Κάποτε σε ένα παραμυθένιο δάσος ζούσαν ευτυχισμένοι οι καλές νεράιδες και τα ζώα του δάσους. 

Μια μέρα τα ζώα του δάσους παρακάλεσαν τις νεράιδες να τους αλλάξουν με τα μαγικά τους κάποια χαρακτηριστικά τους. Ο λαγός άλλαξε την κοντή ουρά του με τη φουντωτή ουρά της αλεπούς. Η χελώνα άλλαξε καβούκι με το σαλιγκάρι. Οι μέλισσες απέκτησαν διπλά φτερά και οι πασχαλίτσες έσβησαν τις βούλες τους. Δεν πέρασε πολύ καιρός όμως και τα ζώα είδαν πως οι αλλαγές αυτές τους δυσκόλευαν και τους στεναχωρούσαν. Ξαναζήτησαν λοιπόν από τις νεράιδες να γίνουν και πάλι όπως πριν.  

Οι νεράιδες έκαναν αυτό που τους ζήτησαν τα ζώα και έτσι όλα τα ζώα κατάλαβαν πως ο καθένας πρέπει να είναι ευχαριστημένος όπως τον έφτιαξε η φύση , γιατί αυτό είναι το καλύτερο. 

Σε μια πόλη πολύ μακριά από εδώ ζει ένα κοριτσάκι που το λένε Μίτση μαζί με τον αδερφό της τον Έκτορα. Η Μίτση είναι πολύ καλή στα μαθηματικά , ενώ ο Έκτορας έχει μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική. 

Μια μέρα ο Έκτορας δυσκολευόταν πάρα πολύ στις ασκήσεις των μαθηματικών και η Μίτση άρχισε να τον κοροϊδεύει. «Χα χα! Ούτε μια πρόσθεση δεν μπορείς να κάνεις! Μα είναι τόσο εύκολα! Απορώ!». Ο Έκτορας στεναχωρημένος συνέχισε τις ασκήσεις του. Δεν πέρασε πολύς καιρός και η Μίτση έπρεπε να ζωγραφίσει για το σχολείο έναν ελέφαντα. Προσπάθησε και ξαναπροσπάθησε μα δεν μπορούσε να τον φτιάξει. Ο Έκτορας τότε προσφέρθηκε να τη βοηθήσει. «Θα σε βοηθήσω εγώ και θα τον κάνεις τέλειο!», είπε. Η Μίτση εκτίμησε πολύ τον αδερφό της. «Μα εγώ σε κορόιδεψα προχθές κι εσύ τώρα με βοηθάς;» , απόρησε.  

Κατάλαβε λοιπόν η Μίτση πως κάθε άνθρωπος έχει και το δικό του ταλέντο και κανένα δεν είναι ανώτερο από το άλλο. Δεν κορόιδεψε ποτέ ξανά τον αδερφό της! 

Κάποτε σε ένα παραμυθένιο δάσος ζούσαν ευτυχισμένοι οι καλές νεράιδες και τα ζώα του δάσους. 

Σε μια πόλη πολύ μακριά από εδώ ζει ένα κοριτσάκι που το λένε Μίτση μαζί με τον αδερφό της τον Έκτορα. Η Μίτση είναι πολύ καλή στα μαθηματικά , ενώ ο Έκτορας έχει μεγάλο ταλέντο στη ζωγραφική. 

Αν κάποιος θέλει να γράψει μια ιστορία,

στην αρχή πρέπει να αναφέρει

τον ήρωα/ήρωες και τον

τόπο. 

Σε όλες τις ιστορίες υπάρχει ένα

πρόβλημα, κάτι που απασχολεί τους

ήρωες. Αυτό βρίσκεται πάντα

στη μέση της ιστορίας μας. 

Μια μέρα τα ζώα του δάσους παρακάλεσαν τις νεράιδες να τους αλλάξουν με τα μαγικά τους κάποια χαρακτηριστικά τους. Ο λαγός άλλαξε την κοντή ουρά του με τη φουντωτή ουρά της αλεπούς. Η χελώνα άλλαξε καβούκι με το σαλιγκάρι. Οι μέλισσες απέκτησαν διπλά φτερά και οι πασχαλίτσες έσβησαν τις βούλες τους. Δεν πέρασε πολύ καιρός όμως και τα ζώα είδαν πως οι αλλαγές αυτές τους δυσκόλευαν και τους στεναχωρούσαν. Ξαναζήτησαν λοιπόν από τις νεράιδες να γίνουν και πάλι όπως πριν.  

Μια μέρα ο Έκτορας δυσκολευόταν πάρα πολύ στις ασκήσεις των μαθηματικών και η Μίτση άρχισε να τον κοροϊδεύει. «Χα χα! Ούτε μια πρόσθεση δεν μπορείς να κάνεις! Μα είναι τόσο εύκολα! Απορώ!». Ο Έκτορας στεναχωρημένος συνέχισε τις ασκήσεις του. Δεν πέρασε πολύς καιρός και η Μίτση έπρεπε να ζωγραφίσει για το σχολείο έναν ελέφαντα. Προσπάθησε και ξαναπροσπάθησε μα δεν μπορούσε να τον φτιάξει. Ο Έκτορας τότε προσφέρθηκε να τη βοηθήσει. «Θα σε βοηθήσω εγώ και θα τον κάνεις τέλειο!», είπε. Η Μίτση εκτίμησε πολύ τον αδερφό της. «Μα εγώ σε κορόιδεψα προχθές κι εσύ τώρα με βοηθάς;» , απόρησε.  

πρόβλημα

Στο τέλοςυπάρχει πάντα

το κλείσιμο της ιστορίας,

είτε αυτό είναι χαρούμενοείτε όχι.

Οι νεράιδες έκαναν αυτό που τους ζήτησαν τα ζώα και έτσι όλα τα ζώα κατάλαβαν πως ο καθένας πρέπει να είναι ευχαριστημένος όπως τον έφτιαξε η φύση , γιατί αυτό είναι το καλύτερο. 

Κατάλαβε λοιπόν η Μίτση πως κάθε άνθρωπος έχει και το δικό του ταλέντο και κανένα δεν είναι ανώτερο από το άλλο. Δεν κορόιδεψε ποτέ ξανά τον αδερφό της! 

κλείσιμο της ιστορίας

ιππότηςμάγος

ένα άσπρο άλογο.

ένα πολύ-χρωμο κάρο.

χωριόκάστρο

άνοιξε τη μεγάλη πόρτα του χωριού και μπήκε μέσα.

περπάτησε στους δρόμους του έρημου κάστρου.

πετάχτηκε μπροστά του ένα τζίνι.σκόνταψε σ’ ένα τεράστιο κλειδί.