ΔΙΔΥΜΟΙ ΠΥΡΓΟΙ

ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΠΙΔΑΚΗ Γ'5

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014-2015

ΥΠΕΥΘΥΝH ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ:ΑΡΙΑ ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗ

2Ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Αποτελώντας κομμάτι του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στο κέντρο της Νέας Υόρκης, οι Δίδυμοι Πύργοι χτίστηκαν το 1971

και εκείνη την εποχή αποτελούσαν τα ψηλότερα κτίρια στον κόσμο, με 110 ορόφους το καθένα.

Τα κτίρια σχεδιάστηκαν από τον Αμερικανοϊάπωνα αρχιτέκτονα Minoru Yamasaki.

Το σύμπλεγμα των επτά κτιρίων καταστράφηκε κατά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

Στις 19 Οκτωβρίου του 1970, το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου έγινε το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, όταν προστέθηκε ένα νέο τμήμα ύψους περίπου 11 μέτρων πάνω από τον 100ο όροφο. Το κόστος

της κατασκευή ήταν τότε 400 εκατομμύρια δολάρια, που σήμερα θα μεταφραζόταν σε περισσότερα από 2 δις.

Στις 7 Αυγούστου 1974 ο Philippe Petit, ταχυδακτυλουργός και καλλιτέχνης του δρόμου, ισορρόπησε πάνω σε ένα σχοινί, το

οποίο αιωρείτο ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους. Για 45 λεπτά, περπατούσε, χόρευε και γονάτιζε πάνω στο τεντωμένο σχοινί.

Λίγο μετά, συνελήφθη.

Στις 26 Φεβρουαρίου του 1993 ο Νότιος Πύργος δέχτηκε τρομοκρατική επίθεση,

με την τοποθέτηση βομβών σε παρκαρισμένο όχημα στο γκαράζ του πύργου.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, 19 τρομοκράτες, που συνδέονταν με την οργάνωση Αλ Κάιντα, κατέλαβαν τέσσερα αεροπλάνα, με σκοπό να πραγματοποιήσουν επιθέσεις αυτοκτονίας

εναντίον στόχων στις ΗΠΑ. Δύο από τα αεροπλάνα στα οποία εκδηλώθηκε αεροπειρατεία προσέκρουσαν στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, το τρίτο στο Πεντάγωνο, ενώ το

τέταρτο συνετρίβη τελικά σε ανοικτό χώρο στην Πενσυλβάνια. Η 11η Σεπτεμβρίου αποκλήθηκε ως «η ημέρα που άλλαξε τον κόσμο», καθώς πέρα από τους

χιλιάδες θανάτους και καταστροφές που προκάλεσαν οι επιθέσεις αυτές στην καρδιά των ΗΠΑ, αποτέλεσαν τη «νομιμοποιητική βάση» για τις αμερικανικές εισβολές σε Αφγανιστάν και Ιράκ με

πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Ήταν νωρίς το πρωί της Τρίτης της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 όταν ένα Boeing 767 της εταιρείας American Airlines προσέκρουσε στο βόρειο πύργο του Παγκόσμιου

Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης, προκαλώντας άμεσα το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων και των εγκλωβισμό πολλών ακόμη στον ουρανοξύστη των 110 ορόφων.

Ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθούσε ζωντανά από τους τηλεοπτικούς δέκτες την εκκένωση του κτιρίου, καθώς και του δίδυμού του, θεωρώντας πως επρόκειτο για

ένα τραγικό δυστύχημα. Ωστόσο, 18 μόλις λεπτά πριν από την πρώτη επίθεση ένα δεύτερο Boeing 767 εμφανίστηκε στον ουρανό της Νέας Υόρκης και σύντομα κατέληξε στον δεύτερο

Δίδυμο Πύργο. Η πρόσκρουση προκάλεσε τεράστια έκρηξη και συντρίμμια από τα κτίρια κατέκλυσαν

τους γύρω δρόμους.

Ήταν πλέον γεγονός: οι ΗΠΑ δέχονταν επίθεση.

Εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούσαν παγωμένοι τις εξελίξεις στη Νέα Υόρκη, όταν έφτασε η είδηση ότι ένα τρίτο αεροσκάφος συνετρίβη στη δυτική πλευρά

του Πενταγώνου, προκαλώντας κατάρρευση τμήματος του τεράστιου τσιμεντένιου κτιρίου. Όπως έγινε γνωστό από τις αμερικανικές αρχές, 125

στρατιωτικοί και πολίτες σκοτώθηκαν από την επίθεση στο Πεντάγωνο, μαζί με τους 64 επιβαίνοντες στο αεροσκάφος.

Πίσω στη Νέα Υόρκη, επιβεβαιώνονταν οι χειρότεροι φόβοι. Ο νότιος πύργος κατέρρευσε και ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης και καπνού κάλυψε την αμερικανική μεγαλούπολη. Λίγη ώρα αργότερα, ακολούθησε και ο άλλος πύργος κατέρρευσε, παρασέρνοντας στο θάνατο

σχεδόν 3.000 ανθρώπους, μεταξύ αυτών και αστυνομικοί και πυροσβέστες που βοηθούσαν στις επιχειρήσεις διάσωσης των εγκλωβισμένων.

Στο μεταξύ, το τέταρτο αεροπλάνο στο οποίο είχε εκδηλωθεί αεροπειρατεία συνετρίβη σε ανοικτή περιοχή στη νοτιοδυτική Πενσυλβάνια. Όπως ανακοινώθηκε αργότερα, η πτήση αυτή κατευθυνόταν προς την Ουάσινγκτον με πιθανό στόχο το

Καπιτώλιο ή το Λευκό Οίκο, ενώ η αποτυχία των αεροπειρατών να φθάσει το αεροπλάνο στο στόχο του θεωρείται πως οφείλεται στους επιβάτες της πτήσης

που προσπάθησαν να ανακτήσουν τον έλεγχο του αεροσκάφους.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας, σε διάγγελμά του προς τον αμερικανικό λαό, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους διαμήνυσε πως «οι τρομοκρατικές επιθέσεις μπορεί να

πλήξουν τα θεμέλια των μεγαλύτερων κτιρίων μας, αλλά δεν μπορούν να αγγίξουν τα θεμέλια των ΗΠΑ», ενώ προαναγγέλλοντας την αμερικανική απάντηση, τόνισε ότι «δεν θα γίνει διάκριση μεταξύ των τρομοκρατών που πραγματοποίησαν τις επιθέσεις

και εκείνων που τους βοήθησαν».

Η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ επιχείρηση «Enduring Freedom», με στόχο τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και ειδικά των Οσάμα Μπιν Λάντεν, ξεκίνησε μέσα σε λιγότερο

από ένα μήνα μετά τις επιθέσεις σε Νέα Υόρκη και Ουάσινγκτον, στις 7 Οκτωβρίου. Σε διάστημα μόλις δύο μηνών, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είχαν

ανατρέψει το καθεστώς των Ταλιμπάν. Ο πόλεμος όμως συνεχίστηκε, με αποτέλεσμα να καταστεί ο πιο μακροχρόνιος στον οποίο έχουν εμπλακεί οι ΗΠΑ

από την εποχή του Βιετνάμ. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, που θεωρείται ως ο εγκέφαλος των επιθέσεων της 11ης

Σεπτεμβρίου, εντοπίστηκε και δολοφονήθηκε τελικά στις 2 Μαΐου 2011 από τις αμερικανικές δυνάμεις σε κρυψώνα του στο Πακιστάν.

Τον Ιούνιο του 2011, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε την έναρξη της επιχείρησης αποχώρησης των αμερικανών στρατιωτών από το

Αφγανιστάν, η οποία έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί πλήρως το 2014.

Μαρτυρίες από τη Νέα Υόρκη: «Δεν έχω ξανανιώσει τέτοιο φόβο»

H Τρίτη εκείνη ξημέρωσε όπως όλες οι άλλες: Τα εκατομμύρια των κατοίκων της Νέας Υόρκης που κλήθηκαν να περιγράψουν το πώς έζησαν την επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου (WTC), ξεκινούν πάντα τις μαρτυρίες τους μιλώντας για το πώς ξεκίνησαν να πάνε στις δουλειές τους, πώς αδιαφόρησαν για τον καλό καιρό, πόσο ανυποψίαστα αποχαιρέτησαν το αίσθημα ασφάλειας που τους έδινε η μεγαλούπολη και πόσο ξαφνικά άρχισαν να ζουν υπό το καθεστώς ενός ακαθόριστου και συνεχούς φόβου. Ο Τέρι Μπέντσικ δούλευε στα κτίρια του WTC αλλά ήταν ακόμη στο δρόμο όταν άρχισε η επίθεση και το κατάλαβε από τις φωνές των γύρω του: «Άκουσα έναν ήχο που δεν ήξερα ότι μπορούν να βγάλουν ανθρώπινες φωνές, ένα μείγμα έκπληξης, αποτροπιασμού και κάτι που, καιρό μετά, δεν μπορώ ακόμη να κατονομάσω». Από τα στόματα του κόσμου, συνεχίζει, «δεν έβγαιναν καν λέξεις, μόνο ένας ορυμαγδός θορύβου και άπειρα απεγνωσμένα “όχι”».Ο Μπέντσικ κοιτούσε τους Δίδυμους Πύργους να φλέγονται «ελπίζοντας ότι όλοι οι συνάδελφοί μου με κάποιον ανεξήγητο τρόπο να είχαν αργήσει να πάνε στη δουλειά, και πως οι δύο πύργοι θα ήταν άδειοι και σιωπηλοί».

Και αυτός ήταν από τους τυχερούς: Ο Μπρένταν ΜακΟυέιντ δούλευε στον 40ο όροφο του βόρειου Πύργου και καθόταν στη θέση του όταν, στις 08:48, το πρώτο αεροπλάνο βρήκε τον στόχο του: «Ένιωσα ένα τρομαχτικό τράνταγμα. Όταν σηκώθηκα για να πάω προς την έξοδο, ένιωθα το κτίριο να κουνιέται μπρος πίσω ολόκληρο, άκουγα το ατσάλι και το τσιμέντο να τρίζει και μετά άκουσα μία έκρηξη».

Ο ίδιος, όπως και οι εκατοντάδες υπάλληλοι στους Πύργους, βρέθηκε να κατεβαίνει τις σκάλες χωρίς να καταλαβαίνει απολύτως τι συνέβαινε: «Κατεβαίναμε περίπου έναν όροφο κάθε 40 δευτερόλεπτα. Στον 25ο όροφο είδαμε την πρώτη ομάδα πυροσβεστών να ανεβαίνουν, φορτωμένοι με μάσκες οξυγόνου».

Η κατάβαση συνεχιζόταν, και οι πυροσβέστες -που δεν θα έβγαιναν ποτέ- ανέβαιναν. «Φτάνοντας στον 5ο, οι σκάλες είχαν αρχίσει να γεμίζουν νερά. Όταν βγήκα στον ήλιο, γύρισα και κοίταξα πίσω μου, και κατάλαβα για τι καταστροφή επρόκειτο, τα πάντα ήταν καλυμμένα με σκόνη και χαρτιά, η ζέστη από την έκρηξη ήταν αφόρητη και μετά βίας μπορούσαμε να δούμε γύρω μας».

Τότε άρχισε να τρέχει: «Περάσαμε την Church Street και γυρίσαμε, βλέποντας του δύο πύργους να καίγονται. Ήταν απίστευτο».

Και στις 09:58, λέει, «έγινε το αδιανόητο: Ακούσαμε έναν μακρινό θόρυβο κατάρρευσης, που έγινε εκκωφαντικό βουητό, και βλέπαμε, σχεδόν σε αργή κίνηση, τον έναν όροφο να πέφτει πάνω στον άλλο ενώ όλη η πόλη σειόταν».«Ο Πύργος έπεσε; Πώς έπεσε, τι πάει να πει έπεσε;»Ο αργοπορημένος Τέρι Μπεντσικ παρακολουθούσε από το δρόμο, έχοντας σταματήσει μαζί με ολόκληρη την υπόλοιπη πόλη προσπαθώντας να καταλάβει το ασύλληπτο. «Ο δεύτερος πύργος έπεσε. Έπεσε, τι πάει να πει έπεσε, πώς είναι δυνατόν» έλεγαν οι γύρω του, μην πιστεύοντας ακόμη στα μάτια τους. Ο Γκέιγκ Άβεριλ, που δούλευε στο Πανεπιστήμιο NYU, βγήκε στο Washington Square Park όταν έμαθε ότι έπεσε ο πρώτος πύργος. «Στη θέση του πύργου είχε μείνει μόνο μία στήλη μαύρου καπνού» λέει, και «κόσμος που είχε φύγει από την περιοχή έφτανε τρέχοντας στο πάρκο, καλυμμένοι όλοι σε γκρι σκόνη, με σειρήνες να ακούγονται παντού και πολεμικά και αστυνομικά ελικόπτερα να πετάνε από πάνω μας».

Διέκριναν, από απόσταση, ανθρώπους να πηδούν από τα παράθυρα. «Και μετά», συνεχίζει, «ο δεύτερος πύργος άρχισε να καταρρέει σαν γκρίζος καταρράκτης, όλοι ούρλιαξαν, κι άκουσα και τον εαυτό μου να φωνάζει, νιώθοντας τα γόνατά μου να λυγίζουν».

Η Τζοζέφα Σέρμαν έμενε σε πολυκατοικία στο Upper West Side και κοιμόταν έπειτα από μία νύχτα δουλειάς: «Με ξύπνησε το τηλέφωνο, και μία υστερική φωνή φίλης μου, που φώναζε να βάλω τηλεόραση». Τότε είδε όλη την καταστροφή: «Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ τόσο τρομαγμένη και τόσο μόνη». Ο ήχος των μαχητικών, τα μοναδικά αεροσκάφη που πετούσαν στον αέρα της Νέας Υόρκης, «ήταν τρομακτικός και παρηγορητικός ταυτόχρονα» λέει.

«Το μπαλκόνι μου» συνεχίζει, «ήταν γεμάτο στάχτη και σκόνη, και μόλις τη μεθεπόμενη ημέρα, όταν γύρισε ο άνεμος, μας ήρθε αποπνικτική η μυρωδιά του καμένου».

Το σοκ στη Νέα Υόρκη κράτησε πολύ περισσότερο από τα 102 λεπτά που μέχρι την πτώση και των δύο Πύργων: Πριν ακόμη οι Αμερικανοί αρχίσουν να συνειδητοποιούν τι είχε συμβεί, οι τοίχοι στους δρόμους της μεγαλούπολης είχαν ήδη αρχίσει να γεμίζουν με φωτογραφίες αγνοούμενων. «Όλοι ξέραμε πως δεν ήταν πραγματικά αγνοούμενοι, αλλά νεκροί» λέει η κάτοικος Κάθριν Φιτσπάτρικ: «οι συγγενείς όμως ήλπιζαν πως κάτι μπορεί να είχε συμβεί, πως οι άνθρωποί τους μπορεί να βρίσκονταν σε κάποιο νοσοκομείο και δεν μπορούσαν να δώσουν τα στοιχεία τους, κάτι».

Οι άσκοπες αφίσες πληθύνονταν, οι άχρηστες ουρές στα αστυνομικά τμήματα για τη δήλωση αγνοούμενων μεγάλωναν εξυπηρετώντας πια σκοπούς «ομαδικής ψυχοθεραπείας» λέει η Κ.Φιτσπάτρικ, και «κανείς δεν τολμούσε να κατεβάσει τις αφίσες ακόμη και μετά από ημέρες», όταν είχε εξανεμιστεί κάθε ελπίδα για νέους επιζώντες.

Για ημέρες, όλοι κοιτούσαν στο μέρος των Δίδυμων Πύργων και έβλεπαν ένα κενό: «Πονούσα σαν η πληγή να ήταν πάνω στο σώμα μου, όπως όλοι οι Νεοϋορκέζοι», θυμάται η Τζ.Σέρμαν.

Έχοντας προσωπική εμπειρία από την πρώτη επίσκεψή μου στην Νέα Υόρκη όταν ήμουν τεσσάρων ετών τον Αύγουστο του 2001, είχα εντυπωσιαστεί από το μέγεθος αυτών των Πύργων που ξεχώριζαν από κάθε σημείο της Νέας Υόρκης.

Ανεβαίνοντας με ασανσέρ στην κορυφή των Πύργων απλωνόταν

μπροστά μας όλο το Manhattan, το Central Park, το άγαλμα της Ελευθερίας και οι γύρω περιοχές όπως η Astoria, το Brooklyn κτλ.

Μάλιστα έχω ενθύμιο μια καρικατούρα ενός πλανόδιου ζωγράφου με εμένα και τον αδερφό μου όπου πίσω μας απεικονίζονται οι Δίδυμοι Πύργοι και το άγαλμα της ελευθερίας στις 16/8/2001, 27 ήμερες πριν από την πτώση των Δίδυμων Πύργων

Οι Δίδυμοι Πύργοι σήμερα...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣΑυτός είναι ο Ελληνας που θα κατασκευάσει τους νέους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη

Τελικά, όντως, όποια πέτρα και αν σηκώσει κανείς σίγουρα θα βρει έναν Έλληνα. Πόσο μάλλον αν σηκώσει τις πέτρες πάνω στις οποίες θα «κάτσουν» οι νέοι Δίδυμοι Πύργοι στη Νέα Υόρκη στο Σημείο Μηδέν όπου συνέβη η τρομοκρατική επίθεση.

Πρόκειται για τον Δημήτρη Κόκκινο, γεννημένο στη Ρόδο από καθαρόαιμους Νισύριους γονείς που μετανάστευσαν στην Αμερική, ως αρχιτέκτων- μηχανικός και ο οποίος βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του: να χτίσει πάνω στο Σημείο Μηδέν τους νέους Δίδυμους Πύργους!

Όπως αναφέρει η Ροδιακή που εξασφάλισε συνέντευξή του, στα 58 του χρόνια σήμερα έχει την επίβλεψη της κατασκευής των νέων κτηρίων στη θέση των παλιών, τα οποία κατασκευάζονται με την πλέον σύγχρονη τεχνολογία και μεθόδους ασύλληπτα προχωρημένες σε θέματα στατικότητας και ασφάλειας.

Για μια εβδομάδα ήρθε μόνο στη Ρόδο-τη μέρα που γίνονταν ο αγιασμός για να θεμελιωθεί η εκκλησία του Αγίου Νικολάου που κατέρρευσε, ταξίδευε από την Αμερική- και φιλοξενείται από τους θείους του Μιχάλη Κόκκινο- τέως πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου και Μάνο Κόκκινο τέως δήμαρχο Ροδίων.

Είναι προσηνής και χαμογελαστός όπως είναι όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι, με δέχεται στο σπίτι του κ. Μάνου Κόκκινου, μιλάει για «πατώματα» αντί για ορόφους, χρησιμοποιεί τις λέξεις που έμαθε από τους Νισύριους γονείς του και μου λέει ότι απολαμβάνει το γλυκό νεράντζι και το ροδίτικο φαγητό. Μια εβδομάδα διαλείμματος από τους σκληρούς ρυθμούς της Νέας Υόρκης είναι αυτή μέχρι να ξεκινήσει πάλι εντατική δουλειά για τους νέους Δίδυμους Πύργους!

Η συνέντευξη που παραχώρησε, έχει ως εξής: Με ποιο ακριβώς τρόπο ασχολείται η εταιρεία σας με τους δίδυμους πύργους και

ποιος είναι ο δικός σας ρόλος;

Η εταιρεία μας είναι αυτή που ελέγχει την πορεία εργασιών της κατασκευάστριας εταιρείας των τεσσάρων νέων πύργων οι οποίοι κατασκευάζονται λίγο πιο μακριά από το Σημείο Μηδέν, το σημείο όπου στέκονταν παλιά οι δίδυμοι πύργοι. Η εταιρεία μας λέγεται MERRITT&HARRIS, INC κι εγώ είμαι ο επιβλέπων αρχιτέκτονας των κτηρίων στο καθένα από τα οποία δουλεύουν 1.500 με 1.800 άτομα. Η εταιρεία μας έχει αναλάβει να επιβλέπει την κατασκευή και την πρόοδο των εργασιών. Εγώ είμαι ο επιβλέπων αρχιτέκτονας της εταιρείας μας, leader σε 50 αρχιτέκτονες και συνεργάζομαι με την κατασκευάστρια εταιρεία την οποία επιβλέπω για να εφαρμόζεται ακριβώς η μελέτη και τα χρονοδιαγράμματα.

Έχουμε γραφεία στη Νέα Υόρκη, στη Φλόριντα και στην Καλιφόρνια. Εμείς τώρα προχωρούμε μόνο με το «Κτήριο 3» που θα ολοκληρωθεί στο τέλος του Δεκεμβρίου του 2018. Ελέγχουμε όλα τα τεστ αντοχής, την ποιότητα των υλικών και ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος από την κατασκευάστρια εταιρεία είναι ο Sean Johnson, me Silverstein Propoties ο οποίος την εκπροσωπεί και έχω μαζί του πολύ καλή συνεργασία. Πριν από λίγο μίλησα μαζί του και του είπα ότι θα δώσω αυτή τη συνέντευξη στη «Ροδιακή» και θα αναφέρω και το όνομά του.

Ποια είναι η πορεία των εργασιών στα κτήρια, πώς ήταν η σειρά;

Από το 2009 χτίζεται το «Κτήριο Τέσσερα» από τα συνολικά τέσσερα κτήρια. Το κτίριο αυτό περιλαμβάνει 65 ορόφους και είναι 1.068 πόδια ύψος. Ο μηχανικός που είχε κάνει τότε τους δίδυμους πύργους ήταν ο ίδιος που επόπτευσε και την κατασκευή του «Κτηρίου Τέσσερα». Το 2012 ξεκινήσαμε σιγά-σιγά να κατασκευάζουμε το «Κτήριο Τρία» το οποίο έχει 80 ορόφους και 1.200 πόδια ύψος.

Γιατί λέτε ότι ξεκινήσατε σιγά-σιγά;

Γιατί η πορεία κατασκευής και ολοκλήρωσης είναι συνδεδεμένη με την εξασφάλιση των ενοικιαστών ώστε να μπορεί το κτήριο να αυτοχρηματοδοτείται.

Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των νέων δίδυμων πύργων;

Κάθε κτήριο διαθέτει τέσσερις υπόγειους ορόφους που ενώνουν όλα τα κτίρια μαζί. Από τα τέσσερα αυτά υπόγεια πατώματα τα δύο χρησιμοποιούνται ως χώροι που στεγάζονται καταστήματα, ο ένας χρησιμοποιείται ως χώρος παρκινγκ και ο άλλος για τα μηχανήματα και τις εγκαταστάσεις λειτουργίας των κτηρίων. Πρέπει να πω εδώ ότι το «Κτήριο Ένα» που κατασκεύασε άλλη εταιρεία, αυτή τη στιγμή ολοκληρώνεται και γίνεται η διαμόρφωση των εσωτερικών του χώρων. Είναι 1776 πόδια ύψος, κι έχει 104 ορόφους. Το κτήριο αυτό αναγνωρίστηκε ως το υψηλότερο κτίριο της Αμερικής. Το «Κτήριο Δύο» δεν έχει ξεκινήσει ακόμη να κατασκευάζεται και θα γίνει αυτό όταν θα εξευρεθούν οι ενοικιαστές.

Οι νέοι δίδυμοι πύργοι είναι άτρωτοι σε περίπτωση τρομοκρατικού χτυπήματος;

Αυτά τα κτήρια χτίστηκαν και χτίζονται με έναν πολύ πιο δυνατό και σύγχρονο οπλισμό και την τελευταία τεχνολογία ώστε να μην μπορούν να πέσουν όποιο χτύπημα κι αν δεχτούν γιατί η μελέτη και η κατασκευή προβλέπει πως το βάρος του σημείου που μπορεί να χτυπηθεί θα μετακινηθεί σε άλλο μέρος του κτηρίου ώστε να μην κινδυνέψει ολόκληρο το κτήριο. Εμείς δεν περιμένουμε τέτοιο κίνδυνο πια όμως αν υπάρξει δεν θα πέσει ολόκληρο, τα δε σημεία που βρίσκονται οι σκάλες επικοινωνίας μεταξύ των ορόφων είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να μην κινδυνεύσουν καθόλου και να μπορέσουν οι ενοικιαστές να κατέβουν με ασφάλεια.

Έχω μιλήσει με ενοικιαστές που έζησαν το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, πήρα τις μαρτυρίες τους για το τι πέρασαν για να κατέβουν, ξέρουμε την ψυχολογία των πολιτών εκείνη την ημέρα, κι έχουμε φροντίσει ώστε η κατασκευή να είναι τέτοια που θα βοηθήσει τους εργαζόμενους να αποφύγουν τον πανικό και να ξέρουν την πορεία που θα ακολουθήσουνε με ασφάλεια και στον πιο σύντομο χρόνο. Το πρώτο που μας ενδιαφέρει είναι να χτίζουμε γερά κτήρια και το δεύτερο η ασφάλεια των πολιτών την ώρα που θα πρέπει να βγουν έξω.

Εσείς που βρισκόταν 13 χρόνια πριν την ώρα του τρομοκρατικού χτυπήματος της 11ης Σεπτεμβρίου;

Εγώ ήμουν στο γραφείο μου αρκετά πιο μακριά, αλλά είχαμε ένα κτήριο που χτιζόταν εκεί δίπλα στους δίδυμους πύργους. Όταν έγινε η επίθεση ήρθε η πυροσβεστική και πήρε δικά μας μηχανήματα για να βοηθήσουν ενώ και οι δικοί μας εργάτες πήγαν να δουλέψουν για τη διάσωση των ανθρώπων. Ήταν η ώρα που σταμάτησε η κίνηση και η ζωή στη νέα Υόρκη, κι όλοι όσοι βγήκαν στο δρόμο βρέθηκαν να περπατάνε προς τις γέφυρες για να περάσουν στην άλλη πλευρά της Νέας Υόρκης να μπουν στα τρένα και να πάνε στα σπίτια τους.

Πιστεύετε ότι το έχει ξεπεράσει αυτό το σοκ η Αμερική;

Όχι, κατηγορηματικά όχι. Πήρε ένα χρόνο για να καθαριστεί το οικόπεδο, κι ήταν μεγάλη η προσοχή που έδειξαν γιατί υπήρχαν και νεκροί ανάμεσα στα συντρίμμια. Τα οστά όσων δεν μπόρεσαν να ταυτοποιηθεί ποιοι είναι, δημιούργησαν μουσείο και τα έβαλαν μαζί με ό,τι άλλο σώθηκε από τους δίδυμους πύργους. Το μουσείο είναι εκεί ανάμεσα στο χώρο του οικοπέδου των παλιών πύργων και των νέων, εκεί δημιούργησαν και σιντριβάνι και κάθε χρόνο την 11η Σεπτεμβρίου κάνουν μνημόσυνο.

ΠΗΓΕΣ : •enfo.gr• in.gr •Αρχείο της βιβλιοθήκης του

αμερικάνικου Κογκρέσου •BBC •YouTube • iefimerida