Αγγλικό βιβλίο μεταφρασμένο :

ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΘΕΣ--- ΒΟΗΘΟΣ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ.

Ενώ γράφει στο βιβλίο για το γιατί τα ζευγάρια χωρίζουν έχοντας και ασκήσεις, από την άλλη αναφέρεται σε μεγάλο κομμάτι στα λάθη που κάνουν οι γονείς στην συμπεριφορά τους απέναντι στα παιδιά που κουβαλώντας αυτά τα βιώματα έχουν τις συγκεκριμένες συμπεριφορές, επιλέγουν τους συντρόφους τους και δεν γίνονται ευτυχισμένα.

Είναι 2η έκδοσή και το γράψανε ένα ζευγάρι που είναι ειδικοί ο ένας ως σύμβουλος γάμου (η δεύτερη γυναίκα του) και ο άλλος πάστορας – δάσκαλος για θέματα ζευγαριών- θεραπευτής που ασχολείτο με ζευγάρια που έχουν πρόβλημα αλλά και μεμονωμένα αφού έχουν χωρίσει. Είναι επίσης ο ιδρυτής μίας καινούριας θεωρίας και μεθόδου αναγνωρισμένη για την επίλυση των προβλημάτων των ζευγαριών. Μετά από 30 χρόνια δουλειάς χώρισε και ο ίδιος και τότε κατάλαβε αυτά που τώρα διδάσκει.

Το βιβλίο είναι 303 σελίδες, δεν ξέρω πόσα θα κόψω διότι καθώς έχω διαβάσει αρκετές σελίδες θεωρώ πως όλα είναι το ίδιο σημαντικά.

Ξεκινάω:

Ένα από τα κυριότερα θέματα που αντιλήφθηκα είναι ότι και τα 2 άτομα σε μια σχέση πρέπει να αφήσουν ή να σταματήσουν να θεωρούν πως είναι το κέντρο του κόσμου και να αρχίσουν να μαθαίνουν πώς να βλέπουν ο ένας τον άλλο σαν ίσο παρτεναίρ, δηλαδή πως και οι 2 είναι σαν ένας. Επειδή όταν 2 άτομα σταματάνε να βλέπουν πως ο καθένας ξεχωριστά είναι το κέντρο του κόσμου κάτι εκπληκτικό συμβαίνει, η ίδια η σχέση τους γίνετε το κέντρο. Τότε και μόνο τότε μπορούν να αρχίσουν να δουλεύουν με τον ασυνείδητο σκοπό της σχέσης τους και όχι ενάντια του. Αρχίζουν να αποδέχονται το γεγονός πως το να βρίσκεσαι σε μία σχέση αγάπης βγαίνουν προς τα έξω όλα τα θέματα της παιδικής ηλικίας που δεν έχουν επιλυθεί. Και μαθαίνουν πως μπορούν να τα λύσουν μαζί.

Πρέπει να καταλάβεις τον ρόλο που παίζει το υποσυνείδητο στο να διαλέξεις το άλλο σου μισό.

Παράδειγμα: όταν ήσουν 8 μηνών η μητέρα σου σε άφησε σε μία θεία επειδή πήγε στο νοσοκομείο να γεννήσει. Η θεία σε περιποιήθηκε άψογα με αγάπη, πριν σε πάνε οι γονείς σου προσπάθησαν να σου εξηγήσουν πως η μαμά πρέπει να φύγει για λίγο στο νοσοκομείο για να φέρει το αδελφάκι σου, οι μόνες λέξεις που ενστικτωδώς κατάλαβες ήταν μαμά – φεύγει νιώθοντας αγωνία. Όταν ήρθε η ώρα εκείνη σε πήγαν στην θεία την ώρα που εσύ κοιμόσουν και όταν ξύπνησες ήσουν μόνος –η σε ξένο δωμάτιο και όταν έκλαψες το άτομο που ήρθε δεν ήταν κανένας από τους γονείς σου αλλά η θεία.

Τις επόμενες μέρες τις έζησες μέσα στην ανησυχία. Παρόλο που η θεία ήταν τρυφερή και σου έδειξε αγάπη εσύ ένιωθες εγκαταλειμμένο. Στα χρόνια που πέρασαν με την θεία αυτή έζησες πολλές υπέροχες στιγμές, μετά από 30 χρόνια όταν μπαίνει στο δωμάτιο θέλεις να το βάλεις στα πόδια και μόνο με πειθαρχία στο πως νιώθεις καταφέρνεις να την αγκαλιάσεις.

[1]

Ο παλαιός εγκέφαλός = το κομμάτι που θυμάται τα πρώτα σου συναισθήματα, δεν αναγνωρίζει το σήμερα—χθες—αύριο, νομίζει πως ότι υπήρχε ακόμη υπάρχει. Για αυτό υπάρχουν στιγμές μέσα στον γάμο που η αντίδρασή σου ήταν τρομαχτικά υπερβολική σε σχέση με τη σε προκάλεσε εξαρχής να αντιδράσεις και δεν καταλάβαινες γιατί αντέδρασες έτσι.

Παράδειγμα: παίρνεις τηλέφωνο από την δουλεία σου τον άντρα σου ή την γυναίκα σου σκεπτόμενος τρυφερές σκέψεις για το άτομό της-του και η γραμματέας σου λέει πως είναι εκτός και δεν ξέρει που είναι άρα δεν μπορεί να τον βρει. Ξαφνικά οι τρυφερές σκέψεις σου εξαφανίζονται και νιώθεις ανησυχία—που να είναι?—η λογική σου γνωρίζει πως πιθανόν να απολαμβάνει το καθυστερημένο του φαγητό ή να είναι με πελάτη, αλλά ένα άλλο σου κομμάτι σκέφτεται πως εγκαταλείφθηκες, απλά επειδή δεν κατάφερες να τον—την βρεις όπως τότε που η μαμά σου σε είχε αφήσει στην καινούρια νταντά που δεν την γνώριζες.

Ή αν μετά από μία εκπληκτική επιτυχία στην δουλεία γυρνάς σπίτι κατά ενθουσιασμένος ανυπομονώντας να το μοιραστείς με την γυναίκα σου και αντί αυτό βρίσκεις ένα σημείωμα πως θα αργήσει να έρθει σπίτι, τη κάνεις? Αντί να ξανά κοιτάξεις το τσεκ της επιτυχίας σου πρώτα πας στο ψυγείο και παίρνεις να καταναλώσεις ότι γλυκό βρεις ως υποκατάστατο.

Το παρελθόν μας και το παρόν υπάρχουν δίπλα – δίπλα μέσα στο μυαλό μας.

Μετά από χρόνια παρατήρησης κλινικά και θεωρητικά, αυτό που κάνουμε όταν ψάχνουμε για το άλλο μας μισό είναι να ψάχνουμε να βρούμε κάποιον που να έχει ως επικρατέστερο χαρακτήρα όσα γνωρίζουμε πως έχουν οι άνθρωποι που μας μεγάλωσαν.

Το παλαιό κομμάτι του εγκεφάλου που δεν γνωρίζει για το τώρα και τον έξω κόσμο καθώς είναι παγιδευμένο στο αιώνιο τώρα προσπαθεί να ξανά δημιουργήσει το περιβάλλον των παιδικών μας χρόνων όχι από χόμπι άλλα για να θεραπεύουμε τα παλαιά τραύματα των παιδικών μας χρόνων. Νιώθεις αγάπη για κάποιον επειδή ο παλαιός εγκέφαλός έχει μπερδέψει τον άνθρωπό αυτόν με τους γονείς σου!!! Νομίζοντας πως έχει βρει επιτέλους τον τέλειο υποψήφιο ώστε να διορθώσει για σένα την ψυχολογική και συναισθηματική ζημία που υπέστης όταν ήσουν παιδί.

Μπορεί το μυαλό σου να πάει κατευθείαν σε σοβαρές κακοποιήσεις παιδιών και όντως πολλοί έχουν ζήσει έτσι ,όμως και όσοι είχαν την ευλογία μα μεγαλώσουν με αγάπη πάλι έζησαν κάποιες καταστάσεις που τους δημιούργησαν τραύματα εφόσον ήμαστε πολύπλοκα ανεξάρτητα όντα από την στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο και οι ανάγκες μας ποτέ δεν σταματάν να υπάρχουν.

Αν και δεν υπάρχει μωρό που να μπορεί να μας πει την εμπειρία του όσο είναι στην κοιλία της μάνας και για τα πρώτα του χρόνια οι επιστήμονες γνωρίζουν κάποια πράγματά. Γνωρίζουμε πως το έμβρυο δεν έχει ανάγκη από τίποτα(φαγητό, αναπνοής ή προστασίας) τα παρέχει όλα η μητέρα, ούτε έχει αντίληψη των περιορισμών που βρίσκεται, νιώθει μόνο ελευθερία από επιθυμίες, του τα παρέχουν όλα και είναι πλήρες. Όμως σαν έρχεται η γέννα μετά όλα αυτά έρχονται στο τέλος. Τους πρώτους μήνες ενώ δεν ξεχωρίζει τον εαυτό του από

[2]

τον έξω κόσμο καθώς αναπτύσσεται και καθώς όλες οι ανάγκες του ικανοποιούνται νιώθει πάλι την πληρότητα.

Το πώς αυτό συνδέεται με τον γάμο: Για κάποιο λόγω όμως παντρευόμαστε με την προοπτική πως ο σύντροφος μας μαγικά θα αποκαταστήσει το συναίσθημα της πληρότητας μας, λες και αυτοί κρατάνε το κλειδί της ευτυχίας και αρκεί να τους πείσουμε να μας ανοίξουν την πόρτα. Και η αποτυχία τους να το πετύχουν αυτό είναι η δική μας δυστυχία. Η εμπειρία της πληρότητας που νιώσαμε στην κοιλιά της μάνας αντικαθίσταται με την αντίληψη του εαυτού μας. Και στην ηλικία της ανάπτυξης το μωρό αντιλαμβάνεται πως ο γίγαντας μαμά δεν είναι πια πάντα εκεί όταν την χρειάζεται. Νιώθει συνδεδεμένο μαζί της αλλά και αντιλαμβάνεται και τον εαυτού του. Συνδέονται σε αυτήν την φάση της ζωής τους τα μωρά με αυτούς που τα προσέχουν, ένα παιδί αν καταφέρει να μάθει να είναι και ξεχωριστά άλλα και συνδεδεμένο με την μάνα θα έχει αυτή η εμπειρία ως σπουδαίο ρόλο στις μετέπειτα σχέσεις του. Αν είναι τυχερό θα έχει μάθει πώς να υπάρχει ο εαυτός του σε σχέση με τους άλλους χωριστά αλλά να νιώθει συνδεδεμένος. Ενώ αν έχει άσχημες εμπειρίες είτε θα νιώθει αποκομμένο από τους άλλους ή θα προσπαθεί να συγχωνευτεί μαζί τους. Αυτή η έλλειψη ορίων θα του δημιουργήσει όλα τα προβλήματα στον γάμο του.

Ένα μωρό όταν μία ανάγκη του θέλει να ικανοποιηθεί ή δεν ικανοποιείται το λέει με τον μοναδικό τρόπο που ξέρει κλαίγοντας, αν αυτοί που το προσέχουν είναι παρατηρητικοί και ευαισθητοποιημένοι στην φροντίδα του, το μωρό θα τραφεί- θα αλλαχτεί, θα ικανοποιούνται όλες οι ανάγκες του στη ώρα τους. Αν όμως δεν μπορούν να καταλάβουν τη θέλει ή από φόβο μην το κακομάθουν δεν πάνε όταν κλαίει, το μωρό βιώνει μία πρωτόγνωρη ανησυχία: ο κόσμος δεν είναι ασφαλές μέρος εφόσον δεν υπάρχει τρόπος να φροντίσει μόνο του τις ανάγκες του ούτε γνωρίζει τη σημασία της καθυστέρησης της ικανοποιήσεις των αναγκών του , πιστεύει πως το να ικανοποιούνται οι ανάγκες του από τον έξω κόσμο αμέσως είναι θέμα ζωής και θανάτου!!!

Αν και δεν θυμόμαστε τους πρώτους μήνες της ζωής μας, ο παλαιός εγκέφαλος μας όμως εξακολουθεί να είναι παγιδευμένος στην παιδική μας πλευρά. Αν και τώρα είμαστε ενήλικες ένα κρυμμένο κομμάτι του εαυτού μας ακόμη περιμένει από τον έξω κόσμο να μας φροντίζει. Όταν οι σύντροφοί μας είναι εχθρικοί ή μερικός μη εξυπηρετικοί τότε ένας σιωπηλός συναγερμός ενεργοποιείτε στον εγκέφαλο μας που μας γεμίζει με φόβο .

Όταν ένα μωρό είναι 8 μηνών έχει την επίγνωση που κάποια πράγματα σταματούν και κάποια άλλα ξεκινούν. Είναι στο στάδιο της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας και για αυτό ενδιαφέρεται να εξερευνάει τον κόσμο τριγύρω του , πέρα από την αγκαλιά αυτών που το προσέχουν. Νιώθουν όμως ανασφάλεια με το να αφήσουν την ασφάλεια της αγκαλιάς για αυτό και επιστρέφουν γρήγορά ώστε να βεβαιωθούν πως δεν έχουν εξαφανιστεί οι άνθρωποι που τα προσέχουν- τα μεγαλώνουν.

Τώρα η ιδανική μάμα θα του χαμογελάσει και θα του πει κάτι σαν :πάνε και να περάσεις καλά εγώ θα είμαι εδώ όταν με χρειαστείς δεν θα φύγω, θα σε περιμένω. Και όταν το μωρό γυρίσει η μαμά θα πει: γεια σου , πέρασες καλά? Έλα κάθισε στην αγκαλιά μου για λίγο. Αφήνοντας έτσι το παιδί να γνωρίζει πως είναι εντάξει να φεύγει από κοντά της και να εξερευνάει και πως είναι διαθέσιμη όποτε

[3]

την χρειαστεί. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνει πως ο έξω κόσμος είναι ασφαλής και συναρπαστικός για εξερεύνηση.

Από την άλλη ο γονιός είναι που νιώθει ανασφαλείς όταν το μωρό εξερευνάει και δεν το βλέπει ,παρά το ίδιο το παιδί. Οι γονείς χρειάζονται τα παιδιά να παραμείνουν εξαρτημένα.

Μια άλλη μάνα θα πει στο παιδί όταν πάει να βγει από το δωμάτιο: μην πας στο άλλο δωμάτιο!! Πρόσεχε θα χτυπήσεις!!! Το παιδί υπακούει και επιστρέφει στην αγκαλιά της , με αποτέλεσμα να τρομάζει το παιδί και υποσυνείδητα να δίνεται το μήνυμα του φόβου και να ακυρώνεται η αυτονομία του παιδιού, εάν πάντα γυρνά πίσω θα μείνει εγκλωβισμένο να κάνει αυτό που του λένε οι άλλοι για πάντα .

Χωρίς το παιδί να το ξέρει αυτός ο φόβος του να «καταπίνει» τα θέλω του ,θα γίνει ένα μεγάλο κομμάτι του χαρακτήρα του με αποτέλεσμα αργότερα να γίνει ένα άτομο που θα απομονώνεται από τους άλλους , υποσυνείδητα θα διώχνει τους άλλους μακριά δίχως να το καταλαβαίνει. Θα κρατά σε απόσταση τους άλλους γιατί θα νιώθει πως χρειάζεται αρκετό χώρο ,ελευθερία να πηγαίνει και να έρχεται όποτε θέλει και δεν θα θέλει να μένει σε μία μόνο σχέση. Γιατί εσωτερικά παραμένει το παιδάκι που αποζητά να έχει την ελευθερία της ανεξαρτησίας που όμως του το έχουν στερήσει. Και όταν παντρευτεί θα θέλει ως αποθυμένο να είναι ευδιάκριτος ο εαυτός του-της.

Κάποια άλλα παιδία μεγαλώνουν με γονείς που διώχνουν μακριά τα παιδία τους όταν έρχονται να ζητήσουν τρυφερότητα ή αγκαλιά: φύγε έχω δουλεία, πάνε παίξε με τα παιχνίδια σου, σταμάτα να κρατιέσαι από πάνω μου , σταμάτα να είσαι τόσο προσκολλημένο πάνω μου. Αυτοί που πρέπει να φροντίζουν το παιδί δεν μπορούν να το κάνουν γιατί το μόνο που μπορούν και κάνουν είναι να φροντίσουν μόνο τους εαυτούς τους. Τα παιδία τους μεγαλώνουν νιώθοντας συναισθηματικά εγκαταλειμμένα. Τελικά όταν μεγαλώσουν θα γίνουν άνθρωποι που θα έχουν ακόρεστη ανάγκη για να είναι κοντά σε άλλους , να κάνουν πράγματα μαζί συνεχώς κι αν οι άλλοι αποτύχουν να δώσουν όλο τον χρόνο που ζητούν θα νιώσουν εγκαταλειμμένοι. Η σκέψη του χωρισμού τους γεμίζει με τρόμο, εκλιπαρούν για σωματική τρυφερότητα και καθησυχασμό αλλά και σε συνέχει λεκτική επαφή. Κάτω από όλα αυτά είναι ένα παιδί που απλά ήθελε περισσότερο χρόνο στην αγκαλιά των γονιών.

Αυτού του είδους χαρακτήρων – και οι 2 τύποι- τείνουν να παντρεύονται μαζί .

Το ταξίδι της παιδικής μας ηλικίας πέρασε από πολλά στάδια ανάπτυξης και ο τρόπος που αυτοί που μας φροντίζανε ανταποκρίθηκαν στις αλλαγές των αναγκών μας επηρέασε την συναισθηματική μας υγεία.

Πάμε τώρα σε ένα άλλο είδος παιδικής πληγής, κοινωνικοποιήσεις= όλα τα μηνύματα που λαμβάνουμε από τους ανθρώπους που μας φροντίζουν και από την κοινωνία που μας λένε το ποιοι είμαστε και το πώς να φερόμαστε.

Παράδειγμα:

Από τα πρώτα χρόνια της ζωής της, λάμβανε από την μητέρα της το αναμφίβολο μήνυμα πως δεν ήταν έξυπνη. – δεν είσαι τόσο έξυπνη όσο ο αδελφός σου,

[4]

καλύτερα να παντρευτείς κάποιον έξυπνο γιατί θα χρειαστείς πολύ βοήθεια αν και αμφιβάλω πως ένας έξυπνος άντρας θα σε παντρευτεί.

Μία ακόμη επιρροή που είχε ήταν πως η μητέρα της είχε ελάχιστη αυτοπεποίθηση στην λογική της ικανότητα, το μόνο που έκανε ήταν να φροντίζει το σπίτι και τα παιδιά όμως όλες τις αποφάσεις τις έπαιρνε ο άντρα της. Ήταν παθητική.

Στα 15 χρόνια της είχε την ευλογία να έχει έναν δάσκαλο που αναγνώρισε τις φυσικές τις ικανότητες και την ενθάρρυνε να δουλεύει πιο σκληρά στις εργασίες του σχολίου και για πρώτη φορά στην ζωή της πήγε στο σπίτι έλεγχο με όλα Α . Όμως δεν θα ξεχάσει ποτέ την αντίδραση της μαμάς της που της είπε—πως στο καλό έγινε κάτι τέτοιο? Πάω στοίχημα πως δεν μπορείς να το ξανά κάνεις!!!—και φυσικά δεν το ξανά έκανε αφού ενέδωσε και έβαλε σε ύπνο το κομμάτι του μυαλού της που σκέφτεται. Το τραγικό ήταν πως όχι μόνο σταμάτησε να σκέφτεται λογικά αλλά πίστεψε πως το να σκέφτεσαι είναι επικίνδυνο. Επειδή πίστεψε πως αν συνέχιζε να σκέφτεται θα προκαλούσε ή θα αψηφούσε την μάνα της. Δεν μπορούσε να ρισκάρει να αποξενωθεί από την μάνα της γιατί εξαρτιόταν από αυτήν για να επιβιώσει, δεν μπορούσε να πάει κόντρα σε αυτό που πίστευε η μάνα της για αυτήν --πως ήταν. Δεν μπόρεσε να εξαφανίσει αυτό το κομμάτι της, όμως ζήλευε όσους ήταν έξυπνοι και παντρεύτηκε έναν εξαιρετικά έφυες άντρα ως ταχτική να επανορθώσει για την παιδική της ηλικία την κακοποίηση που υπέστη σε αυτόν τον τομέα--- πάντα υποσυνείδητα γίνονται όλα αυτά.

Όλοι μας έχουμε υποσυνείδητα κρυμμένα κομμάτια του χαμένου μας εαυτού, κάθε φορά που παραπονιόμαστε πως δεν μπορούμε να: δεν μπορώ να σκεφτώ, δεν μπορώ να νιώσω τίποτα, δεν μπορώ να χορεύω, να έρθω σε οργασμό, να δημιουργό, εκφράζουμε φυσικές μας ικανότητες , σκέψεις, συναισθήματα τα οποία αναγκαστήκαμε να αφαιρέσουμε από την ύπαρξη μας. Δεν έχουν χαθεί. ακόμα τα έχουμε αλλά αυτή την στιγμή δεν είναι κομμάτι της συναίσθησής μας και είναι σαν να μην υπάρχουν.

Υπήρχαν συγκεκριμένες σκέψεις, συναισθήματα, συμπεριφορές ,ταλέντα, κλίσεις ή αλλιώς χαρίσματα που έπρεπε να μην τα έχουμε ή να σταματήσουμε να τα έχουμε ή να τα αρνηθούμε ανάλογα τη ήταν . Με χιλιάδες τρόπους οι γονείς μας – μας έδωσαν το μήνυμα πως αποδέχονται μόνο ένα κομμάτι μας, το υπόλοιπο δεν ταιριάζει με την κουλτούρα μας.

Μία περιοχή που ήταν απαγορευμένη ήταν το σώμα μας, σε πολύ μικρή ηλικία μας έμαθαν να σκεπάζουμε τα σώματά μας, να μην μιλάμε για αυτά και να μην αγγίζουμε τα γεννητικά μας όργανα.

Μια φίλη μου , μου είπε μία ιστορία: Ήταν Μάιος και με έναν υπέροχο ήλιο, ήρθαν επίσκεψή στο σπίτι της μία φίλη της με το 11 μηνών αγοράκι της , του έβγαλε τα ρούχα και το άφησε να παίζει στην αυλή και να ξαπλώνει στο χορτάρι, σε κάποια στιγμή το μωρό ήρθε μπουσουλώντας στην μαμά του επειδή πεινούσε, τον πήρε αγκαλιά και εκείνο αμέσως πήρε το στήθος της και καθώς έπινε έπιανε και τα γενετικά του όργανα με ευχαρίστηση. Η φίλη της δεν τράβηξε τα χεράκια του μακριά από τα γεννητικά του όργανα αφήνοντας το να νιώθει αυτή την ευχαρίστηση. Για τα μωρά αυτό του είδος η ευχαρίστηση είναι φυσιολογική .όμως σπάνια τα αφήνουνε να το νιώσουν. Η φίλη της έκανε πολλά από τα ταμπού που υπάρχουν .

[5]

Απαγορευμένα συναισθήματα: πόσες φορές οι γονείς σας όταν ήσασταν μωρά προσπαθούσαν με επιμονή να σας κάνουν να γελάσετε!!! Ο θυμός όμως από την άλλη ήταν άλλο θέμα , οι περισσότεροι γονείς προσπαθούν να αποθαρρύνουν τέτοια συμπεριφορά. Κάποια τα πειράζουν λέγοντας—ο , είσαι τόσο χαριτωμένο όταν θυμώνεις, βλέπω ένα χαμόγελο να έρχεται, δώσε μας ένα χαμόγελο….., άλλοι τα μαλώνουν – σταμάτα τώρα αμέσως!, πήγαινε στο δωμάτιο σου!, δεν σου επιτρέπω να μου μιλάς έτσι!, από την άλλη ανασφαλείς γονείς λένε το εξής—εντάξει αφού αυτό θες, αλλά την επόμενη φορά καλύτερα να φερθείς σωστά. Σπάνια όμως υπάρχουν γονείς που επιβεβαιώνουν ή νομιμοποιούν τον θυμό του, λέγοντας --βλέπω πως έχεις θυμώσεις , δεν θέλεις να κάνεις αυτό που σου ζήτησα, αλλά είμαι ο γονιός και εσύ το παιδί και εσύ χρειάζεται να κάνεις αυτό που σου ζήτησα.—αναγνωρίζοντας τον θυμό του παιδιού το βοηθάτε να μαθαίνει την έννοια του εαυτού του. θα μπορεί να πει στον εαυτό του-της πως –υπάρχω, οι γονείς μου γνωρίζουν το πώς αισθάνομαι, μπορεί να μην γίνετε πάντα αυτό που θέλω όμως με ακούν όταν τους μιλάω και με σέβονται.—θα μπορεί να είναι σε επαφή με τον θυμό του και να διατηρεί ένα μεγάλο κομμάτι της ύπαρξης του.

Μία μέρα σε ένα μαγαζί είδα το εξής γεγονός: μία μάνα έκανε τα ψώνια της (ρούχα) καθώς το 4 χρονών αγοράκι της μονολογούσε προσπαθώντας να της τραβήξει την προσοχή= μπορώ να διαβάσω τη γράφει εδώ, Α-Σ-Π-Ρ-Ο, δεν έπαιρνε καμία απάντηση- αντίδραση , όση ώρα τους έβλεπα δεν του έδωσε καμία σχεδόν σημασία όμως έδειχνε ενοχλημένη και θυμωμένη. Το μικρό άρχισε να λέει φωναχτά σε κάποιον = η μαμά μου χτύπησε σε ατύχημα με το αμάξι και σκοτώθηκε. Αυτό έκανε την μάνα του να τον προσέξει αμέσως τραβώντας το και χαστουκίζοντας το και λέγοντας = τη εννοείς? Δεν σκοτώθηκα σε ατύχημα! Σταμάτα να μιλάς έτσι, πάνε και κάτσε στην καρέκλα στην γωνία και κάτσε ήσυχα. Μην ακούσω λέξη από εσένα.—το παιδί υπάκουσε όση ώρα έκανε τα υπόλοιπα ψώνια της κάτασπρο από φόβο.

Όταν είσαι νέος –νέα σίγουρα υπάρχουν φορές που σκέφτηκες- ένιωσες θυμό με τους γονείς σου ή με αυτούς που σε πρόσεχαν. Τα συναισθήματα θυμού σου , τα σεξουαλικά σου συναισθήματα και πολλά άλλα αντικοινωνικά συναισθήματα και σκέψεις τα έχεις καταπνίξει μέσα σου και δεν επιτράπηκε σε αυτά να δουν το φως της ημέρας.

Σε ακραίες περιπτώσεις γονείς όχι μόνο αρνούντε των παιδιών τους τα συναισθήματα και τις σκέψεις αλλά και το ίδιο το παιδί : δεν υπάρχεις , δεν είσαι σημαντικό σε αυτή την οικογένεια οι ανάγκες σου , τα θέλω σου , τα συναισθήματα σου δεν είναι σημαντικά για εμάς.

Παράδειγμα: Η μητέρα μιας ασθενής μου ήταν μανιακή με την καθαριότητα και οι σαφείς οδηγίες στην κόρη της ήταν να καθαρίζει τόσο τέλεια όπου και να βρισκόταν μέσα στο σπίτι τα ίχνη της ώστε κανείς να μην μπορεί να καταλάβει πως υπάρχει , έτσι ακριβώς της είχε πει!!! Δεν υπήρχε πουθενά στο σπίτι η ένδειξη πως ζούσε ένα παιδί μέσα ( κανένα παιχνίδι ,φωτογραφία, ζωγραφιά, ούτε έξω στην αυλή!!). θυμάται ξεκάθαρα μία μέρα να κάθεται όλη μέρα σε μία καρέκλα στην κουζίνα και οι γονείς της είχαν μπει και βγει αμέτρητες φορές όλη μέρα, ήταν γύρω στα 10 ετών, νιώθοντας πως ήθελε να πεθάνει από την κατάθλιψη, όμως οι γονείς της δεν κατάλαβαν ούτε μία φόρα πως ήταν εκεί!!!! Όταν έγινε 30 ετών από την ανορεξία παραλίγο να πεθάνει , επιδίωκε να πεθάνει από την πείνα!!

[6]

Οι τεχνικές που χρησιμοποιούν οι γονείς για να απωθήσουν ή να χαλιναγωγήσουν ή να παρεμποδίσουν σε κάποιες σκέψεις , αντιδράσεις, συναισθήματα των παιδιών είναι πολλές:

Κάποιοι το κάνουν με ξεκάθαρες εντολές τύπου= εσύ δεν σκέφτεσαι με αυτό τον τρόπο πραγματικά, δεν είναι δικά σου λόγια. Τα αγόρια δεν κλαίνε. Μην αγγίζεσαι εκεί!! Δεν θέλω να σε ξανά ακούσω να μιλάς έτσι!! Σε αυτήν την οικογένεια κάνεις δεν φέρεται με αυτό τον τρόπο. Ή όπως η γυναίκα στο κατάστημα χαστουκίζουν και απειλούν εξαγριωμένοι. Αυτό που κάνουν είναι να προσπαθούν να βάλουν σε καλούπι τα παιδιά πλάθοντας τα ώστε με ύπουλο τρόπο ή αλλιώς με επιδέξιο τρόπο να βάλουν την διαδικασία ακύρωσης σε εφαρμογή. Επιλέγουν να μην βλέπουν κάποια πράγματα και να μην επιβραβεύουν κάποια άλλα. Παράδειγμα: με το να θεωρούν την πνευματική μόρφωση ασήμαντη δίνουν στα παιδία παιχνίδια και ερεθίσματα εκτός από βιβλία . Αν πιστεύουν πως τα κορίτσια είναι αδύναμα και τα αγόρια δυνατά θα επιβραβεύουν τα παιδία μόνο για τις συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως παράδειγμα το να κουβαλάνε κάτι βαρύ τα αγόρια θα πούνε—τη γερό και δυνατό αγόρι που έχει η μαμά—ενώ στο κορίτσι—πρόσεχε το καθαρό σου φουστάνι , τη κάνεις εκεί αυτά δεν είναι για σένα, θα χτυπήσεις.—

Τα παιδία παρατηρούν τις επιλογές που κάνουν οι γονείς τους για αυτά, τις ελευθερίες και τις απολαύσεις που τους επιτρέπουν και που και οι ίδιοι επιλέγουν για αυτούς, τα ταλέντα που αναπτύσσουν, τις ικανότητες που αγνοούν και τους κανόνες που ακολουθούν. Επηρεάζονται και θεωρούν πως αυτός είναι ο τρόπος που ζούνε και με αυτό τον τρόπο θα τα βγάλουν πέρα στην ζωή. Άσχετα με το αν δέχονται ή επαναστατούν με τον τρόπο που ζουν οι γονείς τους επηρεάζονται με αυτά και στην επιλογή του συζύγου αργότερα είναι ο κρυφός λόγος έντασης στην σχέση τους.

Η αντίδραση ενός παιδιού στην κοινωνία περνά μέσα από ένα σωρό αναμενόμενους «δρόμους». Τυπικά η πρώτη αντίδραση είναι να κρύψει τις απαγορευμένες συμπεριφορές από τους γονείς του. το παιδί κάνει σκέψεις γεμάτες θυμό δίχως να τις εκφράζει-εξωτερικεύει. Εξερευνά το σώμα του ιδιωτικά στο δωμάτιο του, πειράζει τα μικρότερα αδέλφια του όταν οι γονείς δεν είναι εκεί να τον δουν να το κάνει. Τέλος το παιδί φτάνει στο συμπέρασμα πως κάποιες σκέψεις και συναισθήματα είναι τόσο πολύ μη αποδεχτά που πρέπει να τις εξολόθρευση. Έτσι φτιάχνει φανταστικούς γονείς στο μυαλό του για να μπορεί να τις διατηρεί σε τάξη, να τις αστυνομεύει, αυτές τις σκέψεις και τις δραστηριότητες.

Άσχετα αν το παιδί έχει σκέψεις ή συμπεριφορά που απαγορεύεται βιώνει ένα ξαφνικό αίσθημα απογοήτευσής , ένα σοβαρό εμπόδιο για το ποιος είναι που του δημιουργεί ανησυχία. Είναι τόσο δυσάρεστη κατάσταση για το παιδί που αναγκάζεται να κοιμίσει τα απαγορευμένα μέρει του εαυτού του, για να είναι υπάκουο σε όσα του λένε.

Έχει δημιουργήσει όμως το παιδί με αυτόν τον τρόπο έναν ψεύτικο εαυτό, έναν χαρακτήρα που εξυπηρετεί διπλό σκοπό. Καμουφλάρει αυτά τα κομμάτια του εαυτού του που εκείνο καταπιέζει να μην υπάρχουν και προστατεύει τον εαυτό του από το να ξανά πληγωθεί μελλοντικά.

[7]

Ένα παιδί που έχει καταπιέσει την σεξουαλικότητά του και που ή μάνα του ήταν απόμακρή θα γίνει ένα παιδί –άντρας που θα σκέφτεται : η μάνα μου δεν είναι τρυφερή μαζί μου άλλα δεν με νοιάζει καθόλου , δεν την έχω ανάγκη και ούτε όλες αυτές τις τρυφερότητες. Μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου και πιστεύω πως το σεξ είναι βρώμικο. Όλα αυτά θα τα σκέφτεται σε ότι και αν κάνει στην μετέπειτα ζωή του. Στις σχέσεις του θα κριτικάρει τις συντρόφους του επειδή θα ζητάνε τρυφερότητα( αγκαλιές, φιλιά…..) και σεξ, θα τις λέει πως όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικά.

Ένα παιδί στην ίδια κατάσταση μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά, θα υπερβάλει το πρόβλημα και θα ελπίζει πως κάποιος θα το σώσει. « είμαι καημένος ,είμαι τόσο πληγωμένος, βαθιά πληγωμένος, χρειάζομαι κάποιον να με φροντίζει.» Κάποιο άλλο παιδί μπορεί να το πάρει αλλιώς και να έχει την ανάγκη να μαζεύει όλη την αγάπη , το φαγητό και τα υλικά αγαθά που έρχονται στον δρόμο του με την λογική πως ποτέ δεν είναι αρκετά.

Όπως και να το παίρνει το παιδί ο ψεύτικος εαυτός είναι για να ελαχιστοποιεί τον πόνο πως κάποια κομμάτια του εαυτού του έπρεπε να τα «χάσει».

Πολλές φορές το παιδί συνεχίζουν να το πληγώνουν όταν κριτικάρουν τον ψεύτικο εαυτό του που δημιούργησε για να προστατευτεί. Επειδή συνεχίζει να έχει αρνητικές συμπεριφορές καθώς δεν αποδέχονται τον καινούριο του χαρακτήρα ως σωστό, λέγοντας του πώς ή είναι απόμακρός ή θέλει να είναι πάντα το επίκεντρο ή είναι χοντρό. Αυτοί που του επιτίθενται δεν βλέπουν τον πόνο που προσπαθεί να κρύψει κάτω από αυτήν την συμπεριφορά του και πως προσπαθεί να αμυνθεί και να προστατέψει τον εαυτό του με αυτόν τον τρόπο. Το μόνο που βλέπουν είναι μια νευρωτική συμπεριφορά του χαρακτήρα του. Κρίνεται ως κατώτερος.

Το παιδί γίνετε δέσμιο του προσαρμόσιμου χαρακτήρα του επειδή του είναι χρήσιμο όμως δεν θέλει να το απορρίπτουν. Τη άλλο μπορεί να κάνει ? Να επιτεθεί σε αυτούς που το κριτικάρουν ή να αρνείται τα όσα λένε: δεν είμαι ψυχρό και απόμακρο αλλά δυνατό και ανεξάρτητο ή δεν είμαι αδύναμο και κλαψιάρικο αλλά ευαίσθητο……….. δεν είμαι εγώ αυτός για τον οποίο μιλάτε. Και έχει δίκιο γιατί τα αρνητικά του στοιχεία δεν είναι κομμάτι του πραγματικού του εαυτού, από τον πόνο αναγκάστηκε να τα δημιουργήσει και δεν είναι σε θέση να τα δει , τα αρνείται γιατί είναι πολύ επώδυνο να τα γνωρίζει.

Δυστυχώς όσο και να καλύπτουμε τον πόνο μας συνεχίζουμε να νιώθουμε ένα κενό μέσα μας , γεμίζουμε το κενό μας με πολύ φαγητό, ποτό ή ναρκωτικά ή με το να γεμίζουμε τις ώρες μας με δουλειές. Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι να ξανά γίνουμε ο αυθεντικός μας εαυτός , τα κομμάτια του εαυτού μας που όταν ήμασταν παιδία μας ανάγκασαν να διώξουμε και δίχως αυτά δεν είμαστε ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι.

Και εδώ έρχεται η ανάγκη μας να βρούμε το σωστό άτομο να αγαπήσουμε που θα μας κάνει να νιώσουμε ολοκληρωμένοι. Δεν θα είναι ο οποιοσδήποτε , όχι ο πρώτος που θα δούμε μπροστά μας αλλά αυτός ή αυτή που θα μας κάνει να νιώσουμε—αυτός είναι που έψαχνα!!!!!--- και αυτό το άτομο θα έχει και τα θετικά αλλά και τα αρνητικά των γονιών μας!!!

[8]

Οι περισσότεροι δεν θέλουν να δεχτούν το γεγονός πως μια ζωή έψαχναν να βρουν κάποιον που να μοιάζει τους γονείς του στην συμπεριφορά. Συνειδητά πίστευαν πως έψαχναν να βρουν ανθρώπους μόνο με θετικά χαρακτηριστικά στην συμπεριφορά τους—να τους αγαπούν , να είναι έξυπνοι, καλόψυχοι κ.α. --- ιδίως αν είχαν άσχημα παιδικά χρόνια πιστεύουν πως δεν μπορεί να μην έψαχνα για χαρακτήρες τελείως διαφορετικούς από αυτών που τους πλήγωσαν. Γιατί είπαν στους εαυτούς τους πως ποτέ δεν θα παντρευτούν κάποιον που να πίνει ή να είναι τύραννος όπως η μάνα ή ο πατέρας τους. Όμως όσο και αν θέλανε να συμβεί αυτό γίνετε το αντίθετο, σε τραβάνε την προσοχή όσοι έχουν τα θετικά και τα αρνητικά των ανθρώπων που σε μεγάλωσαν και ιδίως τα αρνητικά κομμάτια. Σχεδόν σε κάθε συνεδρία μου ένας από τους 2 έλεγε στον άλλον: μου φέρεσαι όπως μου φερόταν η μάνα μου ή με κάνεις να νιώθω το ίδιο αβοήθητή και απελπισμένη όπως με έκανε να νιώθω και ο πατριός μου………. Έτσι έβαλα σε όλους τους ασθενείς μου να μου γράψουν σε χαρτί τα χαρακτηρίστηκα των ανθρώπων που είχαν παντρευτεί και αυτά των ανθρώπων που τους μεγάλωσαν και μετά να συγκρίνουν τις ομοιότητες!!! Και με ελάχιστες εξαιρέσεις σχεδόν όλοι είχαν γράψει πως οι ομοιότητες ήταν στα αρνητικά κομμάτια των χαρακτήρων τους( σύντροφοι με αυτούς που τους μεγάλωσαν). Γιατί γίνεται αυτό , επειδή δεν διαλέγουμε με βάση την λογική μας τον ή την σύντροφο αλλά το κομμάτι του μυαλού μας που κάνει το ψάξιμο είναι το παλαιό που είναι κλειδωμένο στις παιδικές σου εμπειρίες. Και προσπαθεί με τις επιλογές που κάνει να ξανά δημιουργήσει τις συνθήκες της ανατροφής σου για να της διορθώσει. Διότι έχεις λάβει αρκετή ανατροφή στο να επιβιώνεις άλλα όχι αρκετή στο να νιώθεις ικανοποίηση, οπότε προσπαθεί να γυρίσει στην σκηνή της αρχικής σου απογοήτευσής και απελπισίας για να δώσεις οριστική λύση, να ξεκαθαρίσεις τις μη τελειωμένες ή ξεκαθαρισμένες σου υποθέσεις.

Τώρα το τι(είναι αυτό) ή ποιος ή με ποιο τρόπο θα σε κάνει να νιώσεις ολοκληρωμένος –η , πρέπει να σκεφτείς ποια κομμάτια του εαυτού σου πιστεύεις πως είναι ανεπαρκή ή ελλιπής, ίσως να νομίζεις πως δεν έχεις καλλιτεχνική φύση ή έλλειψη συναισθημάτων ή την ικανότητα να σκέφτεσαι…. Πριν χρόνια όταν βρισκόσουν με ανθρώπους που είχαν αυτό που εσύ πιστεύεις πως δεν έχεις πως ένιωθες? Πιθανόν να σε έκανε να συνειδητοποιείς ακόμα περισσότερο το πόσο υστερείς σε αυτόν τον τομέα. Αν όμως κατάφερες να κάνεις σχέση με κάποιον που είχε το χάρισμα που εσύ πίστευες πως δεν έχεις, βίωσες κάτι διαφορετικό αντί να νιώσεις ζήλεια ή αμηχανία, ένιωσες ολοκληρωμένος , με το που συνδέθηκες συναισθηματικά με αυτόν τον άνθρωπο ήταν σαν να ενώθηκες με αυτό που σου έλειπε, σαν να απόκτησες και εσύ το χάρισμα του. Κοίτα γύρω σου και θα δεις πως όλοι έχουν σχέση με κάποιον που έχει ένα χαρακτηριστικό που τον ξεχωρίζει π.χ. λογικό, συναισθηματικός, χορευταράς, αισιόδοξος κ.τ.λ.

Η επιλογή του συντρόφου μας είναι μια σύνθετη εικόνα των ανθρώπων που μας επηρέασαν περισσότερο στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, είτε είναι ο πατέρας ή η μητέρα ή ο –η μεγαλύτερος-η αδερφή-ος ή κάποιο κοντινό άτομο. Ένα κομμάτι του εγκεφάλου σου έχει καταγράψει τα πάντα για αυτούς(τον ήχο της φωνής τους, τον χρόνο που τους πήρε μέχρι να ικανοποιήσουν τις ανάγκες σου όταν έκλαιγες, ο τρόπος που γελάνε όταν ήταν χαρούμενοι, τα ταλέντα τους , τις διαθέσεις τους , τα πάντα.) Όλα όσα ήταν σημαντικά σε κάθε επαφή σου με αυτούς τα αποθήκευσε δίχως να προσπαθήσει να τα ερμηνεύσει. Οι περισσότεροι δυσκολεύονται να θυμηθούν όσα έζησαν πριν την ηλικία τον 5 ετών ή 6 ετών, ακόμη και αν είχαν άσχημες εμπειρίες. Όμως οι επιστήμονες έχουν

[9]

αποδείξει πως αν σε κάποιον ασθενή την ώρα της εγχείρησης όταν είναι υπό νάρκωση του διεγείρεις τον εγκέφαλο με ελάχιστο ρεύμα τότε μπορεί να ανακαλέσει εκατοντάδες γεγονότα που είναι ξεχασμένα από την παιδική του ηλικία με λεπτομέρειες, διότι οι πληροφορίες που είναι στο μυαλό μας και δεν τις θυμόμαστε είναι πάρα μα πάρα πολλές. Ιδίως όσες αφορούν τα άτομα που μας μεγάλωσαν και ιδίως όσες μας έχουν πληγώσει πάρα πολύ επειδή απείλησαν και απειλούν την ύπαρξη μας. Όλες αυτές οι εκατοντάδες πληροφορίες για τους ανθρώπους που μας μεγάλωσαν ενώθηκαν σε μία εικόνα.

Έτσι λοιπόν όταν γνωρίζουμε κάποιον αυτή η αποθήκη πληροφοριών συγκρίνει και αναλύει τα χαρακτηριστικά του άλλου και αν υπάρχουν πολλά που είναι ίδια τότε νιώθουμε ενδιαφέρων ή αντίθετα όχι και είναι ένας ακόμη από τους τόσους ανθρώπους που πάνε και έρχονται στην ζωή μας.

Μόνο όταν ονειρευόμαστε μπορούμε να πάρουμε μια ματιά στο πως ο σύντροφος μας έχει ίδια χαρακτηριστικά συμπεριφοράς με αυτούς που μας μεγάλωσαν : όταν ξεκινά με ένα άτομο και ξαφνικά αυτό το άτομο έχει τα συναισθήματα κάποιου άλλου, όταν ο σύντροφος σου ξαφνικά μεταμορφώνεται στον πατέρα ή την μητέρα σου.

Ας δούμε ένα παράδειγμα από ένα ζευγάρι που ήρθαν σε μένα: ο πατέρας της κοπέλας ήταν ο βασικός άνθρωπός που την επηρέασε, από την μια δεν τον ένοιαζε να ξοδεύει πολλά ώστε να παρέχει στην κόρη του όσα ήθελε όμως μπορούσε να γίνει υπερβολικά αναίσθητος όταν θύμωνε . Την γαργαλούσε με τόσο πάθος ενώ ήξερε πως το μισούσε και όταν τελικά την έπαιρναν τα κλάματα εκείνος ξεκαρδιζόταν στα γέλια και την αποκαλούσε κλαψιάρα, όταν ήθελε να της μάθει κολύμπι απλά την πέταξε σε ένα ποτάμι στην ηλικία τον 4 ετών και είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να το ξεχάσει. Επίσης δίχως να το γνωρίζει έχει αποθηκεύσει την συμπεριφορά του απέναντι της όταν ήταν μωρό. Υποθετικά ας πούμε πως όταν ήταν μωρό εκείνος ξεχνούσε να ζεστάνει το γάλα όταν της το έδινε και έχει συνδέσει το γεγονός να είναι στην αγκαλιά του και το σοκ του κρύου γάλακτος ή θα την πετούσε ψηλά στον αέρα παρόλο που εκείνη θα έκλαιγε από φόβο. Αν και δεν θυμάται τίποτα από όλα αυτά όμως είναι γραμμένα κάπου μέσα στο μυαλό της.

Από την άλλη η μητέρα της ήταν σχολαστική και τρυφερή με τον χρόνο που περνούσε μαζί της , ήταν ευαίσθητη προς τα συναισθήματα της κόρης της . όμως την έκανε κριτική συνεχώς, ότι και αν έλεγε ή έκανε δεν ήταν ποτέ αρκετό. Της διόρθωνε την γραμματική της όταν μιλούσε, ξανά έλεγχε τις ασκήσεις της του σχολείου ………επίσης η μητέρα της είχε πρόβλημα με την σεξουαλικότητα της, πάντα έκρυβε το σώμα της με μακριά ρούχα, ποτέ δεν επέτρεψε να μπει κάποιος μαζί της στο μπάνιο και ποτέ της δεν της μίλησε για αγόρια, την περίοδο, το σεξ.

Είχε μία μεγαλύτερη αδελφή, 14 μήνες μεγαλύτερη, που την είχε σαν είδωλο, ψιλή και ταλαντούχα με ότι και αν έκανε , ήθελε να περνά όσο περισσότερο χρόνο μπορούσε όμως όταν το έκανε ένιωθε κατώτερη.

Οπότε αυτό που χαράχτηκε ως το ιδανικό ταίρι ήταν αυτός που θα είναι: τρυφερός, αφοσιωμένος , να κριτικάρει, αναίσθητός-ψυχρός, γενναιόδωρος και ανώτερος-υπεροπτικός. Όπως έχουμε πει τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά που μας μένουν είναι τα αρνητικά αυτά που μας πλήγωσαν και που έχουμε μισοτελειωμένες δουλείες μαζί τους.

[10]

Ο σύντροφος της ήταν κοινωνικός και με αυτοπεποίθηση όπως ο πατέρας της και η αδελφή της και του άρεσε να κριτικάρει τους άλλους όπως η μητέρα της. Της έλεγε πως πρέπει να αδυνατίσει, να είναι πιο παιχνιδιάρα στο σπίτι και στο κρεβάτι, πιο θετική στην δουλεία, έχοντας λίγη συμπόνια για τα συναισθήματα της όπως ο πατέρας της. Εκείνη ένιωθε συχνά κατάθλιψη και εκείνος της έλεγε να μιλά λιγότερο και να πράττει περισσότερο. Το πόσο τον έκανε να βαριέται το να ακούει τα προβλήματα της. Εκείνος από την άλλη έκρυβε την δυστυχία του με το ασχολείτο συνεχώς με υπερβολικό τρόπο. Ασχολείτο συνεχώς με το σώμα του κάτι που άρεσε σε εκείνη όταν τον γνώριζε. Στις συνεδρίες μας εκείνος καθόταν με τα πόδια ανοιχτά και κάποιες φορές έβγαζε τα παπούτσια του, ενώ εκείνη ήταν πάντα με τα πόδια και τα χέρια σταυρωμένα .

Τώρα ας δούμε γιατί εκείνος ερωτεύτηκε εκείνη. Οι γονείς του αποδέχονταν το σώμα του το πώς έδειχνε αλλά όχι και το πώς ένιωθε. Οπότε όταν ήταν μαζί της ένιωθε πιο συνδεδεμένος με τα καταπιεσμένα του συναισθήματα και τον βοήθησε να έρθει σε επαφή με τον «χαμένο» εαυτό του. Το υπέροχο χιούμορ της του θύμιζε την μητέρα του και το ότι βασιζόταν στους άλλους τον πατέρα του.

Όταν βλέπουμε κάποιον για πρώτη φορά ο παλαιός εγκέφαλος αν δει πως υπάρχουν όσα χρειαζόμαστε (μια διαδικασία που δεν την καταλαβαίνουμε ,γίνετε στο υποσυνείδητο. Κάποια χαρακτηριστικά μπορεί να είναι εμφανείς αμέσως και κάποια όχι σε εμάς) μας κάνει να θέλουμε να τον γνωρίσουμε και μετά να μας ενδιαφέρει να τον γνωρίσουμε καλύτερα . Αν ένα ή δύο μόνο χαρακτηριστικά ταιριάζουν δεν θα υπάρχει πάθος και η σχέση δεν θα κρατήσει πολύ γιατί ο παλαιός εγκέφαλος δεν θα σταματήσει να ψάχνει για τον ιδανικό σύντροφο.

Όταν ερωτευόμαστε το πρώτο διάστημα δεν το ξεχνάμε και το ανακαλούμε συχνά, εκείνο το διάστημα νιώθουμε πιο αισιόδοξοι, πιο παιχνιδιάρικοι, τα χρώματα τα βλέπουμε πιο φωτεινά , δεν χρειαζόμαστε το ποτό ή τα ναρκωτικά ή το φαί . Αυτό συμβαίνει εξαιτίας των χημικών ουσιών που απελευθερώνει ο οργανισμό μας. Όμως οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν τη προκαλεί αυτή την έκρηξη χημικών ουσιών ούτε και γιατί σταματά. Όμως εγώ σε βεβαιώνω πως ο λόγος που νιώθουμε τόσο καλά στην αρχή της σχέσης είναι επειδή ένα κομμάτι του εγκεφάλου πιστεύει πως επιτέλους βρήκε την ευκαιρία να ανατραφεί και να ξανά βρει τον πρωτότυπο εαυτό μας.

Οι ερωτευμένοι λένε κάποιες φράσεις συγκεκριμένες : ξέρω πως μόλις γνωριστήκαμε αλλά με κάποιο τρόπο αισθάνομαι πως σε ξέρω είδη. Είναι λες και ήμασταν από πάντα μαζί. Όταν είμαι μαζί σου δεν νιώθω μόνος αλλά νιώθω ολοκληρωμένος-η. Σε αγαπώ τόσο πολύ που δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου.

Ασυνείδητα (υποσυνείδητα)νιώθουν πως ξανά ενώθηκαν με τους ανθρώπους που τους μεγάλωσαν, κάποιος θα τους προσέχει δεν θα είναι μόνοι πια, θα νιώσουν επιτέλους ικανοποίηση. Για αυτό και λένε νομίζω πως σε ξέρω και ας σε γνώρισα τώρα

Στο υποσυνείδητο το να είσαι ερωτευμένος είναι σαν να ξανά έγινες βρέφος και είσαι στην αγκαλιά της μαμάς, για αυτό και λένε δεν μπορώ να θυμηθώ πως ήταν η ζωή μου πριν σε γνωρίσω. Αν παρατηρήσετε ένα ερωτευμένο ζευγάρι το πόσο φροντίζουν ο ένας τον άλλον είναι σαν να βλέπεις την μάνα να φροντίζει το μωρό της. Όπως η μάνα λατρεύει το παιδί της. Πιστεύουν πως μπορούν να γιατρευτούν

[11]

όχι με σκληρή δουλειά με ειδικό αλλά μέσω του ανθρώπου που λατρεύουν. Ο παλαιός εγκέφαλος τους μπερδεύει με τους γονείς.

Όταν λένε , όταν είμαι μαζί σου νιώθω πλήρες, εκείνη την στιγμή παραδέχονται , ομολογούνε πως ασυναίσθητα, άθελα τους έχουν επιλέξει κάποιον που έχει τα κομμάτια του χαρακτήρα τους που στην παιδική τους ηλικία αναγκάστηκαν να ξεκόψουν. Αν ένα άτομο μεγάλωσε καταπιέζοντας το πώς ένιωθε θα επιλέξει κάποιον που εκφράζεται διαρκώς το πώς νιώθει. Ένα άτομο που δεν του επιτράπηκε να έχει επίγνωση της σεξουαλικότητας του θα επιλέξει ένα άτομο που είναι αισθησιακό και ελεύθερο σε αυτό τον τομέα κ.τ.λ.

Και τέλος όταν λένε, δίχως εσένα δεν μπορώ να ζήσω, το λένε γιατί τα παιδία βασίζονται στους γονείς για να επιβιώσουν δεν μπορούν από μόνα τους και οι σύντροφοι έχουν πάρει την θέση των γονιών τους άρα δεν μπορούν να επιβιώσουν δίχως αυτούς. Αν χωρίσουν θα ξανά γίνουν μισοί άνθρωποι και θα ψάχνουν αυτό που θα τους κάνει να νιώσουν ολοκληρωμένοι.

Πραγματικά πιστεύουν πως ούτε οι γονείς τους δεν νοιάστηκαν τόσο για τον εσωτερικό τους κόσμο όσο αυτός που αγαπάνε. Λένε ο καθένας τις εμπειρίες τους και δείχνουν συμπόνια για τα όσα άσχημα έχει περάσει ο άλλος , δεν κριτικάρουν , ούτε βλέπουν τα αρνητικά του άλλου. Δεν τους απορροφούν τα δικά τους προβλήματα μόνο αλλά μοιράζονται για λίγο την πραγματικότητα κάποιου άλλου. Με την συμπαράσταση που δέχονται για λίγο νιώθουν πως οι πληγές τους κλείνουν. Αυτό που κάνουν λοιπόν είναι να δίνουν αυτά που λείπουν από τους άλλους, περισσότερη τρυφερότητα ή βοήθεια για να αποκτήσουν ανεξαρτησία κ.τ.λ. Όλοι οι ερωτευμένοι προσπαθούν να δείχνουν ψυχικά υγιείς από ότι είναι. Στις σχέσεις προσπαθούμε να δείχνουμε πως ήμαστε το σωστό ταίρι για τον άλλον στην αρχή ,όμως μερικοί το παρακάνουν . Πολλοί αρνούνται να δούνε τα λάθη του συντρόφου τους και παραμένουν στο να θεωρούν πως είναι ένας πολύ διαφορετικός άνθρωπος από αυτό που πραγματικά είναι, παραμένουν σε αυτό που έδειξε στην αρχή ή σε αυτό που έχουν πλάσει στο μυαλό τους πως είναι.

Όλοι μας ως ένα βαθμό χρησιμοποιούμε την άρνηση όταν μας παρουσιάζεται μία δυσκολία στην ζωή μας που είναι αρκετά επώδυνη, προτιμάμε να την αγνοήσουμε και να δημιουργήσουμε μία άλλη φανταστική πραγματικότητα πιο καλή. Και αυτή την τεχνική την χρησιμοποιούμαι περισσότερο στις σχέσεις μας. Ένα παράδειγμα στα όσα λέω από έναν ασθενή μου:

Ήταν ένας 30 χρονών άντρας επιχειρηματίας που ασχολείται με τους υπολογιστές. Βρισκόταν σε πλήρη άρνηση. Γνώρισε μία κοπέλα που στην αρχή έδειχνε να είναι αυτό που γύρευε, ενδιαφέρον, έξυπνη, …όμως μετά από κάποιους μήνες στην σχέση αυτή άρχισε να βλέπει να τα αρνητικά της στοιχεία, για να αποφύγει να βλέπει τα αρνητικά της κάθε φορά που έκανε κάτι από αυτά εκείνος τα δικαιολογούσε και έβλεπε κάτι άλλο από αυτό που συνέβαινε. Κάποια στιγμή του ζήτησε να μην βρεθούμε για μια βδομάδα για να κάνουν ένα διάλειμμα το δέχτηκα αν και ήξερε πως εκείνη το έκανε για να μπορεί να βγει με άλλον. Από αντίδραση άρχισε να βγαίνει και εκείνος με μία άλλη κοπέλα η οποία ήταν τρελά ερωτευμένη μαζί του όμως εκείνος μου είπε πως ακόμη περιμένει την πρώτη κοπέλα και θα την παντρευόταν αμέσως και πως για την καινούρια κοπέλα δεν νιώθει τίποτα αλλά δεν μπορεί να είναι και μόνος και για αυτό τον λόγω την έχει.

[12]

Γιατί ο ασθενής μου δεν δεχόταν να δει τα αρνητικά της πρώτης κοπέλας και να καταλάβει πως δεν ταιριάζουν ώστε να ξεκολλήσει από αυτήν την εμμονή που είχε και να δει τα θετικά της καινούριας κοπέλας? Ας δούμε πως η κοπέλα αυτή ταιριάζει με την μητέρα του και οι δύο έχουν τα εξής κοινά , κριτικάρουν τα πάντα, βρίσκουν ελαττώματα στα πάντα , ένα ύφος ανησυχίας το είχαν πάντα και οι 2 τους. Αυτό το ύφος του θύμιζε τόσο την μητέρα του και τον πόνο που βίωσε όταν ήταν παιδί, όταν η μητέρα του συνεχώς ήταν θυμωμένη δίχως εκείνος να ξέρει το γιατί , ήξερε πως ποτέ δεν ήταν διαθέσιμη για εκείνον και αυτό τον γέμιζε με θυμό και ανησυχία. Τον έσπρωχνε μακριά της και τον επέβαλε να κλείνεται στο δωμάτιο του και αν εκείνος θύμωνε μαζί της τον χαστούκιζε και δεν του μιλούσε για ώρες. Κάποια στιγμή έμαθε να υποφέρει στην σιωπή . θυμάται να τον δέρνει με την βούρτσα δίχως να ξέρει τη είχε κάνει για να τις τρώει, ένιωθε την αδικία της τιμωρίας αυτής. Τότε κλεισμένος μέσα στην ντουλάπα του πίστεψε πως κανείς δεν νοιάζεται για αυτόν που κλαίει, οπότε γιατί να κάθεται να κλαίει και από τότε δεν ξανά έκλαψε ποτέ του. Από εκείνη την στιγμή ξεκίνησε να φορά μία μάσκα ώστε να καμουφλάρει τον θυμό του και την απογοήτευσή του, άλλαξε το ποιος πραγματικά ήταν .

Όταν άρχισε η πρώτη κοπέλα να τον αγνοεί και να του ζητά να μην βρεθούν για κάποιες μέρες ώστε να βγει με άλλον του ξύπνησε το συναίσθημα λαχτάρας να νιώσει επιθυμητός και να είναι κοντά στην μάνα του. Σε υποσυνείδητο επίπεδο δεν μπορούσε να τις ξεχωρίσει. Από την άλλη η κοπέλα ήταν καλλιτέχνης και έβλεπε την ζωή διαφορετικά από ότι εκείνος που ήταν κλεισμένος στο γραφείο του και εκείνη του έδειχνε να παρατηρεί πράγματα και χρώματα τριγύρω του που εκείνος αγνοούσε την ύπαρξη τους.

Έτσι λοιπόν το να είναι κοντά σε έναν χαρακτήρα που συχνά ήταν θυμωμένος τον έκανε να έρθει πιο κοντά στο κομμάτι του που είχε καμουφλάρει όλα αυτά τα χρόνια για να γλιτώνει από τον θυμό της μάνας του και που η απουσία του τον έκανε να μην μπορεί να βιώνει συναισθήματα και να νιώθει κενός. Όταν ήταν μαζί της ένιωθε συναισθήματα και εκείνο του καταπιεσμένου θυμού που τον συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο. Δεν ήταν πια θυμωμένος με τον εαυτό του αλλά με εκείνη. Άρχισε να ξυπνά κάτι μέσα του και να μην έχει την ανάγκη να νιώθει θυμό για τον εαυτό του πια.

Το κομμάτι που μας λείπει από τον εαυτό μας το προβάρουμε στην εικόνα του άλλου, το κάνουμε αυτό συνέχεια και όχι μόνο στις σχέσεις μας. Θυμάμαι όταν ήμουν νέος και ψάχναμε για τρίτο συγκάτοικο , ο συγκάτοικος μου πρότεινε να φέρει έναν φίλο του να τον γνωρίσω και καθώς κάποιες μέρες μετά έβγαινα από το γραφείο μου είδα από πίσω την φιγούρα ενός νέου άντρα να περπατά τόσο υπεροπτικά που με εκνεύρισε πάρα πολύ ο τρόπος που περπατούσε και σκέφτηκα τη υπερόπτης άνθρωπος θα πρέπει να είναι. Γυρνώντας πίσω στο σπίτι μου ανακάλυψα πως αυτός ο άντρας ήταν ο φίλος του φίλου μου που μου έλεγε!! Η κατάληξη είναι μετά που βγήκαμε να γνωριστούμε είδα έναν πολύ διαφορετικό άνθρωπο και μετά από καιρό έγινε ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Το αρνητικό κομμάτι που είδα εκείνη την μέρα δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα κομμάτι δικό μου, το κομμάτι που δεν ταιριάζει με το ποιος είμαι καθώς είμαι θεραπευτής που νοιάζομαι για τους ασθενείς μου.

[13]

Κάποια ζευγάρια περνάνε μία ολόκληρη ζωή μαζί και δεν γνωρίζουν ο ένας τον άλλον αλλά τον ψεύτικο εαυτό που δημιούργησαν για να αρέσουν και να κρατήσουν τον άλλον κοντά τους!!! Είναι στην ουσία 2 ξένοι.

Οπότε λοιπόν η αγάπη που ένιωθε για αυτήν την κοπέλα ήταν: τα συναισθήματα που ένιωθε για την μητέρα του, είχε προβάλει την καταπιεσμένη και κρυμμένη οργή του στην φανερή οργή της, μπορούσε να αρνείται τον πόνο που του προκαλούσε. Νόμιζε πως ήταν ερωτευμένος με ένα άτομο όταν στην πραγματικότητα ήταν ερωτευμένος με την εικόνα που πρόβαλε πάνω στο άτομο αυτό.

Όταν λένε , ας παντρευτούμε ή ας αρραβωνιαστούμε, το ζευγάρι παύει να ικανοποιείτε μόνο με το να περιμένει ή να προσδοκάει πως οι ανάγκες τους θα ικανοποιηθούν άλλα θέλουν την πραγματοποιήσει αυτών. Δεν τους είναι πλέον αρκετό που ο-η σύντροφος τους είναι τρυφερός-η ,έξυπνο-η , τους λατρεύει κ.α. Τώρα έχουν μία ολόκληρη ιεραρχία από προσδοκίες να ικανοποιήσουν, κάποιες είναι συνειδητές αλλά οι περισσότερες είναι υποσυνείδητες και δεν τις αντιλαμβάνονται. Όταν μένουν μαζί ο καθένας τους υποθέτουν πως ο άλλος θα τους υποστηρίξει ή βοηθήσει σε συγκεκριμένες καταστάσεις ή συμπεριφορές, για παράδειγμα : ο άντρας μπορεί να περιμένει από την γυναίκα του (που μόλις παντρεύτηκαν ή ξεκίνησαν να ζουν μαζί) να τακτοποιεί όλα όσα έχουν να κάνουν με το σπίτι, να του μαγειρεύει νόστιμα , να κάνει όλα τα ψώνια, να του πλένει τα ρούχα , να φροντίζει τα παιδιά αν υπάρχουν, να αναλαμβάνει ότι έχει να κάνει με το πότε θα πάνε ή θα έρθουν οι φίλοι……την Κυριακή όσο εκείνος θα διαβάζει την εφημερίδα του να του ετοιμάσει ένα ξεχωριστό πρωινό………αν δεν γίνουν όλα αυτά τότε δεν θα νιώθει πως η μέρα του ήταν υπέροχη επειδή αυτό γινόταν στο σπίτι του. Από την άλλη η γυναίκα του περιμένει να την βοηθά στα ψώνια και στο σπίτι , να πληρώνει τους λογαριασμούς, να διορθώνει ότι χαλάει στο σπίτι, την Κυριακή να πηγαίνουν στη εκκλησία μετά έξω για φαγητό και βόλτα σε συγγενείς.

Εφόσον κανείς από τους 2 δεν εξέφρασε στον άλλον πριν παντρευτούν ή πριν ζήσουν μαζί τη περιμένει από τον άλλον να συνεισφέρει και πως του αρέσει να περνά την μέρα του, κάποια στιγμή αυτές οι διαφορές θα δημιουργήσουν ένταση. Όμως ακόμη πιο σημαντικές είναι οι υποσυνείδητες προσδοκίες, οι οποίες πρέπει να ικανοποιηθούν καλύτερα σε αντίθεση με το πώς ικανοποιήθηκαν από τους γονείς. Στο κάτω- κάτω της γραφής δεν παντρεύεσαι για να ικανοποιήσεις τις ανάγκες του-της συντρόφου αλλά για να αναπτυχτούν οι δικές σους ψυχολογικές και συναισθηματικές ανάγκες. Όταν σιγουρεύεις τον άλλον πως είναι μαζί σου τότε ξυπνά ο παλαιός εγκέφαλος και ενεργοποιεί όλες τις κρυμμένες παιδικές επιθυμίες και είναι σαν να παίρνει τον έλεγχο το πληγωμένο παιδί μέσα σας. Είναι λες και το παιδί μέσα σας λέει: ήμουν υπάκουο τόσο καιρό και εφόσον είναι σίγουρο πως δεν θα φύγεις ήρθε η ώρα να εισπράξω και εγώ. Η σχέση περνά σε άλλο επίπεδο, τέρμα οι δικαιολογίες που έβρισκε ο σύντροφός για να περνά περισσότερο χρόνο μαζί σου , τώρα αφιερώνει τον χρόνο αυτόν στον εαυτό του διαβάζοντας, βλέποντας τηλεόραση, με φίλους…και τελικά ανακαλύπτουν πως κάποια κομμάτια του συντρόφου που πριν τα λάτρευαν και ίσως να ήταν αυτά που την τράβηξαν να τον-την ερωτευτεί τώρα τα απεχθάνονται!!

Μην ξεχνάμε πως επιλέξαμε τον συγκεκριμένο σύντροφο επειδή αυτά τα κομμάτια της συμπεριφοράς του συνδέονται με τα κρυμμένα μας κομμάτια του εαυτού μας,

[14]

απλά αυτή συνεργασία άρχισε να μας βγάζει στην επιφάνεια συμπεριφορές που κάποτε κρύψαμε γιατί ήταν μη αποδεχτές και ακόμη είναι.

Ο ασθενής που περιέγραψα πιο πάνω ήρθε και αντί να ξεκινήσει με τον καθιερωμένο 15 λεπτό οπού μιλούσε για την επιτυχία του στην δουλειά ξεκίνησε κατευθείαν στο ζητούμενο, η κοπέλα που τον απέρριπτε του ζήτησε να ζήσουν δοκιμαστικά 6 μήνες. Σταμάτησε να έρχεται για όσο διάστημα ήταν χαρούμενος και μου ξανά τηλεφώνησε όταν άρχισαν να έχουν προβλήματα, δεν μπορούσε να ανεχτεί άλλο τον οξύθυμο χαρακτήρα της όταν τον χρησιμοποιούσε πάνω του τον έκανε να νιώθει πανικό, στους άλλους όταν το έκανε δεν τον ενοχλούσε, στην αρχή τον έκανε να νιώσει την παραίσθηση πως ερχόταν σε επαφή με τα δικά του συναισθήματα, μετά όμως αυτός ο ελεύθερος τρόπος θυμού τον έφτανε στο επικίνδυνο για αυτόν σημείο να του έρχεται να βγάλει στην επιφάνεια τον δικό του θυμό- τα δικά του συναισθήματα. Το κομμάτι του μυαλού του που κρατούσε την ανάμνηση της μητέρας του που ξεσπούσε πάνω του άδικα του χτυπούσε τον κώδωνα του κινδύνου να μην αφήσει να βγει ο καταπιεσμένος τόσα χρόνια θυμός του. Για να το καταφέρει αυτό έλεγε τα εξής στην κοπέλα: για όνομα Του Θεού μην κάνεις έτσι, μην είσαι τόσο συναισθηματική, συμπεριφέρεσαι σαν ηλίθια, ηρέμησε…--- τώρα αυτά που τον έκαναν να την ερωτευτεί του προκαλούσαν πανικό και τον έκαναν να νιώθει πως κινδυνεύει η ύπαρξη του.

Με τον ίδιο τρόπο και στον δικό σας γάμο θα έχει συμβεί κάτι τέτοιο, όταν εύχεσαι να είναι λιγότερο …………συμπληρώστε εσείς το κενό. Γιατί αυτές του-της οι ικανότητες, τα χαρακτηριστικά σας ξυπνάνε δικά σας χαρακτηριστικά που είναι καταπιεσμένα και κρυμμένα και ο εαυτό σας που είναι κρυμμένος απειλείτε καθώς τον ωθείτε να βγει στην επιφάνεια στα ξαφνικά δίχως να το έχει προγραμματίσει και γεμίζεις με ανησυχία και πανικό. Και επειδή αυτή η εμπειρία είναι επώδυνη απωθείτε τον –την σύντροφο όπως κάνει και ο άλλος σε εσάς, σε μία προσπάθεια να προστατεύεται την ύπαρξή σας με το να ακυρώσετε του –της συντρόφου σας την πραγματικότητα. Όλο αυτό σε κάνει να σκεφτείς , να πιστέψεις πως όχι μόνο οι ανάγκες σου δεν θα ικανοποιηθούν από την –τον σύντροφό σας αλλά σας πληγώνει όπως σας πλήγωσαν κάποτε στην παιδική σας ηλικία.

Ένα ακόμη λάθος των γονιών είναι που δεν έχουν καθόλου ενέργεια σωματική και συναισθηματική και η φροντίδα των παιδιών γίνεται μόνο μηχανικά, τα παιδιά το νιώθουν , νιώθουν πως οι γονείς του είναι αφοσιωμένοι στις σκέψεις τους και στις ανησυχίες τους. Πολλοί όταν παντρεύονται διαπιστώνουν πως τους ξυπνάνε πολύ έντονες αναμνήσεις από τον παιδικό τους πόνο. Κάποιος με αλκοολικούς γονείς θα ξυπνήσει μία μέρα και θα διαπιστώσει πως παντρεύτηκε έναν αλκοολικό ή ναρκομανή.

Για έναν θεραπευτή το να ακούει την ασθενή να λέει «πάντα» και «ποτέ» είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεται σε οπισθοδρομική κατάσταση, όταν τα παιδία πληγωθούν δεν ξεχωρίζουν μέλλον , παρόν , παρελθόν, θα συμβαίνει για πάντα αυτό που τους πλήγωσε μόνο με την θεραπεία μπορούν να λυτρωθούν.

Σε ένα άλλο ζευγάρι στο οποίο έκανα θεραπεία συνέβαινε το εξής: οι καβγάδες τους είχαν να κάνουν με το γεγονός πως ο σύζυγος ήταν αφηρημένος, εσωστρεφής και εκείνη πάντα προσπαθούσε να τον κάνει να ανταποκριθεί , να απαντήσει όταν του μιλά ή του ζητά κάτι και να μην το κάνει με το ζόρι και αφηρημένα. Τον γκρίνιαζε και εκείνος δεν έδινε καμία σημασία , πήγαινε σε άλλο

[15]

δωμάτιο όταν τον κούραζε όλη αυτή η μουρμούρα για να βρει λίγη ησυχία. Τότε εκείνη από τον θυμό της έβγαινε εκτός εαυτού και το ίδιο και εκείνος και στο τέλος εκείνη έκλαιγε. Με την θεραπεία κατάλαβε πως αυτό που φοβόταν ήταν η σιωπή του, φοβόταν και να μην την χτυπήσει, όταν το δήλωσε αυτό ο άντρας της έμεινε με το στόμα ανοιχτώ και της εξήγησε πως ναι μεν βγαίνει εκτός εαυτού όμως και ποιος δεν θα το έκανε μετά από 3 ώρες φωνές και μουρμούρα, δεν ξεκινούσε να είναι θυμωμένος εξαρχής. Στην συνέχεια κατάλαβε πως όλο αυτό της θύμιζε τον πατέρα της ο οποίος συχνά τον έπιανε κατάθλιψη και δεν μιλούσε για βδομάδες. Όποτε ήταν έτσι ήξερα να μην τον μιλώ, να μην τον ενοχλώ γιατί αν το έκανα με χτυπούσε. Δείτε λοιπόν πως παρόλα αυτά δεν παντρεύτηκε κάποιον που να μιλά πολύ αλλά το αντίθετο κάποιον που να μην μιλά πολύ , μπορεί να μην είναι καταθλιπτικός όπως ο πατέρας της όμως της θύμιζε τα αρνητικά του πατέρα της. Όμως ο σύζυγος της ήταν εσωστρεφής και όχι απογοητευμένος και θυμωμένος μα η γκρίνια της η ασταμάτητη τον έκανε να θυμώνει.

Δυστυχώς το βλέπω συνέχεια, αν και δεν είναι πάντα τα αρνητικά χαρακτηρίστηκα τα ίδιο των γονιών με τον – την σύντροφο αντιδράνε λες και είναι . Προβάλουν πάνω τους τα παιδικά βιώματα και νομίζουν πως έχουν τα ίδια ελαττώματα των ανθρώπων που τους μεγάλωσαν.

Ανακεφαλαίωση: οι γονείς μας –μας κάνουν να νιώθουμε ανήσυχα επειδή μας αναγκάζουν να κρύψουμε κομμάτια του εαυτού μας που θεωρούνται πια απαγορευμένα. Και οι σύντροφοι που διαλέγουμε δείχνουν να έχουν ή έχουν τα ίδια αρνητικά χαρακτηριστικά των γονιών μας, προσθέτοντας περισσότερο πόνο στις παλιές πληγές και μας ξυπνάνε τον υποσυνείδητο φόβο του θανάτου.

Υπάρχει ένα τρίτο και τελευταίο κομμάτι της μάχης που δίνουμε που αξίζει να αναφέρουμε.

Κοιτάμε τους συντρόφους μας και βλέπουμε όλα τα καλά του μπαμπά και της μαμάς αλλά και δικά μας καλά τα οποία τα έχουμε καταπιέσει να μην υπάρχουν σε εμάς. Στην μάχη που γίνετε μέσα μας συνεχίζουμε να προβάλουμε αλλά προβάλουμε τα αρνητικά μας χαρακτηριστικά, αυτά που μας είπαν πως δεν πρέπει να έχουμε. Όλοι μας έχουμε την μαύρη πλευρά μας αλλά είναι κυρίως κομμάτια μας που προσπαθούμε να τα αγνοήσουμε και έχουν προσαρμοστεί στο πως έπρεπε να ήμαστε για να μας δέχονται από τότε που μας πλήγωσαν στην παιδική μας ηλικία. Επίσης πολλά χαρακτηριστικά είναι των γονιών μας τα αρνητικά τους που πάντα τα αναγνωρίζουμε ως κάτι που ποτέ δεν θα κάνουμε όμως τα υιοθετούμε στην παιδική μας ηλικία και στην συνέχεια αρνιόμαστε πως τα έχουμε. Και παρόλο που τα μισούμε τα ψάχνουμε στους μελλοντικούς μας συντρόφους.

Παράδειγμα: πέρασα πολλά χρόνια κάνοντας θεραπεία σε μία κοπέλα , οι γονείς της στα 9 της χρόνια χώρισαν και η μητέρα της κέρδισε την κηδεμονία της και της 12 χρονής αδελφή της, ένα χρόνο μετά ξανά παντρεύτηκε κάποιον ο οποίος δεν τα πήγαινε καλά με την αδελφή της. Την φώναζε συνεχώς και την τιμωρούσε συνέχεια για τα πιο ασήμαντα πράγματα, πολλές φορές την βδομάδα ξεσπούσε τον θυμό του πάνω της με το να την πηγαίνει στο δωμάτιο της και να την χτυπά με την ζώνη του. Παρόλο που καθόταν έξω από το δωμάτιο και ακούγοντας το τη γινόταν μισούσε τον πατριό της για αυτά που έκανε στην αδελφή της , όταν βρισκόταν μόνη μαζί της- της φερόταν το ίδιο άσχημα και της έλεγε τα ίδια

[16]

απαίσια λόγια που είχε ακούσει να της λέει ο πατριό της πριν από λίγο. Της ήταν τόσο επώδυνο να γνωρίζει πως ήταν ικανή να πληγώνει την αδελφή της με αυτόν τον τρόπο που έσβησε από την μνήμη της αυτά τα επεισόδια. Μόνο μετά από 1 χρόνο θεραπείας τα θυμήθηκε και μετά από 1,5 χρόνο άρχισε να μπορεί να μου τα πει, την βοήθησα να καταλάβει πως ήταν φυσιολογικό να πάρει και από τα θετικά αλλά και από τα αρνητικά του πατριού της. Και αυτό γιατί στο υποσυνείδητο της είχε γραφτεί πως ο ποιο θυμωμένος είναι και ο ποιο ισχυρός. Ο άντρας που παντρεύτηκε την χτυπούσε, γιατί το κρυφό κομμάτι της ήταν η συμπεριφορά του πατριού της και το γεγονός πως πήρε ένα κομμάτι βίας από εκείνον.

Έτσι λοιπόν τα ζευγάρια κάνουν τα εξής:

1. Αφυπνίζουν , ζωντανεύουν ο καθένας του άλλου τα καταπιεσμένα συναισθήματα και συμπεριφορές.

2. Πληγώνουν ο ένας τον άλλον με τον ίδιο τρόπο που τους πλήγωσαν στην παιδική τους ηλικίας.

3. Προβάλουν τα δικά τους αρνητικά χαρακτηριστικά ο ένας στον άλλον.

Όλα αυτά γίνονται υποσυνείδητα , νιώθουν πως δεν τους αγαπούν, θυμό, μπερδεμένοι, κατάθλιψη και κατηγορούν τους συντρόφους τους για την δυστυχία τους. Οι ίδιοι δεν άλλαξαν αλλά άλλαξαν οι σύντροφοι τους!!! Στην απόγνωση τους αρχίζουν να χρησιμοποιούν αρνητικές τακτικές για να πιέσουν τους συντρόφους τους να τους αγαπήσουν περισσότερο. Σταματούν να είναι τρυφεροί και γίνονται απόμακροι συναισθηματικά, κριτικάρουν, ευερέθιστοι. Νομίζουν πως με το να δώσουν αρκετό πόνο θα γυρίσουν να τους αγαπούν όπως στην αρχή οι σύντροφοί τους. Ενώ θα μπορούσαν απλά να τους πούνε τη είναι αυτό που θέλουν περισσότερο από αυτούς. Και πάλι φταίει ο παλαιός μας εγκέφαλος, όταν ήμασταν μωρά δεν χαμογελούσαμε όταν θέλαμε να τραβήξουμε την προσοχή της μαμάς μας για να φάμε αλλά αρχίζαμε να φωνάζουμε κλαίγοντας. Και σύντομα μαθαίναμε πως όσο πιο δυνατά φωνάζαμε τόσο πιο γρήγορα είχαμε αυτό που θέλαμε.

Παράδειγμα: είχα ένα ζευγάρι που ήταν 25 χρόνια παντρεμένοι, ο σύζυγος ήταν πεπεισμένος πως η γυναίκα του ήταν εγωίστρια αλλά και εκδικητική. Εκείνη έλεγε πως ενώ έκανε τα πάντα για να τον ικανοποιεί ,περνούσε ακόμη και παρά πολύ χρόνο μαζί του, τίποτα δεν γινόταν. Εκείνος από την πλευρά του έλεγε πως αφού μετά από τόσα χρόνια δεν ξέρει τη τον κάνει ευτυχισμένο δεν τον έδινε καθόλου σημασία!! Εκείνος πίστευε πως οι άλλοι πρέπει να ξέρουν τη θέλει και να του το δίνουν δίχως να κάνει άλλο από το να γκρινιάζει- κλαίει, τελικά η γυναίκα του δεν ήταν για αυτόν η αφοσιωμένη μάνα του.

Όταν λοιπόν δεν υπάρχει η επικοινωνία αναμεταξύ τους να λένε τη θέλουν και απλά κριτικάρουν ο ένας τον άλλον πως «έχασαν την βάρκα» η αγάπη και η συνεργασία χάνεται. Προσπαθούν με το ζόρι να κάνουν ο ένας να ικανοποιήσει τις ανάγκες του άλλου. Κάποια ζευγάρια μένουν σε αυτό το στάδιο θυμού για χρόνια ή για πάντα.

Όλα αρχίζουν όταν έρχεται το σοκ της αλήθειας πως αυτός που παντρεύτηκες δεν είναι αυτός που νόμιζες, μετά έρχεται η άρνηση, η απογοήτευση είναι τόσο μεγάλη που απλά αρνήσε την αλήθεια. Προσπαθείς να δεις τα αρνητικά του σαν θετικά και όταν δεν αντέχεις άλλο φτάνει το συναίσθημα της προδοσίας. Αν

[17]

επιμείνεις και περάσεις το στάδιο του θυμού και της κακίας , μπαίνεις στο 4 στάδιο, και στα παζάρια : αν σταματήσεις να πίνεις θα ενδιαφέρομαι περισσότερο για το σεξ….

Η μόνη λύση των θεραπευτών είναι όχι να προσπαθήσουν να τους κάνουν να τα βρούνε αναμεταξύ τους αλλά να βρουν την ρίζα του προβλήματος.

Μετά φτάνουν στην απελπισία και δεν θεωρούν πως μπορούν να βρουν την ευτυχία ή την αγάπη μέσα σε αυτήν την σχέση , ο πόνος είναι πολύ μεγάλος και κράτησε πολύ μεγάλο διάστημα, όσοι παραμείνουν σε έναν τέτοιο γάμο ψάχνουν την ευτυχία έξω από αυτόν. Αρχίζουν να αρνούνται του άλλου την ευτυχία και δεν έρχονται σε σωματική επαφή , προσπαθούν να πληγώσουν ο ένας τον άλλον, με αυτό τον τρόπο ελπίζουν να πιστεύουν πως ο άλλος θα αρχίσει να φέρεται με αγάπη ξανά σε αυτόν που τα κάνει όλα αυτά.

Αλλάζουμε κεφάλαιο και τώρα θα μιλήσουμε για τον:

ΓΑΜΟ ΤΟΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ, ΤΟΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ: πως μπορούν να ικανοποιήσουν ο ένας του άλλου τις παιδικές μεγάλες επιθυμίες.

Ο παλαιός εγκέφαλος παίζει και θετικό ρόλο στην ζωή μας, το υποσυνείδητο μας προσπαθεί να διορθώσει την συναισθηματική ζημία των παιδικό μας χρόνων και με αυτό τον τρόπο μας επιτρέπετε να έρθουμε σε επαφή με την ύπαρξη μας για να γίνουμε ολοκληρωμένοι ικανοί να αγαπήσουμε άλλους ανθρώπους.

Το πρόβλημά με τον παλαιό εγκέφαλο είναι πως είναι σαν ένα τυφλό ζώο που προσπαθεί να βρει τον δρόμο του, δεν μπορεί να καθοδηγηθεί, ενώ ο υπόλοιπος εγκέφαλος μπορεί να κάνει επιλογές γνωρίζει πως οι γονείς μας δεν έχουν σχέση με τους συντρόφους μας, μπορούμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι οι υποσυνείδητοι στόχοι μας. Με τον γάμο ενώ ο παλαιός εγκέφαλος επιμένει ο νέος αντιλαμβάνεται πως βαθμιαία μπορούμε να αφήσουμε την μάχη πίσω μας.

Εάν δεν υπήρχε ο νέος εγκέφαλος θα κάθε φορά που κάποιος θα μας κριτίκαρε για κάτι που δεν κάναμε σωστά θα του επιτεθόμασταν όμως μπορούμε να μπούμε στην διαδικασία να αναλύσουμε αυτόματα ποιος μας κάνει κριτική, με τη ύφος, είναι ή όχι σε κίνδυνο η ζωή μας και να απαντήσουμε διπλωματικά με το να αντιλαμβανόμαστε τον θυμό αλλά να μην βιαζόμαστε να ανταποκριθούμε πριν σκεφτούμε μία λύση που να μην είναι επιθετική για να δημιουργούνται καβγάδες. Στις συζητήσεις με τον – την σύντροφο μας όταν μιλάμε με φωνή ήρεμη και όχι επιθετική έχουμε το άλλον ως σύμμαχο και όχι ως εχθρό.

Έτσι λοιπόν ο συνειδητός γάμος είναι ένας γάμος όπου μας βοηθά πνευματικά και ψυχολογικά να μεγαλώσουμε, να εξελιχτούμε. Με το να συνεργαζόμαστε και να είμαστε συνειδητά στον γάμο ώστε να είμαστε ασφαλείς, να θεραπευτούμε και να γίνουμε ολοκληρωμένοι. Υπάρχουν 10 χαρακτηριστικά ενός τέτοιου γάμου:

1) Αντιλαμβάνεσαι πως στην σχέση σου υπάρχει ένας κρυφός σκοπός- το να θεραπεύσουμε τα παιδικά μας τραύματα. Μαθαίνεις να αναγνωρίζεις τα παιδικά σου βιώματα που δεν έχουν ακόμη λυθεί και τη κρύβεται από κάτω από αυτά. Κομμάτια της σχέσεις σας που σε προβλημάτιζαν τώρα έχουν νόημα και έχεις περισσότερο έλεγχο.

[18]

2) Δημιουργείς έναν πιο σωστό είδωλο του συντρόφου σου, αφήνοντας πίσω τις οφθαλμαπάτες και βλέπεις την αλήθεια του συντρόφου σου, τον –την βλέπεις ως έναν ακόμη άνθρωπο που είναι πληγωμένος και προσπαθεί να γιατρευτεί και όχι ως τον σωτήρα σου.

3) Παίρνεις την ευθύνη του να επικοινωνείς με το να λες τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου στον-στην σύντροφό σου. Αντιλαμβάνεσαι πως ο μόνος τρόπος για να καταλαβαίνεται ο ένας τον άλλον είναι να αναπτύξετε ένα ξεκάθαρο κανάλι επικοινωνίας.

4) Μαθαίνεις να φέρεσαι με πιο εποικοδομητικό τρόπο.

5) Μαθαίνεις να εκτιμάς τις επιθυμίες και τις ανάγκες του άλλου όσο και τις δικές σου.

6) Συμβιβάζεσαι και αγκαλιάζεις την σκοτεινή πλευρά σου, δέχεσαι να αναγνωρίσεις πως όπως και όλοι οι άνθρωποι έτσι και εσύ έχεις αρνητικά στοιχεία. Και ελαττώνεις την ανάγκη σου να προβάλεις τα αρνητικά σου στον σύντροφό σου ώστε να υπάρχει λιγότερο επιθετικό περιβάλλον.

7) Μαθαίνεις καινούριους και διάφορούς τρόπους για να ικανοποιείς τις ανάγκες σου και τις επιθυμίες σου από μόνος σου.

8) Ψάχνεις να βρεις από μέσα σου- ανακαλύπτοντας και αναπτύσσοντας τα κρυμμένα σου χαρακτηριστικά-την δύναμη και τις ικανότητες που έχεις στερηθεί ή που νομίζεις πως έχεις έλλειψη. Μόνο έτσι θα γίνεις ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος.

9) Αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι το ταξίδι και να χαίρεσαι την διαδρομή που κάνεις.

10) Αντιλαμβάνεσαι πως και εσύ πρέπει να είσαι ο σωστός σύντροφος κάποιου και πως ο γάμος για να είναι καλός απαιτεί δέσμευσή , πειθαρχεία, κουράγιο να αλλάζεις και να ωριμάζεις, σκληρή δουλειά.

Τίποτα δεν θα μπορέσει να γίνει αν πρώτα δεν είσαι διατεθειμένος- η να αλλάξεις και να ωριμάσεις.

Δεν θέλουμε να έχουμε την ευθύνη να μας πραγματοποιούμε τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας αλλά να ερωτευτούμε τον-την υπεράνθρωπο που θα μας κάνει ευτυχισμένους. Αυτή είναι η αιτία που ο κόσμος είναι δυστυχισμένος.

Παράδειγμα:

Ένας ασθενής μου ,μου έλεγε: δεν έχω φίλους στην ζωή μου, ψάχνω ασταμάτητα όμως τίποτα, δεν βρίσκω πουθενά. Τον ρώτησα αν καταλαβαίνει γιατί δεν έχει φίλους και μου απάντησε πως δεν ξέρει, του είπα πως δεν υπάρχουν φίλοι εκεί έξω, αν θέλει φιλίες πρέπει να βγει εκεί έξω και να κάνει , να σταματήσει να πιστεύει πως αυτό θέλει χρόνο και κόπο τον οποίο δεν έχει αλλά να ηρεμήσει τους ρυθμούς του και να αφιερώσει χρόνο για τους άλλους. Ζούσε μοναχικά και παθητικά, δεν μοιραζόταν τα συναισθήματα του με τους άλλους ήταν απόμακρος. Στην ομαδική θεραπεία κάποια στιγμή κάποιος ξέσπασε και του είπε πως ενώ μιλούσε για τον πόνο του δεν υπήρχε πόνος στο βλέμμα του και στην φωνή του. Μόνο όταν απέκτησε αντίληψη της κατάστασης του ξεκίνησε η βελτίωση του .

[19]

Πρέπει να αλλάξουμε τις ιδέες μας για το πώς είναι ο γάμος , για τους γονείς και τον –την σύντροφό και του εαυτό μας.

Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε την θετική αλλαγή αλλά και το να προσπαθούμε για να αλλάξουμε προς το καλύτερό. Για όλα αυτά φταίει ο παλαιός εγκέφαλος που τρομοκρατείτε όταν μπαίνουμε σε καινούριες καταστάσεις τις οποίες δεν γνωρίζει.

Οι περισσότεροι από εμάς περνάμε την παντρεμένη ζωή μας κοιμισμένοι και δεν ξυπνάμε ποτέ, ζούμε μες την ρουτίνα με λίγες χαρές. Ξεχάσαμε ποιοι είμαστε, ζούμε στερημένα, φτωχά, γεμάτο επαναλήψεις , χωρίς ανταμοιβή, κατηγορούμε τον-την σύντροφο μας για την δυστυχία μας. Ήμαστε σκλάβοι του φόβου της αλλαγής, κάποιοι προτιμάμε να χωρίσουν από το να αλλάξουν. Θέλουμε μόνο το γεγονός του γάμου να είναι αρκετό για να θεραπευτούμε και να μην προσπαθήσουμε καθόλου, μας φοβίζει να βγουν στην επιφάνεια τα κρυμμένα μας κομμάτια. Ενώ το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να δούμε τον γάμο ως αμάξι που μας πηγαίνει προς την αλλαγή και την ωρίμανση.

Στο υπόλοιπο βιβλίο θα εξηγήσω πως μπορεί να γίνει η αλλαγή αυτή.

Σαν θεραπευτής πριν τους αφήσω να μου πουν τι δεν τους αρέσει στον γάμο τους , απαιτώ να μου πουν πως θα ήθελαν να ήταν πρώτα. Με αυτό τον τρόπο αλλάζει η αρνητική τους ενέργεια σε πιο θετική και ελπιδοφόρα. Τους βάζω να κάνουν λίστα με δηλώσεις :εμείς απολαμβάνουμε την παρέα του άλλου……., θετικές δηλώσεις που να περιλαμβάνουν πληθυντικό –και τους 2 μαζί. Μέσα σε μόνο ένα ραντεβού μπορούν αντιληφθούν τις ξεχωριστές τους αντιλήψεις και να δουν τα κοινά τους στοιχεία και να συνδυάσουν όλα αυτά για τους κοινούς τους στόχους. Με το που γίνετε αντιληπτό το κοινό τους όνειρο τους ζητάω να το χρησιμοποιήσουν στον καθημερινό διαλογισμό τους. Ο σκοπός είναι να γραφτεί στο υποσυνείδητο .

Το αόρατο διαζύγιο: Ένα ζευγάρι πάει έξω για να φάει, ο σύζυγος προτείνει να κάτσουν μπροστά στην μουσική σκηνή για να μπορούν να ακούνε το πρόγραμμα καλύτερα, προσπάθησαν να πιάσουν κουβέντα αλλά η δυνατή μουσική δεν τους επέτρεψε. Έφυγαν την σωστή ώρα ώστε να προλάβουν να δουν στην τηλεόραση το αγαπημένο τους πρόγραμμα, σαν έφτασαν σπίτι έβαλαν από ένα ποτό και κάθισαν να δουν το πρόγραμμα τους , η γυναίκα πήγε για ύπνο νωρίτερα από τον άντρα. Κατάφεραν να περάσουν την ημέρα χωρίς να έρθουν σε καμία επαφή οικειότητας( τρυφερότητα, κουβέντα…) έτσι λοιπόν και εγώ ρωτάω τους ασθενής μου :τη κάνει ο-η σύντροφο σου για να σε αποφεύγει, η λίστα που μου δίνουν είναι πάντα πολύ μεγάλη. Π.χ. περνά πολύ χρόνο με τα παιδία, διαβάζοντας μυθιστορήματα, τον παίρνει ο ύπνος στον καναπέ, είναι πάντα κουρασμένος-η.

Ο λόγος που το κάνουν αυτό είναι ο φόβος και ο θυμός. Θυμό γιατί μετά από κάποιο διάστημα αντιλαμβάνονται πως ο –η σύντροφος τους δεν έχει σκοπό να αφιερωθεί στο να τους κάνει όλες τις ανάγκες και τα θέλω τους αλλά έχει τα δικά του και αφοσιώνεται σε αυτά, οπότε έρχεται το συναίσθημα της απογοήτευσης και του θυμού. Ψάχνουν να ικανοποιηθούν έξω από την σχέση, με το να περνούν πολύ χρόνο με άλλα πράγματα, με πολλές ασχολίες.

[20]

Μετά είναι ο φόβος του πόνου, υποσυνείδητα φέρονται σαν να είναι οι εχθροί τους οι σύντροφοί τους, όταν δεν σε ικανοποίει της ανάγκες σου νιώθεις πως ο μόνος που φταίει είναι ο σύντροφος σου, αυτό που μπορείς να αναγνωρίσεις είναι η ανάγκη σου να είσαι με άλλα άτομα ή να έχεις πολλές ασχολίες όταν νιώθεις την ανησυχία με το να βρίσκεσαι με τον σύντροφό σου.

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΞΟΔΟΥΣ ΣΑΣ:

Για να προχωρήσει η θεραπεία ενός ζευγαριού πρέπει να σταματήσουν αυτά που κάνουν και τους κρατούν μακριά ο ένας μακριά από τον άλλον. Όπως το να έχουν μία εξωσυζυγική σχέση, το να βλέπουν πολύ τηλεόραση, το να φαντάζονται κάποιον άλλον την ώρα του σεξ ,γιατί ξοδεύεται ενέργεια μακριά από την προσπάθεια να τα βρουν. Όσο βάσιμες και αν είναι οι λόγοι που κάνουν το ζευγάρι να φέρεται έτσι πρέπει να σταματήσουν σταδιακά να ξοδεύουν τον χρόνο τους με αυτούς τους τρόπους, αν δεν το κάνουν μία ζωή θα αναζητάνε ικανοποίηση έξω από την σχέση. Τα βασικά τους προβλήματα πρέπει πρώτα να οριστούν και μετά να αναλυθούν και να λυθούν. Από την άλλη τα περισσότερα ζευγάρια προτιμάνε να κλείνουν τις μικρές εξόδους τους παρά της πιο καταστροφικές. Τους είναι πιο εύκολο να χωρίσουν παρά για 3 μήνες να κόψουν να βλέπουν ατελείωτες ώρες τηλεόραση. Ένας άλλος λόγος που αντιστέκονται είναι γιατί θα αναγκαστούν να έρθουν σε επαφή με ότι τους προκαλεί αυτά τα συναισθήματα απογοήτευσης και θυμού. Έχουν καταφέρει να ελαττώσουν το πως νιώθουν με ότι κάνουν έξω από την σχέση.

Πρέπει να σκεφτούν καλά κάνοντας την εξής ερώτηση: κάνω την εξής ασχολία για να αποφύγω να περνώ χρόνο με τον-την σύζυγο μου ?και μετά να τις χωρίσει σύμφωνα με το βαθμό δυσκολίας τους να τις σταματήσει. Ποιες είναι οι πιο εύκολες να σταματήσει?! Είναι ο μόνος τρόπος για να αρχίσουν να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί. Αυτή η διαδικασία παίρνει πολύ καιρό ίσως και μήνες. Αντί να κριτικάρουν ο ένας τον άλλον είναι σημαντικό να αφοσιωθούν στο να σταματήσουν τις ¨εξόδους τους, για να γίνει αυτό χρειάζεται να ψάξουν την ψυχή τους ,χρειάζεται ειλικρίνεια και το κουράγιο να εκφραστούνε με λόγια τα συναισθήματα που εκφράζονται με συμπεριφορές.

Αυτό γίνετε με επιτυχία όταν ο ένας από τους 2 ξεκινά τον διάλογο –μέρος της όλης διαδικασίας, μία επιπλέων άσκηση --παράδειγμα : ένας τρόπος που φέρομαι στην σχέση μας είναι (αντί να το εκφράσω με λόγια αυτό που νιώθω) είναι(σκέφτομαι την κατάσταση πολύ ή φαντασιώνομαι την ώρα που κάνουμε σεξ)…….ο λόγος που το κάνω αυτό είναι επειδή(νιώθω πως δεν υπάρχει περίπτωση να έχω την προσοχή σου ή είσαι παθητικός όταν κάνουμε σεξ)….

Συνεχίζεται αυτού του είδους η συζήτηση μέχρι να εκφραστούν όλα όσα νιώθουν και να ζητήσουν να γίνουν αλλαγές στον τρόπο συμπεριφοράς. Γνωρίζοντας τον ακριβές λόγω που αποφεύγουν ο ένας τον άλλον είναι το πρώτο και πολύ σημαντικό κομμάτι για την θεραπεία της σχέσης τους.

Όταν τα ζευγάρια που έρχονται σε μένα τους βάζω να μου υποσχεθούν τα εξής: το μικρότερο αριθμό επισκέψεων που θα μου κάνουν θα είναι 12, να καθορίσουν-περιγράψουν πως θέλουν να είναι η σχέση τους , να μείνουν μαζί για καθορισμένο χρονικό διάστημα, σταδιακά να κλείσουν τις ‘εξόδους’ τους.

[21]

Τους εξηγώ πως για να καταφέρουν να ωριμάσουν και να βρούνε τον εαυτό τους πρέπει να μείνουν για πάντα μαζί, κάποια από τα τραύματα της ψυχής φαίνονται αμέσως και άλλα εμφανίζονται σίγα σιγά και με τον ίδιο τρόπο θα λυθούν κάποια γρηγορότερα αν είναι φανερά και αυτά που δεν θεωρούνται ως σημαντικά οπότε για να τα δούνε πρέπει να εμφανιστούν πολλές φορές ξανά και ξανά για να μου τα πούνε πιο αργά. Και κάποια άλλα είναι τόσο καλά κρυμμένα που θα βγουν σε κάποια κρίσι στην ζωή τους.

Αλλά μόνο εάν μάθουν ποιες είναι οι καταπιεσμένες επιθυμίες που τους οδηγούν σε αυτές τις συμπεριφορές και τις ικανοποιήσουν μπορούν να φύγουν από τον γάμο και να πάνε στον επόμενο και να ευτυχίσουν, αφού και στον επόμενο θα παρουσιαστούν. Εγώ δίνω το λιγότερο 10 βδομάδες για την ολοκλήρωση των ασκήσεων.

Έτσι λοιπόν το πιο λογικό είναι να τους μάθω να είναι σύμμαχοι και όχι εχθροί. Είναι μάταιο να οδηγήσεις 2 γεμάτο θυμό ανθρώπους στην ωρίμανση.(υπάρχει σε μορφή άσκησης) Ένας τρόπος λοιπόν να αρχίσουν να νιώθουν καλύτερα αναμεταξύ τους είναι να αρχίσουν να φέρονται ο ένας στον άλλον όπως στην αρχή για να νιώσουν ευχαρίστηση το να είναι μαζί και να μπορέσουν να πάρουν μέρος στον εντατικό τρόπο θεραπείας . Χρειάζεται οι άνθρωποι να μάθουν να χρησιμοποιούν πιο αποτελεσματικές μεθόδους επικοινωνίας από τις συνηθισμένες αντιπαραγωγικές συμπεριφορές.

Ξεκινάμε με την άσκηση όπου και οι 2 πρέπει να γράψουν μία λίστα με θετικούς τρόπους που ο άλλος αν κάνει θα τους κάνει να νιώθουν ευχαρίστηση, μετά πρέπει να διαλέξουν πόσες από αυτές ή και μία την ημέρα μπορούν να κάνουν στον άλλον άσχετα με το πώς νιώθουν για το άτομο που το κάνουν.

Ζήτησα από ένα ζευγάρι να μου περιγράψουν στην αρχή πως συμπεριφέρονταν ο ένας στον άλλον και ήταν σαν να έλεγαν για 2 άλλους ανθρώπους σε σχέση με το τη έβλεπα . Τους ζήτησα να αρχίσουν να φέρονται ο ένας στον άλλον όπως τότε και όπως γίνεται συνήθως υπήρχαν αντιστάσεις: θα νιώθουμε άβολα, δεν μου αρέσει η ιδέα να φέρομαι διαφορετικά από ότι νιώθω, θα είναι σαν να την εξαπατώ…: τελικά δέχτηκαν να το δοκιμάσουν, θα έκαναν 3 με 5 πράγματα από την λίστα κάθε μέρα, θα έπρεπε να τα κάνουν ως δώρα και όχι να περιμένουν αντάλλαγμα από τον άλλον και το πιο σημαντικό να μην κρατούν σκορ. Έπρεπε να επικεντρωθούν μόνο στο να δίνουν ,όταν τους ξανά είδα ήταν πολύ πιο χαρούμενοι και ένιωθαν πιο ελπιδοφόρα για τον γάμο τους. Δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου ένταση ανάμεσα τους και αυτό γιατί αυτό που έλειπε από τον γάμο ήταν το να δίνουν και να παίρνουν δίχως να περιμένουν αντάλλαγμα και να κρατάνε σκορ αλλά να ευχαριστούνται να δίνουν. Έτσι λοιπόν σε κάθε μας ραντεβού ξόδευαν λιγότερο χρόνο με το να παραπονιούνται ο ένας για τον άλλον και είχαν περισσότερη προσήλωση στις ασκήσεις για να εξερευνήσουν τα παιδικά τους τραύματα. Αυτή η άσκηση σας βοηθά να έρθετε πιο κοντά και να ξανά νιώσετε ικανοποίηση και ασφάλεια. Αυτή η άσκηση έχει τόσο μεγάλο αποτέλεσμα επειδή ξεπερνά την λάθος αντίληψη πως ο άλλος πρέπει να διαβάζει το μυαλό μας και να ξέρει τη θέλουμε. Μαθαίνεις να αγαπάς να δίνεις χωρίς να απαιτείς να παίρνεις, επίσης βοηθά να δουν πως ότι ευχαριστεί αυτούς δεν είναι το ίδιο που ευχαριστεί τον άλλον. Με αυτό τον τρόπο ξεκινά να επουλώνονται τα τραύματα τους γιατί κάποια από αυτά που ζητάνε είναι όσα στερήθηκαν στην παιδική τους ηλικία. Όταν από την άλλη δίνουν ο ένας στον άλλον δώρα μόνο σε συγκεκριμένες

[22]

στιγμές (γενέθλια, γιορτές) παίρνονται ως δεδομένα και δεν έχουν το ίδιο συναισθηματικό αντίκτυπο με ένα δώρο ξαφνικό δίχως να υπάρχει λόγος.

Πάνω σε αυτό έρχεται η άλλη άσκηση όπου πρέπει να δίνεται προσοχή στα θέλω και στα όνειρα του άλλου και ξεπερνάνε την λίστα που έχει κάνει ο άλλος, μπορεί να είναι ένα φόρεμα που άρεσε στην γυναίκα και δεν το πήρε και όταν γυρνά στο σπίτι το βρίσκει να κρέμεται στην ντουλάπα δίχως να το έχει γράψει στην λίστα της και δεν το περιμένει.

Άλλη άσκηση: προσθέτουν σε όλη αυτή την διαδικασία και μία μέρα την βδομάδα να την περάσουν κάνοντας κάτι πολύ διασκεδαστικό και αυθόρμητο όπως: μασάζ, γαργάλεμα, να παλέψουν, να κάνουν μπάνιο μαζί, να χορέψουν , να χοροπηδάνε πάνω κάτω μαζί ,να παίζουν κάποιο άθλημα μαζί, μόνο να το κάνουν χαλαρά δίχως κανόνες και ανταγωνισμό. Ξεχνάνε τα ζευγάρια πώς να περνάνε διασκεδαστικά μαζί. Όταν το ζευγάρι έχει φερθεί ο ένας τον άλλον σαν εχθρό για 5 χρόνια είναι δύσκολο να τα κάνουν αυτά, να αρχίσουν να γράφουν ραβασάκια κ.τ.λ., ο μόνος τρόπος να ξεγράψουν αυτήν την συμπεριφορά είναι με το να επαναλαμβάνουν την καινούρια ξανά και ξανά. Οπότε θα αρχίσει να γίνετε γνώριμη και θα νιώθουν ασφαλής όταν την κάνουν.

Ένας λόγος αντίστασης είναι ο φόβος της ευχαρίστησης, σαν παιδία ζήσαμε απεριόριστη χαρά όμως σαν μεγαλώναμε δεν μας επιτρεπόταν . Αρχίσαμε να την συνδέουμε με τον πόνο αφού μας πονούσε που δεν μας επιτρεπόταν να ζούμε στιγμές χαράς, πολλές φορές μας τιμωρούσαν. Αντί να κατηγορήσουμε τότε τους γονείς μας σκεφτόμασταν πως δεν το αξίζαμε και για αυτό μας το περιόρισαν, ήταν πιο ασφαλές να πιστεύουμε πως φταίμε εμείς παρά πως οι γονείς μας δεν ήταν ικανοί να μας φροντίζουν τις ανάγκες μας.

Παράδειγμα: σε μία λίστα ο άντρας ζήτησε από την γυναίκα του να του λέει ένα κομπλιμέντο την ημέρα και όταν το προσπαθούσε η γυναίκα εκείνος το αντίκρουε-διέψευδε κάθε φορά και ήταν μάταιο να το κάνει η γυναίκα. Έπρεπε να τον βάζω να λέει μηχανικά ‘ευχαριστώ’ και να το αφήνει εκεί. Ένας άλλος αντέδρασε διαφορετικά με το να μην μπορεί να καταλάβει τις οδηγίες τις ασκήσεις αυτής όσες φορές και αν του τις εξήγησα, ήταν ο τρόπος του να συγκαλύψει το γεγονός πως δεν μπορούσε να ζητήσει από κάποιον να του κάνει κάτι που θα τον ευχαριστούσε. Για να τον πείσω να το δεχτεί του εξήγησα πως με το να ζητήσει από την γυναίκα του να του κάνει κάτι που τον ευχαριστεί βοηθά εκείνη να γίνει ένας άνθρωπος που να ξέρει πώς να αγαπά και να δίνει. Άλλοι δεν μπορούν να βρουν κάτι που να μπορεί να κάνει ο άλλος για αυτούς, δεν έχουν ανάγκες και επιθυμίες λένε, αυτό γίνεται επειδή έζησαν με αυταρχικούς-δεσποτικούς γονείς και ο μόνος τρόπος να διατηρήσουν την αυτονομία τους ήταν με το να μην εκφράζουν τις ανάγκες τους , είναι πιο ασφαλές να μην ξέρουν ποιες είναι. Άλλοι πάλι που το πρόβλημα τους είναι η υπερβολική ανάγκη για τρυφερότητα η λίστα είναι πολύ μεγάλη.

Συνέχισε να κάνεις την άσκηση όπως ακριβώς την γράφω όσο άγχος και αν σου προκαλεί, δώσε αρκετό χρόνο στο μυαλό σου και θα σταματήσεις να νιώθεις άσχημα.

Επειδή το να γνωρίζει πια είναι τα παιδικά βιώματα σου δεν είναι αρκετό για να γιατρευτείς υπάρχουν οι παρακάτω ασκήσεις. Όταν οι γονείς μας διαφωνούν μαζί

[23]

μας θεωρούμε πως δεν είναι ενημερωμένοι ή σκεφτόμαστε ότι μας βολεύει που να μας πείθει πως έχουν άδικο.

Παράδειγμα: ένας ασθενής μου κυριαρχούσε στους τριγύρω του με το να επιβάλει την εξυπνάδα του . Οπότε κάθε φορά που η γυναίκα του πήγαινε να μιλήσει την σκουντούσε και αρνιόταν ότι και αν έλεγε. Και πως μόνο ότι λέει εκείνος είναι βάσιμα. Και όπως πολλοί άλλοι ασθενείς μου προσπαθούσε να με πείσει να δω την δική του οπτική πλευρά.

Οπότε η άσκηση είναι να προσπαθήσετε να δείτε ο ένας την πλευρά από την οποία βλέπει τα πράγματα γιατί και οι 2 έχουν δίκιο αν το δεις με τα δικά τους μάτια και τρόπο σκέψης, πρέπει να σέβεται ο ένας του άλλου την άποψη. Αντί να βλέπεις τα αρνητικά του άλλου ώστε να έρχεσαι σε αντιπαράθεση πρέπει να τα βλέπεις ως γνώση. Αυτή η πολύτιμη γνώση έρχεται από την κριτική που μας κάνουν και κάνουμε αλλά και από όσα δεν-κριτική- λέγονται αλλά μένουν στις σκέψεις. :ποτέ δεν έρχεσαι σπίτι στην ώρα σου, είσαι πολύ εγωιστής.. .κ.α. αν και νομίζεις πως αυτά είναι κομμάτια του άλλου κάνεις λάθος είναι και δικά σου κομμάτια που δεν μπορείς να δεις. Πως λοιπόν μπορούν αυτές οι δηλώσεις να είναι θετικές ? Μόνο εάν αρχίσουν να βλέπουν με άλλο μάτι την κριτική που τους γίνεται , να καταλάβουν πως υπάρχει αλήθεια σε αυτά που τους λένε. Εάν θα μπουν σε αυτήν την διαδικασία να δεχτούν πως έχουν δίκιο τα σχόλια αυτά θα μάθει και άλλα αρνητικά κομμάτια του εαυτού του-της και δεν θα χρειάζονται να τα προβάλουν στους συντρόφους τους και θα έχει τα δεδομένα που χρειάζεται για να αλλάξει προς το καλύτερο.

Σας τα εξηγήσουμε καλύτερα με τις παρακάτω αρχές:

1- Σχεδόν όλα για όσα σε κριτικάρει ο σύντροφος σου έχει κάποιο δίκιο. Αν έχετε ανοιχτό μυαλό θα καταφέρεται να αποκτήσετε πολύτιμες πληροφορίες για τα παιδικά σου τραύματα. Μπορείς να το καταφέρεις με τον εξής τρόπο: γράφεις σε ένα χαρτί τις κριτικές και απαντάς στις εξής ερωτήσεις:

Πως νιώθω όταν ο σύντροφος μου φέρεται έτσι?

Ποιες σκέψεις μου δημιουργούνται όταν ο σύντροφος μου φέρεται έτσι?

Ποιας βαθιάς συναισθήματα κρύβονται από κάτω από αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα?

Είχα παρόμοιες σκέψεις και συναισθήματα όταν ήμουν παιδί?

Με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνεις αν αυτές η συμπεριφορές- του άλλου- έφεραν στην επιφάνεια παιδικές αναμνήσεις με ίδιες συμπεριφορές από τους γονείς. Αν για παράδειγμα οι γονείς ήταν ανίκανοι στην οργάνωση και δεν έδειχναν σημασία στις ανάγκες σου με το να είναι συνεχώς κουρασμένοι , όταν το ίδιο κάνει και ο –η σύντροφος νιώθουν ξανά το ίδιο με τότε.

2- Πολλές από τις επαναλήψεις σου, την συναισθηματική κριτική του συντρόφου σου, είναι μεταμφιεσμένες ή κρυφές δηλώσεις των δικών σου αναγκών.: όταν κριτικάρεις τον άλλον είναι βάσιμες δηλώσεις για τον εαυτό σου. Μπορεί να είσαι και εσύ αυτό που λες στον άλλον, για να το μάθεις αυτό κάνε την εξής ερώτηση στον εαυτό σου: με ποιο τρόπο η κριτική που έκανα στον-στην σύντροφο σου είναι αλήθεια και για εσένα? Μπορεί βέβαια να διαφέρει ο τρόπος

[24]

με τον οποίο κάνετε το ίδιο πράγμα. Θα μπορείς να αποφασίσεις αν η κριτική σου είναι ο τρόπος του να εξορίσεις ένα αρνητικό κομμάτι της συμπεριφορά σου πάνω στον άλλον. Αν αυτό συμβαίνει τότε θα μάθεις πως πρέπει να ξεχωρίσεις τα δικά σου από του άλλου αρνητικά στοιχεία.

3- Πολλές από τις επαναλήψεις σου, την συναισθηματική κριτική του συντρόφου σου, είναι κομμάτια του εαυτού σου που έχεις χάσει από τότε που ήσουν παιδί. Όταν κριτικάρεις τον άλλον πως είναι πολύ ενεργητικός –ή- ή παιχνιδιάρα ή σεξουαλικός κ.τ. λ.

4- Κάποια από όσα κριτικάρεις τον άλλον και από όσα σε κριτικάρει ο άλλος μπορεί να σε βοηθήσουν να ξανά βρεις τα χαμένα κομμάτια του εαυτού σου.

Ο –η σύντροφος σου-σου έχει δώσει χιλιάδες ώρες κατάθεσης των επιθυμιών του και των σκέψεών του και των συναισθημάτων του, μα μόνο ένα μικρό κομμάτι αναγνωρίζεις, πρέπει να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να επικοινωνεί πιο αποτελεσματικά. Μεγαλώνοντας οι 2 σας σε διαφορετικές οικογένειες με διαφορετικές συμπεριφορές σας δόθηκαν διαφορετικοί τρόποι αντίληψης των ίδιων καταστάσεων. Για παράδειγμα :πάμε για τένις στην μία οικογένεια σημαίνει πάμε στο πάρκο και παίζουμε για την πλάκα μας και στην άλλη πάμε οργανωμένα σε γήπεδο τένις με την στολή και με τους κανόνες αλλά με στόχο ποιος θα κερδίσει.

Οπότε όταν ένας από τους 2 πει ας μιλήσουμε ο άλλος έχει άλλη αντίληψη της έννοιας αυτής, στην μία οικογένεια γινόταν το εξής: μαζεύονταν όλοι οι ενήλικες στο τραπέζι και με ήρεμο και λογικό τρόπο προσπαθούσαν να βρουν λύση σε όποιο θέμα προέκυπτε που να έμεναν ευχαριστημένοι όλοι. Στην άλλη οικογένεια όμως δεν γινόταν το ίδιο , συζητούσαν πολύ επιφανειακά το θέμα και μετά δεν το ανέφεραν ξανά γιατί θα λυνόταν με τον καιρό από μόνο του. Οπότε αυτό το ζευγάρι αν αυτός που μεγάλωσε στην πρώτη οικογένεια ζητήσει να μιλήσουν θα απογοητευτεί από την αντίδραση του άλλου που έμαθε να αντιδρά με άλλο τρόπο και θα μαλώνουν συνεχώς.

Από την άλλη υπάρχει και ο συνηθισμένος μηχανισμός της άρνησης, αρνείσαι να πιστέψεις αυτό που σου λέει ο άλλος. Και πείθεις τον εαυτός σου πως αυτό που ο άλλος σου λέει δεν το εννοεί ,στην αρχή μία σχέσης όταν ο άλλος σου δηλώνει τις προθέσεις του το κάνεις ,π.χ. αν η γυναίκα πει δεν θέλω να κάνω παιδία αλλά με νοιάζει η καριέρα μου πρώτα , εσύ θα πιστέψεις πως δεν το εννοούσε αλλά όταν έρθει η ώρα που εσύ θα θες παιδία θα έχει αλλάξει γνώμη και παντρεύεσαι.

Όταν ο άλλος συμπεριφέρεται με τρόπους που έρχονται ενάντια σε αυτά που μας ενδιαφέρουν εμάς έχουμε πολλούς μηχανισμούς με τους οποίους αντιδράμε ώστε να συνεχίζουμε να ζούμε στην ψευδαίσθηση μας. Λέγοντας στον άλλον πως είναι εγωιστής-κακός-αναίσθητος-βλάκας-κ.τ.λ. που νιώθει έτσι , και προσπαθούμε να τους μάθουμε το σωστό με το να λέμε= δεν νιώθεις έτσι στην πραγματικότητα, αλλά αυτό που πραγματικά νιώθεις είναι…, εάν δεν αλλάξεις άποψη θα σε ….απειλές…, τους αγνοούμε όταν μας μιλάνε. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως στην παιδική ηλικία χιλιάδες φορές μας είπαν πως κάποια από τα όσα νιώθαμε δεν ήταν έγκυρα. Και τώρα ο –η σύντροφος αντί να σου γιατρεύει τις πληγές σου προσθέτει περισσότερο πόνο.

[25]

Πάμε παρακάτω, όταν ο–η σύντροφος σου μιλάνε δίνε περισσότερο προσοχή στο τη σου λέει. Στις ακριβές λέξεις που σου λέει, κάνοντας το αυτό έχεις περισσότερες ελπίδες να καταλάβεις το πραγματικό νόημα που υπάρχει από πίσω, αν το κάνεις θα ανακαλύψεις το πόσο διαφορετικός είναι ο εσωτερικός κόσμο του άλλου από τον δικό σου. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις πως ζεις με ένα ανεξάρτητο άνθρωπο από εσένα και πως δεν είναι η προέκταση σου. Όταν και οι 2 φτάσετε να μιλάτε σε αυτό το επίπεδο τότε η επικοινωνία θα είναι πιο πνευματική. Πως θα το πετύχεις, με το πρώτο βήμα τον καθρέφτισμα., δηλαδή όταν ο ένας από τους 2 σας έχει κάτι να πει ξεκινά με την λέξη «εγώ», εγώ δεν απολαμβάνω να μαγειρεύω για εσένα όταν εσύ δεν δείχνεις να εκτιμάς όλη αυτή μου την προσπάθεια., ο άλλος ξανά επαναλαμβάνει όσα είπες με δικά του λόγια και ρωτά αν το μήνυμα το έχει λάβει σωστά, παράδειγμα- για να δω αν το κατάλαβα, δεν σου αρέσει να δίνεις τόση προσπάθεια κάθε βράδυ μαγειρεύοντας για εμένα όταν εγώ δεν δείχνω πως εκτιμάω όλα όσα έχεις κάνει. Το κατάλαβα σωστά?- αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι ο άλλος να καταλάβει αυτό που έχει ειπωθεί από τον άλλον. Μετά εκβαθύνει την επικοινωνία ρωτώντας αν υπάρχει και κάτι ακόμα που θα ήθελες να πεις, εσύ προσθέτεις ένα ακόμη κομμάτι σε αυτό που έχεις πει πριν—μου παίρνει τουλάχιστον μία ώρα να μαγειρέψω το φαγητό και βάζω τα δυνατά μου για να είναι πάντα νόστιμό, με ενοχλεί που το τρως και ποτέ δεν κάνεις κάποιο σχόλιο.—συνεχίζεις αυτή την διαδικασία μέχρι να νιώσεις ικανοποιημένος-η πως έχει πει όλα όσα θα ήθελες και πως ο άλλος έχει λάβει το μήνυμά σου και το έχει καταλάβει. Το να πει αυτός που ακούει – πες μου περισσότερα ή πες μου πιο αναλυτικά – είναι το κλειδί της επιτυχίας σε αυτήν την άσκηση. Χρειάζεται πολύ εξάσκηση αυτή η άσκηση και σε βοηθά να δεις την πλευρά του άλλου. Σε αυτήν την άσκηση και μόνο που ο άλλος σε ακούει σε ικανοποιεί, ξέρεις πως έχεις λάβει αυτό που σε ενοχλεί και το κάνει συχνά και πριν δεν σου έδινε σημασία όταν παραπονιόσουν.

Το παρακάτω βήμα είναι ο διάλογος: μαθαίνεις να αποδέχεσαι το παράπονο του άλλου και να του δίνεις δίκιο, -- αυτό που λες έχει λογική και το καταλαβαίνω, μπορώ να δω γιατί το νόμιζες αυτό ή γιατί πιστεύεις σε αυτό.

Με έκπληξη με πόση επιθετικότητα υπερασπιζόμαστε αυτό που εμείς βλέπουμε ως σωστό και είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που βλέπει ο άλλος. Αν το δω όπως εσύ θα είναι σα να παραδίνομαι και να μην έχω δική μου σκέψη, υπάρχω μόνο εγώ ως το επίκεντρο . Αν όμως υπερβώ τον εγωισμό μου και καταφέρω να δω ένα κλάσμα από την δική σου οπτική πλευρά κάτι εκπληκτικό θα συμβεί, πρώτα θα νιώσεις ασφάλεια, επειδή ο τρόπος που βλέπεις την ζωή δεν αμφισβητείτε πια, αρχίζεις να κατεβάσεις την άμυνα σου, από την άλλη την ίδια στιγμή αρχίσεις να αποδέχεσαι ένα μέρος της δικής μου πραγματικότητας και αυτό επειδή πρώτα εγώ άφησα πίσω μου το να με βλέπω ως το κέντρο της ζωής και κάνεις και εσύ το ίδιο. Αρχίζουμε να επικοινωνούμε πραγματικά!!

Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι η συναισθηματική συμμετοχή: δεδομένου το ότι βλέπεις τα πράγματα από αυτή την οπτική πλευρά έχεις δίκιο να νιώθεις πόνο και πληγωμένος-η. Είναι το κλειδί για να αρχίσεις να θεραπεύεσαι. Οι γυναίκες το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από τους άντρες στην αρχή, επειδή οι άντρες δεν επιτρέπεται να δείχνουν τα συναισθήματα τους στην σημερινή κοινωνία. Με αυτή την άσκηση ο θυμός υποχωρεί γιατί έχει ειπωθεί αυτό που σε θυμώνει με ηπίους τόνους , δεν χρειάστηκε να νιώσει πως τζάμπα τα λέει αφού δεν ακούει ο άλλος αυτά που έχει να πει. Δεν θα είναι εύκολο να νιώσει συμπόνια για τον άλλον όταν

[26]

εσύ επειδή δεν βλέπεις με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα δεν νιώθεις όπως ο άλλος. Από την άλλη αν τα πολύ αρνητικά στοιχεία του άλλου νομίζεις πως εσύ φταις που ενεργοποιήθηκαν ή πως εσύ τον-την κάνεις να τα έχει τότε θα σου είναι δύσκολο όλη αυτή η διαδικασία( αναίρεσες στο παιδί το γεγονός πως του είπα πως δεν μπορεί να πάει και εσύ του είπες ναι ενώ ήξερες τη του είχα πει. Φλερτάρεις μπροστά στους φίλους μας ενώ ξέρεις πως αυτό με κάνει να ζηλεύω πολύ…..). Η ενστικτώδες αντίδραση σου είναι να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και μετά να μπεις στην αντεπίθεση. Όμως όσο πιο δύσκολή σου φαίνεται να είναι στην πράξη η άσκηση τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανταμοιβή που θα λάβεις από αυτήν. Θα υπάρξουν στιγμές που θα θες να ξανά γυρίσεις στις παλιές συνήθειες , τις περισσότερες φορές θα είναι σαν εξαναγκασμός όμως καθώς θα βλέπεις τις ανταμοιβές της άσκησης θα αντιστέκεσαι ολοένα και λιγότερο.

Μετά και από αυτό το στάδιο πάμε στο επόμενο: είναι εργαλεία με τα οποία θα μπορέσεις να γνωρίσεις καλύτερα τα παιδικά σου τραύματα. Με την επόμενη άσκηση το ζευγάρι πλέον βλέπει τον άλλον όπως πραγματικά είναι, σαν ένα τραυματισμένο ακόμη άτομο που ψάχνει να βρει την λύτρωση από τον πόνο του.

Ζητάω από το ζευγάρι να κλείσει τα μάτια και να χαλαρώσει, τους βάζω ανακουφιστική μουσική για να τους αποτρέπει από το να ακούνε τους τριγύρω θορύβους και να τους αποσπούνε την προσοχή. Μετά τους ζητάω να θυμηθούν το σπίτι τους όταν ήταν παιδιά, όταν το καταφέρουν τους ζητώ να δουν τον εαυτό τους παιδί να περιπλανιέται μέσα στο σπίτι ψάχνοντας να βρουν το άτομο που τους πρόσεχε. Το πρώτο άτομο που συναντάν είναι η μητέρα τους ή είναι κάποιο γυναικείο άτομο που τους επηρέασε πιο πολύ. Τους λέω πως έχουν αποκτήσει μαγικές ικανότητες και μπορούν να δουν και τα θετικά αλλά και τα αρνητικά τους χαρακτηριστικά, τους λέω να σημειώσουν αυτά τα χαρακτηριστικά και να τους πουν αυτά που θέλανε από αυτήν και ποτέ δεν πήραν, με τον ίδιο τρόπο περιλαμβάνουμε μετά και το αρσενικό άτομο που τους επηρέασε περισσότερο, όταν έχουν συγκεντρώσει όλες αυτές τις πληροφορίες τους λέω να ανοίξουν τα μάτια τους και να τις γράψουν σε ένα χαρτί. Πάντα μένω έκπληκτος από το πόσες πληροφορίες τα άτομα μαθαίνουν από αυτήν την άσκηση. Μετά συγκεντρώνουν σε ομάδες τα θετικά και τα αρνητικά όλων των ανθρώπων που τους επηρέασαν και τονίζουμε αυτά τα χαρακτηριστικά που τους επηρέασαν σαν παιδία. Το αποτέλεσμα είναι πως αυτά τα χαρακτηριστικά ψάχνουν στον άλλον , πάντα. Μετά μοιράζονται αυτά που έμαθαν , ακούνε με προσοχή ο ένας τον άλλον δίχως να διακόπτουν. Μετά τα συγκρίνουν και τα αναλύουν με τα δικά τους χαρακτηριστικά συμπεριφοράς. Με αυτόν τον τρόπο και οι 2 μπορούν πια να δουν και να καταλάβουν το γιατί έχουν αυτές τις αρνητικές συμπεριφορές που τους είναι ακαταλαβίστικες και στον ίδιο τους τον εαυτό αλλά και του άλλου σε σχέση με πια πληγή προσπαθούν να κλείσουν.

Πάντα πρέπει να ακούμε προσοχή αυτά που λέγονται και αυτά που δεν λέγονται από τον άλλον γιατί με αυτόν τον τρόπο συλλέγουμε πολύτιμες πληροφορίες. Ένα από τα μυστικά τις ζωής είναι πως αυτό που αξίζει πραγματικά είναι αυτά που κάνουμε για τον άλλον.

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την θεραπεία των παιδικών τραυμάτων.

Μετά από πρακτική πολλών βδομάδων του ζευγαριού στο στάδιο του ρομαντισμού που έχουμε αναλύσει σε προηγούμενη άσκηση , τότε που αρχίζουν να ξανά νιώθουν όπως στην αρχή της σχέσης και να ξανά έρχονται κοντά κάποια

[27]

στιγμή ξανά αρχίζουν να βγαίνουν οι αντιπαραθέσεις που τους έφεραν εδώ, αυτό συμβαίνει επειδή για μία ακόμη φορά και οι 2 υποσυνείδητα βλέπουν τον άλλον ως το άτομο που θα τους θεραπεύσει. Και για μία ακόμη φορά ανακαλύπτουν πως ο άλλος δεν έχει αυτά που χρειάζεται για να τον βοηθήσει να γίνει καλά., για μία ακόμη φορά ο παλιός μας εγκέφαλος παίρνει μέρος που θεωρεί πως αν θα νιώθουμε καλά ή άσχημα το προκαλούν μόνο οι άλλοι και εμείς δεν μπορούμε από μόνοι μας να τα βγάλουμε πέρα. Οι άλλοι πρέπει να τα κάνουν όλα για εμάς.

Το υποσυνείδητο φέρνει 2 ανθρώπους μαζί για να θεραπεύσουν ή να πληγώσουν ο ένας τον άλλον ανάλογα με το πόσο διατεθειμένοι είναι να αλλάξουν και να ωριμάσουν.

Σε αυτήν την άσκηση ζητάς από τον άλλον να ξεπεράσει τα πιο σημαντικά αρνητικά του-της (ο ένας από τον άλλον.) πρέπει να είναι ακριβές αναφορές δραστηριοτήτων αλλιώς ο άλλος δεν θα έχει επαρκεί πληροφορίες για να αλλάξει και θα υπάρξει πολύς χώρος για παρερμηνείες – παρεξηγήσεις. Πρέπει η άσκηση αυτή να βασίζεται στο να δίνεις ως «δώρο» και όχι δίνω για να πάρω, ειδάλλως το υποσυνείδητο θα απορρίψει τις αλλαγές στην συμπεριφορά. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν πώς να ξεπερνάνε τα όρια τους και να αναπτύσσουν την ικανότητα να αγαπάνε, όχι όμως επειδή περιμένουν να πάρουν αγάπη ως αντάλλαγμα αλλά επειδή ο – η σύντροφος τους το αξίζει.

Αν αναλύσουμε με προσοχή τα παράπονα του ζευγαριού που κάνει ο ένας για τον άλλον θα μπορέσουμε να δούμε με ακρίβεια τη ήταν αυτό που δεν πήραν στην παιδική τους ηλικία.

Παράδειγμα: ζήτησα έναν εθελοντή από την ομάδα θεραπείας μου να μου αναφέρει ένα στοιχείο του συντρόφου του, μου είπε πως έχει απαίσια μνήμη, ο σύντροφος πετάχτηκε και είπε—μα είμαι δικηγόρος και έχω αποστηθίσει χιλιάδες σελίδες στο μυαλό μου , έχω εξαιρετική μνήμη—την ρώτησα τη ήταν ακριβώς αυτό που την ενοχλούσε σε σχέση με την έλλειψη της μνήμης του και μου είπε—όταν ξεχνά να κάτι που του έχω ζητήσει, όπως το ραντεβού μας για φαγητό, το ότι ξέχασε στο πάρτη που ήμασταν να με συστήσει στην παρέα του, με έκανε να νιώθω σαν ηλίθια. Την οδηγούσα στο να ανακαλύψει τη κρυβόταν πίσω από την κριτική της. Αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να αναγνωρίσει το χρόνιο παράπονο που εξέφρασε- την κριτική της , μετά να το μετατρέψει σε επιθυμία και αυτήν την επιθυμία σε συγκεκριμένη θετική συμπεριφορά όπου θα ικανοποιούσε την επιθυμία αυτή. Οπότε της είπα να γράψει τις συμπεριφορές που αν της είχε θα ένιωθε πως την περιποιούνται και την φροντίζουν. Οπότε αποδέχτηκε ποια ήταν το χρόνιο παράπονο της και σε τη αποσκοπούσε αυτό και μετά έγραψε συμπεριφορές με τις οποίες η επιθυμία που δεν γινόταν πράξη και την έκανε να κριτικάρει τον άλλον να μπορούσε από αυτές τις συμπεριφορές να γίνει πράξη..

Μετά –αφού έκαναν και οι 2 το ίδιο—τους έβαλα να διαβάσουν ο ένας του άλλου και να τα βάλουν αριθμητικά ανάλογα πόσο δύσκολο ήταν αυτό που του ζητούσε ο άλλος να κάνει. Αυτό δεν σήμαινε πως ήταν υποχρεωμένοι να τα κάνουν όσα διάβαζαν , ο σκοπός ήταν αν κάποιος ήθελε να βελτιωθεί να ήξερε πώς να το κάνει . Εάν ήταν αναγκασμένος ο άλλος να το κάνει ή περίμενε ο άλλος να το κάνει θα έχανε την ισχύ η άσκηση και θα ήταν ένα είδος παζάρι.

[28]

Παράδειγμα : θα ήθελα μία φορά την βδομάδα να αφήνεις ένα βράδυ ελεύθερο για να βγαίνουμε έξω, θα ήθελα όταν ξανά έρθω από την δουλεία σου για να πάμε να φάμε να με συστήσεις στους φίλους σου στην δουλειά. Κ.τ.λ.

Είστε ελεύθεροι να επιλέξετε αν θα τα κάνετε ή πια θα κάνετε. Μπορεί η μεγαλύτερη επιθυμία του ενός να είναι η μεγαλύτερη αντίσταση του άλλου. Όταν όμως το ζευγάρι κάνει αυτή την άσκηση για κάποιους μήνες ανακαλύπτει πως η αγάπη που στέλνουν στον άλλον θεραπεύει αυτούς και πληγές που δεν ήξεραν πως είχαν.

Μπορώ να πω με σιγουριά πως τα ζευγάρια έχουν τις ίδιες ανάγκες αυτό όμως που γίνεται είναι ο ένας από τον άλλον να είναι σε φάση άρνηση αυτών των αναγκών που ο άλλος ζητά, μόνο όταν αυτός που αρνήται πως έχει ανάγκη αν το ξεπεράσει το στάδιο αυτό και αρχίσει να ικανοποιεί τις ανάγκες του άλλου θα αρχίσει να θεραπεύεται αφού η αυτογνωσία επιτυγχάνετε μέσα από την διαδικασία του να δίνεις.

Ανακεφαλαίωση:

Ο σύντροφος που ζητά κάποιες αλλαγές συμπεριφοράς καταφέρνει να θεραπεύσει παιδικά τραύματα. Ο σύντροφος που έκανε τις αλλαγές ξανά βρίσκει κομμάτια του χαμένου εαυτού του και ικανοποίησε σύγχρονος τις δικές του καταπιεσμένες ανάγκες που στην ουσία ήταν οι ίδιες με του άλλου. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των αλλαγών είναι να αυξηθούν τα θετικά συναισθήματα αναμεταξύ τους, να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό τους, κατάφεραν να ικανοποιήσουν ο ένας του άλλου τις πιο σημαντικές ανάγκες και ένιωσαν καλύτερα που επιτέλους ο σύντροφος κατάφερε να τους βοηθήσει να θεραπευτούν και τους έκανε να θέλουν να ξεφύγουν από τον αρνητικό τρόπο συμπεριφοράς σε πιο θετικό.

Κάτω από οποιαδήποτε επιθυμία υπάρχει ο φόβος της εκπλήρωσης της επιθυμίας σε γεγονός. Όταν ο σύντροφος σε φέρετε έτσι όπως πάντα ήθελες βιώνεις και χαρά αλλά και φόβο, από την μία σου αρέσει αλλά από την άλλη νιώθεις πως δεν το αξίζεις. Ας πούμε ένα παράδειγμα: ας υποθέσουμε πως μεγάλωσες με γονείς που δεν έχαναν τον χρόνο να σου επισημαίνουν τα λάθη σου, πίστευαν πως με το να σου γνωστοποιούν τα λάθη σου θα σε παροτρύνε να τα διορθώνεις όμως αυτό που τελικά κατάφεραν να κάνουν ήταν να σου δημιουργήσουν να έχεις πρόβλημα με την αυτοπεποίθηση σου. Κάθε φορά που ξεπερνούσες την κριτική τους και συνέχιζες να προσπαθείς σου έλεγαν πως φερόσουν αλαζονικά, όμως σαν μικρό παιδί που ήσουν δεν είχες επιλογές παρά μόνο να πας με τα «νερά» τους. Ας υποθέσουμε πως ο –η σύζυγος αρχίζει να σου φέρετε καλά μα η φωνή μέσα σου λέει πως δεν γίνετε να σε σέβονται , αυτό δεν επιτρέπετε, για να σταματήσει αυτή η φωνή βρίσκεις τρόπους να ακυρώνεις την συμπεριφορά του άλλου, μπορεί να ξεκινάς επίτηδες καβγάδες ή να σκέφτεσαι πως κάτι ύποπτο υπάρχει στην αλλαγή αυτή. Για να το ξεπεράσεις πρέπει να συνεχίσεις με την άσκηση μέχρι να μην νιώθεις άγχος πια. Μόνο αν αφήσει κάποιος πίσω του τα πιστεύω και τα όρια που του έβαλαν όταν ήταν παιδί θα ξανά βρει τον εαυτό του. Στην αρχή μία φωνή θα πει να σταματήσει και πως όλα αυτά είναι αρκετά αν όμως δεν το βάλεις κάτω κάποια στιγμή η φωνή θα σταματήσει.

Πρέπει να σταματήσεις να περιμένεις οι άλλοι να σε φροντίσουν και να αρχίσεις να δέχεσαι την ευθύνη της θεραπείας σου και θα το καταφέρεις με το να δώσεις την ενέργεια σου στο να θεραπευτή ο –η σύντροφος σου. Με το που σταματάς να

[29]

είσαι επικεντρωμένος μόνο σε εσένα αλλά προς τον άλλον τότε η δική σου θεραπεία ξεκινά. Όταν αυτή η άσκηση γίνει συνήθεια με την οποία αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες θα έχεις φτάσει σε ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας στην ζωή σου. Θα αρχίσει η μεταμόρφωση.

Υπάρχουν και κάποια ζευγάρια που ποτέ δεν μαλώνουν, αυτή η συμπεριφορά ηρεμίας είναι μία «θάλασσα» απελπισίας. Είναι κρυμμένος θυμός που οδηγεί στην κατάθλιψη. Αυτού του είδους ο θυμός έχει πολλές επιπτώσεις και οδηγεί σε έναν άδειο γάμο. Το να μην είσαι σε επαφή με τον πόνο σου και τον θυμό σου σε οδηγεί στην κατάθλιψη,.

Όταν ένα παιδί κλαίει από την κούραση ή από απογοήτευση είναι συνηθισμένο από τους γονείς να το δείρουν ή να το αγνοήσουν, να το κοροϊδέψουν, να του βάλουν τις φωνές να σιωπήσει. Ένας έφηβος όταν από οργή κλείσει την πόρτα με δύναμη συχνά κριτικάρετε , τον υποχρεώνουν να ζητήσει συγνώμη ή του απαγορεύονται κάποια προνόμια που έχει. Σε κάποιες οικογένειες ακόμη και το θυμωμένο βλέμμα απαγορεύετε. Όμως η εκδήλωση του θυμού είναι σημαντική λειτουργία της ζωής, αν αυτού του είδους η ενέργεια μένει μέσα σας θα σας προκαλέσει αρρώστιες, κατάθλιψη, μία ζωή δίχως χαρά – χλωμή γεμάτη ρουτίνα. Τώρα το θέμα είναι πώς να εκφράζεται ο θύμος δίχως να πληγώνει τους άλλους. Πρέπει να απελευθερώνετε με δόσεις και σε υγιές περιβάλλον όπου θα μετατρέπετε σε πάθος-αγάπη ,στην αρχική μορφή.

Για αυτό και ο σύντροφος σας εκπαιδεύετε στο να μην σας δημιουργεί σκηνή όταν θυμώνετε αλλά να αναγνωρίζει την ύπαρξη του.—ναι βλέπω πως είσαι πολύ θυμωμένος-νη. – και έτσι η ανάγκη σας για προσοχή έχει ικανοποιηθεί με αποτέλεσμα σταδιακά ο θυμός να ασωτεύει. Η παρακάτω άσκηση δεν έχει σκοπό να σας σταματήσει την πηγή από όπου έρχεται ο θυμός αλλά να επιβεβαιώσει την πραγματικότητα των συναισθημάτων σας.

Όταν ο σύντροφος σας είναι θυμωμένος και είναι η σειρά σας προσπαθήσετε να περιορίσετε τον θυμό του κερδίζετε και εσείς με το να επέμβετε στην συνήθης αντίδραση του να αμύνεστε. Με το να αναγνωρίζετε τον θυμό του άλλου δεν σημαίνει πως συμφωνείτε ή δέχεστε το φταίξιμο, σημαίνει πως απλά αναγνωρίζετε πως ο άλλος είναι θυμωμένος. Επιβεβαιώνετε το τη νιώθει ο άλλος. Δεν μπορείτε να κάνετε αυτήν την άσκηση αν δεν έχετε μάθει την άσκηση του καθρέφτισμα. Υπάρχουν 3 κανόνες για την άσκηση αυτή: κανείς από τους 2 δεν επιτρέπετε να φύγει από το δωμάτιο αν δεν τελειώσει η άσκηση. Δεν επιτρέπετε να φερθεί επιθετικά κάποιος από τους 2 ή να καταστρέψει κάποιο αντικείμενο ή να ακουμπήσει τον άλλον. Δεν επιτρέπετε να γίνονται δηλώσεις σε χαρακτηρισμούς αλλά μόνο σε συγκεκριμένες συμπεριφορές π.χ. είμαι θυμωμένος μαζί σου επειδή δεν ήρθες νωρίς στο σπίτι και όχι είσαι ένα απαίσιο άτομο που δεν ήρθες νωρίς σπίτι.

Η άσκηση λοιπόν είναι η εξής: για μία ολόκληρη μέρα ο ένας παίρνει τον ρόλο του να δέχεται τον θυμό του άλλου και ο άλλος μπορεί να εκφράσει την απογοήτευση του-της, αυτός που ακούει πρέπει να δίνει προσοχή, συμπαραστέκεται χωρίς να μπαίνει στην άμυνα, να κριτικάρει ή να τρομοκρατήσει με το να αναφέρει άλλη απογοήτευση. Όταν έρθει η σειρά σου να πεις έχεις την ευκαιρία να είσαι πιο γνώριμος με το βάθος των συναισθημάτων σου, κάποια συναισθήματα αναδύονται στην επιφάνεια τα οποία δεν τα έχεις ξανά νιώσει γιατί δεν υπήρχε ο απαραίτητος βαθμός ασφάλειας, ξανά γίνεσαι παιδί μόνο που αυτή την φορά

[30]

έχεις έναν άνθρωπο να σου συμπαρασταθεί. Αυτός που ακούει μαθαίνει να μην αντιδρά και πως ο θυμός του άλλου δεν θα σε βλάψει. Αφήνετε ο ένας τον άλλον να εκφράσει τα όσα νιώθει επειδή έχετε απευαισθητοποιηθεί από τον θυμό.

Επίσης υπάρχει μία ακόμη άσκηση για ζευγάρια που έρχονται σε καβγά πολύ συχνά : πρέπει να ξανά γράψουν το έργο τους, πάνε σπίτι παίρνουν χαρτί και μολύβι και ξανά γράφουν το δράμα(την σκηνή βίας ή καβγά) έτσι ώστε στο τέλος να αγκαλιάζονται και όχι να μισούνται. Το διαβάζουν ξανά και ξανά μέχρι να το μάθουν , να το αφομοιώσουν. Αν κάνουν κάποιά αλλαγή στην συμπεριφορά τους ακόμη καλύτερα αλλά μόνο που αναγνωρίζουν την σκηνή που έχει γίνει είναι ένα μεγάλο βήμα. Όταν θα ξεκινήσει ο επόμενος θ α είναι σε θέση να πουν –άντε πάλι αρχίσαμε τα ίδια—αν μόνο ο ένας κάνει κάτι διαφορετικό πάνω στον καβγά από ότι συνήθως ο παλαιός εγκέφαλος δεν θα μπορέσει να συνεχίσει την διαδικασία επειδή δεν αναγνωρίζει αυτό το καινούριο, δεν θα είναι και για τους 2 η ίδια συνήθεια πια γιατί και ο καβγάς γίνετε καθημερινή συνήθεια.

Έτσι λοιπόν σε έναν καβγά θα μπορούσε ο ένας από τους 2 να κάνει το κάτι το διαφορετικό απλά με το να είναι λιγότερο επιθετικός ή να απαιτήσει με λιγότερη ένταση να γίνει η δουλεία που θέλει και αν δεν γίνει να μην επιμείνει. Αν ξανά γραφόταν η σκηνή θα μπορούσε να είχε γραφτεί έτσι: αυτός που αποφεύγει να κάνει την δουλεία -συνήθως - και αντί να το πει απλά κάνει πως δεν ακούει θα μπορούσε τώρα να πει όχι δεν θέλω να το κάνω δεν είναι σημαντικό για εμένα προτιμώ να κάνω κάτι άλλο ο άλλος που ζητά θα υποχωρήσει αφού πλέων παίρνει μία απάντηση .Πρέπει να μάθετε να εξωτερικεύετε αντικειμενικά τις διαφωνίες σας, να αναγνωρίζεται τα στοιχεία κλειδιά και να δημιουργείτε επιλογές που να εξυπηρετούν και τις 2 πλευρές.

Τώρα η επόμενη άσκηση βοηθά στο να έρθεις σε επαφή με τον θυμό σου και να τον συνδέσεις με την αρχική του προέλευση που είναι τα παιδικά σου τραύματα. Αυτή η άσκηση όμως δεν μπορεί να γίνει δίχως να υπάρχει ένας θεραπευτής να επιβλέπει. Θα σε βοηθήσει να μάθεις τον ρόλο που παίζει ο θυμός στον γάμο σου.

Εγώ καθοδηγώ το άτομο που βιώνει τον θυμό ή συναισθηματικό πόνο στο να τον ελαττώσει, τον ενθαρρύνω να έρχεται στην θεραπεία έχοντας κατά νου ένα γεγονός που τον παροτρύνει να νιώσει τον πόνο ή τον θυμό. Τον βοηθάω να αυξήσει όσα νιώθει και να τα ξανά συνδέσει με τις παιδικές του εμπειρίες αυτές που ευθύνονται . Ο σύντροφος που παίρνει τον ρόλο να συμπαρασταθεί προσπαθεί να ενθαρρύνει τον άλλον να μπει ακόμη πιο βαθειά μέσα στον πόνο και τον θυμό. Λέγοντας: θέλω να ακούσω περισσότερα για τον θυμό σου, συνέχισε θέλω να μάθω τα πάντα για το πώς νιώθεις. Μετά κλείνει τα μάτια παίρνει μερικές αναπνοές και φαντάζεται πως είναι αυτός ο στοργικός γονιός που φροντίζει το παιδί και τις ανάγκες του. Όταν το άτομο που παίρνει τον ρόλο να βιώσει τον πόνο έχει τελειώσει την άσκηση ο άλλος τον αγκαλιάζει και τον παρήγορη όπως θα έκανε και ο στοργικός γονιός στο παιδί.

Φτάσαμε στο τέλος , ξεκινάνε οι ασκήσεις οι οποίες είναι κατάλληλα διαμορφωμένες ώστε να μπορούν να γίνουν δίχως ένα θεραπευτή.

Ξεκινάς με εύκολές και στην συνέχεια με πιο δύσκολες , χρειάζεται αφοσίωση και να διαθέσεις 1-2 ώρες την βδομάδα για κάποιούς μήνες , όσο πιο δύσκολη σου φανεί μία άσκηση τόσο πιο πολύ θα κερδίσεις από αυτήν. Μπορούν να γίνουν με τους 2 σας ή σε γκρουπ με περισσότερα ζευγάρια. Μπορεί να μην θέλει ο

[31]

σύντροφος να πάρει μέρος τότε κάνε τα μόνοι σας. Υπάρχει το web site www . imagotherapy . com για περισσότερη βοήθεια.

Κάνε τις εξής ερωτήσεις πριν αρχίσεις: πόσο σημαντικό είναι για μένα να δημιουργήσω ένα περιβάλλον στον γάμο μου πιο ήρεμο, με περισσότερη αγάπη ,με συντροφικότητα και συμπαράσταση? Είμαι διαθέσιμος-η να ωριμάσω και να αλλάξω ακόμη και αν η διαδικασία είναι δύσκολη? Εάν δέχεσαι να ξεκινήσεις γράψε σε ένα χαρτί την δήλωση που θα δηλώνει το πόσο θες να το κάνεις :επειδή η σχέση μας είναι πολύ σημαντική για εμάς δεσμευόμαστε να αυξήσουμε την επίγνωση των εαυτών μας και αναμεταξύ μας και να μάθουμε καινούριες τακτικές επικοινωνίας. Συμφωνούμε να κάνουμε όλες τις ασκήσεις του βιβλίου με προσοχή και αφοσίωση.

Να έχετε υπόψη σας πως οι πληροφορίες που θα μάθετε με τις ασκήσεις είναι για να σας εκπαιδεύσουν να γνωρίζεται ποιες είναι οι ανάγκες του άλλου δεν σημαίνει πως πρέπει να τις ικανοποιήσετε . ΚΑΙ όταν μοιράζεστε τις σκέψεις και τα συναισθήματα σας ο ένας με τον άλλον, γίνεστε συναισθηματικά ευαίσθητος. Οπότε πρέπει τις πληροφορίες που θα αποκτήσετε να τις χρησιμοποιήσετε με αγάπη και με σκοπό να βοηθήσετε.

Ο καθένας να έχει από ένα τετράδιο με πολλά θέματα και να κάνετε τις ασκήσεις πάντα εκεί. Ότι έχει ειπωθεί παρά πάνω έχει μετατραπεί σε άσκηση οπότε μπορείς να βλέπεις ξανά το κομμάτι της κάθε άσκησης για περισσότερη βοήθεια.

ΑΣΚΗΣΗ ΠΡΩΤΗ: Πως ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ ΝΑ ΕΊΝΑΙ Η ΣΧΈΣΗ ΣΑΣ.-- ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ 60 ΛΕΠΤΑ.

Ο σκοπός της είναι να δείτε τη προοπτική έχει αυτή η σχέση. Κάντε την μαζί αυτήν την άσκηση αν γίνετε.

Σε μία σελίδα γράψτε ,ο καθένας ξεχωριστά, μικρές προτάσεις που να περιγράφουν το πώς εσύ ονειρεύεσαι να είναι μία βαθειά ικανοποιητική σχέση αγάπης. Συμπεριέλαβε ικανότητες που έχεις και θες να κρατήσεις αλλά και όσες θα ήθελες να έχεις. Κάθε πρόταση να γράφετε στο παρόν λες και αυτό συμβαίνει είδη. Π.χ. περνάμε ευχάριστα μαζί , κάνουμε υπέροχο σεξ μαζί ,είμαστε αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον, δεν καβγαδίζουμε, λύνουμε τις διαφορές μας ειρηνικά….

Μοιραστείτε όσα γράψατε, υπογραμμίστε αυτά που έχετε κοινά—ακόμη και με άλλα λόγια αν γράφτηκαν αν η γενική ιδέα είναι ίδια είναι ίδια και η επιθυμία—εάν ο σύντροφος έχει γράψει πράγματα με τα οποία συμφωνείς αλλά δεν τα είχες σκεφτεί πρόσθεσε τα στην λίστα σου. Μην επικεντρωθείτε σε όσα δεν έχετε κοινά προς το παρόν.

Τώρα ο καθένας ξανά κοιτά την λίστα του όπως έχει διαμορφωθεί και βάζει σε όλα όσα έχει γράψει από το 1 έως το 5 ανάλογα το πόσο σημαντικά σου είναι , το 5 δεν είναι σημαντικό το 1 είναι πολύ.

Κύκλωσε τα 2 πιο σημαντικά για εσένα.

Βάλε ένα σημάδι σε αυτά που νομίζεις πως είναι δύσκολα να κάνετε και οι 2 μαζί.

[32]

Τώρα συνεργαστείτε μαζί να σχεδιάσετε μία κοινή επιθυμία για το πώς θα είναι η ιδανική σχέση. Ξεκινήστε με όσα και οι 2 θεωρείτε τα πιο σημαντικά, βάλτε ένα σημάδι σε αυτά που και οι 2 θεωρείτε πως είναι δύσκολο να γίνουν, στο κάτω μέρος της λίστας γράψτε όσα είναι και για τους 2 σας ασήμαντα . Αν υπάρχουν προτάσεις που προκαλούν αντιδράσεις αλλάξτε τες σε προτάσεις που θα συμφωνείτε και οι 2 ή αν αυτό δεν γίνετε αφήστε τα απέξω.

Άννα το πώς θέλουμε την ιδανική σχέση Κώστας

1 περνάμε διασκεδαστικά μαζί 1

1 λύνουμε τις διαφορές μας ειρηνικά 1*

2 εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον 1

1 σεξουαλικά είμαστε καλά 2

5 έχουμε τις ίδιες πολιτικές απόψεις 3

Κ.τ.λ.

Βάλτε την κάπου που να μπορείτε να την βλέπεται και πριν ξεκινάτε τις ασκήσεις σας 1 φορά την βδομάδα διαβάστε την φωναχτά ο ένας στον άλλον.

ΑΣΚΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ—ΧΡΟΝΟΣ 30 ΛΕΠΤΑ

Σκοπός της άσκησης είναι τώρα που έχεις μία εικόνα του μέλλοντος θα γυρίσεις πίσω στον χρόνο να ξανά φρεσκάρεις την μνήμη σου πια ήταν τα άτομα που σε επηρέασαν.

Αυτή η άσκηση γίνετε μαζί ή χώρια, δεν πρέπει να σου αποσπά την προσοχή τίποτα για τα λιγότερα επόμενα 30 λεπτά.

Πρώτα πρέπει να χαλαρώσεις, τεντώσου λιγάκι, κάτσε σε μία αναπαυτική καρέκλα για 10 λεπτά ανάπνεε βαθειά, όταν νιώσεις χαλαρά κλείσε τα μάτια σου και προσπάθησε να δεις το σπίτι σου τότε που ήσουν παιδί, όσο πιο μικρός μπορείς να θυμηθείς, δες τα δωμάτια όπως όταν ήσουν παιδί με παιδικά μάτια, μόλις βρεις αυτόν – αυτούς που σε επηρέασαν περισσότερο , δες τον καθέναν προσεχτικά προσέχοντας τα θετικά και τα αρνητικά του χαρακτηριστικά, πες του-της τη ήταν αυτό που ευχαριστιόσουν από αυτόν-αυτήν και τη δεν σου άρεσε όταν ήσουν μαζί του-της, πες τη ήθελες και δεν στο έδωσε ποτέ. Μην διστάσεις να μοιραστείς μαζί του-της τον θυμό ή ότι άλλο νιώθεις, στο τέλος δες τους να είναι ευγνώμονες που τους τα είπες όλα αυτά. Όταν έχεις συγκεντρώσει όλες τις πληροφορίες άνοιξε τα μάτια σου και κατέγραψε τες σύμφωνα με την άσκηση 3.

ΑΣΚΗΣΗ 3: ΕΝΤΟΝΗ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΙΔΑΝΙΚΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΣΟΥ. –ΧΡΟΝΟΣ 30—45 ΛΕΠΤΑ

Σκοπός της άσκησης είναι να σε βοηθήσει να καταγράψεις και να συνοψίσεις ή να ανακεφαλαιώσεις όλα όσα έμαθες στην προηγούμενη άσκηση.

Αυτή η άσκηση γίνετε ο καθένας μόνος του άνετα.

Σε ένα χαρτί ζωγράφισε έναν κύκλο-άφησε λίγο χώρο κάτω από τον κύκλο-- και χώρισε τον στα 2 με μία γραμμή , βάλε ένα κεφαλαίο Β στην επάνω πλευρά της

[33]

γραμμής και Α από κάτω, Β_____________________ δεν μπορώ να το δείξω καλύτερα, στο βήτα γράψε

Α

Όλα τα θετικά όσων είδες στην άσκηση 2 μην τους περιγράψεις όπως είναι τώρα ούτε να αναφέρεις ονόματα μας ενδιαφέρουν μόνο τα χαρακτηριστικά και όχι ποιος είχε πιο, μονολεκτικά γράψε: θερμός, έξυπνος, πάντα εκεί……

Στο Α γράψε τα αρνητικά, μετά κύκλωσε αυτά που πιστεύεις πως σε επηρέασαν περισσότερο και στο Α και στο Β ,κάτω από τον κύκλο σου γράψε το γράμμα Γ και γράψε την φράση αλλά και συμπλήρωσε την – αυτό που ήθελα ως παιδί και δεν πήρα ήταν………….---- πιο κάτω βάλε το Δ και γράψε—σαν παιδί είχα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ξανά και ξανά……--- (στην άσκηση 5 θα ξανά γυρίσουμε εδώ)

ΑΣΚΗΣΗ 4: ΠΑΙΔΙΚΉ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ—ΧΡΟΝΟΣ 30 – 45 ΛΕΠΤΑ.

Σκοπός της άσκηση είναι να σε βοηθήσει να διευκρινίσεις την πιο έντονη παιδική απογοήτευση που είχες και να περιγράψεις πως αντέδρασες σε αυτήν . Αυτή η άσκηση γίνετε και ο καθένας μόνος του.

Ξεκινάς με το γράψεις αυτή την εμπειρία σε ένα χαρτί , μετά από δίπλα γράψε πως αντιδρούσες αν κάθε φορά ήταν διαφορετική γραφτώ.

Απογοητεύσεις Δ: αντιδράσεις

Δεν μου έδινε σημασία ο επέμενα να με προσέξει

Μεγαλύτερος αδελφός μου

Ο πατέρας μου έπινε το αγνοούσα και μερικές φορές το

Στομάχι μου πονούσε.

ΑΣΚΗΣΗ 5: ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ. ΧΡΟΝΟΣ: 30-45 ΛΕΠΤΑ

σκοπός της άσκησης είναι να σε βοηθήσει να δεις τη σου αρέσει και τη όχι από τον άλλον και να τα συγκρίνει με το προφίλ του ιδανικού συντρόφου που υπάρχει στο υποσυνείδητο σου, αυτή η άσκηση δεν μοιράζετε αλλά γίνετε ατομικά μόνο.

Σε ένα χαρτί κάνεις πάλι τον κύκλο και τον χωρίζεις στη μέση όπως και πιο προηγούμενα μόνο που επάνω γράφεις Ε και κάτω Ζ . Επάνω βάλε τα θετικά του συντρόφου σου και αυτά που σε έκαναν να τον ερωτευτείς, κάτω τα αρνητικά. Βάλε σε κύκλο τα θετικά και τα αρνητικά του που σε επηρεάζουν περισσότερο, τώρα πάνε στην άσκηση 2 και σύγκρινε τα χαρακτηριστικά ξεκινώντας από αυτά που είναι ίδια. Κάτω από τον από τον κύκλο το γράμμα Η και γράψε την φράση αλλά και συμπλήρωσε την --- αυτό που μου αρέσει από τον σύντροφο μου είναι……..--- τώρα βάλε Θ και γράψε---αυτό που θέλω από τον –την σύντροφο μου και δεν το παίρνω είναι…….. ---

ΑΣΚΗΣΗ 6: ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ . ΧΡΟΝΟΣ 15-20 ΛΕΠΤΑ

[34]

Ο σκοπός της άσκησης είναι να σου οργανώσει όσα έγραψες στις ασκήσεις 2-5 σε περιγραφή των υποθέσεων που δεν έχουν τελειώσει ακόμα και τις κουβάλησες στον γάμο σου. Γίνετε χωριστά η άσκηση αυτή. Σε ένα χαρτί γράψε τα παρακάτω και συμπλήρωσε ανάλογα το γράμμα αυτά που έχεις γράψει στο γράμμα αυτό σε προηγούμενες ασκήσεις.

Έχω ξοδέψει την ζωή μου ψάχνοντας για ένα άτομο με αυτά τα χαρακτηριστικά: Α-Β

Όταν είμαι με αυτό το άτομο με προβληματίζουν τα εξής χαρακτηριστικά του: Α

Και ελπίζω ή εύχομαι πως θα μου δώσει: Γ

Όταν οι ανάγκες μου δεν ικανοποιούνται έχω αυτά τα συναισθήματα: Δ

Και συχνά αντιδράω με τον εξής τρόπο: Ε

ΑΣΚΗΣΗ 7: Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ. ΧΡΟΝΟΣ 45-60 ΛΕΠΤΑ

Σκοπός της άσκησης είναι να ακούσεις επακριβώς τη έχει να σου πει ο άλλος , να το καταλάβεις και να επιβεβαιώσεις την πλευρά από την οποία ο άλλος τα βλέπει , να δείξεις κατανόηση για τα συναισθήματα του άλλου, θα μάθεις πως αντί να αντιδράς να καταλαβαίνεις τον άλλον . Κάνετε την άσκηση μαζί και πολύ συχνά είναι πολύ σημαντική άσκηση για να μάθετε να επικοινωνείτε και για αμοιβαία θεραπεία . Χρησιμοποίησε την όταν μοιράζεσαι τις εμπειρίες σου καθώς κάνεις τις άλλες ασκήσεις.

Επιλέξτε πιο ρόλο θα παίξει ο καθένας, ποιος θα λέει και ποιος θα ακούει, αυτός που ξεκινά—αυτός που λέει – ξεκινά έτσι: θα ήθελα να ξεκινήσουμε έναν διάλογο για ζευγάρια είναι τώρα καλά? Πρέπει να απαντάς αμέσως και όταν θα το κάνετε στην καθημερινότητα σας θα πρέπει αυτός που ρωτά να παίρνει απάντηση του πότε μπορεί να γίνει ο διάλογος αυτός. Θα πρέπει να μιλά με το ΕΓΩ και να αναφέρει σκέψεις και συναισθήματα που νιώθει, με απλά λόγια. Π.χ. ξύπνησα σήμερα το πρωί και με πονούσε ο λαιμός μου οπότε δεν είχα όρεξη να πάω στην δουλεία λέω να μείνω σπίτι. –ο άλλος απαντά – εάν εγώ το έχω καταλάβει σωστά , ξύπνησες με το λαιμό να σε πονά και επειδή δεν νιώθεις καλά δεν θέλεις να πας στην δουλειά αλλά να κάτσεις σπίτι, το έχω εγώ καταλάβει σωστά αυτό που είπες? Ο άλλος λέει αν το έχει ή όχι καταλάβει σωστά και συνεχίζει υπάρχει κάτι ακόμη που θα ήθελες να προσθέσεις σε αυτό που μου είπες? Εάν ο άλλος έχει να προσθέσει κάτι το κάνει. Ο άλλος που παριστάνει τον καθρέφτισμα ξανά ρωτά υπάρχει κάτι ακόμη να πει σε αυτό και ο άλλος αν δεν έχει να πει κάτι άλλο σταματά. Είναι πολύ σημαντικό να ρωτάς αν έχει κάτι άλλο να πει αλλά και να σε ρωτάνε όταν έρθει η σειρά σου. Αφού είπε ότι ήθελε να πει ο άλλος που ήταν ο καθρέφτης τον αγκαλιάζει και τον = την και τον συμπαραστέκεται λέγοντας : έχει νόημα αυτό που είπες επειδή…..ή το καταλαβαίνω επειδή αν θεωρήσω πως ….ή βλέπω γιατί το είπες ή τη σε έκανε να το πεις, αρκεί να δείξει ο άλλος πως καταλαβαίνει την λογική του άλλου και ας μην συμφωνεί αρκεί που μπορεί να δει την πλευρά του άλλου. Συνεχίζεται με το πει = μπορώ να φανταστώ τη θα ένιωσες ή τη νιώθεις, είναι επίσης σημαντικό να ρωτάς αν έχεις καταλάβει καλά το πώς νιώθει τώρα και το πώς ένιωσε όταν έγινε το γεγονός , υπάρχει κάτι παραπάνω για αυτό το συναίσθημα που δεν έχεις πει?. Όταν όλα αυτά έχουν γίνει τότε αυτός που έχει εκφράσει τα όσα ήθελε να πει , λέει σε αυτόν που άκουγε =

[35]

θα ήθελα να ανταποκριθώ στο γεγονός πως με άκουσες , λέει σκέψεις ή συναισθήματα από αυτήν την εμπειρία.

Χρειάζεται πολύ εξάσκηση η άσκηση αυτή για να μην γίνεται μηχανικά αλλά αληθινά. Όταν ακούς ή συμπαραστέκεσαι δεν αναλύεις τα παιδικά βιώματα του άλλου απλά ακούς και προσπαθείς εσύ να δεις πως ήταν τα παιδικά χρόνια του άλλου. Μετά αλλάζετε ρόλους και μην ξεχνάτε να συζητάτε το πώς σας έκανε να νιώσετε η άσκηση αυτή. Μετά με τον ίδιο τρόπο αναλύεται τα συμπεράσματα τις άσκησης 2.

ΑΣΚΗΣΗ 8: Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ. ΧΡΟΝΟΣ 60-90 ΛΕΠΤΑ

Αυτή η άσκηση έχει 2 σκοπούς :1 = το να μείνετε μαζί όσο θα διαρκέσουν οι ασκήσεις και 2 = το να βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό η τρυφερότητα αναμεταξύ σας. Η άσκηση γίνετε μαζί.

Σχεδιάζεις ένα παραλληλόγραμμα με κενό χώρο τριγύρω του , το κάνεις με - - - - - - - γραμμές. Φαντά- σου πως η σχέση σου είναι το παραλληλόγραμμα και το κενό γύρω του οι εξόδους από τις οποίες προσπαθείς να βρεις όσα δεν σου δίνει ο γάμος ( ασφάλεια, κατανόηση…) αλλά παίρνεις την ενέργεια μακριά από την σχέση και την ξοδεύεις αλλού. Κάθε μία από τις 4 γωνίες είναι μία καταστροφή : αυτοκτονία, διαζύγιο, φόνος, τρέλα. Εξέτασε αν οδήγησε σε κάποιες από αυτές τις εξόδους με το τη νιώθεις, εάν πεις ναι ξέχασε τες για όσο θα διαρκέσει όλο το βιβλίο με τις ασκήσεις. Πάρετε και οι 2 από 2 σελίδες και στην μία γράψτε μία λίστα με το τη εξόδους έχετε – τη ασχολίες έχετε πέρα από την δουλεία και σας κρατάνε μακριά από το να βλέπετε τον άλλον.—που είναι συνηθισμένες σας ασχολίες. Όπως το να κάθεστε μέχρι αργά στην δουλειά, να περνάτε σχεδόν όλο τον χρόνο σας με τα παιδιά. (έχουμε ξανά πει για αυτήν την άσκηση πιο μπροστά πριν τις ασκήσεις αν θέλετε περισσότερη βοήθεια)

Στην άλλη σελίδα γράψτε τι νομίζετε πως κάνει ο άλλος για να σας αποφεύγει. Μετά κάντε την άσκηση 7 τον καθρέφτη και βάλτε ως θέμα τις λίστες σας που κάνατε εδώ.

Παράδειγμα: ο λόγος που είχες φέρει δουλειά στο σπίτι το σαββατοκύριακο ήταν για να μην έχεις χρόνο να περάσεις μαζί μου.

Νομίζεις πως όταν φέρνω δουλειά για το σπίτι από το γραφείο είναι για να μην περνάω χρόνο μαζί σου? Το κατάλαβα καλά?

Όχι ακριβώς , εγώ είπα πως νομίζω πως ένας από τους λόγους που φέρνεις δουλειά στο σπίτι είναι για να με αποφεύγεις, ξέρω πως υπάρχουν και άλλοι δικοί σου λόγοι που το κάνεις.

Οκ , λες λοιπόν πως ένας από τους λόγους που φέρνω δουλειά στο σπίτι τα σαββατοκύριακα είναι για να σε αποφεύγω αλλά έχω και άλλους λόγους που το κάνω. Τώρα το κατάλαβα σωστά?

Ναι με άκουσες σωστά.

Συνεχίζετε με το να προσθέσετε στην λίστα σας κάποια που εκείνος έχει προτείνει—έχει πει. τώρα δουλέψτε με την λίστα σας και βάλτε ένα σημάδι σε

[36]

αυτά που είστε διατεθειμένη-νος να ελαττώσετε ή να μην ξανά κάνετε. Μετά βάλτε ένα Χ σε όσα σας είναι δύσκολο να σταματήσετε. Μετά γράψτε την εξής συμφωνία και συμπληρώστε τα κενά, ξεκινάω από αυτήν την βδομάδα (βάλτε ημερομηνία) και συμφωνώ να δώσω περισσότερο χρόνο και ενέργεια στην σχέση μας. Συγκεκριμένα συμφωνώ να μην…………………. Π.χ. να κάνω τηλεφωνήματα τα απογεύματα, να βλέπω τηλεόραση μέχρι αργά, να βλέπω κάθε σαββατοκύριακο αθλητικά όλη μέρα, να κάνω σχέδια δίχως να συνεννοηθούμε με τον άλλον, να μην δίνω σημασία στον άλλον , να ξυπνώ αργότερα από τον άλλον , να κοιμάμαι αργότερα από τον άλλον κ.τ.λ.

Εάν και πάλι δεν περνάτε όσο χρόνο χρειάζεται ξανά κάντε τον καθρέφτη και σταματήστε περισσότερες δραστηριότητες.

ΑΣΚΗΣΗ 9: ΞΑΝΑ ΓΙΝΕΣΤΕ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ. ΧΡΟΝΟΣ : 60 ΛΕΠΤΑ.

Σκοπός της άσκησης είναι να γνωρίζετε τη ευχαριστεί τον άλλον και να δεχτείτε σε καθημερινή βάση να ικανοποιείτε τον άλλον. Κάνοντας την σχέση σας ζώνη ασφάλειας. Μπορείτε τα βήματα 1 και 3 να τα κάνετε χώρια, τα υπόλοιπα μαζί.

Πρώτα επιβεβαιώνετε τη κάνει ο άλλος που να σας ικανοποιεί, γράψτε ο καθένας τα παρακάτω και συμπληρώστε τα κενά με όσο πιο πολλούς τρόπους γίνετε, να είστε συγκεκριμένοι – θετικοί –συγκεντρωμένοι σε όσα γράφεται.: νιώθω πως με αγαπούν και με φροντίζουν όταν εσύ…………………………………………………….π.χ. : γεμίζεις το φλιτζάνι του καφέ μου όταν αδειάζει, μου δίνεις ένα φιλί όταν φεύγεις για την δουλειά, μου λες τα σημαντικά πράγματα που σου συμβαίνουν, μου φέρνεις δώρα, κ.τ.λ.

Μετά ξανά φέρε στο μυαλό σου το ρομαντικό κομμάτι της σχέσης σου, υπάρχουν πράγματα που κάνετε ο ένας στον άλλον και δεν κάνετε πια?, γράψε σε μία σελίδα το εξής: κάποτε συνήθιζα να νιώθω πως με αγαπάς και με προσέχεις όταν …………………π.χ. :όταν μου έγραφες ραβασάκια, μου έφερνες λουλούδια κ.τ.λ.

Τώρα σκέψου συμπεριφορές που πάντα ήθελες να σου κάνει αλλά ποτέ δεν τόλμησες να ζητήσεις, θα τα βρεις από την περιγραφή του τέλειου συντρόφου ή από προηγούμενες ασκήσεις, δεν θα αναφέρετε πράγματα που τώρα σας κάνουν να μαλώνετε, ίσως είναι φαντασιώσεις ιδιαίτερες, συμπλήρωσε την πρόταση, θα ήθελα εσύ να κάνεις σε εμένα……………..π.χ. να με κάνεις μασάζ για 30 λεπτά ασταμάτητα, να κάνουμε μπάνιο μαζί κ.τ.λ.

Τώρα συνδυάστε όλες τις 3 προηγούμενες λίστες και δες ποιες είναι οι πιο σημαντικές συμπεριφορές για εσένα βάζοντας από το 1 έως το 5 σε κάθε μια. Μετά και από αυτό ανταλλάξτε λίστες, βάλε ένα Χ σε όσα δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις τώρα, τα υπόλοιπα τα κάνεις σε καθημερινή βάση , 2 κάθε μέρα για 2 μήνες ξεκινώντας από τις πιο εύκολες για σένα. Όταν κάνει σε εσένα κάτι από την λίστα αναγνώρισε το με το να πεις κάτι με ευγνωμοσύνη. Τα κάνεις ως δώρα όχι ως αγγαρεία ή με το να περιμένεις αντάλλαγμα.

ΑΣΚΗΣΗ 10 : Η ΛΙΣΤΑ ΕΚΠΛΗΞΗΣ, ΧΡΟΝΟΣ : 15-20.

Σκοπός της άσκησης είναι να βαθύνει την προηγούμενη για νιώθετε ασφάλεια και πιο δεμένοι αναμεταξύ σας . Γίνετε ξεχωριστά και κρατάτε κρυφά την λίστα σας.

[37]

Γράψε μία λίστα με πράγματα που θα του-την κάνουν να νιώσει εξαιρετικά ευχάριστα αλλά ψάξε από τις λίστες του , από όσα σου έχει πει όλα αυτά τα χρόνια , από όσα παλαιότερα ένιωσε το ίδιο , άκου τις επιθυμίες του προσεχτικά. Κάνε μία φορά την βδομάδα ένα από την λίστα σου όχι πάντα την ίδια μέρα και ώρα αλλά πρέπει να τον-την ξαφνιάσεις. Κατέγραφε πότε το κάνεις. Και γράφε πότε έλαβες από τον άλλον και δείξε ότι το εκτιμάς.

ΑΣΚΗΣΗ 11 : Η ΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ. ΧΡΟΝΟΣ: 20-30 ΛΕΠΤΑ

Ο σκοπός της άσκησης είναι να έρθετε ακόμα πιο κοντά. Κάνεις την άσκηση μαζί .

Γράψτε ο καθένας ξεχωριστά μία λίστα με δραστηριότητες που θα ήθελες να κάνεις με τον άλλον και θα διασκεδάσεις, πρέπει να είναι πρόσωπο με πρόσωπο δραστηριότητες ή να ακουμπάτε σωματικά ο ένας τον άλλον. Π.χ. χορός, τένις, σεξ, μασάζ, γαργαλητό κ.τ.λ. δείξτε τις λίστες σας και φτιάξτε μία κοινή λίστα με όσα και οι 2 έχετε γράψει, κάθε βδομάδα κάνετε και από ένα. Σε κάποιες δραστηριότητες μπορεί να νιώσεις χάλια ή να αντιστέκεσαι. Παρόλα αυτά πρέπει να τα κάνεις.

ΑΣΚΗΣΗ 12: δεν ξέρω πώς να την περιγράψω συγνώμη. ΧΡΟΝΟΣ 60-90 ΛΕΠΤΑ

Ο σκοπός της άσκησης είναι να σου δείξει ποιες είναι οι πιο βαθιές ανάγκες του άλλου και ποιες συμπεριφορές να αλλάξεις ώστε να τον βοηθήσεις να ικανοποιήσεις τις ανάγκες αυτές. Μέσω του να προσπαθείς να καταρρίψεις τις αντιστάσεις σου γιατρεύεσαι και γιατρεύεις τον άλλον. Είναι πολύ μα πολύ σημαντική άσκηση και για αυτό να την κάνετε με πολύ προσοχή.

Ξεκινάτε με το να δείτε ποιες επιθυμίες σας κρύβονται κάτω από τις απογοητεύσεις σας. Γράφετε μία λίστα με το τη σας ενοχλεί στον άλλον, πότε σε κάνει να νιώσεις θυμό, ενόχληση, φόβο, υποψίες, πόνο. Δεν μου αρέσει όταν κάνει………….. μετά γράψτε σε άλλη σελίδα βλέποντας τα όσα γράψατε πριν πια επιθυμία υπάρχει από κάτω από την απογοήτευση π. χ. επιθυμία :θέλω να νιώθω ασφάλεια όταν οδηγείς . ΜΗΝ γράψεις τα αρνητικά μόνο την επιθυμία , η επιθυμία αυτή βγαίνει από «οδηγείς πολύ γρήγορα» κάτω από κάθε επιθυμία γράψτε με θετικό και συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφορά ή κάτι που θα σε κάνει να νιώσεις πως ικανοποιήθηκε η επιθυμία σου. π.χ. Στο θέλω να νιώθω ασφάλεια όταν οδηγείς αυτό που θέλεις να γίνει είναι να ακολουθείς το όριο ταχύτητας. Μην ξεχνάτε να είστε συγκεκριμένοι σε αυτό που θέλετε να ζητήσετε και να μην μιλάτε αόριστα.

Μοιραστείτε τις λίστες σας, φροντίστε να έχετε καταλάβει ο ένας του άλλου την λίστα τα όσα έγραψε σωστά, αν όχι ξανά γράψτε όσα ήταν ασαφή, βάλτε τώρα στην δική σας λίστα από το 1 έως το 5 πια είναι πιο σημαντικά για εσένα. Αλλάξτε ξανά τις λίστες σας και βάλτε από το 1 έως το 5 στην λίστα του άλλου ανάλογα με πιο είναι εύκολο να κάνεις και πιο όχι. Κρατάτε την λίστα του άλλου και κάθε βδομάδα από 3 με 4 σαν δώρο άσχετα με το πώς νιώθεις για τον άλλον. Όσο θα περνά ο καιρός προσθέτετε ότι καινούριο προκύψει.

ΑΣΚΗΣΗ 13: ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΣΕ ΑΣΦΑΛΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. ΧΡΟΝΟΣ: 30 ΛΕΠΤΑ

[38]

Ο σκοπός της άσκησης είναι να εκφράσετε τον θυμό και ότι απεχθάνεστε από τον σύντροφο σου σε ασφαλή περιβάλλον. Πρέπει με αυτόν τον τρόπο πάντα να αντιμετωπίζετε τον θυμό.

Όταν ο ένας από εσάς έχει θυμό ενημερώνει τον άλλον :είμαι πολύ θυμωμένος-η μπορείς να με ακούσεις? Τότε ο άλλος προσπαθεί να φανταστεί τον άλλον ως ένα πληγωμένο παιδί και δέχεσαι να τον –την ακούσεις. Αν δεν μπορεί εκείνη την στιγμή πρέπει να βρει χρόνο μέσα σε 5-10 λεπτά. Αυτός που θυμώνει ξεκινά με το να περιγράφει πια συμπεριφορά τον ενόχλησε και δεν κριτικάρει ούτε προσβάλει τον άλλον , δεν αγγίζεις τον άλλον ούτε του επιτίθεται. Αυτός που ακούει δεν αμύνεται αλλά κάνει ότι και στην άσκηση του καθρέφτη. Όταν αυτό λάβει τέλος ο άλλος προσθέτει στην λίστα του την συμπεριφορά που πρέπει να αλλάξει.

ΑΣΚΗΣΗ 14 : ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΚΤΑΣΗ Της ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ. ΧΡΟΝΟΣ 15 ΛΕΠΤΑ.

Σκοπός της άσκησης είναι να επεκτείνει την επούλωση που προκαλεί η προηγούμενη άσκηση κάνοντας την μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να είναι πιο ουσιαστική η επούλωση.

Η άσκηση ξεκινά όπως και η προηγούμενη , ο ένας παίρνει τον ρόλο να εκφράσει όσα θέλει και ο άλλος να ακούει , αυτό γίνετε όλη μέρα , ο άλλος δεν κάνει να αντιδρά αρνητικά αλλά μόνο όπως η προηγούμενη άσκηση. Την επόμενη μέρα αλλάζετε ρόλους.

ΑΣΚΗΣΗ 15: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ , ΧΡΟΝΟΣ 15-30 ΛΕΠΤΑ.

Ο σκοπός της άσκησης είναι να μάθεις για τον χαμένο σου εαυτό , τον λάθος σου εαυτό . γίνετε χώρια ή μαζί.

Ζωγράφισε ένα μακρόστενο παραλληλόγραμμο και χωρίσετε το σε 6 τετράφωνα κουτιά. Βρες την άσκηση 3 και 5 , στο πάνω αριστερά κουτί γράψε τα αρνητικά χαρακτηριστικά του συντρόφου σου και αυτών που σε πρόσεχαν βάζοντας την επικεφαλίδα: ο εαυτός μου που δεν μου αρέσει και σκέψου πια από αυτά τα έχεις και εσύ, σου έχει πει κάποιος πως έχεις κάποια από αυτά? (θεώρησε πως τα έχεις όλα για λίγο) Γράψε τη σόι άνθρωπός θα ήσουν δίχως αυτά τα αρνητικά ή πως θα συμπεριφερόσουν στην δεξιά πάνω πλευρά. Περίγραψε τα με θετικές δηλώσεις και σύντομες π.χ. είμαι υπεύθυνος…. .

Κάτω από τα αρνητικά που έγραψες γράψε τα θετικά των ανθρώπων που σε πρόσεχαν και του συντρόφου σου. Βάλε ταμπέλα ο εαυτός μου που έχασα , γιατί μπορεί να είναι αλήθεια. Κάνε το ίδιο με πριν , σου έχουν πει όταν ήσουν παιδί να αναπτύξεις κάποια από αυτά? Πως θα ήσουν σαν άνθρωπος αν τα είχες? Πως θα συμπεριφερόσουν ?

Στην συνέχεια σκέψου τη έπρεπε να αλλάξεις στην συμπεριφορά σου για να επιβιώσεις στην παιδική ηλικία σου? Δίπλα στο κουτί από εκεί που έγραψες πριν. Με μικρές προτάσεις. Βάλε τίτλο ο λάθος μου εαυτός. Τώρα σκέψου πως θα ήσουν αν ήσουν ελεύθερος από όλα αυτά και γράψτα στο κάτω κουτί με απλές προτάσεις . π.χ. θα μπορούσα να εκφράσω τον θυμό μου. Αν κοιτάξεις την σελίδα έτσι ώστε να έχεις πάνω τα 3 κουτάκια στα οποία γράφεις πως θα ήσουν ως άνθρωπος αν είχες ή δεν είχες τα χαρακτηριστικά είναι ο πραγματικό σου

[39]

εαυτός, διάβαζε τα 1 φόρα την βδομάδα. Φαντάσου πως είσαι εσύ , δεν θα βλέπεις πολλά από αυτά αλλά είσαι όλα αυτά.

ΑΣΚΗΣΗ 16 : ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ. ΧΡΟΝΟΣ :1 ΛΕΠΤΟ 3 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ.

Ο σκοπός της άσκησης είναι να σε βοηθήσει μέσω του να δεις με το μυαλό σου τις αλλαγές που γίνονται στην σχέση σου και να τις εμπεδώσεις καλύτερα.

Με τα μάτια κλειστά φαντάζεσαι τον άλλον να είναι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Μετά πως όλη αυτή η ενέργεια και η αγάπη που του στέλνεις γυρνά και σε θεραπεύει.

Το βιβλίο είναι GETTING THE LOVE YOU WANT – A GUIDE FOR COUPLES BY HARVILLE HENDRIX.

ΕΛΠΊΖΩ ΝΑ ΤΟ ΕΧΩ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΣΩΣΤΑ ΓΙΝΕΤΕ.

Εάν το δείτε να υπάρχει στην αγορά στα ελληνικά πείτε το μου να το βγάλω για να μην κάνουμε κακό σε όποιον έκανε αυτό το καλό να το φέρει εδώ.

[40]