ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΦΙΓΟΥΡΑΣ

ΣΧΕΔΙΑΣΗ : Την σχεδίαση της φιγούρας την κάνω σε φύλλο διαφάνειας. Μπλοκ με φύλλα διαφάνειας, μπορείτε να βρείτε σε βιβλιοπωλεία και καταστήματα με γραφικά. Στην παρακάτω φωτογραφία ένα τέτοιο μπλοκ με τα χαρακτηριστικά του χαρτιού.

Διαφάνεια χρησιμοποιώ, πρώτον γιατί μπορείς να αντιγράψεις εύκολα ένα υφιστάμενο σχέδιο και δεύτερον γιατί μπορείς εύκολα στην συνέχεια, να το τοποθετήσεις με ακρίβεια στην περιοχή που θέλεις να δημιουργήσεις την φιγούρα.

Πάνω λοιπόν στην διαφάνεια είτε μεταφέρω υφιστάμενο σχέδιο φιγούρας, είτε σχεδιάζω την δική μου έμπνευση με μολύβι για να μπορώ να σβήσω αν χρειαστεί.

ΚΟΠΗ ΦΙΓΟΥΡΑΣ : Η κοπή της φιγούρας γίνεται με πριονάκι χειροτεχνίας, με πολύ λεπτή λάμα.

Παρακάτω παραθέτω φωτογραφία με την λάμα. Τις λάμες αυτές τις έχω από το 1997 και δεν θυμάμαι να σας πω περισσότερα στοιχεία γιατί έχασα την συσκευασία. Επίσης έχω την εντύπωση ότι είναι λάμες για μέταλλο. Το πάχος της μετρημένο με παχύμετρο είναι μικρότερο από 0,30 του χιλιοστού, περίπου 0,28 του χιλιοστού. Τις είχα πάρει από ένα κατάστημα λογικής PRAKTIKER, που δεν υπάρχει πια. Νομίζω ονομαζόταν GOTZEN. Παραθέτω και το Link ενός καταστήματος, που από ότι είδα έχει τέτοιες λάμες.http://pacoartcenter.gr/store/home.php?cat=841

1. Στην περίπτωση της κολάντζας ή του παραπετιού, κολλάω με κόλλα στιγμής σημειακά σε όσα σημεία κρίνω ότι εξασφαλίζουν σταθερότητα, το ξύλο με την ακετόπαστα (κάτω το ξύλο) και πάνω στην ακετόπαστα το σχέδιο που έχω αποτυπώσει σε διαφάνεια. Μετά με πολύ λεπτό τρυπανάκι (πολυεργαλείου), ανοίγω σε κάποιο σημείο που θεωρώ ότι ταιριάζει μια μικρή τρύπα από την οποία περνάω την λεπτή λάμα του πριονιού μέσα στο σχέδιο. Τα υπόλοιπα είναι ευνόητα και απαιτούν μεγάλη υπομονή.

Κατά την διάρκεια της κοπής, χρειάζεται πολλές φορές να ανοίξω το πριόνι για να βγάλω την λάμα από το σχέδιο και να την ξαναβάλω, γιατί πρέπει να αλλάξω την φορά κοπής. Για να διευκολυνθώ σε αυτήν την αλλαγή, στα σημεία που βλέπω ότι αλλάζει η φορά κοπής δεν σταματάω την κοπή σύρριζα με το σχέδιο, αλλά προχωράω λίγο την κοπή ώστε να μου δίνεται το περιθώριο όταν προσπαθήσω να ξαναβάλω την λάμα με αντίθετη φορά, αυτό να είναι εφικτό.

Αφού κοπεί η φιγούρα, βγάζω το κομμάτι του ξύλου και στην θέση του βάζω το αντίστοιχο από ακετόπαστα. Η ακετόπαστα πρέπει να έχει το ίδιο πάχος με το ξύλο (2 χιλιοστά)

Για να βάλω την φιγούρα από ακετόπαστα, πρώτα την φινίρω με μικρά λιμάκια και στην συνέχεια στην πλευρά του παραπετιού ή της κολάντζας που θα κολληθεί στο σκάφος,

κολλάω χαρτοταινία. Μετά γυρίζω το κομμάτι και μέσα στο κενό που δημιουργήθηκε από την κοπή, βάζω την φιγούρα από ακετόπαστα, και αφού με μικροκινήσεις την κεντράρω στο κενό, την πιέζω να κολλήσει στην χαρτοταινία. Φτιάχνω στόκο με ανάμιξη ξυλόκολλας με σκόνη του ίδιου ξύλου και στοκάρω τα κενά μεταξύ της φιγούρας και του ξύλου. Αφού στεγνώσει καλά ο «στόκος» τρίβω την εμφανή επιφάνεια του παραπετιού ή της κολάντζας έτσι ώστε να καθαρίσει και να πάρει την τελική μορφή. Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει και με φιγούρα ξύλινη άλλου χρώματος (αντίθετης απόχρωσης). Εδώ τώρα αρχίζουν τα δύσκολα με το λύγισμα του παραπετιού ή της κολάντζας. Το πρόβλημα που έτσι και αλλιώς υπάρχει, γίνεται μεγαλύτερο λόγω του ότι δεν μπορείς να βρέξεις το ξύλο για να μαλακώσει με αποτέλεσμα να προσπαθείς να το λυγίσεις ξερό. Δεν μπορείς να το βρέξεις γιατί μαλακώνει η κολλά που ουσιαστικά αποτελεί το συνδετικό υλικό της φιγούρας με το ξύλο με αποτέλεσμα στην προσπάθεια να το λυγίσεις να μην συμπεριφέρονται ομοιόμορφα τα στοιχεία και να παρουσιάζονται φουσκώματα και γενικώς μη ενιαία επιφάνεια. Αλλά και αν δεν το βρέξεις η κόλλα πάλι μαλακώνει από την θέρμανση και εμφανίζονται τα ίδια φαινόμενα σε μικρότερη βέβαια έκταση. Επομένως αυτό τελικά που δούλεψε αλλά πάλι δεν με ικανοποίησε απόλυτα ήταν η εφαρμογή μιας φαρδιάς ντόγας πάνω από την κολάντζα και το ταυτόχρονο λύγισμα έτσι ώστε η φαρδιά ντόγα πιέζοντας την κολάντζα σε όλη την επιφάνεια να μην αφήνει την επιφάνεια της να λυγίσει ανομοιόμορφα.

Για την επόμενη κατασκευή έχω καταλήξει στο εξής. Αφού κόψω τις φιγούρες και τις τοποθετήσω, στοκάρω και καθαρίσω την επιφάνεια, στην αποκάτω επιφάνεια αυτή που θα κολλήσει στο σκάφος, θα κολλήσω καπλαμά έτσι ώστε να κρατά την φιγούρα ενιαία με το παραπέτι, κολάντζα από αυτή την πλευρά. Στην από πάνω πλευρά για το λύγισμα, θα φτιάξω με λεπτή λαμαρίνα, ένα στοιχείο στο σχέδιο και στις διαστάσεις του παραπετιού και της κολάντζας με αυτιά στις άκρες έτσι ώστε να μπαίνει μέσα το παραπέτι και η κολάντζα. Έτσι όταν θα λυγίζει το κομμάτι, από κάτω ο καπλαμάς και από πάνω η λαμαρίνα θα βοηθήσουν να παραμείνουν ξύλο και φιγούρα στην θέση τους, και να λυγίσουν ενιαία. Τέτοιες λαμαρίνες υπάρχουν και έτοιμες. Είδα κάτι σχετικό του STEWMAC. Εδώ θα μπορούσε κάποιος επαγγελματίας να μας δώσει κάποιες οδηγίες, για την διευκόλυνση της διαδικασίας.

2. Στην περίπτωση της φιγούρας του καπακιού και του καράολου, η διαδικασία της κοπής είναι η ίδια, μόνο που στην θέση του ξύλου είναι η μαύρη ακετόπαστα. Όσον αφορά στο στοκάρισμα αυτό το κάνω με μαύρο ξυλόστοκο.

Αφού τελειώσει η κοπή της φιγούρας, κολλάω στην πλευρά της μαύρης ακετόπαστας που θα κολλήσει στο καπάκι, χαρτοταινία. Αφού την γυρίσω μέσα στα κενά βάζω την φιγούρα και αφού την κεντράρω, την πιέζω ώστε να κολλήσει στην χαρτοταινία. Στοκάρω με μαύρο ξυλόστοκο και αφού στεγνώσει, τρίβω την εμφανή πλευρά με πολύ λεπτό γυαλόχαρτο ώστε να καθαρίσει. Στην συνέχεια σε όλη την εμφανή επιφάνεια κολλάω χαρτοταινία και με μεγάλη προσοχή, τραβώντας την χαρτοταινία σχεδόν παράλληλα με την επιφάνια της φιγούρας, βγάζω την χαρτοταινία από την άλλη πλευρά αυτή που θα κολληθεί στο καπάκι. Κολλάω την φιγούρα με βενζινόκολλα. Αφού στεγνώσει η βενζινόκολλα, βγάζω πάλι προσεκτικά και με το παραπάνω τρόπο την χαρτοταινία από την εμφανή πλευρά.

Η φιγούρα κολλιέται μέσα στη «φωλειά» του καπακιού που έχει δημιουργηθεί με βάθος όσο και το πάχος της φιγούρας.

Το σκάψιμο γίνεται με εργαλείο DREMEL ή τύπου DREMEL. Εγώ το κάνω με ένα κινέζικο στο οποίο έχω φτιάξει μια ιδιοκατασκευή για να χρησιμοποιείται και σαν ρούτερ.

Όσον αφορά στο σημάδεμα της φιγούρας πάνω στο καπάκι για να γίνει το σκάψιμο, ο πιο σωστός τρόπος ή ο τρόπος που δεν μου δημιούργησε ατέλειες στο χείλος της επιφάνειας που σκάβεται, είναι αυτός που περιγράφει ο φίλος Δημήτρης Ανδρέου στο Blog του, που δεν γίνεται με μολύβι αλλά με νυστέρι και σκόνη σκούρου ξύλου μέσα στην εγκοπή.Για την κοπή της φιγούρας, χρησιμοποιώ μια διάταξη της μορφής της παρακάτω φωτογραφίας, που φτιάχνεται πολύ εύκολα με ένα κομμάτι ξύλου (ταβλάκι) και στερεώνεται στον πάγκο με σφικτήρα.

Αυτά, δεν θυμάμαι κάτι άλλο.