Σήμερα η δράση ξεκίνησε από νωρίς το πρωί. Στον αίθριο χώρο του Φεστιβάλ, Έλληνες και ξένοι σκηνοθέτες έδωσαν το στίγμα των τριών πρώτων ημερών, στη διάρκεια των οποίων προβλήθηκαν οι ταινίες τους. Πέρα από τη γενική διαπίστωση πως είναι ακριβό «άθλημα» το να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα της κρίσης, η κουβέντα προχώρησε σε μο-νοπάτια που πρόσφεραν αρκετή τροφή για σκέψη. Κοινή θέση των πε-ρισσότερων σκηνοθετών ήταν η άρνησή τους να μιλήσουν για τα κρυφά νοήματα των έργων τους, αφήνοντας το θεατή να αποφασίσει γι’ αυτά. Ο Λάμπρος Γεωργόπουλος («Εικόνα») τόνισε την αντίστιξη του ποιητικού και του θείου λόγου στα καρέ του, χωρίς να παίρνει θέση κατά ή υπέρ της θρησκείας. Η Φαίδρα Τσολίνα («Έκδυσις») και η Ιωάννα Κρυωνά («Postheimat») αναφέρθηκαν στις δυνατότητες ή τις ευκαιρίες που έχει ένας νέος σκηνοθέτης που σπουδάζει στο εξωτερικό, πυροδοτώντας την κουβέντα γύρω από την ανάγκη δημιουργίας ουσιαστικής κινημα-τογραφικής παιδείας στην Ελλάδα. Η ανεπιτήδευτη σινεφιλία του Χάρη Παντελιδάκη («Pacino’s Way») και Χρήστου Χουλιάρα («Dream Toy»)

επιβεβαίωσε την άποψη ότι το σινεμά πριν και πάνω απ’ όλα είναι δι-ασκέδαση. Ενώ αρκετοί άλλοι πρωταγωνιστές –Γ. Σουμελίδης, Β. Πα-παγεωργίου, Δ. Νάκος, Ν. Μανδαράκας, Β. Κεκάτος, Σ. Καμμίτσης, Μ. Δημητρίου, Γ. Ζιόγκας, Μ. Χαπέσης, R. Maurin, I. Bonner– μίλησαν για τις τεχνικές που χρησιμοποίησαν, για τις ευκολίες αλλά τις παγίδες της νέας τεχνολογίας (βοήθησαν σε αυτό ο Γιώργος Αρβανίτης και ο Νίκος Καβουκίδης με τις παρεμβάσεις τους), το no budget story που συνο-δεύει την οδύσσεια των γυρισμάτων τους. Κοινός τόπος για τους περισ-σότερους η μετανάστευση, ο ρατσισμός, το αβέβαιο μέλλον, η ευάλωτη παιδική ψυχολογία, η ανάγκη «δραπέτευσης» απ’ όσα μας καταπνίγουν. Αρκετή συζήτηση προκάλεσε η επιλογή των Κ. Σταματόπουλου - Σ. Στά-μου να καταπιαστούν με μια αληθινή ιστορία που έγινε στη Μακρόνησο. Όπως φάνηκε οι «Παλαιστές» τους εκτός από την περιγραφή μιας ξεχω-ριστής φιλίας, έχει πολλά να διδάξει τις νέες γενιές. Ακόμη και αν αυτή η λέξη («δίδαγμα») μάλλον δεν φαίνεται να αρέσει σε κανέναν από τους εκλεκτούς προσκεκλημένους μας. Κωνσταντίνος Καϊμάκης

υπότιτλοιΚΑΘΗΜΕΡΙΝH ΕΦΗΜΕΡIΔΑ ΤΟΥ 38ου ΦΕΣΤΙΒAΛ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ & 21ου ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ KAI ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 04 - ΠΕΜΠΤΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015

agenda02

ΔΕΊΤΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΔΕΊΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (μέχρι το απόγευμα)

ΒΑΛΚΑΝΊΚΌ ΠΑΝΌΡΑΜΑ

ΑΦΊΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΒΌΥΛΓΑΡΊΑ:«Δαίμονες», 13’«Οι Πρώτες Λέξεις», 13’«Το Κορίτσι με τη Μαύρη Γάτα», 17’«Σκίτσο», 18’«69», 16’Οι προβολές γίνονται από τις 18.00-20.00 στο Δημοτικό Ωδείο.

21ο ΔΊΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΊΒΑΛ«Ψωμί», 8’, Αλβανία«Τόρε», 18’, Δανία«Αντίλαλοι», 18’, Μολδαβία«Η Ανθρώπινη Αρχή», 10’, Γερμανία«Κάποτε στη Σιλεσία», 16’, Πολωνία«Υπέροχο Εστιατόριο», 5’, Ιράν«Τάλιο», 9’, Γαλλία«Προετοιμασία για Φόνο», 20’, Ιταλία

Οι προβολές γίνονται από τις 18.00-20.00 στον κινηματογράφο «Ολύμπια».

21ο Διεθνές Φεστιβάλ«Το Βουνό με τις Αρκούδες», Αρμενία - Ρωσία, 22΄«Δολώματα κι Αγκίστρια», Σερβία, 10΄«Κτίσμα», Τουρκία, 13΄«Χειμερινή Άνοιξη», Αίγυπτος, 15΄«Πατατοφάγοι», Τσεχική Δημοκρατία, 4΄

BALKAN PANORAMA

Tribute to Bulgaria:“Demons”, 13’“Learning To Talk”, 13’“The Girl With the Black Cat”, 17’“Doodle”, 18’“69”, 16’Screenings from 18:00 to 20:00 at the Municipal Conservatory.

21st INTERNATIONAL FESTIVAL“The Bread”, 8’, Albania“Tore”, 18’, Denmark“Echoes”, 18’, Moldova“The Human Principle”, 10’, Germany“A Long Time Ago in Silesia”, 16’, Poland“Great Restaurant”, 5’, Iran“Talio”, 9’, France“The Time Of a Young Man About To Kill”, 20’, Italy 

Screenings from 18:00 to 20:00 at Olympia Cinema Hall.

KID’S PROGRAMME“Doodle”, 18’, Bulgaria“Papa”, 6’, USA“My Father’s Truck”, 16’, Brazil - Vietnam“The Barrel”, 11’, UK - Venezuela“Mimi & Lisa: Farewell Color Grey”, 7’, Slovakia“Sissy”, 13’, Norway

Screenings from 09:00 to 10:00 at the Olympia Cinema Hall.

SIDE EVENTSPitching Forum at the Municipal Conservatory at 13:00Presentation of the participants at Drama Pitching Lab

Presentations of the directors at the Festival’s office patio at 11:00.

Fair Literature Afternoons at the Festival’s office patio at 13:00:Pavlos Methenitis hosts Nikos Panayotopoulos and Rea Galanaki.

ΠΑΊΔΊΚΌ ΠΡΌΓΡΑΜΜΑ

«Σκίτσο», 18’, Βουλγαρία«Μπαμπάς», 6’, ΗΠΑ«Το Φορτηγό του Πατέρα», 16’, Βραζιλία - Βιετνάμ«Το Βαρέλι», 11’, Ην. Βασίλειο - Βενεζουέλα«Μιμί & Λίζα - Αντίο, Γκρίζο», 7’, Σλοβακία«Είσαι Κότα», 13’, ΝορβηγίαΟι προβολές γίνονται από τις 09.00-10.00 στον κινηματογράφο «Ολύμπια».

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΊΣ• Pitching Forum στο

Δημοτικό Ωδείο στις 13.00• Παρουσίαση των συμμετεχόντων του

Drama Pitching Lab• Παρουσιάσεις σκηνοθετών στο Αίθριο των

γραφείων του Φεστιβάλ στις 11.00• Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια στο Αίθριο

των γραφείων του Φεστιβάλ στις 13.00. Ο Παύλος Μεθενίτης φιλοξενεί τον Νίκο Πανα-γιωτόπουλου και τη Ρέα Γαλανάκη.

ON THURSDAY ON FRIDAY (early afternoon)

Chief-Editor: Konstantinos ΚaimakisEditors: Marina Angelaki, Panagiotis FrountzosΤranslations: Katerina ZampeliArtwork: Alexis Kouvaritakis Print: Art Studio

Αρχισυντάκτης: Κωνσταντίνος ΚαϊμάκηςΣυντάκτες: Μαρίνα Αγγελάκη, Παναγιώτης ΦρούντζοςMεταφράσεις: Κατερίνα ΖαμπέληΣχεδιασμός: Αλέξης Κουβαριτάκης Εκτύπωση: Art Studioυπ

ότιτλ

οιsu

btitl

es

03

Chief-Editor: Konstantinos ΚaimakisEditors: Marina Angelaki, Panagiotis FrountzosΤranslations: Katerina ZampeliArtwork: Alexis Kouvaritakis Print: Art Studio

Ποια είναι η σχέση των πολιτών της Δράμας με το Φε-στιβάλ Μικρού Μή κους; Είστε ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κοινού απέναντι στo κινηματογραφι-κό κομμάτι, αλλά και στις παράλληλες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ; Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους γεννή-θηκε και μεγάλωσε σε αυτή την πόλη. Ομολογουμένως, η άοκνη προσπάθεια των Δραμινών ανέδειξε τη διοργά-νωση σε κορυφαία έκφραση της 7ης τέχνης. Οι Δραμινοί αγαπούμε τον τόπο μας και τιμούμε τις καταβολές μας και τα κληροδοτήματά μας και έχουμε αναπτύξει συνειδητή σχέση με την πολιτισμική κουλτούρα, τις τέχνες, και τις επιστήμες. Από αυτό τον τόπο έχουν αναδειχτεί διακε-κριμένες προσωπικότητες. Άλλωστε, για εμάς αυτός είναι ο τρόπος για να εξαλείψουμε τα στενά σύνορα αυτής της μικρής μας κοινωνίας και να κερδίσουμε την εξωστρέφειά μας, με ισχυρές, ποιοτικές προτάσεις με τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα. Το γεγονός ότι το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους συνεχίζει για 38η χρονιά πλουσιότερο και ισχυρότερο αποδεικνύει τη σχέση των Δραμινών, διότι σε αυτούς οφείλεται. Η ανταπόκριση του κοινού σε ένα τόσο ιδιαίτερο φεστιβάλ εντυπωσιάζει και εμάς, καθότι πρόκει-ται για ένα κοινό ενημερωμένο, με υψηλές απαιτήσεις και δυναμική κριτική διάθεση. Δεν είναι τυχαίο ότι η διοργά-νωση αυτή κάθε χρόνο κερδίζει περισσότερους φίλους. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες αντιξοότητες που συναντή-σατε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του φετινού Φεστιβάλ; Είναι αυτονόητο ότι η προετοιμασία και η διορ-γάνωση ενός τέτοιου Φεστιβάλ προϋποθέτουν συνέπεια, δέσμευση, γνώση, εμπειρία και ομολογουμένως η προε-τοιμασία του κάθε φορά είναι μια αναμέτρηση, λαμβάνο-ντας υπόψη την ιδιαιτερότητά του και την ιδιορρυθμία του είδους της τέχνης. Ωστόσο, φέτος, μεγάλη πρόκληση ήταν η οικονομική συγκυρία στην οποία βρεθήκαμε –όπως και τα περιορισμένα μέσα που είχαμε στη διάθεσή μας– και η οποία πράγματι καθόρισε τα πράγματα. Καταφέραμε,

όμως, να προετοιμάσουμε τη διοργάνωση, χωρίς να τραυ-ματίσουμε τη φήμη του και δίχως να του στερήσουμε τίπο-τα από το χαρακτήρα και την αξιοπιστία του. Πώς φαντάζεστε το μέλλον του Φεστιβάλ; Υπάρχει πε-ριθώριο για την ανάπτυξη επιπλέον πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων; Ο χαρακτήρας του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους από τη δημιουργία του είναι πολυσυλλε-κτικός, είναι μια ελεύθερη, ανεξάρτητη έκφραση τέχνης και δημιουργίας και κάθε χρόνο εντάσσονται σε αυτό νέες ιδέ-ες και νέα πρόσωπα, είτε στο προφεστιβαλικό κομμάτι είτε στον κύριο κορμό του Φεστιβάλ. Επιθυμούμε η λάμψη του στο μέλλον να μεγαλώσει περισσότερο, επιθυμούμε μέσα στους κόλπους του να ενταχθούν πρωτοβουλίες και δρα-στηριότητες, επιθυμούμε να υποστηρίξουμε το Φεστιβάλ, ώστε να ισχυροποιήσει τον πολυσυλλεκτικό του χαρακτήρα.Για πρώτη φορά η FIPRESCI «αγκαλιάζει» το Φεστιβάλ Δράμας, γεγονός που προσφέρει σημαντική δυναμική στη διεθνοποίησή του. Υπάρχουν κάποιες σκέψεις ή ενέργειες που στοχεύουν στην επιπλέον ενίσχυση της ανάδειξης του Φεστιβάλ σε διεθνή κινηματογραφικό πόλο; Παράλληλα με το 38ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους, διοργανώνεται και το 21ο Διεθνές Φε-στιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, με δυναμική παρουσία και διεθνή ακτινοβολία. Ειδικά φέτος, ήταν θεαματικός ο αριθμός των αιτήσεων που υποβλήθηκαν από τους δημι-ουργούς στο διαγωνιστικό του τμήμα. Ωστόσο, το γεγονός ότι για πρώτη φορά φέτος η αξιολόγηση των δημιουργών γίνεται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Κριτικών Ταινιών Κι-νηματογράφου προσδίδει βαρύτητα, δυναμική και επαγ-γελματισμό, τόσο για τη διοργάνωση όσο και για τους διαγωνιζόμενους. Το Φεστιβάλ μιλά ήδη διεθνή γλώσσα, όμως προσδοκία μας είναι να κατακτήσει τη θέση που του αξίζει στο διεθνή κινηματογραφικό κύκλο. Όλα όσα εκτυ-λίσσονται συνηγορούν και ενισχύουν τις σκέψεις και τις αξιώσεις μας.

ΧΡΊΣΤΌΔΌΥΛΌΣ ΜΑΜΣΑΚΌΣ«Με το Φεστιβάλ κερδίζουμε την εξωστρέφειά μας»

Ο δήμαρχος Δράμας και πρόεδρος του ΔΣ του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας μιλά τόσο για τη φετινή διοργάνωση όσο και για το μέλλον του θεσμού.Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Καϊμάκη, Φωτό: Μαρίνα Αγγελάκη

The Mayor of Drama and President of the BoD of the Short Film Festival in Drama speaks about this year’s edition and the future of the Festival.Interviewed by Konstantinos Kaimakis, Photos: Marina Angelaki

What is the relation of the citizens of Drama with the Festival? Are you satisfied with the response of the audience to the films and the side events of the Festival? The Short Film Fes-tival was born and grew up in this city. Admittedly, the unflagging efforts of the citizens brought the event up to a high level. The people of Drama cher-ish our city and honor our roots and legacy and we have developed a conscious relation with culture, art and science. This place has given birth to prominent personalities. Besides, it is our way to overcome the short limits of our small society and undertake outreach, with strong, quality propositions. The fact that the festival continues its course, richer and stronger for the 38th year, proves the relation of the

citizens of Drama with it. The response of the audi-ence to such a special festival impresses us too, as it is a well informed audience, with high expectations and dynamic critical stance. It is not a coincidence that this event wins more friends each year.Which are the main obstacles you met during the preparation of this year’s festival? It goes without saying that the preparation and the organ-ization of such a Festival demand consistency, com-mitment, knowledge, experience and admittedly its preparation is always a challenge, taking into con-sideration the particularities of this genre. This year, though, we had an extra challenge, which was the economic situation and the limited funds we had. In spite of that, we managed to prepare the event, without hurting its fame, and without limiting its identity and credibility.How do you imagine the future of the Festival? Is there any chance to develop more initiatives and actions? The identity of the Short Film Festival since its creation is manifold, it is a free, independ-ent artistic expression and every year, more ideas

and people are added, either before or during the Festival. Hopefully, the shine will grow in the future, more initiatives and activities will be added, and we will always support the festival’s evolution.For the first time, FIPRESCI embraced the Festival in Drama, and this adds to its inter-nationalization. Are there any other thoughts and actions that aim to help the Festival be-come an international film pole? Together with the 38th National Short Film Festival, the 21st Inter-national Short Film Festival takes place, and it has a dynamic presence and international glow. Especially this year, the number of entries for the competition section was spectacular. The fact, though, that for the first time this year, the assessment of the crea-tors is made by FIPRESCI attributes an importance, dynamism and professionalism, not only to the event, but also to the participants. The Festival is already speaking an international language, but our aspiration is a place in the international film pantheon. And the latest events reinforce our goals and wishes.

CHRISTODOULOS MAMSAKOS“With the Festival we manage to undertake outreach”

04

The Director’s CornerΗ ΓΩΝΊΑ ΤΌΥ ΣΚΗΝΌΘΕΤΗ

ΣΤΑΥΡΌΣ ΠΑΡΧΑΡΊΔΗΣΑγαπημένη Πόλη, 17’Η «Αγαπημένη Πόλη» είναι γνήσιο παιδί της ανάγκης για καλλιτεχνική έκφραση μιας ομάδας δημιουργών στη Θεσσαλο-νίκη. Οφείλει την ύπαρξή της, στην επί-μονη φωνή του Λευτέρη, που υπήρξε η αιτία αφύπνισης των κουρασμένων από την καθημερινότητα καλλιτεχνικών μας ανησυχιών, καθώς και στο πείσμα, την αγάπη και την υπερπροσπάθεια όλων των συντελεστών της.

STAVROS PARCHARIDISFavorite Town, 17’“Favorite Town” is the fruit of the need for artistic expression felt by a group of cre-ators in Thessaloniki. The film was made due to the persistence of Lefteris, who awakened our artistic quests which were crushed by the routine, and to the tenaci-ty, love and efforts of all the participants.

ΠΑΝΑΓΊΩΤΗΣ ΦΑΦΌΥΤΗΣJoanna, 9’Η “Joanna” είναι για μένα μια ταινία χει-ροποίητη και γίνεται σε μια περίοδο επα-ναπροσδιορισμού για το πώς, τι και γιατί να κάνεις σινεμά σε αυτήν τη χώρα. Ας ξαναρχίσουμε, λοιπόν, από τα μικρά...

PANAGIOTIS FAFOUTISJoanna, 9’“Joanna” is for me a handmade film, created in a period of redefining how, what and why would one make cinema in this country. Let’s start from the basics ...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΝΕΌΦΩΤΊΣΤΌΣΠωγωνίσκος, 11’Ο Πωγωνίσκος, ένας πολύ ιδιαίτερος τόπος της ζωής μου. Τον φέρνω να τον μοιραστώ σε ένα φεστιβάλ που κατέχει μια σημαντική θέση στην καρδιά μου. Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά εδώ, στη Δρά-μα... Καλά να περάσουμε!

THANASIS NEOFOTISTOSPogoniskos, 11’Pogoniskos is a very special place in my life. I am bringing it in a Festival which keeps a special place in my heart. For the third year in a row I’m here, in Drama. Let’s have a great time!

ΤΑΣΌΣ ΚΑΡΥΔΗΣΒυθός, 8’Η ταινία «Βυθός» αφορά την ιστορία μιας τραγουδίστριας της όπερας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την ερμηνεία της στη σκηνή. Μελετά την ψυχολογική φθορά της την ώρα που εκτίθεται στο κοινό, με τρόπο αλληγορικό, βυθίζοντας το θεατή στον ψυχισμό της.

TASSOS KARYDISDepth, 8’“Depth” is the story of an opera singer, before, during and after her performance on stage. It is a study on the psychological wear when exposed to the audience, in an allegoric way, sinking the viewer into her inner world.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΛΑΦΌΥΖΌΣΑνάμεσα στο Μαύρο και το Άσπρο, 15’Ήμουν ένα φοβισμένο παιδί με διέξοδο στη φαντασία. Έγινα καλλιτέχνης για να εκφραστώ και να δώσω στη φαντασία μου ένα δρόμο να τροφοδοτήσει την πραγμα-τικότητά μου και να φοβάμαι λιγότερο. Η ταινία μου ταξιδεύει στη φαντασία και ελπίζω να σας κάνει να δώσετε ένα χάδι και μια καλή κουβέντα στο παιδί μέσα σας.

SOCRATES ALAFOUZOSBetween Black And White, 15’I was a scared child, finding a way out in imagination. I became an artist in order to express myself and give the chance to my imagination to feed my reality, so that I’m not so scared. My film travels into reality and I hope it will make you caress and cherish the child you have within.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΊΓΝΑΤΊΌΥ - JOSH MADDOXΝαρκίσσα, 7’Η ταινία μας είναι μια «μετάφραση» του ελληνικού μύθου. Αυτό που κάνει τους μύθους τόσο όμορφους και σημαντικούς είναι ότι μπορούν να μεταφερθούν στις μέρες μας, τη ζωή μας, σήμερα. Ο ναρκισ-σισμός στη σημερινή ζωή είναι πάρα πολύ ορατός (selfies, Facebook...). Η ταινία μας είναι η απάντηση και η αντίδρασή μας σε αυτό το πολύ κακό φαινόμενο.

ANDREAS IGNATIOU - JOSH MADDOX Narcissa, 7’Our film is a loose translation of the Greek myth. What makes myths so beautiful and important is the sheer fact that their themes are evident in today’s’ day and age. Narcissism is everywhere today (selfies, Facebook...). Our film is our answer to the terrible phenomenon so prevalent in our daily lives.

ΑΛΕΞΗΣ ΚΌΥΑΝΤΑΣΑλ, 12’Η ταινία μου είναι πάνω στο πρότυπο των ταινιών που δεν έχουν το επονομαζόμενο «happy ending», αλλά έχουν ένα καθορι-στικό, για την πλοκή της ταινίας, τέλος. Ένα τέλος που δεν μπορεί να έχει καθαρά θετική ή αρνητική σκοπιά, γιατί καθένας μπορεί να το αντιληφθεί όπως θέλει.

ALEXIS KOUANTASAl, 12’My film was made following the example of the films that don’t have a happy ending; they just have an end which is crucial to the film’s plot. An end that can’t have a pure positive or negative aspect, because one can perceive it as he wishes.

ΘΩΜΑΣ ΘΩΜΑPROSOPON, 5’Ένας άνδρας των ΜΑΤ συναντά μια μισό-τρελη γιαγιά που προσπαθεί να τον ταΐσει.

THOMAS THOMAPROSOPON, 5’ A man of the riot police meets a half-crazy old lady who is trying to feed him.

ΘΌΔΩΡΗΣ ΒΌΥΡΝΑΣΧωρίς Γάλα, 18’Ένας φιλόδοξος σεναριογράφος και ένας έμπειρος παραγωγός ψάχνουν τη χρυσή τομή για την επικείμενη συνεργασία τους. Ένας από τους δυο θα πρέπει να υποχωρή-σει, βάζοντας γάλα στον καφέ του.

THODORIS VOURNASWithout Milk, 18’An ambitious screenwriter and an experienced producer are trying to achieve balance for their future collaboration. One of them must give away, adding milk to his coffe.

ΝΊΚΌΣ ΤΣΕΜΠΕΡΌΠΌΥΛΌΣSimon Says, 13’Ο Σάιμον ζει μοναχικά στο Λονδίνο, αποξενωμένος από το περιβάλλον του. Κάποια βράδια του μήνα «επισκέπτεται» τους φίλους του μέσα από το Facebook.

NIKOS TSEBEROPOULOSSimon Says, 13’Simon lives a lonely life in London, alienated from his environment. Some nights of the month he pays visits to his Facebook friends.

Οι σκηνοθέτες μιλούν για τις ταινίες τους πριν συναντηθούν με το κοινό

The directors speak about their films, before their meeting

with the audience

Edited by Marina Angelaki

05

ΝΊΚΌΣ ΘΕΌΔΌΣΊΌΥRue du Cinema, 15’Η ταινία είναι ένα μη αφηγηματικό ντοκι-μαντέρ. Είναι ένα παζλ εικόνων, αφηγήσε-ων και συναισθημάτων για τον κινηματο-γράφο, όπως τον ζήσαμε μέχρι τώρα. Με αφορμή μια επέτειο: φέτος συμπληρώνο-νται 120 χρόνια από τη γέννησή του. Αλλά είναι και η χρονιά του αμετάκλητου περά-σματος από την αναλογική στην ψηφιακή προβολή.

NIKOS THEODOSIOURue du Cinema, 15’The film is a non-narrative documentary. It is a puzzle of images, narration and feelings about cinema as we have experienced it until now. It was made on the occasion of cinema’s 120th birthday. This is also the year of the definite transition from analog to digital screenings.

ΧΡΊΣΤΌΣ ΝΊΚΌΛΑΌΥΜπούμερανγκ, 16’Στη σύγχρονη εποχή που ζούμε, τα υλικά αγαθά υπερτερούν των ηθικών αξιών. Το κυνήγι του πλούτου γίνεται αυτοσκοπός. Οι ψεύτικοι όρκοι αγάπης, η απληστία, οι εκβιασμοί είναι αθέμιτα μέσα που ουσι-αστικά πετυχαίνουν να μειώνουν τις αν-θρώπινες αξίες μπροστά στο υλιστικό και επιφανειακό σύστημα που ζούμε. (σ.σ.: η ταινία συμμετέχει και στο Διεθνές Διαγω-νιστικό Τμήμα.)

CHRISTOS NIKOLAOUBoomerang, 16’In our age, material goods are more valued than morality. Hunting of wealth is an aim in itself. Fake promises of love, greed and extortion are unfair practices that reduce the human values in the material, superficial system in which we live. (note: The film also participates in the international competition section.)

ΒΑΣΊΛΗΣ ΓΌΥΔΕΛΗΣBookless, 10’Το «Bookless» ανήκει στο χώρο του φα-νταστικού και περιγράφει οριακά έναν κόσμο που εξουσιάζεται από παιδιά και έχει επιστρέψει στον πρωτογονισμό, αγνοώντας την έντυπη γνώση. Ως εκπαι-δευτικός –φιλόλογος– που έχω πείρα από την επαφή μου με τις νεαρές ηλικίες, έκανα αυτή την ταινία ως ένα σχόλιο σε μια πραγματικότητα, η οποία θα μπορού-σε να διαγραφεί και ως εφιαλτική.

VASSILIS GOUDELISBookless, 10’“Bookless” is a fantasy film, describing a world ruled by children, which has returned to savagery, ignoring printed knowledge. I am a language teacher and my experience with children has inspired me to make this film, as a comment to a reality that could be erased as hideous.

ΑΚΗΣ ΜΕΛΑΧΡΗΣ - ΓΊΩΡΓΌΣ ΜΕΛΊΣΣΑΡΌΠΌΥΛΌΣOliloves, 12’Στο δάσος των μαγικών ελιών «oliloves», αλλιώς «τρελιές», τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά. Ένας κακός μάγος που θέ-λει το κακό τους, στέλνει ένα δαίμονα να ρουφήξει τη ζωή του δάσους, στο οποίο ζουν οι συμπαθητικές αυτές ελίτσες. Οι «τρελιές» θα πρέπει να σώσουν το δάσος τους, πριν μαραζώσει.

ALIS MELACHRIS - GIORGOS MELISSAROPOULOSOliloves, 12’In the forest of magic olives, which is called “oliloves”, things don’t go very well. An evil wizard who wants to do them bad is sending a demon to suck the life out of the forest, where those cute olives live. Oliloves will have to save the forest before it withers.

ΊΦΊΓΕΝΕΊΑ ΚΌΤΣΩΝΗΌ Σπόρος, 15’Όλοι νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο που ζούμε. Ενώ μωρά πεθαίνουν από την πείνα, ξοδεύονται υπέρογκα ποσά για εξεζητημένα οπλικά συστήματα. Πολυεθνικές και τράπεζες αποδεικνύονται οι ισχυρότεροι παίχτες στις λήψεις αποφά-σεων, οδηγώντας την ανθρωπότητα σε ένα δρόμο καταστροφής. Ελπίζω μόνο να μην είναι αργά και να καταφέρουμε να τους σταματήσουμε. (σ.σ.: η ταινία συμμετέχει και στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα.)

IPHIGENIA KOTSONIThe seed, 15’We all feel that something goes wrong with our world. While babies die of hun-ger, huge amounts are spent on highly complex weaponry. Multinationals and banks are revealed to be the most power-ful players in the decision making game, driving humanity towards total destruc-tion. I only hope it’s not too late to stop them. (note: The film also participates in the international competition section.)

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΑΥΡΗΣBlue Train, 15’Η νοσταλγία για την αθωότητα της παιδι-κής ηλικίας ωθεί τον Λίαμ σε ένα ψυχανα-λυτικό ταξίδι στο χρόνο.

MANOLIS MAVRISBlue Train, 15’Liam, pervaded by a feeling of childhood nostalgia, takes a psychoanalytic trip in time.

www.raycap.com

Raycap is a technology solutions provider offering products and services that support and protect the world’s critical telecommunications, energy, transportation and other infrastructure.

We are proud to be one of the regions largest employers, and a major contributor to the local economy. Our roots are deep in Drama and we are honored to support the International Short Film Festivals held each year in beautiful Northern Greece.

From its humble beginnings Raycap has built a worldwide organization with offices and manufacturing facilities throughout Europe and in North America. The company combines advanced engineering, superior product

design, systems integration and manufacturing capability with a deep understanding of the needs of the customer to create unique technological solutions for mission-critical applications.

Raycap is known for integrating the latest technology with the highest quality of service. To find out more about us, please visit our website.

It’s our business to help yours thrive.TM

Made in Drama Greece

2015 Drama Film Festival ad2.indd 1 8/11/2015 1:57:46 PM

ΝΊΚΌΛΑΣ ΚΌΛΌΒΌΣΣύκο, 13’Δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω στο Φεστιβάλ Δράμας και, για να είμαι ειλικρινής, μου λείπει. Τα χαμόγελα, οι αντιδράσεις, οι ψίθυροι μες στο σκοτάδι της κινηματογραφικής αίθουσας θα μου λείψουν… Και να μην είμαι όμως μαζί σας στην προβολή, η σκέψη μου είναι κο-ντά σας. Το ”Σύκο” είναι για όλους εσάς. (σ.σ. η ταινία συμμετέχει και στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα)

NICOLAS KOLOVOSFig, 13’This is not my first participation in the Festival in Drama and, to be honest, I miss being there. Smiles, reactions, whispers in the dark of the cinema hall are much missed. But even though I’m not there, my thoughts are there with you. “Fig” is dedicated to all of you. (note: the film also participates in the international competition section)

Όι προβολές απόψε από τις 20.00-00.00 στον κινηματογράφο «Όλύμπια»

Screenings tonight from 20.00 - 00.00 at the “Olympia” Cinema

06Παραμύθια στ’ αλήθεια«Μια Φορά κι Έναν Καιρό...» αρχίζουν κάπως έτσι όλα τα παραμύθια, μέχρι μια φορά να γίνουν αλήθεια! Η ιστορικός τέχνης Μαριάνθη Γρ. Λαζαρίδου υπόσχεται να ξεναγήσει τους παραμυθόφιλους στο χώρο του παραμυθιού μέσα από την έκθεση σκηνοθετημένης φωτογραφίας «faireal». Στην πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα, λοιπόν, δημιούργησε ένα project, στο οποίο παρουσιάζονται οι ήρωες των κλα-σικών παραμυθιών όπως θα ήταν στη σημερινή κοινωνία. Με αυτό τον παράδοξο τρόπο προβάλλονται σημαντικά κοινωνικά μηνύματα, τα οποία αποτύπωσαν φω-τογραφικά ο Πασχάλης Μαυρωδής και ο Θεόφιλος Άντζας, ενώ βασικό μοντέλο, body/face painting και styling έκανε η Ευθυμία Λαζαρίδου. 

Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων του Φεστι-βάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας στο χώρο του Παλιού Δημαρχείου της πόλης.Ώρες λειτουργίας: 11:00-14:00 και 18:00-22:00

Faireal tales“Once upon a time …” is the way all fairytales start, until they come true! Historian of art Marianthi Gr. Lazaridou promises to show the fairytale lovers around the fairytale land, through the directed photography exhibition titled “faireal.” In her first directing effort, she created a project presenting the heroes of classic fairytales as they would be in today’s society. In this peculiar way, social messages are put forward, photographed by Pashalis Mavrodis and Theofilos Antzas. Efthimia Lazaridou was the model and also made the body/face painting and styling.The exhibition is taking place in the framework of the Side Events of the Short Film Festival in Drama, and is hosted at the Old City hall.Opening hours: 11:00-14:00 and 18:00-22:00

Πατριάρχου Διονυσίου 9, Δράμα Τηλ. 25210 36116, κιν. 6998709757 www.fouit.jimdo.com

www.facebook.com/fouit.drama

07

Ποια είναι η σχέση σας με τη Δράμα; Καταρχάς είναι 25ετής. Ήρθα το 1990 για πρώτη φορά ως μέλος της κριτικής επιτροπής και έκτοτε δεν στα-μάτησα να έρχομαι. Αγαπώ τη Δράμα, όπως και την ατμόσφαιρα του Φεστιβάλ, έχω φέρει έντε-κα ταινίες ως διαγωνιζόμενος, έχω συμμετέχει τέσσερις φορές (με τη φετινή) στην κριτική επι-τροπή. Γενικά μιλώντας, λατρεύω αυτόν το χώρο, λατρεύω τα παιδιά που κάνουν ταινίες, λατρεύω την ορμή, τον ενθουσιασμό και την πίστη που έχει καθένας στη δουλειά του. Έβλεπες παλιότερα τα παιδιά να κυκλοφορούν, πηγαίνοντας να δείξουν την ταινία τους, με την μπομπίνα υπό μάλης και πιστεύοντας ότι έχουν κάνει το δικό τους «Πολίτη Κέιν»! Είναι συναρπαστικά και άκρως κινηματο-γραφικά όλα αυτά τα πράγματα.Πώς βλέπετε την εξέλιξη των κινηματογραφι-στών από τη δεκαετία του ’90 μέχρι σήμερα;Σίγουρα έχει αλλάξει το μέσο. Ο κινηματογράφος πέρασε από το φιλμ στην ψηφιακή εποχή. Αυτό σημαίνει ότι σήμερα υπάρχει μεγαλύτερη ευκο-λία σε σχέση με το παρελθόν. Οι νέοι πρέπει να έχουν αυτό στο νου τους: ανεξαρτήτως του ποιου μέσου χρησιμοποιείς για να γράψεις ταινίες, το θέμα είναι τι γράφεις. Αυτό που προσωπικά με προβληματίζει είναι η προβληματική των παι-διών. Και το λέω αυτό, γιατί νιώθω πως θέματα που αφορούν τη μετανάστευση, την ανεργία, το προσφυγικό απουσιάζουν.Μήπως με αυτό τον τρόπο, όμως, εξορκίζουν την πραγματικότητα; Μπορεί να είναι εξορκισμός των σημαντικών θεμάτων, έναντι τι; Δεν μπορώ να αντιληφθώ τι είναι αυτό που τους ωθεί να κά-νουν ταινία, να μιλήσουν για τι; Ίσως για έναν κατασκευασμένο κόσμο διαφυγής

από την πραγματικότητα; Αυτό είναι το πρόβλημα των ταινιών και των ιστοριών του φανταστικού και της επιστημονικής φαντασίας. Οι καλύτερες ταινίες αυτού του είδους είναι εκείνες που η υπόθεσή τους κινείται σε ένα δυστοπικό κοινω-νικό πλαίσιο, προκειμένου να κτίσουν την κριτι-κή τους αναφορικά με τη σημερινή κοινωνία. Δεν καταφεύγεις στην επιστημονική φαντασία απλώς για να μιλήσεις γενικά για το μέλλον. Ποιο είναι το μέλλον του Φεστιβάλ Δράμας; Συναρτάται με το μέλλον του κινηματογράφου στη χώρα και με το μέλλον των παιδιών που μπορούν –αν μπορούν– να κάνουν τις ταινίες που θέλουν να κάνουν. Σήμερα με το Ελληνι-κό Κέντρο Κινηματογράφου σε μια κατάσταση περίεργης και επικίνδυνης στασιμότητας, με την κατάργηση του ειδικού φόρου στους κινη-ματογράφους, τα πράγματα δυσχεραίνονται. Το ΕΚΚ απισχνένεται, βαίνει προς κλείσιμο. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο να καταργηθεί αυτός ο φόρος – επειδή είναι υπέρ τρίτων; Ας το βά-φτιζαν αλλιώς. Τόσα πράγματα βαφτίζονται αλ-λιώς στην πολιτική, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες. Πάντως, πιστεύω στο ελληνικό σινεμά. Αν αναλογιστεί κάποιος πως από τη Δράμα ξε-πετάχτηκαν ο Οικονομίδης, ο Λάνθιμος, η Τσα-γκάρη, ο Παπαδημητρόπουλος, ο Λεοντάρης, καταλαβαίνει πως αυτό το Φεστιβάλ αποτελεί κινηματογραφικό φυτώριο. Παρά το γεγονός πως δεν πιστεύω ότι η ταινία μικρού μήκους είναι κατ’ ανάγκη προθάλαμος της ταινίας μεγά-λου μήκους. Η μικρού μήκους δημιουργία είναι ένα αυτόνομο έργο τέχνης με τη δική του οικο-νομία, τη δική του αισθητική… και τελικά με τη μεγάλη δυσκολία να πραγματωθεί.

ΑΧΊΛΛΕΑΣ ΚΥΡΊΑΚΊΔΗΣ«Λατρεύω την ορμή των παιδιών που κάνουν ταινίες»

ACHILLEAS KYRIAKIDIS“I love the urge of the kids who make films”

Writer, translator, screenwriter, director: Achil-leas Kyriakidis, with his Renaissance style, President of the National Competition Jury, speaks about the Festival in Drama and the short films as autonomous pieces of art.

What is your relation with the city of Dra-ma? It’s a 25-year-old relationship. I came here in 1990 for the first time as a member of the jury, and never stop coming ever since. I love Drama and I love the festival’s atmosphere. I have competed eleven times and participated four times as a member of the jury (this year included). Generally speaking, I love this place, I love the kids who make films, I love the urge, the enthusiasm and the faith they have in their work. You used to see the kids walking around the city, going to the screening of their film, holding their reels, thinking that they made their own “Citizen Cane!” All that is so exciting and typical of the cinema.How do you see the evolution of filmmak-ers from the 90s until today? Of course, the means have changed. Cinema went from the celluloid to the digital age. This means that today it is easier compared to the past. Young peo-ple have to keep this in mind: No matter which means you use to make films, the important thing is what you make. What concerns me is their considerations. I feel that there are no films about migration, unemployment or the refugees.Maybe it’s a way of banishing reality. It could be the banishment of important issues, but in favor of what? I can’t understand what drives them to make a film, what do they want to speak about?Maybe it is a made-up world of escap-ing reality. This is the problem of films and stories of fantasy and science fiction. The best films of this genre are the ones that their story unfolds in a dystopic social framework, in order to construct their critic on today’s society. You can’t recur to the science fiction just to speak generally about the future.What is the future of the Festival in Drama? It is intertwined with the future of the country’s film art and the future of the kids who can – if they do can – make the films they want to make. Today, with the Greek Film Center in a state of strange and dangerous stagnation, with the cancellation of the tax of cinema halls, things are getting harder. The Greek Film Cen-tre is getting weaker and closer to its end. I can’t understand why this tax had to be cancelled, because it was a parafiscal levy? They could have given a different name to it. They just alter names all the time in politics, especially dur-ing the last few months. Anyway, I believe in Greek Cinema. Given that Economidis, Lanthi-mos, Tsagari, Papadimitropoulos and Leontaris were first presented in Drama, one can see that this Festival is a real seedbed for young direc-tors. Of course, I don’t think that short films are necessarily a preparative stage before feature films. A short creation is an autonomous piece of art, with its own economy, its own aesthetics, and a very difficult one to make.

Συγγραφέας, μεταφραστής, σεναριογράφος, σκηνοθέτης: ο «αναγεννησιακός» Αχιλλέας Κυριακίδης, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Ελληνικού Διαγωνιστικού Τμήματος, μιλά για το Φεστιβάλ Δράμας και τις ταινίες μικρού μήκους ως αυτόνομα έργα τέχνης.

Συνέντευξη στους Κωνσταντίνο Καϊμάκη & Παναγιώτη ΦρούντζοΦωτό: Μαρίνα Αγγελάκη

Today, action started early. In the patio of the festival, Greek and foreign directors talked about the three first days of screenings. They all agreed that making cinema in Greece on a period of crisis is very expensive and the discussion moved forward, to topics that gave food for thought. All the directors refused to speak about any hidden messages in their films, with the intention of letting the viewers decide. Lambros Georgopoulos (“Icon”) highlighted the counterpoint of poetic and divine discourse in his frames, without taking sides on the matter of religion. Phedra Tsolina (“Ecdysis”) and Ioanna Kryona (“Postheimat”) referred to the potentials or opportunities given to young directors who study abroad, triggering the discussion on the need of an essential cinema education in Greece. The unpretentious cinephilia of Haris Pantelidakis (“Pacino’s Way”) and Christos Houliaras (“Dream toy”) confirmed the idea that more than

anything, cinema is fun. Many other participants – G. Soumelidis, V. Papageorgiou, D. Nakos, N. Mandrakas, V. Kekatos, S. Kammitsis, M. Dimitriou, G. Ziogas, M. Hapesis, R. Maurin, I. Boner – talked about the techniques they used, the applications and difficulties of new technology (Yorgos Arvanitis and Nikos Kavoukidis were there to help), and the no budget story behind the odyssey of their shootings. Immigration, racism, an uncertain future, the fragile children’s inner world, the need for “escape” from the depressive situation were the common topics. The choice of K. Stamatopoulos and S. Stamou (only the latter being present) to make a film on a true story that happened in Makronisos triggered a long discussion. Apparently, “Fighters” has a lot to teach to the new generations, other than the description of a special friendship – although none of our special guests seems to like the word “teaching.” Konstantinos Kaimakis

D A I LY N E W S PA P E R O F T H E 3 8 t h G R E E K A N D 2 1 t h I N T E R N AT I O N A L D R A M A S H O R T F I L M F E S T I VA L

CULTURAL ORGANISATION SHORT FILM FESTIVAL IN DRAMAMINISTRY OF CULTURE AND SPORTSMUNICIPALITY OF DRAMA ISSUE NUMBER 04 - THURSDAY 17 SEPTEMBER 2015

subtitles