Α ν α κ ό ν τ α

Mπορεί να φθάσουν σε μήκος τα 7 μέτρα και σε βάρος τα 100 κιλά. Συναντώνται κυρίως στην τροπική Λατινική Αμερική. Τα μέλη τους συμπεριλαμβάνουν μερικά από τα μεγαλύτερα φίδια στον κόσμο.Είναι τα ανακόντα.Τα ανακόντα τρέφονται με θηλαστικά και πτηνά, τα οποία ακινητοποιούν σφίγγοντάς τα και στη συνέχεια συνθλίβοντάς τα.

Το χρώμα του φιδιού είναι πράσινο και λαδί ή καστανό με μαύρες κηλίδες. Το μέγιστο μέγεθος των ερπετών αυτών έχει επιφέρει συζητήσεις. Σε έρευνα που έγινε σε 1000 είδη που πιάστηκαν στη Βενεζουέλα, το μεγαλύτερο ήταν 17 μέτρα και ζύγιζε 100 κιλά.

Το ερπετό απαντάται στη Νότια Αμερική, από την Κολομβία και τη Βενεζουέλα και νότια της Αργεντινής. Ζει σε υδάτινα ρεύματα ή επάνω στα δέντρα.Επίσης πρόκειται για ωοζωοτόκο ζώο, που σημαίνει ότι γεννά ζωντανά μικρά. Έχουν αναφερθεί ελάχιστες περιπτώσεις αιχμαλωσίας του ζώου.

Ελένη Ιωσηφίδου

Ταύρος

Το αρσενικό ονομάζεται ταύρος ενώ βόδι λέγεται ο ταύρος που προορίζεται για κρεατοπαραγωγή ή για εργασία. Το μικρής ηλικίας αρσενικό ή θηλυκό λέγεται μοσχάρι.

Η αγελάδα είναι το κυριότερο παραγωγικό ζώο που ο άνθρωπος εξημέρωσε και το έκανε κατοικίδιο από πολύ παλιά εποχή. Αρχική της πατρίδα ήταν η Ασία, από την οποία απλώθηκε σ’ όλη τη Γη, μαζί με τον άνθρωπο. Οι

φυσικοί παράγοντες κάθε τόπου, όπου εγκαταστάθηκε (κλίμα, τροφή, ποιότητα εδάφους, υψόμετρο κτλ.) την ανάγκασαν σε προσαρμογή, όπως άλλωστε όλα τα ζωικά είδη. Έτσι δημιουργήθηκαν οι διάφορες φυλές αγελάδων με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Τη διαφοροποίηση αυτή επαύξησε, από τις αρχές του περασμένου αιώνα, η δράση του ανθρώπου στην Ευρώπη που, χρησιμοποιώντας ζωοτεχνικές μεθόδους (επιλογή, διασταύρωση, πλούσια διατροφή κ.ά.), κατόρθωσε να της δώσει τη σημερινή μορφή της «βελτιωμένης» αγελάδας. Στα δυτικά κυρίως η «βελτίωση» προχώρησε περισσότερο. Σ’ αυτό βοήθησαν και οι πολύ ευνοϊκές για την αγελάδα συνθήκες των παράκτιων περιοχών και των νησιών της Μάγχης, της Βόρειας θάλασσας και της Αγγλίας, όπως είναι το εύκρατο κλίμα και η υγρασία που διατηρούν καταπράσινα λιβάδια όλο το χρόνο. Οι βελτιωμένες αυτές φυλές μεταφέρθηκαν και κατέκτησαν την Αμερική και ήδη απλώνονται σ’ όλο τον κόσμο.

Η βελτιωμένη αγελάδα είναι μεγαλόσωμη, αναπτύσσεται γρήγορα και φτάνει πολύ νωρίς σε ηλικία αναπαραγωγής. Παράγει γάλα σε μεγάλη ποσότητα. Έχει όμως και ανάγκη τροφής σε μεγάλες, επίσης, ποσότητες, που στην Ελλάδα μπορούμε να εξασφαλίσουμε μόνο με προϊόντα της γεωργίας, επειδή δε διαθέτουμε λιβάδια.

ΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΛΙΟΝΤΑΡΙ

Το λιοντάρι είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ισχυρά αιλουροειδή που φτάνει περίπου τα 3 μέτρα σε μήκος! Επί του παρόντος βρίσκονται κυρίως στην Αφρική, αλλά το λιοντάρι μπορεί επίσης να βρεθεί σε απομακρυσμένα μέρη της Ασίας. Το ασιατικό λιοντάρι ωστόσο, εκτιμάται ότι είναι μικρότερο από το αφρικανικό και οι αριθμοί του μειώνονται με ταχύ ρυθμό. Στους

ιστορικούς χρόνους, το λιοντάρι ζούσε και στη νότια Ευρώπη,και στην Ελλάδα,όπου βέβαια σήμερα δεν υφίσταται πλέον.

Το αρσενικό λιοντάρι ζει μόνο 8 χρόνια περίπου, ενώ έχουν καταγραφεί θηλυκά που έχουν ζήσει μέχρι και 20 χρόνια στην άγρια φύση. Τα λιοντάρια έχουν την τάση να παραμείνουν σε ομάδες των είκοσι περίπου ατόμων, αλλά μόνο ένα είναι αρσενικό.

Δυστυχώς τα λίγα είδη λιονταριού που απομένουν έχουν υποστεί μια μείωση του πληθυσμού τους που φτάνει το 20% τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό οφείλεται στην απώλεια των ενδιαιτημάτων τους και στο κυνήγι του λιονταριού από τον άνθρωπο. Επίσης το γεγονός ότι άλλα ζώα κυνηγιούνται από τον άνθρωπο όλο και περισσότερο σημαίνει ότι τα θηράματα που διατίθενται για το λιοντάρι στο φυσικό περιβάλλον μειώνονται,το οποίο έχει φυσικά αρνητικές επιπτώσεις.

Ένα ενήλικο λιοντάρι έχει τόσο ισχυρό βρυχηθμό που συχνά μπορεί να ακουστεί περισσότερο από λίγα μίλια μακριά.Στην ηλικία των δύο ετών ήδη είναι ικανό να βρυχάται. Το λιοντάρι χρησιμοποιεί βρυχηθμό του να καλέσει άλλα λιοντάρια,αλλά τον χρησιμοποιεί και ως άμυνα από τον κίνδυνο που πλησιάζει.

Το λιοντάρι έχει τη φήμη του βασιλιά των ζώων ως το πιο αιμοβόρο ζώο,αν και στην πραγματικά τρώει κάθε 3 με 4 ημέρες. Παραδόξως, τα θηλυκά λιοντάρια έχουν την τάση να κυνηγούν περισσότερο, ενώ τα αρσενικά τα βοηθούν. Οι λέαινες έχουν μια στρατηγική και καλάσχεδιασμένη διαδικασία στο κυνήγι αφού έχουν ανάγκη να εξασφαλίσουν αρκετή τροφή για αυτές και τα μικρά τους.

Τα λιοντάρια ζουν σε μικρές αγέλες μέσα καθορισμένες εδαφικές περιοχές. Σπάνια κάποιο λιοντάρι θα μπει σε ξένη περιοχή άλλης αγέλης.Αν συμβεί αυτό σημαίνει ότι μπορεί να προκύψουν προβλήματα,ιδιαίτερα όταν τα θηράματα των λιονταριών η ζέβρα καιτο βουβάλι φεύγουν ακολουθώντας τις βροχές.Έτσι μένει πολύ λίγη τροφή για τα λιοντάρια η οποία κατά την ξηρή περίοδο βρίσκεται στοχαμηλότερο επίπεδο.

ΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΠΥΘΩΝΑΣΟ βασιλικός πύθωνας βγαίνει για κυνήγι τη νύχτα. Με αστραπιαία ταχύτητα πέφτει

πάνω στη λεία του, τυλίγεται γύρω της και σφίγγει τους δακτυλίους του μέχρι να την πνίξει. Το θύμα του πεθαίνει σε μερικά δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια το καταπίνει ολόκληρο, αρχίζοντας από το κεφάλι. Ενώ καταπίνει, το σώμα του διαστέλλεται,

παίρνοντας το σχήμα του… γεύματός του!

Σε περίπτωση που κινδυνεύει ο βασιλικός πύθωνας κουλουριάζεται. Τυλίγεται γύρω από τον εαυτό του με το κεφάλι στο κέντρο, για να το προστατεύει. Αυτή η παράξενη

στάση του έδωσε την προσωνυμία πύθωνας-μπάλα.

ΝΥΧΤΕΡΙΔΑΗ νυχτερίδα δεν διαθέτει φτερά   αλλά πετάει με τη βοήθεια των μπροστινών της άκρων, των οποίων τα δάκτυλα είναι μεταξύ τους ενωμένα με μεμβράνη. Σε αντίθεση με τα πουλιά, η νυχτερίδα δεν κουνά ολόκληρο το άκρο που χρησιμοποιείται για την πτήση, αλλά μόνο τα μεμβρανώδη δάκτυλα.

Το κεφάλι και το σώμα της νυχτερίδας μοιάζουν φαινομενικά με του ποντικιού, όμως οι νυχτερίδες δεν έχουν καμία συγγένεια με τα τρωκτικά. Τα περισσότερα είδη νυχτερίδας έχουν ως τόπο διαμονής σπήλαια από τα οποία βγαίνουν τη νύχτα, καθώς είναι νυχτόβιες, για να τραφούν. Προκειμένου να προσανατολιστούν οι νυχτερίδες χρησιμοποιούν τον ηχοεντοπισμό. Εκπέμπουν, δηλαδή, ήχους σε υψηλή συχνότητα και στη συνέχεια χρησιμοποιούν την ηχώ που παράγεται από την αντανάκλαση των ηχητικών κυμάτων πάνω σε επιφάνειες και άλλα ζώα προκειμένου να αποφύγουν εμπόδια και να εντοπίσουν τη λεία τους.

Στους φυσικούς εχθρούς των νυχτερίδων περιλαμβάνονται ορισμένα αρπακτικά πτηνά όπως η κουκουβάγια και το γεράκι, θηλαστικά όπως η γάτα και το κουνάβι και ορισμένα είδη φιδιών.

ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΟΡΝΙΘΟΡΥΓΧΟΣ

Ποιο είναι το ζώο που έχει ράμφος πάπιας, σώμα κάστορα, γεννά αβγά αλλά θηλάζει τα μικρά του;

Είναι ο παράξενος πλατύπους της Αυστραλίας, του οποίου το γονιδίωμα διάβασαν οι επιστήμονες αναζητώντας στοιχεία για τη μετεξέλιξη των ερπετών σε πτηνά και θηλαστικά.

Ο πλατύπους, γνωστός και ως ορνιθόρυγχος (Ornithorhynchus anatinus), έχει τόσο ασυνήθιστη εμφάνιση ώστε οι Βρετανοί ζωολόγοι που εξέτασαν τα πρώτα δείγματα από την Αυστραλία, τον 18ο αιώνα, ήταν σίγουροι ότι επρόκειτο για φάρσα και έψαχναν για ραφές στη γούνα και το ράμφος.Μαζί με τα τέσσερα υπάρχοντα είδη έχιδνας αποτελούν τα πέντε είδη μονοτρημάτων που είναι τα μόνα θηλαστικά που γεννούν αυγά αντί για νεογνά. Είναι ο μοναδικός επιζών αντιπρόσωπος της οικογένειάς του (Ornithorhynchidae) και του γένους του (Ornithorhynchus). Συγγενή είδη έχουν βρεθεί σε έναν αριθμό απολιθωμάτων. Έχει μήκος μέχρι 60 εκατοστά.

Ζυγίζει περίπου 2,5 κιλά.

ΤΣΑΚΑΛΙ

To τσακάλι γνωστό ως Canis aureus έχει μήκος 70-105 εκατοστά και η ουρά του 20-30 εκατοστά .Ζυγίζει 7-15 κιλά και απαντάται στη βόρεια και ανατολική Αφρική ως τη νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ασία. Κάποτε ήταν κοινό σε ολόκληρη την Ελλάδα και επικηρυγμένο ως επιβλαβές, σήμερα κινδυνεύει με εξαφάνιση.Ο λόγος για το μεσαίου μεγέθους σαρκοφάγο τσακάλι (Canis aureus), του οποίου ο συνολικός πληθυσμός δεν ξεπερνά πλέον τα 1000 άτομα, με την κατανομή του στον ελλαδικό χώρο να εμφανίζεται γεωγραφικά ασυνεχής και κατακερματισμένη.Μάλιστα, η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα με βιότοπους τσακαλιών, όπου οι πληθυσμοί τους τα τελευταία χρόνια

διαρκώς μειώνονται. Κάποτε ήταν κοινό σε ολόκληρη την Ελλάδα και επικηρυγμένο ως επιβλαβές, σήμερα κινδυνεύει με εξαφάνιση.Ο λόγος για το μεσαίου μεγέθους σαρκοφάγο τσακάλι (Canis aureus), του οποίου ο συνολικός πληθυσμός δεν ξεπερνά πλέον τα 1000 άτομα, με την κατανομή του στον ελλαδικό χώρο να εμφανίζεται

γεωγραφικά ασυνεχής και κατακερματισμένη.Μάλιστα, η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα με βιότοπους τσακαλιών, όπου οι πληθυσμοί τους τα τελευταία χρόνια διαρκώς μειώνονται.