Οι Ομοιότητες του Διαμελισμού της

Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις

Αρχές του 20ου Αιώνα με τον

Διαφαινόμενο Διαμελισμό της

Ελλάδας στις Αρχές του 21ου Αιώνα

Είχα ανεβάσει παλιότερα ένα κείμενο με τίτλο “Ο Πρώτος Παγκόσμιος

Πετρελαϊκός Πόλεμος 1914-1918: Ομοιότητες με τους Πετρελαϊκούς

Πολέμους του 2014 Εκατό Χρόνια Μετά”.

http :// tinyurl . com / jwajdm 7

Σε αυτό το κείμενο περιέγραφα τον διαμελισμό του Ευρωπαϊκού

τμήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατά την διάρκεια των

Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913, και τον διαμελισμό του τμήματος

της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή, κατά την διάρκεια

του Α Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου (1914-1918). Για το

Ευρωπαϊκό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πριν τους

Βαλκανικούς Πολέμους βλέπε παρακάτω χάρτη.

Για το τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή πριν

τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο βλέπε παρακάτω χάρτη.

Ο βασικός λόγος για τον οποίο διαμελίστηκε η Οθωμανική

Αυτοκρατορία ήταν η συμμαχία της με την Γερμανία και την

Αυστροουγγαρία, που επέτρεπε στην Γερμανία να κατέβει στον Περσικό

Κόλπο με την κατασκευή του Baghdad Railway. Για πολλούς η

σιδηροδρομική γραμμή Βερολίνου-Βαγδάτης είναι η αιτία του Α

Παγκοσμίου Πολέμου.

Αν η Γερμανία ενώνονταν με τον Περσικό Κόλπο θα διασφάλιζε την

προμήθεια της Γερμανικής βιομηχανίας με πετρέλαιο, και με την ίδια

γραμμή θα έστελνε τα Γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα στην Τουρκία,

στην Μέση Ανατολή, και στην Ινδία, που ήταν η σημαντικότερη αποικία

των Άγγλων. Ο παρακάτω χάρτης εμφανίζει την ένωση που επιχείρησε η

Γερμανία με την Μέση Ανατολή στις αρχές του 20ου αιώνα, όπως

εμφανίζεται όμως στον σημερινό χάρτη.

Όπως είδατε στους παραπάνω χάρτες, παρόλο που η Οθωμανική

Αυτοκρατορία βρισκόταν ήδη υπό διάλυση, εξακολουθούσε να ακόμη να

έχει ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό τμήμα, και έφτανε μέχρι τον Περσικό

Κόλπο. Βλέπε παραπάνω χάρτες. Στον παρακάτω χάρτη βλέπετε τις

βασικές συμμαχίες του Α Παγκοσμίου Πολέμου, με την Αγγλία, την

Γαλλία και την Ρωσία από την μία πλευρά, και την Γερμανία, την

Αυστροουγγαρία και την Ιταλία από την άλλη.

Με τους Βαλκανικούς Πολέμους οι σύμμαχοι διαμέλισαν το Ευρωπαϊκό

τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα,

την Σερβία και την Βουλγαρία, όπως βλέπετε στον παρακάτω χάρτη.

Επίσης, με τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο οι σύμμαχοι διαμέλισαν το τμήμα

της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Μέση Ανατολή, και

δημιουργήθηκε το Ιράκ και η Παλαιστίνη, που ήταν υπό τον έλεγχο των

Άγγλων, και η Συρία με τον Λίβανο, που ήταν υπό τον έλεγχο των

Γάλλων. Έτσι τελείωσε το όνειρο της σύνδεσης της Γερμανίας με την

Μέση Ανατολή εκείνη την εποχή. Το Ιράν το είχαν μοιράσει σε σφαίρες

επιρροής οι Ρώσοι και οι Άγγλοι.

Δυστυχώς όλα δείχνουν ότι πάμε σε εξελίξεις παρόμοιες με αυτές των

Βαλκανικών Πολέμων, αλλά αυτή τη φορά θα είναι η Τουρκία μαζί με

την Αλβανία που θα διαμελίσουν την Ελλάδα, και όχι η Ελλάδα που θα

διαμελίσει την Τουρκία. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Πόλεμο, η

Γερμανία προσπαθούσε να ενωθεί με τον Περσικό Κόλπο μέσω του

Baghdad Railway, και η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία προσπαθούσαν να

την εμποδίσουν, και τελικά το πέτυχαν.

Σήμερα οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Γαλλία και άλλες χώρες της ΕΕ επιθυμούν

να ενωθεί η Κεντρική και Νότια Ευρώπη με τον Περσικό Κόλπο και την

Κασπία Θάλασσα, μέσω της Τουρκίας, ώστε να μην είναι η Ευρώπη

εξαρτημένη από το Ρωσικό φυσικό αέριο. Στον παρακάτω χάρτη βλέπετε

τα δίκτυα που προσπαθούν να υποστηρίξουν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η

Τουρκία. Το παλιότερο σχέδιο ήταν ο αγωγός Nabucco, το τωρινό σχέδιο

είναι ο αγωγός TANAP (Trans-Anatolian Pipeline), αύριο μπορεί να είναι

κάποιος άλλος αγωγός. Δεν έχει καμία σημασία ποιος θα είναι τελικά ο

αγωγός. Αυτό που μετράει είναι η ένωση της Ευρώπης με την Κασπία

και την Μέση Ανατολή χωρίς την παρέμβαση της Ρωσίας.

Η Ρωσία από την άλλη πλευρά προσπαθεί να εμποδίσει αυτή την

σύνδεση, γιατί κάτι τέτοιο θα μειώσει την δεσπόζουσα θέση της Ρωσίας

στις αγορές πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ευρώπης. Στο πλευρό

της Ρωσίας βρίσκεται και η Κίνα, που θέλει το πετρέλαιο και το φυσικό

αέριο της Μέσης Ανατολής και της Κασπίας Θάλασσας για τον εαυτό

της, γιατί η ίδια δεν διαθέτει αποθέματα που να εξασφαλίζουν την

ενεργειακή της ασφάλεια.

Η θέση της Ελλάδας είναι στρατηγικής σημασίας για την τροφοδοσία της

Νότιας Ευρώπης, που θα τροφοδοτηθεί με τον νότιο πόδι όποιου αγωγού

κατασκευαστεί τελικά, είτε αυτός είναι ο Nabucco, είτε ο TANAP, είτε

κάποιος άλλος. Αν ξεσπάσει κάποιος πόλεμος, όλα δείχνουν ότι η

Ελλάδα θα είναι στο πλευρό της Ρωσίας και της Γερμανίας. Οι κνίτες των

ΜΜΕ δεν το θίγουν ποτέ, αλλά έχει ήδη διαμορφωθεί ένας άξονας

Γερμανίας-Ρωσίας. Βλέπε “Η Συμμαχία Γερμανίας-Ρωσίας”.

http :// iakovosal . blogspot . gr /2015/01/ blog - post _31. html

Τα ΜΜΕ δεν το αναφέρουν ποτέ επειδή χρειάζονται την Γερμανία για να

επιτίθενται στην ΕΕ. Η Γερμανία είναι ο δράκος του παραμυθιού.

Βλέπετε στον παραπάνω χάρτη, ότι αν διαμελιστεί η Ελλάδα από την

Τουρκία και την Αλβανία, η Τουρκία θα μπορεί να στείλει φυσικό αέριο

στην Ιταλία και την Ευρώπη, μέσω της συμμάχου της Αλβανίας,

παρακάμπτοντας το εμπόδιο της Βουλγαρίας και της Ελλάδας. Η

Τουρκία θα πάρει ένα κομμάτι της Ελλάδας, η Αλβανία ένα δεύτερο, και

ο άξονας Τουρκία-Αλβανία θα βγει στην Αδριατική Θάλασσα. Αν συμβεί

αυτό θα ζήσουμε το δικό μας Κυπριακό, ενδεχομένως και σε πιο άγρια

μορφή. Στον παρακάτω χάρτη βλέπετε τα Βαλκάνια σήμερα.

Αν η Τουρκία βγει σχεδόν στην Αδριατική Θάλασσα, θα έχει πάρει πίσω

μέρος των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που εμείς πήραμε

στις αρχές του 20ου αιώνα, χύνοντας πολύ ελληνικό αίμα. Θα μπορεί

πλέον η Τουρκία, μόνη της σχεδόν, να τροφοδοτήσει μέσω του TANAP

την Νότια Ευρώπη, δημιουργώντας μία μικρή Οθωμανική

Αυτοκρατορία. Ο Ερντογάν θα είναι ένας νέος ήρωας της Τουρκίας. Και

όλα αυτά σε βάρος της Ελλάδας.

Κάνει λάθος όποιος έχει την εντύπωση ότι η Τουρκία θα είναι στο

πλευρό της Ρωσίας αν ξεσπάσει ο Γ Παγκόσμιος Πετρελαϊκός Πόλεμος,

οι πρώτες φλόγες του οποίου έχουν ήδη ξεσπάσει. Οι πόλεμοι στην Συρία

και το Ιράκ, είναι αυτό που ήταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι στις αρχές του

20ου αιώνα. Όπως οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν η εισαγωγή του Α

Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου, έτσι και οι πόλεμοι στην Συρία και

στο Ιράκ είναι η εισαγωγή του Γ Παγκοσμίου Πετρελαϊκού Πολέμου.

Δεν λέω ότι είναι δεδομένο ότι ο ΓΠΠ θα εκδηλωθεί. Ενδεχομένως να

επικρατήσει η λογική, και να αποδεχτεί η Ρωσία την τροφοδότηση της

Ευρώπης μέσω ενός δικτύου που δεν θα ελέγχεται από την ίδια, και να

αποφευχθεί επίσης και μία σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας. Αυτό που λέω είναι

ότι ο πόλεμος στο Ιράκ και την Συρία είναι αυτό που ήταν οι Βαλκανικοί

Πόλεμοι. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι εξελίξεις θα είναι

ακριβώς οι ίδιες, και ότι θα ακολουθήσει ο Γ Παγκόσμιος Πόλεμος. Όλοι

ελπίζουμε οι εξελίξεις να είναι διαφορετικές.

Ο Τσίπρας έχει προς το παρόν εγκαταλείψει το αγαπημένο του Κατάρ,

και έχει συμμαχήσει με την Ρωσία και τους εθνικοσοσιαλιστές, που είναι

φίλοι των Ρώσων ολιγαρχών. Ο καθένας εξυπηρετεί τα δικά του

συμφέροντα. Τι προσπαθεί όμως να πουλήσει ο Τσίπρας στην Ευρώπη?

Σε τι νομίζει ότι πατάει και τους απειλεί? Τους απειλεί ότι αν επιμείνει η

ΕΕ στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, πχ αποκρατικοποίηση ΔΕΗ και

ΔΕΠΑ, ανεξάρτητες αρχές για την δικαιοσύνη και τις φορολογικές αρχές

κλπ, η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την ΕΕ και θα βρεθεί στο πλευρό της

Ρωσίας.

Και γιατί είναι αυτό σημαντικό για την ΕΕ? Είναι πολύ σημαντικό, γιατί

ο αγωγός που φιλοδοξεί να δημιουργήσει η ΕΕ. και που θα μειώσει την

εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία, θα πρέπει να περνάει

αναγκαστικά από την Ελλάδα, είτε αυτός ο αγωγός είναι ένας αγωγός

όπως ο Nabucco ή ο ΤΑΝAP (κόκκινη γραμμή), είτε είναι ο East Med

(κίτρινη γραμμή). Μιλάω για την τροφοδοσία του νότιου τμήματος της

Ευρώπης. Βλέπε παρακάτω χάρτη.

Ο Ερντογάν θέλει ο αγωγός TANAP, που θα περνάει μέσα από την

Τουρκία (κόκκινη γραμμή), να μεταφέρει Αζέρικο, Ιρανικό, Ιρακινό, και

Τουρκμενικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη, παρακάμπτοντας την Ρωσία,

καθιστώντας την Τουρκία μία εξίσου μεγάλη δύναμη με την Ρωσία. Η

απειλή λοιπόν του Τσίπρα προς την ΕΕ, είναι και μία απειλή προς την

Τουρκία. Με τόσο μεγάλους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς στην

Βόρεια Ελλάδα, θα πρέπει να προσέχουμε όταν απειλούμε την Τουρκία.

Ειδικά όταν ξέρουμε πόση δουλειά έχει κάνει το Τουρκικό προξενείο.

Είναι δεδομένο ότι αν τα τσουγγρίσουμε με την ΕΕ, με όπλο την

παρεμπόδιση κάποιου ανταγωνιστικού στην Ρωσία αγωγού, κάτι που

πλήττει τα Τουρκικά συμφέροντα, δεν θα πρέπει να περιμένουμε βοήθεια

από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ σε περίπτωση που μας επιτεθεί η Τουρκία.

Γιατί η ένωση Τουρκίας-Αλβανίας θα τους εξυπηρετεί πάρα πολύ. Θα

πρέπει να περιμένουμε βοήθεια μόνο από την υπό οικονομική

κατάρρευση Ρωσία.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αν η Τουρκία ακρωτηριάσει την

Ελλάδα, και φτάσει στην Αλβανία, θα είναι ένα μεγάλο δώρο για τους

Καταριανούς, που είναι ο βασικός σύμμαχος της Τουρκίας. Για το

Κατάρ, η Ελλάδα είναι ένα εμπόδιο, γιατί επηρεάζεται πάρα πολύ από

την Ρωσία, που είναι ο βασικός ανταγωνιστής του Κατάρ στις αγορές

φυσικού αερίου. Η ένωση Τουρκίας-Αλβανίας θα ήταν ιδανική για το

Κατάρ, γιατί αν επικρατήσουν και οι τζιχαντιστές του Κατάρ και της

Τουρκίας σε κάποια τμήματα της Συρίας και του Ιράκ, θα δημιουργηθεί

ένας διάδρομος ελεγχόμενος από την Τουρκία, που θα βγάζει το φυσικό

αέριο του Κατάρ στην Ιταλία.

Επομένως μπορεί να φαίνεται ότι με την στροφή τους προς την Ρωσία οι

κομμουνιστές πάνε κόντρα στα συμφέροντα του Κατάρ, αλλά δεν είναι

καθόλου βέβαιο ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα.

Άλλωστε το Κατάρ αυτή την στιγμή καλύπτει ένα 8% των Ευρωπαϊκών

εισαγωγών φυσικού αερίου. Το οποίο δεν πρόκειται να μειωθεί από την

συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με τους εθνικοσοσιαλιστές στην Ρωσία.

Στην Ασία πουλάει κυρίως το Κατάρ. Επομένως η συμμαχία του

ΣΥΡΙΖΑ με την Ρωσία δεν χτυπάει τα συμφέροντα του Κατάρ.

Αντιθέτως ίσως τα εξυπηρετήσει τελικά, αφού οδηγεί στην μεγάλη

Τουρκία, και στην πιθανότητα της μελλοντικής διοχέτευσης Καταριανού

φυσικού αερίου στην Ιταλία.

Τελειώνοντας να πω ότι το πρόβλημα δεν το έχει η Τουρκία. Το

πρόβλημα το έχουμε εμείς. Γιατί αν παραμείνουμε στην ΕΕ, και

βοηθήσουμε στο θέμα του αγωγού TANAP, που θέλουν οι ΗΠΑ και η

EE, και που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας, η Τουρκία κάνει

την δουλειά της μια χαρά. Αν πάλι τα σπάσουμε με την ΕΕ, και γίνουμε

τελείως τσιράκι της Ρωσίας, τότε η Τουρκία ίσως κάνει ακόμη καλύτερα

την δουλειά της.

Θα μας βρει απέναντι της με μόνο σύμμαχο την υπό οικονομική

κατάρρευση Ρωσία, και ίσως της δοθεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να

αναβιώσει ένα τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Καταλαβαίνετε τι

θα είναι ο Ερντογάν για τις μελλοντικές γενιές της Τουρκίας, αν

καταφέρει να βγάλει την χώρα του στην Αδριατική Θάλασσα και την

Ιταλία. Το θέμα είναι ότι η Τουρκία είτε έτσι είτε αλλιώς την κάνει την

δουλειά της. Εμείς έχουμε το πρόβλημα. Γιατί στην μία περίπτωση η

χώρα κάνει την δουλειά της, ενώ στην άλλη περίπτωση ο Αλέξης και οι

φίλοι του κάνουν την δουλειά τους, αλλά η χώρα καταστρέφεται.

Σε μία εποχή που τα σύνορα γύρω μας αλλάζουν, όπως συμβαίνει στο

Ιράκ, στην Συρία, στην Λιβύη και στην Ουκρανία δεν θα πρέπει να

θεωρούμε ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί και σε εμάς. Είμαστε στο

κέντρο αυτού του ενεργειακού διαδρόμου που βλέπετε στον παρακάτω

χάρτη. Όπως αλλάζουν τα σύνορα της Συρίας, του Ιράκ, της Λιβύης και

της Ουκρανίας, έτσι μπορούν να αλλάξουν και τα δικά μας.