ο

Οκτώβρης 2009

ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ

ΠΑΛΙΟ ΦΙΛΟΠΑΛΙΟ ΦΙΛΟΠΑΛΙΟ ΦΙΛΟΠΑΛΙΟ ΦΙΛΟ

ΣΚΕΨΕΙΣΣΚΕΨΕΙΣΣΚΕΨΕΙΣΣΚΕΨΕΙΣ

ΧΡΗΣΤΟΣ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΣΧΡΗΣΤΟΣ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΣΧΡΗΣΤΟΣ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΣΧΡΗΣΤΟΣ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ

2

Φίλε µου.

Εύχοµαι και ελπίζω να µας δοθεί κάποτε η δυνατότητα

συστηµατικής ενασχόλησης µε το σηµαντικό.

∆εν είχα ποτέ την ευκαιρία (την ευφυία) παραγωγής

πρωτότυπων ιδεών. Ως τώρα όµως, αποζηµιώθηκα από την

τύχη της επαφής µε ωραίες ιδέες άλλων, που τις αγαπώ γιατί,

αιρόµενες πάνω από τη βαρυτική δύναµη της καθηµερινότητας,

είναι σπουδαίες και – τουλάχιστον για εµένα- έχουν ουσία και

νόηµα.

Ύστερα, θεωρώ τον εαυτό µου ιδιαίτερα ευτυχή όταν

διαπιστώνω πως, τις περισσότερες φορές, οι µεταξύ µας

συζητήσεις, οδεύουν προς την αναζήτηση ουσίας και

περιεχοµένου – χωρίς να αδιαφορούν για τη µορφή- και πως

έχουµε και οι δυο την ανάγκη να µην αφήνουµε το µυαλό µας

«καθηλωµένο σε συµβάντα επιφάνειας» (Ελύτης).

«…και έδωσα την καρδιά µου στο να γνωρίσει σοφία… όµως

γνώρισα ότι και τούτο είναι θλίψη πνεύµατος. Επειδή, όποιος

προσθέτει γνώση, προσθέτει πόνο…» (Εκκλησιαστής).

Αξίζει να πληρώνει κανείς αυτό το τίµηµα ;

Μακριά από το ερώτηµα αυτό µε µετακινεί ο Πλωτίνος (Εννεάς

Πρώτη), όταν µε παρακινεί να κλείσω τα µάτια και να ξυπνήσω

σε έναν άλλο τρόπο θέασης του κόσµου και του εαυτού µου :

«… επέστρεψε στον εαυτό σου και κοίτα: αν τον δεις ωραίο, κάνε

σαν τον αγαλµατοποιό ενός ωραίου αγάλµατος που, κόβει λίγο

εδώ, γυαλίζει λίγο εκεί, µαλακώνει εκείνο το χαρακτηριστικό,

καθαρίζει το άλλο, µέχρι να δώσει ωραία µορφή στο άγαλµα.

Έτσι κάνε κι εσύ, αφαίρεσε τα περιττά, ίσιωσε τα στραβά,

καθάρισε τα σκοτεινά και καν’τα φωτεινά, χωρίς να

σταµατήσεις ποτέ να εργάζεσαι στο δικό σου άγαλµα. Όλος ο

3

εαυτός σου να έχει γίνει µόνο φως αληθινό, που δεν

προσµετρείται σαν µέγεθος ούτε περιορίζεται σαν σχήµα, ούτε

πάλι εξαπλώνεται στην τύχη, αλλά από παντού είναι

αµέτρητο, γιατί ξεπερνά κάθε µέτρο και υπερέχει κάθε

ποσότητας. Αν λοιπόν δεις τον εαυτό σου να έχει γίνει αυτό,

τότε έγινες προς θέαση – εµπιστεύου τον εαυτό σου, έχεις ανέλθει

και δεν χρειάζεσαι οδηγό. Συγκέντρωσε το βλέµµα σου και δες.

Αυτός είναι ο µόνος εαυτός που µπορεί να δει το υπέρτατο

κάλος. Γίνε πρώτα …όλος ωραίος, αν θέλεις να φθάσεις στη

θέαση … του ωραίου.»

Και τη στιγµή που λέω στον εαυτό µου: «επιτέλους, βρήκα πως

πρέπει να λειτουργώ !», έρχεται η ψυχρή αλήθεια της

καθηµερινότητας, να µε προσγειώσει πάλι, να µε κάνει ξανά να

απορώ, να θαυµάζω και να πληγώνοµαι, γιατί, «…µπαίνοντας

πάνω από τους νόµους η ανθρώπινη φύση – που έχει την τάση

να κάνει αδικίες και όταν ακόµα οι νόµοι ισχύουν – µε καµάρι

δείχνει ότι, δεν µπορεί να κυβερνά τα πάθη, δεν στέργει να

υποταχθεί στην ιδέα του δικαίου, και εχθρεύεται κάθε τι που

υπερέχει.» (Θουκυδίδης).

Αλλά, παίρνω και µαθήµατα από την κβαντική σκέψη του

Ηράκλειτου: «…αν δεν ελπίσεις το ανέλπιστο, δεν θα το βρεις… ο

κόσµος δεν γίνεται σύµφωνα µε τον χρόνο, αλλά σύµφωνα µε τη

σκέψη..» .

Πολλά, φίλε µου, συµβαίνουν γιατί τα όνειρά µας για

αδελφοσύνη, αµοιβαίο σεβασµό, ειρηνικές σχέσεις, δεν έχουν

πάντα τη δύναµη να πραγµατοποιούνται. Ίσως γιατί εµείς δεν

τα διαχειριζόµαστε σωστά.

4

Ίσως γιατί η πολυπλοκότητα του εαυτού µας και των

ανθρώπινων σχέσεων είναι πολύ πιο πάνω από την φαντασία

µας.

Ίσως γιατί την αισθητική µας διαµορφώνουν σήµερα

επαγγελµατίες εργολάβοι ονείρων.

Με αγάπη

Ο φίλος σου.