη καί άγιωτάτη επιστήμη είναι ή Ψυχολογία. Περί. αυτήν περιστρέφεται ολόκληρος ή Θρησκεία' καί οΰτε δύναται νά νοη- θή Παιδεία, Πολιτισμός καί Φιλοσοφία αν δεν έχη, δ'χι μόνον ΰπο- βαθρόν της τήν Ψυχολογίαν, αλλά τό κύριον καί πρωταρχικόν αυτής μέλημα, μελέτημα, άντικείμενον, καί τό αυτό ισχύει διά τήν ’Ιατρικήν καί Κοινωνιολογίαν. Κανείς άφ’ ετέρου επιστήμων δεν δύναται έπαξίως νά φέρη τό σεμνόν αυτό όνομα, ά'ν δεν γνωρίζη πλήρως τήν ουσίαν καί φύσιν τής Ψυχής, ή οποία παίζει τον κύριον, πρωταρχικόν καί αποφασιστικόν ρόλον εις τά αρχικά, μέσα καί τελικά πεπρωμένα έκα­στου ανεξαιρέτως ανθρώπου.

Ή φύσις τής ψυχής είναι νοητή: δεν υποπίπτει δηλαδή εις τάς αισθήσεις μας. Μόνον τό δμμα τής ψυχής θεωρεί τόσον αυτήν, δσον καί τήν φύσιν καί ουσίαν της. Εντεύθεν ή αποτυχία όλων των ψυχο­λόγων νά παρουσιάσουν σύγγραμμα, αντάξιον του ίεροΰ καί άγίου θέματος, δσον αφορά τήν φύσιν, ουσίαν, χαρακτήρα καί αρχικά, μέσα καί τελικά πεπρωμένα τής ψυχής. Αυτόν τον ηράκλειον αθλον άπε- τολμήσαμεν διά τής παρούσης Σειράς έργων. Τό έπράξαμεν δέ πλή­ρως βέβαιοι περί τής επιτυχίας, διότι αι Ουράνιοι Δυνάμεις εις ημάς, τον ταπεινόν καί ανάξιον, ηύδόκησαν ν’ άποκαλύψουν τήν «Κλείδα τής Γνώσεως» καί τήν «Παντοδυναμίαν τού Λόγου», ώς καί τό θεμελιώ δες καί πρωταρχικόν γεγονός, ότι τό Θειον όμιλεΐ πάν­τοτε πρός τούς ανθρώπους διά τον μν&ου, ουμβόλου, Αλληγο­ρίας, παραβολής , Ιερογλνφ ίας , αινίγματος, γρίφου, χρησμών, διά τών φαινομένων, γεγονότων κπαλαιφάτων, θεσφάτων», όπως ό “Ομηρος αποκαλύπτει.

'Ομοίως διότι κατηνοήσαμεν, άνακαλύψαντες αυτήν εις τά έργα τής μεγίστης Προφήτιδος τών αιώνων Ελένης Πετρόβνας Μπλα- βάτσκυ, τήν Πυθαγορικήν Τετρακτύν, τήν κλείδα τής κατανοήσεως

— η —

της έν τφ ΙΙαντί ’Αλήθειας.“Ενα άλλο σημείον σπουδαίο τατον καί θεμελιωδέστατον, το

όποιον μας έβοήθησεν εις την σύνταξιν τής παρούσης Σειράς μελε­τών, είναι, δτι κατηνοήσαμεν, ότι ό διδάσκαλος της Ψ υχολογίας είναι αϋτό τοϋτο τό Θειον, μεταχειριζόμενον προς τούτο τούς κατά καιρούς Προφήτας: μέ ά'λλους λόγους αΐ "Αγιαι Γραφαϊ της ’Αρ­χαίας 'Ελλάδος, ή Π αλαιά καί Κ αινή Διαϋ·ήκη, αΐ Βέδδα- των ’Ινδιών, τό Κοράνιον, είναι τά θεία εκείνα Κείμενα είς τά όποια πρέπει να προστρέξη ό έφιέμενος τής γνώσεως τής ’Ανώτατης τών ’Επιστημών : τής Ψυχολογίας. Ό μέγιστος τών ψυχολόγων τής Άρχαιότητος είναι ό "Ομηρος καί ό Χριστός. Τών δέ Νεωτέρων Χρό­νων ό Γεώργιος Γεωργιάδης ή Γκουρτζιέφ.

Κατανοήσαντες την θεμελιώδη ταΰτην αλήθειαν, έστρέψαμεν άκεραίαν την προσοχήν μας προς την κατεύθυνσιν ταύτην καί δη προς τον Όρφέα, Ησίοδον, “Ομηρον, Σωκράτη, ΙΙλάτωνα, ’Αριστο­τέλη καί Νεοπλατωνικούς. Καρπός τής τοιαύτης μας προσανατολίσεως ή άνά χεΐρας σειρά μελετών μας, ή μή διαψεύδουσα τάς επ’ αυτών έπιτιθεμένας ελπίδας του ευμενούς μας ’Αναγνώστου.

Η ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΙΝ ΤΗΣ ΕΝ ΤΩ ΠΑΝΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Τί προσφέρει είς την Ελλάδα είδικώς καί είς τήν ’Ανθρωπότητα γενικώς.

Μετσξύ τών μεγίστων υπηρεσιών, πού προσέφερεν ό γράφων τό παρόν είς τήν Πατρίδα μας, είναι άναμφιβόλως ή άνακάλυψίς του, δτι υπό τόν Georges Gurdjieff ύπεκρύπτετο ό εκ Καισαρείας τής Καπ­παδοκίας Έλλην Γεώργιος Γεωργιάδης. ’Ωφείλεται δέ ή άνακάλυψίς αΰτυ, κατά τήν ταπεινήν μου γνώμην, ώρισμένως εις άνωτέραν ή κατ’ άνθρωπον επέμβασιν ! “Αλλως πώς εξηγείται τό γεγονός, δτι ή 'Ελλάς ήγνόει, τήν «Μεγίστην Πνευματικήν Δόξαν» δχι μόνον αυτής τής ιδίας άλλ’ ολοκλήρου τής Άνθρωπότητος κατά τόν 20όν αϊώνα, παρά τήν ύπαρξιν πρεσβειών εν Μόσχρ καί Παρισίοις, 'Υπουργείου Παιδείας, Πανεπιστημίων καί ’Ακαδημίας;

’Εάν δε προβαίνωμεν είς τήν έκδοοιν τού παρόντος έργου, τό πράττομεν διά νά επισύρωμεν τήν προσοχήν τόσον τής Πολιτικής, δσον καί τής Πνευματικής 'Ηγεσίας, τόσον τής Χώρας μας πρω- τίστως, δσον καί τών άλλων χωρών, επί τής διδασκαλίας καί τών συγ­γραμμάτων τού Γκουρτζιέφ, άφ’ ενός, καί τού Π. Δ. Οΰσπένσκυ άφ’

ετέρου, δστις ύπήρξεν ό άμεσος μαθητής του πανσόφου Μικρασιάτου. Διότι ή επιστημονική, Ιστορική καί κοινωνιολογική προσφορά τοϋέξο­χου αυτού άνδρός υπερέχει πάσης άλλης, μετά τά άφθάστου άποκα- λυπτικότητος έργα, έπι τής ’Αρχαίας 'Ελλάδος, τής μεγίστης Προφή- τιδος τών Νεωτέρων Χρόνων Ρωσσίδος Ελένης Πετρόβνας Μπλαβάτ- σκυ.

Δέον ή Πνευματική καί Πολιτική Ηγεσία τής Πατρίδος μας ιδίως νά γνωρίζη ότι ό Γκουρτζιέφ είναι, καθ’ δλην τήν σημασίαν τής λέξεως, (( Απολλώνιος» άνήρ, δηλαδή ενσαρκώνει τάς 4 Δυνά­μεις του Φοίβου ’Απόλλωνος η τοϋ Νοϋ (τον όποιον ούτος συμ­βολίζει) μέ τάς 4 Δυνάμεις του : 1) Μουσικάς" 2) ΙΙροφητικάς' 3) Κα­θαρτικός ή Τοξικάς- καί 4) Ίατρικάς. Καί δπως ό Πυθαγόρας άπε- κάλει εαυτόν «έναάρκωσιν τοϋ ' Υπερβορείου Απόλλω νος» , τό αυτό λεκτέον καί περί του Γεωργιάδου. 'Η απεριόριστος αξία τών συγ­γραμμάτων καί τής Διδασκαλίας του Γκουρτζιέφ συνίσταται εις τό γεγονός, δ τι κατηνόησε τον πρωτεύοντα ρόλον, πού παίζει ή Μ ουσι­κό (ή επιστήμη τών ήχων, τοϋ ρυθμού, τής αρμονίας, τών κυμάν- σεων, δονήσεων, παλμών) τόσον εν τώ Σύμπαντι, ή Μακροκόσμφ, δσον καί τφ Άνθρώπφ ή Μικροκόσμερ. Τά συγγράμματα τόσον τού Γκουρτζιέφ δσον καί τού Π.Δ. Οϋσπένσκυ χύνουν ουράνιον φώς επί τής Έπταχόρδου φόρμιγγας ή κιθάρας τού Φοίβου ’Απόλλωνος καί άποδεικνύουν πρώτον τόν “Ομηρον καί ακολούθως τον Πυθαγόραν ώς τούς μεγίστους 'Επιστήμονας των αιώνων , διότι έγνώριζον, οτι τό Σύμπαν στηρίζεται επί τής Μουσικής, τού Νόμου τών ’Αντι­θέσεων, τού Νόμου τής ’Ισορροπίας ή 'Αρμονίας τών ’Αντιθέτων καί τοϋ Νόμου τής Έπτάδος ή τών Σεπτών (7 πράγματι οί φθόγγοι τής Μουσικής Κλίμακος- 7 τά χρώματα τής “Ιριδος' 7 οί ΙΙλανήται). Αυ­τοί οί θεμελιώδεις Νόμοι ήσαν γνωστοί, γνωστότατοι εις τόν “Ομηρον πρώτον, τό μέγιστον τών Θεολόγων καί Επιστημόνων τών αίώ- νων-καί εις τόν Πυθαγόραν, δεύτερον. Εις τήν σημερινήν δ’ εποχήν τών «Σπούτνικ» καί διαστημοπλοίων οι Νόμοι οΰτοι παίζουν πρω τεύοντα ρόλον εις τήν ισορρποίαν καί ύπερνίκησιν τής Βαρύτητος καϊ Έ λξεω ς ή Ά π ω θ ή σ ε ω ς ! Εις τάς κπροοπλανητώσεις» καί «άποπλανητώσεις» /

"Ωστε τήν άναστήλωσιν τοϋ 'Ομηρικού Πανθέου, τών 12 ’Ολυμ­πίων Θεών, (τών κατασυκοφαντηθέντων καί ανηλεώς διασυρθέντων καί προπηλακισθέντων υπό αναξίων, αμαθών καί φανατικών παρα- παιόντων κατ’ ό'νομα μόνον «Πατέρων» καί «Χριστιανών») τών συμ- βολιζόντεον τήν ύπερτάτην 'Αρμονίαν καί έγκλειόντων εις τάς 'Ιε· ρογλυφίας των τήν Άνωτάτην ’Επιστήμην, ’Αλήθειαν καί Σοφίαν, εις τήν εποχήν μας έπραγματοποίησεν ό Γεώργιος Γεωργιάδης καί τήν γεφύρωσιν τής Θρησκείας καί Επιστήμης. Διότι διά τών συγ­γραμμάτων καί διδασκαλίας του παραδίδεται καί πάλιν ή απόκρυφος

Διδασκαλία τού Πυθαγόρου, ήτις απ’ άκρου είς ά'κρον επί τής Μουσι­κής (τού αριθμού δηλ. γεωμετρικής συμμετρίας, αρμονίας, δονήσεων, κυμάνσεων, ρυθμού, παλμών) στηρίζεται, έφ’ ής καί ολόκληρον τό Σόμπαν καί ή Κοινωνία. “Οσον δ5 αφόρα τήν «ιατρικήν» όλοι γνωρίζωμεν, δτι δι’ αυτής ό Πυθαγόρας έθεράπευεν «πάσαν νόσον καί πάσαν μαλαχίαν» . Τό παρόν σύγγραμμα θ ’ άποδείξη δτι καί αύτός ό καρκίνος διά τής μουσικής θ ερ α π εύ ε τα ι !

"Οσοι έχουν μελετήσει τόν Πλάτωνα, γνωρίζουν, δτι ό Σωκρά­της, άπαντών είς τόν Κέβητα, δστις ήθελε νά πληροφορηθή διατί ό διδάσκαλός του συνέταξε Προοίμιον μουσικόν είς τόν ’Απόλλωνα καί έμουσοΰργησε τούς Αΐσωπείους μύθους, ακριβώς δίαν εύρίσκετο εις τήν φυλακήν, είς τάς παραμονάς τού θανάτου του, τού έξωμολογήθη, δτι «πολλάκις είς τόν παρελθόντα βίον έπανελαμβάνετο είς αυτόν τό αυτό ένύπνιον, υπό διαφόρους δέ μορφάς, άλλ° έπαναλαμβάνον τήν στερεότυπαν φράσιν:» ΤΩ Σώκρατες ! Μ ουσικήν ποίει καί έργάζου!»

Κανείς άς μι) λησμονή έκ τών Ελλήνων ’Αναγνωστών μας, δτι ή Ελλάς προβάλλει έαυτήν είς τήν Παγκόσμιον τού Πολιτισμού Παλαΐστραν, μέ τόν Άπόλλοννα, άναποσπάστως συνδεδεμένον μέ τήν Έπτάχορδον Λύραν, καί μέ τό τόξον καί βέλη, μαχώμενον αιωνίως είς τά τρίσβαθα τής ψυχής κάθε ανεξαιρέτως ανθρώπου κατά τής Πυθούς, τού άποφωλίου τέρατος τής άνοίας, αρρυθμίας καί δυσαρμο- στίας! Αυτόν τόν θειον ρόλον παίίει τό ’Αθάνατον Ελληνικόν Πνεύ­μα διά μέσου τών αιώνων, από τού Λίνου, Μουσαίου, Όρφέως καί 'Ομήρου μέχρι τής εποχής Γεωργίου Γεωργιάδου, τού άρίστου μουσικού καί φιλοσόφου. Ή Μουσική δέ καί ή ’Αριθμητική μετά τής Γεωμετρίας, ή Τέχνη τού Λόγου καί ή Γυμναστική, ήσαν αί χρυσαί βάσεις τής ’Αρχαίας Ελληνικής Παιδείας!

Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΙ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΝΟΜΟΣ ΑΥΤΟΝ ΠΑΝΤΟΥ ΔΙΔΛΑΛΕΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ Ο ΤΟΜΟΣ

’Ά ν θ η ] Στολίδια τής ΖωήςΙ Στολίδια τοϋ Θανάτου !

Λουλούδια! πού πλασ’ ό θ ε ό ς τής Φύσεως στολίδια καί σέ μεγαλοπρέπεια μέ τ ’ άστρα πού είστε ίδια.Ε σ ε ί ς δπου κι’ άν εϊσαστε τόσο σιμά στή Γή, έχετ’ άνέκψραστη ώμορψιά, μιάν ιδεώδη χάρη, πού καί αύτός ό Ούρανός κάτι άπό σάς μπορεί γιά τό δικό του στόλισμα χωρίς ’ντροπή νά πάρη.

Σ ά ν τόσα άλλα, έχετε καί σείς δύο θωριές, παράδοξες, άντίθετες δύο καί σεΐς πλευρές:"Οπως ή Γή μας ντύνεται σέ πράσινο σεντόνι, άργότερα γιά νά ταφή σέ έντυμ’ άπό χιόνι'"Οπως ό ουρανός γελά, υστέρα γιά νά κλάψη, τήν τόση τήν λαμπράδα του σέ σύννεφα νά θάψη’"Οπως ό άνθρωπος γύρω του, πριν νοιώση τί συμβαίνει άθελα κι’ άκατάσχετα στόν μαΰρον τάφο μπαίνει- δπως γλυκά φωτοβολα γαμήλιος λαμπάδα, γιά ν’ άπολήξη γρήγορα σέ νέκρα, σ κ οτ ινά δα : έτσι καί σεΐς γιά μιά στιγμή ουράνια έμορφιά σκορπάτε γύρω : χρώματα, φρεσκάδα, μυρωδιά- μά νά πλακώσουν δέν άργούν τ ’ άχαρα γερατιά σας, μετά τήν τόσην έμορφιά, τά τόσα θέλγητρά σας, άκολουθάει ή άσχημιά, τό ψυχομάχημά σας κι3 άπό τήν τόση χάρι σας, τήν τόση λεβεντιά σας δέν άπομένει τίποτε παρά ό σκελετός σας : φύλλα ώχρά κι’ άμύρωτα είναι τό σάβανό σας.

Δέν εΤν’ μόν’ τά ουσιαστικά, τά ρήματα κι’ έπίθετα προθέσεις κι’ έπιρρήματατα, πού έκφράζουνετ’ τάντίθετα. ’Απάνω στά άντίθετα λές καί στηρίζεται δλος ό άνθρώπινος ό Λόγος κι’ ό Ουράνιος ό θόλος .

Τό τρυφερό παιδόπουλο, τό χάρμα τής μητέρας, πού, βλέποντάς το, ύπομονή καί δύναμι ό πατέρας άντλεΐ γιά τόν καθημερνό άγώ να τής ζωής του- πού συγκεντρώνει άπάνω του δλη τήν προσοχή του- αΰτό, πού υπόσχεται ζωή, καί σφρίγος καί ύγεία καί πώς θά χύνη γύρω του χαρά κι’ εΰδαιμονία- άνέλπιστα ό θ ά ν α το ς στό νεκρικό κρεββάτι ρίχνει καί τότε άστείρευτο δάκρυ άπό τό μάτι χύνεται μάννας, άδερφιών, τοϋ δύστυχου πατέρα, χωρίς καμμιά παρηγοριά καί νύχτα καί ήμέρα: γιατί έρχεται ό θά να το ς , τ ’ άπίστευτο τό Τέρας καί τό παιδί ά π ’ τήν άγκαλιά αρπάζει τής μητέρας!

’Ά ν θ η ! Στολίδια τής Ζωής, στολίδια τοϋ θ α νά του , άνθη τού κήπου, λιβαδιού ή τού. βουνού ή τού βάλτου! "Ετσι καί Σεΐς άφήνετε τή μαγική ζωή σας ή άρωμάτινη προτού άρχίση άναπνοή Σας ' λιγοήμερα τήν τόση της χαίρεστε τήν γλυκάδα δπω ς λυώνει καί καίεται ή γαμήλιος λαμπάδα.

Ό νιός στήν μπουτουνιέρα του ένα λουλούδι βάζει καί γιά τήν έρωμένη του μιάν άνθοδέσμη σ ιά ζ ε ι . . .’Εκεί γιά ίδ έ ς : οί στέφανοι τούς νέους ζευγαρώνουν, τήν νυμφική τους κάμαρα λουλούδια ιή μυρώνουν.Γιά ποιόν δμως οί στέφανοι αύτοί οί πενθισμένοι:"Αχ! γιά ένα άγαπητό νεκρό! Ό Τάφος τόν προσμένει κΓ αύτόνα μέ τά άνθη του, μέ τά τριαντάφυλλά τ ο υ !

Στις πιό μεγάλες τις χαρές πού αισθάνεται ή καρδιά μας, στόν γάμο καί στον έρωτα, τά άνθη συντροφιά μας έχομε πάντα, προσφυγή, γλυκειά παρηγοριά μας.

Στόν πιό μεγάλο τόν καημό, στοΟ χωρισμού τήν λύπη πάλι έρχονται βοήθεια οί άνθισμένοι κήποι τά μυρωμένα άνθη τους, τά γιούλια, τ ’ άνεμώνια, πού κυνηγουν οί μέλισσες, πού τραγουδούν τ ’ άηδόνια, τά κρίνα, τά τριαντάφυλλα, βιολέττες, μενεξέδες οί μέ τά τόσα ονόματα καί χρώματα πανσέδες:*Ό,τι έχουν ωραιότερο' δ,τι έχουν πιό δροσάτο δ,τι έχουν πιό πολύτιμο, άφράτο, μυρωδάτο προσφέρουν γιά νά στολισθούν τά νεκρικά στεφάνια, καί στήν χλω μάδα τού νεκρού νά δώσουνε ζωντάνια.

Στήν πιό μεγάλη τήν Χαρά, στόν Γάμο, τά λουλούδια άποτελοΰν τού "Ερωτα τ’ άνώ τατα τραγούδια.

Εις τήν Παρθένο ό ’Α ρχάγγελος ένα λουλούδι φέρνει κΓ ή Ά νθρω πότης έκτοτε καινιούργια δψι πέρνει.

"Αχ! πλούσια έχουνε αυτές τ’ άνθη τις άντιθέσεις τίς έντελώς άνόμοιες, παράδοξες συνθέσεις.Ό άνθρωπος κι’ ό Ούρανός, πέρα γιά πέρα ή Φύσι σέ μιάν αιώνια βρίσκεται των άντιθέτων κρίσι:Λές καί αιώνια δυό στοιχειά άνήμερα, παλεύουνκι’ δλη τήν Πλάσι καί τό Νοΰ μαγεύουν καί δεσμεύουν’σ’ ένα κυνήγι βρίσκεται τό ένα πίσω ά π ’ τ ’ άλλο :τό φώς τό σκότος κυνηγά, ή άκινησιά τό σάλο'καί μόλις σβύσει ή νυχτειά, ή μέρα ξεπροβάλλειμέ τήν Ούράνια τής Αυγής τήν λάμψι καί τά κάλλη."Ολα στό Σύμπαν βρίσκονται σέ μιάν αιώνια πάλη.Μέ τήν ζωή καί θάνατο, μ’ δλες τίς άντιθέσειςπού έχουν πάντοτ’ έχθρικές καί άσπονδες τίς σχέσεις.

Είναι πράγματι ό Πόλεμος τών δλων ό Πατέρας, τό αίμοβόρο ά χάρταγο , τό άπαίσιο αύτό τέρας:Τόν Νόμο αΰτόν ό Έφέσιος 'Ηράκλειτος εόρήκε καί έτσι άλησμόνητη δόξα καί φήμη βρήκε.

Μά πρίν ά π ’ τόν 'Ηράκλειτο τόν έχει συμβολίσειό "Ομηρος, καί μ’ άφθαστη έχει ίερογλυφίσεισοφία, είς τούς Δώδεκα θ εο ύ ς τούς Ό λυμπίους ,πού κλείουν τά άντίθετα στούς κόλπους τους τούς θείους,τών ούρανίων τών σφαιρών τή θεία άρμονίακαί του παντός τήν άφθαστη αιώνια ισορροπία.Δέκα ζεύγη άντιθέσεων διδάσκει ό Πυθαγόρας' τό ζεύγος Νοΰς καί "Ανοια έξ άλλου ό ’Α να ξα γόρα ς:Στά ζεύγη αύτά έχει κανείς τής Γνώσεως τήν κλείδα καί νά βρή τήν ’Αλήθεια τήν άσφαλή έλ π ίδ α !

’Ά νθη! Λουλούδια τής Ζωής, Λουλούδια τού θ α ν ά το υ ! τού κήπου καί τού λιβαδιού, καί τού βουνού καί βάλτου. Τόν Νόμο αυτό τόν φοβερό μέσ’ τή ζωή σας κρύβετε, κι’ δποιος τόν γρίφο σας ζητά νά λύση πάντα θλίβεται. Καημούς ξυπνάτε κι’ όνειρα μεσ’ στά καρδιόφυλλά μας : τόν θ ά να το καί τήν ζωή χύνετε στήν καρδιά μας, παρηγοριά κι’ άπελπισιά, νιάτα καί γερατιά μ α ς ! τήν άνοιξι, τήν γέννα μας, τό ψυχομάχημά μας !Ή μυριωδιά, ή χάρι σας, ή έξωτική έμορφιά σας, οί άντιθέσεις οί πολλές, τά τόσα μυστικά σας ξυπνούνε πάντα μέσα μας παράδοξα αισθήματα, πού ξεπερνούνε τή ζωή, πού ξεπερνούν τά μνήματα, γιά κάτι κόσμους άγνωστους, πούχουν ουράνια κάλλη, πού καί στά όνειρα ζητάει ή ψυχή, κι’ δταν ξυπνάει πάλι. Γι’ αύτούς τούς κόσμους πάντοτε ή καρδιά βαρυαναστε-

νάζεικαί ή ψυχή γιά τελικό στόχο της πάντα βάζει."Ανθη! Μέσα σας κρύβετε παράδοξα μυστήρια πού μέσ’ στο Σύμπαν καί ζωή εΤστε άπό τά κύρια !

’Αντώνιος Φιλίππου Χαλάς. Ά θήνα ι τχί 20/10/1954.

ΣΗ Μ ΕΙΩ Σ ΙΣ ΙΙΡ Ω Τ Α Ρ Χ ΙΚ Η Σ ΣΗ Μ ΑΣΙΑΣ!

Παρακαλοϋμεν θερμώς τον αγαπητόν ’Αναγνώστην νά συγχώρη­ση είλικρινώς τον γράφοντα, αν αναγκάζεται αυτός «αυτουργφ χειρί» νά χαρακτηρίζη τάς ανακαλύψεις του «ώς κοαμοϊοτορικάς» : το πράτ­τει ό'χι πρός διαφήμισιν τής ταπεινότητος και. μηδαμινότητός του, τής οποίας εχει πλήρη την αύτοεπίγνωσιν! ’Αλλά νά έπιστήση την προσο­χήν τών έντυγχανόντων και ώφελήση αυτούς. Καί αν καταγγέλλη την Πνευματικήν καί Πολιτικήν Ηγεσίαν τής ΙΙατρίδος μας ώς παραμε- λήσασαν νά δώση τήν δέουσαν προσοχήν εις τά συγγράμματα του:1) Τά 24 Μαγικά Κλειδιά του Κωστάκη καί ό Θαυματουργός Κου­

μπαράς του'2) Άποκάλυψις του Ίωάννου' καί3) Ό Μέγιστος τών Πολιτικών τής Αρχαίας Ελλάδος καί τό Θειό- τατον τής Σποράς Μυστήριον, βλασφημοΰμενον διά μέσου τών αιώνων :

Τοϋτο τό πράττει διά νά ώφελήση τήν Ελληνικήν Νεολαίαν καί δή τους μαθητάς του Δημοτικού. Είναι δέ τραγικόν τό Πανεπιστή­μιου τών Παρισίων, τό συνιστών εις τούς Φοιτητάς τής Γαλλίας τήν μελέτην του συγγράμματος του γράφοντος: «Τά Σατιρικά Γυμνάσμα­τα τοϋ Κωστή Παλαμά καί ή Σωκρατική Παράδοσις», νά δίδη μαθή­ματα καί υποδείξεις εις τά Ε θνικά μας Πανεπιστήμια Αθηνών καί Θεσσαλονίκης, τά όποια έστω καί εν έργον του γράφοντας δεν έτίμη- σαν διά παρομοίας συστάσεως' όπαις καί Καθηγητής τοϋ Πανεπιστη­μίου του Λονδίνου νά ΰποδεικνύη εις τό 'Υπουργείου Παιδείας νά φροντίση νά είσαγάγη εις δλας τάς Σχολικάς Βιβλιοθήκας τό σύγ­γραμμα τοϋ γράφοντος περί «Άποκαλύψεως τοϋ Ίωάννου», καί νά χαρακτηρίζη «Τά 24 Μαγικά Κλειδιά τοϋ Κωστάκη» ώς αντάξιον τοϋ έχοντος τήν μεγίστην κατανάλωσιν εις τάς Άγγλοφώνους Χώρας μυθιστορήματος «Alice in Wonderland» (Ή Αλίκη εις τήν Χώραν τών Θαυμάτων). Γνωρίζει καλώς ό γράφων, δτι «έτερος εξ ετέρου σοφός, τό τε πάλαι, τό τε νΰν' ουδέ γάρ ραστον άρρητων Ιπέων πυ- λας Ιξευρειν:» (*) Ό Πλάτων οφείλει τήν δόξαν του, εις τούς ΙΙροσω- κρατικοΰς· ό δέ Αριστοτέλης εις τούς ΙΙροσωκρατικούς καί τον Πλάτωνα: καί αυτός είναι ό λόγος διά τον όποιον φροντίζω επιμελώς ν° αναφέρω τούς τρισμεγίστους Διδασκάλους μου, μέ δάκρυα ευγνω­μοσύνης εις τούς οφθαλμούς. Καί δέν λησμονεί ό γραφών, δτι υπήρξε καί δΡ αυτόν εποχή, πατά τήν οποίαν ήτο «ό εκ γενετής τυφλός, κω­φός καί δαιμονιζόμενος» καί εζη εις άτέρμονα Πολικήν Άσέληνον

1) *0 ένας άπό την άλλον γίνεται σοφός, τόσον κατά τό παρελθόν, «Ίσον καί τώρα' καί οΰτε είναι εΰκολον ν ’ άνευρη κανείς τάς πύλας, όπου ψνλάααονται τά άρρητα λόγια.

Νύκτα, Έπιμενίδειον Νάρκην καί "Υπνον Θανάτου’ καί άνεφώνησε καί αυτός, δπως ό "Ασωτος Υίός: «Πάτερ, ήμαρτον εν τφ> Ούρανψ καί ενώπιον Σου καί οΰκ εϊμι άξιος κληθήναι υίός Σου,» ως καί έκ βάθους Ψυχής, μέ συντριβήν καρδίας καί μετά δακρύων έξωμολογή- θη πρός τον Κύριον καί προς τούς ανθρώπους καί άπεδέχθη δΓ εαυ­τόν τάς ακολούθους άδαμαντίνους φράσεις μετανοίας, μεταστροφής καί άναβλέψεως: «Κύριε, ό έν πολλαις άμαρτίαις περιπεσών άνήρ, τήν σήν αίσθόμενος Θεότητα, μυροφόρου άναλαβών τάξιν, όδυρόμε- νος μύρα Σοι προ τού ενταφιασμού κομίζω. Οΐμοι λέγων, δτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε καί ασέληνος έρως τής Αμαρτίας. . .»

Έ ν Άθήναιις τή 18η ’Οκτωβρίου 1960, Αντώνιος Φιλίππου Χαλάς

ΕΚΑΤΩΡΘΩΘΗ ΤΟ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟΝ

'Υπό τών σοφών καί Ελληνιστών καί γενικώς τών Επιστημό­νων “Ανατολής καί Δύσεως, παρημελήθη καί κατεπροδόθη ή μόνη Μέθοδος ή λειτουργεία τής Ψυχής, δι“ ής ανακαλύπτεται ή υπό τά γεγονότα, φαινόμενα, μύθους, ύποκρυπτομένη δυσδιάκριτος, δυσθεώρη­τος, καί δυστέκμαρτος “Αλήθεια. Πράγμα, πού ωδήγησε τήν “Ανθρωπό­τητα εις τό σημερινόν χάος καί τόν προκαλοΰντα τόν τρόμον καί φρί­κην παραλογισμόν! Καί ή λειτουργία αύτη τής Ψυχής, ή καταπροδο- θεΐσα καί νεκρωθεΐσα - είναι ό παραλληλισμός, σύγκρισις, συσχέτι- σις, αναλογία καί άνταπόκρισις συναφών, άναγομένων εις τήν αυτήν οικογένειαν γεγονότων, φαινομένων, εννοιών, ιδεών. Αυτήν τήν λει­τουργίαν άναζωπυρήσαντες είς τήν Ψυχήν μας, κατελήξαμεν εις τάς συνταρακτικός κοσμοϊστορικάς αποκαλύψεις τής παρούσης Σειράς Βιβλίων, διά τών οποίων καί επιτυγχάνεται άναποφεύκτως υπό παν­τός ανεξαιρέτως ανθρώπου, ή αυτή «άναζωπύρωσις» τών νεκρωθει- σών υπό τού Ψευτοπολιτισμού καί Ψευτοπαιδείας μας διακριτικών τής “Αλήθειας δυνάμεων τής ψυχής: προς τούτο αρκεί ή επισταμένη μελέτη τόσον τού άνά χειρας έργου, δσον καί τών μελλοντικών συγ­γραμμάτων μας καί προγενεστέρων, πού ωρισμένως αποτελούν τήν μεγίστην Πνευματικήν Υπηρεσίαν, πού ένας άνθρωπος ήμπορεΐ νά προσφέρη, ό'χι μόνον είς τούς συμπατριώτας του, άλλ“ είς ολόκληρον τήν “Ανθρωπότητα.

Τήν μέθοδον ταύτην τής συγκρίσεως καί παραβολής έφαρμόζο- μεν άπ“ άκρου είς άκρον τού συνολικού μας συγγραφικού έργου.

ΜΙΑ ΣΥΣΤΑΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟΝ ΜΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΝ

’Αναγνώστη, πού’χεις τώρα τό βιβλίο αύτό στό χέρι: μήν τρομάζεις μέσ’ άν βρίσκης δυσνοήτους λέξεις, μέρη' δλων τήν έξήγησίν τους θδβρης μέσα στό βιβλίο καί θά τό ’χης όδηγόν σου στόν μελλοντικόν σου βίο.Κι άν ά π ’ τή νεότητά σου, άπειρία σου καί πάθη νά τό νοιώσης καλά τώρα καί νά μπής σ’ αύτοΟ τά βάθη δσον ήλπισες καί θέλεις δυνατόν δέν σοΟ έστάθη, γνώριζε πώς εχεις κάμει πρός τά πρόσω μέγα βήμα δπως πάντοτε γεννιέται τό άκατάσχετο άγριο κϋμα, πού ά π ’ τήν ψυχή σου πλένει τήν κακία καί τή ζάλη άγνο ια καί σκοτοδίνη, κι έτσι τής χαρίζει πάλι τά πνευματικά τά μάτια, τά ούράνιά της κάλλη.

“Ο,τι νά κατανόησης δέν μπορείς άμέσως τώρα,μήν ψ οβασ αι: θά τό νοιώσης τήν κατάλληλη τήν ώ ρ α :"Ολα άποκαλύπτονται σέ δποιον έπιμένει,καί στά πιό άπροσπέλαστα μυστήρια αύτός μπαίνει."Ο,τι σήμερα δέν νοιώθεις, αύριο καλά θά ξεύρης καί τήν πιό δύσκολη λύσι, μή φοβά σ α ι: θά τήν εΰρης- γιά τό κάθε τι, σημαίνει ή κατάλληλη ή ώ ρ α : άν άνέμους συναντήσης, κεραυνούς, βροντές καί μπόρα, τή γαλήνη δέν θ’ άργήσης, πάλι νά τήν άνταμώσης καί τή μακρυνήν ’Αλήθεια, ώρισμένως θά σημώσης.

"Εχοντας μέσα στήν ψυχή έλπίδα καί ειρήνη,τήν ποθητή μέ τόν καιρό ’Αλήθεια καί Γαλήνηθά ευρης άναπόφευκτα: στοΟ Πατρός τήν ’Αγκάληδσο άν άργήση, τελικώς θά έπιστρέψη πάλικι’ αύτός ό ’Ά σ ω τος Υ ίός : στοΟ Ούρανοϋ τά κάλλη.Δέν πρέπει νά λειποψυχά κανείς, κανένας ν’ άμφιβάλλη:

κι αύτά τά άπροσπέλαστα κι’ αύτά άκόμη τ ’ άνέλπιστα

γίνονται προσιτά, άπτά, καταπιαστά : τού Λόγου αύτό ύπόσχεται ή Παντοδυναμία ' σ' αύτό άπάνω κρέμεται δλη του ή ο ύ σ ία !

Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ

ΤΟΥ NOY9\

ηΗ ΚΑΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ

Ή Μεγίστη ΰπόσχεσις τών Ουρανίων Δυνάμεων προς τήν εσαεί 'Ανθρωπότητα.

'Η ΰπόσχεσις τοϋ Διός, του Πατρός «άνδρών τε θεών τε», προς τήν Μητέρα του Άχιλλέως (του συμβολίζοντος τον άναβλέψαντα άνθρωπον) Θέτιδα, τήν συμβολίζουσαν τήν Φόσιν:

«Εί δ' αγε τοι κεφαλή κατανεύσομαι, δφρα πεποίθης : ΤοΟτο γά ρ έξ έμέθεν γε μετ' άθανάτοισι μέγιστον τέκμωρ. ού γάρ έμόν παλινάγρετον οϋδ’ άπατηλόν ούδ’ άτελεύτητον, δτι κεν κεφαλή κατανεύσω.»('Ιλιάς Όμηρου, 524—527)

Ό μ ω ς άς σου όποσχεθώ, έπινεύοντας μέ τήν κεφαλή μου : ΤοΟτο τό μέγιστον είναι τεκμήριο καί μαρτυρία πού άπό μένα μπορούν οί ’Αθάνατοι νά έπιτύχουν :Γιατί ποτέ του δέν είναι ό Λόγος μου άπάτη ή ψεϋδος καί ουτε πίσω τόν πέρνω- μά δ,τι μέ τήν κεφαλή μου συγκατανεύσω, θά γίνη' θά έκπληρωθή δίχως άλλο !

Σκοπός τόσον τής παρουσης σειράς μελετών, ώς καί τοϋ συνολι­κού έργου μας, είναι νά παραδώσωμεν εις τόν ευμενή 'Αναγνώστην μας, εις τήν 'Ελλάδα μας καί τήν 'Ανθρωπότητα τήν Κ λείδα της Γνώσεως , διά τής κατανοήσεως τής οποίας είναι δυνατή ή τα υ ­τόχρονος κατανόησις τών Ά γ ιω ν Γραφών δλης τής Οικουμέ­νης καί συγκεκριμένως: τής Ίλιάδος καί Όδύσσειας τοϋ Όμηρου- τοϋ συνολικού έργου τοϋ Πλάτωνος- τοϋ Άριστοτέλους’ τοϋ ΓΙλωτί νου καί τών Νεο-ΙΙλατωνικών Διονυσίου τοϋ 'Αεροπαγίτου- τής Θείας Κωμωδίας τοϋ Δάντε- τοϋ συνολικού έργου τοϋ θεόπνευστου Ριχάρδου Βάγκνερ.

Παρά τήν άναξιότητά μας, τής οποίας πλήρη τήν συνείδησιν έχομεν, αί Ουράνιοι Δυνάμεις ή μάλλον ό Κύριος ημών ’Ιησούς Χρι­στός ηΰδόκησε νά τήν άποκαλύψη εις εμέ τόν ταπεινόν. Καί δέν πρέ­πει ποσώς νά εκπλήττεται ό 'Αναγνώστης! Διότι Αυτός Οΰτος ό Χρι­στός έδωσεν εις τήν έσαεί 'Ανθρωπότητα (άνευ διακρίσεως φυλής,

χρώματος, εθνικό τη τος, κοινωνικής τάξεως, θρησκείας) τήν μεγίστην ύπόσχεσιν, τήν οποίαν εκείνος έκ τών Ευαγγελιστών, δστις τήν μετέ- δωσεν έν όλη της τή πληρότητι, είναι ό Λουκάς. Ιδού δέ εν τή πλη- ρότητί της πώς έχει αΰτη :

«Αιτείτε, καί δοθήσεται ύμΐν' ζητείτε, καί εύρήσετε’ κρούετε και άνοιγήσεται ύμΐν. Πας γάρ ό αϊτών λαμβάνει, καί ό ζητών ευρί­σκει καί τφ κρούοντι άνοιγήσεται. Τίνα δέ εξ υμών τον πατέρα αι­τήσει δ υιός άρτον, μή λίθον επιδώσει αύτφ: Ή καί ιχθΰν, μή αντί ιχθύος, έπιδώση αύτφ δφ ιν: Ή καί αν αιτήση φόν μή επιδώσει αύ- τφ σκορπίον : El οΰν υμείς, πονηροί οντες, οιδατε δόματα, αγαθά διδό- ναι τοΐς τέκνοις υμών, πόσον μάλλον ό Πατήρ υμών εν τφ Ούρα- νφ δώσει Π νεϋμ α "Αγιον τοΐς αϊτοΰσιν Αυτόν;» (κεςρ. 11,9-13).

Οί μελετηταί τών έργων τού θεοπνεύστου Γερμανού Θεοσόφου Jakob Böhme (1575-1624) γνωρίζουν, ότι οΰτος (αν καί έμβαλλω- ματής υποδημάτων) ένστερνισθείς τήν άνω ύπόσχεσιν καί νυχθημερόν παρακαλέσας τον Πατέρα ημών τον Ουράνιον, έπλήσθη τέλος Πνεύ­ματος 'Αγίου καί συνέγραψε τά περισπούδαστά του έργα, έκ τών οποίων έπωφελήθησαν άπαντες οι έκτοτε Γερμανοί Φιλόσοφοι, μηδ° αυτού τού Kante έξαιρουμένου:

“Οσον άφορφ τήν ταπεινήν μας προσωπικότητα, θεωρούμεν ένταύθα καθήκον μας, νά τονίσωμεν, ότι εις τήν πλήρη εκπλήξεων καί άπροσδοκήτων ζωήν μας - χ ιλ ιάκις διεπιστώσαμεν τό άδιά- βλητον τής Δεσποτικής ταύτης 'Υποσχέσεως, μέχρι τοιαύτης μάλι­στα κλίμακος, έκτάσεως καί εκπλήξεων, ώστε πολλάκις νά νομίζη κανείς ότι κεκτήμεθα μαγικάς Ιδιότητας! Αίτήσαντες όλοψύχως, (όπως ασυζητητί καί άδιαψεύστως πιστοποιούν τά σχετικά συγγράμ- ματά μας) άνεκαλύψαμεν κατά Σεπτέμβριον τού 1918 έν Ζυρίχη τότε εύρισκόμενοι, τον καταπληκτικόν Νόμον,τον διέποντα τήν Στρατηγικήν (τού οποίου αποτελεί καί τήν βάσιν) καί τού έξηγούν τος ολόκληρον τήν αίματοβαφή άνθρωπίνην 'Ιστορίαν.

Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ

ό συμβολίζων τό έν ήμΐν Θειον, τόν έν ήμϊν ΝΟΥΝ, τόν Αίτιον τον Κόσμου καί τής τάξεως πάσης, τόν έν ήμιν Χριστόν.

ΚΑΙΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ

Μη

ΑΙ ΔΩΔΕΚΑ ΥΠΟ ΜΑΘΗΤΕΙΑΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΘΕ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Διόνυσε! 'Υπέρτατε θ εέ , πάνω στή Γή μας έλπίδα, Πούλια αιώνια στή μαύρη τή ζωή μ α ς !Έ σύ, τού ένθουσιασμοΟ Πηγή, τής θείας Προφητείας ϊ Έ σ ύ δοτήρ έκστάσεων, έμπνεύσεων, λατρείας τών 'Οραμάτων ή ’Αρχή, πάσης δημιουργίας πού όδηγεί στήν Πατρική Υ πέρτατη ’Αγκάλη στήν Κρυφιόμυστη Σιγή, στ’ άνέκφραστά της κάλλη. Έ σύ, πού λύνεις τήν Ψυχή ά π ’ τά δεσμά, καί δίνεις τή θεία, τήν ύπέρτατη τή Λευτεριά, καί χύνεις μέσα σ’ αύτή τό γιατρικό τής Λήθης καί Ά γ νο ια ς .

θεέ, Σύ, τής Έμπνεύσεως, Μαντείας, Προφητείας!Ό άνθρωπος, φεΟ! έπαψε ’Εσένα νά λατρεύη καί μέσ’ στά βάθη τής Ψυχής μέ πάθος νά γ υ ρ εύ η : τά ταπεινά κι άκάθαρτα σήμερα προσκυνάει- τά κορφοβούνια καί άγνά έπαψε νά ζητάη- κι ένώ ύπάρχει μέσα του τό Φώς, ή ’Επιστήμη ούτε κάν ύποπτεύεται τήν ΰπαρξί τους, ο ΐμ ο ι !Κι ένώ μέσα του ύπάρχουνε οί θησαυροί οί τόσοι, κι ένώ προσμένει μέσα του ή 'Α πόκρυφ η ή Γνώαι, πάντα στρέφει τήν προσοχή στή γύρω του άπάτη, σ’ αύτήν άπάνω προσκολλα παντοτεινά τό μάτι τά αισθητά καί όρατά πάντοτε προσκυνάει, τά νοητά κι άόρατα άποφεύγει καί κλωτσάει τά θεωρεί άνύπαρκτα καί φαντασμαγορία τήν ένασχόλισι μ’ αύτά φενάκι καί μωρία καί τι σημαίνει άγνοεΐ ή Λ έξ ι : Θ ΕΩ ΡΙΑ !Καί... μέ τά «Σπούτνικ» προσπαθεί νά βρή τήν εύτυχία, μέ βόμβες καί μέ βλήματα νά ευρη σωτηρία!.'!

Ξύπνα ά π’ τόν ύπνον, “Ανθρωπε ! Πάψε στραβός νά μένης... Μέσα στά βάθη τής Ψυχής, Διόνυσε, προσμένεις σ’ δποιον Σέ νοιώση, κι’ αίσθανθή, τό Φώς νά δώσης πάλι κιείς τ ’ ΟύρανοΟ τούς θησαυρούς κι άνέκφραστά του κάλλη νά μπάσης καί αιώνια ζωή νά του χαρίσης καί δλα Σου τά άγα θά νά τοΟ κληροδοτήσης.

Πάντοτε ζής πανίσχυρος μέσ’ στής Ψυχής τά βάθη καί νά νεκρώσης προσπαθείς μέσα σ’ αυτήν τά πάθη- τοΟ ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ μάχεσαι νά πάψη ή τρικυμία' τοΟ ΑΡΕΩΣ ή φονική νά έκριζωθή μα ν ία - νά γίνουν πάλι φανερά τά μυστικά τά ΨΑΡΙΑ (μύριες φορές άνώτερα ά π ’ τά μαργαριτάρια) πού στής Ψ υχής τό πέλαγος οί άλιείς ψαρεύουν μέρα καί νύχτα άγρυπνοι, νά τ ά ’βρουν τά γυρεύουν.

Σύ, τής Ψυχής τις 12 ΔΥΝΑΜΕΙΣ μαθητεύε ις Σύ τής Ψυχής αιώνιος εΤσαι Καθηγητής, κι Α ύτή’ναι ό παντοτεινός ΔΙΚΟΣ Σου Μαθητής.

Τό μυστικό τό κύπελο πάντα κρατας στό χέρι, ώς καί τόν θύρσο, άχώριστο του ποτηριού τό ταίρι ' μέ τό ‘Υπέρθεο τό Φώς πάντοτε σταυρωμένος, μέ τής ’Αμπέλου τόν καρπό πάντα στεφανωμένος:Ν’ άφυπνισθοΟν μέσ’ στήν Ψυχή μ’ ύπομονή προσμένειςΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΟΛΥΜΠΙΟΙ: καρτερικά ύπομένειςδλες τις άταξίες μας καί άνυπακοή μαςστά τόσα Σου μηνύματα, άπό τήν τύφλωσί μας,καί ΘΕΩΡΟΣ καί ΘΕΑΤΗΣ τί θά πή, λησμονήσαμεκι άπό τή μνήμη όλότελα σβύσαμε, έξαφανίσαμε-καί τί θή πή «ΟΡΑΤΙΚΟΣ» χρόνια τώρ’ άγνοήσαμε!

Μ’ δλα τά « θ ε ία ’Ονόματα» καί χάρες νά προικίσης τόν ’Ά νθρω πο, αιώνια άκούραστος φροντίζεις, τής ΑΘΗΝΑΣ τή φρόνησι στήν Ψυχή νά χαρίσης, τού ΖΥΓΟΥ τήν άκρίβεια καί τή Δικαιοσύνη, τής ΘΕΣΜΟΦΟΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΟΣ τή νομιμοφροσύνη, καί τής ΕΣΤΙΑΣ, τής σεμνής θ εα ς , τή σωφροσύνη καί τής άγνής ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ τή θεία παρθενία καί τού ΕΡΜΟΥ τήν πειστική άφθαστη ρητορεία'

καί τών ΔΙΔΥΜΩΝ (δηλαδή ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ καί ΗΡΑΚΛΗ)

τήν Πανσοφία, άχώριστα ά π ’ τήν Παντοδυναμία!

** *

Ό ΖΕΥΣ κι ή πολυσέβαστη γυναΐκά Του, ή ΗΡΑ τοΟ Α νθρώ που καί τοΟ Σύμπαντος διατραγουδοΰν τή

Μ οίρα :τών ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ τόν τρανό διαλαλοΰν τόν Νόμο πού θά μπορούσε ολόκληρο νά γράψη κανείς τόμο, τού θήλεω ς καί ’Ά ρρενος τήν άγια συζυγία , τών άντιθέτων σύγκρασι καί θεία αρμονία :Ό Κόσμος, ά π ’ τή σύνθεσιν αύτή, δημιουργεΐται τού Σύμπαντος ή υπαρξι, μ’ αύτήνα συγκροτείται!

Τή νύχτα διαδέχεται πάντοτε ή ήαέρα"γιά ν’ άνατείλουν, δύουνε τά άστρα στόν Αιθέρατή χαρά διαδέχεται παντοτεινά ό πόνοςκαί τήν αιωνιότητα, ό έφήμερος ό Χρόνος"ό ϋπνος, τήν έγρήγορσι, τόν θάνατο ή ζωή"τήν είσποή διαδέχεται πάντα ή έκπνοή.

Ό Ζεύς κι’ ή 'Ή ρα άποτελούν τό Ούράνιο Ζ ευ γά ρ ι:Στόν άνδρα καί στό σύζυγο πού δίνουν θεία χάρι καί εις τό διάβα τής ζωής προσδίδουν τ ό λ μ η , θάρρη.Ό Ζεύς, ή ΝΟΥΣ ό Ούράνιος, παντοτεινός Νυμφίος είναι, πού πά ντα άτάραχος, κυρίαρχος καί θείος, προσμένει άπό τήν τρανή τού Βίου τρικυμία νά φθάση ή Νύμφη, ή ΨΥΧΗ, άγνή σάν τή Μ αρία: τήν λα ίλαπα , τή θύελλα, ή ποθητή γαλήνη νά διαδεχθή, τόν Πόλεμο ό Πλούτος κι ή Ειρήνη.

Τρισευτυχής δποιος βαθειά έχει κατανοήσει τών άντιθέτων τόν τρανό τόν Νόμο, καί σταθμίση τού Η ρακλείτου έπ’ αυτού τις κρίσεις καί σοφία, πού δύσκολα έπί τής γής βρίσκει κανείς όμοια.

Γιά έξη άρσενικούς θ εο ύ ς ό "Ολυμπος λατρεύεται Γιά 6 άντίθετες θ ε έ ς τόσο ύπερηφανεύεται I

** *

Διόνυσε! τής μυστικής πόσεως Βασιλεϋ,τοϋ θύρσου, τ ή ν ά ν ά β λ ε ψ ι πού δίδει, ώ ΦορεΟ!Τών άνηθέσεων Έ σ ύ ό συμφιλιωτής,Νείκους, Φιλίας πάντοτε ό Συνδιαλλακτής :Σ ύ τής Ψυχής ό αιώνιος εΤσαι ό Λυτρωτής, τοΟ ’Αοράτου κι ΌρατοΟ Σύμπαντος Ποιητής'Σύ είσαι ό 'Υπέρτατος τής Οικουμένης Μάντης τών Μυστηρίων ό “Υπατος Σύ είσαι 'Ιεροφάντης!

“Ηρα καί Ζευς τό αιώνιο άποτελοΟν Ζευγάρι:Ψυχή καί Νους : ό δεύτερος, μέ τήν ουράνια χάρι.Γιατί ή “Ηρα εΤν’ ή Ψυχή κι’ ό Ζευς εΤν’ ό Νυμφίος: γύρω στούς δύο αύτούς θεο ύ ς κατρακυλά ό βίος.Αύτοί οί δυό τής Γνώσεως άποτελοΟν τήν κλείδα’Πάντα νά δώση προσπαθεί τή θ ε ία του α ιγ ίδα ό Ζεύς, ό Νους εις τήν Ψ υχή : τήν παντοδυναμία του Λόγου ή α ίγίς αύτή αιώνια συμβολίζει: τή θεϊκή ύπόστασι στόν άνθρωπο χαρίζει.

Ό Ζεύς κρατεί τόν Κεραυνό ή τόν ’Ηλεκτρισμό πού εΤναι καί άχώριστος ά π ’ τόν Μαγνητισμό πού συμβολίζει ή τρανή ή σύζυγός του “Ηρα:Γύρω στά δυό αύτά στοιχειά,Διός καί "Ηρας τά παιδιά,τοΟ ’Ανθρώπου καί του Σύμπαντος είναι γραμμένη ή Μοίρα

Φοίβος ’Απόλλων κΓ ’Άρτεμις τήν ίδ ιαν ιστορίαστοΟ άνθρώπου καί του Σύμπαντος παίζουνε τήν πορεία.Ό Φοίβος είναι ό δοτήρ φωτός καί τής ήμέραςτοΟ ηλεκτρισμού αυτός πηγή, κινήσεως ό πατέρας.Μαγνητισμός καί "Αρτεμις ταυτόσημος ιδέαΑύτή τοϋ ϋπνου χορηγός, αύτή ή Πασιθέα.'Αντώνιος Φιλίππου Χαλάς. ΆΦήναι, τή 24η Φεβρουάριου 1959

Η ΚΡΥΦ ΙΟ Μ ΥΣΤΗ Σ ΙΓ Η « Υ Π Ν Ε ! ΑΝΑΞ ΠΑΝΤΩΝ Τ Ε ΘΕΩΝ ΠΑΝΤΩΝ Τ ’ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

(“Υπνε , πού δλων τών Θεών κι άνΰρώπω ν “Αναξ ε ϊσ α ι .)('Ομήρου ‘Ιλιάς, Ξ 23 3 )

Π ότε παύει υφ ιστάμενον «Τό Σ ύ μ π α ν » ή «Τό Μήλον της “Ε ρ ιδ ο ς .»

α'.) Τά δυο τής Ν ύχτας τά Πουλιά, πού τρα γου δ ού ν τά δυο Σ τ ο ιχ ε ιά !

Ή Κουκουβάγια · Τό Π ουλ ί τοϋ Θανάτου.

«Είμαι τής Νύχτας τό Πουλί, τών μυστικών τοΟ Τάφου, άσχετη μέ τόν "Ερωτα τής Κύττριδος, τής Πάφου, ή μέ τόν Γιό, πού γέννησε ή Πενία καί ό Πόρος! (*)Ναί . . . του θ α ν ά το υ ό άσπλαχνος έγώ ’ μαι ό

άγγελειοφόρος" καί σ’ δποιο σπίτι ό θ ά ν α το ς άτεγκτος προσεγγίζει κι ό χωρισμός, κι ή συμφορά καί πένθος τριγυρίζει, έγώ είμαι ή πρώτη, πού αύτό τό μυστικό γνωρίζω, καί μέ τήν παρουσία μου νά τ' άναγγείλω άρχίζω :"Ετσι, έγκαιρα τήν εϊδησι στό σπιτικό χαρίζω" γιατί άκούω τ’ άλογο άγρια νά χρεματάει καί μέ τό πόδι νευρικά τό χώμα νά χτυπάει τοΟ κάτω Κόσμου" τ’ άλογο τοΟ Μαύρου Καβαλλάρη πού ένός άνθρώπου τήν Ψυχή έρχεται γιά νά π ά ρ η :Τό άγριο δρεπάνι του άκούω νά τροχίζη, στό άλογο τή σέλλα του νά ζώνη καί καθίζει τής Νύχτας ό άπαίσιος κι άχόρταγος Σουλτάνος, πού ξεγελά κάθε Ψυχή ό δόλιος καί ό πλάνος!»

β \) Τ’ ’Αηδόνι - Τό Πουλί τού “Ερωτος.

Είμαι τής Νύχτας τό Πουλί: μέσ’ στό σκοτάδι ψάλλω του "Ερωτα τά μυστικά τό’ να μετά τό άλλο : του Κόσμου τά Μυστήρια, τόν μυστικό τόν Πόθο έγώ, βαθιά μέσ’ στήν Ψυχή αισθάνομαι καί νοιώθω,

1. Εις τό «Συμπόσιόν» του ό Πλάτων μάς εξηγεί ότι ό "Ερως εχει Πατέρα τόν Πόρον καί Μητέρα τήν Πενίαν. Έ ν φ άντιθέτως ό "Ομηρος μάς παραδίδει, ότι ό "Ερως είναι τέκνον τής ’Αφροδίτης.

πού 6 θ ε ό ς αίσθάνθηκε βαθιά μέσα στα στήθη καί τών Ή λιω ν έπλασε καί ’Αστεριών τά πλήθη.

«Τόν "Ερωτα έχουνε γονιό τά τρυφερά βλαστάρια, αυτός στόν γάμο όδηγάει τις νιές, τά παλληκάρια, αύτόνα έχουνε θ ε ό τά νεαρά ζευγάρια.Γι αύτό στόν "Ερωτα καί ’γώ άμέτρητα τραγούδια , στής Νύχτας μέσ’ στή σιγαλιά ψάλλω μέσ’ στά

λουλούδια.»

γ'.) Τοϋ Σ ύμπαντος τά δυό Σ τοιχειά , τό Σ υμπαν έχ ο υ ν α γκ α λ ιά .

Τόν "Ερωτα, τόν θ ά ν α το , τ ’ 'Αηδόνι, ή Κουκουβάγια ψάλλουνε πάντα χωριστά μέσ’ στής Νυχτιάς τά μάγια :

Τά δυό άντίπαλα Στοιχειά , αύτά τά δύο τά Πουλιά έχουν τραγουδιστές τους, αιώνιους ύμνητές τους.

Τής Κουκουβάγιας οί κρωγμοί, τού ΆηδονιοΟ οί στόνοι τής Φύσεως καί τής Καρδιάς οί αιώνιοι είναι πόνοι.ΤοΟ Σύμπαντος τά δυό Στοιχειά, ό θ ά ν α το ς κι ό "Ερως χειμώνα καί φθινόπωρο, καί άνοιξι καί θέρος πάντα στά νύχια τους κρατοΟν, χωρίς ποτέ ν’ άφήσουν δλη τήν Πλάσι- μιά στιγμή χωρίς ν’ άποφασίσουν νά τήν άφήσουν μόνη της, χωρίς αύτά νά ζήση, νά ήμπορέση καί αύτή τέλος νά ήρεμήση:

νά ευρη τή γαλήνη κι άτάραχη νά μείνη!

δ'.) Ή δεσποτεία τών στοιχειών οταν θά καταπάψυ τότε θά δημιουργηθη τελείω ς νέα τάξι.

Ή πλάσι καί ό άνθρωπος θά βροΟν τήν ήσυχία τών φοβερών αύτών στοιχειών άν πάψη ή δεσποτεία.Καί τότε δέν θ’ άκούωνται τήν νύχτα τά τραγούδια τής Κουκουβάγιας κι ΆηδονιοΟ ά π ’ τά δέντρα καί

λουλούδια 'καί τοΟ άνέμου οί στεναγμοί θά πάψουνε καί κείνοι: καί πόνος πιά μέσ’ στήν καρδιά καί Σόμπαν δέν θά μείνη.

ε .) Ή Επιστροφή τοΟ Π αντός εις τήν Αγκάλη τοΟ Π ατρός!

Σιγή τότε θά ξαπλωθή σ’ όλόκληρη τήν Πλάσι καί τών κακών καί συμφορών θά λείψουνε τά δάση.Τό Σόμπαν καί ό "Ανθρωπος θά έπιστρέψουν πάλι στήν Κρυφιόμυστη Σιγή, στή Πατρική ’Αγκάλη.Κι ή Φύσι, ή υπέρτατη καί θεϊκή μας Μάννα, στήν άφθαστη Ά ν ά π α υ σ ι καί π ά λ ι . . . στήν ΝΙΡΒΑΝΑ. Κι ό Ζεύς, ό Βράχμας, ό θ εό ς καί δλες οί θεότητες θά κοιμηθούν ά τά ρ α χα Έ π τ ά Αιωνιότητες!

Έ ν Ά θήνα ις , τή 27η Φεβρουάριου 1959.

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΚΗ ΑΓΚΑΛΗ ΓΥΡΙΣΕ ΤΕΛΟΣ ΙΙΑΛΙ Ο ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ ΟΠΟΥ ΚΙ Ο ΥΠΑΤΟΣ ΘΕΟΣ

'Η Σ υντέλεια τών Αιώνων και κατάπαυσις τών στόνων.

Κάθε πράγμα πολύτιμο π ο δχ α πάνω στή Γή λησμόνησα καί ζήτησα μόνη καταφυγή νά ένωθώ μέ τού Παντός τήν Πρώτη τήν Π ηγή! Παντοειδείς έγνώρισα τρισάγιες θρησκείες στις τόσες μου Προβιωτές, θείες φιλοσοφίες- κι έβαλα μέσα στήν Ψ υχή χρυσές τόσες έλπίδες- καρτερικά πολέμησα γ ιά βασιλείς, πατρίδες γιά λάβαρα καί θυρεούς, γιά δόξες καί τιμές γ ιά έπιγείους θησαυρούς, γιά γνώσι, καλλονές: νύχτα καί μέρα έργάστηκα καί γιά τήν ’Επιστήμη, πού άποδείχτηκε κι αύτή λίγης άξίας, οΐμοι!Πίσω άφήκα καί αύτή τήν πατρική άγκάλη καί τής συζύγου μου κΓ αύτής έξέχασα τά κάλλη καί τις πιό άγιες καί τρανές τού Βίου άναμνήσεις κι αύτές άκόμα τού Χριστού τις άφθαστες τις Ρήσεις! Ά φ ήκα πίσω τά όρατά κΓ δλα τά αισθητά, πίσω δλα τά ψεύτικα μ ά . . . καί πραγματικά κι αύτή τήν τόση ποθητή καί γνώσι καί σοφία κι αύτή τή δυσαπόκτητη τών "Ολων τήν Ο ύ σ ία !Έ ζήτησ α ά πα λλα γή άπό κάθε άπάτηκι ά π ’ δτι έχει πολύτιμο τ’ άνθρώπινο τό μ ά τ ι -γεννα ία άφήκα πίσω μου δλα τά Παραμύθια

κι έτσι, γυμνός άπό αύτά εύρηκα τήν ’Αλήθεια.Πατρίδα πίσω άφίνοντας, Χριστό καί Παναγία, γυνα ίκα κΓ οικογένεια, γνώσι, φιλοσοφία : δ,τι παρέλαβα άγιο άπό τό Πατρικό μου κι δτι ύπήρχε άμαρτωλό μέσα στό σπιτικό μου κατώρθωσα παράδοξα νά ευρω τόν ΘΕΟ ΜΟΥ!Καί έθυσίασα γ ι ’ Αυτόν κι’ αύτόν τόν Ε α υ τ ό μου!Καί μέ τήν Πρώτη τήν Πηγή έγινα κι έγώ έ ν α : κι δλα τά δσα έγνώρισα γίναν γιά μένα ξένα.Μιά είναι ή 'Υπέρτατη του ‘Ανθρώπου ή θρησκεία: νά ευρη τήν πραγματική ’Αλήθεια, ’Ελευθερία : τις δυό ’Ανώτατες αύτές τρισάγιες θ εές , τις άξεχώριστες αύτές πανόμοιες άδελφές θά εΰρης έπιστρέφοντας στήν Πρώτη τήν Πηγή, πέρα ά π ’ τούς έπτά Ούρανούς καί πέραν άπό τή Γη !Ό Μωϋσής ένώπιος, είσήλθεν ένωπίω στήν Κρυφιόμυστο Σιγή καί στόν Γνόφο τόν θ ε ι ο - καί τόν Λαέρτη ό Ό δυσσεύς μόνος εύρήκε, μόνο στής πλάνης του τόν εικοστό καί τελευταίο Χρόνο.

Μέσα σέ Γνόφο καί Σιγή ή Πρώτη του Παντός Πηγή

εύρίσκεται έρημική πάντοτε μόνη κατοικεί.

ΤοΟ Κόσμου τό υπέρτατο, τό δύσλυτο Μυστήριοέκει μάς ά να μ ένε ι : ΣτοΟ Σύμπαντος τό κτίριοή άλλαγή καί ή ροή αιώνια, βασιλεύουνκαί μέ τό κράτος τους κι’ ίσχύν τά πάντα διαφεντεύουν'Στήν πρώτη τοΟ Παντός Πηγή βρίσκεται ή ΕιρήνηΌ γνωστικός ό άνθρωπος γ ι’ αύτήν τά πάντα άφήνει.

Καί δέν ύπάρχει ούτε στιγμή στήν Πρώτη τοΟ Παντός Πηγή παραμικρή παραλλαγή :Κι’ ουτε ύπάρχει Χρόνος, δπου ό θ εό ς ό Μόνος :Κι άνύπαρκτος ό στόνος !

Ό Νόμος δέν ύφίσταται έκεΐ τών ’Αντιθέτων' ή τυραννία παύει έκεΐ ρημάτων κι έπιθέτων.Ό Λόγος δέν ύφίσταται: τή Λύρα του ό ’Απόλλων δέν κρατεί πιά στά χέρια του κι ό Βασιλιάς τών δλων ή Κρυφιόμυστη Σ ιγή: άπό τόν έναν Πόλον του Σύμπαντος ώς τόν άλλονα, μέσ’ στόν Ούράνιον θ ό λ ο ν !

Έ ν ΆΟήναις ΐν] 31η ’Οκτωβρίου 1980.

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ ΗΠΩΣ ΤΟ ΛΟΓΙΚΟΝ ΚΑΙ Ο ΝΟΥΣ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΝ

ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ

α'.) Ή καχανόησις τής Κοσμοθεωρίας ένός συγγραφ έω ς διευκολύνεται άφαντάστω ς διά τής γνώ σεω ς τής βιο­γ ρ α φ ία ς του.

"Οπως δεικνύει τό μέχρι σήμερον συγγραφικόν ε'ργον μου, καί όπως θ ’ απόδειξη ή παρούσα συγγραφή, ώς καί ή ήδη έτοιμη πρός έκδοσιν ύλη έκ 1.000 σελίδων τής Σειράς: « Ή Παντοδυναμία του Λόγου καί του Νοΰ ή ή Κλείς τής Γνώσεως», είναι τούτο κατάμε- στον ανακαλύψεων, μεταξύ τών οποίων σειρά ολόκληρος κοσμοϊστορι- κών τοιούτων. Θεωρώ λοιπόν σκόπιμον ώς εισαγωγικόν κεφάλαιον τής δλης Σειράς, - νά άποκαλύψω πώς κατόρθωσα νά επιτύχω τάς ανα­καλύψεις αύτάς, καί γενικώς πώς κατορθώνεται ή λύσις παντός Ανεξαιρέτως προβλήματος! Είμαι δ’ απολύτως πεπεισμένος, δτι τούτο πράττων, προσφέρω παμμεγίστην υπηρεσίαν καί εις τον ’Ανα­γνώστην μου καί εις τήν έσαεί ’Ανθρωπότητα. ”Αν τούτο επραττεν ένας "Ομηρος, εις Πυθαγόρας, είς Ηράκλειτος, εις Πλάτων καί είς ’Αρχιμήδης καί, προ τών 2 τελευταίων, ό ’Αναξαγόρας, ή Άνθρωπό- της θά κατείχε τό πολύτιμον μέσον, τήν άνεκτίμτιτον Κλείδα, τήν άνοί- γουσαν διάπλατα τάς Πύλας τού Βασιλείου τής Άληθείας!

’Αναγιγνώσκουν τον Βίον τής μεγίστης Προφήτιδος τών Νεωτέ- ρων Χρόνων Ελένης Πετρόβνας Μπλαβάτσκη (1831 -1891), τής ίδρυ- τρίας τής Θεοσοφικής Εταιρείας, άνεκάλυψα ένα από τά συνταρακτι­κότατα μυστικά, πού έπιχύνουν καταπληκτικόν φώς είς τήν Ιστορίαν ολοκλήρου τού Πολιτισμού. Τό μυστικόν αυτό άπεκάλυψα είς τό Πρώτον Τεύχος τής «Επιστημονικής ’Εγκυκλοπαίδειας» τών «Ε πι­στημονικών Χρονικών», τό άφιερωμένον έξ ολοκλήρου είς τάς «Άπο- κρύφους Έπιστήμας». 'Ο ’Αναγνώστης παρακαλεΐτσι νά προστρέξη είς τήν σελίδα 16 τού μνημειώδους αύτού συγγράμματος, δπου γίνεται λόγος περί τού μεγίστου μυστικού τής ’Ιατρικής, περί ού πρώτος όμι­λε!, μεταξύ τών Ευρωπαίων, Δημήτριος Γαλανός ό ’Αθηναίος, (1760 -1833) ό Ίνδολόγος. "Αν δεν εύρίσκη τό τεύχος αύτό, δύναται νά τό προμηθευθή από τό γραφεΐόν μου, μόνον πρός δρχ. 3 0 (18 βήτα όδός ’Α σ κ λη π ιό ν , Ά θ ή ν α ι . )

Δηλαδή: Διά νά κατανοηθή τό συγγραφικόν έργον ένός Φιλοσό­φου ή Οικουμενικού Διδασκάλου καλώς καί δσον τό δυνατόν ίκανο- ποιητικώτερον, ώρισμένως επιβάλλεται ή γνώσις τών σημαντικωτέρων γεγονότων τής ζωής του, τούτέστιν: ή Βιογραφία του.

β'). Πώς κατώρθωσα νά έπιτύχω καί πώς έπ ιτυγχάνω νά λύω τά έκάστοτε προβλήματα. Ή άνακάλυψ ις τοΟ θεμελιώ δους Νόμου τής Στρατηγικής.

Καί αυτός είναι ό λόγος, πού μέ ωθεί έκάστοτε νά δίδω λεπτο­μέρειας τής ζωής μου καί πώς κατώρθωσα νά έπιτελέσω τάς κοσμοϊ- στορικάς μου ανακαλύψεις, βέβαιος ών δτι τούτο ποιων, διευκολύνω τά μέγιστα τον ’Αναγνώστην μου νά σταθμίση άκριβοδικαίως τήν προσφερομένην έκάστοτε υπηρεσίαν καί κατανόηση τό μέγεθος της καί τήν ωφέλειάν της εις τόν μελλοντικόν του βίον.

Εις τήν Ζυρίχην τής Ελβετίας κατά Σεπτέμβριον τού 1918 ευρισκόμενος, συσχετίζων καί παραβάλλων καί ζητών ν’ άνεύρω τάς αιτίας τής συμφοράς:

α').—Τών Αθηναίων, κατά τόν Πελοποννησιακόν Πόλεμον, καθ’ δν - τή παρακινήσει τού άφρονος Άλκιβιάδου - άνελήφθη ύπ’ αυτών ή ’Εκστρατεία κατά τής Σικελίας, ή κακίστη έκβασις τής οποίας ύπήρξεν καί ή σπουδαιοτάτη αιτία τής τελικής ήττης τών ’Αθηναίων"

β').—Τού Ξέρξου (485-465 π. X.) κατά τής Ελλάδος καί τής έπαισχύντου ήττης αυτού εις τήν Σαλαμίνα" ως καί τής ήττης - προ αυτού-τού Δαρείου (521 -486 π. X.) εις τόν Μαραθώνα"

γ').—Τής ήττης τού Ναπολέοντος τφ 1812 εις τήν Μόσχαν" δ').—Τών Ρώσσων, κατά τόν Ρωσσο - Ιαπωνικόν Πόλεμον (1904-

1905).ε').—Τών Γερμανών κατά τόν Α' Παγκόσμιον πόλεμον (1914-

1918):Άνεκάλυψα, μίαν άλησμόνητον νύκτα τού μνημονευθέντος μηνός

Σεπτεμβρίου τού 1918, αυτόν τούτον τό βασικόν, τόν θεμελιώδη Νό­μον επί τού οποίου στηρίζεται διά μέσου τών αιώνων ή Στρατηγική, καί ό όποιος ρίπτει καταπληκτικόν φώς επί τών μεγίστων προβλημάτων τής 'Ιστορίας ως αμέσως κατωτέρω θ ’ άντιληφθήό ’Αναγνώστης. Καί τό περίεργον είναι, δτι ό Νόμος οΰτος άποδεικνύει, άνευ φόβου δια- ψεύσεως, τήν ύπαρξιν Θεού καί Θείας Προστασίας κατά παντός υφι­σταμένου έπίθεσιν! Πρέπει δε πας ανεξαιρέτως Στρατηγός νάτόν έχη βαθέως έγχαραγμένον εις τήν Ψυχήν του, οδηγόν άψευδήτοΰ βίου, σκέψεων, λόγων, πράξεών του! "Αλλως καθίσταται δοαίλογος ενώ­πιον Θεού καί ’Ανθρώπου!

Υ'). Ή έγκα ιρος προειδοποίησίς μου περί τής έπερχομένης Μικρασιατικής Καταστροφής.

’Ιδού δέ εϊς τι συνίσταται ό θεμελιώδης Νόμος τής Στρατηγι­κής : Κάθε Στρατός, εκκινών εκ τών βάσεών του, εύρίσκεται από τής

στιγμής τής έκκινήσεώς του, αντιμέτωπος με δυο Παντοδυνάμους Άτεγκτους Θεότητας: τήν Άπόσταοιν καί την Βαρύτητα, αί όποΐαι διαρκώς, ανευ ούδεμιας ανακωχής, έξασκούν επί του προελαύνοντος Στρατού τήν πανίσχυρον καί παντοδύναμον εξαντλητικήν τοιν επίδρα- σιν : δσον δέ ό Στρατός αυτός απομακρύνεται των βάσεων του, τόσον καί περισσότερα μέσα μεταφοράς διό τόν ανεφοδιασμόν τοϋ επιτιθεμέ­νου χρειάζονται, μέχρι τοΰ σημείου ώστε αί άδηφάγοι αύταί Θεότητες εξαντλούν εν τέλει τό άφρον εκείνο Κράτος, πού αναλαμβάνει εκ­στρατείας, μακράν των βάσεων του !

Τόν θεμελιώδη τούτον Νόμον άνακαλύψαντες, όταν κατά τό 1921 (εγκαταλείψας τό Λονδινον, δπου παρέμενα, διά να έλθω να εκτυπώ­σω εις Αθήνας τό Βιβλίον μου: «Τό εις τό Ελληνικόν Άλφάβητον καί τό Σόμπαν ύπολανθάνον Μυστήριον ή περί Επιστήμης») εκλή- θημεν υπό τα δπλα, εθεώρησα καθήκον μου (προ τής έμφανίσεώς μου εις τό Σώμα, δπου στρατολογικώς ανήκω) να υποβάλω υπόμνημα εις τό Υπουργικόν Συμβούλιον τοΰ αειμνήστου Γούναρη, καθώς καί εις τό Γενικόν Έπιτελεϊον Στρατού, προειδοποιών, δτι εκστρατεία εις τα ενδότερα τής Μικράς ’Ασίας ήτο καταδικασμένη εις καταστρο­φήν! Παρέθετα δέ καί τόν άνακαλυφθέντα Νόμον καί τα ιστορικά παραδείγματα. ’Α λλά.. . «φωνή βοώντος έν τή έρήμφ...» Καί ή Μικρασιατική Καταστροφή έπηκολούθησεν !

Διά τής στάσεως των ταυτης τόσον οι 'Υπουργοί τής τότε Κυβερ* νήσεως Δημητρίου Γούναρη, δσον καί δλοι οί τότε Στρατηγοί τού Ε λλη ­νικού Επιτελείου, απεδεικνύοντο αμαθέστατοι, δοκτισίσοφοι κα ί άγνοοϋντες τόν θεμελιώ δη τής Σ τρατηγικής Νόμον, τόν όποιον, άν έγνώριζον, δεν θά άνελάμβανον τήν ευθύς από τής ενάρξεώς της καταδικασμένην εις καταστροφήν Μικρασιατικήν Εκστρατείαν ! ’Ή- σαν δέ τόσον περισσότερον αξιοκρα.τάκριτοι, δσον εφρόντισα νά συνο­δεύσω τό υπόμνημά μου, μέ τό Γαλλικόν μου σύγγραμμα «Τό Κέν- τρον τής Παγκοσμίου ’Ισορροπίας» (Le Centre de I’ Equilibre Mon­dial) εις τό όποιον λεπτομερώς εκτίθεται ό αδιάψευστος αυτός θεμε­λιώδης τής Στρατηγικής Νόμος!

δ ). Οί θείοι ΰπερασπισταί του υφισταμένου έπίθεσιν. Τό Κέντρον της Παγκοσμίου ’Ισορροπίας.

"Ωστε ή Θεία Πρόνοια, ό Θεός καί Ύπέρθεος Νούς έχει τάξει αιωνίους Προστάτας τών υφισταμένων έπίθεσιν τάς δύο Παντοδυνά­μους Θεότητας : τήν ’Απόστασιν καί τήν Βαρύτητα. Πόσον δέ αί 2 αΰται έννοια είναι γενικώταται' καί ποιον εύρύτατον κα: πολύμορ­φον ρόλον παίζουν, τόσον εις τήν οικονομίαν τού Σύμπαντος, δσον καί εις τα ανθρώπινα, έχομεν ήδη καταδείξει εις τό αμέσως μετά τήν

άνακάλυψιν αυτήν συνταχθέν πρώτον μας έργον διά τού οποίου καί ένεπαινιάσαμεν την συγγραφικήν μας σταδιοδρομίαν γαλλιστί: «Le Président Woodrow Wilson, personnification des plus hautes idées politiques de tout temps et les plus réalistes, ou Le Cen­tre de Γ Equilibre Mondial». (x)

Τό σύγγραμμα τούτο εσχε καταπληκτικήν άπήχησιν. Τό έσχολία- σεν ό Διεθνής Τόπος. Τό έσχολίασε τό «Εμπρός» των "Αθηνών εις κύριον άρθρον τής 18-1-1919. Ό τότε Πρεσβευτής τής 'Ελλάδος εις Βέρνην τής Ελβετίας, ήγόρασε 500 αντίτυπα, τά όποια άπέστειλεν εις τόν αείμνηστον Ελευθέριον Βενιζέλον, δστις ευρίσκετο τότε εις Παρισίους όπου συνεδρίαζον οί Σύμμαχοι, (μέ επί κεφαλής τόν Πρόε­δρον W o o d ro w W il s o n ) δστις καί τά δ ιένε ιμ ε μεταξύ των συνέδρων !

ε ). Ή Π αντοδυναμία τοϋ Λ όγου και Νοϋ και τά αϊτια τής δημιουργίας του έκ γενετής τυφλοΟ κωφού, και δαιμ ονιζόμενου , δηλ. π α ντός ‘Ανθρώπου.

"Αλλά εις τό κοσμοϊστορικόν αυτό βιβλίον δεν υπάρχει μόνον δ θεμελιώδης Νόμος τής Στρατηγικής. Έπιπροσθέτως αποκαλύπτονται al θεμελ ιώ δεις αΐτίαι της παραφοράς, παραλογιομοϋ , ναρκώ- αεως τοϋ Λογικοί> καί τυφλώοεως τοϋ Ν οϋ καί των δ ιακριτ ι­κών της 'Α λήθε ιας δυνάμεων της Ψυχής' Αποκαλύπτετα ι ή Ουσία τής Δ ιαλεκτικής τοϋ Σωκράτους έμπράκτως, ως καί ή Παντοδυναμία τοϋ Λόγου !

Μέ άλλους λόγους: εις τό σύγγραμμα αυτό τίθενται αί βάσεις τής νεωτέρας Επιστήμης τής «.Κοινώνιολογίας)) καί εξετάζεται πρώ- την φοράν ή «Παντοδυναμία τοϋ Λόγου», που ωδήγησεν εις τήν σύνταξιν τής παρούσης επί τής Παντοδυναμίας ταύτης Σειράς συγ­γραμμάτων μου, ώς καί αυτής ταύτης γενικώς τής Επιστήμης καί τών μέσων άνακαλύψεως τών υπό τά φαινόμενα καί γεγονότα ύποκρυπτο- μένων Νόμων.

Ά λ λ 5 άς δώσωμεν τάς θεμελιώδης αιτίας τού παραλογισμοϋ καί τής ναρκώσεως τού Λογικού, διότι τοιουτοτρόπως δίδομεν τήν Κλείδα προς κατανόησιν τής διά μέσου τών αιώνων παρατηρουμένης παραφρο­σύνης τών Πολιτικών καί Πνευματικών Η γετώ ν καί γενικώς τής Ανθρωπότητας, ώς καί τάς βάσεις επί τών οποίων πρέπει νά στηρί­ζεται ή Παιδεία καί ή Πολιτεία καί τά μέσα, δπιος απαλλαγή ή "Αν­θρωπό της από τόν Εφιάλτην τής Κακοδαιμονίας καί Πνευματικού Θανάτου εις τήν όποιον διατελεΐ καί από τήν Τρομοκρατίαν, ή

1. Ό Πρόεδρος W o o d ro w W ils o n , ένσαρκωτής τών άνω- τάτων πολιτικών ιδεών πάαης εποχής καί τών πρακτικω τάτων ή Τό Κέντρον τής Παγκοσμίου ’Ισορροπίας.

οποία εΐπερ ποτέ καί άλλοτε σήμερον είναι διάχυτος επί τοΰ Πλανήτου αύτοΰ τών δακρύων καί τής κατάρας, με τήν βόμβαν τοΰ ατόμου, τούς πυραύλους καί τα διηπειρωτικά καί ύπερωκεάνεια βλήματα έπικρεμά- μενα, ως ξίφη τοΰ Δαμοκλέους, ύπεράνω τής κεφαλής δλων μας :

'Όσον έ'να φαινόμενον είναι συχνότερον καί συνηθέστερον, τόσον καί δυσκολώτερον ανακαλύπτει ό άνθρωπος τόν ύπολανθάνοντα Νό­μον, δστις τόν διέπει. Π. χ. ΙΙάν σώμα, εμβαπτιζόμενον εντός ύγροΰ ή ύδατος χάνει τόσον εκ τοΰ βάρους του, δσον είναι τό βάρος τοΰ έκτοπιζομένου ύδατος. Έ πί χιλιάδας ετών ή Άνθρωπότης παρίστατο μάρτυς τοΰ φαινομένου τούτου' λόγφ ομως τής συχνότητάς του καί τής καθημερινής ρουτίνας, έχρειάσθη ή μεγαλοφυΐα καί οξυδέρκεια ενός ’Αρχιμήδους, διά νά άνακαλυφθή ό Νόμος τής Υδροστατικής! Σήμερον δμως καί τά παιδιά τής τρίτης τοΰ Δημοτικού γνωρίζουν τόν Νόμον αυτόν: διότι ή δυσκολία συνίσταται εις τό νά άνακαλύψη κανείς τόν ύποκρυπτόμενον Νόμον ή ’Αλήθειαν' ή κατανόησίς του επακολουθεί άκαριαίως καί καθίσταται κοινόν κτήμα καί κοινή έννοια μετά τήν άνακάλυψίν του. Τό αυτό συμβαίνει και μέ κάθε άνακάλυψιν : Ό Παπΐνος ήτο εκείνος, εις τόν όποιον επεφύλαξαν αί Ουράνιοι Δυνάμεις ν’ άνακαλύψη τόν ατμόν, βλέπων τό κάλυμμα τής χύτρας του νά άναβιβάζηται υπό τής ένυπαρχούσης εις τόν ατμόν δυνάμεως. Καί έκτοτε εις δλας τάς βιομηχανικός χώρας τοΰ κόσμου κατασκευάΕονται άτμομηχαναί.

Διά τής ύφ’ ημών άνακαλύψεως τοΰ θεμελιώδους Νόμου τής Στρατηγικής, καθίσταται αμέσως εις τόν συνήθη θνητόν, καί οχι μόνον εις τόν επιστήμονα ούτος γνωστός καί άκαριαίως διαδίδεται καθιστά­μενος κτήμα τής ’Ανθρωπότητος έσαεί. Έ ν φ επί χιλιετηρίδας, λόγφ τής άπλότητός του, παρέμεινεν άνυπόπτευτος καί διαρκώς διέφευγε τής προσοχής τών μεγίστων Στρατηγών'

στ'). ΟΙ μέγιστοι Σ τρατηγοί ή γνόουν τόν Θεμελιώδη Ν όμον τής Στρατηγικής, πού άπεκαλόψαμεν.

Έ ά ν επομένως ό θεμελιώδης Νόμος τής Στρατηγικής παρέμεινε μέχρι τής κοσμοϊστορικής ημέρας τής άνακαλύψεώς του ύπ’ εμού εις τήν Ζυρίχην, άνυπόπτευτος άπό δλους τούς κατά καιρούς στρατηγούς, τούτο οφείλεται εις τήν άπεριόριστον έκτασιν τής γενικότητός του, συχνότητος καί συνήθειας' διότι... άπό τής διαμονής άκόμη εις τήν κοιλίαν τής μητρός μας, ύφιστάμεθα τήν έπίδρασιν τής Βαρύτητος, καί αυτής άκόμη τής Άποστάσεως, κατά τάς κινήσεις τής μητρός μας! ”Αν έγνώριζεν, ένας Στρατηγός, δπως ό Ναπολέων ή ό Ξέρξης ή ό ’Αλκιβιάδης τόν θεμελιώδη αυτόν Νόμον τής Στρατηγικής, δέν θά ώδήγουν τήν πατρίδα των εις τάς φοβεράς συμφοράς, εις τάς οποίας

έκαστος ωδήγησε τήν ίδικήν του Πατρίδα!

ζ'). Ή πρόωρος είσόρμησις των φαινομένων, ήθών καί έθί- μων είς τήν Ψυχήν.

Μία άλλη αιτία τής ναρκώσεως τοϋ Λογικού, είναι ή πρόω­ρος είσόρμησις των εντυπώσεων, τών φαινομένων, των γεγονότων, των συνηθειών, ηθών καί εθίμων είς τήν Ψυχήν κάθε άνεξαιρέτως ανθρώπου ηροτοϋ άκόμη τό Λογικόν άρχίσει νά λ ε ι το ν ρ γη ! ’Από τής στιγμής τής έλεύσεώς μας είς τον Κόσμον καί τό Περιβάλλον, άρχίζομεν δεχόμενοι δλας τάς επιδράσεις, τόσον τών φυσικών φαινο­μένων καί γεγονότων, δσον καί τών συνηθειών, ήθών καί εθίμων: καί τοιουτοτρόπως προκατειλημμένοι Ρκτοτε, άδυνατοϋμεν νά διακρί- νωμεν τούς υπολανθάνοντας Νόμους ή τόν παραλογισμόν τών συνη­θειών, ήθών καί εθίμων, διότι ή Κόπρος, ως επί τό πολύ, αϋτη του Αύγείου, έχει ήδη έναποθηκευθεΐ είς τήν Ψυχήν μας, δταν άκόμη δεν είχεν άνατείλει τό Λογικόν μας, ώστε να δύναται τό παιδί νά άμυνθή κατά του παραλογισμοΰ καί παραφοράς τόσον ψυχοφθόρων συνηθειών, ών ούκ εστιν τέλος!

Οί μέγιστοι επομένως Νόμοι ενυπάρχουν εν καταστάσει ύπολαν- θανουση συνειδητοί είς τήν Ψυχήν μας. Έ πί τής θεμελιώδους ταύτης ’Αλήθειας στηρίζεται ή Σωκρατική «Μαιευτική», ως καί ή δυνατότης άνακαλΰψεως τών Πάντων!

η'). Ή Σωκρατική Μαιευτική. Τό Μυστήριον τής Σ πορά ς του Λόγου.

Δηλαδή: Διά τής χρησιμοποιήσεως τών άνιχνευτικών ή διακρι­τικών ή μαντικών ή προφητικών δυνάμεων τής Ψυχής ή τοϋ Νοΰ, επιτυγχάνεται ή έκμαίευσις τοϋ ύπολανθάνοντος εις τήν Ψυχήν μας Νόμου, τής ύποκρυπτομένης υπό τά φαινόμενα, γεγονότα, μϋθον, πρόβλημα, ’Αλήθειας ή λύσεως! Είς τοΰτο δέ βοηθεΐ (δπως άπεδείξα- μεν ήδη εις τήν περίπτωσιν τής Στρατηγικής) ή παραβολή, σύγκρισις αναλογία, αντιστοιχία, συσχέτισις ομοιογενών πραγμάτων. Κατά τόν αυτόν τρόπον εύρίσκεται καί ή έννοια, ό χαρακτήρ, ή δύναμις, ή ου­σία, δ ορισμός μιας λέξεως είτε άφηρημένης είτε συγκεκριμένης: εν- νοοϋμεν άφηρημένας λέξεις, δπως ή Δικαιοσύνη, ή Βαρύτης, ή ’Αλήθεια.

’Έλθωμεν τώρα είς τό Μυστήριον τής Σποράς τοϋ Λόγου: Είς ηλικίαν 6 ετών ήκουσα άπό τά χείλη τής κατά 8 έτη μεγαλειτέρας μου αδελφής Ειρήνης, (ήτις έφοίτα είς τό Ζάππειον Παρθεναγωγεΐον τής Κωνσταντινουπόλεως), τούς ακολούθους στίχους τής Όδυσσείας τοϋ ’Ομήρου είς τό πρωτότυπον ·'

«Δεύρ’ άγ’ ΐών, πολύαιν’ Όδυσσεΰ, μέγα κΰδος ’Αχαιών' νήα κατάστησον, ΐνα νωϊτέρην δπ° άκούσπς.Ου γάρ πώ τις τήδε παρήλασε νηΐ μελαίνη,πριν γ ’ ήμέων μελίγηρυν από στομάτων on’ άκούσαι’άλλ’ δ γε τερψάμενος νεϊται καί πλείονα ειδώς’ΐδμεν γάρ τοι πάνθ”, δ σ’ ενί Τροίη εύρείηΆργεΐοι Τρώες τε Θεών ιότητι μόγησαν,ΐδμεν δ°, δσσα γένηται επί χθονί πουλυβοτείρη».

(Όδυσσείας μ. 184—191)

«"Ελα σέ μάς, Όδυσσεύ, πού καυχάται γιά σένα ή Ελλάδα’ μάϊναρε τού καραβιού τα πανιά καί έλα ν’ άκούσης τή γλυκυτάτη φωνή μας, γιατί από δώ δέν περνάει άνθρωπος μέσα σέ πλοίο, χωρίς τή φωνή μας ν’ ακούση, κι έτσι, άφοΰ άπολαύση τά θέλγητρα καί τή φωνή μας φεύγει ενθουσιασμένος καί μέ περισσότερη γνώσι.“Οσα συνέβησαν μέσα στήν Τροία τήν εκτεταμένη,όλους τούς μόχθους, αντάρα καί μάχες τών Τρώων κι Ελλήνων,μέ τών θεών τήν επίνευση μέ παραχώρησι θεία,δλα τά ξεύρουμε’ τίποτα δέν μάς ξεφεύγει άπ’ δσα συμβαίνουνμέσα στή Γη τήν απέραντη, μέ τούς πολλούς της ανθρώπους».

καθώς καί σελίδας ολοκλήρους τόσον από τόν "Ομηρον, οσον καί από τον Πλάτωνα, τήν Χίον Δούλην τού Όρφανίδου καί άπο άλλους ποι- ητάς, ως καί σειράν δλην γαλλικών ποιημάτων, του La Fontaine, François Coppée, Lamartine, Victor Hugo. Έμυούμην τοιουτοτρό πως χωρίς νά τό αϊσθάνωααι, καί εις τήν Άρχαίαν Γλώσσάν μας καί εις τήν Γαλλικήν, καί τό σπουδαιότερον δλων εις τόν ρυθμόν καί αρ­μονίαν του ήρωϊκοϋ δακτυλικού έξαμέτρου καί εις τούς άλλους ρυ­θμούς καί μέτρα. ΙΙαραλλήλως δέ ή ή ετέρα μου αδελφή Ευγενία, κατέχουσα όσον ολίγοι τήν Ευρωπαϊκήν Μουσικήν, κατά 2 έτη με- λειτέρα μου, μέ εμύει χωρίς καί ή ιδία νά τό καταλαμβάνη, εις τήν ουρανίαν μουσικήν τού θεοπνεύστου Richard Wagner, καθώς καί εις τά λιμπρέττα τών υπέροχων μελοδραμάτων του.

Δέν εγνώριζα ακόμη τί εσήμαινε τό Μυστήριον τής Σποράς τού Λόγου, πού έγίνετο συνεχώς εις τήν Ψυχήν μου, κυρίως από τήν μεγαλυτέραν μου αδελφήν Ειρήνην. Τά έτη παρήρχοντο. Εις τήν ΣΤ' ’Αστικήν τού Ζωγραφείου Γυμνασίου τής Κωνσταντινουπόλεως, ό αείμνηστος διδάσκαλός μας Χρήστος Λέσιος μάς έμύει εις τό κατά Λουκάν Εύαγγέλιον καί εις τήν Κύρου Άνάβασιν. Καί τοιουτοτρό­πως εγενόμην δ κάτοχος τής Καινής Διαθήκης τού Πατριαρχείου Κων­σταντινουπόλεως καί ολοκλήρου τής Κύρου Άναβάσεως (έκδοσις Δει-

ψίας Β. Θ. ΤθυΒηθΓ). ’Αντελήφθην αμέσως, δτι οι ξένοι εκδοτικοί οικοι ένδιαφέροντο διά τήν έκδοσιν τών Ελλήνων συγγραφέων, καί μετ’ ενδιαφέροντος άνεγίγνωσκα τόν κατάλογον, πού συνώδευε τήν Κΰρου Άνάβασιν δλων τών ’Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων καί Λατίνων! Τούτο καί μόνον τό γεγονός συνετέλεσεν αίστε, ένφ άκόμη έφοίτων είς τό Γυμνάσιον, νά προμηθευθώ τόν ένα κατόπιν τοϋ άλλου δλους τούς "Ελληνας συγγραφείς! Τό Μυστήριον τής Σποράς τοϋ Λόγου ήρχισε τώρα νά έπιτελήται άπό τούς Παγκοσμίους Διδα­σκάλους τοϋ Ελληνικού Πνευματικού Στερεώματος!

Θ'). Ή Κλείς τής Γνώσεως.

Είς τό κατά Λουκάν Εύαγγέλιον υπάρχει ώς γνωστόν ή περί Κλειδός της Γνώσεως περικοπή, έχουσα ώς άκολούθως: «Ούαί ύμΐν τοΐς νομικοις, δτι ήρατε τήν Κλείδα τής Γνώσεως: αυτοί ούκ εΐσήλ- θετε καί τούς είσερχομένους έκωλύσατε.» (Συντριπτική ευθύνη βαρύ­νει υμάς, τούς διά μέσου τών αιώνων Πνευματικούς καί Πολιτικούς Ή γέτας: αυτοί δεν εϊσήλθετε εις τό Βασίλειον τοϋ Πνεύματος καί τής ’Αλήθειας καί τούς έπιθυμοϋντας νά είσέλθουν ήμποδίσατε!).

’Ολίγον έφανταζόμην, δτι είς εμέ έπρόκειτο ν’ άποκαλυφθή ή «Κλείς τής Γνώσεως», δταν πρώτην φοράν άνέγνωσα τήν περικοπήν αυτήν, πού ένετυπώθη έκτοτε άνεξιτήλως είς τάς δέλτους τής μνήμης μου" καί έτι δλιγώτερον ύποπτευόμην δτι άργότερον επρόκειτο νά συναντήσω είς τά σχόλια τοϋ Πρόκλου επί τοϋ «Κρατύλου» τοϋ Πλά­τωνος, τήν περικοπήν περί τών 3 γενών τών Σειρήνων, τήν στενωτά- την σχέσιν έχουσαν μέ τάς λεγομένας «Τρεις Βασιλείας» (τάς υπό τοϋ Νεοπλατωνικού Πρόκλου καί πάλιν άναφερομένας)! ’Επί έτη ολόκληρα παρέμενον ένεργοϋντα τά ανωτέρω δεδομένα ύπολανθανόν- τως είς τήν Ψυχήν μου τήν αποκαλυπτικήν τής ’Αλήθειας δράσίν των: καί ήλθεν ή τεταγμένη υπό τής Θείας Προνοίας ημέρα-δταν δηλ. εσήμανεν ή ωρα - καθ’ ήν άνεϋρον είς τήν Ίλιάδα τοϋ 'Ομήρου τήν περικοπήν ακριβώς εκείνην, είς τήν οποίαν γίνεται λόγος περί τών 3 Βασιλειών:

Τρεις γάρ τ’ έκ Κρόνου είμέν άδελψοί, οΰς τέκετο Ρέα,Ζεύς καί έγώ, τρίτατος δ’ ’Αίδης ένέροισιν άνάσσων

(Ίλιάς, 0 187-8)(’Α π’ τόν πατέρα μας Κρόνο κι άπό τή μητέρα μας Ρέατρεις άδελφοί γεννήθηκαν: ό Ζεύς, Ποσειδόδν καί ό

Πλούτων).

Δηλαδή υπάρχουν τρεις Βασιλεΐαι ή τρία Βασίλεια: 1) Τό ΙΙοσειδώνιον' 2) Τό Πλουτώνιον καί 3) Τό Δίιον Βασίλειον!

Γ). Τό Ποσειδώνιον Βασίλειον ή τό Βασίλειον τού Σ α τ α ­νά ή τών δαιμονιζομένων.

’Ιδού τώρα είς τί συνίσταται ή Κλείς τής Γνώσεως : υπάρχουν 3 κατηγορίαι ανθρώπων, καλώς διαφέρουσαι άλλήλων : άλλοίμονον δ’ εις τόν Πνευματικόν καί Πολιτικόν εκείνον Ηγέτην, ώς καί εις πάντα ανεξαιρέτως άνθρωπον, δστις δέν εδιδάχθη τήν θεμελιώδη ταύτην ’Αλήθειαν! 'Υπάρχουν δηλ. εκείνοι οί άνθρωποι, πού εύρίσκονται είς τό Ποσειδώνιον Βασίλειον, πού εύρίσκεται υπό τήν κυριαρχίαν του διαρκώς διά τής τριαίνης του άνακυκώντος τα πάθη είς τήν Ψυχήν μας Ποσειδώνος: του «γαιοσείχθονος», δηλ. πού κρατεί εις διαρκή αναταραχήν τήν Ψυχήν μας καί εκ βάθρων σείει ολόκληρον τό είναι μας ! Αυτός δέν είναι άλλος παρά ο Σατανάς, τής Χριστιανικής 'Ορο­λογίας. Υπάρχουν δηλ. μέσα είς τήν άνθρωπίνην κοινωνίαν εκείνοι, πού διατελοϋν είς τήν άσέληνον νύκτα τής αμαρτίας : αυτοί δέν βλέ ■ πουν Ήλίου πρόσωπον" νομίζουν δτι ζοΰν, πράγματι δμως είναι νεκροί, τυφλοί τά τ’ δμματα, τά τ’ ώτα, τόν τε νουν! Τό δέ μνήμά των, είναι τό σώμα! Είναι οί τεταρταίοι Λάζαροι, οζοντες, άναδίδον- τες, περιφερόμενοι ως σκιαί τής ανομίας καί τής διαφθοράς μεταξύ τών ανθρώπων, τήν πτωμαΐνην τής δυσωδίας καί σήψεως τών σκέ­ψεων, λόγων καί πράξεών των. Είναι οί άνήκοντες είς τήν Κόλασιν τής Κωμωδίας του Dante Alighieri. Είναι «Τό Βρυκολακιασμένο Καράβι» ή «Der fliegende Holländer» τού Richard Wagner. Είναι δσοι εξακολουθούν ανεχόμενοι τήν αγκάλην τής Δρακαίνης Πυθούς.

ια'). Τό Βασίλειον του Π λούτωνος ή τής Ά ν α β λ έψ ε ω ς καί Νεκρώσεως τής Σαρκός.

'Η δευτέρα κατηγορία περιλαμβάνει τούς ανθρώπους, οί όποιοι (ακριβώς δπως ό "Ασωτος Υίός,) διελθόντες διά τού πρώτου Βασιλείου τού Ποσειδώνος ή τού Σατανά» ή τής Κολάσεως, άνέβλεχμαν, μετη- νόηααν, νηέατηααν τήν έκ νεκβών άνάατααιν, καί άνεφώνησαν δπως ό "Ασωτος Υίός: «Πάτερ ήιιαρτον έν τφ Ούρανφ καί ενώπιον Σου καί ούκέτι είμί άξιος κληθήναι υίός Σου!» Τήν άνάβλεψιν ταύ­την άριστοτεχνικώς περιγράφει τό άμίμητον τής Κασσιανής τροπάριον, τό ψαλλόμενον τήν Μεγάλην Τρίτην είς τήν καθ’ ήμάς 'Αγιωτάτην ’Εκκλησίαν : «Κύριε, ή εν πολλαΐς άμαρτίαις περιπεσοΰσα γυνή, τήν οήν αΙαϋ·ομένη Θεότητα, μυρηφόρου άναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα Σοι προ τού ενταφιασμού κομίζει. Οΐμοι ! λέγουσα, δτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης καί ασέληνος έρως τής αμαρ­τίας. ..» 'Η τάξις αυτη τών ανθρώπων περιλαμβάνει πάντας εκείνους, οΐτινες, αναβλέψαντες, κατηνόησαν δτι ό «εχθρός» δέν εύρίσκεται είς

τό περιβάλλον' οΰτε είς τό πολιτικόν σύστημα είς τό όποιον ανήκουν : αλλά μέσα είς τά τρίσβαθα τής Ψυχής των, υπό τήν μορφήν τής Κόπρου του Αύγείου, τής Λερναίας "Υδρας, τής Δρακαίνης Πυθοΰς, τοΰ. . . Σατανά! Καί κατέρχονται μέ δλην τήν Ψυχήν των είς τήν Κάθαρσιν τών ασελγών «μνηστήρων» τής Ψυχής των: τών άκατο· νομάστων δηλαδή παθών, προκαταλήψεων, απάτης, φαναΐισμών, (εθνι­κών, θρησκευτικών, πολιτικών, κοινωνικών, επιστημονικών), δοκησι- σοφίας, ήμιμαθείας. Είναι αυτοί, οί όποιοι άπεφάσισαν μιά γιά πάντα, νά μετατρέψουν τήν «πόρνην» ψυχήν των, είς Παρθένον Μαρίαν! Είναι οί άνήκοντες είς τό «Καθαρτήριον» του Dante, είναι εκείνοι, πού ήρχισαν νά αίσθάνωνται τήν λεγομένην «τοπικήν» ή καθαρτι­κήν δύναμιν τού ’Απόλλωνος ή τοΰ έν ήμίν Κυρίου ή Νοΰ, τοΰ Αϊτίου τοΰ Κόσμου καί τής τάξεως πάσης.

ιβ'). Ό καθαρτικός ρ όλος τής Τοξικής.

’Εντεύθεν εξηγείται ή πρωταρχική σημασία τής «Τοξικής» Δυνά- μεως τού Νού, πού παίζει πρωτεύοντα ρόλον είς τήν έξάγνισιν τού ανθρώπου· «τόξα», «βέλη» διαρκώς ρίπτει ό Νούς διά νά φονεύση τήν Δράκαιναν Πυθώ, πού εμφωλεύει είς τήν Ψυχήν μας. Καί τά τόξα αυτά είναι αί τύψεις τής συνειδήσεως, αί έκάστοτε ελλάμψεις καί σαφής έπίγνωσις τής ακαθαρσίας, τής Κόπρου τού Αύ/είου, πού ένοικε! μέσα μας ως καί ή προσπάθεια παραμερισμού ταύτης. 'Η τοξι- κή περαιτέρω συνίσταται είς τήν πίπτουσαν σποράν τού Λόγου, ή παραμερίζουσα διά παντός μίαν προκατάληψιν καί φονεύουσα αυτήν: δπως π. χ. «Ήκούσατε δτι έρρέθη : οφθαλμόν αντί οφθαλμού καί δδόντα αντί όδόντος- εγώ δέ λέγω ύμΐν : αγαπήσεις τόν πλησίον σου ώς εαυτόν. ’Αγαπάτε τούς εχθρούς υμών καί προσεύχεσθε υπέρ ιών καταραμένων υμάς.»

Αυτός είναι ό λόγος διά τόν όποιον είς τό Ελληνικόν Πάνθεον ή "Αρτεμις (δηλ. ή Ψυχή) είναι τοξοφόρος. 'Ομοίως ή Ά θηνά κρατεί δόρυ, διά τού οποίου συνεχώς ό Νούς (τόν όποιον συμβολίζει) φονεύει τήν έν ήμιν ένοικούσαν Δράκαιναν Πυθώ. Τό Βασίλειον αυτό είναι τό Πλουτώνιον, δηλαδή ή περίοδος κατά τήν όποιαν έπιτελεΐται ή «νέκρωσις τής σαρκός», ή . . . Σταύρωσις, είναι ό Πρόδρομος, ό Βαπτι­στής, τών Χριστιανικών Μυστηρίων ό Τοξότης τού Ζωδίου, ό ύδρανός τ} άγνιατής τών Έ λευσ ιν ίω ν Μ υστηρίων !

iy'). Τό Δίιον Βασίλειον ή ή Βασιλεία τών Ουρανών.

Ή Τρίτη Περίοδος είναι τό Δίιον Βασίλειον : ό Παράδεισος τοΰ Dante. Περιλαμβάνει είς τούς θείους του κόλπους τούς «Νικώντας»

τής «Άποκαλΰψεως», δηλαδή εκείνους, οϊτινες νεκρώσαντες τήν σάρ­κα, κατέστησαν Υιοί Θεοϋ, “Αγιοι Θαυματουργοί, Προφήται, Καλχι- κοί, Διαλεκτικοί! Δίδομεν κατωτέρω παραστατικόν πίνακα τών 3 Βασιλειών.

ΑΙ ΤΡΕΙΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑ!

1 ) Ποσειδώνιον Βασίλειον — Πλουτώνιον Βασίλειον — Δίιον Βασίλειον. ("Ομηρος)

2) Α ίγυπ τος — "Ερημος — Χώρα ’Επαγγελίας(Παλαιά Διαθήκη)

3) ’Αφροσύνη — Κάθαρσις —- Φρόνηαις (Φοράς Νόηαις).(Πλάτων)

4) Βασιλεία τοϋ Σατανά — Βασιλεία τοϋ Ίω ά ννο υ τοϋ Βαπτιατον — Βασιλεία τών Ουρανών, ή τοϋ Χρίστου .

(Καινή Διαθήκη)5) ’Αποστασία — Μετάνοια — ’Επιστροφή εις τήν Ά γ κ ά -

τοϋ Πατρός. (Παραβολή ‘Ασώτου ΥΙοϋ)6) Πειρασμός — Νέκρω σις τής Σαρκός — ’Επιφοίτηαις ’Αγίου Πνεύματος. (Χριστιανική Διδασκαλία)7) Πτώσις, Βαβυλών, Πόρνη ή Μ εγάλη — Μ εταστροφή —

Άνάστασις, Καινή ' Ιερουσαλήμ, ό Νικών.(Ά π ο κ ά λ υ ψ ις Ίω ά νν ο υ )

8 ) Δαιμονιζόμενοι — ’Εκκλησιαστική Ι ερ α ρ χ ία Ουρά­νιος Ι ε ρ α ρ χ ί α (Διονύσιος δ Άεροπαγίτης)

9) Κόλααΐς — Καθαρτήριον — Παράδεισος.( D a n t e )

10 ) Βρυκολακιασμένο Καράβι T a n h â u s e r l /o h e n - g r in . ( R i c h a r d W a g n e r )

11 ) ‘Ακάθαρτος, ό χεΐρας μή καθαράς καί φωνήν άσύνε- τον %χων — Κάθαραις, Βασίλειον Ύδρανοϋ ή 'Α γν ισ τοϋ , — Έ π ο π τε ία , Δαδουχία, Ί εροφ α ντία .

(Έ λευσ ίν ια Μυστήρια)

ιδ). Τά πλεονεκτήματα τής Κλειδός τής Γνώσεως.

Διά τής «Κλειδός τής Γνώσεως» κατέχει πλέον κάθε άνθρωπος τήν Πυξίδα, τήν ασφαλή, διά νά διαγιγνώσκη γύρω του τούς ανθρώ­πους καί διά νά πλέη ασφαλώς τόν Ωκεανόν τοΰ Βίου. ’Αποτελεί αύτη τόν Πολικόν ’Αστέρα, τόν Φάρον, τόν καταυγάζοντα τήν Νύκτα τής Ζωής' τοΰ χαρίζει ή Κ λ είς τής Γνώσεως τό Νήμα τής ’Αριάδνης, διά τοΰ οποίου θά κατορθώση νά, εξέλθη αβλαβής καί άθικτος από τόν Λαβύρινθον τής επιγείου ζωής καί χωρίς νά καταφαγωθή από τόν Μινώταυρον!

ιε ), "Οπισθεν του ’Α πόλλω νος ύποκρόπτεται ό Ύ πέρθεος Νους, ό Αίτιος τοΟ Κόσμου και τής Τάξεως Πάσης!

Έλθωμεν τώρα είς τήν άνακάλυψιν, ότι όπισθεν τοΰ ’Απόλλω­νος ύπενόει ή ’Αρχαία Ελλάς τόν... Φοίβον ’Απόλλωνα: αύτη είναι ή μεγίστη άνακάλυψίς μας διότι διά ταύτης τελείως νέον φώς επιχύ- νεται επί τοΰ Όμηρικοΰ Πανθέου, καί έπιτελεΐται ή άπαξ διά παν­τός Άναστήλωσις αύτοΰ είς τήν Ψυχήν κάθε ανεξαιρέτως ανθρώπου καί δή τοΰ “Ελληνος! "Ο,τι δέν επετέλεσεν Ίουλιανός ό Παραβάτης, Πληθών ή Γεμιστός, ό συμπατριώτης μου Θεόφιλος Καί'ρης, τό έπετέ- λεσεν ή κοσμοϊστορική μου αύτη άνακάλυψίς: «Καί πύ λα ι "Αδου ού καχιαχύσουαιν αυτής /» προφητικώς άποφαινόμεθα. Έπιτελεΐται πρώτην φοράν εις τήν ιστορίαν τής ανθρωπότητας ή γεφύρωσις μετα­ξύ ’Επιστήμης καί Θρησκείας. Τήν άνακάλυψιν ταύτην επέτυχα μελετών τόν έκφαντορικώταταν τών διαλόγων τοΰ Πλάτωνος, τόν «Κρατύλον» εις τόν όποιον καί δίδονται λεπτομερώς αί 4 Δυνάμεις τοΰ Νοΰ : ή Μ ου­σική, ή Τοξική ή Καθαρτική (περί τής οποίας ώμιλήσαμεν ένσυντομίφ, θ ’ άναπτύξωμεν δέ έν τή συνεχείφ έν όλη τή έπιθυμητή λεπτομερείφ τήν καταπληκτικής σπουδαιότητος ταύτην, δύναμιν τοΰ Νοΰ), ή ’Ια­τρική καί ή Προφητική ή Μαντική. ’Ωρισμένως 6L· τοιαύτη άνα- κάλυψις, χοιαύχης σημασίας καί έκχάσεως δεν εϊναι ανθρώ πι­νος! Μοί έ ν επ ν εύ α θ η Άνωθεν ύ π ' Αύχοϋ χούχου χοϋ 'Α π ό λ ­λωνος ή Αόγου ή Ν οϋ; καμμία έ π ΐ χοϋ προκειμένου δεν δύνα- ται νά έμφιλοχωρήαη Αμφιβολία !

Διά δέ τήν άναστήλωσιν ταύτην έρχονται βοηθοί: ό Πυθαγόρας, ’Απολλώνιος ό Τυανεύς, ή Ελένη ΙΙετρόβνα Μπλαβάτσκη καί ό πάν­σοφος "Ελλην Γεώργιος Γεωργιάδης, ως θά διαπιστώση ό ευμενής ’Αναγνώστης έν τή συνεχείς.

ιστ'), Ό καταπληκτικής γενικότητος Ν όμος των ’Αντιθέτων.

Άλλα καιρός vù κλείσωμεν το παρόν κεφάλαιον μέ την ακόλου­θον κοσμοϊστορικήν μας, καί πάλιν άνακάλυψιν : 'Ως άποδεικνύει τό προτασσόμενον Ποίημά μας :

«Ό φοβερός κι’ Υπέρτατος των ’Αντιθέτων Νόμος αυτόν παντού διαλαλεϊ της Φύσεως ό Τόμος»

από πολλών ετών μάς απασχολεί ό φοβερός καί υπέρτατος τών αντι­θέτων Νόμος! Μάς έβοήθησε δέ εις την πλήρη διασάφισίν του ή με­λέτη του σχετικού Νόμου εις τό κοσμοϊστορικόν σύγγραμμα τού Γεωργίου Γεωργιάδου ή Γκουρτζιέηρ: «Ail and everything» (Παν τό Επιστητόν), ως καί τό έργον : «Vibration and Number» (Δόνη- σις καί ’Αριθμός) τού ούρανοφάντορος Αμερικανού συγγραφέως Dr. A.S. Raleigh : ώρισμένως δε Θεία Έπέμβασις—ώς έγράψαμεν ήδη— μάς έπέτρεψεν άφ’ ενός μεν ν’ άνακαλύψωμεν, δτι όπισθεν τού Geor­ge Gurdjieff ύπεκρύπτετο ό πάνσοφος "Ελλην Γεώργιος Γεωργιάδης (εις τόν όποιον καί οφείλεται ή εκδοσις τού παρόντος)- άφ’ ετέρου δέ να λάβη εντολήν ό κ. Στέφανος Τζωρτζάκης, όπως μοί παραδώση τά κοσμοϊστορικά συγγράμμα τού προαναφερθέντος ’Αμερικανού Σοφού, τά οποία καί μόνα δικαιολογούν την περί ’Αμερικής (ως 'Ηγέτιδος τού Πολιτισμού) προφητείαν τής μεγίστης ΙΙροφήτιδος τών Νεωτέρων Χρόνων Ελένης Πετρόβνας Μπλαβάτση :

ιζ ’). Ό μέγιστος τών έπιστημόνων

Διά τών ανακαλύψεων τούτων άπεδείχθηΉλίου φαεινότερον, δτι ό μέγιστος τών ’Επιστημόνων τών αΙώνων είναι ό "Ομηρος: ανώ­τερος καί αυτού τού Ιΐυτθαγόρου, άφοΰ έγνώριζ® τόν Νόμον τών Αντιθέτων : Δώδεκα είναι οί ’Ολύμπιοι Θεοί : εκ τών οποίων οί 6 άρρενες· καί αι 6 θήλειαι Θεοί ! Έγνάιριζε τήν ίίπαρΕιν δηλ. θετικού καί αρνητικού ηλεκτρισμού καί μαγνητισμού, δπα)ς άναποφεύκτως καί άδιασείστως άποδεικνύεται από κάθε σελίδα τών θείων έργων του καί οπως θά καταδειχθή έπιστημονικώτατα καί ματθηματικώτατα διά τής συνεχείας : άπορούμεν δέ πώς μία τοιαύτη θεμελιώδης αλήθεια δεν κατηνοήθη από τούς μελετητάς τού Όμήρου : έπαναλαμβάνομεν r αυτή καί μόνη ή άποκάλυψις τού «Κρατύλου» τού ΙΙλάτοηος τών 4 δυνάμειον τού ’Απόλλωνος, αποτελεί τήν μεγίστην επιστημονικήν

άποκάλυψιν τών αιώνων, διά τούς έχοντας οφθαλμούς Ιδεΐν καί ώτα άκούειν! Καί θέτει τάς βάσεις τής πραγματικής Επιστήμης, Παι­δείας, Θρησκείας, ’Ιατρικής, Κοινωνιολογίας, Ψυχολογίας. Παραλλή- λως δέ πρός αυτήν του τήν ιδιότητα, ό “Ομηρος κατέχει καί αποκα­λύπτει ολόκληρον τήν Προϊστορίαν, όχι μόνον τής άνθρωπότητος,. αλλά καί τής ιστορίας τοΰ Πλανήτου μας, γνωρίζων τάς κατά τακτάς περιόδους άλλαγάς τοΰ άξονος τής Γής καί τάς αιτίας τής έξαφανί- σεως από τοΰ προσώπου τής Γής ιήπείρων, ολοκλήρων: δπως ή Λεμου- ρία, ή απέραντος ήπειρος, ή καταλαμβάνουσα ολόκληρον τήν τότε ξηράν τής Γής επί τής οποίας έζων οί Έκατόγχειρες και οί Τιτάνες' καί ή Άτλαντίς, δπου έζων οί Γίγαντες τής Γενέσεως καί τών ’Αρι­θμών τοΰ Μωϋσέως καί οί Κύκλωπες τοΰ 'Ομήρου, δστις ήτο κάτο­χος τής συνολικής ύπερθέας “Επιστήμης τής μυστηριώδους ’Ηπείρου Άτλαντίδος! Καί τής οποίας Άντλαντίδος καί αυτήν τήν γλώσσαν έγνώριζεν ό πάνσοφος "Ελλην Γκουρτζιέφ!

Περιοριζόμεθα ώς εισαγωγήν τής παρούσης σειράς επί τής «Παν­τοδυναμίας τοΰ Λόγου καί Νοΰ ή τής Κλειδός τής Γνώσεως» είς τάς συντόμους αύτάς σελίδας, επιφυλασσόμενοι, δπως διεξοδικώτατα έπα- νέλτθωμεν έπ’ αυτής είς τά οικεία κεφάλαια τών μελλοντικών μας εκδόσεων: ένταΰθα θά προσθέσωμεν μόνον δύο κεφάλαια επί τοΰ ’Απόλλωνος Πυθίου καί ’Απόλλωνος Δηλίου, ως καί περί Βαρύτητος. Παρακαλοΰμεν δέ τόν Αναγνώστην μας άπαραιτήτως δπως προμη- θευθή τό πρώτον τεΰχος τής ’Επιστημονικής Εγκυκλοπαίδειας, περί τής οποίας ώμιλήσαμεν ανωτέρω, διότι δυσκόλως θά ήδύνατο οΰτος νά ευρη πολυτιμότερον οδηγόν εις τήν Διεθνή Φιλολογίαν, από άπό- ψεως κατατοπίσεώς του επί τών μεγίστων προβλημάτων τής ’Επιστή­μης, ’Ιατρικής, Ψυχολογίας, Κοινωνιολογίας, Θρησκείας καί 'Ιστορίας. Θά διευκολυνθή τά μέγιστα διά τήν κατανόησιν τοΰ συνολικοΰ μας συγγραφικοΰ έργου.

Κλείοντες τήν παροΰσαν εισαγωγήν έφιστώμεν δλως ιδιαιτέρως τήν προσοχήν τοΰ Αναγνώστου μας επί τής θεμελιώδους παρατηρή· σεως επί τών αντιθέτων: έπιμελώς δηλ. δ “Ομηρος καί δλοι οί εϊσηγ - μένοι είς τήν έν τφ Παντί ’Αλήθειαν, κάμνουν προσεκτικήν αντιδια­στολήν μεταξύ ’Άρρενος (ηλεκτρισμός) καί Θήλεως (Μαγνητισμός), μεταξύ Έγρηγόρσεως καί ’Ήχου (’Απόλλων) άφ’ ενός' κ α ί: “Υπνου, Κρυφιομύστου Σιγής καί Θείου Γνόφου (’Άρτεμις “Ηρα) άφ’ ετέρου: τήν άντιδιαστολήν ταύτην πλήρως γνωρίζει καί προσέχει καί ό Πάν­σοφος Γκουρτζιέφ, ώς θά ίδωμεν.

ΔΥΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙ 18.000.000 ΕΤΩΝ Π ΡΟ ΪΣΤ Ο ΡΙΑ Ν

ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ!

Τό «πιστευτόν τούτο κατόρθωμα έχει πραγματοποιήσει ’Απολλό­δωρος, ό ’Αθηναίος γραμματικός εις τάς 2 πρωίας σελίδας τοΰ πρώ­του βιβλίου τής «Βιβλιοθήκης» του, ό ζήσας τόν δεύτερον προ Χρι­στού αιώνα ! ’Αλλα μετ’ αυτόν, κατά τρόπον ακόμη λακωνικώτερον, τό αυτό θαύμα έπετέλεσε τόσον ό Ματθαίος, εις τήν λεγομένην «Βί­βλον γενέσεως ’Ιησού Χριστού», δσον καί ό Λουκάς' ό πρώτος εις τό α κεφάλαιον (1 —17)' ό δεύτερος εις τό γ ' κεφ. (23 — 38). Πάντως ένω εις τούς δύο αυτούς Εύαγγελιστάς δεν υπάρχει άλλο παρά παρά- θεσις σχεδόν άποκλειστικώς ονομάτων, εις τόν ’Απολλόδωρον δίδονται συγκεκριμένα στοιχεία καταπληκτικής έκφαντορικότητος! Έ ν δλη τή επιθυμητή λεπτομερεία έχομεν διαπραγματευθεΐ τό σημαντικώτατον τούτο θέμα τόσον εις τό έργον μας: «Ή ’Αποκάλυψις τού Ίωάννου», δσον καί εις τό άρθρον μας υπό τόν τίτλον «Τά 7 Γένη τής’Ανθρω­πότητας», σελίδες 39 — 56 τής ’Επιστημονικής ’Εγκυκλοπαίδειας (Α' Τεύχος: ’Αποκρυφισμός).

Δυστυχώς ή «επίσημος ’Επιστήμη» διατελεΐ εις Έπιμενίδειον "Υπνον! Καί τόσον απαράδεκτος είναι ό ύπνος οΰτος διότι τόν πέπλον τής ’Ίσιδος έχει ήδη άποκαλύψει πρώτη ή Ελένη Πετρόβνα Μπλα- βάτσκη, (1831—1891) ή δώσασα έν δλη τή επιθυμητή λεπτομερεία τήν Προϊστορίαν, δ'χι μόνον τής ’Ανθρωπότητος, άλλα αυτού τούτου τοΰ ’Ηλιακού μας Συστήματος, είς τό μνημειώδες σύγγραμμά της «Μυ­στική Διδασκαλία»' καί δεύτερος,... ό Γεώργιος Γεωργιάδης (1878 — 1949) εις τό κοσμοϊστορικόν του έργον «All and Everything» ! (*)

Άλλα ολόκληρος ό “Ομηρος, ό Όρφεύς καί ό ’Ησίοδος καί ολό­κληρος ή ’Αρχαία ’Ελλάς μέχρι τών τελευταίων Νεοπλατωνικώιν τού ΣΤ ' μ.Χ. αίώνος, βροντοφωνεΐ περί τής Προϊστορίας τής ’Ανθρωπό­τητος' καί ούτε βήμα δύναται νά κάμη ό έφιέμενος τής κατανοήσεως τής έν τφ Παντί ’Αλήθειας, Sv δεν κατανοήσει καλώς τάς 7 Γένη τής ’Ανθρωπότητος, έκ τών οποίων τά τέσσερα άπέπτησαν είς τά πτερά τοΰ τά πάντα καταβροχθίζοντος Χρόνου' τό πέμπτον Γένος (τό τοΰ Σιδήρου) είναι τό νύν Γένος τής Λευκής Φυλής' τό δέ 6ον καί 7ον θά επακολουθήσουν διά νά συμπληρωθή ή έπί τού Πλανήτου μας ύπαρξις τού ’Ανθρώπου.

1. «Παν τό Επιστητόν».

Κάθε σελίς τοΰ Όμηρου είναι ατενώτατα συνδεδεμένη μέ τό Δ' Γένος τοΰ Ησιόδου, δηλ. μέ τό Γένος τών Κυκλώπων, πού είναι τό Γένος τών Άτλάντων ή τών Άτλαντίνων. Ό ούρανογείτων Πολιτι­σμός τών ’Ατλαντίνων ήτο γνωστότατος είς τόν “Ομηρον. Καί τήν σοφίαν αυτών καί επιστήμην πιστοποιεί κάθε σελίς τοΰ Όμήρου, καί άντανακλρ ταύτην καί κληροδοτεί εις τούς μελετητάς αύτοΰ καί εις τάς έπερχομένας γενεάς.

Τό δέ μυστικόν τής «βραχυλογίας» συνίσταται είς τό γεγονός, ότι διά μιας καί μόνης λέξεως' δι° ενός καί μόνου κυρίου ονόματος συμβολίζεται καί ΰποκρύπτεται ό Πολιτισμός τών δύο παμμεγίστων ηπείρων, αί όποΐαι έξηφανίσθησαν τοΰ προσάιπου τής Γής: ή πρώτη ήτο ή Λεμουρία, ή κοιτίς καί κουροτρόφος τής Μαύρης Φυλής. Λύτη έξηφανίσθη διά πυρός καί ηφαιστειογενών εκρήξεων. “Ήτο ή ήπειρος, ή ύποκρυπτομένη υπό τό ό'νομα «Ίαπετός», δστις ήτο υιός τοΰ Ούρα- νοΰ καί τής Γαίας, τοΰ οποίου υίοί υπήρξαν: ό Μενοίτιος, ό Προμη- θεύς καί ό Έπιμηθεύς, καί ό ΑΤΛΑΣ.

Ή δευτέρα παμμεγίστη ήπειρος ήτο ή Άτλαντίς, ή ύποκρυπτο­μένη υπό τά ονόματα: “Ατλας, Πληάδες, Νιόβη, Καλυψώ! Αύτη ήτο ή χώρα τών Κυκλώπων, άνδρών πελωρίων διαστάσεων, οΐτινες καί έδημιούργησαν τά Κυκλώπεια Τείχη. Έ νφ ή Λεμουρία ήτο ή χώρα τών ΤΙΤΑΝΩΝ. Προ δέ τών Τιτάνων, υπήρχε μία ά'λλη ήπειρος, ή τών Έκατογχείρων, οπότε ακόμη δέν είχε γίνει 6 χωρισμός τών γενών' δηλαδή ακόμη οί ά'νθρωποι ήσαν «ερμαφρόδιτοι», πράγμα πού υπαι­νίσσεται ή γνωστή φράσις τής Γενέσεως τοΰ Μωϋσέως: «Καί έποίη- σεν ό Θεός τόν ά'νθρωπον' κατ’ εικόνα Θεοΰ έποίησεν αυτόν : ά'ρσεν καί θήλυ έποίησεν αυτούς.» Ή έκφαντορικωτάτη αύτη περικοπή χύνει φώς είς τήν Προϊστορίαν τής Άνθρωπότητος: οί Έκατόγχειρες είναι έκεΐνοι, τούς οποίους υπαινίσσεται τό πρώτον αυτό κεφάλαιον τής Γενέσεως (στίχος 27ος). Ό χωρισμός τών γενών αποκαλύπτεται είς τό β' κεφάλαιον τής Γενέσεως, εκεί, δπου ποιεί «γυναίκα» δ Θεός έκ τής πλευράς τοΰ Άδάμ, τήν. . Ε ύαν!

Δέον δ’ ένταΰθα νά σημειώσωμεν, δτι οί Τιτάνες, έν συγκρίσει πρός τούς Κύκλωπας, ήσαν τόσον μεγαλείτεροι, δσον οΰτοι δηλ. οί Κύκλωπες υπερέχουν ημών, τών σηαερινών ανθρώπων, πού εϊμεθα νάνοι έν συγκρίσει πρός τούς Κύκλωπας, δπως δ Πολύφημος, ό περί- γραφόμενος υπό τοΰ Όμήρου είς τήν ’Οδύσσειαν. Τούς Τιτάνας άπο- καλεΐ ό “Ομηρος καί Ούρανίωνας. Καί εδώ έρχόμεθα είς έ'να από τά καταπληκτικώτερα μυστήρια, τό όποιον άποκαλυπτόμενον ρίπτει έντα- τικώτατον φώς επί τής ιστορίας τής Άνθραιπότητος καί κυρίως τής ’Αρχαίας Ελλάδος: Ή “Ηπειρος τών Έκατογχείρων έλάτρευεν ως Θεόν της τόν Ουρανόν! Αυτό δηλοΐ ή εισαγωγική φράσις τής μνη- σθείσης άνωτέριο Μυθολογίας ’Απολλοδώρου: «Ουρανός πρώτος τοΰ παντός έδυνάστευσε κόσμου γήμας δέ Γήν, έτέκνωσε πρώτους τούς

"Εκατόγχειρας (Χ) προσαγορευθέντας Βρυάρευνν, Γύην, Κόττον, οΐ μεγέθει τε ανυπέρβλητοι καί δυνάμει καθειστήκεσαν, χεΐρας μέν άνά έκατόν κεφαλάς δέ άνά 50 έχοντεςΓ).

'Η ήπειρος τών Τιτάνων έλάτρευεν ώς Θεόν της τον Κρόνον. Ή δέ ήπειρος τών Άτλάντων τούς Δώδεκα Όλυμπίους Θεούς, τον Κρονίδην (υιόν του Κρόνου) Δία. Ώστε όπισθεν τοΰ Ουρανού, Κρό­νου καί Διός ύποκρΰπτονται συνταρακτικώτατα μυστήρια, τό μέγι- στον δηλαδή μέρος τής Προϊστορίας τής Άνθρωπότητος, πού έγνώρι- ζον εις δλας αυτής τάς λεπτομερείας, οι μεμυημένοι εις τήν έν τψ Παντί ’Αλήθειαν Όρφεύς, Ησίοδος, “Ομηρος... Πλάτων... Πρόκλος ό Κωνσταντινουπολίτης καί Δαμάσκιος, ό καί τελευταίος τών « Ε θ ν ι­κών» φιλοσόφων, τού ΣΤ ' μ.Χ. Αίώνος!

Ή μνήμη τού παρελθόντος διετηρεϊτο λεπτομερέστατα υπό τών ’Αρχαίων Ελλήνων' καί υπό τών Νεοπλατιονικών μέχρι τού Σ Τ ' μ. X. αίώνος. Κακοί Πνευματικοί Ταγοί, ρίψαντες τόν λίθον τού ανα­θέματος, ώς μη ώφειλον, κατά παντός τού 'Ελληνικού, συνεσκότισαν τά πάντα, διέστρεψαν καί διεστρέβλωσαν, συντελέσαντες ώστε νά παραμείνη ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ καί αυτή ή Γένεσις τού Μωϋσέως καί αυτή ή Άποκάλυψις καί αυτή ή Καινή Διαθήκη καί αυτό τούτο τό κατά Χριστόν Μυστήριον.

Τό διαπραχθέν κακούργημα παρεμέρισε πρώτη ή μεγίστη Προ- φήτις τών Νεωτέρων Χρόνων: ή 'Ελένη Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, ώς εχομεν άποκαλύψει εις τό προαναφερθέν άρθρον μας: «Τά 7 Γένη τής Άνθρωπότητος», ώς καί εις τό έ'ργον μας: «Αί έκπληκτικαί απο­καλύψεις επί τής ’Αρχαίας Ελλάδος τής Ελένης Πετρόβνας Μπλαβάτ­σκυ». ’Ακολούθως δ’ ό Γκουρτζιέφ, ή Γεώργιος Γεωργιάδης εις τό μνησθέν ανωτέρω σύγγραμμά του.

Κλείομεν τό παρόν κεφάλαιον παραθέτοντες τούς ακολούθους εξ στίχους τοΰ Όρφέως, τούς περιέχοντας τήν Προϊστορίαν τής Ά νθρω ­πότητος :

1. Ώ ς 'Ερμαφρόδιτοι είχον κατ’ ανάγκην περισσοτέρας τών 2 χειρών' αί κεφαλαί συμβολίζουν τάς πολλάς φυλάς καί πολιτισμούς, τούς έκπηδή- σαντας καί ζήσαντας επί τής απέραντου ηπείρου τών Έκατογχείρων, τής προΰπαρξάσης τής Λεμουρίας καί τής Ά τλαντίδος.

2. Ό Ουρανός πρώτος τοΰ παντός έβασίλευσε Κόσμου' νυμφευθείς δέ τήν Γήν, έσχεν έξ αύτής τέκνα πρώτους τούς Έκατόγχειρας, τούς όνομα- σθέντας Βρυάρεων, Γΰην καί Κόττον, οΐτινες καί άπέβησαν ανυπέρβλητοι κατά τό μέγεθος καί κατά τήν δύναμιν έχοντες άνά 100 χεΐρας έκαστος καί άνά 50 κεφαλάς.

«Τιτάνες, Γαίας τε καί ΟύρανοΟ ά γλα ά τέκνα!Ή μετέρω ν πρόγονοι πατέρων, Γαίης ύπένερθεν οϊκοις ταρτάροισι μυχώ χθονός ένναίοντες : άρχαί καί πηγα ί πάντων θνητών πολυμόχθων, είναλίων, πτηνών τε, καί ο ΐ χθόνα ναιετάουσιν.Έ ξ ύμέων γάρ πάσα πέλει γενεή κατά κόσμον».

"Ενδοξα Τέκνα της Γης ώς καί του ΟύρανοΟ, δ Τ ιτάνες! πού τών δικών μας πατέρων οί Πρόγονοι είστε ' άπό κάτω

[άπ’ τή Γή μας μέσ’ στό σκοτάδι περνάτε τήν άχαρι τώρα ζωή σας' είστε οί πηγές καί άρχές τών θνητών πολυμόχθων άνθρώπω ν καί τών πουλιών καί ψαριών κΓ δσων ζοόνε άπάνω στή

[Γή μ α ς:‘Ό λ α άπάνω στή Γή έσάς έχουν πηγή καί π α τέρ α !

Δεν πρέπει δέ νά εκπλήττεται ό αναγνώστης διότι εις τούς Τιτά­νας αποδίδει ό Όρφεύς τήν πηγήν καί τών ιχθύων, πτηνών καί κτη­νών : δεδομένου δτι επί τής εποχής εκείνης έζων τα μεγαθήρια, οί δεινόσαυροι καί τά άλλα ζφα, πτηνά καί ίχθεΐς πελωρίων διαστά­σεων, ώς μέχρι σήμερον άποδεικνύουν τά σωζώμενα απολιθώματα των καί σκελετοί των! Τά ζψα, ερπετά, ίχθεΐς, πτηνά ήσαν ανάλογα προς τούς πελωρίων διαστάσεων Τιτάνας !

'Ως καί τούς ακολούθους στίχους εν μεταφράσει έκ τού Ω τής Ίλιάδος (Ω 602—616), εις τούς οποίους περικλείεται ολόκληρος ή επί εκατομμύρια έτη διαρκέσασα ιστορία τής Άτλαντίδος, τής έξαφανι- σθείσης έκ τού προσώπου τής Γης διά τής έπιδράσεως τού Ήλιου (’Απόλλωνος) καί τής Σελήνης (Άρτέμιδος), ή οποία έπίδρασις, ήλεκ- τρομαγνητικής μορφής καί φύσεως, προύκάλεσε τήν προοδευτικήν έξα- φάνισιν διά καταποντισμού, τής Άτλαντίδος. Οί έξ υίοί καί αί 6 θυ ­γατέρες τής Νιόβης δεν είναι άλλο παρά αί 12 φυλαί ή 12 διαδοχικοί Πολιτισμοί τής Άτλαντίδος καθ’ όλην αυτής τήν επί εκατομμύρια ετών διάρκειαν επί τού Πλανήτου μας: Τούς κάτωθι στίχους φέρεται λέγων ό Άχιλλεύς, εις τον άπαρηγόρητον Πρίαμον, (όστις αυτοπροσώ­πως ήλθε νά παραλάβη τό πτώμα τού υίού του “Εκτορος άπότάςχεΐ- ρας τού υίού τής Θέτιδος,) καί ό όποιος ήρνεΐτο νά φάγη :

«Καί ή Νιόβη κΓ αύτή, πού ξεχώριζε μέσ’ στις γυναίκες γιά τά ώ ραΐα μαλλιά της καί γ ιά τά περίσσια παιδιά της, δταν τήν βρήκε τό θανατικό καί τά δώδεκα τέκνα της πήρε, (σάν δηλαδή τής πεθάνανε τά έξ κορίτσια καί τά έξ άγόρια) μέσ’ στή μεγάλη της θλίψι καί πίκρα άναγκάσθηκε τέλος

[νά ψάγη:

Τά μέν άγόρια της σκότωσ’ ό ’Απόλλων μέ τά άργυροί[του τά βέλη»

γιατί τόν ε ίχ ’ έξοργίσει ή Νιόβη' τά δέ έξ κορίτσια φόνευσ’ ή "Αρτεμις, πού είς τά χέρια κρατά πά ντα βέλη' γιατί ή Νιόβη καυχώ ντανε πώ ς ξεπερνούσε ή ίδ ια κατά πολύ τήν Λητώ, πού έγέννησε μόνο δυό τέκ ν α : τήν ίοχέαιρα "Αρτεμι, πού κυνηγά τά θηρία, καί τόν ’Α πόλλωνα, πουχει στά χέρια κιθάρα καί τόξο, ένώ αύτή, μιά γυνα ίκ α θνητή, τόσα γέννησε τέκνα!“Ομως τά τέκνα αυτά τής Λητούς καί τού Δία αν καί δύο σκότωσαν πέρα γιά πέρα τής Νιόβης τά δώδεκα τέκνα ! "Ετσι παρέμεναν ά θα π τα ' κι’ ουτε κανείς νά τά θάψη έμεν’ έλπίδα : ό Ζεύς τόν λαό είχε μεταμορφώσει σέ π έτρ ες! Μέρες έννέα παρέμεναν έτσι άλλά τή δεκάτη τάθαψαν τού Ουρανού οί θ εο ί καί θυμήθηκε ή Νιόβη τότε πώς ήτο καιρός καί παρ’ δλη τήν πίκρα, νά ψάγη μιά καί τά μάτια κουράστηκαν δάκρυα μαύρα νά χύνουν ! Καί τώρα δ δύστυχη μέσ’ στοΰ Σιπύλου τ’ άπάτητα δρη δπου οί Νεράιδες περνούν τόν καιρό μέ χορούς καί τραγούδια, αν καί σέ πέτρα μεταμορφωμένη, τή μοΐρά της κλαίει: σάν τή Νιόβη, καιρός είναι τώρα καί σύ νά δειπνήσης!

"Ας σημειοδσωμεν, οτι είς τήν προαναφερθεΐσαν περικοπήν τής Γενέσεως ύποκρύπτεται ό φοβερός Νόμος των ’Αντιθέτων, δ διέπων τό Σύμπαν καί τόν "Ανθρωπον : «δρσεν καί θήλυ έποίησεν αυτούς!» Όμοίως είς τούς ανωτέρω στίχους είς εξ ά'ρρενα τέκνα καί είς έξ θυ­γατέρας διαιρεί ό "Ομηρος τά 12 τέκνα ή Πολιτισμούς τής Νιόβης, ή τής Άτλαντίδος, όπως πράττει καί μέ τούς 12 Όλυμπίους Θεούς: καί αυτά τά δύο τή; Λητούς τέκνα, δ ’Απόλλων καί ή "Αρτεμις, τόν Νόμον των Α ντιθέτων διακηρύσσουν καί υποκρύπτουν, καί συγχρό­νως τήν Νύκτα καί τήν Ημέραν, τόν Μαγνητισμόν καί ’Ηλεκτρι­σμόν, τόν "Υπνον καί τήν Έγρήγορσιν, τήν Σιγήν καί* τόν Λόγον, τήν Άνάπαυσιν καί Κίνησιν!

Π ράγματι:

«Πίσω ά π ’ τού 'Ομήρου τόν στίχον, τόν Λόγον, καί τ ά[παραμύθια,

παραμονεύει γεμάτη άπό κάλλος καί φώς ή ’Αλήθεια!»

"Αξιόν τέλος παρατηρήσεως είναι, οτι τούς άρρενας φονεύει δ ’Απόλλων, τάς δέ θηλείας ή "Αρτεμις: ή παρατήρησις αύτη είναι ουσιωδέστατη άπό ιατρικής άπόψεως' εφιστώμεν δ’ επί τού γεγονότος τούτου ιδιαιτέρως τήν προσοχήν των ιατρών καί γενικώς τών φυσικο­μαθηματικών, βιολόγων καί άστρονόμο)ν.

Η Μ ΕΓΙΣΤΗ ΥΙΙΗΡΕΣΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ΗΓΕΣΙΑΝ

ΑΝΑΤΟΛΗΣ Κ Α ΙΔ Υ ΣΕΩ Σ

Ευνοείται, άπό τάς Ουρανίους Δυνάμεις, οποίος γίνεται κάτοχος τής παρούσης Σειράς βιβλίων «ΕΠ Ι Τ Η Σ Π ΑΝ ΤΟ ΔΥΝ ΑΜ ΙΑΣ ΤΟ Υ ΛΟ ΓΟ Υ Κ Α Ι ΤΟ Υ NOY ή Τ Η Σ Κ ΛΕΙΔΟ Σ Τ Η Σ ΓΝΩΣΕΩΣ » διότι τον δίδονται τά αδιάψευστα μέσα ν’ άποκτήση την Παντοδυναμίαν τού Λόγον και νά γνωρί- αχι την φνσιν του Νοΰ και τής Άνοιας I Άνωτέρα <5έ γνώσις και επιστήμη δεν υπάρχει εις τον Κόσμον και ματαίως θά τήν άναζητήση τις εις δλα τά «Π α ν ε­π ί σ τ ή μ ι α » ή «Π α ν σ κ ο τ ι σ τ ή ρ ι α » Ανατολής και Δνσεως, τά περιαγαγόντα τήν ανθρωπότητα εις το σημερινόν χάος και τρομοκρατίαν.

Έ άν «ί Στρατιωτικοί Άκαδημεΐαι τής Προπολεμικής Γερμανίας καί τής ’Ιαπωνίας, τό Στρατιωτικόν Έπιτελεΐον τοΰ Χίτλερ καί τοΰ Μουσολίνι καί οι διά μέσου τών αιώνων άναλαμβάνοντες επιθετικούς πολέμους έγνώριζον τον Θεμελιώδη Νόμον τής Στρατηγικής: δτι δη­λαδή άπό τής εκκινήσεως τών στρατιών των, αρχίζουν προτάσσουσαι τήν ενεργόν των έπέμβασιν καί ανασταλτικήν ενέργειαν των, εις βά­ρος τοΰ επιτιθεμένου καί υπέρ τοΰ άμυνομένου, αί δυο αόρατοι αλλά Παντοδύναμοι Θέαιναι: ή Άπόστασις δηλ. καί ή Βαρύτης—ό Κόσμος άπό πολλοΰ θά έπαυεν αίμοτοκυλιόμενος!

Καθήκον λοιπόν έχει πας ’Αναγνώστης τοΰ παρόντος βιβλίου καί δή καί μάλιστα οί Πολιτικοί καί Πνευματικοί Ή γέται νά φροντίσουν δι’ δλων τών εις τήν διάθεσίν των μέσων να καταστήσουν γνωστόν τον Θεμελιώδη αυτόν Νόμον τής Στρατηγικής, ό όποιος συγχρόνως άποδεικνΰει 'Ηλιου φαεινότερον καί άνευ τοΰ ελάχιστου φόβου δια- ψεύσεως, δτι ό Κόσμος αυτός δέν είναι δημιούργημα τής Τυφλής Τύ­χης άλλά τοΰ 'Υπερθέου Νοΰ ή Άπόλλαινος, δστις υπό τήν εκδικητι­κήν του μορφήν, έχει εντάξει τήν Άπόστασιν καί τήν Βαρύτητα τι- μωρούς Θεαίνας παντός άναλαμβάνοντος επιθετικόν πόλεμον προς ύπο- δούλωσιν τών συνανίίρώπων του! Μέ οφθαλμούς Λυγκέως καί Παν- όπτου ’Άργου παρακολουθούν αΐ έντεταγμέναι υπό τοΰ Ύπερθέου Νοΰ θέαιναι αύται, τό τιμα ρόν καί εξαντλητικόν έργον, εις βάρος τοΰ Έπιδρομέως, μέχρι τής τελικής κάμψεως καί παραδόσεως, όπως συνέβη διά τήν Γερμανίαν, κατά τούς 2 Παγκοσμίους Πολέμους καί διά τάς στρατιάς τοΰ Μουσολίνι εις τήν Πίνδον καί είς τήν ’Ιταλίαν.

Ά λλα καί. εις τάς χεΐρας τών κ.κ. Διδασκάλα>ν καί λοιπών Πνευ­ματικών 'Ηγετών, ως καί τών συντακτών διδακτικής ιστορίας, ό θε­μελιώδης ούτος Νόμος ενέχει πρωταρχικήν σημασίαν διά τήν διαπαι- δαγώγησιν τής Νεολαίας καί διά τήν άπόδειξιν τής ύπάρξεως τιμωρων δυνάμεων , αοράτων αλλά πανίσχυρων, πού προκαλοΰν τό δέος, τήν άνάβλεψιν καί μεταστροφήν του έκ γενετής τυφλού, κωφού καί δαι- μονιζομένου !

Καί ευχαριστώ έκ βάθους ψυχής τό Θειον διότι μετεχειρίσθη εμέ τόν ταπεινόν, ώς σκεύος εκλογής, διά νά άνακαλύψω καί φέρω είς φώς καί παραδώσω είς τήν Ανθρωπότητα τόν θεμελιώδη αυτόν Νό­μον, τόν άδιασπάστως συνδεδεμένον μέ τάς τιμωρούς Έρινύας, τήν Πανόπτιδα Δίκην καί Θέμιδα! Ούαί δ’ εις τόν Πολιτικόν Η γέτην καί Στρατηγόν, τόν μη άντιληφθέντα τήν θεμελιώδη ταύτην αλήθειαν! 'Υπάρχει φόβος νά όδηγήση καί αυτός τήν Πατρίδα του καί τήν Α ν ­θρωπότητα είς τήν καταστροφήν, δπως έπραξαν οί "Αφρονες : Ναπο­λέων, Χίτλερ καί Μουσολίνι μεταξύ άναριθμήτων άλλων! Καί οί περί τόν Γούναρην άφρονες Πολιτικοί καί Στρατηγοί, κατά τήν Μικρασια­τικήν Εκστρατείαν, παρά τήν έμπεριατατω μένην προειδοποίη- αίν μου !

ΙΊαραλλήλως δέ προς τήν άνακάλυψιν τού εύεργετικωτάτου διά κάθε ανεξαιρέτως άνθρωπον καί δή άξιωματούχον : Στρατηγόν ή Πο­λιτικόν, θεμελιώδους Νόμου τής Στρατηγικής, έ'ρχονται νά βοηθή­σουν, είς καταπληκτικόν βαίίμόν, κάθε ανεξαιρέτως άνθρωπον, τά δσα άποκαλΰπτομεν σχετικώς πρός τάς αιτίας διά τάς οποίας ό άν­θρωπος έμφανίζεται, επί τού Πλανήτου μας αυτού τών δακρύων καί τής κατάρας, ώς ό έκ γενετής τυφλός, κωφός καί δαιμονιζόμενος (ίδέτε σελ. 83), ώς καί πώς τρέπεται είς φυγήν καί απαλλάσσει τήν ψυχήν τής παρουσίας της πάσα πλάνη καί έρριζωμένη κακούργος άν- τίλιιψις: δπως π. χ. «.οφθαλμόν αντί οφθαλμού καί δδόντα αντί δδόντος» (ίδέ σελ. 39, ιβ). Διά τής ύποδείξεως τής δλεθρίας έπιδρά- σεως επί τού άνθρώπου τής προώρου είσορμήσεως είς τήν ψυχήν κα­κούργων ηθών καί εθίμων καί ψυχοφθόρων φράσεων' ώς καί διά τής άπό απαλών δνύχων προκαταλήψεως τού Λογικού άπό τάς εντυπώσεις, πού έξασκούν επί τής ψυχής ή συχνότης τών φαινομένων καί γεγονό- των, ώς καί τό περιβάλλον, γενικώς, άντιλαμβάνεται πλήρως τώρα ό άνθρωπος τήν περαιτέρω αιτίαν τής ναρκώσεως τής ψυχής καί αδυ­ναμίας της ευκόλως ν’ άφυπνισθή είς τήν έπίγνωσιν τής Άληίίείας ή τήν άνακάλυψιν τών υπό τά φαινόμενα καί γεγονότα ύποκρυπτομέ- νων Νόμων καί ’Αληθειών. Τέλος Ιξ ίσου μέ τόν άποκαλυφθέντα Νόμον τής Στρατηγικής, εύεργετικώτατον ρόλον θά παίξη διά κάθε άνεξαιρέτως άνθρωπον ή παράδοσις διά τού παρόντος βιβλίου τής Κλειδός τής Γνώοεως, ή οποία καί αποτελεί τό πολυτιμότατον τής ’Αριάδνης Νήμα διά νά έξέλθη κανείς άπό τόν Λαβύρινθον τής Ά ν-

θρωπίνης Ζωής, ως καί τον Πολικόν ’Αστέρα έν μέσφ τής τρικυ­μίας καί ασέληνου νυκτός τής επίγειας διαβιώσεως.

'Η Κλεϊς της Γνώαεως είναι τό άλάνόαστον μέσον ά φ ν - πνίσεως χαΐ έ χ νεκρών Λναστάαεως τον έχ γενετής τνφλοϋ, χωφοϋ χαΐ δαιμονιζομένου, χαΐ αυνιστώμεν όπως εΐααχβή ή δι­δασκαλία της όσον τό δυνατόν ταχύτερον εις τήν Στοιχειώ δη , Μ έαην χα ΐ Ά ν ω τ ά τη ν Έ χπα ίδευα ιν , ως τό άσφαλέατατον φάρ- μαχον χατά τοϋ Κουμμουνιαμοϋ: διότι μόνον διά τής άναβλέ- •ψεως έχ τής πλάνης χαταπολεματα ι ριζιχως χαϊ έχριζώνεται ό παραλογιαμός: έν φ όλα τά άλλα έν χρήαει μέσα: φυλάχισις, έξορία , τρομοκρατία, δημιουργούν άντίϋ'ετα άποτελέσματα: Ή Παντοδυναμία τής συγκρίσεως καί παραβολής προκαλεΐ τήν άνάβλε- ψιν, δηλαδή ή Παντοδυναμία τοΰ Λόγου προκαλεΐ τήν Πειθώ: ή Πυρίνη Ρομφαία τοΰ Πνεύματος εϊναι ή Ύ π έ ρ μ α χ ο ς Στρατηγός: είς αύτήν τά Νικητήρια !

Αΰτάς τάς άνωτάτας ευεργεσίας μάς ήξίωσεν ό Θεός καί Λόγος ή ΝΟΥΣ νά προσφέρωμεν είς τούς συνανθρώπους μας καί εύλογοΰμεν τήν αδελφήν μας Ειρήνην καί τον Ευαγγελιστήν Λουκάν διότι έσπει­ραν κατά τήν άθώαν παιδικήν μας εποχήν τήν σποράν τοΰ Λόγου : δηλ. τάς Σειρήνας καί τήν ρήσιν, σχετικώς με τήν «Κλείδα τής Γνώ- σεως», τοΰ άλανθάστου μέσου τής άναβλέψεως καί εκ νεκρών άνα- στάσεως, επαναλαμβάνομεν, τοΰ έκ γενετής τυφλού, κακροΰ καί δαιμονιζομένου!

Ή μεΐς διά τής παραδόσεως είς τήν δημοσιότητα τών βασικών αυτών Νόμων καθ’ ούς λειτουργεί ή Φύσις καί ή Ψυχή μας (Λογι­κόν, Λόγος, Νοΰς) έξετελέσαμεν τό καθήκον μας, δαπανώντες και τήν τελευταίαν μας δραχμήν πρός τούτο: εναπόκειται τώρα είς τό 'Υπουργεΐον Παιδείας καί Ύπουργεΐον τής Δικαιοσύνης καί ’Εσω­τερικών καί τούς Τεταγμένους νά επωφεληθοΰν τής προσφερομένης μεγίστης δυνατής υπηρεσίας, τόσον τής Χώρας μας οσον καί πόσης ά'λλης!

Καλώς πρέπει νά κατανοηθή άπό τον ’Αναγνώστην καί δή άπό τούς κ.κ. Εκπαιδευτικούς Λειτουργούς, δτι τόσον τό παρόν σύγγραμ­μα, οσον καί τά έκδοθέντα καί έκδοθησόμενα περιέχουν τήν τελειο- τάτην μέθοδον καί σύστημα παραμερίσεως πόσης πλάνης καί ψευδο­προφητείας καί έκριζώσεως άπό τήν Ψυχήν τοΰ μελετητοΰ τών συγγραμμάτων, τής άπάτης, τοΰ φανατισμού, τής είδιολολατρείας: άπο* τελούν τά συγγράμματα ταΰτα τον άπηνή καί ά'τεγκτον εχθρόν τοΰ Ψεύδους, ύφ’ δλας αυτού τάς μορφάς, καί πόσης προπαγάνδας πόσης υφής καί φύσεως, άποβλεπούσης είς τήν παραπλάνησιν καί είς τήν σποράν είς τήν Ψυχήν τοΰ μίσους καί καταδιώξεως τοΰ πλησίον, καί είς τήν διά τής Τρομοκρατίας άλλαγήν τής καθεστηκυίας τάξεως! Δίδεται διά τών συγγραμμάτων νά κατανοηθή υπό τοΰ άναγνώστου

των, ότι ό πραγματικός εχθρός Ινοικεΐ · όχι είς τό περιβάλλον καί είς τό καθεστώς - άλλα είς τήν φαύλην Ψυχήν μας, δπου είναι ενθρονι­σμένη ή Κόπρος του Αύγείου, και Βασίλισσα άπαισία ή Δράκαινα Πυθώ καί "Ανοια! Καί δτι εκείνο πού πρέπει νά αλλαγή είναι δ εαυτός μας, πού είναι δργανον τών παθών, τού ψεύδους, τού παραλογισμοϋ, τής απάτης καί τών ψευδοπροφητικών συγγραμμάτων του Καρλ Μάρξ, Φρειδερίκου "Εγκελς, Λιένιν καί Στάλιν. Ό ασπονδότερος εχθρός τής Κομμουνιστικής Διαλεκτικής είναι ή Σωκρατική Διαλεκτική, ή διά τής παραβολής, συγκρίσειος, συσχετίσεως, αναλογίας καί παραλλη­λισμού έπιτελούσα τήν άνάβλεψιν καί άνακαλύπτουσα τήν δυσδιά- κριτον, δυστέκμαρτον καί δυσθήρατον Π αντοδύναμον Θεάν ’Α λ ή ­θε ια ν ! Τήν διπλήν ά'γνοιαν ή διπλήν αμαρτίαν εκριζώνουν άπό τήν Ψυχήν τά συγγράμματά μας καί ή θαυματουργική των δύναμις ουνίαταται είς τήν έπ ιτέλεα ιν τον μεγίστου των θ α υ μ ά τω ν : τήν έκ τυφ λώ ν άνάβλεψιν καί έκ νεκρών άνάατααιν του άπό γενετής τυφλού, κωφού καί δαιμονιζομένου! Μεταξύ δέ τών άνθρώ- πων, είς τήν τάξιν αυτήν άνήκουν οί "Αθεοι, Ύλισταί, Κομμουνι- αταί καί Μηδενισταί Καί εις αύτούς κυρίως προσφέρει ή π α ­ρούσα σ υγγραφ ή τήν μεγίατην δυνατήν ώφέλειαν !

“Οτι δέ τούτο ούτως έχει άποδεικνύεται άπό τό άδιάσειστον γε­γονός, δτι ό μέγιστος εχθρός τών ’Αρχόντων τού Κρεμλίνου είναι ή παραβολή καί σύγκρισις τού εν Ρωσσίψ Καθεστώτος μέ τό Κεφαλαιο­κρατικόν Καθεστώς τού ’Ελευθέρου Κόσμου : φοβούνται οί Ρώσσοι ’Ιθύνοντες τήν σύγκρισιν καί παραβολήν, δπως ό Διάβολος τό θυ­μίαμα : ’Εντεύθεν οί περιορισμοί είς τά ταξείδια είς τό εξωτερικόν, ή παρεμβολή παρασίτων καί ή άπαγόρευσις δπως οί Ρώσσοι πολΐται έρχονται είς επαφήν καί συγχρωτισμόν μέ τούς ξένους!

Έ κ τής άνωτέρω άνασκοπήσεως καταφαίνεται, δτι τόσον ό θε­μελιώδης τής Στρατηγικής Νόμος, όσον καί ή άποκαλυπτομένη Κλείς τής Γνώσεως επιστημονικώς καί χειροπιαστά άποδεικνύουν τήν ύπαρ- ξιν τού Ύπερθέου Νού, δστις διέπει τό Σύμπαν καί τά ’Ανθρώπινα, ώς Φρουρός καί ’Εκδικητής, καί ταυτοχρόνως ώς ό Διδάσκαλος τών Διδασκαλών καί Καθηγητής τών Καθηγητών, δ διά τού φοβερού καί υπάτου Νόμου τών ’Αντιθέτων διοικών τό Σύμπαν καί επιτελών τήν ’Ισορροπίαν καί Κίνησιν τών Σφαιρών. Ό 'Υπέρτατος Αίτιος τού Παντός, τής Τάξεως πάσης καί τής Παγκοσμίου 'Αρμονίας, τόν όποιον ή ’Αρχαία Ελλάς εσυμβόλιζε διά τού Μουσηγέτου ’Απόλ­λωνος, τού κρατούντος είς τάς χεΐράς του τήν Λύραν ή Κιθάραν, καί είς τού; ώμους του τήν φαρέτραν, τό τόξον καί τά βέλη, μαχόμενος πάντοτε κατά τής Δρακαίνης Πυθούς, τής συμβολιζούσης τήν "Ανοιαν καί Δυσαρμονίαν!

Κλείων τό παρόν κεφάλαιον, παραπέμπω τόν άγαπητόν ’Ανα­γνώστην είς τόν Πίνακα τών Τριών Βασιλειών πού αποτελεί τήν με-

γίστην δυνατήν προσφερομένην υπηρεσίαν προς την έσαεί ’Ανθρωπό­τητα, διότι αΰτη περικλείει αυτήν ταότην την Κλείδα τής Γνώσεως και άποδεικνΰει δτι πράγματι ή Σωκρατική Διαλεκτική αποτελεί τό άλάνθαστον μέσον τής αναπόφευκτου λΰσεως παντός προβλήματος καί υφής, ώς καί Άναβλέψεως καί έκ νεκρών ’Αναστάσεως τοΰ εκ γενε­τής τυφλοΰ, κωφοΰ καί δαιμονιζομένου! (Σελ. 40).

ΟΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΑΙ ΔΥΟ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΙ ΘΕΑΙΝΑΙ

Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ Η ΒΑΡΥΤΗΣ

Βαρύτης καί Πατρίς ϋννοιαι συγγενείς

Κοινότης συμφερόντων, ήϋ·ών καί έϋΊμω ν, ταυτότης γλώοοης, καί θρησκείας.

α'). Ή φύσις έφρόντισεν, όπω ς τό άνθρώ πινον π ερ ιβά λλον ε ίνα ι στενόν καί περιω ρισμένον.

"Οταν κανείς ρίψη βλέμμα άνιχνευτικόν τόσον εις τον εξωτερι­κόν, δσον καί εις τον εσωτερικόν κόσμον, ταχέως πείθεται, δτι τά πάντα εν αΰτοΐς έ'χουσιν ούτως ρυθμισθή, ώστε τό πεδίον τής δρά- σεως καί τής προσοχής τοΰ ανθρώπου να εϊνα στενόν καί περιωρι- σμένον.

Οΰτως ή Φΰσις φαίνεται να έλαβεν εξαιρετικήν φροντίδα, δπως άπομονώση τον άνθρωπον επί τής Γής, άποχωρήσασα ταΰτην τοΰ λοι­πού Σΰμπαντος δι° αποστάσεων κολοσσιαίων, διά χώρου κενοΰ, εις τον όποιον βασιλεύει τό απόλυτον ψΰχος καί δπου δέν δόναταινά ύπάρξη ζωή, άνευ οξυγόνου, τουλάχιστον διά τύν άνθρωπον καί τά γνωστά μας ζώα.

Μή άρκουμένη εις τήν άπομόνωσιν ταΰτην, τήν τόσον επιμεμε- λημένην, έδέσμευσεν έπιπροσθέτως τον άνθρωπον επί τής Γής διά τής Βαρΰτητος οΰτως, ώστε νά μή δΰναται διά των Ιδίων του μυϊκώ ν δυνάμεων νά κρατηθή εις τον αέρα αστήρικτος περισσότερον τών

μερικών δευτερολέπτων (καί. δπως επιτυχή τοΰτο πρέπει νά καταβάλη σημαντικωτάτας προσπάθειας, ώς πάντες γνωρίζομεν τοΰτο εκ πείρας, πηδώντες)' άφ’ ετέρου δέ ως εκ τής υλικής του κατασκευής, ώς εϊδο- μεν ήδη, πασά του κίνησις και πάσα προσπάθεια μεταφοράς τοΰ σώματός του συνεπάγετα ι τήν πληρωμήν φόρου πρόςύπερνίκη- αιν τής Βαρύτητος, τήν καταβολήν δηλαδή σημαντικωτάτης μυϊκής ένεργείας: ή σήμερον, καυσίμου ΰλης διά τήν κίνησιν αυτοκινήτων, πλοίων, αεροπλάνων. Έ ντεΰθεν εξηγείται ή σπουδαιότης τής Έ γγΰς ’Ανατολής πηγής πετρελαίου καί. . . πολέμων, ώς καί ό φοβερός ρόλος τής Βαρΰτητος καί Άποστάσεως!

Τόσον δ’ ή έξάντλησις, ή εκ τής καταβολής ταύτης προερχομένη είς τήν προσπάθειάν του, δπως άπομακρυνθή, οσον καί τά φυσικά εμ­πόδια καί οί κίνδυνοι, οί ένεδρεΰοντες, έξαναγκάζουσι τον άνθρωπον κατά γενικόν κανόνα νά παραμένη εντός ώριομένου, γνωστοΰ του πεδίου, εντός περιωρισμένου π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς , είς τό όποιον του­λάχιστον έχει τήν ΰποστήριξιν καί βοήθειαν τών μετ’ αΰτοΰ συμμετε- χόντων τοΰ περιβάλλοντος εκείνου. Αυτά φυσικά υποτίθεται, δτι έλάμ- βανον χώραν πριν άπό χιλιάδας ετών, οπότε δεν ΰπήρχον τά σημερινά συγκοινωνιακά μέσα. "Αλλωστε, ό άποχωριζόμενος τοΰ οικείου περι­βάλλοντος, άποχωρίζεται ταΰτοχρόνως καί τών μέσων συντηρήσεώς του.

β')· Τήν μονιμότητα του π ερ ιβ ά λλ ο ντο ς έξασ φ αλίζει ή Βαρύτης, ώς καί τήν α γά π η ν προς αυτό.

Ή Βαρΰτης είναι εκείνη, ήτις συντελεί, ώστε πάντα τά υλικά στερεά σώματα, τά δυνάμενα ένεκα τοΰ βάρους των ν’ άντιστοΰν κατά τής ένεργείας τοΰ άνέμου, τής βροχής, τών ρεόντων ύδάτων, πά- σης τέλος εξωτερικής βιαίας ένεργείας, νά παραμένουν είς τάς'θέσεις των. Ή συχνή δέ τοΰ άνθρώπου διαπίστωσις—περιστρεφομένου εις τό αυτό περιβάλλον—τής σταθεράς ώς προς τάς θέσεις των σχέσεως τών διαφόρων σωμάτων καί άντικειμένων, γεννώσιν εις τήν ψυχήν του, άφ’ ενός μεν τήν έντΰπωσιν τής οϊκειότητος προς αυτά, άφ’ ετέρου δέ τό αίσθημα τής άγάπης προς τό πάτριον έδαφος, άγάπης τήν οποίαν μέ τόσην δύναμιν κατεΐδεν ό "Ομηρος ένυπάρχουσαν είς τήν άνθρωπίνην ψυχήν, καί ή οποία άποτελεΐ έναν τών εΰγενεστέρων πτερνηστήρων τής φαντασίας του καί αιτίων τής επιτυχίας του είς τά άθάνατά του έπη καί δή εις τήν Όδνσσειαν. Διότι αί δμοιαι σκη- ναί, πλήττουσαι επί μακρότατον χρονικόν διάστημα καί δή κατά τήν παιδικήν ηλικίαν τήν άνθρωπίνην διάνοιαν, εγχαράσσονται άναποσπά- στως είς τάς δέλτους τής Μνήμης, άποτελοΰσαι κτήμα τιμαλφέστατον

καί πολυτιμώτατον καθ' δσον μάλιστα συνακολουθοΰνται μέ τάς ανα­μνήσεις τής εύτυχεστέρας καί άμεριμνεστέρας τοΰ ανθρώπου ηλικίας : τής παιδικής! Καί πάσαι μεταγενέστεραι εντυπώσεις, παραβαλλόμενοι πρός τάς τοΰ πατρίου εδάφους, φαίνονται υποδεέστεροι εΐ.ς τήν υπο­κειμενικήν τοΰ ανθρώπου άντίληψιν, άφοΰ άλλως τε είναι άναμεμιγμέ- ναι καί μέ τάς πικρίας τής βιοπάλης, πού δεν έχουν αισθανθεί ακόμη άί τρυφερά! υπάρξεις, διότι δι° αύτάς ο! Γονείς φροντίζουν.

'Ο Όδυσσεύς, ό άποσπασθείς τοΰ περιβάλλοντος εντός τοΰ όποιου έγεννόθη, καί επί εικοσιν δλα έτη περιπλανηθείς, έσχε τήν πίκραν καί άνεπιθυμητον «ευκαιρίαν» νά σχηματίση σαφεστάτην ιδέαν τήςδιαφοράς μεταξύ πατρώου καί γνωστού του εδάφους άφ’ ενός, καίξένου καί αγνώστου άφ’ ετέρου.

Υ ) . Ή Βαρύτης, ατενώς συνδεδεμένη μέ τήν Ιδέαν τής ιδιοκτησίας.

Άλλά δεν είναι μόνη ή κόπωσις, ή υπό τής Βαρύτητος προξε- νουμένη, ή άναγκάζουσα τον άνθρωπον νά παραμένη εντός ωρισμέ- νου περιβάλλοντος. Καί ή ιδέα τής ι δ ι ο κ τ η σ ί α ς (περί τήν οποίαν στρέφεται εν τφ μεγίστφ αύτοΰ τμήματι τό Δίκαιον)—ή στενώς καί σχεδόν άναποσπάστως μέ τήν παράδοξον αυτήν δύναμιν, τήν Βαρύ­τητα συνδεδεμένη, σημαντικώτατα συντελεί εις τοΰτο.

"Οταν κανείς άποφασίση νά κτίση μίαν οικίαν, παραδίδη τήνφροΰρησιν αυτής εις τήν Βαρύτητα καί έχει ήσυχον τήν συνείδησίν του, δτι εάν δέν ήθελε συμβή πυρκαϊά ή σεισμός, ή «ιδιοκτησία» του θά παραμείνη ασάλευτος επί τοΰ τόπου, επί τοΰ οποίου έχει έγερθή. “Οσον δ’ αφορά πρός τά έν τη οικίφ ταύτη ένυπάρχοντα έπιπλα καί αντικείμενα, πας δστις υπεβλήθη εις τά μαρτύρια τής μετοικεσίας, γνωρίζει πόσον καί έπ ϊ της «κινητής» Ακόμη περιουσίας επεμβαί­νει ή Βαρύτης, παρεμβάλλουσα τήν άντίστασίν της εις πάσαν μετα­φοράν, άντίστασιν έξαρτωμένην από τήν ταχύτητα τής μεταφοράς, τό βάρος· τοΰ πρός μεταφοράν αντικειμένου καί τήν ά π ό- σ τ α σ ι ν.

Τον γενικόν αυτόν κανόνα φαίνεται νά παραβαίνη μία άλλη μορφή ιδιοκτησίας : τό χ ρ ή μ α, καί δή δταν λαμβάνη τήν μορφήν τοΰ χαρτονομίσματος. Τό χρήμα δαως—αυτό καθ’ εαυτό—δέν αποτε­λεί τήν ζωήν, άλλ“ είναι μέσον πρός διευκόλυνσιν, πρός α ν τ α λ λ α ­γ ή ν των διά τήν ζωήν χρησίμων αντικειμένων. "Οπως μαρτυρεί τό φανταστικόν γεγονός τοΰ Ροβινσώνος εις τήν έρημον νήσον: εύρέίίη κάτοχος χιλιάδων χρυσών λιρών : τοΰ ήσαν δμως ά'χρηστοι, διότι δί ν ήδύνατο ν* άνταλλάξη ταύτας μέ ά'λλα αγαθά, ικανοποιούντο τάς

άνάγκας του! 'Ο πραγματικός πλούτος είναι ή εργασία καί 6 Νούς!'Η ιδέα τής Ιδιοκτησίας, δπως καί ή ιδέα του πατρώου περιβάλ­

λοντος είναι στενώς καί άναποσπάστως συνδεδεμέναι μέ την Βαρύτη­τα, ώς καί μετ' άλλήλων. Καί μία άλλη σκέψις καταδεικνύει την στε­νήν σχέσιν τής ιδέας τής Ιδιοκτησίας προς την βαρύτητα: την ιδιο­κτησίαν 6 άνθρωπος ένστίκτως διήρεσεν εις δυο ομάδας’ εις τήν κ ι ­νητήν καί άκίνητον περιουσίαν, διατί δέ διέστειλεν ό άνθρωπος αυτήν εις δυο ομάδας, χαρακτηριζομένας έκάστην εκ του μεταφερτού ή μή τής περιουσίας, έξηγήσαμεν ανωτέρω.

δ'). Βαρύτης πτερνιστήρ δ ιά την μετα βολή ν του νομ α δι­κού βίου εις μ όνιμ ον έγκ α τά σ τα σ ιν : την σκηνήν δ ια ­δ έχετα ι ή Οικία. Ό νο μ ά ς καί ό γεω ρ γός.

Εις λοιπόν τών σπουδαιοτάτων λόγων διά τούς οποίους ό άνθρω­πος, οστις τό πρώτον ήγε βίον νομάδος, άπεφάσισεν ή μάλλον έξηναγ- κάσθη νά έγκατασταθή επί μιας τής Γής γωνίας, ήτο ή ώς έκ τής παρόδου τού χρόνου έφεύρεσις διαφόρων επινοήσεων (έργαλείων καί «έπίπλων») διευκολυνουσών καί καθιστωσών άναπαυτικωτέραν τήν ύπαρξιν. 'Αλλά μέ τήν αύξησιν τών επινοήσεων αυτών, μέ τήν αύξη- σιν δηλαδή τής «κινητής περιουσίας» του, ηύξάνετο καί τό προς με­ταφοράν βάρος καί κατά συνέπειαν ή άπό τόπου εις τόπον μετακίνη- σις καθίστατο καί δυσκολωτέρα’ καί τοιουτοτρόπως κατεσκευάσθη ή πρώτη Έαλΰβη, καί ό άνθρωπος βαθμιαίως άφέθη εις τήν καλλιέρ­γειαν τής Γής, παραλλήλως προς τήν κτηνοτροφίαν.

ε'). Δύο π α ρ α δ είγμ α τα , ρίπτοντα φως έπί τής καθόλου ανθρώ πινης ιστορίας. Οί περί τόν Α ινείαν Τρώες καί Θ εμιστοκλής.

Πόσον τό βάρος τής Ιδιοκτησίας είναι εκείνο, τό όποιον έν με- γίστφ μέτρφ εξαναγκάζει τόν άνθρωπον νά παραμένη εις έν καί τό αυτό περιβάλλον, καταδεικνύουν τά ακόλουθα δύο τής 'Ιστορίας πα­ραδείγματα :

“Οταν ή Τροία παρεδόθη εις τάς φλόγας καί τήν διαρπαγήν, οί εναπομείναντες περί τόν Αινείαν Τρφες, σταθμίσαντες τήν κατάστα- σιν καί κατιδόντες οτι δέν υπάρχει πλέον τίποτε, τό όποιον νά τούς άνήκη ή μόνον τό έδαφος, τό πλήρες μελαγχολικών αναμνήσεων, άπε- φάσισαν νά φύγωσιν έκεϊθεν καί νά έκλέξωσι νέον έδαφος επί του

οποίου νά ζήσωσιν, άπηλλαγμένον απαίσιων αναμνήσεων, ώς καί τής πιθανής άνανεώσεως τής μήνυος κατ’ αυτών τών 'Ελλήνων. Καί άπε- δήμησαν εις ’Ιταλίαν, όπου καί 'ίδρυσαν κατά τον Βιργίλιον καί τήν Αίνειάδα του—τό Ρωμαϊκόν Κράτος!

"Οταν πάλιν οί ΙΙέρσαι—εκδικούμενοι κατά τον 'Ηρόδοτον τήν άλωσιν καί καταστροφήν τής Τροίας—είσήρχοντο είς τήν ’Αττικήν καί έλεηλάτουν τά πάντα καί παρέδιδον είς τήν διαρπαγήν καί έρή- μωσιν τάς ’Αθήνας, ό Θεμιστοκλής, οστις προσεπάθει νά πείση τον άκαμπτονκαί πείσμονα Ευρυβιάδην, δτι οί "Ελληνες είχον συμφέρον, ένεκα στρατηγικών λόγων καί διότι ό αριθμός τών νεών των ήτο κατά πολύ μικρότερος τών Περσών, νά συνάψωσι ναυμαχίαν εις τό Στενόν τής Σαλαμΐνος (επί τής οποίας είχον μεταψερθή αί γυναίκες, οί γέροντες καί τά παιδιά τών ’Αθηναίων), καταλήξας είς τό συμπέ­ρασμα, ό'τι τά έπιχειρήματά του καί ή λογική παρέμενον ά'νευ ένερ- γείας επί τής ψυχής τοΰ Εύρυβιάδου, τοΰ υπό εγωιστικών υποδείξεων ελαυνομένου καί σταθμίσας δτι ή συνολική προπατορική παρακατα­θήκη τών ’Αθηναίων, ώι καί σΰμπαντα τά αγαθά αυτών, παρεδόθη- σαν υπό τών Περσών είς τήν λεηλάτησιν καί πυρπόλησιν καί δτι έν περιπτώσει, καθ’ ήν συνήπτετο άλλαχοΰ ή ναυμαχία, θά κατεστρέ- φοντο άφρόνως αί τελευταίοι αυτών ελπίδες: δηλ. τά πλοιά των, ήπείλησε τον Ευρυβιάδην, δτι έν περιπτώσει καθ’ ήν δέν ένέδιδεν εις τάς λογικάς του υποδείξεις, θά άνεχώρει καί θά μετέβαινεν — ως άλ­λος Αινείας—μεθ’ δλων τών ’Αθηναίων «ες Σϊριν, τήν εν Ίταλίφ», δπως έκεΐ, μακράν τοΰ Σπαρτιατικού εγωισμού καί τών Περσικών απειλούν, δημιουργήση Νέας ’Αθήνας.

στ'.) Βαρύτης, Πατρίς, ’Ιδιοκτησία, Γλώ σσα, θρησκεία α διά σπα στοι έννοια ι.

Βαρύτης, ’Ιδιοκτησία, ιδέα τής Κληρονομιάς καί τής ΓΙατρίδος είναι στενώς συνδεδεμένα πρός άλληλα. *Εκ τούτων απορρέουν ή αυτή γλώσσα, ή αυτή Θρησκεία, αί αύταί συνήθεια, ή κοινότης τών συμφε­ρόντων, τά αυτά ήθη καί έθιμα.

Τά παραδείγματα τών περί τον Αινείαν Τρώων καί τών περί τον Θεμιστοκλέα ’Αθηναίων, σαφώς καταδεικνύουσιν, δτι ευθύς ώς λείψη ή ιδιοκτησία, γεννάται αυτομάτως ή ιδέα τής μεταναστεύσεως καί τοΰ άποικισμοΰ- καί δέν είναι μόνη ή Άρχαιότης εκείνη, ήτις μάς διδά­σκει τούτο’ σήμερον εΐπερ ποτέ καί άλλοτε παρατηροΰμεν έπαναλαμ-

βανόμενον τό γεγονός αυτό είς τάς άθρόας μεταναστεύσεις έξ Ευρώ­πης, εις τάς οποίας οφείλεται ή δημιουργία μιας ’Αμερικής, μιας Νο­τίου ’Αφρικής καί Αυστραλίας.

Οί μετανάσται έλαΰνονται κυρίως υπό τής ιδέας, δπως δημιουρ­γήσουν δρους ζωής (περιβάλλον) καλειτέρους των εν τφ πατρώφ περι- βάλλοντι. Μεταβαίνουν κατά ταϋτα πρός δημιουργίαν Ιδιοκτησίας καί έκόντες άκοντες—εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων—νέου μέν, πλήν μο­ν ί μ ο υ καί πάλιν περιβάλλοντος.

ζ'.) Τά π α ρ εμ β α λλ ό μ ενα έμπόδια κατά των έπιδρομέω ν ύπό τής Ά π οσ τά σ εω ς και Βαρύτητος. Ή έπίδρασις α υ ­τών διά τήν δημιουργίαν διαφ οράς γλω σσώ ν, θρη­σκείας καί έθίμων.

Καί τοιουτοτρόπως έ'νεκα τής υπό τής Φύσεως έπιβαλλομένης μο- νιμότητος τοΰ περιβάλλοντος διά τάς ανθρωπίνους ομάδας καί των φυσικών εμποδίων των παρεντιθεμένων μεταξύ αυτών (άποστάσεως, δυσβάτων εδαφών, δρέων, ποταμών, δασών, θαλασσών καί δή καί μά­λιστα τής β α ρ ύ τ η τ ο ς ) γεννώνται διά ταύτην τήν ομάδα ήθη καί έθιμα καί συνθήκαι ζωής τελείως διάφοροι ά'λλης όμάδος, μή δυναμέ- νης νά έ'λιθη εις συγχρωτισμόν καί έπικοινωνίαν ευκόλως με τήν πράιτην.

Τά παρεμβαλλόμενα πρός συγχρωτισμόν καί επικοινωνίαν φυσικά έμπόδια, άπεικόνισεν ό "Ομηρος έκφραστικώτατα ε’ις τούς ακολού­θους άξιομνημονεύτους στίχους τής Ίλιάδος: Λέγονται ύπό τοΰ Άχιλλέοψ πρός τόν Άγαμέμνονα, κατά τήν γνωστήν των διένεξιν:

«Ού γάρ πώ ποτ’ εμάς βους ήλασαν ουδέ μέν ίππους,«Ουδέ ποτ’ έν ΦίΜη έριβώλακι βιοτιανείρη «καρπόν εδηλήσαντ’ έπεί ή μάλα πολλά μεταξύ ούρεά τε σκιόεντα θάλασσά τε ήχήεσσα».

Βόδια δικά μου καί άλογα οΐ Τρώες ποτές τους δεν ήρίίαννά μου αρπάξουν στή Φθία, τήν έ'φορη κι’ άνθρωποτρόφο'ούτε νά μου καταστρέψουν σπαρτά καί καρπούς νά μοϋ κλέψουν.ή θορυβώδης ή θάλασσα, ή άηόατααι καί ή βαρύτης ,τά δροσερά τά βουνά, μέ τις γιγαντιαίες σκιές τουςάπ’ τή δική μου Πατρίδα χωρίζουν μ’ έμπόδια τήν Τροία.

Οί όποιοι ομοίως ωσάν νά υπαινίσσονται ίκανοποίησιν τού Άχιλ- λέως, πηγάζουσαν έκ τής συναισθήσεως ασφαλείας, τήν οποίαν προσ­

φέρουν είς τό πατρώόν του περιβάλλον τά φυσικά αυτά εμπόδια . . .*Η ’ Απόστασις δηλ. καί ή Β α ρ ύ τη ς !

Έ άν δέ εις τήν παρούσαν μελέτην περί Γκουρτζιέφ τόσον έπιμέ- νομεν έπΐ τοΰ ρόλου τής Βαρύτητος καί Άποστάσεω ς, τούτο συμ­βαίνει διότι ό πάνσοφος αυτός "Ελλην, πολύ προ τής έκσφενδονίσεως τού πρώτου «Σπούτνικ», έν πλήρει έπιγνώσει καί ΠΡΟΦΗΤΙΚΩΣ ένερ- γών, περιγράφει τά διαοτημόπλοια καί δ ιηπειρω τικά ταξείδια, δχι κατά τό σύστημα τού ’Ιουλίου Βέρν ή τοΰ Γουέλς, αλλά μέ πάσαν δυνατήν έπιστημονικήν ακρίβειαν, άποκαλύπτων τούς Νόμους τής Πτώσεως καί τής «προσπλανητώσεως καί άποπλανητώσεως»: "Οσοι δέ μέλλουν νά καταγίνουν έπιστημονικώς έπί τοΰ προκειμένου πρέπει άναποφεύκτως νά μελετήσουν τουλάχιστον τάς πρώτας 100 σελίδας τοΰ κοσμοϊστορικοΰ συγγράμματος του «All and Everything» καί δή τά κεφάλαια: 1) «Ή αιτία τής καθυστερήσεως εις τήν πτώσιν τοΰ δια­στημοπλοίου Καρνάκ». 2) *0 Νόμος τής Πτώσεως. 3) Τό Σύστημα τοΰ ’Αρχαγγέλου Χάριτων. 4) Αίωνία Κίνησις. Κανείς έπιστήμων καί μη· χανικός δέν δύναται ν’ άγνοήση τάς αποκαλύψεις ταύτας τοΰ Γεωρ­γίου Γεωργιάδου, τάς δοθείσας δέκα ετη προ τής έκτοξεύσεως υπό τών Ρώσσων τοΰ πρώτου «Σπούτνικ»! Θείαν αποστολήν έπετέλεσε καί έπιτελεΐ ό μυστηριώδη αυτός απεσταλμένος τών Ουρανίων Δυνά­μεων! Καλώς τοΰτο πρέπει νά κατανοηθή υπό τοΰ ’Αναγνώστου. Ή άποκάλυψις τοΰ θεμελιώδους Νόμου, έφ’ ού έρείδεται ή άνωτάτη τών Τεχνών: ή Στρατηγική (ή έ'χουσα ώς ουσίαν καί στόχον τήν ύπερνί- κησιν παντός έμποδίου διά τήν έπίτευξιν τής Νίκης καί λύσεως παντός παρουσιαζομένου ή τιθεμένου προβλήματος) τοΰ στενώτατα συνδεδε- μένου μέ τάς δύο παντοδυνάμους Θεαίνας Βαρύτητα καί Ά πόατα - οιν, άποδεικνύει τόν καταπληκτικής έκτάσεως ρόλον, πού παίζουν αύ- ται τόσον είς τά άφορώντα τό Σύμπαν ή τόν Μακρόκοσμον, δσον καί τά ’Ανθρώπινα ή τά άφορώντα τόν Μικρόκοσμον. Διά νά δώση κανείς τελείαν άπεικόνισιν τοΰ Νόμου τούτου, θά έχρειάζετο ν’ άφιερώση ολόκληρον σύγγραμμα: πάντως διά νά σχηματίση κανείς έστω καί άμυδράν ϊδέαν τής έκτάσεως καί γενικότητος τοΰ ρόλου, πού παίζουν αί Θεότητες αύται, δίδομεν τό προκείμενον κεφάλαιον, παραπέμπομεν δέ τόν ευμενή αναγνώστην είς τό α' κεφάλαιον τοΰ συγγράμματος μας «Τό είς τόν Ελληνικόν Άλφάβητον καί τό Σύμπαν ύπολανθάνον Μυστήριον ή Περί ’Επιστήμης», «Τό αίνιγμα τής Σφιγγός» (σελ. 5— 11) παραστατικωτάτου τής έκτάσειυς καί γενικότητος ταύτης τής αύτής πάντοτε Θεάς : τής Β α ρ ύ τη το ς !

Κλείοντες τό παρόν κεφάλαιον, έφιστώμεν τήν προσοχήν τοΰ ’Αναγνώστου, δτι μετεχειρίσθημεν καί πάλιν τήν Σωκρατικήν Διαλεκ­τικήν τής παραβολής, συγκρίσεως, συσχετίσεως καί αναλογίας διά τήν άνακάλυψιν τών σχέσεων τής Βαρύτητος μέ τήν Πατρίδα ή Πολιτείαν (ήθη καί έθιμα, γλώσσα, θρησκεία, έμπόριον ή ανταλλαγή προϊόντων,

Ιδιοκτησία, άγάπη πρός τό Πάτριον "Εδαφος, νόστος, μετανάστευσις).

Η ΓΕΝΝ ΗΣΙΣ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ

*Ω! Μέσα μου γεννιέται ένας θ ε ό ς ! καί τό κορμί μου γίνεται ναός" δέν είναι, ώς πρώτα, φάτνη ταπεινή" μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί.Τό μέτωπό μου λάμπει σάν άστέρι: στό θ εό φανήτε τώρα, ήρθεν ή ώρα, άπό τ’ άγνω στα μυστικά σας μέρη,Μ άγοι, φέρτε στό θ ε ό τά πλούσια δώρα.Φέρτε μου, Μ άγοι,—θ ε ία Βουλή τό γράφει — τή σμύρνα τής έλπίδος, τό λιβάνι τής πίστης, τής ά γά πη ς τό χρυσάφι!Μυστήρια τέτοια άνθρώπου νοΟς δέ β ά νε ι!Καί Σ είς , θρ όνο ι πανάχραντοι, άγγελούδια , (*) στήν καρδιά μου - στήν κούνια του - σκυμμένα, μέ τής άθανασίας τά τραγούδια ύμνολογεΐτε ΈσεΤς τή θ ε ία τή γέννα.Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί, καί τό κορμί μου, φάτνη ταπεινή, βλέπω κι’ άλλάζει, γίνεται ναός" ώ ! μέσα μου γεννιέται ένας θ ε ό ς !

Κωατης Παλαμ&ς.

1. ‘Ο "Αγιος Διονύσιος ό ’Αρεοπαγίτης, εις τό σύγγραμμά του τήν «Ουρανίαν Ιεραρχίαν» μάς αποκαλύπτει τά 9 ’Αγγελικά Τάγματα, δηλ. "Αγγελοι, Ά ρχα ί, 'Αρχάγγελοι, Δυνάμεις, 'Εξουσία, Θρόνοι, Κυριότητες, Σεραφείιι καί Χερουβείμ.

Ο Φ Ο ΙΒΟ Σ Α Π Ο Λ Λ Ω Ν

Η ΚΑΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΚΩΣ: «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ!»

Ή δειοτάτη, ά ν ω τ ά τη καί έ κφ α ντο ρ ικ ω τά τη Ιεροχλυφία τή ς 'Ελλά δ ο ς καί τής Ά ν δ ρ ω π ό τ η τ ο ς : ή συμβολίζουσα τ ό ν ΝΟΥΝ μέ τά ς 4 Δ υ νά μ εις του; τ ή ν Το ξ ικ ή ν ή Κ α β α ρ τ ικ ή ν τ ή ν Μ ο υ σ ικ ή ν τ ή ν ’Ιατρικήν ιΛι! τήν Μ α ντικήν ή Προφ ητικήν.

Η ΓΕΝ Ν Η ΣΙΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣη

ΚΑΘΕ ΠΡΟΦΗΤΟΥ

«Αύτάρ έτιεί δή, Φοίβε κατέβρως άμβροτον είδαρ, ου σέ γ ’ έπειτα ϊσχυον χρύσεοι στρόφοι άσπαίροντα, ούδ’ έτι δεσμά σ’ έρυκε λύοντο δέ πείρατα πάντα.Αύτίκα δ ’ άθανάτοισι μετηύδα Φ οίβος ’Απόλλων:«Εΐη μοι κίθαρίς τε φίλη καί καμπύλα τόξα, χρήσω δ’ άνθρώποισι Διός νημερτέα βουλήν».

«Μιά καί ό Φ οίβος τό Νέκταρ έρούφηξε κι’ έφαγε τήνάμβροσία (*)

1. Νέκταρ καί άμβροσία δέν είναι άλλο ή δ διά μέσου τών αίώνων Λόγος ή Νους του Προφήτου, είτε "Ομηρος είναι οίκος, ε ί τ ε ’Ησίοδος, Π υ­θαγόρας, Πλάτων, ’Αριστοτέλης, Πλωτΐνος, Χριστός, Διονόσιος ’Αρεοπαγί­της, D ante A lighieri, Μωάμεθ, Βουδδας ή ' Ηλένη Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ ή ‘Απολλώνιος ό Τυανεύς ή άπόστολος Παύλος !

πού τοΰ προσέφερε πρόθυμα, μόλις γεννήθηκ’, ή θέμ ις τά σπάργανά του έπέταξε κι έσπασε καί τίς φασκές του (’) καί πρός τούς άλλους θ εο ύ ς τοΟ’Ολύμπου άπηύθυνε λόγο: «Φίλοι μου είνα ι ή κιθάρα ή έπτάχορδος, βέλη καί τόξα καί στούς άνθρώπους θά χρησμοδοτώ τού Δ ιός τόν άτράν-

ταχτο Νόμο». (3)

Ο ΠΥΘΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ - Ο ΔΗΛΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ

( Πτώσις - Ά ν ά σ τ α σ ις )

Α Ι π ερ ιεκτ ικώ τατα ι καί άποκαλυπτικώ τατα ι των ‘Ιερογλυφ ιώ ν τής 'Αρχαίας Ε λλάδος .

α ). Πύθιος ’Α πόλλω ν

Διά τόν μελετητήν τής ’Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας, τόν κατανοήσαντα πλήρως τό κατά Χριστόν Μυστήριον καί τήν απόλυτον συνταΰτισιν τών ’Αρχαίων Ελληνικών Μυστηρίων μέ τά Χριστια­νικά, αί άποκαλυπτικώταται τών 'Ιερογλυφιών τής ’Αρχαίας Ελλάδος είναι α'). Ό ’Απόλλων, δπως τόν απεικονίζει ό "Ομηρος είς τόν "Υμνον του πρός τόν Πόθιον ’Απόλλωνα. Καί β'). - Ό ’Απόλλων, δπως τόν παρουσιάζει ό "Ομηρος είς τόν "Υμνον του πρός τόν Δήλιον ’Απόλλωνα. Κανείς μέχρι σήμερον από τούς άσχοληθέντας μέ τήν Θεολογίαν τής ’Αρχαίας Ελλάδος, δέν κατηνόησεν δτι είς τούς δυο αυτούς "Υμνους περικλείεται ολόκληρος ή Ουσία τών Έλευσινίων Μυστηρίων καί γενικώς τών ’Αρχαίων Ελληνικών Μυστηρίων (τής

2. Σπάργανα καί φασκές είναι τά δεσμά τής Δρακαίνης Πυθοΰς, ή Κόπρος τοΰ Αϋγείου, τά πάθη, αί προκαταλήψεις, πού τάς φονεύει ή ΤΟ- ΞΙΚΗ δηλ. τά τόξα τοΰ ’Απόλλωνος καί τής ’Αρτέμιδος, ή ή καθαρτική δύναμις τοΰ Προφητικοΰ Λόγου ή Νοΰ !

3. "Οταν φονευθή ή είς τά βάθη τής Ψυχής μας ενοικοΰσα Δράκαινα Π υθώ, λύονται, πίπτουν μόνα των τά δεσμά (= ο ί φασκές τά σπάργανα) καί ή ,Ψυχή έλευθερουμένη τής »Προπατορικής Α μαρτίας», μεταβάλλεται είς Προφήτην, είς "Αγιον Θαυματουργόν, είς ’Απόλλωνα, είς Ίησοΰν Χριστόν, είς Υίόν Θεοΰ, είς Διαλεκτικόν Συγγραφέα ή Ποιητήν χρησμοδοτούντο καί άφυπνίζονια τόν έκ γενετής τυφλόν, κωφόν καί δαιμονιζόμενων.

Σαμοθράκης καί τών περί τον Διόνυσον - Βάκχον καί "Επαφον Σα· βαζίων Μυστηρίων), καθώς καί τών ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ!

Διά τήν κατανόησιν τοΰ άνωτάτου Μυστηρίου, τοϋ εμπεριεχόμε­νου εις τούς δυο αυτούς “Υμνους, ας έχει τις ύπ’ όψιν του, δτι καί εις τάς δύο τάς περιπτώσεις, ό ’Απόλλων συμβολίζει τον Αιώνιον ’'Ανθρω­πον. Ό “Υμνος προς τον Πύθιον ’Απόλλωνα, συμβολίζει τον άφυ- πνισθέντα Άνθρωπον, εις τήν έπίγνωσιν, δτι δ Έχϋ'βδς δέν εύρί- σκεται εις τό περιβάλλον, εντός τοΰ οποίου ζή' ούτε εις τό κοινωνικόν ή πολιτικόν ή οικονομικόν σύστημα ή Πολιτείαν ή Κράτος εις τό όποιον ζή. Ά λλ’ εις τήν ·9·ηβΐώδη αύτοϋ φύσιν, τήν ένοικοΰσαν μέσα του.

Τήν μεγάλην αυτήν αλήθειαν τήν έχει διατυπώσει ό μύγας ψυχο­λόγος τής Άρχαιότητος, ό Πλάτων, εις τήν ακόλουθον περικοπήν του:

«’Άνθρωπος, παιδείας μέν ορθής τυχών καί φύσεως ευτυχούς, θειότατον, ήμερώτατόν τε ζφον γίγνεσθαι φιλεΐ- μή ίκανώς δέ ή μη καλώς τραφέν, άγριώτατον τών δσαφύει γή». (Πλάτων, Νόμοι στ') (Χ). Ή φράσις αύτη, ή τόσον σύντομος, περιέχει ολόκληρον τό κατά Χρι­στόν Μυστήριον : δηλ. ό άνθρωπος έχει τήν δυνατότητα νά καταστή ή Θηβίον ή νά καταστή Υιός Θεοΰ. Αυτό έξαρτάται από τήν ΠΑΙΔΕΙΑΝ, ή οποία θά τοΰ δοθή. Καί πρέπει νά έπιστήση καλώς ό Πολιτικός καί Πνευματικός Η γέτης τήν προσοχήν του Ιπί τής φρά- σεως ταύτης: διότι ή Παιδεία μας, άφεθεΐσα εις χεΐρας ’Εκπαιδευτικών, μή άρθέντων εις τό ύψος τής αποστολής των και μή κατανοησάντων εις τί συνίσταται ή πραγματική Παιδεία (πράγμα τό όποιον δέν κατη- νόησαν καί οί ’Εκπαιδευτικοί ’Ανατολής καί Δύσεως), έδημιούργησεν ώρισμένως τά ανθρωπόμορφα τέρατα, πού έγνωρίσαμεν κατά τήν Έαμοκρατίαν καί τά Δεκεμβριανά. Τον έσωτερικόν μας άνθρωπον λοιπόν προέχει νά γνωρίζωμεν καλά, άν θέλωμεν νά κατανοήσωμεν τήν εν τφ Παντί ’Αλήθειαν καί φανώμεν συνεπείς προς τάς υπο­χρεώσεις μας ως “Ελληνες καί ώς άνθρωποι.

01 μέγιστοι τών ψυχολόγων τής ’Αρχαίας Ελλάδος ε ίνα ι: πρώ­τος ό "Ομηρος- κατόπιν ό Πλάτων τρίτος ό ΙΙλωτΐνος- καί τέταρτος ό Αριστοτέλης, ό καί εΐδικώς συγγράψας τό αριστοτεχνικόν του περί «Ψυχής» έργον.

’Εκείνο όμως τό βιβλίον τής καθ’ ημάς ’Εκκλησίας τό όποιον κατέχει τήν πρωτεύουσαν θέσιν, σχετικώς προς τάς περιεχομένας απο­καλύψεις επί τής συνολικής έξελίξεως τής ’Ανθρώπινης Ψυχής, είναι ή «Άποκάλυψις» τοΰ Ίωάννου' είναι δέ τόσον πολυτιμότερον τό βι-

1 . *0 άνθρωπος, άν ήθελε τύχει ορθής μορφώσεως καί φύσεως, ηύνοη- μένης ύπό τής Τύχης, αποβαίνει θειότατον καί ήμερώτατόν ζφ ο ν άν όμως δέν ήθελεν άνατραφή αρκούντως ή καλώς, αποβαίνει τό άγριιότατον Από όσα φυτρώνει ή γή.

βλίυν τούτο, διότι άναμφιβόλως ό συγγραφεΰς του κατέχει, έκτος τής Χριστιανικής Διδασκαλίας , τόν Πλάτωνα καί είναι πλήρης γνώστης τών Έλευσινίων Μυστηρίων καί τών Μυστηρίων τής Σαμοθράκης, τά όποια περιστρέφονται περί τόν ’Αριθμόν Δώδεκα ή τά Δώδεκα Ζ ώ ­δια, δΐ|λ. τούς 12 "Αθλους τού Ήρακλέους, οί όποιοι συμβολίζουν τά διάφορα στάδια διά τών όποιων δέον νά διέλθη ή Ψυχτ) διά τήν Θεοποίησίν της, άφού πρώτον προοδευτικώς απαλλαγή τής Κόπρου τού Αύγεΐυυ καί προοδευτικώς ένδυθή τάς Δυνάμεις τού Πνεύματος.

Διά νά κατανοήση κανείς τήν «Άποκάλυψιν», (τό βιβλίον τούτο τό έσφραγισμένον διά τών «επτά σφραγίδων»,) πρέπει νά έ'χη πάντοτε ύπ’ δψιν του τόν ’Απόλλωνα έν τφ αυνόλφ τον. Καί ό ’Απόλλων, έν τφ συνόλφ του, δέν είναι τίποτε άλλο παρά ό αιώνιος "Ανθρωπος! Ό διαρκώς μαχόμενος κατά τού έν τή Ψυχή του ένοικοΰντος Κτήνους ή Θηρίου. Ό ’Απόλλων λοιπόν έν τφ συνόλφ του, δπως παρίσταται εις πλεΐστα δσα αγάλματα τής Άρχαιότητος, είναι εκείνος, τόν όποιον περιγράφει ό "Ομηρος εϊς τόν "Υμνον του πρός τόν Πύ&ιον ’Απόλ­λωνα. Είς τόν έκφαντορικώτατον αυτόν ύμνον περιγράφει ό "Ομηρος πώς ό ’Απόλλων (ό έν ήμιν Θεός ή Κύοιος ή Νούς) έφόνευσε τήν ΔΡΑΚΑΙΝΑΝ ΙΙΥΘΩ,

«ζατρεφέα, μεγάλην, τέρας άγριον, ή κακά πολλά άνθρώπους έρδεσκεν έπί χθονί, πολλά μέν αυτούς, πολλά δέ μήλα ταναύποδ’, έπεί πέλε πήμα δαφοινόν». (Που ήτανε άγριο τέρας παχύσαρκο κ’ ε ίχε στό νοΰ του πάντα κακό στούς άνθρώπους καί στά ποίμνιά τους νά

κάνη,πάντοτε τή συμφορά καί τή θλίψη στόν κόσμο νά φέρνη !)

Μέ ά'λλους λόγους κακώς φανταζόμεθα τόν ’Απόλλωνα κρατούντα μόνον τήν φαρέτραν μέ τά βέλη, τό τόξον καί τήν κιθάραν! Αυτός είναι ό Δήλιος ’Α πόλλω ν . Αυτός συμβολίζει τήν τελικήν έκφανσιν τοΰ ’Ανθρώπου: τόν Θεοποιηϋ'έντα, τόν "Αγιον Θαυματουργόν τής καθ’ ημάς Έκλησίας, τόν Υίόν Θεού (Χ) τόν Ν ικώ ντα , τής Άποκα- λύψεως!!!

Ά λ λ α προτού νά έπιτευχθή ή τελική νίκη, προτού νά πραγ- ματοποιηθή τό ά'κρον ά'ωτον τής ανθρώπινης έξελίξεως, χρειάζονται

1. «Μακάριοι οί είρηνοποιοί, δτι αυτοί Υιοί Θεού κληθήσονται». «Οίιδέ γύρ άποθανεΐν έτι δύνανται, ίσάγγελοι γάρ είσιν, καί υιοί είσιν Θεοϋ, τής Ά ν α σ τ ά σ ε ω ς υιοί όντες». (Λουκάς, κ ', 36 - 37). Πρέπει νά παύση ό πόλεμος κατά τοΰ έν ήμϊν κτήνους, διά νά έμφανισθή ό Δήλιος ‘Απόλλων καί άποκατασταθή ή Ειρήνη.

ot αγώνες, ή Κά&αροις της Κόπρου τοϋ Αύγείου, ή υπερνίκησις τοΰ εν ήμΐν κτήνους : τούτο συμβολίζεται υπό του Πυ&ίου ’Α π ό λ ­λωνος, τ οϋ Προδρόμου, τοΰ αιωνίως μαχωμένου κατά τής Δρα- καίνης, τοΰ εν ήμΐν δηλ. κτήνους! Προτού να έμφανισθή ό Άπόλλοον ό Δήλιος, πρέπει να προηγηθή ό ’Απόλλων ό Πύθιος, δηλα­δή να προηγηθοΰν οί 12 Ά θλοι τοΰ Ήρακλέους ! Οι δέ 12 αθλοι τοΰ Ήρακλέους αποτελούν την Περίοδον τής Καθάρσεως, τής Μετά­νοιας, τοΰ Πραγματικού Βαπτίσματος, xd Βασίλειον χοϋ Πλούχωνος ή την Περίοδον τής Νεκρώσεως τής Σαρκός, τό Καθαρτήριον τοΰ Dante. Έ νφ ή προηγουμένη περίοδος ήτο : ή τής Δρακαίνης Πυθοΰς ή περίοδος τής αποστασίας' ή περίοδος καθ’ ήν ή Ψυχή είναι πνευμα- τικώς τυφλή, κωφή καί δαιμονιζομένη'ή περίοδος ή συμβολιζομένη καί περιγραφομένη υπό τής Κολάσεως τής Θείας Κωμωδίας τοΰ Dante, ώς ακολούθως:

«Per me si va nella città dolente,Per me si va nell’eterno dolore;Per me si va tra la perduta gente Giustizia mosse il mio alto Fattore :Fece mi la Divina Potestate,La Somma Sapienza, e il Primo Amore :Dinanzi a me non fur cose create se non eterne, ed io eterno duro :Lasciate ogni speranza voi ch’entrate»Queste parole di colore oscuro V id ’io scritte al somo d ’una porta . . . C1)

(Inferno, Canto Terzo, i —13, Divina Commedia)

1. « Ή Π ό ρ τα αυτή στής Συμφοράς τή Χώρα δά σέ μπάση' Ή πόρτα αύτή σ' αιώνια δλίψι δά σ' ό δ η γ ή σ η - χ α μ έ ν ο ς ε ίν α ι ό ά νθρω π ος α ύ τή ν δ τ α ν π ε ρ ά σ η : Δ ικ α ιο σ ύ ν η άφδαστη εΤχε παρακίνηση τ ό ν "Υψιστο, δ τ α ν κ' ε μ έ ε ίχ ε δ η μ ιο υ ρ γή σ η - κ ’ έτσι λο ιπ όν γ ε ν ν ή δ η κ α άπ' τ ή ν άρρητη Σοφία, άπό τ ό ν Π ρ ώ το ν "Ερωτα καί Π α ντ ο δ υ ν α μ ία - Πρώτα άπό μ έ ν α , κτίσματα ατό Σύ μπαν δ έ ν έ β γή κ α ν, παρά δσα αιώνια, δπως κ' έγώ , γ ι ν ή κ α ν :Κάδε έλπίδα πίσω σας άφήστ' δσοι 8ά μ π ή τ ε : άνάπαυσι, καί μιας σ τ ιγμ ή ς , κ ο ν τ ά μου δέ 8ά βρήτε !»

τά λ ά γ ια αύτά, τ ά σ κ ο τ ε ιν ά κα) δ υ σ κ ο λο β γα λμ έ ν α , σέ μιά Πόρτα παράδοξη η τ α ν ε χ α ρ α γ μ έ ν α .. .» .

Ή 1 περίοδος τοΰ Βασιλείου τοΰ Σατανά, τοΰ Πειρασμού, τοϋ Π οσ ε ι- δώνος, τοΰ διαρκώς διεγείροντος τά πάθη τής Ψυχής μας διά τής Τριαίνης του καί κρατοΰντος αυτήν εις διαρκή ταραχήν καί τρικυμίαν! (ίδέτε σελίδα 37—40).

Καί αυτός είναι ό λόγος διά τόν οποίον προέχουσαν θέσιν εις τόν Συμβολισμόν τής Άποκαλύψεως έχει τό Θηρίον, πού δέν παρι­στάνει άλλο παρά τήν Θηριώδη Φύβιν τοΰ ’Ανθρώπου, τήν Δρά­καιναν, κατά τής οποίας διαρκώς μάχεται δ ’Α πόλλω ν, (δηλαδή δ Αιώνιος ’Άνϋ'ρωπος), καί τήν οποίαν πρέπει νά φονεΰση διά νά . . &εοποιη·ϋ·ή/ (1)

Έ κ τών δοθεισών εξηγήσεων καταφαίνεται ή πρωταρχική σπου- δαιότης τής κατανοήσεως τής Θ ηρευτικής καί τής Θηριώδους Φύ- οεως, τής ενοικοΰσης είς τόν Μικρόκοσμον, τόν ’Άνθρωπον, τόν έγκλείοντα δλας τάς ιδιότητας κατά σειράν, τής μεταλλικής, φυτικής, καί ζωϊκης Ψυχής, άλλ’ έπιπροσθέτως καί τάς ιδιότητας τής Ά ν - ϋ·ρωπίνης Ψ υχής , επί τής οποίας θά έπανέλθωμεν. (’)

β'). Ό Δ ή λιος ’Α πόλλω ν

Ή άνωτάτη προσδοκία τοΰ ανθρώπου είναι νά μεταβληθή δ Πύθιος, αφού κατανικήσει τήν Δράκαιναν Πυθώ, εις Δήλιον ’Απόλλωνα. Δηλαδή νά άπελευθερώση τό έν τή Ψυχή του Θειον, τό έν τή Ψυχή του Πνεύμα, τόν Νοΰν, από τά δεσμά τής ύλης, τής ήδυπαθείας, τής άγνοιας, δοκησισοφίας καί τών βιωτικών μεριμνών, πού συνετέ- λεσαν ωστε νά άπονεκρωθή ό ’Εσωτερικός "Ανθρωπος: διότι τήν άπελευθέρωσιν τοΰ «Προμηθέως Δεσμώτου» είχον ως σκοπόν τά ’Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, ως καί πάσα Π αιδεία , αξία τοΰ δνό-

1. Τούτο συμβολίζουν οί Δίδυμοι: "Ηρακλής πρώτον: ό Πρόδρομος καί ακολούθως ό "Απόλλων. Μέ άλλους λόγους ό Η ρακλής ή Πρόδρομος ’Ιωάν­νης είναι ό Πύθιος "Απόλλων ό δέ "Απόλλων ό Δήλιος : ό Νους : ό καθι­στάμενος Δήλος, 'Εμφανής Θεός’Απόλλων ή Υίός Θεοϋ, μέ τάς 4 Δυνά­μεις Του.

"Εντεύθεν εξηγείται διατί εις τήν προκειμένην σειράν μελετών προε- τάξαμεν «τά Μήλον τής "Εριδοςα, με τήν εικόνα τών Διδύμων.

2. Είς τό προσεχές σύγγραμμά μ α ς : «Ή Σωκρατική Διαλεκτική» δίδον­ται λεπτομερώς όλα τά άφορώντα: 1) Τήν μεταλλικήν Ψυχήν" 2) τήν φυτι­κήν Ψ υ χή ν 3) Τήν ζωικήν Ψ υ χή ν καί 4) τήν "Ανθρωπίνην Ψυχήν. Έ π ι ­προσθέτως δέ εξετάζεται ή Θηρευτική, μ ία τών πρωταρχικών Δυνάμεων τής Ψυχής.

ματος. Ή σημερινή Παιδεία, καταπροδώσασα αυτόν τόν ύπατον σκο­πόν, περιήγαγε τήν ’Ανθρωπότητα εις τό σημερινόν χάος καί αδιέξο­δον, καί εις τάς θηριωδίας τοΰ Α' καί Β' Πολέμου καί εις τήν χρησι- μοποίησιν δίς (τή κοινή συγκαταθέσει των Τριών Μεγάλων : 'Ηνωμέ­νων Πολιτειών, Μεγάλης Βρεττανίας καί Σοβιετικής Ρωσσίας) τής βόμβας τοΰ ’Ατόμου κατά τής Χιροσίμας καί κατά τής Ναγκασάκης!

Ό δέ «Προμηθεύς Δεσμώτης» είναι ό προ τής Πτώσεως Ουρά­νιος "Ανθρωπος, δ ’Απόλλων έν δλη του τή Δόξη, ό Νους: ό Αίτιος του Κόσμου καί τής τάξεως πάσης, δ Χριστός μέ δλας τά θαυμα- τουργικάς του Δυνάμεις! Οί ’Αρχαίοι “Ελληνες τόν άνθρωπον, τόν κατορθώσαντα νά κατανίκηση τό εν αύτφ Θηρίον, τήν Δράκαιναν Πυθώ, τήν "Ανοιαν, τήν μυθικήν Κόπρον του Αύγείου, τόν άπεκά- λουν Άπολλώνιον ή Δίιον, δηλαδή ά'νθρωπον περιβεβλημένον τάς Τέσσαρας Δυνάμεις τοΰ ’Απόλλωνος ή τοΰ Πνεύματος.

Αί Δυνάμεις δέ αύταε ε ίνα ι: αί μουσικαί Δυνάμεις, τάς όποιας συμβολίζει ή Έπτάχορδρος Λύρα ή συμβολίζουσα τά Μυστήρια τών δονήσεων, κυμάνσεων, παλμών, ρυθμών, κινήσεως, περί τά όποια, μέ τόν άναποσπάστως συνδεδεμένον αριθμόν καί γεωμετρικά σχήματα, περι­στρέφεται ή Άνωτάτη ’Επιστήμη ή «Μετεωρολογία» τοΰ Πλάτωνος. Κατόπιν αί ίατρικαί Δυνάμεις: διότι αυτός ήτο δ πατήρ τοΰ Θεοΰ τής ’Ιατρικής Ασκληπιού’ τό όποιον ύποδηλοΐ, δτι ό κατορθώνων νά απαλλαγή άπό τήν τυραννίαν τής Πυθοΰς Δρακαίνης, αποκτά θαύμα- τουργικάς ίατρικάς Δυνάμεις. ’Ακολούθως: αί Μαντικαί Δυνάμεις : δ τοιοΰτος άνήρ είναι προφήτης’ τούτο δέ σημαίνει, δτι δ'χι μόνον γνωρίζει τό παρελθόν, αλλά καί τό μέλλον, συγχρόνως δέ δύναται νά άνακαλύψη τήν υπό τά γεγονότα καί τά φαινόμενα ή τούς μύθους ύποκρυπτομένην ’Αλήθειαν καί τούς νόμους, συμφώνως προς τούς δποίους εξελίσσεται τό Σόμπαν καί τά ’Ανθρώπινα. Καί τέταρτον: άποκτοί τήν λεγομένην τοξικήν ή καθαρτικήν, δυνάμενος νά επιτε- λέση καθάρσεις καί νά άναγάγη διά τής ερωτικής άλλους ανθρώπους εις τήν δδόν τής Θεοποιήσεως.

Οί ’Απολλώνιοι άνθρωποι ¿ονομάζονται καί Δίιοι καί Διογενεΐς, ώς άνήκοντες εις τό Δίιον, πλέον Βασίλειον, ή εις τήν «Βασιλείαν τοΰ Θεοΰ», ή τών Ουρανών, συμφώνως προς τήν αντίστοιχον Χριστιανικήν φρασεολογίαν.

’Απολλώνιους ή Διίους ’Ανθρώπους (άντιστοιχοΰντας προς τούς ‘Αγίους Θαυματουργούς τής καθ’ ήμάς άγιωιάτης Έκλησίας) εχει απείρους νά προτάξη ή ’Αρχαία Ε λ λ ά ς : έ'χομεν ήδη δώσει εις τήν ’Επιστημονικήν ’Εγκυκλοπαίδειαν «’Απόκρυφοι Έπιστήμαι», σελίς 8, υπό τόν τίτλον: «'Ο Πνευματικός άνδριάς τοΰ Έπιστήμονος» τήν Εικόνα ενός τοιούτου ’Απολλώνιου, μαντικού άνδρός, εν τφ προσώπφ τοΰ Κάλχαντος:

«δς ήδη τά τ’ έόντα τά τ’ έσσόμενα προ τ’ έόντα».«πού γνώριζέ τά παρόντα, τά μέλλοντα καί παρελθόντα»

’Απολλώνιος άνήρ, (όπως τόν έχει φιλοτεχνήσει ό “Ομηρος εις τόν Δήλιόν του ’Απόλλωνα: μέ τήν Έπτάχορδον Λύραν- τό Τόξον καί Φαρέτραν' τόν ’Όφιν, τό σύμβολον τής σοφίας καί τής 'Αναγεννήσεως ή 'Αναστάαεως καί μέ τάς ΙΙροφητικάς ή Διαλεκτικάς ή Μαντικάς Δυνάμεις,) είναι δ ίδιος ¿ “Ομηρος, ό σοφώτατος καί θειότατος. “Οταν δέ λέγη ό ΙΙλάτων «μουσικός» εννοεί τόν πλήρως είσηγμένον εις τά Μυστήρια τής Έβδομάδος, ή τοΰ ’Αριθμού 'Ε πτά τοΰ περιστρεφο- μένου περί τά «Σεπτά», δηλαδή εις δλα τά Μυστήρια τών 7 Γενών τής Άνθριυπότητος καί τοΰ Σύμπαντος, καί μέ τά δποΐα Έ πτά ή Σεπτά είναι συνδεδεμένη δλόκληρος ή «Άποκάλυψις», καί απ’ άκρου εις άκρον ή Φύσις καί δ ’Άνθρωπος.

Ό Ησίοδος, ό Όρφεύς, ό Πυθαγόρας, δ Ηράκλειτος, δ Παρμε­νίδης, δ Σιμωνίδης, ό Αισχύλος, δ Σωκράτης, ό Πλάτων, δ Πλοοτινος ήσαν Θείοι, ’Απολλώνιοι ’Άνδρες : Π ρ ο φ ή τα ι! "Ας κλείσωμεν τό πα­ρόν κεφάλαιον, δίδοντες τούς ακολούθους στίχους, διά τών δποίων δ ’Εμπεδοκλής, δ μαθητής τοΰ Πυθαγόρου, απεικονίζει τόν εαυτόν του. Ή το δέ ως γνωστόν μουσικός δ ’Εμπεδοκλής, ποιητής, προφή­της, ιατρός, μάντης:

Ό Προφήτης ’Εμπεδοκλής και ή ε ’ικών κάθε θεανθρώ π ου.

«’ Ω Φίλοι οΐ μέγα άστυ κατά ξανθοΟ Ά κ ρ ά γα ντο ς ναίετε άνά άκρα πόλεω ς, άγαθώ ν μελεδήμονες έργων, χα ίρετε- έγώ δ ’ βμμιν θεός άμβροτος, ούκέτι θνητός πωλοΰμαι μετά πάσι τετιμημένος, ώσπερ έοικα, τα ινία ις τε περίσεπτος στέφεσίν τε θαλείης- τοΐσιν δμ ’ εδτ άν ϊκωμαι ές άστεα τηλεθόωντα, άνδράσιν ήδέ γυναιξί σεβίζομαι- οί δ ' δ μ ’ έπονται μυρίοι, έξερέοντες δπη κρός κέρδος άταρπός" οί μέν μαντοσυνέων κεχρημένοι, οί δ ’ έπί νούσων. παντοίω ν έπύθοντο κλύειν εύηκέα βάξιν».

«Φίλοι μου, πού στοΟ Ά κ ρ ά γα ντο ς τό μέγα άστυ οίκεΐτε, κ’ είς τά υψώματα ζώντες τής πόλεως μ’ έργ’ άσχολείσθε κοινωφελή: χαιρετώ σας! ’Εγώ, παύσας νά θεωρώμαι πλέον θνητός καί έφήμερος, άνά τόν κόσμον πλανώ μαι ήδη θ εό ς καταστάς καί άθάνατος, τετιμημένος

δπω ς μοΟ πρέπει, παντού δπου φέρω τό βήμα κεκοσμημένος μέ στέφανα καί μέ τά ένσημα δόξης* δτα ν δέ τύχη μέ ταΟτα νά έρχωμαι στάς θορυβώδεις τάς

πόλεις,μέ σεβασμόν μ’ ύποδέχονται άνδρες, γυνα ίκες μυρίοι, καί μ’ έρωτοΟν ποιον δρόμον όφείλουν νά άκολουθήσουν" άλλοι ζητούν νά τούς εϊπω τά μέλλοντα νά το ΐς συμβώσι’ άλλοι δέ πάλιν τι φάρμακα πρέπει νά κάμουν,Α παλλαγήν κι άπολύτρωσιν οϋτω προσφέρων είς π ά ν τ α ς ! »

Η ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟΣ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

ΑΙ πετρελα ιοπηγα ΐ καί οί Παγκόσμιοι Πόλεμοι

Μεταξύ τών φοβερωτέρων δεινών, πού προκαλεΐ ή έν ήμΐν Δράκαινα Πυθώ ή "Ανοια, είναι ή κατά περιόδους καταστροφή τών κατόπιν εργασίας καί προσπαθειών χιλιετηρίδων εκάστοτε Πο­λιτισμών. Έ π ί τής βαθέως έρριζωμένης ταύτης παραφροσύνης τής καταστροφής καί τής έρημώσεως εις τήν Ψυχήν τοΰ ανθρώπου, κατ’ έπανάληψιν έπανέρχεται είς τό έργον του ό Γκουρτζιέφ : αφιε­ρώνει μάλιστα έ'να έκ τών σημαντικωτάτων κεφαλαίων του επί τής παραδόξου ταύτης μανίας, ή οποία καταλαμβάνει τόν άνθρωπον, παρά τήν άντίληψίν του διά μέσου τών αιώνων, δτι είναι δήθεν «πο­λιτισμένος» καί τήν έ'παρσίν του διά τάς «τεχνικάς προόδους!» Δέν έπιτρέπεται εις ούδένα Στρατηγόν, καθώς καί είς Πνευματικόν ή Πολιτικόν 'Ηγέτην ν’ άγνοή τάς απόψεις τοΰ πανσόφου αύτοΰ 'Έ λ- ληνος περί Πολέμου καί συνιστώμεν όλοψύχως τήν μελέτην τοΰ κε­φαλαίου του, τοΰ έπιγραφομένου : «’Ανασκόπησις υπό τοΰ Βεελζεβούλ τοΰ τρόπου κατά τόν όποιον περιοδικώς οί άνθρωποι άλληλοφονεύον- ται». (Χ) Προτοΰ νά δώσωμεν τάς έπί τοΰ προκειμένου θεμελιώδεις

I. «Beelzebub’s Survey of the Process of th e Periodic Reciprocal D estruction of Men, o r Beelzebub’s Opinion of W ar». (C hapter X L III, All and E very th ing , pp. 1055 - 1118 ),

απόψεις τοΰ Γεωργίου Γεωργιάδου (αί δποΐαι καί αποτελούν την μεγίστην συνεισφοράν διά την κατανόησιν τοΰ βάθους τής πρακρού- σεως, παραλογισμοΰ, άνοίας καί αφροσύνης εις την οποίαν διατελεΐ ό διά μέσου τών αιώνων τυφλός, κωφός καί δαιμονιζόμενος άνθρω­πος) θεωροΰμεν καθήκον μας, χρησιμοποιοΰντες την Σωκρατικήν Διαλεκτικήν, ν’ άναζητήσωμεν την κατευθυντήριον γραμμήν τοΰ Πολιτισμού διά μέσου των αιώνων' έχομεν άλλωστε σημαντικώτατα προλειάνει τό έδαφος, άποκαλΰψαντες τον φοβερόν ρόλον, πού παί­ζουν σί δυο Θέαιναι: ή Άπόστασις καί ή Βαρύτης εις την Οικονο­μίαν τόσον τοΰ Σΰμπαντος, όσον καί των ανθρωπίνων.

Ή Ψυχή, ως έκ τής θείας αυτής ύποστάσεως, ύπολανθανόντως γνωρίζει τά πάντα, έχει δ’ άφ’ ετέρου πλήρη συνείδησιν, δτι τό σώ­μα είναι τό ό'χημά της, «ή φωλιά» της, αλλά συγχρόνως τό «μνή­μα» ή... «σήμα» (έξ ου ή λέξις σώμα) δπως δ "Ομηρος ονομάζει τον τάφον, καί δ Σωκράτης εις τον «Γοργίαν», «Φαίδωνα» καί «Κρα- τΰλον» του (εις τον τελευταΐόν του μάλιστα διάλογον δίδει καί έν- διαφεροόσας εξηγήσεις). Με άλλους λόγους: μεταξύ τών ζωτικών λειτουργιών τής Ψυχής είναι ή συνεχής προσπάθεια προς τήν τε- λειοτάτην χρησιμοποίησιν τοΰ οχήματος της καί απόλυτον κυριαρ­χίαν επ’ αύτοΰ1 καί ως έκ τής έπιγνώσεως, δτι διατελεΐ «ενταφιασμέ­νη» εις ένα «μνήμα», ή απαλλαγή από τήν τοιαΰτην οικτράν κατά- στασιν καί άπόκτησιν τής ελευθερίας της από τά δεσμά τοΰ σώμα­τος. "Οργανόν της επομένως είναι τό «σώμα»· αυτή δε είναι δ ‘Ορ­γανοπαίκτης.

Διαισθάνεται καλώς ή Ψυχή δτι εκείνο, πού τήν εμποδίζει νά είναι ελευθέρα, είναι τό «σώμα», τό «δστρακόν» της, δπως αυτό ονομάζουν οΐ Νεοπλατωνικοί, έχοντες ύπ’ δψιν τήν χελώνην. Ζώσα εντός τοΰ σώματος, έχει πλήρη συνείδησιν τοΰ στενού περιβάλλον­τος, εις τό όποιον, λóγq> τής Βαρΰτητος, είναι υποχρεωμένη νά ζή. *Ως έκ τής θείας της δμως ύποστάσεως, διψά γίνη παντογνώ ­στης, νά γνωρίση τήν έν τφ Παντί ’Αλήθειαν. Καί προοδευτικώς, βαθμιαίως, κατειλημμένη, οίστρηλατουμένη υπό τής αγίας αυτής έπιθυμίας, προσπαθεί νά ύπερπηδήση δλα τά έμπόδια, ώστε νά γνωρίζη τί συμβαίνει έπί τοΰ Πλανήτου, δπου ή Μοίρα καί αί Ου­ράνιοι Δυνάμεις τήν έχουν έντάξη

’Αποτέλεσμα τής τοιαύτης δίψης είναι ή υποταγή καί ή ήμέ- ρευσις τών μεταφορικών ζώων ή <(ύπ ο ζνγ ίω ν». Μία από τάς θε- μελιωδεστάτας κατακτήσεις τοΰ ανθρώπου είναι ή τι&ασεία ή τι- Φάσευαις τοΰ δνου, ίππου, ήμιόνου, καμήλου, έλέφαντος, ταράν­δου, διά τών δποίων κατορθώνει νά υπερνικά— τήν Ά πόαταα ιν καϊ τήν Βαρύτητα, τάς δΰο γνωστάς μας Θεαίνας! Μία έπι πρόσθε­τος, δχι ασήμαντος νίκη έπί τών 2 αυτών Θεαινών, ύπήρξεν ή άνα- κάλυψις ή έφεύρεσις τοΰ τροχοΰ, διά τοΰ δποίου ύπερνικάται ή

έλαττοΰται ή τριβή. Ά λλ’ ασφαλώς ή μεγαλειτέρα νίκη ΰπήρξεν ή δυνατότης, προοδευτικώς, τοΰ ανθρώπου, νά κυριάρχηση έπί τών ποταμών καί θαλάσσης διά τής σχεδίας, τής λέμβου, τών κωπών, τοΰ πηδαλίου, τον... Ιστίου , διά τοΰ οποίου πρώτην φοράν ήρχισε νά χρησιμοποιή μίαν μορφήν τής ‘Ενέργειας, διά τήν ύπερνίκησιν τής Βαρύτητος καί τής Άποστάσεως: τό δέ πλοΐον προσφέρει ασύγ­κριτος μεγαλειτέρας ευκολίας διά τήν μεταφοράν, από δσον ή Ξηρά' καί τοΰτο διότι έπί τής θαλάσσης τό μεταφερόμενον πράγμα χάνει τόσον έκ τού βάρους του, δσον είναι τό βάρος τοΰ έκτοπιζομένου ύδατος. Ό μέγας έκεϊνος Πρόγονός μας, ό ’Αρχιμήδης, είναι ό πε­ρισσότερον όλων τών ανθρώπων ασχοληθείς μέ τήν Βαρύτητα, τό ειδικόν βάρος, τούς μοχλούς κλπ., θέσας τά αδιάσειστα θεμέλια τής Μηχανικής. «Δός μοι πά στώ καί τάν Γάν κινήσω !

Έρχόμεθα ακολούθως είς τήν έποχήν κατά τήν οποίαν οί Ρω­μαίοι τήν ύποδονλωσιν τών συνανθρώ πω ν των έθεσαν ώς κ ύ ­ριον μέλημα καϊ έπ ίτευ ξ ιν τής ζωής των, τής ύπάρξεως καί διατροφής τ ω ν ! Τό μοναδικόν κίνητρόν των ήτο ή ύποδούλωσις τών κατοικούντων τόν τότε γνωστόν Κόσμον. Καί, καλώς έννοή- σαντες τόν θεμελιώδη τής Στρατηγικής Νόμον, έφρόντιζον, προ τής έπιθέσεως, νά συνδέουν τάς βάσεις έξορμήσεως μέ τά έχθρικά σύ­νορα, μέ τελειότατον συγκοινωνιακόν σύστημα: έντεΰθεν έξηγοΰντατ οί τελειότατοι στρατιωτικοί δρόμοι, οί κατεσπαρμένοι πανταχοΰ, δπου οί Ρωμαίοι έπεξέτειναν τήν κυριαρχία ν τω ν! Παραλληλως, κατα- κτήσαντες τήν Μεγάλην Ελλάδα καί τήν Σικελίαν, ήρχιοαν νά χρη­σιμοποιούν τούς ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ, διά τήν τροφοδοσίαν τών στρατιών των, νικηφόρως οΰτω άντιμετωπίζοντες τάς γνωστάς δύο Θεαίνας : τήν ’Απόστασιν καί τήν Βαρύτητα.

"Ελθομεν εις τήν ’Αναγέννησιν τών Ελληνικών Γραμμάτων καί τήν άνακάλυψιν τής ’Αμερικής υπό τοΰ Χριστοφόρου Κολόμβου τήν 12ην ’Οκτωβρίου τοΰ 1492. Αί στεναί τοπικοί αντιλήψεις ηύρύνθησαν ως διά μαγείας, τόσον από άπόψεως Χώρου καί ’Απο­στάσεων, δσον καί από Πνευματικής Άπόψεως, διά τής μελέτης τών Ελλήνων καί Λατίνων συγγραφέων, τών κατασυκοφαντηθέντων υπό άξεστων, φανατικών, μόνον κατ’ δνομα «Χριστιανών», ώς «είδωλο- λατρών» ! Έπηκολούθησεν ή άνακάλυψις τοΰ Ά τ μ ο ϋ καί ή έφεύρε- σις τής Ά τμο - Μηχανής, ή όποΐα καί έφερε τήν Βιομηχανικήν Έ πανάατααιν . Τήν μυϊκήν τιον ζώων καί τοΰ ανθρώπου ένέργειαν διά τήν κίνησιν τών όχημάτων καί τών μηχανημάτων, ήρχισε τάιρα καταπληκτικώς καί τάχιστα ν’ αντικαθιστά ή ’Ατμομηχανή. Δέν ήργησε νά έπακολουθήση ή άτ ακάλυψις τοΰ ’Η λεκτρισμού , μέ δλα τά εχι καταπληκτικώτερα έπακόλουθα, καί μέ τήν χρησιμοποίησή τοΰ Μαγνητισμού, κατωρθώθη διά τών γεννητριών ή παραγωγή ηλεκ­τρικού ρεύματος καί ηλεκτρικών κινητήρων. Οΰτως, ή οψις τοΰ

Κόσμου ήλλαξεν έπί εΰρυτάτης κλίμακας' σήμερον δέ, μέ τήν ατο­μικήν ένέργειαν καί τήν έκσφενδόνισιν τών «Σπούτνικ» καί τών ’Αμερικανικών «Explorer» ή «Εξερευνητών», εύρισκόμεθα εις τάς παραμονάς τών Διαπλανητικών Ταξειδίων, τά όποια, ως εΐπομεν, μέ τόσην καταπληκτικήν έπιστημονικήν ακρίβειαν περιγράφει ό Γκουρ- τζιέφ εϊς τό μνησθέν κεφάλαιόν του τού Κοσμοϊστορικού του βιβλίου.

Μέ άλλους λόγους: ή κατευθυντήριος γραμμή τού Πολιτισμού διά μέσου τώ αιώνων είναι ή προοδευτική ύπερνίκησις τής Βαρύ- τητος καί συντόμευσις τοΰ Χρόνου διαδρομής τών ’Αποστάσεων ! “Ωστε ή άνακάλυψίς μας τοΰ Θεμελιώδους Νόμου τής Στρατηγικής διέπει διά μέσου τών Αιώνων όχι μόνον τά τοΰ Σΰμπαντος, άλλ’ ολόκληρον τήν Άνθρωπίνην 'Ιστορίαν καί είναι άναποσπάστως συν- δεδεμένος ό Νόμος ούτος μέ δλας τάς έκφάνσεις τοΰ Πολιτισμού. Κυρίως δέ ή έξυπηρέτησις στρατηγικών σκοπών και έπιδιώξεων είναι τό κίνητρον τής έφευρέσεως τελειοτάτων μέσων ΰπερνικήσεως τής Βαρΰτητος καί Άποστάσεως.

’Από δέ τής άνακαλύψεως ή μάλλον έφευρέσεως τών κινητήρων έσωτερικής καύσεως καί τής δυνατότητος παραγωγής μηχανών με­γάλης κινητηρίου δυνάμεως, τό πετρέλαιον προσέλαβεν έπί τών ημερών μας πρωταρχικήν σημασίαν ως παράγων κινήσεως καί τρο- φοδοτήσεως τών μηχανών: ολόκληρος ή βιομηχανία βασίζεται, διά τήν κίνησιν τών μηχανημάτων, έπί τών πετρελαίων, καί τής άπρο- ακόπου κυκλοφορίας τών δεξαμενοπλοίων ! Ή ταυτόχρονος έπί- θεσις τών ’Άγγλων, Γάλλων καί τοΰ ’Ισραήλ κατά τής Αίγΰπτου, έπί Πρωθυπουργίας *Ηντεν, σαφώς καταδεικνύει τί σημασίαν έ'χουν άπό στρατηγικής άπόψεως συγκοινωνιακοί θαλάσσιοι οδοί, δπως ή Διώρυξ τοΰ Σουέζ, τά Στενά τών Δαρδανελλίων καί Βοσπόρου, ή Διώρυξ τοΰ Παλαμά. Ή κατά τής Α ίγυ π το υ έπίΰ·εσις ολίγον ίίλ- λει-ψε νά προκαλέαη Παγκόσμιον Πόλεμον , όπότε ώριαμένως θά έχρησιμοποιοΰντο πυρηνικά δπλα, οί πύραυλοι καί δλα τά λοιπά παρεμφερή σατανικά έπινοήματα. Αυτήν τήν καταπληκτικήν προέκ- τασιν καί σημασίαν έ'χει ό θεμελιώδης Νόμος τής Στρατηγικής, καί υπό έ'τι έπιβλητικωτέραν μορφήν προβάλλουν αί τιμωροί καί έκδική- τριαι Θέαιναι: €Η Ά πόαταα ις καί ή Β α ρ ύ τη ς !

Καί αυτός είναι ό λόγος διά τον όποιον ή Ε λλάς κείμενη έ'μ- προσθεν θαλασσίων διόδων παγκοσμίου σημασίας καί αποτελούσα άναπόσπαστον μέρος τριών ηπείρων είναι τό Κέντρον τής Π α γκ ο ­σμίου 'Ισορροπίας διά μέσου τών Αιώνων. Καί τήν πρωταρχικήν ταύτην Πολιτικήν, Στρατηγικήν, 'Ιστορικήν Εκπολιτιστικήν καί Οικονομικήν Σημασίαν, δσον βαθύτερον τήν κατανοήσομεν, τόσον καί πλέον ένημερωμένοι διά τήν ύπερνίκησιν τών έκάστοτε διπλω­ματικών προβλημάτων θά εΐμεθα. 'Η τοιαύτη θεμελιώδης αλήθεια, ή προκύπτουσα έκ τοΰ θεμελιώδους Νόμου τής Στρατηγικής, τοΰ

συνυφασμένου μέ την Άπόστασιν, Βαρύτητα καί Διεθνείς Συγκοι­νωνίας κυρίως πρέπει νά έχη ύπ’ δψιν του τό Ύπουργειον Ε ξω ­τερικών, Στρατιωτικών καί Παιδείας, ως καί τό 'Υπουργειον Ναυ­τικών καί Εμπορικής Ναυτιλίας καί Ελληνικού ’Οργανισμού Τουρι­σμού.

Ο ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ Κ Α Ι Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜ ΙΑ ΤΟ Υ ΛΟΓΟΥ

Ό Λόρδος Βύρων, εισηγμένος είς την έν τφ Παντί ’Αλήθειαν, καί εΐπερ τις καί άλλος λάτρης αυτής, (δπως τόσον έκφραστικώς αποκαλύπτει τό άριστονργημά του : «The Curse of Minerva» ί 1), πού τού ενέπνευσεν ή σύλησις τού Παρθενώνος ύπό τού Λόρδου Elgin), αν έθυσίασε την ζωήν του υπέρ τής Ελλάδος είς τό Η ρ ω ι­κόν καί ’Αθάνατον Μεσολόγγι, τό έ'πραξε διότι κατηνόησε την Παντοδυναμίαν τοϋ Λόγου, την ένυπάρχουσαν είς την άπέραντον, την άτελεύτητον Σειράν Προφητών τού Ελληνικού Πανθέου : από τού Λίνου, Μουσαίου, Όρφέως, Ησιόδου καί Όμήρου μέχρι—μέσφ τού Σωκράτους, τού Πλάτωνος, τού Άριστοτέλους καί Πλουτάρ­χου—τού Νεο-Πλατωνικοΰ Πλωτίνου, Πρόκλου καί Δαμασκίου. ’Ά ς ενστερνισθώμεν καλά την θεμελιώδη ταύτην ’Αλήθειαν, πού κα­νείς μέχρι σήμερον δέν άπεκάλυψεν, καί την διακήρυξιν τής ο­ποίας διά στεντορείας φωνής εναπόκειται είς την Ελληνικήν Πο­λιτείαν, μέ δλα τα εις την διάθεσίν της μέσα, νά πράξη !

Oh, thou ! in Hellas deem'd of heavenly birth ,Muse ! form’d or fabled at the minstrel's will !Since shamed full oft by later lyres on earth,Mine dares not call thee from thy sacred Hill :Yet there I've wander'd by thy vaunted rill ;Yes ! sigh'd o'er Delphi's long deserted shrine, where, save that feeble fountain, all is still ; nor mote my shell awake the weary Nine to grace so plain a tale-this lowly lay of mine.

(Lord Byron's : Childe Harold's Pilgrimage.)

1. Ή Κατάρα τής Άθην& ς.

ΜοΟσα, πού Σέ έλάτρευσε θ ε ά της ή Ε λ λ ά δ α : τοΟ Ποιητή τρισένδοξη ουράνια Λ α μ π ά δ α !Μιά καί ή Ποίησι εκτοτε σχεδόν έμεινε στείρα, νά Σέ καλέση δέν τολμά ή ταπεινή μου Λύρα ά π ’ τό πασίγνω στο βουνό τοΟ θείου Έ λικώ νος, δπου σήμερ’ άκούεται σάν κλάμα καί σάν στόνος τής φημισμένης του Πηγής ό θόρυβός της μόνος !

Κι5 δμως μέ φέραν στους Δελφούς, Λάτρη, τά βήματά μου καί τόν Ναόν του "Απόλλωνος πότισαν δάκρυά μου.Τ ις κουρασμένες "Αδελφές τοΟ Φοίβου νά ξυπνήσω ά π ’ τό βαθύ τόν υπνο τους, δέν πρέπει νά τολμήσω τό κάλλος κι’ εύλογία τους στό έργο μου νά χαρίσουν, καρδιά καί νοΟ μου μ’ έμπνευσι καί χάρι νά φωτίσουν

Τής Μ ούσας τό άγκάλιασμα δέν πρέπει νά έλπίζη τό φτωχό τό τραγούδι μου, γιατί δέν τό άξίζει!

Την Παντοδυναμίαν αυτήν του Λόγου, την ενυπάρχουσαν εις την Ά ρχαίαν Ελληνικήν Πνευματικήν Κληρονομιάν, ήσθάνθην από απαλών ονύχων, ώς είπον, χάρις εις τήν αείμνηστον ’Αδελφήν μου Ειρήνην' αν δέ εξ δλων τών Ξένων Ποιητών έλάτρευσα περισ­σότερον τόν Λόρδον Βύρωνα, τοΰτο οφείλεται εις τό γέγονός, δτι καί αυτός, περισσότερον παντός άλλου Ποιητοΰ, είς τά τρίσβαθα τής Ψυχής του ένοιωσε τήν Παντοδυναμίαν ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΝ τήν ένυπάρχουσαν είς αυτήν, καί τήν οποίαν κατεσυκοφάντησαν, άνεθεμάτισαν καί κατεπρόδωσαν μωροί, φανατικοί, ανάξιοι Πνευμα­τικοί Ή γέται, κατ’ ό'νομα Χριστιανοί, άναξίω; φέροντες τό ό'νομα «Πατέρων» τής Άγιωτάτης μας, καί τήν έν τφ Παντί ’Αλήθειαν κατεχοΰσης είς τούς τιμιωτάτους Κόλπους της 'Ε λλην ικής μας ’Εκκλησίας καί ό'χι. . . ’Ιουδαϊκής, ώς κακώς άντελήφθη Ευσέβιος ό Παμφίλου, δ μέγιστος τών συκοφαντών του ’Αθανάτου ’Αρχαίου ‘Ελληνικού Πνεύματος!

‘Η Παντοδυναμία τού Λόγου τής ’Αρχαίας Ελλάδος είναι εκεί­νη, ή οποία κατέστησε τήν Νεο>τέραν Ελλάδα τό Προσκυνητήριον τών Ε θνώ ν καί θά καταστήση ταύτην τήν ΠΡΩΤΗΝ ΤΟ Υ ΡΙΣΤΙ­ΚΗΝ ΧΩΡΑν τ ο υ ΚΟΣΜΟΥ, αν καλώς ή Ελληνική Πολιτεία κατανοήση τό Πνεύμα τής παρούσας Σειράς Βιβλίων μας επί τής Παντοδυναμίας τού Λόγου καί τού Νοΰ καί τής Κλειδός τής Γνώ- σεως, ώς καί δ Ελληνικός ’Οργανισμός Τουρισμού. Καί ή Παντο­

δυναμία αυτή εύρίσκεται εις κάθε σελίδα τοΰ έκφαντορικοΰ έργου τοΰ μεγίστου τών σοφών τοΰ μέχρι σήμερον διαρρεΰσαντος Είκοστοΰ Αίώνος, δστις αΙών υπόσχετα ι νά μας πορουαιάαη καί δλλας αοβαριοτέρας κατά πολύ έκκλήξεις, ώς εχομεν σοβαρωτάτους λόγους νά π ιατεύω μεν !!!

Η ΕΠ Α Ν Α Π Α Υ ΣΙΣ ΚΑΙ

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜ ΙΟΥ ΙΣΟΡΡΟΠ ΙΑ Σ

«Μή παυσάαθω ό ζητών, έ'ως &ν εϋροι’ καί δταν εϋρη, θαμβηθήσετα ι ' καί θαμβηθείς , βααιλεύαει καί βασιλεύσας,

άνα πα ύσετα ι! »

( Δεσποτικά Λόγια εκ τοΰ κατά Θωμάν 'Αγίου Ευαγγελίου)

Δέν υπάρχει μέγιστος εχθρός κατά τής άναβλέψεως καί έκ νε­κρών άναστάσεως τοΰ έκ γενετής τυφλοΰ, κωφοΰ καί δαιμονιζομένου από τήν έπανάπαυσιν έπί τής ύποτιθεμένης «σοφίας» ή «διπλής άγνοίας» (κατά τους Νεοπλατωνικούς) ή «διπλής αμαρτίας» (κατά Διονύσιον τον ’Αρεοπαγίτην) ή έπί τών κατορθωμάτων τών Προ­γόνων, χωρίς δ απόγονος ή έπίγονοςνά έχει καταβάλει καί τήν έπα- ξίαν προσπάθειαν, δπως άρθή εις τό ύψος τών ένδοξων προγόνων του.

Τήν θεμελιώδη ταύτην ’Αλήθειαν έχοντες ύπ’ δψιν το>ν δ Σω­κράτης καί δ Θεάνθρωπος, καχεδίκασαν μέ δλην των τήν Ψυχήν τήν έπανάπαυσιν ή δοκησισοφίαν* είναι δέ τόσον δ άνθρωπος έρριζωμένος εις τήν έσφαλμένην άντίληψιν, δτι ολίγοι, έλάχιστοι ή καί κανείς γνωρίζουν τά πράγματα καλείτερον αύτοΰ, ώστε δ άποκαλύπτω ν τήν άμάθειάν του, καθ ίστατα ι δ μέγ ιστος τών έχθ ρώ ν του, ένφ πράγματι είναι δ μέγιστος τών ευεργετών του, έφ’ δσον δ έλεγ­χος ούτος έχει ώς σκοπόν τήν άφύπνισιν καί έκ νεκρών άνάστασιν τοΰ τυφλοΰ τά τε ώτα, τόν τε νοΰν, τά τ’ δμματα! ‘Ο Προφήτης, δ άναλαμβάνων τήν άνάβλεψιν τοϋ πλησίον του, ώς Αμοιβήν του ύ π δ τής Π ολιτείας δέχεται τό κώνιον, τόν άκάνθινον ατέφα νον καί τό αταύρωμα.

Είναι αξία πάσης προσοχής ή είκών, πού δίδει δ Σωκράτης είς τήν «’Απολογίαν» του περί τής διατελούσης είς τήν επανάπαυσιν επί τών προγονικών δαφνών τής διά μέσου τών αιώνων Πολιτείας, παραβάλλων τήν ’Αθηναϊκήν Πολιτείαν προς ϊππον μεγαλοπρεπή, άλλα νωθρόν καί νωχελή· καί τόν εαυτόν του ως «οίστρον» ή άλο- γόμυιγαν, προσπαθοΰντα συνεχώς καί άκαταπαύστως ν’ άφυπνίση τήν Πολιτείαν από τόν ύπνον καί νάρκην καί τήν επανάπαυσιν !

“Ομοίως δ Θεάνθρωπος συνεχώς καταφέρεται κατά τής δοκησι- σοφίας ή διπλής άγνοιας· ή δέ άφυπνιστικωτάτη επί του προκειμέ- νου παραβολή τοϋ Τελώνου καί Φαρισαίου, είναι από τα πολυτιμό­τατα κείμενα τής διεθνούς φιλολογίας διά τήν απαλλαγήν τής Ψυχής από τήν «επανάπαυσιν» καί «διπλήν άγνοιαν».

'Ο Φαρισαίος, ενώ ή Ψυχή του ήτο κατάφορτος τής Κόπρου τού Αυγείου, είχε οχι μόνον τελείαν άγνοιαν τής τοιαότης του καταστά- σεως, τής αξίας οίκτου καί έλεεινολογίας" άλλα έτόλμα νά ελέγξη τόν συνάνθρωπόν του Τελώνην, ας μάς επιτροπή δέ νά δώσωμεν αυτο­λεξεί τόν έλεγχόν του: «'Ο Θεός, ευχαριστώ Σοι, δτι οΰκ είμί ώσπερ οί λοιποί τών άνθρώπων, αρπαγές, άδικοι, μοιχοί, ή καί ώς υΰτος δ τελώνη;· νηστεύω δίς τού σαββάτου, άποδεκατώ πάντα δσα κτώμαι1 ό δέ τελώνης μακρόθεν εστώς ούκ ήθελεν ουδέ τούς οφθαλμούς έπάραι είς τόν ουρανόν, άλλ’ έτυπτεν τό στήθος αυτού λέγων : Ό Θεός, ίλάσθητί μοι τφ άμαρτωλφ...».

“Ο εις τήν «διπλήν άγνοιαν» διατελών είναι δ νομίζων δτι κα­τέχει τήν εν τφ Παντί ’Αλήθειαν, ενφ «έχει μεσάνυκτα» καί πλέει εις τόν βόρβορον τών παθών, περιπτυσσόμενος τήν Δράκμιναν ΙΙυ- θώ, καί νομίζων δτι είναι άγγελος, κατακρίνων τούς πάντας! Είς τήν διπλήν άγνοιαν διατελεΐ καί δ Καθηγητής Πανεπιστημίου, δ τε­λείως άγνοών τήν ούσίαν τής Επιστήμης, καί άποτολμών νά καλή εαυτόν Επιστήμονα καί Καθηγητήν, καί νά... διδάσκη τούς ταλαι- πώρους φοιτητάς όχι τήν ’Επιστήμην, άλλα τήν Ψευτο-Έπιστήμην!

Επιγραμματική είναι ή φράσις τού Γκουρτζιέφ επί τού προκει- μένου, τήν δποίαν προτάσσομεν είς τό έξώφυλλον : «Tue, Seig­neur, celui qui, ne sachant rien lui-même, ose enseigner aux autres la voie qui mène aux Portes de Ton Royaume», ό ôè τοιοϋτος άποτελε ϊ τόν έπ ικ ινδυνω δέοτερον τύπον τον δο· κηοιοόφου καί τοϋ έν δ ιπλϋ άγνοίφ διατελοϋντος !

'Ο Γκουρτζιέφ επί εΐκοσιν δλόκληρα έτη περιήλθεν δλόκληρον τήν Ά σίαν καί τήν ’Αφρικήν, είς αυτός μιας δμάδος εκλεκτών άν- δρών, διαπνεομένων από τήν εύγενή επιθυμίαν νά κατανοήσουν τήν εν τφ Παντί Αλήθειαν καί οί δποΐοι κατήλθον είς τό επίπονον έργον τής άνευρέσεως τών Προσώπων εκείνων, πού θά τοΐς άπεκάλυπτον τήν πραγματικήν ’Επιστήμην. Επιγραμματική δμοίως είναι καί ή άκόλουθος φράσις του, ή άποκαλύπτουσα τήν οδόν, τήν άγουσαν είς

την ’Αλήθειαν : « J ià ν’ άποκτήαη κανείς τήν 'Αλήθειαν όφεί- λε ι νά καταβάλη προεσκεμμένην προσπάθειαν καί έναυνείδη- τον π όνον)).

’Ά ξιαι πάσης προσοχής αί συστάσεις των Δεσποτικών Ρήσεων ή Λογίων : «Οΰ πας δ λέγων : Κΰριε, Κΰριε, είσελεΰσεται ε’ις τηνΒασιλείαν των Ουρανών, άλλ’ δ ποιών το θέλημα του ΓΙατρός μου τοΰ εν Ούρανοϊς». Συνεχώς, ως εΐπομεν, τά Δεσποτικά Λόγια προσ­παθούν νά εκριζώσουν από την Ψυχήν την έπανάπαυσιν. Άλλα καί δ Πρόδρομος ’Ιωάννης την αυτήν τακτικήν εκράτει, καταπολε- μών τήν έπανάπαυσιν επί τών προγονικών κατορθωμάτων καί αρε­τής : «Ποιήσατε ουν καρπόν άξιον τής μετάνοιας" καί μή δόξητελέγειν εν έαυτοΐς : Πατέρα έχομεν τόν ’Αβραάμ" λέγω γάρ ύμΐν, δτι δΰναται δ Θεός εκ τών λίθων τούτων εγεΐραι τέκνα τφ ’Αβραάμ».

Τήν ερευνάν, συνεχώς συνιστοΰν τα Λόγια : «ερευνάτε τάς Γρα- φάς !» Καί δεν άνταποκρίνονται προς τό Προφητικόν Πνεϋμα, φρά­σεις προκαλοΰσαι τήν έπανάπαυσιν, δπως : «Κΰριε έλέησον !» καί «Εΰρομεν πίστιν αληθή, Τριάδα προσκυνοΰντες» : ή πίστις συνίστα- ται εις τό νά καταβάλλη κανείς καί τήν έπαξίαν προσπάθειαν, ώστε ή Τριάς ν’ άποκαλΰψη Έαυτήν εις τήν Ψυχήν τοΰ δντως διψών- τος διά ταΰτην καί δ'χι μηχανικώ ς έπαναλαμβάνοντος τάς φράσεις αΰτάς ή τό επαναπαυτικώτατον «ΙΙιστεύαι», τό περιέχον μέν τήν εν τφ Παντί ’Αλήθειαν, προκαλοΰν δμως τήν Νάρκην καί τόν "Υπνον τον Θανάτου, αν μηχανικώς τις τό επαναλαμβάνει, χωρίς νά κατα- βάλη καί τήν απαραίτητον προσπάθειαν, δπως κατανοήση κιίθε του άρθρον καί δή καί μάλιστα τό πρώτον: «Ποιητήν Οΰρανοΰ καί Γής, ‘Ορατών τε Πάντων και ‘Αοράτων». Περί τα ’Αόρατα, πράγματι, περιστρέφεται δλόκληρος ή Ύ περθέα Χριστιανική Διδασκαλία. Ποιος δμως από τους σημερινούς Χριστιανούς είναι Θεατής τοΰ Αοράτου Κόσμου, τοΰ περιλαμβάνοντος δ'χι μόνον τά 9 ’Αγγελικά Τάγματα (ίδέ ύποσημείωσιν σελ. 60), αλλά καί δλας τάς τάξεις τών Δαιμόνιων, τά Πνεύματα τών 4 Στοιχείων : σαλαμάνδρας, υποχθο­νίους νάνους, χρυσαφεντάδες, νηρηΐδας, συλφίδας ή εναέρια Πνεύ­ματα" τάς σκιάς ή είδωλα τών τεθνεώτων" τάς Ψυχός τών κεκοιμη· μένων... καί τέλος αυτήν ταΰτην τήν Ύ περθέαν, 'Υπερούσιον καί Ύπεράγαθον Τριάδα ;

—Εις τό καταπληκτικώτατον τών γραφέντων βιβλίων κατά τό πρώτον ήμισυ τοΰ παρελθόντος αιώνος : Τό επιγραφόμενον «Ζανό- νι» τοΰ Λόρδου Bulwer Lytton (1803 — 1873), εν τφ προλόγφ, υ ­πάρχει δ ακόλουθος διάλογος, μεταξύ ενός Πανσόφου καί ενός Νεοφύτου, προσπαθοΰντος νά μυηθή εις τά Μυστήρια:

— Μοΰ ύπεσχέθητε νά διαφωτίσετε τήν άγνοιάν μου περί τών Ρ οδοσταυριτώ ν θά σας είμαι υπόχρεος,άν τό κάμετε.

—Ναί, to ύπεσχέθην' άλλα είς τί τούτο θά σάς ώφελήση ; Ά ν to κίνητρον είναι η περιέργεια σας, δταν είσέλθετε είς τόν Ναόν, θά περιγελάσητε τά άποκαλυπτόμενα.

—Ή τόχη τού άββά De Villars, πού έδολοφονήθη τφ 1673 διότι άπετόλμησε νά περιπαίξη tà Ροδοσταυριτικά Μυστήρια, μου έκαμε τόσην έντύπωσιν, ώστε να μή περιπέσω καί εγώ εις αυτό τό σφάλμα.

Κατόπιν τοΰτου ό σοφός Διδάσκαλος μου εξέθεσε τα κυριώτερα σημεία τής Ροδοσταυριτικής Μυσταγωγίας. Καί προσέθεσεν, δτι μέχρι σήμερον υπάρχουν οί εξακολουθούντες τάς έρευνας των εις τάς ’Απόκρυφους Έπιστήμας, άλλ’ εν κρυπτή) καί παραβύστφ. Καί συνεχίζων :

— ° Αλλά ή ’Αδελφότης των Ροδοσταυριτών, δσον καί αν είναι σεβαστή καί ενάρετος (δεδομένου δτι κανέν Μοναχικόν Τάγμα δεν δΰναται νά παραβληθή κατά την αγιότητα με αυτούς) δεν αποτελεί παρά παραφυάδα άλλων ’Αδελφοτήτων κατά πολύ άνωτέρων, δσον άφορά την σοφίαν καί τάς κατεχομένας υπό των μελών της δυνά­μεις, αφού άλλωστε ή καταγωγή των είναι ενδοξοτέρα. Γνωρίζετε τούς Ν εοπλατω νικούς ;

—Κάποτε ήσχολήθην μέ αυτούς καί περιεπλανήθην είς τόνλα- βύρυνθόν των. Είναι τόσον δυσνόητοι !

—Καί δμως οί δυσλυτώτεροι Γόρδιοι δεσμοί των δέν £χουν Α­κόμη δοθή είς τήν δημοσιότητα ! Παραμένουν εν χειρογράφοις. Τά ύπέρθεα έ'ργα των αποτελούν τήν μυητικήν διδασκαλίαν, δχι μόνον των Ροδοσταυριτών, άλλα καί τών άνωτέρων κατά πολύ ’Α­δελφοτήτων, πού ύπηνίχθην προηγουμένως. ’Αλλά ή «σεμνότερα καί ύπεροχωτέρα δλων, είναι ή γνώσις, πού θά ήδύνατό τις νά σταχυο- λογήση άπό τούς πρεαβυτέρους Πυθαγορείους, καί άπό τά Αθά­νατα Αριστουργήματα Α π ο λλώ ν ιο υ του Τυανέως.

—Πράγματι! Υπάρχουν λοιπόν τά συγγράμματά του;Διεσώθη- σαν άπό τόν τά πάντα καταβροχίΚζοντα άτεγκτον Χρόνον ;

*Η ’Αλήθεια είναι δτι ολίγοι, επί τών δακτύλων μετρώνται οί άσχολούμενοι μέ τούς Νεο - Πλατωνικούς καί μέ Άπολλώνιον τόν Τυανέα, καί δλιγώτερον δλων, οί Σοφοί τών Πανεπιστημίων ’Α θη­νών καί Θεσσαλονίκης ή οί κ.κ. ’Ακαδημαϊκοί μας ! Καί δμως εις αυτούς εύρίσκεται ή πραγματική σοφία καί άληθής καί δχι κατα­χρηστική) τή> δνόματι διδασκομένη Επιστήμη εις τά Πανσκοτιστή- ρια ’Ανατολής καί Δύσεως. Λείγματσ τής ΙΙυθαγορικής Σοφίας παρεθέσαμεν ήδη εις τό έ'ργον μας : «Τό Μήλον τής Έριδος».

Kuî τώρα έρχόμεθα - μετά τήν εισαγωγήν αυτήν - είς τάς άκο- λούθους εξομολογήσεις : δταν κατά ’Οκτώβριον τού 1918 έξεδώσα- μεν εν Ζυρίχη τής Ελβετίας τό μνησθέν κοσμοϊστορικόν μας σύγ­γραμμα : «Le Président Woodrow Wilson, personnification des plus hautes idéees politiques», de tout temps et les plus réalistes

ou le Centre d e Γ Equilibre Mondial», εθεωρήσαμεν καθήκον μας ν’ άποστείλωμεν τό πρώτον ληφθέν από τόν τυπογράφον άντί- τυπον εις τόν τότε Πρεσβευτήν τής Ελλάδος εν Βέρνη, αείμνηστον ’Απόστολον ’Αλεξανδρήν. Μεγίστη ύπήρξεν ή κατάπληξις καί ενθου­σιασμός μας, δταν δύο ημέρας άπό τής αποστολής, ελάμβανα επι­στολήν τοΰ διορατικωτάτου καί βαθυστοχάστου εκείνου Πρεσβευτοϋ, μέ εσώκλειστον τραπεζιτικήν επιταγήν 500 χρυσών φράγκων καί με εντολήν αποστολής 250 αντιτύπων ! ’Αλλά τό καταπλητικώτερον ήτο τό γεγονός, δτι ό αείμνηστος εκείνος σοφώτατος Ά νήρ μέ έπληροφόρει, δτι δι’ ιδιαιτέρου απεσταλμένου επειγόντως θ ’ άπο- στείλη τά βιβλία ταΰτα εις τόν αείμνηστον Ελευθέριον Βενιζέλον εις Παρισίους, ϊνα τά διανείμη μεταξύ τών Συνέδρων, τών συγκεν- τρωθέντων εις Παρισίους διά τήν Σύναψιν Ειρήνης τής Entente μέ τά Κράτη τοΰ Άξωνος, Προϊσταμένου τής Συνδίασκέψεως τοΰ Προέδρου τών Ηνωμένων Πολιτειών Woodrow Wilson.

Παν δ,τι εκλεκτόν είχε νά επίδειξη ή Διεθνής Διπλωματία ειχε τότε συγκεντρωθή εις Παρισίους : καί εδέχθη εις έ'καστος τών Συν­έδρων άπό τάς χειρας τοΰ υπό πάντων θαυμαζομένου “Ελληνος Πρωθυπουργοΰ τό Κοσμοϊστορικόν μου βιβλίον, τό περιέχον : α'). Τόν θεμελιώδη Νόμον τής Στρατηγικής* β'). Τάς αιτίας δι’ ας δ άνθρωπος έρχεται επί τοΰ Πλανήτου αύτοΰ τών δακρύων καί αιμα­τοχυσίας, τής δουλείας καί παραφοράς, ως δ εκ γενετής τυφλός, κωφός καί δαιμονιζόμενος' καί γ'). Τήν Παντοδυναμίαν τοΰ Λόγου, συνυφασμένην μέ αυτό, ώς άποδεικνύει ή άπήχησις, πού έσχεν εις καλχικάς Ψυχάς, δπως ή τοΰ αειμνήστου ’Αποστόλου ’Αλεξανδρή καί τοΰ εύγενοΰς συντάκτου τοΰ κυρίου άρθρου εις τό «’Εμπρός» τών ’Αθηνών τής 18)1)1919, τοΰ αφιερωμένου, ως άνέφερα, επί τοΰ περί ου δ λόγος βιβλίου μου, καθό)ς καί άπό τά άρθρα, τά άφιε- ρωθέντα επ’ αύτοΰ υπό τοΰ Διεθνοΰς Τύπου, καί τών δποίων άντί- τυπα πιστοποιητικά τών ώς άνω, έχω μέχρι σήμερον διαφυλάξει.

Καί δμως ! Τό σύγγραμμα αυτό παρέμεινεν έκτοτε καί μέχρι σήμερον νεκρόν, παρά τήν εις αυτό έγκλειομένην Παντοδυναμίαν τοΰ Λόγου. ‘Η Έ πανάπαυσις , ή Δ ιπλή "Αγνοια, ή Δοκηοισοφία έπετέλουν τό παγερόν έ'ργον τοΰ Νεκροθάπτου. «’JE« Ναζαρότ δύ· ναταί τ ι Αγαθόν είναι ; . . . »

Καί αυτός είναι δ λόγος διά τόν δποιον κατερχόμεθα σήμερον (ύστερον άπό ύπνον τοΰ συγγράμματος 42 ετών) διά τής παρούσης Σειράς επί τής Παντοδυναμίας τοΰ Λόγου καί τοΰ Νοΰ ή τής Κλει- δός τής Γνώσεως νά άναστήσωμεν καί καταστήσωμεν χειροπιαστάς τάς κοσμοϊστορικάς τοΰ συγγράμματος εκείνου 'Αλήθειας. ’Εναπό­κειται δέ εις τήν Ελληνικήν Πολιτείαν καί εις τούς έντυγχάνοντας νά τάς άξιοποιήσωσιν.

Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΤΡΑ ΤΗ ΓΙΚ Η

«ΕΙς οιωνός άριστος: άμύνεσθαι π ερ ί Πάτρης'.)>

Ώ ς άνεφέραμεν ήδη, αί Ουράνιοι Δυνάμεις μίαν άλησμόνητον νύκτα του μηνος Σεπτεμβρίου του 1918 (οπότε εύρισκόμην είς Ζυ­ρίχην τής Ελβετίας) ηύδόκησαν να μοΰ άποκαλύψουν τόν Φοβερόν Νόμον, τόν διέποντα τήν Κλασσικήν Στρατηγικήν, τόν όποιον— παρά τήν θεμελιώδη καί πρωταρχικήν του σπουδαιότητα—ούδέν στρατηγικόν σύγγραμμα αναφέρει' αν δέ τόν Ιγνώριζον οί κατά καιρούς πολεμοχαρείς Στρατηγοί ή Πολιτικοί, θά άπεφεΰγετο τό αιματοκύλισμα διά μέσου τών αιώνων τής ’Ανθρωπότητος !

Άνακαλύψαντες τόν θεμελιώδη τούτον Νόμον, τόν διέποντα τήν Στρατηγικήν, χρησιμοποιούντες καί πάλιν τήν Σω κρατικήν Διαλεκτικήν : δηλαδή τήν παραβολήν, σύγκρισιν, συσχέτισιν καί αναλογίαν, άς προσπαθήσωμεν ν’ άνακαλύψωμεν τί μέσα χρησιμο­ποιεί διά μέσου τών αιώνων ή Στρατηγική προς επίτευξιν τής Νί­κης : ’Ή δη άπό τό πρώτον Λατινικόν ’Αναγνωστικόν γνωρίζομεν τί δπλα διέθετον οι Ρωμαίοι, (ό κατακτητικώτατος ούτος καί θηριω­δέστατος λαός, εξ δσων εγνώρισεν ό Πλανήτης μας): «Arma Ro­manorum erant galea, scutum, lorica ; tela erant : pilum, gladi- us, sagittae»· o Αυτά ήσαν ά'λλωστε καί τά επί τής 'Ομηρικής επο­χής εν χρήσει. Παραλλήλως δέ πρός αυτά καί τό πύρ. ’Επί δέ τής Βυζαντινής Εποχής ήρχισε χρησιμοποιούμενη καί ή .. χημεία, μέ τό υγρόν πύρ !

Μεταφερθώμεν τώρα άποτόμως, (άνευ ενδιαμέσου εποχής) άπό τήν Όμηρικήν, είς τήν σύγχρονον εποχήν τών τηλεκατευθυνομένων διηπειρωτικών καί υπερθαλασσίων καί ύπερωκεανείων βλημάτω ν , τής έκσφενδονήαεως τών «Σπούτνικ», «Λοΰνικ» καί τών ’Αμερι­κανικών «Explorers» (a) καί τών δΓ άτομικής ένεργείας κινουμένων ’Αμερικανικών υποβρυχίων τύπου «ΙΙολάρις» : Π ερ ί τήν βολήν (εξ ου ή λέξις βαλλιστική) , έκσφενδόνισιν, έκτόξευσιν περιστρέ­φονται καί χαΰτα, δπως καί κατά τήν 'Ομηρικήν ’Εποχήν! Παρά­δοξος όντως εξέλιξις τώ ν αύτών θεμελιωδών μηχανημάτω ν , τών άττοσκοπούντων τήν ύπερνίκηαιν τών δύο αιωνίων Παντοδυ-

1. Τά αμυντικά όπλα τών Ρωμαίων ήσαν : τό κράνος, ή άσπίς, ό θώ- ραξ' τά επιθετικά : τό άκόντιον, τό ξίφος, τά βέλη.

2. Ό «’Εξερευνητής».

νάμων ΘεαΙνών: τής Ά ποατάσεω ς καί της ΒαρύτητοςΙ Μέ την διαφοράν, δτι διά νά καταστρέψη ό Έ πιδρομεύς τόν Ά μυνόμενον , δέν εχει άνάγκην πλέον νά ύπερνικήαη τάς δύο ταύτας Θεαί- νας, όπως έγίνετο Ά λλο τε : χωρίς οϋτε εις στρατιώτης νά κ ινη - ϋ'Ώ, ή λειτουργία ενός μόνον κομβίου ή πηνίου, άρκεϊ διά νά έκτο- ξευθή πΰραυλος, φέρων βόμβαν ατομικήν ή υδρογόνου, δυναμένην νά έρημώση και θανατώση κάθε κάτοικον τής Νέας ‘Υόρκης ή τής Μόσχας ή οίασδήποτε ά'λλης πρωτευοΰσης ή πόλεως!

’Αλλά . . . παραλλήλους πρός τόν Τεχνικόν Πόλεμον, υπάρχει καί ό Π νευματικός : Ό και φοβερώτερος καί Αποτελεσματικό­τερος: ούτος δέ διεξάγεται δι’ δλοον τών καταπληκτικών, σήμερον, καί παντοδυνάμων μέσων τής διαδόσεως του Λόγου: διά τών έν­τυπων, δηλ., τών εφημερίδων, του ραδιοφώναυ, του Ρητορικού Βήματος, του "Άμβωνος!

Διά τόν λογικώς σκεπτόμενον, σήμερον, οπότε καί ή Σοβιετική Ρωσσία άφ’ ενός· αί Ήνωμέναι Πολιτεΐαι, Μεγάλη Βρεττανία καί Γαλλία άφ’ ετέρου, (καί τις οΐδε πόσαι ά'λλαι χώραι, αυριον, ί'σως μάλιστα καί αί μικραί) κατέχουν τά μέσα της ύπερνικήαεως της Ά ποατάσεω ς καί της Βαρύτητος , διά τών Πυραύλων, μόνον δ Π νευματ ικός Π όλεμος δύναται νά Μχη τήν τελευταίανλέξιν.

Καί ό μέν Κομμουνισμός (χοΰ οποίου ό ασπονδότατος εχ­θρός ε ίνα ι: ή αναλογία, ή αντιπαραβολή, ή συγκρισις, συσχέτισις καί παραλληλισμός), βασιζόμενος επί του ψεύδους καί τής ψευδο­προφητείας του Κάρλ Μάρξ, Φρειδερίκου ’Έγκελς καί Λιένιν, £χει, άπ' αύτης ταύτης της γεννήαεώς του, τήν τρωτήν Ά χ ί λ λ ε ιο ν Π τέρνα ν ’ ή Δυσις δμως, αν καί κατέχη τό ανυπέρβλητον Πνευμα­τικόν Όπλοστάσιον τής Παντοδυναμίας του Λόγου, καί τής Άλη- θείας, πού τόσον άφθόνως τής προσφέρει δ Έλληνο - Χριστιανικός Πολιτισμός, στερείται τής δυνατότητος τής χρησιμοποιήσεως αύτοΰ, διότι δεν κατέχει τά Μυστικά τής Λειτουργίας αύτοΰ, ούτε τήν Κλείδα τής Γνώσεως! Τά μέσα ταύτα, τά συντριπτικά καί άποτε- λεσματικώτατα, τά αδιάψευστα καί παντοδύναμα, έλαχεν εις τόν γράφοντα ή εύπροσδεκτοτάτη Μοΐρα νά τά άνακαλύψωμεν καί νά τά προσφέρωμεν εις τούς συνανθρώπους μας: τόσον τής Δΰσεως δσον καί τής ’Ανατολής : ώς άντελήφθη ή'ίη ό ευμενής ’Αναγνώ­στης! Καί τά μέσα ταύτα συνίστανται εις τήν άφΰπνισιν καί τήν εκ νεκρών άνάστασιν τοΰ από γενετής τυφλού, κωφού καί δαιμονι- ζομένου : δηλ. παντός ανεξαιρέτως ανθρώπου. Εις τήν Ικανότητα δέ ταΰτην συνίσταται ή Άνωτάχη Στρατηγική. ’Ά ς μή άπατάται κα­νείς : Τήν Ά ν ω τ ά τη ν Στρατηγικήν ϊ χ ε ι ώς σκοπόν της νά πα- ραδώση είς τούς μελετητάς της ή προκειμένη σειρά έ π ΐ τής

Παντοδυναμίας ζοϋ Λ όγου καί τοϋ Ν οϋ ή τής Κλειδός τής Γνώαεως, δ ι ' ής καί μόνης Αποκαλύπτετα ι καί Ανευρίσκεται ή ύπέρμαχος Στρατηγός : Η Α Λ Η Θ Ε Ι Α ! Ή πάντοτε φέρουαα μεϋ·' έαυτής Τ Α Ν Ι Κ Η Τ Η Ρ Ι Α .

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

'Ο Μ ουσηγέτης Α π ό λ λ ω ν ή Λ όγος ή Ν οϋς , ό " Υπατος τών Θ εώ ν τής ’Αρχαίας *Ελλάδος.

Καιρός άνανίψεως, άναβλέψεως καί εκ νεκρών άναστάσεως!

«Ξύπν’ ά π ’ τόν ύπνο τό βαθύ, τόν ΰπνο τοΟ θανάτου! "Αλλος τοΟ ’Ανθρώπου ό σκοπός καί τά καθήκονΐά τ ο υ : Μακρυά ή έπανάπαυσις κι ή άμεριμνησία, δέν όδηγούνε πρός τό Φώς καί τήν ’Α θανασία! θ έσ ε γ ια πούλια τής ζωής γιά πά ντα τήν ’Αλήθεια, στρέψε τά νώτα στήν ψευτιά, άνοια , παραμύθια, καί άνοιξε δ ιά πλα τα καρδιά, καί νοΟ καί στήθεια στήν 'Α ρμονία τοΟ Π αντός, στή Μουσική τή θεία" τών Ούρανίων τών Σφαιρών νοιώσε τήν 'Α ρμονία, πού πρώτοι τήν έδίδαξαν ό θ ε ίο ς Π υθαγόρας κι ό π ιό σοφός μεσ’ στούς σοφούς μέγας ’Α ναξαγόρας, ό "Ομηρος καί ό Ό ρφ εύς, μέ τή χρυσή τους Λύρα, πού κρύβει τή συνολική γνώσι, σοφία, πείρα!Στό σκότος έχε πάντοτε τοΟ σκάφου σου τήν πρύμη σταμμένη- καί τήν πρώρα Σου πάντα στήν ’Επιστήμη" χωρίς καμιά παρέκκλισι φεύγε ά π ’ τό σκοτάδι, πού όδηγεΐ στό θάνατο, στήν κόλασι, στόν Ά δ η : Προσανατόλισε σοφά τού σκάφου Σου τήν πρώρα, καί δλη Σου τήν προσοχή πρός τού φωτός τή Χώρα, τόν Φοίβον τόν ’Α πόλλω να, τόν Νοϋν ώς όδηγόν σου πρόσλαβε, άστέρα πολικόν, μόνον διδάσκαλόν Σου!

"Ετσι νά διαλύεται θά ίδής ή τρικυμία, ή μπόρα κι ό κατακλυσμός, ή μαύρη δυστυχία, τά πάθη κι ό φανατισμός, ή τόση άκαθαρσία, ή κόπρος καί ή Δράκαινα κι ή δοκησισοφία που ζοΰνε μέσα στήν Ψ υχή καί μέσ’ στό περιβάλλον καί πού κρατούν τόν άνθρωπο σέ σκότος καί σέ σάλον.

Τήν κίνησιν και άριθμόν, γεωμετρίαν καί ρυθμόν ε ίχον ύπέρτατον θ εό ν οί σοφοί τής Ε λ λ ά δ ο ς , τό άστυ τής Π αλλάδος :Ρυθμός καί 'Α ρμονία ή του Π αντός Ούσία!»

Αί επιτεύξεις τής σημερινής Τεχνικής καί Επιστήμης, ή διά- σπασις τού ατόμου, ή έκσφενδόνησις εις τάς κοσμικάς εκτάσεις τών σπούτνικ καί τεχνητών δορυφόρων, τά διαστημόπλοια καί τά μελε- τώμενα διαπλανητικά ταξείδια, μάς φέρουν εις τήν μνήμην τόν άνώ- τατον τών ύμνων πρός τάς ανθρωπίνους δυναμικότητας καί κατορ­θώματα, πού έφιλοτέχνησεν ό Σοφοκλής εις τό αριστούργημά του, τήν ’Α ντιγόνην:

«Π ολλά τά δεινά κούδέν άνϋ·ρώπου δεινότερον πέλει...» (*) Πράγματι, δεν υπάρχει άξιοθαυμαστότερον εις ολόκληρον τό

Σύμπαν από τόν άνθρωπον: άπλούστατα διότι οΰτος είναι πεπροι- κισμένος μέ τόν Διδάσκαλον τών Διδασκάλων καί Καθηγητήν τών Καθηγητών: τόν Νούν!

Πόσοι ομως από τούς ανθρώπους έφρόντισαν νά μελετήσουν καί νά άνεύρουν τήν ουσίαν, τόν χαρακτήρα, τάς Δυνάμεις τού Ν ού; Καί δμως! Αυτός είναι «ό αίτιος τοΰ Κόσμου καί τής τάξεως πάσης», δπως μάς πληροφορεί ό σοφός ’Αριστοτέλης εις τά «Μετά τά Φυσικά» του, δτι άπεκάλυψεν δ ’Αναξαγόρας, άποδείξας πάντας τούς προ αύτοΰ μέ τήν γέννησιν τοΰ Κόσμου άσχοληθέντας καί αποδίδοντας τό αίτιον τής δημιουργίας εις τό πύρ, τόν αέρα, τό ύδωρ ή τήν γήν, μωρούς ή μεθύοντας ! "Ωστε τό κύριον χαρακτηρι­στικόν, ή ούσία τού Νού καί ή ενασχόλησίς του, είναι ή «τάξις», ή «διακόσμησις» τού Παντός, ή «αρμονία», ή «ισορροπία τών ούρα- νίων σφαιρών». Γνωστόν δέ τυγχάνει, δτι δ Πυθαγόρας είναι εκεί­νος, δστις έ'δωσεν εις τό Σύμπαν τήν λέξιν «Κόσμος».

1. Πολλά τά αξιοθαύμαστα* πλήν δέν υπάρχει άξιοθαυμαστότερον « π ό τόν πεπροικισμένον μέ Νοϋν άνθρωπον.

"Οπως άποδεικνυει τό συνολικόν μας έργον (και συγκεκριμένως τό σύγγραμμά μας)'. 1) «Τό είς τόν 'Ελληνικόν Αλφάβητον καί το Σόμπαν ύπολανθάνον Μυστήριον ή Περί Επιστήμης»' καί 2) «Τά Σατιρικά Γυμνάσματα του Κωστή Παλαμά και η Σωκρατική Παρα- δοσις», ή μεγίστη άνακάλυψις, ως άνεφέραμεν ήδη, τήν όποιαν αί Ούράνιαι Δυνάμεις μάς έπέτρεψαν νά πραγματοποιήσωμεν,^ήτο νά κατανοήση δ γράφων, δτι όπισθεν τού Φοίβου Απόλλωνός υπεκρυ- πτετο εν δλφ του τφ έπιβλητικφ μεγαλείφ ό 'Υπέρτατος Νοΰς, ο Αίτιος τής Αρμονίας τών Σφαιρών, του Σύμπαντος! Αυτή ώρισμέ- νως είναι ή κοσμοϊστορική εκείνη άνακάλυψις, ή οποία δχι μόνον άποκαθιστά τους Όλυμπίους Θεούς είς τόν αδιάσειστου Θρόνον τής ’Αλήθειας (τήν οποίαν ενσαρκώνουν, συμβολίζουν, καί άντιπροσω- πευουν), έκ του όποιου πρός στιγμήν τούς είχον παραμερίσει άνό^ σιοι καί εγκληματίαι συκοφάνται καί λάτραι τοϋ Σκότους καί τοϋ άνθρωποκτόνου Σατανά (τοϋ Πατρος τοϋ Ψεύδους)' άλλά π ρα γ­ματο π ο ιε ί τό θαϋμα τών θ α υ μ ά τ ω ν : τήν γεφνρω σιν τής 'Ε π ι­στήμης καί Θρησκείας, τήν όποιαν ματαίως έπεδίωξαν τόσοι κα ί τόσοι σοφοί!

Όφείλομεν δέ τήν κοσμοϊστορικήν αυτήν άνακάλυψιν είς τόν άποκαλυπτικώτατον τών διαλόγων τοϋ Πλάτωνος: «τόν Κρατυλον» του, καί δή είς ας εξηγήσεις δίδει περί τών 4 Δυνάμεων τοϋ Απόλ­λωνος, περί τών οποίων ήδη ώμιλησαμεν και δια μακρίον θα ομ,ιλη- σωμεν εν τή συνεχείφ τών εκδόσεων μας : διότι δεν υπάρχει θεμα μάλλον ζωτικόν δΓ οίονδήποτε άνθρωπον άπό τήν κατανόησιν τής ουσίας τοϋ Νοϋ (ή τοϋ εν ήμΐν Θεοϋ καί Κυρίου) καί τής λειτουρ­γίας καί ρόλου αϋτοϋ, τόσον δσον αφορά τόν Μακρόκοσμον ή τό Σόμπαν, δσον καί τόν Μακρόκοσμον, ή τόν ’Άνθρωπον

Ή δεύτερα μας κοσμοϊστορική άνακάλυψις είναι: ή Απόκρυφος Διάταξις τοϋ Ελληνικού Αλφαβήτου (Ό, ή επί αιώνας παραμείνασα άνυπόπτευτος καί ή οποία θά παρέμενεν τις οιδε επί ποσον ακόμη χρόνον άγνωστος, αν εις Πάνσοφος Αόρατος Επισκέπτης κατ^ οναρ καί έν έγρηγόρσει δέν άπεκάλυπτεν εις τόν γράφοντα, δτι τό κεν­τρικόν γράμμα τοϋ ‘Ελληνικού Αλφαβήτου ητο το Νϋ. II θεία αό· τη ύπόδειξις, (3) μοΰ επέτρεψεν νά επιτύχω τήν κοσμοϊστορικήν μου

1. Ί δ έ τά σχετικά μου συγγράμματα επί τοϋ Ε λλ η νικ ο ί ’Αλφαβήτου είς τόν διδόμενον κατάλογον τών έργων μου, έν τή παρούση διατριβή.

2. Αυτός είναι ό λόγος διά τόν όποιον έπαναλαμβανω, ότι χρησιμεύω ώς «δργανον», ώς «σκεΰος έκλονής» διά την μεταδοσιν και αποκάλυψιν«κοσμοϊστορικών γεγονότων, Νόμων, ’Αληθειών, επι εκατομμύρια ετών πα- ραμενουαών άνακαλΰπτων καί άνυποπτεύτων ! Και τό λεγω τοΰιο εν πλη- ρει έπιγνώσει τής ταπεινότητος καί μηδαμινότητος^ μου, απορώ δέ πώς παρα τήν άναξιότητά μου, μοί έπωμίσθη υπό τών Ουράνιων Δυνάμεων τοσον καταπληκτικώς τιμητικός ρόλος ! ’Απίστευτον, άλλ’ άληθες !

■ανακάλυψην, πράγμα πού τ>έτει επί τελείως νέας βάσεως ολόκληρον τον Αρχαΐον Ελληνικόν Πολιτισμόν (αλλά καί τόν διεθνή τοιοΰτον) διότι ό Έλλΐ)νικος Άλφάβητος αντικατοπτρίζει αυτήν τούτην την «ουσίαν των όντων» καί είναι ή αέναος πηγή πάσης φιλοσοφίας και δη τής Αρχαίας Ελληνικής : διότι ούτος είναι συνδεδεμένοτ, αδιασπάστως καί άχωρίστως μέ τήν λέξιν ΑΝΩ, τήν άποτελουμένην από τό αρχικόν, κεντρικόν καί τελικόν γράμμα του Ελληνικού ’Αλ­φαβήτου, η οποία άναγραμματιζομένη δίδει τήν λέξιν Νάω καί τήν λέξιν Νωή. 'Ομοίως ή Διάταξις αΰτη αποκαλύπτει, δτι τό Σύμπαν ευρίσκεται εις διαρκή «ροήν», «φοράν», «κίνησιν» (κατά τήν περίο­δον τής έξελίξεως)· καί εί; διαρκή τάσιν προς ε'νωσιν (άφήν) κατά την περίοδον τής άνελίξεως. ‘Ολόκληρος δέ ή ’Απόκρυφος Διάταξις τού Ελληνικού Αλφαβήτου είναι συνδεδεμένη μέ τον Ουράνιον βόλον, μέ την ‘Αρμονίαν των Σφαιρών, μέ τάς 24 ώρας, μέ τάς 28 ημέρας (καθ άς επιτελεΐται ή περίοδος τής Σελήνης) μέ τό Ζώδιον καί μέ τον Κύκλον των 360 μοιρών τής Φοράς τού Παντός ή τής Ουρανίας Σφαίρας’ μ t τόν ήχον , τάς δονήσεις, κυμάνσεις, κίνη αιν καί ένέργειαν καί τον άριβμόν, έπ ί των όποιων βασίζετα ι ή φυσική, χημεία καί μηχανική, καϊ αυτή άκόμη ή διάαπααις τοϋ άτόμου !

’Αλλά διατί προτάσσομεν τάς ανακαλύψεις μας αύτάς εις τήν προικειμένην μελέτην: 'Απλούστατα διότι ό ’Απόλλων ή Λόγος ή Νους είναι αιωνίως συνδεδεμένος μέ τήν Έπτάχορδον Λύραν: δη­λαδή με τήν Μ ουσικήν ή ’Επιστήμην τής Ροής, τής Θείας τοϋ Π αντός Φοράς, των Δονήσεων, Κυμάναεων, Κινήσεως ! Μ έ τήν 'Επιστήμην τοϋ Ρ υ β μ ο ϋ ! Ό "Ομηρος δέ πρώτος μάς αποκαλύ­πτει τάς 4 Δυνάμεις τού ’Απόλλωνος ή τού Νοΰ! Περί τόν ρυθμόν, τήν μουσικήν, τήν αρμονίαν περιστρέφεται καί ολόκληρος ή διδα­σκαλία τού Γκουρτζιέφ, τού κατ’ εξοχήν ’Απολλώνιου αυτού άν- δρός.

Είναι ανάγκη πάς άνοζητητής τής Ά ληθείας νά στρέψη τόν Νούν του προς τόν Μέγαν Νούν τής ’Αρχαίας Ελλάδος καΓτής ’Α ν­θρωπότητας : τόν "Ομηρον, τόν Θεοφάντορα, δστις διά τοϋ ’Ολυμ­πιακού του Πανθέου, μάς έ'χει ίερογλυφήση τήν Λειτουργίαν τοϋ Νού καί τής Ψυχής, ως καί τά μέγιστα μυστικά τού Μακροκόσμου καί τοϋ Μικροκόσμου! Παρουσιάζει λοιπόν ό "Ομηρος τόν ’Απόλ­λωνα ή Λόγον ή Νούν εις τό Α' τής Ίλιάδος του, ως καί αλλαχού τής ποιήσεώς του, καί συγκεκριμένος εις τό Ω (στίχοι 602 - 617) (*) ώς . . . έκδ ικητήν ! ‘Υπό τήν ιδιότητά του δέ ταύτην φέρει τόξον καί β έλη : άξια πάσης προσοχής τά επίθετα, πού είναι δηλωτικά τής αυτής συγκεκριμένης λειτουργίας τοϋ ’Απόλλωνος ή τοϋ Νοϋ ή

1. Ί δ έ σελίδας 44 έως 48 τοΰ άνά χεϊρας έργου.

Λόγου : άργυρότοξος, κλυτότοξος , έ'κατοζ, έκηβόλος, εκατηβε- λέτης. 'Ομοίως άξια πάσης προσοχής τά «άγανά βέλη» τόσον τοϋ 'Απόλλωνος, όσον καί τής αδελφής του Άρτέμιδος, διότι εις άμφο- τέρους αποδίδεται ό ταχύς, ανώδυνος, φυσικός ΰάνατος των άν- ιίρώπων. Τρίτον μάς παρουσιάζει ό "Ομηρος τον ’Απόλλωνα ή τον Νοϋν, ως κεκτημένον μαντικός δυνάμεις, καί ώς πάροχον τής μαν­τικής ή προφητικής δυνάμεως καί τέχνης. Τέταρτον, τό έπίθετον «έκάεργος» σημαίνει ό από μακράν ενεργών, ή ό μακράν φονεύων καί κατανικών τό κακόν. Γνωστόν τέλος ότι 6 άσπονδος εχθρός τοϋ 'Απόλλωνος, τοϋ Λόγου ή Νοϋ είναι ή Δράκαινα Π υθώ : τά κΰρια πάντως χαρακτηριστικά τοϋ 'Απόλλωνος είναι ή Κίθαρις καί ή Άοιδή, καί ή ιδιότης του: Μουαηγέχης. Ή Δράκαινα ΙΙυθώ είναι ή αιτία τής αρρυθμίας καί τής ’Έριδος. Έντεϋθεν ό εκδικητικός κατ’ αυτής Χαρακτήρ τοϋ ’Απόλλωνος ή Νοϋ, τοϋ Αιτίου τοϋ Κό­σμου καί τής τάξεως πάσης, τής 'Αρμοί ίας καί ’Ισορροπίας.

Τώρα διά νά κατανοηθή ή γεφϋρωσις, ή έπιτελουμένη μεταξύ· Θρησκείας καί Επιστήμης καί ή επί επιστημονικής βάσεως τοποθέ- τησις τοΰ 'Ομηρικοϋ Πανθέου, άς προβώμεν αμέσως καί άνευ περι­στροφών εις τάς ακολούθους αποκαλύψεις: 'Ο ’Απόλλων ή ό Νους είναι ό αίτιος πάσης δφνήσεως, πάσης γεωμετρικής μορφής ή είδους τών ατόμων, καί πηγή πάσης ένεργείας. Αυτός, καί ή αδελφή του* ’Άρτεμις, αποτελούν την δυάδα καί τον Νόμον τών ’Αντιθέτων: "Ηλιος, πηγή ενεργείας καί ηλεκτρισμού' Σελήνη, ή παθητική ή θή­λυς μορφή τής Φύσεως ή μαγνητισμός : 'Ολόκληρον δηλ. τό μυστή­ριον τής ΙΙολώσεως καί τών Ά ντιθέιω ν, τό τόσον έκφαντορικώς διατυπωθέν διά τοΰ Πυθαγόρου εις τον Νόμον τών ’Αντιθέτων:1) ’Άρτιον, περιττόν, 2) Ά ρρεν, θήλυ, 3) Φώς, σκότος, 4) Θερμόν, ψυχρόν, 5) Ξηρόν, υγρόν, 6) Δεξιόν, αριστερόν, 7) Μένον καί φερό- μενον, 8) ’Αγαθόν, κακόν, 9) Σκληρός, μαλακός, 10) Τετράγωνον, επιμήκες.

Τί κρύπτεται υπό τον Νόμον τών ’Αντιθέσεων έχομεν ήδη εξηγήσει εις τό πρώτον μας επί τής Παντοδυναμίας τοϋ Λόγου ή τοϋ Νοϋ σύγγαμμά μας «Τό Μήλον τής ’Έριδος» καί θά έπανέλ- θωμεν εις τάς προσεχείς μας εκδόσεις τής παρούσης Σειράς : είναι τόσον γενικός, ώστε είς αυτόν νά περιλαμβάνεται τό Σύμπαν: Ή κατώτερα Πυθαγορική Τετρακτύς, ε ίνα ι: πϋρ, αήρ, ύδωρ, γή. δξυγόνον, άζωτον, ύδρογόνον, άνθραξ. Πϋρ καί ύδωρ, θετικός καί αρνητικός ηλεκτρισμός· αήρ καί γή, αρνητικός καί θετικός μαγ­νητισμός.

Τό Μυστήριον τοϋ ηλεκτρισμού καί μαγνητισμού ήτο γνωστόν είς τον "Ομηρον' καί εδιδάσκετο είς τά Μυστήρια. Οί ανωτέρω υποδηλωθέντες στίχοι περί τοϋ ’Απόλλωνος (ώς εκδικητοϋ) τοϋ

Ω (602—617) (χ) τής Ίλιάδος παρουσιάζουν τόν "Ομηρον κάτοχον1. Ί δ έ σελίδας παρόντος έργου 45 - 46.

τών αιτίων τών καταστροφών τών ήπείραιν (ως έξηγήσαμεν ήδη) διά τής έπεμβάσεως τοϋ ’Απόλλωνος (’Ηλεκτρική Ενέργεια) καί τής Άρτέμιδος (Μαγνητική Ενέργεια). "Ενα άλλο Ζεϋγος Α ν τ ιθ έ ­των: είναι ό Ζευς, ό ύψ ιβ ρεμ έτη ς (ό Θεός τών κεραυνών, τών βροντών, τών αστραπών), καί νεφεληγερέτης ' καί ή "Ηρα, ή χρυ· σόβρονος καί χρναοπέδιλος, ή σχέσιν έχουσα μέ τόν αέρα: ή "Ηρα, ώς λέξις έπαναλαμβανομένη, δίδει τήν λέξιν αήρ, δπως παρα­τηρεί ό Πλάτων εις τόν Κρατύλον του, δ καί αυτός γνωρίζων τά συνταρακτικά μυστικά τής κατωτέρας ΓΙυθαγορικής τετρακτΰος ως κάτοχος τοϋ θεμελιώδους συγγράμματος τοϋ Πυθαγόρου « Ό 'Ιερός Λόγος».

Εις τούς ανωτέρω στίχους ούτε πολύ, ούτε ολίγον (Ω 602— 617)(1) αποκαλύπτεται δ καταποντισμός τής Άτλαντίδος (υπό τήν δποίαν ύποκρύπτεται ή Νιόβη, μέ τούς 6 υιούς της καί τάς 6 θυγατέρας της, πού δέν είναι άλλοι παρά οί διά μέσου εκατομμυρίων ετών ύποφυλαί καί πολιτισμοί τής Άτλαντίδος) έπελθών υπό τής ήλεκ- τρσμαγνητικής επιρροής καί έπιδράσεως τοϋ ’Απόλλωνος (Ήλίου) καί τής Άρτέμιδος (Σελήνης). Έ νφ (δπως αναγιγνώσκει κανείς εις τήν πρώτην σελίδα τής μυθολογίας τοϋ Απολλοδώρου) ή παμμεγίστη ’Ήπειρος, ή ύπαινισσομένη ώς ή Χοτρα τών Τιτάνων (’Ωκεανός Κοΐος, Ύπερίων, Κριός καί Ίαπετός)(1) καί τών Τιτανίδων (Τη- θύς, Ρέα, Θέμις, Μνημοσύνη, Φοίβη, Διώνη, Θεία)(*) κατεστράφη διά τής κοινής ένεργείας τοϋ Διός, δπλισθέντος υπό τών Κυκλώπων (=κάτοικοι τής Άτλαντίδος) διά τής βροντής, αστραπής καί κεραυ­νού) τοϋ ένοσίχθονος καί έννοσιγαίου Ποσειδώνος καί τού Πλού- τωνος ή Η φαίστου (διότι οί 2 ούτοι Θεοί είναι ταυτόσημοι) (2). Δη­λαδή, ή μέν Ά τλαντίς, ή Χώρα τών Κυκλώπων, κατεστράφη διά καταποντισμού καί πλημμυρών, προκληθεισών υπό τής μαγνητικής καί ελκτικής έπηρείας τής Άρτέμιδος ή Σελήνης· καί τοϋ Ά πόλ- λαινος ή 'Ηλίου' ή δέ Χώρα τών κατά πολύ μεγαλειτέρων κατά τό σώμα καί τών Κυκλώπων, Τιτάνων, διά πυρός καί ηφαιστειογενών έκρήξεαιν καί σεισμών ! Πράγμα πού υπονοεί ή κοινή προς τούτο σύμπραξις τοϋ Διός, τοϋ ένοσίχθονος Ποσειδώνος καί τοϋ 'Ηφαίστου, τών 3 δημιουργικών Θεών !

"Οτι δέ ή "Ηρα υποκρύπτει καί αυτή, ώς θηλεΐα, τόν μαγνη­

1. ΑΙ όνομασίαι αυται υποκρύπτουν φυλάς καί πολιτισμούς τής Λε- μουρίας. Ί δ έ άρθρον μου: «Τά 7 Γένη τής άνθρωπότητος» εις τ ή ν ’Επιστη­μονικήν έγκυκλοπαίδειαν: Τεύχος Α' «’Απόκρυφοι Έπιστήμαι».

Δηλ. διά τών κατ’ εξοχήν θεώ ν τής Κινήσεως καί ηφαιστειογενούς ύποστάσεως τής Γής.

τισμόν, άποδεικνύει καί τό όνομά τη; (αήρ) καί τά δύο της επίθε­τα : χρυσοπέδιλος καί χρυσόθρονος' έπειδίι διά τοϋ χρυσοΰ χαρα­κτηρίζεται ή μαγνηακή δύναμις, ώς άποδεικνϋει ή εκ χρυσοΰ ράβ­δος τοΰ Έρμοϋ (’Οδύσσεια ω 1—4):

«Ε ρμής δέ ψυχάς Κυλλήνιος έξεκαλεΐτο άνδρβν μνηστήρων, έχε δέ ράβδον μετά χερσίν καλήν χρυσείην, τή τ’ άνδρών δμματα Θέλγει, ών έθέλει, τούς δ ’ αυτε καί ύπνώ οντας έγείρει».

(Τότε ό Έ ρμης τις ψυχές ό Κυλλήνιος φώναξεν έξω, κΓ είχε στά χέρια του τή μαγική του τή ράβδο, πού είναι άπό χρυσό καμωμένη, μέ άφθαστη χ ά ρ ι: μ’ αύτήνα όποιον άνθρώπων θελήσει τά μάτια κοιμίζει άμέσως καί δσους είναι σέ υπνο γλυκό βυθισμένοι, ξυπνάει).

"Ωστε ή χρυσή ράβδος τοϋ Έρμοϋ έχει υπνωτικήν, μαγνητικήν δυναμιν: ακριβώς ότως, ή Σελήνη ή "Αρτεμις (μαγνητισμός) τήν νύκτα, προκαλεΐ καί αυτή τον ύπνον- ένφ ό "Ηλιος ή Φοίβος ’Α­πόλλων (ηλεκτρισμός) προκαλεΐ τήν άφύπνισιν. Ή ηλεκτρική ενέρ­γεια, ή τής έγρηγόρσεως, χαρακτηρίζεται διά τοΰ αργύρου: Ό Απόλλων καλείται άργυρότοξος.

Τό μυθικόν «μηλον» της ’Έριδος, τό ριφθέν υπό ταύτης μέ τήν επιγραφήν: «Ή καλή λαβέτω» ενώπιον τής "Ηρας, τής ’Αθή­νας και τής Άφροδίτητ, δεν συμβολίζει ά'λλο παρά τό Σύμπαν, (ώς είδομεν είς τό πρώτον βιβλίον τής παρούσης Σειράς μας) τό διεπό- μενον υπό τοϋ Νόμου τών αντιθέτων; τά όποια μέ τόσην δύναμιν εχει άντιδιαστείλει, ώς ανωτέρω εί'δομεν, ό Πυθαγόρας, καί τά όποια ή σημερινή Φυσική συνοψίζει διά τών δύο αντιθέτων λέξεων: θ ε ­τικόν (=ά'ρρεν), αρνητικόν (=θήλυ). Καί μετ’ αυτόν ό 'Ηράκλει­τος, είς τήν άποκαλυπτικωτάτην περικοπήν του:

«Ό Θεός ήμέρη εύφρόνη, χειμών θέρος, πόλεμος ειρήνη, κό­ρος λιμός (τάναντία ά'παντα- ουτος ό νοΰς)' άλλοιοΰται δέ όπωσπερ πϋρ, όπόταν συμμιγή θυώμασιν, ονομάζεται καθ’ηδονήν έ,καστον»(1).

’Άξιοι ομοίως πάσης προσοχής αί ακόλουθοι αποφάνσεις τοΰ Ηρακλείτου, τοΰ ύποστηρίζοντος ότι πάντα τά εναντία είναι οί πό­

1. Ό Θεός είναι ήμερα, νύξ- χειμών θέρος' πόλεμος ειρήνη' κόρος λιμός, (ή έννοια ΰποδηλοΐ τόν νόμον τών αντιθέτων)' άλλοιοΰται δέ δπως τό πΰρ, όταν συμμιγή μέ θυμιάματα - άρωματικάς δηλαδή ουσίας, ’Ονομά­ζεται δέ τότε τό πΰρ συμφώνως πρός τό άναδιδόμενον άρωμα).

λοι ενός καί τοΰ αυτού πράγματος :1) «Τφ Θεφ καλά πάντα καί αγαθά καί δίκαια· άνθρωποι δέ ά

μέν άδικα ύπειλήφασιν, ά δέ δίκαια» ί1).2) «Όδός άνω κάτω μία καί αώτή» (’).3) «Τωυτφ ενι ζών καί τεθνηκός- καί τό έγρηγορός καί τό καθ-

εΰδον καί νέον γηραιόν' τάδε γάρ μεταπεσόντα έκεΐνά έστι κάκεινα πάλιν μεταπεσόντα ταΰτα» (3).

4) «Τό άντίξουν συμφέρον καί έκ τών διαφερόντων καλλίστην αρμονίαν καί πάντα κατ’ έ'ριν γίγνεσθαι» (4).

5) «Νοϋσος ΰγιείην έποίησεν ήδΰ, κακόν αγαθόν, λιμός κόρον, κάματος άνάπαυσιν» (5).

"Ωστε υπό τόν ’Απόλλωνα καί τήν ’Αρτέμιδα, καθώς καί υπό έ'καστον τών 12 ’Ολυμπίων Θεοιν υποκρύπτονται μυστήρια, σχέσιν βχοντα μέ αυτήν ταυτην τήν σύστασιν καί ουσίαν τοΰ Συμπαντος, τοΰ ’Ανθρώπου καί τής Πρώτης τοϋ Π αντός ΠηγήςΙ Ή δέ Πρώ­τη τοΰ Παντός Πηγή δέν είναι άλλη ή ό Πατήρ τής Χριστιανικής ‘Ορολογίας· ό Ζεύς, Πατήρ άνδρών τε Θεών τε, τοϋ ’Ομήρου’ τό Πρώτον Κ ινοϋν Έρμοΰ τοΰ Τρισμεγίστου καί τών Μεταφυσικών τοΰ Άριστοτέλους! Ώ ς γνωστόν δέ τό Συμπαν έ'χει τάς δυο φάσεις του: τήν Κάθοδον εκ τής Πατρικής ’Αγκάλης πρός τήν "Υλην (δπως όΆσωτος Υιός), πού αποτελεί τήν Πτώσιν* καί τήν άνοδον έκ τής ύλης πρός τήν 'Αγκάλην τοϋ ΙΙατρός, ή άνάστασιν. "Οταν δέ συντελεσθή ή «έξέλιξις» (=κάθοδος, πτώσις) καί ή «νέλιξις (=άνοδος, άνάστασις) τοϋ ’Ασώτου Υιού (=μικρόκοσμος, άνθρω­πος) καί τοϋ Συμπαντος (=μακρόκοσμος) επακολουθεί ό "Υπνος επί 7 αιωνιότητας τοΰ Πατρός, τον Πρώ του Κινοϋντος, ή 7η ημέρα τής άναπαύσεως τής Κοσμογονίας τοϋ Μωϋσέως, ό Σαββατισμός, τοΰ ’Αποστόλου Παύλου.

Καί μετά τάς εξηγήσεις αύτάς, θά κατανοηθή καλώς, κάλλιστα ό έκφαντορικώτατος στίχος τοΰ Όμήρου :

1. (Εις τόν Θεόν καλά πάνια καί αγαθά καί δίκαια’ οί άνθρωποι όμως άλλα μέν άδικα έθεώρησαν, άλλα δέ δίκαια).

2. (Ε ίναι μία καί ή αυτή ή άνω καί κάτω όδός).

3. (Ε ίναι εν καί τό αυτό: τό ζών καί τό τεθνηκός’ καί τό έγρηγορός καί τό κοιμώμενον καί τό νεον καί τό γηραιόν' διότι τά μέν μεταλλασσό- μενα είναι έκεΐνα· καί εκείνα πάλιν μεταλλασσόμενα είναι ταΰτα).

4. (Τό άντίξοον είναι συμφέρον καί έκ τών διαφερόντων πραγμάτων γίνεται ή καλλίστη αρμονία καί πάντα λαμβάνουν χώραν κατ’ έριν (= κ α τ ’ έναντίωσιν).

5. (*Η νόσος καθιστφ τήν ύγιείαν επ ιθυμητήν τό κακόν, τό αγαθόν επιθυμητόν· ή πείνα, τόν κόρον επιθυμητόν' ό κάματος, τήν άνάπαυσιν).

«"Υπνε, άναξ πάντω ν τε θεών, πάντω ν τε άνθρώπων!» (“Υπνε! Έ σ ύ Βασιλιά, τών θεών καί άνθρώπω ν άπάντω ν!)

Κανείς δεν δύναται νά έκφύγη τής παντοδυναμίαςτοϋ “Υπνου: καί αυτός ύ “Υπατος τών Θεών, ή ΙΙριότη τοϋ ΙΙαντός Πηγή, τό Πρώτον Κινοϋν, ύπόκειται είς τον ΙΙανδαμάτορα "Υπνον! 'Γόν συγγενεΰοντα προς τον μαγνητισμόν, προς τήν κρυφιόμυστον νύκτα, καί τήν ’Αρτέμιδα. Δύο λοιπόν φάσεις γνωρίζει ή συνολική σταδιο­δρομία τοΰ Μακροκόσμου ή Σύμπαντος· καί τοϋ Μικροκόσμου ή ’Ανθρώπου : Τήν 'Ημέραν τοϋ Σύμπαντος (κατά τήν οποίαν συν- τελεΐται ή κάθοδος προς τήν ύλην καί ή ά'νοδος προς τήν ’Αγκάλην τοϋ Πατρός) καί τήν Νύκτα τοΰ Παντός (κατά τήν οποίαν τά πάν­τα εισέρχονται είς τήν 'Αγκάλην τοΰ Πατρός, καί είς τήν Κρυφιό­μυστον Σιγήν, επί 7 αιωνιότητας!).

Κατά τήν Η μέραν, ό "Αρχών τοΰ Σύμπαντος καί τοΰ ’Ανθρώ­που είναι δ Φοίβος ’Απόλλοιν, συμπαραστατούμενος υπό τών 9' Μουσών’ ό Ύπέρθεος δηλαδή Νους ή Λόγος, ό φέρων εις φώς Παν τό ’Επιστητόν, που συμβολίζουν αί 9 Μοϋσαι, αί καί άδελφαί τοϋ Μουσηγέτου ’Απόλλωνος. Κατά δέ τήν Νύκτα, ό αναπαυόμενος Πα­τήρ, ό Ζευς Πατήρ «νδρών τε Θεών τε, ό ηαύων τότε τήν Κ Ι- ν η ο ιν !

Τάς δύο αύτάς φάσεις παριστάνουν καί συμβολίζουν κατά τρό­πον προκαλοϋντα τό δέος καί θαυμασμόν, οί τελευταίοι στίχοι τοϋ Α τής Ίλιάδος :

«ΤΩς τότε μέν πρόπαν ήμαρ ές ήέλιον καταδύντα δαίνυντ’ ούδέ τι θυμός έδεύετο δα ιτός έίσης' ού μέν φόρμιγγος περικαλλέος, ήν έχ’ ’Α πόλλω ν, Μουσάων θ’, α ϊ άειδον άμειβόμεναι όπί καλή.Α ύτάρ έπεί κατέδυ λαμπρόν φάος ήελίοιο, οί μέν κακκείοντες έβαν οΐκονδε έκαστος, ήχι έκάστω δώμα περικλυτός άμφΐγυήεις “Ηφαιστος ποίησεν ίδυίησι πραπίδεσσιν,Ζεύς δέ πρός δν λέχος ήι ’Ο λύμπιος άστεροπητής, ένθα πάρος κοιμάθ’, δτε μιν γλυκύς ΰπνος ίκάνοι' ένθα καθεϋδ’ άναβάς, παρά δέ χρυσόθρονος “Ηρη».

(“Ολη λοιπόν τήν ήμέρα οί θ εο ί, ώς τού “Ηλιου τή Δύσι, στό φαγοπότι τό ε ίχα νε στρώσει καί δλη τους ίσια μερίδα νέκταρος καί άμβροσίας έδέχθησαν, μέ τήν καρδιά τους ' κι ουτε τούς έλειπε κι ή μουσική' τήν κιθάρα τούς έπα ιζ’

(ό ’Α πόλλω ν'καί τραγουδούσαν οί Μούσες, ή μία κατόπιν τής άλλης,, μέ τή γλυκειά τή φωνή τους, πού νοΰ καί καρδιά συν-

[αρπάζει.."Οταν έπλάκωσ’ ή νύχτα κι έχάθη τό φώς τοΰ Ή λιου, κάθε θ εό ς τού Ό λυ μ π ο υ τραβήχτηκε στό μέγαρό του, πού γιά καθένα ό "Η φαιστος είχε, μέ τέχνη μεγάλη καί μέ σοφία περίσσια καί ζήλο σχεδιάσει καί κτίσει.Κι αύτός ό Ζευς, ό ’Ο λύμπιος, πού μέ τών άστρων τ ις

τύχεςέχει νά κάνη, κι αύτός στό κρεββάτι του πήγε, δπου πριν

[έκοιμώταν,δταν ό Οπνος τόν πιάνη' άνέβηκε έκεΐ κι έκοιμήθη,καί τήν χρυσόθρονη "Ηρα του εΐχε κοντά σ ιό πλευρό του».

Ή άνασκόπησις αΰτη άποδεικνΰει Ήλιου φαεινότερον, δτι ό- "Ομηρος ήτο κάτοχος ολοκλήρου τοΰ Επιστητού, εις βαθμόν προ- καλοΰντα τήν κατάπληξιν, τόν θαυμασμόν, τό δέος! 'Ωρισμένως δεν ήτο άνθρωπος, άλλ’ ενσαρκωμένος Λόγος, Θεός! Καθ’ δλην τήν «ημέραν» (τάς 6 ημέρας τής Δημιουργίας τοΰ Μωϋσέως) παίζει . ή Λύρα τοΰ ’Απόλλωνος : εύρίσκεται δηλαδή τό Σΰμπαν υπό τήν ενέργειαν τοΰ Νοΰ, τοΰ Μουσηγέτου, καί εξελίσσεται καί άνελίσσεν ται τό Σΰμπαν υπό τούς Νόμους, τούς διέποντας τήν Μουσικήν- τήν τοΰ Παντός Φοράν, τος δονήσεις, τάς κινήσεις, τόν ρυθμόν, τόν αριθμόν, τά γεωμετρικά σχήματα καί μορφάς, τάς προκαλουμένας από τάς δονήσεις τής ένεργείας, τής άπορρεοΰσης από τό Πρώτον Κινοΰν, από τήν Πρώτην Πηγήν Ένεργείας, τανν ατόμων καί μο­ρίων! "Αξιόν τέλος παρατηρήσεως είναι, δτι δ Ζεύς κατά τόν ΰπνον του έχει σύνευνον τήν Χρυαό&ρονον "Ηραν τ ή ν .. . επί τοΰ μαγνη­τισμού τεθρονισμένην, μέ τήν υπνωτικήν της δΰναμιν!

Ή συνέχεια τών έκδόσεών μας θ ’ άποδείξη τήν θεμελιώδη ταυ* την ’Αλήθειαν ακόμη έπιβλητικώτερον καί σαφέστερον. Πάντως ας έχη κανείς ύπ’ ό'ψιν του τήν Εικόνα, τοΰ παρόντος έργου, τήν εύρε- θεΐσαν εις τάς τειχογραφΐας τής Πομπηίας (ήτις ώς γνωστόν κατε- χώσθη υπό τής λάβας τοΰ Βεζούβιού τώ 69 π.Χ.) καί τήν παριστά- νουσαν τόν Διόνυσον, έν μέσφ τών 12 ’Ολυμπίων Θεών: Ή 'Α ρ μ ο ­νία τών ’Αντιθέτων είναι πρόδηλος: 6 Θεοί καί 6 Θέαιναι. Έ κ τών 12 Θεών οί 3 (Ζευς, "Ηφαιστος ή ΓΤλοΰτοτν, Ποσειδών) είναι Δη­μιουργικοί Θεοί. 3 ("Αρης, Ά θηνά, Εστία) είναι Φρουρητικοί Θεοί. 3 (Ά ρτεμις, "Ηρα, Δήμητρα) Γενεσιουργοί Θέαιναι. Καί (’Απόλλων, Ερμής καί ’Αφροδίτη) *Αρμονικοί Θεοί,

Βλέπει κανείς καταφανέστατα, δτι τό 'Ομηρικόν Πάνθεον είναι

συνυφασμκνον άδιασπάστως καί άδιαχιυρίστως μέ τήν . . . Ε πιστή­μην, τήν «Μετεωρολογίαν», όπως ονομάζει δ Πλάτων τήν Ά νωτά- την τών Επιστημών, τήν περιστρβφομένην περί τήν έξέλιξιν καί άνέ- λιξιν τοϋ Μακροκόσμου καί τοϋ Μικροκόσμου. Είναι ή κατ’ εξοχήν Επιστήμη τής Αρμονίας καί τής ’Ισορροπίας τοϋ Σύμπαντος, ή ’Επιστήμη τής Μουσικής, τών Δονήσεων, τών Κυμάνσεων, τών Παλ­μών καί τοϋ ’Αριθμού καί Ρυθμοΰ τών ’Ήχων, τοϋ Φωτός, τών ’Ατό­μων, τών Μορφών ! 'I I ’Επιστήμη τής 'Αρμονίας καί ’Ισορροπίας τών Ουρανίων Σφαιρών, τήν οποίαν διεξοδικώτατα έπεξηγεΐ δ δαιμόνιος Γεώργιος Γεωργιάδης ή Γκουρτζιέφ είς τό κοσμοϊστορικόν έργον: * A11 and Everything» ή Παν τό ’Επιστητόν.

Γ Κ Ο Υ Ρ Τ Ζ Ι Ε Φ»Ξύπν’ ά π ’ τον “Υπνο τό βαθύ, κακόμοιρη Πατρίδα! ΤοΟ Κόσμου πάλιν ό ’Α ρχηγός—Σου δίνει τήν Ε λ π ίδ α νά γίνης—ένα Τέκνο Σου Τρισμέγιστο: νά πάρης (άπ’ τόν Καλό Σου τό θ ε ό ΣοΟ δίδεται ή Χάρις) τής Γης μας τήν Πνευματική καί πάλιν Η γ εσ ία , αν πίσω Σου τις πα λα ιές άφήσης αμαρτίες καί άναστήσης τής ψυχής τις θ ε ίε ς Λ ειτουργίες, πού άφηκες καί νεκρώθηκαν καί ζής μέσα στά σκότη : νά έπανακτήσης ήμπορεΐς τή Δόξα Σου τήν πρώτη !Τό Λογικό Σου έπαψε νά λειτουργή όρθά, κι άγκαλιασμένη Σ ’ έχουνε δαιμόνια καί στοιχειά, καί προσκυνάς τά Ε ίδω λα, τήν Πλάνη καί τό Σώμα καί τής Ψ υχής έτύψλωσες τό θ ε ϊκ ό τό ’Ό μ μ α ' καί μέσ’ στό σκότος τό πα χύ , ποιά είνα ι ή ’Αλήθεια δέν βλέπεις καί άγάπησες σκιές καί παραμύθια. Φ αντάσματα, έκτρώματα, άπαίσιες Γοργώνες είνα ι γιά Σένα σήμερα οί “Α γιες Εικόνες!ΤοΟ ΧριστοΟ παρεννόησες ΠνεΟμα, Δ ιδασκαλία : Λ ατρεύοντας τόν Σ α τανά , ζής μέσα στή δουλεία, στό σκότος καί στήν άγνοια , στή δοκησισοψία.Καί μέσ’ στήν τόση τύφλα Σου, τή θ ε ία ’Ελευθερία νομίζεις δτι προσκυνάς, τό Φώς καί τή Σοφία.’Ενώ τή Διπλήν ά γνο ια έχεις άγκαλιασμένη

που μέ τή Δράκαινα Πυθώ είναι συνταυτισμένη.Κι ένώ τό μέγα Τέκνο Σου λατρεύουνε οί Ξένοι καί τόν δοξάζουν κι έκτιμοΰν, άγνωστο παραμένει σέ Σένα, τή Μητέρα του, καί είς τούς Τεταγμένους νά δώσουνε στά τέκνα Σου τό Φ ώ ς : τούς διανοουμένους: δασκάλους καί καθηγητάς, πνευματικούς Ποιμένας.Τόν Γκουρτζιέφ δέν γνώρισε άπό αύτούς ΚΑΝΕΝΑΣ κι ούτε πώς στό Βιβλίο του : «“Ο λα καί τό καθένα» δσα διψά ό άνθρωπος είναι έκτεθειμένα :(λές καί σ’ αΰτό έγκλείσθηκε ή θε ϊκή Σοφίααύτούσια ή ’Αλήθεια καί ή ’Ελευθερία)καί τήν Ψυχήν ά π ’ τά δεσμά τοϋ σώματος νά σ ώ σ η!καί πώ ς μπορεί ά π ’ τού Σ α τανά τά νύχια νά γλυτώσηκι έπί τής Γής κι έφ’ δσον ζή άθάνατος νά γίνηκι’ άπάνω της ό Ούρανός νάρθή καί ή Ειρήνηκαί Δ υστυχίας, Συμφοράς ’ίχνος π ιά νά μή μείνη !

Ά θή να ι τή 19η Σεπτεμβίου 1959

Η ΠΟΛΙΚΗ ΑΣΕΛΗΝΟΣ ΝΥΞ

Ή Έττιμενίδειος Νάρκη καί ό Ύπνος τοΰ Θανάτοιι

Μ ι ά Ε ύ χ ή

Ά ς πέση τ ’ Αστραπόβροντο στή Μαύρη τή Νυχτιά, καί τού Φ ωτός, του Πνεύματος άς λάμψη ή έμορφιά : Ή Π αντοδυναμία του, τό γοργοκίνημά του μακρυά άς τινάξη άπό μάς τόν ϋπνο τοϋ Θ ανάτου!

«Εΰδεις, Ά τρ έω ς Υιέ, δαίφρονος, ίπποδάμοιο !Ού χρή παννύχιον ευδειν βουληφόρον άνδρα, φ λαοί, τ ’ έπιτετράφαται καί τόσσα μέμηλεν : νυν δ’ έμέθεν ξύνες ώκα' Διός δέ τοι ά γγελός είμι, δς ΣεΟ, άνευθεν έών μέγα κήδεται ήδ’ έλεαίρει».

(Ίλ ιά ς Όμηρου, Β. 23—25)

ΓυιέτοΟ Ά τρ έω ς, πού ε ίνα ι σοφός καί δαμάζει τά πάθη ! μέσα στόν ϋπνο περνάς τόν καιρόν Σου, στήν άφροντησία δέν ΣοΟ ταιριάζει νά ζής μέσ’ στό σκότος καί ύπνο αιωνίως μέσ' στήν Ψ υχή Σου νά χύσης τό Φώς, τήν Α λή θεια όφεί-

[λειςκαί τού θανάτου καί υπνου τό κράτος νά παραμερίσης ; Στήσε τ’ αύτί Σου σ’ αύτά , πού προστάχθηκα νά σ’ άναγ-

[γείλω !ά π ’ τόν θ ε ό , πού φροντίζει γ ιά Σέν’ άπό πάνω καί οίκτείρει.

'Η Πολιτική καί Πνευματική Ηγεσία ’Ανατολής καί Δύσεως καθώς καί τοϋ ’Οργανισμού τών Ηνωμένων Ε θνώ ν καταλαμβάνονται διαρκώς απροετοίμαστοι άπό τήν άτελεΰτητον σειράν τών εκπλήξεων, που τους ετοιμάζει ό Χρόνος. Τήν θεμελιώδη ταΰτην ’Αλήθειαν κατέ- όειξεν ή τελευταία συνεχιζομένη Σύνοδος τοϋ Άρείου αυτού Πάγου, ή άρξαμένη τό 3ον δεκαήμερον τοϋ Σεπτεμβρίου, καθ’ ήν έςεστομί- σθη άπό τό στόμμ τού Πρωθυπουργού τής Σοβιετικής Ρωσσίας, κ. Νικήτα Σεργκέεβιτς Χρουστσώφ προ τής έκεϊθεν άναχωρήσεώς του ή απειλή, δτι εντός μερικών ωρών ή Μεγάλη Βρεττανία δύναται νά κα- ταβυθισθή καί έκλειψη τοΰ Χάρτου! Πολική άσέληνος νύξ μας έχει όλους ναρκώσει! Καί δεν έχει κανείς τήν στοιχειώδη γνώσιν νά κατα- νοήση, ότι τό Βήμα τοϋ ’Οργανισμού αύτοΰ είναι εκείνο, πού συγ­κεντρώνει τήν Παγκόσμιον Προσοχήν, καί έκ τοϋ οποίου αν άντήχει ή φωνή άνθρώπου, κατέχοντος τήν Παντοδυναμίαν τοϋ Λόγου καί τοϋ Νοϋ δηλ. τοϋ Προφήτου, θά ήδύνατο ν’ άφυπνίση από τόν “Υπνον τοΰ Θανάτου ολόκληρον τήν ’Ανθρωπότητα. ’Αντί τούτου, έπωφελήθη τής γενικής άνικανότητος καί αθεΐας ό κ. Χρουστσώφ καί έξεσφενδόνισεν όχι ελπίδας, όχι άφύπνισιν, αλλά μύδρους καί άπειλάς, πού δυσκόλως δύναται νά συλλάβη άνθρωπίνη φαντασία! 'Ωσάν νά είργάσθησαν όλα τά "Εθνη νά ιδρύσουν τόν ’Οργανισμόν αυτόν διά ν’ άκούση ή ’Αντίρωπότης τόν . . . ’Επικήδειύν της!

’Από τόν ύπνον αυτόν τοΰ θανάτου κατερχόμεθα, με όλα τά είς τήν διάθεσίν μας μέσα, ν’ άφυπνίσωμεν τήν Παγκόσμιον Ηγεσίαν. Κ α­τόπιν συνεχών προσπαθειών καί νυχθημέρων διαλογισμών άνεκαλύ- ψαμεν τον Μηχανισμόν καί Λειτουργίαν τής Παντοδυναμίας τού Λό­γου καί τοϋ Νοϋ, καί τί έστι Προφητικόν ΙΙνεϋμα καθώς καί τήν Κλείδα τής Γνώσεως, ώς εΐδομεν, βοηθηθέντες είς τήν διακαή ταύτην έφεσίν μας καί δίψαν άπό άνωτέραν έλλαψιν, καί συνεχή έμπνευσιν.

Βεβαίως θά έπρεπε ν’ άρχίσωμεν τάς επί τοϋ προκειμένου εκδό­σεις μας με τό άναγγελθέν ήδη έργον μας: «'JET Παντοδυναμία τοϋ Λόγου καί Ν οϋ » έθεωρήσαμεν όμως πρωταρχικόν μας καθήκον—βλέ- ποντες ότι δέν συνεκινήθησαν οί Τεταγμένοι έκ τών 2 άρθρων τών

δημοσιευθέντων ενυπογράφως υπό του γράφοντος εις τήν Εφημερίδα «Τό Βήμα» των “Αθηνών τής 1ης καί 15ης Νοεμβρίου 1959 εις την στοιχειώδη κατανόησιν, οτι καθήκον της καί συμφέρον έχει ή Νεωτέρα 'Ελλάς τό ταχύτερον νά μετάφραση τόσον τά έργα του Γεωργίου Γεωργιάδου, δσον καί του μαθητου αΰτοϋ Ούσπένσκυ καί ν’ άρχίση δ Επιστημονικός Κόσμος καί οί Καθηγηταί μας ν’ άξιοποιήσουν, προς ό'φελος τής σπουδαζοΰσης Νεολαίας, τον άνεκτίμητον θησαυρόν, πού μάς έκληροδότησεν ό Πάνσοφος αυτός άνήρ—νά προτάξωμεν την έκ- δοσιν του παρόντος έργου, διά ν’ άφυπνίσωμεν τουλάχιστον τά Πανε­πιστήμιά μας καί τήν Ακαδημίαν μας από την Πολικήν Άσέληνον Νΰκτα εις την οποίαν διατελοΰν, άφοϋ εξακολουθούν ν’ αγνοούν την Μεγίστην Πνευματικήν Δόξαν τής Νεωτέρας Ελλάδος καί τής λοι­πής Άνθρωπότητος, καί τά παραμείναντα αδιάφορα προ τής ατελεύ­τητου σειράς κοσμοϊστορικών μας ανακαλύψεων, αί όποΐαι, ώς είναι εις θέσιν νά κρίνη ό ’Αναγνώστης, προσφέρουν εις τήν ’Ανθρωπότητα τάς μεγίστας δυνατάς υπηρεσίας, καί άποδεικνυουν τήν Πατρίδα μας εξακολουθούσαν νά είναι ό Πνευματικός Η γέτης τής Άνθρωπότη- τος. Έ ά ν δέ δμιλούμεν καί περί των ιδικών μας συγγραμμάτων, τό πράττομεν, ό'χι διά νά έξάρωμεν τό ταπεινόν καί άσήμαντον άτομόν μας καί προσωπικότητά μας (αρκετά εξήρθη αύτη από τά ξένα Πανε­πιστήμια καί Καθηγητάς Λονδίνου καί ΓΙαρισίων) αλλά διότι ταύτα προσφέρουν άδιασείστως τήν μεγίστην υπηρεσίαν, πού ένας ά'νθρωπος — ώς εΐπομεν ήδη—δΰναται νά προσφέρη εις τούς συνανθρώπους του καί εις τήν Πνευματικήν καί Πολιτικήν Ηγεσίαν τής Άνθρωπότητος. ’Εάν δέ τούτο κατωρθώθη, οφείλεται δ'/ι εις εμέ τόν ανάξιον καί τα­πεινόν, αλλά εις τήν βοήθειαν τήν δοΟεΐσάν μοι καί διδομένην ΑΝΩΘΕΝ. “Οπως θ ’ άποκαλύψωμεν εν τή συνεχείφ των έκδόσεών μας. Διότι κατόπιν εντολής &νωϋ·εν καί διαρκούς έμπνεύσεως καί ουμπαραστάσεως γράφομεν. Κ αί καλώς τοϋτο πρέπει νά έν- νοήοχί δ Έ ντυγχάνω ν .

ΕΝΑΣ ΙΙΑΝΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΣΚΕΨΙΝ

Ύπό τόν άνιοτέρω τίτλον «Τό Βήμα» τών ’Αθηνών τής 1ης καί 15ης Νοεμβρίου ¿δημοσίευσε τά ακόλουθα δυο ενυπόγραφα ά'ρθρα μου:

α) Ό "Ελλην τοϋ Καύκασού Γκουρτζιέφ καί τό Φιλοσοφικόν του Σύστημα.

Είναι απίστευτο αλλά πραγματικότης. Κανείς άπό τήν Πνευμα­τικήν μας ’Ηγεσία δέν γνωρίζει τόν πάνσοφον “Ελληνα, πού συγκεν­τρώνει τήν παγκόσμια προσοχή. Κανείς δέν ξεύρει πώς ασχολήθηκαν τά τελευταία χρόνια καί ασχολούνται έντατικά μ° αυτόν διεθνούς φή­μης συγγραφείς, μαθηματικοί, επιστήμονες. Καί ούτε ό γράφων τό παρόν τόν εγνώριζε πριν άπό μερικούς μήνες! Καί ού'τε θά μπορούσε ποτέ κανείς "Ελλην νά φαντασθή δτι κάτω άπό τό ό'νομά του ύπεκρυ πτετο έ'νας “Ελληνας!

Ό πάνσοφος αυτός “Ελλην ονομάζεται Γεώργιος Ίωάνου Γκουρ­τζιέφ. ”Ας μή σάς παραξενεύη καί σκανδαλίζη τό ό'νομά του. Μήπως ό Πρωθυπουργός κ. Καραμανλής δέν φέρει καθαρώς τουρκικόν ό'νομά καί ό Υπουργός τών ’Εξωτερικών κ. Άβέρωφ ρωσσικό; Μήπως ό ό πρώτος μας Κυβερνήτης δέν έφερε ιταλικό ό'νομά Καποδίστριας C a­po d ’ Istria); Τό ό'νομά του «Γκουρτζιέφ» (πού συγγενεύει καί ίσως καί είναι «Κουρτζής») προσέλαβε τήν κατάληξι «έφ» γιά νά μην κτυ- πφ άσχημα στ’ αυτί τών Ρώσσιον. Καί τούτο γιατί ό Μικρασιάτης Γκουρτζιέφ (1) έζησε στό Ρωσσικό Καύκασο. Τό πατρικό του σπίτι βρισκόντανε στήν ’Αλεξανδρούπολη στήν ’Αλεξανδροπόλ, τοϋ Καυ- κάσου, πόλι πού κατοιχείτο άπό ’Αρμενίους, κατά τό πλεΐστον' άλλά καί μέ άκμαιότατη Ελληνική συνοικία, δπου βρισκόντανε καί τό σπίτι τοϋ Γκουρτζιέφ. Μικρασιάτης ο Γκουρτζιέφ, δπως καί Μικρασιάτης ήτανε καί ό Πατέρας τής 'Ελληνικής Φιλοσοφίας Θαλής ό Μιλήσιος, ό πρώτος Προσωκρατικός Φιλόσοφος, πού άνοιξε τήν Αυγή τής 'Ελλη­νικής Φιλοσοφίας καί ’Επιστήμης- αυτός, πού είναι γνωστός, πώς κα- τώρθωσε νά μετρήση το ύψος τής Πυραμίδας άπό τή σκιά της καί τήν «άναλογία» τών πλευρών τών όμοιων τριγώνων.

“Οπας ή Ρώμη δταν καταχτήθηκε, ή Ελλάδα άπό τούς ύπερη- φάνους καί στρατοκράτες Ρωμαίους, υποτάχτηκε καί αυτή στήν κο-

1) Γκουρτζιέφ σημαίνει: κάτοικος τής Γεωργίας, ό έκ Γεωργίας κατα­γόμενος.

σμοκρατορία τοϋ 'Ελληνικού Πνεύματος- καί τή θεμελιώδη αυτήν αλήθεια τή διακήρυξε ό Όράτιος μέ τον στίχον του.

«Graecia capta ferum victorem cepit»

(κατακτηθεϊσα ή Ελλάδα, τον άγριο κατέκτησε τον νικητή της)-

δπως κατά τον Μεσαίωνα από τή μια μεριά “Αριστοτέλης δ Σταγειρί- της μέ τή φιλοσοφία του" καί από τήν άλλη τή μεριά δ 'Αρχαγγελι­κής σοφίας Διονύσιος δ 'Λεροπαγίτης, μέ τή θεολογία του καί τό έκ- φαντορικό του έργο, κατέκτησαν διανοητικά καί πνευματικά τή Δΰσι* έτσι καί στή σημερινή μας εποχή, των σπούτνικ, των διαπλανητικών ταξειδίων καί διαστημοπλοίων, τών ραντάρ καί των λοϋνικ, δ “Ελλην Γεώργιος Ί . Γκουρτζιέφ κατακτά 'Ανατολή καί Δΰσι καί εξακολουθεί τήν Κοσμοκρατορία τοϋ 'Ελληνικού Πνεύματος, πού τήν άρχισε δ συμπατριώτης του Θαλής ό Μιλήσιος !

Καί δπως τον ’Αριστοτέλη κατά τον Μεσαίωνα τον κατέστησαν γνωστό στή Δΰσι πρώτοι από δλους οί 'Άραβες- γιατί δεν ήταν τό Βυ­ζάντιο εκείνο, πού ειχεν έπίγνωσι τής προγονικής του παρακαταθή­κης, άφ' δτου κακοί 'Ηγέτες καί Ποιμένες είχαν ρίξει τήν πέτρα τοϋ αναθέματος κατά τής ’Αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, φιλοσοφίας, μυθολογίας καί επιστήμης- κατά τον αυτόν τρόπο τον "Ελληνα Γ. °Ι. Γκουρτζιέφ κατέστησεν γνωστό στήν Διεθνή Διανύησι, δχι δυστυχώς οί συμπατριώτές του, αλλά. . . δ Ρώσσος μέγας συγγραφεύς, μαθημα­τικός, φιλόσοφος καί επιστήμων II. Δ. Ούσπένσκυ. Καί άν κατώρθω- σα νά άνακαλΰψω, δτι κάτω από τον Γκουρτζιέφ ύπεκρΰπτετο ένας "Ελληνας Μικρασιάτης, αύτό τό οφείλω στον δαιμόνιον αυτόν συγγρα­φέα, τον μέγιστον τών Ρώσσων φιλοσόφων!

'Ο Π. Δ. Ούσπένσκυ έγινε τό πρώτο γνωστός στήν πατρίδα του, στήν Τσαρική ακόμα Ρωσσία, τό έτος 1905, δταν εξέδωκε τό σύγγραμ­μά του: «Τό Τρίτο "Οργανο» (Tertium Organum). Μέ τό έργο του αύτό ήρθε ό δαιμόνιος αυτός Ρώσσος συγγραφεύς στήν ίδια μοίρα στο αύτό επίπεδο μέ τούς Γίγαντες προγενεστέρους του φιλοσόφους, πού απασχολήθηκαν, μέ τό ίδιο θέμα αλλά από άλλης σκοπιάς: τον ’Αριστοτέλη καί τον Φράνσις Μπέικον. 'Ο πρώτος συνέγραψε τό πρώ­τον «’Όργανο» (δίνοντας τούς κανόνες σύμφωνα μέ τούς δποίους σκέ­πτεται δ άνθρωπος) δηλαδή τή «Λογική»- δ δεύτερος μάς άφήκε τό «Νέον 'Όργανο» (Novum Organum). Νά τί γράφει σχετικά ό ίδιος ό Ούσπένσκυ: «Ώνόμασα τό σύστημα αύτό τής ανώτερης Λογικής τό Τρίτο "Οργανο, γιατί αύτό γιά μάς είναι ό τρίτος κανώνας—τό τρίτο εργαλείο—τής σκέψεως, ύστερα από τα «"Οργανα» τοϋ Ά ρι-

στοτέλη καί τοϋ Μπέ'ι'κον ή Βάκωνος. Τό πρώτο ώνομάστηκε τό «"Οργανο»· τό δεύτερο, τό «Νέο "Οργανο». Άλλα τό τρίτο, υπήρχε προτήτερα άπό τό πρώτο».

"Οταν δ Π. Δ. Ούσπένσκυ εξέδωκε τφ 1912 αγγλιστί τό σύγ­γραμμα αυτό, απέκτησε πια φήμη παγκόσμια. ’Επηκολούθησε τό 1933 τό δεύτερό του σύγγραμα : «Α New Model of the Universe». «"Ενα καινούργιο Μοντέλο τοϋ σύμπαντος». Τό σύγγραμμά τώρα αυτό ήτανε επηρεασμένο άπό τή Διδασκαλία καί Κοσμοθεωρία τοΰ πανσόφου "Ελληνος Γ. *1. Γκουρτζιέφ, καί συνετέλεσε μέ τις νέες του ιδέες, πού περιέχει καί μέ τούς νέους τρόπους κατανοήσεως τής Και­νής Διαθήκης, πού δίνει, νά γίνη ό Ούσπένσκυ ευρύτερα άνά τόν Κό­σμο γνωστός.

Τά συγγράμματα όμως εκείνα, πού έπέτειναν τή φήμη του καί τόν κατέστησαν πέρα γιά πέρα γνωστό άνά τόν Κόσμο, ήτανε τά δυο τελευταΐά του έργα, πού άσχολοΰνται άποκλειστικά μέ τόν πάνσοφο “Ελληνα Γ. Ί . Γκουρτζιέφ. Τό πρώτο, πού έξεδόθηκε τό 1950, τιτλο­φορείται : «Ή άναζήτησι τοΰ Κόσμου τών εκπλήξεων καί τών θαυμά­των» (In search of the Miraculous). To δεύτερο: « Ό Τέταρτος Δρό­μος» (The Fourth Way). Στό πρώτο δ Ούσπένσκυ διηγείται πώς κα- τώρθωσε (ύστερα άπό άναζήτησι άνώφελη σ’ δλο τόν Κόσμο) ν’ άνα- καλύψη στή Μόσχα, τό 1915, στις παραμονές τής ’Οκτωβριανής “Ε- παναστάσεως τοϋ 1917, (πού κατέλυε τό Τσαρικό Καθεστώς, γιά νά φέρη στήν άρχή στις 7 Νοεμβρίου τοϋ 1917 τούς Μπολσεβίκους καί τόν Κομμουνισμό) μέσα στήν καρδιά τής Ρωσσίας τό Διδάσκαλο τών Διδασκάλων: τόν Γ. Ί . Γκουρτζιέφ, τόν πάνσοφο καί μυστηριώδη εκείνον “Ελληνα. Τό σύγγραμμα αυτό είναι ένα άπό τά καταπληκτι- κώτερα βιβλία. Γιατί μάς δίνει τήν εικόνα ενός Διδασκάλου (παγκό­σμιας ολκής) περιστοιχιζομένου άπό τούς μαθητές του, καί άναγκα- σμένου, δταν ξέσπασε ή ’Επανάσταση νά μεταβαίνη αυτός καί οί πι­στοί του μαθητές, άπό πόλι σέ πόλη άνά τόν Καύκασο, ίσα μέ τή στιγμή, πού ή περαιτέρω πιά διαμονή στήν κομμουνιστικοκρατουμένη Ρωσσία είχε καταστή άδύνατη, καί γι’ αυτόν καί γιά τούς μαθητές του.

Τό δεύτερο βιβλίο τού Ούσπένσκυ εκθέτει ολόκληρο τό Σύστημα τοϋ Γκουρτζιέφ. Τό σύστημα αυτό είναι τώρα γνωστό σ’ δλο τόν Κόσμο ύπό τόν τίτλο: «Ή Αρμονική Άνάπτυξι τοϋ ’Ανθρώπου»,

"Οπως γράφω πιο άπάνω, θά παρέμενε καί σέ μένα καί στήν Νεώτερη Ελλάδα ά'γνωστος καί δ συγγραφέας καί ή Ελληνική του καταγωγή, αν ή Θεία ΙΙρόνοια δέν έφερνε στά χέρια μου τό τρίτο του σύγγραμμα:— «Ή άναζήτησι τοϋ Κόσμου τών ’Εκπλήξεων καί τών θαυμάτων». "Ανοιξα καλά τά μάτια μου, φοβούμενος μήπως μέ άπατοϋν, δταν διάβασα στήν έκτη σελίδα του, πώς δ καταπληκτικός καί πάνσοφος Διδάσκαλος Γ. Ί . Γκουρτζιέφ ήτανε "Ελλην, κατοι­κώντας στον Καύκασο τής Ρωσσίας, πού είναι τόσο στενά συνδεδεμέ-

νος καί μέ την Προϊστορία τής Άνθρωπότητος καί μέ τούς Μυθι­κούς χρόνους τής προτστορικής Κολχίδος. Μήπως πράγματι στο “Ορος ’Αραράτ του Καύκασού δέν διηγείται ή Παλαιά Διαθήκη, πώς άρ- ραξε ή Κιβωτός τοΰ Νώε; Μήπως στον Καύκασο κατά διαταγή του Διός, δέν έσταύρωσαν τον Προμηθέα το Κράτος καί ή Βία, οδηγού­μενοι από τον θεό Έ ρ μ η ; Μήπως στην Κολχίδα δέν αναφέρει ή Ε λ ­ληνική Μυθολογία, δτι ή Ιφιγένεια, ή Κόρη τοΰ Άγαμέμνονος, με­ταφέρθηκε από τήν Θεά "Αρτεμι καί έγινε 'Ιέρεια στον εκεί Ναό της ; =

’Αλλά ό Γκουρτζιέφ δέν περιωρίστηκε μοναχά σέ προφορική Διδασκαλία, δπως έπραξε ό Σωκράτης, πού τή Διδασκαλία του μάς τήν διέσωσαν οι «Πρωταπόστολοί του» δηλ. ό Ξενοφών, ό Πλάτων, Κέ- βης ό Θηβαίος, ό ’Αντισθένης, ό ’Αριστοτέλης, καί οί συνεχιστές τής Σωκρατικής Παραδόσεως ϊσα μέ τον 6 μ. X. αιώνα Νεοπλατωνι­κοί" άλλά συνέγραψε τό καταπληκτικώτατο Σύγγραμμα τής σύγχρο­νης ’Εποχής, πού αποτελεί σταθμό καί καμπή στήν Παγκόσμια Φιλο­λογία καί 'Ιστορία τιτλοφορούμενο: «All and Everything». (Τό παν καί τό κάθε τι). Τό έργο αυτό έξεδόθηκε στά 1950, δηλαδή ένα χρόνο μετά τό θάνατό του καί αριθμεί ίσα μέ σήμερα τρεις εκδόσεις. ’Έχει ήδη μεταφρασθεΐ στή Γαλλική καί Γερμανική.

Για να σχηματίση ό ’Αναγνώστης ιδέα τί έπίδρασι έξασκεΐ ό Γκουρτζιέφ στήν Παγκόσμια διανόησι, ας γνωρίζη πώς εκτός από τον Π.Δ. Ούσπένσκη έχουν καταπιασθεΐ μέ τό έργο του οί ακόλουθοι συγ­γραφείς παγκοσμίου κύρους καί φήμης: Ό Έλληνοτραφέστατος κ. Τζών Γ. Μπέννετ, ό Μωρίς Νίκολλ, ό Γώκερ Κέννεθ καί άλλοι. Σέ μια σειρά άρθρων, θά δώσωμε τήν καταπληκτική βιογραφία καί εξη­γήσεις απάνω στο Κοσμοϊστορικό έργο τού "Ελληνα πανσόφου Γκουρ· πζιέφ.

ΜΙΑ ΚΟΣΜ Ο·ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ

τοΟ Έ λ λ η νο ς Γεωργίου Ί. Γκουρτζιέφ μέ τόν Ρώσσον συγγραφ έα Π. Δ. Ούσπένσκη εις τήν Μ όσχαν μετά τό Π άσχα τοϋ 1915!

Ή συνάντησις τοΰ παγκοσμίως γνωστού συγγραφέως Π .Δ. Ού- ■σπένσκη μέ τόν Έλληνα — άγνωστον μέχρι τής στιγμής εκείνης δαι­μόνιο ν συγγραφέα εις τήν Μόσχαν κατά τόν ’Απρίλιον τοϋ 191 Γ», <υρι-

σμένως ανοίγει τήν Νέαν Περίοδον τή ς’Ιστορίας τής ’Ανθρωπότητος ί"Αξιόν παρατηρήσεως είναι τό γεγονός, ότι ενφ ύστερον άπό ολί­

γον διάστημα κατά Όκτάιβριον τοϋ 1917 έπρόκειτο νά εκραγή ή ’Οκτωβριανή Έπανάστασις καί τήν 7ην Νοεμβρίου τοϋ αΰτοϋ έτους νά καταλάβη τήν ’Αρχήν ό Λιενιν καί ό Τρότσκυ καί ν’ άνατραπή τό Τσαρικόν Καθεστώς, μέ όλας τάς βαρυσημάντους καταπληκτικός συνέ­πειας: οχι μόνον διά τήν ’Ορθόδοξον Χριστιανικήν Ρωσσίαν, αλλά δι’ ολόκληρον τόν Κόσμον — είς αυτήν ταύτην τήν καρδίαν τής Ρωσσίας, είς τήν Μόσχαν, έλάμβανε χώραν ή κοσμοϊστορική εκείνη συνάντησις! Καί τό έκπληκτικώτερον είναι ότι δ Πρωταγωνιστής, ή μάλλον ό άνοί- γιον τήν Νέαν Περίοδον τής ’Ανθρωπότητας, ύπήρξεν δ έκ Μικράς ’Ασίας (όπου, ώς εΐπομεν, τώ 640 — 548 π.Χ. Θαλής ό Μιλήσιος ένε- καινίαζε τήν Αυγήν τής 'Ελληνικής Φιλοσοφίας) “Ελλην Γεώργιος Ί . Γκουρτζιέφ.

’Εκείνος δέ δ οποίος έπέπρωτο νά καταστήση γνωστόν εις τήν ’Ανθρωπότητα τόν Γεώργιον Γκουρτζιέφ ή το, ώς εΐπομεν, ό πάγκο· σμίως γνωστός Ούσπένσκη.

Τί δέ θέσιν κατέχει ό Π.Δ. Ούσπένσκη είς τήν διεθνή πνευ­ματικήν παλαίστραν καταφαίνεται έκ τοϋ γεγονότος ότι τό κοσμοϊστο- ρικόν του σύγγραμμα «Tertium Organum συνιστάται ύπό τής παγκο­σμίου ’Αμερικανικής Όργανώσεως : «Ροδοσταυρική ’Αδελφότης» (So- cietas Rosicruciana in America) μεταξύ τών άλλων περισπούδαστων βιβλίων, πού άπαραιτήτως πρέπει νά μελετήσουν τά μέλη της.

Διά τών μνησθέντων ήδη 3 συγγραμμάτων του, δ Π. Δ. Ούσπέν- κυ άπεκάλυψε τόν Γεώργιον Γεωργιάδην ώς τόν μέγιστον φιλόσοφον, αναμορφωτήν καί προφήτην τοϋ πρώτου ήμίσεως τοϋ είκοστοΰ αΐώνος.

"Εκτοτε . . . οί μέγιστοι σοφοί τής Μεγάλης Βρεττανίας έπεζήτη- σαν τήν προσωπικήν γνωριμίαν τοΰ Γκουρτζιέφ, μερικοί δ’ έξ αύτών νά γίνουν μαθηταί του. "Αλλοι έπεδόθησαν καί αύτοί είς τό νά εκλαϊ­κεύσουν τό Φιλοσοφικόν καί ’Επιστημονικόν του Σύστημα. Μεταξύ αύτών σοβαρώτατα ήσχολήθησαν μέ τό έργον του έκτος τών ήδη άναφερθέντων οί κ.κ. "Αλτζερνον Μπλάκγουντ (δ μέγας "Αγγλος μυ- θιστορηματογράφος), ή Αικατερίνη Μάνσφηλντ, ό Ί . Δ. Μπέρισφορντ, διά νά περιορισθώμεν είς μόνον αύτούς.

’Εκ τών ήδη άναφερθέντων ό Μιορίς Νίκολλ αφιέρωσε πέντε ολοκλήρους τόμους έπί τής διδασκαλίας τοϋ Γκουρτζιέφ καί τοΰ Ού­σπένσκυ, ύπό τόν τίτλον: «Ψυχολογικά Σχόλια έπί τών Διδασκαλιών τοϋ Γκουρτζιέφ καί τοΰ Ούσπένσκυ» (Psychological Commentaries on the Teachings of Gurdjieff and Ouspensky). Ό δέ Ί - Γ. Μπέν- νεττ, έμπνεόμενος άπό τήν διδασκαλίαν τοϋ Γ κουρτζιέφ όχι μόνον συν­έγραψε δίτομον σύγγραμμα ύπό τόν τίτλον: «Τό Δράμα τοΰ Σύμ­παντος» : The Dramatic Universe), άλλά ίδρυσε καί σχολήν, συγκεν- τρώνουσαν τήν προσοχήν ολοκλήρου τοϋ Κόσμου εις Μεγάλην Βρετ-

τανίαν, διά τήν διδασκαλίαν τοϋ Συστήματος τοΰ Γκουρτζιέφ.Μέ άλλους λόγους, όπως ό Σωκράτης ύπήρξεν ή αφετηρία τής λε-

γομένης «Χρυσής Άλΰσσεως», μέ πρωταποστόλους τής Διδασκαλίας του τόν Ξενοφώντα, Κέβητα τόν Θηβαίον, ’Αντισθένην καί ’Αριστο­τέλη, καί συνεχιστάς διά μέσου των αιώνων διά τής ’Ακαδημίας καί τής Περιπατητικής Σχολής, όλους τούς κατά καιρούς διαδόχους των ιδρυτών τών δύο αυτών Σχολών' καί κλείοντας τήν «Χρυσήν Άλυσ- σιν» τούς Νεοπλατωνικού;, μέ επί κεφαλής ’Αμμώνιον τόν Σ α κ κ ά ν καί Πλωτινον καί τελευταίους κρίκους αυτής τούς: Συριανόν, Πρόκλον τόν Κωνσταντινουπολίτην, Έρμείαν, Όλυμπιόδωρον καί Δαμάσκων' κατά τόν αυτόν τρόπον σήμερον, δ άποθανών τφ 1949 Έ λλην Γεώργιος Γκουρτζιέφ έχει ήδη αφήσει Σχολάς καί γίγαντας συνεχι- στάς τοϋ ’Έργου του.

Ή δέ αφετηρία τής καταπληκτικής αυτής διαδόσεως τοϋ “Εργου του καί τοϋ Συστήματος του ύπήρξεν, ως εΐπομεν, ή κοσμοϊστορική συνάντησις εις τήν Μόσχαν ολίγον μετά τό Πάσχα έν έτη 1915, τοϋ Γκουρτζιέφ μέ τόν Ρώσσον συγγραφέα Π. Δ. Ούσπένσκυ. Είναι δέ καταπληκτικωτάτη ή αφορμή πού ωδήγησεν εις τήν συνάντησιν αυ­τήν, ή οποία καί έχει ως ακολούθως: διά τήν κατανόησίν της όμως ανάγκη νά προηγηθή ή ακόλουθος έπεξήγησις:

Ό γράφων τό παρόν, εις τήν πλήρη εκπλήξεων ζωήν του, συ- χνάκις παρέστη κατά τήν πολυετή είς Κωνσταντινούπολιν παραμονήν του, εις τάς διδομένας «χορευτικός» επιδείξεις ενός περιφήμου Τάγμα­τος Δερβισών, εις τήν κυκλικήν μεγάλην αίθουσαν τοϋ Μοναστηριού τών Δερβισών αυτών εις τό Πέραν τής Κωνσταντινουπόλεως, τοϋ λε­γομένου Τουρκιστί Τεκκέ (Tekke). Μεταξύ δέ τών άξιοπαρατηρήτων θαμάτων πού είχε νά προσφέρη ή Κωνσταντινούπολις κατά τήν Σουλ- τανικήν ακόμη εποχήν, ήσαν καί αί θαυμάσιαι (από άπόψεως ρυιθμοϋ) καί . . . καταπληκτικού συμβολισμού «χορευτικαί» έκεΐναι επιδείξεις τών περιστρεφομένων Δερβισών τοΰ μνησθέντος «Τεκκέ» τοΰ Πέραν.

Εις τό κοσμοϊστορικόν του έργον: «All and Everything» (τό μεταφρασθέν ήδη καί εις τήν Γαλλικήν καί Γερμανικήν) δ Γκουρ­τζιέφ δίδει καταπληκτικός πληροφορίας περί τών Ταγμάτων αυτών τών Δερβισών, δ'χι μόνον τής Τουρκίας άλλά γενικώς τής ’Ασίας καί δή τής Μπουχάρας. Καί μετά τάς εξηγήσεις αύτάς, έλθωμεν εις τήν αφορμήν τής συναντήσεως τών 2 αυτών άνδρων, τών πρωταγωνιστών τής ενάρξεως τής Νέας, έπαναλαμβάνομεν, περιόδου εις τήν όποίαν εϊσήλθεν ή ’Ανθρωπότης από τής διαδόσεως τής Διδασκαλίας τοϋ Γ κουρτζιέφ.

’Ιδού έν μεταφράσει τί διηγείται επί τοϋ προκειμένου δ Ούνσπέν- σκυ είς τό σύγγραμμά του: «Είς άναζήτησιν τοϋ Κόσμου τών ίκ· πλήξεων»:

«Μίαν ημέραν ένφ εύρισκόμην είς τό γραφεΐον τής Έφημερίδος,

είς τήν οποίαν συνεργαζόμην είς τήν πρωτεύουσαν ακόμη τής Ρωσσίας Πετρούπολιν, άνεκάλυψα ένα παράδοξον άρθρον είς τήν Εφημερίδα «'Ο Λόγος τής Μόσχας», περιγράφον τό σενάριο ενός μπαλλέτου υπό· τόν τίτλον: «Ή πάλη τών μάγων», που τό είχε συντάξει κάποιος δή­θεν «Ινδός». 'II σκηνή ύπετίθετο ότι έλάμβανε χώραν είς τάς Ινδίας καί έδίδετο πλήρης είκών τών καταπληκτικών θεαμάτων, πού συναντφ ό ταξειδιώτης είς τάς Ιν δ ία ς : θαύματα φακιρών καί γιόγκιδων, ίεροί χοροί, κλπ. Δέν μου ήρεσεν ό εξαιρετικός φαιδρός τόνος τοϋ άρθρου έκείνου' επειδή όμως, μέσα στήν Μόσχα, συνθέται σεναρίων μπαλλέ­του, ’Ινδοί, άπετελουν πρωτοφανές γεγονός' καί άφοϋ μετεφέροντο είς τήν Μόσχαν τά καταπληκτικά θεάματα τών ’Ινδιών, έθεώρησα κα­θήκον μου ν’ αναδημοσιεύσω τήν περίεργον αυτήν εϊδησιν».

ALL AND EVERYTHING (ΠΑΝ ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΤΟΝ)

ΕΙς ποιας Γλώσσας έγράφη !

Μήνας ολοκλήρους διέθεσα διά τήν μελέτην τοϋ ως άνω βιβλίου, διελθών σχεδόν εξ ολοκλήρου τούς καλοκαιρινούς μήνας τής άνα- παύσεως καί ολόκληρον τόν Σεπτέμβριον καί πρώτον δεκαπενθήμε­ρον τοΰ ’Οκτωβρίου τοϋ 1959 μέ τήν έ'μμονον άπασχόλησιν νά τε­λειώσω τήν προσεκτικήν και έπισταμένην άνάγνωσιν καί τής τελευ­ταίας σελίδος τοϋ έκ 1238 σελίδων καταπληκτικωτάτου τών συγγραμ­μάτων τοϋ παραδοξοτάτου τών αιώνων, πού ζώμεν, μέ τά «σποΰν- τνικ» καί τούς τεχνητούς ’Αμερικανικούς δορυφόρους, τούς πυραύ­λου; καί τά διαπλανητικά ταξείδια καί μέ τήν κατάληψιν—πρώτην φοράν είς τήν ιστορίαν τής ’Ανθρωπότητος—τού απροσίτου καί μυ­στηριώδους Θιβέτ από τούς Κινέζου; Κομμουνιστάς τοϋ Μάο Τσέ Τούγκ! Καί ευχαριστώ έκ βάθους ψυχή; τήν καλήν μου Μοίραν, πού ηύδόκησε νά μέ θέση είς έπαφήν μέ τοιαύτη; καταπληκτικής σοφίας καί αποκαλύψεων άνεκτίμητον θησαυρόν.

«Ου παντός πλεΐν είς Κόρινθον» (*) έ'λεγον οί σοφοί μας Πρό-

1) Ό καθένας δέν μπορεί νά έπισκεφθή τήν πολυτελή καί δαπανηράν Κόρινθον.

γόνοι. Δυο φοράς προηγουμένως συνήντησα βιβλία δυσκόλως κατα­νοητά. Άλλα άφαντάστως ευεργετική ύπήρξεν ή κατόπιν πολυμόχθων και πολυετών προσπαθειών ύπερνίκησις των δυσκολιών τής κατα- νοήσεώς των. Τό πρώτον τών βιβλίων αυτών ήτο τό φέρον τόν τί­τλον : «Α Modern Ραηαποη» (Έ να Νεώτερον Πανάριον) τόν όποιον (αν και ή λέξις «πανάριον» είναι Ελληνική) ύστερον από πολλά έτη από τής άποκτήσεως του βιβλίου κατά τήν εφηβικήν μου ηλικίαν, έν Κωνσταντινουπόλει, κατοίρθωσα νά κατανοήσω! Μέ έβοήθησε δέ είς τήν κατανόησίν του «'Η Κλείς τής Πατρολογίας» υπό Δωροθέου του Σχολαρίου, ή Ικδοθεΐσα έν Ά θήνα ις τφ 1879. Πράγματι είς τόν 41 ον Τόμον τής Πατρολογίας του αειμνήστου Λατίνου Άββά Migne υπάρχει σύγγραμμα Έπιφανίου Κόπρου, έπι- γραφόμενον: «Κατά Αίρέσεων Όγδοήκοντα τό έπικληθέν Πανάριον, εΐτ’ οΰν Κιβώτιον». Μέ ά'λλους λόγους ή λέξις «πανάριον» δεν ση­μαίνει άλλο παρά τό σΰνηθες «πανέρι»' τό δέ ανωτέρω μνησθέν σύγ­γραμμα : «"Ενα Νεώτερον Πανάριον» τής μεγίστης συγγραφέως του 19ου Αίώνος Ρωσσίδος Ελένης Πετρόβνας Μπλαβάτση (1831—1891) άπεσκόπει ν3 άπαλλάξη τόν Αναγνώστην από τήν πολύμορφον πλά­νην, τήν ένεδρεΰουσαν είς δλας τάς εκφάνσεις τοϋ Νεωτέρου Πολι­τισμού : θρησκείαν, φιλολογίαν, τέχνην, φιλοσοφίαν, παιδείαν, ■ψυχο­λογίαν, κοινωνιολογίαν, επιστήμην, ακριβώς δπως τό σύγγραμμα του Έπιφανίου σκοπόν προυτίθετο τήν καταπολέμησιν τών 80 «αί- ρέσων» (*).

Ή προσπάθεια τής κατανοήσεως του περισπουδάστου εκείνου βιβλίου μέ έβοήθησε καταπληκτικώς είς τήν κατανόησίν του συγ­γράμματος «All and Everything» «"Ολα καί τό Κάθε τι» (ή «Παν τό Επιστητόν») του μεγίστου τών συγγραφέων του αίώνος μ α ς: τοϋ Γεωργίου Ίωάννου Γκουρτζιέφ.

Μέ έβοήθησε δέ «Τό Νεώτερον Πανάριον» νά εϊσέλθω είς τήν ουσίαν καί τό πνεύμα τής συνολικής Διδασκαλίας καί Κοσμοθεωρίας τοϋ Γκουρτζιέφ διά τούς εξής καλώς καθωρισμένους λόγους:

α '.—Τό σύγγραμμα, ή διδασκαλία καί κοσμοθεωρία τοϋ Γκουρ­τζιέφ έχουν στενωτάτην σχέσιν μέ τήν Πυθαγορικήν Παράδοσιν καί Κοσμοθεωρίαν, τής οποίας τό κύριον χαρακτηριστικόν είναι ή άπο- κάλυψις τής έν τφ Παντί Αρμονίας. Πράγματι, δμως είναι γνωστόν μέ τούς άσχολουμένους μέ τήν Άρχαίαν Ελληνικήν Φιλοσοφίαν, δτι ό Πυθαγόρας είναι ό πρώτος, δστις έκάλεσε τό Σό μ π α ν Κό σ μ ο ν .

β'.—Τό σύγγραμμα, «"Ολα καί τό κάθε τι» τοϋ Γκουρτζιέφ πε·

1) ‘Η καταδίωξις παντός τοϋ άντιφρονοΰντος έπετυγχάνετο υπό τά>ν καταπροδιδόντων τό Προφητικόν Πνεύμα τής Χριστιανικής Διδασκαλίας, μέ τά συκοφαντικά επίθετα : «ειδωλολάτρης», «δαιμονικός», «αιρετικός», υπό φανατικών, ψευδωνόμως άποκαλουμένων «Πατέρων» !

ριστρέφεται έξ ολοκλήρου περί την «αντικειμενικήν πραγματικότητα», δηλαδή περί τήν Αλήθειαν, καί όχι περί τήν πλάνην καί τάς «αιρέ­σεις», περί τάς οποίας περιστρέφεται ό Ψευτο-ΓΙολιτισμός μας, μέ τά «σπούτνικ» καί τούς «τεχνητούς δορυφόρους», άφ’ ενός, καί μέ τούς «κατευθυνομένους πυραύλους καί βόμβας τού ατόμου καί υδρο­γόνου», άφ’ ετέρου. "Αλλά ή αντικειμενική πραγματικότης κατ’ ανάγκην καταρρίπτει ολας τάς προλήψεις, δλα τά είδωλα καί φαν­τάσματα, ο λ ας τάς σκιάς καί τήν απάτην, τον ύπνον καί νάρκην εις τήν οποίαν διά μέσου των αιώνων διατελεΐ ή Ψυχή τού Ά νθρώ που καί ή Κοινωνία. Καί

γ'.—Διότι ό Γκουρτζιέφ, κάτοχος τής έν τφ ΓΙαντί ’Αλήθειας καί γνωρίζων τήν Πραγματικήν 'Ιστορίαν τής Άνθρωπότητος, τού Πλανήτου μας καί τού 'Ηλιακού Συστήματος, από τής εποχής τής άποσπάσεως από τής Γή; των δύο δορυφόρων της καί από τής επο­χής τής Άτλαντίδος, (τής οποίας γνωρίζει καί αυτήν ακόμη τήν γλώσσαν!) δεν όμιλεΐ, ως έχων «ακούσει» ή «άναγνώσει» ή «έκ κα- τηχήσεως»—άλλά έξ Αυτοψίας, ώς θεατής τών γεγονότων καί τού διά μέσου τών αιώνων έξελισσομένου Δράματος τού Σύμπαντος καί τής Άνθρωπότητος ή τής Ζωής επί τού Πλανήτου μας αυτού τοόν διαρκών πολέμων, δακρύων καί συμφορών! Γνωστή δέ ή έκφραστι- κωτάτη καί βαθυστόχαστος ρήσις 'Ηρακλείτου, τού Σκοτεινού Φιλο­σόφου : «’Οφθαλμοί εύπειστότεροι ώτων». (*)

Τό έργον τής Ελένης ΓΙβτρόβνας Μπλαβάτσκη: «Τό Νεώτερον Πανάριον» εισάγει προοδευτικώς τον μελετητήν του «Εις τον Κ ό­σμον τών Εκπλήξεων»—δηλαδή εις τον Κόσμον τής Άληθείας. Διότι τό παραδοξότερον καί έκπληκτικώτερον πράγμα είναι... ή ’Α­λήθεια. Καί πρέπει κανείς νά είναι συνηθισμένος εις τήν ’Αλήθειαν καί εις τάς συνυφασμ.ένας μέ αυτήν έκηλήξεις, αίστε ευκόλως νά κατανοήση το πλήρες εκπλήξεων καί άληθείας σύγγραμμα τού Γκουρ­τζιέφ.

Τό άλλο σύγγραμμα, τό όποιον κατηνόησεν ό γράφων κατόπιν μελέτης δεκαετηρίδων ολοκλήρων, είναι τά «“Απαντα Διονυσίου τού ’Αρεοπαγίτου», τού άρχαγγελικής σοφίας εκείνου 'Ιερομάρτυρος, τού Μεγίστου τών Πατέρων τής καθ’ ημάς ’Εκκλησίας. Μόνον διά τής μελέτης τού άφθάστου συνολικού έργου Διονυσίου τού’Αρεοπαγίτου, δύναται κανείς νά κατανοήση τήν σημασίαν τής Χριστιανικής Διδα­σκαλίας καί τού «κατά Χριστόν Μυστηρίου».

’Αλλά τό έργον τού Γκουρτζιέφ, συνυφασμένον μέ τήν συνολι­κήν ιστορίαν τής ’Ανθρωπότητας καί περιγράφον πιστώς τάς διαφό­ρους εκφάνσεις δλων τών Πολιτισμών τής Γης από τής εποχής τής Άτλαντίδος (τής οποίας, επαναλαμβάνομεν, ό πάνσοφος οΰτος άνήρ

1) Τά μάτια είναι πειστικώτερα από τά αΰτιά.

καί την γλώσσαν ακόμη γιγνώσκει) μέχρι σήμερον, μας δίδει την ου­σίαν καί διδασκαλίαν καί δλων των κατά καιρούς Θρησκειών, υπερ­βαίνουν δέ πάσαν προσδοκίαν αι έν προκειμένη) καταπληκτικοί απο­καλύψεις του παραδοξοτάτου αύτοϋ άνδρός, πού αποτελεί τό Μέγα Αίνιγμα τής συγχρόνου μας εποχής!

Καί ούτε δΰναται κανείς πλήρως νά έκτιμήση τό μέγεθος καί την σημασίαν τών αποκαλύψεων αυτών, άν δεν κατέχη αρκούντως τά συγγράμματα Διονυσίου τοϋ ’Αρεοπαγίτου.

Πάντες οί άσχοληθέντες μέ τον Πυθαγόραν (μέ τον όποιον ό Γκουρτζιέφ έχει καταπληκτικήν συγγένειαν) γνωρίζουν δτι ό μέγι­στος όρκος τών Πυθαγορείων ή το ή τετρακτύς, τής οποίας τά μυστή­ρια ούτος παρέδωσεν εις τούς μαθητάς του. Γνωρίζουν περαιτέρω δτι ήτο ό πρώτος, δστις ήσχολήθη με τάς κυμάνσεις, δονήσεις, παλ­μούς τών χορδών, επί τών οποίων στηρίζεται σήμερον ολόκληρος ή Φυσική. Αυτός, ό παραδώσας εις τούς έπιγιγνομένους τούς Έ πτά Φθόγγους ή τά Μυστήρια τών Έ π τά ή τών Σεπτών, περί τά όποια, ως εΐπομεν, περιστρέφεται άπ’ αρχής μέχρι τέλους, ή «Άποκάλυψις» του Ίωάννου, τοϋ μυστηριωδεστάτου τών συγγραμμάτων.

Έ ρχεται τώρα ό Γκουρτζιέφ, καί παραδίδει εις τό καταπληκτι- κώτατόν του σύγγραμμα «Τό Παν καί τό Κάθε τι» τούς δύο θεμε­λιώδεις Νόμους, τούς διέποντας δλα τά φαινόμενα ανεξαιρέτως τοϋ Μακρόκοσμου καί τοϋ Μικροκόσμου: τοϋ Σύμπαντος καί τοϋ ’Αν­θρώπου; «Τον Νόμον τής Τριάδος»(1) καί τον Νόμον τήςΈπτάδος» ή Έβδομάδος. Διά τών 2 τούτων Νόμων διανοίγονται τοιούτοι ορί­ζοντες εις την επιστήμην, ώστε άνευ αυτών νά θεωρείται αϋτη ανύπαρ­κτος. ’Αποτελούν ούτοι την Κλείδα τής Κατανοήσεως τής έν τφ Παντί Άληθείας. Τό έργον μας: «Τό Μήλον τής Έριδος» καί ή συνέχεια θά άποκαλύψουν την ά'φθαστον αυτών αξίαν καί σπου- δαιότητα.(*)

Αί δοθεΐσαι ανωτέρω σύντομοι παραλληλισμοί καί εξηγήσεις καταδεικνύουν, έλπίζομεν, επαρκώς την σημασίαν τού έκπληκτικω- τάτου τών βιβλίων τής εποχής μας διά την κατανόησιν δλων τών εκδηλώσεων τοϋ σημερινού Πολιτισμού μας : φιλοσοφίας, κοινωνιο- λογίας, επιστήμης, μηχανικής, θρησκείας, μαθηματικών, φυσικής, χημείας, ψυχολογίας, ανθρωπολογίας, διαπλανητικών ταξειδίων, ψυ-

1. Τόν Νόμον τών ‘Αντιθέτων, τον συμβολιζόμενον υπό τοΰ Κηρυκείου τοϋ παριστάνοντος τήν Ειρήνην διά τής συμφιλιώσεως τών έν πολέμα) δια- ΐελοΰντονν, αντιθέτων ή «τοϋ Μήλου τής "Εριδος», ίδέ σύγγραμμά μας.

2. Τό σύγγραμμά μας: «'Ο φοβερός κ ι' υπέρτατος τών Ά ντιθέταινΝόμος ή τό Μήλον τής "Εριδος» περιστρέφεται άπ’ άκρον εις άκρου περί τήν έγρήγορσιν (’Απόλλων) καί ύπνον τοϋ Σύμπαντος ή τών Θεών ( Λιι- νάμεων.

χοαναλύσεως, τέχνης, μουσικής, ιατρικής.Γνωρίζων ό Γκουρτζιέφ τό παχυλόν σκότος, μέσα εις τό όποιον

είναι βυθισμένος κάθε άνθρωπος, έξ αιτίας κυρίως τής «μορφώσεως»,, πού μάς παρέχει ή Ψευδο-ΙΙαιδεία καί Ψευδο-Έπιστήμη τής Κοινω­νίας, καί πόσον κατά ταΰτα είναι δύσκολος ή κατανόησις τού έ'ργου του, συνιστφ είς τον ’Αναγνώστην νά μή προβαίνη εις τήν άνάγνω- σιν τής επομένης παραγράφου, παρά άφοΰ τρεις φοράς άναγνώσει τήν προγενεστέραν. Τούτο δέ πράττων χρησιμοποιεί τον γενικώτα- τον Νόμον τών Τριών, πού άνεφέραμεν άνωτέρω.

Διερωτόμενος δέ είς τό πρώτον κεφάλαιον είς ποίαν γλώσσαν πρέπει νά γράψη τό σύγγραμμά του: είς τήν μητρικήν του δηλαδή τήν Ελληνικήν (Χ), τήν Άρμενικήν ή άλλην, κατέληξεν είς τό νά σύνταξη τά συγγράμματά του εις δύο γλώσσας: τήν Ρωσσικήν καί Άρμενικήν ! Αυτός δ’ είναι ό κύριος λόγος διά τον όποιον αί μετα­φράσεις τών ’Έργων του τόσον είς τήν ’Αγγλικήν, δσον καί Γαλι- κήν καί Γερμανικήν είναι τόσον δυσνόητοι: έπικαλεσθείς τό ’Όνομα τής Α γίας Τριάδος, άκολουθών έπί του προκειμένου τήν Άρχαίαν Ελληνικήν συνήθειαν: «’Από Διός άρχεσθαι!»

«ΣΥΜΜΕΤΡΑ ΥΨΩΣΟΥ Π Υ ΡΓΕ ΤΗ Σ ΖΩΗΣ/»

( «Τά Σατιρικά Γυμνάσματα» τοϋ Κω στή Π αλαμα)

Ό Λόρδος Βύρων, πού προσέφερε τή ζωή του ολοκαύτωμα για τήν άναγέννησι καί Άνάστασι τής Πατρίδος μας, βάζει έπικεφαλίδα στήν ποιητική του συλλογή, πού έπιγράφεται: «Γραμμένα σέ στιγ­μές χωρίς άπασχόλησι» (Hours of Idleness), τήνάκόλουθη παροιμία: «It is strange but true, for truth Is alw ays s tran g e :» δηλαδή: «Είναι παράδοξο άλλά άληθινό' γιατί ή ’Αλήθεια είναι πάντα κατα­πληκτική». Πράγματι, άν καί ζουμε μέσα σ’ έ'ναν Κόσμο τών έκπλή- ξεων αν καί τά άπροσδόκητα διαδέχονται τό ένα τό άλλο’ αν καί τά άνέλπιστα είναι έκεϊνα, πού δίνουν νόημα στή ζωή—πού θά ήτανε άλλως πεζή καί άνυπόφορη—δέν τό καταλαβαίνουμε· δέν

1) Ε ίναι άξια παρατηρήσεως τά όσα αναφέρει περί τής Ρωσσικής ’Αγ­γλικής. τής Άρμενικής καί Νεωτέρας 'Ελληνικής Γλώσσης εις τήν σελίδα 9.

έχουμε πλήρη τήν έπίγνωσι αυτής τής μεγάλης ’Αλήθειας!Πάντοτε τό απροσδόκητο συμβαίνει: στο 1914 έτυχε νά βρί

σκωμαι στο Παρίσι. Κανείς δεν ήλπιζε, πώς ο'ι δυο σφαίρες, πού έφόνευαν στο Σεράγιεβο τής τότε Σερβίας τον ’Αρχιδούκα τής Λυ- στρο-Ούγγαρίας Φραγκίσκο Φερδινάνδο στις 28 ’Ιουνίου τοΰ 1914, θά εξαπέλυαν τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τήν 4η Αύγουστου τοΰ ’ίδιου έτους. Ποιος ποτέ του ήλπιζε πώς ένας Λοχίας, ό Άδόλ- φος Χίτλερ, θά γινότανε Καγγελάριος τής Γερμανίας καί πού θά εξαπέλυε τον Δεύτερον Παγκόσμιο Πόλεμο; Ποιος μπορούσε ν’ άνα- μένη τήν έφεΰρεσι τής διασπάσεως τοΰ ατόμου... τήν εξαφάνισι από τού προσώπου τής Γής τών κατοίκων τής Ναγκασάκης καί τής Χι­ροσίμας από τήν ατομική βόμβα ; Μήπως σήμερον δέν είδαμε τό σπούτνικ καί τά λούνικ νά μάς ύπόσχωνται πώς αύ'ριο τά διαστημό­πλοια θά έκτελοΰν τακτικά δρομολόγια μεταξύ Γής, Σελήνης καί τών λοιπών Πλανητών τοΰ Ηλιακού μας Συστήματος; Τί ή αϋριον θά μάς παρουσιάση' τί εκπληκτικόν μάς επιφυλάσσουν αί Ουράνιοι Δυνάμεις, κανείς μας δέν γνωρίζει!

Παράλληλα δμως προς τά πολιτικά γεγονότα, τις καταπληκτι­κές επαναστάσεις οπως ή ’Οκτωβριανή τής Ρωσσίας κατά τό 1917,. πού μάς έφερε τον Κομμουνισμό’ παράλληλα προς τούς ανέλπιστους πολέμους, πού έθέρισαν εκατομμύρια ανθρώπων, πού έστειλαν στον "Αδη τό άνθος, τήν νεότητα τής Άνθρωπότητος’ κοντά στά επι­τεύγματα τής μηχανικής καί επιστήμης, πού, μέ τούς δορυφόρους καί τά λούνικ, κινδυνεύουν ν’ άποσπάσουν τήν Λατρείαν πρός τόν Κύ­ριον, καί νά θεοποιήσουν τή Μηχανή—ευτυχώ ς πού ¿γείρονται Γίγαντες της Σ κ έψ εω ς καί της Διανοίας, Άνθρωποι τοϋ Π ν εύ ­ματος καί τοϋ Ό ρ& ολογισμοϋ , πού μάς προσγειώνουν πρός τήν π ρ α γμ α τ ικό τη τα : Ό φυσικός δορυφόρος τής Γής, ή Σελήνη, εκα­τομμύρια τάιρα χρόνια περιστρέφεται γύρο) από τή Γή: μήπως δμως αυτό τό αδιάσειστο γεγονός συνετέλεσε νά καλειτερέψη τήν ανθρώ­πινη ψυχή; Μήπαις ή διάσπασι τοϋ ατόμου προήγαγε έστω καί ένα εκατοστόμετρο, έστω καί έναν πόντο τήν ευγένεια τής ψυχής καί τήν κατέστησε λιγώτερο θηριώδη; Ή Χιροσίμα καί ή Ναγκασάκη δείχνουν αδιάψευστα, πώς δσο «προοδεύει» ή μηχανική καί ή «επι­στήμη», τόσο καί αυξάνουν τά θύι ατα τής θηριωδίας καί τοΰ πα- παραλογισμοϋ τών ανθρώπων. ’Αλλού πρέπει νά στρέψουμε τήν προσοχή μας; αλλά πού;

Στο μέγα αυτό ερώτημα άπαντά δ πάνσοφος Έ λλην : δ Γεώρ­γιος ’Ιωάννης Γκουρτζιέφ, δ αγνός καί άγνωστος στήν πατρίδα του οικουμενικός διδάσκαλος καί συγγραφεύς: Καί ιδού εις τί συνί- σταται τό Μήνυμά του: «Σύμμετρα υψώσου, Π ύργε τής Ζωής». Αυτό είναι τό σωτήριον μήνυμα τοϋ Γκουρτζιέφ πρός τήν ανθρωπό­τητα : δχι μόνον Μηχανική Πρόοδος, αλλά προ παντός Ψ υχική:

«Γνώθι Σιχυτόν», διακηρύσσει καί πάλιν ό Γκουρτζιέφ : χωρίς νά φο- νευθή ή είς τά βάθη τής Ψυχής ένοικοΰσα Δράκαινα Πυθώ, ό άν­θρωπος μ,αταίως προσπαθεί νά εύρη ησυχίαν από τούς πολέμους καί τήν τρομοκρατίαν, πού ωρισμένως δέν θά τού τήν δώσουν ούτε τά σπούτνικ, ούτε τά ραντάρ καί πολύ δλιγώτεαον οί πύραυλοι ή αί .βόμβαι τού ατόμου ή τά ύποβρύχεια μέ πυραύλου; τύπου «Πολάρις» ή οίουδήποτε άλλου τύπου!

Δέν έ'γραψε στήν Ελληνική, υπως δέν έγραψαν στή Ρωσσική ή 'Ιδρύτρισ τής Θεοσοφικής Εταιρείας μεγίστη συγγραφεύς τού 19ου Αίώνος Ελένη Πετρόβνα Μπλαβάτσκη. Αυτή μάλιστα άπετί- ναξε καί τή Ρωσσική ακόμα υπηκοότητα καί ποοσέλαβε τήν ’Αμε­ρικανική- καί τό πρώτό της κοσμοϊστορικό έργο, αγγλιστί συντεταγ­μένο, «Isis Unvelled»(1) (ως καί τά άλλα κοσμοϊστορικά της συγ­γράμματα) δέν τό έξέδωκε στή Μόσχα ή στήν Πετρούπολη αλλά... στή Νέα 'Υόρκη, τό 1876. Φαίνεται πώς ή τραγική τύχη τού σοφού Θεοφίλου Καΐρη καί δ αναθεματισμός τού ’Ελευθερίου Βενιζέλου νά συνετέλεσαν ώστε δ Γκουρτζιέφ νά μή γράψη τό συνταρακτικοί του σύγγραμμα στήν Ελληνική. Γιατί τό σύγγραμμά του απευθύ­νεται προς ανθρώπους, ελευθερωμένους από παντός είδους φανατι­σμούς καί δυστυχώς ημείς οί Νεώτεροι "Ελληνες άπέχομεν πολύ από τού νά εΐμεθα από φανατισμούς άπηλευθερωμένοι !

ΣΥΜΜΕΤΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΣ

Είς τί συνίσταται τό Μήνυμα τοΟ πανσόφου "Ελληνος Γε­ωργίου Ί . Γκουρτζιέφ πρός τήν ’Ανθρωπότητα.

'Ως εΐδομεν, είς τήν εφημερίδα .* «Ό Λόγος τής Μόσχας» ή αγγελία ενός σεναρίου ’Ινδικού μπαλλέτου (*) ύπήρξεν ή αιτία τής Κοσμοϊστο- ρικής συναντήσεως τού παγκοσμίως γνωστού συγγραφέως, φιλοσόφου

1 . «ΓΙσις άιτοκεκαλυμμένη»

2) «Οί ’Ινδικοί Χοροί» τοΰ Γκουρτζιέφ δέν ήσαν άλλο παρά αναπα­ραστάσεις τής 'Αρμονίας τών Ουρανίων Σφαιρών καί τής κυκλικής ρυθμι­κής κινήσεως τών Πλανητών καί Δορυφόρων των.

καί μαθηματικού Π.Δ. Ούσπένσκυ μέ τον “Ελληνα πάνσοφον, άγνω­στον όμως μέχρι τής στιγμής εκείνης, Γεώργιον Ί . Γκουρτζιέφ.

Μετέβην, λέγει ό Ούσπένσκυ εις τό σύγγραμμά του (σελίς 6, έκ- δοσις τέταρτη τοϋ 1957) «Εις άναζήτησιν τοϋ Κόσμου τών Εκπλή­ξεων» ί1) εις τήν Μόσχαν διά νά δώσω καί εκεί τάς διαλέξεις μου, πού, εις τήν Πετρούπολιν, έκάστην φοράν συνεκέντρωναν εις τόΧώλλ Πετροπαβλόσκυ τής Δημαρχιακής Βουλής χίλια καί πλέον πρόσωπα, που ήρχοντο νά ακονίσουν «τήν ύπ’ εμού άναζήτησιν τοϋ Κόσμου τών Εκπλήξεων», έπε ιδή τά πρόσωπα αύτά ε ίχαν παύσει πλέον νά καταπίνουν τάς ουν-ήϋ-εις μορφάς -ψεύδους καί νά ζοϋν μέσα σέ μιά κοινωνία -ψευτιάς καϊ άπάτης ! Καί μεταξύ τών προσώπων, που ήρχοντο εις τήν Μόσχαν εις τάς διαλέξεις, ήσαν δύο: ένας μουσι­κός καί ένας γλύπτης, οί όποιοι γρήγορα μοΰ άνεκοίνωσαν, δ'τι εις τήν πόλιν αύτήν είχε συμπηχθεΐ μία όμάς, πού κατεγίνετο μέ «άποκρύ- φους» έρεύνας καί πειράματα, υπό κάποιου Γκουρτζιέφ, Έλληνος κατοικοϋντος εις τον Καύκασον, καί ό όποιος δέν ήτο άλλος παρά ό «’Ινδός» (όπως άμέσως διησθάνθην) πού ήτο καί ό συντάκτης τοϋ πε· ριφήμου σεναρίου τοϋ μπαλλέτου τής μνησθείσης άνωτέρω εφη­μερίδας».

Πράγματι δέ: ώς άπεδείχθη εις τήν άκολουθίαν, μία άπό τάς πρωτοτυπωτάτας επιδείξεις τού Γκουρτζιέφ τόσον εις τήν Κωνσταν- τινούπολιν, μετά τήν κατάρρευσιν τοϋ Τσαρικοΰ καθεστώτος, οσον καί εις Παρισίους, εις Αγγλίαν καί εις Ηνωμένας Πολιτείας, ήσαν οί πε­ρίφημοι «ρυθμικοί» καί «συμβολικοί χοροί», κατά τό σύστημα τών Μωαμεθανών Δερβίσιδων καί Ινδών, καθώς καί άλλων ’Ασιατικών χωρών, τούς οποίους είχεν έπιμελώς καί επιστημονικώς περισυλλέξει, έκμάθει καί διδάξει εις εκλεκτούς μαθητάς του, ό καταπληκτικός αύ- τόι καί παραδοξότατος πάνσοφος ομογενής μας!

Καί εδώ ας μάς έπιτραπή νά δώσωμεν τήν άκόλουθον άφ υπνι- στικήν αποκάλυψιν : Ό μέγιστος τών Θεών τής ’Αρχαίας Ελλάδος, επί τοϋ οποίου καί στηρίζεται ολόκληρος ό Πολιτισμός αυτής, 8ivait μετά τον Δία, «τον πατέρα άνδρών τε, Θεών τε» ό . . . Μουσηγέτης ’Απόλλων, μέ τήν Έπτάχορδον Φόρμιγγα. Τά Ευαγγέλια τής ’Αρ­χαίας Ελλάδος: Ίλιάς καί ’Οδύσσεια τοϋ 'Ομήρου καί ή Θεογονία τοΰ ’Ησιόδου (μέ τά όποια άνετράφη καί έξεπαιδεύθη ή Ελλάς) άρχίζουν μέ τήν έπίκλησιν πρός τάς Μούσας. Καλόν δ’ επί τοΰ προκειμένου νά παραθέσωμεν τούς άκολούθους τέσσαρας εισαγωγικούς στίχους τής Θεογονίας, πού έπιχύνουν μαγικόν φώς εις ολόκληρον τήν Κοσμοθεω­ρίαν τοϋ Γκουρτζιέφ καί τοΰ . . . Πυθαγόρου, διότι καί οί δύο ούτο. Γίγαντες τή ς’Επιστήμης καί τής Τέχνης είναι γνήσια άδελφά Τέκνα τής κοινής των Μητρός 'Ελλάδος, τής κατ’ εξοχήν Χώρας τοΰ Ρυθμού

ι) «In S earch of the M iraculous

καί τής Αρμονίας:

«Μουσάων Έ λικω νιάδω ν άρχώ μεθ’ άείδειν, α ϊ θ’ Έ λικώ νος έχουσιν δρος μέγα τε ζάθεόν τε καί τε περί κρήνην ίσειδέα πόσα’ άπαλο ΐσ ιν όρχεϋνται καί βωμόν έρισθενέος Κρονίωνος».

(Νά τραγουδήσω άρχίζω τις Μούσες τις Έ λικω νιάδες πού τό βουνό τό μεγάλο κατέχουνε του Έ λ ικώ νος ' ^μέ τ’ άπα λά τους τά πόδια χορεύουνε γύρω ά π ’ τήν κρήνη ( ) κΓ ά π ’ τόν τρανό τό βωμό τοΟ Διός, τοΟ πατέρα τοΟ

[Κόσμου.. .)

Πράγματι ό κατ’ εξοχήν Θεός τής Ίλιάδος (δπως άλλωστε άδια- ■<σείστως βροντοφωνει ή εισαγωγή της) είναι ό Μουσηγέτης ’Απόλλων' ένφ τής Όδυσσείας ή γλαυκώπις ’Αθηνά, ή Θεά τής Σοφίας, τής Στρα­τηγικής, τής Τέχνης καί τής Νίκης. _

Καί ούτε δύναταί τις νά κατανοήση τήν Κοσμοθεωρίαν τοΰ Πυ- θαγόρου άν τόν χωρίση από τήν Τέχνην, τήν Μουσικήν, την Εβδο­μάδα ή τά Μυστήρια τοΰ αριθμού 'Επτά, τής Έπταχορδου Φορμιγγος καί τής Μουσικής Κλίμακος, από τόν ’Αριθμόν καί τήν 'Αρμονίαν, μέ τήν οποίαν καί έπετέλει ιατρικά θαύματα καί θεραπείας! I κουρτζιεφ καί Πυθαγόρας είναι άναποσπάστως συνδεδεμένοι με τόν ’Αριθμόν, τήν Γεωμετρίαν, τήν Τέχνην, τόν Ρυθμόν, τάς Δονήσεις τών Ατόμων, τήν Μουσικήν, τήν ’Ιατρικήν: δπως ό Θεός τής ’Αρχαίας Ελλάδος: θ Μουσηγέτης ’Απόλλων. Καί ούτε δύναταί τις να κατανόηση τον Πολιτισμόν τής ’Αρχαίας 'Ελλάδος, αν δέ κατανόηση τό θεμελιαΠ δες αυτής Ύπόβαθρον, πού συμβολίζεται υπό τού ’Απόλλωνος, τού Νού ή Πνεύματος. ,

'Ότι δέ γενικώς εις τήν ’Αρχαίαν 'Ελλάδα αύτη ητο η αντι" ληψις περί τού Πυθαγόρου, ως άναποσπάστως συνδεδεμενου^ μέ τάς Μούσας, καί κατ’ άνάγκην μέ τόν ’Απόλλωνα, μαρτυρούν οι ακόλου­θοι στίχοι, πού άποτελούν καί έ’να πρόβλημα, λυόμενον δια τών πρω­τοβαθμίων άλγεβρικών εξισώσεων :

« Ό λ β ιε Πυθαγόρη, Μ ουσάων Έ λικώ νιον έρνος, είπέ μοι είρομένω όπόσοι σοψίης κατ’ άγώ να σοΐσι δόμοισιν έασιν άεθλεύοντες άριστα.

1. 01 χοροί τών Μουσών συμβολίζουν καί υπονοούν τήν κίνησιν, τας τροχιάς—τάς πλήρεις ρυθμού καί αρμονίας—τών Ουρανίων Σφαιρών, ως καί τάς ρυθμικάς δονήσεις τών ατόμων καί μορίων.

Τοιγάρ έγών εϊποιμι, Π ολύκρατες: ήμίσεες μέν άμφί καλά σπεύδουσι μαθήματα* τέτρατοι δ" αυται άθανάτου φύσεως πεπονήαταΓ έβδομάτοις δέ σιγή πασα μέμηλε καί άφθιτοι ενδοθι μΟθοΓ τρεις δέ γυναίκες έασι, Θεανώ δ ’ έξοχος ά λ λ ω ν : τόσσους Πιερίδων ύποφήτορας αυτός άγινώ».

(Τρισευτυχή Πυθαγόρα, βλαστάρι τών Έ λικω νιά δω ν’ πέσμου είς τά δώματά σου σάν πόσοι φοιτούν καί σ που­

δ ά ζ ο υ ν ;— Μάθε λοιπόν, Πολυκράτη: οί μισοί άπό τούς μαθητάς μου μέ τά μαθηματικά κα ταγίνοντα ι’ έν τέταρτο πάλι μέ τήν άθάνατη ΦυσΓ έν έβδομο πάλι άπό τούτους μέ τή σιγή άσ χολεϊτα ι καί μέ τόν ένδόμυχο Κόσμο’ καί τρεις γυναίκες άκόμα, μέ τή Θεανώ, πού έξέχει.Τόσοι Μουσών λατρευτές, μαθητές στή Σχολή μου φοιτούνε).

Το ως άνω πρόβλημα—ποίημα, εύρίσκεται είς τόν δεύτερον τόμον τής Άλγεβρας τοΰ Διοφάντου (δστις καί άνεκάλυψε τήν θαυμασίαν αυτήν Επιστήμην)^ τής σχετικής εκδόσεως τού Οϊκου Τόϋμπνερ τής Λειψίας ί1). Ή δέ εξίσωσις, ή λύουσα τό ανωτέρω πρόβλημα, συμφώ-

νως προς τά ανωτέρω δεδομένα ε ίνα ι: — 4 - — 4- — 4 - 3 — ν2 4 7

εκ τής οποίας, μετά τήν άπάλειψιν τών παρανομαστών, λαμβάνομεν 3χ==84 καί τελικώς χ= 28 . Δηλαδή οί μαθηταί τού Πυθαγόρου κατά τό ανωτέρω αλγεβρικόν πρόβλημα ήσαν 28.

Ή θεμελιώδης διδαχή, τό βασικόν Μήνυμα τοΰ Γ. Γκουρτζιέφ προς την ανθρωπότητα δύναταί νά συνοψισθή είς τήν ακόλουθον φράσιν:

« Η Αρμονική καί Σύμμετρος Άνάπτυξις ή Μόρφωσις τοΰ Α ν ­θρώπου». Έ κ τής καταπροδόσεως τής θεμελιώδους αυτής Παιδαγω­γικής Αρχής προέρχονται δλα τά δεινά καί οί διαρκώς συχνότεροι καί καταστρεπτικότεροι πόλεμοι καί ή διαρκής αναρχία καί άβεβαιότης είς τας σχέσεις μεταξύ τών Κρατών τής Γης. 'Η δέ οδός, ή οδηγούσα εις την αρμονικήν μορφωσιν, είναι εκείνη, τήν οποίαν εκθέτει ό Ούσπέν- σκυ είς τό συγραμμά του: Ό Τέταρτος Δρόμος ή Μέθοδος.

Διά νά κατανοήση κανείς τί σημαίνουν αί τόσον άπλαΐ, άλλα... τοσον βαθυστόχαστοι αύταί φράσεις, πρέπει νά έχη ύπ’ δψιν του τό είς τον «Φαιδρόν» τού Πλάτωνος ύπαινισσόμενον άρμα’ ή τήν «Ά μ α­

1) Β. Θ. Τβνώηετ ze ip zίg .

ξαν» τού Γκουρτζιέφ:— Μία άμαξα πού αποτελεΐται από τό όχημα, από τό αλογον, από τόν ηνίοχον καί από τόν Κύριον τοϋ οχήματος» "Οταν δεν ύπάρχη 'Αρμονία καί Συμμετρία μεταξύ των τεσσάρων συ­στατικών τής 'Αμάξης, ή άμαξα, τό αλογον, δ ηνίοχος καί δ Κύριος πηγαίνουν «κατά διαβόλου». Ό άνθρωπος αποτελεΐται: από τό σώμα ( = άμαξα)" από τό συναίσθημα ( = άλογον)’ από τάς φρένας ( = ηνίο­χος)· καί από τόν Κύριον, τόν Νοϋν, τό πραγματικόν Έ γώ κάθε αν­θρώπου. Ή αρμονική καί σύμμετρος άνάπτυξις τών Τεσσάρων αυτών Έ γώ ενός καί τοϋ αύτοϋ 'Ανθρώπου, αποτελεί τό μυστικόν τής Παι­δαγωγικής καί κάθε Φιλοσοφικού Συστήματος, εχοντος ώς σκοπόν καί στόχον την πραγματικήν, καί όχι ψευδή καί προδοτικήν άναμόρφωσιν τής Άνθρωπότητος. Αυτό τό Μήνυμα, αυτήν τήν οδόν ερχεται να χα­ρίση δ Γκουρτζιέφ εις τήν 'Ανθρωπότητα. Τό δέ μέσον προς έπίτευ- ξιν τοϋ αγίου αύτοϋ σκοποϋ δύναται νά συνοψισθή εις τήν ακόλουθον εξαιρετικής δυναμικότητος καί περιεχομένου φράσιν : «διά τής ενσυν­ειδήτου εργασίας καί τοϋ σκοπΐμου πόνου», ως ήδη εμνήσθημεν : «Τών πόνων πωλοϋσιν ήμΐν πάντα τάγάθ’ οί Θεοί». «Deus vendit sua dona pro labore».

"Οπισθεν όμως από τάςάπλας αύτάς φράσεις καί «συνόψεις», κρύ­πτονται συνταρακτικά μυστήρια καί άλήθειαι, σχέσιν εχοντα, μέ τήν συνολικήν ιστορίαν τής 'Ανθρωπότητας : από τού χωρισμού τών Δύο καί όχι Ε νός δορυφόρων τής Γής καί τόν Πολιτισμόν τής Άτλαντί- δος . . . μέχρι σήμερον. Διότι δ Γκουρτζιέφ δμιλεϊ (καί προτάσσει ακα­ταμάχητα επιχειρήματα πείθοντα τόν ’Αναγνώστην), ως Αύτόπτης Μάρτυς δλοκλήρου τής Έξελίξεως καί Άνελίξεως τού Σύμπαντος διά τών αιώνων. Εντεύθεν εξηγείται καί δ τίτλος τού βιβλίου του: «Alt and Everything«, πού ακριβώς σημαίνει ως εΐπομεν: «Παν τό Ε π ι­στητόν», καί τό γεγονός, ότι τό Μήνυμά του κατέκτησε τήν Παγκό­σμιον Διανόησιν.

ΠΟΙΑ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΓΛΩΣΣΑ

Διατϊ ή 'Ε λένη Πετρόβνα Μ ηλαβάτοκη, δ Ούσπένσκυ καί ό Γ κουρτζ ιεφ δεν έξέδωσαν τά Εργα των

εις Ρωοσικήν Γλώσσαν

'Ολόκληρον τό κολοσσιαίον έργον τής Ελένης ΓΙετρόβνας Μπλα- βάτσκη, πού διά την μελέτην καί άνάγνωσίν του μόλις έξαρκεΐ μία ολόκληρος ανθρώπινη ζωή, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, δεν εγράφη ύπ’ αυτής εις την μητρικήν της Ρωσσικήν γλώσσαν άλλα εις την ’Αγγλικήν ! ’Ά ν καί εγνώριζε θαυμάσια τάς άλλας διεθνείς Ευρω­παϊκός γλώσσας καί χώρας, τάς 'Ηνωμένας Πολιτείας καί την ’Αγ­γλικήν προέκρινεν ώς αξίας του πρώτου της έργου: «Ησις Άποκε- καλυμμένη», τό όποιον καί εξέδωσε τφ 1877 εις την Νέαν Ύόρκην, δπου παραμείνασα, απέκτησε κσ'ι την ’Αμερικανικήν ιθαγένειαν. ’Έκτοτε ή μία εκδοσις ακολουθεί την άλλην, μεταφρασθέν εις τάς πλείστας Ευρωπαϊκός Γλώσσας, εκτός δυστυχώς από την Ελληνικήν.

Ό Ούσπένσκυ άφ’ ετέρου, εφ’ όσον ύφίστατο ακόμη ή Τσαρική Ρωσσία, εξέδωσε τό έργον του : «Τό Τρίτον ’Όργανον», που επρό- κειτο νό τόν καταστήση παγκοσμίως γνωστόν, εις την Ρωσσι­κήν, τφ 1905, τό όποιον καί μετεφράσθη εις τη ν’Αγγλικήν τό 1912. Τό δεύτερον δμως εργον του, πού άρχικώς τό είχε τιτλοφορήση «Ή Σοφία τών Θεών ή Θεανθρώπων», άλλα τελικώς του έδωσε τόν τί­τλον : «'Ένα Νέον Παράδειγμα του Σΰμπαντος», τό εξέδωσεν άγ- γλιστί. Είναι άξία πάσης προσοχής ή άκόλουθος παράγραφος, πού εύρίσκεται εις τήν 379 σελίδα τού έργου του: «Εις άναζήτησιν του Κόσμου τών Εκπλήξεων», εις τό όποιον εκθέτει τάς έπακολουθη- σάσας σκηνός εις τήν Κομμουνιστικήν Ρωσσίαν, μετά τήν συνάντη- σίν του εις Μόσχαν μέ τόν Γ. Ί . Γκουρτζιέφ, μετά τό Πάσχα του 1915.

«Κατά τάς άρχός τού ’Ιουνίου τοΰ 1919, παρά τάς δυσκολίας ώς εκ τής Κομμουνιστικής Έπικρατήσεως, κατώρθωσα νό εγκατα­λείψω τήν πόλιν Έσσεντουκί. Τότε ή κατάστασις είχε σημαντικώς καλειτερεύση. Ά λλό δεν ενεπιστευόμην είς τήν φαινομενικήν ηρε­μίαν. ΤΗτο άνάγκη ν’ άναχωρήσω εις τό εξωτερικόν. Κατέστρωσα σχέδιον, μέ τελικόν στόχον τό Λονδινον. Πρώτον διότι έγνώριζα πε­ρισσότερα πρόσωπα εκεί άπό οίανδήποτε άλλην Ευρωπαϊκήν Χώραν τ©ϋ εξωτερικού’ καί δεύτερον διότι ένόμιζα δτι ■d'à εϋρισκα μεταξύ

τών “Α γγλω ν μεγαλειτέραν κατανόησιν καί μεγαλείτερον ένδι- αφέρον διά τάς νέας Ιδέας πού ε ϊχα χώρα, άπό κά&ε Άλλην χώ ραν τοϋ Κόσμου. "Αλλωστε, όταν εύρισκόμην είς τό Λονδίνον, κατά τήν εις τάς ’Ινδίας μετάβασίν μου, προ του πολέμου, καί κατά τό ταξείδιόν μου τής έξ ’Ινδιών επιστροφής κατά τήν αρχήν του πολέ­μου, είχα αποφασίσει νά μεταβώ εκεί διά να συγγράψω καί έκδώσω τό βιβλίον μου, τό όποιον ειχα άρχίση συγγραφών τφ 1911, υπό τόν τίτλον «Ή Σοφία τών Θεών ή Θεανθρώπων» καί τό όποιον αργό· τερον έξεδόθη υπό τόν τίτλον «"Ενα Νέον 'Υπόδειγμα του Σόμπαν- τος». Είναι αυτονόητον, δτι τό βιβλίαν αυτό, εις τό όποιον έθιγα ζητήματα άφορώντα τήν Θρησκείαν καί κυρίως νέας μεθόδους διά τήν μελέτην τής Καινής Διαθήκης, δεν ηδύναχο νά δημοσίευση είς τήν Ρωσσίαν».

"Οσοι έχουν ε7ΐισκεφθεΤ τό Λονδίνον καί ζήσει εις αυτό αρκετά έτη, ωστε νά είσέλθουν είς τό Πνεύμα τού ’Αγγλικού Πολιτισμού, —άν έχουν ώτα διά νά ακούουν καί οφθαλμούς διά νά ίδοΰν—κα­ταλήγουν είς τό συμπέρασμα, δτι τό άξιοθεατώτερον θέαμα, πού δύ- ναται νά τούς κατατόπιση επί τού προκειμένου, είναι οί Ρήτορες τοϋ Χάϋντ—Πάρκ, (1) όπου έ'καστος, άνερχόμενος εις τήν αυτοσχέδιόν του έ'δραν ή βήμα, εκθέτει προ τοϋ συγκεντραιμένου έκ περιεργείας πλήθους τάς αντιλήψεις του, επί πάντων ανεξαιρέτως τών κοινωνι­κών ζητημάτων ατάραχος καί ελεύθερος, ενώπιον μάλιστα καί τών φρουρών τής τάξεως, χωρίς νά φοβήται τήν έπέμβασιν τής ’Αστυνο­μίας ή τήν κλήσιν τού ΕΙσαγγελέως διά τα ύπ’ αυτού ύποστηριζο- μενα. Ούτε προς Θεού φοβείται τούς χαρακτηρισμούς ως «αιρετικός», καί τάς ένδεχομένας κυρώσεις καί άναθεματισμούς άπό τήν ’Εκκλη­σίαν τής ’Αγγλίας!

Τήν ελευθερίαν τής συνειδήσεως, τού λόγου καί τών γραφόμε­νων είχε καταργήσει τό Τσαρικόν Καθεστώς, εν στενή συνεργασίφ με τήν Σύνοδον τής Εκκλησίας τής Ρωσσίας, ακριβώς δπως καί σή­μερον, διά πάντα ελευθεροστομοϋντα, συμβαίνει είς τήν Ρωσσιαν. Έ π ί τού σημείου αυτού (δηλαδή τής έλευθεροστομίας) ή Τσαρική Ρωσσία ποσώς δεν υστερεί τής Κομμουνιστικής Ρωσσίας. Γνωστόν δέ τυγχάνει, δτι καί ό μέγας Τολστόη, ό επιβληθείς έπί τής Ρωσσι- κής κοινής γνιόμης, διότι δταν ΰπερήσπιζε τήν Σεβαστούπολιν, κατα τόν Κριμαϊκόν Πόλεμον, κατά τών ’Αγγλο - Γάλλο · Τουρκικών στρα­τευμάτων, είχε τολμήσει νά καυτηριάση τούς Ρώσσους εκείνους άξιω- ματικούς, τούς αναξίους τής Πατρίδος· καί ακολούθως διά τών κο- σμοϊστορικών του μυθιστορημάτων καί συγγραμμάτων: ΰπέστη εις τό τέλος τής ζωής του τήν καταδίωξιν διά τάς κοινωνικάς του ιδέας

1) Ίδ έ έργον μου : ’Αγγλικός Πολιτισμός.

καί ή αστυνομία διενήργησε κατ’ έπανάληψιν έρευνας εις την οΐ- κίαν του !

Tb μήνυμα, πού εφερεν ή 'Ε λένη Π ετρόβνα Μ πλαβάτακη, δ Ούαπένακυ καί ό Γκουρτζ ιεφ εις τήν Α ν θ ρ ω π ό τη τα , είναι δ ΐ ’ άνϋ'ρώπους έλευθέρους, καί δχι διά λαούς, διατελοϋντας ύπά καθεστώ ς τρομοκρατίας καί ’Ε κκλησ ιαστικής ‘Απολυταρχίας.

Έστερήθη ή Ρωσσία τής Τσαρικής Εποχής του μηνύματος τής Μπλαβάτσκη, διότι ή μεγάλη εκείνη Γυνή, μέ τήν Καλχικήν, Προφη­τικήν καί Άπολλώνειον Ψυχήν, προεφήτευσεν δτι εντός ελάχιστου διαστήματος, θά διήρχετο ή Τσαρική Ρωσσία διά τής Έρυθράς Τρο­μοκρατίας- καί επομένως τό παλαιόν άνελεΰθερον καθεστώς θά διε- δέχετο νέον, δχι ολιγώτερον άνελεΰθερον του προηγουμένου !

Άλλα καί ένας άλλος λόγος τήν ώθει εις τήν προτίμησιν τής Αγγλικής άντί τής Ρωσσικής : 'Ό πως προεφήτευσε περί τής τύχης τής Πατρίδος της, προεφήτευσεν ομοίως καί περί των 'Ηνωμένων Πολιτειών τής Αμερικής εις τό μνημειώδες σύγγραμμά της (όπου εκτίθεται ολόκληρον τό Πυθαγορικόν Σύστημα) «Ή Μυστική Διδα­σκαλία», δτι ή μεγάλη αυτή Χώρα, λόγφ τής επιμιξίας, ήρχισε νά παρουσιάξη μίαν νέαν Γενεάν, διάφορον τής Ευρω παϊκής καί τών λοιπώ ν Φυλών, πεπροικισμένην μέ τήν «διαίοθηοίν»' καί λόγφ ακριβώς αυτής τής ψυχικής ιδιότητάς της, εντός ελάχιστου χρο­νικού διαστήματος θά άναλάβητήν Πολιτικήν καί Πνευματικήν 'Η γε­σίαν τής Άνθρωπότητος, δπερ καί έγινε !

Ή μισαλλοδοξία, ό κακός εννοούμενος εθνικισμός, ό θρησκευ­τικός φανατισμός είναι κακοί, κάκιστοι σΰμβουλοι, τόσον απαίσιοι, δσον ο κομμουνιστικός μονοφθαλμισμός καί κυκλωπισμός, δ μή ανε­χόμενος ούδεμίαν άντίρρησιν, παραβολήν, σΰγκρισιν, συσχέτισιν εις τάς τύφλας δογματικός μαρξιστικός ή λιενιστικάς θεωρίας. Βροντο- •φωνεΐ ό Ησίοδος διά μέσου τών αιώνων :

μηδέ δίκην δικάσης, πριν άν άμφοίν τόν μΰθον άκούσης ! (Πρόσεξε, ώ Δικαστή ! Τήν άιτόφασι τότε νά βγάλης(8ταν τί έχουν νά είπουν καί τά δύο τά μέρη άκούσης»).

Καί οι Γάλλοι Ιπί του προκειμένου έχουν μίαν σοφωτάτην πα­ροιμίαν : «qui n 'e n te n d q u 'u n e cloche, n ’ en tend q u ’ un son», πού σημαίνει : «οποίος ακούει μια καμπάνα, ακούει μονάχα έναν ήχο». Δεν προοδεύει ένας λαός μέ αναθεματισμούς καί μέ τήν κατα- δίωξιν καί έξαφάνισιν άπό του προσώπου τής γής παντός άντιφρο- νοϋντος" οΰτε μέ τήν παρεμβολήν παρασίτων εις τάς ραδιοφωνικός έκπομπάς. Ό άποκοπτόμενος εθελουσίως άπό τόν λοιπόν Κόσμον

καί άπό τό Παρελθόν (τήν παρακαταθήκην καί τήν Σοφίαν τών Αιώνων), ευνουχίζει τάς διακριτικός τής Α λήθειας δυνάμεις τής ψυ­χής, διότι μόνον διά τής παραβολής καί συγκρίσεως δύναται νά λει- τουργήση τό Λογικόν ! ΠοΤαι δε αί φοβεραί συνέπειαι τής τοιαΰτης εθελούσιας καταδίκης είς τήν στέρησιν τής λειτουργίας του Λογικού, είναι καταφανέστατοι, δίαν άναλογισθή τήν όμοίαν περίιιτωσιν τοϋ... Βυζαντίου : "Οταν ο φωτοσβέστης ’Ιουστινιανός έκλεινε στρατιωτική χειρί (manu militari) τάς Φιλοσοφικός Σχολάς τών ’Αθηνών καί παν τό Ελληνικόν (φιλοσοφία, μυθολογία, ιστορία, επιστήμη, θρησκεία καί αυτό ακόμη τό όνομα τού Έλληνος) εθεωρείτο «ώς εΐδωλολατρι- κύν», «ώς άτοτρόπαιον» καί ώς «σατανικόν» (υπό κακών « Τατέρων» τής Εκκλησίας διασυράντων καί κατασυκοφαντησάντων καί αυτόν τόν Πυθαγόραν καί Πλάτωνα), ή τόχη τού Βυζαντίου είχε κριθεΐ:. είχε καταδικασθή άπό τότε εις τήν τετρακοσιετή δουλείαν, καί κα­τέστη μισητόν είς δλον τόν Κόσμον !

“Ας προσέξωμεν πολύ ημείς οί Νεώτεροι "Ελληνες τήν στάσιν αυτήν τής 'Ελένης ΙΙετρόβνας Μπλαβάτσκη, τοϋ II. Δ. Ούσπένσκυ καί αυτού τοϋ "Ελληνος Γκουρτζιέφ : δεν έγραψαν είς τήν Μητρικήν των Γλώσσαν, άλλα είς Ξένην Γλώσσαν! Πάσχομεν καί ήμεϊς άπό μισαλλοδοξίαν καί θρησκευτικόν φανατισμόν καί ύπερεθνικισμόν, νό­σους ασυμβιβάστους πρός τούς Νέους Καιρούς, τό Διεθνές κλίμα καί τον ’Οργανισμόν τών Ηνωμένων Ε θνώ ν ! ’Άλλως, άπό καιρού ό ’Ορ­γανισμός Ελληνικού Τουρισμού θά είχε τοποθετήσει, παραλλήλως πρός τάς Έλληνικάς ’Ονομασίας τών οδών τών Α θηνώ ν καί λοιπών μεγαλουπόλεων Αγγλικός Πινακίδας- όχι νά καταδικάζη εις τραγω­δίαν τούς επισκεπτομένους τήν Ελλάδα καί τήν Πόλιν τής Παλλά- δος, θά είχε δέ φροντίση νά εξάλειψη τήν βάρβαρον ονομασίαν - «Βασίλειος δ Βουλγαροκτόνος» άπό μίαν τών οδών της. Ζώμεν σή­μερον, ώς εΐπομεν, είς τήν Εποχήν τού ’Οργανισμού τών Η νω μέ­νων ’Εθνών. Καί ημείς οί "Ελληνες, τών οποίων οί πρόγονοι ίδρυ­σαν τήν Άμφικτυονίαν, πρέπει νά έρχώμεθα πρωτοπόροι εις τήν αγίαν ιδέαν καί άρχήν, τήν διέπουσαν τόν ’Οργανισμόν αύτόν, τήν μόνην ελπίδα νά μή μεταβληθή ό Πλανήτης μας εις ένα άπέραντον Νεκροταφεΐον ή Νοσοκομεΐον άναπήρων έφ’ όρου ζωής άπό τάς άτομικάς καί ύδρογονικάς βόμβας. Δέν είναι σήμερον ο! κατευθυνό- μενοι πύραυλοι κοί τά ραντάρ, πού θά σώσουν τήν Ανθρωπότητα, άλλα ή Τράπεζα τών Συνδιοσκέψεοιν τού ΟΗΕ. Ή Ρομφαία τού Πνεύματος είναι πάντοτε ή Ύπέρμαχος Στρατηγός... είς αυτήν τά Νικητήρια, δς μάς έπιτραπή νά επανολάβωμεν.

Ή Βουλή, ό Κοινοβουλευτικός ’Έλεγχος, ή Ελευθεροτυπία, (κατωχυρωμένων τών θεσμών τούτων υπό τού Δικαιώματος τοϋ Πο­λίτου ν’ άμύνεται κατά τών ένδήμων εν Άθήναις συκοφαντών) ε ί­ναι άναφαίρετα δικαιώματα Πολιτείας σεβομένης έαυτήν καί τήν-

Θείαν τού ανθρώπου προέλευσιν και Φύσιν. Ή διά θανάτου κατα­δίκη του Σωκράτους, προσπαθοΰντος ν’ άπαλλάξη τούς Αθηναίους τής Διπλής των Άγνοιας ή Δοκησισοφίας· ή παράδοσις εις τήν .πυ­ράν τών έργων του Πλήθωνος υπό του πρώ,του Πατριάρχου έπί Τουρκοκρατίας Γενναδίου τοϋ Σχολαρίου- ό αναθεματισμός τοϋ Θεοφίλου Καΐρη, Ελευθερίου Βενιζέλου καί Νικολάου Καζαντζάκη —δεν είναι δείγματα πολιτισμοϋ, άλλα Μεσαιωνικοϋ Σκότους, Μι­σαλλοδοξίας, Φανατισμοΰ καί Διπλής Ά γνοιας: μόνον τό Ψεϋδος καί ή Ψευδοπροφητεία έχει στενόν της Σύμμαχον τήν καταδίωξιν καί τήν τρομοκρατίαν. II ΑΛΗΘΕΙΔ δεν έχει άνάγκην ούδενύς απολύτως προστάτου ή συμμάχου : ή παντοδυναμία είναι σύμφυτος εις αυτήν: ισχυρότερα αυτής δεν υπάρχει επί τής Γής καί εν τφ Σύμπαντι. Αί 4 Έλευθερίαι τοϋ άειμνήστου Προέδρου τών Η ν ω ­μένων Πολιτειών: Freedom of religion and speech; from want and fear (x) ενσαρκώνουν αυτήν ταύτην τήν Παντοδυναμίαν τοϋ Λόγου καί είναι ό θανάσιμος εχθρός τής Ψευδοπροφητείας ΰφ’ δλας αυτής τάς μορφάς καί δή τοϋ Κομμουνισμοϋ.

Ή πραγματική ελευθερία εύρίσκεται εις τάς Η νωμένας Πολι­τείας καί εις τήν Μεγάλην Βρεττανίαν, μέ τήν αίωνόβιον παράδοσιν τοϋ άκραιφνοΰς Κοινοβουλευτισμοΰ. Τό δέ άγαλμα τής Ελευθερίας είναι τό ύπέρτατον Σύμβολον άλλά καί τεκμήριον, δτι αί 'Ηνω- μέναι Πολιτεΐαι τής Αμερικής ύπερτάτην των Θεάν έχουν προτάξει τήν Α λή θεια ν! Διότι μόνον δ γνωρίζων τήν Α λήθειαν είναι δ πράγματι ελεύθερος: ή δέ Παντοδυναμία τοϋ Λόγου ως τελικόν της στόχον έχει νά εϊσαγάγη τόν άνθρωπον εις τήν εν τφ Παντί Α λήθειαν, ή όποία καί συνταυτίζεται μέ τήν πραγματικήν καί δχι μέ τήν καταχρηστικφ τφ δνόματι καλουμένην Ελευθερίαν !

Δέν εύρίσκεται εν άρμονίμ μέ τάς 4 άρχάς τοϋ άειμνήστου Φραγκλίνου Ροϋζβελτ ή υπηρεσία εκείνη τοϋ 'Υπουργείου Παιδείας, ή δποία άπασχολεΐται μέ τούς «Ετεροδόξους» I Εΐμεθα δλοι τέκνα ενός καί τοϋ αύτοϋ ΙΙατρός τοϋ βρέχοντος καί επί Όρθοδόξίον καί 'Ετεροδόξων κ α ί. . . ΧΙΛΙΑΣΤΩΝ! «Αγάπα τόν πλησίον σου ως εαυτόν!» Καί: «Μή κρίνης, ΐνα μή κριθής!».

200 δόγματα άδελφικώς συζοϋν εις τάς Ηνωμένας Πολιτείας καί 200 φ υλα ί! Καί παρά ταϋτα, ή μεγάλη αυτή χώρα ζή έν άγα- στή άρμονίφ καί Χριστιανική άνοχή καί άδελφοσύνη. 'IT καταδίωξις τών Χιλιαστών δέν άποτελεΐ τεκμήριον σωφροσύνης, πολιτισμού καί Χριστιανικής άγάπης καί άνοχής! Καιρός άνανίψεαις ! Έ πανα- λαμβάνομεν : Ζώμεν εις τήν εποχήν τής Νέας Ά μφικτυονίας: του ’Οργανισμού τών Ηνωμένων ’Εθνών !

1. ’Ελευθερία του Λόγου καί τής Θρησκείας· απαλλαγή άπό τήν εν δειαν καί άπό τόν φόβον.

“Οπου υπάρχει το Πνεύμα τής Καταδιώξεως παντός τού άντι φρονοΰντος ή άλλην θρησκείαν πρεσβευοντος' δπου υπάρχει ό θρη­σκευτικός φανατισμός καί ή μισαλλοδοξία... έκ ε ΐ άναποφ εΰκ ιω ς ένο ικε ΐ ό Σατανάς , δ Μ αμωνάς ή Δράκαινα Π υ θ ώ άνεπ ιφυλά- κτως έμ φ ω λ εύ ε ι ! “Οπου υπάρχει ή ’Ανοχή καί ή ’Αγάπη, τό "Ελεος καί ή Συμπάθεια καί ή προσπάθεια άναβλέψεως τού έκ γε­νετής τυφλού, κωφού καί δαιμονιζόμενου οχι διά τής τρομοκρατίας καί καταδιώξεως, διά τοϋ μαστηγίου, ραπίσματος καί βασανιστηρίων, άλλα διά τής Πειθοΰς καί Εύπροσηγορίας... έκ ε ΐ έ νο ικ ε ΐ ό Χριστός, οί Θεάνθρωποι, οί "Α γιο ι Θαυματουργοί, οί Υίοϊ Θεοϋ ! Έ π ί τοϋ προκειμένου ούδε ίχνος Αμφιβολίας δεν εισχωρεί. 'Ο εχων ώτα άκούειν, άκουέτω !

Αί Ή νωμέναι ΠολιτεΙαι τής ’Αμερικής, ο Πρόμαχος τής Ε λευ ­θερίας, ή Πατρίς τοϋ Washington, Woodrow Wilson, Harry Tru­man, Dwight David Eisenhower, ως καί τού νεοεκλεγέντος Προέ­δρου Καίννεντυ, ( τοϋ δεχθέντος νά ζητήοη συγγνώ μην διά τό έπειοόδιον τοϋ άεροπλάνου V2 άπό τήν Σοβιετικήν Ρωααίαν, χάριν τής Παγκοσμίου Ειρήνης) ας χρησιμευη παράδειγμα άνοχής καί άνεξιθρησκείας δι’ δλον τόν υπόλοιπον Κόσμον, ώς καί οί άγώ- νες πού διεξάγει δ εύγενής λαός τών 'Ηνωμένων Πολιτειών, δπως οί Ερυθρόδερμοι χαίρουν άπολύτως τών αυτών δικαιωμάτων με τούς Λευκούς παρά τάς φοβέρας προκαταλήψεις, καθ’ ών αΙωνίως μάχε­ται ή Παντοδυναμία τού Λόγου ή Νοΰ ή ή Τοξική τού Θεού ’Απόλ­λωνος !

Η ΑΜΑΞΑ ή ΤΟ ΟΧΗΜΑ

(τής Ψυχής ή τοϋ Κυρίου)

Κλεΐς τής κατανοήσεως τοϋ Κοσμοϊστορικοϋ Συστήματος τοϋ Γκουρτζιέφ

Ό Έ λλην συγγραφεύς Όλυμπιόδωρος, δ ζήσας κατά τήν ΣΤ ' μ. X. εκατονταετηρίδα (εις τόν δποΐον οφείλεται ή συνταρακτικωτέρα

βιογραφία επί τού Πλάτωνος) εις τά πολυτιμότατα σχόλιά του επί τοΰ «Φαίδωνος» τοΰ ’Αθηναίου φιλοσόφου, συχνά ποιείται μνείαν τής λέξεως «όχημα», διά τοΰ οποίου εξυπονοεΐ ούτε πολΰ, οΰτε ολίγον αυτό τοΰτο τό ανθρώπινον, ορατόν «σώμα». "Ως εϊπομεν είδη δ Σω­κράτης εις τόν «Φαίδωνα» τοϋ Πλάτωνος αναφέρει τήν πολύτιμον πληροφορίαν, ότι δ Όρφεύς τό σώμα άπεκάλει «σήμα», πού δέν ση­μαίνει άλλο παρά Τάφον ή Μνήμα τής Ψυχής ! Όλίγοι δυστυχώς άπό τούς Νεωτέρους "Ελληνας γνωρίζουν τήν καταπληκτικήν βιογραφίαν καί τό συνολικόν έ'ργον τοϋ Όλυμπιοδώρου, τοΰ μεγάλου εκείνου Νεοπλατωνικού, τοϋ δποίου σώζονται άφθάστου σπουδαιότητος καί άποκαλυπτικότητος θησαυροί, χρησιμώτατοι καί άποτελεσματικώτα- τοι διά τήν κατανόσιν τής έν τφ ΓΙαντί ’Αλήθειας καί τής Πλατωνι­κής Κοσμοθεωρίας. Τα σχόλιά του επί τοΰ «Φαίδωνος», ’Αλκιβιάδου τού Πρώτου, τοϋ «Φιλήβου» καί τοϋ «Γοργίου» τοϋ Πλάτωνος απο­τελούν ανεκτίμητα κειμήλια τής Παγκοσμίου Φιλολογίας. Ό σ τις κα­τέχει τό σπάνιον σήμερον σύγγραμμα τοϋ Γάλλου ’Ακαδημαϊκού Marcelin Berthelot (1827—1907) «Ο/ "Ελληνες Ά λχημ ισ τα Ι» μετ’ εκπλήξεώς του, αναγιγνώσκουν αυτό, θά διαπιστώση, δτι δ Ό - λυμπιόδωρος καλείται « Ό Μέγας Όλυμπιόδωρος» καί κατέχει επι- φανεστάτην θέσιν ως «άλχημιστής», κατέχων δηλαδή τήν τέχνην τής «χρυσοποιίας» ή τής κατασκευής χρυσού, διά τής μετατροπής τών «φαύλων» μετάλλων εις «εύγενή» τοιαΰτα.

Ό Όλυμπιόδωρος μάλιστα προβαίνει (δπως δ ’Απόστολος ΙΊαΰ- λος) εις συνταρακτικωτέρας άκόμη αποκαλύψεις. Διδάσκει δηλαδή δτι παραλλήλως προς τό δρατόν, τό πίπτον εις τάς αισθήσεις μας «σώμα» (πού αποτελεί τό «δστρέϊον όχημα») υπάρχουν δύο άκόμη άό- ρατα τής Ψυχής οχήματα- τό άμέσως άνώτερον, καλείται «πνευμα­τικόν δχημα ή χιτών»- τό δέ άνώτατον : «αυγοειδές όχημα», άπα- στράπτον άπό καταπληκτικής ώραιότητος καί χρωματισμών λάμψιν- τό αυγοειδές δέν είναι ά'λλο παρά εκείνο, τό όποιον ύποσημαίνεται τόσον είς τήν Παλαιάν, δσον κυρίως εις τήν «Άποκάλυψιν» τοΰ Ίωάννου, διά τής λέξεαις «Δόξα», διότι ή «Άποκάλυψις» είναι πράγ­ματι δ άνώτατος τών θησαυρών τής Παγκοσμίου Φιλολογίας, δπως τό έ'χομεν άποδείξει είς τό δμώνυμόν μας σύγγραμμα. (*) Ή «Δόξα» είναι δ φωτοστέφανος, πού περιβάλλει τό σώμα τών Α γίω ν είς τάς Εικόνας, σχήματος ωοειδούς ή ελλείψεως.

Μία λοιπόν άπό τάς καταπληκτικωτάτας σελίδας τής Ιστορίας καί Διδασκαλίας τοϋ Γεωργίου Γκουρτζιέφ, είναι ή σχετιζομένη μέ τήν είς τό Fontainebleau τής Γαλλίας παραμονήν του, δπου ίδρυσε Σχολήν είς τό κοσμοϊστορικής πλέον φήμης Château de Prieuré.

1) «Άποκάλυψις τοΰ Ίωάννου» υπό Ά ντ. Φ. Χαλά.

Σπανίως θά ήδΰνατο άνθρωπος νά συνάντηση δρο,ματικωτέραν ζωήν από τήν ζωήν τοϋ Γκουρτζιέφ : όχι μόνον διότι ή γνωστή περίοδος τής Διδασκαλίας του (ως αϋτη αποκαλύπτεται διά τοϋ έργου : «Είς άναζήτησιν τού Κόσμου τών Εκπλήξεων» τού παγκοσμίως γνωστού Ρώσσου συγγραφέως Π.Δ. Ούσπέσκυ^ ήρχισε κατά τό 1915 εις τήν Μόσχαν, είς τάς παραμονάς τής καταρρεύσεως τής Τσαρικής Ρωσσίας καί εσυνεχίσθη μέχρι τών πρώτων μηνών τοϋ 1920, δταν πλέον ή Κομμουνιστική Τρομοκρατία καθίστα αδύνατον τήν παραμονήν είς τήν Ρωσσίαν ανθρώπων τής πνευματικής ύποστάσεως καί δράσεως ενός Γκουρτζιέφ καί ενός Ούσπένσκυ' αλλά διότι τό σύγγραμμα αυ­τού : «Τό ΓΙάν καί Κάθε Τί» καθώς καί τό μόλις εκδοθέν νεώτερον σύγγραμμά του: Rencontres avec des hommes remarquables» (Συ­ναντήσεις με αξιοπαρατήρητα πρόσωπα) τόν παρουσιάζει γνωρίζοντα κάθε σπιθαμήν τής άπεράντου Άσίας, τοϋ Θιβέτ, τής Κίνας, τού Τουρκμενιστάν καί τοϋ Ουζμπεκιστάν, υπό καταπληκτικωτάτας συν- θήκας. 'Ωρισμένως ήλθεν είς επαφήν καί έζησεν είς τά Ρωσσικά Μο­ναστήρια, ως καί είς τά τού ’Ά θω , άλλα συγχρόνως εις τά Θιβετανά Μοναστήρια καί.,, εις τούς Τεκκέδες, ή Μοναστήρια τών Μωαμεθα­νών καί τών Δερβίσιδων.

Τφ 1922 ήγόρασεν είς τό Φωντενεμπλώ τής Γαλλίας ή μάλλον είς το παρά τό Φωντενεμπλώ Άλβόν τόν ιστορικόν Πύργον Prieuré και κατά τό Φθινόπωρου τοϋ αύτοϋ έτους ήνοιξε τό Τνστιτοϋτόν του, τό σκοπόν έχον τήν Ρυθμικήν Άνάπτυξιν τοϋ Ανθρώπου. ’Ολίγον ύστερον τό ’Ινστιτούτου αυτό συνεκέντρωσε τήν προσοχήν τού Γαλ­λικού καί Αγγλικού Τύπου, έπί δύο ολοκλήρους μήνας. Ό Γκουρ- τζιεφ καί οί μαθηταί του άπεκαλοϋντο άπό τών στηλών τοϋ Διε­θνούς Τύπου «Οί Φιλόσοφοι τοϋ Δάσους», όπως άλλοτε οί τής «Ά· καδημείας», οι «Περιπατητικοί» ή «οί τής Στοάς» καί άπό δλα τά μερη τοϋ Κόσμου συνεκενιρώνοντο έκεΐ δημοσιογράφοι διά νά επι­τύχουν συνεντεύξεις με τούς μαθητός καί τόν Γκουρτζιέφ, φωτορη- πόρτερς κλπ.

'Ο Γκουρτζιέφ, άφ’ δτου άκόμη εύρίσκετο είς Μόσχαν, ήσχολεΐτο μέ τό νά συγκεντρώνη τήν προσοχήν τών μαθητών του επί τής άνάγ- κης τής πλήρους κυριαρχίας τοϋ ’Εσωτερικού άνθρώπου: έπί τοϋ Λο­γικού, τής Φρενός, τοϋ Συναισθηματικού Κέντρου, τοϋ Κινητικού Κέν­τρου καί τοϋ Σώματος. Μελετήσας δέ κατά τάς ώς άνω επισκέψεις του καί μακροχρονίους παραμονάς του εις τά Μοναστήρια Ανατολής καί Δύσεως, τάς έφαρμοζομένας μεθόδους κυριαρχίας τοϋ ’Εσωτερι­κού Άνιθρώπου έπί όλων τών Κέντρων τής Ψυχής καί τοϋ Σώματος, έδημιούργησε τό Σύστημά του τής Ρυθμικής Άναπτύξεως τού Α ν ­θρώπου, έπί τού οποίου καί στηρίζεται ή έμπρακτος παρουσίασις καί εφαρμογή τής Κοσμοϊστορικής του Διδασκαλίας.

Ή Κεντρική Ιδέα, πού διέπει τό Σύστημά του καί τήν Διδα­

σκαλίαν to r, είναι δτι άλλο πράγμα είναι τό Έ γώ τοΰ Εσωτερικού ’Ανθρώπου· άλλο τό Έ γώ τοΰ Λογικοΰ ή τής Φρενός· άλλο τό Έ γώ τοΰ Συναισθηματικοΰ Κέντρου' καί άλλο τό Έ γώ τοΰ Κινητικοΰ Κέν­τρου. Καί αυτός είναι ό λόγος διά τον όποιον υπάρχει μέσα μας δι­αρκής πόλεμος τών διαφόρων μας Έ γώ . Τό εσωτερικόν μας έγώ, π. χ. άποδοκιμάζει τήν πολυφαγίαν, πολυποσίαν, λαγνείαν, πορνείαν, οργήν, οκνηρίαν. Παρά τήν αποδοκιμασίαν ταΰτην, καί τήν ανασταλ­τικήν ενέργειαν τοΰ Έσωτερικοΰ μας Έ γώ , έξακολουθοΰμεν νά δια- πράττωμεν δλας τάς ανωτέρω κατάπτυστους πράξεις καί παραφοράς, ύπερβολάς, αμαρτίας, άσελγείας I Καί τοΰτο διότι δεν άνετράφημεν άρμονικώς καί ισομέτρως. Δεν έμάθαμεν νά κυρίαρχη δ Εσωτερικός “Ανθρωπος επί τών άλλων τριών Έ γώ . Καί τοιουτοτρόπως αντί νά εϊμεθα “Ενα Έ γώ (ή θέλησις τοΰ Έσωτερικοΰ ’Ανθρώπου) παρου- σιαζόμεθα χωρισμένοι εί.ς τέσσαρα διάφορα Έ γώ .

Παραστατικήν εικόνα τής τοιαΰτης καταστάσεως μάς δίδει ή “Αμαξα ή τό όχημα ή τό άρμα (πού μάς περιγράφει ό Πλάτων εϊς τον «Φαιδρόν» του μέ τούς δυο ίππους, εκ τών οποίων ό εις συμβο­λίζει τό «Επιθυμητικόν» τής Ψυχής, ό δέ άλλος, τό «Θυμικόν», τό ύπατασσόμενον εις τον Εσωτερικόν “Ανθρωπον ένφ τό Επιθυμη­τικόν αντιτάσσεται καί μετά βίας καί αγώνας πείθεται τέλος νά ΰπο- ταχθή εις αυτόν).

'Η άμαξα ή τό δχημα (κατά τήν παραστατικωτάτην Εικόνα τοΰ Γκουρτζιέφ) αντιπροσωπεύει ή συμβολίζει τό «σώμα». Ό ίππος ή τό «άλογον», τό συναισθηματικόν Έγό) τοΰ ανθρώπου. Ό αμαξηλά­της ή δ ηνίοχος, τό Λογικόν ή τάς Σκέψεις τοΰ ’Ανθρώπου, πού δι­αρκώς μεταβαίνουν από τοΰ ενός αντικειμένου εις τό άλλον καί εί­ναι ή κυρία αιτία τών μεγίστων συμφορών, παρακροΰσεων, αμαρ­τιών, ασελγειών, εγκλημάτων. Ελάχιστοι είναι οί κύριοι τών σκέ- •ψεών των. Ό Κύριος τής άμάξης, δστις καί είναι δ αρμόδιος νά δι- οική τάς κινήσεις καί τοΰ αμαξηλάτου ή ήνιόχου, καί τοΰ ίππου ή «άλ-όγου», καί τής άμάξης, συμβολίζει τόν Εσωτερικόν μας ’Ά νθρω ­πον, τό Εσωτερικόν Έ γώ , τόν Νοΰν, τόν ’Απόλλωνα, τόν Κύριον.

Ό σκοπός τής ζωής (δ κύριος καί μοναδικός), είναι, κατά τόν Γκουρτζιέφ, νά προσπαθήση δ Εσωτερικός μας ’Άνθρωπος ν’ άπο· κτήση τήν πλήρη κυριαρχίαν καί επί τοΰ Ήνιόχου ή τών Σκέψεών του, καί επί τοΰ Συναισθηματικοΰ του Έ γώ ή Αλόγου καί επί τοΰ Σώματος ή ’Οχήματος. Εις τοΰτο δ’ άπέβλεπε τό Σύστημά του τής Ρυθμικής Άναπτύξεως τοΰ ’Ανθρώπου. Έβάσιζε δέ αυτό Ιπί δλων τών μεθόδων, τάς δποίας διά μέσου τών αιώνων έχρησιμοποίησαν καί χρησιμοποιούν εκείνοι έκ τών ανθρώπων, οι όποιοι ώς τόν πρω­ταρχικόν καί ύπέρτατον σκοπόν τής ζωής των, προέθεσαν καί προ- θέτουν τήν Κυριαρχίαν επί τοΰ έαυτοΰ των. Αυτοί δέ πρωτίστως εί­ναι «οί άπαρνηθέντες τόν κόσμον», δηλαδή οί Μοναχοί, οί Φακΐραι

καί οί Γιόγκοι καθώς καί... οί Δερβίσιδες!Μέχρι σήμερον ή Φιλολογία τής Δΰσεως περιωρίζετο μόνον

(σχετικώς με τάς ’Αποκρύφους Μεθόδους) εις τάς 3 πρώτας τάξεις τών Μοναχών. 'Ο Γκουρτζιέφ έρχεται καί μας παρουσιάζει έ'ναν άλ­λον Κόσμον : τόν Κόσμον τών Δερβίσιδων, χωρίς ποσώς νά ύποτιμρί τούς Κολογήρους (Ρώσσους, "Ελληνας, Καθολικούς), τούς Φακίρας καί τούς Γιόγκοι, τούς γνωστούς είς τούς ’Αρχαίους "Ελληνας υπό τό όνομα τών «γυμνοσοφιστών». Τό δέ καταπληκτικώτερον είναι, ότι μεταξύ τών θεμελιωδεστάτων στοιχείων τής Διδασκαλίας του, δη­λαδή τής «Ρυθμικής ’Αναπτύξεως τοϋ ’Ανθρώπου», πού έχει τελικόν σκοπόν τήν Κυριαρχίαν τοϋ ’Εσωτερικού 'Ανθρώπου επί τού Ε ξω ­τερικού, δέν μεταχειρίζεται τά εξωφρενικά μαρτύρια τών Φακιρών, αλλά τούς Ρυθμικούς Χορούς τών Δερβισών, πού προκαλοΰν τήν Ρυθμικήν ’Αναπνοήν καί Έκπνοήν. Καί τούτο διότι «ό χρόνος», τό «τέμπο», έχει σχέσιν μέ τήν καρδίαν, τήν κυκλοφορίαν τού αίματος καί τούς πνεύμονας. Καί ούτε είναι δυνατή ή κατανόησις τοϋ Χρό­νου άνευ... τής αναπνοής καί εκπνοής. Τί καταπληκτικοί άλήθειαι ύποκρύπτονται είς τάς παρατηρήσεις αύτάς, τάς γνωστοτάτας άλλωσ­τε είς τήν Άρχαίαν 'Ελλάδα καί δή εις τόν 'Ησίοδον καί τόν Πυθα­γόραν, καθώς καί εις τούς Ιερε ίς τών Δελφών, θά καταδείξη ή συ­νέχεια τόσον τοϋ παρόντος, όσον καί τών μελλοντικών έργων επί τής Παντοδυναμίας τού Λόγου καί τοϋ Νοΰ ή ’Απόλλωνος, τοϋ κατ" εξοχήν Θεού τού ρυθμού, τής αρμονίας, τοϋ χορού !

Ά ς έχει δ’ ύπ’ όψιν του δ ευμενής ’Αναγνώστης, δτι τόσον πε­ριεκτική είναι ή διδασκαλία τού Πανσόφου Έλληνος Γκουρτζιέφ ωστε μόνον τήν Ψυχολογίαν του αναλύει δ Maurice Nicoll είς πέντε δλοκλήρους τόμους. Ή παρούσα, επομένως μελέτη δέν εγείρει αξιώ­σεις έξαντλήσεως τοϋ ’Έργου καί τής Διδασκαλίας τοϋ Γεωργίου Γεωργιάδου, άλλ’ αποτελεί γενικήν εισαγωγήν καί προτροπήν, όπως οί Τεταγμένοι ασχοληθούν μέ τήν καταπληκτικήν συνεισφοράν τοϋ Πανσόφου "Ελληνος είς τήν καθόλου ’Επιστήμην καί ή Ελληνική Πολιτεία άναλάβει τήν μετάφρασιν τών κοσμοϊστορικών του συγγραμ­μάτων, ως καί τών επ’ αύτοϋ έργων τοϋ II. Δ. Ούσπένσκυ είς τήν καθ’ ημάς γλώσσαν.

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ Μ ΕΓΙΣΤΑ ΑΙΝΙΓΜ ΑΤΑ ΤΗ Σ ΙΣΤΟ ΡΙΑ Σ

Ή Σημασία τής έμφανίσεως τοϋ καταπληκτικω τάτου τ&ν άν&ρώπων καί αοφών τής έποχής μας εις τήν Παγκόσμιον Σκηνήν, κατά τάς παραμονάς τής έκρήξεως τής 'Οκτωβριανής

Έ ηαναατάαεω ς είς τήν Ρωοσίαν.

Υπάρχουν γεγονότα, πού καλώς καί ορθολογικώς σταθμιζόμενα καί εξεταζόμενα, ρίπτουν καταπληκτικόν φώς εις τήν κατανόησιν ό'χι μόνον τής Διεθνούς Καταστάσεως και τής εν γένει 'Ιστορίας, άλλα αποκαλύπτουν συγχρόνως σωτήρια διδάγματα, άληθείας πρω­ταρχικής σημασίας καί σπουδαιότητος διά τήν περαιτέρω ζωήν κάθε ανθρώπου! Τοιαύτης άναμφιβόλως φύσεως γεγονός ύπήρξεν ή έμ- ψάνισις από τής σιγής καί άσημότητος τοϋ μυστηριώδους Έλληνος πανσόφου εκ Μικράς ’Ασίας (τής κοιτίδος τής Ελληνικής Φιλοσο­φίας) Γεωργίου Ί . Γκουρτζιέφ. Ό μέγας Ρώσσος συγγραφεύς, Π.Δ. Ούσπένσκυ είς τήν σελίδα 340 τοϋ κοσμοϊστορικοΰ του έργου: «Είς άναζήτησιν τοϋ Κόσμου τών 'Εκπλήξεων καί τών Θαυμάτων», τοΰ αφιερωμένου άποκλειστικώς είς τά άφορύνταείς τήν συνάντησίν του καί γνωριμίαν μέ τόν Γ. Γκουρτζιέφ, (τοΰ οποίου, ως εΐπομεν εν τή άκολουθίρ εγένετο δ μαθητής καί διαπρύσιος κήρυξ καί διαδοτής τής διδασκαλίας του άνά τόν κόσμον), περιγράφει ώς ακολούθως τήν έπίσκεψίν του εις τήν πατρικήν οικίαν τοΰ Γκουρτζιέφ είς τήν °Α­λεξανδρούπολη τής Ρωσσίας ;

«Τέλος κατά τάς πρώτας ήμέρας τοΰ ’Ιουνίου τοΰ 1917, μέσα εις τόν παραλογισμόν τής Ρωσσικής Έπαναστάσεως εις τήν Πετρού- πολιν, έδέχθην τηλεγράφημα, έχον ως ακολούθως: «’Ά ν θέλης νά αναπαυθής ολίγον, έλα στήν ’Αλεξανδρούπολιν». 'Υπογραφή: Γκουρ τζιέφ. Μετά δύο ήμέρας άνεχώρουν έκ τής Πετρουπόλεως. Τό νά ταξειδεύη κανείς τώρα μέσα στή Ρωσσία χωρίς «άρχάς», ήτο κάτι τό πρωτοφανές, καί πολύ περίεργο. Νόμιζε κανείς δτι δλα γύρω του υπήρχαν καί συνεκρατοΰντο απλώς από τήν κεκτημένην φοράν. ’Αλ­λά τά τραίνα λειτουργούσαν κανονικά, καί στούς σταθμούς οί φρουροί κατεβίβαζαν άπό τά βαγόνια τούς χωρίς είσιτήριον ταξει- διώτας. 'Ώσπου νά φθάσω στήν Τιφλίδα έχρειάσθηκα 5 μέρες, ένφ συνήθως ή διαδρομή έγίνετο μέσα σέ τρεις μέρες.

«Φθάσαμε τήν νύχτα στήν Τιφλίδα. ’Αδύνατον νά περπατήση κανείς εκείνη τήν ώρα μέσα στήν πόλι. ’Αναγκάστηκα νά διανυκτε-

ρι:ι5(Τ(» στο κυλικεΐον τοϋ σταθμού. "Ολος δ σιδηροδρομικός σταθμός ήτο κατάφορτος άπό στρατιώτας, πού αύτοθελώς καί χωρίς κανενός τήν άδεια είχαν έγκαταλείψει τό Μέτωπον τοϋ Καυκάσου. Οί πλεΐ- στοι ήσαν μεθυσμένοι. «Συμβούλια» (Σοβιέτ) έγένοντο δλη τη νύκτα, στην εξέδρα μπροστά στο παράθυρο τοϋ κυλικείου. Καί έλαμβάνοντο παράδοξες άποφάσεις. Κατά τά συμβούλια αυτά έλήφθησαν τρεις άποφάσεις «στρατοδικείου», καί τρεις άνδρες έξετελέσθησαν επί τό­που. "Ενας μεθυσμένος «σύντροφος», πού μπήκε στο κυλικεΐον εξήγησε στούς θαμώνας πώς δ πρώτος έτυφεκίσθηκε για κλοπή. 'Ο δεύτερος σκοτώθηκε πατά λάθος, άντί τοϋ πριότου. Καί δ τρίτος σκοτώθηκε καί αυτός κατά λάθος, γιατί έξελήφθη γιά τόν πρώτο.

«'Υποχρεώθηκα νά περάσω τη μέρα στην Τιφλίδα. Μόνο τό βράδυ τό τραίνο θ ’ άναχωροΰσε γιά τήν Άλεξανδροπόλ. Τήν επο­μένη τό πρωί έφτασα έκεΐ. Βρήκα τόν Γκουρτζιέφ τοποθετοϋντα καί θέτοντα σέ λειτουργία μιαν ήλεκτροπαραγωγική μηχανή, γεννήτρια ή δυναμοηλεκτρική. Καί μιά φορά άκόμα έμεινα κατάπληκτος μέ τήν ικανότητά του νά προσαρμόζεται σέ κάθε είδος έργου, σέ κάθε εί­δος έμπορίου καί έργασίας.

«Συνήντησα τόν πατέρα του, καί τή μητέρα του. Ή σ α ν άνθρω­ποι πολύ παληοΰ καί παραδόξου πολιτισμού. 'Ο πατέρας τοϋ Γκουρ­τζιέφ άγαποϋσε πολύ τά ντόπια παραμύθια, τούς θρύλους, τις παρα­δόσεις. ’Έμοιαζε μέ τούς τρουβαδούρους τοϋ Μεσαιώνος καί γνάιριζε άπ’ έξω χιλιάδας στίχους τοϋ έγχωρίου γλωσσικοΰ ιδιώματος. ’Ή σαν "Ελληνες άπό τή Μικράν Άσίαν. Μιλούσαν δμως έκτος τής Ε λλη ­νικής, καί τήν ’Αρμένική, δπως δλοι οί κάτοικοι τής ’Αλεξανδροπόλ.

»Ζήτησα τή γνώμη του γιά τά γεγονότα. Έξέφρασε τή γνώμη πώς θά ήτο καλείτερον νά φύγωμε γιά τήν Περσία, ή καί μακρύ- τερα καί πώς γνώριζε κάποιο κρησφύγετο στά πέραν τοϋ Καυκάσου δρη, δπου μπορούσε κανείς νά ζή χρόνια όλόκληρα, χωρίς κανείς νά τόν πάρη εϊδησι.

»Ή ηλεκτροπαραγωγής μηχανή γρήγορα μπήκε σέ λειτουργία καί είργάζετο κανονικώτατα. Μέσα στο σπίτι υπήρχε έ’να έξαιρετικά ένδιαφέρο πορτραΐτο τοϋ Γκουρτζιέφ, δταν ήτο άκόμη νεώτατος, πού μοϋ άπεκάλυψε πάρα πολλά πράγματα. Τόν παρουσίαζε ή φω­τογραφία αυτή ντυμένο στά μαύρα. Τά σγουρά του μαλλιά, μέ τή βούρτσα ήταν τακτοποιημένα πρός τά πάνα». Τό πορτραΐτο αυτό μοϋ άπεκάλυπτε χωρίς άμφιβολία ποιο ήτανε τό έπάγγελμα τοϋ Γκουρ­τζιέφ, δταν ήτο νέος. Ά ν καί ποτέ του δ Γκουρτζιέφ δέν μάς είχε σχετικά μιλήσει. Ή άνακάλυψί μου αυτή γέννησε στήν ψυχή μου χίλιες δυο σκέψεις. ’Αλλά μιά καί ή άνακάλυψί αυτή έγινε άπό μένα, θά τήν κρατήσω γιά μένα...

»Μοϋ άρεσε πολύ ή ’Αλεξανδροπόλ. ’Έκρυβε μέσα της πολλά τά παράδοξα καί τά άξιοπαρατήρητα. Έξωτερικώς, ή ’Αρμενική συν­

οικία τής πόλεως παρουσίαζε πολλά τά κοινά μέ μιάν αιγυπτιακή \\ ινδική πόλι. 'Υπάρχει ένα παληό νεκροταφείο πάνω σ’ έναν λόφο, από τόν όποιον βλέπει κανείς τό ’Αραράτ. Υπάρχει μιά καλλιτεχνι­κότατη Εικόνα τής Παναγίας μέσα σέ μιάν Εκκλησία. Υπάρχει καί ή 'Ελληνική Συνοικία τής πόλεως. Σέ κείνην εΰρίσκετο τό πα­τρικό σπίτι τοΰ Γκουρτζιέφ».

Βλέπει κανείς από τήν ανωτέρω περικοπήν δτι ό Γκουρτζιέφ— ή ζωή του, τό παρελθόν του—άπετέλει αίνιγμα διά τόν Π.Δ. Ού- σπένσκυ, πού τόσον καλά τόν είχε γνωρίσει.

”Ας δώσωμεν τώρα μίαν περικοπήν άπό τό κοσμοϊστορικόν έρ- γον «Concerning Subud» (Χ) τοΰ μεγάλου ’Άγγλου συγγραφέως, μα­θηματικού καί έπιστήμονος κ. Ί . Γ. Μπέννεττ, μέ τόν οποίον έχω τήν τιμήν νά αλληλογραφώ. Ό καταπληκτικής σοφίας αύιός ’Ά γ ­γλος, είναι πολυγλωσσότατος. Κατέχει εκτός τόσων άλλων γλωσσών, καί τήν Ελληνικήν, είς καταπληκτικόν βαθμόν.

'Η περικοπή αΰτη λαμβάνεται άπό τό κεφάλαιον, τό επιγραφό- μενον : «Ή προσωπική μου γνωριμία μέ τόν Γκουρτζιέφ».

«'Η ιστορία άρχίζει μέ τήν συνάντησίν μου καί πάλιν μέ τόν Γκουρτζιέφ, ύστερα άπό εϊκοσιπενταετή χωρισμόν. Κατά τήν πρώ- την μου συνάντησίν, μέ παρεκάλεσε νά άναγνώσω τρεις φοράς τά κεφάλαιά του περί τοΰ μεγάλου Α γίου Προφήτου Άσιάτα Σιεμάς, τά ευρισκόμενα εις τό σύγγραμμά του: «Τό Παν καί Κάθε τι» —πού ακόμη τότε εΰρίσκετο εν χειρογράφφ—καί προσέθεσεν, δτι αυτή ή άνάγνωσις ενείχε γιά μένα προσωπικώς ιδιαιτέραν σημασίαν καί σπουδαιότητα. Μεταγενεστέρους πολλάκις έπανήλθεν επί τών κεφα­λαίων τούτων’ άπό τάς εξηγήσεις του ήτο καταφάνερον, δτι έθεώρει τήν «άφύπνια ιν τής συνειδήσεως» είς τήν ψυχήν τοΰ ανθρώπου ως τήν μόνην ελπίδα διά νά πραγματοποιήση «τήν *Αρμονικήν Ά · νάπτυξιν είς τόν “Ανϋ'ρωπον», πού ήχο καί ό κύριος σκοπός τοΰ συστήματός τον.

«Καί τώρα είναι ανάγκη νά προσθέσω μερικάς παρατηρήσεις επί τοΰ Γκουρτζιέφ τοΰ ίδίου. 'Υπήρξεν ένας πραγματικός Διδάσκα­λος—δηλαδή, ένας Διδάσκαλος, πού έ'φερεν είς τήν Ανθρωπότητα ένα πρωτότυπον μάθημα, πού δ ίδιος ειχε μάθει άπό νηιηλοτέραν πηγήν. Ό Γκουρτζιέφ δέν είναι ένας άπό τούς «συγκριτικούς» ή «συγκερναστάς» (—-συρραφεΐς), πού υφαίνει καί κλώθει, κατά τό μάλλον ή ήττον έπιτηδείως στρέμματα μαλλιού ή βάμβακος, γιά νά κλώση αυτά σέ ένα νήμα, συστρέμματα δηλαδή καί άποκόμματα άπό πολλάς παλαιάς παραδόσεις. Είναι ή αλήθεια δτι τά εννέα δέ­κατα τών δσων διδάσκει, έχουν τήν πηγήν του άπό γνωστά μέρη δηλαδή τόν 'Ελληνικόν ’Ορθόδοξον Μοναστικόν Βίον, τόν Μυστικι- σμόν τών Μωαμεθανών σοφών ή Σούφι, τήν Κοσμογονίαν τής Καβ-

1) Περί της Παγκόσμιας Κινήσεως, τής γνωστής ΰπό τό δνομα «Sulmil».

βάλας, τόν Νεο-Πλατωνισμόν, Διονύσιον τόν Άεροπαγίτην, τήν Πυ- θαγορικήν καί Αιγυπτιακήν Θεολογουμένην ’Αριθμητικήν, τήν Λα- μαϊκήν καί Βουδδισιικήν Ψυχολογίαν (διά νά περιορισθώμεν εις μο- νας αύτάς). Περαιτέρω τά ψυχολογικά του γυμνάσματα, εις τά όποια επέβαλλε τούς μαθητάς του, περιεΐχον τά αξιοσημείωτα εκείνα ρυθ­μικά μπαλλέτα, τούς ρυθμικούς χορούς, πού ειλκον τήν καταγωγήν των άπό τούς Δερβίσιδες τής Μωαμεθανικής Θρησκείας, ώς επί τό πλεΐστον, καί άπό τήν Κεντρικήν ’Ασίαν.

«’Αλλά, δταν, δ,τι έχει τήν πηγήν του άπό τό παρελθόν, αν κα­λώς συγκεντρωθή καί άνευρεθή ή προέλευσίς του, έξετασθή, προκύ­πτει δτι υπάρχει υπόλοιπον αυθεντικού νεωτερισμού : δέν πρόκειται περί ειδικού Δόγματος καί Διδασκαλίας τόσον, δσον περί μιας νέας Κοσμοθεωρίας, πού άποχαιρετά τό παρελθόν, καί προχωρεί πολύ πέ­ραν τών ερίδων, πού διήρεσαν τάς Θρησκείας καί έθεσαν αύτάς άντι- πάλους κατά τάς τελευταίας χιλιετηρίδας. Ό Γκουρτζιέφ δεικνύει τόν δρόμον πρός τήν Ν έα ν 'Εποχήν, αν καί ίσως δ ίδιος δέν έλαβε τήν άδειαν νά εισέλθη είς τήν Χώραν τής Έπαγγελείας, δηλ. τον Παρά­δεισον.

«ΙΙοΐος καί τί ήτο δ Γκουρτζιέφ υπήρξε πάντοτε έ'να Α ίν ιγμα . "Οσοι τόν έπλησίασαν πλησιέστερον, ήσαν οί περισσότερον βέβαιοι, οτιούδέποτε τόν είχαν καταλάβει. Έ γώ προσωπικώς τόν εγνώρισα τό 1920, είς τό Κουρού Τσεσμέ τής Κωνσταντινουπόλεως, είς τό Ά νά- κτορον τού Πρίγκηπος Σαμπαχεδδίν, είς τόν Βόσπορον. Βραδύτερον έπέρασα μαζύ του ένα διάστημα είς τόν Πύργον Prieuré τού Φον- τενεμπλοή τής Γαλλίας. ’Ανέγνωσα τάς άδημοσιεύτους βιογραφίας του (διότι υπάρχουν πολλαί τοιαΰται) καί ήκουσα Ιστορίας περί τής νεανικής του ζωής άπό μέλη τής οικογένειας του, καί τής περιόδου τής πρό τού 1920, πού τόν έγνώρισαν άπό τά πρώτα έτη τής τρε- χούσης εκατονταετηρίδος. Ό καθείς δίδει καί μίαν Ιστορίαν, διάφο­ρον τής τού άλλου! Είναι ήδη δ ήρως καί τό μυθικόν πρόσωπον ιστορίας συνδεδεμένης μέ τόν Δαλάϊ Λάμα, τόν Στάλιν, τόν Αύτο- κράτορα Νικόλαον τόν Β’ τής Ρωσσίας, τόν Χίτλερ καί τόν Μπέρ- ναρντ Σώ. ’Άλλοι λέγουν, δτι προσελήφθη ώς μαθητής καί μέλος άποκρύφου άδελφότητος τής Κεντρικής Άσίας, τά μυστικά τής οποίας έκλεψε, διά νά παρουσιασθή ώς Διδάσκαλος είς τήν Δύσιν. Είμαι βέβαιος δτι δλαι αύταί αί διαδόσεις άπέχουν πολύ τή: άλη- θείας. Τό Μυστήριον, πού καλύπτει τόν Γκουρτζιέφ, είναι κατά πολύ βαθύτερον άπό προσποιητόν άποκρυφισμόν ή άπό πολιτικός ραδιουργίας. Μέ άφήκεν υπό τήν έντύπωσιν, δτι ήτο ένας έξάριοτος άπά ëvav Άλλον Κόομον, πού οφείλει νά παραμένη πάντοτε ξένος μέσα εις οίανδήποτε συντροφιάν. Δέν υπάρχει ούδεμία αμφιβολία: υπάρχει είς κάθε σελίδα τών «Διηγημάτων τοϋ Βεελζεβούλ εις τόν έγγονόν του» τοϋ βιβλίου του «Τό Παν καί Κάθε τι», ένα μέρος τής

αυτοβιογραφίας ή τοΰ βίου τοΰ Γκουρτζιέφ" καί δταν τοΰ ετίθετο ή έρωτησις ορθά κοφτά μήπως υπό τόν ρόλον τοΰ Βεελζεβοΰλ ύπο- κρΰπτεται αυτός ό ίδιος, συχνά έδιδε τοιαΰτην άπάντησιν, ώστε νά επιβεβαιοΰται ή ύπόθεσις».

Δεν υπάρχει οΰδεμία αμφιβολία: ό Γκουρτζιέφ είναι τό παρα- δοξότατον Αίνιγμα, δ δυσλυτώτατος Γρίφος τής εποχής μας!

Η ΑΝΑΒΙΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜ ΑΤΟΣ

Η ‘Ε λλην ική Πολιτεία καί τό ‘Αναμορφωτικόν Σύστημα τοϋ Γεω ργίου Ί . Γκουρτζιέφ .

Διά τόν προσεκτικόν παρατηρητήν, άπό τής έμφανίσεως τφ 1875 εις τήν Νέαν Ύόρκην τών 'Ηνωμένων Πολιτειών, τής Ρωσ- σίδος συγγραφέως 'Ελένης Πετρόβνας Μπλαβάτσκη (1831 — 1891), ήρχισεν η Νέα Περίοδος τής ’Ανθρωπότητος, διότι αΰτη, όπως ή Περιστερά τής Κιβωτοΰ τοΰ Νώε, δχι μόνον έφερε τόν Κλάδον τής ^Ελαίας καί τό μήνυμα τής Παγκοσμίου ’Αδελφότητος, άλλ’ όπως ο μυθικός Φοΐνιξ διά τοΰ συνολικού ττ]ς μνημειώδους καί καταπλη­κτικού της έργου, άνεστήλωσε, άνέστησεν εκ τής τέφρας τοΰ χρόνου το Αναμορφωτικόν Μουσικόν, Φιλοσοφικόν, Μαθηματικόν, 'Ιατρι­κόν, Αλχημικόν, Χημικόν, Φυσικόν, ’Επιστημονικόν, καί Κοινωνιο­λογικόν Εργον τοΰ γίγαντος καί ϋ'εανϋ'ρώπου Π υβαγόρου .

Ερχεται άμέσως έπε ιτα δ Γεώργιος Ί . Γκουρτζιέφ, άγνωστος και αφανής, αγνοούμενος καί άπό αυτούς άκόμη τούς όμογενεΐς του Ελληνας, και, συναντηθείς εις τήν Μόσχαν, μετά τό Πάσχα τοΰ

1915, εις τάς παραμονάς τής καταρρεύσεως τής ’Ορθοδόξου Τσαρι­κής Ρωσσίας, με τον μαθηματικόν Ρώσσον Π.Δ. Ούσπένσκυ (τόν άπό τοΰ 1905 δια τής εκδοσεως τοΰ μνημειιόδους του έργου επί τής Τε­τάρτης Διαστάσειος: «Τό Τρίτον Όργα'νον» παγκοσμίως γνωστόν), προσεταιρίζεται αυτόν, τόν καθιστά μαϋ·ητήν του, καί τοΰ παρα- διδει ολόκληρον 'Αναμορφωτικόν πρόγραμμα δλων τών πεδίων τοΰ συγχρόνου^ μας Πολιτισμού: Θρησκεία, Φιλοσοφία, ιατρική, φν- σικη, χημεία, υγιεινή, κοινωνιολογία, διαιτητική, επιστήμη, ψυχολο-

για, στηριζόμενον εξ ολοκλήρου εις τό Π υθαγορ ικόν Σύστημα, τό έχον ώς θεμέλιον τόν ’Αριθμόν, τήν Γεωμετρίαν, τόν Ρυθμόν, τας δονήσεις, τό άτομον, τήν Μουσικήν: δηλαδή... τήν Ά π ο λ λ ώ ν ε ιο ν Ύ πό α τα σ ιν καί ‘Ιδέαν , τήν άναποσπάστως συνδεδεμένην με την Μουσικήν, τόσον τήν επίγειον δσον καί τών Ουρανίων Σφαιρών ή

’Ολίγοι εκ τών μελετητών τοϋ Βίου τοϋ ΙΙυθαγόρου (συγγραφεν- τος υπό τοϋ Πορφυρίου καί ’Ιάμβλιχου, τών μεγίστων εκείνων Νεο­πλατωνικών) διά νά μή εΐπωμεν ούδείς, έχουν κατανοήσει τι υπο- κρΰπτεται υπό τήν παράδοσιν, δτι ό Πυθαγόρας ήτο... αυτός οϋτος δ Ά π ό λ λ ω ν \ Είναι αξία πάσης προσοχής ή ακολούθως περικοπή, εν μεταφράσει, άπό τόν Βίον τού ΙΙυθαγόρου, τόν υπό τοϋ Ιάμβλι­χου φιλοτεχνηθέντα: «Μεταβάς ο Πυθαγόρας εκ Σάμου εις την Με- γάλην Ελλάδα, δηλ. τήν ’Ιταλίαν καί άποβιβασθείς ει_ς τόν Κρότω­να, τήν έπισημοτάιην εκείνην πόλιν, κατώρθωσε διά τών προτροπών του 600 άνθρώπους όχι μόνον νά κερδίση εις τήν φιλοσοφίαν, αλλα νά τούς καταστήση «κοινοβίου?». Καί ουτοι μεν ησαν «οι φιλοσο- φοϋντες»’ αλλά παραλλήλως πρός αυτους, είς μίαν του και μόνην διάλεξιν, κατώρθωσε νά προσέλκυση είς τήν διδασκαλίαν του περισ­σοτέρους τών δισχιλίιυν ήτο δ’ αΰτη ή πρώτη του διάλεξις,^ απο της έπιβιβάσεώς του εις τήν ’Ιταλίαν. Οί προσχωρήσαντες, ώς άκροαταί, έν διακρίσει πρός τούς «φιλοσοφοϋντας» άπεκλήθησαν «άκουσματι- κοί». Πεισθέντες εις τήν πρόσκλησίν του, προσεχώρησαν εις τάς υπο­δείξεις του σύν γυναιξί καί τέκνοις καί ίδρυσαν παμμέγεθες «όμα- κόϊον» (= ή Πυθαγορική Σχολή), κτίσαντες αυτοί^τήν ύπό_ πάντων καλουμένην Μεγάλην 'Ελλάδα, δεχθεντες τούς υπ αύτοϋ συντα- χθέντας νόμους, καθώς καί τάς έντολάς καί υποδείξεις ώς εκ Θείου καί 'Αγίου Άνδρος προερχομένας, ποσώς μή παρεκκλίνοντες απο αυ- τάς. Οί μαθηταί αύτοί τοϋ Πυθαγόρου συνεισέφεραν εις το κοινον ταμεΐον ολοκλήρους τάς περιουσίας των καί κατηρίθμουν τόν Π υθα­γόραν μεταξύ τών Θεών, ώς φιλανθρωπότατον Θεάνθρωπον, μαγα­ριζόμενοι άπό τούς περίοικους. Καί άλλοι μέν απεκάλουν τόν Πυθα­γόραν Π ύθ ίον ’Α πόλλω να . άλλοι δέ ώς τόν έ κ τ ω ν Ύ περβορείω ν ’Απόλλωνα, άλλαι δέ έναν έκ τών ’Ολυμπίων Θεών, έμφανισθεντα μεταξύ τών άνθρώπων υπό άιθρωπίνην μορφήν, διά τήν άναμορ- φωσιν τοϋ άνθρωπίνου βίου καί διά τήν σωτηρίαν τοϋ ανθρωπίνου γένους. Καί έπίστευον δτι μεγαλείτερον άγαθόν ούτε ήλθε ποτε είς τήν ’Ανθρωπότητα, ούτε θά φθάση ποτέ, δωρηθέν υπό τών Θεωνμέσφ τοϋ Πυθαγόρου».

'Η συνταύτισις δηλαδή αϋτη τοϋ Π υθαγορου με τόν Α πόλ­λωνα δέν σημαίνει Άλλο παρά Άτι οΰτος έβάσιζεν ολόκληρον τήν Διδασκαλίαν του έπ ί τών Νόμων, τών έξασφαλιζόντων τήν Π Α Γ Κ Ο Σ Μ Ι Ο Ν Α Ρ Μ Ο Ν Ι Α Ν I1) καί τήν Π Α Γ Κ Ο Σ Μ ΙΟ Ν

1) Τόν νόμον τών δονήσεων ή κυμάνσεως ή παλμών.

ΙΣ Ο Ρ Ρ Ο Π ΙΑ Ν , (1) την βασιζομένην επί τού αριθμού τής γεω­μετρίας, των παλμών (κυμάνσεων ή δονήσεων) δηλαδή τής Μου­σικής τ ο τ 5 Συμπαντος (διότι... και ή διάσπασις τού ατόμου επί των κυμάνσεων βασίζεται), διά τής οποίας καί αί άσθένειαι ακόμη θερα­πεύονται. ’Εκ των ανωτέρω καταφαίνεται άφ’ ετέρου, δτι ό Πυθα­γόρας κατεΐχεν την Π αντοδυναμίαν τοϋ Λόγου, όσον κανείς έν τή γραπτή ίστορίφ, ¿«τός άναμφιβόλως των Κυριακώ ν Λογιώ ν, των άποδιδομένων εις τόν Κύριον ήμών Ίη α οϋν Χριστόν.

Τί μαθηματικός αποκαλύψεις μάς έ'φερεν ή Ελένη ΙΤετρόβνα Μπλαβάτσκη, η εκ τής τέφρας, ώς εϊπομεν, άναστήσασα την Πυθα­γόρειόν περί τόν ’Αριθμόν καί Γεωμετρίαν Διδασκαλίαν, την άδια- σπάστως συνυφασμένην με τόν ρυθμόν, τάς κυμάνσεις, την Μουσι­κήν, άποδεικνυει τό γεγονός, δτι ό γράφων τό παρόν μόνον έκ τών υποδείξεων τής μεγάλης αυτής Γυνσικός κατώρθωσε να σχηματίση τα περίφημα Πλατωνικά Στερεά, περί τών οποίων γίνεται λόγος εις τον Τίμαιον έν τφ συνόλψ των, διότι βέβαια ή Πυραμίς καί ό Κυ- βος ευκόλως κατασκευάζονται. Τα δυσκόλως κατασκευαζόμενα είναι τα τρία άλλα. ‘Ως γνωστόν τά δ αυτά στερεά ε ίνα ι: τό Τετράεδρον I Πυραμίς), τό Εξάεδρον (=Κυβος), τό ’Οκτάεδρον, τό Δωδεκάε- δρον και τό Είκοσάεδρον.

Η Ελένη ΓΙετροβνα Μπλαβατσκη άφ’ ετέρου μάς άποκαλΰ- πτει ενα μέρος τών Μυστηρίων τής Έβδομάδος ή τής Μουσικής Κλί- μακος η των 7 Χρωμάτων τής ’Ίριδος, μέ τάς φοβεράς καί κατα­πληκτικός αντιστοιχίας τών 7 φθόγγων προς τά 7 χρώματα, καθώς και ολων τών πραγμάτων καί φαινομένων, τών έχόντων σχέσιν μέ τα Επτά ή Σεπτά, καί τόν καταπληκτικώτατον Νόμον τής Έβδο- μαδος καί τών 7 Πλανητών!

Εκείνος ομως δστις λεπτομερέστατα έξηγεΐ τά Μυστήρια τής Ερδομαδος είναι ο Πάνσοφος Ελλην Γεώργιοο Ίωάννου Γκουο-

τζιεφ.Η Ελληνικη Πολιτεία—ακολουθούσα την κατευθυντήριον

γραμμήν τής Διεθνούς Πολιτικής, κατ’ ανάγκην, τής οποίας τήν υφην καθωρισαν τά περίφημα πιτιλιέτκια ή πιατιλιέτκια ή Π ενταε­τή Προγράμματα τού Στάλιν καί τής Κομμουνιστικής Ρωσσίας,— εθεσε και αυτή ως βάσιν τής Οικονομικής Άνορθώσεως τής Χώρας μας τα Πενταετή Προγράμματά της. Καί θά ήτο μωρός εκείνος, ό οποίος θα κατέκρινε τήν τοιαυτην της πρωτοβουλίαν.

Λαμβανοντες ομως υπ -οψιν τόν πραγματικόν ρόλον καί ά- ποστολήν τής Ελλάδος διά μέσου τών αιώνων, εϊμεθα πλήρως πε­

1) Τόν νόμον τών αντιθέτων.

πεισμένοι, δ η ή Ελλάς θά έξεπλήρου πραγματικώς καί οχι φαντα- στικώς τάς προσδοκίας τής Άνθρωπότητος άπό τήν Χώραν, που ελάτρευσε καί λατρεύει τον Θεόν Απόλλωνα ·

«Ή Γή μας, Γή τών άφθαρτων άερικών κι είδώλων, πα σ ίχα ρος κι υπέρτατος θ ε ό ς μας εΤν’ ό ’Απόλλων»

αν —παραλλήλως πρός τά 5αετή προγράμματα Οικονομικής Άνορθιό- σεως καί Έκβιομηχανίσεως—προεκήρησσεν οχι πενταετή, ή δεκαείη, άλλά μυριετή Προγράμματα Π νευματ ική ς Ανορθώαεως τής Χω­ράς, διά τής έκλαϊκεύσεως τοϋ Ιΐυθαγορικοΰ Συστήματος Άναμορ- φώσεως τοϋ ’Ανθρωπίνου Γένους διά τή: μαγικής Φόρμιγγος του Φοίβου Άπόλλαινος. Δηλαδή διά τής δι’ δλων τών μέσων διαδοσεως τοϋ ΙΙυθαγορικοϋ Συστήματος, τής Αρμονικής Άναπτΰξεως του ’Ανθρώπου καί τής Ελληνικής Νεολαίας—αφού προηγουμένως με- ταφρασθοϋν τά έργα τής Πρωτοπόρου τής Άναστάσεως^καί εκ τής τέφρας τοϋ παρελθόντος άναστηλώσεως τής Πυθαγορικής Διδασκα­λίας, Ελένης Πετρόβνας Μπλαβάτσκη, είς την Ελληνικήν, καθώς καί τά έογα τοϋ II.Δ. Ούσπένσκυ, καί τών δσων ήσχολήθησαν με τήν εκλαΐκευσιν τής διδασκαλίας τοϋ Γ. Ί . Γκουρτζιέφ ή «Γεωργίου Γεωργιάδου. Παριιλλήλακ πρός αυτά δλαι αί άρχα'ιαι Έλληνικαι πη- γαί, αί άσχολούμεναι μέ τόν Πυθαγόραν, όπως οί προαναφερθέντες Βίοι τοϋ Πυθαγόρου, υπό τοϋ Πορφυρίου καί ’Ιάμβλιχου, ή ’Αριθμη­τική Εισαγωγή Νικομάχου Γερασινοΰ τοϋ Πυθαγορικοϋ, Θέωνος Σμυρ- ναίου: «τών κατά τό μαθηματικόν χρησίμων είς τήν Πλάτωνος άνά- γνωσιν», ’Ιάμβλιχου: «περί τής κοινής μαθηματικής επιστήμης», «'Έλληνες Μουσικοί Συγγραφείς», δίτομον σύγγραμμα τοϋ εκδοτι- κοΰ Οϊκου Β. Γ. Τόϋμπνερ, Λειψίας, ’Ιάμβλιχου: «περί τής Νικομα- χου ’Αριθμητικής Εισαγωγής», ’Ιάμβλιχου: «Θεολογουμένη ’Αριθμητι­κή», τό πρακτικώτατον σύγγραμμα τοϋ ’Άγγλου Πλατωνικού Θωμα Τέϋλορ: «Θεωρητική Αριθμητική είς 3 βιβλία», περιέχουσα παν το γραφέν έπί τών αριθμών εις τούς Αρχαίους Ελληνας Συγγραφείς.

Δέν υπάρχει κλάδος καί πεδίον τής σηαερινής ’Επιστήμης: η» λοσοφία, θρησκεία, τέχνη, μουσική, ιατρική, μηχανικη, μαθηματικα, φυσική, χημεία, άτομική ενέργεια, διαπλανητικά ταξείδια,^ψυχολογια, κοινωνιολογία, τών οποίων δχι μόνον ή ουσία, αλλά και η περαιτέρω πρόοδος καί τελείωαις, νά μή έξαρτάται άπό τήν άναβίωσιν, ανα- στασιν καί άναστήλωσιν τής Πυθαγορείου Διδασκαλίας, που πρεπει τό ταχυτερον ν’ άποτελέση τήν βάαιν τής Ελληνικής Παίδαγωγι*

κής και Παιδείας· τά δέ «Χρυσά νΕπη» τών Πυθαγορείων, πού απο­τελούν το Ανώτατον Ευαγγελίαν τής ’Αρχαίας Ελλάδος, πρέπει νά τα γνωριζρ εκ στήθους κάθε ανεξαιρέτως Ελληνόπουλο, παραλλήλως προς την επί χοΰ Ορους Διδασκαλίαν, τήν άποδιδομένην εις τόν Κύ­ριον ημών Ίησούν Χριστόν, τήν έγκλείουσαν εις τούς θείους της κολπους αυτήν ταύτην τήν Παντοδυναμίαν τού Λόγου.

Δεν πρεπει αφ ετέρου νά παραλείψωμεν νά έπιστήσωμεν τήν προσοχήν^τού τόσον άρτίως εργαζομένου ’Οργανισμού 'Ελληνικού «ι °υθισΜ·°ϋ επί τής σημασίας τής Πυνθαγορικής Κινήσεως άνά τήν Υφήλιον, κατόπιν τών έ'ργανν τού “Ελληνος άναστηλωτοΰ τής Πυ·

θαγορικής Διδασκαλίας Πανσόφου Γεωργίου Ίωάννου Γκουρτζιέφ και τών συγγραφέων Ούσπένσκυ, καί Νίκολλ, ως καί τής Δεσποινί- δος Σουζαννας Ντ ’θλιβερά, (τού Πυθαγορικού Παγκοσμίου Κέν­τρου,) τού έχοντος την έδραν του εις ΙΙαρισίους, καί τού οποίου αύτη είναι η Πρόεδρος. Είναι συγκινητική ή προσπάθεια τής εύγενούς αυτής Γαλλίδος, ήτις εις ηλικίαν 83 ετών εξακολουθεί ακούραστος την προσπάθειαν διαδόσεως τής ΓΙυθαγορικής ’Ιδέας. ’Αλλά θά άπε- τελει παράλειψιν άν επί τού προκειμένου παρερχώμεθα έν σιγή τό έρ- γον τού καθηγητού Πανεπιστημίου ’Αθηνών κ. Γεωργίου Σακελλα- ριου, ως καί τό σημαντικώτατον έργον τού Ίδρυτοΰ καί Προέδρου της Πυθαγορείου ’Αδελφότητος έν Ήνωμέναις Πολιτείατς Δρ. Ίω άν­νου Μανά, τού άφιερώσαντος τήν ζωήν του εις τήν διάδοσιν τής Πυ- θαγορικής Φιλοσοφίας εϊς τήν ’Αμερικήν. Τό Πυθαγόρειον, δηλαδή το πρώην Τηγάνιον τής Σάμου, τής Πατρίδος τού ΓΙυθαγόρου, πρέ­πει να τυχη ολοκλήρου τής προσοχής τού ’Οργανισμού Ελληνικού τουρισμού, διότι έχει τόσην αξίαν, δσην ή Πατρίς τού ’Απόλλωνος Αηλος και τό Μαντεΐον τών Δελφών, καί δσον ή Βηθλεέμ καί Να­ζαρέτ.

Καιρός... ανανίψεως από τόν ύπνον τής αγνωσίας καί άξιοποιή- σεως τών Προγονικών μας άνωτάτων Θησαυρών! Ή περαιτέρω κα- ταπροδοσίς τω νύπό τών Τεταγμένων υπό τής Ελληνικής Πολιτείας δεν ειναι^θεμιτή ούτε συγχωρητέα. ”Ας φανώμεν αντάξιοι τής απο­στολής τής Ελλάδος, ως Π νευμ α τ ική ς *Ηγητρίας τής Ά νθρω - ποτητος.

ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ ΚΑ Ι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ή σημασία τής έμφανίσεω ς τοϋ καταπλη κτικω τάτου τών Ανθρώπων πανσόφου Γκουρτζιέφ κατά τάς παραμονάς τής έκρή- ξεως τής ’Οκτωβριανής Έ παναατάοεως είς τήν Ρωσοίαν.

'0 μελετητής τής βιογραφίας, τής διδασκαλίας καί τοϋ συγγρα­φικό ΰ έργου τοΰ Έλληνος πανσόφου Γεωργίου °Ι. Γκουρτζιέφ «Ιό Παν καί Κάθε τι» μένει κατάπληκτος καί απορεί καί έξίσταται πώς καί πόθεν κατώρθωσεν ό δαιμόνιος αυτός άνθρωπος νά φέρη είς φώς τόσας αδιάσειστους καί αναμφισβήτητους συγκλονιστικός αλήθειας καί γεγονότα άγνωστα, επί τών οποίων παχύτατον στρώμα σιγής καί λή­θης έπεκάθητο έπί χιλιετηρίδας ολοκλήρους. Ά φ 3 ετέρου δέ επιστη­μονικούς νόμους τοιαΰτης σπουδαιότητος καί σημασίας, ώστε νά γίνε­ται ή άναστήλωσις, ή άναβίωσις καίάνάστασις δι3 αυτών ολοκλήρου τής Πυθαγορείου Διδασκαλίας καί Κοσμοθεωρίας, τής βασιζομένης έπί τής Μουσικής, τής Αρμονίας, τοΰ ’Αριθμού, τής Γεωμετρίας, τοϋ Μονο- χόρδου, μέ τούς παλμούς, τάς δονήσεις, τάς κυμάνσεις^ τών χορδών, τών οποίων τό μήκος έμέτρα ό Πυθαγόρας μέ τόν γνώμονα καί τον διαβήτην, καί τοΰ θεμελιώδους Νόμου τής Φύσεως καί τού Α νθρώ ­που : τοϋ Νόμου τών ’Αντιθέτων, τοΰ συμβολιζομένου διά τοϋ Κη­ρυκείου, πού περιέχει είς τούς κρυφιομύστους του κόλπους όλα τά μυστικά τής ’Ιατρικής, διά τόν έχοντα οφθαλμούς ίδείν καί ώτα άκούειν!

Κάθε σελίς τοϋ έργου του «Τό παν καί κάθε τι» (All and Eve­rything), μαρτυρούν άδιασείστως, δτι ό Γκουρτζιέφ ήλθεν έπί τής Γής ώς απεσταλμένος άπό τάς Ουρανίους Δυνάμεις, άκριβώς κατά τήν κριοιμωτάτην στιγμήν τής Άνθρωπότητος: ένεφανίσθη, ως ειπο- μεν, είς τήν Μόσχαν, μέ τό κοσμοϊστορικόν Σκενάριόν του: «Ή Πάλη τών Μάγων», καί τούς ιερούς καί τελεστικούς Ινδικούς χορούς του, μετά τό Πάσχα τοΰ 1915, τών οποίων ή άναγγελία έγένετο διά τής «Φωνής τής Μόσχας», έφημερίδος τής Τσαρικής, ακόμη, εποχής! Άπό τό άγνωστον, δλως αίφνιδίως καί υπό τόσον παραδόξους συνθηκας, με ένα σκενάριο μπαλλέτου καί συμβολικών χορών, άντιπροσωπευόντων τήν Κίνησιν τών Ουρανίων Σφαιρών καί τήν Ουράνιον Αρμονίαν, ένεφανίσθη εις τήν καρδίαν τής πνεούσης τά λοίσθια Τσαρικής Ρωσ­σίας, έν μέσο.) τοϋ Α' Παγκοσμίου Πολέμου, έν μέσφ τής τραγαιδίας τών ’Εθνών μέ τά εκατομμύρια νεκρών έπί τών πεδίαιν τών μαχών, κατά τάς παραμονάς τής καταργήσεως τοΰ άστικοΰ Τσαρικού Καθε­στώτος καί τής διαδοχής αύτοϋ ύπό τελείως νέου Καθεστώτος: τοϋ

Κομμουνιστικού!Καί... μετά τήν τραγικήν καί πλήρη περιπετειών αυτού παραμο­

νήν εις την Ρωσσιαν, με διαρκείς μετακινήσεις άφ’ όχου έξερράγη ή ’Οκτωβριανή Κομμουνιστική Έπανάστασις τού 1917, από τήν Μό­σχαν εις τήν Άλεξαντροπόλ, τού Καύκασού, εϊς τήν Τιφλίδα, εις τό Μπακού τής Κασπιας Θαλασσής, εις τό Ντεμπέντ, τού Νταγκεστάν. Αλλ ας δωσωμεν ενταύθα μίαν σημαντικήν στιχομυθίαν μεταξύ τού

Ούσπένσκυ καί τού Γκουρτζιέφ, κατά τό περιπετειώδες αυτό ταξεί- διον, εν πλήρει κομμουνιστική παραφροσύνη:

Τά γεγονότα εξελίσσονται έναντίον ημών, ειπεν ό Ουσπενσκυ. Είναι τωρα καταφανές, ότι τίποτε δεν ήμπορούμεν νά κάμωμεν, από απόψεως τών μαθημάτων καί τού συστήματος Σας μέσα στήν ομαδική αυτή παράκρουσι καί παραφροσύνη.

'Γιορα ακριβώς μπορούμε, άπήντησε ο Γκουρτζιέφ. Τά γεγο­νότα δεν στρέφονται ενάντιον μας. Τό μόνο πού γίνεται, είναι πού προχωρούν ταχέως. Αυτό εινα τό μόνο κακό. Περίμενε μόνον πέντε χρονιά. Καί θά ίδής μονος σου, πώς ο,τι σήμερα εμποδίζει, θά άποδει- χθή ο’ιφέλιμο γιά μάς.

Καί συνεχίζει ο Ούσπένσκυ: «Δέν κατάλαβα τί δ Γκουρτζιέφ εσημαινε. Ουτε το καταλαβα ύστερα από 5 χρόνια, μά... ούτε καί υστέρα άπο 15. Αν κάνεις ήθελε κρίνη από απόψεως «γεγονότων», δύσκολα μπορούσα νά φαντασθώ τί ωφέλιμο μπορούσε νά προκύψη για μάς από γεγονότα σάν «τόν εμφύλιο πόλεμο», «τις δολοφονίες», «τις επιδημίες», τήν «πείνα», τήν μετατροπή ολόκληρης τής Ρωσσίας σε άγριους, καί παραλληλα τά ατελεύτητα ψεύδη τών Ευρωπαίων πο­λιτικών καί τήν γενική κρίσι, απόρροια άναμφιβόλως αυτών τών ψευδών».

Αί ανωτέρω κρίσεις τού Ούσπένσκυ άποδεικνύουν καταφάνερα, ότι έχει δίκαιον ο κ. Ί . Γ. Μπέννεττ, όταν άποφαίνεται, ότι ή ύπαρ- ξις τού Γκουρτζιέφ αποτελεί ένα δύσλυτον αίνιγμα, εκτός αν παρα- δεχθή^κανείς, όπως τόσον δρθώς αφήνει νά νοηθή ό “Αγγλος συγγρα* φευς οτι ο Γκουρτζιέφ, οπως ο ’Εμπεδοκλής, ό μαθητής τού Πυθα- γόρου λέγει περί τού εαυτού του, δέν ήτο άλλο παρά ένας έξόριστος από άλλον Κοσμον! Μέ άλλους λόγους απεσταλμένος τών Ουρανίων Δυνάμεων διά μίαν ώρισμένην πρωταρχικής σημασίας αποστολήν. Ά λλ’ ας προχωρήσωμεν : έλέγομεν :

Καί... μετά τήν τραγικήν καί πλήρη περιπετειών αυτού παραμο­νήν είς τήν Ρωσσίαν, κατά τάς άρχάς τού 1920 εύρίσκομεν τόν Ού­σπένσκυ εϊς τήν Κωνσταντινούπολιν' κατά δέ τόν Ιούνιον τού αύτού έτους, καταφθάνοντα εϊς τήν αύτήν πόλιν τόν ίδιον τόν Γκουρτζιέφ, με αρκετά άλλα πρόσωπα! Δηλαδή μέ μαθητάς του.

Οσοι έζησαν κατά τήν εποχήν εκείνην εϊς τήν Κωνσταντινού- πολιν, γνωρίζουν τήν τραγωδίαν τών Ρώσσων προσφύγων, «τών Λευ-

κορρώσσων», πού αύτεξορίζοντο, φεύγοντες τήν Κομμουνιστικήν Κό- λασιν καί Θηριωδίαν. Έ ν τοΰτοις δ Γκουρτζιέφ, βοηθούμενος υπό τού Ούσπένσκυ, εις τό λεγόμενον Ρωσσικόν Κέντρον: Ροΰσκηη Μα- γιάκ (=Ρωσσικός Φάρος) διωργάνωσε καί εκεί Μπαλέττα καί Μαθήματα. Ό Ούσπένσκυ διηγείται εις τήν 383 σελίδα τού κο· σμοϊστορικοϋ του έργου «Εις άναζήτησιν τοΰ Κόσμου τών Ε κπλή­ξεων καί τών Θαυμάτων», δτι εις τήν δδόν «Κουμπαρατζή» (ή) τοΰ Πέραν, πιο κάτω από τήν άλλοτε Ρωσσικήν Πρεσβείαν, έπέρασεν μέτόν Γκουρτζιέφ είς τήν οικίαν του ολόκληρον νύκτα, συντάσσοντες ή μάλ­λον μεταφράζοντες από τήν Περσικήν μερικούς στίχους διά τό μπαλ- λέτο «Ή Πάλη τών Μάγων». Ό Γκουρτζιέφ άπήγγελλε τούς Περ­σικούς στίχους εκ μνήμης. Καί κατά τήν νύκτα εκείνην άντελήφθη πρώτην φοράν δτι ό Γκουρτζιέφ ήτο ένας από τούς καταπληκτικω- τάτους καί έπιβλητικωτάτους καλλιτέχνας, ποιητής καί λογοτέχνης! Έ ν όλη τή σημασίφ ’Απολλώνιος Άνήρ. Ό ϊδιος ό Ούσπέσκη διη­γείται εις τό αύτό βιβλίον, ότι όταν ό Γκουρτζιέφ άνεχώρει σιδηρο­δρομικούς έκ Πετρουπόλεαις προηγουμένως διά Μόσχαν, είσήλθε διά τής θύρας τοΰ βαγονιού καί άνελθών εις αύτό, ενεφανίσθη εις τό παράθυρον: καί προς γενικήν κατάπληξιν τών κατευοδωνόντων αυ­τόν, ενεφανίσθη προ αύτών μεταμορφωμένος, ωσάν θείος απεσταλμέ­νος. Τό γεγονός αύτό ένεποίησε καί είς συνταξειδεύοντας δημοσιογρά­φους έντύπωσιν καί άνηγγέλθη καί διά τών εφημερίδων : ’Ακριβώς όπως περιγράφεται δ Χριστός έν τή Μεταμορφώσει !

... Τά έτη παρήρχοντο. Έπηκολούθησεν ό Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος όχι τώρα μέ τόν Κομμουνισμόν μόνον’ αλλά μέ τήν άνακά- λυψιν τής διασπάσεως τοΰ ατόμου, καί μέ τήν τραγωδίαν τής Ναγ- κασάκης καί Χιροσίμας. Πυρετωδώς δ Γ κουρτζιέφ εϊργάζετο διά τήν άποπεράτωσιν τού συγγράμματος του καί τής αποστολής του. ’Επί εξ έτη συνέγραφε τήν κοσμο'ίστορικήν του πραγματείαν : «Τό ΓΙάν καί Κάθε τι». Καί, όταν τό έτελείωσεν, έδωσεν εϊς τήν δη­μοσιότητα τόν Πρώτον μόνον Τόμον, τόν έπιγραφόμενον «’Αντικει­μενική ’Αμερόληπτος Κριτική τής Ζωής τοΰ ’Ανθρώπου» ή «Διηγή­σεις τοΰ Βεελζεβούλ εις τόν Έγγονόν του». Τό παρέδαισεν εϊς τούς εκδότας του : Routledge <S. Kegcin Paul Limited, Λονδΐνον.

Προεφήτευσε τόν θάνατόν του. Καί άπέθανεν, άφοΰ εφρόντισε νά διαθέση τά σχετικά μέ τούς ύπολειπομένους δύο τόμους τοΰ έργου του. Ό έκδοθείς πρώτος τόμος άποτελεΐται από 1238 σελίδας. 'Ο Δεύ­

1) Κατά παράδοξον σΰμπτωσιν τό πατρικόν ξενοδοχεΐον τοΰ γράφοντος εύρίακετο είς τήν γωνίαν τών όδών Πέραν καί Κουμπαρατζή Γιοκουσοΰ, καθώς καί ή πατρική οικία τής ουζΰγου του, εϋρίσκεται είς τήν αυτήν δδόν, είς ολίγων μέτρων άπόστασιν τής Ρωσσικής Πρεσβείας καί τής οικίας, όπου εμενεν ό Γκουρτζιέφ κατά τήν έν Κωνσταντινουπόλει παραμονήν του. Δι- ήλθε δέ έκεΐ μακρότατα έτει ό γράφων τό παρόν.

τερος φέρει τόν τίτλον: «Συναντήσεις μέ Αξιοσημείωτους ’Ανθρώ­πους». (χ) Ό Τρίτος : «Ή ζωή είναι πραγματική τότε μόνον, δταν υπάρχω», δστις παραμένει ακόμη αδημοσίευτος.

Συμφώνως δμως πρός τήν διαθήκην του, τά χειρόγραφα τότε θά εδημοσιευοντο οταν θά έγκρίνη ό ’ Εκτεοτής τής Δ ιαθήκης τήν στιγμήν ώριμον.

Ό μέγιστος Νόμος τοΰ Σΰμπαντος είναι ό Νόμος τής ‘Αγάπης. Παρεβιάσθη αγρίως οΰτος υπό πάντων ανεξαιρέτως τών «Χριστιανι­κών» ’Εθνών. Καί... έτιμωρήθησαν σκληρώς. Αί θηριωδίαι τών δύο Παγκοσμίων Πολέμων, ή υπό τών τότε ’Αρχηγών: 'Ηνωμένων Πολι­τειών, Μεγάλης Βρεττανίας καί Κομμουνιστικής Ρωσσίας άπόφασις τήζ χρησιμοποιήσεως τής ’Ατομικής Βόμβας κατ’ Αύγουστον τοΰ 1945, η επακολουθήσασα κλοπή τών μυστικών τής κατασκευής ’Ατομικών Βομβών καί Λιασπάσεαις τοΰ ’Ατόμου καί ή διάδοσις αυτών σήμερον η μάλλον άνακάλυψις καί πάλιν αυτών υπό τών Άγγλαιν, Γάλλων καί εσχάτως υπό τής Δυτικής Γερμανίας καί αύριον υπό τής Κίνας καί Ιαπωνίας καί Θεός οίδε ποίων άλλων χωρών' υπό τών Ρώσσων τά κατευθυνόμενα διηπειρωτικά βλήματα, τά σπούτνικ καί οί αμερι­κανικοί τεχνητοί δορυφόροι περί τόν "Ηλιον καί τήν Σελήνην, τά με- λετωμενα Διηπειρωτικά Ταξείδια—δλα ταΰτα είναι δείγματα τής φρε νοβλαβίας καί παραφοράς τοΰ Πνευματικού καί Πολιτικού Κόσμου ’Ανατολής καί Δύσεως!

Ή βελτίωσις τής ’Ανθρώπινης Φύσεως δεν επιτυγχάνεται μέ τους τεχνητούς δορυφόρους. Πρέπει καλώς νά τό εννοήσουν καί οί Ρώσσοι και οί ’Αμερικανοί. Άλλαις... δέν θά παρέμενον Θηρία οί άν­θρωποι μέχρι σήμερον, αφού άπό εκατομμυρίων ετών, περιστρεφόμε­νος ο Φυσικός Δορυφόρος τής Γης, ή Σελήνη, δέν μετέτρεψεν αυ­τούς ακόμη εις ’Α γγέλους ! ! ! Ούτε υπόσχονται νά μάς βελτιώσουν τά διαπλανητικά ταξείδια!

’Αλλά παραλλήλως πρός τόν "Υπατον Νόμον τοΰ Σύμπαντος: τοΰ Νόμου, δηλαδή, τής ’Αγάπης, υπάρχει καί ό δίδυμος αυτού Νό­μος τής Π αγκοσμίου ’Ισορροπίας καί 'Αρμονίας. Σήμερον ό ’Ά ν ­θρωπος Άχααε τό ϊσοζύγιόν του. 'Ολόκληρος ή προσοχή στρέφεται πρός τούς δορυφόρους καί τά διηπειρωτικά ταξείδια, τούς πυραύλους, τά διηπειρωτικά καί ύπερωκεάνειο βλήματα, τά ραντάρ καί τά υπο­βρύχια, τά κινούμενα διά τής ατομικής ένεργείας! Λησμονεΐται ή δυ­σ τυχ ία καί παραφορά τών κατοικούντων τήν Γήν. Καί είναι πλέον καιρός νά τεθή τέρμα είς τήν κατρακύλαν καί τήν ακατάσχετου ρο­πήν καί έμβύθισιν εις τόν υλισμόν καί Θεοποίησιν τής Μηχανής.

1) Κατά τόν Μάϊον τοΰ I960 έξεδόθη ό δεύτερος τόμος τοΰ Κοσμοϊστο- ρικοΰ αύτοΰ "Εργου : R e n co n tre s avec des hommes rem arquables (’Εκδότης: R e n é J u llia rd , 30 et 34 R u e de 1* U n iv ersité , Paris).

ΑίΠ ν ευ μ α τ ικ ο ί Δυνάμεις. υπό τήν μορφήν τοΰ Γεωργίου Ίω άν- νου Γκουρτζιέφ έτέθησαν εϊς λειτουργίαν, από τής έμφανίσειος αύτοΰ μετά τό ΙΙάσχα (ημέραν °Αναατάσεως) εϊςτήν Μόσχαν μέ τούς Ρ υ θ ­μικούς Σ υμβολικούς Χορούς του, τούς παριστάνοντας τήν Κίνη- σιν καϊ 'Αρμονίαν τών Ουρανίων Σφαιρών, τήν ύμνηθεΐσαν υπό τοΰ Πυθαγόρου, τοΰ και παραδώσαντος εϊς τήν ’Ανθρωπότητα τόν Νό­μον τών ’Αντιθέτων ή Ισορροπίας τοΰ Σΰμπαντος, τά μυστικά τών δονήσεων καί τών ’Ατόμων, καί τήν... Τετρακτύν, τήν Πηγήν τής άενάου Φύσεως! Καθώς καί τά μυστικά τής Έβδομάδος!

Ώ ς δί ύ π η ν ή χθ η μ εν ήδη, έκτός τού Γκουρτζιέφ , έντός τών ήμερών μας, έμφ ανίζετα ι δ πραγματικός Α πόστολος , διά νά έξακολουθήαη τό ήδη κατά τήν παρελθοϋααν έκατονταειηρίδα (1 8 3 1 - 1891 ) ύπ" αύτοϋ τοΰ Ιδιου άρξάμενον ίίργον τής άνα· οτηλώσεως τελειω τικώ ς τής Π υθαγορ ικής Διδασκαλίας : διότι ό Π υ θ α γ ό ρ α ς . . . ζή \ ’Ο νοών ν ο ή τω ! Δεν πρόκειται δέ περί άπλής προφητείας! Διότι ήδη ούτος ή αϋτη εϋρίσκεται έπ ϊ τοΰ Πλανήτου μας. (Σήμερον είναι 7η Ίανουαρίου 1961).

'Από τόν Κ όσμον τής Ε πιστήμης καί τών Ε κπλήξεω ν.

Ο ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Η ΚΑΕΙΣ ΤΗ Σ ΓΝΩΣΕΩΣ

Τό Μονόχορδον τοΰ Π υθα γόρου .— Μ ία ύπόγειος κατοικία ενός Δερβίση τής Μπουχάρας. — Ή έπτάχορδος Φόρμιξ ή Κ ιθάρα τοϋ Θεοϋ 'Απόλλωνος. — Τό μετατρέψ ιμον τοΰ ήχου και τοϋ φωτός.— Α Ι 7 Α υχν ία ι τής Ά π ο κ α λ ύ ψ εω ς .

Στο σύγγραμμά μου: «Τά Σατιρικά Γυμνάσματα τοϋ Κωστή Παλαμά καί ή Σοοκρατική Παράδοσις» προτάσσω τήν «Κλείδα τής Γνώσεως», πού δέν είναι ά'λλο παρά ..ό Μουσηγέτης ’Απόλλων, μέ τή μαγική Φόρμιγγά του, καί μέ τις 4 Δυνάμεις του.

Καί τώρα έρχόμεθα στήν ακόλουθη συνταρακτική διαπίστωσι : Τό Σύστημα τοΰ Γκουρτζιέφ, δηλαδή «Ή 'Αρμονική Άνάπτυξι τοϋ ’Ανθρώπου», στηρίζεται πέρα γιά πέρα στήν Έπτάχορδη Φόρμιγγα ή Λΰρα ή Κιθάρα τοΰ ’Απόλλωνος, καθώς καί στό Μονόχορδο τοΰ Πυ­θαγόρου. Μέ άλλους λόγους ή Διδασκαλία τοΰ Γκουρτζιέφ είς τήν ουσία της καί στό περιεχόμενό της, συνταυτίζεται μέ τήν ουσία καί περιεχόμενο τής Πυθαγορείου Φιλοσοφίας καί Κοσμοθεωρίας (πού μάς διέσωσε στήν ’Αρχαιότητα μέν ό Πλάτων σ’ ολόκληρο τό θεϊό του έργο" καί πού μάς συνεπλήρωσε κατά τον παρελθόντα αιώνα ή Ελένη ΙΙετρόβνα Μπλαβάτσκη, στό συνολικό της ουράνιο έργο ! Καί διεσα- φήνισεν ό ’Αμερικανός Dr A.S. Raleigh είς τό άποκαλυπτικώτατόν του σύγγραμμα «Vibration and Number» (*) τοΰ οποίου τήν προμή­θειαν καί μελέτην συνιστώμεν είς πάντας τούς καταγινομένους μέ τήν πυρηνικήν ενέργειαν, τήν γεωμετρίαν καί μαθηματικά καί δή είς τούς ’Ιατρούς.

Άλλα εκείνος, πού μαθηματικώτατα καί συνολικώτατα μάς άπε- κάλυψε τά τρίσβαθα τής Πυθαγορείου περί Μουσικής, ως μέσου ‘Ιατρικής, θεωρίας καί Πράξεως, είναι ό δαιμόνιος πάνσοφος Έ λ- λην Γκουρτζιέφ, ή Γεώργιος Γεωργιάδης! Καί μιά πού άναφέρομε τό ψευδώνυμό του (μέ τό όποιο είναι παγκοσμίως γνωστός), άς δώσωμε καί τή σημασία αύτοΰ, δπως είχε τήν καλωσύνη χθές, 19-11-1959 νά μου άποκαλύψη ό εκ Καισαρείας τής Καππαδοκίας καταγόμενος συμ­πατριώτης τοΰ Γκουρτζιέφ κ. ’Ιωάννης Άσκητόπουλος : «Γκουρτζιέφ» σημαίνει ύ έκ τής Γεωργίας καταγόμενος. Οί Γεωργιανοί καί αί Γε­ωργιανές φημίζονται για τήν ειιορφιά τους.

Καί οί πασάδες τής ’Οθωμανικής Αυτοκρατορίας άνθημιλλώντο ποιος θά προσέφερε στον έκάστοτε Σουλτάνο γιά τό χαρέμι του, τήν πιό έμορφη Γεωργιανή κατά τήν επέτειο τής επαναλήψεως τοΰ νέου του Γάμου!

"Οσοι παρακολουθούν τά άρθρα μου (3) περί Γκουρτζιέφ θά έ'χουν παρατηρήσει, πώς δλως άπροσδοκήτως έρχονται διευκρινιστικές καί αλλεπάλληλες πληροφορίες γιά νά χύσουν δσον τό δυνατόν περισ­σότερο φώς απάνω τόσο στήν προσωπικότητα, δσο καί στή βιογραφία τοΰ πανσόφου καί μυστηριώδους αύτοϋ Έλληνος, πού τόσην επίδρασι εξήσκησε καί εξακολουθεί νά έξασκή στήν παγκόσμια διανόησι !

Καλά πρέπει νά κατανοήση τόσον ή λοιπή Άνθρωπότης, δσο κυ­ρίως ή Ελλάς καί ό επιστημονικός καί πρωτίστως ό ’Ιατρ ικός Κ ό ­σμος τής Χώρας μας, δτι εκείνο τό Σύστημα καί ή Κοσμοθεωρία, πού άρχισε νά άναζή καί νά επιβάλλεται «διά σιδηράς καί άναποτρέπτου

1) Δονήσεις καί ’Αριθμός.2) Ένοοΰμεν τά δημοσιευθεντα είς το «Βήμα* τών "Αθηνών τής 1ης

καί 15ης Νοεμβρίου 1959.

χειρός» σήμερα είναι ή τοϋ Πυθαγόρου : καί οί δυο πρωτοστάτες στήν Ά να β ίω α ι αυτή είναι από τή μιά μεριά ή Ελένη ΙΙετρόβνα Μπλα- βάτσκη κατά τόν 19ον αιώνα καί από τήν άλλη... δ Γκουρτζιέφ, καί ó Dr. A.S. Raleigh, κατά τόν 20ον αιώνα. Μέ άλλους λόγους αυτοί οί τρείς είναι τρόπον τινά οί τρεις Πρωταπόστολοι τής άναβιώσεως τής Πραγματικής Ουσίας τής ’Αρχαίας Ελλάδος, που είναι ταυτό­σημη μέ τή λέξι : Μ ο υ σ ι κ ή ! ’Αλλά Μουσική συνδυασμένη μέ τόν ’Αριθμό, τή Γεωμετρία, μέ τήν Ιατρική, τήν 'Αρμονία τών Ουρα­νίων Σφαιρών, τήν ’Αστρονομία... μέ τις δονήσεις, κυμάνσεις, παλ­μούς, (πού έ'χουν πρωταρχικήν σχέσιν μέ τήν καρδιάν καί τήν κυκλο­φορία τοΰ αϊματος καί τήν αναπνοή : επομένως μέ τή συνολική λει­τουργία καί ύ γε ία τοΰ ανθρώπου): ας μή λησμονούμε, πράγματι: ολόκληρη ή Φυσική, Χημεία, Μηχανική, στηρίζεται στις κυμάνσεις, στα κύματα, στις δονήσεις, στούς παλμούς, στις αιωρήσεις, στις ταλαν- τεύσεις, καί μέ τόν Νόμον τών Α ντιθέτω ν τόν υπό τοΰ Πυθαγόρου τό πρώτον επιοτημονικω ς διατυπωθέντα καί ακολούθως υπό τοΰ Ηρακλείτου, δ οποίος ομως προηαρχικώς υπάρχει είς τον "Ομηρον καί τό 'Ομηρικόν Πάνθεον τών 12 ’Ολυμπίων θεών έξ ών 6 άρρενες και 6 θύλειαι Οεαί. 'Ως καί είς τήν διπλήν φύσιν τοΰ ’Απόλλωνος : Δράκαινα Πυθώ — Κάθαρσις — Προφήτης. Ή διεθνής επιστήμη χρη­σιμοποιεί τις αντίστοιχες λέξεις : vibration, oscillation, onde, Schwin­gung, fréquence, κ.λ.π. ’Επί κυμάτων λειτουργεί τό ραδιόφωνον καί κάθε έ'κφρασι, κάθε φαινόμενο τής ενεργείας υπό δλας αύτής τάς μορφάς, (ηλεκτρισμός, κίνησις, μαγνητισμός, ήχος, φώς, θερμότης, πυ­ρηνική ενέργεια, ατμός, κροΰσις) παράγεται διά τών διαφόρου μήκους καί συχνότητος κυμάτων.

"Οσοι καταγίνονται καί ειδικεύονται μέ τά φυσικομαθηματικά καί τήν αναλυτική γεαφιετρία γνιυρίζουν τήν λεγόμενη «αρμονική κί­νησα), πού για καμπύλη σχηματίζει διαδοχικώς τήν παραβολή απάνω στον άξονα τών X.

Τρία είναι τά σπουδαιότατα κεφάλαια τοΰ βιβλίου τοΰ Γκουρ­τζιέφ : «Τό Σόμπαν καί τό κάθε τι» (All and everything) : 1) — To κεφάλαιο, πού εξιστορεί τό Σύστημα καί τή Θρησκεία, πού ίδρυσε έ'νας άγνωστος Ουράνιος ’Απεσταλμένος στήν Κεντρική ’Ασία ονομα­ζόμενος Άσιάτας Σιεμάς, καί πού πιάνει 45 σελίδες- 2) δ Κοσμικός Νόμος τής Μουσικής Κλίμακος ή Όκταφωνίας (octave), πού αποτε­λεί καί τόν θεμελ ιω δέστατον τοΰ Σύμπαντος. Λύτός ό Νόμος καί αί εξηγήσεις,, πού δίνει απάνω σ’ αυτόν τόσον ο Γκουρτζιέφ, δσον καί δ μέγας μαθηματικός ΓΙ.Δ. Ούσπένσκυ αποτελούν τή μεγίστη συμ­βολή στή σημερινή ’Επιστήμη, πού προσέφερε δ μυστηριώδης αυτός άνθρωπος, δ συνεχιστής καί αναβιωτής τής Πυθαγορίου Κοσμοθεω­ρίας στήν πεζή εποχή μας, πού απειλείται από τή Βόμβα τοΰ Υδρο­γόνου καί τούς τηλεκατευθυνόμενους υπερπόντιους πυραύλους καί

βλήματα! καί 3). 'Ο δχι δλιγώτερον τού προηγουμένου σημαντικός καί οικουμενικός Νόμος τών ’Αντιθέτων ή τών τριών παραγόντων, τών συντελοΰντων είς τήν γέννησιν τών φαινομένων καί τών πραγμά­των, διά τής συμφιλιώσεως τών αντιθέσεων: Πόλεμος απάντων πα­τήρ: διά τής συμφιλιώσεως τών διαμαχομένων επέρχεται πάντοτε ή Ειρήνη, ή Αρμονία.

’Αλλά τό κεφάλαιο εκείνο, όπου γίνεται λόγος γιά τή θεραπεία τοϋ καρκίνου μέ τή Μουσική, είναι τό αφιερωμένο στό Δερβίση τής Μπουχάρας τόν Χατζή ’Ασβάτζ Τρουβ, πού τόν συνήντησε δ Γκουρ­τζιέφ, σέ ένα απρόσιτο καί μυστηριώδες μέρος τής Μπουχάρας, τοϋ σημερινού Τουρκμενιστάν καί Ουζμπεκιστάν τών Σοβιετικών Σοσια­λιστικών Δημοκρατιών. Σ ’ αυτό τό κεφάλαιο, πού πιάνει 48 σελίδες, γίνεται ή πρακτική εφαρμογή τοΰ θεμελιώδους αυτού Νόμου γιά τή θεραπεία ούτε πολύ, ούτε λίγο, αυτού τοϋ καρκίνου ! !

"Ας άφυπνισθή μιά φορά γιά πάντα ή Πολιτική μας καί Πνευ­ματική Ηγεσία, καί εμείς οί αύτοκαλούμενοι λογοτέχνες καί συγγρά­φεις καί προ πάντων τά Πανεπιστήμιά μας καί Πολυτεχνεία μας! "Ας άρχίσωμε τέλος πάντων νά προσέχαιμε περισσότερο τή... μυθολο­γία τής ’Αρχαίας Ελλάδος, τούς 12 Θεούς της, πού είναι αναπόσπα­στα συνδεδεμένοι μέ τό Ζώδιο καί μέ τά 24 γράμματα τοϋ 'Ελληνι­κού ’Αλφαβήτου ή μάλλον μέ τά εΐκεαι όκτώ γράμματα ή 28 ήχους ή 28 ημέρες τής Σελήνης, μέ τις τέσσερις δηλαδή εβδομάδες, ποίι απο­τελούν τήν Ουράνια 'Αρμονία. Τό Κεντρικό Γράμμα τοΰ 'Ελληνικού ’Αλφαβήτου, τό Νϋ είναι τό δέκατο τέταρτο τοϋ 'Ελληνικού ’Αλφα­βήτου καί συμπίπτει μέ τήν... πανσέληνο. (*) Μυστήρια καταπληκτι­κά κρύβονται μέσα στήν ’Απόκρυφη Διάταξι τοΰ 'Ελληνικού ’Αλφα­βήτου, συνδυασμένα μέ τήν 'Αρμονία τών Ουρανίων Σφαιρών. ’Έχου­με αφιερώσει δυό μας συγγράμματα απάνω στό πρωταρχικό αυτό ζή­τημα, πού ρίχνουν άπλετο Φώς στον Πολιτισμό τής ’Αρχαίας Ε λλά­δος, πού έχει γιά υπόβαθρό του τό Μουσηγέτη Απόλλωνα, μέ τήν έπτάχορδο φόρμιγγα, καί μέ τις 9 ’Αδελφές του, τις Μούσες, πού συμβολίζουν δλες τις ’Επιστήμες καί Τέχνες καί παν τό ’Επιστητόν!

"Ας άρχίσωμε (καί προ παντός οί φυσικομαθηματικοί μας) νά δί- νωμε περισσότερη προσοχή στά συγγράμματα τών αρχαίων Έλλήναιν μαθηματικών. Οί πρακτικώτατοι ’Άγγλοι διδάσκουν στά γυμνάσιά τους τή Γεωμετρία τοΰ Εύκλείδου, πού καί τό δνομά του εμείς, οί, Νεώτεροι “Ελληνες, άγνοοϋμε! Τί θησαυροί βρίσκονται μέσα στήν "Αλγεβρα τοϋ Διοφάντου ελάχιστοι άπό τούς φυσικομαθηματικούς μας γνωρίζουν. Καί τό δνομά του άκόμα άγνοειται! Πόσοι έχουν στή βι­

1. Ί δ έ τά συγγράμματα μου περί Ελληνικού ’Αλφαβήτου καί τής Α ­πόκρυφου Διατάξεως, τής έγκλειομένης είς αυτόν, ώς καί τό έργον μου : « Ή αλληλογραφία μου μέ τόν Ποιητή μας Κωστή Παλαμά».

βλιοθήκη τους τά πολυτιμότατα μαθηματικά έργα τοϋ ’Αρχιμήδους; Τού μεγάλου αύτοϋ άνδρός, πού εμελέτησε τούς νόμους τών εμβαπτι­ζόμενων σωμάτων μέσα στό νερό καί στά υγρά γενικώς, άνεκάλυψε τό ειδικόν βάρος τών σωμάτων καί έθεσε τάς βάσεις τής υδροστατικής καί ναυπηγικής ό'χι μόνον τών πλοίων αλλά καί τών αεροπλοίων καί αύριο τών διαστημοπλοίων, καθώς καί τής μηχανικής, εις τήν όποιαν τό Πυθαγόρειον Θεώρημα τοιαΰτην συμβολήν προσφέρει; μήπως αύ- τός δέν έθεσε τάς βάσεις τοϋ 'Ολοκληρωτικού καί Διαφορικού Λο­γισμού :

Πόσοι άπό τούς κ.κ. Εκπαιδευτικούς έχουν προσέξει καί κατα­νοήσει τό γεγονός, δτι ή μουσική άποτελοϋσε άναπόσπαστο τμήμα τής Παιδείας τής ’Αρχαίας Ελλάδος: ’Αλλά λέγοντας «μουσική» εν­νοούσαν οί Πρόγονοί μας τή μουσική, μέ τή Μουσική Πυθαγορική Θεωρία, πού βασίζεται στον αριθμό καί τή γεωμετρία. “Ολους τούς νό­μους τής Μουσικής 'Αρμονίας τούς βρίσκει κανείς «στήν ’Αριθμητική Εισαγωγή» Νικομάχου τοΰ Γερασηνοϋ, τοΰ Πυθαγορείου, καθώς καί στήν «Εισαγωγή 'Αρμονική» καί «Κατανομή Κανόνος» τοΰ Εύκλείδου. Πόσοι άπό τούς Ηγετικούς Παράγοντας τής Χώρας μας έχουν μελε­τήσει τούς δυο τόμους τών «Μουσικών 'Ελλήνων Συγγραφέων» (Μιΐ5ί- ο 8οπρίθΓβ5 Θ ίαβα, υπό Κ. Γιάνους, τού Βιβλιοπωλείου ή ’Εκδο­τικού Οίκου μάλλον τοϋ Β.Γ. Τόϋμπνερ(ι) τής Λειψίας, πού έξεδό- θηκε στά 1895, καθώς καί τοϋ Θωμά Τέϋλορ τό μνημειώδες σύγγραμ­μα άπάνω στή Θεωρητική ’Αριθμητική τών ’Αρχαίων 'Ελλήνων, πού περιλαμβάνει δσα περί Μουσικής καί ’Αριθμητικής έχουν γράψει: ό Πλατωνικός Θέων Σμυρναϊος, ό Νικόμαχος ό Γερασηνός, ό ’Ιάμβλιχος καί ό Λατίνος Βοήθιος, πού εξεδόθηκε τφ 1816 στό Λονδίνον;

Πόσοι τέλος κατηνόησαν, δτι ή Π υθαγόρειος μουσική έχει δια­τηρηθεί άκεραία στή Βυζαντινή μας Μουσική, μέ τούς όκτώ ήχους, πού αποτελεί τήν τελειοτάτη Μουσική μέσα στον Πλανήτη μας, τήν τόσο καταφρονημένη άπό εμάς, τούς άπογόνους εκείνων, πού Θεόν τους ύπέρτατον είχαν τόν Μουσηγέτην ’Απόλλωνα, καί πού θεωρού­σαν τόν Πυθαγόρα τή μεγίστη δόξα τής ’Αρχαίας 'Ελλάδος, μιά καί αυτός ό Θειος Πλάτων καταπιάστηκε μέ τήν έκλαΐκευσι τής ουρανίου του Διδασκαλίας καί Φιλοσοφίας; Τόν ΙΙυθογόραν, πού έθεώρουν ως μετενσάρκωσιν αύτοϋ τοΰ Θεού τής ’Ιατρικής καί Μουσικής : τοϋ ’Απόλ­λωνος ;

Καί ποιος δεόντως έχει έκτιμήσει «Τό Μέγα Θεωρητικόν» τοϋ Χρυσάνθου, τοΰ μεγάλου εκείνου τέκνου τής Πατρίδος μας, πού, μέ τήν ’Απολλώνιο του Ψυχή μάς διέσωσε τήν ’Αρχαίαν 'Ελληνικήν Μου­σικήν, μέ τήν παρασημαντική, πού έπενόησε. Τό βιβλίο αυτό εξεδό­θηκε στήν Τεργέστη τφ 1832’ ή δέ «Εισαγωγή εΐς τό Θεωρητικόν τής

1. Β. ΰ . Τειιόπει:, Ινβίρζίφ.

’Εκκλησιαστικής Μουσικής», τό πρώτον στο Παρίσι, τφ 1821, καί ή β' έκδοσι στήν ’Αθήνα τφ 1940.

Ό αείμνηστος Παλαμάς, κατανοήσας τή σημασία τοΰ 'Α π ό λ­λωνος, δσον αφορά τήν ουσία τοΰ 'Ελληνικού Πολιτισμού διά μέσον τών αιώνων, διετΰπωσε τή μεγάλη αυτήν αλήθεια μέσα στο ακόλουθο τετράστιχο:

«Ή Γή μας, Γή τών άφθαρτων άερικών κι’ ε ιδώ λ ω ν:Πασίχαρος κι υπέρτατος θ εό ς μας είναι ό 'Α π ό λ λ ω ν !»

Η ΘΑΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ Κ Α Ι

Ο ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΕΛΛΗΝ ΓΚΟΥΡΖ1ΕΦ

"Αν ύπάρχχι Επιστήμη, πού ύστερα από τή Θεολογία, είναι ιερή καί αγία, αυτή είναι αναμφισβήτητα ή ’Ιατρική. Καί αν ύπάρχη πρό­βλημα τής ’Ιατρικής, πού πρέπει νά θίγη κανείς μετά φόβου Θεού, αύτό ωρισμένως είναι τό σχετικό μέ τή θεραπεία τοΰ Καρκίνου. “Οσοι έ'χουν μελετήσει τόν «'Ιπποκράτειον “Ορκο», πού ίσα μέ σήμερα δί­νουν οί απόφοιτοι τών Πανεπιστημιακών ’Ιατρικών Σχολών πριν νά πάρουν τό δίπλωμά τους, γνωρίζουν τί εύθύνες ενώπιον Θεού καί αν­θρώπων επωμίζονται δσοι αναλαμβάνουν τό επάγγελμα τοΰ ’Ασκλη­πιού, τοΰ Θεού τής ’Ιατρικής.

"Αν άποτολμώ επομένως νά καταπιασθώ μέ ένα τόσο σοβαρό θέμα, τό πράττω γιατί έχω άφιεριόσει στήν «’Επιστημονική ’Εγκυ­κλοπαίδεια» τών «’Επιστημονικών Χρονικών», ολόκληρη πραγματεία απάνω στήν «’Απόκρυφο ’Ιατρική»- δσοι δέ πέρνουν τό έγκριτο αύτό Περιοδικό, γνωρίζουν δτι διευθύνεται άπό διακεκριμένους Ιατρούς, δπως οί κ. κ. Κ. Πολίτης καί Γ. Ήγουμενάκης, οί όποιοι καί μί ί ι ί μησαν άναθέτοντες σέ μένα τήν ’Επιμέλεια τής "Υλης τής ’Εγκυκλο παιδείας.

Σέ κάθε σελίδα τοϋ κοσμοϊστορικοϋ έργου τού Γκουρτζιέφ : «A II and Everything». (Τό παν καί τό κάθε τι) ό αναγνώστης του συναν­τά κάτι τό εντελώς καινούργιο, τό πρωτόφαντο καί εκπληκτικό! Καί τελείως νέος καί ανέλπιστος είναι καί ό τρόπος τής θεραπείας τοϋ καρκίνου, πού περιγράφει. Διότι, δπως εΐπομεν:

«Είναι πάντα παράδοξη κΡ έκπληκτική ή ’Αλήθεια:πολύ παραδοξότερη κι’ άπό τά παραμύθια!»

"Ενας Γερμανός σοφός, ό Γουλιέλμος Φίλχνερ, συνέγραψε ένα πε­ρισπούδαστο σύγγραμμα απάνω στό Θιβετικό Μοναστήρι «Κουμπούμ Ντσάμπα Λίγκ. Τό θαυμάσιο αυτό βιβλίον έξεδόθηκε στή Λειψία στό 1933. 'Ο συγραφεύς — δπως είναι καί έπόμενο — αναφέρει πολλά τά καταπληκτικά σχετικώς πρός τήν ιατρική καί τις μεθόδους τών Θιβε- τανών. Μιλεΐ καί γιά τόν καρκίνο. Συγκεκριμένους είναι άξια πάσης προσοχής δσα έχουν σχέσι μέ έναν Λάμαν, πού άλλοξοπίστησε καί έγι­νε Χριστιανός. Αυτός πήρε καί Ρωσσικό όνομα, καί ό Τσάρος τοϋ έμ- πιστεύθηκε νά είναι ό αρχίατρος τοϋ Στρατιωτικού Νοσοκομείου τής ΙΙετρουπόλεως. "Οταν βαπτίσθηκε, πήρε τό όνομα: Ά . Μπατμαγιέφ. Γιά νά τόν περιβάλη ό Τσάρος μέ τέτοια τιμή, ωρισμένως ό Θιβετανός αυτός μοναχός κατείχε τήν «’Απόκρυφη ’Ιατρική». Ιδού τί γράφει ό Γερμανός σοφός στό περισπούδαστο αυτό σύγγραμμα απάνω στό Μο­ναστήρι «μέ τις Χίλιες Εικόνες τοϋ Σωτήρος Μεϊτρέγια». — «Μέ εξαι­ρετικήν επιτυχία έθεράπευσε τήν φθίσι καί τόν καρκίνο. Μήπως δέν είναι άξια προσοχής τά δσα ό Labbes (Λαμπές) γράφει σχετικά μέ τήν ύπόληψι, πού τρέφουν οί κάτοικοι τής Τρανσμπαϊκάλης (== πέρα άπό τή Λίμνη τής Βαϊκάλης) πρός τούς Λαμάδες τους, συγκρίνοντάς τους μέ τούς Ρώσσους'Ιερείς: «Οί Λαμάδες είναι γιά μάς — είπαν στον Λαμπές οί προαναφερθέντες κάτοικοι — όχι μόνο οί Πνευματι­κοί μας, αλλά μάς γιατρεύουν, δταν άρρωστούμε’ ό Ρώσσος Παπάς δμως δέν έχει αυτή τή δύναμι».

Καί διαρκώς τονίζει δ Γερμανός αυτός σοφός, πού είναι τέλεια κάτοχος δλοιν τών συγγραμμάτων τών Ευρωπαίων, πού έπισκέφθηκαν (δπως αυτός) τό Θιβέτ κατά καιρούς, καί έγραψαν άπάνω στό Λαμαϊ- σμό, τήν εξαιρετική προσοχή, πού δίδεται άπό τούς άνήκοντες στήν άνώτερη 'Ιεραρχία τών Λαμάδων γιά τή μελέτη καί έξάσκησι τής ’Ια­τρικής. Μεταξύ δέ τών Βουδών, πού πιστεύουν οί πιστοί τής Λαμαϊ- κής Θρησκείας, είναι καί «Ό Βούδας ’Ιατρός». Σχετικά τώρα μέ τάς μεθόδους, πού χρησιμοποιούν τόσον οί Θιβετανοί, δσο καί οί Γιόγκι- δες τών 'Ινδιών, παραπέμπω τόν ’Αναγνώστη στό σύγγραμμά μου : «Τά Μυστικά τών Γιόγκιδων καί τών Φακιρών καί τά Έλευσίνια Μυ­

στήρια».Καί τώρα ανάγκη (πριν νά εισέλθω στις συνταρακτικές αποκα­

λύψεις τοΰ Γκουρτζιέφ) νά έπιστήσω τήν προσοχή καί τοΰ κοινοΰ ’Ανα­γνώστου καί τοΰ 'Επιστημονικού κυρίως Κόσμου τής ΙΙατρίδος μας, πώς τό μυστικό τής Ιατρικής το κατείχε ή ’Αρχαία Ελλάς, ή πα­τρίδα τής μουσικής καί τής ιατρικής. "Οπως είπαμε, οί Βουδιστές καί οί Λαμαϊστές έχουν γιά ένα Θεό τους, «τον Βούδα ’Ιατρό». Οί Πρόγονοί μας, οί μπασμένοι πέρα γιά πέρα στο «Βασίλειο τοΰ Πνεύ­ματος καί τής ’Αλήθειας» έχουν υπέρτατο Θεό τής Ιατρικής καί μου­σικής... τόν ’Απόλλωνα- καί ό Ερμής είναι εκείνος, πού κρατάει τό ίσα ¡ιέ σήμερα γνώρισμα καί σύμβολο τής ’Ιατρικής «Κηρύκειον», τή μαγική ράβδο, πού (όπως μάς αποκαλύπτει ό 'Όμηρος, πού αναμφιβό­λους κατείχε τήν ’Ιατρική, όπως καταφαίνεται σ’ ολόκληρο τό έργο του) συμβολίζει τά δυύ φίδια, μέ συμφυείς τις ουρές τους, συμπλεγμέ­νο τό κορμί τους καί μέ τις κεφάλες τους αρμονικά καί συμμετρικά βλέποντας ή μία τήν άλλη! Τό Κηρύκειον συμβολίζει έπμένατς τόν θε­μελιώδη Νόμον τής Φύσεως καί τής ’Ιατρικής τών ’Αντιθέτων (ά'ρσεν καί θήλυ, θετικόν καί αρνητικόν, ηλεκτρισμός καί μαγνητισμός), τόν Νόμον τής ’Ισορροπίας τοΰ διεξαγόμενου πολέμου έν τφ Σύμπαντι, τοΰ συμβολιζομένου υπό τοΰ Μήλου τής Έριδος, τοΰ ευρισκομένου υπό τήν προστασίαν τής Θεάς τής ’Αρμονίας Αφροδίτης, τής φρουρη- τικής Θεάς Ά θηνάς καί τής γενεσιουργού Θεάς “Ηρας.

Τό δ,τι ό "Ομηρος ήτανε πέρα γιά πέρα μπασμένος στήν «’Από­κρυφη ’Ιατρική» (πού τήν κατείχε καί ό Ιπποκράτης καί οί ’Ιερείς τών Άσκληπιείαιν καί τών Δελφών καί δλων τών πραγματικών Μαν­τείων τής ’Αρχαίας Ελλάδος) τό μαρτυρούν:

α '.—Οί πρώτοι εισαγωγικοί στίχοι στή ραψωδία ω τής Όδυσσείας: “Ας μάς έπιτραπή τούς σπουδαιοτάτους αυτούς στίχους νά τούς δώ- σωμε πρώτα στο αρχαίο 'Ελληνικό Κείμενο, καί ύστερα σέ μετάφρασί μας έμμετρη (δακτυλικός εξάμετρος):

«Έ ρμης δέ Ψ υχάς Κυλλήνιος έξεκαλείτο άνδρών μνηστήρων- έχε δέ ράβδον μετά χερσίν καλήν χρυσείην, τή τ’ άνδρών ομματα θέλγει, ών έθέλει, τούς δ’ αυτε καί ύττνώοντας έγείρει.Τή ρ’ α γε κινήσας, ταί δέ τρίζουσαι έποντο.Ώ ς δ’ δτε νυκτερίδες μυχώ άντρου θεσπεσίοιο τρίζουσαι ποτέονται, έπί κέ τις άποπέσησιν όρμαθοΟ έκ πέτρης, άνά τ’ άλλήλησιν έχονται, ώς αί τετρ ιγυ ία ι άμ’ ήισαν, ήρχε δ’ άρα σφιν Έ ρμείας άκάκητα κατ’ εΰρώεντα κέλευθα Πάρ δ’ ϊσαν ’Ωκεανού τε ροάς καί Λευκάδα πέτρην,

ήδέ παρ’ ήελίοιο πύλας καί δήμον όνείρων ήισαν’ α ίψ α δ’ ϊκοντο κατ’ ασφαδελόν λειμώνα, ένθα τε ναίουσι ψυχαί, είδω λα καμόντων...

«Τότε ό Έ ρμης τις ψυχές, ό Κυλλήνιος, φώναξεν έξω κι ε ίχε ατά χέρια του τή μαγική του τή ράβδο, πού είναι άπό χρυσό καμωμένη μέ άφθαστη χάρι· μέ αότήνα, δποιων άνθρώπων θελήσει, τά μάτια κοιμίζει άμέσως καί δσους ε ίνα ι σέ ΰπνο γλυκό βυθισμένοι ξυπνάει.Τή ράβδο τούτη κουνιώντας, τόν δρόμο άρχίζει νά δείχνη είς τις ψυχές, στις εύρεΐες καί μαύρες του "Αδου έκτάσεις' κι άψοΰ άφήκανε πίσω τους καί τή Λευκάδα τήν Πέτρα καί τοΟ βαθύ ΏκεανοΟ τις ροές, φθάσαν τέλος στό Δήμο τών όνειράτων, στις Πύλες τού “Ηλιου, κι άμέσως κατόπιν στοΟ άσψοδέλου έμπήκαν τή Χώρα, οί ψυχές δπου μένουν, τών πεθαμένων τά εϊδω λα, οί σκιές τών άνθρώπων πού

ζή σ α ν!

Για νά καταλάβη κανείς τί υποκρύπτουν αυτοί οί έκφαντορικοί στίχοι, είναι ανάγκη νά γνωριζη, πώς ή «’Απόκρυφη Ιατρική» του Θιβέτ, όπως τήν αποκαλύπτει ό προαναφερθείς Γερμανός σοφός στό μνημειώδες του σύγγραμμα, στηρίζεται: στη λεγομένη «ταντρα» η... στον *Ηχύ ή δονήσεις’ στις θεραπευτικές δυνάμεις τών χόρτων καί καί βοτάνιον' καί... στον υπνωτισμό ή μαγνητισμό. Έ αν τωρα η λε­γομένη «Κλασική ’Ιατρική» — αυτή δηλαδή που διδάσκεται στα Πανε­πιστήμια ’Ανατολής καί Δύσεως—είχε πλήρη έπίγνωσι τής έν προκει­μένη» αλήθειας, θ ’ άνοιγε διάπλατες τις πόρτες καί θά αφιέρωνε^ τό σπουδαιότατο μάθημά της στή συμβολική που υποκρυπτεται κατω άπό τούς Δώδεκα (όσα είναι καί τά Ζώδια) Θεούς τής ’Αρχαίας 'Ε λ ­λάδος καί στή «Θεαιρία τών ’Αριθμών» ή τή «Μουσική», που παρε- δωσε στήν ’Ανθρωπότητα ό μέγας Πυθαγόρας» ό Ιατρός Σωμάτων καί Ψ υχώ ν διά της Μουσικής.

"Οσοι καταγίνονται μέ τήν αρχαία 'Ελληνική φιλολογία τής ’Αλεξανδρινής ’Εποχής, γνιορίζουν τί σημασία κατείχε στήν Αίγυπτο τών Φαραώ καί τών Πυραμίδων, τής Σφιγγός καί τοϋ Νείλου Ερ­μής ό Τρισμέγιστος. Μεταξύ τών πολιτιμοτάτα>ν συγγραμμάτων, που πρέπει νά έπισπάσουν απάνω τους τήν προσοχή τών ’Ιατρών, είναι τα σχετικά μέ τόν Έρμή, πού τή σοφία του εξυμνεί ό Πλάτων στον διάλογό του «ό Φαιδρός», όπου δίνει καί τό αιγυπτιακό του όνομα: ό Θεός Θεύθ. Γιατί τά συγγράμματα Έρμου τοϋ Τρισμεγίστου αντα­νακλούν, άπηχοϋν καί περιέχουν τήν Άπόκρυφον ’Ιατρική τών Αιγυ-

πτιων Ιερέων. Τή θαυμασιώτερη έκδοσι των έργων του, θό τήν εύρη ο ενδιαφερόμενος στη συλλογή «Les Belles Lettres» των Παρισίων,

τ' τ^ο: «Hermès Trismégiste, μέ τήν μετάφρασι απέναντι του 'Ελληνικού Κειμένου.

Οί Ροδοσταυρΐτες, από τήν αλλη τή μεριά του Μεσαιώνος έχουν ιδιαίτερα καταγίνει μέ τήν ’Απόκρυφη Επιστήμη καί ’Ιατρική Έρμου του 1 ρισμεγίστου. Μεταξύ των πολυτιμότατων -θησαυρών τής προσω­πικής μου βιβλιοθήκης, έχω ένα περισπούδαστο καί σπανιώτατο σή­μερα σύγγραμμα, πού επιγράφεται : «Geheime Figuren der Rosen­kreuzer aus dem "löten und 17ten Jahrhundert» (Μυστικαί Συμβο­λικοί Εικόνες των Ροδοσταυριιών τού 16ου καί τού 17ου Αΐώνος)». Τό κειμήλιον αυτό έξεδόθηκε στήν Άλτόνα τφ 1785. Άπ° αρχής μέ­χρι τέλους είναι εμπνευσμένο από τή Διδασκαλία Έρμου τού Τρισμέ­γιστου. Καί σέ μια καί μόνη του σελίδα δίνει τή σΰνθεσι τής Ε ρμη­τικής Φιλοσοφίας, πού δίνει τό Κλειδί τής «Άποκρΰφου ’Ιατρικής», δηλαδή τής θεραπείας όλων των ασθενειών : Έ ρμης ό Τρισμέγιστος όπως nal ολοι οί 1 2 Θεοί της Α ρ χ α ία ς 'Ελλάδος , έλατρεύοντο υπό των Ατλαντίνων !

Στο περισπούδαστο άφ’ ετέρου σύγγραμμα τού μεγάλου Γερμα­νού Έλληνολόγου καί μελετητοΰ τής ’Αλεξανδρινής Εποχής R. Reit- senstein, πού επιγράφεται : «Poimandres» δηλαδή : «Ποιμάνδρης» δί­νεται ένα από τα σπουδαιότατα κεφάλαια τό όποιον άφιεροΰται στούς λεγομένους : "Ορους ’Ασκληπιού. Τώρα όσοι καταγίνονται μέ τήν Ιατρική καί με τήν Ελληνική Μυθολογία γνωρίζουν ποος πατέρας τού ’Ασκληπιού ήταν ό ’Απόλλων

β . — Δυο πόλεις τής Ελλάδος διεκδικούν τήν τιμήν, ότι εις αυ­τός έγεννήθη ό ’Ασκληπιός : η Επίδαυρος καί ή Τρίκκη τής Θεσσα­λίας. Άμφότεραι περιβόητοι διό τον εν αύταΐς Ναόν τού ’Ασκληπιού. 'Αν τώρα καλό προσέξη ό ’Αναγνώστης τον "Ομηρο, θό βεβαιοίθή πως μέ τή λέξι «’Αχαιοί» υπονοούσε κυρίους τούς ό'νδρες ή υπηκόους τού Άγαμεμνονος· τήν επικράτεια αυτού άποκαλεΐ «’Άργος τό Α χα ϊ­κόν», μέ πρωτεύουσα τις Μυκήνες, μέ τό κυκλώπεια τείχη. Μέ τή λέξι : «Έλληνες», ^κυρίως εξυπονοεί τούς «υπηκόους» τού Άχιλλέως, όπως σαφέστατα είναι διατυπωμένο στούς στίχους τής ΊλιάδοςΒ 618-685.

Οπως τωρα ό ’Απολλόδωρος μας αναφέρει στήν πολυτιμοτάτη του Μυθολογία, στο καταπληκτικότατο αυτό βιβλίο, πού λίγοι γνω­ρίζουν πώς περιέχει ολόκληρη τήν προϊστορία όχι απλώς τής Ελλάδος, αλλά την Παγκόσμιο: «Νιόβης δε καί Διός, ή πρώτη γυναικί Ζεύς θνητή έμίγη, παΐς γένετο ’Άργος, ώς δε Άκουσίλαος φησί καί Πελασ­γός». Η περικοπή αυτή είναι μια από τις πολυτιμότερες καί αποκα­λυπτικότερες, σχετικά μέ τήν καταγω γή των Ε λ λ ή ν ω ν ! Γιατί ό

Ζευς, πού κατακεραύνωσε τούς Τιτάνες, προσεταιρίσθη γιά την νικη αυτή βοηθούς τούς Κύκλωπες, δπως άνεφέραμεν, πού_ καλά^ γνωρίζει καί ή Βίβλος: «Εκείνοι ήσαν οί Γίγαντες, οί άπ αίώνος, οι άνθρω­ποι οί δνομαστοί». . ,

Δεν μπορεί ένας μελετητής των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων νά προχωρήση έστω καί βήμα στην κατανόησί τους, αν δεν ξέρη πως: Νιόβη, ΙΙλειάδες καί Καλυψώ ή θυγατέρα τού "Ατλαντος (που γνώ­ριζε ολα τα βάθη τής θαλάσσης) δεν υποκρύπτουν παρά την καλυ- φθεΐσαν κάτω από τά ύδατα παμμεγίστην ’Ήπειρον ’Ατλαντίδα. Ας προσέξη μέ τις εξηγήσεις αυτές τώρα ό αναγνώστης τη δεύτερα και τρίτη σελίδα τής ’Οδύσσειας καί θά πεισθή πέρα για περα πως Ατλας καί Καλυψώ, σημαίνουν ένα καί τό αυτό : την Ατλαντίδα , κατα^την πρώτη της πανένδοξη περίοδο' καί την ίδια ’Ήπειρο, που ειχε πια απο- μείνει, ύστερα από την προοδευτική κατάδυσί της, σ’ ένα μικρό νησι, στο κέντρο, στον «όμφαλό» τού ’Ωκεανού. Τέκνο τής Νιόβης (δηλ. τής Άτλαντίδος), είναι ή Καλυψώ. , _

'Ο “Ομηρος τούς Θεούς, τή Μουσική και την ^Ιατρική των Ά τ λ α ν τ ίν ω ν εξυμνεί, πού μετέφεραν στήν Ελλάδα ό Αργος και ο Πελασγός, έγκαίβως, δηλ. πριν νά καταβυθισθή ακόμα ή °Α™αν- τίς. Γυιοί τού ’Ασκληπιού ήσαν οί έξοχοι ιατροί: Ποδαλείριος και Μα- χάων. 'Ο δέ περιβόητος κένταυρος Χείρων για τις Ιατρικές του Υν®" σεις, υπήρξε Διδάσκαλος καί τού Άχιλλέως καί τού... ’Ασκληπιού. Ι ι ύποκρύπτεται κάτω από δλα αυτά θά φανερωθή εναργέστατα και σαφέστατα στή συνέχεια.

ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ ΚΑΙ ΑΤΛΑΝΤΙΣ

Σύμφωνα μέ δσα εκθέτει καί διηγείται ό σοφός Γερμανός Γου- λιέλμος Φίλχνερ στο καταπληκτικό του σύγγραμμα *Das Kloster der Hunderttausend Bilder Matreyas» (Τό Μοναστήρι με τις ΙΟΟΛΧΧ) Εικόνες τού Σωτήρος τού Κόσμου Μαϊτρεγιά), οί κατεχοντες τα ανώ­τατα αξιώματα τής 'Ιεραρχίας των Λαμάδων «θεραπεύουν καθε νο- σον καί κάθε μαλακίαν». Καί δπως ό Θιβετανός Μπατμαγιεφ, που άλλαξοπίστησε καί διωρίσθηκε Διευθυντής τού Στρατιωτικού Νοσοκο­

μείου τής ΙΙετρουπόλεως από τον Τσάρο, έθεράπευον δπως βϊπομεν καί αυτή τή φθίσι καί τον καρκίνο.

Αί μέθοδοι, πού χρησιμοποιούν οί άγιοι αυτοί άνδρες, καθόλου δεν μοιάζουν με τις μεθοδους των Πανεπιστημίων ’Ανατολής καί Λύ- σεως! Ίό^βασικό σφαλμα, ή θεμελιώδης αιτία τής μεγάλης καθυστε- ρησεως τής «Κλασικής Πανεπιστημιακής ’Ιατρικής» έγκειται στήν τελεία άγνοια τής.„ ’Ανατομίας τού ’Ανθρώπου. Στήν προμετωπίδα τού Ναού τού Απόλλωνός των Δελφών, τον Θεον τής 'Ιατβΐπής καί τής Μουοτπής , υπήρχε με χρυσά γράμματα γραμμένη ή προσταγή προς την^εσαεί ’Ανθρωπότητα: *Γνώϋ·ι Σ αντόνΙ» Ή εντολή αυτή περιέχει άναμφιβόλως καί υπονοεί πώς κάθε άνθρωπος πρέπει να γνω- ρίζη καί τήν ’Ανατομία τού εαυτού του!

Το πρώτο πράγμα, που διδάσκει ή «Πανεπιστημιακή Κλασική Ιατρική» στους μέλλοντες θεράποντες τού ’Ασκληπιού, είναι ή «’Α­

νατομία !» Ό Θεός νά μάς φυλάη από τέτοιαν «ανατομία!» Καλεί- τερα Ό<χ επρεπε να ονομασθη «πτωματολογία» μά μέ κανένα τρόπο «ανατομία». 'Ο σοφώτατος “Όμηρος εκφράζοντας τον αποτροπιασμό του για την ΰβρι, πού προσάπτει ό Άχιλλεύς στο πτώμα τού Έκτορος, σερνοντάς το δεμένο στο "Αρμα του γύρω από τό “Ιλιον, χαρακτηρί­ζει ως ακολούθως τό πτώμα τού "Εκτορος: «πτωχήν γάρ δή γαϊαν άεικίζει μεναιένων»: «μανιασμένος καθυβρίζει φτωχό χώμα». Στή ρα­ψωδία του δμως, πού είναι γνωστή μέ τό όνομα «Νέκυια» τής Όδυσ- σείας, ιδού πώς αποκαλύπτει τή λεγομένη «τριμέρεια» κάθε ανθρώπου:

«Τόν δέ μετ’ είσενόησα, βίην Ή ρακληείην, ε ϊδω λον- αυτός δέ μετ’ άθανάτοισι θεοισιν τέρπεται έν θαλίης καί έχει καλλίσφυρον “Ήβην».

_ Μέ_τή λ έξι «νέκυια» έξυπονοεϊται στον "Ομηρο «ή πρόσκλησι των σκιών, τών φαντασμάτων, τών ειδώλων τών πεθαμένων για τήν αποκάλυψι τών μελλόντων νά συμβούν». Μέ άλλους λόγους: δ,τι σή­μερα εννοούμε μέ τόν «πνευματισμό», τό ϊδιο εννοούσαν καί οί Πρό­γονοι μας με τη λεξι: «νέκυια». Στή Νέκυια επομένως δ “Ομηρος πε­ριγράφει τήν κάθοδο τού Όδυσσέως στον "Αδη για νά συμβουλευθή την Ψ υχή τού Μάντη Τειρεσία. Καί εκεί συνήντησε τις «ψυχές» ί) μάλλον «τις σκιές» τών ενδόξων πεθαμένων. Κι ανάμεσα σ’ αυτούς, και το είδωλο η φάντασμα τού Ήρακλέους. ”Ας δώσουμε τή μετά- φρασι τών τριών στίχων τής Νεκυίας:

«’Από τό Σίσυφο υστέρα, ε ίδα καί τόν Ή ρακλέα, φ ά ν τα σ μ α : άλλά αύτός ζή αίώνια μέσ’ στά ούράνια, μέσα σέ τέρψι άφάνταστη, μέ τή γυνα ΐκά του "Ηβη.»

Πολύ νομίζουν πώς ό «Πατήρ τής Ψυχολογίας» είναι ό ’Αριστο­τέλης. Γιατί αυτός συνέγραψε τό περισπούδαστο έργο: «Περί Ψυχής» συστηματοποιώντας δλα δσα είπαν οί προγενέστεροί του καί κυρίως ό Πλάτων. Ό μέγιστος δμως των ψυχολόγων καί «ανατομών» τοϋ αν­θρώπου είναι ό "Ομηρος, πού Ιγνοόριζε καλά τήν ’Ιατρική, Μουσική καί Ψυχολογία, πού είχε ώρισμένως παραλάβει από τούς Άτλαντίνους.

’Αλλά τώρα θά διερωτάται, καί μέ τό δίκηο του, ό ευμενής ανα­γνώστης: Τί σχέσιν έχει μέ τον Γκουρτζιέφ ή Άτλαντίς, καί οσα έξέθεσα γιά τον "Ομηρο. 'Απλούστατα: δπως είπαμε! ό Γκουρτζιέφ (καί εδώ ερχόμαστε σέ μιά από τις καταπληκτικώτερες πτυχές τοϋ χαρακτη- ρος καί τής δυναμικότητος του μεγάλου αύτοΰ άνδρός) δχι μόνο έγνώ- ριζε—δσο κανείς άλλος από τούς συγχρόνους μας—τήν 'Ιστορίαν τής Άτλαντίδος, σ’ δλες αυτής τις πτυχές, αλλά... καί αίιτήν ακόμα τή γλωσσά τη ς!

Ό Γκουρτζιέφ λές κι έχει ζήσει απάνω στον Πλανήτη μας καθ’ δλη τήν έξέλιξι τής ανθρώπινης ζωής κι έγνώρισε λές κι από προσω­πική του πείρα ολόκληρη τήν ιστορία τοϋ ’Ανθρωπίνου γένους απάνω στή Γή! Στο σύγγραμμά του: All and Everything» (Τό Παν καί τό κάθε τι) περιγράφει όλους τούς Πολιτισμούς τής Γής, μέ τόσον εύλο- γοφανεΐς καί πειστικές λεπτομέρειες, πού δέχεσαι ασυζητητί δλες του τις αποκαλύψεις: γιατί περί άποκαλύψεων πρόκειται! Μ’ άλλους λό­γους είναι εκείνο, πού εννοούσε ή αρχαία Ελλάς μέ τή λέξι: «μάν­της» καί οί ’Ιουδαίοι μέ τή λέξι «προφήτης».

"Ομηρος καί Γκουρτζιέφ ήσαν μάντες καί προφήτες, όρατικοί καί «θεατές», απολλώνιοι καί καλχικοί: είχαν φθάσει δηλαδή στα τε­λικά πεπρωμένα κάθε άνθροτπου: είχαν μεταβληθεΐ, μετουσιωθεΐ σέ «πνευματικά δντα», είχαν μέ άλλους λόγους «πνευματοποιηθεΐ», πο- λιτογραφηθεΐ μιά γιά πάντα στο «Βασίλειο τοϋ Πνεύματος καί τής ’Αλήθειας!» Πράγματι, ώς άναφέραμεν ήδη:

«Πίσω ά π ’ του Ό μ ηρου τό στίχο, τό σύμβολο, τά παραμύθιαπαραμονεύει άτράνταχτη, μά δυσδιάκριτη ή ’Αλήθεια».

"Ομηρος καί Γκουρτζιέφ είναι οί μέγιστοι ψυχολόγοι των αιώ­νων. "Εχουν μάτια δπως τις ακτίνες τού Ραΐντγκεν: γνωρίζουν μ’ άλ­λους λόγους καί διαπεροϋν τά σκότη τού παρελθόντος καί τοϋ μέλ­λοντος: μπροστά στά πνευματικά τους μάτια δέν υπάρχει κανένα μυ­στικό. Καί... γναιρίζουν, δσο ελάχιστοι, τό μέγα θαύμα, τήν τελειοτάτη Μηχανή: Τον ’Ανθρώπινο Μηχανισμό, τήν ’Ανθρώπινη πραγματική Α ν α το μ ία ] Στο «ΙΙερί Ψυχής» σύγγραμμά του ό ’Αριστοτέλης— δπως καί ό Πλάτων—ορίζει τήν ψυχήν ώς ακολούθως: «έστι δέ ψυχή αρχή τού ζώντος σώματος. Καί παν τό σώμα δ'ργανον τή Ψυχή». Δη­

λαδή^ό «όργανοπαίκτης» είναι ή Ψυχή/Γό σώμα, τό οργανον ιοάψυ χον. "Ωστε δταν ή «Κλασική Επιστημονική ’Ιατρική» διδάσκει ιπιμι. φοιτητάς πώς νά τέμνουν, νά τεμαχίζουν τό «πτώμα», τους συνηθίζει νά έχουν τελείως εσφαλμένη ιδέα τής ουατάσεως τοϋ πραγματικού ανθρώπου, τοϋ «’Οργανοπαίκτου». ’Αγνοούν οί κ.κ. Καθηγητές τήν ϋπαρξι τού ’Οργανοπαίκτου, δηλαδή τής Ψυχής, πού δίνει... καί τή ζωή στο σώμα. Χωρίς νά έχουν είσαχθή- χωρίς νά έχουν κατανόηση τήν εντολή τοϋ Θεού τής 'Ιατρικής καί Μουσικής ’Απόλλωνος: «Γ νώ ϋτ σαυτόν», παραπλανούν τούς φοιτητάς καί τούς καθιστούν δοκησισόφους καί άϋ'έους.

Μόνον ένας προφήτης, ένας ορατικός, ένας μάντης γνωρίζει τήν ϋπαρξι^ δύο ακόμη Αοράτων Σωμάτων, πού τά γνωρίζει ή λεγομένη «Χρυσή "Αλυσις» τών γιγάντων τής σκέψεως καί προφητών, πού έξε- πήδησαν άπό τή Σωκρατική Διδασκαλία, τής οποίας πρωταπόστολοι ήσαν: ό Ξενοφών, Κέβης ό Θηβαίος, ό ’Αντισθένης, ό Πλάτων, ό ’Αριστοτέλης καί τελευταίοι κρίκοι τής 'Αλύσειος: Οι Νεοπλατωνικοί: Συριανός, Πρόκλος ό Κωνσταντινουπολίτης, Όλυμπιόδωρος καί ό Δα- μάσκιος τής ΣΤ ' μ. X. εκατονταετηρίδος.

Οί Νεοπλατωνικοί έγνώριζαν τήν ϋπαρξι τών δυο ακόμη σωμά­των ή οχημάτων τής Ψυχής ή χιτώνων αυτής:—«Τό Πνευματικόν ’Όχημα» καί «Τό Αυγοειδές», τό θειότατον καί άπαστράπτον άπό λάμψιν καί αϊγλην, δπως ήδη εΐπομεν. Τά αόρατα αυτά σώματα τά εγνώριζε καί ό ’Απόστολος Παύλος:—«"Εστιν σώμα ψυχικόν, έστι καί πνευματικόν.» ’Αλλά τό καταπληκτικώτατον μνημεΐον τής ’Από­κρυφου ’Ανατομίας είναι οϋτε πολύ, οϋτε ολίγον «ή ’Αποκάλυψις» τοϋ Ίωάννου. ’Αντί τοϋ «Πνευματικού Σώματος» τού ’Αποστόλου Παύλου καί τοϋ «Αυγοειδούς» τών Νεοπλατωνικών καί τού Όλυμπιο- δώρου, ό ’Ιωάννης μεταχειρίζεται τή λέξι «Δόξα», πού συναντάται καί στήν Παλαιά Διαθήκη. "Εχω αφιερώσει ολόκληρο βιβλίο μου απάνω στήν «Άποκάλυψι», μέ τον ομώνυμο τίτλο, καί παραπέμπω σ’ αυτόν τον ευμενή ’Αναγνώστη, πού θά ήθελε περισσότερες πληροφορίες.

Ό "Ομηρος, στούς στίχους, πού άναφέραμε σχετικώς μέ τον Έρμή, μιλάει γιά τή «μαγική ράβδο» —τό Κηρύκειο—μέ τό όποιο ό Θεός αυτός κατά βούλησι μπορούσε «νά θέλξη τά μάτια καί τούς κοιμισμέ­νους νά ξυπνήση». Πρόκειται... περί τής ’Ιατρικής διά τοϋ Υ π ν ω τ ι ­σμού. Τά δύο φίδια τού Κηρυκείου, μέ τή συμμετρική καί αρμονική τους σύνδεσι, συμβολίζουν τήν Θ εραπευτική διά τής Αρμονίας καί Συμμετρίας τών ήχων ή τής Μ ουσικής καί τή θεραπεία διά τής πλή­ρους γνώσεως τών Δηλητηρίων τών βοτάνων, τις ιδιότητες τών οποίων άπό δλα τά ζφα, γνωρίζει τό φίδι. Μήπως ή λέξι «φάρμακο» δέν προέρχεται άπό τή λέξι «φαρμάκι» δηλ. δηλητήριο: Υπέροχος ια­τρός είναι εκείνος πού γνωρίζει επακριβώς τή δύναμι, τή φύσι, τον χαρακτήρα τών βοτάνων, τις άκριβεΐς δόσεις αυτών, καθώς καί τον

κατάλληλο χρόνο τής παροχής «τού δηλητηρίου», του «φαρμάκου» καί παραλλήλως τόν Νόμον τών “Αντιθέτων, τής “Ισορροπίας, τής Πολώ- σεως, καί Ρυθμού καί 'Αρμονίας!

Ό Ερμής λατινικά λέγεται: ΜβΐΈυπικ, ηυηϊίικ ϋθοπιηη Ερμής ό άγγελος τών Θεών. Κατά τών Μεσαιώνα ό Ερμής τόσο στις σχολές τών Άλχημιστών, δσο καί στις Σχολές τών Ροδοσταυρι- τών έπαιζε πρωτεύοντα ρόλον στή Θεραπεία κτί μάλιστα ως κροκα­λών τις θεραπείες μέ... τόν ήχο. Καί, τώρα, ύστερα από τις απαραίτη­τες αυτές εισαγωγικές παρατηρήσεις, θ ’ άποκαλύψωμε στο πρόσεχες τή θεραπεία τού Καρκίνου, δπως τήν υποδεικνύει ό Γκουρτζιέφ.

Ο Μ ΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΔΕΡΒΙΣΗΣ ΤΗ Σ ΜΙΙΟΥΧΑΡΑΣ

‘Η Θ εβ α ηευτιχή ΜέΦοδος τοϋ Πυ&αγόβου διά τής Μ ουσικής χαΐ τοϋ “Η χου ή Δονήσεων.

«Φυγαδευτέον πάση μηχανή κα ί περικοπτέον πυρί καί σιδήρφ καί μ ηχα να ΐς παντοίαις άπό μέν σώματος νόσον, άπό δέ ψυχής αμάθειαν, κοιλίας δέ πολυτέλειαν, πόλεως δέ στάσιν, οίκου δέ δι- χοφροσύνην, όμοϋ δέ πάντων άμετρίαν I»(Ε ίναι ανάγκη νά έκδιώξη τις μέ όλα τά εις τήν διάθεσίν του μέσα κα ί νά περικόψη καί μέ τή φωτιά καί μέ τό σίδηρο καί μέ κάθε είδος μηχάνημα κα ί μέσο, άπό μέν τό σώμα τήν άσθένεια, άπό δέ τήν ψυχή τήν άμάθεια, άπό δέ τήν κοιλιά τήν πολυφαγία κα ί τά πολυσύνθετα ιιαγειρεύματα, άπό δέ τήν Π ολιτεία τή ατάσι, άπό δέ τό σπίτι μας, τή διχόνοια, καί άπό όλα μαζύ τήν άμετρία). Π υθαγόρας

Στήν εποχή πού ζούμε, τών τεχνητών δορυφόρων, τών σπούτνικ καί τών λούνικ, τών κατευθυνομένων βλημάτων καί τών υπερπόν­τιων πυροβόλων, καί τής φωτογραφήσεως τού άπό καταβολής κόσμου αοράτου ήμισφαιρίου τής Γής’ στήν εποχή δηλαδή, πού είναι δυνατόν

ένας παράφρων τύπου: ’Ιουλίου Καίσαρος, Τζεγκίς Χάν, ’Αττίλα, Ναπολέοντας, Χίτλερ, Μουσολίνι, νά μετατρέψη τον Πλανήτη μαι οι ένα απέραντο Νεκροταφείο, χωρίς νά άπομείνη Παπας ή Νεκροθά- πτης για να θάψη τούς νεκρούς... μόνο ή άποκατάστασι τού Ισοζυγίου μεταξύ χάους καί τάξεως, αφροσύνης καί φρονήσεως, άλογίας καί λο­γικής, ταραχής καί αρμονίας μπορεί νά σώση την κατάστασι.

Ό ’Αμερικανός μέγας συγγραφεύς Γουίλλιαμ Κ. Τζώτζ (ό συνι­δρυτής μέ την Ελένη Πετρόβνα Μπλαβάτσκη καί του Χένρυ "Ολκοττ, (τοϋ καί συνταγματάρχου του ’Αμερικανικού Στρατού) τής Θεοσοφι- κής Εταιρείας τφ 1875 στη Νέα Ύόρκη) προτού άποθάνη τφ 1896, έκαμε την ακόλουθη καταπληκτική προφητεία : «Τά Χριστιανικά» "Εθνη, θαμπωμένα από τά μηχανικά τους επιτεύγματα καί τήν τεχ­νική τους ψευτοπρόοδο, μέσα σέ λίγα χρόνια θά γίνουν κάτοχοι ένερ- γείας καί δυνάμεως, πού ούτε στον ύπνο τους σήμερα δύνανται νά φανταστούν : καί τότε θά τεθή σ’ αυτούς γυμνό τό ερώτημα : θά προ­τιμήστε τό θάνατο... ή τήν έπιβίωσι ;»

Ό Αισχύλος στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του, παρουσιάζει στήν πρώτη σκηνή 4 πρόσοεπα : τον ήρωα Προμηθέα (πού δεν συμβολίζει άλλο παρά τον αιώνιο άνθρωπο), πού δυο στοιχειά τον πολεμούν καί προσπαθούν νά τον προσπασσαλεύσουν καί δέσουν μέ δεσμά ακατά­λυτα καί άδιάρρηκτα απάνω στον Καύκασο τής Ζωής : τή «Βία» καί τό «Κράτος». Τά δυο αυτά στοιχειά πέρνουν βοηθό στο απαίσιο αυτό έργο τον “Ηφαιστο, πού συμβολίζει τό σιδηρουργό, τήν τέχνη δηλαδή καί τή μηχανή] “Υστερα... παρουσιάζεται Ό ’Ερμής , πού συμβολί­ζει δυο πράγματα ταυτόχρονα : τό Λόγο καί τήν Λογική, καί τον τΗχο, Λόγο, δόνησι μέ τό Κηρύκειον, τό σύμβολο τής "Ιατρικής διά τής 'Αρμονίας : τό σύμβολο τής Ειρήνης διά τής όμονοίας καί αρμο­νίας των άντιθέτιον, πού εύρίσκονται εις διαρκή πόλεμον ! Τό μήλον τής “Εριδος, ως εΐπομεν, παριστφ τό Σύμπαν, εις δ πρωτοταστεϊ ή “Ερις, ό πόλεμος, οστις είναι κατά τον σοφώτατον Ηράκλειτον «ό Πάντων Πατήρ» : αυτά δηλαδή υπόσχεται ό Ερμής, πού περιέχονται στήν ανωτέρω περιεκτικωτάτη περικοπή τού πανσόφου Πυθαγόρου.

Άλλοίμονον αν «τό Κράτος» καί ή «Βία»—δηλαδή ένας παρά­φρων δικτάκτωρ ή μιά κλίκα παραφρόνων—θέσουν εις κίνησι τά ση­μερινά επιτεύγματα τής Ψευτοπροόδου καί Ψευτοπολιτισμού, καί έξα- πολύσουν τόν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα, αν καλώς κανείς σταθμίση τά πράγματα, καί αν κατώρθωσε νά μπή στήν ουσία τής Διεθνούς καταστάσεως, ξέρει χωρίς απάτη καί εθελοτυφλία, πώς πρό­βαλε απάνω στον Πλανήτη μας ένα Τρίτο Κα&εστώς : παράλληλα δηλαδή προς τόν Καπιταλισμό ή «Κεφαλαιοκρατία» καί προς τόν «Κομμουνισμό» ή υποταγή των μέσων παραγωγής (δηλαδή τού άν- θρώπου, τού φυσικού πλούτου καί τών μηχανών) στήν Κομμουνιστι­κή ’Ολιγαρχία’ παράλληλα προς τά δυο αυτά Συστήματα, ξεφύτρωσε

ένα τρίτο πρωτόφαντο Καθεστώς : τών «Κινεζικών Κοινοβίων !» 'Η κεντρική Ιδέα τής σατανικής αυτής έπινοήσεως είναι ή πλήρης κατάρ- γησις τής οικογενειακής στέγης, μέ χωρισμό τής κοινής τραπέζης άνδρός, γυναικός, παιδιών και... αυτής ακόμα τής κλίνης ! Ό Κομ­μουνιστικός ή Κρατικός Επίτροπος τής περιοχής θά έχη τό δικαίωμα νά όρίζη καί αυτήν ακόμη τήν ένωσι ή χωρισμό τοϋ ανδρός. Μέ άλ­λους λόγους ό Μάο - Τσετούγκ, στον όποιο καί οφείλεται αυτή ή τε­ρατώδης σόλληψις τοϋ Νέου Κράτους, χρησιμοποιώντας «τό Κράτος καί τή Βία»—τοΰ Αισχύλου—έχει σήμερα μετατρέψει τήν Κίνα, μέ πληθυσμό 600-700.000.000 άνδρών, γυναικών, παιδιών σ’ ένα απέ­ραντο Σ τρ α τό π εδ ο : Στρατοκρατία καί Τρομοκρατία δηλαδή έφθα- σαν μέσα στήν Κίνα, παράλληλα μέ τον Παραλογιομό, στο άκρον ά'ωτον !

Ε ντεύθεν εξηγείται ή νευρικότης τοΰ Κρεμλίνου, ή τόσον έμ- φανώς έκδηλωθεΐσα διά τής στάσεως τοϋ Πρωθυπουργού κ. Χρουσ- τσώφ, εις τάς Συνεδριάσεις τοϋ ’Οργανισμού τών 'Ηνωμένων ’Εθνών τοΰ Σεπτεμβρίου καί ’Οκτωβρίου τοϋ 1960.

’Ασθενεί ή Άνθρωπότης ! Καί ή Δαμόκλειος Σπάθη, ό άπαισιοό- τατος ’Εφιάλτης είναι.., ή Βόμβα τοΰ Υδρογόνου, ή Θεοποίησις τής Μ ηχανής ! Καί ή μανία αλλαγής τής Καθεστηκυίας Τάξεως υπό τού πρώτου παράφρονος.

Ποιο δμως τό αντίδοτο ; ΙΙοιά ή μόνη σωτηρία ; Άπλούστατα : ή ΕΞΥΓΙΑΝΣΙΣ τού 'Ανθρώπου άπό τήν παραφροσύνη, άπό τήν άμάθεια, άπό τήν άγνοια. Καί ό μόνος, πού μπορεί νά άποτελέση τό θαύμα αυτό είναι... ό ' Ερμής , δηλαδή ό Λόγος, ό έναρμόνιος ήχος, αί υπό τοΰ ’Απόλλωνος, τοΰ Νοΰ κατευθυνόμεναι δονήσεις ! Καί πα- ραλλήλως : ή Παντοδυναμία τοϋ Λόγου.

Στον περασμένον αιώνα εκείνος, πού ενεσάρκωσε τον Λόγο, τον έναρμόνιο ήχο, ήτανε ή Ελένη ΓΙετρόβνα Μπλαβάτσκη, πού μέ τά μνημειώδη έργα της τήν «’Ίσιδα Άποκαλυμμένη» καί τή «Μυστική Διδασκαλία» επανέφερε τή λησμονημένη καί καταφρονημένη καί άπό αυτούς ακόμα τούς νομίμους διαδόχους καί κληρονόμους της, Πυθαγό­ρειο Διδασκαλία, πού σκοπό μοναδικό έχει τήν «αρμονική άνάπτυξι τοΰ άνθρώπου», ώστε νά έπιτευχθή ή σωματική καί ψυχική έξυγίανσι τοϋ ’Ατόμου καί τής Πολιτείας.

Στή σύγχρονή μας εποχή εκείνος, πού μέ δλες του τις δυνάμεις έπραγματοποίησε τήν άναβίωαι τής Πυθαγορείου Κοσμοθεωρίας, πού έχει τήν καταγωγή της άπό τήν «'Αρμονία τών Ουρανίων Σφαι­ρών» καί τοΰ Σύμπαντος, είναι... ό 'Έλλην πάνσοφος Γκουρτζιέφ, έχοντας συμπαραστάτη τον ΙΙ.Δ. Ούσπένσκυ, τον μέγιστο τών φιλοσό­φων τής Ρωσσίας καί μέγα μαθηματικό' καί συνεχιστάς τούς προανα- φερθέντας σοφούς. Καί τήν Κοσμοθεωρία του τή βασίζει στήν Πυθα­γόρειο Μουσική Κλίμακα, στήν... «octave» ή ’Οκτώηχο: καί τό σύ­

στημά του το έχει άποκαλέσει: «Ή 'Αρμονική Άνάπτυξι του ’Αν­θρώπου».

Ή μεγαλείτερη Δΰναμις, συντριπτικώτερη κατά αφάνταστο βα­θμό καί αυτής άκόμοί τής βόμβας τοϋ 'Υδρογόνου, είναι... ή Παντο­δυναμία τού Λόγου, ή «πυρίνη ρομφαία τοϋ Πνεύματος». Στήν ανω­τέρω διδομένη καταπληκτική Προφητεία τοϋ Γουίλλιαμ Κ. Τζώτζ υπάρχει τέτοια παντοδυναμία, πού νά προκαλή τήν άφύπνισι καί τή μεταστροφή. Τό αυτό συμβαίνει καί στο συνολικό έργο τόσο τής Μπλαβάτσκη, δσο καί τού Ούσπένσκυ καί Γκουρτζιέφ.

"Ολα αυτά τά συγγράμματα (δηλ. τής Έ . II. Μπλαβάτσκη, τού Ούσπένσκυ, τού Γκουρτζιέφ, καί λοιπών σοφών συνεχιστών), δπως αδι­άσειστα άποδεικνΰουν αί επαναλαμβανόμενες εκδόσεις τους, ή μία απάνω στήν άλλη, περιέχουν μέσα τους τήν... Παντοδυναμία τοϋ Λό­γου, τόν πειστικό καί αποτελεσματικό δηλαδή Ή χο, τόν... Έρμή τής αρχαίας 'Ελληνικής Θρησκείας ή... «Μυθολογίας», πού τόσο λίγο τήν έχομε ημείς, οί Νεώτεροι "Ελληνες καί οί άνά τόν Κόσμο Ελληνι­στές μελετήσει καί κατανοήση! Μερικοί μάλιστα κάκιστοι Πνευματι­κοί 'Ηγέτες καί ψευδεπίγραφοι «Πατέρες» τής ’Εκκλησίας (θεωρού­μενοι μάλιστα καί «"Αγιοι») έχαρακτήρισαν κάθε τι τό 'Ελληνικό (θρησκεία, φιλοσοφία, επιστήμη, μυθολογία, συγγράμματα) ώς σατα­νικό, ως «εΐδωλολατρικό», ώς απαίσιο καί εναγές! Μή ό'ντας σέ θέσι νά διακρίνουν τό απύθμενο σκότος, μέσα στο όποιο βρισκόντανε καί τή διπλή τους άγνοια, τή δοκησισοφία τους, τήν τύφλωσί τους, καί τήν Κόπρο τού Αύγείου, τήν ενοικούσα μέσα στήν ψυχή τους! Καί αυτό τό πάντιμον ό'νομα «"Ελλην», τό άπεστράφησαν θανασίμως οί Βυ­ζαντινοί, καί προύτίμησαν νά λέγωνται «Ρωμαίοι», προτιμήσαντες τή Ρώμη (πού ένεσάρκοονε «τό Κράτος καί τή Βία» ή Τρομοκρατία τοϋ Αισχύλου, παρά τάς ’Αθήνας, μέ τήν Πυρίνη τού Πνεύματος Ρομ­φαία !) Ή Παντοδυναμία τού Λόγου Εκείνου, τόν όποιον αί Έπιστο- λαί τού ’Αποστόλου Παύλου φέρουν ώς τόν Κύριον ημών Ίησούν Χριστόν τόν ιατρόν (δπως ό Μουσηγέτης ’Απόλλων) Σωμάτων καί Ψυχών, κατώρθωσε νά προκαλέση τήν πτώσι τής ύπερηφάνου, άγερώχου καί αιμοδιψούς Ρώμης. Λίγοι πράγματι έχουν προσέξει στήν ακόλουθη περισπούδαστη περικοπή τού ’Αποστόλου Παύλου: «Πολυ- μελώς καί πολυτρόπως πάλαι ό Θεός λαλήοας τοΐς πατράσιν έν τοις προερήταις, έπ’ εσχάτων τών ημερών έλάληοεν ήμΐν έν Υίφ, 8ν έθη- κεν κληρονόμον... δς ών απαύγασμα τής δόξης καί χαρακτήρ τής ύπο- στάσεως αυτού, φέρων τε τά πάντα τ φ ρήματι τής δυνάμεως αύ- τοΰ», (ΙΙρός Εβραίους α' 1—ο).

Τρεις ήσαν οί Αρμονικοί Θεοί τής ’Αρχαίας Ελλάδος: ό ’Απόλ­λων, ό Ερμής καί ή ’Αφροδίτη. Οί δύο πρώτοι ταύτοχρόνως μουσι­κοί καί Ιατροί. Ό 'Ερμής καθ’ δλον τό διάστημα τής ’Αρχαίας Ε λ ­λάδος καί τής Ρώμης, καθώς καί τόν Μεσαιώνα (κυρίως υπό τών Ρο-

δοσταυριτών) έθεωρεΐτο συν ταυτιζόμενος μέ τον ΛΟΓΟΝ καί μέ τον ΗΧΟΝ. Μεταξύ τών Θεών είναι ό κατ’ εξοχήν Ρήτω ρ: δηλαδή ό πει­στικός, ό πείθων λόγος ή ήχος, ό... παντοδύναμος! Επάνω εις αυτήν τήν Ιδιότητα τοϋ ΗΧΟΥ στηρίζεται ή Θεραπευτική Μέθοδος τοΰ ΙΙυ- θαγόρου διά τής Μουσικής, δπως καί — δπως θά ίδωμεν — ή θερα­πεία τοϋ ΚΑΡΚΙΝΟΥ μέ τήν κατάλληλο ΜΟΥΣΙΚΗΝ καί μέ τό Μο­νόχορδο τοϋ ΙΙυθαγόρου, δπως θά ίδοϋμε στή συνέχεια καί σέ δσα θα είπούμε γιά τον παραδοξότατο Δερβίση τής Μπουχάρας, πού ζοϋσε μα- κρυά άπό κάθε επιδρομή, σέ μιά άπομεμακρυσμένη γωνιά τής χώρας εκείνης!

"Ενα πράγμα πρέπει νά έχη ύπ’ όψι του ό ευμενής ’Αναγνώστης : δτι ό πειστικός Λόγος ή Ή χος ή αί κατάλληλοι, μαθηματικώς προσ­διοριζόμενοι δονήσεις έπιτελοΰν τή θεραπείαν τής Ψυχής άπό όλα τά είδη καί μορφάς τών νόσων, άσθενειών καί παθήσεων, τόσον τών σωματικών, δσον καί τών ψυχικών, διανοητικών καί πνευματικών.

Καί δπως ό κακοπροαίρετος Λόγος ή διαστροφεύς τής ’Αλήθειας Ή χος προκαλεΐ τον δλεθρο τής Ψυχής ενός π.χ. Κάρλ Μάρξ, ή παρο­μοίου Ψευδοπροφήτου' κατά τον αυτό τρόπο ό κακόφωνος, ό δυσαρ­μονικός ’Ήχος προκαλεΐ κάθε άσθένεια καί... αυτόν τον καρκίνον, δπως θά ϊδοϋμε.

ΓΓ αυτό ό Μουσηγέτης ’Απόλλων, καθώς καί ό άδελφός του Έ ρ ­μης είναι ταυτόχρονα Μουσικοί καί ’Ιατροί τών σωμάτων καί τών Ψυ­χών δπως στή Χριστιανική Θρησκεία ό Θεός καί Λόγος θεραπεύει άπό πάσαν άσθένειαν καί πάσαν μαλακίαν. Σώμα καί Ψυχή άποτελοΰν τό συναμφότερον: τον ά'νθρωπο δηλαδή. Πάσα ψυχική Νόσος επιφέρει κατ’ άνάγκη τον άντίκτυπό της στο σώμα. Καί γι’ αυτό ή Μουσική, ό Ή χος, ό Λόγος, επενεργώντας πρωταρχικά στήν Ψσχή, έχουν κατ’ άνάγκη τήν άπήχησί τους στο Σώμα!

Ο ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Ό μυστηριώδης Δερβίσης τής Μ πουχάρας καί τδ Μο­νόχορδο τοϋ Πυϋ'αγόρου

’Αρχίζοντας ό Γκουρτζιέφ τά σχετικά μέ τή Θεραπεία τοΰ Καρ­κίνου καί μέ τή συνάντησί του μέ τό μυστηριώδη Δερβίση τής Μπου­χάρας κάμει μιά προφητεία, πού καί αυτή έπραγματοποιήθηκε, όπως τόσες άλλες, πού έκαμε: προφητεύει λοιπόν, δτι σέ λίγο χρονικό διά­στημα θά γίνη γνωστός δ δεύτερος τών δυο Θεμελιωδών Νόμων τής Φύσεως: δ πρώτος είναι ό λεγόμενος «Τριαδικός Νόμος»’ δ δεύτερος, είναι ό «Νόμος τής Έβδομάδος ή τών Σεπτών».

Γιά νά έχη ό ευμενής ’Αναγνώστης μιά Ιδέα τών βασικών δυό Νόμων, ας δώσωμε σύντομα τήν ουσία τους. Καί πρώτα δ Τριαδικός θεμελιώδης Νόμος: Αυτός συνίσταται άπό τήν «Κατάφασι»' άπό τήν «άρνησι» καί άπό τή «συμφιλίωσι» τών δύο πρώτων. Δηλαδή δλα ανε­ξαιρέτως τά φαινόμενα χρειάζονται τή συνδρομή τών τριών αυτών πα­ραγόντων : άς δώσωμε μερικά παραδείγματα γιά νά κατανόηση κανείς πόσο πράγματι είναι γενικός, οικουμενικός αυτός δ Θεμελιώδης Νόμος.

α'. — Τό Θετικό Ρεΰμα (== κατάφασις). Τό άρνητικό Ρεΰμα τοΰ Ήλεκρισμοΰ (=άρνησις). Τό σύρμα τής ήλεκρικής λυχνίας 0=συμ- φιλίωσις) συνδυαζόμενα προκαλοΰν τό ηλεκτρικόν φώς.

β ' .— 'Ο άνδρας ( = ενεργητικόν). Ή γυναίκα (— παθητικόν). Ό "Ερως ( = συμφιλίωσις). Συνδυαζόμενα έχουν ως άποτέλεσμα τό Τέκνον.

γ '. — Οί δυό γραμμές δέν είναι δυνατόν νά γεννήσουν σχήμα. Πρέπει νά έλθη βοηθός ή συμφιλιωτική τρίτη γραμμή καί γεννάται τό τρίγωνο.

δ'. — ’Ηρεμία τής χορδής, τοΰ τετραχόρδου. Δοξάρι. Κίνησις. Συν­δυαζόμενα παράγουν τον ήχον.

ελ — ’Ενέργεια. ’Ενεργούσα επί άδρανοΰντος σώματος, διά τής θελήσεως, παράγουν τήν κίνησιν.

στ'. — Πώς έπιτελεΐται ή λύσις ενός γεωμετρικού ή άλγεβρικοΰ προβλήματος: — π.χ. ’Επί δοθείσης ευθείας νά σχηματισθή ισόπλευρον τρίγωνον : Ό γνωστός παράγων ( = ή δοθεΐσα ευθεία), συνδυαζομένη μέ τάς ερευνητικός τής άληθείας δυνάμεις τής ψυχής, καί μέ τήν συμ­φιλιωτικήν εϋρεσιν — προκαλεΐ τό ισόπλευρον τρίγωνον.

Ό Νόμος αυτός δεν είναι άλλος παρά ό Νόμος των ’Αντιθέτων, τό Μήλον τής "Εριδος, ό συμβολιζόμενος υπό τοΰ Κηρυκείου του 'Ε ρ­μου ! Ή Ειρήνη, ή συμφιλίωσις των δύο αντιθέσεων. Πόλεμος απάν­των πατήρ : ή συμφιλίωσις τών αντιθέτων, τοΰ επιτιθεμένου δηλ. καί τοΰ άμυνομένου, τών εν διαστάσει διατελουντων, προκαλεΐ τήν Ειρή­νην, τήν Αρμονίαν!

"Ας έλθωμεν τώρα εις τόν Θεμελιώδη Νόμον τών Σεπτών ή τής Έβδομάδος : δίδομεν φυσικά μόνον στοιχειώδη παραδείγματα. Παρα- πέμπομεν δμως στο σχετικόν κεφάλαιον τοΰ βιβλίου τοΰ Γκουρτζιέφ : «Το Συμπαν καί τό Κάθε τι», καθώς καί εις τό έπεξηγηματικώτατο καί έπιστημονικώτατο βιβλίο τοΰ μεγίστου Ρώσσου Φιλοσόφου καί Μα­θηματικού ΓΙ.Δ. Ούσπένσκυ: «Σέ άναζήτησι τοΰ κόσμου τών θαυ­μάτων».

'Υπάρχει μία αντιστοιχία στο συμπαν καταπληκτική, πού δίνει τό κλειδί στα Μυστήρια τοΰ ανθρώπου καί τοΰ Σύμπαντος. Τό Η λ ια ­κόν Φάσμα αναλύεται στα επτά χρώματα τής "Ιριδος. Ό Ή χος ανα­λύεται στις επτά νότες: πά, βοΰ, γά, δί, κέ,ζώ, νή, πά. (Α ύτήειναιή δκταφωνία). Πού αντιστοιχεί, με τή γνωστή κλίμακα τής Εύρωπαϊκής μουσικής : ντό, ρέ, μί, φα, σόλ, λά, σί, ντό. Οί. 7 ημέρες τής Έβδομά­δος, αντιστοιχούν πρός τούς 7 πλανήτες τοΰ Ηλιακού Συστήματος: Ή Κυριακή, είναι ή ήμερα τοϋ Ήλίου, δπως μαρτυρούν οί λέξεις : Sunday, Sonntag. Ή Δευτέρα είναι ή μέρα τής Σελήνης: Lunedi, Montag, M onday. Ή Τρίτη είναι ή μέρα τού "Αρεως : M artedi, Mardi. Ή Τετάρτη τοϋ Έρμοϋ : Mercoledi, Mercredi. Ή Πέμπτη τοΰ Διός : lovedi. Ή Παρασκευή τής ’Αφροδίτης: Venerdi. Τό Σάβ- βατόν τοΰ Κρόνου : Saturday.

Ή σύνθεσις τών 7 χρωμάτων τής ’Ίριδος δίνει τό φώς τοΰ Ήλίου. Αί τρίχες τοϋ σώματος: δηλαδή ή σύνθεσις, χωρίζεται στις ακόλουθες 7 κατηγορίες ή είδη : 1) Τρίχες τής κόμης. 2) Τρίχες φρυδιών. 3) Τρί­χες βλεφαρίδων. 4) Τρίχες μουστακιού. 5) Γένια. 6) Τρίχες μασχάλης. 7) Τρίχες άποκρύφων μορίων. Τά μέλη τοϋ σώματος πάλι δίνουν τήν Εβδομάδα : 1) Κεφαλή. 2) Λαιμός. 3) Κορμός. 4,5) Τά δυό χέρια. 6,7) Τά δυό πόδια, (*)

1. Ε π τ ά ομοίως είναι α ί διαδεχόμενοι άλλήλας άνά μέσου ίω ν α ιώ ­νων φ υ λ α ί: Ή πρώτη ήτο τρόπον τινά ήθεμελιώδης, τό «μοντέλο»,τό«καλοΰπι», που θά ήκολουθουν αί διά μέσου τών χιλιετηρίδων μεταγενέστεραι εξ . ‘ Η δευτέρα, έφ’ ής έδυνάστευσεν ό Ουρανός, ή φυλή τών ‘ Εκατογχείρω ν, ήτο ερμαφρόδιτος. Ή Τρίττι, ή τών Τιτάνω ν, είνατ εκείνη τήν οποίαν ή Ε λ λ η ­νική Μ υθολογία καί ή Βίβλος υπονοεί διά τής λέξεως Ία π ετός, ή τοΰ Κ ρό­νου. Ή Τετάρτη, ή τών Ά τλ α ν τίν ω ν , ή τοΰ Διός καί τών 12 ’ Ο λυμπίω ν Θεών, είναι ή Κ ιτρίνη Φυλή. Ή Π έμπτη είναι ή σημερινή, ή Λ ευκή, ή τοΰ Σιδήρου. ‘ Υπολείπονται 2 ακόμη θεμελιώδεις Φυλαί. "Οπως δέ βλέπει ό ’ Αναγνώστης έκάστη φυλή άνταποκρίνεται πρός ένα χρώμα καί πρός έναν θ εό ν καί Π λανήτην καί πρός έ ν τών 7 μετάλλων, ώς καί πρός έναν μούσι-

Αυτή ή βαθεια σοφία ενυπάρχει στο Σύστημα καί στο βιβλίο τοΰ Γκουρτζιέφ. Πόσο δέ χρήσιμη είναι γιά τήν κατανόησι τάιν άνω- τάτων Μυστηρίων, άποδεικνύεται άπό τό γεγονός, δτι ή Έβδομος απορρέει καί συσχετίζεται μέ τά «Ε πτά Πνεύματα, τά ενώπιον τοΰ Θρόνου τοΰ Θεοΰ» τής «Άποκαλύψεως» τοΰ Ίωάννου, πού περικλείει στις άγιες σελίδες της τήν πραγματική ’Ανατομία καί δ'χι «Τήν προ­δοτική» τής «Κλασικής Πανεπιστημιακής ’Ιατρικής» ’Ανατολής καί Δύσεως. "Ας έχει ό'ντιος ύπ’ όψι του ό ’Αναγνώστης, πώς αν ύπάρχη βιβλίο, πού περιστρέφεται περί τήν Εβδομάδα, αυτό άναμφιβόλως εί­ναι ή «’Αποκάλυψις». Γίνεται πράγματι έκεΐ λόγος περί τών ΕΠ ΤΑ: Εκκλησιών, 7 Πνευμάτων, 7 Λυχνιών, 7 ’Αστέρων, 7 ’Αγγέλων, 7 λαμπάδων, 7 σφραγίδων, 7 κεράτων, 7 οφθαλμών, 7 σαλπίγγων, 7 βροντών, 7 κεφαλών, 7 πληγών, 7 βασιλέων!

Ά λλ’ ας έλθωμε στή συνάντησι τοΰ Γκουρτζιέφ μέ τον Δερβίση τής Μπουχάρας: Έ τυχε ό έκ Καισαρείας Έλλην Γεώργιος Γεωργιάδης ή Γκουρτζιέφ νά συναντήση στά πολλά του τά ταξείδια, έ'ναν Δερβίσην, πού ώνομαζότανε Χατζή Ζεφίρ Μπόγκα — Έδδίν. Καί δ δερβίσης αυ­τός άρχισε νά τοΰ μιλά περί τοΰ Θεμελιώδους Νόμου τής Έβδομάδος, πού τον είχαν βαθειά μελετήσει 2 Κινέζοι, προερχόμενοι καί καταγό­μενοι άπό τήν ’Ατλαντίδα. Μερικά άποσπάσματα τής ολης διδασκα­λίας τών σοφών ’Ατλαντΐνων έχουν διασωθεί σέ έναν μικρόν άριθμόν μεμυημένων τής Κεντρικής ’Ασίας. Ή μιά γενεά τά παραδίνει στήν έπιγιγνομένη γενεά, καί έτσι έφθασαν ίσα μέ τή σημερινή μας εποχή.

Πρέπει τώρα νά έχη ύπ’ δ'ψιν του ό ’Αναγνώστης, πώς οί Λεμούριοι, είχαν μαΰρο χρώμα. Καί οί σημερινοί Νέγροι είναι τά υπολείμματα καί οί άπόγονοι τών Λεμουρίων. "Οπως οί ’Ατλαντίνοι ήσαν κίτρινοι, καί άπόγονοι αυτών είναι οί σημερινοί Κινέζοι καί Γιαπωνέζοι. Οί ’Αρχαίοι Κινέζοι κατείχαν πάμπολα μυστικά καί επιστήμες τών Ά - τλαντίνων, δπως οί άναφερόμενοι ανωτέρω 2 Κινέζοι, πού ήσαν αδελ­φοί, καί άπό τούς πρώτους Βασιλείς τής Κίνας.

Μιλώντας λοιπόν μέ τον Δερβίση αυτό, μοΰ προέτεινε νά πάμε σέ έναν ά'λλο Δερβίση (διηγείται δ Γεώργιος Γεωργιάδης στο βιβλίο του), στενό του φίλο, πού κατείχε πέρα γιά πέρα τήν άρχαία αυτή Κι­νεζική Επιστήμη. Μοΰ προσέθεσε, πώς ό φίλος του αυτός έμενε στήν Ά νω Μπουχάρα, μακρυά άπό τούς άλλους άνθρώπους καί ενησχολει- το μέ μερικά πειράματα γύρω άπό τήν Επιστήμη αυτή. Δέχθηκα μέ χαρά τήν πρότασί του, καί ξεκινήσαμε νά συναντήσωμε τό σοφό Ντερ­βίση. "Υστερα άπό πολυήμερη πορεία φθάσαμε σέ ένα στενό μεταξύ

κόν φθόγγον καί πρός εν φωνήεν τοϋ ’ Ελληνικού 'Αλφαβήτου. Α υτά είναι τά φοβερά μυστήρια τών ’ Ε πτά, τών 2 επ τώ ν καί τής ώς άνω αντιστοιχίας πλανητώ ν, ήμερών τής έβδομάδος, χρωμάτων, ήχων, γεωμετρικών σχημάτων, φωνηέντων, μετάλλων ! Ή δέ γνώσις αυτών τών αντιστοιχιών αποτελεί τήν 'Α νω τά την Ε π ισ τή μ η ν ή Μετεωρολογίαν τοΰ Πλάτωνος.

τών βουνών τής υψηλής εκείνης περιοχής. Καί τότε ό Δερβίσης μέ πα- ρεκάλεσε νά τόν βοηθήσω ν° άνασηκώση μιά πλάκα. Καί δταν τήν άνασηκώσαμε, από κάτω φάνηκε μιά τρύπα, από τήν οποία έβγαιναν δυό σιδερένια ραβδιά. Ό Δερβίσης συνένωσε τά 2 ραβδιά καί πρόσεξε νά άκούση.

Σέ λίγο άκούστθηκε ένας ήχος, καί ό Δερβίσης άρχισε νά μιλςί σέ μιάν άγνωστη γιά μένα γλώσσα. Καί, δταν τέλειωσε τήν ομιλία, ξα­ναβάλαμε σιή θέσι της τήν πλάκα. Καί προχωρήσαμε. “Υστερα από περπάτημα αρκετών λεπτών, σταματήσαμε μπροστά σέ έναν βράχο δπου ό Χατζής Ζεφίρ Μπόγκα Έδδίν μέ έντεταμένη τήν προσοχή φαι­νόντανε σά νά περίμενε κάτι. 'Οπότε, ξαφνικά, ή πελώρια πέτρα, πού βρισκόντανε μπροστά μας άνοιξε καί άπεκάλυψε τό στόμιο ενός σπη­λαίου. Μπήκαμε μέσα καί αρχίσαμε νά προχωρούμε. Μέ κατάπληξί μου είδα πώς ό διάδρομος τοΰ σπηλαίου φωτιζόντανε άλληλοδιαδοχικώς μέ αεριόφως καί μέ ηλεκτρισμό, καί δέν μπορούσα νά καταλάβω πώς, σέ κείνη τήν απρόσιτη περιοχή τοϋ υψιπέδου εκείνου, μπορούσαν νά υπάρ­χουν τά μέσα εκείνα τοϋ πολιτισμού καί τής εύμαρείας! Άπέφυγα δμως νά ζητήσω εξηγήσεις. Σέ λίγο είδαμε νά έρχεται ένας σεβάσμιος γέροντας, πού, μετά τήν ανταλλαγή τών συνηθισμένων χαιρετισμών δεξιώσεως, άρχισε νά μάς όδηγή στά ενδότερα τοΰ μυστηριώδους σπη­λαίου. 'Αψηλός τό ανάστημα, ήτο εξαιρετικά λιγνός. Τό επιβλητικό αυτό πρόσωπο ήτανε ακριβώς δ σοφός Δερβίσης, περί τοΰ οποίου μοΰ είχε μιλήσει ό Χατζής Ζεφίρ Μπόγκα Έδδίν, καί ώνομαζότανε Χατζή Άσβάτ Τρούβ.

Έ νψ εξακολουθούσε μιλώντας, μάς ώδήγησε μέσα σέ ένα μικρό τμήμα τοϋ σπηλαίου του, δπου καί οί τρεις μας καθήσαμε κατά γής απάνω στον κετσέ ή ψάθα, πού ήταν στρωμένο απάνω στο πάτωμα, καί, ένφ μιλούσαμε, τρώγαμε καί από τό κρύο ρίζι, πού ονομάζεται «Πιλάφι Σίλα», πού κατασκευάζεται σύμφωνα μέ τήν εγχώρια μαγει­ρική. Είχε φέρει τό πιλάφι αυτό δ επιβλητικός εκείνος πρεσβύτης από τό γειτονικό δωμάτιο.

Καί κατά τό γεύμα εκείνο, ό φίλος μου Δερβίσης τόν κατετόπισε περί τοϋ ενδιαφέροντος πού έτρεφα, σχετικά μέ τόν Θεμελιώδη Νόμο τής Έβδομάδος ή «Όκταήχου» ή όκταφκονίας ή «οκτάβας». ’Από τις ερωτήσεις, πού μοΰ έθεσε καί από δσα μοΰ είπε, κατάλαβα πώς δ σο­φός εκείνος γέροντας είχε περάσει χρόνια ολόκληρα μελετώντας τά μυστήρια τής Έβδομάδος, καί πώς εσυνόδευε τή θεωρία μέ τήν πράξι! Συνήγαγα περαιτέρω τό συμπέρασμα, πώς είχε φθάσει σέ καταπλη­κτικά αποτελέσματα.

Δέν μπορούσα νά καταλάβω, πώς αυτός ό Δερβίσης κατώρθωσε νά φθάση σέ τόση εκπληκτική σοφία. Καί τόν παρεκάλεσα νά μέ ένη- μερώση σχετικώς. Καί άρχισε νά μοϋ μιλή σχετικά μέ τις δονήσεις, κυ- μάνσεις, παλμούς, κύματα, συχνότητες γενικώς" καί δταν αρχίσαμε νά

μιλούμε για τήν όκταφωνία ή «οκτάβα», δ Χατζή ’Ασβάτ Τρούβ μου εξήγησε δτι ακριβώς ή μελέτη τών Νόμων τών δονήσεων τοΰ ήχου, τον ώδήγησε στή γενικώτερη μελέτη τών Μυστηρίων τοΰ Θεμελιώδους Νόμου τής 'Εβδομάδος, καί στή μελέτη αυτή έκτοτε είχε αφιερώσει ολόκληρη τή ζωή του. Έ θεώρησε όμως καλό να μάς δώση τις ακόλου­θες πληροφορίες, σχετικά μέ τήν προηγούμενη ζωή του:

ΠΩΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ

Είς τΐ συνίαταται ή πραγματική ’Ιατρική.

«Προτού νά είσέλθω είς τήν ’Αδελφότητα τών Δερβίσιδων, είδι- κευόμην εις τήν κατασκευήν εγχόρδων μουσικών οργάνων, τά γνω­στά είς τήν ’Ανατολήν, δπως τά «σαγιάζ», «τάρ», «κιαμαντσά», «ζι- μπάλ». ’Αλλά καί μετά τήν εισδοχήν μου εις τό Τάγμα τών Δερβι- σών αφιέρωνα τον ελεύθερόν μου χρόνον είς τήν κατασκευήν μουσι­κών οργάνων διά τούς Δερβίσιδες. Καί έμελέτων διαρκώς τούς νόμους τών δονήσεων.

«Μίαν ί|μέραν δ Ηγούμενος μέπροσκάλεσε καί μοΰ είπε: «Κατά τήν περίοδον, πού ήμουν άπλοΰς άκόμη Δερβίσης, παρετήρησα, δτι δταν έψάλλοντο τά άσματα, ταΰτα επενήργουν επί τών ψυχών διαφο- ροτρόπως δΓ έκαστον ά'τομον ένφ εδώ δεν συμβαίνει αυτό. Ποΰ πρέ­πει ν’ άποδοθή τοΰτο; Σύ, πού ειδικεύεσαι είς τά μουσικά όργανα, θά είσαι ίσως είς θέσιν νά λύσης αυτό τδ σοβαρόν πρόβλημα.

«Έπηκολούθησε συζήτησις καί έρευνα εκ τής οποίας άπεδείχθη, δτι είς τον Τεκκέ ή Μουσουλμανικόν Μοναστήρι, δπου έμαθήτευεν ώς άπλοΰς Δερβίσης ό Ηγούμενος ή Σεΐχης, μεταχειρίζοντο, έκτος τοΰ τυμπάνου καί έγχορδα όργανα- ένφ είς τό Τάγμα, πού ύπηρέτουν, αί αύταί Εεραί μελφδίαι έψάλλοντο μόνον μέ πνευστικά όργανα, μέ έγ­χορδα τοιοΰτα. ’Αλλά προέκυψε δεύτερον πρός έπίλυσιν πρόβλημα:

δεν ύπήρχον μεταξύ τω ν Δερβίσιδων εκείνου τού Τ εκ κ έ αρκετο ί μ ο υ ­σικοί έγχορδων οργάνω ν. Μ οΰ Ιδ ό θ η τότε εντολή να κατασκευάσω όργα να αυτομ ά του πα ιξίματος.

« Ή πρότασ ις μού ήρεσε. Κ ατεσκεΰασα ένα σΰνηθες «ζιμπάλ» και τή συνεργασίφ τού φίλου μου Δερβίσου Κ ε ρ μ π α λ ά ϊ — "Α ζίζ— Ν ουαραν, κατεσκεΰασα ενα δ'ργανον με πλήκτρα , ά νταποκρ ινόμενον προς την επ ιθ υ μ ία ν τού Σ εΐχου . “Ο τα ν ήρχίσαμεν νά προσαρμόζω μεν τα ς χορ- δάς, ηρχισα νά διαπιστώ τούς Ν όμους, τούς δ ιέποντα ς τας δονήσεις. Έ γ ν ώ ρ ιζ α , ότι τό ήμισυ μιας χορδής δίδει τό δ ιπλάσ ιαν τω ν δονήσεων ολοκλήρου τής χορδής, τού αυτού δγκου και πυκνότητος. Ε π ι τη β ά ­σει τού θεμελιώ δους τούτου Ν όμου, ετόνισα δλας τά ς χορδας κατα το 1/8 τού ήχου ή φω νής. Κ αί τότε παρετήρησα, δτι μονον ενίοτε ο ως άνω θεμ ελ ιώ δης νόμοσ, κ α θ ’ δν ό α ρ ιθμ ό ς τω ν δονήσεων ε ίνα ι αντι- στρόφω ς ανάλογος τού μήκους τής χορδής, επ ιτυ γχά νετα ι η δια πασώναρμονική συμφωνία. , ,

«Κ αί διά τη ν λΰσιν τού προκΰψ αντος προβλήμ ατος αφ ιέρω σα εκ-τοτε δλην μου τήν προσοχήν. _ ,

Μ ετά τάς εξηγήσεις αύτάς, ό Χ α τζής Α σβατ Ίρ ο υ β προσεθεσεν. «Μ έ τον φ ίλον μου Κ ερμ πα λά ϊ Ά ζ ίζ -Ν ο υ α ρ ά ν ήρχίσαμεν μελε-

τώ ντες δλας τάς υφ ισ ταμένα ς έπ ί τής Γ ή ς θεω ρίας, που δια μέσου τω ν α ιώ νω ν εγένοντο από τούς κα τά καιρούς σ ο φ ο ύ ς: Ε μελετησαμεν τή ν θεω ρ ία ν τω ν Ά σ σ υ ρ ίω ν καί τού μεγάλου 5 Α σσυριου Μ αλμανας καί τήν "Α ραβικήν θεω ρ ία ν τού περ ιφ ήμου Σ ελ νεχεζ Α βαζ, και την Ε λ λ η ν ικ ή ν , τού ΓΙυθαγόρου, κ α θ ώ ς καί δλας φυσικά τας Κ ινεζικας θεω οίας. Κ αί κατεσκεΰασαν όργα να καί συσκευάς όμοιας προς τας υπο τώ ν 'δ ια φ όρω ν αυτώ ν σοφών κατασκευασθείσας. Κ αί κατεσκευασαμεν ενα δρ γα νο ν , τελειοποιημένον, τό όπο ιον κα ί χρησιμεύει σήμερον οια τά πειρά μ α τά μου. Μ έ αυτό τό δργανον ό Π υ θ α γ ό ρ α ς εκαμε τα πει* ράμ ατά του ' πού ω νομάζετο ύ π ’ αυτού τό «μονοχορδον», κα ι που εβα- π τισ α εγώ σήμερον, μέ τή ν προσθήκην, πού_ επεφερα επ αυτου, VI- b ro s h o ή δρ γα νο τώ ν δονήσεων η κραδασμώ ν». ^

« 'Ό τ α ν περα ιτέρω έξέφρασα τήν κ α τά πλη ξ ίν μου_ διότι ο μυσ τη ­ριώδης αυτός Χ α τζής κ α τε ίχ ε τό τελε ιότα τον έπί τής I ης οργανον καταμετρήσεω ς τώ ν δονήσεων, ό άγιος αυτός ά νθρ ω π ο ς μου εξη-γεο>εν * _. / ΐ/ ν

«Δ υστυχώ ς διά τούς Ε υρω παίους δεν έχουν κατανοήσει οτι τονήχον δέν προκαλοΰν μόνον τά σ υνήθη φυσ ικά α ίτ ια εις τας σειρήνας, αλλά κα ί απλή ροή άέρος- επειδή λοιπόν ή σειρήνα, που οι Ε υρω ­π α ίο ι μετα χειρ ίζοντα ι, διά τήν καταμέτρησιν τω ν δονήσεων η χε ι μονον λόγω τή ς ροής τού άέρος καί δχι από τά ς φ υσ ικας δονήσεις, κ α τα νο ε ί - τα ι ευκόλως δ τ ι ό ακριβής α ρ ιθμ ό ς ουδέποτε δΰ να τα ι δι’ αυτώ ν τω νσειρήνω ν νά επ ιτευ χθ ή ... £ , ,

«Κ αί δτι π ρ ά γμ α τ ι ό ήχος δυ να τα ι να π ρ ο κ λ η θη υπο δυο α ιτίω ν.

δηλ. από τάς φυσικάς κοσμικάς δονήσεις καί άπλοΰστατα από τήν ροην του αερος, θά σάς τό αποδείξω εμπράκτως, διότι το γεγονός αϊτό ενεχει πρωταρχικήν σημασίαν καί σπουδαιότητα.

Και λέγων ταύτα δ άγιος αυτός καί πάνσοφος γέρων έ'φερεν έξω-εν μια γλαστρα μέ ένα δενδρύλλιον έν πλήρει ανθίσει- την έτοποθέ-

τησεν εις το κέντρον τού δωματίου καί έκάθισε πλησίον του «μονο- χοροου» του κοσμοξακουσμένου Πυθαγόρου! Καί στρεφόμενος πρός Τ)£ΐοχς ειιτεν γ

, ~ πα6«Υάγω τώ ρα πέντε διαφόρους ήχους. Π α ρ α κ α λ ε ΐσ θ ενα παρα κολουθη τε τα ά νθ η του δενδρυλλίου κα ί τό ώ ρολόγιόν σ α ς οια να ο ιαπιστω σητε εις πόσον χρονικόν διάστημα εξακ ολου θούν π α ί­ζόμενοι οί ηχοι.

Καί τότε ήρχισε έμφυσών αέραν μέ ένα φυσερόν, εις τό μονό- χοροον μεσφ καταλλήλων σωλήνων- καί τό μονόχορδον ήρχισε να πα- ραγη μονοτονον μελωδίαν πέντε τόνων. Ή μονότονος αυτή μελωδία οιηρκεσε 10 λεπτά και όχι μόνον άπεμνημονεΰσαμεν τούς αριθμούς των δονήσεων διά τού αρμοδίου δονησεο-μέτρου, αλλά καί αυτοί οί 5 τονοι ενετυπωθησαν άνεξιτήλως εις τήν ηχητικήν μας μνήμην., , υ τα 0 Χατζή5 έτελείωσε τήν μονότονον μελωδίαν μέ τούς 5 εκείνους το νους, τά άνθη τής γλάστρας παρέμειναν άθικτα καί ήνθι- ξον ζωηρά, οπως και πρότερον.

’Ακολούθως ο Χατζής μετεκινήθη από τό μονόχορδον καί επλη- σιασε το εν τή αιθούση κλειδοκύμβαλον- συνέστησε νά προσέχωμεν το δονησεομετρον καί ήρχισε τά πλήττη τά αντίστοιχα πλήκτρα τού κλειδοκύμβαλού, που παρήγον τούς αυτούς 5 τόνους τής αυτής μονο- τονου μελφδίας. Καί πάλιν τό δονησεομετρον έδείκνυε τούς αυτούς αριθμούς δονήσεων. Μόλις ειχον περάσει δ λεπτά- καί, κατόπιν σχε­τικής υποδειξεως τού Χατζή, εστρέψαμεν τό βλέμμα πρός τό δενδρύλ-

: ^αρετηρησαμεν, ότι τά άνθη ήρχισαν αϊσθητότατα νά μαραί- νωνται εις το ^τέλος δέ των 10 λεπτών μέσα εις τήν γλάστραν παρέ­μεναν μονον οι ξηραμένοι κορμοί τού δενδρυλλίου! Καί στρεφόμενος προς ήμας ο πάνσοφος γεροον έζηκολο'υ'θηοεν ;, ^ 5 μ& κατέπειααν αί παρατηρήσεις καί πειράματά μου,υπάρχουν 2 είδη δονήσεων έν τφ Σ ύ μ π α ν τ ι : δηλ. «αί δημιουρ­γικοί δονήσεις» και αί «τής ρύμης δονήσεις». Καί ως τά πειράματα μου με επεισαν, αι κάλλισται χορδαί διά τήν παραγωγήν «δημιουργι­κών δονήσεων» είναι αί κατασκευαζόμεναι από ένα καλώς καθωρι- σμενον μεταλλον ή από τά έντερα αίγός. ’Αλλά αί από άλλα υλικά κατασκευαζόμεναι χορδαί δέν έχουν αυτήν τήν δημιουργικήν ιδιότητα. Αι εκ τοιουτων υλικών παραγόμεναι δονήσεις, αί παραγόμεναι από τήν ροήν τού αερος είναι «δονήσεις ρύμης». Εις τήν περίπτωσιν ταύ-

την οί ήχοι παράγονται από έκείνας τάς δονήσεις, πού προκύπτουν από τήν μηχανικήν δράσιν τής ρύμης, πού προκαλειταιαπό αύτάςκαί από τήν τριβήν τού άέρος, πού απορρέει έκειθεν.

— Καί τώρα θά σάς αποδείξω, τί δύναται κανείς γνωρίζων τήν έπιστήμην τών δονήσεων νά έπιτελέση. Καί λέγων ταΰτα έσηκώθη καί προσεκόμισε φάκελλον, χάρτην καί μολυβδοκόνδυλον. Έ π ί τού προσκομισθέντος χάρτου έγραψε κάτι, έκρέμασε τον φάκελλον εις ένα ά'γκιστρον, κρεμώμενον από τού κέντρου τής οροφής καί ήρχισε νά πλήττει τά πλήκτρα τού μεγάλου κλειδοκυμβάλου, όπόθεν ήρχισε νά έκπέμπεται μία μονότονος καί πάλιν μελφδία. Αυτήν όμως τήν φοράν επανελαμβάνοντο δύο ήχοι τής κατωτάτης οκτάβας μονίμως. Μετ’ ολίγον διεπίστωσα ότι ό φίλος μου Δερβίσης Χατζής Μπόγκα Έδδίν ήρχισε νά δεικνύη εμφανέστατα σημεία ταραχής, δεν ήδύνατο νά συγ- κρατηθή καί τό αριστερόν του πόδι ήρχισε νά κινήται σπασμωδικώς. Άργότερον ήρχισε νά τρίβη τό αριστερό του πόδι καί ήτο πρόδηλον, ότι ήλγει από τούς μορφασμούς τοϋ προσώπου του. 'Ο όίγιος πάνσο­φος γέρων δεν έδιδε προσοχήν εις τήν ανησυχίαν ταύτην τοϋ Δερβίσου άλλ’ έξηκολούθει πλήττων τά πλήκτρα τοϋ κλειδοκυμβάλου. 'Όταν έτελείωσε, αποτεινόμενος πρός με, ειπεν:

— Φίλε τοϋ φίλου μου' πάρε, σέ παρακαλώ, τον φάκελλον καί άνάγνοισε τό περιεχόμενόν του. Τούτο ειχεν ως ακολούθως: «Εις έκα­στον εξ υμών, από τάς παραγομένας δονήσεις έπί τής δεξιάς σας κνή­μης δυόμισυέκατοστόμετρα κάτω από τό γόνυ καί 1,25 εκατοστόμε­τρα πρός τά αριστερά τοϋ μέσου τής κνήμης θά έχη δημιουργηθεΐ ένας πυώδης οδυνηρός όγκος.

Ό τα ν τον άνέγνωσα, παρεκλήθημεν από τον σεβάσμιον γέροντα νά έξετάσωμεν τό καθωριζόμενον μέρος τού ποδός μας. Πράγματι ού­τως ειχεν! Καί, επειδή δ Δερβίσης Χατζής Μπόγκα—Έδδίνύπέφερεν, ό πάνσοφος γέρων ειπεν:

— Είναι καιρός, φίλε μου, νά παύσης τυραννούμενος από τον πόνον. Καί ταϋτα λέγων, ήρχισε πλήττων τά πλήκτρα τού κλειδοκυμ- βάλου'· αύτήν τήν φοράν παρήγαγε τούς ήχους δύο μόνον φωνών ή νοτών. Ό εις ήχος ειλημμένος από μίαν από τάς ύψηλάς οκτάβας' καί ό άλλος, από τάς χαμηλοτέρας, πάντοτε αλληλοδιαδόχους' καί όταν ήρ- χισε παίζων τό κλειδοκύμβαλου, σχεδόν έφώναξεν .'

— Καί τώρα, χάρις εις τάς δονήσεις, τάς παραγομένας από τούς ήχους τοϋ μεγάλου κλειδοκυμβάλου, άλλ’ αυτήν τήν φοράν όχι κακο- εργούς, αλλά αγαθοεργούς, ας καταπαύσουν οί πόνοι τού πιστού μου φίλου!

Πράγματι δεν είχον ακόμη διαρρεύσει πέντε λεπτά καί τό πρό- σωπον τού Δερβίσου έπανέλαβε τήν συνήθη γαλήνιον έμφάνισιν καί άπό τον πελώριον όγκον, τον πυώδη καί οδυνηρόν, δεν ειχεν άπομεί- νει έστω καί τό έλάχιστον ίχνος.

Αύτά τά καταπληκτικά ευρίσκει κανείς σχετικώς πρός τήν θερα­πείαν τοΰ Καρκίνου (μεταξύ τόσον ά'λλων συγκλονιστικών επιστημο­νικών πληροφοριών και αποκαλύψεων, εις τό σύγγραμμα τοΰ πανσό­φου "Ελληνος Γκουρτζιέφ: τά υποδεικνυόμενα παρουσιάζουν τήν °Αρ- χαίαν Ελλάδα υπό τήν πραγματικήν της μορφήν, και ό'χι τήν παρερ- μηνευθεισαν υπό τών κατά καιρούς σοφών Ελληνιστών: δ “Υπατος Θεός της ’Αρχαίας Ελλάδος είναι ό ΑΠΟΛΛΩΝ καί ό ΕΡΜΗΣ.Καί ύπεράνω αυτών: Ζεύς ό Ύψιβρεμέτης, μέ τον Κεραυνόν, τό Πρώτον Κινούν, ή Πηγή πάσης Ένεργείας, Κινήσεως, Δονήσεως καί ή "Ηρα ή χρυσοπέδιλος: Καί ό'πισθεν καί πέραν αυτών ή Κρυφιόμυστος Σιγή, ό Θειος Γνόφος, ό... "Υπνος, ό “Αναξ πάντων τε Θεών, πάντων τ’ ανθρώπων!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ ΚΑΙ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Σ υνεχ ιστής τής Π υθαγορείου Φιλοσοφίας ό σοφός Δερβίσης

Τό έ'ργον τού πανσόφου "Ελληνος Γεωργίου Γκουρτζιέφ: «ΑΙ and Everything» (Η δέν είναι τό μόνον, πού, εις κάθε του σχεδόν σε λίδα άποδεικνύει τήν στενωτάτην του σχέσιν μέ τήν συνολικήν Διδα σκαλίαν τοΰ Πυθαγόρου, τήν περί τήν γεωμετρίαν, τόν αριθμόν, τήν φιλοσοφίαν, ιατρικήν, μουσικήν, δονήσεις καί ρυθμόν περιστρεφομένην, τήν καί περιλαμβάνουσαν τήν αρμονίαν τών Έ πτά Σφαιρών τού Σύμ- παντος.

Εκείνος έκ τών συγγραφέων τών Νεωτέρων Χρόνων, πού έπέ- χυσε καταπληκτικώτατον φώς επί τής συνολικής Διδασκαλίας τού Πυ­θαγόρου, ώρισμένως είναι, ως εΐπομεν ήδη, ή μεγίστη συγγραφεύς τού 19ου αΐώνος (1831 — 1891) Ελένη Πετρόβνα Μπλαβάτσκη εις τό συ­νολικόν της έργον, αλλά κυρίως εις τήν «Μυστικήν Διδασκαλίαν» της, ή οποία αποτελεί τό θεμελιώδες καί μνημειώδές της έργον. Νομίζει κανείς μελετών αυτό ή δ,τι αύτη κατέχει τό βασικόν σύγγραμμα τοΰ Πυθαγόρου: «Τόν 'Ιερόν Λόγον» (ό όποιος φέρεται ώς άπωλεσθείς·

1. «Πάν τό ’ Επιστητόν».

καί τον όποιον ήγόρασεν αδρότατα ό Πλάτων, καί βασιζόμενος επ’ αυτού συνέγραψε τον «Τίμαιόν» του) η ότι... αυτός οΰτος ό Πυθαγό­ρας συνέγραψε την «Μυστικήν Διδασκαλίαν». "Αν άμφιβάλλη κανείς, ας άναγνώση την άποκαλυπτικωτάτην επί τής Πυθαγορικής Διδασκα­λίας πραγματείαν, τήν περιεχομένην εις τό μνησθέν σύγγραμμα τής Μπλαβάτσκη : «"Ενα Νεώτερον ΓΙανάριον», τήν τιτλοφορουμένην οι : «Έξάγωνος καί Πεντάγωνος ’Αστέρες» καί τΐά αείνη κατάπληκτος. Ή πραγματεία αυτή (σελίς 400 — 409), αν καί άποτελήται άπό 9 μό­νον σελίδας, είναι περιεκτική δσον ή Βόμβα τοΰ 'Υδρογόνου. Διά τον προσεκτικόν αναγνώστην περιέχεται εις αυτήν ολόκληρος ή Πυθαγό­ρειος Διδασκαλία.

"Ωστε τόσον ό 19ος Αιών, δσον καί ό 20ός, μέ τήν Ρωσσίδα 'Ελέ­νην Μπλαβάτσκη άφ’ ενός, καί μέ τόν “Ελληνα Γκουρτζιέφ, άφ’ ετέ­ρου, συμπαραστατουμένου άπό τόν σοφόν καί μαθηματικόν Π. Δ. Ου- σπέσκυ, ήρχισαν συντονώτατα καί εκπληκτικώτατα να καθιστούν διαρκώ; καί σαφεστέραν καί περισσότερον «χειροπιαστήν» τήν συνο­λικήν διδασκαλίαν τού Πυθαγόρου, δστις διεκήρυσσεν, δτι ό μέγιστος Νόμος τοΰ Σύμπαντος είναι εκείνος, πού κρατεί αυτόν εις αιώνιον ισο- ζύγιον καί αρμονίαν' δι’ αυτήν δε τήν αιτίαν άπεκάλεσε τό Σόμπαν «Κόσμον». (Χ)

Τόσον τα συγγράμματα τού Π.Δ. Ούσπένσκυ, δσον τού κ. J. Ben­nett, τού Maurice Nicoll, τοΰ Rodney Collin, τού Kenneth W alker καί πλείστων άλλων σοφών συνετέλεσαν ώστε ό Γκουρτζιέφ να γίνε­ται διαρκώς καί εύρΰτερον γνωστός άνά τόν Κόσμον, συγχρόνως όμως καί ή ΰπ’ αυτού υπό νέον φώς παρουσιαζομένη Κοσμοθεωρία τού Πυ­θαγόρου. Διότι ό Γκουρτζιέφ εις τό σύγγραμμά του «Τό Συμπαν καί Κάθε τι» δίδει καταπληκτικωτάτας, σχεδόν άπιστεΰτους πληροφορίας (αν δέν συνώδευε τάς αποκαλύψεις του μέ αδιάσειστα επιχειρήματα καί μαθηματικός αδιάβλητους αποδείξεις), περί τού Πυθαγόρου καί τής ’Επιστήμης τών ήχων καί δονήσεων, καί τών επιδράσεων αυτών επί τής καθόλου ζωής τοΰ Σύμπαντος καί τών φυτών καί ζώων !

'Ο βίος καί τα δράματα τοΰ Αισχύλου' ή πολιτεία καί τό ποιητι­κόν έργον τού Ούίλλιαμ Σαιξπήρου' ή περιπετειώδης καί εκπληκτική ΰπαρξις καί συγγραφικόν έ'ργον τής Ελένης ΙΊετρόβνας Μπλαβάτσκη, ως καί ή ζωή, πολιτεία καί διδασκαλία τού Γεωργίου Ί . Γκουρτζιέφ, ή σχέσιν έ'χουσα μέ τόν ρυθμόν, τήν αρμονίαν, τάς δονήσεις, τήν μου­

1. Κ α ι ό Νόμος αΰτός είναι ό Νόμος τών "Α ντιθέτω ν, ό Ρ υ θμ ικός Ν ό ­μος καί ό Νόμος τής Πολιοσεως : 01 Νόμοι οΰτοι συμβολίζονται διά του Κ η ­ρυκείου τοΰ Έ ρμ ου, πού φέρουν σήμερον ώς σύμβολον τής " Ι α τ ρ ι κ ή ς οί θεράποντες τοΰ Ίπ ποκρά τους, χωρίς νά γνωρίζουν τά έγκλειόμενα είς αυτό συνταρακτικά ι α τ ρ ι κ ά μ υ σ τ ι κ ά !

σικήν κλίμακα καί τούς ’Ασιατικούς Χορούς (1) καί Πνευστικάς ’Ασκή­σεις τών Μοναχών τού "Αθω καί τής Ρωσσίας, τών Καιθολικών Μο- ναστηρίων, ώς καί τών Θιβετατών καί Βουδδιστικών Μοναστηρίων καί Μουσουλμανικών ή Τεκκέδων... αποτελούν Γρίφους καί Αινίγματα, τήν λΰσιν τών οποίων μόνον ένας Οίδίπους δύναται νά δώση.

"Ενα είναι αληθές: — "Οτι ή Ελένη ΓΙετρόβνα Μπλαβάτσκη τφ 1880 προεφήτευσεν εις τό κοσμοϊστορικόν της άρθρον: «Ή 'Ιστορία ενός βιβλίου», εις τάς ’Ινδίας τότε διαβιούσα, ότι τό σύγγραμμα τού Ίβάν Κ. Τουργκένιεφ: «Πατέρες καί Υιοί», λόγφ τοΰ επαναστατικού του χαρακτήρος καί τής δημιουργίας τού τύπου τού «μηδενιστού» έν τφ προσώπφ τοΰ ήρωος τοΰ μυθιστορήματος «Μπασσάρωφ», πρόκειται νά έχη ολέθριας συνεπείας' άποβλέπουσα δ’ εις τήν άφάνταστον έκλυ- σιν τών ηθών τής εποχής της έν Ρωσσίφ, προεφήτευσεν δτι έντός έλα- χίστου χρονικού διαστήματος ή Πατρίς της άναποφεύκτως θά διήρχετο διά τής «Έρυθράς Τρομοκρατίας»’ είναι δ’ ή πρώτη, πού μετεχειρί- σθη τήν φράσιν: «Reign of Terror», 47 έτη προ τής έκρήξεως τής ’Οκτωβριανής Έπαναστάσεως!

Ελένη ΙΙετρόβνα Μπλαβάτσκη καί Γεώργιος Ίωάννου Γκουρ- τζιέφ ανήκουν εις τήν Άπολλώνειον ή Καλχικήν ή Προφητικήν Σχο­λήν, Ή παιδεία καί ή Διδασκαλία των δεν ομοιάζει μέ τήν Ψευδό - παιδείαν καί Ψευτο - έπιστήμην τών Σχολείων καί Πανεπιστημίων ’Ανα­τολής καί Δύσεως. Καί αυτός είναι ό κύριο« λόγος διά τών όποιων άμ- φότεροι οΰτοι οί Τρισμέγιστοι Σοφοί έπεβλήθησαν παγκοσμίους! Είναι οί ακραιφνείς συνεχισταί τής Διδασκαλίας τοΰ Όρφέως, τού Λίνου, τοΰ Μουσαίου, τοΰ Όμήρου, τού Πυθαγόρου. Είναι οί πιστοί Λάτραι τοΰ Μουσηγέτου ’Απόλλωνος καί τού Έρμού, τοΰ αιωνίως φέροντος τό Κηρύκειον : τό Σύμβολον τής Συμφιλιώσεως τών ’Αντιθέτων καί τής Παντοδυναμίας τού Λόγου καί τοΰ Νού, τής Καθόδου καί ’Ανό­δου, τής Πτώσεαις καί Άναοτάσεως, τής Καθάρσεως τοΰ ’Ανθρώπου καί τής Πολιτείας από τήν Κόπρον τού Αύγείου καί τής άποκαταστά- σεως τής Παγκοσμίου Ειρήνης καί 'Υγείας διά τής παραμερίσεως τής »Ανοιας καί Παραφροσύνης.

1. Τούς συμβολίζοντας, δπως καί οί Χ οροί τών Μουσών τής «Θεογο­νίας» τοΰ Η σιόδου, τήν ‘Α ρμονίαν τών Ο υρανίων Σφαιρών καί τάς τροχιάς τών Π λανητώ ν καί Δορυφόρων.

Θεωρώ ιερόν μου καθήκον νά εύχαρι- στήσω δημοσίως όλας τάς σεβαστός Υπηρε­σίας τοϋ Υπουργείου Παιδείας, αί όποίαι εύη- ρεστήθησαν νά συνδράμουν τό έργον καί τήν αποστολήν μου. Χάρις εις τήν άποτελε- σματικήν συμπαράστασίν των, θά καταστή δυνατή ή έκδοσις καί τών άλλων δύο μου πραγματειών τής παρούσης Σειράς, ήτοι:

γ').—Ή Σωκρατική Διαλεκτική· καί δ').—Ή Παντοδυναμία τοΰ Νοϋ. ’Ιδιαιτέρως αισθάνομαι τήν άνάγκην νά

έκφράσω τάς εύχαριστίας μου εις τόν βαθυ- στόχαστον Διευθυντήν Διδακτικών Βιβλίων κύριον Χαρ. Μούστρην, δστις μέ τόσην καθ- υποχρεωτικήν κατανόησιν περιέβαλε τήν έν προκειμένω αϊτησίν μου.

Δέν θά λησμονήσω ποτέ ότι έπί τής Ύ - πουργείας Κυρίου Γεωργίου Βογιατζή έγένε- το ή άναγνώρισις τέλος τής πτωχής μου συν­δρομής εις τήν άξιοποίησιν τής ’Εθνικής μας Πνευματικής Κληρονομιάς.

Έ ν ’Α&ήναις, τη 8η ’Ιανουάριου 1961.

'Αντώ νιος Φιλίηηου Χαλ&ς.

Τ Ε Λ Ο Σ