Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

11
ΡΕΒΕΚΚΑ ΚΟΡΙΤΣΗ ΤΑΞΗ : Β1 ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ

Transcript of Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

Page 1: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

ΡΕΒΕΚΚΑ ΚΟΡΙΤΣΗΤΑΞΗ : Β1

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ

Page 2: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

Στον πολεμικό στόλο των Βυζαντινών ανήκαν οι δρόμωνες, οι πάμφυλοι, που ήταν μικρότεροι των δρομώνων, οι μονήρεις ελάσσονες δρόμωνες για ανιχνεύσεις, οι γαλέες (γαλέρες), τα βοηθητικά σανδάλια, τα ιππαγωγά χελάνδια , τα μεταγωγικά καματηρά καράβια κ.ά.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ

Page 3: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

ΔΡΟΜΩΝ: Το κατ' εξοχήν πολεμικό πλοίο των Βυζαντινών. Ήταν ένα ελαφρύ και ευκίνητο πλοίο με δύο σειρές κουπιών ανά πλευρά και πλήρωμα 100,200 ή 300 άνδρες. Από αυτούς, άλλοι ήταν πολεμιστές και άλλοι κωπηλάτες. Οι κωπηλάτες βοηθούσαν τους πολεμιστές κατά την διάρκεια της μάχης. Οι δρόμωνες ήταν εξοπλισμένοι με ξυλόκαστρα και τοξοβολίστρες, πύργους στη μέση του μεγάλου ιστού, από όπου οι στρατιώτες χρησιμοποιούσαν τα ακόντια και τα τόξα τους. Στην πλώρη υπήρχαν δοχεία που έφεραν το υγρό πυρ και με την βοήθεια σωλήνων έκαιγαν τα εχθρικά πλοία. Για να τρομάξουν τον εχθρό οι Βυζαντινοί στόλιζαν τα πλοία τους με άγρια ζώα που ξερνούσαν υγρό πυρ.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ

Page 4: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

ΧΕΛΑΝΔΡΙΟ: Βυζαντινό πολεμικό πλοίο που έφερε δύο ιστούς, κινούμενο με κουπιά αλλά και με τη βοήθεια δύο μεγάλων τετράγωνων πανιών που έφερε έκαστο ανά ιστό. Συνδυασμός βυζαντινού πολεμικού με μεταφορικό πλοίο. Υπήρχαν δύο βασικές παραλλαγές: το «ουσιακόν χελάνδιον» με πλήρωμα 110 ατόμων και το μεγαλύτερο «πάμφυλον χελάνδιον» με πλήρωμα 120 έως 160 ατόμων. Ήταν συχνά εξοπλισμένο με έναν ή περισσότερους σίφωνες για την εκτόξευση υγρού πυρός.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ

Page 5: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

ΓΑΛΕΑ: Μικρό κωπήλατο πολεμικό πλοίο ο τύπος του οποίου με εκείνο του Δρόμωνα αποτέλεσαν τους προδρόμους της Γαλέρας. Κυριότερες αποστολές – χρήσεις αυτού του πλοίου ήταν ως ταχυδρομικό (αγγελοιοφορικό) των Βυζαντινών Στόλων αλλά και ως ανιχνευτικό σε νηοψίες και για παρακολούθηση άλλων Στόλων.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ

Page 6: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

Tα εμπορικά πλοία ήταν σχετικά μικρά, με στρογγυλό κύτος, και είχαν ένα, δύο ή τρία κατάρτια, καθένα από τα οποία έφερε από ένα τριγωνικό ιστίο (λατίνι). Τα εμπορικά πλοία διευθύνονταν με τη βοήθεια δύο πηδαλίων, προσαρμοσμένων στα διαμερίσματα της πρύμνης, και ήταν κατεξοχήν ιστιοφόρα πλοία, παρόλο που ορισμένοι τύποι χρησιμοποιούσαν και κουπιά εκτός από πανιά.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ

Page 7: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

ΟΚΛΑΔΑ: Πλοίο του 7ου αιώνα, εμπορικό και εξαιρετικά καλοσχεδιασμένο ειδικά για ένα πλοίο εκτοπίσματος 40 τόνων. Η μεγαλύτερη καινοτομία του πλοίου αυτού για την εποχή του ήταν ότι διέθετε μαγειρεία, τα οποία είχαν επενδυθεί με πλάκα για να προστατεύεται το πλοίο από τυχόν φωτιά.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ

Page 8: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

ΚΟΥΜΠΑΡΕΑ: Ιστιοφόρο εμπορικό πλοίο του 14ου μ.Χ. αιώνα. Μικρό εμπορικό πλοίο με ιστιοφορία που είχαν τα "λατίνια", δηλ. τριγωνικό πανί. Μήκος 20μ.. πλάτος 4μ. εκτοπίσματος 15-20 τόνους. Η διακυβέρνησή του γινόταν με 2 πλευρικά κουπιά-τιμόνια που βρισκόταν στην πρύμη.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ

Page 9: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

Οι Βυζαντινοί ταξίδευαν μόνο υποχρεωτικά για επαγγελματικούς και κοινωνικούς λόγους: ως έμποροι, ναυτικά μέλη εκστρατευτικού σώματος, διοικητικοί υπάλληλοι ή διπλωμάτες, τεχνίτες, καλλιτέχνες ή ακόμη ως πρόσφυγες και εξόριστοι. Τα θαλασσινά ταξίδια ήταν πάντοτε ταχύτερα από τα χερσαία. Ωστόσο, ένας Βυζαντινός δεν μπορούσε ποτέ να υπολογίσει με ασφάλεια τη διάρκεια του θαλασσινού ταξιδιού του, διότι αυτή δεν εξαρτιόταν μόνο από τις αποστάσεις, τον τύπο του πλοίου και την ικανότητα του κυβερνήτη και του πληρώματος. Σημαντικό ρόλο στα θαλασσινά ταξίδια έπαιζαν και οι καιρικές συνθήκες, καθώς και άλλοι παράγοντες όπως η πειρατεία, οι απρόοπτες επισκευές, η διάρκεια του ανεφοδιασμού, κ.α.

ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Page 10: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

Tο κράτος του Βυζαντίου βρισκόταν στο σημείο συναντήσεως των οδών μεταξύ Ασίας, Ευρώπης και Αφρικής. Από εμπορικής απόψεως η θέση αυτή ήταν ευεργέτημα, γιατί έκανε το Βυζάντιο κέντρο του διεθνούς εμπορίου. Τα πολυάριθμα λιμάνια ήταν τόποι μετακίνησης αγαθών από ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Η Κωνσταντινούπολη, χάρη στο δαιμόνιο εμπορικό πνεύμα των Ελλήνων αλλά και των Αρμενίων κατοίκων της, ήταν συνώνυμο του πλούτου και της ευημερίας. Εκεί κατέληγαν μπαχαρικά και βότανα από την Ινδία και την Μαλαισία, υφάσματα από την Κίνα, χαλιά από την Περσία. Ρώσοι έφερναν γούνες και παστά ψάρια, ενώ στην Θεσσαλονίκη Σλάβοι έφερναν κεχριμπάρια από την Βαλτική, ξύλα και μέταλλα.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΛΙΜΑΝΙΑ

Page 11: Βυζαντινό Ναυτικό ΙΙΙ

ΠΗΓΕΣ

www.hellinon.netwww.wikipedia.orgwww.pagkritio.grwww.mar-mus-crete.gr (Ναυτικό Μουσείο Κρήτης)www.diakonima.grwww.agiasofia.com

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΛΟΣ