Όταν ο Περσέας συνάντησε τον Ωρίωνα

Όταν ο Περσέας Συνάντησε τον Ωρίωνα: Η Μυθολογία των Αστερισμών

Ερευνητική Εργασία Α’ Τετραμήνου Α’ Λυκείου

Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο Πανεπιστημίου Πατρών . Πάτρα 2014

Ο Περσέας προσωποποιήθηκε από την αρχαιότητα ως ο ήρωας που έσωσε την Ανδρομέδα στον σχετικό μύθο. Παριστάνεται ως νέος, φορώντας τα ταλάρια (τα φτερωτά σανδάλια),

να κρατά στο αριστερό του χέρι το Γοργόνειον την κεφαλή της Μέδουσας, και στο δεξί την άρπην, δώρο του Ερμή.

Η Κασσιόπη ήταν η σύζυγος του Κηφέα, βασιλιά της Αιθιοπίας

Ο βασιλιάς Κηφέας βρέθηκε σε πολύ άσχημη θέση όταν ξέσπασε στη χώρα του λιμός και καταστροφές, καθώς ένας τεράστιος Δράκοντας τυραννούσε και φοβέριζε τους υπηκόους του.

Αιτία όλων αυτών των δεινών ήταν η φιλάρεσκη γυναίκα του η Κασσιόπη, η οποία καυχήθηκε ότι η ομορφιά της ξεπερνούσε αυτή των Νηρηίδων, των θαλάσσιων νυμφών.

Ο Δράκοντας ήταν μια διαρκής απειλή για τους πολίτες κι έτσι ζήτησαν από τον Ποσειδώνα να τον αποσύρει. Το αντάλλαγμα που ζήτησαν οι Νηρηίδες ήταν να θυσιάσει το βασιλικό ζεύγος ότι πολυτιμότερο είχαν, την Ανδρομέδα, την ίδια τους την κόρη. Έτσι και έγινε

Όμως για καλή της τύχη ο Περσέας την ερωτεύεται, αποφασίζει να σκοτώσει τον Δράκοντα και να πάρει μαζί του την Ανδρομέδα. Πράγματι, ο ήρωας τερματίζει την ζωή του θαλάσσιου τέρατος και, με την συγκατάθεση των γονέων, παίρνει την Ανδρομέδα μαζί του στη Σέριφο.

Οι ονομασίες Bershawish, Fersaus, ακόμα και Siaush, προέρχονται καθαρά από την απόδοση του ελληνικού ονόματος από τους Άραβες, αφού αυτοί δεν έχουν το γράμμα «Π». Συνήθως πάντως ονόμαζαν τον Περσέα περιγραφικώς, ως Hamil Ra's al Ghul, «ο Φέρων την Κεφαλή του Δαίμονος».

Ο Ωρίωνας μεγάλωσε και έγινε «ανήρ εξόχου ρώμης και καλλονής, και δεξιώτατος κυνηγός».

Στην παράδοση που υιοθετεί ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος ο Ωρίων είδε κάποτε την Πληιόνη με τις κόρες της, τις Πλειάδες, και τις κατεδίωξε επί πέντε ολόκληρα χρόνια, μέχρι που ο Δίας τις καταστέρισε μαζί με τον Ωρίωνα και τον σκύλο του.

O Ωρίωνας ως δεινός κυνηγός, κυνηγούσε θηράματα, όπως λαγούς, άγρια θηρία, όπως ο λέοντας, αλλά αναζητούσε και το μυθικό μονόκερο.

Το τέλος του Ωρίωνα: Πέθανε από δάγκωμα σκορπιού που έστειλε η Γη τιμωρώντας τον για την καυχησιολογία του ότι κανένα ζώο δεν ξέφευγε από τα βέλη του.

Για τον λόγο αυτό, όταν μετά τον θάνατό του ο Ωρίων «καταστερίσθηκε», μετατράπηκε δηλαδή σε αστερισμό που βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά της Ουράνιας Σφαίρας από τον αστερισμό Σκορπιό.

Για τους Αρχαίους Αιγύπτιους ο αστερισμός του Ωρίωνα ήταν ο ίδιος ο Όσιρις που αφού πέθανε έγινε ο συγκεκριμένος αστερισμός.

Πιστεύεται πως όλη η διάταξη των πυραμίδων στην Γκίζα είναι απλά μια απεικόνιση του μέρους του ουρανού που περιλαμβάνει τον αστερισμό του Ωρίωνα ( με τα 3 αστέρια στην ζώνη του Ωρίωνα να είναι οι 3 μεγάλες πυραμίδες της Γκίζας και ο Νείλος να είναι ο γαλαξίας μας).

Οι ψυχές των Φαραώ όταν πέθαιναν πήγαιναν στον Όσιρι, δηλαδή στον αστερισμό του Ωρίωνα.

Οι Ζωδιακοί Αστερισμοί της Άνοιξης


Ο Κριός παριστάνει το Χρυσόμαλλο Κριάρι που μετέφερε τα δυο αδέρφια, Φρίξο και Έλλη στην Κολχίδα. Θεωρούνταν ιερό, αφού ήταν δώρο του θεού Ερμή στη μητέρα τους Νεφέλη, που με την σειρά της το έδωσε στα παιδιά της, Φρίξο και Έλλη, την ώρα που ο πατέρας τους

Αθάμας, βασιλιάς του Ορχομενού, και η θετή τους μανά τους, Ινώ, ετοιμάζονταν να τα θυσιάσουν στους θεούς.


Ο ίδιος ο Δίας μεταμορφώθηκε σε Ταύρο, για να αρπάξει την όμορφη Ευρώπη. Με βάση τον μύθο αυτόν, ο Ταύρος εικονίζεται να κολυμπάει γι’ αυτό και διακρίνεται μόνο το κεφάλι του

με τα κέρατα και το μπροστινό μέρος του σώματός του.


Οι δίδυμοι Διόσκουροι, θεοί του Φωτός, ήταν γιοι της Λήδας και του Δία ( Διός Κούροι). Κατά μια άλλη εκδοχή ήταν παιδιά της Λήδας και του Τυνδάρεω, βασιλιά της Σπάρτης γι’

αυτό λέγονται και Τυνδαρίδες. Ήταν αδέρφια της ωραίας Ελένης, της Τιμάνδρας, της Φιλονόης, της Πηνελόπης και της Κλυταιμνήστρας.

Οι Ζωδιακοί Αστερισμοί του Καλοκαιριού


Κατά την ελληνική μυθολογία, ο Καρκίνος είναι ο κάβουρας που συνέθλιψε ο Ηρακλής κατά τη μάχη του με τη Λερναία Ύδρα. Η Ήρα, που είχε στείλει τον κάβουρα να δαγκώσει τον

Ηρακλή, τον «καταστέρισε» (τον έκανε άστρα του ουρανού) μετά τον θάνατό του. Ως μικρό ζώο, απετέλεσε τον αμυδρότερο αστερισμό (με τους λιγότερο φωτεινούς αστέρες) του

ζωδιακού κύκλου.


Οι αρχαίοι Έλληνες αστρονόμοι τον ονόμαζαν Λέοντα και συσχέτιζαν με αυτόν τον μύθο του Λέοντος της Νεμέας, τον πρώτο άθλο του Ηρακλέους.


Ο αστερισμός αναπαριστά την Περσεφόνη, την κόρη της θεάς Δήμητρας. Γενικώς ως μορφή στον αστερισμό απεικονίζεται να κρατά ένα κλαδί φοινικιάς στο δεξί της χέρι και ένα στάχυ

στο αριστερό. Σχετικά ο Νόννος την αποκαλεί «σταχυώδης Κούρη».

Οι Ζωδιακοί Αστερισμοί του Φθινοπώρου


Στην ελληνική Αστρονομία ο Ζυγός ήταν τμήμα του Σκορπιού, γνωστό ως Χηλαί Σκορπίου, δηλαδή οι «Δαγκάνες του Σκορπιού». Ο «Ζυγός» βρισκόταν το σημείο της ισημερίας και

επομένως συμβολίζει το ισο-ζύγισμα της ημέρας και της νύκτας σε ίσες διάρκειες,.


Μυθολογικώς αντιπροσωπεύει τον σκορπιό που σκότωσε τον γίγαντα κυνηγό Ωρίωνα, και για τον λόγο αυτό θρυλείται ότι βρίσκεται σε αντίθετο σημείο του ουρανού από τον

αστερισμό Ωρίωνα, που ακόμα τον φοβάται. Σε άλλο μύθο ωστόσο αναφέρονται αρκετοί κλασικοί συγγραφείς, που θεωρούν τον Σκορπίο υπαίτιο της καταστροφικής πορείας των

αλόγων που έσερναν το άρμα του θεού Ηλίου όταν το οδήγησε ο Φαέθων.


O Άρατος δίνει για τον Τοξότη τα ονόματα Τοξευτής και Ρύτωρ τόξου (αυτός που τεντώνει το τόξο). Σε άλλους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς συναντάμε και την παραλλαγή Τοξευτήρ, ενώ οι Ερατοσθένης, Ίππαρχος, Πλούταρχος και Πτολεμαίος συμφωνούν στο Τοξοτής. Ο Βρετανός

ανατολιστής Thomas Hyde (1636-1703) παραθέτει την ελληνική ονομασία Βελοκράτωρ. Το Ιππότης αναφέρεται και στον Κένταυρο.

Οι Ζωδιακοί Αστερισμοί του Χειμώνα


Το όνομά του σημαίνει «Αίγα (γίδα) με κέρατα» και οφείλεται στον `Αρατο. Στους Ίωνες απαντά ως Αιγοκέρευς. Ο Ερατοσθένης τον γνώριζε με το όνομα Παν ή Αιγι-Παν, δηλαδή ο

τραγοπόδαρος θεός Πάνας μεταμορφωμένος κατά το ήμισυ σε ψάρι από τη βουτιά του στο Νείλο.


Το όνομά του σημαίνει «αυτός που χύνει το νερό» και οφείλεται κατά τον Ideler στο ότι στην αρχαιότητα ο Ήλιος περνούσε από αυτόν κατά την εποχή των βροχών Στην αρχαία ελληνική,

εκτός από Υδροχόος ο αστερισμός αναφέρεται και ως Υδροχοεύς. Η κυρίαρχη μυθολογική παράδοση που συνδέεται με τον Υδροχόο, τον ταυτίζει με τον Γανυμήδη.


Κατά τη Γιγαντομαχία, η Αφροδίτη κι ο γιος της ο Έρωτας, κυνηγημένοι από τον Γίγαντα Τυφώνα, έφτασαν στην Αίγυπτο και έπεσαν για να σωθούν στον Ευφράτη, μεταμορφωμένοι

σε ψάρια. Για να μη χαθούν, έδεσαν τις ουρές τους μαζί με ένα σκοινί.

Όταν ο Περσέας συνάντησε τον Ωρίωνα

Education

Transcript of Όταν ο Περσέας συνάντησε τον Ωρίωνα