ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 4

Τ ὸ Σύμβολο τῆς Πί - στεως ἀπαντᾶ στὸ «ποιὸς εἶναι ὁ Θεός μας», ἂν ὅμως μᾶς ζητηθεῖ νὰ ἀπαντήσουμε στὸ «τί εἶναι ὁ Θεός μας», τί θὰ ποῦμε; Πόσο γνωρίζουμε ἤ πόσο μποροῦμε νὰ γνωρίσουμε τί εἶναι ὁ Θεός; Καὶ αὐτὴν τὴν γνώση, τὴν ἔστω καὶ σχετική, ὅπως ἔχουμε γράψει παλαιότερα, πῶς μποροῦμε νὰ τὴν ἀποκτήσουμε; Τόσο ἀπὸ τὶς Γραφές, ἀλλὰ κυρίως ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων, γίνεται σαφὲς καὶ ξεκάθαρο ὅτι ἡ μόνη ὁδὸς γνωριμίας μὲ τὸν Θεὸ εἶναι ἡ πίστη. Ἡ πίστη προηγεῖται τῆς γνώσης τοῦ Θεοῦ, εἶναι τὸ μέσο ποὺ ὁδηγεῖ στὴ γνώση καὶ δὲν συμβαίνει τὸ ἀντίθετο. Γιὰ ποιὰ πίστη ὅμως μιλᾶμε; Ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος μᾶς τὸ διευκρινίζει: γιὰ «τὴν πίστιν τὴν ἐκ τοῦ φωτὸς τῆς χάριτος ἀνατέλλουσαν ἐν τῇ ψυχῇ». Δηλαδὴ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἐκείνη διὰ τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος, πάντα μὲ ἐλεύθερη βούληση, ἔρχεται στὴν πίστη ὥστε νὰ γνωρίσει τὸν Θεό 1 . Μιὰ γνώση ὅμως ποὺ εἶναι καρδιακὴ καὶ ὄχι νοητική. Εἶναι αὐτὸ ποὺ συνηθίσαμε νὰ ὀνομάζουμε «βίωμα», δηλαδὴ ἐμπειρία. Ὅπως ὅταν γνωρίζουμε ὅτι ἀγαπᾶμε κάποιον. Ἀγαπᾶμε καὶ δὲν τὸ συμπεραίνει ὁ νοῦς μας ἐξαιτίας τῆς ἑρμηνείας τῶν φαινομένων καὶ τῶν συμπεριφορῶν μας, ἀγαπᾶμε καὶ ἁπλῶς τὸ γνωρίζει ἡ καρδιά μας. Ἔχοντας λοιπὸν αὐτὴ τὴν καρδιακὴ γνώση, ἀπαντᾶμε στὰ ἐρωτήματα περὶ Θεοῦ ἀναλόγως τῆς πίστεώς μας, μιᾶς πίστεως ἡ ὁποία μᾶς κάνει γαλήνιους μαχητὲς τῆς ἀλή θειας, μ ιᾶς πίστε ως ποὺ γνωρίζει , ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία, τὴν ὑπομονὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν φιλανθρωπία Του ἡ ὁποία μᾶς δίνει χρόνο καὶ Χάρη ὥστε διὰ τῆς πίστεως νὰ «γνωριστοῦμε» μαζί Του, ἐλεύθερα καὶ ἀνυπόκριτα. Μιὰ φλογερὰ ἐρωτικὴ κατάσταση ἡ ὁποία μᾶς ἀνταμώνει μὲ τὸ μυστήριό Του. Κι ἂν μᾶς παραξενεύει ἡ λέξη «ἐρωτική», νὰ ἀναφέρουμε ἐδῶ ὅτι: Ἡ γνώ ση τοῦ Θεοῦ στὴν Παλ αιὰ Διαθ ήκη ἐκφράζεται μὲ τὸ ρῆμα יִ (γιαδὰ = γνωρίζω). Δὲν δηλώνει ὅμως τὸ ρῆμα αὐτὸ γνώση γιὰ τὸν Θεὸ ποὺ ἀποκτήθηκε θεωρητικά, ἀλλὰ γνώση καρδιακή, λατρεία Θεοῦ. Σημαίνει ζωὴ μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ καὶ τὴν ἕνωση τοῦ ἀνδρογύνου ἡ Παλαιὰ Διαθήκη τὴν ἐκφράζει πάλι μὲ αὐτὸ τὸ ρῆμα (Γεν. 4, 1) 2 . Ἐπίσης τὸ ρῆμα «γινώσκω = γνωρίζω» χρησιμοποιεῖ ἡ Παρθένο ς Μαρία κα τὰ τὸν Εὐαγ- γελισμὸ λέγοντας «ἄνδρα οὐ γι νώσκω» (Λκ. 1, 34) ὅταν ἀπαντᾶ στὸν Ἄγγελο ποὺ τῆς λέει ὅτι θὰ γεννήσει γιό. Τὸ ἴδιο ποὺ χρη σιμοποιοῦμε ὡ ς καὶ σήμερα, σὲ κάποιες περιπτώσεις, ἀναφερόμενοι στὴν σεξουαλικὴ σχέση ἀνδρὸς καὶ γυναικός. Φυσικὰ νὰ ποῦμε ὅτι τὸν Θεὸ τὸν γνωρίζουμε ὄχι «δι’ ἀνακαλύψεως» ἀλλὰ «δι’ ἀποκαλύψεως». Μᾶς ἀποκαλύπτει τὴν ὕπαρξή του εἴτε διὰ τῆς φυσικῆς ἀποκαλύψεως, μὲ τὴν δημιουργία καὶ τὴν διακυβέρνηση τοῦ Κόσμου, τὴν παρουσία Του στὶς ἀνθρώπινες συνειδήσεις καὶ τὴν ἱστορία, εἴτε μέσα στὸ χρόνο μὲ τὴν ὑπερφυσικὴ ἀποκάλυψη τῆς δόξας Του ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ ὡς τὴν ἐν Χριστῷ Θεία σάρκωση3. Καὶ βεβαίως νὰ σημειώσουμε ὅτι αὐτὸ ποὺ μποροῦμε νὰ γνωρίσουμε ἀπὸ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι ἡ οὐσία, δηλαδὴ ἡ φύση Του, ἀλλὰ ἡ ὕπαρξή Του, οἱ ἰδιότητες καὶ οἱ ἐνέργειές Του. Διότι ὡς δημιούργημα ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ γνωρί σει καὶ νὰ κατανοήσε ι τ ὴν φύση τοῦ Δημιουργοῦ ἀφοῦ δὲν μετέχει σ’ αὐτήν, δηλαδὴ δὲν τὴν μοιράζεται 4 . Ἑλένη Λιντζαροπούλ ου Θεολόγος Ο γεωργοί καί πελο. Μικρογραφία εκονογραφηένου χειρογράφου, 11ο α. .Χ., θνική Βιβλιοθήκη Παρισίων. Τεῦχος 4 ο - Ἰούλιος 2014 Νοητικές διαδρομές στόν χῶρο τῆς πίστης Δρόμος δέν ὑπάρχει... τόν δρόμο τόν ἀνοίγουμε... προχωρώντας καί συγχωρώντας.. . Ἡ γ ν ω ρ ι μ ία μ ὲ τὸ ν Θεὸ ierosnaosagiastriadospetroupoleos.blogspot.gr - agiatriadapetroupoleos.gr - facebook: agiatriadapetroupolis Μηνιαῖο φυλλάδιο τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγίας Τριάδος Πετρουπόλεως | Σουλίου 167 - Τηλ.: 210 5013108 | Συντακτική ὁμάδα > Ὁμάδα Νεότητας Ἁγίας Τριάδος Πετρουπόλεως > π. Σπυρίδων Ἀργύρης Ὅ λα τα ὑπόλοιπα ποὺ μπορεῖ νὰ ζοῦμε δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ πνευματικὴ ζωὴ παρὰ μόνο ἐκφάνσεις αὐτῆς καὶ ἴσως συνακόλουθα ἢ ἀπαραίτητες προϋποθέσεις της. Τὸ σημαντικὸ δὲν εἶναι τό νὰ καταλάβουμε ἀλλὰ νὰ ζοῦμε καὶ νὰ βιώνουμε αὐτὸ τὸ πνεῦμα. Νὰ ἀναζητοῦμε, νὰ ἀγαπᾶμε τὸν τρόπο ἀγρυπνίας καὶ βραδινῆς προσευχῆς , γιατί ἂν αὐτὴ τὴν ἀγαπήσουμε πραγματικὰ τότε θὰ δοῦμε τὰ ὀφέλη ποὺ φέρνει στὴ ζωή μας. Ἐπ ειδὴ ὅμ ως ἡ πρ οσ ευ χὴ εἶ ναι δῶ ρο το ῦ Παναγάθου Θεοῦ μας, μᾶς χορηγεῖται μόνο ἐντός τῆς Ἐκκλησίας - Ἐνορίας - Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητας . Χρειάζεται λοιπὸν ἡ νοοτροπία καὶ ἰδεολογία μας νὰ μᾶς ἑνώνει στὸ σῶμα τῆς Ἐκ κλ ησ ία ς δη λα δὴ στ ὸ σῶμα το ῦ Χρ ισ το ῦ. Μὲ κοινὰ παλαίσματα, κοινὴ ἄσκηση, κοινὴ ἀγωνιστικότητα, κοινὸ μόχθο, κοινὸ δάκρυ ὅλων μαζὶ ἀλλὰ καὶ τοῦ καθενὸς χωριστά. Μέσα ἀπὸ αὐτὸ θὰ ἔλθουν τὰ δωρ ήματα τὰ κοινά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ὅμως ἐκφράζονται ποικιλότροπα καὶ διαφορετικὰ. Γιατί τὸ Πανάγιο Πνεῦμα, ἐνῶ βλέπει καὶ ξέρει τὸν κοινὸ ἀγώνα χορηγεῖ στὸν καθένα ξεχωριστὰ αὐτὸ ποὺ χρειάζεται στὴ ζωή του. Αὐτὸ δίνει καθένα δώρημα κατὰ τὸ μέτρον τῆς ἡλικίας καθενός, σύμφωνα μὲ τὴν πνευματικὴ κατάσταση καὶ διάθεσή του. Μέσα ἀπ' αὐτὴν τὴν κατάσταση, τὴν ἡσυχία, φτάνουμε στὴν συναίσθηση καὶ δουλεύουμε τὴ μετάνοια, ὁπότε μέσα σὲ αὐτὴ ἀφηνόμαστε ὁλοκληρωτικὰ στὸ Θεό. Ἀσχέτως πόσο πολὺ ἢ λίγο ἁμαρτωλὸς εἶναι κανείς, ἐγκληματίας ἢ ἅγιος, διότι ὑπάρχουν ἄνθρωποι τῆς ἁμαρτίας ποὺ διὰ τῆς μετανοίας ἔλαβαν ἐκπληκτικὰ χαρίσματα. Τὸ πρῶτο καὶ βασικὸ χαρακτηριστικὸ ποὺ πρέπει νὰ λάβουμε μέσα ἀπ' τὴ βραδινὴ προσευχὴ καὶ ἀγρυπνία ὡς ὠφέλεια εἶναι ἡ γαλήνη καὶ ἡ χαρά. Ἡ χ αρὰ αὐτὴ ἔρχετ αι ὅταν βρισ κόμα στε ἐνώπιόν του Κυρίου μας, μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἀγρυπνίας πρέπει νὰ ἀντικρίζουμε μόνον Ἐκεῖνον καὶ αὐτὸ πραγματικὰ νὰ ἐπιθυμοῦμε καὶ νὰ ἐπιδιώκουμε. Σκεφτεῖτε ὅταν Αὐτὸς ὁ Κύριος μας θελήσει καὶ μᾶς ἀποκαλυφθεῖ , ὅπως Ἐκεῖνος ξέρει, μὲ τὸ δικό του τρόπο ἥσυχα καὶ ἀθόρυβα, τί χαρὰ θὰ νιώσουμε σ' ὅλο μας τὸ εἶναι . Τὸ ἐπακόλουθο θὰ εἶναι νὰ τὸ ἐκφράσουμε μὲ τὴ δική μας εὐγνωμοσύνη στὸ πρόσωπό Του γιὰ τὸ δῶρο Του αὐτό.(συνεχίζεται). Πρωτοπρ. π. Ἀντώνιος Μπαφαλοῦκος Τὸ ὄφελος τῆς νυχτερινῆς προσευχῆς 1. Οὔτε οὖν Πνεῦμα Ἅγιον λαμβάνει τις, μή ἀποκα- λυπτόμενον καί ὁρώμενον νοερῶς, οὔτε ἀποκάλυψιν βλέπει, εἰ μή ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι φωτισθῇ, οὔτε πιστός τελείως δύναται λέγεσθαι, εἰ μή τό τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα λάβῃ, καθώς τῇ Σαμαρείτιδι ἔλεγεν ὁ Χριστός «Ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, οὐ μή διψήσῃ πώποτε, ἀλλά γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἀλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον», Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος. 2. Σεβ. Ἱερεμίου Φούντα Μητρ. Γόρτυνος Μεγαλουπόλεως, Διδασκαλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης περί Θεοῦ, τμ Β, Καλαμάτα 2006. 3. Πολεμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ᾿ ἐσχάτου τῶν ἡ μερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, (Εβρ. 1,1) 4. Ὡς πρός τούτο ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέγει: «Ἄπειρον τό θεῖον καί ἀκατάληπτον· καί τοῦτο μόνον αὐτοῦ καταληπτόν, ἡ ἀπειρία καί ἀκαταληψία».

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 4

Documents

Transcript of ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΕΥΧΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 4