ΣΚΗΝΙΚΟ: Μια μπανανιά και ένας άδειος χάρτης. Ο κάθε ήρωας τον

γεμίζει με μια τεράστια ζωγραφιά χαρακτηριστική για τον κάθε ήρωα

και το όνομα του Νηπιαγωγείου που τον δημιούργησε. Το σκηνικό

δηλαδή δημιουργείται σταδιακά καθώς εξελίσσεται το έργο

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΜΠΟΥΜ ΤΙ ΤΙ ΜΠΟΥΜ

(δείτε στο τέλος)

Ο ήρωας της ιστορίας μας είναι ένας Γορίλας ολίγον…Τσαντίλας!

Απογοητευμένος από τα πειράγματα που δέχεται από τα υπόλοιπα

ζώα του δάσους για τις τεράστιες πατούσες τους, ξεκινάει ένα ταξίδι

για μια πολιτεία μακρινή όπου έμαθε ότι υπάρχει κάποιος που

φτιάχνει τεράστια παπούτσια.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ : ΠΟΙΟΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙ ΤΙΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ ΜΟΥ

(https://www.youtube.com/watch?v=qiaNrwj38OI)

Το ταξίδι ήταν μακρινό. Πήρε μαζί του πολλές μπανάνες και τη φωτογραφία των γονιών του και αφού πέρασε από βουνά, λίμνες και κάμπους, σταμάτησε μπροστά σ’ ένα πελώριο κάστρο. (συνάντηση γορίλα με Φοίβο)

Φοίβος Γαρδίκης το όνομα μου, μένω στη Θεσπρωτία

Είμαι του βασιλιά ο γιος , ένας ιππότης δυνατός μ’ ωραία

πανοπλία

Η Αστραπή κι ο Κεραυνός είναι οι σύντροφοι μου,

αυτοί θα με βοηθήσουνε να πάρω το σπαθί μου

Από του δράκου τη σπηλιά ώστε να γίνω βασιλιάς

Ξέχνα το πόδι μου πως είναι κοντό, η δύναμη μου είναι όλη στο

μυαλό!

Γι’ αυτό αν ποτέ με χρειαστείς ένα σου σφύριγμα αρκεί

Εκεί θα είμαι στο λεπτό να σε βοηθήσω όπως μπορώ!

Σε λίγο θα νύχτωνε… Ψάχνοντας να βρει ένα μέρος ασφαλές για να

κοιμηθεί διέκρινε ένα δέντρο μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα. Μια

κουκουβάγια και ένα πολύχρωμο πουλί συνομιλούσαν σε ένα από τα

κλαδιά του. Οι κυνηγοί πλησίαζαν απειλητικά το δάσος τους και

έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να τους αντιμετωπίσουν. Μήπως ο

Γορίλας ήταν τελικά η λύση στο πρόβλημα τους;

Η Σοφία η Κουκουβάγια είμαι φίλε μου εγώ

Είμαι έξυπνη και λένε πως σοφία παντού σκορπώ

Αν και το ένα μου το αυτάκι είναι λίγο πιο μικρό

όλοι οι φίλοι μου τα ζώα με θαυμάζουν για αυτό

(δείχνει το μυαλό της)

Στη μεγάλη πολυθρόνα δίπλα στη βιβλιοθήκη

Κάθονται μαζί μου όλα για να ακούσουν παραμύθι

Και αν θες τη συμβουλή μου, στο ταξίδι σου αυτό

Άσε τους φόβους να πετάξουν, ζήσε το κάθε λεπτό!

Πάνω στην ώρα καταφτάνει και ο κύριος Επιστολάκης, ο ταχυδρόμος

του δάσους. Η Σοφία τους εξηγεί το σχέδιο που έχει καταστρώσει

για να διώξουν τους κυνηγούς και ζητάει από τον κ. Επιστολάκη να

ειδοποιήσει όλα τα ζώα του δάσους

Είμαι ο Επιστολάκης, για τους φίλους σκέτο Λάκης ( ο γορίλας

κρυφογελάει)

Δεν πιστεύω για τα αυτιά μου να γελάς τα μαγικά μου!

Για τη δεσποινίδα email μ’ έχει φάει το σαράκι

Και για χάρη της αν λάχει, το ξυρίζω το μουστάκι

Άκουσα πως ταξιδεύεις, πόσο θα ‘θελα να ‘ρθω..

Μα να βρέξει; Αν χιονίσει; Τι θα γίνω τότε εγώ;

Με το μαγικό ραβδί μου όλους αόρατους τους κάνω

Για αυτό να μη διστάσεις, ζήτα αν θες τη βοήθεια μου!

Όταν παίρνει το γράμμα ο Βλαδίμηρος Δρακοπατάτας, ένας δράκος

που ζει σε μια σπηλιά εκεί κοντά, πετάει γρήγορα στο δάσος και

τους βρίσκει να συζητάνε. Ο Γορίλας μας μόλις τον αντικρίζει αρχίζει

να τρέμει από τον φόβο..

Μη με βλέπεις έτσι Δράκο και σου σταματήσει η ανάσα

Είμαι από τους καλούς, Βλαδίμηρος Δρακοπατάτας (δίνει το χέρι

για να συστηθεί)

Κι αν σχολειό δεν έχω πάει κι ούτε φίλους έχω κάνει

Κι αν το στόμα μου νερό αντί για φωτιά πετάει,

Ίσως για να σε βοηθήσω χρήσιμος να σου φανώ!

Με το μαγικό μου κιάλι θα δω ό,τι μου ζητήσεις

Πες το πρόβλημα ποιο είναι και θα βρούμε αμέσως λύση!

Μεγάλη μάχη έγινε σαν έφτασαν οι κυνηγοί. Ο Γορίλας μας που από

μικρός φοβόταν τους κυνηγούς περισσότερο από οτιδήποτε άλλο,

ένιωσε ξαφνικά τους φόβους του να πετάνε μακριά όταν τους είδε

να τρέχουν έντρομοι να ξεφύγουν . Αγκάλιασε τους καινούριους

φίλους του και συνέχισε το ταξίδι του. Ο Βλαδίμηρος προσφέρθηκε

να τον πάει όπου ήθελε και έτσι σε λίγο έφτασαν σε έναν ελαιώνα.

Εκεί συνάντησε την Ελίτσα…

Βρίσκεσαι στην Χαλκιδική, στα ωραία Μουδανιά

Είμ ’ η Ελίτσα η φουντωτή ΄, γνωστή κι ως Μουδανιάν

Έλα στον ελαιώνα μου, να παίξουμε μαζί,

μονάχα με παρέα αξίζει η ζωή

Από το βράδυ ως το πρωί γελώ και τραγουδάω

Δάκο, ακρίδα, κεραυνό έτσι μόνο ξεχνάω

Έχω βραχιόλι μαγικό, είναι της προγιαγιάς μου

Τον κόσμο όλο βοηθώ και τώρα ήρθε ’η σειρά σου!

«Κάνε η ευχή του να βγει αληθινή!» (λέει δίνοντας του το βραχιόλι)

Η ευχή της Ελίτσας έστειλε τον Γορίλα στην πιο όμορφη θάλασσα

που είχε δει ποτέ του! Βγαίνοντας στην ακτή άκουσε μια γλυκιά

φωνή να χαϊδεύει τα αυτιά του. Πάνω σε έναν βράχο είδε μια

γοργόνα, μια μωβ-ροζ γοργόνα!

Στα κοραλλένια τα νερά είν’ το βασίλειο μου

Και του βυθού τα πλάσματα ο κόσμος ο δικός μου

Δεν έχω πόδια μα ουρά κι αν δεν μπορώ να κάνω πολλά

Έμαθα να με εκτιμώ γι’ αυτό που είμαι, έτσι απλά

Τη θάλασσα ήρεμη κρατώ με το δαχτυλίδι μου το μαγικό

Πάρ’ το, κι αυτό και το κολιέ, δείγμα αγάπης φίλε καλέ (τα βγάζει

και του τα δίνει)

Για να σου θυμίζει πάντα τη γοργόνα τη Βιολέττα που έλεγε

Πως την αγάπη που μοιράζεις παίρνεις πίσω επί δέκα

Με μια βουτιά η Βιολέττα βρέθηκε στον καταγάλανο βυθό ενώ ο Γορίλας συνέχισε το ταξίδι του στη θάλασσα. Έπαιρνε δύναμη από το όνειρό του να αγοράσει παπούτσια για τις τεράστιες πατούσες του. Κάθε φορά που συναντούσε φουρτούνα, χρησιμοποιούσε το μαγικό δαχτυλίδι της γοργόνας Βιολέτας για να ηρεμεί τα κύματα. Όμως, κάποια στιγμή κουράστηκε να κολυμπάει και χωρίς να το καταλάβει τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε, κατάλαβε ότι είχε ναυαγήσει σε μια παραλία, στην

άκρη ενός παράξενου δάσους με χρωματιστά δένδρα.

Στο Δάσος το Παράξενο ναυάγησες Γορίλλα,

Μα εμείς θα σε φροντίσουμε , ότι κι αν θέλεις ζήτα!

Ένα Πολύχρωμο Πουλί είναι η αφεντιά μου,

Τα ζώα του δάσους και μια νεράιδα είναι η συντροφιά μου.

Πάμε να σου ετοιμάσουμε ένα ιστιοφόρο

Για το ταξίδι σου το μακρινό είναι από μας δώρο

Και ένα φίλτρο μαγικό που ξέρω να φτιάχνω μόνο εγώ

Πιες το σε κίνδυνο φοβερό, κάνει αόρατο κάθε εχθρό

Ο Γορίλας ξεκίνησε χαρούμενος και χορτάτος από αγάπη το ταξίδι

του στο Μπλε πέλαγος, ενώ σκεφτόταν τι άλλο τον περιμένει ! Σε

λίγες μέρες έφτασε σ΄ ένα όμορφο λιμάνι. Βγήκε στη στεριά και

αντίκρισε ένα καταπράσινο δάσος. Βρισκόταν στην πανέμορφη

Ρόδο! Ψάχνοντας να βρει ένα δέντρο να ξαποστάσει είδε ξαφνικά

μαύρο καπνό να βγαίνει πιο πέρα. Δεν πρόλαβε να κάνει δυο βήματα

όταν είδε να έρχεται προς το μέρος του ένα ζωάκι κάνοντας

κoλοτούμπες!!Κρατούσε ένα παγουράκι με νερό και τον κατάβρεχε,

ενώ ένας σκίουρος που ήταν μαζί του άρχισε να του πετάει καρύδια.

(Πετάει νερό στον γορίλλα κι εκείνος θυμώνει. Αρχίζει να τον

σκουπίζει και με τρεμάμενη φωνή λέει)

- Εμμ…χμμ…να συστηθώ! Πλάτων το ελαφάκι και από ‘δω ο

φίλος μου ο Παγουράκης

- Εγώ δεν χάρηκα καθόλου όμως!!! (σφίγγει τα χέρια

αγριεμένος)

Έγινε παρεξήγηση, συγνώμη κυρ Γορίλλα

Παπάκι σε κατάντησα μα άσε την τσαντίλα.

Σε πέρασα για απ’ αυτούς που έρχονται εδώ για εκδρομή

Μα ούτε για μας ούτε τη φύση δίνουνε τώρα πια δραχμή.

Βλέπεις φωτιά σαν μυριστώ πρέπει να τρέξω στο λεπτό

Για να μην πάθουμε κακό όπως αυτό που θα σου πω.

Βλέπεις το κερατάκι μου, που είναι πιο μικρούλι;

Κάηκε σε μια πυρκαγιά, Θεούλη μου, τι συμφορά!

Η παρεξήγηση λύθηκε αμέσως όπως φαντάζεστε… Οι δυο τους

έγιναν φίλοι και ο Γορίλας διηγήθηκε στον Πλάτων την ιστορία του,

ώσπου μια ξεχωριστή πεταλούδα που είχε στα φτερά της όλα τα

χρώματα του ουράνιου τόξου και τόση ώρα άκουγε με ενδιαφέρον

την ιστορία του γορίλα τον πλησίασε και του ψιθύρισε στο αυτί.. Η

Φλώρα, η Νεράιδα του Ουράνιου Τόξου, τον περίμενε στην κοιλάδα

του Ουράνιου Τόξου για να του αλλάξει για πάντα τη ζωή…

Ώστε για σένα άναψε το αστέρι μου στον ώμο;

Να σε βοηθήσω μόνο εγώ νομίζω έχω τον τρόπο

Είμαι χορεύτρια φοβερή, με χάρη και με στόφα

Στο ουράνιο τόξο κατοικώ και με φωνάζουν Φλώρα.

Φόρεσε τα παπούτσια μου, πάνε σε όλα τα πόδια

Το όνειρο σου μαγικά θα ζωντανέψουν τώρα

Κι όταν μιλήσουν στην ψυχή, νόημα θα βρουν όλα

Στον εαυτό σου πίστεψε και δυνατός προχώρα.

Αυτό ήταν . Τα μαγικά παπούτσια της Φλώρας βοήθησαν τον γορίλα

να πιστέψει στον εαυτό του. Δεν τα χρειαζόταν πια! Είχε βρει αυτό

που αληθινά του έλειπε, πραγματικούς φίλους να τον αγαπάνε όπως

ακριβώς είναι! Η ώρα να γυρίσει σπίτι είχε φτάσει. Η Φλώρα με το

ραβδί της σχημάτισε μια χρωματιστή τσουλήθρα. Ο Γορίλας ανέβηκε

πάνω και έφτασε στην άκρη της θάλασσας. Κάθισε στην άμμο

κρατώντας στα χέρια του τη φωτογραφία του μπαμπά και της μαμάς

του. Πόσο του έλειπαν… οι κυνηγοί τους είχαν σκοτώσει όταν ήταν

μικρός, μεγάλωσε νιώθοντας μόνος και θυμωμένος… Κρίμα που δεν

μπορούσαν να δουν ότι δεν ήταν μόνος πια, μα ούτε και θυμωμένος!

Αυτά σκεφτόταν μελαγχολικός μέχρι που είδε ένα καράβι να

πλησιάζει. Ένα καράβι πειρατικό!

Είμαι ο Βίκτωρ Μπαουλάκης και για σένα έχω ένα χάρτη.

Μη θαρρείς πειρατικό, όμως έχει θησαυρό!

Όχι πλούτη και χρυσάφια ή πολύτιμα πετράδια..

Είναι ο χάρτης της ζωής, όχι ο ίδιος για καθέναν

Γεμισμένος με στιγμές και πρόσωπα αγαπημένα

Τώρα που στο τέλος φτάνει το ταξίδι σου αυτό

Εύχομαι να έχεις μάθει το μεγάλο μυστικό.

Ό,τι αγαπάμε αληθινά το κουβαλάμε στην καρδιά

Ο Γορίλας πήρε τον χάρτη του Βίκτωρ και ετοιμάστηκε να κατέβει

από την Θαλάσσια Αστραπή. Είχε φτάσει σπίτι! Μόλις τον είδαν τα

ζώα του δάσους των Ανέμων όπου ζούσε, κρύφτηκαν φοβισμένα.

Έπρεπε να τα κάνει να καταλάβουν ότι είχε αλλάξει! Τέρμα οι

πλάκες με τις μπανάνες, τέρμα ο μεγάλος θυμός. Αμέσως σκέφτηκε

ότι οι καινούριοι του φίλοι θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν . Με τη

δική τους βοήθεια οργάνωσε ένα μεγάλο μπανανοπάρτι, κρέμασε

παντού μπανανομπαλόνια και φυσικά στη μέση του τραπεζιού έβαλε

μια τριόροφη τούρτα μπανάνα.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ « ΜΠΟΥΜ ΤΙ ΤΙ ΜΠΟΥΜ» ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ

«Κάτω στη ζούγκλα που κανείς δεν πάει

Είναι ένας γορίλας που γλυκά κοιτάει

(κοιτάει δεξιά αριστερά με γλυκό χαμόγελο)

Δίνει τις μπανάνες του σε όλους να τις φάνε

Κάνουν όλοι πλάκα και χαμογελάνε!»

Κάπως έτσι τελείωσε το Μπανανοπάρτι και ο Γορίλας αποκοιμήθηκε στο πάτωμα ροχαλίζοντας σαν κομπρεσέρ ! Όταν ξύπνησε πονούσε το κεφάλι του. Είχε βγάλει ένα τεράστιο καρούμπαλο - «Αχ μαμά μου πονάει το κεφάλι μου» - «Είσαι καλά αγάπη μου;» είπε η μαμά του. Μόλις την είδε τρελάθηκε. - «Είσαι καλά αγόρι μου;» είπε ο μπαμπάς του. «Πάτησες μια μπανανόφλουδα, έπεσες και χτύπησες» Ο γορίλας μας τα έχει χαμένα… δεν πιστεύει στα μάτια του!

Τι στ’ αλήθεια μου συμβαίνει; Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Όνειρο είδα ή η αλήθεια μου γελάει πονηρά;

Σαν να τα ‘χω όλα ζήσει, κάπου τα ‘χω ξαναδεί

Γίνεται τέτοιο ταξίδι να το είχα φανταστεί;

Δεν με νοιάζει κι ούτε θέλω να χαλάσει η μαγεία

Θα κρατήσω αυτό που έχει πιο μεγάλη σημασία ( έρχονται όλα τα

παιδιά μπροστά κρατώντας τα χέρια τους)

Φιλίες, γέλια , δημιουργία και μια υπέροχη συνεργασία

Ήρωες γίναμε εμείς σε διαδρομή μαγευτική!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ ΜΑΖΙ»

Αλκίνοος Ιωαννίδης – Τζίμης Πανούσης

Στίχοι: Τζίμης Πανούσης

Μουσική : Randy Newman

https://www.youtube.com/watch?v=9hPv_LgyKEE