Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

16
ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ της Αγωνιστικής Παρέμβασης ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ Δ.Ε. ΛΕΣΒΟΥ • Nοέμβρης 2009 • τεύχος 4 • διανέμεται δωρεάν Καθώς κλείνει ένας χρόνος από τη δολοφονία του δεκαεξά- χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επ. Κορκονέα, η κοινωνία μοιάζει να μην μπορεί να βρεθεί αντιμέ- τωπη με την πραγματικότητα που όπλισε το χέρι του δολοφόνου. Τα μηνύματα που έστειλε η νεολαία με την εξέγερσή της το Δε- κέμβρη του 2008 ίσως είναι πολλά, σίγουρα όμως έχουν μια βα- σική αφετηρία. Οι νέοι άνθρωποι ασφυκτιούν μέσα σε ένα σχο- λείο που περιφρονεί τις ανησυχίες, τα όνειρα και τις πραγματικές τους ανάγκες. Φοβούνται ένα μέλλον σαν κι αυτό που διαμορφώ- νουν τα προγράμματα STAGE: χωρίς ασφάλιση, χωρίς προϋπηρε- σία, χωρίς μέλλον, με «μαθητευόμενους» που έχουν περάσει τα 30 και δεν κατάφεραν να κολλήσουν ένα ένσημο... Αυτά τα βλέπουν και οι κυρίαρχοι κύκλοι και παίρνουν τα μέτρα τους. Είναι ο διαρκής φόβος μπροστά στη συλλογική αντίσταση και διεκδίκηση των νέων αν- θρώπων, ο φόβος για νέες γενιές που θα μάθουν την αλφαβήτα των αγώνων- συνέλευση, κατάλη- ψη, διαδήλωση, αιτήματα- που οδήγησε στη στοχοποίηση της νέας γενιάς, των στεκιών της όπως τα Εξάρχεια. Εξάλλου αυτά δεν αφορούν μόνο τη νεολαία. Ο γενικευμένος αυταρχισμός, η προσπάθεια να απαντηθούν τα κοινωνικά αδιέξοδα με τα ΜΑΤ και τις δικαστικές αποφάσεις είτε ενάντια στο μαχόμενο φοιτητικό κίνημα είτε ενάντια στους απεργούς στο λιμάνι του Πειραιά, είναι πρακτικές που είδαμε να εφαρ- μόζονται από την κυβέρνηση της ΝΔ που έφυγε νύχτα, αλλά και από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που θυμήθηκε τις «παραδόσεις» του στην καταστολή. Αυτή η πολιτική πρακτική μιας κυρίαρχης τάξης πραγ- μάτων που δεν αφήνει χώρο και ελπίδα στη νεολαία είναι που όπλισε το δολοφόνο του Α. Γρηγορόπουλου. Με δυο λόγια τα περιγράφει όλα το σύνθημα του περασμένου Δεκέμβρη: «Στις τράπεζες λεφτά, στη νε- ολαία σφαίρες...». Ακούγονται λοιπόν κούφια τα λόγια του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη (!) Χρυσοχοΐδη ότι θα εί- ναι διακριτική η παρουσία της αστυνομίας στην 36η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Δυστυχώς η παρουσία της κυβέρνησής του στη ζωή της νεολαίας κάθε άλλο παρά διακριτική είναι: αποδοχή κληρονο- μιάς της ΝΔ στη νομιμοποίηση των κολεγίων, δηλαδή των ιδιωτικών ΑΕΙ, διώξιμο των εγκλωβισμένων στα STAGE, μαθητοδικεία για καταλήψεις παλιές και νέες, σενάρια για νέα συστήματα εξετάσεων που θα αλ- λάξουν τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα: σχολείο-φροντιστήριο-ιδιαίτερο και φτου κι από την αρχή... Όλα αυτά είναι λόγοι για να εξεγείρεσαι. Και το Πολυτεχνείο, η ζωντανή μνήμη των αγώνων της νε- ολαίας ενάντια στη χούντα, παραμένει ορόσημο για την αντίδραση ενάντια στις χούντες της εποχής μας που ισοπεδώνουν τις ελευθερίες μας. Γι’ αυτό και το φετινό Πολυ- τεχνείο θα είναι μέρα μαχητικής διαδήλωσης και όχι μέρα για επετειακούς δεκάρικους. Όπως ήταν η φιέστα για τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου που άφησε παγερά αδιάφο- ρη την κοινωνική πλειοψηφία σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εξάλλου η μόνη ελευθερία που διασφαλίστηκε ήταν αυτή των αγορών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τι θα κάνει τη δική μας συμμετοχή να μην έχει επετειακό χα- ρακτήρα; Τι άλλο από το να ανοίξουμε τη συζήτηση για όλα πρέ- πει να αλλάξουν στο σχολείο για να χωρέσουν επιτέλους οι ανη- συχίες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων. Μαζί και τα δικά μας όνειρα, που καλούμαστε να τα αρνηθούμε, να γίνουμε υπάλλη- λοι ενός σχολείου που κρατά τις πόρτες του πεισματικά κλειστές στην πραγματική ζωή. Οι εκπαιδευτικοί ανήκουμε στο ζωντανό στοιχείο της εκπαίδευσης. Μένει να το αποδείξουμε. αγκίδα

description

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ της Αγωνιστικής Παρέμβασης ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ Δ.Ε. ΛΕΣΒΟΥ • Nοέμβρης 2009 • τεύχος 4 • διανέμεται δωρεάν ΕΚΛΟΓΕΣ 2007 2009 ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Ε.Λ.Μ.Ε. ΛΕΣΒΟΥ Νοέμβρης 2009 2 Ο «ακέφαλος» συνδικαλισμός και οι «ασώματες κεφαλές» Νοέμβρης 2009 3 Νοέμβρης 2009 4 5 Από την ανάγκη για ανατροφοδότηση στον εμπαιγμό και τη χειραγώγηση

Transcript of Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

Page 1: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ της Αγωνιστικής Παρέμβασης

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ Δ.Ε. ΛΕΣΒΟΥ • Nοέμβρης 2009 • τεύχος 4 • διανέμεται δωρεάν

Καθώς κλείνει ένας χρόνος από τη δολοφονία του δεκαεξά-χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επ. Κορκονέα, η κοινωνία μοιάζει να μην μπορεί να βρεθεί αντιμέ-τωπη με την πραγματικότητα που όπλισε το χέρι του δολοφόνου. Τα μηνύματα που έστειλε η νεολαία με την εξέγερσή της το Δε-κέμβρη του 2008 ίσως είναι πολλά, σίγουρα όμως έχουν μια βα-σική αφετηρία. Οι νέοι άνθρωποι ασφυκτιούν μέσα σε ένα σχο-λείο που περιφρονεί τις ανησυχίες, τα όνειρα και τις πραγματικές τους ανάγκες. Φοβούνται ένα μέλλον σαν κι αυτό που διαμορφώ-νουν τα προγράμματα STAGE: χωρίς ασφάλιση, χωρίς προϋπηρε-σία, χωρίς μέλλον, με «μαθητευόμενους» που έχουν περάσει τα 30 και δεν κατάφεραν να κολλήσουν ένα ένσημο...

Αυτά τα βλέπουν και οι κυρίαρχοι κύκλοι και παίρνουν τα μέτρα τους. Είναι ο διαρκής φόβος μπροστά στη συλλογική αντίσταση και διεκδίκηση των νέων αν-θρώπων, ο φόβος για νέες γενιές που θα μάθουν την αλφαβήτα των αγώνων- συνέλευση, κατάλη-ψη, διαδήλωση, αιτήματα- που οδήγησε στη στοχοποίηση της νέας γενιάς, των στεκιών της όπως τα Εξάρχεια. Εξάλλου αυτά δεν αφορούν μόνο τη νεολαία. Ο γενικευμένος αυταρχισμός, η προσπάθεια να απαντηθούν τα κοινωνικά αδιέξοδα με τα ΜΑΤ και τις δικαστικές αποφάσεις είτε ενάντια στο μαχόμενο φοιτητικό κίνημα είτε ενάντια στους απεργούς στο λιμάνι του Πειραιά, είναι πρακτικές που είδαμε να εφαρ-μόζονται από την κυβέρνηση της ΝΔ που έφυγε νύχτα, αλλά και από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που θυμήθηκε τις «παραδόσεις» του στην καταστολή. Αυτή η πολιτική πρακτική μιας κυρίαρχης τάξης πραγ-μάτων που δεν αφήνει χώρο και ελπίδα στη νεολαία είναι που όπλισε το δολοφόνο του Α. Γρηγορόπουλου. Με δυο λόγια τα περιγράφει όλα το σύνθημα του περασμένου Δεκέμβρη: «Στις τράπεζες λεφτά, στη νε-ολαία σφαίρες...».

Ακούγονται λοιπόν κούφια τα λόγια του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη (!) Χρυσοχοΐδη ότι θα εί-ναι διακριτική η παρουσία της αστυνομίας στην 36η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Δυστυχώς η παρουσία της κυβέρνησής του στη ζωή της νεολαίας κάθε άλλο παρά διακριτική είναι: αποδοχή κληρονο-μιάς της ΝΔ στη νομιμοποίηση των κολεγίων, δηλαδή των ιδιωτικών ΑΕΙ, διώξιμο των εγκλωβισμένων στα STAGE, μαθητοδικεία για καταλήψεις παλιές και νέες, σενάρια για νέα συστήματα εξετάσεων που θα αλ-λάξουν τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα: σχολείο-φροντιστήριο-ιδιαίτερο και φτου κι από την αρχή...

Όλα αυτά είναι λόγοι για να εξεγείρεσαι. Και το Πολυτεχνείο, η ζωντανή μνήμη των αγώνων της νε-ολαίας ενάντια στη χούντα, παραμένει ορόσημο για την αντίδραση ενάντια στις χούντες της εποχής μας

που ισοπεδώνουν τις ελευθερίες μας. Γι’ αυτό και το φετινό Πολυ-τεχνείο θα είναι μέρα μαχητικής διαδήλωσης και όχι μέρα για επετειακούς δεκάρικους. Όπως ήταν η φιέστα για τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου που άφησε παγερά αδιάφο-ρη την κοινωνική πλειοψηφία σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εξάλλου η μόνη ελευθερία που διασφαλίστηκε ήταν αυτή των αγορών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Τι θα κάνει τη δική μας συμμετοχή να μην έχει επετειακό χα-ρακτήρα; Τι άλλο από το να ανοίξουμε τη συζήτηση για όλα πρέ-πει να αλλάξουν στο σχολείο για να χωρέσουν επιτέλους οι ανη-συχίες και τα όνειρα των νέων ανθρώπων. Μαζί και τα δικά μας όνειρα, που καλούμαστε να τα αρνηθούμε, να γίνουμε υπάλλη-λοι ενός σχολείου που κρατά τις πόρτες του πεισματικά κλειστές στην πραγματική ζωή. Οι εκπαιδευτικοί ανήκουμε στο ζωντανό στοιχείο της εκπαίδευσης. Μένει να το αποδείξουμε.

αγκίδα

Page 2: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

2 Νοέμβρης 2009αγκίδα

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑΚατά τις εκλογές της 6ης Μαΐου τα αποτελέσματα διαμορφώθηκαν ως εξής (βλ. πίνακα).Αρνητική για τον κλάδο είναι η συνεχιζόμενη

άνοδος της ΔΑΚΕ γιατί είναι η κατεξοχήν πα-ράταξη που υποστηρίζει ακραίες νεοφιλελεύθε-ρες πολιτικές (κατάργηση της μονιμότητας, ελα-στική εργασία, η αξιολόγηση/πειθάρχηση κλ.π.), είναι πάντα αντίθετη σε κάθε αγωνιστική διεκ-δίκηση και έτοιμη, όπως έχει δείξει και στο πα-ρελθόν, να υπονομεύσει κάθε μορφή αγώνα, κι ακόμα οι συνδικαλιστές της, από τη μια μεριά, έχουν σχέσεις αίματος (και δη γαλάζιου) με την διεύθυνση/ εργοδοσία και γι’ αυτό φροντίζουν να συγκαλύπτουν τις αυθαιρεσίες της, ενώ, από την άλλη, δεν κρύβουν συχνά πώς πρότυπό τους είναι η εκπαίδευση στα χρόνια της χούντας.

Πιστεύουμε πως η άνοδος της ΔΑΚΕ είναι αποτέλεσμα και της γενικότερης κατάστασης στην κοινωνία και το συνδικαλιστικό κίνημα αλλά είναι και προϊόν του πολύπλευρου μηχα-νισμού πελατειακών σχέσεων που έχει στήσει μαζί με τη διοίκηση. Μια ακόμα αιτία είναι και η μεθοδική μετά το 2004 προώθηση στη Δευτε-ροβάθμια Εκπαίδευση μέσω της προϋπηρεσίας στην ΠΔΣ (αλλά και άλλων μεθόδων) πολλών «γαλάζιων» παιδιών που σήμερα «κοσμούν» το ψηφοδέλτιο της ΔΑΚΕ.

Η ΠΑΣΚ μη έχοντας να δείξει κάποια συμ-βολή στις διεκδικήσεις του σωματείου αλλά και μη έχοντας τίποτα να «πουλήσει» στους δικούς της πελάτες-ψηφοφόρους (καθώς το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση ) έμεινε εκλογικά στάσιμη. Περίμενε- και δικαιώθηκε τελικά- την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κι έχει ήδη ραμμένα τα κοστούμια για τις θέσεις της Διοίκησης.

Σταθερή είναι η πτώση της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας, όχι μόνο γιατί δεν έχει προσφέρει τίποτα στην αγωνιστική ανάταση του κλάδου αλλά ούτε στην αξιοπρεπή και ισότιμη αντιμετώπιση των συναδέλφων. Απλά, μέσω του αιρετού της, φροντίζει να διαπλέκεται με την εργοδοσία και να έχει τις δικές τις πελατει-ακές σχέσεις ώστε να συγκροτεί ένα ψηφοδέλτιο κομματικών φίλων και «ευεργετηθέντων».

Η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ σημείωσε άνοδο εισπράττοντας ένα μέρος της δυσαρέσκειας από την επιδείνωσης της οι-κονομικής-εργασιακής κατάστασης αλλά πήρε και ψήφους κομματικής στήριξης. Συνεχίζει να λειτουρ-γεί με το αδιέξοδο σχήμα «ψηφίστε ΕΣΑΚ-ΔΕΕ για να ενισχυθεί το ΠΑΜΕ που θα βοηθήσει στην άνοδο του ΚΚΕ». Στην πράξη βέβαια δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία για αγώνες και αρνείται κάθε κοινή δρά-ση στο εργατικό κίνημα, τοπικά και εθνικά.

Η Αγωνιστική Παρέμβαση καθιερώνεται ως η μόνη εναλλακτική φωνή που ασκεί πραγματική αντι-πολίτευση στο χώρο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του νησιού. Το αποτέλεσμα βέβαια δεν μας αφήνει ικανοποιημένους αφού χρειάζεται ακόμα μεγάλη προσπάθεια για να διαμορφωθεί ένα σοβαρό εκπαιδευ-τικό κίνημα από τα κάτω που να αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική κατεύθυνση αλλά και να πετυχαί-νει μικρές και μεγάλες νίκες απέναντι στην εκπαιδευτική εξουσία.

Και μια …νοθεία:Παρατηρώντας επίσης τα αποτελέσματα, στον πίνακα της ΟΛΜΕ, θα δει κανείς ότι η Αγωνιστική Πα-

ρέμβαση με 69 ψήφους (το κατώτερό της) δεν εκλέγει αντιπρόσωπο για το συνέδριο της ΟΛΜΕ ενώ η Αυ-τόνομη Πρωτοβουλία με 121 ψήφους (το ανώτερό της) εκλέγει δύο. Πρόκειται για σαφή καλπονοθεία, νομότυπη καθώς προβλέπεται από τον συντηρητικό Ν.1264/82, αλλά που επιδέχεται αμφισβήτηση και κριτική. Γιατί καταβαραθρώνει την απλή αναλογική που θα έπρεπε να ισχύει στα σωματεία. Γιατί η Αυ-τόνομη Πρωτοβουλία, που κατά τα άλλα κόπτεται για την απλή αναλογική και την ζητάει παντού, κάνει χρήση του αντιδραστικού αυτού νόμου όταν την ευνοεί και δεν μιλάει καθόλου. Η Αγωνιστική Παρέμβα-ση κατήγγειλε τη λογική αυτή, τον καλπονοθευτικό 1264/82, καθώς την υποκριτική στάση της Αυτόνο-μης Πρωτοβουλίας που ζητάει απλή αναλογική μόνο όπου την συμφέρει!

ΕΚΛΟΓΕΣ 2007 2009ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Ε.Λ.Μ.Ε. ΛΕΣΒΟΥ

Αγωνιστική Παρέμβαση 79 11,38% 1 79 10,62% 1Αυτόνομη Πρωτοβουλία 114 16,43% 1 104 13,98% 1ΔΑΚΕ 302 43,52% 3 321 43,15% 3ΕΣΑΚ-ΔΕΕ 42 6,05% 0 71 9,54% 0ΠΑΣΚ 157 22,62% 2 169 22,72% 2Ψήφισαν 750 791 Έγκυρα 694 744

ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ Ο.Λ.Μ.Ε.Αγωνιστική Παρέμβαση 91 13,40% 1 69 9,50% 0Αυτόνομη Πρωτοβουλία 113 16,64% 1 121 16,67% 2ΔΑΚΕ 262 38,59% 3 293 40,36% 3ΕΣΑΚ-ΔΕΕ 40 5,89% 0 76 10,47% 1ΠΑΣΚ 173 25,48% 2 167 23,00% 2Ψήφισαν 737 775 Έγκυρα 679 726

ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥΑγωνιστική Παρέμβαση 73 10,70% 4 75 10,49% 4Αυτόνομη Πρωτοβουλία 113 16,57% 6 100 13,99% 5ΔΑΚΕ 294 43,11% 15 306 42,80% 17ΕΣΑΚ-ΔΕΕ 44 6,45% 3 70 9,79% 4ΠΑΣΚ 158 23,17% 9 164 22,94% 9Ψήφισαν 737 774 Έγκυρα 682 715

Page 3: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

Νοέμβρης 2009 3αγκίδα

Για τη συγκρότηση του ΔΣ της ΕΛΜΕ ΛέσβουΟ «ακέφαλος» συνδικαλισμός και οι «ασώματες κεφαλές»

Αν και έχουν περάσει κοντά έξι μήνες από τις τελευταί-ες εκλογές της ΕΛΜΕ το ΔΣ παραμένει ακόμα ασυγκρό-τητο. Όλο αυτό το διάστημα η ΕΛΜΕ δεν λειτουργεί και υπάρχει μια αγωνιώδης προσπάθεια από τις παρατά-ξεις της ΔΑΚΕ και της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας να χρεωθεί αυτή η «δυσλειτουργία» στην Αγωνιστική Πα-ρέμβαση. Στα πλαίσια αυτά, διατυπώνονται προτάσεις του τύπου «η ΕΛΜΕ δεν μπορεί να λειτουργεί ακέφαλη», «όλες οι παρατάξεις πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύ-νες τους» και άλλα ανάλογα φληναφήματα. Ιδού λοι-πόν η αλήθεια για τις πραγματικές ευθύνες: 1ον: Η Αγωνιστική Παρέμβαση ήδη κατά την πρώ-τη συνεδρίαση του νέου ΔΣ της ΕΛΜΕ (14/5) υπέβαλ-λε πρόταση με συγκεκριμένες αξιώσεις, ήτοι ότι δι-εκδικούμε τη θέση της Γραμματείας με αναγκαία προϋπόθεση την δέσμευση των άλλων παρατάξε-ων σε ένα αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης το οποίο καταθέσαμε και τον αποκλεισμό της ΔΑΚΕ για συ-γκεκριμένους λόγους απ’ το προεδρείο. Ειδικά το πρό-γραμμα δράσης το θεωρούσαμε εντελώς απαραίτητο καθώς όλα τα προηγούμενα χρόνια η ΕΛΜΕ πορευό-ταν χωρίς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και δεσμεύ-σεις. Όλα αυτά τα δημοσιοποιήσαμε στα σχολεία και τον τοπικό Τύπο. Η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚ πρότειναν δια-παραταξιακό προεδρείο με τη διαφορά ότι η καθεμιά ήθελε να έχει τον πρόεδρο δικό της, ενώ η Αυτόνομη Πρωτοβουλία συμφώνησε στο διαπαραταξιακό προ-εδρείο, χωρίς να προτείνει συγκεκριμένες θέσεις. Προ-έκυψε λοιπόν αδυναμία συγκρότησης και αναβολή. Τότε η Αγωνιστική Παρέμβαση ζήτησε να συζητηθούν και κάποια βασικά ζη-τήματα στα οποία η ΕΛΜΕ θα έπρεπε να πάρει άμεσα θέση (θέματα ενδοσχο-λικών εξετάσεων, πρόταση κειμένου για υπηρεσιακές μεταβολές, λυκεια-κές επιτροπές κ.ά.). Όμως η γραφει-οκρατική αντίληψη των άλλων τρι-ών παρατάξεων δεν επέτρεψε- και συνεχίζει έως και σήμερα να μην επιτρέπει- στην ΕΛΜΕ να συζητη-θεί κανένα θέμα αν δεν γίνει πρώτα συγκρότηση. Διαλύουν συνεχώς τις συνεδριάσεις με αλλεπάλλη-λες αποχωρήσεις. Για εμάς, κανένα πρακτικό ζήτημα δεν επιβάλλει αυτήν την αναβλητικότητα. Πρόκειται για ωμό εκβιασμό με σκοπό, από τη μια, την αδρανο-ποίηση του σωματείου κι, απ’ την άλλη, την συγκρότη-ση του ΔΣ σύμφωνα με τις επιθυμίες των παρατάξε-ων αυτών. Το βασικό πρόβλημα, για εμάς, δεν είναι λοιπόν το ότι η ΕΛΜΕ δεν συγκροτείται αλλά το ότι η ΕΛΜΕ δεν λειτουργεί!2ον: Η λογική αυτή επικράτησε και στις επόμενες δύο συνεδριάσεις ως τη λήξη του σχολικού έτους (26/5, 10/6) αλλά και στις δύο συνεδριάσεις της φετινής χρο-

νιάς (26/8, 26/10). ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ επιμένουν στις αρ-χικές τους θέσεις (δηλ. στο διαπαραταξιακό προεδρείο με πρόεδρο από τις ίδιες) χωρίς να κάνουν βήμα πί-σω. Έτσι είναι σαφές πως η βασική ευθύνη για τη μη συγκρότηση βαραίνει βασικά τις δύο αυτές παρατά-ξεις που έχουν και την πλειοψηφία. Τη στάση τους βέ-βαια αυτή σιγοντάρει κι η Αυτόνομη Πρωτοβουλία. Γιατί, από τη μια, κωλυσιεργούσε με την άρνησή της να βάλει την υπογραφή της στο πλαίσιο δράσης της ΕΛΜΕ που συμφωνήθηκε, ενώ, από την άλλη, πρω-τοστάτησε στο μπλοκάρισμα της κινητοποίησης της ΕΛΜΕ σε ζητήματα που επείγουν (με την πρόφα-ση ότι «χωρίς προεδρείο τίποτα δεν μπορεί να υλοποι-ηθεί»), και κατέβαζε προτάσεις για συγκρότηση εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους, π.χ. με τη ΔΑΚΕ για πρόεδρο αλλά και εντελώς εκτός προεδρείου. Αυτό που απασχολεί δηλ. την Αυτόνομη Πρωτοβουλία είναι να γίνει συγκρότηση «πάση θυσία» με όλες τις παρα-τάξεις μέσα και κυρίως την Αγωνιστική Παρέμβαση, ώστε «να μην κάθεται απ’ έξω και να φωνάζει». Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο κος Ζαχαριάδης είναι πολύ «ευ-αίσθητος» και δεν ανέχεται την κριτική από την Αγω-νιστική Παρέμβαση όσον αφορά το ρόλο του στο ΠΥΣ-ΔΕ όπου μονίμως συμπράττει με τη Διοίκηση. 3ον: Συμπερασματικά, όλες οι παρατάξεις εγκαλούν την Αγωνιστική Παρέμβαση γιατί δεν τις ψηφίζουμε για να γίνει συγκρότηση σε σώμα, δεν εξηγούν όμως στους συναδέλφους γιατί δεν αλληλοψηφίζονται,

όπως έκαναν και τα προηγούμενα χρόνια ώστε να βγάλουν ένα ωραίο συναινετικό προεδρείο; Αν για την Αυτόνομη Πρωτοβουλία είναι τό-σο σοβαρό ζήτημα η συγκρότηση σε σώμα, γιατί δεν ψηφίζει τη ΔΑΚΕ για πρόεδρο για να τελειώνουμε; Αν για τη ΔΑΚΕ είναι τόσο σοβαρό ζήτημα η συγκρότηση σε σώμα, γιατί δεν ψηφί-ζει την ΠΑΣΚ για πρόεδρο; Αν για την

ΠΑΣΚ είναι τόσο σοβαρό ζήτημα η συγκρότηση σε σώ-μα, γιατί δεν ψηφίζει την ΔΑΚΕ για πρόεδρο; Αφού έτσι, όλοι θα μπουν στο προεδρείο, πράγμα που απο-τελεί και τη βασική τους συμφωνία («διαπαραταξια-κό»). Να λοιπόν ποιοι είναι οι πραγματικοί υπεύθυ-νοι της μη συγκρότησης! 4ον: Κι ενώ παρόλα αυτά, με υποχωρήσεις και από την Αγωνιστική Παρέμβαση, ήμασταν κοντά σε μια συ-γκρότηση, η πλειοψηφία της ΕΛΜΕ με τη ΔΑΚΕ και την Αυτόνομη Πρωτοβουλία «μπλοκάρησαν» τη δια-δικασία. Αυτό έγινε με την άρνησή τους να αναγνω-ρίσουν τη νομιμότητα του εκπροσώπου της Αγω-νιστικής Παρέμβασης στο ΔΣ. Κι εξηγούμαστε: μια κομβική διαδικασία στην πολιτική πρακτική της Αγω-νιστικής Παρέμβασης αποτελεί η εναλλαγή των με-

Page 4: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

4 Νοέμβρης 2009αγκίδαλών της σε ρόλους και καθήκοντα. Έτσι μετά τη Μάχη Αλχατζίδου που εκπροσώπησε αρχικά την Παρέμβα-ση στο ΔΣ και παραιτήθηκε στις 26/8- καθώς μένει στην Άντισσα και δεν θα μπορούσε να παρευρί-σκεται σε όλες τις διαδικασίες- ήταν η σειρά της Έφης Γκίκα να αναλάβει. Η Έφη όμως είναι νέα μητέρα και γι’ αυτό έχει άδεια ανατροφής από την υπηρεσία. Αλλά δεν θέλει να παραιτηθεί γιατί διεκδικεί το δικαίωμά της να υπηρετήσει τη συνδι-καλιστική της θητεία μετά το τέλος της άδειάς της. Έτσι με δήλωση της ίδιας και της Αγωνιστικής Παρέμβασης ορίστηκε ότι ο Αντρέας Μπάλλας θα την αναπλή-ρωνε στο ΔΣ μέχρι τη λήξη της άδειάς της, τον Ιούνιο. Πρακτικά και επί της ουσίας, αντί να αναλάβει τη θέση φέτος η Έφη και του χρόνου ο Αντρέας, η Αγω-νιστική Παρέμβαση δήλωσε ότι θα αναλάβει, για τους παραπάνω λόγους, φέτος ο Αντρέας και του χρόνου η Έφη. Τόσο απλό! Κι όμως με νομικίστικες προφάσεις ΔΑΚΕ και Αυτόνομη Πρωτοβουλία δή-λωσαν ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει δεκτό γιατί το ΔΣ της ΕΛΜΕ δεν θα είναι έγκυρο, όπως και καμία απόφαση που θα λαμβάνονταν. Κι όχι μόνο θεώρησαν προβληματικό «νομικά» το αίτημα αυτό αλλά υπονόη-σαν, η ΔΑΚΕ βασικά, ότι θα εγείρει η ίδια νομικά προ-βλήματα στην ΕΛΜΕ, όπως έχει κάνει άλλωστε και στο πρόσφατο παρελθόν [θυμίζουμε ότι τέσσερα μέ-λη του απερχόμενου ΔΣ της ΕΛΜΕ είναι κατηγορούμε-να για παράβαση του ποινικού κώδικα μετά από λαθρο-χειρία του μέλους της ΔΑΚΕ Α. Βαρελτζή σε απόφαση του ΔΣ για την έκφραση αλληλεγγύης στη δίωξη του Σ. Ψάλτου και κατοπινή καταγγελία της πλειοψηφίας του ΔΣ στον εισαγγελία]. Για άλλη μια φορά δηλ. η πλειοψηφία της ΕΛΜΕ Λέσβου παρουσιάζεται εντελώς ανίκανη να κινη-θεί έστω πάνω στα όρια της νομιμότητας, να ξε-περάσει γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και να απο-δεχτεί-υιοθετήσει ριζοσπαστικές πρακτικές. Μετά από τον εκβιασμό αυτόν της ΔΑΚΕ και την ατολμία των άλλων παρατάξεων να αναμετρηθούν με αυτόν, η Αγωνιστική Παρέμβαση δήλωσε ότι, αφού δεν ανα-γνωρίζεται η «νομιμότητα» του Αντρέα Μπάλλα στο ΔΣ, θα παραμείνει η Έφη Γκίκα εκπρόσωπος στο ΔΣ, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται την ωσεί παρουσία της συχνά στις διαδικασίες. Ωστόσο η ωσεί παρουσία της Ε. Γκίκα συνεπάγεται και αδυναμία της- και άρα της Παρέμβασης- να συμμετάσχει στο προεδρείο· για-τί πώς θα μπορούσε να γίνει γραμματέας της ΕΛΜΕ μια συνδικαλίστρια που δεν βρίσκεται φέτος ενεργά στα σχολεία; Η «ευθύνη» της Αγωνιστικής Παρέμβασης λοιπόν δεν είναι στο να αναλάβει μια «καρέκλα», σύμφω-να με την αντίληψη που εκφράζεται από τις άλλες πα-ρατάξεις. Εμείς θεωρούμε ευθύνη μας, με όσες δυνά-μεις διαθέτουμε, να παλεύουμε καθημερινά μες στα

σχολεία κόντρα στον αυταρχισμό Διευθυντών και Δι-οίκησης, να καυτηριάζουμε την υποκρισία, τον στρου-

θοκαμηλισμό και τις εξυπηρετήσεις του «καθεστώ-τος», να διαμορφώσουμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης

ανάμεσα στους συναδέλφους (και κυρίως όσους δεν έχουν τις «πλάτες» που έχουν πολλοί άλ-λοι), να αναμετρώμαστε κριτικά με τη γνώση και τα προγράμματα του σχολείου, να προε-τοιμάζουμε τους όρους για τις εκπαιδευτικές και κοινωνικές μάχες που πρέπει να δοθούν απέναντι σε ένα σάπιο καθεστώς.Και για να τελειώνουμε: για την Αγωνι-στική Παρέμβαση το βασικό πρόβλημα δεν είναι ότι ο συνδικαλισμός είναι «ακέ-φαλος», όπως υποστηρίζουν μετά πολλών κροκοδείλιων δακρύων οι άλλες παρατά-ξεις, αλλά ότι είναι «ασώματος». Αυτό που λείπει σήμερα δηλ. από τον συνδικαλισμό δεν

είναι η «καλή» συνεργασία των «εκπροσώπων» του αλλά η συνδικαλιστική έκφραση και κινητοποίηση της πλειοψηφίας των συναδέλφων, της βάσης. Κι αυτό είναι το πρόβλημα: οι «ασώματες κεφαλές» του συνδι-καλιστικού κινήματος χρόνια τώρα έχουν απαξιώσει τόσο την έννοια, τις πρακτικές και τη λειτουργία του συνδικαλισμού με τη συναίνεση, την αδράνεια, την συνδιαχείριση, που τώρα τσακώνονται μεταξύ τους και απορούν γιατί δεν τους ακολουθεί ο κόσμος… Η Αγωνιστική Παρέμβαση επιθυμεί η ΕΛΜΕ να λειτουργεί, όχι σε κλειστά γραφεία με «καθώς πρέ-πει» συνδιαλλαγές με την εκπαιδευτική εξουσία, όπου θάβεται το δίκιο του συναδέλφου, αλλά με ζωντανές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και ριζοσπαστικές πρακτικές (στάσεις εργασίας, απεργίες, παραστάσεις διαμαρτυρίας, διαδηλώσεις). Και έχουμε έμπρακτα αποδείξει την αγωνία μας αυτή γιατί, χωρίς να έχου-με λάβει ποτέ καμία καρέκλα στο ΔΣ, έχουμε συμβάλ-λει σημαντικά την προηγούμενη διετία στην κινητο-ποίηση της ΕΛΜΕ, παρευρισκόμαστε πάντα σε όλες τις συνεδριάσεις και μάλιστα όχι με τον εκπρόσωπό μας μόνο αλλά και με περισσότερα μέλη ή φίλους της Παρέμβασης, έχουμε προτείνει τις περισσότερες και έχουμε συμμετάσχει σε όλες τις αγωνιστικές αποφά-σεις, έχουμε κινητοποιήσει συναδέλφους για συνελεύ-σεις και απεργίες σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τις άλλες παρατάξεις κ.ο.κ.. Θεωρούμε αστείο λοιπόν να επικαλούνται οι άλλες παρατάξεις την «ευθύνη» της Παρέμβασης για τη μη συγκρότηση του ΔΣ. Ας σταματήσουν τους «θρήνους» και τους «ολοφυρμούς» για τον «ακέφαλο» συνδικαλι-σμό κι ας αναμετρηθούν με τα διλήμματα που έχουν τεθεί· τι ΕΛΜΕ και τι συνδικαλισμό θέλουν; Τον συν-δικαλισμό της «καρέκλας» ή τον συνδικαλισμό μιας μαχητικής αντιπολίτευσης; Εμείς με τον συνδικαλι-σμό της «καρέκλας», της μιζέριας, της ηττοπάθειας, της αδράνειας, της συναίνεσης και της συνδιαχείρι-σης δεν θέλουμε καμία σχέση. Η Αγωνιστική Παρέμ-βαση έχει ήδη διαλέξει τον δεύτερο δρόμο!

Page 5: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

Νοέμβρης 2009 5αγκίδα

Δεν υπάρχει ίσως ζήτημα που να συνενώνει τό-σο τους εκπαιδευτικούς, όλων των ηλικιών, των ειδι-κοτήτων και των ιδεολογικών αποκλίσεων, όσο το ζή-τημα της επιμόρφωσης. Σε μια εποχή που οι εξελίξεις σε όλους τους κλάδους της επιστήμης έχουν τη μορ-φή χιονοστιβάδας και η πληροφορία τρέχει με σαρω-τικές ταχύτητες, όλοι συμφωνούν ότι η επιμόρφωση αποτελεί ανάγκη για τη συνεπή παρουσία του εκπαι-δευτικού στην τάξη και βασική προϋπόθεση για την ουσιαστική λειτουργία του δημόσιου σχολείου. Για το λόγο αυτό δεν υπήρξε κινητοποίηση των εκπαιδευτι-κών μέχρι σήμερα, που να μην βάζει επιτακτικά στο διεκδικητικό της πλαίσιο το αίτημα της επιμόρφωσης.

Ωστόσο, εδώ και δεκαετίες, το αίτημα αυτό παραμένει χωρίς απο-δέκτη, αφού το YΠ.E.Π.Θ. ποτέ δε σχεδίασε μια ουσιαστική επιμορφω-τική πολιτική και πολύ περισσότερο ποτέ δεν την υλοποίησε. Αντίθετα, ακολουθεί μια τακτική εμπαιγμού των εκπαιδευτικών και σαλαμοποί-ησης της έννοιας της επιμόρφωσης. Με διήμερα και τριήμερα επιμορ-φωτικά σεμινάρια, τα οποία ισοδυ-ναμούν περισσότερο με «επιμορ-φωτικά τρυκ», παρά με μια συνεπή ανατροφοδότηση του εκπαιδευτικού σε επιστημονική και παιδαγωγική βάση, διαχειρίζεται καθόλου ευκα-ταφρόνητα ποσά για την κατ’ ευφημισμό επιμόρφω-ση, με μηδενικό, έως και αρνητικό, για την ουσία της υπόθεσης, αποτέλεσμα.

Τι ισχύει σήμεραΟι νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί είναι υποχρεωμέ-

νοι στον 1ο χρόνο της θητείας τους να παρακολου-θήσουν την «εισαγωγική» λεγόμενη επιμόρφωση σε τρεις φάσεις- την 1η λίγο πριν το ξεκίνημα της σχολι-κής χρονιάς και τις άλλες δύο την άνοιξη. Εκτός από την «εισαγωγική επιμόρφωση», διεκπεραιώνονται διά-φορα τυχαία- ως προς τις ανάγκες και το σχεδιασμό- προγράμματα, τα οποία δεν έχουν καμιά συνεισφορά στην ουσιαστική επιμόρφωση και από τα οποία μόνο οι διαχειριστές των κονδυλίων μπορούν να αισθάνο-νται ικανοποιημένοι.

H «εισαγωγική επιμόρφωση» διεκπεραιώνεται από τα ΠEK (Περιφερειακά Κέντρα Επιμόρφωσης) τα οποία διαχειρίζονται καθόλου ευκαταφρόνητα κοι-νοτικά κονδύλια. Το ζήτημα της επιμόρφωσης δεν θεωρείται άξιο να ενταχθεί στον κρατικό προϋπο-λογισμό και εναπόκειται στις περιστασιακές κοι-

νοτικές χρηματοδοτήσεις- με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον προγραμματισμό και το περιεχόμενο.

Η β΄ και η γ΄ φάση της «εισαγωγικής επιμόρφω-σης»- και μέχρι πέρυσι και η α΄ φάση- διεξάγονται στη διάρκεια της διεξαγωγής των μαθημάτων, με αποτέ-λεσμα την απόλυτη απορρύθμιση του σχολικού προγράμματος. Στις απομακρυσμένες, ιδιαίτερα στις νησιωτικές περιοχές, οι συνάδελφοι μετακινούνται με δυσβάσταχτο κόστος μετακίνησης και διαμονής, που καταβάλλουν από τη τσέπη τους, προσδοκώντας την αποζημίωση μέρους της δαπάνης μετά από πολλούς μήνες.

Σε ό,τι αφορά την ουσία της «εισαγωγικής επιμόρφωσης» θα μπορούσε να παραθέσει κανείς σω-ρεία μαρτυριών για το πώς οι περισ-σότεροι επιμορφωτές τη μετατρέ-πουν σε επιχείρηση χειραγώγησης των νέων εκπαιδευτικών ή ακόμα και σε ξεκαρδιστικό ανέκδοτο, αν δεν ήταν τόσο σοβαρή υπόθεση. Στην 1η φάση οι επιμορφούμενοι παρακο-λουθούν πολύωρους ανιαρούς μονό-λογους, κατηχήσεις κατά της συνδι-καλιστικής και συλλογικής δράσης και υπέρ των ευρωπαϊκών προγραμ-μάτων, εισηγήσεις γραμμένες «στο

γόνατο», φληναφήματα, ευφυολογήματα και παραι-νέσεις υπέρ μιας τυπικής, απονευρωμένης και ανού-σιας διδακτικής πράξης. Στη 2η φάση γίνονται συ-νήθως «δειγματικές» διδασκαλίες από παλιότερους συναδέλφους, στις οποίες στην κυριολεξία στοιβάζο-νται διάφορες άσχετες με το περιεχόμενο ειδικότητες και με τις οποίες οι νεότεροι εξοικειώνονται στην επι-χειρούμενη «αξιολόγηση».

Εκτός από την εισαγωγική επιμόρφωση διάφορα «επιμορφωτικά» προγράμματα έχουν εκχωρηθεί σε ιδιώτες, που σε αγαστή συνεργασία με το YΠ.E.Π.Θ. στήνουν γερό φαγοπότι στα κοινοτικά κονδύλια.

Με λίγα λόγια, η «επιμόρφωση» σήμερα- εισα-γωγική ή άλλου τύπου- συνοψίζεται στη διασπά-θιση μεγάλων χρηματικών ποσών, στην απορ-ρύθμιση του σχολικού προγράμματος, την χωρίς επιμορφωτικό αντίκρισμα καταπόνηση των εκπαι-δευτικών και την επιχείρηση χειραγώγησής τους.

Επιμόρφωση: ποιος, ποιον, σε τι και γιατίΠριν μερικά χρόνια από το χώρο των Παρεμβά-

σεων είχε τεθεί το ερώτημα «ποιος», «ποιον», «σε τι» και «γιατί» όσον αφορά την αξιολόγηση του εκπαιδευ-τικού. Με το ίδιο μοτίβο μπορούμε να θέσουμε και το

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ Π.Ε.Κ. ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ

Από την ανάγκη για ανατροφοδότηση στον εμπαιγμό και τη χειραγώγηση

Page 6: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

6 Νοέμβρης 2009αγκίδαζήτημα της επιμόρ-φωσης. H κυρίαρχη τάση, τα τελευταία χρόνια, στις χώρες του «υπαρκτού νεο-φιλελευθερισμού» είναι η κατάρτιση του εκπαιδευτι-κού προσωπικού στενά στις απαι-τήσεις του αναλυ-τικού προγράμμα-τος.

H υποχώρηση της αριστεράς και της κριτικής σκέψης

σε ζητήματα εκπαίδευσης οδήγησε τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών στις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης και στις H.Π.A. να έχουν κυριαρχηθεί από το συμπεριφοριστικό προσανατολι-σμό των αναλυτικών προγραμμάτων. Κριτικά ερω-τήματα του τύπου «γιατί διδάσκουμε αυτή την ύλη και με αυτόν τον τρόπο στους μαθητές» έχουν εξα-φανισθεί και τα κυρίαρχα ερωτήματα είναι «πώς θα διδάξουμε τη δεδομένη ύλη καλύτερα», «πώς θα αξιολογήσουμε τους μαθητές», «πώς θα πειθαρχή-σουμε τους μαθητές». Το μοντέλο που ακολουθείται για το σκοπό αυτό είναι η «ενδοσχολική» επιμόρφω-ση, δηλ. την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών αναλαμ-βάνουν αποκλειστικά σχολικοί σύμβουλοι και στελέχη της εκπαίδευσης και παλιότεροι εκπαιδευτικοί. Γενικό-τερα παιδαγωγικά, φιλοσοφικά, κοινωνικά ζητήματα της εκπαίδευσης εξοβελίζονται έτσι από τα επιμορφω-τικά προγράμματα και τα πανεπιστήμια απουσιά-ζουν ολοκληρωτικά από την επιμόρφωση του εκπαι-δευτικού. Έτσι η επιμόρφωση καταντά καρικατούρα αλληλοδιδακτικής μεθόδου η οποία στις κοινωνίες της Δυτικής Ευρώπης έχει ήδη σε μεγάλο βαθμό απο-νομιμοποιηθεί (“Seat with Nelly”, «κάτσε με τη Nέλλυ» δηλ., ήταν το σύνθημα που πρόβαλλαν λοιδωριστικά τα βρετανικά συνδικάτα στις αρχές του ’80 απέναντι στην ενδοσχολική επιμόρφωση όπου οι παλαιότεροι εκπαι-δευτικοί καλούνταν να επιμορφώσουν τους νεώτερους σε στενά υπηρεσιακά ζητήματα και όπου Nelly βέβαια η παλιότερη συνάδελφος).

Σε αυτού του τύπου την επιμόρφωση που έχει επικρατήσει, ο μελλοντικός εκπαιδευτικός θεωρείται πρωταρχικά σαν ένας παθητικός αποδέκτης της στε-νής υπηρεσιακής γνώσης, ο οποίος θα παίξει μικρό ρόλο στο ποιο θα είναι το περιεχόμενο της επιμόρ-φωσής του και στο πως θα πρέπει να διαμορφωθεί το αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου. Έτσι, οι εκπαι-δευτικοί αντιμετωπίζονται λιγότερο ως δημιουργι-κοί και επινοητικοί διανοούμενοι και περισσότερο σαν δημόσιοι υπάλληλοι που υπάκουα εκτελούν τις προσταγές των άλλων. Λίγες μόνο ώρες παρακολού-θησης στα ΠΕΚ μπορούν να επιβεβαιώσουν στη σκέψη

των συναδέλφων τις παραπάνω διαπιστώσεις.Εξετάζοντας λοιπόν την επιμόρφωση κάτω από

το πρίσμα του «ποιος» επιμορφώνει (το κράτος και οι μηχανισμοί του), «ποιον» (τον εκπαιδευτικό), «σε τι» (στην στενή τεχνοκρατική διδασκαλία του αναλυτικού προγράμματος), «για ποιον σκοπό» (για το στενό ιδε-ολογικό μαρκάρισμα και έλεγχο του εκπαιδευτικού), τότε μόνο μπορούμε να διαμορφώσουμε ουσιαστικές προτάσεις πάλης:

Να ζητήσουμε επιμόρφωση με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα σε γενικά θέματα παιδα-γωγικής, κοινωνιολογίας, κοινωνικής ανθρωπολο-γίας, πολιτισμού και επιστημονικών εξελίξεων στο αντικείμενο και ταυτόχρονα να κριτικάρουμε το πε-ριεχόμενό τους.

H επιμόρφωση μέσα στο σχολείο να γίνεται επί-σης σε γενικά παιδαγωγικά ζητήματα που να προκα-λούν κριτικές συζητήσεις και όχι απλώς σε ζητήμα-τα διδασκαλίας των βιβλίων. Και φυσικά να γίνεται εκτός ωραρίου- για να μην προκαλούνται δυσλει-τουργίες στο πρόγραμμα- αλλά με αμοιβή αυτών που επιμορφώνονται.

Να οργανώσουμε, ως συνδικαλιστικό κίνημα- τις δικές μας μορφωτικές παρεμβάσεις, που θα οργα-νώνουν τον αντίπαλο λόγο απέναντι στην κυρίαρχη ιδεολογία.

Τι απαιτούμεΜε πλήρη γνώση των αναγκών του δημόσιου σχο-

λείου και των εκπαιδευτικών για ουσιαστική και τα-κτική επιμόρφωση, με επίγνωση των απαιτήσεων που βάζουν οι καιροί, με όνειρο τον ολοκληρωμένο σε επι-στημονικά και παιδαγωγικά εφόδια ελεύθερο εκπαι-δευτικό, απαιτούμε:

★ Καθολική ετήσια, περιοδική επιμόρφωση που δεν μπορεί να διαρκεί λιγότερο από ένα σχολικό έτος.

★ Αποδέσμευση των επιμορφούμενων εκπαιδευτι-κών από τα διδακτικά τους καθήκοντα.

★ Ένταξη κάθε επιμορφωτικού προγράμματος σε πανεπιστημιακό επίπεδο για την κατοχύρωση της ποιότητάς του και την περιφρούρησή τους από την ιδιωτική κερδοσκοπία.

★ Έγκαιρους διορισμούς ώστε η εισαγωγική επι-μόρφωση να διεκπεραιώνεται πριν την έναρξη των μαθημάτων και οπωσδήποτε να κατοχυρώ-νεται ως εργάσιμος χρόνος με καταβολή των επι-πλέον δαπανών.

★ Σχολικούς συμβούλους συμπαραστάτες στο επι-στημονικό και παιδαγωγικό μας έργο και όχι κριτές-αξιολογητές μια τυποποιημένης πράξης διδακτικού ολοκληρωτισμού.

Page 7: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

Νοέμβρης 2009 7αγκίδα

Ετούτες τις μέ-ρες συμπληρώνονται τρία χρόνια από την αιματηρή καταστολή της λαϊκής εξέγερ-σης στην πολιτεία της Οαχάκα στο Μεξικό. Στις 29 Οκτωβρίου 2006 η ομοσπονδιακή αστυνομία του Μεξι-

κού εισέβαλε βίαια στην πόλη της Οαχάκα και μέσα σε ένα μήνα σχεδόν έπνιξε στο αίμα την εξέγερση του λαού της, παρά την σθεναρή αντίστασή του.

Ο αγώνας αυτός είχε ξεκινήσει στις 22 Μαΐου με καθολική απεργία των δασκάλων με αιτήμα-τα την αύξηση των πενιχρών μισθών τους, προσλή-ψεις εκπαιδευτικών και την καλυτέρευση των άθλι-ων συνθηκών στα σχολεία. Ζητούσαν ακόμα δωρεάν βιβλία για όλους τους μαθητές, τη μέριμνα της πολι-τείας για τη μεταφορά τους από τα πιο απομακρυσμέ-να χωριά, προγράμματα στήριξης των κοινωνικά πιο αδύναμων μαθητών καθώς και τον τερματισμό της πολιτική της σκληρής καταστολής των λαϊκών κινη-τοποιήσεων. Ήταν ένας αγώνας δίκαιος και ανα-γκαίος που εναντιωνόνταν στον σκληρό οικονομι-κό αποκλεισμό εκατομμυρίων ανθρώπων από την παιδεία, την υγειονομική περίθαλψη, την κοινωνι-κή πρόνοια. Ήταν μια περιοχή εγκαταλειμμένη από το κράτος, έρμαιο στις ορέξεις ξένου και ντόπιου κε-φαλαίου που έβλεπαν σ’ αυτήν μόνο το πλούσιο υπέ-δαφός της, τη στρατηγική γεωπολιτική της θέση και απαιτούσαν φτηνά εργατικά χέρια για τα ορυχεία, τα μεγάλα συγκοινωνιακά έργα και τις τουριστικές επι-χειρήσεις.

Η δυναμική απεργία των δασκάλων επιχειρείται να κατασταλεί με βία στις 14 Ιουνίου από την πολι-τειακή κυβέρνηση του Ουλίσες Ρούις (ο οποίος είχε εκλεγεί μετά από ασύλληπτης έκτασης νοθείας στις εκλογές και με το σύνθημα «ούτε μια πορεία, ούτε μια κατάληψη»). Η επιχείρηση αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αυθαιρεσίας και της βιαιότη-

τας που υφίσταντο διαχρονικά οι κάτοικοι της Οαχά-κα. Έτσι πήραν τον αγώνα στα χέρια τους: στους 70.000 απεργούς δασκάλους προστέθηκαν περισσότε-ρες από 360 κοινωνικές, ιθαγενικές οργανώσεις, σω-ματεία, συνδικάτα, μη κυβερνητικές οργανώσεις και ακτιβιστές σχημάτισαν τη Συνέλευση των Λαών της Οαχάκα (APPO) με κύριο αίτημα την παραίτηση του κυβερνήτη της πολιτείας. Εκατοντάδες χιλιάδες δια-δηλωτές κατέλαβαν διοικητικά κτήρια και υπηρεσίες, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο, έστησαν οδο-φράγματα και διαμόρφωσαν τους όρους για μια λαϊκή πολιτειακή αυτοδιοίκηση με βάση τις λαϊκές συνελεύ-σεις. Οι οργανωτικές δομές που κατακτήθηκαν αυτούς τους πέντε μήνες αγώνα στην Οαχάκα έκαναν πολ-λούς να μιλάνε για Κομμούνα της Οαχάκα.

Στο επαναστατικό αυτό σχέδιο αυτό της APPO αντιπαρατάχτηκαν τόσο η αυταρχική πολιτειακή κυ-βέρνηση του Ρούις, όσο και η μεγαλοαστική τάξη της περιοχής (έμποροι, επιχειρηματίες του τουρισμού κ.ά.) που πλήττονταν από τις «ταραχές», ενώ στις «επίση-μες» δυνάμεις καταστολής προστέθηκαν και παρα-κρατικές οργανώσεις που οργίαζαν με προβοκάτσιες, βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες ακτιβιστών. Τον Δεκέμβρη του 2006 η «τάξη» αποκαταστάθηκε στην Οαχάκα, δεν έσβησε όμως η φλόγα της εξέγερσης από ψυχές των ανθρώπων καθώς τα αιτήματά τους δεν δικαιώθηκαν. Ήταν όμως ένα μήνυμα η πολύμηνη αυτή αναταραχή στην Οαχάκα, ένα μήνυμα αλληλεγ-γύης και συμμετοχής, ένα μήνυμα ότι μπορούν τα εξεγερμένα πλήθη να πάρουν τις τύχες τους στα χέ-ρια τους, ένα πείραμα άμεσης λαϊκής δημοκρατίας, μία «αγκίδα» στο μάτι του καπιταλισμού.

Από αυτό το μήνυμα, όπως εκφράστηκε και από την τέχνη της εξέγερσης της Οαχάκα, δανειστήκαμε και εμείς την ιδέα για το λογότυπο-έμβλημα της πολι-τικο-συνδικαλιστικής συλλογικότητάς μας, της Αγωνι-στικής Παρέμβασης. Γιατί μας εμπνέουν οι ίδιες αξίες, οι ίδιοι στόχοι, οι ίδιες διεκδικήσεις. Γιατί μας εκφράζει απόλυτα αυτή η ανθρώπινη αλυσίδα της αλληλεγγύ-ης, της αποφασιστικότητας, του συλλογικού αγώνα.

Ξαναθυμόμαστε την ΟαχάκαΜε αφορμή το έμβλημα της Αγωνιστικής Παρέμβασης

Page 8: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

8 Νοέμβρης 2009αγκίδαΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.

ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ «ΝΕΑ» ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ «ΠΕΡΙΟΔΟ ΧΑΡΙΤΟΣ»

ΔΕΝ ΕΚΧΩΡΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

«Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εποχή μας (…) προτιμά την εικόνα απ’ το πράγμα, το αντίγραφο απ’ το πρωτότυπο, την αναπαράσταση απ’ την πραγματικότητα, το φαίνεσθαι απ’ το είναι (…)

Το ιερό για την εποχή μας είναι η πλάνη, το δε ανίερο είναι η αλήθεια».

Η κυβερνητική αλλαγή και το προεκλογικό κλίμα που προηγήθηκε, σε καμία περίπτωση δεν προοιωνί-ζεται καλύτερο μέλλον για τα λαϊκά στρώματα. Οι δυο κυβερνητικοί διαχειριστές έδωσαν εξετάσεις στα κυρί-αρχα οικονομικά κέντρα, εγχώρια και ευρωπαϊκά, για το ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί το τιμόνι της πολιτικής εξουσίας, για το ποιος μπορεί να προχωρήσει παραπέρα τις διαρθρωτικές πολιτικές στην εργασία, στην παιδεία και σε όλους τους κοινωνικούς τομείς.

Η πρόσφατη κυβερνητική αλλαγή δεν σημαίνει ουσιαστική αλλαγή πολιτικής. Αντίθετα, το πρό-γραμμα του ΠΑΣΟΚ αναπαράγει το ευαγγέλιο της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας, της «δη-μοσιονομικής πειθαρχίας και της επιχειρηματικότητας, επιμένει στην πλήρη συμμόρφωση με τις αντερ-γατικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ευθυγραμμίζεται με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τη διεθνή αντιτρομοκρατική υστερία.

Με βάση το κλίμα που διαμορφώνεται και τις εξαγγελίες των κυβερνητικών στελεχών, το επόμενο διά-στημα θα συνεχιστεί και θα ενταθεί η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους:★ Η λιτότητα, η μισθολογική υποβάθμιση, η υποχρεωτική καταφυγή στην υπερεργασία και την πολυαπασχόλη-

ση.★ Ο νέος γύρος ιδιωτικοποιήσεων και η παράλληλη έμφαση στην «αποδοτικότητα και την κερδοφορία» σε όσες

ελάχιστες επιχειρήσεις μείνουν υπό κρατικό έλεγχο.★ Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η μερική απασχόληση, η εργασιακή ανασφάλεια και περιπλάνηση, η αντι-

μετώπιση της ανεργίας μέσα από την γενίκευση της ανασφάλιστης εργασίας.★ Η αντιμετώπιση των εργαζόμενων ως αναλώσιμων υλικών, η περιφρόνηση της υγείας και της ασφάλειάς τους,

η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων και ασθενειών.★ Οι νέες αντιδραστικές τομές στο ασφαλιστικό, η ακόμη μεγαλύτερη παράταση των ορίων συνταξιοδότησης, ο

περιορισμός των συντάξεων.★ Ο καθημερινός αυταρχισμός μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς.

Το συνδικαλιστικό και το εκπαιδευτικό κίνημα δεν έδωσε σε κανέναν λευκή επιταγή, ούτε προσδιορίζει τα αιτήματά του με άξονα «το ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση». Τα κόμματα του συστήματος προσπαθούν, με αφορμή την οικονομική κρίση, να περικόψουν κοινωνικές δαπάνες, να συρρικνώσουν την Υγεία, την Πρό-νοια, την Παιδεία και να τσακίσουν όσα δικαιώματα και κατακτήσεις άφησε όρθια ο Σημιτικός και Καραμαν-λικός «εκσυγχρονισμός».

Το ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι αποτελεί πρώτη «αξία χρήσης» για το σύστημα και κραδαίνει τους αντικοινωνι-κούς, αντιασφαλιστικούς και αντιεκπαιδευτικούς νόμους που αυτό καθιέρωσε.

Το Υπουργείο Παιδείας πρόσθεσε το «δια βίου μάθησης» στον τίτλο του, κλείνοντας το μάτι στην αγορά, στην ελαστική εργασία, στην κατάρτιση μιας χρήσης και στους ιδιώτες.

Πρέπει να προετοιμαστούμε για παρατεταμένο πόλεμο, για να υπερασπίσουμε και να διευρύνουμε κά-θε «ίντσα» δικαιώματος που κατακτήσαμε με αίμα.

Η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, ενώ παρακάμπτει τη χρηματοδότηση, τα Ταμεία, το μισθό και τη σύ-νταξη, «μιλάει πολύ» για την αξιολόγηση και την περιφερειακότητα. Πρόκειται για δύο κακόφημες έννοιες. Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι αυτή που κάποτε πρότεινε την καθιέρωση των αγγλικών ως βασική γλώσσα και την ελαστική εργασία ως βασική μορφή δουλειάς, που αν εφαρμοστεί θα ρημάξει το σχολείο, θα το απα-ξιώσει ακόμη περισσότερο και θα το μετατρέψει σε δημαρχιακό και νομαρχιακό τσιφλίκι. Οι δήμοι και οι νο-μαρχίες είναι από τα πιο διαβρωμένα και σαθρά γρανάζια του αστικού κράτους, όπου οργιάζει το ρουσφέτι, η πελατειακή σχέση, η «αποκεντρωμένη» βαρβαρότητα.

Page 9: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

Νοέμβρης 2009 9αγκίδαΠρέπει να μη μείνουμε αδρανείς θεατές των εξελίξεων

Εμείς λέμε ότι σήμερα χρειάζεται μια άλλη πορεία στο εργατικό κίνημα. Γι’ αυτό το λόγο οι Αγωνι-στικές Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις-Κινήσεις:

★ Απευθύνουμε Πρόταση Αγωνιστικής Συνεννόησης και Δράσης σε κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα, και ιδιαίτερα στον κόσμο των αγώνων και της αριστεράς, και τον καλούμε να συνδιαμορφώσουμε -χωρίς αποκλεισμούς και προκατασκευασμένα σχήματα- το «Πρόγραμμα Δράσης» μας. Εμείς, διατηρώντας στο ακέραιο το βαρύ οπλισμό των θέσεών μας, απλώνουμε το χέρι σε κάθε συνάδελφο που καταλαβαίνει την ανάγκη των στιγμών, σε κάθε τίμια φωνή, σε κάθε συλλογικό ρεύμα (παρατάξεις της αριστεράς κ.λπ.) και τους καλούμε σε Αγωνιστική Συμπόρευση.

★ Προωθούμε σε όλα τα επίπεδα το συντονισμό και την κοινή αγωνιστική δράση των εκπαιδευτικών Σωμα-τείων και Ομοσπονδιών δασκάλων και καθηγητών.

★ Ξεκινάμε καμπάνια ενημέρωσης στα σχολεία και στις ΕΛΜΕ.★ Απαιτούμε από το ΔΣ της ΟΛΜΕ να διαμορφώσει από τώρα και να προτείνει στη βάση σχέδιο Κλαδικής

Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και ταυτόχρονα σύγχρονου πλαισίου αιτημάτων σύμφωνα με τις απο-φάσεις του 14ου συνεδρίου.

★ Το ΔΣ της ΟΛΜΕ, καταθέτοντας στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας το πλαίσιο θέσεων και διεκδικήσε-ων του κλάδου, δεν έχει καμία θέση στον κακόφημο, χρεοκοπημένο και τώρα «μετασχηματισμένο» δι-άλογο.

★ Θεωρούμε αναγκαιότητα, το εκπαιδευτικό κίνημα στο σύνολό του, να προβάλει ΤΩΡΑ το σύνολο των βασι-κών αιτημάτων του:

✓ Άμεση αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ (15% του προϋπολογισμού)✓ Χρηματοδότηση των Ταμείων [2 δις 100 εκ. ευρώ για ΤΠΔΥ και ΟΠΑΔ μέχρι το τέλος του 2009, προκειμέ-

νου να ανταποκριθούν στις άμεσες ανάγκες των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων δημοσίων υπαλλή-λων]

✓ Πλήρης σύνταξη με 30 χρόνια εργασίας. Κατάργηση του ισχύοντος αντιασφαλιστικού – αντισυνταξιοδοτι-κού πλαισίου (νόμοι «Σιούφα», «Ρέππα», «Πετραλιά»)

✓ Αυξήσεις στους μισθούς-συντάξεις, με 1.400 ευρώ καθαρά στο εισαγωγικό και αναλογικά σε όλα τα κλιμά-κια

✓ Κατοχύρωση για τους καθηγητές του δικαιώματος της ουσιαστικής κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Ερ-γασίας εφ’ όλης της ύλης. Ενσωμάτωση των γενικών επιδομάτων στο βασικό μισθό. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη

✓ Ενιαίο δημόσιο δωδεκάχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά και μέτρα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης✓ Ένταξη των παιδιών προσφύγων-μεταναστών-αλλοδαπών στο δημόσιο σχολείο, στήριξη όλων των δομών

κοινωνικής αλληλεγγύης✓ 20 μαθητές στο τμήμα, 10 στις κατευθύνσεις και τα εργαστήρια✓ Κατάργηση όλων των μορφών μαθητείας και μονομερούς «ευέλικτης γνώσης». Ένταξη όλων των σχολείων

που υπάγονται σε άλλα υπουργεία στο Υπ. Παιδείας (ΟΑΕΔ κ.λπ.).✓ Αναδιαμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων ώστε να σταματήσει η θεσμική αποβλάκωση και η γνώση

«μιας χρήσης». ✓ Κατάργηση της βάσης του «10»✓ Μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών – κατάργηση των stage – κατάργηση ΤΩΡΑ του θεσμού του ωρομισθίου

και του αναπληρωτή [εκτός των περιπτώσεων πραγματικής αναπλήρωσης, όπως ασθένειες, άδειες κύησης κ.λπ.]

✓ Ετήσια περιοδική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα✓ Όχι στην αξιολόγηση-χειραγώγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων και στην περιφερειακότητα-

διάλυση ✓ Διαφωνούμε κατηγορηματικά με τις περιφερειακές εξετάσεις και με οποιαδήποτε κατεύθυνση περιφερει-

ακής οργάνωσης της εκπαίδευσης (διορισμοί, διαχείριση προσωπικού, αναλυτικά προγράμματα, κ.λπ.)✓ Κατάργηση των ΣΔΙΤ✓ Κατάργηση του νόμου για τα κολλέγια. Άμεση ανάκληση των αδειών που έδωσε προεκλογικά η προηγούμε-

νη πολιτική ηγεσία του Υπ. Παιδείας✓ Να επανέλθουν υπό κρατικό έλεγχο ο ΟΣΚ και ο ΟΕΔΒ✓ Μοριοδότηση παντού για οποιαδήποτε υπηρεσιακή μετακίνηση, κατάργηση των αποσπάσεων «για τις ανά-

γκες της υπηρεσίας» – όχι στο ρουσφέτι

Page 10: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

10 Νοέμβρης 2009αγκίδα

Όταν πριν από κάποια χρόνια ξεκίνησε η Πρό-σθετη Διδακτική Στήριξη και η Ενισχυτική Διδα-σκαλία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως προ-γράμματα ευρωπαϊκά, η αναγκαιότητά τους έμοιαζε προφανής: αναγνώριζαν τα αστικά επιτελεία ότι η μαθητική διαρροή από όλες τις βαθμίδες της εκπαί-δευσης ήταν υπερβολικά μεγάλη και θα έπρεπε να περιοριστεί. Ήταν μια πικρή αυτοκριτική παραδο-χή της ταξικής ανισότητας στις εκπαιδευτικές ευ-καιρίες και στην πρόσβαση στη γνώση που προ-καλεί, από τη φύση του, το καπιταλιστικό σύστημα. Τα προγράμματα αυτά λοιπόν όφειλαν να λειτουρ-γήσουν σαν «ασπιρίνη» στην κοινωνική και εκπαι-δευτική διαφοροποίηση.

Οι θεσμοί αυτοί ωστόσο δεν μπόρεσαν να απο-δώσουν πραγματικά αποτελέσματα και οι λόγοι εί-ναι τόσο κάποιες εγγενείς παθογένειες του βασικού κορμού της νεοελληνικής εκπαίδευσης όσο και οι τρόποι με τους οποίους υλοποιήθηκαν τα προγράμ-ματα αυτά. Συγκεκριμένα: 1. Η έμφαση που δίνει το δημόσιο σχολείο στις εξε-

τάσεις και η τάση φροντιστηριοποιήσής του συ-νεχίζεται και εμπεδώνεται και στην ΠΔΣ και την Ενισχυτική. Η όποια αντισταθμιστική βοήθεια γί-νεται με όρους εξετάσεων, παραβλέποντας την ανάγκη ουσιαστικής μόρφωσης.

2. Η- επαναλαμβανόμενα- απαράδεκτη καθυστέ-ρηση στην έναρξη της ΠΔΣ και της Ενισχυτικής σπρώχνει τους μαθητές στα φροντιστήρια και απαξιώνει από μόνη της την διαδικασία.

3. Οι οδηγίες των εγκυκλίων για τους όρους έναρ-ξης και λειτουργίας της ΠΔΣ περιορίζουν ασφυ-κτικά τη δυνατότητα λειτουργίας των ανα-

γκαίων τμημάτων, αφού θέτουν πολύ ψηλά το ελάχιστο όριο του αριθμού μαθητών για την δη-μιουργία τμήματος (εφτά για να γίνει τμήμα και δεκατέσσερις για να σπάσει σε δύο). Έτσι πολλά παιδιά- ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες περιοχές- πετάγονται αμέσως εκτός διαδικασίας, ενώ και όσα τμήματα δημιουργούνται με βάση τις εγκυ-κλίους λειτουργούν ως πολυμελή και άρα η στή-ριξη των αδύναμων μαθητών γίνεται αδύνατη.

Κυρίως όμως στους θεσμούς αυτούς είδαν οι εκ-παιδευτικές ηγεσίες που τους διαχειρίστηκαν μια ευ-καιρία για να εφαρμόσουν ρουσφετολογικές πρα-κτικές, για επιβάλουν και στο δημόσιο σχολείο τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και για να επιδεινώ-σουν τις συνθήκες εργασίας μόνιμων, αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών. Έτσι: 1. Το πλαίσιο που αφορούσε τις προσλήψεις σε ΠΔΣ

και ενισχυτική ήταν τόσο ασαφές, διάτρητο και θολό ώστε επέτρεπε κάθε είδους αυθαιρεσία στους διαχειριστές του. Οι προσλήψεις γίνονταν μετά από πρόταση των Διευθυντών-Σχεδιαστών και τελική απόφαση των Προϊσταμένων ενώ στο μεσοδιάστημα ασκούνταν κάθε είδους πιέσεις για τη διασφάλιση μερικών ωρών. Βουλευτές, εκκλη-σία και τοπικοί παράγοντες λειτουργούσαν κα-θοριστικά για την επιλογή των εργαζόμενων. Με τον τρόπο αυτό συχνά εκπαιδευτικοί άρτι αποφοι-τήσαντες από το πανεπιστήμιο έπαιρναν περισ-σότερες ώρες από παλιότερους εκπαιδευτικούς ξεπερνώντας τους έτσι στον ενιαίο πίνακα ωρο-μισθίων-αναπληρωτών. Εκατοντάδες «ημέτεροι» διορίστηκαν έτσι, με τα μόρια της ΠΔΣ, χωρίς να έχουν δώσει ούτε μια φορά ΑΣΕΠ! Η …«αξιοκρα-τία» που επαγγέλθηκαν κάποιοι καταβαραθρώ-θηκε από τους ίδιους.

2. Όλα αυτά τα χρόνια η καταβολή της αποζη-μίωσης των διδασκόντων καθυστερεί πότε κάποιους μήνες και άλλοτε και δύο χρόνια. Αν υπολογίσει κανείς και την καθήλωση του ωρο-μισθίου σε εξευτελιστικά επίπεδα (8,5 € περίπου), ο ωρομίσθιος ουσιαστικά βάζει από την τσέπη του για να εργαστεί στην ΠΔΣ και από πάνω λέει και «ευχαριστώ»! Ποντάρουν λοιπόν οι κυβερνήσεις ακριβώς στην ανάγκη των εκπαιδευτικών να συ-μπληρώσουν κάπως- έστω και με καθυστέρηση- το εισόδημά τους και να πάρουν λίγα ένσημα και προϋπηρεσία για να μπορέσουν να προσδοκούν μια θέση στον ήλιο.

Για την Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη«Μιλώντας για κρίση της σημερινής κοινωνίας, δεν εννοώ φαινόμενα ατελούς ή απρόσφορης λειτουργίας.

Εννοώ τη φθορά και την εν δυνάμει κατάρρευση των θεσμών, με τη βαθύτερη έννοια του όρου “θεσμός”»Κορνήλιος Καστοριάδης, Το επαναστατικό πρόβλημα σήμερα

Page 11: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

Νοέμβρης 2009 11αγκίδα3. Από το 2008 η ΠΔΣ (από παλιότερα η Ενισχυτική

στα Γυμνάσια) προσφέρεται και για συμπλήρω-ση ωραρίου για τους μόνιμους, χρησιμοποιούμε-νη έτσι ως εφαλτήριο για την γενίκευση της ελα-στικοποίησης του εργασιακού χρόνου.

Όλα αυτά τα χρόνια το εκπαιδευτικό κίνημα μό-νιμων, αναπληρωτών, ωρομίσθιων και αδιόριστων διεκδικεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση και απαιτεί τη λειτουργία αποτελεσματικών αντισταθμιστικών θεσμών, χωρίς τις παθογένειες που περιγράψαμε. Αποτέλεσμα των αγώνων αυτών είναι η- μερική- υποχώρηση της νέας υπουργού Παιδείας, η οποία, τρεις μέρες μετά την εξαγγελία της περί «αναστολής της ΠΔΣ για την εξεύρεση των αναγκαίων πόρων», εξέδωσε την εγκύκλιο της έναρξης της ΠΔΣ.

Η «υποχώρηση» συνίσταται 1. στην άμεση επανέναρξη του προγράμματος με-

τά την ανακοίνωση προσωρινής αναστολής του, 2. στην κατάργηση του ρουσφετολογικού συστή-

ματος πρόσληψης των ωρομίσθιων εκπαιδευτι-κών και στην αντικατάστασή του από μια μορφή τοπικής επετηρίδας (κριτήριο η ημερομηνία λή-ψης πτυχίου),

3. στην πρόβλεψη για ανάθεση ολόκληρου δεκαώ-ρου στους ωρομίσθιους, κόντρα στο εμπόριο ελ-πίδας των διώρων και τετραώρων, που παρείχαν μια επίφαση εργασίας,

4. στην άρση- επί της ουσίας- του ασυμβίβαστου με την απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα που οδη-γούσε τον ωρομίσθιο στην μαύρη και ανασφάλι-στη εργασία.

Παρόλα αυτά όμως, και η νέα εκπαιδευτική ηγε-σία, διατηρώντας σε ισχύ την προηγούμενη εγκύκλιο της ΝΔ, 1. αποτυγχάνει να εγγυηθεί την άμεση και έγκαι-

ρη έναρξη του προγράμματος, προϋπόθεση ανα-γκαία για την επιτυχία του, αφού ήδη μεγάλο μέ-ρος του μαθητικού πληθυσμού έχει κατευθυνθεί στα φροντιστήρια,

2. αποσιωπά το ζήτημα της καταβολής των δε-δουλευμένων, όπως και αυτό της αύξησης της ωριαίας αντιμισθίας ώστε αυτή να φτάσει σε ανεκτά επίπεδα (τουλάχιστον στα 20 €, όσο ήταν όταν το πρόγραμμα ξεκίνησε),

3. αποκρύπτει τις προθέσεις της όσον αφορά το τεράστιο ζήτημα της ωρομισθίας στο δημόσιο σχολείο (θυμίζουμε ότι τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και η ίδια η υπουργός Παιδείας-στο συνέδριο της ΟΛΜΕ- είχαν δεσμευθεί προεκλογικά ότι θα κα-ταργήσουν το ωρομίσθιο στο δημόσιο σχολείο),

4. αφήνει παραθυράκια λαθροχειρίας στους διο-ρισμούς, αφού δεν υποχρεώνει σε δημοσιοποίηση από πριν όλων των τμημάτων των σχολείων του

νομού και των προτιμήσεων των υποψηφίων.Πέρα από αυτά, το νέο σύστημα πρόσληψης

στην ΠΔΣ, αν και αίρει πολλές αδικίες, δημιουργεί και νέες. Είναι αυτονόητο. Θα πρέπει όμως το γεγο-νός αυτό να οδηγήσει όλους τους συναδέλφους στο φανερό πλέον συμπέρασμα ότι για το πρόβλημα της αδιοριστίας δεν ευθύνεται τελικά το σύστημα διο-ρισμών αλλά η πολιτική των διορισμών, δηλαδή το πόσοι διορισμοί γίνονται, το αν πληρώνονται όλες οι αναγκαίες θέσεις στο δημόσιο σχολείο, το αν λει-τουργούν επαρκώς όλοι οι παράλληλοι αντισταθ-μιστικοί θεσμοί (Ενισχυτική Διδασκαλία, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, Τμήματα Ένταξης και Υποδοχής, Τμήματα Παράλληλης Στήριξης κ.λπ.), το αν η πολι-τική ηγεσία θέλει τον εκπαιδευτικό αξιοπρεπή ή αν τον θέλει όμηρο και δουλικό υπηρέτη της.

Με βάση λοιπόν όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι οι όποιες συγκυριακές αλ-λαγές θα βελτιώσουν ριζικά την ΠΔΣ, θα καταργή-σουν την παραπαιδεία και τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση. Μπορούμε όμως με μαζικούς συλλο-γικούς αγώνες να διεκδικήσουμε και να απαιτήσου-με: 1. Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μετρά ώστε να

ξεκινά αυτή κάθε χρόνο με την έναρξη των μα-θημάτων.

2. Να ελαττωθούν οι προϋποθέσεις για τη δημιουρ-γία τμήματος στην ΠΔΣ και να τα κατέβουν τα όρια στους πέντε (το κατώτατο) και δέκα (το ανώ-τατο) μαθητές αντίστοιχα, με μέριμνα για τις πα-ραμεθόριες και δυσπρόσιτες περιοχές ώστε να γί-νονται τμήματα και με λιγότερους.

3. Να καταβληθούν άμεσα τα δεδουλευμένα στους εκπαιδευτικούς και να αυξηθεί γενναιόδωρα η ωριαία αντιμισθία.

4. Η πρόσληψη εκπαιδευτικών στα προγράμματα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης να γίνεται με μό-νιμους διορισμούς, για να σταματήσει το αίσχος της ωρομισθίας και το όργιο της αυθαιρεσίας.

Εντέλει, επειδή όσο υπάρχουν κοινωνικές ανισό-τητες θα υπάρχει και ανισότητα πρόσβασης στη γνώ-ση και ανάγκη αντισταθμιστικής βοήθειας για τους αδύναμους οικονομικά-μαθησιακά μαθητές, το πλαί-σιο λειτουργίας της ΠΔΣ και της Ενισχυτικής οφείλει να ανταποκρίνεται ουσιαστικά στις αντισταθμιστι-κές τους ανάγκες, να εντάσσεται στο κεντρικό σχεδι-ασμό της εκπαιδευτικής πολιτικής και να καλύπτεται σταθερά από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου με γενναία συνολικά αύξηση. Ωστόσο, το εκπαιδευτικό κίνημα δεν μπορεί παρά να προσβλέπει σε μία ευρύ-τερη αναδιαμόρφωση- τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στους στόχους- του βασικού αναλυτικού προγράμμα-τος, ώστε να εξαλειφθεί η ανάγκη φροντιστηριακής υποστήριξης των μαθητών.

Page 12: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

12 Νοέμβρης 2009αγκίδα

ΜαυρογιαλούροιΘα νομίζετε ότι προεκλογικά γεμίζουν μόνο τα

γραφεία των υποψήφιων βουλευτών από ψηφοφόρους που ζητούν κάθε λογής ρουσφέ-τια. Σωστά το νομίζετε αλλά έλα ντε που δεν είναι μόνο τα γραφεία των υποψηφίων βου-λευτών. Όποιος πέρναγε προ-εκλογικά έξω από το γραφείο του προϊσταμένου θα έβλεπε την ουρά να φτάνει μέχρι τις

σκάλες. Μια ουρά που είχε απ’ όλα: αδιόριστους/ες μαζί με τους γονείς τους που ήρθαν να ζητήσουν κά-ποιες ώρες στην ΠΔΣ, μόνιμους που άλλος ζητούσε άδεια, άλλος απόσπαση και άλλος …αλλαγή σχολι-κού περιβάλλοντος.

Αχ, αυτές οι «ανάγκες της υπηρεσίας»!Μ’ αυτά και μ’ αυτά όμως τα σχολεία έχουν μεί-

νει με τεράστια κενά ακόμα σε διδακτικό προσωπι-κό- κι είναι ήδη μέσα Νοέμβρη. Φάνηκε να κάνει μια προσπάθεια η Διαμαντοπούλου να εξορθολογήσει το σύστημα των αποσπάσεων και να επιστρέψουν οι περισσότεροι αποσπασμένοι στα σχολεία τους ώστε αυτά να λειτουργήσουν, έμεινε όμως μόνο στις δια-κηρύξεις. Γιατί δεν πείραξε ούτε το καθεστώς των αποσπάσεων μέσω Υπουργείου που γίνονται «για τις ανάγκες της υπηρεσίας» ούτε δεσμεύθηκε συ-γκεκριμένα ότι θα καταργήσει το νομοθετικό πλαί-σιο που επιτρέπει τη διάχυση του υπηρεσιακού ρου-σφετιού. Έγινε σαφές ότι ενδιαφέρεται μόνο για να λειτουργήσουν κουτσά στραβά φέτος τα σχολεία χω-ρίς να χρειαστούν νέοι διορισμοί αναπληρωτών κα-θώς και για να περιορίσει το γαλάζιο ρουσφέτι από τις ελεγχόμενες από τη ΝΔ διοικήσεις. Κι αυτά μέχρι να αντικατασταθούν οι γαλάζιες από τις πράσινες διοι-κήσεις. Και οι «ανάγκες της υπηρεσίας» παραμονεύ-ουν για υπονομεύσουν τελικά σε κάθε ευκαιρία την λειτουργία των σχολείων. Αλλά- τι ειρωνικό!- έχει η υπηρεσία μεγαλύτερες ανάγκες από το να έχει πλή-ρως στελεχωμένα τα σχολεία της;;;

Πάει κι αυτός…Περίπατο πήγε γι’ άλλη μια χρονιά ο περιβόητος

προγραμματισμός της εγκυκλίου Νικολόπουλου. Μα-ζί με τον Νικολόπουλο. Ακυρώθηκε στην πράξη στα

σχολεία από τους εκπαιδευτικούς που ξέρουν καλύ-τερα από τους φωστήρες του Υπουργείου τις ανάγκες των μαθητών τους. Κι έμειναν μόνο μερικοί γραφικοί σχολικοί σύμβουλοι, βασιλικότεροι του βασιλέως, να πηγαίνουν στα σχολεία και να ζητάνε προγραμματι-σμό, σαν να μην αντιλαμβάνονται τα σοβαρά προβλή-ματα της εκπαίδευσης, σαν να μην αντιλαμβάνονται ότι ο προγραμματισμός του καθενός μας πάει περί-πατο μαζί με την αδυναμία και την απροθυμία του Υπουργείου να κάνει έγκαιρους διορισμούς, να διανεί-μει έγκαιρα τα βιβλία, να ενεργοποιήσει άμεσα τους θεσμούς παράλληλης στήριξης των πιο αδύναμων μα-θητών (τμήματα ένταξης και παράλληλης στήριξης, ΠΔΣ, Ενισχυτική). Εντέλει έγινε και ο διαβόητος προ-γραμματισμός ένα φετίχ, κάτι σαν την «αξιολόγηση», ένα πουκάμισο αδειανό…

Είναι τρελοί αυτοί οι …σύμβουλοι!Και μια που είπαμε για τους σχολικούς συμβού-

λους, πραγματικά, ώρες ώρες δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν καμία συναίσθηση της πραγματικότη-τας. Τι έκαναν πρόσφατα! Έστειλαν οδηγίες στα σχο-λεία για την υλοποίηση των επίσημων διαγωνι-σμάτων και καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: «…κανένας δεν έχει το δι-καίωμα να στερεί από τον έφηβο τα δικαιώματα του παιχνιδιού, της χαλάρω-σης, της ενασχόλησης με δημιουργικές εξωσχολι-κές δρα-στηριότητες και της με μέτρο ψυχαγωγίας». Γιατί όμως απευθύνουν την παρότρυνση αυτή στους εκπαιδευτικούς; Μήπως θα έπρεπε να την απευθύ-νουν στους προϊσταμένους τους; Μήπως πρόκειται για μια οδυνηρή αυτοκριτική; Μήπως είναι ένα πικρό κρύο «αστείο»; Ποιος τελικά ευθύνεται για τον ψυ-χικό μαρασμό, την καταπίεση αλλά και την ουσι-αστική αμορφωσιά των νέων; Όχι πάλι οι εκπαιδευ-τικοί, έτσι κύριοι σύμβουλοι;

Προγονοπληξία και συντηρητισμός!Πολύ εύστοχη ήταν η τοποθέτηση του κορυφαίου

φιλολόγου Μανόλη Κριαρά- ο οποίος σε ηλικία 103 ετών καταλάμβανε την τελευταία τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ- σε μια εθιμο-τυπική συνάντηση που είχε με τον νέο πρωθυπουργό (26/10). Ο Κριαράς, έθεσε στον Γ. Παπανδρέου το ζήτη-μα της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο. «Τα παιδιά εισέρχονται στο Γυμνάσιο ακατάρτιστα στη σύγχρονη γλώσσα και καλούνται να διδαχθούν και τα αρχαία ελληνικά. Κάτι που τους δημι-ουργεί σύγχυση. Αυτό πρέπει να εκλείψει και να έρθει η στιγμή που θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα», είπε στον

Page 13: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

Νοέμβρης 2009 13αγκίδαπρωθυπουργό ο Κρια-ράς. Έθεσε, με απλά λό-για, ευθέως ένα χρόνιο αίτημα της επιστημο-νικής κοινότητας, την κατάργηση της γλωσ-σικής διδασκαλίας των αρχαίων στο Γυμνάσιο και την εν γένει κατάρ-

γηση της γλωσσικής αρχαιοπληξίας στο σχολείο. Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που ο μεγάλος αυ-

τός δημοτικιστής φιλόλογος συνάντησε πρωθυπουρ-γό στη ζωή του, πράγμα θλιβερό αν σκεφτεί κανείς με ποια «τέρατα του πνεύματος» συναγελάζονταν κατά καιρούς οι κεφαλές του κράτους (Βερέμηδες, Κασσωτάκηδες και άλλους αχρείους)! Ποια είναι η στάση των τοπικών στελεχών της εκ-παίδευσης σ’ αυ-τά τα ζητήματα; Ο διευθυντής του ΠΕΚ Β. Αιγαίου και σύμβουλος φιλολόγων κος Σουβλερός πάντως παθαί-νει ηλεκτροσόκ όταν ακούει για κατάργηση ή περιο-ρισμό της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσ-σας. Κατ’ αυτόν, όπως μας απέδειξε με …αδιάσειστα επιστημονικά επιχειρήματα σε επίσκεψή του σε σχο-λείο, η αρχαία ελληνική γλώσσα «είναι στο DNA των ελληνόπουλων…»! Μάλλον κάτι πάει στραβά με το DNA μας!

Υ.Δ.Β.Μ.Θ. (1)Πώς σας φαίνεται η νέα ονομασία του Υπουργεί-

ου μας; Υπουργείο Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευ-μάτων. Δεν είναι τόσο ανατρεπτικό, όσο, ας πούμε, το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (ο πολιτισμός …εμπόρευμα)! ή όπως το οργουελικό Προστασίας του Πολίτη, αλλά έχει κι αυτό τη χάρη του. Γεμάτο αντιθέ-σεις. Νεοφιλελεύθερο (δια βίου μάθηση) και συντη-ρητικό (θρησκευμάτων). Είπανε στο Γιωργάκη να τα αλλάξει όλα κι αυτός ξεκίνησε από τα ονόματα των Υπουργείων! «Γαμώ τα Υπουργεία μου!!!», όπως είπε και κάποιος αγανακτισμένος πολίτης στα δέκα δευτε-ρόλεπτα της τηλεοπτικής δημοσιότητάς του.

Υ.Δ.Β.Μ.Θ. (2)Βέβαια δεν είναι καθόλου αστεία υπόθεση η ονο-

ματοδοσία των Υπουργείων. Σηματοδοτεί συγκεκριμέ-νες πολιτικές. Από τη μια, ο δήθεν αντικληραλιστής Παπανδρέου, τέως υπέρμαχος του διαχωρισμού Εκ-κλησίας-Κράτους, συμβιβάζεται με τους σκοταδι-στές που κρατούν το κράτος όμηρο μιας αντιδραστι-κής φονταμενταλιστικής ιδεολογίας και διατηρεί στον τίτλο του Υπουργείου το «Θρησκευμάτων» (και αντί-στοιχα διατηρεί στη δομή και το περιεχόμενο του εκ-παιδευτικού συστήματος την ορθόδοξη κατήχηση). Με το «Εθνικής» ήταν εύκολο να ξεμπερδέψει, αφού δεν έχει Ψωμιάδηδες και Γιακουμάτους στο κόμμα του, το «Θρησκευμάτων» όμως τον δυσκολεύει λίγο. Από την

άλλη, ο δήθεν σοσιαλιστής Παπανδρέου υιοθετεί στον τίτλο του Υπουργείου μια από την πιο σκληρές έν-νοιες του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού που πα-ραπέμπει στις βαθύτερες εκπαιδευτικές αναδιαρ-θρώσεις, τη δια βίου μάθηση. Στην πράξη βέβαια όλος ο κόσμος πιστεύει το ίδιο πράγμα: «άλλαξε ο Μα-νωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»!

Παρέλαση «αγωνιστική»Σαν κάτι ν’ άλλαξε στη φετινή σχολική παρέλα-

ση της 28ης Οκτωβρίου στην πόλη της Μυτιλήνης. Για πρώτη φορά, αντί να δούμε μόνο τα «υπε-ρήφανα νιάτα του έθνους μας»- που με το δίκιο τους κιόλας φροντίζουν με κάθε τρόπο να υπονομεύ-ουν τις παρελάσεις αυτές- είδαμε και μια «παρέλαση» αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης. Μια παρέλαση «αγωνιστική» που ανέδειξε το ζωτικό αίτημα να κλείσει οριστικά το άθλιο κέντρο κράτη-σης μεταναστών της Παγανής. Οι φωνές μας γίνο-νται πια μαζικότερες και φτάνουν πιο μακριά.

Καταργήστε την ωρομισθία!Η νέα Υπουργός Παιδείας κα. Διαμαντοπούλου

διακήρυξε στο τελευταίο συνέδριο της ΟΛΜΕ, τον Ιού-νιο που μας πέρασε, ότι θα καταργήσει την ωρο-μισθία στο δημόσιο σχολείο. Προφανώς για να χειροκροτηθεί από την ΠΑΣΚ (και όσους άλλους εθε-λοντές). Φέτος βέβαια δεν έκανε τίποτα… Φυσικά δεν περιμένουμε να τηρήσει τις υποσχέσεις της, αφού το κόμμα της με την ίδια σε επιτελικές θέσεις, την περί-οδο Σημίτη, είχε κατοχυρώσει και διευρύνει τις ελα-στικές εργασιακές θέσεις. Μόνο με κοινούς αγώνες μονίμων, αναπληρωτών, ωρομίσθιων και αδιόριστων θα μπορέσουμε να καταργήσουμε το θεσμό του ωρο-μισθίου και να διεκδικήσουμε μαζικούς διορισμούς μό-νιμων εκπαιδευτικών στο δημόσιο σχολείο.

Έτοιμος ο διάλογος!Μπορεί η νέα Υπουργός να διατελούσε τομε-

άρχης Παιδείας του ΠΑΣΟΚ και άρα να ήταν σχετι-κά ενήμερη για τα ζητήματα της εκπαίδευσης, όμως, όπως αποδείχτηκε από την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα σχολεία, κανένα σχέδιο δεν είχε διαμορ-φώσει για την εύρυθμη λειτουργία τους. Τότε τι έκανε τόσον καιρό; Προετοίμαζε τους συνομιλητές της! Τι εννοούμε; Ως αρχιέρεια της μηχανορραφίας ευλόγη-σε (μεθόδευσε, παρότρυνε, συντέλεσε- πείτε το όπως θέλετε) τη συγκρότηση των δευτεροβάθμιων συνδικα-λιστικών οργάνων των εκπαιδευτικών (αλλά και των φοιτητών). Έτσι, με μεσολαβήτρια την Αννούλα,

Page 14: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

14 Νοέμβρης 2009αγκίδα✓ ο δεξιός ΣΥΝ μαζί με κανονικούς δεξιούς και Πα-

σόκους πανεπιστημιακούς «πήραν» την ΠΟΣΔΕΠ και ανέτρεψαν το προηγούμενο αγωνιστικό πλαί-σιο και την ηγεσία της ομοσπονδίας, η οποία είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στα πανεπιστήμια στο κί-νημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και στην εφαρμογή του νόμου-πλαισίου,

✓ η ΠΑΣΚ των δασκάλων συνέπραξε με την ΔΑΚΕ και «συγκυβερνούν» στη ΔΟΕ, παγώνοντας τις δι-εκδικήσεις του κλάδου,

✓ η ΠΑΣΚ παρέδωσε ολόκληρο το προεδρείο της ΟΛ-ΜΕ στη ΔΑΚΕ, ενώ τέλος

✓ η ΠΑΣΠ στα πανεπιστήμια μπήκε μπροστά για να ξανασυγκροτηθεί η ΕΦΕΕ.

Στόχος της Αννούλας δεν είναι άλλος βέβαια από το να διαλέξει αυτή τους συνομιλητές της, να μπουν οι ομοσπονδίες στον «εθνικό διάλογο» και να εξασφα-λίσει τη συναίνεση των γραφειοκρατών τους. Θα την αφήσουμε;

Άξιος άξιοςΞεκίνησε και φέτος η σχολική χρονιά με τα ίδια

γνωστά προβλήματα. Ελλείψεις σε καθηγητές και βιβλία, με αποτέλεσμα να χάνονται μέχρι σήμερα πολλές ώρες διδασκαλίας, αβεβαιότητα για το αν θα αρχίσει ποτέ η ΠΔΣ με αποτέλεσμα οι μαθητές να κα-ταφεύγουν και πάλι στα φροντιστήρια κ.τ.λ. Και ανά-μεσα σε όλα αυτά η τοπική ηγεσία της εκπαίδευσης βρήκε το χρόνο να ασχοληθεί με …δεξιώσεις. Συγκε-κριμένα, στα πλαίσια ημερίδας για τα στελέχη της εκ-παίδευσης (με θέμα «Συντονισμός ενεργειών και δρά-σεων στην έναρξη του νέου σχολικού έτους») που έγινε στο Συνεδριακό Κέντρο του Μουσείου Βιομηχανικής Ελαιουργίας στην Αγ. Παρασκευή στις 3/9 δεξιώθηκε και βράβευσε παλιούς διευθυντές σχολείων (οι απλοί καθηγητές προφανώς δεν αξίζουν τέτοιας «τιμής») αλλά και όλους τους «συνδικαλιστές» που έχουν δι-ατελέσει έως και σήμερα μέλη του ΠΥΣΔΕ. Βράβευ-σε δηλαδή και τους κυρίους Η. Διγιδίκη από τη ΔΑΚΕ και Δ. Ζαχαριάδη από την Αυτόνομη Πρωτοβουλία (ο

τελευταίος είναι και μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ). Μπορεί σε κά-ποιους συναδέλφους, και κυ-ρίως τους νέους, να προκαλεί απορίες η βράβευση από την Διεύθυνση-εργοδοσία εν ενερ-γεία συνδικαλιστών και μάλι-στα ενός εκπροσώπου «αρι-στερής» παράταξης. Εμείς όμως θεωρούμε ότι δικαίως βραβεύθηκε- και αποδέχτηκε τη βράβευση- ο συνάδελφος γιατί, όπως εύστοχα δείχνει και το διπλανό σκίτσο,

✓ ποτέ του δεν είδε τα ρουσφέτια και όλο τον πελα-τειακό μηχανισμό που είχε στήσει στο χώρο της Δευτ/μιας Εκπ/σης η ΝΔ σε προσλήψεις ωρομι-σθίων (ΠΔΣ), τοποθετήσεις, αποσπάσεις, άδειες κ.λπ.,

✓ ποτέ του δεν άκουσε τις διαμαρτυρίες τόσων συ-ναδέλφων που αδικήθηκαν κατάφορα για να εξυ-πηρετηθούν οι ημέτεροι,

✓ ποτέ του δε μίλησε και δεν κατήγγειλε δημόσια τα κακώς κείμενα της εδώ διοίκησης.

Θερμά συγχαρητήρια!

Κοστούμια από …καλό ράφτηΚαι μια κι ο λόγος για «άξιους συνδικαλιστές»,

όπου να’ ναι αναμένεται να αρχίσει το αλληλοφάγω-μα για τις θέσεις της διοίκησης. Ήδη δημοσιεύθηκε η πρόσκληση ενδιαφέροντος για τις θέσεις των περιφε-ρειακών προϊσταμένων (buy buy jimmy!!!). Ποιοι ανα-μένεται να ενδιαφερθούν; Δεν χρειάζεται να τους ψά-ξει κανείς σε αραχνιασμένες ντουλάπες για να βρει …φρεσκοραμμένα κοστούμια. Αρκεί να δει τα ονόματα στα ψηφοδέλτια της ΠΑΣΚ. «Άξιοι συνδικαλιστές», έτοιμοι να μεταπηδήσουν στις θέσεις της διοίκησης, υπάρχουν και σ’ αυτήν την παράταξη. Γιατί άλλωστε ασχολούνταν τόσα χρόνια με τον συνδικαλισμό; Όχι προφανώς για να ανατρέψουν το σύστημα… Γιατί μάς κουνούσαν το δάχτυλο και μάς «έδειχναν» τον νόμο; Γιατί άκουγαν για κινητοποιήσεις και τους έπιανε σύ-γκρυο; Γιατί ο συνδικαλισμός ήταν γι’ αυτούς απλώς μια καλή …προπόνηση! Θα μας βρουν λοιπόν και πά-λι απέναντί τους!

Για ‘δέστε έναν εκπρόσωπο…!Πώς περνάει τον καιρό του τις τελευταίες ημέρες

ο γνωστός κοινωνικός δαρβινιστής (όσα «είδη», π.χ. οι αριστεροί, δεν προσαρμόζονται στη Νέα Τάξη της «οριστικής» επικράτησης του καπιταλισμού και του φιλελευθερισμού θα εξαφανιστούν!!!) συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ κος Βαρελτζής; Έχει πάρει σβάρνα τα κα-νάλια των πολιτικών του φίλων και μυξοκλαίει για-τί δήθεν η ΕΛΜΕ δεν συγκροτείται… Κουβέντα για τα προβλήματα της εκπαίδευσης… Μόνο η καρέκλα τον νοιάζει. Αν και καλύτερα να μην μιλάει καθόλου. Για-τί όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί στο ζήτημα της αλ-λαγής του τρόπου πρόσληψης στην ΠΔΣ τι είπε; Ότι το προηγούμενο καθεστώς της αδιαφάνειας και της ημετεροκρατίας ήταν καλύτερο γιατί «όλοι δούλευ-αν» (με δίωρα και τετράωρα). Ενώ με το νέο σύστη-μα και την υποχρεωτική πρόσληψη με συμπληρωμένο ωράριο (δεκάωρο) θα δημιουργηθεί μια εργατική αρι-στοκρατία που θα αποκτήσει «δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία» πριν της ώρας της! Μάλιστα! «Εργατική αριστοκρατία» οι ωρομίσθιοι των 350 €! Αμ το άλλο; Σε πολύ μεγάλη εκτίμηση έχει τους δημοσίους υπαλ-λήλους ο κος Βαρελτζής… Αναρωτιόμαστε τελικά, αυ-

Page 15: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

Νοέμβρης 2009 15αγκίδατοί που τον ψηφίζουν ξέρουν τι ψηφίζουν;

Τι είναι ακραίο (το σχόλιο είναι αφιερωμένο στους εκπροσώπους της ΔΑΚΕ που μας είπαν ακραίους σε συ-νεδρίαση του ΔΣ)

Ίσως στις μέρες μας να είναι «ακραίος» ο συνδικαλι-στής που αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια και την ισότιμη αντιμετώπιση όλων των συ-ναδέλφων, σίγουρα όμως εί-ναι ακραίο: ✓ Να υποστηρίζεις τον ερ-γασιακό μεσαίωνα που φέρ-νουν οι κυβερνήσεις του κε-φαλαίου και της ΕΕ.

✓ Να βγάζεις σπυράκια στη γιορτή του Πολυτεχνεί-ου γιατί εσύ φυσικά είσαι με τον Παπαδόπουλο και τη χούντα.

✓ Να αντιμετωπίζεις την εκπαίδευση σαν «προικο-θήρας» που θέλει μόνο να κερδίζει απ’ αυτήν χω-ρίς να την αγαπάς και χωρίς να προσφέρεις.

✓ Να είσαι συνδικαλιστής για το προσωπικό σου βό-λεμα άντε και λίγων ….κομματικών φίλων.

ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ…Για μια ακόμη χρονιά σε κάποια σχολεία της πε-

ριφέρειάς μας, κάποιοι (προϊστάμενοι, διευθυντές σχο-λείων, ορισμένοι θεολόγοι, όλοι μαζί;) προβάλουν δυ-σκολίες στην εφαρμογή του νόμου περί απαλλαγής απ’ το μάθημα των Θρησκευτικών όσων μαθητών δεν επιθυμούν για λόγους συνείδησης να το παρα-κολουθήσουν. Αφού δεν έπιασαν οι περσινές μέθοδοι και εκφοβισμοί προς τους κηδεμόνες, έχουμε φέτος και νέες μεθόδους: από τη μια, τις προσπάθειες που γίνο-νται για να μεταπειστούν οι μαθητές με επίμονες συ-ζητήσεις και με άστοχα και γελοία επιχειρήματα ξα-νά και ξανά και, από την άλλη, ένα νέο «επιχείρημα» που προβάλλεται με την ισχύ νόμου και βασίζεται σε μια επιστολή-απάντηση-διαμαρτυρία προς τον Συνή-γορο του Πολίτη του πρώην-πρώην υπουργού κ. Στυ-λιανίδη.

Συγκεκριμένα, προς το τέλος Σεπτέμβρη και παραμονές εκλογών, εστάλη στα σχολεία της Λέ-σβου έγγραφο του προϊστάμενου κ. Φραγκόπουλου, στο οποίο επισυνάπτει και μια επιστολή- διαμαρτυ-ρία του κ. Στυλιανίδη. Σ’ αυτήν, ανάμεσα στα άλλα,

ο κ. πρώην-πρώην υπουργός αναφέρει πως το μάθη-μα των Θρησκευτικών- πάντα κατά την γνώμη του- θα πρέπει να παραμένει υποχρεωτικό για όλους τους χριστιανούς ορθόδοξους μαθητές και πως όσοι παίρ-νουν απαλλαγή θα πρέπει να παρακολουθούν κάποιο άλλο μάθημα που να υποδεικνύεται από το σύλλογο διδασκόντων (εντελώς ασαφές, τη στιγμή που υπάρ-χει σαφής νόμος). Απευθυνόμενος λοιπόν ο κ. Φρα-γκόπουλος προς τους Διευθυντές, τους ζητεί να εφαρ-μόζονται πιστά τα όσα ο κ. Στυλιανίδης αναφέρει στην επιστολή του!!!!!! (επί λέξει). Προτρέπει λοιπόν ο κ. Φραγκόπουλος τους Διευθυντές στην μη πιστή εφαρμογή του υπάρχοντος νόμου (εγκύκλιος 104071/Γ2/04-08-08 η οποία είναι σύμφωνη με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμά-των και των ανεξάρτητων αρχών της χώρας μας).

Έτσι, όσους μαθητές δεν μπόρεσαν να μεταπεί-σουν αλλιώς, προσπάθησαν να τους φοβερίσουν με το ότι στη θέση των Θρησκευ-τικών θα τους «φορτώσουν» ένα πρόσθετο μάθημα, όποιο θα κρίνει δήθεν ο σύλλογος των καθηγη-τών, στο οποίο και θα εξετάζονται (υπονοώντας ότι πιθανά θα είναι πιο δύσκολο από τα Θρησκευτικά). Λογικό από κά-ποια άποψη, αν υπήρχε τέτοιος νόμος π.χ. που να προ-βλέπει να διδάσκονται, από κάποιον ειδικό βέβαια, ένα μάθημα Φιλοσοφίας ή και Θρησκειολογίας. Τέ-τοιος νόμος όμως δεν υπάρχει και ο υπάρχων νόμος πάνω σ’ αυτό είναι σαφής (Α.Π. Φ12/977/109744/Γ1/ 26-08-2008 που αναφέρει πως όσοι απαλλάσσονται από τα Θρησκευτικά παρα-κολουθούν τη διδασκαλία άλ-λου μαθήματος σε άλλο τμήμα της ίδιας τάξης ή αν δεν υπάρχει άλλο τμήμα, κάποιο μάθημα ανάλογο με τις μαθησιακές τους ανάγκες).

Ας σταματήσουν λοιπόν οι «υπεύθυνοι» να αυ-θαιρετούν και να παρεμποδίζουν την εφαρμογή των νόμων επειδή αυτοί οι νόμοι δεν είναι της αρεσκείας τους. Μέχρι πότε θα αντιδρούν με εκφοβισμούς, πιέ-σεις και κουτοπονηριές; Μέχρι πότε θα υποτιμούν την νοημοσύνη μας και θα φέρονται σαν να απευθύνονται σε ηλίθιους; Μήπως είναι καιρός να πάρουν απόφα-ση πως έστω και σε κάποια ελάχιστα πράγματα, έστω και με πολύ αργούς ρυθμούς, γίνονται κάποια βήμα-τα προόδου;

Page 16: Αγκίδα 4 (Νοέμβρης 2009)

Χάρης 1944

Ήμασταν όλοι μαζί και ξεδιπλώναμε ακούραστα τις ώρες μας.

Τραγουδούσαμε σιγά για τις μέρες που θα ‘ρχόντανε φορτωμένες πολύχρωμα οράματα.

Αυτός τραγουδούσε, σωπαίναμε, η φωνή του ξυπνούσε μικρές πυρκαγιές.

Χιλιάδες μικρές πυρκαγιές που πυρπολούσαν τη νιότη μας.

Μερόνυχτα έπαιζε το κρυφτό με το θάνατο σε κάθε γωνιά και σοκάκι.

Λαχταρούσε ξεχνώντας το δικό του κορμί να χαρίσει στους άλλους μιαν Άνοιξη.

Ήμασταν όλοι μαζί μα θαρρείς πως αυτός ήταν όλοι.

Μια μέρα μας σφύριξε κάποιος στ’ αφτί: «Πέθανε ο Χάρης».

«Σκοτώθηκε» ή κάτι τέτοιο. Λέξεις που τις ακούμε κάθε μέρα.

Κανείς δεν τον είδε. Ήταν σούρουπο. Θα ‘χε σφιγμένα τα χέρια όπως πάντα.

Στα μάτια του χαράκτηκεν άσβηστα η χαρά της καινούριας ζωής μας.

Μα όλα αυτά ήταν απλά κι ο καιρός είναι λίγος. Κανείς δεν προφταίνει.

...Δεν είμαστε όλοι μαζί. Δυο τρεις ξενιτεύτηκαν.

Τράβηξεν ο άλλος μακριά μ’ ένα φέρσιμο αόριστο κι ο Χάρης σκοτώθηκε.

Φύγανε κι άλλοι, μας ήρθαν καινούριοι, γεμίσαν’ οι δρόμοι.

Το πλήθος ξεχύνεται αβάσταχτο, ανεμίζουνε πάλι σημαίες.

Μαστιγώνει ο αγέρας τα λάβαρα. Μες στο χάος κυματίζουν τραγούδια.

Αν μες στις φωνές που τα βράδια τρυπούνε ανελέητα τα τείχη.

Ξεχώρισες μια: Είν’ η δική του. Ανάβει μικρές πυρκαγιές.

Χιλιάδες μικρές πυρκαγιές που πυρπολούν την ατίθαση νιότη μας.

Είν’ η δική του φωνή που βουίζει στο πλήθος τριγύρω σαν ήλιος.

Π’ αγκαλιάζει τον κόσμο σαν ήλιος που σπαθίζει τις πίκρες σαν ήλιος.

Που μας δείχνει σαν ήλιος λαμπρός τις χρυσές πολιτείες.

Που ξανοίγονται μπρος μας λουσμένες στην Αλήθεια και στο αίθριο το φως.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Ένα τραγούδι για τον Χάρη του 1944 σε ανάμνηση του Αλέξη του 2008.

Επικοινωνήστε με την Αγωνιστική Παρέμβαση στα τηλέφωνα 6946491818, 6970403011, 6976152518 καθώς και στο e-mail του σχήματος [email protected]. Επισκεφτείτε το

blog μας στη διεύθυνση http://paremvasilesvos.wordpress.com.