2010

Γεωργία Άρτα, Γ Γυμνασίου

Γυμνάσιο Ροδόπολης Αττικής

- Τέσλα Έντισον

Νίκολα Τέσλα (1856-1943)

Γεννήθηκε στο Σμίλιαν στην Κροατία και αργότερα έγινε αμερικανός πολίτης. Πατέρας του ήταν ο ορθόδοξος ιερέας του χωριού Σμίλιαν , Μιλούτιν Τέσλα και μητέρα του ήταν η Γκεοργκινα-Τζούκα Μάντιτς κόρη ορθόδοξου ιερέα. Ο Τέσλα είχε έναν μεγαλύτερο κατά δέκα χρόνια αδερφό τον Ντάνε Τέσλα, ο οποίος έχασε τη ζωή του, όταν ο Νίκολα ήταν τριών ετών, πέφτοντας από το άλογο με το οποίο έκανε ιππασία. Ο Νίκολα από μικρή ηλικία εντυπωσιάστηκε από το φαινόμενο του ηλεκτρισμού όταν άρχισε να τρίβει τα τριχώματα των ζώων που είχανε στο πατρικό του. Από μικρός ήταν βιβλιόφιλος. Διάβαζε τα περιοδικά όπου δημοσίευε ποίηση ο πατέρας του και λάτρευε τον Ιούλιο Βέρν και τον Εμίλ Ζολά .

ΣΠΟΥΔΈΣ

Το 1863 μετακόμισε με τους γονείς του στο Γκόσπιτς , όπου ο Νίκολα έλαβε τη βασική εκπαίδευση και έμαθε τη γερμανική γλώσσα. Το 1870 ο Νίκολα συνέχισε την εκπαίδευσή του μέχρι το 1873 στο Real Gymnasium στην πόλη Ράκοβατς. Εκεί ο καθηγητής του Μάρτιν Σέκουλιτς, μαζί με το συμμαθητή του Ιούλιους Μπαρτόκοβιτς, τον παρότρυναν να ασχοληθεί περισσότερο με τη μελέτη του ηλεκτρομαγνητισμού. Το 1873 αποφοίτησε με βαθμό «πολύ καλά» και επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου προσβλήθηκε από χολέρα. Το 1875 θεραπευμένος από την αρρώστια ζήτησε και του δόθηκαν δυο υποτροφίες από τη διοίκηση της Βόινα Κράνα και από τη Στρατιωτική Περιφέρεια του Κάρλοβατς για την Ανώτατη Πολυτεχνική Σχολή του Γκράτς . Στο Γκράτς ο Νίκολα έγινε μέλος της σερβικής εθνικιστικής φοιτητικής ομάδας Σερμπάντια , η οποία του χρηματοδότησε διαλέξεις , όπως την «Περί Τριχοειδών Αγγείων» και «Περί Μυτών» ενώ επίσης τον βοηθούσαν να ανεβάζει θεατρικές παραστάσεις. Το 1877 αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα και δεν μπορούσε να καλύψει οικονομικά τις σπουδές του με συνεπακόλουθο να στραφεί στην άσωτη ζωή. Το 1878 το

- 2 -

πανεπιστήμιο τον έδιωξε από τους χώρους του χωρίς φυσικά να αποκτήσει το πτυχίο του. Το 1879 ο Νίκολα εγγράφεται στη φυσικομαθηματική σχολή της Πράγας. Αντιμετώπισε όμως πάλι οικονομικά προβλήματα και έτσι σε ηλικία 24 ετών έφυγε από τη Πράγα χωρίς να αποκτήσει πάλι κάποιο πτυχίο , ενώ αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές και να αφοσιωθεί στη τεχνική εμπειρία.

Η ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΊΑ ΤΟΥ

Μετά την Πράγα φεύγει για τη Βουδαπέστη , όπου βρίσκει εργασία ως τεχνικός σχεδιαστής στο Κεντρικό Τηλεγραφικό Γραφείο της Ουγγαρίας. Οι ικανότητές του ξεχώρισαν και για αυτό σύντομα έγινε προϊστάμενος του τηλεφωνικού κέντρου της πόλης. Αργότερα η διεύθυνση του γραφείου τον στέλνει στο Παρίσι ως εξωτερικό συνεργάτη. Το 1883 του δόθηκε η ευκαιρία να αφήσει έκθαμβους τους πάντες στα γραφεία της εταιρείας Edison’s Club for Europe , για την οποία εργαζόταν, όταν τον έστειλαν να διορθώσει τον ηλεκτρικό σταθμό του Στρασβούργου , στον οποίο είχε σημειωθεί έκρηξη κατά την επίσκεψη του ο Γερμανού Κάιζερ Γουλιέλμου Α’. Ο Τέσλα διόρθωσε τη βλάβη και το σταθμό με επιτυχία το 1884 , οπότε ο Τσάρλς Μπάρτσελορ τον συμβούλεψε να επισκεπτεί τον Τόμας Άλβα Έντισον . Έτσι την ίδια χρονιά ο Τέσλα μετέβη στις Η.Π.Α. .

Το διάστημα 1890-1891 ο Τέσλα έδωσε δεκάδες διαλέξεις για το εναλλασσόμενο ρεύμα και τη χρήση του. Το 1891 ο Τέσλα εφηύρε το πηνίο Τέσλα (Tesla coil). Το 1892 έδωσε σειρά διαλέξεων στο Λονδίνο , όπου είχε την ευκαιρία να γνωριστεί με τη βασιλική οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας, και ύστερα στο Παρίσι. Στο Βελιγράδι , τον βράβευσε ο βασιλιάς και η Σέρβικη Βασιλική Ακαδημία. Από το 1892 έως το 1903 ο Τέσλα αγωνιζόταν να αποδείξει ότι η εκπομπή και λήψη ραδιοκυμάτων ήταν δική του εφεύρεση και όχι του Ιταλού Μαρκόνι. Τελικά ο Τέσλα δικαιώθηκε το 1940, ενώ αναγνωρίστηκε ως ο εφευρέτης του ραδιοφώνου το 1955.

Παράλληλα τη νύχτα της 1η Μαΐου του έτους 1893 στη Διεθνή Έκθεση του Σικάγο, ο Γκρόβερ Κλήβελαντ, ο 24ος πρόεδρος των Η.Π.Α., φωταγώγησε την πόλη του Σικάγου με λάμπες που λειτουργούσαν με εναλλασσόμενο ρεύμα. Στο περίπτερο του Τέσλα και του Γουέστινχαουζ στην έκθεση επικρατούσε πανηγυρικό κλίμα.

Το 1895 ο Ρέντγκεν με τη βοήθεια του Τέσλα μπορούσε να παινευτεί ότι εφηύρε τις ακτίνες Χ και έτσι η φήμη του Τέσλα εκτοξεύτηκε και τον οδήγησε σε σημείο να νομίζει ότι είχε

- 3 -

καταγωγή από άλλους εξωγήινους πολιτισμούς και να ασχολείται ακόμα πιο πολύ με τον μυστικισμό. Το 1898 ισχυρίστηκε ότι αυτός που δημιούργησε μια συσκευή τηλεγεωδυναμικής ήταν υπεύθυνος για το μικροσεισμό που συνέβη στη Νέα Υόρκη. Εκείνη την περίοδο, η φήμη του Τέσλα στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μεγαλύτερη από κάθε άλλου εφευρέτη ή επιστήμονα, αλλά λόγω της εκκεντρικότητάς του και των περίεργων και μερικές φορές εξωφρενικών ισχυρισμών του για τις δυνατότητες της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης, τελικά παραγκωνίστηκε σαν τρελός επιστήμονας. Από το 1898 έως το 1903 ο Τέσλα άλλαξε αρκετούς χρηματοδότες , ενώ είχε αποτραβηχτεί σε διάφορα πειράματα , για τα οποία δεν γνωρίζουμε πολλά , στο Κολοράντο Σπρίνγκς (Colorado Springs) και επικράτησαν στο Λόνγκ Άιλαντ (Long Island). Έως το 1910 ο Τέσλα είχε ξεχαστεί καθώς οι νέες εφευρέσεις και θεωρίες των αδερφών Ράιτ, του Κιουρί και του Αϊνστάιν . Από το 1915 έως το 1917 κέρδισε πολλές διακρίσεις από διάφορες ακαδημίες , αλλά όταν προτάθηκε για βραβείο νόμπελ δεν δέχτηκε. Το 1916 νέα κόντρα ξεκίνησε στους κόλπους των φυσικών από τους οπαδούς της θεωρίας του Τέσλα, κυματική θεωρία, εναντίων των οπαδών της θεωρίας του Αϊνστάιν, ατομική θεωρία. Από το 1918 έως το 1922 κατοχύρωσε διάφορες πατέντες και ευρεσιτεχνίες για τη μηχανική των υγρών , οι οποίες αγοράστηκαν από διάφορες εταιρίες για να τις εμπορευματοποιήσουν. Το 1924 ο Τέσλα ισχυρίστηκε ότι είχε εφεύρει την περιβόητη «ακτίνα θανάτου», ένα υπερόπλο ικανό να καταστρέψει μεγάλες εκτάσεις, ενώ επίσης ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν υπεύθυνο για την έκρηξη στην Τουγκούσκα. Φυσικά οι δημοσιογράφοι και ο επιστημονικός κόσμος τον περιγέλασαν, ενώ μέχρι σήμερα οι μελετητές εντάσσουν αυτή την εφεύρεση στο τομέα των ανεξήγητων φαινομένων και γεγονότων. Το 1926, όταν έγινε 70 χρονών, τα πανεπιστήμια του Βελιγραδίου και του Ζάγκρεμπ τον εξέλεξαν ως επίτιμο διδάκτορα.

Από το 1936 έως το θάνατό του το FBI παρακολουθούσε τις συνομιλίες και τις κινήσεις του Τέσλα , φοβούμενοι ότι είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με την σταλινική Σοβιετική Ένωση. Το 1941, με την επέκταση του ναζισμού στην Ευρώπη και τον αναβρασμό του παγκοσμίου πολέμου, ο Τέσλα βάλθηκε να κατασκευάσει ένα «νέο» υπερόπλο , για να σώσει τη πατρίδα του. Τελικά πέθανε το 1943 στις 7 του Γενάρη , αλλά τον βρήκανε νεκρό δυο μέρες μετά, γιατί είχε κρεμάσει, όπως έκανε πάντα, στην πόρτα του δωματίου του «ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ».

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΌΤΗΤΆ ΤΟΥ

- 4 -

Ο Τέσλα ήταν πολύ περίεργος άνθρωπος. Έπασχε από μικροβιοφοβία, γι’ αυτό και φορούσε πάντα γάντια. Είχε πάρα πολύ λίγους φίλους (ανάμεσα τους και ο Mark Twain) , αλλά δεν φαίνεται να είχε και πολύ καλές σχέσεις με τους υπόλοιπους ανθρώπους .

Δούλευε 20 ώρες την ημέρα! Τις λίγες ώρες που δεν εργαζόταν, τις περνούσε στο δωμάτιό του. Λάτρης της τυπικότητας, φορούσε επίσημο ένδυμα , όταν επρόκειτο να ξεκινήσει κάποιο σημαντικό πείραμα. Στο γραφείο του είχε πάντα τα παντζούρια κλειστά. Μόνο κατά τη διάρκεια καταιγίδων τα άνοιγε και καθισμένος στην πολυθρόνα του θαύμαζε αστραπές και κεραυνούς σαν μικρό παιδί.

Συνήθιζε να καλεί προσωπικότητες στις διαλέξεις του και να τους εντυπωσιάζει με φαντασμαγορικά πειράματα ηλεκτρισμού. Έγχρωμες ηλεκτρικές φλόγες που φώτιζαν το χώρο, κεραυνοί, ηλεκτρικό ρεύμα υψηλής τάσης που περνούσε από το σώμα του χωρίς κίνδυνο και άλλες εντυπωσιακές επιδείξεις. Ποτέ δεν επαναλάμβανε δημόσια το ίδιο πείραμά του.

Δεν ήθελε να τον συγκρίνουν με τους άλλους κοινούς επιστήμονες. Αυτός ήταν ένας <<Εξερευνητής>>, ανακάλυπτε τα μυστικά της φύσης και δεν θεωρούσε τον εαυτό του ως έναν απλό εφευρέτη. Ερευνούσε νέες και πανίσχυρες δυνάμεις, ικανές να αλλάξουν τη ζωή στη γη, όπως ισχυριζόταν. Αρνιόταν να σχολιάσει ή να

εξηγήσει τις εργασίες του. Ούτε καν δημοσίευε τα αποτελέσματα των ερευνών, αλλά ούτε καν κρατούσε σημειώσεις για τα πειράματά του. Ακόμα και αν μια εργασία διαρκούσε χρόνια κρατούσε όλες τις λεπτομέρειες στη μνήμη του.

Γενικότερα , ήταν ένας πολύ μυστηριώδης και εκκεντρικός

άνθρωπος για αυτό και έχουν δημιουργηθεί πολύ θρύλοι γύρω από αυτόν και τις εφευρέσεις του.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΥ

1. Ο μετασχηματιστής Τέσλα

Ίσως είναι η μόνη από τις εφευρέσεις του Tesla που έχει σήμερα το όνομά του. Πρόκειται για μια συσκευή που παράγει υψηλή τάση σε υψηλή συχνότητα και χρησιμοποιήθηκε από τον Tesla σε διάφορα μεγέθη και παραλλαγές. Ο μετασχηματιστής Tesla, γνωστός και

- 5 -

σαν πηνίο Tesla, χρησιμοποιείται και σήμερα σε ποικίλες εφαρμογές στη ραδιοφωνία και την τηλεόραση. Στη βασική του μορφή, αποτελείται από δύο πηνία, ένα πρωτεύον και ένα δευτερεύον, που βρίσκονται σε 'χαλαρή επαγωγική σύνδεση'. Το πρωτεύον πηνίο είναι κατασκευασμένο από λίγες σπείρες αγωγού μεγάλης διατομής και το δευτερεύον από πολλές σπείρες αγωγού μικρής διατομής. Αντίθετα με άλλους μετασχηματιστές, δεν υπάρχει σιδηρομαγνητικός πυρήνας και έτσι η αμοιβαία επαγωγή μεταξύ των δύο πηνίων είναι μικρή. Στο πρωτεύον πηνίο εφαρμόζονται ηλεκτρικοί παλμοί μεγάλης έντασης, μέσω της εκφόρτισης ενός πυκνωτή, που έχει προηγουμένως φορτιστεί σε τάση μερικών kV. Η διαδικασία πραγματοποιείται με τη χρήση ενός σπινθηριστή, όπως φαίνεται στο σχεδιάγραμμα, που ρυθμίζεται , ώστε το διάκενό του να διασπάται μόλις η τάση στα άκρα του πυκνωτή φτάσει σε συγκεκριμένη τιμή. Όταν ο σπινθηριστής άγει, ο πυκνωτής και το πρωτεύον πηνίο συνδέονται σε σειρά, δημιουργώντας ένα κύκλωμα RLC, στο οποίο παράγονται ηλεκτρικές ταλαντώσεις σε συγκεκριμένη συχνότητα. Στο δευτερεύον πηνίο, που αποτελεί ένα άλλο κύκλωμα RLC, παράγονται επίσης ηλεκτρικές ταλαντώσεις από επαγωγή. Οι συχνότητες ταλάντωσης των δύο πηνίων καθορίζονται από τις κατασκευαστικές παραμέτρους τους. Για τη σωστή λειτουργία του μετασχηματιστή τα δύο κυκλώματα (πρωτεύοντος και δευτερεύοντος) πρέπει να βρίσκονται σε συντονισμό, δηλαδή οι συχνότητες ταλάντωσής τους να συμπίπτουν. Όταν αυτό συμβεί, τότε το πλάτος της ηλεκτρικής ταλάντωσης στο δευτερεύον πολλαπλασιάζεται και ο μετασχηματιστής παράγει υψηλή τάση στην έξοδό του.

Χρήσεις του μετασχηματιστή

Η τάση εξόδου του μετασχηματιστή Tesla μπορεί να φτάσει σε αρκετά εκατομμύρια Volts, ικανή να προκαλέσει εντυπωσιακές ηλεκτρικές εκκενώσεις πολλών μέτρων στο αέρα, ή άλλα φαινόμενα. Ο μετασχηματιστής χρησιμοποιήθηκε από τον Tesla για τη παραγωγή και τη μετάδοση ηλεκτρικών ταλαντώσεων με σκοπό τον ασύρματο χειρισμό συσκευών από απόσταση, την ασύρματη επικοινωνία (ραδιοφωνία), καθώς και την ασύρματη μετάδοση ηλεκτρικής ενέργειας, στόχους που πραγματοποίησε. Στις αρχές του αιώνα μας, ο μετασχηματιστής Tesla βρήκε επίσης δημοφιλή χρήση και στην ιατρική. Ο ασθενής υποβαλλόταν σε ρεύματα υψηλής τάσης και υψηλής συχνότητας, που μπορούν να διαπεράσουν ακίνδυνα το ανθρώπινο σώμα και πιστευόταν ότι είχαν ανακουφιστική και τονωτική επίδραση. Παρόμοιες τεχνικές βρίσκουν εφαρμογή ακόμα και σήμερα.

- 6 -

2. Η τηλεκατεύθυνση

Η πρώτη τηλεκατευθυνόμενη συσκευή κατασκευάστηκε από τον Tesla το 1890. Σε ένα πάρκο της Ν.Υόρκης, ο

Tesla παρουσίασε το επίτευγμά του μπροστά στα έκπληκτα μάτια του κόσμου, του τύπου και των χρηματοδοτών του που έψαχναν να βρουν κρυμμένα καλώδια.

Μια βάρκα μπορούσε να κινείται και να στρίβει σύμφωνα με τους χειρισμούς που έκανε ο εφευρέτης από απόσταση. Το καταπληκτικό αυτό επίτευγμα δεν ήταν παρά μια εφαρμογή του συστήματος ασύρματης επικοινωνίας του Tesla. Στο εσωτερικό της βάρκας υπήρχαν μετασχηματιστές Tesla συντονισμένοι με άλλους μετασχηματιστές που έλεγχε ο ίδιος στην ακτή. Απλές εντολές για την κατεύθυνση της βάρκας μπορούσαν να σταλούν έτσι χωρίς καλώδια.

Ο Tesla πίστευε πως η τηλεκατεύθυνση μπορούσε να αλλάξει την ανθρωπότητα καταργώντας πρακτικά τον πόλεμο. Ο πόλεμος θα γινόταν με τηλεκατευθυνόμενες μηχανές που ελέγχονται από απόσταση από τις εμπόλεμες χώρες. Το αποτέλεσμα του πολέμου θα κρινόταν χωρίς συμμετοχή ανθρώπων στο πεδίο μάχης και καμία ανθρώπινη ζωή δεν θα χανόταν.

 Το 1912 σχεδιάζει το πρώτο αεροπλάνο καθέτου από προσγείωσης (VTOL), καθώς και τον πρόδρομο του  ελικοπτέρου.  Το 1899 πραγματοποιεί μυστικά και χωρίς καμία εξωτερική  βοήθεια μια σειρά πειραμάτων πάνω στην ασύρματη  μεταφορά ενέργειας. Ο Τέσλα πηγαίνει στο Κολοράντο Σπρινγκς, μια περιοχή  με πολύ καθαρή και ξερή ατμόσφαιρα, γεμάτη με στατικό ηλεκτρισμό. Εκεί  κατασκευάζει έναν μεγάλο πειραματικό σταθμό, από τον οποίο προεξέχει ένας πύργος με μια χάλκινη σφαίρα στnν κορυφή  του. Εκεί καταφέρνει να πραγματοποιήσει μια σειρά από πετυχημένα πειράματα ασύρματης μεταφοράς μεγάλων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας. Παράγει ρεύμα πολύ υψηλής Τάσης (20.000.000VοΙt) και κατασκευάζει ένα ειδικό   μηχάνημα που ονομάζεται με το αινιγματικό όνομα (μεταφορέας εξ αποστάσεως ) Χάρης αυτό και χωρίς την  χρησιμοποίηση συρμάτων, ανάβει  λάμπες και θέτει σε λειτουργία μηχανήματα , που βρίσκονται σε απόσταση  25-30 χιλιομέτρων. 

- 7 -

Ασύρματη μεταφορά ενέργειας

Το όνειρο του Τέσλα για ένα κόσμο με ελεύθερη ενέργεια

Στις 14 Αυγούστου του 2003, στο βορειοανατολικό τμήμα των ΗΠΑ και του Καναδά, έλαβε χώρα η μεγαλύτερη συσκότιση (Blackout) στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Η συσκότιση αυτή έπληξε πόλεις στον ανατολικό Καναδά, καθώς και οκτώ πολιτείες των ΗΠΑ. Συνολικά 50 εκατομμύρια άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και το χάος που προκλήθηκε κράτησε αρκετές ώρες.

Τρένα και μετρό ακινητοποιήθηκαν και πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να πάνε σπίτι τους με τα πόδια , να κοιμηθούν στα δάπεδα των επιβατικών σταθμών και στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Η αιτία αυτής της καταστροφής έγινε αντικείμενο μεγάλης κυβερνητικής έρευνας, αν και πολλοί πιστεύουν πως η συσκότιση προκλήθηκε από τα παλιά ηλεκτρικά δίκτυα που υπερφορτώθηκαν. Μόνο μια μέρα χωρίς το εναλλασσόμενο ρεύμα του Τέσλα και η Αμερική επέστρεψε στο σκοτεινό Μεσαίωνα…

«Αν θελήσουμε να εξαφανίσουμε από το δικό μας βιομηχανικό κόσμο τα αποτελέσματα του έργου του κυρίου Τέσλα, τότε τα γρανάζια στις βιομηχανίες θα έπρεπε να σταματήσουν να γυρίζουν, τα ηλεκτρικά τρένα μας θα έπρεπε να ακινητοποιηθούν, οι πόλεις μας να βυθιστούν στο σκοτάδι... Ναι, τόσο μακριά έφτασε με το έργο του, που αποτέλεσε το θεμέλιο του σύγχρονου κόσμου. Το όνομα του σημάδεψε μια εποχή προόδου στην επιστήμη του ηλεκτρισμού. Από αυτό το έργο ξεπήδησε μια επανάσταση...» σχολίασε προφητικά το 1917 ο Αμερικανός φυσικός B. A. Behrend τη συνεισφορά του Τέσλα στη διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου. Και πράγματι ο Νίκολα Τέσλα όχι μόνον «ανακάλυψε» τον 20ο

αιώνα, αλλά οραματίστηκε και τον 21ο αιώνα, στον οποίο προέβλεψε ότι θα επικρατήσει η παγκόσμια ειρήνη και η Ελεύθερη Ενέργεια (Free Energy). Ήδη διανύουμε την πρώτη δεκαετία αυτού του νέου αιώνα και τα αισιόδοξα οράματα του Τέσλα μας φαίνονται ακόμη μακρινά…

  Άλλο ένα έργο του Τέσλα πάνω στη μεταφορά και τη μετάδοση ενέργειας είναι η Light bulb. Είναι μια λάμπα που αιωρείται και τροφοδοτείται  με ηλεκτρικό ρεύμα ασύρματα.

Ουσιαστικά η λειτουργία της Light bulb έχει ώς πατέρα της τον Τέσλα , που στα τέλη του 1890 ανακάλυψε τον τρόπο ασύρματης μετάδοσης της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας.Η Light bulb αιωρείται χάρη σε ένα κρυμμένο κύκλωμα που παράγει συγκεκριμένο  ηλεκτρομαγνητικό πεδίο , το οποίο της επιτρέπει να αιωρείται, ενώ η τροφοδότησή της καθώς και του εσωτερικού

- 8 -

κυκλώματος γίνεται με ασύρματη μετάδοση ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας από την βάση της.

Η Συσκευή Ελεύθερης Ενέργειας του Τέσλα

Η ασύρματη μεταφορά ενέργειας ήταν βασικά μια τεχνολογία διανομής ενέργειας, η οποία όμως συνέχιζε να παράγεται με συμβατικό τρόπο, δηλαδή με γεννήτριες εναλλασσόμενου ρεύματος. Αλλά ο Τέσλα δεν ήταν ικανοποιημένος με τις υπάρχουσες μορφές ενέργειας, καθώς είχε ήδη γοητευτεί με την ιδέα μιας νέας και ανεκμετάλλευτης πηγής ενέργειας.Σε κάθε σημείο του χώρου υπάρχει η ενέργεια. Μια από τις βασικότερες εφευρέσεις του, πάνω στην οποία θα στηριζόταν το Παγκόσμιο Σύστημα του Τέσλα, ήταν και ο Αποδέκτης Ελεύθερης Ενέργειας (Free Energy Receiver), που κατοχυρώθηκε στις 5 Νοεμβρίου του 1901 με την ονομασία Apparatus for the Utilization of Radiant Energy (Αριθμός ευρεσιτεχνίας 685,957). Αυτή η βασική «συσκευή» αποτελούνταν κυρίως από μια μεταλλική πλάκα, που λειτουργούσε ως συσσωρευτής της Ελεύθερης Ενέργειας για οικιακή χρήση!

Ο Αποδέκτης Ελεύθερης Ενέργειας έμοιαζε κάπως με τους σημερινούς ηλιακούς συλλέκτες και συγκεκριμένα με τη συμβατική τεχνολογία των φωτοβολταϊκών.Η «ηλιακή πλάκα» του Τέσλα τοποθετείται όσο γίνεται ψηλότερα και συνδέεται μ’ έναν πυκνωτή που βρίσκεται κοντά στο έδαφος. Η ηλιακή ενέργεια φορτίζει συνεχώς τον πυκνωτή. Κατόπιν η ενέργεια που συσσωρεύεται στον πυκνωτή μετατρέπεται πολύ εύκολα σε ηλεκτρισμό για οικιακή χρήση. Και το εκπληκτικό είναι ότι αυτή η «ηλιακή πλάκα», που όσο μεγαλύτερη επιφάνεια έχει τόσο περισσότερη ενέργεια συσσωρεύει, δε χρειάζεται απαραίτητα το φως του ήλιου, εφόσον μπορεί να παράγει ενέργεια και τη νύχτα.Ο Τέσλα πίστευε πως ήταν δυνατή η μετάδοση της ηλεκτρικής ενέργειας με ασύρματο τρόπο κι έφτιαξε ολόκληρα σχέδια για ένα παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα. Το όραμά του ήταν ένα παγκόσμιο σύστημα, που ταυτόχρονα θα μετέδιδε ραδιοσήματα και θα μετέφερε με ασύρματο τρόπο ηλεκτρική ενέργεια! Το σχέδιό του ήταν τόσο προχωρημένο και ριζοσπαστικό για την εποχή του, που μόλις δημοσιοποιήθηκε οι πόρτες των επιχειρηματιών της Wall Street έκλεισαν γι’ αυτόν. Τα μονοπωλιακά συμφέροντα, ακόμη κι εκείνοι που επένδυσαν εκατομμύρια δολάρια στο σύστημα εναλλασσόμενου ρεύματος, αρνήθηκαν να τον χρηματοδοτήσουν.

 Αν και τα περισσότερα απ’ όσα προέβλεψε πιο πάνω ο διορατικός Τέσλα πραγματοποιήθηκαν, δεν συνέβη το ίδιο με τη βασικότερη πρόβλεψη του: την Ελεύθερη Ενέργεια και την ασύρματη μεταφορά της σ’ οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Όχι επειδή

- 9 -

δεν υπήρξαν τεχνολογικές εξελίξεις σ’ αυτό τον τομέα. Απλούστατα επειδή τα κατεστημένα συμφέροντα, που ελέγχουν την παραγωγή και διακίνηση της ενέργειας, δεν άφησαν να συμβεί κάτι τέτοιο.

         

Τουρμπίνα Τέσλα

Στις αρχές του 1882 του ήρθε ως λάμψη μια μεγαλοφυής ιδέα, που έμελλε να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πλήρη εξηλεκτρισμό. Ο Τέσλα συνέλαβε για πρώτη φορά την ιδέα του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου και του επαγωγικού κινητήρα, ο οποίος χρησιμοποιείται σήμερα σε κάθε ηλεκτρική συσκευή. Έτσι το καλοκαίρι του 1883 ο Τέσλα κατασκεύασε τον πρώτο επαγωγικό κινητήρα. Αρπάζοντας ένα μεγάλο μυστικό της Φύσης και χαρίζοντάς το στους ανθρώπους, ο Τέσλα έγινε ένας σύγχρονος Προμηθέας που οδήγησε την ανθρωπότητα στην εποχή του ηλεκτρισμού.

ΠΕΙΡΆΜΑΤΑ

Το πείραμα της Φιλαδέλφειας ή όπως είναι η πραγματική ονομασία του μυστικού προγράμματος «project Rainbow» ήταν ένα πείραμα βασισμένο στη θεωρία του Τέσλα το οποίο διεξήγαγε το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό τον Οκτώβρη του 1943.

Το πείραματα του Τέσλα στο Κολοράντο Σπρινγκς

Ο Τέσλα ήταν μια προμηθεϊκή μορφή, που νίκησε έναν πανάρχαιο εχθρό, τη σκοτεινή νύχτα. Εξερεύνησε και κατέκτησε τη Νέα Γη του ηλεκτρισμού. Επιδίωξε να δαμάσει τη φυσική δύναμη του ηλεκτρισμού και να τη θέσει στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, φιλοδοξώντας να δημιουργήσει έναν «επίγειο παράδεισο» με δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια για όλους. Τα οράματα του Τέσλα ξεπερνούσαν κατά πολύ την «πρωτόγονη» επιστημονική φαντασία της εποχής του. Αν και θα μπορούσε να επαναπαυτεί στις δάφνες του, όντας δοξασμένος και πλούσιος από την ηλικία των 34 ετών, εκείνος προτίμησε να προχωρήσει κι άλλο προσφέροντας στην ανθρωπότητα, ως νέος Προμηθέας, ένα πολύ μεγαλύτερο δώρο: την Ελεύθερη Ενέργεια.

- 10 -

ΜΟΝΑΔΑ ΤΕΣΛΑ

Το Τέσλα (Tesla, συμβολίζεται με Τ) είναι μονάδα μέτρησης της έντασης μαγνητικού πεδίου, στο διεθνές σύστημα μονάδων (SI). Η μονάδα ορίστηκε το 1960 προς τιμήν του Νίκολα Τέσλα, ο οποίος πραγματοποίησε πολύ σημαντικές εργασίες πάνω στον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό στις αρχές του 20ου αιώνα.

Ένα Τέσλα ισοδυναμεί με ένα Νιούτον ανά μέτρο ανά Αμπέρ (N/A·m) ή με ένα Βέμπερ ανά τετραγωνικό μέτρο (Wb/m2). Η μονάδα Τέσλα μπορεί να εκφραστεί με τους παρακάτω τρόπους:

 

Τόμας Έντισον (1847-1931)

- 11 -

Γεννήθηκε στο Milan της πολιτείας Οχάιο. Ο πατέρας του εμπορευόταν δημητριακά. Ήταν το έβδομο και τελευταίο παιδί. Στην ηλικία των επτά, η οικογένειά του μετακόμισε στο Μίσιγκαν, όπου και έζησε μέχρι τα δεκαέξι του χρόνια. Πήγε στο σχολείο μόλις για λίγους μήνες. Έμαθε γραφή, ανάγνωση και αριθμητική από τη μητέρα του, αλλά ανέκαθεν το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η περιέργεια και υπήρξε αυτοδίδακτος σε πολλούς τομείς. Αυτή η πίστη στη συνεχή αυτοβελτίωση καθόρισε τη ζωή του.

Ο Έντισον ξεκίνησε να εργάζεται σε πολύ μικρή ηλικία. Στα δεκατρία πουλούσε εφημερίδες και γλυκά σε έναν τοπικό σιδηροδρομικό σταθμό. Φαίνεται ότι περνούσε πολύ χρόνο διαβάζοντας επιστημονικά και τεχνικά βιβλία, ενώ είχε την ευκαιρία να μάθει πώς λειτουργεί ο τηλέγραφος. Στα δεκαέξι του ήταν αρκετά καταρτισμένος , ώστε να δουλέψει ως τηλεγραφητής.

Η ανάπτυξη του τηλέγραφου ήταν το πρώτο βήμα της επανάστασης στην επικοινωνία και η βιομηχανία του τηλέγραφου επεκτεινόταν ταχύτατα το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Αυτή η ραγδαία ανάπτυξη έδωσε στον Έντισον την ευκαιρία να ταξιδέψει και να προσθέσει εμπειρίες. Ο Έντισον εργάστηκε σε πολλές πόλεις πριν φθάσει στη Βοστώνη το 1868. Εκεί εγκατέλειψε το επάγγελμα του τηλεγραφητή , για να γίνει εφευρέτης. Η πρώτη πατέντα που κατοχύρωσε αφορούσε ένα ηλεκτρικό μηχάνημα εγγραφής ψήφου, μια συσκευή που σκοπό είχε να διευκολύνει τις ψηφοφορίες στο Κογκρέσο. Η εφεύρεση ήταν εμπορική αποτυχία και ο Έντισον αποφάσισε ότι στο μέλλον θα επινοούσε μόνο πράγματα που θα ήταν σίγουρος ότι ενδιέφεραν το κοινό.

To 1869 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Συνέχισε να εργάζεται σε εφευρέσεις που σχετίζονταν με τον τηλέγραφο και η πρώτη του επιτυχημένη επινόηση ήταν ένα βελτιωμένο διατρητικό μηχάνημα ταινίας τηλέγραφου. Για τη συγκεκριμένη συσκευή και ορισμένες ακόμη σχετικές εφευρέσεις, ο Έντισον αποκόμισε 40.000$. Xρησιμοποίησε τα χρήματα για να στήσει το πρώτο του μικρό εργαστήριο στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ, το 1871. Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, ο Έντισον εργάστηκε στο Νιούαρκ επινοώντας και κατασκευάζοντας συσκευές που βελτίωναν την ταχύτητα και την αποδοτικότητα του τηλέγραφου. Την ίδια περίοδο παντρεύτηκε με τη Μαίρη Στίλγουελ και έκανε οικογένεια.

Το 1876, ο Έντισον πούλησε την επιχείρησή του στο Νιούαρκ και μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του στο χωριό Μένλο Παρκ, 40 χλμ. νοτιοδυτικά της Νέας Υόρκης. Εκεί εγκατέστησε το καινούργιο του εργαστήριο με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό. Αυτό το εργαστήριο έρευνας και ανάπτυξης ήταν το πρώτο του είδους και

- 12 -

αποτέλεσε πρότυπο για μεταγενέστερες επιστημονικές εγκαταστάσεις, όπως το Bell Laboratories. Συχνά το εργαστήριό του θεωρείται ως η μεγαλύτερή του εφεύρεση. Εκεί ο Έντισον άλλαξε τον κόσμο.

Η πρώτη μεγάλη του εφεύρεση στο Μένλο Παρκ υπήρξε ο φωνογράφος. Η πρώτη μηχανή που μπορούσε να καταγράψει και να αναπαράγει τον ήχο έκανε μεγάλη εντύπωση και προσέδωσε στον Έντισον κύρος και παγκόσμια φήμη. Ο Έντισον περιόδευσε στις ΗΠΑ μαζί με τον φωνογράφο και προσεκλήθη στον Λευκό Οίκο για να κάνει επίδειξη του μηχανήματος στον Πρόεδρο Rutherford B. Hayes, τον Απρίλιο του 1871.

Η περίοδος επιτυχίας σημαδεύτηκε από τον θάνατο της συζύγου του, Μαίρης, το 1884. Η εμπλοκή του στην επιχείρηση του ηλεκτρισμού είχε ως αποτέλεσμα ο Έντισον να περνά όλο και λιγότερο χρόνο στο Μένλο Παρκ. Μετά τον θάνατο της Μαίρης, ο Έντισον βρισκόταν όλο και λιγότερο εκεί, κατοικώντας στη Νέα Υόρκη μαζί με τα τρία του παιδιά. Ένα χρόνο αργότερα, κατά τη διάρκεια διακοπών σε φιλικό σπίτι στη Νέα Αγγλία, θα γνωρίσει τη Μίνα Μίλερ , την οποία θα παντρευτεί τον Φεβρουάριο του 1886 και θα παραμείνουν μαζί μέχρι τον θάνατό του.

Λίγους μήνες μετά τον γάμο του, ο Έντισον μετακομίζει στο Γουέστ Όραντζ, όπου και χτίζει το καινούργιο του εργαστήριο αποτελούμενο από πέντε κτίρια. Το τεράστιο μέγεθος του εργαστηρίου τού επέτρεπε όχι μόνο να εργάζεται σε οποιουδήποτε είδους εφεύρεση, αλλά και να επεξεργάζεται ταυτόχρονα μέχρι και είκοσι εφευρέσεις. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το εργαστήριο κάλυπτε περισσότερα από είκοσι εκτάρια και απασχολούσε 10.000 υπαλλήλους.

Μετά τα εγκαίνια του εργαστηρίου, ο Έντισον ξεκίνησε να εργάζεται και πάλι πάνω στον φωνογράφο, σχέδιο που είχε εγκαταλείψει , για να ασχοληθεί με τον ηλεκτρισμό, στα τέλη της δεκαετίας του 1870. Στις αρχές του 1890, ξεκίνησε να κατασκευάζει φωνογράφους τόσο για οικιακή όσο και για επαγγελματική χρήση. Ανέπτυξε οτιδήποτε αφορούσε τον φωνογράφο, συμπεριλαμβανομένων των δίσκων γραμμοφώνου, εξοπλισμού για την εγγραφή δίσκων και εξοπλισμού κατασκευής δίσκων και σχετικών μηχανών. Η εξέλιξη και βελτίωση του φωνογράφου αποτέλεσε για τον Έντισον έργο ζωής , που δεν το σταμάτησε μέχρι τον θάνατό του.

Η επιτυχία του φωνογράφου και των κινούμενων εικόνων στα 1890 αντιστάθμισαν τη μεγαλύτερη αποτυχία του ως εφευρέτη. Όλη αυτή τη δεκαετία, ο Έντισον προσπαθούσε να βρει καινούργιες μεθόδους εξόρυξης μεταλλευμάτων σιδήρου, προκειμένου να

- 13 -

ικανοποιήσει την ακόρεστη ζήτηση των εργοστασίων επεξεργασίας χάλυβα. Για να χρηματοδοτήσει την εργασία, πούλησε όλες τις μετοχές του στην General Electric. Παρά τα δέκα χρόνια δουλειάς και τα εκατομμύρια δολάρια που επενδύθηκαν στην έρευνα, ο Έντισον δεν κατάφερε ποτέ να κάνει τη διαδικασία εμπορικά πρακτική και έχασε όλα τα χρήματα που είχε επενδύσει. Αυτό θα σήμαινε χρεοκοπία αν δεν ασχολούνταν με τον φωνογράφο και τις κινούμενες εικόνες. Ο Έντισον μπήκε στον νέο αιώνα έτοιμος να αναλάβει τις επόμενες προκλήσεις.

Η νέα πρόκληση ήταν να αναπτύξει μια μπαταρία που θα χρησιμοποιούνταν σε ηλεκτρικά οχήματα. Ο Έντισον λάτρευε τα αυτοκίνητα και ήταν κάτοχος ενός πλήθους οχημάτων που κινούνταν με βενζίνη, ηλεκτρισμό και ατμό. Πίστευε ότι η ηλεκτρική προώθηση ήταν εμφανώς ο καλύτερος τρόπος κίνησης των αυτοκινήτων, αλλά συνειδητοποίησε ότι οι συμβατικές μπαταρίες ήταν ακατάλληλες. Μέχρι το 1911, διάφορα εργοστάσια είχαν χτιστεί γύρω από το αρχικό εργαστήριο στο Γούεστ Όραντζ και το προσωπικό είχε αυξηθεί σημαντικά. Για να συντονίσει αποτελεσματικά τις διάφορες επιχειρήσεις του, ο Έντισον συνένωσε όλες τις εταιρείες που είχε ιδρύσει , για να κάνει τις εφευρέσεις του στην Thomas A. Edison Incorporated, της οποίας πρόεδρος ήταν ο ίδιος. Εκείνη τη στιγμή, ο Έντισον είχε φτάσει στην ηλικία των 64 και άρχισε για μία ακόμη φορά να αλλάζει τον τρόπο ζωής του. Ο Έντισον άφησε σε άλλους τις περισσότερες από τις καθημερινές ασχολίες του στο εργαστήριο και στα εργοστάσια. Το ίδιο το εργαστήριο περιόρισε την πειραματική δουλειά και εστίασε στη βελτίωση των ήδη υπαρχόντων προϊόντων. Αν και ο Έντισον συνέχισε να κατοχυρώνει πατέντες για νέες εφευρέσεις, οι μέρες που ανέπτυσσε ριζοσπαστικά προϊόντα και δημιουργούσε βιομηχανίες είχαν τελειώσει.

Η τελευταία πειραματική-ερευνητική δουλειά του Έντισον έγινε κατόπιν παρακλήσεως των φίλων του, Χένρι Φορντ και Χάρβεϊ Φάιρστοουν, στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Του ζήτησαν να βρει μια εναλλακτική πρώτη ύλη για τα λάστιχα των αυτοκινήτων. Το φυσικό καουτσούκ έπρεπε να εισάγεται και είχε γίνει εξαιρετικά ακριβό. Ο Έντισον μελέτησε χιλιάδες διαφορετικά φυτά, για να βρει το κατάλληλο υποκατάστατο και κατέληξε σε ένα είδος αγριόχορτου το οποίο μπορούσε να παράγει αρκετό λάστιχο. Ωστόσο , η υγεία του επιδεινωνόταν συνεχώς. Είχε ήδη περάσει τα ογδόντα και υπέφερε από διάφορες παθήσεις. Τον Αύγουστο του 1931, ο Έντισον κατέρρευσε στο Γκλένμοντ. Τελικά απεβίωσε στις 18 Οκτωβρίου 1931.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΕΣ ΑΝΑΚΑΛΎΨΕΙΣ ΤΟΥ

- 14 -

1.ΛΑΜΠΤΗΡΕΣ

Λαμπτήρας πυράκτωσης: Είναι λαμπτήρας που εφευρέθηκε από τον Αμερικανό Τόμας Έντισον. Περιλαμβάνει ένα λεπτό μεταλλικό νήμα, από βαρύ, δύστηκτο μέταλλο, συνήθως βολφράμιο,

τυλιγμένο σε σπείρες. Αυτό φέρεται από τις άκρες του συγκολλημένο σε δύο παχύτερα σύρματα , από όπου εφαρμόζεται η ηλεκτρική τάση, η οποία θέτει τα ηλεκτρικά φορτία σε κίνηση και η οποία εξαναγκάζει το νήμα να φωτοβολεί από τη θέρμανσή του στους 2600°C. Όταν το μήκος του νήματος είναι μεγαλύτερο των 2 cm, τότε αυτό συγκρατείται και ενδιάμεσα από μη ηλεκτροφόρα σύρματα σε ακτινική διάταξη. Η κατασκευή αυτή περικλείεται σε γυάλινη σφαιρική ή ελλειπτική φύσιγγα χαμηλής πίεσης αερίου. Η φύσιγγα αυτή σε λαμπτήρες μικρής ισχύος είναι αερόκενη, ή περιέχει αδρανές αέριο, συνήθως άζωτο σε λαμπτήρες μεγάλης ισχύος ή και αλογόνο (ιώδιο) στους λαμπτήρες αλογόνου. Ο λαμπτήρας μπορεί να διαθέτει βιδωτή επαφή που συνδέεται με τον έναν πόλο και μια επαφή στην βάση που συνδέεται με τον άλλο πόλο. Η ισχύς που καταναλώνεται είναι 25-1000W. Το χρώμα της ακτινοβολίας είναι λευκό. Η διάρκεια ζωή αυτού του τύπου λαμπτήρα είναι 750-1500 ώρες συνεχούς λειτουργίας. Όσο μεγαλύτερη είναι η ισχύς του, τόσο μικρότερη είναι η ζωή του. Ο λαμπτήρας πυράκτωσης ανάβει μόνο όταν και οι δύο επαφές του ακουμπούν και στους δύο πόλους της μπαταρίας ή της πρίζας. Στις περιπτώσεις που η λάμπα δεν ανάβει, έχει κοπεί (καεί από υπερβολική αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος απότομα) το συρματάκι. Χρησιμοποιείται για φωτισμό κατοικιών και καταστημάτων. Ο λαμπτήρας αλογόνου χρησιμοποιείται για προβολείς. Βασικό μειονέκτημα του λαμπτήρα αυτού είναι η ευαισθησία του σε μεταβολές της τάσης.

Λαμπτήρας τόξου: Είναι ειδικός λαμπτήρας που περιέχει κυρίως ατμούς μετάλλων και ίσως βοηθητικά κάποιο ευγενές αέριο. Τα ηλεκτρόδιά του εργάζονται "εν θερμώ". Η θέρμανση αρχικά πραγματοποιείται με ιδιαίτερο κύκλωμα που διακόπτεται αυτόματα μόλις ξεκινήσει η ακτινοβολία του λαμπτήρα, οπότε και η θέρμανση διατηρείται από το ρεύμα του τόξου. Η θέρμανση αυτών των λαμπτήρων, αν και είναι χαμηλότερη εκείνης των λαμπτήρων πυράκτωσης, καθίσταται απαραίτητη τόσο για την εξάτμιση του μετάλλου που περιέχουν, και που συνήθως είναι υδράργυρος, ή νάτριο, όσο και για την περιορισμένη επιφάνεια των ηλεκτροδίων , προκειμένου να εκπέμπουν εύκολα ηλεκτρόνια.

- 15 -

Οι λαμπτήρες τόξου διακρίνονται στους επιμέρους τρεις τύπους λαμπτήρων πίεσης: α) Λαμπτήρες ατμών υδραργύρου ή υψηλής πίεσης υδραργύρου, β) Λαμπτήρες ατμών νατρίου και γ) Λαμπτήρες φθορισμού

Και οι τρεις παραπάνω τύποι λαμπτήρων τόξου ανήκουν στη κατηγορία των ψυχρών φωτεινών πηγών.

LED: Δίοδος Εκπομπής Φωτός (LED) αποκαλείται ένας ημιαγωγός ο οποίος εκπέμπει φως στενού φάσματος όταν του παρέχεται μία ηλεκτρική τάση κατά τη φορά ορθής πόλωσης (forward-biased). Το χρώμα του φωτός που εκπέμπεται εξαρτάται από την χημική σύσταση του ημιαγώγιμου υλικού που χρησιμοποιείται, και μπορεί να είναι υπεριώδες, ορατό ή υπέρυθρο.

2.Φωνογράφος

Η πρώτη συσκευή που επέτρεπε την εγγραφή και αναπαραγωγή ήχου κατασκευάστηκε από τον Έντισον το 1877. Ο φωνόγραφος , όπως τον ονόμασε ο κατασκευαστής του, χρησιμοποιούσε μια βελόνα για να καταγράφει τον ήχο σε ένα κύλινδρο με αυλάκια, επικαλυμμένο με αλουμινόχαρτο, ο οποίος περιστρεφόταν με σταθερή ταχύτητα.

Η ιδέα της εγγραφής ήχου με παρόμοιο τρόπο υπήρχε από τουλάχιστον μισό αιώνα πριν, αλλά ο Έντισον με την κατασκευή του της έδωσε σάρκα και οστά. Στο φωνογράφο, η βελόνα που κατέγραφε τον ήχο ήταν συνδεδεμένη με ένα είδος φωναγωγού με τρόπο ώστε να λαμβάνει μηχανικά τις δονήσεις που προκαλούσε ο ήχος που περνούσε μέσα σ' αυτόν. Η βελόνα παλλόταν κάθετα προς την επιφάνεια του κυλίνδρου και διαμόρφωνε το αλουμινόχαρτο δημιουργώντας "κορφές και κοιλίες". Ο κύλινδρος περιστρεφόταν με το χέρι, με την βοήθεια μιας μανιβέλας, που ήταν προσαρμοσμένη στον άξονά του. Αργότερα ο Έντισον αντί για κυλίνδρους επικαλυμμένους με αλουμινόχαρτο άρχισε να χρησιμοποιεί κέρινους κυλίνδρους στις συσκευές του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την δυνατότητα διαγραφής μιας ηχογράφησης, αφαιρώντας την επιφάνεια του κέρινου κυλίνδρου με την χρήση αιχμηρής λεπίδας. Με βάση

- 16 -

αυτή την πρώτη συσκευή, πολλοί εφευρέτες ανακάλυψαν και άλλες , όπως το γραμμόφωνο.

3.Κινητοσκόπιο

Το κινητοσκόπιο (Kinetoscope) ήταν μία μηχανή παρουσίασης ταινιών, πρόδρομος της σύγχρονης κινηματογραφικής μηχανής προβολής. Αναπτύχθηκε από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον στα εργαστήρια του Αμερικανού εφευρέτη Τόμας Έντισον, στον οποίο αποδίδεται και η αρχική σύλληψη της ιδέας κατασκευής του. Η εφεύρεση του κινητοσκοπίου συνδύαζε τη φωτογραφία και την τεχνολογία αναπαράστασης της κίνησης της εικόνας, προβάλλοντας διάτρητο φιλμ των 35 χιλιοστών. Η εικόνα γινόταν ορατή με τη μέθοδο του στερεοσκοπίου. Η ανάπτυξη του κινητοσκοπίου βασίστηκε σε

προγενέστερες ανακαλύψεις. Πιθανόν για αυτό το λόγο, ο Τόμας Έντισον κατοχύρωσε την εφεύρεσή του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μόνο στις ΗΠΑ και δεν επιχείρησε να κατοχυρώσει την εφεύρεση διεθνώς, γεγονός που επέτρεψε την αντιγραφή και περαιτέρω εξέλιξη της, ευνοώντας με αυτό τον τρόπο την ταχύτερη εξέλιξή του κινηματογράφου. Η πρώτη δημόσια παρουσίαση του πρωτότυπου κινηματοσκοπίου έλαβε χώρα στις 20 Μαΐου του 1891, ενώ στις 9 Μαΐου του 1893 έγινε η επίσημη παρουσίασή του, ως ολοκληρωμένη πλέον εφεύρεση, στο Ινστιτούτο Τεχνών και Επιστήμης του Μπρούκλιν.

- 17 -

Η διαμάχη Τέσλα - Έντισον

Ο Τέσλα ήταν αυτός –και όχι ο Έντισον– στον οποίο οφείλουμε την ηλεκτρική ενέργεια στις πρίζες μας, καθώς και τα εργοστάσια που παράγουν μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Κατάφερε να βγει νικητής στη «μάχη των ρευμάτων» μεταξύ των δύο αντρών. Ο Έντισον ήταν πεπεισμένος ότι το συνεχές ρεύμα θα άνοιγε το δρόμο για την παραγωγή και διανομή ενέργειας. Ο Τέσλα κατάφερε να αποδείξει ότι το εναλλασσόμενο ρεύμα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό.

Το εναλλασσόμενο ρεύμα (AC) είναι ηλεκτρικό ρεύμα του οποίου το μέγεθος και η κατεύθυνση μεταβάλλεται περιοδικά. Το εναλλασσόμενο ρεύμα , λόγω της ευκολότερης και οικονομικότερης μετάδοσής του, επικράτησε έναντι του συνεχούς στην διανομή ηλεκτρικής ενέργειας σε επιχειρήσεις και οικισμούς. Το εναλλασσόμενο ρεύμα καθώς και οι πρώτες του εφαρμογές αποτέλεσαν εργασία του Νίκολα Τέσλα. Για την καθιέρωση του εναλλασσόμενου έναντι του συνεχούς, ο Τέσλα αντιμετώπισε μάλιστα τον έντονο ανταγωνισμό του Τόμας Έντισον.

- 18 -

Ο Τέσλα έφτασε στις Η.Π.Α. το 1884 στα 28 του χρόνια. Αμέσως πήγε και συναντήθηκε με τον Έντισον, ο οποίος του ανέθεσε την πρώτη του δουλειά. Να επισκευάσει τη γεννήτρια του ατμόπλοιου Όρεγκον

Οι σχέσεις των δυο αντρών δεν ήταν ποτέ , γιατί ο Έντισον ήταν άνθρωπος πρακτικός και βασιζόταν περισσότερο στην εργατικότητα και στις εμπειρίες του, πράγμα που ερχόταν σε αντίθεση με τον Τέσλα που ήταν ένας άνθρωπος με ιδανικά, διανοούμενος και πιο πολύ θεωρητικός. Ακόμα είχαν διαφωνίες στο αντικείμενο τις δουλειάς τους , καθώς ο Έντισον ήταν υποστηρικτής της χρήσης του συνεχούς ρεύματος , ενώ ο Τέσλα υποστήριζε τη χρήση του εναλλασσόμενου ρεύματος. Φήμες θέλουν τον Έντισον να είχε ενοχληθεί από την ενασχόληση του Τέσλα με μυστικιστικές θεωρίες και πειράματα. Ο Τέσλα έκανε δημόσιες φαουστικές επιδείξεις του εναλλασσόμενου ρεύματος και των συσκευών του, για να αποδείξει στο κοινό την ασφάλεια τους, αντιμετωπίζοντας τις συκοφαντικές επιθέσεις και τις λασπολογίες του Τόμας Έντισον. Σ’ αυτές τις επιδείξεις ο Τέσλα χρησιμοποιούσε τον εαυτό του ως «πειραματόζωο» και αφηνόταν να διαποτιστεί από ρεύμα χιλιάδων βολτ, ώστε τελικά το σώμα του σπινθηροβολούσε από ηλεκτρισμό! Γεγονός είναι πάντως ότι οι δρόμοι των δυο μεγάλων εφευρετών να χωρίζουν κάπου στο 1886 και ο Τέσλα μετά από κάποιες αποτυχημένες επιχειρηματικές του ενέργειες βρίσκει νέο χρηματοδότη για τα πειράματά του το 1887. Ο νέος χρηματοδότης ήταν ο διευθυντής της τηλεγραφικής εταιρείας Western Union Α. Μπράουν, ο οποίος του έστησε το εργαστήριό του, λίγα τετράγωνα πιο πάνω από το εργαστήριο του Έντισον, στην οδό Liberty στον αριθμό 89. Τον Οκτώβρη του 1887 η πατέντα του με το όνομα Πολυφασικό Σύστημα Τέσλα κατοχυρώθηκε στην Αμερικάνικη Επιτροπή Ευρεσιτεχνιών. Το 1888 ο Τέσλα έδωσε μια διάλεξη με θέμα «Το Νέο Σύστημα Κινητήρων και Μετασχηματισμών Εναλλασσόμενου Ρεύματος», στο Αμερικάνικο Ινστιτούτο Ηλεκτρομηχανικής, η οποία έδωσε το έναυσμα στον βιομήχανο Τζώρζ Γουέστινχαουζ (1846-1914) να συνεργαστεί μαζί του. Ο Έντισον με τον χρηματοδότη του Μόργκαν άνοιξαν μέτωπο δυσφήμισης εναντίον του Τέσλα και των χρηματοδοτών του Γουέστινχαουζ και Μπράουν ειδικά όταν ο τελευταίος πούλησε στις φυλακές Σινγκ-Σινγκ το σχέδιο κατασκευής και λειτουργίας της ηλεκτρικής καρέκλας με εναλλασσόμενο ρεύμα του Τέσλα. Η διοίκηση συμφώνησε και το 1890 έπειτα από πολλές επαναλήψεις εκτέλεσαν τον πρώτο κατάδικο στην ηλεκτρική καρέκλα, τον Γουίλιαμ Κέμλερ. Στη συνέχεια ο Γουέστινχαουζ αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα και δεν μπόρεσε να καταβάλει την αμοιβή του Τέσλα, ο οποίος όμως συνέχιζε να δουλεύει αφιλοκερδώς για αυτόν. Την ίδια στιγμή η εταιρεία του Μόργκαν, Thompson Huston “άνθιζε” και εξαγόρασε την General Electric του Έντισον, η οποία συνεχίζει να υφίσταται μέχρι σήμερα με την ίδια ονομασία.

- 19 -

Το 1912, όπως άλλωστε και το 1937, ο Τέσλα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ. Μάλιστα το 1912 ο παγκόσμιος τύπος δημοσίευσε την είδηση ότι ο Τέσλα αρνήθηκε να δεχθεί το Βραβείο Νόμπελ για τη Φυσική το οποίο, σύμφωνα με την απόφαση της Σουηδικής Ακαδημίας, θα έπρεπε να μοιραστεί μαζί με τον Τόμας Έντισον. Μολονότι αντιμετώπιζε τότε σοβαρά οικονομικά προβλήματα ο Τέσλα αρνήθηκε αυτή την προσφορά λέγοντας: «Σε χίλια χρόνια θα υπάρχουν αρκετοί που θα έχουν πάρει το Βραβείο Νόμπελ. Κι εγώ έχω αρκετές δεκάδες έγγραφα που αναφέρουν το όνομα μου στην τεχνική βιβλιογραφία… Για το καθένα από αυτά θα έδινα όλα τα Βραβεία Νόμπελ που θα δοθούν στα επόμενα χιλιάδες χρόνια…»

- 20 -