Όλυμπος Τεύχος 4

Ἡλεκτρονικὴ Ἑλληνοκεντρικὴ Ἐφημερίδα Ὄλυμπος Σελὶς 13 Ὀκτωβρίου 2011

ΑΣΤΡΑΨΕ ΚΑΙΒΡΟΝΤΗΞΕΟ ΟΛΥΜΠΟΣ!

Ἁρτεμώνη(Δευτέρα)

3Δίου

(Ὀκτωβρίου)

2011 μ. Ἀ. Τ.ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΕΥΧΟΣ Δ’

ΟΛΥΜΠΟΣ

Ἡ τεχνολογία στὴνἈρχαία Ἑλλάδα, σελ. 3

ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑΣταμάτης Κριμιζής, σελ. 6

Ἑλλάδα: ἡ πλουσιότερη χώρα τοῦ πλανήτη, σελ. 8


Ἀρχαία ΔίολκοςΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΕΣ!ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ;

Η ΟΜΑΔΑ ΟΛΥΜΠΟΣΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΔΡΑΝΗΣ!


ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΙΧΩΡΠεριοδικὸ ΙΧΩΡ καὶ Ἐκδόσεις Εὔανδρος

Δωδώνης 36, Κολωνός, Τ. Κ.: 104 44( 210-3840676

Ἡ Τεχνολογία στὴν Ἀρχαία Ελλάδα

Τὰ ἰπτάµενα ὀχήµατα στὸν Αἰσχύλο

Τὰ ἔργα τοῦ Αἰσχύλου βρίθουν ἀπὸ ἀνα-φορὲς σὲ ἰπτάµενα σκάφη. Ἂν καὶ γραµµένα περίπου 2.500 χρόνια πρὶν τὴν πρώτη ἐπί-σηµη πτήση ἀεροσκάφους, εἴτε αὐτὴ ἦταν τοῦ Λεονάρντο ντὰ Βίντσι, εἴτε τῶν ἀδελφῶν Ράιτ, µᾶς ἐγείρει τὴν φαντασία ὅσον ἀφορᾶ τὴν τεχνολογία τῶν ἀρχαίων προγόνων µας καὶ τὶς γνώσεις ποὺ κατεῖχαν τὰ ἱερατεῖα κρυµµένες ἀπὸ τὰ µάτια τῶν ἀµύητων. Φυσι-κά, δὲν µποροῦµε νὰ ποῦµε ὅτι σὲ ἱστορικὴ ἀφήγηση, ὅπως π.χ. τῆς ναυµαχίας τῆς Σα-λαµῖνος, ἔλαβαν µέρος ἀεροσκάφη σὲ κοινὴ θέα τόσο τῶν Ἑλλήνων ὅσο καὶ τῶν βαρβά-ρων, ὅµως, ὁ ποιητὴς µέσα στὴν ἀφήγηση ἐνσωµατώνει ἔµµεση ἀναφορὰ σὲ αὐτά, δίνο-ντας µία ἐναλλακτικὴ διάσταση στὸν ἀνα-γνώστη καὶ προσαρµόζοντας τὸ ἀθάνατο ἔργο του σὲ ὅλες τὶς µετέπειτα κοινωνίες, ἔτσι ὥστε αὐτὸς νὰ διακρίνει στὸ ἔργο στοιχεῖα ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο ἀνάπτυξης τοῦ πολιτισµοῦ τοῦ και-ροῦ του.

Ἔτσι, διαβάζοντας στοὺς Πέρσες (στίχος 555) βλέπουµε µία ἀναφορὰ σὲ πλοῖα ὀµό-πτερα γαλανά, ποὺ ὁδήγησαν τοὺς πεζοὺς καὶ τοὺς ναῦτες στὸν θάνατο. Καὶ ἂν προκα-λεῖ ἀπορία τὸ ὅτι τὰ πλοῖα ἔχουν φτερά, ἐξί-σου εὔλογη ἀπορία πρέπει νὰ δηµιουργεῖ καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι σκοτώνουν καὶ πεζούς. Ἕνα ἀεροπλάνο ποὺ πετάει, βέβαια, ἐπάνω ἀπὸ τὴν σύγκρουση δύο καραβιῶν, µπορεῖ νὰ βάλλει ἐναντίον τους τὸ ἴδιο εὔκολα, ὅσο καὶ ἂν πετοῦσε ἐπάνω ἀπὸ τὴν σύγκρουση δυὸ πεζοπόρων τµηµάτων καὶ ὑποστήριζε τὶς

φίλιες θέσεις.Στὶς Εὐµένιδες (στίχοι 250-251) διαβά-

ζουµε γιὰ τὸν χορὸ τῶν Εὐµενίδων ποὺ πετᾶ χωρὶς φτερὰ ἐπάνω ἀπὸ τὸν πόντο, σὰν σὲ πλοῖο. Τὴν µεταφυσικὴ ἔννοια τῶν Εὐµενί-δων θὰ τὴν δούµε ἀλλοῦ, ἐδῶ, ὅµως, µᾶς ἐνδιαφέρει ἡ µεταφορὰ τους µέσω τοῦ ἀέρος. Ἐπίσης, τὸ ἀρχαῖο κείµενο χρησιµοποιεῖ τὴν λέξη «Πόντος», γιὰ τὸν ὁποῖο κατὰ καιροὺς ἔχει λεχθεῖ ἀπὸ µεγάλους συγγραφεῖς καὶ ἐρευνητὲς τοῦ 20ου αἰώνα, ὅτι δὲν ἐνέχει τὴν ἔννοια τῆς λέξης «θάλασσα», ἀλλὰ καλύπτει τὸν χῶρο µεταξὺ τῶν πλανητῶν, δηλαδὴ τὸ στρῶµα τῆς ἀτµόσφαιρας, τῆς στρατόσφαι-ρας καὶ τοῦ διαστρικοῦ κενοῦ. Ἀπὸ τὸ ἴδιο πλοῖο ποὺ πετᾶ, κατεβαίνει ὁ Ὀρέστης στὸ ἔργο Χοηφόροι (στίχος 3), ὁ ὁποῖος προσεύ-χεται στὸν χθόνιο Ἐρµὴ καὶ κατέρχεται στὴν γῆ καὶ ὄχι ὑπὸ τῆς γῆς, ὅπως ἴσως θὰ ἐρµή-νευαν εἰρωνικὰ οἱ σχολιαστές. Καὶ ἴσως νὰ εἶναι τὸ ἴδιο ἰπτάµενο πλοῖο ποὺ σὰν πο-λεµικὸ πουλὶ πῆγε τὸν πατέρα τοῦ Ἀγαµέµνω-να µὲ τὸν Μενέλαο στὴν Τροία, ἡ ὁποία ἀνα-φέρεται στὸν Ἀγαµέµνωνα (στίχος 110) σὰν Αἴα. Ἡ ἔννοια τῆς Αἴας σὰν ὀνοµασία τοῦ πλανήτη Γῆ, θὰ ἀναζητηθεῖ σὲ ἄλλο σηµεῖο τῆς µελέτης µας.

Τὰ ἴδια αὐτὰ σκάφη στὸν Ἀγαµέµνωνα (στίχοι 126-130) ἀναφέρονται σὰν ἰπτάµενοι σκύλοι. Ἂν λάβουµε ὑπόψιν τὴν ἰδιαίτερη σχέση τῶν ἀρχαίων µας προγόνων µὲ τὸν Κύνα ἢ ἀστερισµὸ τοῦ Κυνός, ἡ φαντασία µας µπορεῖ νὰ ἀρχίσει νὰ παίζει ἐπικίνδυνα παιχνίδια µὲ διαστηµόπλοια ἀπὸ τὸν Σείριο, σὲ ὑλικὴ µορφή. Ὁ ἰπτάµενός µας σκύλος

τοῦ Διὸς (ἀστρόπλοιο ἀπὸ τὸν Σείριο, ὅπου ἡ ἕδρα τῆς Σειριακὴς Δύναµης;) θὰ φανεῖ καὶ πάλι στὸν Προµηθέα Δεσµώτη (στίχοι 1035-1036) ὅπου τρώει τὸ συκώτι τοῦ Προµηθέα, θέµα τὸ ὁποῖο θὰ συναντήσουµε καὶ σὲ ἄλλη πιὸ «εἰδική» ἑνότητα τῆς παρούσας µελέτης γύρω ἀπὸ τὸν Αἰσχύλο.

Στὶς Ἱκέτιδες (στίχος 202) ἔχουµε µία ἀνα-φορὰ στὸ ὄρνεο τοῦ Ζηνός, πιθανῶς ὄχι σὰν τὸν βασιλιὰ ἀετό, ἀλλὰ µε πιὸ µεταλλικὴ µορφή. Συνεχίζοντας στοὺς στίχους 213-215 ἔχουµε τὶς περιστέρες (πλειάδες) Δαναΐδες νὰ κυνηγιοῦνται ἀπὸ τὰ µέχρι πρότινος συγ-γενικὰ γεράκια. Συσχετίζοντας τὸ γεράκι µὲ τὸν Ἀπόλλωνα (Σείριο) καὶ τὶς περιστέρες µὲ τὶς γνωστὲς Πλειάδες, οἱ ὑποθέσεις ποὺ µπο-ρούµε νὰ κάνουµε γιὰ ἀποστασία συµµάχων εἴτε στὸν Σείριο εἴτε στὶς Πλειάδες, εἶναι πολλὲς καὶ ἄκρως «καταγέλαστες» ἀπὸ τοὺς συµβατικοὺς σχολιαστές. Καὶ σὲ ἐνίσχυση τοῦ γέλωτά τους, θὰ τοὺς παραθέσουµε καὶ τοὺς στίχους 499, 500 τῆς ἴδιας τραγωδίας, ὅπου συναντοῦµε τὰ ἁρπακτικὰ γεράκια ἐναντίον τῶν ἀπαίσιων δρακόντων. Ὑποθέτο-ντας πὼς ἡ Αὐτοκρατορία τοῦ Σείριου ἄρχισε πάλι τὶς διαµάχες µὲ τὴν ἀντίστοιχη τοῦ Δρά-κοντος, τὰ γέλια τῶν ἐπικριτῶν µας θὰ ἀκου-στοῦν µὲχρι τοὺς ὀµώνυµους ἀστερισµούς.

Δὲν θὰ πτοηθούµε, ὄµως, καὶ θὰ ἀντιπα-ρατάξουµε τὸν στίχο 546 ἀπὸ τὴν ἴδια τραγω-δία, ὅπου ὁ Αἰσχύλος µᾶς µιλᾶ γιὰ τὰ βέλη τοῦ φτερωτοῦ βοσκοῦ, ποὺ κέντρισε τὴν Ἰῶ στὸ µεγάλο ταξίδι της ἀνὰ τὶς Ἠπείρους. Δὲν χρειάζεται νὰ ποῦµε, βέβαια, πὼς τὸ ἀναφε-ρόµενο ταξίδι ἀνάµεσα σὲ Ἀσία, Εὐρώπη καὶ Ἀφρικὴ δὲν θὰ µποροῦσε ποτὲ νὰ γίνει ἀπὸ µία ἀγελάδα ὅπως τὴν ἐννοοῦν οἱ ἄξιοι σχο-λιαστὲς τῶν ἀρχαίων µας κειµένων, ἀλλὰ ἂς ξαµολήσουµε τὴν χωρὶς ὅρια, πράγµατι, φα-ντασία µας νὰ φανταστεῖ ἱπτάµενα σκάφη µὲ µία ναυαρχίδα στὸν ρόλο τοῦ φτερωτοῦ βου-κόλου. Καὶ γιὰ νὰ τελειώνουµε µὲ τὶς ἄκρως ἀποκαλυπτικὲς Ἱκέτιδες, πῶς γίνεται τὰ πλοῖα νὰ εἶναι γοργόφτερα (στίχος 725);

Ὁ χορὸς τῶν Ὠκεανίδων εἶναι πιὸ ἀποκα-λυπτικὸς στὸν Προµηθέα Δεσµώτη (στίχοι 128-139), ὅταν λέει στὸν Προµηθέα ὅτι ἔφτα-σε σὲ αὐτὸν µὲ φτερωτὸ ὄχηµα. Μὴν ξεχνάµε ὅτι ὁ Προµηθέας ὁδηγήθηκε, ἄγνωστο πῶς, στὴν κορυφὴ τοῦ Καυκάσου ἀπὸ τὸν Ἥφαι-στο, τὸ Κράτος καὶ τὴν Βία, γιὰ νὰ σταυρωθεῖ στὸν βράχο. Οἱ Ὠκεανίδες, σύµφωνα µὲ τὰ λεγόµενά τους (στίχοι 291-293), ἀφήνουν τὸν γοργὸ ὄχηµα καὶ τὸν ἁγνὸ αἰθέρα καὶ πα-τοῦν τὸ πόδι τοὺς ἐπάνω στὴν γῆ. Βέβαια, ἀφοῦ ὅπως λέει καὶ ὁ πατέρας τους Ὠκεανὸς (στίχοι 296-300), διένυσαν µεγάλες ἀποστά-σεις κυβερνώντας τὸ γοργόφτερο ἅρµα τους, ὄχι µὲ χαλινάρια, ἀλλὰ µόνο µὲ τὴν σκέψη,


http://pyrrphoros.wordpress.com/pyrphoros/

ЭЄ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ЭЄ

Ἑλληνοκεντρικὸ Ἰστολόγιο

Ἄκου τὸν βρυχηθμὸ ἀπὸ τὰ βουνά, ἄκου τὶς κλαγγὲς τῶν ὅπλων. Ὁ Ἄρης ξεγυμνώνει τὸ Σπαθί Του, ὁ Ἀπόλλων πυρώνει τὰ Βέλη Του, ἡ Ἀθηνὰ ἀκονίζει τὸ Δόρυ Της, ὁ Ζεὺς ἐξαπολύει τοὺς Κεραυνούς Του. Ἄκου τὸν βρυχηθμό ἀπὸ τοὺς Ναούς. Ἄκου τὰ οὐρλιαχτὰ τῶν προδοτῶν, οἱ Θεοὶ ξεσχίζουν τὶς σάρκες τους. Γιατὶ οἱ Θεοὶ θὰ ἔρθουν μέσα σὲ φωτιὰ

σὰν τυφῶνες γιὰ νὰ ξεπλύνουν τὴν ντροπὴ στὸ Νησὶ τῆς Κύπριδος. Γιατὶ μὲ φωτιὰ καὶ μὲ τὸ σπαθὶ οἱ Θεοὶ ἐκπληρώνουν δικαιοσύνη.

http://ellhnwndaimonia.blogspot.com/

σὰν νὰ εἶχαν βάλει τὸν αὐτόµατο πιλότο σὲ ἕνα σύγχρονο µεταγωγικὸ ἀεροσκάφος. Πι-θανῶς, ὅµως, τὸ ἐν λόγῳ ἅρµα νὰ εἶναι πιὸ προηγµένης τεχνολογίας ἀπὸ τὰ σηµερινὰ ἀεροπλάνα, µιᾶς καὶ θέλει νὰ διανύσει τὸν ἀπέραντο αἰθέρα (διαστρικὸ κενό) µὲ τὰ τέσ-σερα ποδάρια του νὰ πατήσουν καὶ πάλι τὴν φωλιά του (βάση) γιὰ νὰ ξεκουραστεῖ (στίχοι 407-409). Ἄ, καὶ γιὰ νὰ µὴν ξεχάσουµε τὴν µάχη τῶν γερακιῶν µὲ τὶς περιστέρες (βλέπε παραπάνω), ἔχουµε καὶ τὴν ἀναφορὰ στοὺς στίχους 868-869.

Τέλος, γιὰ νὰ κλείσουµε τὸ παρόν, ἂς δούµε τὴν δηµοφιλὴ ἱπτάµενη αἰγίδα (ἀσπί-δα) τῆς Ἀθηνᾶς στὶς Εὐµένιδες (στίχος 404), αἰγίδα γνωστὴ γιὰ τὶς «πτήσεις» της καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες Κλασσικούς.

Σηµαντικὰ τεχνολογικὰ ἐπιτεύγµατα τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητας

1.Ἱστορική ἈναδρομήΚατὰ τὴν κλασικὴ ἐποχὴ οἱ τεχνολογικὲς

καινοτοµίες µοιάζουν περιορισµένες. Ὅµως ἀπὸ τὰ µέσα τῆς ἑλληνιστικῆς καὶ Ἀλεξαν-δρινῆς ἐποχῆς καὶ µετέπειτα, ἡ τεχνολογικὴ ἐξέλιξη σηµειώνει πρωτόγνωρη ἀκµή. Μὲ τὴν ἐπικράτηση τῶν πρακτικῶν Ρωµαίων ἡ τε-χνολογικὴ πρόοδος γνωρίζει τὴν ὕφεση καὶ διακρίνεται ἀπὸ τὴν πρακτικότητα καὶ τὴν ἔλλειψη φαντασίας. Αὐτὴ ἡ φάση ὄµως ὑπερ-σκελίζεται κατὰ τὴ Βυζαντινὴ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία πραγµατοποιεῖται κυριολεκτικὰ ἐπανάσταση στὶς ἐφευρέσεις ἀλλὰ καὶ ἡ βέλ-τιστη ἐκµετάλλευση τῶν τεχνολογικῶν συµπερασµάτων τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότη-τας.

Ἡ κατάρρευση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρα-τορίας ἀφαίρεσε, θὰ λέγαµε ὁριστικά, ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ στοιχεῖο τὸν ρόλο τοῦ παραγωγοῦ τεχνολογίας. Ὅµως τὸν ρόλο αὐτὸ θὰ ἀνα-λάµβαναν οἱ Ἄραβες καὶ ἀργότερα κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀναγέννησης ὁ δυτικὸς κόσµος, πραγµατοποιώντας µία δραστικὴ ἐπιστροφὴ στὸ ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ πνεῦµα. Ἐπιστροφὴ ποὺ ἔβγαλε τὸν πολιτισµένο κόσµο ἀπὸ τὸ τέλµα τοῦ µεσαίωνα καὶ ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο ἀνοιχτὰ τὰ ἐργαλεῖα τῆς ἐπιστηµονικῆς σκέ-ψης, τοῦ ὀρθολογισµοῦ, τῆς παρατήρησης καὶ τῆς πίστης στὸ φυσικὸ περιβάλλον.

2. Κατάλογος ἐπιτευγμάτων.Α. Τεχνολογία καὶ Μετρικὴ

• Μέτρηση (Ἀναξιµένης) τῆς Γῆς /Ἡλίου καὶ προσδιορισµὸς (Ἐρατοσθένη) τῆς πε-ριφέρειας τῆς γῆς. (Μετρήσεις τῆς Συή-

νης).• Ὄργανο σκόπευσης (διόπτρα).• Ὄργανο συντεταγµένων (ὀδόµετρον).• Μετρικὰ ἐργαλεῖα ὅπως ὁ ἀστρολάβος τοῦ

Ἀπολλωνίου (3ος αἰώνας) κι ὁ σφαιρικὸς ἀστρολάβος τοῦ Εὐδόξου (4ος αἰώνας) ἑδραίωσαν τὴν ἀστρονοµία, ἐνῶ µεγάλη ἦταν καὶ ἡ ἐπιστηµονικὴ ὤθηση ποὺ δώ-θηκε µὲ τὴν καθιέρωση τῆς ἔννοιας τῆς δύναµης καὶ τοῦ βάρους.

• Ὁ µηχανισµὸς τῶν Ἀντικυθήρων. Ὁ µη-χανισµὸς αὐτὸς στηρίζεται στὴν ἀρµονικὴ σύζευξη 29 (περίπου) γραναζιῶν τὰ ὁποῖα ἔµπαιναν σὲ κίνηση ταυτοχρόνως µὲ µία χειρολαβὴ καὶ προσδιόριζαν τὶς κινήσεις τοῦ Ἡλίου καὶ τῆς Σελήνης στὸ Ζωδιακὸ κύκλο. Κατασκευάστηκε τὸ 80 π.Χ. πιθα-νότατα στὴ Ρόδο ἀπὸ τὴ σχολὴ τοῦ Ποσει-δονίου.

Β. Αὐτοµατισµός, Μηχανολογία καὶ τε-χνικὰ ἔργα.

• Ἐκτροπὲς ποταµῶν (Ἄλυν ποταµὸς ἀπὸ τὸ Θαλὴ τὸν 6ο αἰ.).

• Κυµατοθραύστες (στὸ λιµάνι τῆς Σάµου βάθους 35µέτρων καὶ µήκους 335µ.).

• Ἀποξηράνσεις λιµνῶν (λίµνη τῶν Πτυχῶν/Δυστοῦ στὴν Εὔβοια).

• Ἐπιβλητικὰ ἀνάκτορα.• Ἀποχετευτικὰ δίκτυα, Ὑδραγωγεῖα, Ὀχυ-

ρωµατικὰ ἔργα.• Ἔµβολα καὶ ἀντλῖες (ἀερότονο τοῦ Κτησί-

βιου)• Ἐφευρέσεις Ἤρωνος: ἀτµοστρόβιλος,

ἀνεµογεννήτρια (1ος π.Χ. αἰώνας)

Γ. Στρατιωτικὲς Ἐφαρµογὲς• Φλογοβόλο• Καταπέλτες καὶ τοξοβαλίστρες (εὐθύτον,

παλίντονον).• Ἄρµα µάχης (ἡ ἐλέπολις τοῦ Ἐπιµάχου)• Καταπέλτες ὑγροῦ πυρὸς, πυρσυφόρες

βαλλίστρες, χειροσίφωνες (φορητὰ φλογο-βόλα), ἀτµοτηλεβόλα καὶ πυροβόλα. (Βυ-ζάντιο).

Δ. Ἐπικοινωνίες• Ἀγγελιαφόροι (ἠµεροδρόµοι)• Ἡ κυλινδρικὴ λακεδαιµονικὴ σκυτάλη• Ὀπτικὸς τηλέγραφος (τὸ δίκτυο τῶν Φρυ-

κτωριῶν, πυρσεῖες ἐµβέλειας 120 χιλι-οµέτρων).

• Φωτεινὰ σήµατα µὲ ἀσπίδες (ἡλιογράφος, καλύπτοντας ἀποστάσεις τῶν 40 µὲ 140 χιλιοµέτρων ἀνάλογα µὲ τὴν ὁρατότητα).

• Ὑδραυλικὸς τηλέγραφος (330 π.Χ. ὁ

Αἰνείας ὁ Τακτικός).• Χρήση πολύχρωµων σηµαιῶν (κατὰ ἀνα-

λογία µὲ τὸν κώδικα ἐπικοινωνίας τοῦ σηµερινοῦ ναυτικοῦ).

• Χρήση δίπτυχων κερωµένων πινακιδίων.• Τὸ ὡρονόµιο (εἰδικὰ ρολόγια) τοῦ Θεσσα-

λονικιοῦ φιλόσοφου Λέοντα τὸ 790 µ.Χ.

3. Ἀνάλυση επιτευγμάτων.Ἡ µετρικὴ ἀποτέλεσε χωρὶς ἀµφιβολία

τὴν ὤθηση τῆς τεχνολογίας. Δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς τὸ ἀντιπροσωπευτικότερο τεχνολογικὸ δείγµα τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισµοῦ, ὁ Παρθενώνας, ἔχει διαστάσεις ποὺ συνδέο-νται µὲ τὸν ἀρµονικὸ λόγο 3*3/4.

Ἡ µέτρηση τῶν µεγάλων ἀποστάσεων, µέσῳ ἐξελιγµένων γεωµετρικῶν µἐθόδων, ἐπέτρεψε στὸν Ἀναξιµένη (κατὰ τὸν Πλίνιο/Hist. Nat. ΙΙ 78) νὰ µἐτρήσει τὴν ἀπόσταση Γῆς /Ἡλίου καὶ στὸν Ἐρατοσθένη νὰ προσ-διορίσει µἒ ἀκρίβεια τὴν περιφέρεια τῆς γῆς. (µετρήσεις τῆς Συήνης).

Ἡ χρήση τῆς γεωµετρίας συγκεκριµένα ὁδήγησε στὴν µέτρηση τοῦ χρόνου µὲ ἀκρί-βεια καὶ στὴν καταγραφὴ τῆς τοπογραφίας ἑνὸς χώρου καθὼς καὶ στὴν κατασκευὴ ὀργά-νου σκόπευσης (διόπτρα) καὶ καθορισµοὺ συντεταγµένων (ὀδόµετρον). Αὐτὴ τὴ γνώση χρησιµοποίησε ὁ Εὐπαλινὸς γιὰ τὴν κατα-σκευὴ τῆς θαυµαστῆς σήρραγγας τοῦ ὑδρα-γωγείου τῆς Σάµου, µήκους ἑνὸς χιλιοµέ-τρου, ἀπὸ δυὸ ἀντίθετα σηµεία συγχρόνως. Μὲ ὕψος 2,5µ. καὶ µῆκος 835µ. ἡ σήραγγα ἐντυπωσιάζει ἀκόµα καὶ γιὰ τὰ σηµερινὰ δε-δοµένα.

Μετρικὰ ἐργαλεῖα ὅπως ὁ ἀστρολάβος τοῦ Ἀπολλωνίου(3ος αἰώνας) κι ὁ σφαιρικὸς ἀστρολάβος τοῦ Εὐδόξου (4ος αἰώνας) ἑδραί-ωσαν τὴν ἀστρονοµία, ἐνῶ µεγάλη ἦταν καὶ ἡ ἐπιστηµονικὴ ὤθηση ποὺ δώθηκε µὲ τὴν κα-θιέρωση τῆς ἔννοιας τῆς δύναµης καὶ τοῦ βά-ρους.

Τὸ ἀποκορύφωµα τῶν ἱκανοτήτων µε-τρικῆς τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων ἴσως ἀναπα-ραστᾶται ἀντιπροσωπευτικότερα στὸν µηχα-νισµὸ τῶν Ἀντικυθήρων. Ὁ µηχανισµὸς αὐτὸς στηρίζεται στὴν ἀρµονικὴ σύζευξη 29 (περίπου) γραναζιῶν τὰ ὁποία ἔµπαιναν σὲ κίνηση ταυτοχρόνως µἒ µἴα χειρολαβὴ καὶ προσδιόριζαν τὶς κινήσεις τοῦ Ἡλίου καὶ τῆς Σελήνης στὸ Ζωδιακὸ κύκλο. Κατασκευά-στηκε τὸ 80 π.Χ. πιθανότατα στὴ Ρόδο ἀπὸ τὴ σχολὴ τοῦ Ποσειδωνίου.

Ὁ αὐτοµατισµὸς καὶ ἡ δηµιουργία µηχα-νισµῶν γιὰ τὴν κατασκευὴ τεχνικῶν ἔργων εἶναι µία ἀπὸ τὶς σηµαντικότερες διαστάσεις


Συντελεστὲς Ἐφημερίδος

Ὑπεύθυνος ἔκδοσης: Θεόδωρος Στεφάνου.http://www.facebook.com/theodoros.stephanou

Γενικὴ Ὑποστήριξη: Ἀντώνης Κυρετσῆς.http://www.facebook.com/antones.kyretses

Στυλοποίηση: Ὀδυσσεὺς Θαλασσινὸς (Ancient Mariner). Ἑλληνικὴ Ἀνδρομέδια Γαλαξιακὴ Συμμαχία. Ὁμὰς ὑποτιτλισμοῦ μαζί με Victoria Sphinx.http://www.facebook.com/ancient.mariner1

Ἰστότοπος Ὁμάδος:http://www.facebook.com/groups/keraynos/ἩλεκτρονικὴἙλληνοκεντρική Ἑφημερίδα

Ἡμερομηνία Δημιουργίας: 4 Σεπ 2011

Προτάσεις γιὰ διαφημίσεις γίνονται δεκτές.

Ἐπίσης, ζητοῦμε νὰ συμβάλλετε καὶ ἐσεῖς, δίδοντάς μας τὶς προτάσεις

καὶ τὶς συστάσεις σας. Παρακαλεῖσθε ὅσοι ενδιαφέρεστε

νὰ ἐπικοινωνήσετε στο παρακάτω e-mail γιὰ περαιτέρω λεπτομέρειες:[email protected]

τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς τεχνολογίας. Ἐκτροπὲς ποταµῶν (Ἄλυν ποταµὸς ἀπὸ τὸ Θαλὴ τὸν 6ο αἰ.), κυµατοθραῦστες (στὸ λιµά-νι τῆς Σάµου βάθους 35 µέτρων καὶ µήκους 335 µέτρων), ἀποξηράνσεις λιµνῶν (λίµνη τῶν Πτυχῶν/Δυστοῦ στὴν Εὔβοια), ἐπιβλη-τικὰ ἀνάκτορα, ἀποχετευτικὰ δίκτυα, ὑδρα-γωγεῖα, ὀχυρωµατικὰ ἔργα εἶναι πλέον δυνα-τά. Τὰ µεγαλύτερα ὅµως ἐπιτεύγµατα στὴν αὐτοµατοποιητικὴ ἔγιναν κατὰ τὴν Ἀλεξαν-δρινὴ ἐποχή. Τὴν ἐποχὴ αὐτὴ κυριαρχεῖ ἡ παρατήρηση, ἡ µέτρηση καὶ ἡ κατασκευή. Ἡ Ἀλεξάνδρεια βρίσκεται στὸ πνευµατικὸ καὶ οἰκονοµικό της ἀποκορύφωµα καὶ ἀνα-δεικνύει εὐρηµατικοὺς µηχανικοὺς, ὅπως ὁ Κτησίβιος (ὁ ἱδρυτὴς τῆς Ἀλεξανδρινῆς τε-χνολογικῆς παράδοσης), ὁ Φίλων καὶ ὁ Ἤρων. Βασικὸ χαρακτηριστικό του Ἀλεξαν-δρινοῦ πνεύµατος ἦταν τὸ εὖρος τῶν τε-χνικῶν ἐνδιαφερόντων, ἀλλὰ καὶ οἱ µεγαλύ-τερες πρακτικὲς δυνατότητες χάρις τὴν εὐχε-ρέστερη χρήση τῶν µετάλλων.

Ὁ Κτησίβιος κατασκεύασε τὸ ἀερότονο, µία µηχανὴ ἡ ὁποία, συνδυάζοντας ἕνα ἐλα-τήριο καὶ πεπιεσµένο ἀέρα, ἦταν σὲ θέση νὰ πετάει κατὰ διαστήµατα. Τὸ µηχάνηµα αὐτὸ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία χρησιµοποιεῖ µεταλλικὸ κύλινδρο µὲ ἔµβολο. Ἡ µἐγάλη δόξα ὅµως τοῦ Κτησίβιου ἦταν οἱ ἀντλῖες του. Ὁ Βιτρούβιος τὶς περιγράφει µε λεπτοµέ-ρεια, ἐνῶ ὁ Ἀρχιµήδης µᾶλλον βελτίωσε παρὰ ἐφηῦρε τὴν ἀντλία-κοχλία.

Ὁ Φίλων ὁ Βυζάντιος (250 π.Χ.) συνέγρα-ψε τὰ βιβλία Μοχλοί, Πνευµατικά, Κλεψύ-δραι, Πολιορκητικοί, Πολεµικαὶ Μηχαναί, Ὀδοντωτοὶ τροχοί. Τὰ βιβλία αὐτὰ ἀποτε-λοῦν λαµπρὲς ἐπιστηµονικὲς πραγµατεῖες πάνω στὰ ἀέρια , στὰ ὑγρὰ ,στὴ µἐταλλουρ-γία , στοὺς πλωτῆρες , στοὺς ὀδοντωτοὺς κα-νόνες καὶ πρόσφεραν εὐρὺ πεδίο στοὺς αὐτοµατισµούς.

Ὀκτακόσια χρόνια ἀλεξανδρινῆς παράδο-σης τελείωναν µὲ τὸν Ἤρωνα. Ὁ Ἤρων ὁ Ἀλεξανδρεὺς (1 π.Χ. αἰώνας), δίδαξε στὸ µουσεῖο τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ ἔγραψε βι-βλία ἐπιστηµονικὰ (Μετρητική, Μηχανική, Βαροῦλκος, Πνευµατικά, περὶ Διόπτρας) καὶ τεχνολογικὰ (Περὶ ὑδρίων ὡροσκοπίων, Βε-λοποιϊκᾶ, Χειροβαλίστρας, Αὐτοµατοποιητι-

κή). Στὰ ἔργα του, «Πνευµατικὰ καὶ Αὐτοµα-τοποιητική», συνόψισε τὴν µέχρι τότε γνωστὴ τεχνολογία τῶν αὐτοµάτων. Πρόκειται γιὰ αὐτοκίνητες µηχανὲς ποὺ κινοῦνται, ἀξιο-ποιώντας τὶς ἰδιότητες τῶν ὑγρῶν καὶ τῶν ἀε-ρίων. Τέτοιες µηχανὲς µπορεῖ νὰ εἶναι αὐτόµατες κρῆνες καὶ πῦλες ναοῦ. Σ’ αὐτὲς περιλαµβάνεται καὶ ὁ περίφηµος ἀτµοστρό-βιλος τοῦ Ἤρωνος ποὺ συνιστᾶ µία διανοη-τικὴ ἐπανάσταση καὶ ἀποτέλεσε τὸν πρό-δροµο τῆς ἀτµοµηχανής. Ὁ Ἤρων ἐκµεταλ-λεύτηκε καὶ τὴν δύναµη τοῦ ἀνέµου. Ἡ ἀνεµογεννήτριά του κινοῦσε µία ἐµβολοφό-ρο µὲ τὴν ὁποία λειτουργοῦσε µίαν ὕδραυλιν (µουσικὸ ὄργανο).

Στὴν ἀρχαιοελληνικὴ µηχανολογία συ-ναντᾶµε ἀνυψωτικὲς µηχανές, ποικίλες ἀντλίες, κοχλίες (τοῦ Ἀρχιµήδη), πρέσσες λαδιοῦ (τοῦ Ἤρωνος), βαροῦλκα, πολύσπα-στα, ὀργανωµένη µαζικὴ ἐπεξεργασία ὀρυκτῶν, µηχανικὴ κοπὴ νοµισµάτων, αὐτόµατες κρῆνες καὶ πύλες ναοῦ. Ἡ µεγά-λη ἀνάπτυξη τῆς µηχανολογίας ἐπιταχύνθη-κε καὶ µὲ τὴν ἀπόκτηση τῶν σκληρῶν κραµά-των, ὅπως χαλκὸς καὶ κασσίτερος (µπροῦτζος/κρατέρωµα) καὶ ὁ σίδηρος (χά-λυβας).

Ὁ βαθµὸς ἀξιοποίησης τῆς τεχνολογίας γιὰ τὴν παραγωγὴ στρατιωτικῶν ἐφαρµογῶν ἔπαιξε καθοριστικὸ ρόλο στὴ στήριξη τῆς οἰκονοµίας καὶ στὴν πολιτικὴ ἐπιρροὴ µίας πόλης-κράτους στὴν γύρω περιοχή. Ἀντί-στροφα, ἡ οἰκονοµικὴ εὐµάρεια καὶ ἡ τεχνο-λογικὴ εὐχέρεια, δηλαδὴ τὰ ἐπίπεδα τῆς ναυπηγικῆς, τῆς µετταλουργίας καὶ µηχα-νικὴς, ἀξιοποιοῦνταν γιὰ τὴν κατασκευὴ στρατιωτικῶν µηχανισµῶν καὶ ὅπλων ποὺ θὰ ἐξασφάλιζαν τὴν ἄµυνα ἢ τὸν ἰµπεριαλισµό.

Σὲ κανένα ἄλλο τοµέα τῆς ἀρχαϊκῆς ζωῆς δὲν χρησιµοποιήθηκε περισσότερο ἡ τεχνο-λογία ἀπὸ τὴν κατασκευὴ ὅπλων. Τὰ ὁπλικὰ αὐτὰ συστήµατα ἦταν ἐφαρµογὴ πρωτοπό-ρας ἐπιστηµονικῆς µελέτης συνδιασµένης µὲ πειραµατικὴ δοκιµή. Οἱ στρατιωτικὲς ἐφαρµογὲς ἦταν ἀρχικὰ κυρίως ἀµυντικὲς καὶ µετέπειτα περισσότερο ἐπιθετικές.

Ἡ ἐπιτυχία ἑνὸς πολέµου ἐξαρτώνταν πολλὲς φορὲς ἀπὸ τὴν ἐφεύρεση ἑνὸς ὅπλου ἢ τὴν ἀξιοποίηση ἑνὸς τεχνολογικοῦ πλεονε-

κτήµατος ποὺ δὲν εἶχε ὁ ἀντίπαλος. Τὸ πρῶτο φλογοβόλο στὴν Ἱστορία εἶχε νικήσει τὴν Ἀθηναϊκὴ φρουρὰ τῆς Δήλου. Ἡ ἐµφάνιση καταπελτῶν καὶ τοξοβαλιστρῶν ἄλλαξε δρα-στικὰ τὸ πεδίο της µάχης. Τὸ εὐθύτον (3 π.Χ.) καὶ τὸ παλίντονον (γαστραφέτες - τριπλάσια δύναµη πυρός) εἶναι µοναδικὰ δείγµατα µη-χανικῆς καὶ γεωµετρικῆς σύλληψης. Η ἐλέ-πολις, τοῦ Πολυειδοὺς, εἶναι στὴν οὐσία τὸ πρῶτο ἄρµα µάχης, ἐνῶ ἡ ἐλέπολις τοῦ Ἐπιµάχου εἶχε 40 µέτρα ὕψος καὶ τὰ παρά-θυρά του ἄνοιγαν µηχανικὰ γιὰ νὰ ἐκτοξεύ-σουν κάθε εἴδους βλήµατα. Ἡ ὅλη κατα-σκευὴ ἐκινεῖτο πάνω σὲ 8 γιγαντιαίους τρο-χοὺς, πάχους 1 µέτρου. Κατὰ τὸν Φίλωνα µάλιστα ὁ καταπέλτης τοῦ Διόνυσου ἐκ Μα-γνησίας ἀποκαλοῦταν πολυβόλον.

Ξακουστὸ παράδειγµα ἀµυντικὴς ὀχύρω-σης ἦταν αὐτὴ τῶν Συρακουσῶν κατὰ τῶν Ρωµαίων (Πλούταρχος). Τὰ τείχη διέθεταν γερανοὺς ποὺ ἔβγαιναν ἀπροειδοποίητα πάνω ἀπὸ αὐτὰ γιὰ νὰ ἁρπάξουν τοὺς πλω-τοὺς πολιορκητικοὺς πύργους τῶν Ρωµαίων καὶ νὰ τοὺς πετάξουν στὴ θάλασσα. Ἀνάµεσα στὰ ὅπλα τῶν Βυζαντινῶν περιλαµβάνονται καταπέλτες ὑγροῦ πυρὸς, πυρσυφόρες βαλ-λίστρες, χειροσίφωνες (φορητὰ φλογοβόλα), ἀτµοτηλεβόλα καὶ πυροβόλα.


Σταμάτης Κριμιζὴς

Ὁ καθηγητὴς Σταµάτης Κριµιζὴς γεννήθηκε στὴ Χίο τὸ 1938. Διετέλεσε καθηγητὴς τῆς Σχολῆς Φυσικῆς καὶ Ἀστρονοµίας τοῦ Πανεπιστηµίου της Ἀιόβα, καὶ τὸ 1968 ἀνέλαβε τὴν ἡγεσία τῆς Ὁµά-δας στὸ Ἐργαστήριο Ἐφηρµοσµένης Φυσικῆς τοῦ Πανεπιστηµίου Τζῶνς Χόπκινς. Τὸ 1980 διορίστη-κε ἐπικεφαλῆς στὸ Τµῆµα Διαστηµικῆς, τοῦ ὁποί-ου ἔγινε διευθυντὴς τὸ 1991. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ δι-ηύθυνε τὶς δραστηριότητες περίπου 600 ἐπιστη-µόνων, µηχανικῶν καὶ ἄλλου προσωπικοῦ. Ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2004 εἶναι ἐπίτιµος διευθυντὴς τοῦ Τµήµατος.

Ἔχει δηµοσιεύσει περισσότερες ἀπὸ 386 ἐργα-σίες σὲ ἐπιστηµονικὰ περιοδικὰ καὶ βιβλία. Ἔχει τιµηθεῖ µὲ τὸ Μετάλλιο για Εξαιρετικό Επιστηµο-νικό Επίτευγµα (Medal for Exceptional Scientific Achievement) τῆς ΝΑΣΑ καὶ µὲ περίπου 30 ὁµα-δικὰ βραβεῖα (Group Achievement Awards) τῆς ΝΑΣΑ καὶ ΕΣΑ γιὰ τὶς ἀποστολὲς Βόγιατζερ, Ἄµπτε, Γαλιλαίος, Ὀδυσσεύς, Κασσίνι καὶ Ἔης καὶ εἶναι πρόεδρος τῆς Τάξεως θετικῶν Ἐπιστηµῶν τῆς Διεθνοῦς Ἀκαδηµίας Ἀστροναυτικῆς (IAA). Τὸ 2002, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς σύγκλησης τοῦ Πα-γκοσµίου Συµβουλίου γιὰ τὸ Διάστηµα, τιµήθηκε µὲ τὸ βραβεῖο Διαστηµικῆς Ἐπιστήµης ΚΟΣΠΑΡ (Space science Award).

Τὸ 1999 ἡ Διεθνὴς Ἀστρονοµικὴ Ἕνωση µετο-νόµασε τὸν ἀστεροειδῆ «1979 UH» σὲ «8323 krimigis». Ἔχει ἐπανειληµµένως καταθέσει ἐνώ-πιον Ἐπιτροπῶν τοῦ ἀµερικανικοῦ Κονγκρέσσου γιὰ θέµατα διαστηµικῆς ἐπιστήµης καὶ τεχνολογί-ας, µὲ πιὸ πρόσφατες ἀναφορές του γιὰ τὴν ἀπο-στολὴ Βόγιατζερ, ἡ ὁποία διέσχισε τὸ ἐξώτατο ὅριο τῆς ἠλιόσφαιρας. Τὸ 1997 ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλλη-νικῆς Δηµοκρατίας τὸν τίµησε µὲ τὸν Χρυσὸ Σταυρὸ τοῦ Ταξίαρχου τοῦ Τάγµατος τοῦ Φοίνι-κος.

Εἶναι ὁ µόνος ἐπιστήµονας στὸν κόσµο, ὁ ὁποῖος µὲ τὰ ὄργανα ποὺ ἔχει σχεδιάσει, ἔχει ἐξο-πλίσει διαστηµικὰ σκάφη σὲ ἀποστολὲς στοὺς 7 ἀπὸ τοὺς 9 πλανῆτες τοῦ ἡλιακοῦ µας συστήµα-τος. Ἀλλὰ αὐτὴ δὲν εἶναι ἡ µόνη πρωτιὰ γιὰ τὸν Ἕλληνα ἐπικεφαλῆ τῆς ΝΑΣΑ, καθηγητὴ Σταµά-τη Κριµιζή, τὸ πρόσωπο τοῦ ὁποίου ταυτίζεται µὲ τὴν ἱστορία τῆς ἐξερεύνησης τοῦ Διαστήµατος.

Ὁ ἴδιος πρωτοστάτησε στὴν ὑλοποίηση τοῦ Προγράµµατος Ντισκάβερυ τῆς ΝΑΣΑ, ποὺ ἀφορᾶ στὴν πραγµατοποίηση πλανητικῶν ἀποστολῶν χαµηλοῦ κόστους. Εἶναι ἀπὸ τοὺς ἐπικεφαλῆς ἐρευνητὲς τῆς ἀποστολῆς Κασσίνι/Χούγκενς στὸν Κρόνο καὶ τὸν Τιτάνα καὶ Συνεργάτης Ἐρευνητὴς στὶς ἀποστολὲς Γαλιλαίος, Ὀδυσσεύς, Ἔης, καὶ Μέσεντζερ.

Κι ἀκόµη, ἔχει ἐπινοήσει τὰ ὄργανα ποὺ ἔχουν ἐξοπλίσει τὴν ἀποστολὴ τοῦ διαστηµικοῦ σκάφους Μέσεντζερ, πρὸς τὸν Ἑρµῆ, ἀλλὰ καὶ τοῦ σκάφους Νιοῦ Χοράιζονς, ποὺ θὰ ἐκτοξευθεῖ πρὸς τὸν Πλούτωνα στὶς 11 Ἰανουαρίου 2006. Ἔτσι, θὰ συ-µπληρώσει ἕνα ἐπιστηµονικὸ κύκλο ποὺ ξεκίνησε πρὶν ἀπὸ περίπου 40 χρόνια.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣΣτὶς πρωτιὲς τοῦ Ἕλληνα ἐπιστήµονα συµπερι-

λαµβάνεται καὶ ἡ συµµετοχή του στὴν ἀποστολὴ δυὸ διαστηµικῶν σκαφῶν, τοῦ Βόγιατζερ 1 καὶ Βό-γιατζερ 2, τὸ πρῶτο ἐκ τῶν ὁποίων ἔφτασε στὴν

ρίπου 94 ἀστρονοµικῶν µονάδων ἀπὸ τὸν ἥλιο.Σηµειωτέον ὅτι µία ἀστρονοµικὴ µονάδα εἶναι

ἡ ἀπόσταση µεταξὺ Ἡλίου καὶ Γῆς, ἤτοι 150 ἑκα-τοµµύρια χιλιόµετρα. Τὸ διαστηµικὸ σκάφος εἶναι τὸ πρῶτο ποὺ ἔφερε σὲ πέρας τὸ προαναφερόµενο ἐγχείρηµα καὶ ἀπὸ τὸν Αὔγουστο 2003 µέχρι τὸν Ἰούλιο τοῦ 2005 οἱ ἐπιστήµονες παρατήρησαν ἀσυνήθιστες καταγραφὲς σὲ πολλὰ ὄργανα τοῦ σκάφους, ὑποδεικνύοντας ὅτι εἶχε διαπεράσει ἕνα διαφορετικὸ µέρος τοῦ ἡλιακοῦ συστήµατος. Οἱ ἀπόψεις τῶν ἐπιστηµονικῶν ὁµάδων διαφέρουν στὴν ἐπεξήγηση τῶν δεδοµένων τὸ 2003.

Ὁ Δρ Κριµιζὴς καὶ οἱ ἄλλοι ἐρευνητὲς ποὺ συµ-µετέχουν στὴν ἀποστολὴ συµφωνοῦν ὅτι τὸ 2004 ἔχουν ἀξιόπιστες ἀποδείξεις µέσω τῶν δεδοµένων τοῦ Πειράµατος Ἀνίχνευσης Φορτισµένων Σωµα-τιδίων Χαµηλῶν Ἐνεργειῶν γιὰ τὴν διάσχιση τοῦ Κρουστικοῦ Κύµατος Παύσης.

ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣΤὸ ὄργανο τοποθετήθηκε πάνω σὲ περιστρεφό-

µενη πλατφόρµα ποὺ ἐπιτρέπει τὴν ἀνίχνευση τοῦ διαστήµατος πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις, καθορί-ζει τὴ σύσταση, φόρτιση καὶ κατεύθυνση ὁρισµέ-νων ἐνεργειακῶν σωµατιδίων, ἐνῶ αὐτὰ ταξιδεύ-ουν στὸ Διάστηµα. Ἡ κύρια ἀποστολὴ τῶν δύο Βό-γιατζερ ἦταν ὁ Δίας καὶ ὁ Κρόνος, καὶ ἀκολούθως ἔφτασαν µέχρι τὰ ὅρια τοῦ ἡλιακοῦ συστήµατος. Ἐπειδή, ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει ἀρκετὴ ἡλιακὴ ἐνέργεια καὶ οἱ ἡλιακοὶ συλλέκτες θὰ ἦταν ἄχρηστοι, γι’ αὐτὸ καὶ τὸ κάθε σκάφος ἐξοπλίστηκε µὲ τρεῖς θερµοηλεκτρικὲς γεννήτριες µὲ ραδιοϊσότοπα, γιὰ νὰ παραγάγουν τὴν ἀναγκαία ἠλεκτρικὴ ἰσχὺ γιὰ τὰ συστήµατα καὶ τὰ ὄργανα τῶν δύο διαστηµικῶν σκαφῶν. Ἔτσι 27 χρόνια ἀργότερα τὰ Βόγιατζερ λειτουργοῦν ἀκόµα χάρις στὴ θερµότητα ποὺ πα-ράγεται ἀπὸ τὸ διοξείδιο τοῦ πλουτωνίου.

Ἀρχικὰ θεωροῦνταν ὅτι τὸ Βόγιατζερ 1 θὰ εἶχε διάρκεια ζωῆς πέντε χρόνια, ἀλλὰ ἡ πραγµατικό-τητα διέψευσε τῆς προβλέψεις καὶ τὸ Βόγιατζερ 1 ταξιδεύει ἐδῶ καὶ 28 χρόνια.

Ὁ Ἕλλην χαρτογράφος τοῦ διαστήματος.

«ἄκρη» τοῦ ἡλιακοῦ µας συστήµατος.Τὴν 20η Μαΐου 2008 ὁ καθηγητὴς Σταµάτης

Κριµιζὴς ἦταν ὁµιλητὴς στὴν Ἀκαδηµία Ἀθηνῶν στὸ πλαίσιο τῆς ὑποδοχῆς του ὡς νέο τακτικό της µέλος. Τὸ θέµα τῆς ὁµιλίας του ἀφοροῦσε αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀποστολὴ πού, οὐσιαστικά, δίνει τὴ δυνατότητα τῆς πρώτης ἀπευθείας ἀνίχνευσης σὲ αὐτὴ τὴν περιοχὴ ποὺ βρίσκεται µπροστὰ στὸ δια-στρικὸ χῶρο. «Ὕστερα ἀπὸ 27 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐκτόξευσή του, τὸ διαστηµόπλοιο τῆς ΝΑΣΑ, Βό-γιατζερ 1 πέρασε ἀπὸ ἕνα σηµεῖο κλειδί, «τὸ Κρου-στικὸ Κύµα Παύσης» στὸ πλαίσιο τῆς ἱστορικῆς δι-απλανητικῆς ἀποστολῆς του. Ἂς σηµειωθεῖ ὅτι τὸ Βόγιατζερ 1 βρίσκεται σήµερα σὲ ἀπόσταση 14,56 δισ. χιλιοµέτρων ἀπὸ τὴ Γῆ. Ἕνα αὐτοκίνητο µὲ ταχύτητα 200 χιλιόµετρα τὴν ὥρα θὰ χρειαζόταν 8.310 χρόνια γιὰ νὰ διανύσει τὴν ἴδια ἀπόσταση, ἐνῶ ἕνα ἀεροπλάνο µόνο 1.162 χρόνια. Τὸ ραδιο-κύµα ἐπικοινωνίας ἀπὸ τὸ διαστηµόπλοιο ταξι-δεύει µὲ 300.000 χιλιόµετρα τὸ δευτερόλεπτο (τα-χύτητα φωτός) καὶ χρειάζεται 13,5 ὦρες γιὰ νὰ φτάσει στὴ Γῆ. «Γιὰ σύγκριση, τὸ φῶς ἀπὸ τὸν ἥλιο φτάνει στὴ Γῆ σὲ 8,3 λεπτά», ἀνέφερε ὁ κ. Σταµά-της Κριµιζής.

Ἀναλύοντας δεδοµένα τοῦ Πειράµατος Ἀνί-χνευσης Φορτισµένων Σωµατιδίων Χαµηλῶν Ἐνεργειῶν τοῦ σκάφους, ἡ ὁµάδα τοῦ Ἐργαστηρί-ου Ἐφηρµοσµένης Φυσικῆς του Πανεπιστηµίου Τζῶνς Χόπκινς τῶν ΗΠΑ µὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Δρ Κριµιζή, παρατήρησε ὅτι τὸ διαστηµόπλοιο, ὄντας σὲ ἀπόσταση 14,1 χιλιοµέτρων ἀπὸ τὴ Γῆ, πέρασε µέσα ἀπὸ µία θυελλώδη ζώνη γνωστὴ ὡς Κρου-στικὸ Κύµα Παύσης (Termination Shock).

Στὴ διάβαση τῆς Παύσης, φορτισµένα ἠλε-κτρόνια καὶ πρωτόνια, προερχόµενα ἀπὸ τὸν «Ἡλιακὸ Ἄνεµο», ἐπιβραδύνονται ταχέως µετὰ ἀπὸ τὴ σύγκρουση µαγνητικῆς πίεσης προερχό-µενης ἀπὸ πεδία καὶ σωµατίδια µεταξὺ τῶν ἀστέ-ρων.

Αὐτὸ τὸ κρουστικὸ κύµα παύσης θεωρήθηκε ἡ τελευταία στάση πρὶν ἀπὸ τὸ ἀόρατο ὅριο τῆς ἠλι-όσφαιρας. Ὁ Δρ Κριµιζὴς σχεδίασε τὸ ὄργανο τοῦ Βόγιατζερ 1 τὸ ὁποῖο ἀνίχνευσε τὸ 2004 τὸ ἀπώτα-το ὅριο τοῦ ἡλιακοῦ συστήµατος σὲ ἀπόσταση πε-


Ἐπειδὴ ἔρχονται ἡμέρες δύσκολες.Ὁδηγίες ἐπιβίωσης.

Ὅταν ξεσπᾶ µιὰ καταστροφὴ (φυσικὴ ἢ ὄχι….), εἴµαστε ἀναγκασµένοι νὰ σκε-φτοῦµε λύσεις γιὰ τὴν ἐπιβίωσή µας.

Ὑπάρχουν κάποιες βασικὲς παράµετροι, ποῦ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουµε ὥστε νὰ κα-ταφέρουµε νὰ συντηρηθοῦµε, ζωντανοὶ καὶ ἀλώβητοι! Τὰ δυὸ πιὸ σηµαντικὰ στοιχεῖα ἐπιβίωσης, κατ’ ἀρχὴν εἶναι τὸ νερὸ καὶ τά... τρόφιµα.

1. Τὰ τρόφιµα ποὺ ἀποθηκεύουµε, φρο-ντίζουµε νὰ ἔχουν µεγάλη διάρκεια ζωῆς καὶ νὰ καλύπτουν (κατὰ τὸ δυνατόν) τὶς δια-τροφικὲς ἀνάγκες µας. Τέτοια τρόφιµα εἶναι:

Λάδι, ζάχαρη, µέλι, ἐλιὲς, ρύζι, σιτάρι, φακές, ρεβίθια, φασόλια, µακαρόνια, ἀλεύ-ρι, ἁλάτι (χοντρὸ γιὰ πάστωµα κρεάτων καὶ ψιλὸ γιὰ κάλυψη διατροφικῶν ἀναγκῶν), γάλα (κυρίως σὲ σκόνη, ἀλλὰ καὶ συµπυ-κνωµένο), καφὲς, τσάι, κονσέρβες κρέατος καὶ ψαριῶν, σαλάµι ἀέρος, τυρὶ µυζήθρα (κεφάλια), ἀποξηραµένα φροῦτα ἀλλὰ καὶ ξηροὶ καρποί. Οἱ ποσότητες θὰ πρέπει νὰ ὑπολογισθοῦν ἀναλόγως µὲ τὸν ἀριθµὸ τῶν µελῶν τῆς οἰκογενείας ἀλλὰ σὲ κάθε περί-πτωση κανεὶς δὲ θὰ πάθει κακὸ ἂν ὑπερ-βάλλει…

2. Σηµαντικὴ θεωρεῖται καὶ ἡ ἀποθήκευ-ση φαρµακευτικῶν εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης, πρὸς ἀποφυγὴν διαφόρων µολύνσεων καὶ λοιµώξεων. Τέτοια εἶναι τὰ παρακάτω:

Πολυβιταµίνες σὲ µορφὴ κάψουλας, παυσίπονα-ἀναλγητικά, ἀντιβιώσεις, εἴδη πρώτων βοηθειῶν (γάζες, ἰώδια, ἐπίδεσµοι, σουλφαµιδόσκονη, οἰνόπνευµα κ.λ.π.)

Καὶ φυσικὰ ἀναλόγως µὲ τὴν εὐπάθεια ἢ

τὰ προβλήµατα κάθε µέλους τῆς οἰκογενεί-ας σας, νὰ ἀναγνωρίζεται µόνοι σας τί ἄλλο θὰ εἶναι χρήσιµο, π.χ.: γιὰ παιδιὰ καὶ λοι-µώξεις ποὺ τὰ ἀπασχολοῦν, ποσότητες ἀντι-βηχικῶν ἢ σιροπιῶν γιὰ µολύνσεις τοῦ φά-ρυγγα καθὼς καὶ χάπια ἐνάντια στὶς διάρ-ροιες… κ.λ.π.

3. Ἡ δηµιουργία σπορείου καθὼς καὶ ἡ ἀποθήκευση τοὺς κρίνεται ἀπαραίτητη κυ-ρίως µὲ τὴ χρήση «εὔκολων» σπόρων, ὅπως εἶναι: τοµάτα, πιπεριά, ἀγγούρι, καρότο, κολοκύθι, µελιτζάνα, πατάτα κ.λ.π… Δὲν χρειάζονται ἰδιαίτερες γνώσεις παρὰ µόνο γνώση γιὰ τὸ χρόνο σπορᾶς καὶ φροντίδα µέχρι τὴ συγκοµιδή.

4. Φυσικὰ φτάσαµε στὸ θέµα τοῦ ὁπλι-σµοῦ τὸ ὁποῖο θὰ ἔχουν ἤδη λύσει ὅσοι ἔχουν καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ κυνηγοῦ…

Ἐκτὸς ὅµως ἀπὸ αὐτὸ τὸ κυνήγι, χρήσιµο θὰ µᾶς φανεῖ καὶ τὸ κυνήγι τῆς θάλασσας, ὁπότε καλὸ θὰ εἶναι νὰ ἔχουµε προµηθευτεῖ πετονιές, ἀγκίστρια κι ἕνα µικρὸ σχετικὰ δί-χτυ γιὰ νὰ διευκολυνθοῦµε. Ὅσοι φυσικὰ ἀσχολοῦνται ἐρασιτεχνικὰ µὲ τὸ ψάρεµα κάθε µορφῆς, τότε θὰ ἔχουν ἤδη ἐξοπλισµὸ ἕτοιµο… Ὅσον ἀφορᾶ ὅµως ἐκείνους ποὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν προµήθεια ὁπλισµοῦ, ἔχουµε νὰ προτείνουµε τὰ ἑξῆς:

Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ προσιτὰ ὄπλα (ποὺ δὲν µπόρεσαν ἀκόµα καὶ τὰ πιὸ ἀπολυταρχικὰ καθεστῶτα νὰ ἀπαγορεύσουν στὸ κόσµο) εἶναι οἱ κυνηγητικὲς καραµπίνες. Ἕνα ὅπλο

ποὺ δὲν πρέπει νὰ ὑποτιµᾶται ἀπὸ κανέναν καθὼς χρησιµοποιεῖται ἐπιτυχηµένα ἀπὸ πολλὲς ὑπηρεσίες παγκοσµίως (FBI, Ἀστυ-νοµία, Λόχοι Ὀρεινῶν Καταδροµῶν, US Navy Seals κ.ἄ.). Μία καραµπίνα γεµισµέ-νη µὲ 9-βολα εἶναι θανατηφόρα στὰ 25 µέ-τρα γιὰ 2 ἀνθρώπους. Φανταστεῖτε ὅτι χο-ντρικά, κάθε ἐννιάβολο φυσίγγι ἀντιστοιχεῖ σὲ 9 σφαῖρες τῶν 9 χλστ. (αὐτὲς ποὺ χρησι-µοποιοῦν πιστόλα beretta, glock klp).

Οἱ καραµπίνες χωρίζονται σὲ αὐτόµατες (ποὺ µετὰ ἀπὸ κάθε βολή, ὁπλίζουν µόνες τους, δηλαδή, ἐµεῖς ἁπλὰ πατᾶµε τὴν σκαν-δάλη) καὶ σὲ ἐπαναληπτικὲς (γνωστὲς καὶ ὡς «χράπα χρούπα»). Προσωπικὰ προτιµῶ τὶς

«χράπα χρούπα», καθὼς εἶναι πιὸ ἀξιόπι-στες (δὲν παθαίνουν σχεδὸν ποτὲ ἐµπλοκή), ἐνῶ εἶναι καὶ πολὺ φθηνὲς (ξεκινοῦν ἀπὸ 300 εὐρώ). Ἐπίσης δὲν ὑπάρχει περιο-ρισµὸς στὸν ἀριθµὸ τῶν καραµπινῶν ποὺ µπορεῖ νὰ κατέχει κάποιος.

Γιὰ νὰ ἀποκτήσετε µία καραµπίνα ἡ δια-δικασία εἶναι ἁπλή. Καταρχᾶς πρέπει νὰ εἶστε πάνω ἀπὸ 21 ἐτῶν. Πηγαίνετε στὸ Ἀστυνοµικὸ Τµῆµα τῆς περιοχῆς σας καὶ παίρνετε τὰ δικαιολογητικά. Ἐπισκέπτεστε ἕναν ὁποιοδήποτε ἰδιωτικὸ ἢ δηµόσιο ἰατρό, ὅπου σᾶς χορηγεῖ ἕνα χαρτὶ ὅτι εἶστε ἱκανὸς νὰ ἔχετε ὅπλο (τελείως τυπικὰ τὸ δίνουν ὅλοι). Κάνετε µία ὑπεύθυνη δήλωση ὅτι δὲν ἔχετε καταδικαστεῖ γιὰ κακουργήµατα κ.λπ. (ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΨΕΥΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΕΙΤΕ ΦΥΛΑΚΗ) καὶ βγάζετε κάποιες φωτογραφίες κ.λ.π. Τὰ πηγαίνετε στὴν ἀστυνοµία ὅλα αὐτὰ καὶ σᾶς δίνουν µία ἄδεια ἀγορᾶς. Μὲ αὐτὴν πηγαίνετε σὲ τοπικὸ κατάστηµα κυ-νηγετικῶν εἰδῶν, διαλέγετε µία… καὶ βουα-λά, εἶστε ἕτοιµοι!

ΧΟΙΡΙΝΟ ΜΕ ΠΡΑΣΑ ΚΑΙ ΚΥΔΩΝΙΑ

ΥΛΙΚΑ2 μερίδες χοιρινὸ φιλέτο2 πράσα2 κυδώνιαΣέλινο χοντροκομμένο1 κουταλάκι μέλι5 κουταλιὲς ἐλαιόλαδο1 πρέζα κόλιαντρο1 πρέζα τριμμένα φύλλα ἀποξηραμμένου ἀπήγανου2 φύλλα δάφνης1 πρέζα γλυκάνισο½ ποτήρι λευκὸ κρασὶ1 πρέζα τζίντζερ2 κουταλιὲς ξύδι μπαλσάμικοἉλάτι καὶ φρεσκοτριμμένο πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗΠλένουμε καὶ κόβουμε τὸ κρέας σὲ μέτρια κομμά-τια. Καθαρίζουμε, πλένουμε καὶ ψιλοκόβουμε τὸ πράσο. Πλένουμε καλὰ τὰ κυδώνια, τὰ καθαρίζου-με ἀπὸ τὰ κουκούτσια καὶ τὰ κόβουμε σὲ χοντρὲς φέτες. Τσιγαρίζουμε ἐλαφρὰ τὸ κρέας μὲ τὸ ἐλαιό-λαδο καὶ τὸ πράσο καὶ προσθέτουμε τὰ ὑπόλοιπα ὑλικὰ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ κυδώνια. Προσθέτουμε σταδι-ακὰ νερὸ καὶ τὰ ἀφήνουμε νὰ μισοψηθοῦν ἐπὶ 1 ½ ὥρα. Κατόπιν ρίχνουμε τὰ κυδώνια (ἂν θέλουμε μὲ τὴ φλούδα) μέσα στὴν κατσαρόλα καὶ τὰ ἀφήνου-με νὰ ψηθοῦν ἐπὶ 30’ περίπου. Τὰ σερβίρουμε ζε-στά, μόλις δέσει ἡ σάλτσα.

Ἀλεξάνδρα Παπά

ΣΥΝΤΑΓΕΣ


Ἑλλάδα: Ἡ πλουσιότερηχώρα τοῦ Πλανήτη!

Ἕνας πλοῦτος ποὺ δὲν συμφέρει τὴ Νέα Τάξη νὰ γίνει γνωστὸς στοὺς Ἕλληνες...!

Ταβερνεῖοστὰ μάρμαρα

Ἐν Θεσσαλονίκηεἰς τὴν ὀδὸν Ὀλύμπου ἀριθμὸν 62.

Τηλέφωνον: 2310 285400 Κινητὸν Cosmote

What’s up 694 9077955

Τὸ Φεβρουάριο τοῦ 1998 ἔφτασε στὴ δηµο-σιότητα ἔρευνα ποὺ ἀφοροῦσε τὴ µεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στὸν Ἑλληνικὸ χῶρο καὶ συγκεκριµένα στὸ χωριὸ Νεράιδα Θε-σπρωτίας. Ἡ µέτρηση ἦταν 9550 µπεκερὲλ ἀνὰ τετραγωνικὸ µέτρο καὶ µὲ ὅριο ἐπιφυ-λακῆς τὰ 150!

Παρόµοιες ὑψηλὲς µετρήσεις εἴχαµε καὶ στὶς περιοχὲς Σερρῶν, Θεσσαλονίκης, Μυκό-νου, Καβάλας, Ἰκαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδας, Λουτρακίου, Νιγρίτας, Σουρωτῆς, κ.λπ. Τὸ ραδόνιο εἶναι φυσικὸ ραδιενεργὸ στοιχεῖο καὶ γιὰ ὅσους γνωρίζουν, ἀποτελεῖ ἔνδειξη γιὰ τήν... ὕπαρξη στὸ ὑπέδαφος, τῶν ἄνω τουλά-χιστον περιοχῶν, ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στὸ ὅρος Παγ-γαῖο στὴν Καβάλα ἐπίσης ὑπάρχει ἤδη ἔντονο ἐνδιαφέρον ἀπὸ ξένο ἐπενδυτὴ γιὰ τὴν ἐξόρυ-ξη τῶν τεραστίων κοιτασµάτων χρυσοῦ.

Στὴν Ὀλυµπιάδα Χαλκιδικὴς ἤδη ἔχει ξε-κινήσει ἡ ἐκµετάλλευση τοῦ ἐκεῖ ὑπεδάφους ἀπὸ τὴν TVX Gold τοῦ Τζῶρτζ Σόρος, ἡ ὁποία περιέχει ἀρκετὸ χρυσό, ἀλλὰ καὶ οὐράνιο!!! Μία ἀπόρρητη ἔκθεση ποὺ ἦρθε στὸ φῶς µὲ δηµοσίευµα τῆς ἐφηµερίδος «Ἐπενδυτής» στὶς 23/2/96, ἀναφέρει γιὰ τὰ ἀποτελέσµατα τῶν µετρήσεων τοῦ ΙΓΜΕ (Ἵδρυµα Γεωλογικῶν καὶ Μεταλλευτικῶν Ἐρευνῶν). Γύρω στὸ ποσὸ τῶν 100 τρισεκατοµµυρίων δραχµῶν ἐκτιµᾶται ἡ ἀξία τῶν κοιτασµάτων οὐρανίου καὶ ἄλλων σπανίων µετάλλων γιὰ δορυφόρους καὶ πυραύλους.

Τὸ κείµενο τῆς ἔρευνας ὑπογράφεται ἀπὸ ἑπτὰ διακεκριµένους Ἕλληνες ἐπιστήµονες καὶ κάνει λόγο γιὰ κοίτασµα οὐρανίου ποὺ περιέχει 300 ἑκατοµµύρια τόνους µὲ συµπύ-κνωµα οὐρανίου 16%, καθὼς καὶ σπάνια

ἄλλα ὀρυκτὰ ὅπως ρουτίλιο, λουτέσιο καὶ λαν-θάνιο, ποὺ ἔχουν ἐξαιρετικὰ εἰδικὲς χρήσεις στὴν κατασκευὴ πυραυλικῶν συστηµάτων. Ἀναφέρεται ΜΟΝΟΝ γιὰ τὴν περιοχὴ τοῦ ὅρους Σύµβολο τοῦ νοµοῦ Καβάλας. Ἀποτε-λεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ µεγαλύτερα κοιτάσµατα οὐρα-νίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Ἡ ἀξία τοῦ ἐµπλουτισµένου οὐρανίου 235 στὴν διεθνῆ ἀγορὰ 1998 εἶναι 20.000 δολάρια τὸ γραµµάριο!

O κοσµήτορας τῆς πολυτεχνικῆς σχολῆς καὶ πρόεδρος τοῦ τµήµατος χηµικῶν µηχα-νικῶν Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγµατο-ποίησε διάλεξη µὲ θέµα «Ἡ Βαριὰ βιοµηχα-νία στὴν Ἑλλάδα», ἡ ὁποία εἶχε νὰ κάνει µὲ τὰ ἀποτελέσµατα καὶ τῆς δικῆς του ἔρευνας 30 ἐτῶν. Ἐντυπωσιακὸ ἦταν τὸ ὅτι σὲ ὅλα τὰ ση-µεῖα ἡ ἔρευνα αὐτὴ συµφώνησε µὲ τὰ ἀποτε-λέσµατα παλαιοτέρας ἀντίστοιχης ἔρευνας τῆς δεκαετίας τοῦ 1940 ποὺ τυχαία εἶχε φτά-σει στὰ χέρια του.

Ὁ ἐν λόγῳ καθηγητὴς ἀναρωτιέται πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ Ἑλλάδα νὰ µὴν ἔχει αὐτὴ τὴ στιγµὴ ἤδη στηµένη βαριὰ βιοµηχανία τὴν στιγµὴ ποὺ διαθέτει ὄχι µόνον ΟΛΕΣ τὶς ἀπα-ραίτητες πρῶτες ὕλες (στρατηγικὰ ὀρυκτά) καὶ µάλιστα σὲ ἀφθονία, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁρισµένα ἀπὸ αὐτά, εἶναι ἡ ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγὸς χώρα στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Καὶ συγκεκρι-µένα:

Λιγνίτης: Ὡς ὀρυκτὸ γιὰ τὴν παραγωγὴ ἐνέργειας ἀπὸ τὴν καύση του µὲ λιγοστὴ µό-λυνση τοῦ περιβάλλοντος. Ἡ Ἑλλάδα διαθέτει τόσο πολὺ λιγνίτη, ποὺ ἐὰν τὸν ἐκµεταλλευό-ταν ἀπὸ νωρίς, θὰ εἶχε γλιτώσει πολλὰ δισεκα-τοµµύρια ἀπὸ τὴν εἰσαγωγὴ πετρελαίου.

Ἀλουμίνιο: Ἐδῶ καὶ µερικὰ χρόνια ἡ Γαλ-

λία ἐλάττωσε τὴν παραγωγή της σὲ ἀλουµίνιο καὶ ἡ Ἑλλάδα πλέον εἶναι πρώτη στὴν Εὐρώ-πη σὲ παραγωγὴ τοῦ ἀλουµινίου, µὲ χιλιάδες ἐφαρµογές.

Βωξίτης: Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ µεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγὸς χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ὁ βωξίτης χρησιµοποιεῖται καὶ στὴν κατασκευὴ ἀεροσκαφῶν, ἠλεκτρικῶν συ-σκευῶν, µεταλλικῶν κατασκευῶν καὶ ἀλλοῦ.

Μαγγάνιο: Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ µοναδικὴ χώρα στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ποὺ περιέχει στὸ ὑπέδαφός της κοιτάσµατα µαγγανίου. Τὰ κυριότερα κοιτάσµατα ἔχουν ἐντοπισθεῖ στὸ νοµὸ Δράµας.

Νικέλιο: Καὶ γιὰ αὐτὸ τὸ στρατηγικὸ ὀρυκτὸ ὅπως ἀνέφερε ὁ κύριος Παπαγεωργί-ου, ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ µοναδικὴ χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως µὲ σηµαντικὰ κοιτά-σµατα νικελίου στὸ ὑπέδαφός της. Ὑπάρχει


ἕνα συγκρότηµα παραγωγῆς νικελίου, τοῦ µε-γαλυτέρου στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἀλλὰ ἐξάγεται στὸ ἐξωτερικὸ ὅπως καὶ ὅλα σχεδὸν τὰ ὑπόλοιπα ἐξ ὅσων ἐξορύσσονται.

Σμηκτῖτες: Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ δεύτερη χώρα στὸν κόσµο µετὰ τὶς Ἡνωµένες Πολι-τεῖες στην εξόρυξη σµηκτιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν µεγάλο εὖρος ἐφαρµογῶν, ὅπως ἡ διάθεση ἀποβλήτων, τὰ φάρµακα, τὰ καλλυντικὰ καὶ ἄλλα.

Μαγνήσιο: Ὁ µαγνησίτης ποὺ ἐξάγει ἡ χώρα µας, καλύπτει τὸ 46% τῆς συνολικῆς παραγωγῆς τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης.

Χρωμίτης: Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ µοναδικὴ χώρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ποὺ περιέχει στὸ ὑπέδαφός της σηµαντικὰ ἐκµεταλλεύσιµα κοιτάσµατα χρωµίτη. Τὰ σηµαντικότερα κοι-τάσµατα βρίσκονται στὸ Μπούρινο Κοζάνης καὶ χρησιµοποιοῦνται κυρίως γιὰ τὴν παρα-γωγὴ ἀνοξείδωτου χάλυβα.

Οὐράνιο: Ὅπως ἀνέφερα ἤδη, τὰ οὐρανι-οῦχα µεταλλεύµατα ἔχουν ἐντοπισθεῖ στὴν Κεντρικὴ Μακεδονία καὶ στὴ Θράκη. Τὸ τεῦχος τῆς 28ης Ἀπριλίου 1999 τῆς ἐφηµερί-δος «Ἀθηναϊκή» εἶχε ὡς τίτλο «Θησαυροφυλά-κιο ἡ Βόρεια Ἑλλάδα» καὶ ἀναφερόταν σὲ

αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ θέµα. Ἡ Θράκη λοιπὸν εἶναι ἕνας στρατηγικὸς κόµβος, διότι ἐκτὸς τῶν πλουσίων κοιτασµάτων οὐρανίου, χρυσοῦ καὶ πετρελαίου, ἐπιπλέον ἀπὸ ἐκεῖ πρόκειται νὰ περάσει στὸ µέλλον καὶ ὁ ἀγωγὸς φυσικοῦ ἀε-ρίου καὶ πετρελαίου «Μπουργκᾶς – Ἀλεξαν-δρουπόλεως» Ἀγωγὸς µεταφορᾶς καυσίµων ἀπὸ τὴν Κασπία πρὸς τὴ δύση.

Πετρέλαιο: Ὑπάρχει ἄφθονο στὸ Αἰγαῖο. Στὴν ἴδια διάλεξη γιὰ τὰ στρατηγικὰ ὀρυκτὰ τοῦ κυρίου Παπαγεωργίου ἔγινε ἐκτενὴς λό-γος γιὰ τὰ πετρέλαια στὸ Αἰγαῖο. Καµία κυ-βέρνηση δὲν εἶχε µέχρι τώρα τὸ θάρρος νὰ πα-ραδεχθεῖ τὴν ὕπαρξη πλουσιοτάτων κοιτα-σµάτων πετρελαίου στὸ Αἰγαῖο καὶ ὅτι τὸ παι-χνίδι µὲ τὴν Τουρκία στὴν οὐσία ἐκεῖ παίζεται. Ὑπάρχουν ἐδάφια τοῦ ἀρχαίου ἱστορικοῦ Ἡροδότου ποὺ κάνει λόγο γιὰ τὴν «εὔφλεκτη πίσσα». Εἶναι ἀκόµη γεγονὸς γνωστὸ ὅτι οἱ Γερµανοὶ ἐπὶ κατοχῆς εἶχαν ἤδη χαρτογρα-φήσει ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ἀφοῦ ἄµεσα τοὺς ἐνδι-έφεραν καὶ τότε οἱ ὅποιες πηγὲς ἐνέργειας γιὰ τὴν στρατιωτική τους µηχανή. Μὲ τὴν πτώση τοῦ Χῖτλερ, οἱ σχετικοὶ χάρτες καὶ πληροφορί-ες ἔφτασαν καὶ στὰ χέρια τῶν Ἀµερικανῶν τῆς ἐποχῆς.

Τὰ τελευταία χρόνια καὶ µὲ τὴν βοήθεια εἰδικῶν δορυφορικῶν φωτογραφήσεων εἶναι γεγονὸς ὅτι ἤδη ὑπάρχουν ἀσφαλῆ στοιχεῖα γιὰ τὴν ὕπαρξη πλουσίων πετρελαϊκῶν κοιτα-σµάτων στὸ Αἰγαῖο.Ὁ πρώην πρεσβευτὴς τῆς Ἀµερικῆς στὴν Ἑλλάδα Νίκολας Μπὲρνς σὲ ζωντανὴ ἐκποµπὴ στὸ κανάλι Μέγκα εἶχε κι αὐτὸς ἐπισήµως παραδεχθεῖ ὅτι ὑπάρχει ὄντως πετρέλαιο στὸ Αἰγαῖο καὶ ὅτι αὐτὸ οὐσι-αστικὰ δηµιουργεῖ τὴν ἔνταση µεταξὺ Ἑλλά-δος καὶ Τουρκίας. Σύµφωνα µὲ ἀποτελέσµατα ἐρευνῶν ποὺ στηρίχτηκαν σὲ δορυφορικοὺς χάρτες εἶναι πλέον γεγονὸς ἀναµφισβήτητο ὅτι: Τὰ πλουσιότερα κοιτάσµατα πετρελαίου στὸν Ἑλληνικὸ χώρο ὑπαρχουν ἀνατολικὰ τῆς νήσου Θάσου, στὸν Θερµαϊκὸ Κόλπο, στὴν περιοχὴ τῶν Δωδεκανήσων καὶ συγκεκριµένα στὴν περιοχὴ κοντὰ στὰ Ἴµια, στὴ Ζάκυνθο καὶ στὴ Φλώρινα. Ἐπίσηµη δήλωση τοῦ κα-θηγητῆ πυρηνικῆς φυσικῆς τοῦ Ἀριστοτελεί-ου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης κυρίου Πα-παστεφάνου, ἀναφέρει µεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς: «Ἀπὸ παλιὰ διέβλεπα ὅτι, ὅπως καὶ στὴν ὑπό-θεση τῶν κοιτασµάτων πετρελαίου στὸ Αἰγαῖο, ἔτσι καὶ στὴν ὑπόθεση τοῦ οὐρανίου, ἴσως νὰ µὴν δόθηκαν ποτὲ στὶς ἑλληνικὲς κυβερνή-σεις τὰ πλήρη ἀποτελέσµατα τῶν γεωλογικῶν ἐρευνῶν ποὺ ἔκαναν στὴν Δράµα καὶ τὴ Θρά-κη οἱ Ἀµερικανοὶ ἐρευνητές…»

Ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸ περίφηµο ΟΣΜΙΟ (σκληρό, ἄµορφο, µεταλλικὸ χηµικὸ στοιχεῖο τῆς ὁµάδος τοῦ λευκοχρύσου) ποὺ ἐντοπίζε-ται, σύµφωνα µὲ ἐπιστηµονικὲς ἔρευνες, σὲ µεγάλες µάλιστα ποσότητες, στὰ Ἴµια καὶ γε-νικῶς στὸ Αἰγαῖο ΜΑΣ. Καὶ διερωτώµεθα, γιατὶ ἡ προηγούµενη ἀλλὰ καὶ ἡ νῦν πολιτικὴ ἡγε-σία τῆς Χώρας, σιωποῦν ἐπὶ τοῦ θέµατος;

Ἡ Ἑλλάδα ἐπίσης, µόνο ἀπὸ τὸ ἀπόθεµα τοῦ «µεθανίου» ποὺ ἔχει στὴν µία ἄκρη µόνο τῆς Κρήτης φτάνει γιὰ 10.000 χρόνια, τὰ αὐτοκίνητα τοῦ πλανήτη γῆ νὰ τὰ τροφοδοτεῖ µὲ καύσιµα δωρεάν.Ὑπάρχουν βάσιµες ὑπο-ψίες καὶ γιὰ ἄλλα «περίεργα» καὶ πανάκριβα συστατικὰ στὸ ὑπέδαφός µας, ὅπως τὸ ΟΣ-ΜΙΟ, ὁ κόκκινος ὑδράργυρος κ.ἄ. γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ἔρευνα συνεχίζεται. Οὐσιαστικὰ 10.000 τόνους Ὄσµιο καὶ 100.000 τόνους Κόκκινο ὑδράργυρο ποὺ ἐπισήµως δὲν ὑπάρ-χει, εἶναι µόνο τεχνητὸ στοιχεῖο!!!

Ἀποφασίστε τελικὰ ἢ εἶστε!! …δοῦλοι ποὺ ψηφίζετε ὁποιοδήποτε κόμμα, ἢ ἐλεύθεροι Ἕλληνες ἄνθρωποι…


10 Πολιτισμοὶ ποὺ ἐξαφανίστηκαν μυστηριωδῶς.

Μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, οἱ περισ-σότεροι πολιτισμοὶ εἴτε ἄρχισαν σιγά-σιγὰ νὰ παρακμάζουν εἴτε ἐξαφανίστη-καν ἀπὸ φυσικὲς καταστροφὲς ἢ εἰσβο-λές. Ὑπάρχουν ὅμως κάποιοι πολιτι-σμοί, τῶν ὁποίων ἡ ἐξαφάνιση ἔχει προ-βληματίσει πραγματικὰ τοὺς ἐπιστήμο-νες.

10. Οἱ ὈλμέκοιΜία ἀπὸ τὶς πρῶτες µεσοαµερικανικὲς

κοινωνίες, οἱ Ὀλµέκοι, κατοικοῦσαν στὶς τροπικὲς πεδιάδες τοῦ νότιο-κεντρικοῦ Με-ξικό. Τὰ πρῶτα σηµάδια τῶν Ὀλµέκων χρο-νολογοῦνται ἀπὸ τὸ 1400 π.Χ. στὴν πόλη Σὰν Λορέντζο, ὅπου ἀποτελοῦσε τὸ κέντρο τους, ἐνῶ ὑποστηρίζονταν ἀπὸ δυὸ ἀκόµα κέντρα, τὶς περιοχὲς Τενοχτιτλάν καὶ Ποτρέ-ρο Νουέβο. Οἱ Ὀλµέκοι ἦταν ἐξαιρετικοὶ κτί-στες, ἐνῶ οἱ ἀποικίες τους εἶχαν τελετουρ-γικὰ ἀνάκτορα, ἀναχώµατα, µεγάλες κω-νικὲς πυραµίδες καὶ πέτρινα µνηµεῖα, συ-µπεριλαµβανοµένου καὶ ἑνὸς γιγάντιου κε-φαλιοῦ, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ πιὸ γνωστὸ δηµι-ούργηµά τους.

Ὁ πολιτισµὸς τῶν Ὀλµέκων στηριζόταν σὲ πολὺ µεγάλο βαθµὸ στὸ ἐµπόριο, τόσο µε-ταξὺ τῶν ἴδιων τους τῶν περιοχῶν ὅσο καὶ µὲ ἄλλες µεσοαµερικανὲς κοινωνίες. Ἐπειδὴ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πρώτους καὶ πιὸ προηγ-µένους µεσοαµερικανικοὺς πολιτισµοὺς τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, θεωροῦνταν ὡς ὁ κύριος πολι-τισµὸς ποὺ γέννησε τοὺς περισσότερους µε-σοαµερικανικοὺς πολιτισµούς.

Τὶ ἀπέγιναν;Γύρω στὸ 400 π.Χ., τὸ ἀνατολικὸ µισὸ τῆς

γῆς τῶν Ὀλµέκων ἐρήµωσε –πιθανότατα ἐξαιτίας τῶν περιβαλλοντικῶν ἀλλαγῶν. Ἴσως πάλι νὰ µετακινήθηκαν ἐξαιτίας τῆς ἡφαιστειακῆς δραστηριότητας στὴν περιο-χή. Ἄλλη θεωρία ὑποστηρίζει ὅτι δέχτηκαν ἐπιδροµή, ἀλλὰ κανεὶς δὲν γνωρίζει ποιοὶ

µπορεῖ νὰ ἦταν οἱ εἰσβολεῖς.

9. Οἱ Ναβαταῖοι Οἱ Ναβαταῖοι ἦταν ἕνας σηµιτικὸς πολιτι-

σµός, ποὺ κατοικοῦσε στὴν Ἰορδανία, τὴν Κανὰ καὶ τὴν Ἀραβία γύρω στὸν 6o αἰ. π.Χ. Εἶναι περισσότερο γνωστοὶ ὡς οἱ κτίστες τῆς πόλης Πέτρα, ποὺ ὑπῆρξε καὶ πρωτεύουσά τους. Ἡ Πέτρα εἶναι µία ἐντυπωσιακὴ πόλη, σκαλισµένη στὴν πλευρὰ ἑνὸς βράχου, µὲ σηµαντικότερο κτίριο τὸ Καζνέχ, µία γιγά-ντια κατασκευὴ µὲ ἔντονο τὸ ἑλληνικὸ στοι-χεῖο. Οἱ Ναβαταῖοι ἦταν εὔποροι γιατί ἡ πόλη τους ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς σηµαντικό-τερους σταθµοὺς ἑνὸς µεγάλου ἐµπορικοῦ δικτύου, µέσω τοῦ ὁποίου ἐµπορεύονταν ἐλεφαντόδοντα, µετάξι, µπαχαρικά, πολύτι-µα µέταλλα καὶ λίθους, λιβάνι, ἀρώµατα καὶ φαρµακευτικὰ σκευάσµατα. Λόγω τοῦ εὔρους ποὺ εἶχε αὐτὸς ὁ ἐµπορικὸς δρόµος, ὁ πολιτισµὸς τῶν Ναβαταίων εἶχε ἔντονες ἐπιρροὲς ἀπὸ τὴν ἑλληνιστικὴ Ἑλλάδα, τὴ Ρώµη, τὴν Ἀραβία καὶ στὴν Ἀσσυρία. Σὲ ἀντίθεση µὲ ἄλλες κοινωνίες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, δὲν ὑπῆρχε δουλεµπόριο καὶ κάθε µέλος τῆς κοινωνίας συνεισέφερε στὶς ἐργα-σίες.

Τὶ ἀπέγιναν;Στὴ διάρκεια τοῦ 4ου αἰ. µ.Χ., οἱ Ναβα-

ταῖοι ἐγκατέλειψαν τὴν Πέτρα καὶ κανεὶς δὲν γνωρίζει στὴν πραγµατικότητα τὸ γιατί. Ἀρχαιολογικὰ στοιχεῖα δείχνουν πὼς ἡ ἔξο-δός τους ἦταν ὀργανωµένη καὶ ὄχι βιαστική, γεγονὸς ποὺ ἀποδεικνύει πὼς δὲν ἐκδιώχθη-καν ἀπὸ κάποιον ἄλλο πολιτισµό. Ἡ πιὸ πι-θανὴ ἐξήγηση εἶναι πὼς ὅταν οἱ ἐµπορικὲς ὁδοί, στὶς ὁποῖες στηρίζονταν, µετακινήθη-καν πρὸς τὰ βόρεια, δὲν µποροῦσαν πλέον

νὰ συντηρήσουν τὸν πολιτισµό τους καὶ ἔτσι ἄφησαν πίσω τους τὴν Πέτρα.

8. Ἡ αὐτοκρατορία τῶν ἈξουμιτῶνἩ αὐτοκρατορία τῶν Ἀξουµιτῶν ξεκίνησε

τὸν 1o αἰώνα µ.Χ. στὴ σηµερινὴ περιοχὴ τῆς Αἰθιοπίας καὶ πιστεύεται πὼς ἦταν ἡ πατρί-δα τῆς βασίλισσας τοῦ Σαβᾶ. Τὸ Ἀξοὺµ ἦταν ἕνα µεγάλο ἐµπορικὸ κέντρο, µὲ ἐξαγωγὲς ἐλεφαντόδοντου, γεωργικῶν προϊόντων καὶ χρυσοῦ σὲ ἕνα ἐµπορικὸ δίκτυο ποὺ ἐκτει-νόταν σὲ ὅλη τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα καὶ ἔφτα-νε µέχρι τὴ ρωµαϊκὴ αὐτοκρατορία καὶ ἀνα-τολικὰ πρὸς τὴν Ἰνδία. Αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ λό-γος ποὺ τὸ Ἀξοὺµ ἦταν µία εὔπορη κοινωνία καὶ ἦταν ὁ πρῶτος ἀφρικανικὸς πολιτισµὸς ποὺ ἀπέκτησε δικό του νόµισµα, γεγονὸς ἐξαιρετικὰ σπουδαῖο γιὰ τὰ ἀρχαῖα ἐκεῖνα χρόνια. Τὸ χαρακτηριστικότερο µνηµεῖο τοῦ Ἀξοὺµ εἶναι οἱ Στῆλες, γιγάντιοι σκαλιστοὶ ὀβελίσκοι, ποὺ χρησίµευαν ὡς δεῖκτες βασι-λικῶν καὶ εὐγενῶν τάφων. Οἱ πρῶτοι Ἀξουµί-τες λάτρευαν διάφορους θεούς, ἀλλὰ ὁ βασι-κότερος θεὸς τους ἦταν ὁ Ἀστάρ. Τὸ 324 µ.Χ., ὁ Βασιλιὰς Ἐζάνα ὁ 2ος ἀσπάστηκε τὸν Χριστιανισµὸ καὶ ἀπὸ τότε τὸ Ἀξοὺµ ἦταν µία ἔνθερµη χριστιανικὴ κοινωνία, ἐνῶ πολ-λοὶ θεωροῦν πὼς ἀποτελεῖ καὶ τὴν πατρίδα τῆς Κιβωτοῦ τῆς Διαθήκης.

Τὶ ἀπέγινε;Σύµφωνα µὲ τὸν θρῦλο, ἡ Ἑβραία Βασί-

λισσα Ἰουδὶθ νίκησε τὴν αὐτοκρατορία τῶν Ἀξουµιτῶν καὶ ἔκαψε τὶς ἐκκλησίες της καὶ ὅλα τὰ βιβλία. Ἄλλοι πάλι πιστεύουν πὼς µία νότια παγανιστικὴ βασίλισσα ὁδήγησε στὴν παρακµὴ τῶν Ἀξουµιτῶν. Κάποιες θεω-ρίες ἀποδίδουν τὴν ἐξαφάνισή τους στὴν κλι-µατικὴ ἀλλαγή, τὴν ἀποµόνωσή τους ἀπὸ τὸ ἐµπόριο καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν καλλιερ-


γειῶν τους, ποὺ ὁδήγησε στὴ λιµοκτονία.

7. Οἱ ΜυκηναῖοιΟἱ Μυκηναῖοι ἐµφανίστηκαν γύρω στὸ

1600 π.Χ. καὶ ὁ πολιτισµός τους ἦταν ἐξα-πλωµένος σὲ δύο νησιὰ καὶ στὴ νότια ἠπει-ρωτικὴ χώρα. Ἔχτισαν καὶ κυρίεψαν πολλὲς µεγάλες πόλεις ὅπως τὶς Μυκῆνες, τὴν Τί-ρυνθα, τὴν Πύλο, τὴν Ἀθήνα, τὴ Θήβα, τὸν Ὀρχοµενό, τὸν Ἰωλκὸ καὶ τὴν Κνωσό. Πολ-λοὶ ἀρχαῖοι ἑλληνικοὶ µύθοι εἶναι ἐπικε-ντρωµένοι στὶς Μυκῆνες, συµπεριλαµβανο-µένου καὶ τοῦ θρύλου τοῦ Βασιλιᾶ Ἀγαµέ-µνονα, ποὺ ὑπῆρξε ἐπικεφαλῆς τῶν ἑλλη-νικῶν στρατευµάτων κατὰ τὸν Τρωικὸ Πόλε-µο. Οἱ Μυκηναῖοι ἦταν µία κυρίαρχη ναυ-τικὴ δύναµη καὶ χρησιµοποίησαν τὴν ἱκα-νότητά τους αὐτὴ γιὰ τὸ ἐµπόριο µὲ ἄλλα κράτη. Λόγω τῆς ἔλλειψης φυσικῶν πόρων, εἰσήγαγαν πολλὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ µετέτρεπαν σὲ ἀντικείµενα πρὸς πώληση, ἑποµένως ἦταν ἐξαίρετοι τεχνίτες, πασίγνωστοι σὲ ὅλο τὸ Αἰγαῖο γιὰ τὰ ὅπλα καὶ τὰ κοσµήµατά τους.

Τὶ ἀπέγιναν;Κανεὶς δὲν γνωρίζει µὲ ἀπόλυτη σιγουριά,

ἀλλὰ µία θεωρία εἶναι πὼς οἱ ἀναταραχὲς µεταξὺ τῆς ἀγροτικῆς καὶ τῆς ἄρχουσας τά-ξης ὁδήγησαν στὸ τέλος τοῦ µυκηναϊκοῦ πο-λιτισµοῦ. Ἄλλες θεωρίες ἀποδίδουν τὴν πα-ρακµή τους στὴ διακοπὴ τῶν ἐµπορικῶν ὁδῶν ἢ σὲ φυσικοὺς παράγοντες ὅπως οἱ σει-σµοί. Ἡ πιὸ δηµοφιλὴς ὅµως θεωρία εἶναι πὼς δέχτηκαν ἐπίθεση ἀπὸ ἕναν βόρειο πο-λιτισµό, τοὺς Δωριεῖς (ποὺ ἐγκαταστάθηκαν στὴν περιοχὴ µετὰ τὴν πτώση τῶν Μυκηναί-ων) ἢ τοὺς Λαοὺς τῆς Θάλασσας (ποὺ ἐκείνη τὴν ἐποχὴ µετανάστευαν ἀπὸ τὰ Βαλκάνια πρὸς τὴ Μέση Ἀνατολή).

6. Ἡ αὐτοκρατορία τῶν ΧμὲρἩ αὐτοκρατορία τῶν Χµὲρ προῆλθε ἀπὸ

τὸ Βασίλειο τῆς Τσενία, ποὺ ἀποτελεῖ τὴ ση-µερινὴ Καµπότζη, γύρω στὸν 9o αἰ. µ.Χ. καὶ ἔγινε µία ἀπὸ τὶς πιὸ ἰσχυρὲς αὐτοκρατορίες στὴ Νοτιοανατολικὴ Ἀσία. Ἡ αὐτοκρατορία εἶναι γνωστὴ στοὺς περισσότερους ὡς ὁ πολι-τισµὸς ποὺ ἔχτισε τὸ Ἀνγκόρ, µία ἀπὸ τὶς µε-γαλύτερες πόλεις τῆς Καµπότζης. Οἱ Χµὲρ ἦταν ἕνας ἐξαιρετικὰ ἰσχυρὸς καὶ πλούσιος πολιτισµός, ἀνοιχτὸς σὲ διάφορες θρησκεῖες ὅπως ὁ Ἰνδουισµός, ὁ Βουδισµός, ὁ Τεραβά-ντα Βουδισµὸς καὶ ἡ Μαχαγιάνα, ποὺ ἀπο-τελοῦσαν καὶ τὶς κύριες θρησκεῖες τῆς αὐτο-κρατορίας. Ἡ αὐτοκρατορία εἶχε καὶ µεγάλη στρατιωτικὴ δύναµη, κυρίως λόγῳ τῶν πολέ-µων µὲ τοὺς Χὰµ καὶ τοὺς Ἀνιµιστές.

Τὶ ἀπέγινε;

Ἡ πτώση τῆς αὐτοκρατορίας τῶν Χµὲρ ἀποδίδεται στὸν συνδυασµὸ διαφόρων πα-ραγόντων. Ὁ πρῶτος εἶναι ὅτι ἡ αὐτοκρατο-ρία διοικοῦνταν ἀπὸ ἕναν Βασιλιὰ Θεό, καὶ µὲ τὴν εἴσοδο τοῦ Τεραβάντα Βουδισµοῦ, ποὺ διδάσκει αὐτό-φώτιση, ἡ ἡγεσία ἄρχισε νὰ κλονίζεται. Ὅλο αὐτὸ ὁδήγησε στὴν ἔλλει-ψη ἐπιθυµίας νὰ δουλέψουν γιὰ τὸν Βασι-λιά, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ µειωθεῖ ἡ ποσότητα τῶν τροφῶν ποὺ παράγονταν. Κατὰ τὴ διάρ-κεια τῆς βασιλείας τοῦ Τζαγιαβαρµᾶν τοῦ 7ου, κατασκευάστηκε ἕνα περίτεχνο ὁδικὸ δίκτυο, ὥστε νὰ διευκολυνθεῖ ἡ µεταφορὰ τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν στρατευµάτων σὲ ὅλη τὴν Αὐτοκρατορία. Κάποιοι µελετητές, ὅµως, ὑποστηρίζουν πὼς αὐτοὶ οἱ δρόµοι λειτούρ-γησαν ἐναντίον τους, διευκολύνοντας τοὺς εἰσβολεῖς, ὅπως τοὺς Ἁγιούταγια, νὰ φτά-σουν ἀπευθείας στὸ Ἀνγκόρ.

5. Ὁ πολιτισμὸς τῶν Κουκουτένι-ΤριπολὶΣτὴ Ρουµανὶα ὑπῆρχαν οἱ Κουκουτένι,

στὴν Οὐκρανία οἱ Τρυπιλίοι καὶ στὴ Ρωσία οἱ Τριπολί: ἕνας νεολιθικὸς πολιτισµὸς ποὺ ἄνθισε µεταξὺ τοῦ 5.500 π.Χ καὶ τοῦ 2.750 π.Χ. Γιὰ τὸ ὕψος τους, οἱ Κουκουτένι-Τριπολὶ εἶχαν φτιάξει τὰ µεγαλύτερα νεολι-θικὰ κτίρια στὴν Εὐρώπη, κάποια ἀπὸ τὰ ὁποία στέγαζαν µέχρι καὶ 15.000 ἄτοµα. Ἕνα ἀπὸ τὰ µεγαλύτερα µυστήρια αὐτοῦ τοῦ πολιτισµοῦ εἶναι πὼς κάθε 60 µὲ 80 χρό-νια ἔκαιγαν ὁλόκληρο τὸ χωριό τους καὶ τὸ ξανάφτιαχναν πάνω ἀπὸ τὸ παλιό. Ὁ πολι-τισµὸς αὐτὸς ἦταν µητριαρχικός, µὲ τὶς γυ-ναῖκες νὰ εἶναι ἐπικεφαλῆς τοῦ νοικοκυρι-

οῦ, ἐνῶ ἀσχολοῦνταν µὲ τὶς γεωργικὲς δου-λειές, τὴν κεραµικὴ καὶ τὴν ὑφαντουργία. Οἱ ἄντρες ἦταν κυνηγοί, ἔφτιαχναν ἐργαλεῖα καὶ ἦταν ὑπεύθυνοι γιὰ τὴ φροντίδα τῶν ζώων. Ἡ θρησκεία τους ἐπικεντρωνόταν στὴν Μεγάλη Μητέρα Θεά, ἡ ὁποία ἦταν σύµβολο τῆς µητρότητας καὶ τῆς γονιµότητας τῆς Γῆς, ἐνῶ λάτρευαν ἀκόµα τὸν ταῦρο (ποὺ συµβό-λιζε τὴ δύναµη, τὴ γονιµότητα καὶ τὸν οὐρα-νό) καὶ τὸ φίδι (ποὺ συµβόλιζε τὴν αἰωνιότη-τα καὶ τὴν αἰώνια κίνηση).

Τὶ ἀπέγινε;Μία ἀπὸ τὶς ἐπικρατέστερες θεωρίες γιὰ τὸ

τέλος τοῦ πολιτισµοῦ τῶν Κουκουτένι-Τριπολὶ εἶναι ἡ θεωρία Κουργκᾶν, ποὺ ὑπο-στηρίζει πὼς κυριεύθηκαν ἀπὸ τὸν πολεµο-χαρῆ λαὸ Κουργκᾶν. Ἐντούτοις, νεότερες ἀρχαιολογικὲς µελέτες ἀποδίδουν τὴν ἐξα-φάνισή τους σὲ µία δραµατικὴ κλιµατικὴ ἀλλαγή, ποὺ ὁδήγησε σὲ µία ἀπὸ τὶς χειρότε-ρες ξηρασίες στὴν ἱστορία τῆς Εὐρώπης, καὶ κατέστρεψε ἕναν πολιτισµὸ ποὺ στηριζόταν σὲ µεγάλο βαθµὸ στὴ γεωργικὴ καλλιέργεια.

4. Οἱ ΚλόβιςΟἱ Κλόβις εἶναι ἕνας προϊστορικὸς ἰθα-

γενὴς πολιτισµὸς τῆς Ἀµερικῆς, ποὺ χρονο-λογεῖται πίσω στὸ 10.000 π.Χ. Ἦταν ἐγκατε-στηµένοι στὶς νότιες καὶ κεντρικὲς πεδιάδες τῆς Βόρειας Ἀµερικῆς, ἐνῶ ἀναγνωρίστηκαν ἀρχαιολογικὰ ἀπὸ τὶς σµηλευµένες µύτες πυρόλιθου, ποὺ ὀνοµάστηκαν καὶ µύτες Κλόβις. Τὶς µύτες αὐτὲς τὶς χρησιµοποιοῦσαν στὴν ἄκρη τῆς λόγχης γιὰ νὰ κυνηγήσουν µεγάλα ζῶα, ὅπως µαµοὺθ καὶ βίσωνες, καὶ µικρὰ ζῶα, ὅπως, ἐλάφια καὶ κουνέλια. Οἱ Κλόβις ἦταν οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι ποὺ κατοί-κησαν τὸν Νέο Κόσµο καὶ θεωροῦνται πρό-γονοι ὅλων τῶν Βορειοαµερικανικῶν καὶ Νο-τιοαµερικανικῶν ἰθαγενῶν πολιτισµῶν. Πολ-λοὶ µελετητὲς πιστεύουν πὼς διέσχισαν τὴ Βεριγγεία, ἀπὸ τὴ Σιβηρία πρὸς τὴν Ἀλά-σκα, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐποχῆς τῶν παγε-τώνων, καὶ στὴ συνέχεια κατευθύνθηκαν νό-τια, σὲ πιὸ ζεστὸ κλίµα.

Τὶ ἀπέγιναν;Ὑπάρχουν διάφορες θεωρίες γύρω ἀπὸ

τὴν ἐξαφάνιση τοῦ πολιτισµοῦ τῶν Κλόβις. Ἡ πρώτη θεωρία ὑποστηρίζει πὼς µία µείω-ση τῆς µεγαπανίδας, σὲ συνδυασµὸ µὲ µία µείωση τῆς κινητικότητας τοῦ πολιτισµοῦ, τοὺς ὁδήγησε στὸ διασκορπισµὸ καὶ στὸ σχηµατισµὸ νέων µικρότερων πολιτισµῶν, ὅπως ὁ πολιτισµὸς Φόλσοµ. Μία ἄλλη θεω-ρία εἶναι πὼς τὰ µαµοὺθ καὶ διάφορα ἄλλα εἴδη ἄρχισαν νὰ ἐξαφανίζονται, λόγω τοῦ ὑπερβολικοῦ κυνηγιοῦ, µὲ ἀποτέλεσµα οἱ Κλόβις νὰ µὴν µποροῦν νὰ βροῦν πλέον


τροφὴ γιὰ νὰ ζήσουν. Μία τελευταῖα θεωρία ἀναφέρει ἕναν κοµήτη, ποὺ συνετρίβη στὴ Γῆ, στὴν περιοχὴ Γκρητ Λέηκς καὶ ἔπληξε σηµαντικὰ τὸν πολιτισµὸ τῶν Κλόβις.

3. Ὁ Μινωικὸς Πολιτισμὸς

Οἱ Μινωίτες, ποὺ πῆραν τὸ ὄνοµά τους ἀπὸ τὸν Βασιλιὰ Μίνωα, ζοῦσαν στὴ σηµε-ρινὴ Κρήτη ἀπὸ τὸ 3.000 π.Χ. µέχρι τὸ 1.000 π.Χ. Στὴν ἑλληνικὴ µυθολογία, ἡ Μινώα ἦταν ἡ Γῆ τοῦ Ταύρου καὶ τοῦ γιοῦ του, τοῦ Μινώταυρου –τοῦ µυθικοῦ τέρατος, ποὺ ἦταν µισὸς ἄνθρωπος καὶ µισὸς ταῦρος καὶ ζοῦσε µέσα στὸ λαβύρινθο σκοτώνοντας ὁποιονδήποτε τολµοῦσε νὰ περάσει µέσα. Στὴν πραγµατικότητα, ὁ Μινωικὸς Πολι-τισµὸς εἶναι ὁ πρῶτος γνωστὸς πολιτισµὸς στὴν Εὐρώπη. Σήµερα, αὐτὸ ποὺ ἔχει ἀπο-µείνει ἀπὸ τὸν Μινωικὸ πολιτισµὸ εἶναι τὰ παλάτια καὶ τὰ τεχνουργήµατα ποὺ βρίσκο-νταν µέσα σὲ αὐτά. Οἱ Μινωίτες ἦταν ἕνας κοινωνικὰ ὀργανωµένος, καλλιτεχνικὸς καὶ ἐµπορικὸς πολιτισµός. Ἀρχικά, µιλοῦσαν τὴ Γραµµικὴ Α, ἡ ὁποία στὴν πορεία ἀντικατα-στάθηκε ἀπὸ τὴ Γραµµικὴ Β. Δὲν ὑπάρχουν στοιχεῖα ποὺ νὰ ἀποδεικνύουν τὴν ὕπαρξη στρατιωτικοῦ πολιτισµοῦ στὰ µινωικὰ παλά-τια καὶ φαίνεται πὼς ἡ δύναµή τους ἦταν κα-θαρὰ οἰκονοµική. Παρόλο ποὺ οἱ Μινωίτες ἐξαφανίστηκαν, ὁ πολιτισµὸς τοὺς κληρονο-

µήθηκε ἀπὸ ἄλλους πολιτισµούς, ὅπως οἱ Μυκηναῖοι καὶ στὴ συνέχεια οἱ ἑλληνιστικοὶ Ἕλληνες.

Τὶ ἀπέγινε;Πολλοὶ µελετητὲς πιστεύουν πὼς οἱ Μινω-

ίτες ἐξαφανίστηκαν ἐξαιτίας µίας ἡφαιστει-ακῆς ἔκρηξης στὴ Θήρα (Σαντορίνη) ἀλλὰ ὑπάρχουν στοιχεῖα ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι ἐπέζησαν. Ἐντούτοις, ἡ ἔκρηξη κατέστρεψε ὅλα τὰ φυτὰ καὶ ὁδήγησε σὲ λιµοκτονία, ἐνῶ κατέστρεψε καὶ τὰ πλοῖα τους, µὲ ἀποτέλε-σµα νὰ βρεθοῦν ἀντιµέτωποι µὲ τὴν οἰκονο-µικὴ παρακµή. Πιστεύεται ἀκόµα ὅτι τὴν ἴδια περίοδο δέχτηκαν καὶ εἰσβολή, πιθανό-τατα ἀπὸ τοὺς Μυκηναίους.

2. Οἱ ἈνασάζιΟἱ Ἀνασάζι ἦταν ἕνας ἰθαγενὴς Ἀµερικα-

νικὸς πολιτισµός, ποὺ ἐµφανίστηκε στὴν πε-ριοχὴ Φὸρ Κόρνερς τῶν ΗΠΑ (στὸ σηµεῖο ὅπου συναντιοῦνται τὸ Νέο Μεξικό, ἡ Ἀριζό-να, τὸ Κολοράντο καὶ ἡ Γιούτα) περίπου τὸ 1.200 π.Χ. Οἱ πρῶτοι Ἀνασάζι ἦταν κυνηγοὶ καὶ συλλέκτες τροφῆς, ποὺ ἔµεναν σὲ σπίτια µέσα σὲ κοιλώµατα. Στὴν πορεία, ἀνέπτυξαν τὴ φυτοκοµία καὶ ξεκίνησαν νὰ καλλιεργοῦν καλαµπόκι, φασόλια καὶ κολοκύθια. Σὲ ἀρχαιολογικοὺς τόπους τῶν Ἀνασάζι ἔχουν βρεθεῖ ἀκόµα κεραµικά, περίτεχνα καλά-θια, σανδάλια, ροῦχα ἀπὸ γούνα κουνελιοῦ, πέτρες ἀλέσµατος, γαβάθες καὶ βέλη. Οἱ Ἀνασάζι εἶχαν σκάψει ὁλόκληρες πόλεις σὲ βραχώδεις πλαγιές, σὰν αὐτὲς τῆς Μέσα Βέρντε καὶ τοῦ Μπαντελίερ, ἢ τὶς ἔφτιαχναν ἐξ’ ὁλοκλήρου ἀπὸ πέτρα ἢ πλίνθους, ὅπως τὸ Τσάκο Κάνυον. Οἱ πόλεις αὐτὲς φιλοξε-νοῦσαν πολλὲς πολιτιστικὲς καὶ ἀστικὲς ἐκδηλώσεις, ἐνῶ συνδέονταν µεταξὺ τους µὲ ἕνα ὁδικὸ δίκτυο ἑκατοντάδων µιλῖων.

Τὶ ἀπέγιναν;Γύρω στὸ 1.300 µ.Χ. οἱ Ἀνασάζι ἐγκατέ-

λειψαν τὰ σπίτια τους στοὺς βράχους καὶ δι-ασκορπίστηκαν. Πολλοὶ µελετητὲς πιστεύ-ουν πώς, ἐξαιτίας µίας πληθυσµιακῆς ἔκρη-ξης, τῶν ἐλαχίστων µεθόδων καλλιέργειας

καὶ µίας ξηρασίας ποὺ χτύπησε τὴν περιο-χή, ἦταν πολὺ δύσκολο γιὰ τοὺς Ἀνασάζι νὰ καλλιεργήσουν τροφή, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ µετακινηθοῦν πρὸς τὸ Ρῖο Γκρᾶντε ἢ τὸ Χόπι. Πρόσφατες µελέτες ἀποδεικνύουν πὼς ἡ κλιµατικὴ αὐτὴ ἀλλαγὴ δὲν ἐξηγεῖ ἀπὸ µόνη της τὴν παρακµὴ τῶν Ἀνασάζι, ἐνῶ ὑπῆρξαν καὶ ἄλλοι παράγοντες ποὺ συνέβαλαν, κυρί-ως κοινωνικοὶ καὶ πολιτικοί.

1. Ὁ πολιτισμὸς τῆς κοιλάδας τοῦ ἸνδοῦὉ πολιτισµὸς τῆς κοιλάδας τοῦ Ἰνδοῦ ἢ

πολιτισµὸς τῶν Χαράπας ἀναπτύχθηκε ἀπὸ τὸ 3.300 ἕως τὸ 1.300 π.Χ σὲ µία περιοχὴ ποὺ εἶχε τὸ µέγεθος περίπου τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται σήµερα τὸ Πα-κιστᾶν καὶ ἡ δυτικὴ Ἰνδία. Παρόλο ποὺ ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς µεγαλύτερους ἀρχαίους πολι-τισµούς, ἐλάχιστα πράγµατα εἶναι γνωστὰ γιὰ τοὺς Χαράπας, καὶ αὐτὸ γιατὶ ἡ γλώσσα τους δὲν ἀποκρυπτογραφήθηκε ποτέ. Αὐτὸ ποὺ εἶναι γνωστὸ εἶναι πὼς ἔχτισαν πάνω ἀπὸ 100 πόλεις καὶ χωριά, µὲ τὶς πόλεις νὰ εἶναι σὲ ὀργανωµένη διάταξη καὶ νὰ ἔχουν ἕνα περίτεχνο ἀποχετευτικὸ σύστηµα, µὲ ἐσωτερικὲς τουαλέτες. Ἐπίσης, δὲν ὑπάρ-

χουν στοιχεῖα ποὺ νὰ ἀποδεικνύουν στρατι-ωτικὴ δραστηριότητα, ἑποµένως ἦταν ἕνας φιλήσυχος πολιτισµός. Οἱ Χαράπας ὑπῆρξαν ἰκανότατοι ἀστρονόµοι καὶ πεπειραµένοι ἀγρότες, καλλιεργώντας σιτάρι, κριθάρι, ἀρακά, πεπόνια, σουσάµι καὶ βαµβάκι (ἦταν ὁ πρῶτος πολιτισµὸς ποὺ ἔφτιαξε βαµβα-κερὰ ροῦχα), ἐνῶ διέθεταν καὶ ζῶα, ὅπως βο-οειδῆ καὶ ἐλέφαντες.

Τὶ ἀπέγινε;Ὑπάρχουν διάφορες θεωρίες ὡς πρὸς τὸ τὶ

συνέβη στὸν πολιτισµὸ τῆς κοιλάδας τοῦ Ἰνδοῦ. Κάποιοι πιστεύουν πὼς παρήκµασαν λόγω τῶν περιβαλλοντικῶν ἀλλαγῶν, ἐνῶ ὑπάρχει καὶ µία δηµοφιλὴς θεωρία ποὺ θέ-λει τοὺς Ἀρειανοὺς νὰ ἐπιτέθηκαν στοὺς Χα-ράπας γύρω στὸ 1.500 π.Χ.


Ἀργώ: Τὸ ἀρχαῖο διαστημόπλοιο.

Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ µυθολογία δὲν ἀποτε-λεῖται ἀπὸ µυθεύµατα, ἀλλὰ περιέχει πραγ-µατικὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα σήµερα, ὕστερα ἀπὸ τὰ τεχνολογικὰ ἐπιτεύγµατα τῶν τελευ-ταίων δεκαετιῶν, γίνονται κατανοητὰ καὶ παίρνουν τὶς ἀληθινές τους διαστάσεις.

Τυπικὸ παράδειγµα αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἀποκρυπτογράφησης τῆς ἀρχαίας ἑλλη-νικῆς µυθολογίας ἀποτελεῖ ἡ Ἀργώ, πού, ὅπως ἀναφέρεται στὴ Μυθολογία, ἦταν ἕνα πλοῖο. Ὅµως, ὅπως θὰ διαφανεῖ ἀπὸ τὰ στοι-χεῖα ποὺ θὰ παρατεθοῦν παρακάτω, ἡ Ἀργὼ οὐσιαστικὰ ἦταν ἕνα διαστηµόπλοιο.

Ἡ Ἀθηνᾶ ἐκπονεῖ τὰ σχέδια γιὰ τὴν κατα-σκευὴ τῆς Ἀργοῦς καὶ ἐπιβλέπει καὶ βοηθά-ει στὴν κατασκευή της ἀπὸ τὸν Ἀργό. Ἡ Ἀθηνᾶ ἀνήκει στοὺς δώδεκα ὀλύµπιους θε-ούς, οἱ ὁποῖοι ἦταν µία ἐξωγήινη ἀποστολὴ ποὺ κατῆλθε στὸν πλανήτη µας γιὰ ἐκπολιτι-στικοὺς λόγους. Ἡ ἐξωγήινη καταγωγὴ τῆς Ἀθηνᾶς κρυπτογραφεῖται στὸν παρακάτω µύθο, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι εὐρύτατα γνωστὸς καὶ προέρχεται ἀπὸ τὴν Κρήτη.

Σύµφωνα λοιπὸν µὲ αὐτὸν τὸ µύθο, ὁ Δίας χτύπησε ἕνα σύννεφο ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἐξῆλθε ἡ Ἀθηνᾶ. Ὅµως, σήµερα, ἔπειτα ἀπὸ ἔρευνες πενήντα ἐτῶν κι ἀπὸ ἀναφορὲς ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι παρέστησαν µάρτυρες θεάσεων ΑΤΙΑ, γνωρίζουµε ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς τύπους τῶν ΑΤΙΑ εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει µορφὴ συννέφου. Ἡ κατασκευὴ τῆς Ἀργοῦς ἔγινε ἀπὸ τὸ ἱερὸ ξύλο τῆς βαλανιδιᾶς ποὺ ἦταν ἀνθεκτικὸ τόσο στὸ νερὸ ὅσο καὶ στὴ φωτιά. Ἡ τοποθε-σία στὴν ὁποία κατασκευάστηκε εἶναι ὁ Πα-γασὲς ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὸ λόφο Γορίτσα στὸ Βόλο, ὅπου ἔχουν ἀναφερδεῖ ἀνεξήγητες ἐξαφανίσεις ἀνθρώπων καὶ θεάσεις ΑΤΙΑ. Σὲ αὐτὸν τὸ λόφο ὁ µαγνητισµὸς πάντα εἶναι ἔντονος. Ὅµως, τὸ πιὸ σηµαντικὸ εἶναι ὅτι στὴν κορυφή του ὑπάρχει ἕνα κτῖσµα τὸ ὁποῖο ἔχει δύο ἀνάστροφα ἔψιλον, ποὺ ἀπέ-χουν ἐλάχιστα µεταξύ τους, καὶ στὴ µέση τὰ ἐνώνει µία ὁριζόντια γραµµὴ τὴν ὁποία διέρ-χεται στὴ µέση µία κάθετη γραµµή. Αὐτὸ τὸ σύµβολο δὲν εἶναι τυχαῖο, γιατί, σύµφωνα µὲ µαρτυρίες ἀπὸ διαφορετικὰ σηµεῖα τοῦ πλανήτη µας, αὐτὸ τὸ σύµβολο ὑπάρχει πάνω σὲ σύγχρονα ΑΤΙΑ. Ἡ τελευταία ἀνα-φορὰ σχετικὰ µὲ αὐτὸ τὸ σύµβολο προέρχει-αι ἀπὸ τὴ Ρωσσία στὶς 27/9/1989 καὶ µετα-δόδηκε ἀπὸ ἐπίσηµο πρακτορεῖο εἰδήσεων, τὸ γνωστὸ ἀµερικανικὸ τηλεοπτικὸ κανάλι Σὶ Ἔν Ἔν (CΝΝ) κι ἀναφέρδηκε µετέπειτα σὲ ἔγκυρα ἐρευνητικὰ περιοδικὰ ὅτι αὐτὸ τὸ ΑΤΙΑ εἶχε στὴ µία πλευρά του ἕνα ἔµβληµα, τὸ ὁποῖο, ὅπως τὸ περιέγραφαν, ἦταν ὅµοιο µ’ ἐκεῖνο τοῦ Βόλου.

Τὸ πλήρωµα τῆς Ἀργοῦς ἦταν ἐπίλεκτο,

ἀφοῦ συµµετεῖχαν σὲ αὐτὸ ἡµίθεοι καὶ ἥρω-ες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὁρισµένοι εἶχαν θεϊκὲς ἱκανότητες. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρω τὸν Λυ-γκέα, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Ὀρφέας ἀναφέρει στὰ Ἀργοναυτικὰ τὰ παρακάτω: «Ὁ Λυγκέας, µό-νος αὐτὸς ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἔβλε-πε µὲ µάτια διαπεραστικὰ τὰ πλέον ἀποµα-κρυσµένα βάθη τοῦ αἰθέρα καὶ τῆς θάλασ-σας καὶ τὰ βάραθρα τοῦ Πλούτωνα ποὺ ζεῖ κάτω ἀπὸ τὴ Γῆ».

Εἶναι ἀξιοσηµείωτο ὅτι ὁ Λυγκέας, ὅπως οἱ γονεῖς του κι ὁ ἀδελφός του, εἶχε µυηθεῖ στὰ Ἐλευσίνια Μυστήρια, τὰ ὁποῖα οὐσια-στικὰ παρεῖχαν ἀνεκτίµητες γνώσεις, τὶς ὁποῖες δὲν ἔπρεπε νὰ ξέρουν οἱ ἁπλοὶ ἄνθρω-ποι. Πιστεύετε ὅτι ἕνα µέρος αὐτῶν τῶν γνώ-σεων ἀφοροῦσε καὶ ἀνώτερα τεχνολογικὰ ἐπιτεύγµατα ποὺ ἐκείνη τὴν ἐποχὴ θὰ τὰ δε-ωροῦσαν µαγικά. Ἑποµένως, ὁ Λυγκέας θὰ χρησιµοποιοῦσε κάποια συσκευή, ἡ ὁποία µὲ τὶς εἰδικὲς ἀκτῖνες ποὺ διέθετε µποροῦσε νὰ εἰσχωρεῖ παντοῦ καὶ νὰ βλέπει τὰ πάντα, ὅπως σήµερα διαθέτουµε τὶς ἀκτῖνες Χ γιὰ νὰ ἀκτινογραφοῦµε τὸ ἀνθρώπινο σῶµα.

Ἐπίσης, συµµετεῖχε ὁ θεϊκὸς Ὀρφέας, ὁ ὁποῖος γοήτευσε µὲ τὴ λύρα τοῦ ἀκόµα καὶ τὰ τέρατα τοῦ Ἅδη (ὅπου εἶχε κατεβεῖ, γιὰ νὰ φέρει πίσω τὴν ἀγαπηµένη τοῦ σύζυγο Εὐρυ-δίκη) καθὼς καὶ τοὺς χθόνιους θεούς. Εἶναι ἀξιοσηµείωτο πώς, ὅταν κόλλησε στὴ Γῆ ἡ Ἀργώ, ὁ Ὀρφέας ἔπαιξε τὴ λύρα του καὶ µὲ τὶς παλµικὲς κινήσεις ποὺ προκαλοῦσε, µε-τέβαλε τὴ µοριακὴ δοµὴ τῆς Ἀργοῦς, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ µειώνεται τὸ βάρος της καὶ νὰ καθίσταται ἱκανὴ νὰ ὑπερνικήσει τὴ δύ-ναµη τῆς βαρύτητας.

Ἀλλὰ ἐπίλεκτα µέλη τῆς Ἀργοῦς ἦταν ὁ Καλάις καὶ ὁ Ζήτης, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τὴν ἱκα-νότητα νὰ πετοῦν µὲ τὰ ὑποπόδια ποὺ φο-ροῦσαν (καὶ προφανῶς ἦταν πτητικὲς µηχα-νές). Ἐδῶ ὑπενθυµίζουµε τὴν πτητικὴ µη-χανὴ τζέτπακ (jetpac) ποὺ χρησιµοποιοῦν εἰδικοὶ Ἀµερικανοὶ κοµάντος. Ἀκόµα συµ-µετεῖχαν οἱ Διόσκουροι, δηλαδὴ ὁ Κάστορας καὶ ὁ Πολυδεύκης, οἱ ὁποῖοι ἦταν γιοὶ τοῦ Δία καὶ τῆς Λήδας, καὶ εἶχαν κι αὐτοὶ τὴν ἱκανότητα νὰ πετᾶνε. Ἐπίσης, ὁ Ἀγκαῖος γνώριζε τὶς πορεῖες τῶν ἄστρων στὸν οὐρανὸ καὶ τὶς τροχιὲς τῶν πλανητῶν.

Οἱ πιὸ γνωστοὶ κυβερνῆτες τῆς Ἀργοῦς ἦταν ὁ Ἡρακλῆς, ὁ Ἰάσων, ὁ Ἀργός, ὁ Τίφυς, ὁ Ἀγκαῖος, ὁ Κάναπος.

Σχετικὰ µὲ τὸ σχῆµα τῆς Ἀργοῦς, ὅπως διαφαίνεται ἀπὸ τοὺς παρακάτω στίχους, ἦταν κυρτὸ κι ἀπὸ τὰ δυὸ µέρη καὶ ἐξωτε-ρικὰ εἶχε ἕνα «τοίχωµα» τὸ ὁποῖο ἔπρεπε νὰ περάσουν οἱ Ἀργοναῦτες, γιὰ νὰ εἰσέλθουν στὸ ἐσωτερικό του πλοίου ποὺ ἦταν κοῖλο: «Οὔτε ὑπάρχει λιµάνι ὡς καταφύγιο τῶν ἀµφικύρτων πλοίων» (Ὀρφικά, στ. 1188-1217). «Ἀφοῦ ἐβάδιζαν ὑπεράνω ἀπὸ τὸ τοί-χωµα τοῦ πλοίου» (Ὀρφικά, στ. 612-642), «ταχέως ἔπειτα οἱ Μινύαι εἰσῆλθαν ἔνοπλοι εἰς τὸ κοῖλον» (Ὀρφικά, στ. 500-528).

Τὸ τελευταῖο κοµµάτι ποὺ τοποθετήθηκε πάνω στὴν Ἀργὼ ἦταν ἕνα ξύλο ποὺ ἔφερε ἡ Ἀθηνᾶ ἀπὸ τὴ Δωδώνη, τὸ ὁποῖο «µιλοῦσε» κι ὁδηγοῦσε τοὺς Ἀργοναῦτες στὴ σωστὴ πο-ρεία. Ὅπως γράφει ὁ ἀρχαῖος συγγραφέας Ἀπολλώνιος ὁ Ρόδιος στὸ ἔργο του Ἀργοναυ-τικᾶ, «στὴν πλώρη τῆς Ἀργοῦς ἔβαλε ἡ Ἀθηνᾶ ἕνα ξύλο ἀπὸ δρῦ τῆς Δωδώνης, τὸ ὁποῖο µι-λοῦσε ἀνθρώπινα».

Ἡ Ἀργὼ «φώναξε» καὶ εἶπε ὅτι δὲν µπορεῖ νὰ κρατήσει ἄλλο τὸ βάρος τοῦ Ἡρακλῆ. Αὐτὸ τὸ «κυβερνητικό» ξύλο ὄχι µόνο µι-λοῦσε, ἀλλὰ ἔδινε καὶ διάφορες ἐντολὲς στοὺς Ἀργοναῦτες. «Ἡ Ἀργὼ µίλησε καὶ εἶπε στοὺς Ἀργοναῦτες ὅτι δὲν θὰ σταµατήσει ἡ ὀργὴ τοῦ Δία γιὰ τὸ φόνο τοῦ Ἀψύρτου, τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Μήδειας τὸν ὁποῖο κοµµάτιασε ἡ ἴδια καὶ πετοῦσε τὰ κοµµάτια του στὴ θά-

Οἱ Ἀργοναῦτες ἐπάνω στὸ πλοῖο Ἀργώ, (420 - 390 π.Χ.).


λασσα γιὰ νὰ καθυστερήσει τὴν καταδίωξη τοῦ πατέρα της, ἂν δὲν πᾶνε στὴν Αἰσονία κι ἐκεῖ καθαριστοῦν ἀπὸ τὸ φόνο ἀπὸ τὴν Κίρ-κη». Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἀργοναῦτες µιλοῦσαν µαζί της, ὅπως ὁ Ὀρφέας, ὁ ὁποῖος τῆς λέει: «Καὶ τώρα, Ἀργώ, ἄκουσε τὴ δική µου φωνὴ ὅπως τὴν ἄκουσες προηγουµένως». Σὲ µία ἄλλη περίπτωση ἀναφέρεται ὅτι µίλησε ἡ Ἀργὼ καὶ εἶπε τὰ παρακάτω:

«Ὤ, ἐγὼ ἡ δυστυχισµένη, µακάρι νὰ εἶχα συντριβεῖ καὶ καταστραφεῖ στὶς Κυανὲς Πέ-τρες καὶ στὴν τρικυµία τοῦ Εὐξείνου Πόντου. Παρὰ ποὺ τώρα ἄδοξη µεταφέρω τὴν πασί-γνωστη ἄγνοια τῶν βασιλέων. Ἐπειδὴ τώρα ἡ αἰώνια Ἐρινύα µᾶς παρακολουθεῖ ἀπὸ πίσω ὡς τιµωροὺς τοῦ συγγενικοῦ αἵµατος τοῦ ἀποθανόντος Ἀψύρτου. Ἐπέρχεται δὲ ἡ µία συµφορὰ πάνω στὴν ἄλλη. Διότι τώρα θὰ κιν-δυνεύσω νὰ περιέλθω σὲ ἄθλια κι ὀδυνηρὴ δυστυχία, ἐὰν πλησιάσω στὶς Ἱερνῖδες Νή-σους, ἐὰν βεβαίως, ἀφοῦ παρακάµψετε τὰ Ἱερὰ Ἀκρωτήρια, δὲ φθάσετε στὸν κόλπο ἐσωτερικὰ τῆς ξηρᾶς καὶ τῆς ἀπέραντης θά-λασσας, κι ἐγὼ φθάσω ἔξω στὸ Ἀτλαντικὸ Πέ-λαγος. Ἀφοῦ εἶπε (ἡ Ἀργώ) αὐτά, σταµάτησε νὰ µιλᾶ...» (στ. 1160-1188).

Ὑπάρχουν κι ἄλλα σηµεῖα στὰ Ἀργοναυ-τικά, τὰ ὁποῖα µας παρέχουν τὴν ἔνδειξη ὅτι αὐτὸ τὸ ξύλο πρέπει νὰ ἦταν ἕνα εἶδος ἀσύρ-µατης ἐπικοινωνίας µεταξὺ τῶν Ἀργοναυτῶν καὶ τῆς Ἀθηνᾶς ἢ τῶν ἄλλων Ὀλύµπιων Θεῶν, οἱ ὁποῖοι τοὺς καθοδηγοῦσαν ὅποτε χρειάζονταν τὴ βοήθειά τους.

Ἡ ἄποψη ὅτι ἡ Ἀργὼ ἦταν διαστηµόπλοιο τεκµηριώνεται περισσότερο ἀπὸ τοὺς παρα-κάτω στίχους ποὺ οὐσιαστικὰ ἀναφέρουν ὅτι «πετοῦσε»: «Οἱ Ἄλπεις ἔχουν ἐκτεταµένη αἰχµήν, ἐπικάθηται δὲ πάντοτε ἐκεῖ ὁµίχλη. Ἀπὸ δῶ ξεκινήσαντες βιαστικά...» (Ὀρφικά, στίχοι 1131-1136). «Τοῦτον, τὸν Κάνθο τὸν Ἀβαντιώτη κατενίκησεν ἡ µοίρα, καὶ ἡ ἀνά-γκη τοῦ ἐπέβαλε νὰ ἀποθάνει ὑπεράνω (πάνω ἀπό) τῆς Λιβύης» (Ὀρφικά, στίχοι 118-131).

Εἶναι εὐνόητο ὅτι ἕνα πλοῖο δὲν µπορεῖ νὰ ξεκινάει ἀπὸ τὶς Ἄλπεις οὔτε νὰ πετάει πάνω ἀπὸ τὴ Λιβύη, ἀλλὰ οὔτε, ὅπως ἀναφέρεται στὸ παρακάτω ἀπόσπασµα, νὰ βρίσκεται σὲ µία κλειστὴ λίµνη ὅπως ἡ Τριτωνίδα. Σχε-τικὰ µὲ αὐτὸ τὸ θέµα γράφει ὁ Ἡρόδοτος: «Ἐνῶ ἡ Ἀργὼ περιέπλεε τὸν Μαλέα, παρα-σύρθηκε, ὅπως λένε, ἀπὸ βόρειο ἄνεµο καὶ ρίχθηκε µακριά, στὴ Λιβύη. Πρὶν ὅµως ἀντι-ληφθεῖ τὴν ξηρά, ρίχθηκε στὰ βράχια της λί-µνης Τριτωνίδας».

Ἐπίσης, ὁ Ἰ. Ρισπὲν στὸ ἔργο του «Ἑλλη-νικὴ Μυθολογία» ἀναφέρει ὅτι: «Μετὰ τὴν ἀναχώρησή τους ἀπὸ τὸ νησὶ τῶν Φαιάκων, οἱ Ἀργοναῦτες ἔφτασαν κοντὰ στὴν Πελο-πόννησο. Σφοδρὴ ὅµως τρικυµία τοὺς ἀπο-µάκρυνε ἀπὸ αὐτὴν καὶ τοὺς ἔριξε στὶς ἀκτὲς τῆς Λιβύης. Ἀφοῦ ἀποβιβάσθηκαν στὶς ἀµµώδεις προσχώσεις τῆς Μεγάλης Σύρτε-ως, βάδισαν ἐπὶ δώδεκα µέρες καὶ δώδεκα νύχτες, µεταφέροντας τὴν Ἀργὼ στοὺς ὤµους τους καὶ ἔφθασαν στὴν Τριτωνίδα, ἀπὸ τὴν ὁποία βγῆκαν χάρη στὸν Τρίτωνα».

Σὲ αὐτὸ τὸ σηµεῖο πρέπει ἰδιαίτερα νὰ ἐπισηµανθεῖ ὅτι, ὅταν στὴν ἀρχαιότητα ἀντέ-γραφαν κάποιο ἔργο, δὲν τὸ µετέφεραν πά-

ντοτε µὲ ἀκρίβεια, ἀλλά, ἂν ὑπῆρχε κάποιο ἀκατανόητο γι’ αὐτοὺς κείµενο, εἴτε τὸ παρέ-λειπαν εἴτε τὸ προσάρµοζαν στὸ γενικὸ νόη-µα τοῦ ἔργου. Στὴν παραπάνω περίπτωση, ποὺ ὁ ἀντιγραφέας ἀγνοοῦσε ὅτι ἡ Ἀργὼ ἦταν διαστηµόπλοιο καὶ ἀδυνατοῦσε νὰ κα-τανοήσει πῶς ἕνα πλοῖο ἀπὸ τὴν ἀνοικτὴ θά-λασσα βρέθηκε σὲ µία λίµνη, πρόσθεσε στὴ δική του ἐκδοχή, ποὺ θεωροῦσε ὅτι ἦταν ἡ πιὸ λογική, ὅτι δηλαδὴ τὸ µετέφεραν οἱ Ἀργοναῦτες δώδεκα ἡµέρες καὶ νῦχτες στοὺς ὤµους τους καὶ µετὰ τὸ ἔριξαν στὴ λίµνη ἤ, σύµφωνα µὲ τὴν ἄλλη ἐκδοχή, ὅτι παρασύρ-θηκε ἀπὸ βόρειο ἄνεµο καὶ ἔπεσε στὴ λίµνη.

Ἡ Ἀργὼ ἐκτὸς ἀπὸ διαστηµόπλοιο ἦταν καὶ ὑποβρύχιο, ὅπως διαφαίνεται ἀπὸ τοὺς παρακάτω στίχους: «Ἀλλὰ εἰς τοὺς Μινύας οἱ Θεοὶ ἐπέβαλαν σκληρᾶν δυστυχίαν, εἰς τὸ ἔσχατον δὲ µέρος τοῦ βυθοῦ διαπλεύσαµεν τὸ ὕδωρ» (Ὀρφικά, στ, 1068-69). «Ὅταν ἀνε-φάνη κατὰ τὴ δεκάτην ἡµέραν ἡ αὐγὴ ποὺ φωτίζει τοὺς ἀνθρώπους, προσηγγίσαµε εἰς τὰ Ριπαῖα Ὑψώµατα, ἀπὸ ἐκεῖ δὲ ἀµέσως ἡ Ἀργὼ προχωροῦσα ταχέως διήρχετο διὰ στε-νοῦ ρείθρου».

Σχετικὰ µὲ αὐτοὺς τοὺς στίχους, ὁ ἐρευ-νητής-συγγραφέας Κωνσταντῖνος Ποταµιά-νος στὸ βιβλίο τοῦ «Τὰ Ἱερὰ Ὄπλα τῶν Ἑλλή-νων» παραθέτει τὴν παρακάτω ἀξιόλογη ἀνα-φορά:

Εἶναι ἐνδιαφέρονια αὐτὰ ποὺ ἀναφέρει ὁ Μ. Ἀβογκάνιρο σὲ ἄρθρο του στὸ περιοδικὸ ΗΛΙΟΣ µὲ τὸν τίτλο «Εὑρέθησαν θερµαὶ Δια-βάσεις Ὑπὸ τὸν Παγωµένον Ὠκεανόν» (τεῦχ. 533, 18 Σεπτεµβρίου 1954) καὶ πιθανότατα τὸ στενὸ ρεῖθρο ἀπὸ τὸ ὁποῖο διήρχειο ἡ Ἀργὼ δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο παρὰ µία ὑποθα-λάσσια θερµὴ διάβαση. Γράφει, λοιπόν, ὁ Μ. Ἀβογκάνιρο γιὰ µία σοβιετικὴ ἀποστολὴ ποὺ εἶχε ὀργανωθεῖ ἀπὸ τὸν καθηγητὴ Λό-πωφ, καὶ ἡ ὁποία πέρασε κάτω ἀπὸ τοὺς πά-γους τοῦ Πόλου µὲ ὑποβρύχιο. Παραθέτω ἕνα µικρὸ ἀπόσπασµα ἀπὸ τὸ πολὺ ἐνδιαφέ-ρον αὐτὸ ἄρθρο: «Τὸ µικρὸ αὐτὸ εὔχρηστον ὑποβρύχιον, καλῶς ἐξωπλισµένον παρέ-πλευσε τᾶς ἀρχὰς τοῦ Δεκεµβρίου τοῦ 1953 ὄλας τᾶς γνωστᾶς ἀκτᾶς ἀπὸ τὴν θάλασσαν τοῦ Μπάρεντς µέχρι τῶν νήσων Βράγγελ, δι-ερχοµένον διὰ τοῦ ἀκρωτηρίου Τσελιούσκιν. Κατόπιν πολλῶν ἄκαρπων ἀναγνωρίσεων, ἀνεκάλυψε τὴν εἴσοδον ὑπογείου διώρυγας ποὺ ἐξηκολούθει ὑπὸ τὰ παγόβουνα µὲ µίαν θάλασσαν «ἀεριζοµένην», δηλαδὴ θάλασσαν

ποὺ ἐπέτρεπε µεταξὺ αὐτῆς καὶ τοῦ θόλου τῶν πάγων χῶρον ἀναπνευσίµου ἀέρος. Ἄλλοτε τὸ ὑποβρύχιον ἦτο εἰς θέσιν νὰ πλέη εἰς τὴν ἐπιφάνειαν, ἄλλοτε δὲ ἔπρεπε νὰ βυ-θισθῆ διὰ νὰ ἀποφυγὴ τὴν ἐπικίνδυνον γει-τονίαν ἑνὸς παγωµένου ὄγκου ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔπρεπε νὰ προσιατευθῆ.

Ἡ διάβασις ἐφαίνετο προσανατολισµένη ἀπὸ ἀνατολῶν πρὸς δυσµᾶς καὶ συχνὰ διη-ρεῖτο εἰς διακλαδώσεις, µεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ ἐκλογὴ ἐφαίνετο δύσκολος. Πολλὲς φορὲς ὁ πλοίαρχος ἐβύθιζε τὸ σκάφος του µεταξὺ δύο τοίχων πάγου, διὰ νὰ διαπίστωση τε-λικῶς, ὅτι κάτω ὠρισµένου βάθους, ὅλαι αὐταὶ oἱ διώρυγες ἐπικοινωνοῦν µεταξύ των. Ἦτο ἀρκετὸν νὰ βυθισθῆ tο σκάφος τριάντα µέτρα, διὰ νὰ εὑρέθη εἰς τὸ ἐλεύθερον νερό. Ὁ πάγος τῶν παγόβουνων ἔλυωνεν εἰς τὸ βά-θος αὐτὸ ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τῆς ὑδροστα-τικῆς πιέσεως, ὅποια καὶ ἂν ἦτο ἡ θερµο-κρασία τοῦ ὕδατος. Ἐξάλλου, ἡ θερµοκρα-σία αὐτή, ἀνήρχετο ἄνω τοῦ µηδενός, ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τῶν ρευµάτων θερµοῦ ὕδατος, τῶν ὁποίων ἡ γενικὴ κατεύθυνσις διετηρεῖτο ἀπὸ νότου πρὸς βορρᾶν. Τὸ βάθος τῆς θα-λάσσης ποτὲ δὲν ἔφθανε τὰ 300 µέτρα, ἐνῶ συνήθως περιωρίζετο εἰς τὰ 25 ἕως 30 µέ-τρα...»

Ἀλλὰ καὶ στὸ παρακάτω ἀπόσπασµα ἀπο-δεικνύεται ὅτι ἡ Ἀργὼ εἶχε φθάσει στὸ Βό-ρειο Πόλο: «Ἔπειτα ὁδηγοῦντες τὸ ταχὺ πλοῖον ἐφθάσαµεν εἰς τοὺς Κιµµερίους, οἱ ὁποῖοι µόνοι ἐκ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων εἶναι ἐστερηµένοι ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου, τοῦ δια-τρεχόντος διὰ πυρός, γιατὶ τὸ ὄρος Ρίπαιον καὶ τὸ ὕψωµα Κάλπιον ἐµποδίζουν τὴν ἀνα-τολὴ τοῦ Ἥλιου».

Εἶναι εὐνόητο ὅτι αὐτὸ τὸ ἀπόσπασµα ἀφορᾶ πολικὲς περιοχές, ἀφοῦ στὸ Β. Πόλο ἀπὸ τὶς 21 Μαρτίου µέχρι τὶς 23 Σεπτεµβρί-ου εἶναι συνέχεια ἡµέρα καὶ ἀπὸ τὶς 24 Σε-πτεµβρίου µέχρι τὶς 20 Μαρτίου ἐπικρατεῖ συνέχεια νύχτα, ἐνῶ στὸ Ν. Πόλο στὰ ἴδια χρονικὰ διαστήµατα ἐπικρατεῖ νύχτα καὶ ἡµέρα.

Ἀκόµα, ἡ ὀνοµασία Ριπαῖα Ὅρη, πρέπει νὰ ἀφορᾶ τὰ παγόβουνα, ποὺ ἀφθονοῦν σὲ αὐτὴ τὴν περιοχὴ τὰ ὁποία κατακρηµνίζο-νται, δηλαδὴ ρίπτονται (ριπαῖα) στὴ θάλασ-σα.

Ὅµως καὶ ἡ γλώσσα ποὺ µιλοῦσαν οἱ Ἀργοναῦτες δὲν ἦταν ἡ καθοµιλουµένη τῆς ἐποχῆς. Σχετικὰ µὲ αὐτὸ τὸ στοιχεῖο, ὑπάρ-χει µία ἀξιόλογη ἄποψη ἀπὸ τοὺς Γάλλους ἐρευνητὲς Ζακὶ Μπερζιέ, Λουΐ Πάουελς καὶ Ζὰκ Μπεργκιέρ, οἱ ὀποῖοι στο βιβλίο τους «Αἰώνιος Ἄνθρωπος» γράφουν τὰ παρακάτω: «Μερικοὶ ὀξυδερκεῖς συγγραφεῖς, ποὺ τοὺς ἔκανε ἐντύπωση ἡ ὁµοιότητα ποὺ ὑπάρχει ἀνάµεσα στὶς λέξεις γοτθικὴ καὶ γεωτική, πί-στεψαν ὅτι πρέπει νὰ ὑπῆρχε στενὴ σχέση ἀνάµεσα στὴ γοτθικὴ καὶ στὴ γεωδαιτικὴ ἢ µαγικὴ τέχνη. Γιὰ µᾶς, γοτθικὴ τέχνη –ἂρ γκοτὶκ στὰ Γαλλικά– δὲν εἶναι παρὰ µία ὀρθογραφικὴ παραµόρφωση τῆς λέξης ἀργκοτὶκ ποὺ σηµαίνει «γλώσσα τῆς πιά-τσας» καὶ ποὺ ἡ ὁµοφωνία της εἶναι τέλεια, σύµφωνα µὲ τὸ νόµο τῆς φωνητικῆς. Εἶναι ἡ παραδοσιακὴ σολοµωνικὴ ποὺ διέπει ὅλες τὶς γλῶσσες καὶ δὲν παίρνει καθόλου ὑπόψη

Ἡ Ἀθηνᾶ βοηθάει τὸν Τίφυ νὰ ὑψώσει τὸ κατάρτι, ἐνῶ ὁ Ἄργος σφυρηλατεῖ

τὸ πλοῖο (50 μ.Χ. Ρωμαϊκό ανάγλυφο).


τῆς τὴν ὀρθογραφία. Ὁ καθεδρικὸς ναὸς εἶναι ἕνα ἔργο τέχνης «art goth» ἢ «argot» (ἀργκό) σὰν «µία ἰδιάζουσα γλώσσα γιὰ ὅλα τὰ ἄτοµα ποὺ ἔχουν συµφέρον νὰ ἐπικοινω-νοῦν τὶς σκέψεις τους, χωρὶς νὰ γίνονται ἀντιληπτοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τοὺς περιβάλ-λουν». Πρόκειται συνεπῶς γιὰ µία ἀποκρυ-φιστικὴ ὁµιλούµενη. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ χρη-σιµοποιοῦν τὴ µάγκικη γλώσσα εἶναι ἀπο-κρυφισιές, ἀπόγονοι τῶν argo (ἀργκό)-ναυτῶν (Ἀργοναυτῶν), ποὺ ἐπέβαιναν στο πλοῖο Ἀργκὸ (Ἀργῶ), πλέοντας µὲ οὔριο ἄνεµο πρὸς τὴν εὐδαίµονα παραλία τῆς Κολχίδας, γιὰ νὰ κατακτήσουν τὸ ξακουστὸ χρυσόµαλ-λο δέρας (...)».

Ὅµως ἡ Ἀργώ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν πλανήτη µας, ταξίδευε σὲ ἄλλες διαστάσεις ἢ σὲ ἄλλα πλανητικὰ συστήµατα τοῦ Γαλαξία µας. Ὅπως ἀναφέρεται σχετικά, ὁ Ὀρφέας γνώρι-ζε καλὰ τὶς πύλες τοῦ Ἅδη καὶ τὶς πύλες τοῦ Ἡλίου. Μὲ τὴ φράση «πῦλες τοῦ Ἅδη» κρυ-πτογραφεῖται τὸ πέρασµα σὲ ἄλλες διαστά-σεις καὶ µὲ τὴ φράση «πῦλες τοῦ Ἡλίου» τὰ ταξίδια σὲ ἄλλα πλανητικὰ συστήµατα. Γιὰ νὰ ἐπιτευχθοῦν αὐτὰ τὰ διαπλανητικὰ ταξί-δια, ἡ Ἀργὼ ἐκµεταλλευόταν τὶς παράδοξες ἰδιότητες ποὺ ὑπάρχουν στὸ Τρίγωνο τῶν Βερµούδων, οἱ ὁποῖες ἦταν γνωστὲς στοὺς Ὀλύµπιους Θεούς, καθῶς καὶ σὲ ὁρισµέ-νους µύστες. Τὸ Τρίγωνο τῶν Βερµούδων εἶναι µία περιοχὴ ἡ ὁποία ἐκτείνεται ἀπὸ τὸ Μαϊάµι στο Πουέρτο Ρίκο καὶ στὶς Βερ-µοῦδες, καὶ ποὺ ἔχει καταστεῖ γνωστὴ σὲ πα-γκόσµιο ἐπίπεδο, γιὰ τὶς συχνὲς ἐξαφανίσεις ἀεροπλάνων καὶ πλοίων ποὺ συµβαίνουν ἐκεῖ, οἱ ὁποῖες, σύµφωνα µὲ τὴν τελευταία ἄποψη, ὀφείλονται σὲ ἠλεκτροµαγνητικὲς καὶ βαρυτικὲς ἀνωµαλίες ποὺ προκαλεῖ µία πύλη σὲ ἄλλες διαστάσεις ἢ ἄλλα πλανητικὰ συστήµατα.

Στὴν περιοχὴ αὐτή, σύµφωνα µὲ διάφο-ρους ἐρευνητές, ὑπῆρχε ἡ µυθικὴ ἤπειρος Ἀτλαντίδα, στὴν ὁποία χρησιµοποιοῦσαν ἀπεριόριστες ποσότητες ἐνέργειας, τὴν ὁποία

παρεῖχε ἕνας γιγαντιαῖος κρύσταλλος, ὁ ὁποῖος τὴ συνέλεγε ἀπὸ τὸ ἡλιακό µας σύ-στηµα. Ὅπως εἰκάζεται, µετὰ τὸν κατα-κλυσµὸ τῆς Ἀτλαντίδας αὐτὸς βυθίστηκε στὴν περιοχὴ τοῦ Τριγώνου τῶν Βερµούδων κι ἐξακολουδεῖ ἀκόµα καὶ σήµερα νὰ λει-τουργεῖ σὲ ἄτακτα χρονικὰ διαστήµατα, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ συµβαίνουν τὰ γνωστὰ φαι-νόµενα. Ὅπως διαφαίνεται ἀπὸ τὸ παρακά-τω ἀπόσπασµα, καὶ ἡ Ἀργὼ εἶχε κινδυνεύσει σὲ αὐτὸ τὸ σηµεῖο.

«Ἐµεῖς νοµίζαµε ὅτι δὲν θὰ µπορέσουµε νὰ διαφύγουµε τὴν ὁλοκληρωτικὴ κατα-στροφή, ἐὰν ὁ Ἀγκαῖος δὲν κατηύθυνε τὸ πλοῖο, τὸ ὁποῖο ἐκινεῖτο κάτω ἀπὸ ἰσχυρὴ δύναµη, ὥστε νὰ ἔλθει στὸ δεξιὸ µέρος τοῦ αἰγιαλοῦ, ἀφοῦ τὸ ἀνάγκασε νὰ ὑπακούσει στὰ πελεκητὰ πηδάλια, ἐκεῖνο δὲ (τὸ πλοῖο) ἀνεπήδησε στὴν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας πι-εζόµενο ἀπὸ τὰ δυὸ χέρια του».

Αὐτὴ ἡ περιοχή, καθὼς καὶ οἱ κίνδυνοι ποὺ κρύβει, ἦταν γνωστὴ κατὰ τὴν ἀρχαιό-τητα καὶ στὰ Ὀρφικὰ ἀναφέρεται µὲ τὶς ὀνο-µασίες «Στύγα» καὶ «Κυανές» ἢ «Συµπληγά-δες Πέτρες». Ὅπως ἀναφέρει ὁ Ὀρφέας: «...πλησίον εἰς τᾶς Κυανᾶς Πέτρας, περὶ τῶν ὁποίων κάποτε µοῦ ἔκανε προφητικὸν λόγον ἡ µητέρα µου, ἡ συνετὴ Καλλιόπη» (στ. 672-700).

Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἡσίοδος, στὸ ἔργο τοῦ θεογο-νία, ἀναφέρει στοὺς στίχους 790-815 ὅτι τὸ νερὸ τῆς Στύγας χρησιµοποιεῖται γιὰ τὴ δο-κιµασία τῶν θεῶν καὶ ἀναφέρει ὅτι τὸ νερὸ αὐτό, ποὺ τριγυρίζει µὲ δίνες ἀσηµένιες, µπορεῖ κατὰ τὴ δοκιµασία ἑνὸς θεοῦ νὰ τὸν ρίξει κάτω χωρὶς ἀναπνοή, δίχως φωνὴ καὶ νὰ µὴν µπορεῖ νὰ γευτεῖ τὴν ἀµβροσία καὶ τὸ νέκταρ. Τὰ µέλη του µπορεῖ νὰ σκεπασθοῦν ἀπὸ παράλυση. Τὸ κακὸ µπορεῖ νὰ τελειώσει στὸ χρόνο ἐπάνω, ὅµως ἐπὶ ἐννιὰ χρόνια θὰ εἶναι ἀνήµπορος νὰ παίρνει µέρος στὰ συµ-βούλια καὶ στὰ συµπόσια τῶν θεῶν. Ἴσως µελλοντιακά, ὅταν οἱ ἐπιστήµονες ἀνακαλύ-ψουν τοὺς νόµους ποὺ διέπουν αὐτὸ τὸ φαι-

νόµενο, θὰ ἐκµεταλλευτοῦν τὴ Στύγα, ὅπως ἡ Ἀργώ, γιὰ ταξίδια σὲ ἄλλες διαστάσεις ἢ πλανητικὰ συστήµατα.

Γιὰ νὰ εἶναι πλήρης αὐτὴ ἡ ἔρευνα γιὰ τὴν ἀρχαία Ἀργῶ, πρέπει νὰ ἀναφέρουµε ὅτι ἡ ἐνέργεια µὲ τὴν ὁποία ἔκανε τὶς ἐναέριες πτήσεις της ἦταν τὰ ἠλεκτροµαγνητικὰ κύ-µατα, τὰ ὁποῖα ἀντλοῦσε ἀπὸ ἕνα παγκόσµιο γεωδαιτικὸ σύστηµα, τὸ ὁποῖο ἐκµεταλλευό-ταν καί, παράλληλα, ἐνίσχυε σηµαντικὰ τὶς φυσικὲς δυνάµεις τῆς Γῆς. Τὸ σκελετὸ αὐτὸν τοῦ γεωδαιτικοῦ συστήµατος ἀποτελοῦσαν τὰ παρακάτω τρία συστήµατα τοῦ πλανήτη µας. Τὸ πρῶτο ἦταν στὴν περιοχὴ τῆς Μεσο-γείου στὸ ρῆγµα τῆς Ἐρυθρᾶς θάλασσας, τὸ δεύτερο στὴν τάφρο τοῦ Πουέρτο Ρίκο στὴν Ἀµερικὴ καὶ τὸ τρίτο στὴν τάφρο Ραπάτο τῆς Ἰαπωνίας.

Αὐτὰ τὰ τρία σηµεῖα, µὲ ἀποστάσεις 120 µοιρῶν µεταξύ τους, σχηµάτιζαν ἕνα ἰσό-πλευρο τρίγωνο στὴ σφαίρα τῆς Γῆς ποὺ ἀποτελοῦσε τὴ βάση µίας ἀνεστραµµένης πυραµίδας ποὺ εἶχε κορυφὴ τὸ κέντρο τῆς Γῆς. Ἐνδιάµεσα, οἰκοδόµησαν πυραµίδες καὶ τὶς ἐνίσχυσαν µὲ µεγαλιθικὰ ἔργα. Γιὰ τὰ ταξίδια τῆς Ἀργοῦς ἔξω ἀπὸ τὸν πλανήτη µας χρησιµοποιοῦσαν ὑδρογόνο, γιὰ τὸ ὁποῖο ὑπάρχει σχετικὴ ἀναφορὰ σὲ ἀρχαία ἰνδικὰ κείµενα ὅπου ἀναφέρεται ὅτι τὰ βιµάνας (vimanas), τὰ ὁποῖα ἦταν ἕνας ἄλλος τύπος διαστηµοπλοίων ποὺ κατασκεύαζαν οἱ Για-βάνας (δηλαδὴ οἱ Ἴωνες-Ἕλληνες), χρησι-µοποιοῦσαν τὸν ὑδράργυρο ὡς κινητήρια δύναµη. Ὅπως γράφει σχετικὰ τὸ βεδικὸ κείµενο Σαµαραγκάνα Σουτραντάρα (Sama-Sama-ragana Sutradhara): «µέσα πρέπει νὰ τοπο-θετήσει κανεὶς τὴ µηχανὴ ὑδραργύρου µὲ τὴ σιδερένια συσκευὴ θερµότητας ἀπὸ κάτω. Μέσω τῆς ἐνέργειας ποὺ εἶναι λανθάνουσα στὸν ὑδράργυρο καὶ ποὺ θέτει τὴν προωθη-τικὴ τρόµπα σὲ κίνηση, ἕνας ἄνθρωπος ποὺ κάθεται µέσα µπορεῖ νὰ ταξιδέψει µία µα-κρινὴ ἀπόσταση στὸν οὐρανό... στὴν ἐξωτε-ρικὴ δοµὴ πρέπει νὰ κλειστοῦν τέσσερα δο-χεῖα ὑδραργύρου.

Ὅταν αὐτὰ θερµανθοῦν µὲ ἐλεγχόµενη φωτιά... ἡ βιµάνα, µέσω τοῦ ὑδραργύρου, ἀναπτύσσει σφοδρὴ δύναµη σὰν τοῦ κεραυ-νοῦ... ὅταν αὐτὴ ἡ σιδερένια µηχανή, µὲ σωστὰ συγκολληµένες τὶς ἑνώσεις, γεµίσει µὲ ὑδράργυρο καὶ ἡ φωτιὰ φθάσει στὸ ὑψη-λότερο τµῆµα της, ἀναπτύσσει δύναµη µὲ τὸ βρυχηθµὸ λιονταριοῦ... καὶ µὲ µιᾶς γίνεται σὰν µαργαριτάρι στὸν οὐρανό...»

Αὐτὸ τὸ κείµενο φαίνεται ὅτι εἶναι ἁπλοϊ-κό, ὅµως οὐσιαστικὰ εἶναι κρυπτογραφηµέ-νο, καὶ ἐνδεικτικὰ ἀναφέρω τὴ λέξη φωτιά, ποὺ βέβαια, δὲν ὑπονοεῖ τὴ γνωστὴ φωτιά, ἀλλὰ κρυπτογραφεῖ τὴν πυρηνικὴ ἐνέργεια, τὴν ὁποία κατεῖχε καὶ ἐκµεταλλευόταν τὸ Δωδεκάθεο.

Εἶναι ἀξιοσηµείωτο ὅτι στὴν ὀνοµασία «πυραµίδα» ὑπάρχει ἡ λέξη πῦρ καὶ αὐτὸ δὲν εἴναι τυχαῖο, ἐπειδὴ ἡ πυραµίδα τοῦ Χέ-οπος στὴν Αἴγυπτο, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴ διαρρύθµιση τῶν θαλάµων της, ἀπὸ τὸ περι-εχόµενό τους καὶ ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ποὺ βρέθη-καν µέχρι σήµερα µέσα σὲ αὐτήν, ὅπως πλά-κες ἀπὸ χαλαζία καὶ γρανίτη, ἦταν ἕνας πυ-ρηνικὸς ἀντιδραστήρας.


Ἑρμῆς ΤρισμέγιστοςἩ Προσωπικότητα τοῦ Ἑρμῆ.

Κατὰ τὴν ἀρχαία παράδοση ὁ Ἑρµῆς γεν-νήθηκε στὴ Κυλλήνη τῆς Ἀρκαδίας ἀπὸ τὴν κόρη τοῦ βασιλέα τῆς Πελοποννήσου Ἄτλα-ντα, Μαία καὶ τὸ Δία.

Σύζυγός του φέρεται ἡ κόρη τοῦ βασιλέα τῶν Ἀθηνῶν Κέκροπα, Ἔρση, υἱός του δὲ ὁ Τὰτ ὅπως τὸν ὀνοµάζουν οἱ Αἰγύπτιοι, ἢ Κέ-φαλος ὅπως τὸν σηµειώνουν οἱ Ἕλληνες.

Στενὰ πρόσωπα τοῦ περιβάλλοντος τοῦ Ἑρµῆ φέρονται ὁ βασιλέας τῆς Πελοποννή-σου Ἄτλας, ἡ γυναίκα του Πλειώνη, οἱ ἑφτὰ θυγατέρες τους, ἡ Ἀλκιώνη, ἡ Μερόπη, ἡ Κελαινῶ, ἡ Ἠλέκτρα, ἡ Στερόπη, ἡ Ταϋγέτη καὶ φυσικὰ ἡ µητέρα του Μαία, ὁ τότε Ἕλληνας αὐτοκράτορας τῶν Ἑλλήνων Κρό-νος, ἡ γυναίκα του Μὰ Ρέα Κυβέλη Ἀφροδί-τη, τὰ παιδιὰ τοῦ Κρόνου καὶ τῆς Ρέας, ὁ Ἥλιος, ὁ Διόνυσος καὶ ἡ Δήµητρα, τὰ παι-διὰ τῆς θείας του Ταϋγέτης, ὁ Ἵµερος καὶ ὁ Λακεδαίµων, καὶ πολλὲς ἄλλες διάσηµες προσωπικότητες τοῦ τότε Ἑλληνικοῦ κό-σµου.

Ἡ προσωπικότητα τοῦ Ἑρµῆ ἔχει παρα-µείνει σήµερα στὴν περιοχὴ τοῦ µύθου. Ὅµως εἶναι καιρὸς τώρα νὰ παρουσιασθεῖ ὁ µεγάλος αὐτὸς σοφὸς τῆς µακρινῆς ἀρχαιό-τητας στὴν πραγµατική του µορφή.

Οἱ Ρῶσσοι ἐπιστήµονες τῆς Ἀκαδηµίας Ἐπιστηµῶν τῆς Μόσχας γράφουν τ’ ἀκόλου-θα: «Οἱ ἀρχαῖοι θεοὶ ἀνάµεσα στοὺς ὁποίους

ἦταν καὶ ὁ Ἑρµῆς, ἦταν σύµβολα φυσικῶν δυνάµεων. Ἕνας τέτοιος θεὸς ἦταν καὶ ὁ Ἑρµῆς, τὸν ὁποῖο οἱ ἀρχαῖοι Αἰγύπτιοι τὸν ὀνόµαζαν Θώθ, καὶ τὸν σηµειώνουν ὡς θεὸ τῶν γραµµάτων».

Γράφουν σχετικὰ οἱ Ρῶσσοι ἐπιστήµονες: «ὁ Ἑρµῆς εἶναι ἕνα συµβολικὸ ὄνοµα ποὺ ἀντιπροσωπεύει συγχρόνως ἕνα θεὸ κι ἕναν ἄνθρωπο. Ὡς θεὸς εἶναι ὁ πλανήτης Ἑρµῆς. Ὡς ἄνθρωπος εἶναι ἕνας µεγάλος µύστης, θεµατοφύλακας ἀπόκρυφων παραδόσεων. Οἱ Ἕλληνες µαθητὲς τῶν Αἰγυπτίων, τὸν ὀνόµαζαν Τρισµέγιστο. Οἱ χρονολογικὲς ἀναγραφὲς τοῦ καταλόγου τοῦ Μανέθωνα, τὸν τοποθετοῦν στὴν ἐποχὴ τῶν Θεῶν (9.000 π.Χ.)».

Οἱ Αἰγύπτιοι ἀπέδιδαν στὸν Ἑρµῆ σαρά-ντα δύο βιβλία ἀφιερωµένα στὴν ἀπόκρυφη γνώση. Οἱ Ἕλληνες τὸν σηµειώνουν ὡς ἀγγελιοφόρο τοῦ Δία: «Ἑρµῆ ποὺ σ’ ἔχω µη-νυτή, πήγαινε καὶ εἰπὲς τῆς νύφης Καλυψῶς τὴν καθαρὴ βουλή µου, ὁ ἀδάµαστος Ὀδυσ-σέας στὴν πατρίδα νὰ γυρίσει...», γράφει σχετικὰ µὲ τὸν Ἑρµῆ κι ὁ Ὅµηρος.

Οἱ ἀρχαῖοι Γαλάτες τὸν Ἑρµῆ τὸν σηµει-ώνουν ὡς ἡγεµόνα τῶν δρόµων. Τὸν προσο-νοµάζουν Μέρκουρι: «Πάντων τῶν Θεῶν τὸν Ἑρµῆ σέβουσι, καὶ πολλαὶ ἐν Γαλατείᾳ εἰσὶν εἰκόνες αὐτοῦ. Τούτων τεχνῶν ἐπιτηδευµά-των καὶ ὁδῶν ἡγεµόνα νοµίζωσι», γράφει ὁ

Ἰούλιος Καίσαρ στ’ ἀποµνηµονεύµατά του.Στὴν πραγµατικότητα ὁ Ἑρµῆς ὑπῆρξε

γενικὸς γραµµατέας τοῦ Ἕλληνα αὐτοκρά-τορα Κρόνου, σύµβουλος τοῦ Δία καὶ σύµ-βουλος καὶ τοῦ Διόνυσου καὶ καθηγητής του: «‘Ὀσιρις (= Διόνυσος), ὁ ἑκάστου ἔθνους ἡγεµὼν καὶ καθηγητὴς ὁ Ἑρµῆς ὁ Τρισµέγι-στος», γράφει ὁ Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἱστορώντας τὴν περίπτωση.

Ὁ Εὐσέβιος, τὸν Ἑρµῆ τὸν σηµειώνει ὡς ἀντιβασιλέα τοῦ Κρόνου στὴν Αἴγυπτο καὶ ὡς γραµµατέα του: «Ἐλθῶν δὲ ὁ Κρόνος χώ-ραν ἅπασάν της Αἰγύπτου ἔδωκε Θεῶ Θώρ, ἴνα βασιλεία αὐτοῦ γίνεται... Προελθῶν Κρόνος Ἑρµῆ τῷ Τρισµεγίστῳ σύµβουλον καὶ βοηθὸν χρώµενος. Οὕτως γὰρ ἢν αὐτῶ γραµµατεὺς», γράφει σχετικὰ ὁ Εὐσέβιος.

Ὁ Στοβαῖος δίνει ἐπίσης ἔντονες εἰκόνες ὡς πρὸς τὴν προσωπικότητα τοῦ Ἑρµῆ: «Τᾶς κρυπτᾶς νοµοθεσίας τοῦ Θεοῦ παρ’ Ἑρµῆ µαθόντες, τεχνῶν καὶ ἐπιστηµῶν καὶ ἐπι-τευγµάτων ἁπάντων εἰσηγηταὶ τῆς ἀνθρω-πότητος ἐγένοντο καὶ νοµοθέται. Ὁ δὲ γὲ τοῦ διδασκάλου τοῦ ἡµετέρου λόγος ἐχύθη ἀνὰ πάσαν τὴν οἰκουµένην, πείθων Ἑλλήνων τὲ ὁµοῦ καὶ βαρβάρων κατὰ ἔθνος».

«Δυὸ µὲν καὶ τεσσαράκοντα Ἑρµῆ γεγό-νασι Βίβλοι, ὧν τᾶς µὲν τριάκοντα ἐξ τὴν πά-σαν Αἰγύπου περιέχοντα φιλοσοφίαν ἐκµαν-θάνουσιν, τᾶς δὲ λοιπᾶς ἐξ οἱ παστοφόροι Ἰατρικῆς οὔσας. Καὶ τὰ µὲν Αἰγυπτίων ὡς ἐν βραχεῖ φάνας τοιαῦτα, Ἰνδῶν δὲ φιλοσοφί-αν», γράφει ὁ Στοβαῖος ἱστορώντας ὅτι ὅλες οἱ φιλοσοφικές, ἐπιστηµονικὲς καὶ ἰατρικὲς γλῶσσες τῶν Αἰγυπτίων καὶ τῶν Ἰνδῶν ἤσαν ἐπιτεύγµατα τοῦ Ἑρµῆ τοῦ Τρισµέγιστου. Κατὰ τὸ Στοβαῖο, ὁ Ἑρµῆς εἶχε γράψει σα-ράντα δύο βιβλία ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὰ τριάντα ἕξι περιεῖχαν τὶς φιλοσοφικὲς καὶ κοσµογε-νικὲς του γνώσεις, τὰ ἕξι δὲ τὶς ἰατρικές.

Αὐτὰ τὰ βιβλία διαδόθηκαν σ’ ὄλον τὸν κόσµο, κι’ ἀπὸ ἐκεῖνα ἄντλησαν τὶς γνώσεις τους οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέτες τῶν Περσῶν ὁ


ΣφιγγοκεντριὲςVictoria Sphinx

Ο ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ ΚΑΙ Η ΓΕΩΡΓΙΑὉ Φιλοποίµην ὁ Πελοποννήσιος, ὁ περί-

φηµος στρατηγὸς τῆς Ἀχαϊκῆς Συµπολιτείας, ἀγαποῦσε πολὺ τὴν γεωργία, καὶ τὸ κυ-νήγι, κι αὐτὸ γιὰ νὰ γυµνάζη τὸ σῶµα του. Εἶχε ἕνα κτῆµα, ὄχι πολὺ µα-κρυὰ ἀπὸ τὴν πατρίδα του τὴ Μεγαλό-πολη, εἰς τὸ ὁποῖο πήγαινε καθηµερι-νά, ἔπειτα ἀπὸ τὸ δεῖπνο του, πεζός. Ἐκεῖ κοιµόταν σὲ ἕνα ἀχυρένιο στρῶµα καὶ ξυπνοῦσε πολὺ πρωί, καλλιεργώντας τὰ κτήµατά του. Ἔπειτα ἀπὸ τὴν κοπιαστικὴ αὐτὴ ἐργασία του πήγαινε στὴν πόλη νὰ ἀσχοληθῆ µὲ τὶς ὑποθέ-σεις τῆς πατρίδος του.

Προσπαθοῦσε ὁ Φιλοποίµην νὰ κερδίζη ὅσα τοῦ χρειάζοντο γιὰ νὰ ζεῖ ἀπὸ τὴ γεωργία, γιατὶ τὰ χρή-µατα ποὺ κέρδιζε ἀπὸ αὐτὴν τὰ θεωροῦσε ὡς εἰσόδηµα δίκαιο καὶ τίµιο. Πίστευε λοιπόν, πὼς εἶναι σωστὸ κάθε πολίτης νὰ ἀποκτᾶ ὅσα τοῦ χρειάζονται µὲ τὸν δικό του κόπο καὶ νὰ µὴ παίρνει τίποτε ποὺ νὰ εἶναι ξένο ἢ νὰ ἀνή-κει στὸ δηµόσιο.

Ἔτσι ὁ Φιλοποίµην, ποὺ ἤθελε νὰ µιµιθεῖ τὸν Ἐπαµεινώνδα στὴν ἀρετὴ καὶ στὴ στρατη-γικὴ φρόνηση, γίνηκε ἕνας ἄξιος στρατηγὸς τῆς Ἀχαϊκῆς Συµπολιτείας κι ὁ τελευταῖος δοξασµένος ἄνδρας ποὺ γέννησε ἡ Ἀρχαία Ἑλλάδα στὴν ἀρχὴ τῆς παρακµῆς της σὰν παρηγοριὰ τῆς δόξας της ποὺ τόσο ξέπεφτε τότε.

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ

Καὶ ὁ Σωκράτης, ποὺ σύµφωνα µὲ τὸ χρησµὸ τοῦ Μαντείου τοῦ Ἀπόλλωνος, ἦταν «πάντων σοφώτατος» ἀγαποῦσε τὴ γεωργία. Νὰ τὶ ἔλεγε ὁ Σωκράτης στὸν Κριτόβουλο γιὰ τὴ γεωργία..

«Κι οἱ φτωχοὶ κι οἱ πλούσιοι µποροῦν νὰ ἀσχολοῦνται µὲ τὴ γεωργία, διότι ὄχι µόνο εἶναι µία πλουτοπαραγωγικὴ ἀπασχόληση,

ἀλλὰ φέρνει χαρὰ καὶ εἶναι ἀκόµη διασκεδα-στική. Ἡ γεωργία µᾶς συνηθίζει καὶ στοὺς κό-

πους καὶ στὸ κρύο καὶ στὴ ζέστη. Ἀκό-µη µᾶς συνηθίζει νὰ ξυπνοῦµε πρωὶ

καὶ νὰ περπατοῦµε πολύ! Ἔτσι ἡ γεωργία δυναµώνει τὸ

σῶµα καὶ µᾶς κάνει γερούς, εὔρωστους κι ἱκανοὺς γιὰ νὰ ὑπερασπιστοῦµε τὴν πατρίδα µας. Τὰ κρύα νερὰ τῆς ἔξοχης,

οἱ τόποι ποὺ εἶναι γεµάτοι δέντρα µὲ τὶς ὁλόδροσες σκιὲς τους, ὁ δροσερὸς καὶ

καθαρὸς ἀέρας, ὄχι µοναχὰ ὑγεία ἀλλὰ κι εὐχαρίστηση προξενεῖ στοὺς γεωρ-

γούς. Εἶναι δὲ ἀδύνατο νὰ βρῆ ἐλεύθερος ἄνθρωπος ἄλλη

δουλειά, πιὸ τερπνὴ και πιὸ ὠφέλιµη ἀπὸ τὴ γε-ωργία».

«Ἀκόµη ἡ γεωργία», ἔλεγε ὁ Σωκράτης, «µᾶς

διδάσκει τὴν ἀγάπη καὶ τὴ δικαιοσύνη τῶν Θεῶν. Γιατὶ οἱ κόποι τοῦ καλοῦ κι ἀκού-ραστου γεωργοῦ ἀµείβονται πλούσια ἐνῶ ἡ τεµπελιὰ του τιµωρεῖται µὲ τὴ δυστυχία. Ἡ γεωργία ἀκόµη µᾶς διδάσκει τὰ ἀγαθὰ τῆς ἕνωσης καὶ τὴν ἀνάγκη ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρω-ποι νὰ βοηθοῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο».

«Δίκαια δέ», προσέθεσε, «ἡ γεωργία ὀνοµάσθηκε «µητέ-ρα καὶ τροφός» ὅλων τῶν

ἄλλων τεχνῶν. Γιατὶ ὅταν ἡ γεωργία σὲ ἕναν τόπο πηγαίνει καλά, τότε κι οἱ ἄλλες τέχνες πηγαίνουν καλά. Ὅπου δὲ παραµελεῖται ὅλα πηγαίνουν ἄσχηµα».

Ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Σώκρατη κι ὁ Πλούταρχος ἦταν ὑπέρ της. Ἔλεγε πὼς οἱ γεωργικοὶ λαοὶ γίνονται φίλοι τῆς εἰρήνης, τῆς τάξεως καὶ τῆς εὐνοµίας, ἀνδρεῖοι ὑπερασπιστὲς τῆς πατρί-δος κι ἐχθροὶ τῆς ἀδικίας καὶ τῆς πλεονεξίας. Ἀκριβῶς δὲ γιὰ αὐτὸ κι ὁ δεύτερος νοµοθέτης τῆς Ρώµης ὁ Νουµᾶς, σύστησε τὴ γεωργία στοὺς Ρωµαίους, σὰν «φίλτρο εἰρήνης κι ὡς µέσον γιὰ τὴν καλλιέργεια τῶν ἠθῶν, παρὰ γιὰ τὴ δηµιουργία πλούτου».

Ζαρατούστρας, τῶν Ἑβραίων ὁ Μωϋσῆς, τῶν Ἑλλήνων ὁ Ὀρφέας, τῶν Ἰνδῶν οἱ Βραχµά-νες καὶ ὁ Βούδας, τῶν Κινέζων ὁ Λάο Τσὲ κ.τ.λ.

Ὅλοι αὐτοὶ οἱ θρησκευτικοί ἠγέτες λαῶν δὲν ὑπῆρξαν οἱ δηµιουργοὶ τῶν δογµάτων τους ἀλλὰ ἁπλῶς µαθητὲς καὶ εἰσηγητὲς τῆς µονοθεϊστικῆς Ἑλληνικῆς θρησκείας τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἑρµῆ τοῦ Τρισµεγίστου, ἡ περί-οδος τῆς ὁποίας τοποθετεῖται τὴν ἔνατη χιλι-ετηρίδα π.Χ.

Οἱ φιλοσοφικές, θρησκευτικὲς καὶ ἰα-τρικὲς γνώσεις τοῦ Μωϋσῆ ἤσαν κι’ αὐτὲς ἐπιτεύγµατα τοῦ Ἑρµῆ τοῦ Τρισµεγίστου, τὰ στοιχεῖα τῶν ὁποίων τὰ διδάχτηκε ὁ Μω-ϋσῆς στὴν Αἴγυπτο. Στὴν Καινὴ Διαθήκη ἀναφέρεται ὅτι ὁ Μωϋσῆς εἶχε διδαχθεῖ ὅλη τὴ φιλοσοφία τῶν Αἰγυπτίων: «Καὶ ἐδιδάχθη

ὁ Μωϋσῆς πάσαν τὴν φιλοσοφίαν τῶν Αἰγυ-πτίων», γράφει σχετικὰ ἡ Καινὴ Διαθήκη.

Ὁ Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρεὺς γράφει κι’ αὐτὸς ὅτι στὸν καιρὸ τῆς Ἀντιβασιλείας τοῦ Ἑρµῆ στὴν Αἴγυπτο εἶχε ἀξιοποιηθεῖ ἡ γῆ της µὲ ἀρδευτικὲς διώρυγες κι εἶχε διαµερι-στεῖ ἡ χώρα σὲ κλήρους, καὶ ὅτι τότε διδά-χτηκαν στὴν Αἴγυπτο ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἡ ἀριθµητική, οἱ λογισµοὶ (= Ἄλγεβρα), ἡ Γε-ωµετρία, ἡ Ἀστρονοµία καὶ τὰ γράµµατα καὶ τότε θεσπίστηκαν ἐκεῖ νόµοι χρηστότη-τας

«Τὸν ἡµέτερον Ἑρµῆν ἀκούει τὴν τὲ Αἴγυ-πτον εἰς λῆξιν καὶ κλῆρον ἅπασαν τεµείν... καὶ διώρυγας τεµέσθας ταὶς ἐπαρδεύσασι καὶ νόµους θείνας... καὶ κατάλογον τῆς τῶν ἄστρων ἐπιστολῆς... καὶ πρόσγε καὶ ἀριθ-µοὺς καὶ λογισµοὺς καὶ γεωµετρίαν καὶ

ἀστρονοµίαν καὶ τὴν γραµµατικὴ παρα-δοῦνε», γράφει ὁ Κύριλλος ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐξιστορώντας ὅλα τὰ ὡς ἄνω γεγονότα.

Ὁ Σουΐδας σηµειώνει τὸν Ἑρµῆ ὡς τὸν δηµιουργὸ τῆς Θρησκείας τῆς τριαδικῆς θε-ότητας: «Οὗτος ὁ σοφὸς ἤκµασε πρὸ τοῦ Φαραώ. Ἐκέκλητο δὲ τρισµέγιστος, διότι περὶ τριάδος ἐφθέξατο, εἰπῶν ἐν τριάδι µίαν εἶναι θεότητα».

Ὁ Ἑρµῆς ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα ὡς ὁ ἰσχυρότερος νοῦς τῆς γῆς. Στὴν Ἑλληνικὴ παράδοση ἀναφέρεται ὡς ψυχοσώστης, ὡς γραµµατέας τοῦ Κρό-νου, ὡς ἀντιβασιλέας του στὴν Αἴγυπτο, ὡς σύµβουλος τοῦ αὐτοκράτορα θεοβασιλέα Δία καὶ ὡς σύµβουλος καὶ καθηγητὴς τοῦ Διονύσου. Στὴν Αἰγυπτιακὴ παράδοση ἀνα-φέρεται ὡς διδάσκαλος τοῦ Ὄσιρι (= Ἥλιος - Σείριος - Διόνυσος) καὶ ὡς θεὸς τῶν γραµ-µάτων.

Στ’ ἀρχαῖα Ἰνδικὰ κείµενα ἀναφέρεται ὡς διδάσκαλος τῶν Θεῶν καὶ ὡς πρῶτος στοὺς κλάδους τῆς ἐπιστήµης καὶ τῆς θεοσοφίας καὶ σεβαστὸς στοὺς Ἀσούρας, µὲ τὸν τίτλο «Βριγασπάτι». Στὴν παράδοση τῶν Κινέζων ἀναφέρεται ὡς σύµβουλος τῆς µεγάλης Μη-τέρας βασίλισσας τῆς Δύσης Βὰγκ Μοῦ, ὡς διαδόσας ἐκεῖ τὴ θρησκεία τοῦ Μονοθεϊ-σµοῦ µὲ τὸν τίτλο Φοὺ Χῖ καὶ ὡς ἐκπολι-τιστῆς τῶν Κινέζων: «Πρὶν ἔλθουν οἱ Οὐράνι-οι Βασιλεῖς, οἱ ἄνθρωποι στὴν Κίνα ζοῦσαν σὰν τὰ ζῶα. Σκεπάζονταν µὲ δέρµατα ζώων, τρέφονταν µὲ ὠµὸ κρέας, καὶ δὲν ἤξεραν τὸν πατέρα των... ὅταν ἦλθε ὁ Φοὺ Χῖ µὲ τὴ βοή-θεια µίας πολὺ µορφωµένης βασίλισσας, ἔµαθε στὸ λαὸ τὸ γάµο, τὴ µουσική, τὰ γράµµατα, τὴ ζωγραφικὴ καὶ τὸ πῶς νὰ καλ-λιεργοῦν τὸ µεταξοσκώληκα».

Στ’ ἀρχαία Ἰαπωνικὰ κείµενα ὁ Ἑρµῆς ἐπιζεῖ ὡς θεὸς Θῶρ. Ἔτσι τὸν ὀνόµαζαν τὸν Ἑρµῆ καὶ οἱ ἀρχαῖοι Γερµανικοὶ λαοὶ τῆς Εὐρώπης, Θῶρ. Τέλος οἱ θρησκεῖες τῶν Κι-νέζων, τῶν Ἰαπώνων, τῶν lνδῶν, τῶν Αἰγυπτί-ων καὶ τῶν Ἑβραίων, ἔχουν τὴ ρίζα τους στὴν Ἑλληνικὴ θρησκεία τοῦ Μονοθεϊσµοῦ τοῦ Ἑρµῆ. Ὁ θάνατος τοῦ Ἑρµῆ ἔχει περιβλη-θεῖ ἀπὸ τὴν ἀρχαία παράδοση µὲ τὸ θρύλο τῆς ἀνάληψής του στοὺς οὐρανούς. Γράφει ὁ Στοβαῖος διηγούµενος τὴν περίπτωση, καὶ τὸ ὅτι ὁ Ἑρµῆς ἄφησε ὅλα τὰ περισπούδα-στα φιλοσοφικὰ καὶ ἐπιστηµονικὰ ἔργα του στὸν υἱὸ τοῦ Τὰτ (Κέφαλο).

«Οὗτος µὲν τοὶς συγγενεῖς θεοὶς δορυφο-ρείν, προσταχθεῖς ἀνέβαινε στὰ ἄστρα. Ἀλλ’ ἢν αὐτῶν διάδοχος καὶ παραλήπτωρ τῶν µαθητῶν τοῦ ὁ υἱὸς τοῦ Τὰτ».

Οἱ ἄνθρωποι λάτρευαν τὴ φύση στὶς ἐκδηλώσεις της. Δὲν εἶχαν τὴν ἰδέα τῆς ὕπαρξης ἑνὸς Νοῦ - Θεοῦ, κυβερνήτη δηµι-ουργοῦ τοῦ σύµπαντος.

Ὁ Ἑρµῆς εἶχε ἀφοσιωθεῖ ὁλόψυχα στὴν ἔρευνά του, καὶ βέβαιος πὼς ἡ πανκυρίαρ-χη αὐτὴ δύναµη ὑπάρχει, ρίχθηκε µὲ ὅλες του τὶς ψυχικὲς δυνάµεις νὰ παρουσιάσει στὴν ἀνθρωπότητα τὴ µεγαλειώδη ὑπόστα-σή της. Εἶχε ἕνα νοερὸ διάλογο µὲ τὸ Δηµι-ουργό.

Τὸν πῆρε νοερὰ στὰ θεία πεδία, καὶ τοῦ ἀποκάλυψε τὴ φύση καὶ τὴ δηµιουργία στὴ µεγαλειώδη ἔκτασή τους. Τὸν ἔκανε σκεῦος του, τοῦ ἔδωσε τὴν εὐλογία, τὸν ἐνέπνευσε, τὸν φώτισε, καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ ὑψώσει τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὸ ψυχικὸ σκοτάδι πρὸς τὸ θεῖο φῶς.

Όλυμπος Τεύχος 4

Documents

Transcript of Όλυμπος Τεύχος 4