Λευτέρης Λαμπάκης

Ο Λευτέρης Λαμπάκης μπήκε στη ζωή μας ένα χρόνο πριν. Μας έκανε πολύ χαρούμενους, ζωντάνεψε το μάθημά μας, μας βοήθησε να καταλάβουμε πράγματα που θα ήταν δύσκολο να τα αντιληφθούμε μόνο από τον πίνακα. Μας εξασφάλισε ελεύθερο χρόνο... Ο Λευτέρης ήταν λεβεντιά.Ανήμερα της γιορτής του μας επεφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη: ήπαιξε μια και πόθανε! Συμπτωματικά στη Γλώσσα είχαμε ένα κείμενο για ένα παιδί που κατάφερε να ζωντανέψει έναν υπολογιστή, μόνο με την αγάπη του. Ο Χαράλαμπος μίλησε με το κομπιούτερ, το κέρασε σκαλτσούνι, του ζωγράφισε και είπαμε «βρε λες;». Δεν τον είδε, όπως όλοι οι άλλοι, σαν ένα ψυχρό, άψυχο, χρηστικό αντικείμενο...Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε κι εμείς να δώσουμε μια ευκαιρία στο Λευτέρη και να του εκφράσουμε την απέραντη εκτίμησή μας.

Μέχρι το τέλος της ώρας, πετύχαμε τους εξής στόχους:• Σώσαμε τη δασκάλα μας από βέβαιο εγκεφαλικό.• Διαπιστώσαμε πως το χιούμορ είναι το καλύτερο όπλο όταν έρχονται τα

δύσκολα.• Πιστέψαμε σ’ ένα θαύμα και προσπαθήσαμε όλοι μαζί, όσο τρελό κι αν

φαινόταν, να το κάνουμε αληθινό.• Είδαμε πως, κάθε φορά που τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα θέλαμε,

προσπαθούμε να σκεφτούμε εναλλακτικές λύσεις.• Συνειδητοποιήσαμε πως η καθημερινή μας ζωή είναι ένα μάθημα από

μόνη της!• Κάναμε μια ωραιότατη εξάσκηση στο «Σκέφτομαι και γράφω», αν και

αυτό μάλλον πονηριά ήταν και το μάθαμε στο τέλος!

Ο Λευτέρης Λαμπάκης δε μας έκανε τη χάρη! Γι’ αυτό κι εμείς, όσο κι αν στενοχωρηθήκαμε, τον αποχαιρετάμε μ’ ένα τραγούδι...