η όψη του χθες και του σήμερα

Αντιγόνη του χθες και του σήμερα

 Όπως και σήμερα έτσι και στο αρχαίο θέατρο  οι ηθοποιοί φορούσαν κοστούμια και προσωπείο  για να μοιάζουν με τον χαρακτήρα που υποδύονταν. Ταυτόχρονα, το κοστούμι και το προσωπείο  πληροφορούν το θεατή για την ιδιότητα, την εθνικότητα, το επάγγελμα και την κοινωνική τάξη του χαρακτήρα του έργου. Άρα το κάθε κουστούμι έχει κάποιους ρόλους και  αυτοί είναι:α) Να οπτικοποιεί  τον εσωτερικό κόσμο του χαρακτήραβ) Να δηλώνει τη θέση του χαρακτήρα στη κοινωνία.

Αυτά τα δύο επιτυγχάνονται από τον ενδυματολόγο με τη χρήση των χρωμάτων, της υφής των υφασμάτων και πτυχές της μόδας της εκάστοτε εποχής του έργου.

 «Το προσωπείο βοηθά τον ηθοποιό να αναπτύξει αισθήσεις που συνήθως παραμελεί, όπως είναι η ακοή και η αίσθηση της παρουσίας του άλλου. Το οπτικό του πεδίο είναι αρκετά περιορισμένο, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί περισσότερο το σώμα, την κίνηση, τη φωνή του. Το προσωπείο δεν καμουφλάρει αλλά αποκαλύπτει τις αδυναμίες του ηθοποιού. Η μάσκα λειτουργεί σαν μουσικό όργανο, σαν ηχείο που μπορεί να επηρεάσει τη φυσική κατάσταση του ηθοποιού και την επικοινωνία του με τους θεατές. Η μάσκα είναι μορφή που μεταλλάσσεται»

Παραστάσεις του χθες

Οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες φορούσαν χιτώνες ποδήρεις στολισμένους με ζωηρά χρώματα, όταν ήταν ευτυχισμένοι, και φαιά, όταν έπεφταν σε δυστυχία.

Οι θεοί διακρίνονταν από τα σύμβολά τους και οι μάντεις, όπως ο Τειρεσίας, έφεραν μάλλινο ένδυμα (ἀγρηνόν) πάνω από τον χιτώνα.

Φορούσαν ακόμη οι ηθοποιοί υψηλά υποδήματα που αργότερα ονομάστηκαν κόθορνοι, ενώ διάφορα παραγεμίσματα, κάτω από τα ενδύματα, τους έκαναν μεγαλόσωμους.

Το πρόσωπο των ηθοποιών κάλυπτε προσωπίδα, η παρουσία της οποίας συνέχιζε τη διονυσιακή παράδοση, αλλά και παράλληλα διαμόρφωνε τον κατάλληλο για το έργο ανθρώπινο τύπο.

Το μακιγιάζ και τα κοστούμια είναι τα χαρακτηριστικά ρούχα και μακιγιάζ από μάσκες που χρησιμοποιούσαν τον 5ο π.Χ. αιώνα. Το μακιγιάζ πρέπει να είναι πολύ έντονο για να γίνεται ορατό και από το άνω διάζωμα των μεγάλων αρχαιοελληνικών θεάτρων, όπως αυτό της Επιδαύρου. Οι γέροντες του χορού πρέπει να έχουν γενειάδα, όπως είχαν οι γεροντότεροι τότε και μακριά μαλλιά, και να φορούν αντρικό ιμάτιο.

Το αντρικό ιμάτιο είναι ένα μακρύ παραλληλόγραμμο ύφασμα, χοντρότερο από το ύφασμα του χιτώνα, που τυλίγεται γύρω από το σώμα, συγκρατείται με μία καρφίτσα στη μία άκρη του πάνω στον έναν ώμο, τον οποίο συνήθως αφήνει ακάλυπτο.

Από το χθες στο σήμερα

Σήμερα οι παραστάσεις είναι διαφορετικές.

Οι γυναίκες δεν είναι μόνο θεατές αλλά μπορούν να συμμετέχουν στη παράσταση.

Αρχικά, οι ηθοποιοί φορούσαν μακριά φορέματα και τα μαλλιά τους ήταν πιασμένα πάνω.

Ο βασιλιάς φορούσε ένα μακρύ χιτώνα καθώς και κρατούσε ένα πυρσό

Με την πάροδο του χρόνου τα ρούχα γίνονται πιο απλά

Τέλος, τα μαλλιά των ηθοποιών είναι λυτά.