«Η Θεσσαλονίκη ως μικρογραφία της δυστυχούς ελληνικής πραγματικότητας του ’40 ως το ’74.»

Λογοτεχνία Ν. Γρηγοριάδης, Δ. Καρβέλης, Χ. Μηλιώνης, Κ. Μπαλάσκας, Γ. Παγανός, Γ.

Παπακώστας, (2001). «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» Γ´ τεύχος (1945-2000) [ «Μεταπολεμική και Σύγχρονη Λογοτεχνία» (Γ´ Λυκείου). Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα, [«πρώτη μεταπολεμική γενιά»: «1 Η αντιστασιακή ή κοινωνική ποίηση.»: Μανόλης Αναγνωστάκης: «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ. Χ.», 54-5.

(ΑΠΣ και ΔΕΠΠΣ: «Ό,τι οικειοποιείται ο αποδέκτης ενός λογοτεχνικού έργου είναι μια πρόταση του

κόσμου, την οποία το κείμενο αποκαλύπτει μετασχηματίζοντας την προσωπικότητα του αναγνώστη», καθώς «συνταιριάζει την κατανόηση και τη βίωση σε μια αδιάρρηκτα διαλεκτική σχέση», «με την έννοια της ανταλλαγής των οπτικών με τις οποίες προσλαμβάνεται, κατανοείται και ερμηνεύεται η πραγματικότητα.»

(Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (έκδ.) (2000). Προγράμματα Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Θεωρητικές Επιστήμες, Αθήνα, 162)

Σκοπός: Κατανόηση της δυστυχίας της βιασμένης πατρίδας του ’67, από το ’40 ως το ’74, μέσα από τον μικρόκοσμό της τη Θεσσαλονίκη.

Στόχος: Μέσα (κατόπιν εις βάθος επεξεργασίας σε επικοινωνία μαζί του) από το κείμενο βίωση, για γόνιμο προβληματισμό, της δυστυχίας της βιασμένης πατρίδας (μέσα από τον μικρόκοσμό της της Θεσσαλονίκης) του ’67, στο ιστορικό πλαίσιο που εξέθρεψε τις προϋποθέσεις γι’ αυτό, και που, στη συνέχειά του, τη μεταστοιχείωσε σε φαινομενικά ελεύθερες, αλλά το ίδιο δούλες, καταστάσεις.

Συνεδριακή συνδιερευνητική αυτοεξελισσόμενη διαρκώς ανατροφοδοτούμενη αυτοτροποποιούμενη αυτοισορροπούμενη ομαδοσυνεργασία.

Ένα συνεχές δίωρο. ----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΦΟΡΜΗΣΗ

Πέρασα από δρόμους παλιούς, ίσαμε να ’ρθω εδώ… http://www.youtube.com/watch?v=KiKKpCA6rRs&feature=related

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

Μανώλης Αναγνωστάκης, σε δρόμους παλιούς, με μουσική Μίκη Θεοδωράκη, στην πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού από την Μαργαρίτα Ζορμπαλά.

(προβολή / πάγωμα)

«Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτακάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώνύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή (…..).»

«Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ. Χ..» (προβολή / πάγωμα)

«Διαβάζει ο ίδιος.[http://www.sansimera.gr/galleries/audio/?id=100(Αναγνωστάκης διαβάζει Αναγνωστάκη)Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ. Χ..]Σελίδες 54-5, στο βιβλίο μας»

« Αρχή – αρχή, ας βρούμε, στον υπολογιστή μας τη σχετική βιβλιογραφία… ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

ΧΡΗΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ[Κώστας Μπαλάσκας, Νεοελληνική Ποίηση, εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα 1980, 18 –

20, 31 -2.Τάκης Καρβέλης, Νεότερη Ποίηση, εκδ. Κώδικας, Αθήνα 1983, 172.Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (έκδ.), Βιβλίο του Καθηγητή, Κείμενα Νεοελληνικής

Λογοτεχνίας Γυμνασίου – Λυκείου, Ποίηση 4, 99, 105.Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (έκδ.), Βιβλίο του Καθηγητή,

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γυμνασίου – Λυκείου, Ποίηση 4, 102.Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, Ποιητική και Πολιτική Ηθική: Πρώτη μεταπολεμική

γενιά, Αλεξάνδρου, Αναγνωστάκης, Πατρίκιος, Κέδρος, Αθήνα 1976.Στέφανος Μπεκατώρος, Μανώλης Αναγνωστάκης, Η εποχή και το πρόσωπο,

Μπουκουμάνης, Αθήνα 1974.Άννα Τζούμα, Ο χρόνος. Ο λόγος. Η ποιητική δοκιμασία του Μανόλη

Αναγνωστάκη / μια οπτική, Νεφέλη, Αθήνα 1982.Άντεια Φραντζή, Ούτως ή άλλως: Αναγνωστάκης, Εγγονόπουλος, Καχτίτσης,

Χατζής, Πολύτυπο, Αθήνα 1988. ]Ιωάννα Παπαβασιλείου – Χαραλαμπάκη, Β2.2 Σενάριο Λογοτεχνίας Λυκείου /

Σχέδιο Διδασκαλίας, Βασικό Επιμορφωτικό Υλικό, τόμος Β: Ειδικό μέρος / ΠΕ02 Φιλόλογοι, Αρχική έκδοση Μάιος 2011, ΕΣΠΑ 2007-13 \ Ε.Π. Ε & ΔΒΜ \ Α.Π. 1-2-3 / «Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών στις 8 Π.Σ., 3 Π.Σ. Εξ., 2 Π.Σ. Εισ.», με συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Κ.Τ.), Τελικός Δικαιούχος: Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, 53- 9.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ«Σκοπός μας είναι η κατανόηση της δυστυχίας της βιασμένης πατρίδας του ’67,

από το ’40 ως το ’74, μέσα από τον μικρόκοσμό της τη Θεσσαλονίκη. Στόχος μας είναι η μέσα (κατόπιν εις βάθος επεξεργασίας σε επικοινωνία μαζί του)

από το κείμενο βίωση, για γόνιμο προβληματισμό, της δυστυχίας της βιασμένης πατρίδας (μέσα από τον μικρόκοσμό της της Θεσσαλονίκης) του ’67, στο ιστορικό πλαίσιο που εξέθρεψε τις προϋποθέσεις γι’ αυτό και που, στη συνέχειά του, τη μεταστοιχείωσε σε φαινομενικά ελεύθερες, αλλά το ίδιο δούλες, καταστάσεις.»

ΑΝΑΓΝΩΣΗ (προβολή)

«Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται Η Τράπεζα Συναλλαγών- εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται –Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως- εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν –Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο ΠοιητήςΗ Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, Τις ωραίες εκκλησιές

Η Ελλάς των Ελλήνων.»

(video)http://www.youtube.com/watch?v=dFSqpKhQlUo

(Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών)(παύση)

(video)http :// www . youtube . com / watch ? v = GyrHDmt 7 oWg

(Αναδρομή)

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

« Ας ’μπούμε στο ιστορικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο η εκτροπή,

ανακαλύπτοντάς το στο ποίημά μας…»ΑΣΚΗΣΗ

(ταυτόχρονη προβολή video)http://www.youtube.com/watch?

v=g8pyAHQwRW4&feature=BFp&list=WLE698AD299D243C8A&index=18(Κράτησα τη ζωή μου)

ΣΥΖΗΤΗΣΗΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

ΣΥΝΘΕΣΗ

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ«Μέσα σ’ αυτό το μαύρο σκηνικό οι ποιητές μας δεν γίνεται να μείνουν άπραγοι !

Ας το ’δούμε…»προφορική

ΑΝΑΣΥΡΣΗ (με ταυτόχρονη προβολή video)

http://www.youtube.com/watch?v=3CLFmYd-74w(Κράτησα τη ζωή μου, Μπιθικώτσης)

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ (Λογοτεχνία:

πρώτη μεταπολεμική γενιά: αντιστασιακή ή κοινωνική ποίηση)

ΓΝΩΣΗΣ

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ«Μέσα στο ίδιο αυτό μαύρο σκηνικό

ο Μανόλης Αναγνωστάκηςδίνει το δικό του αγωνιστικό δείγμα γραφής.

Ας το ’δούμε, μέσα από τον βίο και την όλη πολιτεία του…»προφορική

ΑΝΑΣΥΡΣΗ (με ταυτόχρονη προβολή φωτογραφίας του)

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

(με ταυτόχρονη προβολή του ποιήματός μας) « Στην οδό Αιγύπτου – πρώτη πάροδος δεξιά Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως. Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε.5 Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται, Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες, Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες10 Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους. Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται Η Τράπεζα Συναλλαγών15 - εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται – Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως - εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν – Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, τις ωραίες εκκλησιές

Η Ελλάς των Ελλήνων.» «Πάμε «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ. Χ..

AΣΚΗΣΗΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

«Αφού βάλουμε, όπως θα έκαναν και οι λογοκριτές,

τα γεγονότα των στίχων στη σωστή χρονική γραμμή…» (ταυτόχρονη προβολή video)

http://www.youtube.com/watch?v=g8pyAHQwRW4&feature=BFp&list=WLE698AD299D243C8A&index=18

(Κράτησα τη ζωή μου) [ [ Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες

5 Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες, Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται, 10 Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους. « Στην οδό Αιγύπτου – πρώτη πάροδος δεξιά Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως. Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε. Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται Η Τράπεζα Συναλλαγών15 - εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται – Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως - εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν – Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, τις ωραίες εκκλησιές

Η Ελλάς των Ελλήνων.»]

_____________________________________________________________________

[ [Τα παιδιά] Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες6 Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν,

Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε [ήρθανε] θωρακισμένοι στρατιώτες, Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται, 10 Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, [[τις] καλύτερες μέρες], λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών

των παιδιών τους. « Στην οδό Αιγύπτου – πρώτη πάροδος δεξιά [Και] τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε. Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται Η Τράπεζα Συναλλαγών15 - εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται – Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως. [υψώνεται: [υψώνονται:]] Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως - εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν – Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, τις ωραίες εκκλησιές

Η Ελλάς των Ελλήνων.»] ] ας υπογραμμίσουμε σημεία που γι’ αυτά η δικτατορία θα έκρινε ότι θα έπρεπε το

ποίημα να απαγορευτεί…» ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΣΥΝΘΕΣΗΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ(προβολή)

«Στόχος μας είναι η (…..) βίωση (…..) της δυστυχίας της βιασμένης πατρίδας (…..) του ’67, στο ιστορικό πλαίσιο που εξέθρεψε τις προϋποθέσεις γι’ αυτό και που, στη συνέχειά του, τη μεταστοιχείωσε σε φαινομενικά ελεύθερες, αλλά το ίδιο δούλες, καταστάσεις.»

«Ας ’δούμε, λοιπόν, πώς η δυστυχία της βιασμένης πατρίδας του ’67, στη συνέχεια του ιστορικού πλαισίου, που εξέθρεψε τις προϋποθέσεις γι’ αυτό, μεταστοιχειώθηκε σε φαινομενικά ελεύθερες, αλλά το ίδιο δούλες, καταστάσεις.»

ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟΣ ΙΔΕΩΝΣΥΝΘΕΣΗ

«Ας ʼδούμε, μαζί,

πώς είδε την ίδια αυτή διαχρονία της δυστυχίας της βίας ο Μίκης Θεοδωράκης, όπως έβαλε και την τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας.»

ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ (προβολή video (τραγούδι από τον Γιώργο Νταλάρα χωρίς εικόνα)

http://www.youtube.com/watch?v=DchrjiI8NLM(Αλέκος Παναγούλης)

με ταυτόχρονη προβολή των στίχων (μελοποιημένων επίσης από τον)Μίκη Θεοδωράκη)

Κάθε πρωί ξεκινούσαμε να πάμε στη δουλειάστο λεωφορείο γελούσαμε είμαστε δυο παιδιάΚόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό

Κάποιο πρωί για τον πόλεμο κινήσαμε μαζίόλοι μαζί τραγουδούσαμε παλεύαμε μαζίΚόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό

Μέσα στο Μάη σκοτώθηκες το αίμα σου μαβίέβαψε μαύρο τον ουρανό κόκκινο τον καιρόΚόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό

Μαζί σου όλα σκοτώθηκαν όνειρα ιδανικάγίνανε όλοι φαντάσματα ζούμε συμβατικάΚόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό

Τώρα οι σημαίες γενήκανε είδη εμπορικάείναι τα όνειρα αγαθά καταναλωτικάΚόκκινο τριαντάφυλλο κόκκινο το δειλινό

«Τη συνέχεια της εικόνας, που μας έδωσε ο Αναγνωστάκης της Θεσσαλονίκης του 1969, μας τη δίνει, το 1973, ο ίδιος, στους παλιούς δρόμους, που τόσο αγάπησε και τόσο μίσησε. Πάμε να τη ʼδούμε, όλοι μαζί…» ΑΣΚΗΣΗ ΣΙΩΠΗΡΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

(προβολή)''ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΛΙΟΙ''

Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτακάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώνύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιάκάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένακι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε.

«Και, τώρα, συνεδριακά, όπως είμαστε, ξεκινώντας από αυτόν, στον οποίο θα πέσει ο κλήρος, ο ένας μας ας ʼδεί την Θεσσαλονίκη του 1969 (μ’ αυτό, ως κύριο έργο του), όπως, ως η αιτία, καταλήγει στον συγκινησιακό κόσμο του ποιητή, στους παλιούς δρόμους, που τόσο αγάπησε και τόσο μίσησε, και ο άλλος, δίπλα του, αντίστροφα, ας ʼδεί τον συγκινησιακό κόσμο του ποιητή, στους παλιούς δρόμους, που τόσο αγάπησε και τόσο μίσησε, (μ’ αυτό, ως κύριο έργο του), όπως, ως αιτιατό, προέκυψε από τις μνήμες του της

Θεσσαλονίκης του 1969. [Αν «περσσεύει» κανείς, ας επιλέξει, δεξιά ή αριστερά, τον συνεργάτη του.]» ΚΛΗΡΩΣΗ ΑΝΑ ΔΥΟ

α. «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ. Χ..» προς β. «Δρόμοι παλιοί» β. «Δρόμοι παλιοί» προς α. «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ. Χ..»

«Νομίζω ότι, αν συνεργαστούμε όλοι οι με το ίδιο θέμα μαζί, το αποτέλεσμα της εργασίας μας θα είναι πιο σίγουρο…

Ας υποσυνεδριάσουμε, όπως θα το βγάλει ο κλήρος, όλοι, όσοι ασχοληθήκαμε με το πρώτο θέμα, στην μία πλευρά, και όλοι, όσοι ασχοληθήκαμε με το δεύτερο θέμα, στην άλλη πλευρά, της αίθουσας.»

ΚΛΗΡΩΣΗΣΥΣΚΕΨΗ

Όλοι οι [α] Όλοι οι [β]

«Και, τώρα, ας ʼδούμε την όπως παραπάνω συνέχεια των δυο ποιημάτων μας όλοι μαζί…»

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ [video

http://www.youtube.com/watch?v=A-h4ZtZKxzo&feature=BFp&list=WLE698AD299D243C8A&index=17

(προβολή)«Η δημοκρατία, η ελευθερία, η εθνική υπερηφάνεια δεν είναι ποτέ δώρο, είναι

απόκτημα και αποκτάται με αγώνα κάθε ημέρα! Ουδέποτε είναι ασφαλής η δημοκρατία, είναι θέμα μόνιμου αγώνα!»]

ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟΣ ΙΔΕΩΝΣΥΝΘΕΣΗ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣΕΠΙΜΥΘΙΟ

«Κράτησα τη ζωή μουταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,κάτω απ'το πλάγιασμα της βροχήςσε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένεςμε τα φύλλα της οξιάςκαμιά φωτιάστην κορυφή τους βραδιάζει.»

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣΚΛΕΙΣΙΜΟ

««Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιάκάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώΞεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένακι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε.»

Αλλά, απ’ όλους όσους σε γνωρίζουνε, ο λιγότερο που σε γνωρίζει είσαι ʼσύ, λέει ο Λασκαράτος… Μήπως, μέσα σ’ όλη αυτή την ψυχική μοναξιά σου, ο αίτιός της είσαι ο ίδιος εσύ;

Καλή συνέχεια!»Κώστας Β. Δημουλάς.