τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

15
Τα ψηλά βουνά Από το 1918 στο 2016

Transcript of τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Page 1: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Τα ψηλά βουνάΑπό το 1918 στο 2016

Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)

Ο πρίγκιπας του νεοελληνικού λόγου

Γεννιέται στην Ευρυτανία και σπουδάζει στην Αθήνα Ιατρική και Ζωγραφική Παθιάζεται με τη Δημοσιογραφία Επί 20 χρόνια διευθύνει την Εθνική Πινακοθήκη Το 1923 λαμβάνει το Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών Το 1938 γίνεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών καταλαμβάνοντας την έδρα της Λογοτεχνίας

Μια ιστορία παλιάhellip

Το βιβλίο γράφτηκε το 1918 με σκοπό να γίνει αναγνωστικό της Γrsquo Δημοτικού Ένα ολόκληρο διήγημα για τα παιδιά Με πλοκή και συνέχεια κι όχι αποσπάσματα σκόρπια Μιλά για τη φύση σε απλή γλώσσα Πολύ πρωτότυπο για εκείνη την εποχή Περιγράφει την ιστορία 26 παιδιών που αποφάσισαν να περάσουν ενάμιση μήνα από τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο βουνό Μόνα τους Έχοντας ο ένας τον άλλο

Παιδιά

Στις είκοσι εννιά των Αγίων Αποστόλων εσείς οι δύο κατά το βράδυ να κοιτάζετε στο βουνό προς το μέρος μας προς το Χλωρό Αν δείτε τρεις φωτιές στην αράδα να ξέρετε πως αυτό θα είναι μήνυμα δικό μου για σας θα σημαίνει πως όλα έχουν ετοιμαστεί κι η τροφή κι οι καλύβες κι ότι άλλο χρειάζεται Μόνο να ειδοποιήσετε γιrsquo αυτό τον Φάνη και τrsquo άλλα παιδιά Και να κάνετε ότι μπορείτε για να έρθετε Μη χάνετε καιρό Τι ωραία που είναι lsquoδώ ψηλά

ΑΝΤΡΕΑΣ

Κι έτσι αρχίσαν όλαhellip

Πέρασαν δυο τρεις μέρες ώσπου να ετοιμαστούν και τέλος ένα πρωί το μεγάλο και ζωηρό καραβάνι ξεκίνησεΠάνε στα ψηλά βουνά

Τι απλά παιδιά που έγιναν

Ανηφορίζουν με πειράγματα και τραγούδιαhellip

Σε μια ρώγα από σταφύλιέπεσαν οχτώ σπουργίτεςκαι τρωγόπιναν οι φίλοι

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Εχτυπούσανε τις μύτεςκαι κουνούσαν τις ουρέςκι είχαν γέλια και χαρές

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Πώπω πώπω σε μια ρώγαφαγοπότι και φωνήτην αφήκαν αδειανή

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Και μεθύσαν κι όλη μέραπάνε δώθε πάνε πέρα

τραγουδώντας στον αέραΤσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Όταν έφτασαν στο Χλωρό τους περίμεναν οχτώ καλύβες Ένα μικρό χωριουδάκι

mdashΜα τι Εδώ θα καθίσουμε ρωτούσαν mdashΤι πόρτες είναι τούτεςmdashΈτσι με μια κάμαρη μόνο θα περάσουμεmdashΠού είναι το κρεβάτιmdashΔεν έχει ούτε μία καρέκλαmdashΑντρέα πώς καθόσουν εδώ μέσαmdashΝα δεις πώς θα κάθεσαι και συ Εγώ τώρα που συνήθισα την καλύβα δεν την αλλάζω ούτε με σπίτι

Είκοσι έξι άνθρωποι για να ζήσουν στο βουνό πρέπει όλα να τα κάνουν με τα χέρια τους Να ψήνουν το ψωμί να κουβαλούν το νερό να βράζουν το φαΐ Έχουν τις ίδιες δυσκολίες και τις ίδιες ωφέλειες Κάνουν λοιπόν μια κοινότητα Πώς αυτή θα ζήσει χωρίς μαγαζί χωρίς μύλο χωρίς τίποτα Κάποιος πρέπει να γίνει φούρναρης μπακάλης μυλωνάς Ότι χρειάζεται για να συντηρηθούν πρέπει να το βρουν μόνοι τους όπως οι βοσκοί οι βλάχοι και οι λοτόμοι

Η διαβίωση στο βουνό δεν είναι εύκολη υπόθεση Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το περιβάλλον Το θαύμασαν και το σεβάστηκαν Όμως αντιμετώπισαν και δυσκολίες και κινδύνους Αντιμετώπισαν άγρια ζώα και δύσκολες καιρικές συνθήκες

hellipΓνώρισαν τους βλάχους και έγιναν φίλοι με τον Λάμπρο την Αφρόδω και τον παππού τους τον γερο-Θανάση έναν υπέροχο τσέλιγκα 6000 ζωντανά και ποτέ δε δημιούργησε κάποια ζημιά στο δάσος

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 2: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)

Ο πρίγκιπας του νεοελληνικού λόγου

Γεννιέται στην Ευρυτανία και σπουδάζει στην Αθήνα Ιατρική και Ζωγραφική Παθιάζεται με τη Δημοσιογραφία Επί 20 χρόνια διευθύνει την Εθνική Πινακοθήκη Το 1923 λαμβάνει το Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών Το 1938 γίνεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών καταλαμβάνοντας την έδρα της Λογοτεχνίας

Μια ιστορία παλιάhellip

Το βιβλίο γράφτηκε το 1918 με σκοπό να γίνει αναγνωστικό της Γrsquo Δημοτικού Ένα ολόκληρο διήγημα για τα παιδιά Με πλοκή και συνέχεια κι όχι αποσπάσματα σκόρπια Μιλά για τη φύση σε απλή γλώσσα Πολύ πρωτότυπο για εκείνη την εποχή Περιγράφει την ιστορία 26 παιδιών που αποφάσισαν να περάσουν ενάμιση μήνα από τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο βουνό Μόνα τους Έχοντας ο ένας τον άλλο

Παιδιά

Στις είκοσι εννιά των Αγίων Αποστόλων εσείς οι δύο κατά το βράδυ να κοιτάζετε στο βουνό προς το μέρος μας προς το Χλωρό Αν δείτε τρεις φωτιές στην αράδα να ξέρετε πως αυτό θα είναι μήνυμα δικό μου για σας θα σημαίνει πως όλα έχουν ετοιμαστεί κι η τροφή κι οι καλύβες κι ότι άλλο χρειάζεται Μόνο να ειδοποιήσετε γιrsquo αυτό τον Φάνη και τrsquo άλλα παιδιά Και να κάνετε ότι μπορείτε για να έρθετε Μη χάνετε καιρό Τι ωραία που είναι lsquoδώ ψηλά

ΑΝΤΡΕΑΣ

Κι έτσι αρχίσαν όλαhellip

Πέρασαν δυο τρεις μέρες ώσπου να ετοιμαστούν και τέλος ένα πρωί το μεγάλο και ζωηρό καραβάνι ξεκίνησεΠάνε στα ψηλά βουνά

Τι απλά παιδιά που έγιναν

Ανηφορίζουν με πειράγματα και τραγούδιαhellip

Σε μια ρώγα από σταφύλιέπεσαν οχτώ σπουργίτεςκαι τρωγόπιναν οι φίλοι

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Εχτυπούσανε τις μύτεςκαι κουνούσαν τις ουρέςκι είχαν γέλια και χαρές

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Πώπω πώπω σε μια ρώγαφαγοπότι και φωνήτην αφήκαν αδειανή

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Και μεθύσαν κι όλη μέραπάνε δώθε πάνε πέρα

τραγουδώντας στον αέραΤσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Όταν έφτασαν στο Χλωρό τους περίμεναν οχτώ καλύβες Ένα μικρό χωριουδάκι

mdashΜα τι Εδώ θα καθίσουμε ρωτούσαν mdashΤι πόρτες είναι τούτεςmdashΈτσι με μια κάμαρη μόνο θα περάσουμεmdashΠού είναι το κρεβάτιmdashΔεν έχει ούτε μία καρέκλαmdashΑντρέα πώς καθόσουν εδώ μέσαmdashΝα δεις πώς θα κάθεσαι και συ Εγώ τώρα που συνήθισα την καλύβα δεν την αλλάζω ούτε με σπίτι

Είκοσι έξι άνθρωποι για να ζήσουν στο βουνό πρέπει όλα να τα κάνουν με τα χέρια τους Να ψήνουν το ψωμί να κουβαλούν το νερό να βράζουν το φαΐ Έχουν τις ίδιες δυσκολίες και τις ίδιες ωφέλειες Κάνουν λοιπόν μια κοινότητα Πώς αυτή θα ζήσει χωρίς μαγαζί χωρίς μύλο χωρίς τίποτα Κάποιος πρέπει να γίνει φούρναρης μπακάλης μυλωνάς Ότι χρειάζεται για να συντηρηθούν πρέπει να το βρουν μόνοι τους όπως οι βοσκοί οι βλάχοι και οι λοτόμοι

Η διαβίωση στο βουνό δεν είναι εύκολη υπόθεση Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το περιβάλλον Το θαύμασαν και το σεβάστηκαν Όμως αντιμετώπισαν και δυσκολίες και κινδύνους Αντιμετώπισαν άγρια ζώα και δύσκολες καιρικές συνθήκες

hellipΓνώρισαν τους βλάχους και έγιναν φίλοι με τον Λάμπρο την Αφρόδω και τον παππού τους τον γερο-Θανάση έναν υπέροχο τσέλιγκα 6000 ζωντανά και ποτέ δε δημιούργησε κάποια ζημιά στο δάσος

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 3: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Μια ιστορία παλιάhellip

Το βιβλίο γράφτηκε το 1918 με σκοπό να γίνει αναγνωστικό της Γrsquo Δημοτικού Ένα ολόκληρο διήγημα για τα παιδιά Με πλοκή και συνέχεια κι όχι αποσπάσματα σκόρπια Μιλά για τη φύση σε απλή γλώσσα Πολύ πρωτότυπο για εκείνη την εποχή Περιγράφει την ιστορία 26 παιδιών που αποφάσισαν να περάσουν ενάμιση μήνα από τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο βουνό Μόνα τους Έχοντας ο ένας τον άλλο

Παιδιά

Στις είκοσι εννιά των Αγίων Αποστόλων εσείς οι δύο κατά το βράδυ να κοιτάζετε στο βουνό προς το μέρος μας προς το Χλωρό Αν δείτε τρεις φωτιές στην αράδα να ξέρετε πως αυτό θα είναι μήνυμα δικό μου για σας θα σημαίνει πως όλα έχουν ετοιμαστεί κι η τροφή κι οι καλύβες κι ότι άλλο χρειάζεται Μόνο να ειδοποιήσετε γιrsquo αυτό τον Φάνη και τrsquo άλλα παιδιά Και να κάνετε ότι μπορείτε για να έρθετε Μη χάνετε καιρό Τι ωραία που είναι lsquoδώ ψηλά

ΑΝΤΡΕΑΣ

Κι έτσι αρχίσαν όλαhellip

Πέρασαν δυο τρεις μέρες ώσπου να ετοιμαστούν και τέλος ένα πρωί το μεγάλο και ζωηρό καραβάνι ξεκίνησεΠάνε στα ψηλά βουνά

Τι απλά παιδιά που έγιναν

Ανηφορίζουν με πειράγματα και τραγούδιαhellip

Σε μια ρώγα από σταφύλιέπεσαν οχτώ σπουργίτεςκαι τρωγόπιναν οι φίλοι

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Εχτυπούσανε τις μύτεςκαι κουνούσαν τις ουρέςκι είχαν γέλια και χαρές

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Πώπω πώπω σε μια ρώγαφαγοπότι και φωνήτην αφήκαν αδειανή

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Και μεθύσαν κι όλη μέραπάνε δώθε πάνε πέρα

τραγουδώντας στον αέραΤσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Όταν έφτασαν στο Χλωρό τους περίμεναν οχτώ καλύβες Ένα μικρό χωριουδάκι

mdashΜα τι Εδώ θα καθίσουμε ρωτούσαν mdashΤι πόρτες είναι τούτεςmdashΈτσι με μια κάμαρη μόνο θα περάσουμεmdashΠού είναι το κρεβάτιmdashΔεν έχει ούτε μία καρέκλαmdashΑντρέα πώς καθόσουν εδώ μέσαmdashΝα δεις πώς θα κάθεσαι και συ Εγώ τώρα που συνήθισα την καλύβα δεν την αλλάζω ούτε με σπίτι

Είκοσι έξι άνθρωποι για να ζήσουν στο βουνό πρέπει όλα να τα κάνουν με τα χέρια τους Να ψήνουν το ψωμί να κουβαλούν το νερό να βράζουν το φαΐ Έχουν τις ίδιες δυσκολίες και τις ίδιες ωφέλειες Κάνουν λοιπόν μια κοινότητα Πώς αυτή θα ζήσει χωρίς μαγαζί χωρίς μύλο χωρίς τίποτα Κάποιος πρέπει να γίνει φούρναρης μπακάλης μυλωνάς Ότι χρειάζεται για να συντηρηθούν πρέπει να το βρουν μόνοι τους όπως οι βοσκοί οι βλάχοι και οι λοτόμοι

Η διαβίωση στο βουνό δεν είναι εύκολη υπόθεση Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το περιβάλλον Το θαύμασαν και το σεβάστηκαν Όμως αντιμετώπισαν και δυσκολίες και κινδύνους Αντιμετώπισαν άγρια ζώα και δύσκολες καιρικές συνθήκες

hellipΓνώρισαν τους βλάχους και έγιναν φίλοι με τον Λάμπρο την Αφρόδω και τον παππού τους τον γερο-Θανάση έναν υπέροχο τσέλιγκα 6000 ζωντανά και ποτέ δε δημιούργησε κάποια ζημιά στο δάσος

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 4: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Παιδιά

Στις είκοσι εννιά των Αγίων Αποστόλων εσείς οι δύο κατά το βράδυ να κοιτάζετε στο βουνό προς το μέρος μας προς το Χλωρό Αν δείτε τρεις φωτιές στην αράδα να ξέρετε πως αυτό θα είναι μήνυμα δικό μου για σας θα σημαίνει πως όλα έχουν ετοιμαστεί κι η τροφή κι οι καλύβες κι ότι άλλο χρειάζεται Μόνο να ειδοποιήσετε γιrsquo αυτό τον Φάνη και τrsquo άλλα παιδιά Και να κάνετε ότι μπορείτε για να έρθετε Μη χάνετε καιρό Τι ωραία που είναι lsquoδώ ψηλά

ΑΝΤΡΕΑΣ

Κι έτσι αρχίσαν όλαhellip

Πέρασαν δυο τρεις μέρες ώσπου να ετοιμαστούν και τέλος ένα πρωί το μεγάλο και ζωηρό καραβάνι ξεκίνησεΠάνε στα ψηλά βουνά

Τι απλά παιδιά που έγιναν

Ανηφορίζουν με πειράγματα και τραγούδιαhellip

Σε μια ρώγα από σταφύλιέπεσαν οχτώ σπουργίτεςκαι τρωγόπιναν οι φίλοι

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Εχτυπούσανε τις μύτεςκαι κουνούσαν τις ουρέςκι είχαν γέλια και χαρές

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Πώπω πώπω σε μια ρώγαφαγοπότι και φωνήτην αφήκαν αδειανή

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Και μεθύσαν κι όλη μέραπάνε δώθε πάνε πέρα

τραγουδώντας στον αέραΤσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Όταν έφτασαν στο Χλωρό τους περίμεναν οχτώ καλύβες Ένα μικρό χωριουδάκι

mdashΜα τι Εδώ θα καθίσουμε ρωτούσαν mdashΤι πόρτες είναι τούτεςmdashΈτσι με μια κάμαρη μόνο θα περάσουμεmdashΠού είναι το κρεβάτιmdashΔεν έχει ούτε μία καρέκλαmdashΑντρέα πώς καθόσουν εδώ μέσαmdashΝα δεις πώς θα κάθεσαι και συ Εγώ τώρα που συνήθισα την καλύβα δεν την αλλάζω ούτε με σπίτι

Είκοσι έξι άνθρωποι για να ζήσουν στο βουνό πρέπει όλα να τα κάνουν με τα χέρια τους Να ψήνουν το ψωμί να κουβαλούν το νερό να βράζουν το φαΐ Έχουν τις ίδιες δυσκολίες και τις ίδιες ωφέλειες Κάνουν λοιπόν μια κοινότητα Πώς αυτή θα ζήσει χωρίς μαγαζί χωρίς μύλο χωρίς τίποτα Κάποιος πρέπει να γίνει φούρναρης μπακάλης μυλωνάς Ότι χρειάζεται για να συντηρηθούν πρέπει να το βρουν μόνοι τους όπως οι βοσκοί οι βλάχοι και οι λοτόμοι

Η διαβίωση στο βουνό δεν είναι εύκολη υπόθεση Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το περιβάλλον Το θαύμασαν και το σεβάστηκαν Όμως αντιμετώπισαν και δυσκολίες και κινδύνους Αντιμετώπισαν άγρια ζώα και δύσκολες καιρικές συνθήκες

hellipΓνώρισαν τους βλάχους και έγιναν φίλοι με τον Λάμπρο την Αφρόδω και τον παππού τους τον γερο-Θανάση έναν υπέροχο τσέλιγκα 6000 ζωντανά και ποτέ δε δημιούργησε κάποια ζημιά στο δάσος

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 5: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Πέρασαν δυο τρεις μέρες ώσπου να ετοιμαστούν και τέλος ένα πρωί το μεγάλο και ζωηρό καραβάνι ξεκίνησεΠάνε στα ψηλά βουνά

Τι απλά παιδιά που έγιναν

Ανηφορίζουν με πειράγματα και τραγούδιαhellip

Σε μια ρώγα από σταφύλιέπεσαν οχτώ σπουργίτεςκαι τρωγόπιναν οι φίλοι

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Εχτυπούσανε τις μύτεςκαι κουνούσαν τις ουρέςκι είχαν γέλια και χαρές

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Πώπω πώπω σε μια ρώγαφαγοπότι και φωνήτην αφήκαν αδειανή

Τσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Και μεθύσαν κι όλη μέραπάνε δώθε πάνε πέρα

τραγουδώντας στον αέραΤσίρι τίρι τσιριτρό τσιριτρί τσιριτρό

Όταν έφτασαν στο Χλωρό τους περίμεναν οχτώ καλύβες Ένα μικρό χωριουδάκι

mdashΜα τι Εδώ θα καθίσουμε ρωτούσαν mdashΤι πόρτες είναι τούτεςmdashΈτσι με μια κάμαρη μόνο θα περάσουμεmdashΠού είναι το κρεβάτιmdashΔεν έχει ούτε μία καρέκλαmdashΑντρέα πώς καθόσουν εδώ μέσαmdashΝα δεις πώς θα κάθεσαι και συ Εγώ τώρα που συνήθισα την καλύβα δεν την αλλάζω ούτε με σπίτι

Είκοσι έξι άνθρωποι για να ζήσουν στο βουνό πρέπει όλα να τα κάνουν με τα χέρια τους Να ψήνουν το ψωμί να κουβαλούν το νερό να βράζουν το φαΐ Έχουν τις ίδιες δυσκολίες και τις ίδιες ωφέλειες Κάνουν λοιπόν μια κοινότητα Πώς αυτή θα ζήσει χωρίς μαγαζί χωρίς μύλο χωρίς τίποτα Κάποιος πρέπει να γίνει φούρναρης μπακάλης μυλωνάς Ότι χρειάζεται για να συντηρηθούν πρέπει να το βρουν μόνοι τους όπως οι βοσκοί οι βλάχοι και οι λοτόμοι

Η διαβίωση στο βουνό δεν είναι εύκολη υπόθεση Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το περιβάλλον Το θαύμασαν και το σεβάστηκαν Όμως αντιμετώπισαν και δυσκολίες και κινδύνους Αντιμετώπισαν άγρια ζώα και δύσκολες καιρικές συνθήκες

hellipΓνώρισαν τους βλάχους και έγιναν φίλοι με τον Λάμπρο την Αφρόδω και τον παππού τους τον γερο-Θανάση έναν υπέροχο τσέλιγκα 6000 ζωντανά και ποτέ δε δημιούργησε κάποια ζημιά στο δάσος

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 6: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Όταν έφτασαν στο Χλωρό τους περίμεναν οχτώ καλύβες Ένα μικρό χωριουδάκι

mdashΜα τι Εδώ θα καθίσουμε ρωτούσαν mdashΤι πόρτες είναι τούτεςmdashΈτσι με μια κάμαρη μόνο θα περάσουμεmdashΠού είναι το κρεβάτιmdashΔεν έχει ούτε μία καρέκλαmdashΑντρέα πώς καθόσουν εδώ μέσαmdashΝα δεις πώς θα κάθεσαι και συ Εγώ τώρα που συνήθισα την καλύβα δεν την αλλάζω ούτε με σπίτι

Είκοσι έξι άνθρωποι για να ζήσουν στο βουνό πρέπει όλα να τα κάνουν με τα χέρια τους Να ψήνουν το ψωμί να κουβαλούν το νερό να βράζουν το φαΐ Έχουν τις ίδιες δυσκολίες και τις ίδιες ωφέλειες Κάνουν λοιπόν μια κοινότητα Πώς αυτή θα ζήσει χωρίς μαγαζί χωρίς μύλο χωρίς τίποτα Κάποιος πρέπει να γίνει φούρναρης μπακάλης μυλωνάς Ότι χρειάζεται για να συντηρηθούν πρέπει να το βρουν μόνοι τους όπως οι βοσκοί οι βλάχοι και οι λοτόμοι

Η διαβίωση στο βουνό δεν είναι εύκολη υπόθεση Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το περιβάλλον Το θαύμασαν και το σεβάστηκαν Όμως αντιμετώπισαν και δυσκολίες και κινδύνους Αντιμετώπισαν άγρια ζώα και δύσκολες καιρικές συνθήκες

hellipΓνώρισαν τους βλάχους και έγιναν φίλοι με τον Λάμπρο την Αφρόδω και τον παππού τους τον γερο-Θανάση έναν υπέροχο τσέλιγκα 6000 ζωντανά και ποτέ δε δημιούργησε κάποια ζημιά στο δάσος

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 7: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Είκοσι έξι άνθρωποι για να ζήσουν στο βουνό πρέπει όλα να τα κάνουν με τα χέρια τους Να ψήνουν το ψωμί να κουβαλούν το νερό να βράζουν το φαΐ Έχουν τις ίδιες δυσκολίες και τις ίδιες ωφέλειες Κάνουν λοιπόν μια κοινότητα Πώς αυτή θα ζήσει χωρίς μαγαζί χωρίς μύλο χωρίς τίποτα Κάποιος πρέπει να γίνει φούρναρης μπακάλης μυλωνάς Ότι χρειάζεται για να συντηρηθούν πρέπει να το βρουν μόνοι τους όπως οι βοσκοί οι βλάχοι και οι λοτόμοι

Η διαβίωση στο βουνό δεν είναι εύκολη υπόθεση Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το περιβάλλον Το θαύμασαν και το σεβάστηκαν Όμως αντιμετώπισαν και δυσκολίες και κινδύνους Αντιμετώπισαν άγρια ζώα και δύσκολες καιρικές συνθήκες

hellipΓνώρισαν τους βλάχους και έγιναν φίλοι με τον Λάμπρο την Αφρόδω και τον παππού τους τον γερο-Θανάση έναν υπέροχο τσέλιγκα 6000 ζωντανά και ποτέ δε δημιούργησε κάποια ζημιά στο δάσος

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 8: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Η διαβίωση στο βουνό δεν είναι εύκολη υπόθεση Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με το περιβάλλον Το θαύμασαν και το σεβάστηκαν Όμως αντιμετώπισαν και δυσκολίες και κινδύνους Αντιμετώπισαν άγρια ζώα και δύσκολες καιρικές συνθήκες

hellipΓνώρισαν τους βλάχους και έγιναν φίλοι με τον Λάμπρο την Αφρόδω και τον παππού τους τον γερο-Θανάση έναν υπέροχο τσέλιγκα 6000 ζωντανά και ποτέ δε δημιούργησε κάποια ζημιά στο δάσος

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 9: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

hellipΓνώρισαν τους βλάχους και έγιναν φίλοι με τον Λάμπρο την Αφρόδω και τον παππού τους τον γερο-Θανάση έναν υπέροχο τσέλιγκα 6000 ζωντανά και ποτέ δε δημιούργησε κάποια ζημιά στο δάσος

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 10: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Τα παιδιά γνώρισαν και τους κατοίκους του Μικρού Χωριού Από αυτούς έπαιρναν τρόφιμα αλλά και εργαλεία που τους χρειάζονταν για διάφορα έργα που έκαναν στην κοινότητά τους Βέβαια δεν ήταν όλοι οι χωριανοί συνεργάσιμοι πάνταhellip

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 11: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Άλλοι ήταν αστειούληδες όπως ο Μπαρμπακούκης ο μυλωνάς που ήταν πάντα μεθυσμένος Ο Μπαρμπακούκης προσπαθούσε να φορέσει το γιλέκο του και δεν μπορούσε το φορούσε ανάποδα Προσπαθούσε να πει κι ένα τραγούδι και δεν μπορούσε το ξεχνούσε και φτερνιζόταν

Τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 12: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Σύντομα λοιπόν έμαθαν διάφορες ιστορίες για ανθρώπους για θρύλους που επικρατούσαν στην περιοχή για νεράιδες αερικά και στοιχειά της φύσης Κάποια παιδιά τρόμαξαν Κάποια πάλιhellip όχι

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 13: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Τα παιδιά έμαθαν πως το δάσος κινδυνεύει Από τον άνθρωπο

Αλλά και πώς ο άνθρωπος ΜΠΟΡΕΙ να σεβαστεί και να προστατέψει το δάσος

Έτσι αποφάσισαν να γίνουν δασοφύλακες Γιατί και τα παιδιά ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 14: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Κι αφού έζησαν ενάμιση μήνα στο Χλωρό αφού γνώρισαν καλύτερα τους εαυτούς τους και τη φύση αποχαιρέτισαν τους φίλους τους και επέστρεψαν στην πόλη Μόνο που αυτή τη φορά επέστρεψανhellip 27 παιδιά

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15
Page 15: τα ψηλά βουνά @ β' 45 1

Όσοι από τους παλιούς θυμούνται αυτή την ιστορία μας είπαν πως εκεί στη χώρα φάνηκε έπειτα από χρόνια ένας δάσκαλος που άφησε όνομαΈπαιρνε τα παιδιά και τα δίδασκε κάτω από τα δέντραΌταν δεν ήταν βαρυχειμωνιά είχαν για σχολείο πότε ένα πεύκο πότε έναν πλάτανοΈπαιρναν το βιβλίο τους και διάβαζαν μαζί του απάνω στους λόφους στον ήλιο και στον αέραΑπό lsquoκεί τους έδειχνε τους γύρω τόπους τη γη τον ουρανό τα πλάσματα όλα Τους μάθαινε να γράφουν όσα έβλεπαν στον κόσμο κι όσα είχαν στον νου και στην ψυχή τους Τον δάσκαλο αυτό τον έλεγαν Λάμπρο

  • Τα ψηλά βουνά
  • Ο συγγραφέας Ζαχαρίας Παπαντωνίου (1877 - 1940)
  • Slide 3
  • Slide 4
  • Slide 5
  • Slide 6
  • Slide 7
  • Slide 8
  • Slide 9
  • Slide 10
  • Slide 11
  • Slide 12
  • Slide 13
  • Slide 14
  • Slide 15