ΤΜΗΜΑ: Α5 Α΄ ΤΡΙΜΗΝΟ

ΘΕΜΑ: Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΙΤΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ :ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ

1η ΟΜΑΔΑ

Ήρθε η μέρα όπου επιτέλους ο μικρός Ζανής μεγάλωσε και πήγε στο μεγάλο σχολείο, το Γυμνάσιο. Ο Ζανής ξύπνησε χαρούμενος για πρώτη φορά πριν τους γονείς του. Έφαγε το πρωινό του, ντύθηκε κι έφυγε για να προλάβει το λεωφορείο. Καθώς πήγαινε στο σχολείο σκεφτόταν πόσο ωραία θα ήταν στην αυλή του καινούριου του σχολείου. Όταν έφτασε στην αυλή του σχολείου ξαφνικά όλα άλλαξαν. Άρχισε να φοβάται, διότι έβλεπε τα μεγαλύτερα παιδιά να πειράζουν τα μικρότερα. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι και όλοι μαζεύτηκαν στην είσοδο για να γίνει η προσευχή και για να τους χωρίσουν σε τμήματα. Όταν τελείωσε η προσευχή, ο διευθυντής έβγαλε μια ανακοίνωση, που έλεγε: <<Απαγορεύετε αυστηρά τα παιδιά της δευτέρας και της τρίτης γυμνασίου να ενοχλούν τα παιδιά της πρώτης>>. Μόλις το άκουσε αυτό οΖανής, πέταξε από την χαρά του. Από εκεί και πέρα δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν.

2η ΟΜΑΔΑ

Η πρώτη ώρα έφτασε! Το πρόγραμμα έλεγε Μαθηματικά. Ο Ζανής μπήκε στην τάξη τρομαγμένος γιατί δεν ήξερε κανέναν. Αναρωτιόταν με ποιον θα καθίσει και με ποιον θα παίξει στο διάλειμμα. Ένοιωθε στενοχωρημένος κι έτσι πήγε στον κ. Χριστάκη, τον μαθηματικό, για να του πει για τις ανησυχίες του. Ο κ. Χριστάκης του είπε ότι πολλά παιδιά νοιώθουν έτσι και ότι καθώς θα περνούν οι μέρες τα πράγματα θα βελτιωθούν κι ότι θα γνωρίσει όλους τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες του. Αυτό βοήθησε πολύ τον Ζανή να νοιώσει καλύτερα!

3η ΟΜΑΔΑ

Όταν μπήκε στην αίθουσα για το μάθημα της Μουσικής συνάντησε για πρώτη φορά τον καθηγητή, του οποίου οι ικανότητες και οι εμπειρίες εντυπωσίασαν τον Ζανή. Σκεφτόταν πώς μπορεί ο καθηγητής ή και ο μουσικός να παίζει μελωδίες και για ατελείωτες ώρες να τους κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Οι περισσότεροι θεατές αποτελούσαν μια ευχάριστη και ζεστή παρέα, έπαιζαν απλά κάποιες νότες που μπορούσαν και σχεδίαζαν στο τέλος ένα τραγούδι ή και μια μελωδία. Ένιωθε μονάχα χαρά που έστω αυτή η ώρα θα ήταν διαφορετική, αλλά και ξεχωριστή παίζοντας κομμάτια γνωστών τραγουδιστών. Ένιωθε περιέργεια πώς μπορούσε κι έπαιζε τόση ώρα χωρίς λάθη και χωρίς να διακόπτει τη μελωδία. Έπειτα τα τελευταία 5 λεπτά του μαθήματος ο καθηγητής έψαχνε τα γυαλιά του και οι μαθητές γελώντας του απάντησαν ότι ήταν πάνω στο κεφάλι του .Τότε ο καθηγητής ένιωσε αμηχανία αν και στο τέλος γέλασε και αυτός.

4η ΟΜΑΔΑ

Ο Ζανής, με το που άκουσε το κουδούνι μπήκε στην τάξη. Την τρίτη ώρα είχε το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Με το που μπήκε στην αίθουσα, έκπληκτος πρόσεξε πως το βιβλίο του έλειπε από την τσάντα του! Αυτό του έκανε μεγάλη εντύπωση, καθώς θυμόταν ότι το είχε βάλει μέσα! Ξαφνικά, μόλις ο καθηγητής τους είπε να βγάλουν έξω τα βιβλία τους, κάποιος πέταξε το βιβλίο του Ζανή στο κεφάλι του. Αυτός που το έκανε ήταν ο Γιάννης! Ο Γιάννης άρχισε να κοροϊδεύει τον Ζανή, κι εκείνος του φώναξε να σταματήσει, μα ο καθηγητής τον άκουσε και τους έβγαλε και τους δύο έξω από την τάξη. Τότε, ο Ζανής κι ο Γιάννης κοιτούσαν αγριεμένοι ο ένας τον άλλο ως το τέλος της ώρας. Ο Ζανής ένιωσε πολύ νευριασμένος κι ευχήθηκε αυτό το γεγονός να μην ξανασυμβεί ποτέ!

5η ΟΜΑΔΑ

Ο Αλέξανδρος, συμμαθητής του Ζανή, είναι ένα μικροκαμωμένο παιδί που δεν ξέρει να παίζει βόλεϊ και μπάσκετ… μόνο ποδόσφαιρο. Εκείνη τη μέρα λοιπόν το πρόγραμμα είχε γυμναστική κι εκεί που αρχίσαμε να παίζουμε βόλεϊ του έρχεται η μπάλα στο κεφάλι. Δεν έδωσε σημασία. Όμως μετά από τις πέντε φορές που τον χτύπησε η μπάλα άρχισε να κλαίει και να τον πιάνει υστερία. Κι άρχισε να λέει:-- Θέλετε να με σκοτώσετε;Η κυρία Κοκοράκη τον κοιτούσε μόνο. Όταν ηρέμησε του έβαλε μια απουσία επειδή έκανε φασαρία. Ο Ζανής σκέφτηκε ότι η γυμνάστρια

ήταν άδικη με τον Αλέξανδρο κι ευχόταν οι συμμαθητές του να μην ρίξουν μπαλιές επάνω του ποτέ ξανά!

1η ΟΜΑΔΑ

O Ζανής καθώς φτάνει σπίτι μπαίνει μέσα στην κουζίνα, που μαγείρευε η μητέρα του, κι άρχισε να της μιλάει για το πώς ήταν η πρώτη του μέρα στο γυμνάσιο. Η μητέρα επειδή δεν ξέρει τι θα έβλεπε ο Ζανής στη συνέχεια της χρονιάς, σκέφτηκε να τον συμβουλέψει.

- Ζανή!

- Ναι, μαμά!

- Να σου πω! Γνώρισες καινούριους φίλους;

- Βεβαίως!

- Και; Είναι καλά παιδιά;

- Εεε… Δεν ξέρω.

- Λοιπόν, καλύτερα να μην τους κάνεις παρέα εάν δεν ξέρεις ποιοι πραγματικά είναι.

- Ναι, μαμά.

- Εντάξει. Α… και να σου πω! Έμαθες ποιοι είναι οι καθηγητές σου;

- Όχι όλους. Αλλά σήμερα γνώρισα τον κύριο Μπάμπη και είναι πολύ καλός δάσκαλος. Απ’ όσα γράφει το βιβλίο μας λέει να μαθαίνουμε δύο προτασούλες.

- Αλήθεια, ε;

- Ναι, ναι!

- Εσύ όμως θα τα διαβάζεις όλα γιατί θα τα γράψεις στις εξετάσεις.

- Μα, μαμά…

- Έλα τώρα!

- Καλά.

- Σ’ ευχαριστώ. Έλα τώρα να φάμε.

- Ναι, μαμά.

2η ΟΜΑΔΑ

Μετά το φαγητό ήρθε σπίτι ο αδερφός του Ζανή στον οποίο παραπονέθηκε ότι στο Γυμνάσιο κάποια παιδιά τον κοροϊδεύουν. -Χάχαχα !!! Τι λες που σε κοροϊδεύουν κιόλας; -Μα δεν κάνω πλάκα! -Δεν είσαι μωράκι για να σε πειράζουν αυτά τα πράγματα! -Γιατί όμως να μου μιλάνε έτσι; -Επειδή πήγες και μαρτύρησες στον διευθυντή ότι σου έριξαν σφαλιάρες! -Ήρθα σ΄ εσένα επειδή νόμιζα ότι θα καταλάβαινες αλλά είσαι απερίγραπτος! -Τι!!! Τώρα θα δεις! -Τι θα μου κάνεις; Τι νομίζεις; Επειδή είσαι μεγάλος θα σε φοβηθώ; -Δεν είναι θέμα φόβου! Είναι θέμα συμπεριφοράς! -Αααα, με τρελαίνεις!

Φεύγει από το δωμάτιο. Την άλλη μέρα ο αδελφός του του ζήτησε συγγνώμη.

3η ΟΜΑΔΑ

Στη συνέχεια πήγε στο δωμάτιο της γιαγιάς. - Γεια σου! Ήρθες να με πας βόλτα;

- Όχι, καλέ, γιαγιά! Ήρθα να σε ρωτήσω για το σχολείο στα δικά σου χρόνια.- Όχι, ευχαριστώ! Έχω φάει.-Μα καλέ, γιαγιά, σου λέω, ήρθα να σε ρωτήσω για τα χρόνια του σχολείου.- Α! Τι να σου πω. Δύσκολα χρόνια, παιδί μου. Τότε δεν υπήρχε Λύκειο, μόνο έξι τάξεις Γυμνασίου.- Κάθε φορά φορούσατε διαφορετικά ρούχα;- Τι είπες; Όχι, έχω ψωμί ακόμα. Μου φτάνει!- Μα, γιαγιά, σε ρωτάω αν φορούσατε διαφορετικά ρούχα!- Όχι, μια φορεσιά και πολύ ήταν. Πέρασαν εκείνα τα χρόνια… τώρα κάθε μέρα θέλετε καινούρια ρούχα.- Υπήρχε πλήθος παιδιών στο σχολείο;- Τελείωσα το σχολείο εδώ και χρόνια. Τώρα είμαι μια γριά εγώ.- Γιαγιά, σε ρώτησα αν υπήρχαν πολλά παιδιά.- Όχι, παιδί μου, τα πιο πολλά δούλευαν εδώ κι εκεί…που τέτοια τύχη για σχολείο.- Ευχαριστώ, γιαγιά!- Τίποτα, παιδί μου, τίποτα! Μα δεν θα με πας βόλτα;- Τι είπες, γιαγιά;- Τελικά δεν είμαι εγώ κουφή αλλά εσύ. Έτσι ο Ζανής έκανε το χατίρι της γιαγιάς κάνοντας την μια βόλτα μέσα στο σπίτι.- Κάπου το έχω ξαναδεί το μέρος αυτό, Ζανή. Μήπως με κοροϊδεύεις και είμαι ακόμα σπίτι;- Μπα, ιδέα σου είναι, γιαγιά!!!

4η ΟΜΑΔΑ

Ήταν έξι η ώρα το απόγευμα. Ο Ζανής άκουσε το τηλέφωνο να χτυπάει. Μόλις το σήκωσε έκπληκτος πρόσεξε πως ήταν ο παλιός συμμαθητής του, ο Κώστας. Ενθουσιασμένος άρχισε αμέσως τον διάλογο:

-Κώστα! Χρόνια και ζαμάνια!-Επίσης!-Λοιπόν, πώς σου πέρασε απ' το μυαλό να μου τηλεφωνήσεις;-Ήθελα να σε ρωτήσω πώς ήταν η πρώτη σου μέρα στο σχολείο.-Μιας κι ενδιαφέρεσαι, σήμερα μας έδωσαν τα βιβλία. Μας είπαν πως πρέπει ο καθένας να έχει είκοσι οχτώ βιβλία και να προσέξουμε αν έχουμε κάποιο διπλό. Εγώ δεν είμαι αρκετά σίγουρος αν τα έχω όλα σωστά.-Ούτε κι εγώ! Σε εμάς πέταξαν τα βιβλία στο πάτωμα και μας είπαν να πάρουμε είκοσι οχτώ. Σίγουρα θα μου λείπει κάποιο.-Προτείνω να το κλείσουμε για να βεβαιωθούμε αν τα έχουμε όλα σωστά!-Εντάξει! Αντίο!Το τηλέφωνο έκλεισε και τα παιδιά πήγαν να ελέγξουν τα βιβλία τους.

5η ΟΜΑΔΑ

Ο Ζανής ξυπνάει ξαφνικά. Είναι πια δεκαοχτώ χρονών. Ζει στην Αθήνα μακριά από το σπίτι του και είναι φοιτητής στο πανεπιστήμιο. Από το παράθυρο του φοιτητικού του σπιτιού αντικρίζει άγνωστους ανθρώπους, αυτοκίνητα, μαγαζιά, ένα περιβάλλον στο οποίο δεν είχε ξαναβρεθεί όταν ήταν μικρός. Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι. Είναι μια συμφοιτήτρια του που του λέει να βιαστεί γιατί έχουν αργήσει για το μάθημα. Καθώς βγαίνουν από την πολυκατοικία ένας ένοικος δεν τον βλέπει και του ρίχνει έναν κουβά νερό. Η συμφοιτήτριά του γελάει και του λέει: Πώς κάνεις έτσι; Δεν πειράζει, θα στεγνώσεις μέχρι να φτάσουμε στη σχολή. Μόλις μπαίνουν στο αμφιθέατρο ο καθηγητής τους λέει ότι θα τους μοιράσει τα βιβλία τους και μετά θα φύγουνε.

Στην επιστροφή για το σπίτι ένας άγνωστος σταματάει το Ζανή και τον ρωτάει τι ώρα είναι. Ο Ζανής σκύβει, ανοίγει την τσάντα του και βλέπει το κινητό του. Εκείνη τη στιγμή ο άγνωστος άντρας αρπάζει την τσάντα του Ζανή, μέσα στην οποία έχει χρήματα, τα κλειδιά του σπιτιού, το κινητό του και τρέχει μακριά. Ο Ζανής κατατρομαγμένος περπατά βιαστικά προς το σπίτι του. Ζητά από τους γείτονες του να τον αφήσουν να περάσει από το μπαλκόνι τους στο σπίτι του. Αφού οι γείτονες του το επιτρέπουν μπαίνει στο διαμέρισμα και αντικρίζει προς μεγάλη του χαρά κι έκπληξη τους γονείς του! Συζητώντας με τους γονείς του καταλαβαίνει ότι στη ζωή του θα υπάρχουν πολλές φορές όπου θα έχει να αντιμετωπίσει νέες καταστάσεις, άλλες δύσκολες κι άλλες ευχάριστες. Αυτό που θα

πρέπει να έχει είναι υπομονή για τις δυσκολίες καθώς και θάρρος και λαχτάρα να ανοίγει νέες σελίδες στην ζωή του . Τότε θυμάται και το όνειρο που είδε το βράδυ και σκέφτεται ότι όταν πήγε πρώτη φορά στο Γυμνάσιο αντιμετώπισε διάφορες δυσκολίες, τις οποίες όμως τις ξεπέρασε και τώρα, έξι χρόνια μετά, του φαίνονται αστείες.

πρέπει να έχει είναι υπομονή για τις δυσκολίες καθώς και θάρρος και λαχτάρα να ανοίγει νέες σελίδες στην ζωή του . Τότε θυμάται και το όνειρο που είδε το βράδυ και σκέφτεται ότι όταν πήγε πρώτη φορά στο Γυμνάσιο αντιμετώπισε διάφορες δυσκολίες, τις οποίες όμως τις ξεπέρασε και τώρα, έξι χρόνια μετά, του φαίνονται αστείες.