Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ

ΤΗN ΤΕΧΝΗ

ΥπόσχεσηΤα δάκρυα που στα μάτια μαςθα δείτε ν' αναβρύζουνποτέ μην τα πιστέψετεαπελπισιάς σημάδια.Υπόσχεση είναι μοναχά γι' Αγώνα υπόσχεση Ά. Παναγούλιας Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, 1972)

Ά. Παναγούλιας Πολιτικός – Ποιητής

«Για μένα η ζωγραφική ήταν η μόνη αντίσταση που άντεχα. Ήθελα να καταγγείλωκάθε μορφή βίας. Μορφή βίας ήταν και η δικτατορία».

Ο Ηλίας Δεκουλάκος

Τζένη Καρέζη Κωνσταντίνος Καζάκος

To Μεγάλο μας Τσίρκο

Παράσταση που σημάδεψε τα χρόνια της δικτατορίας με το περιεχόμενο της και αποτέλεσε ουσιαστική αντίδραση στη χούντα.

Σταύρος Παράβας

Στα χρόνια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών κι ενώ η καριέρα του ήταν στο απόγειό της, ένα θεατρικό νούμερο στο «ΡΕΞ» στάθηκε η αιτία να φυλακιστεί στη Γυάρο και να βασανιστεί

Το 1969 επιστρέφει στην Αθήνα για να συμβάλει με τα έργα του στην πορεία για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Δημιουργεί μια νέα κίνηση για την τέχνη και τη χρησιμότητά της και αναζητεί την βαθύτερη ενότητα του ανθρώπου με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον.

Γιάννης Μαρκόπουλος

Το 1971 ξεκίνησε κοινές εμφανίσεις με το Γιάννη Μαρκόπουλο στη μπουάτ "Λήδρα" και η φωνή του έγινε σύμβολο της αντίστασης. Συνεργάστηκε στενά, εκείνα τα χρόνια, με τον Θρακιώτη τραγουδοποιό Θανάση Γκαϊφύλλια στις μπουάτ της Πλάκας και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.Το καλοκαίρι του 1973 τραγούδησε στο θεατρικό έργο "Το μεγάλο μας τσίρκο.

Νίκος Ξυλούρης

Πότε θα κάμει ξαστεριά,πότε θα φλεβαρίσει,

να πάρω το ντουφέκι μου,την έμορφη πατρόνα,

να κατεβώ στον Ομαλό,στη στράτα του Μουσούρου,

να κάμω μάνες δίχως γιους,γυναίκες δίχως άντρες,

να κάμω και μωρά παιδιά,να κλαιν' δίχως μανάδες,

να κλαιν' τη νύχτα για νερό,και την αυγή για γάλα,

και τ' αποδιαφωτίσματατη δόλια τους τη μάνα...

Πότε θα κάμει ξαστεριά

Πηγή: Wikipedia