Της Σαλονίκης

μοναχά

της πρέπει

το καράβι

να μη τολμήσεις να τη δεις

ποτέ απ’ τη στεριά

Μα εμείς που γεννηθήκαμε

σ’ αυτή την περιοχή

τέτοιες εικόνες πρωτοαντικρίσαμε

και τη μέρα

και τη νύχτα

γι’ αυτό αγαπήσαμε τις πλατείες της

τους δρόμους της καθημερινότητάς της

τα «φαγάδικα» με τους ανθρώπους του μόχθου

τον «τουριστικό» αλλά μεροκαματιάρη αμαξά της

την ομορφιά της

που μας παρασέρνει στ’ όνειρο