ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

20
2014 Τα παιδιά του β2 του 22 ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης Ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Transcript of ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Page 1: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

2014

Τα παιδιά του β2 του

22ου Δημοτικού Σχολείου

Θεσσαλονίκης

Ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Page 2: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Το κοριτσάκι με τις φακίδες

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν

Εύα. Η Εύα είχε φακίδες και όλες οι φίλες και οι φίλοι της

την κορόιδευαν. Ήταν μόνη της. Δεν είχε φίλους επειδή

ήταν διαφορετική. Η Εύα ήταν τόσο στεναχωρημένη.

Όμως δύο κορίτσια η Χαρά και η Χριστίνα την έπαιζαν και

ας είχε φακίδες. Μαζί παίζανε πολλά παιχνίδια με τις

φακίδες της Εύας. Τα άλλα παιδιά ζήλευαν το παιχνίδι

τους, όταν όμως ρωτούσαν αν μπορούν να παίξουν, η

Χαρά και η Χριστίνα απαντούσαν : «Όχι αν δε δέχεστε την

διαφορετικότητα της Εύας».

Τότε όλοι κατάλαβαν πως κανένας δεν είναι ίδιος. Η

Ελπίδα είχε μακριά σγουρά μαλλιά ενώ η Θεανώ είχε

μακριά αλλά ίσια μαλλιά. Η Ελισάβετ φορούσε γυαλιά ενώ

η Μαρία όχι. Η Σίλια ήταν κοντή ενώ η Αρετή ήταν ψηλή.

Έτσι η Εύα είχε πολλούς φίλους και φίλες.

-Τέλος-

Νατάσα

Page 3: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Τα 13 φαντάσματα

Μια φορά και ένα καιρό στο «Μάτζικ πάρκ» ήταν ένα

στοιχειωμένο σπίτι με 13 φαντάσματα. Πολλοί άνθρωποι

με παιδιά που πήγαιναν εκεί νόμιζαν ότι ήταν ένα παιχνίδι.

Τα φαντάσματα όμως θέλανε λίγο φως και λίγη παρέα.

Κανένας δεν πλησίαζε εκεί μέσα στα σκοτάδια.

Μια μέρα πολύς κόσμος είχε μαζευτεί και τα φαντάσματα

νόμιζαν ότι όλοι είχαν έρθει για να τους γνωρίσουν. Όμως

οι άνθρωποι που δούλευαν στο «Ματζικ πάρκ» είχαν

καλέσει όλους αυτούς τους ανθρώπους για να τους

βοηθήσουν να απαλλαγούν από τα φαντάσματα, δηλαδή

να τα σκοτώσουν. Τα φαντάσματα μόλις είδαν τα

Page 4: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

πρόσωπά τους κατάλαβαν ότι δεν ήταν φιλικοί και ότι όλα

γίνονταν γιατί οι ίδιοι ήταν τρομαχτικοί και διαφορετικοί.

Τότε αποφάσισαν πριν να πεθάνουν να αρχίζουν να

ξεσπούν σε γέλια.

Οι άλλοι άνθρωποι τους έβλεπαν κατάπληκτοι. Τότε

αποφάσισε ένας άνθρωπος από το πλήθος και είπε: «Μην

τους σκοτώσετε! Είναι απλά διαφορετικοί και αυτό δεν

πειράζει». Τα φαντάσματα μόλις τον άκουσαν έτρεξαν και

πήγαν και τον αγκάλιασαν. Όλοι κατάλαβαν ότι δεν

χρειαζόταν να φοβούνται.

Από τότε κανείς δεν φοβάται τα 13 φαντάσματα και αυτά

χαίρονται. Οι επισκέπτες με τα παιδιά τους πηγαίνουν

όταν μπορούν και κάνουν μαζί τους μια μεγάλη και ωραία

βόλτα μέσα στο «Μάτζικ παρκ».

Ελπίδα Π.

Page 5: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΙΦΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το

έλεγαν Φιφή και ήταν πολύ αδύνατο. Είχε φακίδες

και κόκκινα μαλλιά. Τα είχε κοτσιδάκια. Βρισκόταν

στο σχολείο. Όλοι οι συμμαθητές της την κορόιδευαν

επειδή είχε φακίδες. Ήταν διαφορετική.

Όταν έκαναν μάθημα της πετούσαν τσαλακωμένα

χαρτιά. Μόνο ένα

άλλο κοριτσάκι της

έκανε παρέα κι ας

είχε φακίδες κι ας

ήταν διαφορετική

από τους

υπόλοιπους. Η

Φιφή ένοιωθε

μοναξιά. Η φίλη της

ένοιωθε χαρούμενη που την βοηθούσε και την έκανε

να νοιώθει κάπως καλύτερα.

Η Φιφή έλειπε για μια μέρα και μετά για άλλη κι άλλη

από το σχολείο. Η δασκάλα της πήρε τηλέφωνο

στους γονείς της Φιφής και τους είπε πως η Φιφή

λείπει μέρες τώρα. Τότε οι γονείς της Φιφής της

είπαν πως άλλαξε σχολείο γιατί τα παιδιά την

κορόιδευαν.

ΡΟΖ ΝΕΡΑΪΔΑ

Page 6: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Στα μαθήματα πιάνου

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν

Έλσα. Η Έλσα πήγαινε σε μία δραστηριότητα, το πιάνο.

Μία μέρα η κυρία του πιάνου είπε σε όλα τα παιδάκια:

- Παιδιά μου σήμερα θα χωριστούμε σε ομάδες για να

παίξουμε σε ένα παιχνίδι. Όποια ομάδα παίξει την

καλύτερη μουσική θα κερδίσει. Λοιπόν, Έλσα, Γιώργο,

Θανάση και Εύα είστε η Άλφα ομάδα. Άννα, Δημήτρη ,

Θοδωρή και Δημήτρη είστε η Βήτα ομάδα.

Τότε ο Θανάσης από την Άλφα ομάδα είπε:

-Εμείς δε θέλουμε την Έλσα στην ομάδα μας γιατί παίζει

χάλια μουσική.

- Μα γιατί δε δέχεσαι τη διαφορετικότητά της; είπε η κυρία.

Page 7: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

- Δεν ξέρω.

- Λοιπόν άστην να προσπαθήσει!

- Εντάξει, είπε ο Θανάσης.

- Ένα, δύο, τρία…! Πάμε!,. είπε η κυρία.

Ύστερα από ώρα η κυρία είπε δυνατά:

- Τελικά η καλύτερη ομάδα ήταν η Άλφα ομάδα και το

καλύτερο παιδί ήταν η Έλσα!

Όλα τα παιδιά χειροκρότησαν την Έλσα.

- Ευχαριστώ, ευχαριστώ!, είπε η Έλσα.

-Τελικά είχα άδικο Έλσα, είπε ο Θανάσης. Συγνώμη….

Μαρία Σ.

Page 8: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Το καβουράκι

Μια φορά και έναν καιρό, το καλοκαίρι στην παραλία, ένα

καβουράκι απολάμβανε τον βυθό.

Ώσπου, μια μέρα, το καβουράκι είπε να κάνει μια

περιπέτεια.

Όταν ετοίμαζε την βαλίτσα του, πήρε τα απαραίτητα και

έφυγε.

Το πρώτο εμπόδιο που τον

περίμενε ήταν τα χρωματιστά

Page 9: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

ψάρια που αντί για πτερύγια είχαν φύλλα και αντί για

ουρά είχαν φύκια.

- Καλημέρα καβουράκι!, είπε ένα ψαράκι.

- Καλημέρα και σε εσάς!, είπε το καβουράκι.

- Να σας πω, μπορώ να μείνω εδώ για λίγες μέρες;

- Όχι!, απάντησαν.

- Γιατί;

- Πρώτον, γιατί δεν είσαι σαν εμάς και δεύτερον, γιατί δεν

τρως σαν και εμάς. Είσαι διαφορετικός!.

Το καβουράκι έφυγε θλιμμένο, γιατί ήταν διαφορετικός.

Την επόμενη μέρα ξύπνησε το καβουράκι και συνέχισε το

ταξίδι του.

Στο δρόμο είδε ένα ζεστό σπιτάκι και είπε να πάει εκεί για

να χτυπήσει την πόρτα.

«Τοκ – Τοκ», χτύπησε την πόρτα με θάρρος και άνοιξε μία

καλή καβουρίνα.

Του πρόσφερε ό,τι ήθελε και του είπε:

- Μπορείς να μείνεις όσο θέλεις, φτάνει να μένουμε

ειρηνικά.

Εύα Χ.

Page 10: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

« Η Θάλεια και η Στεφανία»

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν

Θάλεια. Ήταν μεγάλη, δέκα χρονών. Είχε μακριά καστανά

μαλλιά και άλλα πολλά… Ήταν και η Στεφανία. Ήταν και

αυτή δέκα χρονών. Είχε μακριά ξανθά μαλλιά και άλλα

πολλά…

Η Θάλεια πήγαινε στην ενόργανη και η Στεφανία πήγαινε

στο κολυμβητήριο. Η Στεφανία ήθελε να μοιάσει στη

Θάλεια, δηλαδή να κάνει σπαγκάτο και κατακόρυφο. Έτσι

η Στεφανία δοκίμασε να κάνει σπαγκάτο αλλά δεν

μπορούσε. Μία μέρα που κατάφερε να κάνει σπαγκάτο

έσπασε το πόδι της!

Η Θάλεια ήθελε να μοιάσει κι αυτή στη Στεφανία. Μα η

Θάλεια δεν μπορούσε να κάνει βουτιά στην πισίνα τόσο

μακριά όσο η Θάλεια. Μια μέρα η Θάλεια προσπάθησε να

κάνει μία βουτιά κι έβαλε πολλή δύναμη και τα έκανε όλα

μούσκεμα.

Στο τέλος κατάλαβαν ότι δεν πρέπει να χάσει η καθεμία

την προσωπικότητά της και να συμπεριφέρεται σαν την

άλλη. Καθεμία είναι διαφορετική και μοναδική.

Μαρία Σ.

Page 11: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Δάμων και Φιντίας

Μια φορά κι έναν καιρό σε μία χώρα ζούσαν δύο φίλοι, ο

Δάμων και ο Φιντίας και έκαναν διαγωνισμό ακοντίου.

Εκείνη την ώρα περνούσε ο βασιλιάς με την φρουρά του

και την ίδια ώρα περνούσε και μία αλεπού που την είχαν

στείλει οι τρεις μοίρες. Η αλεπού τρόμαξε το άλογο του

Φιντία και το έκανε να παραπατήσει με αποτέλεσμα να

φύγει το ακόντιο από το χέρι του Φιντία και να περάσει

ξυστά από το πρόσωπο του βασιλιά.

Page 12: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Ο βασιλιάς πίστεψε ότι ο Φιντίας ήθελε να τον σκοτώσει

και αποφάσισε να τον καταδικάσει σε θάνατο. Ο Φιντίας

μην μπορώντας να του αλλάξει γνώμη δέχτηκε την

καταδίκη του απλά ζήτησε λίγες μέρες για να πάει να

αποχαιρετήσει για πάντα τους συγγενείς του. Τότε ο

βασιλιάς τον ρώτησε:

- Πώς θα ξέρω ότι θα γυρίσεις πίσω;

Τότε ο Δάμων που παρακολουθούσε όλη τη συζήτηση

είπε:

- Βασιλιά μου, θα πάρω εγώ τη θέση του Φιντία μέχρι

να γυρίσει εκείνος πίσω.

Ο βασιλιάς δέχτηκε αλλά με ένα όρο. Αν δεν γυρνούσε σε

τρεις μέρες θα σκότωνε τον Δάμωνα στη θέση του Φιντία.

Στην πραγματικότητα δεν πίστευε ότι ο Φιντίας θα γύριζε

πίσω.

Τελικά ο Φιντίας κατάφερε να αποχαιρετήσει τους δικούς

του και ξεκίνησε για το ταξίδι της επιστροφής στο φίλο του

το Δάμωνα. Στο γυρισμό όμως ο Φιντίας συνάντησε

πολλούς κινδύνους που τους προκαλούσαν οι τρεις

μοίρες.

Page 13: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Συνάντησε δράκους, σειισμούς ανεμοστρόβιλους.

Πλησιάζοντας στον προορισμό του έπεσε σε παγωμένα

νερά, την ώρα που έδυε ο ήλιος και τελείωνε ο χρόνος των

τριών ημερών που του είχε δώσει ο βασιλιάς.

Την ίδια ώρα ο βασιλιάς διέταζε το θάνατο του Δάμωνα.

Τον ανάγκαζε να πέσει σε ένα γκρεμό που από κάτω του

υπήρχαν παγωμένα νερά. Οι δύο φίλοι χωρίς να

προδώσει ο ένας τον άλλο συναντήθηκαν στα παγωμένα

νερά και πάλευαν για να σωθούν. Ο βασιλιάς που τους

είδε πήγε να τους βοηθήσει διότι θαύμασε τη δύναμη της

φιλίας τους. Στο τέλος έγιναν και οι τρεις πολύ καλοί φίλοι.

Barbie

Page 14: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Η Κλάρα και η Μπέλα

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Κλάρα.

Η Κλάρα ήθελα να μοιάσει με την Μπέλα για την έχει φίλη. Όμως η

Μπέλα την ήθελε έτσι όπως είναι. Δεν την ένοιαζε αν ήτανε κοντή ή

ψηλή…

Η Κλάρα άρχισε να μην είναι ο εαυτός τη. Άρχισε να φοράει

φουστάνια ‘όπως και η Μπέλα, να φοράει στέκες όπως η Μπέλα,

παπούτσια όπως η Μπέλα…

Μια μέρα η Μπέλα της είπε «Για να είσαι φίλη μου δεν σημαίνει ότι

θα είσαι μια δεύτερη Μπέλα». Η Κλάρα κατάλαβε αυτά που της

είπε και από τότε έγινε ο πραγματικός της εαυτός.

Νατάσα

Page 15: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Η ΦΙΛΙΑ

Μια μέρα ήμουν εγώ, η Κατερίνα, και η φίλη μου η Αρετή. Εκεί που παίζαμε στο σπίτι της ξαφνικά αρχίσαμε να μαλώνουμε για ένα παιχνίδι. Μαλώναμε για ένα αρκουδάκι

- Όχι εγώ θα το πάρω, έλεγα εγώ. - Όχι εγώ, έλεγε η Αρετή. - Κανείς δε θα το πάρει είπε η μαμά της Αρετής.

Μετά η μαμά μου είπε να φύγουμε. Στο δρόμο μου έλεγε: - Κατερίνα γιατί μαλώνετε για ένα παιχνίδι; Δεν

μπορείτε να τα βρείτε; Την επόμενη μέρα πήγα και συνάντησα την Αρετή για να συζητήσουμε.

- Συγγνώμη δε το ήθελα, είπα. - Και εγώ δε το ήθελα…. - Θέλεις να ξαναγίνουμε φίλες; - Ναι θέλω!

Και τελικά τα βρήκανε. Και οι φίλοι μαλώνουν αλλά πάντα στο τέλος η μία ζητάει συγνώμη από την άλλη.

Κατερίνα Π.

Page 16: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Ντρακουλόρα

Μια φορά και ένα καιρό στο γυμνάσιο τεράτων που είναι

πολύ ωραίο πήγαινε ένα κορίτσι πολύ όμορφο που το

έλεγαν Ντρακουλόρα. Εκεί πήγαινε και η φίλη της και αυτή

όμορφη που την έλεγαν Φράνκι.

Μια μέρα η Φράνκι ξέχασε το φαγητό της κατά λάθος σπίτι

της. Η Ντρακουλόρα της είπε:

- Φράνκι θα σου δώσω λίγο από το δικό μου φαγητό.

- Ευχαριστώ!

Την άλλη μέρα η Ντρακουλόρα ξέχασε το μολύβι της και η

Φράνκι της έδωσε ένα. Τότε κατάλαβαν ότι μεταξύ τους

ξεκινούσε μία μεγάλη φιλία διότι σε μία φιλία αληθινή

μοιράζεσαι τα πράγματά σου.

Barbie

Page 17: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Ο Βίκτωρας

Μία μέρα στο σπίτι μου εγώ και ο φίλος μου, ο Βίκτωρας

παίζαμε με τα παιχνίδια μου. Ξαφνικά έχασα ένα κόκκινο

κομματάκι από τα λεγκο. Ο φίλος μου, ο Βίκτωρας με

βοήθησε να το βρω και χάρηκα πολύ. Όταν το βρήκαμε το

φτιάξαμε και μετά αλλάξαμε παιχνίδι.

Παίξαμε scrable, αλλά ήταν χαμένο το ταμπλό. Εγώ το

βρήκα. Ήταν πάνω στην καφέ και μεγάλη ντουλάπα. Μετά

παίξαμε μία παρτίδα και με νίκησε ο Βίκτωρας. Μόλις

τελειώσαμε χτύπησε το κουδούνι και ήταν η μαμά του και

ήρθε μαζί με τον αδερφό του τον Παναγιώτη για να

πάρουν το φίλο μου. Μόλις ετοιμάστηκε τον πήραν και

πήγανε στο σπίτι τους που τους περίμενε ο μπαμπάς

τους.

Είναι ωραίο να έχεις αληθινούς φίλους!

Χρήστος Στ

Page 18: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

Ο φίλος μου, ο Αντώνης

Σήμερα το πρωί στο σχολείο ήταν η πρώτη μου φορά. Ήμουν λίγο αγχωμένος. Ετοίμασα την τσάντα μου με καφέ, γκρι και κίτρινο χρώμα. Αμέσως μετά ρώτησα την μαμά μου:

- Μαμά πως είναι το 22ο Δημοτικό Σχολείο

Θεσσαλονίκης;

- Είναι πολύ ωραίο. Έχει μια τεράστια αυλή με γήπεδο μπάσκετ και βόλεϊ. Έχει και δύο πράσινες μεγάλες μπασκέτες.

Όταν φτάσαμε είδα πολλά νέα παιδιά. Γνώρισα και ένα παιδί που το λέγανε Αντώνη. Μόλις γνωριστήκαμε γίναμε αμέσως οι καλύτεροι φίλοι. Όταν μπήκαμε μέσα στην τάξη είδα πολλούς νέους φίλους. Μέσα σ’ αυτούς ήταν και ο Αντώνης…

Στο διάλειμμα άφησα το συλλεκτικό μου τάπερ της Μπάγιερν Μονάχου στο θρανίο. Όταν χτύπησε το κουδούνι, για μέσα,το τάπερ μου είχε χαθεί. Έτρεξα και πήγα στον Αντώνη να του το πω. Μετά όταν το είπα στην κυρία όλη η τάξη ήταν ύποπτη. Ο Αντώνης έτρεξε και είπε:

- Αχά, εσύ είσαι Νικόλα! Σε είδα να πιάνεις το τάπερ του φίλου μου.

- Μα δεν ήμουν εγώ! Εγώ πήρα το τάπερ του για να βάλω το δικό μου, είπε ο Νικόλας.

Μετά είπα εγώ:

- Ξέρω ποιος το έκανε!

- Ποιος; Είπε ο Αντώνης τρέμοντας τα χείλη του.

Page 19: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία

- Ο Παύλος! Τον είδα να περνάει μπροστά του και μετά δεν ήταν εκεί.

- Όχι, εγώ δεν ήμουν στην τάξη! Ήμουν στην αυλή, είπε ο Παύλος.

Στην τάξη άρχισαν όλοι να τσακώνονται. «Όχι εσύ, όχι αυτός,όχι εκείνος», φώναζαν και έλεγαν όλοι. Τότε η κυρία είπε:

- Ο Αντώνης το έκανε.

- Όχι κυρία!

- Είμαι βέβαιη πως αν ανοίξουμε την τσάντα σου θα το δούμε.

Και έτσι ο Αντώνης πήρε μια εβδομάδα τιμωρία. Εγώ κατάλαβα ότι πρέπει να μην βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα για τους άλλους και να επιλέγουμε καλύτερα τους φίλους μας.

Γρηγόρης Φ.

Page 20: ιστορίες για τη διαφορετικότητα και τη φιλία