Ξεκινώ για την ποίηση…

Ξεκινώ γιατί αναζητώ

Ξεκινώ για το άγνωστο

Ξεκινώ για να ακούω

Ξεκινώ γιατί νομίζω πως μπορώ!

Γκελεφέση Νικολέττα

Ξεκινώ από περιέργειαΞεκινώ γιατί έχω ακούσει πολλά για την ποίησηΞεκινώ γιατί μου αρέσει το δεν ξέρωΞεκινώ για το ναι ή το όχιΞεκινώ για την ομάδα!Μήλη Δημητριάνα

Επιστρέφω στην ποίησηΕπιστρέφω στη χαράΕπιστρέφω στην ελευθερία των σκέψεών μουΕπιστρέφω στη δημιουργίαΕπιστρέφω εκεί που νιώθω… εκεί που ταξιδεύω…. Εκεί που φαντάζομαιΕπιστρέφω εκεί που ανήκω ! Λάππα Νικολέτα

Επιστρέφω γιατί αγαπώ

Αγαπώ να μιλώ Να ψιθυρίζωΓιατί αγαπώ τη σκέψη μου…Τα συναισθήματά μου…Αγαπώ αυτό που με κάνει να φεύγωΝα βρίσκομαι σε άλλα μέρηΜε το μυαλό μου,Με τη φαντασία μου,Με την καρδιά μου.

Μουφτόγλου Γιώργος

Επιστρέφω στην ποίηση γιατί εκεί είμαι ελεύθερηΕίμαι ελεύθερη γιατί μπορώΕίμαι ελεύθερη γιατί ζωΕίμαι ελεύθερη γιατί είμαι αυτό που είμαιΕπιστρέφω γιατί θέλω.

Κων/τίνα Μητσιοπούλου

ΠΟΙΗΣΗ :Ανέβα…Πέτα…Δες…Νιώσε…

αναζήτησε…ζήσε τη φαντασία…έχεις χρόνο!

Αλεξία Παπαδοπούλου

Ξεκινώ για να μάθωΞεκινώ για μέναΞεκινώ για το πάρα πέραΞεκινώ για το δεν ξέρωΞεκινώ για να πωΞεκινώ για ν’ απελευθερωθώΞεκινώ λοιπόν.

( Κυριακή Καραγιώργου)

Να μπω ή όχι;Υπάρχει

κάποιος μέσα;Τι θα

πρωτοδω;Είναι κανείς

εδώ;Ο φόβος…Η

περιέργεια…Η απορία…Όμως μπαίνω Και σκέφτομαι

πως όλα είναι μια εμπειρία!

(Καραγιώργου Κυριακή)

Κι αν μου συμβεί κάτι κακό;Ποιος θάναι μέσα;Κι αν χαθώ;Τι θα κάνω;Πού θα με πάει η πόρτα;Φόβος ΠεριέργειαΆγχοςΑγωνία.… να μην μπω καλύτερα;

( Γκελεφέση Νικολέτα )

Τι θα πρωτοδώ;Υπάρχει κάτι καλό ή κακό εκεί μέσα;Υπάρχει διαφυγή;Θα τα καταφέρω;Θα διασκεδάσω ή θα φοβηθώ;Απορία και φόβος και περιέργεια και τρόμος…Όμως … εγώ θα μπω με δύναμη , με φόρα…Για να προσπαθήσω.

( Αλμπάνη Ευδοξία )

Τελικά …..Άραγε οδηγεί κάπου;Κι αν ναι πού;Κι αν όχι γιατί;Κι αν είναι λάθος;Προς τα πού πάω;Απορία ,Ανασφάλεια,Έκπληξη … και φόβος!Θα μπω … δε φοβάμαι!

(Κουτζόγλου Μαρία )

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή …Η δική μου πόρτα είναι η θάλασσαΜε το χρώμα του ηλιοβασιλέματος να ηρεμώΝα σκέφτομαι όλη μου τη μέρα…τα καλά και τα άσχημαΚάθε εικόνα απ’ το μυαλό μουΝα ξανακούω τι είπα να ξαναβλέπω τι είδα Τι έκανα λάθοςΤι δεν είπα σωστάΤι θα μπορούσα να είχα παραλείψει…Η δική μου η πόρτα είναι η θάλασσα της ποίησης… για να ηρεμώ !

Καραγιώργου Κυριακή

Η ποίηση είναι μια υπέροχη θάλασσαΗ ποίηση είναι τα κύματα, η συννεφιά και τα κοχύλιαΗ ποίηση είναι η άμμος … ένας κόκκος άμμου…… κι εγώ κολυμπώ !

( Γκελεφέση Νικολέτα)

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή,Είναι η πόρτα της γαλήνης και της ηρεμίας … ίσως και της σκέψης.Για μένα η ποίηση είναι η πόρτα του καλοκαιριούΤου χαμόγελουΤου παιχνιδιούΤης ξεγνοιασιάςΤης ελευθερίας.Γι’ αυτό είναι και θα είναι για πάντα μια πόρτα ανοιχτή … μια θάλασσα απέραντη !

( Αλμπάνη Ευδοξία)

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτήΗ ποίηση είναι ελευθερίαΗ ποίηση είναι αναπνοήΗ ποίηση είναι το κελάηδισμα των πουλιώνΗ ποίηση είναι ένας κόσμοςΟ κόσμος των ονείρωνΟ κόσμος της ελπίδαςΕίναι ο κόσμος μου !

( Λάππα Νικολέτα)

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτήΜε χρωματιστά λουλούδια σαν την Άνοιξη… με λουλούδια τόσα πολλά όσα και οι φαντασίες μας!

( Μήλη Δημητριάννα)

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή με λουλούδια… κάτι σαν καλοσύνη… κάτι σαν ευγένεια… κάτι σαν χαρά.Θέλω να τρέξωΝ’ αναγνωρίσωΚάπου εκεί μακριά … είναι η αγάπη!

( Παπαδοπούλου Αλεξία)

Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτήΑπό το απόλυτο σκοτάδι στο απόλυτο φωςΑπό τη μοναξιά στο μαζίΑπό τη θλίψη στη χαράΑπό τη βροχή στο ουράνιο τόξοΑπό το ασπρόμαυρο στο πολύχρωμοΗ ποίηση είναι μια βόλτα στην αμμουδιά… η γλυκιά φωνή του αηδονιούΤο πορφυρό κόκκινο του ήλιου στο ηλιοβασίλεμα…Η ποίηση είναι η μαγεία!

(Κουτζόγλου Μαρία )

και είπαν οι δάσκαλοι…

Αγνοούμενο ρήμα … αγνοούμενο ουσιαστικό…

ΜοναξιάΚαι σκέφτομαιΣκέψη Και περιμένωΧαμόςκαι τρελαίνομαιαγάπη κι ερωτεύομαιφυγήκαι χάνομαι!Γ. ΜΟΥΦΤΟΓΛΟΥ

Αμφιβολία κι αναρωτιέμαιΖωή και χορεύωΜοναξιά και περιμένωΠαιχνίδι κι εκφράζωΑπομόνωση και φοβάμαι! ΡΕΑ

Θλίψη, Και χάνομαιΑγάπη και κελαηδώ,Βροχή και βρέχομαιΣκέψη κι αγωνιώ,Φυλακή και προχωρώ!

ΜΑYΡΙΔΟΥ Δ.

Αγνοούμενο αριθμητικό…

Χίλια όνειρα κλωστές

Μια ανάσα στο σκοτάδι

Ένα χάδι στον αφρό

Ρέα

Χίλια φιλιά στην άμμοΧίλια τραγούδια στο φωςΜια καρδιά στα πέλαγαΈνας ουρανός στο κόκκινοΈνα φιλί στο χέρι. (Δημητριάννα)

Χίλιες ψυχές φτερά… μια φυγή

( Μουφτόγλου Γ. )

Αγνοούμενο επίρρημα…

Κουδούνι… και πάλι εδώ εδώ.Με ξέρεις , μιλάμε…Σε ξέρω… μεγαλώνω …φεύγωΕσύ όμως και πάλι εδώ.Δε φεύγεις, μένειςΕδώ πάνω σου γίνονται όλα.Πάνω σου μεγαλώνω.Στάσου …. Φωνάζεις,Μη με γράφεις,ΠρόσεχεΔιασκέδασε,Μη σταματάς να χαμογελάςΞεκουράσου.Ανάμνηση , είσαι για πάντα εδώ… σΤο θρανίο μου! Αλμπάνη Ευδοξία

Κι η αντωνυμία…

Εσύ !Και τρέχω να σε βρωΕσύ κι ο θόρυβος από τα βήματα των ποδιών σουΕσύ και το χαμόγελο σου να με πηγαίνει…Εσύ και τα μάτια σου να μου δίνουν αλλιώτικο φωςΕσύ και τα χέρια σου … να κρατώΕσύ και τ΄ ονομά σου… γιορτή.Φιλία! Και είσαι ουρανός!

Φιλία ! και είμαι ουρανός!

Δέσποινα Μαυρίδου

ΕσύΜια ανοιχτή αγκαλιά καταφύγιοΤο καλοκαίρι μες τον ΧειμώναΤο ηλιοβασίλεμα της καρδιάςΤο γέλιο στα μάτια μουΟι αναμνήσεις και τα όνειραΤα μικρά μυστικά στα μαξιλάριαΟι περίπατοι στα πάρκαΤο « δε χάλασε ο κόσμος» στο στόμα σουΤο «όλα θα πάνε καλά» στη ματιά σου…. Αναπνοή!Έλα Μαρία να παίξουμεΝα γελάσουμε Να ονειρευτούμε!Έλα!Νικολέτα Λάππα

Και οι δάσκαλοι συνέχισαν…

ΣΤΑΣΗ ΠΡΩΤΗ…

Η σκιά σου στα μάτια μου…Η σκιά σου στο μυαλό μου…Η σκιά σου όταν περπατάς…Όταν μιλάς…Όταν φωνάζεις…Η σκιά σου σ’ όλους τους τοίχουςΗ μόνη σκιά που αφήνω να με φυλακίσει!

Μουφτόγλου Γ.

Έλα να ζωγραφίσουμε τον έρωταΈλα να χορέψουμε στη μελωδία του σ’ άγαπώΠάνω από τις πολιτείες… πέρα από αυτές.Κόκκινο μπλε και κίτρινο… κι έπειτα εσύΗ πιο γλυκιά απόχρωση απ’ όλες!Έλα !

Νικολέτα Λάππα

Όταν η χαρά με χάνει Την βρίσκω εγώ.Κι αρχίζω να γελάω μέχρι να σβήσει ο ήλιοςΜέχρι να χαθεί η θάλασσα,Μέχρι να σταματήσει η γη να γυρίζει!Ταξιδεύω .Γίνομαι χαρταετός και φεύγω,Πουλί και αιωρούμαι.Ένα λευκό σεντόνι που το πήρε ο άνεμος!

Ρέα Καραμολέγκου

Το βλέμμα του , γαλάζια λίμνηΤα χέρια του ανεμόμυλος του αέραΗ φωνή του κορυδαλλός που μιλάει,Τα μαλλιά του, φύλλα του δένδρουΤο χαμόγελό του ,ήλιος γελαστός,Οι αναμνήσεις του, παλιές φωτογραφίεςΌλα αυτά … Η σκέψη μου!

Ζαλίδα Κων/ τίνα

ΣΤΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ…

Η χαρά πετάει σαν πουλίΟνειρεύεται τον πρίγκιπα της,Χαίρεται την κάθε της μέραΧορεύει σαν μπαλαρίνα,Παίζει με τους συμμαθητές της,Βγαίνει παρέα με τα χρώματα!

Μήλη ΔημητριάνναΗ χαρά χαμογελά στον ήλιοΗ χαρά παίζει μέχρι να κουραστείΗ χαρά χαίρεται , όταν χαίρεται!Η χαρά κρύβεται για να την βρειςΗ χαρά πετάει γιατί θέλει να πατάειΗ χαρά τρέχει για να την φτάσειςΗ χαρά βάφεται για να την προσέξεις!

Ζαλίδα Κων/τίνα

Η πλήξη κρύβεται…στη σκοτεινή γωνία,…πίσω από τα θρανία…πίσω από τα δένδρα,…πίσω από μένα.Σκυμμένη,Απορημένη,Απομονωμένη,Φοβισμένη!

Μητσιοπούλου Κων/τίνα

Η πλήξη σιωπά πιο πολύ κι απ’ τους καθρέφτεςσκύβει φοβάται και κρύβεται … στο σώμα μου… η κάπου εκεί ανάμεσα στις σελίδες.Δεν ακούει, αλλά μιλάΔε θυμάται τη ζωή , τα χρώματα, τους ήχους…αλλά ζει, χρωματίζει, αντηχείΌλα …σαν ξεχαρβαλωμένα κτίρια.

Καραμολέγκου Ρέα

ΣΤΑΣΗ ΤΡΙΤΗ

Τσαλακωμένες σελίδεςΆγχος και νεύραΒαρετές εξισώσεις,Να θες να σταματήσεις.Και τα νούμερα θαμπά, να κουράζεσαι…Οι λέξεις θαμπές … να βαριέσαιΝα εξατμίζεσαι,Να θολώνεις…σαν να νυστάζεις.Χωρίς να ξέρω το αύριοΚλέβουν τα μονοπάτια του ουρανού μουΤα όνειρά μου… τα ατέλειωτα.

Γκελεφέση Νικολέτα

Τσαλακωμένα γράμματα,Θαμπές σκέψεις,Άγνωστες…ξένεςΆδεια βιβλία…Γεμάτα με τόση πλήξηΒαριές εξισώσεις, μαραμένα νούμερα…Τόσο κενές οι ώρες, οι στιγμές ,οι ανάσεςΜα τόσο γεμάτες με παραίτηση, με θλίψη!Πού πήγε η ελευθερία του δειλινού;

Μουφτόγλου Γιώργος

ΒαριέμαιΟι σκέψεις μ’ εγκατέλειψανΤο μυαλό μου με παράτησε,Βαριέμαι να βλέπω νούμερα κι αριθμούςΘαμπές εικόνες ,βαριές εξισώσεις, άδεια βιβλία!Μου κλέβουν το άρωμα της θάλασσας, τον αέρα τ’ ουρανού!Θέλω να φύγω απ΄αυτή τη φυλακή που λέγεται σχολείο!

Μητσιοπόυλου Κων/τίνα

Πέφτουν πρόσωπα μέσα μουΈλκος στομάχου2014 διάτρηταΕγώ… εγώΕυθύβολη επάλληλη προσωπική αντωνυμίαΠεφωτισμένη ή άφωτηΠάντως επίκεντρη και καλοντυμένη.Εδώ … στο πού είμαι θρυμματίζομαιΣτο ανάμεσα αγνοούμαι,Στο δήθεν συμφύρομαι…2014 διάτρητα αριθμητικά αναρίθμητα… φοβισμένα!Δανείζομαι χάδια ουσιαστικάΗ τάξη μουΟι μαθητές μουΡήματα ενυδατικά και ταξιδιάρικαΔιδάσκωΔιδάσκομαιΜεταχειρισμένες μνήμες οι εικόνες μουΚτερίσματα κήπων οι φωνές τουςΚυνόδοντας οι φωνές τουςΕπανάληψη αλαλάζουσα Ονείρου που χάνω αδέσποτα μέσ’ απ’ τα χέρια μουΧειροπόδαρη η διάψευση, η μεταφορά μουΈσωθεν έξωθεν εκτελούμαι ανυπεράσπιστα2014 ανυπεράσπιστα αποσιωπητικά Συνωστίζονται και με δείχνουν με το δάχτυλο!- Πού είσαι δάσκαλε;