∆ιαβάστε σ’ αυτό το φύλλο: Τι σημαίνει για σας η Ακρόπολη; σελ. 2

Σκέψεις μαθητών για το Σχολείο του Μέλλοντος σελ. 4

Στο New York Independent Film Festival και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης η Ταινία «Στάση Ζωής» σελ. 6

Οδοιπορικό στην Ηλεία σελ. 7

Συνέντευξη με τη συγγραφέα Άλκη Ζέη σελ. 10

Περί Δημοκρατίας ο λόγος: καθηγητές και μαθητές διατυπώνουν ενδιαφέρουσες απόψεις σελ. 12

Ταξίδια στον κόσμο: Φινλανδία, Σύρος, Παγκράτι Καλαβρύτων σελ. 22

Προτάσεις για υγιές σώμα και πνεύμα σελ. 23

Βιβλιοπροτάσεις, μουσική, κινηματογράφος σελ. 28

Αντιλογίες: Άσπρο…μαύρο σελ. 36

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2007 ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ-I.B. ΤΩΝ «ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΔΟΥΚΑ» ΦΥΛΛΟ Νο 54

Η Γενική Διεύθυνση και το Προσωπικό των Εκπαιδευτηρίων ΔΟΥΚΑ σας εύχονται

Καλές Γιορτέςκαι

Ευτυχισµένος ο Καινούργιος Χρόνος

2

Στο κέντρο της Αθήνας, πάνω σ’ ένα ψηλό βράχο, είναι χτισμένος εδώ και χρόνια ο κορυφαίος ελληνικός ναός, o Παρθενώ-νας. Φτιάχτηκε στην εποχή του Περικλή και παρά τα τόσα χρόνια που έχουν πε-ράσει, αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα οικοδόμημα ανυπέρβλητης αξίας και σημασίας.

Η Ακρόπολη αποτελείται απ’ τον Παρ-θενώνα, τον περίλαμπρο ναό της θεάς Αθηνάς και τη μεγάλη επιβλητική είσο-δο, τα Προπύλαια. Στο βόεια τμήμα του βράχου βρίσκεται το Ερέχθειο, όπου φι-λοξενήθηκαν κάποιες απ’ τις αρχαιότερες θεότητες, ενώ στο νότιο τμήμα, βρίσκεται ο ναός της Αθηνάς Νίκης. Ακόμα αξιο-σημείωτο είναι το θέατρο του Διονύσου, όπου δίδαξαν οι κορυφαίοι τραγωδοί, Αι-σχύλος, Σοφοκλής και Ευριπίδης καθώς και ο κωμωδός Αριστοφάνης. Τέλος, το ωδείο του Ηρώδου Αττικού αποτελού-σε ένα οικοδόμημα χωρητικότητας 5.000 θεατών, όπου φιλοξενούνταν μουσικές εκδηλώσεις.

O Παρθενώνας είναι ένα πολύ ιδιαίτε-ρο οικοδόμημα, που παρά τις ανυπολόγι-στες φθορές που έχει υποστεί, αποτελεί ακόμα το σημαντικότερο δείγμα της κλα-σικής αρχιτεκτονικής. Το 480 π.Χ. οι Πέρ-σες ισοπέδωσαν τον ιερό αυτό ναό. Παρ΄

όλα αυτά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό δι-άστημα, όλα τα κτίσματα ανοικοδομήθη-καν και αυτή η ανοικοδόμηση αποτέλεσε σύμβολο θριάμβου για τους Αθηναίους.

Ο τρόπος με τον οποίο χτίστηκε και η αξεπέραστη αρχιτεκτονική του απασχό-λησε και θα απασχολεί τους επιστήμονες και τους αρχιτέκτονες όλου του κόσμου. Έχει γραφτεί ότι προκειμένου να χτιστεί κάτι πάνω σ’ ένα βράχο και μη έχοντας στη διάθεσή τους, οι χτίστες, μηχανή-ματα, έφτιαξαν χωμάτινες ανηφόρες και κυλούσαν πάνω τους τα μάρμαρα. Ο Πε-ρικλής, που κρατούσε τότε τα ηνία της πόλης, συγκέντρωσε τους μεγάλους καλ-λιτέχνες της εποχής και υπό την καθοδή-γηση του ευφυέστατου Φειδία, μέσα σε λίγα χρόνια η Ακρόπολη έγινε, αυτό που αποτελεί και σήμερα. Έλαβε τη θαυμαστή και μεγαλοπρεπή μορφή που την έκανε μοναδικό κόσμημα και σύμβολο του ατ-τικού μέτρου σ’ όλο τον κόσμο.

Ένα πολύ ευχάριστο γεγονός είναι ότι χιλιάδες άτομα από όλο τον κόσμο έρ-χονται στην Ελλάδα για να επισκεφτούν την Ακρόπολη. Αυτό ίσως γίνεται για να εξακριβώσουν αν όντως αξίζει αυτό που γενιές και γενιές αποτελεί το σύμβολο του ελληνισμού.

Μαριάννα Κανακίδη ΓΓ2

[…] Κάθε χώρα είναι μοναδική και διεκδικεί τη δική της ξεχωριστή θέση στον παγκό-σμιο χάρτη. Αυτή τη μοναδικότητα τη δια-μορφώνει η ιστορία, ο πολιτισμός που έχει δημιουργηθεί, μα πάνω απ’ όλα, οι άνθρω-ποι, χωρίς την προσπάθεια των οποίων δεν θα είχε επιτευχθεί τίποτα και ο κόσμος μας θα ήταν ένα απρόσωπο περιβάλλον […]

[…] Η Ελλάδα είναι μία χώρα που έχει αν όχι τα περισσότερα και σημαντικότε-ρα, τουλάχιστον κάποια από τα πιο όμορ-φα τοπία και αξιοθέατα σ’ όλο τον κόσμο. Το σπουδαιότερο και διασημότερο από αυτά είναι ο βράχος της Ακρόπολης με τα μνημεία του, ο οποίος είναι γνωστός από την αρχαιότητα όχι μόνο σε όλη την Ελλά-δα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Επιπλέον, ο Βράχος της Ακρόπολης αποτελούσε ανέκαθεν αντιπροσωπευ-τικό δείγμα ενός παλιού και ιστορικού πολιτισμού, όπως είναι ο ελληνικός, που δημιούργησε ιδιαίτερης αξίας έργα.

Το σημαντικότερο αξιοθέατο του βρά-χου της Ακρόπολης είναι αναμφισβήτητα ο Παρθενώνας, ο οποίος ξεχωρίζει λόγω των ιδιαίτερων υλικών από τα οποία είναι κατασκευασμένος, της μοναδικής τεχνι-κής και των εντυπωσιακών γλυπτών που περιλαμβάνει, αλλά και λόγω της αρμονίας και της ισορροπίας ανάμεσα σε κάθε στοι-χείο του, που του δίνει και αυτή τη ιδιαίτε-ρη λαμπρότητα που τον διακρίνει. […]

[…] Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα αναλογιστεί ιδιαίτερα την αξία του μνη-μείου μέχρι που αποφάσισα να γράψω αυτές τις γραμμές. Την Ακρόπολη τη γνώρισα όταν ήμουν μόλις τεσσάρων χρονών…Αρχικά δεν είχα αντιληφθεί το καλλιτεχνικό μέγεθος και την ιστορική αξία της. Θεωρούσα πως η επίσκεψη σ’ αυτήν ήταν απλώς ένας ακόμα περίπα-τος στην Αθήνα, φυσική προέκταση της κυριακάτικης βόλτας με την οικογένειά μου. Αποσπασματικά έχουν απομείνει στη μνήμη μου κάποιες εικόνες από εκεί-νον τον περίπατο, αλλά και από ορισμένα βιβλία ιστορίας που μου είχαν χαρίσει οι γονείς μου όταν ήμουν πολύ μικρή, ελπί-ζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα με βοη-

θήσουν να γνωρίσω τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Τώρα που το σκέφτομαι δεν μπορώ να πω ότι το είχαν καταφέρει. […]

[…] Νομίζω ότι αυτό που προέχει στην εποχή μας, μια εποχή που είναι σκληρή, απρόσωπη και ανταγωνιστική, που αγαπάει τα υλικά αγαθά και πολύ συ-χνά υποτιμά τα πνευματικά επιτεύγματα και μαζί τους όλες τις αξίες, είναι αφενός η συντήρηση και η προστασία του μνη-μείου της Ακρόπολης και αφετέρου η προβολή του στα παιδιά της ηλικίας μου και στους νέους ανθρώπους γενικότερα, ώστε να το αγαπήσουν και να συνδεθούν μαζί του. Πιστεύω ότι αν αξιολογήσεις τον τόπο σου και την παράδοση που κουβα-λάει, τότε αναπτύσσεις ουσιαστικές δρα-στηριότητες, αποκτάς ποιοτικά ενδιαφέ-ροντα και η ζωή σου έχει νόημα.

Σκέφτομαι πόσο με είχε ευαισθη-τοποιήσει πριν από λίγο καιρό, μια εκ-δήλωση που είχε γίνει από μαθητές των λυκείων όλης της Ελλάδας, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί κάτω από το βράχο της Ακρόπολης, είχαν ενώσει τα χέρια τους σε μια αλυσίδα ζωής και είχαν γράψει σε πλακάτ αιτήματα για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Θεωρώ λοι-πόν, ότι τέτοιες απλές, καθημερινές, αλλά γνήσιες και αυθόρμητες εκδηλώσεις γεν-νιούνται από την αγάπη που νιώθουμε για τα μνημεία και με τη σειρά τους την αυξάνουν και την ισχυροποιούν.

Το παρελθόν είναι δίπλα μας, είναι ισχυ-ρό, είναι σπουδαίο, ας το αγαπήσουμε.

Σκύφα Αμαρυλλίς ΓΓ1

Ποια είναι η σημασία της Ακρόπολης και του Παρθενώνα για τη νέα γενιά; Ποιοι είναι οι λόγοι που χαρίζουν παγκόσμια λάμψη και εμβέλεια στον Ιερό Βράχο; Οι συμμαθητές μας έγραψαν για την Ακρόπολη στο πλαίσιο του Πανελλήνιου Δια-γωνισμού που διοργάνωσε η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.Η διατύπωση του θέματος ήταν η ακόλουθη: « Ο Βράχος της Ακρόπολης με τα μνημεία του δέχεται κάθε χρόνο χιλιάδες επι-σκέπτες. Ανάμεσά τους και εκατοντάδες νέα παιδιά, της ηλικίας σου, από όλο τον κόσμο. Σε τι πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό; Και για σένα που ζεις στην Ελλάδα, τι σημασία έχει η Ακρόπολη;»Δημοσιεύουμε μερικά από τα καλύτερα αποσπάσματα των συμμαθητών μας:

[…] η πατρίδα μας δεν είναι η φτωχογει-τονιά της Ευρώπης, αλλά μια ελεύθερη χώρα που δεν ξεχνά τον πολιτισμό της, την ιστορία της, τα ήθη, τα έθιμα, τις πα-ραδόσεις της, που μπορεί να προστατέ-ψει την πολιτισμική της κληρονομιά και που πάνω απ’ όλα δεν ξεχνά να δείχνει τη φιλοξενία της, ένα από τα παλαιότερα ιδανικά της, σε όλους όσοι την επισκέ-

πτονται και την τιμούν κάθε χρόνο. Ανάμεσα στους χιλιάδες αυτούς επι-

σκέπτες της, υπάρχουν εκατοντάδες νέα παιδιά της ηλικίας μας, από όλον τον κό-σμο, που θέλουν να παρατηρήσουν από κοντά τα μνημεία μας και συγκεκριμένα το βράχο της Ακρόπολης. Νέα παιδιά επιδιώκουν να διευρύνουν τις γνώσεις και τους ορίζοντές τους, επιθυμούν να γνωρίσουν το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού και να το συγκρίνουν με το δικό τους βρίσκοντας όμοια ή ακόμα και διαφορετικά στοιχεία. […]

[…] Παρόλο λοιπόν που οι πρόγονοί μας κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπά-θειες να μας παραδώσουν ακέραιη την πολιτισμική μας κληρονομιά, κάποιοι πιο φιλόδοξοι από εμάς τους Έλληνες αποφά-σισαν να μας πάρουν με «διπλωματικούς τρόπους» μερικά από τα μάρμαρα του

Παρθενώνα. Όμως ακόμα πιο λυπηρή ήταν η πράξη τους να τα ονομάσουν Ελγίνεια και να τα οικειοποιηθούν αποδεικνύοντάς μας πως ο δικός τους πολιτισμός, η δική τους ιστορία δεν τους έχει μεταλαμπαδεύσει καμία ηθική αξία και συνεπώς ούτε και τον ιερό θεσμό του σεβασμού προς τους υπό-λοιπους πολιτισμούς αλλά και λαούς.

Παρόλη την προκλητική συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων, όλοι εμείς οι Έλλη-νες είμαστε περήφανοι για την πολιτισμική μας κληρονομιά και για τις διαχρονικές και αναλλοίωτες αξίες που με την πάροδο των χρόνων περνούν από γενιά σε γενιά. Ακό-μα και κάτι τόσο απλό, όπως μια καθημερι-νή επίσκεψη ξένων στα μνημεία μας, μας κάνει για άλλη μία φορά να αισθανόμαστε δέος για την εθνική μας ταυτότητα και για τις τέχνες μας. […]

Κάλλη Ειρήνη ΓΓ4

[…] Ο Παρθενώνας αποτελεί το λαμπρό-τερο μνημείο της Αθηναϊκής Πολιτείας […]

[…] Η σημασία του Παρθενώνα είναι μεγάλη διότι από τη στιγμή που η Δυτική σκέψη επιχείρησε μια συνολική ερμη-νεία της πορείας της ανθρωπότητας με κριτήριο την πολιτισμική και κοινωνική σχέση των διαδοχικών εποχών της, η Ελ-λάδα των κλασικών χρόνων κατάκτησε μια ξεχωριστή θέση. Αναγνωρίστηκε ότι στην Αθηναϊκή Δημοκρατία, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία όλες οι δημιουργικές εκφράσεις μιας κοινωνίας κορυφώθηκαν ταυτόχρονα. Κι αφού κάθε σημαντικό δημιούργημα μιας κοινωνίας αποτελεί πιστή έκφραση του πνεύματος της εποχής, ο Παρθενώνας αναγνωρίστη-κε ως η τελειότερη έκφρασή της. […]

Γιώργος Εμμανουήλ ΓΓ3

ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΟΝ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

3

Μετά τη θραύση του προηγούμενου φύλλου η “αχτύπητη” συντακτική ομάδα και οι εξαιρετικοί συνεργάτες της επανέρχονται δυναμικά.

Με ανανεωμένες, φρέσκιες ιδέες συνεχίζουμε τις ρηξικέλευθες αλλαγές για να συμβαδίζει και η εφημερίδα μας με την επικαιρότητα.

Στο τεύχος αυτό θα διαβάσετε για τη δημοκρατία, το περιβάλλον, τη μάστιγα των ναρκωτικών, την τηλεόραση, τη μουσική που ακούμε ως έφηβοι, τις ταινίες που μας αρέσουν, τα ταξίδια που πήγαμε ή ονειρευόμαστε να πάμε και πολλά άλλα.

Ελπίζουμε να απολαύσετε όλοι σας την εφημερίδα μας, όσο την απολαύσαμε κι εμείς.

Καλή ανάγνωση

Η Συντακτική Ομάδα

Η συντακτική ομάδα που είχε την επιμέλεια αυτού του τεύχους:

Αντωνόπουλος Γιώργος Γ2/Λ

Βασιλείου Θύμιος Γ2/Λ

Σταματοπούλου Νάγια Γ5/Λ

Τζιτζικοπούλου Μαρίσα Γ5/Λ

Τσιμπλάκος Ιάσων ΙΒ2

Εξαμηλιώτη Θεανώ Β4/Λ

Χαμακιώτη Εύη Γ2/Λ

Παπανδρέου Χριστίνα Γ2/Λ

Το συντονισμό είχαν οι καθηγητές:Στο γυμνάσιο: Παγανού Αναστασία,

Χατζόπουλος Θωμάς

Στο Λύκειο - ΙΒ: Οικονόμου Πάνος

Πανουτσοπούλου Πέννυ

Τη γενική επιμέλεια είχε: Καλογερόπουλος Ανδρέας

Φωτό εξωφύλλου: Ο Λ. Ταμπάκος στο θέατρο Δαΐς

Σελιδοποίηση - Εκτύπωση: QPC • τηλ. 210-38.47.324

Σεπτέμβριος, ο μήνας που για τους περισσότε-ρους σημαίνει ένα καινούργιο ξεκίνημα.

Ξεκούραστοι και ανανεωμένοι μετά τις καλο-καιρινές διακοπές, επιστρέψαμε γεμάτοι κέφι, διάθεση αλλά και με καινούργια σχέδια για την νέα Σχολική περίοδο 2007-2008.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ο Σύλλογος Αποφοίτων, άνοιξε την αυλαία της καινούργιας αυτής χρονιάς με την παρουσία του στην εκδή-λωση Βράβευσης επιτυχόντων στα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπ. Ιδρύματα, της χώρας μας και του εξωτερικού.

Μετά τις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές που συγκλόνισαν το πανελλήνιο, αποφασίσα-με να αποστείλουμε ανθρωπιστική βοήθεια στην περιοχή ΚΑΡΑΤΟΥΛΑ του Νομού Ηλείας.

Το Σάββατο 3/11/07, σε συνεργασία με τη Γεν. Δ/νση των Εκπ. Δούκα, ομάδα μαθητών του Σχολείου μας και με συντονιστές τους καθηγητές κκ. Ζ. Μηνιώτη και Εμ.Περάκη, επι-σκεφτήκαμε το Γυμνάσιο Καράτουλα.

Η υποδοχή που μας επε-φύλαξαν ο Δήμαρχος , ο Γυμνασιάρχης, οι Καθη-γητές και οι μαθητές, ήταν ιδιαίτερα εγκάρδια. Φεύ-γοντας δώσαμε αμοιβαία υπόσχεση να συναντη-θούμε ξανά. Σε ανταπό-δοση της θερμής και ευ-γενικής τους φιλοξενίας, τους προσκαλέσαμε στο Σχολείο μας τις ημέρες του ετήσιου Βazzar (Σάβ-βατο 8/12/07).

Το πρόγραμμα της επί-σκεψής τους προέβλεπε ξενάγηση στις εγκαταστά-σεις των Εκπαιδευτηρίων, γεύμα, προβολή ταινίας και παρουσίαση παραδο-σιακών χορών από ομάδα μαθητριών του Γυμνασίου Καράτουλα. Η εκδήλωση έκλεισε με την απονομή πλακέτας από τον ΣΑΕΔ προς τον Διευθυντή Γυ-μνασίου Καράτουλα κ. Θ. Κόρδα ως ενθύμιο για την Αδελφοποίηση των δύο Σχολείων.

Επίσης κατά τη διάρκεια του Bazaar ο ΣΑΕΔ, προγραμμάτισε αγώνα ΧΑΝΤΜΠΟΛ μεταξύ αποφοίτων και μαθητών του Σχολείου μας.

Μέσα στον Δεκέμβριο και λίγο πριν τα Χρι-στούγεννα, επισκεφτήκαμε το Λύρειο ́ Ιδρυμα, όπως έχει καθιερωθεί εδώ και αρκετά χρόνια, προσφέροντας διάφορα είδη πρώτης ανάγκης αλλά κυρίως την αγάπη μας στα παιδιά που φι-λοξενούνται εκεί.

Μερικές ακόμη από τις εκδηλώσεις του Συλλό-γου μας που πρόκειται να πραγματοποιηθούν μέσα σε αυτή τη χρονιά, είναι, το Party για την κοπή της Βασιλόπιτας, η Ανοιξιάτικη Εκδρομή μας, η μέρα της Εθελοντικής Αιμοδοσίας, κ.ά.Σας υπενθυμίζουμε, ότι για οποιαδήποτε πλη-ροφορία σχετική με τον ΣΑΕΔ, μπορείτε να απευθύνεστε στη κα. Μιχαηλίδου (στο τηλ. 210-6186000 εσωτ. 0427).

Μαίρη Σηφάκη, πρόεδρος ΣΑΕΔ

4

Δευτέρα, 10 Οκτωβρίου 2015Το ηλεκτρονικό ξυπνητήρι δείχνει 8:30. Πρέπει να βιαστώ, γιατί σε πέντε λεπτά περνάει το και-νούργιο οικολογικό πούλμαν, και αυτή την φο-ρά θέλω να πιάσω θέση στον τρίτο όροφο και να έχω καλύτερη θέα… Οπ! Ήρθε! Αποθηκεύω την εργασία μου για την ιστορία της τέχνης, παίρνω το τάμπλετ πι-σι (tablet pc) μου και ανεβαίνω στο πούλμαν. Η συνοδός μου δίνει το πρωινό μου στην είσοδο και ανεβαίνω πάνω. Σε είκοσι λεπτά θα έχουμε φτάσει στο σχολείο.

Φτάσαμε πιο γρήγορα από άλλες φορές, μάλλον γιατί τους τελευταίους μήνες όλο και περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα μέ-σα μαζικής μεταφοράς αντί για τα αυτοκίνητα τους. Περπατώντας στο προαύλιο παρατηρώ ότι το σχολείο μας κάθε χρόνο γίνεται και κα-λύτερο. Φέτος το ζωγραφίσαμε εμείς και μου φαίνεται πιο χαρούμενο… Πάω να βρω τους φίλους μου στην καφετέρια για να ανέβουμε όλοι μαζί στην τάξη. Από τα μεγάφωνα ακού-με την Κατερίνα, που τέτοια ώρα έχει εκπομπή της στο ραδιοφωνικό σταθμό του σχολείου, να μας υπενθυμίζει πως πρέπει να περιορίσουμε την κατανάλωση του νερού, μετά το πρόβλη-μα λειψυδρίας που είχε δημιουργηθεί τρία

χρόνια πριν. Έχει δίκιο. Εμείς φταίμε και εμείς πρέπει να το αλλάξουμε!!!

Ξεκινάμε να πά-ρουμε τις μαγνη-τικές μας κάρτες από τις προσωπι-κές ντουλάπες, και μπαίνουμε στην αίθουσα. Είμαστε το πρώτο σχολείο στην Ελλάδα που χρησιμοποιεί μα-γνητικές κάρτες, οι οποίες πιστοποιούν ότι παρακολουθή-

σαμε το μάθημα, αντικαθιστώντας το κλασικό απουσιολόγιο.

Μπαίνοντας στην αίθουσα νιώθω μία αί-σθηση ικανοποίησης…Νομίζω πως φέτος η διακόσμηση είναι, όπως φανταζόμασταν και περιμέναμε τόσα χρόνια. Οι τοίχοι είναι ζω-γραφισμένοι από εμάς και τους έχουμε χωρί-σει σε θεματικές ενότητες. Δίπλα στον τοίχο των ανακοινώσεων βρίσκεται ο έξυπνος πί-νακας και τα θρανία είναι ατομικά. Το τμήμα μου αποτελείται από δεκαπέντε περίπου άτο-μα, και είμαστε στο προχωρημένο τμήμα των μαθηματικών.

O κάθε μαθητής παρακολουθεί τα μαθήμα-τα που του είναι απαραίτητα για να μπει στην σχολή που θέλει. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει αλλάξει το σύστημα και διαλέγουμε εμείς τα μαθήματα που κάνουμε, ανάλογα με την κα-τεύθυνση που θέλουμε να ακολουθήσουμε. Κάθε μαθητής περνάει σε όποια σχολή θέλει και μετά από έναν χρόνο συνεχίζει εκεί, αν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σχολής. Έτσι δίνεται σε όλους τους μαθητές η ευκαιρία να δοκιμάσουν αυτό που πραγματικά θέλουν.

Η ώρα πέρασε γρήγορα και σήμερα, Δευ-τέρα. Όπως κάθε Δευτέρα, ανάμεσα στην δεύ-

τερη και τρίτη ώρα, έχουμε μισή ώρα για να ελέγξουμε το λογισμικό μας στο τάμπλετ πι-σι και να αξιολογήσουμε την πορεία μας στο μά-θημα, ώστε να μπορέσουμε να την βελτιώσου-με. Αμέσως μετά έχουμε δίωρο μάθημα Σχέδιο & Τεχνολογία στην αίθουσα για Επιπρόσθετες Εκπαιδευτικές Ανάγκες και ύστερα Ανθρωπο-λογία στην αίθουσα Ειδικής Εκπαίδευσης. Στη μία η ώρα έχουμε διάλειμμα 45 λεπτών για να πάρουμε το μεσημεριανό μας στο εστιατόριο, και αργότερα θα παρακολουθήσουμε το τε-λευταίο μας δίωρο που είναι και το πιο ενδια-φέρον: Εικαστικές Τέχνες και Αστροφυσική.

Προτελευταία ώρα… Θα παρουσιάσουμε τις τριμηνιαίες εργασίες μας στην αίθουσα κα-λών τεχνών. Εγώ διάλεξα το θέμα : «Η ιστορία της Τέχνης την περίοδο του Διαφωτισμού». Κατευθυνθήκαμε, λοιπόν, προς την αντίστοιχη αίθουσα, και ξεκινήσαμε την παρουσίαση. Στο τέλος ψηφίσαμε ποια θεωρούμε την καλύτερη και μαζί με την άποψη της εκπαιδεύτριας μας αναδείξαμε ομόφωνα τον Αλέξη, ο οποίος εί-χε θέμα την Ανασκόπηση της Τοπιογραφίας. Ο Αλέξης ως νικητής θα είχε την ευκαιρία να πα-ρακολουθήσει μια έκθεση αφηρημένης τέχνης στο Λονδίνο!

Στη συνέχεια ακολουθεί η Αστροφυσική. Είχαμε πραγματικά δουλέψει σκληρά τους τελευταίους μήνες κι επειδή είχαμε τελειώσει και την ύλη του τριμήνου, αποφασίσαμε να επι-σκεφτούμε το αστεροσκοπείο Αθηνών. Ήταν μια πραγματικά μοναδική εμπειρία…

Και η ημέρα τελείωσε… Τελικά λατρεύω το σχολείο μου… Είναι ένα σχολείο το οποίο έχει σκοπό την προώθηση της πνευματικής, ψυχι-κής και φυσικής καλλιέργειας όλων των μαθη-τών. Νομίζω πως έτσι θα έπρεπε να γίνουν όλα τα σχολεία του κόσμου, γιατί το σχολικό περι-βάλλον αυτό θα μετατρέψει τους μαθητές σε πολίτες ικανούς να αλλάξουν τον κόσμο…

Ήβη Κουμάκη, Νατάσσα Σταμούλη Γ’3Γ

ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ GD

Πώς θα είναι άραγε το σχολείο του μέλλοντος; Πως το φαντάζονται οι μαθητές και οι μαθή -τριες; Θα έχει πολλές καινοτομίες; Μήπως είναι κάτι φανταστικό που δεν θα υλοποιηθεί ποτέ; Τα τελευταία χρόνια τα Εκπαιδευτήρια Δούκα κάνουν μία πολύ αποφασιστική προσπάθεια με στόχο το σχολείο του μέλλοντος. Ήδη χρησιμοποιούνται οι νέες τεχνολογίες στa μαθήματά μας σε όλες τις βαθμίδες από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο και το ΙΒ. Ακολουθούν κείμενα και αποσπάσματα συμμαθητών μας που εκφράζουν τις απόψεις και τα όνειρά τους για το «σχολείο του αύριο» ενίοτε και με λογοτεχνικό ύφος.

5

[…] To 2015 η τεχνολογία θα έχει προχωρήσει αρκετά. Ήδη το σχολείο μας διαθέτει αντικείμενα που θα μπορούσαμε να μην τα έχουμε ακουστά.

Προσωπικά φαντάζομαι την τάξη μου με έξυπνο πίνακα και προτζέ-κτορα που έχουμε ήδη. Επίσης όσο φέρνω στο μυαλό μου τους συμμα-θητές μου να γράφουν σε tablet pc και αυτό να έχει όλα τα μαθήματα μέσα, αισθάνομαι υπερήφανη για το σχολείο μου, τους καθηγητές και κυρίως τους ανθρώπους που υλοποίησαν όλα αυτά. […]

Ισμαήλου Ελένη Β3Γ

[…] Με τη βοήθεια σλάιτς και cd γνωρίσαμε τα κτίσματα στην Ακρόπο-λη. Εντυπωσιαστήκαμε πάρα πολύ ιδιαίτερα με τις αναστηλώσεις που τελείωσαν μετά από πολλά χρόνια. […]

Φραντζέσκα Ιωαννίδου ΓΑ2

[…] Το σχολείο του μέλλοντος! Τι σχολείο κι αυτό. Όνειρο για κάθε μα-θητή και μαθήτρια. Ένα εξελιγμένο σχολείο είναι επιθυμία πρώτα για τα παιδιά, ύστερα για τους δασκάλους και τέλος για τους γονείς.

Το σχολείο του μέλλοντος στο μυαλό κάθε παιδιού δεν έχει πρωινό ξύπνημα και δεν έχει κουβάλημα βαριάς τσάντας. Υπάρχει ένας φορη-τός υπολογιστής με τις εργασίες και τις σημειώσεις κάθε μαθητή.

Το σχολείο του μέλλοντος δεν έχει άγχος, πίεση και υπερβολικό διάβασμα. Έχει γνώσεις, φιλίες και ιδανικό περιβάλλον. Ίσως για όλα τα παραπάνω, τα παιδιά να περιμένουν αγωνιωδώς αυτή τη μεγάλη αλλαγή. […]

Μαρία Γιαννακοπούλου Β4Γ

ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ GD

6

Ο δραστήριος Κινηματογραφικός Όμιλος Γυμνασίου των Εκπαιδευτη-ρίων Δούκα με υπεύθυνο τον σκηνοθέτη κ. Σπύρο Βρεττό, παρουσίασαν στο Θέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου Δαΐς την ταινία με τίτλο «Στάση Ζωής». Πρόκειται για μία ερασιτεχνική ταινία μεγάλου μήκους με πρωτα-γωνιστές μαθητές και μαθήτριες των Εκπαιδευτηρίων Δούκα, η οποία πραγματεύεται τα προβλήματα των εφήβων της εποχής μας μέσα από τις καθημερινές τους σχέσεις και τους προβληματισμούς τους.

Η ταινία προκρίθηκε να συμμετά-σχει στο Διεθνές Φεστιβάλ ανε-ξάρτητων κινηματογραφικών παραγωγών της Νέας Υόρκης. Επίσης, συμμετείχε στο 48o Διε-θνές Φεστιβάλ Κινηματογρά-φου της Θεσσαλονίκης και απέ-σπασε στις ταινίες της κατηγορίας της (Digital Wave) Εύφημο Μνεία!

Στην ταινία συμμετείχαν: Αρετή Θεοφιλοπούλου, Πέτρος Κόκκω-νας, Χριστίνα Ανδρουλακάκη, Νι-κόλ Κολιλέκα, Μάρθα Παχατουρί-δου, Μίνα Σιταρένιου, Ισαμπέλλα Μπαλτσαβιά, Σώτια Δούκα, Κω-στής Τζιράς, Αθανάσιος Χρόνης, Παναγιώτης Ισμαήλος, Παναγιώ-της Φιλιππάκος, Δημήτρης Γιαν-νόπουλος, Ορέστης Ασπιώτης, Στέλιος Νικολιδάκης, Αλέξανδρος Μαυριδόπουλος, Κωνσταντίνος Μανουσίδης, Μανώλης Σολιδά-κης, Ιάσονας Κονιδάρης, Εύα Πα-παθανασίου.

ΣΤΑΣΗ ΔΟΥΚΑ

Δεκατρείς μαθητές της Β΄ Λυκείου με το όνομα Greekpeace θα συμ-μετάσχουν στο διεθνή διαγωνισμό που διορ-γανώνει η UNESCO με τίτλο Mondialogo. Η ομάδα Greekpeace θα συνεργαστεί με παιδιά της ίδιας ηλικίας δια-φορετικής όμως χώρας και κουλτούρας για την

εκπόνηση project με κοινό θέμα. Το project αυτό θα πρέπει να τονίσει τη διαπολιτισμική διαφορετικότητα των δύο αυτών χωρών.

Η επικοινωνία των δύο σχολείων θα επιτευχθεί με τη βοήθεια της τεχνολογίας (internet portals) όπου οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων, πληροφοριών και ιδεών. Το Mondialogo αποσκο-πεί στην καλύτερη κατανόηση του κόσμου και στην απόκτηση αμοιβαί-ου σεβασμού για ένα καλύτερο αύριο.

Η συντακτική ομάδα

H 20η Νοεμβρίου είναι για τα Ηνωμένα Έθνη η Παγκόσμια Ημέ-ρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι η ομολογία της διεθνούς κοινότη-τας της παντελούς αποτυχίας της να εγγυηθεί τα δικαιώματα αυτά. Θα έπρεπε να ονομάζεται «Πα-γκόσμια Ημέρα της Κατάφορης Καταπάτησης των Δικαιωμάτων του Παιδιού».

Επειδή δεν μ’ αρέσουν τα πολ-λά λόγια οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους. Το 2006 πέθαναν πριν τα 5 τους χρόνια 9.700.000 παιδιά. Κάθε χρόνο, 50.000.000 γεννή-σεις δεν καταγράφονται ληξιαρ-χικά. Δηλαδή 50.000.000 παιδιά είναι νομικά «ανύπαρκτα άτομα». Δηλαδή πολύ πιο εύκολα υποκεί-μενα σε κάθε είδους εκμετάλλευ-ση και εγκληματική πράξη.

Greekpeace

Η συντακτική ομάδα

Οι συμμαθητές μας του Γ5 Λυκεί-ου αποφάσισαν στην αρχή του σχολικού έτους να γίνουν «ανά-δοχοι γονείς» ενός παιδιού από τη ΣΙΕΡΑ ΛΕΟΝΕ της Αφρικής, μέσω του προγράμματος αναδοχής της ACTIONAID Ελλάς.

Πρόκειται για ένα αγοράκι που γεννήθηκε το 2000. Το όνομά του είναι Brima Aruna και οι γονείς του εκτρέφουν ζώα για να επιβι-ώσουν.

Ζει σ’ ένα σπίτι φτιαγμένο από λάσπη, είναι μουσουλμάνος στο θρήσκευμα και μιλά τη γλώσσα Mέντε.

Η συντακτική ομάδα

Κάθε χρόνο 1.200.000 παιδιά διακινούνται παράνομα και πέ-φτουν θύματα είτε σεξουαλικής εμπορίας, είτε εμπορίας οργά-νων. Πρόσφατα «καμαρώσαμε» τη δράση ευρωπαϊκής «ανθρωπι-στικής» οργάνωσης στο Τσαντ. Περισσότερα από 250.000 παι-διά συμμετέχουν σε πολεμικές επιχειρήσεις. Περίπου 115.000.000 παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο. Εκατομμύρια παιδιά εργά-ζονται κάτω από επικίνδυνες & απάνθρωπες συνθήκες. Τέλος 130.000.000 κορίτσια έχουν υποστεί γεννητικό ακρω-τηριασμό. Κανενός ανθρώπινου πλάσματος τα δικαιώματα δεν έχουν τόσο κατάφορα καταπατη-θεί όσο του παιδιού. Προφανώς γιατί είναι ευκολότερο θύμα κάθε είδους εκμετάλλευσης μιας και έχει μηδενική δυνατότητα προ-βολής αντίστασης.

20/11/2007 Νίκος Δούσης-Ρασσιάς

Ιατρός Μικροβιολόγος Αντιπρόεδρος των «Γιατρών της Ειρήνης»

7

ΣΤΑΣΗ ΔΟΥΚΑ

TΗΣ ΔHΜΗΤΡΑΣ ΚΟΨIΝΗ Α4Λ

Για άλλη μια φορά, φέτος το σχολείο μας συμμετείχε στο ετήσιο συνέδριο της Γερμανι-κής Σχολής Αθηνών (DSA) MUN (Model United Nations). Εμείς που είχαμε την ευκαιρία να συμ-μετάσχουμε σε αυτό, μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία που μας άφησε τις καλύ-τερες εντυπώσεις. Παρά το άγχος και την αμηχανία της πρώτης μέ-ρας, κάναμε πολλές κι ενδιαφέ-ρουσες γνωριμίες με παιδιά απ’ όλο τον κόσμο. Αποκτήσαμε γνώ-σεις πάνω σε ζητήματα παγκόσμι-ας εμβέλειας με ενδιαφέροντες κι ελκυστικούς τρόπους που ξέφυ-γαν εντελώς από τα τετριμμένα.

Έτσι, λοιπόν Πέμπτη πρωί σνο-μπάραμε τα τζιν μας και κάναμε βουτιά στις ντουλάπες της μαμάς και του μπαμπά για να βρούμε κο-στούμια, γραβάτες, πουκάμισα, γόβες, ταγιέρ…Βέβαια, από ό,τι θα θυμάστε όλο το σχολείο γελού-σε με τη μικρομέγαλη εμφάνισή μας, αλλά εμείς δεν «κατεβάσαμε μύτες!!». Από την άλλη, οι διοργα-νωτές του DSAMUN μας περιποιή-θηκαν και δεν μας άφησαν να πει-νάσουμε καθόλου…(αντιθέτως!) Παρά την επισημότητα αυτής της

Τον Οκτώβρη πραγματοποιήθη-κε η πρώτη μας επίσκεψη στην Ηλεία, όπου μας δόθηκε η ευκαι-ρία να ζήσουμε κάποιες στιγμές μαζί με τα παιδιά από τα χωριά που καταστράφηκαν λόγω της πυρκαγιάς. Ήταν μια ευχάριστη διαδρομή και μια εμπειρία που πάντα θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά μας.

Σπίτια καμένα, άψυχα δάση με άλλοτε επιβλητικά δένδρα που πλέον είναι άψυχες σκιές… Τα παι-διά έδειξαν χαρά, ενθουσιασμό και αισιοδοξία όταν μας είδαν να κατεβαίνουμε από τα πούλμαν. Η Βαρβάρα και εγώ όμως προβλη-ματιστήκαμε και σκεφτόμασταν πώς να αντιδράσουμε στα γεμάτα ζωντάνια, αλλά και ταυτόχρονα λυπημένα βλέμματά τους. Θέλαμε μόνο να τους δείξουμε πως όλα τα άσχημα τελείωσαν και κάθε μέρα είναι μια ελπίδα για ένα ομορφότε-ρο αύριο!

Κυριακοπούλου Φαίνια Α5/ΛΚαραλέξη Βαρβάρα Α5/Λ

Πρωί Σαββάτου και όλοι αισθανό-μαστε χαρά και ανυπομονησία που θα αντικρίζαμε τα, ευχαριστημένα απ’ την προσφορά μας, πρόσωπα των μαθητών του σχολείου ενός χωριού του Ν. Ηλείας. Επιβιβαστή-καμε στο Πούλμαν και μας ακολου-θούσε ένα φορτηγό γεμάτο θρα-νία, βιβλιοθήκες, έδρες και μερικά

O Ι Ε Ν Τ Υ Π Ω Σ Ε Ι Σ Μ Α Σ Α Π Ο Τ Ο

Μodel United Nationsδιαδικασίας γελάσαμε πολύ και το διασκεδάσαμε (όσο μπορούσα-με)! Αααα, και να μην ξεχάσουμε το πάρτι του MUN που είχε τρελή επιτυχία και ήταν ο «επίλογος» αυτής της μοναδικής εμπειρίας. Κάπου εδώ σας αφήνουμε και θα τα ξαναπούμε (ya dudes!!).

βιβλία. Ύστερα από το ταξίδι πέντε περίπου ωρών και δύο στάσεις για διάλειμμα, φτάσαμε στον προο-ρισμό μας…την Καράτουλα. Ένα χωριό, που παρά τις τεράστιες κα-μένες εκτάσεις, φάνταζε υπέροχο, δηλώνοντας πως κάποτε υπήρχε πράσινο που αναδείκνυε ακόμη περισσότερο την ομορφιά του. Έξω απ’ το σχολείο μας περίμεναν τα παιδιά και ο διευθυντής του σχολεί-ου-όλοι με πρόσωπα φωτεινά, χα-μόγελα λαμπερά και ένα βροντερό : “Καλωσορίσατε”. Έχουν χάσει όλοι τόσα πολλά όχι όμως τους καλούς τρόπους και τη φιλοξενία τους.

Όλα τα παιδιά θέλουν να μά-θουν όλο και περισσότερες πληρο-φορίες για μας…ίσως η εθελοντι-κή μας αυτή πράξη, τους παρου-σιάστηκε ως από μηχανής Θεός. Φυσικά η μέρα κύλησε ανέμελα με συζητήσεις, “ξεναγήσεις”στα κα-μένα δάση και σπίτια και με τους βοηθούς μας να ξεφορτώνουν όλα τα “δώρα μας”.

Γρηγορίου Στέβη Α5 /Λ

Σχόλια, εντυπώσεις και…παραλειπόμενα από το ΜUN

“Πέρασα απλά τέλεια. Το MUN ήταν μια αξέχαστη εμπειρία για μένα”.

Σοφία Τσίγκου Α1Λ

“Εκτός του ότι την 1η ημέρα μια Αι-γύπτια με είχε περάσει για «δικό της» και μου μίλαγε αραβικά, εκτός του ότι έμαθα όλη την ιστορία του κό-σμου από τον Σύριο που καθόταν δίπλα μου, γνώρισα και τον κούκλο Secrelary General! Όλα αυτά έκα-ναν το MUN αξέχαστη εμπειρία για μένα”.

Δήμητρα Κοψίνη Α4Λ

“Πολιτικός για τρεις ημέρες…Εκπλη-κτική εμπειρία”.

Σολιδάκης Μανόλης Α5Λ

“Έμαθα πως το όνομα μου στα Αιγυ-πτιακά σημαίνει “καραμπίνα”.

Βενετία Λαμπρινού Α5Λ

“Έχασα μάθημα, γέλασα και πέρασα τέλεια. Αυτό ήταν το MUN για μένα”.

Εύη Θεοδωράκη Α2Λ

“Για τρεις μέρες είχα την τύχη να μυ-ρίζω το καταπληκτικό άρωμα του εκπροσώπου της Σλοβακίας που κα-θόταν δίπλα μου”.

Ελεάνα Πετροπούλου Α5Λ

O Ι Ε Ν Τ Υ Π Ω Σ Ε Ι Σ Μ Α Σ

από την επίσκεψη στους πυρόπληκτους της Ηλείας

Στο οδοιπορικό μας αυτό, η επα-φή με τη μαυρίλα, την καταστρο-φή, την απόγνωση των ανθρώ-πων, των περιοχών αυτών μας συγκλόνισε. Μας έδωσε όμως και κάποια μηνύματα. Αυτά της αισιο-δοξίας και της πίστης πως ό,τι και να συμβαίνει στη ζωή μας πρέπει να αντιμετωπίζεται μαχητικά.

Έτσι μπορέσαμε να φανταστού-με όλοι εμείς στα καμένα μονοπά-τια και χωριά που περπατούσαμε, μέσα από την μαυρίλα και τον θά-νατο άρχισε να φυτρώνει η ελπίδα και η ζωή με πρωτεργάτες τους κατοίκους αυτών των περιοχών που παρ’ όλο που έφτασαν στην καταστροφή θα παραμείνουν εκεί να ξεκινήσουν από την αρχή “φυλ-λάσσοντας Θερμοπύλες”.

Θεοδοσοπούλου Στέλλα Λ/Α2Τζώρτζης Δημήτρης Λ/Α2

8

11/9/2007Έναρξη Σχολικού Έτους 2007-08Αγιασμός:- Γυμνάσιο-Λύκειο-ΙΒ- Δημοτικό / - Νηπιαγωγείο

17/9/2007Επίσκεψη διευθυντών σχολείων Β’βάθμιας εκπ/σης από την Τσεχία

19/9/2007Τελετή Βράβευσης Επιτυχόντων

Εγκαίνια Φεστιβάλ Βιβλίου

22/9/20072η Ημερίδα Συνεργατών Εκπ. Δούκα «ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ…2007»

23/9/20072η Ημερίδα Συνεργατών Εκπ. Δούκα «ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ…2007»

3/10/2007Εκλογές 15μελούς συμβουλίου ΓυμνασίουΕκλογές πενταμελών συμβουλίων Λυκείου και ΙΒ

4/10/2007Εκδρομή Α’, Β’, Γ’ Δημοτικού στο ΣχινιάΠαρουσίαση απογευματινών πολιτιστικών ομίλων γυμνασίου:Α’ Γυμνασίου / Β’ Γυμνασίου / Γ’ Γυμνασίου

5/10/2007Εορτασμός Παγκόσμιας Ημέρας Εκπαιδευτικού – Μνημείο Έλληνα Δάσκαλου

Η θεωρητική κατεύθυνση της Γ΄ Λυκείου επι-σκέφθηκε το Μουσείο Ε. Βενιζέλου με εκθέματα που αναδεικνύουν την προσωπικότητα η οποία με την πολιτική της παρουσία έγραψε ιστορία στις αρχές του 20ού αιώνα. Περίπατος Λυκείου στο Adventure Park

19/10/2007Ημερήσια Εκδρομή Γυμνασίου στο Λουτράκι

26/10/2007Εορτασμός Επετείου 28ης Οκτωβρίου

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

1/11/2007Μορφωτικές επισκέψεις Γυμνασίου.

7/11/2007Προβολή ταινίας στους μαθητές Λυκείου «Η τιμή και το χρήμα»Συγκέντρωση γονέων μαθητών Λυκείου (α’ ομάδα – προέλεγχοι)

8/11/2007Απονομή Βραβείων σε Μαθητές Γυμνασίου

14/11/2007Σεμινάριο προς τους εκπαιδευτικούς «Η αναγνώριση της θλίψης στα παιδιά και τους εφήβους» (κα Μαρία Καρυώτη)Συγκέντρωση γονέων μαθητών Γυμνασίου με εκπαιδευτικούς Ξένων Γλωσσών, Φυσικής Αγωγής – Συγκέντρωση γονέων μαθητών Λυκείου (β’ ομάδα – προέλεγχοι) και με καθηγητές Ξένων Γλωσσών, Φυσικής Αγωγής, Η/Υ, Σχεδίου

15/11/2007Περιβαλλοντική Εκπαίδευση Γυμνασίου (Ο.Ε. Βιολόγων) (32 μαθητές από Β2 Γυμν.)

16/11/2007Επετειακός εορτασμός Πολυτεχνείου Γυμνάσιο - Λύκειο

13/12/2007Ετήσιο Bazaar στα Εκπαι-δευτήρια Δούκα, με θεατρι-κά, αγορές, χορούς και κυρίως κέφι και ζωντάνια.

9

μένες εκπομπές ναι μεν θα υπήρχαν διαφωνίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως θα καταπιεζόμασταν, θα αδικού-μασταν ή θα στερούμασταν το δικαίωμα της άποψης και της ελεύθερης γνώμης. Γιατί αυτό θα γίνει με σκοπό το κοινό καλό, την αποφυγή των παρεξηγήσεων και των παρεκτροπών, την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των προσωπι-κών δεδομένων των παρουσιαζόμενων.

Ελπίδα Τέμπου Β2Λ

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ

ΠΡΩΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ:

Ποιοι κάνουν ανακύκλωση και σε τι;Δεκατέσσερα από τα είκοσι τέσσερα παιδιά απάντησαν πως ανακυκλώνουν κυρίως το χαρτί, το πλαστικό, λίγο σπανιότερα το γυαλί και τις μπαταρίες.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ:

Υπάρχουν κάδοι ανακύκλωσης στην περιοχή που ζείτε; Δυστυχώς η απάντηση ήταν περισσότερο αρ-νητική καθώς δεν υπήρχαν κάδοι σε όλες τις περιοχές.

ΤΡΙΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ:

-Κάνετε καθόλου οικονομία στο νερό;Η πλειονότητα της τάξης, για να μην πω όλοι, σπαταλάνε το νερό χωρίς όμως να έχουν σκε-φτεί τις συνέπειες.

Στις μέρες μας η τηλεόραση και οι τηλεοπτικές εκπομπές προβάλ-λουν πολλές φορές λάθος πρότυπα, προκαλούν, επηρεάζουν και με-τατρέπουν τον έφηβο σε παθητικό όν χωρίς να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του. Όλα αυτά τα πετυχαίνει με τα ριάλιτι σόου, ορισμέ-νες από τις διαφημίσεις και τις τηλεοπτικές εκπομπές.Αυτό συμβαίνει, διότι πολύ συχνά μας βομβαρδίζουν με έξυπνα σλό-γκαν που ελκύουν το ενδιαφέρον και την περιέργειά μας, προβάλουν καταστάσεις, εμπειρίες και γεγονότα από τη ζωή των ανθρώπων που παρακολουθούμε και μας κάνουν να θέλουμε να συμμετέχουμε και εμείς οι ίδιοι. Επίσης, μας κάνουν να θέλουμε και να πιστεύουμε σε αυτά που μας υπόσχονται για το μέλλον, το οποίο θα είναι σίγου-ρα καλύτερο με τις «ανεκτίμητες» συμβουλές τους. Συνεπώς, μας οδηγούν σε παράλογες και λανθασμένες αποφάσεις, αντιλήψεις και επιλογές. Δημιουργούν δηλαδή, ένα πολίτη ανίδεο, εθισμένο στον υπερκαταναλωτισμό, αντικοινωνικό, απόλυτο. Όλα αυτά συμβάλ-λουν σε ένα μέρος του σημερινού αποτελέσματος.Πιστεύω πως το κράτος είναι υποχρεωμένο να «προστατέψει» τους πολίτες του από αρνητικές επιρροές που μπορούν πολύ εύκολα να συμβάλλουν στην καθημερινή μας ζωή, να την αλλάξουν και να δι-αστρεβλώσουν τη σωστή της ροή. Επίσης, θεωρώ πως θα ήταν ορ-θότερο αν το κράτος και οι πολιτικοί/υπουργοί έφεραν γνώμη δημοσίως πάνω σε αυτά τα θέματα έτσι ώστε να έπαιρναν πα-ράδειγμα και οι τηλεθεατές.Τέλος, είμαι της άποψης, πως αν απαγορεύονταν οι συγκεκρι-

ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ:

Ποιοι από εσάς έχουν ή θα ’ θελαν να έχουν πισίνα; Μεγάλη πλειονότητα της τάξης, δηλαδή δεκαοχτώ παιδιά επιθυμούν ή ήδη έχουν.

Όσο ωραία κι αν φαντάζει η ιδέα της πισίνας, κανείς δεν σκέφτεται ακόμα, την υπερβολική κατανάλωση του νερού η οποία τη συνοδεύει. Όπως όλοι ξέρουμε η Ελλάδα ταλαιπωρείται εδώ και χρόνια από φαινόμενα λειψυδρίας των οποίων δυστυχώς η συχνότητα αυξάνεται δραματικά. Η λύση βρίσκεται στην ευαισθη-τοποίηση όλων μας γι’ αυτό μην προσπερνάτε αυτήν την κατάσταση χωρίς να βοηθήσετε.

Μας έχουν πληροφορήσει επίσης πως θα το-ποθετηθούν κάδοι ανακύκλωσης στο σχολείο γι’ αυτό όποιοι δεν έχουν κάδο κοντά στην πε-ριοχή που ζουν, μπορούν να ενισχύσουν αυτήν την προσπάθεια φέρνοντας ύλες που ανακυ-κλώνονται στο σχολείο…

Χριστίνα Ζουπάνου-ΚρητικούΕυτυχία Γαρζώνη ΓΓ2

(βοήθησε με τις ερωτήσεις)

Εσείς τι κάνετε για το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ;Η φύση δεν παράγει απορρίμματα. Στα φυσικά οικοσυστήματα αυτό που θεωρείται απόβλητο από ένα ορ-γανισμό, αποτελεί χρήσιμη πρώτη ύλη για κάποιον άλλο και έτσι, τίποτα δεν χάνεται και συνεχίζεται αρμονικά ο αέναος κύκλος της ζωής.

Αν η φύση δεν έκανε ανακύκλωση και παρήγαγε σκουπίδια όπως παράγει ο άνθρωπος, δε θα υπήρχε σή-μερα ζωή στον πλανήτη. Εάν καταλάβουμε ότι τα σκουπίδια δεν είναι άχρηστα υλικά, αλλά χρήσιμες πρώτες ύλες για τις κατάλληλες βιομηχανίες, τότε θα συνειδητοποιήσουμε πόσο λάθος είναι η κατάληξη αυτών των υλικών στις χωματερές, µε τεράστιο περιβαλλοντικό αλλά και οικονομικό κόστος.

Τι κάνουμε λοιπόν για το περιβάλλον; Εγώ πάντως μέχρι πριν λίγο καιρό τίποτα. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ασχοληθώ με αυτό το θέμα ούτε ότι θα

έγραφα ένα άρθρο γύρω από αυτό. Μου κίνησαν όμως το ενδιαφέρον οι προσπάθειες που κάνει το σχολείο, και όσα ακούω καθημερινά.

Ίσως πάλι, όλα ξεκίνησαν χωρίς να το καταλάβω από τότε που ήμουν μικρή. Θυμάμαι ακόμη και τώρα τη μητέρα μου να μας υπενθυμίζει συνέχεια και ακούραστα να μην σπαταλάμε το νερό...

Γιατί σε λίγο νερό δεν θα’ χουμε! Ο δε μεγάλος μου αδελφός μας έβαλε στη διαδικασία της ανακύκλωσης. Τελικά, κατάλαβα ότι δεν είναι τόσο κουραστικό όσο φαίνεται ... να ασχοληθείς με το περιβάλλον... δηλαδή να εξασφαλίσεις ένα καλύτερο αύριο για τον εαυτό σου.

Έτσι λοιπόν μια συμμαθήτριά μου κι εγώ αποφασίσαμε να καταγράψουμε τις προσπάθειες των παιδιών της τάξης μας κάνοντάς τους κάποιες ερωτήσεις. Η πρώτη ερώτηση σχετικά με την ανακύκλωση ήταν:

10

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο

Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας. Έχει γράψει σπουδαία έργα όπως Το καπλάνι της βιτρίνας, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, Ο θείος Πλάτων,

Αρβυλάκια και γόβες,Τα παπούτσια του Αννίβα κ.α.

Συναντήσαμε τη σπουδαία αυτή συγγραφέα στο σπίτι της όπου με αφορμή την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου μας παραχώρησε μία ενδια-

φέρουσα συνέντευξη.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Κυρία Ζέη, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος είχα-τε περίπου την ίδια ηλικία μ’ εμάς, πώς είναι η έναρ-ξη ενός πολέμου για ένα 15χρονο παιδί εκείνη την εποχή; Δηλαδή τι συζη-τούσατε με τους φίλους ή τις φίλες σας;

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Όταν την πρώτη μέρα που κηρύχθηκε ο πόλεμος, έτσι ήμαστε στην αρχή αναστατωμένοι και με είδε η μητέρα μου να βάζω την ποδιά, μου λέει «που πας», λέω σχολείο, «είσαι καλά θα πας σχολείο;». Εκείνη την μέρα στο σχολείο, (πήγαινα στο σχολείο Δρυνοπούλου), θα παίρναμε απόφαση για το κουκλοθέατρο, ποιες θα ήμαστε στην επιτροπή κουκλοθέατρου, τι θα έκανε ο καθένας στο κουκλοθέατρο, το περίμενα πάρα πολύ και αυτό ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε, ότι χάσαμε το κουκλοθέατρο. Μετά βγήκε όλος ο κόσμος στο δρόμο και ήταν σαν μια ημέρα γιορτής, γιατί ο κόσμος τραγουδούσε, έβλεπες οι στρατιώτες στα τραμ, στα λεωφορεία σκαρφαλωμένοι, τους χει-ροκροτούσαμε, φωνάζαμε όχι, δεν ξέραμε ακριβώς τι είναι ο πόλεμος, και ήταν σαν μια μέρα γιορτής, η πρώτη μέρα.”

ΟΡΕΣΤΗΣ: Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω και εγώ, γιατί διαβάσαμε απόσπασμα από το βιβλίο σας ‘Ο άλλος περίπατος του Πέτρου’ και παρουσιάζεται εκεί η έναρξη του πολέμου σαν μια μεγάλη γιορτή, ήταν όντως έτσι;

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Ήταν όντως έτσι…”ΟΡΕΣΤΗΣ: Θέλω να σας ζητήσω αν μπορείτε να μου πείτε μια εικόνα γενικώς της κατοχής και του πολέ-μου που έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό σας.ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Χαραγμένη εικόνα ήταν όταν μετά κά-θε τόσο άνοιγαν τα σχολεία, κλείνανε, όταν ανοίγα-νε, εμείς μέναμε πλατεία Αμερικής και το σχολείο ήταν στη λεωφόρο Αλεξάνδρας και πηγαίναμε με τα πόδια. Όταν είδαμε τον πρώτο πεθαμένο από την πείνα στο δρόμο, και πλησιάσαμε πήγαμε σπί-τια μας, κάτι του φέραμε, μετά έγινε τόσο συνήθεια, να βλέπεις σκοτωμένους στο δρόμο, που πολλές φορές τους προσπερνούσες και περπατούσες. Γιατί είχε γίνει πια μια συνήθεια… Επίσης, εντύπωση μου είχε κάνει, στην πλατεία Αμερικής από τον ένα στύ-λο είχανε κρεμάσει δύο και τους έλεγαν εμπόρους του λαδιού, που οι γερμανοί τους κρέμασαν και αυ-τό ξέρεις , να πηγαίνεις σχολείο και να βλέπεις δυο κρεμασμένους δεν είναι και τόσο…”ΛΥΔΙΑ: Έχουμε δει σε βίντεο αλλά και σε φωτογραφί-ες τις δύσκολες στιγμές που περνάγανε οι στρατιώ-τες στην Αλβανία.ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Στην Αλβανία περνάγανε δύσκολες στιγ-μές, στην αρχή ήταν εδώ με τραγούδια και με αυτά που κάθε φορά καταλάβαιναν μία πόλη προχωρούσε ο στρατός, δεν ξέραμε βέβαια εδώ, ότι δυσκολίες εί-χε ο στρατός, και πόσα γυρίσανε με κρυοπαγήματα, και το ‘χω στον ‘Περίπατο του Πέτρου’. Γιατί δεν ήταν καλά εφοδιασμένοι, αλλά βέβαια πολεμούσανε πάρα πολύ γενναία και οι γυναίκες και βέβαια όταν ήρθαν οι Γερμανοί πια, ήταν αδύνατο να αντισταθούν, τους

πήραν κατά πόδι, γύριζαν πέταγαν τα στρατιωτικά τους ρούχα, ό,τι έβρισκαν απ’ τα χωριά και γύριζαν σχεδόν με τα πόδια, γύριζαν πίσω.” ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Εσείς έχετε κάποιο συγγενικό πρόσωπο, έτσι, που συμμετείχε τότε στον πόλεμο;ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Ο οποίος γύρισε και όπως λέω στον ‘Περίπατο του Πέτρου’, περιμέναμε ότι θα γυρίσει, να μας διηγείται ηρωισμούς και αυτός γύρισε σω-ριασμένους με κρυοπαγήματα στα πόδια κλπ”.ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Ο θείος Άγγελος όπως λεγόταν στο βι-βλίο.ΓΙΩΡΓΟΣ: Πέρσι είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Μανόλη Γλέζο, ο οποίος μας μίλησε για το γε-γονός που κατέβασε την Γερμανική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης.ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Καλά αυτό ήταν ένα…, δηλαδή δεν το πιστεύαμε, γιατί ακόμα δεν είχανε γίνει οργανώσεις, για να έχει ενταχθεί ο κόσμος στην αντίσταση, ήταν αρχή, και όταν είδαμε να έχει κατεβάσει τη σημαία, δεν πιστεύαμε ότι μπορεί να πήγε άνθρωπος και να έκανε αυτό το πράγμα.”ΓΙΩΡΓΟΣ: Τότε ο κόσμος πώς πληροφορήθηκε γι’ αυτό το γεγονός και γενικά ποιες ήταν οι συνθήκες μετά την άφιξη των Γερμανών στη Αθήνα;ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Σκλήρυναν πάρα πολύ οι συνθήκες με-τά την άφιξη των Γερμανών γιατί οι Ιταλοί ήτανε λίγο πολύ…δηλαδή δεν ήταν τόσο σκληρά τα πράγμα-τα. Πρώτα, πρώτα μαζί με την άφιξη των Γερμανών άρχισε και η μεγάλη πείνα γιατί τα μάζευαν όλα οι Γερμανοί και δεν άφηναν τίποτα και η κυκλοφορία περιοριζόταν, ήταν έως τις 8 το βράδυ, δεν μπορού-σες να βγεις έξω. Γενικά, δεν άφηναν συγκεντρώ-σεις, άρχισε να κόβεται το φως, να κόβεται το νερό με την άφιξη των Γερμανών και το νερό ακόμη. Ο πιο βαρύς χειμώνας ήταν αυτός του ’41, όπου άρχισαν για πρώτη φορά να γίνονται οι πρώτες οργανώσεις αντίστασης και το πρώτο αυτό που έβαλαν, και νο-μίζω ότι είναι το πιο σωστό που έχουν κάνει ποτέ πολιτικές οργανώσεις, ήταν το συσσίτιο, δηλαδή να φάει ο κόσμος πρώτα και ύστερα να κάνει, για να δημιουργηθούν τα πρώτα συσσίτια, μην πεθάνει ο κόσμος από την πείνα.”ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Να σας ρωτήσω εγώ για τα αντίποινα που υπήρχαν τότε γιατί πέρσι μας είπε ο κ. Γλέζος ότι κάθε φορά που συνέβαινε μια πράξη αντίστασης υπήρχαν αντίποινα και φυσικά και εκτελέσεις. Υπήρ-χε αυτός ο φόβος, ο έντονος, ότι οι αθώοι άνθρωποι μπορούν να οδηγηθούν στο απόσπασμα;ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Βέβαια, γιατί σιγά-σιγά όταν άρχισαν να γίνονται διαδηλώσεις, ας πούμε, άρχισαν να χτυ-πάνε στο ψαχνό και να μαζεύουν κόσμο και βέβαια αργότερα τα μεγάλα αντίποινα ήταν όταν άρχισε το αντάρτικο που οι αντάρτες σκότωναν έναν Γερμανό

ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ

11

και καθάριζαν όλο το Δίστομο ας πούμε οι Γερμα-νοί, έκαναν φοβερά αντίποινα. Ύστερα αυτούς που εκτέλεσαν ομαδικά, τους 200 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.”

ΟΡΕΣΤΗΣ: Έχουμε δει πολλές φωτογραφίες από την κατοχή με παιδιά σκελετωμένα, πραγματικά, να πεινάνε, έχουμε δει εικόνες με σωρούς πεθαμένων στην Αθήνα, στο κέντρο της Αθήνας.

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Μες στην Αθή-να … πολλοί ήτανε, σου λέω που στο τέλος πια πάνω στη σχάρα, όπως το γράφω κι εγώ από κάτω από το τρένο είχε λίγη ζέστη, μαζεύονταν εκεί παιδάκια και κοιμόνταν πάνω στη σχάρα. Δεν υπήρχε ακόμα μια πρόνοια, δεν υπήρχε καμιά οργάνωση. Σιγά-σιγά από την ώρα που άρχισε να γίνεται μια οργάνωση να οργανώνονται τα συσσίτια τα πράγματα βελ-τιώθηκαν. Πέρασε όλος αυτός ο Χειμώνας του ’41 που ήταν ο φοβερότερος και μετά τον επόμενο χειμώνα είχανε πια κάπως οργανωθεί τα πράγματα.”

ΠΑΡΗ: Μέχρι τώρα μας μιλήσατε για τα χρόνια του πολέμου, όμως νομίζω ότι θα ήταν πολύ σημαντικό, να μας πείτε ποια ήταν η κατάσταση στην Αθήνα με-τά το τέλος του πολέμου, όσο και ποια ήταν η όψη της πόλης, δηλαδή αν ήταν έντονα τα σημάδια…

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Όχι, να σας πω πρώτα ότι άρχισε η αντίσταση οργανωθήκαμε άλλοι στις οργανώσεις νεολαίας, οι μεγαλύτεροι οργανώθηκαν άρχισαν να οργανώνονται τα συσσίτια, και να κάνουν αντι-στασιακές πράξεις, ας πούμε να γράφουν στους τοίχους, να, σιγά-σιγά έγινε το αντάρτικο εκεί ήταν μάχες πια.”

ΠΑΡΗ: Δηλαδή δεν ήταν ανώτερο το αίσθημα της χαράς και της Ελευθερίας ή υπήρχε ακόμα αυτός ο φόβος και…

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Όχι, της χαράς, της ελευθερίας δεν υπήρχε ακόμη, αλλά τα χρόνια του πολέμου είχε αναπτυχθεί πάρα πολύ μια πολιτιστική δράση οι συγγραφείς, τα θέατρα, έπαιζαν έργα με θέμα την αντίσταση και κάθε φορά που γινόταν αναφορά σε θέματα όπως το δάσος ξέσπαγε το κοινό σε χειρο-κροτήματα επειδή το δάσος θύμιζε τους αντάρτες, μέχρι και οι ηθοποιοί έβγαζαν και καμιά λέξη μέσα που να θυμίζει στο κοινό την αντίσταση και έτσι ξε-σηκώνονταν. Ήταν το καφέ του Λουμίδη που εκεί μαζευόταν ο Γκάτσος, ο Ελύτης, ο Μάνος Χατζηδά-κης, ένα σωρό, και έγινε τότε το εκδοτικό «Ίκαρος» για πρώτη φορά που και πάλι μαζεύονταν οι συγ-γραφείς. Στο σχολείο κάναμε το κουκλοθέατρο, επί κατοχής και έγραφα εγώ τα έργα και ερχότανε πάλι στις παραστάσεις του κουκλοθεάτρου πολλοί συγ-γραφείς, πάρα πολλοί, ο Εμπειρίκος ερχότανε και εκεί ήρθε ο Γιώργος Ευαστίκογλου, που τον γνώρισα για πρώτη φορά και μετά έγινε άντρας μου.

ΠΑΡΗ: Δηλαδή μετά την κατοχή, ποια ήταν τα συναι-σθήματα των ανθρώπων;

ΟΡΕΣΤΗΣ: Υπήρχε και ο εμφύλιος που…

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: Ο εμφύλιος άρχισε πιο μετά…

ΠΑΡΗ: Αφού έφυγαν οι Γερμανοί…

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Βέβαια τον πρώτο καιρό και είναι ίσως

η μόνη χώρα της Ευρώπης που δεν γιορτάζουμε τη μέρα της απελευθέρωσης, γιορτάζουμε τη μέρα που άρχισε ο πόλεμος, γιατί την ημέρα της απε-λευθέρωσης την ξέρετε πότε ήταν; Δεν την ξέρετε. Ήταν 12 Οκτωβρίου. Λοιπόν, εκεί βγήκε όλος ο κόσμος στο δρόμο, ήταν μια μέρα γιορτής, χαράς. Σιγά-σιγά άρχισαν οι αντιστασιακές οργανώσεις και όλος ο κόσμος να βγαίνει, να διαδηλώνει. Ήρθε η

κυβέρνηση απ’ το εξωτερικό, οπότε φαίνεται είχαν συμφω-νήσει εκεί που η Ελλάδα πια θα ήτανε στην κυριαρχία της Αγγλίας και λίγο-λίγο άρχισε πριν τον εμφύλιο, άρχισε ο Δεκέμβριος με τους Άγγλους και αυτό ήταν ας πούμε ένα πολύ μεγάλο χτύπημα γιατί πριν προλάβουμε να χαρού-με την απελευθέρωση χωρί-στηκε σε παρατάξεις. Η μία ήταν από τη Λ. Αλεξάνδρας και πέρα και η άλλη ήτανε στο Κολωνάκι. Αυτό ήταν κάτι

φρικτό γιατί απ’ τη μια ήσουν εσύ και απ’ την άλλη συγγενείς σου. Ήταν πολύ φοβερός ο Δεκέμβριος και τότε είχε ένα χρονογράφημα του Ψαθά, το έχετε ακούσει, που έλεγε «δεν ξέρω τι ήταν ο Δεκέμβρης του ΄44» αλλά όσο συλλογιέμαι αυτό το παιδάκι 16 χρονών του ΕΛ.ΑΣ που πήγαινε με ένα τουφέκι της συμφοράς και ανέβαινε μια σκάλα υπηρεσίας να νι-κήσει την Αγγλική αυτοκρατορία γιατί στην απένα-ντι πολυκατοικία ήταν οι Άγγλοι. Σ’ αυτές εδώ βέβαια τις εργατικές πολυκατοικίες που θέλουν τώρα να τις γκρεμίσουν, αυτές οι τρύπες που υπάρχουν είναι απ’ όλμους που έριχναν οι Άγγλοι.

ΓΙΩΡΓΟΣ: Τώρα, όταν ακούτε το έπος του ’40, τι σας έρ-χεται ως συναίσθημα ή κάποια εικόνα στο μυαλό;

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Μου έρχεται, η πρώτη μέρα αυτή, η πρώτη μέρα της χαράς και μετά αμέσως μου έρχεται η επιστροφή των φαντάρων που τους περιμέναμε ας πούμε νικητές και, γυρίζουν όπως το λέω στο ‘περίπατο του Πέτρου’.”

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Κυρία Ζέη, θα θέλα-τε να απευθύνετε ένα μήνυμα στα παιδιά για την 28η Οκτω-βρίου;

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Ένα μήνυμα είναι να ξέρουμε ότι υπάρχει πολύς ηρωισμός βέβαια αλλά να μην ξεχνάμε ότι οποιοσδήποτε πό-λεμος φέρνει συμφορές. Παρ’ όλο που μεγαλώναμε στον πόλεμο, ας πούμε έβγαινε ένα περιοδικό νεο-λαίας, εγώ εκεί πρωτοδημοσίευσα τα πρώτα μου δι-ηγήματα, έβγαινε το ́ 42, ́ 43 μέσα στην κατοχή. Και υπήρχε και μια παράλληλη πολύ έντονη δράση.

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Εγώ πάντως έχω την αίσθηση, γνωρίζο-ντας ανθρώπους όπως ο παππούς μου, εκείνη την εποχή που πήγε στο στρατό ότι όλη αυτή η δοκιμα-σία που περάσατε και η δοκιμασία του πολέμου για όσους πήγαν και η δοκιμασία της κατοχής έχει κάνει αυτή τη γενιά πιο δυνατή. Έτσι δεν το νομίζετε;

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Ναι αλλά εκείνο βέβαια που μου έχει μείνει είναι πως όλοι μας θα ήμασταν αλλιώς και η Ελλάδα θα ήταν αλλιώς αν δεν είχε γίνει ο Εμφύλι-ος. Γιατί στον πόλεμο ήμασταν όλοι ενωμένοι ενώ

στον Εμφύλιο έβλεπες τη συμμαθήτριά σου να μην σου μιλάει να είναι αλλού, το θείο σου ας πούμε. Χωρίστηκαν οι άνθρωποι, αυτό είναι το χειρότερο από όλα που μπορεί να συμβεί.

ΟΡΕΣΤΗΣ: Εγώ θέλω να σας ρωτήσω για την «Κων-σταντίνα και τις αράχνες της» το οποίο υπάρχει και στα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας της Β’ Γυ-μνασίου αλλά εμείς σαν τάξη πέρσι είχαμε σαν εργα-σία την ανάγνωσή του και το σχολιασμό του κατά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Θέλω να πω ότι ήταν πάρα πολύ ωραίο και ήθελα να σας ρωτήσω πως το εμπνευστήκατε. Είναι ευαίσθητο θέμα.

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Κοίταξε, εγώ ήμουν για τρία χρόνια στο κεντρικό συμβούλιο των κοινοτήτων ΚΕ.ΘΕ.Α., των κοινοτήτων εξαρτημένων ατόμων και ήρθα σε επα-φή με πολλά παιδιά και με πολλούς γονείς αλλιώς δεν θα μπορούσα να γράψω γιατί είναι ένα θέμα πολύ δύσκολο και δεν ξέρεις πώς να πλησιάσεις και αλλιώς τα φαντάζεσαι απ’ έξω, ενώ όταν τα είδα από κοντά, είδα ότι αυτό μπορεί να συμβεί σε κάθε έναν, σε οικογένειες μονιασμένες, σε οικογένειες χωρι-σμένες με παιδιά που ζουν καλά, μπορεί από ένα τί-ποτα δηλαδή, γιατί σε μάλωσε ένας καθηγητής και σου λέει κάποιος διπλανός σου πάρε αυτό το χαπάκι και θα γίνεις καλά και κάπως έτσι μπορεί να αρχίσει. Είδα γονείς, έναν πατέρα που είχε τα δύο κοριτσάκια του 14 και 16 χρονών και δεν το είχε πάρει είδηση. Τις μάλωνε, τις έδιωχνε από το σπίτι γιατί ήταν κακές μαθήτριες, γιατί τριγυρίζανε. Όταν κατάλαβε, πήγε στο ΚΕ.ΘΕ.Α και πήγε σε σχολείο για γονείς και παρα-κολουθούσε πως να φέρνεται σε αυτά τα παιδιά.”

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Θέλατε να μας πείτε κάτι για τη Ζώρζ Σαρή;

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: “Η Ζώρζ Σαρή, ήμαστε φίλες από 12 χρονών και στην αρχή αυτή ήταν με τον βασιλιά

με τη νεολαία του Μεταξά, φορούσε αστέρια και ήταν αρχηγός και εγώ ήμουνα με τον Βενιζέλο τελείως αντίθε-τη. Λοιπόν, τσακωνόμασταν πάρα πολύ και ύστερα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα ερχό-ταν σπίτι μου πήγαινα σπίτι τους, παίζαμε, αυτό είχε πάει στην άκρη, ερχόταν η ώρα που τσακωνόμασταν, ύστερα

ήρθε και αυτή στην αντίσταση άλλαξε αμέσως φυ-σικά και συνεχίσαμε έτσι να είμαστε ως τώρα φίλες. Παρ’ όλο που αυτή είχε φύγει στη Γαλλία, εγώ είχα μείνει εδώ, μετά εγώ έφυγα στην Ρωσία, αλλά πάντα είχαμε επικοινωνία και ξέραμε τι κάνει η μία και η άλλη.”

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: Ευχαριστούμε πάρα πολύ

ΑΛΚΗ ΖΕΗ: Παρακαλώ.

Στη συνέντευξη συμμετείχαν οι καθηγήτριες Κορίνα Δρύλλη, Εύα Νικολαΐδου

Οι μαθητές και οι μαθήτριες Ορέστης Ασπιώτης ΓΓ1, Γιώργος Εμμανουήλ ΓΓ3,

Δέσποινα Πολυζωΐδου ΓΓ1, Πάρη Τρακοσάρη ΓΓ3

δεν ξέραµε ακριβώς τι είναι

ο πόλεµος, και ήταν σαν µια

µέρα γιορτής, η πρώτη µέρα

στον Εµφύλιο έβλεπες τη

συµµαθήτριά σου να µην σου µιλάει

ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ

12

Ν. ΚΟΥΚΗΣ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΛΥΚΕΙΟΥ: Πιστεύω πως η σημερινή γενιά βιώνει την καλύτε-ρης ποιότητας δημοκρατία που έχει υπάρξει ποτέ στην Ελλάδα. Το καλό είναι ότι αν και δεν μπορεί να υπάρξει στην τέλεια μορφή της, λειτουργεί και είναι ουσιαστική και σε βάθος. Τώρα όσον αφορά το σχολείο αυτό που έχει σημασία είναι να γίνει η δράση των μαθητών πιο ουσιαστική, να αλλάξει το κλίμα και να υπάρξει περισσότερη άνεση στη συ-νεργασία μεταξύ μαθητών και καθηγητών. Κάποιοι φοβούνται τη δημοκρατία πρέπει όμως να αναπτυ-χθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και κατανόησης και σ’ αυτό θα συμβάλλουν και τα προεδρεία. Πειθαρχία είναι ανάγκη να υπάρχει, για να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές τα όρια.

Δ. ΔΡΑΓΩΤΗΣ, ΦΥΣΙΚΟΣ, ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΥΚΕΙΟΥ: H Δημοκρατία ορίζεται πολύ εύκολα: Σημαίνει να αισθάνεσαι και να πραγματοποιείς σε περιβάλλον ελευθερίας ό,τι θέλεις, αρκεί να σέβεσαι τα δικαι-ώματα των υπολοίπων. Το βασικό χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας είναι ότι όλοι υπακούουν στην πλειοψηφία.

Δ.Η. ΚΟΥΣΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ: Η χώρα που «γέννησε» τη Δημοκρατία θα περίμενε κανείς να είναι πρωτοπόρος στη σύγχρονη εποχή, σε αυτό το θέμα τουλάχιστον και θα περίμενε οι Νεοέλληνες να διέπονται από δημοκρατικές αντι-λήψεις. Εντούτοις, αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, θα πειστούμε για το αντίθετο. Η Δημοκρατία είναι θέμα παιδείας και η παιδεία του καθενός μας δεν έχει να κάνει μόνο με τη μόρφωση αλλά και με την οικογένεια, τους φίλους, το περιβάλλον, τους πολιτι-κούς, την ποιότητα της ζωής, της διασκέδασης, της ενημέρωσης κτλ.

Δεν αρκεί να λέει κανείς ότι είναι δημοκράτης. Πρέπει να του «βγαίνει» αυθόρμητα, πρέπει το πνεύμα αυτό να χαρακτηρίζει κάθε λόγο και κάθε πράξη του. Γιατί το σημερινό σχολείο θα μπορούσε να διαφέρει; Δεν έχουν περάσει δα και τόσα πολλά χρόνια από την εποχή της ποδιάς, της «ψιλής» και της βέργας.

Είναι στο χέρι των νέων αυτής της χώρας, να αναθρέψουν τα δικά τους παιδιά με λιγότερα λάθη

και με τρόπο τέτοιο, ώστε να πάμε λίγο «ακόμα», λί-γο «ψηλότερα»...

Γ. ΛΑΓΟΥΔΑΚΟΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ: Εάν δεν υπήρχε Δημοκρατία στο χώρο του σχολείου δε θα συζητούσαμε για Δημοκρατία. Το ζητούμενο είναι σε τι βαθμό υπάρχει. Πουθενά το πολίτευμα δεν είναι μόνο Δημοκρατία, για παράδειγμα υπάρ-χει προεδρευόμενη, βασιλευόμενη κτλ. Στο σχο-λείο υπάρχει «Καθηγητική», διότι ο καθηγητής είναι γνώστης των κανόνων και των νόμων που πρέπει να διέπουν το σχολείο. Οι μαθητές περνάνε από λογοκρισία. Η Δημοκρατία και ο βαθμός της είναι κατάκτηση των ανθρώπων, δε χαρίζεται, είναι ιδέα μεγάλη που κατακτιέται.

ΣΠ. ΜΟΝΔΕΛΟΣ, ΦΥΣΙΚΟΣ: Ζητούμενο κάθε φορά είναι η ποιότητα της Δημο-κρατίας κι όχι γενικά κι αόριστα το αν υπάρχει δημο-κρατία. Έτσι πιστεύω ότι πράγματι υπάρχει Δημοκρα-τία με ποιοτικά χαρακτηριστικά αλλά ταυτόχρονα πιστεύω ότι πρέπει διαρκώς να γρηγορούμε ώστε η ποιότητα της Δημοκρατίας διαρκώς να αναβαθμίζε-ται, γιατί αν δεν συμβαίνει αυτό κινδυνεύει να οδη-γηθεί σε απολυταρχικά τέλματα. Το σχολείο μας, που δεν ξεφεύγει από τα παραπάνω, είναι ένα δημοκρα-τικό σχολείο απόδειξη το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεστε εδώ και μου κάνετε αυτή την ερώτηση.

Β. ΤΑΤΣΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ: Για μένα στο επίπεδο ότι μπορείτε να εκφράζετε την

άποψή σας κι εσείς και εμείς ναι υπάρχει Δημοκρα-τία. Δηλαδή σαφώς σε θέματα που αφορούν προ-σωπικά ζητήματα ή κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με το εργασιακό καθεστώς, εννοείται ότι έχουμε τη δυνατότητα και την ελευθερία να εκφρα-ζόμαστε. Το ίδιο ισχύει και για πράγματα που αφο-ρούν τη δουλειά μας γενικότερα. Έχουμε τη δυνα-τότητα και την ελευθερία να εκφράσουμε τη γνώμη μας. Σε ότι αφορά τους μαθητές θα έλεγα ότι επίσης υπάρχει η θέληση να ακουστούν και έχω την εικόνα ότι μέχρι ενός σημείου ακούγονται. Το να πεις την άποψή σου δεν μπορεί να σου το αρνηθεί κανείς, ακόμα κι αν είσαι σε ένα σχολείο ιδιωτικό. Τώρα το αν αυτά που θα πείτε θα ακουστούν με ειλικρίνεια και με διάθεση να υλοποιηθούν, έχει να κάνει με το «για ποιο λόγο» τα λέτε εσείς οι μαθητές.Στη Δημοκρατία έχουμε μείνει πολύ στη θεωρία και νομίζω ότι το πιο σωστό είναι να περνάμε και στην πράξη, δηλαδή να λέμε αλλά κυρίως να τεκ-μηριώνουμε τις απόψεις μας. Η στάση μας πρέπει να δείχνει ότι θέλουμε να συμμετέχουμε στη Δημοκρα-τία. Τα δικαιώματα τα οποία μας προσφέρει κάποιος άλλος, γίνονται πραγματικά δικά μας, αν κι εμείς οι ίδιοι δουλέψουμε πάνω στον τομέα αυτό. Πιστεύω ότι υπάρχει Δημοκρατία δεν το συζητώ. Ένα παρά-δειγμα είναι οι εκλογές. Πρέπει να δίνεται μεγάλη σημασία στην επιλογή των προσώπων. Αυτό αντι-κατοπτρίζει και πόσο σημαντικό είναι για όλους. Τέλος κι εσείς οι μαθητές όσο πιο καλά και όσο πιο πολλά ζητήσετε, με τεκμηρίωση, τόσα περισσότερα θα κατακτήσετε.

A. ΜΥΚΩΝΙΑΤΗΣ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ:Tο θεσμικό πλαίσιο για τη Δημοκρατία υπάρχει. Αυ-τό όμως δε φτάνει. Πρέπει να τη φροντίζουμε, να την εδραιώνουμε με τη συμπεριφορά μας, να σεβό-μαστε τους κανόνες γιατί Δημοκρατία έχω και διεκ-δικώ δικαιώματα, σημαίνει «κάνω ό, τι θέλω» αλλά και «υπακούω σε κάποιους κανόνες». Εκεί υπάρχουν προβλήματα. Όταν λοιπόν είτε οι καθηγητές είτε οι μαθητές είτε οποιοσδήποτε άλλος φορέας δε σέ-βεται τους κανόνες μπορεί να λέει ότι είναι δημο-κράτης, αλλά δεν είναι. Να σέβεται το δικαίωμα του άλλου, να λέει τη γνώμη του και αυτό να το κάνει

ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ

Περί Δημοκρατίας...Η συντακτική ομάδα προβληματίστηκε φέτος για το κοινωνικό θέμα το οποίο θα πραγματευτεί. Κατέληξε σε αυτό της δημοκρατίας

στην κοινωνία γενικότερα και ειδικότερα στο σχολείο μας. Έθεσε λοιπόν σε καθηγητές και μαθητές τα παρακάτω ερωτήματα.

«Τι σημαίνει για εσάς Δημοκρατία;»

«Υπάρχει δημοκρατία στις μέρες μας;»

«Υπάρχει δημοκρατία στο σχολείο μας;»

13

πράξη, αυτό είναι δημοκρατία. Εκεί νομίζω ότι κά-πως πάσχουμε όλοι εμείς οι καθηγητές που μερικές φορές νομίζουμε ότι έχουμε το αλάθητο και ότι τα ξέρουμε όλα και δεν δίνουμε τη δυνατότητα στους μαθητές να εκφραστούν. Ή πολλές φορές οι μαθη-τές οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους καταλύουν το δημοκρατικό πνεύμα . Οι νέοι πρέπει να διεκδικούν τη λύση αυτών των προβλημάτων αλλά μέσα στα όρια της δημοκρατίας. Χωρίς να υποχρεώνουν κά-ποιους και να στερούν από άλλους το δικαίωμά τους στη μόρφωση. Άρα, είναι θέμα της συμπεριφοράς του καθενός μας να την εφαρμόζουμε στην πράξη.

Σε αυτό το σχολείο νομίζω ότι η Διεύθυνση ακούει και θέλει να ακούει πολλές φορές τα αιτήματά σας, τις γνώμες σας, τις διαφωνίες σας, τις ενστάσεις σας. Το ότι δεν μπορεί πάντα να σας δώσει τη λύση που εσείς θέλετε, δε σημαίνει ότι δε σας λαμβάνει υπόψη. Υπάρ-χουν και άλλοι παράγοντες που εσείς και εμείς δεν τους συνυπολογίζουμε. Η Γενική Διεύθυνση ακούει και νομίζω ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βήματα ουσιαστικής δραστηριοποίησης, ευαισθητο-ποίησης και κινητοποίησης των μαθητών μέσα στο σχολικό χώρο. Αυτό δεν είναι μόνο θέμα Γενικής Διεύ-θυνσης. Και εσείς οι μαθητές με τη συμπεριφορά σας μπορείτε να απαιτήσετε να σας παίρνουν πιο σοβαρά οι άλλοι. Όταν δείχνετε υπευθυνότητα, όταν ζητάτε κάτι που το έχετε σκεφτεί και δεν το πετάτε σαν πυ-ροτέχνημα για να αντιδράσετε τότε υποχρεώνετε τον άλλον είτε αυτός είναι καθηγητής είτε αυτός είναι η γενική Διεύθυνση του σχολείου να σας πάρει σοβαρά υπόψη. Η καθημερινότητα δείχνει ότι υπάρχει διάθε-ση να σας ακούσουμε αλλά αυτό το ξαναλέω είναι και θέμα προσωπικό του καθενός. Μπορεί να λέω σε όλο τον κόσμο ότι θέλω το διάλογο μέσα στην τάξη … Αν όμως με την ίδια μου τη συμπεριφορά δεν το δείξω, τότε στην πραγματικότητα λέω ’’παραμύθια’’.

Γ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ Γ’2Λ: Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για την Δη-μοκρατία και κυρίως για την ελεύθερη έκφραση των μαθητών στους σχολικούς χώρους. Η κοινή γνώμη εξαιτίας των προβαλλομένων και το κλίμα ψευτο-επαναστατισμού, που επικρατεί έχει σχηματίσει την άποψη ότι δεν υπάρχει δημοκρατία. Αυτό που πραγματικά επικρατεί είναι ότι το πλαίσιο υπάρχει, αλλά δεν πραγματώνεται. Οι μαθητές πολλές φορές επιθυμούν να εκφραστούν, αλλά συναντούν εμπό-δια. Με το να φιμώνονται, φιμώνεται και η κοινωνία, αφού οι νέοι άνθρωποι αποτελούν την φωνή της, τον κινητήριο μοχλό της. Πολλές φορές οι ίδιοι οι μαθητές με την συμπεριφορά τους καταλύουν την δημοκρατία, για παράδειγμα με τις καταλήψεις και στερούν το δικαίωμα κάποιων να μορφωθούν. Στο δικό μας σχολείο έχουν γίνει βήματα για την ελεύθε-ρη έκφραση των μαθητών, υπάρχουν ακόμα, όμως εμπόδια και δυσκολίες. Υπάρχουν πολλές ενέργειες, που πρέπει να γίνουν από την πλευρά του σχολείου και από την πλευρά των μαθητών. Οι μαθητές πρέ-πει να διεκδικούν περισσότερα με σωστή συμπε-ριφορά και το σχολείο μας να γίνει πιο δεκτικό σε προτάσεις, οι οποίες θα βελτιώσουν το επίπεδο.

Β+Δ: Καλημέρα σας! Γ.Σ: Καλημέρα!Β+Δ: Θέλαμε να σας πάρουμε αυτή τη συνέντευξη γιατί απ’ όσο ξέρουμε διδάσκετε πολλές ώρες στο Γυμνάσιο. Πως νιώθετε γι’ αυτό; Γ.Σ: Ήμουν για πολλά χρόνια ο μόνος θεολόγος και δί-δασκα πολλές ώρες. Όμως από πέρσι όχι πια. Νομίζω πως αυτό μου αρέσει. Η μοναξιά δε μου ταιριάζει. Β+Δ: Πώς θυμάστε τα ονόματα περίπου 9 τμημά-των; Γ.Σ: Αφού περάσει ο πρώτος μήνας μαθαίνω τα ονόματα των μαθητών της Α΄ Γυμνασίου, γιατί τους υπόλοιπους ήδη τους γνωρίζω. Παλιότερα την Α΄ Γυμνασίου τη μάθαινα σε δύο εβδομάδες. Τα συμπεράσματα δικά σας. Β+Δ: Πόσα χρόνια δουλεύετε στο σχολείο μας; Γ.Σ: Εργάζομαι στα Εκπαιδευτήρια Δούκα εδώ και 17 χρόνια. Β+Δ: Γιατί διαλέξατε το επάγγελμα του καθηγητή – θεολόγου; Στην αρχή ήταν δύσκολο; Γ.Σ: Επέλεξα να γίνω καθηγητής για να είμαι πιο κοντά στα νιάτα και να παίρνω κάτι απ’ τη ζωντά-νια τους. Επέλεξα δε την ειδικότητα του θεολό-γου γιατί πιστεύω στο Θεό. Οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι όχι λόγω των μαθητών αλλά λόγω του τρακ που είχα. Θέλω να σας εξομολογηθώ ότι ηχο-γράφησα κρυφά από τους μαθητές μου το πρώ-

ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ

το μου μάθημα. Όταν το άκουσα στο σπίτι μου απογοητεύτηκα…Μιλούσα ακατάπαυστα και θεωρούσα αυτονόητο ότι την επόμενη μέρα οι μαθητές μου όφειλαν να γνωρίζουν απ’ έξω τους τίτλους και των 76 βιβλίων της Αγίας Γραφής. Ευ-τυχώς βελτιώθηκα. Β+Δ: Σας έχει φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση κά-ποιος μαθητής σας;Γ.Σ: Σε δύσκολη θέση όχι. Σε αμήχανη όμως, ναι. Μια μαθήτρια της Α΄ Γυμνασίου την έπιασε νευρικό γέλιο. Όταν τη ρώτησα γιατί, μου απάντησε: «Σας σκέφτηκα με ράσο, ήσασταν πολύ αστείος».Β+Δ: Ήταν δύσκολο να μάθετε μια τόσο δύσκολη γλώσσα όπως τα αρχαία Εβραϊκά; Γ.Σ: Τόσο δύσκολο όσο μία οποιαδήποτε γλώσσα που δεν κάθεσαι να τη μελετήσεις. Β+Δ: Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι το όνομά σας έχει άμεση σχέση με το επάγγελμά σας; Σας απασχό-λησε ποτέ η σημασία του; Γ.Σ: Όταν ήμουν πολύ μικρός πήγα με τους γονείς μου σ΄ ένα γάμο και άκουσα τον ιερέα να λέει τη λέξη «σωτηρίου» αναφερόμενος στο ποτήρι με το κρασί που κρατούσε. Γύρισα και είπα στη μητέρα μου: «για εμάς μιλάει». Β+Δ: Ευχαριστούμε για τη συνέντευξη. Γ.Σ: Σας ευχαριστώ πολύ.

Βερόνικα Λάππα ΓΑ2 και Δανάη Παγαδάκη ΓΑ2

Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Γ’2Λ:Δημοκρατία για μένα σημαίνει το να μπορεί κανείς να πράττει αυτό που θέλει υπακούοντας παράλλη-λα σε κάποιους κανόνες, οι οποίοι όμως είναι πε-ρισσότερο ρυθμιστικοί, παρά καταπιεστικοί. Στη δημοκρατία πρώτο μέλημα είναι το κοινό συμφέ-ρον που μπαίνει πάνω από το ατομικό, η εξουσία πηγάζει από το λαό και πρέπει να ανταποκρίνεται και να εξυπηρετεί τις ανάγκες του. Στο σχολείο μας πιστεύω πως υπάρχει αλλά και δεν υπάρχει δημο-κρατία τη ίδια στιγμή. Εξαρτάται από τις απόψεις, την ιδεολογία του καθηγητή και τη διάθεση του να συζητήσει κα να ακούσει τα παιδιά αλλά και από τη δραστηριοποίηση και την κινητοποίηση αυτών.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ, Γ’3Λ: Στο σχολείο υπάρχει δημοκρατία, αλλά μέσα σε κάποια όρια. Ωστόσο, γι’ αυτό ευθυνόμαστε εμείς οι μαθητές και μόνο. Το πλαίσιο, στο οποίο θα μπο-ρούσαμε να κάνουμε πολλά, υπάρχει. Εντούτοις,

εμείς δεν το εκμεταλλευόμαστε. Δημοκρατία λοι-πόν υπάρχει. Απλά εμείς δεν ξέρουμε πως να την αξιοποιήσουμε.

ΖΩΗ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Γ’3Λ: Εύκολα μπορεί να πει κάποιος ότι στο σχολείο μας υπάρχει δημοκρατία. Και θα έχει δίκιο. Άλλωστε, όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί εφαρμόζονται. Κά-ποιοι όμως εφαρμόζονται τυπικά. Δημοκρατία υπάρχει διότι οι μαθητές εκπροσωπούνται από τα 5μελή και 15μελή προεδρεία. Η συνεργασία με τους καθηγητές και τη Διεύθυνση υπάρχει. Όμως, είναι σίγουρο ότι οι μαθητές που μας αντιπροσωπεύουν, αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και έχουν τη διάθε-ση που οφείλουν να έχουν για να γίνουν οι αλλαγές και να ικανοποιούνται τα αιτήματά μας;;; Οι διαδι-κασίες, όπως προαναφέρθηκε, είναι δημοκρατικές. Τις εφαρμόζουμε όμως στην πράξη;;; Είναι γεγονός ότι λίγοι από εμάς έχουμε τις αξίες της δημοκρατίας μέσα μας.

14

Κοίτα τη Ζωή κατάματαΗ ζωή είναι σαν τον Ήλιο.Μόλις τον κοιτάξεις σε τυφλώνει…Γι’ αυτό μη φοβηθείς κι αν τυφλωθείς Να ξέρεις ότι στο τέλος θα νικήσεις Έστω και χωρίς μάτια…θα βγεις νικητής και αν φοβηθείς και δειλιάσεις θα ηττηθείς από τον ίδιο σου τον εαυτό…

Εύα Γεωργαλή Γ1/ Γ

Πώς μπορείς να ζεις όταν ξέρεις πως άλλοι πονούνε

Πώς μπορείς να γελάς όταν ξέρεις πως άλλοι πεινούνε;

Πώς μπορείς να αναπνέεις όταν τόσοι στον κόσμο πεθαίνουν;

Πώς μπορείς να μην δακρύζεις;

Λεοντιάδου Αθηνά Γ1Λ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ

Αν κοιτάξεις γύρω σου θα δεις ανθρώπους Να χαμογελούν και να φαίνονται

χαρούμενοι…Να φαίνονται ή να είναι; Η ζωή σε κάνει χαρούμενο αλλά και σε πληγώνει γιατί πολύ απλά την εμπιστεύεσαι η ζωή είσαι εσύ, ο εαυτός σου…κι εσύ ο ίδιος

τον πληγώνεις…

Εύα Γεωργαλή Γ1/ Γ

ΝIΚΟΣ ΚΑΧΡIΛΑΣ-ΣΚΟΥΤEΛΗΣ Α1ΛΤΜHΜΑ VISUAL ARTS IB

ΙΖΑΜΠΕΛΛΑ ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑ Α1Λ ΤΜΗΜΑ VISUAL ARTS IB

15

Όταν πέφτει ένα αστέρι εσύ τι εύχεσαι; Εγώ εκείνη τη μέρα ευχήθηκα να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να τα αλλάξω όλα. Περπατούσα στο μονοπάτι ενός δάσους. Τι δάσος; Τώρα τα πάντα έχουν γίνει στάχτες και κάρβουνα… Έχουν γίνει κάρβουνα τα δέντρα, τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, μα πάνω απ’ όλα οι ψυχές των ανθρώπων του χωριού. Ένα παράξενο πράγμα παρατήρησα, πως τα παιδιά του χωριού γέλαγαν ακόμα. Δεν ξέρω αν γέλαγαν επειδή δεν είχαν καταλάβει τι είχε συμβεί ή αν γέλαγαν για να κρύψουν τη θλίψη τους… Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτά τα παιδιά έδιναν ελπίδα με το χαμόγελό τους, τα ίδια τα παιδιά ήταν μια ελπίδα… Μακάρι τα δάση να ξαναγεννηθούν από τέτοιες μικρές ελπίδες! Και τότε τα χαμόγελα των ανθρώπων δεν θα κρύβουν πια τη θλίψη τους αλλά θα είναι αληθινά…

Το παραπάνω απόσπασμα γράφτηκε από τη μαθήτρια με αφορμή την επίσκεψή της στην Ηλεία για την παροχή βοήθειας προς τους πυροπαθείς.

Εύα Γεωργαλή Γ1/ Γ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ

Φαντάσου έναν κόσμο δίχως πολέμους κι ευχήσου μετά να γίνει

Φαντάσου έναν κόσμο δίχως δυστυχία κι ευχήσου μετά να γίνει

Ευχήσου να γίνει ότι φαντάζονται οι άνθρωποι…

Λεοντιάδου Αθηνά Γ1Λ

ΙΖΑΜΠΕΛΛΑ ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑ Α1Λ ΤΜΗΜΑ VISUAL ARTS IB

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΠΕΡΙΟΣ, ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΗ, ΙΖΑΜΠΕΛΛΑ ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑ Α1Λ, ΤΗΜΑ VISUAL ARTS

16

«Its not a game it’ s a World...»με αυτή την έκ-φραση προσπαθεί η Blizzard να προωθήσει το παγκοσμίως διαδεδομένο World of Warcraft, γεγονός που έχει ανησυχήσει αρκετούς αναλυ-τές αλλά κυρίως την πλειοψηφία των γονέων των ανήλικων παιχτών...

Η αλήθεια είναι πως έχουν παρατηρηθεί κρούσματα εξάρτησης από το εν λόγω βιντε-οπαιχνίδι...φαινόμενο ωστόσο που δεν δικαι-ολογεί την απίστευτη προκατάληψη απέναντι στα διαδραστικά παιχνίδια.

Τα αίτια τα οποία ωθούν τα συγκεκριμένα άτομα να ασχολούνται αποκλειστικά με την «εικονική» ζωή τους θα πρέπει να αναζητη-θούν σε φορείς όπως η οικογένεια και οι λοιπές κοινωνικές ομάδες....και να μην κατηγορείται το ίδιο το παιχνίδι....

Είμαι βέβαιος πως αρκετοί συμμαθητές μου ασχολούνται με το συγκεκριμένο παιχνίδι, και γνωρίζουν την επιρροή που αυτό έχει στη ζωή τους... Αποφάσισα λοιπόν να γράψω αυτό το

Είναι γεγονός πως όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ εισάγεται η τεχνο-λογία στη ζωή μας. Η τεράστια εξέλιξη του Internet και με τον τρόπο που έχει μπει για τα καλά στη καθημερινότητα μας έχει κάνει ολοένα και πιο οικείους με την τεχνολογία. Δεν θα πρέπει να μας τρομάζει το γεγονός πως όλο και πε-ρισσότερα πράγματα που τα θεωρούσαμε ως δεδομένα να γίνονται πλέον με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή. Ένα καλό παράδειγμα είναι η χρήση ηλεκτρονικών μηχανημάτων στις εκλογές.

Μπορεί η Ελλάδα να μην έχει εισαχθεί πλήρως στην νοοτροπία αυτή, αλλά πολλές χώρες έχουν υιοθετήσει το e-voting και έχουν καταργήσει τον παραδο-σιακό τρόπο άσκησης του εκλογικού μας δικαιώματος με τα γνωστά μας ψηφο-δέλτια. Το σύστημα αυτό είναι κατά γενική ομολογία πολύ απλό και έχει σχεδια-στεί με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι εύκολη η χρήση του και από άτομα που δεν είναι πλήρως εξοικειωμένα με τη χρήση υπολογιστών όπως άνθρωποι κάποιας μεγαλύτερης ηλικίας. Τα περισσότερο συστήματα λειτουργούν με μια πολύ απλή οθόνη αφής όπου ο ψηφοφόρος απλά πατά επάνω στο όνομα του υποψηφίου που επιθυμεί να ψηφίσει.

Μετά το τέλος των εκλογών η καταμέτρηση γίνεται ηλεκτρονικά, μέσα σε λίγα λέπτα, γλιτώνο-ντας έτσι πάρα πολύ χρόνο. Κάποιος όμως μπορεί να σκεφτεί: «και άμα χαλάσουν τα μηχανήματα. Τότε τι γίνεται;» Αυτό είναι πράγματι ένα ζήτημα που πρέπει να ελεγχθεί εξονυχιστικά πριν εισα-χθεί το e-voting στο ευρύ κοινό. Πρέπει οι εν λόγω υπεύθυνοι να είναι εκατό τοις εκατό σίγουροι πως δεν θα παρουσιάσει κάποια βλάβη. Επιπλέον, είναι γεγονός πως κάποιοι σκεπτικιστές υπο-στηρίζουν (βάσιμα) πως τα συστήματα αυτά είναι ευάλωτα σε «επιθέσεις» hackers που μπορούν έτσι να μεταβάλλουν τα αποτελέσματα κάποιας εκλογής. Κάποιοι φοιτητές από το πανεπιστήμιο της Αμερικής κατάφεραν να ανοίξουν ένα τέτοιο σύστημα και το “χάκαραν” μέσα σε 30 δευτερό-λεπτα, αποδεικνύοντας πως ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να μελετηθεί ακόμα πιο πολύ μέχρι να μπορέσει να αντικαταστήσει πλήρως το παρόν σύστημα που έχουμε.

πολύ απλή οθόνη αφής

του Γ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Γ5Λ άρθρο ώστε να εκφραστεί (επιτέλους) και μια αντίθετη άποψη, που δεν επηρεάζεται από την κινδυνολογία και την τεχνολογική ημιμάθεια που δυστυχώς διέπει μεγάλη μερίδα του ενήλι-κου κοινού...δε θα περιγράψω το WoW διότι ως πρώην οπαδός του γνωρίζω πως κάτι τέτοιο δε θα ήταν μόνο αδύνατον (λόγω του αχανούς με-γέθους του)...αλλά και ανούσιο καθώς η εμπει-ρία του παιχνιδιού και το περιεχόμενο του είναι το κάτι το μοναδικό.

Είναι γενικά αποδεκτό πως το παιχνίδι δε διαθέτει συγκεκριμένο στόχο με αποτέλεσμα να πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που υπο-στηρίζουν πως μοναδικός του στόχος είναι ο εθισμός όλο και περισσοτέρων παιχτών. Ο παίχτης έχει τεράστια ελευθερία κινήσεων και αποφασίζει ο ίδιος πως θα αναπτύξει τον ήρωα του. Δεν του επιβάλλεται τίποτα, και είναι σε θέση να αλληλεπιδρά με το διαδικτυακό περι-βάλλον του. Ίσως αυτά σε πολλούς να ακού-γονται ανησυχητικά αλλά προσωπικά πιστεύω πως προτιμότερο είναι να ασχολούνται τα παι-διά με τέτοια παιχνίδια τα οποία τους ζητούν να παίρνουν αποφάσεις και να συνεργάζονται

σε ομάδες παρά να αποχαυνώνονται μπροστά από την τηλεόραση χωρίς να εξασκούν καμία διανοητική λειτουργία. Βέβαια δεν αρνούμαι πως απαιτείται και κάποιο μέτρο ιδιαίτερα από τα παιδιά νεότερης ηλικίας. Άτομα ανώριμα πνευματικά και μικροί ηλικιακά έχουν την τάση να απορροφώνται πλήρως από το παιχνίδι και να παραμελούν τις υποχρεώσεις τους

Τέτοιοι άνθρωποι όμως υπάρχουν σε όλους τους τομείς της ζωής μας και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται το WoW με τόση καχυποψία μόνο και μόνο επειδή αποτελεί κάτι καινοτόμο και ριζοσπαστικό. Δεν είναι τυχαίο πως και αρ-κετοί ενήλικες αποφασίζουν να ασχοληθούν τις ελεύθερες ώρες τους με το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Συνοψίζοντας δεν διαφωνώ πώς σε μια μι-κρή μερίδα παιχτών έχει χαθεί η αίσθηση του μέτρου και έχουν ξεπεράσει τα όρια, όμως αυτό δε μπορεί να δικαιολογήσει τις παιδιάστικες και αβάσιμες αντιδράσεις των γονέων. Είναι και-ρός οι ίδιοι να αναλάβουν ευθύνες και να μην θεωρούν υπαίτιο κάποιο βιντεοπαιχνίδι για το όποιο πρόβλημα αντιμετωπίζει το παιδί τους.

του ΙΑΣΟΝΑ ΤΣΙΜΠΛΑΚΟΥ ΙΒ2

Αντί της κάλπης

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ

17

Ο αρχιεπίσκοπος του Κατένμπουρι δηλώνει πως η «Manga Bible», η Βίβλος σε έκδοση manga, «θα μεταφέρει το σοκ και τη φρε-σκάδα της Βίβλου με έναν τρόπο μοναδικό». Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα οι σκιτσαρισμέ-νες φάτσες με τα τεράστια μάτια πληθαίνουν γύρω μας και μας μαθαίνουν την καινούργια αισθητική με το περίεργο όνομα: «Manga».

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Κα-θολική Εκκλησία εκδίδει δικά της manga κόμικς για να στρατολο-γεί νέους ιερείς. Τον μήνα που πέρασε κυκλο-

φόρησαν οι πρώτες manga εκδοχές έργων του Σαίξπηρ, όπως το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» με τους Μοντέγους και τους Καπουλέτους σαν αντίπαλες φατρίες yakuza που κοντράρονται για την κυριαρχία στην πόλη του... Τόκιο και τον «Αμλετ» παγιδευμένο σε μια φουτουριστι-κή κυβερνοπάνκ δυστοπία.

Στην Ελλάδα, ούτε δύο χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου μεταφρασμένου στα ελληνικά manga, του «Warcraft, the sunwell trilogy» (εκδόσεις Anubis), η επιρροή τους ξε-χύνεται από τις σελίδες τους στον κόσμο σαν το πληθωρικό χρώμα τους. Ξαφνικά είναι πα-ντού, καινούργιες μεταφρασμένες εκδόσεις, περιοδικές εκδόσεις, διαγωνισμοί, εργαστή-ρια τεχνοτροπιών (από φορείς όπως η ΑΚΤΟ) και εκδόσεις «tankoubon», τόμων ολόκληρων, δηλαδή, από δεμένα manga.

Η καινούργια τέχνη προκαλεί όλο και πε-ρισσότερους να τραβήξουν τις δικές τους γραμμές και κυκλοφορούν όλο και περισ-σότερες εκδό-σεις με τεχνικά εγχειρίδια που σε μαθαίνουν να σκιτσάρεις το δικό σου manga από το μηδέν (όπως τα «Manga Mania» ή το «How to draw manga») δημιουργώντας ένα από τα πλέον αναπτυσ-σόμενα είδη στον χώρο των εκδόσεων καλών τεχνών σε αναλογία με τον αντίστοιχό του στο εξωτερικό. Η επιρροή τους, μάλιστα, περνάει και εδώ σε άλλους χώρους, όπως στη θεατρική «Γκόλφω» του Σπυρίδωνα Περεσιάδη (το περα-σμένο καλοκαίρι), ενώ η αισθητική τους έφτασε ακόμα και στο γυαλί με το «Hiroma Arakawa» να προβάλεται στο Σινέ+ της ψηφιακής ΕΡΤ.

Στη χώρα μας, βέβαια, το παράδοξο ξεκινάει από τον τρόπο που τα γνώρισε το ευρύ κοινό, όταν οι μορφές και το στιλ τους ξεπήδησαν σε ανύποπτο χρόνο από την τηλεόραση και τον κι-νηματογράφο με τις κλασικές ταινίες «Ghost in The Shell» και «Spirited Away» και από παιχνίδια

καρτών όπως τα Pokemon, τα Digimon και Yu-Gi-Oh! Στην πραγματικότητα, δηλαδή, από τα anime, τα ιαπωνικά «κινούμενα σχέδια» και τις κάρτες παιχνιδιού που προέκυψαν από αυτά.

Στην Ελλάδα, όμως, δεν έχει μεταφραστεί ακόμα ούτε ένα ιαπωνικό manga. Ο λόγος είναι... ο συνηθισμένος. Το μέγεθος της αγο-ράς είναι πολύ μικρό και το κόστος των δικαι-ωμάτων τεράστιο. Τα κορεάτικα, γερμανικά και αμερικανικά αδέρφια τους, πάντως, που συνήθως εκδίδονται μεταφρασμένα εδώ, δεν φαίνονται να υστερούν σε εμβέλεια ως προς το πολιτισμικό και αισθητικό ταξίδι.

Άλλωστε και στην Ιαπωνία δεν μπαίνει πια ζήτημα γνησιότητας. Πέρσι ο ίδιος ο Ιάπωνας υπουργός Πολιτισμού Taro Aso (που δηλώ-νει φανατικός του είδους) θέσπισε Διεθνές Βραβείο Manga για ξένους, αναγνωρίζοντάς τα σαν βασικό «εξαγώγιμο» είδος της χώρας. Όχι άδικα αφού το 22% όλης της έντυπης πα-ραγωγής της χώρας είναι manga! Εξ ου και υπάρχει δημόσια βιβλιοθήκη manga στη Χι-ροσίμα, τμήμα αποκλειστικά manga σε σχολή του Κιότο και μια επιχειρηματική αγορά που προσελκύει πάνω από 25.000 «παίκτες» σε μια προσπάθεια για εκμετάλλευση έστω και ελάχι-στου ποσοστού από τον ετήσιο τζίρο τους που εκτιμάται στα 4,2 δισεκατομμύρια δολάρια!

Δεν μιλάμε, βέβαια, για απλά «κόμικς» και καρτούν. Ενα τυπικά επιτυ-χημένο manga, το Dragonball για παράδειγ-μα, μετατρέπε-ται σε anime, (καρτούν αντί-

στοιχης νοοτροπίας), παιχνίδια (ηλεκτρονικά και μη), κάρτες για πιτσιρίκια, ρούχα και στο-λές των ηρώων, αναμνηστικά φετίχ, ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Αυτό μεταφράζεται σε

ποσά με ουρές από μηδενικά. Αυτό, όμως, που τα έκανε ακαταμάχητα είναι η ποπ αισθητική τους και η επιρροή αυτής στα πάντα. Από τον κινηματογράφο (από το Matrix ως το Star Wars και το «300»), μέχρι τη μόδα, την αισθητική στις περισσότερες υποκουλτούρες και το σύγχρο-νο design.

Το όνομα του σκίτσου «Manga» είναι μια ια-πωνική λέξη με δύο ιδεογράμματα, που σημαί-νουν «αυθόρμητες, τυχαίες εικόνες», μία λέξη συνώνυμη, όχι μόνο του κόμικς, αλλά και μιας ολόκληρης κουλτούρας. Γεννήθηκαν όταν με-τά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η πα-ραδοσιακή αφαιρετική τεχνοτροπία Ουκίγιο-ε (με την οποία έφτιαχναν απλά φτηνά έργα με την τεχνική της ξυλοτυπίας), άρχισε να ερωτο-τροπεί με τα κόμικς που εμφανίζονταν μέσα από τα σακίδια των Αμερικανών φαντάρων.

Επίσημος ορισμός και προδιαγραφές δεν υπάρχουν. Δεν θα δυσκολευτείτε να τα ξεχω-ρίσετε καθόλου. Τα μάτια τους είναι τεράστια σε σχέση με το πρόσωπό τους, η μύτη και το στόμα τους δυσανάλογα μικρά -εκτός από την περίπτωση που γελούν με την καρδιά τους, οπότε το στόμα τους καλύπτει το μισό τους πρόσωπο! Τα μαλλιά τους είναι τεχνικο-λόρ, έχουν εξωπραγματικά χρώματα, ενώ οι σιλουέτες ανδρών και γυναικών ελάχιστα δι-αφέρουν μεταξύ τους. Ο κόσμος τους υπερφυ-σικός και υπερευαίσθητος, όπου όλα γίνονται. Τα είδη τους άπειρα. Από παιδικά «αθωότη-τας» επιπέδου «Κάντι-Κάντι» μέχρι πρόστυχα «μεταλλαγμένα» hendai, που θα έκαναν ακόμα και τον Χιου Χέφνερ του Playboy να ψάχνει για υπογλώσσια. Και με άπειρες ενδιάμεσες θεμα-τικές υποενότητες, ανάλογες των εμμονών. Για κορίτσια, για κολλημένους με συγκεκριμένα αθλήματα, για μανιακούς των ρομπότ και της τεχνολογίας, αστυνομικά, θρίλερ, τρόμου, μυ-θικά, παραδοσιακά, κυβερνοπάνκ... πρακτικά για τα πάντα.

Όταν θα έχετε λίγο ελεύθερο χρόνο και δεν θα έχετε τι να κάνετε τότε στις παρακάτω γραμμές θα βρείτε τη λύση. Το Lord of the Rings Rise of the witch king είναι ένα πολυ-βραβευμένο παιγνίδι που θα σας προ-σφέρει στιγμές ατελείωτης δράσης και περιπέτειας. Μέσω του ολοκαίνουργιου campain θα γνωρίσετε νέους κόσμους, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον έχουν και τα και-νούργια shirmisn όπου καλείστε με δικές σας τακτικές να γίνετε ο άρχοντας του παιγνιδιού και να σαρώσετε τα μετάλλια. Πάντως αυτό το Παιγνίδι εμένα με ικανο-ποίησε.

του ΜΑΡΚΟΥ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ Α2Γ

Ενδιαφέροντα παιγνίδια

Ο αρχιεπίσκοπος του Κατένμπουρι δηλώνει καρτών όπως τα Pokemon, τα Digimon και Yu- ποσά με ουρές από μηδενικά. Αυτό, όμως, που

Manga:

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ

18

Πρωί 4 Οκτωβρίου, και ακόμα σκέφτομαι πως θα πείσω τον πατέρα μου να μ’ αφήσει να κα-τέβω στη Μαλακάσα Πέμπτη βράδυ. Δικαιολο-γίες του τύπου: «Είναι από τα μεγαλύτερα συ-γκροτήματα της γενιάς μου», «Πότε θα έχω την ευκαιρία να τους ξαναδώ;» δεν περνάνε. Έτσι προτίμησα την ευθεία οδό... «Μπαμπά, θα πάω Muse…θα με πας;» Και έτσι έγινε. Προς μεγάλη μου έκπληξη πήγε έμενα και ένα φίλο μου στη Μαλακάσα, στο χώρο του Terra Vibe συγκεκρι-μένα, για να ζήσω αυτό που μετά θα πω μία από τις καλύτερες βραδιές της ζωής μου.

Γύρω στις 8:30 λοιπόν,8-9 χιλίαδες κόσμος πέριμεναν το τρίο από την Αγγλία να βγει στη σκηνή. Μία σκηνή που ομολογουμένως είναι από τις καλύτερες που έχει ποτέ δει η Ελλα-δίτσα μας, συγκρινόμενη μόναχα αυτής του Roger Waters κάποια καλοκαίρια πίσω. Τρεις γιγαντοοθόνες γέμιζαν το πάνω μέρος της σκηνής του Terra Vibe, ενώ το background από πίσω θύμιζε διάστημα με πολύχρωμα φώτα και εφφέ ώστε να συμβαδίζουν με την πλοκή του τελευταίου τους δίσκου, Black Holes and Revelations.

Το live άρχισε με τον γνώριμο καλπασμό του Knights of Cydonia, ένα από τα πιο ενερ-γητικά και πολιτικοποιημένα τραγούδια των

του ΙΑΣΟΝΑ ΤΣΙΜΠΛΑΚΟΥ ΙΒ2

Muse. Γενικά η ατμόσφαι-ρα ήταν φανταστική! Χοροπηδητά συνέχεια και εγώ να προσπαθώ μάταια να βγάλω μια φω-τογραφία της προκοπής.Matthew Bellamy (φω-νή-κιθάρα) στα αριστε-ρά, Chris Wolstenholme (μπάσο-φωνητικά) δεξιά, και ο Dominic Howard (drums-φωνητικά) στο κέ-ντρο ήξεραν πως ήρθαν να περάσουν καλά. Μπο-ρούμε να πούμε πως ήταν αρκετά ομιλητικοί, αν και τα «ελληνικά» τους δεν τα κατάλαβε κανείς, και πράγματι έκαναν ότι μπορούσαν να διασκεδά-σει το κοινό τους.

Οι κιθαριστικές ικανότητες του Bellamy ήταν κάτι που πραγματικά με εξέπληξε. Πέρα απο το γεγονός πως ο εξοπλισμός του κοστί-ζει πολλές χιλιάδες δολλάρια ($$$) έχει ανα-πτύξει τεχνικές που πραγματικά δίνουν έναν εντελώς διαφορετικό ήχο στη μουσική του. Οι αυτοσχεδιασμοί και τα σόλο μακράς διαρκείας δείχνουν πως σίγουρα έχει μέλλον ακόμα αυτό

το παιδί.Πέρναγε το βράδυ και

κανείς σίγουρα δεν ήθελε να τελειώσει. Αφού είπαν τραγούδια από το Black Holes and Revelations και το Absolution κυρί-ως, ήρθε η ώρα για το Starlight. O Bellamy έκα-νε μια προσπάθεια να κάνει μια εισαγωγή στο τραγούδι λέγοντας «Το επόμενο τραγούδι λέγε-ται Starlight» αλλά εμείς το μόνο που καταλάβαμε ήταν «Το επώνυμο τσα-

ρούχι είναι Starlight(!)». Βέβαια αυτό δεν έχει απολύτως καμία σημασία αφού πλέον όλοι χειροκρόταγαν στους ρυθμούς του hit των Muse. Ακολούθησαν μεγάλες επιτυχίες όπως το Time is running out και το New Born και οι Muse έφυγαν από τη σκηνή. Η Αθήνα όμως δεν ήταν έτοιμη να τους αφήσει ακόμα να φύγουν, και ακολούθησε διπλό encore. Στη διάρκεια αυτού, παίχτηκε και το αγαπημένο μου Plug In Baby που αμολήθηκαν δεκάδες γιγαντιαία μπαλόνια στο κοινό και μέσω crowd surfing πέρασαν από όλους τους θεατές.

Τελικά η νύχτα τέλειωσε, τα φώτα σβήσανε, και οι Μuse φύγανε. Εγώ όμως και άλλοι 9 χι-λιάδες δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τους Muse ποτέ. Αυτή η υπερπαραγωγή, που τίποτα δεν είχε να ζηλέψει από τα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού μας δείχνει πως η Ελλάδα μας μπαίνει σιγά σιγά στο συναυλιακό και μουσικό χάρτη και πως πλέον δεν είναι τόπος για μια «αρπαχτή».

Τέλος ένα μεγάλο μπράβο στους διοργα-νωτές για την οργάνωση του live αυτού και ας ελπίσουμε πως το καλοκαίρι μας επιφυλάσσει ωραίες εκπλήξεις. (βλ. τη φήμη που κυκλοφο-ρεί για Red Hot Chili Peppers και ACDC).

ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΩΝΙΑ

19

THE USED – LIES FOR THE LIARS

Πρόκειται για το 3ο και πολύ καλό album των Used, ένα συγκρότημα που δεν παύει να κάνει την έκπληξη, όσα album και να βγάλουν.

Δυσκολεύομαι να επιλέξω ποιο τραγούδι είναι το αγαπημένο μου γιατί και τα 11 είναι όλα τέλεια με τον δικό τους τρόπο. Έχουμε τραγού-δια όπως το Worm and the Bird που νομίζεις είναι κλεμμένο από ταινία του Burton, το Hospital και το Pretty Handsome Awkward που είναι δυ-νατά τραγούδια με ένα punk-rock alternative χαρακτήρα, και είναι και ορισμενες μπαλάντες όπως το Smother Me, που δεν χάνουν όμως το χαρακτηριστικό στίχο των Used.

Το cd αυτό είναι ότι καλύτερο έχει να αναδείξει η alternative σκηνή αυτον τον και-ρό και είναι ένα album, που ναι μεν δεν θα ακουστεί ποτέ στο ραδιόφωνο ή στο mad, αλλα σίγουρα θα είναι ένα απο τα πιο πολυ-παιγμένα στο Mp3 σου.

Top tracks: Paralyzed, The Worm and the Bird, Hospital, Liar liar.

AVENGED SEVENFOLD – AVENGED SEVENFOLD

Το τρίτο album των Αμερικάνων Hard-Rock-ers Avenged Sevenfold είναι και ομώνυμο. Έχει 10 τραγούδια τα οποία είναι όλα πολύ καλά. Οι Avenged Sevenfold θεωρούνται το next-best-thing στο χώρο της metal μουσικής, και με τα 3 τους album δικαιολογούν στο έπακρο τον χα-ρακτηρισμο αυτό.

Από άποψη στιχουργική φαίνεται πως το συγκρότημα έχει ωριμάσει κάπως αλλά το μελαγχολικό και απαισιόδοξο στοιχείο είναι ακόμα παρόν σε πολλά τραγούδια τους. Οι κιθαρίστες του group είναι πράγματι βιρτου-όζοι με πολλά και μεγάλα σόλο σε σχεδόν κάθε τους τραγούδι. Το χαρα-κτηριστικό των Avenged Sevenfold είναι το μέγεθος των τραγουδιών που σπάνια είναι λιγότερο από πέντε λεπτά, πράγμα σπάνιο σε σύγχρονα συ-γκροτήματα που το σήμα κατατεθέν τους είναι τα τρίλεπτα τραγούδια.

Γενικότερα αυτό το album έχει φέρει μεγάλες αντιφάσεις στους οπα-δούς των Avenged Sevenfold γιατί υποστηρίζουν πως έχουν αλλάξει κάπως ύφος και πως δεν συγκρίνεται με κανένα απο τα προηγούμενα cd όπως το City of Evil που είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές.

Όπως και να ’χει το cd αυτό μου άρεσε πολύ και το πρώτο sin-gle “Afterlife” μπορεί να είναι καλό, αλλά υπάρχουν και καλύτερα.Το cd αυτό το προτείνω σε όσους είναι fan της Hard Rock σκηνής και πράγματι δεν θα το μετανιώσουν.Top Tracks: Lost, A Little Piece of Heaven, Dear God

ΣΥΓΚΡOΤΗΜΑ:

Διάφανα ΚρίναΠΑΝΤΕΛΗΣ ΡΟΔΟΣΤΟΓΛΟΥ – μπάσσο

ΤΑΣΟΣ ΜΑΧΑΣ – τύμπανα

ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΡΔΗΣ – κιθάρα

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ – κιθάρα

ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ – φωνητικά

Από άποψη στιχουργική φαίνεται πως το συγκρότημα έχει ωριμάσει

του ΙΑΣΟΝΑ ΤΣΙΜΠΛΑΚΟΥ ΙΒ2

Η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του συ-γκροτήματος, η οποία ήταν και το ερέθι-σμα για όσους έψαχναν κάτι διαφορετικό, κάτι που θα φέρει στην επιφάνεια στοιχεία της ζωής που είχαν χαθεί από την καθημε-ρινότητα, όπως η αγάπη, οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, ο ρομαντισμός, οι φίλοι, η αξία της ζωής και της χαράς που γίνονται κατανο-ητά μέσα από τις πτώσεις του ανθρώπου. Όλα αυτά τα στοιχεία παρουσιάζονται μέ-σα από τον ποιητικό λόγο των δημιουργών που στολίζεται με τις υπέροχες ροκ μελω-δίες του σχήματος.

Ο δίσκος αποτελεί ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό. Κάθε τραγούδι και ένα ταξίδι, κάθε ταξίδι και μία ιστο-ρία, κάθε ιστορία και ένα τραγούδι. Τα Διάφανα Κρίνα μας οδηγούν σε κόσμους μιας άλλης πραγματικό-τητας, σε αυτούς που συναντάς «το

κοράκι» του Πόε και τους ανθρώπους που τις Τετάρτες ντύνονται κλόουν και τις Κυριακές καταλήγουν νεκροί, οι οποί-οι, όμως τα καταφέρνουν και βρίσκουν τη δύναμη να γιορτάσουν αλλού, σε κά-ποια ανυπόφορη γιορτή...

του ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ ΚΑΡΓΑΚΗ Λ/Γ2

ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΩΝΙΑ

20

κάποτε ήταν άφθαρτη. Σήμερα όμως ο άνθρωπος την έχει αλλοιώσει τόσο πολύ που φτάνουμε να μιλά-

με για φαινόμενα επιβλαβή για τον ίδιο, τα οποία προηγουμένως δημιούργησε με την ασυνειδησία και την αδιαφορία του για το περιβάλλον στο οποίο ζει.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε η χώρα μας γνώρισε τη μεγαλύ-τερη καταστροφή των τελευταίων ετών με δεκάδες νεκρούς και απώλεια στρεμμάτων πρασίνου τα οποία ήταν μια πολύ σημαντι-κή πηγή οξυγόνου. Το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου πα-ραδόθηκε στις φλόγες και ο τραγικός απολογισμός έκανε όλους τους ανθρώπους να ευαισθητοποιηθούν, βοηθώντας τους συ-νανθρώπους τους που τους είχαν πραγματικά ανάγκη.

Μπορεί με την πράξη μας αυτή να βοηθήσαμε τους ανθρώ-πους παρέχοντας ό,τι χρειάζονταν, τώρα όμως πρέπει να καταλά-βουμε το κακό που προκαλούμε στο περιβάλλον και τις επιπτώ-σεις ενός απλού παραπτώματος ή ακόμη χειρότερα μιας τέτοιας προμελετημένης ενέργειας. Το παράδειγμα της Πελοποννήσου είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των όσων γίνονται εις βάρους του περιβάλλοντος. Στην πραγματικότητα αυτό που κάνουμε προ-μηνύει ένα διαφορετικό πλανήτη ο οποίος θα δημιουργηθεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα . Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως αν ο απλός κόσμος δεν κινητοποιηθεί σύντομα η γη θα ερημώ-σει. Γι' αυτό λοιπόν ας κάνουμε τώρα όλοι κάτι για να έχουμε μια καλύτερη ζωή στο μέλλον. Ακόμη και κάτι που σε εμάς φαίνεται ασήμαντο αν το κάνουμε όλοι μαζί μπορεί να λύσει προβλήματα του μέλλοντος!

της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΓΒ3

ΑΣ ΣΩΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠOΝ ΤΗ ΓΗ ΜΑΣ !!!

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

21

Με οδύνη παρακολουθήσαμε όλοι μας το καλοκαίρι που πέρασε, την τεράστια οικολογική καταστροφή στο τόπο μας από τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές. Σταθήκαμε για άλλη μια φορά αμήχανοι μπροστά στην αλαζονεία του σύγχρονου ανθρώπου που δε διστάζει να θυσιάσει τα πάντα στο βαθμό του κέρδους. Σκεφτήκαμε ακόμη, πως η περιβαλλοντική υποβάθμιση δε γνωρίζει σύνορα και αυτό κάνει επιτακτική την ανάγκη μιας αγωγής πάνω απ’ όλα περιβαλλοντικής . Ειδικότερα, το σχολείο πρέπει να αναδειχθεί σε πρωταρχικό φορέα ευαισθητοποίησης για τα οικολογικά προβλήματα και να μεταδώσει μια ηθική που θα οδηγεί σε λιγότερη εξάρτηση από τα υλικά αγαθά .Οφείλει ακόμη, να κάνει εμάς του σημερινούς μαθητές και αυριανούς πολίτες, ικανούς να συμμετέχουμε και να απολαμβάνουμε την επιστήμη χωρίς να γινόμαστε επιθετικοί απέναντι στη φύση. Τέλος, είναι απαραίτητο να ενθαρρύνει την αγωνιστική δράση και τον εθελοντισμό σε κάθε επίπεδο (γειτονιά, πόλη) και με κάθε μορφή (ανακύκλωση, δενδροφυτεύσεις, αναδασώσεις, καθαριότητα δημόσιων χώρων κ.λ.π.).Ας γίνει λοιπόν το σύγχρονο σχολείο πυρήνας ευαισθητοποίησης, που θα μας μάθει όχι μόνο να αγαπάμε και να σεβόμαστε το περιβάλλον αλλά και να υψώνουμε το ανάστημά μας και να αντιστεκόμαστε δυναμικά στο βιασμό της φύσης που υποθηκεύει το μέλλον μας .

της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣΕΓΓΛΕΖΟΥ ΓΒ2

ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ

22

υπέροχες χαλβαδόπιτές της, αλλά και για τους λουκουμάδες της. Έχει κατα-πληκτικές ζαφυρένιες ακρογιαλιές και χρυσαφένιες αμμουδιές. Από την ξακουστή άνω Σύρο, μπορούμε να δούμε τον πύρινο ήλιο να παίρνει τις αποχρώσεις του ροδακινί και ύστερα να βυθίζεται στη θάλασσα. Αυτή είναι η Σύρος, ένα νησί με χιλιάδες ονειρε-μένα τοπία…

Το Παγκράτι εκτός Αθηνών βρίσκε-ται στο νομό Αχαΐας στην περιοχή των Καλαβρύτων. Πρόκειται για ένα χωριουδάκι απομακρυσμένο από τα άλλα. Είναι ένα μέρος με έντονη βλά-στηση και φυσικό πλούτο. Το καλο-καίρι σφύζει από ζωή, καθώς παιδικές φωνούλες και ποδοβολητά, ακούγο-νται από τις πλατείες και τα σοκάκια του χωριού. Ολόκληρες οικογένειες που δε λησμονούν τις ρίζες και την καταγωγή τους, επισκέπτονται το χωριό τακτικά “διαταράσσοντας” την ηρεμία των ηλικιωμένων κατοίκων – ευχάριστα τις περισσότερες φο-ρές και μεταδίδοντάς τους λίγη από τη ζωντάνια τους. Τα μονοπάτια που χωρίζουν τα σπιτάκια και οδηγούν εί-τε στην πλατεία είτε στα λιβάδια και

Όλα τα νησιά του Αιγαίου, καθώς και του Ιονίου είναι καταπληκτικά. Ένα από τα ωραιότερα είναι και η Σύρος. Πρωτεύουσά της είναι η Ερμούπο-λη, πόλη του Ερμή και αρχόντισσα των Κυκλάδων. Η Σύρος είναι ένα κοσμοπολίτικο νησί, με πολλά μέρη που μπορεί κανείς να επισκευθεί. Στο λιμάνι βρίσκεται το παλιό ναυπηγείο, με δεκάδες παρατημένα πλοία, που φαίνεται πως έχουν περάσει πολλές θαλασσοταραχές και φουρτούνες. Στο κέντρο της πόλης βρίσκονται πα-λιά αρχοντικά που κάποτε έσφυζαν από ζωή. Επίσης κάθε χρόνο η Σύρος κατακλύζεται από τουρίστες Έλλη-νες, αλλά και ξένους. Φημίζεται για τις

Τα Χριστούγεννα του 2006, η οικογέ-νεια μου και εγώ επισκεφτήκαμε τη Φιλανδία, και συγκεκριμένα την πόλη Ροβανιέμι, η οποία είναι παραθαλάσ-σια με ιδιαίτερη απήχηση στους του-ρίστες. Αν και στην αρχή των χριστου-γεννιάτικων διακοπών προσπαθούσα να πείσω τους γονείς μου να πάμε - με ένα από τα άλλα γκρουπ του τουρι-στικού γραφείου που μας εξυπηρέτη-σε – για περιήγηση με ποταμόπλοιο στον Αμαζόνιο, πρέπει να ομολογήσω ότι είναι απείρως καλύτερο να περνάς τα Χριστούγεννα στην χώρα του Άγιου Βασίλη, παρά στην ζούγκλα του Αμα-ζονίου με τα αμφίβολης χάρης έντομα για συντροφιά!

Το Ροβανιέμι, το οποίο βρίσκεται στα σύνορα με τον Αρκτικό κύκλο και είναι η πρωτεύουσα της Λαπωνίας, είναι μια πόλη καλυμμένη στο μεγα-

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ-ΜΑΡΙΑΣ ΤΣΩΛΑ ΙΒ2

λύτερο μέρος της από δάση. Παρόλα αυτά, υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός της φτάνει τους 60.000 κατοίκους, η πλειοψηφία των οποίων ασχολείται με την ξυλεία και την αλιεία. Η ιδιαί-τερη αυτή πόλη αποτελεί πηγή του-ρισμού για τους Φιλανδούς, καθότι έχει διατηρήσει στο έπακρο τη φυσι-κή της ομορφιά, δημιουργώντας ένα μοναδικό θέμα για τους τουρίστες. ΤοΡοβανιέμι, ως πρω-τεύουσα της Λα-πωνίας, φιλοξενεί ένα μεγάλο αριθ-μό ξενοδοχείων και κάθε λογής γραφεία, ενώ εκεί βρίσκεται και το κέντρο σκι Ούναγιόκι, το οποίο πήρε το όνομα του από τον ποταμό που δια-σχίζει την χώρα. Ένα από τα μεγαλύτε-ρα αξιοθέατα της Λαπωνίας βρίσκεται επίσης στην πόλη του Ροβανιέμι: το μουσείο Άρκτικουμ, το οποίο φιλο-ξενεί ευρήματα και παραστάσεις από αρχαιότερους χρόνους, που παρουσι-άζουν την ιστορία των Σάμι, οι οποίοι και θεωρούνται η πρώτη φυλή που κατοίκησε στην Λαπωνία.

Το πιο εντυπωσιακό απόκτημα της Λαπωνίας, και ένας από τους με-γαλύτερους παράγοντες που συμ-βάλουν στην αύξηση του τουρισμού στην χώρα είναι το χωριό του Άγιου

Βασίλη, ή Santa Park. Εκεί, περάσα-με το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας ψωνίζοντας από τα διάφορα μαγαζιά στα οποία μας εξυπηρετούσαν χαρω-ποί καλικάντζαροι, απολαμβάνοντας τα πολύχρωμα (!) φαγητά των εστια-τορίων και βγάζοντας αναμνηστικές φωτογραφίες με τον χοντρούλη με την γνωστή κόκκινη στολή.

Ολόκληρο το Santa Park φαινό-ταν σαν να είχε βγει από παραμύθι. Δεν είχε καμία επαφή με τα υπόλοιπα μέρη της Λαπωνίας και την υπόλοι-πη Φιλανδία. Τα σπίτια ήταν γεμάτα χρώματα, χιλιάδες στολισμένα έλατα στόλιζαν το τοπίο, ενώ κάθε διαθέ-σιμη επιφάνεια ήταν καλυμμένη με φώτα και στολίδια, τα οποία – ειδικά το βράδυ – δημιουργούσαν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Γενικότερα, το χωριό λειτουργούσε σαν αυτόνομη κοινό-τητα, ενώ εντυπωσιάστηκα από το

γεγονός ότι διέθε-τε μέχρι και δικό του ταχυδρομείο. Δυστυχώς, το βράδυ χρειάστη-κε να φύγουμε νωρίς, καθότι η θερμοκρασία έ-πεσε επικίνδυνα και δεν ήμασταν

συνηθισμένοι σε κάτι τέτοια. Οι ντό-πιοι βέβαια, δεν είχαν κανένα πρό-βλημα και συνέχισαν ανενόχλητοι τα ψώνια τους. Μάλιστα, κάποιος με ενημέρωσε ότι, για αυτήν την περίο-δο του χρόνου, ο καιρός ήταν υπερ-βολικά ζεστός (συνήθως, το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει στους -25C και εκείνη το βράδυ δεν ξεπερνούσε τους – 10C).

Η μέρα αυτή ήταν, χωρίς αμφιβο-λία, η καλύτερη από τις εφτά μέρες που περάσαμε στην Φιλανδία. Προ-σωπική στιγμή γέλιου: 1) Όταν είδα την φωτογραφία των Lordi με τον Άγιο Βασίλη, στην οποία ο δεύτερος

κάνει «κερατάκια» στον τραγουδιστή τους 2) όταν έπιασα συζήτηση με τον Άγιο Βασίλη για τις δυσκολίες του επαγγέλματος του…

Γενικότερα, η Φιλανδία έχει κατα-φέρει να διατηρήσει τον φυσικό της πλούτο, χωρίς ωστόσο να παραμεί-νει πίσω στις εξελίξεις. Ξέρει πώς να προβάλει τα καλά χαρακτηριστικά της και να διασκεδάζει όσους την επισκέπτονται. Αν και η ζωή είναι κά-πως δύσκολη για όσους δεν το έχουν συνηθίσει, καθότι το μισό χρόνο είναι μέρα και τον άλλο μισό νύχτα, και οι θερμοκρασίες είναι υπερβολικά χα-μηλές για εμάς.

Ωστόσο, προς μεγάλη μου έκπλη-ξη, παρατήρησα ότι παρόλο που βρι-σκόμουν στα όρια του Αρκτικού κύ-κλου, δεν είδα χιόνια, παρά μόνο όταν το γκρουπ μας επισκέφτηκε το Santa Park και όταν πραγματοποιήσαμε μια εκδρομή με snowmobiles στα κοντι-νά δάση. Μάλιστα, δραστηριότητες όπως βόλτα με παγοθραυστικό στην κοντινή λίμνη ακυρώθηκαν, επειδή δεν είχε παγώσει η λίμνη… Απ’ ότι φαίνεται, το φαινόμενο του θερμο-κηπίου έχει επηρεάσει τον πλανήτη μας περισσότερο απ’ ότι πιστεύαμε. Για εμάς, που επισκεφτήκαμε τη χώ-ρα για πρώτη φορά, μπορεί να μην φάνηκε τόσο ανησυχητικό, αλλά το πρόβλημα είναι εμφανές αν σκε-φτούμε το εξής: χώρες όπως η Φιλαν-δία, οι οποίες βρίσκονται κοντά στις πιο παγωμένες περιοχές του κόσμου, χρόνο με το χρόνο βλέπουν όλο και λιγότερα χιόνια, με την θερμοκρασία να αυξάνεται σταθερά…

τα δασάκια – τα οποία βρίσκονται από την πίσω μεριά ενός λόφου-, σε εμπνέουν ενώ ταυτόχρονα σου κινούν την περιέργεια να τα ακολου-θήσεις.

Οι κάτοικοι του χωριού αυτού, έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα αγαθά και το χωριό έχει την κατάλ-ληλη υποδομή για τους ελάχιστους τουρίστες που το επισκέπτονται κάθε χρόνο. Επιπλέον κάθε κάτοικος, έχει ως αρχή να σέβεται το περιβάλλον και να προστατεύει μέχρι κι ένα αγρι-ολούλουδο που ξεπροβάλλει από το γόνιμο έδαφος.

της ΚΛΑΙΡΗ ΣΑΡΑΜΑΝΤΗ Β4Γ

της ΠΑΟΛΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Β4Γ

23

Οι δυνατές και ενδόμυχες επιθυμίες των αν-θρώπων ανέκαθεν αποδίδονταν με λόγια και εκφράσεις.

Μελετώντας ιστορικά και λογοτεχνικά κεί-μενα ανακαλύπτουμε έναν ολόκληρο κόσμο από χαρακτηριστικούς ανθρώπινους τύπους, γεγονότα της καθημερινότητας, δοξασίες, αντιλήψεις, αισθήματα και πάθη.

Υπήρχε η πεποίθηση ότι η «ευχή» θα άνοιγε τους δρόμους προς το καλό.

Η ανθρώπινη αδυναμία για επέμβαση στο «πεπρωμένο», βρίσκει έκφραση σε λόγια που λέγονται με τέτοια λαχτάρα ψυχής, ώστε να θεωρείται πως η «ευχή» έπιασε.

Σε γιορτή, σε γάμο, σε γέννηση οι «ευχές» είναι πάντα εκεί, δίπλα στα κεράσματα και στα τραγούδια, μαζί με τα γέλια και τις εκδηλώσεις της χαράς.

Δεν υπάρχει στιγμή της ζωής που να μην εύχονται οι άνθρωποι σε αγαπημένο ή φιλικό

πρόσωπο ή όπου θέλουν να δείξουν καλή διάθεση.

Όταν συναντιούνται μετα-ξύ τους, όταν συμβαίνει ένα ξεχωριστό, ευχάριστο γεγο-νός και σε μέρες γιορτινές, οι «ευχές» ακούγονται από και προς κάθε κατεύθυνση.

Ο Δεκέμβριος αλλά και ο Ιανουάριος είναι οι μήνες που είναι γεμάτοι από γιορτι-νές και χαρούμενες στιγμές, που θέλουμε όλοι μας να πε-ράσουμε όσο το δυνατόν πιο ιδανικά. Ιδιαίτερα μάλιστα ο Ιανουάριος επειδή θεωρεί-

ται ο πρωτοπόρος μήνας του χρόνου, φέρνει πάντα την ευθύνη να βάλει μπροστά όλα εκεί-να που αποφασίσαμε ότι θα πετύχουμε μέσα στην καινούργια χρονιά.

Παρόλο που λέμε ότι δεν πιστεύουμε σε γούρια και ποδαρικά, όλο και λαχταράμε να μας πέσει το φλουρί της πίτας, όλο και ένα ρόδι ή μια κρεμμύδα θα κρεμάσουμε στο σπίτι μας.

Από τους ανθρώπους που μας περιβάλουν, περιμένουμε με τις ευχές τους να ενδυναμώ-σουν την θετική για μας ατμόσφαιρα, και πολ-λοί από εμάς δοκιμάζουν να τηρήσουν για τον ίδιο λόγο κάποια παλιά έθιμα που έχουμε ακούσει από τους παλαιότερους, για το καλό της νέας χρονιάς.

Συνήθιζαν να ζητούν από ένα κοριτσάκι να ρίξε στο τζάκι τους ένα φύλλο δάφνης λέ-γοντας : «Και του χρόνου, καλές δουλειές» ή θα έριχναν φύλλα ελιάς.

Άλλοτε πάλι, θα έβαζαν κάποιον που θα θεωρούσαν «γούρικο»να κάνει ποδαρικό στο σπίτι όχι με τη μία, αλλά μπαίνοντας και βγαί-νοντας 3 φορές, αναφωνώντας καθώς έμπαινε «μέσα καλό» και καθώς έβγαινε «έξω κακό». Την 3η φορά καθώς θα έμπαινε θα έσπαζε ένα ρόδι και μετά θα τρώγανε όλοι λίγο μέλι για να είναι γλυκιά η χρονιά. Υπάρχουν πολλά και διάφορα έθιμα που οι πιο παλιοί θυμούνται και τα διη-γούνται στους νεώτερους.

Φέτος ας δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό, έτσι για το «καλό» !

Πχ. Στα παιδάκια που θα έρθουν για να μας πουν τα κάλαντα και να μας ευχηθούν, εκτός από χρήματα να τα φιλέψουμε με ένα μελομα-κάρονο, ένα σοκολατάκι, ένα ποτήρι χυμό. Σί-γουρα θα τα κάνουμε να νοιώσουν ξεχωριστά.

Μέρες γιορτινές, μέρες γεμάτες χαρά για μας και τους συνανθρώπους μας. Έχουμε και έχουν ανάγκη από αγάπη και ευχές για δύναμη, υγεία και καλοτυχία.

Áò êÜíïõìå üëïé ìÝóá áðü ôçí êáñäéÜ ìáò, ìéá ìåãÜëç ÅÕ×Ç!

Íá åßíáé üëá ùñáéüôåñá åôïýôç ôç ÷ñïíéÜ.

Μαίρη ΣηφάκηΠΡOΕΔΡΟΣ ΤΟΥΣΥΛΛOΓΟΥ ΑΠΟΦΟIΤΩΝ

ΕΚΠ. ΔΟΥΚΑ

Όσοι είστε fan των ατομικών αθλημάτων και έχετε καλή αντοχή ένα άθλημα που σας ταιριά-ζει είναι το τένις. Γι’ αυτό διαβάστε προσεκτικά τα όσα γράφω παρακάτω και μην πείτε ότι και αυτό θα είναι ένα βαρετό άρθρο ενός πορωμέ-νου παιδιού με το τένις.

Για να ξεκινήσω λοιπόν φαντάζομαι πως οι περισσότεροι από εσάς δεν ξέρετε σχεδόν τίποτα για το τένις αφού δυστυχώς είναι ένα μη διαδεδομένο άθλημα στην Ελλάδα. Το τέ-

ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ

νις λοιπόν θέλω να ξέρετε πως μας προσφέ-ρει πολλά πράγματα χρήσιμα για το παρόν και απαραίτητα για το μέλλον. Μέσα απ’ αυτό αποκτάμε πειθαρχία σημαντικό στοιχείο, εμπι-στοσύνη στον εαυτό μας και βασιζόμαστε μό-νο στις δικές μας δυνάμεις κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό ενός ατόμου για τη σημερινή κοινωνία στην οποία δεν μπο-ρούμε να βασιζόμαστε και να εμπιστευόμαστε κανένα. Επίσης μαθαίνουμε να παλεύουμε. Αποκτάμε αυτοέλεγχο και μαθαίνουμε να μην επαναπαυόμαστε γιατί είναι ένα άθλημα στο οποίο μπορούμε να αλλάξουν όλα ανά πάσα στιγμή. Γενικά το τένις, κατά τη γνώμη μου είναι ένα άθλημα που σε καθηλώνει εύκολα που δεν μπορείς όμως να το εξασκήσεις οπουδήποτε όπως το ποδόσφαιρο κ.ά. Είναι ένα άθλημα και για άντρες και για γυναίκες όλων των ηλικιών, διασκεδαστικό και γεμάτο από εναλλακτικά συναισθήματα όπως χαρά και απογοήτευση. Το τένις είναι πηγή ζωής, ευχαρίστησης και σω-ματική και ψυχικής προσφοράς.

Αυτό το άρθρο το έγραψα για όλους εσάς που δεν ξέρατε πολλά για το τι προσφέρει το τένις αλλά ελπίζω να μάθατε. Γι’ αυτό μην χά-νετε χρόνο και πηγαίνετε να γραφτείτε σε έναν σύλλογο. Τέλος αν δεν ενθουσιαστήκατε απ’ το τένις, ασχοληθείτε τουλάχιστον με κάποιο άθλημα γιατί η άσκηση είναι το παν.

της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΚΟΨΙΝΗ Γ/Γ3

24

Υπάρχουν πολλά είδη ναρκωτικών. Μορ-φίνη, κοκαΐνη, μεθαμφεταμίνη, μεθαδόνη, ηρωίνη. Μπλε, ροζ, άσπρα. Σκόνη, ένεση, χάπια. Στρογγυλά, μακρόσθενα. Ισχυρά, ελαφριά. Το κάθε ένα από αυτά οδηγεί σε ένα ξεχωριστό κόσμο. Παραλύεις, ονειρεύεσαι, ευτυχείς, παραληρείς, εθίζεσαι, πεθαίνεις. Τίποτα δεν μπορεί να σε ξαναφέρει στη ζωή. Όσες προσπάθειες και αν κάνεις, θα μένεις για πάντα στη σιωπή. Θα κρύβεσαι, θα κά-νεις μυστικές και παράνομες συναλλαγές και συμφωνίες με εμπόρους που θα σε έχουν στο χέρι. Η μάστιγα της σημερινής κοινωνίας.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε πως κάποιος τραγουδιστής/ηθοποιός/παρου-σιαστής/φοιτητής 'έφυγε' από υπερβολική δόση. Λυπούμαστε, προβληματιζόμαστε, το σκεφτόμαστε και λίγο και όμως ξαναπέ-φτουμε στην παγίδα. Ακόμη και αν γνωρί-ζουμε τις συνέπειες, ακόμη και αν βλέπουμε πως μέρα με τη μέρα αργοπεθαίνουμε, πως χρειαζόμαστε όλο και πιο συχνά τη δόση μας, πως τα μάτια μας έχουν κοκκινίσει/πως στο σώμα μας έχουν μείνει μόνο σακατεμένα κόκκαλα, πως είμαστε ένα ερείπιο, συνεχί-ζουμε στον «αγώνα». Και το χειρότερο είναι πως σε αυτόν τον εφιάλτη, οδηγούμε και τα αδέρφια μας, τους κολλητούς μας, τους συγ-γενείς μας, τα παιδιά μας.

Μάλιστα παρατηρούμε από γκάλοπ και στατιστικές πως μόνο το 1997 πέθαναν από τα ναρκωτικά 216 νέοι άνθρωποι στη χώρα μας.

ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ

της ΕΛΠΙΔΑΣ ΤΕΜΠΟΥ Β2/ΛΑπό μια έρευνα που έκανε η Ψυχιατρική

Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, δια-πιστώθηκε ότι από το 1989 μέχρι το 1993 διπλασιάστηκε ο αριθμός των ατόμων που έχουν χρησιμοποιήσει ναρκωτικά από 5,9% του πληθυσμού σε 9,5%. Το πιο ανησυχητι-κό μάλιστα είναι ότι η χρήση είναι υψηλότε-ρη στις νεαρότερες ηλικίες 18-35 ετών. Από τα άτομα αυτών των ηλικιών, το 25,1% των ανδρών και το 8,3% των γυναικών ανέφε-ραν ότι είχαν εμπειρία ναρκωτικών. Από τα στοιχεία της ίδια έρευνας φαίνεται ότι ήδη από το 1993, περισσότερα από 120.000 άτο-μα έκαναν χρήση ναρκωτικών ουσιών και ο αριθμός των ατόμων που έκαναν κατά δια-στήματα χρήση οπιούχων ξεπερνούσε τα 80.000 άτομα. Αναφέρεται επίσης ότι μόνο 1% καταφεύγει στις θεραπευτικές κοινότη-τες. Από το 1995 μέχρι το 1996 το ποσοστό των νέων που έκαναν χρήση ναρκωτικών αυξήθηκε κατά 66% και κατά τη διετία 1994-1996 η αύξηση αυτή έφτασε το 114%. Ακό-μη η μέση ηλικία έναρξης των λεγόμενων μαλακών ναρκωτικών (χασίς, μαριχουάνα) ήταν το 14ο έτος και για σκληρά ναρκωτικά (ηρωίνη, κοκαΐνη κ.λ.π.) το 17ο έτος της ηλι-κίας. Στο διάστημα μεταξύ 1990 και 2002, οι χώρες της ΕΕ ανέφεραν 7.000-9.000 θανά-τους οφειλόμενους σε υπερβολική δόση ναρκωτικών. Η υπερβολική δόση οπιούχων είναι μία από τις κύριες αιτίες θανάτου στους νέους στην Ευρώπη, ιδίως στους άνδρες σε αστικές περιοχές.

Έχουν δημιουργηθεί επίσης μη κυβερ-νητικές οργανώσεις κατά των ναρκωτικών που βοηθούν στην πρόληψη και την κατα-πολέμησή τους. Στους σκοπούς που εξυπη-ρετούν περιλαμβάνονται ενημέρωση- ευ-αισθητοποίηση του γενικού πληθυσμού σε θέματα πρόληψης της χρήσης εξαρτησιογό-νων ουσιών, καθώς και προληπτικές παρεμ-βάσεις στο χώρο του σχολείου και της οικο-γένειας, με στόχο την ενίσχυση της ψυχικής δομής του ατόμου, προκειμένου να αμβλυν-θεί η ανάγκη ζήτησης ουσιών. Τέτοιες οργα-νώσεις έχουν ιδρυθεί στο Βόλο, στην Ξάνθη, στο Ρέθυμνο.

Ο ισχυρισμός ότι ένας συγκεκριμένος τύπος χαρακτήρα ή μια συγκεκριμένη κατάσταση οδηγεί σε μια εξάρτηση δεν αληθεύει. Αυτό που έχει επιβεβαιωθεί είναι ότι η πιθανότη-τα της εκδήλωσης κάποιας εξάρτησης είναι μεγαλύτερη κάτω από συγκεκριμένες κοινω-νικές και προσωπικές καταστάσεις.

ΚΟΙΝΩΝΙΚEΣ: η οικογένεια προέλευσης, η τά-

ξη στο σχολείο και οι φίλοι. Όταν η «ομάδα» που ανήκεις το θεωρεί φυσιολογικό να κά-νεις χρήση συγκεκριμένων ουσιών, η πιθα-νότητα να υιοθετήσεις αυτή τη συμπεριφο-ρά είναι μεγαλύτερη.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚEΣ: Είναι ξεκάθαρο ότι οι εξαρτη-μένοι έχουν συχνά στερηθεί μιας δομημένης και διαυγούς εκπαίδευσης. Άλλοι παράγο-ντες είναι η αδιαφορία, η έλλειψη ασφάλειας, αγάπης και προσοχής. Επίσης, το υπερβολι-κό ενδιαφέρον από τους γονείς (καταπίεση, υπερπροστατευτικότητα) και άλλες αυστη-ρές δομές εκπαίδευσης φαίνεται να παίζουν έναν ρόλο. Μεγάλος αριθμός προβλημάτων των χρηστών προέρχονται από οικογένεια στην οποία υπήρχε υπερβολική χρήση (αλ-κοόλ) από (έναν από) τους γονείς. Επίσης ψυχικά τραύματα κατά τη διάρκεια της νεα-νικής ηλικίας, όπως σεξουαλική κακοποίηση ή σωματικός βιασμός, μπορεί να παίξουν ένα ρόλο.

Τα ναρκωτικά είναι ουσίες που επιδρούν στον εγκέφαλο και γι' αυτό προκαλούν εθι-σμό. Οι άνθρωποι που τα χρησιμοποιούν θέ-λουν να βιώσουν τις συνέπειες των ναρκω-τικών. Ορισμένα φάρμακα επίσης επιδρούν στον εγκέφαλο, όπως για παράδειγμα φάρ-μακα για την επιληψία, αλλά δεν λαμβάνο-νται από τους χρήστες γι' αυτό το λόγο, για την θεραπευτική τους δηλαδή λειτουργία.

Τα ναρκωτικά μπορούν να διακριθούν σε ομάδες με διάφορους τρόπους: για πα-ράδειγμα νόμιμες (νομικά αποδεκτές) και παράνομες (απαγορευμένες) ουσίες. Το αλ-κοόλ και ο καπνός είναι νόμιμα. Το χασίς, η κοκαΐνη, οι αμφεταμίνες, το ΧΤC και η ηρωίνη είναι παράνομα.

Η πιο συχνή κατηγοριοποίηση είναι αυ-τή που βασίζεται στις συνέπειες που έχει η κάθε ναρκωτική ουσία στην ανθρώπινη συνείδηση. Αυτό διακρίνει τα ναρκωτικά σε 3 κατηγορίες: ναρκωτικά που κατευνάζουν και ηρεμούν, ναρκωτικά που διεγείρουν ή δί-νουν ενέργεια και ναρκωτικά που αλλάζουν την αντίληψή σου, όταν, για παράδειγμα, βλέπεις και ακούς πράγματα με έναν διαφο-ρετικό τρόπο από ότι πραγματικά είναι. Τα περισσότερα ναρκωτικά εντάσσονται σε αυ-τές τις κατηγορίες. Κάποια ναρκωτικά είναι πιο δύσκολο να κατηγοριοποιηθούν.

Οι συνέπειες από την λήψη τους είναι πά-ντα οδυνηρές και οι «υποσχέσεις» τους πά-ντα ψεύτικες. Προτιμούμε τη δυναμικότητα και την αποφασιστικότητα, τη δύναμη του νου και της καρδιάς από τις θανατηφόρες ουσίες που καταστρέφουν τον άνθρωπο.

25

Το 1991 οι Έλληνες κατατάσσονταν στην 2η θέση από όλες τις χώρες της Eυρωπαϊκής Ένωσης στο προσδόκιμο ζωής. Το 2001 βρέθηκαν στην 7η θέση. Το 2004 βρέθηκαν στην 11η θέση.Αυτό αποδεικνύει ότι μειώνεται σταθερά το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων και αυτό πρέπει να μας ανησυχήσει. Σημειώνουμε βέβαια και κάποια θετικά στοιχεία που αφορούν τους Έλληνες ότι δηλαδή η θνησιμότητα των βρεφών έχει μειωθεί κατά πολύ, όπως και η θνησιμότητα από καρδιακά προβλήματα. Βέβαια οι αντίστοιχοι ρυθμοί μείωσης στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες είναι πολύ πιο έντονοι απ' ότι στην Ελλάδα και αυτό πρέπει μάλλον να μας ανησυχεί. Τα στοιχεία αυτά είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας που έγινε σε όλες τις χώρες της Ε.Ε αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτά: Η Ελλάδα κατέχει στο κάπνισμα μια από τις ψηλότερες θέσεις διεθνώς. Σημειώνουμε ότι το 40% των ενήλικων Ελλήνων είναι καπνιστές! Το 57,7% των Ελλήνων έχουν αυξημένο σωματικό βάρος. Επισημαίνεται ότι στον τομέα αυτό κατέχουμε την 2η

ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ

Καπνίζουµε υπερβολικά, είµαστε υπερτασικοί,

έχουµε περιττά κιλά, δεν ασκούµαστε, δεν τρώµε σωστά,

ενώ αµελούµε και τις βασικές προληπτικές εξετάσεις!

Αποτέλεσµα: να καταλαµβάνουµε όλο και πιο χαµηλή

θέση όσον αφορά το προσδόκιµο ζωής...

χειρότερη θέση μετά τουςΆγγλους. Σχεδόν οι μισοί Έλληνες δεν γυμνάζονται. Συγκεκριμένα το 34,5% των ανδρών και το 44,7% των γυναικών. Οι Έλληνες έφηβοι υστερούν σε ποιότητα ζωής σχετικά με την υγεία τους σε σύγκριση με τους εφήβους των άλλων Ευρωπαϊκών χορών Η διατροφή των Ελλήνων σημειώνουν απόκλιση κατά 50% από τις προδιαγραφές της περίφημης μεσογειακής διατροφής. Το 35% του ενήλικου πληθυσμού πάσχει από κάποιο χρόνιο νόσημα όπως υπέρταση, χοληστερίνη ή σάκχαρο. Σημειώνουμε ότι στο θέμα της υγείας παίζουν ρόλο και οι κοινωνικές ανισότητες, αφού τα χρόνια νοσήματα είναι συχνά στις κατώτερες κοινωνικά και οικονομικά τάξεις παρά στις ανώτερες. Τέλος, και οι γεωγραφικές περιοχές φαίνεται ότι παίζουν ρόλο σε θέματα υγείας, αφού βλέπουμε ότι περιοχές όπως η Α. Μακεδονία και η Θράκη με το χαμηλότερο κατακεφαλήν εισόδημα παρουσιάζουν τον ψηλότερο δείκτη θνησιμότηταςΤα στοιχεία αυτής της έρευνας χτυπούν το καμπανάκι του κινδύνου για να τα ακούσουμε και εμείς οι έφηβοι γιατί η καλή υγεία των ανηλίκων είναι αποτέλεσμα μιας σωστής εφηβείας.

Συντακτική Ομάδα

BΙΝΤΕΟΠΑΙΓΝIΔΙΑΟδηγίες προς ναυτιλομένους

Σε όλους αρέσουν τα videogames, δυστυχώς όμως όπως όλα τα κα-λά σε αυτό τον κόσμο δεν έχουν μόνο θετικές επιπτώσεις (να και μερικές χρήσιμες δικαιολογίες να λέτε όταν δεν σας αφήνουν να παίξετε…σύμφωνα με έρευνές αυξάνουν την προσοχή των ανθρώ-πων σε ένα θέμα, την ακρίβεια σε διάφορες εργασίες κ.α.). Πάντως επειδή όλα τα καλά τελειώνουν πρέπει (δυστυχώς) να είμαστε προ-σεκτικοί. Μερικές χρήσιμες και απλές συμβουλές είναι να στέκεστε οπωσδήποτε δύο μέτρα από την οθόνη και ανάλογα με το μέγεθος της οθόνης ίσως και πιο μακριά (για παράδειγμα αν η οθόνη είναι 40 ιντσών τότε πρέπει να κάθεστε 4-5 μέτρα μακριά) για να μην κουρά-ζετε το μάτι να συλλάβει ολόκληρή την απαραίτητη πληροφορία της οθόνης. Επίσης να κάνετε διάλειμμα ανά μια ώρα παιχνιδιού για πε-ρίπου 15 λεπτά ώστε να ξεκουράζετε τα μάτια σας από της γρήγορες εναλλαγές της οθόνης για τις οποίες φημίζονται τα videogames. Να προτιμάτε τις LCD οθόνες μιας και έχουν μειωμένη ακτινοβολία αλλά και επιβαρύνουν λιγότερο τα μάτια αφού οι οθόνες είναι καλύτερης ποιότητας. Τέλος, οι LCD οθόνες έχουν μεγαλύτερη ανάλυση άρα καλύτερη απεικόνιση γεγονός που σημαίνει ότι τα μάτια επιβαρύνο-νται σαφώς λιγότερο. Τώρα που διαβάσατε και ξέρετε τα πάντα για την ασφάλεια… καλό παιχνίδι!

Κωνσταντίνος Σακελλαρίου IB2

Η συστηματική άσκηση είναι συ-γκρίσιμη με τα φάρμακα στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης, επιβεβαιώνει νέα, καλύτερα σχεδιασμένη κλι-νική μελέτη. Έρευνα μεταξύ 202 Αμερικανών με κατάθλιψη έδειξε ότι όσοι ασκούνταν σε ομαδικά προγράμματα βελτιώθηκαν εξί-σου με τους ασθενείς που έλαβαν το σύνηθες αντικαταθλιπτικό σερ-ταλίνη. Οι εθελοντές μιας τρίτης ομάδας, που ασκούνταν μόνοι στο σπίτι, επίσης βελτιώθηκαν αλλά σε μικρότερο βαθμό.

Παλαιότερες μελέτες που έδει-χναν την αντικαταθλιπτική δράση της γυμναστικής είχαν αμφισβη-τηθεί επειδή δεν συνέκριναν την άσκηση με κάποιο placebo (ψευ-δοφάρμακο). Η παράλειψη αυτή δημιούργησε ερωτηματικά για το κατά πόσον η βελτίωση οφειλόταν πράγματι στην άσκηση ή αν ήταν αποτέλεσμα της δύναμης της υπο-βολής.

Στη νέα έρευνα, που δημοσι-

εύεται στην επιθεώρηση Psycho-somatic Medicine, ο Δρ Τζέιμς Μπλούμενταλ του Πανεπιστημί-ου Duke, εξετάστηκαν 202 άτο-μα άνω των 40 ετών για τα οποία υπήρχε διάγνωση μείζονος κατά-θλιψης. Μια ομάδα ασκήθηκε σε ομαδικά προγράμματα, μια δεύ-τερη ομάδα ασκήθηκε στο σπίτι, μια τρίτη πήρε Ζοloft και μια τέ-ταρτη έλαβε ψευδοφάρμακο.

Έπειτα από 16 ομάδες, 47% των ασθενών που έλαβαν αντι-καταθλιπτικό δεν πληρούσε πλέ-ον τα διαγνωστικά κριτήρια της κατάθλιψης. Το ίδιο όμως συνέβη με το 45% των ασθενών της ομα-δικής άσκησης και στο 40% όσων ασκήθηκαν στο σπίτι. Στην ομάδα του ψευδοφαρμάκου, το ποσοστό αυτό έπεσε στο 31%.

Η έρευνα κατέληξε στο συ-μπέρασμα ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η άσκηση μπορεί να γίνει εναλλακτική λύση στα φάρ-μακα.

Συντακτική Ομάδα

26

Το πρώτο σαββατόβραδο του Δεκεμβρίου αποφάσισα να πάω στη Σφεντόνα, όπου εκεί ο Θάνος Μικρούτσικος μαζί με τρεις κορυφαίους ενμηνευτές (τον Μανόλη Μητσιά, τον Γιάννη Κούτρα και την Ρίτα Αντωνοπούλου) παρου-σιάζουν ένα πρόγραμμα με τίτλο «Υπέροχα μονάχοι στον Σταυρό του Νότου».

Ο χώρος της Σφεντόνας μου άρεσε πάρα πολύ. Μία μουσική σκηνή, όχι και πολύ μεγά-λη, με μία ζεστή ατμόσφαιρα που είναι ιδανι-κή για τέτοιου είδους προγράμματα. Δεκάδες κόσμος ερχότανε συνέχεια, με αποτέλεσμα ο χώρος να γεμίσει, αλλά και να καθυστερήσει η έναρξη του προγράμματος.

Όταν τα φώτα άρχισαν να σβήνουν ήταν το βήμα για εμάς πως έπρεπε να σωπάσουμε. Αμέ-σως ο Θάνος Μικρούτσικος βγαίνει στην σκηνή και ερμηνεύει ένα από τα καλύτερα κομμάτια του, το «Ανεμολόγιο». Το δέος που αισθάνθηκα ήταν ανάλογο με την υπέρμετρη αγάπη που έχω για τη μουσική του Μικρούτσικου.

Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τον συνθέ-τη ζωντανά. Ο μοναδικός τρόπος που έχει να ερ-μηνεύει τα κομμάτια του, εμένα προσωπικά, με κάνει να παθιάζομαι πιο πολύ με το έργο του. Το πρόσωπό του, έτσι όπως συσπάται εννοώντας κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα του, καθή-λωσε όποιον βρισκόταν μέσα στην αίθουσα.

Θεωρώ τον Μικρούτσικο τον μεγαλύτερο συνθέτη της γενιάς που ακολούθησε τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη. Δεν είναι

τυχαίο που ο Θάνος Μικρούτσικος, όλα αυτά τα τριάντα χρόνια της μουσικής του πορείας, έχει ένα φανατικό κοινό που τον ακολουθεί. Ο Μικρούτσικος έχει διαπρέψει στον χώρο του όχι μόνο για το απαράμιλο και μοναδικό του ταλέντο, αλλά και για το εξαιρετικό του ήθος που διαθέτει ως άνθρωπος και ως συνθέτης.

Στη συνέχεια, επί σκηνής εμφανίστηκε ο εξαίρετος Γιάννης Κούτρας. Ο Κούτρας είναι ο ερμηνευτής που σφράγισε με την φωνή του τα τραγούδια του θρυλικού δίσκου «ο Σταυρός του Νότου». Έχει μία φωνή μεστή και μελωδι-κή. Μας ταξίδευε όλους μέσα από τη φωνή του και την ερμηνεία του στο σκοτεινό λιμάνι του Γκαμπές, σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα, σε ένα γέρο έμπορο κάπου μέσα στο Αλγέρι.

Τρίτος στη σκηνή ήρθε ο Μανόλης Μητσιάς. Ένας ερμηνευτής που έχει κάνει μια αξιοζήλευ-τη καριέρα και έχει συνεργαστεί με τους μεγα-λύτερους Έλληνες συνθέτες. Ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος, ο Μικρούτσικος του εμπιστευτήκανε τραγούδια και ο ίδιος με την υπέροχη φωνή του τα εκτόξευσε ερμη-νευτικά και τους χάρισε μεγάλη επιτυχία. Για αρκετή ώρα ο Μητσιάς έκανε μόνος του ένα λαϊκό πρόγραμμα το οποίο ξεσήκωσε όλη τη «Σφεντόνα» και όλοι μαζί χορεύαμε και τρα-γουδούσαμε γνωστούς σκοπούς.

Τελευταία βγήκε η Ρίτα Αντωνοπούλου. Εδώ ίσως πλατειάσω περισσότερο από τους άλλους δύο ερμηνευτές γιατί θεωρώ μεγάλη μου υπο-

χρέωση να παρουσιάσω αυτήν την κοπέλα όσο καλύτερα μπορώ. Την Ρίτα Αντωνοπούλου την πρωτοείδα πριν από τέσσερα περίπου χρόνια όταν ήταν μέλος της ομάδας «Σπείρα-Σπείρα» του Σταμάτη Κραουνάκη. Από τότε ξεχώρισα την φωνή της και πιστεύω, και της το έχω πει, πως σε λίγα χρόνια θα μιλάμε για μία απο τις μεγαλύτερες ερμηνεύτριες.

Τώρα που την βρήκα με στον Μικρούτσικο αντιλήφθηκα πως είναι πολύ καλύτερη ερμη-νεύτρια από τότε. Ένα κορίτσι σεμνό, χαμο-γελαστό που στο χειροκρότημα του κόσμου θαρρείς πως είναι έτοιμη να κοκκινίσει. Όταν όμως ξεκινάει το τραγούδι το σεμνό αυτό κορί-τσι, γίνεται μεγαθήριο και καλύπτει όλο τον χώ-ρο με τη φωνή της. Είμαι σίγουρος και απόλυτα πεπεισμένος πως σε λίγα χρόνια θα μιλάνε όλοι για τη Ρίτα Αντωνοπούλου.

Αυτή οι τέσσερις άνθρωποι, οι τέσσερις εξαίρετοι και πολύτιμοι καλλιτέχνες, κατάφε-ραν να ενώσουν γύρω στα χίλια άτομα, να γί-νουν μία παρέα και να τραγουδάνε όλοι μαζί, ενώνοντας τις φωνές τους. Δεν έχω περάσει καλύτερα.

Υ.Γ.: Θάνε Μικρούτσικε, Μανόλη Μητσιά, Γιάν-νη Κούτρα, Ρίτα Αντωνοπούλου συνεχίστε να υπάρχετε γιατί εμείς που θέλουμε να ασχολη-θούμε με τον χώρο αυτό σας έχουμε ανάγκη.

ΑΥΛΑΙΑ... ΦΥΓΑΜΕ, ΠΑΜΕ

του ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΖΙΟΥΚΑΛΙΑ Γ1/Λ

27

H OΘΟΝΗ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ

της ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΛΛΗ Γ4Γ

Ο σκηνοθέτης του «Καβάφη» Γιάννης Σμαραγδής, μετά από εννέα χρόνια δουλειάς και με την αμέριστη βοήθεια πολλών ανθρώπων, Ελλήνων και ξένων παρουσίασε στο ελληνικό κοινό την ταινία El Greco. Η ταινία αναφέρεται στην περιπετειώδη ζωή και την έντονη προσωπικότητα του μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη, Δομήνικου Θεο-τοκόπουλου (Νικ Άσντον) ευρύτερα γνωστού ως El Greco.

Βρισκόμαστε στο 1566, στην ιδιαίτερη πατρίδα του ζωγράφου την Κρήτη, που βρίσκεται υπό την κατοχή των Ενετών. Ο πατέρας του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (Γιώργος Χαραλαμπίδης) είναι αντάρτης και μάχεται τους κατακτητές, ενώ ο νεαρός καλλιτέχνης απολαμβάνει ήδη μεγάλη φήμη και επιτυχία.

Μέσα σ’ αυτήν την πραγματικότητα, ο Γκρέκο προσπαθεί να συμφιλιώσει την Κρητική του υπερηφάνεια με τον προφανή μαγνη-τισμό που ασκεί πάνω του η Βενετία, το κέντρο του καλλιτεχνικού κόσμου. Συντροφιά πάντα με τον στενό του φίλο Νικολό (Λάκης Λαζόπουλος), που τον ακολουθεί παντού και τον προστατεύει θα βρεθεί στη Βενετία ακολουθώντας την πανέμορφη Φραντζέσκα ντα Ρίμι (Δήμητρα Ματσούκα). Εκεί θα θητεύσει για βιοπορισμό στο εργαστήριο του μεγάλου ζωγράφου της Αναγέννησης Τισιάνο (Σωτήρης Μουστάκας) ο οποίος θα ξεχωρίσει το μοναδικό ταλέντο του Κρήτα ζωγράφου.

Στη Βενετία ο Γκρέκο θα συναντήσει τον Ισπανό ιδεαλιστή ιε-ρωμένο Νίνο ντε Γκεβάρα (Χουάν Ντιέγκο Μπόττο). Οι δύο τους αναπτύσσουν μια ξεχωριστή φιλία.

Ο Γκρέκο φτάνει στην Ισπανία πάντα με τον Νικολό δίπλα του. Εκεί ο ζωγράφος θα βρει τη θέση του στον κόσμο ως επιτυχημένος καλλιτέχνης, αλλά και τον έρωτα της ζωής του στο πρόσωπο της Χερόνυμα (Λάγια Μαρούλ). Αποκτά ισχυρούς φίλους και είναι ευ-τυχισμένος που εργάζεται στην Ισπανία, εωσότου δεχτεί το πρώτο χτύπημα της μοίρας.

Μέσα στη δυστυχία του, μια φιγούρα από το παρελθόν, ο Νίνο ντε Γκεβάρα, εμφανίζεται και πάλι, αλλά τώρα πια ως Μέγας Ιερο-εξεταστής που στέλνει αλόγιστα ανθρώπους στην πυρά. Ο Γκρέκο σοκάρεται από τη μεταμόρφωση του ιδεαλιστή ιερωμένου που ήξερε κάποτε.

Το συγκλονιστικό θέαμα ανθρώπων στην πυρά σπρώχνει τον Γκρέκο να απεικονίσει με σχεδόν υπερφυσικό τρόπο την ψυχή των αθώων ανθρώπων, κάνοντας τους να φαίνονται Άγιοι. Αυτό είναι κάτι που εξοργίζει τον Γκεβάρα… Έτσι, οι δυο άντρες θα βρεθούν μοιραία αντιμέτωποι, όπως και οι διαφορετικοί κόσμοι που αντι-προσωπεύουν.

Στη μάχη αυτή θα αναμετρηθεί το καλό με το κακό, το ηθικό με το ανήθικο, η ελευθερία με τη μισαλλοδοξία, η πίστη με το φανα-τισμό, το Φως με το σκοτάδι. Ο Γκεβάρα έχει ως όπλο την εξουσία και το θάνατο, ενώ ο Γκρέκο τους πίνακες του, το Φως και τις αξίες του ανυπότακτου πολιτισμού που τον γέννησε…

Φοβερή ταινία που αγγίζει κάθε κομμάτι της ελληνικής μας ταυτότητας !!!! Αξίζει να τη δείτε. Μία πραγματικά πολύ καλή Ελληνική παραγωγή. Νομίζω ότι το να μπούμε σε λεπτομέρειες του τύπου «πως τα μιλάει τα αγγλικά η Ματσούκα» είναι εντελώς άσκοπο. Θεωρώ υποχρέωσή μας να στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες. Είμαι σίγουρη ότι οι μισοί από αυτούς που σχολιάζουν αρνητικά μερικά πράγματα, είναι οι πρώτοι που πάνε και βλέπουνε ότι σκουπίδι μας σερβίρει το Χόλυγουντ...

Σκηνοθεσία: Γιάννης ΣμαραγδήςΣενάριο: Jackie Pavlenko

Παίζουν: Nick Ashdon, Λάκης Λαζόπουλος,

Δήμητρα Ματσούκα κ.ά.

28

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Στις 23 Νοεμ-βρίου 2007, στις 8:00 το βράδυ βρέθηκα στην π α ρ ο υ σ ί α σ η του βιβλίου με τίτλο ο «Οστε-

οφύλακας» που έγινε στη Στοά του Βι-βλίου. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου είναι ο γνωστός στο Λύκειο καθηγητής-φιλόλογος Μάριος Μιχαηλίδης.

Το βιβλίο παρουσίασαν οι ομιλητές κ.Ζήρας, κ.Παρίσσης και κ. Γιώργος Για-κουμής και από όσα άκουσα το βιβλίο φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Μπορώ να πω πως οι ομιλητές εκφράστηκαν με επαινετικό τρόπο.

Εξαιρετική ήταν επίσης η ανά-γνωση αποσπασμάτων του «Οστε-οφύλακα» από το γνωστό ηθοποιό κ.Καραντζά. Ειλικρινά με εντυπωσίασε ο τρόπος που ανέγνωσε αποσπάσματα του βιβλίου. Ευρεία κριτική έχει δημο-σιευθεί από τον Γιώργο Ξενάριο στο έν-θετο Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας.

Θύμιος Βασιλείου ΛΓ2

ΜΕ ΧΑΡΤΙΝΑ ΦΤΕΡΑ

«Η καλύβα του μπαρμπά-Θωμά» είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρη-μα του Μπήτσερ-Στόου, το οποίο εξιστορεί τη ζωή ενός νέγρου σκλάβου. Ο νέγρος αυτός ζούσε ευτυχισμένος σ’ ένα αγρόκτημα μαζί με την οικογένειά του και τα αφεντικά του, που τον αγαπού-σαν. Όμως, κάποια στιγμή ανα-γκάστηκαν να τον πουλήσουν. Για καλή του τύχη, τον αγόρασε απ’ το σκλαβοπάζαρο ένας κύριος που είχε μία κόρη, η οποία δέθηκε πολύ μαζί του. Το κοριτσάκι όμως ήταν άρρωστο και μια μέρα πέ-θανε. Τότε, η οικογένεια πούλησε τον σκλάβο σ’ έναν πολύ σκληρό και άγριο άνθρωπο, ο οποίος του φερόταν απαίσια. Στο τέλος, ο μπαρμπά-Θωμάς πεθαίνει απ’ την υπερβολικά σκληρή δουλειά και την κακομεταχείριση.

Αυτό το βιβλίο προβάλλει τις ρατσιστικές αντιλήψεις ορισμέ-

«Θεωρώ, εξ’ αρχής, το όλο εγχεί-ρημα επιτυχές και εξαιρετικό για τα γράμματά μας. Στηριγμένη στις πηγές, με βαθιά γνώση και ενδελε-χή ανίχνευσή τους, η συγγραφέας αφήνει το ταλέντο της να επενδύ-σει με λεπτομέρειες τον αφηγημα-τικό σκελετό του βιβλίου της. Θα σταθώ ιδιαιτέρως στη συγκινητική περίπτωση της Αρετής (1808 μ.Χ.), όπου τα λαογραφικά και τα ιστορι-κά στοιχεία πλέκουν τον κύριο και καθοριστικό ιστό της αφήγησης και αναδεικνύονται σε παράγοντες συνοχής του όλου κειμένου… Η ύπαρξη του κοσμήματος διατρέχει ολόκληρο το βιβλίο, είναι εκεί άψυ-χο κι όμως καθοριστικά υπαρκτό, για να οδηγεί τα βήματα, τις επι-λογές και τις υπάρξεις των ηρώων. Αποτελεί ένα συγγραφικό εύρημα, που μαζί με την πανταχού παρούσα και παντοδύναμη αγάπη συνέχει στις σελίδες του βιβλίου και οδηγεί τον αναγνώστη σε συμπεράσματα, τα οποία όμως δεν διατυπώνονται από τη συγγραφέα, σωστά κατά τη

γνώμη μου, αφήνονται αιωρούμενα, αφού η λογοτεχνία έχει μια κατεξο-χήν συμβολική και αλληγορική χρή-ση του λόγου, ώστε να μη χρειάζεται και να μην επιδέχεται ίσως, εξαγωγή συμπερασμάτων.»

Περίληψη:Ένα αρχαίο κόσμημα-σύμβολο συνδέει το παρελθόν με το πα-ρόν και σφραγίζει το πεπρωμένο των τεσσάρων κοριτσιών που το φόρεσαν. Οι ηρωίδες είναι: η Θε-ανώ, μοναχοκόρη του τύραννου της αρχαίας Σάμου Πολυκράτη, η Θεονίκη, δόκιμη καλόγρια σε βυζαντινό μοναστήρι, η Αρετή, θυγατέρα ενός προεστού στις αρ-χές του 19ου αιώνα και η Τέτη, μια σύγχρονη κοπέλα.

Ιστορικό μυθιστόρημα που περι-γράφει τις ιστορίες των τεσσάρων ηρωίδων, ταυτόχρονα όμως φω-τίζει και τα ιστορικά γεγονότα της κάθε εποχής.

Ειρήνη Κάλλη, Γ/Γ4

νων ανθρώπων. Μου άρεσε πάρα πολύ και θα το πρότεινα, επειδή μας βάζει σε σκέψεις και προβλη-ματισμούς για το πόσο μπορεί να υποφέρουν κάποιοι, και μάλιστα άδικα απ’ την τελείως βάρβαρη και απάνθρωπη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων. Επίσης, δια-βάζοντας αυτό το μυθιστόρημα, ίσως βγει προς τα έξω η ευαι-σθησία που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Εμένα προσωπικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ανοχή και η αντοχή των δούλων. Το θεωρώ μεγάλο άθλο που κατάφερναν να ζουν υπό τόσο μεγάλη πίεση και που ανέχονταν τόση ταπείνωση απ’ τα αφεντικά τους χωρίς καν να παραπονιούνται. Ακόμη, πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι ανεξαρτήτου φύλου, χρώματος, εθνικότητας ή θρησκείας.

Νικολία Αθανασακοπούλου, Γ/Β4

Ο Αρτέμης Φάουλ βρήκε επιτέ-λους το ταίρι του τη νεαρή Μινέρ-βα Παραντίζο, όμορφη, ιδιοφυή, μοναδική και αποφασισμένη να αιχμαλωτίσει ένα ξωτικό για να το μελετήσει. Ο μυστηριώδης τομέ-ας 8 της Α.Υ.Σ. ζητά τις υπηρεσίες της αστυνόμου Χόλι Σόρτ ενώ ο αδίστακτος Μπιλ Κογκ ζητά εκδί-κηση. Μονάχα ένα ξόρκι μπορεί να σώσει τον κόσμο των ανθρώ-πων και ο Αρτέμης καλείται να το προστατέψει. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό βι-βλίο, αντάξιο των προηγούμενων τεσσάρων. Τελειώνοντάς το είχα μία γλυκόπικρη αίσθηση και την ελπίδα πως ο κόσμος του Αρτέμη δεν αποτελεί παρελθόν.

Αθηνά Λεοντιάδου Γ1Λ

Ο ΟΟΥΕΝ ΚΟΛΦΕΡ γεννήθηκε το 1965 στο Γουέξφορντ της Ιρλανδί-ας και είναι δάσκαλος. Το πρώτο του μυθιστόρημα, ΜΠΕΝΙ ΚΑΙ ΟΜΑΡ, έγινε αμέσως μπεστ σέλερ στην Ιρ-λανδία- τίποτα όμως δεν προμήνυε

το θόρυ-βο που θα προκαλού-σε ο ΑΡΤΕ-ΜΗΣ ΦΑ-ΟΥΛ.. Ήδη η κινημα-τογραφική εταιρεία Μiramax έχει αγοράσει τα δικαιώματα για τη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη. Ο ΑΡΤΕΜΗΣ ΦΑΟΥΛ τιμήθηκε με τα βραβεία Children’s Book of the Year και Virgin Books Newcomer of the Year, ενώ ήταν υποψήφιος για το Whitebread Children’s Book Prize, , το W H Smith Award και το Blue Peter Book Award. Τα βιβλία του Κόλφερ έχουν ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 1,6 εκατομμύρια αντί-τυπα μόνο στην Αγγλία. Από τις Εκ-δόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα τέσσερα προηγούμενα βιβλία με τις περιπέτειες του Αρτέμη Φάουλ (ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΚΤΙΚΗ, Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΑΙ-ΩΝΙΟΤΗΤΑΣ και Η ΠΑΓΙΔΑ), καθώς και το μυθιστόρημα ΟΙ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑ-ΤΑΔΙΩΚΤΕΣ.

Το μυθιστόρημα «Υπερηφάνεια και Προκατάληψη» είναι το δημο-φιλέστερο απ’ όλα τα έργα της Τζέην Ώστεν, καθώς και ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήμα-τα του 19ου αιώνα. Στην ιστορία εμπλέκεται η οικογένεια των Μπέ-νετ, που αποτελείται από 5 κόρες, οι οποίες αναζητούν την ευτυχία σ’ ένα καλό γάμο. Ωστόσο, ανάμε-σα στους δύο πρωταγωνιστές τα αμοιβαία αισθήματα αργούν να εκ-δηλωθούν και δυστυχώς ο δρόμος προς την ευτυχία είναι σπαρμένος με εμπόδια και για τους δύο.Το μυθιστόρημα αυτό, στο οποίο κυριαρχεί η αγάπη, ο έρωτας και η ευαισθησία, είναι γραμμένο με τρό-πο που καθηλώνει τον αναγνώστη, τον προβληματίζει και του δίνει τη δυνατότητα να εισχωρήσει στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Είναι ένα βιβλίο που ως αναγνώστρια θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε άτομα κάθε ηλικίας και ενδιαφέροντος.

Δανάη Μανωλάκου, Γ/Γ4

29

36ο Φεστιβάλ Βιβλίου

ΠΡOΤΑΣΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:

Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάματου Τζον Μπόιν

Είναι δύσκολο να αφηγηθείς την ιστορία αυτού του βι-βλίου. Αναφέρεται σε μια περίοδο – ίσως και τη σημα-ντικότερη – από τη ζωή μιας οικογένειας στη Γερμανία. Ο μικρός Μπρούνο ζει σε ένα σπίτι με πολύ αυστηρούς γονείς και μια μεγαλύτερη αδελφή. Ο πατέρας του, στρατιωτικός, έχει μεγαλώσει τα παιδιά του σαν τους στρατιώτες που συναναστρέφεται, με απαράμιλλη

πειθαρχία και υπακοή. Όλα κυλούν ομαλά, ώσπου ξαφνικά μια μέρα ο Μπρούνο, γυρίζοντας από το σχολείο, βρίσκει την οικιακή τους βοηθό να πακετάρει όλα τα πράγματά του. Ο μικρός δεν καταλαβαίνει τι συμ-βαίνει… ρωτάει τη μητέρα του και εκείνη του απαντάει ότι μετακομίζου-νε σε άλλη πόλη. Ο Μπρούνο χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Ξαφνικά θα τα χάσει όλα, τους φίλους του, τον παππού και τη γιαγιά του, που δε θα τους ακολουθήσουν και τη καθημερινότητα που μέχρι τότε ζούσε. Και ο λόγος; Η δουλειά του πατέρα του. Δεν ρώτησε παραπάνω, δεν επιτρεπό-ταν… αρκέστηκε σε αυτή την απάντηση. Την ίδια μέρα έφυγαν.

Τι μου άρεσε στο συγκεκριμένο βιβλίο; Πιστεύω πως αυτό το βιβλίο είναι ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει. Ο φιλόσοφος μεγαλοαξιωματούχος των Ναζί, πατέρας, έμπιστος του Χίτλερ και υποστηρικτής των τρελών ιδεών του, γίνεται διοικητής ενός από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Εβραίων. Η απίστευτη σκληρότητά του στους κρατούμενούς του τον κα-θιστά εγκληματία πολέμου και δεν αργεί να μετατραπεί σ΄ ένα τεράστιο μπού-μερανγκ που θα διαλύσει για πάντα την ήρεμη οικογενειακή του ζωή και θα τον βυθίσει στο πένθος. Στο χειρότερο πένθος που χωράει ανθρώπινος νους. Η αρχική αμφιβολία γίνεται σιγά σιγά απαρηγόρητη σιγουριά. Έστω και αργά φαίνεται να συνειδητοποιεί το μέγεθος της καταστροφής που είχε προκαλέσει στην ίδια του οικογένεια. Μαζί με τους υποτιθέμενους εχθρούς του σκότωσε και το παιδί του. Το παιδί του, που με την αθώα του ψυχή δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους σε ομάδες, δε γνώριζε από εχθρούς. Έψαχνε μόνο για την αγνή φιλία κι ένα συνομήλικο του, αναζητούσε ένα σύντροφο στα παιχνίδια και στα ταξίδια της φαντασίας του, ένα συνοδοιπόρο στα παιδικά του όνειρα. Και τον

Το 36ο Φεστιβάλ Βιβλίου (14-30/9/2007) στον πεζόδροµο της Διονυσίου Αεροπαγίτου, επισκέφτηκαν καθηγητές και µα-

θητές του σχολείου µας. Το Φεστιβάλ Βιβλίου διοργανώνεται σταθερά επί 26 χρόνια και αποτελεί µία από τις µεγαλύτερες ετήσιες

πολιτιστικές εκδηλώσεις. Φέτος ήταν αφιερωµένο σε 4 προσωπικότητες (Μαρία Κάλλας, Νίκο Εγγονόπουλο, Νίκο Καζατζάκη,

Διονύσιο Σολωµό) και εγκαινιάστηκε από τον Πρόεδρο της Δηµοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια.

ΜΕ ΧΑΡΤΙΝΑ ΦΤΕΡΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ:

«Μου μαθαίνετε να χαμογελάω, σας παρακαλώ»

της Ελένης ∆ικαίου

ΥΠOΘΕΣΗ: Ηρωίδα του βιβλίου είναι η Ιφιγένεια, ένα κορίτσι που βρίσκε-ται στην εφηβεία. Την γνωρίζουμε το καλοκαίρι της Β΄ Λυκείου. Μια

ακόμη ζεστή μέρα τη βρίσκει χωμένη στα βιβλία της. Η Ιφιγένεια ήταν πάντα καταπιεσμένη απ' τη μητέρα της (και από τον πατέρα της λιγότερο), παρόλο που πρώ-τευε στα μαθήματα. Δεν την άφηναν να βγαίνει, να επι-κοινωνεί, να συναναστρέφεται με συνομήλικους. Ήταν εγκλωβισμένη σε ένα μαύρο κουτί, όπου υπήρχε μόνο διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα…

Το βιβλίο αυτό, παρόλο που έχει για ηρωίδα την Ιφιγένεια, είναι γραμμένο για όλες τις Ιφιγένειες του κόσμου, που κυνηγώντας την περιβόητη επιτυχία στο πανεπιστήμιο, δεν πρόλαβαν να μάθουν πως ο άνθρωπος στηρίζει τη ζωή του σε πόδια από πηλό, εάν στα χρόνια της εφηβείας δεν μάθει τον ίδιο του τον εαυτό. Κι αν ο δρόμος που διάλεξε η Ιφιγένεια, φανεί λιγάκι ασυνή-θιστος, σίγουρα για τον καθένα υπάρχει ένας δρόμος που να του ταιριάζει, φτάνει να καταλάβει κάποια στιγμή, όπως εκείνη, πως η πραγματική επιτυ-χία στη ζωή ξεκινάει μονάχα απ' το τέρμα του…

Χατζάκη Ελίνα Γ2/Γ

βρήκε! Στο πρόσωπο του μικρού Εβραιόπουλου βρήκε ό,τι πιο αληθινό είχε νιώσει ως τότε. Η αγάπη και η φιλία ενώνουν τους ανθρώπους• δεν καταλα-βαίνουν από συρματοπλέγματα και φυλακές. Ο Μπρούνο ακολούθησε την καρδιά του που του έλεγε να είναι πάντα με το φίλο του. Μόνο που ο πατέρας του οδήγησε το φίλο του – που δεν ήταν παρά ένα παιδί κι αυτός - στο θάλαμο αερίων. Μαζί και το γιο του. Δεν είχε καταλάβει ότι όλα τα παιδιά ήταν το ίδιο αθώα με το δικό του. Η τραγική ιστορία του Μπρούνο μας περνάει ένα ελπι-δοφόρο μήνυμα: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

Κατάκη Μαρία-Χριστίνα Γ2/Γ

30

Στις 09/12/07 το σχολείο έστειλε μια 5μελη ομάδα για να συμμετάσχει στους αγώνες αντιλογίας-επιχειρηματολογίας που διοργα-νώνονταν από το Υπουργείο Παιδείας σε συ-νεργασία με τη Βουλή των Ελλήνων. Οι αγώνες έλαβαν χώρα στο 3ο Γενικό Λύκειο Αιγάλεω. Το πρωί της Κυριακής λοιπόν οι Έλενα Κριε-μπάρδη, Ζωή Παπαχαραλάμπους, Μιχάλης Κρητικός, Στάθης Ζαμπούνης και Θύμιος Βα-σιλείου έφτασαν στο σχολείο του Αιγάλεω για να διαγωνιστούν στην 1η φάση των αγώνων, εκπροσωπώντας τα Εκπαιδευτήρια Δούκα.

Ο πρώτος διάλογος έγινε με αντίπαλο τη Σχολή Μωραΐτη με θέμα «Οι σχολικές εκδρο-μές πρέπει να καταργηθούν» και η ομάδα μας αποκόμισε τους 2 βαθμούς της νίκης, υποστη-ρίζοντας ότι οι σχολικές εκδρομές δεν πρέπει να καταργηθούν.

ΝΑΙ στην Ειρήνη.ΟΧΙ στη βία.

ΝΑΙ στην αλλαγή και την τέχνη.ΟΧΙ στην αδιαφορία.

ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

Ο δεύτερος διάλογος έγινε με αντίπαλο την Ελληνογαλλική σχολή “Jeanne d’ Arc” με θέμα «Οι πολιτικές δημοσκοπήσεις δεν θα έπρεπε να δημοσιοποιούνται ένα μήνα πριν τις εκλο-γές» και η ομάδα μας, δυστυχώς, δεν κατάφερε να κερδίσει, υποστηρίζοντας ότι δεν πρέπει να δημοσιοποιούνται.

Ο τρίτος είχε θέμα «Οι καταλήψεις δεν απο-τελούν μέσο βελτίωσης του εκπαιδευτικού συ-στήματος». Σε αυτόν η ομάδα μας κατάφερε να κερδίσει, υποστηρίζοντας την παραπάνω θέση. Όλα τα μέλη της ομάδας συνέβαλαν στις εκβάσεις των ρητορικών αγώνων.

Θα ήταν όμως μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθεί η πολύ σημαντική βοήθεια που προσέφεραν οι προπονητές-καθηγητές Α.Τσουκαντάς και Π.Πανουτσοπούλου στην ομάδα. Τα αποτελέσματα οφείλονται σε ένα

του ΘΥΜΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Γ2Λ

βαθμό και σε αυτούς. Η ομάδα κατέκτησε τη 10η θέση.

Με αφορμή λοιπόν αυτήν την επιτυχία των παιδιών και του σχολείου περιμένουμε και το σχολειό να διοργανώσει κάτι ανάλογο και να μην αρκείται σε μια αποστολή 5μελούς ομά-δας σε τέτοιους διαγωνισμούς.

ΝΑΙ στις τρέλες, σε οτιδήποτε δίνει χαρά.ΟΧΙ στους συμβιβασμούς.

ΝΑΙ στους ενεργούς πολίτες.ΟΧΙ στους ανενεργούς παθητικούς πολίτες.

Τα δικά μας

ΝΑΙ στη Δημοκρατία.ΟΧΙ στους πολιτικούς που κοιτούν την τσέπη τους.

ΝΑΙ στις καθαρές κουβέντες και τις φιλικές σχέσεις με τους καθηγητές.ΟΧΙ στην κοροϊδία και στα σχόλια.

ΝΑΙ στην ελευθερία γνώμης και στην προστα-σία του περιβάλλοντος.ΟΧΙ στους εθνικιστές, στα «μεγάλα» συμφέ-ροντα, στα στερεότυπα και στη μονόπλευρη μόρφωση.

ΝΑΙ και ΟΧΙ

31

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΡΟΧΟΙ

Το φυσικό της χώρο - ένα πολεμικό αεροδρόμιο – επέλεξε η Porsche για την επίσημη παρουσίαση της πιο δυνατής 911 που κατασκευάστηκε ποτέ, της GT2.

Πρόκειται για την τρίτη γενιά GT2 που βασίζεται στην «997» και απο-τελεί την πιο γρήγορη 911 που βγήκε από τη γραμμή παραγωγής του Zuffenhausen (το χωριό της Porsche κοντά στην Στουτγάρδη). Η ιστορία με τις GT2 ξεκίνησε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, βασισμένη στο μοντέλο «993», και συνεχίστηκε λίγα χρόνια αργότερα με τη δεύ-τερη έκδοση που είχε σαν βάση την «996». Η πρώτη GT2 πούλησε 200 μονάδες, η δεύτερη περίπου 1.300 και, όπως είναι φυσικό, η όρεξη των ανθρώπων της Porsche άνοιξε για τα καλά, ώστε να ακολουθήσει και η τρίτη γενιά την οποία και σας παρουσιάζουμε.

Από τεχνική σκοπιάΒασισμένη στην 911 Turbo, είναι χαμηλωμένη κατά 25mm, ξεχωρίζει εξωτερικά από τους μεγαλύτερους αεραγωγούς εμπρός και από τη δι-πλή αεροτομή πίσω, ενώ δεν έχει προβολείς ομίχλης. Οι μεγάλες όμως διαφορές παρουσιάζονται στον κινητήρα, στη μετάδοση, στα φρένα και κυρίως στο βάρος. Συγκεκριμένα η δύναμη έχει αυξηθεί κατά 50 ίππους φθάνοντας τους 530 στις 6500rpm ενώ η ροπή αγγίζει σχεδόν τα 70kgr (69,3 για την ακρίβεια) και διατηρείται σε αυτά τα επίπεδα από τις 2.200 μέχρι τις 4.500rpm!Το έργο του κινητήρα μεταδίδεται μόνο στους πίσω τροχούς. Σημαντι-κές αλλαγές έχουν γίνει και στην ανάρτηση. Η GT2 διαθέτει και το γνω-στό πλέον Porsche Active Stability Management (PASM), που ούτε λίγο ούτε πολύ διορθώνει-στα πλαίσια των φυσικών νόμων πάντα- τα λάθη του οδηγού.

Σε autobahn και αεροδρόμιοΕύχρηστο, απόλυτο και με ελάχιστο θόρυβο κύλισης, η GT2 θα μπορού-σε με κλειστά μάτια να περάσει για…λιμουζίνα. Και όμως. Λίγο αργό-τερα, στη σχεδόν άδεια γερμανική…εθνική οδό, η νεότερη της οικο-γένειας των «911» μεταβάλλεται σε road runner… Πατώντας το γκάζι επιταχύνει φοβερά και προτού ο επιλογέας μετακινηθεί στη θέση 6 το ταχύμετρο έχει ξεπεράσει τα 280 km/h. Ο επιμένων μαζί με λίγη τύχη και άδειο δρόμο θα καταφέρει να δει στο κοντέρ τα 330 km/h. Για κακή του τύχη όμως όλο και κάποιος ενοχλητικός οδηγός θα έχει ξεχαστεί στην αριστερή λωρίδα και έτσι θα αναγκαστεί να φρενάρει. Εκεί αναλαμβά-νουν τα κεραμικά φρένα που θα δώσουν την αίσθηση στον οδηγό μαζί με τη βοήθεια της ζώνης πως ο θώρακας του διαμελίζεται στα δύο. Ανά-λογου βαθμού είναι και η σταθερότητα στις στροφές, όπου ακόμα και η απενεργοποίηση του PASM ελάχιστα δυσκολεύει το έργο του οδηγού, αφού μόλις που γίνεται αισθητό ένα διακριτικό ξεκόλλημα της ουράς.

του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΓΓ4

Όσο για το σπινάρισμα η GT2 είναι η πρώτη «911» που διαθέτει launch control, ένα σύστημα δηλαδή που εξαλείφει κάθε ίχνος σπιναρίσματος κατά την εκκίνηση. Όλα τα παραπάνω μπορεί να χαρίζουν απόλυτες επιδόσεις στη GT2 αλλά έχουν ως αντίτιμο την υψηλή κατανάλωση, η οποία ανέρχεται στα 12,5lit για κάθε 100km που μπορεί να μην ακούγε-ται πολύ λόγω της εξελιγμένης εισαγωγής αέρα που κρατά την κατανά-λωση 15% κάτω την ώρα που ο οδηγός αναζητά την αύξηση ισχύος αλλά στην πραγματικότητα μπορούν άνετα να ξεπεράσουν τα 20(ειδικά όταν ο οδηγός έχει σχετικά «βαρύ» πόδι).Όσο για το ευρύ κοινό; Η νέα GT2 παρουσιάστηκε στις 11/09/2007 στο σαλόνι της Φρανκφούρτης και ήδη εκτελούνται παραδόσεις σε όσους πρόλαβαν να την παραγγείλουν εγκαίρως.

32

Α' ΜΕΡΟΣ

Ο πατέρας τσιγκούνης είναι ετοι-μοθάνατος.

Γύρω από το κρεβάτι του πό-νου είναι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια του.

Το κλίμα είναι βαρύ και πέν-θιμο. Ένα μόνο μικρό καντηλάκι, δίπλα στον άρρωστο, φωτίζει αμυδρά το στενό δωμάτιο.

Ο πατέρας, με κλειστά τα μά-τια και πολύ κόπο, ψιθυρίζει: Πατέρας: Γυναίκα μου Μαρία είσαι εδώ; Μαρία (κλαίγοντας): Ναι, άντρα μου. Πατέρας: Γιε μου Αντρέα είσαι εδώ; Αντρέας (φανερά συγκινημένος): Ναι, πατέρα. Πατέρας: Μικρή μου θυγατέρα Λία, είσαι εδώ; Λία (απαρηγόρητη): Ναι, πατέρα, είμαι κοντά σου. Πατέρας: Και εσύ στερνοπούλι μου Μανώλη, είσαι εδώ: Μανώλης (με αναφιλητά): Ναι, πατέρα. Πατέρας: ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ;;;;;; Β' ΜΕΡΟΣ

Η οικογένεια συνειδητοποιεί αμέ-σως την εγκληματική αμέλεια και όλοι αποχωρούν σιγά - σιγά από το δωμάτιο. Τελευταίος φεύγει ο μικρός Μανώλης που, κλείνοντας την πόρτα του δωματίου, λέει: Μανώλης: Και πού 'σαι πατέρα.... Όταν αφήνεις την τελευταία σου πνοή, άφησε την προς το καντή-λι, για να σβήσει. Είναι κρίμα να καίει άδικα...

«Η σκανδιναβία είναι μια πράξη που κάθε πολιτισμένος άνθρωπος πρέπει να αποφεύγει»

(Από γυμνάσιο της Λάρνακας Κύπρου)

«Εσπεριδοειδή σαν τα πορτοκάλια είναι και τα μαντολίνια, αλλά πιο μικρά και με φλούδα που βγαίνει εύκολα»

«Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά»

(Από γυμνάσιο της Αθήνας, 1992 )

«Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικόν, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του»

(Από γυμνάσιο της Θεσπρωτίας, 1991)

«Το φοβερότερο όπλο των αρχαίων Αράβων ήταν ο Ευνούχος»

«Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας «

«Οι Έλληνες εφεύρεσαν τη γεωμετρία για να αποφύγουνε την άλγεβρα που ήτανε αράπικη»

«Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες γι' αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια «

«Όταν ο Οδυσσέας γύρισε πίσω στην Ιθάκη, βρήκε τους είκοσι ανεμιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει στο φουλ»

(Από διαγώνισμα στην Ιστορία, γυμνάσιο της Κορινθίας, 1989)

« Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λιπτον Τι»

«Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Γ' ΜΕΡΟΣ

Ο πατέρας φωνάζει τον πρωτό-τοκο γιο και του λέει να πλησιά-σει. Με τις τελευταίες δυνάμεις που του απομένουν, βγάζει από την τσέπη του ένα ρολόι και εξη-γεί ότι το έχει κληρονομιά από τον προπάππου του. Ο γιος το κοιτάζει με μάτια που γυαλίζουν. «Σ' αρέσει;» ρωτά ο πατέρας. “Ναι πατέρα!» αποκρίνεται. «Πόσα δίνεις;» ρωτά ο πατέρας. Δ' ΜΕΡΟΣ

Την άλλη μέρα του θανάτου του πατέρα, ο γιος πηγαίνει στην το-πική εφημερίδα για να βάλει την αναγγελία του θανάτου. Γιος: Παρακαλώ, ποια είναι η μι-κρότερη χρέωση για μία αναγγε-λία θανάτου; Υπάλληλος: 2 δολάρια, κύριε. Γιος: ΟΚ, γράψε λοιπόν «Πατέρας πέθανε». Υπάλληλος: Μα, κύριε, πρέπει να έχετε υπόψη σας πως με τα 2 δο-λάρια μπορείτε να γράψετε μέχρι 8 λέξεις. Ο γιος σκέφτεται μερικά δευτε-ρόλεπτα και λέει στον υπάλληλο: Γιος: Ωραία, τότε γράψε «Πατέρας πέθανε. Πωλείται φορτηγάκι σε τιμή ευκαιρίας”.

γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό»

«Την Οδύσσεια της έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης»

(Από διαγώνισμα Β' τάξης γυμνασίου της Λαμίας, 1969)

« Η γυναίκα του Τσάρου λεγότανε Τσάρα. Η κόρη του τσατσάρα. Ο γιος του Νορέγιεφ. «

«Η μάνα του Ρασπούτιν ήτανε η ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας»

(Από γυμνάσιο της Καρδίτσας, 1991)

«Η Παραφίνη ήτανε η θεά που προστάτευε τα Χερουφίμια και τα Σεραφίμια».

(Από διαγώνισμα στα θρησκευτικά, γυμνάσιο της

Κορίνθου, 1990)

«Ο Κορινθιακός Κόλπος ευρίσκεται τελείως κατά μήκος»

(Από γυμνάσιο της Πάτρας, 1988)

«Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται, αλλά όχι πάντοτε»

(Από γυμνάσιο της Καλαμάτας, 1991)

« Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι»

«Η βαρύτητα είναι πιο δυνατή το Φθινόπωρο. Τότε βλέπουμε τα μήλα να πέφτουν ομαδικά «

«Το παιδί που οι γονείς του είναι από την Ύδρα, λέγεται Υδρογόνο»

«Η σοβιέτα είναι που φοράνε οι Ρωσίδες. Στη Σερβία φοράνε σερβιέτες.»

«Το νερό ανακατεύεται με όλα τα υγρά, εκτός από το αίμα. Υπάρχει και παροιμία

O τσιγκούνης πατέρας είναι ετοιμοθάνατος!

33

Η ξανθιά και ο πιγκουίνοςΜια ξανθιά βρίσκει ένα βράδυ σε ένα πάρκο έναν πιγκουίνο. Μην ξέροντας τι να τον κάνει αποφασίζει να βρει έναν αστυφύλακα και να ρωτήσει. Πράγματι βλέπει κάποιον, τον πλησιάζει και τον ρωτάει: - Κύριε αστυφύλακα, βρήκα αυτόν τον πιγκουίνο, τι να κάνω;- Πήγαινε τον στο ζωολογικό κήπο, της λέει αυτός.- Καλή ιδέα, αυτό θα κάνω, λέει η ξανθιά και φεύγει.Το επόμενο βράδυ ο αστυφύλακας αυτός, κάνοντας την περιπολία του, ξαναβλέπει την ξανθιά και μαζί της τον πιγκουίνο.- Μα καλά, της λέει, δεν τον πήγες στον ζωολογικό κήπο;- Τον πήγα εχθές. Σήμερα λέω να τον πάω σινεμά!

Η συνέντευξηΈνας φρέσκος απόφοιτος του Harvard στα οικονομικά, πάει για συνέντευξη σε μια τράπεζα προκειμένου να τον προσλάβουν.Εκεί που τελείωνε η συνέντευξη, τον ρωτάει ο διευθυντής:«Και για να κλείσουμε, σε τι επίπεδο θα ήθελες να κυμαίνεται ο μισθός σου;»«Κοιτάξτε, γύρω στα 2.000.000 δρχ το μήνα, καθαρά, λαμβάνοντας υπ' όψη και τα διάφορα προνόμια που θα μου παρέχετε.»«Κοίτα, τι θα έλεγες για 5 εβδομάδες το χρόνο άδεια, 14 μισθούς το χρόνο, πλήρης ασφαλιστική κάλυψη και αυτοκίνητο της εταιρείας, μια BMW Ζ3 καμπριολέ;»«Ουάου, θα αστειεύεστε!»«Ναι, αλλά εσύ άρχισες!»

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

ΑλκοοτέστΈνας αστυνόμος σταματάει σε μπλόκο 2.00 η ώρα το πρωί έναν τύπο που οδηγούσε κάπως περίεργα.Αφού ελέγχει τα χαρτιά του, του λέει: «Κύριε, θα πρέπει να σας κάνω αλκοτέστ.»«Αποκλείεται!» λέει ο οδηγός. «Είμαι ασθματικός, και αν φυσήξω στη συσκευή θα πάθω επεισόδιο!»«Πολύ καλά, τότε θα πρέπει να έλθετε μαζί μου στο τμήμα να σας πάρουμε δείγμα αίματος.»«Ούτε αυτό γίνεται, διότι είμαι αιμοφιλικός και θα πεθάνω από ακατάσχετη αιμορραγία!»«Μάλιστα, τότε να σας πάρουμε δείγμα ούρων»«Και πάλι δεν γίνεται! Είμαι

διαβητικός και το σάκχαρό μου θα πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα»Ο αστυνόμος άρχισε να τα παίρνει, αλλά διατήρησε την ψυχραιμία του:«Λοιπόν, θα πρέπει τότε να βγείτε από το αυτοκίνητο και να περπατήσετε κατά μήκος αυτής της άσπρης γραμμής, χωρίς να ξεφύγετε από αυτήν.»«Ούτε αυτό γίνεται!»«Και γιατί παρακαλώ;»«Γιατί είμαι μεθυσμένος!»

Μια χελώνα πάει στο μπαρΜπαίνει μια χελώνα αργά-αργά μέσα σε ένα μπαρ . Ανεβαίνει εκνευριστικά αργά πάνω στο σκαμπό και με αργές κουβέντες λέει στον μπάρμαν:«Βάλε ένα ουίσκι»Ο μπάρμαν τσαμπουκαλεμένος της απάντα:«Φύγε από εδώ ρε παλιοχελώνα» και με ένα χαστούκι την πετάει έξω απ' το μπαρ.Μετά από 2-3 μέρες η ίδια χελώνα μπαίνει πάλι στο μπαρ, αργά-αργά ,ξανανεβαίνει στο σκαμπό με τον ίδιο αργό τρόπο και λέει στον μπάρμαν :«Τώρα γιατί το έκανες αυτό ;».

ΠροαγωγέςΟ πρόεδρος και ιδιοκτήτης μιας μεγάλης εταιρίας φωνάζει έναν υφιστάμενο να τον δει προσωπικά στο γραφείο του.«Γιώργο, σε προσέλαβα πριν από ένα χρόνο για να ξεχωρίζεις την αλληλογραφία της εταιρείας. Σε δύο μήνες έγινες γραμματέας, και μετά από άλλους τρεις μήνες έγινες πωλητής. Αφού πέρασαν άλλοι τρεις μήνες σε προήγαγα σε διευθυντή πωλήσεων και εδώ και ένα μήνα έγινες γενικός διευθυντής. Τώρα σκέφτομαι να βγω στη σύνταξη και να σε αφήσω να πάρεις τη θέση μου... Τι έχεις να πεις για όλα αυτά;»«Εεε... ευχαριστώ.»«Ευχαριστώ;! Μόνο ένα σκέτο ευχαριστώ;!»«Εεε... ευχαριστώ μπαμπά»

ΘράσοςΈνας αστυνομικός σταματά έναν οδηγό που τρέχει με μεγάλη ταχύτητα. Σταματάει ο οδηγός και ακολουθεί ο εξής διάλογος με τον αστυνομικό:- «Παρακαλώ το δίπλωμα σας.»- «Δεν έχω δίπλωμα. Μου το έχει κρατήσει ο αστυνομικός που με είχε σταματήσει νωρίτερα γιατί οδηγούσα μεθυσμένος.»- «Μου δίνετε την άδεια από το ντουλαπάκι;»- «Δεν μπορώ να ανοίξω το ντουλαπάκι γιατί έχω το όπλο μου μέσα.»- «Όπλο;»- «Ναι, αυτό που σκότωσα την ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου.»- «Και που είναι το πτώμα;»- «Το έχω βάλει μέσα στο πορτ- μπαγκάζ του αυτοκινήτου.»Τα έχασε ο αστυνομικός και πήρε κατευθείαν τηλέφωνο το διοικητή του και του είπε ότι του είχε πει ο οδηγός. Μετά από δέκα λεπτά φτάνουν στην περιοχή ο διοικητής με ενισχύσεις για να συλλάβουν

τον οδηγό και ακολουθεί ο εξής διάλογος μεταξύ του διοικητή και του οδηγού:- «Δώστε μου το δίπλωμα σας.»- «Ορίστε.»Του το δίνει κανονικά ο οδηγός. Παραξενεύτηκε ο διοικητής.- «Μπορείτε να ανοίξετε το ντουλαπάκι;»- «Ανοίγει ο οδηγός το ντουλαπάκι. Τίποτα δεν ήταν μέσα.»- «Μου δίνετε την άδεια σας;»- «Του τη δίνει ο οδηγός. Όλα είναι κανονικά.»- «Ανοίγετε το πορτ-μπαγκάζ παρακαλώ;»- «Ανοίγει ο οδηγός το πορτ- μπαγκάζ, τίποτα μέσα.»Τα είχε χάσει ο διοικητής.- «Καλά, πριν μας είπε ο αστυνομικός ότι του είπατε ότι δεν έχετε άδεια και δίπλωμα, ότι έχετε ένα όπλο στο ντουλαπάκι και ένα πτώμα στο πορτ-μπαγκάζ.»- «Μήπως σας είπε ο αστυνομικός ότι έτρεχα κιόλας;»Όταν λείπει ο

σπιτονοικοκύρης!

Αυτοπεποίθηση!!!

34

Γιατί σας αρέσει το θέατρο του αυτοσχεδιασμού;

Αυτή η ερώτηση απαντήθηκε από την ομάδα του θεατρικού ομίλου, και θα θέλαμε να ξέρετε ότι το θεατρικό έργο που παίχτηκε στο BAZAAR το έχουμε φτιάξει οι ίδιοι.Μας αρέσει ο αυτοσχεδιασμός για πολλούς και διαφόρους λόγους, υπάρχουν κάποιοι τυπικοί, κάποιοι συναισθηματικοί και άλλοι.

1. Είναι πολύ πιο εύκολο για εμάς να θυμόμαστε αυτά που λέμε, γιατί τα έχουμε γράψει οι ίδιοι.Ακόμα κι αν κάποιος ξεχάσει τα λόγια πάνω στην σκηνή, μπορεί να συνεχίσει.

2. Είναι ένας τρόπος που μας ενώνει και μας κάνει να νιώθουμε καλύ-τερα με την ομάδα, γιατί νιώθουμε πως όλοι έχουμε βοηθήσει και συμμετάσχει στο γράψιμο του έργου.

3. Οι ρόλοι είναι γραμμένοι στα μέτρα μας και μπορούμε να τους προ-σαρμόσουμε πάνω μας όσο το δυνατόν καλύτερα.

4. Μπορούμε να αλλάξουμε ό,τι δεν μας αρέσει όταν κάνουμε τις πρό-βες .

5. Γράφουμε τα λόγια μας χρησιμοποιώντας τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις και τις ιδέες μας.

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

ÐÑÏÓÐÁÈÙ ÍÁ ÂÃÙ ÁÐÏ ÔÏ ØÕ×ÏËÏÃÉÊÏ ÁÄÉÅÎÏÄÏ, ÁËËÁ ÄÅ ÌÐÏÑÙ ÍÁ ÈÕÌÇÈÙ ÁÐÏ ÐÏÕ ÌÐÇÊÁ.

ÄÉÁÓÊÅÄÁÓÇ ÅÉÍÁÉ Ç ÔÅ×ÍÇ ÍÁ ÊÏÕÑÁÆÅÓÁÉ ÔÉÓ ÙÑÅÓ ÁÍÁÐÁÕÓÇÓ.

H ÐÅÉÑÁ ÅÉÍÁÉ ÌÉÁ ×ÔÅÍÁ ÐÏÕ ÔÇÍ ÁÐÏÊÔÁÓ ÏÔÁÍ ÅÉÓÁÉ ÐÉÁ ÖÁËÁÊÑÏÓ!

ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÁ ÅÉÍÁÉ 4 ËÕÊÏÉ ÊÁÉ 1 ÐÑÏÂÁÔÏ ÍÁ ØÇÖÉÆÏÕÍ ÃÉÁ ÖÁÃÇÔÏ.

ÔÏ ÊÁËÕÔÅÑÏ ÖÁÑÌÁÊÏ ÃÉÁ ÔÏ ÂÇ×Á ÅÉÍÁÉ Ç ÖÁÓÏËÁÄÁ. ÌÅÔÁ ÈÁ ÖÏÂÁÓÁÉ ÍÁ ÂÇÎÅÉÓ!

Ç ÔÅ×ÍÇÔÇ ÍÏÇÌÏÓÕÍÇ ÄÅÍ ÌÐÏÑÅÉ ÍÁ ÊÅÑÄÉÓÅÉ ÔÇ ÖÕÓÉÊÇ ÇËÉÈÉÏÔÇÔÁ.

Ç ÆÙÇ ×ÙÑÉÆÅÔÁÉ ÓÅ ÔÑÅÉÓ ÖÁÓÅÉÓ: ÅÐÁÍÁÓÔÁÓÇ, ÐÅÑÉÓÕËËÏÃÇ, ÔÇËÅÏÑÁÓÇ.

ÎÅÊÉÍÁÓ ÍÁ ÁËËÁÎÅÉÓ ÔÏÍ ÊÏÓÌÏ ÊÁÉ ÊÁÔÁËÇÃÅÉÓ ÍÁ ÁËËÁÆÅÉÓ ÊÁÍÁËÉÁ.

ÌÅÃÁËÏÖÕÚÁ ÅÉÍÁÉ ÊÁÐÏÉÏÓ ÐÏÕ ÓÅ ÌÉÁ ÐÁÑÁËÉÁ ÃÕÌÍÉÓÔÙÍ ÌÐÏÑÅÉ ÍÁ ÈÕÌÁÔÁÉ ÖÁÔÓÅÓ.

ÁÊÏÌÁ ÊÁÉ ÌÉÁ ÊÏÉÍÙÍÉÁ ÇËÉÈÉÙÍ ÅÉÍÁÉ ÔÁÎÉÊÇ. ÅÔÓÉ ÅÍÁÓ ÇËÉÈÉÏÓ ÐËÏÕÓÉÏÓ ÅÉÍÁÉ ÁÐËÁ ÐËÏÕÓÉÏÓ ÅÍÙ ÅÍÁÓ ÇËÉÈÉÏÓ ÖÔÙ×ÏÓ ÅÉÍÁÉ ÁÐËÁ ÇËÉÈÉÏÓ.

Ç ÔÕ×Ç ×ÔÕÐÁÅÉ ÔÇÍ ÐÏÑÔÁ ÓÏÕ ÌÏÍÏ ÌÉÁ ÖÏÑÁ, ÁËËÁ Ç ÁÔÕ×ÉÁ Å×ÅÉ ÐÏËÕ ÌÅÃÁËÕÔÅÑÇ ÕÐÏÌÏÍÇ. Å×Ù ÄÉÁÂÁÓÅÉ ÔÏÓÁ ÐÏËËÁ ÃÕÑÙ ÁÐÏ ÔÏ ÊÁÐÍÉÓÌÁ ÊÁÉ ÔÏ ÐÏÔÏ ÐÏÕ ÁÐÏÖÁÓÉÓÁ ÍÁ ÊÏØÙ ÔÏ ÄÉÁÂÁÓÌÁ.

Κατά αυτόν τον τρόπο αγαπήσαμε οι ίδιοι πιο πολύ τη θεατρική παρά-σταση και έχουμε όλοι έναν κοινό στόχο: να ευχαριστηθούν και να γε-λάσουν οι θεατές!!!

Ονομάζομαι Ζουπάνου Χριστίνα και ρωτάω τους συμμαθητές μου που συμμετείχαν στο θεατρικό του bazaar 2007:

35

Αν ο έρωτας ήταν άνεμος Θα ξυπνούσε μυρωδιές ανελέητες

αν όσα υπάρχουν ήταν μαύρα θα σε κρατούσα για πάντα

αν ο έρωτας είναι μία πληγή θα ένιωθα το κενό

αν σε δω να μοιράζεσαι όσα εγώ νοσταλγώ θα έχω τουλάχιστον την ανάμνηση

Λατρεύω…είμαι ευτυχισμένη με τις πληγές ακόμα ανοιχτές ακούω φωνές και νιώθω πως όλα είναι δυνατά

Κοιτάζω…μέσα στο κενόΔεν κρατώ αναμνήσεις Δε θυμάμαι βράδια που ενώθηκα μαζί σου Μόνο τη σελήνη που τα πάντα ξέρει

Κρυμμένο σε ένα χαμόγελο όλο το νόημα της ζωής Η θλίψη στις καρδιές μυστικά έλκει την ψυχήΆλλοτε έρχεσαι και με σκεπάζεις με το πέπλο του έρωτα κι άλλοτε φεύγεις το παράλογο απαιτεί πάθος και θυσίες

Ο έρωτας δε συνοδεύεται από μια δυνατή ματιά αλλά από μία ανθεκτική καρδιά

Σαν άρωμα Η μυρωδιά του σώματοςκρατάει την ανάμνηση πάντα το αστεράκι που αλλάζει θέσεις Πήγαινε λοιπόν -κι ας έχω χαθεί-στον παράδεισο -δεν ξέχασα το “τότε” και το “τώρα”-

Φαντάσου ατελείωτα ταξίδια σε γαλαξίες και πράσινα νερά Νιώσε την αγάπη και πιες ύδωρ, αέρα, γη, φωτιά

Αγκάλιασεό,τι σε πονά σε δρόμους λησμονημένους για να λουστείς το αίμα της καρδιάς μου γυμνή σε δρόμους στρωμένους με δάκρυα – διαμάντια

- Γιατί ο έρωτας δημιουργεί πόνο; Επειδή ο άνθρωπος μένει μισός - Γιατί πεθαίνει; Επειδή το χάραμα

Επειδή είναι ανάσα ζωής

(Συλλογικό του Β1 Θεωρητικού Τμήματος του Λυκείου, έτους 2006-07).

Κύριε Πάνο!!!(Οικονόμου),

Πριν ένα χρόνο ξεκινήσαμε με τη βοήθεια σας μια προ-

σπάθεια να αλλάξουμε το ύφος, τη δομή και το περιεχό-

μενο της σχολικής εφημερίδας. Φέτος παρόλο που δεν

είστε κοντά μας, εξακολουθείτε να μας στηρίζετε και να

μας καθοδηγείτε σε αυτό το σκοπό. Σας αφιερώνουμε

λοιπόν με πολλή αγάπη αυτό το τεύχος κι ελπίζουμε

πως σύντομα θα βρεθείτε πάλι κοντά μας στο σχολείο

για να μας κάνετε τη ζωή δύσκολη!, να μας φορτώσετε

με πρωτότυπες εργασίες και να κάνουμε δίωρα που να

αντέχονται!!

Υ.Γ. Χαιρόμαστε που αφήσατε την καμήλα (camel)!!!

«Ερωτεύομαι σημαίνει χάνομαι στις λέξεις ενός θαυμαστού ποιήματος…»

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

36

ΛΟΓΟΣ Είμαι ενεργειακά παχύσαρκος, μπορώ να το αντιληφθώ και καθόλου δε με νοιάζει. Μου φαίνεται αδύνατο να απαλλαχθώ από αυτά που εγώ θεωρώ απολαύσεις της ζωής, από αυτά που με κάνουν να φαίνομαι σπουδαίος.Θέλω να είμαι Φαινόμενο, θέλω να είμαι ο κύριος Σπουδαίος. Το σπίτι μου φτιάχτηκε από την απόλυτα άσχετη κατασκευαστική-αρχιτεκτονική ομάδα σε θέματα οικολογίας και ενεργειακής αποταμίευσης, όμως είχε τη δική μου σύμφωνη γνώμη αλλά και αυτή του αρμοδίου υπουργείου. Θέλω το σπίτι μου να φαίνεται, τόχω μονίμως φωταγωγημένο-έσω και έξω-για να το απολαμβάνω και να το επιδεικνύω. Κάνω πολλές δεξιώσεις, τα δικά μου πάρτυ είναι τα καλύτερα-μου τόπε και ο δήμαρχος, καλός φίλος και συντοπίτης. Στο σπιτικό μας προβλήματα θερμοκρασίας δεν αντιμετωπίζουμε. Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τη θερμοκρασίας της γης. Μονίμως έχουμε την αντίθετη θερμοκρασία απ’ αυτήν. Το καλοκαίρι κοιμόμαστε με πάπλωμα, και το χειμώνα κυκλοφορούμε με μποξεράκια. Η μοναδική εκδήλωση οικολογικής ευαισθησίας είναι να βγαίνω με τη σύζυγό μου τετ α τετ για movie. Πάω με το smartaki. Θέλω να είμαι ειλικρινής. Δεν το πήρα λόγω οικολογικών ανησυχιών, αλλά γιατί είναι in. Βέβαια στη δουλειά και σε κοινωνικές υποχρεώσεις εμφανίζομαι με το 4Χ4. Δεν είμαι κακομοίρης και δεν έχω καμία διάθεση απολογίας. Είμαι βαθιά πεπεισμένος ότι είμαι πρότυπο συζύγου και πατέρα. Προσφέρω στα παιδιά μου τα πάντα, όταν λέω τα πάντα το εννοώ. Τα χρυσά μου τα έχουν όλα. Κάποιοι δήθεν ανήσυχοι και ψαγμένοι θα με κατηγορήσουν ως « ο κύριος Αμπαλάζ». Διότι δεν με ενοχλεί, μάλιστα το υιοθετώ. Μου αρέσει και με εκφράζει το αμπαλάζ, το απαιτώ και το διεκδικώ παντού, αποτελεί για μένα κριτήριο καταξίωσης.

Ο Άνθρωπος Φαινόμενο, ο Κύριος Αμπαλάζ.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ Σταθμός Αμαρουσίου, ώρα 18:48 μ.μ. το απόγευμα. Περιμένω ένα φίλο μου, κοιτώντας αφηρημένα τους γύρω. Ο αέρας είναι κάπως πνιγηρός,

μάλλον από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων. Σε μια στιγμή προσγειώνε-ται ένα πλαστικό ποτηράκι καφέ. Τον τελευταίο καιρό όλο και συχνότερα

βλέπω πλαστικές σακούλες, ποτηράκια, μπουκάλια, που αφήνουν πίσω τους διάφοροι τύποι… μια φορά ρώτησα κάπως δηκτικά έναν από αυ-

τούς γιατί πέταξε τα πλαστικό του ποτηράκι κάτω…αποκρίθηκε-ήρεμα και μάλλον αδιάφορα –“ Δεν χάθηκε κι ο κόσμος ρε φίλε,…ναι ίσως δεν

χάθηκε…αλλά χάνεται σταδιακά.Πολλοί ίσως με θεωρούν υπερβολικό. Άλλοι ίσως παράξενο…ε, όλοι

αυτοί είναι στην καλύτερη περίπτωση εγωιστές. Αν ρωτήσεις έναν από αυτούς γιατί επιμένει να χρησιμοποιεί το μεγάλο τζίπ του, ενώ γνωρίζει

τις αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, θα σου απαντήσει “Δεν βλέπω καμία επίπτωση”…Και αν του πεις ότι θα γίνουν αισθητές σε 50 χρόνια θα

αποκριθεί : “Εγώ δεν θα ζω τότε”.Είναι η λογική του ανθρώπου που θα διαβάζει σε ένα περιοδικό για την κα-ταστροφή του Αμαζονίου και δεν τον ενδιαφέρει γιατί δεν είναι ο Κηφισός.

Όχι ότι ενδιαφέρεται και για αυτόν. Βέβαια υπάρχει και η άλλη κατηγορία ανθρώπων που ενδιαφέρονται… τόσο ώστε να αγοράζουν από τώρα

οικόπεδα στη Σελήνη-αυτό διάβαζα προχθές-ώστε να έχουν κάπου να μεί-νουν όταν καταστραφεί παντελώς η Γη… είναι μια προοπτική και αυτή…

Όλοι φωνάζουμε για λίγο ακόμα πράσινο και ουσιαστικά πολλοί λίγοι νοιάζονται να το διαφυλάξουν. Η αντίθετη θέση βρίσκεται στο γεγονός

ότι πολλοί κτίζουν σπίτια με μεγάλους κήπους λέγοντας ότι θέλουν να βλέπουν “πράσινο” ενώ αδιαφορούν για το ότι σε κάποια χρόνια θα έχει

εξαφανιστεί ο πλανητικός μας κήπος…Κατά τα άλλα όλοι δηλώνουμε οικολόγοι. Ίσως είναι θέμα μόδας να λέμε

ότι νοιαζόμαστε για το που πάνε τα απόβλητα, για την “ανακύκλωση”…Βασικά το ενδιαφέρον για την ανακύκλωση είναι εμφανές σε κάθε γωνιά που υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων. Αυτός με τα σκουπίδια είναι γεμά-

τος ενώ ο άλλος, ο μπλε της ανακύκλωσης, είναι μονίμως άδειος…αν και δεν πρέπει να γίνομαι άδικος. Κάποιες φορές γεμίζει…όταν έχουν απερ-

γία τα φορτηγά του δήμου. Γεμίζει με σκουπίδια που δεν χωρούν στον πράσινο, τον κανονικό κάδο.

Πάντως είναι σπουδαίο που η πολιτεία κάνει κάποιες προσπάθειες να μας βάλει στο “σωστό δρόμο”. Ας πούμε ότι γίνονται κάποιες προσπάθειες

να λειτουργούμε λιγότερο εγωιστικά, πιο “οικολογικά”. Π.χ. να μην χρη-σιμοποιούμε τόσο πολύ τα κλιματιστικά επειδή η αλόγιστη χρήση τους

επηρεάζει το περιβάλλον.Συνέχεια λέμε ότι «ο πλανήτης μας εκδικείται». Και καλά εμείς που φταίμε μας εκδικηθεί η Γη έτσι που την έχουμε καταντήσει;». Τα καημένα τα ζώα

που στερούνται το φυσικό τους περιβάλλον, τι φταίνε ;Πλησιάζουν Χριστούγεννα… Ο κόσμος θα αρχίσει να στολίζει τα σπίτια,

τα εξοχικά, τα γκαράζ με λαμπάκια, μα πάνω απ’ όλα τα κομμένα έλατα. Δεν καταλαβαίνουν πως έτσι όπως πηγαίνει η κοινωνία σε λίγο δεν θα

έχουν έλατο να στολίσουν ;

Ο κύριος «προσπαθώ και ελπίζω»

Κάθε λόγος έχει και αντίλογο. Σημασία όμως δεν έχει να αντιδικούμε άνευ λόγου αλλά να έχουμε επιχειρήμα-

τα που στηρίζουν την άποψη μας . Aκολουθούν δύο αντιτιθέμενες απόψεις του μαθηματικού κ. Γ. Λουδάρου

(σκοπίμως αντιοικολογική για να εξυπηρετηθεί η συζήτηση), και του συμμαθητή μας Σ. Μορτάκη με τα προ-

σωπεία ο κ. Αμπαλάζ και ο κ. Προσπαθώ και Ελπίζω.

ΑΝΤΙΛΟΓΙΕΣ