2

Μπορούμε ϊραγε ςόμερα να αναβιώςουμε κϊτι από την παλιϊ «ΜΠΟΥΑΤ»; Δεν εύναι αυτόσ ο βαςικόσ μασ ςτόχοσ, αν και η ατμόςφαιρα εκεύνησ τησ εποχόσ ϋχει πολλϊ ελκυςτικϊ χαρακτηριςτικϊ…

Θϋλουμε απλϊ, να βρεθούμε ξανϊ… για να τραγουδόςουμε παρϋα με τουσ φύλουσ μασ, με τουσ φύλουσ των φύλων μασ, και να ταξιδϋψουμε με τα πιο αγαπημϋνα ελληνικϊ και ethnic τραγούδια, που μασ ςυντροφεύουν όλα αυτϊ τα χρόνια, βαθιϊ μες’ την ψυχό μασ…

…με τισ μελωδύεσ που ςιγο-ψιθυρύςαμε του Μϊνου Χατζιδϊκι, του Γιώργου Ζωγρϊφου, τησ Αρλϋτασ, του Λϊκη Παππϊ, του Μύκη Θεοδωρϊκη, τησ Μαρύασ Δημητριϊδη, του Μϊνου Λοΐζου, του Νότη Μαυρουδό, του Θϊνου Μικρούτςικου, τησ Μαρύζασ Κωχ, του Διονύςη Σαββόπουλου, του Λουδοβύκου των Ανωγεύων, τησ Ελϋνησ Καραΐνδρου, του Χρόςτου Λεοντό, των Encardia…

Ο χρόνοσ, όμωσ, ςύγουρα δεν εύναι με το μϋροσ μασ, εύναι αμεύλικτοσ… Δεν ξϋρω αν ο χρόνοσ εύναι γραμμικόσ ό κυκλικόσ… Αν προώπϊρχει τησ δημιουργύασ μασ ό εύναι ϋνα αποτϋλεςμϊ τησ… Αν «ο χρόνοσ "περνϊει", τρϋχει πύςω μασ» ό αν «εύμαςτε εμεύσ που μετακινούμαςτε μπροςτϊ, απ’ το παρελθόν προσ το μϋλλον»1…

Ζώντασ μϋςα ς’ αυτό τη χρονογραμμή κϊποιεσ φορϋσ πρϋπει να ςταματάμε! Σαν χτεσ, γεννόθηκε ςτισ 23/10/1925 ο Χατζιδάκισ… Θα όταν, αν ζούςε, ςχεδόν 90 χρονών! Όςο εύναι ςόμερα, και ο κατϊ 3 μόνεσ, μόνο, μεγαλύτερόσ του, Θεοδωράκησ… Και όπωσ εύχε πει πριν από 30 χρόνια ο Σαββόπουλοσ… ο ύδιοσ εύναι παιδί του, εγώ, εςεύσ, οι μεγαλύτεροι, εγγόνια του, και επομϋνωσ η Αλύκη, η Ναταλύα εύναι διςέγγονά του! Και, τι ωραύα, τα διςϋγγονα να τραγουδϊνε τα τραγούδια του προπάππου…

Με μύα φωνό, δύο φωνϋσ, a cappella… μύα φωνό, μύα φυςαρμόνικα… δύο φωνϋσ, μύα φυςαρμόνικα… μύα φωνό, ϋνα ακορντεόν… δύο φωνϋσ, δύο ακορντεόν… και μια κιθϊρα… και δύο κιθϊρεσ, ςε όλουσ τουσ δυνατούσ ςυνδυαςμούσ! Μια ακουςτικό, unplugged, ςυνεύρεςη…

Υπϊρχουν τραγούδια του Χατζιδάκι που γρϊφτηκαν το 1947… Πριν γεννηθώ εγώ, και ύςωσ να εύναι πιο γηραιϊ από όλουσ εμϊσ… Υπϊρχει το «Άκρη δεν έχει ουρανόσ»… το πρώτο τραγούδι που γρϊφτηκε από τον Μαυρουδή ςτα 18 του, πριν ακριβώσ 50 χρόνια… Και πϊρα πολλϊ ϊλλα, πολλϊ τραγούδια με πολύ όμορφεσ ιςτορύεσ…

Σόμερα γεφυρώνουμε, δύο πολύ μεγάλεσ μουςικέσ οικογένειεσ… Μύα λυρικό, ϋντεχνη, μελωδικό, ελληνικό με ςυνεχιςτό το Λουδοβύκο των Ανωγεύων! Μύα ρυθμικό, παραδοςιακό, μεςογειακό με ςυνεχιςτϋσ τουσ Encardia…

Την ϋνωςη αυτό την οφεύλουμε ςτη γεφυροποιό μασ, Λένα Βλαςταρά… Συναντηθόκαμε όλοι μαζύ, φϋτοσ το καλοκαύρι την 1η του Ιούλη ςτη Ρεματιϊ… Ήταν μια υπϋροχη ςυνϊντηςη, και τότε γεννόθηκε μια αρχικό ιδϋα… Πυροδότησ ο Νύκοσ Ιορδανύδησ, υποκινητόσ ο υπογρϊφων…

Όμωσ ο ηθικόσ αυτουργόσ εύναι ο Απεραθύτησ μαϋςτροσ μασ, ο Μανώλησ! Η φυςϊρμονικϊ του εύναι μαγευτικό, καθηλωτικό… και κϊπου απρόςμενα πριν ακριβώσ 6 μϋρεσ, ο Κώςτασ Παπακωςτόπουλοσ, ο οπούοσ ξεκύνηςε να παύζει κιθϊρα κοντϊ ςτο Γιώργο Ζωγρϊφο… Όλοι, ςτο Ταρ του Βαγγϋλη, που ϋχει φιλοξενόςει πολλούσ καλλιτϋχνεσ, όπου και γνωρύςαμε τουσ φύλουσ του, το Λϊκη Παππϊ, το Δημότρη Ψαριανό…

Λϋνε ότι «οι παρϋεσ γρϊφουν ιςτορύα»… Η παραπϊνω εύναι ςύγουρα μια εξαιρετικό παρϋα! Μαζύ τουσ ασ "ςταματόςουμε" το χρόνο, να ζόςουμε μόνο το παρόν, που ϊλλωςτε φαύνεται να "κουβαλϊει" και το παρελθόν και το μϋλλον…

Γιάννησ Κωτςάνησ, 24 Οκτωβρίου 2014 1 Ursula K. Le Guin, Dispossessed, 1974 (ελληνικός τίτλος: Ο αναρχικός των δύο κόσμων, εκδ. Parsec)

3

«ΝΑ ΒΡΕΘΟΤΜΕ ΞΑΝΑ» PLAY-LIST/ΣΙΧΟΙ

Μηθξό παηδί ζαλ ήκνπλα - 1966 ................................................................................................ 3

Χξπζαιηθνύξθνπξν - 1980 ....................................................................................................... 5

Ναλνύξηζκα (Χαηδηδάθη) - 1947 ................................................................................................ 6

Ναλνύξηζκα (Λνΐδνπ) - 1994 ..................................................................................................... 7

Ση έπαημα ζην Λαύξην - 1979 ..................................................................................................... 8

Ναλνύξηζκα (Λενληή) - 1974 ..................................................................................................... 9

Σν όρη απνθνηκήζεθε ζηελ αγθαιηά ηνπ λαη - 1999 ................................................................. 10

Σα παηδηά θάηω ζηνλ θάκπν - 1974 ........................................................................................ 11

Οδόο Ολείξωλ - 1962 .............................................................................................................. 12

Πάεη θη απηή ε Κπξηαθή - 1965 ................................................................................................ 13

Η κηθξή Ραιινύ - 1970 ............................................................................................................ 14

Αζηέξη κνπ θεγγάξη κνπ (Φαίδξα) - 1962 ............................................................................... 15

Παξάγθα – 1975 ...................................................................................................................... 16

Κεκάι - 1970 ........................................................................................................................... 17

Σξαγνύδη ηεο ιίκλεο - 1988 ..................................................................................................... 18

Φάηα Μνξγθάλα - 1977 ........................................................................................................... 19

Ληαλνηξάγνπδα - 1972 ............................................................................................................. 20

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ............................................................................................................................ 21

Έια καδί κνπ - 1969 ................................................................................................................ 22

Ρίρλω ηελ θαξδηά κνπ ζην πεγάδη - 1948 ............................................................................... 23

Άθξε δελ έρεη ν νπξαλόο - 1964 .............................................................................................. 24

Σα ήζπρα βξάδηα - 1985 ......................................................................................................... 25

Σώξα πνπ παο ζηελ μεληηηά - 1961 .......................................................................................... 26

Η πην όκνξθε ζάιαζζα - ........................................................................................................ 27

Η Μαξηάλζε ηωλ Αλέκωλ - 1983.............................................................................................. 28

Δαθξπζκέλα κάηηα - 1966 ....................................................................................................... 29

Θα δηώμω ηα ζύλλεθα - 1967 .................................................................................................. 30

Ο Ιξιαλδόο θαη ν Ινπδαίνο - 1966 ........................................................................................... 31

Η επηζηνιή (Είκαη θαιά…) - 1974 ........................................................................................... 32

Είδα ηελ Άλλα θάπνηε - 1969 .................................................................................................. 33

Ederlezi .................................................................................................................................... 34

Kalinifta .................................................................................................................................... 35

Ακαμάο - Καξνηζέξε Καξνηζέξε - 1963 .................................................................................. 36

αιώκε - 1997 ......................................................................................................................... 37

ηε πνηακηά ζωπαίλεη ην θαλόλη - 1959 .................................................................................. 38

Σδακάηθα - 1971 ...................................................................................................................... 39

Στίτοι Τραγοσδιών: www.stixoi.info - Υλικό Μοσσικής Βραδιάς: pinterest.com/ykotsanis/tar14

4

Μικρό παιδί ςαν ιμουνα - 1966 (Κόκοτοσ, Βεργόπουλοσ)

Μικρό παιδί ςαν ιμουνα

και πιγαινα ςχολείο, μικρό παιδί

ςτα μάτια είχα τθ χαρά

ςτα χζρια το βιβλίο, μικρό παιδί

Κι όταν θ βαρυχειμωνιά

μου πάγωνε τα χζρια

ςτον ουρανό τα ςικωνα

να ηεςτακοφν ςτ’ αςτζρια

Παιδί ςτα δεκατζςςερα

κλζψανε τθ χαρά μου, μικρό παιδί

ςτα μάτια είχα τθ φωτιά

τον ιλιο ςτθ καρδιά μου μικρό παιδί

Μικρό παιδί ςαν ιμουνα

και πιγαινα ςχολείο μικρό παιδί

το γζλιο είχα ςυντροφιά

ςτα χζρια το βιβλίο, μικρό παιδί

5

Χρυςαλιφοφρφουρο - 1980 (Κυπουργόσ, Κριεηι)

τα λαγκάδια τθσ Λιλιποφπολθσ

βγαίνει ζνα λουλουδάκι

που το λεν Χρυςαλιφοφρφουρο

και μοιάηει με χρυςό τριανταφυλλάκι.

Φφςα, φφςα το Χρυςαλιφοφρφουρο,

φφςα το τθν Άνοιξθ να φζρεισ.

Κι αν πετάξει ςαν φτερό και ποφπουλο,

κάποιοσ ς’ αγαπάει και δεν το ξζρεισ.

Χρυςαφζνια φλουράκια κρζμονται

κάτω από τα πζταλά του

και ςτου Ηζφυρου το παιχνίδιςμα

ςαν να κουδουνίηει κάπου κάπου.

Φφςα, φφςα το Χρυςαλιφοφρφουρο,

που κρατάσ τθν Άνοιξθ ςτο χζρι

Κι αχ! Αν γίνει ςκόνθ και χρυςόςκονθ,

κάποιον αγαπάσ και δεν το ξζρει.

6

Νανοφριςμα (Χατηιδάκι) - 1947 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

Νάνι το παιδί μου νάνι που δεν ικελε νερό,

τ’ άλογό μασ το μεγάλο. Αχ καρδοφλα μου ποιοσ ξζρει

τι να λζει το ποταμάκι ςτο λιβάδι το χλωρό.

Νάνι, το νερό το μαφρο μεσ ςτα πράςινα χορτάρια

που ψιλό τραγοφδι πιάνει. Νάνι τθν τριανταφυλλιά μου

που τθ γθσ δάκρυο ποτίηει, τ’ άλογό μασ το καλό.

Ζχει πόδια λαβωμζνα, τραχθλιά κρουςταλλιαςμζνθ,

ζχει ζνα αςθμζνιο λάηο καρφωμζνο μεσ ςτα μάτια.

Μόνο μια φορά ςαν είδε τ’ αντρειωμζνα τα βουνά

εχλιμίντριςε κι εχάκθ ςτα νερά τα ςκοτεινά.

Αχ ποφ πιγεσ άλογό μου που δεν ικελεσ να πιεισ,

αχ μαράηι μεσ ςτο χιόνι. Νάνι το γαροφφαλό μου

που τθ γθσ δάκρυο ποτίηει, τ’ άλογό μασ το καλό.

Μθν ζρχεςαι μθ μπαίνεισ, το παρεκφρι κλείςτο

με φυλλωςιζσ ονείρου, μ’ όνειρα φυλλωςιάσ.

Κοιμάται το παιδάκι μου, ςωπαίνει το μωρό μου.

Αχ ποφ πιγεσ άλογό μου που δεν ικελεσ να πιεισ,

άλογο τθσ χαραυγισ.

7

Νανοφριςμα (Λοΐηου) - 1994 (Λοΐηοσ, Παπαδόπουλοσ)

Κα κεντιςω πάνω ςτου αλόγου ςου τθ ςζλλα

με διαμαντόπετρεσ ςωρό

του φεγγαριοφ το πιγαιν’ ζλα

ςτο πελαγίςιο το νερό

Αγόρι μου, αγόρι μου

αγόρι μου να ςε χαρϊ

Κα κεντιςω ςτ’ αςθμοπίςτολα ςου πλάι

τθσ χελιδόνασ το φτερό

κι ζναν ςταυρό να ςε φιλάει

τισ νφχτεσ που ςε καρτερϊ

Κα κεντιςω πάνω ςτο δίκοπό ςου λάηο

το βλζμμα ςου το κακαρό

αυτό το βλζμμα το γαλάηιο

που δε χορταίνω να κωρϊ

8

Σι ζπαιξα ςτο Λαφριο - 1979 (αββόπουλοσ)

Δεν ξζρω τι να παίξω ςτα παιδιά ςτθν αγορά, ςτο Λαφριο Είμαι μεγάλοσ, με τιράντεσ και γυαλιά κι όλο φοβάμαι το αφριο

Πϊσ να κρυφτείσ απ’ τα παιδιά; Ζτςι κι αλλιϊσ τα ξζρουν όλα. Και μασ κοιτάηουν με μάτια ςαν κι αυτά όταν ξυπνοφν ςτισ δφο θ ϊρα

Ηοφμε μζςα ς’ ζνα όνειρο που τρίηει ςαν το ξφλινο ποδάρι τθσ γιαγιάσ μασ μα ο χρόνοσ ο αλθκινόσ ςαν μικρό παιδί είναι εξόριςτοσ μα ο χρόνοσ ο αλθκινόσ είναι ο γιοσ μασ ο μεγάλοσ κι ο μικρόσ

Δεν ξζρω τι να παίξω ςτα παιδιά μα οφτε και ςτουσ μεγάλουσ πάει καιρόσ που ζχω μάκει ξαφνικά πωσ είμαι αςχθμοπαπαγάλοσ

Πϊσ να τα κρφψεισ όλα αυτά; Ζτςι κι αλλιϊσ τα ξζρουν όλοι. Και ςε κοιτάηουν με μάτια ςαν κι αυτά όταν γυρνάσ μζςα ςτθν πόλθ

Ηοφμε μζςα ς’ ζνα όνειρο που τρίηει ςαν το ξφλινο ποδάρι τθσ γιαγιάσ μασ μα ο χρόνοσ ο αλθκινόσ ςαν μικρό παιδί είναι εξόριςτοσ μα ο χρόνοσ ο αλθκινόσ είναι ο γιοσ μασ ο μεγάλοσ κι ο μικρόσ

9

Νανοφριςμα (Λεοντι) - 1974 (Λεοντισ, Παπαδόπουλοσ)

Αςθμιά κουδοφνια αντθχοφν ςτον δρόμο

ποφκε πασ μικρό μου θλιοχιόνιςτο

Πάω ςτισ μαργαρίτεσ πζρα ςτο λιβάδι

πράςινο λιβάδι ςαν ηωγραφιςτό

Ποφκε πασ μικρό μου διόλου δε φοβάςαι

πζρα είν’ το λιβάδι ϊρεσ μακριά

Θ δικιά μου αγάπθ διόλου δε φοβάται

τ’ ανοιχτό τ’ αγζρι τθν δενδροςκιά

Σότε να φοβάςαι γιόκα μου τον ιλιο

ακριβό μου αγόρι θλιοχιόνιςτο

Σα μαλλιά μου ο ιλιοσ τάκαψε για πάντα

κι είμαι αςπρομάλλθσ δυο χρονϊ μωρό

10

Σο όχι αποκοιμικθκε ςτθν αγκαλιά του ναι - 1999 (Λουδοβίκοσ)

Ανάμεςα ςτο όχι

και ςτο κρυμμζνο ναι

χάκθκε θ ηωι μου

μεγάλε ουρανζ.

Δεν κρφβεται ςτθ νφχτα

το άςπρο γιαςεμί.

Λφγιςε θ αγάπθ όταν είπεσ μθ,

λφγιςε θ αγάπθ όταν είπεσ μθ.

Βγαίνω ςτον αζρα

με χάρτινο φτερό.

Μακριά ςου δεν αντζχω,

κοντά ςου δεν μπορϊ.

Κοντά ςου δεν αντζχω,

μακριά ςου δεν μπορϊ.

Χαμιλωςε τα φϊτα

μεγάλε ουρανζ,

το όχι αποκοιμικθκε

ςτθν αγκαλιά του ναι,

το όχι αποκοιμικθκε

ςτθν αγκαλιά του ναι.

11

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο - 1974 (Χατηιδάκισ)

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο δεν μιλάν με τον καιρό μόνο πζφτουν ςτα ποτάμια για να πιάςουν τον ςταυρό.

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο κυνθγοφν ζναν τρελό τον επνίγουν με τα χζρια και τον καίνε ςτον γιαλό.

Ζλα κόρθ τθσ ςελινθσ, κόρθ του αυγερινοφ. Να χαρίςεισ ςτα παιδιά μασ λίγα χάδια του ουρανοφ.

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο κυνθγάνε τουσ αςτοφσ πετςοκόβουν τα κεφάλια από εχκροφσ και από πιςτοφσ.

Σα παιδιά κάτω ςτον κάμπο κόβουν δεντρολιβανιζσ και ςτολίηουν τα πθγάδια για να πζςουν μζςα οι νιεσ. Σα παιδιά μεσ τα χωράφια κοροϊδεφουν τον παπά του φοράνε όλα τα άμφια και το παν ςτθν αγορά. Ζλα κόρθ τθσ ςελινθσ, ζλα και άναψε φωτιά. Κοίτα τόςα παλλθκάρια που κοιμοφνται ςτθ νυχτιά. Σα παιδιά δεν ζχουν μνιμθ τουσ προγόνουσ τουσ πουλοφν και ό,τι αρπάξουν δε κα μείνει γιατί ευκφσ μελαγχολοφν.

12

Οδόσ Ονείρων - 1962 (Χατηιδάκισ)

Κάκε κιποσ ζχει

μια φωλιά για τα πουλιά.

Κάκε δρόμοσ ζχει

μια καρδιά για τα παιδιά.

Μα κυρά μου εςφ,

ςαν τι να λεσ με τθν αυγι

και κοιτάσ τ’ αςτζρια

που όλο πζφτουν ςαν βροχι.

Δϊς’ μου τα μαλλιά ςου

να τα κάνω προςευχι,

για να ξαναρχίςω

το τραγοφδι απ’ τθν αρχι.

Κάκε ςπίτι κρφβει

λίγθ αγάπθ ςτθ ςιωπι.

Μα ζνα αγόρι ζχει

τθν αγάπθ για ντροπι.

13

Πάει κι αυτι θ Κυριακι - 1965 (Παππάσ, Αργφρθσ)

Πάει κι αυτι θ Κυριακι

και θ χαρά μασ πάει

ιτανε τόςο βιαςτικι

όπωσ και κάκε Κυριακι

Που πριν τθ ηιςουμε περνάει

Πάει κι αυτι θ Κυριακι

κι ασ καρτεροφμε μια άλλθ

που να ‘ναι ολόκλθρθ ηωι

που να ‘ναι απζραντθ γιορτι

Μια Κυριακι τόςο μεγάλθ

Πάει κι αυτι θ Κυριακι

κι ασ καρτεροφμε μια άλλθ

14

Η μικρι Ραλλοφ - 1970 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

αράντα παλλθκάρια ςτθν άκρθ του γιαλοφ

επαίξανε ςτα ηάρια τθ μικρι Ραλλοφ

ς’ ανατολι ςε δφςθ ςε κόςμο και ντουνιά

ρωτάν ποιοσ κα κερδίςει τθν ομορφονιά

Μικρό το καλοκαίρι μεγάλοσ ο καιρόσ

κανείσ όμωσ δεν ξζρει ποιοσ κα `ναι ο τυχερόσ

ςαράντα παλλθκάρια ςτθν άκρθ του γιαλοφ

επαίξανε ςτα ηάρια τθ μικρι Ραλλοφ

αράντα παλλθκάρια με λιονταριοφ καρδιά

ερίξανε ςτα ηάρια μια τρελι βραδιά

ηθλεφει το φεγγάρι και ςτζλνει απ’ τα βουνά

το μαφρο καβαλάρθ που μασ κυβερνά

Κι ο χάροντασ ςαν φίδι τραβάει τθν κοπελιά

ς’ αγφριςτο ταξίδι ς’ ανιλιαγθ ςπθλιά

ςαράντα παλλθκάρια ςτθν άκρθ του γιαλοφ

εχάςανε ςτα ηάρια τθ μικρι Ραλλοφ

15

Αςτζρι μου φεγγάρι μου (Φαίδρα) - 1962 (Μ. – Γ. Κεοδωράκθσ)

Αςτζρι μου, φεγγάρι μου, τθσ άνοιξθσ κλωνάρι μου

κοντά ςου κά `ρκω πάλι, κοντά ςου κά `ρκω μιαν αυγι

για να ςου πάρω ζνα φιλί και να με πάρεισ πάλι.

Αγάπθ μου, αγάπθ μου, θ νφχτα κα μασ πάρει,

τ’ άςτρα κι ο ουρανόσ, το κρφο το φεγγάρι.

Κα ς’ αγαπϊ, κα ηω μεσ ςτο τραγοφδι

κα μ’ αγαπάσ, κα ηεισ με τα πουλιά

κα ς’ αγαπϊ, κα γίνουμε τραγοφδι

κα μ’ αγαπάσ, κα γίνουμε πουλιά.

Ο ποταμόσ είναι ρθχόσ

κι ο ωκεανόσ είναι μικρόσ

να πάρουν τον καθμό μου.

Να διϊξουνε τα μάτια ςου

να πνίξουνε τουσ όρκουσ ςου

από το λογιςμό μου.

16

Παράγκα – 1975 (αββόπουλοσ)

Όπου κοιτάηω να κοιτάηεισ

όλθ θ Ελλάδα ατζλειωτθ παράγκα

παράγκα, παράγκα, παράγκα του χειμϊνα

κι εςφ μιλάσ ςαν πτϊμα

Ο λαόσ, ο λαόσ ςτα πεηοδρόμια

κουλοφρια ηθτάει και λαχεία

κοπάδια, κοπάδια, κοπάδια ςτα υπουργεία

αιτιςεισ για τθ Γερμανία

Κυράδεσ, φιλάνκρωποι παπάδεσ

εργολαβίεσ, ψαλμωδίεσ και καντάδεσ

Θ Ευανκοφλα κλαίει πριν να κοιμθκεί

τθν παρκενιά τθσ βγάηει ςτο ςφυρί

τα γιπεδα θ Ελλάδα αναςτενάηει

ςτα καφενεία μπιλιάρδο, καλαμποφρι και χαρτί

τζκει ςτο περίπτερο διαβάηει

φυλλάδεσ με μιάμιςθ δραχμι

Όχι, όχι αυτό δεν είναι τραγοφδι

Είναι θ τρφπια ςτζγθ μιασ παράγκασ

Είναι θ γόπα που μάηεψε ζνασ μάγκασ

Κι ο χαφιζσ που μασ ακολουκεί.

17

Κεμάλ - 1970 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

Ακοφςτε τθν ιςτορία του Κεμάλ ενόσ νεαροφ πρίγκιπα, τθσ ανατολισ απόγονου του εβάχ του καλαςςινοφ, που νόμιςε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόςμο. αλλά πικρζσ οι βουλζσ του Αλλάχ και ςκοτεινζσ οι ψυχζσ των ανκρϊπων.

τθσ Ανατολισ τα μζρθ μια φορά και ζνα καιρό ιταν άδειο το κεμζρι, μουχλιαςμζνο το νερό ςτθ Μοςςοφλθ, τθ Βαςςόρα, ςτθν παλιά τθ χουρμαδιά πικραμζνα κλαίνε τϊρα τθσ εριμου τα παιδιά.

Κι ζνασ νζοσ από ςόι και γενιά βαςιλικι αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί. τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπθτερι κι όρκο ςτον Αλλάχ τουσ δίνει, πωσ κ’ αλλάξουν οι καιροί.

αν ακοφςαν οι αρχόντοι του παιδιοφ τθν αφοβιά ξεκινάν με λφκου δόντι και με λιονταριοφ προβιά απ’ τον Σίγρθ ςτον Ευφράτθ, απ’ τθ γθ ςτον ουρανό κυνθγάν τον αποςτάτθ να τον πιάςουν ηωντανό.

Πζφτουν πάνω του τα ςτίφθ, ςαν ακράτθτα ςκυλιά και τον πάνε ςτο χαλίφθ να του βάλει τθν κθλιά μαφρο μζλι μαφρο γάλα ιπιε εκείνο το πρωί πριν αφιςει ςτθν κρεμάλα τθ ςτερνι του τθν πνοι.

Με δφο γζρικεσ καμιλεσ μ’ ζνα κόκκινο φαρί ςτου παράδειςου τισ πφλεσ ο προφιτθσ καρτερεί. πάνε τϊρα χζρι χζρι κι είναι γφρω ςυννεφιά μα τθσ Δαμαςκοφ τ’ αςτζρι τουσ κρατοφςε ςυντροφιά.

’ ζνα μινα ς’ ζνα χρόνο βλζπουν μπροσ τουσ τον Αλλάχ που από τον ψθλό του κρόνο λζει ςτον άμυαλο εβάχ: «νικθμζνο μου ξεφτζρι δεν αλλάηουν οι καιροί, με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόςμοσ προχωρεί»

Καλθνφχτα Κεμάλ, αυτόσ ο κόςμοσ δε κα αλλάξει ποτζ Καλθνφχτα...

18

Σραγοφδι τθσ λίμνθσ - 1988 (Καραΐνδρου, Αρλζτα)

Μες’ ςτο νερό ψάρι χρυςό γλιςτράσ

κι εγϊ ψαράσ με δίχτυ αδειανό

Κάλαςςα εςφ κι εγϊ ο ναυαγόσ ςου

τθν αγκαλιά ςου πεκαίνω και ηω

Είςαι νοτιάσ κι εγϊ πουλί χαμζνο

Εκεί που κζλεισ με πθγαίνεισ, με πετάσ

Είςαι βοριάσ, παγϊνεισ τα φτερά μου

Κι φςτερα μ’ ζνα φιλί ψθλά με πασ

Κρατάσ εςφ τιμόνι και πανιά

Κι εγϊ παιδί χαμζνο μοναχό

Μάγιςςα εςφ κι εγϊ ακόλουκόσ ςου

Χωρίσ εςζνα δεν ξζρω να ηω

Είςαι νοτιάσ κι εγϊ πουλί χαμζνο

Εκεί που κζλεισ με πθγαίνεισ, με πετάσ

Είςαι βοριάσ, παγϊνεισ τα φτερά μου

Κι φςτερα μ’ ζνα φιλί ψθλά με πασ

19

Φάτα Μοργκάνα - 1977 (Κωχ, Καββαδίασ)

Κα μεταλάβω με νερό καλαςςινό

ςτάλα τθ ςτάλα ςυναγμζνο απ’ το κορμί ςου

ςε τάςι αρχαίο, μπακιρζνιο αλγερινό,

που κοινωνοφςαν πειρατζσ πριν πολεμιςουν.

Πανί δερμάτινο, αλειμμζνο με κερί,

οςμι από κζδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,

όπωσ μυρίηει αμπάρι ςε παλιό ςκαρί

χτιςμζνο τότε ςτον Ευφράτθ ςτθ Φοινίκθ.

κουριά πυρόχρωμθ ςτισ μίνεσ του ινά.

Οι κάβεσ τθσ Γερακινισ και το τρατόνι.

Σο επίχριςμα. Θ άγια ςκουριά που μασ γεννά,

Μασ τρζφει, τρζφεται από μασ, και μασ ςκοτϊνει.

Ποφκ’ ζρχεςαι; Απ’ τθ Βαβυλϊνα.

Ποφ πασ; το μάτι του κυκλϊνα.

Ποιαν αγαπάσ; Κάποια τςιγγάνα.

Πϊσ τθ λζνε; Φάτα Μοργκάνα.

20

Λιανοτράγουδα - 1972 (Χατηιδάκισ, Παραδοςιακό)

Απ’ όλα τ’ άςτρα τ’ ουρανοφ ζνα είναι που ςου μοιάηει

ζνα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράηει.

Κυπαριςςάκι μου ψθλό, ποια βρφςθ ςε ποτίηει,

που ςτζκεισ πάντα δροςερό, κι ανκείσ και λουλουδίηεισ.

Να ’χα το ςφννεφ’ άλογο και τ’ άςτρι χαλινάρι

το φεγγαράκι τθσ αυγισ να ’ρχόμουν κάκε βράδυ.

Αν μ’ αγαπάσ κι είν’ όνειρο, ποτζ να μθν ξυπνιςω

γιατί με τθν αγάπθ ςου ποκϊ να ξεψυχιςω.

Σθσ κάλαςςασ τα κφματα τρζχω και δεν τρομάηω

κι όταν ςε ςυλλογίηομαι, τρζμω κι αναςτενάηω.

Σι να ςου πω; Σι να μου πεισ; Εςφ καλά γνωρίηεισ

και τθν ψυχι και τθν καρδιά εςφ μου τθν ορίηεισ.

Να ’χα το ςφννεφ’ άλογο και τ’ άςτρι χαλινάρι

το φεγγαράκι τθσ αυγισ να ’ρχόμουν κάκε βράδυ.

Αν μ’ αγαπάσ κι είν’ όνειρο, ποτζ να μθν ξυπνιςω

γιατί με τθν αγάπθ ςου ποκϊ να ξεψυχιςω.

Εγϊ είμ’ εκείνο το πουλί που ςτθ φωτιά ςιμϊνω,

καίγομαι, ςτάχτθ γίνουμαι και πάλι ξανανιϊνω.

αν είν’ θ αγάπθ μπιςτικι, παλιϊνει, μθδζ λιϊνει

ανκεί και δζνει ςτθν καρδιά και ξανακαινουργϊνει.

Χωρίσ αζρα το πουλί, χωρίσ νερό το ψάρι

χωρίσ αγάπθ δε βαςτοφν κόρθ και παλλθκάρι.

Αν μ’ αγαπάσ κι είν’ όνειρο, ποτζ να μθν ξυπνιςω

γιατί με τθν αγάπθ ςου ποκϊ να ξεψυχιςω.

21

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ http://www.hadjidakis.gr/homeweb.htm

Θα βρεκοφμε ξανά

Εδϊ κα ρίξω ςτθ κάλαςςα

ςαν πζτρεσ τα χρόνια που χάλαςα

Εδϊ κα μου φζρει το κφμα

ζνα γράμμα που κα ζχει και ρίμα

και κα λάμπει ςτο τζλοσ θ υπογραφι:

Κολοκοτρϊνθσ, Μακρυγιάννθσ, Φιλικοί.

Θα βρεκοφμε ξανά

όταν όλα κα ζχουν περάςει.

τθν Πατρίδα φιλιά

και κουράγιο να πεισ, μθν ξεχάςει.

Κα βρεκοφμε ξανά

όταν όλοι κα ζχουν αλλάξει

Θα βρεκοφμε ξανά.

Εδϊ αρχαία μου κάλαςςα

που ξζρεισ τι βάςανα τράβθξα

Εδϊ κα μου ςτείλει τ’ αγζρι

ζνα γράμμα απ’ τ’ αόρατα μζρθ

ο χαμζνοσ ο λόγοσ, ο πιο ηεςτόσ:

εφζρθσ, Κάλβοσ, Εμπειρίκοσ, ολωμόσ.

22

Ζλα μαηί μου - 1969 (Λεοφςθσ, Αργφρθσ)

Ζλα μαηί μου, κάπου να πάμε χζρι με χζρι.

’ ζνα άςπρο ςφννεφο, ς’ ζνα παράδειςο,

ςε κάποιο αςτζρι.

Πάνω από ςφννεφα, πάνω από κάλαςςεσ

κι από ςτεριζσ.

τουσ γαλαξίεσ και ςτισ απζραντεσ τισ ξαςτεριζσ.

Ζλα μαηί μου μια νφχτα μόνο, βιμα με βιμα.

αν γλάροι ξζνοιαςτοι να ταξιδεφουμε

πάνω απ’ το κφμα.

Εμείσ κι θ αγάπθ μασ για άλλο όνειρο,

γι άλλθ φωλιά.

Σον ζρωτά μασ Κεό να κάνουμε και βαςιλιά.

23

Ρίχνω τθν καρδιά μου ςτο πθγάδι - 1948 (Χατηιδάκισ, Καμπανζλθσ)

Ρίχνω τθν καρδιά μου ςτο πθγάδι

να γενεί νερό να ξεδιψάςεισ

πζρνω τθν καρδιά μου ςτο λιβάδι

να γενεί ψωμάκι να χορτάςεισ

τθ φωτιά τθ ρίχνω τθν καρδιά μου

τα χεράκια ςου ζλα να ηεςτάνεισ

τον αγζρα ρίχνω τθν καρδιά μου

να γενεί δροςοφλα ν’ αναςάνε

24

Άκρθ δεν ζχει ο ουρανόσ - 1964 (Μαυρουδισ, Κακουλίδθσ)

Θ δίψα μου ’γινε φωτιά,

ςτερεφει ςτα φιλιά ςου,

το δάκρυ μου ςταλαγματιά

χάνεται ςτθ ματιά ςου.

Άκρθ δεν ζχει ο ουρανόσ,

αρχι δεν ζχει θ δφςθ.

Σζλοσ δεν ζχει ο καθμόσ,

το χαμογζλιο κλίψθ.

το παρακφρι ςου κρυφά

γροίκαγα περιςτζρι,

ςαν το μαχαίρι απάςτραφτε,

ςβιςε, χλωμό μου αςτζρι.

Άκρθ δεν ζχει ο ουρανόσ,

αρχι δεν ζχει θ δφςθ.

Σζλοσ δεν ζχει ο καθμόσ,

το χαμογζλιο κλίψθ.

25

Σα ιςυχα βράδια - 1985 (Παπαδόπουλοσ, Κριεηι)

Ακόμα κι αν φφγεισ

για το γφρο του κόςμου

κα’ ςαι πάντα δικόσ μου

κα είμαςτε πάντα μαηί

Και δε κα μου λείπεισ

γιατί κα `ναι θ ψυχι μου

το τραγοφδι τθσ εριμου

που κα ς’ ακολουκεί

Σα ιςυχα βράδια

θ Ακινα κ’ ανάβει

ςαν μεγάλο καράβι

που κα `ςαι μζςα κι εςφ

Και δε κα ςου λείπω

γιατί κα `ναι θ ψυχι μου

το τραγοφδι τθσ εριμου

που κα ς’ ακολουκεί

Σα ιςυχα βράδια

κα περνάει φωτιςμζνο

τθσ ηωισ μου το τρζνο

που κα `ςαι μζςα κι εςφ

Και δε κα ςου λείπω

γιατί κα `ναι θ ψυχι μου

το τραγοφδι τθσ εριμου

26

Σώρα που πασ ςτθν ξενιτιά - 1961 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

Σϊρα που πασ ςτθ ξενιτειά

πουλί κα γίνω του νοτιά

γριγορα να ς’ ανταμϊςω.

Για να ςου φζρω τον ςταυρό

που μου παράγγειλεσ να βρω

δαχτυλίδι να ςου δϊςω.

Ιςουν κυπαρίςςι ςτθν αυλι μου αγαπθμζνο

ποιοσ κα μου χαρίςει το φιλί που περιμζνω.

τ’ όμορφο ακρογιάλι καρτερϊ να μου `ρκεισ πάλι

ςαν μικρό χαροφμενο πουλί.

Χρυςι μου αγάπθ ζχε γεια

να `ναι μαηί ςου θ Παναγιά

κι όταν `ρκει το περιςτζρι.

Κα χω κρεμάςει φυλαχτό

ςτο παρακφρι τ’ ανοιχτό

τθν καρδιά μου ςαν αςτζρι.

Ιςουν κυπαρίςςι ςτθν αυλι μου αγαπθμζνο

ποιοσ κα μου χαρίςει το φιλί που περιμζνω.

τ’ όμορφο ακρογιάλι καρτερϊ να μου ρκεισ πάλι

ςαν μικρό χαροφμενο πουλί.

27

Η πιο όμορφθ κάλαςςα - 1975 (Μικροφτςικοσ, Χικμζτ)

Να γελάςεισ απ’ τα βάκθ των χρυςϊν ςου ματιϊν

είμαςτε μεσ ςτο δικό μασ κόςμο

Θ πιο όμορφθ κάλαςςα

είναι αυτι που δεν ζχουμε ακόμα ταξιδζψει

Σα πιο όμορφα παιδιά δεν ζχουν μεγαλϊςει ακόμα

Σισ πιο όμορφεσ μζρεσ μασ

δεν τισ ζχουμε ηιςει ακόμα

Κι αυτό που κζλω να ςου πω

το πιο όμορφο απ’ όλα,

δε ςτο `χω πει ακόμα.

28

Η Μαριάνκθ των Ανζμων - 1983 (Χατηιδάκισ)

Μζςα από άγνωςτο χωριό κοντά ςτον Παρναςςό

ξεκίνθςα για να δοκιμαςτϊ

κι αυτοφσ που με παιδζψανε ςαν άγιο και Χριςτό

τουσ ζκοψα τον ζνα τουσ μαςτό

περπάτθςα και πάτθςα ςε ηϊντεσ και νεκροφσ

ξεπζραςα τουσ δίςεκτουσ καιροφσ

κι απόκτθςα τον μφκο μου με ςτοχαςμοφσ πικροφσ

ςε υπόγειουσ δρόμουσ άδειουσ και υγροφσ

Με λεν Μαριάνκθ κι είμ’ από τρελι γενιά

μιςϊ του κόςμου τθ βία κι απονιά

χιλιάδεσ μάτια με κοιτοφν από μακριά

και μου μετράνε τθσ ηωισ μου τα κεριά

Μια χιρα από τθν Ζφεςο δεν ιμουνα ποτζσ

δεν είχα ςτρατιϊτεσ για εραςτζσ

τα ηάρια μου τα ζπαιξα ςτισ φτωχογειτονιζσ

και κζντθςα τον πόνο με πενιζσ

δεν μπόρεςα να γίνω οφτε γυναίκα οφτε ευτυχισ

δεν δοφλεψα ςε οίκουσ ανοχισ

και μεσ τθν αναδίπλωςθ τθσ νζασ εποχισ

απόμεινα μια ανάμνθςθ ατυχισ

Με λεν Μαριάνκθ κι είμαι από τρελι γενιά

μιςϊ του κόςμου τθ βία κι απονιά

χιλιάδεσ μάτια με κοιτοφν από μακριά

και μου μετράνε τθσ ηωισ μου τα κεριά

29

Δακρυςμζνα μάτια - 1966 (Μ. Κεοδωράκθσ, Γ. Κεοδωράκθσ)

Δακρυςμζνα μάτια νυςταγμζνοι κιποι

όνειρα κομμάτια ασ ιτανε να ηω

ςτουσ μεγάλουσ δρόμουσ κάτω απ’ τισ αφίςεσ

ςτα χιλιάδεσ χρϊματα ασ ιταν να βρεκϊ

Να `ταν θ καρδιά μου λαμπερό αςτζρι

να `ταν θ ματιά μου δίκοπο μαχαίρι

αςτραφτερό ςπακί μεσ το μεςθμζρι

αςτραφτερό ςπακί μεσ το μεςθμζρι

30

Θα διώξω τα ςφννεφα - 1967 (Παπακϊςτα, Δαςκαλόπουλοσ)

Σθσ νφχτασ κυλάνε οι ϊρεσ τον φπνο μου διϊχνει θ βροχι, φοβάμαι μθ ς’ άρπαξαν μπόρεσ κι απόμεινα εγϊ μοναχι φοβάμαι μθ ς’ άρπαξαν μπόρεσ κι απόμεινα εγϊ μοναχι

Να διϊξω τα ςφννεφα κα γίνω αγζρι να φζγγω ςτο δρόμο ςου κα γίνω αςτζρι κι αν πάλι τ’ απόβραδο καθμό κα μου φζρει κα μείνω ςτο δρόμο ςου να γίνω φωτιά

Να διϊξω τα ςφννεφα...

Σθν πόρτα χτυπάει αγζρασ το ςπίτι βαραίνει ςιωπι γυρεφω το φζγγοσ τθσ μζρασ ηθτϊ τθ δικι ςου φωνι γυρεφω το φζγγοσ τθσ μζρασ ηθτϊ τθ δικι ςου φωνι

Να διϊξω τα ςφννεφα...

Σθσ νφχτασ κυλάνε οι ϊρεσ τον φπνο μου πιρε θ βροχι μθ χάκθκεσ ς’ άγνωςτεσ χϊρεσ μθ ς’ ζδεςαν ξζνοι καθμοί μθ χάκθκεσ ς’ άγνωςτεσ χϊρεσ μθ ς’ ζδεςαν ξζνοι καθμοί

31

Ο Ιρλανδόσ και ο Ιουδαίοσ - 1966 (Χατηιδάκισ, Γκάτςοσ)

Χρόνια και χρόνια μεσ ςτθν άμμο

εκεί που ανκίηει θ φοινικιά

δυο φίλοι πιγαιναν ςε γάμο

δϊρα κρατϊντασ και προικιά

ο ζνασ ιταν Λρλανδόσ ο άλλοσ ιταν Λουδαίοσ

Δίψα τουσ ζκαιγε τα χείλθ

μα πριν φωνάξουν τθ βροχι

είδαν ςτθν ζρθμο μια πφλθ

που `γραφε τζλοσ και αρχι

μπροςτά πθγαίνει ο Λρλανδόσ πίςω πθγαίνει ο Λουδαίοσ

Πζραςαν τα μεγάλα τείχθ

και κάπου εκεί ςτθν αγορά

κάποιον ρωτιςανε ςτθν τφχθ

ποφ είναι ο γάμοσ κι θ χαρά

τον ρϊτθςε ο Λρλανδόσ τον ρϊτθςε κι ο Λουδαίοσ

Κι αυτόσ απλϊνοντασ τα χζρια

τουσ ζδειξε ςτο χϊμα εμπρόσ

δυο πεκαμζνα περιςτζρια

που ιταν θ νφφθ κι ο γαμπρόσ

Δάκρυςε τότε ο Λρλανδόσ δάκρυςε και ο Λουδαίοσ

32

Η επιςτολι (Είμαι καλά…) - 1974 (Κεοδωράκθσ, Ελευκερίου)

Είμαι καλά, πολφ καλά, για ςασ το ίδιο επικυμϊ.

’ όςουσ ρωτοφν, δϊςτε φιλιά, δϊςτε κερμό χαιρετιςμό.

Σο δζμα το `λαβα προχτζσ, μα μθν ξοδεφεςτε πολυ.

αν πόρτεσ ιταν ανοιχτζσ κοντά ςασ όλθ μου θ ηωι.

Αφριο φεφγουν οι μιςοί κι εμείσ πθγαίνουμε γι’ αλλοφ

μπορεί ςτεριά, μπορεί νθςί, ασ γίνει κζλθμα Κεοφ.

33

Είδα τθν Άννα κάποτε - 1969 (αββόπουλοσ)

Σθν παιδικι μου φίλθ

τθν είδα ξαφνικά

να ςτζκει

και να με κοιτά.

Αγάλματα κομμάτια

ςτα μάτια τθσ τα δυο

λθςμονθμζνεσ πόλεισ

ναυάγια ςτο βυκό.

Ηεςτό το μεςθμζρι

το ςτόρι χαμθλό

κι θ ςκάλα

ςτο φωταγωγό.

βινουν τα βιματα ςτθ ςκάλα

κανείσ κα πλανθκοφμε μοναχοί

κάλαςςεσ πόλεισ ζρθμοι ςτακμοί.

Αλλάηουν όλα εδϊ κάτω με ορμι

τι να καταλάβουμε οι φτωχοί.

Για πεσ μου μιπωσ ξζρεισ

γι’ αυτιν που ςου μιλϊ

Άννα

τ’ όνομά τθσ το μικρό.

Σθ βλζπω κατεβαίνει

ςτζκεται ςτο ςκαλί

και χάνεται για πάντα

ςτου κόςμου τθ βουι.

34

Ederlezi (Bregović, Παραδοςιακό)

Sa me amala oro khelena Oro khelena, dive kerena Sa o Roma daje Sa o Roma babo babo Sa o Roma o daje Sa o Roma babo babo Ederlezi, Ederlezi Sa o Roma daje Sa o Roma babo, e bakren chinen A me, chorro, dural beshava Romano dive, amaro dive Amaro dive, Ederlezi E devado babo, amenge bakro Sa o Roma babo, e bakren chinen Sa o Roma babo babo Sa o Roma o daje Sa o Roma babo babo Ederlezi, Ederlezi Sa o Roma daje

All my friends are dancing the oro Dancing the oro, celebrating the day All the Roma, mommy All the Roma, dad, dad All the Roma, oh mommy All the Roma, dad, dad Ederlezi, Ederlezi All the Roma, mommy All the Roma, dad, slaughter lambs But me, poor, I am sitting apart A Romany day, our day Our day, Ederlezi They give, Dad, a lamb for us All the Roma, dad, slaughter lambs All the Roma, dad, dad All the Roma, oh mommy All the Roma, dad, dad Ederlezi, Ederlezi All the Roma, mommy

35

Kalinifta

Tien glìcea tusi nìfta, ti en òria C' evò e' plonno pensèonta 'ss'esèna, C'ettu-mpì 's ti' ffenèstra-ssu, agàpi-mu, Sti kardia-mu su nìfto ti ppena. Evò panta ss'èsena penseo jatì' sena, fsichi-mmu 'gapò Ce pu pao, pu sìrno, pu steo, sti kkardia panta sena vastò. Lalallalalero........ C'isu mai de m'agapise, oriamo e su ponise mai pu se mena; mai citt'orria chili su en onitse na mu pi loja agapi vloimena T a'steracia, pu panu, me vlepune Ca mo fèngo frifizzun nomena, Ce jelù ce mu leone: ston anemo ta traudia pelisi, i chamena. Lalallalalero........ Kalì nifta se finno ce pao plaia 'su ti vo pirta prikò ma pu pao, pu risno pu steo sti kkardìa panta seno vastò

36

Αμαξάσ - Καροτςζρθ Καροτςζρθ - 1963 (Χατηιδάκισ, ακελλάριοσ)

Καροτςζρθ καροτςζρθ

άς’ το καμουτςίκι απ’ το χζρι

και μθν το κτυπάσ

Δε χρειάηεται να τρζχεισ

όταν τόςο πια κοντά ςου ζχεισ

κείνον που αγαπάσ

Άς’ το τ’ αμάξι μονάχο να κυλάει

κι όπου κι αν πάει για μζνα ειναι καλά

όλα είναι εντάξει κι θ αγάπθ μου είναι πλάι

κι όταν γελάει ο κόςμοσ μου γελά

Όλα γφρω μου ειναι ωραία

κι ζχω τθν αγάπθ μου παρζα

δίπλα μου εδϊνά

Άς’ τθ ρόδα να γυρίηει

μια τρελι χαρά με πλθμμυρίηει

και με κυβερνά

Άς’ το το αμάξι..

37

αλώμθ - 1997 (Λουδοβίκοσ των Ανωγείων)

Σου φεγγαριοφ το αςιμι

πάνω ςτο καλντερίμι

απλϊκθκε

κι θ Άννα το αγρίμι

ςτου Φϊτθ το ταξίμι

ςθκϊκθκε.

Να βγει και να χορζψει

τουσ άντρεσ να μαγζψει

μες’ τθ γιορτι.

Και τθν καρδιά του Φϊτθ

κα τθνε κάψει πρϊτθ

ςαν το χαρτί.

Αν ζκλαψε θ αλϊμθ

ςτου πάκουσ τθ ςυγγνϊμθ

κα λυτρωκεί

μα το βαρφ τθσ ςτζμμα

ρουμπίνι με το αίμα

κα μπερδευτεί.

38

τθ ποταμιά ςωπαίνει το κανόνι - 1959 (Χατηιδάκισ, Καμπανζλθσ)

τθν ποταμιά

ςωπαίνει το κανόνι

ςτθν ερθμιά

φτεροκοπάει ζνα αθδόνι

Πετοφν τα παλιομάχαιρα με χαρζσ και πάνε

πετοφν τα παλιομάχαιρα,

οι γειτονιζσ αχολογάνε

Γελά ο Κεόσ

ςτο φωσ τ’ αποςπερίτθ

χαμογελά

ςτο δρόμο για το ςπίτι

39

Σηαμάικα - 1971 (Λοΐηοσ, Παπαδόπουλοσ)

Κάκε πρωί ποu κίvαγα vα πάω ςτθ δουλειά

φεφγανε ςαv πουλιά τα ψαροκάικα

κάκε πρωί ςκαρϊvαμε μαηί με το Μθvά

ταξίδια μακριvά ωσ τθ Σηαμάικα

Κι αρμεvίηαμε ςτα πζλαγα αγάπθ μοu παλιά

κι φςτερα το βραδάκι μεκυςμεvάκι ςτα καπθλειά

ς’ ζπιvα κοριτςάκι ςαv το κραςάκι γοuλιά γοuλιά

Χρόvια ςτο μεροκάματο κοπίδι και ςφυρί

ζφτιαξα ζvα ςκαρί για το χατίρι ςοu

ςκάλιςα ςτθv πρυμάτςα του γοργόvα καλαςςιά

κι ζγιvα μια βραδιά καραβοκφρθσ ςου

Κι αρμεvίηαμε ςτα πζλαγα αγάπθ μοu παλιά

κι φςτερα το βραδάκι μεκυςμεvάκι ςτα καπθλειά

ς’ ζπιvα κοριτςάκι ςαv το κραςάκι γοuλιά γοuλιά

40

pinterest.com/ykotsanis/tar14